Paragaphes |
[30] |
κορυφαιότατος
ἐγένετο
Ῥουτιλιανός,
ἀνὴρ
τὰ
|
μὲν |
ἄλλα
καλὸς
καὶ
ἀγαθὸς
καὶ |
[57] |
λάβοι
ἀδικοῦντα,
κολάσαι
αὐτόν.
οὕτω
|
μὲν |
ἀνεκόπην
τῆς
ὁρμῆς
καὶ
ἐπαυσάμην |
[30] |
ἄλλος
πρὸ
ἄλλου
ἠπείγετο,
οἱ
|
μὲν |
αὐτοὶ
ἰόντες,
οἱ
δὲ
πέμποντες, |
[19] |
τοῦ
θεοῦ
ἀκούων
ἕκαστα
τὸ
|
μὲν |
βιβλίον
ἀποδώσειν
σεσημασμένον
ὡς
εἶχε, |
[25] |
ἐν
αὐτοῖς
ἀλήθειαν
εἰδότι;
οἱ
|
μὲν |
γὰρ
ἀμφὶ
τὸν
Πλάτωνα
καὶ |
[4] |
καὶ
συγγενέσθαι
τοιούτῳ
τινί.
συνέσει
|
μὲν |
γὰρ
καὶ
ἀγχινοίᾳ
καὶ
δριμύτητι
|
[48] |
Κροίσου
χρησμὸν
ψυχρῶς
παρῆγεν·
νίκην
|
μὲν
|
γὰρ
προειπεῖν
τὸν
θεόν,
μὴ |
[44] |
κίνδυνον
οὐ
μικρὸν
κατέστησεν.
ὁ
|
μὲν |
γὰρ
προσελθὼν
ἔλεγεν
μεγάλῃ
τῇ |
[4] |
ἢ
Ἀριστόδημον
ἢ
Σώστρατον.
αὐτὸς
|
μὲν |
γὰρ
τῷ
γαμβρῷ
Ῥουτιλιανῷ
ποτε |
[61] |
ἔχειν
δόξει
ἡ
γραφή,
τὰ
|
μὲν |
διεξελέγχουσα,
τὰ
δὲ
ἐν
ταῖς |
[31] |
δυνατωτάτοις
φίλος
ὤν,
περιῄει
τὰ
|
μὲν |
διηγούμενος
ὡς
ἀκούσειε
παρὰ
τῶν |
[30] |
τὰ
περὶ
τοῦ
χρηστηρίου
μικροῦ
|
μὲν |
ἐδέησεν
ἀφεὶς
τὴν
ἐγκεχειρισμένην
τάξιν |
[18] |
καὶ
εἰκόνες
καὶ
ξόανα,
τὰ
|
μὲν |
ἐκ
χαλκοῦ,
τὰ
δὲ
ἐξ
|
[21] |
ἐλέγχειν
τὰ
τοιαῦτα.
ἡ
πρώτη
|
μὲν |
ἐκείνη,
ὦ
φίλτατε
Κέλσε·
βελόνην
|
[39] |
πολλῇ
τῇ
σιωπῇ,
καὶ
αὐτὸς
|
μὲν |
ἔλεγε
μεγάλῃ
τῇ
φωνῇ,
Ἰὴ |
[30] |
χώρει
θεσπίσματά
τ´
Ἀμφιλόχοιο.
~Ταῦτα
|
μὲν |
ἐντὸς
τῶν
ὅρων
μέχρι
τῆς |
[5] |
τοῦ
Αἰγυπτίου
γυναῖκα
φάρμακα
πολλὰ
|
μὲν |
ἐσθλὰ
μεμιγμένα,
πολλὰ
δὲ
λυγρά· |
[6] |
Πελλαία
δὲ
ἦν
ἐκείνη,
πάλαι
|
μὲν |
εὐδαίμονος
χωρίου
κατὰ
τοὺς
τῶν |
[38] |
ἀρχῇ
ἐξέλασις
ἐγίγνετο·
καὶ
ὁ
|
μὲν |
ἡγεῖτο
λέγων
Ἔξω
Χριστιανούς,
τὸ |
[16] |
Ἀλεξάνδρῳ
νοσοῦντι
λόγος,
ὅτε
ὁ
|
μὲν |
ἤδη
πονήρως
εἶχεν,
οἱ
δὲ |
[33] |
ἡμέρας
τοῦ
παιδὸς
ἀποθανόντος,
ὁ
|
μὲν |
ἠπόρει
καὶ
οὐδὲν
εἶχεν
λέγειν |
[5] |
ὁ
δ´
αὐτὸς
ἐκεῖνος
δημοσίᾳ
|
μὲν |
ἰατρὸς
δῆθεν
ἦν,
ἠπίστατο
δὲ
|
[3] |
οὐ
πάνυ
λάσιος,
κόμην
τὴν
|
μὲν |
ἰδίαν,
τὴν
δὲ
καὶ
πρόσθετον |
[30] |
ῥᾳδίως
ἐξαπατηθέντες
ἂν
ἐπανῄεσαν,
τὰ
|
μὲν |
ἰδόντες,
τὰ
δὲ
ὡς
ἰδόντες
|
[1] |
~ΑΛΕΧΑΝΔΡΟΣ
Η
ΨΕΥΔΟΜΑΝΤΙΣ
~Σὺ
|
μὲν |
ἴσως,
ὦ
φίλτατε
Κέλσε,
μικρόν |
[39] |
ὁ
Ἐνδυμίων
Ἀλέξανδρος.
καὶ
ὁ
|
μὲν |
καθεύδων
δῆθεν
κατέκειτο
ἐν
τῷ |
[47] |
ἀταραξίαν
καὶ
ἐλευθερίαν
ἐνεργάζεται,
δειμάτων
|
μὲν |
καὶ
φασμάτων
καὶ
τεράτων
ἀπαλλάττον |
[46] |
τῆς
Παφλαγόνων
μωρίας;
~Καὶ
τὰ
|
μὲν |
κατ´
ἐκεῖνον
τοιαῦτα.
εἰ
δέ |
[33] |
θεὸν
καὶ
διὰ
τοῦτο
ζῶντα
|
μὲν |
κελεῦσαι
μηδένα
διδάσκαλον
ἑλέσθαι
αὐτῷ, |
[10] |
θεμελίους
ἤδη
ἔσκαπτον.
κἀνταῦθα
ὁ
|
μὲν |
Κοκκωνᾶς
ἐν
Χαλκηδόνι
καταλείπεται,
διττούς |
[48] |
δὲ
τούτων
ὡς
προσέταξεν,
τοὺς
|
μὲν
|
λέοντας
ἐκνηξαμένους
εἰς
τὴν
πολεμίαν |
[22] |
εἰκαστικὸν
τῇ
ἐπινοίᾳ
προσάπτων,
τοῖς
|
μὲν |
λοξὰ
καὶ
ἀμφίβολα
πρὸς
τὰς |
[43] |
προφήτης
οὐ
μείων
Ἀλεξάνδρου.
Τοιαῦτα
|
μὲν |
ὁ
Γλύκων
τῷ
Σακερδῶτι
διελέχθη. |
[4] |
ὅμοιος
εἶναι
ἠξίου.
ἀλλ´
ἵλεως
|
μὲν |
ὁ
Πυθαγόρας
εἴη,
σοφὸς
ἀνὴρ |
[20] |
δὲ
τὸ
μηχάνημα
τοῦτο
ἀνδρὶ
|
μὲν |
οἵῳ
σοί,
εἰ
δὲ
μὴ |
[5] |
μεγίστοις
ἐπέχειν
τὸν
νοῦν.
~Μειράκιον
|
μὲν |
οὖν
ἔτι
ὢν
πάνυ
ὡραῖον, |
[9] |
ἂν
γένοιτο
τῆς
ἐπιχειρήσεως.
ὁ
|
μὲν |
οὖν
Κοκκωνᾶς
τὴν
Καλχηδόνα
ἐδοκίμαζεν |
[55] |
αὐτῷ
ἐποίησα
τὴν
χεῖρα.
Οἱ
|
μὲν |
οὖν
παρόντες
ἄγχειν
με
καὶ |
[15] |
μεμηνότες
ὑπὸ
τῶν
ἐλπίδων.
~Ἡμέρας
|
μὲν |
οὖν
τινας
οἴκοι
ἔμεινεν
ἐλπίζων
|
[2] |
πολλοῖς
ἔτεσιν
ποιῆσαι
ἐδύναντο.
~Αἰδοῦμαι
|
μὲν |
οὖν
ὑπὲρ
ἀμφοῖν,
ὑπέρ
τε |
[26] |
χοιράων
ἱερῇ
κυμίνευε
σιπύδνῳ.
~Πολλάκις
|
μὲν |
οὖν,
ὡς
προεῖπον,
ἔδειξε
τὸν |
[9] |
~Τοὐντεῦθεν
τὴν
σκέψιν
ἐποιοῦντο,
πρῶτον
|
μὲν
|
περὶ
τοῦ
χωρίου,
δεύτερον
δὲ |
[55] |
τύχῃ
τινὶ
ἀγαθῇ.
καὶ
ὁ
|
μὲν |
προὔτεινέ
μοι
κύσαι
τὴν
δεξιάν, |
[38] |
τοὺς
πεμπομένους
καταλαμβάνεσθαι.
~Καὶ
πρὸς
|
μὲν |
τὰ
ἐν
τῇ
Ἰταλίᾳ
ταῦτα |
[45] |
νεανίσκος
διηγούμενος
τὴν
ἀποδημίαν.
~Ὃ
|
μὲν |
ταῦτα
ἔλεγεν.
ὁ
δὲ
Ἀλέξανδρος
|
[38] |
ἀεὶ
τελουμένων
ἡμερῶν.
καὶ
ἐν
|
μὲν |
τῇ
πρώτῃ
πρόρρησις
ἦν
ὥσπερ |
[4] |
μεμπτὸς
ἦν
ταῦτά
γε.
~Τοιόσδε
|
μὲν |
τὴν
μορφήν·
ἡ
ψυχὴ
δὲ |
[28] |
καὶ
ἀποτετευγμένων.
πολλάκις
γὰρ
πρὸ
|
μὲν |
τῆς
τελευτῆς
τοῖς
νοσοῦσιν
ὑγίειαν |
[27] |
ὑπὸ
τοῦ
Ὀσρόου
κατακοπείς,
τοῦτον
|
μὲν |
τὸν
χρησμὸν
ἐξαιρεῖ
ἐκ
τῶν |
[58] |
νόμισμα
καινὸν
κόψαι
ἐγκεχαραγμένον
τῇ
|
μὲν |
τοῦ
Γλύκωνος,
κατὰ
θάτερα
δὲ |
[53] |
καὶ
ἄλλου
ὀνόματος,
τῷ
ἑτέρῳ
|
μὲν |
ὑπέγραψεν
ἐξαπατηθεὶς
ὑπὸ
τοῦ
ἐμοῦ
|
[40] |
τὴν
ἀπορίαν·
Πυθαγόρου
ψυχὴ
ποτὲ
|
μὲν |
φθίνει,
ἄλλοτε
δ´
αὔξει·
ἡ |
[61] |
ἕνεκα
γράψαι
ἠξίωσα,
καὶ
σοὶ
|
μὲν |
χαριζόμενος,
ἀνδρὶ
ἑταίρῳ
καὶ
φίλῳ |
[56] |
καὶ
ἐρέτας
τοὺς
ἀπάξοντας.
κἀγὼ
|
μὲν |
ᾤμην
ἁπλοῦν
τι
τοῦτο
εἶναι |