Paragaphes |
[25] |
οὓς
ἐκέλευε
λίθοις
ἐλαύνειν,
εἴ
|
γε |
θέλουσιν
ἵλεω
ἔχειν
τὸν
θεόν. |
[14] |
ἐκ
Κορωνίδος
μὰ
Δί´
οὐδέ
|
γε |
κορώνης,
ἀλλ´
ἐκ
χηνὸς
γεγεννημένον. |
[50] |
δοῦλος
Πρωτογένης,
τῷ
δὴ
σύ
|
γε |
πάντα
πέποιθας.
ὤπυιες
γὰρ
ἐκεῖνον, |
[53] |
πρὸς
τὸν
Ὅμηρον·
Μὴ
σύ
|
γε |
πλωέμεναι,
πεζὴν
δὲ
κατ´
οἶμον |
[43] |
Οὐ
θέμις
ἀκοῦσαί
σε
τοῦτό
|
γε. |
Πόσα
δὲ
ἡμῖν
ἔτη
παραμενεῖς |
[1] |
μὴ
πᾶσαν,
ἀλλ´
εἰς
δύναμίν
|
γε |
τὴν
ἐμαυτοῦ
ἀνακαθάρασθαι
πειράσομαι,
ὀλίγους |
[3] |
ὅλως
οὐδαμόθεν
μεμπτὸς
ἦν
ταῦτά
|
γε. |
~Τοιόσδε
μὲν
τὴν
μορφήν·
ἡ |
[18] |
ἐξ
ἀργύρου
εἰκασμένα,
καὶ
ὄνομά
|
γε |
τῷ
θεῷ
ἐπιτεθέν·
Γλύκων
γὰρ |
[44] |
μεγάλῃ
τῇ
φωνῇ·
Σὺ
μέντοι
|
γε, |
ὦ
Ἀλέξανδρε,
τὸν
δεῖνα
Παφλαγόνα |
[39] |
τῇ
σιωπῇ,
καὶ
αὐτὸς
μὲν
|
ἔλεγε |
μεγάλῃ
τῇ
φωνῇ,
Ἰὴ
Γλύκων· |
[4] |
περὶ
τοῦ
Πυθαγόρου
λεγομένων,
οἷς
|
ἔγωγε |
οὐκ
ἂν
πεισθείην
ὡς
ἀληθέσιν |
[45] |
~Ὃ
μὲν
ταῦτα
ἔλεγεν.
ὁ
|
δὲ |
Ἀλέξανδρος
ἀγανακτήσας
ἐπὶ
τῷ
ἐλέγχῳ |
[9] |
τῶν
ὑπερκειμένων
ἐθνῶν
ἁπάντων·
ὁ
|
δὲ |
Ἀλέξανδρος
ἔμπαλιν
τὰ
οἴκοι
προὔκρινεν, |
[58] |
μὲν
τοῦ
Γλύκωνος,
κατὰ
θάτερα
|
δὲ |
Ἀλεξάνδρου,
στέμματά
τε
τοῦ
πάππου |
[14] |
ἔφασκεν
ἤδη
τὸν
Ἀσκληπιόν.
οἱ
|
δὲ |
ἀπενὲς
ἀπέβλεπον
ὅ
τι
καὶ |
[22] |
γὰρ
ἐδόκει
αὐτῷ
τοῦτο.
τοὺς
|
δὲ |
ἀπέτρεπεν
ἢ
προὔτρεπεν,
ὡς
ἄμεινον
|
[13] |
μᾶλλον
δὲ
πρωταγωνιστὴς
ἐσόμενος.
~Ἤδη
|
δὲ |
ἄρχεσθαι
δέον,
μηχανᾶται
τοιόνδε
τι· |
[25] |
προσιόντων
συνετὰς
καὶ
πεπαιδευμένας;
Ὅλως
|
δὲ |
ἄσπονδος
καὶ
ἀκήρυκτος
αὐτῷ
ὁ
|
[25] |
βαθεῖα
πρὸς
ἐκείνους
ἦν·
ὁ
|
δὲ |
ἄτεγκτος
Ἐπίκουρος—
οὕτως
γὰρ
αὐτὸν |
[54] |
βιβλίου,
πρὸς
μίαν
ἐρώτησιν—
ἦν
|
δὲ |
αὕτη·
πότε
ἁλώσεται
μαγγανεύων
Ἀλέξανδρος; |
[16] |
καὶ
ταῦτα
καὶ
τιθασόν.
ἠπείγοντο
|
δὲ |
αὐτίκα
πρὸς
τὴν
ἔξοδον,
καὶ |
[4] |
ὑπερβολὴν
ἑκασταχοῦ
ὑπῆρχεν
αὐτῷ.
ἐχρῆτο
|
δὲ |
αὐτοῖς
εἰς
τὸ
χείριστον,
καὶ |
[56] |
περὶ
τῶν
μελλόντων
ἐλπίδας.
ἦν
|
δὲ |
αὐτοῖς
ἐπεσταλμένον
ὑπὸ
τοῦ
Ἀλεξάνδρου |
[12] |
ἐδόκει
καὶ
ὁ
ἀφρός.
ἐπεποίητο
|
δὲ |
αὐτοῖς
πάλαι
καὶ
κατεσκεύαστο
κεφαλὴ |
[48] |
ἀρωμάτων
καὶ
θυσιῶν
μεγαλοπρεπῶν.
ἄμεινον
|
δὲ |
αὐτὸν
εἰπεῖν
τὸν
χρησμόν·
Ἐς |
[43] |
εἴσῃ
ἀπὸ
τῶν
ἐρωτήσεων.
ἀνέγνων
|
δὲ |
αὐτὸν
χρυσοῖς
γράμμασιν
γεγραμμένον
ἐν |
[39] |
τῇ
φωνῇ,
Ἰὴ
Γλύκων·
ἐπεφθέγγοντο
|
δὲ |
αὐτῷ
ἐπακολουθοῦντες
Εὐμολπίδαι
δῆθεν
καὶ |
[35] |
χρησμὸς
τῶν
αὐτοφώνων
ἦν.
Ἐρομένῳ
|
δὲ |
αὐτῷ
ποτε
καὶ
περὶ
γάμου |
[45] |
ἔσεσθαι
καὶ
Ἐπικουρείους
κληθήσεσθαι.
τῶν
|
δὲ |
βάλλειν
ἀρξαμένων
Δημόστρατός
τις
ἐπιδημῶν, |
[7] |
κατὰ
ταὐτὰ
τοῖς
βρέφεσι—
πολλοὶ
|
δὲ
|
γίγνονται
παρ´
αὐτοῖς
τοιοῦτοι,
ὅθεν |
[13] |
πηλοῦ
ὀπίσω
αὖθις
ἀπηλλάττετο.
ἕωθεν
|
δὲ
|
γυμνὸς
εἰς
τὴν
ἀγορὰν
προπηδήσας, |
[59] |
τοῦ
πατρομήτορος
Περσέως
ἔχοντος;
~Προειπὼν
|
δὲ |
διὰ
χρησμοῦ
περὶ
αὑτοῦ
ὅτι |
[12] |
αὐτὴ
ἑλκομένη.
καὶ
ὁ
Πελλαῖος
|
δὲ |
δράκων
προϋπῆρχεν
καὶ
οἴκοι
ἐτρέφετο, |
[14] |
ἀγαθὰ
αἰτῶν
παρ´
αὐτοῦ.
ὁ
|
δὲ |
δρομαῖος
αὖθις
ἐπὶ
τὴν
οἰκίαν |
[34] |
ἐπὶ
τοῖς
ἑκατὸν
λυκάβαντας.
ὁ
|
δὲ |
ἑβδομηκοντούτης
ἀπέθανεν
μελαγχολήσας,
οὐ
περιμείνας |
[55] |
καὶ
μετὰ
πολλῆς
φιλοφροσύνης.
ἐλθὼν
|
δὲ |
ἐγὼ
πολλοὺς
καταλαμβάνω
περὶ
αὐτόν· |
[1] |
ὅσος
εἰς
ἀρετὴν
ἐκεῖνος.
ὅμως
|
δὲ |
εἰ
μετὰ
συγγνώμης
ἀναγνώσεσθαι
μέλλοις |
[1] |
εἰς
βιβλίον
ἐγγράψαντα
πέμψαι·
τὸ
|
δέ, |
εἴ
τις
ἐθέλοι
πρὸς
τὸ |
[39] |
ὑπὸ
κόλπου
ἐπράττετο.
μετὰ
μικρὸν
|
δὲ |
εἰσῄει
πάλιν
ἱεροφαντικῶς
ἐσκευασμένος
ἐν |
[39] |
Δᾳδὶς
δὲ
ἐκαλεῖτο
καὶ
δᾷδες
|
δὲ |
ἐκαίοντο.
καὶ
τελευταῖον
Σελήνης
καὶ |
[39] |
τῆς
μητρὸς
Ἀλεξάνδρου
γάμος·
Δᾳδὶς
|
δὲ |
ἐκαλεῖτο
καὶ
δᾷδες
δὲ
ἐκαίοντο. |
[19] |
ῥητήν
τινα
ἡμέραν
προειπών.
ἐκέλευσεν
|
δὲ |
ἕκαστον,
οὗ
δέοιτο
ἂν
καὶ |
[60] |
ἱεροφαντικῷ
καὶ
προφητικῷ
στέμματι.
ἦν
|
δὲ |
ἐν
αὐτοῖς
καὶ
Παῖτος,
ἰατρὸς |
[13] |
νεὼ
τοὺς
ἄρτι
ὀρυττομένους—
συνειστήκει
|
δὲ |
ἐν
αὐτοῖς
ὕδωρ
ἢ
αὐτόθεν |
[61] |
γραφή,
τὰ
μὲν
διεξελέγχουσα,
τὰ
|
δὲ |
ἐν
ταῖς
τῶν
εὖ
φρονούντων |
[40] |
σκοροδάλμην
ἐρυγγάνοντες,
Ἰὴ
Ἀλέξανδρε.
~Πολλάκις
|
δὲ |
ἐν
τῇ
δᾳδουχίᾳ
καὶ
τοῖς |
[18] |
τὰ
μὲν
ἐκ
χαλκοῦ,
τὰ
|
δὲ |
ἐξ
ἀργύρου
εἰκασμένα,
καὶ
ὄνομά |
[39] |
κατέκειτο
ἐν
τῷ
μέσῳ,
κατῄει
|
δὲ |
ἐπ´
αὐτὸν
ἀπὸ
τῆς
ὀροφῆς |
[41] |
πάντα
τρόπον
ἐμπαροινῶν.
καὶ
νόμον
|
δὲ |
ἐπεποίητο,
ὑπὲρ
τὰ
ὀκτωκαίδεκα
ἔτη |
[16] |
καὶ
προσειπεῖν
τὸ
ὕστατον.
τὴν
|
δὲ |
ἐπίδειξιν
ταύτην
οὐχ
ἅπαξ
ὁ |
[25] |
ἵλεω
ἔχειν
τὸν
θεόν.
περὶ
|
δὲ |
Ἐπικούρου
καὶ
τοιοῦτόν
τινα
χρησμὸν |
[53] |
κέλομαι
δροσίην
τε
κέλητος·
τῷ
|
δὲ |
ἑτέρῳ,
ἐπειδὴ
καὶ
τοῦτο
ἠκηκόει |
[6] |
γυναῖκα
πλουσίαν,
ἔξωρον
μέν,
ἐράσμιον
|
δὲ |
ἔτι
εἶναι
βουλομένην,
ἐξευρόντες
ἐπεσιτίσαντό |
[22] |
πολλὰ
καὶ
χρήσιμα
φάρμακα.
μάλιστα
|
δὲ
|
εὐδοκίμουν
παρ´
αὐτῷ
αἱ
κυτμίδες, |
[25] |
ἄνθρωπος
καὶ
τερατείᾳ
φίλος,
ἀληθείᾳ
|
δὲ |
ἔχθιστος,
ἢ
Ἐπικούρῳ
ἀνδρὶ
τὴν |
[25] |
μέλεται
ἄγαν,
ἀλλ´
ὑποφήτου·
~Ἐπεὶ
|
δὲ |
ἤδη
πολλοὶ
τῶν
νοῦν
ἐχόντων |
[57] |
ὑπὸ
τοῦ
Ἀλεξάνδρου
προστεταγμένα.
~καταθέμενος
|
δὲ |
ἡμᾶς
ἐν
Αἰγιαλοῖς,
ὧν
καὶ |
[39] |
καὶ
γέννησις
τοῦ
θεοῦ.
~τρίτῃ
|
δὲ |
ἡμέρᾳ
Ποδαλειρίου
ἦν
καὶ
τῆς |
[43] |
ἀκοῦσαί
σε
τοῦτό
γε.
Πόσα
|
δὲ |
ἡμῖν
ἔτη
παραμενεῖς
χρησμῳδῶν;
Τρίτον |
[6] |
Βιθυνίας
εἰς
τὴν
Μακεδονίαν.
Πελλαία
|
δὲ |
ἦν
ἐκείνη,
πάλαι
μὲν
εὐδαίμονος |
[15] |
τὴν
οὐρὰν
ἔξω
ἀφείς—
πολὺς
|
δὲ |
ἦν—
ἐν
τῷ
προκολπίῳ
προκεχύσθαι
|
[44] |
ἢ
καὶ
ὑπὸ
λῃστῶν—
πολλοὶ
|
δὲ |
ἦσαν
τότε—
ἀνῃρῆσθαι,
ἐπανῆλθον
ἀπαγγέλλοντες |
[9] |
μὲν
περὶ
τοῦ
χωρίου,
δεύτερον
|
δὲ |
ἥτις
ἡ
ἀρχὴ
καὶ
ὁ
|
[12] |
βοτάνης
τὴν
ῥίζαν
διαμασησαμένῳ·
τοῖς
|
δὲ |
θεῖόν
τι
καὶ
φοβερὸν
ἐδόκει
|
[22] |
ἄμεινον
ἔδοξεν
αὐτῷ
εἰκάζοντι·
τοῖς
|
δὲ |
θεραπείας
προὔλεγεν
καὶ
διαίτας,
εἰδώς, |
[20] |
πρόδηλον
καὶ
γνῶναι
ῥᾴδιον,
τοῖς
|
δὲ |
ἰδιώταις
καὶ
κορύζης
μεστοῖς
τὴν |
[47] |
ματαίων
καὶ
περιττῶν
ἐπιθυμιῶν,
νοῦν
|
δὲ |
καὶ
ἀλήθειαν
ἐντιθὲν
καὶ
καθαῖρον |
[21] |
ἐχρῆτο
πρὸς
τὸν
τύπον.
ἔστι
|
δὲ |
καὶ
ἄλλα
πολλὰ
πρὸς
τοῦτο |
[54] |
φασιν
οὔτε
οὐρανοῦ
ἁπτομένους,
ἀνοήτους
|
δὲ |
καὶ
δυσνοήτους
ἅπαντας.
Ἅπερ
ὕστερον |
[30] |
καὶ
Παφλαγονίας
καὶ
Γαλατίας.
ὡς
|
δὲ |
καὶ
εἰς
τὴν
Ἰταλίαν
διεφοίτησεν |
[25] |
ἐχρησμῴδησε
πώποτε
Ἀμαστριανῷ
ἀνδρί.
ὁπότε
|
δὲ |
καὶ
ἐτόλμησεν
ἀδελφῷ
συγκλητικοῦ
χρησμῳδῆσαι, |
[4] |
μὲν
τὴν
μορφήν·
ἡ
ψυχὴ
|
δὲ |
καὶ
ἡ
γνώμη—
ἀλεξίκακε
Ἡράκλεις |
[24] |
παράσχοι
καὶ
νοσοῦντας
ἰάσαιτο,
ἐνίους
|
δὲ |
καὶ
ἤδη
ἀποθανόντας
ἀναστήσειεν.
δρόμος |
[42] |
τὴν
οἰκίαν
αὐτῷ
εἰσρυήσεσθαι.
πολλαὶ
|
δὲ |
καὶ
ηὔχουν
τετοκέναι
παρ´
αὐτοῦ, |
[39] |
τοῦ
Ῥουτιλιανοῦ
ἡ
γυνή.
ἐδᾳδούχει
|
δὲ
|
καὶ
ἱεροφάντει
ὁ
Ἐνδυμίων
Ἀλέξανδρος. |
[14] |
ἐν
τῷ
ὕδατι
εὑρημένον.
ἐπεὶ
|
δὲ |
καὶ
κατάξας
αὐτὸ
εἰς
κοίλην |
[26] |
ὑπὸ
κόλπου
ἀθέατον
φυλάττων.
ἐθελήσας
|
δὲ |
καὶ
μειζόνως
ἐκπλῆξαι
τὸ
πλῆθος, |
[36] |
τύχῃ
τινὶ
οὕτως
ἐγένετο.
τάχα
|
δὲ |
καὶ
οἱ
πολλοὶ
θαρροῦντες
τῷ |
[33] |
μηδένα
διδάσκαλον
ἑλέσθαι
αὐτῷ,
Πυθαγόραν
|
δὲ |
καὶ
Ὅμηρον
πάλαι
τεθνεῶτας,
οἷς |
[22] |
πρὸς
τὰς
ἐρωτήσεις
ἀποκρινόμενος,
τοῖς
|
δὲ |
καὶ
πάνυ
ἀσαφῆ·
χρησμῳδικὸν
γὰρ |
[31] |
ἀκούσειε
παρὰ
τῶν
πεμφθέντων,
τὰ
|
δὲ |
καὶ
παρ´
αὑτοῦ
προστιθείς.
ἐνέπλησεν |
[3] |
κόμην
τὴν
μὲν
ἰδίαν,
τὴν
|
δὲ |
καὶ
πρόσθετον
ἐπικείμενος
εὖ
μάλα |
[55] |
ἐκεῖνος
εἴην
ὁ
Λουκιανός—
ἐπηγόμην
|
δὲ |
καὶ
στρατιώτας
δύο,
λογχοφόρον
καὶ |
[38] |
τῇ
Ἰταλίᾳ
ταῦτα
προεμηχανᾶτο·
οἴκοι
|
δὲ |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα.
τελετήν
τε
|
[60] |
καὶ
κατὰ
τύχην
συνέβη.
ἔδει
|
δὲ |
καὶ
τὸν
ἐπιτάφιον
αὐτοῦ
ἄξιον |
[55] |
πολλοὺς
καταλαμβάνω
περὶ
αὐτόν·
συνεπηγόμην
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
στρατιώτας
τύχῃ
τινὶ
|
[53] |
καὶ
ἤδη
δέδενται
ληφθέντες.
~Ὀλίγους
|
δὲ |
καὶ
τῶν
ἐμοὶ
δοθέντων
ἄκουσον· |
[42] |
εἴ
τινος
γυναικὶ
προσβλέψειεν·
εἰ
|
δὲ |
καὶ
φιλήματος
ἀξιώσειεν,
ἀθρόαν
τὴν |
[53] |
Μὴ
σύ
γε
πλωέμεναι,
πεζὴν
|
δὲ |
κατ´
οἶμον
ὅδευε.
~Πολλὰ
γὰρ |
[56] |
τοῦτο
εἶναι
καὶ
δεξιόν·
ἐπεὶ
|
δὲ |
κατὰ
μέσον
τὸν
πόρον
ἐγενόμην, |
[5] |
μὲν
ἰατρὸς
δῆθεν
ἦν,
ἠπίστατο
|
δὲ
|
κατὰ
τὴν
Θῶνος
τοῦ
Αἰγυπτίου |
[16] |
ὑπὸ
τῶν
ἀεὶ
ἐπεισιόντων·
ἐτετρύπητο
|
δὲ |
κατὰ
τὸ
ἀντίθυρον
ἄλλη
ἔξοδος. |
[4] |
καὶ
τὴν
γνώμην
θεσπέσιος,
εἰ
|
δὲ |
κατὰ
τοῦτον
ἐγεγένητο,
παῖς
ἂν |
[50] |
μήτ´
εἰσοράοις
ἃ
ποιοῦσιν.
εὑρήσεις
|
δὲ |
κάτω
ὑπὸ
σῷ
λέχει
ἀγχόθι |
[19] |
πηλῷ
ἢ
ἄλλῳ
τοιούτῳ.
αὐτὸς
|
δὲ |
λαβὼν
τὰ
βιβλία
καὶ
εἰς |
[14] |
ἀλλ´
ἐκ
χηνὸς
γεγεννημένον.
ὁ
|
δὲ |
λεὼς
ἅπας
ἠκολούθει,
πάντες
ἔνθεοι |
[5] |
πολλὰ
μὲν
ἐσθλὰ
μεμιγμένα,
πολλὰ
|
δὲ |
λυγρά·
ὧν
ἁπάντων
κληρονόμος
καὶ |
[39] |
τῷ
μέσῳ
καὶ
περιπλοκαί.
εἰ
|
δὲ |
μὴ
πολλαὶ
ἦσαν
αἱ
δᾷδες, |
[20] |
ἀνδρὶ
μὲν
οἵῳ
σοί,
εἰ
|
δὲ |
μὴ
φορτικὸν
εἰπεῖν,
καὶ
οἵῳ |
[50] |
Ἀλεξάνδρῳ
τάλαντον
Ἀττικὸν
ἑκάτερος.
~Ἐνίοτε
|
δὲ |
μήτε
ἐρομένου
τινὸς
μήτε
πεμφθέντος, |
[44] |
αὐτοῦ
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ
παιδευόμενον,
ὁ
|
δὲ |
νεανίσκος
ζῇ
καὶ
ἐπανελήλυθε
ζῶν |
[21] |
τῇ
σφραγῖδι
καὶ
ἀφελών—
αὐτίκα
|
δὲ |
ξηρὸν
γίγνεται
καὶ
κέρατος,
μᾶλλον |
[11] |
ὑπὸ
ἐχίδνης,
οἶμαι,
δηχθείς.
~προεισπέμπεται
|
δὲ |
ὁ
Ἀλέξανδρος,
κομῶν
ἤδη
καὶ
|
[5] |
καὶ
διάδοχος
οὗτος
ἐγένετο.
ἦν
|
δὲ |
ὁ
διδάσκαλος
ἐκεῖνος
καὶ
ἐραστὴς
|
[23] |
καὶ
εὔξηται
ὑπὲρ
ὑμῶν.
~Ἐτέτακτο
|
δὲ |
ὁ
μισθὸς
ἐφ´
ἑκάστῳ
χρησμῷ
|
[48] |
Μαρκομάνοις
καὶ
Κουάδοις
συνεπλέκετο.
ἠξίου
|
δὲ |
ὁ
χρησμὸς
δύο
λέοντας
ἐμβληθῆναι |
[26] |
ὀθονίνου
ἐκείνου
Ἀσκληπιοῦ
προπιπτούσης.
Ἐκαλοῦντο
|
δὲ |
οἱ
χρησμοὶ
οὗτοι
αὐτόφωνοι,
καὶ
|
[32] |
οἷα
ἦν
ἃ
ἤροντο.
συνίης
|
δὲ |
οἵας
εἰκὸς
τοὺς
πλουσίους
καὶ |
[6] |
πολὺ
καταρατοτέρῳ
τὴν
φύσιν—
Κοκκωνᾶς
|
δέ, |
οἶμαι,
ἐπεκαλεῖτο—
περιῄεσαν
γοητεύοντες
καὶ |
[61] |
πρὸς
τοὺς
συνόντας,
τὸ
πλέον
|
δέ, |
ὅπερ
καὶ
σοὶ
ἥδιον,
Ἐπικούρῳ
|
[61] |
τῶν
ὁμιλησάντων
αὐτῷ
γενομένῳ.
οἶμαι
|
δὲ |
ὅτι
καὶ
τοῖς
ἐντυχοῦσι
χρήσιμόν |
[23] |
ἀνθρώπων
ὑπὸ
ἀπληστίας
ἀναδιδόντων.
λαμβάνων
|
δὲ |
οὐκ
αὐτὸς
ἐχρῆτο
μόνος
οὐδ´ |
[35] |
τε
Σεληναίης
τε
θύγατρα.
διεδεδώκει
|
δὲ |
πάλαι
λόγον
ὡς
τῆς
θυγατρός, |
[55] |
ἀλλὰ
μὴ
προφήτην
προσεῖπον·
ὁ
|
δὲ |
πάνυ
γεννικῶς
καρτερήσας
κατέπαυέν
τε |
[41] |
εἶσι
Διὸς
βληθεῖσα
κεραυνῷ.
~Προλέγων
|
δὲ |
πᾶσιν
ἀπέχεσθαι
παιδίου
συνουσίας,
ὡς |
[30] |
οὖν
ἄλλους
ἐπ´
ἄλλοις·
οἱ
|
δὲ |
πεμπόμενοι,
ἰδιῶταί
τινες
οἰκέται,
ῥᾳδίως |
[30] |
οἱ
μὲν
αὐτοὶ
ἰόντες,
οἱ
|
δὲ |
πέμποντες,
καὶ
μάλιστα
οἱ
δυνατώτατοι |
[30] |
πολλαῖς
τάξεσι
Ῥωμαϊκαῖς
ἐξητασμένος,
τὰ
|
δὲ |
περὶ
τοὺς
θεοὺς
πάνυ
νοσῶν
|
[16] |
μὲν
ἤδη
πονήρως
εἶχεν,
οἱ
|
δὲ |
περιστάντες
τὰ
βασίλεια
ἐπόθουν
ἰδεῖν |
[38] |
κατάσκοπος
τῶν
ὀργίων,
φευγέτω·
οἱ
|
δὲ |
πιστεύοντες
τῷ
θεῷ
τελείσθωσαν
τύχῃ |
[54] |
ἔτι
πρὸς
ταύταις
πέμψας·
ὁ
|
δὲ |
πιστεύσας
τῇ
ἀποπομπῇ
τοῦ
μισθοῦ |
[38] |
ἡγεῖτο
λέγων
Ἔξω
Χριστιανούς,
τὸ
|
δὲ
|
πλῆθος
ἅπαν
ἐπεφθέγγετο
Ἔξω
Ἐπικουρείους. |
[49] |
Ῥωμαίων
ἢ
τῶν
πολεμίων.
~Ἤδη
|
δὲ |
πολλῶν
ἐπὶ
πολλοῖς
ἐπεισρεόντων
καὶ
|
[2] |
κἀκεῖνος
βίον
ἀναγράψαι
ἠξίωσεν.
ἡμεῖς
|
δὲ |
πολὺ
ὠμοτέρου
λῃστοῦ
μνήμην
ποιησόμεθα, |
[19] |
ἀποδώσειν
σεσημασμένον
ὡς
εἶχε,
τὴν
|
δὲ |
πρὸς
αὐτὸ
ἀπόκρισιν
ὑπογεγραμμένην,
πρὸς |
[48] |
τῆς
πόλεως
ἐκείνης
ἅλωσις.
ὁ
|
δὲ |
πρὸς
τὸ
ἀποβεβηκὸς
τὴν
Δελφικὴν |
[55] |
ὥσπερ
εἰώθει
τοῖς
πολλοῖς,
ἐγὼ
|
δὲ
|
προσφὺς
ὡς
φιλήσων,
δήγματι
χρηστῷ |
[40] |
φθίνει,
ἄλλοτε
δ´
αὔξει·
ἡ
|
δὲ |
προφητείη
δίης
φρενός
ἐστιν
ἀπορρώξ. |
[12] |
ἐπιφανησόμενος
αὐτοῖς
καὶ
συντραγῳδήσων,
μᾶλλον
|
δὲ |
πρωταγωνιστὴς
ἐσόμενος.
~Ἤδη
δὲ
ἄρχεσθαι |
[34] |
τοιούτοις
ἀνθρωπίσκοις
ἐνδιατρίβειν
ἠξίου;
~Αὖθις
|
δὲ |
πυνθανομένῳ
αὐτῷ
τὴν
τίνος
ψυχὴν
|
[6] |
σοι
διατριβῆς
ἄνθρωπον
λέγω.
~Ἤδη
|
δὲ |
πώγωνος
ὁ
Ἀλέξανδρος
πιμπλάμενος
καὶ |
[58] |
ἐφ´
οὕτω
δικαστοῦ
διακειμένου.
~Ἐκεῖνο
|
δὲ |
πῶς
οὐ
μέγα
ἐν
τοῖς |
[33] |
οὕτως
ἐληλεγμένου
τοῦ
χρησμοῦ·
ὁ
|
δὲ |
Ῥουτιλιανὸς
αὐτὸς
φθάσας
ὁ
βέλτιστος |
[21] |
ξηρὸν
γίγνεται
καὶ
κέρατος,
μᾶλλον
|
δὲ |
σιδήρου
παγιώτερον—
τούτῳ
ἐχρῆτο
πρὸς |
[3] |
τῆς
λῃστείας
τῆς
αὑτοῦ.
~Πρότερον
|
δέ |
σοι
αὐτὸν
ὑπογράψω
τῷ
λόγῳ
|
[43] |
ἐπεμαρτύρουν
ὅτι
ἀληθῆ
λέγουσιν.
~Ἐθέλω
|
δέ |
σοι
καὶ
διάλογον
διηγήσασθαι
τοῦ
|
[33] |
αὐτοὺς
ἔχοι
τῶν
ἀρκύων.
~Βούλομαι
|
δέ |
σοι
καὶ
τῶν
Ῥουτιλιανῷ
δοθέντων
|
[2] |
γραφῇ
παραδοθῆναι
ἄνδρα
τρισκατάρατον,
ἐμαυτοῦ
|
δέ, |
σπουδὴν
ποιουμένου
ἐπὶ
τοιαύτῃ
ἱστορίᾳ |
[56] |
καὶ
δῶρα
πολλὰ
πέμψας—
μόνος
|
δὲ |
σὺν
τῷ
Ξενοφῶντι
ἔτυχον
ἐπιδημῶν, |
[13] |
ἐναργῆ
τὸν
θεόν.
οἱ
παρόντες
|
δέ— |
συνδεδραμήκει
γὰρ
σχεδὸν
ἅπασα
ἡ |
[6] |
τοὺς
τῶν
Μακεδόνων
βασιλέας,
νῦν
|
δὲ |
ταπεινοῦ
καὶ
ὀλιγίστους
οἰκήτορας
ἔχοντος. |
[38] |
γάμος
καὶ
Ἀσκληπιὸς
ἐτίκτετο.
ἐν
|
δὲ |
τῇ
δευτέρᾳ
Γλύκωνος
ἐπιφάνεια
καὶ |
[10] |
τῶν
ἐπουρανίων
προσβλέποντας.
~Οὐκ
ὀλίγης
|
δὲ |
τῆς
περὶ
τοῦτο
στάσεως
αὐτοῖς
|
[44] |
θηρίοις
ὑπὸ
σοῦ
παραδοθέντων.
τοιοῦτον
|
δέ |
τι
ἐγεγένητο·
ἀναπλεύσας
ὁ
νεανίσκος |
[36] |
τούτων,
αὐτὸς
ὑπισχνεῖτο
αὐτοῖς.
ἕνα
|
δέ |
τινα
χρησμόν,
αὐτόφωνον
καὶ
αὐτόν, |
[24] |
ἑκάστῳ
τὸ
κατ´
ἀξίαν.
~Ἤδη
|
δέ |
τινας
καὶ
ἐπὶ
τὴν
ἀλλοδαπὴν |
[46] |
μὲν
κατ´
ἐκεῖνον
τοιαῦτα.
εἰ
|
δέ |
τινι,
προσκαλουμένων
κατὰ
τάξιν
τῶν |
[43] |
εἰδέναι·
οὐ
γὰρ
θέμις.
Ἐγὼ
|
δὲ |
τίς
ἔσομαι
μετὰ
τὸν
νῦν |
[36] |
ἐν
τῷ
λοιμῷ
διεπέμψατο·
ἦν
|
δὲ
|
τὸ
ἔπος
ἕν·
Φοῖβος
ἀκειρεκόμης |
[48] |
κύνας
ἢ
λύκους
ξενικούς·
αὐτίκα
|
δὲ |
τὸ
μέγιστον
τραῦμα
τοῖς
ἡμετέροις |
[20] |
περὶ
ὅτου
τις
ἔροιτο.
~Ἦν
|
δὲ |
τὸ
μηχάνημα
τοῦτο
ἀνδρὶ
μὲν |
[48] |
καὶ
ἀληθείᾳ
καὶ
παρρησίᾳ.
~Ἐν
|
δὲ |
τοῖς
ἄλλοις
ἕν
τι
καὶ |
[5] |
ἐπὶ
μισθῷ
τοῖς
δεομένοις.
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
ἄλλοις
λαμβάνει
τις
αὐτὸν |
[31] |
τι
τῶν
καθ´
αὑτούς.
Ὁ
|
δὲ |
τοὺς
ἀφικνουμένους
πάνυ
φιλοφρόνως
ὑποδεχόμενος |
[29] |
οὐδ´
ἐκφυγέειν
δυνατόν
σοι.
~Εἰδὼς
|
δὲ |
τοὺς
ἐν
Κλάρῳ
καὶ
Διδύμοις |
[21] |
διὰ
τοῦ
λεγομένου
κολλυρίου·
σκευαστὸν
|
δὲ |
τοῦτό
ἐστιν
ἐκ
πίττης
Βρεττίας |
[46] |
τάξιν
τῶν
χρησμῶν—
πρὸ
μιᾶς
|
δὲ |
τοῦτο
τοῦ
θεσπίζειν
ἐγίγνετο—
καὶ |
[12] |
ἀφροῦ
ὑποπιμπλάμενος
τὸ
στόμα·
ῥᾳδίως
|
δὲ |
τοῦτο
ὑπῆρχεν
αὐτῷ,
στρουθίου
τῆς |
[4] |
τε
καὶ
ἀφελέστατος.
ἐπὶ
πᾶσι
|
δὲ |
τούτοις
τὸ
μεγαλουργὸν
προσῆν
καὶ |
[48] |
κῦδος
ἅμ´
εἰρήνῃ
ἐρατεινῇ.
γενομένων
|
δὲ |
τούτων
ὡς
προσέταξεν,
τοὺς
μὲν
|
[21] |
σφραγῖδα
ἔχοντα,
ῥᾳδίως
συνεκόλλα.
ἕτερος
|
δὲ |
τρόπος
ὁ
διὰ
τοῦ
λεγομένου |
[15] |
παμπόλλους
τῶν
Παφλαγόνων
συνδραμεῖσθαι.
ἐπεὶ
|
δὲ
|
ὑπερεπέπληστο
ἀνθρώπων
ἡ
πόλις,
ἁπάντων
|
[26] |
ἄλλο
σῶμα
προβεβληκώς,
τὴν
κεφαλὴν
|
δὲ |
ὑπὸ
κόλπου
ἀθέατον
φυλάττων.
ἐθελήσας |
[13] |
καὶ
εὔχοντο
καὶ
προσεκύνουν.
ὁ
|
δὲ |
φωνάς
τινας
ἀσήμους
φθεγγόμενος,
οἷαι |
[43] |
τῷ
Σακερδῶτι
διελέχθη.
ἐπὶ
τέλει
|
δὲ |
χρησμὸν
ἔμμετρον
ἐφθέγξατο,
εἰδὼς
αὐτὸν |
[28] |
τοῖς
νοσοῦσιν
ὑγίειαν
ἐπηγγέλλετο,
ἀποθανόντων
|
δὲ |
χρησμὸς
ἄλλος
ἕτοιμος
ἦν
παλινῳδῶν· |
[11] |
ἐπὶ
τὴν
Ἀλεξάνδρου
μητέρα.
Εὕρητο
|
δὲ |
χρησμὸς
ἤδη,
ὡς
Σιβύλλης
προμαντευσαμένης· |
[31] |
εἰς
μανίαν
ἐρρωμένην
ἐνέβαλον.
~ὁ
|
δέ, |
ὡς
ἂν
τοῖς
πλείστοις
καὶ |
[30] |
ἐπανῄεσαν,
τὰ
μὲν
ἰδόντες,
τὰ
|
δὲ |
ὡς
ἰδόντες
καὶ
ἀκούσαντες
διηγούμενοι |
[43] |
οἱ
νῦν
ἐκπίπτοντες
ἐκεῖ
χρησμοί;
|
Μηδὲ |
τοῦτο
ἐθελήσῃς
εἰδέναι·
οὐ
γὰρ |
[41] |
μηδένα
τῷ
αὐτοῦ
στόματι
δεξιοῦσθαι
|
μηδὲ |
φιλήματι
ἀσπάζεσθαι,
ἀλλὰ
τοῖς
ἄλλοις |
[50] |
πρὸς
κεφαλῆς.
καὶ
σὴ
θεράπαινα
|
σύνοιδε |
Καλυψώ.
τίς
οὐκ
ἂν
Δημόκριτος |
[8] |
τὸν
Θουκυδίδην
ἄρχεται
ὁ
πόλεμος
|
ἐνθένδε |
ἤδη.
Ὡς
γὰρ
ἂν
δύο |
[13] |
~Ἤδη
δὲ
ἄρχεσθαι
δέον,
μηχανᾶται
|
τοιόνδε |
τι·
νύκτωρ
γὰρ
ἐλθὼν
ἐπὶ |
[41] |
συνουσίας,
ὡς
ἀσεβὲς
ὄν,
αὐτὸς
|
τοιόνδε |
τι
ὁ
γεννάδας
ἐτεχνήσατο.
ταῖς |
[4] |
οὐδαμόθεν
μεμπτὸς
ἦν
ταῦτά
γε.
|
~Τοιόσδε |
μὲν
τὴν
μορφήν·
ἡ
ψυχὴ |
[26] |
αὐτόφωνοι,
καὶ
οὐ
πᾶσιν
ἐδίδοντο
|
οὐδὲ |
ἀνέδην,
ἀλλὰ
τοῖς
εὐπαρύφοις
καὶ |
[14] |
οὐκ
ἐκ
Κορωνίδος
μὰ
Δί´
|
οὐδέ |
γε
κορώνης,
ἀλλ´
ἐκ
χηνὸς |
[59] |
κεραυνῷ
βληθέντα
ἀποθανεῖν,
οἰκτίστῳ
τέλει
|
οὐδὲ |
ἑβδομήκοντα
ἔτη
γεγονὼς
ἀπέθανεν,
ὡς
|
[16] |
ἐπινόησον
οἰκίσκον
οὐ
πάνυ
φαιδρὸν
|
οὐδὲ |
εἰς
κόρον
τοῦ
φωτὸς
δεχόμενον |
[25] |
πολλοὺς
ἐνόντας
ἐν
τῇ
πόλει·
|
οὐδὲ |
ἐχρησμῴδησε
πώποτε
Ἀμαστριανῷ
ἀνδρί.
ὁπότε |
[2] |
μόνην
οὐδὲ
τὴν
Ἴδην
κατατρέχων
|
οὐδὲ |
ὀλίγα
τῆς
Ἀσίας
μέρη
τὰ |
[50] |
ἐρομένου
τινὸς
μήτε
πεμφθέντος,
ἀλλ´
|
οὐδὲ |
ὅλως
ὄντος
ἐχρησμῴδει
πρὸς
ἔκπληξιν
|
[2] |
οὗτος
ἐλῄστευεν,
οὐ
Μυσίαν
μόνην
|
οὐδὲ |
τὴν
Ἴδην
κατατρέχων
οὐδὲ
ὀλίγα |
[9] |
τῇ
Βιθυνίᾳ
πρόσοικον,
οὐχ
ἑκὰς
|
οὐδὲ |
τῆς
Ἀσίας
καὶ
Γαλατίας
καὶ |
[32] |
τι
ὁ
τρισκατάρατος
οὐκ
ἄσοφον
|
οὐδὲ |
τοῦ
προστυχόντος
λῃστοῦ
ἄξιον.
λύων |
[46] |
ἐρομένου
τοῦ
κήρυκος
εἰ
θεσπίζει
|
τῷδε, |
ἀνεῖπεν
ἔνδοθεν·
Ἐς
κόρακας,
οὐκέτι |
[22] |
τούτων
πλείονα.
~Ἔχρη
οὖν
καὶ
|
ἐθέσπιζε, |
πολλῇ
τῇ
συνέσει
ἐνταῦθα
χρώμενος |
[4] |
γοῦν
τὸ
πρῶτον
ἐντυχὼν
οὐκ
|
ἀπῆλθε |
δόξαν
λαβὼν
ὑπὲρ
αὐτοῦ
ὡς |
[44] |
ὁ
δὲ
νεανίσκος
ζῇ
καὶ
|
ἐπανελήλυθε |
ζῶν
μετὰ
τὴν
τῶν
οἰκετῶν |
[4] |
γνώμη—
ἀλεξίκακε
Ἡράκλεις
καὶ
Ζεῦ
|
ἀποτρόπαιε
|
καὶ
Διόσκουροι
σωτῆρες,
πολεμίοις
καὶ |
[24] |
δραπέτας
καὶ
κλέπτας
καὶ
λῃστὰς
|
ἐξελέγξειε |
καὶ
θησαυροὺς
ἀνορύξαι
παράσχοι
καὶ |
[31] |
περιῄει
τὰ
μὲν
διηγούμενος
ὡς
|
ἀκούσειε |
παρὰ
τῶν
πεμφθέντων,
τὰ
δὲ |
[4] |
ψυχὴ
δὲ
καὶ
ἡ
γνώμη—
|
ἀλεξίκακε |
Ἡράκλεις
καὶ
Ζεῦ
ἀποτρόπαιε
καὶ |
[27] |
πεισθεὶς
ὁ
ἠλίθιος
ἐκεῖνος
Κελτὸς
|
εἰσέβαλε |
καὶ
ἀπήλλαξεν
αὐτῇ
στρατιᾷ
ὑπὸ |
[17] |
πλουσίων
ἀφίκοιντο
νεαλέστεροι.
~Ἐνταῦθα,
ὦ
|
φίλε |
Κέλσε,
εἰ
δεῖ
τἀληθῆ
λέγειν, |
[41] |
ταῖς
Ποντικαῖς
καὶ
ταῖς
Παφλαγονικαῖς
|
ἐπήγγελλε |
θεηκόλους
πέμπειν
εἰς
τριετίαν,
ὑμνήσοντας |
[19] |
καὶ
ἡ
σκηνὴ
παρεσκεύαστο—
καλέσειν
|
ἔμελλε |
κατὰ
τάξιν
τοὺς
δεδωκότας
ὑπὸ |
[21] |
αἱ
ἐπίνοιαι,
ἴσως
γὰρ
ἐρήσῃ
|
με. |
ἄκουε
τοίνυν,
ὡς
ἔχοις
ἐλέγχειν |
[55] |
ἐδικαιολογεῖτο
πρός
με,
λέγων
πάνυ
|
με
|
εἰδέναι
καὶ
τὰ
ὑπ´
ἐμοῦ |
[55] |
συμβουλευόμενα,
καὶ
Τί
παθὼν
ταῦτά
|
με |
εἰργάσω,
δυνάμενος
ὑπ´
ἐμοῦ
ἐπὶ |
[55] |
εἰκότως
ἦν
ἐγώ.
~Κἀπειδὴ
εἰσελθόντα
|
με |
εἰς
τὴν
πόλιν
ᾔσθετο
καὶ |
[55] |
Οἱ
μὲν
οὖν
παρόντες
ἄγχειν
|
με |
καὶ
παίειν
ἐπειρῶντο
ὡς
ἱερόσυλον, |
[55] |
καὶ
μεταστησάμενος
ἅπαντας
ἐδικαιολογεῖτο
πρός
|
με, |
λέγων
πάνυ
με
εἰδέναι
καὶ |
[4] |
ἔδοξε.
καὶ
πρὸς
Χαρίτων
μή
|
με |
νομίσῃς
ἐφ´
ὕβρει
ταῦτα
τοῦ |
[36] |
τὸ
ἔπος
ἐπεγέγραπτο.
καὶ
μή
|
με |
νομίσῃς
τοῦτο
λέγειν,
ὅτι
διὰ |
[55] |
φίλου
τότε
ὄντος,
λαβών,
ὥς
|
με |
παραπέμψειαν
μέχρι
πρὸς
τὴν
θάλατταν— |
[55] |
τε
αὐτοὺς
καὶ
ὑπισχνεῖτο
τιθασόν
|
με |
ῥᾳδίως
ἀποφανεῖν
καὶ
δείξειν
τὴν
|
[56] |
ἂν
αὐτῷ
διεπεπολέμητο
τὰ
πρὸς
|
ἐμέ. |
ἀλλὰ
δακρύων
ἐκεῖνος
ἔπεισεν
καὶ |
[56] |
ἡμᾶς
δεινὸν
ἐργάσασθαι,
καὶ
πρὸς
|
ἐμὲ |
ἔφη,
Ἔτη
ἑξήκοντα,
ὡς
ὁρᾷς, |
[55] |
τινὶ
ἀγαθῇ.
καὶ
ὁ
μὲν
|
προὔτεινέ |
μοι
κύσαι
τὴν
δεξιάν,
ὥσπερ |
[26] |
~Πολλάκις
μὲν
οὖν,
ὡς
προεῖπον,
|
ἔδειξε |
τὸν
δράκοντα
τοῖς
δεομένοις,
οὐχ |
[10] |
ὅμως
ἡ
πόλις
αὐτοῖς
ἔχειν
|
ἔδοξε— |
ἐν
τῷ
Ἀπόλλωνος
ἱερῷ,
ὅπερ |
[4] |
οἶδ´
ὅτι
πρὸς
αὐτὸν
εἶναι
|
ἔδοξε. |
καὶ
πρὸς
Χαρίτων
μή
με |
[43] |
ἐν
τῇ
τοῦ
Σακερδῶτος
οἰκίᾳ.
|
Εἰπὲ |
γάρ
μοι,
ἔφη,
ὦ
δέσποτα
|
[30] |
τὸ
τοῦ
Ἀβώνου
τεῖχος
ἀναπτῆναι.
|
ἔπεμπε |
δ´
οὖν
ἄλλους
ἐπ´
ἄλλοις· |
[36] |
καὶ
πάντοσε
τῆς
Ῥωμαίων
ἀρχῆς
|
ἔπεμπε |
χρησμολόγους,
ταῖς
πόλεσι
προλέγων
λοιμοὺς |
[39] |
πολλὴν
τὴν
σκοροδάλμην
ἐρυγγάνοντες,
Ἰὴ
|
Ἀλέξανδρε. |
~Πολλάκις
δὲ
ἐν
τῇ
δᾳδουχίᾳ |
[44] |
φωνῇ·
Σὺ
μέντοι
γε,
ὦ
|
Ἀλέξανδρε, |
τὸν
δεῖνα
Παφλαγόνα
προσαγαγεῖν
οἰκέτας |
[23] |
ὀβολώ.
μὴ
μικρὸν
οἰηθῇς,
ὦ
|
ἑταῖρε, |
μηδ´
ὀλίγον
γεγενῆσθαι
τὸν
πόρον |
[52] |
ἀναστρέφειν
ὀπίσω·
ὁ
γὰρ
πέμψας
|
σε |
τέθνηκεν
ὑπὸ
τοῦ
γείτονος
Διοκλέους
|
[43] |
πῶς
λέγεις;
Οὐ
θέμις
ἀκοῦσαί
|
σε |
τοῦτό
γε.
Πόσα
δὲ
ἡμῖν |
[25] |
ἐνόντας
ἐν
τῇ
πόλει·
οὐδὲ
|
ἐχρησμῴδησε |
πώποτε
Ἀμαστριανῷ
ἀνδρί.
ὁπότε
δὲ |
[48] |
που
σχεδὸν
ἀθρόων
ἀπολομένων.
εἶτα
|
ἐπηκολούθησε |
τὰ
περὶ
Ἀκυληΐαν
γενόμενα
καὶ |
[18] |
τινος
ἐμμέτρου
καὶ
θείου
προστάγματος.
|
ἀνεφώνησε |
γὰρ
ὁ
Ἀλέξανδρος
Εἰμὶ
Γλύκων, |
[28] |
γὰρ
αὖ
καὶ
τοῦτο
σοφώτατον
|
ἐπενόησε, |
τοὺς
μεταχρονίους
χρησμοὺς
ἐπὶ
θεραπείᾳ |
[10] |
χρησμοὺς
συγγράφων,
καὶ
μετ´
ὀλίγον
|
ἐτελεύτησε |
τὸν
βίον,
ὑπὸ
ἐχίδνης,
οἶμαι, |
[21] |
πρώτη
μὲν
ἐκείνη,
ὦ
φίλτατε
|
Κέλσε· |
βελόνην
πυρώσας
τὸ
ὑπὸ
τὴν |
[17] |
ἀφίκοιντο
νεαλέστεροι.
~Ἐνταῦθα,
ὦ
φίλε
|
Κέλσε, |
εἰ
δεῖ
τἀληθῆ
λέγειν,
συγγνώμην |
[1] |
~Σὺ
μὲν
ἴσως,
ὦ
φίλτατε
|
Κέλσε, |
μικρόν
τι
καὶ
φαῦλον
οἴει |
[36] |
ἐλάβετο,
μείζω
ἀεὶ
προσεπενόει
καὶ
|
πάντοσε |
τῆς
Ῥωμαίων
ἀρχῆς
ἔπεμπε
χρησμολόγους, |
[5] |
αὐτὸς
τῆς
ὥρας
τῆς
ἐκείνου,
|
ἐξεπαίδευσέ |
τε
αὐτὸν
καὶ
διετέλει
ὑπουργῷ |
[3] |
καὶ
ἔνθεον
διεμφαίνοντες,
φώνημα
ἥδιστόν
|
τε |
ἅμα
καὶ
λαμπρότατον·
καὶ
ὅλως |
[21] |
οἷς
κατὰ
μάγων
συνέγραψας,
καλλίστοις
|
τε |
ἅμα
καὶ
ὠφελιμωτάτοις
συγγράμμασιν
καὶ |
[42] |
ἐντρυφῶν
τοῖς
ἀνοήτοις
διετέλει,
γυναῖκάς
|
τε |
ἀνέδην
διαφθείρων
καὶ
παισὶ
συνών. |
[5] |
τῆς
ὥρας
τῆς
ἐκείνου,
ἐξεπαίδευσέ
|
τε |
αὐτὸν
καὶ
διετέλει
ὑπουργῷ
καὶ
|
[55] |
δὲ
πάνυ
γεννικῶς
καρτερήσας
κατέπαυέν
|
τε |
αὐτοὺς
καὶ
ὑπισχνεῖτο
τιθασόν
με |
[38] |
δὲ
καὶ
τὰ
τοιαῦτα.
τελετήν
|
τε
|
γάρ
τινα
συνίσταται
καὶ
δᾳδουχίας |
[8] |
πλουτήσειεν
ἄν·
ἀμφοτέροις
γάρ,
τῷ
|
τε |
δεδιότι
καὶ
τῷ
ἐλπίζοντι,
ἑώρων |
[33] |
μαθημάτων
αὐτοῦ,
ἔφη·
Πυθαγόρην
πολέμων
|
τε |
διάκτορον
ἐσθλὸν
ἀοιδόν.
εἶτα
μετ´ |
[51] |
ἐν
μέσῳ
χρόνος
ἦν
τῆς
|
τε |
δόσεως
τῶν
βιβλίων
καὶ
τῆς
|
[54] |
ἔφη·
Νυκτιπλάνοις
ὀάροις
χαίρει
κοίταις
|
τε |
δυσάγνοις.
καὶ
ὅλως
ἔχθιστος
εἰκότως |
[39] |
τοῦ
ὀλεθρίου
ἐκείνου
ἀνδρὸς
φιλήματά
|
τε |
ἐγίγνετο
ἐν
τῷ
μέσῳ
καὶ |
[17] |
τοῖς
βουλομένοις
ὁ
Ἀλέξανδρος—
ὁρῶντές
|
τε |
ἐν
ἀμυδρῷ
τῷ
φωτὶ
τὴν |
[18] |
τὸ
πρόσωπον
ἀνθρώπῳ
ἐοικότος.
γραφαί
|
τε |
ἐπὶ
τούτῳ
καὶ
εἰκόνες
καὶ |
[14] |
ἐμβὰς
εἰς
τὸ
ὕδωρ
ὕμνους
|
τε
|
ᾖδεν
Ἀσκληπιοῦ
καὶ
Ἀπόλλωνος
μεγάλῃ |
[3] |
σοι
καὶ
τοῦτο
δείξω,
μέγας
|
τε |
ἦν
καὶ
καλὸς
ἰδεῖν
καὶ |
[27] |
εἰσβολὴν
οὕτως
ἔφη·
Πάρθους
Ἀρμενίους
|
τε |
θοῷ
ὑπὸ
δουρὶ
δαμάσσας
νοστήσεις |
[9] |
εἶναι
καὶ
εὔκαιρον
χωρίον,
τῇ
|
τε |
Θρᾴκῃ
καὶ
τῇ
Βιθυνίᾳ
πρόσοικον, |
[35] |
ἔφη·
Γῆμον
Ἀλεξάνδρου
τε
Σεληναίης
|
τε |
θύγατρα.
διεδεδώκει
δὲ
πάλαι
λόγον |
[12] |
εἰκασμένη,
ὑπὸ
θριξὶν
ἱππείαις
ἀνοίγουσά
|
τε |
καὶ
αὖθις
ἐπικλείουσα
τὸ
στόμα, |
[4] |
καὶ
ἐπιεικέστατος
καὶ
προσέτι
ἁπλοϊκώτατός
|
τε |
καὶ
ἀφελέστατος.
ἐπὶ
πᾶσι
δὲ |
[27] |
πότμον
ἐπιπροϊεὶς
παύσῃ
βιότοιο
φάους
|
τε. |
~Καὶ
γὰρ
αὖ
καὶ
τοῦτο |
[13] |
ὥσπερ
οἱ
τῇ
μητρὶ
ἀγείροντές
|
τε |
καὶ
ἐνθεαζόμενοι,
ἐδημηγόρει
ἐπὶ
βωμόν |
[8] |
τοῦτο
προχωρήσειεν
αὐτοῖς,
αὐτίκα
πλούσιοί
|
τε |
καὶ
εὐδαίμονες
ἔσεσθαι
ἤλπιζον—
ὅπερ
|
[15] |
τὸν
Πελλαῖον
ἐκεῖνον
Ἀσκληπιόν,
μέγιστόν
|
τε
|
καὶ
κάλλιστον,
ὡς
ἔφην,
ὄντα, |
[19] |
ἐθέλοι,
εἰς
βιβλίον
ἐγγράψαντα
καταρράψαι
|
τε
|
καὶ
κατασημήνασθαι
κηρῷ
ἢ
πηλῷ |
[12] |
πολλοῦ
εἰς
τὴν
πατρίδα
περίβλεπτός
|
τε |
καὶ
λαμπρὸς
ἦν,
μεμηνέναι
προσποιούμενος
|
[8] |
ἐλπίζοντι,
ἑώρων
τὴν
πρόγνωσιν
ἀναγκαιοτάτην
|
τε |
καὶ
ποθεινοτάτην
οὖσαν,
καὶ
Δελφοὺς |
[17] |
τὴν
κεφαλὴν
δῆθεν
αὐτοῦ
ἀνοίγουσάν
|
τε |
καὶ
συγκλείουσαν
τὸ
στόμα,
ὥστε |
[31] |
ἀφικνουμένους
πάνυ
φιλοφρόνως
ὑποδεχόμενος
ξενίοις
|
τε |
καὶ
ταῖς
ἄλλαις
δωρεαῖς
πολυτελέσιν |
[21] |
αὖθις
ἐπιχλιάνας
τὸν
κηρόν,
τόν
|
τε |
κάτω
ὑπὸ
τῷ
λίνῳ
καὶ |
[53] |
πλευροῦ"
Κυτμίδα
χρίεσθαι
κέλομαι
δροσίην
|
τε |
κέλητος·
τῷ
δὲ
ἑτέρῳ,
ἐπειδὴ |
[51] |
ἐν
τοσούτῳ
κατὰ
σχολὴν
λύοιντό
|
τε |
οἱ
χρησμοὶ
ἀσφαλῶς
καὶ
εὑρίσκοιντο |
[11] |
πρώτης
δεικνὺς
μονάδος
τρισσῶν
δεκάδων
|
τε
|
πένθ´
ἑτέρας
μονάδας
καὶ
εἰκοσάδα |
[4] |
τῶν
ἄλλων
διέφερεν,
καὶ
τό
|
τε |
περίεργον
καὶ
εὐμαθὲς
καὶ
μνημονικὸν |
[35] |
γάμου
ῥητῶς
ἔφη·
Γῆμον
Ἀλεξάνδρου
|
τε |
Σεληναίης
τε
θύγατρα.
διεδεδώκει
δὲ |
[2] |
μὲν
οὖν
ὑπὲρ
ἀμφοῖν,
ὑπέρ
|
τε |
σοῦ
καὶ
ἐμαυτοῦ·
σοῦ
μέν, |
[61] |
πάντων
μάλιστα
θαυμάσας
ἔχω
ἐπί
|
τε |
σοφίᾳ
καὶ
τῷ
πρὸς
ἀλήθειαν
|
[6] |
ἔτι
εἶναι
βουλομένην,
ἐξευρόντες
ἐπεσιτίσαντό
|
τε |
τὰ
ἀρκοῦντα
παρ´
αὐτῆς
καὶ |
[20] |
τῶν
σφραγίδων
τὰς
λύσεις
ἀνεγίγνωσκέν
|
τε |
τὰς
ἐρωτήσεις
ἑκάστας
καὶ
τὰ |
[58] |
κατὰ
θάτερα
δὲ
Ἀλεξάνδρου,
στέμματά
|
τε |
τοῦ
πάππου
Ἀσκληπιοῦ
καὶ
τὴν |
[21] |
ἡ
πρώτη
μὲν
ἐκείνη,
ὦ
|
φίλτατε |
Κέλσε·
βελόνην
πυρώσας
τὸ
ὑπὸ |
[1] |
ΨΕΥΔΟΜΑΝΤΙΣ
~Σὺ
μὲν
ἴσως,
ὦ
|
φίλτατε |
Κέλσε,
μικρόν
τι
καὶ
φαῦλον |
[50] |
τάλαντον
Ἀττικὸν
ἑκάτερος.
~Ἐνίοτε
δὲ
|
μήτε |
ἐρομένου
τινὸς
μήτε
πεμφθέντος,
ἀλλ´ |
[50] |
~Ἐνίοτε
δὲ
μήτε
ἐρομένου
τινὸς
|
μήτε |
πεμφθέντος,
ἀλλ´
οὐδὲ
ὅλως
ὄντος |
[40] |
ἔχοι
διὰ
τὸν
χρυσοῦν
μηρὸν
|
εἴτε |
ἄλλην
ὁμοίαν
αὐτῇ,
καὶ
τὴν |
[53] |
ἠκηκόει
ὡς
ἐρομένου
τοῦ
πέμψαντος,
|
εἴτε |
οἱ
πλεῦσαι
ἐπ´
Ἰταλίαν
εἴτε |
[53] |
εἴτε
οἱ
πλεῦσαι
ἐπ´
Ἰταλίαν
|
εἴτε |
πεζοπορῆσαι
λῷον,
ἀπεκρίνατο
οὐδὲν
πρὸς |
[40] |
τισὶ
τῶν
μωροσόφων
ὑπὲρ
αὐτοῦ,
|
εἴτε
|
Πυθαγόρου
τὴν
ψυχὴν
ἔχοι
διὰ |
[14] |
τὸν
ἀρτιγέννητον
Ἀσκληπιόν,
δὶς
τεχθέντα,
|
ὅτε |
ἄλλοι
ἅπαξ
τίκτοντ´
ἄνθρωποι,
οὐκ |
[48] |
τοῦ
ἐν
Γερμανίᾳ
πολέμου
ἀκμάζοντος,
|
ὅτε |
θεὸς
Μάρκος
ἤδη
τοῖς
Μαρκομάνοις |
[16] |
ποιῆσαι
ἐπ´
Ἀλεξάνδρῳ
νοσοῦντι
λόγος,
|
ὅτε |
ὁ
μὲν
ἤδη
πονήρως
εἶχεν, |
[50] |
τῷ
Ἀλεξάνδρῳ
τάλαντον
Ἀττικὸν
ἑκάτερος.
|
~Ἐνίοτε |
δὲ
μήτε
ἐρομένου
τινὸς
μήτε |
[12] |
καὶ
λαμπρὸς
ἦν,
μεμηνέναι
προσποιούμενος
|
ἐνίοτε |
καὶ
ἀφροῦ
ὑποπιμπλάμενος
τὸ
στόμα· |
[40] |
Πυθαγόρου
ψυχὴ
ποτὲ
μὲν
φθίνει,
|
ἄλλοτε |
δ´
αὔξει·
ἡ
δὲ
προφητείη |
[54] |
μίαν
ἐρώτησιν—
ἦν
δὲ
αὕτη·
|
πότε |
ἁλώσεται
μαγγανεύων
Ἀλέξανδρος;
ὀκτώ
μοι |
[4] |
μὲν
γὰρ
τῷ
γαμβρῷ
Ῥουτιλιανῷ
|
ποτε |
γράφων
καὶ
τὰ
μετριώτατα
ὑπὲρ |
[40] |
λαμπάδων
ἀποστίλβοντος.
ὥστε
καὶ
γενομένης
|
ποτὲ |
ζητήσεως
δύο
τισὶ
τῶν
μωροσόφων |
[49] |
καὶ
τεταραγμένους
καὶ
μάλιστα
εἴ
|
ποτε |
θεάσαιτο
περιεργότερον
τὸ
βιβλίον
κατεσφραγισμένον. |
[35] |
Σελήνην
ἔρωτι
ἁλῶναι
αὐτοῦ
καθεύδοντά
|
ποτε
|
ἰδοῦσαν,
ὅπερ
αὐτῇ
ἔθος,
κοιμωμένων |
[35] |
αὐτοφώνων
ἦν.
Ἐρομένῳ
δὲ
αὐτῷ
|
ποτε |
καὶ
περὶ
γάμου
ῥητῶς
ἔφη· |
[40] |
ἔλυσεν
τὴν
ἀπορίαν·
Πυθαγόρου
ψυχὴ
|
ποτὲ |
μὲν
φθίνει,
ἄλλοτε
δ´
αὔξει· |
[54] |
εἰκός,
καὶ
ἔχθιστον
ἡγεῖτο.
καί
|
ποτε |
περὶ
ἐμοῦ
ἐρομένῳ
τῷ
Ῥουτιλιανῷ |
[25] |
οὐδὲ
ἐχρησμῴδησε
πώποτε
Ἀμαστριανῷ
ἀνδρί.
|
ὁπότε |
δὲ
καὶ
ἐτόλμησεν
ἀδελφῷ
συγκλητικοῦ |
[7] |
Ὀλυμπιάδος
μῦθον
διαφοιτῆσαι
πάλαι
εἰκός,
|
ὁπότε |
ἐκύει
τὸν
Ἀλέξανδρον,
δράκοντός
τινος, |
[25] |
ἐν
τῇ
πόλει·
οὐδὲ
ἐχρησμῴδησε
|
πώποτε
|
Ἀμαστριανῷ
ἀνδρί.
ὁπότε
δὲ
καὶ |
[44] |
ὑπὸ
λῃστῶν—
πολλοὶ
δὲ
ἦσαν
|
τότε— |
ἀνῃρῆσθαι,
ἐπανῆλθον
ἀπαγγέλλοντες
αὐτοῦ
τὸν |
[57] |
τοῦ
Ἡρακλεώτου
φιλοσόφου·
ἀλλ´
ὁ
|
τότε |
ἡγούμενος
Βιθυνίας
καὶ
τοῦ
Πόντου |
[55] |
τοῦ
ἡγουμένου
τῆς
Καππαδοκίας,
φίλου
|
τότε |
ὄντος,
λαβών,
ὥς
με
παραπέμψειαν
|
[40] |
τὴν
αὐγὴν
τῶν
λαμπάδων
ἀποστίλβοντος.
|
ὥστε |
καὶ
γενομένης
ποτὲ
ζητήσεως
δύο |
[17] |
τε
καὶ
συγκλείουσαν
τὸ
στόμα,
|
ὥστε |
πάνυ
τὸ
μηχάνημα
ἐδεῖτο
Δημοκρίτου |
[21] |
τὴν
σφραγῖδα
προχρίσας
ἐπετίθει
καὶ
|
ἀπέματτε |
τὸν
τύπον.
εἶτα
αὐτίκα
ξηροῦ |
[13] |
γένοιντο
ἂν
Ἑβραίων
ἢ
Φοινίκων,
|
ἐξέπληττε |
τοὺς
ἀνθρώπους
οὐκ
εἰδότας
ὅ |
[25] |
χρησμῳδῆσαι,
καταγελάστως
ἀπήλλαξεν,
οὐχ
εὑρὼν
|
οὔτε |
αὐτὸς
πλάσασθαι
χρησμὸν
δεξιὸν
οὔτε |
[54] |
Ἀλέξανδρος;
ὀκτώ
μοι
χρησμοὺς
ἔπεμψεν,
|
οὔτε |
γῆς
φασιν
οὔτε
οὐρανοῦ
ἁπτομένους, |
[60] |
ἰατρὸς
τὴν
τέχνην,
πολιός
τις,
|
οὔτε |
ἰατρῷ
πρέποντα
οὔτε
πολιῷ
ἀνδρὶ |
[52] |
φάος.
~Ἄλλῳ
πάλιν
οὔτε
παρόντι
|
οὔτε |
ὅλως
τινὶ
ὄντι
ἔφη
ἄνευ |
[54] |
χρησμοὺς
ἔπεμψεν,
οὔτε
γῆς
φασιν
|
οὔτε |
οὐρανοῦ
ἁπτομένους,
ἀνοήτους
δὲ
καὶ |
[52] |
χνεχικραγη
λείψει
φάος.
~Ἄλλῳ
πάλιν
|
οὔτε |
παρόντι
οὔτε
ὅλως
τινὶ
ὄντι |
[60] |
πολιός
τις,
οὔτε
ἰατρῷ
πρέποντα
|
οὔτε |
πολιῷ
ἀνδρὶ
ταῦτα
ποιῶν.
ἀλλ´
|
[46] |
τοιοῦτον
οὔτε
στέγῃ
τις
ἐδέχετο
|
οὔτε |
πυρὸς
ἢ
ὕδατος
ἐκοινώνει,
ἀλλ´
|
[46] |
Ἐς
κόρακας,
οὐκέτι
τὸν
τοιοῦτον
|
οὔτε |
στέγῃ
τις
ἐδέχετο
οὔτε
πυρὸς |
[25] |
οὔτε
αὐτὸς
πλάσασθαι
χρησμὸν
δεξιὸν
|
οὔτε |
τὸν
ποιῆσαι
πρὸς
καιρὸν
αὐτῷ |
[53] |
πλωέμεναι,
πεζὴν
δὲ
κατ´
οἶμον
|
ὅδευε. |
~Πολλὰ
γὰρ
τοιαῦτα
καὶ
αὐτὸς |
[25] |
τολμῶσι
τὰ
κάκιστα
βλασφημεῖν·
οὓς
|
ἐκέλευε |
λίθοις
ἐλαύνειν,
εἴ
γε
θέλουσιν |
[25] |
οὕτως
ἔφη·
Μάλβακα
χοιράων
ἱερῇ
|
κυμίνευε |
σιπύδνῳ.
~Πολλάκις
μὲν
οὖν,
ὡς |
[5] |
καὶ
ἀκούειν
τῶν
διηγουμένων,
ἀνέδην
|
ἐπόρνευε |
καὶ
συνῆν
ἐπὶ
μισθῷ
τοῖς |
[29] |
πάλιν·
Βραγχιδέων
ἀδύτοισι
πελάζεο
καὶ
|
κλύε |
χρησμῶν.
καὶ
αὖθις·
Ἐς
Μαλλὸν |
[21] |
ἐπίνοιαι,
ἴσως
γὰρ
ἐρήσῃ
με.
|
ἄκουε |
τοίνυν,
ὡς
ἔχοις
ἐλέγχειν
τὰ |
[49] |
γὰρ
παρακινδυνεύων,
τὸ
ἐπελθὸν
ἄλλως
|
ὑπέγραφε, |
χρησμοῖς
πρέπον
καὶ
τὸ
τοιοῦτον |
[19] |
μὲν
βιβλίον
ἀποδώσειν
σεσημασμένον
ὡς
|
εἶχε, |
τὴν
δὲ
πρὸς
αὐτὸ
ἀπόκρισιν |
[57] |
Βιθυνίας
καὶ
τοῦ
Πόντου
Αὔειτος
|
ἐπέσχε, |
μονονουχὶ
ἱκετεύων
καὶ
ἀντιβολῶν
παύσασθαι· |
[40] |
φρενός
ἐστιν
ἀπορρώξ.
καί
μιν
|
ἔπεμψε |
πατὴρ
ἀγαθῶν
ἀνδρῶν
ἐπαρωγόν·
καὶ |