Livre, Chap.
[4, 11]	τε αἶγας ἐπῄνει καὶ συρίσαι	τὸ	αἰπολικὸν ἠξίωσε καὶ ἔφη ταχέως
[4, 16]	δὲ Γνάθων προσεκκαυθεὶς τοῖς κατὰ	τὸ	αἰπόλιον γεγενημένοις καὶ ἀβίωτον νομίζων
[4, 13]	Κατῆλθε μετὰ ταῦτα καὶ εἰς	τὸ	αἰπόλιον τάς τε αἶγας ὀψόμενος
[4, 39]	καὶ ταῦτα συνεγήρασεν· οὗτοι} Καὶ	τὸ	ἄντρον ἐκόσμησαν καὶ εἰκόνας ἀνέθεσαν
[4, 33]	τὸν γάμον, ηὔχοντο δὲ καὶ	τὸ	γένος ἄξιον τῆς μορφῆς εὑρεθῆναι
[4, 24]	τρίτος Ἄστυλος. μην ἱκανὸν εἶναι	τὸ	γένος, καὶ γενόμενον ἐπὶ πᾶσι
[4, 5]	βότρυς ἐς τὰς ληνοὺς κομίζοντες,	τὸ	γλεῦκος εἰς τοὺς πίθους φέροντες,
[4, 11]	Δάφνις, λόγῳ μὲν τῶν αἰγῶν,	τὸ	δ´ ἀληθὲς Δάφνιδος ἐγίνετο θεατής·
[4, 34]	τότε δεικνύειν ἑκάστῳ τὰ γνωρίσματα,	τὸ	δὲ ἐντεῦθεν ᾄδειν τὸν ὑμέναιον.
[4, 17]	τὸ μὲν πρόσωπον ἐρυθήματος μεστόν,	τὸ	δὲ στόμα λευκῶν ὀδόντων ὥσπερ
[4, 4]	αὐτὰς πάνυ ἕωθεν καὶ ἀπάγων	τὸ	δειλινόν. Δὶς ἡγεῖτο ἐπὶ ποτόν·
[4, 26]	γαυλοὺς ἀνέθηκε πρὶν ἀμέλξαι, οὔτε	τὸ	δέρμα πρὶν ἐνδύσασθαι, οὔτε τὴν
[4, 32]	ἑαυτῆς, τὴν σύριγγα, τὴν πήραν,	τὸ	δέρμα, τοὺς γαυλούς· ἐκέρασε δὲ
[4, 26]	μὲν ἀνέθηκε τὴν πήραν καὶ	τὸ	δέρμα, τῷ Πανὶ τὴν σύριγγα
[4, 2]	ἐπέκειτο δὲ ἐν χώρῳ μετεώρῳ,	τὸ	εὖρος ἔχων πλέθρων τεττάρων. Εἴκασεν
[4, 8]	ἀνώρυξέ τις πονηρὸς ἄνθρωπος. Ἀφίξεται	τὸ	ἦρ, τὰ δὲ οὐκ ἀνθήσει·
[4, 8]	τὰ δὲ οὐκ ἀνθήσει· ἔσται	τὸ	θέρος, τὰ δὲ οὐκ ἀκμάσει·
[4, 22]	μεγάλης πέτρας. Καὶ ἴσως ἄν,	τὸ	καινότατον, εὑρεθεὶς ἀπωλώλει Δάφνις, εἰ
[4, 17]	οἵῳ ποτε ἂν σώματι εὕρῃ	τὸ	κάλλος, ἑάλωκε. Διὰ τοῦτο καὶ
[4, 30]	θαυμάσας ἔθρεψα. Μαρτυρεῖ μὲν καὶ	τὸ	κάλλος, ἔοικε γὰρ οὐδὲν ἡμῖν·
[4, 32]	~Ἦν οὖν μαθεῖν οἷόν ἐστι	τὸ	κάλλος, ὅταν κόσμον προσλάβῃ. Ἐνδυθεῖσα
[4, 33]	παῖδα εὑρόντι, καὶ μᾶλλον ὁρῶντες	τὸ	κάλλος τοῦ Δάφνιδος· αἱ δὲ
[4, 23]	ᾧ δὲ ἐκεῖνον ἐφίλει, πλῆθος	τὸ	λοιπὸν ἐπιρρεῖ θεραπόντων, θεραπαινῶν, αὐτὸς
[4, 35]	οὕτω σπουδάζουσι πατέρες γενέσθαι. Καὶ	τὸ	μὲν ἐξέκειτο ἐν ἄντρῳ Νυμφῶν
[4, 17]	ἐν χρυσῇ σφενδόνῃ ψηφίς; Καὶ	τὸ	μὲν πρόσωπον ἐρυθήματος μεστόν, τὸ
[4, 3]	παραδείσῳ τρυφῆς. Ἵνα τοῦ παραδείσου	τὸ	μεσαίτατον ἐπὶ μῆκος καὶ εὖρος
[4, 15]	τὰς κεφαλὰς ἀράμεναι· εἶτα ἐνέπνευσε	τὸ	νόμιον, καὶ αἱ αἶγες ἐνέμοντο
[4, 6]	δεσπότην, οὗ πρότερον μόνον ἤκουε	τὸ	ὄνομα. Ὑπέρ τε οὖν τοῦ
[4, 24]	καὶ γενόμενον ἐπὶ πᾶσι τοῦτο	τὸ	παιδίον ἐξέθηκα, οὐ γνωρίσματα ταῦτα
[4, 36]	καλῶς κεκοσμημένην καὶ λέγει· τοῦτο	τὸ	παιδίον ἐξέθηκας· ταύτην σοὶ τὴν
[4, 21]	ταῦτα. Φίλε ἄνερ, ἡμέτερόν ἐστι	τὸ	παιδίον· σὸς υἱός ἐστι Δάφνις,
[4, 11]	καὶ ἔφη ταχέως ἐλεύθερον θήσειν	τὸ	πᾶν δυνάμενος. ~Ὡς δὲ εἶδε
[4, 3]	τρυφή. ~Ἐντεῦθεν εὔοπτον μὲν ἦν	τὸ	πεδίον καὶ ἦν ὁρᾶν τοὺς
[4, 4]	Χλόη, καὶ τῆς ποίμνης παραμελοῦσα	τὸ	πλέον ἐκείναις ἐσχόλαζεν, ὥστε ἐνόμιζεν
[4, 32]	ἀναπλεξαμένη τὴν κόμην καὶ ἀπολούσασα	τὸ	πρόσωπον εὐμορφοτέρα τοσοῦτον ἐφάνη πᾶσιν,
[4, 35]	ἔφη· ἦν ὀλίγος μοι βίος	τὸ	πρότερον· ὃν γὰρ εἶχον εἰς
[4, 9]	εὔνους ὢν τῷ Δάφνιδι, παρῄνει	τὸ	συμβὰν ὁμολογῆσαι πρότερον τῷ νέῳ
[4, 25]	Σωτῆρι συμπόσιον συνεκρότουν. Εἰς τοῦτο	τὸ	συμπόσιον μόνος οὐχ ἧκε Γνάθων,
[4, 26]	αὐτὸς ἐτεκτήνατο. Οὕτως δὲ ἄρα	τὸ	σύνηθες ξενιζούσης εὐδαιμονίας τερπνότερόν ἐστιν,
[4, 34]	τὸν γάμον· τὸν δὲ ἐκλύσαντα	τὸ	τοξάριον καὶ ἀποθέμενον τὴν φαρέτραν
[4, 1]	θέας ἡδονήν. Πηγὰς ἐξεκάθαιρεν, ὡς	τὸ	ὕδωρ καθαρὸν ἔχοιεν· τὴν κόπρον
[4, 7]	πηγῆς ἐπάξειν. Ἰδὼν δὲ πᾶν	τὸ	χωρίον δεδῃωμένον καὶ ἔργον οἷον
[4, 24]	κτήματα. Μόνον ἐξαίρετον τοῦτο Δάφνιδι	τὸ	χωρίον δίδωμι καὶ Λάμωνα καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/02/2007