Livre, Chap.
[4, 22]	νῦν δεσπόται. Νῦν ἡμῖν Λάμων	τὴν	αἶγα εἶπε καὶ τὰ γνωρίσματα
[4, 7]	Νύκτα δὴ φυλάξας καὶ ὑπερβὰς	τὴν	αἱμασιὰν τὰ μὲν ἀνώρυξε, τὰ
[4, 13]	περὶ γὰρ τῶν ἀνθῶν Ἄστυλος	τὴν	αἰτίαν ἀνελάμβανεν ἥδετο περιττῶς καὶ
[4, 10]	ἐπὶ τὸν παράδεισον ἐλθὼν καὶ	τὴν	ἀπώλειαν τῶν ἀνθῶν ἰδὼν αὐτὸς
[4, 16]	θεόν, ξιφίδιον λαβὼν καὶ ἐμπλήσας	τὴν	γαστέρα τροφῆς ἐμαυτὸν ἀποκτενῶ πρὸ
[4, 12]	ἑστῶτα μόλις παρωσάμενος ἔσφηλεν εἰς	τὴν	γῆν καὶ ὥσπερ σκύλαξ ἀποδραμὼν
[4, 9]	τῶν συμβεβηκότων καὶ κοινωνὸν εἰς	τὴν	γνώμην τὸν Εὔδρομον παρελάμβανον· ὁ
[4, 21]	βοήσας ὦ Ζεῦ δέσποτα« καλεῖ	τὴν	γυναῖκα θεασομένην· Ἡ δὲ ἰδοῦσα
[4, 33]	ἐλεύθερον αὐτὸν ἔθηκαν καὶ ἐλευθέραν	τὴν	γυναῖκα· καὶ μετὰ τοῦτο ἤλαυνον
[4, 36]	τὰ λεγόμενα ὁ Μεγακλῆς καὶ	τὴν	γυναῖκα Ῥόδην μετεπέμπετο καὶ τὴν
[4, 18]	βοῦς, φασίν, ἐν αὐλίῳ καταλείπεσθαι,	τὴν	Δάφνιδος τύχην ἥτις ἐστὶν οὐ
[4, 39]	καὶ ἐκάλεσαν τὸν μὲν Φιλοποίμενα	τὴν	δὲ Ἀγέλην. {οὕτως αὐτοῖς καὶ
[4, 35]	τοῦ Διονυσοφάνους πρότερον ἐκεῖνον λέγειν	τὴν	ἔκθεσιν, ὁ Μεγακλῆς οὐδὲν ὑφελὼν
[4, 25]	νῦν διψῶσαι περιμένουσι τὴν σύριγγα	τὴν	ἐμήν· ἐγὼ δὲ ἐνταυθοῖ καθέζομαι.
[4, 37]	Δάφνις καὶ Χλόη, μὴ φέροντες	τὴν	ἐν ἄστει διατριβήν. Ἐδόκει δὲ
[4, 32]	δὲ καὶ τὴν πηγὴν οἴνῳ	τὴν	ἐν τῷ ἄντρῳ, ὅτι καὶ
[4, 37]	Νάπην συνέστησαν καὶ τὰ πρὸς	τὴν	ἑορτὴν παρεσκευάζοντο λαμπρῶς. Παρέδωκε μὲν
[4, 15]	καὶ μουσικῷ· καὶ ἀνελθόντες εἰς	τὴν	ἔπαυλιν ἀμφὶ ἄριστον εἶχον καὶ
[4, 23]	πρὸς ὀλίγον· καὶ ἐλθὼν εἰς	τὴν	ἔπαυλιν ἐσθῆτά τε ἔλαβε πολυτελῆ
[4, 26]	Διονυσοφάνης κατεῖχε πάντας, κοινωνοὺς μετὰ	τὴν	εὐφροσύνην καὶ τῆς ἑορτῆς ἐσομένους.
[4, 25]	τῷ νεῲ τοῦ Διονύσου καὶ	τὴν	ἡμέραν ἔμεινε καὶ τὴν νύκτα,
[4, 33]	ἄλλας τρισχιλίας, τῷ Λάμωνι δὲ	τὴν	ἡμίσειαν μοῖραν τῶν ἀγρῶν θερίζειν
[4, 22]	πήραν καὶ τὴν σύριγγα πρὸς	τὴν	θάλασσαν ἐφέρετο ῥίψων ἑαυτὸν ἀπὸ
[4, 36]	ἐμοί. Λαβὲ τὰ γνωρίσματα καὶ	τὴν	θυγατέρα, λαβὼν δὲ ἀπόδος Δάφνιδι
[4, 10]	τε αὐτῷ καταλέγει πάντα. Οἰκτείρει	τὴν	ἱκεσίαν ὁ Ἄστυλος καὶ ἐπὶ
[4, 26]	σύριγγα καὶ τὸν πλάγιον αὐλόν,	τὴν	καλαύροπα ταῖς Νύμφαις καὶ τοὺς
[4, 1]	τοῦ μετοπώρου προσιόντος παρεσκεύαζεν αὐτῷ	τὴν	καταγωγὴν ὁ Λάμων εἰς πᾶσαν
[4, 32]	γὰρ ἡ Χλόη καὶ ἀναπλεξαμένη	τὴν	κόμην καὶ ἀπολούσασα τὸ πρόσωπον
[4, 17]	ἐλευθέρου. Ὁρᾷς ὡς ὑακίνθῳ μὲν	τὴν	κόμην ὁμοίαν ἔχει, λάμπουσι δὲ
[4, 1]	ὡς τὸ ὕδωρ καθαρὸν ἔχοιεν·	τὴν	κόπρον ἐξεφόρει τῆς αὐλῆς, ὡς
[4, 11]	εἰς μέθην καὶ λαγνεύειν μετὰ	τὴν	μέθην καὶ οὐδὲν ἄλλο ὢν
[4, 31]	πατέρα καὶ τὴν μητέρα. Καὶ	τὴν	μὲν ἡ Κλεαρίστη παραλαβοῦσα ἐκόσμει
[4, 28]	ἔβλεπον Χλόην, τότε Νῦν δὲ	τὴν	μὲν Λάμπις ἁρπάσας οἴχεται, νυκτὸς
[4, 30]	πρὸς μόνην ὁμολογήσαντα τὸν ἔρωτα	τὴν	μητέρα· ἀλλ´ οὐ συνεχώρει Δρύας,
[4, 31]	εὑρήσουσαν καὶ τὸν πατέρα καὶ	τὴν	μητέρα. Καὶ τὴν μὲν ἡ
[4, 23]	Ὁ δὲ τὸν πατέρα καὶ	τὴν	μητέρα πρὸ τῶν ἄλλων ἐφιλοφρονεῖτο,
[4, 31]	ὑποδήματα τὰ κατάχρυσα, τὰς περισκελίδας,	τὴν	μίτραν, προσκαλεσάμενος τὴν Χλόην παρεκελεύετο
[4, 19]	καὶ μεταπεμψάμενος τὸν Λάμωνα καὶ	τὴν	Μυρτάλην εὐηγγελίζετο μὲν αὐτοῖς ὅτι
[4, 18]	Λάμων προκαλεσάμενος ἔξω τῆς αὐλῆς	τὴν	Μυρτάλην οἰχόμεθα« εἶπεν ὦ γύναι·
[4, 32]	κλίνης ἰδίας τὸν Λάμωνα καὶ	τὴν	Μυρτάλην. Πάλιν οὖν ταῖς ἑξῆς
[4, 37]	Μεγακλεῖ προσήγαγον καὶ τῇ Ῥόδῃ	τὴν	Νάπην συνέστησαν καὶ τὰ πρὸς
[4, 25]	καὶ τὴν ἡμέραν ἔμεινε καὶ	τὴν	νύκτα, ὥσπερ ἱκέτης. Ταχείας δὲ
[4, 20]	μὲν Γνάθωνα σιωπᾶν ἐκέλευσε, σφόδρα	τὴν	ὀφρὺν εἰς αὐτὸν τοξοποιήσας, τὸν
[4, 36]	τὸ παιδίον ἐξέθηκας· ταύτην σοὶ	τὴν	παρθένον ὄϊς προνοίᾳ θεῶν ἀνέθρεψεν,
[4, 32]	τοὺς γαυλούς· ἐκέρασε δὲ καὶ	τὴν	πηγὴν οἴνῳ τὴν ἐν τῷ
[4, 22]	συλλαβεῖν αὐτὸν βουλόμενος τρέχει, ῥίψας	τὴν	πήραν καὶ τὴν σύριγγα πρὸς
[4, 26]	θεοῖς. Τῷ Διονύσῳ μὲν ἀνέθηκε	τὴν	πήραν καὶ τὸ δέρμα, τῷ
[4, 32]	Χλόη τὰ ἑαυτῆς, τὴν σύριγγα,	τὴν	πήραν, τὸ δέρμα, τοὺς γαυλούς·
[4, 5]	γλεῦκος, εἶτα οὕτως κατελθὼν εἰς	τὴν	πόλιν ἄξειν τὸν δεσπότην ἤδη
[4, 17]	πατρὸς ἐπηγγείλατο καὶ κομίσειν εἰς	τὴν	πόλιν αὑτῷ μὲν δοῦλον, ἐκείνῳ
[4, 33]	ἀγρὸν ἑορτῶν, ἔδοξε βαδίζειν εἰς	τὴν	πόλιν καὶ τούς τε τῆς
[4, 19]	προσρυεὶς αἰτεῖ τὸν Δάφνιν εἰς	τὴν	πόλιν καταγαγεῖν ὡς καλόν τε
[4, 26]	καὶ τὸ δέρμα, τῷ Πανὶ	τὴν	σύριγγα καὶ τὸν πλάγιον αὐλόν,
[4, 26]	τὸ δέρμα πρὶν ἐνδύσασθαι, οὔτε	τὴν	σύριγγα πρὶν συρίσαι· ἀλλὰ καὶ
[4, 15]	φηγῷ καὶ ἐκ τῆς πήρας	τὴν	σύριγγα προκομίσας πρῶτα μὲν ὀλίγον
[4, 22]	τρέχει, ῥίψας τὴν πήραν καὶ	τὴν	σύριγγα πρὸς τὴν θάλασσαν ἐφέρετο
[4, 25]	αἵ που νῦν διψῶσαι περιμένουσι	τὴν	σύριγγα τὴν ἐμήν· ἐγὼ δὲ
[4, 32]	ἀνετίθει καὶ Χλόη τὰ ἑαυτῆς,	τὴν	σύριγγα, τὴν πήραν, τὸ δέρμα,
[4, 29]	Δρύαντα. Καὶ ἡγεῖσθαι κελεύσας ἐπὶ	τὴν	τοῦ Λάμπιδος ἔπαυλιν συνέτεινε δρόμον·
[4, 17]	αἶγας μειρακίῳ· καὶ ἅμα ὑπεκρίνετο	τὴν	τραγικὴν δυσωδίαν μυσάττεσθαι. Ὁ δέ,
[4, 8]	Τῶν δὲ εἴ τι διέφυγε	τὴν	ὕβριν, ὑπήνθει καὶ ἔλαμπε καὶ
[4, 14]	νέμοντα. ~Χλόη μὲν οὖν εἰς	τὴν	ὕλην ἔφυγεν, ὄχλον τοσοῦτον αἰδεσθεῖσα
[4, 15]	δὲ ὥσπερ λύκου προσιόντος εἰς	τὴν	ὕλην κατέφυγον· μετ´ ὀλίγον ἀνακλητικὸν
[4, 34]	ἐκλύσαντα τὸ τοξάριον καὶ ἀποθέμενον	τὴν	φαρέτραν κελεῦσαι τῷ Διονυσοφάνει πάντας
[4, 29]	τῷ περικήπῳ δακρύοντα. Προσάγει δὴ	τὴν	Χλόην αὐτῷ καὶ διδοὺς διηγεῖται
[4, 27]	θυσίαις ἦν, τάδε γίνεται περὶ	τὴν	Χλόην. Ἐκάθητο κλάουσα, τὰ πρόβατα
[4, 29]	δρόμον· καὶ καταλαβὼν ἄρτι εἰσάγοντα	τὴν	Χλόην, ἐκείνην τε ἀφαιρεῖται καὶ
[4, 36]	τὴν γυναῖκα Ῥόδην μετεπέμπετο καὶ	τὴν	Χλόην ἐν τοῖς κόλποις εἶχε.
[4, 25]	ὁ Δρύας πρῶτος ὁ τρέφων	τὴν	Χλόην. ~Ὁ δὲ Διονυσοφάνης κατεῖχε
[4, 37]	μὲν οὖν ἔτι ταῖς Νύμφαις	τὴν	Χλόην ὁ πατὴρ καὶ μετὰ
[4, 36]	Δάφνις γὰρ οὐδενὶ διώμνυτο προήσεσθαι	τὴν	Χλόην, οὐδὲ αὐτῷ τῷ πατρί.
[4, 7]	βουκόλος. Οὗτος καὶ αὐτὸς ἐμνᾶτο	τὴν	Χλόην παρὰ τοῦ Δρύαντος καὶ
[4, 31]	τὰς περισκελίδας, τὴν μίτραν, προσκαλεσάμενος	τὴν	Χλόην παρεκελεύετο θαρρεῖν, ὡς ἄνδρα
[4, 30]	γάμον κρύπτειν, ἔχειν δὲ κρύφα	τὴν	Χλόην πρὸς μόνην ὁμολογήσαντα τὸν
[4, 6]	δεσπότῃ καὶ περὶ τοῦ γάμου	τὴν	ψυχὴν ἐταράττετο, μὴ μάτην ὀνειροπολοῦσιν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/02/2007