Livre, Chap. |
[4, 16] |
τοῖς
κατὰ
τὸ
αἰπόλιον
γεγενημένοις
|
καὶ |
ἀβίωτον
νομίζων
τὸν
βίον,
εἰ
|
[4, 6] |
ἥδετο
καὶ
ἐφίλει
τὸν
Δάφνιν
|
καὶ |
ἀγαθόν
τι
ἐρεῖν
περὶ
αὐτοῦ |
[4, 19] |
οὐχ
ὑπερηφανῶ,
καλὸν
οἰκέτην
καλοῦ
|
καὶ |
ἀγαθοῦ
δεσπότου·
παροίνημα
δὲ
Γνάθωνος |
[4, 38] |
ἐν
τοιοίσδε
συμπόταις
πάντα
γεωργικὰ
|
καὶ |
ἄγροικα·
ὁ
μὲν
ᾖδεν
οἷα |
[4, 19] |
καταγαγεῖν
ὡς
καλόν
τε
ὄντα
|
καὶ |
ἀγροικίας
κρείττονα
καὶ
ταχέως
ὑπὸ |
[4, 15] |
νεύσασαι
κάτω·
αὖθις
λιγυρὸν
ἐνέδωκε,
|
καὶ |
ἀθρόαι
κατεκλίθησαν·
ἐσύρισέ
τι
καὶ |
[4, 15] |
ἀράμεναι·
εἶτα
ἐνέπνευσε
τὸ
νόμιον,
|
καὶ |
αἱ
αἶγες
ἐνέμοντο
νεύσασαι
κάτω· |
[4, 15] |
προκομίσας
πρῶτα
μὲν
ὀλίγον
ἐνέπνευσε·
|
καὶ |
αἱ
αἶγες
ἔστησαν
τὰς
κεφαλὰς
|
[4, 38] |
Δάφνις
ἀλλήλους
κατεφίλουν.
Ἐνέμοντο
δὲ
|
καὶ |
αἱ
αἶγες
πλησίον,
ὥσπερ
καὶ |
[4, 6] |
καὶ
τὰ
φιλήματα
δειλὰ
ἦν
|
καὶ |
αἱ
περιβολαὶ
σκυθρωπαί,
καθάπερ
ἤδη |
[4, 17] |
ἥρπασε.
Μὴ
καταφρονῶμεν
παιδός,
ᾧ
|
καὶ |
αἶγας
ὡς
ἐρώσας
πειθομένας
εἴδομεν· |
[4, 39] |
καὶ
Ἔρωτα,
ἀγέλας
δὲ
προβάτων
|
καὶ
|
αἰγῶν
πλείστας
κτησάμενοι,
ἡδίστην
δὲ |
[4, 34] |
ᾄδειν
τὸν
ὑμέναιον.
Ταῦτα
ἰδὼν
|
καὶ |
ἀκούσας
ἕωθεν
ἀνίσταται
καὶ
κελεύσας
|
[4, 6] |
σοβεῖν
ἐς
ἄστυ
τοῦ
Εὐδρόμου
|
καὶ |
ἄλλα
μὲν
οὐκ
ὀλίγα
αὐτῷ |
[4, 5] |
ἔργον
τρέχειν
ἐδεξιοῦντο
πᾶσαν
δεξίωσιν
|
καὶ
|
ἅμα
τὰς
ἀμπέλους
ἀπετρύγων,
τοὺς |
[4, 17] |
σπουδάζει
συγκατακλιθῆναι
νέμοντι
αἶγας
μειρακίῳ·
|
καὶ |
ἅμα
ὑπεκρίνετο
τὴν
τραγικὴν
δυσωδίαν |
[4, 16] |
Ἄστυλον
ἐν
τῷ
παραδείσῳ
φυλάξας
|
καὶ |
ἀναγαγὼν
εἰς
τὸν
τοῦ
Διονύσου
|
[4, 2] |
χειρὸς
ἔργα·
ἰωνιὰς
καὶ
ναρκίσσους
|
καὶ |
ἀναγαλλίδας
ἔφερεν
ἡ
γῆ.
Σκιά
|
[4, 36] |
ὁ
Διονυσοφάνης
μεῖζον
τοῦ
Μεγακλέους
|
καὶ |
ἀναπηδήσας
εἰσάγει
Χλόην
πάνυ
καλῶς
|
[4, 32] |
προσλάβῃ.
Ἐνδυθεῖσα
γὰρ
ἡ
Χλόη
|
καὶ |
ἀναπλεξαμένη
τὴν
κόμην
καὶ
ἀπολούσασα |
[4, 15] |
τε
ὄντι
αἰπόλῳ
καὶ
μουσικῷ·
|
καὶ |
ἀνελθόντες
εἰς
τὴν
ἔπαυλιν
ἀμφὶ
|
[4, 32] |
ἐθύετο
ἱερεῖα
καὶ
κρατῆρες
ἵσταντο
|
καὶ |
ἀνετίθει
καὶ
Χλόη
τὰ
ἑαυτῆς, |
[4, 32] |
μόλις
ἐγνώρισεν.
Ὤμοσεν
ἄν
τις
|
καὶ |
ἄνευ
τῶν
γνωρισμάτων
ὅτι
τοιαύτης |
[4, 10] |
κλάδων.
Ἦν
ἐν
τοῖς
δώροις
|
καὶ |
ἀνθοσμίας
οἶνος
Λέσβιος,
ποθῆναι
κάλλιστος |
[4, 29] |
τὴν
Χλόην,
ἐκείνην
τε
ἀφαιρεῖται
|
καὶ |
ἀνθρώπους
γεωργοὺς
συνηλόησε
πληγαῖς.
Ἐσπούδαζε |
[4, 2] |
τούτων
φύσις
εἶναι
τέχνη.
Ἦσαν
|
καὶ |
ἀνθῶν
πρασιαί,
ὧν
τὰ
μὲν |
[4, 4] |
ἐξάγων
τε
αὐτὰς
πάνυ
ἕωθεν
|
καὶ |
ἀπάγων
τὸ
δειλινόν.
Δὶς
ἡγεῖτο |
[4, 8] |
δὲ
καὶ
μέλιτται
αὐτοῖς
συνεχὲς
|
καὶ |
ἄπαυστον
βομβοῦσαι
καὶ
θρηνούσαις
ὅμοιον. |
[4, 40] |
ἦσαν
τῶν
θυρῶν,
ᾖδον
σκληρᾷ
|
καὶ |
ἀπηνεῖ
τῇ
φωνῇ,
καθάπερ
τριαίναις |
[4, 19] |
ὑπὸ
αἰγὸς
ἐμῆς
τρεφόμενον,
ἣν
|
καὶ |
ἀποθανοῦσαν
ἔθαψα
ἐν
τῷ
περικήπῳ |
[4, 34] |
τὸν
δὲ
ἐκλύσαντα
τὸ
τοξάριον
|
καὶ |
ἀποθέμενον
τὴν
φαρέτραν
κελεῦσαι
τῷ |
[4, 7] |
ὅσον
οἷός
τέ
ἐστι,
διαφθεῖραι
|
καὶ
|
ἀποκοσμῆσαι.
Δένδρα
μὲν
οὖν
τέμνων |
[4, 17] |
αὐτὸν
Ἀφροδίτη·
αἶγας
ἔνεμε
Βράγχος,
|
καὶ |
Ἀπόλλων
αὐτὸν
ἐφίλησε·
ποιμὴν
ἦν |
[4, 32] |
Χλόη
καὶ
ἀναπλεξαμένη
τὴν
κόμην
|
καὶ |
ἀπολούσασα
τὸ
πρόσωπον
εὐμορφοτέρα
τοσοῦτον |
[4, 39] |
νομίζοντες
ὀπώραν
καὶ
γάλα.
Ἀλλὰ
|
καὶ |
ἄρρεν
μὲν
παιδίον
ὑπέθηκαν
αἰγὶ |
[4, 17] |
παίζων
ἀεί.
~Οὐκ
ἀντέσχε
κλάοντι
|
καὶ |
αὖθις
τοὺς
πόδας
καταφιλοῦντι
νεανίσκος |
[4, 38] |
καὶ
αἱ
αἶγες
πλησίον,
ὥσπερ
|
καὶ |
αὐταὶ
κοινωνοῦσαι
τῆς
ἑορτῆς.
Τοῦτο |
[4, 21] |
θεασομένην·
Ἡ
δὲ
ἰδοῦσα
μέγα
|
καὶ |
αὐτὴ
βοᾷ·
φίλαι
Μοῖραι·
οὐ |
[4, 32] |
δείξαντος
Δρύαντος,
καὶ
ἐσύρισέ
τι
|
καὶ
|
αὐτὴ
τῇ
ποίμνῃ,
καὶ
συρίσασα |
[4, 17] |
δὲ
ἐρώμενον.
Εἰς
εὐθυμίαν
δὲ
|
καὶ |
αὐτὸν
{ἐκεῖνον}
θέλων
προαγαγεῖν
ἐπυνθάνετο |
[4, 17] |
αὐτὸν
ἐφίλησε·
ποιμὴν
ἦν
Γανυμήδης,
|
καὶ |
αὐτὸν
ὁ
τῶν
ὅλων
βασιλεὺς
|
[4, 7] |
τις
ἦν
ἀγέρωχος
βουκόλος.
Οὗτος
|
καὶ
|
αὐτὸς
ἐμνᾶτο
τὴν
Χλόην
παρὰ |
[4, 5] |
ἀποτρυγᾶν
τὰς
ἀμπέλους
ὅτι
τάχιστα,
|
καὶ |
αὐτὸς
ἔφη
παραμενεῖν
ἔστ´
ἂν |
[4, 32] |
Δρύας
πατήρ.
Ὅμως
μέντοι
παρῆν
|
καὶ |
αὐτὸς
καὶ
συνειστιᾶτο
μετὰ
τῆς |
[4, 30] |
παρῆν
δὲ
καὶ
ὁ
Ἄστυλος
|
καὶ |
αὐτὸς
ὁ
Δάφνις
καὶ
σιωπῆς |
[4, 9] |
ὁμολογῆσαι
πρότερον
τῷ
νέῳ
δεσπότῃ
|
καὶ |
αὐτὸς
συμπράξειν
ἐπηγγέλλετο,
τιμώμενος
ὡς |
[4, 3] |
ὁ
Πὰν
ἠμέλητο·
ἐκαθέζετο
δὲ
|
καὶ |
αὐτὸς
συρίζων
ἐπὶ
πέτρας,
ὅμοιος |
[4, 11] |
πλούσιος
νεανίσκος
καὶ
τρυφῶν
ἀεὶ
|
καὶ |
ἀφιγμένος
εἰς
τὸν
ἀγρὸν
εἰς |
[4, 24] |
ἀλλήλους
καὶ
χρημάτων
γ´
ἕνεκα
|
καὶ |
βασιλεῦσιν
ἐρίζετε.
Πολλὴν
μὲν
γὰρ |
[4, 22] |
ὁ
Δάφνις
θέοντα
μετὰ
πολλῶν
|
καὶ |
βοῶντα
Δάφνι«
νομίσας
ὅτι
συλλαβεῖν |
[4, 7] |
αἶγας
ἀνέδραμε·
καὶ
ἰδόντες
ἐβόων
|
καὶ |
βοῶντες
ἐδάκρυον.
~Καὶ
ἦν
μὲν |
[4, 39] |
ἄντρον
ἐκόσμησαν
καὶ
εἰκόνας
ἀνέθεσαν
|
καὶ
|
βωμὸν
εἵσαντο
Ποιμένος
Ἔρωτος·
καὶ |
[4, 3] |
καὶ
εὖρος
ἦν,
νεὼς
Διονύσου
|
καὶ |
βωμὸς
ἦν·
περιεῖχε
τὸν
μὲν |
[4, 39] |
ἡδίστην
δὲ
τροφὴν
νομίζοντες
ὀπώραν
|
καὶ |
γάλα.
Ἀλλὰ
καὶ
ἄρρεν
μὲν |
[4, 11] |
οὐδὲν
ἄλλο
ὢν
ἢ
γνάθος
|
καὶ |
γαστὴρ
καὶ
τὰ
ὑπὸ
γαστέρα, |
[4, 4] |
ἐμέλησεν
αὐτῷ
καὶ
σκαφίδων
καινῶν
|
καὶ |
γαυλῶν
πολλῶν
καὶ
ταρσῶν
μειζόνων· |
[4, 22] |
δὲ
ἐπιστραφεὶς
πῶς
ἴασι
φαιδροὶ
|
καὶ
|
γελῶντες.
Ἀλλ´
ἐμὲ
πρῶτον
φίλησον· |
[4, 24] |
μην
ἱκανὸν
εἶναι
τὸ
γένος,
|
καὶ |
γενόμενον
ἐπὶ
πᾶσι
τοῦτο
τὸ |
[4, 6] |
εἰωθὸς
αἶγας
βλέπειν
καὶ
ὄϊς
|
καὶ |
γεωργοὺς
καὶ
Χλόην
πρῶτον
ἔμελλεν |
[4, 19] |
ἐποίησε
μητρὸς
ἔργα.
Εὗρον
αὐτῷ
|
καὶ
|
γνωρίσματα
συνεκκείμενα·
ὁμολογῶ,
δέσποτα,
καὶ |
[4, 22] |
μηδὲν
φοβηθῇς·
ἀδελφός
εἰμί
σου,
|
καὶ |
γονεῖς
οἱ
μέχρι
νῦν
δεσπόται. |
[4, 33] |
τῆς
μορφῆς
εὑρεθῆναι
τῆς
κόρης·
|
καὶ |
γυναῖκες
πολλαὶ
τῶν
μέγα
πλουσίων |
[4, 2] |
ἥμερα.
Ἦσαν
δὲ
καὶ
κυπάριττοι
|
καὶ |
δάφναι
καὶ
πλάτανοι
καὶ
πίτυς. |
[4, 8] |
πίτυος
ὡς
Μαρσύαν·
τάχα
δὲ
|
καὶ |
Δάφνιν,
ὡς
τῶν
αἰγῶν
ταῦτα |
[4, 38] |
Δρύας
καὶ
Λάμων
ὠρχήσαντο,
Χλόη
|
καὶ |
Δάφνις
ἀλλήλους
κατεφίλουν.
Ἐνέμοντο
δὲ |
[4, 32] |
εὐμορφοτέρα
τοσοῦτον
ἐφάνη
πᾶσιν,
ὥστε
|
καὶ |
Δάφνις
αὐτὴν
μόλις
ἐγνώρισεν.
Ὤμοσεν |
[4, 29] |
αὐτῷ
καὶ
διδοὺς
διηγεῖται
πάντα·
|
καὶ |
δεῖται
μηδὲν
ἔτι
μνησικακοῦντα
δοῦλον |
[4, 14] |
οὗτος
δέ
σοι
πεποίηκεν
ἑκατὸν
|
καὶ
|
δέκα
τράγους.
Ὁρᾷς
ὡς
λιπαραὶ |
[4, 24] |
ἐγένετο
γάρ
μοι
πρῶτος
υἱὸς
|
καὶ |
δευτέρα
θυγάτηρ
καὶ
τρίτος
Ἄστυλος. |
[4, 2] |
λεπτῆς
αἱμασιᾶς
περιέθει
περίβολος.
Τέτμητο
|
καὶ |
διακέκριτο
πάντα
καὶ
στέλεχος
στελέχους |
[4, 29] |
Προσάγει
δὴ
τὴν
Χλόην
αὐτῷ
|
καὶ |
διδοὺς
διηγεῖται
πάντα·
καὶ
δεῖται |
[4, 13] |
ἔθυσεν,
ὅσοι
προεστᾶσιν
ἀγροικίας,
Δήμητρι
|
καὶ |
Διονύσῳ
καὶ
Πανὶ
καὶ
Νύμφαις, |
[4, 37] |
πολλῶν
ἐποίησεν
ἀναθήματα
τὰ
γνωρίσματα
|
καὶ |
Δρύαντι
τὰς
λειπούσας
εἰς
τὰς |
[4, 28] |
ὡς
οὔτε
Δάφνιδος
ἔτι
γαμήσοντος
|
καὶ |
Δρύαντος
ἐκεῖνον
ἀγαπήσοντος.
Ἡ
μὲν |
[4, 14] |
μὲν
ἐμοὶ
πεντήκοντα
νέμειν
δέδωκας
|
καὶ |
δύο
τράγους,
οὗτος
δέ
σοι |
[4, 7] |
τὴν
Χλόην
παρὰ
τοῦ
Δρύαντος
|
καὶ |
δῶρα
ἤδη
πολλὰ
ἐδεδώκει
σπεύδων |
[4, 8] |
ταῦτα
ἠλέησας
ἄνθη,
οἷς
παρῴκεις
|
καὶ |
ἔβλεπες,
ἀφ´
ὧν
ἐστεφάνωσά
σε
|
[4, 20] |
καὶ
κατὰ
πάντων
ὤμνυε
θεῶν
|
καὶ |
ἐδίδου
βασανίζειν
αὑτόν,
εἰ
ψεύδεται, |
[4, 40] |
τῆς
νυκτὸς
ὅσον
οὐδὲ
γλαῦκες·
|
καὶ |
ἔδρασέ
τι
Δάφνις
ὧν
αὐτὸν |
[4, 9] |
~Δάκρυα
ἦν
ἐπὶ
τούτοις
θερμότερα,
|
καὶ |
ἐθρήνουν
οὐ
τὰ
ἄνθη
λοιπόν, |
[4, 34] |
ἀπὸ
γῆς,
τῶν
ἀπὸ
θαλάσσης
|
καὶ |
εἴ
τι
ἐν
λίμναις
καὶ |
[4, 34] |
καὶ
εἴ
τι
ἐν
λίμναις
|
καὶ |
εἴ
τι
ἐν
ποταμοῖς,
πάντας |
[4, 7] |
τὸν
δεσπότην
αὐτοῖς
ποιήσειε
πικρόν·
|
καὶ |
εἰδὼς
πάνυ
αὐτὸν
τῷ
παραδείσῳ |
[4, 39] |
οὗτοι}
Καὶ
τὸ
ἄντρον
ἐκόσμησαν
|
καὶ |
εἰκόνας
ἀνέθεσαν
καὶ
βωμὸν
εἵσαντο |
[4, 13] |
ἀφήσειν
ἐπηγγέλλετο.
Κατῆλθε
μετὰ
ταῦτα
|
καὶ |
εἰς
τὸ
αἰπόλιον
τάς
τε |
[4, 15] |
θέατρον,
στὰς
ὑπὸ
τῇ
φηγῷ
|
καὶ |
ἐκ
τῆς
πήρας
τὴν
σύριγγα |
[4, 39] |
δεύτερον
ὄϊος
ἑλκύσαι
θηλὴν
ἐποίησαν,
|
καὶ |
ἐκάλεσαν
τὸν
μὲν
Φιλοποίμενα
τὴν |
[4, 38] |
τερπνὸν
ἦν·
ὁ
δὲ
Δάφνις
|
καὶ |
ἐκάλεσέ
τινας
αὐτῶν
ὀνομαστὶ
καὶ
|
[4, 2] |
ὄχνας
καὶ
ῥοιὰς
καὶ
συκῆν
|
καὶ |
ἐλαίας·
ἑτέρωθι
ἄμπελον
ὑψηλήν,
καὶ |
[4, 8] |
τι
διέφυγε
τὴν
ὕβριν,
ὑπήνθει
|
καὶ
|
ἔλαμπε
καὶ
ἦν
ἔτι
καλὸν |
[4, 33] |
χειμερινὰς
καὶ
ἐλεύθερον
αὐτὸν
ἔθηκαν
|
καὶ |
ἐλευθέραν
τὴν
γυναῖκα·
καὶ
μετὰ |
[4, 33] |
βοῶν
τέτταρα
καὶ
ἐσθῆτας
χειμερινὰς
|
καὶ |
ἐλεύθερον
αὐτὸν
ἔθηκαν
καὶ
ἐλευθέραν |
[4, 13] |
περιττῶς
καὶ
τὸν
Λάμωνα
ἐπῄνει
|
καὶ |
ἐλεύθερον
ἀφήσειν
ἐπηγγέλλετο.
Κατῆλθε
μετὰ |
[4, 23] |
Ἐξελάθετο
καὶ
Χλόης
πρὸς
ὀλίγον·
|
καὶ |
ἐλθὼν
εἰς
τὴν
ἔπαυλιν
ἐσθῆτά |
[4, 32] |
ὅτι
καὶ
ἐτράφη
παρ´
αὐτῇ,
|
καὶ |
ἐλούσατο
πολλάκις
ἐν
αὐτῇ·
ἐστεφάνωσε |
[4, 16] |
τὸν
ἐμὸν
θεόν,
ξιφίδιον
λαβὼν
|
καὶ |
ἐμπλήσας
τὴν
γαστέρα
τροφῆς
ἐμαυτὸν |
[4, 3] |
νεὼν
δὲ
κλήματα.
Εἶχε
δὲ
|
καὶ |
ἔνδοθεν
ὁ
νεὼς
Διονυσιακὰς
γραφάς· |
[4, 21] |
τὰ
γνωρίσματα
σκοπεῖν
εἰ
λαμπρᾶς
|
καὶ |
ἐνδοξοτέρας
τύχης.
Ἀπῄει
μὲν
Μυρτάλη |
[4, 23] |
καὶ
ὡς
πάλαι
εἰδὼς
προσεστερνίζετο
|
καὶ
|
ἐξελθεῖν
τῶν
περιβολῶν
οὐκ
ἤθελεν· |
[4, 15] |
κατέφυγον·
μετ´
ὀλίγον
ἀνακλητικὸν
ἐφθέγξατο,
|
καὶ |
ἐξελθοῦσαι
τῆς
ὕλης
πλησίον
αὐτοῦ |
[4, 15] |
ταῖς
αἰξὶν
οἷον
εἴωθε
συρίσαι
|
καὶ |
ἐπαγγέλλεται
συρίσαντι
χαρίσασθαι
χιτῶνα
καὶ |
[4, 2] |
καὶ
ἐλαίας·
ἑτέρωθι
ἄμπελον
ὑψηλήν,
|
καὶ |
ἐπέκειτο
ταῖς
μηλέαις
καὶ
ταῖς |
[4, 2] |
δὲ
οἱ
κλάδοι
συνέπιπτον
ἀλλήλοις
|
καὶ |
ἐπήλλαττον
τὰς
κόμας·
ἐδόκει
μέντοι |
[4, 10] |
Οἰκτείρει
τὴν
ἱκεσίαν
ὁ
Ἄστυλος
|
καὶ |
ἐπὶ
τὸν
παράδεισον
ἐλθὼν
καὶ |
[4, 26] |
ὀνομαστί.
Τῆς
μὲν
{γὰρ}
πηγῆς
|
καὶ |
ἔπιεν,
ὅτι
πολλάκις
καὶ
μετὰ |
[4, 40] |
ταῦτα
μὲν
ὕστερον
καὶ
ὠνόμασαν
|
καὶ
|
ἔπραξαν·
τότε
δὲ
νυκτὸς
γενομένης |
[4, 7] |
δὲ
πᾶν
τὸ
χωρίον
δεδῃωμένον
|
καὶ |
ἔργον
οἷον
ἐχθρός,
οὐ
λῃστής, |
[4, 39] |
θεοὺς
σέβοντες
Νύμφας
καὶ
Πᾶνα
|
καὶ |
Ἔρωτα,
ἀγέλας
δὲ
προβάτων
καὶ
|
[4, 36] |
ἀμφοτέρων
ἐμέλησε
Πανὶ
καὶ
Νύμφαις
|
καὶ |
Ἔρωτι«
Ἐπῄνει
τὰ
λεγόμενα
ὁ |
[4, 13] |
μετὰ
δὲ
τοῦτο
συνέταττε
λόγον
|
καὶ |
ἐρωτικὸν
καὶ
μακρόν.
Ἦν
δὲ |
[4, 33] |
αἰπόλοις
καὶ
ζεύγη
βοῶν
τέτταρα
|
καὶ |
ἐσθῆτας
χειμερινὰς
καὶ
ἐλεύθερον
αὐτὸν |
[4, 12] |
προσφέρων·
ὁ
δὲ
μεθύοντα
ἄνθρωπον
|
καὶ |
ἑστῶτα
μόλις
παρωσάμενος
ἔσφηλεν
εἰς |
[4, 32] |
τάφον
τῆς
ὄϊος,
δείξαντος
Δρύαντος,
|
καὶ |
ἐσύρισέ
τι
καὶ
αὐτὴ
τῇ |
[4, 17] |
θεοὺς
ἐμιμησάμην.
Βουκόλος
ἦν
Ἀγχίσης,
|
καὶ |
ἔσχεν
αὐτὸν
Ἀφροδίτη·
αἶγας
ἔνεμε |
[4, 29] |
καθεύδοντα,
τὸν
δὲ
Δάφνιν
ἀγρυπνοῦντα
|
καὶ |
ἔτι
ἐν
τῷ
περικήπῳ
δακρύοντα. |
[4, 32] |
τὴν
ἐν
τῷ
ἄντρῳ,
ὅτι
|
καὶ |
ἐτράφη
παρ´
αὐτῇ,
καὶ
ἐλούσατο |
[4, 33] |
τῷ
μειρακίῳ
καὶ
τῇ
παρθένῳ·
|
καὶ
|
εὐδαιμόνιζον
μὲν
ἤδη
τὸν
γάμον, |
[4, 15] |
καὶ
ἥδετο
γευόμενος
ἀστυκῆς
ὀψαρτυσίας
|
καὶ |
εὔελπις
ἦν
τεύξεσθαι
τοῦ
γάμου, |
[4, 3] |
παραδείσου
τὸ
μεσαίτατον
ἐπὶ
μῆκος
|
καὶ |
εὖρος
ἦν,
νεὼς
Διονύσου
καὶ |
[4, 11] |
καὶ
συρίσαι
τὸ
αἰπολικὸν
ἠξίωσε
|
καὶ |
ἔφη
ταχέως
ἐλεύθερον
θήσειν
τὸ
|
[4, 6] |
ἐπιβάλλεσθαι
τρέχων.
Ὁ
δὲ
ἥδετο
|
καὶ |
ἐφίλει
τὸν
Δάφνιν
καὶ
ἀγαθόν |
[4, 26] |
τὴν
σύριγγα
πρὶν
συρίσαι·
ἀλλὰ
|
καὶ
|
ἐφίλησεν
αὐτὰ
πάντα
καὶ
τὰς |
[4, 29] |
λιμῷ.
Ὁ
δὲ
ἰδὼν
{Χλόην}
|
καὶ |
ἔχων
ἐν
ταῖς
χερσὶ
Χλόην
|
[4, 3] |
νέμοντας,
εὔοπτος
δ´
ἡ
θάλασσα
|
καὶ |
ἑωρῶντο
οἱ
παραπλέοντες·
ὥστε
καὶ |
[4, 33] |
τοῦτο
ἤλαυνον
ἐπὶ
Μιτυλήνην
ἵπποις
|
καὶ |
ζεύγεσι
καὶ
τρυφῇ
πολλῇ.
Τότε |
[4, 33] |
τὰς
αἶγας
ἅμα
τοῖς
αἰπόλοις
|
καὶ |
ζεύγη
βοῶν
τέτταρα
καὶ
ἐσθῆτας |
[4, 24] |
Ὁ
μὲν
γὰρ
πρεσβύτερος
παῖς
|
καὶ |
ἡ
θυγάτηρ
ὁμοίᾳ
νόσῳ
μιᾶς |
[4, 7] |
δὲ
μεγάλῃ
θεοὺς
ἀνεκάλει,
ὥστε
|
καὶ |
ἡ
Μυρτάλη
τὰ
ἐν
χερσὶ |
[4, 2] |
ἐπήλλαττον
τὰς
κόμας·
ἐδόκει
μέντοι
|
καὶ |
ἡ
τούτων
φύσις
εἶναι
τέχνη. |
[4, 4] |
δὲ
παντὸς
εἰς
αὐτὰς
καμάτου
|
καὶ |
ἡ
Χλόη,
καὶ
τῆς
ποίμνης |
[4, 15] |
δὲ
μετὰ
τῆς
Χλόης
ἤσθιε
|
καὶ |
ἥδετο
γευόμενος
ἀστυκῆς
ὀψαρτυσίας
καὶ |
[4, 5] |
τῆς
πόλεως
ἐλθοῦσιν
ἐν
εἰκόνι
|
καὶ
|
ἡδονῇ
γενέσθαι
τρυγητοῦ.
~Μέλλοντος
δὲ |
[4, 12] |
διαλεχθῆναι
περὶ
αὐτοῦ
τῷ
Ἀστύλῳ
|
καὶ |
ἤλπιζε
δῶρον
αὐτὸν
ἕξειν
παρὰ |
[4, 9] |
συμπράξειν
ἐπηγγέλλετο,
τιμώμενος
ὡς
ὁμογάλακτος·
|
καὶ |
ἡμέρας
γενομένης
οὕτως
ἐποίησαν.
~Ἧκε |
[4, 9] |
μηκέτι
ἐλθεῖν
τὸν
δεσπότην
αὐτῶν
|
καὶ |
ἡμέρας
διήντλει
μοχθηράς,
ὡς
ἤδη
|
[4, 8] |
τὴν
ὕβριν,
ὑπήνθει
καὶ
ἔλαμπε
|
καὶ |
ἦν
ἔτι
καλὸν
καὶ
κείμενον. |
[4, 13] |
ὁ
Διονυσοφάνης
ἅμα
τῇ
Κλεαρίστῃ,
|
καὶ |
ἦν
θόρυβος
πολὺς
κτηνῶν,
οἰκετῶν, |
[4, 8] |
ἐπιστάς·
ἀποκεκόσμητο
γὰρ
ὁ
τόπος
|
καὶ |
ἦν
λοιπὸν
γῆ
πηλώδης.
Τῶν |
[4, 3] |
εὔοπτον
μὲν
ἦν
τὸ
πεδίον
|
καὶ |
ἦν
ὁρᾶν
τοὺς
νέμοντας,
εὔοπτος |
[4, 2] |
γῆ.
Σκιά
τε
ἦν
θέρους
|
καὶ |
ἦρος
ἄνθη
καὶ
μετοπώρου
ὀπώρα |
[4, 4] |
καὶ
λύκος
οὐδὲ
μίαν
ἥρπασε,
|
καὶ |
ἦσαν
πιότεραι
τῶν
ὀΐων·
βουλόμενος
|
[4, 9] |
καὶ
Χλόη
Δάφνιν
εἰ
κρεμήσεται
|
καὶ |
ηὔχετο
μηκέτι
ἐλθεῖν
τὸν
δεσπότην |
[4, 30] |
τοῦτο
αὐτὸς
καὶ
ἰδὼν
ἐθαύμασα
|
καὶ |
θαυμάσας
ἔθρεψα.
Μαρτυρεῖ
μὲν
καὶ |
[4, 17] |
φυτοῦ
τις
ἠράσθη
καὶ
ποταμοῦ
|
καὶ
|
θηρίου.
Καίτοι
τίς
οὐκ
ἂν |
[4, 8] |
αὐτοῖς
συνεχὲς
καὶ
ἄπαυστον
βομβοῦσαι
|
καὶ |
θρηνούσαις
ὅμοιον.
Ὁ
μὲν
οὖν |
[4, 39] |
ἄρρεν
μὲν
παιδίον
ὑπέθηκαν
αἰγὶ
|
καὶ |
θυγάτριον
γενόμενον
δεύτερον
ὄϊος
ἑλκύσαι |
[4, 7] |
Δάφνις
ἐάσας
τὰς
αἶγας
ἀνέδραμε·
|
καὶ |
ἰδόντες
ἐβόων
καὶ
βοῶντες
ἐδάκρυον. |
[4, 30] |
ἀνέθρεψεν
ὄϊς.
Εἶδον
τοῦτο
αὐτὸς
|
καὶ |
ἰδὼν
ἐθαύμασα
καὶ
θαυμάσας
ἔθρεψα. |
[4, 21] |
κομισθέντα
δὲ
πρῶτος
Διονυσοφάνης
ἐπέβλεπε,
|
καὶ |
ἰδὼν
χλανίδιον
ἁλουργές,
πόρπην
χρυσήλατον, |
[4, 26] |
ἕλειοι,
χοῖροι
γαλαθηνοί,
μελιτώματα
ποικίλα·
|
καὶ
|
ἱερεῖα
δὲ
πολλὰ
τοῖς
ἐπιχωρίοις |
[4, 3] |
Λυκοῦργον
δεδεμένον,
Πενθέα
διαιρούμενον·
ἐπῆσαν
|
καὶ |
Ἰνδοὶ
νικώμενοι
καὶ
Τυρρηνοὶ
μεταμορφούμενοι· |
[4, 12] |
ὡς
οὐ
μόνον
καλός,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἰσχυρός
ἐστιν·
ἐπετήρει
δὲ
καιρὸν |
[4, 29] |
Γνάθων
ἐν
τῷ
παραδείσῳ
λανθάνων·
|
καὶ |
καιρὸν
ἥκειν
διαλλαγῶν
πρὸς
αὐτὸν |
[4, 11] |
ἀλλὰ
καὶ
φύσει
παιδεραστὴς
ὢν
|
καὶ |
κάλλος
οἷον
οὐδὲ
ἐπὶ
τῆς
|
[4, 13] |
μεσαιπόλιος
μὲν
ἤδη,
μέγας
δὲ
|
καὶ |
καλὸς
καὶ
μειρακίοις
ἁμιλλᾶσθαι
δυνάμενος· |
[4, 28] |
εἰπεῖν
πρὸς
τὸν
πατέρα
ἐτόλμα
|
καὶ
|
καρτερεῖν
μὴ
δυνάμενος
εἰς
τὸν |
[4, 20] |
υἱόν.
Ὡς
δὲ
ἀτενὴς
ἦν
|
καὶ |
κατὰ
πάντων
ὤμνυε
θεῶν
καὶ |
[4, 2] |
ἦρος
ἄνθη
καὶ
μετοπώρου
ὀπώρα
|
καὶ
|
κατὰ
πᾶσαν
ὥραν
τρυφή.
~Ἐντεῦθεν |
[4, 2] |
ὁ
παράδεισος
πάγκαλόν
τι
χρῆμα
|
καὶ
|
κατὰ
τοὺς
βασιλικούς.
Ἐκτέτατο
μὲν |
[4, 29] |
τοῦ
Λάμπιδος
ἔπαυλιν
συνέτεινε
δρόμον·
|
καὶ |
καταλαβὼν
ἄρτι
εἰσάγοντα
τὴν
Χλόην, |
[4, 40] |
Χλόη
γυμνοὶ
συγκατακλιθέντες
περιέβαλλον
ἀλλήλους
|
καὶ |
κατεφίλουν,
ἀγρυπνήσαντες
τῆς
νυκτὸς
ὅσον |
[4, 10] |
αὐτὸς
ἔφη
παραιτήσεσθαι
τὸν
πατέρα
|
καὶ
|
κατηγορήσειν
τῶν
ἵππων,
ὡς
ἐκεῖ |
[4, 8] |
ἔλαμπε
καὶ
ἦν
ἔτι
καλὸν
|
καὶ |
κείμενον.
Ἐπέκειντο
δὲ
καὶ
μέλιτται |
[4, 15] |
πεῖραν
ἐπεθύμησε
τοῦ
λεχθέντος
λαβεῖν
|
καὶ |
κελεύει
τὸν
Δάφνιν
ταῖς
αἰξὶν |
[4, 34] |
ἰδὼν
καὶ
ἀκούσας
ἕωθεν
ἀνίσταται
|
καὶ |
κελεύσας
λαμπρὰν
ἑστίασιν
παρασκευασθῆναι
τῶν |
[4, 13] |
Διονύσῳ
καὶ
Πανὶ
καὶ
Νύμφαις,
|
καὶ
|
κοινὸν
πᾶσι
τοῖς
παροῦσιν
ἔστησε |
[4, 9] |
οὖν
ἦν
περὶ
τῶν
συμβεβηκότων
|
καὶ |
κοινωνὸν
εἰς
τὴν
γνώμην
τὸν
|
[4, 17] |
αὐτὸν
παρὰ
τοῦ
πατρὸς
ἐπηγγείλατο
|
καὶ |
κομίσειν
εἰς
τὴν
πόλιν
αὑτῷ |
[4, 32] |
ταῖς
ἑξῆς
ἡμέραις
ἐθύετο
ἱερεῖα
|
καὶ |
κρατῆρες
ἵσταντο
καὶ
ἀνετίθει
καὶ |
[4, 38] |
ὀνομαστὶ
καὶ
φυλλάδα
χλωρὰν
ἔδωκε
|
καὶ |
κρατήσας
ἐκ
τῶν
κεράτων
κατεφίλησε. |
[4, 2] |
ἐποίει
τέχνη·
ῥοδωνιαὶ
καὶ
ὑάκινθοι
|
καὶ |
κρίνα
χειρὸς
ἔργα·
ἰωνιὰς
καὶ |
[4, 31] |
Δάφνιν
καὶ
ὁρῶν
αὐτὸν
χλωριῶντα
|
καὶ |
κρύφα
δακρύοντα
ταχέως
ἐφώρασε
τὸν |
[4, 2] |
προσερίζουσα.
Τοσαῦτα
ἥμερα.
Ἦσαν
δὲ
|
καὶ |
κυπάριττοι
καὶ
δάφναι
καὶ
πλάτανοι |
[4, 11] |
ἄνθρωπος
καὶ
πίνειν
εἰς
μέθην
|
καὶ |
λαγνεύειν
μετὰ
τὴν
μέθην
καὶ
|
[4, 38] |
Φιλητᾶς
ἐσύρισε,
Λάμπις
ηὔλησε,
Δρύας
|
καὶ |
Λάμων
ὠρχήσαντο,
Χλόη
καὶ
Δάφνις |
[4, 24] |
τοῦτο
Δάφνιδι
τὸ
χωρίον
δίδωμι
|
καὶ |
Λάμωνα
καὶ
Μυρτάλην
καὶ
τὰς |
[4, 18] |
κάλλος,
αὐτίκα
καταλέγει
πάντα
κἀκείνῳ
|
καὶ |
Λάμωνι.
Ὁ
μὲν
οὖν
Δάφνις |
[4, 6] |
ἔριφον
ὀψίγονον,
δέρμα
αἰγὸς
λευκὸν
|
καὶ |
λάσιον,
ὡς
ἔχοι
χειμῶνος
ἐπιβάλλεσθαι |
[4, 36] |
εἰσάγει
Χλόην
πάνυ
καλῶς
κεκοσμημένην
|
καὶ |
λέγει·
τοῦτο
τὸ
παιδίον
ἐξέθηκας· |
[4, 16] |
πυνθανομένου
τίνος
ἕνεκα
ταῦτα
δρᾷ,
|
καὶ |
λέγειν
κελεύοντος
καὶ
ὑπουργήσειν
ὀμνύντος, |
[4, 12] |
τράγοις.
Τοῦ
δὲ
βραδέως
νοήσαντος
|
καὶ
|
λέγοντος
ὡς
αἶγας
μὲν
βαίνειν |
[4, 38] |
Φιλητᾶς,
οἱ
Φιλητᾶς
παῖδες,
Χρῶμις
|
καὶ |
Λυκαίνιον·
οὐκ
ἀπῆν
οὐδὲ
Λάμπις
|
[4, 4] |
τε
γὰρ
ὧν
ἔλαβεν
ἐποίησε
|
καὶ |
λύκος
οὐδὲ
μίαν
ἥρπασε,
καὶ |
[4, 13] |
τοῦτο
συνέταττε
λόγον
καὶ
ἐρωτικὸν
|
καὶ |
μακρόν.
Ἦν
δὲ
ὁ
Διονυσοφάνης |
[4, 33] |
τῷ
Διονυσοφάνει
συνήδοντο
παῖδα
εὑρόντι,
|
καὶ |
μᾶλλον
ὁρῶντες
τὸ
κάλλος
τοῦ |
[4, 28] |
Ἐγὼ
δὲ
πίνω
καὶ
τρυφῶ
|
καὶ |
μάτην
τὸν
Πᾶνα
καὶ
τὰς |
[4, 12] |
ἕξειν
παρὰ
τοῦ
νεανίσκου
πολλὰ
|
καὶ |
μεγάλα
χαρίζεσθαι
θέλοντος.
~Τότε
μὲν |
[4, 13] |
ἤδη,
μέγας
δὲ
καὶ
καλὸς
|
καὶ
|
μειρακίοις
ἁμιλλᾶσθαι
δυνάμενος·
ἀλλὰ
καὶ |
[4, 2] |
ὁ
κόρυμβος
αὐτοῦ
μέγας
ὢν
|
καὶ |
μελαινόμενος
βότρυν
ἐμιμεῖτο.
Ἔνδον
ἦν |
[4, 8] |
καλὸν
καὶ
κείμενον.
Ἐπέκειντο
δὲ
|
καὶ |
μέλιτται
αὐτοῖς
συνεχὲς
καὶ
ἄπαυστον |
[4, 37] |
Νύμφαις
τὴν
Χλόην
ὁ
πατὴρ
|
καὶ |
μετὰ
ἄλλων
πολλῶν
ἐποίησεν
ἀναθήματα |
[4, 33] |
ἔθηκαν
καὶ
ἐλευθέραν
τὴν
γυναῖκα·
|
καὶ |
μετὰ
τοῦτο
ἤλαυνον
ἐπὶ
Μιτυλήνην |
[4, 26] |
πηγῆς
καὶ
ἔπιεν,
ὅτι
πολλάκις
|
καὶ |
μετὰ
Χλόης.
Οὔπω
δὲ
ὡμολόγει |
[4, 19] |
δυνάμενον.
Χαίρων
ὁ
πατὴρ
δίδωσι
|
καὶ |
μεταπεμψάμενος
τὸν
Λάμωνα
καὶ
τὴν |
[4, 2] |
ἦν
θέρους
καὶ
ἦρος
ἄνθη
|
καὶ |
μετοπώρου
ὀπώρα
καὶ
κατὰ
πᾶσαν |
[4, 20] |
ἦν
ἄπιστον
ἐκ
τοιούτου
γέροντος
|
καὶ |
μητρὸς
εὐτελοῦς
υἱὸν
καλὸν
οὕτω |
[4, 14] |
κέρατα
ἄθραυστοι.
Πεποίηκε
δὲ
αὐτὰς
|
καὶ |
μουσικάς·
σύριγγος
γοῦν
ἀκούουσαι
ποιοῦσι |
[4, 15] |
ὤμοσε
καλῷ
τε
ὄντι
αἰπόλῳ
|
καὶ |
μουσικῷ·
καὶ
ἀνελθόντες
εἰς
τὴν |
[4, 10] |
αὐτῷ
πάντα
τὰ
ἀγαθὰ
Λάμων
|
καὶ |
Μυρτάλη·
Δάφνις
δὲ
δῶρα
προσεκόμισεν |
[4, 38] |
εἱστία
πολυτελῶς.
Παρῆσαν
δὲ
Λάμων
|
καὶ |
Μυρτάλη,
Δρύας
καὶ
Νάπη,
οἱ |
[4, 24] |
τὸ
χωρίον
δίδωμι
καὶ
Λάμωνα
|
καὶ |
Μυρτάλην
καὶ
τὰς
αἶγας,
ἃς |
[4, 38] |
δὲ
Λάμων
καὶ
Μυρτάλη,
Δρύας
|
καὶ |
Νάπη,
οἱ
Δόρκωνι
προσήκοντες,
Φιλητᾶς, |
[4, 2] |
καὶ
κρίνα
χειρὸς
ἔργα·
ἰωνιὰς
|
καὶ |
ναρκίσσους
καὶ
ἀναγαλλίδας
ἔφερεν
ἡ |
[4, 35] |
ὡς
εἶδε,
γνωρίσας,
πάνυ
μέγα
|
καὶ |
νεανικὸν
ἐκβοᾷ·
τίνα
ὁρῶ
ταῦτα; |
[4, 36] |
ἀμφοτέρους
εὑρήκαμεν,
ἀμφοτέρων
ἐμέλησε
Πανὶ
|
καὶ |
Νύμφαις
καὶ
Ἔρωτι«
Ἐπῄνει
τὰ |
[4, 13] |
Δήμητρι
καὶ
Διονύσῳ
καὶ
Πανὶ
|
καὶ |
Νύμφαις,
καὶ
κοινὸν
πᾶσι
τοῖς |
[4, 33] |
συνέχαιρον
ἅμα
κομιζούσῃ
καὶ
παῖδα
|
καὶ |
νύμφην.
Ἐξέπλησσε
γὰρ
κἀκείνας
ἡ |
[4, 8] |
ἔκλαον·
ἔκλαυσε
δ´
ἄν
τις
|
καὶ
|
ξένος
ἐπιστάς·
ἀποκεκόσμητο
γὰρ
ὁ |
[4, 30] |
ἐν
τῷ
παραδείσῳ
παρῆν
δὲ
|
καὶ |
ὁ
Ἄστυλος
καὶ
αὐτὸς
ὁ
|
[4, 7] |
τὰ
ἐν
χερσὶ
καταλιποῦσα
ἐξέδραμε
|
καὶ |
ὁ
Δάφνις
ἐάσας
τὰς
αἶγας |
[4, 25] |
αὐτοῦ
δῶρα
κομίζοντες·
ἐν
οἷς
|
καὶ |
ὁ
Δρύας
πρῶτος
ὁ
τρέφων |
[4, 28] |
τῇ
Νάπῃ
κἀκείνη
τῷ
Δρύαντι
|
καὶ |
ὁ
Δρύας
τῷ
Δάφνιδι.
Ὁ |
[4, 2] |
ἀντὶ
τῆς
ἀμπέλου
κιττὸς
ἐπέκειτο·
|
καὶ |
ὁ
κόρυμβος
αὐτοῦ
μέγας
ὢν |
[4, 6] |
μειράκιον
γὰρ
εἰωθὸς
αἶγας
βλέπειν
|
καὶ |
ὄϊς
καὶ
γεωργοὺς
καὶ
Χλόην |
[4, 15] |
καὶ
ἀθρόαι
κατεκλίθησαν·
ἐσύρισέ
τι
|
καὶ |
ὀξὺ
μέλος,
αἱ
δὲ
ὥσπερ
|
[4, 18] |
καὶ
ὅτι
εὗρον
ἐκκείμενον
ἐρῶ
|
καὶ |
ὅπως
τρεφόμενον
μηνύσω
καὶ
ὅσα |
[4, 31] |
δὲ
ὀμόσαντος
μηδὲν
γεγονέναι
φιλήματος
|
καὶ |
ὅρκων
πλέον,
ἡσθεὶς
ἐπὶ
τῷ |
[4, 31] |
ἀλλ´
ἰδὼν
εἰς
τὸν
Δάφνιν
|
καὶ |
ὁρῶν
αὐτὸν
χλωριῶντα
καὶ
κρύφα |
[4, 24] |
δὲ
οἰκέτας
δεξιούς,
χρυσόν,
ἄργυρον
|
καὶ |
ὅσα
ἄλλα
εὐδαιμόνων
κτήματα.
Μόνον |
[4, 6] |
αὐτῷ
Δάφνις
ἔδωκεν,
ἔδωκε
δὲ
|
καὶ
|
ὅσα
ἀπὸ
αἰπολίου
δῶρα,
τυροὺς |
[4, 18] |
ἐρῶ
καὶ
ὅπως
τρεφόμενον
μηνύσω
|
καὶ |
ὅσα
εὗρον
συνεκκείμενα
δείξω.
Μαθέτω |
[4, 25] |
ἐλθούσης
ὅτι
Διονυσοφάνης
εὗρεν
υἱόν,
|
καὶ |
ὅτι
Δάφνις
ὁ
αἰπόλος
δεσπότης |
[4, 18] |
ἥτις
ἐστὶν
οὐ
σιωπήσομαι,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ὅτι
εὗρον
ἐκκείμενον
ἐρῶ
καὶ |
[4, 19] |
ὁ
Λάμων,
πάντων
ἤδη
συνερρυηκότων
|
καὶ |
ὅτι
καλὸν
ὁμόδουλον
ἕξουσιν
ἡδομένων, |
[4, 11] |
καὶ
λαγνεύειν
μετὰ
τὴν
μέθην
|
καὶ
|
οὐδὲν
ἄλλο
ὢν
ἢ
γνάθος |
[4, 17] |
τοὺς
πόδας
καταφιλοῦντι
νεανίσκος
μεγαλόφρων
|
καὶ |
οὐκ
ἄπειρος
ἐρωτικῆς
λύπης,
ἀλλ´ |
[4, 12] |
οὐ
παιδὸς
ἐς
χειραγωγίαν
δεόμενον·
|
καὶ |
οὐκέτι
προσίετο
ὅλως,
ἀλλὰ
ἄλλοτε
|
[4, 26] |
ἐδάκρυεν
ἐφ´
ἑκάστῳ
τούτων
ἀπαλλαττόμενος·
|
καὶ |
οὔτε
τοὺς
γαυλοὺς
ἀνέθηκε
πρὶν |
[4, 10] |
ἐπὶ
ἵππου
καὶ
παράσιτος
αὐτοῦ,
|
καὶ |
οὗτος
ἐπὶ
ἵππου·
ὁ
μὲν |
[4, 35] |
κοσμήσας
ἐξέθηκα,
εἰδὼς
ὅτι
πολλοὶ
|
καὶ |
οὕτω
σπουδάζουσι
πατέρες
γενέσθαι.
Καὶ
|
[4, 33] |
τῇ
Κλεαρίστῃ
συνέχαιρον
ἅμα
κομιζούσῃ
|
καὶ
|
παῖδα
καὶ
νύμφην.
Ἐξέπλησσε
γὰρ |
[4, 39] |
ποιμενικὸν
εἶχον,
θεοὺς
σέβοντες
Νύμφας
|
καὶ |
Πᾶνα
καὶ
Ἔρωτα,
ἀγέλας
δὲ |
[4, 13] |
προεστᾶσιν
ἀγροικίας,
Δήμητρι
καὶ
Διονύσῳ
|
καὶ |
Πανὶ
καὶ
Νύμφαις,
καὶ
κοινὸν |
[4, 38] |
στιβάδας
ὑπεστόρεσεν
ἐκ
χλωρᾶς
φυλλάδος
|
καὶ |
πάντας
τοὺς
κωμήτας
κατακλίνας
εἱστία
|
[4, 23] |
ἔπαυλιν
ἐσθῆτά
τε
ἔλαβε
πολυτελῆ
|
καὶ |
παρὰ
τὸν
πατέρα
τὸν
ἴδιον |
[4, 10] |
μὲν
ὁ
Ἄστυλος
ἐπὶ
ἵππου
|
καὶ |
παράσιτος
αὐτοῦ,
καὶ
οὗτος
ἐπὶ |
[4, 20] |
τὸν
δὲ
Λάμωνα
πάλιν
ἀνέκρινε
|
καὶ |
παρεκελεύετο
τἀληθῆ
λέγειν
μηδὲ
ὅμοια |
[4, 21] |
παιδίον·
σὸς
υἱός
ἐστι
Δάφνις,
|
καὶ |
πατρῴας
ἔνεμεν
αἶγας.
~Ἔτι
λεγούσης |
[4, 10] |
καταπεσὼν
ἱκέτευεν
οἰκτεῖραι
γέροντα
ἀτυχῆ
|
καὶ |
πατρῴας
ὀργῆς
ἐξαρπάσαι
τὸν
οὐδὲν |
[4, 30] |
ἠξίου
δὲ
τῷ
πατρὶ
λέγειν
|
καὶ |
πείσειν
αὐτὸς
ἐπηγγέλλετο.
Καὶ
γενομένης |
[4, 11] |
εὑρών,
ἐπιθέσθαι
διέγνω
τῷ
Δάφνιδι
|
καὶ |
πείσειν
ᾤετο
ῥᾳδίως
ὡς
αἰπόλον. |
[4, 34] |
Ὡς
δὲ
ἤδη
νὺξ
ἦν
|
καὶ |
πέπληστο
ὁ
κρατὴρ
ἐξ
οὗ |
[4, 11] |
μὲν
δὴ
Ἄστυλος
ἐπῄνει
ταῦτα
|
καὶ |
περὶ
θήραν
εἶχε
λαγῶν,
οἷα |
[4, 33] |
τε
τῆς
Χλόης
πατέρας
ἀναζητεῖν
|
καὶ |
περὶ
τὸν
γάμον
αὐτῶν
μηκέτι |
[4, 6] |
ἐφρόντιζεν,
ὅπως
ἐντεύξεται
τῷ
δεσπότῃ
|
καὶ |
περὶ
τοῦ
γάμου
τὴν
ψυχὴν |
[4, 34] |
σκεύους
ἀργυροῦ
θεράπων
τὰ
γνωρίσματα
|
καὶ |
περιφέρων
ἐνδέξια
πᾶσιν
ἐδείκνυε.
~Τῶν |
[4, 11] |
Γνάθων,
οἷα
μαθὼν
ἐσθίειν
ἄνθρωπος
|
καὶ |
πίνειν
εἰς
μέθην
καὶ
λαγνεύειν |
[4, 2] |
κυπάριττοι
καὶ
δάφναι
καὶ
πλάτανοι
|
καὶ
|
πίτυς.
Ταύταις
πάσαις
ἀντὶ
τῆς |
[4, 2] |
δὲ
καὶ
κυπάριττοι
καὶ
δάφναι
|
καὶ |
πλάτανοι
καὶ
πίτυς.
Ταύταις
πάσαις |
[4, 20] |
δάκρυα·
τοῦ
δὲ
Γνάθωνος
θρασυνομένου
|
καὶ |
πληγὰς
ἀπειλοῦντος,
ὁ
Διονυσοφάνης
τοῖς |
[4, 13] |
καὶ
μειρακίοις
ἁμιλλᾶσθαι
δυνάμενος·
ἀλλὰ
|
καὶ |
πλούσιος
ἐν
ὀλίγοις
καὶ
χρηστὸς |
[4, 20] |
μὲν
Λάμων
ταῦτα
εἰπὼν
ἐσιώπησε
|
καὶ |
πολλὰ
ἀφῆκε
δάκρυα·
τοῦ
δὲ |
[4, 17] |
τοῦτο
καὶ
φυτοῦ
τις
ἠράσθη
|
καὶ |
ποταμοῦ
καὶ
θηρίου.
Καίτοι
τίς |
[4, 15] |
τε
οὖν
ἄλλοι
πάντες
ἐθαύμαζον
|
καὶ |
πρὸ
πάντων
ἡ
Κλεαρίστη
καὶ |
[4, 4] |
πρὸς
τὸν
γάμον
πᾶσαν
θεραπείαν
|
καὶ |
προθυμίαν
προσέφερεν,
ἐξάγων
τε
αὐτὰς
|
[4, 23] |
καὶ
τὸν
Ἄστυλον
τρέχοντα
περιέμεινε
|
καὶ |
προσελθόντα
κατεφίλησεν.
Ἐν
ᾧ
δὲ |
[4, 2] |
πάντα
δένδρα,
μηλέας,
μυρρίνας,
ὄχνας
|
καὶ |
ῥοιὰς
καὶ
συκῆν
καὶ
ἐλαίας· |
[4, 30] |
Ἄστυλος
καὶ
αὐτὸς
ὁ
Δάφνις
|
καὶ |
σιωπῆς
γενομένης
ἤρξατο
λέγειν·
Ὁμοία |
[4, 4] |
εὐνομώτατα
τῶν
χωρίων·
ἐμέλησεν
αὐτῷ
|
καὶ |
σκαφίδων
καινῶν
καὶ
γαυλῶν
πολλῶν |
[4, 17] |
αἰσχύνεται
Λάμωνος
υἱὸν
φιλῶν,
ἀλλὰ
|
καὶ |
σπουδάζει
συγκατακλιθῆναι
νέμοντι
αἶγας
μειρακίῳ· |
[4, 2] |
περίβολος.
Τέτμητο
καὶ
διακέκριτο
πάντα
|
καὶ |
στέλεχος
στελέχους
ἀφειστήκει,
ἐν
μετεώρῳ |
[4, 35] |
Τί
γέγονάς
μοι,
θυγάτριον;
Ἆρα
|
καὶ |
σὺ
ζῇς
ἢ
ταῦτά
τις
|
[4, 2] |
μηλέας,
μυρρίνας,
ὄχνας
καὶ
ῥοιὰς
|
καὶ
|
συκῆν
καὶ
ἐλαίας·
ἑτέρωθι
ἄμπελον |
[4, 32] |
Ὅμως
μέντοι
παρῆν
καὶ
αὐτὸς
|
καὶ |
συνειστιᾶτο
μετὰ
τῆς
Νάπης,
συμπότας
|
[4, 11] |
αὐτὸν
τάς
τε
αἶγας
ἐπῄνει
|
καὶ |
συρίσαι
τὸ
αἰπολικὸν
ἠξίωσε
καὶ |
[4, 32] |
τι
καὶ
αὐτὴ
τῇ
ποίμνῃ,
|
καὶ |
συρίσασα
ταῖς
θεαῖς
ηὔξατο
τοὺς
|
[4, 19] |
κρείττονα
καὶ
ταχέως
ὑπὸ
Γνάθωνος
|
καὶ |
τὰ
ἀστυκὰ
διδαχθῆναι
δυνάμενον.
Χαίρων |
[4, 22] |
ἡμῖν
Λάμων
τὴν
αἶγα
εἶπε
|
καὶ |
τὰ
γνωρίσματα
ἔδειξεν·
ὅρα
δὲ |
[4, 31] |
λόγους
τοῦ
Δρύαντος.
Ἐπεὶ
δὲ
|
καὶ |
τὰ
γνωρίσματα
εἶδε
κομισθέντα,
τὰ |
[4, 30] |
γὰρ
οὐδὲν
ἡμῖν·
μαρτυρεῖ
δὲ
|
καὶ |
τὰ
γνωρίσματα,
πλουσιώτερα
γὰρ
ἢ |
[4, 15] |
καὶ
πρὸ
πάντων
ἡ
Κλεαρίστη
|
καὶ |
τὰ
δῶρα
ἀποδώσειν
ὤμοσε
καλῷ |
[4, 10] |
δῶρα
προσεκόμισεν
ἐρίφους,
τυρούς,
ὄρνιθας
|
καὶ |
τὰ
ἔκγονα
αὐτῶν,
βότρυς
ἐπὶ |
[4, 14] |
λιπαραὶ
καὶ
τὰς
τρίχας
λάσιαι
|
καὶ |
τὰ
κέρατα
ἄθραυστοι.
Πεποίηκε
δὲ |
[4, 4] |
τοσαύτη
δὲ
ἦν
κηδεμονία,
ὥστε
|
καὶ |
τὰ
κέρατα
ἤλειφε
καὶ
τὰς |
[4, 18] |
Ἔρρει
μοι
δὲ
αἱ
αἶγες
|
καὶ |
τὰ
λοιπὰ
πάντα·
ἀλλ´
οὐ |
[4, 10] |
ἵππων,
ὡς
ἐκεῖ
δεθέντες
ἐξύβρισαν,
|
καὶ
|
τὰ
μὲν
κατέκλασαν,
τὰ
δὲ |
[4, 18] |
λεχθέντα
κρύφα
πάντα
ὁ
Εὔδρομος
|
καὶ |
τὰ
μὲν
τὸν
Δάφνιν
φιλῶν |
[4, 37] |
τῇ
Ῥόδῃ
τὴν
Νάπην
συνέστησαν
|
καὶ |
τὰ
πρὸς
τὴν
ἑορτὴν
παρεσκευάζοντο |
[4, 11] |
ὢν
ἢ
γνάθος
καὶ
γαστὴρ
|
καὶ |
τὰ
ὑπὸ
γαστέρα,
οὐ
παρέργως |
[4, 6] |
καὶ
ὥσπερ
συμπεφυκότων
αἱ
περιβολαί·
|
καὶ |
τὰ
φιλήματα
δειλὰ
ἦν
καὶ |
[4, 2] |
ὑψηλήν,
καὶ
ἐπέκειτο
ταῖς
μηλέαις
|
καὶ |
ταῖς
ὄχναις
περκάζουσα,
καθάπερ
περὶ
|
[4, 3] |
κοινὸν
μέλος
καὶ
τοῖς
πατοῦσι
|
καὶ |
ταῖς
χορευούσαις.
~Τοιοῦτον
ὄντα
τὸν |
[4, 4] |
σκαφίδων
καινῶν
καὶ
γαυλῶν
πολλῶν
|
καὶ |
ταρσῶν
μειζόνων·
τοσαύτη
δὲ
ἦν |
[4, 33] |
τῶν
ἀγρῶν
θερίζειν
καὶ
τρυγᾶν
|
καὶ |
τὰς
αἶγας
ἅμα
τοῖς
αἰπόλοις |
[4, 24] |
δίδωμι
καὶ
Λάμωνα
καὶ
Μυρτάλην
|
καὶ |
τὰς
αἶγας,
ἃς
αὐτὸς
ἔνεμεν. |
[4, 28] |
τρυφῶ
καὶ
μάτην
τὸν
Πᾶνα
|
καὶ |
τὰς
αἶγας
καὶ
τὰς
Νύμφας |
[4, 26] |
ἀλλὰ
καὶ
ἐφίλησεν
αὐτὰ
πάντα
|
καὶ |
τὰς
αἶγας
προσεῖπε
καὶ
τοὺς
|
[4, 18] |
ἀλλ´
οὐ
μὰ
τὸν
Πᾶνα
|
καὶ |
τὰς
Νύμφας,
οὐδ´
εἰ
μέλλω |
[4, 28] |
τὸν
Πᾶνα
καὶ
τὰς
αἶγας
|
καὶ |
τὰς
Νύμφας
ὠμόσαμεν.
~Ταῦτα
τοῦ |
[4, 19] |
λόγον·
ἐπόμνυμι
δὲ
τὸν
Πᾶνα
|
καὶ |
τὰς
Νύμφας
ὡς
οὐδὲν
ψεύσομαι. |
[4, 4] |
ὥστε
καὶ
τὰ
κέρατα
ἤλειφε
|
καὶ |
τὰς
τρίχας
ἐθεράπευε.
Πανὸς
ἄν |
[4, 14] |
δέκα
τράγους.
Ὁρᾷς
ὡς
λιπαραὶ
|
καὶ |
τὰς
τρίχας
λάσιαι
καὶ
τὰ |
[4, 20] |
λαμβάνειν
αἰπόλους;
Πῶς
δ´
ἂν
|
καὶ |
ταῦτα
ἔπλασεν
ἄγροικος;
Οὐ
γὰρ |
[4, 2] |
τὰ
ἄκαρπα,
καθάπερ
θριγγὸς
χειροποίητος·
|
καὶ |
ταῦτα
μέντοι
λεπτῆς
αἱμασιᾶς
περιέθει |
[4, 3] |
καὶ
ἑωρῶντο
οἱ
παραπλέοντες·
ὥστε
|
καὶ |
ταῦτα
μέρος
ἐγίνετο
τῆς
ἐν |
[4, 39] |
τὴν
δὲ
Ἀγέλην.
{οὕτως
αὐτοῖς
|
καὶ |
ταῦτα
συνεγήρασεν·
οὗτοι}
Καὶ
τὸ |
[4, 19] |
τε
ὄντα
καὶ
ἀγροικίας
κρείττονα
|
καὶ |
ταχέως
ὑπὸ
Γνάθωνος
καὶ
τὰ
|
[4, 30] |
τὰ
γνωρίσματα
πρόσεισι
τῷ
Διονυσοφάνει
|
καὶ |
τῇ
Κλεαρίστῃ
καθημένοις
ἐν
τῷ |
[4, 33] |
ἡ
πόλις
ἐπὶ
τῷ
μειρακίῳ
|
καὶ |
τῇ
παρθένῳ·
καὶ
εὐδαιμόνιζον
μὲν |
[4, 37] |
τε
Δρύαντα
τῷ
Μεγακλεῖ
προσήγαγον
|
καὶ |
τῇ
Ῥόδῃ
τὴν
Νάπην
συνέστησαν |
[4, 10] |
καὶ
ἐπὶ
τὸν
παράδεισον
ἐλθὼν
|
καὶ |
τὴν
ἀπώλειαν
τῶν
ἀνθῶν
ἰδὼν |
[4, 36] |
Ἐπῄνει
τὰ
λεγόμενα
ὁ
Μεγακλῆς
|
καὶ |
τὴν
γυναῖκα
Ῥόδην
μετεπέμπετο
καὶ |
[4, 25] |
ἐν
τῷ
νεῲ
τοῦ
Διονύσου
|
καὶ |
τὴν
ἡμέραν
ἔμεινε
καὶ
τὴν |
[4, 36] |
Δάφνιν
ἐμοί.
Λαβὲ
τὰ
γνωρίσματα
|
καὶ |
τὴν
θυγατέρα,
λαβὼν
δὲ
ἀπόδος |
[4, 31] |
δὲ
εὑρήσουσαν
καὶ
τὸν
πατέρα
|
καὶ |
τὴν
μητέρα.
Καὶ
τὴν
μὲν |
[4, 23] |
κλάοντες.
Ὁ
δὲ
τὸν
πατέρα
|
καὶ |
τὴν
μητέρα
πρὸ
τῶν
ἄλλων
|
[4, 19] |
δίδωσι
καὶ
μεταπεμψάμενος
τὸν
Λάμωνα
|
καὶ |
τὴν
Μυρτάλην
εὐηγγελίζετο
μὲν
αὐτοῖς |
[4, 32] |
ἐπὶ
κλίνης
ἰδίας
τὸν
Λάμωνα
|
καὶ |
τὴν
Μυρτάλην.
Πάλιν
οὖν
ταῖς |
[4, 25] |
Διονύσου
καὶ
τὴν
ἡμέραν
ἔμεινε
|
καὶ |
τὴν
νύκτα,
ὥσπερ
ἱκέτης.
Ταχείας |
[4, 32] |
δέρμα,
τοὺς
γαυλούς·
ἐκέρασε
δὲ
|
καὶ |
τὴν
πηγὴν
οἴνῳ
τὴν
ἐν |
[4, 22] |
βουλόμενος
τρέχει,
ῥίψας
τὴν
πήραν
|
καὶ |
τὴν
σύριγγα
πρὸς
τὴν
θάλασσαν |
[4, 36] |
καὶ
τὴν
γυναῖκα
Ῥόδην
μετεπέμπετο
|
καὶ |
τὴν
Χλόην
ἐν
τοῖς
κόλποις |
[4, 26] |
πάντας,
κοινωνοὺς
μετὰ
τὴν
εὐφροσύνην
|
καὶ |
τῆς
ἑορτῆς
ἐσομένους.
Παρεσκεύαστο
δὲ |
[4, 4] |
αὐτὰς
καμάτου
καὶ
ἡ
Χλόη,
|
καὶ |
τῆς
ποίμνης
παραμελοῦσα
τὸ
πλέον |
[4, 33] |
ἤδη
τὸν
γάμον,
ηὔχοντο
δὲ
|
καὶ |
τὸ
γένος
ἄξιον
τῆς
μορφῆς |
[4, 26] |
Διονύσῳ
μὲν
ἀνέθηκε
τὴν
πήραν
|
καὶ |
τὸ
δέρμα,
τῷ
Πανὶ
τὴν |
[4, 30] |
καὶ
θαυμάσας
ἔθρεψα.
Μαρτυρεῖ
μὲν
|
καὶ |
τὸ
κάλλος,
ἔοικε
γὰρ
οὐδὲν |
[4, 6] |
λανθανόντων.
Προσγίνεται
δέ
τις
αὐτοῖς
|
καὶ
|
τοιόσδε
τάραχος.
~Λάμπις
τις
ἦν |
[4, 5] |
ἐπὶ
κλημάτων
ἀφαιροῦντες,
ὡς
εἴη
|
καὶ |
τοῖς
ἐκ
τῆς
πόλεως
ἐλθοῦσιν |
[4, 3] |
πέτρας,
ὅμοιος
ἐνδιδόντι
κοινὸν
μέλος
|
καὶ |
τοῖς
πατοῦσι
καὶ
ταῖς
χορευούσαις. |
[4, 16] |
δὲ
σῶσον
Γνάθωνα
τὸν
σὸν
|
καὶ
|
τὸν
ἀήττητον
Ἔρωτα
νίκησον.
Εἰ |
[4, 23] |
οὖν
μετὰ
τὸν
ὅρκον
ἔστη
|
καὶ |
τὸν
Ἄστυλον
τρέχοντα
περιέμεινε
καὶ |
[4, 29] |
γεωργοὺς
συνηλόησε
πληγαῖς.
Ἐσπούδαζε
δὲ
|
καὶ |
τὸν
Λάμπιν
δήσας
ἄγειν
ὡς |
[4, 13] |
τὴν
αἰτίαν
ἀνελάμβανεν
ἥδετο
περιττῶς
|
καὶ |
τὸν
Λάμωνα
ἐπῄνει
καὶ
ἐλεύθερον |
[4, 13] |
αἰπόλιον
τάς
τε
αἶγας
ὀψόμενος
|
καὶ
|
τὸν
νέμοντα.
~Χλόη
μὲν
οὖν |
[4, 31] |
ἔχουσαν
ἤδη,
ταχέως
δὲ
εὑρήσουσαν
|
καὶ |
τὸν
πατέρα
καὶ
τὴν
μητέρα. |
[4, 26] |
δέρμα,
τῷ
Πανὶ
τὴν
σύριγγα
|
καὶ |
τὸν
πλάγιον
αὐλόν,
τὴν
καλαύροπα |
[4, 32] |
ἐλούσατο
πολλάκις
ἐν
αὐτῇ·
ἐστεφάνωσε
|
καὶ |
τὸν
τάφον
τῆς
ὄϊος,
δείξαντος |
[4, 40] |
Δάφνις
ὧν
αὐτὸν
ἐπαίδευσε
Λυκαίνιον,
|
καὶ |
τότε
Χλόη
πρῶτον
ἔμαθεν
ὅτι |
[4, 22] |
ἔνεμεν
αἶγας.
~Ἔτι
λεγούσης
αὐτῆς
|
καὶ |
τοῦ
Διονυσοφάνους
τὰ
γνωρίσματα
φιλοῦντος |
[4, 1] |
Ἤδη
οὖν
τοῦ
θέρους
ἀπιόντος
|
καὶ |
τοῦ
μετοπώρου
προσιόντος
παρεσκεύαζεν
αὐτῷ |
[4, 26] |
αὐλόν,
τὴν
καλαύροπα
ταῖς
Νύμφαις
|
καὶ |
τοὺς
γαυλοὺς
οὓς
αὐτὸς
ἐτεκτήνατο. |
[4, 30] |
ἢ
κατὰ
ποιμένα.
Ἴδετε
ταῦτα
|
καὶ
|
τοὺς
προσήκοντας
τῇ
κόρῃ
ζητήσατε, |
[4, 33] |
ἔδοξε
βαδίζειν
εἰς
τὴν
πόλιν
|
καὶ |
τούς
τε
τῆς
Χλόης
πατέρας
|
[4, 26] |
πάντα
καὶ
τὰς
αἶγας
προσεῖπε
|
καὶ |
τοὺς
τράγους
ἐκάλεσεν
ὀνομαστί.
Τῆς |
[4, 19] |
Ἄστυλον
θεραπεύσει
λοιπὸν
ἀντὶ
αἰγῶν
|
καὶ |
τράγων
Δάφνις,
ἐπηγγέλλετο
δὲ
δύο |
[4, 35] |
ὃν
γὰρ
εἶχον
εἰς
χορηγίας
|
καὶ |
τριηραρχίας
ἐξεδαπάνησα.
Ὅτε
ταῦτα
ἦν, |
[4, 24] |
πρῶτος
υἱὸς
καὶ
δευτέρα
θυγάτηρ
|
καὶ
|
τρίτος
Ἄστυλος.
μην
ἱκανὸν
εἶναι |
[4, 33] |
ἡμίσειαν
μοῖραν
τῶν
ἀγρῶν
θερίζειν
|
καὶ |
τρυγᾶν
καὶ
τὰς
αἶγας
ἅμα |
[4, 33] |
ἐπὶ
Μιτυλήνην
ἵπποις
καὶ
ζεύγεσι
|
καὶ |
τρυφῇ
πολλῇ.
Τότε
μὲν
οὖν |
[4, 28] |
γενομένης
συγκοιμήσεται.
Ἐγὼ
δὲ
πίνω
|
καὶ |
τρυφῶ
καὶ
μάτην
τὸν
Πᾶνα |
[4, 11] |
εἶχε
λαγῶν,
οἷα
πλούσιος
νεανίσκος
|
καὶ |
τρυφῶν
ἀεὶ
καὶ
ἀφιγμένος
εἰς |
[4, 3] |
διαιρούμενον·
ἐπῆσαν
καὶ
Ἰνδοὶ
νικώμενοι
|
καὶ |
Τυρρηνοὶ
μεταμορφούμενοι·
πανταχοῦ
Σάτυροι
πατοῦντες, |
[4, 15] |
τὴν
ἔπαυλιν
ἀμφὶ
ἄριστον
εἶχον
|
καὶ |
τῷ
Δάφνιδι
ἀφ´
ὧν
ἤσθιον |
[4, 4] |
ὅμως
ἐκαλεῖτο
πηγή.
Παρεκελεύετο
δὲ
|
καὶ |
τῷ
Δάφνιδι
ὁ
Λάμων
πιαίνειν |
[4, 10] |
δὲ
Λάμων
ἅμα
τῇ
Μυρτάλῃ
|
καὶ |
τῷ
Δάφνιδι
πρὸ
τῶν
ποδῶν |
[4, 39] |
καὶ
βωμὸν
εἵσαντο
Ποιμένος
Ἔρωτος·
|
καὶ |
τῷ
Πανὶ
δὲ
ἔδοσαν
ἀντὶ |
[4, 27] |
Χλόην.
Οὐδὲ
θύων
ταῖς
Νύμφαις
|
καὶ |
τῷ
Πανὶ
ἐπεθύμησεν
ἰδεῖν
Χλόην. |
[4, 8] |
ὡς
καταπεπάτηται·
φεῦ
τῶν
ὑακίνθων
|
καὶ |
τῶν
ναρκίσσων,
οὓς
ἀνώρυξέ
τις |
[4, 2] |
τὰ
δὲ
ἐποίει
τέχνη·
ῥοδωνιαὶ
|
καὶ |
ὑάκινθοι
καὶ
κρίνα
χειρὸς
ἔργα· |
[4, 16] |
φύλλα,
τῆς
Δάφνιδος
ἀκούων
σύριγγος
|
καὶ
|
ὑπ´
ἐκείνου
νεμόμενος.
Σὺ
δὲ |
[4, 17] |
συμποσίοις
πεπαιδευμένος,
οὐκ
ἀπὸ
σκοποῦ
|
καὶ |
ὑπὲρ
αὑτοῦ
καὶ
ὑπὲρ
τοῦ |
[4, 17] |
ἀπὸ
σκοποῦ
καὶ
ὑπὲρ
αὑτοῦ
|
καὶ |
ὑπὲρ
τοῦ
Δάφνιδος
ἔλεγεν·
οὐδεὶς |
[4, 7] |
διαφθεῖραι
αὐτά.
Νύκτα
δὴ
φυλάξας
|
καὶ |
ὑπερβὰς
τὴν
αἱμασιὰν
τὰ
μὲν |
[4, 19] |
ἔχοντες·
ἐγὼ
δὲ
εὗρον
ἐκκείμενον
|
καὶ |
ὑπὸ
αἰγὸς
ἐμῆς
τρεφόμενον,
ἣν |
[4, 22] |
τοῦ
Διονυσοφάνους
τὰ
γνωρίσματα
φιλοῦντος
|
καὶ |
ὑπὸ
περιττῆς
ἡδονῆς
δακρύοντος
ὁ |
[4, 15] |
συρίσαντι
χαρίσασθαι
χιτῶνα
καὶ
χλαῖναν
|
καὶ |
ὑποδήματα.
Ὁ
δὲ
καθίσας
αὐτοὺς |
[4, 16] |
ταῦτα
δρᾷ,
καὶ
λέγειν
κελεύοντος
|
καὶ
|
ὑπουργήσειν
ὀμνύντος,
οἴχεταί
σοι
Γνάθων« |
[4, 14] |
ὕλην
ἔφυγεν,
ὄχλον
τοσοῦτον
αἰδεσθεῖσα
|
καὶ |
φοβηθεῖσα·
ὁ
δὲ
Δάφνις
εἱστήκει |
[4, 19] |
καὶ
γνωρίσματα
συνεκκείμενα·
ὁμολογῶ,
δέσποτα,
|
καὶ |
φυλάττω·
τύχης
γάρ
ἐστι
μείζονος |
[4, 16] |
ἂν
αἲξ
γενόμενος
πόαν
ἐσθίοιμι
|
καὶ |
φύλλα,
τῆς
Δάφνιδος
ἀκούων
σύριγγος |
[4, 38] |
καὶ
ἐκάλεσέ
τινας
αὐτῶν
ὀνομαστὶ
|
καὶ
|
φυλλάδα
χλωρὰν
ἔδωκε
καὶ
κρατήσας |
[4, 11] |
Δάφνιν
τὰ
δῶρα
κομίσαντα,
ἀλλὰ
|
καὶ |
φύσει
παιδεραστὴς
ὢν
καὶ
κάλλος |
[4, 17] |
τὸ
κάλλος,
ἑάλωκε.
Διὰ
τοῦτο
|
καὶ |
φυτοῦ
τις
ἠράσθη
καὶ
ποταμοῦ |
[4, 16] |
τὸν
τοῦ
Διονύσου
νεὼν
πόδας
|
καὶ |
χεῖρας
κατεφίλει.
Τοῦ
δὲ
πυνθανομένου |
[4, 15] |
καὶ
ἐπαγγέλλεται
συρίσαντι
χαρίσασθαι
χιτῶνα
|
καὶ |
χλαῖναν
καὶ
ὑποδήματα.
Ὁ
δὲ |
[4, 40] |
οὐχ
ὑμέναιον
ᾄδοντες.
Δάφνις
δὲ
|
καὶ |
Χλόη
γυμνοὶ
συγκατακλιθέντες
περιέβαλλον
ἀλλήλους |
[4, 9] |
ἀλλὰ
τὰ
αὑτῶν
σώματα.
Ἐθρήνει
|
καὶ
|
Χλόη
Δάφνιν
εἰ
κρεμήσεται
καὶ |
[4, 37] |
ἤλαυνον·
ἐδεήθησαν
γὰρ
τοῦτο
Δάφνις
|
καὶ
|
Χλόη,
μὴ
φέροντες
τὴν
ἐν |
[4, 32] |
καὶ
κρατῆρες
ἵσταντο
καὶ
ἀνετίθει
|
καὶ |
Χλόη
τὰ
ἑαυτῆς,
τὴν
σύριγγα, |
[4, 27] |
αἶγας
ἐκέλευον;
Κατέλιπε
ταύτας
ὡς
|
καὶ |
Χλόην.
Οὐδὲ
θύων
ταῖς
Νύμφαις |
[4, 6] |
βλέπειν
καὶ
ὄϊς
καὶ
γεωργοὺς
|
καὶ
|
Χλόην
πρῶτον
ἔμελλεν
ὄψεσθαι
δεσπότην, |
[4, 23] |
οὕτω
φύσις
ταχέως
πιστεύεται.
Ἐξελάθετο
|
καὶ |
Χλόης
πρὸς
ὀλίγον·
καὶ
ἐλθὼν
|
[4, 24] |
κτῆμα
οὐδέν
ἀλλὰ
φιλεῖτε
ἀλλήλους
|
καὶ |
χρημάτων
γ´
ἕνεκα
καὶ
βασιλεῦσιν |
[4, 13] |
ἀλλὰ
καὶ
πλούσιος
ἐν
ὀλίγοις
|
καὶ |
χρηστὸς
ὡς
οὐδεὶς
ἕτερος.
Οὗτος |
[4, 40] |
ὀνομάσαντες.
~Ἀλλὰ
ταῦτα
μὲν
ὕστερον
|
καὶ |
ὠνόμασαν
καὶ
ἔπραξαν·
τότε
δὲ |
[4, 18] |
ἐπὶ
τούτῳ
μάλιστα
τῷ
λεχθέντι
|
καὶ |
ὡς
μεγάλους
ὁ
Ἔρως
ποιεῖ |
[4, 23] |
μητέρα
πρὸ
τῶν
ἄλλων
ἐφιλοφρονεῖτο,
|
καὶ |
ὡς
πάλαι
εἰδὼς
προσεστερνίζετο
καὶ
|
[4, 31] |
δακρύοντα
ταχέως
ἐφώρασε
τὸν
ἔρωτα·
|
καὶ |
ὡς
ὑπὲρ
παιδὸς
ἰδίου
μᾶλλον |
[4, 12] |
παρωσάμενος
ἔσφηλεν
εἰς
τὴν
γῆν
|
καὶ |
ὥσπερ
σκύλαξ
ἀποδραμὼν
κείμενον
κατέλιπεν, |
[4, 6] |
Συνεχῆ
μὲν
οὖν
τὰ
φιλήματα
|
καὶ |
ὥσπερ
συμπεφυκότων
αἱ
περιβολαί·
καὶ |