Livre, Chap.
[4, 16]	τοῖς κατὰ τὸ αἰπόλιον γεγενημένοις	καὶ	ἀβίωτον νομίζων τὸν βίον, εἰ
[4, 6]	ἥδετο καὶ ἐφίλει τὸν Δάφνιν	καὶ	ἀγαθόν τι ἐρεῖν περὶ αὐτοῦ
[4, 19]	οὐχ ὑπερηφανῶ, καλὸν οἰκέτην καλοῦ	καὶ	ἀγαθοῦ δεσπότου· παροίνημα δὲ Γνάθωνος
[4, 38]	ἐν τοιοίσδε συμπόταις πάντα γεωργικὰ	καὶ	ἄγροικα· ὁ μὲν ᾖδεν οἷα
[4, 19]	καταγαγεῖν ὡς καλόν τε ὄντα	καὶ	ἀγροικίας κρείττονα καὶ ταχέως ὑπὸ
[4, 15]	νεύσασαι κάτω· αὖθις λιγυρὸν ἐνέδωκε,	καὶ	ἀθρόαι κατεκλίθησαν· ἐσύρισέ τι καὶ
[4, 15]	ἀράμεναι· εἶτα ἐνέπνευσε τὸ νόμιον,	καὶ	αἱ αἶγες ἐνέμοντο νεύσασαι κάτω·
[4, 15]	προκομίσας πρῶτα μὲν ὀλίγον ἐνέπνευσε·	καὶ	αἱ αἶγες ἔστησαν τὰς κεφαλὰς
[4, 38]	Δάφνις ἀλλήλους κατεφίλουν. Ἐνέμοντο δὲ	καὶ	αἱ αἶγες πλησίον, ὥσπερ καὶ
[4, 6]	καὶ τὰ φιλήματα δειλὰ ἦν	καὶ	αἱ περιβολαὶ σκυθρωπαί, καθάπερ ἤδη
[4, 17]	ἥρπασε. Μὴ καταφρονῶμεν παιδός, ᾧ	καὶ	αἶγας ὡς ἐρώσας πειθομένας εἴδομεν·
[4, 39]	καὶ Ἔρωτα, ἀγέλας δὲ προβάτων	καὶ	αἰγῶν πλείστας κτησάμενοι, ἡδίστην δὲ
[4, 34]	ᾄδειν τὸν ὑμέναιον. Ταῦτα ἰδὼν	καὶ	ἀκούσας ἕωθεν ἀνίσταται καὶ κελεύσας
[4, 6]	σοβεῖν ἐς ἄστυ τοῦ Εὐδρόμου	καὶ	ἄλλα μὲν οὐκ ὀλίγα αὐτῷ
[4, 5]	ἔργον τρέχειν ἐδεξιοῦντο πᾶσαν δεξίωσιν	καὶ	ἅμα τὰς ἀμπέλους ἀπετρύγων, τοὺς
[4, 17]	σπουδάζει συγκατακλιθῆναι νέμοντι αἶγας μειρακίῳ·	καὶ	ἅμα ὑπεκρίνετο τὴν τραγικὴν δυσωδίαν
[4, 16]	Ἄστυλον ἐν τῷ παραδείσῳ φυλάξας	καὶ	ἀναγαγὼν εἰς τὸν τοῦ Διονύσου
[4, 2]	χειρὸς ἔργα· ἰωνιὰς καὶ ναρκίσσους	καὶ	ἀναγαλλίδας ἔφερεν ἡ γῆ. Σκιά
[4, 36]	ὁ Διονυσοφάνης μεῖζον τοῦ Μεγακλέους	καὶ	ἀναπηδήσας εἰσάγει Χλόην πάνυ καλῶς
[4, 32]	προσλάβῃ. Ἐνδυθεῖσα γὰρ ἡ Χλόη	καὶ	ἀναπλεξαμένη τὴν κόμην καὶ ἀπολούσασα
[4, 15]	τε ὄντι αἰπόλῳ καὶ μουσικῷ·	καὶ	ἀνελθόντες εἰς τὴν ἔπαυλιν ἀμφὶ
[4, 32]	ἐθύετο ἱερεῖα καὶ κρατῆρες ἵσταντο	καὶ	ἀνετίθει καὶ Χλόη τὰ ἑαυτῆς,
[4, 32]	μόλις ἐγνώρισεν. Ὤμοσεν ἄν τις	καὶ	ἄνευ τῶν γνωρισμάτων ὅτι τοιαύτης
[4, 10]	κλάδων. Ἦν ἐν τοῖς δώροις	καὶ	ἀνθοσμίας οἶνος Λέσβιος, ποθῆναι κάλλιστος
[4, 29]	τὴν Χλόην, ἐκείνην τε ἀφαιρεῖται	καὶ	ἀνθρώπους γεωργοὺς συνηλόησε πληγαῖς. Ἐσπούδαζε
[4, 2]	τούτων φύσις εἶναι τέχνη. Ἦσαν	καὶ	ἀνθῶν πρασιαί, ὧν τὰ μὲν
[4, 4]	ἐξάγων τε αὐτὰς πάνυ ἕωθεν	καὶ	ἀπάγων τὸ δειλινόν. Δὶς ἡγεῖτο
[4, 8]	δὲ καὶ μέλιτται αὐτοῖς συνεχὲς	καὶ	ἄπαυστον βομβοῦσαι καὶ θρηνούσαις ὅμοιον.
[4, 40]	ἦσαν τῶν θυρῶν, ᾖδον σκληρᾷ	καὶ	ἀπηνεῖ τῇ φωνῇ, καθάπερ τριαίναις
[4, 19]	ὑπὸ αἰγὸς ἐμῆς τρεφόμενον, ἣν	καὶ	ἀποθανοῦσαν ἔθαψα ἐν τῷ περικήπῳ
[4, 34]	τὸν δὲ ἐκλύσαντα τὸ τοξάριον	καὶ	ἀποθέμενον τὴν φαρέτραν κελεῦσαι τῷ
[4, 7]	ὅσον οἷός τέ ἐστι, διαφθεῖραι	καὶ	ἀποκοσμῆσαι. Δένδρα μὲν οὖν τέμνων
[4, 17]	αὐτὸν Ἀφροδίτη· αἶγας ἔνεμε Βράγχος,	καὶ	Ἀπόλλων αὐτὸν ἐφίλησε· ποιμὴν ἦν
[4, 32]	Χλόη καὶ ἀναπλεξαμένη τὴν κόμην	καὶ	ἀπολούσασα τὸ πρόσωπον εὐμορφοτέρα τοσοῦτον
[4, 39]	νομίζοντες ὀπώραν καὶ γάλα. Ἀλλὰ	καὶ	ἄρρεν μὲν παιδίον ὑπέθηκαν αἰγὶ
[4, 17]	παίζων ἀεί. ~Οὐκ ἀντέσχε κλάοντι	καὶ	αὖθις τοὺς πόδας καταφιλοῦντι νεανίσκος
[4, 38]	καὶ αἱ αἶγες πλησίον, ὥσπερ	καὶ	αὐταὶ κοινωνοῦσαι τῆς ἑορτῆς. Τοῦτο
[4, 21]	θεασομένην· Ἡ δὲ ἰδοῦσα μέγα	καὶ	αὐτὴ βοᾷ· φίλαι Μοῖραι· οὐ
[4, 32]	δείξαντος Δρύαντος, καὶ ἐσύρισέ τι	καὶ	αὐτὴ τῇ ποίμνῃ, καὶ συρίσασα
[4, 17]	δὲ ἐρώμενον. Εἰς εὐθυμίαν δὲ	καὶ	αὐτὸν {ἐκεῖνον} θέλων προαγαγεῖν ἐπυνθάνετο
[4, 17]	αὐτὸν ἐφίλησε· ποιμὴν ἦν Γανυμήδης,	καὶ	αὐτὸν ὁ τῶν ὅλων βασιλεὺς
[4, 7]	τις ἦν ἀγέρωχος βουκόλος. Οὗτος	καὶ	αὐτὸς ἐμνᾶτο τὴν Χλόην παρὰ
[4, 5]	ἀποτρυγᾶν τὰς ἀμπέλους ὅτι τάχιστα,	καὶ	αὐτὸς ἔφη παραμενεῖν ἔστ´ ἂν
[4, 32]	Δρύας πατήρ. Ὅμως μέντοι παρῆν	καὶ	αὐτὸς καὶ συνειστιᾶτο μετὰ τῆς
[4, 30]	παρῆν δὲ καὶ ὁ Ἄστυλος	καὶ	αὐτὸς ὁ Δάφνις καὶ σιωπῆς
[4, 9]	ὁμολογῆσαι πρότερον τῷ νέῳ δεσπότῃ	καὶ	αὐτὸς συμπράξειν ἐπηγγέλλετο, τιμώμενος ὡς
[4, 3]	ὁ Πὰν ἠμέλητο· ἐκαθέζετο δὲ	καὶ	αὐτὸς συρίζων ἐπὶ πέτρας, ὅμοιος
[4, 11]	πλούσιος νεανίσκος καὶ τρυφῶν ἀεὶ	καὶ	ἀφιγμένος εἰς τὸν ἀγρὸν εἰς
[4, 24]	ἀλλήλους καὶ χρημάτων γ´ ἕνεκα	καὶ	βασιλεῦσιν ἐρίζετε. Πολλὴν μὲν γὰρ
[4, 22]	ὁ Δάφνις θέοντα μετὰ πολλῶν	καὶ	βοῶντα Δάφνι« νομίσας ὅτι συλλαβεῖν
[4, 7]	αἶγας ἀνέδραμε· καὶ ἰδόντες ἐβόων	καὶ	βοῶντες ἐδάκρυον. ~Καὶ ἦν μὲν
[4, 39]	ἄντρον ἐκόσμησαν καὶ εἰκόνας ἀνέθεσαν	καὶ	βωμὸν εἵσαντο Ποιμένος Ἔρωτος· καὶ
[4, 3]	καὶ εὖρος ἦν, νεὼς Διονύσου	καὶ	βωμὸς ἦν· περιεῖχε τὸν μὲν
[4, 39]	ἡδίστην δὲ τροφὴν νομίζοντες ὀπώραν	καὶ	γάλα. Ἀλλὰ καὶ ἄρρεν μὲν
[4, 11]	οὐδὲν ἄλλο ὢν ἢ γνάθος	καὶ	γαστὴρ καὶ τὰ ὑπὸ γαστέρα,
[4, 4]	ἐμέλησεν αὐτῷ καὶ σκαφίδων καινῶν	καὶ	γαυλῶν πολλῶν καὶ ταρσῶν μειζόνων·
[4, 22]	δὲ ἐπιστραφεὶς πῶς ἴασι φαιδροὶ	καὶ	γελῶντες. Ἀλλ´ ἐμὲ πρῶτον φίλησον·
[4, 24]	μην ἱκανὸν εἶναι τὸ γένος,	καὶ	γενόμενον ἐπὶ πᾶσι τοῦτο τὸ
[4, 6]	εἰωθὸς αἶγας βλέπειν καὶ ὄϊς	καὶ	γεωργοὺς καὶ Χλόην πρῶτον ἔμελλεν
[4, 19]	ἐποίησε μητρὸς ἔργα. Εὗρον αὐτῷ	καὶ	γνωρίσματα συνεκκείμενα· ὁμολογῶ, δέσποτα, καὶ
[4, 22]	μηδὲν φοβηθῇς· ἀδελφός εἰμί σου,	καὶ	γονεῖς οἱ μέχρι νῦν δεσπόται.
[4, 33]	τῆς μορφῆς εὑρεθῆναι τῆς κόρης·	καὶ	γυναῖκες πολλαὶ τῶν μέγα πλουσίων
[4, 2]	ἥμερα. Ἦσαν δὲ καὶ κυπάριττοι	καὶ	δάφναι καὶ πλάτανοι καὶ πίτυς.
[4, 8]	πίτυος ὡς Μαρσύαν· τάχα δὲ	καὶ	Δάφνιν, ὡς τῶν αἰγῶν ταῦτα
[4, 38]	Δρύας καὶ Λάμων ὠρχήσαντο, Χλόη	καὶ	Δάφνις ἀλλήλους κατεφίλουν. Ἐνέμοντο δὲ
[4, 32]	εὐμορφοτέρα τοσοῦτον ἐφάνη πᾶσιν, ὥστε	καὶ	Δάφνις αὐτὴν μόλις ἐγνώρισεν. Ὤμοσεν
[4, 29]	αὐτῷ καὶ διδοὺς διηγεῖται πάντα·	καὶ	δεῖται μηδὲν ἔτι μνησικακοῦντα δοῦλον
[4, 14]	οὗτος δέ σοι πεποίηκεν ἑκατὸν	καὶ	δέκα τράγους. Ὁρᾷς ὡς λιπαραὶ
[4, 24]	ἐγένετο γάρ μοι πρῶτος υἱὸς	καὶ	δευτέρα θυγάτηρ καὶ τρίτος Ἄστυλος.
[4, 2]	λεπτῆς αἱμασιᾶς περιέθει περίβολος. Τέτμητο	καὶ	διακέκριτο πάντα καὶ στέλεχος στελέχους
[4, 29]	Προσάγει δὴ τὴν Χλόην αὐτῷ	καὶ	διδοὺς διηγεῖται πάντα· καὶ δεῖται
[4, 13]	ἔθυσεν, ὅσοι προεστᾶσιν ἀγροικίας, Δήμητρι	καὶ	Διονύσῳ καὶ Πανὶ καὶ Νύμφαις,
[4, 37]	πολλῶν ἐποίησεν ἀναθήματα τὰ γνωρίσματα	καὶ	Δρύαντι τὰς λειπούσας εἰς τὰς
[4, 28]	ὡς οὔτε Δάφνιδος ἔτι γαμήσοντος	καὶ	Δρύαντος ἐκεῖνον ἀγαπήσοντος. Ἡ μὲν
[4, 14]	μὲν ἐμοὶ πεντήκοντα νέμειν δέδωκας	καὶ	δύο τράγους, οὗτος δέ σοι
[4, 7]	τὴν Χλόην παρὰ τοῦ Δρύαντος	καὶ	δῶρα ἤδη πολλὰ ἐδεδώκει σπεύδων
[4, 8]	ταῦτα ἠλέησας ἄνθη, οἷς παρῴκεις	καὶ	ἔβλεπες, ἀφ´ ὧν ἐστεφάνωσά σε
[4, 20]	καὶ κατὰ πάντων ὤμνυε θεῶν	καὶ	ἐδίδου βασανίζειν αὑτόν, εἰ ψεύδεται,
[4, 40]	τῆς νυκτὸς ὅσον οὐδὲ γλαῦκες·	καὶ	ἔδρασέ τι Δάφνις ὧν αὐτὸν
[4, 9]	~Δάκρυα ἦν ἐπὶ τούτοις θερμότερα,	καὶ	ἐθρήνουν οὐ τὰ ἄνθη λοιπόν,
[4, 34]	ἀπὸ γῆς, τῶν ἀπὸ θαλάσσης	καὶ	εἴ τι ἐν λίμναις καὶ
[4, 34]	καὶ εἴ τι ἐν λίμναις	καὶ	εἴ τι ἐν ποταμοῖς, πάντας
[4, 7]	τὸν δεσπότην αὐτοῖς ποιήσειε πικρόν·	καὶ	εἰδὼς πάνυ αὐτὸν τῷ παραδείσῳ
[4, 39]	οὗτοι} Καὶ τὸ ἄντρον ἐκόσμησαν	καὶ	εἰκόνας ἀνέθεσαν καὶ βωμὸν εἵσαντο
[4, 13]	ἀφήσειν ἐπηγγέλλετο. Κατῆλθε μετὰ ταῦτα	καὶ	εἰς τὸ αἰπόλιον τάς τε
[4, 15]	θέατρον, στὰς ὑπὸ τῇ φηγῷ	καὶ	ἐκ τῆς πήρας τὴν σύριγγα
[4, 39]	δεύτερον ὄϊος ἑλκύσαι θηλὴν ἐποίησαν,	καὶ	ἐκάλεσαν τὸν μὲν Φιλοποίμενα τὴν
[4, 38]	τερπνὸν ἦν· ὁ δὲ Δάφνις	καὶ	ἐκάλεσέ τινας αὐτῶν ὀνομαστὶ καὶ
[4, 2]	ὄχνας καὶ ῥοιὰς καὶ συκῆν	καὶ	ἐλαίας· ἑτέρωθι ἄμπελον ὑψηλήν, καὶ
[4, 8]	τι διέφυγε τὴν ὕβριν, ὑπήνθει	καὶ	ἔλαμπε καὶ ἦν ἔτι καλὸν
[4, 33]	χειμερινὰς καὶ ἐλεύθερον αὐτὸν ἔθηκαν	καὶ	ἐλευθέραν τὴν γυναῖκα· καὶ μετὰ
[4, 33]	βοῶν τέτταρα καὶ ἐσθῆτας χειμερινὰς	καὶ	ἐλεύθερον αὐτὸν ἔθηκαν καὶ ἐλευθέραν
[4, 13]	περιττῶς καὶ τὸν Λάμωνα ἐπῄνει	καὶ	ἐλεύθερον ἀφήσειν ἐπηγγέλλετο. Κατῆλθε μετὰ
[4, 23]	Ἐξελάθετο καὶ Χλόης πρὸς ὀλίγον·	καὶ	ἐλθὼν εἰς τὴν ἔπαυλιν ἐσθῆτά
[4, 32]	ὅτι καὶ ἐτράφη παρ´ αὐτῇ,	καὶ	ἐλούσατο πολλάκις ἐν αὐτῇ· ἐστεφάνωσε
[4, 16]	τὸν ἐμὸν θεόν, ξιφίδιον λαβὼν	καὶ	ἐμπλήσας τὴν γαστέρα τροφῆς ἐμαυτὸν
[4, 3]	νεὼν δὲ κλήματα. Εἶχε δὲ	καὶ	ἔνδοθεν ὁ νεὼς Διονυσιακὰς γραφάς·
[4, 21]	τὰ γνωρίσματα σκοπεῖν εἰ λαμπρᾶς	καὶ	ἐνδοξοτέρας τύχης. Ἀπῄει μὲν Μυρτάλη
[4, 23]	καὶ ὡς πάλαι εἰδὼς προσεστερνίζετο	καὶ	ἐξελθεῖν τῶν περιβολῶν οὐκ ἤθελεν·
[4, 15]	κατέφυγον· μετ´ ὀλίγον ἀνακλητικὸν ἐφθέγξατο,	καὶ	ἐξελθοῦσαι τῆς ὕλης πλησίον αὐτοῦ
[4, 15]	ταῖς αἰξὶν οἷον εἴωθε συρίσαι	καὶ	ἐπαγγέλλεται συρίσαντι χαρίσασθαι χιτῶνα καὶ
[4, 2]	καὶ ἐλαίας· ἑτέρωθι ἄμπελον ὑψηλήν,	καὶ	ἐπέκειτο ταῖς μηλέαις καὶ ταῖς
[4, 2]	δὲ οἱ κλάδοι συνέπιπτον ἀλλήλοις	καὶ	ἐπήλλαττον τὰς κόμας· ἐδόκει μέντοι
[4, 10]	Οἰκτείρει τὴν ἱκεσίαν ὁ Ἄστυλος	καὶ	ἐπὶ τὸν παράδεισον ἐλθὼν καὶ
[4, 26]	ὀνομαστί. Τῆς μὲν {γὰρ} πηγῆς	καὶ	ἔπιεν, ὅτι πολλάκις καὶ μετὰ
[4, 40]	ταῦτα μὲν ὕστερον καὶ ὠνόμασαν	καὶ	ἔπραξαν· τότε δὲ νυκτὸς γενομένης
[4, 7]	δὲ πᾶν τὸ χωρίον δεδῃωμένον	καὶ	ἔργον οἷον ἐχθρός, οὐ λῃστής,
[4, 39]	θεοὺς σέβοντες Νύμφας καὶ Πᾶνα	καὶ	Ἔρωτα, ἀγέλας δὲ προβάτων καὶ
[4, 36]	ἀμφοτέρων ἐμέλησε Πανὶ καὶ Νύμφαις	καὶ	Ἔρωτι« Ἐπῄνει τὰ λεγόμενα ὁ
[4, 13]	μετὰ δὲ τοῦτο συνέταττε λόγον	καὶ	ἐρωτικὸν καὶ μακρόν. Ἦν δὲ
[4, 33]	αἰπόλοις καὶ ζεύγη βοῶν τέτταρα	καὶ	ἐσθῆτας χειμερινὰς καὶ ἐλεύθερον αὐτὸν
[4, 12]	προσφέρων· ὁ δὲ μεθύοντα ἄνθρωπον	καὶ	ἑστῶτα μόλις παρωσάμενος ἔσφηλεν εἰς
[4, 32]	τάφον τῆς ὄϊος, δείξαντος Δρύαντος,	καὶ	ἐσύρισέ τι καὶ αὐτὴ τῇ
[4, 17]	θεοὺς ἐμιμησάμην. Βουκόλος ἦν Ἀγχίσης,	καὶ	ἔσχεν αὐτὸν Ἀφροδίτη· αἶγας ἔνεμε
[4, 29]	καθεύδοντα, τὸν δὲ Δάφνιν ἀγρυπνοῦντα	καὶ	ἔτι ἐν τῷ περικήπῳ δακρύοντα.
[4, 32]	τὴν ἐν τῷ ἄντρῳ, ὅτι	καὶ	ἐτράφη παρ´ αὐτῇ, καὶ ἐλούσατο
[4, 33]	τῷ μειρακίῳ καὶ τῇ παρθένῳ·	καὶ	εὐδαιμόνιζον μὲν ἤδη τὸν γάμον,
[4, 15]	καὶ ἥδετο γευόμενος ἀστυκῆς ὀψαρτυσίας	καὶ	εὔελπις ἦν τεύξεσθαι τοῦ γάμου,
[4, 3]	παραδείσου τὸ μεσαίτατον ἐπὶ μῆκος	καὶ	εὖρος ἦν, νεὼς Διονύσου καὶ
[4, 11]	καὶ συρίσαι τὸ αἰπολικὸν ἠξίωσε	καὶ	ἔφη ταχέως ἐλεύθερον θήσειν τὸ
[4, 6]	ἐπιβάλλεσθαι τρέχων. Ὁ δὲ ἥδετο	καὶ	ἐφίλει τὸν Δάφνιν καὶ ἀγαθόν
[4, 26]	τὴν σύριγγα πρὶν συρίσαι· ἀλλὰ	καὶ	ἐφίλησεν αὐτὰ πάντα καὶ τὰς
[4, 29]	λιμῷ. Ὁ δὲ ἰδὼν {Χλόην}	καὶ	ἔχων ἐν ταῖς χερσὶ Χλόην
[4, 3]	νέμοντας, εὔοπτος δ´ ἡ θάλασσα	καὶ	ἑωρῶντο οἱ παραπλέοντες· ὥστε καὶ
[4, 33]	τοῦτο ἤλαυνον ἐπὶ Μιτυλήνην ἵπποις	καὶ	ζεύγεσι καὶ τρυφῇ πολλῇ. Τότε
[4, 33]	τὰς αἶγας ἅμα τοῖς αἰπόλοις	καὶ	ζεύγη βοῶν τέτταρα καὶ ἐσθῆτας
[4, 24]	Ὁ μὲν γὰρ πρεσβύτερος παῖς	καὶ	ἡ θυγάτηρ ὁμοίᾳ νόσῳ μιᾶς
[4, 7]	δὲ μεγάλῃ θεοὺς ἀνεκάλει, ὥστε	καὶ	ἡ Μυρτάλη τὰ ἐν χερσὶ
[4, 2]	ἐπήλλαττον τὰς κόμας· ἐδόκει μέντοι	καὶ	ἡ τούτων φύσις εἶναι τέχνη.
[4, 4]	δὲ παντὸς εἰς αὐτὰς καμάτου	καὶ	ἡ Χλόη, καὶ τῆς ποίμνης
[4, 15]	δὲ μετὰ τῆς Χλόης ἤσθιε	καὶ	ἥδετο γευόμενος ἀστυκῆς ὀψαρτυσίας καὶ
[4, 5]	τῆς πόλεως ἐλθοῦσιν ἐν εἰκόνι	καὶ	ἡδονῇ γενέσθαι τρυγητοῦ. ~Μέλλοντος δὲ
[4, 12]	διαλεχθῆναι περὶ αὐτοῦ τῷ Ἀστύλῳ	καὶ	ἤλπιζε δῶρον αὐτὸν ἕξειν παρὰ
[4, 9]	συμπράξειν ἐπηγγέλλετο, τιμώμενος ὡς ὁμογάλακτος·	καὶ	ἡμέρας γενομένης οὕτως ἐποίησαν. ~Ἧκε
[4, 9]	μηκέτι ἐλθεῖν τὸν δεσπότην αὐτῶν	καὶ	ἡμέρας διήντλει μοχθηράς, ὡς ἤδη
[4, 8]	τὴν ὕβριν, ὑπήνθει καὶ ἔλαμπε	καὶ	ἦν ἔτι καλὸν καὶ κείμενον.
[4, 13]	ὁ Διονυσοφάνης ἅμα τῇ Κλεαρίστῃ,	καὶ	ἦν θόρυβος πολὺς κτηνῶν, οἰκετῶν,
[4, 8]	ἐπιστάς· ἀποκεκόσμητο γὰρ ὁ τόπος	καὶ	ἦν λοιπὸν γῆ πηλώδης. Τῶν
[4, 3]	εὔοπτον μὲν ἦν τὸ πεδίον	καὶ	ἦν ὁρᾶν τοὺς νέμοντας, εὔοπτος
[4, 2]	γῆ. Σκιά τε ἦν θέρους	καὶ	ἦρος ἄνθη καὶ μετοπώρου ὀπώρα
[4, 4]	καὶ λύκος οὐδὲ μίαν ἥρπασε,	καὶ	ἦσαν πιότεραι τῶν ὀΐων· βουλόμενος
[4, 9]	καὶ Χλόη Δάφνιν εἰ κρεμήσεται	καὶ	ηὔχετο μηκέτι ἐλθεῖν τὸν δεσπότην
[4, 30]	τοῦτο αὐτὸς καὶ ἰδὼν ἐθαύμασα	καὶ	θαυμάσας ἔθρεψα. Μαρτυρεῖ μὲν καὶ
[4, 17]	φυτοῦ τις ἠράσθη καὶ ποταμοῦ	καὶ	θηρίου. Καίτοι τίς οὐκ ἂν
[4, 8]	αὐτοῖς συνεχὲς καὶ ἄπαυστον βομβοῦσαι	καὶ	θρηνούσαις ὅμοιον. Ὁ μὲν οὖν
[4, 39]	ἄρρεν μὲν παιδίον ὑπέθηκαν αἰγὶ	καὶ	θυγάτριον γενόμενον δεύτερον ὄϊος ἑλκύσαι
[4, 7]	Δάφνις ἐάσας τὰς αἶγας ἀνέδραμε·	καὶ	ἰδόντες ἐβόων καὶ βοῶντες ἐδάκρυον.
[4, 30]	ἀνέθρεψεν ὄϊς. Εἶδον τοῦτο αὐτὸς	καὶ	ἰδὼν ἐθαύμασα καὶ θαυμάσας ἔθρεψα.
[4, 21]	κομισθέντα δὲ πρῶτος Διονυσοφάνης ἐπέβλεπε,	καὶ	ἰδὼν χλανίδιον ἁλουργές, πόρπην χρυσήλατον,
[4, 26]	ἕλειοι, χοῖροι γαλαθηνοί, μελιτώματα ποικίλα·	καὶ	ἱερεῖα δὲ πολλὰ τοῖς ἐπιχωρίοις
[4, 3]	Λυκοῦργον δεδεμένον, Πενθέα διαιρούμενον· ἐπῆσαν	καὶ	Ἰνδοὶ νικώμενοι καὶ Τυρρηνοὶ μεταμορφούμενοι·
[4, 12]	ὡς οὐ μόνον καλός, ἀλλὰ	καὶ	ἰσχυρός ἐστιν· ἐπετήρει δὲ καιρὸν
[4, 29]	Γνάθων ἐν τῷ παραδείσῳ λανθάνων·	καὶ	καιρὸν ἥκειν διαλλαγῶν πρὸς αὐτὸν
[4, 11]	ἀλλὰ καὶ φύσει παιδεραστὴς ὢν	καὶ	κάλλος οἷον οὐδὲ ἐπὶ τῆς
[4, 13]	μεσαιπόλιος μὲν ἤδη, μέγας δὲ	καὶ	καλὸς καὶ μειρακίοις ἁμιλλᾶσθαι δυνάμενος·
[4, 28]	εἰπεῖν πρὸς τὸν πατέρα ἐτόλμα	καὶ	καρτερεῖν μὴ δυνάμενος εἰς τὸν
[4, 20]	υἱόν. Ὡς δὲ ἀτενὴς ἦν	καὶ	κατὰ πάντων ὤμνυε θεῶν καὶ
[4, 2]	ἦρος ἄνθη καὶ μετοπώρου ὀπώρα	καὶ	κατὰ πᾶσαν ὥραν τρυφή. ~Ἐντεῦθεν
[4, 2]	ὁ παράδεισος πάγκαλόν τι χρῆμα	καὶ	κατὰ τοὺς βασιλικούς. Ἐκτέτατο μὲν
[4, 29]	τοῦ Λάμπιδος ἔπαυλιν συνέτεινε δρόμον·	καὶ	καταλαβὼν ἄρτι εἰσάγοντα τὴν Χλόην,
[4, 40]	Χλόη γυμνοὶ συγκατακλιθέντες περιέβαλλον ἀλλήλους	καὶ	κατεφίλουν, ἀγρυπνήσαντες τῆς νυκτὸς ὅσον
[4, 10]	αὐτὸς ἔφη παραιτήσεσθαι τὸν πατέρα	καὶ	κατηγορήσειν τῶν ἵππων, ὡς ἐκεῖ
[4, 8]	ἔλαμπε καὶ ἦν ἔτι καλὸν	καὶ	κείμενον. Ἐπέκειντο δὲ καὶ μέλιτται
[4, 15]	πεῖραν ἐπεθύμησε τοῦ λεχθέντος λαβεῖν	καὶ	κελεύει τὸν Δάφνιν ταῖς αἰξὶν
[4, 34]	ἰδὼν καὶ ἀκούσας ἕωθεν ἀνίσταται	καὶ	κελεύσας λαμπρὰν ἑστίασιν παρασκευασθῆναι τῶν
[4, 13]	Διονύσῳ καὶ Πανὶ καὶ Νύμφαις,	καὶ	κοινὸν πᾶσι τοῖς παροῦσιν ἔστησε
[4, 9]	οὖν ἦν περὶ τῶν συμβεβηκότων	καὶ	κοινωνὸν εἰς τὴν γνώμην τὸν
[4, 17]	αὐτὸν παρὰ τοῦ πατρὸς ἐπηγγείλατο	καὶ	κομίσειν εἰς τὴν πόλιν αὑτῷ
[4, 32]	ταῖς ἑξῆς ἡμέραις ἐθύετο ἱερεῖα	καὶ	κρατῆρες ἵσταντο καὶ ἀνετίθει καὶ
[4, 38]	ὀνομαστὶ καὶ φυλλάδα χλωρὰν ἔδωκε	καὶ	κρατήσας ἐκ τῶν κεράτων κατεφίλησε.
[4, 2]	ἐποίει τέχνη· ῥοδωνιαὶ καὶ ὑάκινθοι	καὶ	κρίνα χειρὸς ἔργα· ἰωνιὰς καὶ
[4, 31]	Δάφνιν καὶ ὁρῶν αὐτὸν χλωριῶντα	καὶ	κρύφα δακρύοντα ταχέως ἐφώρασε τὸν
[4, 2]	προσερίζουσα. Τοσαῦτα ἥμερα. Ἦσαν δὲ	καὶ	κυπάριττοι καὶ δάφναι καὶ πλάτανοι
[4, 11]	ἄνθρωπος καὶ πίνειν εἰς μέθην	καὶ	λαγνεύειν μετὰ τὴν μέθην καὶ
[4, 38]	Φιλητᾶς ἐσύρισε, Λάμπις ηὔλησε, Δρύας	καὶ	Λάμων ὠρχήσαντο, Χλόη καὶ Δάφνις
[4, 24]	τοῦτο Δάφνιδι τὸ χωρίον δίδωμι	καὶ	Λάμωνα καὶ Μυρτάλην καὶ τὰς
[4, 18]	κάλλος, αὐτίκα καταλέγει πάντα κἀκείνῳ	καὶ	Λάμωνι. Ὁ μὲν οὖν Δάφνις
[4, 6]	ἔριφον ὀψίγονον, δέρμα αἰγὸς λευκὸν	καὶ	λάσιον, ὡς ἔχοι χειμῶνος ἐπιβάλλεσθαι
[4, 36]	εἰσάγει Χλόην πάνυ καλῶς κεκοσμημένην	καὶ	λέγει· τοῦτο τὸ παιδίον ἐξέθηκας·
[4, 16]	πυνθανομένου τίνος ἕνεκα ταῦτα δρᾷ,	καὶ	λέγειν κελεύοντος καὶ ὑπουργήσειν ὀμνύντος,
[4, 12]	τράγοις. Τοῦ δὲ βραδέως νοήσαντος	καὶ	λέγοντος ὡς αἶγας μὲν βαίνειν
[4, 38]	Φιλητᾶς, οἱ Φιλητᾶς παῖδες, Χρῶμις	καὶ	Λυκαίνιον· οὐκ ἀπῆν οὐδὲ Λάμπις
[4, 4]	τε γὰρ ὧν ἔλαβεν ἐποίησε	καὶ	λύκος οὐδὲ μίαν ἥρπασε, καὶ
[4, 13]	τοῦτο συνέταττε λόγον καὶ ἐρωτικὸν	καὶ	μακρόν. Ἦν δὲ ὁ Διονυσοφάνης
[4, 33]	τῷ Διονυσοφάνει συνήδοντο παῖδα εὑρόντι,	καὶ	μᾶλλον ὁρῶντες τὸ κάλλος τοῦ
[4, 28]	Ἐγὼ δὲ πίνω καὶ τρυφῶ	καὶ	μάτην τὸν Πᾶνα καὶ τὰς
[4, 12]	ἕξειν παρὰ τοῦ νεανίσκου πολλὰ	καὶ	μεγάλα χαρίζεσθαι θέλοντος. ~Τότε μὲν
[4, 13]	ἤδη, μέγας δὲ καὶ καλὸς	καὶ	μειρακίοις ἁμιλλᾶσθαι δυνάμενος· ἀλλὰ καὶ
[4, 2]	ὁ κόρυμβος αὐτοῦ μέγας ὢν	καὶ	μελαινόμενος βότρυν ἐμιμεῖτο. Ἔνδον ἦν
[4, 8]	καλὸν καὶ κείμενον. Ἐπέκειντο δὲ	καὶ	μέλιτται αὐτοῖς συνεχὲς καὶ ἄπαυστον
[4, 37]	Νύμφαις τὴν Χλόην ὁ πατὴρ	καὶ	μετὰ ἄλλων πολλῶν ἐποίησεν ἀναθήματα
[4, 33]	ἔθηκαν καὶ ἐλευθέραν τὴν γυναῖκα·	καὶ	μετὰ τοῦτο ἤλαυνον ἐπὶ Μιτυλήνην
[4, 26]	πηγῆς καὶ ἔπιεν, ὅτι πολλάκις	καὶ	μετὰ Χλόης. Οὔπω δὲ ὡμολόγει
[4, 19]	δυνάμενον. Χαίρων ὁ πατὴρ δίδωσι	καὶ	μεταπεμψάμενος τὸν Λάμωνα καὶ τὴν
[4, 2]	ἦν θέρους καὶ ἦρος ἄνθη	καὶ	μετοπώρου ὀπώρα καὶ κατὰ πᾶσαν
[4, 20]	ἦν ἄπιστον ἐκ τοιούτου γέροντος	καὶ	μητρὸς εὐτελοῦς υἱὸν καλὸν οὕτω
[4, 14]	κέρατα ἄθραυστοι. Πεποίηκε δὲ αὐτὰς	καὶ	μουσικάς· σύριγγος γοῦν ἀκούουσαι ποιοῦσι
[4, 15]	ὤμοσε καλῷ τε ὄντι αἰπόλῳ	καὶ	μουσικῷ· καὶ ἀνελθόντες εἰς τὴν
[4, 10]	αὐτῷ πάντα τὰ ἀγαθὰ Λάμων	καὶ	Μυρτάλη· Δάφνις δὲ δῶρα προσεκόμισεν
[4, 38]	εἱστία πολυτελῶς. Παρῆσαν δὲ Λάμων	καὶ	Μυρτάλη, Δρύας καὶ Νάπη, οἱ
[4, 24]	τὸ χωρίον δίδωμι καὶ Λάμωνα	καὶ	Μυρτάλην καὶ τὰς αἶγας, ἃς
[4, 38]	δὲ Λάμων καὶ Μυρτάλη, Δρύας	καὶ	Νάπη, οἱ Δόρκωνι προσήκοντες, Φιλητᾶς,
[4, 2]	καὶ κρίνα χειρὸς ἔργα· ἰωνιὰς	καὶ	ναρκίσσους καὶ ἀναγαλλίδας ἔφερεν ἡ
[4, 35]	ὡς εἶδε, γνωρίσας, πάνυ μέγα	καὶ	νεανικὸν ἐκβοᾷ· τίνα ὁρῶ ταῦτα;
[4, 36]	ἀμφοτέρους εὑρήκαμεν, ἀμφοτέρων ἐμέλησε Πανὶ	καὶ	Νύμφαις καὶ Ἔρωτι« Ἐπῄνει τὰ
[4, 13]	Δήμητρι καὶ Διονύσῳ καὶ Πανὶ	καὶ	Νύμφαις, καὶ κοινὸν πᾶσι τοῖς
[4, 33]	συνέχαιρον ἅμα κομιζούσῃ καὶ παῖδα	καὶ	νύμφην. Ἐξέπλησσε γὰρ κἀκείνας ἡ
[4, 8]	ἔκλαον· ἔκλαυσε δ´ ἄν τις	καὶ	ξένος ἐπιστάς· ἀποκεκόσμητο γὰρ ὁ
[4, 30]	ἐν τῷ παραδείσῳ παρῆν δὲ	καὶ	ὁ Ἄστυλος καὶ αὐτὸς ὁ
[4, 7]	τὰ ἐν χερσὶ καταλιποῦσα ἐξέδραμε	καὶ	ὁ Δάφνις ἐάσας τὰς αἶγας
[4, 25]	αὐτοῦ δῶρα κομίζοντες· ἐν οἷς	καὶ	ὁ Δρύας πρῶτος ὁ τρέφων
[4, 28]	τῇ Νάπῃ κἀκείνη τῷ Δρύαντι	καὶ	ὁ Δρύας τῷ Δάφνιδι. Ὁ
[4, 2]	ἀντὶ τῆς ἀμπέλου κιττὸς ἐπέκειτο·	καὶ	ὁ κόρυμβος αὐτοῦ μέγας ὢν
[4, 6]	μειράκιον γὰρ εἰωθὸς αἶγας βλέπειν	καὶ	ὄϊς καὶ γεωργοὺς καὶ Χλόην
[4, 15]	καὶ ἀθρόαι κατεκλίθησαν· ἐσύρισέ τι	καὶ	ὀξὺ μέλος, αἱ δὲ ὥσπερ
[4, 18]	καὶ ὅτι εὗρον ἐκκείμενον ἐρῶ	καὶ	ὅπως τρεφόμενον μηνύσω καὶ ὅσα
[4, 31]	δὲ ὀμόσαντος μηδὲν γεγονέναι φιλήματος	καὶ	ὅρκων πλέον, ἡσθεὶς ἐπὶ τῷ
[4, 31]	ἀλλ´ ἰδὼν εἰς τὸν Δάφνιν	καὶ	ὁρῶν αὐτὸν χλωριῶντα καὶ κρύφα
[4, 24]	δὲ οἰκέτας δεξιούς, χρυσόν, ἄργυρον	καὶ	ὅσα ἄλλα εὐδαιμόνων κτήματα. Μόνον
[4, 6]	αὐτῷ Δάφνις ἔδωκεν, ἔδωκε δὲ	καὶ	ὅσα ἀπὸ αἰπολίου δῶρα, τυροὺς
[4, 18]	ἐρῶ καὶ ὅπως τρεφόμενον μηνύσω	καὶ	ὅσα εὗρον συνεκκείμενα δείξω. Μαθέτω
[4, 25]	ἐλθούσης ὅτι Διονυσοφάνης εὗρεν υἱόν,	καὶ	ὅτι Δάφνις ὁ αἰπόλος δεσπότης
[4, 18]	ἥτις ἐστὶν οὐ σιωπήσομαι, ἀλλὰ	καὶ	ὅτι εὗρον ἐκκείμενον ἐρῶ καὶ
[4, 19]	ὁ Λάμων, πάντων ἤδη συνερρυηκότων	καὶ	ὅτι καλὸν ὁμόδουλον ἕξουσιν ἡδομένων,
[4, 11]	καὶ λαγνεύειν μετὰ τὴν μέθην	καὶ	οὐδὲν ἄλλο ὢν ἢ γνάθος
[4, 17]	τοὺς πόδας καταφιλοῦντι νεανίσκος μεγαλόφρων	καὶ	οὐκ ἄπειρος ἐρωτικῆς λύπης, ἀλλ´
[4, 12]	οὐ παιδὸς ἐς χειραγωγίαν δεόμενον·	καὶ	οὐκέτι προσίετο ὅλως, ἀλλὰ ἄλλοτε
[4, 26]	ἐδάκρυεν ἐφ´ ἑκάστῳ τούτων ἀπαλλαττόμενος·	καὶ	οὔτε τοὺς γαυλοὺς ἀνέθηκε πρὶν
[4, 10]	ἐπὶ ἵππου καὶ παράσιτος αὐτοῦ,	καὶ	οὗτος ἐπὶ ἵππου· ὁ μὲν
[4, 35]	κοσμήσας ἐξέθηκα, εἰδὼς ὅτι πολλοὶ	καὶ	οὕτω σπουδάζουσι πατέρες γενέσθαι. Καὶ
[4, 33]	τῇ Κλεαρίστῃ συνέχαιρον ἅμα κομιζούσῃ	καὶ	παῖδα καὶ νύμφην. Ἐξέπλησσε γὰρ
[4, 39]	ποιμενικὸν εἶχον, θεοὺς σέβοντες Νύμφας	καὶ	Πᾶνα καὶ Ἔρωτα, ἀγέλας δὲ
[4, 13]	προεστᾶσιν ἀγροικίας, Δήμητρι καὶ Διονύσῳ	καὶ	Πανὶ καὶ Νύμφαις, καὶ κοινὸν
[4, 38]	στιβάδας ὑπεστόρεσεν ἐκ χλωρᾶς φυλλάδος	καὶ	πάντας τοὺς κωμήτας κατακλίνας εἱστία
[4, 23]	ἔπαυλιν ἐσθῆτά τε ἔλαβε πολυτελῆ	καὶ	παρὰ τὸν πατέρα τὸν ἴδιον
[4, 10]	μὲν ὁ Ἄστυλος ἐπὶ ἵππου	καὶ	παράσιτος αὐτοῦ, καὶ οὗτος ἐπὶ
[4, 20]	τὸν δὲ Λάμωνα πάλιν ἀνέκρινε	καὶ	παρεκελεύετο τἀληθῆ λέγειν μηδὲ ὅμοια
[4, 21]	παιδίον· σὸς υἱός ἐστι Δάφνις,	καὶ	πατρῴας ἔνεμεν αἶγας. ~Ἔτι λεγούσης
[4, 10]	καταπεσὼν ἱκέτευεν οἰκτεῖραι γέροντα ἀτυχῆ	καὶ	πατρῴας ὀργῆς ἐξαρπάσαι τὸν οὐδὲν
[4, 30]	ἠξίου δὲ τῷ πατρὶ λέγειν	καὶ	πείσειν αὐτὸς ἐπηγγέλλετο. Καὶ γενομένης
[4, 11]	εὑρών, ἐπιθέσθαι διέγνω τῷ Δάφνιδι	καὶ	πείσειν ᾤετο ῥᾳδίως ὡς αἰπόλον.
[4, 34]	Ὡς δὲ ἤδη νὺξ ἦν	καὶ	πέπληστο ὁ κρατὴρ ἐξ οὗ
[4, 11]	μὲν δὴ Ἄστυλος ἐπῄνει ταῦτα	καὶ	περὶ θήραν εἶχε λαγῶν, οἷα
[4, 33]	τε τῆς Χλόης πατέρας ἀναζητεῖν	καὶ	περὶ τὸν γάμον αὐτῶν μηκέτι
[4, 6]	ἐφρόντιζεν, ὅπως ἐντεύξεται τῷ δεσπότῃ	καὶ	περὶ τοῦ γάμου τὴν ψυχὴν
[4, 34]	σκεύους ἀργυροῦ θεράπων τὰ γνωρίσματα	καὶ	περιφέρων ἐνδέξια πᾶσιν ἐδείκνυε. ~Τῶν
[4, 11]	Γνάθων, οἷα μαθὼν ἐσθίειν ἄνθρωπος	καὶ	πίνειν εἰς μέθην καὶ λαγνεύειν
[4, 2]	κυπάριττοι καὶ δάφναι καὶ πλάτανοι	καὶ	πίτυς. Ταύταις πάσαις ἀντὶ τῆς
[4, 2]	δὲ καὶ κυπάριττοι καὶ δάφναι	καὶ	πλάτανοι καὶ πίτυς. Ταύταις πάσαις
[4, 20]	δάκρυα· τοῦ δὲ Γνάθωνος θρασυνομένου	καὶ	πληγὰς ἀπειλοῦντος, ὁ Διονυσοφάνης τοῖς
[4, 13]	καὶ μειρακίοις ἁμιλλᾶσθαι δυνάμενος· ἀλλὰ	καὶ	πλούσιος ἐν ὀλίγοις καὶ χρηστὸς
[4, 20]	μὲν Λάμων ταῦτα εἰπὼν ἐσιώπησε	καὶ	πολλὰ ἀφῆκε δάκρυα· τοῦ δὲ
[4, 17]	τοῦτο καὶ φυτοῦ τις ἠράσθη	καὶ	ποταμοῦ καὶ θηρίου. Καίτοι τίς
[4, 15]	τε οὖν ἄλλοι πάντες ἐθαύμαζον	καὶ	πρὸ πάντων ἡ Κλεαρίστη καὶ
[4, 4]	πρὸς τὸν γάμον πᾶσαν θεραπείαν	καὶ	προθυμίαν προσέφερεν, ἐξάγων τε αὐτὰς
[4, 23]	καὶ τὸν Ἄστυλον τρέχοντα περιέμεινε	καὶ	προσελθόντα κατεφίλησεν. Ἐν ᾧ δὲ
[4, 2]	πάντα δένδρα, μηλέας, μυρρίνας, ὄχνας	καὶ	ῥοιὰς καὶ συκῆν καὶ ἐλαίας·
[4, 30]	Ἄστυλος καὶ αὐτὸς ὁ Δάφνις	καὶ	σιωπῆς γενομένης ἤρξατο λέγειν· Ὁμοία
[4, 4]	εὐνομώτατα τῶν χωρίων· ἐμέλησεν αὐτῷ	καὶ	σκαφίδων καινῶν καὶ γαυλῶν πολλῶν
[4, 17]	αἰσχύνεται Λάμωνος υἱὸν φιλῶν, ἀλλὰ	καὶ	σπουδάζει συγκατακλιθῆναι νέμοντι αἶγας μειρακίῳ·
[4, 2]	περίβολος. Τέτμητο καὶ διακέκριτο πάντα	καὶ	στέλεχος στελέχους ἀφειστήκει, ἐν μετεώρῳ
[4, 35]	Τί γέγονάς μοι, θυγάτριον; Ἆρα	καὶ	σὺ ζῇς ἢ ταῦτά τις
[4, 2]	μηλέας, μυρρίνας, ὄχνας καὶ ῥοιὰς	καὶ	συκῆν καὶ ἐλαίας· ἑτέρωθι ἄμπελον
[4, 32]	Ὅμως μέντοι παρῆν καὶ αὐτὸς	καὶ	συνειστιᾶτο μετὰ τῆς Νάπης, συμπότας
[4, 11]	αὐτὸν τάς τε αἶγας ἐπῄνει	καὶ	συρίσαι τὸ αἰπολικὸν ἠξίωσε καὶ
[4, 32]	τι καὶ αὐτὴ τῇ ποίμνῃ,	καὶ	συρίσασα ταῖς θεαῖς ηὔξατο τοὺς
[4, 19]	κρείττονα καὶ ταχέως ὑπὸ Γνάθωνος	καὶ	τὰ ἀστυκὰ διδαχθῆναι δυνάμενον. Χαίρων
[4, 22]	ἡμῖν Λάμων τὴν αἶγα εἶπε	καὶ	τὰ γνωρίσματα ἔδειξεν· ὅρα δὲ
[4, 31]	λόγους τοῦ Δρύαντος. Ἐπεὶ δὲ	καὶ	τὰ γνωρίσματα εἶδε κομισθέντα, τὰ
[4, 30]	γὰρ οὐδὲν ἡμῖν· μαρτυρεῖ δὲ	καὶ	τὰ γνωρίσματα, πλουσιώτερα γὰρ ἢ
[4, 15]	καὶ πρὸ πάντων ἡ Κλεαρίστη	καὶ	τὰ δῶρα ἀποδώσειν ὤμοσε καλῷ
[4, 10]	δῶρα προσεκόμισεν ἐρίφους, τυρούς, ὄρνιθας	καὶ	τὰ ἔκγονα αὐτῶν, βότρυς ἐπὶ
[4, 14]	λιπαραὶ καὶ τὰς τρίχας λάσιαι	καὶ	τὰ κέρατα ἄθραυστοι. Πεποίηκε δὲ
[4, 4]	τοσαύτη δὲ ἦν κηδεμονία, ὥστε	καὶ	τὰ κέρατα ἤλειφε καὶ τὰς
[4, 18]	Ἔρρει μοι δὲ αἱ αἶγες	καὶ	τὰ λοιπὰ πάντα· ἀλλ´ οὐ
[4, 10]	ἵππων, ὡς ἐκεῖ δεθέντες ἐξύβρισαν,	καὶ	τὰ μὲν κατέκλασαν, τὰ δὲ
[4, 18]	λεχθέντα κρύφα πάντα ὁ Εὔδρομος	καὶ	τὰ μὲν τὸν Δάφνιν φιλῶν
[4, 37]	τῇ Ῥόδῃ τὴν Νάπην συνέστησαν	καὶ	τὰ πρὸς τὴν ἑορτὴν παρεσκευάζοντο
[4, 11]	ὢν ἢ γνάθος καὶ γαστὴρ	καὶ	τὰ ὑπὸ γαστέρα, οὐ παρέργως
[4, 6]	καὶ ὥσπερ συμπεφυκότων αἱ περιβολαί·	καὶ	τὰ φιλήματα δειλὰ ἦν καὶ
[4, 2]	ὑψηλήν, καὶ ἐπέκειτο ταῖς μηλέαις	καὶ	ταῖς ὄχναις περκάζουσα, καθάπερ περὶ
[4, 3]	κοινὸν μέλος καὶ τοῖς πατοῦσι	καὶ	ταῖς χορευούσαις. ~Τοιοῦτον ὄντα τὸν
[4, 4]	σκαφίδων καινῶν καὶ γαυλῶν πολλῶν	καὶ	ταρσῶν μειζόνων· τοσαύτη δὲ ἦν
[4, 33]	τῶν ἀγρῶν θερίζειν καὶ τρυγᾶν	καὶ	τὰς αἶγας ἅμα τοῖς αἰπόλοις
[4, 24]	δίδωμι καὶ Λάμωνα καὶ Μυρτάλην	καὶ	τὰς αἶγας, ἃς αὐτὸς ἔνεμεν.
[4, 28]	τρυφῶ καὶ μάτην τὸν Πᾶνα	καὶ	τὰς αἶγας καὶ τὰς Νύμφας
[4, 26]	ἀλλὰ καὶ ἐφίλησεν αὐτὰ πάντα	καὶ	τὰς αἶγας προσεῖπε καὶ τοὺς
[4, 18]	ἀλλ´ οὐ μὰ τὸν Πᾶνα	καὶ	τὰς Νύμφας, οὐδ´ εἰ μέλλω
[4, 28]	τὸν Πᾶνα καὶ τὰς αἶγας	καὶ	τὰς Νύμφας ὠμόσαμεν. ~Ταῦτα τοῦ
[4, 19]	λόγον· ἐπόμνυμι δὲ τὸν Πᾶνα	καὶ	τὰς Νύμφας ὡς οὐδὲν ψεύσομαι.
[4, 4]	ὥστε καὶ τὰ κέρατα ἤλειφε	καὶ	τὰς τρίχας ἐθεράπευε. Πανὸς ἄν
[4, 14]	δέκα τράγους. Ὁρᾷς ὡς λιπαραὶ	καὶ	τὰς τρίχας λάσιαι καὶ τὰ
[4, 20]	λαμβάνειν αἰπόλους; Πῶς δ´ ἂν	καὶ	ταῦτα ἔπλασεν ἄγροικος; Οὐ γὰρ
[4, 2]	τὰ ἄκαρπα, καθάπερ θριγγὸς χειροποίητος·	καὶ	ταῦτα μέντοι λεπτῆς αἱμασιᾶς περιέθει
[4, 3]	καὶ ἑωρῶντο οἱ παραπλέοντες· ὥστε	καὶ	ταῦτα μέρος ἐγίνετο τῆς ἐν
[4, 39]	τὴν δὲ Ἀγέλην. {οὕτως αὐτοῖς	καὶ	ταῦτα συνεγήρασεν· οὗτοι} Καὶ τὸ
[4, 19]	τε ὄντα καὶ ἀγροικίας κρείττονα	καὶ	ταχέως ὑπὸ Γνάθωνος καὶ τὰ
[4, 30]	τὰ γνωρίσματα πρόσεισι τῷ Διονυσοφάνει	καὶ	τῇ Κλεαρίστῃ καθημένοις ἐν τῷ
[4, 33]	ἡ πόλις ἐπὶ τῷ μειρακίῳ	καὶ	τῇ παρθένῳ· καὶ εὐδαιμόνιζον μὲν
[4, 37]	τε Δρύαντα τῷ Μεγακλεῖ προσήγαγον	καὶ	τῇ Ῥόδῃ τὴν Νάπην συνέστησαν
[4, 10]	καὶ ἐπὶ τὸν παράδεισον ἐλθὼν	καὶ	τὴν ἀπώλειαν τῶν ἀνθῶν ἰδὼν
[4, 36]	Ἐπῄνει τὰ λεγόμενα ὁ Μεγακλῆς	καὶ	τὴν γυναῖκα Ῥόδην μετεπέμπετο καὶ
[4, 25]	ἐν τῷ νεῲ τοῦ Διονύσου	καὶ	τὴν ἡμέραν ἔμεινε καὶ τὴν
[4, 36]	Δάφνιν ἐμοί. Λαβὲ τὰ γνωρίσματα	καὶ	τὴν θυγατέρα, λαβὼν δὲ ἀπόδος
[4, 31]	δὲ εὑρήσουσαν καὶ τὸν πατέρα	καὶ	τὴν μητέρα. Καὶ τὴν μὲν
[4, 23]	κλάοντες. Ὁ δὲ τὸν πατέρα	καὶ	τὴν μητέρα πρὸ τῶν ἄλλων
[4, 19]	δίδωσι καὶ μεταπεμψάμενος τὸν Λάμωνα	καὶ	τὴν Μυρτάλην εὐηγγελίζετο μὲν αὐτοῖς
[4, 32]	ἐπὶ κλίνης ἰδίας τὸν Λάμωνα	καὶ	τὴν Μυρτάλην. Πάλιν οὖν ταῖς
[4, 25]	Διονύσου καὶ τὴν ἡμέραν ἔμεινε	καὶ	τὴν νύκτα, ὥσπερ ἱκέτης. Ταχείας
[4, 32]	δέρμα, τοὺς γαυλούς· ἐκέρασε δὲ	καὶ	τὴν πηγὴν οἴνῳ τὴν ἐν
[4, 22]	βουλόμενος τρέχει, ῥίψας τὴν πήραν	καὶ	τὴν σύριγγα πρὸς τὴν θάλασσαν
[4, 36]	καὶ τὴν γυναῖκα Ῥόδην μετεπέμπετο	καὶ	τὴν Χλόην ἐν τοῖς κόλποις
[4, 26]	πάντας, κοινωνοὺς μετὰ τὴν εὐφροσύνην	καὶ	τῆς ἑορτῆς ἐσομένους. Παρεσκεύαστο δὲ
[4, 4]	αὐτὰς καμάτου καὶ ἡ Χλόη,	καὶ	τῆς ποίμνης παραμελοῦσα τὸ πλέον
[4, 33]	ἤδη τὸν γάμον, ηὔχοντο δὲ	καὶ	τὸ γένος ἄξιον τῆς μορφῆς
[4, 26]	Διονύσῳ μὲν ἀνέθηκε τὴν πήραν	καὶ	τὸ δέρμα, τῷ Πανὶ τὴν
[4, 30]	καὶ θαυμάσας ἔθρεψα. Μαρτυρεῖ μὲν	καὶ	τὸ κάλλος, ἔοικε γὰρ οὐδὲν
[4, 6]	λανθανόντων. Προσγίνεται δέ τις αὐτοῖς	καὶ	τοιόσδε τάραχος. ~Λάμπις τις ἦν
[4, 5]	ἐπὶ κλημάτων ἀφαιροῦντες, ὡς εἴη	καὶ	τοῖς ἐκ τῆς πόλεως ἐλθοῦσιν
[4, 3]	πέτρας, ὅμοιος ἐνδιδόντι κοινὸν μέλος	καὶ	τοῖς πατοῦσι καὶ ταῖς χορευούσαις.
[4, 16]	δὲ σῶσον Γνάθωνα τὸν σὸν	καὶ	τὸν ἀήττητον Ἔρωτα νίκησον. Εἰ
[4, 23]	οὖν μετὰ τὸν ὅρκον ἔστη	καὶ	τὸν Ἄστυλον τρέχοντα περιέμεινε καὶ
[4, 29]	γεωργοὺς συνηλόησε πληγαῖς. Ἐσπούδαζε δὲ	καὶ	τὸν Λάμπιν δήσας ἄγειν ὡς
[4, 13]	τὴν αἰτίαν ἀνελάμβανεν ἥδετο περιττῶς	καὶ	τὸν Λάμωνα ἐπῄνει καὶ ἐλεύθερον
[4, 13]	αἰπόλιον τάς τε αἶγας ὀψόμενος	καὶ	τὸν νέμοντα. ~Χλόη μὲν οὖν
[4, 31]	ἔχουσαν ἤδη, ταχέως δὲ εὑρήσουσαν	καὶ	τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα.
[4, 26]	δέρμα, τῷ Πανὶ τὴν σύριγγα	καὶ	τὸν πλάγιον αὐλόν, τὴν καλαύροπα
[4, 32]	ἐλούσατο πολλάκις ἐν αὐτῇ· ἐστεφάνωσε	καὶ	τὸν τάφον τῆς ὄϊος, δείξαντος
[4, 40]	Δάφνις ὧν αὐτὸν ἐπαίδευσε Λυκαίνιον,	καὶ	τότε Χλόη πρῶτον ἔμαθεν ὅτι
[4, 22]	ἔνεμεν αἶγας. ~Ἔτι λεγούσης αὐτῆς	καὶ	τοῦ Διονυσοφάνους τὰ γνωρίσματα φιλοῦντος
[4, 1]	Ἤδη οὖν τοῦ θέρους ἀπιόντος	καὶ	τοῦ μετοπώρου προσιόντος παρεσκεύαζεν αὐτῷ
[4, 26]	αὐλόν, τὴν καλαύροπα ταῖς Νύμφαις	καὶ	τοὺς γαυλοὺς οὓς αὐτὸς ἐτεκτήνατο.
[4, 30]	ἢ κατὰ ποιμένα. Ἴδετε ταῦτα	καὶ	τοὺς προσήκοντας τῇ κόρῃ ζητήσατε,
[4, 33]	ἔδοξε βαδίζειν εἰς τὴν πόλιν	καὶ	τούς τε τῆς Χλόης πατέρας
[4, 26]	πάντα καὶ τὰς αἶγας προσεῖπε	καὶ	τοὺς τράγους ἐκάλεσεν ὀνομαστί. Τῆς
[4, 19]	Ἄστυλον θεραπεύσει λοιπὸν ἀντὶ αἰγῶν	καὶ	τράγων Δάφνις, ἐπηγγέλλετο δὲ δύο
[4, 35]	ὃν γὰρ εἶχον εἰς χορηγίας	καὶ	τριηραρχίας ἐξεδαπάνησα. Ὅτε ταῦτα ἦν,
[4, 24]	πρῶτος υἱὸς καὶ δευτέρα θυγάτηρ	καὶ	τρίτος Ἄστυλος. μην ἱκανὸν εἶναι
[4, 33]	ἡμίσειαν μοῖραν τῶν ἀγρῶν θερίζειν	καὶ	τρυγᾶν καὶ τὰς αἶγας ἅμα
[4, 33]	ἐπὶ Μιτυλήνην ἵπποις καὶ ζεύγεσι	καὶ	τρυφῇ πολλῇ. Τότε μὲν οὖν
[4, 28]	γενομένης συγκοιμήσεται. Ἐγὼ δὲ πίνω	καὶ	τρυφῶ καὶ μάτην τὸν Πᾶνα
[4, 11]	εἶχε λαγῶν, οἷα πλούσιος νεανίσκος	καὶ	τρυφῶν ἀεὶ καὶ ἀφιγμένος εἰς
[4, 3]	διαιρούμενον· ἐπῆσαν καὶ Ἰνδοὶ νικώμενοι	καὶ	Τυρρηνοὶ μεταμορφούμενοι· πανταχοῦ Σάτυροι πατοῦντες,
[4, 15]	τὴν ἔπαυλιν ἀμφὶ ἄριστον εἶχον	καὶ	τῷ Δάφνιδι ἀφ´ ὧν ἤσθιον
[4, 4]	ὅμως ἐκαλεῖτο πηγή. Παρεκελεύετο δὲ	καὶ	τῷ Δάφνιδι ὁ Λάμων πιαίνειν
[4, 10]	δὲ Λάμων ἅμα τῇ Μυρτάλῃ	καὶ	τῷ Δάφνιδι πρὸ τῶν ποδῶν
[4, 39]	καὶ βωμὸν εἵσαντο Ποιμένος Ἔρωτος·	καὶ	τῷ Πανὶ δὲ ἔδοσαν ἀντὶ
[4, 27]	Χλόην. Οὐδὲ θύων ταῖς Νύμφαις	καὶ	τῷ Πανὶ ἐπεθύμησεν ἰδεῖν Χλόην.
[4, 8]	ὡς καταπεπάτηται· φεῦ τῶν ὑακίνθων	καὶ	τῶν ναρκίσσων, οὓς ἀνώρυξέ τις
[4, 2]	τὰ δὲ ἐποίει τέχνη· ῥοδωνιαὶ	καὶ	ὑάκινθοι καὶ κρίνα χειρὸς ἔργα·
[4, 16]	φύλλα, τῆς Δάφνιδος ἀκούων σύριγγος	καὶ	ὑπ´ ἐκείνου νεμόμενος. Σὺ δὲ
[4, 17]	συμποσίοις πεπαιδευμένος, οὐκ ἀπὸ σκοποῦ	καὶ	ὑπὲρ αὑτοῦ καὶ ὑπὲρ τοῦ
[4, 17]	ἀπὸ σκοποῦ καὶ ὑπὲρ αὑτοῦ	καὶ	ὑπὲρ τοῦ Δάφνιδος ἔλεγεν· οὐδεὶς
[4, 7]	διαφθεῖραι αὐτά. Νύκτα δὴ φυλάξας	καὶ	ὑπερβὰς τὴν αἱμασιὰν τὰ μὲν
[4, 19]	ἔχοντες· ἐγὼ δὲ εὗρον ἐκκείμενον	καὶ	ὑπὸ αἰγὸς ἐμῆς τρεφόμενον, ἣν
[4, 22]	τοῦ Διονυσοφάνους τὰ γνωρίσματα φιλοῦντος	καὶ	ὑπὸ περιττῆς ἡδονῆς δακρύοντος ὁ
[4, 15]	συρίσαντι χαρίσασθαι χιτῶνα καὶ χλαῖναν	καὶ	ὑποδήματα. Ὁ δὲ καθίσας αὐτοὺς
[4, 16]	ταῦτα δρᾷ, καὶ λέγειν κελεύοντος	καὶ	ὑπουργήσειν ὀμνύντος, οἴχεταί σοι Γνάθων«
[4, 14]	ὕλην ἔφυγεν, ὄχλον τοσοῦτον αἰδεσθεῖσα	καὶ	φοβηθεῖσα· ὁ δὲ Δάφνις εἱστήκει
[4, 19]	καὶ γνωρίσματα συνεκκείμενα· ὁμολογῶ, δέσποτα,	καὶ	φυλάττω· τύχης γάρ ἐστι μείζονος
[4, 16]	ἂν αἲξ γενόμενος πόαν ἐσθίοιμι	καὶ	φύλλα, τῆς Δάφνιδος ἀκούων σύριγγος
[4, 38]	καὶ ἐκάλεσέ τινας αὐτῶν ὀνομαστὶ	καὶ	φυλλάδα χλωρὰν ἔδωκε καὶ κρατήσας
[4, 11]	Δάφνιν τὰ δῶρα κομίσαντα, ἀλλὰ	καὶ	φύσει παιδεραστὴς ὢν καὶ κάλλος
[4, 17]	τὸ κάλλος, ἑάλωκε. Διὰ τοῦτο	καὶ	φυτοῦ τις ἠράσθη καὶ ποταμοῦ
[4, 16]	τὸν τοῦ Διονύσου νεὼν πόδας	καὶ	χεῖρας κατεφίλει. Τοῦ δὲ πυνθανομένου
[4, 15]	καὶ ἐπαγγέλλεται συρίσαντι χαρίσασθαι χιτῶνα	καὶ	χλαῖναν καὶ ὑποδήματα. Ὁ δὲ
[4, 40]	οὐχ ὑμέναιον ᾄδοντες. Δάφνις δὲ	καὶ	Χλόη γυμνοὶ συγκατακλιθέντες περιέβαλλον ἀλλήλους
[4, 9]	ἀλλὰ τὰ αὑτῶν σώματα. Ἐθρήνει	καὶ	Χλόη Δάφνιν εἰ κρεμήσεται καὶ
[4, 37]	ἤλαυνον· ἐδεήθησαν γὰρ τοῦτο Δάφνις	καὶ	Χλόη, μὴ φέροντες τὴν ἐν
[4, 32]	καὶ κρατῆρες ἵσταντο καὶ ἀνετίθει	καὶ	Χλόη τὰ ἑαυτῆς, τὴν σύριγγα,
[4, 27]	αἶγας ἐκέλευον; Κατέλιπε ταύτας ὡς	καὶ	Χλόην. Οὐδὲ θύων ταῖς Νύμφαις
[4, 6]	βλέπειν καὶ ὄϊς καὶ γεωργοὺς	καὶ	Χλόην πρῶτον ἔμελλεν ὄψεσθαι δεσπότην,
[4, 23]	οὕτω φύσις ταχέως πιστεύεται. Ἐξελάθετο	καὶ	Χλόης πρὸς ὀλίγον· καὶ ἐλθὼν
[4, 24]	κτῆμα οὐδέν ἀλλὰ φιλεῖτε ἀλλήλους	καὶ	χρημάτων γ´ ἕνεκα καὶ βασιλεῦσιν
[4, 13]	ἀλλὰ καὶ πλούσιος ἐν ὀλίγοις	καὶ	χρηστὸς ὡς οὐδεὶς ἕτερος. Οὗτος
[4, 40]	ὀνομάσαντες. ~Ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὕστερον	καὶ	ὠνόμασαν καὶ ἔπραξαν· τότε δὲ
[4, 18]	ἐπὶ τούτῳ μάλιστα τῷ λεχθέντι	καὶ	ὡς μεγάλους ὁ Ἔρως ποιεῖ
[4, 23]	μητέρα πρὸ τῶν ἄλλων ἐφιλοφρονεῖτο,	καὶ	ὡς πάλαι εἰδὼς προσεστερνίζετο καὶ
[4, 31]	δακρύοντα ταχέως ἐφώρασε τὸν ἔρωτα·	καὶ	ὡς ὑπὲρ παιδὸς ἰδίου μᾶλλον
[4, 12]	παρωσάμενος ἔσφηλεν εἰς τὴν γῆν	καὶ	ὥσπερ σκύλαξ ἀποδραμὼν κείμενον κατέλιπεν,
[4, 6]	Συνεχῆ μὲν οὖν τὰ φιλήματα	καὶ	ὥσπερ συμπεφυκότων αἱ περιβολαί· καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 8/02/2007