Livre, Chap. |
[4, 39] |
ἐκάλεσαν
τὸν
μὲν
Φιλοποίμενα
τὴν
|
δὲ |
Ἀγέλην.
{οὕτως
αὐτοῖς
καὶ
ταῦτα |
[4, 18] |
ἐκκαλύπτειν
τὰ
κρυπτά.
Ἔρρει
μοι
|
δὲ |
αἱ
αἶγες
καὶ
τὰ
λοιπὰ |
[4, 26] |
δὲ
πολὺς
μὲν
οἶνος,
πολλὰ
|
δὲ |
ἄλευρα,
ὄρνιθες
ἕλειοι,
χοῖροι
γαλαθηνοί, |
[4, 33] |
ἀξίους
τῶν
Δάφνιδος
γάμων.
~Ἐπεὶ
|
δὲ |
ἅλις
ἦν
τῶν
κατ´
ἀγρὸν |
[4, 13] |
τοῖς
παροῦσιν
ἔστησε
κρατῆρα·
ταῖς
|
δὲ |
ἄλλαις
ἡμέραις
ἐπεσκόπει
τὰ
τοῦ |
[4, 13] |
μὲν
πεδία
ἐν
αὔλακι,
τὰς
|
δὲ |
ἀμπέλους
ἐν
κλήματι,
τὸν
δὲ |
[4, 10] |
κατέκλασαν,
τὰ
δὲ
κατεπάτησαν,
τὰ
|
δὲ |
ἀνώρυξαν
λυθέντες.
Ἐπὶ
τούτοις
ηὔχοντο |
[4, 36] |
γνωρίσματα
καὶ
τὴν
θυγατέρα,
λαβὼν
|
δὲ |
ἀπόδος
Δάφνιδι
νύμφην.
Ἀμφοτέρους
ἐξεθήκαμεν, |
[4, 33] |
ἐκφέρουσα
παρευδοκιμηθῆναι
μὴ
δυνάμεμον·
ὅλη
|
δὲ
|
ἄρα
ἐκίττα
ἡ
πόλις
ἐπὶ |
[4, 26] |
γαυλοὺς
οὓς
αὐτὸς
ἐτεκτήνατο.
Οὕτως
|
δὲ |
ἄρα
τὸ
σύνηθες
ξενιζούσης
εὐδαιμονίας |
[4, 19] |
συνθέμενοι
ἀπῆλθον
εἴσω
πάλιν·
ὁ
|
δὲ |
Ἄστυλος
σχολὴν
ἄγοντι
τῷ
πατρὶ |
[4, 20] |
τῷ
κατέχειν
τὸν
υἱόν.
Ὡς
|
δὲ |
ἀτενὴς
ἦν
καὶ
κατὰ
πάντων |
[4, 40] |
θάλαμον,
οἱ
μὲν
συρίττοντες,
οἱ
|
δὲ |
αὐλοῦντες,
οἱ
δὲ
δᾷδας
μεγάλας |
[4, 14] |
καὶ
τὰ
κέρατα
ἄθραυστοι.
Πεποίηκε
|
δὲ |
αὐτὰς
καὶ
μουσικάς·
σύριγγος
γοῦν |
[4, 30] |
ὑπὲρ
τῆς
ἀμελείας
ἀπελογεῖτο.
~Βουλευομένοις
|
δὲ |
αὐτοῖς
ἐδόκει
τὸν
γάμον
κρύπτειν, |
[4, 22] |
τὸν
Δάφνιν
φιλῆσαι
θέλων.
Ἰδὼν
|
δὲ |
αὐτὸν
ὁ
Δάφνις
θέοντα
μετὰ |
[4, 11] |
ἀληθὲς
Δάφνιδος
ἐγίνετο
θεατής·
μαλθάσσων
|
δὲ |
αὐτὸν
τάς
τε
αἶγας
ἐπῄνει |
[4, 18] |
φιλῶν
ὡς
ἀγαθὸν
νεανίσκον,
τὰ
|
δὲ |
ἀχθόμενος
εἰ
Γνάθωνος
ἐμπαροίνημα
γενήσεται
|
[4, 12] |
αἱ
αἶγες
τοῖς
τράγοις.
Τοῦ
|
δὲ |
βραδέως
νοήσαντος
καὶ
λέγοντος
ὡς |
[4, 28] |
μὲν
Λάμπις
ἁρπάσας
οἴχεται,
νυκτὸς
|
δὲ |
γενομένης
συγκοιμήσεται.
Ἐγὼ
δὲ
πίνω |
[4, 37] |
οὐδὲ
αὐτῷ
τῷ
πατρί.
~Ἡμέρας
|
δὲ |
γενομένης
συνθέμενοι
πάλιν
εἰς
τὸν |
[4, 11] |
εἰς
ἀπόλαυσιν
ξένης
ἡδονῆς.
Ὁ
|
δὲ |
Γνάθων,
οἷα
μαθὼν
ἐσθίειν
ἄνθρωπος
|
[4, 16] |
γάμου,
πείσας
τοὺς
δεσπότας.
~Ὁ
|
δὲ |
Γνάθων
προσεκκαυθεὶς
τοῖς
κατὰ
τὸ
|
[4, 10] |
ἵππου·
ὁ
μὲν
ἀρτιγένειος,
ὁ
|
δὲ |
Γνάθων
τουτὶ
γὰρ
ἐκαλεῖτο
τὸν |
[4, 20] |
καὶ
πολλὰ
ἀφῆκε
δάκρυα·
τοῦ
|
δὲ |
Γνάθωνος
θρασυνομένου
καὶ
πληγὰς
ἀπειλοῦντος, |
[4, 19] |
καλοῦ
καὶ
ἀγαθοῦ
δεσπότου·
παροίνημα
|
δὲ |
Γνάθωνος
οὐ
δύναμαι
περιιδεῖν
γενόμενον, |
[4, 40] |
συρίττοντες,
οἱ
δὲ
αὐλοῦντες,
οἱ
|
δὲ |
δᾷδας
μεγάλας
ἀνίσχοντες.
Καὶ
ἐπεὶ
|
[4, 29] |
μὲν
Διονυσοφάνην
εὑρίσκει
καθεύδοντα,
τὸν
|
δὲ
|
Δάφνιν
ἀγρυπνοῦντα
καὶ
ἔτι
ἐν |
[4, 31] |
λοιπὸν
ὡς
υἱοῦ
γυναῖκα,
τὸν
|
δὲ |
Δάφνιν
ὁ
Διονυσοφάνης
ἀναστήσας
μόνον
|
[4, 6] |
μὲν
ἀπῄει
φίλα
φρονῶν,
ὁ
|
δὲ |
Δάφνις
ἀγωνιῶν
τῇ
Χλόῃ
συνένεμεν. |
[4, 14] |
τοσοῦτον
αἰδεσθεῖσα
καὶ
φοβηθεῖσα·
ὁ
|
δὲ |
Δάφνις
εἱστήκει
δέρμα
λάσιον
αἰγὸς |
[4, 27] |
ἔρωτα
καιρὸν
παραφυλάττων.
~Ἐν
ᾧ
|
δὲ |
Δάφνις
ἐν
θυσίαις
ἦν,
τάδε |
[4, 38] |
οὐ
πάνυ
τερπνὸν
ἦν·
ὁ
|
δὲ |
Δάφνις
καὶ
ἐκάλεσέ
τινας
αὐτῶν |
[4, 34] |
μητέρες
θυγατρὸς
οὕτω
καλῆς.
~Ὄναρ
|
δὲ |
Διονυσοφάνει
μετὰ
φροντίδα
πολλὴν
εἰς |
[4, 38] |
εἰς
τὰς
μυρίας
ἐπλήρωσεν.
~Ὁ
|
δὲ |
Διονυσοφάνης,
εὐημερίας
οὔσης,
αὐτοῦ
πρὸ |
[4, 26] |
ὁ
τρέφων
τὴν
Χλόην.
~Ὁ
|
δὲ |
Διονυσοφάνης
κατεῖχε
πάντας,
κοινωνοὺς
μετὰ |
[4, 19] |
αἰγῶν
καὶ
τράγων
Δάφνις,
ἐπηγγέλλετο
|
δὲ |
δύο
ἀντ´
ἐκείνου
δώσειν
αὐτοῖς |
[4, 10] |
ἀγαθὰ
Λάμων
καὶ
Μυρτάλη·
Δάφνις
|
δὲ |
δῶρα
προσεκόμισεν
ἐρίφους,
τυρούς,
ὄρνιθας |
[4, 39] |
Ποιμένος
Ἔρωτος·
καὶ
τῷ
Πανὶ
|
δὲ |
ἔδοσαν
ἀντὶ
τῆς
πίτυος
οἰκεῖν |
[4, 4] |
δεσπότην
ἀφικόμενον
διὰ
μακροῦ.
Ὁ
|
δὲ |
ἐθάρρει
μὲν
ὡς
ἐπαινεθησόμενος
ἐπ´
|
[4, 8] |
ἦν
λοιπὸν
γῆ
πηλώδης.
Τῶν
|
δὲ |
εἴ
τι
διέφυγε
τὴν
ὕβριν, |
[4, 12] |
θήσειν
τὸ
πᾶν
δυνάμενος.
~Ὡς
|
δὲ |
εἶδε
χειροήθη,
νύκτωρ
λοχήσας
ἐκ |
[4, 23] |
καὶ
προσελθόντα
κατεφίλησεν.
Ἐν
ᾧ
|
δὲ |
ἐκεῖνον
ἐφίλει,
πλῆθος
τὸ
λοιπὸν |
[4, 34] |
αὐτοῖς
κατανεῦσαι
τὸν
γάμον·
τὸν
|
δὲ |
ἐκλύσαντα
τὸ
τοξάριον
καὶ
ἀποθέμενον |
[4, 17] |
σώματος
μὲν
ἐρῶ
δούλου,
κάλλους
|
δὲ |
ἐλευθέρου.
Ὁρᾷς
ὡς
ὑακίνθῳ
μὲν |
[4, 30] |
ἀλλὰ
ἐγέννησαν
μὲν
ἄλλοι,
κειμένην
|
δὲ |
ἐν
ἄντρῳ
Νυμφῶν
ἀνέθρεψεν
ὄϊς. |
[4, 2] |
μὲν
εἰς
σταδίου
μῆκος,
ἐπέκειτο
|
δὲ |
ἐν
χώρῳ
μετεώρῳ,
τὸ
εὖρος |
[4, 25] |
τὴν
σύριγγα
τὴν
ἐμήν·
ἐγὼ
|
δὲ |
ἐνταυθοῖ
καθέζομαι.
Ἡδὺ
πάντες
ἐξεγέλασαν |
[4, 34] |
δεικνύειν
ἑκάστῳ
τὰ
γνωρίσματα,
τὸ
|
δὲ |
ἐντεῦθεν
ᾄδειν
τὸν
ὑμέναιον.
Ταῦτα |
[4, 28] |
ὁ
Δρύας
τῷ
Δάφνιδι.
Ὁ
|
δὲ |
ἔξω
τῶν
φρενῶν
γενόμενος
οὔτε |
[4, 33] |
τοὺς
πολίτας,
νυκτὸς
κατελθόντες·
τῆς
|
δὲ |
ἐπιούσης
ὄχλος
ἠθροίσθη
περὶ
τὰς |
[4, 22] |
καὶ
τὰ
γνωρίσματα
ἔδειξεν·
ὅρα
|
δὲ |
ἐπιστραφεὶς
πῶς
ἴασι
φαιδροὶ
καὶ
|
[4, 2] |
μὲν
ἔφερεν
ἡ
γῆ,
τὰ
|
δὲ |
ἐποίει
τέχνη·
ῥοδωνιαὶ
καὶ
ὑάκινθοι |
[4, 14] |
τῇ
μὲν
ἀρτιπαγεῖς
τυρούς,
τῇ
|
δὲ |
ἐρίφους
ἔτι
γαλαθηνούς.
Εἴ
ποτε |
[4, 17] |
πόλιν
αὑτῷ
μὲν
δοῦλον,
ἐκείνῳ
|
δὲ |
ἐρώμενον.
Εἰς
εὐθυμίαν
δὲ
καὶ |
[4, 38] |
ᾖδεν
οἷα
ᾄδουσι
θερίζοντες,
ὁ
|
δὲ |
ἔσκωπτε
τὰ
ἐπὶ
ληνοῖς
σκώμματα· |
[4, 9] |
γνώμην
τὸν
Εὔδρομον
παρελάμβανον·
ὁ
|
δὲ |
εὔνους
ὢν
τῷ
Δάφνιδι,
παρῄνει |
[4, 31] |
ἄνδρα
μὲν
ἔχουσαν
ἤδη,
ταχέως
|
δὲ |
εὑρήσουσαν
καὶ
τὸν
πατέρα
καὶ |
[4, 19] |
παιδίων
πρεσβυτέρων
ἅλις
ἔχοντες·
ἐγὼ
|
δὲ |
εὗρον
ἐκκείμενον
καὶ
ὑπὸ
αἰγὸς
|
[4, 6] |
ἔχοι
χειμῶνος
ἐπιβάλλεσθαι
τρέχων.
Ὁ
|
δὲ |
ἥδετο
καὶ
ἐφίλει
τὸν
Δάφνιν
|
[4, 34] |
ἀρίστους
Μιτυληναίων
ποιεῖται
συμπότας.
Ὡς
|
δὲ |
ἤδη
νὺξ
ἦν
καὶ
πέπληστο |
[4, 6] |
καὶ
ἡδονῇ
γενέσθαι
τρυγητοῦ.
~Μέλλοντος
|
δὲ |
ἤδη
σοβεῖν
ἐς
ἄστυ
τοῦ |
[4, 4] |
πολλῶν
καὶ
ταρσῶν
μειζόνων·
τοσαύτη
|
δὲ |
ἦν
κηδεμονία,
ὥστε
καὶ
τὰ |
[4, 25] |
θεραπεύσων
ἐπέμφθη
τις
ἄλλος,
οἱ
|
δὲ |
θύσαντες
Διὶ
Σωτῆρι
συμπόσιον
συνεκρότουν. |
[4, 21] |
καλεῖ
τὴν
γυναῖκα
θεασομένην·
Ἡ
|
δὲ |
ἰδοῦσα
μέγα
καὶ
αὐτὴ
βοᾷ· |
[4, 29] |
μεθ´
ἣν
τεθνήξεται
λιμῷ.
Ὁ
|
δὲ |
ἰδὼν
{Χλόην}
καὶ
ἔχων
ἐν |
[4, 11] |
οὐκ
ἐκοινώνει
τῷ
Ἀστύλῳ,
κατιὼν
|
δὲ |
ἵνα
ἔνεμεν
ὁ
Δάφνις,
λόγῳ |
[4, 15] |
καὶ
χλαῖναν
καὶ
ὑποδήματα.
Ὁ
|
δὲ |
καθίσας
αὐτοὺς
ὥσπερ
θέατρον,
στὰς |
[4, 38] |
καὶ
Δάφνις
ἀλλήλους
κατεφίλουν.
Ἐνέμοντο
|
δὲ |
καὶ
αἱ
αἶγες
πλησίον,
ὥσπερ |
[4, 17] |
ἐκείνῳ
δὲ
ἐρώμενον.
Εἰς
εὐθυμίαν
|
δὲ |
καὶ
αὐτὸν
{ἐκεῖνον}
θέλων
προαγαγεῖν |
[4, 3] |
οὐδὲ
ὁ
Πὰν
ἠμέλητο·
ἐκαθέζετο
|
δὲ |
καὶ
αὐτὸς
συρίζων
ἐπὶ
πέτρας, |
[4, 8] |
μιᾶς
πίτυος
ὡς
Μαρσύαν·
τάχα
|
δὲ |
καὶ
Δάφνιν,
ὡς
τῶν
αἰγῶν |
[4, 3] |
τὸν
νεὼν
δὲ
κλήματα.
Εἶχε
|
δὲ |
καὶ
ἔνδοθεν
ὁ
νεὼς
Διονυσιακὰς |
[4, 13] |
Διονυσοφάνης
μεσαιπόλιος
μὲν
ἤδη,
μέγας
|
δὲ |
καὶ
καλὸς
καὶ
μειρακίοις
ἁμιλλᾶσθαι |
[4, 2] |
αὐταῖς
προσερίζουσα.
Τοσαῦτα
ἥμερα.
Ἦσαν
|
δὲ |
καὶ
κυπάριττοι
καὶ
δάφναι
καὶ |
[4, 8] |
ἔτι
καλὸν
καὶ
κείμενον.
Ἐπέκειντο
|
δὲ
|
καὶ
μέλιτται
αὐτοῖς
συνεχὲς
καὶ |
[4, 30] |
καθημένοις
ἐν
τῷ
παραδείσῳ
παρῆν
|
δὲ |
καὶ
ὁ
Ἄστυλος
καὶ
αὐτὸς |
[4, 6] |
ὀλίγα
αὐτῷ
Δάφνις
ἔδωκεν,
ἔδωκε
|
δὲ |
καὶ
ὅσα
ἀπὸ
αἰπολίου
δῶρα, |
[4, 31] |
τοὺς
λόγους
τοῦ
Δρύαντος.
Ἐπεὶ
|
δὲ |
καὶ
τὰ
γνωρίσματα
εἶδε
κομισθέντα, |
[4, 30] |
ἔοικε
γὰρ
οὐδὲν
ἡμῖν·
μαρτυρεῖ
|
δὲ |
καὶ
τὰ
γνωρίσματα,
πλουσιώτερα
γὰρ |
[4, 32] |
τὸ
δέρμα,
τοὺς
γαυλούς·
ἐκέρασε
|
δὲ |
καὶ
τὴν
πηγὴν
οἴνῳ
τὴν |
[4, 33] |
μὲν
ἤδη
τὸν
γάμον,
ηὔχοντο
|
δὲ |
καὶ
τὸ
γένος
ἄξιον
τῆς |
[4, 29] |
ἀνθρώπους
γεωργοὺς
συνηλόησε
πληγαῖς.
Ἐσπούδαζε
|
δὲ |
καὶ
τὸν
Λάμπιν
δήσας
ἄγειν
|
[4, 4] |
δὲ
ὅμως
ἐκαλεῖτο
πηγή.
Παρεκελεύετο
|
δὲ |
καὶ
τῷ
Δάφνιδι
ὁ
Λάμων
|
[4, 40] |
ἀναρρηγνύντες,
οὐχ
ὑμέναιον
ᾄδοντες.
Δάφνις
|
δὲ |
καὶ
Χλόη
γυμνοὶ
συγκατακλιθέντες
περιέβαλλον |
[4, 12] |
ἀλλὰ
καὶ
ἰσχυρός
ἐστιν·
ἐπετήρει
|
δὲ
|
καιρὸν
διαλεχθῆναι
περὶ
αὐτοῦ
τῷ |
[4, 6] |
ἀγωνιῶν
τῇ
Χλόῃ
συνένεμεν.
Εἶχε
|
δὲ |
κἀκείνη
πολὺ
δέος·
μειράκιον
γὰρ |
[4, 37] |
τὴν
ἐν
ἄστει
διατριβήν.
Ἐδόκει
|
δὲ
|
κἀκείνοις
ποιμενικούς
τινας
αὐτοῖς
ποιῆσαι |
[4, 7] |
αἱμασιὰν
τὰ
μὲν
ἀνώρυξε,
τὰ
|
δὲ |
κατέκλασε,
τὰ
δὲ
κατεπάτησεν
ὥσπερ |
[4, 10] |
καὶ
τὰ
μὲν
κατέκλασαν,
τὰ
|
δὲ |
κατεπάτησαν,
τὰ
δὲ
ἀνώρυξαν
λυθέντες. |
[4, 7] |
ἀνώρυξε,
τὰ
δὲ
κατέκλασε,
τὰ
|
δὲ |
κατεπάτησεν
ὥσπερ
σῦς.
Καὶ
ὁ |
[4, 3] |
μὲν
βωμὸν
κιττός,
τὸν
νεὼν
|
δὲ |
κλήματα.
Εἶχε
δὲ
καὶ
ἔνδοθεν |
[4, 30] |
ἐδόκει
τὸν
γάμον
κρύπτειν,
ἔχειν
|
δὲ |
κρύφα
τὴν
Χλόην
πρὸς
μόνην |
[4, 10] |
τὸν
πώγωνα
ξυρώμενος
πάλαι.
Ὁ
|
δὲ |
Λάμων
ἅμα
τῇ
Μυρτάλῃ
καὶ |
[4, 38] |
κωμήτας
κατακλίνας
εἱστία
πολυτελῶς.
Παρῆσαν
|
δὲ |
Λάμων
καὶ
Μυρτάλη,
Δρύας
καὶ |
[4, 14] |
κάτω,
προτείνας
τὰ
δῶρα·
ὁ
|
δὲ |
Λάμων
οὗτος«
εἶπε
σοί,
δέσποτα, |
[4, 18] |
ἀποθανεῖν,
κοινωνὸν
κἀκείνην
λαβών·
ὁ
|
δὲ |
Λάμων
προκαλεσάμενος
ἔξω
τῆς
αὐλῆς |
[4, 20] |
ὀφρὺν
εἰς
αὐτὸν
τοξοποιήσας,
τὸν
|
δὲ |
Λάμωνα
πάλιν
ἀνέκρινε
καὶ
παρεκελεύετο |
[4, 7] |
μὲν
εὐθὺς
τὸν
χιτωνίσκον,
βοῇ
|
δὲ |
μεγάλῃ
θεοὺς
ἀνεκάλει,
ὥστε
καὶ |
[4, 12] |
βιάζεσθαι
τὰς
χεῖρας
προσφέρων·
ὁ
|
δὲ |
μεθύοντα
ἄνθρωπον
καὶ
ἑστῶτα
μόλις
|
[4, 15] |
ἀφ´
ὧν
ἤσθιον
ἔπεμψαν.
Ὁ
|
δὲ |
μετὰ
τῆς
Χλόης
ἤσθιε
καὶ |
[4, 16] |
τὸν
ἀήττητον
Ἔρωτα
νίκησον.
Εἰ
|
δὲ |
μή,
σὲ
ἐπόμνυμι,
τὸν
ἐμὸν |
[4, 17] |
λαβεῖν
ἐραστὴς
λευκὰ
φιλήματα;
Εἰ
|
δὲ |
νέμοντος
ἠράσθην,
θεοὺς
ἐμιμησάμην.
Βουκόλος |
[4, 40] |
καὶ
ὠνόμασαν
καὶ
ἔπραξαν·
τότε
|
δὲ |
νυκτὸς
γενομένης
πάντες
αὐτοὺς
παρέπεμπον |
[4, 13] |
καὶ
ἐρωτικὸν
καὶ
μακρόν.
Ἦν
|
δὲ |
ὁ
Διονυσοφάνης
μεσαιπόλιος
μὲν
ἤδη, |
[4, 2] |
ἐθεράπευεν,
ὡς
ὀφθείη
καλός.
~Ἦν
|
δὲ |
ὁ
παράδεισος
πάγκαλόν
τι
χρῆμα |
[4, 2] |
στέλεχος
στελέχους
ἀφειστήκει,
ἐν
μετεώρῳ
|
δὲ
|
οἱ
κλάδοι
συνέπιπτον
ἀλλήλοις
καὶ |
[4, 24] |
ἐγὼ
ὑμῖν
καταλείψω
γῆν,
πολλοὺς
|
δὲ
|
οἰκέτας
δεξιούς,
χρυσόν,
ἄργυρον
καὶ |
[4, 31] |
ἀνέκρινεν
εἰ
παρθένος
ἐστί·
τοῦ
|
δὲ |
ὀμόσαντος
μηδὲν
γεγονέναι
φιλήματος
καὶ |
[4, 4] |
τοῖς
ἄνθεσιν
ἡ
πηγή,
Δάφνιδος
|
δὲ |
ὅμως
ἐκαλεῖτο
πηγή.
Παρεκελεύετο
δὲ |
[4, 27] |
θεραπαίνας
ἐμοῦ
κρείττονας.
Χαιρέτω·
ἐγὼ
|
δὲ |
οὐ
ζήσομαι.
~Τοιαῦτα
λέγουσαν,
ταῦτα |
[4, 8] |
δὲ
οὐκ
ἀκμάσει·
μετόπωρον,
τὰ
|
δὲ |
οὐδένα
στεφανώσει.
Οὐδὲ
σύ,
δέσποτα |
[4, 8] |
ἀνθήσει·
ἔσται
τὸ
θέρος,
τὰ
|
δὲ |
οὐκ
ἀκμάσει·
μετόπωρον,
τὰ
δὲ |
[4, 8] |
ἄνθρωπος.
Ἀφίξεται
τὸ
ἦρ,
τὰ
|
δὲ |
οὐκ
ἀνθήσει·
ἔσται
τὸ
θέρος, |
[4, 16] |
πρὸ
τῶν
Δάφνιδος
θυρῶν·
σὺ
|
δὲ |
οὐκέτι
καλέσεις
Γναθωνάριον,
ὥσπερ
εἰώθεις |
[4, 12] |
μὲν
βαίνειν
τράγους
καλόν,
τράγον
|
δὲ |
οὐπώποτέ
τις
εἶδε
βαίνοντα
τράγον, |
[4, 9] |
μεθ´
ἡμέρας
ἀφίξεται
τρεῖς,
ὁ
|
δὲ
|
παῖς
αὐτοῦ
τῆς
ἐπιούσης
πρόσεισι. |
[4, 7] |
ἐκ
τῆς
πηγῆς
ἐπάξειν.
Ἰδὼν
|
δὲ |
πᾶν
τὸ
χωρίον
δεδῃωμένον
καὶ |
[4, 2] |
τις
αὐτὸν
πεδίῳ
μακρῷ.
Εἶχε
|
δὲ |
πάντα
δένδρα,
μηλέας,
μυρρίνας,
ὄχνας |
[4, 4] |
ἱερὰν
ἀγέλην
ἔδοξεν
ὁρᾶν.
Ἐκοινώνει
|
δὲ |
παντὸς
εἰς
αὐτὰς
καμάτου
καὶ |
[4, 13] |
δὲ
ἀμπέλους
ἐν
κλήματι,
τὸν
|
δὲ |
παράδεισον
ἐν
κάλλει
περὶ
γὰρ |
[4, 25] |
τῷ
μὲν
μειρακίῳ
συνηδόμενοι,
τῷ
|
δὲ |
πατρὶ
αὐτοῦ
δῶρα
κομίζοντες·
ἐν |
[4, 28] |
νυκτὸς
δὲ
γενομένης
συγκοιμήσεται.
Ἐγὼ
|
δὲ |
πίνω
καὶ
τρυφῶ
καὶ
μάτην |
[4, 35] |
Νυμφῶν
πιστευθὲν
ταῖς
θεαῖς,
ἐμοὶ
|
δὲ |
πλοῦτος
ἐπέρρει
καθ´
ἑκάστην
ἡμέραν |
[4, 26] |
γαλαθηνοί,
μελιτώματα
ποικίλα·
καὶ
ἱερεῖα
|
δὲ |
πολλὰ
τοῖς
ἐπιχωρίοις
θεοῖς
ἐθύετο. |
[4, 26] |
καὶ
τῆς
ἑορτῆς
ἐσομένους.
Παρεσκεύαστο
|
δὲ |
πολὺς
μὲν
οἶνος,
πολλὰ
δὲ |
[4, 39] |
καὶ
Πᾶνα
καὶ
Ἔρωτα,
ἀγέλας
|
δὲ |
προβάτων
καὶ
αἰγῶν
πλείστας
κτησάμενοι, |
[4, 4] |
ἦσαν
πιότεραι
τῶν
ὀΐων·
βουλόμενος
|
δὲ |
προθυμότερον
αὐτὸν
γενέσθαι
πρὸς
τὸν |
[4, 21] |
φυλαττόμενα
ἐν
πήρᾳ
παλαιᾷ·
κομισθέντα
|
δὲ |
πρῶτος
Διονυσοφάνης
ἐπέβλεπε,
καὶ
ἰδὼν |
[4, 16] |
πόδας
καὶ
χεῖρας
κατεφίλει.
Τοῦ
|
δὲ |
πυνθανομένου
τίνος
ἕνεκα
ταῦτα
δρᾷ, |
[4, 17] |
μὲν
πρόσωπον
ἐρυθήματος
μεστόν,
τὸ
|
δὲ |
στόμα
λευκῶν
ὀδόντων
ὥσπερ
ἐλέφαντος. |
[4, 17] |
ἔδει
φοβεῖσθαι
τὸν
ἐρώμενον;
Ἐγὼ
|
δὲ |
σώματος
μὲν
ἐρῶ
δούλου,
κάλλους |
[4, 16] |
καὶ
ὑπ´
ἐκείνου
νεμόμενος.
Σὺ
|
δὲ |
σῶσον
Γνάθωνα
τὸν
σὸν
καὶ
|
[4, 18] |
πατρὶ
περὶ
Δάφνιδος
διαλέξεται.
Ἀκούσας
|
δὲ |
τὰ
λεχθέντα
κρύφα
πάντα
ὁ
|
[4, 22] |
Ἀλλ´
ἐμὲ
πρῶτον
φίλησον·
ὄμνυμι
|
δὲ |
τὰς
Νύμφας
ὡς
οὐ
ψεύδομαι. |
[4, 11] |
ᾤετο
ῥᾳδίως
ὡς
αἰπόλον.
Γνοὺς
|
δὲ |
ταῦτα
θήρας
μὲν
οὐκ
ἐκοινώνει |
[4, 33] |
τὸ
κάλλος
τοῦ
Δάφνιδος·
αἱ
|
δὲ |
τῇ
Κλεαρίστῃ
συνέχαιρον
ἅμα
κομιζούσῃ |
[4, 33] |
ἔδωκαν
ἄλλας
τρισχιλίας,
τῷ
Λάμωνι
|
δὲ |
τὴν
ἡμίσειαν
μοῖραν
τῶν
ἀγρῶν |
[4, 28] |
Τότε
ἔβλεπον
Χλόην,
τότε
Νῦν
|
δὲ |
τὴν
μὲν
Λάμπις
ἁρπάσας
οἴχεται, |
[4, 12] |
ἔνεμεν,
ἐκεῖνον
μὲν
φεύγων,
Χλόην
|
δὲ
|
τηρῶν,
Οὐδὲ
ὁ
Γνάθων
ἔτι |
[4, 7] |
ὁ
μὲν
λαθὼν
ἀπεληλύθει·
Λάμων
|
δὲ
|
τῆς
ἐπιούσης
παρελθὼν
εἰς
τὸν |
[4, 24] |
ταῦτα
συνεκθείς,
ἀλλ´
ἐντάφια.
Τὰ
|
δὲ |
τῆς
Τύχης
ἄλλα
βουλεύματα.
Ὁ |
[4, 7] |
ἁλώσεσθαι
διὰ
τὸν
κτύπον·
ἐπεῖχε
|
δὲ |
τοῖς
ἄνθεσιν,
ὥστε
διαφθεῖραι
αὐτά. |
[4, 19] |
ἀνδρὸς
γέροντος
ἀληθῆ
λόγον·
ἐπόμνυμι
|
δὲ |
τὸν
Πᾶνα
καὶ
τὰς
Νύμφας |
[4, 23] |
περιέβαλλον,
κατεφίλουν,
χαίροντες
κλάοντες.
Ὁ
|
δὲ |
τὸν
πατέρα
καὶ
τὴν
μητέρα |
[4, 35] |
Δάφνιν
εὑρεῖν
τι
κἀμέ.
Κελεύσαντος
|
δὲ |
τοῦ
Διονυσοφάνους
πρότερον
ἐκεῖνον
λέγειν |
[4, 13] |
κτηνῶν,
οἰκετῶν,
ἀνδρῶν,
γυναικῶν·
μετὰ
|
δὲ |
τοῦτο
συνέταττε
λόγον
καὶ
ἐρωτικὸν |
[4, 39] |
καὶ
αἰγῶν
πλείστας
κτησάμενοι,
ἡδίστην
|
δὲ |
τροφὴν
νομίζοντες
ὀπώραν
καὶ
γάλα. |
[4, 30] |
ἀλλ´
οὐ
συνεχώρει
Δρύας,
ἠξίου
|
δὲ |
τῷ
πατρὶ
λέγειν
καὶ
πείσειν |
[4, 29] |
μὲν
ὡς
εὐεργέτῃ
διηλλάττετο,
τῇ
|
δὲ |
ὑπὲρ
τῆς
ἀμελείας
ἀπελογεῖτο.
~Βουλευομένοις |
[4, 17] |
τὴν
κόμην
ὁμοίαν
ἔχει,
λάμπουσι
|
δὲ |
ὑπὸ
ταῖς
ὀφρύσιν
οἱ
ὀφθαλμοὶ
|
[4, 25] |
τὴν
νύκτα,
ὥσπερ
ἱκέτης.
Ταχείας
|
δὲ |
φήμης
εἰς
πάντας
ἐλθούσης
ὅτι |
[4, 26] |
πολλάκις
καὶ
μετὰ
Χλόης.
Οὔπω
|
δὲ |
ὡμολόγει
τὸν
ἔρωτα
καιρὸν
παραφυλάττων. |
[4, 15] |
τι
καὶ
ὀξὺ
μέλος,
αἱ
|
δὲ |
ὥσπερ
λύκου
προσιόντος
εἰς
τὴν |