Alphabétiquement     [«   »]
Δάφνιν 15
Δάφνις 28
δέ 7
δὲ 154
δεδεμένον 1
δεδῃωμένον 1
δεδοικὼς 1
Fréquences     [«    »]
78 μὲν
75 τὴν
80 τὸν
154 δὲ
381 καὶ
HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

LONGUS, Daphnis et Chloé, livre IV

δὲ


Livre, Chap.
[4, 39]   ἐκάλεσαν τὸν μὲν Φιλοποίμενα τὴν  δὲ   Ἀγέλην. {οὕτως αὐτοῖς καὶ ταῦτα
[4, 18]   ἐκκαλύπτειν τὰ κρυπτά. Ἔρρει μοι  δὲ   αἱ αἶγες καὶ τὰ λοιπὰ
[4, 26]   δὲ πολὺς μὲν οἶνος, πολλὰ  δὲ   ἄλευρα, ὄρνιθες ἕλειοι, χοῖροι γαλαθηνοί,
[4, 33]   ἀξίους τῶν Δάφνιδος γάμων. ~Ἐπεὶ  δὲ   ἅλις ἦν τῶν κατ´ ἀγρὸν
[4, 13]   τοῖς παροῦσιν ἔστησε κρατῆρα· ταῖς  δὲ   ἄλλαις ἡμέραις ἐπεσκόπει τὰ τοῦ
[4, 13]   μὲν πεδία ἐν αὔλακι, τὰς  δὲ   ἀμπέλους ἐν κλήματι, τὸν δὲ
[4, 10]   κατέκλασαν, τὰ δὲ κατεπάτησαν, τὰ  δὲ   ἀνώρυξαν λυθέντες. Ἐπὶ τούτοις ηὔχοντο
[4, 36]   γνωρίσματα καὶ τὴν θυγατέρα, λαβὼν  δὲ   ἀπόδος Δάφνιδι νύμφην. Ἀμφοτέρους ἐξεθήκαμεν,
[4, 33]   ἐκφέρουσα παρευδοκιμηθῆναι μὴ δυνάμεμον· ὅλη  δὲ   ἄρα ἐκίττα πόλις ἐπὶ
[4, 26]   γαυλοὺς οὓς αὐτὸς ἐτεκτήνατο. Οὕτως  δὲ   ἄρα τὸ σύνηθες ξενιζούσης εὐδαιμονίας
[4, 19]   συνθέμενοι ἀπῆλθον εἴσω πάλιν·  δὲ   Ἄστυλος σχολὴν ἄγοντι τῷ πατρὶ
[4, 20]   τῷ κατέχειν τὸν υἱόν. Ὡς  δὲ   ἀτενὴς ἦν καὶ κατὰ πάντων
[4, 40]   θάλαμον, οἱ μὲν συρίττοντες, οἱ  δὲ   αὐλοῦντες, οἱ δὲ δᾷδας μεγάλας
[4, 14]   καὶ τὰ κέρατα ἄθραυστοι. Πεποίηκε  δὲ   αὐτὰς καὶ μουσικάς· σύριγγος γοῦν
[4, 30]   ὑπὲρ τῆς ἀμελείας ἀπελογεῖτο. ~Βουλευομένοις  δὲ   αὐτοῖς ἐδόκει τὸν γάμον κρύπτειν,
[4, 22]   τὸν Δάφνιν φιλῆσαι θέλων. Ἰδὼν  δὲ   αὐτὸν Δάφνις θέοντα μετὰ
[4, 11]   ἀληθὲς Δάφνιδος ἐγίνετο θεατής· μαλθάσσων  δὲ   αὐτὸν τάς τε αἶγας ἐπῄνει
[4, 18]   φιλῶν ὡς ἀγαθὸν νεανίσκον, τὰ  δὲ   ἀχθόμενος εἰ Γνάθωνος ἐμπαροίνημα γενήσεται
[4, 12]   αἱ αἶγες τοῖς τράγοις. Τοῦ  δὲ   βραδέως νοήσαντος καὶ λέγοντος ὡς
[4, 28]   μὲν Λάμπις ἁρπάσας οἴχεται, νυκτὸς  δὲ   γενομένης συγκοιμήσεται. Ἐγὼ δὲ πίνω
[4, 37]   οὐδὲ αὐτῷ τῷ πατρί. ~Ἡμέρας  δὲ   γενομένης συνθέμενοι πάλιν εἰς τὸν
[4, 11]   εἰς ἀπόλαυσιν ξένης ἡδονῆς.  δὲ   Γνάθων, οἷα μαθὼν ἐσθίειν ἄνθρωπος
[4, 16]   γάμου, πείσας τοὺς δεσπότας. ~Ὁ  δὲ   Γνάθων προσεκκαυθεὶς τοῖς κατὰ τὸ
[4, 10]   ἵππου· μὲν ἀρτιγένειος,  δὲ   Γνάθων τουτὶ γὰρ ἐκαλεῖτο τὸν
[4, 20]   καὶ πολλὰ ἀφῆκε δάκρυα· τοῦ  δὲ   Γνάθωνος θρασυνομένου καὶ πληγὰς ἀπειλοῦντος,
[4, 19]   καλοῦ καὶ ἀγαθοῦ δεσπότου· παροίνημα  δὲ   Γνάθωνος οὐ δύναμαι περιιδεῖν γενόμενον,
[4, 40]   συρίττοντες, οἱ δὲ αὐλοῦντες, οἱ  δὲ   δᾷδας μεγάλας ἀνίσχοντες. Καὶ ἐπεὶ
[4, 29]   μὲν Διονυσοφάνην εὑρίσκει καθεύδοντα, τὸν  δὲ   Δάφνιν ἀγρυπνοῦντα καὶ ἔτι ἐν
[4, 31]   λοιπὸν ὡς υἱοῦ γυναῖκα, τὸν  δὲ   Δάφνιν Διονυσοφάνης ἀναστήσας μόνον
[4, 6]   μὲν ἀπῄει φίλα φρονῶν,  δὲ   Δάφνις ἀγωνιῶν τῇ Χλόῃ συνένεμεν.
[4, 14]   τοσοῦτον αἰδεσθεῖσα καὶ φοβηθεῖσα·  δὲ   Δάφνις εἱστήκει δέρμα λάσιον αἰγὸς
[4, 27]   ἔρωτα καιρὸν παραφυλάττων. ~Ἐν  δὲ   Δάφνις ἐν θυσίαις ἦν, τάδε
[4, 38]   οὐ πάνυ τερπνὸν ἦν·  δὲ   Δάφνις καὶ ἐκάλεσέ τινας αὐτῶν
[4, 34]   μητέρες θυγατρὸς οὕτω καλῆς. ~Ὄναρ  δὲ   Διονυσοφάνει μετὰ φροντίδα πολλὴν εἰς
[4, 38]   εἰς τὰς μυρίας ἐπλήρωσεν. ~Ὁ  δὲ   Διονυσοφάνης, εὐημερίας οὔσης, αὐτοῦ πρὸ
[4, 26]   τρέφων τὴν Χλόην. ~Ὁ  δὲ   Διονυσοφάνης κατεῖχε πάντας, κοινωνοὺς μετὰ
[4, 19]   αἰγῶν καὶ τράγων Δάφνις, ἐπηγγέλλετο  δὲ   δύο ἀντ´ ἐκείνου δώσειν αὐτοῖς
[4, 10]   ἀγαθὰ Λάμων καὶ Μυρτάλη· Δάφνις  δὲ   δῶρα προσεκόμισεν ἐρίφους, τυρούς, ὄρνιθας
[4, 39]   Ποιμένος Ἔρωτος· καὶ τῷ Πανὶ  δὲ   ἔδοσαν ἀντὶ τῆς πίτυος οἰκεῖν
[4, 4]   δεσπότην ἀφικόμενον διὰ μακροῦ.  δὲ   ἐθάρρει μὲν ὡς ἐπαινεθησόμενος ἐπ´
[4, 8]   ἦν λοιπὸν γῆ πηλώδης. Τῶν  δὲ   εἴ τι διέφυγε τὴν ὕβριν,
[4, 12]   θήσειν τὸ πᾶν δυνάμενος. ~Ὡς  δὲ   εἶδε χειροήθη, νύκτωρ λοχήσας ἐκ
[4, 23]   καὶ προσελθόντα κατεφίλησεν. Ἐν  δὲ   ἐκεῖνον ἐφίλει, πλῆθος τὸ λοιπὸν
[4, 34]   αὐτοῖς κατανεῦσαι τὸν γάμον· τὸν  δὲ   ἐκλύσαντα τὸ τοξάριον καὶ ἀποθέμενον
[4, 17]   σώματος μὲν ἐρῶ δούλου, κάλλους  δὲ   ἐλευθέρου. Ὁρᾷς ὡς ὑακίνθῳ μὲν
[4, 30]   ἀλλὰ ἐγέννησαν μὲν ἄλλοι, κειμένην  δὲ   ἐν ἄντρῳ Νυμφῶν ἀνέθρεψεν ὄϊς.
[4, 2]   μὲν εἰς σταδίου μῆκος, ἐπέκειτο  δὲ   ἐν χώρῳ μετεώρῳ, τὸ εὖρος
[4, 25]   τὴν σύριγγα τὴν ἐμήν· ἐγὼ  δὲ   ἐνταυθοῖ καθέζομαι. Ἡδὺ πάντες ἐξεγέλασαν
[4, 34]   δεικνύειν ἑκάστῳ τὰ γνωρίσματα, τὸ  δὲ   ἐντεῦθεν ᾄδειν τὸν ὑμέναιον. Ταῦτα
[4, 28]   Δρύας τῷ Δάφνιδι.  δὲ   ἔξω τῶν φρενῶν γενόμενος οὔτε
[4, 33]   τοὺς πολίτας, νυκτὸς κατελθόντες· τῆς  δὲ   ἐπιούσης ὄχλος ἠθροίσθη περὶ τὰς
[4, 22]   καὶ τὰ γνωρίσματα ἔδειξεν· ὅρα  δὲ   ἐπιστραφεὶς πῶς ἴασι φαιδροὶ καὶ
[4, 2]   μὲν ἔφερεν γῆ, τὰ  δὲ   ἐποίει τέχνη· ῥοδωνιαὶ καὶ ὑάκινθοι
[4, 14]   τῇ μὲν ἀρτιπαγεῖς τυρούς, τῇ  δὲ   ἐρίφους ἔτι γαλαθηνούς. Εἴ ποτε
[4, 17]   πόλιν αὑτῷ μὲν δοῦλον, ἐκείνῳ  δὲ   ἐρώμενον. Εἰς εὐθυμίαν δὲ καὶ
[4, 38]   ᾖδεν οἷα ᾄδουσι θερίζοντες,  δὲ   ἔσκωπτε τὰ ἐπὶ ληνοῖς σκώμματα·
[4, 9]   γνώμην τὸν Εὔδρομον παρελάμβανον·  δὲ   εὔνους ὢν τῷ Δάφνιδι, παρῄνει
[4, 31]   ἄνδρα μὲν ἔχουσαν ἤδη, ταχέως  δὲ   εὑρήσουσαν καὶ τὸν πατέρα καὶ
[4, 19]   παιδίων πρεσβυτέρων ἅλις ἔχοντες· ἐγὼ  δὲ   εὗρον ἐκκείμενον καὶ ὑπὸ αἰγὸς
[4, 6]   ἔχοι χειμῶνος ἐπιβάλλεσθαι τρέχων.  δὲ   ἥδετο καὶ ἐφίλει τὸν Δάφνιν
[4, 34]   ἀρίστους Μιτυληναίων ποιεῖται συμπότας. Ὡς  δὲ   ἤδη νὺξ ἦν καὶ πέπληστο
[4, 6]   καὶ ἡδονῇ γενέσθαι τρυγητοῦ. ~Μέλλοντος  δὲ   ἤδη σοβεῖν ἐς ἄστυ τοῦ
[4, 4]   πολλῶν καὶ ταρσῶν μειζόνων· τοσαύτη  δὲ   ἦν κηδεμονία, ὥστε καὶ τὰ
[4, 25]   θεραπεύσων ἐπέμφθη τις ἄλλος, οἱ  δὲ   θύσαντες Διὶ Σωτῆρι συμπόσιον συνεκρότουν.
[4, 21]   καλεῖ τὴν γυναῖκα θεασομένην·  δὲ   ἰδοῦσα μέγα καὶ αὐτὴ βοᾷ·
[4, 29]   μεθ´ ἣν τεθνήξεται λιμῷ.  δὲ   ἰδὼν {Χλόην} καὶ ἔχων ἐν
[4, 11]   οὐκ ἐκοινώνει τῷ Ἀστύλῳ, κατιὼν  δὲ   ἵνα ἔνεμεν Δάφνις, λόγῳ
[4, 15]   καὶ χλαῖναν καὶ ὑποδήματα.  δὲ   καθίσας αὐτοὺς ὥσπερ θέατρον, στὰς
[4, 38]   καὶ Δάφνις ἀλλήλους κατεφίλουν. Ἐνέμοντο  δὲ   καὶ αἱ αἶγες πλησίον, ὥσπερ
[4, 17]   ἐκείνῳ δὲ ἐρώμενον. Εἰς εὐθυμίαν  δὲ   καὶ αὐτὸν {ἐκεῖνον} θέλων προαγαγεῖν
[4, 3]   οὐδὲ Πὰν ἠμέλητο· ἐκαθέζετο  δὲ   καὶ αὐτὸς συρίζων ἐπὶ πέτρας,
[4, 8]   μιᾶς πίτυος ὡς Μαρσύαν· τάχα  δὲ   καὶ Δάφνιν, ὡς τῶν αἰγῶν
[4, 3]   τὸν νεὼν δὲ κλήματα. Εἶχε  δὲ   καὶ ἔνδοθεν νεὼς Διονυσιακὰς
[4, 13]   Διονυσοφάνης μεσαιπόλιος μὲν ἤδη, μέγας  δὲ   καὶ καλὸς καὶ μειρακίοις ἁμιλλᾶσθαι
[4, 2]   αὐταῖς προσερίζουσα. Τοσαῦτα ἥμερα. Ἦσαν  δὲ   καὶ κυπάριττοι καὶ δάφναι καὶ
[4, 8]   ἔτι καλὸν καὶ κείμενον. Ἐπέκειντο  δὲ   καὶ μέλιτται αὐτοῖς συνεχὲς καὶ
[4, 30]   καθημένοις ἐν τῷ παραδείσῳ παρῆν  δὲ   καὶ Ἄστυλος καὶ αὐτὸς
[4, 6]   ὀλίγα αὐτῷ Δάφνις ἔδωκεν, ἔδωκε  δὲ   καὶ ὅσα ἀπὸ αἰπολίου δῶρα,
[4, 31]   τοὺς λόγους τοῦ Δρύαντος. Ἐπεὶ  δὲ   καὶ τὰ γνωρίσματα εἶδε κομισθέντα,
[4, 30]   ἔοικε γὰρ οὐδὲν ἡμῖν· μαρτυρεῖ  δὲ   καὶ τὰ γνωρίσματα, πλουσιώτερα γὰρ
[4, 32]   τὸ δέρμα, τοὺς γαυλούς· ἐκέρασε  δὲ   καὶ τὴν πηγὴν οἴνῳ τὴν
[4, 33]   μὲν ἤδη τὸν γάμον, ηὔχοντο  δὲ   καὶ τὸ γένος ἄξιον τῆς
[4, 29]   ἀνθρώπους γεωργοὺς συνηλόησε πληγαῖς. Ἐσπούδαζε  δὲ   καὶ τὸν Λάμπιν δήσας ἄγειν
[4, 4]   δὲ ὅμως ἐκαλεῖτο πηγή. Παρεκελεύετο  δὲ   καὶ τῷ Δάφνιδι Λάμων
[4, 40]   ἀναρρηγνύντες, οὐχ ὑμέναιον ᾄδοντες. Δάφνις  δὲ   καὶ Χλόη γυμνοὶ συγκατακλιθέντες περιέβαλλον
[4, 12]   ἀλλὰ καὶ ἰσχυρός ἐστιν· ἐπετήρει  δὲ   καιρὸν διαλεχθῆναι περὶ αὐτοῦ τῷ
[4, 6]   ἀγωνιῶν τῇ Χλόῃ συνένεμεν. Εἶχε  δὲ   κἀκείνη πολὺ δέος· μειράκιον γὰρ
[4, 37]   τὴν ἐν ἄστει διατριβήν. Ἐδόκει  δὲ   κἀκείνοις ποιμενικούς τινας αὐτοῖς ποιῆσαι
[4, 7]   αἱμασιὰν τὰ μὲν ἀνώρυξε, τὰ  δὲ   κατέκλασε, τὰ δὲ κατεπάτησεν ὥσπερ
[4, 10]   καὶ τὰ μὲν κατέκλασαν, τὰ  δὲ   κατεπάτησαν, τὰ δὲ ἀνώρυξαν λυθέντες.
[4, 7]   ἀνώρυξε, τὰ δὲ κατέκλασε, τὰ  δὲ   κατεπάτησεν ὥσπερ σῦς. Καὶ
[4, 3]   μὲν βωμὸν κιττός, τὸν νεὼν  δὲ   κλήματα. Εἶχε δὲ καὶ ἔνδοθεν
[4, 30]   ἐδόκει τὸν γάμον κρύπτειν, ἔχειν  δὲ   κρύφα τὴν Χλόην πρὸς μόνην
[4, 10]   τὸν πώγωνα ξυρώμενος πάλαι.  δὲ   Λάμων ἅμα τῇ Μυρτάλῃ καὶ
[4, 38]   κωμήτας κατακλίνας εἱστία πολυτελῶς. Παρῆσαν  δὲ   Λάμων καὶ Μυρτάλη, Δρύας καὶ
[4, 14]   κάτω, προτείνας τὰ δῶρα·  δὲ   Λάμων οὗτος« εἶπε σοί, δέσποτα,
[4, 18]   ἀποθανεῖν, κοινωνὸν κἀκείνην λαβών·  δὲ   Λάμων προκαλεσάμενος ἔξω τῆς αὐλῆς
[4, 20]   ὀφρὺν εἰς αὐτὸν τοξοποιήσας, τὸν  δὲ   Λάμωνα πάλιν ἀνέκρινε καὶ παρεκελεύετο
[4, 7]   μὲν εὐθὺς τὸν χιτωνίσκον, βοῇ  δὲ   μεγάλῃ θεοὺς ἀνεκάλει, ὥστε καὶ
[4, 12]   βιάζεσθαι τὰς χεῖρας προσφέρων·  δὲ   μεθύοντα ἄνθρωπον καὶ ἑστῶτα μόλις
[4, 15]   ἀφ´ ὧν ἤσθιον ἔπεμψαν.  δὲ   μετὰ τῆς Χλόης ἤσθιε καὶ
[4, 16]   τὸν ἀήττητον Ἔρωτα νίκησον. Εἰ  δὲ   μή, σὲ ἐπόμνυμι, τὸν ἐμὸν
[4, 17]   λαβεῖν ἐραστὴς λευκὰ φιλήματα; Εἰ  δὲ   νέμοντος ἠράσθην, θεοὺς ἐμιμησάμην. Βουκόλος
[4, 40]   καὶ ὠνόμασαν καὶ ἔπραξαν· τότε  δὲ   νυκτὸς γενομένης πάντες αὐτοὺς παρέπεμπον
[4, 13]   καὶ ἐρωτικὸν καὶ μακρόν. Ἦν  δὲ   Διονυσοφάνης μεσαιπόλιος μὲν ἤδη,
[4, 2]   ἐθεράπευεν, ὡς ὀφθείη καλός. ~Ἦν  δὲ   παράδεισος πάγκαλόν τι χρῆμα
[4, 2]   στέλεχος στελέχους ἀφειστήκει, ἐν μετεώρῳ  δὲ   οἱ κλάδοι συνέπιπτον ἀλλήλοις καὶ
[4, 24]   ἐγὼ ὑμῖν καταλείψω γῆν, πολλοὺς  δὲ   οἰκέτας δεξιούς, χρυσόν, ἄργυρον καὶ
[4, 31]   ἀνέκρινεν εἰ παρθένος ἐστί· τοῦ  δὲ   ὀμόσαντος μηδὲν γεγονέναι φιλήματος καὶ
[4, 4]   τοῖς ἄνθεσιν πηγή, Δάφνιδος  δὲ   ὅμως ἐκαλεῖτο πηγή. Παρεκελεύετο δὲ
[4, 27]   θεραπαίνας ἐμοῦ κρείττονας. Χαιρέτω· ἐγὼ  δὲ   οὐ ζήσομαι. ~Τοιαῦτα λέγουσαν, ταῦτα
[4, 8]   δὲ οὐκ ἀκμάσει· μετόπωρον, τὰ  δὲ   οὐδένα στεφανώσει. Οὐδὲ σύ, δέσποτα
[4, 8]   ἀνθήσει· ἔσται τὸ θέρος, τὰ  δὲ   οὐκ ἀκμάσει· μετόπωρον, τὰ δὲ
[4, 8]   ἄνθρωπος. Ἀφίξεται τὸ ἦρ, τὰ  δὲ   οὐκ ἀνθήσει· ἔσται τὸ θέρος,
[4, 16]   πρὸ τῶν Δάφνιδος θυρῶν· σὺ  δὲ   οὐκέτι καλέσεις Γναθωνάριον, ὥσπερ εἰώθεις
[4, 12]   μὲν βαίνειν τράγους καλόν, τράγον  δὲ   οὐπώποτέ τις εἶδε βαίνοντα τράγον,
[4, 9]   μεθ´ ἡμέρας ἀφίξεται τρεῖς,  δὲ   παῖς αὐτοῦ τῆς ἐπιούσης πρόσεισι.
[4, 7]   ἐκ τῆς πηγῆς ἐπάξειν. Ἰδὼν  δὲ   πᾶν τὸ χωρίον δεδῃωμένον καὶ
[4, 2]   τις αὐτὸν πεδίῳ μακρῷ. Εἶχε  δὲ   πάντα δένδρα, μηλέας, μυρρίνας, ὄχνας
[4, 4]   ἱερὰν ἀγέλην ἔδοξεν ὁρᾶν. Ἐκοινώνει  δὲ   παντὸς εἰς αὐτὰς καμάτου καὶ
[4, 13]   δὲ ἀμπέλους ἐν κλήματι, τὸν  δὲ   παράδεισον ἐν κάλλει περὶ γὰρ
[4, 25]   τῷ μὲν μειρακίῳ συνηδόμενοι, τῷ  δὲ   πατρὶ αὐτοῦ δῶρα κομίζοντες· ἐν
[4, 28]   νυκτὸς δὲ γενομένης συγκοιμήσεται. Ἐγὼ  δὲ   πίνω καὶ τρυφῶ καὶ μάτην
[4, 35]   Νυμφῶν πιστευθὲν ταῖς θεαῖς, ἐμοὶ  δὲ   πλοῦτος ἐπέρρει καθ´ ἑκάστην ἡμέραν
[4, 26]   γαλαθηνοί, μελιτώματα ποικίλα· καὶ ἱερεῖα  δὲ   πολλὰ τοῖς ἐπιχωρίοις θεοῖς ἐθύετο.
[4, 26]   καὶ τῆς ἑορτῆς ἐσομένους. Παρεσκεύαστο  δὲ   πολὺς μὲν οἶνος, πολλὰ δὲ
[4, 39]   καὶ Πᾶνα καὶ Ἔρωτα, ἀγέλας  δὲ   προβάτων καὶ αἰγῶν πλείστας κτησάμενοι,
[4, 4]   ἦσαν πιότεραι τῶν ὀΐων· βουλόμενος  δὲ   προθυμότερον αὐτὸν γενέσθαι πρὸς τὸν
[4, 21]   φυλαττόμενα ἐν πήρᾳ παλαιᾷ· κομισθέντα  δὲ   πρῶτος Διονυσοφάνης ἐπέβλεπε, καὶ ἰδὼν
[4, 16]   πόδας καὶ χεῖρας κατεφίλει. Τοῦ  δὲ   πυνθανομένου τίνος ἕνεκα ταῦτα δρᾷ,
[4, 17]   μὲν πρόσωπον ἐρυθήματος μεστόν, τὸ  δὲ   στόμα λευκῶν ὀδόντων ὥσπερ ἐλέφαντος.
[4, 17]   ἔδει φοβεῖσθαι τὸν ἐρώμενον; Ἐγὼ  δὲ   σώματος μὲν ἐρῶ δούλου, κάλλους
[4, 16]   καὶ ὑπ´ ἐκείνου νεμόμενος. Σὺ  δὲ   σῶσον Γνάθωνα τὸν σὸν καὶ
[4, 18]   πατρὶ περὶ Δάφνιδος διαλέξεται. Ἀκούσας  δὲ   τὰ λεχθέντα κρύφα πάντα
[4, 22]   Ἀλλ´ ἐμὲ πρῶτον φίλησον· ὄμνυμι  δὲ   τὰς Νύμφας ὡς οὐ ψεύδομαι.
[4, 11]   ᾤετο ῥᾳδίως ὡς αἰπόλον. Γνοὺς  δὲ   ταῦτα θήρας μὲν οὐκ ἐκοινώνει
[4, 33]   τὸ κάλλος τοῦ Δάφνιδος· αἱ  δὲ   τῇ Κλεαρίστῃ συνέχαιρον ἅμα κομιζούσῃ
[4, 33]   ἔδωκαν ἄλλας τρισχιλίας, τῷ Λάμωνι  δὲ   τὴν ἡμίσειαν μοῖραν τῶν ἀγρῶν
[4, 28]   Τότε ἔβλεπον Χλόην, τότε Νῦν  δὲ   τὴν μὲν Λάμπις ἁρπάσας οἴχεται,
[4, 12]   ἔνεμεν, ἐκεῖνον μὲν φεύγων, Χλόην  δὲ   τηρῶν, Οὐδὲ Γνάθων ἔτι
[4, 7]   μὲν λαθὼν ἀπεληλύθει· Λάμων  δὲ   τῆς ἐπιούσης παρελθὼν εἰς τὸν
[4, 24]   ταῦτα συνεκθείς, ἀλλ´ ἐντάφια. Τὰ  δὲ   τῆς Τύχης ἄλλα βουλεύματα.
[4, 7]   ἁλώσεσθαι διὰ τὸν κτύπον· ἐπεῖχε  δὲ   τοῖς ἄνθεσιν, ὥστε διαφθεῖραι αὐτά.
[4, 19]   ἀνδρὸς γέροντος ἀληθῆ λόγον· ἐπόμνυμι  δὲ   τὸν Πᾶνα καὶ τὰς Νύμφας
[4, 23]   περιέβαλλον, κατεφίλουν, χαίροντες κλάοντες.  δὲ   τὸν πατέρα καὶ τὴν μητέρα
[4, 35]   Δάφνιν εὑρεῖν τι κἀμέ. Κελεύσαντος  δὲ   τοῦ Διονυσοφάνους πρότερον ἐκεῖνον λέγειν
[4, 13]   κτηνῶν, οἰκετῶν, ἀνδρῶν, γυναικῶν· μετὰ  δὲ   τοῦτο συνέταττε λόγον καὶ ἐρωτικὸν
[4, 39]   καὶ αἰγῶν πλείστας κτησάμενοι, ἡδίστην  δὲ   τροφὴν νομίζοντες ὀπώραν καὶ γάλα.
[4, 30]   ἀλλ´ οὐ συνεχώρει Δρύας, ἠξίου  δὲ   τῷ πατρὶ λέγειν καὶ πείσειν
[4, 29]   μὲν ὡς εὐεργέτῃ διηλλάττετο, τῇ  δὲ   ὑπὲρ τῆς ἀμελείας ἀπελογεῖτο. ~Βουλευομένοις
[4, 17]   τὴν κόμην ὁμοίαν ἔχει, λάμπουσι  δὲ   ὑπὸ ταῖς ὀφρύσιν οἱ ὀφθαλμοὶ
[4, 25]   τὴν νύκτα, ὥσπερ ἱκέτης. Ταχείας  δὲ   φήμης εἰς πάντας ἐλθούσης ὅτι
[4, 26]   πολλάκις καὶ μετὰ Χλόης. Οὔπω  δὲ   ὡμολόγει τὸν ἔρωτα καιρὸν παραφυλάττων.
[4, 15]   τι καὶ ὀξὺ μέλος, αἱ  δὲ   ὥσπερ λύκου προσιόντος εἰς τὴν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 8/02/2007