Livre, Chap. |
[4, 19] |
περιιδεῖν
γενόμενον,
ὃς
ἐς
Μιτυλήνην
|
αὐτὸν |
ἄγειν
ἐπὶ
γυναικῶν
ἔργα
σπουδάζει. |
[4, 17] |
Βουκόλος
ἦν
Ἀγχίσης,
καὶ
ἔσχεν
|
αὐτὸν |
Ἀφροδίτη·
αἶγας
ἔνεμε
Βράγχος,
καὶ |
[4, 22] |
βοῶντα
Δάφνι«
νομίσας
ὅτι
συλλαβεῖν
|
αὐτὸν |
βουλόμενος
τρέχει,
ῥίψας
τὴν
πήραν |
[4, 4] |
τῶν
ὀΐων·
βουλόμενος
δὲ
προθυμότερον
|
αὐτὸν |
γενέσθαι
πρὸς
τὸν
γάμον
πᾶσαν
|
[4, 33] |
καὶ
ἐσθῆτας
χειμερινὰς
καὶ
ἐλεύθερον
|
αὐτὸν |
ἔθηκαν
καὶ
ἐλευθέραν
τὴν
γυναῖκα· |
[4, 17] |
ἐρώμενον.
Εἰς
εὐθυμίαν
δὲ
καὶ
|
αὐτὸν |
{ἐκεῖνον}
θέλων
προαγαγεῖν
ἐπυνθάνετο
μειδιῶν |
[4, 12] |
τῷ
Ἀστύλῳ
καὶ
ἤλπιζε
δῶρον
|
αὐτὸν |
ἕξειν
παρὰ
τοῦ
νεανίσκου
πολλὰ |
[4, 40] |
καὶ
ἔδρασέ
τι
Δάφνις
ὧν
|
αὐτὸν |
ἐπαίδευσε
Λυκαίνιον,
καὶ
τότε
Χλόη |
[4, 17] |
αἶγας
ἔνεμε
Βράγχος,
καὶ
Ἀπόλλων
|
αὐτὸν |
ἐφίλησε·
ποιμὴν
ἦν
Γανυμήδης,
καὶ |
[4, 29] |
καὶ
καιρὸν
ἥκειν
διαλλαγῶν
πρὸς
|
αὐτὸν |
νομίζων
τινὰς
τῶν
τοῦ
Ἀστύλου |
[4, 22] |
Δάφνιν
φιλῆσαι
θέλων.
Ἰδὼν
δὲ
|
αὐτὸν |
ὁ
Δάφνις
θέοντα
μετὰ
πολλῶν
|
[4, 17] |
ἐφίλησε·
ποιμὴν
ἦν
Γανυμήδης,
καὶ
|
αὐτὸν |
ὁ
τῶν
ὅλων
βασιλεὺς
ἥρπασε. |
[4, 27] |
Ὀνειροπολεῖ
γάμους
πλουσίους.
Τί
γὰρ
|
αὐτὸν |
ὀμνύειν
ἀντὶ
τῶν
Νυμφῶν
τὰς |
[4, 19] |
Ἀστύλου
μὲν
οὖν
εἶναι
δοῦλον
|
αὐτὸν |
οὐχ
ὑπερηφανῶ,
καλὸν
οἰκέτην
καλοῦ |
[4, 17] |
ἄπειρος
ἐρωτικῆς
λύπης,
ἀλλ´
αἰτήσειν
|
αὐτὸν |
παρὰ
τοῦ
πατρὸς
ἐπηγγείλατο
καὶ |
[4, 2] |
πλέθρων
τεττάρων.
Εἴκασεν
ἄν
τις
|
αὐτὸν |
πεδίῳ
μακρῷ.
Εἶχε
δὲ
πάντα |
[4, 11] |
Δάφνιδος
ἐγίνετο
θεατής·
μαλθάσσων
δὲ
|
αὐτὸν |
τάς
τε
αἶγας
ἐπῄνει
καὶ |
[4, 20] |
ἐκέλευσε,
σφόδρα
τὴν
ὀφρὺν
εἰς
|
αὐτὸν |
τοξοποιήσας,
τὸν
δὲ
Λάμωνα
πάλιν |
[4, 7] |
ποιήσειε
πικρόν·
καὶ
εἰδὼς
πάνυ
|
αὐτὸν |
τῷ
παραδείσῳ
τερπόμενον,
ἔγνω
τοῦτον, |
[4, 31] |
εἰς
τὸν
Δάφνιν
καὶ
ὁρῶν
|
αὐτὸν |
χλωριῶντα
καὶ
κρύφα
δακρύοντα
ταχέως
|