Livre, Chap.
[2, 22]	μοι λύκος ἥρπασε, πολέμιοι δὲ	τὴν	ἀγέλην ὅλην καὶ τὴν συννέμουσαν.
[2, 38]	ἀληθινῆς εὑρεθεῖσαν τὴν Χλόην ἀπήλαυνε	τὴν	ἀγέλην συρίζων νυκτὸς ἤδη ἐπιγινομένης·
[2, 11]	εἰ μὴ θόρυβος τοιόσδε πᾶσαν	τὴν	ἀγροικίαν ἐκείνην κατέλαβε. ~Νέοι Μηθυμναῖοι
[2, 27]	μαινομέναις φρεσὶν ἐτολμήσατε; Πολέμου μὲν	τὴν	ἀγροικίαν ἐνεπλήσατε τὴν ἐμοὶ φίλην,
[2, 23]	καὶ πολλοὺς ἤδη πολέμους ἐπολέμησε	τὴν	ἀγροικίαν καταλιπών· καὶ ἄπεισι τοῖς
[2, 39]	τὸ αἰπόλιον τοῦτο ὄμοσον καὶ	τὴν	αἶγα ἐκείνην, ἥ σε ἀνέθρεψε,
[2, 3]	τρισὶ κατάρρυτος· ἂν περιέλῃ τις	τὴν	αἱμασιάν, ἄλσος ὁρᾶν οἰήσεται. ~Εἰσελθόντι
[2, 26]	τοῖς ναύταις· οὐκ εἶχον δὲ	τὴν	αἰτίαν συμβαλεῖν οὐδὲν γὰρ ἱερὸν
[2, 26]	τῆς ὀρθίου πέτρας τῆς ὑπὲρ	τὴν	ἄκραν σύριγγος ἦχος· ἀλλὰ οὐκ
[2, 24]	σωθείσης Χλόης θύσειν τῶν αἰγῶν	τὴν	ἀρίστην. Δραμὼν δὲ καὶ ἐπὶ
[2, 30]	δὲ ἐν τούτῳ τῶν αἰγῶν	τὴν	ἀρίστην συλλαβὼν καὶ κιττῷ στεφανώσας,
[2, 34]	ἔφευγε καὶ τὸν Πᾶνα καὶ	τὴν	βίαν· φεύγουσα κάμνουσα ἐς δόνακας
[2, 28]	ἐπ´ αὐτῆς τῆς ναυαρχίδος εἰς	τὴν	γῆν αὐτὴν κομίζει. Κἀκείνη ἄρτι
[2, 13]	ἐκ τῆς πρύμνης ἄκρας εἰς	τὴν	γῆν ἔδησαν· ἔπειτα τοὺς κύνας
[2, 12]	καὶ τὴν ναῦν ἀνεῖλκον ἐπὶ	τὴν	γῆν νύκτα χειμέριον δεδοικότες. ~Τῶν
[2, 17]	Δάφνιν, ἀλλὰ μηδὲ τὰς αἶγας,	τὴν	δὲ θάλασσαν καὶ τὸν ἄνεμον,
[2, 2]	ἐφίλησε καὶ τὸν Δάφνιν παρώξυνε,	τὴν	δὲ Χλόην ἐλύπησεν· οἱ δὲ
[2, 33]	ἐμπνεομένη. Πέμπει οὖν Τίτυρον ἐπὶ	τὴν	ἑαυτοῦ σύριγγα, τῆς ἐπαύλεως ἀπεχούσης
[2, 19]	ἐλθόντες οἱ Μηθυμναῖοι μόλις εἰς	τὴν	ἑαυτῶν, ὁδοιπόροι μὲν ἀντὶ ναυτῶν,
[2, 11]	ἀκολουθῶν. Καὶ γνωρίσαντες τῶν ὀνείρων	τὴν	εἰκόνα κατέκειντο πολὺν χρόνον ὥσπερ
[2, 27]	Πολέμου μὲν τὴν ἀγροικίαν ἐνεπλήσατε	τὴν	ἐμοὶ φίλην, ἀγέλας δὲ βοῶν
[2, 30]	κιττόν, τὸν τῶν προβάτων ὠρυγμόν,	τὴν	ἐπανθήσασαν τῇ κεφαλῇ πίτυν, τὸ
[2, 24]	φυλλάδας, ἃς ἔκοψεν, ἐπανῆλθεν εἰς	τὴν	ἔπαυλιν, καὶ τοὺς ἀμφὶ τὸν
[2, 10]	ἀλλήλων ἔκειντο. Ἐνθεώτεροι δὴ κατὰ	τὴν	ἐπιοῦσαν ἡμέραν ἀνέστησαν καὶ ῥοίζῳ
[2, 24]	Νύμφας ὄναρ ἰδεῖν, εὐχόμενος δὲ	τὴν	ἡμέραν γενέσθαι ταχέως, ἐν ᾗ
[2, 8]	διὰ τοῦτο θᾶττον εὐχόμεθα γενέσθαι	τὴν	ἡμέραν. Σχεδὸν τοῦτό ἐστιν ὁ
[2, 7]	αὐτὸν τῆς Πίτυος ἐρασθέντα· ἐπῄνουν	τὴν	Ἠχὼ τὸ Ἀμαρυλλίδος ὄνομα μετ´
[2, 15]	ἐποιούμεθα θηρίων. Ἐν τούτῳ πρὸς	τὴν	θάλασσαν αἱ αἶγες τούτου κατελθοῦσαι
[2, 26]	πίτυος ἐστεφανωμένη. Ἐγίνετο καὶ περὶ	τὴν	θάλασσαν αὐτὴν πολλὰ παράδοξα. Αἵ
[2, 14]	Μηθυμναίοις γενομένης οἱ μὲν ἐπὶ	τὴν	θάλασσαν ἔθεον, οἱ δὲ τοὺς
[2, 13]	τῆς πρότερον ῥαγείσης, κρύφα ἐπὶ	τὴν	θάλασσαν ἐλθών, ἀφρουρήτῳ τῇ νηῒ
[2, 13]	ὀρεινὰ καταλιποῦσαι μᾶλλόν τι πρὸς	τὴν	θάλασσαν ὥρμησαν· ἔχουσαι δὲ οὐδὲν
[2, 21]	ἔνθα ἐκαθέζοντο, ποτὲ δὲ ἐπὶ	τὴν	θάλασσαν ὡς ὀψόμενος αὐτήν, ποτὲ
[2, 16]	ὀρῶν καὶ τῶν πεδίων ἐπὶ	τὴν	θάλασσαν, ὥσπερ λύκοι. Ἀλλὰ ἀπέφαγον
[2, 38]	αὐτὴν ὁμοίῳ διαδόχῳ. ~Ὁ δὲ	τὴν	ἰδίαν ἀναθεὶς τῷ Πανὶ τὴν
[2, 37]	χηλὰς μιμούμενος, ἡ δὲ ἐνέφαινε	τὴν	κάμνουσαν ἐν τῇ φυγῇ. Ἔπειτα
[2, 7]	ὕπνον ᾑρούμην. Ἤλγουν τὴν ψυχήν,	τὴν	καρδίαν ἐπαλλόμην, τὸ σῶμα ἐψυχόμην·
[2, 20]	ἐρίφοις τροφήν· ὥστε ἄνωθεν θεασάμενος	τὴν	καταδρομὴν ἐνέκρυψεν αὑτὸν στελέχει κοίλῳ
[2, 13]	πείσματος καὶ ὡμολόγει γὰρ οὐδεὶς	τὴν	κλοπὴν ὀλίγα μεμψάμενοι τοὺς ξενοδόχους
[2, 27]	πρόβατα. Ἀνάστα δὴ καὶ ἐκβίβαζε	τὴν	κόρην μεθ´ ὧν εἶπον. Ἡγήσομαι
[2, 34]	Πὰν τοὺς δόνακας ὀργῇ τεμών,	τὴν	κόρην οὐχ εὑρών, τὸ πάθος
[2, 1]	ταπεινοτέρας ἀπετρύγα. Πᾶσα γὰρ κατὰ	τὴν	Λέσβον ἡ ἄμπελος ταπεινή, οὐ
[2, 36]	βλέπειν καὶ τὰς ἀμπέλους καὶ	τὴν	ληνὸν καὶ τοὺς πίθους καὶ
[2, 16]	θάλασσαν, ὥσπερ λύκοι. Ἀλλὰ ἀπέφαγον	τὴν	λύγον· οὐ γὰρ εἶχον ἐν
[2, 13]	τὴν ναῦν αἱ θρασύτεραι αὐτῶν	τὴν	λύγον τὴν χλωράν, ᾗ δέδετο
[2, 37]	δὲ λαβὼν τὴν Φιλητᾶ σύριγγα	τὴν	μεγάλην ἐσύρισε γοερὸν ὡς ἐρῶν,
[2, 30]	διὰ τὰς Νύμφας ἔζησε. Καὶ	τὴν	μὲν ἀποπέμπει κομίσουσαν τοὺς ἀμφὶ
[2, 23]	κατ´ ἐκείνην, ὡς μήτε εἰς	τὴν	Μήθυμναν κομισθεῖσα δουλεύοι μὴτε μέρος
[2, 22]	ἄπειμι παρὰ τὸν πατέρα καὶ	τὴν	μητέρα ἄνευ τῶν αἰγῶν, ἄνευ
[2, 13]	ἐν ψάμμῳ τρώξιμον, ἐλθοῦσαι πρὸς	τὴν	ναῦν αἱ θρασύτεραι αὐτῶν τὴν
[2, 12]	ὥρας ἐνεστώσης ἐνθαλαττεύειν· ὥστε καὶ	τὴν	ναῦν ἀνεῖλκον ἐπὶ τὴν γῆν
[2, 15]	τήν τε λύγον κατεσθίουσι καὶ	τὴν	ναῦν ἀπολύουσιν. Εἶδες αὐτὴν ἐπὶ
[2, 19]	ποιμένων, κατηγοροῦντες δὲ Μιτυληναίων, ὡς	τὴν	ναῦν ἀφελομένων καὶ τὰ χρήματα
[2, 13]	μακρὰν στρέψαντες ὡς σχοῖνον, ταύτῃ	τὴν	ναῦν ἐκ τῆς πρύμνης ἄκρας
[2, 38]	γοῦν ἀρχομένης ἡμέρας ἦλθον εἰς	τὴν	νομήν· καὶ τὰς Νύμφας προτέρας,
[2, 11]	διελύθησαν καὶ τὰς ἀγέλας ἀπήλαυνον,	τὴν	νύκτα μισοῦντες. Ἴσως δὲ ἄν
[2, 30]	τὸ πολεμικὸν καὶ τὸ εἰρηνικόν,	τὴν	νύκτα τὴν φοβεράν, ὅπως αὐτῇ
[2, 19]	δέκα ναῦς καθελκύσαντα κακουργεῖν αὐτῶν	τὴν	παραλίαν· πλησίον γὰρ χειμῶνος ὄντος
[2, 3]	καρβατίνας ὑποδεδεμένος, πήραν ἐξηρτημένος, καὶ	τὴν	πήραν παλαιάν. Οὗτος πλησίον καθίσας
[2, 24]	ἀρίστην. Δραμὼν δὲ καὶ ἐπὶ	τὴν	πίτυν, ἔνθα τὸ τοῦ Πανὸς
[2, 39]	τὸν Πᾶνα ὤμοσεν ἐλθὼν ἐπὶ	τὴν	πίτυν μὴ ζήσεσθαι μόνος ἄνευ
[2, 38]	ἀπήλαυνε δὲ καὶ ἡ Χλόη	τὴν	ποίμνην τῷ μέλει τῆς σύριγγος
[2, 38]	τὴν ἰδίαν ἀναθεὶς τῷ Πανὶ	τὴν	σμικρὰν καὶ φιλήσας ὡς ἐκ
[2, 30]	ταῖς περιβολαῖς θαλπούσης γενόμενος ἐπὶ	τὴν	συνήθη φηγὸν ἔρχεται· καὶ ὑπὸ
[2, 22]	δὲ τὴν ἀγέλην ὅλην καὶ	τὴν	συννέμουσαν. Καὶ τὰς μὲν αἶγας
[2, 21]	εὑρὼν ἀλλὰ ἐρημίαν πολλὴν καὶ	τὴν	σύριγγα ἐρριμμένην, ᾗ συνήθως ἐτέρπετο
[2, 27]	λαφύρων πλέοντες, οὔτε τήνδε φεύξεσθε	τὴν	σύριγγα τὴν ὑμᾶς ταράττουσαν· ἀλλὰ
[2, 35]	γλυκύτερον, καὶ ὁ Τίτυρος ἐφίσταται	τὴν	σύριγγα τῷ πατρὶ κομίζων, μέγα
[2, 37]	θαυμάσας φιλεῖ τε ἀναπηδήσας καὶ	τὴν	σύριγγα χαρίζεται φιλήσας καὶ εὔχεται
[2, 37]	Λάμωνος. Ὁ Δάφνις Πᾶνα ἐμιμεῖτο,	τὴν	Σύριγγα Χλόη· ὁ μὲν ἱκέτευε
[2, 28]	νεῶν καλέσας τοὺς ἡγεμόνας ἐκέλευσε	τὴν	ταχίστην ἐν τοῖς αἰχμαλώτοις ἀναζητεῖσθαι
[2, 27]	ἰχθύων θήσω καταδύσας, εἰ μὴ	τὴν	ταχίστην καὶ Χλόην ταῖς Νύμφαις
[2, 33]	ἄπνουν μεμψάμενος, καὶ ἔλαβε σύριγγα	τὴν	τοῦ Δάφνιδος· ἡ δὲ ἦν
[2, 11]	θλῖψιν τοῖς στόμασι παρέχουσαι. Κατὰ	τὴν	τῶν χειρῶν προσβολὴν βιαιότερον δή
[2, 20]	ἔνεμε τὰς αἶγας ἀλλ´ ἐς	τὴν	ὕλην ἀνελθὼν φυλλάδα χλωρὰν ἔκοπτεν,
[2, 37]	φυγῇ. Ἔπειτα Χλόη μὲν εἰς	τὴν	ὕλην ὡς εἰς ἕλος κρύπτεται,
[2, 27]	οὔτε τήνδε φεύξεσθε τὴν σύριγγα	τὴν	ὑμᾶς ταράττουσαν· ἀλλὰ ὑμᾶς βορὰν
[2, 21]	ἐλεεινὸν κωκύων ποτὲ μὲν πρὸς	τὴν	φηγὸν ἔτρεχεν ἔνθα ἐκαθέζοντο, ποτὲ
[2, 37]	ἕλος κρύπτεται, Δάφνις δὲ λαβὼν	τὴν	Φιλητᾶ σύριγγα τὴν μεγάλην ἐσύρισε
[2, 30]	καὶ τὸ εἰρηνικόν, τὴν νύκτα	τὴν	φοβεράν, ὅπως αὐτῇ ὁδὸν ἀγνοούσῃ
[2, 34]	ὄργανον ἀλλὰ παρθένος καλὴ καὶ	τὴν	φωνὴν μουσική· αἶγας ἔνεμεν, Νύμφαις
[2, 38]	ὡς ἐκ φυγῆς ἀληθινῆς εὑρεθεῖσαν	τὴν	Χλόην ἀπήλαυνε τὴν ἀγέλην συρίζων
[2, 2]	ληνοῖς ποικίλας φωνὰς ἔρριπτον ἐπὶ	τὴν	Χλόην καὶ ὥσπερ ἐπί τινα
[2, 30]	μετεώρου θεασάμενος τὰς ἀγέλας καὶ	τὴν	Χλόην, μέγα βοήσας ὦ Νύμφαι
[2, 31]	~Ἤδη δὲ παρόντων τῶν ἀμφὶ	τὴν	Χλόην, πῦρ ἀνακαύσας καὶ τὰ
[2, 29]	~Καὶ ταῦτα μὲν περιίσταται κύκλῳ	τὴν	Χλόην ὥσπερ χορός, σκιρτῶντα καὶ
[2, 13]	αἱ θρασύτεραι αὐτῶν τὴν λύγον	τὴν	χλωράν, ᾗ δέδετο ἡ ναῦς,
[2, 7]	προσεφερόμην οὔτε ὕπνον ᾑρούμην. Ἤλγουν	τὴν	ψυχήν, τὴν καρδίαν ἐπαλλόμην, τὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/12/2006