Chapitres |
[31] |
συνθεωρεῖν
αὐτόθεν,
ὅτι
τοῦ
ἀναμαρτήτου
|
πολὺ |
ἀφεστῶτες
οἱ
τηλικοῦτοι
ὅμως
παντὸς |
[30] |
Νεῖλον
καὶ
Ἴστρον
ἢ
Ῥῆνον,
|
πολὺ |
δ´
ἔτι
μᾶλλον
τὸν
Ὠκεανόν· |
[36] |
εἰρήνη
διαφθείρει
τὰς
μεγάλας
φύσεις,
|
πολὺ |
δὲ
μᾶλλον
ὁ
κατέχων
ἡμῶν |
[8] |
ἀλλὰ
τὴν
ἀτυχίαν
ἐποίησεν
αἰώνιον.
|
πολὺ |
δὲ
τῶν
περὶ
τὴν
θεομαχίαν |
[17] |
ταῖς
τῶν
σχημάτων
εἰδοποιίαις
παρὰ
|
πολὺ |
ἐμπρακτότερα
καὶ
σοβαρώτερα
συντείνει
τὰ |
[26] |
ἰδιωτισμὸς
ἐνίοτε
τοῦ
κόσμου
παρὰ
|
πολὺ |
ἐμφανιστικώτερον·
ἐπιγινώσκεται
γὰρ
αὐτόθεν
ἐκ |
[15] |
ἀλλ´
ἐπεὶ
τὸ
πάντα
διακριβοῦν
|
πολὺ |
ἔργον
ἐν
τῷ
παρόντι,
μᾶλλον |
[11] |
οἶμαι,
πάντη
νέμεται
καὶ
ἀνειλεῖται,
|
πολὺ |
ἔχων
καὶ
ἐπίμονον
ἀεὶ
τὸ |
[28] |
ἄκρων
ἀναμαρτήτους
ὡς
ἐπὶ
τὸ
|
πολὺ |
καὶ
ἀσφαλεστέρας
διαμένειν,
τὰ
δὲ |
[30] |
ἀρετῶν,
ἀλλὰ
καὶ
τῷ
πλήθει
|
πολὺ
|
λειπόμενος
ὁ
Λυσίας
ὅμως
πλεῖον |
[19] |
τὰς
ὑπερβάσεις
παραβόλῳ
καὶ
ἀκροσφαλεῖ
|
πολὺ |
μᾶλλον
ἐκπλήττει.
φειδὼ
δὲ
τῶν
|
[24] |
δοκῶν,
ὅμως
διὰ
τοῦ
πάθους
|
πολὺ
|
πλέον
ἐπέστρεψεν.
οὐκ
ἄλλως
ἡ |
[6] |
μεγέθους
φαντασίαν
ἔχοι
τοιαύτην,
ᾗ
|
πολὺ |
πρόσκειται
τὸ
εἰκῇ
προσαναπλαττόμενον,
ἀναπτυττόμενα
|
[25] |
κυριολογίᾳ
καὶ
εἰς
κόσμον
ἐπὶ
|
πολὺ
|
συνηχεῖ,
καὶ
μάλιστ´
ἂν
μὴ |
[31] |
μὲν
ἀδιάπτωτον
ὡς
ἐπὶ
τὸ
|
πολὺ |
τέχνης
ἐστὶ
κατόρθωμα,
τὸ
δ´ |
[19] |
τῷ
γένει
τούτῳ
κατακορέστατος
καὶ
|
πολὺ |
τὸ
ἀγωνιστικὸν
ἐκ
τοῦ
ὑπερβιβάζειν
|
[11] |
ὁ
μὲν
ῥήτωρ
ἅτε
παθητικώτερος
|
πολὺ |
τὸ
διάπυρον
ἔχει
καὶ
θυμικῶς |
[6] |
καὶ
ὅσα
δὴ
ἄλλα
ἔχει
|
πολὺ |
τὸ
ἔξωθεν
προστραγῳδούμενον
οὐκ
ἂν |
[29] |
ἐπικείμενα,
διασυρμός
τε
ἐπιδέξιος
καὶ
|
πολὺ |
τὸ
κωμικὸν
ἔχων
καὶ
μετὰ |
[35] |
τῆς
θαλάσσης,
ὡς
τὸ
ζεσάσης"
|
πολὺ |
τὸ
ὕψος
περισπᾷ
διὰ
τὸ |
[4] |
ὡς
οἱ
Λακεδαιμόνιοι
διὰ
τοῦτο
|
πολὺ |
τοῦ
Ἰσοκράτους
κατ´
ἀνδρείαν
ἐλείποντο, |
[16] |
ἔξοχον
ἀλλὰ
καὶ
ἐγγυτέρω
παρὰ
|
πολὺ |
φαίνεται.
οὐκοῦν
κἀπὶ
τῶν
λόγων |