Chapitres |
[8] |
Ἑλλήνων
ἐπέχει
μάχην·
ἔνθα
δὴ
|
ὁ |
Αἴας
ἀμηχανῶν
Ζεῦ
πάτερ
(φησίν) |
[35] |
περισπᾷ
διὰ
τὸ
κακόστομον·
ἀλλ´
|
ὁ |
ἄνεμος"
φησίν
ἐκοπίασε"
καὶ
τοὺς |
[31] |
τὸ
μέγεθος,
φύσει
δὲ
λογικὸν
|
ὁ |
ἄνθρωπος·
κἀπὶ
μὲν
ἀνδριάντων
ζητεῖται |
[28] |
αὐτῆς
ἕνεκα·
ἐπείτοιγε
καὶ
ἄπτωτος
|
ὁ |
Ἀπολλώνιος
ἐν
τοῖς
Ἀργοναύταις
ποιητής, |
[1] |
συνεπικρινεῖς
ἀληθέστατα·
εὖ
γὰρ
δὴ
|
ὁ |
ἀποφηνάμενος
τί
θεοῖς
ὅμοιον
ἔχομεν
|
[23] |
πολέμῳ·
ὣς
ἐσσυμένως
ἐμάχοντο"
καὶ
|
ὁ |
Ἄρατος·
μὴ
κείνῳ
ἐνὶ
μηνὶ |
[9] |
ὑπὲκ
θανάτοιο
φέρονται.
ἐπεχείρησε
καὶ
|
ὁ |
Ἄρατος
τὸ
αὐτὸ
τοῦτο
μετενεγκεῖν, |
[20] |
ὅμως
χυθεὶς
εἰς
τὰ
πληθυντικὰ
|
ὁ |
ἀριθμὸς
συνεπλήθυσε
καὶ
τὰς
ἀτυχίας· |
[9] |
ὑπὲκ
θανάτοιο
φέρονται.
οὐκ
ἄλλως
|
ὁ |
Ἀρχίλοχος
ἐπὶ
τοῦ
ναυαγίου,
καὶ |
[4] |
ἐν
τοῖς
ὀφθαλμοῖς,
ὡς
καὶ
|
ὁ
|
Ἀχιλλεὺς
τοῦ
Ἀγαμέμνονος
ὀνειδίζων
τὸ |
[24] |
ὀργὴν
ἔχων
εὑρεθήσεται
ἐφ´
οἷς
|
ὁ |
βδελυρὸς
οὗτος
καὶ
ἀναιδὴς
βιάζεται; |
[27] |
τρεῖς
ἐπὶ
ταὐτοῦ
νομοθετοῦσι
τάττεσθαι.
|
ὁ |
γὰρ
Δημοσθένης
ὅρος
καὶ
τῶν |
[8] |
μάλιστα
φρονηματίας
ἐμπίπτει
τὰ
ὑπερφυᾶ·
|
ὁ |
γὰρ
τῷ
Παρμενίωνι
φήσαντι
ἐγὼ |
[32] |
ἔχοντ´
ἐπιστολῆς
Λακωνικῆς.
καὶ
γὰρ
|
ὁ |
γέλως
πάθος
ἐν
ἡδονῇ.
αἱ |
[32] |
δὲ
καὶ
εἰς
ὑπεναντιώσεις
ἀντιπεριίσταται.
|
ὁ |
γοῦν
Ἰσοκράτης
οὐκ
οἶδ´
ὅπως |
[32] |
Ἕλληνας
εὐεργεσίαις
ὑπερβάλλει
τὴν
Λακεδαιμονίων,
|
ὁ
|
δ´
εὐθὺς
ἐν
τῇ
εἰσβολῇ |
[29] |
οἶδ´
εἴ
τις
ἄλλος,
διέθετο.
|
ὁ |
δὲ
Δημοσθένης
ἀνηθοποίητος,
ἀδιάχυτος,
ἥκιστα |
[19] |
ὑπερβάσεσιν
ἀπ´
ἀλλήλων
ἄγειν
δεινότατος.
|
ὁ |
δὲ
Δημοσθένης
οὐχ
οὕτως
μὲν |
[29] |
(οὐδεὶς
γοῦν
Ὑπερείδην
ἀναγινώσκων
φοβεῖται)
|
ὁ |
δὲ
ἔνθεν
ἑλὼν
τοῦ
μεγαλοφυεστάτου |
[14] |
ἐνθουσιᾷ
δὴ
δῶμα,
βακχεύει
στέγη"
|
ὁ |
δὲ
Εὐριπίδης
τὸ
αὐτὸ
τοῦθ´ |
[11] |
διάπυρον
ἔχει
καὶ
θυμικῶς
ἐκφλεγόμενον,
|
ὁ |
δέ,
καθεστὼς
ἐν
ὄγκῳ
καὶ |
[11] |
ἐν
ὕψει
τὸ
πλέον
ἀποτόμῳ,
|
ὁ |
δὲ
Κικέρων
ἐν
χύσει,
καὶ |
[11] |
τινι
παρεικάζοιτ´
ἂν
ἢ
κεραυνῷ,
|
ὁ |
δὲ
Κικέρων
ὡς
ἀμφιλαφής
τις |
[9] |
ἔχει
τὰ
λεγόμενα
ἢ
δέος.
|
ὁ |
δὲ
Ὅμηρος
πῶς;
ἓν
γὰρ |
[28] |
ἐν
τῷ
γλαφυρῷ
πάντη
κεκαλλιγραφημένοι,
|
ὁ |
δὲ
Πίνδαρος
καὶ
ὁ
Σοφοκλῆς |
[22] |
δὲ
σφαδᾴζων
ἀποσείεται
τὸν
Κῦρον,
|
ὁ |
δὲ
πίπτει.
τοιοῦτος
ἐν
τοῖς |
[9] |
ξύλον
ἄιδ´
ἐρύκει"
οὐκοῦν
ἀπείργει.
|
ὁ |
δὲ
ποιητὴς
οὐκ
εἰς
ἅπαξ |
[8] |
ἐποίησε
τὸ
εἴδωλον,
ἀλλὰ
μισητόν.
|
ὁ |
δὲ
πῶς
μεγεθύνει
τὰ
δαιμόνια; |
[22] |
εἰς
τὴν
γαστέρα
τὸν
ἵππον·
|
ὁ |
δὲ
σφαδᾴζων
ἀποσείεται
τὸν
Κῦρον, |
[19] |
ἀκμῆς
ἔχεται
ἡμῖν
τὰ
πράγματα.
|
ὁ |
δὲ
τὸ
μὲν
ἄνδρες
Ἴωνες" |
[4] |
ἐν
τριάκοντα
ἔτεσι
Μεσσήνην
παρέλαβον,
|
ὁ |
δὲ
τὸν
πανηγυρικὸν
ἐν
μόνοις |
[2] |
δὲ
καὶ
χαλινοῦ.
ὅπερ
γὰρ
|
ὁ |
Δημοσθένης
ἐπὶ
τοῦ
κοινοῦ
τῶν |
[33] |
ὄντι
θαυμάσιον,
ὃ
τῷ
ψηφίσματι
|
ὁ
|
Δημοσθένης
ἐπιφέρει·
τοῦτο
τὸ
ψήφισμα |
[9] |
ναυαγίου,
καὶ
ἐπὶ
τῇ
προσαγγελίᾳ
|
ὁ |
Δημοσθένης·
ἑσπέρα
μὲν
γὰρ
ἦν" |
[29] |
πάντα
ἑξῆς
{καὶ}
μονοτόνως
ὡς
|
ὁ |
Δημοσθένης
λέγει·
τό
τε
ἠθικὸν |
[15] |
ἕνεκα
καὶ
δὴ
διέξιμεν.
ἀπόδειξιν
|
ὁ |
Δημοσθένης
ὑπὲρ
τῶν
πεπολιτευμένων
εἰσφέρει· |
[32] |
ἀμφοῖν
ἡ
ἐπίτασις·
καί
πως
|
ὁ |
διασυρμὸς
ταπεινότητός
ἐστιν
αὔξησις.
~Ἡ |
[24] |
δὲ
τοῖά
τινα
καὶ
τοῖα
|
ὁ |
Ἕκτωρ,
νυνὶ
δ´
ἔφθακεν
ἄφνω |
[14] |
ἠνάγκασεν.
ἔστι
μὲν
οὖν
φιλοπονώτατος
|
ὁ |
Εὐριπίδης
δύο
ταυτὶ
πάθη,
μανίας |
[14] |
καὶ
ἀμαλάκτους
φέροντος,
ὅμως
ἑαυτὸν
|
ὁ |
Εὐριπίδης
κἀκείνοις
ὑπὸ
φιλοτιμίας
τοῖς |
[33] |
σοι
διότι
τῆς
συνθέσεως
ποιητὴς
|
ὁ |
Εὐριπίδης
μᾶλλόν
ἐστιν
ἢ
τοῦ |
[8] |
τοὺς
ἐν
Κίρκης
συοφορβουμένους,
οὓς
|
ὁ |
Ζωίλος
ἔφη
χοιρίδια
κλαίοντα,
καὶ |
[14] |
γοῦν
Φαέθοντι
παραδιδοὺς
τὰς
ἡνίας
|
ὁ |
Ἥλιος,
ἔλα
δὲ
μήτε
Λιβυκὸν |
[31] |
τὸν
γράφοντα
ὡς
ὁ
Κολοσσὸς
|
ὁ |
ἡμαρτημένος
οὐ
κρείττων
ἢ
ὁ |
[23] |
περικλύζοιο
θαλάσσῃ"
ὧδέ
που
καὶ
|
ὁ |
Ἡρόδοτος·
ἀπὸ
δὲ
Ἐλεφαντίνης
πόλεως |
[8] |
μὲν
δυσδαιμονοῦσιν
ἀπόκειται
λιμὴν
κακῶν
|
ὁ |
θάνατος,
τῶν
θεῶν
δ´
οὐ |
[3] |
εἶδος
ἐν
τοῖς
παθητικοῖς,
ὅπερ
|
ὁ |
Θεόδωρος
παρένθυρσον
ἐκάλει.
ἔστι
δὲ |
[28] |
βουκολικοῖς
πλὴν
ὀλίγων
τῶν
ἔξωθεν
|
ὁ |
Θεόκριτος
ἐπιτυχέστατος·
ἆρ´
οὖν
Ὅμηρος |
[35] |
τηλικούτου
πάθους
ἀνοίκειον.
ὁμοίως
καὶ
|
ὁ |
Θεόπομπος
ὑπερφυῶς
σκευάσας
τὴν
τοῦ |
[8] |
εἰσβολῇ
γράψας
τῶν
νόμων
εἶπεν
|
ὁ |
Θεός"
φησί,
τί;
γενέσθω
φῶς, |
[27] |
διόπερ
ὁ
μὲν
Ἀριστοτέλης
καὶ
|
ὁ |
Θεόφραστος
μειλίγματά
φασί
τινα
τῶν
|
[22] |
πίπτει.
τοιοῦτος
ἐν
τοῖς
πλείστοις
|
ὁ |
Θουκυδίδης.
~Ἐναγώνιος
δ´
ὁμοίως
καὶ |
[32] |
μεγέθει
τινὶ
συνεκφωνῶνται
περιστάσεως,
ὅπερ
|
ὁ |
Θουκυδίδης
ἐπὶ
τῶν
ἐν
Σικελίᾳ |
[19] |
ἀλλ´
ἠναγκασμένα.
ἔτι
δὲ
μᾶλλον
|
ὁ |
Θουκυδίδης
καὶ
τὰ
φύσει
πάντως |
[27] |
ἐντὸς
ἔχουσαν
ὁποῖον
μάλαγμα,
ἵν´
|
ὁ |
θυμὸς
ὁπότ´
ἐν
αὐτῇ
ζέσῃ |
[26] |
Φίλιππος
ἀναγκοφαγῆσαι
πράγματα.
ἔστιν
ἄρ´
|
ὁ |
ἰδιωτισμὸς
ἐνίοτε
τοῦ
κόσμου
παρὰ |
[27] |
ἐλαττώμασιν
ἐπιχειρῶν
ὅμως
αὐτὸ
καὶ
|
ὁ |
Καικίλιος
ἐν
τοῖς
ὑπὲρ
Λυσίου
|
[4] |
δύο,
ἐπειδὴ
τὰ
πλείω
προέλαβεν
|
ὁ |
Καικίλιος.
ἐπαινῶν
Ἀλέξανδρον
τὸν
μέγαν, |
[7] |
προειπόντες,
ὅτι
τῶν
πέντε
μορίων
|
ὁ |
Καικίλιος
ἔστιν
ἃ
παρέλιπεν,
ὡς |
[26] |
ἔμοιγε
σημαντικώτατα
ἔχειν
δοκεῖ·
ὅπερ
|
ὁ |
Καικίλιος
οὐκ
οἶδ´
ὅπως
καταμέμφεται· |
[1] |
τινων
μεθόδων
κτητὸν
γένοιτο,
ὅμως
|
ὁ |
Καικίλιος
ποῖον
μέν
τι
ὑπάρχει |
[7] |
πάλιν
ἐξ
ὅλου
μὴ
ἐνόμισεν
|
ὁ |
Καικίλιος
τὸ
ἐμπαθὲς
εἰς
τὰ |
[17] |
αὐτὸς
ὁ
λέγων
ἀλλὰ
γεννᾶν
|
ὁ
|
καιρός,
ἡ
δ´
ἐρώτησις
ἡ |
[24] |
σχήματος
τότε
ἡνίκ´
ἂν
ὀξὺς
|
ὁ |
καιρὸς
ὢν
διαμέλλειν
τῷ
γράφοντι
|
[27] |
ἐνταῦθα
τῷ
πλήθει
τῶν
τροπικῶν
|
ὁ |
κατὰ
τῶν
προδοτῶν
ἐπιπροσθεῖ
τοῦ |
[36] |
μεγάλας
φύσεις,
πολὺ
δὲ
μᾶλλον
|
ὁ |
κατέχων
ἡμῶν
τὰς
ἐπιθυμίας
ἀπεριόριστος |
[11] |
Ἕλλησιν
ἐφεῖταί
τι
γινώσκειν)
καὶ
|
ὁ |
Κικέρων
τοῦ
Δημοσθένους
ἐν
τοῖς |
[26] |
πως
ἔχει
καὶ
τὰ
Ἡροδότεια·
|
ὁ |
Κλεομένης"
φησί
μανεὶς
τὰς
ἑαυτοῦ |
[31] |
μέντοι
γε
τὸν
γράφοντα
ὡς
|
ὁ |
Κολοσσὸς
ὁ
ἡμαρτημένος
οὐ
κρείττων |
[25] |
μουσικῇ
διὰ
τῶν
παραφώνων
καλουμένων
|
ὁ |
κύριος
φθόγγος
ἡδίων
ἀποτελεῖται,
οὕτως |
[17] |
αὐτὰ
φαίνηται
μὴ
ἐπιτηδεύειν
αὐτὸς
|
ὁ |
λέγων
ἀλλὰ
γεννᾶν
ὁ
καιρός, |
[14] |
μαθεῖν
οἱ
γενναῖοι
δύνανται,
ὅτι
|
ὁ |
λέγων
Ὀρέστης
μέθες·
μί´
οὖσα |
[18] |
ἵνα
μὴ
ἐπὶ
τῶν
αὐτῶν
|
ὁ |
λόγος
ἰὼν
στῇ
(ἐν
στάσει |
[16] |
ὅταν
ᾖ
πρὸς
κριτὴν
κύριον
|
ὁ |
λόγος,
μάλιστα
δὲ
πρὸς
τυράννους |
[30] |
καὶ
τῷ
πλήθει
πολὺ
λειπόμενος
|
ὁ |
Λυσίας
ὅμως
πλεῖον
ἔτι
τοῖς |
[27] |
ἐπιπροσθεῖ
τοῦ
ῥήτορος
θυμός.
διόπερ
|
ὁ |
μὲν
Ἀριστοτέλης
καὶ
ὁ
Θεόφραστος |
[24] |
ἐς
ἄλλον
τινὰ
δῆμον
ἀποίχεσθε.
|
ὁ |
μὲν
γὰρ
Δημοσθένης
κατ´
ἄλλον |
[11] |
Δημοσθένους
ἐν
τοῖς
μεγέθεσι
παραλλάττει.
|
ὁ |
μὲν
γὰρ
ἐν
ὕψει
τὸ
|
[9] |
ἐκλαμβάνει
τῶν
παρακολουθούντων
τὰ
χαλεπώτατα.
|
ὁ |
μὲν
γὰρ
τὰ
Ἀριμάσπεια
ποιήσας |
[4] |
οὕτως
μικροχαρῆ
ποτε
ἑαυτῶν
ἐπιλανθάνονται;
|
ὁ |
μέν
γε
ἐν
τῇ
Λακεδαιμονίων |
[29] |
λείπεσθαι,
πρωτεύειν
δὲ
τῶν
ἰδιωτῶν.
|
ὁ |
μέν
γε
Ὑπερείδης
πρὸς
τῷ |
[11] |
δὲ
Κικέρων
ἐν
χύσει,
καὶ
|
ὁ |
μὲν
ἡμέτερος
διὰ
τὸ
μετὰ |
[27] |
~Περὶ
δὲ
πλήθους
{καὶ}
μεταφορῶν
|
ὁ |
μὲν
Καικίλιος
ἔοικε
συγκατατίθεσθαι
τοῖς |
[11] |
μέγεθος.
ὅθεν,
οἶμαι,
κατὰ
λόγον
|
ὁ |
μὲν
ῥήτωρ
ἅτε
παθητικώτερος
πολὺ |
[26] |
τοῦ
νοῦ
τὰ
καλὰ
ὀνόματα.
|
ὁ |
μέντοι
γε
ὄγκος
αὐτῶν
οὐ |
[4] |
οἰνοβαρές,
κυνὸς
ὄμματ´
ἔχων"
φησίν.
|
ὁ |
μέντοι
Τίμαιος,
ὡς
φωρίου
τινὸς |
[13] |
πῶς
ἂν
ἐμοῦ
ταῦτα
γράψαντος
|
ὁ
|
μετ´
ἐμὲ
πᾶς
ἀκούσειεν
αἰών; |
[17] |
τὸν
λέγοντα.
καὶ
συμβαλόντες"
φησὶν
|
ὁ |
Ξενοφῶν
τὰς
ἀσπίδας
ἐωθοῦντο
ἐμάχοντο |
[22] |
ποιήσεις.
πεπτωκὼς
δέ
τις"
φησὶν
|
ὁ |
Ξενοφῶν
ὑπὸ
τῷ
Κύρου
ἵππῳ |
[15] |
τῷ
Δημοσθένει
πεπραγμάτευται
πρὸς
ἡττημένους
|
ὁ |
ὅρκος,
ὡς
μὴ
Χαιρώνειαν
ἔτ´ |
[18] |
ἂν
ποιήσειεν
ὁ
τύπτων,
ὧν
|
ὁ |
παθὼν
ἔνια
οὐδ´
ἂν
ἀπαγγεῖλαι |
[31] |
ἥρωσι
πάντη
κατορθουμένων.
διὰ
ταῦθ´
|
ὁ |
πᾶς
αὐτοῖς
αἰὼν
καὶ
βίος, |
[29] |
σχεδὸν
ὕπακρος
ἐν
πᾶσιν
ὡς
|
ὁ |
πένταθλος,
ὥστε
τῶν
μὲν
πρωτείων |
[15] |
ἀπογεννωμένων
ἀρκέσει.
~Αὐτόθι
μέντοι
καὶ
|
ὁ |
περὶ
σχημάτων
ἐφεξῆς
τέτακται
τόπος· |
[12] |
Ἀρχίλοχος,
πάντων
δὲ
τούτων
μάλιστα
|
ὁ
|
Πλάτων,
ἀπὸ
τοῦ
Ὁμηρικοῦ
κείνου |
[12] |
ἄλλοις
μέρεσιν
ἁρμόδιος.
~Ὅτι
μέντοι
|
ὁ |
Πλάτων
(ἐπάνειμι
γάρ)
τοιούτῳ
τινὶ |
[14] |
κτανεῖ
με·
ποῖ
φύγω"
ἐνταῦθ´
|
ὁ |
ποιητὴς
αὐτὸς
εἶδεν
Ἐρινύας·
ὃ |
[9] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
χειμώνων
τρόπον
|
ὁ |
ποιητὴς
ἐκλαμβάνει
τῶν
παρακολουθούντων
τὰ |
[17] |
ἐμποδιζούσης
τι
καὶ
συνδιωκούσης.
τοιαῦθ´
|
ὁ |
ποιητὴς
ἐξήνεγκε
διὰ
τῶν
ἀσυνδέτων. |
[14] |
ἕκαστα
ἐπὶ
τῶν
μεγεθῶν,
ὡς
|
ὁ |
ποιητής,
οὐρῇ
{δὲ}
πλευράς
τε |
[24] |
τὴν
μὲν
διήγησιν
ἅτε
πρέπουσαν
|
ὁ |
ποιητὴς
προσῆψεν
ἑαυτῷ,
τὴν
δ´ |
[15] |
δ´
οὐχὶ
τοὺς
ἄνδρας
ἀπαθανατίσας
|
ὁ |
ποιητὴς
ὤμοσεν,
ἵνα
τῆς
ἐκείνων |
[17] |
σαθρὰ
τῶν
Φιλίππου
πραγμάτων
αὐτὸς
|
ὁ |
πόλεμος.
ἦν
δὲ
ἁπλῶς
ῥηθὲν |
[31] |
ὁ
ἡμαρτημένος
οὐ
κρείττων
ἢ
|
ὁ |
Πολυκλείτου
Δορυφόρος
παράκειται
πρὸς
πολλοῖς
|
[26] |
ὅλον
καταχορδεύων
ἑαυτὸν
διέφθειρεν"
καὶ
|
ὁ |
Πύθης
ἕως
τοῦδε
ἐπὶ
τῆς |
[16] |
ἐν
Μαραθῶνι"
τίνι
γὰρ
ἐνταῦθ´
|
ὁ |
ῥήτωρ
ἀπέκρυψε
τὸ
σχῆμα;
δῆλον |
[14] |
τοῦτο
τὸ
ψήφισμα"
εἶπεν
οὐχ
|
ὁ |
ῥήτωρ
ἔγραψεν,
ἀλλ´
ἡ
ἐν |
[18] |
κόρρης.
οὐδὲν
ἄλλο
διὰ
τούτων
|
ὁ |
ῥήτωρ
ἢ
ὅπερ
ὁ
τύπτων |
[14] |
ἅμα
γὰρ
τῷ
πραγματικῶς
ἐπιχειρεῖν
|
ὁ |
ῥήτωρ
πεφάντασται,
διὸ
καὶ
τὸν |
[14] |
συνεβάκχευ´
ὄρος"
ἄκρως
δὲ
καὶ
|
ὁ |
Σοφοκλῆς
ἐπὶ
τοῦ
θνῄσκοντος
Οἰδίπου |
[28] |
κεκαλλιγραφημένοι,
ὁ
δὲ
Πίνδαρος
καὶ
|
ὁ |
Σοφοκλῆς
ὁτὲ
μὲν
οἷον
πάντα |
[24] |
ἔσθ´
ὅτε
περὶ
προσώπου
διηγούμενος
|
ὁ |
συγγραφεὺς
ἐξαίφνης
παρενεχθεὶς
εἰς
τὸ |
[30] |
διανοίας
τῆς
ἀνθρωπίνης
ἐπιβολῇ
οὐδ´
|
ὁ |
σύμπας
κόσμος
ἀρκεῖ,
ἀλλὰ
καὶ |
[4] |
μὴ
πόρνας
ἔχων;
τί
δέ;
|
ὁ |
τἆλλα
θεῖος
Πλάτων
τὰς
δέλτους |
[27] |
Δημοσθένης
ὅρος
καὶ
τῶν
τοιούτων·
|
ὁ |
τῆς
χρείας
δὲ
καιρός,
ἔνθα |
[4] |
λέγω
δὲ
τοῦ
ψυχροῦ,
πλήρης
|
ὁ |
Τίμαιος,
ἀνὴρ
τὰ
μὲν
ἄλλα |
[2] |
ὡς
ἔφην,
ἐπιλογίσαιτο
καθ´
ἑαυτὸν
|
ὁ |
τοῖς
χρηστομαθοῦσιν
ἐπιτιμῶν,
οὐκ
ἂν |
[8] |
οἷα
(πολλοῖς
δὲ
πρὸ
ἡμῶν
|
ὁ |
τόπος
ἐξείργασται)
τὰ
ἐπὶ
τοῦ |
[14] |
δή
τις
εἴποι
παρελθὼν
ὡς
|
ὁ |
τούτους
ἀφεὶς
οὗτός
ἐστιν,
οὐδὲ
|
[18] |
τούτων
ὁ
ῥήτωρ
ἢ
ὅπερ
|
ὁ |
τύπτων
ἐργάζεται·
τὴν
διάνοιαν
τῶν |
[18] |
παραλιπεῖν,
ὡς
πολλὰ
ἂν
ποιήσειεν
|
ὁ |
τύπτων,
πρῶτον
μὲν
τῷ
σχήματι, |
[18] |
ἀσύνδετα.
πολλὰ
γὰρ
ἂν
ποιήσειεν
|
ὁ |
τύπτων,
ὧν
ὁ
παθὼν
ἔνια |
[8] |
ὁ
τῶν
Ἰουδαίων
θεσμοθέτης,
οὐχ
|
ὁ |
τυχὼν
ἀνήρ,
ἐπειδὴ
τὴν
τοῦ |
[8] |
τοὶ
δὲ
πέτοντο.
ταύτῃ
καὶ
|
ὁ |
τῶν
Ἰουδαίων
θεσμοθέτης,
οὐχ
ὁ |
[3] |
Λεοντίνου
Γοργίου
γελᾶται
γράφοντος
Ξέρξης
|
ὁ
|
τῶν
Περσῶν
Ζεύς,
καὶ
γῦπες |
[14] |
ἀπόλοιτο.
ὡς
νὴ
Δία
καὶ
|
ὁ |
Ὑπερείδης
κατηγορούμενος,
ἐπειδὴ
τοὺς
δούλους |
[26] |
ὅπως
καταμέμφεται·
δεινὸς
ὤν"
φησίν
|
ὁ |
Φίλιππος
ἀναγκοφαγῆσαι
πράγματα.
ἔστιν
ἄρ´
|
[19] |
περιέχῃ
τὴν
τέχνην.
ὥσπερ
λέγει
|
ὁ |
Φωκαεὺς
Διονύσιος
παρὰ
τῷ
Ἡροδότῳ· |
[35] |
κατὰ
μὲν
τὰ
λήμματα
δαιμονίως
|
ὁ
|
χειμὼν
πέφρασται,
τινὰ
δὲ
νὴ |
[28] |
Πίνδαρος,
καὶ
ἐν
τραγῳδίᾳ
Ἴων
|
ὁ |
Χῖος
ἢ
νὴ
Δία
Σοφοκλῆς; |