Chapitres |
[8] |
μὲν
ἠρκέσθην
τὸ
ἐπ´
οὐρανὸν
|
ἀπὸ |
γῆς
διάστημα·
καὶ
τοῦτ´
ἂν |
[23] |
ὧδέ
που
καὶ
ὁ
Ἡρόδοτος·
|
ἀπὸ |
δὲ
Ἐλεφαντίνης
πόλεως
ἄνω
πλεύσεαι, |
[8] |
ἔνθα
δ´
ἐμὸς
φίλος
υἱός"
|
ἀπὸ |
δὲ
τῆς
αὐτῆς
αἰτίας,
οἶμαι, |
[6] |
καὶ
πᾶσιν.
ὅταν
γὰρ
τοῖς
|
ἀπὸ |
διαφόρων
ἐπιτηδευμάτων
βίων
ζήλων
ἡλικιῶν |
[12] |
τῶν
ζηλούντων
ἐκείνους
ψυχὰς
ὡς
|
ἀπὸ |
ἱερῶν
στομίων
ἀπόρροιαί
τινες
φέρονται, |
[12] |
κλοπὴ
τὸ
πρᾶγμα,
ἀλλ´
ὡς
|
ἀπὸ |
καλῶν
ἠθῶν
ἡ
πλασμάτων
ἢ |
[11] |
αὔξησις,
ὡς
τύπῳ
περιλαβεῖν,
συμπλήρωσις
|
ἀπὸ |
πάντων
τῶν
ἐμφερομένων
τοῖς
πράγμασι |
[9] |
δὲ
Ὅμηρος
πῶς;
ἓν
γὰρ
|
ἀπὸ |
πολλῶν
λεγέσθω·
ἐν
δ´
ἔπες´, |
[12] |
παραυτίκα
χρησμῳδεῖν
κατ´
ἐπίπνοιαν·
οὕτως
|
ἀπὸ |
τῆς
τῶν
ἀρχαίων
μεγαλοφυΐας
εἰς |
[14] |
ἀεὶ
τοῦ
κρείττονος
ἀκούομεν,
ὅθεν
|
ἀπὸ |
τοῦ
ἀποδεικτικοῦ
περιελκόμεθα
εἰς
τὸ |
[12] |
δὲ
τούτων
μάλιστα
ὁ
Πλάτων,
|
ἀπὸ |
τοῦ
Ὁμηρικοῦ
κείνου
νάματος
εἰς |
[4] |
ἥκιστα
δι´
ἕνα
ἄνδρα,
ὃς
|
ἀπὸ |
τοῦ
παρανομηθέντος
διὰ
πατέρων
ἦν, |
[34] |
ὥσπερ
τὰ
ᾠδάρια
τοὺς
ἀκροατὰς
|
ἀπὸ |
τοῦ
πράγματος
ἀφέλκει
καὶ
ἐφ´ |
[19] |
Ἴωνες"
ὑπερεβίβασε·
προεισέβαλε
γὰρ
εὐθὺς
|
ἀπὸ |
τοῦ
φόβου,
ὡς
μηδ´
ἀρχὴν |
[28] |
ὅτι
φύσει
πάντα
τὰ
ἀνθρώπεια
|
ἀπὸ |
τοῦ
χείρονος
ἀεὶ
μᾶλλον
ἐπιγινώσκεται |
[15] |
ἀκούουσιν
ἐντέκῃ
λόγον
ἄξιον,
ἀλλ´
|
ἀπὸ |
τῶν
προκινδυνευσάντων
ἐπὶ
τὸ
ἄψυχον |
[9] |
φρεσὶν
ἡμετέρῃσιν.
ἄνδρες
ὕδωρ
ναίουσιν
|
ἀπὸ |
χθονὸς
ἐν
πελάγεσσι·
δύστηνοί
τινές |