HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Justin (Saint), Apologie (II) en faveur des Chrétiens (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique)


μ  =  63 formes différentes pour 129 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Apologie, Chap.
[2, 5]   ἑαυτοῖς ἐδούλωσαν· τὰ μὲν διὰ  μαγικῶν   γραφῶν, τὰ δὲ διὰ φόβων
[2, 6]   ἐκ τῶν ὑπ’ ὄψιν γινομένων  μαθεῖν   δύνασθε. δαιμονιολήπτους γὰρ πολλοὺς κατὰ
[2, 3]   αὐτὸν ἐρωτήσεις τινὰς τοιαύτας καὶ  μαθεῖν   καὶ ἐλέγξαι, ὅτι ἀληθῶς μηδὲν
[2, 12]   φέροντες; ἐπειδὴ δὲ ταῦτα τὰ  μαθήματα   καὶ τοὺς ταῦτα πράξαντας καὶ
[2, 2]   ἐκολάσατο, διδάσκαλον ἐκείνης τῶν Χριστιανῶν  μαθημάτων   γενόμενον, ἐτράπετο διὰ τοῦδε τοῦ
[2, 4]   τοῦ μὴ γεννηθῆναί τινα καὶ  μαθητευθῆναι   εἰς τὰ θεῖα διδάγματα,
[2, 13]   μετάθεσθε, σωφρονίσθητε. ~Καὶ γὰρ ἐγώ,  μαθὼν   περίβλημα πονηρὸν εἰς ἀποστροφὴν τῶν
[2, 2]   εἶναι τοιοῦτος. καὶ Λουκίου φήσαντος·  Μάλιστα,   πάλιν καὶ αὐτὸν ἀπαχθῆναι ἐκέλευσεν.
[2, 3]   ὑποπτευθῆναι τοιοῦτος ταῦτα ποιεῖ, πολὺ  μᾶλλον   ἀγεννὴς καὶ παμπόνηρος, ἰδιωτικῆς καὶ
[2, 8]   Χριστοῦ, γνῶσιν καὶ θεωρίαν πολὺ  μᾶλλον   μισεῖσθαι οἱ δαίμονες ἐλεγχόμενοι ἐνεργοῦσιν·
[2, 12]   θεὸν τὸν ἀγέννητον καὶ ἄρρητον  μάρτυρα   ἔχοντες τῶν τε λογισμῶν καὶ
[2, 0]   αὐτοῦ ἁγίου Ἰουστίνον Φιλοσόφου καὶ  Μάρτυρος   Ἀπολογία ὑπὲρ Χριστιανῶν πρὸς τὴν
[2, 3]   ἐλάττων ὤν. καὶ γὰρ προθέντα  με   καὶ ἐρωτήσαντα αὐτὸν ἐρωτήσεις τινὰς
[2, 1]   τῶν ἡγουμένων ἀλόγως πραττόμενα ἐξηνάγκασέ  με   ὑπὲρ ὑμῶν, ὁμοιοπαθῶν ὄντων καὶ
[2, 3]   μὴ συνῆκε τὸ ἐν αὐτοῖς  μεγαλεῖον,   συνείς, πρὸς τὸ μὴ
[2, 10]   δὲ ἐπὶ τὸ προκείμενον ἀνέρχομαι.  ~Μεγαλειότερα   μὲν οὖν πάσης ἀνθρωπείου διδασκαλίας
[2, 2]   καὶ τῶν μισθοφόρων εὐχερῶς ἔπραττε,  μέθαις   χαίρουσα καὶ κακίᾳ πάσῃ, τούτων
[2, 9]   θεός, ἤ, εἰ ἔστιν, οὐ  μέλει   αὐτῷ τῶν ἀνθρώπων, καὶ οὐδέν
[2, 10]   διὰ τῶν προφητῶν προειπὼν τὰ  μέλλοντα   γίνεσθαι καὶ δι’ ἑαυτοῦ ὁμοιοπαθοῦς
[2, 2]   τὰ διδάγματα ἀναφέρουσα, τήν τε  μέλλουσαν   τοῖς οὐ σωφρόνως καὶ μετὰ
[2, 8]   ἡττῶνται, δίδαγμά ἐστι τῆς καὶ  μελλούσης   αὐτοῖς καὶ τοῖς λατρεύουσιν αὐτοῖς
[2, 8]   γένει ἀνθρώπων σπέρμα τοῦ λόγου,  μεμισῆσθαι   καὶ πεφονεῦσθαι οἴδαμεν· Ἡράκλειτον μέν,
[2, 12]   ἀλλ’ οὐκ ἐκ παντὸς ζῆν  μὲν   ἀεὶ τὴν ἐνθάδε βιοτὴν καὶ
[2, 9]   προβάληται, λέγων ὅτι παρ’ οἷς  μὲν   ἀνθρώποις τάδε καλά, τὰ δὲ
[2, 2]   αὐτὴν Χριστιανὴν εἶναι. καὶ  μὲν   βιβλίδιόν σοι τῷ αὐτοκράτορι ἀνέδωκεν,
[2, 10]   τῆς ἑαυτοῦ δυνάμεως ἔπραξε. Σωκράτει  μὲν   γὰρ οὐδεὶς ἐπείσθη ὑπὲρ τούτου
[2, 5]   ἀνθρώπειον γένος ἑαυτοῖς ἐδούλωσαν· τὰ  μὲν   διὰ μαγικῶν γραφῶν, τὰ δὲ
[2, 12]   καὶ γυναιξὶν ἀδεῶς μίγνυσθαι, Ἐπικούρου  μὲν   καὶ τὰ τῶν ποιητῶν συγγράμματα
[2, 11]   γυναικῶν μορφαῖς φαινομένας. καὶ τὴν  μὲν   κακίαν, ἁβρᾷ ἐσθῆτι καὶ ἐρωτοπεποιημένῳ
[2, 6]   πάντα ἔκτισε καὶ ἐκόσμησε, Χριστὸς  μὲν   κατὰ τὸ κεχρῖσθαι καὶ κοσμῆσαι
[2, 2]   ταύτης ποτὲ ἀνήρ, πρὸς ἐκείνην  μὲν   μὴ δυνάμενος τὰ νῦν ἔτι
[2, 12]   θείαν αὐτὰ ἀπεδείκνυμεν, φάσκοντες Κρόνου  μὲν   μυστήρια τελεῖν ἐν τῷ ἀνδροφονεῖν,
[2, 10]   ἐπὶ τὸ προκείμενον ἀνέρχομαι. ~Μεγαλειότερα  μὲν   οὖν πάσης ἀνθρωπείου διδασκαλίας φαίνεται
[2, 7]   ἄνθρωποι ἐκ τοῦ ὑπαγορεύειν τάδε  μὲν   πράττειν, τῶνδε δὲ ἀπέχεσθαι. καὶ
[2, 7]   πάσχειν τὰ γινόμενα, ἀλλὰ κατὰ  μὲν   τὴν προαίρεσιν ἕκαστον κατορθοῦν
[2, 10]   ἡγεῖσθαι αὐτόν. δὲ δαίμονας  μὲν   τοὺς φαύλους καὶ τοὺς πράξαντας
[2, 11]   καὶ τὴν ἀρετὴν ἐν αὐχμηρῷ  μὲν   τῷ προσώπῳ καὶ τῇ περιβολῇ
[2, 5]   δι’ ἀνθρώπους φαίνεται πεποιηκὼς, τὴν  μὲν   τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ὑπὸ
[2, 2]   χαίρουσα καὶ κακίᾳ πάσῃ, τούτων  μὲν   τῶν πράξεων πέπαυτο καὶ αὐτὸν
[2, 9]   δόγματα καλὰ ἀποδείκνυσιν, ἀλλὰ τὰ  μὲν   φαῦλα, τὰ δὲ ἀγαθά· ὥστε
[2, 7]   οἱ τοσοῦτοι γεγόνασιν, ὧν οἱ  μὲν   φαῦλοι, οἱ δὲ σπουδαῖοι. οὕτω
[2, 15]   κρίσιν σώφρονα αἰσχρά, ἀλλὰ πάσης  μὲν   φιλοσοφίας ἀνθρωπείου ὑπέρτερα· εἰ δὲ
[2, 8]   μεμισῆσθαι καὶ πεφονεῦσθαι οἴδαμεν· Ἡράκλειτον  μέν,   ὡς προέφημεν, καὶ Μουσώνιον δὲ
[2, 2]   τῶν ἀδικημάτων καὶ ἀσεβημάτων γένηται,  μένουσα   ἐν τῇ συζυγίᾳ καὶ ὁμοδίαιτος
[2, 8]   τοὺς οὐ κατὰ σπερματικοῦ λόγου  μέρος,   ἀλλὰ κατὰ τὴν τοῦ παντὸς
[2, 10]   φιλοσοφήσαντες νομοθετήσαντες, κατὰ λόγου  μέρος   δι’ εὑρέσεως καὶ θεωρίας ἐστὶ
[2, 10]   τῷ καὶ ὑπὸ Σωκράτους ἀπὸ  μέρους   γνωσθέντι (λόγος γὰρ ἦν καὶ
[2, 13]   συγγραφέων. ἕκαστος γάρ τις ἀπὸ  μέρους   τοῦ σπερματικοῦ θείου λόγου τὸ
[2, 7]   τὸν θεὸν διά τε τῶν  μερῶν   καὶ διὰ τοῦ ὅλου ἐν
[2, 2]   μέλλουσαν τοῖς οὐ σωφρόνως καὶ  μετὰ   λόγου ὀρθοῦ βιοῦσιν ἔσεσθαι ἐν
[2, 2]   ἔπειτα ἀπολογήσασθαι περὶ τοῦ κατηγορήματος  μετὰ   τὴν τῶν πραγμάτων αὐτῆς διοίκησιν·
[2, 5]   καὶ σπονδῶν, ὧν ἐνδεεῖς γεγόνασι  μετὰ   τὸ πάθεσιν ἐπιθυμιῶν δουλωθῆναι· καὶ
[2, 13]   ἀγεννήτου καὶ ἀρρήτου θεοῦ λόγον  μετὰ   τὸν θεὸν προσκυνοῦμεν καὶ ἀγαπῶμεν,
[2, 2]   αὐτὸν χαίρειν ὅτι πάλαι  μετὰ   τῶν ὑπηρετῶν καὶ τῶν μισθοφόρων
[2, 5]   εἰς αὔξησιν καρπῶν καὶ ὡρῶν  μεταβολὰς   κοσμήσας καὶ θεῖον τούτοις νόμον
[2, 2]   προσμένειν συμβουλευόντων, ὡς εἰς ἐλπίδα  μεταβολῆς   ἥξοντός ποτε τοῦ ἀνδρός, βιαζομένη
[2, 7]   τὸν τῆς εἰς ἄλληλα πάντων  μεταβολῆς   λόγον, αἴσχιστον ἐφάνη· ἀλλ’
[2, 12]   οὐδ’ ἐπὶ ποσὸν μετουσία ἐστί.  μετάθεσθε,   σωφρονίσθητε. ~Καὶ γὰρ ἐγώ, μαθὼν
[2, 15]   φανερὸν ποιήσαιμεν, ἵνα εἰ δύναιντο  μεταθῶνται·   τούτου γε μόνου χάριν τούσδε
[2, 11]   δὲ νομιζόμενα σκληρὰ καὶ ἄλογα  μετερχόμενον,   εὐδαιμονίαν ἐκδέχεσθαι. γὰρ κακία,
[2, 12]   ὧν οὐδὲν οὐδ’ ἐπὶ ποσὸν  μετουσία   ἐστί. μετάθεσθε, σωφρονίσθητε. ~Καὶ γὰρ
[2, 13]   χάριν τὴν ἀπ’ ἐκείνου  μετουσία   καὶ μίμησις γίνεται. ~Καὶ ὑμᾶς
[2, 3]   καὶ ὅτι ἀληθῆ λέγω, εἰ  μὴ   ἀνηνέχθησαν ἡμῖν αἱ κοινωνίαι τῶν
[2, 2]   τὰ αὐτὰ παύσασθαι πράττοντα ἐβούλετο,  μὴ   βουλομένου ἀπαλλαγείσης κατηγορίαν πεποίηται, λέγων
[2, 4]   οὖν πάντες ἑαυτοὺς φονεύσομεν, τοῦ  μὴ   γεννηθῆναί τινα καὶ μαθητευθῆναι εἰς
[2, 14]   τοιοῦτον προστιμᾶν ἑαυτοὺς κατακρίνειν, ὡς  μὴ   δέεσθαι ἄλλων δικαστῶν. ~{Καὶ τοῦ
[2, 2]   ποτὲ ἀνήρ, πρὸς ἐκείνην μὲν  μὴ   δυνάμενος τὰ νῦν ἔτι λέγειν,
[2, 4]   τὰ θεῖα διδάγματα, καὶ  μὴ   εἶναι τὸ ἀνθρώπειον γένος, ὅσον
[2, 3]   πεπλανημένων ταῦτα πράττων. εἴτε γὰρ  μὴ   ἐντυχὼν τοῖς τοῦ Χριστοῦ διδάγμασι
[2, 3]   ὅς γε περὶ ἡμῶν  μὴ   ἐπίσταται δημοσίᾳ καταμαρτυρεῖ, ὡς ἀθέων
[2, 10]   οὓς πόλις νομίζει θεοὺς  μὴ   ἡγεῖσθαι αὐτόν. δὲ δαίμονας
[2, 1]   καὶ ἀδελφῶν, κἂν ἀγνοῆτε καὶ  μὴ   θέλητε διὰ τὴν δόξαν τῶν
[2, 6]   ἐπορκιστῶν καὶ ἐπᾳστῶν καὶ φαρμακευτῶν  μὴ   ἰαθέντας, ἰάσαντο καὶ ἔτι νῦν
[2, 15]   φιλοσοφίας ἀνθρωπείου ὑπέρτερα· εἰ δὲ  μὴ,   κἂν Σωταδείοις καὶ Φιλαινιδείοις καὶ
[2, 4]   μηδὲν φαῦλον, ἀσεβὲς δὲ ἡγούμενοι  μὴ   κατὰ πάντα ἀληθεύειν, καὶ
[2, 2]   πορευθεὶς χαλεπώτερα πράττειν ἀπηγγέλθη, ὅπως  μὴ   κοινωνὸς τῶν ἀδικημάτων καὶ ἀσεβημάτων
[2, 7]   καὶ δόξῃ δοκεῖν εὐδαιμονεῖν.  μὴ   νοήσαντες οἱ Στωϊκοὶ καθ’ εἱμαρμένης
[2, 11]   ἄδικοι ἄνθρωποι καὶ δαίμονες, εἰ  μὴ   πάντως παντὶ γεννωμένῳ ἀνθρώπῳ καὶ
[2, 4]   τὸν θεὸν καὶ ἡμῖν πράγματα  μὴ   παρέχετε, ἐρῶ δι’ ἣν αἰτίαν
[2, 7]   καὶ κατάλυσιν τοῦ παντὸς κόσμου  μὴ   ποιῆσαι, ἵνα καὶ οἱ φαῦλοι
[2, 3]   καὶ ψευδομαρτυρεῖν· εἰ ἐντυχών,  μὴ   συνῆκε τὸ ἐν αὐτοῖς μεγαλεῖον,
[2, 4]   εἰδέναι πλὴν ἀδιαφορίας. ~Ὅπως δὲ  μή   τις εἴπῃ· Πάντες οὖν ἑαυτοὺς
[2, 9]   ἡμέτερος διδάσκαλος ἐδίδαξε. ~Ἵνα δὲ  μή   τις εἴπῃ τὸ λεγόμενον ὑπὸ
[2, 9]   πρὸς τοῦτο ἀποκρινοῦμαι, ὅτι, εἰ  μὴ   τοῦτό ἐστιν, οὔτε ἔστι θεός,
[2, 7]   ὅτι αἴτιόν ἐστιν. ἐπεὶ εἰ  μὴ   τοῦτο ἦν, οὐκ ἂν οὐδὲ
[2, 3]   μεγαλεῖον, συνείς, πρὸς τὸ  μὴ   ὑποπτευθῆναι τοιοῦτος ταῦτα ποιεῖ, πολὺ
[2, 7]   γινόμενον μηδὲν εἶναι κακίαν  μηδ’   ἀρετήν· ὅπερ καὶ παρὰ πᾶσαν
[2, 3]   φιλόδοξος ἀνὴρ δείκνυται, ὅς γε  μηδὲ   τὸ Σωκρατικὸν ἀξιέραστον ὂν τιμᾷ·
[2, 7]   γινόμενα πρὸς ἀνθρώπων γίνεσθαι,  μηδὲν   εἶναι θεὸν παρὰ τρεπόμενα καὶ
[2, 7]   ἐν πάσῃ κακίᾳ γινόμενον  μηδὲν   εἶναι κακίαν μηδ’ ἀρετήν· ὅπερ
[2, 3]   μαθεῖν καὶ ἐλέγξαι, ὅτι ἀληθῶς  μηδὲν   ἐπίσταται, εἰδέναι ὑμᾶς βούλομαι. καὶ
[2, 4]   ἀρνούμεθα διὰ τὸ συνεπίστασθαι ἑαυτοῖς  μηδὲν   φαῦλον, ἀσεβὲς δὲ ἡγούμενοι μὴ
[2, 7]   ὡς καὶ πρότερον κατακλυσμὸς  μηδένα   λιπὼν ἀλλ’ τὸν μόνον
[2, 7]   ἄγγελοι καὶ δαίμονες καὶ ἄνθρωποι  μηκέτι   ὦσι, διὰ τὸ σπέρμα τῶν
[2, 2]   τοῦ μήτε μοιχὸν μήτε πόρνον  μήτε   ἀνδροφόνον μήτε λωποδύτην μήτε ἅρπαγα
[2, 2]   ἀνδροφόνον μήτε λωποδύτην μήτε ἅρπαγα  μήτε   ἁπλῶς ἀδίκημά τι πράξαντα ἐλεγχόμενον,
[2, 2]   πόρνον μήτε ἀνδροφόνον μήτε λωποδύτην  μήτε   ἅρπαγα μήτε ἁπλῶς ἀδίκημά τι
[2, 2]   μοιχὸν μήτε πόρνον μήτε ἀνδροφόνον  μήτε   λωποδύτην μήτε ἅρπαγα μήτε ἁπλῶς
[2, 2]   ἔφη· Τίς αἰτία; τοῦ  μήτε   μοιχὸν μήτε πόρνον μήτε ἀνδροφόνον
[2, 2]   αἰτία; τοῦ μήτε μοιχὸν  μήτε   πόρνον μήτε ἀνδροφόνον μήτε λωποδύτην
[2, 12]   τῷ ἀνδροβατεῖν καὶ γυναιξὶν ἀδεῶς  μίγνυσθαι,   Ἐπικούρου μὲν καὶ τὰ τῶν
[2, 13]   γάρ ἐστι σπέρμα τινὸς καὶ  μίμημα   κατὰ δύναμιν δοθέν, καὶ ἕτερον
[2, 11]   καὶ ὄντως ὄντα καλὰ διὰ  μιμήσεως   ἀφθάρτων περιβαλλομένη (ἄφθαρτον γὰρ οὐδὲν
[2, 13]   ἀπ’ ἐκείνου μετουσία καὶ  μίμησις   γίνεται. ~Καὶ ὑμᾶς οὖν ἀξιοῦμεν
[2, 12]   δὲ καὶ τῶν ἄλλων θεῶν  μιμηταὶ   γενόμενοι ἐν τῷ ἀνδροβατεῖν καὶ
[2, 4]   τε τοῖς τὰ προσόντα αὐτῷ  μιμουμένοις   προέφημεν, ἀπαρέσκεσθαι δὲ τοῖς τὰ
[2, 12]   καὶ τοὺς ταῦτα πράξαντας καὶ  μιμουμένους   φεύγειν πείθομεν, ὡς καὶ νῦν
[2, 5]   παραβάντες τήνδε τὴν τάξιν, γυναικῶν  μίξεσιν   ἡττήθησαν καὶ παῖδας ἐτέκνωσαν, οἵ
[2, 8]   βιοῦν σπουδάζοντας καὶ κακίαν φεύγειν  μισεῖσθαι   ἀεὶ ἐνήργησαν οἱ δαίμονες. οὐδὲν
[2, 8]   γνῶσιν καὶ θεωρίαν πολὺ μᾶλλον  μισεῖσθαι   οἱ δαίμονες ἐλεγχόμενοι ἐνεργοῦσιν· οἳ
[2, 2]   μετὰ τῶν ὑπηρετῶν καὶ τῶν  μισθοφόρων   εὐχερῶς ἔπραττε, μέθαις χαίρουσα καὶ
[2, 9]   φαῦλα, τὰ δὲ ἀγαθά· ὥστε  μοι   καὶ πρὸς τοὺς τοιούτους τὰ
[2, 2]   πρὸς τὸν Λούκιον ἔφη· Δοκεῖς  μοι   καὶ σὺ εἶναι τοιοῦτος. καὶ
[2, 5]   καὶ εἰς ἀνθρώπους φόνους, πολέμους,  μοιχείας,   ἀκολασίας καὶ πᾶσαν κακίαν ἔσπειραν.
[2, 2]   Τίς αἰτία; τοῦ μήτε  μοιχὸν   μήτε πόρνον μήτε ἀνδροφόνον μήτε
[2, 12]   ὑμῖν τιμωμένῳ εἰδώλῳ, οὐ  μόνον   ἀλόγων ζώων αἵματα προσραίνεται ἀλλὰ
[2, 2]   ἄνθρωπος, ὁμοίως αὐτὸ τοῦτο  μόνον   ἐξητάσθη, εἰ εἴη Χριστιανός. καὶ
[2, 10]   ταῦτα) οὐ φιλόσοφοι οὐδὲ φιλόλογοι  μόνον   ἐπείσθησαν, ἀλλὰ καὶ χειροτέχναι καὶ
[2, 7]   μηδένα λιπὼν ἀλλ’ τὸν  μόνον   σὺν τοῖς ἰδίοις παρ’ ἡμῖν
[2, 2]   καὶ ἀνερωτῆσαι εἰ, αὐτὸ τοῦτο  μόνον,   Χριστιανός ἐστιν. καὶ τὸν Πτολεμαῖον,
[2, 6]   δὲ υἱὸς ἐκείνου,  μόνος   λεγόμενος κυρίως υἱός, λόγος
[2, 15]   εἰ δύναιντο μεταθῶνται· τούτου γε  μόνου   χάριν τούσδε τοὺς λόγους συνετάξαμεν.
[2, 7]   εἰς τὰ αὐτὰ ἀεί, φθαρτῶν  μόνων   φανήσονται κατάληψιν ἐσχηκέναι καὶ αὐτὸν
[2, 11]   καὶ τὴν κακίαν, ἐν γυναικῶν  μορφαῖς   φαινομένας. καὶ τὴν μὲν κακίαν,
[2, 3]   καὶ ἐγνώσθησαν ὑμῖν αἱ ἐρωτήσεις  μου   καὶ αἱ ἐκείνου ἀποκρίσεις, φανερὸν
[2, 8]   Ἡράκλειτον μέν, ὡς προέφημεν, καὶ  Μουσώνιον   δὲ ἐν τοῖς καθ’ ἡμᾶς
[2, 5]   ἔσπειραν. ὅθεν καὶ ποιηταὶ καὶ  μυθολόγοι,   ἀγνοοῦντες τοὺς ἀγγέλους καὶ τοὺς
[2, 12]   φοβερῶν ἐξαναγκάζουσι κατειπεῖν ταῦτα τὰ  μυθολογούμενα,   αὐτοὶ φανερῶς πράττουσιν· ὧν
[2, 12]   αὐτὰ ἀπεδείκνυμεν, φάσκοντες Κρόνου μὲν  μυστήρια   τελεῖν ἐν τῷ ἀνδροφονεῖν, καὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 2/07/2009