Chapitre |
[31] |
ἔμπροσθεν
εἰρημένων
ἐκφεύγων.
~Ἐφορῶν
δὲ
|
αὐτὸς |
ἅπαντα
καὶ
κατευθύνων
καὶ
ἄρχων |
[24] |
μεσημβρίας
νύκτα
δεικνῦσα.
Ἀλλ´
οὐδὲ
|
αὐτὸς |
αὑτὸν
ἀφαιρεῖται
φωτὸς
τὴν
σελήνην |
[25] |
οὐδὲ
ὅστις
προγόνων
ἀγαθῶν
ἔφυ,
|
αὐτὸς |
δὲ
ἐπὶ
τὴν
ἐναντίαν
τοῦ |
[34] |
μὲν
ἔχειν
τὸ
πλέον
ξυγχωρῶν,
|
αὐτὸς |
δὲ
μετὰ
ἀρετῆς
ἔλαττον
ἔχων, |
[25] |
τῶν
πατέρων
ὑπῆρξεν
ἀρετῆς
ἐνδεᾶ,
|
αὐτὸς |
δὲ
μετεποιήθη
τούτου
τοῦ
κτήματος, |
[25] |
ἂν
ὦσιν
ἀγαθοὶ
πατέρες
καὶ
|
αὐτὸς |
ἐκείνοις
ἐμφερής,
τοῦτον
ὀνομάζειν
θαρρούντως |
[22] |
οἶμαι
πιστεύοντι
ὅτι
ἄρα
τἀκείνων
|
αὐτὸς |
ἐξαγγελεῖ
καὶ
διηγήσεται·
τὸ
δὲ |
[13] |
ἡμῖν
θεῷ·
ὃ
δὴ
καὶ
|
αὐτὸς |
ἑτέρωθι
κυριώτατον
ἐν
ἡμῖν
ψυχῆς |
[29] |
τοῦ
παντὸς
κόσμου,
τούτων
δὲ
|
αὐτὸς |
ἦν
τε
καὶ
ἔστι
δημιουργός· |
[12] |
τῶν
Τρωάδων.
Καίτοι
εἰ
μὲν
|
αὐτὸς |
ἱκέτευε
πρὸ
τοῦ
νεὼ
ξὺν |
[33] |
γέγονε
τὸ
ἀρχέτυπον,
ὄλβιος
μὲν
|
αὐτὸς |
καὶ
ὄντως
εὐδαίμων,
εὐτυχεῖς
δὲ |
[13] |
ἢ
κακῶς
πραξάντων
πλανᾶσθαι
ἀναγκάζεται
|
αὐτὸς |
καὶ
τὰ
ἐκείνου
πράγματα,
τούτῳ |
[28] |
μάλιστα
πείσειεν;
ἢ
δῆλον
ὡς
|
αὐτὸς
|
ὁρώμενος
καρτερὸς
καὶ
ἀδαμάντινος;
Ἔστι |
[6] |
καὶ
προνομίων
ἀρξάμενον.
Ἡγεῖτο
δὲ
|
αὐτὸς |
οὔτι
κατὰ
τὸν
Τυφῶνα,
ὃν |
[31] |
τῆς
τέχνης.
Ὃ
δὴ
καὶ
|
αὐτὸς |
περὶ
τῆς
κακίας
ὑπολαμβάνων,
ὡς |
[35] |
ὑπὲρ
τούτου
πρὸς
τὸν
ξενοδόκον
|
αὐτὸς |
ὢν
ἀλήτης
καὶ
ξένος,
καὶ |
[26] |
οἱ
κηφῆνες
ἀλλοτρίοις
ἐφέστηκε
πόνοις,
|
αὐτὸς
|
ὢν
μαλθακὸς
αἰχμητὴς
καὶ
δειλὸς |
[16] |
φρουρὰν
ἀπολιπὼν
ἐρρωμένων
ἀνδρῶν.
Οὐδὲ
|
αὐτὸς |
ὡς
πορρωτάτω
πορεύεται,
ἔμενε
δὲ |