Chapitre |
[15] |
ἡμῶν
οἰκεῖα
τῇ
φύσει,
χρημάτων
|
ἁρπαγάς, |
συκοφαντίας,
γραφὰς
ἀδίκους,
διώξεις
ἄλλων |
[6] |
καθημένοις,
οὕστινας
ἐργάζονται
οἱ
δημιουργοὶ
|
σύριγγας |
ἢ
αὐλοὺς
ἔχοντας·
οἳ
δὲ |
[15] |
ἐν
τῷ
πίθῳ
βέλτιον
ἢ
|
Μέγας |
Βασιλεὺς
ὑπὸ
τοῖς
ἐπιχρύσοις
ὀρόφοις |
[7] |
τῶν
κυνῶν
ὅτι
καὶ
ὁ
|
μέγας |
Ἡρακλῆς,
ὥσπερ
οὖν
τῶν
ἄλλων |
[9] |
δόξης
ἐνοχλούμενον,
ὡς
νομίζειν
ὅτι
|
κρέας |
μέν
ἐστιν
ἑψηθὲν
ἁγνὸν
καὶ |
[15] |
σὺ
νῦν
τὰς
σικελικὰς
ἐσθίεις
|
τραπέζας, |
ἐλούετο
θερμῷ
τὸ
σῶμα
πρὸς |
[9] |
ἐδωδήν,
κατεδήδοκας
μυρίους
ταρίχους,
Ἰχθῦς
|
ὄρνιθάς |
τε
φίλας
θ´
ὅτι
χεῖρας |
[1] |
Διογένης
εἰπών·
Εἰ
φίλου
χρῄζεις
|
ὑπουργίας |
οὕτως
οὐθὲν
ᾤετο
δεινὸν
ἐκεῖνος |
[3] |
διαμονὴν
τὸ
σῶμα,
οἷον
ἰατρικῆς,
|
γεωργίας, |
ἑτέρων
τοιούτων.
Οὐ
μὴν
οὐδὲ |
[6] |
ἀνθρώπους·
μὴ
δὴ
πρὸς
τὰς
|
παιδιὰς |
αὐτῶν
ἀποβλέπωμεν,
ὥσπερ
οἱ
μανθάνειν |
[6] |
τινος
σπουδῆς,
ἀλλὰ
μὴ
μετὰ
|
παιδιᾶς, |
τὰ
συγγράμματα,
τούτοις
ἐχρῆν
ἑπόμενον |
[3] |
θεῖα
διὰ
τῆς
ἐνούσης
ἡμῖν
|
θείας |
μερίδος,
τά
τε
θνητὰ
διὰ
|
[7] |
καὶ
τῶν
κενῶν
ὑπεριδεῖν
δοξῶν,
|
ἀληθείας |
δέ,
ἣ
πάντωνμὲν
ἀγαθῶν
θεοῖς, |
[7] |
ἀλλήλων
ἐθέλομεν
οὓς
ὁ
τῆς
|
ἀληθείας |
συνήγαγεν
ἔρως
ἥ
τε
τῆς |
[12] |
ἐκεῖνοι
τῷ
βίῳ
διδόντες
ὁδὸν
|
εὐτελείας; |
Οὐ
γὰρ
ἐκ
τῶν
μαζοφάγων» |
[9] |
καὶ
μετὰ
τῆς
τοῦ
σώματος
|
ὠφελείας |
ἐργάζοιτο,
κατὰ
φύσιν
εἶναι
πάντως |
[2] |
οἴσει
λόγος·
εἰ
δὲ
ὑπὸ
|
λιχνείας |
ἢ
μαλακίας
ἤ,
τὸ
κεφάλαιον |
[7] |
φυσικωτάτη
καὶ
δεῖσθαι
οὐθ´
ἡστινοσοῦν
|
πραγματείας· |
ἀλλὰ
ἀπόχρη
μόνον
ἑλέσθαι
τὰ |
[7] |
σπουδαῖα
ἀρετῆς
ἐπιθυμίᾳ
καὶ
φυγῇ
|
κακίας, |
καὶ
οὔτε
βίβλους
ἀνελίξαι
δεῖ
|
[2] |
εἰ
δὲ
ὑπὸ
λιχνείας
ἢ
|
μαλακίας |
ἤ,
τὸ
κεφάλαιον
ἵν´
εἴπω |
[8] |
ἐλευθερίαν,
ἔξω
γενόμενοι
παντὸς
φθόνου,
|
δειλίας, |
δεισιδαιμονίας.
Ἀλλ´
οὐχ
ἡμεῖς
ταῦτα |
[9] |
καὶ
καταστῇσαι
παντάπασιν
ἐξάντη
τῆς
|
δειλίας
|
ᾠήθη
χρῆναι·
δειλία
γάρ
ἐστιν, |
[4] |
μᾶλλον
δὲ
μὴ
πολλὰς
ἐκ
|
μιᾶς |
ποιείτω.
Ὥσπερ
γὰρ
ἀλήθεια
μία. |
[15] |
μεταμελήσει
τῆς
εἰς
τὸν
ἄνδρα
|
εὐφημίας. |
|
[1] |
ποταμῶν»
τοῦτο
δὴ
τὸ
τῆς
|
παροιμίας· |
ἀνὴρ
κυνικὸς
Διογένη
φησὶ
κενόδοξον, |
[8] |
ἔξω
γενόμενοι
παντὸς
φθόνου,
δειλίας,
|
δεισιδαιμονίας. |
Ἀλλ´
οὐχ
ἡμεῖς
ταῦτα
ὑπὲρ |
[11] |
οὐδὲ
τῶν
θεῶν
φησιν
εἰς
|
εὐδαιμονίας |
λόγον
ἐλαττοῦσθαι,
πρὸς
μὲν
τοὺς
|
[10] |
ἐν
τοῖς
θεοῖς
τοῦτό
ἐστιν
|
εὐδαιμονίας |
ὅρος
τὸ
ἔχειν
αὐτοὺς
ὥσπερ |
[3] |
εἶτα
ὁδῷ
προβαίνων
ὑπέρ
τε
|
ἁρμονίας |
αὐτοῦ
καὶ
παθῶν
καὶ
δυνάμεων |
[1] |
τὸν
Διογένη
τῆς
ἀνοίας
καὶ
|
κενοδοξίας |
ἐκτετικέναι
δίκας
ὥσπερ
ὑπὸ
κωνείου |
[8] |
ὑπέμειναν
τούτους;
Ὡς
αὐτὸς
εἶπας,
|
κενοδοξίας |
ἕνεκα·
καὶ
γὰρ
πῶς
ὑπὸ |
[1] |
καί
φησι
τὸν
Διογένη
τῆς
|
ἀνοίας |
καὶ
κενοδοξίας
ἐκτετικέναι
δίκας
ὥσπερ |
[11] |
τῶν
πολλῶν
δόξαις,
οὔπω
τῆς
|
ἐλευθερίας
|
ἔθιγες
οὐδὲ
ἐγεύσω
τοῦ
νέκταρος, |
[11] |
ἁπλῶς
τὰ
τοιαῦτα
δίχα
τῆς
|
ἐλευθερίας, |
οὐ
τοῦ
δοκοῦντος
εὐτυχηκέναι,
τοῦ |
[5] |
λίαν
ἀκραιφνὲς
καὶ
καθαρὸν
τῆς
|
ἐλευθερίας
|
τοῦ
κυνός,
ἐσκέπασαν
αὐτόν,
ὥσπερ |
[15] |
αὐτοῦ
καὶ
πορρωτέρω
προῆλθες
τῆς
|
ἐμπειρίας |
τἀνδρός.
Τίνα
γὰρ
οὐκ
ἐξέπληξε |
[14] |
αἴσθοιτο,
ἐπετίμα
δὲ
οὐ
μετὰ
|
πικρίας, |
ἀλλὰ
μετὰ
χάριτος,
οὐχ
ἵνα |
[8] |
μυριάδες
ὑπὸ
τῆς
ναυτίας
καὶ
|
βδελυρίας |
διεστράφησαν
τὸν
στόμαχον
καὶ
ἀπόσιτοι |
[12] |
Χάρυβδιν
καὶ
τὸν
Κωκυτὸν
καὶ
|
μυρίας |
ὀργυιὰς
κατὰ
γῆς
δῦναι,
ἢ |
[7] |
καὶ
οὔτε
βίβλους
ἀνελίξαι
δεῖ
|
μυρίας· |
πολυμαθία
γάρ,
φασί,
νόον
οὐ |
[5] |
καὶαἳ
τούτοις
εἰσὶν
αἰτίαι
τῆς
|
ἀειγενεσίας. |
Ἀλλ´
οὗτος
μὲν
ὁ
λόγος |
[10] |
τὸ
σώματα
καὶ
ψυχὰςἔχειν
ἐκείνοις
|
παραπλησίας, |
ὥστε
μηθὲν
πλέον
πολυπραγμονεῖν,
ἤρκει |
[5] |
ἔχοι
τῶν
ὁπωσοῦν
ὄντων
τὰς
|
αἰτίας, |
εἴτε
ἀθανάτων
ἀθανάτους,
εἴτε
ἐπικήρων |
[15] |
οἰκεῖα
τῇ
φύσει,
χρημάτων
ἁρπαγάς,
|
συκοφαντίας, |
γραφὰς
ἀδίκους,
διώξεις
ἄλλων
τοιούτων |
[14] |
δὲ
ἐπὶ
τὰς
τῶν
φίλων
|
ἑστίας, |
ἄκλητος
καὶ
κεκλημένος,
διαλλάσσων
τοὺς |
[8] |
ἢ
δέκα
μυριάδες
ὑπὸ
τῆς
|
ναυτίας |
καὶ
βδελυρίας
διεστράφησαν
τὸν
στόμαχον
|
[12] |
καὶ
τὸν
Κωκυτὸν
καὶ
μυρίας
|
ὀργυιὰς |
κατὰ
γῆς
δῦναι,
ἢ
πεσεῖν |
[1] |
τροφῆς
διαφθαρέντα.
Οὕτω
πόρρω
που
|
σοφίας |
ἐλαύνει»
ὥστε
ἐπίσταται
σαφῶς
ὅτι |
[1] |
σκῆπτρον
ἐκεῖθεν
παραλαβόντες
ὑπὸ
μείζονος
|
σοφίας |
ἴσμεν
ὅτι
χαλεπὸν
ὁ
θάνατος, |
[12] |
ὅπως
τοὺς
μὲν
νέους
τῆς
|
φιλοσοφίας
|
ἀπάγουσιν
ἄλλα
ἐπ´
ἄλλοις
τῶν |
[8] |
γὰρ
θεόν,
ἄνθρωπον
οὐδένα
τῆς
|
φιλοσοφίας |
ἀρχηγὸν
ἐπεποίητο.
Τί
δῆτα
τοῦτο, |
[14] |
τῆς
πήρας
τῆς
κυνικῆς
ὑπολαμβανέτω
|
φιλοσοφίας |
γνωρίσματα.
Παρρησίᾳ
δὲ
χρηστέον
αὐτῷ |
[14] |
ἐγὼ
οἶμαι,
τοῦτο
τῆς
Διογένους
|
φιλοσοφίας. |
~Εἰ
δὲ
ἑταίρᾳ
ποτὲ
προσῆλθεν |
[3] |
ἐπειδὴ
τὸν
κυνισμὸν
εἶδός
τι
|
φιλοσοφίας
|
εἶναι
συμβέβηκεν,
οὔτι
φαυλότατον
οὐδὲ |
[3] |
αὐτῆς
ῥητέον
ἡμῖν
ἐστι
τῆς
|
φιλοσοφίας. |
Ἡ
τῶν
θεῶν
εἰς
ἀνθρώπους |
[15] |
καὶ
ταῦτα
τῆς
Διογένους
εἰσὶ
|
φιλοσοφίας |
οἰκεῖα,
πατείτω
τῦφον,
καταπαιζέτω
τῶν |
[7] |
πέφηνε
γοῦν
ἡμῖν
ἀρχηγὸς
τῆς
|
φιλοσοφίας |
ὅσπερ,
οἶμαι,
τοῖς
Ἕλλησι
κατέστη |
[5] |
τὸ
Γνῶθι
σαυτὸν»
κεφάλαιον
τίθενται
|
φιλοσοφίας, |
οὐ
μόνον
ἐξ
ὧν
κατεβάλλοντο |
[10] |
τοσοῦτον
ἀπόχρη.
~Τῆς
κυνικῆς
δὲ
|
φιλοσοφίας |
σκοπὸς
μέν
ἐστι
καὶ
τέλος, |
[5] |
πολὺ
πλέον
ἀπὸ
τοῦ
τῆς
|
φιλοσοφίας |
τέλους·
τὸ
γὰρ
ὁμολογουμένως
ζῆν |
[8] |
ἐπανακτέον
ἐπὶ
τὰ
μέρη
τῆς
|
φιλοσοφίας |
τῆς
κυνικῆς.
Φαίνονται
μὲν
δὴ |
[10] |
τέλος,
ὥσπερ
δὴ
καὶ
πάσης
|
φιλοσοφίας, |
τὸ
εὐδαιμονεῖν.
Τὸ
δὲ
εὐδαιμονεῖν |
[7] |
Εὑρήκαμεν
δὴ
τὸν
ἀρχηγέτην
τῆς
|
φιλοσοφίας, |
ὥς
που
καὶ
ὁ
δαιμόνιός
|
[15] |
Διογένους
καρτερία,
βασιλικῆς
οὐκ
ἔξω
|
μεγαλοψυχίας |
οὖσα,
καὶ
φιλοπονία;
Ἐκάθευδεν
ἁνὴρ |
[15] |
γε
καὶ
δεῖ·
γυναικῶν
ἀθλίων
|
τεθαύμακας |
φιλῶν
νεκρὸν
βίον.
Εἰ
μὲν |
[1] |
τῆς
ἀνοίας
καὶ
κενοδοξίας
ἐκτετικέναι
|
δίκας |
ὥσπερ
ὑπὸ
κωνείου
τῆς
τροφῆς |
[15] |
ἥδιον
ἢ
σὺ
νῦν
τὰς
|
σικελικὰς |
ἐσθίεις
τραπέζας,
ἐλούετο
θερμῷ
τὸ |
[7] |
Πλάτωνα
τὸ
Γνῶθι
σαυτὸν
ὁπόσου
|
νενόμικας |
ἄξιον;
εὖ
οἶδα
ὅτι
τοῦ |
[9] |
Πυθίου,
τὴν
τοῦ
πολύποδος
ἐδωδήν,
|
κατεδήδοκας
|
μυρίους
ταρίχους,
Ἰχθῦς
ὄρνιθάς
τε |
[9] |
εἰ
μὲν
ἀπραγματεύτως
ἐσθίων
τις
|
σάρκας, |
ὥσπερ
οἶμαι
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον |
[9] |
μυρίους
ταρίχους,
Ἰχθῦς
ὄρνιθάς
τε
|
φίλας |
θ´
ὅτι
χεῖρας
ἵκοιτο»
Αἰγύπτιός |
[4] |
θαυμαστὸν
δὲ
οὐδέν.
εἰ
κατ´
|
ἄλλας |
καὶ
ἄλλας
ὁδοὺς
ἐπ´
αὐτὴν |
[4] |
οὐδέν.
εἰ
κατ´
ἄλλας
καὶ
|
ἄλλας |
ὁδοὺς
ἐπ´
αὐτὴν
πορευόμεθα.
Ἐπεὶ |
[4] |
πολλὰ
τεμνέτω,
μᾶλλον
δὲ
μὴ
|
πολλὰς |
ἐκ
μιᾶς
ποιείτω.
Ὥσπερ
γὰρ |
[11] |
τῇ
ψυχῇ
θορύβους,
οἷα
πολλάκις
|
ἡμᾶς |
ἀναγκάζει
τουτὶ
τὸ
περικείμενον
αὐτοῦ
|
[9] |
ἐστιν
ἴδιον·
ἐνοχλείτω
δὲ
μηθὲν
|
ἡμᾶς |
ἡ
πλατωνικὴ
τανῦν
δόξα
ἔμψυχα |
[7] |
φαίνεται
παραινῶν
Σωκράτης
μηδὲν
φροντίζειν
|
ἡμᾶς |
τῶν
τοιούτων·
φησὶ
γοῦν·
Ἀλλὰ
|
[8] |
συνέχουσα
τῇ
μνήμῃ
γεννᾷ
τὰς
|
ἐπιστήμας. |
Ἐγὼ
δέ,
εἰ
μή
τι |
[13] |
τυχὼν
Ἑρμῆν
καὶ
Μούσας
ἱλάσομ´
|
ἁγνάς, |
Οὐ
δαπάναις
τρυφεραῖς,
ἀλλ´
ἀρεταῖς |
[4] |
τῶν
πάλαι
πολιτῶν
ἐπανελθεῖν
εἰς
|
Ἀθήνας, |
δύναιτο
μὲν
καὶ
πλεῖν
καὶ |
[13] |
δογμάτων·
ἐπὶ
τούτου
φασὶ
τοὺς
|
Ἕλληνας |
ἐπιγράφειν
τοῖς
ἑαυτῶν
οἴκοις
ἐπὶ |
[6] |
μὲν
ἀποφυγών,
ἀθλιώτερος
δὲ
κάτω
|
μείνας, |
ἐξὸν
ὑπερβάντα
μικρὸν
ἰδεῖν
τὸν |
[1] |
καὶ
αὐτὸς
νὴ
Δία
τρυφῶντάς
|
τινας |
ἐν
ταῖς
νόσοις
μᾶλλον
ἢ |
[7] |
πείθομαι
μὲν
καὶ
πρὸ
τούτου
|
τινὰς |
οὐκ
ἐν
Ἕλλησι
μόνον,
ἀλλὰ |
[1] |
Ὅθεν
μοι
καὶ
παρέστη
πρός
|
τινας |
τῶν
ἑταίρων
εἰπεῖν
ὡς
τούτοις |
[6] |
τοῖς
ἐν
τοῖς
ἑρμογλυφείοις
καθημένοις,
|
οὕστινας
|
ἐργάζονται
οἱ
δημιουργοὶ
σύριγγας
ἢ |
[12] |
τοῦ
δημοσίᾳ
τὰ
τοιαῦτα
θαρσεῖν
|
πράξας, |
ἐντεῦθεν
ἡμῖν
ἄρχῃ
δόξης
καταφρονεῖν. |
[12] |
ἀποδυσάμενον
πρὸς
τὰς
τῶν
πολλῶν
|
δόξας, |
αἳ
μυρίων
κακῶν
αἴτιαι
γίνονται |
[10] |
μὴ
πρὸς
τὰς
τῶν
πολλῶν
|
δόξας· |
ἐπεὶ
καὶ
τοῖς
φυτοῖς
εὖ |
[7] |
πρὸς
τὰς
τῶν
πολλῶν
διακεῖσθαι
|
δόξας, |
ταὐτά
τε
ἐρεῖ
καὶ
ἔτι |
[11] |
θηρίον,
πότερον
χρὴ
πρὸς
τὰς
|
δόξας |
τῶν
πολλῶν
ἀτενῶς
ὁρᾶν
καὶ |
[8] |
ἐστι
μᾶλλον
αἴτια,
οἷον
ὀφθαλμούς,
|
ἀκοάς; |
Ὑπουργεῖ
γὰρ
ταῦτα
πρὸς
φρόνησιν |
[8] |
πόνους
ὑπέμειναν
τούτους;
Ὡς
αὐτὸς
|
εἶπας, |
κενοδοξίας
ἕνεκα·
καὶ
γὰρ
πῶς |
[7] |
ἀποτειχίζειν
ἁπλῶς
οὑτωσὶ
καὶ
ἀποσπᾶν
|
ἄνδρας |
ἀλλήλων
ἐθέλομεν
οὓς
ὁ
τῆς |
[14] |
καὶ
τὴν
ἔνστασιν
ἀντὶ
τῆς
|
πήρας |
τῆς
κυνικῆς
ὑπολαμβανέτω
φιλοσοφίας
γνωρίσματα. |
[9] |
ὄρνιθάς
τε
φίλας
θ´
ὅτι
|
χεῖρας |
ἵκοιτο»
Αἰγύπτιός
γε
ὤν,
οὐ |
[3] |
τε
θνητὰ
διὰ
τῆς
θνητοειδοῦς
|
μοίρας· |
πρὸς
τούτοις,
ἔφη,
τὰ
μεταξὺ
|
[12] |
οὐ
τοῦτο
δεινόν
ἐστιν,
ἀλλ´
|
ὁρᾷς |
ὅτι
καὶ
πλοῦτον
ἀγαπᾶν
πείθουσι |
[11] |
δουλεύσωσιν,
ἀλλ´
ἵνα
ὦσιν
ἐλεύθεροι.
|
Ὁρᾷς |
ὡς
οὐχ
ἱκανόν
ἐστιν
ἀργύριον |
[8] |
προσπεπονθέναι.
Οὐκοῦν
οὐδὲ
εἴ
τι
|
Πυθαγόρας |
ἔφη,
οὐδὲ
εἴ
τις
ἄλλος |
[7] |
ἧς
οἶμαι
καὶ
Πλάτων
καὶ
|
Πυθαγόρας |
καὶ
Σωκράτης
οἵ
τε
ἐκ |
[5] |
δὲ
ἐδιζησάμην
ἐμεωυτόν»
ἀλλὰ
καὶ
|
Πυθαγόρας |
οἵ
τε
ἀπ´
ἐκείνου
μέχρι |
[15] |
βέλτιστε,
ἴσως
ἄν
τι
πλέον
|
ἐσκόπησας |
περὶ
αὐτοῦ
καὶ
πορρωτέρω
προῆλθες |
[8] |
πότερον
οὐ
γελοῖός
ἐστινὁ
μέρη
|
νομίσας |
ὄνυχας
ἢ
τρίχας
ἢ
ῥύπον |
[15] |
Διογένους
προαιρέσεως,
ὥστε
αὐτὸν
ἐλεεινὸν
|
ἐνόμισας. |
Εἰ
δὲ
τούτοις
μὲν
ἠπίστεις |
[7] |
ἐπειδὴ
πέφηνεν
οὐκ
ἄλλο
μὲν
|
ἐπιτηδεύσας
|
Πλάτων
ἕτερον
δὲ
Διογένης,
ἓν |
[5] |
λέγω,
οἵ,
τὰς
πόλεις
ἰδόντες
|
ἀποδιδρασκούσας |
τὸ
λίαν
ἀκραιφνὲς
καὶ
καθαρὸν |
[13] |
Τῶν
δὲ
τυχὼν
Ἑρμῆν
καὶ
|
Μούσας |
ἱλάσομ´
ἁγνάς,
Οὐ
δαπάναις
τρυφεραῖς, |
[5] |
οὐδὲ
ἐπικήρους,
ἀϊδίους
δὲ
καὶ
|
μενούσας |
ἀεὶ
καὶαἳ
τούτοις
εἰσὶν
αἰτίαι |
[5] |
ἑαυτῷ
ἔχοι
τῶν
ὁπωσοῦν
ὄντων
|
τὰς |
αἰτίας,
εἴτε
ἀθανάτων
ἀθανάτους,
εἴτε
|
[3] |
κοινῶς
ὑπολαμβάνομεν.
Ἐπιὼν
δὲ
αὖθις
|
τὰς |
ἀρχὰς
τοῦ
σώματος
σκέψαιτο,
εἴτε |
[15] |
ὁ
Μακεδὼν
Ἀλέξανδρος.
Εἰ
σμικρὰ
|
τὰς |
βίβλους
ἀνελίττων
ἐμελέτας,
ὥσπερ
ἡμεῖς
|
[11] |
πολυκέφαλον
θηρίον,
πότερον
χρὴ
πρὸς
|
τὰς |
δόξας
τῶν
πολλῶν
ἀτενῶς
ὁρᾶν |
[3] |
ἐπελεύσεται
τὴν
οὐσίαν,
ἔπειτα
ἀνιχνεύσει
|
τὰς |
δυνάμεις·
καὶ
οὐδὲ
τοῦτο
μόνον |
[15] |
σκότῳ,
φημὶ
δὲ
τῶν
περιττωμάτων
|
τὰς
|
ἐκκρίσεις,
ἐν
μέσαις
δὲ
ταῖς |
[8] |
καὶ
συνέχουσα
τῇ
μνήμῃ
γεννᾷ
|
τὰς |
ἐπιστήμας.
Ἐγὼ
δέ,
εἰ
μή |
[4] |
τινες
τῶν
κατ´
αὐτὰς
ἰόντων
|
τὰς |
ὁδοὺς
ἀπεπλανήθησαν,
καὶ
ἀλλαχοῦ
που |
[6] |
τοὺς
ἀνθρώπους·
μὴ
δὴ
πρὸς
|
τὰς |
παιδιὰς
αὐτῶν
ἀποβλέπωμεν,
ὥσπερ
οἱ |
[5] |
τοῦ
Κιτιέως
ὁμιλητὰς
λέγω,
οἵ,
|
τὰς |
πόλεις
ἰδόντες
ἀποδιδρασκούσας
τὸ
λίαν |
[15] |
μάζαν
ἥδιον
ἢ
σὺ
νῦν
|
τὰς |
σικελικὰς
ἐσθίεις
τραπέζας,
ἐλούετο
θερμῷ |
[7] |
ἔκγονε,
τίνα
τρόπον
χρὴ
πρὸς
|
τὰς |
τῶν
πολλῶν
διακεῖσθαι
δόξας,
ταὐτά |
[12] |
ἐλθεῖν
τῶν
παλαισμάτων,
ἀποδυσάμενον
πρὸς
|
τὰς |
τῶν
πολλῶν
δόξας,
αἳ
μυρίων
|
[10] |
κατὰ
φύσιν,
ἀλλὰ
μὴ
πρὸς
|
τὰς |
τῶν
πολλῶν
δόξας·
ἐπεὶ
καὶ |
[14] |
τῶν
ὤμων·
ἐπορεύετο
δὲ
ἐπὶ
|
τὰς |
τῶν
φίλων
ἑστίας,
ἄκλητος
καὶ |
[15] |
Εἰ
σμικρὰ
τὰς
βίβλους
ἀνελίττων
|
ἐμελέτας, |
ὥσπερ
ἡμεῖς
οἱ
πολιτικοὶ
καὶ |
[5] |
ἂν
τοὔνομα,
τοὺς
τοῦ
Κιτιέως
|
ὁμιλητὰς |
λέγω,
οἵ,
τὰς
πόλεις
ἰδόντες |
[5] |
ἀθανάτων
ἀθανάτους,
εἴτε
ἐπικήρων
οὐ
|
θνητὰς |
οὐδὲ
ἐπικήρους,
ἀϊδίους
δὲ
καὶ
|
[11] |
ὡς
οὐδεὶς
οἶμαι
τῶν
τοὺς
|
στεφανίτας |
ἀγωνισαμένων,
οὕτω
δὲ
διετέθη
τὴν |
[11] |
φημι
ὡς
ἀπερυθριᾶσαι
χρὴ
πρὸς
|
πάντας
|
καὶ
πράττειν
τὰμὴ
πρακτέα·
ἀλλ´ |
[15] |
καθηγεμών,
οὓς
οὐκ
εἰκὸς
ἦν
|
ἅπαντας |
ἀπατηθῆναι
περὶ
ἀνδρὸς
οὕτω
φαύλου |
[4] |
καὶ
ἐφικνεῖσθαι
τοῦ
τέλους,
τοὺς
|
πρωτεύσαντας
|
δὲ
ἐν
ἑκάστῃ
τῶν
αἱρέσεων |
[14] |
οὐχ
ἵνα
συκοφαντεῖν
δοκῇ
τοὺς
|
σωφρονισθέντας, |
ὠφελεῖν
δὲ
ἐθέλων
αὐτούς
τε |
[8] |
περὶ
τοῖς
φιλτάτοις»
ὑπολαμβάνομεν,
οὕτως
|
ὑπεριδόντας |
τοῦ
σώματος,
ὡς
ὁ
Σωκράτης |
[6] |
τοι,
φασί,
καὶ
Δημόκριτος
ὁρῶν
|
σπουδάζοντας |
τοὺς
ἀνθρώπους·
μὴ
δὴ
πρὸς |
[14] |
διαλλάσσων
τοὺς
οἰκειοτάτους
ἀλλήλοις,
εἴποτε
|
στασιάζοντας |
αἴσθοιτο,
ἐπετίμα
δὲ
οὐ
μετὰ |
[1] |
νόσοις
μᾶλλον
ἢ
τούτους
αὐτοὺς
|
ὑγιαίνοντας· |
καίτοι
γε
καὶ
τότε
λαμπρῶς |
[11] |
τοὺς
δὲ
ἐκ
τοῦ
σώματος
|
ἐμπίπτοντας |
τῇ
ψυχῇ
θορύβους,
οἷα
πολλάκις |
[14] |
αὐτούς
τε
ἐκείνους
καὶ
τοὺς
|
ἀκούοντας. |
Καὶ
οὐ
τοῦτο
ἦν
τὸ |
[6] |
οἱ
δημιουργοὶ
σύριγγας
ἢ
αὐλοὺς
|
ἔχοντας· |
οἳ
δὲ
διοιχθέντες
ἔνδον
φαίνονται |
[1] |
τοι
καὶ
αὐτὸς
νὴ
Δία
|
τρυφῶντάς |
τινας
ἐν
ταῖς
νόσοις
μᾶλλον |
[9] |
εἰσιν
οὐδὲν
ἧττον,
κἂν
μυριάκις
|
αὐτὰς |
ἑψήσῃ,
κἂν
ὑποτρίμμασι
μυρίοις
τις |
[4] |
προφερέτω
εἴ
τινες
τῶν
κατ´
|
αὐτὰς
|
ἰόντων
τὰς
ὁδοὺς
ἀπεπλανήθησαν,
καὶ |
[9] |
ἑψήσῃ,
κἂν
ὑποτρίμμασι
μυρίοις
τις
|
αὐτὰς |
καρυκεύσῃ·
καὶ
ταύτης
αὐτὸν
ἀφελέσθαι |
[9] |
τοῦ
χάριν
οὐχὶ
καὶ
ἁπλῶς
|
αὐτὰς
|
προσφερόμεθα,
φράσον
ἡμῖν.
Οὐ
γὰρ |
[12] |
ἀπέπαρδεν,
ἐπάταξεν
ἐκεῖνος
τῇ
βακτηρίᾳ
|
φάς· |
Εἶτα,
ὦ
κάθαρμα,
μηθὲν
ἄξιον |
[15] |
τῇ
φύσει,
χρημάτων
ἁρπαγάς,
συκοφαντίας,
|
γραφὰς |
ἀδίκους,
διώξεις
ἄλλων
τοιούτων
συρφετῶν |
[8] |
ἐστινὁ
μέρη
νομίσας
ὄνυχας
ἢ
|
τρίχας |
ἢ
ῥύπον
καὶ
τὰ
δυσώδη |
[3] |
ὑπολαμβάνομεν.
Ἐπιὼν
δὲ
αὖθις
τὰς
|
ἀρχὰς |
τοῦ
σώματος
σκέψαιτο,
εἴτε
σύνθετον |
[8] |
οὐ
γελοῖός
ἐστινὁ
μέρη
νομίσας
|
ὄνυχας |
ἢ
τρίχας
ἢ
ῥύπον
καὶ |
[14] |
πάσης
τὰ
πάθη,
ὀρθῷ
δὲ
|
ἐπιτρέψας |
τὰ
καθ´
ἑαυτὸν
λόγῳ
καὶ |
[11] |
οὐχ
ἱκανόν
ἐστιν
ἀργύριον
καταβαλεῖν
|
ἐς |
τὸ
ἀποφῆναι
τὸν
λυτρωθέντα
δοῦλον, |
[11] |
πολλῶν
δόξαις,
οὔπω
τῆς
ἐλευθερίας
|
ἔθιγες |
οὐδὲ
ἐγεύσω
τοῦ
νέκταρος,
Οὐ |
[11] |
καὶ
παντοδαπόν,
ὀργῇ
καὶ
ἐπιθυμίᾳ
|
ξυμμιγές |
τι
καὶ
πολυκέφαλον
θηρίον,
πότερον |
[8] |
τότε,
πλὴν
γοῦν
ἢ
δέκα
|
μυριάδες
|
ὑπὸ
τῆς
ναυτίας
καὶ
βδελυρίας |
[13] |
Ζηνὸς
Ὀλυμπίου
ἀγλαὰ
τέκνα,
Μοῦσαι
|
Πιερίδες, |
κλῦτέ
μοι
εὐχομένῳ·
Χόρτον
ἀεὶ |
[8] |
μέρη
μέν
ἐστιν,
οἷον
ὀφθαλμοί,
|
πόδες, |
χεῖρες,
ἄλλα
γε
ἐπισυμβαίνει,
τρίχες, |
[3] |
οἰόμενος
τὸ
τοιοῦτον,
τὸ
δοκοῦν
|
ἐργῶδες |
ἐν
αὐτοῖς
φεύγων·
τὸ
δ´ |
[9] |
οὐ
χαλεπὸν
οὐδὲ
παράνομον
οὐδὲ
|
ἀσύνηθες
|
ὑμῖν
ὁ
γενναῖος
εἰργάσατο
Διογένης, |
[13] |
τῷ
λόγῳ
πρότερον
μὲν
αὑτῷ
|
χειρόηθες |
καταστησάτω
τὸ
παθηματικὸν
τῆς
ψυχῆς |
[15] |
ἐσκόπησας
περὶ
αὐτοῦ
καὶ
πορρωτέρω
|
προῆλθες |
τῆς
ἐμπειρίας
τἀνδρός.
Τίνα
γὰρ |
[9] |
κενῇ
μᾶλλον
ἢ
λόγῳ
δεδουλωμένου·
|
σάρκες |
γάρ
εἰσιν
οὐδὲν
ἧττον,
κἂν |
[15] |
ἀνδρὸς
λεγομένοις,
ὃν
οἱ
πάντες
|
Ἕλληνες |
τότε
ἐθαύμασαν
μετὰ
Σωκράτη
καὶ |
[11] |
ὡς
οἱ
τότε
εἰώθεσαν
λέγειν
|
Ἕλληνες, |
τοῦ
Μεγάλου
Βασιλέως,
τὸν
Πέρσην
|
[1] |
νοσοτροφεῖν
καὶ
νοσηλεύεσθαι
τρυφηλῶς
οὑτωσί
|
τινες |
ἐν
καλῷ
ποιοῦνται·
ἀνὴρ
δὲ |
[8] |
ζηλωτοὶ
μᾶλλον
ἡμῖν
ἄθλιοι
δέ
|
τινες |
καὶ
παντελῶς
ἀνόητοι
δοκοῦσιν·
ἀνθ´ |
[9] |
πλησίον
οἰκοῦντες
θαλάττης,
ἤδη
δέ
|
τινες |
καὶ
τῶν
πόρρω,
οὐδὲ
θερμήναντες
|
[8] |
τοῦ
φρονεῖν
δυνάμει,
εἴτε,
ὥσπερ
|
τινὲς
|
οἴονται,
καθάπερ
δι´
ὀχετῶν
τοιούτων |
[4] |
τοῦτό
τις
ἡμῖν
προφερέτω
εἴ
|
τινες |
τῶν
κατ´
αὐτὰς
ἰόντων
τὰς |
[3] |
ὅτι
τὴν
φιλοσοφίαν
εἴθ´,
ὥσπερ
|
τινὲς |
ὑπολαμβάνουσι,
τέχνην
τεχνῶν
καὶ
ἐπιστήμην |
[7] |
χρὴ
πρῶτον
αὐτό,
εἰ
καί
|
τινες |
ὑπολαμβάνουσιν
Ἀντισθένει
τοῦτο
καὶ
Διογένει |
[8] |
λόγον.
Ἐπεὶ
καὶ
Σωκράτης
καὶ
|
πλείονες |
ἄλλοι
θεωρίᾳ
μὲν
φαίνονται
χρησάμενοι |
[15] |
ὥσπερ
ἡμεῖς
οἱ
πολιτικοὶ
καὶ
|
πολυπράγμονες, |
ἔγνως
ἂν
ὅπως
Ἀλέξανδρος
ἀγασθῆναι |
[4] |
τὸ
αὑτοὺς
γινώσκειν·
ὅσῳ
δὴ
|
κρείττονες |
ἡμῶν
εἰσι
τὴν
οὐσίαν,
τοσούτῳ |
[6] |
τῶν
ἔργων,
ὥσπερ
αἱ
ἐξιχνεύουσαι
|
κύνες |
μεταθέουσι
τὰ
θηρία.
~Ἡγεμόνα
μὲν |
[2] |
παιδευτηρίων
καὶ
τῶν
δικαστηρίων
οἱ
|
κύνες |
τοῖς
προπυλαίοις
προσουροῦσιν,
οὐ
φροντὶς
|
[5] |
πόλεις
ἰδόντες
ἀποδιδρασκούσας
τὸ
λίαν
|
ἀκραιφνὲς |
καὶ
καθαρὸν
τῆς
ἐλευθερίας
τοῦ |
[12] |
μὲν
ἐλεεινός,
ἐλεεινότεροι
δὲ
οἱ
|
πατέρες |
αὐτοῦ,
θρέψαντες
σὺν
ἐπιμελείᾳ
καὶ |
[8] |
μέν
ἐστιν,
οἷον
ὀφθαλμοί,
πόδες,
|
χεῖρες, |
ἄλλα
γε
ἐπισυμβαίνει,
τρίχες,
ὄνυχες, |
[12] |
Πλάτωνος
καὶ
Ἀριστοτέλους
χορευταὶ
γνήσιοι
|
γόητες |
εἶναι
λέγονται
καὶ
σοφισταὶ
καὶ |
[9] |
τινες
καὶ
τῶν
πόρρω,
οὐδὲ
|
θερμήναντες
|
καταρροφοῦσιν
ἐχίνους,
ὄστρεα
καὶ
πάντα |
[3] |
κρεῖττον
καὶ
θειότερον,
ὅπερ
δὴ
|
πάντες |
ἀδιδάκτως
πειθόμενοι
θεῖόν
τι
εἶναι |
[9] |
με
παρῆλθεν
εἰπεῖν
ὅτι
καὶ
|
πάντες |
ἄνθρωποι
πλησίον
οἰκοῦντες
θαλάττης,
ἤδη |
[15] |
ὑπὲρ
ἀνδρὸς
λεγομένοις,
ὃν
οἱ
|
πάντες |
Ἕλληνες
τότε
ἐθαύμασαν
μετὰ
Σωκράτη
|
[11] |
μετὰ
τοῦτο
εἰ
μὴ
κύριοι
|
πάντες |
ἡμῶν
εἰσιν,
οὓς
ἀναγκαῖον
ἡμῖν |
[3] |
εἶναι
νομίζομεν,
καὶ
τοῦτο
ἐνιδρῦσθαι
|
πάντες |
οὐρανῷ
κοινῶς
ὑπολαμβάνομεν.
Ἐπιὼν
δὲ |
[5] |
φιλοσοφία
μία
τέ
ἐστι
καὶ
|
πάντες, |
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν,
ἑνός
τινος |
[5] |
μία
καὶ
ταύτης
εἰσὶν
ἐρασταὶ
|
ξύμπαντες |
ὧν
τε
ὑπεμνήσθην
μικρῷ
πρότερον, |
[15] |
ἂν
ἀπνευστί,
τὸ
δὴ
λεγόμενον,
|
συνείραντες, |
ἔστι
γὰρ
πάρεργον
ἡμέραιν
δυοῖν, |
[2] |
ἡδονῆς
δεδουλωμένοι
τῶν
λόγων
ὀλιγωρήσειαν
|
προκαταγελάσαντες, |
ὥσπερ
ἐνίοτε
τῶν
παιδευτηρίων
καὶ |
[6] |
καὶ
τοῦτο
πολλοὶ
φαίνονταιτῶν
φιλοσόφων
|
ποιήσαντες· |
ἐγέλα
τοι,
φασί,
καὶ
Δημόκριτος |
[8] |
αὐτὸ
τοῦτο
συνέντες
δηλονότι
καὶ
|
νοήσαντες, |
ὡς
οἰκεῖόν
ἐστιν
ἄνθρωπος
φύσει |
[6] |
ὅσα
ἔπαιξε
ταῦτα
αὐτὸν
ἐσπουδακέναι
|
νομίσαντες· |
ἔστι
μὲν
γάρ
τι
καὶ |
[8] |
καὶ
οὗτοι
διμερῆ
τὴν
φιλοσοφίαν
|
νομίσαντες, |
ὥσπερ
ὁ
Ἀριστοτέλης
καὶ
Πλάτων, |
[8] |
σώματι.
Φαίνονται
δὴ
οὖν
ἀρετὴν
|
ἐπιτηδεύσαντες, |
ἐγκράτειαν,
ἀτυφίαν,
ἐλευθερίαν,
ἔξω
γενόμενοι |
[12] |
αὐτοῦ,
θρέψαντες
σὺν
ἐπιμελείᾳ
καὶ
|
παιδεύσαντες |
ὡς
ἐνεδέχετο
σπουδαίως,
ὁ
δὲ |
[9] |
δὲ
ὑμεῖς
καὶ
πολλοῖς
ἄλλοις
|
ἀρτύσαντες |
ἡδονῆς
ἕνεκα,
τὴν
φύσιν
ὅπως |
[11] |
Τοῦτο
γὰρ
πολλοὶ
τοῦ
Διογένους
|
ζηλώσαντες |
ἐγένοντο
παντοραίσται
καὶ
μιαροὶ
καὶ |
[12] |
ἐλεεινότεροι
δὲ
οἱ
πατέρες
αὐτοῦ,
|
θρέψαντες |
σὺν
ἐπιμελείᾳ
καὶ
παιδεύσαντες
ὡς |
[4] |
ἢ
δόξης
ἤ
τινος
ἄλλου
|
δελεασθέντες, |
ἀπελείφθησαν
τοῦ
πρόσω
βαδίζειν
καὶ |
[6] |
ἢ
αὐλοὺς
ἔχοντας·
οἳ
δὲ
|
διοιχθέντες |
ἔνδον
φαίνονται
ἀγάλματα
ἔχοντες
θεῶν» |
[8] |
τε
καὶ
πρακτικήν,
αὐτὸ
τοῦτο
|
συνέντες |
δηλονότι
καὶ
νοήσαντες,
ὡς
οἰκεῖόν |
[1] |
ἡμεῖς
οἱ
τὸ
σκῆπτρον
ἐκεῖθεν
|
παραλαβόντες |
ὑπὸ
μείζονος
σοφίας
ἴσμεν
ὅτι
|
[11] |
τοῦ
Μεγάλου
Βασιλέως,
τὸν
Πέρσην
|
λέγοντες. |
Ἆρά
σοι
μικρὰ
φαίνεται
ἀνὴρ
|
[5] |
ὁμιλητὰς
λέγω,
οἵ,
τὰς
πόλεις
|
ἰδόντες |
ἀποδιδρασκούσας
τὸ
λίαν
ἀκραιφνὲς
καὶ |
[12] |
ταῦτα
ἔπραξαν
ἐκεῖνοι
τῷ
βίῳ
|
διδόντες |
ὁδὸν
εὐτελείας;
Οὐ
γὰρ
ἐκ |
[3] |
ἵνα
ὑπὲρ
ἑκάστου
τὸ
προσῆκον
|
ἀποδιδόντες |
αὐτοί
τε
εὐκολώτερον
ἀπεργασώμεθα
τοῦθ´ |
[7] |
δόξης
μέλει;
Εἶτα
ἡμεῖς,
τούτων
|
ὑπεριδόντες, |
ἀποτειχίζειν
ἁπλῶς
οὑτωσὶ
καὶ
ἀποσπᾶν |
[7] |
οἱ
διὰ
τῶν
ἄλλων
αἱρέσεων
|
ἰόντες, |
ἀλλὰ
ἀπόχρη
μόνον
δύο
ταῦτα
|
[7] |
πάντα
ὑπέμειναν
πόνον,
αὑτούς
τε
|
ἐθέλοντες |
γνῶναι
καὶ
μὴ
κεναῖς
ἕπεσθαι |
[6] |
τι
σπουδαῖον
ἥκιστα
ἐρῶντες,
πόλει
|
παραβάλλοντες |
εὐδαίμονι,
πολλῶν
μὲν
ἱερῶν,
πολλῶν |
[4] |
ἡμῶν
εἰσι
τὴν
οὐσίαν,
τοσούτῳ
|
γνόντες |
ἑαυτοὺς
ἴσχουσι
τῶν
βελτιόνων
ἐπιστήμην. |
[8] |
ἀπόσιτοι
γεγόνασιν,
ἄχρις
αὐτοὺς
οἱ
|
θεράποντες |
ἀνέλαβον
ὀσμαῖς
καὶ
μύροις
καὶ |
[8] |
Τοῦτο
ἐκεῖνοι
καθ´
ἑκάστην
ἡμέραν
|
ἐπιτηδεύοντες |
οὐ
ζηλωτοὶ
μᾶλλον
ἡμῖν
ἄθλιοι |
[6] |
δὲ
διοιχθέντες
ἔνδον
φαίνονται
ἀγάλματα
|
ἔχοντες |
θεῶν»
Ὡς
ἂν
οὖν
μὴ |
[2] |
νῦν
ἐπιχειροῦντες
κυνίζειν
ἔσονται
χείρους·
|
ἀπειθοῦντες |
δὲ
εἰ
μέν
τι
λαμπρὸν |
[9] |
ὅτι
καὶ
πάντες
ἄνθρωποι
πλησίον
|
οἰκοῦντες
|
θαλάττης,
ἤδη
δέ
τινες
καὶ |
[12] |
ἄλλα
ἐπ´
ἄλλοις
τῶν
φιλοσόφων
|
θρυλλοῦντες; |
Οἱ
Πυθαγόρου
καὶ
Πλάτωνος
καὶ |
[2] |
τι
λαμπρὸν
καὶ
σεμνὸν
ἐπιτηδεύσειαν,
|
ὑπερφωνοῦντες |
τὸν
λόγον
τὸν
ἡμέτερον,
οὔτι |
[2] |
ὡς
οὐθὲν
οἵ
γε
νῦν
|
ἐπιχειροῦντες |
κυνίζειν
ἔσονται
χείρους·
ἀπειθοῦντες
δὲ |
[1] |
νῦν·
ἦ
γὰρ
ἂν
ἐπαύσαντο
|
νοσοῦντες |
ἅμα
καὶ
τρυφῶντες.
Τὸ
μὲν |
[9] |
ὠμοφαγίαν
βδελύττεσθε
οἱ
τὰ
παραπλήσια
|
δρῶντες |
οὐκ
ἐπὶ
τῶν
ἀναίμων
μόνον |
[6] |
οἱ
μανθάνειν
τι
σπουδαῖον
ἥκιστα
|
ἐρῶντες, |
πόλει
παραβάλλοντες
εὐδαίμονι,
πολλῶν
μὲν
|
[1] |
ἂν
ἐπαύσαντο
νοσοῦντες
ἅμα
καὶ
|
τρυφῶντες. |
Τὸ
μὲν
δὴ
νοσοτροφεῖν
καὶ |
[8] |
πόδες,
χεῖρες,
ἄλλα
γε
ἐπισυμβαίνει,
|
τρίχες, |
ὄνυχες,
ῥύπος,
τοιούτων
περιττωμάτων
γένος, |
[8] |
χεῖρες,
ἄλλα
γε
ἐπισυμβαίνει,
τρίχες,
|
ὄνυχες, |
ῥύπος,
τοιούτων
περιττωμάτων
γένος,
ὧν |
[12] |
ταύτην
περιέτρεψε
τὴν
συμφοράν,
ὑφ´
|
ἧς |
αὐτὸς
μὲν
ἐλεεινός,
ἐλεεινότεροι
δὲ |
[11] |
οἰκέτην
ἔχων»
ἀλλ´
οὐδὲ
μάζαν,
|
ἧς |
Ἐπίκουρος
εὐπορῶν
οὐδὲ
τῶν
θεῶν
|
[7] |
ὅλῃ,
φασίν,
ἐπιδράξασθαι
τῇ
διανοίᾳ,
|
ἧς |
οἶμαι
καὶ
Πλάτων
καὶ
Πυθαγόρας |
[13] |
θείων
τε
καὶ
ἀνθρωπίνων,
ἀλλὰ
|
εὐλαβὴς |
μὲν
τὰ
πρὸς
τὸ
θεῖον, |
[12] |
Κωκυτὸν
καὶ
μυρίας
ὀργυιὰς
κατὰ
|
γῆς |
δῦναι,
ἢ
πεσεῖν
εἰς
τοιοῦτον |
[4] |
βαδίζειν,
ὁδεύων
δὲ
οἶμαι
διὰ
|
γῆς |
ἢ
ταῖς
πλατείαις
χρῆσθαι
λεωφόροις |
[6] |
ἐκείνοις
ἐγὼ
τοῖς
ῥήμασιν,
οἷς
|
Ἀλκιβιάδης |
ἐπαινῶν
Σωκράτη.
Φημὶ
γὰρ
δὴ
|
[13] |
κατὰ
τὸν
Οἰνόμαον
ὁ
κύων
|
ἀναιδὴς
|
μηδὲ
ἀναίσχυντος
μηδὲ
ὑπερόπτης
πάντων |
[6] |
ἐπεποίητο
τοῖς
ἀνδράσι
μετά
τινος
|
σπουδῆς, |
ἀλλὰ
μὴ
μετὰ
παιδιᾶς,
τὰ |
[9] |
ἀπαθοῦς,
ὑπὸ
δὲ
τῆς
τοιαύτης
|
ἐδωδῆς |
μόνον
θραττομένου
καὶ
ναυτιῶντος
καὶ
|
[10] |
λόγος
περὶ
τῆς
ψυχῆς
ὡς
|
ἀληθὴς |
ὑπό
τινων.
Ἡμεῖς
δὴ
οὖν |
[15] |
τε
ἐκείνων
εἶναι
σεμνότερος
ἐθέλων
|
ἀπεπλανήθης |
τοσοῦτον
τῆς
Διογένους
προαιρέσεως,
ὥστε
|
[5] |
κατεβάλλοντο
ξυγγραμμάτων
ὑπὲρ
αὐτοῦ
τούτου
|
πεισθείης
|
ἄν,
εἴπερ
ἐθέλοις,
ἀλλὰ
πολὺ |
[14] |
σιτίων
χαίρει,
εἰ
στρωμνῆς
δεῖται
|
μαλακῆς, |
εἰ
τιμῆς
ἢ
δόξης
ἐστὶν |
[3] |
ψυχῆς,
ὁ
δὲ
ἄνθρωπος
καὶ
|
λογικῆς |
ψυχῆς.
Εἰσὶ
μὲν
οὖν
οἳ |
[15] |
τῶν
Ἑλλήνων
ἡ
Διογένους
καρτερία,
|
βασιλικῆς
|
οὐκ
ἔξω
μεγαλοψυχίας
οὖσα,
καὶ |
[10] |
μὲν
ἐπὶ
τοσοῦτον
ἀπόχρη.
~Τῆς
|
κυνικῆς |
δὲ
φιλοσοφίας
σκοπὸς
μέν
ἐστι |
[14] |
ἔνστασιν
ἀντὶ
τῆς
πήρας
τῆς
|
κυνικῆς |
ὑπολαμβανέτω
φιλοσοφίας
γνωρίσματα.
Παρρησίᾳ
δὲ |
[8] |
τὰ
μέρη
τῆς
φιλοσοφίας
τῆς
|
κυνικῆς. |
Φαίνονται
μὲν
δὴ
καὶ
οὗτοι |
[3] |
πρὸς
διαμονὴν
τὸ
σῶμα,
οἷον
|
ἰατρικῆς, |
γεωργίας,
ἑτέρων
τοιούτων.
Οὐ
μὴν |
[8] |
καὶ
ἐπιστήμῃ.
Εἰ
δὲ
τῆς
|
φυσικῆς |
πρὸς
τὴν
θεωρίαν
ἐξέκλιναν,
οὐδὲν |
[2] |
εἴπω
ξυνελὼν
ἐν
βραχεῖ,
τῆς
|
σωματικῆς |
ἡδονῆς
δεδουλωμένοι
τῶν
λόγων
ὀλιγωρήσειαν |
[4] |
που
γενόμενοι,
καθάπερ
ὑπὸ
τῆς
|
Κίρκης |
ἢ
τῶν
Λωτοφάγων
ἡδονῆς
ἢ
|
[14] |
ἐπιέναι
καὶ
προκαλεῖσθαι
καὶ
τῆς
|
ἀγέλης |
ἀμφισβητεῖν
τοῖς
προκατέχουσιν,
ὡς
μᾶλλον |
[14] |
ἀκούω
τοὺς
ἀσθενεστέρους
ἐξίστασθαι
τῆς
|
ἀγέλης |
καὶ
καθ´
ἑαυτοὺς
νεμομένους
ἀγείρειν |
[8] |
τὴν
φιλοσοφίαν
νομίσαντες,
ὥσπερ
ὁ
|
Ἀριστοτέλης |
καὶ
Πλάτων,
θεωρηματικήν
τε
καὶ |
[5] |
θεῷ
φασι,
καὶ
γὰρ
καὶ
|
Ἀριστοτέλης· |
ὃ
γὰρ
ἡμεῖς
ποτέ,
τοῦτο |
[7] |
κυνῶν
ὅτι
καὶ
ὁ
μέγας
|
Ἡρακλῆς, |
ὥσπερ
οὖν
τῶν
ἄλλων
ἀγαθῶν |
[15] |
κατειργάσω
τὸν
Ξέρξην,
ὡς
ὁ
|
Θεμιστοκλῆς, |
ἢ
τὸν
Δαρεῖον,
ὡς
ὁ |
[3] |
τὸ
ἑαυτὸν
γνῶναι»
πάσης
μὲν
|
ἐπιστήμης, |
πάσης
δὲ
τέχνης
ἡγεῖται
τε |
[14] |
εἰ
στρωμνῆς
δεῖται
μαλακῆς,
εἰ
|
τιμῆς |
ἢ
δόξης
ἐστὶν
ἥττων,
εἰ |
[1] |
καὶ
μετ´
ἐκεῖνον
{Ἀντισθένη
καὶ}
|
Διογένης. |
Ἀρρωστοῦντι
γοῦν,
φασίν,
Ἀντισθένει
μακρὰν |
[9] |
ἀσύνηθες
ὑμῖν
ὁ
γενναῖος
εἰργάσατο
|
Διογένης, |
εἰ
μὴ
τῷ
σκληροτέρῳ
καὶ |
[1] |
δυσανάληπτον
ἀρρωστίαν
ξιφίδιον
ἐπέδωκεν
ὁ
|
Διογένης |
εἰπών·
Εἰ
φίλου
χρῄζεις
ὑπουργίας |
[15] |
τοιούτων
συρφετῶν
πραγμάτων.
Ἐπεὶ
καὶ
|
Διογένης |
εἴτε
ἀπέπαρδεν
εἴτε
ἀπεπάτησεν
εἴτε |
[9] |
γενέσθαι.
Αἰσθανόμενος
οὖν
ἴσως
αὑτοῦ
|
Διογένης |
ἐν
μὲν
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν |
[7] |
μὲν
ἐπιτηδεύσας
Πλάτων
ἕτερον
δὲ
|
Διογένης, |
ἓν
δέ
τι
καὶ
ταὐτόν, |
[9] |
τοῦ
τοιούτου
βίβλων
φανήσονται.
Τούτους
|
Διογένης |
ἐξελέγχειν
ᾤετο
δεῖν.
Διενοήθη
γοῦν |
[14] |
μὲν
ὑπὸ
τῶν
καταποντιστῶν
ὁ
|
Διογένης |
ἔπαιζεν,
ὁ
Κράτης
δὲ
ἐδημοσίευε |
[13] |
τὰ
πρὸς
τὸ
θεῖον,
ὥσπερ
|
Διογένης. |
Ἐπείσθη
γοῦν
ἐκεῖνος
τῷ
Πυθίῳ, |
[14] |
ἀνήρ,
αὑτοῦ
πρότερον
ἐπιμεληθείς,
ὥσπερ
|
Διογένης |
καὶ
Κράτης
ἐξελαυνέτω
μὲν
τῆς
|
[12] |
ἐκ
τῶν
μαζοφάγων»
φησὶν
ὁ
|
Διογένης, |
οἱ
τύραννοι,
ἀλλ´
ἐκ
τῶν |
[14] |
ἐπιδειξαμένῳ,
ὥσπερ
οἶμαι
Κράτης
καὶ
|
Διογένης, |
οἳ
πᾶσαν
μὲν
ἀπειλὴν
τύχης |
[8] |
ἐλεγκτικὸν
ἠσπάσατο
βίον,
τοῦτο
καὶ
|
Διογένης, |
οἶμαι,
συνειδὼς
ἑαυτῷ
πυθόχρηστον
οὖσαν |
[11] |
μὴ
μάλιστα
τῆς
προαιρέσεως
ἦν
|
Διογένης, |
ὃς
τὸ
μὲν
σῶμα
τοῖς |
[12] |
δέσποινα,
σοφῶν
ἀνδρῶν
ἀγάπημα,
Εὐτελίη,
|
κλεινῆς |
ἔγγονε
Σωφροσύνης.
~Ἔστω
δὴ
μὴ |
[14] |
πολυτελείᾳ
τῶν
σιτίων
χαίρει,
εἰ
|
στρωμνῆς |
δεῖται
μαλακῆς,
εἰ
τιμῆς
ἢ |
[2] |
ξυνελὼν
ἐν
βραχεῖ,
τῆς
σωματικῆς
|
ἡδονῆς
|
δεδουλωμένοι
τῶν
λόγων
ὀλιγωρήσειαν
προκαταγελάσαντες, |
[9] |
ὑμεῖς
καὶ
πολλοῖς
ἄλλοις
ἀρτύσαντες
|
ἡδονῆς |
ἕνεκα,
τὴν
φύσιν
ὅπως
βιάσησθε. |
[4] |
τῆς
Κίρκης
ἢ
τῶν
Λωτοφάγων
|
ἡδονῆς |
ἢ
δόξης
ἤ
τινος
ἄλλου |
[12] |
καταφρονεῖν.
Οὕτως
ᾤετο
χρῆναι
πρότερον
|
ἡδονῆς |
καὶ
θυμοῦ
κρείττονα
γενέσθαι
καὶ |
[13] |
τ´
ἄφενος
χρήματα
μαιόμενος,
Ἀλλὰ
|
δικαιοσύνης |
μετέχειν
καὶ
πλοῦτον
ἀγινεῖν
Εὔφορον, |
[13] |
γαστέρι,
ἥτε
μοι
αἰεὶ
Χωρὶς
|
δουλοσύνης |
λιτὸν
ἔθηκε
βίον.
Ὠφέλιμον
δὲ |
[13] |
παιγνίων
Κράτητος
ὀλίγα
σοι
παραγράψω·
|
Μνημοσύνης |
καὶ
Ζηνὸς
Ὀλυμπίου
ἀγλαὰ
τέκνα, |
[12] |
ἀνδρῶν
ἀγάπημα,
Εὐτελίη,
κλεινῆς
ἔγγονε
|
Σωφροσύνης. |
~Ἔστω
δὴ
μὴ
κατὰ
τὸν |
[3] |
πάσης
μὲν
ἐπιστήμης,
πάσης
δὲ
|
τέχνης |
ἡγεῖται
τε
ἅμα
καὶ
τοὺς |
[11] |
κήρυξ
ἐστὶν
ὁ
διὰ
τῆς
|
φωνῆς |
οὑτοσὶ
λόγος
προϊὼν
ἐξ
ὀνομάτων |
[6] |
μάλα
δεῖξαι
πειράσομαι·
δεῦρο
ἴωμεν
|
ἐφεξῆς |
ἀπὸ
τῶν
ἔργων,
ὥσπερ
αἱ |
[3] |
οὖν
ἄνωθεν
ἐν
κεφαλαίοις
διεξέλθωμεν
|
ἐφεξῆς |
τὸν
λόγον,
ἵνα
ὑπὲρ
ἑκάστου |
[9] |
Περιιδεῖν
αὑτὸν
ὑπὸ
ταύτης
τῆς
|
δόξης |
ἐνοχλούμενον,
ὡς
νομίζειν
ὅτι
κρέας |
[14] |
δεῖται
μαλακῆς,
εἰ
τιμῆς
ἢ
|
δόξης |
ἐστὶν
ἥττων,
εἰ
τοῦτο
ζηλοῖ |
[4] |
ἢ
τῶν
Λωτοφάγων
ἡδονῆς
ἢ
|
δόξης |
ἤ
τινος
ἄλλου
δελεασθέντες,
ἀπελείφθησαν |
[12] |
θαρσεῖν
πράξας,
ἐντεῦθεν
ἡμῖν
ἄρχῃ
|
δόξης |
καταφρονεῖν.
Οὕτως
ᾤετο
χρῆναι
πρότερον |
[7] |
Κρίτων,
οὕτω
τῆς
τῶν
πολλῶν
|
δόξης
|
μέλει;
Εἶτα
ἡμεῖς,
τούτων
ὑπεριδόντες, |
[7] |
συνήγαγεν
ἔρως
ἥ
τε
τῆς
|
δόξης |
ὑπεροψία
καὶ
ἡ
πρὸς
τὸν |
[6] |
μὴ,
τότε
ἐξορίζειν
αὐτὰ
τῆς
|
ἀκοῆς, |
ὥσπερ
Ἀθηναῖοι
τὰ
ψευδῆ
γράμματα |
[3] |
ἑαυτὸν
γνῶναι»
πάσης
μὲν
ἐπιστήμης,
|
πάσης |
δὲ
τέχνης
ἡγεῖται
τε
ἅμα |
[3] |
εἰ
μὴ
τὸ
ἑαυτὸν
γνῶναι»
|
πάσης |
μὲν
ἐπιστήμης,
πάσης
δὲ
τέχνης |
[14] |
μὲν
τῆς
ψυχῆς
ἅπαντα
ἐκ
|
πάσης |
τὰ
πάθη,
ὀρθῷ
δὲ
ἐπιτρέψας |
[10] |
καὶ
τέλος,
ὥσπερ
δὴ
καὶ
|
πάσης |
φιλοσοφίας,
τὸ
εὐδαιμονεῖν.
Τὸ
δὲ |
[11] |
ἀπειλή.
Μήποτε
οὖν,
ὦ
φίλε,
|
νομίσῃς
|
εἶναι
ἐλεύθερος,
ἄχρις
οὗ
γαστὴρ |
[3] |
τε
γὰρ
θεῖα
διὰ
τῆς
|
ἐνούσης |
ἡμῖν
θείας
μερίδος,
τά
τε |
[8] |
οἴονται,
καθάπερ
δι´
ὀχετῶν
τοιούτων
|
εἰσφερούσης |
τῆς
ψυχῆς.
Συλλέγουσα
γάρ,
φασί, |
[14] |
οὕτως
ἐπιέναι
καὶ
προκαλεῖσθαι
καὶ
|
τῆς |
ἀγέλης
ἀμφισβητεῖν
τοῖς
προκατέχουσιν,
ὡς |
[14] |
ταύρων
ἀκούω
τοὺς
ἀσθενεστέρους
ἐξίστασθαι
|
τῆς
|
ἀγέλης
καὶ
καθ´
ἑαυτοὺς
νεμομένους |
[5] |
ἀεὶ
καὶαἳ
τούτοις
εἰσὶν
αἰτίαι
|
τῆς |
ἀειγενεσίας.
Ἀλλ´
οὗτος
μὲν
ὁ |
[6] |
δὲ
μὴ,
τότε
ἐξορίζειν
αὐτὰ
|
τῆς |
ἀκοῆς,
ὥσπερ
Ἀθηναῖοι
τὰ
ψευδῆ |
[7] |
ἄνδρας
ἀλλήλων
ἐθέλομεν
οὓς
ὁ
|
τῆς |
ἀληθείας
συνήγαγεν
ἔρως
ἥ
τε |
[1] |
κωμῳδεῖ
καί
φησι
τὸν
Διογένη
|
τῆς |
ἀνοίας
καὶ
κενοδοξίας
ἐκτετικέναι
δίκας |
[7] |
καὶ
ἡ
πρὸς
τὸν
ζῆλον
|
τῆς |
ἀρετῆς
ξύμπνοια·
εἰ
δὲ
Πλάτωνι
|
[11] |
μέρει
προσίετο.
Ὑπὸ
δὲ
ταύτης
|
τῆς |
ἀσκήσεως
ὁ
ἀνὴρ
οὕτω
μὲν |
[9] |
ἀφελέσθαι
καὶ
καταστῇσαι
παντάπασιν
ἐξάντη
|
τῆς |
δειλίας
ᾠήθη
χρῆναι·
δειλία
γάρ |
[15] |
ἀλόγως
ποιεῖν,
ἐπεὶ
καὶ
ταῦτα
|
τῆς |
Διογένους
εἰσὶ
φιλοσοφίας
οἰκεῖα,
πατείτω
|
[15] |
εἶναι
σεμνότερος
ἐθέλων
ἀπεπλανήθης
τοσοῦτον
|
τῆς |
Διογένους
προαιρέσεως,
ὥστε
αὐτὸν
ἐλεεινὸν |
[14] |
ἦν,
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι,
τοῦτο
|
τῆς |
Διογένους
φιλοσοφίας.
~Εἰ
δὲ
ἑταίρᾳ |
[9] |
πράγματα;
Περιιδεῖν
αὑτὸν
ὑπὸ
ταύτης
|
τῆς |
δόξης
ἐνοχλούμενον,
ὡς
νομίζειν
ὅτι |
[7] |
ἀληθείας
συνήγαγεν
ἔρως
ἥ
τε
|
τῆς |
δόξης
ὑπεροψία
καὶ
ἡ
πρὸς |
[15] |
ἐγνώκεις,
ἡμῖν
δὲ
οὐ
μεταμελήσει
|
τῆς |
εἰς
τὸν
ἄνδρα
εὐφημίας.
|
[11] |
ταῖς
τῶν
πολλῶν
δόξαις,
οὔπω
|
τῆς |
ἐλευθερίας
ἔθιγες
οὐδὲ
ἐγεύσω
τοῦ |
[11] |
πάντα
ἁπλῶς
τὰ
τοιαῦτα
δίχα
|
τῆς |
ἐλευθερίας,
οὐ
τοῦ
δοκοῦντος
εὐτυχηκέναι, |
[5] |
τὸ
λίαν
ἀκραιφνὲς
καὶ
καθαρὸν
|
τῆς |
ἐλευθερίας
τοῦ
κυνός,
ἐσκέπασαν
αὐτόν, |
[7] |
τῶν
καλῶν
ἁπάντων
αἴτιος,
ὁ
|
τῆς |
Ἑλλάδος
κοινὸς
ἡγεμὼν
καὶ
νομοθέτης |
[15] |
περὶ
αὐτοῦ
καὶ
πορρωτέρω
προῆλθες
|
τῆς |
ἐμπειρίας
τἀνδρός.
Τίνα
γὰρ
οὐκ
|
[3] |
Τά
τε
γὰρ
θεῖα
διὰ
|
τῆς |
ἐνούσης
ἡμῖν
θείας
μερίδος,
τά |
[3] |
ἡδύνατο,
τὰ
μὲν
ἄψυχα
σώματα
|
τῆς |
ἕξεως
μόνον,
τὰ
φυτὰ
δὲ |
[3] |
διὰ
Προμηθέως
ἐξ
ἡλίου
μετὰ
|
τῆς |
Ἑρμοῦ
μερίδος
οὐχ
ἕτερόν
ἐστι |
[9] |
τὸ
γοῦν
τοιοῦτο.
Ἐπεὶ
πρὸ
|
τῆς |
Θεσμοφόρου
{Δήμητρος}
εἰ
σαρκῶν
ἑψημένων |
[3] |
μερίδος,
τά
τε
θνητὰ
διὰ
|
τῆς |
θνητοειδοῦς
μοίρας·
πρὸς
τούτοις,
ἔφη, |
[4] |
ἀλλαχοῦ
που
γενόμενοι,
καθάπερ
ὑπὸ
|
τῆς |
Κίρκης
ἢ
τῶν
Λωτοφάγων
ἡδονῆς |
[10] |
τοῦτο
μὲν
ἐπὶ
τοσοῦτον
ἀπόχρη.
|
~Τῆς |
κυνικῆς
δὲ
φιλοσοφίας
σκοπὸς
μέν |
[14] |
τὴν
ἔνστασιν
ἀντὶ
τῆς
πήρας
|
τῆς |
κυνικῆς
ὑπολαμβανέτω
φιλοσοφίας
γνωρίσματα.
Παρρησίᾳ |
[8] |
ἐπὶ
τὰ
μέρη
τῆς
φιλοσοφίας
|
τῆς |
κυνικῆς.
Φαίνονται
μὲν
δὴ
καὶ |
[8] |
γοῦν
ἢ
δέκα
μυριάδες
ὑπὸ
|
τῆς |
ναυτίας
καὶ
βδελυρίας
διεστράφησαν
τὸν |
[1] |
~Ἄνω
ποταμῶν»
τοῦτο
δὴ
τὸ
|
τῆς |
παροιμίας·
ἀνὴρ
κυνικὸς
Διογένη
φησὶ |
[14] |
σκήπτρου
καὶ
τὴν
ἔνστασιν
ἀντὶ
|
τῆς |
πήρας
τῆς
κυνικῆς
ὑπολαμβανέτω
φιλοσοφίας |
[6] |
περιττὰ
καὶ
βδελυρὰ
καὶ
φαῦλα
|
τῆς |
πόλεως
ἀπεληλάκασι,
λουτρὰ
δημόσια
καὶ |
[8] |
δὲ
οὐκ
ἄλλου
χάριν
ἀλλὰ
|
τῆς |
πράξεως·
ἐπεὶ
καὶ
τὸ
ἑαυτὸν |
[11] |
δὴ
ταύτης
εἰ
μὴ
μάλιστα
|
τῆς |
προαιρέσεως
ἦν
Διογένης,
ὃς
τὸ |
[2] |
ἵν´
εἴπω
ξυνελὼν
ἐν
βραχεῖ,
|
τῆς |
σωματικῆς
ἡδονῆς
δεδουλωμένοι
τῶν
λόγων |
[9] |
ἄλλοις
ἅπασιν
ἀπαθοῦς,
ὑπὸ
δὲ
|
τῆς
|
τοιαύτης
ἐδωδῆς
μόνον
θραττομένου
καὶ |
[9] |
ἀνεπαχθῶς,
μᾶλλον
δὲ
καὶ
μετὰ
|
τῆς |
τοῦ
σώματος
ὠφελείας
ἐργάζοιτο,
κατὰ |
[1] |
ἐκτετικέναι
δίκας
ὥσπερ
ὑπὸ
κωνείου
|
τῆς
|
τροφῆς
διαφθαρέντα.
Οὕτω
πόρρω
που |
[7] |
ἡμῖν,
ὦ
μακάριε
Κρίτων,
οὕτω
|
τῆς |
τῶν
πολλῶν
δόξης
μέλει;
Εἶτα |
[12] |
οἶσθα
ὅπως
τοὺς
μὲν
νέους
|
τῆς |
φιλοσοφίας
ἀπάγουσιν
ἄλλα
ἐπ´
ἄλλοις |
[8] |
τὸν
γὰρ
θεόν,
ἄνθρωπον
οὐδένα
|
τῆς |
φιλοσοφίας
ἀρχηγὸν
ἐπεποίητο.
Τί
δῆτα |
[3] |
ὑπὲρ
αὐτῆς
ῥητέον
ἡμῖν
ἐστι
|
τῆς |
φιλοσοφίας.
Ἡ
τῶν
θεῶν
εἰς |
[7] |
νόμισμα»
πέφηνε
γοῦν
ἡμῖν
ἀρχηγὸς
|
τῆς |
φιλοσοφίας
ὅσπερ,
οἶμαι,
τοῖς
Ἕλλησι
|
[5] |
ἀλλὰ
πολὺ
πλέον
ἀπὸ
τοῦ
|
τῆς |
φιλοσοφίας
τέλους·
τὸ
γὰρ
ὁμολογουμένως |
[8] |
διόπερ
ἐπανακτέον
ἐπὶ
τὰ
μέρη
|
τῆς |
φιλοσοφίας
τῆς
κυνικῆς.
Φαίνονται
μὲν |
[7] |
τεμένους.
Εὑρήκαμεν
δὴ
τὸν
ἀρχηγέτην
|
τῆς |
φιλοσοφίας,
ὥς
που
καὶ
ὁ |
[15] |
καταπαιζέτω
τῶν
τὰ
μὲν
ἀναγκαῖα
|
τῆς |
φύσεως
ἔργα
κρυπτόντων
ἐν
σκότῳ, |
[11] |
ἀνέδην
παρεῖχεν,
ἵνα
αὐτὸ
{τὸ}
|
τῆς |
φύσεως
ῥωμαλεώτερον
καταστήσῃ,
πράττειν
δὲ |
[8] |
πράξει
καὶ
ἐπιστήμῃ.
Εἰ
δὲ
|
τῆς |
φυσικῆς
πρὸς
τὴν
θεωρίαν
ἐξέκλιναν, |
[11] |
οὗ
κήρυξ
ἐστὶν
ὁ
διὰ
|
τῆς |
φωνῆς
οὑτοσὶ
λόγος
προϊὼν
ἐξ |
[14] |
Διογένης
καὶ
Κράτης
ἐξελαυνέτω
μὲν
|
τῆς
|
ψυχῆς
ἅπαντα
ἐκ
πάσης
τὰ |
[12] |
ὑπομένειν
πόνον
καὶ
πιαίνειν
τὸν
|
τῆς |
ψυχῆς
δεσμὸν
καὶ
τράπεζαν
παρατίθεσθαι |
[3] |
αὐτῷ,
ἀλλὰ
καὶ
εἴ
τι
|
τῆς |
ψυχῆς
ἐν
ἡμῖν
ἐστι
κρεῖττον |
[3] |
σώματι
μαθεῖν,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτῆς
|
τῆς |
ψυχῆς
ἐπελεύσεται
τὴν
οὐσίαν,
ἔπειτα
|
[3] |
αὐτὰ
πρὸς
κολακείαν
τοῦ
παθητικοῦ
|
τῆς |
ψυχῆς
ἡμῶν
ἐπινενόηται.
Προσλιπαρῆσαι
μὲν |
[11] |
Οὐκοῦν
ἐπειδὴ
τὸ
μέν
ἐστι
|
τῆς |
ψυχῆς
ἡμῶν
θειότερον,
ὃ
δὴ |
[3] |
ἄττα
δοκεῖ
καὶ
οἷστισιν
ἁρμόττει
|
τῆς
|
ψυχῆς
μέρεσιν
οὐκ
ἀγνοήσει.
Σκόπει |
[13] |
αὑτῷ
χειρόηθες
καταστησάτω
τὸ
παθηματικὸν
|
τῆς |
ψυχῆς
μόριον,
ὥστε
παντάπασιν
ἐξελεῖν |
[8] |
καθάπερ
δι´
ὀχετῶν
τοιούτων
εἰσφερούσης
|
τῆς
|
ψυχῆς.
Συλλέγουσα
γάρ,
φασί,
τὰ |
[10] |
καὶ
οὗτος
ὁ
λόγος
περὶ
|
τῆς |
ψυχῆς
ὡς
ἀληθὴς
ὑπό
τινων. |
[15] |
Πλάτωνος
καὶ
Ἀριστοτέλους,
οὗ
γέγονεν
|
ἀκροατὴς |
ὁ
τοῦ
σωφρονεστάτου
καὶ
συνετωτάτου
|
[14] |
καταποντιστῶν
ὁ
Διογένης
ἔπαιζεν,
ὁ
|
Κράτης |
δὲ
ἐδημοσίευε
τὴν
οὐσίαν,
εἶτα
|
[14] |
πρότερον
ἐπιμεληθείς,
ὥσπερ
Διογένης
καὶ
|
Κράτης |
ἐξελαυνέτω
μὲν
τῆς
ψυχῆς
ἅπαντα |
[14] |
πέφυκεν
ἄξιος
ἐπιδειξαμένῳ,
ὥσπερ
οἶμαι
|
Κράτης
|
καὶ
Διογένης,
οἳ
πᾶσαν
μὲν |
[12] |
τῶν
δειπνούντων
πολυτελῶς»
καὶ
ὁ
|
Κράτης |
μέντοι
πεποίηκεν
ὕμνον
Εἰς
τὴν |
[1] |
δὲ
ἀγνοεῖν
ὑπελάμβανεν
ὁ
σοφὸς
|
Σωκράτης, |
ἀλλὰ
καὶ
μετ´
ἐκεῖνον
{Ἀντισθένη |
[8] |
ὑπεριδόντας
τοῦ
σώματος,
ὡς
ὁ
|
Σωκράτης |
ἔφη
λέγων
ὀρθῶς
μελέτην
εἶναι |
[8] |
πρὸς
τὸν
λόγον.
Ἐπεὶ
καὶ
|
Σωκράτης |
καὶ
πλείονες
ἄλλοι
θεωρίᾳ
μὲν |
[7] |
Κρίτωνα
διάλογον,
οὗ
φαίνεται
παραινῶν
|
Σωκράτης |
μηδὲν
φροντίζειν
ἡμᾶς
τῶν
τοιούτων· |
[7] |
καὶ
Πλάτων
καὶ
Πυθαγόρας
καὶ
|
Σωκράτης |
οἵ
τε
ἐκ
τοῦ
Περιπάτου |
[8] |
ἐξηγήσατο
σύνεσιν.
Ὅπερ
γὰρ
ὁ
|
Σωκράτης |
ὑπὲρ
αὑτοῦ
φησιν
ὅτι
τῷ |
[7] |
τῆς
Ἑλλάδος
κοινὸς
ἡγεμὼν
καὶ
|
νομοθέτης |
καὶ
βασιλεύς,
ὁ
ἐν
Δελφοῖς
|
[8] |
προσφερόμενοι
σαρκία;
Καίτοι
οὐδὲ
αὐτὸς
|
ἐπαινέτης |
εἶ.
Τὸν
γοῦν
τοιούτου
τρίβωνα |
[7] |
ἀπόχρη
μόνον
ἑλέσθαι
τὰ
σπουδαῖα
|
ἀρετῆς
|
ἐπιθυμίᾳ
καὶ
φυγῇ
κακίας,
καὶ |
[7] |
ἡ
πρὸς
τὸν
ζῆλον
τῆς
|
ἀρετῆς |
ξύμπνοια·
εἰ
δὲ
Πλάτωνι
μὲν |
[3] |
τὸν
καθ´
ἕκαστον
συγκεῖσθαι
ἐκ
|
θνητῆς |
καὶ
ἀθανάτου
μερίδος.
~Ὅτι
μέν |
[7] |
τι
διαλαθεῖν,
οὐδὲ
ἡ
Διογένους
|
ἐπιτηδειότης |
ἔλαθε.
Προύτρεψε
δὲ
αὐτὸν
οὐχ |
[13] |
κύων
ἀναιδὴς
μηδὲ
ἀναίσχυντος
μηδὲ
|
ὑπερόπτης |
πάντων
ὁμοῦ
θείων
τε
καὶ |
[9] |
καὶ
πάντες
ἄνθρωποι
πλησίον
οἰκοῦντες
|
θαλάττης, |
ἤδη
δέ
τινες
καὶ
τῶν |
[3] |
κρατίστοις
ἐνάμιλλον,
ὀλίγα
πρότερον
ὑπὲρ
|
αὐτῆς |
ῥητέον
ἡμῖν
ἐστι
τῆς
φιλοσοφίας. |
[3] |
χρωμένη
σώματι
μαθεῖν,
ἀλλὰ
καὶ
|
αὐτῆς |
τῆς
ψυχῆς
ἐπελεύσεται
τὴν
οὐσίαν, |
[9] |
ἅπασιν
ἀπαθοῦς,
ὑπὸ
δὲ
τῆς
|
τοιαύτης |
ἐδωδῆς
μόνον
θραττομένου
καὶ
ναυτιῶντος |
[9] |
μυρίοις
τις
αὐτὰς
καρυκεύσῃ·
καὶ
|
ταύτης |
αὐτὸν
ἀφελέσθαι
καὶ
καταστῇσαι
παντάπασιν |
[11] |
τῶν
ἐν
ἡμῖν.
~Σκόπει
δὴ
|
ταύτης |
εἰ
μὴ
μάλιστα
τῆς
προαιρέσεως
|
[5] |
ἀλήθεια
καὶ
φιλοσοφία
μία
καὶ
|
ταύτης |
εἰσὶν
ἐρασταὶ
ξύμπαντες
ὧν
τε |
[11] |
ἐν
μέρει
προσίετο.
Ὑπὸ
δὲ
|
ταύτης |
τῆς
ἀσκήσεως
ὁ
ἀνὴρ
οὕτω |
[9] |
τὰ
πράγματα;
Περιιδεῖν
αὑτὸν
ὑπὸ
|
ταύτης |
τῆς
δόξης
ἐνοχλούμενον,
ὡς
νομίζειν |
[11] |
δὲ
γένοιο
κρείττων,
ἕως
ἂν
|
δουλεύῃς |
ταῖς
τῶν
πολλῶν
δόξαις,
οὔπω |
[1] |
δίκας
ὥσπερ
ὑπὸ
κωνείου
τῆς
|
τροφῆς |
διαφθαρέντα.
Οὕτω
πόρρω
που
σοφίας |
[15] |
εἰπεῖν,
οὐθενί,
πάντα
δὲ
ἐκ
|
διαστροφῆς |
ἐπιτηδεύεται.
Ἀλλ´
οἱ
νῦν
τοῦ |
[14] |
συμπεριφορὰν
ὄχλων
καθέσθω,
γευέσθω
δὲ
|
τρυφῆς |
μηδὲ
ἄκρῳ,
φασί,
τῷ
δακτύλῳ, |
[10] |
ἀδαμάντινα,
ἀλλ´
οἷς
αὐτὰ
ἐξ
|
ἀρχῆς |
ἡ
φύσις
ἐκόσμησε,
ταῦτα
εἰ |
[14] |
Διογένης,
οἳ
πᾶσαν
μὲν
ἀπειλὴν
|
τύχης |
καὶ
εἴτε
παιδιὰν
εἴτε
παροινίαν |
[14] |
καὶ
Κράτης
ἐξελαυνέτω
μὲν
τῆς
|
ψυχῆς |
ἅπαντα
ἐκ
πάσης
τὰ
πάθη, |
[12] |
πόνον
καὶ
πιαίνειν
τὸν
τῆς
|
ψυχῆς |
δεσμὸν
καὶ
τράπεζαν
παρατίθεσθαι
πολυτελῆ |
[3] |
γιγνώσκων
αὑτὸν
εἴσεται
μὲν
περὶ
|
ψυχῆς, |
εἴσεται
δὲ
καὶ
περὶ
σώματος. |
[3] |
ὁ
δὲ
ἄνθρωπος
καὶ
λογικῆς
|
ψυχῆς. |
Εἰσὶ
μὲν
οὖν
οἳ
μίαν
|
[3] |
ἀλλὰ
καὶ
εἴ
τι
τῆς
|
ψυχῆς |
ἐν
ἡμῖν
ἐστι
κρεῖττον
καὶ
|
[3] |
μαθεῖν,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτῆς
τῆς
|
ψυχῆς |
ἐπελεύσεται
τὴν
οὐσίαν,
ἔπειτα
ἀνιχνεύσει |
[3] |
πρὸς
κολακείαν
τοῦ
παθητικοῦ
τῆς
|
ψυχῆς |
ἡμῶν
ἐπινενόηται.
Προσλιπαρῆσαι
μὲν
γὰρ |
[11] |
ἐπειδὴ
τὸ
μέν
ἐστι
τῆς
|
ψυχῆς |
ἡμῶν
θειότερον,
ὃ
δὴ
νοῦν |
[3] |
δοκεῖ
καὶ
οἷστισιν
ἁρμόττει
τῆς
|
ψυχῆς |
μέρεσιν
οὐκ
ἀγνοήσει.
Σκόπει
δὴ |
[13] |
χειρόηθες
καταστησάτω
τὸ
παθηματικὸν
τῆς
|
ψυχῆς |
μόριον,
ὥστε
παντάπασιν
ἐξελεῖν
αὐτὸ |
[3] |
τοῦ
σώματος,
τὰ
ζῷα
δὲ
|
ψυχῆς, |
ὁ
δὲ
ἄνθρωπος
καὶ
λογικῆς |
[8] |
δι´
ὀχετῶν
τοιούτων
εἰσφερούσης
τῆς
|
ψυχῆς. |
Συλλέγουσα
γάρ,
φασί,
τὰ
κατὰ |
[10] |
οὗτος
ὁ
λόγος
περὶ
τῆς
|
ψυχῆς |
ὡς
ἀληθὴς
ὑπό
τινων.
Ἡμεῖς |
[4] |
οἶμαι
διὰ
γῆς
ἢ
ταῖς
|
πλατείαις |
χρῆσθαι
λεωφόροις
ἢ
ταῖς
ἀτραποῖς |
[13] |
Οὐ
δαπάναις
τρυφεραῖς,
ἀλλ´
ἀρεταῖς
|
ὁσίαις. |
Εἰ
χρή
σοι
περὶ
τούτων |
[11] |
τὸ
λεγόμενον
ὑπὸ
τοῦ
ποιητοῦ,
|
κακαῖς |
ὀδύνῃσι
πελάζειν»
Ὅρα
δὴ
τὸ |
[8] |
ἄχρις
αὐτοὺς
οἱ
θεράποντες
ἀνέλαβον
|
ὀσμαῖς |
καὶ
μύροις
καὶ
πέμμασιν·
οὕτως |
[13] |
καὶ
Μούσας
ἱλάσομ´
ἁγνάς,
Οὐ
|
δαπάναις |
τρυφεραῖς,
ἀλλ´
ἀρεταῖς
ὁσίαις.
Εἰ |
[7] |
τε
ἐθέλοντες
γνῶναι
καὶ
μὴ
|
κεναῖς |
ἕπεσθαι
δόξαις,
ἀλλὰ
τὴν
ἐν |
[11] |
οὖν
πολλοὺς
οὐθὲν
κωλύει
ταῖς
|
κοιναῖς |
ἕπεσθαι
δόξαις·
ἄμεινον
γὰρ
τοῦτο
|
[1] |
καὶ
ταῦτα
τοῦ
θεοῦ
ταῖς
|
θεριναῖς
|
τροπαῖς
ἤδη
προσιόντος.
Ἀλλὰ
καὶ |
[7] |
γνῶναι
καὶ
μὴ
κεναῖς
ἕπεσθαι
|
δόξαις, |
ἀλλὰ
τὴν
ἐν
τοῖς
οὖσιν |
[8] |
δεῖν
ἐξελέγχειν
πάντα
καὶ
μὴ
|
δόξαις |
ἄλλων,
τυχὸν
μὲν
ἀληθέσι,
τυχὸν |
[11] |
οὐθὲν
κωλύει
ταῖς
κοιναῖς
ἕπεσθαι
|
δόξαις· |
ἄμεινον
γὰρ
τοῦτο
τοῦ
παντάπασιν |
[11] |
ἂν
δουλεύῃς
ταῖς
τῶν
πολλῶν
|
δόξαις, |
οὔπω
τῆς
ἐλευθερίας
ἔθιγες
οὐδὲ |
[1] |
ταῦτα
τοῦ
θεοῦ
ταῖς
θεριναῖς
|
τροπαῖς |
ἤδη
προσιόντος.
Ἀλλὰ
καὶ
τὴν |
[13] |
Μούσας
ἱλάσομ´
ἁγνάς,
Οὐ
δαπάναις
|
τρυφεραῖς, |
ἀλλ´
ἀρεταῖς
ὁσίαις.
Εἰ
χρή |
[15] |
ἐκκρίσεις,
ἐν
μέσαις
δὲ
ταῖς
|
ἀγοραῖς |
καὶ
ταῖς
πόλεσιν
ἐπιτηδευόντων
τὰ |
[15] |
τῶν
περιττωμάτων
τὰς
ἐκκρίσεις,
ἐν
|
μέσαις |
δὲ
ταῖς
ἀγοραῖς
καὶ
ταῖς |
[15] |
τὰς
ἐκκρίσεις,
ἐν
μέσαις
δὲ
|
ταῖς |
ἀγοραῖς
καὶ
ταῖς
πόλεσιν
ἐπιτηδευόντων |
[4] |
ταῖς
πλατείαις
χρῆσθαι
λεωφόροις
ἢ
|
ταῖς |
ἀτραποῖς
καὶ
συντόμοις
ὁδοῖς·
καὶ |
[1] |
λάβῃ,
καὶ
ταῦτα
τοῦ
θεοῦ
|
ταῖς |
θεριναῖς
τροπαῖς
ἤδη
προσιόντος.
Ἀλλὰ |
[11] |
μὲν
οὖν
πολλοὺς
οὐθὲν
κωλύει
|
ταῖς |
κοιναῖς
ἕπεσθαι
δόξαις·
ἄμεινον
γὰρ |
[1] |
νὴ
Δία
τρυφῶντάς
τινας
ἐν
|
ταῖς |
νόσοις
μᾶλλον
ἢ
τούτους
αὐτοὺς |
[4] |
δὲ
οἶμαι
διὰ
γῆς
ἢ
|
ταῖς |
πλατείαις
χρῆσθαι
λεωφόροις
ἢ
ταῖς |
[5] |
συνόδῳ
καὶ
παιδοτροφίᾳ,
ἵν´
οἶμαι
|
ταῖς |
πόλεσιν
αὐτὸν
ἐγγύθεν
ἐπιστήσωσι
φύλακα· |
[15] |
μέσαις
δὲ
ταῖς
ἀγοραῖς
καὶ
|
ταῖς |
πόλεσιν
ἐπιτηδευόντων
τὰ
βιαιότατα
καὶ |
[11] |
γένοιο
κρείττων,
ἕως
ἂν
δουλεύῃς
|
ταῖς |
τῶν
πολλῶν
δόξαις,
οὔπω
τῆς |
[1] |
εἰπεῖν
ὡς
τούτοις
ἄμεινον
ἦν
|
οἰκέταις |
γενέσθαι
μᾶλλον
ἢ
δεσπόταις,
καὶ |
[13] |
ἁγνάς,
Οὐ
δαπάναις
τρυφεραῖς,
ἀλλ´
|
ἀρεταῖς |
ὁσίαις.
Εἰ
χρή
σοι
περὶ |
[1] |
ἦν
οἰκέταις
γενέσθαι
μᾶλλον
ἢ
|
δεσπόταις, |
καὶ
πένεσθαι
τοῦ
κρίνου
γυμνοτέροις |
[3] |
δὲ
τὸ
μετὰ
τοῦτο
καὶ
|
ἀρχαῖς |
τεχνῶν
ἐνίων,
ὑφ´
ὧν
βοηθεῖται |
[4] |
Δία,
τῶν
πάλαι
πολιτῶν
ἐπανελθεῖν
|
εἰς |
Ἀθήνας,
δύναιτο
μὲν
καὶ
πλεῖν |
[3] |
τῆς
φιλοσοφίας.
Ἡ
τῶν
θεῶν
|
εἰς |
ἀνθρώπους
δόσις
ἅμα
φανοτάτῳ
πυρὶ |
[13] |
πλοῦτον
ἀγινεῖν
Εὔφορον,
εὔκτητον,
τίμιον
|
εἰς |
ἀρετήν.
Τῶν
δὲ
τυχὼν
Ἑρμῆν |
[11] |
εὐπορῶν
οὐδὲ
τῶν
θεῶν
φησιν
|
εἰς |
εὐδαιμονίας
λόγον
ἐλαττοῦσθαι,
πρὸς
μὲν |
[7] |
ὑπὲρ
τῶν
θεῶν
καὶ
τῶν
|
εἰς |
θείαν
λῆξιν
πορευθέντων
εὐφημεῖν
ἐθέλων |
[4] |
Μηδεὶς
οὖν
ἡμῖν
τὴν
φιλοσοφίαν
|
εἰς |
πολλὰ
διαιρείτω
μηδὲ
εἰς
πολλὰ |
[4] |
φιλοσοφίαν
εἰς
πολλὰ
διαιρείτω
μηδὲ
|
εἰς |
πολλὰ
τεμνέτω,
μᾶλλον
δὲ
μὴ |
[14] |
εἴη,
τίμιον
ὅμως
νομίζει.
Μηδὲ
|
εἰς |
συμπεριφορὰν
ὄχλων
καθέσθω,
γευέσθω
δὲ |
[12] |
χειμῶσι·
Τίς
ἄρα
δαίμων
τοῦτον
|
εἰς |
ταύτην
περιέτρεψε
τὴν
συμφοράν,
ὑφ´
|
[12] |
ὁ
Κράτης
μέντοι
πεποίηκεν
ὕμνον
|
Εἰς |
τὴν
Εὐτέλειαν·
Χαῖρε,
θεὰ
δέσποινα, |
[13] |
εἰς
τοῦτο
γὰρ
ἄμεινον
ἐλθεῖν
|
εἰς |
τὸ
καὶ
εἰ
πάσχει
τις |
[14] |
δὲ
ἐδημοσίευε
τὴν
οὐσίαν,
εἶτα
|
{εἰς} |
τὸ
σῶμα
βλαβεὶς
ἔσκωπτεν
ἑαυτὸνεἰς |
[12] |
κατὰ
γῆς
δῦναι,
ἢ
πεσεῖν
|
εἰς |
τοιοῦτον
βίον
αἰδοίοις
καὶ
γαστρὶ |
[15] |
ἡμῖν
δὲ
οὐ
μεταμελήσει
τῆς
|
εἰς
|
τὸν
ἄνδρα
εὐφημίας.
|
[13] |
ὅτι
κρατεῖ
τῶν
ἡδονῶν
εἰδέναι·
|
εἰς |
τοῦτο
γὰρ
ἄμεινον
ἐλθεῖν
εἰς |
[8] |
οἴει
παρὰ
τῷ
πλήθει;
Καὶ
|
εἷς |
μὲν
ἢ
δύο
ἐπῄνει
τότε, |
[9] |
ἀφεκτέον
εἶναι
κατὰ
κράτος
αὐτοῦ.
|
Εἷς |
μὲν
οὖν
ἂν
εἴη
τοιοῦτος |
[14] |
οὐσίαν,
εἶτα
{εἰς}
τὸ
σῶμα
|
βλαβεὶς |
ἔσκωπτεν
ἑαυτὸνεἰς
τὴν
χωλότητα
τοῦ |
[4] |
ἑαυτοὺς
ἴσχουσι
τῶν
βελτιόνων
ἐπιστήμην.
|
Μηδεὶς |
οὖν
ἡμῖν
τὴν
φιλοσοφίαν
εἰς |
[11] |
ἔσχεν
ἀνδρεῖον
τὸ
σῶμα
ὡς
|
οὐδεὶς |
οἶμαι
τῶν
τοὺς
στεφανίτας
ἀγωνισαμένων, |
[15] |
ἀνδρὸς
οὕτω
φαύλου
ὁποῖον
σὺ
|
διακωμῳδεῖς, |
ὦ
βέλτιστε,
ἴσως
ἄν
τι |
[1] |
ὁ
Διογένης
εἰπών·
Εἰ
φίλου
|
χρῄζεις
|
ὑπουργίας
οὕτως
οὐθὲν
ᾤετο
δεινὸν |
[9] |
ἐσθίειν
νόμος
ὡς
λάχανα
χόρτου»
|
Γνωρίζεις, |
οἶμαι,
τῶν
Γαλιλαίων
τὰ
ῥήματα. |
[11] |
εὐδαιμονέστερον·
εἰ
δὲ
ἀπιστεῖς,
ἔργῳ
|
πειραθεὶς |
ἐκείνου
τοῦ
βίου
καὶ
οὐ |
[6] |
τοῖς
τοιούτοις
ἐντυχών,
εἶτα
τοῦτο
|
οἰηθεὶς |
εἶναι
τὴν
πόλιν
ἄθλιος
μὲν |
[14] |
καὶ
σπουδαῖος
ἀνήρ,
αὑτοῦ
πρότερον
|
ἐπιμεληθείς, |
ὥσπερ
Διογένης
καὶ
Κράτης
ἐξελαυνέτω |
[15] |
ἢ
σὺ
νῦν
τὰς
σικελικὰς
|
ἐσθίεις |
τραπέζας,
ἐλούετο
θερμῷ
τὸ
σῶμα |
[12] |
καὶ
σοφισταὶ
καὶ
τετυφωμένοι
καὶ
|
φαρμακεῖς· |
τῶν
Κυνικῶν
εἴ
πού
τις |
[15] |
δὲ
καὶ
αὐτὸς
ὁπόσα
πρόσθεν
|
ἐγνώκεις, |
ἡμῖν
δὲ
οὐ
μεταμελήσει
τῆς |
[5] |
Κιτιέως
ὁμιλητὰς
λέγω,
οἵ,
τὰς
|
πόλεις |
ἰδόντες
ἀποδιδρασκούσας
τὸ
λίαν
ἀκραιφνὲς |
[3] |
τὴν
οὐσίαν,
ἔπειτα
ἀνιχνεύσει
τὰς
|
δυνάμεις· |
καὶ
οὐδὲ
τοῦτο
μόνον
ἀρκέσει
|
[11] |
ἐλευθερίαν
σωθεῖσι
καὶ
οἴκαδε,
καὶ
|
ἡμεῖς |
αὐτοὺς
ἀπολυτρούμεθα,
οὐχ
ἵνα
δουλεύσωσιν, |
[10] |
ψυχῆς
ὡς
ἀληθὴς
ὑπό
τινων.
|
Ἡμεῖς |
δὴ
οὖν
ἐπειδὴ
σύνισμεν
αὑτοῖς |
[15] |
τὰς
βίβλους
ἀνελίττων
ἐμελέτας,
ὥσπερ
|
ἡμεῖς
|
οἱ
πολιτικοὶ
καὶ
πολυπράγμονες,
ἔγνως |
[1] |
οὐδὲ
ἀλγεινὸν
τὸν
θάνατον.
Ἀλλ´
|
ἡμεῖς |
οἱ
τὸ
σκῆπτρον
ἐκεῖθεν
παραλαβόντες |
[8] |
καλοῦ
καὶ
νέου.
~Τί
οὖν
|
ἡμεῖς |
οὐκ
ἐκ
τῶν
ἔργων
τοῦ |
[5] |
γὰρ
καὶ
Ἀριστοτέλης·
ὃ
γὰρ
|
ἡμεῖς |
ποτέ,
τοῦτο
ὁ
θεὸς
ἀεί· |
[8] |
φθόνου,
δειλίας,
δεισιδαιμονίας.
Ἀλλ´
οὐχ
|
ἡμεῖς |
ταῦτα
ὑπὲρ
αὐτῶν
διανοούμεθα,
παίζειν |
[7] |
τῶν
πολλῶν
δόξης
μέλει;
Εἶτα
|
ἡμεῖς, |
τούτων
ὑπεριδόντες,
ἀποτειχίζειν
ἁπλῶς
οὑτωσὶ |
[2] |
ἀλγεῖ
γοῦν
ἀπαραμύθητα.
~Δεῦρο
οὖν
|
ἡμεῖς |
ὑπὲρ
τῶν
Κυνικῶν
ὁπόσα
τῶν |
[9] |
ᾠήθη
χρῆναι
προσφέρεσθαι,
ἁλσὶ
δὲ
|
ὑμεῖς |
καὶ
πολλοῖς
ἄλλοις
ἀρτύσαντες
ἡδονῆς |
[9] |
τὰ
τοιαῦτα·
εἶτα
ἐκείνους
μὲν
|
ὑπολαμβάνεις |
ζηλωτούς,
ἄθλιον
δὲ
καὶ
βδελυρὸν |
[8] |
εἶθ´
ὃ
μηδὲ
αὐτὸς
ἀξιάγαστον
|
ὑπολαμβάνεις, |
τοῦτο
εὐδοκιμεῖν
οἴει
παρὰ
τῷ |
[14] |
{εἰς}
τὸ
σῶμα
βλαβεὶς
ἔσκωπτεν
|
ἑαυτὸνεἰς |
τὴν
χωλότητα
τοῦ
σκέλους
καὶ |
[15] |
χρημάτων
ἁρπαγάς,
συκοφαντίας,
γραφὰς
ἀδίκους,
|
διώξεις |
ἄλλων
τοιούτων
συρφετῶν
πραγμάτων.
Ἐπεὶ
|
[9] |
βδελυρὸν
ἡγῇ
Διογένη,
καὶ
οὐκ
|
ἐννοεῖς |
ὡς
οὐθὲν
μᾶλλον
ταῦτα
ἐκείνων |
[11] |
δυοῖν
ἢ
χρυσίου
στατήρων
δέκα;
|
Ἐρεῖς |
δήπουθεν
τοῦτον
εἶναι
ἀληθῶς
δοῦλον. |
[8] |
ἀρχηγὸν
ἐπεποίητο.
Τί
δῆτα
τοῦτο,
|
ἐρεῖς, |
πρὸς
τὴν
τοῦ
πολύποδος
ἐδωδήν; |
[11] |
πολυθρυλλήτων,
ἐλευθερίαν;
Πῶς
γὰρ
οὐ
|
φήσεις, |
ἐπεὶ
καὶ
τὰ
χρήματα
καὶ |
[15] |
φημὶ
δὲ
τῶν
περιττωμάτων
τὰς
|
ἐκκρίσεις, |
ἐν
μέσαις
δὲ
ταῖς
ἀγοραῖς |
[11] |
ἔλεγε
ζῆν
εὐδαιμονέστερον·
εἰ
δὲ
|
ἀπιστεῖς, |
ἔργῳ
πειραθεὶς
ἐκείνου
τοῦ
βίου |
[15] |
ἐνόμισας.
Εἰ
δὲ
τούτοις
μὲν
|
ἠπίστεις |
ὑπὲρ
ἀνδρὸς
λεγομένοις,
ὃν
οἱ |
[12] |
δὲ
οὕτω
νῦν
περιέρχεται,
πάντα
|
ἀφείς, |
οὐθὲν
τῶν
προσαιτούντων
κρείττων;
Ἐκείνου |
[9] |
προσφερόμεθα,
φράσον
ἡμῖν.
Οὐ
γὰρ
|
ἔχεις |
ἕτερον
εἰπεῖν
ἢ
ὅτι
οὕτω |
[3] |
οὐρανῷ
κοινῶς
ὑπολαμβάνομεν.
Ἐπιὼν
δὲ
|
αὖθις |
τὰς
ἀρχὰς
τοῦ
σώματος
σκέψαιτο, |
[9] |
γάρ
εἰσιν
οὐδὲν
ἧττον,
κἂν
|
μυριάκις |
αὐτὰς
ἑψήσῃ,
κἂν
ὑποτρίμμασι
μυρίοις |
[11] |
ἐμπίπτοντας
τῇ
ψυχῇ
θορύβους,
οἷα
|
πολλάκις |
ἡμᾶς
ἀναγκάζει
τουτὶ
τὸ
περικείμενον |
[11] |
οἰκετῶν,
ἀλλὰ
καὶ
λόγος
ἀρκεῖ
|
πολλάκις |
καὶ
ἀπειλή.
Μήποτε
οὖν,
ὦ |
[6] |
μενόντων
χωρίοις·
αὐτοῦ
τε
ἕνεκα
|
πολλάκις |
τούτου,
λέγω
δὲ
τοῦ
καθαρεύειν |
[11] |
Ἆρά
σοι
μικρὰ
φαίνεται
ἀνὴρ
|
Ἄπολις, |
ἄοικος,
πατρίδος
ἐστερημένος,
Οὐκ
ὀβολόν, |
[7] |
Δελφοῖς
θεός,
ὃν
ἐπειδὴ
μὴ
|
θέμις |
ἦν
τι
διαλαθεῖν,
οὐδὲ
ἡ |
[6] |
γὰρ
ἐκείνοις
ἐγὼ
τοῖς
ῥήμασιν,
|
οἷς |
Ἀλκιβιάδης
ἐπαινῶν
Σωκράτη.
Φημὶ
γὰρ |
[15] |
ἀέρα
ξηραίνων
ἀντὶ
τῶν
ὀθονίων,
|
οἷς |
ἀπομάττῃ,
φιλοσοφώτατε.
Πάνυ
σοι
προσήκει |
[10] |
σιδηρᾶ,
μᾶλλον
δὲ
ἀδαμάντινα,
ἀλλ´
|
οἷς |
αὐτὰ
ἐξ
ἀρχῆς
ἡ
φύσις |
[2] |
ἐπὶ
τὸν
βίον
ἰοῦσι
τοῦτον·
|
οἷς |
εἰ
μὲν
πεισθεῖεν,
εὖ
οἶδα |
[9] |
τῶν
ἱερέων,
ἀλλὰ
τῶν
παμφάγων,
|
οἷς
|
πάντα
ἐσθίειν
νόμος
ὡς
λάχανα |
[7] |
Ἀντισθένη
καὶ
Διογένη
καὶ
Κράτητα,
|
οἷς |
τοῦ
βίου
σκοπὸς
ἦν
καὶ |
[9] |
οἶμαι
τῶν
ἄλλων
ἕκαστον
θηρίων,
|
οἷς |
τοῦτο
ἔνειμεν
ἡ
φύσις,
ἀβλαβῶς |
[14] |
παραδείγμασι
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
|
λόγοις. |
Ὅστις
οὖν
ἂν
ἐθέλῃ
κυνικὸς |
[2] |
οὔτι
τοῖς
ῥήμασιν
ἀλλὰ
τοῖς
|
ἔργοις, |
οὐθὲν
ἐμπόδιον
ὅ
γε
ἡμέτερος
|
[8] |
ἑαυτῷ
πυθόχρηστον
οὖσαν
τὴν
φιλοσοφίαν
|
ἔργοις |
ᾤετο
δεῖν
ἐξελέγχειν
πάντα
καὶ |
[5] |
ἔπος
εἰπεῖν,
ἑνός
τινος
ἐφιέμενοι
|
ὁδοῖς |
ἐπὶ
τοῦτο
διαφόροις
ἦλθον,
ἀπόχρη |
[4] |
ἢ
ταῖς
ἀτραποῖς
καὶ
συντόμοις
|
ὁδοῖς· |
καὶ
πλεῖν
μέντοι
δυνατὸν
παρὰ |
[7] |
ἀληθείας
δέ,
ἣ
πάντωνμὲν
ἀγαθῶν
|
θεοῖς, |
πάντων
δὲ
ἀνθρώποις
ἡγεῖται»
ὅλῃ, |
[10] |
τέλους·
ἀλλὰ
καὶ
ἐν
τοῖς
|
θεοῖς |
τοῦτό
ἐστιν
εὐδαιμονίας
ὅρος
τὸ |
[6] |
δέ,
εἰ
μὲν
ἐφαίνετο
τοῖς
|
παλαιοῖς |
ὁμολογοῦντα,
μήτοι
ψευδομαρτυριῶν
ἡμῖν
ἐπισκήπτειν, |
[3] |
πλημμελούντων.
~Δεῦρο
οὖν
ἄνωθεν
ἐν
|
κεφαλαίοις |
διεξέλθωμεν
ἐφεξῆς
τὸν
λόγον,
ἵνα |
[2] |
τῶν
δικαστηρίων
οἱ
κύνες
τοῖς
|
προπυλαίοις |
προσουροῦσιν,
οὐ
φροντὶς
Ἱπποκλείδῃ»
καὶ |
[6] |
Σειληνοῖς
τούτοις
τοῖς
ἐν
τοῖς
|
ἑρμογλυφείοις |
καθημένοις,
οὕστινας
ἐργάζονται
οἱ
δημιουργοὶ |
[12] |
ἢ
πεσεῖν
εἰς
τοιοῦτον
βίον
|
αἰδοίοις |
καὶ
γαστρὶ
δουλεύοντα,
καὶ
οὐδὲ |
[9] |
μυριάκις
αὐτὰς
ἑψήσῃ,
κἂν
ὑποτρίμμασι
|
μυρίοις |
τις
αὐτὰς
καρυκεύσῃ·
καὶ
ταύτης |
[6] |
ἱερῶν
ἁγνῶν
ἐν
ἁγνοῖς
μενόντων
|
χωρίοις· |
αὐτοῦ
τε
ἕνεκα
πολλάκις
τούτου, |
[13] |
τοὺς
Ἕλληνας
ἐπιγράφειν
τοῖς
ἑαυτῶν
|
οἴκοις |
ἐπὶ
τῶν
προπυλαίων·
Εἴσοδος
Κράτητι, |
[10] |
ὥσπερ
τὰ
λοιπὰ
ζῴα,
τοῖς
|
σωματικοῖς |
ἀρκεῖσθαι
πλεονεκτήμασιν,
ἐνταῦθά
που
τὸ |
[5] |
αὐτοῦ
τούτου
πεισθείης
ἄν,
εἴπερ
|
ἐθέλοις, |
ἀλλὰ
πολὺ
πλέον
ἀπὸ
τοῦ |
[14] |
καὶ
κεκλημένος,
διαλλάσσων
τοὺς
οἰκειοτάτους
|
ἀλλήλοις, |
εἴποτε
στασιάζοντας
αἴσθοιτο,
ἐπετίμα
δὲ |
[13] |
λιτὸν
ἔθηκε
βίον.
Ὠφέλιμον
δὲ
|
φίλοις, |
μὴ
γλυκερὸν
τίθετε.
Χρήματα
δ´ |
[9] |
αὑτοῦ
Διογένης
ἐν
μὲν
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἅπασιν
ἀπαθοῦς,
ὑπὸ
δὲ
τῆς
|
[15] |
ἀγχίνοιαν
καὶ
τὴν
ἐν
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἅπασιν
ἐλευθερίαν,
αὐτάρκειαν,
δικαιοσύνην,
σωφροσύνην, |
[9] |
ἁλσὶ
δὲ
ὑμεῖς
καὶ
πολλοῖς
|
ἄλλοις
|
ἀρτύσαντες
ἡδονῆς
ἕνεκα,
τὴν
φύσιν |
[10] |
οὐδέν
τι
παραπλησία
ψυχὴ
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἐνέσπαρται
ζῴοις,
ἀλλ´
εἴτε
κατ´ |
[7] |
ἐκείνῳ
πρῶτον,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἔφη
καὶ
λέγει,
πρόκειται
γὰρ |
[12] |
τῆς
φιλοσοφίας
ἀπάγουσιν
ἄλλα
ἐπ´
|
ἄλλοις |
τῶν
φιλοσόφων
θρυλλοῦντες;
Οἱ
Πυθαγόρου |
[9] |
προσφέρεσθαι,
ἁλσὶ
δὲ
ὑμεῖς
καὶ
|
πολλοῖς |
ἄλλοις
ἀρτύσαντες
ἡδονῆς
ἕνεκα,
τὴν |
[11] |
πράττομεν,
μὴ
διὰ
τὸ
τοῖς
|
πολλοῖς |
δοκεῖν
σπουδαῖα
πάντως
ἢ
φαῦλα, |
[12] |
μυρίων
κακῶν
αἴτιαι
γίνονται
τοῖς
|
πολλοῖς. |
Οὐκ
οἶσθα
ὅπως
τοὺς
μὲν |
[11] |
Οὐ
μὰ
τὸν
ἐν
στέρνοισιν
|
ἐμοῖς |
παραδόντα
Τετρακτύν.
Καὶ
οὐ
τοῦτό |
[15] |
τοιοῦτόν
τι
φάναι
φανερῶς
ἐν
|
ὀφθαλμοῖς |
πάντων,
οὐ
μεμψόμεθα
οὐδὲ
αἰτιασόμεθα. |
[4] |
λεωφόροις
ἢ
ταῖς
ἀτραποῖς
καὶ
|
συντόμοις |
ὁδοῖς·
καὶ
πλεῖν
μέντοι
δυνατὸν |
[6] |
μυρίων
ἔνδον
ἱερῶν
ἁγνῶν
ἐν
|
ἁγνοῖς |
μενόντων
χωρίοις·
αὐτοῦ
τε
ἕνεκα |
[9] |
οἶμαι
τοῖς
ὁπωσοῦν
ἕπεσθαι
λόγῳ
|
δυναμένοις. |
Οὐκ
ἄρα
τὴν
ὠμοφαγίαν
βδελύττεσθε |
[6] |
τούτοις
τοῖς
ἐν
τοῖς
ἑρμογλυφείοις
|
καθημένοις, |
οὕστινας
ἐργάζονται
οἱ
δημιουργοὶ
σύριγγας |
[15] |
τούτοις
μὲν
ἠπίστεις
ὑπὲρ
ἀνδρὸς
|
λεγομένοις, |
ὃν
οἱ
πάντες
Ἕλληνες
τότε |
[11] |
τὸ
παράπαν
οὐθὲν
ἕπεσθαι
τοῖς
|
νομιζομένοις |
ὑπὸ
τῶν
πολλῶν
εὖ
τε |
[6] |
κυνικὴν
φιλοσοφίαν
ὁμοιοτάτην
εἶναι
τοῖς
|
Σειληνοῖς
|
τούτοις
τοῖς
ἐν
τοῖς
ἑρμογλυφείοις |
[6] |
ἰδεῖν
τὸν
Σωκράτη»
χρήσομαι
γὰρ
|
ἐκείνοις |
ἐγὼ
τοῖς
ῥήμασιν,
οἷς
Ἀλκιβιάδης |
[10] |
κατὰ
γὰρ
τὸν
Πρωταγόρου
μῦθον
|
ἐκείνοις |
μὲν
ἡ
φύσις
ὥσπερ
μήτηρ |
[6] |
μὲν
γάρ
τι
καὶ
ἐν
|
ἐκείνοις |
οὐκ
ἄχρηστον,
ὁ
κυνισμὸς
δέ |
[10] |
μόνον
τὸ
σώματα
καὶ
ψυχὰςἔχειν
|
ἐκείνοις |
παραπλησίας,
ὥστε
μηθὲν
πλέον
πολυπραγμονεῖν, |
[11] |
ὃς
τὸ
μὲν
σῶμα
τοῖς
|
πόνοις |
ἀνέδην
παρεῖχεν,
ἵνα
αὐτὸ
{τὸ} |
[4] |
πλατείαις
χρῆσθαι
λεωφόροις
ἢ
ταῖς
|
ἀτραποῖς |
καὶ
συντόμοις
ὁδοῖς·
καὶ
πλεῖν
|
[4] |
ἐστιν
ἢ
τὸ
τὴν
ἐφικτὴν
|
ἀνθρώποις |
γνῶσιν
τῶν
ὄντων
περιποιήσασθαι,
πρόδηλον |
[7] |
βίου
παράδειγμα
τὸ
μέγιστον
κατέλιπεν
|
ἀνθρώποις. |
Ἐγὼ
δὲ
ὑπὲρ
τῶν
θεῶν |
[11] |
ἐρίζων,
τοῦ
δοκοῦντος
δὲ
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
εὐδαιμονεστάτου
ζῶν
καὶ
ἔλεγε
ζῆν |
[11] |
σοι
δοκεῖ
τῶν
πάντων
ἀγαθῶν
|
ἀνθρώποις
|
ἡγεῖσθαι,
τούτων
δὴ
τῶν
πολυθρυλλήτων, |
[7] |
πάντωνμὲν
ἀγαθῶν
θεοῖς,
πάντων
δὲ
|
ἀνθρώποις |
ἡγεῖται»
ὅλῃ,
φασίν,
ἐπιδράξασθαι
τῇ |
[10] |
ἑαυτῶν
εἶναι.
Οὐκοῦν
καὶ
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
οὐχ
ἑτέρωθί
που
τὴν
εὐδαιμονίαν |
[8] |
ἥρως
ἔργῳ
κατεπλήξατο
γελοίῳ
μὲν
|
ἀνθρώποις |
τοιούτοις,
Οἷοι
νῦν
βροτοί
εἰσιν» |
[9] |
φράσω.
~Τὴν
σαρκοφαγίαν
οἱ
μὲν
|
ἀνθρώποις |
ὑπολαμβάνουσι
κατὰ
φύσιν,
οἱ
δὲ |
[1] |
δεσπόταις,
καὶ
πένεσθαι
τοῦ
κρίνου
|
γυμνοτέροις |
οὖσιν
ἢ
πλουτεῖν
ὥσπερ
νῦν· |
[10] |
σύνισμεν
αὑτοῖς
οὖσι
τῶν
ζῴων
|
ξυνετωτέροις· |
κατὰ
γὰρ
τὸν
Πρωταγόρου
μῦθον |
[5] |
τινος
ἐφιέμενοι
ὁδοῖς
ἐπὶ
τοῦτο
|
διαφόροις |
ἦλθον,
ἀπόχρη
τοσαῦτα
νῦν
εἰπεῖν. |
[4] |
γῆς
ἢ
ταῖς
πλατείαις
χρῆσθαι
|
λεωφόροις |
ἢ
ταῖς
ἀτραποῖς
καὶ
συντόμοις |
[8] |
οἱ
θεράποντες
ἀνέλαβον
ὀσμαῖς
καὶ
|
μύροις |
καὶ
πέμμασιν·
οὕτως
ὁ
κλεινὸς
|
[1] |
Δία
τρυφῶντάς
τινας
ἐν
ταῖς
|
νόσοις |
μᾶλλον
ἢ
τούτους
αὐτοὺς
ὑγιαίνοντας· |
[15] |
ἢ
Μέγας
Βασιλεὺς
ὑπὸ
τοῖς
|
ἐπιχρύσοις |
ὀρόφοις
ἐν
τῇ
μαλθακῇ
κλίνῃ, |
[9] |
ἴσως
αὑτοῦ
Διογένης
ἐν
μὲν
|
τοῖς |
ἄλλοις
ἅπασιν
ἀπαθοῦς,
ὑπὸ
δὲ |
[15] |
τὴν
ἀγχίνοιαν
καὶ
τὴν
ἐν
|
τοῖς |
ἄλλοις
ἅπασιν
ἐλευθερίαν,
αὐτάρκειαν,
δικαιοσύνην, |
[10] |
ἡμῖν
οὐδέν
τι
παραπλησία
ψυχὴ
|
τοῖς |
ἄλλοις
ἐνέσπαρται
ζῴοις,
ἀλλ´
εἴτε
|
[7] |
οὐκ
ἐκείνῳ
πρῶτον,
ἀλλὰ
καὶ
|
τοῖς |
ἄλλοις
ἔφη
καὶ
λέγει,
πρόκειται |
[6] |
ἐστίν.
~Εἰ
μὲν
οὖν
ἐπεποίητο
|
τοῖς |
ἀνδράσι
μετά
τινος
σπουδῆς,
ἀλλὰ |
[11] |
οὐκ
ἐρίζων,
τοῦ
δοκοῦντος
δὲ
|
τοῖς |
ἀνθρώποις
εὐδαιμονεστάτου
ζῶν
καὶ
ἔλεγε |
[10] |
καὶ
ἑαυτῶν
εἶναι.
Οὐκοῦν
καὶ
|
τοῖς |
ἀνθρώποις
οὐχ
ἑτέρωθί
που
τὴν |
[13] |
τούτου
φασὶ
τοὺς
Ἕλληνας
ἐπιγράφειν
|
τοῖς |
ἑαυτῶν
οἴκοις
ἐπὶ
τῶν
προπυλαίων· |
[7] |
ἀρχηγὸς
τῆς
φιλοσοφίας
ὅσπερ,
οἶμαι,
|
τοῖς |
Ἕλλησι
κατέστη
τῶν
καλῶν
ἁπάντων |
[6] |
ὁμοιοτάτην
εἶναι
τοῖς
Σειληνοῖς
τούτοις
|
τοῖς |
ἐν
τοῖς
ἑρμογλυφείοις
καθημένοις,
οὕστινας
|
[2] |
ἠκούσαμεν
ἐν
κοινῷ
καταθῶμεν
σκοπεῖν
|
τοῖς |
ἐπὶ
τὸν
βίον
ἰοῦσι
τοῦτον· |
[15] |
βέλτιον
ἢ
Μέγας
Βασιλεὺς
ὑπὸ
|
τοῖς |
ἐπιχρύσοις
ὀρόφοις
ἐν
τῇ
μαλθακῇ |
[2] |
ἡμέτερον,
οὔτι
τοῖς
ῥήμασιν
ἀλλὰ
|
τοῖς |
ἔργοις,
οὐθὲν
ἐμπόδιον
ὅ
γε |
[6] |
τοῖς
Σειληνοῖς
τούτοις
τοῖς
ἐν
|
τοῖς |
ἑρμογλυφείοις
καθημένοις,
οὕστινας
ἐργάζονται
οἱ |
[10] |
οὖν
ἡμῖν
ἡ
φύσις,
ὥσπερ
|
τοῖς |
ζῴοις,
αὐτὸ
τοῦτο
ἀπέδωκε
μόνον |
[10] |
τυγχάνῃ
τέλους·
ἀλλὰ
καὶ
ἐν
|
τοῖς |
θεοῖς
τοῦτό
ἐστιν
εὐδαιμονίας
ὅρος |
[3] |
οὔτι
φαυλότατον
οὐδὲ
ἀτιμότατον,
ἀλλὰ
|
τοῖς |
κρατίστοις
ἐνάμιλλον,
ὀλίγα
πρότερον
ὑπὲρ
|
[14] |
τοῖς
παραδείγμασι
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
|
τοῖς |
λόγοις.
Ὅστις
οὖν
ἂν
ἐθέλῃ
|
[11] |
προσήκει
τὸ
παράπαν
οὐθὲν
ἕπεσθαι
|
τοῖς |
νομιζομένοις
ὑπὸ
τῶν
πολλῶν
εὖ |
[8] |
οὗτος
μὲν
ὁ
λόγος
οὐ
|
τοῖς |
νῦν
προσήκει,
διόπερ
ἐπανακτέον
ἐπὶ |
[9] |
τοιαῦτά
τις
ἐξετάζοι,
πρόδηλον
οἶμαι
|
τοῖς |
ὁπωσοῦν
ἕπεσθαι
λόγῳ
δυναμένοις.
Οὐκ |
[7] |
ἕπεσθαι
δόξαις,
ἀλλὰ
τὴν
ἐν
|
τοῖς |
οὖσιν
ἀλήθειαν
ἀνιχνεῦσαι.
Φέρε
οὖν, |
[6] |
ἐναντίον
δέ,
εἰ
μὲν
ἐφαίνετο
|
τοῖς |
παλαιοῖς
ὁμολογοῦντα,
μήτοι
ψευδομαρτυριῶν
ἡμῖν |
[14] |
καὶ
τοὺς
συμπολιτευομένους
ὠφέλησαν
οὐ
|
τοῖς |
παραδείγμασι
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς |
[11] |
ὅσα
πράττομεν,
μὴ
διὰ
τὸ
|
τοῖς |
πολλοῖς
δοκεῖν
σπουδαῖα
πάντως
ἢ |
[12] |
αἳ
μυρίων
κακῶν
αἴτιαι
γίνονται
|
τοῖς |
πολλοῖς.
Οὐκ
οἶσθα
ὅπως
τοὺς |
[11] |
Διογένης,
ὃς
τὸ
μὲν
σῶμα
|
τοῖς |
πόνοις
ἀνέδην
παρεῖχεν,
ἵνα
αὐτὸ |
[14] |
προκαλεῖσθαι
καὶ
τῆς
ἀγέλης
ἀμφισβητεῖν
|
τοῖς |
προκατέχουσιν,
ὡς
μᾶλλον
ἀξιώτερον
προΐστασθαι. |
[2] |
καὶ
τῶν
δικαστηρίων
οἱ
κύνες
|
τοῖς |
προπυλαίοις
προσουροῦσιν,
οὐ
φροντὶς
Ἱπποκλείδῃ» |
[2] |
τὸν
λόγον
τὸν
ἡμέτερον,
οὔτι
|
τοῖς
|
ῥήμασιν
ἀλλὰ
τοῖς
ἔργοις,
οὐθὲν |
[6] |
Σωκράτη»
χρήσομαι
γὰρ
ἐκείνοις
ἐγὼ
|
τοῖς
|
ῥήμασιν,
οἷς
Ἀλκιβιάδης
ἐπαινῶν
Σωκράτη. |
[6] |
τὴν
κυνικὴν
φιλοσοφίαν
ὁμοιοτάτην
εἶναι
|
τοῖς |
Σειληνοῖς
τούτοις
τοῖς
ἐν
τοῖς |
[10] |
λοιπόν,
ὥσπερ
τὰ
λοιπὰ
ζῴα,
|
τοῖς |
σωματικοῖς
ἀρκεῖσθαι
πλεονεκτήμασιν,
ἐνταῦθά
που
|
[6] |
μὴ
παριᾶσιν.
Ὁ
μὲν
γὰρ
|
τοῖς |
τοιούτοις
ἐντυχών,
εἶτα
τοῦτο
οἰηθεὶς |
[8] |
δὲ
αὐτοὺς
καὶ
κυβεύειν
περὶ
|
τοῖς |
φιλτάτοις»
ὑπολαμβάνομεν,
οὕτως
ὑπεριδόντας
τοῦ |
[10] |
τῶν
πολλῶν
δόξας·
ἐπεὶ
καὶ
|
τοῖς |
φυτοῖς
εὖ
πράττειν
συμβαίνει
καὶ |
[8] |
αὐτοὺς
καὶ
κυβεύειν
περὶ
τοῖς
|
φιλτάτοις» |
ὑπολαμβάνομεν,
οὕτως
ὑπεριδόντας
τοῦ
σώματος, |
[3] |
φαυλότατον
οὐδὲ
ἀτιμότατον,
ἀλλὰ
τοῖς
|
κρατίστοις |
ἐνάμιλλον,
ὀλίγα
πρότερον
ὑπὲρ
αὐτῆς |
[10] |
εἰ
ῥωμαλέα
καὶ
πρὸς
τάχος
|
αὐτοῖς |
ἢ
πρὸς
ἀλκὴν
ὑπουργοῦντα
προσγένοιτο, |
[14] |
οὐ
τοῦτο
ἦν
τὸ
προηγούμενον
|
αὐτοῖς |
τέλος·
ἀλλ´,
ὅπερ
ἔφην,
ἐσκόπουν |
[14] |
αὐτοὶ
μὲν
εὐδαιμονήσωσιν,
ἔμελε
δὲ
|
αὐτοῖς |
τῶν
ἄλλων
τοσοῦτον
ὅσον
ξυνίεσαν |
[4] |
διαφέρουσιν.
Ἡγεῖται
γὰρ
ἴσως
καὶ
|
αὐτοῖς |
τῶν
καλῶν
τὸ
αὑτοὺς
γινώσκειν· |
[3] |
τοιοῦτον,
τὸ
δοκοῦν
ἐργῶδες
ἐν
|
αὐτοῖς |
φεύγων·
τὸ
δ´
ὅλον
ὁποῖα |
[10] |
Ἡμεῖς
δὴ
οὖν
ἐπειδὴ
σύνισμεν
|
αὑτοῖς |
οὖσι
τῶν
ζῴων
ξυνετωτέροις·
κατὰ |
[6] |
παριᾶσιν.
Ὁ
μὲν
γὰρ
τοῖς
|
τοιούτοις |
ἐντυχών,
εἶτα
τοῦτο
οἰηθεὶς
εἶναι |
[8] |
ἔργῳ
κατεπλήξατο
γελοίῳ
μὲν
ἀνθρώποις
|
τοιούτοις, |
Οἷοι
νῦν
βροτοί
εἰσιν»
οὐκ |
[1] |
τινας
τῶν
ἑταίρων
εἰπεῖν
ὡς
|
τούτοις |
ἄμεινον
ἦν
οἰκέταις
γενέσθαι
μᾶλλον |
[12] |
καὶ
γαστρὶ
δουλεύοντα,
καὶ
οὐδὲ
|
τούτοις |
ἁπλῶς
ὥσπερ
τὰ
θηρία,
πράγματα |
[11] |
λυτρούμεθα·
καίτοι
καὶ
οἱ
νόμοι
|
τούτοις |
ἀποδεδώκασι
τὴν
ἐλευθερίαν
σωθεῖσι
καὶ
|
[3] |
ἡμῶν
ἐπινενόηται.
Προσλιπαρῆσαι
μὲν
γὰρ
|
τούτοις |
ἀποκνήσει
αἰσχρὸν
οἰόμενος
τὸ
τοιοῦτον, |
[5] |
δὲ
καὶ
μενούσας
ἀεὶ
καὶαἳ
|
τούτοις |
εἰσὶν
αἰτίαι
τῆς
ἀειγενεσίας.
Ἀλλ´ |
[3] |
διὰ
τῆς
θνητοειδοῦς
μοίρας·
πρὸς
|
τούτοις, |
ἔφη,
τὰ
μεταξὺ
τού〈
των |
[6] |
μὴ
μετὰ
παιδιᾶς,
τὰ
συγγράμματα,
|
τούτοις |
ἐχρῆν
ἑπόμενον
ἐπιχειρεῖν
ἕκαστα
ὧν |
[15] |
αὐτὸν
ἐλεεινὸν
ἐνόμισας.
Εἰ
δὲ
|
τούτοις |
μὲν
ἠπίστεις
ὑπὲρ
ἀνδρὸς
λεγομένοις, |
[7] |
τε
ἐρεῖ
καὶ
ἔτι
πρὸς
|
τούτοις |
ὅλον
ἡμῖν
ἐπιτάξει
διαρρήδην
ἀναγνῶναι
|
[6] |
φιλοσοφίαν
ὁμοιοτάτην
εἶναι
τοῖς
Σειληνοῖς
|
τούτοις |
τοῖς
ἐν
τοῖς
ἑρμογλυφείοις
καθημένοις, |
[10] |
πολλῶν
δόξας·
ἐπεὶ
καὶ
τοῖς
|
φυτοῖς |
εὖ
πράττειν
συμβαίνει
καὶ
μέντοι |
[7] |
νομοθέτης
καὶ
βασιλεύς,
ὁ
ἐν
|
Δελφοῖς
|
θεός,
ὃν
ἐπειδὴ
μὴ
θέμις |
[5] |
σύμφωνα.
~Οὐκοῦν
ὁ
μὲν
ἐν
|
Δελφοῖς |
θεὸς
τὸ
Γνῶθι
σαυτὸν»
προαγορεύει, |
[15] |
Μέγας
Βασιλεὺς
ὑπὸ
τοῖς
ἐπιχρύσοις
|
ὀρόφοις |
ἐν
τῇ
μαλθακῇ
κλίνῃ,
ἤσθιε |
[10] |
παραπλησία
ψυχὴ
τοῖς
ἄλλοις
ἐνέσπαρται
|
ζῴοις, |
ἀλλ´
εἴτε
κατ´
οὐσίαν
διαφέρουσα |
[10] |
ἡμῖν
ἡ
φύσις,
ὥσπερ
τοῖς
|
ζῴοις, |
αὐτὸ
τοῦτο
ἀπέδωκε
μόνον
τὸ |
[10] |
πράττειν
συμβαίνει
καὶ
μέντοι
καὶ
|
ζῴοις |
πᾶσιν,
ὅταν
τοῦ
κατὰ
φύσιν |
[8] |
τὸν
στόμαχον
καὶ
ἀπόσιτοι
γεγόνασιν,
|
ἄχρις |
αὐτοὺς
οἱ
θεράποντες
ἀνέλαβον
ὀσμαῖς |
[11] |
ὦ
φίλε,
νομίσῃς
εἶναι
ἐλεύθερος,
|
ἄχρις |
οὗ
γαστὴρ
ἄρχει
σου
καὶ |
[13] |
δότε
γαστέρι,
ἥτε
μοι
αἰεὶ
|
Χωρὶς |
δουλοσύνης
λιτὸν
ἔθηκε
βίον.
Ὠφέλιμον |
[3] |
Ἡ
τῶν
θεῶν
εἰς
ἀνθρώπους
|
δόσις |
ἅμα
φανοτάτῳ
πυρὶ
διὰ
Προμηθέως |
[9] |
θηρίων,
οἷς
τοῦτο
ἔνειμεν
ἡ
|
φύσις, |
ἀβλαβῶς
αὐτὸ
καὶ
ἀνεπαχθῶς,
μᾶλλον |
[10] |
οἷς
αὐτὰ
ἐξ
ἀρχῆς
ἡ
|
φύσις |
ἐκόσμησε,
ταῦτα
εἰ
ῥωμαλέα
καὶ |
[10] |
Πρωταγόρου
μῦθον
ἐκείνοις
μὲν
ἡ
|
φύσις
|
ὥσπερ
μήτηρ
ἄγαν
φιλοτίμως
καὶ |
[10] |
Εἰ
μὲν
οὖν
ἡμῖν
ἡ
|
φύσις, |
ὥσπερ
τοῖς
ζῴοις,
αὐτὸ
τοῦτο |
[13] |
ἀγάλματα
μηδὲ
τοὺς
βωμούς,
οἴεταί
|
τις |
ἀθεότητος
εἶναι
σημεῖον,
οὐκ
ὀρθῶς |
[8] |
τι
Πυθαγόρας
ἔφη,
οὐδὲ
εἴ
|
τις |
ἄλλος
τῷ
Πυθαγόρᾳ
παραπλήσιος,
ἀξιόπιστος |
[10] |
Πῶς
οὖν
οὐ
γελοῖον
εἴ
|
τις |
ἄνθρωπος
γεγονὼς
ἔξω
που
τὴν |
[12] |
παντάπασι
φαῦλον
ἐν
δεινῷ
χειμῶσι·
|
Τίς |
ἄρα
δαίμων
τοῦτον
εἰς
ταύτην |
[9] |
αὐτὰς
ἑψήσῃ,
κἂν
ὑποτρίμμασι
μυρίοις
|
τις |
αὐτὰς
καρυκεύσῃ·
καὶ
ταύτης
αὐτὸν |
[8] |
δέ,
νὴ
τοὺς
θεούς,
εἴ
|
τις |
αὐτὸ
κατὰ
τὴν
Διογένους
ἐξηγήσατο |
[12] |
φαρμακεῖς·
τῶν
Κυνικῶν
εἴ
πού
|
τις |
γέγονε
σπουδαῖος,
ἐλεεινὸς
δοκεῖ·
μέμνημαι |
[9] |
τὴν
σαρκοφαγίαν
ὑπέλαβεν·
εἰ
δέ
|
τις |
ἐντεῦθεν
γένοιτο
βλάβη,
οὐχὶ
τοῦτο |
[9] |
λαιμοῦ
καὶ
ἀηδίᾳ
τὰ
τοιαῦτά
|
τις |
ἐξετάζοι,
πρόδηλον
οἶμαι
τοῖς
ὁπωσοῦν |
[11] |
τοῦτο
οἴει
κόλασιν
μόνον
εἴ
|
τις |
ἐπανατεινόμενος
τὴν
βακτηρίαν
καθίκοιτο
τοῦ |
[4] |
πέλαγος
μέσον»
Μὴ
δὲ
τοῦτό
|
τις |
ἡμῖν
προφερέτω
εἴ
τινες
τῶν |
[4] |
αὐτὴν
πορευόμεθα.
Ἐπεὶ
καὶ
ἄν
|
τις |
θέλῃ
τῶν
ξένων
ἢ,
ναὶ |
[5] |
οἷόν
τε
τυχεῖν
τὸν
ἀγνοοῦντα
|
τίς
|
καὶ
ὁποῖος
πέφυκεν·
ὁ
γὰρ |
[3] |
ἔφη,
τὸ
Γνῶθι
σαυτὸν»
ὑπολάβοι
|
τις, |
οὐδὲν
διοίσει
πρὸς
τὸν
λόγον· |
[9] |
ὡς,
εἰ
μὲν
ἀπραγματεύτως
ἐσθίων
|
τις |
σάρκας,
ὥσπερ
οἶμαι
τῶν
ἄλλων |
[13] |
εἰς
τὸ
καὶ
εἰ
πάσχει
|
τις |
τὰ
τοιαῦτα
ὅλως
ἀγνοῆσαι,
τοῦτο |
[7] |
καὶ
ταὐτόν,
εἰ
γοῦν
ἔροιτό
|
τις |
τὸν
σοφὸν
Πλάτωνα
τὸ
Γνῶθι |
[12] |
εἶναι
δοκεῖ
σεμνότατον.
~Ἐπειδὴ
γάρ
|
τις |
τῶν
νέων
ἐν
ὄχλῳ,
παρόντος |
[13] |
γυμνασιῶν
προσγίνεται.
Ἵνα
δὲ
μή
|
τις
|
ὑπολάβῃ
με
ταῦτα
ἄλλως
λέγειν, |
[15] |
τὰ
ἄλλα
κατὰ
τὸν
Διογένη
|
γένηταίτις |
σπουδαῖος,
ἂν
οὕτω
φανῇ
καὶ |
[2] |
κύνες
τοῖς
προπυλαίοις
προσουροῦσιν,
οὐ
|
φροντὶς
|
Ἱπποκλείδῃ»
καὶ
γὰρ
οὐδὲ
τῶν |
[5] |
ὁποῖος
πέφυκεν·
ὁ
γὰρ
ἀγνοῶν
|
ὅστις |
ἐστίν,
οὐκ
εἴσεται
δήπουθεν
ὅτι |
[8] |
Διογένους
σκοποῦμεν
αὐτὸν
τὸν
κυνισμὸν
|
ὅστις |
ἐστιν.
Οὐκοῦν
ἐπειδὴ
σώματος
μέρη |
[14] |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
λόγοις.
|
Ὅστις |
οὖν
ἂν
ἐθέλῃ
κυνικὸς
εἶναι |
[14] |
προκατέχουσιν,
ὡς
μᾶλλον
ἀξιώτερον
προΐστασθαι.
|
Ὅστις |
οὖν
κυνίζειν
ἐθέλει
μήτε
τὸν |
[11] |
μάλιστα
τῆς
προαιρέσεως
ἦν
Διογένης,
|
ὃς |
τὸ
μὲν
σῶμα
τοῖς
πόνοις |
[7] |
Διογένει
προσήκειν.
Τοῦτο
γοῦν
ἔοικεν
|
Οἰνόμαος |
οὐκ
ἀτόπως
λέγειν
ὁ
κυνισμὸς |
[4] |
κατὰ
τὸν
Πύλιον
γέροντα
τέμνοντα
|
πέλαγος |
μέσον»
Μὴ
δὲ
τοῦτό
τις |
[7] |
τὸ
νόμισμα»
πέφηνε
γοῦν
ἡμῖν
|
ἀρχηγὸς |
τῆς
φιλοσοφίας
ὅσπερ,
οἶμαι,
τοῖς |
[11] |
ποιοῦσι
τῶν
οἰκετῶν,
ἀλλὰ
καὶ
|
λόγος
|
ἀρκεῖ
πολλάκις
καὶ
ἀπειλή.
Μήποτε |
[9] |
πολὺς
ὁ
περὶ
τούτου
διήνυσται
|
λόγος· |
ἐθέλοντι
οὖν
σοι
μὴ
ῥᾳθυμεῖν |
[2] |
ἐμπόδιον
ὅ
γε
ἡμέτερος
οἴσει
|
λόγος· |
εἰ
δὲ
ὑπὸ
λιχνείας
ἢ |
[5] |
ἀειγενεσίας.
Ἀλλ´
οὗτος
μὲν
ὁ
|
λόγος |
ἐστὶ
μείζων.
Ὅτι
δὲ
μία |
[11] |
ὅτι
δὲ
οὐκ
ἐμὸς
ὁ
|
λόγος |
ἐστί,
πρῶτον
ἔργον
ἐρῶ
σοι |
[9] |
ὑπὲρ
τοῦ
πράγματος
ἴσως
βιαιότερος
|
λόγος, |
ἕτερος
δὲ
οἰκειότερος
τῷ
κυνισμῷ, |
[8] |
ἀντίληψιν.
Ἀλλ´
οὗτος
μὲν
ὁ
|
λόγος |
οὐ
τοῖς
νῦν
προσήκει,
διόπερ |
[10] |
λέγεται
γὰρ
καὶ
οὗτος
ὁ
|
λόγος |
περὶ
τῆς
ψυχῆς
ὡς
ἀληθὴς |
[11] |
ὁ
διὰ
τῆς
φωνῆς
οὑτοσὶ
|
λόγος |
προϊὼν
ἐξ
ὀνομάτων
καὶ
ῥημάτων, |
[15] |
βίον.
Εἰ
μὲν
οὖν
ὁ
|
λόγος |
τι
πλέον
ἐποίησεν,
οὐκ
ἐμὸν |
[15] |
καὶ
φιλοπονία;
Ἐκάθευδεν
ἁνὴρ
ἐπὶ
|
στιβάδος |
ἐν
τῷ
πίθῳ
βέλτιον
ἢ |
[7] |
καλῶν
ἁπάντων
αἴτιος,
ὁ
τῆς
|
Ἑλλάδος
|
κοινὸς
ἡγεμὼν
καὶ
νομοθέτης
καὶ |
[3] |
εἰσὶ
δὲ
οἳ
καὶ
κατ´
|
εἶδος |
ταῦτα
διαφέρειν.
Ἀλλὰ
μήπω
τοῦτο, |
[3] |
εὐπαρακολούθητον.
Οὐκοῦν
ἐπειδὴ
τὸν
κυνισμὸν
|
εἶδός |
τι
φιλοσοφίας
εἶναι
συμβέβηκεν,
οὔτι |
[3] |
συγκεῖσθαι
ἐκ
θνητῆς
καὶ
ἀθανάτου
|
μερίδος. |
~Ὅτι
μέν
τοι
καὶ
τὸ |
[3] |
ἐξ
ἡλίου
μετὰ
τῆς
Ἑρμοῦ
|
μερίδος
|
οὐχ
ἕτερόν
ἐστι
παρὰ
τὴν |
[3] |
διὰ
τῆς
ἐνούσης
ἡμῖν
θείας
|
μερίδος, |
τά
τε
θνητὰ
διὰ
τῆς |
[11] |
μικρὰ
φαίνεται
ἀνὴρ
Ἄπολις,
ἄοικος,
|
πατρίδος |
ἐστερημένος,
Οὐκ
ὀβολόν,
οὐ
δραχμήν, |
[8] |
τοῦτο,
ἐρεῖς,
πρὸς
τὴν
τοῦ
|
πολύποδος |
ἐδωδήν;
Ἐγώ
σοι
φράσω.
~Τὴν |
[9] |
ὑπηρέτῃ
τοῦ
Πυθίου,
τὴν
τοῦ
|
πολύποδος |
ἐδωδήν,
κατεδήδοκας
μυρίους
ταρίχους,
Ἰχθῦς |
[1] |
Ἀλλὰ
καὶ
τὴν
ἐδωδὴν
τοῦ
|
πολύποδος |
κωμῳδεῖ
καί
φησι
τὸν
Διογένη |
[13] |
ἑαυτῶν
οἴκοις
ἐπὶ
τῶν
προπυλαίων·
|
Εἴσοδος |
Κράτητι,
Ἀγαθῷ
Δαίμονι»
~Ἀλλ´
ἐπανίωμεν |
[15] |
ἐμὸν
μᾶλλον
ἢ
σόν
ἐστι
|
κέρδος· |
εἰ
δὲ
μηδὲν
περαίνομεν
ἐκ |
[5] |
γὰρ
ἡμεῖς
ποτέ,
τοῦτο
ὁ
|
θεὸς |
ἀεί·
γελοῖον
εἰ
τὸν
θεὸν |
[7] |
καὶ
βασιλεύς,
ὁ
ἐν
Δελφοῖς
|
θεός, |
ὃν
ἐπειδὴ
μὴ
θέμις
ἦν |
[5] |
~Οὐκοῦν
ὁ
μὲν
ἐν
Δελφοῖς
|
θεὸς |
τὸ
Γνῶθι
σαυτὸν»
προαγορεύει,
Ἡράκλειτος |
[15] |
ἄλλα
κατὰ
τὸν
Διογένη
γένηταίτις
|
σπουδαῖος, |
ἂν
οὕτω
φανῇ
καὶ
τοιοῦτόν |
[14] |
ἂν
ἐθέλῃ
κυνικὸς
εἶναι
καὶ
|
σπουδαῖος |
ἀνήρ,
αὑτοῦ
πρότερον
ἐπιμεληθείς,
ὥσπερ |
[12] |
Κυνικῶν
εἴ
πού
τις
γέγονε
|
σπουδαῖος, |
ἐλεεινὸς
δοκεῖ·
μέμνημαι
γοῦν
ἐγώ |
[9] |
Οὕτως
εἶ
μνήμων;
Οὕτως
εἶ
|
σπουδαῖος, |
ὡς
{ὁ}
τοῦτο
ὀνειδίζων
τῷ |
[9] |
παράνομον
οὐδὲ
ἀσύνηθες
ὑμῖν
ὁ
|
γενναῖος |
εἰργάσατο
Διογένης,
εἰ
μὴ
τῷ |
[4] |
καὶ
μέντοι
καὶ
περὶ
τοῦ
|
Διὸς
|
Ἀλλὰ
Ζεὺς
πρότερος
γεγόνει
καὶ |
[10] |
ἡμῖν
δὲ
ἀντὶ
πάντων
ἐκ
|
Διὸς |
ὁ
νοῦς
ἐδόθη·
τὴν
εὐδαιμονίαν |
[3] |
τὸ
δυνατόν»
εἴθ´,
ὅπερ
ὁ
|
Πύθιος |
ἔφη,
τὸ
Γνῶθι
σαυτὸν»
ὑπολάβοι |
[6] |
τοῦτο
οἰηθεὶς
εἶναι
τὴν
πόλιν
|
ἄθλιος |
μὲν
ἀποφυγών,
ἀθλιώτερος
δὲ
κάτω |
[7] |
φιλοσοφίας,
ὥς
που
καὶ
ὁ
|
δαιμόνιός
|
φησιν
Ἰάμβλιχος,
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς |
[14] |
χρηστέον
αὐτῷ
πρῶτον
ὁπόσου
πέφυκεν
|
ἄξιος |
ἐπιδειξαμένῳ,
ὥσπερ
οἶμαι
Κράτης
καὶ |
[7] |
ἀπόχρη
τὰ
ἔργα,
διὰ
τοῦτο
|
ἄξιός |
ἐστιν
ὑφ´
ὑμῶν
ἀκούειν
κακῶς; |
[8] |
ἀνθρώπινον
ἀμήχανον
εἶναι,
πότερον
οὐ
|
γελοῖός
|
ἐστινὁ
μέρη
νομίσας
ὄνυχας
ἢ |
[5] |
τυχεῖν
τὸν
ἀγνοοῦντα
τίς
καὶ
|
ὁποῖος |
πέφυκεν·
ὁ
γὰρ
ἀγνοῶν
ὅστις |
[11] |
ἐστιν
ὡς
ἀληθῶς
δοῦλος,
οὗ
|
κύριός
|
ἐστιν
ἕτερος
προσαναγκάσαι
πράττειν
ὅτι |
[8] |
εἴ
τις
ἄλλος
τῷ
Πυθαγόρᾳ
|
παραπλήσιος, |
ἀξιόπιστος
ἐδόκει
τῷ
Διογένει·
τὸν |
[1] |
ἀρρωστίαν,
ἄλλως
τε
κἂν
ᾖ
|
πλούσιος. |
Ἐθεασάμην
τοι
καὶ
αὐτὸς
νὴ
|
[7] |
οὖν
τῶν
ἄλλων
ἀγαθῶν
ἡμῖν
|
αἴτιος |
κατέστη,
οὕτω
δὲ
καὶ
τούτου
|
[7] |
Ἕλλησι
κατέστη
τῶν
καλῶν
ἁπάντων
|
αἴτιος, |
ὁ
τῆς
Ἑλλάδος
κοινὸς
ἡγεμὼν |
[9] |
φίλας
θ´
ὅτι
χεῖρας
ἵκοιτο»
|
Αἰγύπτιός |
γε
ὤν,
οὐ
τῶν
ἱερέων, |
[13] |
ἐθέλω
συνάγειν
κλυτά,
κανθάρου
οἶτον,
|
Μύρμηκός |
τ´
ἄφενος
χρήματα
μαιόμενος,
Ἀλλὰ |
[15] |
συνετωτάτου
Ζήνωνος
καθηγεμών,
οὓς
οὐκ
|
εἰκὸς |
ἦν
ἅπαντας
ἀπατηθῆναι
περὶ
ἀνδρὸς |
[1] |
δὴ
τὸ
τῆς
παροιμίας·
ἀνὴρ
|
κυνικὸς |
Διογένη
φησὶ
κενόδοξον,
καὶ
ψυχρολουτεῖν |
[14] |
λόγοις.
Ὅστις
οὖν
ἂν
ἐθέλῃ
|
κυνικὸς |
εἶναι
καὶ
σπουδαῖος
ἀνήρ,
αὑτοῦ |
[11] |
σοι
μικρὰ
φαίνεται
ἀνὴρ
Ἄπολις,
|
ἄοικος, |
πατρίδος
ἐστερημένος,
Οὐκ
ὀβολόν,
οὐ |
[14] |
τοῦτο
ἦν
τὸ
προηγούμενον
αὐτοῖς
|
τέλος· |
ἀλλ´,
ὅπερ
ἔφην,
ἐσκόπουν
ὅπως |
[7] |
τοῦ
βίου
σκοπὸς
ἦν
καὶ
|
τέλος |
αὑτοὺς
οἶμαι
γνῶναι
καὶ
τῶν |
[5] |
γὰρ
ὁμολογουμένως
ζῆν
τῇ
φύσει
|
τέλος
|
ἐποιήσαντο,
οὗπερ
οὐχ
οἷόν
τε |
[9] |
διέλθοιμι.
Ἀπάθειαν
γὰρ
ποιοῦνται
τὸ
|
τέλος· |
τοῦτο
δὲ
ἴσον
ἐστὶ
τῷ |
[10] |
φιλοσοφίας
σκοπὸς
μέν
ἐστι
καὶ
|
τέλος, |
ὥσπερ
δὴ
καὶ
πάσης
φιλοσοφίας, |
[8] |
Πυθαγόρας
ἔφη,
οὐδὲ
εἴ
τις
|
ἄλλος |
τῷ
Πυθαγόρᾳ
παραπλήσιος,
ἀξιόπιστος
ἐδόκει
|
[11] |
γένος
καὶ
σώματος
ἰσχὺς
καὶ
|
κάλλος |
καὶ
πάντα
ἁπλῶς
τὰ
τοιαῦτα |
[11] |
ἀλλ´
ἐκεῖνός
ἐστιν
ὡς
ἀληθῶς
|
δοῦλος, |
οὗ
κύριός
ἐστιν
ἕτερος
προσαναγκάσαι |
[11] |
ἑνὸς
κρείττους,
ὅτι
δὲ
οὐκ
|
ἐμὸς |
ὁ
λόγος
ἐστί,
πρῶτον
ἔργον |
[9] |
εἶναι
μαλθακά,
τὰ
δὲ
σκληρότερα.
|
Ἄναιμος |
γοῦν
ἐστι
καὶ
πολύπους
ὥσπερ |
[12] |
τούτων
οὐκ
ἀτιμαστέοι·
ἔρωτα
λύει
|
λιμός, |
εἰ
δὲ
τούτῳ
χρῆσθαι
μὴ |
[9] |
τῶν
παμφάγων,
οἷς
πάντα
ἐσθίειν
|
νόμος |
ὡς
λάχανα
χόρτου»
Γνωρίζεις,
οἶμαι, |
[7] |
κυνισμὸς
οὔτε
ἀντισθενισμός
ἐστιν
οὔτε
|
διογενισμός» |
Λέγουσι
μὲν
γὰρ
οἱ
γενναιότεροι
|
[7] |
ἀτόπως
λέγειν
ὁ
κυνισμὸς
οὔτε
|
ἀντισθενισμός |
ἐστιν
οὔτε
διογενισμός»
Λέγουσι
μὲν |
[6] |
ἐν
ἐκείνοις
οὐκ
ἄχρηστον,
ὁ
|
κυνισμὸς |
δέ
ἐστιν
ἕτερον,
ὡς
αὐτίκα |
[7] |
Οἰνόμαος
οὐκ
ἀτόπως
λέγειν
ὁ
|
κυνισμὸς |
οὔτε
ἀντισθενισμός
ἐστιν
οὔτε
διογενισμός» |
[10] |
προσήκει
πολυπραγμονεῖν·
οὐδὲ
ἀετὸς
οὐδὲ
|
πλάτανος |
οὐδὲ
ἄλλο
τι
τῶν
ὄντων |
[11] |
μιαροὶ
καὶ
τῶν
θηρίων
οὐδὲ
|
ἑνὸς |
κρείττους,
ὅτι
δὲ
οὐκ
ἐμὸς |
[5] |
καὶ
πάντες,
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν,
|
ἑνός |
τινος
ἐφιέμενοι
ὁδοῖς
ἐπὶ
τοῦτο
|
[11] |
τὰ
χρήματα
καὶ
πλοῦτος
καὶ
|
γένος |
καὶ
σώματος
ἰσχὺς
καὶ
κάλλος |
[10] |
τὴν
εὐδαιμονίαν
περιεργάσοιτο,
πλοῦτον
καὶ
|
γένος |
καὶ
φίλων
δύναμιν
καὶ
πάντα |
[8] |
τρίχες,
ὄνυχες,
ῥύπος,
τοιούτων
περιττωμάτων
|
γένος, |
ὧν
ἄνευ
σῶμα
ἀνθρώπινον
ἀμήχανον |
[15] |
Πρότερον
μέντοι
τὴν
Διογένους
ἡμῖν
|
ἐπιδειξάμενος |
εὐμάθειαν
καὶ
τὴν
ἀγχίνοιαν
καὶ |
[14] |
τῶν
φίλων
ἑστίας,
ἄκλητος
καὶ
|
κεκλημένος, |
διαλλάσσων
τοὺς
οἰκειοτάτους
ἀλλήλοις,
εἴποτε |
[11] |
φαίνεται
ἀνὴρ
Ἄπολις,
ἄοικος,
πατρίδος
|
ἐστερημένος, |
Οὐκ
ὀβολόν,
οὐ
δραχμήν,
οὐκ |
[13] |
οἶτον,
Μύρμηκός
τ´
ἄφενος
χρήματα
|
μαιόμενος, |
Ἀλλὰ
δικαιοσύνης
μετέχειν
καὶ
πλοῦτον |
[3] |
μὲν
γὰρ
τούτοις
ἀποκνήσει
αἰσχρὸν
|
οἰόμενος |
τὸ
τοιοῦτον,
τὸ
δοκοῦν
ἐργῶδες |
[9] |
ἴσον
ἐστὶ
τῷ
θεὸν
γενέσθαι.
|
Αἰσθανόμενος |
οὖν
ἴσως
αὑτοῦ
Διογένης
ἐν |
[11] |
οἴει
κόλασιν
μόνον
εἴ
τις
|
ἐπανατεινόμενος |
τὴν
βακτηρίαν
καθίκοιτο
τοῦ
οἰκέτου; |
[13] |
ἐννοιῶν.
Ἀπερυθριάτω
δὲ
μηδαμῶς,
ἀλλ´
|
ἑπόμενος |
τῷ
λόγῳ
πρότερον
μὲν
αὑτῷ
|
[1] |
ποιοῦνται·
ἀνὴρ
δὲ
τοῦ
κρύους
|
ἀνεχόμενος |
καὶ
θάλπος
καρτερῶν
οὐχὶ
καὶ |
[7] |
κρεῖττόν
ἐστιν,
ἐπεὶ
καὶ
Πλάτων
|
ἐξομνύμενος |
φαίνεται
τὰ
ξυγγράμματα.
Οὐ
γάρ |
[8] |
ὥσπερ
αἱ
γραφαὶ
τῶν
ἀνδρῶν,
|
ἀπομιμούμενος |
εἶθ´
ὃ
μηδὲ
αὐτὸς
ἀξιάγαστον
|
[1] |
καὶ
ψυχρολουτεῖν
οὐ
βούλεται,
σφόδρα
|
ἐρρωμένος |
τὸ
σῶμα
καὶ
σφριγῶν
καὶ |
[13] |
κλυτά,
κανθάρου
οἶτον,
Μύρμηκός
τ´
|
ἄφενος |
χρήματα
μαιόμενος,
Ἀλλὰ
δικαιοσύνης
μετέχειν |
[13] |
ὀλίγα
σοι
παραγράψω·
Μνημοσύνης
καὶ
|
Ζηνὸς |
Ὀλυμπίου
ἀγλαὰ
τέκνα,
Μοῦσαι
Πιερίδες, |
[12] |
εἴ
πού
τις
γέγονε
σπουδαῖος,
|
ἐλεεινὸς |
δοκεῖ·
μέμνημαι
γοῦν
ἐγώ
ποτε |
[12] |
συμφοράν,
ὑφ´
ἧς
αὐτὸς
μὲν
|
ἐλεεινός, |
ἐλεεινότεροι
δὲ
οἱ
πατέρες
αὐτοῦ, |
[11] |
ἀποφῆναι
τὸν
λυτρωθέντα
δοῦλον,
ἀλλ´
|
ἐκεῖνός |
ἐστιν
ὡς
ἀληθῶς
δοῦλος,
οὗ |
[1] |
ὑπουργίας
οὕτως
οὐθὲν
ᾤετο
δεινὸν
|
ἐκεῖνος |
οὐδὲ
ἀλγεινὸν
τὸν
θάνατον.
Ἀλλ´ |
[12] |
καὶ
τοῦ
Διογένους,
ἀπέπαρδεν,
ἐπάταξεν
|
ἐκεῖνος |
τῇ
βακτηρίᾳ
φάς·
Εἶτα,
ὦ |
[13] |
θεῖον,
ὥσπερ
Διογένης.
Ἐπείσθη
γοῦν
|
ἐκεῖνος |
τῷ
Πυθίῳ,
καὶ
οὐ
μετεμέλησεν |
[8] |
μύροις
καὶ
πέμμασιν·
οὕτως
ὁ
|
κλεινὸς
|
ἥρως
ἔργῳ
κατεπλήξατο
γελοίῳ
μὲν |
[7] |
ἁπάντων
αἴτιος,
ὁ
τῆς
Ἑλλάδος
|
κοινὸς |
ἡγεμὼν
καὶ
νομοθέτης
καὶ
βασιλεύς, |
[6] |
γὰρ
θρυλλούμεναι
Διογένους
τραγῳδίαι
Φιλίσκου
|
τινὸς |
Αἰγινήτου
λέγονται
εἶναι,
καὶ
εἰ
|
[4] |
Λωτοφάγων
ἡδονῆς
ἢ
δόξης
ἤ
|
τινος |
ἄλλου
δελεασθέντες,
ἀπελείφθησαν
τοῦ
πρόσω
|
[5] |
πάντες,
ὡς
ἔπος
εἰπεῖν,
ἑνός
|
τινος |
ἐφιέμενοι
ὁδοῖς
ἐπὶ
τοῦτο
διαφόροις |
[6] |
οὖν
ἐπεποίητο
τοῖς
ἀνδράσι
μετά
|
τινος |
σπουδῆς,
ἀλλὰ
μὴ
μετὰ
παιδιᾶς, |
[1] |
τὸ
σκῆπτρον
ἐκεῖθεν
παραλαβόντες
ὑπὸ
|
μείζονος |
σοφίας
ἴσμεν
ὅτι
χαλεπὸν
ὁ |
[5] |
καὶ
καθαρὸν
τῆς
ἐλευθερίας
τοῦ
|
κυνός, |
ἐσκέπασαν
αὐτόν,
ὥσπερ
οἶμαι,
παραπετάσμασιν |
[15] |
ὁ
τοῦ
σωφρονεστάτου
καὶ
συνετωτάτου
|
Ζήνωνος |
καθηγεμών,
οὓς
οὐκ
εἰκὸς
ἦν |
[15] |
μετὰ
Σωκράτη
καὶ
Πυθαγόραν
ἐπὶ
|
Πλάτωνος |
καὶ
Ἀριστοτέλους,
οὗ
γέγονεν
ἀκροατὴς |
[12] |
φιλοσόφων
θρυλλοῦντες;
Οἱ
Πυθαγόρου
καὶ
|
Πλάτωνος |
καὶ
Ἀριστοτέλους
χορευταὶ
γνήσιοι
γόητες |
[7] |
τὰ
ξυγγράμματα.
Οὐ
γάρ
ἐστι
|
Πλάτωνος» |
φησί,
ξύγγραμμα
οὐθὲν
οὔτ´
ἔσται, |
[5] |
τέ
ἐστι
καὶ
πάντες,
ὡς
|
ἔπος |
εἰπεῖν,
ἑνός
τινος
ἐφιέμενοι
ὁδοῖς |
[15] |
κατὰ
φύσιν,
τὰ
δέ,
ὡς
|
ἔπος |
εἰπεῖν,
οὐθενί,
πάντα
δὲ
ἐκ |
[1] |
δὲ
τοῦ
κρύους
ἀνεχόμενος
καὶ
|
θάλπος |
καρτερῶν
οὐχὶ
καὶ
τῶν
νοσούντων
|
[7] |
καὶ
Κράτητα,
οἷς
τοῦ
βίου
|
σκοπὸς
|
ἦν
καὶ
τέλος
αὑτοὺς
οἶμαι |
[10] |
ἀπόχρη.
~Τῆς
κυνικῆς
δὲ
φιλοσοφίας
|
σκοπὸς |
μέν
ἐστι
καὶ
τέλος,
ὥσπερ |
[8] |
ἄλλα
γε
ἐπισυμβαίνει,
τρίχες,
ὄνυχες,
|
ῥύπος, |
τοιούτων
περιττωμάτων
γένος,
ὧν
ἄνευ
|
[10] |
οὖν
οὐ
γελοῖον
εἴ
τις
|
ἄνθρωπος
|
γεγονὼς
ἔξω
που
τὴν
εὐδαιμονίαν |
[3] |
ζῷα
δὲ
ψυχῆς,
ὁ
δὲ
|
ἄνθρωπος |
καὶ
λογικῆς
ψυχῆς.
Εἰσὶ
μὲν |
[8] |
καὶ
νοήσαντες,
ὡς
οἰκεῖόν
ἐστιν
|
ἄνθρωπος |
φύσει
πράξει
καὶ
ἐπιστήμῃ.
Εἰ |
[3] |
οὐκ
ἀρκέσει
μόνον
ὡς
ἔστιν
|
ἄνθρωπος |
ψυχὴ
χρωμένη
σώματι
μαθεῖν,
ἀλλὰ |
[11] |
ἐλευθερίας
ἔθιγες
οὐδὲ
ἐγεύσω
τοῦ
|
νέκταρος, |
Οὐ
μὰ
τὸν
ἐν
στέρνοισιν |
[13] |
τούτων
γράφειν,
ἔχω
πλείονα
τοῦ
|
ἀνδρός. |
Ἐντυχὼν
δὲ
τῷ
Χαιρωνικῷ
Πλουτάρχῳ |
[7] |
δὲ
νῦν
φερόμενά
ἐστι
Σωκράτους,
|
ἀνδρὸς |
καλοῦ
καὶ
νέου.
~Τί
οὖν |
[15] |
δὲ
τούτοις
μὲν
ἠπίστεις
ὑπὲρ
|
ἀνδρὸς |
λεγομένοις,
ὃν
οἱ
πάντες
Ἕλληνες |
[15] |
εἰκὸς
ἦν
ἅπαντας
ἀπατηθῆναι
περὶ
|
ἀνδρὸς |
οὕτω
φαύλου
ὁποῖον
σὺ
διακωμῳδεῖς, |
[15] |
καὶ
πολυπράγμονες,
ἔγνως
ἂν
ὅπως
|
Ἀλέξανδρος |
ἀγασθῆναι
λέγεται
τὴν
Διογένους
μεγαλοψυχίαν· |
[15] |
τὸν
Δαρεῖον,
ὡς
ὁ
Μακεδὼν
|
Ἀλέξανδρος. |
Εἰ
σμικρὰ
τὰς
βίβλους
ἀνελίττων |
[15] |
καὶ
πορρωτέρω
προῆλθες
τῆς
ἐμπειρίας
|
τἀνδρός. |
Τίνα
γὰρ
οὐκ
ἐξέπληξε
τῶν |
[11] |
οὖν,
ὦ
φίλε,
νομίσῃς
εἶναι
|
ἐλεύθερος, |
ἄχρις
οὗ
γαστὴρ
ἄρχει
σου |
[8] |
Συλλέγουσα
γάρ,
φασί,
τὰ
κατὰ
|
μέρος |
αἰσθήματα
καὶ
συνέχουσα
τῇ
μνήμῃ |
[9] |
τοῦ
πράγματος
ἴσως
βιαιότερος
λόγος,
|
ἕτερος |
δὲ
οἰκειότερος
τῷ
κυνισμῷ,
εἰ |
[11] |
ἀληθῶς
δοῦλος,
οὗ
κύριός
ἐστιν
|
ἕτερος |
προσαναγκάσαι
πράττειν
ὅτι
ἂν
κελεύῃ, |
[2] |
ἔργοις,
οὐθὲν
ἐμπόδιον
ὅ
γε
|
ἡμέτερος
|
οἴσει
λόγος·
εἰ
δὲ
ὑπὸ |
[9] |
τοιοῦτος
ὑπὲρ
τοῦ
πράγματος
ἴσως
|
βιαιότερος |
λόγος,
ἕτερος
δὲ
οἰκειότερος
τῷ |
[9] |
ἴσως
βιαιότερος
λόγος,
ἕτερος
δὲ
|
οἰκειότερος |
τῷ
κυνισμῷ,
εἰ
περὶ
τοῦ |
[15] |
εἶδον·
σύ
τε
ἐκείνων
εἶναι
|
σεμνότερος |
ἐθέλων
ἀπεπλανήθης
τοσοῦτον
τῆς
Διογένους |
[4] |
περὶ
τοῦ
Διὸς
Ἀλλὰ
Ζεὺς
|
πρότερος |
γεγόνει
καὶ
πλείονα
ᾔδει»
ἐπιστήμῃ |
[6] |
τὴν
πόλιν
ἄθλιος
μὲν
ἀποφυγών,
|
ἀθλιώτερος |
δὲ
κάτω
μείνας,
ἐξὸν
ὑπερβάντα |
[4] |
τῶν
νομιζομένων
ἀγαθῶν,
ἀλλ´
ὅπερ
|
Ὅμηρός |
φησι
θεοὶ
δέ
τε
πάντα |
[10] |
τοῖς
θεοῖς
τοῦτό
ἐστιν
εὐδαιμονίας
|
ὅρος |
τὸ
ἔχειν
αὐτοὺς
ὥσπερ
πεφύκασι |
[10] |
οὐσίαν
διαφέρουσα
εἴτε
οὐσίᾳ
μὲν
|
ἀδιάφορος, |
ἐνεργείᾳ
δὲ
μόνῃ
κρείττων,
ὥσπερ |
[15] |
τραπέζας,
ἐλούετο
θερμῷ
τὸ
σῶμα
|
πρὸς |
ἀέρα
ξηραίνων
ἀντὶ
τῶν
ὀθονίων, |
[11] |
ἀπερυθριᾶν·
ἔχουσι
γὰρ
ἄνθρωποι
φύσει
|
πρὸς |
ἀλήθειαν
οἰκείως·
ἀνδρὶ
δὲ
ἤδη |
[10] |
καὶ
πρὸς
τάχος
αὐτοῖς
ἢ
|
πρὸς |
ἀλκὴν
ὑπουργοῦντα
προσγένοιτο,
μάλιστα
ἂν |
[3] |
καὶ
πάντων
ἁπλῶς
ὧν
δεῖται
|
πρὸς |
διαμονήν.
Ἐπιβλέψει
δὲ
τὸ
μετὰ |
[3] |
τεχνῶν
ἐνίων,
ὑφ´
ὧν
βοηθεῖται
|
πρὸς |
διαμονὴν
τὸ
σῶμα,
οἷον
ἰατρικῆς, |
[9] |
Καὶ
τούτῳ
δὲ
ἴσως
διαφέρεσθε
|
πρὸς |
ἐκεῖνον
ὅτι
ὁ
μὲν
ἁπλῶς |
[11] |
οἵ
τε
τοῦ
παρασχεῖν
τὰ
|
πρὸς |
ἡδονὴν
καὶ
ταῦτα
ἀποκωλῦσαι
κύριοι, |
[3] |
παντάπασιν
ἀγνοήσει,
ἐπεὶ
καὶ
αὐτὰ
|
πρὸς
|
κολακείαν
τοῦ
παθητικοῦ
τῆς
ψυχῆς |
[12] |
γοῦν
ἐγώ
ποτε
τροφέως
εἰπόντος
|
πρός |
με,
ἐπειδὴ
τὸν
ἑταῖρον
εἶδεν |
[11] |
φησιν
εἰς
εὐδαιμονίας
λόγον
ἐλαττοῦσθαι,
|
πρὸς |
μὲν
τοὺς
θεοὺς
οὐκ
ἐρίζων, |
[11] |
τοῦτό
φημι
ὡς
ἀπερυθριᾶσαι
χρὴ
|
πρὸς |
πάντας
καὶ
πράττειν
τὰμὴ
πρακτέα· |
[11] |
καὶ
πολυκέφαλον
θηρίον,
πότερον
χρὴ
|
πρὸς |
τὰς
δόξας
τῶν
πολλῶν
ἀτενῶς |
[6] |
σπουδάζοντας
τοὺς
ἀνθρώπους·
μὴ
δὴ
|
πρὸς |
τὰς
παιδιὰς
αὐτῶν
ἀποβλέπωμεν,
ὥσπερ |
[7] |
θεῶν
ἔκγονε,
τίνα
τρόπον
χρὴ
|
πρὸς |
τὰς
τῶν
πολλῶν
διακεῖσθαι
δόξας, |
[12] |
τελειότατον
ἐλθεῖν
τῶν
παλαισμάτων,
ἀποδυσάμενον
|
πρὸς |
τὰς
τῶν
πολλῶν
δόξας,
αἳ |
[10] |
ζῆν
κατὰ
φύσιν,
ἀλλὰ
μὴ
|
πρὸς
|
τὰς
τῶν
πολλῶν
δόξας·
ἐπεὶ |
[10] |
ἐκόσμησε,
ταῦτα
εἰ
ῥωμαλέα
καὶ
|
πρὸς |
τάχος
αὐτοῖς
ἢ
πρὸς
ἀλκὴν
|
[5] |
καὶ
τῇ
χρηματιστικῇ
καὶ
τῇ
|
πρὸς |
τὴν
γυναῖκα
συνόδῳ
καὶ
παιδοτροφίᾳ, |
[8] |
ἐπιστήμῃ.
Εἰ
δὲ
τῆς
φυσικῆς
|
πρὸς |
τὴν
θεωρίαν
ἐξέκλιναν,
οὐδὲν
τοῦτο |
[8] |
ἐπεποίητο.
Τί
δῆτα
τοῦτο,
ἐρεῖς,
|
πρὸς |
τὴν
τοῦ
πολύποδος
ἐδωδήν;
Ἐγώ |
[1] |
ἐτρύφων.
Ὅθεν
μοι
καὶ
παρέστη
|
πρός |
τινας
τῶν
ἑταίρων
εἰπεῖν
ὡς
|
[5] |
καὶ
ὅτου
δεῖ
τῷ
σιδήρῳ
|
πρὸς |
τὸ
δύνασθαι
τὸ
ἑαυτοῦ
πράττειν· |
[13] |
ἀνθρωπίνων,
ἀλλὰ
εὐλαβὴς
μὲν
τὰ
|
πρὸς |
τὸ
θεῖον,
ὥσπερ
Διογένης.
Ἐπείσθη |
[7] |
τῆς
δόξης
ὑπεροψία
καὶ
ἡ
|
πρὸς |
τὸν
ζῆλον
τῆς
ἀρετῆς
ξύμπνοια· |
[3] |
σαυτὸν»
ὑπολάβοι
τις,
οὐδὲν
διοίσει
|
πρὸς |
τὸν
λόγον·
ἅπαντα
γὰρ
ταῦτα |
[8] |
τὴν
θεωρίαν
ἐξέκλιναν,
οὐδὲν
τοῦτο
|
πρὸς |
τὸν
λόγον.
Ἐπεὶ
καὶ
Σωκράτης |
[3] |
θνητὰ
διὰ
τῆς
θνητοειδοῦς
μοίρας·
|
πρὸς |
τούτοις,
ἔφη,
τὰ
μεταξὺ
τού〈 |
[7] |
ταὐτά
τε
ἐρεῖ
καὶ
ἔτι
|
πρὸς |
τούτοις
ὅλον
ἡμῖν
ἐπιτάξει
διαρρήδην |
[8] |
ὀφθαλμούς,
ἀκοάς;
Ὑπουργεῖ
γὰρ
ταῦτα
|
πρὸς |
φρόνησιν
εἴτε
ἐγκατορωρυγμένῃ
τῇ
ψυχῇ, |
[9] |
τοιοῦτο.
Ἐπεὶ
πρὸ
τῆς
Θεσμοφόρου
|
{Δήμητρος} |
εἰ
σαρκῶν
ἑψημένων
ἁπτόμεθα,
τοῦ |
[11] |
ἄρχει
σου
καὶ
τὰ
ἔνερθεν
|
γαστρὸς |
οἵ
τε
τοῦ
παρασχεῖν
τὰ |
[11] |
ἔχων»
ἀλλ´
οὐδὲ
μάζαν,
ἧς
|
Ἐπίκουρος |
εὐπορῶν
οὐδὲ
τῶν
θεῶν
φησιν |
[9] |
μὴ
κατεργασθὲν
δὲ
ὑπὸ
τοῦ
|
πυρὸς |
μυσαρὸν
ἴσως
καὶ
βδελυρόν;
Οὕτως |
[6] |
ἕκαστα
ὧν
διανοούμεθα
περὶ
τοῦ
|
πράγματος |
ἐξετάζειν·
τὸ
ἐναντίον
δέ,
εἰ |
[9] |
ἂν
εἴη
τοιοῦτος
ὑπὲρ
τοῦ
|
πράγματος
|
ἴσως
βιαιότερος
λόγος,
ἕτερος
δὲ |
[14] |
καὶ
διδασκαλείων
ἐνδεεῖ
ἄκαρτος
καὶ
|
ἀγράμματος, |
ἀλλὰ
τὸν
λόγον
ἀντὶ
τοῦ |
[11] |
πρακτέα,
τοὺς
δὲ
ἐκ
τοῦ
|
σώματος |
ἐμπίπτοντας
τῇ
ψυχῇ
θορύβους,
οἷα |
[12] |
τὴν
γαστέρα
θεραπεύειν
καὶ
τοῦ
|
σώματος |
ἕνεκα
πάντα
ὑπομένειν
πόνον
καὶ |
[11] |
καὶ
πλοῦτος
καὶ
γένος
καὶ
|
σώματος |
ἰσχὺς
καὶ
κάλλος
καὶ
πάντα |
[3] |
ψυχῆς,
εἴσεται
δὲ
καὶ
περὶ
|
σώματος. |
Καὶ
τοῦτο
οὐκ
ἀρκέσει
μόνον |
[8] |
κυνισμὸν
ὅστις
ἐστιν.
Οὐκοῦν
ἐπειδὴ
|
σώματος |
μέρη
μέν
ἐστιν,
οἷον
ὀφθαλμοί, |
[3] |
δὲ
αὖθις
τὰς
ἀρχὰς
τοῦ
|
σώματος |
σκέψαιτο,
εἴτε
σύνθετον
εἴτε
ἁπλοῦν |
[3] |
φυτὰ
δὲ
ἤδη
καὶ
τοῦ
|
σώματος, |
τὰ
ζῷα
δὲ
ψυχῆς,
ὁ |
[8] |
φιλτάτοις»
ὑπολαμβάνομεν,
οὕτως
ὑπεριδόντας
τοῦ
|
σώματος, |
ὡς
ὁ
Σωκράτης
ἔφη
λέγων |
[9] |
δὲ
καὶ
μετὰ
τῆς
τοῦ
|
σώματος |
ὠφελείας
ἐργάζοιτο,
κατὰ
φύσιν
εἶναι |
[1] |
σοφίας
ἴσμεν
ὅτι
χαλεπὸν
ὁ
|
θάνατος, |
καὶ
τὸ
νοσεῖν
δεινότερον
αὐτοῦ
|
[1] |
ἐπίσταται
σαφῶς
ὅτι
κακὸν
ὁ
|
θάνατος. |
Τοῦτο
δὲ
ἀγνοεῖν
ὑπελάμβανεν
ὁ |
[9] |
ἐνόμισεν,
ἀλλ´
ἀφεκτέον
εἶναι
κατὰ
|
κράτος
|
αὐτοῦ.
Εἷς
μὲν
οὖν
ἂν |
[10] |
εὐδαιμονίαν
ἀποκεκρυμμένην
προσήκει
πολυπραγμονεῖν·
οὐδὲ
|
ἀετὸς |
οὐδὲ
πλάτανος
οὐδὲ
ἄλλο
τι |
[14] |
ἐπὶ
τὰς
τῶν
φίλων
ἑστίας,
|
ἄκλητος |
καὶ
κεκλημένος,
διαλλάσσων
τοὺς
οἰκειοτάτους |
[13] |
δὲ
τῷ
Χαιρωνικῷ
Πλουτάρχῳ
τὸν
|
Κράτητος
|
ἀναγράψαντι
βίον
οὐθὲν
ἐκ
παρέργου |
[13] |
ἄλλως
λέγειν,
ἐκ
τῶν
παιγνίων
|
Κράτητος |
ὀλίγα
σοι
παραγράψω·
Μνημοσύνης
καὶ |
[12] |
ῥᾴδιον,
οἱ
Διογένους
νόμοι
καὶ
|
Κράτητος |
ὑπὲρ
τούτων
οὐκ
ἀτιμαστέοι·
ἔρωτα |
[13] |
μηδὲ
τοὺς
βωμούς,
οἴεταί
τις
|
ἀθεότητος |
εἶναι
σημεῖον,
οὐκ
ὀρθῶς
νομίζει· |
[5] |
θεὸς
τὸ
Γνῶθι
σαυτὸν»
προαγορεύει,
|
Ἡράκλειτος |
δὲ
ἐδιζησάμην
ἐμεωυτόν»
ἀλλὰ
καὶ |
[14] |
οὐ
μετὰ
πικρίας,
ἀλλὰ
μετὰ
|
χάριτος, |
οὐχ
ἵνα
συκοφαντεῖν
δοκῇ
τοὺς |
[6] |
ποιήσαντες·
ἐγέλα
τοι,
φασί,
καὶ
|
Δημόκριτος |
ὁρῶν
σπουδάζοντας
τοὺς
ἀνθρώπους·
μὴ |
[8] |
πολλῶν
καὶ
ποικίλων,
ὃ
τῶν
|
ἐκτὸς |
ποιεῖται
τὴν
ἀντίληψιν,
οὐδὲν
δυνατὸν |
[10] |
πάντα
ἁπλῶς
τὰ
τοιαῦτα
τοῦ
|
παντὸς |
ἄξια
νομίζων;
Εἰ
μὲν
οὖν |
[7] |
ἄξιον;
εὖ
οἶδα
ὅτι
τοῦ
|
παντὸς» |
φήσειε,
καὶ
λέγει
δὲ
ἐν |
[8] |
ἐγκράτειαν,
ἀτυφίαν,
ἐλευθερίαν,
ἔξω
γενόμενοι
|
παντὸς |
φθόνου,
δειλίας,
δεισιδαιμονίας.
Ἀλλ´
οὐχ |
[1] |
θεοῦ
ταῖς
θεριναῖς
τροπαῖς
ἤδη
|
προσιόντος. |
Ἀλλὰ
καὶ
τὴν
ἐδωδὴν
τοῦ
|
[12] |
μέμνημαι
γοῦν
ἐγώ
ποτε
τροφέως
|
εἰπόντος |
πρός
με,
ἐπειδὴ
τὸν
ἑταῖρον |
[12] |
τις
τῶν
νέων
ἐν
ὄχλῳ,
|
παρόντος |
καὶ
τοῦ
Διογένους,
ἀπέπαρδεν,
ἐπάταξεν |
[11] |
τοὺς
θεοὺς
οὐκ
ἐρίζων,
τοῦ
|
δοκοῦντος |
δὲ
τοῖς
ἀνθρώποις
εὐδαιμονεστάτου
ζῶν |
[11] |
δίχα
τῆς
ἐλευθερίας,
οὐ
τοῦ
|
δοκοῦντος |
εὐτυχηκέναι,
τοῦ
κτησαμένου
δὲ
αὐτόν |
[7] |
μόνον
δύο
ταῦτα
τοῦ
Πυθίου
|
παραινοῦντος |
ἀκοῦσαι,
τὸ
Γνῶθι
σαυτὸν»
καὶ |
[13] |
Οἰνόμαον
ὁ
κύων
ἀναιδὴς
μηδὲ
|
ἀναίσχυντος |
μηδὲ
ὑπερόπτης
πάντων
ὁμοῦ
θείων |
[9] |
τοιαύτης
ἐδωδῆς
μόνον
θραττομένου
καὶ
|
ναυτιῶντος |
καὶ
δόξῃ
κενῇ
μᾶλλον
ἢ |
[14] |
βαδίζῃ
κουρείων
καὶ
διδασκαλείων
ἐνδεεῖ
|
ἄκαρτος |
καὶ
ἀγράμματος,
ἀλλὰ
τὸν
λόγον |
[8] |
τις
ἄλλος
τῷ
Πυθαγόρᾳ
παραπλήσιος,
|
ἀξιόπιστος |
ἐδόκει
τῷ
Διογένει·
τὸν
γὰρ |
[8] |
ἀνδρῶν,
ἀπομιμούμενος
εἶθ´
ὃ
μηδὲ
|
αὐτὸς |
ἀξιάγαστον
ὑπολαμβάνεις,
τοῦτο
εὐδοκιμεῖν
οἴει |
[8] |
τοὺς
πόνους
ὑπέμειναν
τούτους;
Ὡς
|
αὐτὸς |
εἶπας,
κενοδοξίας
ἕνεκα·
καὶ
γὰρ |
[8] |
ὠμὰ
προσφερόμενοι
σαρκία;
Καίτοι
οὐδὲ
|
αὐτὸς |
ἐπαινέτης
εἶ.
Τὸν
γοῦν
τοιούτου |
[5] |
εἴπερ
ἑαυτὸν
ἀγνοοίη·
πάντα
γὰρ
|
αὐτός
|
ἐστιν,
εἴπερ
ἐν
ἑαυτῷ
καὶ |
[12] |
περιέτρεψε
τὴν
συμφοράν,
ὑφ´
ἧς
|
αὐτὸς |
μὲν
ἐλεεινός,
ἐλεεινότεροι
δὲ
οἱ |
[1] |
ᾖ
πλούσιος.
Ἐθεασάμην
τοι
καὶ
|
αὐτὸς |
νὴ
Δία
τρυφῶντάς
τινας
ἐν |
[15] |
αἱ
Μοῦσαι,
μᾶλλον
δὲ
καὶ
|
αὐτὸς
|
ὁπόσα
πρόσθεν
ἐγνώκεις,
ἡμῖν
δὲ |
[13] |
{τοῦ}
μανθάνειν
δεήσει
τὸν
ἄνδρα.
|
Οὗτος |
ἡγεμὼν
ἐγένετο
Ζήνωνι
τῶν
καλῶν |
[5] |
εἰσὶν
αἰτίαι
τῆς
ἀειγενεσίας.
Ἀλλ´
|
οὗτος |
μὲν
ὁ
λόγος
ἐστὶ
μείζων. |
[8] |
γενέσθαι
τῶν
αἰσθητῶν
ἀντίληψιν.
Ἀλλ´
|
οὗτος |
μὲν
ὁ
λόγος
οὐ
τοῖς |
[10] |
τῇ
ψάμμῳ·
λέγεται
γὰρ
καὶ
|
οὗτος |
ὁ
λόγος
περὶ
τῆς
ψυχῆς |
[9] |
Εἷς
μὲν
οὖν
ἂν
εἴη
|
τοιοῦτος |
ὑπὲρ
τοῦ
πράγματος
ἴσως
βιαιότερος |
[11] |
ἐπεὶ
καὶ
τὰ
χρήματα
καὶ
|
πλοῦτος |
καὶ
γένος
καὶ
σώματος
ἰσχὺς |
[13] |
οὐθὲν
αὐτῷ
τῶν
τοιούτων,
οὐ
|
λιβανωτός, |
οὐ
σπονδή,
οὐκ
ἀργύριον,
ὅθεν |
[1] |
Τοῦτο
δὲ
ἀγνοεῖν
ὑπελάμβανεν
ὁ
|
σοφὸς |
Σωκράτης,
ἀλλὰ
καὶ
μετ´
ἐκεῖνον |
[10] |
ταῦτα
εἰ
ῥωμαλέα
καὶ
πρὸς
|
τάχος |
αὐτοῖς
ἢ
πρὸς
ἀλκὴν
ὑπουργοῦντα |
[7] |
που
καὶ
ὁ
δαιμόνιός
φησιν
|
Ἰάμβλιχος, |
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς
κορυφαίους
ἐν |
[12] |
δὲ
τούτῳ
χρῆσθαι
μὴ
δύνασαι,
|
βρόχος. |
Οὐκ
οἶσθα
ὅτι
ταῦτα
ἔπραξαν |
[4] |
καὶ
περὶ
τοῦ
Διὸς
Ἀλλὰ
|
Ζεὺς |
πρότερος
γεγόνει
καὶ
πλείονα
ᾔδει» |
[3] |
νοῦ
διανομήν·
ὁ
γάρ
τοι
|
Προμηθεύς, |
ἡ
πάντα
ἐπιτροπεύουσα
τὰ
θνητὰ
|
[7] |
κοινὸς
ἡγεμὼν
καὶ
νομοθέτης
καὶ
|
βασιλεύς, |
ὁ
ἐν
Δελφοῖς
θεός,
ὃν |
[15] |
τῷ
πίθῳ
βέλτιον
ἢ
Μέγας
|
Βασιλεὺς |
ὑπὸ
τοῖς
ἐπιχρύσοις
ὀρόφοις
ἐν |
[9] |
πολύποδος
ἐδωδήν,
κατεδήδοκας
μυρίους
ταρίχους,
|
Ἰχθῦς |
ὄρνιθάς
τε
φίλας
θ´
ὅτι |
[9] |
ἐργάζεσθαι
προσήκειν
ἀνθρώπῳ
διανοοῦνται,
καὶ
|
πολὺς |
ὁ
περὶ
τούτου
διήνυσται
λόγος· |
[11] |
μὴ
κύριοι
πάντες
ἡμῶν
εἰσιν,
|
οὓς |
ἀναγκαῖον
ἡμῖν
θεραπεύειν,
ἵνα
μηθὲν |
[7] |
καὶ
ἀποσπᾶν
ἄνδρας
ἀλλήλων
ἐθέλομεν
|
οὓς |
ὁ
τῆς
ἀληθείας
συνήγαγεν
ἔρως |
[15] |
σωφρονεστάτου
καὶ
συνετωτάτου
Ζήνωνος
καθηγεμών,
|
οὓς |
οὐκ
εἰκὸς
ἦν
ἅπαντας
ἀπατηθῆναι |
[11] |
τοῦ
σώματος
ἐμπίπτοντας
τῇ
ψυχῇ
|
θορύβους, |
οἷα
πολλάκις
ἡμᾶς
ἀναγκάζει
τουτὶ |
[11] |
εὑρεῖν
τε
δυναμένῳ
καὶ
κρῖναι
|
λόγους |
προσήκει
τὸ
παράπαν
οὐθὲν
ἕπεσθαι |
[3] |
τε
ἅμα
καὶ
τοὺς
καθόλου
|
λόγους |
συνείληφε.
Τά
τε
γὰρ
θεῖα |
[13] |
γὰρ
αὐτοὺς
ἐθεράπευε
τῇ
ψυχῇ,
|
διδοὺς |
οἶμαι
τὰ
τιμιώτατα
τῶν
ἑαυτοῦ, |
[3] |
τά
τε
θνητὰ
διὰ
τῆς
|
θνητοειδοῦς |
μοίρας·
πρὸς
τούτοις,
ἔφη,
τὰ |
[4] |
τῶν
κατ´
αὐτὰς
ἰόντων
τὰς
|
ὁδοὺς |
ἀπεπλανήθησαν,
καὶ
ἀλλαχοῦ
που
γενόμενοι, |
[4] |
εἰ
κατ´
ἄλλας
καὶ
ἄλλας
|
ὁδοὺς |
ἐπ´
αὐτὴν
πορευόμεθα.
Ἐπεὶ
καὶ
|
[8] |
οὐκ
ἀγεννεῖ
δέ,
νὴ
τοὺς
|
θεούς, |
εἴ
τις
αὐτὸ
κατὰ
τὴν |
[11] |
λόγον
ἐλαττοῦσθαι,
πρὸς
μὲν
τοὺς
|
θεοὺς |
οὐκ
ἐρίζων,
τοῦ
δοκοῦντος
δὲ |
[12] |
Οὐκ
οἶσθα
ὅπως
τοὺς
μὲν
|
νέους |
τῆς
φιλοσοφίας
ἀπάγουσιν
ἄλλα
ἐπ´ |
[9] |
ἐν
μὲν
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν
|
ἀπαθοῦς, |
ὑπὸ
δὲ
τῆς
τοιαύτης
ἐδωδῆς |
[11] |
κατὰ
νοῦν
ζῶντι
καὶ
τοὺς
|
ὀρθοὺς |
εὑρεῖν
τε
δυναμένῳ
καὶ
κρῖναι |
[7] |
φησιν
Ἰάμβλιχος,
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς
|
κορυφαίους |
ἐν
αὐτῇ,
Ἀντισθένη
καὶ
Διογένη |
[5] |
ἐπικήρων
οὐ
θνητὰς
οὐδὲ
ἐπικήρους,
|
ἀϊδίους |
δὲ
καὶ
μενούσας
ἀεὶ
καὶαἳ |
[9] |
τὴν
τοῦ
πολύποδος
ἐδωδήν,
κατεδήδοκας
|
μυρίους |
ταρίχους,
Ἰχθῦς
ὄρνιθάς
τε
φίλας |
[15] |
φύσει,
χρημάτων
ἁρπαγάς,
συκοφαντίας,
γραφὰς
|
ἀδίκους, |
διώξεις
ἄλλων
τοιούτων
συρφετῶν
πραγμάτων. |
[14] |
ἀπέσχον
τοῦ
δυσκόλως
ἐνεγκεῖν,
ὥστε
|
ἁλοὺς |
μὲν
ὑπὸ
τῶν
καταποντιστῶν
ὁ |
[4] |
πλεῖν
μέντοι
δυνατὸν
παρὰ
τοὺς
|
αἰγιαλοὺς |
καὶ
δὴκαὶ
κατὰ
τὸν
Πύλιον |
[7] |
καὶ
φυγῇ
κακίας,
καὶ
οὔτε
|
βίβλους |
ἀνελίξαι
δεῖ
μυρίας·
πολυμαθία
γάρ, |
[15] |
Μακεδὼν
Ἀλέξανδρος.
Εἰ
σμικρὰ
τὰς
|
βίβλους |
ἀνελίττων
ἐμελέτας,
ὥσπερ
ἡμεῖς
οἱ |
[14] |
ἔσκωπτεν
ἑαυτὸνεἰς
τὴν
χωλότητα
τοῦ
|
σκέλους |
καὶ
τὸ
κυρτὸν
τῶν
ὤμων· |
[10] |
κατὰ
φύσιν
ἕκαστον
ἀνεμποδίστως
τυγχάνῃ
|
τέλους· |
ἀλλὰ
καὶ
ἐν
τοῖς
θεοῖς |
[9] |
τῷ
κυνισμῷ,
εἰ
περὶ
τοῦ
|
τέλους |
αὐτοῦ
πρότερον
ἔτι
σαφέστερον
διέλθοιμι. |
[5] |
πλέον
ἀπὸ
τοῦ
τῆς
φιλοσοφίας
|
τέλους· |
τὸ
γὰρ
ὁμολογουμένως
ζῆν
τῇ |
[4] |
πρόσω
βαδίζειν
καὶ
ἐφικνεῖσθαι
τοῦ
|
τέλους, |
τοὺς
πρωτεύσαντας
δὲ
ἐν
ἑκάστῃ |
[15] |
καὶ
Πυθαγόραν
ἐπὶ
Πλάτωνος
καὶ
|
Ἀριστοτέλους, |
οὗ
γέγονεν
ἀκροατὴς
ὁ
τοῦ |
[12] |
Οἱ
Πυθαγόρου
καὶ
Πλάτωνος
καὶ
|
Ἀριστοτέλους |
χορευταὶ
γνήσιοι
γόητες
εἶναι
λέγονται |
[7] |
δὲ
αὐτὸν
οὐχ
ὥσπερ
τοὺς
|
ἄλλους |
ἔπεισεν
ἐντείνων
τὴν
παραίνεσιν,
ἀλλ´ |
[12] |
ὑπὲρ
τῶν
ἀληθῶς
κυνῶν
τοὺς
|
πολλοὺς
|
διανοουμένους.
Καὶ
οὐ
τοῦτο
δεινόν |
[11] |
ἐστιν
ἀπόρρητα.
Τοὺς
μὲν
οὖν
|
πολλοὺς |
οὐθὲν
κωλύει
ταῖς
κοιναῖς
ἕπεσθαι |
[6] |
ἐργάζονται
οἱ
δημιουργοὶ
σύριγγας
ἢ
|
αὐλοὺς |
ἔχοντας·
οἳ
δὲ
διοιχθέντες
ἔνδον |
[8] |
ἡμῖν
ἐστι
μᾶλλον
αἴτια,
οἷον
|
ὀφθαλμούς, |
ἀκοάς;
Ὑπουργεῖ
γὰρ
ταῦτα
πρὸς |
[13] |
μηδὲ
τὰ
ἀγάλματα
μηδὲ
τοὺς
|
βωμούς, |
οἴεταί
τις
ἀθεότητος
εἶναι
σημεῖον, |
[10] |
ἀντὶ
πάντων
ἐκ
Διὸς
ὁ
|
νοῦς |
ἐδόθη·
τὴν
εὐδαιμονίαν
ἐνταῦθα
θετέον |
[12] |
ἐν
ὄχλῳ,
παρόντος
καὶ
τοῦ
|
Διογένους, |
ἀπέπαρδεν,
ἐπάταξεν
ἐκεῖνος
τῇ
βακτηρίᾳ |
[6] |
Αἰγινήτου
λέγονται
εἶναι,
καὶ
εἰ
|
Διογένους |
δὲ
εἶεν,
οὐθὲν
ἄτοπόν
ἐστι |
[15] |
ποιεῖν,
ἐπεὶ
καὶ
ταῦτα
τῆς
|
Διογένους |
εἰσὶ
φιλοσοφίας
οἰκεῖα,
πατείτω
τῦφον, |
[8] |
εἴ
τις
αὐτὸ
κατὰ
τὴν
|
Διογένους |
ἐξηγήσατο
σύνεσιν.
Ὅπερ
γὰρ
ὁ |
[7] |
ἦν
τι
διαλαθεῖν,
οὐδὲ
ἡ
|
Διογένους
|
ἐπιτηδειότης
ἔλαθε.
Προύτρεψε
δὲ
αὐτὸν |
[11] |
ἐστί,
πρῶτον
ἔργον
ἐρῶ
σοι
|
Διογένους, |
ἐφ´
ᾧ
γελάσονται
μὲν
οἱ |
[11] |
θείῳ;
Τοῦτο
γὰρ
πολλοὶ
τοῦ
|
Διογένους |
ζηλώσαντες
ἐγένοντο
παντοραίσται
καὶ
μιαροὶ |
[15] |
ἐπιτηδεύεται.
Ἀλλ´
οἱ
νῦν
τοῦ
|
Διογένους
|
ζηλωταὶ
τὸ
ῥᾷστον
καὶ
κουφότατον |
[15] |
οὐδὲ
αἰτιασόμεθα.
Πρότερον
μέντοι
τὴν
|
Διογένους |
ἡμῖν
ἐπιδειξάμενος
εὐμάθειαν
καὶ
τὴν |
[15] |
οὐκ
ἐξέπληξε
τῶν
Ἑλλήνων
ἡ
|
Διογένους |
καρτερία,
βασιλικῆς
οὐκ
ἔξω
μεγαλοψυχίας |
[15] |
ὅπως
Ἀλέξανδρος
ἀγασθῆναι
λέγεται
τὴν
|
Διογένους |
μεγαλοψυχίαν·
ἀλλ´
οὐκ
ἔστι
σοι |
[12] |
Εἰ
δὲ
μὴ
ῥᾴδιον,
οἱ
|
Διογένους |
νόμοι
καὶ
Κράτητος
ὑπὲρ
τούτων |
[15] |
σεμνότερος
ἐθέλων
ἀπεπλανήθης
τοσοῦτον
τῆς
|
Διογένους |
προαιρέσεως,
ὥστε
αὐτὸν
ἐλεεινὸν
ἐνόμισας. |
[8] |
οὐκ
ἐκ
τῶν
ἔργων
τοῦ
|
Διογένους |
σκοποῦμεν
αὐτὸν
τὸν
κυνισμὸν
ὅστις |
[6] |
τοιοῦτον·
αἵ
τε
γὰρ
θρυλλούμεναι
|
Διογένους |
τραγῳδίαι
Φιλίσκου
τινὸς
Αἰγινήτου
λέγονται |
[14] |
ὡς
ἐγὼ
οἶμαι,
τοῦτο
τῆς
|
Διογένους |
φιλοσοφίας.
~Εἰ
δὲ
ἑταίρᾳ
ποτὲ |
[7] |
λέγει,
πρόκειται
γὰρ
οἶμαι
τοῦ
|
τεμένους. |
Εὑρήκαμεν
δὴ
τὸν
ἀρχηγέτην
τῆς |
[14] |
τῆς
ἀγέλης
καὶ
καθ´
ἑαυτοὺς
|
νεμομένους |
ἀγείρειν
τὴν
ἰσχὺν
ἐν
μέρει |
[14] |
τὸν
ἄνθρωπον
εἶναι.
καὶ
τοὺς
|
συμπολιτευομένους |
ὠφέλησαν
οὐ
τοῖς
παραδείγμασι
μόνον, |
[12] |
τῶν
ἀληθῶς
κυνῶν
τοὺς
πολλοὺς
|
διανοουμένους. |
Καὶ
οὐ
τοῦτο
δεινόν
ἐστιν, |
[14] |
ὠφελεῖν
δὲ
ἐθέλων
αὐτούς
τε
|
ἐκείνους |
καὶ
τοὺς
ἀκούοντας.
Καὶ
οὐ |
[9] |
πάντα
ἁπλῶς
τὰ
τοιαῦτα·
εἶτα
|
ἐκείνους |
μὲν
ὑπολαμβάνεις
ζηλωτούς,
ἄθλιον
δὲ |
[9] |
τῶν
πόρρω,
οὐδὲ
θερμήναντες
καταρροφοῦσιν
|
ἐχίνους, |
ὄστρεα
καὶ
πάντα
ἁπλῶς
τὰ
|
[8] |
δοκοῦσιν·
ἀνθ´
ὅτου
δὴ
τοὺς
|
πόνους
|
ὑπέμειναν
τούτους;
Ὡς
αὐτὸς
εἶπας, |
[9] |
σκληρότερα.
Ἄναιμος
γοῦν
ἐστι
καὶ
|
πολύπους |
ὥσπερ
ἐκεῖνα,
ἔμψυχα
δέ
ἐστι |
[3] |
φιλοσοφίας.
Ἡ
τῶν
θεῶν
εἰς
|
ἀνθρώπους |
δόσις
ἅμα
φανοτάτῳ
πυρὶ
διὰ |
[6] |
καὶ
Δημόκριτος
ὁρῶν
σπουδάζοντας
τοὺς
|
ἀνθρώπους· |
μὴ
δὴ
πρὸς
τὰς
παιδιὰς |
[14] |
καὶ
τῶν
ταύρων
ἀκούω
τοὺς
|
ἀσθενεστέρους |
ἐξίστασθαι
τῆς
ἀγέλης
καὶ
καθ´ |
[5] |
εἴτε
ἐπικήρων
οὐ
θνητὰς
οὐδὲ
|
ἐπικήρους, |
ἀϊδίους
δὲ
καὶ
μενούσας
ἀεὶ |
[2] |
γε
νῦν
ἐπιχειροῦντες
κυνίζειν
ἔσονται
|
χείρους· |
ἀπειθοῦντες
δὲ
εἰ
μέν
τι |
[10] |
πτερὰ
καὶ
φύλλα,
οὐδὲ
ὅπως
|
ἀργυροῦς |
ἕξει
τοὺς
βλαστοὺς
ἢ
τὰ |
[11] |
Οὕτω
μεντἂν
εἶεν
οἰκέται
καὶ
|
ὁπόσους |
τῶν
αἰχμαλώτων
λυτρούμεθα·
καίτοι
καὶ |
[4] |
καὶ
πλεῖν
μέντοι
δυνατὸν
παρὰ
|
τοὺς |
αἰγιαλοὺς
καὶ
δὴκαὶ
κατὰ
τὸν
|
[14] |
ἐθέλων
αὐτούς
τε
ἐκείνους
καὶ
|
τοὺς |
ἀκούοντας.
Καὶ
οὐ
τοῦτο
ἦν |
[7] |
Προύτρεψε
δὲ
αὐτὸν
οὐχ
ὥσπερ
|
τοὺς
|
ἄλλους
ἔπεισεν
ἐντείνων
τὴν
παραίνεσιν, |
[6] |
φασί,
καὶ
Δημόκριτος
ὁρῶν
σπουδάζοντας
|
τοὺς |
ἀνθρώπους·
μὴ
δὴ
πρὸς
τὰς |
[14] |
Ἐπεὶ
καὶ
τῶν
ταύρων
ἀκούω
|
τοὺς |
ἀσθενεστέρους
ἐξίστασθαι
τῆς
ἀγέλης
καὶ |
[10] |
φύλλα,
οὐδὲ
ὅπως
ἀργυροῦς
ἕξει
|
τοὺς |
βλαστοὺς
ἢ
τὰ
πλῆκτρα
καὶ |
[13] |
νεὼς
μηδὲ
τὰ
ἀγάλματα
μηδὲ
|
τοὺς |
βωμούς,
οἴεταί
τις
ἀθεότητος
εἶναι |
[11] |
ἂν
φανῇ
τῷ
λόγῳ
πρακτέα,
|
τοὺς |
δὲ
ἐκ
τοῦ
σώματος
ἐμπίπτοντας |
[13] |
καλῶν
δογμάτων·
ἐπὶ
τούτου
φασὶ
|
τοὺς |
Ἕλληνας
ἐπιγράφειν
τοῖς
ἑαυτῶν
οἴκοις |
[8] |
εἰσιν»
οὐκ
ἀγεννεῖ
δέ,
νὴ
|
τοὺς |
θεούς,
εἴ
τις
αὐτὸ
κατὰ |
[11] |
εὐδαιμονίας
λόγον
ἐλαττοῦσθαι,
πρὸς
μὲν
|
τοὺς
|
θεοὺς
οὐκ
ἐρίζων,
τοῦ
δοκοῦντος |
[3] |
τέχνης
ἡγεῖται
τε
ἅμα
καὶ
|
τοὺς |
καθόλου
λόγους
συνείληφε.
Τά
τε |
[7] |
δαιμόνιός
φησιν
Ἰάμβλιχος,
ἀλλὰ
καὶ
|
τοὺς |
κορυφαίους
ἐν
αὐτῇ,
Ἀντισθένη
καὶ |
[12] |
τοῖς
πολλοῖς.
Οὐκ
οἶσθα
ὅπως
|
τοὺς |
μὲν
νέους
τῆς
φιλοσοφίας
ἀπάγουσιν |
[11] |
τῷ
νῷ,
ταῦτά
ἐστιν
ἀπόρρητα.
|
Τοὺς |
μὲν
οὖν
πολλοὺς
οὐθὲν
κωλύει |
[13] |
ὅτι
μὴ
προσῄει
μηδὲ
ἐθεράπευε
|
τοὺς |
νεὼς
μηδὲ
τὰ
ἀγάλματα
μηδὲ |
[14] |
ἑστίας,
ἄκλητος
καὶ
κεκλημένος,
διαλλάσσων
|
τοὺς |
οἰκειοτάτους
ἀλλήλοις,
εἴποτε
στασιάζοντας
αἴσθοιτο, |
[11] |
ἤδη
κατὰ
νοῦν
ζῶντι
καὶ
|
τοὺς |
ὀρθοὺς
εὑρεῖν
τε
δυναμένῳ
καὶ |
[12] |
ταῦτα
ὑπὲρ
τῶν
ἀληθῶς
κυνῶν
|
τοὺς |
πολλοὺς
διανοουμένους.
Καὶ
οὐ
τοῦτο |
[8] |
ἀνόητοι
δοκοῦσιν·
ἀνθ´
ὅτου
δὴ
|
τοὺς |
πόνους
ὑπέμειναν
τούτους;
Ὡς
αὐτὸς |
[4] |
βαδίζειν
καὶ
ἐφικνεῖσθαι
τοῦ
τέλους,
|
τοὺς |
πρωτεύσαντας
δὲ
ἐν
ἑκάστῃ
τῶν |
[11] |
σῶμα
ὡς
οὐδεὶς
οἶμαι
τῶν
|
τοὺς |
στεφανίτας
ἀγωνισαμένων,
οὕτω
δὲ
διετέθη |
[14] |
ζῷον
τὸν
ἄνθρωπον
εἶναι.
καὶ
|
τοὺς |
συμπολιτευομένους
ὠφέλησαν
οὐ
τοῖς
παραδείγμασι |
[14] |
χάριτος,
οὐχ
ἵνα
συκοφαντεῖν
δοκῇ
|
τοὺς |
σωφρονισθέντας,
ὠφελεῖν
δὲ
ἐθέλων
αὐτούς |
[5] |
δίκῃ
νῦν
εἴποιμι
ἂν
τοὔνομα,
|
τοὺς |
τοῦ
Κιτιέως
ὁμιλητὰς
λέγω,
οἵ, |
[5] |
ὄντων
τὰς
αἰτίας,
εἴτε
ἀθανάτων
|
ἀθανάτους, |
εἴτε
ἐπικήρων
οὐ
θνητὰς
οὐδὲ |
[7] |
τὰ
δὲ
νῦν
φερόμενά
ἐστι
|
Σωκράτους, |
ἀνδρὸς
καλοῦ
καὶ
νέου.
~Τί |
[14] |
ἄκλητος
καὶ
κεκλημένος,
διαλλάσσων
τοὺς
|
οἰκειοτάτους |
ἀλλήλοις,
εἴποτε
στασιάζοντας
αἴσθοιτο,
ἐπετίμα |
[10] |
οὐδὲ
ὅπως
ἀργυροῦς
ἕξει
τοὺς
|
βλαστοὺς |
ἢ
τὰ
πλῆκτρα
καὶ
κέντρα |
[11] |
καὶ
τῶν
θηρίων
οὐδὲ
ἑνὸς
|
κρείττους, |
ὅτι
δὲ
οὐκ
ἐμὸς
ὁ |
[11] |
σωθεῖσι
καὶ
οἴκαδε,
καὶ
ἡμεῖς
|
αὐτοὺς |
ἀπολυτρούμεθα,
οὐχ
ἵνα
δουλεύσωσιν,
ἀλλ´ |
[13] |
ἤρκει
τοῦτο
μόνον·
αὐτῇ
γὰρ
|
αὐτοὺς |
ἐθεράπευε
τῇ
ψυχῇ,
διδοὺς
οἶμαι |
[8] |
ὑπὲρ
αὐτῶν
διανοούμεθα,
παίζειν
δὲ
|
αὐτοὺς |
καὶ
κυβεύειν
περὶ
τοῖς
φιλτάτοις» |
[8] |
στόμαχον
καὶ
ἀπόσιτοι
γεγόνασιν,
ἄχρις
|
αὐτοὺς |
οἱ
θεράποντες
ἀνέλαβον
ὀσμαῖς
καὶ |
[15] |
ἐκείνων
πατῶν
τῦφον
ἐποίει,
διδάσκων
|
αὐτοὺς |
ὅτι
πολλῷ
φαυλότερα
καὶ
χαλεπώτερα |
[14] |
τοὺς
σωφρονισθέντας,
ὠφελεῖν
δὲ
ἐθέλων
|
αὐτούς |
τε
ἐκείνους
καὶ
τοὺς
ἀκούοντας. |
[1] |
ταῖς
νόσοις
μᾶλλον
ἢ
τούτους
|
αὐτοὺς |
ὑγιαίνοντας·
καίτοι
γε
καὶ
τότε |
[10] |
ἐστιν
εὐδαιμονίας
ὅρος
τὸ
ἔχειν
|
αὐτοὺς |
ὥσπερ
πεφύκασι
καὶ
ἑαυτῶν
εἶναι. |
[4] |
καὶ
αὐτοῖς
τῶν
καλῶν
τὸ
|
αὑτοὺς |
γινώσκειν·
ὅσῳ
δὴ
κρείττονες
ἡμῶν |
[7] |
βίου
σκοπὸς
ἦν
καὶ
τέλος
|
αὑτοὺς |
οἶμαι
γνῶναι
καὶ
τῶν
κενῶν |
[7] |
Ζήνων
ἕνεκα
πάντα
ὑπέμειναν
πόνον,
|
αὑτούς |
τε
ἐθέλοντες
γνῶναι
καὶ
μὴ |
[4] |
εἰσι
τὴν
οὐσίαν,
τοσούτῳ
γνόντες
|
ἑαυτοὺς
|
ἴσχουσι
τῶν
βελτιόνων
ἐπιστήμην.
Μηδεὶς |
[14] |
ἐξίστασθαι
τῆς
ἀγέλης
καὶ
καθ´
|
ἑαυτοὺς |
νεμομένους
ἀγείρειν
τὴν
ἰσχὺν
ἐν
|
[1] |
ἐν
ταῖς
νόσοις
μᾶλλον
ἢ
|
τούτους
|
αὐτοὺς
ὑγιαίνοντας·
καίτοι
γε
καὶ |
[9] |
περὶ
τοῦ
τοιούτου
βίβλων
φανήσονται.
|
Τούτους |
Διογένης
ἐξελέγχειν
ᾤετο
δεῖν.
Διενοήθη |
[8] |
ὅτου
δὴ
τοὺς
πόνους
ὑπέμειναν
|
τούτους; |
Ὡς
αὐτὸς
εἶπας,
κενοδοξίας
ἕνεκα· |
[9] |
τοιαῦτα·
εἶτα
ἐκείνους
μὲν
ὑπολαμβάνεις
|
ζηλωτούς, |
ἄθλιον
δὲ
καὶ
βδελυρὸν
ἡγῇ |
[1] |
καλῷ
ποιοῦνται·
ἀνὴρ
δὲ
τοῦ
|
κρύους
|
ἀνεχόμενος
καὶ
θάλπος
καρτερῶν
οὐχὶ |
[9] |
τοῦ
πολύποδος
ἐδωδήν,
κατεδήδοκας
μυρίους
|
ταρίχους, |
Ἰχθῦς
ὄρνιθάς
τε
φίλας
θ´ |
[11] |
πλοῦτος
καὶ
γένος
καὶ
σώματος
|
ἰσχὺς |
καὶ
κάλλος
καὶ
πάντα
ἁπλῶς |
[10] |
ὁ
λόγος
περὶ
τῆς
ψυχῆς
|
ὡς |
ἀληθὴς
ὑπό
τινων.
Ἡμεῖς
δὴ
|
[11] |
λυτρωθέντα
δοῦλον,
ἀλλ´
ἐκεῖνός
ἐστιν
|
ὡς |
ἀληθῶς
δοῦλος,
οὗ
κύριός
ἐστιν |
[8] |
φρόνησιν
εἴτε
ἐγκατορωρυγμένῃ
τῇ
ψυχῇ,
|
ὡς |
ἂν
θᾶττον
καθαρθῆναι
δύναιτο
τῇ |
[12] |
τὰ
θηρία,
πράγματα
δὲ
ἔχειν
|
ὡς |
ἂν
καὶ
λάθοιμεν
ὑπὸ
τῷ |
[1] |
σφριγῶν
καὶ
τὴν
ἡλικίαν
ἀκμάζων,
|
ὡς
|
ἂν
μή
τι
κακὸν
λάβῃ, |
[6] |
ἔνδον
φαίνονται
ἀγάλματα
ἔχοντες
θεῶν»
|
Ὡς |
ἂν
οὖν
μὴ
τοιοῦτόν
τι |
[11] |
Τετρακτύν.
Καὶ
οὐ
τοῦτό
φημι
|
ὡς |
ἀπερυθριᾶσαι
χρὴ
πρὸς
πάντας
καὶ |
[8] |
θᾶττον
καθαρθῆναι
δύναιτο
τῇ
γε
|
ὡς |
ἀρχῇ
{καὶ}
ἀκινήτῳ
τοῦ
φρονεῖν |
[6] |
ὁ
κυνισμὸς
δέ
ἐστιν
ἕτερον,
|
ὡς
|
αὐτίκα
μάλα
δεῖξαι
πειράσομαι·
δεῦρο |
[8] |
δὴ
τοὺς
πόνους
ὑπέμειναν
τούτους;
|
Ὡς |
αὐτὸς
εἶπας,
κενοδοξίας
ἕνεκα·
καὶ |
[14] |
νῷ
κυβερνάσθω.
Κεφάλαιον
γὰρ
ἦν,
|
ὡς |
ἐγὼ
οἶμαι,
τοῦτο
τῆς
Διογένους |
[9] |
ἐξελέγχειν
ᾤετο
δεῖν.
Διενοήθη
γοῦν
|
ὡς, |
εἰ
μὲν
ἀπραγματεύτως
ἐσθίων
τις |
[15] |
οὐκ
ἔστι
σοι
τούτων
οὐθέν,
|
ὡς |
ἐμοὶ
δοκεῖ,
σπουδαῖον.
Πόθεν;
Πολλοῦ |
[12] |
θρέψαντες
σὺν
ἐπιμελείᾳ
καὶ
παιδεύσαντες
|
ὡς |
ἐνεδέχετο
σπουδαίως,
ὁ
δὲ
οὕτω |
[5] |
μία
τέ
ἐστι
καὶ
πάντες,
|
ὡς |
ἔπος
εἰπεῖν,
ἑνός
τινος
ἐφιέμενοι |
[15] |
πᾶσι
κατὰ
φύσιν,
τὰ
δέ,
|
ὡς |
ἔπος
εἰπεῖν,
οὐθενί,
πάντα
δὲ
|
[3] |
Καὶ
τοῦτο
οὐκ
ἀρκέσει
μόνον
|
ὡς |
ἔστιν
ἄνθρωπος
ψυχὴ
χρωμένη
σώματι |
[6] |
Μητρῴου.
Ἐπεὶ
δὲ
οὐθέν
ἐστιν,
|
ὡς
|
ἔφην,
τοιοῦτον·
αἵ
τε
γὰρ |
[15] |
ἔστι
γὰρ
πάρεργον
ἡμέραιν
δυοῖν,
|
ὡς |
ἴσασιν
αἱ
Μοῦσαι,
μᾶλλον
δὲ |
[9] |
παμφάγων,
οἷς
πάντα
ἐσθίειν
νόμος
|
ὡς |
λάχανα
χόρτου»
Γνωρίζεις,
οἶμαι,
τῶν |
[14] |
τῆς
ἀγέλης
ἀμφισβητεῖν
τοῖς
προκατέχουσιν,
|
ὡς |
μᾶλλον
ἀξιώτερον
προΐστασθαι.
Ὅστις
οὖν |
[15] |
δικαιοσύνην,
σωφροσύνην,
εὐλάβειαν,
χάριν,
προσοχὴν
|
ὡς |
μηθὲν
εἰκῇ
μηδὲ
μάτην
μηδὲ |
[9] |
ὑπὸ
ταύτης
τῆς
δόξης
ἐνοχλούμενον,
|
ὡς
|
νομίζειν
ὅτι
κρέας
μέν
ἐστιν |
[15] |
ἐκεῖνον,
ὅτι
κατειργάσω
τὸν
Ξέρξην,
|
ὡς |
ὁ
Θεμιστοκλῆς,
ἢ
τὸν
Δαρεῖον, |
[15] |
ὁ
Θεμιστοκλῆς,
ἢ
τὸν
Δαρεῖον,
|
ὡς |
ὁ
Μακεδὼν
Ἀλέξανδρος.
Εἰ
σμικρὰ |
[8] |
ὑπολαμβάνομεν,
οὕτως
ὑπεριδόντας
τοῦ
σώματος,
|
ὡς |
ὁ
Σωκράτης
ἔφη
λέγων
ὀρθῶς |
[9] |
εἶ
μνήμων;
Οὕτως
εἶ
σπουδαῖος,
|
ὡς
|
{ὁ}
τοῦτο
ὀνειδίζων
τῷ
κενοδόξῳ, |
[11] |
ἔλαττον,
εἰ
μὴ
καὶ
πλέον,
|
ὡς |
οἱ
τότε
εἰώθεσαν
λέγειν
Ἕλληνες, |
[8] |
τοῦτο
συνέντες
δηλονότι
καὶ
νοήσαντες,
|
ὡς |
οἰκεῖόν
ἐστιν
ἄνθρωπος
φύσει
πράξει |
[11] |
μὲν
ἔσχεν
ἀνδρεῖον
τὸ
σῶμα
|
ὡς |
οὐδεὶς
οἶμαι
τῶν
τοὺς
στεφανίτας |
[9] |
ἡγῇ
Διογένη,
καὶ
οὐκ
ἐννοεῖς
|
ὡς
|
οὐθὲν
μᾶλλον
ταῦτα
ἐκείνων
ἐστὶ |
[2] |
εἰ
μὲν
πεισθεῖεν,
εὖ
οἶδα
|
ὡς |
οὐθὲν
οἵ
γε
νῦν
ἐπιχειροῦντες |
[11] |
ἀλλ´
ἵνα
ὦσιν
ἐλεύθεροι.
Ὁρᾷς
|
ὡς |
οὐχ
ἱκανόν
ἐστιν
ἀργύριον
καταβαλεῖν |
[1] |
πρός
τινας
τῶν
ἑταίρων
εἰπεῖν
|
ὡς
|
τούτοις
ἄμεινον
ἦν
οἰκέταις
γενέσθαι |
[7] |
δὴ
τὸν
ἀρχηγέτην
τῆς
φιλοσοφίας,
|
ὥς |
που
καὶ
ὁ
δαιμόνιός
φησιν |
[9] |
οἷς
τοῦτο
ἔνειμεν
ἡ
φύσις,
|
ἀβλαβῶς |
αὐτὸ
καὶ
ἀνεπαχθῶς,
μᾶλλον
δὲ |
[14] |
ἀλλὰ
ἐξετάζειν
ὅτι
μάλιστα
αὑτὸν
|
ἀκριβῶς |
εἰ
τῇ
πολυτελείᾳ
τῶν
σιτίων |
[8] |
γνῶναι»
τοῦτο
ἐνόμισαν,
τὸ
μαθεῖν
|
ἀκριβῶς, |
τί
μὲν
ἀποδοτέον
ψυχῇ,
τί |
[15] |
μηθὲν
εἰκῇ
μηδὲ
μάτην
μηδὲ
|
ἀλόγως |
ποιεῖν,
ἐπεὶ
καὶ
ταῦτα
τῆς |
[8] |
βίον,
τοῦτο
καὶ
Διογένης,
οἶμαι,
|
συνειδὼς |
ἑαυτῷ
πυθόχρηστον
οὖσαν
τὴν
φιλοσοφίαν |
[11] |
εἰ
τούτων
δὲ
γένοιο
κρείττων,
|
ἕως
|
ἂν
δουλεύῃς
ταῖς
τῶν
πολλῶν |
[14] |
μηδὲ
ἄκρῳ,
φασί,
τῷ
δακτύλῳ,
|
ἕως |
αὐτὴν
παντελῶς
πατήσει·
τότε
ἤδη |
[3] |
δόσις
ἅμα
φανοτάτῳ
πυρὶ
διὰ
|
Προμηθέως |
ἐξ
ἡλίου
μετὰ
τῆς
Ἑρμοῦ |
[5] |
εἴποιμι
ἂν
τοὔνομα,
τοὺς
τοῦ
|
Κιτιέως |
ὁμιλητὰς
λέγω,
οἵ,
τὰς
πόλεις |
[11] |
εἰώθεσαν
λέγειν
Ἕλληνες,
τοῦ
Μεγάλου
|
Βασιλέως, |
τὸν
Πέρσην
λέγοντες.
Ἆρά
σοι |
[6] |
καὶ
βδελυρὰ
καὶ
φαῦλα
τῆς
|
πόλεως |
ἀπεληλάκασι,
λουτρὰ
δημόσια
καὶ
χαμαιτυπεῖα |
[13] |
μὴ
προσῄει
μηδὲ
ἐθεράπευε
τοὺς
|
νεὼς |
μηδὲ
τὰ
ἀγάλματα
μηδὲ
τοὺς |
[8] |
οὐκ
ἄλλου
χάριν
ἀλλὰ
τῆς
|
πράξεως· |
ἐπεὶ
καὶ
τὸ
ἑαυτὸν
γνῶναι» |
[3] |
τὰ
μὲν
ἄψυχα
σώματα
τῆς
|
ἕξεως
|
μόνον,
τὰ
φυτὰ
δὲ
ἤδη |
[8] |
αἰσθητήρια
καὶ
τούτων
αὐτῶν
ἅττα
|
συνέσεως |
ἡμῖν
ἐστι
μᾶλλον
αἴτια,
οἷον |
[11] |
ταύτης
εἰ
μὴ
μάλιστα
τῆς
|
προαιρέσεως
|
ἦν
Διογένης,
ὃς
τὸ
μὲν |
[15] |
ἐθέλων
ἀπεπλανήθης
τοσοῦτον
τῆς
Διογένους
|
προαιρέσεως, |
ὥστε
αὐτὸν
ἐλεεινὸν
ἐνόμισας.
Εἰ |
[11] |
προσίετο.
Ὑπὸ
δὲ
ταύτης
τῆς
|
ἀσκήσεως |
ὁ
ἀνὴρ
οὕτω
μὲν
ἔσχεν |
[15] |
τῶν
τὰ
μὲν
ἀναγκαῖα
τῆς
|
φύσεως
|
ἔργα
κρυπτόντων
ἐν
σκότῳ,
φημὶ |
[11] |
παρεῖχεν,
ἵνα
αὐτὸ
{τὸ}
τῆς
|
φύσεως |
ῥωμαλεώτερον
καταστήσῃ,
πράττειν
δὲ
ἠξίου |
[12] |
δοκεῖ·
μέμνημαι
γοῦν
ἐγώ
ποτε
|
τροφέως
|
εἰπόντος
πρός
με,
ἐπειδὴ
τὸν |
[11] |
δέκα;
Ἐρεῖς
δήπουθεν
τοῦτον
εἶναι
|
ἀληθῶς
|
δοῦλον.
Ἆρα
δι´
αὐτὸ
τοῦτο |
[11] |
δοῦλον,
ἀλλ´
ἐκεῖνός
ἐστιν
ὡς
|
ἀληθῶς |
δοῦλος,
οὗ
κύριός
ἐστιν
ἕτερος |
[12] |
ἴσθι
καὶ
ταῦτα
ὑπὲρ
τῶν
|
ἀληθῶς |
κυνῶν
τοὺς
πολλοὺς
διανοουμένους.
Καὶ |
[13] |
Εἰ
δὲ
ἐνόει
περὶ
θεῶν
|
ὀρθῶς, |
ἤρκει
τοῦτο
μόνον·
αὐτῇ
γὰρ |
[8] |
ὡς
ὁ
Σωκράτης
ἔφη
λέγων
|
ὀρθῶς |
μελέτην
εἶναι
θανάτου
τὴν
φιλοσοφίαν» |
[13] |
τις
ἀθεότητος
εἶναι
σημεῖον,
οὐκ
|
ὀρθῶς |
νομίζει·
ἦν
γὰρ
οὐθὲν
αὐτῷ |
[9] |
ἡ
φύσις,
ἀβλαβῶς
αὐτὸ
καὶ
|
ἀνεπαχθῶς, |
μᾶλλον
δὲ
καὶ
μετὰ
τῆς |
[12] |
ἐπιμελείᾳ
καὶ
παιδεύσαντες
ὡς
ἐνεδέχετο
|
σπουδαίως, |
ὁ
δὲ
οὕτω
νῦν
περιέρχεται, |
[11] |
γὰρ
ἄνθρωποι
φύσει
πρὸς
ἀλήθειαν
|
οἰκείως· |
ἀνδρὶ
δὲ
ἤδη
κατὰ
νοῦν |
[3] |
ταῦτα
φαίνεται
προσάλληλα
καὶ
μάλα
|
οἰκείως |
ἔχοντα.
Ἀρξώμεθα
δὲ
πρῶτον
ἀπὸ |
[7] |
ἄξιός
ἐστιν
ὑφ´
ὑμῶν
ἀκούειν
|
κακῶς; |
Ὅρα
δὲ
μὴ
καὶ
τοῦτο |
[1] |
νοσεῖν·
ὁ
μὲν
γὰρ
νοσῶν
|
μαλακῶς |
ἔσθ´
ὅτε
θεραπεύεται,
ὥστε
αὐτοῦ |
[7] |
ἀλλ´
ἔργῳ
διδάσκων
ὅτι
βούλεται
|
συμβολικῶς |
διὰ
δυοῖν
ὀνομάτοιν,
Παραχάραξον»
εἰπών, |
[8] |
ἡμῖν
ἄθλιοι
δέ
τινες
καὶ
|
παντελῶς |
ἀνόητοι
δοκοῦσιν·
ἀνθ´
ὅτου
δὴ |
[14] |
φασί,
τῷ
δακτύλῳ,
ἕως
αὐτὴν
|
παντελῶς |
πατήσει·
τότε
ἤδη
καὶ
τῶν
|
[12] |
τύραννοι,
ἀλλ´
ἐκ
τῶν
δειπνούντων
|
πολυτελῶς» |
καὶ
ὁ
Κράτης
μέντοι
πεποίηκεν |
[1] |
μὲν
δὴ
νοσοτροφεῖν
καὶ
νοσηλεύεσθαι
|
τρυφηλῶς |
οὑτωσί
τινες
ἐν
καλῷ
ποιοῦνται· |
[13] |
ἀγνοῆσαι,
τοῦτο
δὲ
ἡμῖν
οὐκ
|
ἄλλως |
ἢ
διὰ
τῶν
γυμνασιῶν
προσγίνεται. |
[13] |
μή
τις
ὑπολάβῃ
με
ταῦτα
|
ἄλλως |
λέγειν,
ἐκ
τῶν
παιγνίων
Κράτητος |
[1] |
γίνεσθαι
τρυφὴν
αὐτόχρημα
τὴν
ἀρρωστίαν,
|
ἄλλως |
τε
κἂν
ᾖ
πλούσιος.
Ἐθεασάμην |
[13] |
εἰ
πάσχει
τις
τὰ
τοιαῦτα
|
ὅλως |
ἀγνοῆσαι,
τοῦτο
δὲ
ἡμῖν
οὐκ
|
[14] |
χρὴ
φάναι
τοσοῦτον
ἀπέσχον
τοῦ
|
δυσκόλως
|
ἐνεγκεῖν,
ὥστε
ἁλοὺς
μὲν
ὑπὸ |
[9] |
ἁπτόμεθα,
τοῦ
χάριν
οὐχὶ
καὶ
|
ἁπλῶς |
αὐτὰς
προσφερόμεθα,
φράσον
ἡμῖν.
Οὐ |
[7] |
Εἶτα
ἡμεῖς,
τούτων
ὑπεριδόντες,
ἀποτειχίζειν
|
ἁπλῶς |
οὑτωσὶ
καὶ
ἀποσπᾶν
ἄνδρας
ἀλλήλων |
[11] |
ἰσχὺς
καὶ
κάλλος
καὶ
πάντα
|
ἁπλῶς |
τὰ
τοιαῦτα
δίχα
τῆς
ἐλευθερίας, |
[6] |
χαμαιτυπεῖα
καὶ
καπηλεῖα
καὶ
πάντα
|
ἁπλῶς |
τὰ
τοιαῦτα·
εἶτα
ἄχρι
τούτου |
[9] |
καταρροφοῦσιν
ἐχίνους,
ὄστρεα
καὶ
πάντα
|
ἁπλῶς |
τὰ
τοιαῦτα·
εἶτα
ἐκείνους
μὲν |
[10] |
καὶ
φίλων
δύναμιν
καὶ
πάντα
|
ἁπλῶς |
τὰ
τοιαῦτα
τοῦ
παντὸς
ἄξια |
[9] |
πρὸς
ἐκεῖνον
ὅτι
ὁ
μὲν
|
ἁπλῶς |
ταῦτα
καὶ
κατὰ
φύσιν
ᾠήθη |
[3] |
παθῶν
καὶ
δυνάμεων
καὶ
πάντων
|
ἁπλῶς |
ὧν
δεῖται
πρὸς
διαμονήν.
Ἐπιβλέψει |
[12] |
γαστρὶ
δουλεύοντα,
καὶ
οὐδὲ
τούτοις
|
ἁπλῶς
|
ὥσπερ
τὰ
θηρία,
πράγματα
δὲ |
[13] |
διὰ
τῶν
ἐννοιῶν.
Ἀπερυθριάτω
δὲ
|
μηδαμῶς, |
ἀλλ´
ἑπόμενος
τῷ
λόγῳ
πρότερον |
[10] |
ἡ
φύσις
ὥσπερ
μήτηρ
ἄγαν
|
φιλοτίμως |
καὶ
μεγαλοδώρως
προσηνέχθη,
ἡμῖν
δὲ |
[14] |
καί,
εἰκαὶ
κενὸν
εἴη,
τίμιον
|
ὅμως |
νομίζει.
Μηδὲ
εἰς
συμπεριφορὰν
ὄχλων
|
[15] |
ἡμεῖς
οἱ
πολιτικοὶ
καὶ
πολυπράγμονες,
|
ἔγνως |
ἂν
ὅπως
Ἀλέξανδρος
ἀγασθῆναι
λέγεται |
[5] |
τῆς
φιλοσοφίας
τέλους·
τὸ
γὰρ
|
ὁμολογουμένως |
ζῆν
τῇ
φύσει
τέλος
ἐποιήσαντο, |
[11] |
πρὸς
τὰς
δόξας
τῶν
πολλῶν
|
ἀτενῶς |
ὁρᾶν
καὶ
ἀδιατρέπτως,
πρὶν
ἂν |
[3] |
καὶ
τοῦτο
ἐνιδρῦσθαι
πάντες
οὐρανῷ
|
κοινῶς |
ὑπολαμβάνομεν.
Ἐπιὼν
δὲ
αὖθις
τὰς |
[10] |
οὐ
γελοῖον
εἴ
τις
ἄνθρωπος
|
γεγονὼς |
ἔξω
που
τὴν
εὐδαιμονίαν
περιεργάσοιτο, |
[11] |
τούτων
δὴ
τῶν
πολυθρυλλήτων,
ἐλευθερίαν;
|
Πῶς |
γὰρ
οὐ
φήσεις,
ἐπεὶ
καὶ |
[7] |
αὕτη
γὰρ
ἡ
φιλοσοφία
κοινή
|
πως |
ἔοικεν
εἶναι
καὶ
φυσικωτάτη
καὶ |
[10] |
εὖ
πράττειν
νομίζοι
καὶ
εὐθηνεῖσθαι.
|
Πῶς |
οὖν
οὐ
γελοῖον
εἴ
τις |
[8] |
εἶπας,
κενοδοξίας
ἕνεκα·
καὶ
γὰρ
|
πῶς |
ὑπὸ
τῶν
ἄλλων
ἐπῃνοῦντο
ὠμὰ |
[15] |
πολιτικοὶ
καὶ
πολυπράγμονες,
ἔγνως
ἂν
|
ὅπως
|
Ἀλέξανδρος
ἀγασθῆναι
λέγεται
τὴν
Διογένους |
[10] |
περιεργάζεται
πτερὰ
καὶ
φύλλα,
οὐδὲ
|
ὅπως |
ἀργυροῦς
ἕξει
τοὺς
βλαστοὺς
ἢ |
[14] |
τέλος·
ἀλλ´,
ὅπερ
ἔφην,
ἐσκόπουν
|
ὅπως |
αὐτοὶ
μὲν
εὐδαιμονήσωσιν,
ἔμελε
δὲ |
[9] |
ἀρτύσαντες
ἡδονῆς
ἕνεκα,
τὴν
φύσιν
|
ὅπως |
βιάσησθε.
Καὶ
δὴ
τοῦτο
μὲν |
[12] |
μὲν
οὖν
ἐγὼ
οὐκ
οἶδ´
|
ὅπως |
τότε
κατειρωνευσάμην·
εὖ
μέντοι
γε
|
[12] |
γίνονται
τοῖς
πολλοῖς.
Οὐκ
οἶσθα
|
ὅπως |
τοὺς
μὲν
νέους
τῆς
φιλοσοφίας
|
[7] |
Τοῦτο
γοῦν
ἔοικεν
Οἰνόμαος
οὐκ
|
ἀτόπως |
λέγειν
ὁ
κυνισμὸς
οὔτε
ἀντισθενισμός |
[7] |
οὓς
ὁ
τῆς
ἀληθείας
συνήγαγεν
|
ἔρως |
ἥ
τε
τῆς
δόξης
ὑπεροψία
|
[15] |
φανῇ
καὶ
τοιοῦτόν
τι
φάναι
|
φανερῶς |
ἐν
ὀφθαλμοῖς
πάντων,
οὐ
μεμψόμεθα |
[8] |
καὶ
πέμμασιν·
οὕτως
ὁ
κλεινὸς
|
ἥρως |
ἔργῳ
κατεπλήξατο
γελοίῳ
μὲν
ἀνθρώποις |
[14] |
ἀρχόμενον
κυνίζειν
αὑτῷ
πρότερον
ἐπιτιμᾶν
|
πικρῶς |
καὶ
ἐξελέγχειν
καὶ
μὴ
κολακεύειν, |
[1] |
ὑγιαίνοντας·
καίτοι
γε
καὶ
τότε
|
λαμπρῶς |
ἐτρύφων.
Ὅθεν
μοι
καὶ
παρέστη |
[10] |
ὥσπερ
μήτηρ
ἄγαν
φιλοτίμως
καὶ
|
μεγαλοδώρως |
προσηνέχθη,
ἡμῖν
δὲ
ἀντὶ
πάντων |
[15] |
ὁποῖον
σὺ
διακωμῳδεῖς,
ὦ
βέλτιστε,
|
ἴσως |
ἄν
τι
πλέον
ἐσκόπησας
περὶ |
[9] |
τῷ
θεὸν
γενέσθαι.
Αἰσθανόμενος
οὖν
|
ἴσως |
αὑτοῦ
Διογένης
ἐν
μὲν
τοῖς |
[9] |
εἴη
τοιοῦτος
ὑπὲρ
τοῦ
πράγματος
|
ἴσως |
βιαιότερος
λόγος,
ἕτερος
δὲ
οἰκειότερος |
[9] |
αἷμα
ἐχόντων.
Καὶ
τούτῳ
δὲ
|
ἴσως |
διαφέρεσθε
πρὸς
ἐκεῖνον
ὅτι
ὁ |
[9] |
οὐχὶ
τοῦτο
ἀνθρώπου
τὸ
ἔργον
|
ἴσως |
ἐνόμισεν,
ἀλλ´
ἀφεκτέον
εἶναι
κατὰ |
[4] |
οἱ
θεοὶ
διαφέρουσιν.
Ἡγεῖται
γὰρ
|
ἴσως |
καὶ
αὐτοῖς
τῶν
καλῶν
τὸ |
[9] |
δὲ
ὑπὸ
τοῦ
πυρὸς
μυσαρὸν
|
ἴσως |
καὶ
βδελυρόν;
Οὕτως
εἶ
μνήμων; |
[9] |
ταῦτα
ἐκείνων
ἐστὶ
σαρκία,
πλὴν
|
ἴσως |
ταῦτα
ἐκείνων
διαφέρειν
τῷ
τὰ |
[3] |
καὶ
θειότερον,
ὅπερ
δὴ
πάντες
|
ἀδιδάκτως |
πειθόμενοι
θεῖόν
τι
εἶναι
νομίζομεν, |
[11] |
τὸ
τοῖς
πολλοῖς
δοκεῖν
σπουδαῖα
|
πάντως |
ἢ
φαῦλα,
διὰ
τοῦτο
πράττωμεν |
[9] |
ὠφελείας
ἐργάζοιτο,
κατὰ
φύσιν
εἶναι
|
πάντως |
τὴν
σαρκοφαγίαν
ὑπέλαβεν·
εἰ
δέ |
[8] |
τί
δὲ
σώματι·
ἀπέδοσάν
τε
|
εἰκότως |
ἡγεμονίαν
μὲν
τῇ
ψυχῇ,
ὑπηρεσίαν |
[11] |
τῶν
πολλῶν
ἀτενῶς
ὁρᾶν
καὶ
|
ἀδιατρέπτως, |
πρὶν
ἂν
τοῦτο
δαμάσωμεν
τὸ |
[10] |
ὅταν
τοῦ
κατὰ
φύσιν
ἕκαστον
|
ἀνεμποδίστως |
τυγχάνῃ
τέλους·
ἀλλὰ
καὶ
ἐν |
[9] |
Διενοήθη
γοῦν
ὡς,
εἰ
μὲν
|
ἀπραγματεύτως
|
ἐσθίων
τις
σάρκας,
ὥσπερ
οἶμαι |
[9] |
πυρὸς
μυσαρὸν
ἴσως
καὶ
βδελυρόν;
|
Οὕτως |
εἶ
μνήμων;
Οὕτως
εἶ
σπουδαῖος, |
[9] |
καὶ
βδελυρόν;
Οὕτως
εἶ
μνήμων;
|
Οὕτως |
εἶ
σπουδαῖος,
ὡς
{ὁ}
τοῦτο |
[14] |
μέρει
καὶ
κατ´
ὀλίγον,
εἶθ´
|
οὕτως |
ἐπιέναι
καὶ
προκαλεῖσθαι
καὶ
τῆς |
[8] |
ὀσμαῖς
καὶ
μύροις
καὶ
πέμμασιν·
|
οὕτως |
ὁ
κλεινὸς
ἥρως
ἔργῳ
κατεπλήξατο |
[1] |
εἰπών·
Εἰ
φίλου
χρῄζεις
ὑπουργίας
|
οὕτως |
οὐθὲν
ᾤετο
δεινὸν
ἐκεῖνος
οὐδὲ
|
[8] |
κυβεύειν
περὶ
τοῖς
φιλτάτοις»
ὑπολαμβάνομεν,
|
οὕτως |
ὑπεριδόντας
τοῦ
σώματος,
ὡς
ὁ
|
[12] |
ἐντεῦθεν
ἡμῖν
ἄρχῃ
δόξης
καταφρονεῖν.
|
Οὕτως |
ᾤετο
χρῆναι
πρότερον
ἡδονῆς
καὶ |
[1] |
που
σοφίας
ἐλαύνει»
ὥστε
ἐπίσταται
|
σαφῶς |
ὅτι
κακὸν
ὁ
θάνατος.
Τοῦτο |
[13] |
κλῦτέ
μοι
εὐχομένῳ·
Χόρτον
ἀεὶ
|
συνεχῶς |
δότε
γαστέρι,
ἥτε
μοι
αἰεὶ
|