HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Julien l'Apostat, Contre les chiens ignorants

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ς  =  614 formes différentes pour 1146 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[15]   ἡμῶν οἰκεῖα τῇ φύσει, χρημάτων  ἁρπαγάς,   συκοφαντίας, γραφὰς ἀδίκους, διώξεις ἄλλων
[6]   καθημένοις, οὕστινας ἐργάζονται οἱ δημιουργοὶ  σύριγγας   αὐλοὺς ἔχοντας· οἳ δὲ
[15]   ἐν τῷ πίθῳ βέλτιον  Μέγας   Βασιλεὺς ὑπὸ τοῖς ἐπιχρύσοις ὀρόφοις
[7]   τῶν κυνῶν ὅτι καὶ  μέγας   Ἡρακλῆς, ὥσπερ οὖν τῶν ἄλλων
[9]   δόξης ἐνοχλούμενον, ὡς νομίζειν ὅτι  κρέας   μέν ἐστιν ἑψηθὲν ἁγνὸν καὶ
[15]   σὺ νῦν τὰς σικελικὰς ἐσθίεις  τραπέζας,   ἐλούετο θερμῷ τὸ σῶμα πρὸς
[9]   ἐδωδήν, κατεδήδοκας μυρίους ταρίχους, Ἰχθῦς  ὄρνιθάς   τε φίλας θ´ ὅτι χεῖρας
[1]   Διογένης εἰπών· Εἰ φίλου χρῄζεις  ὑπουργίας   οὕτως οὐθὲν ᾤετο δεινὸν ἐκεῖνος
[3]   διαμονὴν τὸ σῶμα, οἷον ἰατρικῆς,  γεωργίας,   ἑτέρων τοιούτων. Οὐ μὴν οὐδὲ
[6]   ἀνθρώπους· μὴ δὴ πρὸς τὰς  παιδιὰς   αὐτῶν ἀποβλέπωμεν, ὥσπερ οἱ μανθάνειν
[6]   τινος σπουδῆς, ἀλλὰ μὴ μετὰ  παιδιᾶς,   τὰ συγγράμματα, τούτοις ἐχρῆν ἑπόμενον
[3]   θεῖα διὰ τῆς ἐνούσης ἡμῖν  θείας   μερίδος, τά τε θνητὰ διὰ
[7]   καὶ τῶν κενῶν ὑπεριδεῖν δοξῶν,  ἀληθείας   δέ, πάντωνμὲν ἀγαθῶν θεοῖς,
[7]   ἀλλήλων ἐθέλομεν οὓς τῆς  ἀληθείας   συνήγαγεν ἔρως τε τῆς
[12]   ἐκεῖνοι τῷ βίῳ διδόντες ὁδὸν  εὐτελείας;   Οὐ γὰρ ἐκ τῶν μαζοφάγων»
[9]   καὶ μετὰ τῆς τοῦ σώματος  ὠφελείας   ἐργάζοιτο, κατὰ φύσιν εἶναι πάντως
[2]   οἴσει λόγος· εἰ δὲ ὑπὸ  λιχνείας   μαλακίας ἤ, τὸ κεφάλαιον
[7]   φυσικωτάτη καὶ δεῖσθαι οὐθ´ ἡστινοσοῦν  πραγματείας·   ἀλλὰ ἀπόχρη μόνον ἑλέσθαι τὰ
[7]   σπουδαῖα ἀρετῆς ἐπιθυμίᾳ καὶ φυγῇ  κακίας,   καὶ οὔτε βίβλους ἀνελίξαι δεῖ
[2]   εἰ δὲ ὑπὸ λιχνείας  μαλακίας   ἤ, τὸ κεφάλαιον ἵν´ εἴπω
[8]   ἐλευθερίαν, ἔξω γενόμενοι παντὸς φθόνου,  δειλίας,   δεισιδαιμονίας. Ἀλλ´ οὐχ ἡμεῖς ταῦτα
[9]   καὶ καταστῇσαι παντάπασιν ἐξάντη τῆς  δειλίας   ᾠήθη χρῆναι· δειλία γάρ ἐστιν,
[4]   μᾶλλον δὲ μὴ πολλὰς ἐκ  μιᾶς   ποιείτω. Ὥσπερ γὰρ ἀλήθεια μία.
[15]   μεταμελήσει τῆς εἰς τὸν ἄνδρα  εὐφημίας.  
[1]   ποταμῶν» τοῦτο δὴ τὸ τῆς  παροιμίας·   ἀνὴρ κυνικὸς Διογένη φησὶ κενόδοξον,
[8]   ἔξω γενόμενοι παντὸς φθόνου, δειλίας,  δεισιδαιμονίας.   Ἀλλ´ οὐχ ἡμεῖς ταῦτα ὑπὲρ
[11]   οὐδὲ τῶν θεῶν φησιν εἰς  εὐδαιμονίας   λόγον ἐλαττοῦσθαι, πρὸς μὲν τοὺς
[10]   ἐν τοῖς θεοῖς τοῦτό ἐστιν  εὐδαιμονίας   ὅρος τὸ ἔχειν αὐτοὺς ὥσπερ
[3]   εἶτα ὁδῷ προβαίνων ὑπέρ τε  ἁρμονίας   αὐτοῦ καὶ παθῶν καὶ δυνάμεων
[1]   τὸν Διογένη τῆς ἀνοίας καὶ  κενοδοξίας   ἐκτετικέναι δίκας ὥσπερ ὑπὸ κωνείου
[8]   ὑπέμειναν τούτους; Ὡς αὐτὸς εἶπας,  κενοδοξίας   ἕνεκα· καὶ γὰρ πῶς ὑπὸ
[1]   καί φησι τὸν Διογένη τῆς  ἀνοίας   καὶ κενοδοξίας ἐκτετικέναι δίκας ὥσπερ
[11]   τῶν πολλῶν δόξαις, οὔπω τῆς  ἐλευθερίας   ἔθιγες οὐδὲ ἐγεύσω τοῦ νέκταρος,
[11]   ἁπλῶς τὰ τοιαῦτα δίχα τῆς  ἐλευθερίας,   οὐ τοῦ δοκοῦντος εὐτυχηκέναι, τοῦ
[5]   λίαν ἀκραιφνὲς καὶ καθαρὸν τῆς  ἐλευθερίας   τοῦ κυνός, ἐσκέπασαν αὐτόν, ὥσπερ
[15]   αὐτοῦ καὶ πορρωτέρω προῆλθες τῆς  ἐμπειρίας   τἀνδρός. Τίνα γὰρ οὐκ ἐξέπληξε
[14]   αἴσθοιτο, ἐπετίμα δὲ οὐ μετὰ  πικρίας,   ἀλλὰ μετὰ χάριτος, οὐχ ἵνα
[8]   μυριάδες ὑπὸ τῆς ναυτίας καὶ  βδελυρίας   διεστράφησαν τὸν στόμαχον καὶ ἀπόσιτοι
[12]   Χάρυβδιν καὶ τὸν Κωκυτὸν καὶ  μυρίας   ὀργυιὰς κατὰ γῆς δῦναι,
[7]   καὶ οὔτε βίβλους ἀνελίξαι δεῖ  μυρίας·   πολυμαθία γάρ, φασί, νόον οὐ
[5]   καὶαἳ τούτοις εἰσὶν αἰτίαι τῆς  ἀειγενεσίας.   Ἀλλ´ οὗτος μὲν λόγος
[10]   τὸ σώματα καὶ ψυχὰςἔχειν ἐκείνοις  παραπλησίας,   ὥστε μηθὲν πλέον πολυπραγμονεῖν, ἤρκει
[5]   ἔχοι τῶν ὁπωσοῦν ὄντων τὰς  αἰτίας,   εἴτε ἀθανάτων ἀθανάτους, εἴτε ἐπικήρων
[15]   οἰκεῖα τῇ φύσει, χρημάτων ἁρπαγάς,  συκοφαντίας,   γραφὰς ἀδίκους, διώξεις ἄλλων τοιούτων
[14]   δὲ ἐπὶ τὰς τῶν φίλων  ἑστίας,   ἄκλητος καὶ κεκλημένος, διαλλάσσων τοὺς
[8]   δέκα μυριάδες ὑπὸ τῆς  ναυτίας   καὶ βδελυρίας διεστράφησαν τὸν στόμαχον
[12]   καὶ τὸν Κωκυτὸν καὶ μυρίας  ὀργυιὰς   κατὰ γῆς δῦναι, πεσεῖν
[1]   τροφῆς διαφθαρέντα. Οὕτω πόρρω που  σοφίας   ἐλαύνει» ὥστε ἐπίσταται σαφῶς ὅτι
[1]   σκῆπτρον ἐκεῖθεν παραλαβόντες ὑπὸ μείζονος  σοφίας   ἴσμεν ὅτι χαλεπὸν θάνατος,
[12]   ὅπως τοὺς μὲν νέους τῆς  φιλοσοφίας   ἀπάγουσιν ἄλλα ἐπ´ ἄλλοις τῶν
[8]   γὰρ θεόν, ἄνθρωπον οὐδένα τῆς  φιλοσοφίας   ἀρχηγὸν ἐπεποίητο. Τί δῆτα τοῦτο,
[14]   τῆς πήρας τῆς κυνικῆς ὑπολαμβανέτω  φιλοσοφίας   γνωρίσματα. Παρρησίᾳ δὲ χρηστέον αὐτῷ
[14]   ἐγὼ οἶμαι, τοῦτο τῆς Διογένους  φιλοσοφίας.   ~Εἰ δὲ ἑταίρᾳ ποτὲ προσῆλθεν
[3]   ἐπειδὴ τὸν κυνισμὸν εἶδός τι  φιλοσοφίας   εἶναι συμβέβηκεν, οὔτι φαυλότατον οὐδὲ
[3]   αὐτῆς ῥητέον ἡμῖν ἐστι τῆς  φιλοσοφίας.   τῶν θεῶν εἰς ἀνθρώπους
[15]   καὶ ταῦτα τῆς Διογένους εἰσὶ  φιλοσοφίας   οἰκεῖα, πατείτω τῦφον, καταπαιζέτω τῶν
[7]   πέφηνε γοῦν ἡμῖν ἀρχηγὸς τῆς  φιλοσοφίας   ὅσπερ, οἶμαι, τοῖς Ἕλλησι κατέστη
[5]   τὸ Γνῶθι σαυτὸν» κεφάλαιον τίθενται  φιλοσοφίας,   οὐ μόνον ἐξ ὧν κατεβάλλοντο
[10]   τοσοῦτον ἀπόχρη. ~Τῆς κυνικῆς δὲ  φιλοσοφίας   σκοπὸς μέν ἐστι καὶ τέλος,
[5]   πολὺ πλέον ἀπὸ τοῦ τῆς  φιλοσοφίας   τέλους· τὸ γὰρ ὁμολογουμένως ζῆν
[8]   ἐπανακτέον ἐπὶ τὰ μέρη τῆς  φιλοσοφίας   τῆς κυνικῆς. Φαίνονται μὲν δὴ
[10]   τέλος, ὥσπερ δὴ καὶ πάσης  φιλοσοφίας,   τὸ εὐδαιμονεῖν. Τὸ δὲ εὐδαιμονεῖν
[7]   Εὑρήκαμεν δὴ τὸν ἀρχηγέτην τῆς  φιλοσοφίας,   ὥς που καὶ δαιμόνιός
[15]   Διογένους καρτερία, βασιλικῆς οὐκ ἔξω  μεγαλοψυχίας   οὖσα, καὶ φιλοπονία; Ἐκάθευδεν ἁνὴρ
[15]   γε καὶ δεῖ· γυναικῶν ἀθλίων  τεθαύμακας   φιλῶν νεκρὸν βίον. Εἰ μὲν
[1]   τῆς ἀνοίας καὶ κενοδοξίας ἐκτετικέναι  δίκας   ὥσπερ ὑπὸ κωνείου τῆς τροφῆς
[15]   ἥδιον σὺ νῦν τὰς  σικελικὰς   ἐσθίεις τραπέζας, ἐλούετο θερμῷ τὸ
[7]   Πλάτωνα τὸ Γνῶθι σαυτὸν ὁπόσου  νενόμικας   ἄξιον; εὖ οἶδα ὅτι τοῦ
[9]   Πυθίου, τὴν τοῦ πολύποδος ἐδωδήν,  κατεδήδοκας   μυρίους ταρίχους, Ἰχθῦς ὄρνιθάς τε
[9]   εἰ μὲν ἀπραγματεύτως ἐσθίων τις  σάρκας,   ὥσπερ οἶμαι τῶν ἄλλων ἕκαστον
[9]   μυρίους ταρίχους, Ἰχθῦς ὄρνιθάς τε  φίλας   θ´ ὅτι χεῖρας ἵκοιτο» Αἰγύπτιός
[4]   θαυμαστὸν δὲ οὐδέν. εἰ κατ´  ἄλλας   καὶ ἄλλας ὁδοὺς ἐπ´ αὐτὴν
[4]   οὐδέν. εἰ κατ´ ἄλλας καὶ  ἄλλας   ὁδοὺς ἐπ´ αὐτὴν πορευόμεθα. Ἐπεὶ
[4]   πολλὰ τεμνέτω, μᾶλλον δὲ μὴ  πολλὰς   ἐκ μιᾶς ποιείτω. Ὥσπερ γὰρ
[11]   τῇ ψυχῇ θορύβους, οἷα πολλάκις  ἡμᾶς   ἀναγκάζει τουτὶ τὸ περικείμενον αὐτοῦ
[9]   ἐστιν ἴδιον· ἐνοχλείτω δὲ μηθὲν  ἡμᾶς   πλατωνικὴ τανῦν δόξα ἔμψυχα
[7]   φαίνεται παραινῶν Σωκράτης μηδὲν φροντίζειν  ἡμᾶς   τῶν τοιούτων· φησὶ γοῦν· Ἀλλὰ
[8]   συνέχουσα τῇ μνήμῃ γεννᾷ τὰς  ἐπιστήμας.   Ἐγὼ δέ, εἰ μή τι
[13]   τυχὼν Ἑρμῆν καὶ Μούσας ἱλάσομ´  ἁγνάς,   Οὐ δαπάναις τρυφεραῖς, ἀλλ´ ἀρεταῖς
[4]   τῶν πάλαι πολιτῶν ἐπανελθεῖν εἰς  Ἀθήνας,   δύναιτο μὲν καὶ πλεῖν καὶ
[13]   δογμάτων· ἐπὶ τούτου φασὶ τοὺς  Ἕλληνας   ἐπιγράφειν τοῖς ἑαυτῶν οἴκοις ἐπὶ
[6]   μὲν ἀποφυγών, ἀθλιώτερος δὲ κάτω  μείνας,   ἐξὸν ὑπερβάντα μικρὸν ἰδεῖν τὸν
[1]   καὶ αὐτὸς νὴ Δία τρυφῶντάς  τινας   ἐν ταῖς νόσοις μᾶλλον
[7]   πείθομαι μὲν καὶ πρὸ τούτου  τινὰς   οὐκ ἐν Ἕλλησι μόνον, ἀλλὰ
[1]   Ὅθεν μοι καὶ παρέστη πρός  τινας   τῶν ἑταίρων εἰπεῖν ὡς τούτοις
[6]   τοῖς ἐν τοῖς ἑρμογλυφείοις καθημένοις,  οὕστινας   ἐργάζονται οἱ δημιουργοὶ σύριγγας
[12]   τοῦ δημοσίᾳ τὰ τοιαῦτα θαρσεῖν  πράξας,   ἐντεῦθεν ἡμῖν ἄρχῃ δόξης καταφρονεῖν.
[12]   ἀποδυσάμενον πρὸς τὰς τῶν πολλῶν  δόξας,   αἳ μυρίων κακῶν αἴτιαι γίνονται
[10]   μὴ πρὸς τὰς τῶν πολλῶν  δόξας·   ἐπεὶ καὶ τοῖς φυτοῖς εὖ
[7]   πρὸς τὰς τῶν πολλῶν διακεῖσθαι  δόξας,   ταὐτά τε ἐρεῖ καὶ ἔτι
[11]   θηρίον, πότερον χρὴ πρὸς τὰς  δόξας   τῶν πολλῶν ἀτενῶς ὁρᾶν καὶ
[8]   ἐστι μᾶλλον αἴτια, οἷον ὀφθαλμούς,  ἀκοάς;   Ὑπουργεῖ γὰρ ταῦτα πρὸς φρόνησιν
[8]   πόνους ὑπέμειναν τούτους; Ὡς αὐτὸς  εἶπας,   κενοδοξίας ἕνεκα· καὶ γὰρ πῶς
[7]   ἀποτειχίζειν ἁπλῶς οὑτωσὶ καὶ ἀποσπᾶν  ἄνδρας   ἀλλήλων ἐθέλομεν οὓς τῆς
[14]   καὶ τὴν ἔνστασιν ἀντὶ τῆς  πήρας   τῆς κυνικῆς ὑπολαμβανέτω φιλοσοφίας γνωρίσματα.
[9]   ὄρνιθάς τε φίλας θ´ ὅτι  χεῖρας   ἵκοιτο» Αἰγύπτιός γε ὤν, οὐ
[3]   τε θνητὰ διὰ τῆς θνητοειδοῦς  μοίρας·   πρὸς τούτοις, ἔφη, τὰ μεταξὺ
[12]   οὐ τοῦτο δεινόν ἐστιν, ἀλλ´  ὁρᾷς   ὅτι καὶ πλοῦτον ἀγαπᾶν πείθουσι
[11]   δουλεύσωσιν, ἀλλ´ ἵνα ὦσιν ἐλεύθεροι.  Ὁρᾷς   ὡς οὐχ ἱκανόν ἐστιν ἀργύριον
[8]   προσπεπονθέναι. Οὐκοῦν οὐδὲ εἴ τι  Πυθαγόρας   ἔφη, οὐδὲ εἴ τις ἄλλος
[7]   ἧς οἶμαι καὶ Πλάτων καὶ  Πυθαγόρας   καὶ Σωκράτης οἵ τε ἐκ
[5]   δὲ ἐδιζησάμην ἐμεωυτόν» ἀλλὰ καὶ  Πυθαγόρας   οἵ τε ἀπ´ ἐκείνου μέχρι
[15]   βέλτιστε, ἴσως ἄν τι πλέον  ἐσκόπησας   περὶ αὐτοῦ καὶ πορρωτέρω προῆλθες
[8]   πότερον οὐ γελοῖός ἐστινὁ μέρη  νομίσας   ὄνυχας τρίχας ῥύπον
[15]   Διογένους προαιρέσεως, ὥστε αὐτὸν ἐλεεινὸν  ἐνόμισας.   Εἰ δὲ τούτοις μὲν ἠπίστεις
[7]   ἐπειδὴ πέφηνεν οὐκ ἄλλο μὲν  ἐπιτηδεύσας   Πλάτων ἕτερον δὲ Διογένης, ἓν
[5]   λέγω, οἵ, τὰς πόλεις ἰδόντες  ἀποδιδρασκούσας   τὸ λίαν ἀκραιφνὲς καὶ καθαρὸν
[13]   Τῶν δὲ τυχὼν Ἑρμῆν καὶ  Μούσας   ἱλάσομ´ ἁγνάς, Οὐ δαπάναις τρυφεραῖς,
[5]   οὐδὲ ἐπικήρους, ἀϊδίους δὲ καὶ  μενούσας   ἀεὶ καὶαἳ τούτοις εἰσὶν αἰτίαι
[5]   ἑαυτῷ ἔχοι τῶν ὁπωσοῦν ὄντων  τὰς   αἰτίας, εἴτε ἀθανάτων ἀθανάτους, εἴτε
[3]   κοινῶς ὑπολαμβάνομεν. Ἐπιὼν δὲ αὖθις  τὰς   ἀρχὰς τοῦ σώματος σκέψαιτο, εἴτε
[15]   Μακεδὼν Ἀλέξανδρος. Εἰ σμικρὰ  τὰς   βίβλους ἀνελίττων ἐμελέτας, ὥσπερ ἡμεῖς
[11]   πολυκέφαλον θηρίον, πότερον χρὴ πρὸς  τὰς   δόξας τῶν πολλῶν ἀτενῶς ὁρᾶν
[3]   ἐπελεύσεται τὴν οὐσίαν, ἔπειτα ἀνιχνεύσει  τὰς   δυνάμεις· καὶ οὐδὲ τοῦτο μόνον
[15]   σκότῳ, φημὶ δὲ τῶν περιττωμάτων  τὰς   ἐκκρίσεις, ἐν μέσαις δὲ ταῖς
[8]   καὶ συνέχουσα τῇ μνήμῃ γεννᾷ  τὰς   ἐπιστήμας. Ἐγὼ δέ, εἰ μή
[4]   τινες τῶν κατ´ αὐτὰς ἰόντων  τὰς   ὁδοὺς ἀπεπλανήθησαν, καὶ ἀλλαχοῦ που
[6]   τοὺς ἀνθρώπους· μὴ δὴ πρὸς  τὰς   παιδιὰς αὐτῶν ἀποβλέπωμεν, ὥσπερ οἱ
[5]   τοῦ Κιτιέως ὁμιλητὰς λέγω, οἵ,  τὰς   πόλεις ἰδόντες ἀποδιδρασκούσας τὸ λίαν
[15]   μάζαν ἥδιον σὺ νῦν  τὰς   σικελικὰς ἐσθίεις τραπέζας, ἐλούετο θερμῷ
[7]   ἔκγονε, τίνα τρόπον χρὴ πρὸς  τὰς   τῶν πολλῶν διακεῖσθαι δόξας, ταὐτά
[12]   ἐλθεῖν τῶν παλαισμάτων, ἀποδυσάμενον πρὸς  τὰς   τῶν πολλῶν δόξας, αἳ μυρίων
[10]   κατὰ φύσιν, ἀλλὰ μὴ πρὸς  τὰς   τῶν πολλῶν δόξας· ἐπεὶ καὶ
[14]   τῶν ὤμων· ἐπορεύετο δὲ ἐπὶ  τὰς   τῶν φίλων ἑστίας, ἄκλητος καὶ
[15]   Εἰ σμικρὰ τὰς βίβλους ἀνελίττων  ἐμελέτας,   ὥσπερ ἡμεῖς οἱ πολιτικοὶ καὶ
[5]   ἂν τοὔνομα, τοὺς τοῦ Κιτιέως  ὁμιλητὰς   λέγω, οἵ, τὰς πόλεις ἰδόντες
[5]   ἀθανάτων ἀθανάτους, εἴτε ἐπικήρων οὐ  θνητὰς   οὐδὲ ἐπικήρους, ἀϊδίους δὲ καὶ
[11]   ὡς οὐδεὶς οἶμαι τῶν τοὺς  στεφανίτας   ἀγωνισαμένων, οὕτω δὲ διετέθη τὴν
[11]   φημι ὡς ἀπερυθριᾶσαι χρὴ πρὸς  πάντας   καὶ πράττειν τὰμὴ πρακτέα· ἀλλ´
[15]   καθηγεμών, οὓς οὐκ εἰκὸς ἦν  ἅπαντας   ἀπατηθῆναι περὶ ἀνδρὸς οὕτω φαύλου
[4]   καὶ ἐφικνεῖσθαι τοῦ τέλους, τοὺς  πρωτεύσαντας   δὲ ἐν ἑκάστῃ τῶν αἱρέσεων
[14]   οὐχ ἵνα συκοφαντεῖν δοκῇ τοὺς  σωφρονισθέντας,   ὠφελεῖν δὲ ἐθέλων αὐτούς τε
[8]   περὶ τοῖς φιλτάτοις» ὑπολαμβάνομεν, οὕτως  ὑπεριδόντας   τοῦ σώματος, ὡς Σωκράτης
[6]   τοι, φασί, καὶ Δημόκριτος ὁρῶν  σπουδάζοντας   τοὺς ἀνθρώπους· μὴ δὴ πρὸς
[14]   διαλλάσσων τοὺς οἰκειοτάτους ἀλλήλοις, εἴποτε  στασιάζοντας   αἴσθοιτο, ἐπετίμα δὲ οὐ μετὰ
[1]   νόσοις μᾶλλον τούτους αὐτοὺς  ὑγιαίνοντας·   καίτοι γε καὶ τότε λαμπρῶς
[11]   τοὺς δὲ ἐκ τοῦ σώματος  ἐμπίπτοντας   τῇ ψυχῇ θορύβους, οἷα πολλάκις
[14]   αὐτούς τε ἐκείνους καὶ τοὺς  ἀκούοντας.   Καὶ οὐ τοῦτο ἦν τὸ
[6]   οἱ δημιουργοὶ σύριγγας αὐλοὺς  ἔχοντας·   οἳ δὲ διοιχθέντες ἔνδον φαίνονται
[1]   τοι καὶ αὐτὸς νὴ Δία  τρυφῶντάς   τινας ἐν ταῖς νόσοις μᾶλλον
[9]   εἰσιν οὐδὲν ἧττον, κἂν μυριάκις  αὐτὰς   ἑψήσῃ, κἂν ὑποτρίμμασι μυρίοις τις
[4]   προφερέτω εἴ τινες τῶν κατ´  αὐτὰς   ἰόντων τὰς ὁδοὺς ἀπεπλανήθησαν, καὶ
[9]   ἑψήσῃ, κἂν ὑποτρίμμασι μυρίοις τις  αὐτὰς   καρυκεύσῃ· καὶ ταύτης αὐτὸν ἀφελέσθαι
[9]   τοῦ χάριν οὐχὶ καὶ ἁπλῶς  αὐτὰς   προσφερόμεθα, φράσον ἡμῖν. Οὐ γὰρ
[12]   ἀπέπαρδεν, ἐπάταξεν ἐκεῖνος τῇ βακτηρίᾳ  φάς·   Εἶτα, κάθαρμα, μηθὲν ἄξιον
[15]   τῇ φύσει, χρημάτων ἁρπαγάς, συκοφαντίας,  γραφὰς   ἀδίκους, διώξεις ἄλλων τοιούτων συρφετῶν
[8]   ἐστινὁ μέρη νομίσας ὄνυχας  τρίχας   ῥύπον καὶ τὰ δυσώδη
[3]   ὑπολαμβάνομεν. Ἐπιὼν δὲ αὖθις τὰς  ἀρχὰς   τοῦ σώματος σκέψαιτο, εἴτε σύνθετον
[8]   οὐ γελοῖός ἐστινὁ μέρη νομίσας  ὄνυχας   τρίχας ῥύπον καὶ
[14]   πάσης τὰ πάθη, ὀρθῷ δὲ  ἐπιτρέψας   τὰ καθ´ ἑαυτὸν λόγῳ καὶ
[11]   οὐχ ἱκανόν ἐστιν ἀργύριον καταβαλεῖν  ἐς   τὸ ἀποφῆναι τὸν λυτρωθέντα δοῦλον,
[11]   πολλῶν δόξαις, οὔπω τῆς ἐλευθερίας  ἔθιγες   οὐδὲ ἐγεύσω τοῦ νέκταρος, Οὐ
[11]   καὶ παντοδαπόν, ὀργῇ καὶ ἐπιθυμίᾳ  ξυμμιγές   τι καὶ πολυκέφαλον θηρίον, πότερον
[8]   τότε, πλὴν γοῦν δέκα  μυριάδες   ὑπὸ τῆς ναυτίας καὶ βδελυρίας
[13]   Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἀγλαὰ τέκνα, Μοῦσαι  Πιερίδες,   κλῦτέ μοι εὐχομένῳ· Χόρτον ἀεὶ
[8]   μέρη μέν ἐστιν, οἷον ὀφθαλμοί,  πόδες,   χεῖρες, ἄλλα γε ἐπισυμβαίνει, τρίχες,
[3]   οἰόμενος τὸ τοιοῦτον, τὸ δοκοῦν  ἐργῶδες   ἐν αὐτοῖς φεύγων· τὸ δ´
[9]   οὐ χαλεπὸν οὐδὲ παράνομον οὐδὲ  ἀσύνηθες   ὑμῖν γενναῖος εἰργάσατο Διογένης,
[13]   τῷ λόγῳ πρότερον μὲν αὑτῷ  χειρόηθες   καταστησάτω τὸ παθηματικὸν τῆς ψυχῆς
[15]   ἐσκόπησας περὶ αὐτοῦ καὶ πορρωτέρω  προῆλθες   τῆς ἐμπειρίας τἀνδρός. Τίνα γὰρ
[9]   κενῇ μᾶλλον λόγῳ δεδουλωμένου·  σάρκες   γάρ εἰσιν οὐδὲν ἧττον, κἂν
[15]   ἀνδρὸς λεγομένοις, ὃν οἱ πάντες  Ἕλληνες   τότε ἐθαύμασαν μετὰ Σωκράτη καὶ
[11]   ὡς οἱ τότε εἰώθεσαν λέγειν  Ἕλληνες,   τοῦ Μεγάλου Βασιλέως, τὸν Πέρσην
[1]   νοσοτροφεῖν καὶ νοσηλεύεσθαι τρυφηλῶς οὑτωσί  τινες   ἐν καλῷ ποιοῦνται· ἀνὴρ δὲ
[8]   ζηλωτοὶ μᾶλλον ἡμῖν ἄθλιοι δέ  τινες   καὶ παντελῶς ἀνόητοι δοκοῦσιν· ἀνθ´
[9]   πλησίον οἰκοῦντες θαλάττης, ἤδη δέ  τινες   καὶ τῶν πόρρω, οὐδὲ θερμήναντες
[8]   τοῦ φρονεῖν δυνάμει, εἴτε, ὥσπερ  τινὲς   οἴονται, καθάπερ δι´ ὀχετῶν τοιούτων
[4]   τοῦτό τις ἡμῖν προφερέτω εἴ  τινες   τῶν κατ´ αὐτὰς ἰόντων τὰς
[3]   ὅτι τὴν φιλοσοφίαν εἴθ´, ὥσπερ  τινὲς   ὑπολαμβάνουσι, τέχνην τεχνῶν καὶ ἐπιστήμην
[7]   χρὴ πρῶτον αὐτό, εἰ καί  τινες   ὑπολαμβάνουσιν Ἀντισθένει τοῦτο καὶ Διογένει
[8]   λόγον. Ἐπεὶ καὶ Σωκράτης καὶ  πλείονες   ἄλλοι θεωρίᾳ μὲν φαίνονται χρησάμενοι
[15]   ὥσπερ ἡμεῖς οἱ πολιτικοὶ καὶ  πολυπράγμονες,   ἔγνως ἂν ὅπως Ἀλέξανδρος ἀγασθῆναι
[4]   τὸ αὑτοὺς γινώσκειν· ὅσῳ δὴ  κρείττονες   ἡμῶν εἰσι τὴν οὐσίαν, τοσούτῳ
[6]   τῶν ἔργων, ὥσπερ αἱ ἐξιχνεύουσαι  κύνες   μεταθέουσι τὰ θηρία. ~Ἡγεμόνα μὲν
[2]   παιδευτηρίων καὶ τῶν δικαστηρίων οἱ  κύνες   τοῖς προπυλαίοις προσουροῦσιν, οὐ φροντὶς
[5]   πόλεις ἰδόντες ἀποδιδρασκούσας τὸ λίαν  ἀκραιφνὲς   καὶ καθαρὸν τῆς ἐλευθερίας τοῦ
[12]   μὲν ἐλεεινός, ἐλεεινότεροι δὲ οἱ  πατέρες   αὐτοῦ, θρέψαντες σὺν ἐπιμελείᾳ καὶ
[8]   μέν ἐστιν, οἷον ὀφθαλμοί, πόδες,  χεῖρες,   ἄλλα γε ἐπισυμβαίνει, τρίχες, ὄνυχες,
[12]   Πλάτωνος καὶ Ἀριστοτέλους χορευταὶ γνήσιοι  γόητες   εἶναι λέγονται καὶ σοφισταὶ καὶ
[9]   τινες καὶ τῶν πόρρω, οὐδὲ  θερμήναντες   καταρροφοῦσιν ἐχίνους, ὄστρεα καὶ πάντα
[3]   κρεῖττον καὶ θειότερον, ὅπερ δὴ  πάντες   ἀδιδάκτως πειθόμενοι θεῖόν τι εἶναι
[9]   με παρῆλθεν εἰπεῖν ὅτι καὶ  πάντες   ἄνθρωποι πλησίον οἰκοῦντες θαλάττης, ἤδη
[15]   ὑπὲρ ἀνδρὸς λεγομένοις, ὃν οἱ  πάντες   Ἕλληνες τότε ἐθαύμασαν μετὰ Σωκράτη
[11]   μετὰ τοῦτο εἰ μὴ κύριοι  πάντες   ἡμῶν εἰσιν, οὓς ἀναγκαῖον ἡμῖν
[3]   εἶναι νομίζομεν, καὶ τοῦτο ἐνιδρῦσθαι  πάντες   οὐρανῷ κοινῶς ὑπολαμβάνομεν. Ἐπιὼν δὲ
[5]   φιλοσοφία μία τέ ἐστι καὶ  πάντες,   ὡς ἔπος εἰπεῖν, ἑνός τινος
[5]   μία καὶ ταύτης εἰσὶν ἐρασταὶ  ξύμπαντες   ὧν τε ὑπεμνήσθην μικρῷ πρότερον,
[15]   ἂν ἀπνευστί, τὸ δὴ λεγόμενον,  συνείραντες,   ἔστι γὰρ πάρεργον ἡμέραιν δυοῖν,
[2]   ἡδονῆς δεδουλωμένοι τῶν λόγων ὀλιγωρήσειαν  προκαταγελάσαντες,   ὥσπερ ἐνίοτε τῶν παιδευτηρίων καὶ
[6]   καὶ τοῦτο πολλοὶ φαίνονταιτῶν φιλοσόφων  ποιήσαντες·   ἐγέλα τοι, φασί, καὶ Δημόκριτος
[8]   αὐτὸ τοῦτο συνέντες δηλονότι καὶ  νοήσαντες,   ὡς οἰκεῖόν ἐστιν ἄνθρωπος φύσει
[6]   ὅσα ἔπαιξε ταῦτα αὐτὸν ἐσπουδακέναι  νομίσαντες·   ἔστι μὲν γάρ τι καὶ
[8]   καὶ οὗτοι διμερῆ τὴν φιλοσοφίαν  νομίσαντες,   ὥσπερ Ἀριστοτέλης καὶ Πλάτων,
[8]   σώματι. Φαίνονται δὴ οὖν ἀρετὴν  ἐπιτηδεύσαντες,   ἐγκράτειαν, ἀτυφίαν, ἐλευθερίαν, ἔξω γενόμενοι
[12]   αὐτοῦ, θρέψαντες σὺν ἐπιμελείᾳ καὶ  παιδεύσαντες   ὡς ἐνεδέχετο σπουδαίως, δὲ
[9]   δὲ ὑμεῖς καὶ πολλοῖς ἄλλοις  ἀρτύσαντες   ἡδονῆς ἕνεκα, τὴν φύσιν ὅπως
[11]   Τοῦτο γὰρ πολλοὶ τοῦ Διογένους  ζηλώσαντες   ἐγένοντο παντοραίσται καὶ μιαροὶ καὶ
[12]   ἐλεεινότεροι δὲ οἱ πατέρες αὐτοῦ,  θρέψαντες   σὺν ἐπιμελείᾳ καὶ παιδεύσαντες ὡς
[4]   δόξης τινος ἄλλου  δελεασθέντες,   ἀπελείφθησαν τοῦ πρόσω βαδίζειν καὶ
[6]   αὐλοὺς ἔχοντας· οἳ δὲ  διοιχθέντες   ἔνδον φαίνονται ἀγάλματα ἔχοντες θεῶν»
[8]   τε καὶ πρακτικήν, αὐτὸ τοῦτο  συνέντες   δηλονότι καὶ νοήσαντες, ὡς οἰκεῖόν
[1]   ἡμεῖς οἱ τὸ σκῆπτρον ἐκεῖθεν  παραλαβόντες   ὑπὸ μείζονος σοφίας ἴσμεν ὅτι
[11]   τοῦ Μεγάλου Βασιλέως, τὸν Πέρσην  λέγοντες.   Ἆρά σοι μικρὰ φαίνεται ἀνὴρ
[5]   ὁμιλητὰς λέγω, οἵ, τὰς πόλεις  ἰδόντες   ἀποδιδρασκούσας τὸ λίαν ἀκραιφνὲς καὶ
[12]   ταῦτα ἔπραξαν ἐκεῖνοι τῷ βίῳ  διδόντες   ὁδὸν εὐτελείας; Οὐ γὰρ ἐκ
[3]   ἵνα ὑπὲρ ἑκάστου τὸ προσῆκον  ἀποδιδόντες   αὐτοί τε εὐκολώτερον ἀπεργασώμεθα τοῦθ´
[7]   δόξης μέλει; Εἶτα ἡμεῖς, τούτων  ὑπεριδόντες,   ἀποτειχίζειν ἁπλῶς οὑτωσὶ καὶ ἀποσπᾶν
[7]   οἱ διὰ τῶν ἄλλων αἱρέσεων  ἰόντες,   ἀλλὰ ἀπόχρη μόνον δύο ταῦτα
[7]   πάντα ὑπέμειναν πόνον, αὑτούς τε  ἐθέλοντες   γνῶναι καὶ μὴ κεναῖς ἕπεσθαι
[6]   τι σπουδαῖον ἥκιστα ἐρῶντες, πόλει  παραβάλλοντες   εὐδαίμονι, πολλῶν μὲν ἱερῶν, πολλῶν
[4]   ἡμῶν εἰσι τὴν οὐσίαν, τοσούτῳ  γνόντες   ἑαυτοὺς ἴσχουσι τῶν βελτιόνων ἐπιστήμην.
[8]   ἀπόσιτοι γεγόνασιν, ἄχρις αὐτοὺς οἱ  θεράποντες   ἀνέλαβον ὀσμαῖς καὶ μύροις καὶ
[8]   Τοῦτο ἐκεῖνοι καθ´ ἑκάστην ἡμέραν  ἐπιτηδεύοντες   οὐ ζηλωτοὶ μᾶλλον ἡμῖν ἄθλιοι
[6]   δὲ διοιχθέντες ἔνδον φαίνονται ἀγάλματα  ἔχοντες   θεῶν» Ὡς ἂν οὖν μὴ
[2]   νῦν ἐπιχειροῦντες κυνίζειν ἔσονται χείρους·  ἀπειθοῦντες   δὲ εἰ μέν τι λαμπρὸν
[9]   ὅτι καὶ πάντες ἄνθρωποι πλησίον  οἰκοῦντες   θαλάττης, ἤδη δέ τινες καὶ
[12]   ἄλλα ἐπ´ ἄλλοις τῶν φιλοσόφων  θρυλλοῦντες;   Οἱ Πυθαγόρου καὶ Πλάτωνος καὶ
[2]   τι λαμπρὸν καὶ σεμνὸν ἐπιτηδεύσειαν,  ὑπερφωνοῦντες   τὸν λόγον τὸν ἡμέτερον, οὔτι
[2]   ὡς οὐθὲν οἵ γε νῦν  ἐπιχειροῦντες   κυνίζειν ἔσονται χείρους· ἀπειθοῦντες δὲ
[1]   νῦν· γὰρ ἂν ἐπαύσαντο  νοσοῦντες   ἅμα καὶ τρυφῶντες. Τὸ μὲν
[9]   ὠμοφαγίαν βδελύττεσθε οἱ τὰ παραπλήσια  δρῶντες   οὐκ ἐπὶ τῶν ἀναίμων μόνον
[6]   οἱ μανθάνειν τι σπουδαῖον ἥκιστα  ἐρῶντες,   πόλει παραβάλλοντες εὐδαίμονι, πολλῶν μὲν
[1]   ἂν ἐπαύσαντο νοσοῦντες ἅμα καὶ  τρυφῶντες.   Τὸ μὲν δὴ νοσοτροφεῖν καὶ
[8]   πόδες, χεῖρες, ἄλλα γε ἐπισυμβαίνει,  τρίχες,   ὄνυχες, ῥύπος, τοιούτων περιττωμάτων γένος,
[8]   χεῖρες, ἄλλα γε ἐπισυμβαίνει, τρίχες,  ὄνυχες,   ῥύπος, τοιούτων περιττωμάτων γένος, ὧν
[12]   ταύτην περιέτρεψε τὴν συμφοράν, ὑφ´  ἧς   αὐτὸς μὲν ἐλεεινός, ἐλεεινότεροι δὲ
[11]   οἰκέτην ἔχων» ἀλλ´ οὐδὲ μάζαν,  ἧς   Ἐπίκουρος εὐπορῶν οὐδὲ τῶν θεῶν
[7]   ὅλῃ, φασίν, ἐπιδράξασθαι τῇ διανοίᾳ,  ἧς   οἶμαι καὶ Πλάτων καὶ Πυθαγόρας
[13]   θείων τε καὶ ἀνθρωπίνων, ἀλλὰ  εὐλαβὴς   μὲν τὰ πρὸς τὸ θεῖον,
[12]   Κωκυτὸν καὶ μυρίας ὀργυιὰς κατὰ  γῆς   δῦναι, πεσεῖν εἰς τοιοῦτον
[4]   βαδίζειν, ὁδεύων δὲ οἶμαι διὰ  γῆς   ταῖς πλατείαις χρῆσθαι λεωφόροις
[6]   ἐκείνοις ἐγὼ τοῖς ῥήμασιν, οἷς  Ἀλκιβιάδης   ἐπαινῶν Σωκράτη. Φημὶ γὰρ δὴ
[13]   κατὰ τὸν Οἰνόμαον κύων  ἀναιδὴς   μηδὲ ἀναίσχυντος μηδὲ ὑπερόπτης πάντων
[6]   ἐπεποίητο τοῖς ἀνδράσι μετά τινος  σπουδῆς,   ἀλλὰ μὴ μετὰ παιδιᾶς, τὰ
[9]   ἀπαθοῦς, ὑπὸ δὲ τῆς τοιαύτης  ἐδωδῆς   μόνον θραττομένου καὶ ναυτιῶντος καὶ
[10]   λόγος περὶ τῆς ψυχῆς ὡς  ἀληθὴς   ὑπό τινων. Ἡμεῖς δὴ οὖν
[15]   τε ἐκείνων εἶναι σεμνότερος ἐθέλων  ἀπεπλανήθης   τοσοῦτον τῆς Διογένους προαιρέσεως, ὥστε
[5]   κατεβάλλοντο ξυγγραμμάτων ὑπὲρ αὐτοῦ τούτου  πεισθείης   ἄν, εἴπερ ἐθέλοις, ἀλλὰ πολὺ
[14]   σιτίων χαίρει, εἰ στρωμνῆς δεῖται  μαλακῆς,   εἰ τιμῆς δόξης ἐστὶν
[3]   ψυχῆς, δὲ ἄνθρωπος καὶ  λογικῆς   ψυχῆς. Εἰσὶ μὲν οὖν οἳ
[15]   τῶν Ἑλλήνων Διογένους καρτερία,  βασιλικῆς   οὐκ ἔξω μεγαλοψυχίας οὖσα, καὶ
[10]   μὲν ἐπὶ τοσοῦτον ἀπόχρη. ~Τῆς  κυνικῆς   δὲ φιλοσοφίας σκοπὸς μέν ἐστι
[14]   ἔνστασιν ἀντὶ τῆς πήρας τῆς  κυνικῆς   ὑπολαμβανέτω φιλοσοφίας γνωρίσματα. Παρρησίᾳ δὲ
[8]   τὰ μέρη τῆς φιλοσοφίας τῆς  κυνικῆς.   Φαίνονται μὲν δὴ καὶ οὗτοι
[3]   πρὸς διαμονὴν τὸ σῶμα, οἷον  ἰατρικῆς,   γεωργίας, ἑτέρων τοιούτων. Οὐ μὴν
[8]   καὶ ἐπιστήμῃ. Εἰ δὲ τῆς  φυσικῆς   πρὸς τὴν θεωρίαν ἐξέκλιναν, οὐδὲν
[2]   εἴπω ξυνελὼν ἐν βραχεῖ, τῆς  σωματικῆς   ἡδονῆς δεδουλωμένοι τῶν λόγων ὀλιγωρήσειαν
[4]   που γενόμενοι, καθάπερ ὑπὸ τῆς  Κίρκης   τῶν Λωτοφάγων ἡδονῆς
[14]   ἐπιέναι καὶ προκαλεῖσθαι καὶ τῆς  ἀγέλης   ἀμφισβητεῖν τοῖς προκατέχουσιν, ὡς μᾶλλον
[14]   ἀκούω τοὺς ἀσθενεστέρους ἐξίστασθαι τῆς  ἀγέλης   καὶ καθ´ ἑαυτοὺς νεμομένους ἀγείρειν
[8]   τὴν φιλοσοφίαν νομίσαντες, ὥσπερ  Ἀριστοτέλης   καὶ Πλάτων, θεωρηματικήν τε καὶ
[5]   θεῷ φασι, καὶ γὰρ καὶ  Ἀριστοτέλης·   γὰρ ἡμεῖς ποτέ, τοῦτο
[7]   κυνῶν ὅτι καὶ μέγας  Ἡρακλῆς,   ὥσπερ οὖν τῶν ἄλλων ἀγαθῶν
[15]   κατειργάσω τὸν Ξέρξην, ὡς  Θεμιστοκλῆς,   τὸν Δαρεῖον, ὡς
[3]   τὸ ἑαυτὸν γνῶναι» πάσης μὲν  ἐπιστήμης,   πάσης δὲ τέχνης ἡγεῖται τε
[14]   εἰ στρωμνῆς δεῖται μαλακῆς, εἰ  τιμῆς   δόξης ἐστὶν ἥττων, εἰ
[1]   καὶ μετ´ ἐκεῖνον {Ἀντισθένη καὶ}  Διογένης.   Ἀρρωστοῦντι γοῦν, φασίν, Ἀντισθένει μακρὰν
[9]   ἀσύνηθες ὑμῖν γενναῖος εἰργάσατο  Διογένης,   εἰ μὴ τῷ σκληροτέρῳ καὶ
[1]   δυσανάληπτον ἀρρωστίαν ξιφίδιον ἐπέδωκεν  Διογένης   εἰπών· Εἰ φίλου χρῄζεις ὑπουργίας
[15]   τοιούτων συρφετῶν πραγμάτων. Ἐπεὶ καὶ  Διογένης   εἴτε ἀπέπαρδεν εἴτε ἀπεπάτησεν εἴτε
[9]   γενέσθαι. Αἰσθανόμενος οὖν ἴσως αὑτοῦ  Διογένης   ἐν μὲν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν
[7]   μὲν ἐπιτηδεύσας Πλάτων ἕτερον δὲ  Διογένης,   ἓν δέ τι καὶ ταὐτόν,
[9]   τοῦ τοιούτου βίβλων φανήσονται. Τούτους  Διογένης   ἐξελέγχειν ᾤετο δεῖν. Διενοήθη γοῦν
[14]   μὲν ὑπὸ τῶν καταποντιστῶν  Διογένης   ἔπαιζεν, Κράτης δὲ ἐδημοσίευε
[13]   τὰ πρὸς τὸ θεῖον, ὥσπερ  Διογένης.   Ἐπείσθη γοῦν ἐκεῖνος τῷ Πυθίῳ,
[14]   ἀνήρ, αὑτοῦ πρότερον ἐπιμεληθείς, ὥσπερ  Διογένης   καὶ Κράτης ἐξελαυνέτω μὲν τῆς
[12]   ἐκ τῶν μαζοφάγων» φησὶν  Διογένης,   οἱ τύραννοι, ἀλλ´ ἐκ τῶν
[14]   ἐπιδειξαμένῳ, ὥσπερ οἶμαι Κράτης καὶ  Διογένης,   οἳ πᾶσαν μὲν ἀπειλὴν τύχης
[8]   ἐλεγκτικὸν ἠσπάσατο βίον, τοῦτο καὶ  Διογένης,   οἶμαι, συνειδὼς ἑαυτῷ πυθόχρηστον οὖσαν
[11]   μὴ μάλιστα τῆς προαιρέσεως ἦν  Διογένης,   ὃς τὸ μὲν σῶμα τοῖς
[12]   δέσποινα, σοφῶν ἀνδρῶν ἀγάπημα, Εὐτελίη,  κλεινῆς   ἔγγονε Σωφροσύνης. ~Ἔστω δὴ μὴ
[14]   πολυτελείᾳ τῶν σιτίων χαίρει, εἰ  στρωμνῆς   δεῖται μαλακῆς, εἰ τιμῆς
[2]   ξυνελὼν ἐν βραχεῖ, τῆς σωματικῆς  ἡδονῆς   δεδουλωμένοι τῶν λόγων ὀλιγωρήσειαν προκαταγελάσαντες,
[9]   ὑμεῖς καὶ πολλοῖς ἄλλοις ἀρτύσαντες  ἡδονῆς   ἕνεκα, τὴν φύσιν ὅπως βιάσησθε.
[4]   τῆς Κίρκης τῶν Λωτοφάγων  ἡδονῆς   δόξης τινος ἄλλου
[12]   καταφρονεῖν. Οὕτως ᾤετο χρῆναι πρότερον  ἡδονῆς   καὶ θυμοῦ κρείττονα γενέσθαι καὶ
[13]   τ´ ἄφενος χρήματα μαιόμενος, Ἀλλὰ  δικαιοσύνης   μετέχειν καὶ πλοῦτον ἀγινεῖν Εὔφορον,
[13]   γαστέρι, ἥτε μοι αἰεὶ Χωρὶς  δουλοσύνης   λιτὸν ἔθηκε βίον. Ὠφέλιμον δὲ
[13]   παιγνίων Κράτητος ὀλίγα σοι παραγράψω·  Μνημοσύνης   καὶ Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἀγλαὰ τέκνα,
[12]   ἀνδρῶν ἀγάπημα, Εὐτελίη, κλεινῆς ἔγγονε  Σωφροσύνης.   ~Ἔστω δὴ μὴ κατὰ τὸν
[3]   πάσης μὲν ἐπιστήμης, πάσης δὲ  τέχνης   ἡγεῖται τε ἅμα καὶ τοὺς
[11]   κήρυξ ἐστὶν διὰ τῆς  φωνῆς   οὑτοσὶ λόγος προϊὼν ἐξ ὀνομάτων
[6]   μάλα δεῖξαι πειράσομαι· δεῦρο ἴωμεν  ἐφεξῆς   ἀπὸ τῶν ἔργων, ὥσπερ αἱ
[3]   οὖν ἄνωθεν ἐν κεφαλαίοις διεξέλθωμεν  ἐφεξῆς   τὸν λόγον, ἵνα ὑπὲρ ἑκάστου
[9]   Περιιδεῖν αὑτὸν ὑπὸ ταύτης τῆς  δόξης   ἐνοχλούμενον, ὡς νομίζειν ὅτι κρέας
[14]   δεῖται μαλακῆς, εἰ τιμῆς  δόξης   ἐστὶν ἥττων, εἰ τοῦτο ζηλοῖ
[4]   τῶν Λωτοφάγων ἡδονῆς  δόξης   τινος ἄλλου δελεασθέντες, ἀπελείφθησαν
[12]   θαρσεῖν πράξας, ἐντεῦθεν ἡμῖν ἄρχῃ  δόξης   καταφρονεῖν. Οὕτως ᾤετο χρῆναι πρότερον
[7]   Κρίτων, οὕτω τῆς τῶν πολλῶν  δόξης   μέλει; Εἶτα ἡμεῖς, τούτων ὑπεριδόντες,
[7]   συνήγαγεν ἔρως τε τῆς  δόξης   ὑπεροψία καὶ πρὸς τὸν
[6]   μὴ, τότε ἐξορίζειν αὐτὰ τῆς  ἀκοῆς,   ὥσπερ Ἀθηναῖοι τὰ ψευδῆ γράμματα
[3]   ἑαυτὸν γνῶναι» πάσης μὲν ἐπιστήμης,  πάσης   δὲ τέχνης ἡγεῖται τε ἅμα
[3]   εἰ μὴ τὸ ἑαυτὸν γνῶναι»  πάσης   μὲν ἐπιστήμης, πάσης δὲ τέχνης
[14]   μὲν τῆς ψυχῆς ἅπαντα ἐκ  πάσης   τὰ πάθη, ὀρθῷ δὲ ἐπιτρέψας
[10]   καὶ τέλος, ὥσπερ δὴ καὶ  πάσης   φιλοσοφίας, τὸ εὐδαιμονεῖν. Τὸ δὲ
[11]   ἀπειλή. Μήποτε οὖν, φίλε,  νομίσῃς   εἶναι ἐλεύθερος, ἄχρις οὗ γαστὴρ
[3]   τε γὰρ θεῖα διὰ τῆς  ἐνούσης   ἡμῖν θείας μερίδος, τά τε
[8]   οἴονται, καθάπερ δι´ ὀχετῶν τοιούτων  εἰσφερούσης   τῆς ψυχῆς. Συλλέγουσα γάρ, φασί,
[14]   οὕτως ἐπιέναι καὶ προκαλεῖσθαι καὶ  τῆς   ἀγέλης ἀμφισβητεῖν τοῖς προκατέχουσιν, ὡς
[14]   ταύρων ἀκούω τοὺς ἀσθενεστέρους ἐξίστασθαι  τῆς   ἀγέλης καὶ καθ´ ἑαυτοὺς νεμομένους
[5]   ἀεὶ καὶαἳ τούτοις εἰσὶν αἰτίαι  τῆς   ἀειγενεσίας. Ἀλλ´ οὗτος μὲν
[6]   δὲ μὴ, τότε ἐξορίζειν αὐτὰ  τῆς   ἀκοῆς, ὥσπερ Ἀθηναῖοι τὰ ψευδῆ
[7]   ἄνδρας ἀλλήλων ἐθέλομεν οὓς  τῆς   ἀληθείας συνήγαγεν ἔρως τε
[1]   κωμῳδεῖ καί φησι τὸν Διογένη  τῆς   ἀνοίας καὶ κενοδοξίας ἐκτετικέναι δίκας
[7]   καὶ πρὸς τὸν ζῆλον  τῆς   ἀρετῆς ξύμπνοια· εἰ δὲ Πλάτωνι
[11]   μέρει προσίετο. Ὑπὸ δὲ ταύτης  τῆς   ἀσκήσεως ἀνὴρ οὕτω μὲν
[9]   ἀφελέσθαι καὶ καταστῇσαι παντάπασιν ἐξάντη  τῆς   δειλίας ᾠήθη χρῆναι· δειλία γάρ
[15]   ἀλόγως ποιεῖν, ἐπεὶ καὶ ταῦτα  τῆς   Διογένους εἰσὶ φιλοσοφίας οἰκεῖα, πατείτω
[15]   εἶναι σεμνότερος ἐθέλων ἀπεπλανήθης τοσοῦτον  τῆς   Διογένους προαιρέσεως, ὥστε αὐτὸν ἐλεεινὸν
[14]   ἦν, ὡς ἐγὼ οἶμαι, τοῦτο  τῆς   Διογένους φιλοσοφίας. ~Εἰ δὲ ἑταίρᾳ
[9]   πράγματα; Περιιδεῖν αὑτὸν ὑπὸ ταύτης  τῆς   δόξης ἐνοχλούμενον, ὡς νομίζειν ὅτι
[7]   ἀληθείας συνήγαγεν ἔρως τε  τῆς   δόξης ὑπεροψία καὶ πρὸς
[15]   ἐγνώκεις, ἡμῖν δὲ οὐ μεταμελήσει  τῆς   εἰς τὸν ἄνδρα εὐφημίας.
[11]   ταῖς τῶν πολλῶν δόξαις, οὔπω  τῆς   ἐλευθερίας ἔθιγες οὐδὲ ἐγεύσω τοῦ
[11]   πάντα ἁπλῶς τὰ τοιαῦτα δίχα  τῆς   ἐλευθερίας, οὐ τοῦ δοκοῦντος εὐτυχηκέναι,
[5]   τὸ λίαν ἀκραιφνὲς καὶ καθαρὸν  τῆς   ἐλευθερίας τοῦ κυνός, ἐσκέπασαν αὐτόν,
[7]   τῶν καλῶν ἁπάντων αἴτιος,  τῆς   Ἑλλάδος κοινὸς ἡγεμὼν καὶ νομοθέτης
[15]   περὶ αὐτοῦ καὶ πορρωτέρω προῆλθες  τῆς   ἐμπειρίας τἀνδρός. Τίνα γὰρ οὐκ
[3]   Τά τε γὰρ θεῖα διὰ  τῆς   ἐνούσης ἡμῖν θείας μερίδος, τά
[3]   ἡδύνατο, τὰ μὲν ἄψυχα σώματα  τῆς   ἕξεως μόνον, τὰ φυτὰ δὲ
[3]   διὰ Προμηθέως ἐξ ἡλίου μετὰ  τῆς   Ἑρμοῦ μερίδος οὐχ ἕτερόν ἐστι
[9]   τὸ γοῦν τοιοῦτο. Ἐπεὶ πρὸ  τῆς   Θεσμοφόρου {Δήμητρος} εἰ σαρκῶν ἑψημένων
[3]   μερίδος, τά τε θνητὰ διὰ  τῆς   θνητοειδοῦς μοίρας· πρὸς τούτοις, ἔφη,
[4]   ἀλλαχοῦ που γενόμενοι, καθάπερ ὑπὸ  τῆς   Κίρκης τῶν Λωτοφάγων ἡδονῆς
[10]   τοῦτο μὲν ἐπὶ τοσοῦτον ἀπόχρη.  ~Τῆς   κυνικῆς δὲ φιλοσοφίας σκοπὸς μέν
[14]   τὴν ἔνστασιν ἀντὶ τῆς πήρας  τῆς   κυνικῆς ὑπολαμβανέτω φιλοσοφίας γνωρίσματα. Παρρησίᾳ
[8]   ἐπὶ τὰ μέρη τῆς φιλοσοφίας  τῆς   κυνικῆς. Φαίνονται μὲν δὴ καὶ
[8]   γοῦν δέκα μυριάδες ὑπὸ  τῆς   ναυτίας καὶ βδελυρίας διεστράφησαν τὸν
[1]   ~Ἄνω ποταμῶν» τοῦτο δὴ τὸ  τῆς   παροιμίας· ἀνὴρ κυνικὸς Διογένη φησὶ
[14]   σκήπτρου καὶ τὴν ἔνστασιν ἀντὶ  τῆς   πήρας τῆς κυνικῆς ὑπολαμβανέτω φιλοσοφίας
[6]   περιττὰ καὶ βδελυρὰ καὶ φαῦλα  τῆς   πόλεως ἀπεληλάκασι, λουτρὰ δημόσια καὶ
[8]   δὲ οὐκ ἄλλου χάριν ἀλλὰ  τῆς   πράξεως· ἐπεὶ καὶ τὸ ἑαυτὸν
[11]   δὴ ταύτης εἰ μὴ μάλιστα  τῆς   προαιρέσεως ἦν Διογένης, ὃς τὸ
[2]   ἵν´ εἴπω ξυνελὼν ἐν βραχεῖ,  τῆς   σωματικῆς ἡδονῆς δεδουλωμένοι τῶν λόγων
[9]   ἄλλοις ἅπασιν ἀπαθοῦς, ὑπὸ δὲ  τῆς   τοιαύτης ἐδωδῆς μόνον θραττομένου καὶ
[9]   ἀνεπαχθῶς, μᾶλλον δὲ καὶ μετὰ  τῆς   τοῦ σώματος ὠφελείας ἐργάζοιτο, κατὰ
[1]   ἐκτετικέναι δίκας ὥσπερ ὑπὸ κωνείου  τῆς   τροφῆς διαφθαρέντα. Οὕτω πόρρω που
[7]   ἡμῖν, μακάριε Κρίτων, οὕτω  τῆς   τῶν πολλῶν δόξης μέλει; Εἶτα
[12]   οἶσθα ὅπως τοὺς μὲν νέους  τῆς   φιλοσοφίας ἀπάγουσιν ἄλλα ἐπ´ ἄλλοις
[8]   τὸν γὰρ θεόν, ἄνθρωπον οὐδένα  τῆς   φιλοσοφίας ἀρχηγὸν ἐπεποίητο. Τί δῆτα
[3]   ὑπὲρ αὐτῆς ῥητέον ἡμῖν ἐστι  τῆς   φιλοσοφίας. τῶν θεῶν εἰς
[7]   νόμισμα» πέφηνε γοῦν ἡμῖν ἀρχηγὸς  τῆς   φιλοσοφίας ὅσπερ, οἶμαι, τοῖς Ἕλλησι
[5]   ἀλλὰ πολὺ πλέον ἀπὸ τοῦ  τῆς   φιλοσοφίας τέλους· τὸ γὰρ ὁμολογουμένως
[8]   διόπερ ἐπανακτέον ἐπὶ τὰ μέρη  τῆς   φιλοσοφίας τῆς κυνικῆς. Φαίνονται μὲν
[7]   τεμένους. Εὑρήκαμεν δὴ τὸν ἀρχηγέτην  τῆς   φιλοσοφίας, ὥς που καὶ
[15]   καταπαιζέτω τῶν τὰ μὲν ἀναγκαῖα  τῆς   φύσεως ἔργα κρυπτόντων ἐν σκότῳ,
[11]   ἀνέδην παρεῖχεν, ἵνα αὐτὸ {τὸ}  τῆς   φύσεως ῥωμαλεώτερον καταστήσῃ, πράττειν δὲ
[8]   πράξει καὶ ἐπιστήμῃ. Εἰ δὲ  τῆς   φυσικῆς πρὸς τὴν θεωρίαν ἐξέκλιναν,
[11]   οὗ κήρυξ ἐστὶν διὰ  τῆς   φωνῆς οὑτοσὶ λόγος προϊὼν ἐξ
[14]   Διογένης καὶ Κράτης ἐξελαυνέτω μὲν  τῆς   ψυχῆς ἅπαντα ἐκ πάσης τὰ
[12]   ὑπομένειν πόνον καὶ πιαίνειν τὸν  τῆς   ψυχῆς δεσμὸν καὶ τράπεζαν παρατίθεσθαι
[3]   αὐτῷ, ἀλλὰ καὶ εἴ τι  τῆς   ψυχῆς ἐν ἡμῖν ἐστι κρεῖττον
[3]   σώματι μαθεῖν, ἀλλὰ καὶ αὐτῆς  τῆς   ψυχῆς ἐπελεύσεται τὴν οὐσίαν, ἔπειτα
[3]   αὐτὰ πρὸς κολακείαν τοῦ παθητικοῦ  τῆς   ψυχῆς ἡμῶν ἐπινενόηται. Προσλιπαρῆσαι μὲν
[11]   Οὐκοῦν ἐπειδὴ τὸ μέν ἐστι  τῆς   ψυχῆς ἡμῶν θειότερον, δὴ
[3]   ἄττα δοκεῖ καὶ οἷστισιν ἁρμόττει  τῆς   ψυχῆς μέρεσιν οὐκ ἀγνοήσει. Σκόπει
[13]   αὑτῷ χειρόηθες καταστησάτω τὸ παθηματικὸν  τῆς   ψυχῆς μόριον, ὥστε παντάπασιν ἐξελεῖν
[8]   καθάπερ δι´ ὀχετῶν τοιούτων εἰσφερούσης  τῆς   ψυχῆς. Συλλέγουσα γάρ, φασί, τὰ
[10]   καὶ οὗτος λόγος περὶ  τῆς   ψυχῆς ὡς ἀληθὴς ὑπό τινων.
[15]   Πλάτωνος καὶ Ἀριστοτέλους, οὗ γέγονεν  ἀκροατὴς   τοῦ σωφρονεστάτου καὶ συνετωτάτου
[14]   καταποντιστῶν Διογένης ἔπαιζεν,  Κράτης   δὲ ἐδημοσίευε τὴν οὐσίαν, εἶτα
[14]   πρότερον ἐπιμεληθείς, ὥσπερ Διογένης καὶ  Κράτης   ἐξελαυνέτω μὲν τῆς ψυχῆς ἅπαντα
[14]   πέφυκεν ἄξιος ἐπιδειξαμένῳ, ὥσπερ οἶμαι  Κράτης   καὶ Διογένης, οἳ πᾶσαν μὲν
[12]   τῶν δειπνούντων πολυτελῶς» καὶ  Κράτης   μέντοι πεποίηκεν ὕμνον Εἰς τὴν
[1]   δὲ ἀγνοεῖν ὑπελάμβανεν σοφὸς  Σωκράτης,   ἀλλὰ καὶ μετ´ ἐκεῖνον {Ἀντισθένη
[8]   ὑπεριδόντας τοῦ σώματος, ὡς  Σωκράτης   ἔφη λέγων ὀρθῶς μελέτην εἶναι
[8]   πρὸς τὸν λόγον. Ἐπεὶ καὶ  Σωκράτης   καὶ πλείονες ἄλλοι θεωρίᾳ μὲν
[7]   Κρίτωνα διάλογον, οὗ φαίνεται παραινῶν  Σωκράτης   μηδὲν φροντίζειν ἡμᾶς τῶν τοιούτων·
[7]   καὶ Πλάτων καὶ Πυθαγόρας καὶ  Σωκράτης   οἵ τε ἐκ τοῦ Περιπάτου
[8]   ἐξηγήσατο σύνεσιν. Ὅπερ γὰρ  Σωκράτης   ὑπὲρ αὑτοῦ φησιν ὅτι τῷ
[7]   τῆς Ἑλλάδος κοινὸς ἡγεμὼν καὶ  νομοθέτης   καὶ βασιλεύς, ἐν Δελφοῖς
[8]   προσφερόμενοι σαρκία; Καίτοι οὐδὲ αὐτὸς  ἐπαινέτης   εἶ. Τὸν γοῦν τοιούτου τρίβωνα
[7]   ἀπόχρη μόνον ἑλέσθαι τὰ σπουδαῖα  ἀρετῆς   ἐπιθυμίᾳ καὶ φυγῇ κακίας, καὶ
[7]   πρὸς τὸν ζῆλον τῆς  ἀρετῆς   ξύμπνοια· εἰ δὲ Πλάτωνι μὲν
[3]   τὸν καθ´ ἕκαστον συγκεῖσθαι ἐκ  θνητῆς   καὶ ἀθανάτου μερίδος. ~Ὅτι μέν
[7]   τι διαλαθεῖν, οὐδὲ Διογένους  ἐπιτηδειότης   ἔλαθε. Προύτρεψε δὲ αὐτὸν οὐχ
[13]   κύων ἀναιδὴς μηδὲ ἀναίσχυντος μηδὲ  ὑπερόπτης   πάντων ὁμοῦ θείων τε καὶ
[9]   καὶ πάντες ἄνθρωποι πλησίον οἰκοῦντες  θαλάττης,   ἤδη δέ τινες καὶ τῶν
[3]   κρατίστοις ἐνάμιλλον, ὀλίγα πρότερον ὑπὲρ  αὐτῆς   ῥητέον ἡμῖν ἐστι τῆς φιλοσοφίας.
[3]   χρωμένη σώματι μαθεῖν, ἀλλὰ καὶ  αὐτῆς   τῆς ψυχῆς ἐπελεύσεται τὴν οὐσίαν,
[9]   ἅπασιν ἀπαθοῦς, ὑπὸ δὲ τῆς  τοιαύτης   ἐδωδῆς μόνον θραττομένου καὶ ναυτιῶντος
[9]   μυρίοις τις αὐτὰς καρυκεύσῃ· καὶ  ταύτης   αὐτὸν ἀφελέσθαι καὶ καταστῇσαι παντάπασιν
[11]   τῶν ἐν ἡμῖν. ~Σκόπει δὴ  ταύτης   εἰ μὴ μάλιστα τῆς προαιρέσεως
[5]   ἀλήθεια καὶ φιλοσοφία μία καὶ  ταύτης   εἰσὶν ἐρασταὶ ξύμπαντες ὧν τε
[11]   ἐν μέρει προσίετο. Ὑπὸ δὲ  ταύτης   τῆς ἀσκήσεως ἀνὴρ οὕτω
[9]   τὰ πράγματα; Περιιδεῖν αὑτὸν ὑπὸ  ταύτης   τῆς δόξης ἐνοχλούμενον, ὡς νομίζειν
[11]   δὲ γένοιο κρείττων, ἕως ἂν  δουλεύῃς   ταῖς τῶν πολλῶν δόξαις, οὔπω
[1]   δίκας ὥσπερ ὑπὸ κωνείου τῆς  τροφῆς   διαφθαρέντα. Οὕτω πόρρω που σοφίας
[15]   εἰπεῖν, οὐθενί, πάντα δὲ ἐκ  διαστροφῆς   ἐπιτηδεύεται. Ἀλλ´ οἱ νῦν τοῦ
[14]   συμπεριφορὰν ὄχλων καθέσθω, γευέσθω δὲ  τρυφῆς   μηδὲ ἄκρῳ, φασί, τῷ δακτύλῳ,
[10]   ἀδαμάντινα, ἀλλ´ οἷς αὐτὰ ἐξ  ἀρχῆς   φύσις ἐκόσμησε, ταῦτα εἰ
[14]   Διογένης, οἳ πᾶσαν μὲν ἀπειλὴν  τύχης   καὶ εἴτε παιδιὰν εἴτε παροινίαν
[14]   καὶ Κράτης ἐξελαυνέτω μὲν τῆς  ψυχῆς   ἅπαντα ἐκ πάσης τὰ πάθη,
[12]   πόνον καὶ πιαίνειν τὸν τῆς  ψυχῆς   δεσμὸν καὶ τράπεζαν παρατίθεσθαι πολυτελῆ
[3]   γιγνώσκων αὑτὸν εἴσεται μὲν περὶ  ψυχῆς,   εἴσεται δὲ καὶ περὶ σώματος.
[3]   δὲ ἄνθρωπος καὶ λογικῆς  ψυχῆς.   Εἰσὶ μὲν οὖν οἳ μίαν
[3]   ἀλλὰ καὶ εἴ τι τῆς  ψυχῆς   ἐν ἡμῖν ἐστι κρεῖττον καὶ
[3]   μαθεῖν, ἀλλὰ καὶ αὐτῆς τῆς  ψυχῆς   ἐπελεύσεται τὴν οὐσίαν, ἔπειτα ἀνιχνεύσει
[3]   πρὸς κολακείαν τοῦ παθητικοῦ τῆς  ψυχῆς   ἡμῶν ἐπινενόηται. Προσλιπαρῆσαι μὲν γὰρ
[11]   ἐπειδὴ τὸ μέν ἐστι τῆς  ψυχῆς   ἡμῶν θειότερον, δὴ νοῦν
[3]   δοκεῖ καὶ οἷστισιν ἁρμόττει τῆς  ψυχῆς   μέρεσιν οὐκ ἀγνοήσει. Σκόπει δὴ
[13]   χειρόηθες καταστησάτω τὸ παθηματικὸν τῆς  ψυχῆς   μόριον, ὥστε παντάπασιν ἐξελεῖν αὐτὸ
[3]   τοῦ σώματος, τὰ ζῷα δὲ  ψυχῆς,   δὲ ἄνθρωπος καὶ λογικῆς
[8]   δι´ ὀχετῶν τοιούτων εἰσφερούσης τῆς  ψυχῆς.   Συλλέγουσα γάρ, φασί, τὰ κατὰ
[10]   οὗτος λόγος περὶ τῆς  ψυχῆς   ὡς ἀληθὴς ὑπό τινων. Ἡμεῖς
[4]   οἶμαι διὰ γῆς ταῖς  πλατείαις   χρῆσθαι λεωφόροις ταῖς ἀτραποῖς
[13]   Οὐ δαπάναις τρυφεραῖς, ἀλλ´ ἀρεταῖς  ὁσίαις.   Εἰ χρή σοι περὶ τούτων
[11]   τὸ λεγόμενον ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ,  κακαῖς   ὀδύνῃσι πελάζειν» Ὅρα δὴ τὸ
[8]   ἄχρις αὐτοὺς οἱ θεράποντες ἀνέλαβον  ὀσμαῖς   καὶ μύροις καὶ πέμμασιν· οὕτως
[13]   καὶ Μούσας ἱλάσομ´ ἁγνάς, Οὐ  δαπάναις   τρυφεραῖς, ἀλλ´ ἀρεταῖς ὁσίαις. Εἰ
[7]   τε ἐθέλοντες γνῶναι καὶ μὴ  κεναῖς   ἕπεσθαι δόξαις, ἀλλὰ τὴν ἐν
[11]   οὖν πολλοὺς οὐθὲν κωλύει ταῖς  κοιναῖς   ἕπεσθαι δόξαις· ἄμεινον γὰρ τοῦτο
[1]   καὶ ταῦτα τοῦ θεοῦ ταῖς  θεριναῖς   τροπαῖς ἤδη προσιόντος. Ἀλλὰ καὶ
[7]   γνῶναι καὶ μὴ κεναῖς ἕπεσθαι  δόξαις,   ἀλλὰ τὴν ἐν τοῖς οὖσιν
[8]   δεῖν ἐξελέγχειν πάντα καὶ μὴ  δόξαις   ἄλλων, τυχὸν μὲν ἀληθέσι, τυχὸν
[11]   οὐθὲν κωλύει ταῖς κοιναῖς ἕπεσθαι  δόξαις·   ἄμεινον γὰρ τοῦτο τοῦ παντάπασιν
[11]   ἂν δουλεύῃς ταῖς τῶν πολλῶν  δόξαις,   οὔπω τῆς ἐλευθερίας ἔθιγες οὐδὲ
[1]   ταῦτα τοῦ θεοῦ ταῖς θεριναῖς  τροπαῖς   ἤδη προσιόντος. Ἀλλὰ καὶ τὴν
[13]   Μούσας ἱλάσομ´ ἁγνάς, Οὐ δαπάναις  τρυφεραῖς,   ἀλλ´ ἀρεταῖς ὁσίαις. Εἰ χρή
[15]   ἐκκρίσεις, ἐν μέσαις δὲ ταῖς  ἀγοραῖς   καὶ ταῖς πόλεσιν ἐπιτηδευόντων τὰ
[15]   τῶν περιττωμάτων τὰς ἐκκρίσεις, ἐν  μέσαις   δὲ ταῖς ἀγοραῖς καὶ ταῖς
[15]   τὰς ἐκκρίσεις, ἐν μέσαις δὲ  ταῖς   ἀγοραῖς καὶ ταῖς πόλεσιν ἐπιτηδευόντων
[4]   ταῖς πλατείαις χρῆσθαι λεωφόροις  ταῖς   ἀτραποῖς καὶ συντόμοις ὁδοῖς· καὶ
[1]   λάβῃ, καὶ ταῦτα τοῦ θεοῦ  ταῖς   θεριναῖς τροπαῖς ἤδη προσιόντος. Ἀλλὰ
[11]   μὲν οὖν πολλοὺς οὐθὲν κωλύει  ταῖς   κοιναῖς ἕπεσθαι δόξαις· ἄμεινον γὰρ
[1]   νὴ Δία τρυφῶντάς τινας ἐν  ταῖς   νόσοις μᾶλλον τούτους αὐτοὺς
[4]   δὲ οἶμαι διὰ γῆς  ταῖς   πλατείαις χρῆσθαι λεωφόροις ταῖς
[5]   συνόδῳ καὶ παιδοτροφίᾳ, ἵν´ οἶμαι  ταῖς   πόλεσιν αὐτὸν ἐγγύθεν ἐπιστήσωσι φύλακα·
[15]   μέσαις δὲ ταῖς ἀγοραῖς καὶ  ταῖς   πόλεσιν ἐπιτηδευόντων τὰ βιαιότατα καὶ
[11]   γένοιο κρείττων, ἕως ἂν δουλεύῃς  ταῖς   τῶν πολλῶν δόξαις, οὔπω τῆς
[1]   εἰπεῖν ὡς τούτοις ἄμεινον ἦν  οἰκέταις   γενέσθαι μᾶλλον δεσπόταις, καὶ
[13]   ἁγνάς, Οὐ δαπάναις τρυφεραῖς, ἀλλ´  ἀρεταῖς   ὁσίαις. Εἰ χρή σοι περὶ
[1]   ἦν οἰκέταις γενέσθαι μᾶλλον  δεσπόταις,   καὶ πένεσθαι τοῦ κρίνου γυμνοτέροις
[3]   δὲ τὸ μετὰ τοῦτο καὶ  ἀρχαῖς   τεχνῶν ἐνίων, ὑφ´ ὧν βοηθεῖται
[4]   Δία, τῶν πάλαι πολιτῶν ἐπανελθεῖν  εἰς   Ἀθήνας, δύναιτο μὲν καὶ πλεῖν
[3]   τῆς φιλοσοφίας. τῶν θεῶν  εἰς   ἀνθρώπους δόσις ἅμα φανοτάτῳ πυρὶ
[13]   πλοῦτον ἀγινεῖν Εὔφορον, εὔκτητον, τίμιον  εἰς   ἀρετήν. Τῶν δὲ τυχὼν Ἑρμῆν
[11]   εὐπορῶν οὐδὲ τῶν θεῶν φησιν  εἰς   εὐδαιμονίας λόγον ἐλαττοῦσθαι, πρὸς μὲν
[7]   ὑπὲρ τῶν θεῶν καὶ τῶν  εἰς   θείαν λῆξιν πορευθέντων εὐφημεῖν ἐθέλων
[4]   Μηδεὶς οὖν ἡμῖν τὴν φιλοσοφίαν  εἰς   πολλὰ διαιρείτω μηδὲ εἰς πολλὰ
[4]   φιλοσοφίαν εἰς πολλὰ διαιρείτω μηδὲ  εἰς   πολλὰ τεμνέτω, μᾶλλον δὲ μὴ
[14]   εἴη, τίμιον ὅμως νομίζει. Μηδὲ  εἰς   συμπεριφορὰν ὄχλων καθέσθω, γευέσθω δὲ
[12]   χειμῶσι· Τίς ἄρα δαίμων τοῦτον  εἰς   ταύτην περιέτρεψε τὴν συμφοράν, ὑφ´
[12]   Κράτης μέντοι πεποίηκεν ὕμνον  Εἰς   τὴν Εὐτέλειαν· Χαῖρε, θεὰ δέσποινα,
[13]   εἰς τοῦτο γὰρ ἄμεινον ἐλθεῖν  εἰς   τὸ καὶ εἰ πάσχει τις
[14]   δὲ ἐδημοσίευε τὴν οὐσίαν, εἶτα  {εἰς}   τὸ σῶμα βλαβεὶς ἔσκωπτεν ἑαυτὸνεἰς
[12]   κατὰ γῆς δῦναι, πεσεῖν  εἰς   τοιοῦτον βίον αἰδοίοις καὶ γαστρὶ
[15]   ἡμῖν δὲ οὐ μεταμελήσει τῆς  εἰς   τὸν ἄνδρα εὐφημίας.
[13]   ὅτι κρατεῖ τῶν ἡδονῶν εἰδέναι·  εἰς   τοῦτο γὰρ ἄμεινον ἐλθεῖν εἰς
[8]   οἴει παρὰ τῷ πλήθει; Καὶ  εἷς   μὲν δύο ἐπῄνει τότε,
[9]   ἀφεκτέον εἶναι κατὰ κράτος αὐτοῦ.  Εἷς   μὲν οὖν ἂν εἴη τοιοῦτος
[14]   οὐσίαν, εἶτα {εἰς} τὸ σῶμα  βλαβεὶς   ἔσκωπτεν ἑαυτὸνεἰς τὴν χωλότητα τοῦ
[4]   ἑαυτοὺς ἴσχουσι τῶν βελτιόνων ἐπιστήμην.  Μηδεὶς   οὖν ἡμῖν τὴν φιλοσοφίαν εἰς
[11]   ἔσχεν ἀνδρεῖον τὸ σῶμα ὡς  οὐδεὶς   οἶμαι τῶν τοὺς στεφανίτας ἀγωνισαμένων,
[15]   ἀνδρὸς οὕτω φαύλου ὁποῖον σὺ  διακωμῳδεῖς,   βέλτιστε, ἴσως ἄν τι
[1]   Διογένης εἰπών· Εἰ φίλου  χρῄζεις   ὑπουργίας οὕτως οὐθὲν ᾤετο δεινὸν
[9]   ἐσθίειν νόμος ὡς λάχανα χόρτου»  Γνωρίζεις,   οἶμαι, τῶν Γαλιλαίων τὰ ῥήματα.
[11]   εὐδαιμονέστερον· εἰ δὲ ἀπιστεῖς, ἔργῳ  πειραθεὶς   ἐκείνου τοῦ βίου καὶ οὐ
[6]   τοῖς τοιούτοις ἐντυχών, εἶτα τοῦτο  οἰηθεὶς   εἶναι τὴν πόλιν ἄθλιος μὲν
[14]   καὶ σπουδαῖος ἀνήρ, αὑτοῦ πρότερον  ἐπιμεληθείς,   ὥσπερ Διογένης καὶ Κράτης ἐξελαυνέτω
[15]   σὺ νῦν τὰς σικελικὰς  ἐσθίεις   τραπέζας, ἐλούετο θερμῷ τὸ σῶμα
[12]   καὶ σοφισταὶ καὶ τετυφωμένοι καὶ  φαρμακεῖς·   τῶν Κυνικῶν εἴ πού τις
[15]   δὲ καὶ αὐτὸς ὁπόσα πρόσθεν  ἐγνώκεις,   ἡμῖν δὲ οὐ μεταμελήσει τῆς
[5]   Κιτιέως ὁμιλητὰς λέγω, οἵ, τὰς  πόλεις   ἰδόντες ἀποδιδρασκούσας τὸ λίαν ἀκραιφνὲς
[3]   τὴν οὐσίαν, ἔπειτα ἀνιχνεύσει τὰς  δυνάμεις·   καὶ οὐδὲ τοῦτο μόνον ἀρκέσει
[11]   ἐλευθερίαν σωθεῖσι καὶ οἴκαδε, καὶ  ἡμεῖς   αὐτοὺς ἀπολυτρούμεθα, οὐχ ἵνα δουλεύσωσιν,
[10]   ψυχῆς ὡς ἀληθὴς ὑπό τινων.  Ἡμεῖς   δὴ οὖν ἐπειδὴ σύνισμεν αὑτοῖς
[15]   τὰς βίβλους ἀνελίττων ἐμελέτας, ὥσπερ  ἡμεῖς   οἱ πολιτικοὶ καὶ πολυπράγμονες, ἔγνως
[1]   οὐδὲ ἀλγεινὸν τὸν θάνατον. Ἀλλ´  ἡμεῖς   οἱ τὸ σκῆπτρον ἐκεῖθεν παραλαβόντες
[8]   καλοῦ καὶ νέου. ~Τί οὖν  ἡμεῖς   οὐκ ἐκ τῶν ἔργων τοῦ
[5]   γὰρ καὶ Ἀριστοτέλης· γὰρ  ἡμεῖς   ποτέ, τοῦτο θεὸς ἀεί·
[8]   φθόνου, δειλίας, δεισιδαιμονίας. Ἀλλ´ οὐχ  ἡμεῖς   ταῦτα ὑπὲρ αὐτῶν διανοούμεθα, παίζειν
[7]   τῶν πολλῶν δόξης μέλει; Εἶτα  ἡμεῖς,   τούτων ὑπεριδόντες, ἀποτειχίζειν ἁπλῶς οὑτωσὶ
[2]   ἀλγεῖ γοῦν ἀπαραμύθητα. ~Δεῦρο οὖν  ἡμεῖς   ὑπὲρ τῶν Κυνικῶν ὁπόσα τῶν
[9]   ᾠήθη χρῆναι προσφέρεσθαι, ἁλσὶ δὲ  ὑμεῖς   καὶ πολλοῖς ἄλλοις ἀρτύσαντες ἡδονῆς
[9]   τὰ τοιαῦτα· εἶτα ἐκείνους μὲν  ὑπολαμβάνεις   ζηλωτούς, ἄθλιον δὲ καὶ βδελυρὸν
[8]   εἶθ´ μηδὲ αὐτὸς ἀξιάγαστον  ὑπολαμβάνεις,   τοῦτο εὐδοκιμεῖν οἴει παρὰ τῷ
[14]   {εἰς} τὸ σῶμα βλαβεὶς ἔσκωπτεν  ἑαυτὸνεἰς   τὴν χωλότητα τοῦ σκέλους καὶ
[15]   χρημάτων ἁρπαγάς, συκοφαντίας, γραφὰς ἀδίκους,  διώξεις   ἄλλων τοιούτων συρφετῶν πραγμάτων. Ἐπεὶ
[9]   βδελυρὸν ἡγῇ Διογένη, καὶ οὐκ  ἐννοεῖς   ὡς οὐθὲν μᾶλλον ταῦτα ἐκείνων
[11]   δυοῖν χρυσίου στατήρων δέκα;  Ἐρεῖς   δήπουθεν τοῦτον εἶναι ἀληθῶς δοῦλον.
[8]   ἀρχηγὸν ἐπεποίητο. Τί δῆτα τοῦτο,  ἐρεῖς,   πρὸς τὴν τοῦ πολύποδος ἐδωδήν;
[11]   πολυθρυλλήτων, ἐλευθερίαν; Πῶς γὰρ οὐ  φήσεις,   ἐπεὶ καὶ τὰ χρήματα καὶ
[15]   φημὶ δὲ τῶν περιττωμάτων τὰς  ἐκκρίσεις,   ἐν μέσαις δὲ ταῖς ἀγοραῖς
[11]   ἔλεγε ζῆν εὐδαιμονέστερον· εἰ δὲ  ἀπιστεῖς,   ἔργῳ πειραθεὶς ἐκείνου τοῦ βίου
[15]   ἐνόμισας. Εἰ δὲ τούτοις μὲν  ἠπίστεις   ὑπὲρ ἀνδρὸς λεγομένοις, ὃν οἱ
[12]   δὲ οὕτω νῦν περιέρχεται, πάντα  ἀφείς,   οὐθὲν τῶν προσαιτούντων κρείττων; Ἐκείνου
[9]   προσφερόμεθα, φράσον ἡμῖν. Οὐ γὰρ  ἔχεις   ἕτερον εἰπεῖν ὅτι οὕτω
[3]   οὐρανῷ κοινῶς ὑπολαμβάνομεν. Ἐπιὼν δὲ  αὖθις   τὰς ἀρχὰς τοῦ σώματος σκέψαιτο,
[9]   γάρ εἰσιν οὐδὲν ἧττον, κἂν  μυριάκις   αὐτὰς ἑψήσῃ, κἂν ὑποτρίμμασι μυρίοις
[11]   ἐμπίπτοντας τῇ ψυχῇ θορύβους, οἷα  πολλάκις   ἡμᾶς ἀναγκάζει τουτὶ τὸ περικείμενον
[11]   οἰκετῶν, ἀλλὰ καὶ λόγος ἀρκεῖ  πολλάκις   καὶ ἀπειλή. Μήποτε οὖν,
[6]   μενόντων χωρίοις· αὐτοῦ τε ἕνεκα  πολλάκις   τούτου, λέγω δὲ τοῦ καθαρεύειν
[11]   Ἆρά σοι μικρὰ φαίνεται ἀνὴρ  Ἄπολις,   ἄοικος, πατρίδος ἐστερημένος, Οὐκ ὀβολόν,
[7]   Δελφοῖς θεός, ὃν ἐπειδὴ μὴ  θέμις   ἦν τι διαλαθεῖν, οὐδὲ
[6]   γὰρ ἐκείνοις ἐγὼ τοῖς ῥήμασιν,  οἷς   Ἀλκιβιάδης ἐπαινῶν Σωκράτη. Φημὶ γὰρ
[15]   ἀέρα ξηραίνων ἀντὶ τῶν ὀθονίων,  οἷς   ἀπομάττῃ, φιλοσοφώτατε. Πάνυ σοι προσήκει
[10]   σιδηρᾶ, μᾶλλον δὲ ἀδαμάντινα, ἀλλ´  οἷς   αὐτὰ ἐξ ἀρχῆς φύσις
[2]   ἐπὶ τὸν βίον ἰοῦσι τοῦτον·  οἷς   εἰ μὲν πεισθεῖεν, εὖ οἶδα
[9]   τῶν ἱερέων, ἀλλὰ τῶν παμφάγων,  οἷς   πάντα ἐσθίειν νόμος ὡς λάχανα
[7]   Ἀντισθένη καὶ Διογένη καὶ Κράτητα,  οἷς   τοῦ βίου σκοπὸς ἦν καὶ
[9]   οἶμαι τῶν ἄλλων ἕκαστον θηρίων,  οἷς   τοῦτο ἔνειμεν φύσις, ἀβλαβῶς
[14]   παραδείγμασι μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖς  λόγοις.   Ὅστις οὖν ἂν ἐθέλῃ κυνικὸς
[2]   οὔτι τοῖς ῥήμασιν ἀλλὰ τοῖς  ἔργοις,   οὐθὲν ἐμπόδιον γε ἡμέτερος
[8]   ἑαυτῷ πυθόχρηστον οὖσαν τὴν φιλοσοφίαν  ἔργοις   ᾤετο δεῖν ἐξελέγχειν πάντα καὶ
[5]   ἔπος εἰπεῖν, ἑνός τινος ἐφιέμενοι  ὁδοῖς   ἐπὶ τοῦτο διαφόροις ἦλθον, ἀπόχρη
[4]   ταῖς ἀτραποῖς καὶ συντόμοις  ὁδοῖς·   καὶ πλεῖν μέντοι δυνατὸν παρὰ
[7]   ἀληθείας δέ, πάντωνμὲν ἀγαθῶν  θεοῖς,   πάντων δὲ ἀνθρώποις ἡγεῖται» ὅλῃ,
[10]   τέλους· ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς  θεοῖς   τοῦτό ἐστιν εὐδαιμονίας ὅρος τὸ
[6]   δέ, εἰ μὲν ἐφαίνετο τοῖς  παλαιοῖς   ὁμολογοῦντα, μήτοι ψευδομαρτυριῶν ἡμῖν ἐπισκήπτειν,
[3]   πλημμελούντων. ~Δεῦρο οὖν ἄνωθεν ἐν  κεφαλαίοις   διεξέλθωμεν ἐφεξῆς τὸν λόγον, ἵνα
[2]   τῶν δικαστηρίων οἱ κύνες τοῖς  προπυλαίοις   προσουροῦσιν, οὐ φροντὶς Ἱπποκλείδῃ» καὶ
[6]   Σειληνοῖς τούτοις τοῖς ἐν τοῖς  ἑρμογλυφείοις   καθημένοις, οὕστινας ἐργάζονται οἱ δημιουργοὶ
[12]   πεσεῖν εἰς τοιοῦτον βίον  αἰδοίοις   καὶ γαστρὶ δουλεύοντα, καὶ οὐδὲ
[9]   μυριάκις αὐτὰς ἑψήσῃ, κἂν ὑποτρίμμασι  μυρίοις   τις αὐτὰς καρυκεύσῃ· καὶ ταύτης
[6]   ἱερῶν ἁγνῶν ἐν ἁγνοῖς μενόντων  χωρίοις·   αὐτοῦ τε ἕνεκα πολλάκις τούτου,
[13]   τοὺς Ἕλληνας ἐπιγράφειν τοῖς ἑαυτῶν  οἴκοις   ἐπὶ τῶν προπυλαίων· Εἴσοδος Κράτητι,
[10]   ὥσπερ τὰ λοιπὰ ζῴα, τοῖς  σωματικοῖς   ἀρκεῖσθαι πλεονεκτήμασιν, ἐνταῦθά που τὸ
[5]   αὐτοῦ τούτου πεισθείης ἄν, εἴπερ  ἐθέλοις,   ἀλλὰ πολὺ πλέον ἀπὸ τοῦ
[14]   καὶ κεκλημένος, διαλλάσσων τοὺς οἰκειοτάτους  ἀλλήλοις,   εἴποτε στασιάζοντας αἴσθοιτο, ἐπετίμα δὲ
[13]   λιτὸν ἔθηκε βίον. Ὠφέλιμον δὲ  φίλοις,   μὴ γλυκερὸν τίθετε. Χρήματα δ´
[9]   αὑτοῦ Διογένης ἐν μὲν τοῖς  ἄλλοις   ἅπασιν ἀπαθοῦς, ὑπὸ δὲ τῆς
[15]   ἀγχίνοιαν καὶ τὴν ἐν τοῖς  ἄλλοις   ἅπασιν ἐλευθερίαν, αὐτάρκειαν, δικαιοσύνην, σωφροσύνην,
[9]   ἁλσὶ δὲ ὑμεῖς καὶ πολλοῖς  ἄλλοις   ἀρτύσαντες ἡδονῆς ἕνεκα, τὴν φύσιν
[10]   οὐδέν τι παραπλησία ψυχὴ τοῖς  ἄλλοις   ἐνέσπαρται ζῴοις, ἀλλ´ εἴτε κατ´
[7]   ἐκείνῳ πρῶτον, ἀλλὰ καὶ τοῖς  ἄλλοις   ἔφη καὶ λέγει, πρόκειται γὰρ
[12]   τῆς φιλοσοφίας ἀπάγουσιν ἄλλα ἐπ´  ἄλλοις   τῶν φιλοσόφων θρυλλοῦντες; Οἱ Πυθαγόρου
[9]   προσφέρεσθαι, ἁλσὶ δὲ ὑμεῖς καὶ  πολλοῖς   ἄλλοις ἀρτύσαντες ἡδονῆς ἕνεκα, τὴν
[11]   πράττομεν, μὴ διὰ τὸ τοῖς  πολλοῖς   δοκεῖν σπουδαῖα πάντως φαῦλα,
[12]   μυρίων κακῶν αἴτιαι γίνονται τοῖς  πολλοῖς.   Οὐκ οἶσθα ὅπως τοὺς μὲν
[11]   Οὐ μὰ τὸν ἐν στέρνοισιν  ἐμοῖς   παραδόντα Τετρακτύν. Καὶ οὐ τοῦτό
[15]   τοιοῦτόν τι φάναι φανερῶς ἐν  ὀφθαλμοῖς   πάντων, οὐ μεμψόμεθα οὐδὲ αἰτιασόμεθα.
[4]   λεωφόροις ταῖς ἀτραποῖς καὶ  συντόμοις   ὁδοῖς· καὶ πλεῖν μέντοι δυνατὸν
[6]   μυρίων ἔνδον ἱερῶν ἁγνῶν ἐν  ἁγνοῖς   μενόντων χωρίοις· αὐτοῦ τε ἕνεκα
[9]   οἶμαι τοῖς ὁπωσοῦν ἕπεσθαι λόγῳ  δυναμένοις.   Οὐκ ἄρα τὴν ὠμοφαγίαν βδελύττεσθε
[6]   τούτοις τοῖς ἐν τοῖς ἑρμογλυφείοις  καθημένοις,   οὕστινας ἐργάζονται οἱ δημιουργοὶ σύριγγας
[15]   τούτοις μὲν ἠπίστεις ὑπὲρ ἀνδρὸς  λεγομένοις,   ὃν οἱ πάντες Ἕλληνες τότε
[11]   τὸ παράπαν οὐθὲν ἕπεσθαι τοῖς  νομιζομένοις   ὑπὸ τῶν πολλῶν εὖ τε
[6]   κυνικὴν φιλοσοφίαν ὁμοιοτάτην εἶναι τοῖς  Σειληνοῖς   τούτοις τοῖς ἐν τοῖς ἑρμογλυφείοις
[6]   ἰδεῖν τὸν Σωκράτη» χρήσομαι γὰρ  ἐκείνοις   ἐγὼ τοῖς ῥήμασιν, οἷς Ἀλκιβιάδης
[10]   κατὰ γὰρ τὸν Πρωταγόρου μῦθον  ἐκείνοις   μὲν φύσις ὥσπερ μήτηρ
[6]   μὲν γάρ τι καὶ ἐν  ἐκείνοις   οὐκ ἄχρηστον, κυνισμὸς δέ
[10]   μόνον τὸ σώματα καὶ ψυχὰςἔχειν  ἐκείνοις   παραπλησίας, ὥστε μηθὲν πλέον πολυπραγμονεῖν,
[11]   ὃς τὸ μὲν σῶμα τοῖς  πόνοις   ἀνέδην παρεῖχεν, ἵνα αὐτὸ {τὸ}
[4]   πλατείαις χρῆσθαι λεωφόροις ταῖς  ἀτραποῖς   καὶ συντόμοις ὁδοῖς· καὶ πλεῖν
[4]   ἐστιν τὸ τὴν ἐφικτὴν  ἀνθρώποις   γνῶσιν τῶν ὄντων περιποιήσασθαι, πρόδηλον
[7]   βίου παράδειγμα τὸ μέγιστον κατέλιπεν  ἀνθρώποις.   Ἐγὼ δὲ ὑπὲρ τῶν θεῶν
[11]   ἐρίζων, τοῦ δοκοῦντος δὲ τοῖς  ἀνθρώποις   εὐδαιμονεστάτου ζῶν καὶ ἔλεγε ζῆν
[11]   σοι δοκεῖ τῶν πάντων ἀγαθῶν  ἀνθρώποις   ἡγεῖσθαι, τούτων δὴ τῶν πολυθρυλλήτων,
[7]   πάντωνμὲν ἀγαθῶν θεοῖς, πάντων δὲ  ἀνθρώποις   ἡγεῖται» ὅλῃ, φασίν, ἐπιδράξασθαι τῇ
[10]   ἑαυτῶν εἶναι. Οὐκοῦν καὶ τοῖς  ἀνθρώποις   οὐχ ἑτέρωθί που τὴν εὐδαιμονίαν
[8]   ἥρως ἔργῳ κατεπλήξατο γελοίῳ μὲν  ἀνθρώποις   τοιούτοις, Οἷοι νῦν βροτοί εἰσιν»
[9]   φράσω. ~Τὴν σαρκοφαγίαν οἱ μὲν  ἀνθρώποις   ὑπολαμβάνουσι κατὰ φύσιν, οἱ δὲ
[1]   δεσπόταις, καὶ πένεσθαι τοῦ κρίνου  γυμνοτέροις   οὖσιν πλουτεῖν ὥσπερ νῦν·
[10]   σύνισμεν αὑτοῖς οὖσι τῶν ζῴων  ξυνετωτέροις·   κατὰ γὰρ τὸν Πρωταγόρου μῦθον
[5]   τινος ἐφιέμενοι ὁδοῖς ἐπὶ τοῦτο  διαφόροις   ἦλθον, ἀπόχρη τοσαῦτα νῦν εἰπεῖν.
[4]   γῆς ταῖς πλατείαις χρῆσθαι  λεωφόροις   ταῖς ἀτραποῖς καὶ συντόμοις
[8]   οἱ θεράποντες ἀνέλαβον ὀσμαῖς καὶ  μύροις   καὶ πέμμασιν· οὕτως κλεινὸς
[1]   Δία τρυφῶντάς τινας ἐν ταῖς  νόσοις   μᾶλλον τούτους αὐτοὺς ὑγιαίνοντας·
[15]   Μέγας Βασιλεὺς ὑπὸ τοῖς  ἐπιχρύσοις   ὀρόφοις ἐν τῇ μαλθακῇ κλίνῃ,
[9]   ἴσως αὑτοῦ Διογένης ἐν μὲν  τοῖς   ἄλλοις ἅπασιν ἀπαθοῦς, ὑπὸ δὲ
[15]   τὴν ἀγχίνοιαν καὶ τὴν ἐν  τοῖς   ἄλλοις ἅπασιν ἐλευθερίαν, αὐτάρκειαν, δικαιοσύνην,
[10]   ἡμῖν οὐδέν τι παραπλησία ψυχὴ  τοῖς   ἄλλοις ἐνέσπαρται ζῴοις, ἀλλ´ εἴτε
[7]   οὐκ ἐκείνῳ πρῶτον, ἀλλὰ καὶ  τοῖς   ἄλλοις ἔφη καὶ λέγει, πρόκειται
[6]   ἐστίν. ~Εἰ μὲν οὖν ἐπεποίητο  τοῖς   ἀνδράσι μετά τινος σπουδῆς, ἀλλὰ
[11]   οὐκ ἐρίζων, τοῦ δοκοῦντος δὲ  τοῖς   ἀνθρώποις εὐδαιμονεστάτου ζῶν καὶ ἔλεγε
[10]   καὶ ἑαυτῶν εἶναι. Οὐκοῦν καὶ  τοῖς   ἀνθρώποις οὐχ ἑτέρωθί που τὴν
[13]   τούτου φασὶ τοὺς Ἕλληνας ἐπιγράφειν  τοῖς   ἑαυτῶν οἴκοις ἐπὶ τῶν προπυλαίων·
[7]   ἀρχηγὸς τῆς φιλοσοφίας ὅσπερ, οἶμαι,  τοῖς   Ἕλλησι κατέστη τῶν καλῶν ἁπάντων
[6]   ὁμοιοτάτην εἶναι τοῖς Σειληνοῖς τούτοις  τοῖς   ἐν τοῖς ἑρμογλυφείοις καθημένοις, οὕστινας
[2]   ἠκούσαμεν ἐν κοινῷ καταθῶμεν σκοπεῖν  τοῖς   ἐπὶ τὸν βίον ἰοῦσι τοῦτον·
[15]   βέλτιον Μέγας Βασιλεὺς ὑπὸ  τοῖς   ἐπιχρύσοις ὀρόφοις ἐν τῇ μαλθακῇ
[2]   ἡμέτερον, οὔτι τοῖς ῥήμασιν ἀλλὰ  τοῖς   ἔργοις, οὐθὲν ἐμπόδιον γε
[6]   τοῖς Σειληνοῖς τούτοις τοῖς ἐν  τοῖς   ἑρμογλυφείοις καθημένοις, οὕστινας ἐργάζονται οἱ
[10]   οὖν ἡμῖν φύσις, ὥσπερ  τοῖς   ζῴοις, αὐτὸ τοῦτο ἀπέδωκε μόνον
[10]   τυγχάνῃ τέλους· ἀλλὰ καὶ ἐν  τοῖς   θεοῖς τοῦτό ἐστιν εὐδαιμονίας ὅρος
[3]   οὔτι φαυλότατον οὐδὲ ἀτιμότατον, ἀλλὰ  τοῖς   κρατίστοις ἐνάμιλλον, ὀλίγα πρότερον ὑπὲρ
[14]   τοῖς παραδείγμασι μόνον, ἀλλὰ καὶ  τοῖς   λόγοις. Ὅστις οὖν ἂν ἐθέλῃ
[11]   προσήκει τὸ παράπαν οὐθὲν ἕπεσθαι  τοῖς   νομιζομένοις ὑπὸ τῶν πολλῶν εὖ
[8]   οὗτος μὲν λόγος οὐ  τοῖς   νῦν προσήκει, διόπερ ἐπανακτέον ἐπὶ
[9]   τοιαῦτά τις ἐξετάζοι, πρόδηλον οἶμαι  τοῖς   ὁπωσοῦν ἕπεσθαι λόγῳ δυναμένοις. Οὐκ
[7]   ἕπεσθαι δόξαις, ἀλλὰ τὴν ἐν  τοῖς   οὖσιν ἀλήθειαν ἀνιχνεῦσαι. Φέρε οὖν,
[6]   ἐναντίον δέ, εἰ μὲν ἐφαίνετο  τοῖς   παλαιοῖς ὁμολογοῦντα, μήτοι ψευδομαρτυριῶν ἡμῖν
[14]   καὶ τοὺς συμπολιτευομένους ὠφέλησαν οὐ  τοῖς   παραδείγμασι μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖς
[11]   ὅσα πράττομεν, μὴ διὰ τὸ  τοῖς   πολλοῖς δοκεῖν σπουδαῖα πάντως
[12]   αἳ μυρίων κακῶν αἴτιαι γίνονται  τοῖς   πολλοῖς. Οὐκ οἶσθα ὅπως τοὺς
[11]   Διογένης, ὃς τὸ μὲν σῶμα  τοῖς   πόνοις ἀνέδην παρεῖχεν, ἵνα αὐτὸ
[14]   προκαλεῖσθαι καὶ τῆς ἀγέλης ἀμφισβητεῖν  τοῖς   προκατέχουσιν, ὡς μᾶλλον ἀξιώτερον προΐστασθαι.
[2]   καὶ τῶν δικαστηρίων οἱ κύνες  τοῖς   προπυλαίοις προσουροῦσιν, οὐ φροντὶς Ἱπποκλείδῃ»
[2]   τὸν λόγον τὸν ἡμέτερον, οὔτι  τοῖς   ῥήμασιν ἀλλὰ τοῖς ἔργοις, οὐθὲν
[6]   Σωκράτη» χρήσομαι γὰρ ἐκείνοις ἐγὼ  τοῖς   ῥήμασιν, οἷς Ἀλκιβιάδης ἐπαινῶν Σωκράτη.
[6]   τὴν κυνικὴν φιλοσοφίαν ὁμοιοτάτην εἶναι  τοῖς   Σειληνοῖς τούτοις τοῖς ἐν τοῖς
[10]   λοιπόν, ὥσπερ τὰ λοιπὰ ζῴα,  τοῖς   σωματικοῖς ἀρκεῖσθαι πλεονεκτήμασιν, ἐνταῦθά που
[6]   μὴ παριᾶσιν. μὲν γὰρ  τοῖς   τοιούτοις ἐντυχών, εἶτα τοῦτο οἰηθεὶς
[8]   δὲ αὐτοὺς καὶ κυβεύειν περὶ  τοῖς   φιλτάτοις» ὑπολαμβάνομεν, οὕτως ὑπεριδόντας τοῦ
[10]   τῶν πολλῶν δόξας· ἐπεὶ καὶ  τοῖς   φυτοῖς εὖ πράττειν συμβαίνει καὶ
[8]   αὐτοὺς καὶ κυβεύειν περὶ τοῖς  φιλτάτοις»   ὑπολαμβάνομεν, οὕτως ὑπεριδόντας τοῦ σώματος,
[3]   φαυλότατον οὐδὲ ἀτιμότατον, ἀλλὰ τοῖς  κρατίστοις   ἐνάμιλλον, ὀλίγα πρότερον ὑπὲρ αὐτῆς
[10]   εἰ ῥωμαλέα καὶ πρὸς τάχος  αὐτοῖς   πρὸς ἀλκὴν ὑπουργοῦντα προσγένοιτο,
[14]   οὐ τοῦτο ἦν τὸ προηγούμενον  αὐτοῖς   τέλος· ἀλλ´, ὅπερ ἔφην, ἐσκόπουν
[14]   αὐτοὶ μὲν εὐδαιμονήσωσιν, ἔμελε δὲ  αὐτοῖς   τῶν ἄλλων τοσοῦτον ὅσον ξυνίεσαν
[4]   διαφέρουσιν. Ἡγεῖται γὰρ ἴσως καὶ  αὐτοῖς   τῶν καλῶν τὸ αὑτοὺς γινώσκειν·
[3]   τοιοῦτον, τὸ δοκοῦν ἐργῶδες ἐν  αὐτοῖς   φεύγων· τὸ δ´ ὅλον ὁποῖα
[10]   Ἡμεῖς δὴ οὖν ἐπειδὴ σύνισμεν  αὑτοῖς   οὖσι τῶν ζῴων ξυνετωτέροις· κατὰ
[6]   παριᾶσιν. μὲν γὰρ τοῖς  τοιούτοις   ἐντυχών, εἶτα τοῦτο οἰηθεὶς εἶναι
[8]   ἔργῳ κατεπλήξατο γελοίῳ μὲν ἀνθρώποις  τοιούτοις,   Οἷοι νῦν βροτοί εἰσιν» οὐκ
[1]   τινας τῶν ἑταίρων εἰπεῖν ὡς  τούτοις   ἄμεινον ἦν οἰκέταις γενέσθαι μᾶλλον
[12]   καὶ γαστρὶ δουλεύοντα, καὶ οὐδὲ  τούτοις   ἁπλῶς ὥσπερ τὰ θηρία, πράγματα
[11]   λυτρούμεθα· καίτοι καὶ οἱ νόμοι  τούτοις   ἀποδεδώκασι τὴν ἐλευθερίαν σωθεῖσι καὶ
[3]   ἡμῶν ἐπινενόηται. Προσλιπαρῆσαι μὲν γὰρ  τούτοις   ἀποκνήσει αἰσχρὸν οἰόμενος τὸ τοιοῦτον,
[5]   δὲ καὶ μενούσας ἀεὶ καὶαἳ  τούτοις   εἰσὶν αἰτίαι τῆς ἀειγενεσίας. Ἀλλ´
[3]   διὰ τῆς θνητοειδοῦς μοίρας· πρὸς  τούτοις,   ἔφη, τὰ μεταξὺ τού〈 των
[6]   μὴ μετὰ παιδιᾶς, τὰ συγγράμματα,  τούτοις   ἐχρῆν ἑπόμενον ἐπιχειρεῖν ἕκαστα ὧν
[15]   αὐτὸν ἐλεεινὸν ἐνόμισας. Εἰ δὲ  τούτοις   μὲν ἠπίστεις ὑπὲρ ἀνδρὸς λεγομένοις,
[7]   τε ἐρεῖ καὶ ἔτι πρὸς  τούτοις   ὅλον ἡμῖν ἐπιτάξει διαρρήδην ἀναγνῶναι
[6]   φιλοσοφίαν ὁμοιοτάτην εἶναι τοῖς Σειληνοῖς  τούτοις   τοῖς ἐν τοῖς ἑρμογλυφείοις καθημένοις,
[10]   πολλῶν δόξας· ἐπεὶ καὶ τοῖς  φυτοῖς   εὖ πράττειν συμβαίνει καὶ μέντοι
[7]   νομοθέτης καὶ βασιλεύς, ἐν  Δελφοῖς   θεός, ὃν ἐπειδὴ μὴ θέμις
[5]   σύμφωνα. ~Οὐκοῦν μὲν ἐν  Δελφοῖς   θεὸς τὸ Γνῶθι σαυτὸν» προαγορεύει,
[15]   Μέγας Βασιλεὺς ὑπὸ τοῖς ἐπιχρύσοις  ὀρόφοις   ἐν τῇ μαλθακῇ κλίνῃ, ἤσθιε
[10]   παραπλησία ψυχὴ τοῖς ἄλλοις ἐνέσπαρται  ζῴοις,   ἀλλ´ εἴτε κατ´ οὐσίαν διαφέρουσα
[10]   ἡμῖν φύσις, ὥσπερ τοῖς  ζῴοις,   αὐτὸ τοῦτο ἀπέδωκε μόνον τὸ
[10]   πράττειν συμβαίνει καὶ μέντοι καὶ  ζῴοις   πᾶσιν, ὅταν τοῦ κατὰ φύσιν
[8]   τὸν στόμαχον καὶ ἀπόσιτοι γεγόνασιν,  ἄχρις   αὐτοὺς οἱ θεράποντες ἀνέλαβον ὀσμαῖς
[11]   φίλε, νομίσῃς εἶναι ἐλεύθερος,  ἄχρις   οὗ γαστὴρ ἄρχει σου καὶ
[13]   δότε γαστέρι, ἥτε μοι αἰεὶ  Χωρὶς   δουλοσύνης λιτὸν ἔθηκε βίον. Ὠφέλιμον
[3]   τῶν θεῶν εἰς ἀνθρώπους  δόσις   ἅμα φανοτάτῳ πυρὶ διὰ Προμηθέως
[9]   θηρίων, οἷς τοῦτο ἔνειμεν  φύσις,   ἀβλαβῶς αὐτὸ καὶ ἀνεπαχθῶς, μᾶλλον
[10]   οἷς αὐτὰ ἐξ ἀρχῆς  φύσις   ἐκόσμησε, ταῦτα εἰ ῥωμαλέα καὶ
[10]   Πρωταγόρου μῦθον ἐκείνοις μὲν  φύσις   ὥσπερ μήτηρ ἄγαν φιλοτίμως καὶ
[10]   Εἰ μὲν οὖν ἡμῖν  φύσις,   ὥσπερ τοῖς ζῴοις, αὐτὸ τοῦτο
[13]   ἀγάλματα μηδὲ τοὺς βωμούς, οἴεταί  τις   ἀθεότητος εἶναι σημεῖον, οὐκ ὀρθῶς
[8]   τι Πυθαγόρας ἔφη, οὐδὲ εἴ  τις   ἄλλος τῷ Πυθαγόρᾳ παραπλήσιος, ἀξιόπιστος
[10]   Πῶς οὖν οὐ γελοῖον εἴ  τις   ἄνθρωπος γεγονὼς ἔξω που τὴν
[12]   παντάπασι φαῦλον ἐν δεινῷ χειμῶσι·  Τίς   ἄρα δαίμων τοῦτον εἰς ταύτην
[9]   αὐτὰς ἑψήσῃ, κἂν ὑποτρίμμασι μυρίοις  τις   αὐτὰς καρυκεύσῃ· καὶ ταύτης αὐτὸν
[8]   δέ, νὴ τοὺς θεούς, εἴ  τις   αὐτὸ κατὰ τὴν Διογένους ἐξηγήσατο
[12]   φαρμακεῖς· τῶν Κυνικῶν εἴ πού  τις   γέγονε σπουδαῖος, ἐλεεινὸς δοκεῖ· μέμνημαι
[9]   τὴν σαρκοφαγίαν ὑπέλαβεν· εἰ δέ  τις   ἐντεῦθεν γένοιτο βλάβη, οὐχὶ τοῦτο
[9]   λαιμοῦ καὶ ἀηδίᾳ τὰ τοιαῦτά  τις   ἐξετάζοι, πρόδηλον οἶμαι τοῖς ὁπωσοῦν
[11]   τοῦτο οἴει κόλασιν μόνον εἴ  τις   ἐπανατεινόμενος τὴν βακτηρίαν καθίκοιτο τοῦ
[4]   πέλαγος μέσον» Μὴ δὲ τοῦτό  τις   ἡμῖν προφερέτω εἴ τινες τῶν
[4]   αὐτὴν πορευόμεθα. Ἐπεὶ καὶ ἄν  τις   θέλῃ τῶν ξένων ἢ, ναὶ
[5]   οἷόν τε τυχεῖν τὸν ἀγνοοῦντα  τίς   καὶ ὁποῖος πέφυκεν· γὰρ
[3]   ἔφη, τὸ Γνῶθι σαυτὸν» ὑπολάβοι  τις,   οὐδὲν διοίσει πρὸς τὸν λόγον·
[9]   ὡς, εἰ μὲν ἀπραγματεύτως ἐσθίων  τις   σάρκας, ὥσπερ οἶμαι τῶν ἄλλων
[13]   εἰς τὸ καὶ εἰ πάσχει  τις   τὰ τοιαῦτα ὅλως ἀγνοῆσαι, τοῦτο
[7]   καὶ ταὐτόν, εἰ γοῦν ἔροιτό  τις   τὸν σοφὸν Πλάτωνα τὸ Γνῶθι
[12]   εἶναι δοκεῖ σεμνότατον. ~Ἐπειδὴ γάρ  τις   τῶν νέων ἐν ὄχλῳ, παρόντος
[13]   γυμνασιῶν προσγίνεται. Ἵνα δὲ μή  τις   ὑπολάβῃ με ταῦτα ἄλλως λέγειν,
[15]   τὰ ἄλλα κατὰ τὸν Διογένη  γένηταίτις   σπουδαῖος, ἂν οὕτω φανῇ καὶ
[2]   κύνες τοῖς προπυλαίοις προσουροῦσιν, οὐ  φροντὶς   Ἱπποκλείδῃ» καὶ γὰρ οὐδὲ τῶν
[5]   ὁποῖος πέφυκεν· γὰρ ἀγνοῶν  ὅστις   ἐστίν, οὐκ εἴσεται δήπουθεν ὅτι
[8]   Διογένους σκοποῦμεν αὐτὸν τὸν κυνισμὸν  ὅστις   ἐστιν. Οὐκοῦν ἐπειδὴ σώματος μέρη
[14]   μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖς λόγοις.  Ὅστις   οὖν ἂν ἐθέλῃ κυνικὸς εἶναι
[14]   προκατέχουσιν, ὡς μᾶλλον ἀξιώτερον προΐστασθαι.  Ὅστις   οὖν κυνίζειν ἐθέλει μήτε τὸν
[11]   μάλιστα τῆς προαιρέσεως ἦν Διογένης,  ὃς   τὸ μὲν σῶμα τοῖς πόνοις
[7]   Διογένει προσήκειν. Τοῦτο γοῦν ἔοικεν  Οἰνόμαος   οὐκ ἀτόπως λέγειν κυνισμὸς
[4]   κατὰ τὸν Πύλιον γέροντα τέμνοντα  πέλαγος   μέσον» Μὴ δὲ τοῦτό τις
[7]   τὸ νόμισμα» πέφηνε γοῦν ἡμῖν  ἀρχηγὸς   τῆς φιλοσοφίας ὅσπερ, οἶμαι, τοῖς
[11]   ποιοῦσι τῶν οἰκετῶν, ἀλλὰ καὶ  λόγος   ἀρκεῖ πολλάκις καὶ ἀπειλή. Μήποτε
[9]   πολὺς περὶ τούτου διήνυσται  λόγος·   ἐθέλοντι οὖν σοι μὴ ῥᾳθυμεῖν
[2]   ἐμπόδιον γε ἡμέτερος οἴσει  λόγος·   εἰ δὲ ὑπὸ λιχνείας
[5]   ἀειγενεσίας. Ἀλλ´ οὗτος μὲν  λόγος   ἐστὶ μείζων. Ὅτι δὲ μία
[11]   ὅτι δὲ οὐκ ἐμὸς  λόγος   ἐστί, πρῶτον ἔργον ἐρῶ σοι
[9]   ὑπὲρ τοῦ πράγματος ἴσως βιαιότερος  λόγος,   ἕτερος δὲ οἰκειότερος τῷ κυνισμῷ,
[8]   ἀντίληψιν. Ἀλλ´ οὗτος μὲν  λόγος   οὐ τοῖς νῦν προσήκει, διόπερ
[10]   λέγεται γὰρ καὶ οὗτος  λόγος   περὶ τῆς ψυχῆς ὡς ἀληθὴς
[11]   διὰ τῆς φωνῆς οὑτοσὶ  λόγος   προϊὼν ἐξ ὀνομάτων καὶ ῥημάτων,
[15]   βίον. Εἰ μὲν οὖν  λόγος   τι πλέον ἐποίησεν, οὐκ ἐμὸν
[15]   καὶ φιλοπονία; Ἐκάθευδεν ἁνὴρ ἐπὶ  στιβάδος   ἐν τῷ πίθῳ βέλτιον
[7]   καλῶν ἁπάντων αἴτιος, τῆς  Ἑλλάδος   κοινὸς ἡγεμὼν καὶ νομοθέτης καὶ
[3]   εἰσὶ δὲ οἳ καὶ κατ´  εἶδος   ταῦτα διαφέρειν. Ἀλλὰ μήπω τοῦτο,
[3]   εὐπαρακολούθητον. Οὐκοῦν ἐπειδὴ τὸν κυνισμὸν  εἶδός   τι φιλοσοφίας εἶναι συμβέβηκεν, οὔτι
[3]   συγκεῖσθαι ἐκ θνητῆς καὶ ἀθανάτου  μερίδος.   ~Ὅτι μέν τοι καὶ τὸ
[3]   ἐξ ἡλίου μετὰ τῆς Ἑρμοῦ  μερίδος   οὐχ ἕτερόν ἐστι παρὰ τὴν
[3]   διὰ τῆς ἐνούσης ἡμῖν θείας  μερίδος,   τά τε θνητὰ διὰ τῆς
[11]   μικρὰ φαίνεται ἀνὴρ Ἄπολις, ἄοικος,  πατρίδος   ἐστερημένος, Οὐκ ὀβολόν, οὐ δραχμήν,
[8]   τοῦτο, ἐρεῖς, πρὸς τὴν τοῦ  πολύποδος   ἐδωδήν; Ἐγώ σοι φράσω. ~Τὴν
[9]   ὑπηρέτῃ τοῦ Πυθίου, τὴν τοῦ  πολύποδος   ἐδωδήν, κατεδήδοκας μυρίους ταρίχους, Ἰχθῦς
[1]   Ἀλλὰ καὶ τὴν ἐδωδὴν τοῦ  πολύποδος   κωμῳδεῖ καί φησι τὸν Διογένη
[13]   ἑαυτῶν οἴκοις ἐπὶ τῶν προπυλαίων·  Εἴσοδος   Κράτητι, Ἀγαθῷ Δαίμονι» ~Ἀλλ´ ἐπανίωμεν
[15]   ἐμὸν μᾶλλον σόν ἐστι  κέρδος·   εἰ δὲ μηδὲν περαίνομεν ἐκ
[5]   γὰρ ἡμεῖς ποτέ, τοῦτο  θεὸς   ἀεί· γελοῖον εἰ τὸν θεὸν
[7]   καὶ βασιλεύς, ἐν Δελφοῖς  θεός,   ὃν ἐπειδὴ μὴ θέμις ἦν
[5]   ~Οὐκοῦν μὲν ἐν Δελφοῖς  θεὸς   τὸ Γνῶθι σαυτὸν» προαγορεύει, Ἡράκλειτος
[15]   ἄλλα κατὰ τὸν Διογένη γένηταίτις  σπουδαῖος,   ἂν οὕτω φανῇ καὶ τοιοῦτόν
[14]   ἂν ἐθέλῃ κυνικὸς εἶναι καὶ  σπουδαῖος   ἀνήρ, αὑτοῦ πρότερον ἐπιμεληθείς, ὥσπερ
[12]   Κυνικῶν εἴ πού τις γέγονε  σπουδαῖος,   ἐλεεινὸς δοκεῖ· μέμνημαι γοῦν ἐγώ
[9]   Οὕτως εἶ μνήμων; Οὕτως εἶ  σπουδαῖος,   ὡς {ὁ} τοῦτο ὀνειδίζων τῷ
[9]   παράνομον οὐδὲ ἀσύνηθες ὑμῖν  γενναῖος   εἰργάσατο Διογένης, εἰ μὴ τῷ
[4]   καὶ μέντοι καὶ περὶ τοῦ  Διὸς   Ἀλλὰ Ζεὺς πρότερος γεγόνει καὶ
[10]   ἡμῖν δὲ ἀντὶ πάντων ἐκ  Διὸς   νοῦς ἐδόθη· τὴν εὐδαιμονίαν
[3]   τὸ δυνατόν» εἴθ´, ὅπερ  Πύθιος   ἔφη, τὸ Γνῶθι σαυτὸν» ὑπολάβοι
[6]   τοῦτο οἰηθεὶς εἶναι τὴν πόλιν  ἄθλιος   μὲν ἀποφυγών, ἀθλιώτερος δὲ κάτω
[7]   φιλοσοφίας, ὥς που καὶ  δαιμόνιός   φησιν Ἰάμβλιχος, ἀλλὰ καὶ τοὺς
[14]   χρηστέον αὐτῷ πρῶτον ὁπόσου πέφυκεν  ἄξιος   ἐπιδειξαμένῳ, ὥσπερ οἶμαι Κράτης καὶ
[7]   ἀπόχρη τὰ ἔργα, διὰ τοῦτο  ἄξιός   ἐστιν ὑφ´ ὑμῶν ἀκούειν κακῶς;
[8]   ἀνθρώπινον ἀμήχανον εἶναι, πότερον οὐ  γελοῖός   ἐστινὁ μέρη νομίσας ὄνυχας
[5]   τυχεῖν τὸν ἀγνοοῦντα τίς καὶ  ὁποῖος   πέφυκεν· γὰρ ἀγνοῶν ὅστις
[11]   ἐστιν ὡς ἀληθῶς δοῦλος, οὗ  κύριός   ἐστιν ἕτερος προσαναγκάσαι πράττειν ὅτι
[8]   εἴ τις ἄλλος τῷ Πυθαγόρᾳ  παραπλήσιος,   ἀξιόπιστος ἐδόκει τῷ Διογένει· τὸν
[1]   ἀρρωστίαν, ἄλλως τε κἂν  πλούσιος.   Ἐθεασάμην τοι καὶ αὐτὸς νὴ
[7]   οὖν τῶν ἄλλων ἀγαθῶν ἡμῖν  αἴτιος   κατέστη, οὕτω δὲ καὶ τούτου
[7]   Ἕλλησι κατέστη τῶν καλῶν ἁπάντων  αἴτιος,   τῆς Ἑλλάδος κοινὸς ἡγεμὼν
[9]   φίλας θ´ ὅτι χεῖρας ἵκοιτο»  Αἰγύπτιός   γε ὤν, οὐ τῶν ἱερέων,
[13]   ἐθέλω συνάγειν κλυτά, κανθάρου οἶτον,  Μύρμηκός   τ´ ἄφενος χρήματα μαιόμενος, Ἀλλὰ
[15]   συνετωτάτου Ζήνωνος καθηγεμών, οὓς οὐκ  εἰκὸς   ἦν ἅπαντας ἀπατηθῆναι περὶ ἀνδρὸς
[1]   δὴ τὸ τῆς παροιμίας· ἀνὴρ  κυνικὸς   Διογένη φησὶ κενόδοξον, καὶ ψυχρολουτεῖν
[14]   λόγοις. Ὅστις οὖν ἂν ἐθέλῃ  κυνικὸς   εἶναι καὶ σπουδαῖος ἀνήρ, αὑτοῦ
[11]   σοι μικρὰ φαίνεται ἀνὴρ Ἄπολις,  ἄοικος,   πατρίδος ἐστερημένος, Οὐκ ὀβολόν, οὐ
[14]   τοῦτο ἦν τὸ προηγούμενον αὐτοῖς  τέλος·   ἀλλ´, ὅπερ ἔφην, ἐσκόπουν ὅπως
[7]   τοῦ βίου σκοπὸς ἦν καὶ  τέλος   αὑτοὺς οἶμαι γνῶναι καὶ τῶν
[5]   γὰρ ὁμολογουμένως ζῆν τῇ φύσει  τέλος   ἐποιήσαντο, οὗπερ οὐχ οἷόν τε
[9]   διέλθοιμι. Ἀπάθειαν γὰρ ποιοῦνται τὸ  τέλος·   τοῦτο δὲ ἴσον ἐστὶ τῷ
[10]   φιλοσοφίας σκοπὸς μέν ἐστι καὶ  τέλος,   ὥσπερ δὴ καὶ πάσης φιλοσοφίας,
[8]   Πυθαγόρας ἔφη, οὐδὲ εἴ τις  ἄλλος   τῷ Πυθαγόρᾳ παραπλήσιος, ἀξιόπιστος ἐδόκει
[11]   γένος καὶ σώματος ἰσχὺς καὶ  κάλλος   καὶ πάντα ἁπλῶς τὰ τοιαῦτα
[11]   ἀλλ´ ἐκεῖνός ἐστιν ὡς ἀληθῶς  δοῦλος,   οὗ κύριός ἐστιν ἕτερος προσαναγκάσαι
[11]   ἑνὸς κρείττους, ὅτι δὲ οὐκ  ἐμὸς   λόγος ἐστί, πρῶτον ἔργον
[9]   εἶναι μαλθακά, τὰ δὲ σκληρότερα.  Ἄναιμος   γοῦν ἐστι καὶ πολύπους ὥσπερ
[12]   τούτων οὐκ ἀτιμαστέοι· ἔρωτα λύει  λιμός,   εἰ δὲ τούτῳ χρῆσθαι μὴ
[9]   τῶν παμφάγων, οἷς πάντα ἐσθίειν  νόμος   ὡς λάχανα χόρτου» Γνωρίζεις, οἶμαι,
[7]   κυνισμὸς οὔτε ἀντισθενισμός ἐστιν οὔτε  διογενισμός»   Λέγουσι μὲν γὰρ οἱ γενναιότεροι
[7]   ἀτόπως λέγειν κυνισμὸς οὔτε  ἀντισθενισμός   ἐστιν οὔτε διογενισμός» Λέγουσι μὲν
[6]   ἐν ἐκείνοις οὐκ ἄχρηστον,  κυνισμὸς   δέ ἐστιν ἕτερον, ὡς αὐτίκα
[7]   Οἰνόμαος οὐκ ἀτόπως λέγειν  κυνισμὸς   οὔτε ἀντισθενισμός ἐστιν οὔτε διογενισμός»
[10]   προσήκει πολυπραγμονεῖν· οὐδὲ ἀετὸς οὐδὲ  πλάτανος   οὐδὲ ἄλλο τι τῶν ὄντων
[11]   μιαροὶ καὶ τῶν θηρίων οὐδὲ  ἑνὸς   κρείττους, ὅτι δὲ οὐκ ἐμὸς
[5]   καὶ πάντες, ὡς ἔπος εἰπεῖν,  ἑνός   τινος ἐφιέμενοι ὁδοῖς ἐπὶ τοῦτο
[11]   τὰ χρήματα καὶ πλοῦτος καὶ  γένος   καὶ σώματος ἰσχὺς καὶ κάλλος
[10]   τὴν εὐδαιμονίαν περιεργάσοιτο, πλοῦτον καὶ  γένος   καὶ φίλων δύναμιν καὶ πάντα
[8]   τρίχες, ὄνυχες, ῥύπος, τοιούτων περιττωμάτων  γένος,   ὧν ἄνευ σῶμα ἀνθρώπινον ἀμήχανον
[15]   Πρότερον μέντοι τὴν Διογένους ἡμῖν  ἐπιδειξάμενος   εὐμάθειαν καὶ τὴν ἀγχίνοιαν καὶ
[14]   τῶν φίλων ἑστίας, ἄκλητος καὶ  κεκλημένος,   διαλλάσσων τοὺς οἰκειοτάτους ἀλλήλοις, εἴποτε
[11]   φαίνεται ἀνὴρ Ἄπολις, ἄοικος, πατρίδος  ἐστερημένος,   Οὐκ ὀβολόν, οὐ δραχμήν, οὐκ
[13]   οἶτον, Μύρμηκός τ´ ἄφενος χρήματα  μαιόμενος,   Ἀλλὰ δικαιοσύνης μετέχειν καὶ πλοῦτον
[3]   μὲν γὰρ τούτοις ἀποκνήσει αἰσχρὸν  οἰόμενος   τὸ τοιοῦτον, τὸ δοκοῦν ἐργῶδες
[9]   ἴσον ἐστὶ τῷ θεὸν γενέσθαι.  Αἰσθανόμενος   οὖν ἴσως αὑτοῦ Διογένης ἐν
[11]   οἴει κόλασιν μόνον εἴ τις  ἐπανατεινόμενος   τὴν βακτηρίαν καθίκοιτο τοῦ οἰκέτου;
[13]   ἐννοιῶν. Ἀπερυθριάτω δὲ μηδαμῶς, ἀλλ´  ἑπόμενος   τῷ λόγῳ πρότερον μὲν αὑτῷ
[1]   ποιοῦνται· ἀνὴρ δὲ τοῦ κρύους  ἀνεχόμενος   καὶ θάλπος καρτερῶν οὐχὶ καὶ
[7]   κρεῖττόν ἐστιν, ἐπεὶ καὶ Πλάτων  ἐξομνύμενος   φαίνεται τὰ ξυγγράμματα. Οὐ γάρ
[8]   ὥσπερ αἱ γραφαὶ τῶν ἀνδρῶν,  ἀπομιμούμενος   εἶθ´ μηδὲ αὐτὸς ἀξιάγαστον
[1]   καὶ ψυχρολουτεῖν οὐ βούλεται, σφόδρα  ἐρρωμένος   τὸ σῶμα καὶ σφριγῶν καὶ
[13]   κλυτά, κανθάρου οἶτον, Μύρμηκός τ´  ἄφενος   χρήματα μαιόμενος, Ἀλλὰ δικαιοσύνης μετέχειν
[13]   ὀλίγα σοι παραγράψω· Μνημοσύνης καὶ  Ζηνὸς   Ὀλυμπίου ἀγλαὰ τέκνα, Μοῦσαι Πιερίδες,
[12]   εἴ πού τις γέγονε σπουδαῖος,  ἐλεεινὸς   δοκεῖ· μέμνημαι γοῦν ἐγώ ποτε
[12]   συμφοράν, ὑφ´ ἧς αὐτὸς μὲν  ἐλεεινός,   ἐλεεινότεροι δὲ οἱ πατέρες αὐτοῦ,
[11]   ἀποφῆναι τὸν λυτρωθέντα δοῦλον, ἀλλ´  ἐκεῖνός   ἐστιν ὡς ἀληθῶς δοῦλος, οὗ
[1]   ὑπουργίας οὕτως οὐθὲν ᾤετο δεινὸν  ἐκεῖνος   οὐδὲ ἀλγεινὸν τὸν θάνατον. Ἀλλ´
[12]   καὶ τοῦ Διογένους, ἀπέπαρδεν, ἐπάταξεν  ἐκεῖνος   τῇ βακτηρίᾳ φάς· Εἶτα,
[13]   θεῖον, ὥσπερ Διογένης. Ἐπείσθη γοῦν  ἐκεῖνος   τῷ Πυθίῳ, καὶ οὐ μετεμέλησεν
[8]   μύροις καὶ πέμμασιν· οὕτως  κλεινὸς   ἥρως ἔργῳ κατεπλήξατο γελοίῳ μὲν
[7]   ἁπάντων αἴτιος, τῆς Ἑλλάδος  κοινὸς   ἡγεμὼν καὶ νομοθέτης καὶ βασιλεύς,
[6]   γὰρ θρυλλούμεναι Διογένους τραγῳδίαι Φιλίσκου  τινὸς   Αἰγινήτου λέγονται εἶναι, καὶ εἰ
[4]   Λωτοφάγων ἡδονῆς δόξης  τινος   ἄλλου δελεασθέντες, ἀπελείφθησαν τοῦ πρόσω
[5]   πάντες, ὡς ἔπος εἰπεῖν, ἑνός  τινος   ἐφιέμενοι ὁδοῖς ἐπὶ τοῦτο διαφόροις
[6]   οὖν ἐπεποίητο τοῖς ἀνδράσι μετά  τινος   σπουδῆς, ἀλλὰ μὴ μετὰ παιδιᾶς,
[1]   τὸ σκῆπτρον ἐκεῖθεν παραλαβόντες ὑπὸ  μείζονος   σοφίας ἴσμεν ὅτι χαλεπὸν
[5]   καὶ καθαρὸν τῆς ἐλευθερίας τοῦ  κυνός,   ἐσκέπασαν αὐτόν, ὥσπερ οἶμαι, παραπετάσμασιν
[15]   τοῦ σωφρονεστάτου καὶ συνετωτάτου  Ζήνωνος   καθηγεμών, οὓς οὐκ εἰκὸς ἦν
[15]   μετὰ Σωκράτη καὶ Πυθαγόραν ἐπὶ  Πλάτωνος   καὶ Ἀριστοτέλους, οὗ γέγονεν ἀκροατὴς
[12]   φιλοσόφων θρυλλοῦντες; Οἱ Πυθαγόρου καὶ  Πλάτωνος   καὶ Ἀριστοτέλους χορευταὶ γνήσιοι γόητες
[7]   τὰ ξυγγράμματα. Οὐ γάρ ἐστι  Πλάτωνος»   φησί, ξύγγραμμα οὐθὲν οὔτ´ ἔσται,
[5]   τέ ἐστι καὶ πάντες, ὡς  ἔπος   εἰπεῖν, ἑνός τινος ἐφιέμενοι ὁδοῖς
[15]   κατὰ φύσιν, τὰ δέ, ὡς  ἔπος   εἰπεῖν, οὐθενί, πάντα δὲ ἐκ
[1]   δὲ τοῦ κρύους ἀνεχόμενος καὶ  θάλπος   καρτερῶν οὐχὶ καὶ τῶν νοσούντων
[7]   καὶ Κράτητα, οἷς τοῦ βίου  σκοπὸς   ἦν καὶ τέλος αὑτοὺς οἶμαι
[10]   ἀπόχρη. ~Τῆς κυνικῆς δὲ φιλοσοφίας  σκοπὸς   μέν ἐστι καὶ τέλος, ὥσπερ
[8]   ἄλλα γε ἐπισυμβαίνει, τρίχες, ὄνυχες,  ῥύπος,   τοιούτων περιττωμάτων γένος, ὧν ἄνευ
[10]   οὖν οὐ γελοῖον εἴ τις  ἄνθρωπος   γεγονὼς ἔξω που τὴν εὐδαιμονίαν
[3]   ζῷα δὲ ψυχῆς, δὲ  ἄνθρωπος   καὶ λογικῆς ψυχῆς. Εἰσὶ μὲν
[8]   καὶ νοήσαντες, ὡς οἰκεῖόν ἐστιν  ἄνθρωπος   φύσει πράξει καὶ ἐπιστήμῃ. Εἰ
[3]   οὐκ ἀρκέσει μόνον ὡς ἔστιν  ἄνθρωπος   ψυχὴ χρωμένη σώματι μαθεῖν, ἀλλὰ
[11]   ἐλευθερίας ἔθιγες οὐδὲ ἐγεύσω τοῦ  νέκταρος,   Οὐ μὰ τὸν ἐν στέρνοισιν
[13]   τούτων γράφειν, ἔχω πλείονα τοῦ  ἀνδρός.   Ἐντυχὼν δὲ τῷ Χαιρωνικῷ Πλουτάρχῳ
[7]   δὲ νῦν φερόμενά ἐστι Σωκράτους,  ἀνδρὸς   καλοῦ καὶ νέου. ~Τί οὖν
[15]   δὲ τούτοις μὲν ἠπίστεις ὑπὲρ  ἀνδρὸς   λεγομένοις, ὃν οἱ πάντες Ἕλληνες
[15]   εἰκὸς ἦν ἅπαντας ἀπατηθῆναι περὶ  ἀνδρὸς   οὕτω φαύλου ὁποῖον σὺ διακωμῳδεῖς,
[15]   καὶ πολυπράγμονες, ἔγνως ἂν ὅπως  Ἀλέξανδρος   ἀγασθῆναι λέγεται τὴν Διογένους μεγαλοψυχίαν·
[15]   τὸν Δαρεῖον, ὡς Μακεδὼν  Ἀλέξανδρος.   Εἰ σμικρὰ τὰς βίβλους ἀνελίττων
[15]   καὶ πορρωτέρω προῆλθες τῆς ἐμπειρίας  τἀνδρός.   Τίνα γὰρ οὐκ ἐξέπληξε τῶν
[11]   οὖν, φίλε, νομίσῃς εἶναι  ἐλεύθερος,   ἄχρις οὗ γαστὴρ ἄρχει σου
[8]   Συλλέγουσα γάρ, φασί, τὰ κατὰ  μέρος   αἰσθήματα καὶ συνέχουσα τῇ μνήμῃ
[9]   τοῦ πράγματος ἴσως βιαιότερος λόγος,  ἕτερος   δὲ οἰκειότερος τῷ κυνισμῷ, εἰ
[11]   ἀληθῶς δοῦλος, οὗ κύριός ἐστιν  ἕτερος   προσαναγκάσαι πράττειν ὅτι ἂν κελεύῃ,
[2]   ἔργοις, οὐθὲν ἐμπόδιον γε  ἡμέτερος   οἴσει λόγος· εἰ δὲ ὑπὸ
[9]   τοιοῦτος ὑπὲρ τοῦ πράγματος ἴσως  βιαιότερος   λόγος, ἕτερος δὲ οἰκειότερος τῷ
[9]   ἴσως βιαιότερος λόγος, ἕτερος δὲ  οἰκειότερος   τῷ κυνισμῷ, εἰ περὶ τοῦ
[15]   εἶδον· σύ τε ἐκείνων εἶναι  σεμνότερος   ἐθέλων ἀπεπλανήθης τοσοῦτον τῆς Διογένους
[4]   περὶ τοῦ Διὸς Ἀλλὰ Ζεὺς  πρότερος   γεγόνει καὶ πλείονα ᾔδει» ἐπιστήμῃ
[6]   τὴν πόλιν ἄθλιος μὲν ἀποφυγών,  ἀθλιώτερος   δὲ κάτω μείνας, ἐξὸν ὑπερβάντα
[4]   τῶν νομιζομένων ἀγαθῶν, ἀλλ´ ὅπερ  Ὅμηρός   φησι θεοὶ δέ τε πάντα
[10]   τοῖς θεοῖς τοῦτό ἐστιν εὐδαιμονίας  ὅρος   τὸ ἔχειν αὐτοὺς ὥσπερ πεφύκασι
[10]   οὐσίαν διαφέρουσα εἴτε οὐσίᾳ μὲν  ἀδιάφορος,   ἐνεργείᾳ δὲ μόνῃ κρείττων, ὥσπερ
[15]   τραπέζας, ἐλούετο θερμῷ τὸ σῶμα  πρὸς   ἀέρα ξηραίνων ἀντὶ τῶν ὀθονίων,
[11]   ἀπερυθριᾶν· ἔχουσι γὰρ ἄνθρωποι φύσει  πρὸς   ἀλήθειαν οἰκείως· ἀνδρὶ δὲ ἤδη
[10]   καὶ πρὸς τάχος αὐτοῖς  πρὸς   ἀλκὴν ὑπουργοῦντα προσγένοιτο, μάλιστα ἂν
[3]   καὶ πάντων ἁπλῶς ὧν δεῖται  πρὸς   διαμονήν. Ἐπιβλέψει δὲ τὸ μετὰ
[3]   τεχνῶν ἐνίων, ὑφ´ ὧν βοηθεῖται  πρὸς   διαμονὴν τὸ σῶμα, οἷον ἰατρικῆς,
[9]   Καὶ τούτῳ δὲ ἴσως διαφέρεσθε  πρὸς   ἐκεῖνον ὅτι μὲν ἁπλῶς
[11]   οἵ τε τοῦ παρασχεῖν τὰ  πρὸς   ἡδονὴν καὶ ταῦτα ἀποκωλῦσαι κύριοι,
[3]   παντάπασιν ἀγνοήσει, ἐπεὶ καὶ αὐτὰ  πρὸς   κολακείαν τοῦ παθητικοῦ τῆς ψυχῆς
[12]   γοῦν ἐγώ ποτε τροφέως εἰπόντος  πρός   με, ἐπειδὴ τὸν ἑταῖρον εἶδεν
[11]   φησιν εἰς εὐδαιμονίας λόγον ἐλαττοῦσθαι,  πρὸς   μὲν τοὺς θεοὺς οὐκ ἐρίζων,
[11]   τοῦτό φημι ὡς ἀπερυθριᾶσαι χρὴ  πρὸς   πάντας καὶ πράττειν τὰμὴ πρακτέα·
[11]   καὶ πολυκέφαλον θηρίον, πότερον χρὴ  πρὸς   τὰς δόξας τῶν πολλῶν ἀτενῶς
[6]   σπουδάζοντας τοὺς ἀνθρώπους· μὴ δὴ  πρὸς   τὰς παιδιὰς αὐτῶν ἀποβλέπωμεν, ὥσπερ
[7]   θεῶν ἔκγονε, τίνα τρόπον χρὴ  πρὸς   τὰς τῶν πολλῶν διακεῖσθαι δόξας,
[12]   τελειότατον ἐλθεῖν τῶν παλαισμάτων, ἀποδυσάμενον  πρὸς   τὰς τῶν πολλῶν δόξας, αἳ
[10]   ζῆν κατὰ φύσιν, ἀλλὰ μὴ  πρὸς   τὰς τῶν πολλῶν δόξας· ἐπεὶ
[10]   ἐκόσμησε, ταῦτα εἰ ῥωμαλέα καὶ  πρὸς   τάχος αὐτοῖς πρὸς ἀλκὴν
[5]   καὶ τῇ χρηματιστικῇ καὶ τῇ  πρὸς   τὴν γυναῖκα συνόδῳ καὶ παιδοτροφίᾳ,
[8]   ἐπιστήμῃ. Εἰ δὲ τῆς φυσικῆς  πρὸς   τὴν θεωρίαν ἐξέκλιναν, οὐδὲν τοῦτο
[8]   ἐπεποίητο. Τί δῆτα τοῦτο, ἐρεῖς,  πρὸς   τὴν τοῦ πολύποδος ἐδωδήν; Ἐγώ
[1]   ἐτρύφων. Ὅθεν μοι καὶ παρέστη  πρός   τινας τῶν ἑταίρων εἰπεῖν ὡς
[5]   καὶ ὅτου δεῖ τῷ σιδήρῳ  πρὸς   τὸ δύνασθαι τὸ ἑαυτοῦ πράττειν·
[13]   ἀνθρωπίνων, ἀλλὰ εὐλαβὴς μὲν τὰ  πρὸς   τὸ θεῖον, ὥσπερ Διογένης. Ἐπείσθη
[7]   τῆς δόξης ὑπεροψία καὶ  πρὸς   τὸν ζῆλον τῆς ἀρετῆς ξύμπνοια·
[3]   σαυτὸν» ὑπολάβοι τις, οὐδὲν διοίσει  πρὸς   τὸν λόγον· ἅπαντα γὰρ ταῦτα
[8]   τὴν θεωρίαν ἐξέκλιναν, οὐδὲν τοῦτο  πρὸς   τὸν λόγον. Ἐπεὶ καὶ Σωκράτης
[3]   θνητὰ διὰ τῆς θνητοειδοῦς μοίρας·  πρὸς   τούτοις, ἔφη, τὰ μεταξὺ τού〈
[7]   ταὐτά τε ἐρεῖ καὶ ἔτι  πρὸς   τούτοις ὅλον ἡμῖν ἐπιτάξει διαρρήδην
[8]   ὀφθαλμούς, ἀκοάς; Ὑπουργεῖ γὰρ ταῦτα  πρὸς   φρόνησιν εἴτε ἐγκατορωρυγμένῃ τῇ ψυχῇ,
[9]   τοιοῦτο. Ἐπεὶ πρὸ τῆς Θεσμοφόρου  {Δήμητρος}   εἰ σαρκῶν ἑψημένων ἁπτόμεθα, τοῦ
[11]   ἄρχει σου καὶ τὰ ἔνερθεν  γαστρὸς   οἵ τε τοῦ παρασχεῖν τὰ
[11]   ἔχων» ἀλλ´ οὐδὲ μάζαν, ἧς  Ἐπίκουρος   εὐπορῶν οὐδὲ τῶν θεῶν φησιν
[9]   μὴ κατεργασθὲν δὲ ὑπὸ τοῦ  πυρὸς   μυσαρὸν ἴσως καὶ βδελυρόν; Οὕτως
[6]   ἕκαστα ὧν διανοούμεθα περὶ τοῦ  πράγματος   ἐξετάζειν· τὸ ἐναντίον δέ, εἰ
[9]   ἂν εἴη τοιοῦτος ὑπὲρ τοῦ  πράγματος   ἴσως βιαιότερος λόγος, ἕτερος δὲ
[14]   καὶ διδασκαλείων ἐνδεεῖ ἄκαρτος καὶ  ἀγράμματος,   ἀλλὰ τὸν λόγον ἀντὶ τοῦ
[11]   πρακτέα, τοὺς δὲ ἐκ τοῦ  σώματος   ἐμπίπτοντας τῇ ψυχῇ θορύβους, οἷα
[12]   τὴν γαστέρα θεραπεύειν καὶ τοῦ  σώματος   ἕνεκα πάντα ὑπομένειν πόνον καὶ
[11]   καὶ πλοῦτος καὶ γένος καὶ  σώματος   ἰσχὺς καὶ κάλλος καὶ πάντα
[3]   ψυχῆς, εἴσεται δὲ καὶ περὶ  σώματος.   Καὶ τοῦτο οὐκ ἀρκέσει μόνον
[8]   κυνισμὸν ὅστις ἐστιν. Οὐκοῦν ἐπειδὴ  σώματος   μέρη μέν ἐστιν, οἷον ὀφθαλμοί,
[3]   δὲ αὖθις τὰς ἀρχὰς τοῦ  σώματος   σκέψαιτο, εἴτε σύνθετον εἴτε ἁπλοῦν
[3]   φυτὰ δὲ ἤδη καὶ τοῦ  σώματος,   τὰ ζῷα δὲ ψυχῆς,
[8]   φιλτάτοις» ὑπολαμβάνομεν, οὕτως ὑπεριδόντας τοῦ  σώματος,   ὡς Σωκράτης ἔφη λέγων
[9]   δὲ καὶ μετὰ τῆς τοῦ  σώματος   ὠφελείας ἐργάζοιτο, κατὰ φύσιν εἶναι
[1]   σοφίας ἴσμεν ὅτι χαλεπὸν  θάνατος,   καὶ τὸ νοσεῖν δεινότερον αὐτοῦ
[1]   ἐπίσταται σαφῶς ὅτι κακὸν  θάνατος.   Τοῦτο δὲ ἀγνοεῖν ὑπελάμβανεν
[9]   ἐνόμισεν, ἀλλ´ ἀφεκτέον εἶναι κατὰ  κράτος   αὐτοῦ. Εἷς μὲν οὖν ἂν
[10]   εὐδαιμονίαν ἀποκεκρυμμένην προσήκει πολυπραγμονεῖν· οὐδὲ  ἀετὸς   οὐδὲ πλάτανος οὐδὲ ἄλλο τι
[14]   ἐπὶ τὰς τῶν φίλων ἑστίας,  ἄκλητος   καὶ κεκλημένος, διαλλάσσων τοὺς οἰκειοτάτους
[13]   δὲ τῷ Χαιρωνικῷ Πλουτάρχῳ τὸν  Κράτητος   ἀναγράψαντι βίον οὐθὲν ἐκ παρέργου
[13]   ἄλλως λέγειν, ἐκ τῶν παιγνίων  Κράτητος   ὀλίγα σοι παραγράψω· Μνημοσύνης καὶ
[12]   ῥᾴδιον, οἱ Διογένους νόμοι καὶ  Κράτητος   ὑπὲρ τούτων οὐκ ἀτιμαστέοι· ἔρωτα
[13]   μηδὲ τοὺς βωμούς, οἴεταί τις  ἀθεότητος   εἶναι σημεῖον, οὐκ ὀρθῶς νομίζει·
[5]   θεὸς τὸ Γνῶθι σαυτὸν» προαγορεύει,  Ἡράκλειτος   δὲ ἐδιζησάμην ἐμεωυτόν» ἀλλὰ καὶ
[14]   οὐ μετὰ πικρίας, ἀλλὰ μετὰ  χάριτος,   οὐχ ἵνα συκοφαντεῖν δοκῇ τοὺς
[6]   ποιήσαντες· ἐγέλα τοι, φασί, καὶ  Δημόκριτος   ὁρῶν σπουδάζοντας τοὺς ἀνθρώπους· μὴ
[8]   πολλῶν καὶ ποικίλων, τῶν  ἐκτὸς   ποιεῖται τὴν ἀντίληψιν, οὐδὲν δυνατὸν
[10]   πάντα ἁπλῶς τὰ τοιαῦτα τοῦ  παντὸς   ἄξια νομίζων; Εἰ μὲν οὖν
[7]   ἄξιον; εὖ οἶδα ὅτι τοῦ  παντὸς»   φήσειε, καὶ λέγει δὲ ἐν
[8]   ἐγκράτειαν, ἀτυφίαν, ἐλευθερίαν, ἔξω γενόμενοι  παντὸς   φθόνου, δειλίας, δεισιδαιμονίας. Ἀλλ´ οὐχ
[1]   θεοῦ ταῖς θεριναῖς τροπαῖς ἤδη  προσιόντος.   Ἀλλὰ καὶ τὴν ἐδωδὴν τοῦ
[12]   μέμνημαι γοῦν ἐγώ ποτε τροφέως  εἰπόντος   πρός με, ἐπειδὴ τὸν ἑταῖρον
[12]   τις τῶν νέων ἐν ὄχλῳ,  παρόντος   καὶ τοῦ Διογένους, ἀπέπαρδεν, ἐπάταξεν
[11]   τοὺς θεοὺς οὐκ ἐρίζων, τοῦ  δοκοῦντος   δὲ τοῖς ἀνθρώποις εὐδαιμονεστάτου ζῶν
[11]   δίχα τῆς ἐλευθερίας, οὐ τοῦ  δοκοῦντος   εὐτυχηκέναι, τοῦ κτησαμένου δὲ αὐτόν
[7]   μόνον δύο ταῦτα τοῦ Πυθίου  παραινοῦντος   ἀκοῦσαι, τὸ Γνῶθι σαυτὸν» καὶ
[13]   Οἰνόμαον κύων ἀναιδὴς μηδὲ  ἀναίσχυντος   μηδὲ ὑπερόπτης πάντων ὁμοῦ θείων
[9]   τοιαύτης ἐδωδῆς μόνον θραττομένου καὶ  ναυτιῶντος   καὶ δόξῃ κενῇ μᾶλλον
[14]   βαδίζῃ κουρείων καὶ διδασκαλείων ἐνδεεῖ  ἄκαρτος   καὶ ἀγράμματος, ἀλλὰ τὸν λόγον
[8]   τις ἄλλος τῷ Πυθαγόρᾳ παραπλήσιος,  ἀξιόπιστος   ἐδόκει τῷ Διογένει· τὸν γὰρ
[8]   ἀνδρῶν, ἀπομιμούμενος εἶθ´ μηδὲ  αὐτὸς   ἀξιάγαστον ὑπολαμβάνεις, τοῦτο εὐδοκιμεῖν οἴει
[8]   τοὺς πόνους ὑπέμειναν τούτους; Ὡς  αὐτὸς   εἶπας, κενοδοξίας ἕνεκα· καὶ γὰρ
[8]   ὠμὰ προσφερόμενοι σαρκία; Καίτοι οὐδὲ  αὐτὸς   ἐπαινέτης εἶ. Τὸν γοῦν τοιούτου
[5]   εἴπερ ἑαυτὸν ἀγνοοίη· πάντα γὰρ  αὐτός   ἐστιν, εἴπερ ἐν ἑαυτῷ καὶ
[12]   περιέτρεψε τὴν συμφοράν, ὑφ´ ἧς  αὐτὸς   μὲν ἐλεεινός, ἐλεεινότεροι δὲ οἱ
[1]   πλούσιος. Ἐθεασάμην τοι καὶ  αὐτὸς   νὴ Δία τρυφῶντάς τινας ἐν
[15]   αἱ Μοῦσαι, μᾶλλον δὲ καὶ  αὐτὸς   ὁπόσα πρόσθεν ἐγνώκεις, ἡμῖν δὲ
[13]   {τοῦ} μανθάνειν δεήσει τὸν ἄνδρα.  Οὗτος   ἡγεμὼν ἐγένετο Ζήνωνι τῶν καλῶν
[5]   εἰσὶν αἰτίαι τῆς ἀειγενεσίας. Ἀλλ´  οὗτος   μὲν λόγος ἐστὶ μείζων.
[8]   γενέσθαι τῶν αἰσθητῶν ἀντίληψιν. Ἀλλ´  οὗτος   μὲν λόγος οὐ τοῖς
[10]   τῇ ψάμμῳ· λέγεται γὰρ καὶ  οὗτος   λόγος περὶ τῆς ψυχῆς
[9]   Εἷς μὲν οὖν ἂν εἴη  τοιοῦτος   ὑπὲρ τοῦ πράγματος ἴσως βιαιότερος
[11]   ἐπεὶ καὶ τὰ χρήματα καὶ  πλοῦτος   καὶ γένος καὶ σώματος ἰσχὺς
[13]   οὐθὲν αὐτῷ τῶν τοιούτων, οὐ  λιβανωτός,   οὐ σπονδή, οὐκ ἀργύριον, ὅθεν
[1]   Τοῦτο δὲ ἀγνοεῖν ὑπελάμβανεν  σοφὸς   Σωκράτης, ἀλλὰ καὶ μετ´ ἐκεῖνον
[10]   ταῦτα εἰ ῥωμαλέα καὶ πρὸς  τάχος   αὐτοῖς πρὸς ἀλκὴν ὑπουργοῦντα
[7]   που καὶ δαιμόνιός φησιν  Ἰάμβλιχος,   ἀλλὰ καὶ τοὺς κορυφαίους ἐν
[12]   δὲ τούτῳ χρῆσθαι μὴ δύνασαι,  βρόχος.   Οὐκ οἶσθα ὅτι ταῦτα ἔπραξαν
[4]   καὶ περὶ τοῦ Διὸς Ἀλλὰ  Ζεὺς   πρότερος γεγόνει καὶ πλείονα ᾔδει»
[3]   νοῦ διανομήν· γάρ τοι  Προμηθεύς,   πάντα ἐπιτροπεύουσα τὰ θνητὰ
[7]   κοινὸς ἡγεμὼν καὶ νομοθέτης καὶ  βασιλεύς,   ἐν Δελφοῖς θεός, ὃν
[15]   τῷ πίθῳ βέλτιον Μέγας  Βασιλεὺς   ὑπὸ τοῖς ἐπιχρύσοις ὀρόφοις ἐν
[9]   πολύποδος ἐδωδήν, κατεδήδοκας μυρίους ταρίχους,  Ἰχθῦς   ὄρνιθάς τε φίλας θ´ ὅτι
[9]   ἐργάζεσθαι προσήκειν ἀνθρώπῳ διανοοῦνται, καὶ  πολὺς   περὶ τούτου διήνυσται λόγος·
[11]   μὴ κύριοι πάντες ἡμῶν εἰσιν,  οὓς   ἀναγκαῖον ἡμῖν θεραπεύειν, ἵνα μηθὲν
[7]   καὶ ἀποσπᾶν ἄνδρας ἀλλήλων ἐθέλομεν  οὓς   τῆς ἀληθείας συνήγαγεν ἔρως
[15]   σωφρονεστάτου καὶ συνετωτάτου Ζήνωνος καθηγεμών,  οὓς   οὐκ εἰκὸς ἦν ἅπαντας ἀπατηθῆναι
[11]   τοῦ σώματος ἐμπίπτοντας τῇ ψυχῇ  θορύβους,   οἷα πολλάκις ἡμᾶς ἀναγκάζει τουτὶ
[11]   εὑρεῖν τε δυναμένῳ καὶ κρῖναι  λόγους   προσήκει τὸ παράπαν οὐθὲν ἕπεσθαι
[3]   τε ἅμα καὶ τοὺς καθόλου  λόγους   συνείληφε. Τά τε γὰρ θεῖα
[13]   γὰρ αὐτοὺς ἐθεράπευε τῇ ψυχῇ,  διδοὺς   οἶμαι τὰ τιμιώτατα τῶν ἑαυτοῦ,
[3]   τά τε θνητὰ διὰ τῆς  θνητοειδοῦς   μοίρας· πρὸς τούτοις, ἔφη, τὰ
[4]   τῶν κατ´ αὐτὰς ἰόντων τὰς  ὁδοὺς   ἀπεπλανήθησαν, καὶ ἀλλαχοῦ που γενόμενοι,
[4]   εἰ κατ´ ἄλλας καὶ ἄλλας  ὁδοὺς   ἐπ´ αὐτὴν πορευόμεθα. Ἐπεὶ καὶ
[8]   οὐκ ἀγεννεῖ δέ, νὴ τοὺς  θεούς,   εἴ τις αὐτὸ κατὰ τὴν
[11]   λόγον ἐλαττοῦσθαι, πρὸς μὲν τοὺς  θεοὺς   οὐκ ἐρίζων, τοῦ δοκοῦντος δὲ
[12]   Οὐκ οἶσθα ὅπως τοὺς μὲν  νέους   τῆς φιλοσοφίας ἀπάγουσιν ἄλλα ἐπ´
[9]   ἐν μὲν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν  ἀπαθοῦς,   ὑπὸ δὲ τῆς τοιαύτης ἐδωδῆς
[11]   κατὰ νοῦν ζῶντι καὶ τοὺς  ὀρθοὺς   εὑρεῖν τε δυναμένῳ καὶ κρῖναι
[7]   φησιν Ἰάμβλιχος, ἀλλὰ καὶ τοὺς  κορυφαίους   ἐν αὐτῇ, Ἀντισθένη καὶ Διογένη
[5]   ἐπικήρων οὐ θνητὰς οὐδὲ ἐπικήρους,  ἀϊδίους   δὲ καὶ μενούσας ἀεὶ καὶαἳ
[9]   τὴν τοῦ πολύποδος ἐδωδήν, κατεδήδοκας  μυρίους   ταρίχους, Ἰχθῦς ὄρνιθάς τε φίλας
[15]   φύσει, χρημάτων ἁρπαγάς, συκοφαντίας, γραφὰς  ἀδίκους,   διώξεις ἄλλων τοιούτων συρφετῶν πραγμάτων.
[14]   ἀπέσχον τοῦ δυσκόλως ἐνεγκεῖν, ὥστε  ἁλοὺς   μὲν ὑπὸ τῶν καταποντιστῶν
[4]   πλεῖν μέντοι δυνατὸν παρὰ τοὺς  αἰγιαλοὺς   καὶ δὴκαὶ κατὰ τὸν Πύλιον
[7]   καὶ φυγῇ κακίας, καὶ οὔτε  βίβλους   ἀνελίξαι δεῖ μυρίας· πολυμαθία γάρ,
[15]   Μακεδὼν Ἀλέξανδρος. Εἰ σμικρὰ τὰς  βίβλους   ἀνελίττων ἐμελέτας, ὥσπερ ἡμεῖς οἱ
[14]   ἔσκωπτεν ἑαυτὸνεἰς τὴν χωλότητα τοῦ  σκέλους   καὶ τὸ κυρτὸν τῶν ὤμων·
[10]   κατὰ φύσιν ἕκαστον ἀνεμποδίστως τυγχάνῃ  τέλους·   ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς θεοῖς
[9]   τῷ κυνισμῷ, εἰ περὶ τοῦ  τέλους   αὐτοῦ πρότερον ἔτι σαφέστερον διέλθοιμι.
[5]   πλέον ἀπὸ τοῦ τῆς φιλοσοφίας  τέλους·   τὸ γὰρ ὁμολογουμένως ζῆν τῇ
[4]   πρόσω βαδίζειν καὶ ἐφικνεῖσθαι τοῦ  τέλους,   τοὺς πρωτεύσαντας δὲ ἐν ἑκάστῃ
[15]   καὶ Πυθαγόραν ἐπὶ Πλάτωνος καὶ  Ἀριστοτέλους,   οὗ γέγονεν ἀκροατὴς τοῦ
[12]   Οἱ Πυθαγόρου καὶ Πλάτωνος καὶ  Ἀριστοτέλους   χορευταὶ γνήσιοι γόητες εἶναι λέγονται
[7]   δὲ αὐτὸν οὐχ ὥσπερ τοὺς  ἄλλους   ἔπεισεν ἐντείνων τὴν παραίνεσιν, ἀλλ´
[12]   ὑπὲρ τῶν ἀληθῶς κυνῶν τοὺς  πολλοὺς   διανοουμένους. Καὶ οὐ τοῦτο δεινόν
[11]   ἐστιν ἀπόρρητα. Τοὺς μὲν οὖν  πολλοὺς   οὐθὲν κωλύει ταῖς κοιναῖς ἕπεσθαι
[6]   ἐργάζονται οἱ δημιουργοὶ σύριγγας  αὐλοὺς   ἔχοντας· οἳ δὲ διοιχθέντες ἔνδον
[8]   ἡμῖν ἐστι μᾶλλον αἴτια, οἷον  ὀφθαλμούς,   ἀκοάς; Ὑπουργεῖ γὰρ ταῦτα πρὸς
[13]   μηδὲ τὰ ἀγάλματα μηδὲ τοὺς  βωμούς,   οἴεταί τις ἀθεότητος εἶναι σημεῖον,
[10]   ἀντὶ πάντων ἐκ Διὸς  νοῦς   ἐδόθη· τὴν εὐδαιμονίαν ἐνταῦθα θετέον
[12]   ἐν ὄχλῳ, παρόντος καὶ τοῦ  Διογένους,   ἀπέπαρδεν, ἐπάταξεν ἐκεῖνος τῇ βακτηρίᾳ
[6]   Αἰγινήτου λέγονται εἶναι, καὶ εἰ  Διογένους   δὲ εἶεν, οὐθὲν ἄτοπόν ἐστι
[15]   ποιεῖν, ἐπεὶ καὶ ταῦτα τῆς  Διογένους   εἰσὶ φιλοσοφίας οἰκεῖα, πατείτω τῦφον,
[8]   εἴ τις αὐτὸ κατὰ τὴν  Διογένους   ἐξηγήσατο σύνεσιν. Ὅπερ γὰρ
[7]   ἦν τι διαλαθεῖν, οὐδὲ  Διογένους   ἐπιτηδειότης ἔλαθε. Προύτρεψε δὲ αὐτὸν
[11]   ἐστί, πρῶτον ἔργον ἐρῶ σοι  Διογένους,   ἐφ´ γελάσονται μὲν οἱ
[11]   θείῳ; Τοῦτο γὰρ πολλοὶ τοῦ  Διογένους   ζηλώσαντες ἐγένοντο παντοραίσται καὶ μιαροὶ
[15]   ἐπιτηδεύεται. Ἀλλ´ οἱ νῦν τοῦ  Διογένους   ζηλωταὶ τὸ ῥᾷστον καὶ κουφότατον
[15]   οὐδὲ αἰτιασόμεθα. Πρότερον μέντοι τὴν  Διογένους   ἡμῖν ἐπιδειξάμενος εὐμάθειαν καὶ τὴν
[15]   οὐκ ἐξέπληξε τῶν Ἑλλήνων  Διογένους   καρτερία, βασιλικῆς οὐκ ἔξω μεγαλοψυχίας
[15]   ὅπως Ἀλέξανδρος ἀγασθῆναι λέγεται τὴν  Διογένους   μεγαλοψυχίαν· ἀλλ´ οὐκ ἔστι σοι
[12]   Εἰ δὲ μὴ ῥᾴδιον, οἱ  Διογένους   νόμοι καὶ Κράτητος ὑπὲρ τούτων
[15]   σεμνότερος ἐθέλων ἀπεπλανήθης τοσοῦτον τῆς  Διογένους   προαιρέσεως, ὥστε αὐτὸν ἐλεεινὸν ἐνόμισας.
[8]   οὐκ ἐκ τῶν ἔργων τοῦ  Διογένους   σκοποῦμεν αὐτὸν τὸν κυνισμὸν ὅστις
[6]   τοιοῦτον· αἵ τε γὰρ θρυλλούμεναι  Διογένους   τραγῳδίαι Φιλίσκου τινὸς Αἰγινήτου λέγονται
[14]   ὡς ἐγὼ οἶμαι, τοῦτο τῆς  Διογένους   φιλοσοφίας. ~Εἰ δὲ ἑταίρᾳ ποτὲ
[7]   λέγει, πρόκειται γὰρ οἶμαι τοῦ  τεμένους.   Εὑρήκαμεν δὴ τὸν ἀρχηγέτην τῆς
[14]   τῆς ἀγέλης καὶ καθ´ ἑαυτοὺς  νεμομένους   ἀγείρειν τὴν ἰσχὺν ἐν μέρει
[14]   τὸν ἄνθρωπον εἶναι. καὶ τοὺς  συμπολιτευομένους   ὠφέλησαν οὐ τοῖς παραδείγμασι μόνον,
[12]   τῶν ἀληθῶς κυνῶν τοὺς πολλοὺς  διανοουμένους.   Καὶ οὐ τοῦτο δεινόν ἐστιν,
[14]   ὠφελεῖν δὲ ἐθέλων αὐτούς τε  ἐκείνους   καὶ τοὺς ἀκούοντας. Καὶ οὐ
[9]   πάντα ἁπλῶς τὰ τοιαῦτα· εἶτα  ἐκείνους   μὲν ὑπολαμβάνεις ζηλωτούς, ἄθλιον δὲ
[9]   τῶν πόρρω, οὐδὲ θερμήναντες καταρροφοῦσιν  ἐχίνους,   ὄστρεα καὶ πάντα ἁπλῶς τὰ
[8]   δοκοῦσιν· ἀνθ´ ὅτου δὴ τοὺς  πόνους   ὑπέμειναν τούτους; Ὡς αὐτὸς εἶπας,
[9]   σκληρότερα. Ἄναιμος γοῦν ἐστι καὶ  πολύπους   ὥσπερ ἐκεῖνα, ἔμψυχα δέ ἐστι
[3]   φιλοσοφίας. τῶν θεῶν εἰς  ἀνθρώπους   δόσις ἅμα φανοτάτῳ πυρὶ διὰ
[6]   καὶ Δημόκριτος ὁρῶν σπουδάζοντας τοὺς  ἀνθρώπους·   μὴ δὴ πρὸς τὰς παιδιὰς
[14]   καὶ τῶν ταύρων ἀκούω τοὺς  ἀσθενεστέρους   ἐξίστασθαι τῆς ἀγέλης καὶ καθ´
[5]   εἴτε ἐπικήρων οὐ θνητὰς οὐδὲ  ἐπικήρους,   ἀϊδίους δὲ καὶ μενούσας ἀεὶ
[2]   γε νῦν ἐπιχειροῦντες κυνίζειν ἔσονται  χείρους·   ἀπειθοῦντες δὲ εἰ μέν τι
[10]   πτερὰ καὶ φύλλα, οὐδὲ ὅπως  ἀργυροῦς   ἕξει τοὺς βλαστοὺς τὰ
[11]   Οὕτω μεντἂν εἶεν οἰκέται καὶ  ὁπόσους   τῶν αἰχμαλώτων λυτρούμεθα· καίτοι καὶ
[4]   καὶ πλεῖν μέντοι δυνατὸν παρὰ  τοὺς   αἰγιαλοὺς καὶ δὴκαὶ κατὰ τὸν
[14]   ἐθέλων αὐτούς τε ἐκείνους καὶ  τοὺς   ἀκούοντας. Καὶ οὐ τοῦτο ἦν
[7]   Προύτρεψε δὲ αὐτὸν οὐχ ὥσπερ  τοὺς   ἄλλους ἔπεισεν ἐντείνων τὴν παραίνεσιν,
[6]   φασί, καὶ Δημόκριτος ὁρῶν σπουδάζοντας  τοὺς   ἀνθρώπους· μὴ δὴ πρὸς τὰς
[14]   Ἐπεὶ καὶ τῶν ταύρων ἀκούω  τοὺς   ἀσθενεστέρους ἐξίστασθαι τῆς ἀγέλης καὶ
[10]   φύλλα, οὐδὲ ὅπως ἀργυροῦς ἕξει  τοὺς   βλαστοὺς τὰ πλῆκτρα καὶ
[13]   νεὼς μηδὲ τὰ ἀγάλματα μηδὲ  τοὺς   βωμούς, οἴεταί τις ἀθεότητος εἶναι
[11]   ἂν φανῇ τῷ λόγῳ πρακτέα,  τοὺς   δὲ ἐκ τοῦ σώματος ἐμπίπτοντας
[13]   καλῶν δογμάτων· ἐπὶ τούτου φασὶ  τοὺς   Ἕλληνας ἐπιγράφειν τοῖς ἑαυτῶν οἴκοις
[8]   εἰσιν» οὐκ ἀγεννεῖ δέ, νὴ  τοὺς   θεούς, εἴ τις αὐτὸ κατὰ
[11]   εὐδαιμονίας λόγον ἐλαττοῦσθαι, πρὸς μὲν  τοὺς   θεοὺς οὐκ ἐρίζων, τοῦ δοκοῦντος
[3]   τέχνης ἡγεῖται τε ἅμα καὶ  τοὺς   καθόλου λόγους συνείληφε. Τά τε
[7]   δαιμόνιός φησιν Ἰάμβλιχος, ἀλλὰ καὶ  τοὺς   κορυφαίους ἐν αὐτῇ, Ἀντισθένη καὶ
[12]   τοῖς πολλοῖς. Οὐκ οἶσθα ὅπως  τοὺς   μὲν νέους τῆς φιλοσοφίας ἀπάγουσιν
[11]   τῷ νῷ, ταῦτά ἐστιν ἀπόρρητα.  Τοὺς   μὲν οὖν πολλοὺς οὐθὲν κωλύει
[13]   ὅτι μὴ προσῄει μηδὲ ἐθεράπευε  τοὺς   νεὼς μηδὲ τὰ ἀγάλματα μηδὲ
[14]   ἑστίας, ἄκλητος καὶ κεκλημένος, διαλλάσσων  τοὺς   οἰκειοτάτους ἀλλήλοις, εἴποτε στασιάζοντας αἴσθοιτο,
[11]   ἤδη κατὰ νοῦν ζῶντι καὶ  τοὺς   ὀρθοὺς εὑρεῖν τε δυναμένῳ καὶ
[12]   ταῦτα ὑπὲρ τῶν ἀληθῶς κυνῶν  τοὺς   πολλοὺς διανοουμένους. Καὶ οὐ τοῦτο
[8]   ἀνόητοι δοκοῦσιν· ἀνθ´ ὅτου δὴ  τοὺς   πόνους ὑπέμειναν τούτους; Ὡς αὐτὸς
[4]   βαδίζειν καὶ ἐφικνεῖσθαι τοῦ τέλους,  τοὺς   πρωτεύσαντας δὲ ἐν ἑκάστῃ τῶν
[11]   σῶμα ὡς οὐδεὶς οἶμαι τῶν  τοὺς   στεφανίτας ἀγωνισαμένων, οὕτω δὲ διετέθη
[14]   ζῷον τὸν ἄνθρωπον εἶναι. καὶ  τοὺς   συμπολιτευομένους ὠφέλησαν οὐ τοῖς παραδείγμασι
[14]   χάριτος, οὐχ ἵνα συκοφαντεῖν δοκῇ  τοὺς   σωφρονισθέντας, ὠφελεῖν δὲ ἐθέλων αὐτούς
[5]   δίκῃ νῦν εἴποιμι ἂν τοὔνομα,  τοὺς   τοῦ Κιτιέως ὁμιλητὰς λέγω, οἵ,
[5]   ὄντων τὰς αἰτίας, εἴτε ἀθανάτων  ἀθανάτους,   εἴτε ἐπικήρων οὐ θνητὰς οὐδὲ
[7]   τὰ δὲ νῦν φερόμενά ἐστι  Σωκράτους,   ἀνδρὸς καλοῦ καὶ νέου. ~Τί
[14]   ἄκλητος καὶ κεκλημένος, διαλλάσσων τοὺς  οἰκειοτάτους   ἀλλήλοις, εἴποτε στασιάζοντας αἴσθοιτο, ἐπετίμα
[10]   οὐδὲ ὅπως ἀργυροῦς ἕξει τοὺς  βλαστοὺς   τὰ πλῆκτρα καὶ κέντρα
[11]   καὶ τῶν θηρίων οὐδὲ ἑνὸς  κρείττους,   ὅτι δὲ οὐκ ἐμὸς
[11]   σωθεῖσι καὶ οἴκαδε, καὶ ἡμεῖς  αὐτοὺς   ἀπολυτρούμεθα, οὐχ ἵνα δουλεύσωσιν, ἀλλ´
[13]   ἤρκει τοῦτο μόνον· αὐτῇ γὰρ  αὐτοὺς   ἐθεράπευε τῇ ψυχῇ, διδοὺς οἶμαι
[8]   ὑπὲρ αὐτῶν διανοούμεθα, παίζειν δὲ  αὐτοὺς   καὶ κυβεύειν περὶ τοῖς φιλτάτοις»
[8]   στόμαχον καὶ ἀπόσιτοι γεγόνασιν, ἄχρις  αὐτοὺς   οἱ θεράποντες ἀνέλαβον ὀσμαῖς καὶ
[15]   ἐκείνων πατῶν τῦφον ἐποίει, διδάσκων  αὐτοὺς   ὅτι πολλῷ φαυλότερα καὶ χαλεπώτερα
[14]   τοὺς σωφρονισθέντας, ὠφελεῖν δὲ ἐθέλων  αὐτούς   τε ἐκείνους καὶ τοὺς ἀκούοντας.
[1]   ταῖς νόσοις μᾶλλον τούτους  αὐτοὺς   ὑγιαίνοντας· καίτοι γε καὶ τότε
[10]   ἐστιν εὐδαιμονίας ὅρος τὸ ἔχειν  αὐτοὺς   ὥσπερ πεφύκασι καὶ ἑαυτῶν εἶναι.
[4]   καὶ αὐτοῖς τῶν καλῶν τὸ  αὑτοὺς   γινώσκειν· ὅσῳ δὴ κρείττονες ἡμῶν
[7]   βίου σκοπὸς ἦν καὶ τέλος  αὑτοὺς   οἶμαι γνῶναι καὶ τῶν κενῶν
[7]   Ζήνων ἕνεκα πάντα ὑπέμειναν πόνον,  αὑτούς   τε ἐθέλοντες γνῶναι καὶ μὴ
[4]   εἰσι τὴν οὐσίαν, τοσούτῳ γνόντες  ἑαυτοὺς   ἴσχουσι τῶν βελτιόνων ἐπιστήμην. Μηδεὶς
[14]   ἐξίστασθαι τῆς ἀγέλης καὶ καθ´  ἑαυτοὺς   νεμομένους ἀγείρειν τὴν ἰσχὺν ἐν
[1]   ἐν ταῖς νόσοις μᾶλλον  τούτους   αὐτοὺς ὑγιαίνοντας· καίτοι γε καὶ
[9]   περὶ τοῦ τοιούτου βίβλων φανήσονται.  Τούτους   Διογένης ἐξελέγχειν ᾤετο δεῖν. Διενοήθη
[8]   ὅτου δὴ τοὺς πόνους ὑπέμειναν  τούτους;   Ὡς αὐτὸς εἶπας, κενοδοξίας ἕνεκα·
[9]   τοιαῦτα· εἶτα ἐκείνους μὲν ὑπολαμβάνεις  ζηλωτούς,   ἄθλιον δὲ καὶ βδελυρὸν ἡγῇ
[1]   καλῷ ποιοῦνται· ἀνὴρ δὲ τοῦ  κρύους   ἀνεχόμενος καὶ θάλπος καρτερῶν οὐχὶ
[9]   τοῦ πολύποδος ἐδωδήν, κατεδήδοκας μυρίους  ταρίχους,   Ἰχθῦς ὄρνιθάς τε φίλας θ´
[11]   πλοῦτος καὶ γένος καὶ σώματος  ἰσχὺς   καὶ κάλλος καὶ πάντα ἁπλῶς
[10]   λόγος περὶ τῆς ψυχῆς  ὡς   ἀληθὴς ὑπό τινων. Ἡμεῖς δὴ
[11]   λυτρωθέντα δοῦλον, ἀλλ´ ἐκεῖνός ἐστιν  ὡς   ἀληθῶς δοῦλος, οὗ κύριός ἐστιν
[8]   φρόνησιν εἴτε ἐγκατορωρυγμένῃ τῇ ψυχῇ,  ὡς   ἂν θᾶττον καθαρθῆναι δύναιτο τῇ
[12]   τὰ θηρία, πράγματα δὲ ἔχειν  ὡς   ἂν καὶ λάθοιμεν ὑπὸ τῷ
[1]   σφριγῶν καὶ τὴν ἡλικίαν ἀκμάζων,  ὡς   ἂν μή τι κακὸν λάβῃ,
[6]   ἔνδον φαίνονται ἀγάλματα ἔχοντες θεῶν»  Ὡς   ἂν οὖν μὴ τοιοῦτόν τι
[11]   Τετρακτύν. Καὶ οὐ τοῦτό φημι  ὡς   ἀπερυθριᾶσαι χρὴ πρὸς πάντας καὶ
[8]   θᾶττον καθαρθῆναι δύναιτο τῇ γε  ὡς   ἀρχῇ {καὶ} ἀκινήτῳ τοῦ φρονεῖν
[6]   κυνισμὸς δέ ἐστιν ἕτερον,  ὡς   αὐτίκα μάλα δεῖξαι πειράσομαι· δεῦρο
[8]   δὴ τοὺς πόνους ὑπέμειναν τούτους;  Ὡς   αὐτὸς εἶπας, κενοδοξίας ἕνεκα· καὶ
[14]   νῷ κυβερνάσθω. Κεφάλαιον γὰρ ἦν,  ὡς   ἐγὼ οἶμαι, τοῦτο τῆς Διογένους
[9]   ἐξελέγχειν ᾤετο δεῖν. Διενοήθη γοῦν  ὡς,   εἰ μὲν ἀπραγματεύτως ἐσθίων τις
[15]   οὐκ ἔστι σοι τούτων οὐθέν,  ὡς   ἐμοὶ δοκεῖ, σπουδαῖον. Πόθεν; Πολλοῦ
[12]   θρέψαντες σὺν ἐπιμελείᾳ καὶ παιδεύσαντες  ὡς   ἐνεδέχετο σπουδαίως, δὲ οὕτω
[5]   μία τέ ἐστι καὶ πάντες,  ὡς   ἔπος εἰπεῖν, ἑνός τινος ἐφιέμενοι
[15]   πᾶσι κατὰ φύσιν, τὰ δέ,  ὡς   ἔπος εἰπεῖν, οὐθενί, πάντα δὲ
[3]   Καὶ τοῦτο οὐκ ἀρκέσει μόνον  ὡς   ἔστιν ἄνθρωπος ψυχὴ χρωμένη σώματι
[6]   Μητρῴου. Ἐπεὶ δὲ οὐθέν ἐστιν,  ὡς   ἔφην, τοιοῦτον· αἵ τε γὰρ
[15]   ἔστι γὰρ πάρεργον ἡμέραιν δυοῖν,  ὡς   ἴσασιν αἱ Μοῦσαι, μᾶλλον δὲ
[9]   παμφάγων, οἷς πάντα ἐσθίειν νόμος  ὡς   λάχανα χόρτου» Γνωρίζεις, οἶμαι, τῶν
[14]   τῆς ἀγέλης ἀμφισβητεῖν τοῖς προκατέχουσιν,  ὡς   μᾶλλον ἀξιώτερον προΐστασθαι. Ὅστις οὖν
[15]   δικαιοσύνην, σωφροσύνην, εὐλάβειαν, χάριν, προσοχὴν  ὡς   μηθὲν εἰκῇ μηδὲ μάτην μηδὲ
[9]   ὑπὸ ταύτης τῆς δόξης ἐνοχλούμενον,  ὡς   νομίζειν ὅτι κρέας μέν ἐστιν
[15]   ἐκεῖνον, ὅτι κατειργάσω τὸν Ξέρξην,  ὡς   Θεμιστοκλῆς, τὸν Δαρεῖον,
[15]   Θεμιστοκλῆς, τὸν Δαρεῖον,  ὡς   Μακεδὼν Ἀλέξανδρος. Εἰ σμικρὰ
[8]   ὑπολαμβάνομεν, οὕτως ὑπεριδόντας τοῦ σώματος,  ὡς   Σωκράτης ἔφη λέγων ὀρθῶς
[9]   εἶ μνήμων; Οὕτως εἶ σπουδαῖος,  ὡς   {ὁ} τοῦτο ὀνειδίζων τῷ κενοδόξῳ,
[11]   ἔλαττον, εἰ μὴ καὶ πλέον,  ὡς   οἱ τότε εἰώθεσαν λέγειν Ἕλληνες,
[8]   τοῦτο συνέντες δηλονότι καὶ νοήσαντες,  ὡς   οἰκεῖόν ἐστιν ἄνθρωπος φύσει πράξει
[11]   μὲν ἔσχεν ἀνδρεῖον τὸ σῶμα  ὡς   οὐδεὶς οἶμαι τῶν τοὺς στεφανίτας
[9]   ἡγῇ Διογένη, καὶ οὐκ ἐννοεῖς  ὡς   οὐθὲν μᾶλλον ταῦτα ἐκείνων ἐστὶ
[2]   εἰ μὲν πεισθεῖεν, εὖ οἶδα  ὡς   οὐθὲν οἵ γε νῦν ἐπιχειροῦντες
[11]   ἀλλ´ ἵνα ὦσιν ἐλεύθεροι. Ὁρᾷς  ὡς   οὐχ ἱκανόν ἐστιν ἀργύριον καταβαλεῖν
[1]   πρός τινας τῶν ἑταίρων εἰπεῖν  ὡς   τούτοις ἄμεινον ἦν οἰκέταις γενέσθαι
[7]   δὴ τὸν ἀρχηγέτην τῆς φιλοσοφίας,  ὥς   που καὶ δαιμόνιός φησιν
[9]   οἷς τοῦτο ἔνειμεν φύσις,  ἀβλαβῶς   αὐτὸ καὶ ἀνεπαχθῶς, μᾶλλον δὲ
[14]   ἀλλὰ ἐξετάζειν ὅτι μάλιστα αὑτὸν  ἀκριβῶς   εἰ τῇ πολυτελείᾳ τῶν σιτίων
[8]   γνῶναι» τοῦτο ἐνόμισαν, τὸ μαθεῖν  ἀκριβῶς,   τί μὲν ἀποδοτέον ψυχῇ, τί
[15]   μηθὲν εἰκῇ μηδὲ μάτην μηδὲ  ἀλόγως   ποιεῖν, ἐπεὶ καὶ ταῦτα τῆς
[8]   βίον, τοῦτο καὶ Διογένης, οἶμαι,  συνειδὼς   ἑαυτῷ πυθόχρηστον οὖσαν τὴν φιλοσοφίαν
[11]   εἰ τούτων δὲ γένοιο κρείττων,  ἕως   ἂν δουλεύῃς ταῖς τῶν πολλῶν
[14]   μηδὲ ἄκρῳ, φασί, τῷ δακτύλῳ,  ἕως   αὐτὴν παντελῶς πατήσει· τότε ἤδη
[3]   δόσις ἅμα φανοτάτῳ πυρὶ διὰ  Προμηθέως   ἐξ ἡλίου μετὰ τῆς Ἑρμοῦ
[5]   εἴποιμι ἂν τοὔνομα, τοὺς τοῦ  Κιτιέως   ὁμιλητὰς λέγω, οἵ, τὰς πόλεις
[11]   εἰώθεσαν λέγειν Ἕλληνες, τοῦ Μεγάλου  Βασιλέως,   τὸν Πέρσην λέγοντες. Ἆρά σοι
[6]   καὶ βδελυρὰ καὶ φαῦλα τῆς  πόλεως   ἀπεληλάκασι, λουτρὰ δημόσια καὶ χαμαιτυπεῖα
[13]   μὴ προσῄει μηδὲ ἐθεράπευε τοὺς  νεὼς   μηδὲ τὰ ἀγάλματα μηδὲ τοὺς
[8]   οὐκ ἄλλου χάριν ἀλλὰ τῆς  πράξεως·   ἐπεὶ καὶ τὸ ἑαυτὸν γνῶναι»
[3]   τὰ μὲν ἄψυχα σώματα τῆς  ἕξεως   μόνον, τὰ φυτὰ δὲ ἤδη
[8]   αἰσθητήρια καὶ τούτων αὐτῶν ἅττα  συνέσεως   ἡμῖν ἐστι μᾶλλον αἴτια, οἷον
[11]   ταύτης εἰ μὴ μάλιστα τῆς  προαιρέσεως   ἦν Διογένης, ὃς τὸ μὲν
[15]   ἐθέλων ἀπεπλανήθης τοσοῦτον τῆς Διογένους  προαιρέσεως,   ὥστε αὐτὸν ἐλεεινὸν ἐνόμισας. Εἰ
[11]   προσίετο. Ὑπὸ δὲ ταύτης τῆς  ἀσκήσεως   ἀνὴρ οὕτω μὲν ἔσχεν
[15]   τῶν τὰ μὲν ἀναγκαῖα τῆς  φύσεως   ἔργα κρυπτόντων ἐν σκότῳ, φημὶ
[11]   παρεῖχεν, ἵνα αὐτὸ {τὸ} τῆς  φύσεως   ῥωμαλεώτερον καταστήσῃ, πράττειν δὲ ἠξίου
[12]   δοκεῖ· μέμνημαι γοῦν ἐγώ ποτε  τροφέως   εἰπόντος πρός με, ἐπειδὴ τὸν
[11]   δέκα; Ἐρεῖς δήπουθεν τοῦτον εἶναι  ἀληθῶς   δοῦλον. Ἆρα δι´ αὐτὸ τοῦτο
[11]   δοῦλον, ἀλλ´ ἐκεῖνός ἐστιν ὡς  ἀληθῶς   δοῦλος, οὗ κύριός ἐστιν ἕτερος
[12]   ἴσθι καὶ ταῦτα ὑπὲρ τῶν  ἀληθῶς   κυνῶν τοὺς πολλοὺς διανοουμένους. Καὶ
[13]   Εἰ δὲ ἐνόει περὶ θεῶν  ὀρθῶς,   ἤρκει τοῦτο μόνον· αὐτῇ γὰρ
[8]   ὡς Σωκράτης ἔφη λέγων  ὀρθῶς   μελέτην εἶναι θανάτου τὴν φιλοσοφίαν»
[13]   τις ἀθεότητος εἶναι σημεῖον, οὐκ  ὀρθῶς   νομίζει· ἦν γὰρ οὐθὲν αὐτῷ
[9]   φύσις, ἀβλαβῶς αὐτὸ καὶ  ἀνεπαχθῶς,   μᾶλλον δὲ καὶ μετὰ τῆς
[12]   ἐπιμελείᾳ καὶ παιδεύσαντες ὡς ἐνεδέχετο  σπουδαίως,   δὲ οὕτω νῦν περιέρχεται,
[11]   γὰρ ἄνθρωποι φύσει πρὸς ἀλήθειαν  οἰκείως·   ἀνδρὶ δὲ ἤδη κατὰ νοῦν
[3]   ταῦτα φαίνεται προσάλληλα καὶ μάλα  οἰκείως   ἔχοντα. Ἀρξώμεθα δὲ πρῶτον ἀπὸ
[7]   ἄξιός ἐστιν ὑφ´ ὑμῶν ἀκούειν  κακῶς;   Ὅρα δὲ μὴ καὶ τοῦτο
[1]   νοσεῖν· μὲν γὰρ νοσῶν  μαλακῶς   ἔσθ´ ὅτε θεραπεύεται, ὥστε αὐτοῦ
[7]   ἀλλ´ ἔργῳ διδάσκων ὅτι βούλεται  συμβολικῶς   διὰ δυοῖν ὀνομάτοιν, Παραχάραξον» εἰπών,
[8]   ἡμῖν ἄθλιοι δέ τινες καὶ  παντελῶς   ἀνόητοι δοκοῦσιν· ἀνθ´ ὅτου δὴ
[14]   φασί, τῷ δακτύλῳ, ἕως αὐτὴν  παντελῶς   πατήσει· τότε ἤδη καὶ τῶν
[12]   τύραννοι, ἀλλ´ ἐκ τῶν δειπνούντων  πολυτελῶς»   καὶ Κράτης μέντοι πεποίηκεν
[1]   μὲν δὴ νοσοτροφεῖν καὶ νοσηλεύεσθαι  τρυφηλῶς   οὑτωσί τινες ἐν καλῷ ποιοῦνται·
[13]   ἀγνοῆσαι, τοῦτο δὲ ἡμῖν οὐκ  ἄλλως   διὰ τῶν γυμνασιῶν προσγίνεται.
[13]   μή τις ὑπολάβῃ με ταῦτα  ἄλλως   λέγειν, ἐκ τῶν παιγνίων Κράτητος
[1]   γίνεσθαι τρυφὴν αὐτόχρημα τὴν ἀρρωστίαν,  ἄλλως   τε κἂν πλούσιος. Ἐθεασάμην
[13]   εἰ πάσχει τις τὰ τοιαῦτα  ὅλως   ἀγνοῆσαι, τοῦτο δὲ ἡμῖν οὐκ
[14]   χρὴ φάναι τοσοῦτον ἀπέσχον τοῦ  δυσκόλως   ἐνεγκεῖν, ὥστε ἁλοὺς μὲν ὑπὸ
[9]   ἁπτόμεθα, τοῦ χάριν οὐχὶ καὶ  ἁπλῶς   αὐτὰς προσφερόμεθα, φράσον ἡμῖν. Οὐ
[7]   Εἶτα ἡμεῖς, τούτων ὑπεριδόντες, ἀποτειχίζειν  ἁπλῶς   οὑτωσὶ καὶ ἀποσπᾶν ἄνδρας ἀλλήλων
[11]   ἰσχὺς καὶ κάλλος καὶ πάντα  ἁπλῶς   τὰ τοιαῦτα δίχα τῆς ἐλευθερίας,
[6]   χαμαιτυπεῖα καὶ καπηλεῖα καὶ πάντα  ἁπλῶς   τὰ τοιαῦτα· εἶτα ἄχρι τούτου
[9]   καταρροφοῦσιν ἐχίνους, ὄστρεα καὶ πάντα  ἁπλῶς   τὰ τοιαῦτα· εἶτα ἐκείνους μὲν
[10]   καὶ φίλων δύναμιν καὶ πάντα  ἁπλῶς   τὰ τοιαῦτα τοῦ παντὸς ἄξια
[9]   πρὸς ἐκεῖνον ὅτι μὲν  ἁπλῶς   ταῦτα καὶ κατὰ φύσιν ᾠήθη
[3]   παθῶν καὶ δυνάμεων καὶ πάντων  ἁπλῶς   ὧν δεῖται πρὸς διαμονήν. Ἐπιβλέψει
[12]   γαστρὶ δουλεύοντα, καὶ οὐδὲ τούτοις  ἁπλῶς   ὥσπερ τὰ θηρία, πράγματα δὲ
[13]   διὰ τῶν ἐννοιῶν. Ἀπερυθριάτω δὲ  μηδαμῶς,   ἀλλ´ ἑπόμενος τῷ λόγῳ πρότερον
[10]   φύσις ὥσπερ μήτηρ ἄγαν  φιλοτίμως   καὶ μεγαλοδώρως προσηνέχθη, ἡμῖν δὲ
[14]   καί, εἰκαὶ κενὸν εἴη, τίμιον  ὅμως   νομίζει. Μηδὲ εἰς συμπεριφορὰν ὄχλων
[15]   ἡμεῖς οἱ πολιτικοὶ καὶ πολυπράγμονες,  ἔγνως   ἂν ὅπως Ἀλέξανδρος ἀγασθῆναι λέγεται
[5]   τῆς φιλοσοφίας τέλους· τὸ γὰρ  ὁμολογουμένως   ζῆν τῇ φύσει τέλος ἐποιήσαντο,
[11]   πρὸς τὰς δόξας τῶν πολλῶν  ἀτενῶς   ὁρᾶν καὶ ἀδιατρέπτως, πρὶν ἂν
[3]   καὶ τοῦτο ἐνιδρῦσθαι πάντες οὐρανῷ  κοινῶς   ὑπολαμβάνομεν. Ἐπιὼν δὲ αὖθις τὰς
[10]   οὐ γελοῖον εἴ τις ἄνθρωπος  γεγονὼς   ἔξω που τὴν εὐδαιμονίαν περιεργάσοιτο,
[11]   τούτων δὴ τῶν πολυθρυλλήτων, ἐλευθερίαν;  Πῶς   γὰρ οὐ φήσεις, ἐπεὶ καὶ
[7]   αὕτη γὰρ φιλοσοφία κοινή  πως   ἔοικεν εἶναι καὶ φυσικωτάτη καὶ
[10]   εὖ πράττειν νομίζοι καὶ εὐθηνεῖσθαι.  Πῶς   οὖν οὐ γελοῖον εἴ τις
[8]   εἶπας, κενοδοξίας ἕνεκα· καὶ γὰρ  πῶς   ὑπὸ τῶν ἄλλων ἐπῃνοῦντο ὠμὰ
[15]   πολιτικοὶ καὶ πολυπράγμονες, ἔγνως ἂν  ὅπως   Ἀλέξανδρος ἀγασθῆναι λέγεται τὴν Διογένους
[10]   περιεργάζεται πτερὰ καὶ φύλλα, οὐδὲ  ὅπως   ἀργυροῦς ἕξει τοὺς βλαστοὺς
[14]   τέλος· ἀλλ´, ὅπερ ἔφην, ἐσκόπουν  ὅπως   αὐτοὶ μὲν εὐδαιμονήσωσιν, ἔμελε δὲ
[9]   ἀρτύσαντες ἡδονῆς ἕνεκα, τὴν φύσιν  ὅπως   βιάσησθε. Καὶ δὴ τοῦτο μὲν
[12]   μὲν οὖν ἐγὼ οὐκ οἶδ´  ὅπως   τότε κατειρωνευσάμην· εὖ μέντοι γε
[12]   γίνονται τοῖς πολλοῖς. Οὐκ οἶσθα  ὅπως   τοὺς μὲν νέους τῆς φιλοσοφίας
[7]   Τοῦτο γοῦν ἔοικεν Οἰνόμαος οὐκ  ἀτόπως   λέγειν κυνισμὸς οὔτε ἀντισθενισμός
[7]   οὓς τῆς ἀληθείας συνήγαγεν  ἔρως   τε τῆς δόξης ὑπεροψία
[15]   φανῇ καὶ τοιοῦτόν τι φάναι  φανερῶς   ἐν ὀφθαλμοῖς πάντων, οὐ μεμψόμεθα
[8]   καὶ πέμμασιν· οὕτως κλεινὸς  ἥρως   ἔργῳ κατεπλήξατο γελοίῳ μὲν ἀνθρώποις
[14]   ἀρχόμενον κυνίζειν αὑτῷ πρότερον ἐπιτιμᾶν  πικρῶς   καὶ ἐξελέγχειν καὶ μὴ κολακεύειν,
[1]   ὑγιαίνοντας· καίτοι γε καὶ τότε  λαμπρῶς   ἐτρύφων. Ὅθεν μοι καὶ παρέστη
[10]   ὥσπερ μήτηρ ἄγαν φιλοτίμως καὶ  μεγαλοδώρως   προσηνέχθη, ἡμῖν δὲ ἀντὶ πάντων
[15]   ὁποῖον σὺ διακωμῳδεῖς, βέλτιστε,  ἴσως   ἄν τι πλέον ἐσκόπησας περὶ
[9]   τῷ θεὸν γενέσθαι. Αἰσθανόμενος οὖν  ἴσως   αὑτοῦ Διογένης ἐν μὲν τοῖς
[9]   εἴη τοιοῦτος ὑπὲρ τοῦ πράγματος  ἴσως   βιαιότερος λόγος, ἕτερος δὲ οἰκειότερος
[9]   αἷμα ἐχόντων. Καὶ τούτῳ δὲ  ἴσως   διαφέρεσθε πρὸς ἐκεῖνον ὅτι
[9]   οὐχὶ τοῦτο ἀνθρώπου τὸ ἔργον  ἴσως   ἐνόμισεν, ἀλλ´ ἀφεκτέον εἶναι κατὰ
[4]   οἱ θεοὶ διαφέρουσιν. Ἡγεῖται γὰρ  ἴσως   καὶ αὐτοῖς τῶν καλῶν τὸ
[9]   δὲ ὑπὸ τοῦ πυρὸς μυσαρὸν  ἴσως   καὶ βδελυρόν; Οὕτως εἶ μνήμων;
[9]   ταῦτα ἐκείνων ἐστὶ σαρκία, πλὴν  ἴσως   ταῦτα ἐκείνων διαφέρειν τῷ τὰ
[3]   καὶ θειότερον, ὅπερ δὴ πάντες  ἀδιδάκτως   πειθόμενοι θεῖόν τι εἶναι νομίζομεν,
[11]   τὸ τοῖς πολλοῖς δοκεῖν σπουδαῖα  πάντως   φαῦλα, διὰ τοῦτο πράττωμεν
[9]   ὠφελείας ἐργάζοιτο, κατὰ φύσιν εἶναι  πάντως   τὴν σαρκοφαγίαν ὑπέλαβεν· εἰ δέ
[8]   τί δὲ σώματι· ἀπέδοσάν τε  εἰκότως   ἡγεμονίαν μὲν τῇ ψυχῇ, ὑπηρεσίαν
[11]   τῶν πολλῶν ἀτενῶς ὁρᾶν καὶ  ἀδιατρέπτως,   πρὶν ἂν τοῦτο δαμάσωμεν τὸ
[10]   ὅταν τοῦ κατὰ φύσιν ἕκαστον  ἀνεμποδίστως   τυγχάνῃ τέλους· ἀλλὰ καὶ ἐν
[9]   Διενοήθη γοῦν ὡς, εἰ μὲν  ἀπραγματεύτως   ἐσθίων τις σάρκας, ὥσπερ οἶμαι
[9]   πυρὸς μυσαρὸν ἴσως καὶ βδελυρόν;  Οὕτως   εἶ μνήμων; Οὕτως εἶ σπουδαῖος,
[9]   καὶ βδελυρόν; Οὕτως εἶ μνήμων;  Οὕτως   εἶ σπουδαῖος, ὡς {ὁ} τοῦτο
[14]   μέρει καὶ κατ´ ὀλίγον, εἶθ´  οὕτως   ἐπιέναι καὶ προκαλεῖσθαι καὶ τῆς
[8]   ὀσμαῖς καὶ μύροις καὶ πέμμασιν·  οὕτως   κλεινὸς ἥρως ἔργῳ κατεπλήξατο
[1]   εἰπών· Εἰ φίλου χρῄζεις ὑπουργίας  οὕτως   οὐθὲν ᾤετο δεινὸν ἐκεῖνος οὐδὲ
[8]   κυβεύειν περὶ τοῖς φιλτάτοις» ὑπολαμβάνομεν,  οὕτως   ὑπεριδόντας τοῦ σώματος, ὡς
[12]   ἐντεῦθεν ἡμῖν ἄρχῃ δόξης καταφρονεῖν.  Οὕτως   ᾤετο χρῆναι πρότερον ἡδονῆς καὶ
[1]   που σοφίας ἐλαύνει» ὥστε ἐπίσταται  σαφῶς   ὅτι κακὸν θάνατος. Τοῦτο
[13]   κλῦτέ μοι εὐχομένῳ· Χόρτον ἀεὶ  συνεχῶς   δότε γαστέρι, ἥτε μοι αἰεὶ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Bibliotheca Classica Selecta (BCS)

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 7/03/2006