Chapitre
[11]	Πέρσην λέγοντες. Ἆρά σοι μικρὰ	φαίνεται	ἀνὴρ Ἄπολις, ἄοικος, πατρίδος ἐστερημένος,
[7]	ἀναγνῶναι τὸν Κρίτωνα διάλογον, οὗ	φαίνεται	παραινῶν Σωκράτης μηδὲν φροντίζειν ἡμᾶς
[3]	τὸν λόγον· ἅπαντα γὰρ ταῦτα	φαίνεται	προσάλληλα καὶ μάλα οἰκείως ἔχοντα.
[7]	ἐστιν, ἐπεὶ καὶ Πλάτων ἐξομνύμενος	φαίνεται	τὰ ξυγγράμματα. Οὐ γάρ ἐστι
[6]	ἔχοντας· οἳ δὲ διοιχθέντες ἔνδον	φαίνονται	ἀγάλματα ἔχοντες θεῶν» Ὡς ἂν
[8]	ψυχῇ, ὑπηρεσίαν δὲ τῷ σώματι.	Φαίνονται	δὴ οὖν ἀρετὴν ἐπιτηδεύσαντες, ἐγκράτειαν,
[8]	μέρη τῆς φιλοσοφίας τῆς κυνικῆς.	Φαίνονται	μὲν δὴ καὶ οὗτοι διμερῆ
[8]	καὶ πλείονες ἄλλοι θεωρίᾳ μὲν	φαίνονται	χρησάμενοι πολλῇ, ταύτῃ δὲ οὐκ
[6]	παίζειν, ἐπεὶ καὶ τοῦτο πολλοὶ	φαίνονταιτῶν	φιλοσόφων ποιήσαντες· ἐγέλα τοι, φασί,
[11]	ὃ δὴ νοῦν καὶ φρόνησίν	φαμεν	καὶ λόγον τὸν σιγώμενον, οὗ
[1]	καὶ τὸ νοσεῖν δεινότερον αὐτοῦ	φαμεν	τοῦ θανάτου, τὸ ῥιγοῦν δὲ
[9]	ὀνειδίζων τῷ κενοδόξῳ, κατὰ σὲ	φάναι,	Διογένει, κατ´ ἐμὲ δὲ τῷ
[14]	εἴτε παιδιὰν εἴτε παροινίαν χρὴ	φάναι	τοσοῦτον ἀπέσχον τοῦ δυσκόλως ἐνεγκεῖν,
[15]	οὕτω φανῇ καὶ τοιοῦτόν τι	φάναι	φανερῶς ἐν ὀφθαλμοῖς πάντων, οὐ
[15]	φανῇ καὶ τοιοῦτόν τι φάναι	φανερῶς	ἐν ὀφθαλμοῖς πάντων, οὐ μεμψόμεθα
[15]	Διογένη γένηταίτις σπουδαῖος, ἂν οὕτω	φανῇ	καὶ τοιοῦτόν τι φάναι φανερῶς
[11]	δὲ ἠξίου μόνον ὁπόσα ἂν	φανῇ	τῷ λόγῳ πρακτέα, τοὺς δὲ
[9]	ἑσμοὶ περὶ τοῦ τοιούτου βίβλων	φανήσονται.	Τούτους Διογένης ἐξελέγχειν ᾤετο δεῖν.
[3]	θεῶν εἰς ἀνθρώπους δόσις ἅμα	φανοτάτῳ	πυρὶ διὰ Προμηθέως ἐξ ἡλίου
[12]	καὶ σοφισταὶ καὶ τετυφωμένοι καὶ	φαρμακεῖς·	τῶν Κυνικῶν εἴ πού τις
[12]	ἀπέπαρδεν, ἐπάταξεν ἐκεῖνος τῇ βακτηρίᾳ	φάς·	Εἶτα, ὦ κάθαρμα, μηθὲν ἄξιον
[5]	τὸ κατὰ δύναμιν ὁμοιοῦσθαι θεῷ	φασι,	καὶ γὰρ καὶ Ἀριστοτέλης· ὃ
[6]	φαίνονταιτῶν φιλοσόφων ποιήσαντες· ἐγέλα τοι,	φασί,	καὶ Δημόκριτος ὁρῶν σπουδάζοντας τοὺς
[7]	ἀνελίξαι δεῖ μυρίας· πολυμαθία γάρ,	φασί,	νόον οὐ διδάσκει» οὔτε ἄλλο
[8]	εἰσφερούσης τῆς ψυχῆς. Συλλέγουσα γάρ,	φασί,	τὰ κατὰ μέρος αἰσθήματα καὶ
[13]	τῶν καλῶν δογμάτων· ἐπὶ τούτου	φασὶ	τοὺς Ἕλληνας ἐπιγράφειν τοῖς ἑαυτῶν
[14]	γευέσθω δὲ τρυφῆς μηδὲ ἄκρῳ,	φασί,	τῷ δακτύλῳ, ἕως αὐτὴν παντελῶς
[1]	{Ἀντισθένη καὶ} Διογένης. Ἀρρωστοῦντι γοῦν,	φασίν,	Ἀντισθένει μακρὰν καὶ δυσανάληπτον ἀρρωστίαν
[7]	πάντων δὲ ἀνθρώποις ἡγεῖται» ὅλῃ,	φασίν,	ἐπιδράξασθαι τῇ διανοίᾳ, ἧς οἶμαι
[11]	πολλοῖς δοκεῖν σπουδαῖα πάντως ἢ	φαῦλα,	διὰ τοῦτο πράττωμεν καὶ ἀπεχώμεθα,
[6]	τὰ περιττὰ καὶ βδελυρὰ καὶ	φαῦλα	τῆς πόλεως ἀπεληλάκασι, λουτρὰ δημόσια
[12]	τὰ στέρνα ἱμάτιόν τε παντάπασι	φαῦλον	ἐν δεινῷ χειμῶσι· Τίς ἄρα
[3]	τι φιλοσοφίας εἶναι συμβέβηκεν, οὔτι	φαυλότατον	οὐδὲ ἀτιμότατον, ἀλλὰ τοῖς κρατίστοις
[15]	ἐποίει, διδάσκων αὐτοὺς ὅτι πολλῷ	φαυλότερα	καὶ χαλεπώτερα τούτων ἐπιτηδεύουσι, τὰ
[15]	ἅπαντας ἀπατηθῆναι περὶ ἀνδρὸς οὕτω	φαύλου	ὁποῖον σὺ διακωμῳδεῖς, ὦ βέλτιστε,
[11]	καὶ οὐ τῷ λόγῳ αἰσθήσῃ.	Φέρε	δὴ πρῶτον αὐτὸν διὰ τῶν
[7]	ἐν τοῖς οὖσιν ἀλήθειαν ἀνιχνεῦσαι.	Φέρε	οὖν, ἐπειδὴ πέφηνεν οὐκ ἄλλο
[7]	οὔτ´ ἔσται, τὰ δὲ νῦν	φερόμενά	ἐστι Σωκράτους, ἀνδρὸς καλοῦ καὶ
[3]	τὸ δοκοῦν ἐργῶδες ἐν αὐτοῖς	φεύγων·	τὸ δ´ ὅλον ὁποῖα ἄττα
[6]	ῥήμασιν, οἷς Ἀλκιβιάδης ἐπαινῶν Σωκράτη.	Φημὶ	γὰρ δὴ τὴν κυνικὴν φιλοσοφίαν
[15]	φύσεως ἔργα κρυπτόντων ἐν σκότῳ,	φημὶ	δὲ τῶν περιττωμάτων τὰς ἐκκρίσεις,
[11]	παραδόντα Τετρακτύν. Καὶ οὐ τοῦτό	φημι	ὡς ἀπερυθριᾶσαι χρὴ πρὸς πάντας
[7]	εὖ οἶδα ὅτι τοῦ παντὸς»	φήσειε,	καὶ λέγει δὲ ἐν Ἀλκιβιάδῃ·
[11]	πολυθρυλλήτων, ἐλευθερίαν; Πῶς γὰρ οὐ	φήσεις,	ἐπεὶ καὶ τὰ χρήματα καὶ
[7]	μηδὲν φροντίζειν ἡμᾶς τῶν τοιούτων·	φησὶ	γοῦν· Ἀλλὰ τί ἡμῖν, ὦ
[4]	νομιζομένων ἀγαθῶν, ἀλλ´ ὅπερ Ὅμηρός	φησι	θεοὶ δέ τε πάντα ἴσασι»
[1]	τῆς παροιμίας· ἀνὴρ κυνικὸς Διογένη	φησὶ	κενόδοξον, καὶ ψυχρολουτεῖν οὐ βούλεται,
[7]	ξυγγράμματα. Οὐ γάρ ἐστι Πλάτωνος»	φησί,	ξύγγραμμα οὐθὲν οὔτ´ ἔσται, τὰ
[1]	ἐδωδὴν τοῦ πολύποδος κωμῳδεῖ καί	φησι	τὸν Διογένη τῆς ἀνοίας καὶ
[11]	Ἐπίκουρος εὐπορῶν οὐδὲ τῶν θεῶν	φησιν	εἰς εὐδαιμονίας λόγον ἐλαττοῦσθαι, πρὸς
[7]	ὥς που καὶ ὁ δαιμόνιός	φησιν	Ἰάμβλιχος, ἀλλὰ καὶ τοὺς κορυφαίους
[12]	Οὐ γὰρ ἐκ τῶν μαζοφάγων»	φησὶν	ὁ Διογένης, οἱ τύραννοι, ἀλλ´
[8]	γὰρ ὁ Σωκράτης ὑπὲρ αὑτοῦ	φησιν	ὅτι τῷ θεῷ νομίζων λατρείαν
[8]	ἀτυφίαν, ἐλευθερίαν, ἔξω γενόμενοι παντὸς	φθόνου,	δειλίας, δεισιδαιμονίας. Ἀλλ´ οὐχ ἡμεῖς
[9]	μυρίους ταρίχους, Ἰχθῦς ὄρνιθάς τε	φίλας	θ´ ὅτι χεῖρας ἵκοιτο» Αἰγύπτιός
[11]	καὶ ἀπειλή. Μήποτε οὖν, ὦ	φίλε,	νομίσῃς εἶναι ἐλεύθερος, ἄχρις οὗ
[6]	τε γὰρ θρυλλούμεναι Διογένους τραγῳδίαι	Φιλίσκου	τινὸς Αἰγινήτου λέγονται εἶναι, καὶ
[13]	λιτὸν ἔθηκε βίον. Ὠφέλιμον δὲ	φίλοις,	μὴ γλυκερὸν τίθετε. Χρήματα δ´
[15]	οὐκ ἔξω μεγαλοψυχίας οὖσα, καὶ	φιλοπονία;	Ἐκάθευδεν ἁνὴρ ἐπὶ στιβάδος ἐν
[7]	Ἕλλησι μόνον, ἀλλὰ καὶ Βαρβάροιςοὕτω	φιλοσοφῆσαι·	αὕτη γὰρ ἡ φιλοσοφία κοινή
[4]	ἀλήθεια μία. οὕτω δὲ καὶ	φιλοσοφία·	θαυμαστὸν δὲ οὐδέν. εἰ κατ´
[7]	Βαρβάροιςοὕτω φιλοσοφῆσαι· αὕτη γὰρ ἡ	φιλοσοφία	κοινή πως ἔοικεν εἶναι καὶ
[5]	μία τέ ἐστιν ἀλήθεια καὶ	φιλοσοφία	μία καὶ ταύτης εἰσὶν ἐρασταὶ
[5]	πράττειν· ἀλλ´ ὅτι μὲν ἡ	φιλοσοφία	μία τέ ἐστι καὶ πάντες,
[3]	πλὴν ἐκείνου χάριν ὅτι τὴν	φιλοσοφίαν	εἴθ´, ὥσπερ τινὲς ὑπολαμβάνουσι, τέχνην
[4]	ἐπιστήμην. Μηδεὶς οὖν ἡμῖν τὴν	φιλοσοφίαν	εἰς πολλὰ διαιρείτω μηδὲ εἰς
[8]	συνειδὼς ἑαυτῷ πυθόχρηστον οὖσαν τὴν	φιλοσοφίαν	ἔργοις ᾤετο δεῖν ἐξελέγχειν πάντα
[8]	δὴ καὶ οὗτοι διμερῆ τὴν	φιλοσοφίαν	νομίσαντες, ὥσπερ ὁ Ἀριστοτέλης καὶ
[6]	Φημὶ γὰρ δὴ τὴν κυνικὴν	φιλοσοφίαν	ὁμοιοτάτην εἶναι τοῖς Σειληνοῖς τούτοις
[8]	ὀρθῶς μελέτην εἶναι θανάτου τὴν	φιλοσοφίαν»	Τοῦτο ἐκεῖνοι καθ´ ἑκάστην ἡμέραν
[12]	ὅπως τοὺς μὲν νέους τῆς	φιλοσοφίας	ἀπάγουσιν ἄλλα ἐπ´ ἄλλοις τῶν
[8]	γὰρ θεόν, ἄνθρωπον οὐδένα τῆς	φιλοσοφίας	ἀρχηγὸν ἐπεποίητο. Τί δῆτα τοῦτο,
[14]	τῆς πήρας τῆς κυνικῆς ὑπολαμβανέτω	φιλοσοφίας	γνωρίσματα. Παρρησίᾳ δὲ χρηστέον αὐτῷ
[14]	ἐγὼ οἶμαι, τοῦτο τῆς Διογένους	φιλοσοφίας.	~Εἰ δὲ ἑταίρᾳ ποτὲ προσῆλθεν
[3]	ἐπειδὴ τὸν κυνισμὸν εἶδός τι	φιλοσοφίας	εἶναι συμβέβηκεν, οὔτι φαυλότατον οὐδὲ
[3]	αὐτῆς ῥητέον ἡμῖν ἐστι τῆς	φιλοσοφίας.	Ἡ τῶν θεῶν εἰς ἀνθρώπους
[15]	καὶ ταῦτα τῆς Διογένους εἰσὶ	φιλοσοφίας	οἰκεῖα, πατείτω τῦφον, καταπαιζέτω τῶν
[7]	πέφηνε γοῦν ἡμῖν ἀρχηγὸς τῆς	φιλοσοφίας	ὅσπερ, οἶμαι, τοῖς Ἕλλησι κατέστη
[5]	τὸ Γνῶθι σαυτὸν» κεφάλαιον τίθενται	φιλοσοφίας,	οὐ μόνον ἐξ ὧν κατεβάλλοντο
[10]	τοσοῦτον ἀπόχρη. ~Τῆς κυνικῆς δὲ	φιλοσοφίας	σκοπὸς μέν ἐστι καὶ τέλος,
[5]	πολὺ πλέον ἀπὸ τοῦ τῆς	φιλοσοφίας	τέλους· τὸ γὰρ ὁμολογουμένως ζῆν
[8]	ἐπανακτέον ἐπὶ τὰ μέρη τῆς	φιλοσοφίας	τῆς κυνικῆς. Φαίνονται μὲν δὴ
[10]	τέλος, ὥσπερ δὴ καὶ πάσης	φιλοσοφίας,	τὸ εὐδαιμονεῖν. Τὸ δὲ εὐδαιμονεῖν
[7]	Εὑρήκαμεν δὴ τὸν ἀρχηγέτην τῆς	φιλοσοφίας,	ὥς που καὶ ὁ δαιμόνιός
[12]	ἀπάγουσιν ἄλλα ἐπ´ ἄλλοις τῶν	φιλοσόφων	θρυλλοῦντες; Οἱ Πυθαγόρου καὶ Πλάτωνος
[6]	ἐπεὶ καὶ τοῦτο πολλοὶ φαίνονταιτῶν	φιλοσόφων	ποιήσαντες· ἐγέλα τοι, φασί, καὶ
[15]	ἀντὶ τῶν ὀθονίων, οἷς ἀπομάττῃ,	φιλοσοφώτατε.	Πάνυ σοι προσήκει κωμῳδεῖν ἐκεῖνον,
[10]	ἡ φύσις ὥσπερ μήτηρ ἄγαν	φιλοτίμως	καὶ μεγαλοδώρως προσηνέχθη, ἡμῖν δὲ
[1]	ἐπέδωκεν ὁ Διογένης εἰπών· Εἰ	φίλου	χρῄζεις ὑπουργίας οὕτως οὐθὲν ᾤετο
[8]	αὐτοὺς καὶ κυβεύειν περὶ τοῖς	φιλτάτοις»	ὑπολαμβάνομεν, οὕτως ὑπεριδόντας τοῦ σώματος,
[10]	περιεργάσοιτο, πλοῦτον καὶ γένος καὶ	φίλων	δύναμιν καὶ πάντα ἁπλῶς τὰ
[14]	ἐπορεύετο δὲ ἐπὶ τὰς τῶν	φίλων	ἑστίας, ἄκλητος καὶ κεκλημένος, διαλλάσσων
[15]	καὶ δεῖ· γυναικῶν ἀθλίων τεθαύμακας	φιλῶν	νεκρὸν βίον. Εἰ μὲν οὖν
[9]	οὐχὶ καὶ ἁπλῶς αὐτὰς προσφερόμεθα,	φράσον	ἡμῖν. Οὐ γὰρ ἔχεις ἕτερον
[7]	δεῦρο δὴ τὸ μετὰ τοῦτο	φράσον	ἡμῖν, ὦ δαιμόνιε Πλάτων καὶ
[8]	τοῦ πολύποδος ἐδωδήν; Ἐγώ σοι	φράσω.	~Τὴν σαρκοφαγίαν οἱ μὲν ἀνθρώποις
[8]	ὡς ἀρχῇ {καὶ} ἀκινήτῳ τοῦ	φρονεῖν	δυνάμει, εἴτε, ὥσπερ τινὲς οἴονται,
[8]	ἀκοάς; Ὑπουργεῖ γὰρ ταῦτα πρὸς	φρόνησιν	εἴτε ἐγκατορωρυγμένῃ τῇ ψυχῇ, ὡς
[11]	θειότερον, ὃ δὴ νοῦν καὶ	φρόνησίν	φαμεν καὶ λόγον τὸν σιγώμενον,
[7]	οὗ φαίνεται παραινῶν Σωκράτης μηδὲν	φροντίζειν	ἡμᾶς τῶν τοιούτων· φησὶ γοῦν·
[2]	κύνες τοῖς προπυλαίοις προσουροῦσιν, οὐ	φροντὶς	Ἱπποκλείδῃ» καὶ γὰρ οὐδὲ τῶν
[7]	τὰ σπουδαῖα ἀρετῆς ἐπιθυμίᾳ καὶ	φυγῇ	κακίας, καὶ οὔτε βίβλους ἀνελίξαι
[5]	ταῖς πόλεσιν αὐτὸν ἐγγύθεν ἐπιστήσωσι	φύλακα·	ὅτι δὲ τὸ Γνῶθι σαυτὸν»
[10]	φυτῶν χρυσᾶ περιεργάζεται πτερὰ καὶ	φύλλα,	οὐδὲ ὅπως ἀργυροῦς ἕξει τοὺς
[3]	ἔνθερμον ὥσπερ ὄργανον ὑποβάλλουσα τῇ	φύσει,	ἅπασι μετέδωκεν ἀσωμάτου λόγου· μετέσχε
[14]	ἄλλων τοσοῦτον ὅσον ξυνίεσαν οἶμαι	φύσει	κοινωνικὸν καὶ πολιτικὸν ζῷον τὸν
[8]	νοήσαντες, ὡς οἰκεῖόν ἐστιν ἄνθρωπος	φύσει	πράξει καὶ ἐπιστήμῃ. Εἰ δὲ
[11]	παντάπασιν ἀπερυθριᾶν· ἔχουσι γὰρ ἄνθρωποι	φύσει	πρὸς ἀλήθειαν οἰκείως· ἀνδρὶ δὲ
[5]	τὸ γὰρ ὁμολογουμένως ζῆν τῇ	φύσει	τέλος ἐποιήσαντο, οὗπερ οὐχ οἷόν
[15]	καὶ μηδὲν ἡμῶν οἰκεῖα τῇ	φύσει,	χρημάτων ἁρπαγάς, συκοφαντίας, γραφὰς ἀδίκους,
[15]	τῶν τὰ μὲν ἀναγκαῖα τῆς	φύσεως	ἔργα κρυπτόντων ἐν σκότῳ, φημὶ
[11]	παρεῖχεν, ἵνα αὐτὸ {τὸ} τῆς	φύσεως	ῥωμαλεώτερον καταστήσῃ, πράττειν δὲ ἠξίου
[8]	καὶ ἐπιστήμῃ. Εἰ δὲ τῆς	φυσικῆς	πρὸς τὴν θεωρίαν ἐξέκλιναν, οὐδὲν
[7]	κοινή πως ἔοικεν εἶναι καὶ	φυσικωτάτη	καὶ δεῖσθαι οὐθ´ ἡστινοσοῦν πραγματείας·
[10]	εὐδαιμονεῖν ἐν τῷ ζῆν κατὰ	φύσιν,	ἀλλὰ μὴ πρὸς τὰς τῶν
[9]	τοῦ σώματος ὠφελείας ἐργάζοιτο, κατὰ	φύσιν	εἶναι πάντως τὴν σαρκοφαγίαν ὑπέλαβεν·
[3]	οἴονται διὰ τούτων πάντων ἥκειν	φύσιν,	εἰσὶ δὲ οἳ καὶ κατ´
[10]	ζῴοις πᾶσιν, ὅταν τοῦ κατὰ	φύσιν	ἕκαστον ἀνεμποδίστως τυγχάνῃ τέλους· ἀλλὰ
[9]	οἱ μὲν ἀνθρώποις ὑπολαμβάνουσι κατὰ	φύσιν,	οἱ δὲ ἥκιστα τοῦτο ἐργάζεσθαι
[9]	ἄλλοις ἀρτύσαντες ἡδονῆς ἕνεκα, τὴν	φύσιν	ὅπως βιάσησθε. Καὶ δὴ τοῦτο
[15]	γάρ ἐστιν ἡμῖν πᾶσι κατὰ	φύσιν,	τὰ δέ, ὡς ἔπος εἰπεῖν,
[9]	μὲν ἁπλῶς ταῦτα καὶ κατὰ	φύσιν	ᾠήθη χρῆναι προσφέρεσθαι, ἁλσὶ δὲ
[9]	θηρίων, οἷς τοῦτο ἔνειμεν ἡ	φύσις,	ἀβλαβῶς αὐτὸ καὶ ἀνεπαχθῶς, μᾶλλον
[10]	οἷς αὐτὰ ἐξ ἀρχῆς ἡ	φύσις	ἐκόσμησε, ταῦτα εἰ ῥωμαλέα καὶ
[10]	Πρωταγόρου μῦθον ἐκείνοις μὲν ἡ	φύσις	ὥσπερ μήτηρ ἄγαν φιλοτίμως καὶ
[10]	Εἰ μὲν οὖν ἡμῖν ἡ	φύσις,	ὥσπερ τοῖς ζῴοις, αὐτὸ τοῦτο
[9]	δόξα ἔμψυχα ὑπολαμβάνουσα καὶ τὰ	φυτά.	Ἀλλ´ ὅτι μὲν οὐ χαλεπὸν
[3]	σώματα τῆς ἕξεως μόνον, τὰ	φυτὰ	δὲ ἤδη καὶ τοῦ σώματος,
[10]	πολλῶν δόξας· ἐπεὶ καὶ τοῖς	φυτοῖς	εὖ πράττειν συμβαίνει καὶ μέντοι
[10]	τι τῶν ὄντων ζῴων ἢ	φυτῶν	χρυσᾶ περιεργάζεται πτερὰ καὶ φύλλα,
[11]	κήρυξ ἐστὶν ὁ διὰ τῆς	φωνῆς	οὑτοσὶ λόγος προϊὼν ἐξ ὀνομάτων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/03/2006