Chapitre
[4]	θέλῃ τῶν ξένων ἢ, ναὶ	μὰ	Δία, τῶν πάλαι πολιτῶν ἐπανελθεῖν
[11]	οὐδὲ ἐγεύσω τοῦ νέκταρος, Οὐ	μὰ	τὸν ἐν στέρνοισιν ἐμοῖς παραδόντα
[15]	τῇ μαλθακῇ κλίνῃ, ἤσθιε τὴν	μάζαν	ἥδιον ἢ σὺ νῦν τὰς
[11]	οὐκ οἰκέτην ἔχων» ἀλλ´ οὐδὲ	μάζαν,	ἧς Ἐπίκουρος εὐπορῶν οὐδὲ τῶν
[12]	εὐτελείας; Οὐ γὰρ ἐκ τῶν	μαζοφάγων»	φησὶν ὁ Διογένης, οἱ τύραννοι,
[8]	ἑαυτὸν γνῶναι» τοῦτο ἐνόμισαν, τὸ	μαθεῖν	ἀκριβῶς, τί μὲν ἀποδοτέον ψυχῇ,
[3]	ἔστιν ἄνθρωπος ψυχὴ χρωμένη σώματι	μαθεῖν,	ἀλλὰ καὶ αὐτῆς τῆς ψυχῆς
[13]	οἶτον, Μύρμηκός τ´ ἄφενος χρήματα	μαιόμενος,	Ἀλλὰ δικαιοσύνης μετέχειν καὶ πλοῦτον
[7]	γοῦν· Ἀλλὰ τί ἡμῖν, ὦ	μακάριε	Κρίτων, οὕτω τῆς τῶν πολλῶν
[4]	ἐπὶ πλούτῳ χρημάτων τὸ θεῖον	μακαρίζομεν	οὐδὲ ἐπ´ ἄλλῳ τινὶ τῶν
[15]	ἢ τὸν Δαρεῖον, ὡς ὁ	Μακεδὼν	Ἀλέξανδρος. Εἰ σμικρὰ τὰς βίβλους
[1]	Διογένης. Ἀρρωστοῦντι γοῦν, φασίν, Ἀντισθένει	μακρὰν	καὶ δυσανάληπτον ἀρρωστίαν ξιφίδιον ἐπέδωκεν
[6]	δέ ἐστιν ἕτερον, ὡς αὐτίκα	μάλα	δεῖξαι πειράσομαι· δεῦρο ἴωμεν ἐφεξῆς
[3]	γὰρ ταῦτα φαίνεται προσάλληλα καὶ	μάλα	οἰκείως ἔχοντα. Ἀρξώμεθα δὲ πρῶτον
[14]	σιτίων χαίρει, εἰ στρωμνῆς δεῖται	μαλακῆς,	εἰ τιμῆς ἢ δόξης ἐστὶν
[2]	εἰ δὲ ὑπὸ λιχνείας ἢ	μαλακίας	ἤ, τὸ κεφάλαιον ἵν´ εἴπω
[1]	νοσεῖν· ὁ μὲν γὰρ νοσῶν	μαλακῶς	ἔσθ´ ὅτε θεραπεύεται, ὥστε αὐτοῦ
[9]	εἰ μὴ τῷ σκληροτέρῳ καὶ	μαλακωτέρῳ,	ἡδονῇ τε λαιμοῦ καὶ ἀηδίᾳ
[9]	διαφέρειν τῷ τὰ μὲν εἶναι	μαλθακά,	τὰ δὲ σκληρότερα. Ἄναιμος γοῦν
[15]	τοῖς ἐπιχρύσοις ὀρόφοις ἐν τῇ	μαλθακῇ	κλίνῃ, ἤσθιε τὴν μάζαν ἥδιον
[10]	ἢ πρὸς ἀλκὴν ὑπουργοῦντα προσγένοιτο,	μάλιστα	ἂν εὖ πράττειν νομίζοι καὶ
[14]	μὴ κολακεύειν, ἀλλὰ ἐξετάζειν ὅτι	μάλιστα	αὑτὸν ἀκριβῶς εἰ τῇ πολυτελείᾳ
[9]	καὶ λυπεῖται, ὃ τῶν ἐμψύχων	μάλιστά	ἐστιν ἴδιον· ἐνοχλείτω δὲ μηθὲν
[11]	~Σκόπει δὴ ταύτης εἰ μὴ	μάλιστα	τῆς προαιρέσεως ἦν Διογένης, ὃς
[8]	αὐτῶν ἅττα συνέσεως ἡμῖν ἐστι	μᾶλλον	αἴτια, οἷον ὀφθαλμούς, ἀκοάς; Ὑπουργεῖ
[14]	ἀγέλης ἀμφισβητεῖν τοῖς προκατέχουσιν, ὡς	μᾶλλον	ἀξιώτερον προΐστασθαι. Ὅστις οὖν κυνίζειν
[10]	τὰ πλῆκτρα καὶ κέντρα σιδηρᾶ,	μᾶλλον	δὲ ἀδαμάντινα, ἀλλ´ οἷς αὐτὰ
[11]	ὑπακοῦσαι τῷ παρ´ ἡμῖν θεῷ,	μᾶλλον	δὲ θείῳ; Τοῦτο γὰρ πολλοὶ
[15]	δυοῖν, ὡς ἴσασιν αἱ Μοῦσαι,	μᾶλλον	δὲ καὶ αὐτὸς ὁπόσα πρόσθεν
[9]	φύσις, ἀβλαβῶς αὐτὸ καὶ ἀνεπαχθῶς,	μᾶλλον	δὲ καὶ μετὰ τῆς τοῦ
[4]	διαιρείτω μηδὲ εἰς πολλὰ τεμνέτω,	μᾶλλον	δὲ μὴ πολλὰς ἐκ μιᾶς
[3]	ταῦτα διαφέρειν. Ἀλλὰ μήπω τοῦτο,	μᾶλλον	δὲ μηδὲ ἐν τῷ νῦν
[1]	τούτοις ἄμεινον ἦν οἰκέταις γενέσθαι	μᾶλλον	ἢ δεσπόταις, καὶ πένεσθαι τοῦ
[9]	καὶ ναυτιῶντος καὶ δόξῃ κενῇ	μᾶλλον	ἢ λόγῳ δεδουλωμένου· σάρκες γάρ
[15]	τι πλέον ἐποίησεν, οὐκ ἐμὸν	μᾶλλον	ἢ σόν ἐστι κέρδος· εἰ
[1]	τρυφῶντάς τινας ἐν ταῖς νόσοις	μᾶλλον	ἢ τούτους αὐτοὺς ὑγιαίνοντας· καίτοι
[8]	ἑκάστην ἡμέραν ἐπιτηδεύοντες οὐ ζηλωτοὶ	μᾶλλον	ἡμῖν ἄθλιοι δέ τινες καὶ
[9]	καὶ οὐκ ἐννοεῖς ὡς οὐθὲν	μᾶλλον	ταῦτα ἐκείνων ἐστὶ σαρκία, πλὴν
[13]	βίον οὐθὲν ἐκ παρέργου {τοῦ}	μανθάνειν	δεήσει τὸν ἄνδρα. Οὗτος ἡγεμὼν
[6]	παιδιὰς αὐτῶν ἀποβλέπωμεν, ὥσπερ οἱ	μανθάνειν	τι σπουδαῖον ἥκιστα ἐρῶντες, πόλει
[15]	προσοχὴν ὡς μηθὲν εἰκῇ μηδὲ	μάτην	μηδὲ ἀλόγως ποιεῖν, ἐπεὶ καὶ
[12]	ἐγώ ποτε τροφέως εἰπόντος πρός	με,	ἐπειδὴ τὸν ἑταῖρον εἶδεν Ἰφικλέα
[9]	τῶν Γαλιλαίων τὰ ῥήματα. Μικρόν	με	παρῆλθεν εἰπεῖν ὅτι καὶ πάντες
[13]	Ἵνα δὲ μή τις ὑπολάβῃ	με	ταῦτα ἄλλως λέγειν, ἐκ τῶν
[10]	ὥσπερ μήτηρ ἄγαν φιλοτίμως καὶ	μεγαλοδώρως	προσηνέχθη, ἡμῖν δὲ ἀντὶ πάντων
[11]	τότε εἰώθεσαν λέγειν Ἕλληνες, τοῦ	Μεγάλου	Βασιλέως, τὸν Πέρσην λέγοντες. Ἆρά
[15]	Ἀλέξανδρος ἀγασθῆναι λέγεται τὴν Διογένους	μεγαλοψυχίαν·	ἀλλ´ οὐκ ἔστι σοι τούτων
[15]	Διογένους καρτερία, βασιλικῆς οὐκ ἔξω	μεγαλοψυχίας	οὖσα, καὶ φιλοπονία; Ἐκάθευδεν ἁνὴρ
[15]	ἐν τῷ πίθῳ βέλτιον ἢ	Μέγας	Βασιλεὺς ὑπὸ τοῖς ἐπιχρύσοις ὀρόφοις
[7]	τῶν κυνῶν ὅτι καὶ ὁ	μέγας	Ἡρακλῆς, ὥσπερ οὖν τῶν ἄλλων
[7]	τούτου τοῦ βίου παράδειγμα τὸ	μέγιστον	κατέλιπεν ἀνθρώποις. Ἐγὼ δὲ ὑπὲρ
[1]	τὸ σκῆπτρον ἐκεῖθεν παραλαβόντες ὑπὸ	μείζονος	σοφίας ἴσμεν ὅτι χαλεπὸν ὁ
[5]	οὗτος μὲν ὁ λόγος ἐστὶ	μείζων.	Ὅτι δὲ μία τέ ἐστιν
[6]	μὲν ἀποφυγών, ἀθλιώτερος δὲ κάτω	μείνας,	ἐξὸν ὑπερβάντα μικρὸν ἰδεῖν τὸν
[7]	οὕτω τῆς τῶν πολλῶν δόξης	μέλει;	Εἶτα ἡμεῖς, τούτων ὑπεριδόντες, ἀποτειχίζειν
[2]	γὰρ οὐδὲ τῶν κυνιδίων ἡμῖν	μέλει	τὰ τοιαῦτα πλημμελούντων. ~Δεῦρο οὖν
[8]	ὁ Σωκράτης ἔφη λέγων ὀρθῶς	μελέτην	εἶναι θανάτου τὴν φιλοσοφίαν» Τοῦτο
[12]	τις γέγονε σπουδαῖος, ἐλεεινὸς δοκεῖ·	μέμνημαι	γοῦν ἐγώ ποτε τροφέως εἰπόντος
[15]	φανερῶς ἐν ὀφθαλμοῖς πάντων, οὐ	μεμψόμεθα	οὐδὲ αἰτιασόμεθα. Πρότερον μέντοι τὴν
[10]	κατ´ οὐσίαν διαφέρουσα εἴτε οὐσίᾳ	μὲν	ἀδιάφορος, ἐνεργείᾳ δὲ μόνῃ κρείττων,
[8]	καὶ μὴ δόξαις ἄλλων, τυχὸν	μὲν	ἀληθέσι, τυχὸν δὲ ψευδέσι, προσπεπονθέναι.
[15]	πατείτω τῦφον, καταπαιζέτω τῶν τὰ	μὲν	ἀναγκαῖα τῆς φύσεως ἔργα κρυπτόντων
[8]	κλεινὸς ἥρως ἔργῳ κατεπλήξατο γελοίῳ	μὲν	ἀνθρώποις τοιούτοις, Οἷοι νῦν βροτοί
[9]	σοι φράσω. ~Τὴν σαρκοφαγίαν οἱ	μὲν	ἀνθρώποις ὑπολαμβάνουσι κατὰ φύσιν, οἱ
[14]	Κράτης καὶ Διογένης, οἳ πᾶσαν	μὲν	ἀπειλὴν τύχης καὶ εἴτε παιδιὰν
[9]	διαφέρεσθε πρὸς ἐκεῖνον ὅτι ὁ	μὲν	ἁπλῶς ταῦτα καὶ κατὰ φύσιν
[8]	ἐνόμισαν, τὸ μαθεῖν ἀκριβῶς, τί	μὲν	ἀποδοτέον ψυχῇ, τί δὲ σώματι·
[6]	οἰηθεὶς εἶναι τὴν πόλιν ἄθλιος	μὲν	ἀποφυγών, ἀθλιώτερος δὲ κάτω μείνας,
[9]	δεῖν. Διενοήθη γοῦν ὡς, εἰ	μὲν	ἀπραγματεύτως ἐσθίων τις σάρκας, ὥσπερ
[13]	ἀλλ´ ἑπόμενος τῷ λόγῳ πρότερον	μὲν	αὑτῷ χειρόηθες καταστησάτω τὸ παθηματικὸν
[3]	δὲ ἕκαστον οὗπερ ἡδύνατο, τὰ	μὲν	ἄψυχα σώματα τῆς ἕξεως μόνον,
[15]	καὶ χαλεπώτερα τούτων ἐπιτηδεύουσι, τὰ	μὲν	γάρ ἐστιν ἡμῖν πᾶσι κατὰ
[1]	χαλεπώτερον καὶ τοῦ νοσεῖν· ὁ	μὲν	γὰρ νοσῶν μαλακῶς ἔσθ´ ὅτε
[7]	ἀντισθενισμός ἐστιν οὔτε διογενισμός» Λέγουσι	μὲν	γὰρ οἱ γενναιότεροι τῶν κυνῶν
[6]	ταῦτα αὐτὸν ἐσπουδακέναι νομίσαντες· ἔστι	μὲν	γάρ τι καὶ ἐν ἐκείνοις
[6]	εἴσω δὲ μὴ παριᾶσιν. Ὁ	μὲν	γὰρ τοῖς τοιούτοις ἐντυχών, εἶτα
[3]	τῆς ψυχῆς ἡμῶν ἐπινενόηται. Προσλιπαρῆσαι	μὲν	γὰρ τούτοις ἀποκνήσει αἰσχρὸν οἰόμενος
[8]	τῆς φιλοσοφίας τῆς κυνικῆς. Φαίνονται	μὲν	δὴ καὶ οὗτοι διμερῆ τὴν
[1]	νοσοῦντες ἅμα καὶ τρυφῶντες. Τὸ	μὲν	δὴ νοσοτροφεῖν καὶ νοσηλεύεσθαι τρυφηλῶς
[7]	ἀρετῆς ξύμπνοια· εἰ δὲ Πλάτωνι	μὲν	ἔδοξε καὶ διὰ τῶν λόγων
[9]	ταῦτα ἐκείνων διαφέρειν τῷ τὰ	μὲν	εἶναι μαλθακά, τὰ δὲ σκληρότερα.
[12]	τὴν συμφοράν, ὑφ´ ἧς αὐτὸς	μὲν	ἐλεεινός, ἐλεεινότεροι δὲ οἱ πατέρες
[5]	πάντα εὑρήσει σύμφωνα. ~Οὐκοῦν ὁ	μὲν	ἐν Δελφοῖς θεὸς τὸ Γνῶθι
[9]	θεοῦ ταχθέντα καθάπερ στρατηγοῦ πᾶν	μὲν	ἐξελεῖν τὸ νόμισμα» λόγῳ δὲ
[9]	ὅπως βιάσησθε. Καὶ δὴ τοῦτο	μὲν	ἐπὶ τοσοῦτον ἀπόχρη. ~Τῆς κυνικῆς
[3]	μὴ τὸ ἑαυτὸν γνῶναι» πάσης	μὲν	ἐπιστήμης, πάσης δὲ τέχνης ἡγεῖται
[7]	οὖν, ἐπειδὴ πέφηνεν οὐκ ἄλλο	μὲν	ἐπιτηδεύσας Πλάτων ἕτερον δὲ Διογένης,
[10]	~Τῆς κυνικῆς δὲ φιλοσοφίας σκοπὸς	μέν	ἐστι καὶ τέλος, ὥσπερ δὴ
[11]	χεῖρον πράττεσθαι. Οὐκοῦν ἐπειδὴ τὸ	μέν	ἐστι τῆς ψυχῆς ἡμῶν θειότερον,
[9]	ἐνοχλούμενον, ὡς νομίζειν ὅτι κρέας	μέν	ἐστιν ἑψηθὲν ἁγνὸν καὶ ἐδώδιμον,
[8]	ἐστιν. Οὐκοῦν ἐπειδὴ σώματος μέρη	μέν	ἐστιν, οἷον ὀφθαλμοί, πόδες, χεῖρες,
[11]	τῆς ἀσκήσεως ὁ ἀνὴρ οὕτω	μὲν	ἔσχεν ἀνδρεῖον τὸ σῶμα ὡς
[14]	ὅπερ ἔφην, ἐσκόπουν ὅπως αὐτοὶ	μὲν	εὐδαιμονήσωσιν, ἔμελε δὲ αὐτοῖς τῶν
[6]	ἐξετάζειν· τὸ ἐναντίον δέ, εἰ	μὲν	ἐφαίνετο τοῖς παλαιοῖς ὁμολογοῦντα, μήτοι
[9]	συνειθίσμεθα· οὐ γὰρ δὴ πρὶν	μὲν	ἑψηθῆναι βδελυρὰ πέφυκεν, ἑψηθέντα δὲ
[8]	παρὰ τῷ πλήθει; Καὶ εἷς	μὲν	ἢ δύο ἐπῄνει τότε, πλὴν
[5]	τὸ ἑαυτοῦ πράττειν· ἀλλ´ ὅτι	μὲν	ἡ φιλοσοφία μία τέ ἐστι
[10]	γὰρ τὸν Πρωταγόρου μῦθον ἐκείνοις	μὲν	ἡ φύσις ὥσπερ μήτηρ ἄγαν
[15]	ἐλεεινὸν ἐνόμισας. Εἰ δὲ τούτοις	μὲν	ἠπίστεις ὑπὲρ ἀνδρὸς λεγομένοις, ὃν
[6]	ἐρῶντες, πόλει παραβάλλοντες εὐδαίμονι, πολλῶν	μὲν	ἱερῶν, πολλῶν δὲ ἀπορρήτων τελετῶν
[3]	ζῷον εἶναι τὸν ἄνθρωπον, τῷ	μὲν	καθ´ ἕκαστον θνητόν, τῷ παντὶ
[4]	πολιτῶν ἐπανελθεῖν εἰς Ἀθήνας, δύναιτο	μὲν	καὶ πλεῖν καὶ βαδίζειν, ὁδεύων
[7]	λῆξιν πορευθέντων εὐφημεῖν ἐθέλων πείθομαι	μὲν	καὶ πρὸ τούτου τινὰς οὐκ
[12]	πολλοῖς. Οὐκ οἶσθα ὅπως τοὺς	μὲν	νέους τῆς φιλοσοφίας ἀπάγουσιν ἄλλα
[5]	αἰτίαι τῆς ἀειγενεσίας. Ἀλλ´ οὗτος	μὲν	ὁ λόγος ἐστὶ μείζων. Ὅτι
[8]	τῶν αἰσθητῶν ἀντίληψιν. Ἀλλ´ οὗτος	μὲν	ὁ λόγος οὐ τοῖς νῦν
[11]	σοι Διογένους, ἐφ´ ᾧ γελάσονται	μὲν	οἱ πολλοί, ἐμοὶ δὲ εἶναι
[7]	κύνες μεταθέουσι τὰ θηρία. ~Ἡγεμόνα	μὲν	οὐ ῥᾴδιον εὑρεῖν, ἐφ´ ὃν
[9]	καὶ τὰ φυτά. Ἀλλ´ ὅτι	μὲν	οὐ χαλεπὸν οὐδὲ παράνομον οὐδὲ
[9]	εἶναι κατὰ κράτος αὐτοῦ. Εἷς	μὲν	οὖν ἂν εἴη τοιοῦτος ὑπὲρ
[12]	οὐθὲν τῶν προσαιτούντων κρείττων; Ἐκείνου	μὲν	οὖν ἐγὼ οὐκ οἶδ´ ὅπως
[6]	τοῦ κυνισμοῦ σκεπτέον ἐστίν. ~Εἰ	μὲν	οὖν ἐπεποίητο τοῖς ἀνδράσι μετά
[10]	τοῦ παντὸς ἄξια νομίζων; Εἰ	μὲν	οὖν ἡμῖν ἡ φύσις, ὥσπερ
[15]	τεθαύμακας φιλῶν νεκρὸν βίον. Εἰ	μὲν	οὖν ὁ λόγος τι πλέον
[3]	ἄνθρωπος καὶ λογικῆς ψυχῆς. Εἰσὶ	μὲν	οὖν οἳ μίαν οἴονται διὰ
[11]	νῷ, ταῦτά ἐστιν ἀπόρρητα. Τοὺς	μὲν	οὖν πολλοὺς οὐθὲν κωλύει ταῖς
[2]	βίον ἰοῦσι τοῦτον· οἷς εἰ	μὲν	πεισθεῖεν, εὖ οἶδα ὡς οὐθὲν
[3]	Οὐκοῦν ὁ γιγνώσκων αὑτὸν εἴσεται	μὲν	περὶ ψυχῆς, εἴσεται δὲ καὶ
[11]	προαιρέσεως ἦν Διογένης, ὃς τὸ	μὲν	σῶμα τοῖς πόνοις ἀνέδην παρεῖχεν,
[8]	τὰ τιμιώτατα καὶ σπουδαῖα, πρῶτον	μὲν	τὰ αἰσθητήρια καὶ τούτων αὐτῶν
[13]	τε καὶ ἀνθρωπίνων, ἀλλὰ εὐλαβὴς	μὲν	τὰ πρὸς τὸ θεῖον, ὥσπερ
[8]	σώματι· ἀπέδοσάν τε εἰκότως ἡγεμονίαν	μὲν	τῇ ψυχῇ, ὑπηρεσίαν δὲ τῷ
[14]	ὥσπερ Διογένης καὶ Κράτης ἐξελαυνέτω	μὲν	τῆς ψυχῆς ἅπαντα ἐκ πάσης
[2]	ἔσονται χείρους· ἀπειθοῦντες δὲ εἰ	μέν	τι λαμπρὸν καὶ σεμνὸν ἐπιτηδεύσειαν,
[4]	θνητῆς καὶ ἀθανάτου μερίδος. ~Ὅτι	μέν	τοι καὶ τὸ τῷ θεῷ
[9]	οὖν ἴσως αὑτοῦ Διογένης ἐν	μὲν	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἀπαθοῦς, ὑπὸ
[11]	εἰς εὐδαιμονίας λόγον ἐλαττοῦσθαι, πρὸς	μὲν	τοὺς θεοὺς οὐκ ἐρίζων, τοῦ
[14]	τοῦ δυσκόλως ἐνεγκεῖν, ὥστε ἁλοὺς	μὲν	ὑπὸ τῶν καταποντιστῶν ὁ Διογένης
[9]	ἁπλῶς τὰ τοιαῦτα· εἶτα ἐκείνους	μὲν	ὑπολαμβάνεις ζηλωτούς, ἄθλιον δὲ καὶ
[8]	Σωκράτης καὶ πλείονες ἄλλοι θεωρίᾳ	μὲν	φαίνονται χρησάμενοι πολλῇ, ταύτῃ δὲ
[6]	ἔνδον ἱερῶν ἁγνῶν ἐν ἁγνοῖς	μενόντων	χωρίοις· αὐτοῦ τε ἕνεκα πολλάκις
[5]	οὐδὲ ἐπικήρους, ἀϊδίους δὲ καὶ	μενούσας	ἀεὶ καὶαἳ τούτοις εἰσὶν αἰτίαι
[11]	αὐτοῦ τῷ πωλοῦντι καταβεβλήκαμεν; Οὕτω	μεντἂν	εἶεν οἰκέται καὶ ὁπόσους τῶν
[12]	οἶδ´ ὅπως τότε κατειρωνευσάμην· εὖ	μέντοι	γε ἴσθι καὶ ταῦτα ὑπὲρ
[4]	καὶ συντόμοις ὁδοῖς· καὶ πλεῖν	μέντοι	δυνατὸν παρὰ τοὺς αἰγιαλοὺς καὶ
[10]	φυτοῖς εὖ πράττειν συμβαίνει καὶ	μέντοι	καὶ ζῴοις πᾶσιν, ὅταν τοῦ
[4]	δέ τε πάντα ἴσασι» καὶ	μέντοι	καὶ περὶ τοῦ Διὸς Ἀλλὰ
[3]	τῷ παντὶ δὲ ἀθάνατον, καὶ	μέντοι	καὶ τὸν ἕνα καὶ τὸν
[12]	δειπνούντων πολυτελῶς» καὶ ὁ Κράτης	μέντοι	πεποίηκεν ὕμνον Εἰς τὴν Εὐτέλειαν·
[15]	οὐ μεμψόμεθα οὐδὲ αἰτιασόμεθα. Πρότερον	μέντοι	τὴν Διογένους ἡμῖν ἐπιδειξάμενος εὐμάθειαν
[14]	νεμομένους ἀγείρειν τὴν ἰσχὺν ἐν	μέρει	καὶ κατ´ ὀλίγον, εἶθ´ οὕτως
[11]	αὐτοῦ χάριν πολυπραγμονεῖν, οὐδὲ ἐν	μέρει	προσίετο. Ὑπὸ δὲ ταύτης τῆς
[3]	καὶ οἷστισιν ἁρμόττει τῆς ψυχῆς	μέρεσιν	οὐκ ἀγνοήσει. Σκόπει δὴ εἰ
[8]	ὅστις ἐστιν. Οὐκοῦν ἐπειδὴ σώματος	μέρη	μέν ἐστιν, οἷον ὀφθαλμοί, πόδες,
[8]	εἶναι, πότερον οὐ γελοῖός ἐστινὁ	μέρη	νομίσας ὄνυχας ἢ τρίχας ἢ
[8]	προσήκει, διόπερ ἐπανακτέον ἐπὶ τὰ	μέρη	τῆς φιλοσοφίας τῆς κυνικῆς. Φαίνονται
[3]	συγκεῖσθαι ἐκ θνητῆς καὶ ἀθανάτου	μερίδος.	~Ὅτι μέν τοι καὶ τὸ
[3]	ἐξ ἡλίου μετὰ τῆς Ἑρμοῦ	μερίδος	οὐχ ἕτερόν ἐστι παρὰ τὴν
[3]	διὰ τῆς ἐνούσης ἡμῖν θείας	μερίδος,	τά τε θνητὰ διὰ τῆς
[8]	Συλλέγουσα γάρ, φασί, τὰ κατὰ	μέρος	αἰσθήματα καὶ συνέχουσα τῇ μνήμῃ
[15]	τῶν περιττωμάτων τὰς ἐκκρίσεις, ἐν	μέσαις	δὲ ταῖς ἀγοραῖς καὶ ταῖς
[4]	τὸν Πύλιον γέροντα τέμνοντα πέλαγος	μέσον»	Μὴ δὲ τοῦτό τις ἡμῖν
[1]	ὁ σοφὸς Σωκράτης, ἀλλὰ καὶ	μετ´	ἐκεῖνον {Ἀντισθένη καὶ} Διογένης. Ἀρρωστοῦντι
[6]	μετά τινος σπουδῆς, ἀλλὰ μὴ	μετὰ	παιδιᾶς, τὰ συγγράμματα, τούτοις ἐχρῆν
[14]	στασιάζοντας αἴσθοιτο, ἐπετίμα δὲ οὐ	μετὰ	πικρίας, ἀλλὰ μετὰ χάριτος, οὐχ
[15]	οἱ πάντες Ἕλληνες τότε ἐθαύμασαν	μετὰ	Σωκράτη καὶ Πυθαγόραν ἐπὶ Πλάτωνος
[3]	πυρὶ διὰ Προμηθέως ἐξ ἡλίου	μετὰ	τῆς Ἑρμοῦ μερίδος οὐχ ἕτερόν
[9]	καὶ ἀνεπαχθῶς, μᾶλλον δὲ καὶ	μετὰ	τῆς τοῦ σώματος ὠφελείας ἐργάζοιτο,
[6]	μὲν οὖν ἐπεποίητο τοῖς ἀνδράσι	μετά	τινος σπουδῆς, ἀλλὰ μὴ μετὰ
[11]	ὀδύνῃσι πελάζειν» Ὅρα δὴ τὸ	μετὰ	τοῦτο εἰ μὴ κύριοι πάντες
[3]	πρὸς διαμονήν. Ἐπιβλέψει δὲ τὸ	μετὰ	τοῦτο καὶ ἀρχαῖς τεχνῶν ἐνίων,
[7]	ἐν Ἀλκιβιάδῃ· δεῦρο δὴ τὸ	μετὰ	τοῦτο φράσον ἡμῖν, ὦ δαιμόνιε
[14]	δὲ οὐ μετὰ πικρίας, ἀλλὰ	μετὰ	χάριτος, οὐχ ἵνα συκοφαντεῖν δοκῇ
[6]	ἔργων, ὥσπερ αἱ ἐξιχνεύουσαι κύνες	μεταθέουσι	τὰ θηρία. ~Ἡγεμόνα μὲν οὐ
[15]	πρόσθεν ἐγνώκεις, ἡμῖν δὲ οὐ	μεταμελήσει	τῆς εἰς τὸν ἄνδρα εὐφημίας.
[3]	μοίρας· πρὸς τούτοις, ἔφη, τὰ	μεταξὺ	τού〈 των ζῷον εἶναι τὸν
[3]	ὄργανον ὑποβάλλουσα τῇ φύσει, ἅπασι	μετέδωκεν	ἀσωμάτου λόγου· μετέσχε δὲ ἕκαστον
[13]	ἐκεῖνος τῷ Πυθίῳ, καὶ οὐ	μετεμέλησεν	αὐτῷ πεισθέντι· εἰ δέ, ὅτι
[3]	φύσει, ἅπασι μετέδωκεν ἀσωμάτου λόγου·	μετέσχε	δὲ ἕκαστον οὗπερ ἡδύνατο, τὰ
[13]	ἄφενος χρήματα μαιόμενος, Ἀλλὰ δικαιοσύνης	μετέχειν	καὶ πλοῦτον ἀγινεῖν Εὔφορον, εὔκτητον,
[5]	Πυθαγόρας οἵ τε ἀπ´ ἐκείνου	μέχρι	Θεοφράστου τὸ κατὰ δύναμιν ὁμοιοῦσθαι
[11]	πράττειν ὅτι ἂν κελεύῃ, καὶ	μὴ	βουλόμενον κόλασαι καί, τὸ λεγόμενον
[13]	ἔθηκε βίον. Ὠφέλιμον δὲ φίλοις,	μὴ	γλυκερὸν τίθετε. Χρήματα δ´ οὐκ
[4]	Πύλιον γέροντα τέμνοντα πέλαγος μέσον»	Μὴ	δὲ τοῦτό τις ἡμῖν προφερέτω
[6]	Δημόκριτος ὁρῶν σπουδάζοντας τοὺς ἀνθρώπους·	μὴ	δὴ πρὸς τὰς παιδιὰς αὐτῶν
[11]	ὧν ἀπεχόμεθα καὶ ὅσα πράττομεν,	μὴ	διὰ τὸ τοῖς πολλοῖς δοκεῖν
[8]	ᾤετο δεῖν ἐξελέγχειν πάντα καὶ	μὴ	δόξαις ἄλλων, τυχὸν μὲν ἀληθέσι,
[12]	λιμός, εἰ δὲ τούτῳ χρῆσθαι	μὴ	δύνασαι, βρόχος. Οὐκ οἶσθα ὅτι
[5]	γελοῖον εἰ τὸν θεὸν ἑαυτὸν	μὴ	εἰδέναι· κομιδῇ γὰρ οὐθὲν εἴσεται
[7]	ἐν Δελφοῖς θεός, ὃν ἐπειδὴ	μὴ	θέμις ἦν τι διαλαθεῖν, οὐδὲ
[11]	ὥστε βασιλεύειν οὐθὲν ἔλαττον, εἰ	μὴ	καὶ πλέον, ὡς οἱ τότε
[7]	ὑμῶν ἀκούειν κακῶς; Ὅρα δὲ	μὴ	καὶ τοῦτο αὐτὸ τῷ παντὶ
[13]	κλεινῆς ἔγγονε Σωφροσύνης. ~Ἔστω δὴ	μὴ	κατὰ τὸν Οἰνόμαον ὁ κύων
[9]	ἐστιν ἑψηθὲν ἁγνὸν καὶ ἐδώδιμον,	μὴ	κατεργασθὲν δὲ ὑπὸ τοῦ πυρὸς
[7]	αὑτούς τε ἐθέλοντες γνῶναι καὶ	μὴ	κεναῖς ἕπεσθαι δόξαις, ἀλλὰ τὴν
[14]	ἐπιτιμᾶν πικρῶς καὶ ἐξελέγχειν καὶ	μὴ	κολακεύειν, ἀλλὰ ἐξετάζειν ὅτι μάλιστα
[11]	δὴ τὸ μετὰ τοῦτο εἰ	μὴ	κύριοι πάντες ἡμῶν εἰσιν, οὓς
[11]	ἡμῖν. ~Σκόπει δὴ ταύτης εἰ	μὴ	μάλιστα τῆς προαιρέσεως ἦν Διογένης,
[6]	ἀνδράσι μετά τινος σπουδῆς, ἀλλὰ	μὴ	μετὰ παιδιᾶς, τὰ συγγράμματα, τούτοις
[6]	ἄχρι τούτου γενόμενοι εἴσω δὲ	μὴ	παριᾶσιν. Ὁ μὲν γὰρ τοῖς
[4]	εἰς πολλὰ τεμνέτω, μᾶλλον δὲ	μὴ	πολλὰς ἐκ μιᾶς ποιείτω. Ὥσπερ
[11]	οὖν ὑπολαμβάνομεν τὸν δοῦλον; Ἆρα	μή	ποτε ἐκεῖνον, ὃν πριώμεθα δραχμῶν
[10]	τῷ ζῆν κατὰ φύσιν, ἀλλὰ	μὴ	πρὸς τὰς τῶν πολλῶν δόξας·
[13]	αὐτῷ πεισθέντι· εἰ δέ, ὅτι	μὴ	προσῄει μηδὲ ἐθεράπευε τοὺς νεὼς
[5]	εἴσεται, εἴτε αὐτῷ τέμνειν εἴτε	μὴ	προσήκει, καὶ ὅτου δεῖ τῷ
[12]	ἀπέχεσθαι παντάπασιν αὐτῶν; Εἰ δὲ	μὴ	ῥᾴδιον, οἱ Διογένους νόμοι καὶ
[9]	διήνυσται λόγος· ἐθέλοντι οὖν σοι	μὴ	ῥᾳθυμεῖν ἑσμοὶ περὶ τοῦ τοιούτου
[1]	τὴν ἡλικίαν ἀκμάζων, ὡς ἂν	μή	τι κακὸν λάβῃ, καὶ ταῦτα
[8]	τὰς ἐπιστήμας. Ἐγὼ δέ, εἰ	μή	τι τοιοῦτονἦν ἢ ἐνδέον ἢ
[13]	τῶν γυμνασιῶν προσγίνεται. Ἵνα δὲ	μή	τις ὑπολάβῃ με ταῦτα ἄλλως
[3]	οὐκ ἀγνοήσει. Σκόπει δὴ εἰ	μὴ	τὸ ἑαυτὸν γνῶναι» πάσης μὲν
[6]	ἔχοντες θεῶν» Ὡς ἂν οὖν	μὴ	τοιοῦτόν τι πάθωμεν, ὅσα ἔπαιξε
[6]	ψευδομαρτυριῶν ἡμῖν ἐπισκήπτειν, εἰ δὲ	μὴ,	τότε ἐξορίζειν αὐτὰ τῆς ἀκοῆς,
[9]	ὁ γενναῖος εἰργάσατο Διογένης, εἰ	μὴ	τῷ σκληροτέρῳ καὶ μαλακωτέρῳ, ἡδονῇ
[13]	διὰ τῶν ἐννοιῶν. Ἀπερυθριάτω δὲ	μηδαμῶς,	ἀλλ´ ἑπόμενος τῷ λόγῳ πρότερον
[14]	ὄχλων καθέσθω, γευέσθω δὲ τρυφῆς	μηδὲ	ἄκρῳ, φασί, τῷ δακτύλῳ, ἕως
[15]	ὡς μηθὲν εἰκῇ μηδὲ μάτην	μηδὲ	ἀλόγως ποιεῖν, ἐπεὶ καὶ ταῦτα
[13]	τὸν Οἰνόμαον ὁ κύων ἀναιδὴς	μηδὲ	ἀναίσχυντος μηδὲ ὑπερόπτης πάντων ὁμοῦ
[8]	τῶν ἀνδρῶν, ἀπομιμούμενος εἶθ´ ὃ	μηδὲ	αὐτὸς ἀξιάγαστον ὑπολαμβάνεις, τοῦτο εὐδοκιμεῖν
[13]	εἰ δέ, ὅτι μὴ προσῄει	μηδὲ	ἐθεράπευε τοὺς νεὼς μηδὲ τὰ
[4]	τὴν φιλοσοφίαν εἰς πολλὰ διαιρείτω	μηδὲ	εἰς πολλὰ τεμνέτω, μᾶλλον δὲ
[14]	κενὸν εἴη, τίμιον ὅμως νομίζει.	Μηδὲ	εἰς συμπεριφορὰν ὄχλων καθέσθω, γευέσθω
[3]	Ἀλλὰ μήπω τοῦτο, μᾶλλον δὲ	μηδὲ	ἐν τῷ νῦν λόγῳ τοῦτο
[11]	ἡμῖν θεραπεύειν, ἵνα μηθὲν ἀλγῶμεν	μηδὲ	λυπώμεθα κολαζόμενοι παρ´ αὐτῶν· ἢ
[15]	χάριν, προσοχὴν ὡς μηθὲν εἰκῇ	μηδὲ	μάτην μηδὲ ἀλόγως ποιεῖν, ἐπεὶ
[13]	ὥστε παντάπασιν ἐξελεῖν αὐτὸ καὶ	μηδὲ	ὅτι κρατεῖ τῶν ἡδονῶν εἰδέναι·
[13]	προσῄει μηδὲ ἐθεράπευε τοὺς νεὼς	μηδὲ	τὰ ἀγάλματα μηδὲ τοὺς βωμούς,
[13]	τοὺς νεὼς μηδὲ τὰ ἀγάλματα	μηδὲ	τοὺς βωμούς, οἴεταί τις ἀθεότητος
[13]	ὁ κύων ἀναιδὴς μηδὲ ἀναίσχυντος	μηδὲ	ὑπερόπτης πάντων ὁμοῦ θείων τε
[4]	ἑαυτοὺς ἴσχουσι τῶν βελτιόνων ἐπιστήμην.	Μηδεὶς	οὖν ἡμῖν τὴν φιλοσοφίαν εἰς
[15]	πόλεσιν ἐπιτηδευόντων τὰ βιαιότατα καὶ	μηδὲν	ἡμῶν οἰκεῖα τῇ φύσει, χρημάτων
[15]	σόν ἐστι κέρδος· εἰ δὲ	μηδὲν	περαίνομεν ἐκ τοῦ παραχρῆμα περὶ
[7]	διάλογον, οὗ φαίνεται παραινῶν Σωκράτης	μηδὲν	φροντίζειν ἡμᾶς τῶν τοιούτων· φησὶ
[12]	καὶ τράπεζαν παρατίθεσθαι πολυτελῆ καὶ	μηδέποτε	νύκτωρ καθεύδειν μόνον, ἀλλὰ τὰ
[11]	οὓς ἀναγκαῖον ἡμῖν θεραπεύειν, ἵνα	μηθὲν	ἀλγῶμεν μηδὲ λυπώμεθα κολαζόμενοι παρ´
[12]	βακτηρίᾳ φάς· Εἶτα, ὦ κάθαρμα,	μηθὲν	ἄξιον τοῦ δημοσίᾳ τὰ τοιαῦτα
[15]	σωφροσύνην, εὐλάβειαν, χάριν, προσοχὴν ὡς	μηθὲν	εἰκῇ μηδὲ μάτην μηδὲ ἀλόγως
[9]	μάλιστά ἐστιν ἴδιον· ἐνοχλείτω δὲ	μηθὲν	ἡμᾶς ἡ πλατωνικὴ τανῦν δόξα
[10]	καὶ ψυχὰςἔχειν ἐκείνοις παραπλησίας, ὥστε	μηθὲν	πλέον πολυπραγμονεῖν, ἤρκει λοιπόν, ὥσπερ
[3]	ἰατρικῆς, γεωργίας, ἑτέρων τοιούτων. Οὐ	μὴν	οὐδὲ τῶν ἀχρήστων καὶ περιττῶν
[11]	λόγος ἀρκεῖ πολλάκις καὶ ἀπειλή.	Μήποτε	οὖν, ὦ φίλε, νομίσῃς εἶναι
[3]	κατ´ εἶδος ταῦτα διαφέρειν. Ἀλλὰ	μήπω	τοῦτο, μᾶλλον δὲ μηδὲ ἐν
[14]	τὸν τρίβωνα μήτε τὴν πήραν	μήτε	τὴν βακτηρίαν καὶ τὴν κόμην
[14]	κυνίζειν ἐθέλει μήτε τὸν τρίβωνα	μήτε	τὴν πήραν μήτε τὴν βακτηρίαν
[14]	προΐστασθαι. Ὅστις οὖν κυνίζειν ἐθέλει	μήτε	τὸν τρίβωνα μήτε τὴν πήραν
[10]	ἐκείνοις μὲν ἡ φύσις ὥσπερ	μήτηρ	ἄγαν φιλοτίμως καὶ μεγαλοδώρως προσηνέχθη,
[6]	μὲν ἐφαίνετο τοῖς παλαιοῖς ὁμολογοῦντα,	μήτοι	ψευδομαρτυριῶν ἡμῖν ἐπισκήπτειν, εἰ δὲ
[6]	Ἀθηναῖοι τὰ ψευδῆ γράμματα τοῦ	Μητρῴου.	Ἐπεὶ δὲ οὐθέν ἐστιν, ὡς
[5]	τέ ἐστιν ἀλήθεια καὶ φιλοσοφία	μία	καὶ ταύτης εἰσὶν ἐρασταὶ ξύμπαντες
[4]	μιᾶς ποιείτω. Ὥσπερ γὰρ ἀλήθεια	μία.	οὕτω δὲ καὶ φιλοσοφία· θαυμαστὸν
[5]	ἀλλ´ ὅτι μὲν ἡ φιλοσοφία	μία	τέ ἐστι καὶ πάντες, ὡς
[5]	λόγος ἐστὶ μείζων. Ὅτι δὲ	μία	τέ ἐστιν ἀλήθεια καὶ φιλοσοφία
[3]	ψυχῆς. Εἰσὶ μὲν οὖν οἳ	μίαν	οἴονται διὰ τούτων πάντων ἥκειν
[11]	Διογένους ζηλώσαντες ἐγένοντο παντοραίσται καὶ	μιαροὶ	καὶ τῶν θηρίων οὐδὲ ἑνὸς
[4]	μᾶλλον δὲ μὴ πολλὰς ἐκ	μιᾶς	ποιείτω. Ὥσπερ γὰρ ἀλήθεια μία.
[11]	τὸν Πέρσην λέγοντες. Ἆρά σοι	μικρὰ	φαίνεται ἀνὴρ Ἄπολις, ἄοικος, πατρίδος
[6]	δὲ κάτω μείνας, ἐξὸν ὑπερβάντα	μικρὸν	ἰδεῖν τὸν Σωκράτη» χρήσομαι γὰρ
[9]	οἶμαι, τῶν Γαλιλαίων τὰ ῥήματα.	Μικρόν	με παρῆλθεν εἰπεῖν ὅτι καὶ
[5]	ἐρασταὶ ξύμπαντες ὧν τε ὑπεμνήσθην	μικρῷ	πρότερον, ὧν τε ἐν δίκῃ
[12]	πλοῦτον ἀγαπᾶν πείθουσι καὶ πενίαν	μισεῖν	καὶ τὴν γαστέρα θεραπεύειν καὶ
[11]	πριώμεθα δραχμῶν ἀργυρίου τόσων ἢ	μναῖν	δυοῖν ἢ χρυσίου στατήρων δέκα;
[8]	μέρος αἰσθήματα καὶ συνέχουσα τῇ	μνήμῃ	γεννᾷ τὰς ἐπιστήμας. Ἐγὼ δέ,
[13]	παιγνίων Κράτητος ὀλίγα σοι παραγράψω·	Μνημοσύνης	καὶ Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἀγλαὰ τέκνα,
[9]	ἴσως καὶ βδελυρόν; Οὕτως εἶ	μνήμων;	Οὕτως εἶ σπουδαῖος, ὡς {ὁ}
[13]	ἀεὶ συνεχῶς δότε γαστέρι, ἥτε	μοι	αἰεὶ Χωρὶς δουλοσύνης λιτὸν ἔθηκε
[13]	ἀγλαὰ τέκνα, Μοῦσαι Πιερίδες, κλῦτέ	μοι	εὐχομένῳ· Χόρτον ἀεὶ συνεχῶς δότε
[1]	καὶ τότε λαμπρῶς ἐτρύφων. Ὅθεν	μοι	καὶ παρέστη πρός τινας τῶν
[3]	τε θνητὰ διὰ τῆς θνητοειδοῦς	μοίρας·	πρὸς τούτοις, ἔφη, τὰ μεταξὺ
[10]	οὐσίᾳ μὲν ἀδιάφορος, ἐνεργείᾳ δὲ	μόνῃ	κρείττων, ὥσπερ οἶμαι τὸ καθαρὸν
[7]	τούτου τινὰς οὐκ ἐν Ἕλλησι	μόνον,	ἀλλὰ καὶ Βαρβάροιςοὕτω φιλοσοφῆσαι· αὕτη
[14]	συμπολιτευομένους ὠφέλησαν οὐ τοῖς παραδείγμασι	μόνον,	ἀλλὰ καὶ τοῖς λόγοις. Ὅστις
[12]	πολυτελῆ καὶ μηδέποτε νύκτωρ καθεύδειν	μόνον,	ἀλλὰ τὰ τοιαῦτα πάντα δρᾶν
[3]	τὰς δυνάμεις· καὶ οὐδὲ τοῦτο	μόνον	ἀρκέσει αὐτῷ, ἀλλὰ καὶ εἴ
[13]	περὶ θεῶν ὀρθῶς, ἤρκει τοῦτο	μόνον·	αὐτῇ γὰρ αὐτοὺς ἐθεράπευε τῇ
[7]	ἄλλων αἱρέσεων ἰόντες, ἀλλὰ ἀπόχρη	μόνον	δύο ταῦτα τοῦ Πυθίου παραινοῦντος
[11]	αὐτῶν· ἢ τοῦτο οἴει κόλασιν	μόνον	εἴ τις ἐπανατεινόμενος τὴν βακτηρίαν
[7]	οὐθ´ ἡστινοσοῦν πραγματείας· ἀλλὰ ἀπόχρη	μόνον	ἑλέσθαι τὰ σπουδαῖα ἀρετῆς ἐπιθυμίᾳ
[5]	σαυτὸν» κεφάλαιον τίθενται φιλοσοφίας, οὐ	μόνον	ἐξ ὧν κατεβάλλοντο ξυγγραμμάτων ὑπὲρ
[9]	δρῶντες οὐκ ἐπὶ τῶν ἀναίμων	μόνον	ζῴων, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν
[9]	ὑπὸ δὲ τῆς τοιαύτης ἐδωδῆς	μόνον	θραττομένου καὶ ναυτιῶντος καὶ δόξῃ
[14]	βακτηρίαν καὶ τὴν κόμην ἀγαπάτω	μόνον,	ἵν´ ὥσπερ ἐν κώμῃ βαδίζῃ
[11]	ῥωμαλεώτερον καταστήσῃ, πράττειν δὲ ἠξίου	μόνον	ὁπόσα ἂν φανῇ τῷ λόγῳ
[3]	μὲν ἄψυχα σώματα τῆς ἕξεως	μόνον,	τὰ φυτὰ δὲ ἤδη καὶ
[10]	τοῖς ζῴοις, αὐτὸ τοῦτο ἀπέδωκε	μόνον	τὸ σώματα καὶ ψυχὰςἔχειν ἐκείνοις
[3]	σώματος. Καὶ τοῦτο οὐκ ἀρκέσει	μόνον	ὡς ἔστιν ἄνθρωπος ψυχὴ χρωμένη
[13]	καταστησάτω τὸ παθηματικὸν τῆς ψυχῆς	μόριον,	ὥστε παντάπασιν ἐξελεῖν αὐτὸ καὶ
[15]	ἡμέραιν δυοῖν, ὡς ἴσασιν αἱ	Μοῦσαι,	μᾶλλον δὲ καὶ αὐτὸς ὁπόσα
[13]	καὶ Ζηνὸς Ὀλυμπίου ἀγλαὰ τέκνα,	Μοῦσαι	Πιερίδες, κλῦτέ μοι εὐχομένῳ· Χόρτον
[13]	Τῶν δὲ τυχὼν Ἑρμῆν καὶ	Μούσας	ἱλάσομ´ ἁγνάς, Οὐ δαπάναις τρυφεραῖς,
[10]	ξυνετωτέροις· κατὰ γὰρ τὸν Πρωταγόρου	μῦθον	ἐκείνοις μὲν ἡ φύσις ὥσπερ
[8]	τότε, πλὴν γοῦν ἢ δέκα	μυριάδες	ὑπὸ τῆς ναυτίας καὶ βδελυρίας
[9]	γάρ εἰσιν οὐδὲν ἧττον, κἂν	μυριάκις	αὐτὰς ἑψήσῃ, κἂν ὑποτρίμμασι μυρίοις
[12]	Χάρυβδιν καὶ τὸν Κωκυτὸν καὶ	μυρίας	ὀργυιὰς κατὰ γῆς δῦναι, ἢ
[7]	καὶ οὔτε βίβλους ἀνελίξαι δεῖ	μυρίας·	πολυμαθία γάρ, φασί, νόον οὐ
[9]	μυριάκις αὐτὰς ἑψήσῃ, κἂν ὑποτρίμμασι	μυρίοις	τις αὐτὰς καρυκεύσῃ· καὶ ταύτης
[9]	τὴν τοῦ πολύποδος ἐδωδήν, κατεδήδοκας	μυρίους	ταρίχους, Ἰχθῦς ὄρνιθάς τε φίλας
[6]	δὲ ἀπορρήτων τελετῶν πλήρει, καὶ	μυρίων	ἔνδον ἱερῶν ἁγνῶν ἐν ἁγνοῖς
[12]	τὰς τῶν πολλῶν δόξας, αἳ	μυρίων	κακῶν αἴτιαι γίνονται τοῖς πολλοῖς.
[13]	ἐθέλω συνάγειν κλυτά, κανθάρου οἶτον,	Μύρμηκός	τ´ ἄφενος χρήματα μαιόμενος, Ἀλλὰ
[8]	οἱ θεράποντες ἀνέλαβον ὀσμαῖς καὶ	μύροις	καὶ πέμμασιν· οὕτως ὁ κλεινὸς
[9]	κατεργασθὲν δὲ ὑπὸ τοῦ πυρὸς	μυσαρὸν	ἴσως καὶ βδελυρόν; Οὕτως εἶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 7/03/2006