Chapitre
[9]	οἷς τοῦτο ἔνειμεν ἡ φύσις,	ἀβλαβῶς	αὐτὸ καὶ ἀνεπαχθῶς, μᾶλλον δὲ
[11]	τοῦ κτησαμένου δὲ αὐτόν ἐστιν	ἀγαθά;	Τίνα οὖν ὑπολαμβάνομεν τὸν δοῦλον;
[13]	ἐπὶ τῶν προπυλαίων· Εἴσοδος Κράτητι,	Ἀγαθῷ	Δαίμονι» ~Ἀλλ´ ἐπανίωμεν ἐπ´ ἐκεῖνο
[4]	ἐπ´ ἄλλῳ τινὶ τῶν νομιζομένων	ἀγαθῶν,	ἀλλ´ ὅπερ Ὅμηρός φησι θεοὶ
[11]	Ἆρά σοι δοκεῖ τῶν πάντων	ἀγαθῶν	ἀνθρώποις ἡγεῖσθαι, τούτων δὴ τῶν
[7]	Ἡρακλῆς, ὥσπερ οὖν τῶν ἄλλων	ἀγαθῶν	ἡμῖν αἴτιος κατέστη, οὕτω δὲ
[7]	δοξῶν, ἀληθείας δέ, ἣ πάντωνμὲν	ἀγαθῶν	θεοῖς, πάντων δὲ ἀνθρώποις ἡγεῖται»
[6]	οἳ δὲ διοιχθέντες ἔνδον φαίνονται	ἀγάλματα	ἔχοντες θεῶν» Ὡς ἂν οὖν
[13]	ἐθεράπευε τοὺς νεὼς μηδὲ τὰ	ἀγάλματα	μηδὲ τοὺς βωμούς, οἴεταί τις
[10]	μὲν ἡ φύσις ὥσπερ μήτηρ	ἄγαν	φιλοτίμως καὶ μεγαλοδώρως προσηνέχθη, ἡμῖν
[12]	ἀλλ´ ὁρᾷς ὅτι καὶ πλοῦτον	ἀγαπᾶν	πείθουσι καὶ πενίαν μισεῖν καὶ
[14]	τὴν βακτηρίαν καὶ τὴν κόμην	ἀγαπάτω	μόνον, ἵν´ ὥσπερ ἐν κώμῃ
[12]	Χαῖρε, θεὰ δέσποινα, σοφῶν ἀνδρῶν	ἀγάπημα,	Εὐτελίη, κλεινῆς ἔγγονε Σωφροσύνης. ~Ἔστω
[15]	πολυπράγμονες, ἔγνως ἂν ὅπως Ἀλέξανδρος	ἀγασθῆναι	λέγεται τὴν Διογένους μεγαλοψυχίαν· ἀλλ´
[14]	ἀγέλης καὶ καθ´ ἑαυτοὺς νεμομένους	ἀγείρειν	τὴν ἰσχὺν ἐν μέρει καὶ
[14]	ἐπιέναι καὶ προκαλεῖσθαι καὶ τῆς	ἀγέλης	ἀμφισβητεῖν τοῖς προκατέχουσιν, ὡς μᾶλλον
[14]	ἀκούω τοὺς ἀσθενεστέρους ἐξίστασθαι τῆς	ἀγέλης	καὶ καθ´ ἑαυτοὺς νεμομένους ἀγείρειν
[8]	Οἷοι νῦν βροτοί εἰσιν» οὐκ	ἀγεννεῖ	δέ, νὴ τοὺς θεούς, εἴ
[13]	Ἀλλὰ δικαιοσύνης μετέχειν καὶ πλοῦτον	ἀγινεῖν	Εὔφορον, εὔκτητον, τίμιον εἰς ἀρετήν.
[13]	παραγράψω· Μνημοσύνης καὶ Ζηνὸς Ὀλυμπίου	ἀγλαὰ	τέκνα, Μοῦσαι Πιερίδες, κλῦτέ μοι
[13]	τυχὼν Ἑρμῆν καὶ Μούσας ἱλάσομ´	ἁγνάς,	Οὐ δαπάναις τρυφεραῖς, ἀλλ´ ἀρεταῖς
[1]	κακὸν ὁ θάνατος. Τοῦτο δὲ	ἀγνοεῖν	ὑπελάμβανεν ὁ σοφὸς Σωκράτης, ἀλλὰ
[13]	πάσχει τις τὰ τοιαῦτα ὅλως	ἀγνοῆσαι,	τοῦτο δὲ ἡμῖν οὐκ ἄλλως
[3]	ἀχρήστων καὶ περιττῶν τι παντάπασιν	ἀγνοήσει,	ἐπεὶ καὶ αὐτὰ πρὸς κολακείαν
[3]	ἁρμόττει τῆς ψυχῆς μέρεσιν οὐκ	ἀγνοήσει.	Σκόπει δὴ εἰ μὴ τὸ
[6]	μυρίων ἔνδον ἱερῶν ἁγνῶν ἐν	ἁγνοῖς	μενόντων χωρίοις· αὐτοῦ τε ἕνεκα
[9]	ὅτι κρέας μέν ἐστιν ἑψηθὲν	ἁγνὸν	καὶ ἐδώδιμον, μὴ κατεργασθὲν δὲ
[5]	εἴσεται τῶν ἄλλων, εἴπερ ἑαυτὸν	ἀγνοοίη·	πάντα γὰρ αὐτός ἐστιν, εἴπερ
[5]	οὐχ οἷόν τε τυχεῖν τὸν	ἀγνοοῦντα	τίς καὶ ὁποῖος πέφυκεν· ὁ
[9]	πέφυκεν, ἑψηθέντα δὲ γέγονεν αὑτῶν	ἁγνότερα.	Τί δῆτα ἐχρῆν πράττειν τόν
[5]	προσήκει, ὥσπερ οὐδὲ τὸν σίδηρον	ἀγνοῶν	εἴσεται, εἴτε αὐτῷ τέμνειν εἴτε
[5]	καὶ ὁποῖος πέφυκεν· ὁ γὰρ	ἀγνοῶν	ὅστις ἐστίν, οὐκ εἴσεται δήπουθεν
[6]	πλήρει, καὶ μυρίων ἔνδον ἱερῶν	ἁγνῶν	ἐν ἁγνοῖς μενόντων χωρίοις· αὐτοῦ
[15]	ὥσπερ οὖν λέγουσινοἱ πολλοί, ἐν	ἀγορᾷ	{οἱ πολλοί} τὸν ἐκείνων πατῶν
[15]	ἐκκρίσεις, ἐν μέσαις δὲ ταῖς	ἀγοραῖς	καὶ ταῖς πόλεσιν ἐπιτηδευόντων τὰ
[14]	καὶ διδασκαλείων ἐνδεεῖ ἄκαρτος καὶ	ἀγράμματος,	ἀλλὰ τὸν λόγον ἀντὶ τοῦ
[15]	ἡμῖν ἐπιδειξάμενος εὐμάθειαν καὶ τὴν	ἀγχίνοιαν	καὶ τὴν ἐν τοῖς ἄλλοις
[11]	οὐδεὶς οἶμαι τῶν τοὺς στεφανίτας	ἀγωνισαμένων,	οὕτω δὲ διετέθη τὴν ψυχήν,
[10]	καὶ κέντρα σιδηρᾶ, μᾶλλον δὲ	ἀδαμάντινα,	ἀλλ´ οἷς αὐτὰ ἐξ ἀρχῆς
[11]	τῶν πολλῶν ἀτενῶς ὁρᾶν καὶ	ἀδιατρέπτως,	πρὶν ἂν τοῦτο δαμάσωμεν τὸ
[10]	οὐσίαν διαφέρουσα εἴτε οὐσίᾳ μὲν	ἀδιάφορος,	ἐνεργείᾳ δὲ μόνῃ κρείττων, ὥσπερ
[3]	καὶ θειότερον, ὅπερ δὴ πάντες	ἀδιδάκτως	πειθόμενοι θεῖόν τι εἶναι νομίζομεν,
[15]	φύσει, χρημάτων ἁρπαγάς, συκοφαντίας, γραφὰς	ἀδίκους,	διώξεις ἄλλων τοιούτων συρφετῶν πραγμάτων.
[5]	ἡμεῖς ποτέ, τοῦτο ὁ θεὸς	ἀεί·	γελοῖον εἰ τὸν θεὸν ἑαυτὸν
[5]	ἐπικήρους, ἀϊδίους δὲ καὶ μενούσας	ἀεὶ	καὶαἳ τούτοις εἰσὶν αἰτίαι τῆς
[13]	Πιερίδες, κλῦτέ μοι εὐχομένῳ· Χόρτον	ἀεὶ	συνεχῶς δότε γαστέρι, ἥτε μοι
[5]	καὶαἳ τούτοις εἰσὶν αἰτίαι τῆς	ἀειγενεσίας.	Ἀλλ´ οὗτος μὲν ὁ λόγος
[15]	ἐλούετο θερμῷ τὸ σῶμα πρὸς	ἀέρα	ξηραίνων ἀντὶ τῶν ὀθονίων, οἷς
[10]	εὐδαιμονίαν ἀποκεκρυμμένην προσήκει πολυπραγμονεῖν· οὐδὲ	ἀετὸς	οὐδὲ πλάτανος οὐδὲ ἄλλο τι
[9]	μαλακωτέρῳ, ἡδονῇ τε λαιμοῦ καὶ	ἀηδίᾳ	τὰ τοιαῦτά τις ἐξετάζοι, πρόδηλον
[3]	ἕκαστον θνητόν, τῷ παντὶ δὲ	ἀθάνατον,	καὶ μέντοι καὶ τὸν ἕνα
[3]	ἕκαστον συγκεῖσθαι ἐκ θνητῆς καὶ	ἀθανάτου	μερίδος. ~Ὅτι μέν τοι καὶ
[5]	ὄντων τὰς αἰτίας, εἴτε ἀθανάτων	ἀθανάτους,	εἴτε ἐπικήρων οὐ θνητὰς οὐδὲ
[5]	ὁπωσοῦν ὄντων τὰς αἰτίας, εἴτε	ἀθανάτων	ἀθανάτους, εἴτε ἐπικήρων οὐ θνητὰς
[13]	μηδὲ τοὺς βωμούς, οἴεταί τις	ἀθεότητος	εἶναι σημεῖον, οὐκ ὀρθῶς νομίζει·
[6]	ἐξορίζειν αὐτὰ τῆς ἀκοῆς, ὥσπερ	Ἀθηναῖοι	τὰ ψευδῆ γράμματα τοῦ Μητρῴου.
[4]	τῶν πάλαι πολιτῶν ἐπανελθεῖν εἰς	Ἀθήνας,	δύναιτο μὲν καὶ πλεῖν καὶ
[8]	ἐπιτηδεύοντες οὐ ζηλωτοὶ μᾶλλον ἡμῖν	ἄθλιοι	δέ τινες καὶ παντελῶς ἀνόητοι
[9]	εἶτα ἐκείνους μὲν ὑπολαμβάνεις ζηλωτούς,	ἄθλιον	δὲ καὶ βδελυρὸν ἡγῇ Διογένη,
[6]	τοῦτο οἰηθεὶς εἶναι τὴν πόλιν	ἄθλιος	μὲν ἀποφυγών, ἀθλιώτερος δὲ κάτω
[15]	Πολλοῦ γε καὶ δεῖ· γυναικῶν	ἀθλίων	τεθαύμακας φιλῶν νεκρὸν βίον. Εἰ
[1]	καρτερῶν οὐχὶ καὶ τῶν νοσούντων	ἀθλιώτερον	πράττει; ἀλγεῖ γοῦν ἀπαραμύθητα. ~Δεῦρο
[6]	τὴν πόλιν ἄθλιος μὲν ἀποφυγών,	ἀθλιώτερος	δὲ κάτω μείνας, ἐξὸν ὑπερβάντα
[8]	τρίβωνα καὶ τὴν κόμην, ὥσπερ	αἱ	γραφαὶ τῶν ἀνδρῶν, ἀπομιμούμενος εἶθ´
[6]	ἐφεξῆς ἀπὸ τῶν ἔργων, ὥσπερ	αἱ	ἐξιχνεύουσαι κύνες μεταθέουσι τὰ θηρία.
[15]	πάρεργον ἡμέραιν δυοῖν, ὡς ἴσασιν	αἱ	Μοῦσαι, μᾶλλον δὲ καὶ αὐτὸς
[6]	οὐθέν ἐστιν, ὡς ἔφην, τοιοῦτον·	αἵ	τε γὰρ θρυλλούμεναι Διογένους τραγῳδίαι
[12]	πρὸς τὰς τῶν πολλῶν δόξας,	αἳ	μυρίων κακῶν αἴτιαι γίνονται τοῖς
[4]	πλεῖν μέντοι δυνατὸν παρὰ τοὺς	αἰγιαλοὺς	καὶ δὴκαὶ κατὰ τὸν Πύλιον
[6]	θρυλλούμεναι Διογένους τραγῳδίαι Φιλίσκου τινὸς	Αἰγινήτου	λέγονται εἶναι, καὶ εἰ Διογένους
[9]	φίλας θ´ ὅτι χεῖρας ἵκοιτο»	Αἰγύπτιός	γε ὤν, οὐ τῶν ἱερέων,
[5]	ἐπικήρων οὐ θνητὰς οὐδὲ ἐπικήρους,	ἀϊδίους	δὲ καὶ μενούσας ἀεὶ καὶαἳ
[12]	ἢ πεσεῖν εἰς τοιοῦτον βίον	αἰδοίοις	καὶ γαστρὶ δουλεύοντα, καὶ οὐδὲ
[13]	συνεχῶς δότε γαστέρι, ἥτε μοι	αἰεὶ	Χωρὶς δουλοσύνης λιτὸν ἔθηκε βίον.
[9]	ζῴων, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν	αἷμα	ἐχόντων. Καὶ τούτῳ δὲ ἴσως
[7]	πάσχουσιν οἱ διὰ τῶν ἄλλων	αἱρέσεων	ἰόντες, ἀλλὰ ἀπόχρη μόνον δύο
[4]	πρωτεύσαντας δὲ ἐν ἑκάστῃ τῶν	αἱρέσεων	σκοπείτω. καὶ πάντα εὑρήσει σύμφωνα.
[9]	ἴσον ἐστὶ τῷ θεὸν γενέσθαι.	Αἰσθανόμενος	οὖν ἴσως αὑτοῦ Διογένης ἐν
[8]	γάρ, φασί, τὰ κατὰ μέρος	αἰσθήματα	καὶ συνέχουσα τῇ μνήμῃ γεννᾷ
[11]	βίου καὶ οὐ τῷ λόγῳ	αἰσθήσῃ.	Φέρε δὴ πρῶτον αὐτὸν διὰ
[8]	καὶ σπουδαῖα, πρῶτον μὲν τὰ	αἰσθητήρια	καὶ τούτων αὐτῶν ἅττα συνέσεως
[8]	οὐδὲν δυνατὸν οἶμαι γενέσθαι τῶν	αἰσθητῶν	ἀντίληψιν. Ἀλλ´ οὗτος μὲν ὁ
[14]	τοὺς οἰκειοτάτους ἀλλήλοις, εἴποτε στασιάζοντας	αἴσθοιτο,	ἐπετίμα δὲ οὐ μετὰ πικρίας,
[3]	Προσλιπαρῆσαι μὲν γὰρ τούτοις ἀποκνήσει	αἰσχρὸν	οἰόμενος τὸ τοιοῦτον, τὸ δοκοῦν
[8]	ἅττα συνέσεως ἡμῖν ἐστι μᾶλλον	αἴτια,	οἷον ὀφθαλμούς, ἀκοάς; Ὑπουργεῖ γὰρ
[5]	μενούσας ἀεὶ καὶαἳ τούτοις εἰσὶν	αἰτίαι	τῆς ἀειγενεσίας. Ἀλλ´ οὗτος μὲν
[12]	πολλῶν δόξας, αἳ μυρίων κακῶν	αἴτιαι	γίνονται τοῖς πολλοῖς. Οὐκ οἶσθα
[5]	ἔχοι τῶν ὁπωσοῦν ὄντων τὰς	αἰτίας,	εἴτε ἀθανάτων ἀθανάτους, εἴτε ἐπικήρων
[15]	ὀφθαλμοῖς πάντων, οὐ μεμψόμεθα οὐδὲ	αἰτιασόμεθα.	Πρότερον μέντοι τὴν Διογένους ἡμῖν
[7]	οὖν τῶν ἄλλων ἀγαθῶν ἡμῖν	αἴτιος	κατέστη, οὕτω δὲ καὶ τούτου
[7]	Ἕλλησι κατέστη τῶν καλῶν ἁπάντων	αἴτιος,	ὁ τῆς Ἑλλάδος κοινὸς ἡγεμὼν
[11]	εἶεν οἰκέται καὶ ὁπόσους τῶν	αἰχμαλώτων	λυτρούμεθα· καίτοι καὶ οἱ νόμοι
[14]	βαδίζῃ κουρείων καὶ διδασκαλείων ἐνδεεῖ	ἄκαρτος	καὶ ἀγράμματος, ἀλλὰ τὸν λόγον
[8]	τῇ γε ὡς ἀρχῇ {καὶ}	ἀκινήτῳ	τοῦ φρονεῖν δυνάμει, εἴτε, ὥσπερ
[14]	ἐπὶ τὰς τῶν φίλων ἑστίας,	ἄκλητος	καὶ κεκλημένος, διαλλάσσων τοὺς οἰκειοτάτους
[1]	καὶ σφριγῶν καὶ τὴν ἡλικίαν	ἀκμάζων,	ὡς ἂν μή τι κακὸν
[8]	ἐστι μᾶλλον αἴτια, οἷον ὀφθαλμούς,	ἀκοάς;	Ὑπουργεῖ γὰρ ταῦτα πρὸς φρόνησιν
[6]	μὴ, τότε ἐξορίζειν αὐτὰ τῆς	ἀκοῆς,	ὥσπερ Ἀθηναῖοι τὰ ψευδῆ γράμματα
[7]	τοῦτο ἄξιός ἐστιν ὑφ´ ὑμῶν	ἀκούειν	κακῶς; Ὅρα δὲ μὴ καὶ
[14]	αὐτούς τε ἐκείνους καὶ τοὺς	ἀκούοντας.	Καὶ οὐ τοῦτο ἦν τὸ
[7]	δύο ταῦτα τοῦ Πυθίου παραινοῦντος	ἀκοῦσαι,	τὸ Γνῶθι σαυτὸν» καὶ Παραχάραξον
[14]	κωλύει. Ἐπεὶ καὶ τῶν ταύρων	ἀκούω	τοὺς ἀσθενεστέρους ἐξίστασθαι τῆς ἀγέλης
[5]	πόλεις ἰδόντες ἀποδιδρασκούσας τὸ λίαν	ἀκραιφνὲς	καὶ καθαρὸν τῆς ἐλευθερίας τοῦ
[14]	ἀλλὰ ἐξετάζειν ὅτι μάλιστα αὑτὸν	ἀκριβῶς	εἰ τῇ πολυτελείᾳ τῶν σιτίων
[8]	γνῶναι» τοῦτο ἐνόμισαν, τὸ μαθεῖν	ἀκριβῶς,	τί μὲν ἀποδοτέον ψυχῇ, τί
[15]	Πλάτωνος καὶ Ἀριστοτέλους, οὗ γέγονεν	ἀκροατὴς	ὁ τοῦ σωφρονεστάτου καὶ συνετωτάτου
[14]	καθέσθω, γευέσθω δὲ τρυφῆς μηδὲ	ἄκρῳ,	φασί, τῷ δακτύλῳ, ἕως αὐτὴν
[1]	καὶ τῶν νοσούντων ἀθλιώτερον πράττει;	ἀλγεῖ	γοῦν ἀπαραμύθητα. ~Δεῦρο οὖν ἡμεῖς
[1]	οὐθὲν ᾤετο δεινὸν ἐκεῖνος οὐδὲ	ἀλγεινὸν	τὸν θάνατον. Ἀλλ´ ἡμεῖς οἱ
[11]	ἀναγκαῖον ἡμῖν θεραπεύειν, ἵνα μηθὲν	ἀλγῶμεν	μηδὲ λυπώμεθα κολαζόμενοι παρ´ αὐτῶν·
[15]	καὶ πολυπράγμονες, ἔγνως ἂν ὅπως	Ἀλέξανδρος	ἀγασθῆναι λέγεται τὴν Διογένους μεγαλοψυχίαν·
[15]	τὸν Δαρεῖον, ὡς ὁ Μακεδὼν	Ἀλέξανδρος.	Εἰ σμικρὰ τὰς βίβλους ἀνελίττων
[5]	Ὅτι δὲ μία τέ ἐστιν	ἀλήθεια	καὶ φιλοσοφία μία καὶ ταύτης
[9]	τὸ νόμισμα» λόγῳ δὲ καὶ	ἀληθείᾳ	κρῖναι τὰ πράγματα; Περιιδεῖν αὑτὸν
[4]	ἐκ μιᾶς ποιείτω. Ὥσπερ γὰρ	ἀλήθεια	μία. οὕτω δὲ καὶ φιλοσοφία·
[7]	ἀλλὰ τὴν ἐν τοῖς οὖσιν	ἀλήθειαν	ἀνιχνεῦσαι. Φέρε οὖν, ἐπειδὴ πέφηνεν
[11]	ἔχουσι γὰρ ἄνθρωποι φύσει πρὸς	ἀλήθειαν	οἰκείως· ἀνδρὶ δὲ ἤδη κατὰ
[7]	καὶ τῶν κενῶν ὑπεριδεῖν δοξῶν,	ἀληθείας	δέ, ἣ πάντωνμὲν ἀγαθῶν θεοῖς,
[7]	ἀλλήλων ἐθέλομεν οὓς ὁ τῆς	ἀληθείας	συνήγαγεν ἔρως ἥ τε τῆς
[8]	μὴ δόξαις ἄλλων, τυχὸν μὲν	ἀληθέσι,	τυχὸν δὲ ψευδέσι, προσπεπονθέναι. Οὐκοῦν
[10]	λόγος περὶ τῆς ψυχῆς ὡς	ἀληθὴς	ὑπό τινων. Ἡμεῖς δὴ οὖν
[11]	δέκα; Ἐρεῖς δήπουθεν τοῦτον εἶναι	ἀληθῶς	δοῦλον. Ἆρα δι´ αὐτὸ τοῦτο
[11]	δοῦλον, ἀλλ´ ἐκεῖνός ἐστιν ὡς	ἀληθῶς	δοῦλος, οὗ κύριός ἐστιν ἕτερος
[12]	ἴσθι καὶ ταῦτα ὑπὲρ τῶν	ἀληθῶς	κυνῶν τοὺς πολλοὺς διανοουμένους. Καὶ
[10]	πρὸς τάχος αὐτοῖς ἢ πρὸς	ἀλκὴν	ὑπουργοῦντα προσγένοιτο, μάλιστα ἂν εὖ
[7]	φήσειε, καὶ λέγει δὲ ἐν	Ἀλκιβιάδῃ·	δεῦρο δὴ τὸ μετὰ τοῦτο
[6]	ἐκείνοις ἐγὼ τοῖς ῥήμασιν, οἷς	Ἀλκιβιάδης	ἐπαινῶν Σωκράτη. Φημὶ γὰρ δὴ
[13]	ἱλάσομ´ ἁγνάς, Οὐ δαπάναις τρυφεραῖς,	ἀλλ´	ἀρεταῖς ὁσίαις. Εἰ χρή σοι
[9]	ἀνθρώπου τὸ ἔργον ἴσως ἐνόμισεν,	ἀλλ´	ἀφεκτέον εἶναι κατὰ κράτος αὐτοῦ.
[10]	ψυχὴ τοῖς ἄλλοις ἐνέσπαρται ζῴοις,	ἀλλ´	εἴτε κατ´ οὐσίαν διαφέρουσα εἴτε
[12]	φησὶν ὁ Διογένης, οἱ τύραννοι,	ἀλλ´	ἐκ τῶν δειπνούντων πολυτελῶς» καὶ
[11]	τὸ ἀποφῆναι τὸν λυτρωθέντα δοῦλον,	ἀλλ´	ἐκεῖνός ἐστιν ὡς ἀληθῶς δοῦλος,
[14]	προπυλαίων· Εἴσοδος Κράτητι, Ἀγαθῷ Δαίμονι»	~Ἀλλ´	ἐπανίωμεν ἐπ´ ἐκεῖνο πάλιν ὅτι
[13]	τῶν ἐννοιῶν. Ἀπερυθριάτω δὲ μηδαμῶς,	ἀλλ´	ἑπόμενος τῷ λόγῳ πρότερον μὲν
[7]	ἄλλους ἔπεισεν ἐντείνων τὴν παραίνεσιν,	ἀλλ´	ἔργῳ διδάσκων ὅτι βούλεται συμβολικῶς
[1]	ἐκεῖνος οὐδὲ ἀλγεινὸν τὸν θάνατον.	Ἀλλ´	ἡμεῖς οἱ τὸ σκῆπτρον ἐκεῖθεν
[11]	αὐτοὺς ἀπολυτρούμεθα, οὐχ ἵνα δουλεύσωσιν,	ἀλλ´	ἵνα ὦσιν ἐλεύθεροι. Ὁρᾷς ὡς
[15]	πάντα δὲ ἐκ διαστροφῆς ἐπιτηδεύεται.	Ἀλλ´	οἱ νῦν τοῦ Διογένους ζηλωταὶ
[10]	κέντρα σιδηρᾶ, μᾶλλον δὲ ἀδαμάντινα,	ἀλλ´	οἷς αὐτὰ ἐξ ἀρχῆς ἡ
[14]	ἦν τὸ προηγούμενον αὐτοῖς τέλος·	ἀλλ´,	ὅπερ ἔφην, ἐσκόπουν ὅπως αὐτοὶ
[4]	ἄλλῳ τινὶ τῶν νομιζομένων ἀγαθῶν,	ἀλλ´	ὅπερ Ὅμηρός φησι θεοὶ δέ
[12]	Καὶ οὐ τοῦτο δεινόν ἐστιν,	ἀλλ´	ὁρᾷς ὅτι καὶ πλοῦτον ἀγαπᾶν
[5]	τὸ δύνασθαι τὸ ἑαυτοῦ πράττειν·	ἀλλ´	ὅτι μὲν ἡ φιλοσοφία μία
[9]	ἔμψυχα ὑπολαμβάνουσα καὶ τὰ φυτά.	Ἀλλ´	ὅτι μὲν οὐ χαλεπὸν οὐδὲ
[11]	διὰ τοῦτο πράττωμεν καὶ ἀπεχώμεθα,	ἀλλ´	ὅτι τῷ λόγῳ καὶ τῷ
[8]	καὶ τὰ δυσώδη τῶν περιττωμάτων,	ἀλλ´	οὐ τὰ τιμιώτατα καὶ σπουδαῖα,
[11]	οὐ δραχμήν, οὐκ οἰκέτην ἔχων»	ἀλλ´	οὐδὲ μάζαν, ἧς Ἐπίκουρος εὐπορῶν
[15]	ἀγασθῆναι λέγεται τὴν Διογένους μεγαλοψυχίαν·	ἀλλ´	οὐκ ἔστι σοι τούτων οὐθέν,
[5]	τούτοις εἰσὶν αἰτίαι τῆς ἀειγενεσίας.	Ἀλλ´	οὗτος μὲν ὁ λόγος ἐστὶ
[8]	οἶμαι γενέσθαι τῶν αἰσθητῶν ἀντίληψιν.	Ἀλλ´	οὗτος μὲν ὁ λόγος οὐ
[8]	γενόμενοι παντὸς φθόνου, δειλίας, δεισιδαιμονίας.	Ἀλλ´	οὐχ ἡμεῖς ταῦτα ὑπὲρ αὐτῶν
[11]	πάντας καὶ πράττειν τὰμὴ πρακτέα·	ἀλλ´	ὧν ἀπεχόμεθα καὶ ὅσα πράττομεν,
[7]	διὰ τῶν ἄλλων αἱρέσεων ἰόντες,	ἀλλὰ	ἀπόχρη μόνον δύο ταῦτα τοῦ
[7]	καὶ δεῖσθαι οὐθ´ ἡστινοσοῦν πραγματείας·	ἀλλὰ	ἀπόχρη μόνον ἑλέσθαι τὰ σπουδαῖα
[13]	Μύρμηκός τ´ ἄφενος χρήματα μαιόμενος,	Ἀλλὰ	δικαιοσύνης μετέχειν καὶ πλοῦτον ἀγινεῖν
[14]	καὶ ἐξελέγχειν καὶ μὴ κολακεύειν,	ἀλλὰ	ἐξετάζειν ὅτι μάλιστα αὑτὸν ἀκριβῶς
[13]	ὁμοῦ θείων τε καὶ ἀνθρωπίνων,	ἀλλὰ	εὐλαβὴς μὲν τὰ πρὸς τὸ
[4]	μέντοι καὶ περὶ τοῦ Διὸς	Ἀλλὰ	Ζεὺς πρότερος γεγόνει καὶ πλείονα
[3]	ἄνθρωπος ψυχὴ χρωμένη σώματι μαθεῖν,	ἀλλὰ	καὶ αὐτῆς τῆς ψυχῆς ἐπελεύσεται
[7]	τινὰς οὐκ ἐν Ἕλλησι μόνον,	ἀλλὰ	καὶ Βαρβάροιςοὕτω φιλοσοφῆσαι· αὕτη γὰρ
[3]	οὐδὲ τοῦτο μόνον ἀρκέσει αὐτῷ,	ἀλλὰ	καὶ εἴ τι τῆς ψυχῆς
[10]	φύσιν ἕκαστον ἀνεμποδίστως τυγχάνῃ τέλους·	ἀλλὰ	καὶ ἐν τοῖς θεοῖς τοῦτό
[9]	ἐπὶ τῶν ἀναίμων μόνον ζῴων,	ἀλλὰ	καὶ ἐπὶ τῶν αἷμα ἐχόντων.
[11]	ἐπὶ πάντων ποιοῦσι τῶν οἰκετῶν,	ἀλλὰ	καὶ λόγος ἀρκεῖ πολλάκις καὶ
[1]	ἀγνοεῖν ὑπελάμβανεν ὁ σοφὸς Σωκράτης,	ἀλλὰ	καὶ μετ´ ἐκεῖνον {Ἀντισθένη καὶ}
[5]	προαγορεύει, Ἡράκλειτος δὲ ἐδιζησάμην ἐμεωυτόν»	ἀλλὰ	καὶ Πυθαγόρας οἵ τε ἀπ´
[1]	ταῖς θεριναῖς τροπαῖς ἤδη προσιόντος.	Ἀλλὰ	καὶ τὴν ἐδωδὴν τοῦ πολύποδος
[7]	Γνῶθι σαυτὸν» οὐκ ἐκείνῳ πρῶτον,	ἀλλὰ	καὶ τοῖς ἄλλοις ἔφη καὶ
[14]	ὠφέλησαν οὐ τοῖς παραδείγμασι μόνον,	ἀλλὰ	καὶ τοῖς λόγοις. Ὅστις οὖν
[7]	καὶ ὁ δαιμόνιός φησιν Ἰάμβλιχος,	ἀλλὰ	καὶ τοὺς κορυφαίους ἐν αὐτῇ,
[14]	ἐπετίμα δὲ οὐ μετὰ πικρίας,	ἀλλὰ	μετὰ χάριτος, οὐχ ἵνα συκοφαντεῖν
[6]	τοῖς ἀνδράσι μετά τινος σπουδῆς,	ἀλλὰ	μὴ μετὰ παιδιᾶς, τὰ συγγράμματα,
[10]	ἐν τῷ ζῆν κατὰ φύσιν,	ἀλλὰ	μὴ πρὸς τὰς τῶν πολλῶν
[3]	καὶ κατ´ εἶδος ταῦτα διαφέρειν.	Ἀλλὰ	μήπω τοῦτο, μᾶλλον δὲ μηδὲ
[5]	τούτου πεισθείης ἄν, εἴπερ ἐθέλοις,	ἀλλὰ	πολὺ πλέον ἀπὸ τοῦ τῆς
[12]	καὶ μηδέποτε νύκτωρ καθεύδειν μόνον,	ἀλλὰ	τὰ τοιαῦτα πάντα δρᾶν ἐν
[7]	καὶ μὴ κεναῖς ἕπεσθαι δόξαις,	ἀλλὰ	τὴν ἐν τοῖς οὖσιν ἀλήθειαν
[8]	ταύτῃ δὲ οὐκ ἄλλου χάριν	ἀλλὰ	τῆς πράξεως· ἐπεὶ καὶ τὸ
[7]	ἡμᾶς τῶν τοιούτων· φησὶ γοῦν·	Ἀλλὰ	τί ἡμῖν, ὦ μακάριε Κρίτων,
[2]	τὸν ἡμέτερον, οὔτι τοῖς ῥήμασιν	ἀλλὰ	τοῖς ἔργοις, οὐθὲν ἐμπόδιον ὅ
[3]	συμβέβηκεν, οὔτι φαυλότατον οὐδὲ ἀτιμότατον,	ἀλλὰ	τοῖς κρατίστοις ἐνάμιλλον, ὀλίγα πρότερον
[14]	διδασκαλείων ἐνδεεῖ ἄκαρτος καὶ ἀγράμματος,	ἀλλὰ	τὸν λόγον ἀντὶ τοῦ σκήπτρου
[9]	γε ὤν, οὐ τῶν ἱερέων,	ἀλλὰ	τῶν παμφάγων, οἷς πάντα ἐσθίειν
[8]	ἐστιν, οἷον ὀφθαλμοί, πόδες, χεῖρες,	ἄλλα	γε ἐπισυμβαίνει, τρίχες, ὄνυχες, ῥύπος,
[12]	μὲν νέους τῆς φιλοσοφίας ἀπάγουσιν	ἄλλα	ἐπ´ ἄλλοις τῶν φιλοσόφων θρυλλοῦντες;
[15]	ἅπαξ ἐγένετο, ὅταν ἡμῖν τὰ	ἄλλα	κατὰ τὸν Διογένη γένηταίτις σπουδαῖος,
[4]	θαυμαστὸν δὲ οὐδέν. εἰ κατ´	ἄλλας	καὶ ἄλλας ὁδοὺς ἐπ´ αὐτὴν
[4]	οὐδέν. εἰ κατ´ ἄλλας καὶ	ἄλλας	ὁδοὺς ἐπ´ αὐτὴν πορευόμεθα. Ἐπεὶ
[4]	ἰόντων τὰς ὁδοὺς ἀπεπλανήθησαν, καὶ	ἀλλαχοῦ	που γενόμενοι, καθάπερ ὑπὸ τῆς
[14]	καὶ κεκλημένος, διαλλάσσων τοὺς οἰκειοτάτους	ἀλλήλοις,	εἴποτε στασιάζοντας αἴσθοιτο, ἐπετίμα δὲ
[7]	ἁπλῶς οὑτωσὶ καὶ ἀποσπᾶν ἄνδρας	ἀλλήλων	ἐθέλομεν οὓς ὁ τῆς ἀληθείας
[7]	Φέρε οὖν, ἐπειδὴ πέφηνεν οὐκ	ἄλλο	μὲν ἐπιτηδεύσας Πλάτων ἕτερον δὲ
[4]	θεῷ κατὰ δύναμιν ὁμοιοῦσθαι οὐκ	ἄλλο	τί ἐστιν ἢ τὸ τὴν
[15]	εἴτε ἀπέπαρδεν εἴτε ἀπεπάτησεν εἴτε	ἄλλο	τι τοιοῦτον ἔπραξεν, ὥσπερ οὖν
[10]	οὐδὲ ἀετὸς οὐδὲ πλάτανος οὐδὲ	ἄλλο	τι τῶν ὄντων ζῴων ἢ
[7]	φασί, νόον οὐ διδάσκει» οὔτε	ἄλλο	τι τῶν τοιούτων παθεῖν, ὅσα
[8]	Ἐπεὶ καὶ Σωκράτης καὶ πλείονες	ἄλλοι	θεωρίᾳ μὲν φαίνονται χρησάμενοι πολλῇ,
[9]	αὑτοῦ Διογένης ἐν μὲν τοῖς	ἄλλοις	ἅπασιν ἀπαθοῦς, ὑπὸ δὲ τῆς
[15]	ἀγχίνοιαν καὶ τὴν ἐν τοῖς	ἄλλοις	ἅπασιν ἐλευθερίαν, αὐτάρκειαν, δικαιοσύνην, σωφροσύνην,
[9]	ἁλσὶ δὲ ὑμεῖς καὶ πολλοῖς	ἄλλοις	ἀρτύσαντες ἡδονῆς ἕνεκα, τὴν φύσιν
[10]	οὐδέν τι παραπλησία ψυχὴ τοῖς	ἄλλοις	ἐνέσπαρται ζῴοις, ἀλλ´ εἴτε κατ´
[7]	ἐκείνῳ πρῶτον, ἀλλὰ καὶ τοῖς	ἄλλοις	ἔφη καὶ λέγει, πρόκειται γὰρ
[12]	τῆς φιλοσοφίας ἀπάγουσιν ἄλλα ἐπ´	ἄλλοις	τῶν φιλοσόφων θρυλλοῦντες; Οἱ Πυθαγόρου
[8]	Πυθαγόρας ἔφη, οὐδὲ εἴ τις	ἄλλος	τῷ Πυθαγόρᾳ παραπλήσιος, ἀξιόπιστος ἐδόκει
[4]	ἡδονῆς ἢ δόξης ἤ τινος	ἄλλου	δελεασθέντες, ἀπελείφθησαν τοῦ πρόσω βαδίζειν
[8]	χρησάμενοι πολλῇ, ταύτῃ δὲ οὐκ	ἄλλου	χάριν ἀλλὰ τῆς πράξεως· ἐπεὶ
[7]	δὲ αὐτὸν οὐχ ὥσπερ τοὺς	ἄλλους	ἔπεισεν ἐντείνων τὴν παραίνεσιν, ἀλλ´
[4]	τὸ θεῖον μακαρίζομεν οὐδὲ ἐπ´	ἄλλῳ	τινὶ τῶν νομιζομένων ἀγαθῶν, ἀλλ´
[7]	μέγας Ἡρακλῆς, ὥσπερ οὖν τῶν	ἄλλων	ἀγαθῶν ἡμῖν αἴτιος κατέστη, οὕτω
[7]	οἷα πάσχουσιν οἱ διὰ τῶν	ἄλλων	αἱρέσεων ἰόντες, ἀλλὰ ἀπόχρη μόνον
[5]	κομιδῇ γὰρ οὐθὲν εἴσεται τῶν	ἄλλων,	εἴπερ ἑαυτὸν ἀγνοοίη· πάντα γὰρ
[9]	τις σάρκας, ὥσπερ οἶμαι τῶν	ἄλλων	ἕκαστον θηρίων, οἷς τοῦτο ἔνειμεν
[8]	καὶ γὰρ πῶς ὑπὸ τῶν	ἄλλων	ἐπῃνοῦντο ὠμὰ προσφερόμενοι σαρκία; Καίτοι
[8]	ἐνδέον ἢ τέλειον ἐμποδιζόμενονδ´ ὑπ´	ἄλλων	πολλῶν καὶ ποικίλων, ὃ τῶν
[15]	ἁρπαγάς, συκοφαντίας, γραφὰς ἀδίκους, διώξεις	ἄλλων	τοιούτων συρφετῶν πραγμάτων. Ἐπεὶ καὶ
[14]	εὐδαιμονήσωσιν, ἔμελε δὲ αὐτοῖς τῶν	ἄλλων	τοσοῦτον ὅσον ξυνίεσαν οἶμαι φύσει
[8]	ἐξελέγχειν πάντα καὶ μὴ δόξαις	ἄλλων,	τυχὸν μὲν ἀληθέσι, τυχὸν δὲ
[13]	ἀγνοῆσαι, τοῦτο δὲ ἡμῖν οὐκ	ἄλλως	ἢ διὰ τῶν γυμνασιῶν προσγίνεται.
[13]	μή τις ὑπολάβῃ με ταῦτα	ἄλλως	λέγειν, ἐκ τῶν παιγνίων Κράτητος
[1]	γίνεσθαι τρυφὴν αὐτόχρημα τὴν ἀρρωστίαν,	ἄλλως	τε κἂν ᾖ πλούσιος. Ἐθεασάμην
[15]	μηθὲν εἰκῇ μηδὲ μάτην μηδὲ	ἀλόγως	ποιεῖν, ἐπεὶ καὶ ταῦτα τῆς
[14]	ἀπέσχον τοῦ δυσκόλως ἐνεγκεῖν, ὥστε	ἁλοὺς	μὲν ὑπὸ τῶν καταποντιστῶν ὁ
[9]	κατὰ φύσιν ᾠήθη χρῆναι προσφέρεσθαι,	ἁλσὶ	δὲ ὑμεῖς καὶ πολλοῖς ἄλλοις
[3]	πάσης δὲ τέχνης ἡγεῖται τε	ἅμα	καὶ τοὺς καθόλου λόγους συνείληφε.
[1]	ἦ γὰρ ἂν ἐπαύσαντο νοσοῦντες	ἅμα	καὶ τρυφῶντες. Τὸ μὲν δὴ
[3]	τῶν θεῶν εἰς ἀνθρώπους δόσις	ἅμα	φανοτάτῳ πυρὶ διὰ Προμηθέως ἐξ
[11]	κωλύει ταῖς κοιναῖς ἕπεσθαι δόξαις·	ἄμεινον	γὰρ τοῦτο τοῦ παντάπασιν ἀπερυθριᾶν·
[13]	ἡδονῶν εἰδέναι· εἰς τοῦτο γὰρ	ἄμεινον	ἐλθεῖν εἰς τὸ καὶ εἰ
[1]	τῶν ἑταίρων εἰπεῖν ὡς τούτοις	ἄμεινον	ἦν οἰκέταις γενέσθαι μᾶλλον ἢ
[8]	γένος, ὧν ἄνευ σῶμα ἀνθρώπινον	ἀμήχανον	εἶναι, πότερον οὐ γελοῖός ἐστινὁ
[14]	καὶ προκαλεῖσθαι καὶ τῆς ἀγέλης	ἀμφισβητεῖν	τοῖς προκατέχουσιν, ὡς μᾶλλον ἀξιώτερον
[5]	ξυγγραμμάτων ὑπὲρ αὐτοῦ τούτου πεισθείης	ἄν,	εἴπερ ἐθέλοις, ἀλλὰ πολὺ πλέον
[15]	σὺ διακωμῳδεῖς, ὦ βέλτιστε, ἴσως	ἄν	τι πλέον ἐσκόπησας περὶ αὐτοῦ
[4]	ἐπ´ αὐτὴν πορευόμεθα. Ἐπεὶ καὶ	ἄν	τις θέλῃ τῶν ξένων ἢ,
[15]	τοῦ παραχρῆμα περὶ τῶν τοιούτων	ἂν	ἀπνευστί, τὸ δὴ λεγόμενον, συνείραντες,
[11]	τούτων δὲ γένοιο κρείττων, ἕως	ἂν	δουλεύῃς ταῖς τῶν πολλῶν δόξαις,
[14]	καὶ τοῖς λόγοις. Ὅστις οὖν	ἂν	ἐθέλῃ κυνικὸς εἶναι καὶ σπουδαῖος
[9]	κράτος αὐτοῦ. Εἷς μὲν οὖν	ἂν	εἴη τοιοῦτος ὑπὲρ τοῦ πράγματος
[1]	πλουτεῖν ὥσπερ νῦν· ἦ γὰρ	ἂν	ἐπαύσαντο νοσοῦντες ἅμα καὶ τρυφῶντες.
[10]	πρὸς ἀλκὴν ὑπουργοῦντα προσγένοιτο, μάλιστα	ἂν	εὖ πράττειν νομίζοι καὶ εὐθηνεῖσθαι.
[8]	εἴτε ἐγκατορωρυγμένῃ τῇ ψυχῇ, ὡς	ἂν	θᾶττον καθαρθῆναι δύναιτο τῇ γε
[12]	θηρία, πράγματα δὲ ἔχειν ὡς	ἂν	καὶ λάθοιμεν ὑπὸ τῷ σκότῳ
[11]	ἐστιν ἕτερος προσαναγκάσαι πράττειν ὅτι	ἂν	κελεύῃ, καὶ μὴ βουλόμενον κόλασαι
[1]	καὶ τὴν ἡλικίαν ἀκμάζων, ὡς	ἂν	μή τι κακὸν λάβῃ, καὶ
[15]	οἱ πολιτικοὶ καὶ πολυπράγμονες, ἔγνως	ἂν	ὅπως Ἀλέξανδρος ἀγασθῆναι λέγεται τὴν
[6]	φαίνονται ἀγάλματα ἔχοντες θεῶν» Ὡς	ἂν	οὖν μὴ τοιοῦτόν τι πάθωμεν,
[15]	κατὰ τὸν Διογένη γένηταίτις σπουδαῖος,	ἂν	οὕτω φανῇ καὶ τοιοῦτόν τι
[14]	τότε ἤδη καὶ τῶν τοιούτων,	ἂν	προσπίπτῃ, θιγεῖν οὐδὲν κωλύει. Ἐπεὶ
[5]	τε ἐν δίκῃ νῦν εἴποιμι	ἂν	τοὔνομα, τοὺς τοῦ Κιτιέως ὁμιλητὰς
[11]	ἀτενῶς ὁρᾶν καὶ ἀδιατρέπτως, πρὶν	ἂν	τοῦτο δαμάσωμεν τὸ θηρίον καὶ
[11]	πράττειν δὲ ἠξίου μόνον ὁπόσα	ἂν	φανῇ τῷ λόγῳ πρακτέα, τοὺς
[11]	ψυχῇ θορύβους, οἷα πολλάκις ἡμᾶς	ἀναγκάζει	τουτὶ τὸ περικείμενον αὐτοῦ χάριν
[15]	τῦφον, καταπαιζέτω τῶν τὰ μὲν	ἀναγκαῖα	τῆς φύσεως ἔργα κρυπτόντων ἐν
[11]	κύριοι πάντες ἡμῶν εἰσιν, οὓς	ἀναγκαῖον	ἡμῖν θεραπεύειν, ἵνα μηθὲν ἀλγῶμεν
[7]	τούτοις ὅλον ἡμῖν ἐπιτάξει διαρρήδην	ἀναγνῶναι	τὸν Κρίτωνα διάλογον, οὗ φαίνεται
[13]	τῷ Χαιρωνικῷ Πλουτάρχῳ τὸν Κράτητος	ἀναγράψαντι	βίον οὐθὲν ἐκ παρέργου {τοῦ}
[13]	κατὰ τὸν Οἰνόμαον ὁ κύων	ἀναιδὴς	μηδὲ ἀναίσχυντος μηδὲ ὑπερόπτης πάντων
[9]	εἶναι μαλθακά, τὰ δὲ σκληρότερα.	Ἄναιμος	γοῦν ἐστι καὶ πολύπους ὥσπερ
[9]	παραπλήσια δρῶντες οὐκ ἐπὶ τῶν	ἀναίμων	μόνον ζῴων, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ
[13]	Οἰνόμαον ὁ κύων ἀναιδὴς μηδὲ	ἀναίσχυντος	μηδὲ ὑπερόπτης πάντων ὁμοῦ θείων
[15]	οὐ μεταμελήσει τῆς εἰς τὸν	ἄνδρα	εὐφημίας.
[13]	παρέργου {τοῦ} μανθάνειν δεήσει τὸν	ἄνδρα.	Οὗτος ἡγεμὼν ἐγένετο Ζήνωνι τῶν
[7]	ἀποτειχίζειν ἁπλῶς οὑτωσὶ καὶ ἀποσπᾶν	ἄνδρας	ἀλλήλων ἐθέλομεν οὓς ὁ τῆς
[6]	~Εἰ μὲν οὖν ἐπεποίητο τοῖς	ἀνδράσι	μετά τινος σπουδῆς, ἀλλὰ μὴ
[11]	ὁ ἀνὴρ οὕτω μὲν ἔσχεν	ἀνδρεῖον	τὸ σῶμα ὡς οὐδεὶς οἶμαι
[11]	ἄνθρωποι φύσει πρὸς ἀλήθειαν οἰκείως·	ἀνδρὶ	δὲ ἤδη κατὰ νοῦν ζῶντι
[13]	τούτων γράφειν, ἔχω πλείονα τοῦ	ἀνδρός.	Ἐντυχὼν δὲ τῷ Χαιρωνικῷ Πλουτάρχῳ
[7]	δὲ νῦν φερόμενά ἐστι Σωκράτους,	ἀνδρὸς	καλοῦ καὶ νέου. ~Τί οὖν
[15]	δὲ τούτοις μὲν ἠπίστεις ὑπὲρ	ἀνδρὸς	λεγομένοις, ὃν οἱ πάντες Ἕλληνες
[15]	εἰκὸς ἦν ἅπαντας ἀπατηθῆναι περὶ	ἀνδρὸς	οὕτω φαύλου ὁποῖον σὺ διακωμῳδεῖς,
[12]	Εὐτέλειαν· Χαῖρε, θεὰ δέσποινα, σοφῶν	ἀνδρῶν	ἀγάπημα, Εὐτελίη, κλεινῆς ἔγγονε Σωφροσύνης.
[8]	κόμην, ὥσπερ αἱ γραφαὶ τῶν	ἀνδρῶν,	ἀπομιμούμενος εἶθ´ ὃ μηδὲ αὐτὸς
[11]	τὸ μὲν σῶμα τοῖς πόνοις	ἀνέδην	παρεῖχεν, ἵνα αὐτὸ {τὸ} τῆς
[8]	γεγόνασιν, ἄχρις αὐτοὺς οἱ θεράποντες	ἀνέλαβον	ὀσμαῖς καὶ μύροις καὶ πέμμασιν·
[7]	φυγῇ κακίας, καὶ οὔτε βίβλους	ἀνελίξαι	δεῖ μυρίας· πολυμαθία γάρ, φασί,
[15]	Ἀλέξανδρος. Εἰ σμικρὰ τὰς βίβλους	ἀνελίττων	ἐμελέτας, ὥσπερ ἡμεῖς οἱ πολιτικοὶ
[10]	ὅταν τοῦ κατὰ φύσιν ἕκαστον	ἀνεμποδίστως	τυγχάνῃ τέλους· ἀλλὰ καὶ ἐν
[7]	οὐ ῥᾴδιον εὑρεῖν, ἐφ´ ὃν	ἀνενέγκαι	χρὴ πρῶτον αὐτό, εἰ καί
[9]	ἡ φύσις, ἀβλαβῶς αὐτὸ καὶ	ἀνεπαχθῶς,	μᾶλλον δὲ καὶ μετὰ τῆς
[8]	ῥύπος, τοιούτων περιττωμάτων γένος, ὧν	ἄνευ	σῶμα ἀνθρώπινον ἀμήχανον εἶναι, πότερον
[1]	ποιοῦνται· ἀνὴρ δὲ τοῦ κρύους	ἀνεχόμενος	καὶ θάλπος καρτερῶν οὐχὶ καὶ
[11]	λέγοντες. Ἆρά σοι μικρὰ φαίνεται	ἀνὴρ	Ἄπολις, ἄοικος, πατρίδος ἐστερημένος, Οὐκ
[14]	ἐθέλῃ κυνικὸς εἶναι καὶ σπουδαῖος	ἀνήρ,	αὑτοῦ πρότερον ἐπιμεληθείς, ὥσπερ Διογένης
[1]	οὑτωσί τινες ἐν καλῷ ποιοῦνται·	ἀνὴρ	δὲ τοῦ κρύους ἀνεχόμενος καὶ
[15]	δὲ ἑταίρᾳ ποτὲ προσῆλθεν ὁ	ἀνήρ,	καίτοι καὶ τοῦτο τυχὸν ἅπαξ
[1]	τοῦτο δὴ τὸ τῆς παροιμίας·	ἀνὴρ	κυνικὸς Διογένη φησὶ κενόδοξον, καὶ
[11]	δὲ ταύτης τῆς ἀσκήσεως ὁ	ἀνὴρ	οὕτω μὲν ἔσχεν ἀνδρεῖον τὸ
[15]	μεγαλοψυχίας οὖσα, καὶ φιλοπονία; Ἐκάθευδεν	ἁνὴρ	ἐπὶ στιβάδος ἐν τῷ πίθῳ
[8]	τινες καὶ παντελῶς ἀνόητοι δοκοῦσιν·	ἀνθ´	ὅτου δὴ τοὺς πόνους ὑπέμειναν
[8]	περιττωμάτων γένος, ὧν ἄνευ σῶμα	ἀνθρώπινον	ἀμήχανον εἶναι, πότερον οὐ γελοῖός
[13]	πάντων ὁμοῦ θείων τε καὶ	ἀνθρωπίνων,	ἀλλὰ εὐλαβὴς μὲν τὰ πρὸς
[9]	παρῆλθεν εἰπεῖν ὅτι καὶ πάντες	ἄνθρωποι	πλησίον οἰκοῦντες θαλάττης, ἤδη δέ
[11]	τοῦ παντάπασιν ἀπερυθριᾶν· ἔχουσι γὰρ	ἄνθρωποι	φύσει πρὸς ἀλήθειαν οἰκείως· ἀνδρὶ
[4]	ἐστιν ἢ τὸ τὴν ἐφικτὴν	ἀνθρώποις	γνῶσιν τῶν ὄντων περιποιήσασθαι, πρόδηλον
[7]	βίου παράδειγμα τὸ μέγιστον κατέλιπεν	ἀνθρώποις.	Ἐγὼ δὲ ὑπὲρ τῶν θεῶν
[11]	ἐρίζων, τοῦ δοκοῦντος δὲ τοῖς	ἀνθρώποις	εὐδαιμονεστάτου ζῶν καὶ ἔλεγε ζῆν
[11]	σοι δοκεῖ τῶν πάντων ἀγαθῶν	ἀνθρώποις	ἡγεῖσθαι, τούτων δὴ τῶν πολυθρυλλήτων,
[7]	πάντωνμὲν ἀγαθῶν θεοῖς, πάντων δὲ	ἀνθρώποις	ἡγεῖται» ὅλῃ, φασίν, ἐπιδράξασθαι τῇ
[10]	ἑαυτῶν εἶναι. Οὐκοῦν καὶ τοῖς	ἀνθρώποις	οὐχ ἑτέρωθί που τὴν εὐδαιμονίαν
[8]	ἥρως ἔργῳ κατεπλήξατο γελοίῳ μὲν	ἀνθρώποις	τοιούτοις, Οἷοι νῦν βροτοί εἰσιν»
[9]	φράσω. ~Τὴν σαρκοφαγίαν οἱ μὲν	ἀνθρώποις	ὑπολαμβάνουσι κατὰ φύσιν, οἱ δὲ
[14]	κοινωνικὸν καὶ πολιτικὸν ζῷον τὸν	ἄνθρωπον	εἶναι. καὶ τοὺς συμπολιτευομένους ὠφέλησαν
[8]	τῷ Διογένει· τὸν γὰρ θεόν,	ἄνθρωπον	οὐδένα τῆς φιλοσοφίας ἀρχηγὸν ἐπεποίητο.
[3]	τού〈 των ζῷον εἶναι τὸν	ἄνθρωπον,	τῷ μὲν καθ´ ἕκαστον θνητόν,
[10]	οὖν οὐ γελοῖον εἴ τις	ἄνθρωπος	γεγονὼς ἔξω που τὴν εὐδαιμονίαν
[3]	ζῷα δὲ ψυχῆς, ὁ δὲ	ἄνθρωπος	καὶ λογικῆς ψυχῆς. Εἰσὶ μὲν
[8]	καὶ νοήσαντες, ὡς οἰκεῖόν ἐστιν	ἄνθρωπος	φύσει πράξει καὶ ἐπιστήμῃ. Εἰ
[3]	οὐκ ἀρκέσει μόνον ὡς ἔστιν	ἄνθρωπος	ψυχὴ χρωμένη σώματι μαθεῖν, ἀλλὰ
[9]	ἐντεῦθεν γένοιτο βλάβη, οὐχὶ τοῦτο	ἀνθρώπου	τὸ ἔργον ἴσως ἐνόμισεν, ἀλλ´
[3]	φιλοσοφίας. Ἡ τῶν θεῶν εἰς	ἀνθρώπους	δόσις ἅμα φανοτάτῳ πυρὶ διὰ
[6]	καὶ Δημόκριτος ὁρῶν σπουδάζοντας τοὺς	ἀνθρώπους·	μὴ δὴ πρὸς τὰς παιδιὰς
[9]	δὲ ἥκιστα τοῦτο ἐργάζεσθαι προσήκειν	ἀνθρώπῳ	διανοοῦνται, καὶ πολὺς ὁ περὶ
[7]	τὴν ἐν τοῖς οὖσιν ἀλήθειαν	ἀνιχνεῦσαι.	Φέρε οὖν, ἐπειδὴ πέφηνεν οὐκ
[3]	ψυχῆς ἐπελεύσεται τὴν οὐσίαν, ἔπειτα	ἀνιχνεύσει	τὰς δυνάμεις· καὶ οὐδὲ τοῦτο
[8]	ἄθλιοι δέ τινες καὶ παντελῶς	ἀνόητοι	δοκοῦσιν· ἀνθ´ ὅτου δὴ τοὺς
[1]	καί φησι τὸν Διογένη τῆς	ἀνοίας	καὶ κενοδοξίας ἐκτετικέναι δίκας ὥσπερ
[10]	καὶ μεγαλοδώρως προσηνέχθη, ἡμῖν δὲ	ἀντὶ	πάντων ἐκ Διὸς ὁ νοῦς
[14]	τοῦ σκήπτρου καὶ τὴν ἔνστασιν	ἀντὶ	τῆς πήρας τῆς κυνικῆς ὑπολαμβανέτω
[14]	καὶ ἀγράμματος, ἀλλὰ τὸν λόγον	ἀντὶ	τοῦ σκήπτρου καὶ τὴν ἔνστασιν
[15]	τὸ σῶμα πρὸς ἀέρα ξηραίνων	ἀντὶ	τῶν ὀθονίων, οἷς ἀπομάττῃ, φιλοσοφώτατε.
[8]	δυνατὸν οἶμαι γενέσθαι τῶν αἰσθητῶν	ἀντίληψιν.	Ἀλλ´ οὗτος μὲν ὁ λόγος
[8]	ὃ τῶν ἐκτὸς ποιεῖται τὴν	ἀντίληψιν,	οὐδὲν δυνατὸν οἶμαι γενέσθαι τῶν
[1]	καὶ} Διογένης. Ἀρρωστοῦντι γοῦν, φασίν,	Ἀντισθένει	μακρὰν καὶ δυσανάληπτον ἀρρωστίαν ξιφίδιον
[7]	αὐτό, εἰ καί τινες ὑπολαμβάνουσιν	Ἀντισθένει	τοῦτο καὶ Διογένει προσήκειν. Τοῦτο
[7]	καὶ τοὺς κορυφαίους ἐν αὐτῇ,	Ἀντισθένη	καὶ Διογένη καὶ Κράτητα, οἷς
[1]	Σωκράτης, ἀλλὰ καὶ μετ´ ἐκεῖνον	{Ἀντισθένη	καὶ} Διογένης. Ἀρρωστοῦντι γοῦν, φασίν,
[7]	ἀτόπως λέγειν ὁ κυνισμὸς οὔτε	ἀντισθενισμός	ἐστιν οὔτε διογενισμός» Λέγουσι μὲν
[1]		~Ἄνω	ποταμῶν» τοῦτο δὴ τὸ τῆς
[3]	τὰ τοιαῦτα πλημμελούντων. ~Δεῦρο οὖν	ἄνωθεν	ἐν κεφαλαίοις διεξέλθωμεν ἐφεξῆς τὸν
[10]	ἁπλῶς τὰ τοιαῦτα τοῦ παντὸς	ἄξια	νομίζων; Εἰ μὲν οὖν ἡμῖν
[8]	ἀπομιμούμενος εἶθ´ ὃ μηδὲ αὐτὸς	ἀξιάγαστον	ὑπολαμβάνεις, τοῦτο εὐδοκιμεῖν οἴει παρὰ
[7]	τὸ Γνῶθι σαυτὸν ὁπόσου νενόμικας	ἄξιον;	εὖ οἶδα ὅτι τοῦ παντὸς»
[12]	φάς· Εἶτα, ὦ κάθαρμα, μηθὲν	ἄξιον	τοῦ δημοσίᾳ τὰ τοιαῦτα θαρσεῖν
[8]	τις ἄλλος τῷ Πυθαγόρᾳ παραπλήσιος,	ἀξιόπιστος	ἐδόκει τῷ Διογένει· τὸν γὰρ
[14]	χρηστέον αὐτῷ πρῶτον ὁπόσου πέφυκεν	ἄξιος	ἐπιδειξαμένῳ, ὥσπερ οἶμαι Κράτης καὶ
[7]	ἀπόχρη τὰ ἔργα, διὰ τοῦτο	ἄξιός	ἐστιν ὑφ´ ὑμῶν ἀκούειν κακῶς;
[14]	ἀμφισβητεῖν τοῖς προκατέχουσιν, ὡς μᾶλλον	ἀξιώτερον	προΐστασθαι. Ὅστις οὖν κυνίζειν ἐθέλει
[11]	σοι μικρὰ φαίνεται ἀνὴρ Ἄπολις,	ἄοικος,	πατρίδος ἐστερημένος, Οὐκ ὀβολόν, οὐ
[5]	ἀλλὰ καὶ Πυθαγόρας οἵ τε	ἀπ´	ἐκείνου μέχρι Θεοφράστου τὸ κατὰ
[12]	τοὺς μὲν νέους τῆς φιλοσοφίας	ἀπάγουσιν	ἄλλα ἐπ´ ἄλλοις τῶν φιλοσόφων
[9]	αὐτοῦ πρότερον ἔτι σαφέστερον διέλθοιμι.	Ἀπάθειαν	γὰρ ποιοῦνται τὸ τέλος· τοῦτο
[9]	ἐν μὲν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν	ἀπαθοῦς,	ὑπὸ δὲ τῆς τοιαύτης ἐδωδῆς
[3]	οὐδὲν διοίσει πρὸς τὸν λόγον·	ἅπαντα	γὰρ ταῦτα φαίνεται προσάλληλα καὶ
[14]	Κράτης ἐξελαυνέτω μὲν τῆς ψυχῆς	ἅπαντα	ἐκ πάσης τὰ πάθη, ὀρθῷ
[15]	καθηγεμών, οὓς οὐκ εἰκὸς ἦν	ἅπαντας	ἀπατηθῆναι περὶ ἀνδρὸς οὕτω φαύλου
[7]	τοῖς Ἕλλησι κατέστη τῶν καλῶν	ἁπάντων	αἴτιος, ὁ τῆς Ἑλλάδος κοινὸς
[15]	τοῦτο τυχὸν ἅπαξ ἢ οὐδὲ	ἅπαξ	ἐγένετο, ὅταν ἡμῖν τὰ ἄλλα
[15]	ἀνήρ, καίτοι καὶ τοῦτο τυχὸν	ἅπαξ	ἢ οὐδὲ ἅπαξ ἐγένετο, ὅταν
[1]	νοσούντων ἀθλιώτερον πράττει; ἀλγεῖ γοῦν	ἀπαραμύθητα.	~Δεῦρο οὖν ἡμεῖς ὑπὲρ τῶν
[3]	ὥσπερ ὄργανον ὑποβάλλουσα τῇ φύσει,	ἅπασι	μετέδωκεν ἀσωμάτου λόγου· μετέσχε δὲ
[9]	Διογένης ἐν μὲν τοῖς ἄλλοις	ἅπασιν	ἀπαθοῦς, ὑπὸ δὲ τῆς τοιαύτης
[15]	καὶ τὴν ἐν τοῖς ἄλλοις	ἅπασιν	ἐλευθερίαν, αὐτάρκειαν, δικαιοσύνην, σωφροσύνην, εὐλάβειαν,
[15]	οὓς οὐκ εἰκὸς ἦν ἅπαντας	ἀπατηθῆναι	περὶ ἀνδρὸς οὕτω φαύλου ὁποῖον
[8]	ἀποδοτέον ψυχῇ, τί δὲ σώματι·	ἀπέδοσάν	τε εἰκότως ἡγεμονίαν μὲν τῇ
[10]	ὥσπερ τοῖς ζῴοις, αὐτὸ τοῦτο	ἀπέδωκε	μόνον τὸ σώματα καὶ ψυχὰςἔχειν
[2]	νῦν ἐπιχειροῦντες κυνίζειν ἔσονται χείρους·	ἀπειθοῦντες	δὲ εἰ μέν τι λαμπρὸν
[11]	καὶ λόγος ἀρκεῖ πολλάκις καὶ	ἀπειλή.	Μήποτε οὖν, ὦ φίλε, νομίσῃς
[14]	καὶ Διογένης, οἳ πᾶσαν μὲν	ἀπειλὴν	τύχης καὶ εἴτε παιδιὰν εἴτε
[4]	δόξης ἤ τινος ἄλλου δελεασθέντες,	ἀπελείφθησαν	τοῦ πρόσω βαδίζειν καὶ ἐφικνεῖσθαι
[6]	βδελυρὰ καὶ φαῦλα τῆς πόλεως	ἀπεληλάκασι,	λουτρὰ δημόσια καὶ χαμαιτυπεῖα καὶ
[15]	πραγμάτων. Ἐπεὶ καὶ Διογένης εἴτε	ἀπέπαρδεν	εἴτε ἀπεπάτησεν εἴτε ἄλλο τι
[12]	ὄχλῳ, παρόντος καὶ τοῦ Διογένους,	ἀπέπαρδεν,	ἐπάταξεν ἐκεῖνος τῇ βακτηρίᾳ φάς·
[15]	καὶ Διογένης εἴτε ἀπέπαρδεν εἴτε	ἀπεπάτησεν	εἴτε ἄλλο τι τοιοῦτον ἔπραξεν,
[15]	τε ἐκείνων εἶναι σεμνότερος ἐθέλων	ἀπεπλανήθης	τοσοῦτον τῆς Διογένους προαιρέσεως, ὥστε
[4]	κατ´ αὐτὰς ἰόντων τὰς ὁδοὺς	ἀπεπλανήθησαν,	καὶ ἀλλαχοῦ που γενόμενοι, καθάπερ
[3]	προσῆκον ἀποδιδόντες αὐτοί τε εὐκολώτερον	ἀπεργασώμεθα	τοῦθ´ ὅπερ διενοήθημεν καὶ σοὶ
[11]	ἄμεινον γὰρ τοῦτο τοῦ παντάπασιν	ἀπερυθριᾶν·	ἔχουσι γὰρ ἄνθρωποι φύσει πρὸς
[11]	Καὶ οὐ τοῦτό φημι ὡς	ἀπερυθριᾶσαι	χρὴ πρὸς πάντας καὶ πράττειν
[13]	ἑαυτοῦ ψυχὴν διὰ τῶν ἐννοιῶν.	Ἀπερυθριάτω	δὲ μηδαμῶς, ἀλλ´ ἑπόμενος τῷ
[14]	εἴτε παροινίαν χρὴ φάναι τοσοῦτον	ἀπέσχον	τοῦ δυσκόλως ἐνεγκεῖν, ὥστε ἁλοὺς
[12]	ταῦτα ἐξεργαζόμενοι; καίτοι πόσῳ κρεῖττον	ἀπέχεσθαι	παντάπασιν αὐτῶν; Εἰ δὲ μὴ
[11]	πράττειν τὰμὴ πρακτέα· ἀλλ´ ὧν	ἀπεχόμεθα	καὶ ὅσα πράττομεν, μὴ διὰ
[11]	φαῦλα, διὰ τοῦτο πράττωμεν καὶ	ἀπεχώμεθα,	ἀλλ´ ὅτι τῷ λόγῳ καὶ
[11]	ἔλεγε ζῆν εὐδαιμονέστερον· εἰ δὲ	ἀπιστεῖς,	ἔργῳ πειραθεὶς ἐκείνου τοῦ βίου
[3]	σώματος σκέψαιτο, εἴτε σύνθετον εἴτε	ἁπλοῦν	ἐστιν· εἶτα ὁδῷ προβαίνων ὑπέρ
[9]	ἁπτόμεθα, τοῦ χάριν οὐχὶ καὶ	ἁπλῶς	αὐτὰς προσφερόμεθα, φράσον ἡμῖν. Οὐ
[7]	Εἶτα ἡμεῖς, τούτων ὑπεριδόντες, ἀποτειχίζειν	ἁπλῶς	οὑτωσὶ καὶ ἀποσπᾶν ἄνδρας ἀλλήλων
[11]	ἰσχὺς καὶ κάλλος καὶ πάντα	ἁπλῶς	τὰ τοιαῦτα δίχα τῆς ἐλευθερίας,
[6]	χαμαιτυπεῖα καὶ καπηλεῖα καὶ πάντα	ἁπλῶς	τὰ τοιαῦτα· εἶτα ἄχρι τούτου
[9]	καταρροφοῦσιν ἐχίνους, ὄστρεα καὶ πάντα	ἁπλῶς	τὰ τοιαῦτα· εἶτα ἐκείνους μὲν
[10]	καὶ φίλων δύναμιν καὶ πάντα	ἁπλῶς	τὰ τοιαῦτα τοῦ παντὸς ἄξια
[9]	πρὸς ἐκεῖνον ὅτι ὁ μὲν	ἁπλῶς	ταῦτα καὶ κατὰ φύσιν ᾠήθη
[3]	παθῶν καὶ δυνάμεων καὶ πάντων	ἁπλῶς	ὧν δεῖται πρὸς διαμονήν. Ἐπιβλέψει
[12]	γαστρὶ δουλεύοντα, καὶ οὐδὲ τούτοις	ἁπλῶς	ὥσπερ τὰ θηρία, πράγματα δὲ
[15]	παραχρῆμα περὶ τῶν τοιούτων ἂν	ἀπνευστί,	τὸ δὴ λεγόμενον, συνείραντες, ἔστι
[3]	οἰκείως ἔχοντα. Ἀρξώμεθα δὲ πρῶτον	ἀπὸ	τοῦ Γνῶθι σαυτόν» ἐπειδὴ καὶ
[5]	εἴπερ ἐθέλοις, ἀλλὰ πολὺ πλέον	ἀπὸ	τοῦ τῆς φιλοσοφίας τέλους· τὸ
[6]	δεῖξαι πειράσομαι· δεῦρο ἴωμεν ἐφεξῆς	ἀπὸ	τῶν ἔργων, ὥσπερ αἱ ἐξιχνεύουσαι
[6]	δὴ πρὸς τὰς παιδιὰς αὐτῶν	ἀποβλέπωμεν,	ὥσπερ οἱ μανθάνειν τι σπουδαῖον
[11]	καίτοι καὶ οἱ νόμοι τούτοις	ἀποδεδώκασι	τὴν ἐλευθερίαν σωθεῖσι καὶ οἴκαδε,
[3]	ἵνα ὑπὲρ ἑκάστου τὸ προσῆκον	ἀποδιδόντες	αὐτοί τε εὐκολώτερον ἀπεργασώμεθα τοῦθ´
[5]	λέγω, οἵ, τὰς πόλεις ἰδόντες	ἀποδιδρασκούσας	τὸ λίαν ἀκραιφνὲς καὶ καθαρὸν
[8]	τὸ μαθεῖν ἀκριβῶς, τί μὲν	ἀποδοτέον	ψυχῇ, τί δὲ σώματι· ἀπέδοσάν
[12]	τὸ τελειότατον ἐλθεῖν τῶν παλαισμάτων,	ἀποδυσάμενον	πρὸς τὰς τῶν πολλῶν δόξας,
[10]	οὐχ ἑτέρωθί που τὴν εὐδαιμονίαν	ἀποκεκρυμμένην	προσήκει πολυπραγμονεῖν· οὐδὲ ἀετὸς οὐδὲ
[3]	ἐπινενόηται. Προσλιπαρῆσαι μὲν γὰρ τούτοις	ἀποκνήσει	αἰσχρὸν οἰόμενος τὸ τοιοῦτον, τὸ
[11]	τὰ πρὸς ἡδονὴν καὶ ταῦτα	ἀποκωλῦσαι	κύριοι, καὶ εἰ τούτων δὲ
[11]	Ἆρά σοι μικρὰ φαίνεται ἀνὴρ	Ἄπολις,	ἄοικος, πατρίδος ἐστερημένος, Οὐκ ὀβολόν,
[11]	καὶ οἴκαδε, καὶ ἡμεῖς αὐτοὺς	ἀπολυτρούμεθα,	οὐχ ἵνα δουλεύσωσιν, ἀλλ´ ἵνα
[15]	ξηραίνων ἀντὶ τῶν ὀθονίων, οἷς	ἀπομάττῃ,	φιλοσοφώτατε. Πάνυ σοι προσήκει κωμῳδεῖν
[8]	ὥσπερ αἱ γραφαὶ τῶν ἀνδρῶν,	ἀπομιμούμενος	εἶθ´ ὃ μηδὲ αὐτὸς ἀξιάγαστον
[11]	ἐστὶ τῷ νῷ, ταῦτά ἐστιν	ἀπόρρητα.	Τοὺς μὲν οὖν πολλοὺς οὐθὲν
[6]	πολλῶν μὲν ἱερῶν, πολλῶν δὲ	ἀπορρήτων	τελετῶν πλήρει, καὶ μυρίων ἔνδον
[8]	βδελυρίας διεστράφησαν τὸν στόμαχον καὶ	ἀπόσιτοι	γεγόνασιν, ἄχρις αὐτοὺς οἱ θεράποντες
[7]	ὑπεριδόντες, ἀποτειχίζειν ἁπλῶς οὑτωσὶ καὶ	ἀποσπᾶν	ἄνδρας ἀλλήλων ἐθέλομεν οὓς ὁ
[7]	μέλει; Εἶτα ἡμεῖς, τούτων ὑπεριδόντες,	ἀποτειχίζειν	ἁπλῶς οὑτωσὶ καὶ ἀποσπᾶν ἄνδρας
[11]	ἐστιν ἀργύριον καταβαλεῖν ἐς τὸ	ἀποφῆναι	τὸν λυτρωθέντα δοῦλον, ἀλλ´ ἐκεῖνός
[6]	εἶναι τὴν πόλιν ἄθλιος μὲν	ἀποφυγών,	ἀθλιώτερος δὲ κάτω μείνας, ἐξὸν
[7]	τῶν ἄλλων αἱρέσεων ἰόντες, ἀλλὰ	ἀπόχρη	μόνον δύο ταῦτα τοῦ Πυθίου
[7]	δεῖσθαι οὐθ´ ἡστινοσοῦν πραγματείας· ἀλλὰ	ἀπόχρη	μόνον ἑλέσθαι τὰ σπουδαῖα ἀρετῆς
[7]	λόγων αὐτὰ ἐργάζεσθαι, Διογένει δὲ	ἀπόχρη	τὰ ἔργα, διὰ τοῦτο ἄξιός
[9]	δὴ τοῦτο μὲν ἐπὶ τοσοῦτον	ἀπόχρη.	~Τῆς κυνικῆς δὲ φιλοσοφίας σκοπὸς
[5]	ὁδοῖς ἐπὶ τοῦτο διαφόροις ἦλθον,	ἀπόχρη	τοσαῦτα νῦν εἰπεῖν. Ὑπὲρ δὲ
[9]	Διενοήθη γοῦν ὡς, εἰ μὲν	ἀπραγματεύτως	ἐσθίων τις σάρκας, ὥσπερ οἶμαι
[9]	Θεσμοφόρου {Δήμητρος} εἰ σαρκῶν ἑψημένων	ἁπτόμεθα,	τοῦ χάριν οὐχὶ καὶ ἁπλῶς
[12]	φαῦλον ἐν δεινῷ χειμῶσι· Τίς	ἄρα	δαίμων τοῦτον εἰς ταύτην περιέτρεψε
[9]	ὁπωσοῦν ἕπεσθαι λόγῳ δυναμένοις. Οὐκ	ἄρα	τὴν ὠμοφαγίαν βδελύττεσθε οἱ τὰ
[11]	δήπουθεν τοῦτον εἶναι ἀληθῶς δοῦλον.	Ἆρα	δι´ αὐτὸ τοῦτο ὅτι τὸ
[11]	Τίνα οὖν ὑπολαμβάνομεν τὸν δοῦλον;	Ἆρα	μή ποτε ἐκεῖνον, ὃν πριώμεθα
[11]	αὐτὸν διὰ τῶν λόγων ἐλέγξωμεν.	Ἆρά	σοι δοκεῖ τῶν πάντων ἀγαθῶν
[11]	Μεγάλου Βασιλέως, τὸν Πέρσην λέγοντες.	Ἆρά	σοι μικρὰ φαίνεται ἀνὴρ Ἄπολις,
[11]	Ὁρᾷς ὡς οὐχ ἱκανόν ἐστιν	ἀργύριον	καταβαλεῖν ἐς τὸ ἀποφῆναι τὸν
[13]	οὐ λιβανωτός, οὐ σπονδή, οὐκ	ἀργύριον,	ὅθεν αὐτὰ πρίαιτο. Εἰ δὲ
[11]	δι´ αὐτὸ τοῦτο ὅτι τὸ	ἀργύριον	ὑπὲρ αὐτοῦ τῷ πωλοῦντι καταβεβλήκαμεν;
[11]	ποτε ἐκεῖνον, ὃν πριώμεθα δραχμῶν	ἀργυρίου	τόσων ἢ μναῖν δυοῖν ἢ
[10]	πτερὰ καὶ φύλλα, οὐδὲ ὅπως	ἀργυροῦς	ἕξει τοὺς βλαστοὺς ἢ τὰ
[13]	ἁγνάς, Οὐ δαπάναις τρυφεραῖς, ἀλλ´	ἀρεταῖς	ὁσίαις. Εἰ χρή σοι περὶ
[8]	τῷ σώματι. Φαίνονται δὴ οὖν	ἀρετὴν	ἐπιτηδεύσαντες, ἐγκράτειαν, ἀτυφίαν, ἐλευθερίαν, ἔξω
[13]	ἀγινεῖν Εὔφορον, εὔκτητον, τίμιον εἰς	ἀρετήν.	Τῶν δὲ τυχὼν Ἑρμῆν καὶ
[7]	ἀπόχρη μόνον ἑλέσθαι τὰ σπουδαῖα	ἀρετῆς	ἐπιθυμίᾳ καὶ φυγῇ κακίας, καὶ
[7]	ἡ πρὸς τὸν ζῆλον τῆς	ἀρετῆς	ξύμπνοια· εἰ δὲ Πλάτωνι μὲν
[8]	τὴν φιλοσοφίαν νομίσαντες, ὥσπερ ὁ	Ἀριστοτέλης	καὶ Πλάτων, θεωρηματικήν τε καὶ
[5]	θεῷ φασι, καὶ γὰρ καὶ	Ἀριστοτέλης·	ὃ γὰρ ἡμεῖς ποτέ, τοῦτο
[15]	καὶ Πυθαγόραν ἐπὶ Πλάτωνος καὶ	Ἀριστοτέλους,	οὗ γέγονεν ἀκροατὴς ὁ τοῦ
[12]	Οἱ Πυθαγόρου καὶ Πλάτωνος καὶ	Ἀριστοτέλους	χορευταὶ γνήσιοι γόητες εἶναι λέγονται
[11]	τῶν οἰκετῶν, ἀλλὰ καὶ λόγος	ἀρκεῖ	πολλάκις καὶ ἀπειλή. Μήποτε οὖν,
[10]	τὰ λοιπὰ ζῴα, τοῖς σωματικοῖς	ἀρκεῖσθαι	πλεονεκτήμασιν, ἐνταῦθά που τὸ εὐδαιμονεῖν
[3]	δυνάμεις· καὶ οὐδὲ τοῦτο μόνον	ἀρκέσει	αὐτῷ, ἀλλὰ καὶ εἴ τι
[3]	περὶ σώματος. Καὶ τοῦτο οὐκ	ἀρκέσει	μόνον ὡς ἔστιν ἄνθρωπος ψυχὴ
[3]	εἶτα ὁδῷ προβαίνων ὑπέρ τε	ἁρμονίας	αὐτοῦ καὶ παθῶν καὶ δυνάμεων
[3]	ὁποῖα ἄττα δοκεῖ καὶ οἷστισιν	ἁρμόττει	τῆς ψυχῆς μέρεσιν οὐκ ἀγνοήσει.
[3]	προσάλληλα καὶ μάλα οἰκείως ἔχοντα.	Ἀρξώμεθα	δὲ πρῶτον ἀπὸ τοῦ Γνῶθι
[15]	ἡμῶν οἰκεῖα τῇ φύσει, χρημάτων	ἁρπαγάς,	συκοφαντίας, γραφὰς ἀδίκους, διώξεις ἄλλων
[1]	αὐτοῦ γίνεσθαι τρυφὴν αὐτόχρημα τὴν	ἀρρωστίαν,	ἄλλως τε κἂν ᾖ πλούσιος.
[1]	φασίν, Ἀντισθένει μακρὰν καὶ δυσανάληπτον	ἀρρωστίαν	ξιφίδιον ἐπέδωκεν ὁ Διογένης εἰπών·
[1]	μετ´ ἐκεῖνον {Ἀντισθένη καὶ} Διογένης.	Ἀρρωστοῦντι	γοῦν, φασίν, Ἀντισθένει μακρὰν καὶ
[9]	δὲ ὑμεῖς καὶ πολλοῖς ἄλλοις	ἀρτύσαντες	ἡδονῆς ἕνεκα, τὴν φύσιν ὅπως
[3]	δὲ τὸ μετὰ τοῦτο καὶ	ἀρχαῖς	τεχνῶν ἐνίων, ὑφ´ ὧν βοηθεῖται
[3]	ὑπολαμβάνομεν. Ἐπιὼν δὲ αὖθις τὰς	ἀρχὰς	τοῦ σώματος σκέψαιτο, εἴτε σύνθετον
[11]	εἶναι ἐλεύθερος, ἄχρις οὗ γαστὴρ	ἄρχει	σου καὶ τὰ ἔνερθεν γαστρὸς
[8]	καθαρθῆναι δύναιτο τῇ γε ὡς	ἀρχῇ	{καὶ} ἀκινήτῳ τοῦ φρονεῖν δυνάμει,
[12]	τοιαῦτα θαρσεῖν πράξας, ἐντεῦθεν ἡμῖν	ἄρχῃ	δόξης καταφρονεῖν. Οὕτως ᾤετο χρῆναι
[7]	τοῦ τεμένους. Εὑρήκαμεν δὴ τὸν	ἀρχηγέτην	τῆς φιλοσοφίας, ὥς που καὶ
[8]	θεόν, ἄνθρωπον οὐδένα τῆς φιλοσοφίας	ἀρχηγὸν	ἐπεποίητο. Τί δῆτα τοῦτο, ἐρεῖς,
[7]	τὸ νόμισμα» πέφηνε γοῦν ἡμῖν	ἀρχηγὸς	τῆς φιλοσοφίας ὅσπερ, οἶμαι, τοῖς
[10]	ἀδαμάντινα, ἀλλ´ οἷς αὐτὰ ἐξ	ἀρχῆς	ἡ φύσις ἐκόσμησε, ταῦτα εἰ
[14]	ἐκεῖνο πάλιν ὅτι χρὴ τὸν	ἀρχόμενον	κυνίζειν αὑτῷ πρότερον ἐπιτιμᾶν πικρῶς
[14]	καὶ τῶν ταύρων ἀκούω τοὺς	ἀσθενεστέρους	ἐξίστασθαι τῆς ἀγέλης καὶ καθ´
[11]	προσίετο. Ὑπὸ δὲ ταύτης τῆς	ἀσκήσεως	ὁ ἀνὴρ οὕτω μὲν ἔσχεν
[9]	οὐ χαλεπὸν οὐδὲ παράνομον οὐδὲ	ἀσύνηθες	ὑμῖν ὁ γενναῖος εἰργάσατο Διογένης,
[3]	ὑποβάλλουσα τῇ φύσει, ἅπασι μετέδωκεν	ἀσωμάτου	λόγου· μετέσχε δὲ ἕκαστον οὗπερ
[11]	πρὸς τὰς δόξας τῶν πολλῶν	ἀτενῶς	ὁρᾶν καὶ ἀδιατρέπτως, πρὶν ἂν
[12]	καὶ Κράτητος ὑπὲρ τούτων οὐκ	ἀτιμαστέοι·	ἔρωτα λύει λιμός, εἰ δὲ
[3]	εἶναι συμβέβηκεν, οὔτι φαυλότατον οὐδὲ	ἀτιμότατον,	ἀλλὰ τοῖς κρατίστοις ἐνάμιλλον, ὀλίγα
[6]	εἰ Διογένους δὲ εἶεν, οὐθὲν	ἄτοπόν	ἐστι τὸν σοφὸν παίζειν, ἐπεὶ
[7]	Τοῦτο γοῦν ἔοικεν Οἰνόμαος οὐκ	ἀτόπως	λέγειν ὁ κυνισμὸς οὔτε ἀντισθενισμός
[4]	πλατείαις χρῆσθαι λεωφόροις ἢ ταῖς	ἀτραποῖς	καὶ συντόμοις ὁδοῖς· καὶ πλεῖν
[3]	φεύγων· τὸ δ´ ὅλον ὁποῖα	ἄττα	δοκεῖ καὶ οἷστισιν ἁρμόττει τῆς
[8]	τὰ αἰσθητήρια καὶ τούτων αὐτῶν	ἅττα	συνέσεως ἡμῖν ἐστι μᾶλλον αἴτια,
[8]	δὴ οὖν ἀρετὴν ἐπιτηδεύσαντες, ἐγκράτειαν,	ἀτυφίαν,	ἐλευθερίαν, ἔξω γενόμενοι παντὸς φθόνου,
[3]	οὐρανῷ κοινῶς ὑπολαμβάνομεν. Ἐπιὼν δὲ	αὖθις	τὰς ἀρχὰς τοῦ σώματος σκέψαιτο,
[6]	ἐργάζονται οἱ δημιουργοὶ σύριγγας ἢ	αὐλοὺς	ἔχοντας· οἳ δὲ διοιχθέντες ἔνδον
[10]	μᾶλλον δὲ ἀδαμάντινα, ἀλλ´ οἷς	αὐτὰ	ἐξ ἀρχῆς ἡ φύσις ἐκόσμησε,
[7]	ἔδοξε καὶ διὰ τῶν λόγων	αὐτὰ	ἐργάζεσθαι, Διογένει δὲ ἀπόχρη τὰ
[13]	οὐ σπονδή, οὐκ ἀργύριον, ὅθεν	αὐτὰ	πρίαιτο. Εἰ δὲ ἐνόει περὶ
[3]	τι παντάπασιν ἀγνοήσει, ἐπεὶ καὶ	αὐτὰ	πρὸς κολακείαν τοῦ παθητικοῦ τῆς
[6]	εἰ δὲ μὴ, τότε ἐξορίζειν	αὐτὰ	τῆς ἀκοῆς, ὥσπερ Ἀθηναῖοι τὰ
[15]	ἐν τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἐλευθερίαν,	αὐτάρκειαν,	δικαιοσύνην, σωφροσύνην, εὐλάβειαν, χάριν, προσοχὴν
[9]	εἰσιν οὐδὲν ἧττον, κἂν μυριάκις	αὐτὰς	ἑψήσῃ, κἂν ὑποτρίμμασι μυρίοις τις
[4]	προφερέτω εἴ τινες τῶν κατ´	αὐτὰς	ἰόντων τὰς ὁδοὺς ἀπεπλανήθησαν, καὶ
[9]	ἑψήσῃ, κἂν ὑποτρίμμασι μυρίοις τις	αὐτὰς	καρυκεύσῃ· καὶ ταύτης αὐτὸν ἀφελέσθαι
[9]	τοῦ χάριν οὐχὶ καὶ ἁπλῶς	αὐτὰς	προσφερόμεθα, φράσον ἡμῖν. Οὐ γὰρ
[7]	ἀλλὰ καὶ τοὺς κορυφαίους ἐν	αὐτῇ,	Ἀντισθένη καὶ Διογένη καὶ Κράτητα,
[13]	θεῶν ὀρθῶς, ἤρκει τοῦτο μόνον·	αὐτῇ	γὰρ αὐτοὺς ἐθεράπευε τῇ ψυχῇ,
[7]	μόνον, ἀλλὰ καὶ Βαρβάροιςοὕτω φιλοσοφῆσαι·	αὕτη	γὰρ ἡ φιλοσοφία κοινή πως
[14]	ἄκρῳ, φασί, τῷ δακτύλῳ, ἕως	αὐτὴν	παντελῶς πατήσει· τότε ἤδη καὶ
[4]	ἄλλας καὶ ἄλλας ὁδοὺς ἐπ´	αὐτὴν	πορευόμεθα. Ἐπεὶ καὶ ἄν τις
[3]	κρατίστοις ἐνάμιλλον, ὀλίγα πρότερον ὑπὲρ	αὐτῆς	ῥητέον ἡμῖν ἐστι τῆς φιλοσοφίας.
[3]	χρωμένη σώματι μαθεῖν, ἀλλὰ καὶ	αὐτῆς	τῆς ψυχῆς ἐπελεύσεται τὴν οὐσίαν,
[6]	κυνισμὸς δέ ἐστιν ἕτερον, ὡς	αὐτίκα	μάλα δεῖξαι πειράσομαι· δεῦρο ἴωμεν
[7]	ἐφ´ ὃν ἀνενέγκαι χρὴ πρῶτον	αὐτό,	εἰ καί τινες ὑπολαμβάνουσιν Ἀντισθένει
[9]	τοῦτο ἔνειμεν ἡ φύσις, ἀβλαβῶς	αὐτὸ	καὶ ἀνεπαχθῶς, μᾶλλον δὲ καὶ
[13]	ψυχῆς μόριον, ὥστε παντάπασιν ἐξελεῖν	αὐτὸ	καὶ μηδὲ ὅτι κρατεῖ τῶν
[8]	νὴ τοὺς θεούς, εἴ τις	αὐτὸ	κατὰ τὴν Διογένους ἐξηγήσατο σύνεσιν.
[11]	τοῖς πόνοις ἀνέδην παρεῖχεν, ἵνα	αὐτὸ	{τὸ} τῆς φύσεως ῥωμαλεώτερον καταστήσῃ,
[10]	ἡ φύσις, ὥσπερ τοῖς ζῴοις,	αὐτὸ	τοῦτο ἀπέδωκε μόνον τὸ σώματα
[11]	εἶναι ἀληθῶς δοῦλον. Ἆρα δι´	αὐτὸ	τοῦτο ὅτι τὸ ἀργύριον ὑπὲρ
[8]	Πλάτων, θεωρηματικήν τε καὶ πρακτικήν,	αὐτὸ	τοῦτο συνέντες δηλονότι καὶ νοήσαντες,
[7]	Ὅρα δὲ μὴ καὶ τοῦτο	αὐτὸ	τῷ παντὶ κρεῖττόν ἐστιν, ἐπεὶ
[14]	ἀλλ´, ὅπερ ἔφην, ἐσκόπουν ὅπως	αὐτοὶ	μὲν εὐδαιμονήσωσιν, ἔμελε δὲ αὐτοῖς
[3]	ὑπὲρ ἑκάστου τὸ προσῆκον ἀποδιδόντες	αὐτοί	τε εὐκολώτερον ἀπεργασώμεθα τοῦθ´ ὅπερ
[10]	εἰ ῥωμαλέα καὶ πρὸς τάχος	αὐτοῖς	ἢ πρὸς ἀλκὴν ὑπουργοῦντα προσγένοιτο,
[14]	οὐ τοῦτο ἦν τὸ προηγούμενον	αὐτοῖς	τέλος· ἀλλ´, ὅπερ ἔφην, ἐσκόπουν
[14]	αὐτοὶ μὲν εὐδαιμονήσωσιν, ἔμελε δὲ	αὐτοῖς	τῶν ἄλλων τοσοῦτον ὅσον ξυνίεσαν
[4]	διαφέρουσιν. Ἡγεῖται γὰρ ἴσως καὶ	αὐτοῖς	τῶν καλῶν τὸ αὑτοὺς γινώσκειν·
[3]	τοιοῦτον, τὸ δοκοῦν ἐργῶδες ἐν	αὐτοῖς	φεύγων· τὸ δ´ ὅλον ὁποῖα
[10]	Ἡμεῖς δὴ οὖν ἐπειδὴ σύνισμεν	αὑτοῖς	οὖσι τῶν ζῴων ξυνετωτέροις· κατὰ
[9]	τις αὐτὰς καρυκεύσῃ· καὶ ταύτης	αὐτὸν	ἀφελέσθαι καὶ καταστῇσαι παντάπασιν ἐξάντη
[11]	λόγῳ αἰσθήσῃ. Φέρε δὴ πρῶτον	αὐτὸν	διὰ τῶν λόγων ἐλέγξωμεν. Ἆρά
[5]	παιδοτροφίᾳ, ἵν´ οἶμαι ταῖς πόλεσιν	αὐτὸν	ἐγγύθεν ἐπιστήσωσι φύλακα· ὅτι δὲ
[15]	τοσοῦτον τῆς Διογένους προαιρέσεως, ὥστε	αὐτὸν	ἐλεεινὸν ἐνόμισας. Εἰ δὲ τούτοις
[6]	τι πάθωμεν, ὅσα ἔπαιξε ταῦτα	αὐτὸν	ἐσπουδακέναι νομίσαντες· ἔστι μὲν γάρ
[11]	δοκοῦντος εὐτυχηκέναι, τοῦ κτησαμένου δὲ	αὐτόν	ἐστιν ἀγαθά; Τίνα οὖν ὑπολαμβάνομεν
[7]	Διογένους ἐπιτηδειότης ἔλαθε. Προύτρεψε δὲ	αὐτὸν	οὐχ ὥσπερ τοὺς ἄλλους ἔπεισεν
[8]	τῶν ἔργων τοῦ Διογένους σκοποῦμεν	αὐτὸν	τὸν κυνισμὸν ὅστις ἐστιν. Οὐκοῦν
[5]	τῆς ἐλευθερίας τοῦ κυνός, ἐσκέπασαν	αὐτόν,	ὥσπερ οἶμαι, παραπετάσμασιν οἰκονομίᾳ καὶ
[14]	κολακεύειν, ἀλλὰ ἐξετάζειν ὅτι μάλιστα	αὑτὸν	ἀκριβῶς εἰ τῇ πολυτελείᾳ τῶν
[3]	τὸ παρακέλευσμα. Οὐκοῦν ὁ γιγνώσκων	αὑτὸν	εἴσεται μὲν περὶ ψυχῆς, εἴσεται
[9]	ἀληθείᾳ κρῖναι τὰ πράγματα; Περιιδεῖν	αὑτὸν	ὑπὸ ταύτης τῆς δόξης ἐνοχλούμενον,
[8]	ἀνδρῶν, ἀπομιμούμενος εἶθ´ ὃ μηδὲ	αὐτὸς	ἀξιάγαστον ὑπολαμβάνεις, τοῦτο εὐδοκιμεῖν οἴει
[8]	τοὺς πόνους ὑπέμειναν τούτους; Ὡς	αὐτὸς	εἶπας, κενοδοξίας ἕνεκα· καὶ γὰρ
[8]	ὠμὰ προσφερόμενοι σαρκία; Καίτοι οὐδὲ	αὐτὸς	ἐπαινέτης εἶ. Τὸν γοῦν τοιούτου
[5]	εἴπερ ἑαυτὸν ἀγνοοίη· πάντα γὰρ	αὐτός	ἐστιν, εἴπερ ἐν ἑαυτῷ καὶ
[12]	περιέτρεψε τὴν συμφοράν, ὑφ´ ἧς	αὐτὸς	μὲν ἐλεεινός, ἐλεεινότεροι δὲ οἱ
[1]	ᾖ πλούσιος. Ἐθεασάμην τοι καὶ	αὐτὸς	νὴ Δία τρυφῶντάς τινας ἐν
[15]	αἱ Μοῦσαι, μᾶλλον δὲ καὶ	αὐτὸς	ὁπόσα πρόσθεν ἐγνώκεις, ἡμῖν δὲ
[1]	μαλακῶς ἔσθ´ ὅτε θεραπεύεται, ὥστε	αὐτοῦ	γίνεσθαι τρυφὴν αὐτόχρημα τὴν ἀρρωστίαν,
[9]	ἀλλ´ ἀφεκτέον εἶναι κατὰ κράτος	αὐτοῦ.	Εἷς μὲν οὖν ἂν εἴη
[12]	ἐλεεινός, ἐλεεινότεροι δὲ οἱ πατέρες	αὐτοῦ,	θρέψαντες σὺν ἐπιμελείᾳ καὶ παιδεύσαντες
[3]	ὁδῷ προβαίνων ὑπέρ τε ἁρμονίας	αὐτοῦ	καὶ παθῶν καὶ δυνάμεων καὶ
[15]	ἄν τι πλέον ἐσκόπησας περὶ	αὐτοῦ	καὶ πορρωτέρω προῆλθες τῆς ἐμπειρίας
[8]	τῷ τὸν δοθέντα χρησμὸν ὑπὲρ	αὐτοῦ	κατὰ πάντα σκοπὸν ἐξετάζειν τὸν
[9]	κυνισμῷ, εἰ περὶ τοῦ τέλους	αὐτοῦ	πρότερον ἔτι σαφέστερον διέλθοιμι. Ἀπάθειαν
[6]	ἁγνῶν ἐν ἁγνοῖς μενόντων χωρίοις·	αὐτοῦ	τε ἕνεκα πολλάκις τούτου, λέγω
[5]	ἐξ ὧν κατεβάλλοντο ξυγγραμμάτων ὑπὲρ	αὐτοῦ	τούτου πεισθείης ἄν, εἴπερ ἐθέλοις,
[11]	τοῦτο ὅτι τὸ ἀργύριον ὑπὲρ	αὐτοῦ	τῷ πωλοῦντι καταβεβλήκαμεν; Οὕτω μεντἂν
[1]	θάνατος, καὶ τὸ νοσεῖν δεινότερον	αὐτοῦ	φαμεν τοῦ θανάτου, τὸ ῥιγοῦν
[11]	ἡμᾶς ἀναγκάζει τουτὶ τὸ περικείμενον	αὐτοῦ	χάριν πολυπραγμονεῖν, οὐδὲ ἐν μέρει
[9]	θεὸν γενέσθαι. Αἰσθανόμενος οὖν ἴσως	αὑτοῦ	Διογένης ἐν μὲν τοῖς ἄλλοις
[14]	κυνικὸς εἶναι καὶ σπουδαῖος ἀνήρ,	αὑτοῦ	πρότερον ἐπιμεληθείς, ὥσπερ Διογένης καὶ
[8]	Ὅπερ γὰρ ὁ Σωκράτης ὑπὲρ	αὑτοῦ	φησιν ὅτι τῷ θεῷ νομίζων
[11]	σωθεῖσι καὶ οἴκαδε, καὶ ἡμεῖς	αὐτοὺς	ἀπολυτρούμεθα, οὐχ ἵνα δουλεύσωσιν, ἀλλ´
[13]	ἤρκει τοῦτο μόνον· αὐτῇ γὰρ	αὐτοὺς	ἐθεράπευε τῇ ψυχῇ, διδοὺς οἶμαι
[8]	ὑπὲρ αὐτῶν διανοούμεθα, παίζειν δὲ	αὐτοὺς	καὶ κυβεύειν περὶ τοῖς φιλτάτοις»
[8]	στόμαχον καὶ ἀπόσιτοι γεγόνασιν, ἄχρις	αὐτοὺς	οἱ θεράποντες ἀνέλαβον ὀσμαῖς καὶ
[15]	ἐκείνων πατῶν τῦφον ἐποίει, διδάσκων	αὐτοὺς	ὅτι πολλῷ φαυλότερα καὶ χαλεπώτερα
[14]	τοὺς σωφρονισθέντας, ὠφελεῖν δὲ ἐθέλων	αὐτούς	τε ἐκείνους καὶ τοὺς ἀκούοντας.
[1]	ταῖς νόσοις μᾶλλον ἢ τούτους	αὐτοὺς	ὑγιαίνοντας· καίτοι γε καὶ τότε
[10]	ἐστιν εὐδαιμονίας ὅρος τὸ ἔχειν	αὐτοὺς	ὥσπερ πεφύκασι καὶ ἑαυτῶν εἶναι.
[4]	καὶ αὐτοῖς τῶν καλῶν τὸ	αὑτοὺς	γινώσκειν· ὅσῳ δὴ κρείττονες ἡμῶν
[7]	βίου σκοπὸς ἦν καὶ τέλος	αὑτοὺς	οἶμαι γνῶναι καὶ τῶν κενῶν
[7]	Ζήνων ἕνεκα πάντα ὑπέμειναν πόνον,	αὑτούς	τε ἐθέλοντες γνῶναι καὶ μὴ
[1]	θεραπεύεται, ὥστε αὐτοῦ γίνεσθαι τρυφὴν	αὐτόχρημα	τὴν ἀρρωστίαν, ἄλλως τε κἂν
[3]	καὶ οὐδὲ τοῦτο μόνον ἀρκέσει	αὐτῷ,	ἀλλὰ καὶ εἴ τι τῆς
[13]	τῷ Πυθίῳ, καὶ οὐ μετεμέλησεν	αὐτῷ	πεισθέντι· εἰ δέ, ὅτι μὴ
[14]	φιλοσοφίας γνωρίσματα. Παρρησίᾳ δὲ χρηστέον	αὐτῷ	πρῶτον ὁπόσου πέφυκεν ἄξιος ἐπιδειξαμένῳ,
[5]	τὸν σίδηρον ἀγνοῶν εἴσεται, εἴτε	αὐτῷ	τέμνειν εἴτε μὴ προσήκει, καὶ
[13]	ὀρθῶς νομίζει· ἦν γὰρ οὐθὲν	αὐτῷ	τῶν τοιούτων, οὐ λιβανωτός, οὐ
[14]	ὅτι χρὴ τὸν ἀρχόμενον κυνίζειν	αὑτῷ	πρότερον ἐπιτιμᾶν πικρῶς καὶ ἐξελέγχειν
[13]	ἑπόμενος τῷ λόγῳ πρότερον μὲν	αὑτῷ	χειρόηθες καταστησάτω τὸ παθηματικὸν τῆς
[6]	μὴ δὴ πρὸς τὰς παιδιὰς	αὐτῶν	ἀποβλέπωμεν, ὥσπερ οἱ μανθάνειν τι
[8]	μὲν τὰ αἰσθητήρια καὶ τούτων	αὐτῶν	ἅττα συνέσεως ἡμῖν ἐστι μᾶλλον
[8]	Ἀλλ´ οὐχ ἡμεῖς ταῦτα ὑπὲρ	αὐτῶν	διανοούμεθα, παίζειν δὲ αὐτοὺς καὶ
[12]	καίτοι πόσῳ κρεῖττον ἀπέχεσθαι παντάπασιν	αὐτῶν;	Εἰ δὲ μὴ ῥᾴδιον, οἱ
[11]	ἀλγῶμεν μηδὲ λυπώμεθα κολαζόμενοι παρ´	αὐτῶν·	ἢ τοῦτο οἴει κόλασιν μόνον
[9]	βδελυρὰ πέφυκεν, ἑψηθέντα δὲ γέγονεν	αὑτῶν	ἁγνότερα. Τί δῆτα ἐχρῆν πράττειν
[12]	ἐπειδὴ τὸν ἑταῖρον εἶδεν Ἰφικλέα	αὐχμηρὰν	ἔχοντα τὴν κόμην καὶ κατερρωγότα
[12]	δὲ οὕτω νῦν περιέρχεται, πάντα	ἀφείς,	οὐθὲν τῶν προσαιτούντων κρείττων; Ἐκείνου
[9]	τὸ ἔργον ἴσως ἐνόμισεν, ἀλλ´	ἀφεκτέον	εἶναι κατὰ κράτος αὐτοῦ. Εἷς
[9]	αὐτὰς καρυκεύσῃ· καὶ ταύτης αὐτὸν	ἀφελέσθαι	καὶ καταστῇσαι παντάπασιν ἐξάντη τῆς
[13]	κλυτά, κανθάρου οἶτον, Μύρμηκός τ´	ἄφενος	χρήματα μαιόμενος, Ἀλλὰ δικαιοσύνης μετέχειν
[6]	τι καὶ ἐν ἐκείνοις οὐκ	ἄχρηστον,	ὁ κυνισμὸς δέ ἐστιν ἕτερον,
[3]	τοιούτων. Οὐ μὴν οὐδὲ τῶν	ἀχρήστων	καὶ περιττῶν τι παντάπασιν ἀγνοήσει,
[6]	πάντα ἁπλῶς τὰ τοιαῦτα· εἶτα	ἄχρι	τούτου γενόμενοι εἴσω δὲ μὴ
[8]	τὸν στόμαχον καὶ ἀπόσιτοι γεγόνασιν,	ἄχρις	αὐτοὺς οἱ θεράποντες ἀνέλαβον ὀσμαῖς
[11]	ὦ φίλε, νομίσῃς εἶναι ἐλεύθερος,	ἄχρις	οὗ γαστὴρ ἄρχει σου καὶ
[3]	ἕκαστον οὗπερ ἡδύνατο, τὰ μὲν	ἄψυχα	σώματα τῆς ἕξεως μόνον, τὰ