Chapitre |
[15] |
Τί
γάρ,
εἰπέ
μοι,
τὸν
|
Ἀβραὰμ |
εἰς
παιδοποιΐαν
τὸ
πρᾶγμα
ὤνησεν; |
[82] |
Εἰ
γὰρ
ὁ
μὲν
γεγαμηκὼς
|
Ἀβραὰμ |
ἐν
ἀνέσει
καὶ
τρυφῇ,
οἱ |
[82] |
ἀλλ´
ὅτι
ὧν
μὲν
ὁ
|
Ἀβραὰμ
|
ἔτυχε
πολλοὶ
τεύξονται.
Πολλοὶ«
γὰρ |
[82] |
ὅτι
οἱ
παρθενεύσαντες
εἰς
κόλπους
|
Ἀβραὰμ |
εὔχονται
ἐλθεῖν.
Ἀλλὰ
τίς
ὁ |
[82] |
πολλῶν
λόγος;
Ὁ
πατριάρχης,
φησίν,
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
γυναῖκα
εἶχε
καὶ
παῖδας |
[82] |
δυσμῶν
ἥξουσι
καὶ
ἀνακλιθήσονται
μετὰ
|
Ἀβραὰμ
|
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἰακώβ.
Καὶ |
[82] |
καὶ
δυσμῶν
καὶ
ἀνακλιθήσονται
μετὰ
|
Ἀβραὰμ |
καὶ
Ἰσαὰκ
καὶ
Ἰακώβ«
τῶν |
[82] |
μὲν
ὅτι
οὐδεὶς
κατὰ
τὸν
|
Ἀβραὰμ |
νῦν,
ἀλλ´
οὐδὲ
κατὰ
μικρὸν |
[82] |
γάμου.
Πῶς;
Ὅτι
οὔτε
τὸν
|
Ἀβραὰμ |
ὁ
γάμος
τοιοῦτον
ἐποίησεν
οὔτε |
[84] |
πῦρ·
κἂν
αὐτὸν
παρακαλῇ
τὸν
|
Ἀβραάμ, |
οὐδὲν
αὐτῷ
πλέον
ἔσται
λοιπόν. |
[82] |
Ἰσραήλ.
Καὶ
οὐδαμοῦ
ἐνταῦθα
ὁ
|
Ἀβραὰμ |
οὔτε
ὁ
τούτου
παῖς
οὐδὲ |
[17] |
εἴ
γε
ἔμεινεν
ὑπακούων
ὁ
|
Ἀδάμ, |
οὐκ
ἂν
ἐδέησε
τούτου.
Καὶ |
[14] |
γάρ,
εἰπέ
μοι,
γάμος
ἀπέτεκε
|
Ἀδάμ; |
Ποῖαι
τὴν
Εὔαν
ὠδῖνες;
Οὐκ |
[17] |
οὗτος
ὁ
φόβος·
πῶς
ὁ
|
Ἀδάμ, |
πῶς
δὲ
ἡ
Εὔα
μὴ |
[15] |
αὐτοῦ
πεισθέντες
οἱ
περὶ
τὸν
|
Ἀδὰμ |
τῆς
ἡδονῆς
ἐκράτησαν
τοῦ
ξύλου, |
[46] |
Καὶ
ὁ
μακάριος
δὲ
Παῦλος
|
Ἀδάμ« |
φησίν,
οὐκ
ἠπατήθη,
ἡ
δὲ |
[22] |
παῖδες
ἀπώλοντο.
Καὶ
τί
λέγω
|
Μαριάμ; |
Οἱ
γὰρ
παῖδες
ἐκεῖνοι
οἱ |
[21] |
Κατελέλασέ
ποτε
τοῦ
Μωϋσέως
ἡ
|
Μαριὰμ |
οὐχ
οὕτως
ὡς
τῆς
παρθενίας |
[22] |
παῖδες
ἐκεῖνοι
οἱ
περὶ
τὴν
|
Βηθλεὲμ |
παίζοντες
ἵνα
πρὸς
τὸν
Ἐλισσαῖον |