HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Jean Chrysostome, Apologie de la vie monastique, livre III

Liste des contextes (ordre alphabétique)


ι  =  79 formes différentes pour 131 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, Chap.
[3, 16]   υἱοὺς ὑποσκελίσαι, ἄν τε μή.  ~ιϛ   Ἀλλὰ παῖδας ἴσως ἐπιθυμεῖτε παίδων
[3, 10]   πάντα, ὅσα ἡμῖν ἐκεῖθεν ἐπάγεται;  ~ιʹ   Οὐκοῦν οὗτοι οἱ τὴν πολιτείαν
[3, 11]   τοὺς μεθ´ ἑαυτῶν ἐμπλέοντας καταδύοντες.  ~(ιαʹ   Ἀλλ´ ἐν τοῖς μοναστηρίοις τούτων
[3, 3]   φάρμακον. τὴν πληγὴν ταύτην  ἰάσεται·   καίτοι πλὴν τῆς εἰς τοὺς
[3, 8]   αὐτοῦ, ὡς τῆς σιγῆς αὐτομάτως  ἰασομένης   τὴν νόσον. Οὐ τοίνυν σιγήσομεν,
[3, 10]   καὶ ἄκοντας ἀναγκάζοντες δέχεσθαι τὴν  ἰατρείαν   αὐτούς. Ἀλλ´ ὅμως οὕτως ὑπερέσχεν
[3, 6]   αὐτῶν τὰς ψυχὰς, πᾶσαν ὁδὸν  ἰατρείας   κινῶν. καὶ τραχυτέραν καὶ προσηνεστέραν,
[3, 1]   εὐχόμεθα γέγονε. Καὶ γὰρ τοῖς  ἰατροῖς   μετὰ τὸ παρασκευάσαι τοῖς ἀῤῥωστοῦσι
[3, 18]   γίνεται, ὥσπερ ἂν εἴ τις  ἰατρὸς   ἀσθενοῦντι μὲν τῷ κάμνοντι μὴ
[3, 8]   μέλλωμεν καὶ ἐρυθριᾷν. Οὐδὲ γὰρ  ἰατρὸς   μέλλων σηπεδόνα καθαίρειν, παραιτήσεται μεταχειρίσασθαι
[3, 10]   ὑγιαίνοντες ὀλίγοι. καὶ φάρμακα καὶ  ἰατροὺς   πολλοὺς εἰσελθόντας ἔστιν εὑρεῖν· οὕτω
[3, 10]   ὡς καὶ αὐτῆς τῆς τῶν  ἰατρῶν   κρατῆσαι τέχνης, καὶ αὐτοὺς ἐπελθεῖν
[3, 12]   τῶν ἀναγκαιοτάτων διὰ ταύτην καταφρονεῖν;  ~ιβʹ   Πρὸς μὲν οὖν τὸν ἄπιστον
[3, 13]   κεῖσθαι διαπαντὸς ἐν τῷ μέσῳ.  ~ιγʹ   Ἐπεὶ δὲ πολλοὶ τῶν πατέρων,
[3, 15]   καὶ ἀναίσχυντον οἶμαι λοιπὸν ἀντερεῖν.  ~ιδʹ   Τούτου δὲ ἀποδειχθέντος σαφῶς, φέρε
[3, 11]   τοῖς μοναστηρίοις τούτων οὐδὲν ἔστιν  ἰδεῖν,   ἀλλὰ καίτοι χειμῶνος ἠρμένου τοσούτου,
[3, 11]   μόνον τοῦτο καθαρῶς συμβαῖνον ἔστιν  ἰδεῖν,   ἄλλοθι δὲ οὐδαμοῦ, οὐ μόνον
[3, 16]   ζητείτωσαν· τότε γὰρ αὐτοὺς καὶ  ἰδεῖν   δυνήσονται μόνον. Εἰσὶ γὰρ αὐτοῖς
[3, 12]   δὲ καὶ ἐπιθυμεῖ λαμπρὸν αὐτὸν  ἰδεῖν   ἐν τῇ τῶν μοναχῶν πολιτείᾳ.
[3, 20]   Θεοῦ· καὶ εἴ ποτε αὐτὸν  ἰδεῖν   ἐπεθύμησεν, οἷα δὴ μήτηρ, οὐκ
[3, 1]   δικαστὴν, καὶ τὴν ἡμέραν ἐκείνην  ἰδεῖν,   καθ´ ἣν γυμνὰ καὶ τετραχηλισμένα
[3, 16]   ὑπὲρ τούτων, καὶ παῖδας ἐπιζητοῦντες  ἰδεῖν   καὶ καταλιπεῖν ἐνθάδε, ὅθεν ἀποπηδᾷν
[3, 16]   Ἀλλὰ παῖδας ἴσως ἐπιθυμεῖτε παίδων  ἰδεῖν.   Καὶ πῶς, οὔπω γενόμενοι πατέρες
[3, 16]   καὶ ἐνταῦθα βούλει κύριον ὅντα  ἰδεῖν,   καὶ τοῦτο τῷ μοναχῷ μᾶλλον,
[3, 18]   πέμποντες, τότε βουλόμεθα τοὺς υἱοὺς  ἰδεῖν,   ὅταν ὑπὲρ ὧν τὴν ἀποδημίαν
[3, 20]   οὐχ οὕτως ὄντως λαμπροὺς ἔστιν  ἰδεῖν,   οὐδὲ τοσαύτην ἔχοντας δύναμιν· ὅσους
[3, 3]   τὴν συμφορὰν ταύτην ἐπισυμβάντων ἔστιν  ἰδεῖν.   Πρῶτον μὲν γὰρ, ἐπειδὴ ταῦτα
[3, 18]   αὐτῆς καὶ τῶν πραγμάτων ἔστιν  ἰδεῖν.   Ταῦτα καὶ τοὺς νομοθέτας ἔδει
[3, 7]   ἀπεῖρξε παντελῶς· ὑμεῖς δὲ, ἂν  ἴδητε   φυλαττόμενον, καὶ γελᾶτε. φιλῶν
[3, 2]   λέγων· Εἰ δέ τις τῶν  ἰδίων,   καὶ μάλιστα τῶν οἰκείων οὐ
[3, 19]   ᾔδειμεν, οὔτ´ ἂν ὑπὸ τῶν  ἰδίων   παθῶν, οὔτ´ ἂν ὑπὸ τῶν
[3, 12]   τυράννου, οἱ δὲ ἀγράμματοι καὶ  ἰδιῶται   τὴν οἰκουμένην ἐπιστρέφωσιν ἅπασαν, εὔδηλον
[3, 12]   σοφίας ἐστὶ, τοῖς ἀγραμμάτοις καὶ  ἰδιώταις,   οὐ παρ´ ἐκείνοις τοῖς τὰ
[3, 16]   μᾶλλον, τῷ βιωτικῷ συμβαῖνον  ἴδοι   τις ἄν. Τίς γὰρ, εἰπέ
[3, 7]   ἁπλῶς τοὺς τὰ δεινότερα ἐργασαμένους  ἴδοι   τις ἂν οὐχ οὕτως ἐπὶ
[3, 15]   πλὴν ἀλλὰ κἀνταῦθα πλείους ἂν  ἴδοιμεν   τῶν γεγαμηκότων, τῶν μοναχῶν
[3, 13]   τὸν ἀθλητὴν μετὰ τοὺς μυρίους  ἱδρῶτας·   ἐνταῦθα δὲ κἂν ἐν μέσοις
[3, 7]   σωθῆναι οἷόν τε τούτους, ὅταν  ἴδω   πρὸς ταῦτα παρακαλουμένους, τοὺς
[3, 5]   εἰ δοκεῖ, καὶ αὐτὸ τοῦτο  ἴδωμεν,   εἰ δυνατὸν τὸν ἐν μέσῳ
[3, 9]   μὲν κάμνοντα τὸν υἱόν τις  ἰδὼν   οὐκ ἂν εἴποι· Τί δὲ
[3, 16]   ἂν, οἳ τοὺς υἱεῖς ὅταν  ἴδωσιν   εἰς ἔσχατον κακίας ἐλαύνοντας, ὡς
[3, 14]   μὴ φοβηθεὶς ἔνθα μᾶλλον ἐχρῆν;  ~ιεʹ   Οὐ γάρ ἐστι, φησὶν, ἴσον
[3, 3]   τοῦ καθαγιασθῆναι τὰ κρέα τὰ  ἱερὰ   καὶ τὴν θυσίαν ἀνενεχθῆναι τῷ
[3, 3]   εἴκοσιν ἔτη. Εἰ δὲ τὸν  ἱερέα,   τὸν πρεσβύτην, τὸν ἔνδοξον, τὸν
[3, 3]   ἐν ταῖς θείαις κείμενον Γραφαῖς·  Ἱερεύς   τις ἦν παρὰ τοῖς Ἰουδαίοις,
[3, 17]   καὶ ἀπωλείας ὑπεύθυνον τρόπῳ παντί.  ~ιζʹ   Τί δαὶ, μετὰ γάμον, φησὶ,
[3, 18]   πολλὴν τῆς ψυχῆς κατασκεδάσαι νάρκην;  ~ιηʹ   Διὸ βέλτιον, κύριον ὄντα καὶ
[3, 19]   καὶ παρ´ αὐτοῖς τοῖς ἀπίστοις.  ~ιθʹ   Καὶ ὅτι οὐ κόμπος ταῦτα
[3, 3]   ὅτι οὐ στοχασμὸς τοῦτό ἐστιν,  ἱκανὰ   μὲν καὶ τὰ τοῦ πρεσβύτου
[3, 7]   γὰρ καὶ τὰ εἰρημένα μυρίας  ἱκανὰ   παρασκευάσαι γεέννας ᾖ, οὐχὶ πάντα
[3, 17]   τὰς φροντίδας, αἳ πᾶσαν προθυμίαν  ἱκαναὶ   ἀμβλῦναι, καὶ πολλὴν τῆς ψυχῆς
[3, 3]   ἐντροπὴ, καὶ τὸν νοῦν ἕχοντα  ἱκανὴ   ἀνακτήσασθαι· τό τε γὰρ ἁμάρτημα
[3, 2]   ὄφελος ἡμῖν, ταύτης τῆς ἁμαρτίας  ἱκανῆς   οὔσης ἡμᾶς εἰς τὸ τῆς
[3, 19]   ἐπιθυμία, τυραννικόν τι πρᾶγμα καὶ  ἱκανὸν   πεῖσαι πάντα τὸν ἁλόντα, ὑπὲρ,
[3, 14]   εἰ καὶ τοῦτο μόνον εἴρητο,  ἱκανὸν   τεκμήριον ἦν τοῦ τὰ αὐτὰ
[3, 4]   ἕτερον. τοῦτο γοῦν ἡμᾶς δυσωπῆσαι  ἱκανὸν,   τὸ πάντα τὰ ἐκείνου ἐν
[3, 6]   παρ´ ἑαυτοῦ; Μάλιστα μὲν οὐχ  ἱκανὸς   ἑαυτῷ νέος πρὸς τὴν
[3, 6]   καθ´ ἑαυτὸν μὲν πάντα ἀνατρέψαι  ἱκανός·   ὅταν δὲ καὶ ὁμοῦ συνελθόντες
[3, 21]   τε ἐν τῷ βίῳ κακῶν  ἱκανῶν   ὄντων καὶ τοὺς σφόδρα ἐρῶντας
[3, 14]   Καὶ τὰ ῥυπαρὰ ἐνδεδυμένος  ἱμάτια,   καὶ τὰ δηνάρια τὰ
[3, 11]   καὶ τράπεζα καὶ οἴκησις καὶ  ἱμάτια.   Καὶ τί θαυμαστὸν, ὅπου γε
[3, 14]   ἅπασαν, καὶ τὴν ἐν τοῖς  ἱματίοις,   καὶ τὴν ἐν τοῖς ἐδέσμασι,
[3, 12]   Ἔλεγε τοίνυν οὗτος, ὅτι καὶ  ἱμάτιον   αὐτῷ ἀπὸ τριχῶν κατεσκεύαστο, καὶ
[3, 7]   καὶ ὅπως ἵππος, καὶ ὅπως  ἱμάτιον   τῷ παιδὶ κάλλιστον, πάντα ποιεῖτε·
[3, 14]   χρυσῷ, μαργαρίταις,  ἱματισμῷ   πολυτελεῖ· καὶ πάλιν. δὲ
[3, 3]   τοῦ πράγματος ἐπιδείξω τοῦτο συμβὰν,  ἵν´   εἰδῆτε ὅτι, κἂν τὰ ἡμέτερα
[3, 2]   τοὺς ὀλιγοψύχους, ἀντέχεσθε τῶν ἀσθενῶν.  Ἵνα   γὰρ μή τις λέγῃ· Τί
[3, 4]   ἀπὸ τῆς φύσεως ἐπέθηκεν ἀνάγκην.  Ἵνα   δὲ μή ποτε ταῖς τῶν
[3, 19]   ἁπάσης τὴν φιλοσοφίαν ἐπεδείξαντο ταύτην.  Ἵνα   δέ σοι μὴ φιλονεικῶμεν, δῶμεν
[3, 18]   ταύτης, πάντα ἀναλίσκει τὸν χρόνον,  ἵνα   δυνηθῇ τὰ γενόμενα κατὰ τὴν
[3, 3]   μέτρα τῶν κειμένων αὐτοῖς τιμωριῶν,  ἵνα   ἐπιστῶνται ὅτι κἂν ἐνταῦθα μὴ
[3, 11]   πάντες πάντα ποιοῦσι καὶ πάσχουσιν,  ἵνα   εὐθυμῶσί τε καὶ χαίρωσιν. Ἐκεῖ
[3, 21]   Πειθώμεθα τοίνυν τῷ ταῦτα παραινοῦντι,  ἵνα   καὶ τὴν τιμωρίαν ἐκφύγωμεν. Οὐ
[3, 21]   πάντοθεν ἐργάζεσθαι τὴν ὠφέλειαν αὐτῶν,  ἵνα   καὶ τῶν στεφάνων αὐτοῖς ἐκεῖ
[3, 15]   ἵνα σάκκον ἁπλῶς περιβάλωνται, οὐδὲ  ἵνα   κλοιὰ περιθῶνται, (οὐδ´ ἵνα σποδὸν
[3, 2]   τῶν μικρῶν τούτων, συμφέρει αὐτῷ  ἵνα   κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς περὶ τὸν
[3, 4]   Ταῦτα δέ μοι εἴρηται νῦν,  ἵνα   μάθωμεν ὅτι οὐκ οἴσει πράως
[3, 7]   ἐπιμελείας ταύτης ἀξιοῦτε μέρους· ἀλλ´  ἵνα   μὲν ἄγαλμα ἐπὶ τῆς οἰκίας
[3, 4]   εἰ δὲ βούλει, πρῶτον. Καὶ  ἵνα   μὲν τῶν προσταγμάτων αὐτοῦ μὴ
[3, 18]   παραγενομένου χρήσιμος ἔσται λοιπόν· ὅπερ  ἵνα   μὴ γένηται, καρτερῶμεν τὸν χωρισμόν·
[3, 2]   ἐμὲ, τὰ ἐμαυτοῦ σκοπεῖν ἐπιτέταγμαι·  ἵνα   μή τις ταῦτα λέγῃ, τὴν
[3, 21]   Τίνος ἕνεκεν, καὶ διὰ τί;  Ἵνα   μηκέτι πρὸς ἡμᾶς, ἀλλὰ πρὸς
[3, 3]   ἡμῶν ἅπαν τὸ γένος. Ἀλλ´  ἵνα   μήτε τοῦτο συμβῇ, μήτε ῥᾳθυμότεροι
[3, 15]   (οὐδ´ ἵνα σποδὸν ὑποστορέσωνται, ἀλλ´  ἵνα   πρὸ τῶν ἄλλων ἁπάντων φύγωσι
[3, 15]   ἐπὶ τὴν ἔρημον ἕλκομεν, οὐχ  ἵνα   σάκκον ἁπλῶς περιβάλωνται, οὐδὲ ἵνα
[3, 15]   οὐδὲ ἵνα κλοιὰ περιθῶνται, (οὐδ´  ἵνα   σποδὸν ὑποστορέσωνται, ἀλλ´ ἵνα πρὸ
[3, 4]   τῇ φύσει διὰ τοῦτο ἐνέσπειρεν,  ἵνα   ὥσπερ εἰς ἀνάγκην τινὰ ἄφυκτον
[3, 20]   ἐπιμνησθήσομαι. ~κʹ Ἄννα τις ἦν  Ἰουδαία   γυνή· αὕτη Ἄννα παιδίον
[3, 6]   Τοσοῦτόν ἐστι συνήθεια κακόν. Εἶτα  Ἰουδαῖοι   μὲν τοσαύτης ἀπολαύοντες ἐπιμελείας τῆς
[3, 3]   πρότερος νόμος, τοῖς  Ἰουδαίοις   δοθεὶς, οὐδὲ τὰ ὑποζύγια τῶν
[3, 3]   Ἱερεύς τις ἦν παρὰ τοῖς  Ἰουδαίοις,   μέτριος ἄνθρωπος καὶ ἐπιεικὴς, Ἠλεὶ
[3, 3]   κατιδεῖν. Πολέμου γὰρ καταλαβόντος τοὺς  Ἰουδαίους,   ἐπειδή τις ἐλθὼν ἀπήγγειλε τὰς
[3, 7]   περιστέλλετε τὴν κακίαν, τὸ μὲν  ἱπποδρόμοις   καὶ θεάτροις προσκεῖσθαι διαπαντὸς ἀστειότητα
[3, 7]   γὰρ οἰκέτης ἔσται, καὶ ὅπως  ἵππος,   καὶ ὅπως ἱμάτιον τῷ παιδὶ
[3, 14]   ὅθεν οὐδὲ τὰ τραύματα αὐτοῖς  ἴσα.   Σφόδρα ἀπατᾷς σαυτὸν καὶ σφάλλεις,
[3, 18]   τροφείων ἀποδοῦναι τὰς ἀμοιβὰς, ὧν  ἴσας   οὐκ ἂν εὕροιεν ἑτέρας· ἀλλὰ
[3, 14]   διορισμός. Αἱ δὲ Γραφαὶ οὐδὲν  ἴσασι   τούτων, ἀλλ´ ἅπαντας τὸν τῶν
[3, 14]   Ὅτι μὲν οὖν πρὸς τὴν  ἴσην   φθάσαι κορυφὴν καὶ τὸν βιωτικὸν
[3, 14]   ~ιεʹ Οὐ γάρ ἐστι, φησὶν,  ἴσον   βιωτικὸν ὄντα διαμαρτεῖν, καὶ καθάπαξ
[3, 21]   πάντα προστεθήσεται ὑμῖν. Τί ταύτης  ἴσον   γένοιτ´ ἂν τῆς τιμῆς; Φρόντιζε,
[3, 14]   τοῦτο παθών· οὐ γάρ ἐστιν  ἴσον   γυναῖκα ἔχοντα, καὶ τοσαύτης ἀπολαύοντα
[3, 19]   ταλαιπωροῦσι, Καίτοι γε οὐδέν ἐστιν  ἴσον   ἐνταῦθα κἀκεῖ, οὐ μόνον διὰ
[3, 4]   καὶ διαφθεῖραι· ταύτης γὰρ ἡμῖν  ἴσον   οὐδέν. ~εʹ Τί οὖν; πόλιν
[3, 3]   ἔνδοξος, καὶ αὐτὸς ἔκρινε τὸν  Ἰσραὴλ   εἴκοσιν ἔτη. Εἰ δὲ τὸν
[3, 2]   παρορᾷν, ὥστε τὰ τῶν πλησίον  ἱστᾷν,   καὶ βίου ταύτην ἀκρίβειαν πανταχοῦ
[3, 18]   δὲ ἐκ βαλβῖδος αὐτῆς τρόπαια  ἵστησι,   καὶ νίκας συνάπτει νίκαις· καθάπερ
[3, 11]   μεῖζον ἀπολέσουσι, τῆς ψυχῆς τὴν  ἰσχὺν   καὶ τὴν εὐεξίαν ἅπασαν; Τί
[3, 18]   πλέον, τοσούτῳ πλείονα κτήσεται τὴν  ἰσχύν.   Μᾶλλον δὲ, εἰ δοκεῖ, μηδὲ
[3, 7]   ὀνομασίας· ἀλλὰ τοσαύτην ἔχει τὴν  ἰσχὺν   πρὸς τὸ πλῆξαι τοὺς ἁμαρτάνοντας,
[3, 19]   οὐδὲν ἔχουσιν ἀντειπεῖν, δοκοῦσι δὲ  ἰσχυρίζεσθαι   καὶ φιλονεικεῖν τῇ τῶν κατορθούντων
[3, 18]   Τότε οὖν αὐτοὺς καλῶμεν, ὅταν  ἰσχυροὶ   γένωνται, καὶ ἑτέρους οἷοί τε
[3, 12]   τι τῆς οἰκοδομῆς, ἀλλὰ καὶ  ἰσχυροτέραν   ἀπέφηνε· τῶν τε συμφοιτώντων αὐτῷ
[3, 17]   ὡς ἤδη κατωρθωκότας καὶ γενομένους  ἰσχυροὺς   εἰς μέσον ἕλκεις, καὶ οὐκ
[3, 2]   τούτου κελεύει ποιεῖσθαι πρόνοιαν, τοὺς  ἰσχυροὺς   τοῖς ἀσθενέσιν ὥσπερ πατέρας ἐφιστὰς,
[3, 12]   οἷς μάλιστα τῶν λόγων  ἰσχὺς   ἀναγκαία εἶναι δοκεῖ, μετὰ τοσαύτης
[3, 12]   παίδευσις. Ἂν οὖν τοῦτο  ἰσχῦσαι   δυνηθῶ, φησὶ, καταμόνας αὐτὸν ἔχων
[3, 8]   οὐ διδασκάλων· τοὺς μὲν γὰρ  ἴσχυσαν   διαφθεῖραι χρήμασιν, οἱ δ´ ὅπως
[3, 8]   σπουδάζουσιν ἀδικεῖν. Ἐπειδὴ γὰρ οὐκ  ἴσχυσαν   καιρίαν δοῦναι πληγὴν, οὐδ´ αὐτῆς
[3, 19]   ἡμῶν ἕποιτο. Εἰ γὰρ γυναῖκες  ἴσχυσαν   πεῖσαι Θεὸν, συνεφάψασθαι αὐταῖς τῆς
[3, 3]   πολλὴν ἀπαιτοῦσιν ἀκρίβειαν, οὐδὲν τούτων  ἴσχυσε   παραιτήσασθαι, ἀλλ´, ἐπειδὴ τῶν παίδων
[3, 6]   χρόνῳ ταῖς θείαις ᾠδαῖς ἐπᾳδόμενος  ἰσχύσειε   τὰ προσπεσόντα ἀπελάσαι νοσήματα, οὐκ
[3, 20]   ἀποπτᾶσαν ἀνακαλέσασθαι πάλιν. Καὶ ταῦτα  ἴσχυσεν   οὐκ ἐφ´ ἡλικίας γενόμενος, ἀλλ´
[3, 21]   οὗτος ἐπλήρωσεν. Ὥστε κἂν μηδὲν  ἰσχύσητε   πρὸς τὸ ὑποσκελίσαι καὶ καθελεῖν
[3, 16]   τε μή. ~ιϛ Ἀλλὰ παῖδας  ἴσως   ἐπιθυμεῖτε παίδων ἰδεῖν. Καὶ πῶς,
[3, 5]   ἔτερος, δεῖνα, φησὶ, τὴν  Ἰταλῶν   γλῶσσαν ἐκπαιδευθεὶς, ἐν τοῖς βασιλείοις
[3, 12]   λόγων παίδευσιν ἑκατέραν, τήν τε  Ἰταλῶν   τήν τε Ἑλλήνων. Οὗτος
[3, 6]   καὶ κλέπτας καὶ ἀναισχύντους καὶ  ἰταμοὺς   καὶ ἀγνώμονας καὶ πάντα ἀνάγκη
[3, 8]   ἁμαρτίαν ἐγένοντο ταύτην, ἀλλὰ καὶ  ἰταμώτεροι,   καθάπερ φιλονεικοῦντες τῷ Θεῷ, καὶ
[3, 20]   ἁγιασμῷ μετὰ σωφροσύνης. Καὶ τὸν  Ἰὼβ   δὲ ὥσπερ ἀπὸ τῶν ἄλλων
[3, 20]   τῶν ψυχῶν αὐτῶν· ἔλεγε γὰρ  Ἰὼβ   ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτοῦ, Μή
[3, 20]   ἡμέραι τοῦ πότου αὐτῶν, ἀπέστελλεν  Ἰὼβ,   καὶ ἐκαθάριζεν αὐτοὺς, καὶ ἀνιστάμενος




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de l'Abbaye Saint-Benoît de Port-Valais

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 16/06/2009