Livre, Chap. |
[3, 16] |
υἱοὺς
ὑποσκελίσαι,
ἄν
τε
μή.
|
~ιϛ |
Ἀλλὰ
παῖδας
ἴσως
ἐπιθυμεῖτε
παίδων |
[3, 10] |
πάντα,
ὅσα
ἡμῖν
ἐκεῖθεν
ἐπάγεται;
|
~ιʹ |
Οὐκοῦν
οὗτοι
οἱ
τὴν
πολιτείαν |
[3, 11] |
τοὺς
μεθ´
ἑαυτῶν
ἐμπλέοντας
καταδύοντες.
|
~(ιαʹ |
Ἀλλ´
ἐν
τοῖς
μοναστηρίοις
τούτων |
[3, 3] |
φάρμακον.
ὃ
τὴν
πληγὴν
ταύτην
|
ἰάσεται· |
καίτοι
πλὴν
τῆς
εἰς
τοὺς |
[3, 8] |
αὐτοῦ,
ὡς
τῆς
σιγῆς
αὐτομάτως
|
ἰασομένης |
τὴν
νόσον.
Οὐ
τοίνυν
σιγήσομεν, |
[3, 10] |
καὶ
ἄκοντας
ἀναγκάζοντες
δέχεσθαι
τὴν
|
ἰατρείαν |
αὐτούς.
Ἀλλ´
ὅμως
οὕτως
ὑπερέσχεν |
[3, 6] |
αὐτῶν
τὰς
ψυχὰς,
πᾶσαν
ὁδὸν
|
ἰατρείας |
κινῶν.
καὶ
τραχυτέραν
καὶ
προσηνεστέραν, |
[3, 1] |
εὐχόμεθα
γέγονε.
Καὶ
γὰρ
τοῖς
|
ἰατροῖς |
μετὰ
τὸ
παρασκευάσαι
τοῖς
ἀῤῥωστοῦσι |
[3, 18] |
γίνεται,
ὥσπερ
ἂν
εἴ
τις
|
ἰατρὸς |
ἀσθενοῦντι
μὲν
τῷ
κάμνοντι
μὴ
|
[3, 8] |
μέλλωμεν
καὶ
ἐρυθριᾷν.
Οὐδὲ
γὰρ
|
ἰατρὸς |
μέλλων
σηπεδόνα
καθαίρειν,
παραιτήσεται
μεταχειρίσασθαι |
[3, 10] |
ὑγιαίνοντες
ὀλίγοι.
καὶ
φάρμακα
καὶ
|
ἰατροὺς |
πολλοὺς
εἰσελθόντας
ἔστιν
εὑρεῖν·
οὕτω |
[3, 10] |
ὡς
καὶ
αὐτῆς
τῆς
τῶν
|
ἰατρῶν |
κρατῆσαι
τέχνης,
καὶ
αὐτοὺς
ἐπελθεῖν |
[3, 12] |
τῶν
ἀναγκαιοτάτων
διὰ
ταύτην
καταφρονεῖν;
|
~ιβʹ |
Πρὸς
μὲν
οὖν
τὸν
ἄπιστον |
[3, 13] |
κεῖσθαι
διαπαντὸς
ἐν
τῷ
μέσῳ.
|
~ιγʹ |
Ἐπεὶ
δὲ
πολλοὶ
τῶν
πατέρων, |
[3, 15] |
καὶ
ἀναίσχυντον
οἶμαι
λοιπὸν
ἀντερεῖν.
|
~ιδʹ |
Τούτου
δὲ
ἀποδειχθέντος
σαφῶς,
φέρε |
[3, 11] |
τοῖς
μοναστηρίοις
τούτων
οὐδὲν
ἔστιν
|
ἰδεῖν, |
ἀλλὰ
καίτοι
χειμῶνος
ἠρμένου
τοσούτου, |
[3, 11] |
μόνον
τοῦτο
καθαρῶς
συμβαῖνον
ἔστιν
|
ἰδεῖν, |
ἄλλοθι
δὲ
οὐδαμοῦ,
οὐ
μόνον
|
[3, 16] |
ζητείτωσαν·
τότε
γὰρ
αὐτοὺς
καὶ
|
ἰδεῖν
|
δυνήσονται
μόνον.
Εἰσὶ
γὰρ
αὐτοῖς |
[3, 12] |
δὲ
καὶ
ἐπιθυμεῖ
λαμπρὸν
αὐτὸν
|
ἰδεῖν |
ἐν
τῇ
τῶν
μοναχῶν
πολιτείᾳ. |
[3, 20] |
Θεοῦ·
καὶ
εἴ
ποτε
αὐτὸν
|
ἰδεῖν |
ἐπεθύμησεν,
οἷα
δὴ
μήτηρ,
οὐκ |
[3, 1] |
δικαστὴν,
καὶ
τὴν
ἡμέραν
ἐκείνην
|
ἰδεῖν, |
καθ´
ἣν
γυμνὰ
καὶ
τετραχηλισμένα |
[3, 16] |
ὑπὲρ
τούτων,
καὶ
παῖδας
ἐπιζητοῦντες
|
ἰδεῖν |
καὶ
καταλιπεῖν
ἐνθάδε,
ὅθεν
ἀποπηδᾷν |
[3, 16] |
Ἀλλὰ
παῖδας
ἴσως
ἐπιθυμεῖτε
παίδων
|
ἰδεῖν. |
Καὶ
πῶς,
οὔπω
γενόμενοι
πατέρες |
[3, 16] |
καὶ
ἐνταῦθα
βούλει
κύριον
ὅντα
|
ἰδεῖν, |
καὶ
τοῦτο
τῷ
μοναχῷ
μᾶλλον, |
[3, 18] |
πέμποντες,
τότε
βουλόμεθα
τοὺς
υἱοὺς
|
ἰδεῖν, |
ὅταν
ὑπὲρ
ὧν
τὴν
ἀποδημίαν |
[3, 20] |
οὐχ
οὕτως
ὄντως
λαμπροὺς
ἔστιν
|
ἰδεῖν, |
οὐδὲ
τοσαύτην
ἔχοντας
δύναμιν·
ὅσους |
[3, 3] |
τὴν
συμφορὰν
ταύτην
ἐπισυμβάντων
ἔστιν
|
ἰδεῖν. |
Πρῶτον
μὲν
γὰρ,
ἐπειδὴ
ταῦτα |
[3, 18] |
αὐτῆς
καὶ
τῶν
πραγμάτων
ἔστιν
|
ἰδεῖν. |
Ταῦτα
καὶ
τοὺς
νομοθέτας
ἔδει |
[3, 7] |
ἀπεῖρξε
παντελῶς·
ὑμεῖς
δὲ,
ἂν
|
ἴδητε |
φυλαττόμενον,
καὶ
γελᾶτε.
Ὁ
φιλῶν |
[3, 2] |
λέγων·
Εἰ
δέ
τις
τῶν
|
ἰδίων, |
καὶ
μάλιστα
τῶν
οἰκείων
οὐ |
[3, 19] |
ᾔδειμεν,
οὔτ´
ἂν
ὑπὸ
τῶν
|
ἰδίων
|
παθῶν,
οὔτ´
ἂν
ὑπὸ
τῶν |
[3, 12] |
τυράννου,
οἱ
δὲ
ἀγράμματοι
καὶ
|
ἰδιῶται |
τὴν
οἰκουμένην
ἐπιστρέφωσιν
ἅπασαν,
εὔδηλον |
[3, 12] |
σοφίας
ἐστὶ,
τοῖς
ἀγραμμάτοις
καὶ
|
ἰδιώταις, |
οὐ
παρ´
ἐκείνοις
τοῖς
τὰ |
[3, 16] |
μᾶλλον,
ἢ
τῷ
βιωτικῷ
συμβαῖνον
|
ἴδοι |
τις
ἄν.
Τίς
γὰρ,
εἰπέ |
[3, 7] |
ἁπλῶς
τοὺς
τὰ
δεινότερα
ἐργασαμένους
|
ἴδοι |
τις
ἂν
οὐχ
οὕτως
ἐπὶ |
[3, 15] |
πλὴν
ἀλλὰ
κἀνταῦθα
πλείους
ἂν
|
ἴδοιμεν |
τῶν
γεγαμηκότων,
ἢ
τῶν
μοναχῶν |
[3, 13] |
τὸν
ἀθλητὴν
μετὰ
τοὺς
μυρίους
|
ἱδρῶτας· |
ἐνταῦθα
δὲ
κἂν
ἐν
μέσοις |
[3, 7] |
σωθῆναι
οἷόν
τε
τούτους,
ὅταν
|
ἴδω |
πρὸς
ταῦτα
παρακαλουμένους,
ἃ
τοὺς
|
[3, 5] |
εἰ
δοκεῖ,
καὶ
αὐτὸ
τοῦτο
|
ἴδωμεν, |
εἰ
δυνατὸν
τὸν
ἐν
μέσῳ |
[3, 9] |
μὲν
κάμνοντα
τὸν
υἱόν
τις
|
ἰδὼν
|
οὐκ
ἂν
εἴποι·
Τί
δὲ |
[3, 16] |
ἂν,
οἳ
τοὺς
υἱεῖς
ὅταν
|
ἴδωσιν |
εἰς
ἔσχατον
κακίας
ἐλαύνοντας,
ὡς |
[3, 14] |
μὴ
φοβηθεὶς
ἔνθα
μᾶλλον
ἐχρῆν;
|
~ιεʹ |
Οὐ
γάρ
ἐστι,
φησὶν,
ἴσον |
[3, 3] |
τοῦ
καθαγιασθῆναι
τὰ
κρέα
τὰ
|
ἱερὰ
|
καὶ
τὴν
θυσίαν
ἀνενεχθῆναι
τῷ |
[3, 3] |
εἴκοσιν
ἔτη.
Εἰ
δὲ
τὸν
|
ἱερέα, |
τὸν
πρεσβύτην,
τὸν
ἔνδοξον,
τὸν |
[3, 3] |
ἐν
ταῖς
θείαις
κείμενον
Γραφαῖς·
|
Ἱερεύς |
τις
ἦν
παρὰ
τοῖς
Ἰουδαίοις, |
[3, 17] |
καὶ
ἀπωλείας
ὑπεύθυνον
τρόπῳ
παντί.
|
~ιζʹ |
Τί
δαὶ,
μετὰ
γάμον,
φησὶ, |
[3, 18] |
πολλὴν
τῆς
ψυχῆς
κατασκεδάσαι
νάρκην;
|
~ιηʹ |
Διὸ
βέλτιον,
κύριον
ὄντα
καὶ |
[3, 19] |
καὶ
παρ´
αὐτοῖς
τοῖς
ἀπίστοις.
|
~ιθʹ |
Καὶ
ὅτι
οὐ
κόμπος
ταῦτα |
[3, 3] |
ὅτι
οὐ
στοχασμὸς
τοῦτό
ἐστιν,
|
ἱκανὰ |
μὲν
καὶ
τὰ
τοῦ
πρεσβύτου |
[3, 7] |
γὰρ
καὶ
τὰ
εἰρημένα
μυρίας
|
ἱκανὰ |
παρασκευάσαι
γεέννας
ᾖ,
οὐχὶ
πάντα |
[3, 17] |
τὰς
φροντίδας,
αἳ
πᾶσαν
προθυμίαν
|
ἱκαναὶ
|
ἀμβλῦναι,
καὶ
πολλὴν
τῆς
ψυχῆς |
[3, 3] |
ἐντροπὴ,
καὶ
τὸν
νοῦν
ἕχοντα
|
ἱκανὴ |
ἀνακτήσασθαι·
τό
τε
γὰρ
ἁμάρτημα
|
[3, 2] |
ὄφελος
ἡμῖν,
ταύτης
τῆς
ἁμαρτίας
|
ἱκανῆς |
οὔσης
ἡμᾶς
εἰς
τὸ
τῆς
|
[3, 19] |
ἐπιθυμία,
τυραννικόν
τι
πρᾶγμα
καὶ
|
ἱκανὸν
|
πεῖσαι
πάντα
τὸν
ἁλόντα,
ὑπὲρ, |
[3, 14] |
εἰ
καὶ
τοῦτο
μόνον
εἴρητο,
|
ἱκανὸν |
τεκμήριον
ἦν
τοῦ
τὰ
αὐτὰ |
[3, 4] |
ἕτερον.
τοῦτο
γοῦν
ἡμᾶς
δυσωπῆσαι
|
ἱκανὸν, |
τὸ
πάντα
τὰ
ἐκείνου
ἐν |
[3, 6] |
παρ´
ἑαυτοῦ;
Μάλιστα
μὲν
οὐχ
|
ἱκανὸς
|
ἑαυτῷ
ὁ
νέος
πρὸς
τὴν |
[3, 6] |
καθ´
ἑαυτὸν
μὲν
πάντα
ἀνατρέψαι
|
ἱκανός· |
ὅταν
δὲ
καὶ
ὁμοῦ
συνελθόντες |
[3, 21] |
τε
ἐν
τῷ
βίῳ
κακῶν
|
ἱκανῶν
|
ὄντων
καὶ
τοὺς
σφόδρα
ἐρῶντας |
[3, 14] |
Καὶ
ὁ
τὰ
ῥυπαρὰ
ἐνδεδυμένος
|
ἱμάτια, |
καὶ
ὁ
τὰ
δηνάρια
τὰ
|
[3, 11] |
καὶ
τράπεζα
καὶ
οἴκησις
καὶ
|
ἱμάτια. |
Καὶ
τί
θαυμαστὸν,
ὅπου
γε |
[3, 14] |
ἅπασαν,
καὶ
τὴν
ἐν
τοῖς
|
ἱματίοις, |
καὶ
τὴν
ἐν
τοῖς
ἐδέσμασι, |
[3, 12] |
Ἔλεγε
τοίνυν
οὗτος,
ὅτι
καὶ
|
ἱμάτιον |
αὐτῷ
ἀπὸ
τριχῶν
κατεσκεύαστο,
καὶ |
[3, 7] |
καὶ
ὅπως
ἵππος,
καὶ
ὅπως
|
ἱμάτιον |
τῷ
παιδὶ
κάλλιστον,
πάντα
ποιεῖτε· |
[3, 14] |
ἢ
χρυσῷ,
ἢ
μαργαρίταις,
ἢ
|
ἱματισμῷ |
πολυτελεῖ·
καὶ
πάλιν.
Ἡ
δὲ |
[3, 3] |
τοῦ
πράγματος
ἐπιδείξω
τοῦτο
συμβὰν,
|
ἵν´ |
εἰδῆτε
ὅτι,
κἂν
τὰ
ἡμέτερα |
[3, 2] |
τοὺς
ὀλιγοψύχους,
ἀντέχεσθε
τῶν
ἀσθενῶν.
|
Ἵνα |
γὰρ
μή
τις
λέγῃ·
Τί |
[3, 4] |
ἀπὸ
τῆς
φύσεως
ἐπέθηκεν
ἀνάγκην.
|
Ἵνα |
δὲ
μή
ποτε
ταῖς
τῶν |
[3, 19] |
ἁπάσης
τὴν
φιλοσοφίαν
ἐπεδείξαντο
ταύτην.
|
Ἵνα |
δέ
σοι
μὴ
φιλονεικῶμεν,
δῶμεν
|
[3, 18] |
ταύτης,
πάντα
ἀναλίσκει
τὸν
χρόνον,
|
ἵνα |
δυνηθῇ
τὰ
γενόμενα
κατὰ
τὴν |
[3, 3] |
μέτρα
τῶν
κειμένων
αὐτοῖς
τιμωριῶν,
|
ἵνα
|
ἐπιστῶνται
ὅτι
κἂν
ἐνταῦθα
μὴ |
[3, 11] |
πάντες
πάντα
ποιοῦσι
καὶ
πάσχουσιν,
|
ἵνα
|
εὐθυμῶσί
τε
καὶ
χαίρωσιν.
Ἐκεῖ |
[3, 21] |
Πειθώμεθα
τοίνυν
τῷ
ταῦτα
παραινοῦντι,
|
ἵνα |
καὶ
τὴν
τιμωρίαν
ἐκφύγωμεν.
Οὐ |
[3, 21] |
πάντοθεν
ἐργάζεσθαι
τὴν
ὠφέλειαν
αὐτῶν,
|
ἵνα |
καὶ
τῶν
στεφάνων
αὐτοῖς
ἐκεῖ
|
[3, 15] |
ἵνα
σάκκον
ἁπλῶς
περιβάλωνται,
οὐδὲ
|
ἵνα |
κλοιὰ
περιθῶνται,
(οὐδ´
ἵνα
σποδὸν |
[3, 2] |
τῶν
μικρῶν
τούτων,
συμφέρει
αὐτῷ
|
ἵνα |
κρεμασθῇ
μύλος
ὀνικὸς
περὶ
τὸν |
[3, 4] |
Ταῦτα
δέ
μοι
εἴρηται
νῦν,
|
ἵνα |
μάθωμεν
ὅτι
οὐκ
οἴσει
πράως |
[3, 7] |
ἐπιμελείας
ταύτης
ἀξιοῦτε
μέρους·
ἀλλ´
|
ἵνα |
μὲν
ἄγαλμα
ἐπὶ
τῆς
οἰκίας |
[3, 4] |
εἰ
δὲ
βούλει,
πρῶτον.
Καὶ
|
ἵνα |
μὲν
τῶν
προσταγμάτων
αὐτοῦ
μὴ |
[3, 18] |
παραγενομένου
χρήσιμος
ἔσται
λοιπόν·
ὅπερ
|
ἵνα |
μὴ
γένηται,
καρτερῶμεν
τὸν
χωρισμόν· |
[3, 2] |
ἐμὲ,
τὰ
ἐμαυτοῦ
σκοπεῖν
ἐπιτέταγμαι·
|
ἵνα |
μή
τις
ταῦτα
λέγῃ,
τὴν |
[3, 21] |
Τίνος
ἕνεκεν,
καὶ
διὰ
τί;
|
Ἵνα |
μηκέτι
πρὸς
ἡμᾶς,
ἀλλὰ
πρὸς |
[3, 3] |
ἡμῶν
ἅπαν
τὸ
γένος.
Ἀλλ´
|
ἵνα |
μήτε
τοῦτο
συμβῇ,
μήτε
ῥᾳθυμότεροι |
[3, 15] |
(οὐδ´
ἵνα
σποδὸν
ὑποστορέσωνται,
ἀλλ´
|
ἵνα |
πρὸ
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων
φύγωσι |
[3, 15] |
ἐπὶ
τὴν
ἔρημον
ἕλκομεν,
οὐχ
|
ἵνα |
σάκκον
ἁπλῶς
περιβάλωνται,
οὐδὲ
ἵνα |
[3, 15] |
οὐδὲ
ἵνα
κλοιὰ
περιθῶνται,
(οὐδ´
|
ἵνα |
σποδὸν
ὑποστορέσωνται,
ἀλλ´
ἵνα
πρὸ |
[3, 4] |
τῇ
φύσει
διὰ
τοῦτο
ἐνέσπειρεν,
|
ἵνα |
ὥσπερ
εἰς
ἀνάγκην
τινὰ
ἄφυκτον |
[3, 20] |
ἐπιμνησθήσομαι.
~κʹ
Ἄννα
τις
ἦν
|
Ἰουδαία |
γυνή·
αὕτη
ἡ
Ἄννα
παιδίον
|
[3, 6] |
Τοσοῦτόν
ἐστι
συνήθεια
κακόν.
Εἶτα
|
Ἰουδαῖοι |
μὲν
τοσαύτης
ἀπολαύοντες
ἐπιμελείας
τῆς |
[3, 3] |
ὁ
πρότερος
νόμος,
ὁ
τοῖς
|
Ἰουδαίοις |
δοθεὶς,
οὐδὲ
τὰ
ὑποζύγια
τῶν |
[3, 3] |
Ἱερεύς
τις
ἦν
παρὰ
τοῖς
|
Ἰουδαίοις, |
μέτριος
ἄνθρωπος
καὶ
ἐπιεικὴς,
Ἠλεὶ |
[3, 3] |
κατιδεῖν.
Πολέμου
γὰρ
καταλαβόντος
τοὺς
|
Ἰουδαίους, |
ἐπειδή
τις
ἐλθὼν
ἀπήγγειλε
τὰς |
[3, 7] |
περιστέλλετε
τὴν
κακίαν,
τὸ
μὲν
|
ἱπποδρόμοις |
καὶ
θεάτροις
προσκεῖσθαι
διαπαντὸς
ἀστειότητα |
[3, 7] |
γὰρ
οἰκέτης
ἔσται,
καὶ
ὅπως
|
ἵππος, |
καὶ
ὅπως
ἱμάτιον
τῷ
παιδὶ |
[3, 14] |
ὅθεν
οὐδὲ
τὰ
τραύματα
αὐτοῖς
|
ἴσα. |
Σφόδρα
ἀπατᾷς
σαυτὸν
καὶ
σφάλλεις, |
[3, 18] |
τροφείων
ἀποδοῦναι
τὰς
ἀμοιβὰς,
ὧν
|
ἴσας |
οὐκ
ἂν
εὕροιεν
ἑτέρας·
ἀλλὰ |
[3, 14] |
διορισμός.
Αἱ
δὲ
Γραφαὶ
οὐδὲν
|
ἴσασι |
τούτων,
ἀλλ´
ἅπαντας
τὸν
τῶν |
[3, 14] |
Ὅτι
μὲν
οὖν
πρὸς
τὴν
|
ἴσην |
φθάσαι
κορυφὴν
καὶ
τὸν
βιωτικὸν |
[3, 14] |
~ιεʹ
Οὐ
γάρ
ἐστι,
φησὶν,
|
ἴσον |
βιωτικὸν
ὄντα
διαμαρτεῖν,
καὶ
καθάπαξ |
[3, 21] |
πάντα
προστεθήσεται
ὑμῖν.
Τί
ταύτης
|
ἴσον |
γένοιτ´
ἂν
τῆς
τιμῆς;
Φρόντιζε, |
[3, 14] |
τοῦτο
παθών·
οὐ
γάρ
ἐστιν
|
ἴσον |
γυναῖκα
ἔχοντα,
καὶ
τοσαύτης
ἀπολαύοντα |
[3, 19] |
ταλαιπωροῦσι,
Καίτοι
γε
οὐδέν
ἐστιν
|
ἴσον |
ἐνταῦθα
κἀκεῖ,
οὐ
μόνον
διὰ |
[3, 4] |
καὶ
διαφθεῖραι·
ταύτης
γὰρ
ἡμῖν
|
ἴσον |
οὐδέν.
~εʹ
Τί
οὖν;
πόλιν |
[3, 3] |
ἔνδοξος,
καὶ
αὐτὸς
ἔκρινε
τὸν
|
Ἰσραὴλ |
εἴκοσιν
ἔτη.
Εἰ
δὲ
τὸν |
[3, 2] |
παρορᾷν,
ὥστε
τὰ
τῶν
πλησίον
|
ἱστᾷν, |
καὶ
βίου
ταύτην
ἀκρίβειαν
πανταχοῦ |
[3, 18] |
δὲ
ἐκ
βαλβῖδος
αὐτῆς
τρόπαια
|
ἵστησι, |
καὶ
νίκας
συνάπτει
νίκαις·
καθάπερ |
[3, 11] |
μεῖζον
ἀπολέσουσι,
τῆς
ψυχῆς
τὴν
|
ἰσχὺν |
καὶ
τὴν
εὐεξίαν
ἅπασαν;
Τί |
[3, 18] |
πλέον,
τοσούτῳ
πλείονα
κτήσεται
τὴν
|
ἰσχύν. |
Μᾶλλον
δὲ,
εἰ
δοκεῖ,
μηδὲ |
[3, 7] |
ὀνομασίας·
ἀλλὰ
τοσαύτην
ἔχει
τὴν
|
ἰσχὺν |
πρὸς
τὸ
πλῆξαι
τοὺς
ἁμαρτάνοντας, |
[3, 19] |
οὐδὲν
ἔχουσιν
ἀντειπεῖν,
δοκοῦσι
δὲ
|
ἰσχυρίζεσθαι |
καὶ
φιλονεικεῖν
τῇ
τῶν
κατορθούντων
|
[3, 18] |
Τότε
οὖν
αὐτοὺς
καλῶμεν,
ὅταν
|
ἰσχυροὶ |
γένωνται,
καὶ
ἑτέρους
οἷοί
τε |
[3, 12] |
τι
τῆς
οἰκοδομῆς,
ἀλλὰ
καὶ
|
ἰσχυροτέραν
|
ἀπέφηνε·
τῶν
τε
συμφοιτώντων
αὐτῷ |
[3, 17] |
ὡς
ἤδη
κατωρθωκότας
καὶ
γενομένους
|
ἰσχυροὺς |
εἰς
μέσον
ἕλκεις,
καὶ
οὐκ |
[3, 2] |
τούτου
κελεύει
ποιεῖσθαι
πρόνοιαν,
τοὺς
|
ἰσχυροὺς |
τοῖς
ἀσθενέσιν
ὥσπερ
πατέρας
ἐφιστὰς, |
[3, 12] |
οἷς
μάλιστα
ἡ
τῶν
λόγων
|
ἰσχὺς |
ἀναγκαία
εἶναι
δοκεῖ,
μετὰ
τοσαύτης |
[3, 12] |
ἡ
παίδευσις.
Ἂν
οὖν
τοῦτο
|
ἰσχῦσαι |
δυνηθῶ,
φησὶ,
καταμόνας
αὐτὸν
ἔχων |
[3, 8] |
οὐ
διδασκάλων·
τοὺς
μὲν
γὰρ
|
ἴσχυσαν |
διαφθεῖραι
χρήμασιν,
οἱ
δ´
ὅπως |
[3, 8] |
σπουδάζουσιν
ἀδικεῖν.
Ἐπειδὴ
γὰρ
οὐκ
|
ἴσχυσαν |
καιρίαν
δοῦναι
πληγὴν,
οὐδ´
αὐτῆς |
[3, 19] |
ἡμῶν
ἕποιτο.
Εἰ
γὰρ
γυναῖκες
|
ἴσχυσαν |
πεῖσαι
Θεὸν,
συνεφάψασθαι
αὐταῖς
τῆς |
[3, 3] |
πολλὴν
ἀπαιτοῦσιν
ἀκρίβειαν,
οὐδὲν
τούτων
|
ἴσχυσε |
παραιτήσασθαι,
ἀλλ´,
ἐπειδὴ
τῶν
παίδων |
[3, 6] |
χρόνῳ
ταῖς
θείαις
ᾠδαῖς
ἐπᾳδόμενος
|
ἰσχύσειε |
τὰ
προσπεσόντα
ἀπελάσαι
νοσήματα,
οὐκ |
[3, 20] |
ἀποπτᾶσαν
ἀνακαλέσασθαι
πάλιν.
Καὶ
ταῦτα
|
ἴσχυσεν |
οὐκ
ἐφ´
ἡλικίας
γενόμενος,
ἀλλ´ |
[3, 21] |
οὗτος
ἐπλήρωσεν.
Ὥστε
κἂν
μηδὲν
|
ἰσχύσητε |
πρὸς
τὸ
ὑποσκελίσαι
καὶ
καθελεῖν |
[3, 16] |
τε
μή.
~ιϛ
Ἀλλὰ
παῖδας
|
ἴσως |
ἐπιθυμεῖτε
παίδων
ἰδεῖν.
Καὶ
πῶς, |
[3, 5] |
ἔτερος,
ὁ
δεῖνα,
φησὶ,
τὴν
|
Ἰταλῶν
|
γλῶσσαν
ἐκπαιδευθεὶς,
ἐν
τοῖς
βασιλείοις |
[3, 12] |
λόγων
παίδευσιν
ἑκατέραν,
τήν
τε
|
Ἰταλῶν |
τήν
τε
Ἑλλήνων.
Οὗτος
ὁ |
[3, 6] |
καὶ
κλέπτας
καὶ
ἀναισχύντους
καὶ
|
ἰταμοὺς |
καὶ
ἀγνώμονας
καὶ
πάντα
ἀνάγκη |
[3, 8] |
ἁμαρτίαν
ἐγένοντο
ταύτην,
ἀλλὰ
καὶ
|
ἰταμώτεροι, |
καθάπερ
φιλονεικοῦντες
τῷ
Θεῷ,
καὶ |
[3, 20] |
ἁγιασμῷ
μετὰ
σωφροσύνης.
Καὶ
τὸν
|
Ἰὼβ |
δὲ
ὥσπερ
ἀπὸ
τῶν
ἄλλων |
[3, 20] |
τῶν
ψυχῶν
αὐτῶν·
ἔλεγε
γὰρ
|
Ἰὼβ |
ἐν
τῇ
καρδίᾳ
αὐτοῦ,
Μή |
[3, 20] |
ἡμέραι
τοῦ
πότου
αὐτῶν,
ἀπέστελλεν
|
Ἰὼβ, |
καὶ
ἐκαθάριζεν
αὐτοὺς,
καὶ
ἀνιστάμενος |