>Livre, Chap. |
[4, 4] |
ἐν
τῷ
τόπῳ
ποιήσας,
ἢ
|
ὁ |
τὸν
τόπον
καταλιπὼν,
καὶ
τὸν |
[4, 2] |
δή
με.
Καὶ
ἐπάταξεν
αὐτὸν
|
ὁ |
ἄνθρωπος,
καὶ
συνέτριψεν
αὐτὸν,
καὶ |
[4, 2] |
δή
με.
Καὶ
οὐκ
ἠθέλησεν
|
ὁ |
ἄνθρωπος
πατάξαι
αὐτόν.
Καὶ
εἶπε |
[4, 2] |
τινά
ποτε
τῶν
Σύρων
λαβὼν
|
ὁ |
Ἀχαὰβ,
παρὰ
τὸ
τῷ
Θεῷ |
[4, 4] |
πορεύεσθε
ὀπίσω
αὐτοῦ·
εἰ
δὲ
|
ὁ |
Βαὰλ,
πορεύεσθε
ὀπίσω
αὐτοῦ.
Τοῦτο |
[4, 3] |
Πέρσης
οὐ
τὰ
Περσῶν
φρονεῖ;
|
ὁ |
βάρβαρος
οὐ
τὰ
βαρβάρων
ζηλοῖ; |
[4, 2] |
ταῖς
αἰτίαις;
Ἰδοὺ
γοῦν
καὶ
|
ὁ |
βασιλεὺς
αὐτῷ
φησιν·
Δικαστὴς
σὺ |
[4, 2] |
μετὰ
γνώμης
ὀρθῆς
τὴν
ἀπόφασιν
|
ὁ
|
βασιλεὺς
ἐξενέγκῃ·
ὅπερ
οὖν
καὶ |
[4, 2] |
ἦν.
Καὶ
εἶπε
πρὸς
αὐτὸν
|
ὁ |
βασιλεὺς
Ἰσραήλ·
Ἰδοὺ
σὺ
δικαστὴς |
[4, 2] |
ὀφθαλμῶν
αὐτοῦ,
καὶ
ἐπέγνω
αὐτὸν
|
ὁ |
βασιλεὺς
Ἰσραὴλ,
ὅτι
ἀπὸ
τῶν |
[4, 2] |
ἐκεῖνον
συνομολογοῦντα
λαβεῖν.
Ἐπειδὴ
γὰρ
|
ὁ |
βασιλεὺς
παρεπορεύετο,
ἐβόησε
(πρὸς
αὐτὸν |
[4, 7] |
σωτηρίων
ὑμῶν.
Ποῦ
τοίνυν
ἐστὶν
|
ὁ |
βωμός;
ποῦ
δὲ
ἡ
κιβωτός; |
[4, 2] |
κολάζεται,
ἕτερος
δὲ
φονεύσας
ηὐδοκίμησεν.
|
Ὁ |
γοῦν
Φινεὲς
δύο
φόνους
ἐργασάμενος
|
[4, 5] |
ἀπόδειξιν
παρασχώμεθα,
ἄκουσον
τί
φησιν
|
ὁ |
Δανιήλ·
Ἐν
ταῖς
ἡμέραις
ἐκείναις |
[4, 6] |
ἡ
φιάλη
δὲ
ἡ
πόλις,
|
ὁ |
δὲ
νοσῶν
ὁ
δυσάρεστος
τῶν |
[4, 4] |
τόπον,
τὸν
δὲ
καιρὸν
τηρείτω·
|
ὁ |
δὲ
τηρείτω
μὲν
τὸν
τόπον, |
[4, 4] |
πόλεως,
ἀποδοχῆς
ἄξιος
ὢν
φανῇ,
|
ὁ |
δὲ
τὸν
καιρὸν
μὲν
φυλάξας, |
[4, 4] |
τῶν
Ἱεροσολύμων
ἔξω
που
μακράν·
|
ὁ |
δὲ
τὸν
τόπον
τηρῶν,
παραβαίνων |
[4, 7] |
δὲ
ἐγὼ
περιεργάζομαι
καὶ
πολυπραγμονῶ;
|
Ὁ |
Δεσπότης
ἡμῶν
δι´
ἡμᾶς
ἀπέθανε, |
[4, 2] |
πείθεσθαι.
Εἶτα
ἐπειδὴ
ἐπάταξεν
αὐτὸν
|
ὁ |
δεύτερος
ἐκεῖνος
καὶ
συνέτριψε,
περιέδησε |
[4, 1] |
λόγου·
οὐδεὶς
γὰρ
ἦν
ἡμῖν
|
ὁ |
διενοχλῶν·
ἐπειδὴ
δὲ
σήμερον
οἱ |
[4, 2] |
ἐβόησε
(πρὸς
αὐτὸν
καὶ
εἶπεν·
|
Ὁ |
δοῦλός
σου
ἐξῆλθεν
ἐπὶ
τὴν |
[4, 2] |
ἀργυρίου
τίσῃ.
Καὶ
ἐγένετο
ὡς
|
ὁ |
δοῦλός
σου
περιεβλέπετο
ὧδε
καὶ |
[4, 6] |
ἡ
πόλις,
ὁ
δὲ
νοσῶν
|
ὁ |
δυσάρεστος
τῶν
Ἰουδαίων
δῆμος,
ἡ |
[4, 4] |
τίς
τῶν
δύο
τούτων
ἐστὶν
|
ὁ
|
ἐγκαλούμενος,
τίς
δὲ
ὁ
εὐδοκιμῶν, |
[4, 4] |
ἐστὶν
ὁ
ἐγκαλούμενος,
τίς
δὲ
|
ὁ |
εὐδοκιμῶν,
ὁ
παραβὰς
τὸν
καιρὸν, |
[4, 3] |
εἶπεν,
Ἠλλάξασθε
τὸν
Θεὸν
ὑμῶν·
|
ὁ |
Θεὸς
γὰρ
οὐκ
ἀλλάσσεται·
ἀλλ´, |
[4, 6] |
τοῦ
σκεύους
συντριβῆς,
οὕτω
καὶ
|
ὁ |
Θεὸς
διὰ
τῆς
κατασκαφῆς
τῆς |
[4, 5] |
Καὶ
πρὸς
ἑτέρους
δὲ
πάλιν
|
ὁ |
Θεὸς
διὰ
τοῦ
Ζαχαρίου,
Μὴ |
[4, 6] |
τίνος
ἕνεκεν.
φησὶ,
ταῦτα
ἐπέταξεν
|
ὁ |
Θεὸς,
εἰ
μὴ
ἐβούλετο
γίνεσθαι; |
[4, 2] |
ἀλλ´,
Ἐν
λόγῳ
Κυρίου·
τουτέστιν,
|
Ὁ
|
Θεὸς
ἐπέταξε,
μηδὲν
περαιτέρω
ζήτει· |
[4, 4] |
μόνον,
ἐναντία
ποιεῖν
ὧν
ἂν
|
ὁ
|
Θεὸς
ἐπιτάξῃ·
καθάπερ
οὖν
καὶ |
[4, 2] |
ὧν
ἔπαθε
παραινῶν,
ἅπερ
ἂν
|
ὁ |
Θεὸς
ἐπιτάξῃ,
πάντα
εἴκειν
καὶ |
[4, 6] |
τῆς
ἐπιθυμίας
ἐκείνης·
οὕτω
καὶ
|
ὁ |
Θεὸς
ἐποίησε,
θύειν
ἐπιτρέψας,
ἐν |
[4, 6] |
αὐτὸν
ἀπαγαγεῖν·
οὕτω
δὴ
καὶ
|
ὁ |
Θεὸς
ἐποίησεν.
Ἐπειδὴ
γὰρ
εἶδεν |
[4, 7] |
Ἐὰν
οὗτος
ἐχθρός
σου
γένηται,
|
ὁ |
Θεὸς
ἔσται
σου
φίλος,
καὶ |
[4, 6] |
Ἔστω
τοίνυν
ὁ
μὲν
ἰατρὸς
|
ὁ |
Θεὸς,
ἡ
φιάλη
δὲ
ἡ |
[4, 4] |
ταῖς
ἰγνύαις;
Εἰ
ἔστι
Κύριος
|
ὁ
|
Θεὸς
ἡμῶν
μεθ´
ὑμῶν,
δεῦτε |
[4, 6] |
οἰκοδομῆς
διέλυσε
σύνδεσμον·
οὕτω
καὶ
|
ὁ |
Θεὸς,
καθάπερ
τινὰ
σύνδεσμον
λατρείας |
[4, 2] |
λαοῦ
αὐτοῦ.
Ὁρᾷς
πῶς
οὐχ
|
ὁ |
Θεὸς
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
οἱ |
[4, 4] |
οὐδεμιᾷ
τῶν
πόλεων
ὧν
Κύριος
|
ὁ |
Θεός
σου
δίδωσί
σοι.
Ἀλλ´ |
[4, 4] |
τόπῳ
ᾧ
ἂν
ἐκλέξηται
Κύριος
|
ὁ
|
Θεός
σου.
Οὕτω
καὶ
τὰς |
[4, 6] |
τὸ
σκεῦος
ἀφανίσας·
οὕτω
καὶ
|
ὁ |
Θεὸς
τῶν
θυσιῶν
ἀπήγαγε,
τὴν |
[4, 3] |
ἡ
σύγχυσις
ἔσται,
καὶ
πολὺς
|
ὁ |
θόρυβος.
Καὶ
γὰρ
καὶ
λῃσταὶ |
[4, 6] |
καθεῖλε
τὴν
πόλιν,
ἵν´
ὥσπερ
|
ὁ |
ἰατρὸς
διὰ
τῆς
τοῦ
σκεύους |
[4, 6] |
μεθόδου
πάλιν
ἀπήγαγεν.
Καὶ
καθάπερ
|
ὁ |
ἰατρὸς
ἐκεῖνος
(οὐδὲν
γὰρ
κωλύει |
[4, 6] |
ἐπιτροπὴ
καὶ
ἐξουσία.
Ὥσπερ
οὖν
|
ὁ |
ἰατρὸς
ἵστησι
τῆς
ἀκαίρου
ταύτης |
[4, 7] |
ἅγια
τὸν
ἁγίων;
ποῦ
δὲ
|
ὁ |
ἱερεύς;
ποῦ
δὲ
τὰ
χερουβὶμ |
[4, 7] |
Καὶ
ἰατροῦ
πολλάκις
ἐσθῆτα
διέῤῥηξεν
|
ὁ
|
κάμνων·
ἀλλ´
οὐ
διὰ
τοῦτο |
[4, 2] |
ἀντὶ
τῆς
ψυχῆς
αὐτοῦ,
καὶ
|
ὁ |
λαός
σου
ἀντὶ
τοῦ
λαοῦ |
[4, 2] |
ἀντὶ
τῆς
ψυχῆς
αὐτοῦ,
καὶ
|
ὁ |
λαός
σου
ἀντὶ
τοῦ
λαοῦ
|
[4, 2] |
ἀπ´
ἐμοῦ,
καὶ
πατάξει
σε
|
ὁ |
λέων.
Καὶ
ἀπῆλθεν
ἀπ´
αὐτοῦ, |
[4, 2] |
ἀπ´
αὐτοῦ,
καὶ
εὗρεν
αὐτὸν
|
ὁ |
λέων,
καὶ
ἐπάταξεν
αὐτόν.
Καὶ |
[4, 6] |
ἀναφέροντες
θυσίας·
ἀλλὰ
πρὸς
τούτους
|
ὁ |
λόγος
ἀποτείνεται
καλῶν
αὐτοὺς
ἀπὸ |
[4, 4] |
τὰ
ἐκείνων
ζηλοῦντας,
ἀρκεῖ
οὗτος
|
ὁ |
λόγος
ἡμῖν·
ἐπειδὴ
δὲ
καὶ |
[4, 6] |
τὸ
πρᾶγμα
μανίας.
Ἔστω
τοίνυν
|
ὁ |
μὲν
ἰατρὸς
ὁ
Θεὸς,
ἡ
|
[4, 4] |
εἶναι
ποιοῦντας
τὸ
πάσχα,
καὶ
|
ὁ |
μὲν
παραβαινέτω
τὸν
τόπον,
τὸν |
[4, 4] |
δὲ
τὸν
καιρόν·
καὶ
ποιείτω
|
ὁ |
μὲν
τὸν
καιρὸν
τηρῶν,
παραβαίνων |
[4, 5] |
οὐ
λατρεύομεν.
Ἀρκετὸν
ἡμῖν
ἐστιν
|
ὁ |
μισθὸς,
φησὶν,
ὅτι
διὰ
τὸν |
[4, 5] |
ἦν
ἐκεῖ
τόπος,
ἀλλ´
ἐπειδὴ
|
ὁ |
ναὸς
οὐκ
ἦν,
ἔμενον
μὴ
|
[4, 2] |
μηδὲν
περαιτέρω
ζήτει·
βασιλεύς
ἐστιν
|
ὁ |
νομοθετῶν·
αἰδέσθητι
τοῦ
κελεύοντος
τὸ
|
[4, 4] |
τοῦ
νόμου
πληροῦντες·
τοῦτο
γὰρ
|
ὁ |
νόμος
ἔλεγεν·
οὗτοι
δὲ
μηδὲ
|
[4, 4] |
ἀλλὰ
καὶ
τόπον
παρατηρεῖν
ἐκέλευσεν
|
ὁ |
νόμος.
Καὶ
γὰρ
περὶ
τοῦ |
[4, 6] |
ἕνα
συνέκλεισε
τὴν
τοιαύτην
ἁγιστείαν,
|
ὁ |
πανταχοῦ
παρὼν
καὶ
τὰ
πάντα |
[4, 4] |
ἐγκαλούμενος,
τίς
δὲ
ὁ
εὐδοκιμῶν,
|
ὁ |
παραβὰς
τὸν
καιρὸν,
καὶ
ἐν |
[4, 7] |
μελῶν
ἡμῶν
σηπομένων;
Ἀλλ´
οὐχ
|
ὁ |
Παῦλος
οὕτως·
ἀλλὰ
πῶς;
Τίς, |
[4, 3] |
οὖν
ἕνεκεν
ἐνοχλεῖς
τῇ
Ἐκκλησίᾳ;
|
Ὁ |
Πέρσης
οὐ
τὰ
Περσῶν
φρονεῖ; |
[4, 3] |
πρὸς
ἐκείνους
τρέχεις
τοὺς
ἀνελόντας,
|
ὁ |
προσκυνεῖν
λέγων
τὸν
ἐσταυρωμένον;
Μὴ |
[4, 2] |
μὴ
τὸν
προφήτην
αἰδεσθεὶς
φείσηται
|
ὁ |
πρότερος,
οὐχ
ἁπλῶς
εἶπεν
αὐτῷ· |
[4, 2] |
αὐτὸν,
περιελὼν
τὸν
τελαμῶνα,
φησὶν
|
ὁ |
προφήτης·
Ὅτι
ἐξαπέστειλας
σὺ
ἄνδρα
|
[4, 2] |
ἀφῆκας.
Διὰ
γὰρ
τοῦτο
καὶ
|
ὁ |
προφήτης
τὸν
τελαμῶνα
περιεβάλετο,
καὶ |
[4, 4] |
ἐπιτελεῖν,
σπουδάζουσιν
ἑορτάζειν.
Διὰ
τοῦτο
|
ὁ |
Στέφανος
ἔλεγε
πρὸς
αὐτούς·
Ὑμεῖς |
[4, 3] |
βάρβαρος
οὐ
τὰ
βαρβάρων
ζηλοῖ;
|
ὁ |
τὴν
Ῥωμαίων
χώραν
οἰκῶν
οὐ |
[4, 7] |
νωθρίαν,
ὁμοίως
κολάζονται.
Ἐπεὶ
καὶ
|
ὁ |
τὸ
τάλαντον
ἐκεῖνο
κατορύξας,
ὁλόκληρον |
[4, 4] |
τὸν
καιρὸν
φυλάξας.
Ἂν
γὰρ
|
ὁ |
τὸν
καιρὸν
μὲν
παραβὰς
ἵνα |
[4, 2] |
Τί
τούτου
γένοιτ´
ἂν
παραδοξότερον;
|
Ὁ
|
τυπτήσας
τὸν
προφήτην
ἐσώθη,
καὶ |
[4, 2] |
τυπτήσας
τὸν
προφήτην
ἐσώθη,
καὶ
|
ὁ |
φεισάμενος
ἐκολάζετο,
ἵνα
μάθῃς
ὅτι |
[4, 1] |
Θεοῦ,
φιλανθρωπίας
ἁπάσης
βελτίων
ἐστὶν
|
ὁ |
φόνος·
κἂν
φείσηταί
τις
καὶ |
[4, 4] |
ἐνοχλεῖτε
τῇ
Ἐκκλησίᾳ;
εἰ
δὲ
|
ὁ |
Χριστιανισμός
ἐστιν
ἀληθὴς,
ὡσπεροῦν
καὶ |
[4, 3] |
Θεὸν
ὑμῶν,
ἀλλὰ,
τὴν
δόξαν
|
Ὃ |
δὲ
λέγει
τοιοῦτόν
ἐστίν·
Ἐκεῖνοι, |
[4, 4] |
ἐν
τῷ
μηνὶ
τῷ
δευτέρῳ.
|
Ὃ |
δὲ
λέγει,
τοιοῦτόν
ἐστιν·
Ὃς |
[4, 4] |
καιροῦ
καταφρονήσαντας,
τὸν
τόπον
τηρῆσαι.
|
Ὃ |
δὲ
λέγω,
τοιοῦτόν
ἐστιν·
Ἐπέταξε |
[4, 4] |
ἁγίους
ἐκείνους,
καὶ
νηστεύειν,
μηδὲ
|
ἄλλο
|
τοιοῦτον
ποιεῖν.
~εʹ
Ὅτι
γὰρ |
[4, 7] |
θέατρον
ἀφῆτε
ἀναβαίνειν,
κακὸν
γὰρ
|
κἀκεῖνο, |
ἀλλ´
ἵνα
καὶ
τοῦτο
πολλῷ |
[4, 2] |
κατὰ
τὸ
δοκοῦν
ἐκείνῳ
γινόμενον,
|
ἐκεῖνο
|
ἀποδέχου
μόνον.
~γʹ
Τούτῳ
τῷ |
[4, 7] |
Ἐπεὶ
καὶ
ὁ
τὸ
τάλαντον
|
ἐκεῖνο
|
κατορύξας,
ὁλόκληρον
ἀπέδωκε
τῷ
ἰδίῳ |
[4, 1] |
τοῦτο
εἴπῃς.
ὅτι
νηστεύουσιν,
ἀλλ´
|
ἐκεῖνό |
μοι
δεῖξον,
εἰ
κατὰ
γνώμην |
[4, 5] |
Ἐνταῦθά
μοι
μετὰ
ἀκριβείας
προσέχετε·
|
ἀπὸ |
γὰρ
τούτων
δῆλον,
ὅτι
τὸ |
[4, 3] |
τινα
ἐρώτησιν
ἐρόμενον
ἑλεῖν
αὐτοὺς
|
ἀπὸ |
τῆς
ἀποκρίσεως.
Τί
οὖν;
ἕκαστον |
[4, 6] |
ὁ
λόγος
ἀποτείνεται
καλῶν
αὐτοὺς
|
ἀπὸ |
τῆς
ἐκείνων
ἐπωνυμίας,
διὰ
τὴν |
[4, 2] |
ὢν,
ἵνα
μὴ
ἰδὼν
αὐτὸν
|
ἀπὸ |
τῆς
ὄψεως
ἀπελάσῃ,
εἶτα
ἀπελάσας |
[4, 5] |
καὶ
εἰκάδα
τελευτᾷ.
Ἀρξάμενοι
γὰρ
|
ἀπὸ |
τῆς
τεσσαρεσκαιδεκάτης
τοῦ
πρώτου
μηνὸς, |
[4, 5] |
ἔμεινεν
αὐτὸς
νηστεύων.
Ἀρξάμενος
γὰρ
|
ἀπὸ |
τῆς
τρίτης
ἡμέρας
τοῦ
πρώτου
|
[4, 5] |
οὐ
χρή.
Καὶ
ἕτερον
δὲ
|
ἀπὸ |
τούτου
συνωμολόγηται
μέγιστον·
ὅτι
θυσιῶν |
[4, 2] |
ἔσπευσε,
καὶ
ἀφεῖλε
τὸν
τελαμῶνα
|
ἀπὸ |
τῶν
ὀφθαλμῶν
αὐτοῦ,
καὶ
ἐπέγνω |
[4, 4] |
ἀπολήψεσθαι
πολιτείαν
(ποῦ
γὰρ
ἔχουσιν
|
ἀπὸ |
τῶν
προφητῶν
δεῖξαι
τοῦτο;
οὐδὲ |
[4, 4] |
ἐντεῦθεν
δῆλον
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
|
ἀπὸ |
τῶν
προφητῶν.
Ὅταν
γὰρ
φαίνωνται |
[4, 2] |
αὐτὸν
ὁ
βασιλεὺς
Ἰσραὴλ,
ὅτι
|
ἀπὸ |
τῶν
υἱῶν
τῶν
προφητῶν
οὗτος, |
[4, 1] |
μὲν
ἂν
μηδὲν
ἐνοχλῇ
θηρίον,
|
ὑπὸ
|
δρῦν
ἢ
πεύκην
ἑαυτοὺς
ῥίψαντες |
[4, 6] |
καὶ
τοὺς
παλαιοὺς
πάντας
τοὺς
|
πρὸ |
αὐτῶν
λάμψαντας
πρώτους
ἂν
εἰς |
[4, 3] |
μόνον
τὰς
βασάνους
ἐξετάζομεν,
ἀλλὰ
|
πρὸ |
ἐκείνων
τὴν
διάνοιαν
καὶ
τὴν
|
[4, 1] |
τοῦτο
φθάνουσιν
αὐτοῦ
τὰς
ἐπιβολὰς
|
πρὸ |
πολλοῦ
τοῦ
χρόνου,
πᾶσαν
πανταχόθεν |
[4, 1] |
εὐτρεπίζουσιν.
Καὶ
θερισταὶ
δὲ
ὁμοίως
|
πρὸ
|
πολλῶν
τῶν
ἡμερῶν
καὶ
δρεπάνην |
[4, 1] |
Τούτους
δὴ
καὶ
ἡμεῖς
μιμούμενοι,
|
πρὸ |
πολλῶν
τῶν
ἡμέρων
τὰς
ὑμετέρας |
[4, 1] |
διωλύγιον
ὀλολύξαντες,
τῇ
φωνῇ
πολλάκις
|
πρὸ |
τῆς
βολῆς
τὸ
θηρίον
ἀπήλασαν. |
[4, 1] |
καὶ
λίθοις
ἑαυτοὺς
καθοπλίζουσι,
καὶ
|
πρὸ |
τῆς
ποίμνης
στάντες,
καὶ
μέγα |
[4, 2] |
δὲ
μὴ
φεισάμενον
εὐδοκιμοῦντα,
πανταχοῦ
|
πρὸ |
τῆς
φύσεως
τῶν
πραγμάτων
τοῦ |
[4, 1] |
τῷ
(καιρῷ
τοῦ
χειμῶνος,
ἀλλὰ
|
πρὸ |
τῆς
ὥρας
ἐκείνης,
καὶ
ὄχθας |
[4, 1] |
πάντας
ἀνθρώπους
ἴδοι
τις
ἂν
|
πρὸ |
τοῦ
καιροῦ
τὰς
τῶν
πραγμάτων |
[4, 1] |
ποιεῖν
εἰώθασι.
Καὶ
γὰρ
ἐκεῖνοι
|
πρὸ |
τοῦ
καιροῦ
τῆς
μάχης
καὶ |
[4, 4] |
πόλεως
ἔξω
ποιοῦντες;
Ὅταν
γὰρ
|
τὸ |
ἀναγκαιότερον
παραβῶσιν,
οὐδὲ
ἡ
ἐν |
[4, 7] |
τὰ
σπονδεῖα;
ποῦ
τὸ
πῦρ
|
τὸ |
ἄνωθεν
κατενεχθέν;
Πάντα
ἀφῆκας,
καὶ |
[4, 2] |
ὁ
νομοθετῶν·
αἰδέσθητι
τοῦ
κελεύοντος
|
τὸ
|
ἀξίωμα,
καὶ
μετὰ
πάσης
ὑπάκουε |
[4, 3] |
ἡ
ἀμφισβήτησις,
ἵνα
ἓν
καὶ
|
τὸ |
αὐτὸ
νομίσῃς
εἶναι;
Τί
μιγνύεις |
[4, 3] |
καὶ
γόητες·
ἀλλὰ
καὶ
μάρτυρες
|
τὸ |
αὐτὸ
πάσχουσι,
καὶ
τὰ
μὲν |
[4, 3] |
διὰ
τὸν
Θεὸν
νηστεύοντας,
ἀποδέχου
|
τὸ |
γινόμενον·
ἂν
δὲ
ἴδῃς
παρὰ |
[4, 7] |
παρανομία
ἐκείνης
αὕτη·
ἐκεῖ
ἁμαρτία
|
τὸ |
γινόμενον,
ἐνταῦθα
δὲ
ἀσέβεια.
Ταῦτα |
[4, 1] |
εἶναι
δοκῇ,
πάντων
ἐστὶν
ἄριστον·
|
τὸ
|
δὲ
παρὰ
γνώμην
καὶ
μὴ |
[4, 6] |
ἐκείνην
τὴν
πόλιν
κατέσκαψε;
Καὶ
|
τὸ |
δὴ
θαυμαστὸν
καὶ
παράδοξον,
ἡ |
[4, 2] |
ἐξέταζε·
κἂν
εὕρῃς
τι
κατὰ
|
τὸ |
δοκοῦν
ἐκείνῳ
γινόμενον,
ἐκεῖνο
ἀποδέχου |
[4, 1] |
φείσηταί
τις
καὶ
φιλανθρωπεύσηται
παρὰ
|
τὸ |
δοκοῦν
ἐκείνῳ,
φόνου
παντὸς
ἀνοσιωτέρα |
[4, 4] |
ψυχῇ
ἀνθρώπου·
μὴ
ὑστερήσωμεν
προσενεγκεῖν
|
τὸ |
δῶρον
Κυρίου
κατὰ
καιρὸν
αὐτοῦ |
[4, 6] |
τὸ
μεῖζον
βουλόμενος
κωλῦσαι
κακὸν,
|
τὸ
|
ἔλαττον
δίδωσι,
βουλόμενος
βιαίου
τελευτῆς |
[4, 1] |
φωνῇ
πολλάκις
πρὸ
τῆς
βολῆς
|
τὸ |
θηρίον
ἀπήλασαν.
Οὕτω
δὴ
καὶ |
[4, 7] |
τὸ
χρυσοῦν
θυμιατήριον;
ποῦ
δὲ
|
τὸ |
ἱλαστήριον;
ποῦ
(ἡ
φιάλη;
ποῦ |
[4, 7] |
Χριστοῦ,
ᾧ
ἡ
δόξα
καὶ
|
τὸ |
κράτος
σὺν
τῷ
ἁγίῳ
Πνεύματι, |
[4, 6] |
τοῦ
χρόνου
γένοιτ´
ἂν
καταφανὲς
|
τὸ |
λεγόμενον.
Μετὰ
γὰρ
τὴν
ἑορτὴν, |
[4, 5] |
δὲ
τῶν
τριῶν
παίδων,
οἳ
|
τὸ |
μέγιστον
ἐν
τοῖς
Εὐαγγελίοις
παράγγελμα, |
[4, 6] |
ἢ
κατὰ
κρημνῶν
ἑαυτὸν
ἀφήσειν,
|
τὸ |
μεῖζον
βουλόμενος
κωλῦσαι
κακὸν,
τὸ
|
[4, 1] |
τὴν
αἰτίαν
τῶν
γινομένων
ἐπιζητεῖν.
|
Τὸ |
μὲν
γὰρ
κατὰ
γνώμην
τοῦ |
[4, 3] |
σώζεσθαι;
Μὴ
γὰρ
ὀλίγον
ἐστὶ
|
τὸ |
μέσον
ἡμῶν
καὶ
Ἰουδαίων;
μὴ |
[4, 3] |
ὃν
σὺ
προσκυνεῖς.
Ὁρᾷς
πόσον
|
τὸ |
μέσον;
Πῶς
οὖν
πρὸς
ἐκείνους |
[4, 3] |
αὐτὴ,
καὶ
διὰ
τοῦτο
πολὺ
|
τὸ |
μέσον
τούτων
κἀκείνων.
Ὥσπερ
οὖν |
[4, 5] |
Θεῷ
δοκούντων
ἔδωκαν,
εὔδηλον
ὅτι
|
τὸ |
μὴ
φυλάξαι
τὸν
νόμον
οὐ |
[4, 5] |
ἄν
τις
ῥᾳθυμίας
ἐνόμισεν
εἶναι
|
τὸ |
μὴ
φυλάττειν·
εἰ
δὲ
φιλόθεοι |
[4, 7] |
χορεύοντα.
Ὅπερ
γὰρ
ἔφθην
εἰπὼν,
|
τὸ
|
παρὰ
γνώμην
τοῦ
Θεοῦ
γινόμενον, |
[4, 4] |
πρώτῳ
μηνὶ,
καὶ
ἐν
Ἱεροσολύμοις
|
τὸ |
πάσχα
γίνεσθαι,
καὶ
ἐν
καιρῷ |
[4, 5] |
τοῦ
πρώτου
μηνός.
Καίτοι
γε
|
τὸ |
πάσχα
εἰς
μίαν
καὶ
εἰκάδα |
[4, 4] |
πώς
φησιν·
Οὐ
δυνήσεσθε
ποιεῖν
|
τὸ |
πάσχα
ἐν
οὐδεμιᾷ
τῶν
πόλεων |
[4, 4] |
ἐν
ταῖς
γενεαῖς
ὑμῶν,
ποιήσει
|
τὸ |
πάσχα
ἐν
τῷ
μηνὶ
τῷ |
[4, 3] |
πρὸς
τὰ
ἐκείνων
ηὐτομολήσατε.
Πότε
|
τὸ |
πάσχα
ἐνήστευσαν
ἐκεῖνοι;
πότε
μαρτύρων |
[4, 5] |
οὔτε
ἑορτασάντων;
Ὅτι
γὰρ
οὔτε
|
τὸ |
πάσχα
ἐπετέλουν,
μάλιστα
μὲν
καὶ |
[4, 4] |
τοίνυν
δύο
τινὰς
εἶναι
ποιοῦντας
|
τὸ |
πάσχα,
καὶ
ὁ
μὲν
παραβαινέτω |
[4, 3] |
Ἰουδαῖοι
τὴν
νηστείαν
αὐτῶν,
εἰ
|
(τὸ |
πάσχα
μεθ´
ἡμῶν
ἐνήστευσαν,
εἰ |
[4, 4] |
καιρὸν,
ποιείτω
μὲν
ἐν
Ἱεροσολύμοις
|
τὸ |
πάσχα,
μὴ
τῷ
πρώτῳ
δὲ |
[4, 5] |
ἀπὸ
γὰρ
τούτων
δῆλον,
ὅτι
|
τὸ |
πάσχα
οὐκ
ἐπετέλεσαν·
καὶ
πῶς, |
[4, 4] |
Μωϋσέως.
Ἐπειδὴ
γὰρ
ἐποίησαν
ἔξω
|
τὸ
|
πάσχα,
προσῆλθον,
φησὶ,
τινὲς
τῷ |
[4, 5] |
κατὰ
ῥᾳθυμίαν
ἐποίουν,
ἀλλὰ
παρὰ
|
τὸ |
πεπεῖσθαι
παρ´
αὐτοῦ
τοῦ
νόμου, |
[4, 3] |
νῦν
οὐκ
ἔστι.
Διὰ
τοῦτο
|
τὸ |
ποτὲ
ἔννομον
παράνομόν
ἐστι
νῦν. |
[4, 6] |
λανθανόντως
αὐτοὺς
ἀπήγαγε
τῆς
περὶ
|
τὸ
|
πρᾶγμα
μανίας.
Ἔστω
τοίνυν
ὁ |
[4, 1] |
ἡ
νηστεία
παρανομωτέρα.
Οὐ
γὰρ
|
τὸ |
πραττόμενον
ὑπ´
αὐτῶν
χρὴ
σκοπεῖν |
[4, 2] |
δέξηται
τὴν
διόρθωσιν,
κρύπτει
καὶ
|
τὸ |
πρόσωπον
ἑαυτοῦ
καὶ
τὴν
τοῦ |
[4, 2] |
καὶ
συνέτριψεν
αὐτὸν,
καὶ
κατεδήσατο
|
τὸ |
πρόσωπον
ἑαυτοῦ.
Τί
τούτου
γένοιτ´ |
[4, 7] |
πυροῦμαι;
Τοῦτο
καὶ
σὺ
δέξαι
|
τὸ |
πῦρ·
κἂν
ἴδῃς
ἀδελφὸν
ἀπολλύμενον, |
[4, 7] |
φιάλη;
ποῦ
τὰ
σπονδεῖα;
ποῦ
|
τὸ |
πῦρ
τὸ
ἄνωθεν
κατενεχθέν;
Πάντα |
[4, 1] |
διατίθενται.
Καὶ
ναῦται,
πρὶν
ἢ
|
τὸ |
σκάφος
εἰς
λιμένα
καθελκύσαι,
καὶ |
[4, 6] |
ἀκαίρου
ταύτης
αἰτήσεως
τὸν
ἄῤῥωστον
|
τὸ |
σκεῦος
ἀφανίσας·
οὕτω
καὶ
ὁ |
[4, 5] |
καὶ
κρέας
οὐκ
εἰσῆλθεν
εἰς
|
τὸ |
στόμα
μου,
καὶ
ἄλειμμα
οὐκ |
[4, 7] |
ὁμοίως
κολάζονται.
Ἐπεὶ
καὶ
ὁ
|
τὸ |
τάλαντον
ἐκεῖνο
κατορύξας,
ὁλόκληρον
ἀπέδωκε |
[4, 7] |
ἀκέραιος,
μὴ
πλεονάσῃς
δέ
σου
|
τὸ |
τάλαντον,
μηδὲ
ἕτερον
ἀδελφὸν
ἀπολλύμενον |
[4, 3] |
τῶν
ἐγκλημάτων
τὸν
νόμον
καὶ
|
τὸ |
τῆς
κατηγορίας
εἶδος;
οὐχὶ
καὶ |
[4, 4] |
ἐστι
νῦν.
~δʹ
Δότε
μοι
|
τὸ |
τοῦ
Ἠλία
πρὸς
αὐτοὺς
εἰπεῖν. |
[4, 2] |
Σύρων
λαβὼν
ὁ
Ἀχαὰβ,
παρὰ
|
τὸ |
τῷ
Θεῷ
δοκοῦν
αὐτὸν
ἔσωσε, |
[4, 7] |
χερουβὶμ
τῆς
δόξης;
ποῦ
δὲ
|
τὸ |
χρυσοῦν
θυμιατήριον;
ποῦ
δὲ
τὸ |
[4, 5] |
πρὸς
(ἀρετήν
τι
μέγα
συντελεῖν
|
ἐδύνατο, |
οὔτε
καταλιμπανόμενα
φαῦλον
ποιῆσαι
τὸν |
[4, 2] |
τῷ
αἵματι,
ἀλλὰ
καὶ
καθαρωτέραν
|
εἰργάσατο. |
Ὅταν
οὖν
ἴδῃς
τὸν
μὲν |
[4, 2] |
ἄνθρωπος,
καὶ
συνέτριψεν
αὐτὸν,
καὶ
|
κατεδήσατο |
τὸ
πρόσωπον
ἑαυτοῦ.
Τί
τούτου |
[4, 2] |
προφήτην
ἐσώθη,
καὶ
ὁ
φεισάμενος
|
ἐκολάζετο, |
ἵνα
μάθῃς
ὅτι
Θεοῦ
προστάττοντος |
[4, 7] |
ὅμως
ἐπειδὴ
μὴ
ἐπλεόνασεν
αὐτὸ
|
ἐκολάζετο. |
Καὶ
σὺ
τοίνυν,
αὐτὸς
ἂν |
[4, 2] |
καὶ
ὁ
προφήτης
τὸν
τελαμῶνα
|
περιεβάλετο, |
καὶ
ὡς
ἐπ´
ἀλλοτρίου
πράγματος |
[4, 4] |
πάντα
ποιοῦντες
ἀεί.
Ὅτε
γοῦν
|
ἐβούλετο |
αὐτοὺς
νηστεύειν,
λιπαίνοντες
ἐπλατύνοντο·
ὅτε |
[4, 6] |
ἐπέταξεν
ὁ
Θεὸς,
εἰ
μὴ
|
ἐβούλετο |
γίνεσθαι;
Καὶ
εἰ
ἐβούλετο
γίνεσθαι, |
[4, 6] |
μὴ
ἐβούλετο
γίνεσθαι;
Καὶ
εἰ
|
ἐβούλετο |
γίνεσθαι,
τίνος
οὖν
ἕνεκεν
τὴν |
[4, 2] |
περιγενέσθαι
λέγων,
καὶ
ἐν
οἷς
|
ἐβούλετο |
ἐκεῖνον
συνομολογοῦντα
λαβεῖν.
Ἐπειδὴ
γὰρ |
[4, 6] |
Εἰ
γὰρ
μὴ
τοῦτο
κατασκευάσαι
|
ἐβούλετο, |
τίνος
ἕνεκεν
εἰς
τόπον
ἕνα |
[4, 6] |
ἀρχὴν
ὑμῖν
δοῦναι
τὰς
θυσίας
|
ἠβούλετο· |
καὶ
τούτου
αὐτὸν
τὸν
προφήτην |
[4, 3] |
φησὶν,
ἠδικήσατε·
μὴ
γὰρ
ἐμοὶ
|
ἐγένετο |
βλάβη·
ὑμεῖς
ἑαυτοὺς
ἠτιμώσατε·
τὴν |
[4, 5] |
ἐν
ταῖς
ἑβδομάσιν
ἐκείναις.
Καὶ
|
ἐγένετο |
ἐν
τῇ
τετάρτῃ
καὶ
εἰκάδι |
[4, 2] |
βασιλεὺς
ἐξενέγκῃ·
ὅπερ
οὖν
καὶ
|
ἐγένετο. |
Ἐπειδὴ
γὰρ
κατεδίκασεν
αὐτὸν,
περιελὼν |
[4, 2] |
ἢ
τάλαντον
ἀργυρίου
τίσῃ.
Καὶ
|
ἐγένετο |
ὡς
ὁ
δοῦλός
σου
περιεβλέπετο |
[4, 2] |
ἐγένετο
ὡς
ὁ
δοῦλός
σου
|
περιεβλέπετο |
ὧδε
καὶ
ὧδε·
καὶ
ἰδοὺ |
[4, 2] |
λαβεῖν.
Ἐπειδὴ
γὰρ
ὁ
βασιλεὺς
|
παρεπορεύετο, |
ἐβόησε
(πρὸς
αὐτὸν
καὶ
εἶπεν· |
[4, 2] |
ὑπάκουε
τῆς
προθυμίας.
Ἀλλ´
οὐκ
|
ἠνέσχετο· |
διὰ
τοῦτο
δίκην
ἔδωκε
τὴν
|
[4, 6] |
σφόδρα
ἀνοήτοις
δήλη
καὶ
καταφανὴς
|
γένοιτο |
ἂν
ἡ
αἰτία
τῆς
κατασκαφῆς |
[4, 7] |
ἡμέραν
ἐκείνην
ἀμείψεται
τοῖς
ἀγαθοῖς.
|
Γένοιτο |
δὲ
εὐχαῖς
τῶν
ἁγίων
τούς |
[4, 5] |
ἐπισπάσασθαι.
Τί
γὰρ
ἂν
ἴσον
|
γένοιτο
|
τοῦ
Δανιήλ;
τί
δὲ
τῶν |
[4, 3] |
τὰς
συναγωγὰς,
καὶ
ἴδετε
εἰ
|
ἠλλάξαντο |
Ἰουδαῖοι
τὴν
νηστείαν
αὐτῶν,
εἰ |
[4, 5] |
προλαβόντες,
ἤδη
διὰ
τῶν
ἔργων
|
ἐπεδείξαντο; |
Μείζονα
γὰρ
ταύτης,
φησὶν,
ἀγάπην
|
[4, 6] |
κακίας
μιμήσει
τὴν
πρὸς
ἐκείνους
|
ἐπεσπάσαντο |
συγγένειαν.
Οὕτω
γοῦν
καὶ
κύνας |
[4, 5] |
τοὺς
ἐρωτῶντας
ἔλεγον.
Ἐπειδὴ
γὰρ
|
ἐπέκειντο |
βιαζόμενοι
καὶ
ἀναγκάζοντες
αὐτοὺς
οἱ |
[4, 4] |
γοῦν
ἐβούλετο
αὐτοὺς
νηστεύειν,
λιπαίνοντες
|
ἐπλατύνοντο· |
ὅτε
δὲ
βούλεται
αὐτοὺς
μὴ |
[4, 6] |
φανερῶς
εἶπεν,
ἀπόστητε,
οὐκ
ἂν
|
ἠνέσχοντο |
ῥᾳδίως
τῆς
κατὰ
τὴν
θυσίαν |
[4, 5] |
ταῦτα
ἐποίουν,
καὶ
τοσαύτην
ἀρετὴν
|
ἐπεδείκνυντο, |
οὐδὲν
τῶν
νομιζομένων
παρατηροῦντες.
~Καὶ |
[4, 7] |
ἀλλ´
ὅμως
ἐπειδὴ
μὴ
ἐπλεόνασεν
|
αὐτὸ |
ἐκολάζετο.
Καὶ
σὺ
τοίνυν,
αὐτὸς |
[4, 4] |
οὕτω
καὶ
ἐν
τοῖς
Ἱεροσολύμοις
|
αὐτὸ |
κελεύει
ποιεῖν·
καὶ
τὴν
πεντηκοστὴν |
[4, 3] |
ἀμφισβήτησις,
ἵνα
ἓν
καὶ
τὸ
|
αὐτὸ |
νομίσῃς
εἶναι;
Τί
μιγνύεις
τὰ |
[4, 3] |
γόητες·
ἀλλὰ
καὶ
μάρτυρες
τὸ
|
αὐτὸ |
πάσχουσι,
καὶ
τὰ
μὲν
γινόμενα |
[4, 3] |
Ῥωμαίων
χρώμενος
νόμοις,
οὐ
τοῦτο
|
αὐτὸ |
πείσεται
πάλιν;
Πῶς
οὖν
σὺ |
[4, 3] |
καὶ
μακρῶν
περιόδων
ὥστε
ἀποδεῖξαι
|
τοῦτο, |
ἀλλ´
ἀρκεῖ
ψιλήν
τινα
ἐρώτησιν |
[4, 7] |
ὁ
κάμνων·
ἀλλ´
οὐ
διὰ
|
τοῦτο |
ἀπέστη
ἐκεῖνος
τῆς
θεραπείας.
Πῶς |
[4, 3] |
τοῖς
Ῥωμαίων
χρώμενος
νόμοις,
οὐ
|
τοῦτο |
αὐτὸ
πείσεται
πάλιν;
Πῶς
οὖν
|
[4, 4] |
καὶ
τὰ
τοῦ
νόμου
πληροῦντες·
|
τοῦτο |
γὰρ
ὁ
νόμος
ἔλεγεν·
οὗτοι |
[4, 6] |
{ἑτέρῳ}
τόπῳ
τῆς
οἰκουμένης
εἴασε
|
τοῦτο |
γίνεσθαι,
ἀλλ´
ἐν
τοῖς
Ἱεροσολύμοις |
[4, 3] |
ἧς
αἱ
βάσανοι
γίνονται·
διὰ
|
τοῦτο |
δὲ
καὶ
τοὺς
μάρτυρας
φιλοῦμεν, |
[4, 4] |
οὖν
καὶ
νῦν
ποιοῦσι.
Πόθεν
|
τοῦτο |
δῆλον;
Ἀπ´
αὐτοῦ
τοῦ
νόμου. |
[4, 2] |
προθυμίας.
Ἀλλ´
οὐκ
ἠνέσχετο·
διὰ
|
τοῦτο |
δίκην
ἔδωκε
τὴν
ἐσχάτην,
τοῖς |
[4, 1] |
φεύγειν
νηστείαν.
Μὴ
γάρ
μοι
|
τοῦτο |
εἴπῃς.
ὅτι
νηστεύουσιν,
ἀλλ´
ἐκεῖνό |
[4, 5] |
μισθῷ
τινι
τοῦτο
ἔπραττον.
Διὰ
|
τοῦτο |
ἔλεγον,
ὅτι
Ἔστι
Θεὸς
ἐν |
[4, 6] |
ἐμοὶ
θύετε.
Ἀλλ´
ὅμως
καὶ
|
τοῦτο |
ἐπιτρέψας
οὐ
μέχρι
τέλους
ἀφῆκεν, |
[4, 2] |
ἑαυτὸν
κατέστησε.
Τίνος
οὖν
ἕνεκεν
|
τοῦτο |
ἐποίησεν;
Ἔμελλεν
ἐλέγχειν
τὸν
βασιλέα, |
[4, 5] |
ὅτι
οὐδὲ
ἐπὶ
μισθῷ
τινι
|
τοῦτο |
ἔπραττον.
Διὰ
τοῦτο
ἔλεγον,
ὅτι |
[4, 4] |
τὸν
καιρὸν
τηρεῖν.
Πόθεν
οὖν
|
τοῦτο |
ἔσται
δῆλον;
Ἀπ´
αὐτοῦ
τοῦ |
[4, 2] |
~βʹ
Καὶ
ἵνα
μάθῃς
ὅτι
|
τοῦτό |
ἐστιν
ἀληθὲς,
ἄκουσον·
βασιλέα
τινά |
[4, 1] |
τοῦτο
ποιοῦσιν·
ὡς
ἂν
μὴ
|
τοῦτο |
ᾖ,
μέθης
πάσης
ἐστὶν
ἡ |
[4, 4] |
ὁ
Βαὰλ,
πορεύεσθε
ὀπίσω
αὐτοῦ.
|
Τοῦτο |
καὶ
ἐγὼ
νῦν
λέγω
πρὸς |
[4, 2] |
τὸν
πολέμιον
ἀφῆκας.
Διὰ
γὰρ
|
τοῦτο |
καὶ
ὁ
προφήτης
τὸν
τελαμῶνα |
[4, 3] |
τὴν
ὑμετέραν.
Δότε
δὴ
κἀμοὶ
|
τοῦτο |
καὶ
πρὸς
τοὺς
ἡμετέρους
εἰπεῖν, |
[4, 7] |
σκανδαλίζεται,
καὶ
οὐκ
ἐγὼ
πυροῦμαι;
|
Τοῦτο |
καὶ
σὺ
δέξαι
τὸ
πῦρ· |
[4, 3] |
ἀνῃρημένοις,
οὓς
καὶ
πλείονος
κατὰ
|
τοῦτο |
κατακρίσεως
τῶν
Ἰουδαίων
ἁπάντων
ἀξίους |
[4, 6] |
ἄβατον
πᾶσιν.
Εἰ
γὰρ
μὴ
|
τοῦτο |
κατασκευάσαι
ἐβούλετο,
τίνος
ἕνεκεν
εἰς |
[4, 5] |
τοῦ
Θεοῦ.
Καὶ
οὐ
διὰ
|
τοῦτο |
μόνον
θαυμαστοὶ,
ἀλλ´
ὅτι
οὐδὲ |
[4, 3] |
ἀποκρίσεως.
Τί
οὖν;
ἕκαστον
τῶν
|
τοῦτο |
νοσούντων
ἐρήσομαι,
Χριστιανὸς
εἶ;
τίνος |
[4, 4] |
ἑορτὰς
ἐπιτελεῖν,
σπουδάζουσιν
ἑορτάζειν.
Διὰ
|
τοῦτο |
ὁ
Στέφανος
ἔλεγε
πρὸς
αὐτούς· |
[4, 4] |
ἔχουσιν
ἀπὸ
τῶν
προφητῶν
δεῖξαι
|
τοῦτο; |
οὐδὲ
οὕτως
ἀνέχονται
ἡσυχάζειν.
Καίτοι |
[4, 4] |
καιρὸν,
ἐσχάτην
παρανομίαν
παρανομοῦσι.
Καὶ
|
τοῦτο |
οὐκ
ἐντεῦθεν
δῆλον
μόνον,
ἀλλὰ |
[4, 3] |
ἁπάντων
ἀξίους
ὄντας
ὁρῶ.
Καὶ
|
τοῦτο |
οὐχ
οἱ
σοφοὶ
καὶ
συνετοὶ |
[4, 7] |
νῦν
δὲ
αὐτοῖς
οὐκ
ἀφίεται
|
τοῦτο |
ποιεῖν.
Ἄκουσον
γοῦν,
καὶ
διὰ |
[4, 3] |
Εἰ
γὰρ
δὴ
μὴ
μέλλοιμεν
|
τοῦτο
|
ποιεῖν,
ἀλλὰ
γυμνὰ
τὰ
πράγματα |
[4, 3] |
ἴδῃς
παρὰ
γνώμην
τοῦ
Θεοῦ
|
τοῦτο |
ποιοῦντας,
τῶν
μεθυόντων
καὶ
παραινούντων |
[4, 1] |
εἰ
κατὰ
γνώμην
τοῦ
Θεοῦ
|
τοῦτο |
ποιοῦσιν·
ὡς
ἂν
μὴ
τοῦτο |
[4, 7] |
γὰρ
κἀκεῖνο,
ἀλλ´
ἵνα
καὶ
|
τοῦτο |
πολλῷ
πλέον
κωλύσητε.
Τί
τρέχεις |
[4, 3] |
οὐχ
ἡ
αὐτὴ,
καὶ
διὰ
|
τοῦτο |
πολὺ
τὸ
μέσον
τούτων
κἀκείνων. |
[4, 3] |
ἀλλὰ
νῦν
οὐκ
ἔστι.
Διὰ
|
τοῦτο |
τὸ
ποτὲ
ἔννομον
παράνομόν
ἐστι |
[4, 3] |
τὴν
ἀλήθειαν
ὑμεῖς
ἐπεδείξασθε
Διὰ
|
τοῦτό |
φησιν·
Εἰ
γέγονε
τοιαῦτα,
εἰ |
[4, 4] |
Πνεύματι
τῷ
ἁγίῳ
ἀντιπίπτετε.
Ἓν
|
τοῦτο, |
φησὶν,
ἐσπουδάκατε
μόνον,
ἐναντία
ποιεῖν |
[4, 1] |
οὐκέθ´
ὁμοίως
εὔκολον
ἀπαντᾷν.
Διὰ
|
τοῦτο |
φθάνουσιν
αὐτοῦ
τὰς
ἐπιβολὰς
πρὸ |
[4, 7] |
ἀπελθεῖν,
πολλῷ
μᾶλλον
ἐπὶ
συναγωγῆς
|
τοῦτο |
χρὴ
ποιεῖν·
μείζων
γὰρ
ἡ |
[4, 4] |
ἐν
τόπῳ
διωρισμένῳ.
Ὑποθώμεθα
τοίνυν
|
δύο |
τινὰς
εἶναι
ποιοῦντας
τὸ
πάσχα, |
[4, 4] |
δευτέρῳ·
εἶτα
ἴδωμεν
τίς
τῶν
|
δύο |
τούτων
ἐστὶν
ὁ
ἐγκαλούμενος,
τίς |
[4, 2] |
φονεύσας
ηὐδοκίμησεν.
Ὁ
γοῦν
Φινεὲς
|
δύο |
φόνους
ἐργασάμενος
ἐν
μιᾷ
καιροῦ |