>

Livre, Chap.
[4, 4]	ἐν τῷ τόπῳ ποιήσας, ἢ	ὁ	τὸν τόπον καταλιπὼν, καὶ τὸν
[4, 2]	δή με. Καὶ ἐπάταξεν αὐτὸν	ὁ	ἄνθρωπος, καὶ συνέτριψεν αὐτὸν, καὶ
[4, 2]	δή με. Καὶ οὐκ ἠθέλησεν	ὁ	ἄνθρωπος πατάξαι αὐτόν. Καὶ εἶπε
[4, 2]	τινά ποτε τῶν Σύρων λαβὼν	ὁ	Ἀχαὰβ, παρὰ τὸ τῷ Θεῷ
[4, 4]	πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ· εἰ δὲ	ὁ	Βαὰλ, πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ. Τοῦτο
[4, 3]	Πέρσης οὐ τὰ Περσῶν φρονεῖ;	ὁ	βάρβαρος οὐ τὰ βαρβάρων ζηλοῖ;
[4, 2]	ταῖς αἰτίαις; Ἰδοὺ γοῦν καὶ	ὁ	βασιλεὺς αὐτῷ φησιν· Δικαστὴς σὺ
[4, 2]	μετὰ γνώμης ὀρθῆς τὴν ἀπόφασιν	ὁ	βασιλεὺς ἐξενέγκῃ· ὅπερ οὖν καὶ
[4, 2]	ἦν. Καὶ εἶπε πρὸς αὐτὸν	ὁ	βασιλεὺς Ἰσραήλ· Ἰδοὺ σὺ δικαστὴς
[4, 2]	ὀφθαλμῶν αὐτοῦ, καὶ ἐπέγνω αὐτὸν	ὁ	βασιλεὺς Ἰσραὴλ, ὅτι ἀπὸ τῶν
[4, 2]	ἐκεῖνον συνομολογοῦντα λαβεῖν. Ἐπειδὴ γὰρ	ὁ	βασιλεὺς παρεπορεύετο, ἐβόησε (πρὸς αὐτὸν
[4, 7]	σωτηρίων ὑμῶν. Ποῦ τοίνυν ἐστὶν	ὁ	βωμός; ποῦ δὲ ἡ κιβωτός;
[4, 2]	κολάζεται, ἕτερος δὲ φονεύσας ηὐδοκίμησεν.	Ὁ	γοῦν Φινεὲς δύο φόνους ἐργασάμενος
[4, 5]	ἀπόδειξιν παρασχώμεθα, ἄκουσον τί φησιν	ὁ	Δανιήλ· Ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις
[4, 6]	ἡ φιάλη δὲ ἡ πόλις,	ὁ	δὲ νοσῶν ὁ δυσάρεστος τῶν
[4, 4]	τόπον, τὸν δὲ καιρὸν τηρείτω·	ὁ	δὲ τηρείτω μὲν τὸν τόπον,
[4, 4]	πόλεως, ἀποδοχῆς ἄξιος ὢν φανῇ,	ὁ	δὲ τὸν καιρὸν μὲν φυλάξας,
[4, 4]	τῶν Ἱεροσολύμων ἔξω που μακράν·	ὁ	δὲ τὸν τόπον τηρῶν, παραβαίνων
[4, 7]	δὲ ἐγὼ περιεργάζομαι καὶ πολυπραγμονῶ;	Ὁ	Δεσπότης ἡμῶν δι´ ἡμᾶς ἀπέθανε,
[4, 2]	πείθεσθαι. Εἶτα ἐπειδὴ ἐπάταξεν αὐτὸν	ὁ	δεύτερος ἐκεῖνος καὶ συνέτριψε, περιέδησε
[4, 1]	λόγου· οὐδεὶς γὰρ ἦν ἡμῖν	ὁ	διενοχλῶν· ἐπειδὴ δὲ σήμερον οἱ
[4, 2]	ἐβόησε (πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν·	Ὁ	δοῦλός σου ἐξῆλθεν ἐπὶ τὴν
[4, 2]	ἀργυρίου τίσῃ. Καὶ ἐγένετο ὡς	ὁ	δοῦλός σου περιεβλέπετο ὧδε καὶ
[4, 6]	ἡ πόλις, ὁ δὲ νοσῶν	ὁ	δυσάρεστος τῶν Ἰουδαίων δῆμος, ἡ
[4, 4]	τίς τῶν δύο τούτων ἐστὶν	ὁ	ἐγκαλούμενος, τίς δὲ ὁ εὐδοκιμῶν,
[4, 4]	ἐστὶν ὁ ἐγκαλούμενος, τίς δὲ	ὁ	εὐδοκιμῶν, ὁ παραβὰς τὸν καιρὸν,
[4, 3]	εἶπεν, Ἠλλάξασθε τὸν Θεὸν ὑμῶν·	ὁ	Θεὸς γὰρ οὐκ ἀλλάσσεται· ἀλλ´,
[4, 6]	τοῦ σκεύους συντριβῆς, οὕτω καὶ	ὁ	Θεὸς διὰ τῆς κατασκαφῆς τῆς
[4, 5]	Καὶ πρὸς ἑτέρους δὲ πάλιν	ὁ	Θεὸς διὰ τοῦ Ζαχαρίου, Μὴ
[4, 6]	τίνος ἕνεκεν. φησὶ, ταῦτα ἐπέταξεν	ὁ	Θεὸς, εἰ μὴ ἐβούλετο γίνεσθαι;
[4, 2]	ἀλλ´, Ἐν λόγῳ Κυρίου· τουτέστιν,	Ὁ	Θεὸς ἐπέταξε, μηδὲν περαιτέρω ζήτει·
[4, 4]	μόνον, ἐναντία ποιεῖν ὧν ἂν	ὁ	Θεὸς ἐπιτάξῃ· καθάπερ οὖν καὶ
[4, 2]	ὧν ἔπαθε παραινῶν, ἅπερ ἂν	ὁ	Θεὸς ἐπιτάξῃ, πάντα εἴκειν καὶ
[4, 6]	τῆς ἐπιθυμίας ἐκείνης· οὕτω καὶ	ὁ	Θεὸς ἐποίησε, θύειν ἐπιτρέψας, ἐν
[4, 6]	αὐτὸν ἀπαγαγεῖν· οὕτω δὴ καὶ	ὁ	Θεὸς ἐποίησεν. Ἐπειδὴ γὰρ εἶδεν
[4, 7]	Ἐὰν οὗτος ἐχθρός σου γένηται,	ὁ	Θεὸς ἔσται σου φίλος, καὶ
[4, 6]	Ἔστω τοίνυν ὁ μὲν ἰατρὸς	ὁ	Θεὸς, ἡ φιάλη δὲ ἡ
[4, 4]	ταῖς ἰγνύαις; Εἰ ἔστι Κύριος	ὁ	Θεὸς ἡμῶν μεθ´ ὑμῶν, δεῦτε
[4, 6]	οἰκοδομῆς διέλυσε σύνδεσμον· οὕτω καὶ	ὁ	Θεὸς, καθάπερ τινὰ σύνδεσμον λατρείας
[4, 2]	λαοῦ αὐτοῦ. Ὁρᾷς πῶς οὐχ	ὁ	Θεὸς μόνον, ἀλλὰ καὶ οἱ
[4, 4]	οὐδεμιᾷ τῶν πόλεων ὧν Κύριος	ὁ	Θεός σου δίδωσί σοι. Ἀλλ´
[4, 4]	τόπῳ ᾧ ἂν ἐκλέξηται Κύριος	ὁ	Θεός σου. Οὕτω καὶ τὰς
[4, 6]	τὸ σκεῦος ἀφανίσας· οὕτω καὶ	ὁ	Θεὸς τῶν θυσιῶν ἀπήγαγε, τὴν
[4, 3]	ἡ σύγχυσις ἔσται, καὶ πολὺς	ὁ	θόρυβος. Καὶ γὰρ καὶ λῃσταὶ
[4, 6]	καθεῖλε τὴν πόλιν, ἵν´ ὥσπερ	ὁ	ἰατρὸς διὰ τῆς τοῦ σκεύους
[4, 6]	μεθόδου πάλιν ἀπήγαγεν. Καὶ καθάπερ	ὁ	ἰατρὸς ἐκεῖνος (οὐδὲν γὰρ κωλύει
[4, 6]	ἐπιτροπὴ καὶ ἐξουσία. Ὥσπερ οὖν	ὁ	ἰατρὸς ἵστησι τῆς ἀκαίρου ταύτης
[4, 7]	ἅγια τὸν ἁγίων; ποῦ δὲ	ὁ	ἱερεύς; ποῦ δὲ τὰ χερουβὶμ
[4, 7]	Καὶ ἰατροῦ πολλάκις ἐσθῆτα διέῤῥηξεν	ὁ	κάμνων· ἀλλ´ οὐ διὰ τοῦτο
[4, 2]	ἀντὶ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, καὶ	ὁ	λαός σου ἀντὶ τοῦ λαοῦ
[4, 2]	ἀντὶ τῆς ψυχῆς αὐτοῦ, καὶ	ὁ	λαός σου ἀντὶ τοῦ λαοῦ
[4, 2]	ἀπ´ ἐμοῦ, καὶ πατάξει σε	ὁ	λέων. Καὶ ἀπῆλθεν ἀπ´ αὐτοῦ,
[4, 2]	ἀπ´ αὐτοῦ, καὶ εὗρεν αὐτὸν	ὁ	λέων, καὶ ἐπάταξεν αὐτόν. Καὶ
[4, 6]	ἀναφέροντες θυσίας· ἀλλὰ πρὸς τούτους	ὁ	λόγος ἀποτείνεται καλῶν αὐτοὺς ἀπὸ
[4, 4]	τὰ ἐκείνων ζηλοῦντας, ἀρκεῖ οὗτος	ὁ	λόγος ἡμῖν· ἐπειδὴ δὲ καὶ
[4, 6]	τὸ πρᾶγμα μανίας. Ἔστω τοίνυν	ὁ	μὲν ἰατρὸς ὁ Θεὸς, ἡ
[4, 4]	εἶναι ποιοῦντας τὸ πάσχα, καὶ	ὁ	μὲν παραβαινέτω τὸν τόπον, τὸν
[4, 4]	δὲ τὸν καιρόν· καὶ ποιείτω	ὁ	μὲν τὸν καιρὸν τηρῶν, παραβαίνων
[4, 5]	οὐ λατρεύομεν. Ἀρκετὸν ἡμῖν ἐστιν	ὁ	μισθὸς, φησὶν, ὅτι διὰ τὸν
[4, 5]	ἦν ἐκεῖ τόπος, ἀλλ´ ἐπειδὴ	ὁ	ναὸς οὐκ ἦν, ἔμενον μὴ
[4, 2]	μηδὲν περαιτέρω ζήτει· βασιλεύς ἐστιν	ὁ	νομοθετῶν· αἰδέσθητι τοῦ κελεύοντος τὸ
[4, 4]	τοῦ νόμου πληροῦντες· τοῦτο γὰρ	ὁ	νόμος ἔλεγεν· οὗτοι δὲ μηδὲ
[4, 4]	ἀλλὰ καὶ τόπον παρατηρεῖν ἐκέλευσεν	ὁ	νόμος. Καὶ γὰρ περὶ τοῦ
[4, 6]	ἕνα συνέκλεισε τὴν τοιαύτην ἁγιστείαν,	ὁ	πανταχοῦ παρὼν καὶ τὰ πάντα
[4, 4]	ἐγκαλούμενος, τίς δὲ ὁ εὐδοκιμῶν,	ὁ	παραβὰς τὸν καιρὸν, καὶ ἐν
[4, 7]	μελῶν ἡμῶν σηπομένων; Ἀλλ´ οὐχ	ὁ	Παῦλος οὕτως· ἀλλὰ πῶς; Τίς,
[4, 3]	οὖν ἕνεκεν ἐνοχλεῖς τῇ Ἐκκλησίᾳ;	Ὁ	Πέρσης οὐ τὰ Περσῶν φρονεῖ;
[4, 3]	πρὸς ἐκείνους τρέχεις τοὺς ἀνελόντας,	ὁ	προσκυνεῖν λέγων τὸν ἐσταυρωμένον; Μὴ
[4, 2]	μὴ τὸν προφήτην αἰδεσθεὶς φείσηται	ὁ	πρότερος, οὐχ ἁπλῶς εἶπεν αὐτῷ·
[4, 2]	αὐτὸν, περιελὼν τὸν τελαμῶνα, φησὶν	ὁ	προφήτης· Ὅτι ἐξαπέστειλας σὺ ἄνδρα
[4, 2]	ἀφῆκας. Διὰ γὰρ τοῦτο καὶ	ὁ	προφήτης τὸν τελαμῶνα περιεβάλετο, καὶ
[4, 4]	ἐπιτελεῖν, σπουδάζουσιν ἑορτάζειν. Διὰ τοῦτο	ὁ	Στέφανος ἔλεγε πρὸς αὐτούς· Ὑμεῖς
[4, 3]	βάρβαρος οὐ τὰ βαρβάρων ζηλοῖ;	ὁ	τὴν Ῥωμαίων χώραν οἰκῶν οὐ
[4, 7]	νωθρίαν, ὁμοίως κολάζονται. Ἐπεὶ καὶ	ὁ	τὸ τάλαντον ἐκεῖνο κατορύξας, ὁλόκληρον
[4, 4]	τὸν καιρὸν φυλάξας. Ἂν γὰρ	ὁ	τὸν καιρὸν μὲν παραβὰς ἵνα
[4, 2]	Τί τούτου γένοιτ´ ἂν παραδοξότερον;	Ὁ	τυπτήσας τὸν προφήτην ἐσώθη, καὶ
[4, 2]	τυπτήσας τὸν προφήτην ἐσώθη, καὶ	ὁ	φεισάμενος ἐκολάζετο, ἵνα μάθῃς ὅτι
[4, 1]	Θεοῦ, φιλανθρωπίας ἁπάσης βελτίων ἐστὶν	ὁ	φόνος· κἂν φείσηταί τις καὶ
[4, 4]	ἐνοχλεῖτε τῇ Ἐκκλησίᾳ; εἰ δὲ	ὁ	Χριστιανισμός ἐστιν ἀληθὴς, ὡσπεροῦν καὶ
[4, 3]	Θεὸν ὑμῶν, ἀλλὰ, τὴν δόξαν	Ὃ	δὲ λέγει τοιοῦτόν ἐστίν· Ἐκεῖνοι,
[4, 4]	ἐν τῷ μηνὶ τῷ δευτέρῳ.	Ὃ	δὲ λέγει, τοιοῦτόν ἐστιν· Ὃς
[4, 4]	καιροῦ καταφρονήσαντας, τὸν τόπον τηρῆσαι.	Ὃ	δὲ λέγω, τοιοῦτόν ἐστιν· Ἐπέταξε
[4, 4]	ἁγίους ἐκείνους, καὶ νηστεύειν, μηδὲ	ἄλλο	τοιοῦτον ποιεῖν. ~εʹ Ὅτι γὰρ
[4, 7]	θέατρον ἀφῆτε ἀναβαίνειν, κακὸν γὰρ	κἀκεῖνο,	ἀλλ´ ἵνα καὶ τοῦτο πολλῷ
[4, 2]	κατὰ τὸ δοκοῦν ἐκείνῳ γινόμενον,	ἐκεῖνο	ἀποδέχου μόνον. ~γʹ Τούτῳ τῷ
[4, 7]	Ἐπεὶ καὶ ὁ τὸ τάλαντον	ἐκεῖνο	κατορύξας, ὁλόκληρον ἀπέδωκε τῷ ἰδίῳ
[4, 1]	τοῦτο εἴπῃς. ὅτι νηστεύουσιν, ἀλλ´	ἐκεῖνό	μοι δεῖξον, εἰ κατὰ γνώμην
[4, 5]	Ἐνταῦθά μοι μετὰ ἀκριβείας προσέχετε·	ἀπὸ	γὰρ τούτων δῆλον, ὅτι τὸ
[4, 3]	τινα ἐρώτησιν ἐρόμενον ἑλεῖν αὐτοὺς	ἀπὸ	τῆς ἀποκρίσεως. Τί οὖν; ἕκαστον
[4, 6]	ὁ λόγος ἀποτείνεται καλῶν αὐτοὺς	ἀπὸ	τῆς ἐκείνων ἐπωνυμίας, διὰ τὴν
[4, 2]	ὢν, ἵνα μὴ ἰδὼν αὐτὸν	ἀπὸ	τῆς ὄψεως ἀπελάσῃ, εἶτα ἀπελάσας
[4, 5]	καὶ εἰκάδα τελευτᾷ. Ἀρξάμενοι γὰρ	ἀπὸ	τῆς τεσσαρεσκαιδεκάτης τοῦ πρώτου μηνὸς,
[4, 5]	ἔμεινεν αὐτὸς νηστεύων. Ἀρξάμενος γὰρ	ἀπὸ	τῆς τρίτης ἡμέρας τοῦ πρώτου
[4, 5]	οὐ χρή. Καὶ ἕτερον δὲ	ἀπὸ	τούτου συνωμολόγηται μέγιστον· ὅτι θυσιῶν
[4, 2]	ἔσπευσε, καὶ ἀφεῖλε τὸν τελαμῶνα	ἀπὸ	τῶν ὀφθαλμῶν αὐτοῦ, καὶ ἐπέγνω
[4, 4]	ἀπολήψεσθαι πολιτείαν (ποῦ γὰρ ἔχουσιν	ἀπὸ	τῶν προφητῶν δεῖξαι τοῦτο; οὐδὲ
[4, 4]	ἐντεῦθεν δῆλον μόνον, ἀλλὰ καὶ	ἀπὸ	τῶν προφητῶν. Ὅταν γὰρ φαίνωνται
[4, 2]	αὐτὸν ὁ βασιλεὺς Ἰσραὴλ, ὅτι	ἀπὸ	τῶν υἱῶν τῶν προφητῶν οὗτος,
[4, 1]	μὲν ἂν μηδὲν ἐνοχλῇ θηρίον,	ὑπὸ	δρῦν ἢ πεύκην ἑαυτοὺς ῥίψαντες
[4, 6]	καὶ τοὺς παλαιοὺς πάντας τοὺς	πρὸ	αὐτῶν λάμψαντας πρώτους ἂν εἰς
[4, 3]	μόνον τὰς βασάνους ἐξετάζομεν, ἀλλὰ	πρὸ	ἐκείνων τὴν διάνοιαν καὶ τὴν
[4, 1]	τοῦτο φθάνουσιν αὐτοῦ τὰς ἐπιβολὰς	πρὸ	πολλοῦ τοῦ χρόνου, πᾶσαν πανταχόθεν
[4, 1]	εὐτρεπίζουσιν. Καὶ θερισταὶ δὲ ὁμοίως	πρὸ	πολλῶν τῶν ἡμερῶν καὶ δρεπάνην
[4, 1]	Τούτους δὴ καὶ ἡμεῖς μιμούμενοι,	πρὸ	πολλῶν τῶν ἡμέρων τὰς ὑμετέρας
[4, 1]	διωλύγιον ὀλολύξαντες, τῇ φωνῇ πολλάκις	πρὸ	τῆς βολῆς τὸ θηρίον ἀπήλασαν.
[4, 1]	καὶ λίθοις ἑαυτοὺς καθοπλίζουσι, καὶ	πρὸ	τῆς ποίμνης στάντες, καὶ μέγα
[4, 2]	δὲ μὴ φεισάμενον εὐδοκιμοῦντα, πανταχοῦ	πρὸ	τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων τοῦ
[4, 1]	τῷ (καιρῷ τοῦ χειμῶνος, ἀλλὰ	πρὸ	τῆς ὥρας ἐκείνης, καὶ ὄχθας
[4, 1]	πάντας ἀνθρώπους ἴδοι τις ἂν	πρὸ	τοῦ καιροῦ τὰς τῶν πραγμάτων
[4, 1]	ποιεῖν εἰώθασι. Καὶ γὰρ ἐκεῖνοι	πρὸ	τοῦ καιροῦ τῆς μάχης καὶ
[4, 4]	πόλεως ἔξω ποιοῦντες; Ὅταν γὰρ	τὸ	ἀναγκαιότερον παραβῶσιν, οὐδὲ ἡ ἐν
[4, 7]	τὰ σπονδεῖα; ποῦ τὸ πῦρ	τὸ	ἄνωθεν κατενεχθέν; Πάντα ἀφῆκας, καὶ
[4, 2]	ὁ νομοθετῶν· αἰδέσθητι τοῦ κελεύοντος	τὸ	ἀξίωμα, καὶ μετὰ πάσης ὑπάκουε
[4, 3]	ἡ ἀμφισβήτησις, ἵνα ἓν καὶ	τὸ	αὐτὸ νομίσῃς εἶναι; Τί μιγνύεις
[4, 3]	καὶ γόητες· ἀλλὰ καὶ μάρτυρες	τὸ	αὐτὸ πάσχουσι, καὶ τὰ μὲν
[4, 3]	διὰ τὸν Θεὸν νηστεύοντας, ἀποδέχου	τὸ	γινόμενον· ἂν δὲ ἴδῃς παρὰ
[4, 7]	παρανομία ἐκείνης αὕτη· ἐκεῖ ἁμαρτία	τὸ	γινόμενον, ἐνταῦθα δὲ ἀσέβεια. Ταῦτα
[4, 1]	εἶναι δοκῇ, πάντων ἐστὶν ἄριστον·	τὸ	δὲ παρὰ γνώμην καὶ μὴ
[4, 6]	ἐκείνην τὴν πόλιν κατέσκαψε; Καὶ	τὸ	δὴ θαυμαστὸν καὶ παράδοξον, ἡ
[4, 2]	ἐξέταζε· κἂν εὕρῃς τι κατὰ	τὸ	δοκοῦν ἐκείνῳ γινόμενον, ἐκεῖνο ἀποδέχου
[4, 1]	φείσηταί τις καὶ φιλανθρωπεύσηται παρὰ	τὸ	δοκοῦν ἐκείνῳ, φόνου παντὸς ἀνοσιωτέρα
[4, 4]	ψυχῇ ἀνθρώπου· μὴ ὑστερήσωμεν προσενεγκεῖν	τὸ	δῶρον Κυρίου κατὰ καιρὸν αὐτοῦ
[4, 6]	τὸ μεῖζον βουλόμενος κωλῦσαι κακὸν,	τὸ	ἔλαττον δίδωσι, βουλόμενος βιαίου τελευτῆς
[4, 1]	φωνῇ πολλάκις πρὸ τῆς βολῆς	τὸ	θηρίον ἀπήλασαν. Οὕτω δὴ καὶ
[4, 7]	τὸ χρυσοῦν θυμιατήριον; ποῦ δὲ	τὸ	ἱλαστήριον; ποῦ (ἡ φιάλη; ποῦ
[4, 7]	Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα καὶ	τὸ	κράτος σὺν τῷ ἁγίῳ Πνεύματι,
[4, 6]	τοῦ χρόνου γένοιτ´ ἂν καταφανὲς	τὸ	λεγόμενον. Μετὰ γὰρ τὴν ἑορτὴν,
[4, 5]	δὲ τῶν τριῶν παίδων, οἳ	τὸ	μέγιστον ἐν τοῖς Εὐαγγελίοις παράγγελμα,
[4, 6]	ἢ κατὰ κρημνῶν ἑαυτὸν ἀφήσειν,	τὸ	μεῖζον βουλόμενος κωλῦσαι κακὸν, τὸ
[4, 1]	τὴν αἰτίαν τῶν γινομένων ἐπιζητεῖν.	Τὸ	μὲν γὰρ κατὰ γνώμην τοῦ
[4, 3]	σώζεσθαι; Μὴ γὰρ ὀλίγον ἐστὶ	τὸ	μέσον ἡμῶν καὶ Ἰουδαίων; μὴ
[4, 3]	ὃν σὺ προσκυνεῖς. Ὁρᾷς πόσον	τὸ	μέσον; Πῶς οὖν πρὸς ἐκείνους
[4, 3]	αὐτὴ, καὶ διὰ τοῦτο πολὺ	τὸ	μέσον τούτων κἀκείνων. Ὥσπερ οὖν
[4, 5]	Θεῷ δοκούντων ἔδωκαν, εὔδηλον ὅτι	τὸ	μὴ φυλάξαι τὸν νόμον οὐ
[4, 5]	ἄν τις ῥᾳθυμίας ἐνόμισεν εἶναι	τὸ	μὴ φυλάττειν· εἰ δὲ φιλόθεοι
[4, 7]	χορεύοντα. Ὅπερ γὰρ ἔφθην εἰπὼν,	τὸ	παρὰ γνώμην τοῦ Θεοῦ γινόμενον,
[4, 4]	πρώτῳ μηνὶ, καὶ ἐν Ἱεροσολύμοις	τὸ	πάσχα γίνεσθαι, καὶ ἐν καιρῷ
[4, 5]	τοῦ πρώτου μηνός. Καίτοι γε	τὸ	πάσχα εἰς μίαν καὶ εἰκάδα
[4, 4]	πώς φησιν· Οὐ δυνήσεσθε ποιεῖν	τὸ	πάσχα ἐν οὐδεμιᾷ τῶν πόλεων
[4, 4]	ἐν ταῖς γενεαῖς ὑμῶν, ποιήσει	τὸ	πάσχα ἐν τῷ μηνὶ τῷ
[4, 3]	πρὸς τὰ ἐκείνων ηὐτομολήσατε. Πότε	τὸ	πάσχα ἐνήστευσαν ἐκεῖνοι; πότε μαρτύρων
[4, 5]	οὔτε ἑορτασάντων; Ὅτι γὰρ οὔτε	τὸ	πάσχα ἐπετέλουν, μάλιστα μὲν καὶ
[4, 4]	τοίνυν δύο τινὰς εἶναι ποιοῦντας	τὸ	πάσχα, καὶ ὁ μὲν παραβαινέτω
[4, 3]	Ἰουδαῖοι τὴν νηστείαν αὐτῶν, εἰ	(τὸ	πάσχα μεθ´ ἡμῶν ἐνήστευσαν, εἰ
[4, 4]	καιρὸν, ποιείτω μὲν ἐν Ἱεροσολύμοις	τὸ	πάσχα, μὴ τῷ πρώτῳ δὲ
[4, 5]	ἀπὸ γὰρ τούτων δῆλον, ὅτι	τὸ	πάσχα οὐκ ἐπετέλεσαν· καὶ πῶς,
[4, 4]	Μωϋσέως. Ἐπειδὴ γὰρ ἐποίησαν ἔξω	τὸ	πάσχα, προσῆλθον, φησὶ, τινὲς τῷ
[4, 5]	κατὰ ῥᾳθυμίαν ἐποίουν, ἀλλὰ παρὰ	τὸ	πεπεῖσθαι παρ´ αὐτοῦ τοῦ νόμου,
[4, 3]	νῦν οὐκ ἔστι. Διὰ τοῦτο	τὸ	ποτὲ ἔννομον παράνομόν ἐστι νῦν.
[4, 6]	λανθανόντως αὐτοὺς ἀπήγαγε τῆς περὶ	τὸ	πρᾶγμα μανίας. Ἔστω τοίνυν ὁ
[4, 1]	ἡ νηστεία παρανομωτέρα. Οὐ γὰρ	τὸ	πραττόμενον ὑπ´ αὐτῶν χρὴ σκοπεῖν
[4, 2]	δέξηται τὴν διόρθωσιν, κρύπτει καὶ	τὸ	πρόσωπον ἑαυτοῦ καὶ τὴν τοῦ
[4, 2]	καὶ συνέτριψεν αὐτὸν, καὶ κατεδήσατο	τὸ	πρόσωπον ἑαυτοῦ. Τί τούτου γένοιτ´
[4, 7]	πυροῦμαι; Τοῦτο καὶ σὺ δέξαι	τὸ	πῦρ· κἂν ἴδῃς ἀδελφὸν ἀπολλύμενον,
[4, 7]	φιάλη; ποῦ τὰ σπονδεῖα; ποῦ	τὸ	πῦρ τὸ ἄνωθεν κατενεχθέν; Πάντα
[4, 1]	διατίθενται. Καὶ ναῦται, πρὶν ἢ	τὸ	σκάφος εἰς λιμένα καθελκύσαι, καὶ
[4, 6]	ἀκαίρου ταύτης αἰτήσεως τὸν ἄῤῥωστον	τὸ	σκεῦος ἀφανίσας· οὕτω καὶ ὁ
[4, 5]	καὶ κρέας οὐκ εἰσῆλθεν εἰς	τὸ	στόμα μου, καὶ ἄλειμμα οὐκ
[4, 7]	ὁμοίως κολάζονται. Ἐπεὶ καὶ ὁ	τὸ	τάλαντον ἐκεῖνο κατορύξας, ὁλόκληρον ἀπέδωκε
[4, 7]	ἀκέραιος, μὴ πλεονάσῃς δέ σου	τὸ	τάλαντον, μηδὲ ἕτερον ἀδελφὸν ἀπολλύμενον
[4, 3]	τῶν ἐγκλημάτων τὸν νόμον καὶ	τὸ	τῆς κατηγορίας εἶδος; οὐχὶ καὶ
[4, 4]	ἐστι νῦν. ~δʹ Δότε μοι	τὸ	τοῦ Ἠλία πρὸς αὐτοὺς εἰπεῖν.
[4, 2]	Σύρων λαβὼν ὁ Ἀχαὰβ, παρὰ	τὸ	τῷ Θεῷ δοκοῦν αὐτὸν ἔσωσε,
[4, 7]	χερουβὶμ τῆς δόξης; ποῦ δὲ	τὸ	χρυσοῦν θυμιατήριον; ποῦ δὲ τὸ
[4, 5]	πρὸς (ἀρετήν τι μέγα συντελεῖν	ἐδύνατο,	οὔτε καταλιμπανόμενα φαῦλον ποιῆσαι τὸν
[4, 2]	τῷ αἵματι, ἀλλὰ καὶ καθαρωτέραν	εἰργάσατο.	Ὅταν οὖν ἴδῃς τὸν μὲν
[4, 2]	ἄνθρωπος, καὶ συνέτριψεν αὐτὸν, καὶ	κατεδήσατο	τὸ πρόσωπον ἑαυτοῦ. Τί τούτου
[4, 2]	προφήτην ἐσώθη, καὶ ὁ φεισάμενος	ἐκολάζετο,	ἵνα μάθῃς ὅτι Θεοῦ προστάττοντος
[4, 7]	ὅμως ἐπειδὴ μὴ ἐπλεόνασεν αὐτὸ	ἐκολάζετο.	Καὶ σὺ τοίνυν, αὐτὸς ἂν
[4, 2]	καὶ ὁ προφήτης τὸν τελαμῶνα	περιεβάλετο,	καὶ ὡς ἐπ´ ἀλλοτρίου πράγματος
[4, 4]	πάντα ποιοῦντες ἀεί. Ὅτε γοῦν	ἐβούλετο	αὐτοὺς νηστεύειν, λιπαίνοντες ἐπλατύνοντο· ὅτε
[4, 6]	ἐπέταξεν ὁ Θεὸς, εἰ μὴ	ἐβούλετο	γίνεσθαι; Καὶ εἰ ἐβούλετο γίνεσθαι,
[4, 6]	μὴ ἐβούλετο γίνεσθαι; Καὶ εἰ	ἐβούλετο	γίνεσθαι, τίνος οὖν ἕνεκεν τὴν
[4, 2]	περιγενέσθαι λέγων, καὶ ἐν οἷς	ἐβούλετο	ἐκεῖνον συνομολογοῦντα λαβεῖν. Ἐπειδὴ γὰρ
[4, 6]	Εἰ γὰρ μὴ τοῦτο κατασκευάσαι	ἐβούλετο,	τίνος ἕνεκεν εἰς τόπον ἕνα
[4, 6]	ἀρχὴν ὑμῖν δοῦναι τὰς θυσίας	ἠβούλετο·	καὶ τούτου αὐτὸν τὸν προφήτην
[4, 3]	φησὶν, ἠδικήσατε· μὴ γὰρ ἐμοὶ	ἐγένετο	βλάβη· ὑμεῖς ἑαυτοὺς ἠτιμώσατε· τὴν
[4, 5]	ἐν ταῖς ἑβδομάσιν ἐκείναις. Καὶ	ἐγένετο	ἐν τῇ τετάρτῃ καὶ εἰκάδι
[4, 2]	βασιλεὺς ἐξενέγκῃ· ὅπερ οὖν καὶ	ἐγένετο.	Ἐπειδὴ γὰρ κατεδίκασεν αὐτὸν, περιελὼν
[4, 2]	ἢ τάλαντον ἀργυρίου τίσῃ. Καὶ	ἐγένετο	ὡς ὁ δοῦλός σου περιεβλέπετο
[4, 2]	ἐγένετο ὡς ὁ δοῦλός σου	περιεβλέπετο	ὧδε καὶ ὧδε· καὶ ἰδοὺ
[4, 2]	λαβεῖν. Ἐπειδὴ γὰρ ὁ βασιλεὺς	παρεπορεύετο,	ἐβόησε (πρὸς αὐτὸν καὶ εἶπεν·
[4, 2]	ὑπάκουε τῆς προθυμίας. Ἀλλ´ οὐκ	ἠνέσχετο·	διὰ τοῦτο δίκην ἔδωκε τὴν
[4, 6]	σφόδρα ἀνοήτοις δήλη καὶ καταφανὴς	γένοιτο	ἂν ἡ αἰτία τῆς κατασκαφῆς
[4, 7]	ἡμέραν ἐκείνην ἀμείψεται τοῖς ἀγαθοῖς.	Γένοιτο	δὲ εὐχαῖς τῶν ἁγίων τούς
[4, 5]	ἐπισπάσασθαι. Τί γὰρ ἂν ἴσον	γένοιτο	τοῦ Δανιήλ; τί δὲ τῶν
[4, 3]	τὰς συναγωγὰς, καὶ ἴδετε εἰ	ἠλλάξαντο	Ἰουδαῖοι τὴν νηστείαν αὐτῶν, εἰ
[4, 5]	προλαβόντες, ἤδη διὰ τῶν ἔργων	ἐπεδείξαντο;	Μείζονα γὰρ ταύτης, φησὶν, ἀγάπην
[4, 6]	κακίας μιμήσει τὴν πρὸς ἐκείνους	ἐπεσπάσαντο	συγγένειαν. Οὕτω γοῦν καὶ κύνας
[4, 5]	τοὺς ἐρωτῶντας ἔλεγον. Ἐπειδὴ γὰρ	ἐπέκειντο	βιαζόμενοι καὶ ἀναγκάζοντες αὐτοὺς οἱ
[4, 4]	γοῦν ἐβούλετο αὐτοὺς νηστεύειν, λιπαίνοντες	ἐπλατύνοντο·	ὅτε δὲ βούλεται αὐτοὺς μὴ
[4, 6]	φανερῶς εἶπεν, ἀπόστητε, οὐκ ἂν	ἠνέσχοντο	ῥᾳδίως τῆς κατὰ τὴν θυσίαν
[4, 5]	ταῦτα ἐποίουν, καὶ τοσαύτην ἀρετὴν	ἐπεδείκνυντο,	οὐδὲν τῶν νομιζομένων παρατηροῦντες. ~Καὶ
[4, 7]	ἀλλ´ ὅμως ἐπειδὴ μὴ ἐπλεόνασεν	αὐτὸ	ἐκολάζετο. Καὶ σὺ τοίνυν, αὐτὸς
[4, 4]	οὕτω καὶ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις	αὐτὸ	κελεύει ποιεῖν· καὶ τὴν πεντηκοστὴν
[4, 3]	ἀμφισβήτησις, ἵνα ἓν καὶ τὸ	αὐτὸ	νομίσῃς εἶναι; Τί μιγνύεις τὰ
[4, 3]	γόητες· ἀλλὰ καὶ μάρτυρες τὸ	αὐτὸ	πάσχουσι, καὶ τὰ μὲν γινόμενα
[4, 3]	Ῥωμαίων χρώμενος νόμοις, οὐ τοῦτο	αὐτὸ	πείσεται πάλιν; Πῶς οὖν σὺ
[4, 3]	καὶ μακρῶν περιόδων ὥστε ἀποδεῖξαι	τοῦτο,	ἀλλ´ ἀρκεῖ ψιλήν τινα ἐρώτησιν
[4, 7]	ὁ κάμνων· ἀλλ´ οὐ διὰ	τοῦτο	ἀπέστη ἐκεῖνος τῆς θεραπείας. Πῶς
[4, 3]	τοῖς Ῥωμαίων χρώμενος νόμοις, οὐ	τοῦτο	αὐτὸ πείσεται πάλιν; Πῶς οὖν
[4, 4]	καὶ τὰ τοῦ νόμου πληροῦντες·	τοῦτο	γὰρ ὁ νόμος ἔλεγεν· οὗτοι
[4, 6]	{ἑτέρῳ} τόπῳ τῆς οἰκουμένης εἴασε	τοῦτο	γίνεσθαι, ἀλλ´ ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις
[4, 3]	ἧς αἱ βάσανοι γίνονται· διὰ	τοῦτο	δὲ καὶ τοὺς μάρτυρας φιλοῦμεν,
[4, 4]	οὖν καὶ νῦν ποιοῦσι. Πόθεν	τοῦτο	δῆλον; Ἀπ´ αὐτοῦ τοῦ νόμου.
[4, 2]	προθυμίας. Ἀλλ´ οὐκ ἠνέσχετο· διὰ	τοῦτο	δίκην ἔδωκε τὴν ἐσχάτην, τοῖς
[4, 1]	φεύγειν νηστείαν. Μὴ γάρ μοι	τοῦτο	εἴπῃς. ὅτι νηστεύουσιν, ἀλλ´ ἐκεῖνό
[4, 5]	μισθῷ τινι τοῦτο ἔπραττον. Διὰ	τοῦτο	ἔλεγον, ὅτι Ἔστι Θεὸς ἐν
[4, 6]	ἐμοὶ θύετε. Ἀλλ´ ὅμως καὶ	τοῦτο	ἐπιτρέψας οὐ μέχρι τέλους ἀφῆκεν,
[4, 2]	ἑαυτὸν κατέστησε. Τίνος οὖν ἕνεκεν	τοῦτο	ἐποίησεν; Ἔμελλεν ἐλέγχειν τὸν βασιλέα,
[4, 5]	ὅτι οὐδὲ ἐπὶ μισθῷ τινι	τοῦτο	ἔπραττον. Διὰ τοῦτο ἔλεγον, ὅτι
[4, 4]	τὸν καιρὸν τηρεῖν. Πόθεν οὖν	τοῦτο	ἔσται δῆλον; Ἀπ´ αὐτοῦ τοῦ
[4, 2]	~βʹ Καὶ ἵνα μάθῃς ὅτι	τοῦτό	ἐστιν ἀληθὲς, ἄκουσον· βασιλέα τινά
[4, 1]	τοῦτο ποιοῦσιν· ὡς ἂν μὴ	τοῦτο	ᾖ, μέθης πάσης ἐστὶν ἡ
[4, 4]	ὁ Βαὰλ, πορεύεσθε ὀπίσω αὐτοῦ.	Τοῦτο	καὶ ἐγὼ νῦν λέγω πρὸς
[4, 2]	τὸν πολέμιον ἀφῆκας. Διὰ γὰρ	τοῦτο	καὶ ὁ προφήτης τὸν τελαμῶνα
[4, 3]	τὴν ὑμετέραν. Δότε δὴ κἀμοὶ	τοῦτο	καὶ πρὸς τοὺς ἡμετέρους εἰπεῖν,
[4, 7]	σκανδαλίζεται, καὶ οὐκ ἐγὼ πυροῦμαι;	Τοῦτο	καὶ σὺ δέξαι τὸ πῦρ·
[4, 3]	ἀνῃρημένοις, οὓς καὶ πλείονος κατὰ	τοῦτο	κατακρίσεως τῶν Ἰουδαίων ἁπάντων ἀξίους
[4, 6]	ἄβατον πᾶσιν. Εἰ γὰρ μὴ	τοῦτο	κατασκευάσαι ἐβούλετο, τίνος ἕνεκεν εἰς
[4, 5]	τοῦ Θεοῦ. Καὶ οὐ διὰ	τοῦτο	μόνον θαυμαστοὶ, ἀλλ´ ὅτι οὐδὲ
[4, 3]	ἀποκρίσεως. Τί οὖν; ἕκαστον τῶν	τοῦτο	νοσούντων ἐρήσομαι, Χριστιανὸς εἶ; τίνος
[4, 4]	ἑορτὰς ἐπιτελεῖν, σπουδάζουσιν ἑορτάζειν. Διὰ	τοῦτο	ὁ Στέφανος ἔλεγε πρὸς αὐτούς·
[4, 4]	ἔχουσιν ἀπὸ τῶν προφητῶν δεῖξαι	τοῦτο;	οὐδὲ οὕτως ἀνέχονται ἡσυχάζειν. Καίτοι
[4, 4]	καιρὸν, ἐσχάτην παρανομίαν παρανομοῦσι. Καὶ	τοῦτο	οὐκ ἐντεῦθεν δῆλον μόνον, ἀλλὰ
[4, 3]	ἁπάντων ἀξίους ὄντας ὁρῶ. Καὶ	τοῦτο	οὐχ οἱ σοφοὶ καὶ συνετοὶ
[4, 7]	νῦν δὲ αὐτοῖς οὐκ ἀφίεται	τοῦτο	ποιεῖν. Ἄκουσον γοῦν, καὶ διὰ
[4, 3]	Εἰ γὰρ δὴ μὴ μέλλοιμεν	τοῦτο	ποιεῖν, ἀλλὰ γυμνὰ τὰ πράγματα
[4, 3]	ἴδῃς παρὰ γνώμην τοῦ Θεοῦ	τοῦτο	ποιοῦντας, τῶν μεθυόντων καὶ παραινούντων
[4, 1]	εἰ κατὰ γνώμην τοῦ Θεοῦ	τοῦτο	ποιοῦσιν· ὡς ἂν μὴ τοῦτο
[4, 7]	γὰρ κἀκεῖνο, ἀλλ´ ἵνα καὶ	τοῦτο	πολλῷ πλέον κωλύσητε. Τί τρέχεις
[4, 3]	οὐχ ἡ αὐτὴ, καὶ διὰ	τοῦτο	πολὺ τὸ μέσον τούτων κἀκείνων.
[4, 3]	ἀλλὰ νῦν οὐκ ἔστι. Διὰ	τοῦτο	τὸ ποτὲ ἔννομον παράνομόν ἐστι
[4, 3]	τὴν ἀλήθειαν ὑμεῖς ἐπεδείξασθε Διὰ	τοῦτό	φησιν· Εἰ γέγονε τοιαῦτα, εἰ
[4, 4]	Πνεύματι τῷ ἁγίῳ ἀντιπίπτετε. Ἓν	τοῦτο,	φησὶν, ἐσπουδάκατε μόνον, ἐναντία ποιεῖν
[4, 1]	οὐκέθ´ ὁμοίως εὔκολον ἀπαντᾷν. Διὰ	τοῦτο	φθάνουσιν αὐτοῦ τὰς ἐπιβολὰς πρὸ
[4, 7]	ἀπελθεῖν, πολλῷ μᾶλλον ἐπὶ συναγωγῆς	τοῦτο	χρὴ ποιεῖν· μείζων γὰρ ἡ
[4, 4]	ἐν τόπῳ διωρισμένῳ. Ὑποθώμεθα τοίνυν	δύο	τινὰς εἶναι ποιοῦντας τὸ πάσχα,
[4, 4]	δευτέρῳ· εἶτα ἴδωμεν τίς τῶν	δύο	τούτων ἐστὶν ὁ ἐγκαλούμενος, τίς
[4, 2]	φονεύσας ηὐδοκίμησεν. Ὁ γοῦν Φινεὲς	δύο	φόνους ἐργασάμενος ἐν μιᾷ καιροῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 22/04/2009