>Livre, Chap. |
[4, 3] |
καὶ
τὴν
αἰτίαν
ἀφ´
ἧς
|
αἱ |
βάσανοι
γίνονται·
διὰ
τοῦτο
δὲ |
[4, 5] |
Καὶ
πόθεν
δῆλον,
φησὶν,
ὅτι
|
αἱ |
εἴκοσι
ἡμέραι
καὶ
μία
κατὰ |
[4, 1] |
ἡ
φύσις
τῶν
πραγμάτων,
ἀλλ´
|
αἱ |
τοῦ
Θεοῦ
ψῆφοι
καλὰ
καὶ |
[4, 4] |
ἐπειδὴ
δὲ
καὶ
πρὸς
ἐκείνους
|
ἀποτείνασθαι |
βούλομαι,
δότε
μοι
μακροτέραν
προσενεγκεῖν |
[4, 3] |
δὲ
πρὶν
ἢ
πρὸς
Ἰουδαίους
|
ἀποτείνασθαι, |
τοῖς
ἡμετέροις
ἡδέως
διαλεξόμεθα
μέλεσι, |
[4, 5] |
εἰς
αὐτοὺς
συμβάντων
εἰς
θεογνωσίαν
|
ἐπισπάσασθαι. |
Τί
γὰρ
ἂν
ἴσον
γένοιτο
|
[4, 4] |
τῷ
μικροτέρῳ
παρατήρησις
ὑπὲρ
αὐτῶν
|
ἀπολογήσασθαι
|
δύναται.
Ὥστε
κἂν
μυριάκις
δοκῶσι |
[4, 6] |
γὰρ
κωλύει
τῷ
αὐτῷ
παραδείγματι
|
χρήσασθαι |
πάλιν)
χαρισάμενος
τῇ
ἐπιθυμίᾳ
τοῦ |
[4, 7] |
ὑπομεῖναι,
πάντα
ποιήσωμεν,
ὥστε
αὐτοὺς
|
ἀνακτήσασθαι. |
Καὶ
γὰρ
λακτιζόντων
τῶν
νοσούντων |
[4, 1] |
νηστεύειν
μέλλουσιν
Ἰουδαῖοι,
καὶ
πάλιν
|
ἀσφαλίσασθαι |
τὴν
τοῦ
Χριστοῦ
ποίμνην
ἀναγκαῖον. |
[4, 1] |
οἱ
λύκων
ἁπάντων
χαλεπώτεροι
Ἰουδαῖοι
|
περιίστασθαι |
ἡμῶν
τὰ
πρόβατα
μέλλουσιν,
ἀνάγκη |
[4, 2] |
ὅτι
Θεοῦ
προστάττοντος
οὐ
δεῖ
|
περιεργάζεσθαι |
τὴν
φύσιν
τῶν
γινομένων,
ἀλλὰ
|
[4, 2] |
Ἔμελλεν
ἐλέγχειν
τὸν
βασιλέα,
καὶ
|
καταψηφίζεσθαι |
κατ´
αὐτοῦ,
διὰ
τὴν
σωτηρίαν |
[4, 3] |
παράνομον
ἐκείνην
μεθιστάμενος
πολιτείαν
ἀξιοῖς
|
σώζεσθαι; |
Μὴ
γὰρ
ὀλίγον
ἐστὶ
τὸ |
[4, 2] |
Θεὸς
ἐπιτάξῃ,
πάντα
εἴκειν
καὶ
|
πείθεσθαι. |
Εἶτα
ἐπειδὴ
ἐπάταξεν
αὐτὸν
ὁ |
[4, 2] |
τὴν
φύσιν
τῶν
γινομένων,
ἀλλὰ
|
πείθεσθαι |
μόνον.
Ἵνα
γὰρ
μὴ
τὸν |
[4, 1] |
μὲν
γὰρ
καὶ
κατεσταλμένῳ
ῥᾴδιον
|
ἐπιθέσθαι, |
αὐξομένῳ
δὲ
καὶ
μετὰ
πολλῆς |
[4, 3] |
πλάνην
ἔχουσι
συνειδὸς,
ὡς
μηδὲ
|
ἑλέσθαι |
καταλιπεῖν
ἐκεῖνα,
καὶ
πρὸς
τὴν |
[4, 5] |
Θεὸς
ἐν
τῷ
οὐρανῷ
δυνατὸς
|
ἐξελέσθαι |
ἡμᾶς·
καὶ
ἐὰν
μὴ,
γνωστὸν
|
[4, 1] |
ἐπ´
ἐξουσίας
ἁπάσης
τὰ
πρόβατα
|
νέμεσθαι· |
ἐπειδὰν
δὲ
λύκων
καταδρομὴν
αἴσθωνται |
[4, 7] |
κἂν
τύπτῃ,
κἂν
ἀπειλῇ
ἐχθρὸς
|
γενέσθαι, |
κἂν
ὁτιοῦν
ἕτερον
ἐπανατείνηται,
πάντα |
[4, 1] |
τῶν
πραγμάτων
ἐπιστάντος
εὔκολον
αὐτοῖς
|
γενέσθαι |
τὴν
τῶν
ἔργων
ἐκπλήρωσιν.
Τούτους |
[4, 7] |
ἀνασωθῆναι,
ὑμᾶς
τε
τῆς
ἄγρας
|
περιγενέσθαι, |
αὐτούς
τε
τοὺς
βλασφήμους
ἐκείνους |
[4, 2] |
τοῦ
πράγματος
διήγησιν,
ὥστε
καὶ
|
περιγενέσθαι |
λέγων,
καὶ
ἐν
οἷς
ἐβούλετο |
[4, 5] |
τῷ
Θεῷ,
ὡς
καὶ
αὐτῆς
|
περιγενέσθαι |
τῆς
φύσεως,
καὶ
τὴν
οἰκουμένην |
[4, 6] |
τόπῳ
τῆς
οἰκουμένης
εἴασε
τοῦτο
|
γίνεσθαι, |
ἀλλ´
ἐν
τοῖς
Ἱεροσολύμοις
μόνον. |
[4, 6] |
ὁ
Θεὸς,
εἰ
μὴ
ἐβούλετο
|
γίνεσθαι; |
Καὶ
εἰ
ἐβούλετο
γίνεσθαι,
τίνος
|
[4, 4] |
καὶ
ἐν
Ἱεροσολύμοις
τὸ
πάσχα
|
γίνεσθαι, |
καὶ
ἐν
καιρῷ
καὶ
ἐν |
[4, 6] |
ἐβούλετο
γίνεσθαι;
Καὶ
εἰ
ἐβούλετο
|
γίνεσθαι, |
τίνος
οὖν
ἕνεκεν
τὴν
πόλιν |
[4, 6] |
ἐν
ᾗ
μόνῃ
τὴν
θυσίαν
|
ἀναφέρεσθαι |
ἐχρῆν.
Τί
οὖν;
ἑαυτῷ
μάχεται, |
[4, 3] |
Ἦν
ποτε
καιρὸς,
ὅτε
ταῦτα
|
φυλάττεσθαι |
ἔδει,
ἀλλὰ
νῦν
οὐκ
ἔστι. |
[4, 1] |
πρόβατα
μέλλουσιν,
ἀνάγκη
πυκτεύειν
καὶ
|
μάχεσθαι, |
ὅπως
μηδὲν
ἡμῖν
θηριάλωτον
γένηται. |
[4, 4] |
ἡσυχάζειν.
Καίτοι
εἰ
καὶ
προσεδόκων
|
ἀπολήψεσθαι, |
καὶ
οὕτω
μιμεῖσθαι
ἔδει
τοὺς |
[4, 4] |
ἐλπίδα
τινὰ
ἔχοντες
τὴν
προτέραν
|
ἀπολήψεσθαι |
πολιτείαν
(ποῦ
γὰρ
ἔχουσιν
ἀπὸ |
[4, 4] |
συγγνώμην;
Καίτοι
γε
ἐκεῖνοι
προσδοκῶντες
|
ἀπολήψεσθαι |
τὴν
τοιαύτην
αὐτῶν
πολιτείαν,
ὅμως
|
[4, 5] |
καὶ
ἀναγκάζοντες
αὐτοὺς
οἱ
βάρβαροι
|
κεχρῆσθαι |
τοῖς
ὀργάνοις
αὐτῶν,
λέγοντες·
σατε
|
[4, 7] |
τοσούτων
ἀπολλυμένων,
ῥᾳθυμεῖν,
καὶ
μηδὲν
|
ἡγεῖσθαι |
πάσχειν
δεινὸν,
τῶν
μελῶν
ἡμῶν |
[4, 3] |
καὶ
ἐξετάσεως
κολάζεται,
κἂν
μυρία
|
ἀπολογεῖσθαι
|
ἔχῃ;
ἂν
φανῇ
τις
παρ´ |
[4, 7] |
μὲν
τῶν
σωμάτων
προνοοῦντας
τοσαύτην
|
ποιεῖσθαι |
τὴν
ἐπιμέλειαν,
ψυχῶν
δὲ
τοσούτων |
[4, 5] |
ἑορτὴ
ἦν,
ἐπειδὴ
πάσας
οὕτως
|
ἐπιτελεῖσθαι |
ἔδει.
Ἵνα
δὲ
καὶ
αὐτοῦ |
[4, 4] |
καὶ
προσεδόκων
ἀπολήψεσθαι,
καὶ
οὕτω
|
μιμεῖσθαι
|
ἔδει
τοὺς
ἁγίους
ἐκείνους,
καὶ |
[4, 5] |
ῥᾳθυμίαν
ἐποίουν,
ἀλλὰ
παρὰ
τὸ
|
πεπεῖσθαι |
παρ´
αὐτοῦ
τοῦ
νόμου,
ὅτι |
[4, 3] |
τοῖς
δοκοῦσι
μὲν
μεθ´
ἡμῶν
|
τετάχθαι, |
θεραπεύουσι
δὲ
τὰ
ἐκείνων,
καὶ |
[4, 7] |
κοινὸν
πρὸς
ἐκεῖνον;
ἀλλότριός
ἐστι
|
καὶ |
ἄγνωστος.
Ἕως
ἂν
ᾖ
πιστὸς, |
[4, 7] |
εἰς
τὴν
αὐτὴν
Ἐκκλησίαν
ἀπαντᾷ,
|
καὶ |
ἀδελφῶν
καὶ
συγγενῶν
καὶ
ἐπιτηδείων |
[4, 2] |
τελαμῶνι,
καὶ
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
ἀπέκρυψε,
|
καὶ |
ἄδηλον
ἑαυτὸν
κατέστησε.
Τίνος
οὖν |
[4, 6] |
ὁλοκαυτωμάτων
κριῶν·
καὶ
στέαρ
(ἀρνῶν
|
καὶ |
αἷμα
ταύρων
καὶ
τράγων
οὐ |
[4, 6] |
πυρέττοντα
ὁρῶν
ἄνθρωπον,
δυσάρεστόν
τινα
|
καὶ |
ἀκαρτέρητον,
ἐπιθυμοῦντα
ψυχροποσίας,
καὶ
ἀπειλοῦντα, |
[4, 7] |
τοίνυν,
αὐτὸς
ἂν
καθαρὸς
διαμείνῃς
|
καὶ |
ἀκέραιος,
μὴ
πλεονάσῃς
δέ
σου |
[4, 6] |
κατασκαφῆς
τῆς
κατὰ
τὴν
πόλιν
|
καὶ |
ἄκοντας
αὐτοὺς
ἀπαγάγῃ
τοῦ
πράγματος. |
[4, 4] |
πρὸς
αὐτοὺς
Μωϋσῆς·
Στῆτε
αὐτοῦ,
|
καὶ |
ἀκούσομαι
τί
ἐντελεῖται
Κύριος
περὶ |
[4, 5] |
εἰσῆλθεν
εἰς
τὸ
στόμα
μου,
|
καὶ
|
ἄλειμμα
οὐκ
ἠλειψάμην
ἐν
ταῖς |
[4, 1] |
τῶν
ἡμερῶν
καὶ
δρεπάνην
θήγουσι,
|
καὶ |
ἅλωνα
παρασκευάζουσι
καὶ
βοῦς
καὶ |
[4, 1] |
καὶ
ἅλωνα
παρασκευάζουσι
καὶ
βοῦς
|
καὶ |
ἅμαξαν,
καὶ
ὅσα
ἂν
ἄλλα |
[4, 3] |
οὐκ
ἔστι
νηστεία,
ἀλλὰ
παρανομία
|
καὶ |
ἁμαρτία
καὶ
πλημμέλεια·
ἀλλ´
ὅμως
|
[4, 5] |
ἔλεγον.
Ἐπειδὴ
γὰρ
ἐπέκειντο
βιαζόμενοι
|
καὶ |
ἀναγκάζοντες
αὐτοὺς
οἱ
βάρβαροι
κεχρῆσθαι |
[4, 2] |
ἐργασάμενος
ἐν
μιᾷ
καιροῦ
ῥοπῇ,
|
καὶ |
ἄνδρα
μετὰ
γυναικὸς
ἀνελὼν,
ἱερωσύνῃ |
[4, 5] |
εἰ
μὲν
ῥᾴθυμοί
τινες
ἦσαν
|
καὶ |
ἀνευλαβεῖς
οἱ
ταῦτα
λέγοντες
καὶ |
[4, 2] |
Εἶδες
φιλανθρωπίας
οἵαν
ἔδωκε
δίκην;
|
καὶ
|
ἀντὶ
τῆς
ἀκαίρου
φειδοῦς
οἵαν |
[4, 6] |
ὅτι
αὕτη
ἐστὶν
ἡ
αἰτία,
|
καὶ |
ἀπ´
αὐτοῦ
τοῦ
χρόνου
γένοιτ´ |
[4, 6] |
τινα
καὶ
ἀκαρτέρητον,
ἐπιθυμοῦντα
ψυχροποσίας,
|
καὶ |
ἀπειλοῦντα,
εἰ
μὴ
λάβοι,
βρόχον |
[4, 2] |
καὶ
πατάξει
σε
ὁ
λέων.
|
Καὶ |
ἀπῆλθεν
ἀπ´
αὐτοῦ,
καὶ
εὗρεν |
[4, 4] |
οὐκ
ἐντεῦθεν
δῆλον
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
ἀπὸ
τῶν
προφητῶν.
Ὅταν
γὰρ |
[4, 1] |
τῆς
μάχης
καὶ
θώρακα
ἀποσμήχουσι,
|
καὶ |
ἀσπίδα
περισκοποῦσι,
καὶ
χαλινοὺς
παρασκευάζουσι, |
[4, 3] |
ταύτην
τὴν
ἡμέραν
ποτὲ
ἔφαγον.
|
Καὶ |
αὕτη
οὐκ
ἔστι
νηστεία,
ἀλλὰ
|
[4, 5] |
οὕτως
ἤρεσαν
τῷ
Θεῷ,
ὡς
|
καὶ |
αὐτῆς
περιγενέσθαι
τῆς
φύσεως,
καὶ |
[4, 3] |
Εἰ
ἀλλάξονται
ἔθνη
θεοὺς
αὐτῶν,
|
καὶ |
αὐτοὶ
οὐκ
εἰσὶ
θεοί·
ὑμεῖς |
[4, 3] |
εἰ
ἀλλάξονται
ἔθνη
θεοὺς
αὐτῶν,
|
καὶ |
αὐτοὶ
οὐκ
εἰσὶ
θεοί·
ὑμεῖς |
[4, 6] |
δὲ
οὐ
παρεσκευασμένους
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
αὐτομολήσαντας
ἤδη.
ἐπέτρεψε
τὰς
θυσίας. |
[4, 5] |
οὕτως
ἐπιτελεῖσθαι
ἔδει.
Ἵνα
δὲ
|
καὶ |
αὐτοῦ
τοῦ
πράγματος
τὴν
ἀπόδειξιν
|
[4, 2] |
παρ´
ἐμοί·
ἐφόνευσας.
Καὶ
ἔσπευσε,
|
καὶ |
ἀφεῖλε
τὸν
τελαμῶνα
ἀπὸ
τῶν |
[4, 6] |
θυσίας
ἐπέτρεψε,
μονονουχὶ
λέγων·
Μαίνεσθε
|
καὶ |
βούλεσθε
θύειν·
οὐκοῦν
κἂν
ἐμοὶ |
[4, 1] |
δρεπάνην
θήγουσι,
καὶ
ἅλωνα
παρασκευάζουσι
|
καὶ |
βοῦς
καὶ
ἅμαξαν,
καὶ
ὅσα |
[4, 5] |
ποιοῦντες
πρὸς
φιλονεικίαν
καὶ
ἔριν;
|
Καὶ |
γὰρ
εἰ
μὲν
ῥᾴθυμοί
τινες |
[4, 1] |
γεωργοὶ
καὶ
θερισταὶ
ποιεῖν
εἰώθασι.
|
Καὶ |
γὰρ
ἐκεῖνοι
πρὸ
τοῦ
καιροῦ |
[4, 4] |
τοῦ
Ἠλία
πρὸς
αὐτοὺς
εἰπεῖν.
|
Καὶ
|
γὰρ
ἐκεῖνος
ὁρῶν
τοὺς
Ἰουδαίους |
[4, 4] |
δῆλον;
Ἀπ´
αὐτοῦ
τοῦ
νόμου.
|
Καὶ |
γὰρ
ἐπὶ
τῶν
ἑορτῶν
τῶν |
[4, 3] |
ἔσται,
καὶ
πολὺς
ὁ
θόρυβος.
|
Καὶ |
γὰρ
καὶ
λῃσταὶ
τὰ
πλευρὰ
|
[4, 7] |
πάντα
ποιήσωμεν,
ὥστε
αὐτοὺς
ἀνακτήσασθαι.
|
Καὶ |
γὰρ
λακτιζόντων
τῶν
νοσούντων
καὶ |
[4, 4] |
τόπον
παρατηρεῖν
ἐκέλευσεν
ὁ
νόμος.
|
Καὶ |
γὰρ
περὶ
τοῦ
πάσχα
τούτου |
[4, 1] |
Οὕτω
καὶ
στρατιῶται
καὶ
ναῦται
|
καὶ |
γεωργοὶ
καὶ
θερισταὶ
ποιεῖν
εἰώθασι. |
[4, 3] |
ἀποστείλατε
εἰς
τὰς
νήσους
Χετιεὶμ,
|
καὶ
|
γνῶτε,
εἰ
γέγονε
τοιαῦτα.
Ποῖα |
[4, 3] |
τὰ
πλευρὰ
καταξαίνονται,
καὶ
τυμβωρύχοι
|
καὶ |
γόητες·
ἀλλὰ
καὶ
μάρτυρες
τὸ |
[4, 3] |
ἐστίν·
Ἐκεῖνοι,
φησὶν,
εἴδωλα
προσκυνοῦντες,
|
καὶ |
δαίμονας
θεραπεύοντες,
τοσοῦτον
περὶ
τὴν |
[4, 7] |
οἴκοι
καθήμενον
στενάζειν
ὑπὲρ
ἐκείνων
|
καὶ |
δακρύειν,
ὅτι
τῷ
προστάγματι
τοῦ |
[4, 4] |
μοι
μακροτέραν
προσενεγκεῖν
τὴν
διδασκαλίαν
|
καὶ |
δεῖξαι
πῶς
τὸν
νόμον
ἀτιμάζουσιν |
[4, 7] |
ἀφίεται
τοῦτο
ποιεῖν.
Ἄκουσον
γοῦν,
|
καὶ |
διὰ
τί
τὰς
σάλπιγγας
ἔλαβον· |
[4, 3] |
ἧς
γίνεται,
οὐχ
ἡ
αὐτὴ,
|
καὶ |
διὰ
τοῦτο
πολὺ
τὸ
μέσον |
[4, 3] |
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
ὁπωσοῦν
λόγου
|
καὶ |
διανοίας
μετέχοντες
συνομολογήσαιεν
ἂν
ἡμῖν. |
[4, 1] |
τῆς
ποίμνης
στάντες,
καὶ
μέγα
|
καὶ |
διωλύγιον
ὀλολύξαντες,
τῇ
φωνῇ
πολλάκις |
[4, 1] |
ὁμοίως
πρὸ
πολλῶν
τῶν
ἡμερῶν
|
καὶ |
δρεπάνην
θήγουσι,
καὶ
ἅλωνα
παρασκευάζουσι |
[4, 5] |
τῷ
οὐρανῷ
δυνατὸς
ἐξελέσθαι
ἡμᾶς·
|
καὶ |
ἐὰν
μὴ,
γνωστὸν
ἔστω
σοι, |
[4, 5] |
ἠλειψάμην
ἐν
ταῖς
ἑβδομάσιν
ἐκείναις.
|
Καὶ |
ἐγένετο
ἐν
τῇ
τετάρτῃ
καὶ |
[4, 2] |
ὁ
βασιλεὺς
ἐξενέγκῃ·
ὅπερ
οὖν
|
καὶ |
ἐγένετο.
Ἐπειδὴ
γὰρ
κατεδίκασεν
αὐτὸν, |
[4, 2] |
αὐτοῦ,
ἢ
τάλαντον
ἀργυρίου
τίσῃ.
|
Καὶ |
ἐγένετο
ὡς
ὁ
δοῦλός
σου |
[4, 4] |
Βαὰλ,
πορεύεσθε
ὀπίσω
αὐτοῦ.
Τοῦτο
|
καὶ |
ἐγὼ
νῦν
λέγω
πρὸς
αὐτούς· |
[4, 6] |
Θεὸς,
εἰ
μὴ
ἐβούλετο
γίνεσθαι;
|
Καὶ |
εἰ
ἐβούλετο
γίνεσθαι,
τίνος
οὖν |
[4, 5] |
γε
τὸ
πάσχα
εἰς
μίαν
|
καὶ |
εἰκάδα
τελευτᾷ.
Ἀρξάμενοι
γὰρ
ἀπὸ |
[4, 5] |
Καὶ
ἐγένετο
ἐν
τῇ
τετάρτῃ
|
καὶ |
εἰκάδι
ἡμέρᾳ
τοῦ
πρώτου
μηνὸς, |
[4, 5] |
Ἐξ
ὧν
εἶπεν,
ὅτι
τετάρτῃ
|
καὶ |
εἰκάδι
τοῦ
πρώτου
μηνός.
Καίτοι |
[4, 2] |
ἀνὴρ
εἰσήγαγεν
ἄνδρα
πρός
με,
|
καὶ |
εἶπέ
μοι·
Φύλαξόν
μοι
τοῦτον· |
[4, 2] |
αὐτόν.
Καὶ
εὑρίσκει
ἄνθρωπον
ἄλλον,
|
καὶ |
εἶπε·
Πάταξον
δή
με.
Καὶ |
[4, 2] |
ἠθέλησεν
ὁ
ἄνθρωπος
πατάξαι
αὐτόν.
|
Καὶ |
εἶπε
πρὸς
αὐτόν·
Ἀνθ´
ὧν |
[4, 2] |
καὶ
ἰδοὺ
αὐτὸς
οὐκ
ἦν.
|
Καὶ |
εἶπε
πρὸς
αὐτὸν
ὁ
βασιλεὺς |
[4, 2] |
τῶν
υἱῶν
τῶν
προφητῶν
οὗτος,
|
καὶ |
εἶπε
πρὸς
αὐτόν·
Τάδε
λέγει |
[4, 4] |
αὐτοῦ
ἐν
μέσῳ
υἱῶν
Ἰσραήλ;
|
Καὶ |
εἶπε
πρὸς
αὐτοὺς
Μωϋσῆς·
Στῆτε |
[4, 2] |
βασιλεὺς
παρεπορεύετο,
ἐβόησε
(πρὸς
αὐτὸν
|
καὶ |
εἶπεν·
Ὁ
δοῦλός
σου
ἐξῆλθεν |
[4, 7] |
τῶν
αὐτῶν
σοι
μετέχων
μυστηρίων,
|
καὶ |
εἰς
τὴν
αὐτὴν
Ἐκκλησίαν
ἀπαντᾷ, |
[4, 5] |
τὸ
πάσχα
ἐπετέλουν,
μάλιστα
μὲν
|
καὶ |
ἐκ
τούτων
δῆλον.
Ὅπου
γὰρ |
[4, 4] |
τί
ἐντελεῖται
Κύριος
περὶ
ὑμῶν.
|
Καὶ |
ἐλάλησε
Κύριος
πρὸς
Μωϋσῆν,
λέγων· |
[4, 4] |
καὶ
ἐν
τῷ
πρώτῳ
μηνὶ,
|
καὶ |
ἐν
Ἱεροσολύμοις
τὸ
πάσχα
γίνεσθαι, |
[4, 4] |
ἐν
Ἱεροσολύμοις
τὸ
πάσχα
γίνεσθαι,
|
καὶ |
ἐν
καιρῷ
καὶ
ἐν
τόπῳ |
[4, 2] |
διήγησιν,
ὥστε
καὶ
περιγενέσθαι
λέγων,
|
καὶ |
ἐν
οἷς
ἐβούλετο
ἐκεῖνον
συνομολογοῦντα |
[4, 4] |
τεσσαρεσκαιδεκάτῃ
τοῦ
πρώτου
μηνὸς,
οὕτω
|
καὶ |
ἐν
τοῖς
Ἱεροσολύμοις
αὐτὸ
κελεύει |
[4, 4] |
πάσχα
γίνεσθαι,
καὶ
ἐν
καιρῷ
|
καὶ |
ἐν
τόπῳ
διωρισμένῳ.
Ὑποθώμεθα
τοίνυν |
[4, 4] |
δὲ
λέγω,
τοιοῦτόν
ἐστιν·
Ἐπέταξε
|
καὶ
|
ἐν
τῷ
πρώτῳ
μηνὶ,
καὶ |
[4, 4] |
εὐδοκιμῶν,
ὁ
παραβὰς
τὸν
καιρὸν,
|
καὶ |
ἐν
τῷ
τόπῳ
ποιήσας,
ἢ |
[4, 3] |
διὰ
κακίαν
κολάζονται·
οὕτω
δὴ
|
καὶ |
ἐνταῦθα
τοῖς
γινομένοις
ἐπιψηφίζου·
κἂν |
[4, 3] |
φρονῶν,
οὐκ
εὐθέως
χωρὶς
λόγου
|
καὶ |
ἐξετάσεως
κολάζεται,
κἂν
μυρία
ἀπολογεῖσθαι
|
[4, 6] |
ψυχροποσία
ἡ
τῶν
θυσιῶν
ἐπιτροπὴ
|
καὶ |
ἐξουσία.
Ὥσπερ
οὖν
ὁ
ἰατρὸς |
[4, 2] |
καὶ
εὗρεν
αὐτὸν
ὁ
λέων,
|
καὶ |
ἐπάταξεν
αὐτόν.
Καὶ
εὑρίσκει
ἄνθρωπον |
[4, 2] |
καὶ
εἶπε·
Πάταξον
δή
με.
|
Καὶ |
ἐπάταξεν
αὐτὸν
ὁ
ἄνθρωπος,
καὶ |
[4, 2] |
τελαμῶνα
ἀπὸ
τῶν
ὀφθαλμῶν
αὐτοῦ,
|
καὶ |
ἐπέγνω
αὐτὸν
ὁ
βασιλεὺς
Ἰσραὴλ, |
[4, 7] |
ἀπαντᾷ,
καὶ
ἀδελφῶν
καὶ
συγγενῶν
|
καὶ |
ἐπιτηδείων
καὶ
πάντων
ἐστὶν
οἰκειότερος. |
[4, 5] |
τὰ
ἐναντία
ποιοῦντες
πρὸς
φιλονεικίαν
|
καὶ |
ἔριν;
Καὶ
γὰρ
εἰ
μὲν |
[4, 2] |
σὺ
δικαστὴς
παρ´
ἐμοί·
ἐφόνευσας.
|
Καὶ |
ἔσπευσε,
καὶ
ἀφεῖλε
τὸν
τελαμῶνα |
[4, 2] |
εἶπέ
μοι·
Φύλαξόν
μοι
τοῦτον·
|
καὶ |
ἔσται
ἐὰν
ἐκπηδῶν
ἐκπηδήσῃ,
ἔσται
|
[4, 4] |
ὁ
Χριστιανισμός
ἐστιν
ἀληθὴς,
ὡσπεροῦν
|
καὶ |
ἔστι,
μένετε,
καὶ
πορεύεσθε
ὀπίσω |
[4, 5] |
τῶν
Ἱεροσολύμων
φυλάττειν
οὐ
χρή.
|
Καὶ |
ἕτερον
δὲ
ἀπὸ
τούτου
συνωμολόγηται |
[4, 5] |
μὴ
φυλάττειν·
εἰ
δὲ
φιλόθεοι
|
καὶ |
εὐλαβεῖς,
καὶ
τὰς
ψυχὰς
τὰς |
[4, 5] |
τόπος
τοῦ
καρπῶσαι
ἐνώπιόν
σου,
|
καὶ |
εὑρεῖν
ἔλεος.
Καίτοι
γε
πολὺς
|
[4, 2] |
λέων.
Καὶ
ἀπῆλθεν
ἀπ´
αὐτοῦ,
|
καὶ |
εὗρεν
αὐτὸν
ὁ
λέων,
καὶ |
[4, 2] |
ὁ
λέων,
καὶ
ἐπάταξεν
αὐτόν.
|
Καὶ |
εὑρίσκει
ἄνθρωπον
ἄλλον,
καὶ
εἶπε· |
[4, 3] |
τὰ
αὐτὰ,
ἡ
γνώμη
δὲ
|
καὶ |
ἡ
αἰτία,
μεθ´
ἧς
γίνεται, |
[4, 3] |
τὸ
τῆς
κατηγορίας
εἶδος;
οὐχὶ
|
καὶ |
ἡ
Γραφὴ
τούτῳ
κέχρηται
πρὸς |
[4, 2] |
ὀλέθριον
ἐκ
τῆς
χειρός
σου,
|
καὶ |
ἡ
ψυχή
σου
ἀντὶ
τῆς |
[4, 1] |
τὸ
θηρίον
ἀπήλασαν.
Οὕτω
δὴ
|
καὶ |
ἡμεῖς
ἐν
μὲν
ταῖς
ἔμπροσθεν |
[4, 1] |
τῶν
ἔργων
ἐκπλήρωσιν.
Τούτους
δὴ
|
καὶ |
ἡμεῖς
μιμούμενοι,
πρὸ
πολλῶν
τῶν
|
[4, 1] |
ἅπασαν
τοῦ
πλοίου
κατασκευὴν
εὐτρεπίζουσιν.
|
Καὶ |
θερισταὶ
δὲ
ὁμοίως
πρὸ
πολλῶν |
[4, 1] |
στρατιῶται
καὶ
ναῦται
καὶ
γεωργοὶ
|
καὶ |
θερισταὶ
ποιεῖν
εἰώθασι.
Καὶ
γὰρ |
[4, 1] |
πρὸ
τοῦ
καιροῦ
τῆς
μάχης
|
καὶ |
θώρακα
ἀποσμήχουσι,
καὶ
ἀσπίδα
περισκοποῦσι, |
[4, 7] |
τὰ
τοιαῦτα
ἀσχημονοῦντος
τὴν
ὑγίειαν.
|
Καὶ |
ἰατροῦ
πολλάκις
ἐσθῆτα
διέῤῥηξεν
ὁ
|
[4, 3] |
αὐτοὺς
ἐκείνους·
Ἀπέλθετε
εἰς
Κηδὰρ,
|
καὶ
|
ἴδετε·
ἀποστείλατε
εἰς
τὰς
νήσους |
[4, 3] |
φρονοῦντας.
Πορεύεσθε
εἰς
τὰς
συναγωγὰς,
|
καὶ |
ἴδετε
εἰ
ἠλλάξαντο
Ἰουδαῖοι
τὴν |
[4, 2] |
ἐπὶ
τὴν
στρατείαν
τοῦ
πολέμου,
|
καὶ |
ἰδοὺ
ἀνὴρ
εἰσήγαγεν
ἄνδρα
πρός |
[4, 2] |
σου
περιεβλέπετο
ὧδε
καὶ
ὧδε·
|
καὶ |
ἰδοὺ
αὐτὸς
οὐκ
ἦν.
Καὶ |
[4, 2] |
εἶναι
τὰ
αὐτὰ
ποιοῦσι.
~βʹ
|
Καὶ |
ἵνα
μάθῃς
ὅτι
τοῦτό
ἐστιν |
[4, 3] |
ὀλίγον
ἐστὶ
τὸ
μέσον
ἡμῶν
|
καὶ |
Ἰουδαίων;
μὴ
γὰρ
ὑπὲρ
τῶν |
[4, 6] |
Οὕτω
γοῦν
καὶ
κύνας
καλεῖ,
|
καὶ |
ἵππους
θηλυμανεῖς,
οὐκ
ἐπειδὴ
πρὸς |
[4, 1] |
ἀσπίδα
περισκοποῦσι,
καὶ
χαλινοὺς
παρασκευάζουσι,
|
καὶ |
ἵππους
τρέφουσι
μετὰ
πολλῆς
τῆς |
[4, 1] |
τοίχους
ἀνανεοῦσι,
καὶ
κώπας
ἀποξέουσι,
|
καὶ |
ἱστία
ῥάπτουσι,
καὶ
τὴν
ἄλλην |
[4, 6] |
Τῇ
ἀσθενείᾳ
τῇ
ὑμετέρᾳ
συγκαταβαίνων.
|
Καὶ |
καθάπερ
ἰατρὸς,
πυρέττοντα
ὁρῶν
ἄνθρωπον, |
[4, 6] |
τῆς
σοφωτάτης
μεθόδου
πάλιν
ἀπήγαγεν.
|
Καὶ |
καθάπερ
ὁ
ἰατρὸς
ἐκεῖνος
(οὐδὲν |
[4, 2] |
τὴν
χεῖρα
τῷ
αἵματι,
ἀλλὰ
|
καὶ |
καθαρωτέραν
εἰργάσατο.
Ὅταν
οὖν
ἴδῃς |
[4, 3] |
ζητεῖν
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τόπον
|
καὶ |
καιρόν.
Μᾶλλον
δὲ
πρὶν
ἢ |
[4, 3] |
ἡμῖν.
Οὐ
γὰρ
χρεία
σοφισμάτων
|
καὶ |
κατασκευῆς
καὶ
μακρῶν
περιόδων
ὥστε |
[4, 6] |
καὶ
τοῖς
σφόδρα
ἀνοήτοις
δήλη
|
καὶ |
καταφανὴς
γένοιτο
ἂν
ἡ
αἰτία |
[4, 2] |
ἐποίησεν;
Ἔμελλεν
ἐλέγχειν
τὸν
βασιλέα,
|
καὶ |
καταψηφίζεσθαι
κατ´
αὐτοῦ,
διὰ
τὴν |
[4, 2] |
ὁ
ἄνθρωπος,
καὶ
συνέτριψεν
αὐτὸν,
|
καὶ |
κατεδήσατο
τὸ
πρόσωπον
ἑαυτοῦ.
Τί |
[4, 1] |
παρασκευάζονται
τρόπῳ.
Ἡσυχάζοντι
μὲν
γὰρ
|
καὶ |
κατεσταλμένῳ
ῥᾴδιον
ἐπιθέσθαι,
αὐξομένῳ
δὲ |
[4, 4] |
καταλιπὼν
δὲ
τὸν
τόπον,
ἐγκλημάτων
|
καὶ |
κατηγορίας
ὥσπερ
ἀσεβήσας,
εὔδηλον,
ὅτι |
[4, 5] |
ἐπιθυμιῶν
οὐκ
ἔφαγον,
καὶ
οἶνος
|
καὶ |
κρέας
οὐκ
εἰσῆλθεν
εἰς
τὸ |
[4, 6] |
ἐκείνους
ἐπεσπάσαντο
συγγένειαν.
Οὕτω
γοῦν
|
καὶ |
κύνας
καλεῖ,
καὶ
ἵππους
θηλυμανεῖς, |
[4, 3] |
ποιοῦντας,
τῶν
μεθυόντων
καὶ
παραινούντων
|
καὶ |
κωμαζόντων
μᾶλλον
ἀποστρέφου
καὶ
μίσει. |
[4, 1] |
τρόπιν
ἐπισκευάζουσι,
καὶ
τοίχους
ἀνανεοῦσι,
|
καὶ |
κώπας
ἀποξέουσι,
καὶ
ἱστία
ῥάπτουσι, |
[4, 6] |
τὴν
φιάλην
αὐτὴν,
ἵνα
ἀνυπόπτως
|
καὶ |
λαθραίως
αὐτὸν
ἀπαγάγῃ
τῆς
ἐπιθυμίας |
[4, 3] |
πολὺς
ὁ
θόρυβος.
Καὶ
γὰρ
|
καὶ |
λῃσταὶ
τὰ
πλευρὰ
καταξαίνονται,
καὶ |
[4, 1] |
καὶ
τὴν
σύριγγα
ἀφέντες,
ῥοπάλοις
|
καὶ |
λίθοις
ἑαυτοὺς
καθοπλίζουσι,
καὶ
πρὸ |
[4, 7] |
λακτιζόντων
τῶν
νοσούντων
καὶ
ὑβριζόντων
|
καὶ |
λοιδορούντων
ἀνεχόμεθα,
οὐ
δακνόμεθα
ταῖς |
[4, 3] |
γὰρ
χρεία
σοφισμάτων
καὶ
κατασκευῆς
|
καὶ
|
μακρῶν
περιόδων
ὥστε
ἀποδεῖξαι
τοῦτο, |
[4, 3] |
καὶ
τυμβωρύχοι
καὶ
γόητες·
ἀλλὰ
|
καὶ
|
μάρτυρες
τὸ
αὐτὸ
πάσχουσι,
καὶ |
[4, 1] |
τὰ
πρόβατα
μέλλουσιν,
ἀνάγκη
πυκτεύειν
|
καὶ |
μάχεσθαι,
ὅπως
μηδὲν
ἡμῖν
θηριάλωτον |
[4, 1] |
καὶ
πρὸ
τῆς
ποίμνης
στάντες,
|
καὶ |
μέγα
καὶ
διωλύγιον
ὀλολύξαντες,
τῇ |
[4, 7] |
ὁ
Θεὸς
ἔσται
σου
φίλος,
|
καὶ |
μεγάλοις
σε
κατὰ
τὴν
ἡμέραν |
[4, 5] |
μίαν
πληρώσας,
τὴν
τεσσαρεσκαιδεκάτην
παρῆλθεν,
|
καὶ |
μετ´
ἐκείνην
ἑπτὰ
καὶ
τρεῖς |
[4, 2] |
αἰδέσθητι
τοῦ
κελεύοντος
τὸ
ἀξίωμα,
|
καὶ |
μετὰ
πάσης
ὑπάκουε
τῆς
προθυμίας. |
[4, 2] |
ἔσωσε,
καὶ
προσεδρίας
ἀπολαῦσαι
ἐποίησε,
|
καὶ |
μετὰ
πολλῆς
ἀπέπεμψε
τῆς
τιμῆς. |
[4, 1] |
κατεσταλμένῳ
ῥᾴδιον
ἐπιθέσθαι,
αὐξομένῳ
δὲ
|
καὶ |
μετὰ
πολλῆς
φερομένῳ
τῆς
τῶν |
[4, 4] |
παρ´
ἐκείνου
τὰ
ἀγαθὰ
αἰτεῖς·
|
καὶ |
μετὰ
τῶν
ἐχθρῶν
ἑορτάζεις
τῶν |
[4, 7] |
καὶ
τοῖς
κυρίοις
οὖσι
κωλῦσαι,
|
καὶ |
μὴ
βουλομένοις.
Μή
μοι
λέγε· |
[4, 1] |
ἄριστον·
τὸ
δὲ
παρὰ
γνώμην
|
καὶ |
μὴ
δοκοῦν
ἐκείνῳ,
κἂν
ἄριστον
|
[4, 1] |
ὅπως
μηδὲν
ἡμῖν
θηριάλωτον
γένηται.
|
Καὶ |
μὴ
θαυμάσητε,
εἰ
μετὰ
δέκα |
[4, 7] |
ψυχῶν
δὲ
τοσούτων
ἀπολλυμένων,
ῥᾳθυμεῖν,
|
καὶ |
μηδὲν
ἡγεῖσθαι
πάσχειν
δεινὸν,
τῶν |
[4, 5] |
φησὶν,
ὅτι
αἱ
εἴκοσι
ἡμέραι
|
καὶ |
μία
κατὰ
τὰς
ἡμέρας
τῶν |
[4, 5] |
θέμις·
οὗτος
δὲ
ἡμέρας
εἴκοσι
|
καὶ |
μίαν
οὐδενὸς
ὅλως
μετέλαβεν.
Καὶ |
[4, 5] |
τοῦ
πρώτου
μηνὸς,
εἶτα
εἴκοσι
|
καὶ |
μίαν
πληρώσας,
τὴν
τεσσαρεσκαιδεκάτην
παρῆλθεν, |
[4, 5] |
Πῶς
οὖν
οὐκ
ἐναγεῖς
οὗτοι
|
καὶ |
μιαροὶ,
τῶν
ἁγίων
ἐκείνων
οὐδὲν |
[4, 3] |
παραινούντων
καὶ
κωμαζόντων
μᾶλλον
ἀποστρέφου
|
καὶ |
μίσει.
Ἐπὶ
δὲ
τῆς
νηστείας |
[4, 6] |
μὴ
πανταχοῦ
τῆς
οἰκουμένης
διασπεῖραι
|
καὶ |
μόνην
ἐκείνην
τὴν
πόλιν
ποιῆσαι |
[4, 7] |
ἦν,
ὕστερον
παρανομία
τίς
ἐστι,
|
καὶ |
μυρίων
τιμωριῶν
ὑπόθεσις.
Ἐσάλπιζον
οἱ |
[4, 1] |
ἐπινοοῦντες
ἀσφάλειαν.
Οὕτω
καὶ
στρατιῶται
|
καὶ |
ναῦται
καὶ
γεωργοὶ
καὶ
θερισταὶ |
[4, 1] |
τὰ
ἄλλα
πάντα
εὖ
διατίθενται.
|
Καὶ |
ναῦται,
πρὶν
ἢ
τὸ
σκάφος |
[4, 4] |
μιμεῖσθαι
ἔδει
τοὺς
ἁγίους
ἐκείνους,
|
καὶ |
νηστεύειν,
μηδὲ
ἄλλο
τοιοῦτον
ποιεῖν. |
[4, 5] |
ὅτι
θυσιῶν
παρατηρήσεις
καὶ
σαββάτων
|
καὶ
|
νουμηνιῶν,
καὶ
πάντων
τῶν
τοιούτων, |
[4, 4] |
ὁ
Θεὸς
ἐπιτάξῃ·
καθάπερ
οὖν
|
καὶ |
νῦν
ποιοῦσι.
Πόθεν
τοῦτο
δῆλον; |
[4, 2] |
καὶ
ταῖς
αἰτίαις;
Ἰδοὺ
γοῦν
|
καὶ |
ὁ
βασιλεὺς
αὐτῷ
φησιν·
Δικαστὴς |
[4, 6] |
τῆς
τοῦ
σκεύους
συντριβῆς,
οὕτω
|
καὶ |
ὁ
Θεὸς
διὰ
τῆς
κατασκαφῆς |
[4, 6] |
ἀπαγάγῃ
τῆς
ἐπιθυμίας
ἐκείνης·
οὕτω
|
καὶ |
ὁ
Θεὸς
ἐποίησε,
θύειν
ἐπιτρέψας, |
[4, 6] |
τελευτῆς
αὐτὸν
ἀπαγαγεῖν·
οὕτω
δὴ
|
καὶ |
ὁ
Θεὸς
ἐποίησεν.
Ἐπειδὴ
γὰρ |
[4, 6] |
τῆς
οἰκοδομῆς
διέλυσε
σύνδεσμον·
οὕτω
|
καὶ |
ὁ
Θεὸς,
καθάπερ
τινὰ
σύνδεσμον |
[4, 6] |
ἄῤῥωστον
τὸ
σκεῦος
ἀφανίσας·
οὕτω
|
καὶ |
ὁ
Θεὸς
τῶν
θυσιῶν
ἀπήγαγε, |
[4, 2] |
σου
ἀντὶ
τῆς
ψυχῆς
αὐτοῦ,
|
καὶ |
ὁ
λαός
σου
ἀντὶ
τοῦ |
[4, 2] |
σου
ἀντὶ
τῆς
ψυχῆς
αὐτοῦ,
|
καὶ |
ὁ
λαός
σου
ἀντὶ
τοῦ |
[4, 4] |
τινὰς
εἶναι
ποιοῦντας
τὸ
πάσχα,
|
καὶ |
ὁ
μὲν
παραβαινέτω
τὸν
τόπον, |
[4, 2] |
πολέμιον
ἀφῆκας.
Διὰ
γὰρ
τοῦτο
|
καὶ |
ὁ
προφήτης
τὸν
τελαμῶνα
περιεβάλετο, |
[4, 7] |
διὰ
νωθρίαν,
ὁμοίως
κολάζονται.
Ἐπεὶ
|
καὶ |
ὁ
τὸ
τάλαντον
ἐκεῖνο
κατορύξας, |
[4, 2] |
Ὁ
τυπτήσας
τὸν
προφήτην
ἐσώθη,
|
καὶ |
ὁ
φεισάμενος
ἐκολάζετο,
ἵνα
μάθῃς |
[4, 2] |
οὐχ
ὁ
Θεὸς
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
οἱ
ἄνθρωποι
ταύτην
ἔχουσι
τὴν |
[4, 7] |
οὐχ
οἱ
ἀσεβοῦντες
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
οἱ
δυνάμενοι
μὲν
ἀπαγαγεῖν
τῆς |
[4, 7] |
οὐχ
οἱ
κλέπτοντες
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
οἱ
κύριοι
μὲν
ὄντες
κωλῦσαι, |
[4, 3] |
σοφοὶ
καὶ
συνετοὶ
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
οἱ
ὁπωσοῦν
λόγου
καὶ
διανοίας |
[4, 5] |
ἑβδομάδας
ἄρτον
ἐπιθυμιῶν
οὐκ
ἔφαγον,
|
καὶ |
οἶνος
καὶ
κρέας
οὐκ
εἰσῆλθεν |
[4, 1] |
παρασκευάζουσι
καὶ
βοῦς
καὶ
ἅμαξαν,
|
καὶ |
ὅσα
ἂν
ἄλλα
πρὸς
τὸν |
[4, 6] |
αὐτομολήσαντας
ἤδη.
ἐπέτρεψε
τὰς
θυσίας.
|
Καὶ |
ὅτι
αὕτη
ἐστὶν
ἡ
αἰτία, |
[4, 5] |
αὑτῶν
ἔθηκαν
ὑπὲρ
τοῦ
Θεοῦ.
|
Καὶ |
οὐ
διὰ
τοῦτο
μόνον
θαυμαστοὶ, |
[4, 3] |
εὐσέβειαν,
πρὸς
τὰ
ἀλλότρια
ηὐτομολήσατε·
|
καὶ |
οὐδὲ
ὅσην
ἔχουσιν
ἐκεῖνοι
περὶ |
[4, 7] |
ἦν
τοὺς
ἐκεῖ
τρέχοντας
εἰδέναι,
|
καὶ |
οὐκ
ἂν
ἐδεήθην
ὑμῶν,
ἀλλὰ |
[4, 7] |
ἀλλὰ
πῶς;
Τίς,
φησὶν,
ἀσθενεῖ,
|
καὶ |
οὐκ
ἀσθενῶ;
τίς
σκανδαλίζεται,
καὶ |
[4, 7] |
καὶ
οὐκ
ἀσθενῶ;
τίς
σκανδαλίζεται,
|
καὶ |
οὐκ
ἐγὼ
πυροῦμαι;
Τοῦτο
καὶ |
[4, 2] |
λόγῳ
Κυρίου
πάταξον
δή
με.
|
Καὶ |
οὐκ
ἠθέλησεν
ὁ
ἄνθρωπος
πατάξαι |
[4, 5] |
περιουσίας
ἀπῄτει
ἡ
τότε
πολιτεία·
|
καὶ |
οὔτε
τηρούμενα
πρὸς
(ἀρετήν
τι |
[4, 4] |
κατηγορίας
ὥσπερ
ἀσεβήσας,
εὔδηλον,
ὅτι
|
καὶ |
οὗτοι
παρανομοῦσιν,
ἐν
τῷ
τόπῳ |
[4, 2] |
ἀκαίρου
φειδοῦς
οἵαν
ὑπέμεινε
τιμωρίαν;
|
Καὶ |
οὗτος
μὲν
σώσας
κολάζεται,
ἕτερος |
[4, 4] |
Καίτοι
εἰ
καὶ
προσεδόκων
ἀπολήψεσθαι,
|
καὶ |
οὕτω
μιμεῖσθαι
ἔδει
τοὺς
ἁγίους |
[4, 7] |
ὑμῖν,
ὅτι
τοῖς
παρανομοῦσι
συνέρχεσθε,
|
καὶ |
οὐχὶ
τοῖς
συντρέχουσι
μόνον,
ἀλλὰ |
[4, 1] |
ἀλλὰ
πρὸ
τῆς
ὥρας
ἐκείνης,
|
καὶ |
ὄχθας
περιφράττουσι,
καὶ
χώματα
ἐγείρουσι, |
[4, 1] |
ἀνθρώπων
ἀθλιώτεροι
νηστεύειν
μέλλουσιν
Ἰουδαῖοι,
|
καὶ |
πάλιν
ἀσφαλίσασθαι
τὴν
τοῦ
Χριστοῦ |
[4, 5] |
ᾠδὴν
Κυρίου
ἐπὶ
γῆς
ἀλλοτρίας;
|
Καὶ |
πάλιν
οἱ
παῖδες
οἱ
τρεῖς |
[4, 4] |
ἑπτὰ
ἑβδομάδας
κελεύσας
αὐτὴν
ἐπιτελεῖν,
|
καὶ |
πάλιν
προσθεὶς,
ὅτι
Ἐν
τῷ |
[4, 1] |
πρὸς
τὸν
ἄμητον
αὐτοῖς
συντελῇ.
|
Καὶ |
πάντας
ἀνθρώπους
ἴδοι
τις
ἂν |
[4, 1] |
χώματα
ἐγείρουσι,
καὶ
τάφρους
ἐλαύνουσι,
|
καὶ |
παντὶ
πρὸς
αὐτὸν
παρασκευάζονται
τρόπῳ. |
[4, 1] |
τέταρτος.
~(αʹ
Πάλιν
οἱ
δείλαιοι
|
καὶ |
πάντων
ἀνθρώπων
ἀθλιώτεροι
νηστεύειν
μέλλουσιν |
[4, 7] |
ἀδελφῶν
καὶ
συγγενῶν
καὶ
ἐπιτηδείων
|
καὶ |
πάντων
ἐστὶν
οἰκειότερος.
Ὥσπερ
οὖν |
[4, 5] |
παρατηρήσεις
καὶ
σαββάτων
καὶ
νουμηνιῶν,
|
καὶ |
πάντων
τῶν
τοιούτων,
ἐκ
περιουσίας
|
[4, 4] |
μηνὶ,
ἵνα
φθάσῃ
εἰς
Ἱεροσόλυμα,
|
καὶ |
παραβαινέτω
τὸν
καιρὸν,
ἵνα
μὴ |
[4, 6] |
κατέσκαψε;
Καὶ
τὸ
δὴ
θαυμαστὸν
|
καὶ |
παράδοξον,
ἡ
μὲν
οἰκουμένη
πᾶσα |
[4, 3] |
Θεοῦ
τοῦτο
ποιοῦντας,
τῶν
μεθυόντων
|
καὶ |
παραινούντων
καὶ
κωμαζόντων
μᾶλλον
ἀποστρέφου |
[4, 1] |
ψυχὰς,
παρακαλοῦντες
(ὑμᾶς,
τὴν
ἐναγῆ
|
καὶ |
παράνομον
ταύτην
φεύγειν
νηστείαν.
Μὴ |
[4, 1] |
εἶναι
νομίζηται,
πάντων
ἐστὶ
φαυλότατον
|
καὶ |
παρανομώτατον.
Κἂν
φονεύσῃ
τις
κατὰ |
[4, 5] |
καὶ
πρώτην
ἀπαντῶσιν.
Ἀλλ´
ὅμως
|
καὶ |
παρελθόντος
τοῦ
πάσχα
ἔμεινεν
αὐτὸς |
[4, 2] |
ἰδοὺ
σὺ
ἀποτρέχεις
ἀπ´
ἐμοῦ,
|
καὶ |
πατάξει
σε
ὁ
λέων.
Καὶ |
[4, 7] |
ἑνὶ
στόματι
δοξάζωμεν
τὸν
Θεὸν
|
καὶ |
Πατέρα
τοῦ
Κυρίου
ἡμῶν
Ἰησοῦ |
[4, 2] |
ὁ
Θεὸς
ἐπιτάξῃ,
πάντα
εἴκειν
|
καὶ |
πείθεσθαι.
Εἶτα
ἐπειδὴ
ἐπάταξεν
αὐτὸν |
[4, 2] |
τὴν
τοῦ
πράγματος
διήγησιν,
ὥστε
|
καὶ |
περιγενέσθαι
λέγων,
καὶ
ἐν
οἷς |
[4, 1] |
μελλούσης,
ἡμεῖς
ἐντεῦθεν
ἤδη
καθοπλιζόμεθα,
|
καὶ |
περιφράττομεν
τὰς
ὑμετέρας
ψυχὰς,
ἐπεὶ |
[4, 3] |
ἅπαντα
ὑπὲρ
αὐτῶν
ἀνῃρημένοις,
οὓς
|
καὶ |
πλείονος
κατὰ
τοῦτο
κατακρίσεως
τῶν
|
[4, 1] |
μὴ
θαυμάσητε,
εἰ
μετὰ
δέκα
|
καὶ |
πλείους
ἡμέρας,
τῆς
νηστείας
ἐκείνης |
[4, 3] |
νηστεία,
ἀλλὰ
παρανομία
καὶ
ἁμαρτία
|
καὶ |
πλημμέλεια·
ἀλλ´
ὅμως
οὐκ
ἤλλαξαν. |
[4, 5] |
καὶ
μίαν
οὐδενὸς
ὅλως
μετέλαβεν.
|
Καὶ |
πόθεν
δῆλον,
φησὶν,
ὅτι
αἱ |
[4, 4] |
τῶν
ἐχθρῶν
ἑορτάζεις
τῶν
ἐκείνου;
|
καὶ |
ποίᾳ
γνώμῃ
εἰς
τὴν
ἐκκλησίαν |
[4, 7] |
σὺ
δὲ
οὐδὲ
λόγον
προΐεσαι;
|
καὶ |
ποίαν
ἕξεις
συγγνώμην;
ποίας
ἀπολογίας |
[4, 4] |
τόπον,
παραβαινέτω
δὲ
τὸν
καιρόν·
|
καὶ |
ποιείτω
ὁ
μὲν
τὸν
καιρὸν |
[4, 6] |
ἀπήγαγε,
τὴν
πόλιν
αὐτὴν
καθελὼν,
|
καὶ |
ποιήσας
αὐτὴν
ἄβατον
πᾶσιν.
Εἰ |
[4, 1] |
τοῦ
Χριστοῦ
ποίμνην
ἀναγκαῖον.
Ἐπεὶ
|
καὶ |
ποιμένες,
ἕως
μὲν
ἂν
μηδὲν |
[4, 5] |
καὶ
ἀνευλαβεῖς
οἱ
ταῦτα
λέγοντες
|
καὶ |
ποιοῦντες,
ἴσως
ἄν
τις
ῥᾳθυμίας |
[4, 7] |
ἐκείνοις
ἐγκαλοῦμεν
ὅτι
παρανομοῦσιν,
οὕτω
|
καὶ |
πολλῷ
μᾶλλον
ὑμῖν,
ὅτι
τοῖς |
[4, 7] |
ἀδελφοῖς
τοῖς
ἡμετέροις,
μᾶλλον
δὲ
|
καὶ |
πολλῷ
πλέον.
Ἀνάγκη
δὲ
λοιπὸν |
[4, 7] |
μέλει;
τί
δὲ
ἐγὼ
περιεργάζομαι
|
καὶ |
πολυπραγμονῶ;
Ὁ
Δεσπότης
ἡμῶν
δι´ |
[4, 3] |
μόνον,
πολλὴ
ἡ
σύγχυσις
ἔσται,
|
καὶ |
πολὺς
ὁ
θόρυβος.
Καὶ
γὰρ |
[4, 4] |
Θεὸς
ἡμῶν
μεθ´
ὑμῶν,
δεῦτε
|
καὶ |
πορεύεσθε
ὀπίσω
αὐτοῦ·
εἰ
δὲ |
[4, 4] |
ἀληθὴς,
ὡσπεροῦν
καὶ
ἔστι,
μένετε,
|
καὶ |
πορεύεσθε
ὀπίσω
αὐτοῦ.
Τῶν
μυστηρίων |
[4, 4] |
ἐκεῖνος
ὁρῶν
τοὺς
Ἰουδαίους
ἀσεβοῦντας,
|
καὶ |
ποτὲ
μὲν
τῷ
Θεῷ
προσέχοντας, |
[4, 7] |
γνώμην
τοῦ
Θεοῦ
γινόμενον,
εἰ
|
καὶ |
ποτὲ
συγκεχωρημένον
ἦν,
ὕστερον
παρανομία |
[4, 1] |
ῥοπάλοις
καὶ
λίθοις
ἑαυτοὺς
καθοπλίζουσι,
|
καὶ |
πρὸ
τῆς
ποίμνης
στάντες,
καὶ |
[4, 4] |
ὁ
λόγος
ἡμῖν·
ἐπειδὴ
δὲ
|
καὶ |
πρὸς
ἐκείνους
ἀποτείνασθαι
βούλομαι,
δότε |
[4, 5] |
οὐκ
ἦν,
ἔμενον
μὴ
θύοντες.
|
Καὶ |
πρὸς
ἑτέρους
δὲ
πάλιν
ὁ |
[4, 3] |
ὑμῶν,
ἐξ
ἧς
οὐκ
ὠφεληθήσεσθε,
|
καὶ |
πρὸς
τὰ
ἐκείνων
ηὐτομολήσατε.
Πότε |
[4, 3] |
ὡς
μηδὲ
ἑλέσθαι
καταλιπεῖν
ἐκεῖνα,
|
καὶ |
πρὸς
τὴν
ἀλήθειαν
αὐτομολῆσαι·
ὑμεῖς |
[4, 3] |
ὑμετέραν.
Δότε
δὴ
κἀμοὶ
τοῦτο
|
καὶ |
πρὸς
τοὺς
ἡμετέρους
εἰπεῖν,
εἴ |
[4, 4] |
οὕτως
ἀνέχονται
ἡσυχάζειν.
Καίτοι
εἰ
|
καὶ |
προσεδόκων
ἀπολήψεσθαι,
καὶ
οὕτω
μιμεῖσθαι
|
[4, 2] |
τῷ
Θεῷ
δοκοῦν
αὐτὸν
ἔσωσε,
|
καὶ |
προσεδρίας
ἀπολαῦσαι
ἐποίησε,
καὶ
μετὰ |
[4, 5] |
ἐν
τῷ
καιρῷ
τούτῳ
ἄρχων
|
καὶ |
προφήτης,
οὐδὲ
τόπος
τοῦ
καρπῶσαι
|
[4, 5] |
ἑπτὰ
ἑορτάσαντες,
εἰς
τὴν
εἰκάδα
|
καὶ |
πρώτην
ἀπαντῶσιν.
Ἀλλ´
ὅμως
καὶ |
[4, 5] |
ὅτι
τὸ
πάσχα
οὐκ
ἐπετέλεσαν·
|
καὶ |
πῶς,
ἐγὼ
λέγω.
Ἐν
ταῖς |
[4, 5] |
συνωμολόγηται
μέγιστον·
ὅτι
θυσιῶν
παρατηρήσεις
|
καὶ |
σαββάτων
καὶ
νουμηνιῶν,
καὶ
πάντων |
[4, 7] |
λέγων
αὐτῶν
τὴν
χρείαν,
ἐπήγαγε·
|
Καὶ |
σαλπιεῖτε
ἐν
αὐταῖς
ἐπὶ
τοῖς |
[4, 6] |
Κύριος.
Πλήρης
εἰμὶ
ὁλοκαυτωμάτων
κριῶν·
|
καὶ |
στέαρ
(ἀρνῶν
καὶ
αἷμα
ταύρων |
[4, 1] |
πᾶσαν
πανταχόθεν
ἐπινοοῦντες
ἀσφάλειαν.
Οὕτω
|
καὶ |
στρατιῶται
καὶ
ναῦται
καὶ
γεωργοὶ |
[4, 7] |
καὶ
οὐκ
ἐγὼ
πυροῦμαι;
Τοῦτο
|
καὶ |
σὺ
δέξαι
τὸ
πῦρ·
κἂν |
[4, 7] |
ἐπειδὴ
μὴ
ἐπλεόνασεν
αὐτὸ
ἐκολάζετο.
|
Καὶ |
σὺ
τοίνυν,
αὐτὸς
ἂν
καθαρὸς |
[4, 7] |
αὐτὴν
Ἐκκλησίαν
ἀπαντᾷ,
καὶ
ἀδελφῶν
|
καὶ |
συγγενῶν
καὶ
ἐπιτηδείων
καὶ
πάντων |
[4, 3] |
Καὶ
τοῦτο
οὐχ
οἱ
σοφοὶ
|
καὶ |
συνετοὶ
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
οἱ |
[4, 2] |
ἐπάταξεν
αὐτὸν
ὁ
δεύτερος
ἐκεῖνος
|
καὶ
|
συνέτριψε,
περιέδησε
τὴν
κεφαλὴν
ἑαυτοῦ |
[4, 2] |
Καὶ
ἐπάταξεν
αὐτὸν
ὁ
ἄνθρωπος,
|
καὶ |
συνέτριψεν
αὐτὸν,
καὶ
κατεδήσατο
τὸ |
[4, 6] |
τὸν
τόπον
ἐκεῖνον;
Οὐδαμῶς,
ἀλλὰ
|
καὶ |
σφόδρα
ἑαυτῷ
συμφωνεῖ·
οὐδὲ
γὰρ |
[4, 7] |
κιβωτός;
ποῦ
δὲ
ἡ
σκηνὴ
|
καὶ |
τὰ
ἅγια
τὸν
ἁγίων;
ποῦ |
[4, 1] |
τρέφουσι
μετὰ
πολλῆς
τῆς
ἐπιμελείας,
|
καὶ |
τὰ
ἄλλα
πάντα
εὖ
διατίθενται. |
[4, 4] |
τοὺς
τὰ
ἡμέτερα
λέγοντας
φρονεῖν,
|
καὶ |
τὰ
ἐκείνων
ζηλοῦντας,
ἀρκεῖ
οὗτος |
[4, 3] |
καὶ
μάρτυρες
τὸ
αὐτὸ
πάσχουσι,
|
καὶ |
τὰ
μὲν
γινόμενα
τὰ
αὐτὰ, |
[4, 6] |
τοιαύτην
ἁγιστείαν,
ὁ
πανταχοῦ
παρὼν
|
καὶ |
τὰ
πάντα
πληρῶν;
Τίνος
δὲ |
[4, 4] |
ἀτιμάζουσιν
οἱ
Ἰουδαῖοι
νηστεύοντες
νῦν,
|
καὶ |
τὰ
τοῦ
Θεοῦ
καταπατοῦσι
προστάγματα, |
[4, 4] |
ὅμως
ἔμενον
τῷ
νόμῳ
πειθόμενοι,
|
καὶ |
τὰ
τοῦ
νόμου
πληροῦντες·
τοῦτο |
[4, 2] |
πραγμάτων
προσέχοντες,
ἀλλὰ
τῷ
τέλει
|
καὶ |
ταῖς
αἰτίαις;
Ἰδοὺ
γοῦν
καὶ |
[4, 7] |
αὐταῖς
ἐπὶ
τοῖς
ὁλοκαυτώμασιν
ὑμῶν,
|
καὶ |
ταῖς
θυσίαις
τῶν
σωτηρίων
ὑμῶν. |
[4, 7] |
τὸ
ἄνωθεν
κατενεχθέν;
Πάντα
ἀφῆκας,
|
καὶ |
τὰς
σάλπιγγας
κατέχεις
μόνον;
Ὁρᾷς |
[4, 4] |
Κύριος
ὁ
Θεός
σου.
Οὕτω
|
καὶ |
τὰς
σκηνοπηγίας.
Ἀλλ´
ἴδωμεν
ἀμφοτέρων |
[4, 5] |
εἰ
δὲ
φιλόθεοι
καὶ
εὐλαβεῖς,
|
καὶ |
τὰς
ψυχὰς
τὰς
ἑαυτῶν
ὑπὲρ |
[4, 5] |
ὅτι
διὰ
τὸν
Θεὸν
ἀποθνήσκομεν.
|
Καὶ |
ταῦτα
ἐποίουν,
καὶ
τοσαύτην
ἀρετὴν |
[4, 1] |
ὄχθας
περιφράττουσι,
καὶ
χώματα
ἐγείρουσι,
|
καὶ
|
τάφρους
ἐλαύνουσι,
καὶ
παντὶ
πρὸς |
[4, 3] |
ἀλλὰ
πρὸ
ἐκείνων
τὴν
διάνοιαν
|
καὶ |
τὴν
αἰτίαν
ἀφ´
ἧς
αἱ |
[4, 1] |
αὐτῶν
χρὴ
σκοπεῖν
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὴν
αἰτίαν
τῶν
γινομένων
ἐπιζητεῖν. |
[4, 1] |
κώπας
ἀποξέουσι,
καὶ
ἱστία
ῥάπτουσι,
|
καὶ |
τὴν
ἄλλην
ἅπασαν
τοῦ
πλοίου |
[4, 6] |
πόλιν
ποιήσας,
εἶτα
ταύτην
ἀνατρέψας.
|
καὶ |
τὴν
λοιπὴν
τῆς
πολιτείας
ἐκείνης
|
[4, 3] |
~γʹ
Τούτῳ
τῷ
κανόνι
χρώμενοι,
|
καὶ |
τὴν
νηστείαν
ταύτην
ἐξετάζωμεν.
Εἰ |
[4, 5] |
καὶ
αὐτῆς
περιγενέσθαι
τῆς
φύσεως,
|
καὶ |
τὴν
οἰκουμένην
ἅπασαν
διὰ
τῶν |
[4, 4] |
τοῖς
Ἱεροσολύμοις
αὐτὸ
κελεύει
ποιεῖν·
|
καὶ |
τὴν
πεντηκοστὴν
ὁμοίως
καὶ
χρόνου |
[4, 1] |
κάλαμον
ῥίψαντες,
τὴν
σφενδόνην
μεταχειρίζονται,
|
καὶ |
τὴν
σύριγγα
ἀφέντες,
ῥοπάλοις
καὶ |
[4, 2] |
κρύπτει
καὶ
τὸ
πρόσωπον
ἑαυτοῦ
|
καὶ |
τὴν
τοῦ
πράγματος
διήγησιν,
ὥστε |
[4, 6] |
ἐπεδείκνυντο,
οὐδὲν
τῶν
νομιζομένων
παρατηροῦντες.
|
~Καὶ |
τίνος
ἕνεκεν.
φησὶ,
ταῦτα
ἐπέταξεν |
[4, 3] |
ἐστὶν
ἡ
ἀμφισβήτησις,
ἵνα
ἓν
|
καὶ |
τὸ
αὐτὸ
νομίσῃς
εἶναι;
Τί |
[4, 6] |
πάλιν
ἐκείνην
τὴν
πόλιν
κατέσκαψε;
|
Καὶ |
τὸ
δὴ
θαυμαστὸν
καὶ
παράδοξον, |
[4, 7] |
Ἰησοῦ
Χριστοῦ,
ᾧ
ἡ
δόξα
|
καὶ |
τὸ
κράτος
σὺν
τῷ
ἁγίῳ |
[4, 2] |
μὴ
δέξηται
τὴν
διόρθωσιν,
κρύπτει
|
καὶ |
τὸ
πρόσωπον
ἑαυτοῦ
καὶ
τὴν
|
[4, 3] |
εἰσάγω
τῶν
ἐγκλημάτων
τὸν
νόμον
|
καὶ |
τὸ
τῆς
κατηγορίας
εἶδος;
οὐχὶ |
[4, 7] |
οὐχὶ
τοῖς
συντρέχουσι
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοῖς
κυρίοις
οὖσι
κωλῦσαι,
καὶ |
[4, 6] |
μόνον
θύειν
ἐξῆν.
Ἆρα
οὐχὶ
|
καὶ
|
τοῖς
σφόδρα
ἀνοήτοις
δήλη
καὶ |
[4, 1] |
λιμένα
καθελκύσαι,
καὶ
τρόπιν
ἐπισκευάζουσι,
|
καὶ
|
τοίχους
ἀνανεοῦσι,
καὶ
κώπας
ἀποξέουσι, |
[4, 3] |
τετάχθαι,
θεραπεύουσι
δὲ
τὰ
ἐκείνων,
|
καὶ |
τὸν
ἀγῶνα
ἅπαντα
ὑπὲρ
αὐτῶν |
[4, 4] |
ἢ
ὁ
τὸν
τόπον
καταλιπὼν,
|
καὶ |
τὸν
καιρὸν
φυλάξας.
Ἂν
γὰρ |
[4, 2] |
τὸν
δὲ
μὴ
τυπτήσαντα
ἀπολλύμενον,
|
καὶ |
τὸν
μὲν
φεισάμενον
κολαζόμενον,
τὸν |
[4, 3] |
αἰτίαν
χρὴ
ζητεῖν
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ |
τόπον
καὶ
καιρόν.
Μᾶλλον
δὲ |
[4, 4] |
Ἰουδαϊκῶν
οὐ
καιρὸν
μόνον,
ἀλλὰ
|
καὶ
|
τόπον
παρατηρεῖν
ἐκέλευσεν
ὁ
νόμος. |
[4, 4] |
τὴν
πεντηκοστὴν
ὁμοίως
καὶ
χρόνου
|
καὶ |
τόπου
παρατηρήσει
συνέκλεισε,
μετὰ
ἑπτὰ
|
[4, 5] |
Θεὸν
ἀποθνήσκομεν.
Καὶ
ταῦτα
ἐποίουν,
|
καὶ |
τοσαύτην
ἀρετὴν
ἐπεδείκνυντο,
οὐδὲν
τῶν |
[4, 6] |
ταύτῃ
μόνῃ
τῆς
ψυχροποσίας
ἀπολαύειν,
|
καὶ |
τοῦ
κάμνοντος
πεισθέντος,
λάθρα
τοῖς |
[4, 4] |
ἴδωμεν
ἀμφοτέρων
τούτων,
τοῦ
καιροῦ
|
καὶ |
τοῦ
τόπου,
τί
ποτέ
ἐστιν |
[4, 6] |
λαὸς
Γομόῤῥας·
οὐ
πρὸς
Σοδομίτας
|
καὶ |
τοὺς
ἐν
Γομόῤῥοις
οἰκοῦντας
διαλεγόμενος, |
[4, 3] |
ἐπειδὴ
διὰ
τὸν
Χριστὸν
βασανίζονται·
|
καὶ
|
τοὺς
λῃστὰς
ἀποστρεφόμεθα,
οὐκ
ἐπειδὴ |
[4, 3] |
βάσανοι
γίνονται·
διὰ
τοῦτο
δὲ
|
καὶ
|
τοὺς
μάρτυρας
φιλοῦμεν,
οὐκ
ἐπειδὴ |
[4, 2] |
περιέδησε
τὴν
κεφαλὴν
ἑαυτοῦ
τελαμῶνι,
|
καὶ |
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
ἀπέκρυψε,
καὶ
ἄδηλον |
[4, 6] |
ἀρχήν;
Εἰ
γὰρ
ταῦτα
ἐπεζήτει,
|
καὶ |
τοὺς
παλαιοὺς
πάντας
τοὺς
πρὸ |
[4, 6] |
κἂν
ἐμοὶ
θύετε.
Ἀλλ´
ὅμως
|
καὶ |
τοῦτο
ἐπιτρέψας
οὐ
μέχρι
τέλους |
[4, 4] |
τὸν
καιρὸν,
ἐσχάτην
παρανομίαν
παρανομοῦσι.
|
Καὶ
|
τοῦτο
οὐκ
ἐντεῦθεν
δῆλον
μόνον, |
[4, 3] |
Ἰουδαίων
ἁπάντων
ἀξίους
ὄντας
ὁρῶ.
|
Καὶ |
τοῦτο
οὐχ
οἱ
σοφοὶ
καὶ |
[4, 7] |
κακὸν
γὰρ
κἀκεῖνο,
ἀλλ´
ἵνα
|
καὶ |
τοῦτο
πολλῷ
πλέον
κωλύσητε.
Τί |
[4, 6] |
ὑμῖν
δοῦναι
τὰς
θυσίας
ἠβούλετο·
|
καὶ |
τούτου
αὐτὸν
τὸν
προφήτην
παράγω |
[4, 6] |
στέαρ
(ἀρνῶν
καὶ
αἷμα
ταύρων
|
καὶ |
τράγων
οὐ
βούλομαι·
οὐδὲ
ἐὰν |
[4, 5] |
παρῆλθεν,
καὶ
μετ´
ἐκείνην
ἑπτὰ
|
καὶ
|
τρεῖς
ἡμέρας
ἑτέρας.
Πῶς
οὖν |
[4, 1] |
τὸ
σκάφος
εἰς
λιμένα
καθελκύσαι,
|
καὶ |
τρόπιν
ἐπισκευάζουσι,
καὶ
τοίχους
ἀνανεοῦσι, |
[4, 3] |
καὶ
λῃσταὶ
τὰ
πλευρὰ
καταξαίνονται,
|
καὶ |
τυμβωρύχοι
καὶ
γόητες·
ἀλλὰ
καὶ
|
[4, 5] |
μέγιστον
ἐν
τοῖς
Εὐαγγελίοις
παράγγελμα,
|
καὶ |
τῶν
ἀγαθῶν
ἁπάντων
κεφάλαιον
προλαβόντες, |
[4, 7] |
ἄγνωστος.
Ἕως
ἂν
ᾖ
πιστὸς,
|
καὶ |
τῶν
αὐτῶν
σοι
μετέχων
μυστηρίων, |
[4, 1] |
περιφράττομεν
τὰς
ὑμετέρας
ψυχὰς,
ἐπεὶ
|
καὶ |
τῶν
γεωργῶν
οἱ
φιλόπονοι,
ἐπειδὰν |
[4, 4] |
τόπον
ἐν
τῷ
πρώτῳ
μηνὶ,
|
καὶ |
τῶν
Ἱεροσολύμων
ἔξω
που
μακράν· |
[4, 7] |
Καὶ
γὰρ
λακτιζόντων
τῶν
νοσούντων
|
καὶ |
ὑβριζόντων
καὶ
λοιδορούντων
ἀνεχόμεθα,
οὐ |
[4, 3] |
πρὸς
τὴν
ἀλήθειαν
οὐ
τρέχουσι,
|
καὶ |
ὑμεῖς
πρὸς
τὴν
παρανομίαν
τρέχετε· |
[4, 1] |
αἱ
τοῦ
Θεοῦ
ψῆφοι
καλὰ
|
καὶ |
φαῦλα
εἶναι
τὰ
αὐτὰ
ποιοῦσι. |
[4, 1] |
ὁ
φόνος·
κἂν
φείσηταί
τις
|
καὶ |
φιλανθρωπεύσηται
παρὰ
τὸ
δοκοῦν
ἐκείνῳ, |
[4, 1] |
θώρακα
ἀποσμήχουσι,
καὶ
ἀσπίδα
περισκοποῦσι,
|
καὶ |
χαλινοὺς
παρασκευάζουσι,
καὶ
ἵππους
τρέφουσι
|
[4, 4] |
ποιεῖν·
καὶ
τὴν
πεντηκοστὴν
ὁμοίως
|
καὶ |
χρόνου
καὶ
τόπου
παρατηρήσει
συνέκλεισε, |
[4, 1] |
ὥρας
ἐκείνης,
καὶ
ὄχθας
περιφράττουσι,
|
καὶ |
χώματα
ἐγείρουσι,
καὶ
τάφρους
ἐλαύνουσι, |
[4, 2] |
ὁ
δοῦλός
σου
περιεβλέπετο
ὧδε
|
καὶ |
ὧδε·
καὶ
ἰδοὺ
αὐτὸς
οὐκ |
[4, 2] |
ὁ
προφήτης
τὸν
τελαμῶνα
περιεβάλετο,
|
καὶ |
ὡς
ἐπ´
ἀλλοτρίου
πράγματος
τὴν |
[4, 7] |
μοι
μέλει;
τί
δὲ
ἐγὼ
|
περιεργάζομαι |
καὶ
πολυπραγμονῶ;
Ὁ
Δεσπότης
ἡμῶν |
[4, 4] |
δὲ
καὶ
πρὸς
ἐκείνους
ἀποτείνασθαι
|
βούλομαι, |
δότε
μοι
μακροτέραν
προσενεγκεῖν
τὴν |
[4, 6] |
αἷμα
ταύρων
καὶ
τράγων
οὐ
|
βούλομαι· |
οὐδὲ
ἐὰν
ἔρχησθε
ὀφθῆναί
μοι. |
[4, 3] |
οὖν;
ἕκαστον
τῶν
τοῦτο
νοσούντων
|
ἐρήσομαι, |
Χριστιανὸς
εἶ;
τίνος
οὖν
ἕνεκεν |
[4, 4] |
αὐτοὺς
Μωϋσῆς·
Στῆτε
αὐτοῦ,
καὶ
|
ἀκούσομαι |
τί
ἐντελεῖται
Κύριος
περὶ
ὑμῶν. |
[4, 7] |
τίς
σκανδαλίζεται,
καὶ
οὐκ
ἐγὼ
|
πυροῦμαι; |
Τοῦτο
καὶ
σὺ
δέξαι
τὸ |
[4, 7] |
δυνατὸν
ἦν
τοὺς
ἐκεῖ
τρέχοντας
|
εἰδέναι, |
καὶ
οὐκ
ἂν
ἐδεήθην
ὑμῶν, |
[4, 7] |
ψυχὰς
τῶν
πεπλανημένων
ἐπαναγαγόντες·
κἂν
|
ὑβρισθῆναι |
δέῃ,
κἂν
πληγὰς
λαβεῖν,
κἂν |
[4, 6] |
οὐ
βούλομαι·
οὐδὲ
ἐὰν
ἔρχησθε
|
ὀφθῆναί |
μοι.
Τίς
γὰρ
ἐξεζήτησε
ταῦτα |
[4, 7] |
τῶν
ἁγίων
τούς
τε
πεπλανημένους
|
ἀνασωθῆναι, |
ὑμᾶς
τε
τῆς
ἄγρας
περιγενέσθαι, |
[4, 6] |
τῆς
κατὰ
τὴν
θυσίαν
μανίας
|
ἀποστῆναι· |
νυνὶ
δὲ
διὰ
τῆς
κατὰ |
[4, 1] |
τοῦ
Θεοῦ
γινόμενον,
κἂν
φαῦλον
|
εἶναι |
δοκῇ,
πάντων
ἐστὶν
ἄριστον·
τὸ
|
[4, 1] |
μὴ
δοκοῦν
ἐκείνῳ,
κἂν
ἄριστον
|
εἶναι |
νομίζηται,
πάντων
ἐστὶ
φαυλότατον
καὶ |
[4, 4] |
διωρισμένῳ.
Ὑποθώμεθα
τοίνυν
δύο
τινὰς
|
εἶναι |
ποιοῦντας
τὸ
πάσχα,
καὶ
ὁ |
[4, 1] |
Θεοῦ
ψῆφοι
καλὰ
καὶ
φαῦλα
|
εἶναι |
τὰ
αὐτὰ
ποιοῦσι.
~βʹ
Καὶ |
[4, 3] |
ἓν
καὶ
τὸ
αὐτὸ
νομίσῃς
|
εἶναι; |
Τί
μιγνύεις
τὰ
ἄμικτα;
ἐσταύρωσαν |
[4, 4] |
Εἰ
τὸν
Ἰουδαϊσμὸν
νομίζετε
ἀλήθειαν
|
εἶναι, |
τίνος
ἕνεκεν
ἐνοχλεῖτε
τῇ
Ἐκκλησίᾳ; |
[4, 5] |
ἴσως
ἄν
τις
ῥᾳθυμίας
ἐνόμισεν
|
εἶναι |
τὸ
μὴ
φυλάττειν·
εἰ
δὲ |
[4, 7] |
πληγὰς
λαβεῖν,
κἂν
ὁτιοῦν
ἕτερον
|
ὑπομεῖναι, |
πάντα
ποιήσωμεν,
ὥστε
αὐτοὺς
ἀνακτήσασθαι. |
[4, 6] |
γὰρ
παρὰ
τὴν
ἀρχὴν
ὑμῖν
|
δοῦναι |
τὰς
θυσίας
ἠβούλετο·
καὶ
τούτου |
[4, 7] |
δέῃ
διορθῶσαι,
κἂν
τὴν
ψυχὴν
|
ἐπιδοῦναι |
δέῃ,
μὴ
παραιτήσῃ,
μίμησαί
σου |
[4, 7] |
βλασφήμους
ἐκείνους
τῆς
ἀσεβείας
ἀπαλλαγέντας,
|
ἐπιγνῶναι |
τὸν
ὑπὲρ
αὐτῶν
σταυρωθέντα
Χριστὸν, |
[4, 4] |
δεῖ
καταφρονῆσαι,
τὸν
καιρὸν
δὲ
|
φυλάξαι, |
ἢ
τοῦ
καιροῦ
καταφρονήσαντας,
τὸν |
[4, 5] |
ἔδωκαν,
εὔδηλον
ὅτι
τὸ
μὴ
|
φυλάξαι |
τὸν
νόμον
οὐ
κατὰ
ῥᾳθυμίαν |
[4, 2] |
Καὶ
οὐκ
ἠθέλησεν
ὁ
ἄνθρωπος
|
πατάξαι |
αὐτόν.
Καὶ
εἶπε
πρὸς
αὐτόν· |
[4, 7] |
ἐγὼ
πυροῦμαι;
Τοῦτο
καὶ
σὺ
|
δέξαι |
τὸ
πῦρ·
κἂν
ἴδῃς
ἀδελφὸν |
[4, 4] |
μακροτέραν
προσενεγκεῖν
τὴν
διδασκαλίαν
καὶ
|
δεῖξαι |
πῶς
τὸν
νόμον
ἀτιμάζουσιν
οἱ |
[4, 4] |
γὰρ
ἔχουσιν
ἀπὸ
τῶν
προφητῶν
|
δεῖξαι
|
τοῦτο;
οὐδὲ
οὕτως
ἀνέχονται
ἡσυχάζειν. |
[4, 3] |
κατασκευῆς
καὶ
μακρῶν
περιόδων
ὥστε
|
ἀποδεῖξαι |
τοῦτο,
ἀλλ´
ἀρκεῖ
ψιλήν
τινα |
[4, 5] |
δῆλον,
φησὶν,
ὅτι
αἱ
εἴκοσι
|
ἡμέραι |
καὶ
μία
κατὰ
τὰς
ἡμέρας |
[4, 6] |
μόνον,
μὴ
πανταχοῦ
τῆς
οἰκουμένης
|
διασπεῖραι |
καὶ
μόνην
ἐκείνην
τὴν
πόλιν |
[4, 6] |
πᾶσιν.
Εἰ
γὰρ
μὴ
τοῦτο
|
κατασκευάσαι |
ἐβούλετο,
τίνος
ἕνεκεν
εἰς
τόπον |
[4, 7] |
ἀπέθανε,
σὺ
δὲ
οὐδὲ
λόγον
|
προΐεσαι; |
καὶ
ποίαν
ἕξεις
συγγνώμην;
ποίας |
[4, 7] |
πολλῷ
πλέον.
Ἀνάγκη
δὲ
λοιπὸν
|
παρακαλέσαι |
ὑμᾶς
τοὺς
παρόντας,
ἵνα
πολλὴν |
[4, 6] |
καὶ
μόνην
ἐκείνην
τὴν
πόλιν
|
ποιῆσαι |
ἄβατον
ἐν
ᾗ
μόνῃ
τὴν |
[4, 5] |
συντελεῖν
ἐδύνατο,
οὔτε
καταλιμπανόμενα
φαῦλον
|
ποιῆσαι |
τὸν
σπουδαῖον
ἴσχυεν.
ἢ
μειῶσαί |
[4, 6] |
μὴ
λάβοιεν,
πρὸς
τὰ
εἴδωλα
|
αὐτομολῆσαι, |
μᾶλλον
δὲ
οὐ
παρεσκευασμένους
μόνον, |
[4, 3] |
ἐκεῖνα,
καὶ
πρὸς
τὴν
ἀλήθειαν
|
αὐτομολῆσαι· |
ὑμεῖς
δὲ
τὸν
ἀληθῆ
Θεὸν
|
[4, 7] |
ψυχὴν
ἐπιδοῦναι
δέῃ,
μὴ
παραιτήσῃ,
|
μίμησαί |
σου
τὸν
Δεσπότην·
κἂν
οἰκέτην |
[4, 4] |
σῶσαι,
(πότερον
τοῦ
τόπου
δεῖ
|
καταφρονῆσαι, |
τὸν
καιρὸν
δὲ
φυλάξαι,
ἢ |
[4, 4] |
τοῦ
καιροῦ
καταφρονήσαντας,
τὸν
τόπον
|
τηρῆσαι. |
Ὃ
δὲ
λέγω,
τοιοῦτόν
ἐστιν· |
[4, 2] |
δοκοῦν
αὐτὸν
ἔσωσε,
καὶ
προσεδρίας
|
ἀπολαῦσαι |
ἐποίησε,
καὶ
μετὰ
πολλῆς
ἀπέπεμψε |
[4, 6] |
βουλόμενον
αὐτὰ
μένειν,
ἢ
μὴ
|
κελεῦσαι |
ἐν
ἑνὶ
τόπῳ
θύειν,
πανταχοῦ |
[4, 6] |
Τί
οὖν;
ἑαυτῷ
μάχεται,
φησὶ,
|
θῦσαι |
μὲν
ἐν
ἑνὶ
τόπῳ
κελεύσας, |
[4, 1] |
ἢ
τὸ
σκάφος
εἰς
λιμένα
|
καθελκύσαι, |
καὶ
τρόπιν
ἐπισκευάζουσι,
καὶ
τοίχους |
[4, 7] |
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
κυρίοις
οὖσι
|
κωλῦσαι, |
καὶ
μὴ
βουλομένοις.
Μή
μοι |
[4, 6] |
ἑαυτὸν
ἀφήσειν,
τὸ
μεῖζον
βουλόμενος
|
κωλῦσαι |
κακὸν,
τὸ
ἔλαττον
δίδωσι,
βουλόμενος |
[4, 7] |
καὶ
οἱ
κύριοι
μὲν
ὄντες
|
κωλῦσαι, |
μὴ
κωλύοντες
δὲ,
τὴν
αὐτὴν |
[4, 7] |
διόρθωσιν.
Ὅταν
τὸν
ἀδελφὸν
δέῃ
|
διορθῶσαι, |
κἂν
τὴν
ψυχὴν
ἐπιδοῦναι
δέῃ, |
[4, 5] |
ποιῆσαι
τὸν
σπουδαῖον
ἴσχυεν.
ἢ
|
μειῶσαί |
τι
τῆς
ἐν
τῇ
ψυχῇ |
[4, 5] |
καὶ
προφήτης,
οὐδὲ
τόπος
τοῦ
|
καρπῶσαι
|
ἐνώπιόν
σου,
καὶ
εὑρεῖν
ἔλεος. |
[4, 4] |
ἀναγκαιότερον,
ὅταν
ἀμφότερα
μὴ
ἐξῇ
|
σῶσαι, |
(πότερον
τοῦ
τόπου
δεῖ
καταφρονῆσαι, |
[4, 2] |
ἄνδρα
μετὰ
γυναικὸς
ἀνελὼν,
ἱερωσύνῃ
|
τιμᾶται· |
οὕτως
οὐ
μόνον
οὐκ
ἐμόλυνε
|
[4, 4] |
μικροτέρῳ
παρατήρησις
ὑπὲρ
αὐτῶν
ἀπολογήσασθαι
|
δύναται. |
Ὥστε
κἂν
μυριάκις
δοκῶσι
μὴ |
[4, 2] |
τιμωρίαν;
Καὶ
οὗτος
μὲν
σώσας
|
κολάζεται, |
ἕτερος
δὲ
φονεύσας
ηὐδοκίμησεν.
Ὁ |
[4, 3] |
εὐθέως
χωρὶς
λόγου
καὶ
ἐξετάσεως
|
κολάζεται, |
κἂν
μυρία
ἀπολογεῖσθαι
ἔχῃ;
ἂν |
[4, 7] |
ἀσθενεῖ,
καὶ
οὐκ
ἀσθενῶ;
τίς
|
σκανδαλίζεται, |
καὶ
οὐκ
ἐγὼ
πυροῦμαι;
Τοῦτο |
[4, 7] |
εἶχον,
νῦν
δὲ
αὐτοῖς
οὐκ
|
ἀφίεται |
τοῦτο
ποιεῖν.
Ἄκουσον
γοῦν,
καὶ |
[4, 4] |
τὰ
εἴδωλα
ἔτρεχον·
ὅτε
οὐ
|
βούλεται |
αὐτοὺς
ἑορτὰς
ἐπιτελεῖν,
σπουδάζουσιν
ἑορτάζειν. |
[4, 4] |
νηστεύειν,
λιπαίνοντες
ἐπλατύνοντο·
ὅτε
δὲ
|
βούλεται |
αὐτοὺς
μὴ
νηστεύειν,
τότε
φιλονεικοῦσι |
[4, 3] |
ἐπειδὴ
παρὰ
τὸν
προσήκοντα
ταῦτα
|
γίνεται |
καιρόν.
Ἦν
ποτε
καιρὸς,
ὅτε |
[4, 3] |
καὶ
ἡ
αἰτία,
μεθ´
ἧς
|
γίνεται, |
οὐχ
ἡ
αὐτὴ,
καὶ
διὰ |
[4, 6] |
ἀλλὰ
πρὸς
τούτους
ὁ
λόγος
|
ἀποτείνεται |
καλῶν
αὐτοὺς
ἀπὸ
τῆς
ἐκείνων |
[4, 3] |
χρώμενος
νόμοις,
οὐ
τοῦτο
αὐτὸ
|
πείσεται |
πάλιν;
Πῶς
οὖν
σὺ
πρὸς |
[4, 3] |
ὑμῶν·
ὁ
Θεὸς
γὰρ
οὐκ
|
ἀλλάσσεται· |
ἀλλ´,
Ἠλλάξασθε
τὴν
δόξαν
ὑμῶν. |
[4, 6] |
ἀναφέρεσθαι
ἐχρῆν.
Τί
οὖν;
ἑαυτῷ
|
μάχεται, |
φησὶ,
θῦσαι
μὲν
ἐν
ἑνὶ |
[4, 7] |
σε
κατὰ
τὴν
ἡμέραν
ἐκείνην
|
ἀμείψεται |
τοῖς
ἀγαθοῖς.
Γένοιτο
δὲ
εὐχαῖς |
[4, 5] |
Καὶ
ἕτερον
δὲ
ἀπὸ
τούτου
|
συνωμολόγηται |
μέγιστον·
ὅτι
θυσιῶν
παρατηρήσεις
καὶ |
[4, 1] |
δοκοῦν
ἐκείνῳ,
κἂν
ἄριστον
εἶναι
|
νομίζηται, |
πάντων
ἐστὶ
φαυλότατον
καὶ
παρανομώτατον. |
[4, 4] |
Ἰσραὴλ,
λέγων·
Ἄνθρωπος
ὃς
ἐὰν
|
γένηται |
ἀκάθαρτος
ἐπὶ
ψυχῇ
ἀνθρώπου,
ἢ |
[4, 1] |
μάχεσθαι,
ὅπως
μηδὲν
ἡμῖν
θηριάλωτον
|
γένηται. |
Καὶ
μὴ
θαυμάσητε,
εἰ
μετὰ
|
[4, 7] |
σωτηρίαν.
Ἐὰν
οὗτος
ἐχθρός
σου
|
γένηται, |
ὁ
Θεὸς
ἔσται
σου
φίλος, |
[4, 7] |
ἐχθρὸς
γενέσθαι,
κἂν
ὁτιοῦν
ἕτερον
|
ἐπανατείνηται, |
πάντα
φέρε
γενναίως,
ὅπως
αὐτοῦ |
[4, 2] |
ὄψεως
ἀπελάσῃ,
εἶτα
ἀπελάσας
μὴ
|
δέξηται |
τὴν
διόρθωσιν,
κρύπτει
καὶ
τὸ |
[4, 4] |
Ἐν
τῷ
τόπῳ
ᾧ
ἂν
|
ἐκλέξηται |
Κύριος
ὁ
Θεός
σου.
Οὕτω |
[4, 3] |
οὐχὶ
καὶ
ἡ
Γραφὴ
τούτῳ
|
κέχρηται
|
πρὸς
αὐτοὺς
τῷ
τρόπῳ;
Ἄκουσον |
[4, 2] |
γὰρ
μὴ
τὸν
προφήτην
αἰδεσθεὶς
|
φείσηται |
ὁ
πρότερος,
οὐχ
ἁπλῶς
εἶπεν |
[4, 1] |
βελτίων
ἐστὶν
ὁ
φόνος·
κἂν
|
φείσηταί |
τις
καὶ
φιλανθρωπεύσηται
παρὰ
τὸ |
[4, 1] |
φόνος·
κἂν
φείσηταί
τις
καὶ
|
φιλανθρωπεύσηται |
παρὰ
τὸ
δοκοῦν
ἐκείνῳ,
φόνου |
[4, 4] |
Στῆτε
αὐτοῦ,
καὶ
ἀκούσομαι
τί
|
ἐντελεῖται |
Κύριος
περὶ
ὑμῶν.
Καὶ
ἐλάλησε
|
[4, 6] |
παράδοξον,
ἡ
μὲν
οἰκουμένη
πᾶσα
|
ἀνεῖται |
τοῖς
Ἰουδαίοις,
(ἔνθα
οὐκ
ἔξεστι |
[4, 1] |
καὶ
τὰ
ἄλλα
πάντα
εὖ
|
διατίθενται. |
Καὶ
ναῦται,
πρὶν
ἢ
τὸ |
[4, 3] |
τοὺς
λῃστὰς
ἀποστρεφόμεθα,
οὐκ
ἐπειδὴ
|
κολάζονται, |
ἀλλ´
ἐπειδὴ
διὰ
κακίαν
κολάζονται· |
[4, 7] |
ὄκνον
ἢ
διὰ
νωθρίαν,
ὁμοίως
|
κολάζονται. |
Ἐπεὶ
καὶ
ὁ
τὸ
τάλαντον |
[4, 3] |
κολάζονται,
ἀλλ´
ἐπειδὴ
διὰ
κακίαν
|
κολάζονται· |
οὕτω
δὴ
καὶ
ἐνταῦθα
τοῖς |
[4, 1] |
ἐλαύνουσι,
καὶ
παντὶ
πρὸς
αὐτὸν
|
παρασκευάζονται |
τρόπῳ.
Ἡσυχάζοντι
μὲν
γὰρ
καὶ |
[4, 3] |
τοὺς
μάρτυρας
φιλοῦμεν,
οὐκ
ἐπειδὴ
|
βασανίζονται, |
ἀλλ´
ἐπειδὴ
διὰ
τὸν
Χριστὸν |
[4, 3] |
ἀλλ´
ἐπειδὴ
διὰ
τὸν
Χριστὸν
|
βασανίζονται· |
καὶ
τοὺς
λῃστὰς
ἀποστρεφόμεθα,
οὐκ |
[4, 1] |
τὸν
κάλαμον
ῥίψαντες,
τὴν
σφενδόνην
|
μεταχειρίζονται, |
καὶ
τὴν
σύριγγα
ἀφέντες,
ῥοπάλοις |
[4, 3] |
γὰρ
καὶ
λῃσταὶ
τὰ
πλευρὰ
|
καταξαίνονται, |
καὶ
τυμβωρύχοι
καὶ
γόητες·
ἀλλὰ |
[4, 3] |
αἰτίαν
ἀφ´
ἧς
αἱ
βάσανοι
|
γίνονται· |
διὰ
τοῦτο
δὲ
καὶ
τοὺς |
[4, 3] |
γέγονε
τοιαῦτα.
Ποῖα
ταῦτα;
Εἰ
|
ἀλλάξονται |
ἔθνη
θεοὺς
αὐτῶν,
καὶ
αὐτοὶ |
[4, 3] |
φησιν·
Εἰ
γέγονε
τοιαῦτα,
εἰ
|
ἀλλάξονται |
ἔθνη
θεοὺς
αὐτῶν,
καὶ
αὐτοὶ |
[4, 7] |
ὅτι
τῷ
προστάγματι
τοῦ
Θεοῦ
|
μάχονται, |
ὅτι
τὸν
διάβολον
ἔχουσι
μεθ´ |
[4, 4] |
προφητῶν
δεῖξαι
τοῦτο;
οὐδὲ
οὕτως
|
ἀνέχονται |
ἡσυχάζειν.
Καίτοι
εἰ
καὶ
προσεδόκων |
[4, 1] |
νέμεσθαι·
ἐπειδὰν
δὲ
λύκων
καταδρομὴν
|
αἴσθωνται |
γινομένην,
ταχέως
τὸν
κάλαμον
ῥίψαντες, |
[4, 4] |
ἀπὸ
τῶν
προφητῶν.
Ὅταν
γὰρ
|
φαίνωνται |
ἐκεῖνοι,
μήτε
θύσαντες,
μήτε
ᾠδὴν |
[4, 4] |
καιρὸν
τηρεῖν.
Πόθεν
οὖν
τοῦτο
|
ἔσται |
δῆλον;
Ἀπ´
αὐτοῦ
τοῦ
Μωϋσέως. |
[4, 2] |
μοι·
Φύλαξόν
μοι
τοῦτον·
καὶ
|
ἔσται |
ἐὰν
ἐκπηδῶν
ἐκπηδήσῃ,
ἔσται
ἡ |
[4, 2] |
καὶ
ἔσται
ἐὰν
ἐκπηδῶν
ἐκπηδήσῃ,
|
ἔσται
|
ἡ
ψυχή
σου
ἀντὶ
τῆς |
[4, 3] |
σκοποῖμεν
μόνον,
πολλὴ
ἡ
σύγχυσις
|
ἔσται, |
καὶ
πολὺς
ὁ
θόρυβος.
Καὶ |
[4, 7] |
ἐχθρός
σου
γένηται,
ὁ
Θεὸς
|
ἔσται |
σου
φίλος,
καὶ
μεγάλοις
σε |
[4, 3] |
ὁ
θόρυβος.
Καὶ
γὰρ
καὶ
|
λῃσταὶ |
τὰ
πλευρὰ
καταξαίνονται,
καὶ
τυμβωρύχοι |
[4, 1] |
τοῦ
πλοίου
κατασκευὴν
εὐτρεπίζουσιν.
Καὶ
|
θερισταὶ |
δὲ
ὁμοίως
πρὸ
πολλῶν
τῶν |
[4, 1] |
καὶ
ναῦται
καὶ
γεωργοὶ
καὶ
|
θερισταὶ |
ποιεῖν
εἰώθασι.
Καὶ
γὰρ
ἐκεῖνοι |
[4, 1] |
ἀσφάλειαν.
Οὕτω
καὶ
στρατιῶται
καὶ
|
ναῦται |
καὶ
γεωργοὶ
καὶ
θερισταὶ
ποιεῖν |
[4, 1] |
ἄλλα
πάντα
εὖ
διατίθενται.
Καὶ
|
ναῦται, |
πρὶν
ἢ
τὸ
σκάφος
εἰς
|
[4, 1] |
πανταχόθεν
ἐπινοοῦντες
ἀσφάλειαν.
Οὕτω
καὶ
|
στρατιῶται |
καὶ
ναῦται
καὶ
γεωργοὶ
καὶ |
[4, 6] |
πεισθέντος,
λάθρα
τοῖς
ἐπιδιδοῦσι
προσέταξε
|
συντρίψαι |
τὴν
φιάλην
αὐτὴν,
ἵνα
ἀνυπόπτως |
[4, 5] |
ἐγένετο
ἐν
τῇ
τετάρτῃ
καὶ
|
εἰκάδι |
ἡμέρᾳ
τοῦ
πρώτου
μηνὸς,
εἶδον |
[4, 5] |
ὧν
εἶπεν,
ὅτι
τετάρτῃ
καὶ
|
εἰκάδι |
τοῦ
πρώτου
μηνός.
Καίτοι
γε |
[4, 3] |
εἰ
γέγονε
τοιαῦτα.
Ποῖα
ταῦτα;
|
Εἰ |
ἀλλάξονται
ἔθνη
θεοὺς
αὐτῶν,
καὶ |
[4, 3] |
τοῦτό
φησιν·
Εἰ
γέγονε
τοιαῦτα,
|
εἰ |
ἀλλάξονται
ἔθνη
θεοὺς
αὐτῶν,
καὶ |
[4, 3] |
καὶ
τὴν
νηστείαν
ταύτην
ἐξετάζωμεν.
|
Εἰ |
γὰρ
δὴ
μὴ
μέλλοιμεν
τοῦτο
|
[4, 7] |
οἰκίας
μετὰ
πολλῆς
τῆς
σφοδρότητος.
|
Εἰ |
γὰρ
εἰς
θέατρον
οὐκ
ἐπιτρέπεις |
[4, 6] |
καὶ
ποιήσας
αὐτὴν
ἄβατον
πᾶσιν.
|
Εἰ |
γὰρ
μὴ
τοῦτο
κατασκευάσαι
ἐβούλετο, |
[4, 6] |
παρ´
ὑμῶν
παρὰ
τὴν
ἀρχήν;
|
Εἰ |
γὰρ
ταῦτα
ἐπεζήτει,
καὶ
τοὺς |
[4, 6] |
ἄκοντας
αὐτοὺς
ἀπαγάγῃ
τοῦ
πράγματος.
|
Εἰ |
γὰρ
φανερῶς
εἶπεν,
ἀπόστητε,
οὐκ |
[4, 3] |
ὑμεῖς
ἐπεδείξασθε
Διὰ
τοῦτό
φησιν·
|
Εἰ |
γέγονε
τοιαῦτα,
εἰ
ἀλλάξονται
ἔθνη |
[4, 3] |
τὰς
νήσους
Χετιεὶμ,
καὶ
γνῶτε,
|
εἰ |
γέγονε
τοιαῦτα.
Ποῖα
ταῦτα;
Εἰ |
[4, 4] |
δεῦτε
καὶ
πορεύεσθε
ὀπίσω
αὐτοῦ·
|
εἰ |
δὲ
ὁ
Βαὰλ,
πορεύεσθε
ὀπίσω |
[4, 4] |
τίνος
ἕνεκεν
ἐνοχλεῖτε
τῇ
Ἐκκλησίᾳ;
|
εἰ |
δὲ
ὁ
Χριστιανισμός
ἐστιν
ἀληθὴς, |
[4, 5] |
ἐνόμισεν
εἶναι
τὸ
μὴ
φυλάττειν·
|
εἰ |
δὲ
φιλόθεοι
καὶ
εὐλαβεῖς,
καὶ |
[4, 6] |
εἰ
μὴ
ἐβούλετο
γίνεσθαι;
Καὶ
|
εἰ |
ἐβούλετο
γίνεσθαι,
τίνος
οὖν
ἕνεκεν |
[4, 4] |
χωλανεῖτε
ἐπ´
ἀμφοτέραις
ταῖς
ἰγνύαις;
|
Εἰ |
ἔστι
Κύριος
ὁ
Θεὸς
ἡμῶν |
[4, 3] |
εἰς
τὰς
συναγωγὰς,
καὶ
ἴδετε
|
εἰ |
ἠλλάξαντο
Ἰουδαῖοι
τὴν
νηστείαν
αὐτῶν, |
[4, 7] |
παρὰ
γνώμην
τοῦ
Θεοῦ
γινόμενον,
|
εἰ |
καὶ
ποτὲ
συγκεχωρημένον
ἦν,
ὕστερον |
[4, 4] |
οὐδὲ
οὕτως
ἀνέχονται
ἡσυχάζειν.
Καίτοι
|
εἰ
|
καὶ
προσεδόκων
ἀπολήψεσθαι,
καὶ
οὕτω |
[4, 1] |
νηστεύουσιν,
ἀλλ´
ἐκεῖνό
μοι
δεῖξον,
|
εἰ |
κατὰ
γνώμην
τοῦ
Θεοῦ
τοῦτο |
[4, 5] |
φιλονεικίαν
καὶ
ἔριν;
Καὶ
γὰρ
|
εἰ |
μὲν
ῥᾴθυμοί
τινες
ἦσαν
καὶ |
[4, 1] |
θηριάλωτον
γένηται.
Καὶ
μὴ
θαυμάσητε,
|
εἰ |
μετὰ
δέκα
καὶ
πλείους
ἡμέρας, |
[4, 6] |
φησὶ,
ταῦτα
ἐπέταξεν
ὁ
Θεὸς,
|
εἰ
|
μὴ
ἐβούλετο
γίνεσθαι;
Καὶ
εἰ |
[4, 6] |
ἀκαρτέρητον,
ἐπιθυμοῦντα
ψυχροποσίας,
καὶ
ἀπειλοῦντα,
|
εἰ |
μὴ
λάβοι,
βρόχον
ἀνάψειν,
ἢ |
[4, 6] |
μαινομένους,
ἀγχομένους,
ἐπιθυμοῦντας
θυσιῶν,
παρεσκευασμένους,
|
εἰ |
μὴ
λάβοιεν,
πρὸς
τὰ
εἴδωλα |
[4, 3] |
(τὸ
πάσχα
μεθ´
ἡμῶν
ἐνήστευσαν,
|
εἰ |
ταύτην
τὴν
ἡμέραν
ποτὲ
ἔφαγον. |
[4, 3] |
ἠλλάξαντο
Ἰουδαῖοι
τὴν
νηστείαν
αὐτῶν,
|
εἰ |
(τὸ
πάσχα
μεθ´
ἡμῶν
ἐνήστευσαν, |
[4, 4] |
ἐγὼ
νῦν
λέγω
πρὸς
αὐτούς·
|
Εἰ |
τὸν
Ἰουδαϊσμὸν
νομίζετε
ἀλήθειαν
εἶναι, |
[4, 3] |
καὶ
πρὸς
τοὺς
ἡμετέρους
εἰπεῖν,
|
εἴ |
γε
ἡμετέρους
χρὴ
καλεῖν
τοὺς |
[4, 3] |
τὰ
Ἰουδαίων
ζηλοῖς;
Ἀλλὰ
Ἰουδαῖος
|
εἶ; |
τίνος
οὖν
ἕνεκεν
ἐνοχλεῖς
τῇ |
[4, 3] |
τῶν
τοῦτο
νοσούντων
ἐρήσομαι,
Χριστιανὸς
|
εἶ; |
τίνος
οὖν
ἕνεκεν
τὰ
Ἰουδαίων |
[4, 2] |
σὺ
παρ´
ἐμοί·
ἐφόνευσας.
Ἀνδροφόνος
|
εἶ, |
φησὶν,
ἐπειδὴ
τὸν
πολέμιον
ἀφῆκας. |
[4, 4] |
τοῖς
ἐκείνῳ
δοκοῦσι
πάντα
ποιοῦντες
|
ἀεί. |
Ὅτε
γοῦν
ἐβούλετο
αὐτοὺς
νηστεύειν, |
[4, 2] |
τοῦ
Σύρων
βασιλέως.
Ἐπεὶ
οὖν
|
ἀεὶ |
πρὸς
τοὺς
προφήτας
ἀπεχθῶς
εἶχεν
|
[4, 4] |
Στέφανος
ἔλεγε
πρὸς
αὐτούς·
Ὑμεῖς
|
ἀεὶ |
τῷ
Πνεύματι
τῷ
ἁγίῳ
ἀντιπίπτετε. |
[4, 6] |
μοι
πλῆθος
τῶν
θυσιῶν
ὑμῶν;
|
λέγει |
Κύριος.
Οἱ
δὲ
ἐν
Σοδόμοις |
[4, 2] |
καὶ
εἶπε
πρὸς
αὐτόν·
Τάδε
|
λέγει |
Κύριος·
Ὅτι
ἐξαπέστειλας
σὺ
ἄνδρα |
[4, 6] |
μοι
πλῆθος
τῶν
θυσιῶν
ὑμῶν;
|
λέγει |
Κύριος.
Πλήρης
εἰμὶ
ὁλοκαυτωμάτων
κριῶν· |
[4, 3] |
ἀλλὰ,
τὴν
δόξαν
Ὃ
δὲ
|
λέγει |
τοιοῦτόν
ἐστίν·
Ἐκεῖνοι,
φησὶν,
εἴδωλα |
[4, 4] |
μηνὶ
τῷ
δευτέρῳ.
Ὃ
δὲ
|
λέγει, |
τοιοῦτόν
ἐστιν·
Ὃς
ἂν
ᾖ, |
[4, 4] |
ἐξῇ
σῶσαι,
(πότερον
τοῦ
τόπου
|
δεῖ |
καταφρονῆσαι,
τὸν
καιρὸν
δὲ
φυλάξαι, |
[4, 2] |
μάθῃς
ὅτι
Θεοῦ
προστάττοντος
οὐ
|
δεῖ
|
περιεργάζεσθαι
τὴν
φύσιν
τῶν
γινομένων, |
[4, 3] |
ποτε
καιρὸς,
ὅτε
ταῦτα
φυλάττεσθαι
|
ἔδει, |
ἀλλὰ
νῦν
οὐκ
ἔστι.
Διὰ |
[4, 5] |
ἦν,
ἐπειδὴ
πάσας
οὕτως
ἐπιτελεῖσθαι
|
ἔδει. |
Ἵνα
δὲ
καὶ
αὐτοῦ
τοῦ |
[4, 4] |
προσεδόκων
ἀπολήψεσθαι,
καὶ
οὕτω
μιμεῖσθαι
|
ἔδει |
τοὺς
ἁγίους
ἐκείνους,
καὶ
νηστεύειν, |
[4, 7] |
γὰρ
ἡ
παρανομία
ἐκείνης
αὕτη·
|
ἐκεῖ |
ἁμαρτία
τὸ
γινόμενον,
ἐνταῦθα
δὲ |
[4, 6] |
διασπείρειν
ὑμᾶς,
ἢ
βουλόμενον
ὑμᾶς
|
ἐκεῖ
|
θύειν
μόνον,
μὴ
πανταχοῦ
τῆς |
[4, 5] |
ἔλεος.
Καίτοι
γε
πολὺς
ἦν
|
ἐκεῖ |
τόπος,
ἀλλ´
ἐπειδὴ
ὁ
ναὸς |
[4, 7] |
Εἴθε
μοι
δυνατὸν
ἦν
τοὺς
|
ἐκεῖ |
τρέχοντας
εἰδέναι,
καὶ
οὐκ
ἂν |
[4, 4] |
φρονεῖν,
καὶ
τὰ
ἐκείνων
ζηλοῦντας,
|
ἀρκεῖ
|
οὗτος
ὁ
λόγος
ἡμῖν·
ἐπειδὴ |
[4, 3] |
περιόδων
ὥστε
ἀποδεῖξαι
τοῦτο,
ἀλλ´
|
ἀρκεῖ
|
ψιλήν
τινα
ἐρώτησιν
ἐρόμενον
ἑλεῖν |
[4, 7] |
αὐτοὺς,
μόνον
τοσοῦτον
εἰπόντες,
ὅσον
|
ἤρκει |
πρὸς
ἀσφάλειαν
τοῖς
ἀδελφοῖς
τοῖς |
[4, 2] |
λέων,
καὶ
ἐπάταξεν
αὐτόν.
Καὶ
|
εὑρίσκει |
ἄνθρωπον
ἄλλον,
καὶ
εἶπε·
Πάταξον
|
[4, 6] |
οἰκοῦντας
διαλεγόμενος,
ἀλλὰ
πρὸς
Ἰουδαίους.
|
Καλεῖ
|
δὲ
αὐτοὺς
οὕτως,
ἐπειδὴ
τῇ |
[4, 6] |
συγγένειαν.
Οὕτω
γοῦν
καὶ
κύνας
|
καλεῖ, |
καὶ
ἵππους
θηλυμανεῖς,
οὐκ
ἐπειδὴ
|
[4, 7] |
μὴ
λέγητε·
Τί
δέ
μοι
|
μέλει; |
τί
δὲ
ἐγὼ
περιεργάζομαι
καὶ |
[4, 2] |
τῶν
πραγμάτων
προσέχοντες,
ἀλλὰ
τῷ
|
τέλει |
καὶ
ταῖς
αἰτίαις;
Ἰδοὺ
γοῦν |
[4, 7] |
οὕτως·
ἀλλὰ
πῶς;
Τίς,
φησὶν,
|
ἀσθενεῖ, |
καὶ
οὐκ
ἀσθενῶ;
τίς
σκανδαλίζεται, |
[4, 3] |
Ὁ
Πέρσης
οὐ
τὰ
Περσῶν
|
φρονεῖ; |
ὁ
βάρβαρος
οὐ
τὰ
βαρβάρων |
[4, 6] |
Οὐδαμῶς,
ἀλλὰ
καὶ
σφόδρα
ἑαυτῷ
|
συμφωνεῖ· |
οὐδὲ
γὰρ
παρὰ
τὴν
ἀρχὴν |
[4, 2] |
σὺ
ἀποτρέχεις
ἀπ´
ἐμοῦ,
καὶ
|
πατάξει |
σε
ὁ
λέων.
Καὶ
ἀπῆλθεν |
[4, 7] |
ἢ
διὰ
νωθρίαν,
ὁμοίως
κολάζονται.
|
Ἐπεὶ |
καὶ
ὁ
τὸ
τάλαντον
ἐκεῖνο
|
[4, 1] |
τὴν
τοῦ
Χριστοῦ
ποίμνην
ἀναγκαῖον.
|
Ἐπεὶ |
καὶ
ποιμένες,
ἕως
μὲν
ἂν |
[4, 1] |
καὶ
περιφράττομεν
τὰς
ὑμετέρας
ψυχὰς,
|
ἐπεὶ |
καὶ
τῶν
γεωργῶν
οἱ
φιλόπονοι, |
[4, 2] |
τὴν
σωτηρίαν
τοῦ
Σύρων
βασιλέως.
|
Ἐπεὶ
|
οὖν
ἀεὶ
πρὸς
τοὺς
προφήτας |
[4, 1] |
λειμῶνί
τινι,
τῇ
τῶν
Γραφῶν
|
διηγήσει |
σκιρτῶντες,
οὐδενὸς
ἡψάμεθα
ἀγωνιστικοῦ
λόγου· |
[4, 4] |
ὑμῖν,
ἐν
ταῖς
γενεαῖς
ὑμῶν,
|
ποιήσει |
τὸ
πάσχα
ἐν
τῷ
μηνὶ |
[4, 6] |
οὕτως,
ἐπειδὴ
τῇ
τῆς
κακίας
|
μιμήσει |
τὴν
πρὸς
ἐκείνους
ἐπεσπάσαντο
συγγένειαν. |
[4, 4] |
ὁμοίως
καὶ
χρόνου
καὶ
τόπου
|
παρατηρήσει |
συνέκλεισε,
μετὰ
ἑπτὰ
ἑβδομάδας
κελεύσας |
[4, 3] |
καὶ
κωμαζόντων
μᾶλλον
ἀποστρέφου
καὶ
|
μίσει. |
Ἐπὶ
δὲ
τῆς
νηστείας
ταύτης |
[4, 2] |
ἔχουσι
τὴν
ψῆφον,
οὐ
τῇ
|
φύσει |
τῶν
πραγμάτων
προσέχοντες,
ἀλλὰ
τῷ
|
[4, 2] |
Ὁ
Θεὸς
ἐπέταξε,
μηδὲν
περαιτέρω
|
ζήτει· |
βασιλεύς
ἐστιν
ὁ
νομοθετῶν·
αἰδέσθητι |
[4, 6] |
σαφεστάτης
φωνῆς
λεγούσης,
ὅτι
οὐκ
|
ἐξεζήτει |
ταῦτα
παρ´
ὑμῶν
παρὰ
τὴν |
[4, 6] |
τὴν
ἀρχήν;
Εἰ
γὰρ
ταῦτα
|
ἐπεζήτει, |
καὶ
τοὺς
παλαιοὺς
πάντας
τοὺς |
[4, 5] |
πάντων
τῶν
τοιούτων,
ἐκ
περιουσίας
|
ἀπῄτει |
ἡ
τότε
πολιτεία·
καὶ
οὔτε |
[4, 2] |
ἀπελάσας
μὴ
δέξηται
τὴν
διόρθωσιν,
|
κρύπτει |
καὶ
τὸ
πρόσωπον
ἑαυτοῦ
καὶ |
[4, 4] |
καὶ
ἐν
τοῖς
Ἱεροσολύμοις
αὐτὸ
|
κελεύει |
ποιεῖν·
καὶ
τὴν
πεντηκοστὴν
ὁμοίως |
[4, 6] |
ὁ
ἰατρὸς
ἐκεῖνος
(οὐδὲν
γὰρ
|
κωλύει |
τῷ
αὐτῷ
παραδείγματι
χρήσασθαι
πάλιν) |
[4, 5] |
γὰρ
ταύτης,
φησὶν,
ἀγάπην
οὐδεὶς
|
ἔχει, |
ἵνα
τις
τὴν
ψυχὴν
αὑτοῦ |
[4, 0] |
ΠΑΣΧΑ
ΑΥΤΩΝ.
ΕΛΕΧΘΗ
ΔΕ
ΕΝ
|
ΑΝΤΙΟΧΕΙᾼ |
ΕΝ
Τῌ
ΜΕΓΑΛῌ
ΕΚΚΛΗΣΙᾼ
Λόγος |
[4, 6] |
θυσιῶν
ὑμῶν;
λέγει
Κύριος.
Πλήρης
|
εἰμὶ |
ὁλοκαυτωμάτων
κριῶν·
καὶ
στέαρ
(ἀρνῶν |
[4, 7] |
Χριστὸν,
ἵνα
πάντες
ὁμοθυμαδὸν
ἐν
|
ἑνὶ
|
στόματι
δοξάζωμεν
τὸν
Θεὸν
καὶ |
[4, 6] |
μένειν,
ἢ
μὴ
κελεῦσαι
ἐν
|
ἑνὶ |
τόπῳ
θύειν,
πανταχοῦ
τῆς
οἰκουμένης
|
[4, 6] |
μάχεται,
φησὶ,
θῦσαι
μὲν
ἐν
|
ἑνὶ |
τόπῳ
κελεύσας,
αὐτὸν
δὲ
πάλιν |
[4, 6] |
Θεὸς
ἐποίησε,
θύειν
ἐπιτρέψας,
ἐν
|
οὐδενὶ |
{ἑτέρῳ}
τόπῳ
τῆς
οἰκουμένης
εἴασε |
[4, 4] |
πάσχα,
μὴ
τῷ
πρώτῳ
δὲ
|
μηνὶ, |
ἀλλὰ
τῷ
δευτέρῳ·
εἶτα
ἴδωμεν |
[4, 4] |
ἔξω,
ἀλλ´
ἐν
τῷ
δευτέρῳ
|
μηνὶ, |
ἵνα
φθάσῃ
εἰς
Ἱεροσόλυμα,
καὶ |
[4, 4] |
Ἐπέταξε
καὶ
ἐν
τῷ
πρώτῳ
|
μηνὶ, |
καὶ
ἐν
Ἱεροσολύμοις
τὸ
πάσχα
|
[4, 4] |
τὸν
τόπον
ἐν
τῷ
πρώτῳ
|
μηνὶ, |
καὶ
τῶν
Ἱεροσολύμων
ἔξω
που |
[4, 4] |
ποιήσει
τὸ
πάσχα
ἐν
τῷ
|
μηνὶ |
τῷ
δευτέρῳ.
Ὃ
δὲ
λέγει, |
[4, 1] |
ἔμπροσθεν
ἡμέραις,
ὥσπερ
ἐν
λειμῶνί
|
τινι, |
τῇ
τῶν
Γραφῶν
διηγήσει
σκιρτῶντες, |
[4, 5] |
ἀλλ´
ὅτι
οὐδὲ
ἐπὶ
μισθῷ
|
τινι |
τοῦτο
ἔπραττον.
Διὰ
τοῦτο
ἔλεγον, |
[4, 3] |
ἀποδέχου
μόνον.
~γʹ
Τούτῳ
τῷ
|
κανόνι |
χρώμενοι,
καὶ
τὴν
νηστείαν
ταύτην |
[4, 6] |
κατὰ
τὴν
θυσίαν
μανίας
ἀποστῆναι·
|
νυνὶ |
δὲ
διὰ
τῆς
κατὰ
τὸν |
[4, 5] |
οἱ
παῖδες
οἱ
τρεῖς
ἐν
|
Βαβυλῶνι |
διατρίβοντες
ἔλεγον·
Οὐκ
ἔστιν
ἐν |
[4, 2] |
συνέτριψε,
περιέδησε
τὴν
κεφαλὴν
ἑαυτοῦ
|
τελαμῶνι, |
καὶ
τοὺς
ὀφθαλμοὺς
ἀπέκρυψε,
καὶ |
[4, 1] |
ταῖς
ἔμπροσθεν
ἡμέραις,
ὥσπερ
ἐν
|
λειμῶνί |
τινι,
τῇ
τῶν
Γραφῶν
διηγήσει |
[4, 2] |
ὁ
Θεὸς
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
|
οἱ |
ἄνθρωποι
ταύτην
ἔχουσι
τὴν
ψῆφον, |
[4, 7] |
ἐκείνοις
διδόασι
δίκην·
οὕτως
οὐχ
|
οἱ |
ἀσεβοῦντες
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
οἱ |
[4, 5] |
ἐπέκειντο
βιαζόμενοι
καὶ
ἀναγκάζοντες
αὐτοὺς
|
οἱ |
βάρβαροι
κεχρῆσθαι
τοῖς
ὀργάνοις
αὐτῶν, |
[4, 6] |
τῶν
θυσιῶν
ὑμῶν;
λέγει
Κύριος.
|
Οἱ |
δὲ
ἐν
Σοδόμοις
οὐδέποτε
ἀνεφάνησαν |
[4, 1] |
ΕΚΚΛΗΣΙᾼ
Λόγος
τέταρτος.
~(αʹ
Πάλιν
|
οἱ |
δείλαιοι
καὶ
πάντων
ἀνθρώπων
ἀθλιώτεροι |
[4, 7] |
οἱ
ἀσεβοῦντες
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
|
οἱ |
δυνάμενοι
μὲν
ἀπαγαγεῖν
τῆς
ἀσεβείας, |
[4, 4] |
δεῖξαι
πῶς
τὸν
νόμον
ἀτιμάζουσιν
|
οἱ |
Ἰουδαῖοι
νηστεύοντες
νῦν,
καὶ
τὰ |
[4, 7] |
καὶ
μυρίων
τιμωριῶν
ὑπόθεσις.
Ἐσάλπιζον
|
οἱ |
Ἰουδαῖοί
ποτε,
ὅτε
τὰς
θυσίας |
[4, 7] |
ἐστὶν
οἰκειότερος.
Ὥσπερ
οὖν
οὐχ
|
οἱ |
κλέπτοντες
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
οἱ |
[4, 7] |
οἱ
κλέπτοντες
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
|
οἱ |
κύριοι
μὲν
ὄντες
κωλῦσαι,
μὴ |
[4, 1] |
ὁ
διενοχλῶν·
ἐπειδὴ
δὲ
σήμερον
|
οἱ |
λύκων
ἁπάντων
χαλεπώτεροι
Ἰουδαῖοι
περιίστασθαι |
[4, 3] |
καὶ
συνετοὶ
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
|
οἱ |
ὁπωσοῦν
λόγου
καὶ
διανοίας
μετέχοντες |
[4, 5] |
ἐπὶ
γῆς
ἀλλοτρίας;
Καὶ
πάλιν
|
οἱ |
παῖδες
οἱ
τρεῖς
ἐν
Βαβυλῶνι |
[4, 3] |
ὄντας
ὁρῶ.
Καὶ
τοῦτο
οὐχ
|
οἱ |
σοφοὶ
καὶ
συνετοὶ
μόνον,
ἀλλὰ |
[4, 5] |
ῥᾴθυμοί
τινες
ἦσαν
καὶ
ἀνευλαβεῖς
|
οἱ |
ταῦτα
λέγοντες
καὶ
ποιοῦντες,
ἴσως |
[4, 5] |
τῇ
ψυχῇ
φιλοσοφίας.
Οὗτοι
γοῦν
|
οἱ
|
τῇ
φιλοσοφίᾳ
τῶν
ἀγγέλων
ἐπιδειξάμενοι |
[4, 4] |
Τί
τοίνυν
ἔχοιεν
ἂν
εἰπεῖν
|
οἱ |
τῆς
πόλεως
ἔξω
ποιοῦντες;
Ὅταν
|
[4, 5] |
ἀλλοτρίας;
Καὶ
πάλιν
οἱ
παῖδες
|
οἱ |
τρεῖς
ἐν
Βαβυλῶνι
διατρίβοντες
ἔλεγον· |
[4, 1] |
ψυχὰς,
ἐπεὶ
καὶ
τῶν
γεωργῶν
|
οἱ |
φιλόπονοι,
ἐπειδὰν
ἔχωσι
γείτονα
χείμαῤῥον |
[4, 5] |
τί
δὲ
τῶν
τριῶν
παίδων,
|
οἳ |
τὸ
μέγιστον
ἐν
τοῖς
Εὐαγγελίοις |
[4, 6] |
ψυχροποσίας,
καὶ
ἀπειλοῦντα,
εἰ
μὴ
|
λάβοι, |
βρόχον
ἀνάψειν,
ἢ
κατὰ
κρημνῶν |
[4, 1] |
καὶ
στρατιῶται
καὶ
ναῦται
καὶ
|
γεωργοὶ |
καὶ
θερισταὶ
ποιεῖν
εἰώθασι.
Καὶ |
[4, 1] |
αὐτοῖς
συντελῇ.
Καὶ
πάντας
ἀνθρώπους
|
ἴδοι |
τις
ἂν
πρὸ
τοῦ
καιροῦ |
[4, 3] |
αὐτῶν,
καὶ
αὐτοὶ
οὐκ
εἰσὶ
|
θεοί· |
ὑμεῖς
δὲ
ἠλλάξασθε
τὴν
δόξαν |
[4, 3] |
αὐτῶν,
καὶ
αὐτοὶ
οὐκ
εἰσὶ
|
θεοί· |
ὑμεῖς
δὲ
ἠλλάξασθε
τὴν
δόξαν |
[4, 5] |
τὸ
μὴ
φυλάττειν·
εἰ
δὲ
|
φιλόθεοι |
καὶ
εὐλαβεῖς,
καὶ
τὰς
ψυχὰς |
[4, 1] |
πάντων
ἀνθρώπων
ἀθλιώτεροι
νηστεύειν
μέλλουσιν
|
Ἰουδαῖοι, |
καὶ
πάλιν
ἀσφαλίσασθαι
τὴν
τοῦ |
[4, 4] |
πῶς
τὸν
νόμον
ἀτιμάζουσιν
οἱ
|
Ἰουδαῖοι |
νηστεύοντες
νῦν,
καὶ
τὰ
τοῦ
|
[4, 1] |
σήμερον
οἱ
λύκων
ἁπάντων
χαλεπώτεροι
|
Ἰουδαῖοι |
περιίστασθαι
ἡμῶν
τὰ
πρόβατα
μέλλουσιν, |
[4, 7] |
μυρίων
τιμωριῶν
ὑπόθεσις.
Ἐσάλπιζον
οἱ
|
Ἰουδαῖοί |
ποτε,
ὅτε
τὰς
θυσίας
εἶχον, |
[4, 3] |
συναγωγὰς,
καὶ
ἴδετε
εἰ
ἠλλάξαντο
|
Ἰουδαῖοι |
τὴν
νηστείαν
αὐτῶν,
εἰ
(τὸ |
[4, 1] |
Λόγος
τέταρτος.
~(αʹ
Πάλιν
οἱ
|
δείλαιοι |
καὶ
πάντων
ἀνθρώπων
ἀθλιώτεροι
νηστεύειν |
[4, 7] |
κλέπτοντες
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
|
κύριοι |
μὲν
ὄντες
κωλῦσαι,
μὴ
κωλύοντες |
[4, 7] |
μοι,
σαλπίζοντας
ἀνθρώπους;
δέον
σε
|
οἴκοι |
καθήμενον
στενάζειν
ὑπὲρ
ἐκείνων
καὶ |
[4, 3] |
ὁ
βάρβαρος
οὐ
τὰ
βαρβάρων
|
ζηλοῖ; |
ὁ
τὴν
Ῥωμαίων
χώραν
οἰκῶν |
[4, 1] |
εἴπῃς.
ὅτι
νηστεύουσιν,
ἀλλ´
ἐκεῖνό
|
μοι |
δεῖξον,
εἰ
κατὰ
γνώμην
τοῦ |
[4, 7] |
τοσούτων
ψυχῶν
ἀπώλειαν
παρορῶν;
Εἴθε
|
μοι |
δυνατὸν
ἦν
τοὺς
ἐκεῖ
τρέχοντας |
[4, 5] |
τοῦ
Ζαχαρίου,
Μὴ
νηστείαν
νενηστεύκατέ
|
μοι |
ἔτη
ἑβδομήκοντα;
τὰ
τῆς
αἰχμαλωσίας |
[4, 7] |
κωλῦσαι,
καὶ
μὴ
βουλομένοις.
Μή
|
μοι |
λέγε·
Τί
γὰρ
ἔχω
κοινὸν |
[4, 4] |
πρὸς
ἐκείνους
ἀποτείνασθαι
βούλομαι,
δότε
|
μοι |
μακροτέραν
προσενεγκεῖν
τὴν
διδασκαλίαν
καὶ |
[4, 7] |
ἵνα
μὴ
λέγητε·
Τί
δέ
|
μοι |
μέλει;
τί
δὲ
ἐγὼ
περιεργάζομαι |
[4, 5] |
μηνὸς,
εἶδον
τὴν
ὅρασιν.
Ἐνταῦθά
|
μοι
|
μετὰ
ἀκριβείας
προσέχετε·
ἀπὸ
γὰρ |
[4, 6] |
ζώων
τούτων
λαγνείαν
ἐδίωκον.
Τί
|
μοι |
πλῆθος
τῶν
θυσιῶν
ὑμῶν;
λέγει |
[4, 6] |
τὴν
αἰτίαν
ἣν
εἶπον·
Τί
|
μοι |
πλῆθος
τῶν
θυσιῶν
ὑμῶν;
λέγει |
[4, 7] |
συναγωγῇ
τῶν
θεομάχων
Ἰουδαίων,
εἰπέ
|
μοι, |
σαλπίζοντας
ἀνθρώπους;
δέον
σε
οἴκοι |
[4, 6] |
βούλομαι·
οὐδὲ
ἐὰν
ἔρχησθε
ὀφθῆναί
|
μοι. |
Τίς
γὰρ
ἐξεζήτησε
ταῦτα
πάντα |
[4, 4] |
παράνομόν
ἐστι
νῦν.
~δʹ
Δότε
|
μοι |
τὸ
τοῦ
Ἠλία
πρὸς
αὐτοὺς |
[4, 4] |
αὐτοῦ.
Τῶν
μυστηρίων
κοινωνεῖς,
εἰπέ
|
μοι, |
τὸν
Χριστὸν
προσκυνεῖς
ὡς
Χριστιανὸς, |
[4, 7] |
τοῦ
Χριστοῦ
μετὰ
παῤῥησίας,
εἰπέ
|
μοι, |
τοσούτων
ψυχῶν
ἀπώλειαν
παρορῶν;
Εἴθε |
[4, 1] |
ταύτην
φεύγειν
νηστείαν.
Μὴ
γάρ
|
μοι |
τοῦτο
εἴπῃς.
ὅτι
νηστεύουσιν,
ἀλλ´ |
[4, 2] |
με,
καὶ
εἶπέ
μοι·
Φύλαξόν
|
μοι
|
τοῦτον·
καὶ
ἔσται
ἐὰν
ἐκπηδῶν |
[4, 7] |
ὑμῶν,
ἀγαπητοί;
Ἕκαστος
ὑμῶν
ἕνα
|
μοι |
τῶν
ἀδελφῶν
ἀνασωσάτω,
περιεργασάσθω,
πολυπραγμονησάτω, |
[4, 3] |
πολιτείαν;
Ἂν
ἁλῷ
τις,
εἰπέ
|
μοι, |
τῶν
παρ´
ἡμῖν
οἰκούντων
τὰ |
[4, 5] |
οὖν
σὺ
νῦν
νηστεύεις,
εἰπέ
|
μοι, |
τῶν
προγόνων
τῶν
σῶν
οὔτε |
[4, 2] |
ἄνδρα
πρός
με,
καὶ
εἶπέ
|
μοι· |
Φύλαξόν
μοι
τοῦτον·
καὶ
ἔσται |
[4, 3] |
ἀλλὰ
τὴν
ὑμετέραν.
Δότε
δὴ
|
κἀμοὶ |
τοῦτο
καὶ
πρὸς
τοὺς
ἡμετέρους |
[4, 3] |
ἐμὲ,
φησὶν,
ἠδικήσατε·
μὴ
γὰρ
|
ἐμοὶ |
ἐγένετο
βλάβη·
ὑμεῖς
ἑαυτοὺς
ἠτιμώσατε· |
[4, 2] |
αὐτῷ
φησιν·
Δικαστὴς
σὺ
παρ´
|
ἐμοί· |
ἐφόνευσας.
Ἀνδροφόνος
εἶ,
φησὶν,
ἐπειδὴ |
[4, 2] |
Ἰσραήλ·
Ἰδοὺ
σὺ
δικαστὴς
παρ´
|
ἐμοί· |
ἐφόνευσας.
Καὶ
ἔσπευσε,
καὶ
ἀφεῖλε |
[4, 6] |
καὶ
βούλεσθε
θύειν·
οὐκοῦν
κἂν
|
ἐμοὶ |
θύετε.
Ἀλλ´
ὅμως
καὶ
τοῦτο |
[4, 5] |
ἔριν;
Καὶ
γὰρ
εἰ
μὲν
|
ῥᾴθυμοί |
τινες
ἦσαν
καὶ
ἀνευλαβεῖς
οἱ |
[4, 3] |
τὴν
αἰτίαν
ἀφ´
ἧς
αἱ
|
βάσανοι |
γίνονται·
διὰ
τοῦτο
δὲ
καὶ
|
[4, 7] |
ἀσεβοῦντες
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
|
δυνάμενοι |
μὲν
ἀπαγαγεῖν
τῆς
ἀσεβείας,
μὴ |
[4, 5] |
οἱ
τῇ
φιλοσοφίᾳ
τῶν
ἀγγέλων
|
ἐπιδειξάμενοι |
ἐφαμίλλους
πολιτείας
ἐπὶ
γῆς,
οὐδὲν |
[4, 5] |
ἑορτὴν
τηρήσαντες,
οὐ
νηστείαν
τοιαύτην
|
ἐπιδειξάμενοι, |
οὕτως
ἤρεσαν
τῷ
Θεῷ,
ὡς |
[4, 5] |
εἰς
μίαν
καὶ
εἰκάδα
τελευτᾷ.
|
Ἀρξάμενοι |
γὰρ
ἀπὸ
τῆς
τεσσαρεσκαιδεκάτης
τοῦ |
[4, 5] |
Κυρίου,
ἐκεῖνοι
τὸν
νόμον
σαφῶς
|
ἐπιστάμενοι |
οὐκ
ἐπιτρέποντα
ταῦτα
ἕξω
ποιεῖν, |
[4, 5] |
ἐρωτῶντας
ἔλεγον.
Ἐπειδὴ
γὰρ
ἐπέκειντο
|
βιαζόμενοι |
καὶ
ἀναγκάζοντες
αὐτοὺς
οἱ
βάρβαροι |
[4, 4] |
πολιτείαν,
ὅμως
ἔμενον
τῷ
νόμῳ
|
πειθόμενοι, |
καὶ
τὰ
τοῦ
νόμου
πληροῦντες· |
[4, 7] |
μὲν
ἀπαγαγεῖν
τῆς
ἀσεβείας,
μὴ
|
βουλόμενοι |
δὲ
ἢ
δι´
ὄκνον
ἢ |
[4, 1] |
ἐκπλήρωσιν.
Τούτους
δὴ
καὶ
ἡμεῖς
|
μιμούμενοι, |
πρὸ
πολλῶν
τῶν
ἡμέρων
τὰς |
[4, 3] |
μόνον.
~γʹ
Τούτῳ
τῷ
κανόνι
|
χρώμενοι, |
καὶ
τὴν
νηστείαν
ταύτην
ἐξετάζωμεν. |
[4, 5] |
Ὅτι
γὰρ
οὐδὲν
τούτων
ἐποίησαν
|
ἐκεῖνοι, |
ἄκουσον
(τί
πρὸς
τοὺς
ἐρωτῶντας |
[4, 5] |
ὑπὲρ
τῶν
φίλων
αὑτοῦ
θήσῃ.
|
Ἐκεῖνοι |
δὲ
τὴν
ψυχὴν
αὑτῶν
ἔθηκαν |
[4, 4] |
τῶν
προφητῶν.
Ὅταν
γὰρ
φαίνωνται
|
ἐκεῖνοι, |
μήτε
θύσαντες,
μήτε
ᾠδὴν
ᾄσαντες |
[4, 3] |
ηὐτομολήσατε·
καὶ
οὐδὲ
ὅσην
ἔχουσιν
|
ἐκεῖνοι |
περὶ
τὴν
πλάνην
ταύτην
συνείδησιν, |
[4, 3] |
ηὐτομολήσατε.
Πότε
τὸ
πάσχα
ἐνήστευσαν
|
ἐκεῖνοι; |
πότε
μαρτύρων
μεθ´
ἡμῶν
ἑορτὴν |
[4, 1] |
θερισταὶ
ποιεῖν
εἰώθασι.
Καὶ
γὰρ
|
ἐκεῖνοι |
πρὸ
τοῦ
καιροῦ
τῆς
μάχης
|
[4, 3] |
τῶν
Ἐπιφανίων
ἡμέραν
ἡμῖν
ἐκοινώνησαν;
|
Ἐκεῖνοι |
πρὸς
τὴν
ἀλήθειαν
οὐ
τρέχουσι, |
[4, 4] |
ἂν
οὗτοι
συγγνώμην;
Καίτοι
γε
|
ἐκεῖνοι |
προσδοκῶντες
ἀπολήψεσθαι
τὴν
τοιαύτην
αὐτῶν |
[4, 5] |
σατε
ἡμῖν
τὴν
ᾠδὴν
Κυρίου,
|
ἐκεῖνοι |
τὸν
νόμον
σαφῶς
ἐπιστάμενοι
οὐκ |
[4, 3] |
Τί
μιγνύεις
τὰ
ἄμικτα;
ἐσταύρωσαν
|
ἐκεῖνοι
|
τὸν
Χριστὸν,
ὃν
σὺ
προσκυνεῖς. |
[4, 3] |
Ὃ
δὲ
λέγει
τοιοῦτόν
ἐστίν·
|
Ἐκεῖνοι, |
φησὶν,
εἴδωλα
προσκυνοῦντες,
καὶ
δαίμονας
|
[4, 1] |
ἐπεὶ
καὶ
τῶν
γεωργῶν
οἱ
|
φιλόπονοι, |
ἐπειδὰν
ἔχωσι
γείτονα
χείμαῤῥον
παρασύροντα |
[4, 2] |
Θεὸς
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
|
ἄνθρωποι |
ταύτην
ἔχουσι
τὴν
ψῆφον,
οὐ
|
[4, 5] |
βιαζόμενοι
καὶ
ἀναγκάζοντες
αὐτοὺς
οἱ
|
βάρβαροι |
κεχρῆσθαι
τοῖς
ὀργάνοις
αὐτῶν,
λέγοντες· |
[4, 5] |
οὖν
οὐκ
ἐναγεῖς
οὗτοι
καὶ
|
μιαροὶ, |
τῶν
ἁγίων
ἐκείνων
οὐδὲν
τοιοῦτον |
[4, 1] |
οἱ
δείλαιοι
καὶ
πάντων
ἀνθρώπων
|
ἀθλιώτεροι |
νηστεύειν
μέλλουσιν
Ἰουδαῖοι,
καὶ
πάλιν |
[4, 1] |
δὲ
σήμερον
οἱ
λύκων
ἁπάντων
|
χαλεπώτεροι
|
Ἰουδαῖοι
περιίστασθαι
ἡμῶν
τὰ
πρόβατα |
[4, 4] |
Κύριος
ὁ
Θεός
σου
δίδωσί
|
σοι. |
Ἀλλ´
ὥσπερ
ἐν
τῇ
τεσσαρεσκαιδεκάτῃ |
[4, 5] |
καὶ
ἐὰν
μὴ,
γνωστὸν
ἔστω
|
σοι, |
βασιλεῦ,
ὅτι
τοῖς
θεοῖς
σου |
[4, 7] |
ᾖ
πιστὸς,
καὶ
τῶν
αὐτῶν
|
σοι |
μετέχων
μυστηρίων,
καὶ
εἰς
τὴν
|
[4, 3] |
τοῦτο
οὐχ
οἱ
σοφοὶ
καὶ
|
συνετοὶ |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
ὁπωσοῦν |
[4, 7] |
Τί
μέγα
αἰτῶ
παρ´
ὑμῶν,
|
ἀγαπητοί; |
Ἕκαστος
ὑμῶν
ἕνα
μοι
τῶν |
[4, 4] |
ποίαν
ἔχοιεν
ἂν
οὗτοι
συγγνώμην;
|
Καίτοι |
γε
ἐκεῖνοι
προσδοκῶντες
ἀπολήψεσθαι
τὴν |
[4, 5] |
ἐνώπιόν
σου,
καὶ
εὑρεῖν
ἔλεος.
|
Καίτοι |
γε
πολὺς
ἦν
ἐκεῖ
τόπος, |
[4, 5] |
καὶ
εἰκάδι
τοῦ
πρώτου
μηνός.
|
Καίτοι |
γε
τὸ
πάσχα
εἰς
μίαν |
[4, 4] |
τοῦτο;
οὐδὲ
οὕτως
ἀνέχονται
ἡσυχάζειν.
|
Καίτοι |
εἰ
καὶ
προσεδόκων
ἀπολήψεσθαι,
καὶ |
[4, 4] |
τινὲς
τῷ
Μωϋσῇ,
λέγοντες·
Ἡμεῖς
|
ἀκάθαρτοί |
ἐσμεν
ἐπὶ
ψυχῇ
ἀνθρώπου·
μὴ
|
[4, 5] |
Καὶ
οὐ
διὰ
τοῦτο
μόνον
|
θαυμαστοὶ, |
ἀλλ´
ὅτι
οὐδὲ
ἐπὶ
μισθῷ |
[4, 3] |
ἀλλάξονται
ἔθνη
θεοὺς
αὐτῶν,
καὶ
|
αὐτοὶ |
οὐκ
εἰσὶ
θεοί·
ὑμεῖς
δὲ |
[4, 3] |
ἀλλάξονται
ἔθνη
θεοὺς
αὐτῶν,
καὶ
|
αὐτοὶ |
οὐκ
εἰσὶ
θεοί·
ὑμεῖς
δὲ |
[4, 5] |
νομίμων
φυλαττόντων
ἐπὶ
γῆς
ἀλλοτρίας,
|
αὐτοὶ |
τὰ
ἐναντία
ποιοῦντες
πρὸς
φιλονεικίαν |
[4, 5] |
τῆς
ἐν
τῇ
ψυχῇ
φιλοσοφίας.
|
Οὗτοι |
γοῦν
οἱ
τῇ
φιλοσοφίᾳ
τῶν |
[4, 4] |
τοῦτο
γὰρ
ὁ
νόμος
ἔλεγεν·
|
οὗτοι |
δὲ
μηδὲ
ἐλπίδα
τινὰ
ἔχοντες |
[4, 5] |
ἑτέρας.
Πῶς
οὖν
οὐκ
ἐναγεῖς
|
οὗτοι
|
καὶ
μιαροὶ,
τῶν
ἁγίων
ἐκείνων |
[4, 4] |
ὥσπερ
ἀσεβήσας,
εὔδηλον,
ὅτι
καὶ
|
οὗτοι |
παρανομοῦσιν,
ἐν
τῷ
τόπῳ
μὴ |
[4, 4] |
τινὰ
νηστεύσαντες,
ποίαν
ἔχοιεν
ἂν
|
οὗτοι |
συγγνώμην;
Καίτοι
γε
ἐκεῖνοι
προσδοκῶντες
|
[4, 1] |
πραγμάτων,
ἀλλ´
αἱ
τοῦ
Θεοῦ
|
ψῆφοι |
καλὰ
καὶ
φαῦλα
εἶναι
τὰ |
[4, 3] |
ὁρῶ.
Καὶ
τοῦτο
οὐχ
οἱ
|
σοφοὶ |
καὶ
συνετοὶ
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ |
[4, 3] |
λῃσταὶ
τὰ
πλευρὰ
καταξαίνονται,
καὶ
|
τυμβωρύχοι |
καὶ
γόητες·
ἀλλὰ
καὶ
μάρτυρες |
[4, 5] |
οὐδὲν
τοιοῦτον
τῶν
νομίμων
φυλαττόντων
|
ἐπὶ |
γῆς
ἀλλοτρίας,
αὐτοὶ
τὰ
ἐναντία |
[4, 5] |
Πῶς
ᾄσομεν
τὴν
ᾠδὴν
Κυρίου
|
ἐπὶ |
γῆς
ἀλλοτρίας;
Καὶ
πάλιν
οἱ |
[4, 4] |
μήτε
θύσαντες,
μήτε
ᾠδὴν
ᾄσαντες
|
ἐπὶ |
γῆς
ἀλλοτρίας,
μήτε
νηστείαν
τοιαύτην |
[4, 5] |
τῶν
ἀγγέλων
ἐπιδειξάμενοι
ἐφαμίλλους
πολιτείας
|
ἐπὶ |
γῆς,
οὐδὲν
τούτων
ἐπιτελοῦντες,
οὐ |
[4, 3] |
κωμαζόντων
μᾶλλον
ἀποστρέφου
καὶ
μίσει.
|
Ἐπὶ |
δὲ
τῆς
νηστείας
ταύτης
(οὐκ |
[4, 5] |
μόνον
θαυμαστοὶ,
ἀλλ´
ὅτι
οὐδὲ
|
ἐπὶ |
μισθῷ
τινι
τοῦτο
ἔπραττον.
Διὰ |
[4, 7] |
οὐκ
ἐπιτρέπεις
ἀπελθεῖν,
πολλῷ
μᾶλλον
|
ἐπὶ
|
συναγωγῆς
τοῦτο
χρὴ
ποιεῖν·
μείζων |
[4, 2] |
εἶπεν·
Ὁ
δοῦλός
σου
ἐξῆλθεν
|
ἐπὶ
|
τὴν
στρατείαν
τοῦ
πολέμου,
καὶ |
[4, 7] |
οἰκέτην
ἔχῃς,
κἂν
γυναῖκα,
κάτεχε
|
ἐπὶ
|
τῆς
οἰκίας
μετὰ
πολλῆς
τῆς |
[4, 7] |
ἐπήγαγε·
Καὶ
σαλπιεῖτε
ἐν
αὐταῖς
|
ἐπὶ |
τοῖς
ὁλοκαυτώμασιν
ὑμῶν,
καὶ
ταῖς |
[4, 7] |
συγγνώμην;
ποίας
ἀπολογίας
τεύξῃ;
πῶς
|
ἐπὶ |
τοῦ
βήματος
στήσῃ
τοῦ
Χριστοῦ
|
[4, 4] |
αὐτοῦ
τοῦ
νόμου.
Καὶ
γὰρ
|
ἐπὶ |
τῶν
ἑορτῶν
τῶν
Ἰουδαϊκῶν
οὐ |
[4, 4] |
Ἄνθρωπος
ὃς
ἐὰν
γένηται
ἀκάθαρτος
|
ἐπὶ |
ψυχῇ
ἀνθρώπου,
ἢ
ἐν
ὁδῷ |
[4, 4] |
Μωϋσῇ,
λέγοντες·
Ἡμεῖς
ἀκάθαρτοί
ἐσμεν
|
ἐπὶ |
ψυχῇ
ἀνθρώπου·
μὴ
ὑστερήσωμεν
προσενεγκεῖν |
[4, 3] |
τὴν
πλάνην
ταύτην
συνείδησιν,
τοσαύτην
|
περὶ |
τὴν
ἀλήθειαν
ὑμεῖς
ἐπεδείξασθε
Διὰ |
[4, 3] |
προσκυνοῦντες,
καὶ
δαίμονας
θεραπεύοντες,
τοσοῦτον
|
περὶ |
τὴν
πλάνην
ἔχουσι
συνειδὸς,
ὡς |
[4, 3] |
καὶ
οὐδὲ
ὅσην
ἔχουσιν
ἐκεῖνοι
|
περὶ |
τὴν
πλάνην
ταύτην
συνείδησιν,
τοσαύτην |
[4, 6] |
ἀνάγκης
λανθανόντως
αὐτοὺς
ἀπήγαγε
τῆς
|
περὶ |
τὸ
πρᾶγμα
μανίας.
Ἔστω
τοίνυν |
[4, 4] |
ἐκέλευσεν
ὁ
νόμος.
Καὶ
γὰρ
|
περὶ
|
τοῦ
πάσχα
τούτου
πρὸς
αὐτοὺς |
[4, 4] |
καὶ
ἀκούσομαι
τί
ἐντελεῖται
Κύριος
|
περὶ |
ὑμῶν.
Καὶ
ἐλάλησε
Κύριος
πρὸς |
[4, 6] |
ὅμως
καὶ
τοῦτο
ἐπιτρέψας
οὐ
|
μέχρι |
τέλους
ἀφῆκεν,
ἀλλὰ
διὰ
τῆς |
[4, 1] |
καὶ
γεωργοὶ
καὶ
θερισταὶ
ποιεῖν
|
εἰώθασι. |
Καὶ
γὰρ
ἐκεῖνοι
πρὸ
τοῦ |
[4, 7] |
κωλύοντες
δὲ,
τὴν
αὐτὴν
ἐκείνοις
|
διδόασι |
δίκην·
οὕτως
οὐχ
οἱ
ἀσεβοῦντες |
[4, 3] |
ἀποτείνασθαι,
τοῖς
ἡμετέροις
ἡδέως
διαλεξόμεθα
|
μέλεσι, |
τοῖς
δοκοῦσι
μὲν
μεθ´
ἡμῶν |
[4, 0] |
ΕΝ
ΑΝΤΙΟΧΕΙᾼ
ΕΝ
Τῌ
ΜΕΓΑΛῌ
|
ΕΚΚΛΗΣΙᾼ |
Λόγος
τέταρτος.
~(αʹ
Πάλιν
οἱ |
[4, 6] |
ἐξουσία.
Ὥσπερ
οὖν
ὁ
ἰατρὸς
|
ἵστησι |
τῆς
ἀκαίρου
ταύτης
αἰτήσεως
τὸν |
[4, 6] |
ἐχρῆν.
Τί
οὖν;
ἑαυτῷ
μάχεται,
|
φησὶ, |
θῦσαι
μὲν
ἐν
ἑνὶ
τόπῳ
|
[4, 7] |
τὰς
σάλπιγγας
ἔλαβον·
Ποίησον
σεαυτῷ,
|
φησὶ, |
σάλπιγγας
ἐλατὰς
ἀργυρᾶς.
Εἶτα
λέγων |
[4, 6] |
νομιζομένων
παρατηροῦντες.
~Καὶ
τίνος
ἕνεκεν.
|
φησὶ, |
ταῦτα
ἐπέταξεν
ὁ
Θεὸς,
εἰ
|
[4, 4] |
ἐποίησαν
ἔξω
τὸ
πάσχα,
προσῆλθον,
|
φησὶ, |
τινὲς
τῷ
Μωϋσῇ,
λέγοντες·
Ἡμεῖς |
[4, 3] |
θεοὺς
αὐτῶν,
καὶ
αὐτοὶ
οὐκ
|
εἰσὶ |
θεοί·
ὑμεῖς
δὲ
ἠλλάξασθε
τὴν |
[4, 3] |
θεοὺς
αὐτῶν,
καὶ
αὐτοὶ
οὐκ
|
εἰσὶ |
θεοί·
ὑμεῖς
δὲ
ἠλλάξασθε
τὴν |
[4, 3] |
χώραν
οἰκῶν
οὐ
τὴν
ἡμετέραν
|
μέτεισι |
πολιτείαν;
Ἂν
ἁλῷ
τις,
εἰπέ |
[4, 5] |
πόθεν
δῆλον,
φησὶν,
ὅτι
αἱ
|
εἴκοσι |
ἡμέραι
καὶ
μία
κατὰ
τὰς |
[4, 5] |
οὐ
θέμις·
οὗτος
δὲ
ἡμέρας
|
εἴκοσι |
καὶ
μίαν
οὐδενὸς
ὅλως
μετέλαβεν. |
[4, 5] |
ἡμέρας
τοῦ
πρώτου
μηνὸς,
εἶτα
|
εἴκοσι |
καὶ
μίαν
πληρώσας,
τὴν
τεσσαρεσκαιδεκάτην |
[4, 6] |
ἑορτὴν,
ἣν
ἐπετέλεσαν
τοῖς
πονηροῖς
|
δαίμοσι, |
τότε
τὰς
θυσίας
ἐπέτρεψε,
μονονουχὶ |
[4, 7] |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
κυρίοις
|
οὖσι |
κωλῦσαι,
καὶ
μὴ
βουλομένοις.
Μή |
[4, 1] |
πολλῶν
τῶν
ἡμερῶν
καὶ
δρεπάνην
|
θήγουσι, |
καὶ
ἅλωνα
παρασκευάζουσι
καὶ
βοῦς |
[4, 6] |
τοῦ
κάμνοντος
πεισθέντος,
λάθρα
τοῖς
|
ἐπιδιδοῦσι |
προσέταξε
συντρίψαι
τὴν
φιάλην
αὐτὴν, |
[4, 1] |
καὶ
τρόπιν
ἐπισκευάζουσι,
καὶ
τοίχους
|
ἀνανεοῦσι, |
καὶ
κώπας
ἀποξέουσι,
καὶ
ἱστία
|
[4, 1] |
καὶ
τοίχους
ἀνανεοῦσι,
καὶ
κώπας
|
ἀποξέουσι, |
καὶ
ἱστία
ῥάπτουσι,
καὶ
τὴν |
[4, 1] |
καὶ
δρεπάνην
θήγουσι,
καὶ
ἅλωνα
|
παρασκευάζουσι |
καὶ
βοῦς
καὶ
ἅμαξαν,
καὶ |
[4, 1] |
καὶ
ἀσπίδα
περισκοποῦσι,
καὶ
χαλινοὺς
|
παρασκευάζουσι, |
καὶ
ἵππους
τρέφουσι
μετὰ
πολλῆς |
[4, 1] |
εἰς
λιμένα
καθελκύσαι,
καὶ
τρόπιν
|
ἐπισκευάζουσι, |
καὶ
τοίχους
ἀνανεοῦσι,
καὶ
κώπας |
[4, 7] |
σάλπιγγας
κατέχεις
μόνον;
Ὁρᾷς
ὅτι
|
παίζουσι |
μᾶλλον,
ἢ
λατρεύουσιν;
Ἀλλ´
ὥσπερ |
[4, 1] |
ἀφέντες,
ῥοπάλοις
καὶ
λίθοις
ἑαυτοὺς
|
καθοπλίζουσι, |
καὶ
πρὸ
τῆς
ποίμνης
στάντες, |
[4, 1] |
καὶ
φαῦλα
εἶναι
τὰ
αὐτὰ
|
ποιοῦσι. |
~βʹ
Καὶ
ἵνα
μάθῃς
ὅτι |
[4, 4] |
ἐπιτάξῃ·
καθάπερ
οὖν
καὶ
νῦν
|
ποιοῦσι. |
Πόθεν
τοῦτο
δῆλον;
Ἀπ´
αὐτοῦ |
[4, 4] |
βούλεται
αὐτοὺς
μὴ
νηστεύειν,
τότε
|
φιλονεικοῦσι |
νηστεύοντες·
ὅτε
ἤθελεν
αὐτοὺς
θυσίαν |
[4, 3] |
ἡμετέροις
ἡδέως
διαλεξόμεθα
μέλεσι,
τοῖς
|
δοκοῦσι |
μὲν
μεθ´
ἡμῶν
τετάχθαι,
θεραπεύουσι |
[4, 4] |
καταπατοῦσι
προστάγματα,
ἀπεναντίας
τοῖς
ἐκείνῳ
|
δοκοῦσι |
πάντα
ποιοῦντες
ἀεί.
Ὅτε
γοῦν |
[4, 4] |
παραβαίνειν
τὸν
καιρὸν,
ἐσχάτην
παρανομίαν
|
παρανομοῦσι. |
Καὶ
τοῦτο
οὐκ
ἐντεῦθεν
δῆλον |
[4, 7] |
πολλῷ
μᾶλλον
ὑμῖν,
ὅτι
τοῖς
|
παρανομοῦσι |
συνέρχεσθε,
καὶ
οὐχὶ
τοῖς
συντρέχουσι |
[4, 1] |
καὶ
χώματα
ἐγείρουσι,
καὶ
τάφρους
|
ἐλαύνουσι, |
καὶ
παντὶ
πρὸς
αὐτὸν
παρασκευάζονται |
[4, 1] |
καὶ
θώρακα
ἀποσμήχουσι,
καὶ
ἀσπίδα
|
περισκοποῦσι, |
καὶ
χαλινοὺς
παρασκευάζουσι,
καὶ
ἵππους |
[4, 1] |
καὶ
ὄχθας
περιφράττουσι,
καὶ
χώματα
|
ἐγείρουσι, |
καὶ
τάφρους
ἐλαύνουσι,
καὶ
παντὶ |
[4, 4] |
νῦν,
καὶ
τὰ
τοῦ
Θεοῦ
|
καταπατοῦσι |
προστάγματα,
ἀπεναντίας
τοῖς
ἐκείνῳ
δοκοῦσι |
[4, 1] |
καὶ
κώπας
ἀποξέουσι,
καὶ
ἱστία
|
ῥάπτουσι, |
καὶ
τὴν
ἄλλην
ἅπασαν
τοῦ |
[4, 1] |
τῆς
ὥρας
ἐκείνης,
καὶ
ὄχθας
|
περιφράττουσι, |
καὶ
χώματα
ἐγείρουσι,
καὶ
τάφρους |
[4, 3] |
δοκοῦσι
μὲν
μεθ´
ἡμῶν
τετάχθαι,
|
θεραπεύουσι |
δὲ
τὰ
ἐκείνων,
καὶ
τὸν |
[4, 1] |
καὶ
χαλινοὺς
παρασκευάζουσι,
καὶ
ἵππους
|
τρέφουσι
|
μετὰ
πολλῆς
τῆς
ἐπιμελείας,
καὶ |
[4, 7] |
Θεοῦ
μάχονται,
ὅτι
τὸν
διάβολον
|
ἔχουσι
|
μεθ´
ἑαυτῶν
χορεύοντα.
Ὅπερ
γὰρ |
[4, 3] |
θεραπεύοντες,
τοσοῦτον
περὶ
τὴν
πλάνην
|
ἔχουσι |
συνειδὸς,
ὡς
μηδὲ
ἑλέσθαι
καταλιπεῖν |
[4, 2] |
ἀλλὰ
καὶ
οἱ
ἄνθρωποι
ταύτην
|
ἔχουσι |
τὴν
ψῆφον,
οὐ
τῇ
φύσει |
[4, 3] |
Ἐκεῖνοι
πρὸς
τὴν
ἀλήθειαν
οὐ
|
τρέχουσι, |
καὶ
ὑμεῖς
πρὸς
τὴν
παρανομίαν |
[4, 7] |
παρανομοῦσι
συνέρχεσθε,
καὶ
οὐχὶ
τοῖς
|
συντρέχουσι |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
κυρίοις |
[4, 1] |
καιροῦ
τῆς
μάχης
καὶ
θώρακα
|
ἀποσμήχουσι, |
καὶ
ἀσπίδα
περισκοποῦσι,
καὶ
χαλινοὺς |
[4, 3] |
ἀλλὰ
καὶ
μάρτυρες
τὸ
αὐτὸ
|
πάσχουσι, |
καὶ
τὰ
μὲν
γινόμενα
τὰ
|
[4, 4] |
τόπῳ
μὴ
ποιοῦντες,
κἂν
μυριάκις
|
λέγωσι |
τὸν
καιρὸν
τηρεῖν.
Πόθεν
οὖν |
[4, 6] |
βουλόμενος
κωλῦσαι
κακὸν,
τὸ
ἔλαττον
|
δίδωσι, |
βουλόμενος
βιαίου
τελευτῆς
αὐτὸν
ἀπαγαγεῖν· |
[4, 4] |
ὧν
Κύριος
ὁ
Θεός
σου
|
δίδωσί
|
σοι.
Ἀλλ´
ὥσπερ
ἐν
τῇ |
[4, 4] |
ἀπολογήσασθαι
δύναται.
Ὥστε
κἂν
μυριάκις
|
δοκῶσι |
μὴ
παραβαίνειν
τὸν
καιρὸν,
ἐσχάτην |
[4, 1] |
τῶν
γεωργῶν
οἱ
φιλόπονοι,
ἐπειδὰν
|
ἔχωσι |
γείτονα
χείμαῤῥον
παρασύροντα
τὰς
γεωργίας, |
[4, 5] |
αὐτοὺς
συμβάντων
εἰς
θεογνωσίαν
ἐπισπάσασθαι.
|
Τί |
γὰρ
ἂν
ἴσον
γένοιτο
τοῦ |
[4, 7] |
μὴ
βουλομένοις.
Μή
μοι
λέγε·
|
Τί |
γὰρ
ἔχω
κοινὸν
πρὸς
ἐκεῖνον; |
[4, 7] |
λέγητε·
Τί
δέ
μοι
μέλει;
|
τί
|
δὲ
ἐγὼ
περιεργάζομαι
καὶ
πολυπραγμονῶ; |
[4, 7] |
ποιήσησθε
πρόνοιαν,
ἵνα
μὴ
λέγητε·
|
Τί |
δέ
μοι
μέλει;
τί
δὲ |
[4, 5] |
ἂν
ἴσον
γένοιτο
τοῦ
Δανιήλ;
|
τί |
δὲ
τῶν
τριῶν
παίδων,
οἳ |
[4, 4] |
Μωϋσῆς·
Στῆτε
αὐτοῦ,
καὶ
ἀκούσομαι
|
τί |
ἐντελεῖται
Κύριος
περὶ
ὑμῶν.
Καὶ |
[4, 2] |
τὰς
ψήφους
ἐξέταζε·
κἂν
εὕρῃς
|
τι |
κατὰ
τὸ
δοκοῦν
ἐκείνῳ
γινόμενον, |
[4, 7] |
σωτηρίαν,
τὰ
αὐτὰ
ἐκείνῳ
πείσῃ.
|
Τί |
μέγα
αἰτῶ
παρ´
ὑμῶν,
ἀγαπητοί; |
[4, 5] |
καὶ
οὔτε
τηρούμενα
πρὸς
(ἀρετήν
|
τι |
μέγα
συντελεῖν
ἐδύνατο,
οὔτε
καταλιμπανόμενα |
[4, 3] |
καὶ
τὸ
αὐτὸ
νομίσῃς
εἶναι;
|
Τί |
μιγνύεις
τὰ
ἄμικτα;
ἐσταύρωσαν
ἐκεῖνοι
|
[4, 6] |
τῶν
ζώων
τούτων
λαγνείαν
ἐδίωκον.
|
Τί |
μοι
πλῆθος
τῶν
θυσιῶν
ὑμῶν; |
[4, 6] |
διὰ
τὴν
αἰτίαν
ἣν
εἶπον·
|
Τί |
μοι
πλῆθος
τῶν
θυσιῶν
ὑμῶν; |
[4, 6] |
μόνῃ
τὴν
θυσίαν
ἀναφέρεσθαι
ἐχρῆν.
|
Τί |
οὖν;
ἑαυτῷ
μάχεται,
φησὶ,
θῦσαι |
[4, 3] |
ἑλεῖν
αὐτοὺς
ἀπὸ
τῆς
ἀποκρίσεως.
|
Τί |
οὖν;
ἕκαστον
τῶν
τοῦτο
νοσούντων
|
[4, 4] |
τοῦ
καιροῦ
καὶ
τοῦ
τόπου,
|
τί
|
ποτέ
ἐστιν
ἀναγκαιότερον,
ὅταν
ἀμφότερα |
[4, 5] |
οὐδὲν
τούτων
ἐποίησαν
ἐκεῖνοι,
ἄκουσον
|
(τί |
πρὸς
τοὺς
ἐρωτῶντας
ἔλεγον.
Ἐπειδὴ |
[4, 7] |
ποιεῖν.
Ἄκουσον
γοῦν,
καὶ
διὰ
|
τί |
τὰς
σάλπιγγας
ἔλαβον·
Ποίησον
σεαυτῷ, |
[4, 5] |
τὸν
σπουδαῖον
ἴσχυεν.
ἢ
μειῶσαί
|
τι |
τῆς
ἐν
τῇ
ψυχῇ
φιλοσοφίας. |
[4, 4] |
τοῦ
καιροῦ
παρατηρήσεώς
ἐστιν
ἀναγκαιοτέρα.
|
Τί |
τοίνυν
ἔχοιεν
ἂν
εἰπεῖν
οἱ |
[4, 2] |
καὶ
κατεδήσατο
τὸ
πρόσωπον
ἑαυτοῦ.
|
Τί |
τούτου
γένοιτ´
ἂν
παραδοξότερον;
Ὁ
|
[4, 7] |
καὶ
τοῦτο
πολλῷ
πλέον
κωλύσητε.
|
Τί |
τρέχεις
ἰδεῖν
ἐν
τῇ
συναγωγῇ |
[4, 3] |
πρὸς
αὐτοὺς
τῷ
τρόπῳ;
Ἄκουσον
|
τί |
φησιν
Ἱερεμίας
πρὸς
αὐτοὺς
ἐκείνους· |
[4, 5] |
πράγματος
τὴν
ἀπόδειξιν
παρασχώμεθα,
ἄκουσον
|
τί |
φησιν
ὁ
Δανιήλ·
Ἐν
ταῖς
|
[4, 7] |
ἐκείνων
καὶ
δακρύειν,
ὅτι
τῷ
|
προστάγματι |
τοῦ
Θεοῦ
μάχονται,
ὅτι
τὸν |
[4, 6] |
(οὐδὲν
γὰρ
κωλύει
τῷ
αὐτῷ
|
παραδείγματι |
χρήσασθαι
πάλιν)
χαρισάμενος
τῇ
ἐπιθυμίᾳ |
[4, 2] |
οὐκ
ἐμόλυνε
τὴν
χεῖρα
τῷ
|
αἵματι, |
ἀλλὰ
καὶ
καθαρωτέραν
εἰργάσατο.
Ὅταν |
[4, 7] |
ἵνα
πάντες
ὁμοθυμαδὸν
ἐν
ἑνὶ
|
στόματι |
δοξάζωμεν
τὸν
Θεὸν
καὶ
Πατέρα |
[4, 7] |
τὸ
κράτος
σὺν
τῷ
ἁγίῳ
|
Πνεύματι, |
εἰς
τοὺς
{σύμπαντας}
αἰῶνας
τῶν
|
[4, 4] |
πρὸς
αὐτούς·
Ὑμεῖς
ἀεὶ
τῷ
|
Πνεύματι |
τῷ
ἁγίῳ
ἀντιπίπτετε.
Ἓν
τοῦτο, |
[4, 2] |
ζήτει·
βασιλεύς
ἐστιν
ὁ
νομοθετῶν·
|
αἰδέσθητι |
τοῦ
κελεύοντος
τὸ
ἀξίωμα,
καὶ |
[4, 2] |
φιλανθρωπίας
οἵαν
ἔδωκε
δίκην;
καὶ
|
ἀντὶ |
τῆς
ἀκαίρου
φειδοῦς
οἵαν
ὑπέμεινε |
[4, 2] |
ἐκπηδήσῃ,
ἔσται
ἡ
ψυχή
σου
|
ἀντὶ |
τῆς
ψυχῆς
αὐτοῦ,
ἢ
τάλαντον
|
[4, 2] |
σου,
καὶ
ἡ
ψυχή
σου
|
ἀντὶ
|
τῆς
ψυχῆς
αὐτοῦ,
καὶ
ὁ |
[4, 2] |
χειρός
σου,
ἡ
ψυχή
σου
|
ἀντὶ |
τῆς
ψυχῆς
αὐτοῦ,
καὶ
ὁ |
[4, 2] |
αὐτοῦ,
καὶ
ὁ
λαός
σου
|
ἀντὶ |
τοῦ
λαοῦ
αὐτοῦ.
Εἶδες
φιλανθρωπίας |
[4, 2] |
αὐτοῦ,
καὶ
ὁ
λαός
σου
|
ἀντὶ
|
τοῦ
λαοῦ
αὐτοῦ.
Ὁρᾷς
πῶς |
[4, 1] |
ἐγείρουσι,
καὶ
τάφρους
ἐλαύνουσι,
καὶ
|
παντὶ |
πρὸς
αὐτὸν
παρασκευάζονται
τρόπῳ.
Ἡσυχάζοντι |
[4, 1] |
παντὶ
πρὸς
αὐτὸν
παρασκευάζονται
τρόπῳ.
|
Ἡσυχάζοντι |
μὲν
γὰρ
καὶ
κατεσταλμένῳ
ῥᾴδιον |
[4, 5] |
μετέλαβεν.
Καὶ
πόθεν
δῆλον,
φησὶν,
|
ὅτι |
αἱ
εἴκοσι
ἡμέραι
καὶ
μία |
[4, 2] |
ἐπέγνω
αὐτὸν
ὁ
βασιλεὺς
Ἰσραὴλ,
|
ὅτι
|
ἀπὸ
τῶν
υἱῶν
τῶν
προφητῶν |
[4, 6] |
ἤδη.
ἐπέτρεψε
τὰς
θυσίας.
Καὶ
|
ὅτι |
αὕτη
ἐστὶν
ἡ
αἰτία,
καὶ |
[4, 5] |
μηδὲ
ἄλλο
τοιοῦτον
ποιεῖν.
~εʹ
|
Ὅτι |
γὰρ
οὐδὲν
τούτων
ἐποίησαν
ἐκεῖνοι, |
[4, 5] |
θυσάντων,
οὔτε
νηστευσάντων,
οὔτε
ἑορτασάντων;
|
Ὅτι |
γὰρ
οὔτε
τὸ
πάσχα
ἐπετέλουν, |
[4, 5] |
ἡμῖν
ἐστιν
ὁ
μισθὸς,
φησὶν,
|
ὅτι |
διὰ
τὸν
Θεὸν
ἀποθνήσκομεν.
Καὶ |
[4, 4] |
αὐτὴν
ἐπιτελεῖν,
καὶ
πάλιν
προσθεὶς,
|
ὅτι |
Ἐν
τῷ
τόπῳ
ᾧ
ἂν |
[4, 2] |
τὸν
τελαμῶνα,
φησὶν
ὁ
προφήτης·
|
Ὅτι |
ἐξαπέστειλας
σὺ
ἄνδρα
ὀλέθριον
ἐκ |
[4, 2] |
πρὸς
αὐτόν·
Τάδε
λέγει
Κύριος·
|
Ὅτι |
ἐξαπέστειλας
σὺ
ἄνδρα
ὀλέθριον
ἐκ |
[4, 5] |
τοῦτο
ἔπραττον.
Διὰ
τοῦτο
ἔλεγον,
|
ὅτι |
Ἔστι
Θεὸς
ἐν
τῷ
οὐρανῷ
|
[4, 4] |
πόλεως
ἐκπέσῃ·
ἀπ´
αὐτοῦ
δεικνὺς,
|
ὅτι |
ἡ
τοῦ
τόπου
παρατήρησις
τῆς |
[4, 2] |
ὁ
φεισάμενος
ἐκολάζετο,
ἵνα
μάθῃς
|
ὅτι |
Θεοῦ
προστάττοντος
οὐ
δεῖ
περιεργάζεσθαι |
[4, 5] |
δὲ
ἀπὸ
τούτου
συνωμολόγηται
μέγιστον·
|
ὅτι |
θυσιῶν
παρατηρήσεις
καὶ
σαββάτων
καὶ
|
[4, 4] |
καὶ
κατηγορίας
ὥσπερ
ἀσεβήσας,
εὔδηλον,
|
ὅτι |
καὶ
οὗτοι
παρανομοῦσιν,
ἐν
τῷ |
[4, 1] |
Μὴ
γάρ
μοι
τοῦτο
εἴπῃς.
|
ὅτι |
νηστεύουσιν,
ἀλλ´
ἐκεῖνό
μοι
δεῖξον, |
[4, 5] |
διὰ
τοῦτο
μόνον
θαυμαστοὶ,
ἀλλ´
|
ὅτι |
οὐδὲ
ἐπὶ
μισθῷ
τινι
τοῦτο |
[4, 6] |
ὑμῶν;
Ἥκουσας
σαφεστάτης
φωνῆς
λεγούσης,
|
ὅτι |
οὐκ
ἐξεζήτει
ταῦτα
παρ´
ὑμῶν |
[4, 7] |
τὰς
σάλπιγγας
κατέχεις
μόνον;
Ὁρᾷς
|
ὅτι |
παίζουσι
μᾶλλον,
ἢ
λατρεύουσιν;
Ἀλλ´ |
[4, 7] |
λατρεύουσιν;
Ἀλλ´
ὥσπερ
ἐκείνοις
ἐγκαλοῦμεν
|
ὅτι |
παρανομοῦσιν,
οὕτω
καὶ
πολλῷ
μᾶλλον |
[4, 5] |
πεπεῖσθαι
παρ´
αὐτοῦ
τοῦ
νόμου,
|
ὅτι |
τὰς
παρατηρήσεις
ταύτας
ἁπάσας
ἕξω |
[4, 5] |
ἀζύμων
ἦσαν;
Ἐξ
ὧν
εἶπεν,
|
ὅτι |
τετάρτῃ
καὶ
εἰκάδι
τοῦ
πρώτου |
[4, 5] |
τῷ
Θεῷ
δοκούντων
ἔδωκαν,
εὔδηλον
|
ὅτι |
τὸ
μὴ
φυλάξαι
τὸν
νόμον |
[4, 5] |
προσέχετε·
ἀπὸ
γὰρ
τούτων
δῆλον,
|
ὅτι |
τὸ
πάσχα
οὐκ
ἐπετέλεσαν·
καὶ |
[4, 5] |
μὴ,
γνωστὸν
ἔστω
σοι,
βασιλεῦ,
|
ὅτι |
τοῖς
θεοῖς
σου
οὐ
λατρεύομεν. |
[4, 7] |
οὕτω
καὶ
πολλῷ
μᾶλλον
ὑμῖν,
|
ὅτι |
τοῖς
παρανομοῦσι
συνέρχεσθε,
καὶ
οὐχὶ |
[4, 7] |
τῷ
προστάγματι
τοῦ
Θεοῦ
μάχονται,
|
ὅτι |
τὸν
διάβολον
ἔχουσι
μεθ´
ἑαυτῶν |
[4, 2] |
ποιοῦσι.
~βʹ
Καὶ
ἵνα
μάθῃς
|
ὅτι |
τοῦτό
ἐστιν
ἀληθὲς,
ἄκουσον·
βασιλέα |
[4, 7] |
στενάζειν
ὑπὲρ
ἐκείνων
καὶ
δακρύειν,
|
ὅτι |
τῷ
προστάγματι
τοῦ
Θεοῦ
μάχονται, |
[4, 6] |
εἰσήγαγε
τὴν
πολιτείαν.
Πῶς
οὖν
|
ἄρτι, |
φησὶν,
ἐπέτρεψε;
Τῇ
ἀσθενείᾳ
τῇ |
[4, 7] |
ἔχω
κοινὸν
πρὸς
ἐκεῖνον;
ἀλλότριός
|
ἐστι |
καὶ
ἄγνωστος.
Ἕως
ἂν
ᾖ |
[4, 7] |
συγκεχωρημένον
ἦν,
ὕστερον
παρανομία
τίς
|
ἐστι, |
καὶ
μυρίων
τιμωριῶν
ὑπόθεσις.
Ἐσάλπιζον |
[4, 3] |
τοῦτο
τὸ
ποτὲ
ἔννομον
παράνομόν
|
ἐστι |
νῦν.
~δʹ
Δότε
μοι
τὸ |
[4, 3] |
ἀξιοῖς
σώζεσθαι;
Μὴ
γὰρ
ὀλίγον
|
ἐστὶ |
τὸ
μέσον
ἡμῶν
καὶ
Ἰουδαίων; |
[4, 1] |
κἂν
ἄριστον
εἶναι
νομίζηται,
πάντων
|
ἐστὶ |
φαυλότατον
καὶ
παρανομώτατον.
Κἂν
φονεύσῃ |
[4, 3] |
φυλάττεσθαι
ἔδει,
ἀλλὰ
νῦν
οὐκ
|
ἔστι. |
Διὰ
τοῦτο
τὸ
ποτὲ
ἔννομον |
[4, 5] |
ἔπραττον.
Διὰ
τοῦτο
ἔλεγον,
ὅτι
|
Ἔστι |
Θεὸς
ἐν
τῷ
οὐρανῷ
δυνατὸς |
[4, 4] |
ἐπ´
ἀμφοτέραις
ταῖς
ἰγνύαις;
Εἰ
|
ἔστι |
Κύριος
ὁ
Θεὸς
ἡμῶν
μεθ´ |
[4, 4] |
Χριστιανισμός
ἐστιν
ἀληθὴς,
ὡσπεροῦν
καὶ
|
ἔστι, |
μένετε,
καὶ
πορεύεσθε
ὀπίσω
αὐτοῦ. |
[4, 3] |
ποτὲ
ἔφαγον.
Καὶ
αὕτη
οὐκ
|
ἔστι |
νηστεία,
ἀλλὰ
παρανομία
καὶ
ἁμαρτία |
[4, 6] |
ἀνεῖται
τοῖς
Ἰουδαίοις,
(ἔνθα
οὐκ
|
ἔξεστι |
θύειν,
μόνη
δὲ
ἡ
Ἱερουσαλὴμ
|
[4, 3] |
καὶ
τὸ
τῆς
κατηγορίας
εἶδος;
|
οὐχὶ |
καὶ
ἡ
Γραφὴ
τούτῳ
κέχρηται
|
[4, 6] |
ἔνθα
μόνον
θύειν
ἐξῆν.
Ἆρα
|
οὐχὶ |
καὶ
τοῖς
σφόδρα
ἀνοήτοις
δήλη |
[4, 7] |
ὅτι
τοῖς
παρανομοῦσι
συνέρχεσθε,
καὶ
|
οὐχὶ |
τοῖς
συντρέχουσι
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ |
[4, 6] |
δαίμοσι,
τότε
τὰς
θυσίας
ἐπέτρεψε,
|
μονονουχὶ |
λέγων·
Μαίνεσθε
καὶ
βούλεσθε
θύειν· |