HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Jean Chrysostome, Discours contre les juifs (III)

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

η = 85 formes différentes pour 197 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

>
Livre, Chap.

[3, 3]   ἀτιμάζεις ἐκείνους; Δυοῖν γὰρ θάτερον, ἢ ἄνοιαν αὐτῶν ὡς οὐκ ἀκριβῶς

[3, 3]   ὡς οὐκ ἀκριβῶς εἰδότων καταγινώσκεις, ἢ δειλίαν, ὡς εἰδότων μὲν, ὑποκριναμένων

[3, 3]   Θεός σου δίδωσί σοι, ἀλλ´ ἢ εἰς τὸν τόπον, ὃν ἐὰν

[3, 7]   ἀδύνατον ἢ ἡμᾶς, ἢ ὑμᾶς, ἢ ἕτερον ὁντιναοῦν αὐτῆς ἐπιλαβέσθαι τῆς

[3, 7]   τὸ ἐπιταχθέν. Ὅτι γὰρ ἀδύνατον ἢ ἡμᾶς, ἢ ὑμᾶς, ἢ ἕτερον

[3, 3]   λέγω περὶ ἐμαυτοῦ; τριακόσιοι πατέρες, ἢ καὶ πλείους, εἰς τὴν Βιθυνῶν

[3, 3]   καὶ τὴν ἐκείνων γνώμην ἐπῄνεσεν. Ἢ καὶ τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς

[3, 5]   καθάπερ αἱρεῖσθε νῦν πάντα ὑπομεῖναι, ἢ μεταθεῖναι τὴν συνήθειαν, οὕτως ἔδει

[3, 3]   παῖδές μου, καὶ κωφὸς, ἀλλ´ ἢ οἱ κυριεύοντες αὐτῶν; Περὶ τίνα

[3, 3]   προφήτης· Καὶ τίς τυφλὸς, ἀλλ´ ἢ οἱ παῖδές μου, καὶ κωφὸς,

[3, 2]   αὐτοῦ· πᾶσα δὲ γυνὴ προσευχομένη, ἢ προφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳ τῇ κεφαλῇ, καταισχύνει

[3, 2]   ἐπιτιμᾷ λέγων· Πᾶς ἀνὴρ προσευχόμενος ἢ προφητεύων κατὰ κεφαλῆς ἔχων, καταισχύνει

[3, 2]   ὃς δὲ μεθύει· καὶ πάλιν, Ἢ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ (καταφρονεῖτε,

[3, 3]   Χριστοῦ λέγοντος ὅτι, Ὅπου δύο ἢ τρεῖς εἰσι συνηγμένοι εἰς τὸ

[3, 3]   αὐτῶν; Εἰ δὲ ὅπου δύο ἢ τρεῖς, μέσος ἐστὶν ὁ Χριστὸς,

[3, 7]   καταβλάπτωμεν. Τὸ μὲν γὰρ τῷδε ἢ τῷδε χρόνῳ νηστεῦσαι οὐκ ἔγκλημα,

[3, 7]   Ὅτι γὰρ ἀδύνατον ἢ ἡμᾶς, ἢ ὑμᾶς, ἢ ἕτερον ὁντιναοῦν αὐτῆς

[3, 5]   τις ἀκάθαρτος ἐπὶ ψυχῇ ᾖ, ἢ ἐν ὁδῷ μακρᾷ, καὶ μὴ

[3, 2]   αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα. δει γὰρ,

[3, 5]   Ἄν τις ἀκάθαρτος ἐπὶ ψυχῇ ᾖ, ἢ ἐν ὁδῷ μακρᾷ, καὶ

[3, 5]   καιρῶν, ἀλλ´ ἐν συνειδότι καθαρῷ ἡ ἀρίστη κρίνεται πρόσοδος. Ἡμεῖς δὲ

[3, 4]   ἐκείνης εὐτελεστέρα, ἀλλὰ μία καὶ ἡ αὐτὴ, ὁμοίως φρικτὴ καὶ σωτήριος.

[3, 4]   ἑκάστην ἡμέραν ὁμοία ἐστὶ καὶ ἡ αὐτὴ τῇ γινομένῃ κατὰ τὴν

[3, 1]   ἡ ἰσχύς; ὅση τῆς φιλονεικίας ἡ βλάβη; Βασιλεία στασιάζουσα καταλύεται, δύο

[3, 1]   πρὸς τὴν ὑμετέραν ἀγάπην παρεσκευαζόμεθα· ἡ δὲ τῶν τὰ πρῶτα πάσχα

[3, 7]   ἁπάντων. Εἰ γὰρ καὶ ἐσφάλλετο ἡ Ἐκκλησία, οὐ τοσοῦτον κατόρθωμα ἀπὸ

[3, 7]   Ἐκκλησίας πάντα ἐπιτελεῖν. Οὐδὲ γὰρ ἡ Ἐκκλησία χρόνων ἀκρίβειαν οἶδεν· ἀλλ´

[3, 4]   ἐστὶν, ἀλλ´ ἡ προσφορὰ καὶ ἡ θυσία ἡ καθ´ ἑκάστην γινομένη

[3, 1]   βασιλεία. Εἶδες ὅση τῆς ὁμονοίας ἡ ἰσχύς; ὅση τῆς φιλονεικίας ἡ

[3, 4]   ἡ προσφορὰ καὶ ἡ θυσία ἡ καθ´ ἑκάστην γινομένη σύναξιν. Καὶ

[3, 4]   καὶ ἡ χθὲς ἐπιτελεσθεῖσα, καὶ ἡ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ὁμοία ἐστὶ

[3, 3]   οἰκουμένης ἁπάσης, προειδὼς ὅτι ἀπολεῖται ἡ πόλις; οὐκ εὔδηλον, ὅτι καταλυθῆναι

[3, 4]   γὰρ οὐ νηστεία ἐστὶν, ἀλλ´ ἡ προσφορὰ καὶ ἡ θυσία ἡ

[3, 5]   γοῦν κατὰ τὸν παρόντα ἐνιαυτὸν ἡ πρώτη τῶν ἀζύμων εἰς κυριακὴν

[3, 5]   ἐγὼ λέγω. Ἡνίκα ἐσταυροῦτο, τότε ἡ πρώτη τῶν ἀζύμων ἦν, καὶ

[3, 4]   τὸν θάνατον καταγγέλλειν. Καὶ γὰρ ἡ σήμερον γινομένη προσφορὰ, καὶ ἡ

[3, 4]   τραπέζης· τῆς ἀληθείας δὲ ἐπενεχθείσης, ἡ σκιὰ λοιπὸν ἀποκρύπτεται, καὶ οὐδὲ

[3, 3]   Καὶ ἀπὸ τῶν ἀθλητῶν τούτων ἡ σύνοδος ἅπασα συγκεκρότητο τότε, καὶ

[3, 1]   παρέχοντα τὴν ἰσχύν; Ἀλλ´ ὅμως ἡ τοσαύτη δύναμις καταλύεται, ὅταν πρὸς

[3, 3]   μὲν γὰρ σοφίαν αὐτῶν δείκνυσιν ἡ τότε ἐκτεθεῖσα πίστις, καὶ τὰ

[3, 5]   Εἶτα ἐπὶ μὲν τῶν Ἰουδαίων ἡ τοῦ χρόνου λύεται παρατήρησις, ἵνα

[3, 6]   ταύτης χωρίς. Αὕτη γάρ ἐστιν ἡ τροφὸς ἡμῶν καὶ μήτηρ, θάλπουσα

[3, 4]   ἡ σήμερον γινομένη προσφορὰ, καὶ ἡ χθὲς ἐπιτελεσθεῖσα, καὶ ἡ καθ´

[3, 3]   ἀλλὰ καὶ τῆς οἰκουμένης ἁπάσης, ἣ καὶ τὴν ἐκείνων γνώμην ἐπῄνεσεν.

[3, 6]   κατεφρόνησεν, ἵνα τὴν ἐκ πίστεως λάβῃ· καὶ βοᾷ λέγων, Ἅτινα ἦν

[3, 1]   ἰσχύς; ὅση τῆς φιλονεικίας ἡ βλάβη; Βασιλεία στασιάζουσα καταλύεται, δύο δὲ

[3, 7]   ἁμαρτήματα, ἀλλ´ ὅτι καὶ μεγάλη βλάβη γένοιτ´ ἂν, ὅταν μήτε Γραφῶν,

[3, 6]   συνεῖδεν ὅτι ἐπ´ ὀλέθρῳ καὶ βλάβῃ πάντα ἔπραττεν, εὐθέως μετέθετο. Καὶ

[3, 5]   μένομεν νηστεύοντες. Καὶ πολλάκις τοῦτο συνέβη, μετὰ τὸν σταυρὸν, μετὰ τὴν

[3, 1]   φόβῳ τοῦ θηρίου πάντας ἔσω συναγάγῃ. Οὐκ αἰδῇ τὸν πατέρα; φοβήθητι

[3, 3]   αὐτὴν, ἵνα καὶ ἄκοντας αὐτοὺς ἀπαγάγῃ τῆς πολιτείας ἐκείνης; Ὅτι γὰρ

[3, 3]   ἵνα τῇ σκιᾷ τὴν ἀλήθειαν ἐπαγάγῃ. Καὶ γὰρ καὶ περιτομὴν ὑπέμεινε,

[3, 4]   ἁμαρτίαν, καθάρσιον τῆς οἰκουμένης ἐγένετο, καταλλαγὴ χρονίας ἔχθρας, ἀνέῳξε τοῦ οὐρανοῦ

[3, 1]   τῶν μὲν θηρίων τὰ στόματα διαφεύγῃ τὰ ποίμνια, ὑπὸ δὲ τῆς

[3, 1]   θηρίου πάντας ἔσω συναγάγῃ. Οὐκ αἰδῇ τὸν πατέρα; φοβήθητι τὸν ἐχθρόν·

[3, 5]   ἀνοίσωμεν ἐπὶ τὸν Θεόν. Εἶτα ἐπειδὴ ἀνήνεγκε, κατήνεγκε νόμον λέγοντα, ὅτι

[3, 5]   τῶν Ἱεροσολύμων αὐτοῦ τόπον προτιμώμενον. Ἐπειδὴ γὰρ προσελθόντες ἄνθρωποι τῷ Μωϋσῇ

[3, 2]   καὶ καταισχύνετε τοὺς μὴ ἔχοντας; Ἐπειδὴ δὲ καὶ τοῖς μείζοσι τῶν

[3, 3]   ἄλλων τῶν νομίμων ἁπάντων. Εἶτα, ἐπειδὴ δεδοικότας ἑώρα καὶ φοβουμένους, μήποτε

[3, 5]   σε ἠλέησα; Πάλιν τὰς παρθένους, ἐπειδὴ ἔλαιον οὐκ εἶχον ἐν ταῖς

[3, 5]   λαμπάσι, τοῦ νυμφῶνος ἀπέκλεισεν· ἕτερον, ἐπειδὴ ἔνδυμα γάμου οὐκ ἔχων εἰσῆλθεν,

[3, 4]   διὰ τὰ ἁμαρτήματα τὰ ἡμέτερα, ἐπειδὴ μέλλομεν μυστηρίοις προσιέναι· ἐπεὶ τό

[3, 7]   οὐδείς μοι περὶ καιροῦ λόγος, ἐπειδὴ οὐδὲ τῷ Θεῷ, καθάπερ ἀπεδείξαμεν,

[3, 7]   Ἐκκλησία χρόνων ἀκρίβειαν οἶδεν· ἀλλ´ ἐπειδὴ παρὰ τὴν ἀρχὴν πᾶσιν ἔδοξε

[3, 5]   ἐπιτελεῖ, καίτοι νηστεύων κατ´ ἐνιαυτὸν, ἐπειδὴ προσφορᾶς οὐ κοινωνεῖ, ὥσπερ οὖν

[3, 6]   ἄκρον ἐλάσαι τῆς πολιτείας ἐκείνης, ἐπειδὴ συνεῖδεν ὅτι ἐπ´ ὀλέθρῳ καὶ

[3, 4]   ἕνεκεν ἐποίησεν ὁ Χριστὸς τότε; Ἐπειδὴ τὸ παλαιὸν πάσχα τύπος ἦν

[3, 6]   αὐτὸ μὲν οὖν τοῦτο μετάθου· ἐπειδὴ τοσοῦτον ἀπεσχίσθης χρόνον τῆς Ἐκκλησίας,

[3, 6]   πρὸς τὴν μητέρα. Οὐδεὶς λέγει, Ἐπειδὴ τοσοῦτον χρόνον ἐν ἔχθρᾳ διέμεινα,

[3, 6]   βοᾷ λέγων, Ἅτινα ἦν μοι κέρδη, ταῦτα ἥγημαι διὰ τὸν Χριστὸν

[3, 3]   Ἀλλὰ καὶ ἅτινα ἦν μοι κέρδη, ταῦτα ἥγημαι διὰ τὸν Χριστὸν

[3, 1]   δύναμις καταλύεται, ὅταν πρὸς ἑαυτὴν στασιάζῃ. Οὐδὲν γὰρ οὕτως ἀσθένειαν ἐργάζεσθαι

[3, 6]   αὐτὸ μὲν οὖν τοῦτο ταχύτερον μετετέθη, ἵνα μὴ μένῃ πάλιν ἐπὶ

[3, 5]   πάσχα, οὐδεὶς ἐκολάσθη ποτὲ οὐδὲ ἐνεκλήθη. Καὶ τί λέγω περὶ ἡμῶν

[3, 3]   εἰς τὸν τόπον, ὃν ἐὰν (ἐπικληθῇ τὸ ὄνομα αὐτοῦ· περὶ τῆς

[3, 5]   μὴ νηστεύων, ἂν μετὰ καθαροῦ προσέλθῃ συνειδότος, πάσχα ἐπιτελεῖ, κἂν σήμερον,

[3, 5]   δεῖνι ἐποίησε τὸ πάσχα, οὐδεὶς ἐκολάσθη ποτὲ οὐδὲ ἐνεκλήθη. Καὶ τί

[3, 1]   εἰς ἐμὲ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς περὶ τὸν τράχηλον

[3, 1]   περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ, καὶ καταποντισθῇ εἰς τὴν θάλασσαν. Καὶ πάλιν·

[3, 4]   Τὸ πάσχα ἡμῶν ὑπὲρ ἡμῶν ἐτύθη Χριστός· καὶ, Ὁσάκις ἂν ἐσθίητε

[3, 4]   μονογενῆ αὐτοῦ Υἱὸν ἔδωκεν, ἵνα σταυρωθῇ, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς

[3, 5]   τὴν ἡμέραν ἐκείνην, καθ´ ἣν ἐσταυρώθη, δῆλον ἐκεῖθεν. Εἰ γὰρ καὶ

[3, 5]   τῆς ἡμέρας αὐτῆς, καθ´ ἣν ἐσταυρώθη, καὶ τὸ πάσχα ἐπετέλεσε. Καὶ

[3, 3]   με, ἀλλ´ ἐμὲ δίκαιον ἂν εἴη πρὸς σὲ λέγειν, ὅτι καὶ

[3, 7]   προσέχουσιν οὐδὲ εἰ πλείω τούτων λεχθείη, ἔσται τι πλέον. Διόπερ ἐνταῦθα

[3, 2]   ἂν συνεχῶς εἰς τὴν ἐκκλησίαν εἰσίῃ, καὶ ὁ ἀλαζὼν, καὶ ὁ

[3, 5]   εἰς κυριακὴν ἡμέραν ἐμπίπτει, καὶ ἀνάγκη πᾶσαν νηστεῦσαι τὴν ἑβδομάδα, καὶ

[3, 4]   καὶ ἐνιαυτούς. Φοβοῦμαι ὑμᾶς, μήπως εἰκῆ κεκοπίακα εἰς ὑμᾶς. Καὶ πάλιν,

[3, 2]   πυρετὸν πρῶτον σβέσας, τότε τὰ ἕλκη καὶ τὰ ῥήγματα διορθοῦται· οὕτω

[3, 1]   Διὰ τοῦτο μεγάλα γίνεται τὰ ἕλκη, ὥσπερ οὖν τὰ μεγάλα ῥᾳδίως

[3, 2]   τὸ ἰατρεῖον φυγὼν, κἂν ὑγιαίνειν δοκῇ, ταχέως εἰς ἀῤῥωστίαν πεσεῖται. Καὶ

[3, 7]   τὰ ἁμαρτήματα, ἀλλ´ ὅτι καὶ μεγάλη βλάβη γένοιτ´ ἂν, ὅταν μήτε

[3, 2]   προσευχομένη, ἢ προφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳ τῇ κεφαλῇ, καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτῆς. Καὶ

[3, 6]   σκιρτῶσι, κἂν ὁτιοῦν ἕτερον πράττωσι, μὴ ἀποκάμωμεν, ἕως ἂν αὐτοὺς πείσωμεν·

[3, 4]   πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ´ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.

[3, 3]   γὰρ ἐξ ἐθνῶν ἦλθον; φησί· μὴ γὰρ (ἄπειρος ἤμην τῆς νομικῆς

[3, 3]   ἐγὼ, ὅτι κἀγὼ ὡς ὑμεῖς. Μὴ γὰρ ἐξ ἐθνῶν ἦλθον; φησί·

[3, 7]   τὸν χρόνον, δεδοικὼς καὶ τρέμων μὴ γένῃ κατάφωρος, καθάπερ τις ἀλλόφυλος

[3, 4]   οὐ γὰρ πενθοῦμεν δι´ ἐκεῖνον, μὴ γένοιτο! ἀλλὰ διὰ τὰ οἰκεῖα

[3, 4]   καὶ Παῦλός φησιν, Ἐμοὶ δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι, εἰ μὴ ἐν

[3, 2]   ἐκεῖνο διορθοῦται πρότερον. Καὶ εἰ μὴ δοκῶ παρενοχλεῖν, ἀπ´ αὐτῶν τοῦ

[3, 5]   ἢ ἐν ὁδῷ μακρᾷ, καὶ μὴ δύνηται ποιῆσαι ἐν τῷ πρώτῳ

[3, 4]   καὶ Ἕλλην, τίνος ἕνεκεν νηστεύεις, μὴ εἴπῃς, ὅτι διὰ τὸ πάσχα,

[3, 3]   τῶν ἀζύμων πάλιν· Ὥστε ἑορτάζωμεν, μὴ ἐν ζύμῃ παλαιᾷ, μηδὲ ἐν

[3, 5]   ταύτην ὑμᾶς καὶ τὴν εὐτονίαν μὴ ἐν τῇ τῶν καιρῶν παρατηρήσει,

[3, 4]   δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι, εἰ μὴ ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου

[3, 2]   πεφυσίωνται καὶ μέγα ἐφρόνουν· Ὡς μὴ ἐρχομένου δέ μου πρὸς ὑμᾶς

[3, 2]   Θεοῦ (καταφρονεῖτε, καὶ καταισχύνετε τοὺς μὴ ἔχοντας; Ἐπειδὴ δὲ καὶ τοῖς

[3, 2]   τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα. δει

[3, 2]   τραπέζης δαιμονίων. Καὶ περὶ τοῦ μὴ κατακαλύπτεσθαι δὲ τὰς γυναῖκας, ἀλλὰ

[3, 6]   κατὰ σοῦ, τολμᾷς καὶ ὑπομένεις, μὴ καταλύσας τὴν ἔχθραν τὴν ἄκαιρον

[3, 1]   εἶναι ἐν τοῖς προβάτοις, ἵνα μὴ καταπλήξηται τὴν ποίμνην· οὔτε ἔξωθεν

[3, 4]   ὑπόθεσις καὶ καύχημα ὁ σταυρὸς, μὴ λέγωμεν ὅτι δι´ αὐτὸν πενθοῦμεν·

[3, 5]   αἱρεῖσθαι πάσχειν καὶ ποιεῖν, ὥστε μὴ μεθ´ ἁμαρτημάτων προσιέναι. Ὅτι γὰρ

[3, 6]   οὖν τοῦτο ταχύτερον μετετέθη, ἵνα μὴ μένῃ πάλιν ἐπὶ τῆς αὐτῆς

[3, 7]   Διὰ τοῦτο ἐτράφης γάλακτι, ἵνα μὴ μένῃς ἐν τῷ γάλακτι· διὰ

[3, 3]   προδόντων τὴν ἀλήθειαν. Ὅταν γὰρ μὴ μένῃς ἐφ´ οἷς ἐνομοθέτησαν ἐκεῖνοι,

[3, 7]   καὶ ὁμονοίᾳ ἅπαντα ποιῶμεν, ὅπως μὴ, νηστευόντων ἡμῶν καὶ τοῦ δήμου

[3, 5]   κοινωνεῖ, ὥσπερ οὖν καὶ ὁ μὴ νηστεύων, ἂν μετὰ καθαροῦ προσέλθῃ

[3, 2]   τὸ ἔλαττον οὐδεὶς κατεδέχετο, φησί· Μὴ πάντες ἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται;

[3, 2]   κατεδέχετο, φησί· Μὴ πάντες ἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται; Ὅτι δὲ καὶ

[3, 5]   δῆλον ἐκεῖθεν. Εἰ γὰρ καὶ μὴ παρέβαινον Ἰουδαῖοι, μηδὲ ἀγνώμονες ἦσαν,

[3, 3]   ἐπιτελεῖν. Οἱ τοίνυν τὴν πίστιν μὴ προδόντες ἐν οὕτω χαλεπωτάτοις καιροῖς,

[3, 7]   τὰ εἰρημένα ἀρκεῖ, τοῖς δὲ μὴ προσέχουσιν οὐδὲ εἰ πλείω τούτων

[3, 7]   ἱκανῶς ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἀποδέδεικται. Μὴ τοίνυν σκιομαχῶμεν, μηδὲ ὑπὲρ τῶν

[3, 4]   ἀποκρύπτεται, καὶ οὐδὲ καιρὸν ἔχει. Μὴ τοίνυν τοῦτο προβάλλου, ἀλλ´ ἐκεῖνό

[3, 7]   ἵνα πρὸς τὸν ἥλιον χειραγωγηθῇς. Μὴ τοίνυν, τῶν τελειοτέρων παραγενομένων πραγμάτων,

[3, 6]   οὕτως οὐδεμία καιροῦ παρατήρησίς ἐστι. ~Μὴ τοίνυν φιλονεικῶμεν, μηδὲ ἐκεῖνο λέγωμεν,

[3, 1]   μικρῶν πρόνοιαν, ἡμεῖς αὐτῶν καταῤῥᾳθυμήσαιμεν; Μὴ τοῦτο εἴπῃς, ὅτι εἷς ἐστιν,

[3, 1]   ἀλλήλους δάκνετε καὶ κατεσθίετε, βλέπετε μὴ ὑπὸ ἀλλήλων ἀναλωθῆτε; Ἔξω τῆς

[3, 5]   ἐσμεν ἐπὶ ψυχῇ· πῶς (ἵνα μὴ ὑστερήσωμεν ἀπὸ τῶν δώρων τοῦ

[3, 3]   ἐν ζύμῃ παλαιᾷ, μηδὲ ἐν ζύμῃ κακίας καὶ πονηρίας, ἀλλ´ ἐν

[3, 3]   πάλιν· Ὥστε ἑορτάζωμεν, μὴ ἐν ζύμῃ παλαιᾷ, μηδὲ ἐν ζύμῃ κακίας

[3, 1]   παραπέμψει τὸ πάθος· Μικρὰ γὰρ ζύμη, φησὶν, ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ.

[3, 7]   διὰ τοῦτό σοι ὁ λύχνος ἐφάνη, ἵνα πρὸς τὸν ἥλιον χειραγωγηθῇς.

[3, 7]   χρόνον, δεδοικὼς καὶ τρέμων μὴ γένῃ κατάφωρος, καθάπερ τις ἀλλόφυλος καὶ

[3, 4]   τὸν κόσμον, ἐπήγαγεν, Ὅτι τὸν μονογενῆ αὐτοῦ Υἱὸν ἔδωκεν, ἵνα σταυρωθῇ,

[3, 6]   τοῦτο ταχύτερον μετετέθη, ἵνα μὴ μένῃ πάλιν ἐπὶ τῆς αὐτῆς ζημίας,

[3, 3]   τεῖχος ἀῤῥαγὲς τὰς ἐπιβουλὰς αὐτῶν ἀποκρουσαμένη πάσας· τὴν δὲ ἀνδρείαν ὁ

[3, 4]   ἐστὶ καὶ ἡ αὐτὴ τῇ γινομένῃ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην τὴν

[3, 4]   καταγγέλλειν. Καὶ γὰρ ἡ σήμερον γινομένη προσφορὰ, καὶ ἡ χθὲς ἐπιτελεσθεῖσα,

[3, 4]   ἡ θυσία ἡ καθ´ ἑκάστην γινομένη σύναξιν. Καὶ ὅτι τοῦτό ἐστιν,

[3, 2]   κεφαλὴν αὐτοῦ· πᾶσα δὲ γυνὴ προσευχομένη, ἢ προφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳ τῇ κεφαλῇ,

[3, 1]   βοηθούμενος ὡς πόλις ὀχυρὰ, καὶ μεμοχλευμένη βασιλεία. Εἶδες ὅση τῆς ὁμονοίας

[3, 5]   ἔνθα μῆνες, καὶ ἥλιος, καὶ σελήνη, καὶ ἐνιαυτῶν περίοδος οὐκ ἔστιν;

[3, 7]   ἓν μόνον ζητῶ, ὅπως ἐν εἰρήνῃ καὶ ὁμονοίᾳ ἅπαντα ποιῶμεν, ὅπως

[3, 6]   ὑμῖν ἐπεύχεται λέγων, Πορεύεσθε ἐν εἰρήνῃ· καὶ οὐδὲν ὅλως ἔνι οὔτε

[3, 5]   εἰ δὲ τῇ ἡμέρᾳ προσέλθοιμεν ἐκείνῃ, νομίζομεν πάσχα ἐπιτελεῖν, κἂν μυρίων

[3, 4]   τὴν τοῦ Σαββάτου, καὶ οὐδὲν ἐκείνη ταύτης σεμνοτέρα, οὐδὲ αὕτη ἐκείνης

[3, 3]   πίστεως καὶ τοῦτο ἐνομοθέτησαν, ὥστε κοινῇ καὶ συμφώνως τὴν ἑορτὴν ταύτην

[3, 7]   μετὰ εὐφροσύνης, μετ´ ἐλευθερίας ἁπάσης κοινῇ μετὰ τῆς Ἐκκλησίας πάντα ἐπιτελεῖν.

[3, 7]   Διόπερ ἐνταῦθα καταλύσαντες τὸν λόγον, κοινῇ πάντες εὐξώμεθα τοὺς ἀδελφοὺς τοὺς

[3, 6]   τὸν διάβολον ἀπέπνιξε· μετ´ ἐκεῖνο Παλαιστίνη, μετὰ τοῦτο οὐρανός. ~Τί τοίνυν

[3, 2]   τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ· πᾶσα δὲ γυνὴ προσευχομένη, ἢ προφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳ τῇ

[3, 6]   ἔχθρᾳ διέμεινα, αἰσχύνομαι καταλλαγῆναι νῦν. Αἰσχύνη γάρ ἐστιν, οὐ τὸ μεταβάλλεσθαι

[3, 1]   (οὕτως ἰσχὺν καὶ δύναμιν, ὡς ἀγάπη καὶ ὁμόνοια. Ὅπερ οὖν καὶ

[3, 1]   διαῤῥῆξαι, τοῦτον εἰς πολλὰ κατατεμεῖν μέρη. Οὐκ ἀρκοῦσιν αἱ λοιπαὶ αἱρέσεις,

[3, 2]   ἐπιγράφεσθαι, μηδὲ εἰς πολλὰ κατατεμεῖν μέρη Χριστοῦ τὸ σῶμα. Ταῦτα δὲ

[3, 4]   Οὐ τοίνυν πενθεῖν οὐδὲ κατεστάλθαι χρὴ, ἀγάλλεσθαι δὲ καὶ χαίρειν ὑπὲρ

[3, 3]   τοὺς αὐτῶν διδασκάλους; Καὶ τί χρὴ λέγειν διδασκάλους καὶ προφήτας, ὅπουγε

[3, 5]   τοσαῦτα ἁμαρτάνειν αἱρούμενος; Καὶ τί χρὴ λέγειν περὶ Ἰουδαίων; Ὅτι γὰρ

[3, 1]   φησὶν, ὠρυόμενος καὶ ζητῶν τίνα ἁρπάσῃ. Ὅρα σοφίαν ποιμένος· οὔτε ἔνδον

[3, 1]   ὁ Χριστὸς, ἀλλ´ ἵνα σε παρασκευάσῃ νήφειν καὶ ἐναγώνιον εἶναι καὶ

[3, 5]   τῶν Ἰουδαίων, ἂν ἀκριβῶς ἐπιστῆσαι ἐθελήσῃ τις, οὐ πολὺν ὄψεται τοῦ

[3, 1]   εὐτελῶν ὁ λόγος. Ὃς ἐὰν σκανδαλίσῃ, φησὶν, ἕνα τῶν μικρῶν τῶν

[3, 1]   ὀχυρὰ, καὶ μεμοχλευμένη βασιλεία. Εἶδες ὅση τῆς ὁμονοίας ἡ ἰσχύς; ὅση

[3, 1]   ὅση τῆς ὁμονοίας ἡ ἰσχύς; ὅση τῆς φιλονεικίας ἡ βλάβη; Βασιλεία

[3, 5]   Ἐπειδὴ γὰρ προσελθόντες ἄνθρωποι τῷ Μωϋσῇ ἔλεγον, Ἀκάθαρτοί ἐσμεν ἐπὶ ψυχῇ·

[3, 4]   ὁμοία ἐστὶ καὶ ἡ αὐτὴ τῇ γινομένῃ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην

[3, 7]   καὶ ἐνιαυτοὺς παρατηρῶμεν, ἀλλὰ πανταχοῦ τῇ Ἐκκλησίᾳ μετ´ ἀκριβείας ἑπώμεθα, τὴν

[3, 5]   διάνοιαν οὐ καθαίρομεν, εἰ δὲ τῇ ἡμέρᾳ προσέλθοιμεν ἐκείνῃ, νομίζομεν πάσχα

[3, 2]   γυνὴ προσευχομένη, ἢ προφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳ τῇ κεφαλῇ, καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτῆς.

[3, 5]   τῶν καιρῶν παρατηρήσει, ἀλλ´ ἐν τῇ προσόδῳ φυλάττειν. Καὶ καθάπερ αἱρεῖσθε

[3, 3]   ἡμεῖς μετ´ ἐκείνων, ἀλλ´ ἵνα τῇ σκιᾷ τὴν ἀλήθειαν ἐπαγάγῃ. Καὶ

[3, 5]   καὶ τὴν εὐτονίαν μὴ ἐν τῇ τῶν καιρῶν παρατηρήσει, ἀλλ´ ἐν

[3, 4]   μία καὶ ἡ αὐτὴ, ὁμοίως φρικτὴ καὶ σωτήριος. Τίνος οὖν ἕνεκεν

[3, 4]   προσέχει τοῖς λεγομένοις· ἂν δὲ ἐπιστῇ μόνον ὁ τῆς τεσσαρακοστῆς καιρὸς,

[3, 5]   ἀλλ´ ἐν συνειδότι καθαρῷ ἡ ἀρίστη κρίνεται πρόσοδος. Ἡμεῖς δὲ τοὐναντίον

[3, 4]   Οὐ γὰρ ταὐτὸν πάσχα καὶ τεσσαρακοστὴ, ἀλλ´ ἕτερον πάσχα, καὶ ἕτερον

[3, 2]   ἐστι πάσχα, τί ποτέ ἐστι τεσσαρακοστή· καὶ τί μὲν τὸ Ἰουδαϊκὸν,

[3, 4]   ἕτερον πάσχα, καὶ ἕτερον τεσσαρακοστή. Τεσσαρακοστὴ μὲν γὰρ ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ

[3, 4]   ἀλλ´ ἕτερον πάσχα, καὶ ἕτερον τεσσαρακοστή. Τεσσαρακοστὴ μὲν γὰρ ἅπαξ τοῦ

[3, 4]   εὐτελεστέρα, ἀλλὰ μία καὶ ἡ αὐτὴ, ὁμοίως φρικτὴ καὶ σωτήριος. Τίνος

[3, 4]   ἡμέραν ὁμοία ἐστὶ καὶ ἡ αὐτὴ τῇ γινομένῃ κατὰ τὴν ἡμέραν

[3, 6]   εἰπεῖν, οὔτε πρᾶξαι ταύτης χωρίς. Αὕτη γάρ ἐστιν ἡ τροφὸς ἡμῶν

[3, 4]   οὐδὲν ἐκείνη ταύτης σεμνοτέρα, οὐδὲ αὕτη ἐκείνης εὐτελεστέρα, ἀλλὰ μία καὶ

[3, 1]   τὴν ἰσχύν; Ἀλλ´ ὅμως ἡ τοσαύτη δύναμις καταλύεται, ὅταν πρὸς ἑαυτὴν

[3, 5]   κατὰ τὸν παρόντα ἐνιαυτὸν ἡ πρώτη τῶν ἀζύμων εἰς κυριακὴν ἡμέραν

[3, 5]   λέγω. Ἡνίκα ἐσταυροῦτο, τότε ἡ πρώτη τῶν ἀζύμων ἦν, καὶ παρασκευή·

[3, 5]   πρώτη τῶν ἀζύμων ἦν, καὶ παρασκευή· ἀμφότερα δὲ ταῦτα οὐ δυνατὸν

[3, 4]   εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ´ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Εἰ τοίνυν ἀγάπης

[3, 6]   ἂν μὲν ὁ ἀδελφός σου ἔχῃ τι κατὰ σοῦ, οὐ συγχωρεῖ

[3, 1]   χρημάτων πρόσοδος, καὶ ὅπλα, καὶ τείχη, καὶ ὀχυρώματα, καὶ στρατιωτῶν ἀριθμὸς

[3, 5]   σήμερον, κἂν αὔριον, κἂν ὁποτεοῦν μετάσχῃ τῆς κοινωνίας. Οὐ γὰρ ἐν

[3, 5]   ὅτι Ἄν τις ἀκάθαρτος ἐπὶ ψυχῇ ᾖ, ἢ ἐν ὁδῷ μακρᾷ,

[3, 5]   Μωϋσῇ ἔλεγον, Ἀκάθαρτοί ἐσμεν ἐπὶ ψυχῇ· πῶς (ἵνα μὴ ὑστερήσωμεν ἀπὸ

[3, 7]   Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος, νῦν

Livre, Chap.
[3, 3]	ἀτιμάζεις ἐκείνους; Δυοῖν γὰρ θάτερον,	ἢ	ἄνοιαν αὐτῶν ὡς οὐκ ἀκριβῶς
[3, 3]	ὡς οὐκ ἀκριβῶς εἰδότων καταγινώσκεις,	ἢ	δειλίαν, ὡς εἰδότων μὲν, ὑποκριναμένων
[3, 3]	Θεός σου δίδωσί σοι, ἀλλ´	ἢ	εἰς τὸν τόπον, ὃν ἐὰν
[3, 7]	ἀδύνατον ἢ ἡμᾶς, ἢ ὑμᾶς,	ἢ	ἕτερον ὁντιναοῦν αὐτῆς ἐπιλαβέσθαι τῆς
[3, 7]	τὸ ἐπιταχθέν. Ὅτι γὰρ ἀδύνατον	ἢ	ἡμᾶς, ἢ ὑμᾶς, ἢ ἕτερον
[3, 3]	λέγω περὶ ἐμαυτοῦ; τριακόσιοι πατέρες,	ἢ	καὶ πλείους, εἰς τὴν Βιθυνῶν
[3, 3]	καὶ τὴν ἐκείνων γνώμην ἐπῄνεσεν.	Ἢ	καὶ τῶν ἁπανταχοῦ τῆς γῆς
[3, 5]	καθάπερ αἱρεῖσθε νῦν πάντα ὑπομεῖναι,	ἢ	μεταθεῖναι τὴν συνήθειαν, οὕτως ἔδει
[3, 3]	παῖδές μου, καὶ κωφὸς, ἀλλ´	ἢ	οἱ κυριεύοντες αὐτῶν; Περὶ τίνα
[3, 3]	προφήτης· Καὶ τίς τυφλὸς, ἀλλ´	ἢ	οἱ παῖδές μου, καὶ κωφὸς,
[3, 2]	αὐτοῦ· πᾶσα δὲ γυνὴ προσευχομένη,	ἢ	προφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳ τῇ κεφαλῇ, καταισχύνει
[3, 2]	ἐπιτιμᾷ λέγων· Πᾶς ἀνὴρ προσευχόμενος	ἢ	προφητεύων κατὰ κεφαλῆς ἔχων, καταισχύνει
[3, 2]	ὃς δὲ μεθύει· καὶ πάλιν,	Ἢ	τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεοῦ (καταφρονεῖτε,
[3, 3]	Χριστοῦ λέγοντος ὅτι, Ὅπου δύο	ἢ	τρεῖς εἰσι συνηγμένοι εἰς τὸ
[3, 3]	αὐτῶν; Εἰ δὲ ὅπου δύο	ἢ	τρεῖς, μέσος ἐστὶν ὁ Χριστὸς,
[3, 7]	καταβλάπτωμεν. Τὸ μὲν γὰρ τῷδε	ἢ	τῷδε χρόνῳ νηστεῦσαι οὐκ ἔγκλημα,
[3, 7]	Ὅτι γὰρ ἀδύνατον ἢ ἡμᾶς,	ἢ	ὑμᾶς, ἢ ἕτερον ὁντιναοῦν αὐτῆς
[3, 5]	τις ἀκάθαρτος ἐπὶ ψυχῇ ᾖ,	ἢ	ἐν ὁδῷ μακρᾷ, καὶ μὴ
[3, 2]	αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ	ᾖ	ἐν ὑμῖν σχίσματα. δει γὰρ,
[3, 5]	Ἄν τις ἀκάθαρτος ἐπὶ ψυχῇ	ᾖ,	ἢ ἐν ὁδῷ μακρᾷ, καὶ
[3, 5]	καιρῶν, ἀλλ´ ἐν συνειδότι καθαρῷ	ἡ	ἀρίστη κρίνεται πρόσοδος. Ἡμεῖς δὲ
[3, 4]	ἐκείνης εὐτελεστέρα, ἀλλὰ μία καὶ	ἡ	αὐτὴ, ὁμοίως φρικτὴ καὶ σωτήριος.
[3, 4]	ἑκάστην ἡμέραν ὁμοία ἐστὶ καὶ	ἡ	αὐτὴ τῇ γινομένῃ κατὰ τὴν
[3, 1]	ἡ ἰσχύς; ὅση τῆς φιλονεικίας	ἡ	βλάβη; Βασιλεία στασιάζουσα καταλύεται, δύο
[3, 1]	πρὸς τὴν ὑμετέραν ἀγάπην παρεσκευαζόμεθα·	ἡ	δὲ τῶν τὰ πρῶτα πάσχα
[3, 7]	ἁπάντων. Εἰ γὰρ καὶ ἐσφάλλετο	ἡ	Ἐκκλησία, οὐ τοσοῦτον κατόρθωμα ἀπὸ
[3, 7]	Ἐκκλησίας πάντα ἐπιτελεῖν. Οὐδὲ γὰρ	ἡ	Ἐκκλησία χρόνων ἀκρίβειαν οἶδεν· ἀλλ´
[3, 4]	ἐστὶν, ἀλλ´ ἡ προσφορὰ καὶ	ἡ	θυσία ἡ καθ´ ἑκάστην γινομένη
[3, 1]	βασιλεία. Εἶδες ὅση τῆς ὁμονοίας	ἡ	ἰσχύς; ὅση τῆς φιλονεικίας ἡ
[3, 4]	ἡ προσφορὰ καὶ ἡ θυσία	ἡ	καθ´ ἑκάστην γινομένη σύναξιν. Καὶ
[3, 4]	καὶ ἡ χθὲς ἐπιτελεσθεῖσα, καὶ	ἡ	καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ὁμοία ἐστὶ
[3, 3]	οἰκουμένης ἁπάσης, προειδὼς ὅτι ἀπολεῖται	ἡ	πόλις; οὐκ εὔδηλον, ὅτι καταλυθῆναι
[3, 4]	γὰρ οὐ νηστεία ἐστὶν, ἀλλ´	ἡ	προσφορὰ καὶ ἡ θυσία ἡ
[3, 5]	γοῦν κατὰ τὸν παρόντα ἐνιαυτὸν	ἡ	πρώτη τῶν ἀζύμων εἰς κυριακὴν
[3, 5]	ἐγὼ λέγω. Ἡνίκα ἐσταυροῦτο, τότε	ἡ	πρώτη τῶν ἀζύμων ἦν, καὶ
[3, 4]	τὸν θάνατον καταγγέλλειν. Καὶ γὰρ	ἡ	σήμερον γινομένη προσφορὰ, καὶ ἡ
[3, 4]	τραπέζης· τῆς ἀληθείας δὲ ἐπενεχθείσης,	ἡ	σκιὰ λοιπὸν ἀποκρύπτεται, καὶ οὐδὲ
[3, 3]	Καὶ ἀπὸ τῶν ἀθλητῶν τούτων	ἡ	σύνοδος ἅπασα συγκεκρότητο τότε, καὶ
[3, 1]	παρέχοντα τὴν ἰσχύν; Ἀλλ´ ὅμως	ἡ	τοσαύτη δύναμις καταλύεται, ὅταν πρὸς
[3, 3]	μὲν γὰρ σοφίαν αὐτῶν δείκνυσιν	ἡ	τότε ἐκτεθεῖσα πίστις, καὶ τὰ
[3, 5]	Εἶτα ἐπὶ μὲν τῶν Ἰουδαίων	ἡ	τοῦ χρόνου λύεται παρατήρησις, ἵνα
[3, 6]	ταύτης χωρίς. Αὕτη γάρ ἐστιν	ἡ	τροφὸς ἡμῶν καὶ μήτηρ, θάλπουσα
[3, 4]	ἡ σήμερον γινομένη προσφορὰ, καὶ	ἡ	χθὲς ἐπιτελεσθεῖσα, καὶ ἡ καθ´
[3, 3]	ἀλλὰ καὶ τῆς οἰκουμένης ἁπάσης,	ἣ	καὶ τὴν ἐκείνων γνώμην ἐπῄνεσεν.
[3, 6]	κατεφρόνησεν, ἵνα τὴν ἐκ πίστεως	λάβῃ·	καὶ βοᾷ λέγων, Ἅτινα ἦν
[3, 1]	ἰσχύς; ὅση τῆς φιλονεικίας ἡ	βλάβη;	Βασιλεία στασιάζουσα καταλύεται, δύο δὲ
[3, 7]	ἁμαρτήματα, ἀλλ´ ὅτι καὶ μεγάλη	βλάβη	γένοιτ´ ἂν, ὅταν μήτε Γραφῶν,
[3, 6]	συνεῖδεν ὅτι ἐπ´ ὀλέθρῳ καὶ	βλάβῃ	πάντα ἔπραττεν, εὐθέως μετέθετο. Καὶ
[3, 5]	μένομεν νηστεύοντες. Καὶ πολλάκις τοῦτο	συνέβη,	μετὰ τὸν σταυρὸν, μετὰ τὴν
[3, 1]	φόβῳ τοῦ θηρίου πάντας ἔσω	συναγάγῃ.	Οὐκ αἰδῇ τὸν πατέρα; φοβήθητι
[3, 3]	αὐτὴν, ἵνα καὶ ἄκοντας αὐτοὺς	ἀπαγάγῃ	τῆς πολιτείας ἐκείνης; Ὅτι γὰρ
[3, 3]	ἵνα τῇ σκιᾷ τὴν ἀλήθειαν	ἐπαγάγῃ.	Καὶ γὰρ καὶ περιτομὴν ὑπέμεινε,
[3, 4]	ἁμαρτίαν, καθάρσιον τῆς οἰκουμένης ἐγένετο,	καταλλαγὴ	χρονίας ἔχθρας, ἀνέῳξε τοῦ οὐρανοῦ
[3, 1]	τῶν μὲν θηρίων τὰ στόματα	διαφεύγῃ	τὰ ποίμνια, ὑπὸ δὲ τῆς
[3, 1]	θηρίου πάντας ἔσω συναγάγῃ. Οὐκ	αἰδῇ	τὸν πατέρα; φοβήθητι τὸν ἐχθρόν·
[3, 5]	ἀνοίσωμεν ἐπὶ τὸν Θεόν. Εἶτα	ἐπειδὴ	ἀνήνεγκε, κατήνεγκε νόμον λέγοντα, ὅτι
[3, 5]	τῶν Ἱεροσολύμων αὐτοῦ τόπον προτιμώμενον.	Ἐπειδὴ	γὰρ προσελθόντες ἄνθρωποι τῷ Μωϋσῇ
[3, 2]	καὶ καταισχύνετε τοὺς μὴ ἔχοντας;	Ἐπειδὴ	δὲ καὶ τοῖς μείζοσι τῶν
[3, 3]	ἄλλων τῶν νομίμων ἁπάντων. Εἶτα,	ἐπειδὴ	δεδοικότας ἑώρα καὶ φοβουμένους, μήποτε
[3, 5]	σε ἠλέησα; Πάλιν τὰς παρθένους,	ἐπειδὴ	ἔλαιον οὐκ εἶχον ἐν ταῖς
[3, 5]	λαμπάσι, τοῦ νυμφῶνος ἀπέκλεισεν· ἕτερον,	ἐπειδὴ	ἔνδυμα γάμου οὐκ ἔχων εἰσῆλθεν,
[3, 4]	διὰ τὰ ἁμαρτήματα τὰ ἡμέτερα,	ἐπειδὴ	μέλλομεν μυστηρίοις προσιέναι· ἐπεὶ τό
[3, 7]	οὐδείς μοι περὶ καιροῦ λόγος,	ἐπειδὴ	οὐδὲ τῷ Θεῷ, καθάπερ ἀπεδείξαμεν,
[3, 7]	Ἐκκλησία χρόνων ἀκρίβειαν οἶδεν· ἀλλ´	ἐπειδὴ	παρὰ τὴν ἀρχὴν πᾶσιν ἔδοξε
[3, 5]	ἐπιτελεῖ, καίτοι νηστεύων κατ´ ἐνιαυτὸν,	ἐπειδὴ	προσφορᾶς οὐ κοινωνεῖ, ὥσπερ οὖν
[3, 6]	ἄκρον ἐλάσαι τῆς πολιτείας ἐκείνης,	ἐπειδὴ	συνεῖδεν ὅτι ἐπ´ ὀλέθρῳ καὶ
[3, 4]	ἕνεκεν ἐποίησεν ὁ Χριστὸς τότε;	Ἐπειδὴ	τὸ παλαιὸν πάσχα τύπος ἦν
[3, 6]	αὐτὸ μὲν οὖν τοῦτο μετάθου·	ἐπειδὴ	τοσοῦτον ἀπεσχίσθης χρόνον τῆς Ἐκκλησίας,
[3, 6]	πρὸς τὴν μητέρα. Οὐδεὶς λέγει,	Ἐπειδὴ	τοσοῦτον χρόνον ἐν ἔχθρᾳ διέμεινα,
[3, 6]	βοᾷ λέγων, Ἅτινα ἦν μοι	κέρδη,	ταῦτα ἥγημαι διὰ τὸν Χριστὸν
[3, 3]	Ἀλλὰ καὶ ἅτινα ἦν μοι	κέρδη,	ταῦτα ἥγημαι διὰ τὸν Χριστὸν
[3, 1]	δύναμις καταλύεται, ὅταν πρὸς ἑαυτὴν	στασιάζῃ.	Οὐδὲν γὰρ οὕτως ἀσθένειαν ἐργάζεσθαι
[3, 6]	αὐτὸ μὲν οὖν τοῦτο ταχύτερον	μετετέθη,	ἵνα μὴ μένῃ πάλιν ἐπὶ
[3, 5]	πάσχα, οὐδεὶς ἐκολάσθη ποτὲ οὐδὲ	ἐνεκλήθη.	Καὶ τί λέγω περὶ ἡμῶν
[3, 3]	εἰς τὸν τόπον, ὃν ἐὰν	(ἐπικληθῇ	τὸ ὄνομα αὐτοῦ· περὶ τῆς
[3, 5]	μὴ νηστεύων, ἂν μετὰ καθαροῦ	προσέλθῃ	συνειδότος, πάσχα ἐπιτελεῖ, κἂν σήμερον,
[3, 5]	δεῖνι ἐποίησε τὸ πάσχα, οὐδεὶς	ἐκολάσθη	ποτὲ οὐδὲ ἐνεκλήθη. Καὶ τί
[3, 1]	εἰς ἐμὲ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα	κρεμασθῇ	μύλος ὀνικὸς περὶ τὸν τράχηλον
[3, 1]	περὶ τὸν τράχηλον αὐτοῦ, καὶ	καταποντισθῇ	εἰς τὴν θάλασσαν. Καὶ πάλιν·
[3, 4]	Τὸ πάσχα ἡμῶν ὑπὲρ ἡμῶν	ἐτύθη	Χριστός· καὶ, Ὁσάκις ἂν ἐσθίητε
[3, 4]	μονογενῆ αὐτοῦ Υἱὸν ἔδωκεν, ἵνα	σταυρωθῇ,	ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς
[3, 5]	τὴν ἡμέραν ἐκείνην, καθ´ ἣν	ἐσταυρώθη,	δῆλον ἐκεῖθεν. Εἰ γὰρ καὶ
[3, 5]	τῆς ἡμέρας αὐτῆς, καθ´ ἣν	ἐσταυρώθη,	καὶ τὸ πάσχα ἐπετέλεσε. Καὶ
[3, 3]	με, ἀλλ´ ἐμὲ δίκαιον ἂν	εἴη	πρὸς σὲ λέγειν, ὅτι καὶ
[3, 7]	προσέχουσιν οὐδὲ εἰ πλείω τούτων	λεχθείη,	ἔσται τι πλέον. Διόπερ ἐνταῦθα
[3, 2]	ἂν συνεχῶς εἰς τὴν ἐκκλησίαν	εἰσίῃ,	καὶ ὁ ἀλαζὼν, καὶ ὁ
[3, 5]	εἰς κυριακὴν ἡμέραν ἐμπίπτει, καὶ	ἀνάγκη	πᾶσαν νηστεῦσαι τὴν ἑβδομάδα, καὶ
[3, 4]	καὶ ἐνιαυτούς. Φοβοῦμαι ὑμᾶς, μήπως	εἰκῆ	κεκοπίακα εἰς ὑμᾶς. Καὶ πάλιν,
[3, 2]	πυρετὸν πρῶτον σβέσας, τότε τὰ	ἕλκη	καὶ τὰ ῥήγματα διορθοῦται· οὕτω
[3, 1]	Διὰ τοῦτο μεγάλα γίνεται τὰ	ἕλκη,	ὥσπερ οὖν τὰ μεγάλα ῥᾳδίως
[3, 2]	τὸ ἰατρεῖον φυγὼν, κἂν ὑγιαίνειν	δοκῇ,	ταχέως εἰς ἀῤῥωστίαν πεσεῖται. Καὶ
[3, 7]	τὰ ἁμαρτήματα, ἀλλ´ ὅτι καὶ	μεγάλη	βλάβη γένοιτ´ ἂν, ὅταν μήτε
[3, 2]	προσευχομένη, ἢ προφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳ τῇ	κεφαλῇ,	καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτῆς. Καὶ
[3, 6]	σκιρτῶσι, κἂν ὁτιοῦν ἕτερον πράττωσι,	μὴ	ἀποκάμωμεν, ἕως ἂν αὐτοὺς πείσωμεν·
[3, 4]	πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν	μὴ	ἀπόληται, ἀλλ´ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον.
[3, 3]	γὰρ ἐξ ἐθνῶν ἦλθον; φησί·	μὴ	γὰρ (ἄπειρος ἤμην τῆς νομικῆς
[3, 3]	ἐγὼ, ὅτι κἀγὼ ὡς ὑμεῖς.	Μὴ	γὰρ ἐξ ἐθνῶν ἦλθον; φησί·
[3, 7]	τὸν χρόνον, δεδοικὼς καὶ τρέμων	μὴ	γένῃ κατάφωρος, καθάπερ τις ἀλλόφυλος
[3, 4]	οὐ γὰρ πενθοῦμεν δι´ ἐκεῖνον,	μὴ	γένοιτο! ἀλλὰ διὰ τὰ οἰκεῖα
[3, 4]	καὶ Παῦλός φησιν, Ἐμοὶ δὲ	μὴ	γένοιτο καυχᾶσθαι, εἰ μὴ ἐν
[3, 2]	ἐκεῖνο διορθοῦται πρότερον. Καὶ εἰ	μὴ	δοκῶ παρενοχλεῖν, ἀπ´ αὐτῶν τοῦ
[3, 5]	ἢ ἐν ὁδῷ μακρᾷ, καὶ	μὴ	δύνηται ποιῆσαι ἐν τῷ πρώτῳ
[3, 4]	καὶ Ἕλλην, τίνος ἕνεκεν νηστεύεις,	μὴ	εἴπῃς, ὅτι διὰ τὸ πάσχα,
[3, 3]	τῶν ἀζύμων πάλιν· Ὥστε ἑορτάζωμεν,	μὴ	ἐν ζύμῃ παλαιᾷ, μηδὲ ἐν
[3, 5]	ταύτην ὑμᾶς καὶ τὴν εὐτονίαν	μὴ	ἐν τῇ τῶν καιρῶν παρατηρήσει,
[3, 4]	δὲ μὴ γένοιτο καυχᾶσθαι, εἰ	μὴ	ἐν τῷ σταυρῷ τοῦ Κυρίου
[3, 2]	πεφυσίωνται καὶ μέγα ἐφρόνουν· Ὡς	μὴ	ἐρχομένου δέ μου πρὸς ὑμᾶς
[3, 2]	Θεοῦ (καταφρονεῖτε, καὶ καταισχύνετε τοὺς	μὴ	ἔχοντας; Ἐπειδὴ δὲ καὶ τοῖς
[3, 2]	τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ	μὴ	ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα. δει
[3, 2]	τραπέζης δαιμονίων. Καὶ περὶ τοῦ	μὴ	κατακαλύπτεσθαι δὲ τὰς γυναῖκας, ἀλλὰ
[3, 6]	κατὰ σοῦ, τολμᾷς καὶ ὑπομένεις,	μὴ	καταλύσας τὴν ἔχθραν τὴν ἄκαιρον
[3, 1]	εἶναι ἐν τοῖς προβάτοις, ἵνα	μὴ	καταπλήξηται τὴν ποίμνην· οὔτε ἔξωθεν
[3, 4]	ὑπόθεσις καὶ καύχημα ὁ σταυρὸς,	μὴ	λέγωμεν ὅτι δι´ αὐτὸν πενθοῦμεν·
[3, 5]	αἱρεῖσθαι πάσχειν καὶ ποιεῖν, ὥστε	μὴ	μεθ´ ἁμαρτημάτων προσιέναι. Ὅτι γὰρ
[3, 6]	οὖν τοῦτο ταχύτερον μετετέθη, ἵνα	μὴ	μένῃ πάλιν ἐπὶ τῆς αὐτῆς
[3, 7]	Διὰ τοῦτο ἐτράφης γάλακτι, ἵνα	μὴ	μένῃς ἐν τῷ γάλακτι· διὰ
[3, 3]	προδόντων τὴν ἀλήθειαν. Ὅταν γὰρ	μὴ	μένῃς ἐφ´ οἷς ἐνομοθέτησαν ἐκεῖνοι,
[3, 7]	καὶ ὁμονοίᾳ ἅπαντα ποιῶμεν, ὅπως	μὴ,	νηστευόντων ἡμῶν καὶ τοῦ δήμου
[3, 5]	κοινωνεῖ, ὥσπερ οὖν καὶ ὁ	μὴ	νηστεύων, ἂν μετὰ καθαροῦ προσέλθῃ
[3, 2]	τὸ ἔλαττον οὐδεὶς κατεδέχετο, φησί·	Μὴ	πάντες ἀπόστολοι; μὴ πάντες προφῆται;
[3, 2]	κατεδέχετο, φησί· Μὴ πάντες ἀπόστολοι;	μὴ	πάντες προφῆται; Ὅτι δὲ καὶ
[3, 5]	δῆλον ἐκεῖθεν. Εἰ γὰρ καὶ	μὴ	παρέβαινον Ἰουδαῖοι, μηδὲ ἀγνώμονες ἦσαν,
[3, 3]	ἐπιτελεῖν. Οἱ τοίνυν τὴν πίστιν	μὴ	προδόντες ἐν οὕτω χαλεπωτάτοις καιροῖς,
[3, 7]	τὰ εἰρημένα ἀρκεῖ, τοῖς δὲ	μὴ	προσέχουσιν οὐδὲ εἰ πλείω τούτων
[3, 7]	ἱκανῶς ἐν τοῖς ἔμπροσθεν ἀποδέδεικται.	Μὴ	τοίνυν σκιομαχῶμεν, μηδὲ ὑπὲρ τῶν
[3, 4]	ἀποκρύπτεται, καὶ οὐδὲ καιρὸν ἔχει.	Μὴ	τοίνυν τοῦτο προβάλλου, ἀλλ´ ἐκεῖνό
[3, 7]	ἵνα πρὸς τὸν ἥλιον χειραγωγηθῇς.	Μὴ	τοίνυν, τῶν τελειοτέρων παραγενομένων πραγμάτων,
[3, 6]	οὕτως οὐδεμία καιροῦ παρατήρησίς ἐστι.	~Μὴ	τοίνυν φιλονεικῶμεν, μηδὲ ἐκεῖνο λέγωμεν,
[3, 1]	μικρῶν πρόνοιαν, ἡμεῖς αὐτῶν καταῤῥᾳθυμήσαιμεν;	Μὴ	τοῦτο εἴπῃς, ὅτι εἷς ἐστιν,
[3, 1]	ἀλλήλους δάκνετε καὶ κατεσθίετε, βλέπετε	μὴ	ὑπὸ ἀλλήλων ἀναλωθῆτε; Ἔξω τῆς
[3, 5]	ἐσμεν ἐπὶ ψυχῇ· πῶς (ἵνα	μὴ	ὑστερήσωμεν ἀπὸ τῶν δώρων τοῦ
[3, 3]	ἐν ζύμῃ παλαιᾷ, μηδὲ ἐν	ζύμῃ	κακίας καὶ πονηρίας, ἀλλ´ ἐν
[3, 3]	πάλιν· Ὥστε ἑορτάζωμεν, μὴ ἐν	ζύμῃ	παλαιᾷ, μηδὲ ἐν ζύμῃ κακίας
[3, 1]	παραπέμψει τὸ πάθος· Μικρὰ γὰρ	ζύμη,	φησὶν, ὅλον τὸ φύραμα ζυμοῖ.
[3, 7]	διὰ τοῦτό σοι ὁ λύχνος	ἐφάνη,	ἵνα πρὸς τὸν ἥλιον χειραγωγηθῇς.
[3, 7]	χρόνον, δεδοικὼς καὶ τρέμων μὴ	γένῃ	κατάφωρος, καθάπερ τις ἀλλόφυλος καὶ
[3, 4]	τὸν κόσμον, ἐπήγαγεν, Ὅτι τὸν	μονογενῆ	αὐτοῦ Υἱὸν ἔδωκεν, ἵνα σταυρωθῇ,
[3, 6]	τοῦτο ταχύτερον μετετέθη, ἵνα μὴ	μένῃ	πάλιν ἐπὶ τῆς αὐτῆς ζημίας,
[3, 3]	τεῖχος ἀῤῥαγὲς τὰς ἐπιβουλὰς αὐτῶν	ἀποκρουσαμένη	πάσας· τὴν δὲ ἀνδρείαν ὁ
[3, 4]	ἐστὶ καὶ ἡ αὐτὴ τῇ	γινομένῃ	κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην τὴν
[3, 4]	καταγγέλλειν. Καὶ γὰρ ἡ σήμερον	γινομένη	προσφορὰ, καὶ ἡ χθὲς ἐπιτελεσθεῖσα,
[3, 4]	ἡ θυσία ἡ καθ´ ἑκάστην	γινομένη	σύναξιν. Καὶ ὅτι τοῦτό ἐστιν,
[3, 2]	κεφαλὴν αὐτοῦ· πᾶσα δὲ γυνὴ	προσευχομένη,	ἢ προφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳ τῇ κεφαλῇ,
[3, 1]	βοηθούμενος ὡς πόλις ὀχυρὰ, καὶ	μεμοχλευμένη	βασιλεία. Εἶδες ὅση τῆς ὁμονοίας
[3, 5]	ἔνθα μῆνες, καὶ ἥλιος, καὶ	σελήνη,	καὶ ἐνιαυτῶν περίοδος οὐκ ἔστιν;
[3, 7]	ἓν μόνον ζητῶ, ὅπως ἐν	εἰρήνῃ	καὶ ὁμονοίᾳ ἅπαντα ποιῶμεν, ὅπως
[3, 6]	ὑμῖν ἐπεύχεται λέγων, Πορεύεσθε ἐν	εἰρήνῃ·	καὶ οὐδὲν ὅλως ἔνι οὔτε
[3, 5]	εἰ δὲ τῇ ἡμέρᾳ προσέλθοιμεν	ἐκείνῃ,	νομίζομεν πάσχα ἐπιτελεῖν, κἂν μυρίων
[3, 4]	τὴν τοῦ Σαββάτου, καὶ οὐδὲν	ἐκείνη	ταύτης σεμνοτέρα, οὐδὲ αὕτη ἐκείνης
[3, 3]	πίστεως καὶ τοῦτο ἐνομοθέτησαν, ὥστε	κοινῇ	καὶ συμφώνως τὴν ἑορτὴν ταύτην
[3, 7]	μετὰ εὐφροσύνης, μετ´ ἐλευθερίας ἁπάσης	κοινῇ	μετὰ τῆς Ἐκκλησίας πάντα ἐπιτελεῖν.
[3, 7]	Διόπερ ἐνταῦθα καταλύσαντες τὸν λόγον,	κοινῇ	πάντες εὐξώμεθα τοὺς ἀδελφοὺς τοὺς
[3, 6]	τὸν διάβολον ἀπέπνιξε· μετ´ ἐκεῖνο	Παλαιστίνη,	μετὰ τοῦτο οὐρανός. ~Τί τοίνυν
[3, 2]	τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ· πᾶσα δὲ	γυνὴ	προσευχομένη, ἢ προφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳ τῇ
[3, 6]	ἔχθρᾳ διέμεινα, αἰσχύνομαι καταλλαγῆναι νῦν.	Αἰσχύνη	γάρ ἐστιν, οὐ τὸ μεταβάλλεσθαι
[3, 1]	(οὕτως ἰσχὺν καὶ δύναμιν, ὡς	ἀγάπη	καὶ ὁμόνοια. Ὅπερ οὖν καὶ
[3, 1]	διαῤῥῆξαι, τοῦτον εἰς πολλὰ κατατεμεῖν	μέρη.	Οὐκ ἀρκοῦσιν αἱ λοιπαὶ αἱρέσεις,
[3, 2]	ἐπιγράφεσθαι, μηδὲ εἰς πολλὰ κατατεμεῖν	μέρη	Χριστοῦ τὸ σῶμα. Ταῦτα δὲ
[3, 4]	Οὐ τοίνυν πενθεῖν οὐδὲ κατεστάλθαι	χρὴ,	ἀγάλλεσθαι δὲ καὶ χαίρειν ὑπὲρ
[3, 3]	τοὺς αὐτῶν διδασκάλους; Καὶ τί	χρὴ	λέγειν διδασκάλους καὶ προφήτας, ὅπουγε
[3, 5]	τοσαῦτα ἁμαρτάνειν αἱρούμενος; Καὶ τί	χρὴ	λέγειν περὶ Ἰουδαίων; Ὅτι γὰρ
[3, 1]	φησὶν, ὠρυόμενος καὶ ζητῶν τίνα	ἁρπάσῃ.	Ὅρα σοφίαν ποιμένος· οὔτε ἔνδον
[3, 1]	ὁ Χριστὸς, ἀλλ´ ἵνα σε	παρασκευάσῃ	νήφειν καὶ ἐναγώνιον εἶναι καὶ
[3, 5]	τῶν Ἰουδαίων, ἂν ἀκριβῶς ἐπιστῆσαι	ἐθελήσῃ	τις, οὐ πολὺν ὄψεται τοῦ
[3, 1]	εὐτελῶν ὁ λόγος. Ὃς ἐὰν	σκανδαλίσῃ,	φησὶν, ἕνα τῶν μικρῶν τῶν
[3, 1]	ὀχυρὰ, καὶ μεμοχλευμένη βασιλεία. Εἶδες	ὅση	τῆς ὁμονοίας ἡ ἰσχύς; ὅση
[3, 1]	ὅση τῆς ὁμονοίας ἡ ἰσχύς;	ὅση	τῆς φιλονεικίας ἡ βλάβη; Βασιλεία
[3, 5]	Ἐπειδὴ γὰρ προσελθόντες ἄνθρωποι τῷ	Μωϋσῇ	ἔλεγον, Ἀκάθαρτοί ἐσμεν ἐπὶ ψυχῇ·
[3, 4]	ὁμοία ἐστὶ καὶ ἡ αὐτὴ	τῇ	γινομένῃ κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην
[3, 7]	καὶ ἐνιαυτοὺς παρατηρῶμεν, ἀλλὰ πανταχοῦ	τῇ	Ἐκκλησίᾳ μετ´ ἀκριβείας ἑπώμεθα, τὴν
[3, 5]	διάνοιαν οὐ καθαίρομεν, εἰ δὲ	τῇ	ἡμέρᾳ προσέλθοιμεν ἐκείνῃ, νομίζομεν πάσχα
[3, 2]	γυνὴ προσευχομένη, ἢ προφητεύουσα ἀκατακαλύπτῳ	τῇ	κεφαλῇ, καταισχύνει τὴν κεφαλὴν αὐτῆς.
[3, 5]	τῶν καιρῶν παρατηρήσει, ἀλλ´ ἐν	τῇ	προσόδῳ φυλάττειν. Καὶ καθάπερ αἱρεῖσθε
[3, 3]	ἡμεῖς μετ´ ἐκείνων, ἀλλ´ ἵνα	τῇ	σκιᾷ τὴν ἀλήθειαν ἐπαγάγῃ. Καὶ
[3, 5]	καὶ τὴν εὐτονίαν μὴ ἐν	τῇ	τῶν καιρῶν παρατηρήσει, ἀλλ´ ἐν
[3, 4]	μία καὶ ἡ αὐτὴ, ὁμοίως	φρικτὴ	καὶ σωτήριος. Τίνος οὖν ἕνεκεν
[3, 4]	προσέχει τοῖς λεγομένοις· ἂν δὲ	ἐπιστῇ	μόνον ὁ τῆς τεσσαρακοστῆς καιρὸς,
[3, 5]	ἀλλ´ ἐν συνειδότι καθαρῷ ἡ	ἀρίστη	κρίνεται πρόσοδος. Ἡμεῖς δὲ τοὐναντίον
[3, 4]	Οὐ γὰρ ταὐτὸν πάσχα καὶ	τεσσαρακοστὴ,	ἀλλ´ ἕτερον πάσχα, καὶ ἕτερον
[3, 2]	ἐστι πάσχα, τί ποτέ ἐστι	τεσσαρακοστή·	καὶ τί μὲν τὸ Ἰουδαϊκὸν,
[3, 4]	ἕτερον πάσχα, καὶ ἕτερον τεσσαρακοστή.	Τεσσαρακοστὴ	μὲν γὰρ ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ
[3, 4]	ἀλλ´ ἕτερον πάσχα, καὶ ἕτερον	τεσσαρακοστή.	Τεσσαρακοστὴ μὲν γὰρ ἅπαξ τοῦ
[3, 4]	εὐτελεστέρα, ἀλλὰ μία καὶ ἡ	αὐτὴ,	ὁμοίως φρικτὴ καὶ σωτήριος. Τίνος
[3, 4]	ἡμέραν ὁμοία ἐστὶ καὶ ἡ	αὐτὴ	τῇ γινομένῃ κατὰ τὴν ἡμέραν
[3, 6]	εἰπεῖν, οὔτε πρᾶξαι ταύτης χωρίς.	Αὕτη	γάρ ἐστιν ἡ τροφὸς ἡμῶν
[3, 4]	οὐδὲν ἐκείνη ταύτης σεμνοτέρα, οὐδὲ	αὕτη	ἐκείνης εὐτελεστέρα, ἀλλὰ μία καὶ
[3, 1]	τὴν ἰσχύν; Ἀλλ´ ὅμως ἡ	τοσαύτη	δύναμις καταλύεται, ὅταν πρὸς ἑαυτὴν
[3, 5]	κατὰ τὸν παρόντα ἐνιαυτὸν ἡ	πρώτη	τῶν ἀζύμων εἰς κυριακὴν ἡμέραν
[3, 5]	λέγω. Ἡνίκα ἐσταυροῦτο, τότε ἡ	πρώτη	τῶν ἀζύμων ἦν, καὶ παρασκευή·
[3, 5]	πρώτη τῶν ἀζύμων ἦν, καὶ	παρασκευή·	ἀμφότερα δὲ ταῦτα οὐ δυνατὸν
[3, 4]	εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ´	ἔχῃ	ζωὴν αἰώνιον. Εἰ τοίνυν ἀγάπης
[3, 6]	ἂν μὲν ὁ ἀδελφός σου	ἔχῃ	τι κατὰ σοῦ, οὐ συγχωρεῖ
[3, 1]	χρημάτων πρόσοδος, καὶ ὅπλα, καὶ	τείχη,	καὶ ὀχυρώματα, καὶ στρατιωτῶν ἀριθμὸς
[3, 5]	σήμερον, κἂν αὔριον, κἂν ὁποτεοῦν	μετάσχῃ	τῆς κοινωνίας. Οὐ γὰρ ἐν
[3, 5]	ὅτι Ἄν τις ἀκάθαρτος ἐπὶ	ψυχῇ	ᾖ, ἢ ἐν ὁδῷ μακρᾷ,
[3, 5]	Μωϋσῇ ἔλεγον, Ἀκάθαρτοί ἐσμεν ἐπὶ	ψυχῇ·	πῶς (ἵνα μὴ ὑστερήσωμεν ἀπὸ
[3, 7]	Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾧ	ἡ	δόξα καὶ τὸ κράτος, νῦν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 21/04/2009