Livre, Chap. |
[1, 11] |
εἰς
τὰς
τούτων
ἐναπομάττονται
ψυχάς.
|
Καὶ |
γὰρ
ἀμήχανον
τὸν
γυναιξὶ
συνοικοῦντα |
[1, 11] |
εἶναι
καὶ
ἀγοραῖον
καὶ
συρφετώδη.
|
Καὶ
|
γὰρ
ἂν
φθέγγηταί
τι,
πάντα |
[1, 9] |
τὸ
λυσιτελοῦν
τοῖς
οὐκ
αἰσχυνομένοις.
|
Καὶ |
γὰρ
ἄτοπον
ἐγκαλοῦντας
αὐτοῖς
τὴν |
[1, 1] |
καὶ
παρακλήσεως
προσάγει
τὰ
φάρμακα.
|
Καὶ |
γὰρ
εἰ
μὲν
κολάσαι
προὔκειτο, |
[1, 11] |
τῶν
μεγάλων
κατορθωμάτων
γινόμενος
χρήσιμος.
|
Καὶ |
γὰρ,
εἰ
πρὸς
τὰ
βιωτικὰ |
[1, 3] |
κατορθώματι
μείζονι
κατεφρόνησε
τοῦ
σκανδάλου.
|
Καὶ |
γὰρ
εὔκαιρον
ἦν
λοιπὸν
τοὺς |
[1, 4] |
λέγω
περὶ
τῶν
ἀσθενῶν
ἀδελφῶν;
|
Καὶ |
γὰρ
Ἰουδαίοις
καὶ
Ἕλλησι
κελεύει |
[1, 13] |
πρὸς
τὰς
οὐρανίους
ἁψῖδας
ἀναδραμεῖν.
|
Καὶ |
γὰρ
καθάπερ
ἐκείνοις
δριμὺς
ὁ
|
[1, 11] |
καὶ
ὀλέθριον
παρέχουσαι
ταύτην
ἀντίδοσιν.
|
Καὶ |
γὰρ
καὶ
καλλωπίζονται
περιεργότερον,
καὶ |
[1, 9] |
καὶ
γυναικὸς
ἔνδον
οὐκ
οὔσης;
|
Καὶ |
γὰρ
καὶ
ταῦτα
λέγουσιν
ἐναντία
|
[1, 2] |
ἁπάντων
οἱ
τὰ
τοιαῦτα
νοσοῦντες.
|
Καὶ |
γὰρ
οἱ
περὶ
τὰ
χρήματα
|
[1, 7] |
καὶ
χρημάτων
δαπάνης
καὶ
περιδρομῆς.
|
Καὶ |
γὰρ
οἰκήματα
περιποιῆσαι
ταύταις
ἔργον, |
[1, 9] |
χρείας
συστέλλεται,
ἅτε
οἰκειοτέρας
οὔσης.
|
Καὶ |
γὰρ
οἶκος
εἷς,
καὶ
προσκεφάλαιον |
[1, 12] |
τῆς
δουλείας
ταύτης
ἐλευθερωθῆναι
δυνηθείς.
|
Καὶ |
γὰρ
τοῦ
φωτὸς
τούτου
γλυκυτέρα |
[1, 7] |
τὴν
τῶν
ποιούντων
ὠφέλειαν
κατασκευάζει.
|
Καὶ |
γὰρ
τῶν
ἰσχυρῶν
αἱ
ἀσθενέστεραι |
[1, 13] |
τὸ
τῷ
Θεῷ
δοκοῦν
ἀνατρέχοντα.
|
Καὶ |
γὰρ
τῶν
σφόδρα
ἐστὶ
χαλεπωτάτων, |
[1, 3] |
ὅτι
αὐτὸς
εἴη
ὁ
Χριστός;
|
Καὶ |
διὰ
τοῦτο
ἀπὸ
μὲν
τοῦ |
[1, 1] |
δηλητηρίων
οὐδὲν
ἄμεινον
φαρμάκων
κατεσκεύασται.
|
Καὶ |
δοκεῖ
μὲν
εὐφροσύνην
τινὰ
ἔχειν, |
[1, 4] |
εἶδε,
τοῦ
πλησίον
τὴν
σωτηρίαν.
|
Καὶ |
θέα
τὴν
ὑπερβολήν·
οὐ
γὰρ
|
[1, 8] |
καὶ
μετὰ
τοῦ
πολλοὺς
σκανδαλίσαι.
|
Καὶ |
ἵνα
μὴ
θαυμάσῃς
τὸ
λεχθὲν, |
[1, 4] |
φάγω«
εἰ
σκανδαλίζοιτο
ὁ
ἕτερος.
|
Καὶ |
ἵνα
μὴ
νομίσῃς
μέχρι
τούτων |
[1, 2] |
τὰ
τῆς
ὀδύνης
ἡμῖν
ἐπιτείνεται.
|
Καὶ |
καθάπερ
ὁ
τῇ
τραπέζῃ
καὶ |
[1, 8] |
τὸ
ὄνομά
μου
μὴ
βεβηλωθῇ.
|
Καὶ |
ὁ
Παῦλος
δὲ
ἀνάθεμα
ηὔξατο |
[1, 4] |
διαφυγεῖν
βλάβην·
διὸ
καὶ
ἔλεγε,
|
Καὶ |
οὐ
συνήσω
ἐπὶ
παρθένῳ.
~Εἰ |
[1, 10] |
ἄσιτοι
διατελοῦσι,
τοῖς
ἐργαστηρίοις
προσηλωμένοι.
|
Καὶ |
οὐ
τοῦτό
που
τὸ
θαυμαστὸν, |
[1, 3] |
αἱρεῖται,
ὥστε
μὴ
τοῦτο
γενέσθαι.
|
Καὶ |
οὐ
φιλοσοφεῖ
τοιαῦτα,
οἷα
ὑμεῖς, |
[1, 4] |
μὴ
τὸν
ἀδελφόν
μου
σκανδαλίσω.
|
Καὶ
|
οὐκ
εἶπε
ταῦτα
ἅπερ
ὑμεῖς, |
[1, 2] |
καὶ
τοῦτο
ἐγίνετο
διὰ
παντός.
|
Καὶ |
οὗτος
τῆς
κολάσεως
ὁ
τρόπος |
[1, 4] |
προσκόπτει,
ἢ
σκανδαλίζεται,
ἢ
ἀσθενεῖ.
|
Καὶ |
πάλιν
σκόπει
μοι
τὴν
σοφίαν |
[1, 9] |
εὑρήσει,
ἐκεῖ
δὲ
τὴν
δυσκολίαν.
|
Καὶ |
παρίημι
τὴν
ἀσχημοσύνην
τῆς
οἰκίας· |
[1, 9] |
οἴσομεν
κακηγορίαν,
τοσαῦτα
ὑποστησόμεθα
ὀνείδη;
|
Καὶ |
πόσῳ
βέλτιον
ἀδελφὸς
ταῦτα
διακονήσεται |
[1, 6] |
τοῖς
βουλομένοις
τῶν
ὄντων
ἀποστερεῖν.
|
Καὶ |
πόσῳ
βέλτιον
ἦν
ὁμιλῆσαι
γάμῳ, |
[1, 2] |
Ἀλλ´
ἴσως
εἴποι
τις
ἂν,
|
Καὶ |
πῶς,
εἰ
πικρὸν
τοῦτο
οὕτως |
[1, 6] |
ἐπιτρόπων
καὶ
ἀγοραίων
τινῶν
ἀνταλλαττόμενοι;
|
Καὶ |
σφόδρα
γε.
Οὐ
γὰρ
δυνήσεσθε |
[1, 10] |
περιίωσιν
αὐτὰ
ταῦτα
πάλιν
ζητοῦντες;
|
Καὶ |
ταῦτα
μὲν
ἐν
ταῖς
οἰκίαις |
[1, 13] |
καὶ
πρὸς
μείζονα
ἀπεδυσάμεθα
σκάμματα.
|
Καὶ |
τί
γὰρ
ἕτερον
ἀλλ´
ἢ |
[1, 10] |
ποικιλταῖς
καὶ
βαφεῦσιν
ἐνοχλήσει
πολλάκις.
|
Καὶ |
τί
δεῖ
πᾶσαν
καταλέγειν
τὴν |
[1, 2] |
τὴν
ἐκ
τῆς
ἀποτυχίας
ὀδύνην.
|
Καὶ |
τί
δεῖ
ταῦτα
ἀπὸ
τῶν
|
[1, 4] |
τὴν
ἀρρωστίαν,
καὶ
μὴ
ποιῶν.
|
Καὶ
|
τί
λέγω
περὶ
τῶν
ἀσθενῶν |
[1, 3] |
καὶ
τὴν
οἰκείαν
περιστελλόντων
κακίαν.
|
Καὶ |
τί
ταῦτα
πρὸς
ἡμᾶς;
φησίν· |
[1, 9] |
τὴν
σωματικὴν
ἀνάπαυσιν
εὖ
διεθήκαμεν.
|
Καὶ |
τίς
οἰκονομήσει,
φησί,
τὰ
κατὰ |
[1, 8] |
ὅταν
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ
βλασφημῆται.
|
Καὶ |
τοῖς
Ἰουδαίοις
δὲ
τοῦτο
ἄνω |
[1, 12] |
δὲ
τῶν
πραγμάτων
ἡ
πεῖρα.
|
Καὶ |
τότε
εἴσεσθε
καλῶς
τίνων
μὲν |
[1, 8] |
συνόντας
αὐτῷ
ἐπὶ
τοῦ
ὕδατος.
|
Καὶ |
τοῦτο
αἰνιττόμενος
ὁ
Θεὸς
ἔλεγεν, |
[1, 5] |
τοὺς
οὕτως
ὁρῶντας
κολάζειν
ἠπείλησεν.
|
Καὶ |
τῷ
Πέτρῳ
εἰπόντι
ὅτι
Οὐ |
[1, 2] |
κατὰ
τὸν
μῦθον
τὸν
ἔξωθεν.
|
Καὶ |
φιλοσόφων
δέ
τις
ἰδών
τινα |
[1, 6] |
γῆς
δουλοπρέπειάν
τε
καὶ
εὐτέλειαν.
|
Καὶ |
χήραις
μὲν
διανεῖμαι
χρήματα
οὐχ |
[1, 1] |
καὶ
τὴν
σφοδρὰν
κατέλυσεν
ἐπιθυμίαν.
|
Καὶ |
χωρὶς
δὲ
τούτων
καὶ
ὠδῖνες |