HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

ISOCRATE, A Philippe (discours complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)


ι  =  363 formes différentes pour 1273 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Paragraphes
[30]   σοι συμβέβηκεν, ἅπαντα ταῦτα διαλύσεις·  αἱ   γὰρ ἐν τοῖς παροῦσι καιροῖς
[40]   καταμαθεῖν εἴτ' εἰρηνικῶς εἴτε πολεμικῶς  αἱ   πόλεις αὗται πρὸς ἀλλήλας ἔχουσιν,
[40]   στρατευσάντων ἐπὶ Θηβαίους καὶ βουλομένων  λυμήνασθαι   τὴν Βοιωτίαν καὶ διοικίσαι τὰς
[10]   ἔστιν ὅπως οὐκ οἴεται βέλτιον  δύνασθαι   βουλεύεσθαι τῶν ἄλλων. (Ἔπειτα καὶ
[80]   γιγνομένην μὴ σχολὴν ἄγειν μηδὲ  δύνασθαι   πολεμεῖν τοῖς βαρβάροις. (Ὥστ' ἐκ
[90]   τὴν τότε γεγενημένην οὐ χαλεπὸν  φυλάξασθαι,   τοῦ τε στρατοπέδου τοῦ κρατήσαντος
[110]   νοῦν ἔχοντας τὸν κράτιστον ὑποστησαμένους  πειρᾶσθαι   γίγνεσθαι τοιούτους, μάλιστα δὲ σοὶ
[90]   ἐκείνου δύναμιν ῥᾴδιον πολὺ κρεῖττον  παρασκευάσασθαι.   Καίτοι τούτων ἀμφοτέρων ὑπαρξάντων πῶς
[0]   ταύτας εἰ παρὰ τῶν βαρβάρων  ποιήσασθαι   βουληθεῖεν· ἅπερ ἐν τῷ πανηγυρικῷ
[10]   πανηγυρίζειν, αὐτοὺς δ' ὧν εἰσηγοῦνται  ποιήσασθαί   τινα προστάτην τῶν καὶ λέγειν
[110]   οὐχ ὡς δυνησόμενον ἁπάσας σε  μιμήσασθαι   τὰς Ἡρακλέους πράξεις, οὐδὲ γὰρ
[110]   γάρ ἐστιν ἐκ τῶν παρόντων  κτήσασθαι   τὴν καλλίστην ἤπερ ἐξ ὧν
[120]   δὲ μὴ, χώραν ὅτι πλείστην  ἀφορίσασθαι   καὶ διαλαβεῖν τὴν Ἀσίαν, ὡς
[0]   καὶ νομίζειν οὐδαμῶς ἂν ἄλλως  παύσασθαι   τῆς φιλονικίας ὑμᾶς, (πλὴν εἰ
[70]   βασιλέα τοῖς Ἕλλησιν ἐπιβουλεύειν καὶ  παρεσκευάσθαι   στρατεύειν ἐφ' ἡμᾶς, οὐδὲν ἂν
[120]   πρὸς ἄλλους τινὰς πρότερον ἐπεχείρουν  διαλέγεσθαι   περὶ τούτων πρὸς τὴν
[110]   δυνατὰς μὲν, εὐχῇ δ' ὁμοίας,  ἐξεργάζεσθαι   δὲ ζητεῖν αὐτὰς, ὅπως ἂν
[80]   ὑποργάψειν γ' οἶμαι χαριέντως τοῖς  ἐξεργάζεσθαι   καὶ διαπονεῖν δυναμένοις. (Τὴν μὲν
[10]   τῶν ὄντων καὶ πείθειν καὶ  βιάζεσθαι   πέφυκεν· ὧν οἶμαι καὶ τὰ
[10]   τοὺς Ἕλληνας συμφέρον, τὸ δὲ  βιάζεσθαι   πρὸς τοὺς βαρβάρους χρήσιμον.
[30]   ὡς ἐπιχειρῶ σε πείθειν ἀδυνάτοις  ἐπιτίθεσθαι   πράγμασιν· οὔτε γὰρ Ἀργείους φίλους
[30]   δὲ τρόπον, σοὶ μὲν αὖθις  πυθέσθαι   ῥᾴδιον, ἐμοὶ δὲ νῦν εἰπεῖν
[60]   διὰ τοὺς συνάρχοντας οἴκαδε μὲν  ἀφικέσθαι   κατῃσχύνθη, πλεύσας δ' εἰς Κύπρον
[120]   ταύταις ὁρίσαι τὴν Ἑλλάδα καὶ  προβαλέσθαι   πρὸ ἁπάντων ἡμῶν. (Ταῦτα γὰρ
[130]   τι ποιῆσαι, τοὺς δὲ βαρβάρους  ἀφελέσθαι   τὴν ὑπάρχουσαν εὐδαιμονίαν. (Διόπερ καὶ
[110]   μείζονος δόξης τῶν ἄλλων ἐπιθυμοῦντας  περιβάλλεσθαι   μὲν τῇ διανοίᾳ τὰς πράξεις,
[90]   ταύτην; (Καὶ μηδεὶς ὑπολάβῃ με  βούλεσθαι   λαθεῖν, ὅτι τούτων ἔνια πέφρακα
[140]   χρωμένους καὶ διὰ τὸ μὴ  βούλεσθαι   ταπεινοτέρους ποιεῖν τῶν νῦν ὄντων
[150]   ἀκριβείαις, παρ' ὑμῶν τῶν ἀκουόντων  πυνθάνεσθαι   δίκαιόν ἐστιν· ὅτι μέντοι βελτίω
[0]   παρὰ τῶν Ἑλλήνων ἀξιοῦσιν αὑταῖς  γίγνεσθαι,   ταύτας εἰ παρὰ τῶν βαρβάρων
[130]   δυναστειῶν πολλάκις τοὺς ἐχθροὺς κυρίους  γίγνεσθαι,   τῆς δ' εὐνοίας τῆς παρὰ
[110]   ἔχοντας τὸν κράτιστον ὑποστησαμένους πειρᾶσθαι  γίγνεσθαι   τοιούτους, μάλιστα δὲ σοὶ προσήκει.
[60]   φαίη τότε τὴν ἀρχὴν αὐτοῖς  γίγνεσθαι   τῶν παρόντων κακῶν ὅτε τὴν
[150]   ὥστε δι' ἀλλήλων ἡμῖν ἑκάτερα  παραγίγνεσθαι   τούτων. (Οἷον ἴσως καὶ νῦν
[60]   μεταβολὴν ὥσθ' ἁπάσης τῆς Ἀσίας  γενέσθαι   δεσπότης. (Ὅπου δ' Ἀλκιβιάδης μὲν
[30]   σοι μηδὲ πρὸς μίαν αὐτῶν  γενέσθαι   διαφοράν. Ἀλλὰ γὰρ ἅπαντες πλείω
[80]   τούτων, ἢν ἐθελήσῃς κοινὸς ἅπασιν  γενέσθαι   καὶ παύσῃ ταῖς μὲν τῶν
[100]   αὐτοῦ καὶ τῶν χρημάτων ἁπάντων  γενέσθαι   κυρίαν. (Ὑπὲρ ὧν δεδιὼς νῦν
[30]   γὰρ Ἀργείους φίλους ἄν ποτε  γενέσθαι   Λακεδαιμονίοις οὔτε Λακεδαιμονίους Θηβαίοις οὔθ'
[80]   ἅπασιν συνέπεσεν ἐξ ἀδόξων μὲν  γενέσθαι   λαμπροῖς, ἐκ πενήτων δὲ πλουσίοις,
[100]   λάβοιεν, τῶν αὐτῶν ἂν τούτων  γενέσθαι   συμβούλους ὧνπερ ἐγώ. (Χρῶμαι δὲ
[150]   πρότερον οὐκ ἄν ποτέ σοι  γενέσθαι   τηλικαῦτα τὸ μέγεθος, εἰ μή
[30]   παλαιῶν πιστεύομεν, Ἡρακλεῖ μὲν συναιτίαν  γενέσθαι   τῆς ἀθανασίας ὃν δὲ τρόπον,
[30]   μὴ γὰρ σωθέντων ἐκείνων οὐδὲ  γενέσθαι   τὸ παράπαν ὑπῆρχεν αὐτοῖς. (Τοιούτων
[150]   τὸν ἐμὸν ἥκιστ' ἂν ὀχληρὸν  γενέσθαι   τοῖς ἀκούουσιν. Ἡγοῦμαι δὲ καὶ
[40]   ῥᾳδίως γὰρ ἂν ἑκατέραν ἐμποδὼν  γενέσθαι   τοῖς πραττομένοις· νῦν δ' οὐχ
[20]   μάλιστ' ἂν βλάψειεν καὶ φαυλότερον  φαίνεσθαι   ποιήσειεν· οὐδὲ γὰρ ταῖς περὶ
[80]   τόλμαν δυναμένην ὄχλῳ χρῆσθαι καὶ  μολύνεσθαι   καὶ λοιδορεῖσθαι τοῖς ἐπὶ τοῦ
[120]   οὐδ' ὑπὲρ ὧν κακῶς ἐπάθομεν  ἀμύνεσθαι   τολμῶμεν αὐτοὺς, ἀλλ' ὁμολογούντων ἐκείνων
[110]   οὐκ εἰκὸς ὑπ' αὐτοῦ σε  παροξύνεσθαι   καὶ φιλονικεῖν, ὅπως τῷ προγόνῳ
[130]   ἄλλων τῶν προειρημένων μηδένας ἄλλους  καταλείπεσθαι   κληρονόμους πλὴν τοὺς ἐξ ἡμῶν
[50]   ἅπαντας τοὺς Ἕλληνας ὑφ' αὑτοῖς  ἔσεσθαι   νῦν ἐν σοὶ τὰς ἐλπίδας
[0]   σὺ μὲν πεισθείης πλείονος ἀξίαν  ἔσεσθαί   σοι τὴν τῆς πόλεως φιλίαν
[10]   με τῶν πλησιασάντων· οἶμαι γὰρ  ἔσεσθαί   τι προὔργου. Δηλώσαντος γάρ μου
[140]   τινὰς χρὴ προσδοκᾶν τοὺς ἐπαίνους  ἔσεσθαι   τοὺς περὶ σοῦ ῥηθησομένους, ὅταν
[90]   ἔτι δουλεύσειν, βασιλέως δὲ κρατήσαντος  ἀπαλλαγήσεσθαι   τῶν κακῶν τῶν παρόντων· ὅπερ
[10]   ὧν οἶμαι καὶ τὰ ῥηθησόμενα  προσδεήσεσθαι.   (Μέλλω γάρ σοι συμβουλεύειν προστῆναι
[0]   πρὸς σὲ ῥηθησομένου καὶ νῦν  δειχθήσεσθαι   μέλλοντος, ἀλλὰ τοῦ περὶ Ἀμφιπόλεως
[60]   Ἑλλάδος πράγματα καὶ τὰς μὲν  ἀτιμωθήσεσθαι,   τὰς δ' ἐπιπολάσειν τῶν Ἑλληνίδων
[130]   τούτων μεγίστην σοι καὶ καλλίστην  γενήσεσθαι   δόξαν. Ἐνθυμοῦ δ' ὅτι τὸ
[40]   οἶμαι τούτων σοι συναγωνιζομένων ἅπαντα  γενήσεσθαι   κατὰ τρόπον. (Ἡγοῦμαι δ' οὕτως
[140]   οὔτε γὰρ ἐν τοῖς Ἕλλησι  γενήσεσθαι   τηλικοῦτον ἔργον, ὅσον ἐστὶν τὸ
[140]   ἕξειν· οὐδένα γὰρ ἄλλον ποτὲ  δυνήσεσθαι   μείζω πρᾶξαι τούτων· οὔτε γὰρ
[130]   ἐπιχειρῶν οὓς ἂν ἐλπίσω μάλιστα  δυνήσεσθαι   τοὺς μὲν Ἕλληνας ἀγαθόν τι
[40]   ὥσθ' ἡγοῦμαι πολὺ μᾶλλον αὐτὰς  αἱρήσεσθαι   τὰς ἐκ τῆς ὁμονοίας ὠφελείας
[60]   ὑπ' ἀνδρὸς οὕτω ταπεινῶς πράξαντος  ἀναστραφήσεσθαι   τὰ τῆς Ἑλλάδος πράγματα καὶ
[0]   τὸν πόλεμον ὑμᾶς καὶ γνωσιμαχήσαντας  βουλεύσεσθαί   τι κοινὸν ἀγαθὸν περὶ ὑμῶν
[0]   ὅσοιπερ ἤκουσαν, διαδοθέντος τοῦ λόγου  διαλύσεσθαι   τὸν πόλεμον ὑμᾶς καὶ γνωσιμαχήσαντας
[20]   διαπεπραγμένον οὐκ οἴει πολλὴν μωρίαν  καταγνώσεσθαι   τοῦ πέμψαντος τὸ βιβλίον καὶ
[80]   συμφωνούσας δ' ἀλλήλαις οὐδ' ἅμα  πράττεσθαι   δυναμένας. Προῃρεῖτο γὰρ βασιλεῖ τε
[50]   καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἄμεινον  βουλεύεσθαι   ποιήσεις. (Ἀλλὰ μὴν τὰ περὶ
[10]   ὅπως οὐκ οἴεται βέλτιον δύνασθαι  βουλεύεσθαι   τῶν ἄλλων. (Ἔπειτα καὶ Μακεδόνων
[20]   περὶ σπουδαίων πραγμάτων καὶ κατεπειγόντων  ῥητορεύεσθαι,   τοὺς δὲ πρὸς ἐπίδειξιν καὶ
[140]   θαυμάζουσιν, οἵτινες ἀμφότερα δύνανται καὶ  πολιτεύεσθαι   καὶ στρατηγεῖν. Ὅταν οὖν ὁρᾷς
[80]   Ἐγὼ γὰρ πρὸς μὲν τὸ  πολιτεύεσθαι   πάντων ἀφυέστατος ἐγενόμην τῶν πολιτῶν·
[10]   πρὸς οὕστινας ἂν βουληθῇς καὶ  δέχεσθαι   παρ' ὧν ἄν σοι δοκῇ
[0]   πεπρᾶχθαι κρεῖττον ἦν αὐτὴν  συνέχεσθαι   τοῖς κακοῖς τοῖς διὰ τὸν
[140]   κἀκείνων διαπεπραγμένον; (Ἀλλὰ γὰρ εἱλόμην  ἀποσχέσθαι   τῆς τοιαύτης ἰδέας δι' ἀμφότερα,
[80]   τοῦ λόγου τοῦ σύμπαντος οἶμαι  πεποιῆσθαι   ταύτην, ἥνπερ προσήκει τοὺς ἐπὶ
[100]   αὐτὸν ἰδίως καὶ τὴν βασιλείαν  γεγενῆσθαι   πολὺ τῶν ἄλλων ἐξηλλαγμένην· μόνος
[50]   ἐκ τῶν εἰρημένων ἡγοῦμαί σοι  γεγενῆσθαι   φανερόν· ἔτι τοίνυν ὡς καὶ
[30]   ~Ἃ μὲν οὖν ἐβουλόμην μοι  προειρῆσθαι,   ταῦτ' ἐστίν. Περὶ δ' αὐτῶν
[80]   ἱκανὴν οὔτε τόλμαν δυναμένην ὄχλῳ  χρῆσθαι   καὶ μολύνεσθαι καὶ λοιδορεῖσθαι τοῖς
[110]   Τὸ γὰρ μὴ δεῖν ἀλλοτρίοις  χρῆσθαι   παραδείγμασιν ἀλλ' οἰκεῖον ὑπάρχειν, πῶς
[50]   λαβόντες, διὰ τὸ μὴ καλῶς  χρῆσθαι   ταῖς εὐτυχίαις οὐδὲν βέλτιον πράττουσιν
[70]   χάριν ἔχοντας τοῖς ὑπὲρ αὐτῶν  φοβεῖσθαι   καὶ δεδιέναι προσποιουμένοις, ἔτι δὲ
[70]   τοῦ πλήθους, μηδὲ παρὰ μικρὸν  ἡγεῖσθαι   τὸ παρὰ πᾶσιν εὐδοκιμεῖν, ἀλλὰ
[50]   Νῦν δ' αὐτὴν οἶμαι καὶ  συναγωνιεῖσθαι   τοῖς ὑπὸ σοῦ πραττομένοις, ἄλλως
[70]   διοικήσῃς, ἔργῳ δ' ὑπὸ σαυτῷ  ποιεῖσθαι   Πελοπόννησον· ὑπάρχουσι δέ σοι Θετταλοὶ
[30]   πατρὶς, ἧς δίκαιον τοσαύτην σε  ποιεῖσθαι   πρόνοιαν ὅσην περ τῶν γονέων
[130]   σοι συνεβούλευον καὶ τὴν στρατείαν  ποιεῖσθαι   ταύτην καὶ πολεμεῖν καὶ κινδυνεύειν.
[70]   προσήκειν μετὰ παρρησίας, ὥσπερ εἴθισμαι,  ποιεῖσθαι   τοὺς λόγους. (Αἰσθάνομαι γάρ σε
[20]   Μακεδονίας οὕτως οἰκείως πρὸς αὑτὸν  διακεῖσθαι   πεποίηκεν ὥσθ' ἑκάστους αὐτῶν μᾶλλον
[10]   ὥστε καὶ τοὺς βασκαίνοντας ἡμᾶς  μιμεῖσθαι   καὶ θαυμάζειν αὐτὸν μᾶλλον τῶν
[0]   ἀλλ' οὕτω διεκείμην ὥστ' εὐθὺς  σκοπεῖσθαι   πῶς ἂν τὰ πεπραγμένα παραμείνειεν
[70]   ταύτας ἄν σοι παραινέσειεν μάλιστα  προαιρεῖσθαι   τῶν πράξεων τὰς ἀμφότερα φέρειν
[80]   ὄχλῳ χρῆσθαι καὶ μολύνεσθαι καὶ  λοιδορεῖσθαι   τοῖς ἐπὶ τοῦ βήματος καλινδουμένοις·
[80]   (τοῦ δὲ φρονεῖν εὖ καὶ  πεπαιδεῦσθαι   καλῶς, εἰ καί τις ἀγροικότερον
[20]   πέμψαντος τὸ βιβλίον καὶ πολὺ  διεψεῦσθαι   νομιεῖν τῆς τε τῶν λόγων
[100]   εἴη σχετλιώτατος, εἰ μὴ βούλοιτο  καταλελύσθαι   ταύτην τὴν ἀρχὴν, τὴν αἰκισαμένην
[50]   ἐν Πελοποννήσῳ, Θετταλίαν δ' ἐτόλμων  καταδουλοῦσθαι,   Μεγαρεῦσι δ' ὁμόροις οὖσιν ἠπείλουν,
[20]   πρὸς ἐπίδειξιν καὶ πρὸς ἐργολαβίαν  γεγράφθαι.   (Καὶ ταῦτ' οὐκ ἀλόγως ἐγνώκασιν·
[0]   λόγον, σωφρονοῦντες· ὅπως γὰρ οὖν  πεπρᾶχθαι   κρεῖττον ἦν αὐτὴν συνέχεσθαι
[140]   ἀλλ' ἐκ τούτων μὲν πολλαὶ  κατηγορίαι   κατ' αὐτῆς γεγόνασιν, ἐκ δὲ
[30]   γὰρ ἐν τοῖς παροῦσι καιροῖς  εὐεργεσίαι   λήθην ἐμποιοῦσι τῶν πρότερον ὑμῖν
[110]   ὡς εἰς τὴν ἤπειρον διαβησόμενος  καὶ   βασιλεῖ πολεμήσων. ~Ὅπου δ' Ἰάσων
[10]   μόνα τῶν ὄντων καὶ πείθειν  καὶ   βιάζεσθαι πέφυκεν· ὧν οἶμαι καὶ
[90]   τὸν νῦν ἡγησόμενον τῆς στρατείας  καὶ   βουλευσόμενον περὶ ἁπάντων καὶ Κλέαρχον
[100]   ἅπαντα δὲ τὸν χρόνον ἐπιβουλεύουσαν  καὶ   βουλομένην τοῦ τε σώματος αὐτοῦ
[140]   φροντίζον, ἀλλὰ τῆς Ἑλλάδος κηδόμενον  καὶ   βουλόμενον ταύτην τε τῶν κακῶν
[40]   Λακεδαιμονίων τε στρατευσάντων ἐπὶ Θηβαίους  καὶ   βουλομένων λυμήνασθαι τὴν Βοιωτίαν καὶ
[110]   καὶ τὰς πόλεις καὶ νεὼς  καὶ   βωμοὺς ἱδρυμένους, τοὺς δ' οὔτ'
[90]   τὰ δεδηλωμένα καλῶς ἑτέρως εἰπεῖν·  καὶ   γὰρ εἰ μὲν ἐπίδειξιν ἐποιούμην,
[30]   παραπλησίως ἔχουσιν τοῖς ἰδίᾳ μαχομένοις.  Καὶ   γὰρ ἐκείνους αὐξανομένης τῆς ὀργῆς
[140]   γνώμην καὶ περὶ Λακεδαιμονίων ἔχουσιν·  καὶ   γὰρ ἐκείνων μᾶλλον ἄγανται τὴν
[80]   τὸ πεῖσαί σε ταῦτα πράττειν.  Καὶ   γὰρ ἢν ἐλλίπω τι καὶ
[80]   προειρημένων πολὺ καταδεέστερον τύχω διαλεχθείς.  Καὶ   γὰρ πρὸς τοῖς ἄλλοις
[100]   τὸν βίον τὸν σφέτερον αὐτῶν.  (Καὶ   γάρ τοι συνέβη διὰ τὸ
[50]   Βυζάντιον δὲ τριήρεις ἐξέπεμπον, ὡς  καὶ   γῆς καὶ θαλάττης ἄρξοντες. (Τελευτῶντες
[150]   τούτοις γυμνασθεὶς καὶ λαβὼν ἐμπειρίαν  καὶ   γνωσθεὶς οἷος εἶ, τούτων ἐπιθυμήσῃς
[0]   λόγου διαλύσεσθαι τὸν πόλεμον ὑμᾶς  καὶ   γνωσιμαχήσαντας βουλεύσεσθαί τι κοινὸν ἀγαθὸν
[20]   μὲν προειρημένων ἁπάντων ἔρημος γένηται  καὶ   γυμνὸς, ἀναγιγνώσκῃ δέ τις αὐτὸν
[40]   αὐτοῖς τοῖς ἀρχείοις περὶ παίδων  καὶ   γυναικῶν τοιοῦτον κίνδυνον, ὃν μὴ
[70]   ἔχοντας τοῖς ὑπὲρ αὐτῶν φοβεῖσθαι  καὶ   δεδιέναι προσποιουμένοις, ἔτι δὲ τοὺς
[40]   ἀκηκόασιν ὅτι πολλοὶ δὴ πόλεμοι  καὶ   δεινοὶ γεγόνασιν, οὓς οἱ διαλυσάμενοι
[20]   ἡμέραις ὕστερον ἐπιτελεσθέντος τοῦ λόγου  καὶ   δειχθέντος αὐτοῖς τοσοῦτον μετέπεσον ὥστ'
[10]   πέμπειν πρὸς οὕστινας ἂν βουληθῇς  καὶ   δέχεσθαι παρ' ὧν ἄν σοι
[140]   τοὺς οὐκ εὐκαίρως αὐτῇ χρωμένους  καὶ   διὰ τὸ μὴ βούλεσθαι ταπεινοτέρους
[120]   μὴ, χώραν ὅτι πλείστην ἀφορίσασθαι  καὶ   διαλαβεῖν τὴν Ἀσίαν, ὡς λέγουσίν
[110]   κακῶν μεστὴν οὖσαν, παύσας ταῦτα  καὶ   διαλλάξας τὰς πόλεις πρὸς ἀλλήλας,
[80]   γ' οἶμαι χαριέντως τοῖς ἐξεργάζεσθαι  καὶ   διαπονεῖν δυναμένοις. (Τὴν μὲν οὖν
[60]   δοίη, μετὰ ποίας ἂν ἐπιμελείας  καὶ   διατριβῆς εὔξαιο τὸν βίον διαγαγεῖν,
[100]   ὁμοφύλου γένους ἄρχειν ἀξιώσας, μόνος  καὶ   διαφυγεῖν ἠδυνήθη τοὺς κινδύνους τοὺς
[140]   πλεονεξίας. (Ταῦτ' οὖν ἐξετάσας ἅπαντα  καὶ   διελθὼν πρὸς αὑτὸν, ἢν μέν
[120]   μαλακοὺς εἶναι καὶ πολέμων ἀπείρους  καὶ   διεφθαρμένους ὑπὸ τῆς τρυφῆς, ἄνδρες
[120]   οὐ μᾶλλον τῶν ἄλλων εὐδοκιμήσεις,  καὶ   δικαίως ἤνπερ αὐτός τ' ἐπὶ
[40]   καὶ βουλομένων λυμήνασθαι τὴν Βοιωτίαν  καὶ   διοικίσαι τὰς πόλεις βοηθήσαντες ἡμεῖς
[90]   ἀτυχῆσαι· περιχαρῆ γὰρ αὐτὸν ὄντα  καὶ   διώκοντα πολὺ πρὸ τῶν ἄλλων,
[50]   λέληθεν. Καλλίστην γὰρ μάχην νικήσαντες  καὶ   δόξαν ἐξ αὐτῆς μεγίστην λαβόντες,
[10]   καὶ λέγειν καὶ πράττειν δυναμένων  καὶ   δόξαν μεγάλην ἐχόντων, εἴπερ μέλλουσί
[130]   ἀνανδρίαν καὶ τοὺς ὀνομαστοὺς γενομένους  καὶ   δόξαντας ἡμιθέους εἶναι διὰ τὴν
[100]   μόνον ἡττηθεὶς, ἀλλὰ καὶ καταγελασθεὶς  καὶ   δόξας οὔτε βασιλεύειν οὔτε στρατηγεῖν
[20]   ἕκαστον τῶν ῥηθέντων, παραλείψω, μὴ  καὶ   δόξω τισὶν λίαν ἀγαπᾶν εἰ
[80]   τρόπον τοῦτον, ὃν ἐγὼ πέφυκα  καὶ   δύναμαι, καὶ τῇ πόλει καὶ
[50]   ἐπιστατοῦντα τῆς εἰρήνης ἀξιόχρεων ἄνδρα  καὶ   δυνάμενον διαλῦσαι τοὺς ἐνεστῶτας πολέμους
[10]   πρὸς δὲ τούτοις καὶ πλοῦτον  καὶ   δύναμιν κεκτημένον ὅσην οὐδεὶς τῶν
[50]   ἡμεῖς συμβεβουλεύκαμεν ἐπιχειρήσαντες, μείζω δὲ  καὶ   δυσκολώτερα τούτων ἐπιτελέσαντες, τί λοιπὸν
[60]   τοιαῦτα τῶν ἔργων φθόνον ἔχει  καὶ   δυσμένειαν καὶ πολλὰς βλασφημίας, οἷς
[50]   οὐδὲν βέλτιον πράττουσιν τῶν ἡττηθέντων  καὶ   δυστυχησάντων. Οὐ γὰρ ἔφθασαν τῶν
[30]   νῦν ὄντας· διὰ γὰρ ἡμᾶς  καὶ   ζῶσι καὶ τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν
[50]   τριήρεις ἐξέπεμπον, ὡς καὶ γῆς  καὶ   θαλάττης ἄρξοντες. (Τελευτῶντες δὲ πρὸς
[10]   καὶ τοὺς βασκαίνοντας ἡμᾶς μιμεῖσθαι  καὶ   θαυμάζειν αὐτὸν μᾶλλον τῶν καθ'
[140]   ὅτι μάλιστα τούτους τιμῶσιν ἅπαντες  καὶ   θαυμάζουσιν, οἵτινες ἀμφότερα δύνανται καὶ
[80]   εἶναι φήσει τὸ ῥηθὲν, ἀμφισβητῶ  καὶ   θείην ἂν ἐμαυτὸν οὐκ ἐν
[140]   ὑπὸ τῶν βαρβάρων σταθὲν ἀγαπῶσι  καὶ   θεωροῦσιν τὰ δ' ὑπὸ Λακεδαιμονίων
[70]   ὑπάρχουσι δέ σοι Θετταλοὶ μὲν  καὶ   Θηβαῖοι καὶ πάντες οἱ τῆς
[40]   (καὶ πάλιν μεταπεσούσης τῆς τύχης  καὶ   Θηβαίων καὶ Πελοποννησίων ἁπάντων ἐπιχειρησάντων
[0]   τὴν λέξιν ἐπαινεῖν ὡς ἀκριβῶς  καὶ   καθαρῶς ἔχουσαν, ὅπερ εἰώθασί τινες
[100]   ἀφέστηκεν, τὰ δ' ἐν πολέμῳ  καὶ   κακοῖς τοσούτοις ἐστὶν ὥστ' ἐκείνῳ
[130]   εἰ τὴν ὑπ' ἀνθρώπου βαρβάρου  καὶ   κακῶς τεθραμμένου καταστραφεῖσαν καὶ συναχθεῖσαν
[10]   σε προτρέπειν ἐπὶ πράξεις οἰκειοτέρας  καὶ   καλλίους καὶ μᾶλλον συμφερούσας ὧν
[20]   νοῦν. Οὕτω δ' ἂν ἀκριβέστατα  καὶ   κάλλιστα θεωρήσειας εἴ τι τυγχάνομεν
[130]   οἰόμενος ἐκ τούτων μεγίστην σοι  καὶ   καλλίστην γενήσεσθαι δόξαν. Ἐνθυμοῦ δ'
[100]   κενὸν, ἀλλὰ πολλῶν μὲν ἐπαίνων  καὶ   καλῶν πράξεων γέμοντα, ποθοῦντα δὲ
[80]   οὐ τὴν αὐτὴν ἔχων διάνοιαν  καὶ   κατ' ἐκείνην τὴν ἡλικίαν ὅτ'
[100]   αὐτόν; Αἴγυπτος γὰρ ἀφειστήκει μὲν  καὶ   κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον, οὐ
[60]   Λακεδαιμονίους καταπολεμήσειν ἄρχοντας τῶν Ἑλλήνων  καὶ   κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν,
[40]   οὐ πολὺς χρόνος ἐξ οὗ,  καὶ   κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν,
[40]   ἐξ οὗ, καὶ κατὰ γῆν  καὶ   κατὰ θάλατταν, εἰς τοσαύτην μεταβολὴν
[60]   τῶν Ἑλλήνων καὶ κατὰ γῆν  καὶ   κατὰ θάλατταν, καὶ ταῦτα πέμπων
[0]   πρὸς σὲ λόγον, ἀλλ' εἰκότως  καὶ   κατὰ μικρὸν ὑπαχθείς. (Ὁρῶν γὰρ
[100]   ἐκεῖθεν οὐ μόνον ἡττηθεὶς, ἀλλὰ  καὶ   καταγελασθεὶς καὶ δόξας οὔτε βασιλεύειν
[100]   δί' ἀνανδρίαν κείνας ὑπερεωρακέναι  καὶ   καταπεφρονηκέναι τῆς βαρβαρικῆς δυναστείας. (Τὰ
[130]   δὲ πολεμήσεις, οὕτω σφόδρα μεμισημένος  καὶ   καταπεφρονημένος ὑφ' ἁπάντων, ὡς οὐδεὶς
[30]   γάρ εἰσιν ὑπὸ ταῖς εἰρημέναις  καὶ   καταφεύγουσιν, ὅταν φοβηθῶσιν, ἐφ' ἣν
[80]   παρεκελευόμην τοῖς ἀκουσόμενοις καταγελᾶν μου  καὶ   καταφρονεῖν, ἢν μὴ καὶ τῶν
[120]   ἂν εἰκότως τὰ συμβεβηκότα θαυμάσειεν  καὶ   καταφρονήσειεν ἡμῶν, ὅπου παρὰ μὲν
[20]   τοὺς μὲν περὶ σπουδαίων πραγμάτων  καὶ   κατεπειγόντων ῥητορεύεσθαι, τοὺς δὲ πρὸς
[110]   νῦν δ' ἐπελθὼν ἐπ' αὐτὸν  καὶ   κατιδὼν τὸ πλῆθος τῶν ἐνόντων
[120]   πόλεις ἐπὶ τούτῳ τῷ τόπῳ  καὶ   κατοικίσαι τοὺς νῦν πλανωμένους δι'
[100]   τοίνυν περὶ Κύπρον καὶ Φοινίκην  καὶ   Κιλικίαν καὶ τὸν τόπον ἐκεῖνον
[130]   στρατείαν ποιεῖσθαι ταύτην καὶ πολεμεῖν  καὶ   κινδυνεύειν. (Οὕτω δ' ἄριστα βουλεύσει
[120]   νομίζειν, ὥσπερ γεννήσας ὑμᾶς,  καὶ   κινδυνεύειν ὑπὲρ αὐτῆς ὁμοίως, ὥσπερ
[80]   ὑπὲρ τῶν ἑταίρων ἐν κακοῖς  καὶ   κινδύνοις εἶναι τοὺς Ἕλληνας, διὰ
[120]   πρόνοιαν, ἀλλ' ἀγνοοῦμεν κοινὸν φόβον  καὶ   κίνδυνον ἅπασιν ἡμῖν αὐξανόμενον. (Ἔστιν
[90]   στρατείας καὶ βουλευσόμενον περὶ ἁπάντων  καὶ   Κλέαρχον τὸν ἐπιστατήσαντα τῶν τότε
[90]   δυσμενεστάτους. Ἡγοῦντο γὰρ Κύρου μὲν  καὶ   Κλεάρχου κατορθωσάντων μᾶλλον ἔτι δουλεύσειν,
[90]   δ' ἐκ τῶν μετὰ Κύρου  καὶ   Κλεάρχου συστρατευσαμένων. Ἐκείνους γὰρ ὁμολογεῖται
[90]   ῥᾷον εἶναι συστῆσαι στρατόπεδον μεῖζον  καὶ   κρεῖττον ἐκ τῶν πλανωμένων
[20]   παρὰ τὸν Ἀδρίαν οἰκούντων ἐγκρατὴς  καὶ   κύριος γέγονεν; Ἁπάσης δὲ τῆς
[80]   τὰς πόλεις τὰς αὑτῶν καταγαγεῖν  καὶ   κυρίους ποιῆσαι τῶν πραγμάτων. Συνέβαινεν
[150]   ὅπως ἂν ἐν τούτοις γυμνασθεὶς  καὶ   λαβὼν ἐμπειρίαν καὶ γνωσθεὶς οἷος
[40]   οὖσαι φανεῖεν τῶν διὰ Θηβαίους  καὶ   Λακεδαιμονίους ἡμῖν γεγενημένων. Ἀλλ' οὐδὲν
[50]   οὐ μόνον τὴν πόλιν, ἀλλὰ  καὶ   Λακεδαιμονίους καὶ τοὺς ἄλλους Ἕλληνας,
[40]   φιλίαν ἅπαντες ἴσασιν ἡμᾶς τε  καὶ   Λακεδαιμονίους μᾶλλον ἀγαπήσαντας τῶν
[100]   Ἕλληνας εἰσπεσὸν καὶ τὴν ἡμετέραν  καὶ   Λακεδαιμονίων ἀρχὴν κατέλυσεν. (Ἔτι δ'
[10]   εἰσηγοῦνται ποιήσασθαί τινα προστάτην τῶν  καὶ   λέγειν καὶ πράττειν δυναμένων καὶ
[10]   παρ' ὧν ἄν σοι δοκῇ  καὶ   λέγειν τι ἂν ἡγῇ
[120]   τῆς ἀρχῆς τῆς βασιλέως συγκαταστρεφόμεθα  καὶ   λελήθαμεν ἡμᾶς αὐτοὺς ἐνίοτε μετὰ
[10]   τοῦτο ποιεῖν, λέγοντες ὡς ἀτόποις  καὶ   λίαν ἀνοήτοις ἐπιχειρῶ πράγμασιν· ὅστις
[70]   χρόνον ἤδη πᾶσιν ἡμῖν ἐπιβουλεύεις,  (καὶ   λόγῳ μὲν μέλλεις Μεσσηνίοις βοηθεῖν
[80]   δυναμένην ὄχλῳ χρῆσθαι καὶ μολύνεσθαι  καὶ   λοιδορεῖσθαι τοῖς ἐπὶ τοῦ βήματος
[120]   δι' ἔνδειαν τῶν καθ' ἡμέραν  καὶ   λυμαινομένους οἷς ἂν ἐντύχωσιν. (Οὓς
[10]   δύνασθαι βουλεύεσθαι τῶν ἄλλων. (Ἔπειτα  καὶ   Μακεδόνων ἔχει περὶ αὑτὸν τοὺς
[140]   καὶ τῆς ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίας,  καὶ   μάλισθ' ὅτι τὴν αὑτῶν ἐξέλιπον
[120]   ἕξειν, ἢν ἔργῳ ταῦτα πράξῃς  καὶ   μάλιστα μὲν πειραθῇς ὅλην τὴν
[70]   τῷ λόγῳ καταστρεφόμενοι, πολλοὺς πείθουσιν  καὶ   μάλιστα μὲν τοὺς τῶν αὐτῶν
[50]   ἀναχωροῦντες δὲ τοὺς ἐνδοξοτάτους αὑτῶν  καὶ   μάλιστα τολμῶντας ὑπὲρ τῆς πατρίδος
[150]   ἐστιν· ὅτι μέντοι βελτίω τούτων  καὶ   μᾶλλον ἁρμόττοντα τοῖς ὑπάρχουσιν οὐδεὶς
[90]   τὰς μεγίστας, συλλαβὼν αὐτοὺς ἀπέκτεινεν,  καὶ   μᾶλλον εἵλετο περὶ τοὺς θεοὺς
[10]   ἐπὶ πράξεις οἰκειοτέρας καὶ καλλίους  καὶ   μᾶλλον συμφερούσας ὧν νῦν τυγχάνεις
[60]   ἄλλοις ἅπασιν, ἐπιθυμήσας μοναρχίας ἀλόγως  καὶ   μανικῶς καὶ τολμήσας ἅπαντα πράττειν
[30]   ἑκάστῃ πολλὴν φιλίαν πρὸς ὑμᾶς  καὶ   μεγάλας εὐεργεσίας ὑπαρχούσας. Ἄργος μὲν
[70]   ἀλλὰ τότε νομίζειν καλὴν ἔχειν  καὶ   μεγάλην τὴν δόξαν καὶ πρέπουσαν
[70]   συνακολουθεῖν, Ἀργεῖοι δὲ καὶ Μεσσήνιοι  καὶ   Μεγαλοπολῖται καὶ τῶν ἄλλων πολλοὶ
[100]   τολμῴην σοὶ παραινεῖν τῷ πλεῖστα  καὶ   μέγιστα διαπεπραγμένῳ κατὰ πόλεμον. Ὥστε
[110]   (Ὧν ἐνθυμούμενον ἐθίζειν σαυτὸν χρὴ  καὶ   μελετᾶν ὅπως ἔτι μᾶλλον
[70]   μετέχοντες ἕτοιμοι συνακολουθεῖν, Ἀργεῖοι δὲ  καὶ   Μεσσήνιοι καὶ Μεγαλοπολῖται καὶ τῶν
[110]   ἐν ἡμέραις ἐλάττοσιν τοσαύταις  καὶ   μετ' ὀλίγων στρατεύσας ῥᾳδίως αὐτὴν
[110]   ῥᾳδίως αὐτὴν κατὰ κράτος εἷλεν.  Καὶ   μετὰ ταῦτα τοὺς βασιλέας τῶν
[130]   ἐατέον οὕτως ἔχειν, ἀλλ' ἀναστρεπτέον  καὶ   μεταστατέον ἅπαντα ταῦτ' ἐστίν. (Εὖ
[70]   Τίς δ' οὐκ ἂν τῶν  καὶ   μετρίως λογιζομένων ταύτας ἄν σοι
[80]   Καὶ γὰρ ἢν ἐλλίπω τι  καὶ   μὴ δυνηθῶ τὸν αὐτὸν τρόπον
[80]   πιστὸς, τοῖς δὲ βαρβάροις φοβερός.  (Καὶ   μὴ θαυμάσῃς, ἅπερ ἐπέστειλα καὶ
[110]   τοὺς ἀφ' Ἡρακλέους γεγονότας πολεμεῖν.  (Καὶ   μὴ θαυμάσῃς εἰ διὰ παντός
[150]   καλῶς τῆς τύχης ἡγουμένης ἀπολειφθῆναι  καὶ   μὴ παρασχεῖν σαυτὸν εἰς
[0]   ἂν τὰ πεπραγμένα παραμείνειεν ἡμῖν  καὶ   μὴ χρόνον ὀλίγον πόλις
[90]   θαρρεῖν ποιούμενον τὴν στρατείαν ταύτην;  (Καὶ   μηδεὶς ὑπολάβῃ με βούλεσθαι λαθεῖν,
[20]   σπουδῆς τῆς περὶ τὴν πρᾶξιν,  καὶ   μηδὲν τὸ συναγωνιζόμενον καὶ
[20]   ἀναγιγνώσκῃ δέ τις αὐτὸν ἀπιθάνως  καὶ   μηδὲν ἦθος ἐνσημαινόμενος ἀλλ' ὥσπερ
[70]   τούτοις φροντίζειν, ἄλλως θ' ὅταν  καὶ   μηδὲν σαυτῷ συνειδῇς ἐξαμαρτάνων. Χρὴ
[90]   τὴν εἰς τοὺς στρατιώτας μισθοφοράν.  (Καὶ   μὴν εἰ βουληθεῖμεν ἐξετάσαι καὶ
[100]   πρὸς αὐτὸν βουληθῇς συμφόρως ἕξειν.  (Καὶ   μὴν Ἰδριέα γε τὸν εὐπορώτατον
[90]   παρόντων· ὅπερ καὶ συνέπεσεν αὐτοῖς.  (Καὶ   μὴν καὶ στρατιώτας σὺ μὲν
[70]   (Τίς γὰρ οὐκ ἂν ἀγανακτήσειε  καὶ   μισήσειεν, εἰ φαίνοιτο τούτοις ἐπιβουλεύων
[80]   οὔτε τόλμαν δυναμένην ὄχλῳ χρῆσθαι  καὶ   μολύνεσθαι καὶ λοιδορεῖσθαι τοῖς ἐπὶ
[100]   μεῖζον φρονήσας τῶν αὑτοῦ πολιτῶν  καὶ   μοναρχίας ἐπιθυμήσας, οὐχ ὁμοίως ἐβουλεύσατο
[120]   ἂν τούτων πρᾶξαι δυνηθῇς  καὶ   μόνον ἐπιχειρήσῃς, οὐκ ἔσθ' ὅπως
[60]   δὲ δύναμιν περιεβάλετο καὶ πεζὴν  καὶ   ναυτικὴν ὅσην οὐδεὶς ἀνὴρ τῶν
[110]   τοὺς ἰδιώτας καὶ τὰς πόλεις  καὶ   νεὼς καὶ βωμοὺς ἱδρυμένους, τοὺς
[140]   αὐτῶν ἴσμεν ἐν μικροῖς πολιχνίοις  καὶ   νησυδρίοις τὰς ἀρχὰς κατασχόντας. Ἀλλ'
[60]   γὰρ αὐτῷ ναυτικοῦ περὶ Ῥόδον  καὶ   νικήσας τῇ ναυμαχίᾳ Λακεδαιμονίους μὲν
[0]   τὴν ἀληθείαν τῶν πραγμάτων θαυμάζειν  καὶ   νομίζειν οὐδαμῶς ἂν ἄλλως παύσασθαι
[0]   τοῖς περὶ τῆς εἰρήνης ψηφισθεῖσιν  καὶ   νομίσας οὐ μόνον ἡμῖν ἀλλὰ
[10]   τυγχάνω συμβεβουλευκώς. ~Ταῦτα δὲ διανοηθεὶς  καὶ   νομίσας οὐδέποτ' ἂν εὑρεθῆναι καλλίω
[120]   πεφυκόσι καὶ τοῖς ἐν πολιτείᾳ  καὶ   νόμοις ἐνδεδεμένοις ἐκείνην τὴν πόλιν
[10]   ἐνδόξους τῶν ἀνδρῶν ὑπὸ πόλεσι  καὶ   νόμοις οἰκοῦντας, καὶ οὐδὲν ἐξὸν
[0]   οὐ τοῦ πρὸς σὲ ῥηθησομένου  καὶ   νῦν δειχθήσεσθαι μέλλοντος, ἀλλὰ τοῦ
[70]   βλάψειεν, τοὺς δ' ὠφελήσειεν. Οἷον  καὶ   νῦν, εἰ μέν τις φαίη
[40]   σπουδὴν περὶ τούτου ποιουμένας, μὴ  καὶ   νῦν νομίζοι τὴν αὐτὴν γνώμην
[130]   ἀφελέσθαι τὴν ὑπάρχουσαν εὐδαιμονίαν. (Διόπερ  καὶ   νῦν πρὸς σὲ ποιοῦμαι τοὺς
[130]   ἡγοῦμαι γὰρ τά γε τοιαῦτα  καὶ   νῦν σοι πλείω τῶν ἱκανῶν
[150]   ἑκάτερα παραγίγνεσθαι τούτων. (Οἷον ἴσως  καὶ   νῦν τοὺς μὲν λόγους ἡμῖν
[10]   ὑπὸ πόλεσι καὶ νόμοις οἰκοῦντας,  καὶ   οὐδὲν ἐξὸν αὐτοῖς ἄλλο πράττειν
[20]   πεποίηκεν; (Μάγνητας δὲ καὶ Περραιβοὺς  καὶ   Παίονας κατέστραπται καὶ πάντας ὑπηκόους
[40]   ἡμῶν ἐν τοῖς Ἕλλησιν ἐδυνάστευεν  καὶ   πάλιν Λακεδαιμονίων, οὐδὲν ἂν
[40]   ἐμποδὼν ἐγενόμεθα ταῖς ἐκείνων ἐπιθυμίαις·  (καὶ   πάλιν μεταπεσούσης τῆς τύχης καὶ
[90]   πατὴρ τὴν πόλιν τὴν ἡμετέραν  καὶ   πάλιν τὴν Λακεδαιμονίων κατεπολέμησεν, οὗτος
[20]   ὡς μὲν τὸ πρῶτον ἐξεπλάγην  καὶ   πάλιν ὡς ἀναλαβὼν ἐμαυτὸν ἀντεῖπον
[100]   δ' ὁρῶ μὲν τόπον ἴδιον  καὶ   παντάπασιν ἀδιεξέργαστον, οὐ μικρὸν οὐδὲ
[120]   μόνον ἐκείνους εὐδαίμονας ποιήσεις, ἀλλὰ  καὶ   πάντας ἡμᾶς εἰς ἀσφάλειαν καταστήσεις.
[20]   καὶ Περραιβοὺς καὶ Παίονας κατέστραπται  καὶ   πάντας ὑπηκόους αὐτὸς εἴληφεν; Τοῦ
[70]   σοι Θετταλοὶ μὲν καὶ Θηβαῖοι  καὶ   πάντες οἱ τῆς Ἀμφικτυονίας μετέχοντες
[50]   γὰρ ἔφθασαν τῶν ἐχθρῶν κρατήσαντες,  καὶ   πάντων ἀμελήσαντες ἠνώχλουν μὲν ταῖς
[140]   ἀρχὰς κατασχόντας. Ἀλλ' ὅμως ἰσόθεον  καὶ   παρὰ πᾶσιν ὀνομαστὴν τὴν αὑτῶν
[90]   (Καὶ μὴν εἰ βουληθεῖμεν ἐξετάσαι  καὶ   παραβαλεῖν σέ τε τὸν νῦν
[40]   τοῖς ἄλλοις ἀνελπίστων δοκούντων εἶναι  καὶ   παραδόξων πολλὰ διαπεπραγμένον, ὥστ' οὐδὲν
[70]   Ἀσίας βασιλέα τοῖς Ἕλλησιν ἐπιβουλεύειν  καὶ   παρεσκευάσθαι στρατεύειν ἐφ' ἡμᾶς, οὐδὲν
[40]   εἶναι, τοῦτο δὲ στεργούσας μόνον  καὶ   πᾶσαν τὴν σπουδὴν περὶ τούτου
[80]   ἢν ἐθελήσῃς κοινὸς ἅπασιν γενέσθαι  καὶ   παύσῃ ταῖς μὲν τῶν πόλεων
[80]   ἂν διαλλάξῃ τις τοὺς Ἕλληνας  καὶ   παύσῃ τῆς μανίας τῆς νῦν
[60]   κατεστρέψατο, τηλικαύτην δὲ δύναμιν περιεβάλετο  καὶ   πεζὴν καὶ ναυτικὴν ὅσην οὐδεὶς
[10]   Ἑλλήνων, μόνα τῶν ὄντων  καὶ   πείθειν καὶ βιάζεσθαι πέφυκεν· ὧν
[40]   μεταπεσούσης τῆς τύχης καὶ Θηβαίων  καὶ   Πελοποννησίων ἁπάντων ἐπιχειρησάντων ἀνάστατον ποιῆσαι
[80]   καλινδουμένοις· (τοῦ δὲ φρονεῖν εὖ  καὶ   πεπαιδεῦσθαι καλῶς, εἰ καί τις
[140]   ἐγκωμιάζουσιν. (Τὴν αὐτὴν δὲ γνώμην  καὶ   περὶ Λακεδαιμονίων ἔχουσιν· καὶ γὰρ
[130]   δουλείᾳ, ταύτην ὑπ' ἀνδρὸς Ἕλληνος  καὶ   περὶ τοὺς πολέμους πολλὴν ἐμπειρίαν
[0]   ἐξ ἑνὸς τρόπου λαβεῖν αὐτήν.  (Καὶ   περὶ τούτων οὕτως ἐδόκουν διεξιέναι
[50]   μόνον αὐτοὺς τούτων ἀπαλλάξεις, ἀλλὰ  καὶ   περὶ τῶν ἄλλων ἄμεινον βουλεύεσθαι
[10]   τοὺς σπουδαιοτάτους, οὓς εἰκὸς, εἰ  καὶ   περὶ τῶν ἄλλων ἀπείρως ἔχουσιν,
[60]   (Ἔτι τοίνυν Κῦρος, ἵνα μνησθῶμεν  καὶ   περὶ τῶν βαρβάρων, ἐκτεθεὶς μὲν
[80]   (Περὶ μὲν οὖν τῶν ἐμῶν  καὶ   περὶ ὧν σοὶ πρακτέον ἐστὶν
[90]   διεξιοίην, δικαίως ἂν ἀνόητος ἅμα  καὶ   περίεργος εἶναι δοκοίην. (Ἄξιον δὲ
[20]   αὐτὸν ἀναστάτους πεποίηκεν; (Μάγνητας δὲ  καὶ   Περραιβοὺς καὶ Παίονας κατέστραπται καὶ
[90]   ἀποδοὺς ἀποπέμψειν, τοιαύταις ἐλπίσιν ὑπαγαγόμενος  καὶ   πίστεις δοὺς τῶν ἐκεῖ νομιζομένων
[90]   ἂν γένοιτο παράκλησις ταύτης καλλίων  καὶ   πιστοτέρα; Φαίνονται γὰρ κἀκεῖνοι κρατήσαντες
[20]   τοὺς λόγους ἡδίους ἂν ἅμα  καὶ   πιστοτέρους ποιοῖεν. (Ὧν οὐδὲν ἔτι
[70]   αὐτοῦ φλαῦρον, ἀλλ' ἀνδρωδέστερον αὐτὸν  καὶ   πλείονος ἄξιον δοκεῖν εἶναι ποιήσειεν·
[50]   αὐτοὺς ποιοῦντες, αὐτοὶ τοὺς ἐνδοξοτάτους  καὶ   πλουσιωτάτους τῶν πολιτῶν ἀπολλύουσιν, καὶ
[130]   σε πείθειν, εἰ δυναστείαν μόνον  καὶ   πλοῦτον ἑώρων ἐξ αὐτῶν γενησόμενον·
[10]   ἡγῇ συμφέρειν, πρὸς δὲ τούτοις  καὶ   πλοῦτον καὶ δύναμιν κεκτημένον ὅσην
[70]   καὶ τῶν ἄλλων πολλοὶ συμπολεμεῖν  καὶ   ποιεῖν ἀναστάτους Λακεδαιμονίους· ἢν δὲ
[10]   τοῖς μετ' ἐμοῦ διατρίψασιν ὑποδεῖξαι  καὶ   ποιῆσαι φανερὸν ὅτι τὸ μὲν
[20]   τῶν ἐν τῇ πόλει δείξειν  καὶ   ποιήσειν οὐδὲν ἄλλο περὶ αὐτοῦ
[20]   ταῖς περὶ τὴν λέξιν εὐρυθμίαις  καὶ   ποικιλίαις κεκοσμήκαμεν αὐτὸν, αἷς αὐτός
[120]   ἔχουσιν καὶ τοῖς ἄλλοις παρέχουσιν,  καὶ   πόλεις ἐξ αὐτῶν συστῆσαι καὶ
[130]   καὶ τὴν στρατείαν ποιεῖσθαι ταύτην  καὶ   πολεμεῖν καὶ κινδυνεύειν. (Οὕτω δ'
[120]   βαρβάροις, οὓς ὑπειλήφαμεν μαλακοὺς εἶναι  καὶ   πολέμων ἀπείρους καὶ διεφθαρμένους ὑπὸ
[80]   ἐκ ταπεινῶν δὲ πολλῆς χώρας  καὶ   πόλεων δεσπόταις. ~Ἐγὼ δ' οὐκ
[140]   καὶ θαυμάζουσιν, οἵτινες ἀμφότερα δύνανται  καὶ   πολιτεύεσθαι καὶ στρατηγεῖν. Ὅταν οὖν
[60]   ἔργων φθόνον ἔχει καὶ δυσμένειαν  καὶ   πολλὰς βλασφημίας, οἷς δ' ἡμεῖς
[130]   σοι πλείω τῶν ἱκανῶν ὑπάρχειν,  καὶ   πολλὴν ἀπληστίαν ἔχειν ὅστις προαιρεῖται
[70]   κοινῶν ἀλλὰ παντάπασιν ἀναισθήτως διακειμένους  καὶ   πολλὴν χάριν ἔχοντας τοῖς ὑπὲρ
[110]   τὴν Ἑλλάδα πολέμων καὶ στάσεων  καὶ   πολλῶν ἄλλων κακῶν μεστὴν οὖσαν,
[20]   καταγνώσεσθαι τοῦ πέμψαντος τὸ βιβλίον  καὶ   πολὺ διεψεῦσθαι νομιεῖν τῆς τε
[70]   ἀμελήσας δὲ τούτων ἐπονειδίστων ἐπιθυμοίη  καὶ   πονηρῶν πραγμάτων; (Ὧν ἐνθυμούμενον χρὴ
[50]   καθ' ἕκαστον τὸν ἐνιαυτὸν τεμνομένην  καὶ   πορθουμένην τὴν αὑτῶν χώραν περιορῶσιν.
[60]   δυνάμεως εἰς τὴν Ἀσίαν διαβεβηκότα  καὶ   πορθοῦντα τὴν χώραν οὕτω μεγ'
[120]   ἀνδρὸς μέγα φρονοῦντος καὶ φιλέλληνος  καὶ   πορρωτέρω τῶν ἄλλων τῇ διανοίᾳ
[110]   τὰς εὐεργεσίας τὰς τῶν Ἑλλήνων  καὶ   πραότητα καὶ φιλανθρωπίαν· ὁρῶ γὰρ
[10]   τινα προστάτην τῶν καὶ λέγειν  καὶ   πράττειν δυναμένων καὶ δόξαν μεγάλην
[90]   ἂν χρησαίμην, ἂν σφόδρα κατεπείγῃ  καὶ   πρέπῃ, τῶν δ' ἀλλοτρίων οὐδὲν
[110]   ἔλαβον, ἥπερ ἦν προσήκουσα μὲν  καὶ   πρέπουσα τοῖς προειρημένοις, τὸν δὲ
[70]   ἔχειν καὶ μεγάλην τὴν δόξαν  καὶ   πρέπουσαν σοὶ καὶ τοῖς σοῖς
[10]   ἐξουσίαν ὑπὸ τῆς τύχης δεδομένην  καὶ   πρέσβεις πέμπειν πρὸς οὕστινας ἂν
[120]   καὶ ταύταις ὁρίσαι τὴν Ἑλλάδα  καὶ   προβαλέσθαι πρὸ ἁπάντων ἡμῶν. (Ταῦτα
[10]   τὸ μὲν ταῖς πανηγύρεσιν ἐνοχλεῖν  καὶ   πρὸς ἅπαντας λέγειν τοὺς συντρέχοντας
[80]   (Καὶ μὴ θαυμάσῃς, ἅπερ ἐπέστειλα  καὶ   πρὸς Διονύσιον τὴν τυραννίδα κτησάμενον,
[40]   ἀνάστατον ποιῆσαι τὴν Σπάρτην, ἡμεῖς  καὶ   πρὸς ἐκείνους μόνοι τῶν Ἑλλήνων
[20]   ῥητορεύεσθαι, τοὺς δὲ πρὸς ἐπίδειξιν  καὶ   πρὸς ἐργολαβίαν γεγράφθαι. (Καὶ ταῦτ'
[90]   ὃν σοί τε συμβουλεύω στρατεύειν  καὶ   πρὸς ὃν Κλέαρχος ἐπολέμησεν, ἵν'
[110]   τοῖς ἐπιγιγνομένοις μεθ' ὧν χρὴ  καὶ   πρὸς οὓς δεῖ τοὺς πολέμους
[0]   ταύτην αὐτὸς ἔργῳ κρατήσεις αὐτῆς  καὶ   προσέτι τὴν εὔνοιαν τὴν ἡμετέραν
[10]   λόγον μέλλεις πέμπειν, ὃς εἰ  καὶ   πρότερον ἐνόμιζεν αὑτὸν εἶναί τινος
[130]   σκοπεῖν ἐξ ἁπάντων τὰ συντείνοντα  καὶ   προτρέποντα πρὸς τὸν πόλεμον τοῦτον·
[40]   τὰ μέγιστα τῶν παρόντων αὐταῖς,  καὶ   πρῶτον μὲν σκεψαίμεθα τὰ Λακεδαιμονίων.
[50]   γεγενῆσθαι φανερόν· ἔτι τοίνυν ὡς  καὶ   ῥᾳδίως ταῦτα πράξεις, ἐκ πολλῶν
[60]   τῶν ἄλλων ἔσει ζηλωτὸς, ἀλλὰ  καὶ   σαυτὸν μακαριεῖς. Τίς γὰρ ἂν
[30]   ἀγαθὸν αὐτὰς ἐργασάμενος φανείης ἄξια  καὶ   σαυτοῦ καὶ τῶν ἐκείναις πεπραγμένων
[20]   μετὰ λογισμοῦ καὶ φιλοσοφίας, ἧς  καὶ   σὲ μετεσχηκέναι φασίν. Μετὰ γὰρ
[30]   ὅπως μηδὲν συμβήσεταί σοι τοιοῦτον,  καὶ   σκεπτέον τί ἂν ἀγαθὸν αὐτὰς
[40]   βαρβάρους; Ἀλλ' εἴ τις ἀθρήσειε  καὶ   σκέψαιτο τὰς τῶν Ἑλλήνων συμφορὰς,
[0]   νομίσας οὐ μόνον ἡμῖν ἀλλὰ  καὶ   σοὶ καὶ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν
[0]   μικρὰ βούλομαι προειπεῖν, ἵνα δηλώσω  καὶ   σοὶ καὶ τοῖς ἄλλοις ὡς
[120]   συγγενείας μετέχοντας ἀπολλύναι ζητοῦντες. (Διὸ  καὶ   σοὶ νομίζω συμφέρειν οὕτως ἀνάνδρως
[140]   τῶν κακῶν ἀπαλλάξαι τῶν παρόντων  καὶ   σοὶ πολὺ μείζω περιθεῖναι δόξαν
[20]   ἁπλῶς δυνηθῶ διελθεῖν. Ἡγοῦμαι δὲ  καὶ   σοὶ προσήκειν ἁπάντων τῶν ἄλλων
[80]   τῆς νῦν αὐτοῖς ἐνεστώσης· ἅπερ  καὶ   σοὶ συμβεβουλευκότες τυγχάνομεν. (Περὶ μὲν
[40]   γνώμην ἕξειν αὐτὰς, ἄλλως τε  καὶ   σοῦ μὲν ἐπιστατοῦντος ταῖς διαλλαγαῖς,
[110]   γὰρ ὁρῶν τὴν Ἑλλάδα πολέμων  καὶ   στάσεων καὶ πολλῶν ἄλλων κακῶν
[100]   ὅσην οἷός τ' ἦν πλείστην,  καὶ   στρατεύσας ἐπ' αὐτοὺς, ἀπῆλθεν ἐκεῖθεν
[140]   οἵτινες ἀμφότερα δύνανται καὶ πολιτεύεσθαι  καὶ   στρατηγεῖν. Ὅταν οὖν ὁρᾷς τοὺς
[90]   καὶ συνέπεσεν αὐτοῖς. (Καὶ μὴν  καὶ   στρατιώτας σὺ μὲν ἐξ ἑτοίμου
[0]   ὡς ἀμφότεροι διαμαρτάνετε τῶν πραγμάτων  καὶ   σὺ μὲν πολεμεῖς ὑπὲρ τῶν
[70]   Ἑλλάδος ἀλλ' ἐπὶ ταύτην αὐξάνεται,  καὶ   σὺ πολὺν χρόνον ἤδη πᾶσιν
[50]   τι ἂν σὺ κελεύῃς  καὶ   συμβουλεύῃς. (Λοιπὸν δ' ἂν ἦν
[20]   καὶ μηδὲν τὸ συναγωνιζόμενον  καὶ   συμπεῖθον, ἀλλὰ τῶν μὲν προειρημένων
[80]   ὑπεθέμην, τι ἂν ὑποπέσῃ  καὶ   συμφέρῃ πρὸς τὸ πεῖσαί σε
[50]   ἐπεποίητο. Νῦν δ' αὐτὴν οἶμαι  καὶ   συναγωνιεῖσθαι τοῖς ὑπὸ σοῦ πραττομένοις,
[130]   βαρβάρου καὶ κακῶς τεθραμμένου καταστραφεῖσαν  καὶ   συναχθεῖσαν ἐπὶ δουλείᾳ, ταύτην ὑπ'
[90]   τῶν κακῶν τῶν παρόντων· ὅπερ  καὶ   συνέπεσεν αὐτοῖς. (Καὶ μὴν καὶ
[100]   αὑτῶν πόλεσιν στάσεις καὶ ταραχὰς  καὶ   σφαγὰς ἐμποιοῦντες ἐκτῶντο τὴν τιμὴν
[150]   γενέσθαι τοῖς ἀκούουσιν. Ἡγοῦμαι δὲ  καὶ   τὰ πεπραγμένα πρότερον οὐκ ἄν
[40]   τί δεῖ λέγειν τὰ παλαιὰ  καὶ   τὰ πρὸς τοὺς βαρβάρους; Ἀλλ'
[10]   καὶ βιάζεσθαι πέφυκεν· ὧν οἶμαι  καὶ   τὰ ῥηθησόμενα προσδεήσεσθαι. (Μέλλω γάρ
[150]   ὅπως μὲν γέγραπται τοῖς καιροῖς  καὶ   ταῖς ἀκριβείαις, παρ' ὑμῶν τῶν
[30]   ὑμῶν τιμῶσιν καὶ ταῖς προσόδοις  καὶ   ταῖς θυσίαις μᾶλλον τοὺς
[10]   ἄκυροι τυγχάνουσιν ὄντες τοῖς νόμοις  καὶ   ταῖς πολιτείαις ταῖς ὑπὸ τῶν
[30]   ἀρχηγὸν τοῦ γένους ὑμῶν τιμῶσιν  καὶ   ταῖς προσόδοις καὶ ταῖς θυσίαις
[110]   τοὺς δ' ἐπὶ ταῖς συμφοραῖς  καὶ   ταῖς τιμωρίαις τεταγμένους δυσχερεστέρας τὰς
[100]   ἐν ταῖς αὑτῶν πόλεσιν στάσεις  καὶ   ταραχὰς καὶ σφαγὰς ἐμποιοῦντες ἐκτῶντο
[30]   ταύτας συστῆσαι δυνηθῇς, οὐ χαλεπῶς  καὶ   τὰς ἄλλας ὁμονοεῖν ποιήσεις. (Ἅπασαι
[30]   μόνον πόλεις εὖ φρονεῖν πείσῃς,  καὶ   τὰς ἄλλας πολλῶν κακῶν ἀπαλλάξεις.
[30]   ἐφ' ἣν ἂν τύχωσιν τούτων,  καὶ   τὰς βοηθείας ἐντεῦθεν λαμβάνουσιν. Ὥστ'
[60]   ἀναστραφήσεσθαι τὰ τῆς Ἑλλάδος πράγματα  καὶ   τὰς μὲν ἀτιμωθήσεσθαι, τὰς δ'
[0]   τὴν Ἀσίαν τὸν πόλεμον ἐξενεγκεῖν  καὶ   τὰς πλεονεξίας, ἃς νῦν παρὰ
[110]   τῶν μὲν καὶ τοὺς ἰδιώτας  καὶ   τὰς πόλεις καὶ νεὼς καὶ
[40]   τις ὁρῶν τηλικαύτας μεταβολὰς γιγνομένας  καὶ   τὰς πόλεις μήτ' ἔχθρας μήθ'
[130]   νομίζουσιν ἂν ἐπ' ἐλευθερίᾳ διαλυθῆναι,  καὶ   ταῦτ' εἰδότες ὅτι συστῆσαι μέν
[20]   ἐπίδειξιν καὶ πρὸς ἐργολαβίαν γεγράφθαι.  (Καὶ   ταῦτ' οὐκ ἀλόγως ἐγνώκασιν· ἐπειδὰν
[50]   καὶ πλουσιωτάτους τῶν πολιτῶν ἀπολλύουσιν,  καὶ   ταῦτα δρῶντες οὕτω χαίρουσιν ὡς
[40]   διαπεπραγμένον, ὥστ' οὐδὲν ἄτοπον εἰ  καὶ   ταῦτα μόνος συστῆσαι δυνηθείης. Χρὴ
[60]   κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν,  καὶ   ταῦτα πέμπων ὡς τοὺς βασιλέως
[120]   καὶ πόλεις ἐξ αὐτῶν συστῆσαι  καὶ   ταύταις ὁρίσαι τὴν Ἑλλάδα καὶ
[30]   διαλύοντος αὐτοὶ διέστησαν. Ὅπερ οἶμαι  καὶ   ταύτας ποιήσειν, ἢν μὴ σὺ
[70]   φλυαροῦντες καὶ φάσκοντες ἀκριβῶς εἰδέναι  καὶ   ταχέως ἅπαντα τῷ λόγῳ καταστρεφόμενοι,
[110]   τῇ φρονήσει καὶ τῇ φιλοτιμίᾳ  καὶ   τῇ δικαιοσύνῃ πλέον διενεγκόντα πάντων
[60]   ὢν Συρακοσίων καὶ τῷ γένει  καὶ   τῇ δόξῃ καὶ τοῖς ἄλλοις
[80]   ὃν ἐγὼ πέφυκα καὶ δύναμαι,  καὶ   τῇ πόλει καὶ τοῖς Ἕλλησιν
[0]   τὸν πόλεμον τὸν ἐνστάντα σοὶ  καὶ   τῇ πόλει περὶ Ἀμφιπόλεως πολλῶν
[110]   πρόγονον ὑμῶν καὶ τῇ φρονήσει  καὶ   τῇ φιλοτιμίᾳ καὶ τῇ δικαιοσύνῃ
[110]   ἂν ἐπέδειξα τὸν πρόγονον ὑμῶν  καὶ   τῇ φρονήσει καὶ τῇ φιλοτιμίᾳ
[20]   δεσπότας κατέστησεν; Τὸν δὴ τοσαῦτα  καὶ   τηλικαῦτα διαπεπραγμένον οὐκ οἴει πολλὴν
[60]   γενέσεως ὑπαρξάσης, εἰς τοσοῦτον προῆλθον  καὶ   τηλικαῦτα διεπράξαντο, πῶς οὐ σέ
[90]   ὀνομαστὸν γενόμενον, (σὲ δὲ τοσαῦτα  καὶ   τηλικαῦτα τὸ μέγεθος διαπεπραγμένον, περὶ
[100]   γνῶναι περὶ τούτων αὐτὸν ἰδίως  καὶ   τὴν βασιλείαν γεγενῆσθαι πολὺ τῶν
[30]   δὲ τοῖς ἀπ' ἐκείνου γεγονόσιν  καὶ   τὴν βασιλείαν καὶ τὴν ἡγεμονίαν
[60]   ἄλλην ἔχων πλὴν τὸ σῶμα  καὶ   τὴν διάνοιαν ἤλπισεν Λακεδαιμονίους καταπολεμήσειν
[90]   ἐπολέμησεν, ἵν' ἑκατέρου τὴν γνώμην  καὶ   τὴν δύναμιν εἰδῇς. μὲν
[40]   ὁμοίαν σοὶ καὶ τὴν φύσιν  καὶ   τὴν δύναμιν ἐχόντων. (Θαυμάζω δὲ
[70]   αὑτῶν εἰθισμένων εἰς ταραχὰς καθιστάναι,  καὶ   τὴν εἰρήνην τὴν τοῖς ἄλλοις
[120]   στρατείαν τὴν ἐπὶ τοὺς βαρβάρους  καὶ   τὴν ἐπιμέλειαν τὴν τῶν Ἑλλήνων,
[110]   ψυχῆς ἦθος καὶ τὴν φιλανθρωπίαν  καὶ   τὴν εὔνοιαν ἣν εἶχεν εἰς
[140]   πλοῦτον καὶ τὴν Πέλοπος ἀρχὴν  καὶ   τὴν Εὐρυσθέως δύναμιν οὐδεὶς ἂν
[30]   ἐκείνου γεγονόσιν καὶ τὴν βασιλείαν  καὶ   τὴν ἡγεμονίαν εἰς ἅπαντα τὸν
[30]   τὴν Λακεδαιμονίων καὶ τὴν Θηβαίων  καὶ   τὴν ἡμετέραν. Ἢν γὰρ ταύτας
[100]   ὅπερ εἰς τοὺς Ἕλληνας εἰσπεσὸν  καὶ   τὴν ἡμετέραν καὶ Λακεδαιμονίων ἀρχὴν
[30]   τὴν Ἀργείων καὶ τὴν Λακεδαιμονίων  καὶ   τὴν Θηβαίων καὶ τὴν ἡμετέραν.
[140]   μετά γε τὴν Ἡρακλέους ὑπερβολὴν  καὶ   τὴν Θησέως ἀρετὴν τοὺς ἐπὶ
[60]   τῆς κατὰ θάλατταν δυνάμεως ἐπιθυμῆσαι,  καὶ   τὴν κατὰ γῆν ἡγεμονίαν ἀπώλεσαν,
[30]   τήν τε πόλιν τὴν Ἀργείων  καὶ   τὴν Λακεδαιμονίων καὶ τὴν Θηβαίων
[70]   πρόγονος αὐτοῦ προείλετο κινδυνεύειν,  καὶ   τὴν μὲν εὔνοιαν, ἣν ἐκεῖνος
[130]   τοὺς ἐπαίνους καὶ τὴν φήμην  καὶ   τὴν μνήμην τὴν τῷ χρόνῳ
[140]   εἴπωμεν, ὅτι τὸν Ταντάλου πλοῦτον  καὶ   τὴν Πέλοπος ἀρχὴν καὶ τὴν
[60]   τείχη τῆς πατρίδος ἀνώρθωσεν, ἀλλὰ  καὶ   τὴν πόλιν εἰς τὴν αὐτὴν
[20]   ὡς ἐλπίζουσιν οὐ μόνον σὲ  καὶ   τὴν πόλιν ἕξειν μοι χάριν
[140]   ἀλλ' ἐπὶ πάντων ὁμοίως, ἐπεὶ  καὶ   τὴν πόλιν ἡμῶν οὐδεὶς ἂν
[130]   μὴ τούτων ἕνεκά σοι συνεβούλευον  καὶ   τὴν στρατείαν ποιεῖσθαι ταύτην καὶ
[130]   παρακαλεῖν, ἀλλὰ καὶ τοὺς προγόνους  καὶ   τὴν τῶν βαρβάρων ἀνανδρίαν καὶ
[130]   τὴν εὐλογίαν καὶ τοὺς ἐπαίνους  καὶ   τὴν φήμην καὶ τὴν μνήμην
[110]   γε τὸ τῆς ψυχῆς ἦθος  καὶ   τὴν φιλανθρωπίαν καὶ τὴν εὔνοιαν
[40]   ἐπιχειρήσειε πλὴν τῶν ὁμοίαν σοὶ  καὶ   τὴν φύσιν καὶ τὴν δύναμιν
[10]   ἀνδρὸς ἀνθοῦσαν τὴν ἀκμὴν ἔχοντος  καὶ   τὴν φύσιν πολὺ τῶν ἄλλων
[100]   τῆς διὰ τὸν ποταμὸν δυσχωρίας  καὶ   τῆς ἄλλης παρασκευῆς ἁπάσης· νῦν
[20]   τῆς τε τῶν λόγων δυνάμεως  καὶ   τῆς αὑτοῦ διανοίας; (Ταῦτ' ἀκούσας
[100]   βασιλεὺς αὐτὸς ποιησάμενος στρατείαν κρατήσειεν  καὶ   τῆς διὰ τὸν ποταμὸν δυσχωρίας
[80]   ἢν μὴ καὶ τῶν πραγμάτων  καὶ   τῆς δόξης τῆς ἐμαυτοῦ καὶ
[110]   οὐδέποτ' ἂν διέφθειρεν, εἰ μὴ  καὶ   τῆς δυνάμεως αὐτῶν ἐκράτησεν. Ταῦτα
[90]   εἶναι τῆς τε σοὶ γενησομένης  καὶ   τῆς ἐκείνοις ὑπαρξάσης. Τὸ μὲν
[140]   ἐκ δὲ τῆς Μαραθῶνι μάχης  καὶ   τῆς ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίας, καὶ
[10]   τῆς τε τῶν Ἑλλήνων ὁμονοίας  καὶ   τῆς ἐπὶ τοὺς βαρβάρους στρατείας·
[40]   καὶ φέρονται καὶ τῆς νυκτὸς  καὶ   τῆς ἡμέρας ὑπὸ τῶν οἰκετῶν
[40]   Ἑλλήνων, ἄγονται δὲ καὶ φέρονται  καὶ   τῆς νυκτὸς καὶ τῆς ἡμέρας
[20]   γιγνομένων, ἔτι δὲ τῶν καιρῶν  καὶ   τῆς σπουδῆς τῆς περὶ τὴν
[20]   τε δόξης τῆς τοῦ λέγοντος  καὶ   τῆς φωνῆς καὶ τῶν μεταβολῶν
[0]   περί τε τῆς πόλεως ταύτης  καὶ   τῆς χώρας οὐδὲν τῶν αὐτῶν
[40]   συγκατασκευασάντων ἑκατέροις ἡμῶν τὴν ἀρχήν.  (Καὶ   τί δεῖ λέγειν τὰ παλαιὰ
[60]   τοὺς βασιλέως στρατηγοὺς ὑπισχνεῖτο ποιήσειν.  Καὶ   τί δεῖ τὰ πλείω λέγειν;
[70]   ὥσπερ καρποὺς, ἡδονάς θ' ὑπερβαλλούσας  καὶ   τιμὰς ἀνεξαλείπτους. (Ἀπέχρη δ' ἄν
[80]   εὖ καὶ πεπαιδεῦσθαι καλῶς, εἰ  καί   τις ἀγροικότερον εἶναι φήσει τὸ
[100]   οὐ μόνον αὐτοὺς διεφθαρμένους, ἀλλὰ  καὶ   τὸ γένος αὐτῶν ἐξ ἀνθρώπων
[140]   Θερμοπύλαις τὰς ἄλλας νίκας,  καὶ   τὸ τρόπαιον τὸ μὲν κατ'
[60]   τῷ γένει καὶ τῇ δόξῃ  καὶ   τοῖς ἄλλοις ἅπασιν, ἐπιθυμήσας μοναρχίας
[0]   μόνον ἡμῖν ἀλλὰ καὶ σοὶ  καὶ   τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν ἅπασι συνοίσειν,
[120]   κακῶν ὧν αὐτοί τ' ἔχουσιν  καὶ   τοῖς ἄλλοις παρέχουσιν, καὶ πόλεις
[20]   αὐτός τε νεώτερος ὢν ἐχρώμην  καὶ   τοῖς ἄλλοις ὑπέδειξα, δι' ὧν
[0]   προειπεῖν, ἵνα δηλώσω καὶ σοὶ  καὶ   τοῖς ἄλλοις ὡς οὐ δι'
[80]   καὶ δύναμαι, καὶ τῇ πόλει  καὶ   τοῖς Ἕλλησιν καὶ τῶν ἀνδρῶν
[120]   ἄλλοις τοῖς ἀφ' Ἡρακλέους πεφυκόσι  καὶ   τοῖς ἐν πολιτείᾳ καὶ νόμοις
[110]   λυπηρὰς οὔσας καὶ τοῖς ἔχουσι  καὶ   τοῖς ἐντυγχάνουσιν, τὰς δὲ πραότητας
[110]   τὰς μὲν χαλεπότητας λυπηρὰς οὔσας  καὶ   τοῖς ἔχουσι καὶ τοῖς ἐντυγχάνουσιν,
[10]   ἅμα τοῖς πρὸς σὲ λεγομένοις  καὶ   τοῖς μετ' ἐμοῦ διατρίψασιν ὑποδεῖξαι
[70]   τὴν δόξαν καὶ πρέπουσαν σοὶ  καὶ   τοῖς σοῖς προγόνοις καὶ τοῖς
[70]   σοὶ καὶ τοῖς σοῖς προγόνοις  καὶ   τοῖς ὑφ' ὑμῶν πεπραγμένοις, ~ὅταν
[60]   ἐπιθυμήσας μοναρχίας ἀλόγως καὶ μανικῶς  καὶ   τολμήσας ἅπαντα πράττειν τὰ φέροντα
[100]   ἡγοῦμαι τόν τε πατέρα σου  καὶ   τὸν κτησάμενον τὴν βασιλείαν καὶ
[110]   δύναμιν τὴν παροῦσάν μοι κατεμεμψάμην  καὶ   τὸν λόγον ᾐσθόμην διπλάσιον ἂν
[20]   εἶναι δοκεῖ τοῖς ἀκούουσιν. Ἅπερ  καὶ   τὸν νῦν ἐπιδεικνύμενον μάλιστ' ἂν
[100]   Κύπρον καὶ Φοινίκην καὶ Κιλικίαν  καὶ   τὸν τόπον ἐκεῖνον ὅθεν ἐχρῶντο
[100]   καὶ τὸν κτησάμενον τὴν βασιλείαν  καὶ   τὸν τοῦ γένους ἀρχηγὸν, εἰ
[80]   καὶ τῆς δόξης τῆς ἐμαυτοῦ  καὶ   τοῦ χρόνου τοῦ περὶ τὸν
[100]   ἢν ὑπόσχῃ τὴν ἐλευθερίαν αὐτοῖς  καὶ   τοὔνομα τοῦτο διασπείρῃς εἰς τὴν
[100]   ἄλλοι τὴν ἀνδρείαν ὑμνοῦντες αὐτοῦ  καὶ   τοὺς ἄθλους ἀπαριθμοῦντες διατελοῦσιν, περὶ
[50]   τὴν πόλιν, ἀλλὰ καὶ Λακεδαιμονίους  καὶ   τοὺς ἄλλους Ἕλληνας, ὥσθ' ἡμᾶς
[90]   αὑτὸν δυνάμεως, ὥστε προκαλεσάμενος Κλέαρχον  καὶ   τοὺς ἄλλους ἡγεμόνας εἰς λόγον
[50]   Ἐκεῖνος γὰρ φυγὼν παρ' ἡμῶν  καὶ   τοὺς ἄλλους ὁρῶν τοὺς πρὸ
[20]   δυσχερείας τὰς περὶ τοὺς σοφιστὰς  καὶ   τοὺς ἀναγιγνωσκομένους τῶν λόγων ἀφέλῃς,
[140]   ἂν εὐλογήσειαν. (Καίτοι τοὺς ὀνομαστοτάτους  καὶ   τοὺς ἀρίστους αὐτῶν ἴσμεν ἐν
[120]   τ' αὐτοὺς περὶ μικρῶν πολεμοῦμεν  καὶ   τοὺς ἀφισταμένους τῆς ἀρχῆς τῆς
[130]   Ἀσίαν ἄμεινον πράττουσαν τῆς Εὐρώπης  καὶ   τοὺς βαρβάρους εὐπορωτέρους τῶν Ἑλλήνων
[10]   ἐκδοθεὶς οὕτως γεγραμμένος ὥστε  καὶ   τοὺς βασκαίνοντας ἡμᾶς μιμεῖσθαι καὶ
[40]   Χρὴ δὲ τοὺς μέγα φρονοῦντας  καὶ   τοὺς διαφέροντας μὴ τοῖς τοιούτοις
[140]   ἀρετὴν τοὺς ἐπὶ Τροίαν στρατευσαμένους  καὶ   τοὺς ἐκείνοις ὁμοίους γενομένους ἅπαντες
[20]   χάριν ὑπὲρ τῶν εἰρημένων ἀλλὰ  καὶ   τοὺς Ἕλληνας ἅπαντας. (Τούτου δ'
[120]   αὐτός τ' ἐπὶ ταῦθ' ὁρμήσῃς  καὶ   τοὺς Ἕλληνας προτρέψῃς. (Ἐπεὶ νῦν
[130]   ἔχομεν κατὰ δὲ τὴν εὐλογίαν  καὶ   τοὺς ἐπαίνους καὶ τὴν φήμην
[80]   Προῃρεῖτο γὰρ βασιλεῖ τε πολεμεῖν  καὶ   τοὺς ἑταίρους εἰς τὰς πόλεις
[110]   ἐπωνυμίας ἔχοντας, καὶ τῶν μὲν  καὶ   τοὺς ἰδιώτας καὶ τὰς πόλεις
[150]   τηλικούτων τὴν σὴν φύσιν ἀξιοῦντας,  καὶ   τοὺς μὴ μόνον ἐν τῷ
[30]   ἦν ἡμῖν χάριν ἔχειν, ἀλλὰ  καὶ   τοὺς νῦν ὄντας· διὰ γὰρ
[10]   φλυαρεῖν, ἀλλὰ προὔργου τι ποιεῖν  καὶ   τοὺς οἰομένους ἀγαθόν τι κοινὸν
[130]   καὶ τὴν τῶν βαρβάρων ἀνανδρίαν  καὶ   τοὺς ὀνομαστοὺς γενομένους καὶ δόξαντας
[70]   ἐπιθυμοῦντας ὧνπερ οἱ λογοποιοῦντες, ἔπειτα  καὶ   τοὺς οὐδενὶ λογισμῷ χρωμένους ὑπὲρ
[30]   τε τῆς μεγίστης ὕβρεως ἔπαυσεν  καὶ   τοὺς παῖδας τῶν φόβων τῶν
[130]   λόγον τοῦτόν σε παρακαλεῖν, ἀλλὰ  καὶ   τοὺς προγόνους καὶ τὴν τῶν
[90]   ἄλλους ἡγεμόνας εἰς λόγον ἐλθεῖν,  καὶ   τούτοις μὲν ὑπισχνούμενος μεγάλας δωρεὰς
[50]   τῆς αὑτῶν σωτηρίας. Ὥστ' οἶμαι  καὶ   τούτους ταχέως ποιήσειν τι
[60]   τυγχάνω παρακαλῶν πολλοστὸς ὢν Συρακοσίων  καὶ   τῷ γένει καὶ τῇ δόξῃ
[70]   ἢν δὲ ταῦτα πράξῃς, ὡς  καὶ   τῶν ἄλλων Ἑλλήνων ῥᾳδίως κρατήσεις.
[110]   οὐ μόνον ἐπὶ τῶν ἀνθρώπων  καὶ   τῶν ἄλλων ζῴων ἁπάντων εὐδοκιμούσας,
[70]   δὲ καὶ Μεσσήνιοι καὶ Μεγαλοπολῖται  καὶ   τῶν ἄλλων πολλοὶ συμπολεμεῖν καὶ
[130]   εὐνοίας τῆς παρὰ τῶν πολλῶν  καὶ   τῶν ἄλλων τῶν προειρημένων μηδένας
[80]   τῇ πόλει καὶ τοῖς Ἕλλησιν  καὶ   τῶν ἀνδρῶν τοῖς ἐνδοξοτάτοις. (Περὶ
[140]   νομιζομένους. (Ἐνθυμοῦ δ' ἵνα τι  καὶ   τῶν ἀρχαίων εἴπωμεν, ὅτι τὸν
[90]   εἶναι δοκοίην. (Ἄξιον δὲ μνησθῆναι  καὶ   τῶν βασιλέων ἀμφοτέρων, ἐφ' ὃν
[130]   ὅτι συμβαίνει τοῦ μὲν πλούτου  καὶ   τῶν δυναστειῶν πολλάκις τοὺς ἐχθροὺς
[30]   ἐργασάμενος φανείης ἄξια καὶ σαυτοῦ  καὶ   τῶν ἐκείναις πεπραγμένων πεποιηκώς. (Ἔχεις
[10]   μᾶλλον σὲ γιγνώσκειν. Ἔτι  καὶ   τῶν Ἑλλήνων πολλοὺς ἂν ἴδοις
[110]   ἄλλων ζῴων ἁπάντων εὐδοκιμούσας, (ἀλλὰ  καὶ   τῶν θεῶν τοὺς μὲν τῶν
[130]   ὁτιοῦν πάσχειν. (Ἴδοις δ' ἂν  καὶ   τῶν ἰδιωτῶν τοὺς ἐπιεικεστάτους ὑπὲρ
[110]   δὲ τῆς ἀρετῆς τῆς αὑτοῦ  καὶ   τῶν κινδύνων, ὅρους δὲ τῆς
[110]   τεταγμένους δυσχερεστέρας τὰς ἐπωνυμίας ἔχοντας,  καὶ   τῶν μὲν καὶ τοὺς ἰδιώτας
[20]   τοῦ λέγοντος καὶ τῆς φωνῆς  καὶ   τῶν μεταβολῶν τῶν ἐν ταῖς
[70]   τὸ τῶν βλασφημούντων καὶ φλυαρούντων  καὶ   τῶν πειθομένων τούτοις φροντίζειν, ἄλλως
[80]   μου καὶ καταφρονεῖν, ἢν μὴ  καὶ   τῶν πραγμάτων καὶ τῆς δόξης
[20]   γὰρ ἐρεῖν τι τῶν δεόντων  καὶ   τῶν σοὶ συμφερόντων. (Καίτοι μ'
[40]   μὴ τοῖς τοιούτοις ἐπιχειρεῖν  καὶ   τῶν τυχόντων ἄν τις καταπράξειεν,
[30]   διὰ γὰρ ἡμᾶς καὶ ζῶσι  καὶ   τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν ἀπολαύουσι· μὴ
[100]   βουλομένην τοῦ τε σώματος αὐτοῦ  καὶ   τῶν χρημάτων ἁπάντων γενέσθαι κυρίαν.
[70]   Ἑλλήνων ῥᾳδίως κρατήσεις. (Ταῦτα φλυαροῦντες  καὶ   φάσκοντες ἀκριβῶς εἰδέναι καὶ ταχέως
[20]   νῦν ἐπιδεικνύμενον μάλιστ' ἂν βλάψειεν  καὶ   φαυλότερον φαίνεσθαι ποιήσειεν· οὐδὲ γὰρ
[130]   τῶν ὄντων ἀπλήστως διακειμένους ἀκρατεστέρους  καὶ   φαυλοτέρους εἶναι δοκοῦντας. (Τὸ δὲ
[40]   πλήθους τῶν Ἑλλήνων, ἄγονται δὲ  καὶ   φέρονται καὶ τῆς νυκτὸς καὶ
[110]   τὰς τῶν Ἑλλήνων καὶ πραότητα  καὶ   φιλανθρωπίαν· ὁρῶ γὰρ τὰς μὲν
[120]   (Ἔστιν οὖν ἀνδρὸς μέγα φρονοῦντος  καὶ   φιλέλληνος καὶ πορρωτέρω τῶν ἄλλων
[110]   εἰκὸς ὑπ' αὐτοῦ σε παροξύνεσθαι  καὶ   φιλονικεῖν, ὅπως τῷ προγόνῳ σαυτὸν
[20]   μετὰ ῥᾳθυμίας ἀλλὰ μετὰ λογισμοῦ  καὶ   φιλοσοφίας, ἧς καὶ σὲ μετεσχηκέναι
[70]   μικροψυχίαν εἶναι τὸ τῶν βλασφημούντων  καὶ   φλυαρούντων καὶ τῶν πειθομένων τούτοις
[100]   εἶναι. (Τὰ τοίνυν περὶ Κύπρον  καὶ   Φοινίκην καὶ Κιλικίαν καὶ τὸν
[100]   νῦν μὲν ἀναγκάζεται θεραπεύειν αὐτὸν  καὶ   χρήματα πολλὰ καθ' ἕκαστον τὸν
[120]   τοῖς τοιούτοις πρὸς τοὺς βαρβάρους  καὶ   χώραν ἀποτεμόμενον τοσαύτην ὅσην ὀλίγῳ
[30]   ὡς τεταλαιπώρηνται διὰ τὸν πόλεμον  καὶ   ὡς παραπλησίως ἔχουσιν τοῖς ἰδίᾳ
[140]   πράττειν· ἀλλ' ἐκ τούτων μὲν  πολλαὶ   κατηγορίαι κατ' αὐτῆς γεγόνασιν, ἐκ
[20]   πιστοτέρους ποιοῖεν. (Ὧν οὐδὲν ἔτι  δύναμαι   διὰ τὴν ἡλικίαν, ἀλλ' ἀπόχρη
[80]   ἐκείνῳ γεγραμμένοις οὔτ' ἔτι καινὰ  δύναμαι   ζητεῖν. (Οὐ μὴν ἀποστατέον ἐστὶν,
[80]   τοῦτον, ὃν ἐγὼ πέφυκα καὶ  δύναμαι,   καὶ τῇ πόλει καὶ τοῖς
[150]   δὲ βουλόμενος τοιαῦτα λέγειν οὐ  δύναμαι·   τὴν δ' αἰτίαν δι' ἣν,
[80]   μήτ' ἄλλως δυνάστης θρασύτερόν σοι  διείλεγμαι   τῶν ἄλλων. Ἐγὼ γὰρ πρὸς
[20]   τέλους ἀκούσῃς ἁπάντων τῶν λεγομένων.  Οἶμαι   γὰρ ἐρεῖν τι τῶν δεόντων
[10]   ἐλύπησάν τινές με τῶν πλησιασάντων·  οἶμαι   γὰρ ἔσεσθαί τι προὔργου. Δηλώσαντος
[70]   ὃν ἤδη μοι δοκῶ δηλώσειν·  οἶμαι   γὰρ σοί τε συμφέρειν ἀκοῦσαι
[150]   περιθεῖναι δόξαν τῆς νῦν ὑπαρχούσης.  ~Οἶμαι   δέ ς' οὐκ ἀγνοεῖν ὃν
[80]   ἀντειπεῖν τῶν εὖ φρονούντων τολμήσειεν,  οἶμαι   δὲ τῶν μὲν ἄλλων εἴ
[100]   Ὥστε περὶ μὲν τούτων οὐδὲν  οἶμαι   δεῖν πλείω λέγειν. Περὶ δὲ
[50]   εἰρήνην ἐπεποίητο. Νῦν δ' αὐτὴν  οἶμαι   καὶ συναγωνιεῖσθαι τοῖς ὑπὸ σοῦ
[10]   πείθειν καὶ βιάζεσθαι πέφυκεν· ὧν  οἶμαι   καὶ τὰ ῥηθησόμενα προσδεήσεσθαι. (Μέλλω
[30]   οὐδενὸς διαλύοντος αὐτοὶ διέστησαν. Ὅπερ  οἶμαι   καὶ ταύτας ποιήσειν, ἢν μὴ
[50]   ἔχουσι τῆς αὑτῶν σωτηρίας. Ὥστ'  οἶμαι   καὶ τούτους ταχέως ποιήσειν
[80]   ἀρχὴν τοῦ λόγου τοῦ σύμπαντος  οἶμαι   πεποιῆσθαι ταύτην, ἥνπερ προσήκει τοὺς
[50]   ταῦτα πράξεις, ἐκ πολλῶν παραδειγμάτων  οἶμαί   σε γνῶναι ποιήσειν. Ἢν γὰρ
[40]   κακῶν ἀναγκαζόντων. Ἐγὼ μὲν γὰρ  οἶμαι   τούτων σοι συναγωνιζομένων ἅπαντα γενήσεσθαι
[20]   ἐνσημαινόμενος ἀλλ' ὥσπερ ἀπαριθμῶν, (εἰκότως,  οἶμαι,   φαῦλος εἶναι δοκεῖ τοῖς ἀκούουσιν.
[80]   ἐκδεδομένοις, ἀλλ' οὖν ὑποργάψειν γ'  οἶμαι   χαριέντως τοῖς ἐξεργάζεσθαι καὶ διαπονεῖν
[60]   τῶν Ἑλληνίδων πόλεων; (Διονύσιος τοίνυν  βούλομαι   γὰρ ἐκ πολλῶν σε πεισθῆναι
[80]   ἀπορίαν παρέσχηκεν· οὔτε γὰρ ταὐτὰ  βούλομαι   λέγειν τοῖς ἐν ἐκείνῳ γεγραμμένοις
[0]   Ἀμφιπόλεως γραφέντος. Περὶ οὗ μικρὰ  βούλομαι   προειπεῖν, ἵνα δηλώσω καὶ σοὶ
[70]   ὥσπερ εἴθισμαι, ποιεῖσθαι τοὺς λόγους.  (Αἰσθάνομαι   γάρ σε διαβαλλόμενον ὑπὸ τῶν
[0]   Φίλιππε, δίοτι τοῦ λόγου  ποιήσομαι   τὴν ἀρχὴν οὐ τοῦ πρὸς
[80]   ὁμονοούσας, πρὸς σὲ δὲ νῦν  ποιήσομαι   τοὺς λόγους, οὐ τὴν αὐτὴν
[30]   δ' αὐτῶν τῶν πραγμάτων ἤδη  ποιήσομαι   τοὺς λόγους. Φημὶ γὰρ χρῆναί
[120]   πλημμελεῖν· νῦν δ' ἐκείνην μὲν  φανήσομαι   πρώτην ἐπὶ ταῦτα προτρέπων ὡς
[70]   τε προσήκειν μετὰ παρρησίας, ὥσπερ  εἴθισμαι,   ποιεῖσθαι τοὺς λόγους. (Αἰσθάνομαι γάρ
[80]   ἀξίως φαίνωμαι διεξιών· νῦν δὲ  φοβοῦμαι   μὴ πάντων τῶν προειρημένων πολὺ
[100]   τοῦ βασιλέως δυνάμεως· νῦν δὲ  φοβοῦμαι   μή τινες ἐπιτιμήσωσιν ἡμῖν, εἰ
[130]   πλοῦτον ἑώρων ἐξ αὐτῶν γενησόμενον·  ἡγοῦμαι   γὰρ τά γε τοιαῦτα καὶ
[40]   συναγωνιζομένων ἅπαντα γενήσεσθαι κατὰ τρόπον.  (Ἡγοῦμαι   δ' οὕτως ἄν σε μάλιστα
[20]   τὰς πράξεις ἁπλῶς δυνηθῶ διελθεῖν.  Ἡγοῦμαι   δὲ καὶ σοὶ προσήκειν ἁπάντων
[150]   ἂν ὀχληρὸν γενέσθαι τοῖς ἀκούουσιν.  Ἡγοῦμαι   δὲ καὶ τὰ πεπραγμένα πρότερον
[40]   πάλιν Λακεδαιμονίων, οὐδὲν ἂν  ἡγοῦμαι   περανθῆναι τούτων· ῥᾳδίως γὰρ ἂν
[40]   ὡμαλισμένας ὑπὸ τῶν συμφορῶν, ὥσθ'  ἡγοῦμαι   πολὺ μᾶλλον αὐτὰς αἱρήσεσθαι τὰς
[50]   πόλεις ταύτας, ἐκ τῶν εἰρημένων  ἡγοῦμαί   σοι γεγενῆσθαι φανερόν· ἔτι τοίνυν
[140]   βαρβάρους κατεστραμμένος; (Ἐγὼ μὲν γὰρ  ἡγοῦμαι   ταῦτα πέρας ἕξειν· οὐδένα γὰρ
[100]   λέγειν. Περὶ δὲ τῶν ἄλλων  ἡγοῦμαι   τόν τε πατέρα σου καὶ
[130]   πρὸς τὰς τούτων κτήσεις ἀποβλέψας  ποιοῦμαι   τοὺς λόγους, ἀλλ' οἰόμενος ἐκ
[130]   (Διόπερ καὶ νῦν πρὸς σὲ  ποιοῦμαι   τοὺς λόγους, οὐκ ἀγνοῶν ὅτι
[80]   περὶ τὸν λόγον διατριφθέντος ἀξίως  φαίνωμαι   διεξιών· νῦν δὲ φοβοῦμαι μὴ
[110]   διὰ παντός σε τοῦ λόγου  πειρῶμαι   προτρέπειν ἐπί τε τὰς εὐεργεσίας
[100]   τούτων γενέσθαι συμβούλους ὧνπερ ἐγώ.  (Χρῶμαι   δὲ τεκμηρίοις ἐξ ὧν διαπεπραγμένοι
[50]   μισθοφόρων τινὰς ἀποκτείνουσιν οἷς λυσιτελεῖ  τεθνάναι   μᾶλλον ζῆν, ἀναχωροῦντες δὲ
[40]   ἀπώλεσαν σφῶν αὐτῶν, οἳ προῃροῦντο  τεθνάναι   μᾶλλον ζῆν ἡττηθέντες ὧν
[60]   τὰς νῦν ἀτυχίας δι' Ἀλκιβιάδην  καθεστάναι·   (πεισθέντες γὰρ ὑπ' αὐτοῦ τῆς
[100]   πότερα χρὴ νομίζειν τοῦτον αὐτῶν  ἀφεστάναι   δί' ἀνανδρίαν κείνας ὑπερεωρακέναι
[70]   τὰς αὑτῶν εἰθισμένων εἰς ταραχὰς  καθιστάναι,   καὶ τὴν εἰρήνην τὴν τοῖς
[70]   (Ταῦτα φλυαροῦντες καὶ φάσκοντες ἀκριβῶς  εἰδέναι   καὶ ταχέως ἅπαντα τῷ λόγῳ
[150]   οὐδεὶς ἄν σοι συμβουλεύσειεν, σαφῶς  εἰδέναι   νομίζω.
[70]   τοῖς ὑπὲρ αὐτῶν φοβεῖσθαι καὶ  δεδιέναι   προσποιουμένοις, ἔτι δὲ τοὺς οὐκ
[0]   (Καὶ περὶ τούτων οὕτως ἐδόκουν  διεξιέναι   τοῖς ἀκούουσιν ὥστε μηδένα τὸν
[100]   ἀφεστάναι δί' ἀνανδρίαν κείνας  ὑπερεωρακέναι   καὶ καταπεφρονηκέναι τῆς βαρβαρικῆς δυναστείας.
[100]   ἀνανδρίαν κείνας ὑπερεωρακέναι καὶ  καταπεφρονηκέναι   τῆς βαρβαρικῆς δυναστείας. (Τὰ τοίνυν
[10]   τοὺς οἰομένους ἀγαθόν τι κοινὸν  εὑρηκέναι   τοὺς μὲν ἄλλους ἐᾶν πανηγυρίζειν,
[20]   καὶ φιλοσοφίας, ἧς καὶ σὲ  μετεσχηκέναι   φασίν. Μετὰ γὰρ τούτων σκοπούμενος
[90]   σε παρακαλεῖν, ἀλλ' ἐκ τῶν  ἠτυχηκέναι   δοξάντων, λέγω δ' ἐκ τῶν
[30]   τῶν μὲν ἰδίων μηδενὸς ἀμελῆσαι,  πειραθῆναι   δὲ διαλλάξαι τήν τε πόλιν
[10]   διανοηθεὶς καὶ νομίσας οὐδέποτ' ἂν  εὑρεθῆναι   καλλίω ταύτης ὑπόθεσιν οὐδὲ κοινοτέραν
[40]   μὲν ἄλλων ὁμολογῶ μηδέν' ἂν  δυνηθῆναι   διαλλάξαι τὰς πόλεις ταύτας, σοὶ
[130]   ὥστ' ταῦτα λαβεῖν  στερηθῆναι   τῆς ψυχῆς. (Ἀλλὰ γὰρ οὐ
[40]   Λακεδαιμονίων, οὐδὲν ἂν ἡγοῦμαι  περανθῆναι   τούτων· ῥᾳδίως γὰρ ἂν ἑκατέραν
[0]   ἔφθητε ποιησάμενοι τὴν εἰρήνην πρὶν  ἐξεργασθῆναι   τὸν λόγον, σωφρονοῦντες· ὅπως γὰρ
[90]   περίεργος εἶναι δοκοίην. (Ἄξιον δὲ  μνησθῆναι   καὶ τῶν βασιλέων ἀμφοτέρων, ἐφ'
[60]   βούλομαι γὰρ ἐκ πολλῶν σε  πεισθῆναι   ῥᾳδίαν εἶναι τὴν πρᾶξιν ἐφ'
[130]   μὴ νομίζουσιν ἂν ἐπ' ἐλευθερίᾳ  διαλυθῆναι,   καὶ ταῦτ' εἰδότες ὅτι συστῆσαι
[150]   ἐστὶν καλῶς τῆς τύχης ἡγουμένης  ἀπολειφθῆναι   καὶ μὴ παρασχεῖν σαυτὸν εἰς
[20]   διαμαρτεῖν, ἔσπευδον δὲ μᾶλλον ἠγὼ  πεμφθῆναί   σοι τὸν λόγον τοῦτον, ἔλεγον
[40]   δὲ τῶν ἡγουμένων ἀδύνατον εἶναι  πραχθῆναί   τι τούτων, εἰ μήτ' αὐτοὶ
[100]   δὲ τὸν ἀξίως ἂν δυνηθέντα  διαλεχθῆναι   περὶ αὐτῶν· ~ἐφ' ὃν εἰ
[10]   τὸν νοῦν. (Ἅπερ ἐγὼ γνοὺς  διαλεχθῆναι   σοὶ προειλόμην, οὐ πρὸς χάριν
[50]   ἡμῖν ἔτι περὶ τῆς πόλεως  διαλεχθῆναι   τῆς ἡμετέρας, εἰ μὴ προτέρα
[110]   εἰς τοὺς Ἕλληνας, δύναι' ἂν  ὁμοιωθῆναι   τοῖς ἐκείνου βουλήμασιν. Ἔστι δέ
[80]   ταῖς μὲν πόλεσιν, ἃς ἔφην  χρῆναί   σε διαλλάττειν, τότε συμβουλεύσομεν ὡς
[150]   βούλεταί σε προαγαγεῖν. (Νομίζω δὲ  χρῆναί   σε πάντας μὲν τιμᾶν τοὺς
[150]   κεφάλαιον τῶν συμβεβουλευμένων. Φημὶ γὰρ  χρῆναί   σε τοὺς μὲν Ἕλληνας εὐεργετεῖν,
[30]   ποιήσομαι τοὺς λόγους. Φημὶ γὰρ  χρῆναί   σε τῶν μὲν ἰδίων μηδενὸς
[30]   ἐπιμεληθῇς. (Τάχ' οὖν ἄν τις  ἐνστῆναι   τοῖς εἰρημένοις τολμήσειεν, λέγων ὡς
[10]   προσδεήσεσθαι. (Μέλλω γάρ σοι συμβουλεύειν  προστῆναι   τῆς τε τῶν Ἑλλήνων ὁμονοίας
[120]   οὕτως ἀνάνδρως διακειμένων τῶν ἄλλων  προστῆναι   τοῦ πολέμου τοῦ πρὸς ἐκεῖνον.
[140]   οὔτε τοῖς βαρβάροις εἰκός ἐστι  συστῆναι   τηλικαύτην δύναμιν, ἢν τὴν νῦν
[50]   ἔσχεν ἐκείνοις, ἀλλ' οἰηθεὶς πειρατέον  εἶναι   βίᾳ κατελθεῖν προείλετο πολεμεῖν πρὸς
[130]   ὀνομαστοὺς γενομένους καὶ δόξαντας ἡμιθέους  εἶναι   διὰ τὴν στρατείαν τὴν ἐπ'
[20]   ὥσπερ ἀπαριθμῶν, (εἰκότως, οἶμαι, φαῦλος  εἶναι   δοκεῖ τοῖς ἀκούουσιν. Ἅπερ καὶ
[90]   ἂν ἀνόητος ἅμα καὶ περίεργος  εἶναι   δοκοίην. (Ἄξιον δὲ μνησθῆναι καὶ
[130]   ἀπλήστως διακειμένους ἀκρατεστέρους καὶ φαυλοτέρους  εἶναι   δοκοῦντας. (Τὸ δὲ μέγιστον τῶν
[40]   τῶν τοῖς ἄλλοις ἀνελπίστων δοκούντων  εἶναι   καὶ παραδόξων πολλὰ διαπεπραγμένον, ὥστ'
[120]   τοῖς βαρβάροις, οὓς ὑπειλήφαμεν μαλακοὺς  εἶναι   καὶ πολέμων ἀπείρους καὶ διεφθαρμένους
[80]   πραττομένοις. Ὧν Ἀγησίλαος δόξας  εἶναι   Λακεδαιμονίων φρονιμώτατος ὠλιγώρησεν, (οὐ διὰ
[140]   τῶν νῦν ὄντων τοὺς ἡμιθέους  εἶναι   νομιζομένους. (Ἐνθυμοῦ δ' ἵνα τι
[70]   τὴν αἰτίαν ταύτην ἀξίαν ἐπιθυμίας  εἶναι   νομίζοντας· (οἳ τοσοῦτον ἀφεστᾶσι τοῦ
[70]   κοινὴν πόλεμον τοῖς αὑτῶν ἰδίοις  εἶναι   νομιζόντων, οἳ πάντων τῶν ἄλλων
[130]   Ἑλλήνων τὴν βασιλέως δύναμιν ἄμαχον  εἶναι   νομίζουσιν· ὧν ἄξιον θαυμάζειν, εἰ
[0]   δ' ὑπελάμβανον τῶν λόγων εἰρηνικώτατον  εἶναι,   περὶ τοῦτον διέτριβον, λέγων ὡς
[70]   αὐτὸν καὶ πλείονος ἄξιον δοκεῖν  εἶναι   ποιήσειεν· εἰ δὲ τῶν ἀφ'
[40]   (Θαυμάζω δὲ τῶν ἡγουμένων ἀδύνατον  εἶναι   πραχθῆναί τι τούτων, εἰ μήτ'
[140]   ἡγοῦνται γὰρ τὸ μὲν ἀρετῆς  εἶναι   σημεῖον, τὰ δὲ πλεονεξίας. (Ταῦτ'
[130]   δ' ἂν ἐποιησάμην οἷόν τ'  εἶναι   συνερᾶσαι τοὺς λόγους ἅπαντας τοὺς
[90]   τὰ τῆς Ἑλλάδος ὥστε ῥᾷον  εἶναι   συστῆσαι στρατόπεδον μεῖζον καὶ κρεῖττον
[100]   οὔτε βασιλεύειν οὔτε στρατηγεῖν ἄξιος  εἶναι.   (Τὰ τοίνυν περὶ Κύπρον καὶ
[60]   περιπεσεῖν ~ὥστε μηδέπω νῦν ἐξιτήλους  εἶναι   τὰς συμφορὰς τὰς δι' ἐκεῖνον
[60]   ἐκ πολλῶν σε πεισθῆναι ῥᾳδίαν  εἶναι   τὴν πρᾶξιν ἐφ' ἥν σε
[90]   ταῦτα περὶ τῆς παρασκευῆς διαλεκτέον  εἶναι   τῆς τε σοὶ γενησομένης καὶ
[130]   γὰρ ἂν ἀξιόχρεως οὗτος ἔδοξεν  εἶναι   τῆς ὑποθέσεως. Οὐ μὴν ἀλλὰ
[10]   εἰ καὶ πρότερον ἐνόμιζεν αὑτὸν  εἶναί   τινος πρὸς τὸ φρονεῖν καταδεέστερον,
[70]   ἀλήθειαν. (Ἴσως οὖν ὑπολαμβάνεις μικροψυχίαν  εἶναι   τὸ τῶν βλασφημούντων καὶ φλυαρούντων
[100]   περὶ τὴν ἤπειρον προσήκει δυσμενέστερον  εἶναι   τοῖς βασιλέως πράγμασι τῶν πολεμούντων·
[80]   ἑταίρων ἐν κακοῖς καὶ κινδύνοις  εἶναι   τοὺς Ἕλληνας, διὰ δὲ τὴν
[40]   τι ἂν ὑπολάβωσιν ὠφέλιμον αὑταῖς  εἶναι,   τοῦτο δὲ στεργούσας μόνον καὶ
[100]   ἐστὶν ὥστ' ἐκείνῳ μὲν μηδὲν  εἶναι   τούτων τῶν ἐθνῶν χρήσιμον, σοὶ
[50]   πάντες ἂν ὁμολογήσειαν μέγιστον  εἶναι   τῶν κακῶν. Οὕτω δὲ τὰ
[90]   συνέβαλον, ἤδη δ' ἐγκρατεῖς δοκοῦντας  εἶναι   τῶν πραγμάτων διὰ τὴν Κύρου
[80]   καλῶς, εἰ καί τις ἀγροικότερον  εἶναι   φήσει τὸ ῥηθὲν, ἀμφισβητῶ καὶ
[120]   πλῆθος ὥστε μηδὲν ἧττον αὐτοὺς  εἶναι   φοβεροὺς τοῖς Ἕλλησιν τοῖς
[30]   τὰ μὲν πρότερον γεγενημένα κοινὰ  θεῖναι   δίκαιόν ἐστιν, εἰς δὲ τὸν
[70]   πρότερόν τι πάθῃς πρὶν τέλος  ἐπιθεῖναι   τοῖς πραττομένοις; (Ὧν γιγνομένων πῶς
[140]   παρόντων καὶ σοὶ πολὺ μείζω  περιθεῖναι   δόξαν τῆς νῦν ὑπαρχούσης. ~Οἶμαι
[70]   περιφυομένην, ἣν οἱ μὲν ἐχθροὶ  περιθεῖναί   σοι ζητοῦσι, τῶν δὲ φίλων
[90]   Ἕλληνας εὔνους ἕξεις, ἤνπερ ἐθελήσῃς  ἐμμεῖναι   τοῖς περὶ τούτων εἰρημένοις, ἐκεῖνοι
[110]   ἣν εἶχεν εἰς τοὺς Ἕλληνας,  δύναι'   ἂν ὁμοιωθῆναι τοῖς ἐκείνου βουλήμασιν.
[120]   τοὺς τῆς αὐτῆς συγγενείας μετέχοντας  ἀπολλύναι   ζητοῦντες. (Διὸ καὶ σοὶ νομίζω
[100]   γάρ τοι συνέβη διὰ τὸ  γνῶναι   περὶ τούτων αὐτὸν ἰδίως καὶ
[50]   ἐκ πολλῶν παραδειγμάτων οἶμαί σε  γνῶναι   ποιήσειν. Ἢν γὰρ φανῶσιν ἕτεροί
[40]   ἄλλων ὁμολογῶ μηδέν' ἂν δυνηθῆναι  διαλλάξαι   τὰς πόλεις ταύτας, σοὶ δ'
[30]   ἰδίων μηδενὸς ἀμελῆσαι, πειραθῆναι δὲ  διαλλάξαι   τήν τε πόλιν τὴν Ἀργείων
[120]   τοσαύτην ὅσην ὀλίγῳ πρότερον εἰρήκαμεν,  ἀπαλλάξαι   τε τοὺς ξενιτευομένους τῶν κακῶν
[140]   βουλόμενον ταύτην τε τῶν κακῶν  ἀπαλλάξαι   τῶν παρόντων καὶ σοὶ πολὺ
[120]   ἐλευθερώσεις. Ὅτι δ' ἂν τούτων  πρᾶξαι   δυνηθῇς καὶ μόνον ἐπιχειρήσῃς,
[140]   γὰρ ἄλλον ποτὲ δυνήσεσθαι μείζω  πρᾶξαι   τούτων· οὔτε γὰρ ἐν τοῖς
[10]   τοῦ φρονεῖν ὥστ' ἐτόλμησαν  ἐπιπλῆξαί   μοι πρότερον οὐκ εἰωθότες τοῦτο
[20]   μετρίως, ὡς ἐμαυτὸν ἔπειθον, τοὺς  ἐπιπλῆξαί   μοι τολμήσαντας, τελευτῶν ὑπεσχόμην μόνοις
[10]   καὶ τοῖς μετ' ἐμοῦ διατρίψασιν  ὑποδεῖξαι   καὶ ποιῆσαι φανερὸν ὅτι τὸ
[120]   ἐκεῖνοι μὲν οὐκ ὤκνησαν οὐδὲ  προϋπάρξαι   τῆς ἔχθρας τῆς πρὸς τοὺς
[30]   καὶ τὰς ἄλλας ὁμονοεῖν ποιήσεις.  (Ἅπασαι   γάρ εἰσιν ὑπὸ ταῖς εἰρημέναις
[130]   ἂν ἐποιησάμην οἷόν τ' εἶναι  συνερᾶσαι   τοὺς λόγους ἅπαντας τοὺς ὑπ'
[90]   μισθοφοράν. (Καὶ μὴν εἰ βουληθεῖμεν  ἐξετάσαι   καὶ παραβαλεῖν σέ τε τὸν
[120]   ὥστ' ἐπιχειρῆσαι τῆς Ἀσίας ἡμᾶς  ποιῆσαι   κυρίους, (ἀλλὰ τοσοῦτον αὐτῶν ἀπολελειμμένοι
[140]   ἔλαβε τὰς μὲν ἀναστά τους  ποιῆσαι,   τὰς δ' αὐξῆσαι, τὰς δ'
[40]   καὶ Πελοποννησίων ἁπάντων ἐπιχειρησάντων ἀνάστατον  ποιῆσαι   τὴν Σπάρτην, ἡμεῖς καὶ πρὸς
[140]   διενέγκῃ τὴν φύσιν, οὐδὲν ἕξει  ποιῆσαι   τοιοῦτον. Ἀλλὰ μὴν τῶν γε
[130]   τοὺς μὲν Ἕλληνας ἀγαθόν τι  ποιῆσαι,   τοὺς δὲ βαρβάρους ἀφελέσθαι τὴν
[80]   τὰς αὑτῶν καταγαγεῖν καὶ κυρίους  ποιῆσαι   τῶν πραγμάτων. Συνέβαινεν οὖν ἐκ
[10]   μετ' ἐμοῦ διατρίψασιν ὑποδεῖξαι καὶ  ποιῆσαι   φανερὸν ὅτι τὸ μὲν ταῖς
[90]   Κλεάρχου συστρατευσαμένων. Ἐκείνους γὰρ ὁμολογεῖται  νικῆσαι   μὲν μαχομένους ἅπασαν τὴν βασιλέως
[140]   αὐξῆσαι, τὰς δ' ὅπως ἐβουλήθη  διοικῆσαι·   (πάντα γὰρ ταῦτα παρῆν αὐτῇ
[30]   σε τῶν μὲν ἰδίων μηδενὸς  ἀμελῆσαι,   πειραθῆναι δὲ διαλλάξαι τήν τε
[120]   σπουδάζεις. (Ἴσως δ' ἄν τινες  ἐπιτιμῆσαί   μοι τολμήσειαν τῶν οὐδὲν ἄλλο
[60]   αὐτοῦ τῆς κατὰ θάλατταν δυνάμεως  ἐπιθυμῆσαι,   καὶ τὴν κατὰ γῆν ἡγεμονίαν
[140]   ἀναστά τους ποιῆσαι, τὰς δ'  αὐξῆσαι,   τὰς δ' ὅπως ἐβουλήθη διοικῆσαι·
[120]   Ἑλλήνων οὐδεὶς τοσοῦτον πεφρόνηκεν ὥστ'  ἐπιχειρῆσαι   τῆς Ἀσίας ἡμᾶς ποιῆσαι κυρίους,
[30]   τὸν χρόνον πλεονεκτεῖν οὐδέποτ' ἂν  ἰσομοιρῆσαι   πρὸς ἀλλήλους. ~Ἐγὼ δ' ὅτε
[150]   τούτων μὲν σὲ κάλλιστ' ἂν  ἐπιστατῆσαι,   τὸν δὲ λόγον τὸν ἐμὸν
[130]   συστῆσαι μέν ἐστιν ἅπαντα χαλεπὸν,  διαστῆσαι   δὲ ῥᾴδιον. ~Ἐνθυμοῦ δ' ὅτι
[0]   τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν ἅπασι συνοίσειν,  ἀποστῆσαι   μὲν τὴν ἐμαυτοῦ διάνοιαν τῶν
[40]   ἄτοπον εἰ καὶ ταῦτα μόνος  συστῆσαι   δυνηθείης. Χρὴ δὲ τοὺς μέγα
[30]   τὴν ἡμετέραν. Ἢν γὰρ ταύτας  συστῆσαι   δυνηθῇς, οὐ χαλεπῶς καὶ τὰς
[120]   παρέχουσιν, καὶ πόλεις ἐξ αὐτῶν  συστῆσαι   καὶ ταύταις ὁρίσαι τὴν Ἑλλάδα
[130]   διαλυθῆναι, καὶ ταῦτ' εἰδότες ὅτι  συστῆσαι   μέν ἐστιν ἅπαντα χαλεπὸν, διαστῆσαι
[90]   τῆς Ἑλλάδος ὥστε ῥᾷον εἶναι  συστῆσαι   στρατόπεδον μεῖζον καὶ κρεῖττον ἐκ
[50]   οὖν οὐκ ἀδύνατόν ἐστί σοι  συστῆσαι   τὰς πόλεις ταύτας, ἐκ τῶν
[90]   πραγμάτων διὰ τὴν Κύρου προπέτειαν  ἀτυχῆσαι·   περιχαρῆ γὰρ αὐτὸν ὄντα καὶ
[80]   ὑποπέσῃ καὶ συμφέρῃ πρὸς τὸ  πεῖσαί   σε ταῦτα πράττειν. Καὶ γὰρ
[40]   βουλομένων λυμήνασθαι τὴν Βοιωτίαν καὶ  διοικίσαι   τὰς πόλεις βοηθήσαντες ἡμεῖς ἐμποδὼν
[120]   ἐπὶ τούτῳ τῷ τόπῳ καὶ  κατοικίσαι   τοὺς νῦν πλανωμένους δι' ἔνδειαν
[120]   ἐξ αὐτῶν συστῆσαι καὶ ταύταις  ὁρίσαι   τὴν Ἑλλάδα καὶ προβαλέσθαι πρὸ
[120]   μέχρι Σινώπης, πρὸς δὲ τούτοις  κτίσαι   πόλεις ἐπὶ τούτῳ τῷ τόπῳ
[60]   δὲ τὰς ἐν Σικελίᾳ πόλεις,  ὅσαι   περ ἦσαν Ἑλληνίδες, κατεστρέψατο, τηλικαύτην
[50]   εἰρήνης ἀξιόχρεων ἄνδρα καὶ δυνάμενον  διαλῦσαι   τοὺς ἐνεστῶτας πολέμους αὐτοῖς; (Ἀργείους
[40]   Ἑλλήνων συμφορὰς, οὐδὲν ἂν μέρος  οὖσαι   φανεῖεν τῶν διὰ Θηβαίους καὶ
[70]   οἶμαι γὰρ σοί τε συμφέρειν  ἀκοῦσαι   περὶ αὐτῶν ἐμοί τε προσήκειν
[100]   (Ὑπὲρ ὧν δεδιὼς νῦν μὲν  ἀναγκάζεται   θεραπεύειν αὐτὸν καὶ χρήματα πολλὰ
[10]   συμβεβηκότων οὐκ ἔστιν ὅπως οὐκ  οἴεται   βέλτιον δύνασθαι βουλεύεσθαι τῶν ἄλλων.
[150]   μὴ παρασχεῖν σαυτὸν εἰς  βούλεταί   σε προαγαγεῖν. (Νομίζω δὲ χρῆναί
[70]   τῆς Ἑλλάδος ἀλλ' ἐπὶ ταύτην  αὐξάνεται,   καὶ σὺ πολὺν χρόνον ἤδη
[30]   ἐπίλοιπον χρόνον φυλακτέον ὅπως μηδὲν  συμβήσεταί   σοι τοιοῦτον, καὶ σκεπτέον τί
[130]   κατεργασθησομένων οὐκ ἔστιν ὅστις οὐκ  οἰήσεται   μεθέξειν. (Σκέψαι δ' ὡς αἰσχρὸν
[100]   ποιητῶν οὔτε τῶν λογοποιῶν οὐδεμίαν  φανήσεται   μνείαν πεποιημένος. Ἐγὼ δ' ὁρῶ
[60]   σωτηρίας, περὶ ἧς οὐδεὶς ἄλλος  φανήσεται   τοιαύτην πρόνοιαν πεποιημένος, ~αἰσθάνῃ δὲ
[20]   τῶν μὲν προειρημένων ἁπάντων ἔρημος  γένηται   καὶ γυμνὸς, ἀναγιγνώσκῃ δέ τις
[90]   καὶ Κλεάρχου συστρατευσαμένων. Ἐκείνους γὰρ  ὁμολογεῖται   νικῆσαι μὲν μαχομένους ἅπασαν τὴν
[100]   τοίνυν περὶ τὴν χώραν ὡς  διάκειται   τίς οὐκ ἂν ἀκούσας παροξυνθείη
[130]   καὶ πολλὴν ἀπληστίαν ἔχειν ὅστις  προαιρεῖται   κινδυνεύειν ὥστ' ταῦτα λαβεῖν
[70]   Ἀργεῖοι δὲ καὶ Μεσσήνιοι καὶ  Μεγαλοπολῖται   καὶ τῶν ἄλλων πολλοὶ συμπολεμεῖν
[10]   βασιλείαν πεποίηκεν, ἀλλ' εὐχῆς ἄξια  διαπέπρακται.   ~Τί γὰρ ἐλλέλοιπεν; Οὐ Θετταλοὺς
[20]   εὐεργεσίαις πρὸς τὴν αὑτοῦ συμμαχίαν  προσῆκται,   τὰς δὲ σφόδρα λυπούσας αὐτὸν
[140]   ἔχουσιν· καὶ γὰρ ἐκείνων μᾶλλον  ἄγανται   τὴν ἧτταν τὴν ἐν Θερμοπύλαις
[140]   ἅπαντες καὶ θαυμάζουσιν, οἵτινες ἀμφότερα  δύνανται   καὶ πολιτεύεσθαι καὶ στρατηγεῖν. Ὅταν
[30]   εὖ πάθωσιν. (Ὁρᾷς δ' ὡς  τεταλαιπώρηνται   διὰ τὸν πόλεμον καὶ ὡς
[40]   ὑπὸ τοῦ πλήθους τῶν Ἑλλήνων,  ἄγονται   δὲ καὶ φέρονται καὶ τῆς
[150]   τῶν ἀγαθῶν οὔτε τῶν κακῶν  γίγνονται   τῶν συμβαινόντων αὐτοῖς, ἀλλ' ἑκάστοις
[90]   παράκλησις ταύτης καλλίων καὶ πιστοτέρα;  Φαίνονται   γὰρ κἀκεῖνοι κρατήσαντες ἂν τῶν
[110]   τῶν ἔργων οἱ πρόγονοί σου  φαίνονται   καλλίστας προκρίναντες. Ἅπαντας μὲν οὖν
[40]   τῶν Ἑλλήνων, ἄγονται δὲ καὶ  φέρονται   καὶ τῆς νυκτὸς καὶ τῆς
[130]   τούτοις ὑπὸ σοῦ πραττομένοις ἅπαντες  συνησθήσονται.   Τῶν μὲν γὰρ εἰρημένων οὐδεὶς
[30]   γάρ σε χάριν ὧν ὤφειλες,  ὑπολήψονται   διὰ τὸ πλῆθος τοῦ χρόνου
[140]   οὐκ ἐπαινοῦσιν, ἀλλ' ἀηδῶς ὁρῶσιν·  ἡγοῦνται   γὰρ τὸ μὲν ἀρετῆς εἶναι
[10]   ἐᾶν πανηγυρίζειν, αὐτοὺς δ' ὧν  εἰσηγοῦνται   ποιήσασθαί τινα προστάτην τῶν καὶ
[40]   ἀπηλλαγμένοι τῶν κακῶν εἰσιν, ἀλλὰ  πολεμοῦνται   μὲν ὑπὸ τῶν τὴν χώραν
[40]   ἀπιστοῦνται δ' ὑφ' ἁπάντων Πελοποννησίων,  μισοῦνται   δ' ὑπὸ τοῦ πλήθους τῶν
[40]   τῶν τὴν χώραν αὐτῶν περιοικούντων,  ἀπιστοῦνται   δ' ὑφ' ἁπάντων Πελοποννησίων, μισοῦνται
[70]   σοὶ βραβευομένων, ἀλλ' οἱ μὲν  πυνθάνωνται   περὶ αὐτῶν ἐν οἷς ἐστὶν,
[70]   ἐν οἷς ἐστὶν, οἱ δ'  εὔχωνταί   σε μὴ διαμαρτεῖν ὧν ἐπεθυμήσας,
[150]   ἐπιμελείας τύχωσιν. (Ταῦθ' ὅπως μὲν  γέγραπται   τοῖς καιροῖς καὶ ταῖς ἀκριβείαις,
[20]   δὲ καὶ Περραιβοὺς καὶ Παίονας  κατέστραπται   καὶ πάντας ὑπηκόους αὐτὸς εἴληφεν;
[50]   δυσκολώτερα τούτων ἐπιτελέσαντες, τί λοιπὸν  ἔσται   τοῖς ἀντιλέγουσιν ὡς οὐ θᾶττον
[40]   εἰρηνικῶς εἴτε πολεμικῶς αἱ πόλεις  αὗται   πρὸς ἀλλήλας ἔχουσιν, εἰ διεξέλθοιμεν
[10]   ἅπασιν ἡμῖν συμφέρουσαν, ἐπήρθην πάλιν  γράψαι   περὶ αὐτῆς, οὐκ ἀγνοῶν οὐδὲν
[80]   μὴ δυνηθῶ τὸν αὐτὸν τρόπον  γράψαι   τοῖς πρότερον ἐκδεδομένοις, ἀλλ' οὖν
[110]   ἐπὶ τὴν νῦν ὑπάρχουσαν προελθεῖν.  Σκέψαι   δ' ὅτι σε τυγχάνω παρακαλῶν
[130]   ἔστιν ὅστις οὐκ οἰήσεται μεθέξειν.  (Σκέψαι   δ' ὡς αἰσχρὸν περιορᾶν τὴν
[60]   ὄντα, ῥᾳδίως τὰ προειρημένα συστήσειν;  (Σκέψαι   δ' ὡς ἄξιόν ἐστιν τοῖς
[50]   πράξεις κεῖνοι τὰ χαλεπώτερα;  (Σκέψαι   δὲ πρῶτον τὰ περὶ Ἀλκιβιάδην.
[0]   καὶ τοῖς ἄλλοις ὡς οὐ  δι'   ἄγνοιαν οὐδὲ διαψευσθεὶς τῆς ἀρρωστίας
[60]   εὐτυχεῖν εἰς τὰς νῦν ἀτυχίας  δι'   Ἀλκιβιάδην καθεστάναι· (πεισθέντες γὰρ ὑπ'
[150]   ἑκάστοις τοιαύτην ἔννοιαν ἐμποιοῦσιν ὥστε  δι'   ἀλλήλων ἡμῖν ἑκάτερα παραγίγνεσθαι τούτων.
[140]   εἱλόμην ἀποσχέσθαι τῆς τοιαύτης ἰδέας  δι'   ἀμφότερα, διά τε τοὺς οὐκ
[100]   χρὴ νομίζειν τοῦτον αὐτῶν ἀφεστάναι  δί'   ἀνανδρίαν κείνας ὑπερεωρακέναι καὶ
[60]   ναυμαχίᾳ τῇ περὶ Ἑλλήσποντον οὐ  δι'   αὐτὸν ἀλλὰ διὰ τοὺς συνάρχοντας
[60]   ἐξιτήλους εἶναι τὰς συμφορὰς τὰς  δι'   ἐκεῖνον τὸν πόλεμον ἐν ταῖς
[120]   καὶ κατοικίσαι τοὺς νῦν πλανωμένους  δι'   ἔνδειαν τῶν καθ' ἡμέραν καὶ
[150]   οὐ δύναμαι· τὴν δ' αἰτίαν  δι'   ἣν, πλεονάκις τοῦ δέοντος εἴρηκα.
[20]   ἐχρώμην καὶ τοῖς ἄλλοις ὑπέδειξα,  δι'   ὧν τοὺς λόγους ἡδίους ἂν
[50]   αὑτῶν· (ἐν μὲν γὰρ τῇ  Φωκίδι   τῶν μισθοφόρων τινὰς ἀποκτείνουσιν οἷς
[90]   τοὺς στρατιώτας μισθοφοράν. (Καὶ μὴν  εἰ   βουληθεῖμεν ἐξετάσαι καὶ παραβαλεῖν σέ
[120]   πειραθῇς ὅλην τὴν βασιλείαν ἀνελεῖν,  εἰ   δὲ μὴ, χώραν ὅτι πλείστην
[100]   καθ' ἕκαστον τὸν ἐνιαυτὸν ἀναπέμπειν·  εἰ   δὲ σὺ διαβαίης εἰς τὴν
[70]   πλείονος ἄξιον δοκεῖν εἶναι ποιήσειεν·  εἰ   δὲ τῶν ἀφ' Ἡρακλέους τινὶ
[110]   γεγονότας πολεμεῖν. (Καὶ μὴ θαυμάσῃς  εἰ   διὰ παντός σε τοῦ λόγου
[40]   πόλεις αὗται πρὸς ἀλλήλας ἔχουσιν,  εἰ   διεξέλθοιμεν μήτε παντάπασιν ἁπλῶς μήτε
[0]   ἄλλως αὐτὴν ἡσυχίαν ἄγουσαν, πλὴν  εἰ   δόξειεν ταῖς πόλεσιν ταῖς μεγίσταις
[130]   με τούτων ἐπιχειρήσαντά σε πείθειν,  εἰ   δυναστείαν μόνον καὶ πλοῦτον ἑώρων
[10]   αὑτὸν τοὺς σπουδαιοτάτους, οὓς εἰκὸς,  εἰ   καὶ περὶ τῶν ἄλλων ἀπείρως
[10]   συμβουλεύσοντα λόγον μέλλεις πέμπειν, ὃς  εἰ   καὶ πρότερον ἐνόμιζεν αὑτὸν εἶναί
[40]   πολλὰ διαπεπραγμένον, ὥστ' οὐδὲν ἄτοπον  εἰ   καὶ ταῦτα μόνος συστῆσαι δυνηθείης.
[80]   φρονεῖν εὖ καὶ πεπαιδεῦσθαι καλῶς,  εἰ   καί τις ἀγροικότερον εἶναι φήσει
[90]   καλῶς ἑτέρως εἰπεῖν· καὶ γὰρ  εἰ   μὲν ἐπίδειξιν ἐποιούμην, ἐπειρώμην ἂν
[110]   διαλεχθῆναι περὶ αὐτῶν· ~ἐφ' ὃν  εἰ   μὲν νεώτερος ὢν ἐπέστην, ῥᾳδίως
[0]   κοινὸν ἀγαθὸν περὶ ὑμῶν αὐτῶν.  Εἰ   μὲν οὖν ἀφρόνως νοῦν
[120]   τὴν ἐμαυτοῦ πόλιν. (Ἐγὼ δ'  εἰ   μὲν πρὸς ἄλλους τινὰς πρότερον
[90]   τὸ μέγεθος διαπεπραγμένον, περὶ ὧν  εἰ   μὲν πρὸς ἑτέρους τοὺς λόγους
[70]   δ' ὠφελήσειεν. Οἷον καὶ νῦν,  εἰ   μέν τις φαίη τὸν τῆς
[100]   πάντων γ' ἂν εἴη σχετλιώτατος,  εἰ   μὴ βούλοιτο καταλελύσθαι ταύτην τὴν
[90]   κρατήσαντες ἂν τῶν βασιλέως πραγμάτων  εἰ   μὴ διὰ Κῦρον. Σοὶ δὲ
[110]   ἀπέκτεινεν· οὓς οὐδέποτ' ἂν διέφθειρεν,  εἰ   μὴ καὶ τῆς δυνάμεως αὐτῶν
[70]   μοι τὰ προειρημένα περὶ τούτων,  εἰ   μὴ παραλελοιπὼς ἦν τινα λόγον
[120]   λυμαινομένους οἷς ἂν ἐντύχωσιν. (Οὓς  εἰ   μὴ παύσομεν ἀθροιζομένους βίον αὐτοῖς
[50]   τῆς πόλεως διαλεχθῆναι τῆς ἡμετέρας,  εἰ   μὴ προτέρα τῶν ἄλλων εὖ
[150]   σοι γενέσθαι τηλικαῦτα τὸ μέγεθος,  εἰ   μή τις θεῶν αὐτὰ συγκατώρθωσεν,
[130]   ἡμῶν γεγονότας. Ὥστ' ᾐσχυνόμην ἂν,  εἰ   μὴ τούτων ἕνεκά σοι συνεβούλευον
[100]   φοβοῦμαι μή τινες ἐπιτιμήσωσιν ἡμῖν,  εἰ   μηδὲν πώποτε μεταχειρισάμενος τῶν στρατιωτικῶν
[40]   ἀδύνατον εἶναι πραχθῆναί τι τούτων,  εἰ   μήτ' αὐτοὶ τυγχάνουσιν εἰδότες μήθ'
[80]   πρὸς Διονύσιον τὴν τυραννίδα κτησάμενον,  εἰ   μήτε στρατηγὸς ὢν μήτε ῥήτωρ
[0]   Ἑλλήνων ἀξιοῦσιν αὑταῖς γίγνεσθαι, ταύτας  εἰ   παρὰ τῶν βαρβάρων ποιήσασθαι βουληθεῖεν·
[90]   δὲ συμβουλεύων μωρὸς ἂν ἦν  εἰ   περὶ τὴν λέξιν πλείω χρόνον
[30]   κείνας ὠφελεῖν. (Χωρὶς δὲ τούτων  εἰ   πρός τινας αὐτῶν ἀηδές τί
[0]   Κυρηναίους ἀπῴκισαν· (πρὸς δὲ τούτοις,  εἰ   σὺ μὲν γνοίης ὅτι λόγῳ
[0]   παύσασθαι τῆς φιλονικίας ὑμᾶς, (πλὴν  εἰ   σὺ μὲν πεισθείης πλείονος ἀξίαν
[90]   βασιλέως δύναμιν τοσοῦτον, ὅσονπερ ἂν  εἰ   ταῖς γυναιξὶν αὐτῶν συνέβαλον, ἤδη
[90]   διελθεῖν, πρὸς σὲ δὲ διαλεγόμενος,  εἰ   τὰς σὰς πράξεις σοι διεξιοίην,
[130]   εἶναι νομίζουσιν· ὧν ἄξιον θαυμάζειν,  εἰ   τὴν ὑπ' ἀνθρώπου βαρβάρου καὶ
[90]   περὶ τὰς πράξεις, ἔτι δ'  εἰ   τοὺς ἄλλους ὁρῶν τοῖς ἐμοῖς
[100]   καὶ τὸν τοῦ γένους ἀρχηγὸν,  εἰ   τῷ μὲν εἴη θέμις, οἱ
[70]   οὐκ ἂν ἀγανακτήσειε καὶ μισήσειεν,  εἰ   φαίνοιτο τούτοις ἐπιβουλεύων ὑπὲρ ὧν
[20]   καὶ δόξω τισὶν λίαν ἀγαπᾶν  εἰ   χαριέντως αὐτοὺς ἠμυνάμην· λυπήσας δ'
[20]   ἂν ἀκριβέστατα καὶ κάλλιστα θεωρήσειας  εἴ   τι τυγχάνομεν λέγοντες, (ἢν τὰς
[40]   τὰ πρὸς τοὺς βαρβάρους; Ἀλλ'  εἴ   τις ἀθρήσειε καὶ σκέψαιτο τὰς
[0]   ἀποστείλωμεν, τὸ δὲ πλῆθος ἡμῶν  εἴ   τις διδάξειεν ὡς, ἂν λάβωμεν
[60]   συμβεβουλεύκαμεν οὐδὲν πρόσεστι τούτων. Ἀλλ'  εἴ   τις θεῶν αἵρεσίν σοι δοίη,
[50]   μὲν οὖν τῶν τότε γενομένων  εἴ   τις λέγειν ἐπιχειρήσειεν, οὔτ' ἂν
[40]   οὖν ἀνοίας ἂν εἴη μεστὸς,  εἴ   τις ὁρῶν τηλικαύτας μεταβολὰς γιγνομένας
[60]   κατὰ γῆν ἡγεμονίαν ἀπώλεσαν, ὥστ'  εἴ   τις φαίη τότε τὴν ἀρχὴν
[80]   οἶμαι δὲ τῶν μὲν ἄλλων  εἴ   τισιν δόξειε περὶ τῆς στρατείας
[150]   λαβὼν ἐμπειρίαν καὶ γνωσθεὶς οἷος  εἶ,   τούτων ἐπιθυμήσῃς ὧν ἐγὼ τυγχάνω
[130]   δὲ τοὺς μὲν τιμῆς ἐπιθυμοῦντας  ἀεὶ   μείζονος ἧς ἔχουσιν ὑπὸ πάντων
[30]   τοὺς παῖδας τῶν φόβων τῶν  ἀεὶ   παραγιγνομένων αὐτοῖς ἀπήλλαξεν. Ὑπὲρ ὧν
[80]   ἐπὶ τὴν Ἀσίαν πείθοντας στρατεύειν.  Δεῖ   γὰρ μηδὲν πρότερον πράττειν πρὶν
[10]   ταῖς ὑπὸ τῶν σοφιστῶν γεγραμμέναις,  (δεῖ   δὲ τοὺς βουλομένους μὴ μάτην
[40]   ἡμῶν τὴν ἀρχήν. (Καὶ τί  δεῖ   λέγειν τὰ παλαιὰ καὶ τὰ
[60]   στρατηγοὺς ὑπισχνεῖτο ποιήσειν. Καὶ τί  δεῖ   τὰ πλείω λέγειν; Συστάντος γὰρ
[80]   τὸν χρόνον ῥᾴδιον καταμαθεῖν ὅτι  δεῖ   τοὺς ὀρθῶς βουλευομένους μὴ πρότερον
[110]   ὧν χρὴ καὶ πρὸς οὓς  δεῖ   τοὺς πολέμους ἐκφέρειν. Ποιησάμενος γὰρ
[110]   πολλῶν δ' ἂν κατανοήσειας ὅτι  δεῖ   τοῦτον τὸν τρόπον πράττειν, μάλιστα
[100]   συνθήκαις ἐξέλαβεν, οὗτος δὲ τοσούτου  δεῖ   τῶν ἄλλων ἄρχειν ὥστ' οὐδὲ
[30]   οὖν ἁπασῶν τῶν πόλεων γεγενημένων  ἔδει   μὲν μηδέποτέ σοι μηδὲ πρὸς
[20]   τοσαῦτα καὶ τηλικαῦτα διαπεπραγμένον οὐκ  οἴει   πολλὴν μωρίαν καταγνώσεσθαι τοῦ πέμψαντος
[10]   τῶν Ἑλλήνων πολλοὺς ἂν ἴδοις  ἐκεῖ   κατοικοῦντας, οὐκ ἀδόξους ἄνδρας οὐδ'
[90]   ὑπαγαγόμενος καὶ πίστεις δοὺς τῶν  ἐκεῖ   νομιζομένων τὰς μεγίστας, συλλαβὼν αὐτοὺς
[120]   τοῦ πολέμου τοῦ πρὸς ἐκεῖνον.  Προσήκει   δὲ τοῖς μὲν ἄλλοις τοῖς
[100]   τῶν νῦν περὶ τὴν ἤπειρον  προσήκει   δυσμενέστερον εἶναι τοῖς βασιλέως πράγμασι
[110]   γίγνεσθαι τοιούτους, μάλιστα δὲ σοὶ  προσήκει.   Τὸ γὰρ μὴ δεῖν ἀλλοτρίοις
[110]   Ἑλλήνων ἐπὶ τούτους πρὸς οὓς  προσήκει   τοὺς ἀφ' Ἡρακλέους γεγονότας πολεμεῖν.
[80]   σύμπαντος οἶμαι πεποιῆσθαι ταύτην, ἥνπερ  προσήκει   τοὺς ἐπὶ τὴν Ἀσίαν πείθοντας
[30]   δ' ἂν ὡς οὐδεμιᾶς σοι  προσήκει   τούτων ὀλιγωρεῖν, ἢν ἀνενέγκῃς αὐτῶν
[100]   πολεμεῖν πρὸς αὐτόν; Αἴγυπτος γὰρ  ἀφειστήκει   μὲν καὶ κατ' ἐκεῖνον τὸν
[90]   χρόνῳ. (Ταῦτα μὲν οὖν οὕτως·  δοκεῖ   δέ μοι μετὰ ταῦτα περὶ
[20]   ἀπαριθμῶν, (εἰκότως, οἶμαι, φαῦλος εἶναι  δοκεῖ   τοῖς ἀκούουσιν. Ἅπερ καὶ τὸν
[50]   τῶν μισθοφόρων τινὰς ἀποκτείνουσιν οἷς  λυσιτελεῖ   τεθνάναι μᾶλλον ζῆν, ἀναχωροῦντες
[110]   εἰς τὴν ἤπειρον διαβησόμενος καὶ  βασιλεῖ   πολεμήσων. ~Ὅπου δ' Ἰάσων λόγῳ
[80]   ἅμα πράττεσθαι δυναμένας. Προῃρεῖτο γὰρ  βασιλεῖ   τε πολεμεῖν καὶ τοὺς ἑταίρους
[30]   οἷσπερ περὶ τῶν παλαιῶν πιστεύομεν,  Ἡρακλεῖ   μὲν συναιτίαν γενέσθαι τῆς ἀθανασίας
[20]   τὸν λόγον τῶν ἐν τῇ  πόλει   δείξειν καὶ ποιήσειν οὐδὲν ἄλλο
[80]   πέφυκα καὶ δύναμαι, καὶ τῇ  πόλει   καὶ τοῖς Ἕλλησιν καὶ τῶν
[0]   τὴν χώραν ταύτην, τῇ δὲ  πόλει   μηδ' ἐξ ἑνὸς τρόπου λαβεῖν
[0]   τὸν ἐνστάντα σοὶ καὶ τῇ  πόλει   περὶ Ἀμφιπόλεως πολλῶν κακῶν αἴτιον
[40]   καρπῶν, ἀλλ' ἐν μέση τῇ  πόλει   πρὸς αὐτοῖς τοῖς ἀρχείοις περὶ
[140]   οὖν ὁρᾷς τοὺς ἐν μιᾷ  πόλει   ταύτην ἔχοντας τὴν φύσιν εὐδοκιμοῦντας,
[130]   με πάντες ἐπαινοῖεν, ὅτι τῇ  δυνάμει   ταύτῃ χρώμενος, ἣν ἔχων τυγχάνω,
[60]   πολλοστὸς ὢν Συρακοσίων καὶ τῷ  γένει   καὶ τῇ δόξῃ καὶ τοῖς
[100]   τὸν βίον διαγαγόντα τῷ τε  γένει   καταλιπόντα τὰς αὐτὰς τιμὰς ἅσπερ
[130]   δὲ μέγιστον τῶν εἰρημένων· ὅτι  συμβαίνει   τοῦ μὲν πλούτου καὶ τῶν
[140]   ἄλλων διενέγκῃ τὴν φύσιν, οὐδὲν  ἕξει   ποιῆσαι τοιοῦτον. Ἀλλὰ μὴν τῶν
[140]   ἔχοντας, ἀλλ' ἐπὶ πάντων ὁμοίως,  ἐπεὶ   καὶ τὴν πόλιν ἡμῶν οὐδεὶς
[120]   ὁρμήσῃς καὶ τοὺς Ἕλληνας προτρέψῃς.  (Ἐπεὶ   νῦν γε τίς οὐκ ἂν
[60]   γὰρ μόνον ὑπὸ τῶν ἄλλων  ἔσει   ζηλωτὸς, ἀλλὰ καὶ σαυτὸν μακαριεῖς.
[80]   ἐξ ὧν τοῖς μὲν Ἕλλησιν  ἔσει   πιστὸς, τοῖς δὲ βαρβάροις φοβερός.
[110]   σε τυγχάνω παρακαλῶν ἐξ ὧν  ποιήσει   τὰς στρατείας οὐ μετὰ τῶν
[110]   τὸν πρόγονον ὑμῶν καὶ τῇ  φρονήσει   καὶ τῇ φιλοτιμίᾳ καὶ τῇ
[60]   ἀλλ' οὖν τήν γ' εὔνοιαν  κτήσει   τὴν παρὰ τῶν Ἑλλήνων, ἣν
[0]   προσέτι τὴν εὔνοιαν τὴν ἡμετέραν  κτήσει·   τοσούτους γὰρ ὁμήρους λήψει παρ'
[80]   εἰ καί τις ἀγροικότερον εἶναι  φήσει   τὸ ῥηθὲν, ἀμφισβητῶ καὶ θείην
[130]   καὶ κινδυνεύειν. (Οὕτω δ' ἄριστα  βουλεύσει   περὶ τούτων, ἢν ὑπολάβῃς μὴ
[60]   γὰρ τοιαῦτα τῶν ἔργων φθόνον  ἔχει   καὶ δυσμένειαν καὶ πολλὰς βλασφημίας,
[10]   τῶν ἄλλων. (Ἔπειτα καὶ Μακεδόνων  ἔχει   περὶ αὑτὸν τοὺς σπουδαιοτάτους, οὓς
[90]   ὅσους ἂν βουληθῇς· οὕτω γὰρ  ἔχει   τὰ τῆς Ἑλλάδος ὥστε ῥᾷον
[0]   ἡμετέραν κτήσει· τοσούτους γὰρ ὁμήρους  λήψει   παρ' ἡμῶν τῆς φιλίας, ὅσους
[90]   στρατιώτας σὺ μὲν ἐξ ἑτοίμου  λήψει   τοσούτους ὅσους ἂν βουληθῇς· οὕτω
[140]   μόνον δ' ἐπὶ τούτων αὐτοὺς  ὄψει   τὴν γνώμην ταύτην ἔχοντας, ἀλλ'
[130]   ἅπαντα ταῦτ' ἐστίν. (Εὖ δ'  ἴσθι   μηδὲν ἄν με τούτων ἐπιχειρήσαντά
[150]   κατίδῃς τὸ κεφάλαιον τῶν συμβεβουλευμένων.  Φημὶ   γὰρ χρῆναί σε τοὺς μὲν
[30]   πραγμάτων ἤδη ποιήσομαι τοὺς λόγους.  Φημὶ   γὰρ χρῆναί σε τῶν μὲν
[70]   οἱ λογοποιοῦντες, ἔπειτα καὶ τοὺς  οὐδενὶ   λογισμῷ χρωμένους ὑπὲρ τῶν κοινῶν
[140]   Μαραθῶνι μάχης καὶ τῆς ἐν  Σαλαμῖνι   ναυμαχίας, καὶ μάλισθ' ὅτι τὴν
[70]   εἰ δὲ τῶν ἀφ' Ἡρακλέους  τινὶ   πεφυκότων, ὃς ἁπάσης κατέστη τῆς
[110]   πράττειν, μάλιστα δ' ἐκ τῶν  Ἰάσονι   συμβάντων. Ἐκεῖνος γὰρ οὐδὲν τοιοῦτον
[140]   αὐτῆς γεγόνασιν, ἐκ δὲ τῆς  Μαραθῶνι   μάχης καὶ τῆς ἐν Σαλαμῖνι
[70]   περὶ αὐτῶν ἐν οἷς ἐστὶν,  οἱ   δ' εὔχωνταί σε μὴ διαμαρτεῖν
[70]   σε μὴ διαμαρτεῖν ὧν ἐπεθυμήσας,  οἱ   δὲ δεδίωσιν μὴ πρότερόν τι
[100]   εἰ τῷ μὲν εἴη θέμις,  οἱ   δὲ δύναμιν λάβοιεν, τῶν αὐτῶν
[40]   πόλεμοι καὶ δεινοὶ γεγόνασιν, οὓς  οἱ   διαλυσάμενοι μεγάλων ἀγαθῶν ἀλλήλοις αἴτιοι
[150]   ς' οὐκ ἀγνοεῖν ὃν τρόπον  οἱ   θεοὶ τὰ τῶν ἀνθρώπων διοικοῦσιν.
[110]   δὲ ζητεῖν αὐτὰς, ὅπως ἂν  οἱ   καιροὶ παραδιδῶσιν. (Ἐκ πολλῶν δ'
[20]   τῶν λόγων εἰς τὸ πείθειν  οἱ   λεγόμενοι τῶν ἀναγιγνωσκομένων, οὐδ' ὅτι
[70]   τῶν αὐτῶν κακῶν ἐπιθυμοῦντας ὧνπερ  οἱ   λογοποιοῦντες, ἔπειτα καὶ τοὺς οὐδενὶ
[60]   ἥκωσιν ἐκ τῶν μεγίστων πόλεων  οἱ   μάλιστ' εὐδοκιμοῦντες εἰς τὴν σὴν
[100]   αὐτὸς εἶχεν. (Περὶ τοίνυν Ἡρακλέους  οἱ   μὲν ἄλλοι τὴν ἀνδρείαν ὑμνοῦντες
[100]   πρὸς τὰς τοιαύτας φιλοτιμίας ὁρμωμένοις.  (Οἱ   μὲν γὰρ ἐν ταῖς αὑτῶν
[150]   πράττῃς, ἅπαντές σοι χάριν ἕξουσιν,  οἱ   μὲν Ἕλληνες ὑπὲρ ὧν ἂν
[70]   τοιαύτην φήμην σαυτῷ περιφυομένην, ἣν  οἱ   μὲν ἐχθροὶ περιθεῖναί σοι ζητοῦσι,
[110]   αὐτὴν ταύτην ὕστερον πολεμησάντων, (ὅσον  οἱ   μὲν μετὰ τῆς τῶν Ἑλλήνων
[70]   τῶν παρὰ σοὶ βραβευομένων, ἀλλ'  οἱ   μὲν πυνθάνωνται περὶ αὐτῶν ἐν
[50]   δὲ πάντων δεινότατον· ὅταν γὰρ  οἱ   πολέμιοι διαλίπωσιν κακῶς αὐτοὺς ποιοῦντες,
[110]   πράξεις, ἃς ἐπὶ τῶν ἔργων  οἱ   πρόγονοί σου φαίνονται καλλίστας προκρίναντες.
[70]   μὲν καὶ Θηβαῖοι καὶ πάντες  οἱ   τῆς Ἀμφικτυονίας μετέχοντες ἕτοιμοι συνακολουθεῖν,
[10]   οὐδένα λέγειν ἐστὶν, ἀλλ' ὁμοίως  οἱ   τοιοῦτοι τῶν λόγων ἄκυροι τυγχάνουσιν
[70]   τοῖς αὑτῶν ἰδίοις εἶναι νομιζόντων,  οἳ   πάντων τῶν ἄλλων ἀμελήσαντες περὶ
[40]   δ' ἄνδρας ἀπώλεσαν σφῶν αὐτῶν,  οἳ   προῃροῦντο τεθνάναι μᾶλλον ζῆν
[120]   ὑπὸ τῆς τρυφῆς, ἄνδρες ἐγγεγόνασιν  οἳ   τῆς Ἑλλάδος ἄρχειν ἠξίωσαν, τῶν
[70]   ταύτην ἀξίαν ἐπιθυμίας εἶναι νομίζοντας·  (οἳ   τοσοῦτον ἀφεστᾶσι τοῦ νοῦν ἔχειν,
[70]   στρατεύειν ἐφ' ἡμᾶς, οὐδὲν ἂν  λέγοι   περὶ αὐτοῦ φλαῦρον, ἀλλ' ἀνδρωδέστερον
[100]   ἤπειρον, ἐκεῖνός τ' ἂν ἄσμενος  ἴδοι   βοηθὸν ἥκειν αὑτῷ σε νομίζων,
[150]   οὐκ ἀγνοεῖν ὃν τρόπον οἱ  θεοὶ   τὰ τῶν ἀνθρώπων διοικοῦσιν. Οὐ
[40]   τούτου ποιουμένας, μὴ καὶ νῦν  νομίζοι   τὴν αὐτὴν γνώμην ἕξειν αὐτὰς,
[30]   περ τῶν γονέων τῶν σαυτοῦ·  Θηβαῖοι   δὲ τὸν ἀρχηγὸν τοῦ γένους
[50]   κακῶν· δεδιότες γὰρ διατελοῦσιν μὴ  Θηβαῖοι   διαλυσάμενοι τὰ πρὸς Φωκέας πάλιν
[70]   δέ σοι Θετταλοὶ μὲν καὶ  Θηβαῖοι   καὶ πάντες οἱ τῆς Ἀμφικτυονίας
[70]   τῆς Ἀμφικτυονίας μετέχοντες ἕτοιμοι συνακολουθεῖν,  Ἀργεῖοι   δὲ καὶ Μεσσήνιοι καὶ Μεγαλοπολῖται
[50]   πάντων δεινότατον· ὅταν γὰρ οἱ  πολέμιοι   διαλίπωσιν κακῶς αὐτοὺς ποιοῦντες, αὐτοὶ
[110]   οὐδὲ γὰρ ἂν τῶν θεῶν  ἔνιοι   δυνηθεῖεν ἀλλὰ κατά γε τὸ
[70]   ἕτοιμοι συνακολουθεῖν, Ἀργεῖοι δὲ καὶ  Μεσσήνιοι   καὶ Μεγαλοπολῖται καὶ τῶν ἄλλων
[30]   τοὺς θεοὺς τοὺς ἄλλους·  (Λακεδαιμόνιοι   δὲ τοῖς ἀπ' ἐκείνου γεγονόσιν
[50]   οἰκοῦσιν, πρὸς τοὺς ὁμόρους, ὥσπερ  Λακεδαιμόνιοι,   τοσοῦτον δὲ διαφέρουσιν ὅσον ἐκεῖνοι
[130]   ἧς ἄξιον ὀρεγομένους καθ' ὅσον  οἷοί   τ' ἐσμὲν ὁτιοῦν πάσχειν. (Ἴδοις
[40]   οἱ διαλυσάμενοι μεγάλων ἀγαθῶν ἀλλήλοις  αἴτιοι   κατέστησαν. Τίς γὰρ ἂν ὑπερβολὴ
[40]   μόνοι τῶν Ἑλλήνων ποιησάμενοι συμμαχίαν  συναίτιοι   τῆς σωτηρίας αὐτοῖς κατέστημεν. (Πολλῆς
[70]   ποιεῖσθαι Πελοπόννησον· ὑπάρχουσι δέ σοι  Θετταλοὶ   μὲν καὶ Θηβαῖοι καὶ πάντες
[60]   εὔξαιο τὸν βίον διαγαγεῖν, οὐδεμίαν  ἕλοι'   ἂν, εἴπερ ἐμοὶ συμβούλῳ χρῷο,
[100]   (Περὶ τοίνυν Ἡρακλέους οἱ μὲν  ἄλλοι   τὴν ἀνδρείαν ὑμνοῦντες αὐτοῦ καὶ
[50]   δρῶντες οὕτω χαίρουσιν ὡς οὐδένες  ἄλλοι   τοὺς πολεμίους ἀποκτείνοντες. Αἴτιον δ'
[40]   εἰδότες μήθ' ἑτέρων ἀκηκόασιν ὅτι  πολλοὶ   δὴ πόλεμοι καὶ δεινοὶ γεγόνασιν,
[70]   καὶ Μεγαλοπολῖται καὶ τῶν ἄλλων  πολλοὶ   συμπολεμεῖν καὶ ποιεῖν ἀναστάτους Λακεδαιμονίους·
[130]   αὐτῶν. (Οὐκ ἀγνοῶ δ' ὅτι  πολλοὶ   τῶν Ἑλλήνων τὴν βασιλέως δύναμιν
[130]   τούτοις ὑπ' ἐμοῦ μὲν λεγομένοις  πολλοὶ   φθονήσουσι, τοῖς δ' αὐτοῖς τούτοις
[70]   ἀλλ' ὀκνήσας εἰπεῖν, ὃν ἤδη  μοι   δοκῶ δηλώσειν· οἶμαι γὰρ σοί
[110]   τήν τε δύναμιν τὴν παροῦσάν  μοι   κατεμεμψάμην καὶ τὸν λόγον ᾐσθόμην
[90]   μὲν οὖν οὕτως· δοκεῖ δέ  μοι   μετὰ ταῦτα περὶ τῆς παρασκευῆς
[0]   διαψευσθεὶς τῆς ἀρρωστίας τῆς νῦν  μοι   παρούσης ἐπεθέμην γράφειν τὸν πρὸς
[30]   αὐτῶν. ~Ἃ μὲν οὖν ἐβουλόμην  μοι   προειρῆσθαι, ταῦτ' ἐστίν. Περὶ δ'
[10]   τοῦ φρονεῖν ὥστ' ἐτόλμησαν ἐπιπλῆξαί  μοι   πρότερον οὐκ εἰωθότες τοῦτο ποιεῖν,
[70]   τιμὰς ἀνεξαλείπτους. (Ἀπέχρη δ' ἄν  μοι   τὰ προειρημένα περὶ τούτων, εἰ
[20]   ὡς ἐμαυτὸν ἔπειθον, τοὺς ἐπιπλῆξαί  μοι   τολμήσαντας, τελευτῶν ὑπεσχόμην μόνοις αὐτοῖς
[120]   (Ἴσως δ' ἄν τινες ἐπιτιμῆσαί  μοι   τολμήσειαν τῶν οὐδὲν ἄλλο δυναμένων
[20]   διὰ τὴν ἡλικίαν, ἀλλ' ἀπόχρη  μοι   τοσοῦτον, ἢν αὐτὰς τὰς πράξεις
[20]   σὲ καὶ τὴν πόλιν ἕξειν  μοι   χάριν ὑπὲρ τῶν εἰρημένων ἀλλὰ
[130]   δὲ τῶν μὴ τὴν αὐτὴν  ἐμοὶ   γνώμην ἐχόντων, προτρέπειν δ' ἐπιχειρῶν
[30]   σοὶ μὲν αὖθις πυθέσθαι ῥᾴδιον,  ἐμοὶ   δὲ νῦν εἰπεῖν οὐ καιρός
[80]   τὴν φιλοσοφίαν διατρίβοντας εὐπορωτέρους ποιήσας,  ἐμοὶ   πολλὴν ἀπορίαν παρέσχηκεν· οὔτε γὰρ
[60]   διαγαγεῖν, οὐδεμίαν ἕλοι' ἂν, εἴπερ  ἐμοὶ   συμβούλῳ χρῷο, μᾶλλον ταύτην.
[70]   τε συμφέρειν ἀκοῦσαι περὶ αὐτῶν  ἐμοί   τε προσήκειν μετὰ παρρησίας, ὥσπερ
[40]   ἑτέρων ἀκηκόασιν ὅτι πολλοὶ δὴ  πόλεμοι   καὶ δεινοὶ γεγόνασιν, οὓς οἱ
[70]   πάντες οἱ τῆς Ἀμφικτυονίας μετέχοντες  ἕτοιμοι   συνακολουθεῖν, Ἀργεῖοι δὲ καὶ Μεσσήνιοι
[40]   πρὸς ἐκείνους μόνοι τῶν Ἑλλήνων  ποιησάμενοι   συμμαχίαν συναίτιοι τῆς σωτηρίας αὐτοῖς
[0]   περὶ τὴν πραγματείαν ταύτην ἔφθητε  ποιησάμενοι   τὴν εἰρήνην πρὶν ἐξεργασθῆναι τὸν
[40]   καὶ δεινοὶ γεγόνασιν, οὓς οἱ  διαλυσάμενοι   μεγάλων ἀγαθῶν ἀλλήλοις αἴτιοι κατέστησαν.
[50]   δεδιότες γὰρ διατελοῦσιν μὴ Θηβαῖοι  διαλυσάμενοι   τὰ πρὸς Φωκέας πάλιν ἐπανελθόντες
[40]   ἀπώλλυντο, (νικήσαντες δ' οὐδὲν μᾶλλον  ἀπηλλαγμένοι   τῶν κακῶν εἰσιν, ἀλλὰ πολεμοῦνται
[100]   (Χρῶμαι δὲ τεκμηρίοις ἐξ ὧν  διαπεπραγμένοι   τυγχάνουσιν. τε γὰρ πατήρ
[120]   ποιῆσαι κυρίους, (ἀλλὰ τοσοῦτον αὐτῶν  ἀπολελειμμένοι   τυγχάνομεν ὥστ' ἐκεῖνοι μὲν οὐκ
[20]   λόγων εἰς τὸ πείθειν οἱ  λεγόμενοι   τῶν ἀναγιγνωσκομένων, οὐδ' ὅτι πάντες
[90]   οὐκ ἦν ξενικὸν οὐδὲν, ὥστ'  ἀναγκαζόμενοι   ξενολογεῖν ἐκ τῶν πόλεων πλέον
[120]   ἱκανὸν πορίσαντες, λήσουσιν ἡμᾶς τοσοῦτοι  γενόμενοι   τὸ πλῆθος ὥστε μηδὲν ἧττον
[50]   τε χρημάτων τῶν ἐν Δελφοῖς  περιγενησόμενοι   ταῖς ἐκ τῶν ἰδίων δαπάναις.
[70]   καὶ ταχέως ἅπαντα τῷ λόγῳ  καταστρεφόμενοι,   πολλοὺς πείθουσιν καὶ μάλιστα μὲν
[40]   στρατεύοντες ἐπί τινας  μαχόμενοι   πρός τινας βοηθοῦντες τοῖς
[40]   ὅτι πολλοὶ δὴ πόλεμοι καὶ  δεινοὶ   γεγόνασιν, οὓς οἱ διαλυσάμενοι μεγάλων
[50]   σὺ τὰ ῥᾴω πράξεις  κεῖνοι   τὰ χαλεπώτερα; (Σκέψαι δὲ πρῶτον
[90]   καλλίων καὶ πιστοτέρα; Φαίνονται γὰρ  κἀκεῖνοι   κρατήσαντες ἂν τῶν βασιλέως πραγμάτων
[90]   ἐμμεῖναι τοῖς περὶ τούτων εἰρημένοις,  ἐκεῖνοι   δὲ διὰ τὰς δεκαρχίας τὰς
[120]   τοσοῦτον αὐτῶν ἀπολελειμμένοι τυγχάνομεν ὥστ'  ἐκεῖνοι   μὲν οὐκ ὤκνησαν οὐδὲ προϋπάρξαι
[50]   Λακεδαιμόνιοι, τοσοῦτον δὲ διαφέρουσιν ὅσον  ἐκεῖνοι   μὲν πρὸς ἥττους αὑτῶν, οὗτοι
[0]   ἐχόντως ταῦτ' ἐδόξαζον, δικαίως ἂν  ἐκεῖνοι   τὴν αἰτίαν ἔχοιεν· ὄντος δ'
[110]   ἃς ἐπὶ τῶν ἔργων οἱ  πρόγονοί   σου φαίνονται καλλίστας προκρίναντες. Ἅπαντας
[40]   Σπάρτην, ἡμεῖς καὶ πρὸς ἐκείνους  μόνοι   τῶν Ἑλλήνων ποιησάμενοι συμμαχίαν συναίτιοι
[30]   μὴν κἀκεῖνο φανερὸν, ὅτι πάντες  ἄνθρωποι   τούτων πλείστην μνείαν ἔχουσιν ὑφ'
[10]   πολέμους τοὺς διὰ σοῦ γεγενημένους,  ἕτεροι   γὰρ τοῦτο ποιήσουσιν, ἀλλὰ πειρασόμενόν
[50]   γνῶναι ποιήσειν. Ἢν γὰρ φανῶσιν  ἕτεροί   τινες τῶν προγεγενημένων μὴ καλλίοσι
[0]   περὶ τοῦτον διέτριβον, λέγων ὡς  ἀμφότεροι   διαμαρτάνετε τῶν πραγμάτων καὶ σὺ
[70]   ἁπάσης κατέστη τῆς Ἑλλάδος εὐεργέτης,  ἐπιφέροι   τὴν αἰτίαν ταύτην, εἰς τὴν
[70]   σαυτῷ περιφυομένην, ἣν οἱ μὲν  ἐχθροὶ   περιθεῖναί σοι ζητοῦσι, τῶν δὲ
[110]   ζητεῖν αὐτὰς, ὅπως ἂν οἱ  καιροὶ   παραδιδῶσιν. (Ἐκ πολλῶν δ' ἂν
[10]   ὁμοίως οἱ τοιοῦτοι τῶν λόγων  ἄκυροι   τυγχάνουσιν ὄντες τοῖς νόμοις καὶ
[70]   δ' ὀλιγώρως ἔχῃ τῶν παρὰ  σοὶ   βραβευομένων, ἀλλ' οἱ μὲν πυνθάνωνται
[50]   ταύτας, ἐκ τῶν εἰρημένων ἡγοῦμαί  σοι   γεγενῆσθαι φανερόν· ἔτι τοίνυν ὡς
[150]   πεπραγμένα πρότερον οὐκ ἄν ποτέ  σοι   γενέσθαι τηλικαῦτα τὸ μέγεθος, εἰ
[90]   παρασκευῆς διαλεκτέον εἶναι τῆς τε  σοὶ   γενησομένης καὶ τῆς ἐκείνοις ὑπαρξάσης.
[100]   εἶναι τούτων τῶν ἐθνῶν χρήσιμον,  σοὶ   δ' ἢν πολεμεῖν πρὸς αὐτὸν
[40]   δυνηθῆναι διαλλάξαι τὰς πόλεις ταύτας,  σοὶ   δ' οὐδὲν τῶν τοιούτων ἐστὶν
[10]   καταδεεστέρους ὄντας τῶν ῥηθησομένων πραγμάτων,  (σοὶ   δὲ μόνῳ πολλὴν ἐξουσίαν ὑπὸ
[90]   ἂν ἅπαντα τὰ τοιαῦτα διαφεύγειν,  (σοὶ   δὲ συμβουλεύων μωρὸς ἂν ἦν
[90]   πραγμάτων εἰ μὴ διὰ Κῦρον.  Σοὶ   δὲ τήν τ' ἀτυχίαν τὴν
[80]   ῥήτωρ μήτ' ἄλλως δυνάστης θρασύτερόν  σοι   διείλεγμαι τῶν ἄλλων. Ἐγὼ γὰρ
[90]   διαλεγόμενος, εἰ τὰς σὰς πράξεις  σοι   διεξιοίην, δικαίως ἂν ἀνόητος ἅμα
[60]   Ἀλλ' εἴ τις θεῶν αἵρεσίν  σοι   δοίη, μετὰ ποίας ἂν ἐπιμελείας
[10]   καὶ δέχεσθαι παρ' ὧν ἄν  σοι   δοκῇ καὶ λέγειν τι
[70]   ἣν οἱ μὲν ἐχθροὶ περιθεῖναί  σοι   ζητοῦσι, τῶν δὲ φίλων οὐδεὶς
[70]   σαυτῷ ποιεῖσθαι Πελοπόννησον· ὑπάρχουσι δέ  σοι   Θετταλοὶ μὲν καὶ Θηβαῖοι καὶ
[130]   ἀλλ' οἰόμενος ἐκ τούτων μεγίστην  σοι   καὶ καλλίστην γενήσεσθαι δόξαν. Ἐνθυμοῦ
[0]   γὰρ τὸν πόλεμον τὸν ἐνστάντα  σοὶ   καὶ τῇ πόλει περὶ Ἀμφιπόλεως
[40]   ἄλλος ἐπιχειρήσειε πλὴν τῶν ὁμοίαν  σοὶ   καὶ τὴν φύσιν καὶ τὴν
[0]   οὐ μόνον ἡμῖν ἀλλὰ καὶ  σοὶ   καὶ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν ἅπασι
[0]   βούλομαι προειπεῖν, ἵνα δηλώσω καὶ  σοὶ   καὶ τοῖς ἄλλοις ὡς οὐ
[70]   μεγάλην τὴν δόξαν καὶ πρέπουσαν  σοὶ   καὶ τοῖς σοῖς προγόνοις καὶ
[10]   καίτοι πρὸ πολλοῦ ποιησαίμην ἄν  σοι   κεχαρισμένως εἰπεῖν, ἀλλ' οὐκ ἐπὶ
[10]   μου πρὸς αὐτοὺς ὅτι μέλλω  σοι   λόγον πέμπειν οὐκ ἐπίδειξιν ποιησόμενον
[30]   τῆς ἀθανασίας ὃν δὲ τρόπον,  σοὶ   μὲν αὖθις πυθέσθαι ῥᾴδιον, ἐμοὶ
[0]   τῆς σῆς δυναστείας· λυσιτελεῖν γὰρ  σοὶ   μὲν ἡμᾶς ἔχειν τὴν χώραν
[70]   γάρ σε διαβαλλόμενον ὑπὸ τῶν  σοὶ   μὲν φθονούντων, τὰς δὲ πόλεις
[30]   πόλεων γεγενημένων ἔδει μὲν μηδέποτέ  σοι   μηδὲ πρὸς μίαν αὐτῶν γενέσθαι
[120]   μετέχοντας ἀπολλύναι ζητοῦντες. (Διὸ καὶ  σοὶ   νομίζω συμφέρειν οὕτως ἀνάνδρως διακειμένων
[100]   μεταχειρισάμενος τῶν στρατιωτικῶν νῦν τολμῴην  σοὶ   παραινεῖν τῷ πλεῖστα καὶ μέγιστα
[70]   καὶ μετρίως λογιζομένων ταύτας ἄν  σοι   παραινέσειεν μάλιστα προαιρεῖσθαι τῶν πράξεων
[100]   πρὸς τὰς πόλεις ταύτας αἷς  σοι   παραινῶ προσέχειν τὸν νοῦν, πρὸς
[30]   ὑπαρχούσας. Ἄργος μὲν γάρ ἐστίν  σοι   πατρὶς, ἧς δίκαιον τοσαύτην σε
[110]   τοῖς ἐκείνου βουλήμασιν. Ἔστι δέ  σοι   πεισθέντι τοῖς ὑπ' ἐμοῦ λεγομένοις
[150]   μὲν τιμᾶν τοὺς περὶ τῶν  σοι   πεπραγμένων ἀγαθόν τι λέγοντας, κάλλιστα
[110]   Ἑλλήνων χώρας. (Τούτου δ' ἕνεκά  σοι   περὶ τούτων διῆλθον, ἵνα γνῷς
[130]   τά γε τοιαῦτα καὶ νῦν  σοι   πλείω τῶν ἱκανῶν ὑπάρχειν, καὶ
[140]   κακῶν ἀπαλλάξαι τῶν παρόντων καὶ  σοὶ   πολὺ μείζω περιθεῖναι δόξαν τῆς
[80]   τῶν ἐμῶν καὶ περὶ ὧν  σοὶ   πρακτέον ἐστὶν πρὸς τοὺς Ἕλληνας
[20]   μὴ δυνατὸν μὴ πρέπον  σοι   πράττειν, μὴ δυσχεράνας ἀποστῇς τῶν
[10]   νοῦν. (Ἅπερ ἐγὼ γνοὺς διαλεχθῆναι  σοὶ   προειλόμην, οὐ πρὸς χάριν ἐκλεξάμενος,
[110]   πειρᾶσθαι γίγνεσθαι τοιούτους, μάλιστα δὲ  σοὶ   προσήκει. Τὸ γὰρ μὴ δεῖν
[30]   (Γνοίης δ' ἂν ὡς οὐδεμιᾶς  σοι   προσήκει τούτων ὀλιγωρεῖν, ἢν ἀνενέγκῃς
[20]   δυνηθῶ διελθεῖν. Ἡγοῦμαι δὲ καὶ  σοὶ   προσήκειν ἁπάντων τῶν ἄλλων ἀμελήσαντι
[30]   πρός τινας αὐτῶν ἀηδές τί  σοι   συμβέβηκεν, ἅπαντα ταῦτα διαλύσεις· αἱ
[80]   νῦν αὐτοῖς ἐνεστώσης· ἅπερ καὶ  σοὶ   συμβεβουλευκότες τυγχάνομεν. (Περὶ μὲν οὖν
[10]   τὰ ῥηθησόμενα προσδεήσεσθαι. (Μέλλω γάρ  σοι   συμβουλεύειν προστῆναι τῆς τε τῶν
[150]   ἁρμόττοντα τοῖς ὑπάρχουσιν οὐδεὶς ἄν  σοι   συμβουλεύσειεν, σαφῶς εἰδέναι νομίζω.
[70]   σοῦ τολμήσειεν. Καίτοι περὶ τῶν  σοὶ   συμφερόντων ἐν ταῖς τούτων ἀμφοτέρων
[20]   τι τῶν δεόντων καὶ τῶν  σοὶ   συμφερόντων. (Καίτοι μ' οὐ λέληθεν,
[40]   Ἐγὼ μὲν γὰρ οἶμαι τούτων  σοι   συναγωνιζομένων ἅπαντα γενήσεσθαι κατὰ τρόπον.
[130]   ἂν, εἰ μὴ τούτων ἕνεκά  σοι   συνεβούλευον καὶ τὴν στρατείαν ποιεῖσθαι
[50]   μὲν οὖν οὐκ ἀδύνατόν ἐστί  σοι   συστῆσαι τὰς πόλεις ταύτας, ἐκ
[50]   ὑφ' αὑτοῖς ἔσεσθαι νῦν ἐν  σοὶ   τὰς ἐλπίδας ἔχουσι τῆς αὑτῶν
[20]   Ἕλληνας ἅπαντας. (Τούτου δ' ἕνεκά  σοι   ταῦτα διῆλθον, ἵν' ἄν τί
[90]   τῶν βασιλέων ἀμφοτέρων, ἐφ' ὃν  σοί   τε συμβουλεύω στρατεύειν καὶ πρὸς
[70]   μοι δοκῶ δηλώσειν· οἶμαι γὰρ  σοί   τε συμφέρειν ἀκοῦσαι περὶ αὐτῶν
[0]   μὲν πεισθείης πλείονος ἀξίαν ἔσεσθαί  σοι   τὴν τῆς πόλεως φιλίαν
[30]   χρόνον φυλακτέον ὅπως μηδὲν συμβήσεταί  σοι   τοιοῦτον, καὶ σκεπτέον τί ἂν
[20]   ἔσπευδον δὲ μᾶλλον ἠγὼ πεμφθῆναί  σοι   τὸν λόγον τοῦτον, ἔλεγον δ'
[20]   ταῦτα διῆλθον, ἵν' ἄν τί  σοι   φανῇ τῶν ἐν ἀρχῇ λεγομένων
[150]   Ἢν γὰρ ταῦτα πράττῃς, ἅπαντές  σοι   χάριν ἕξουσιν, οἱ μὲν Ἕλληνες
[80]   ἐπιπεσεῖν τὴν παράκλησιν, λέγοντας ὡς  ὅσοι   περ ἐπεχείρησαν πρὸς τὸν βασιλέα
[100]   τὸν σφέτερον αὐτῶν. (Καὶ γάρ  τοι   συνέβη διὰ τὸ γνῶναι περὶ
[20]   δεόντων καὶ τῶν σοὶ συμφερόντων.  (Καίτοι   μ' οὐ λέληθεν, ὅσον διαφέρουσιν
[70]   ἂν ἀντειπεῖν ὑπὲρ σοῦ τολμήσειεν.  Καίτοι   περὶ τῶν σοὶ συμφερόντων ἐν
[10]   προειλόμην, οὐ πρὸς χάριν ἐκλεξάμενος,  καίτοι   πρὸ πολλοῦ ποιησαίμην ἄν σοι
[50]   συμφοραῖς περιβάλωσιν τῶν πρότερον γεγενημένων.  Καίτοι   πῶς οὐ χρὴ νομίζειν τοὺς
[60]   δόξαν προήγαγεν ἐξ ἧσπερ ἐξέπεσεν.  Καίτοι   τίς ἂν προσεδόκησεν ὑπ' ἀνδρὸς
[140]   ὁμοίους γενομένους ἅπαντες ἂν εὐλογήσειαν.  (Καίτοι   τοὺς ὀνομαστοτάτους καὶ τοὺς ἀρίστους
[90]   δύναμιν ῥᾴδιον πολὺ κρεῖττον παρασκευάσασθαι.  Καίτοι   τούτων ἀμφοτέρων ὑπαρξάντων πῶς οὐ
[150]   ἀκουόντων πυνθάνεσθαι δίκαιόν ἐστιν· ὅτι  μέντοι   βελτίω τούτων καὶ μᾶλλον ἁρμόττοντα
[150]   πεπραγμένων ἀγαθόν τι λέγοντας, κάλλιστα  μέντοι   νομίζειν ἐκείνους ἐγκωμιάζειν τοὺς μειζόνων
[30]   κακῶς ἀλλήλους διαθῶσιν, οὐδενὸς διαλύοντος  αὐτοὶ   διέστησαν. Ὅπερ οἶμαι καὶ ταύτας
[120]   τοὺς ξενιτευομένους τῶν κακῶν ὧν  αὐτοί   τ' ἔχουσιν καὶ τοῖς ἄλλοις
[50]   πολέμιοι διαλίπωσιν κακῶς αὐτοὺς ποιοῦντες,  αὐτοὶ   τοὺς ἐνδοξοτάτους καὶ πλουσιωτάτους τῶν
[40]   πραχθῆναί τι τούτων, εἰ μήτ'  αὐτοὶ   τυγχάνουσιν εἰδότες μήθ' ἑτέρων ἀκηκόασιν
[40]   πρῶτον μὲν σκεψαίμεθα τὰ Λακεδαιμονίων.  (Οὗτοι   γὰρ ἄρχοντες τῶν Ἑλλήνων, οὐ
[50]   ἐκεῖνοι μὲν πρὸς ἥττους αὑτῶν,  οὗτοι   δὲ πρὸς κρείττους· πάντες
[0]   πλεῖστον ἀφεστῶτα τῆς τούτων διανοίας.  (Οὗτοι   μὲν γὰρ παρώξυνον ἐπὶ τὸν
[10]   λέγειν ἐστὶν, ἀλλ' ὁμοίως οἱ  τοιοῦτοι   τῶν λόγων ἄκυροι τυγχάνουσιν ὄντες
[120]   αὐτοῖς ἱκανὸν πορίσαντες, λήσουσιν ἡμᾶς  τοσοῦτοι   γενόμενοι τὸ πλῆθος ὥστε μηδὲν
[10]   ταύτας τὰς δυσχερείας ὑπεριδὼν οὕτως  ἐπὶ   γήρως γέγονα φιλότιμος ὥστ' ἠβουλήθην
[150]   τοὺς μὲν λόγους ἡμῖν ἀπένειμαν,  ἐπὶ   δὲ τὰς πράξεις σε τάττουσιν,
[130]   κακῶς τεθραμμένου καταστραφεῖσαν καὶ συναχθεῖσαν  ἐπὶ   δουλείᾳ, ταύτην ὑπ' ἀνδρὸς Ἕλληνος
[40]   οὐδὲν ἧττον Λακεδαιμονίων τε στρατευσάντων  ἐπὶ   Θηβαίους καὶ βουλομένων λυμήνασθαι τὴν
[90]   δὲ διὰ τὰς δεκαρχίας τὰς  ἐπὶ   Λακεδαιμονίων ὡς οἷόν τε δυσμενεστάτους.
[140]   τὴν γνώμην ταύτην ἔχοντας, ἀλλ'  ἐπὶ   πάντων ὁμοίως, ἐπεὶ καὶ τὴν
[10]   ποιήσουσιν, ἀλλὰ πειρασόμενόν σε προτρέπειν  ἐπὶ   πράξεις οἰκειοτέρας καὶ καλλίους καὶ
[110]   ὄντας Ὀλυμπίους προσαγορευομένους, τοὺς δ'  ἐπὶ   ταῖς συμφοραῖς καὶ ταῖς τιμωρίαις
[90]   τρόπον ὅνπερ πρότερον. Ἐπιστὰς γὰρ  ἐπὶ   τὰς αὐτὰς διανοίας εἱλόμην μὴ
[120]   καὶ δικαίως ἤνπερ αὐτός τ'  ἐπὶ   ταῦθ' ὁρμήσῃς καὶ τοὺς Ἕλληνας
[120]   δ' ἐκείνην μὲν φανήσομαι πρώτην  ἐπὶ   ταῦτα προτρέπων ὡς ἠδυνάμην μετὰ
[80]   τῆς εἰς τὴν Ἀσίαν συμβουλεύειν,  ἐπὶ   ταύτην ἂν ἐπιπεσεῖν τὴν παράκλησιν,
[70]   οὐχ ὑπὲρ τῆς Ἑλλάδος ἀλλ'  ἐπὶ   ταύτην αὐξάνεται, καὶ σὺ πολὺν
[110]   σε τοῦ λόγου πειρῶμαι προτρέπειν  ἐπί   τε τὰς εὐεργεσίας τὰς τῶν
[80]   πεποιῆσθαι ταύτην, ἥνπερ προσήκει τοὺς  ἐπὶ   τὴν Ἀσίαν πείθοντας στρατεύειν. Δεῖ
[110]   καλλίστην ἤπερ ἐξ ὧν παρέλαβες  ἐπὶ   τὴν νῦν ὑπάρχουσαν προελθεῖν. Σκέψαι
[140]   πάντας ἡμᾶς ἐκ τοσούτων πολέμων  ἐπὶ   τὴν ὁμόνοιαν προαγαγεῖν, οὔτε τοῖς
[120]   ποιεῖν, ὅτι σὲ προειλόμην παρακαλεῖν  ἐπὶ   τὴν στρατείαν τὴν ἐπὶ τοὺς
[150]   ἵνα τοῖς βαρβάροις μόνον τοῖς  ἐπὶ   τῆς Εὐρώπης κατοικοῦσιν πολεμῶν διατελῇς,
[40]   δ' ἡμέραν διαλείπουσιν στρατεύοντες  ἐπί   τινας μαχόμενοι πρός τινας
[110]   σε τυγχάνω τῷ λόγῳ παρακαλῶν  ἐπὶ   τοιαύτας πράξεις, ἃς ἐπὶ τῶν
[50]   ὅτι ταῦτα διοικεῖς πρὸ τῆς  ἐπὶ   τὸν βάρβαρον στρατείας. (Ὡς μὲν
[0]   διανοίας. (Οὗτοι μὲν γὰρ παρώξυνον  ἐπὶ   τὸν πόλεμον, συναγορεύοντες ταῖς ἐπιθυμίαις
[80]   καὶ μολύνεσθαι καὶ λοιδορεῖσθαι τοῖς  ἐπὶ   τοῦ βήματος καλινδουμένοις· (τοῦ δὲ
[120]   ὑπ' ἐμοῦ λεγομένων τῶν  ἐπὶ   τοῦ βήματος μαινομένων ἐκείνην μὲν
[40]   ἅπαντας τοὺς πρότερον μεθ' αὑτῶν  ἐπὶ   τοὺς ἄλλους ἀκολουθοῦντας, τούτους μετὰ
[120]   παρακαλεῖν ἐπὶ τὴν στρατείαν τὴν  ἐπὶ   τοὺς βαρβάρους καὶ τὴν ἐπιμέλειαν
[10]   τῶν Ἑλλήνων ὁμονοίας καὶ τῆς  ἐπὶ   τοὺς βαρβάρους στρατείας· ἔστι δὲ
[30]   ἢν ἀνενέγκῃς αὐτῶν τὰς πράξεις  ἐπὶ   τοὺς σαυτοῦ προγόνους· εὑρήσεις γὰρ
[110]   ἐστιν, ἀλλὰ μετὰ τῶν Ἑλλήνων  ἐπὶ   τούτους πρὸς οὓς προσήκει τοὺς
[10]   σοι κεχαρισμένως εἰπεῖν, ἀλλ' οὐκ  ἐπὶ   τούτῳ τὴν διάνοιαν ἔσχον. Ἀλλὰ
[120]   πρὸς δὲ τούτοις κτίσαι πόλεις  ἐπὶ   τούτῳ τῷ τόπῳ καὶ κατοικίσαι
[140]   αἰτίους γεγενημένους. (Οὐ μόνον δ'  ἐπὶ   τούτων αὐτοὺς ὄψει τὴν γνώμην
[110]   πολέμους ἐκφέρειν. Ποιησάμενος γὰρ στρατείαν  ἐπὶ   Τροίαν, ἥπερ εἶχεν τότε μεγίστην
[140]   καὶ τὴν Θησέως ἀρετὴν τοὺς  ἐπὶ   Τροίαν στρατευσαμένους καὶ τοὺς ἐκείνοις
[110]   τὰς δὲ πραότητας οὐ μόνον  ἐπὶ   τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν ἄλλων
[110]   παρακαλῶν ἐπὶ τοιαύτας πράξεις, ἃς  ἐπὶ   τῶν ἔργων οἱ πρόγονοί σου
[50]   χαλεπώτερα; (Σκέψαι δὲ πρῶτον τὰ  περὶ   Ἀλκιβιάδην. Ἐκεῖνος γὰρ φυγὼν παρ'
[0]   νῦν δειχθήσεσθαι μέλλοντος, ἀλλὰ τοῦ  περὶ   Ἀμφιπόλεως γραφέντος. Περὶ οὗ μικρὰ
[0]   ἐνστάντα σοὶ καὶ τῇ πόλει  περὶ   Ἀμφιπόλεως πολλῶν κακῶν αἴτιον γιγνόμενον,
[90]   ἡγησόμενον τῆς στρατείας καὶ βουλευσόμενον  περὶ   ἁπάντων καὶ Κλέαρχον τὸν ἐπιστατήσαντα
[10]   ἡμῖν συμφέρουσαν, ἐπήρθην πάλιν γράψαι  περὶ   αὐτῆς, οὐκ ἀγνοῶν οὐδὲν τῶν
[90]   σφόδρα κατεφρόνησεν βασιλεὺς τῆς  περὶ   αὑτὸν δυνάμεως, ὥστε προκαλεσάμενος Κλέαρχον
[10]   ἄλλων. (Ἔπειτα καὶ Μακεδόνων ἔχει  περὶ   αὑτὸν τοὺς σπουδαιοτάτους, οὓς εἰκὸς,
[20]   δείξειν καὶ ποιήσειν οὐδὲν ἄλλο  περὶ   αὐτοῦ πλὴν τι ἂν
[70]   ἐφ' ἡμᾶς, οὐδὲν ἂν λέγοι  περὶ   αὐτοῦ φλαῦρον, ἀλλ' ἀνδρωδέστερον αὐτὸν
[20]   πολλῶν δόξης ἄμεινον ἂν βουλεύσαιο  περὶ   αὐτῶν. ~Ἃ μὲν οὖν ἐβουλόμην
[70]   γὰρ σοί τε συμφέρειν ἀκοῦσαι  περὶ   αὐτῶν ἐμοί τε προσήκειν μετὰ
[70]   βραβευομένων, ἀλλ' οἱ μὲν πυνθάνωνται  περὶ   αὐτῶν ἐν οἷς ἐστὶν, οἱ
[100]   τὸν ἀξίως ἂν δυνηθέντα διαλεχθῆναι  περὶ   αὐτῶν· ~ἐφ' ὃν εἰ μὲν
[40]   νῦν δ' οὐχ ὁμοίως ἔγνωκα  περὶ   αὐτῶν. Οἶδα γὰρ ἁπάσας ὡμαλισμένας
[130]   οὕτω γὰρ ἂν ἄριστα βουλεύσαιο  περὶ   αὐτῶν. (Οὐκ ἀγνοῶ δ' ὅτι
[30]   ἐβουλόμην μοι προειρῆσθαι, ταῦτ' ἐστίν.  Περὶ   δ' αὐτῶν τῶν πραγμάτων ἤδη
[80]   πρὸς τοὺς Ἕλληνας σχεδὸν ἀκήκοας,  περὶ   δὲ τῆς στρατείας τῆς εἰς
[100]   οὐδὲν οἶμαι δεῖν πλείω λέγειν.  Περὶ   δὲ τῶν ἄλλων ἡγοῦμαι τόν
[100]   καὶ τοὺς ἄθλους ἀπαριθμοῦντες διατελοῦσιν,  περὶ   δὲ τῶν ἄλλων τῶν τῇ
[60]   γὰρ ἐν τῇ ναυμαχίᾳ τῇ  περὶ   Ἑλλήσποντον οὐ δι' αὐτὸν ἀλλὰ
[10]   αὐτῆς, οὐκ ἀγνοῶν οὐδὲν τῶν  περὶ   ἐμαυτὸν, ἀλλ' εἰδὼς μὲν τὸν
[60]   βουλεύῃ περὶ τῆς κοινῆς σωτηρίας,  περὶ   ἧς οὐδεὶς ἄλλος φανήσεται τοιαύτην
[50]   βουλεύεσθαι ποιήσεις. (Ἀλλὰ μὴν τὰ  περὶ   Θηβαίους οὐδὲ σὲ λέληθεν. Καλλίστην
[100]   στρατηγεῖν ἄξιος εἶναι. (Τὰ τοίνυν  περὶ   Κύπρον καὶ Φοινίκην καὶ Κιλικίαν
[140]   (Τὴν αὐτὴν δὲ γνώμην καὶ  περὶ   Λακεδαιμονίων ἔχουσιν· καὶ γὰρ ἐκείνων
[80]   ἅπερ καὶ σοὶ συμβεβουλευκότες τυγχάνομεν.  (Περὶ   μὲν οὖν τούτων οὐδεὶς ἂν
[80]   καὶ τῶν ἀνδρῶν τοῖς ἐνδοξοτάτοις.  (Περὶ   μὲν οὖν τῶν ἐμῶν καὶ
[100]   μέγιστα διαπεπραγμένῳ κατὰ πόλεμον. Ὥστε  περὶ   μὲν τούτων οὐδὲν οἶμαι δεῖν
[0]   ταῖς ἐπιθυμίαις ὑμῶν· ἐγὼ δὲ  περὶ   μὲν τῶν ἀμφισβητουμένων οὐδὲν ἀπεφαινόμην,
[120]   ἔχειν, πρὸς ἡμᾶς τ' αὐτοὺς  περὶ   μικρῶν πολεμοῦμεν καὶ τοὺς ἀφισταμένους
[0]   ἀλλὰ τοῦ περὶ Ἀμφιπόλεως γραφέντος.  Περὶ   οὗ μικρὰ βούλομαι προειπεῖν, ἵνα
[40]   πόλει πρὸς αὐτοῖς τοῖς ἀρχείοις  περὶ   παίδων καὶ γυναικῶν τοιοῦτον κίνδυνον,
[60]   λέγειν; Συστάντος γὰρ αὐτῷ ναυτικοῦ  περὶ   Ῥόδον καὶ νικήσας τῇ ναυμαχίᾳ
[120]   ηὔξησεν, ποίαν τινὰ χρὴ προσδοκᾶν  περὶ   σοῦ γνώμην ἅπαντας ἕξειν, ἢν
[140]   προσδοκᾶν τοὺς ἐπαίνους ἔσεσθαι τοὺς  περὶ   σοῦ ῥηθησομένους, ὅταν φαίνῃ ταῖς
[110]   μᾶλλον νῦν τοιαύτην ἅπαντες  περὶ   σοῦ τὴν γνώμην ἕξουσιν. Χρὴ
[20]   ὅτι πάντες ὑπειλήφασιν τοὺς μὲν  περὶ   σπουδαίων πραγμάτων καὶ κατεπειγόντων ῥητορεύεσθαι,
[100]   διαφυγεῖν ἠδυνήθη τοὺς κινδύνους τοὺς  περὶ   τὰς μοναρχίας γιγνομένους. Τοὺς μὲν
[90]   λέξιν πλείω χρόνον διέτριβον  περὶ   τὰς πράξεις, ἔτι δ' εἰ
[0]   κακῶν αἴτιον γιγνόμενον, ἐπεχείρησα λέγειν  περί   τε τῆς πόλεως ταύτης καὶ
[110]   εἶχεν τότε μεγίστην δύναμιν τῶν  περὶ   τὴν Ἀσίαν, τοσοῦτον διήνεγκε τῇ
[10]   (ὁρῶν δ' ὅτι χαλεπόν ἐστιν  περὶ   τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν δύο λόγους
[80]   ἐκείνην τὴν ἡλικίαν ὅτ' ἔγραφον  περὶ   τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν ταύτην. (Τότε
[90]   τῆς ἀτυχίας τῆς συμβάσης αὐτῷ  περὶ   τὴν ἤπειρον ὀνομαστὸν γενόμενον, (σὲ
[100]   γε τὸν εὐπορώτατον τῶν νῦν  περὶ   τὴν ἤπειρον προσήκει δυσμενέστερον εἶναι
[20]   φαίνεσθαι ποιήσειεν· οὐδὲ γὰρ ταῖς  περὶ   τὴν λέξιν εὐρυθμίαις καὶ ποικιλίαις
[90]   συμβουλεύων μωρὸς ἂν ἦν εἰ  περὶ   τὴν λέξιν πλείω χρόνον διέτριβον
[0]   ἔχοιεν· ὄντος δ' οὖν ἐμοῦ  περὶ   τὴν πραγματείαν ταύτην ἔφθητε ποιησάμενοι
[20]   καιρῶν καὶ τῆς σπουδῆς τῆς  περὶ   τὴν πρᾶξιν, καὶ μηδὲν
[60]   εἰς Κύπρον χρόνον μέν τινα  περὶ   τὴν τῶν ἰδίων ἐπιμέλειαν διέτριβεν,
[80]   πανηγυρικὸς, τοὺς ἄλλους τοὺς  περὶ   τὴν φιλοσοφίαν διατρίβοντας εὐπορωτέρους ποιήσας,
[100]   τῆς βαρβαρικῆς δυναστείας. (Τὰ τοίνυν  περὶ   τὴν χώραν ὡς διάκειται τίς
[0]   πόλεμον γιγνομένοις. (Συνησθεὶς δὲ τοῖς  περὶ   τῆς εἰρήνης ψηφισθεῖσιν καὶ νομίσας
[60]   δυναστείαν, μετὰ δὲ τούτων βουλεύῃ  περὶ   τῆς κοινῆς σωτηρίας, περὶ ἧς
[90]   δοκεῖ δέ μοι μετὰ ταῦτα  περὶ   τῆς παρασκευῆς διαλεκτέον εἶναι τῆς
[50]   δ' ἂν ἦν ἡμῖν ἔτι  περὶ   τῆς πόλεως διαλεχθῆναι τῆς ἡμετέρας,
[70]   οἳ πάντων τῶν ἄλλων ἀμελήσαντες  περὶ   τῆς σῆς δυνάμεως λέγουσιν ὡς
[80]   μὲν ἄλλων εἴ τισιν δόξειε  περὶ   τῆς στρατείας τῆς εἰς τὴν
[100]   αὐτὰς τιμὰς ἅσπερ αὐτὸς εἶχεν.  (Περὶ   τοίνυν Ἡρακλέους οἱ μὲν ἄλλοι
[80]   ἐμαυτοῦ καὶ τοῦ χρόνου τοῦ  περὶ   τὸν λόγον διατριφθέντος ἀξίως φαίνωμαι
[50]   τῶν κακῶν. Οὕτω δὲ τὰ  περὶ   τὸν πόλεμον ἀτυχοῦσιν, ὥστ' ὀλίγου
[20]   συμπολιτευομένοις; Τῶν δὲ πόλεων τῶν  περὶ   τὸν τόπον ἐκεῖνον τὰς μὲν
[90]   αὐτοὺς ἀπέκτεινεν, καὶ μᾶλλον εἵλετο  περὶ   τοὺς θεοὺς ἐξαμαρτεῖν τοῖς
[130]   ταύτην ὑπ' ἀνδρὸς Ἕλληνος καὶ  περὶ   τοὺς πολέμους πολλὴν ἐμπειρίαν ἔχοντος
[20]   (ἢν τὰς μὲν δυσχερείας τὰς  περὶ   τοὺς σοφιστὰς καὶ τοὺς ἀναγιγνωσκομένους
[0]   ὑπελάμβανον τῶν λόγων εἰρηνικώτατον εἶναι,  περὶ   τοῦτον διέτριβον, λέγων ὡς ἀμφότεροι
[40]   μόνον καὶ πᾶσαν τὴν σπουδὴν  περὶ   τούτου ποιουμένας, μὴ καὶ νῦν
[100]   τοι συνέβη διὰ τὸ γνῶναι  περὶ   τούτων αὐτὸν ἰδίως καὶ τὴν
[110]   χώρας. (Τούτου δ' ἕνεκά σοι  περὶ   τούτων διῆλθον, ἵνα γνῷς ὅτι
[70]   δ' ἄν μοι τὰ προειρημένα  περὶ   τούτων, εἰ μὴ παραλελοιπὼς ἦν
[90]   ἕξεις, ἤνπερ ἐθελήσῃς ἐμμεῖναι τοῖς  περὶ   τούτων εἰρημένοις, ἐκεῖνοι δὲ διὰ
[130]   λόγους ἅπαντας τοὺς ὑπ' ἐμοῦ  περὶ   τούτων εἰρημένους· μᾶλλον γὰρ ἂν
[120]   ἄλλους τινὰς πρότερον ἐπεχείρουν διαλέγεσθαι  περὶ   τούτων πρὸς τὴν πατρίδα
[130]   κινδυνεύειν. (Οὕτω δ' ἄριστα βουλεύσει  περὶ   τούτων, ἢν ὑπολάβῃς μὴ μόνον
[0]   ἑνὸς τρόπου λαβεῖν αὐτήν. (Καὶ  περὶ   τούτων οὕτως ἐδόκουν διεξιέναι τοῖς
[0]   ἑτέρων πολέμων ἐπιθυμήσειεν· (διεξιὼν δὲ  περὶ   τούτων πρὸς ἐμαυτὸν εὕρισκον οὐδαμῶς
[50]   αὐτοὺς τούτων ἀπαλλάξεις, ἀλλὰ καὶ  περὶ   τῶν ἄλλων ἄμεινον βουλεύεσθαι ποιήσεις.
[10]   σπουδαιοτάτους, οὓς εἰκὸς, εἰ καὶ  περὶ   τῶν ἄλλων ἀπείρως ἔχουσιν, τό
[60]   τοίνυν Κῦρος, ἵνα μνησθῶμεν καὶ  περὶ   τῶν βαρβάρων, ἐκτεθεὶς μὲν ὑπὸ
[40]   διακινδυνεύειν οὐκ ἐν τῇ χώρᾳ  περὶ   τῶν καρπῶν, ἀλλ' ἐν μέση
[30]   πόλιν τὴν ἡμετέραν φασὶν, οἷσπερ  περὶ   τῶν παλαιῶν πιστεύομεν, Ἡρακλεῖ μὲν
[150]   σε πάντας μὲν τιμᾶν τοὺς  περὶ   τῶν σοι πεπραγμένων ἀγαθόν τι
[70]   ἀντειπεῖν ὑπὲρ σοῦ τολμήσειεν. Καίτοι  περὶ   τῶν σοὶ συμφερόντων ἐν ταῖς
[0]   γνωσιμαχήσαντας βουλεύσεσθαί τι κοινὸν ἀγαθὸν  περὶ   ὑμῶν αὐτῶν. Εἰ μὲν οὖν
[70]   μέλλεις Μεσσηνίοις βοηθεῖν ἐὰν τὰ  περὶ   Φωκέας διοικήσῃς, ἔργῳ δ' ὑπὸ
[90]   καὶ τηλικαῦτα τὸ μέγεθος διαπεπραγμένον,  περὶ   ὧν εἰ μὲν πρὸς ἑτέρους
[80]   μὲν οὖν τῶν ἐμῶν καὶ  περὶ   ὧν σοὶ πρακτέον ἐστὶν πρὸς
[80]   μὴν ἀποστατέον ἐστὶν, ἀλλὰ λεκτέον,  περὶ   ὧν ὑπεθέμην, τι ἂν
[120]   ὡς λέγουσίν τινες, ἀπὸ Κιλικίας  μέχρι   Σινώπης, πρὸς δὲ τούτοις κτίσαι
[0]   ἀκριβῶς καὶ καθαρῶς ἔχουσαν, ὅπερ  εἰώθασί   τινες ποιεῖν, ἀλλὰ τὴν ἀληθείαν
[0]   αὐτὴν εὔνοιαν ἔχειν τοῖς σοῖς  πράγμασι   διὰ τοὺς ἐνταῦθα κατοικοῦντας οἵαν
[100]   προσήκει δυσμενέστερον εἶναι τοῖς βασιλέως  πράγμασι   τῶν πολεμούντων· πάντων γ'
[0]   σοὶ καὶ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν  ἅπασι   συνοίσειν, ἀποστῆσαι μὲν τὴν ἐμαυτοῦ
[140]   φαίνῃ ταῖς μὲν εὐεργεσίαις ἐν  ἅπασι   τοῖς Ἕλλησι πεπολιτευμένος, ταῖς δὲ
[120]   αὐτοὺς, ἀλλ' ὁμολογούντων ἐκείνων ἐν  ἅπασι   τοῖς πολέμοις μήτε στρατιώτας ἔχειν
[70]   ἐπιθυμίας εἶναι νομίζοντας· (οἳ τοσοῦτον  ἀφεστᾶσι   τοῦ νοῦν ἔχειν, ὥστ' οὐκ
[10]   τοὺς ἐνδόξους τῶν ἀνδρῶν ὑπὸ  πόλεσι   καὶ νόμοις οἰκοῦντας, καὶ οὐδὲν
[50]   πάντων ἀμελήσαντες ἠνώχλουν μὲν ταῖς  πόλεσι   ταῖς ἐν Πελοποννήσῳ, Θετταλίαν δ'
[110]   τῆς τῶν Ἑλλήνων δυνάμεως ἐν  ἔτεσι   δέκα μόλις αὐτὴν ἐξεπολιόρκησαν,
[140]   τούτων· οὔτε γὰρ ἐν τοῖς  Ἕλλησι   γενήσεσθαι τηλικοῦτον ἔργον, ὅσον ἐστὶν
[40]   ἔχθρας τῆς πρὸς Ξέρξην τοῖς  Ἕλλησι   γενομένης; Οὗ τὴν φιλίαν ἅπαντες
[40]   ἀπεστερήθησαν μὲν τῆς ἐν τοῖς  Ἕλλησι   δυναστείας, τοιούτους δ' ἄνδρας ἀπώλεσαν
[140]   μὲν εὐεργεσίαις ἐν ἅπασι τοῖς  Ἕλλησι   πεπολιτευμένος, ταῖς δὲ στρατηγίαις τοὺς
[140]   δυναστείαν κτησαμένους, ἀλλὰ τοὺς τοῖς  Ἕλλησι   πλείστων ἀγαθῶν αἰτίους γεγενημένους. (Οὐ
[100]   Τοὺς μὲν γὰρ ἐν τοῖς  Ἕλλησι   τοιοῦτόν τι διαπεπραγμένους εὕροιμεν ἂν
[30]   εἰπεῖν οὐ καιρός τοῖς δὲ  παισὶ   τοῖς ἐκείνου τῆς σωτηρίας. (Μόνη
[50]   ἕτεροί τινες τῶν προγεγενημένων μὴ  καλλίοσι   μὲν μηδ' ὁσιωτέροις ὧν ἡμεῖς
[120]   μὲν ἄλλοις τοῖς ἀφ' Ἡρακλέους  πεφυκόσι   καὶ τοῖς ἐν πολιτείᾳ καὶ
[50]   Πελοποννήσῳ, Θετταλίαν δ' ἐτόλμων καταδουλοῦσθαι,  Μεγαρεῦσι   δ' ὁμόροις οὖσιν ἠπείλουν, τὴν
[90]   τοῖς στρατιώταις οὕτως ἐρήμοις  οὖσι   συμβαλεῖν. (Ὥστε τίς ἂν γένοιτο
[30]   τοῖς παροῦσι καιροῖς εὐεργεσίαι λήθην  ἐμποιοῦσι   τῶν πρότερον ὑμῖν εἰς ἀλλήλους
[10]   καὶ δόξαν μεγάλην ἐχόντων, εἴπερ  μέλλουσί   τινες προσέξειν αὐτοῖς τὸν νοῦν.
[120]   τὴν πόλιν στέργειν ἐν  τυγχάνουσι   κατοικοῦντες, σὲ δ' ὥσπερ ἄφετον
[30]   διαλύσεις· αἱ γὰρ ἐν τοῖς  παροῦσι   καιροῖς εὐεργεσίαι λήθην ἐμποιοῦσι τῶν
[130]   ὑπ' ἐμοῦ μὲν λεγομένοις πολλοὶ  φθονήσουσι,   τοῖς δ' αὐτοῖς τούτοις ὑπὸ
[70]   οἱ μὲν ἐχθροὶ περιθεῖναί σοι  ζητοῦσι,   τῶν δὲ φίλων οὐδεὶς ὅστις
[30]   ζῶσι καὶ τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν  ἀπολαύουσι·   μὴ γὰρ σωθέντων ἐκείνων οὐδὲ
[110]   χαλεπότητας λυπηρὰς οὔσας καὶ τοῖς  ἔχουσι   καὶ τοῖς ἐντυγχάνουσιν, τὰς δὲ
[50]   νῦν ἐν σοὶ τὰς ἐλπίδας  ἔχουσι   τῆς αὑτῶν σωτηρίας. Ὥστ' οἶμαι
[80]   τοῖς ἀπολελειμμένοις ἀλλ' ἐν τοῖς  προέχουσι   τῶν ἄλλων. Διόπερ ἐπιχειρῶ συμβουλεύειν
[70]   δ' ὑπὸ σαυτῷ ποιεῖσθαι Πελοπόννησον·  ὑπάρχουσι   δέ σοι Θετταλοὶ μὲν καὶ
[30]   ὄντας· διὰ γὰρ ἡμᾶς καὶ  ζῶσι   καὶ τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν ἀπολαύουσι·
[140]   ἐκείνων ὑπὸ τῶν βαρβάρων σταθὲν  ἀγαπῶσι   καὶ θεωροῦσιν τὰ δ' ὑπὸ
[150]   οἵτινες ἂν τοὺς ἐπιγιγνομένους οὕτω  ποιήσωσι   τὰς σὰς πράξεις θαυμάζειν ὡς
[30]   συμβήσεταί σοι τοιοῦτον, καὶ σκεπτέον  τί   ἂν ἀγαθὸν αὐτὰς ἐργασάμενος φανείης
[20]   ἄλλο περὶ αὐτοῦ πλὴν  τι   ἂν ἐκείνοις δόξῃ. (Τούτων ἀκούσαντες
[10]   σοι δοκῇ καὶ λέγειν  τι   ἂν ἡγῇ συμφέρειν, πρὸς δὲ
[50]   καὶ τούτους ταχέως ποιήσειν  τι   ἂν σὺ κελεύῃς καὶ συμβουλεύῃς.
[40]   ἄλλου μηδενὸς φροντιζούσας πλὴν  τι   ἂν ὑπολάβωσιν ὠφέλιμον αὑταῖς εἶναι,
[80]   λεκτέον, περὶ ὧν ὑπεθέμην,  τι   ἂν ὑποπέσῃ καὶ συμφέρῃ πρὸς
[20]   πεποίηκεν, ἀλλ' εὐχῆς ἄξια διαπέπρακται.  ~Τί   γὰρ ἐλλέλοιπεν; Οὐ Θετταλοὺς μὲν
[40]   ἑκατέροις ἡμῶν τὴν ἀρχήν. (Καὶ  τί   δεῖ λέγειν τὰ παλαιὰ καὶ
[60]   βασιλέως στρατηγοὺς ὑπισχνεῖτο ποιήσειν. Καὶ  τί   δεῖ τὰ πλείω λέγειν; Συστάντος
[100]   γὰρ ἐν τοῖς Ἕλλησι τοιοῦτόν  τι   διαπεπραγμένους εὕροιμεν ἂν οὐ μόνον
[80]   πράττειν. Καὶ γὰρ ἢν ἐλλίπω  τι   καὶ μὴ δυνηθῶ τὸν αὐτὸν
[140]   εἶναι νομιζομένους. (Ἐνθυμοῦ δ' ἵνα  τι   καὶ τῶν ἀρχαίων εἴπωμεν, ὅτι
[0]   πόλεμον ὑμᾶς καὶ γνωσιμαχήσαντας βουλεύσεσθαί  τι   κοινὸν ἀγαθὸν περὶ ὑμῶν αὐτῶν.
[10]   ποιεῖν καὶ τοὺς οἰομένους ἀγαθόν  τι   κοινὸν εὑρηκέναι τοὺς μὲν ἄλλους
[150]   περὶ τῶν σοι πεπραγμένων ἀγαθόν  τι   λέγοντας, κάλλιστα μέντοι νομίζειν ἐκείνους
[50]   δὲ καὶ δυσκολώτερα τούτων ἐπιτελέσαντες,  τί   λοιπὸν ἔσται τοῖς ἀντιλέγουσιν ὡς
[70]   οἱ δὲ δεδίωσιν μὴ πρότερόν  τι   πάθῃς πρὶν τέλος ἐπιθεῖναι τοῖς
[10]   μὴ μάτην φλυαρεῖν, ἀλλὰ προὔργου  τι   ποιεῖν καὶ τοὺς οἰομένους ἀγαθόν
[130]   δυνήσεσθαι τοὺς μὲν Ἕλληνας ἀγαθόν  τι   ποιῆσαι, τοὺς δὲ βαρβάρους ἀφελέσθαι
[10]   τῶν πλησιασάντων· οἶμαι γὰρ ἔσεσθαί  τι   προὔργου. Δηλώσαντος γάρ μου πρὸς
[30]   εἰ πρός τινας αὐτῶν ἀηδές  τί   σοι συμβέβηκεν, ἅπαντα ταῦτα διαλύσεις·
[20]   σοι ταῦτα διῆλθον, ἵν' ἄν  τί   σοι φανῇ τῶν ἐν ἀρχῇ
[50]   τὴν δ' ἡμετέραν πόλιν μέρος  τι   τῆς χῶρας ἀπεστέρουν, Εὔβοιαν δ'
[40]   τῶν ἡγουμένων ἀδύνατον εἶναι πραχθῆναί  τι   τούτων, εἰ μήτ' αὐτοὶ τυγχάνουσιν
[20]   ἀκριβέστατα καὶ κάλλιστα θεωρήσειας εἴ  τι   τυγχάνομεν λέγοντες, (ἢν τὰς μὲν
[20]   τῶν λεγομένων. Οἶμαι γὰρ ἐρεῖν  τι   τῶν δεόντων καὶ τῶν σοὶ
[140]   διελθὼν πρὸς αὑτὸν, ἢν μέν  τι   τῶν εἰρημένων μαλακώτερον
[130]   ἐπαινουμένους, τοὺς δὲ πρὸς ἄλλο  τι   τῶν ὄντων ἀπλήστως διακειμένους ἀκρατεστέρους
[100]   ἡμετέραν καὶ Λακεδαιμονίων ἀρχὴν κατέλυσεν.  (Ἔτι   δ' ἂν πλείω λέγειν ἐπεχείρουν,
[90]   διέτριβον περὶ τὰς πράξεις,  ἔτι   δ' εἰ τοὺς ἄλλους ὁρῶν
[80]   πρὸς δὲ τὰς ἀλλοτρίως διακείμενος,  ἔτι   δ' ἢν τὰ τοιαῦτα προαιρῇ
[10]   ἄλλο πράττειν πλὴν τὸ προσταττόμενον,  ἔτι   δὲ πόλυ καταδεεστέρους ὄντας τῶν
[130]   βαρβάρους εὐπορωτέρους τῶν Ἑλλήνων ὄντας,  ἔτι   δὲ τοὺς μὲν ἀπὸ Κύρου
[70]   αὐτῶν φοβεῖσθαι καὶ δεδιέναι προσποιουμένοις,  ἔτι   δὲ τοὺς οὐκ ἀποδοκιμάζοντας τὸ
[20]   τῶν ἐν ταῖς ῥητορείαις γιγνομένων,  ἔτι   δὲ τῶν καιρῶν καὶ τῆς
[90]   μὲν καὶ Κλεάρχου κατορθωσάντων μᾶλλον  ἔτι   δουλεύσειν, βασιλέως δὲ κρατήσαντος ἀπαλλαγήσεσθαι
[20]   καὶ πιστοτέρους ποιοῖεν. (Ὧν οὐδὲν  ἔτι   δύναμαι διὰ τὴν ἡλικίαν, ἀλλ'
[10]   ἐκείνῳ μᾶλλον σὲ γιγνώσκειν.  Ἔτι   καὶ τῶν Ἑλλήνων πολλοὺς ἂν
[80]   τοῖς ἐν ἐκείνῳ γεγραμμένοις οὔτ'  ἔτι   καινὰ δύναμαι ζητεῖν. (Οὐ μὴν
[110]   σαυτὸν χρὴ καὶ μελετᾶν ὅπως  ἔτι   μᾶλλον νῦν τοιαύτην ἅπαντες
[50]   (Λοιπὸν δ' ἂν ἦν ἡμῖν  ἔτι   περὶ τῆς πόλεως διαλεχθῆναι τῆς
[60]   ἀνὴρ τῶν πρὸ ἐκείνου γενομένων.  (Ἔτι   τοίνυν Κῦρος, ἵνα μνησθῶμεν καὶ
[50]   εἰρημένων ἡγοῦμαί σοι γεγενῆσθαι φανερόν·  ἔτι   τοίνυν ὡς καὶ ῥᾳδίως ταῦτα
[0]   αὐτὸς ἔργῳ κρατήσεις αὐτῆς καὶ  προσέτι   τὴν εὔνοιαν τὴν ἡμετέραν κτήσει·
[50]   Ὧν οὐδὲν αὐτοῖς ἀποβέβηκεν, ἀλλ'  ἀντὶ   μὲν τοῦ λαβεῖν τὰς Φωκέων
[20]   σοὶ προσήκειν ἁπάντων τῶν ἄλλων  ἀμελήσαντι   ταύταις μόναις προσέχειν τὸν νοῦν.
[110]   ἐκείνου βουλήμασιν. Ἔστι δέ σοι  πεισθέντι   τοῖς ὑπ' ἐμοῦ λεγομένοις τυχεῖν
[90]   προσδεξαίμην, ὥσπερ οὐδ' ἐν τῷ  παρελθόντι   χρόνῳ. (Ταῦτα μὲν οὖν οὕτως·
[150]   τοὺς μὴ μόνον ἐν τῷ  παρόντι   κεχαρισμένως διειλεγμένους, ἀλλ' οἵτινες ἂν
[120]   τὰς τὴν Ἀσίαν κατοικούσας ἐλευθερώσεις.  Ὅτι   δ' ἂν τούτων πρᾶξαι δυνηθῇς
[80]   ἐκεῖνον τὸν χρόνον ῥᾴδιον καταμαθεῖν  ὅτι   δεῖ τοὺς ὀρθῶς βουλευομένους μὴ
[110]   (Ἐκ πολλῶν δ' ἂν κατανοήσειας  ὅτι   δεῖ τοῦτον τὸν τρόπον πράττειν,
[0]   τούτοις, εἰ σὺ μὲν γνοίης  ὅτι   λόγῳ παραδοὺς τὴν χώραν ἡμῖν
[140]   διαστῆσαι δὲ ῥᾴδιον. ~Ἐνθυμοῦ δ'  ὅτι   μάλιστα τούτους τιμῶσιν ἅπαντες καὶ
[10]   Δηλώσαντος γάρ μου πρὸς αὐτοὺς  ὅτι   μέλλω σοι λόγον πέμπειν οὐκ
[150]   τῶν ἀκουόντων πυνθάνεσθαι δίκαιόν ἐστιν·  ὅτι   μέντοι βελτίω τούτων καὶ μᾶλλον
[30]   πεπλημμελημένων. Ἀλλὰ μὴν κἀκεῖνο φανερὸν,  ὅτι   πάντες ἄνθρωποι τούτων πλείστην μνείαν
[20]   οἱ λεγόμενοι τῶν ἀναγιγνωσκομένων, οὐδ'  ὅτι   πάντες ὑπειλήφασιν τοὺς μὲν περὶ
[120]   ἀνελεῖν, εἰ δὲ μὴ, χώραν  ὅτι   πλείστην ἀφορίσασθαι καὶ διαλαβεῖν τὴν
[40]   τυγχάνουσιν εἰδότες μήθ' ἑτέρων ἀκηκόασιν  ὅτι   πολλοὶ δὴ πόλεμοι καὶ δεινοὶ
[130]   περὶ αὐτῶν. (Οὐκ ἀγνοῶ δ'  ὅτι   πολλοὶ τῶν Ἑλλήνων τὴν βασιλέως
[140]   ἀκρόπολιν ἀνήνεγκεν ἀλλὰ μὴν οὐδ'  ὅτι   πολλῶν πόλεων ἐξουσίαν ἔλαβε τὰς
[120]   ἄλλο δυναμένων τοῦτο ποιεῖν,  ὅτι   σὲ προειλόμην παρακαλεῖν ἐπὶ τὴν
[110]   νῦν ὑπάρχουσαν προελθεῖν. Σκέψαι δ'  ὅτι   σε τυγχάνω παρακαλῶν ἐξ ὧν
[110]   περὶ τούτων διῆλθον, ἵνα γνῷς  ὅτι   σε τυγχάνω τῷ λόγῳ παρακαλῶν
[130]   (Τὸ δὲ μέγιστον τῶν εἰρημένων·  ὅτι   συμβαίνει τοῦ μὲν πλούτου καὶ
[130]   ἐλευθερίᾳ διαλυθῆναι, καὶ ταῦτ' εἰδότες  ὅτι   συστῆσαι μέν ἐστιν ἅπαντα χαλεπὸν,
[50]   ἄλλως τε κἂν δυνηθῇ συνιδεῖν  ὅτι   ταῦτα διοικεῖς πρὸ τῆς ἐπὶ
[130]   δικαίως ἄν με πάντες ἐπαινοῖεν,  ὅτι   τῇ δυνάμει ταύτῃ χρώμενος, ἣν
[140]   ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίας, καὶ μάλισθ'  ὅτι   τὴν αὑτῶν ἐξέλιπον ὑπὲρ τῆς
[140]   ἡμῶν οὐδεὶς ἂν ἐπαινέσειεν, οὔθ'  ὅτι   τῆς θαλάττης ἦρξεν, οὔθ' ὅτι
[130]   καλλίστην γενήσεσθαι δόξαν. Ἐνθυμοῦ δ'  ὅτι   τὸ μὲν σῶμα θνητὸν ἅπαντες
[10]   διατρίψασιν ὑποδεῖξαι καὶ ποιῆσαι φανερὸν  ὅτι   τὸ μὲν ταῖς πανηγύρεσιν ἐνοχλεῖν
[70]   νοῦν ἔχειν, ὥστ' οὐκ ἴσασιν  ὅτι   τοῖς αὐτοῖς ἄν τις λόγοις
[140]   τι καὶ τῶν ἀρχαίων εἴπωμεν,  ὅτι   τὸν Ταντάλου πλοῦτον καὶ τὴν
[140]   ὅτι τῆς θαλάττης ἦρξεν, οὔθ'  ὅτι   τοσοῦτον πλῆθος χρημάτων εἰσπράξασα τοὺς
[130]   ποιοῦμαι τοὺς λόγους, οὐκ ἀγνοῶν  ὅτι   τούτοις ὑπ' ἐμοῦ μὲν λεγομένοις
[90]   μηδεὶς ὑπολάβῃ με βούλεσθαι λαθεῖν,  ὅτι   τούτων ἔνια πέφρακα τὸν αὐτὸν
[10]   τῶν ἄλλων διαφέροντος, (ὁρῶν δ'  ὅτι   χαλεπόν ἐστιν περὶ τὴν αὐτὴν
[0]   ΦΙΛΙΠΠΟΣ. (Μὴ θαυμάσῃς, Φίλιππε,  δίοτι   τοῦ λόγου ποιήσομαι τὴν ἀρχὴν
[50]   (Ὡς μὲν οὖν οὐκ ἀδύνατόν  ἐστί   σοι συστῆσαι τὰς πόλεις ταύτας,
[140]   προαγαγεῖν, οὔτε τοῖς βαρβάροις εἰκός  ἐστι   συστῆναι τηλικαύτην δύναμιν, ἢν τὴν
[50]   τοὺς πολεμίους ἀποκτείνοντες. Αἴτιον δ'  ἐστὶ   τοῦ ταραχωδῶς αὐτοὺς ζῆν οὕτως
[110]   ἂν ὁμοιωθῆναι τοῖς ἐκείνου βουλήμασιν.  Ἔστι   δέ σοι πεισθέντι τοῖς ὑπ'
[10]   τῆς ἐπὶ τοὺς βαρβάρους στρατείας·  ἔστι   δὲ τὸ μὲν πείθειν πρὸς
[60]   οἷς δ' ἡμεῖς συμβεβουλεύκαμεν οὐδὲν  πρόσεστι   τούτων. Ἀλλ' εἴ τις θεῶν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 5/04/2007