Paragraphes |
[170] |
ἂν
ἠθύμουν,
ἀλλὰ
μᾶλλον
οἷός
|
τ' |
ἂν
ἐγενόμην
καὶ
τὸν
κατήγορον |
[250] |
ἀγαθοὺς
ἐγκωμιάζομεν.
Διὰ
τούτου
τοὺς
|
τ' |
ἀνοήτους
παιδεύομεν
καὶ
τοὺς
φρονίμους |
[250] |
πυκτεύειν
καὶ
παγκρατιάζειν
ὡς
οἷόν
|
τ' |
ἄριστα
παιδευθέντες
τῶν
μὲν
ἀγώνων |
[230] |
πόλιν,
ὃ
τίς
ἂν
οἷός
|
τ' |
ἐγένετο
πεῖσαι
μὴ
πολὺ
τῷ |
[110] |
πράξεις
ῥᾴδιον
γέγονεν,
οὕτως
οἷόν
|
τ' |
εἶναι
συντόμως
δηλῶσαι
τοὺς
καιροὺς |
[90] |
ἠδικηκότων,
ἀλλ'
ἃς
οὐχ
οἷόν
|
τ' |
εἰπεῖν
ἀλλ'
ἤ
κατὰ
τῶν |
[50] |
γὰρ
μέρος
ἀκούσαντες
ῥᾳδίως
τό
|
τ' |
ἐμὸν
ἦθος
γνωριεῖτε
καὶ
τῶν |
[40] |
διαφορὰς
περὶ
τοῦ
βίου
τοῦ
|
τ' |
ἐμοῦ
καὶ
τῶν
περὶ
τὰς |
[230] |
δὲ
ταῖς
τῶν
τετταράκοντα
τούς
|
τ' |
ἐν
τοῖς
ἰδίοις
πράγμασιν
ἀδικοῦντας |
[260] |
ὀρθῶς
μοι
δοκοῦσι
γιγνώσκειν,
οἵ
|
τ' |
ἐπαινοῦντες
αὐτὴν
ἀληθῆ
λέγειν.
Διὰ |
[30] |
τῶν
ἐμῶν,
ἐξ
ὧνπερ
οἷόν
|
τ' |
ἐστὶν
εἰδέναι
τὴν
ἀλήθειαν
πολὺ |
[180] |
εἰδέναι
περιλαβεῖν
αὐτοὺς
οὐχ
οἷόν
|
τ' |
ἐστίν·
ἐπὶ
γὰρ
ἁπάντων
τῶν |
[110] |
πολὺ
γὰρ
ἂν
ὑμῖν
αἵ
|
τ' |
εὐεργεσίαι
μείζους
κἀκεῖνος
πλείονος
ἄξιος |
[250] |
μὴ
διαταχθέντων
οὐκ
ἂν
οἷοί
|
τ' |
ἦμεν
οἰκεῖν
μετ'
ἀλλήλων.
Τούτῳ |
[100] |
ἀναγκαῖον
ποιεῖσθαι
τὴν
ἀπολογίαν,
ἄλλως
|
τ' |
ἢν
καὶ
τύχῃ
τις
διὰ |
[10] |
τοῖς
φεύγουσιν
ἀπολογίαν,
εἴπερ
οἷόν
|
τ' |
ἦν
ἐκ
τῶν
τοῦ
διώκοντος |
[50] |
τινὰς
ἡμαρτηκώς,
οὐκ
ἂν
οἷός
|
τ' |
ἦν
ἰδεῖν
ὑμῖν
αὐτὰς
παρασχεῖν, |
[130] |
με
λέγειν,
οὐ
μὴν
οἷός
|
τ' |
ἦν
τὴν
φύσιν
μεταβαλεῖν,
ἀλλ' |
[60] |
δειχθήσεσθαι
Νικοκλεῖ
τῷ
Κυπρίῳ,
τῷ
|
κατ' |
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
βασιλεύοντι,
συμβουλεύων |
[120] |
ἀλλ'
οὕτως
αἱ
τοιαῦται
συμφοραὶ
|
κατ' |
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
ἐλώφησαν,
ὥστε |
[310] |
αὐτοὺς
νῦν
μισεῖσθαι
μᾶλλον
ἢ
|
κατ' |
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον.
(Τότε
μὲν |
[230] |
τοῦ
Κλαζομενίου
καὶ
Δάμωνος,
τοῦ
|
κατ' |
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
φρονιμωτάτου
δόξαντος |
[50] |
ὁ
μέλλων
πρῶτος
ὑμῖν
δειχθήσεσθαι
|
κατ' |
ἐκείνους
ἐγράφη
τοὺς
χρόνους,
ὅτε |
[220] |
σφίσιν
αὐτοῖς
καὶ
τὰς
συνουσίας
|
μετ' |
ἀλλήλων
ποιουμένους,
(ἔτι
δὲ
τὰ |
[250] |
ἂν
οἷοί
τ'
ἦμεν
οἰκεῖν
|
μετ' |
ἀλλήλων.
Τούτῳ
καὶ
τοὺς
κακοὺς |
[110] |
τῇ
πόλει
συνενεγκούσης,
Λακεδαιμονίων
δὲ
|
μετ' |
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
μηδ'
ὑφ' |
[300] |
κτησάμενος,
(τίς
δ'
ἦν,
ὁ
|
μετ' |
ἐκεῖνον
τοὺς
Ἕλληνας
ἐλευθερώσας
καὶ |
[10] |
τῶν
μετ'
ὀργῆς
καὶ
μὴ
|
μετ' |
ἐλέγχου
γενομένων,
ὥστ'
οὐ
πολὺν |
[30] |
νοῦν,
μηδὲ
πιστεύειν
τοῖς
μήτε
|
μετ' |
ἐλέγχου
μήτε
μετὰ
κρίσεως
εἰρημένοις, |
[20] |
τιμήματος,
ἀλλ'
ἐάν
περ
ἐθελήσητε
|
μετ' |
εὐνοίας
ἀκροάσασθαι,
πολλὰς
ἐλπίδας
ἔχω |
[130] |
καὶ
φιλανθρωπίας
φενακίζοντας
ἢ
τοὺς
|
μετ' |
ὄγκου
καὶ
σεμνότητος
ὠφελοῦντας.
Ὧν |
[10] |
ἤδη
μετεμέλησε
τῶν
κρίσεων
τῶν
|
μετ' |
ὀργῆς
καὶ
μὴ
μετ'
ἐλέγχου |
[150] |
χρόνον
ἔργον
ποιούμενος
ὅπως
μηδένα
|
μήτ' |
ἀδικήσω
μήτ'
ἐνοχλήσω
μήτε
λυπήσω, |
[20] |
μήτ'
ἐν
δημοκρατία
μήθ'
ὕβριν
|
μήτ' |
ἀδικίαν
ἐγκαλέσαι,
μηδ'
εἶναι
μήτε |
[230] |
ἐν
ταῖς
πραγματείαις
ταύταις
ὄντας
|
μήτ' |
ἀκολάστως
ζῶντας
μήτε
περὶ
ἄλλην |
[140] |
μήθ'
ἑτέροις
συνηγωνισμένον
μήτε
μεμαρτυρηκότα,
|
μήτ' |
ἄλλο
πεποιηκότα
μηδέν,
ἐν
οἷς |
[160] |
τοὐναντίον
ἀποβέβηκεν.
(Εἰ
μὲν
γὰρ
|
μήτ' |
ἄξιος
μηδενὸς
ἐγενόμην
μήτε
περιεποιησάμην |
[10] |
οὖν
ὑμῶν
μήτε
πιστεύειν
πω
|
μήτ' |
ἀπιστεῖν
τοῖς
εἰρημένοις,
πρὶν
ἂν |
[150] |
τοῖς
ἄλλοις
ἡ
πόλις
δίδωσι,
|
μήτ' |
αὖ
φεύγειν
δίκας
μήτε
διώκειν. |
[20] |
μοι
πώποτε
μήτ'
ἐν
ὀλιγαρχία
|
μήτ' |
ἐν
δημοκρατία
μήθ'
ὕβριν
μήτ' |
[20] |
χρόνον,
ὥστε
μηδένα
μοι
πώποτε
|
μήτ' |
ἐν
ὀλιγαρχία
μήτ'
ἐν
δημοκρατία |
[230] |
παρ'
ὑμῖν.
(Καί
τοι
τοὺς
|
μήτ' |
ἐν
ταῖς
πραγματείαις
ταύταις
ὄντας |
[150] |
ποιούμενος
ὅπως
μηδένα
μήτ'
ἀδικήσω
|
μήτ' |
ἐνοχλήσω
μήτε
λυπήσω,
δι'
αὐτὰ |
[270] |
ἥτις
τοῖς
κακῶς
πεφυκόσιν
ἀρετὴν
|
ἐνεργάσαιτ' |
ἂν
καὶ
δικαιοσύνην,
οὔτε
πρότερον |
[210] |
αἰτίας
τὰς
καθ'
ἡμῶν
λεγομένας,
|
εἴτ' |
ἀληθεῖς
εἰσιν
εἴτε
ψευδεῖς.
Ἐγὼ |
[210] |
ταῦτα
μηδεμίαν
ἡγοῦνται
δύναμιν
ἔχειν,
|
~ἔπειτ' |
εἰ
τῶν
μὲν
σωμάτων
μηδὲν |
[30] |
ὡς
οὐδεὶς
ἄλλος
τῶν
πολιτῶν.
|
(Ἔπειτ' |
ἐκείνους
μὲν
ἂν
εὕροιτε
παρ' |
[290] |
δεινοὺς
τῆς
πόλεως
εἶναι
μαθητάς.
|
(Σκοπεῖτ' |
οὖν
μὴ
παντάπασιν
ᾖ
καταγέλαστον |
[30] |
καὶ
τῆς
περὶ
ταῦτα
πραγματείας
|
ἴδοιτ' |
ἂν
μόνον
οὐκ
ἐν
τοῖς |
[70] |
αὐτῶν.
Καὶ
πρῶτον
μὲν
ποῖος
|
γένοιτ' |
ἂν
λόγος
ὁσιώτερος
ἢ
δικαιότερος |
[230] |
μὲν
καὶ
τοὺς
τούτου
φίλους
|
εὕροιτ' |
ἂν
ἐν
πολλαῖς
ἐγγεγραμμένους,
ἐμὲ |
[30] |
σφόδρ'
ἂν
οἱ
κακῶς
πεπονθότες
|
ἐπειρῶντ' |
ἂν
δίκην
παρ'
ἐμοῦ
λαμβάνειν. |
[150] |
οὗτος
διατρίψας
μὲν
περὶ
Θετταλίαν,
|
ὅτ' |
εὐδαιμονέστατοι
τῶν
Ἑλλήνων
ἦσαν,
πλεῖστον |
[80] |
ἐμοὶ
μεμψάμενος,
(ἀλλ'
ἐπὶ
τελευτῆς,
|
ὅτ' |
ἤδη
μέλλοιεν
ἀποπλεῖν
ὡς
τοὺς |
[190] |
φεύγων
γὰρ
τὰς
τοιαύτας
αἰτίας,
|
ὅτ' |
ἠρχόμην
περὶ
ταύτην
εἶναι
τὴν |
[70] |
εἰρημένων,
ἄλλως
τε
καὶ
νῦν
|
ὅτ' |
οὐ
μόνον
μικροῖς
μέρεσιν
ἀλλ' |
[90] |
Ἡδέως
δ'
ἂν
εἰδείην
τί
|
ποτ' |
ἂν
ἔπαθον,
εἴ
τίς
μοι |
[160] |
δ'
ὃς
οὐδὲ
περὶ
ἕνα
|
πότ' |
ἐξήμαρτον,
ἀλλὰ
τῶν
μὲν
ἐνθένδε |
[120] |
μεγίστην
πίστιν
ἔσεσθαι
δεδωκὼς
ὡς
|
οὐδέποτ' |
ἂν
περί
γε
τοὺς
ἄλλους |
[300] |
περὶ
αὐτῶν.
(Ὧν
ὑμῖν
οὐδὲν
|
πώποτ' |
ἐμέλησεν,
ἀλλὰ
τοσοῦτον
διημαρτήκατε
τοῦ |
[260] |
διδασκόμεθα.
(Τὰ
μὲν
γὰρ
ἄλλα
|
τότ' |
ὠφελεῖν
ἡμᾶς
πέφυκεν,
ὅταν
λάβωμεν |
[210] |
οὐδ'
εἰ
ταῦτα
παρίδοιμεν,
χρήματα
|
πλεῖστ' |
ἂν
λάβοιμεν
οὕτω
παιδείας
προεστῶτες. |
[200] |
ὧν
παῖδες
ὄντες
ἀπελείφθησαν.
Ὅθεν
|
μάλιστ' |
ἄν
τις
γνοίη
τὴν
ἐπιμέλειαν |
[280] |
αἷς
οἱ
πλεῖστοι
τῶν
τηλικούτων
|
μάλιστ' |
αὐτῶν
ἐπιθυμοῦσιν,
ἐξὸν
δ'
αὐτοῖς |
[290] |
τε
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων,
καὶ
|
μάλιστ' |
ἐπὶ
τῶν
λόγων,
μὴ
τὰς |
[60] |
τήν
τε
διάνοιαν
τὴν
ἐκείνου
|
μάλιστ' |
ὠφελήσειν
καὶ
τὸν
τρόπον
τὸν |
[40] |
τὰς
δίκας,
ἐκείνως
ὑμᾶς
ἡγοῦμαι
|
τάχιστ' |
ἂν
ἀφέσθαι
τῆς
δόξης
ταύτης, |
[250] |
τὴν
δύναμιν
αὐτῶν,
οὐδ'
ὅτι
|
τάχιστ' |
ἂν
οὗτοι
τοὺς
χρωμένους
ὠφελήσαιεν, |
[210] |
φύσιν
ἢ
τὴν
ἐκείνων
ὠφελήσειεν·
|
ὥστ' |
ἀπορῶ
πότερον
ἄν
τις
δικαιότερον |
[30] |
μοι
φανήσεται
τοιοῦτον
οὐδὲν
ἐγκαλέσας.
|
Ὥστ' |
εἰ
συγχωρήσαιμι
τῷ
κατηγόρῳ
καὶ |
[220] |
γὰρ
οὕτω
τινὲς
ἀγνωμόνως
ἔχουσιν
|
ὥστ' |
εἰδότες
καὶ
τοὺς
ξένους
τοὺς |
[230] |
φρονιμωτάτου
δόξαντος
εἶναι
τῶν
πολιτῶν.
|
(Ὥστ' |
ἐκ
τίνων
ἄν
τις
ὑμῖν |
[40] |
τῶν
ἀμφισβητουμένων
ὥσπερ
δεσπότης
ἐδίκαζεν;
|
Ὥστ' |
ἐξ
ὧν
αὐτὸς
οὗτος
εἴρηκε, |
[310] |
ἅπαντες
ἔχομεν
περὶ
τοὺς
λόγους,
|
ὥστ' |
ἐπαινοῦμεν
μὲν
τὴν
εὐκαιρίαν
καὶ |
[160] |
ἡμᾶς
θ'
οὕτως
ἐπιμελῶς
ἐπαίδευσεν
|
ὥστ' |
ἐπιφανέστερον
εἶναί
με
τότε
καὶ |
[230] |
διέταξε
καὶ
τὴν
πόλιν
κατεσκεύασεν,
|
ὥστ' |
ἔτι
καὶ
νῦν
ἀγαπᾶσθαι
τὴν |
[160] |
μοι
χρήματα
τοσαύτην
ἔχοιεν
χάριν,
|
ὥστ' |
ἔτι
καὶ
νῦν
με
θεραπεύειν, |
[230] |
ἀναθήμασι
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν,
|
ὥστ' |
ἔτι
καὶ
νῦν
τοὺς
εἰσαφικνουμένους |
[230] |
τοῦτ'
αὐτῶν
τὰ
πράγματα
προήγαγεν
|
ὥστ' |
ὀλίγας
ἡμέρας
ἀνάστατοι
γενόμενοι
πολὺν |
[150] |
πλουτεῖν
ἀσφαλὲς
εἶναι
καὶ
σεμνὸν
|
ὥστ' |
ὀλίγου
δεῖν
πάντες
προσεποιοῦντο
πλείω |
[50] |
εἰρημένους
ὑπ'
ἐμοῦ
καὶ
γεγραμμένους,
|
ὥστ' |
οὐ
δοξάσαντες
ἀλλὰ
σαφῶς
εἰδότες |
[10] |
καὶ
μὴ
μετ'
ἐλέγχου
γενομένων,
|
ὥστ' |
οὐ
πολὺν
χρόνον
διαλιποῦσα
παρὰ |
[140] |
ἀποριῶν
ἐξηγρίωνται
καὶ
δυσμενῶς
ἔχουσιν,
|
ὥστ' |
οὐ
ταῖς
πονηρίαις
ἀλλὰ
ταῖς |
[280] |
πολλὰ
τῶν
κατὰ
τὴν
πόλιν,
|
ὥστ' |
οὐδὲ
τοῖς
ὀνόμασιν
ἔνιοί
τινες |
[300] |
δὲ
μεγάλαις
χρῶνται
ταῖς
ὑπερβολαῖς,
|
ὥστ' |
οὐδὲ
τοῦτ'
ὀκνοῦσι
λέγειν,
ὡς |
[240] |
τοὺς
εἰρημένους
καὶ
πᾶσι
φανερούς,
|
ὥστ' |
οὐδεὶς
ἀγνοεῖν
μοι
δοκεῖ
τὴν |
[290] |
πρὸς
τὴν
τῶν
λόγων
παιδείαν·
|
ὥστ' |
οὐκ
ἀδίκως
ὑπολαμβάνουσιν
ἅπαντας
τοὺς |
[100] |
καὶ
πολὺν
χρόνον
κατέστη
κύριος.
|
Ὥστ' |
οὐκ
ἂν
ἥρμοσεν
ἅμα
περὶ |
[190] |
περί
μου
τὴν
ψῆφον
οἴσειν,
|
ὥστ' |
οὐκ
οἶδ'
ὅπως
ἄν
τις |
[170] |
οὕτω
τὴν
πόλιν
πράττουσαν
διατελεῖν·
|
ὥστ' |
σὺ
ποιητέον
τοὺς
συκοφάντας
κυρίους |
[170] |
ὄντας·
εἰ
δὲ
τοὐναντίον
πέφυκεν
|
ὥστ' |
ὠφελεῖν
καὶ
βελτίους
ποιεῖν
τοὺς |
[140] |
κάλλιον
ὧν
οἱ
νόμοι
προστάττουσι.
|
(Ταῦτ' |
ἀκούοντας
τοὺς
τἀναντία
πᾶσι
τοῖς |
[270] |
ἀπόχρη
μοι
τὸ
νῦν
εἶναι
|
ταῦτ' |
εἰρηκέναι
καὶ
συμβεβουλευκέναι·
περὶ
δὲ |
[10] |
μὲν
οὖν
ἀναγκαῖον
ἦν
προειπεῖν,
|
ταῦτ' |
ἐστίν·
ἤδη
δ'
ἀναγιγνώσκετε
τὴν |
[30] |
ἐπαινέσειαν.
Οὐ
μὴν
οὐδ'
εἰ
|
ταῦτ' |
ἔχων
περὶ
ἐμαυτοῦ
λέγειν,
οὐδ' |
[60] |
ἔργων
διεξιόντας.
(Ἵν'
οὖν
μηδὲ
|
ταῦτ' |
ἔχωσιν
εἰπεῖν,
ἀφέμενος
τοῦ
βοηθεῖν |
[270] |
γὰρ
ἀκριβέστερον
τῶν
ἄλλων
καὶ
|
ταῦτ' |
ἴσασι,
~καὶ
πρὸς
τούτοις
ὅτι |
[100] |
τούτων
δίκην
ὑποσχεῖν
ἐθελούσης;
Καὶ
|
ταῦτ' |
οὐ
λόγος
μάτην
εἰρημένος
ἐστίν, |
[130] |
ὢν
οὔτε
μισάνθρωπος
οὔθ'
ὑπερήφανος,
|
οὔτ' |
ἄλλ'
οὐδὲν
ἔχων
τῶν
τοιούτων |
[120] |
τῆς
ἐκείνου
στρατηγίας
οὐδεὶς
ἂν
|
οὔτ' |
ἀναστάσεις
εὕροι
γεγενημένας
οὔτε
πολιτειῶν |
[30] |
γὰρ
δὴ
τοῦτό
γ'
ἐστὶν
|
οὔτ' |
εἰκὸς
οὔτε
δυνατόν,
ἐμὲ
μὲν |
[110] |
ταλάντων
κατεπολέμησε,
ταύτην
οὔτε
πλέον
|
οὔτ' |
ἔλαττον
παρ'
ὑμῶν
λαβὼν
οὔτε |
[200] |
ἀκηκοότες
τοιαύτας
ποιουμένων
τὰς
ὑποσχέσεις,
|
οὔτ' |
ἐν
ταῖς
ἄλλαις
τέχναις
καὶ |
[110] |
τοῦ
σώματος
φύσιν
ἔχων
ἐρρωμένην
|
οὔτ' |
ἐν
τοῖς
στρατοπέδοις
τοῖς
πλανωμένοις |
[30] |
ἐμὲ
δ'
οὐδεὶς
πώποθ'
ἑώρακεν
|
οὔτ' |
ἐν
τοῖς
συνεδρίοις
οὔτε
περὶ |
[30] |
συνεδρίοις
οὔτε
περὶ
τὰς
ἀνακρίσεις
|
οὔτ' |
ἐπὶ
τοῖς
δικαστηρίοις
οὔτε
πρὸς |
[260] |
τῶν
μαθημάτων·
οὐδὲν
γὰρ
αὐτῶν
|
οὔτ' |
ἐπὶ
τῶν
ἰδίων
οὔτ'
ἐπὶ |
[260] |
αὐτῶν
οὔτ'
ἐπὶ
τῶν
ἰδίων
|
οὔτ' |
ἐπὶ
τῶν
κοινῶν
εἶναι
χρήσιμον, |
[0] |
διελθεῖν
προῃρούμην
οἷός
τε
γενησόμενος,
|
οὔτ' |
ἐπιχαρίτως
οὐδ'
ἀνεπιφθόνως
εἰπεῖν
περὶ |
[30] |
τῶν
διαβαλλόντων.
Οἶμαι
γὰρ
οὐδένα
|
τοῦτ' |
ἀγνοεῖν,
ὅτι
πάντες
ἄνθρωποι
περὶ |
[230] |
πολὺ
τῷ
λόγῳ
διενεγκών;
εἰς
|
τοῦτ' |
αὐτῶν
τὰ
πράγματα
προήγαγεν
ὥστ' |
[100] |
τοῦτο
γιγνώσκειν.
(Ἀθροώτατον
μὲν
οὖν
|
τοῦτ' |
εἰπεῖν
ἔχω
περὶ
Τιμοθέου
καὶ |
[100] |
(Ἑτέρῳ
μὲν
οὖν
ἀπέχρησεν
ἂν
|
τοῦτ' |
εἰπεῖν,
ὡς
οὐ
δίκαιόν
ἐστι |
[120] |
εὐδοκιμεῖν,
ἀλλὰ
τοῦτ'
ἐφιλοσόφει
καὶ
|
τοῦτ' |
ἔπραττεν,
ὅπως
μηδεμία
τῶν
πόλεων |
[120] |
βλάπτων
τὴν
πόλιν
εὐδοκιμεῖν,
ἀλλὰ
|
τοῦτ' |
ἐφιλοσόφει
καὶ
τοῦτ'
ἔπραττεν,
ὅπως |
[170] |
Ἕλλησι,
καὶ
πολλῶν
ἡδονῶν
γέμουσα,
|
(τοῦτ' |
ἔχει
δυσκολώτατον·
διὰ
γὰρ
τὸ |
[300] |
χρῶνται
ταῖς
ὑπερβολαῖς,
ὥστ'
οὐδὲ
|
τοῦτ' |
ὀκνοῦσι
λέγειν,
ὡς
ἥδιον
ἂν |
[70] |
ἀλλ'
ἡ
μὲν
τούτων
χρῆσις
|
τοῦτ' |
ὠφελεῖν
μόνον
πέφυκε,
τὰ
κατὰ |