| Paragraphes |
|---|
| [250] |
ὑπὸ
τοῦ
φθόνου
διεφθαρμένοις,
οὔτε
|
ψέγειν |
τοὺς
μηδὲν
μὲν
κακὸν
τοὺς |
| [290] |
οὐκ
ἐπαινεῖσθαι
χρὴ
μᾶλλον
ἢ
|
ψέγεσθαι, |
καὶ
νομίζεσθαι
βελτίστους
εἶναι
καὶ |
| [210] |
λεγομένας,
εἴτ'
ἀληθεῖς
εἰσιν
εἴτε
|
ψευδεῖς. |
Ἐγὼ
μὲν
οὖν
ἡδονῆς
ἢ |
| [190] |
αἷς
χρῶνται
καθ'
ἡμῶν
ἐξελέγξομεν
|
ψευδεῖς |
οὔσας.
Εἰσὶ
δὲ
διτταί.
Λέγουσι |
| [130] |
αἰτίας
περὶ
αὐτοῦ
πολλὰς
καὶ
|
ψευδεῖς |
πλάττειν,
τὸ
δὲ
πλῆθος
ἀποδέχεσθαι |
| [30] |
προσήκοντος
εἴρηκε,
τὰ
δ'
ὅλως
|
ψεύδεται, |
ῥᾳδίως
οἶμαι
φανερὸν
ποιήσειν.
(Ἀξιῶ |
| [10] |
δὲ
τὴν
μὲν
ἀλήθειαν
ἀφανίζει,
|
ψευδῆ |
δὲ
δόξαν
παραστήσασα
τοῖς
ἀκούουσιν |
| [0] |
σοφισταῖς
καὶ
χαίροντας
ἐπὶ
τοῖς
|
Ψευδῆ |
περί
μου
δόξαν
ἔχουσιν.
(Ἐδήλωσαν |
| [130] |
πόσους
οἴει
διὰ
τὰς
τούτων
|
ψευδολογίας |
τοὺς
μὲν
συμφοραῖς
περιπεπτωκέναι,
τοὺς |
| [10] |
δέ
μου
καταπεφρόνηκεν,
ὥστε
αὐτὸς
|
ψευδόμενος |
ἐμοῦ
τἀληθῆ
λέγοντος
ἐλπίζει
ῥᾳδίως |
| [10] |
κακουργότερον,
ἣ
ποιεῖ
τοὺς
μὲν
|
ψευδομένους |
εὐδοκιμεῖν,
τοὺς
δὲ
δικάζοντας
ἐπιορκεῖν, |
| [290] |
οἷς
περ
ὑμεῖς
ἁπάντων,
διαφθείρεσθαι
|
ψηφίσαισθε, |
καὶ
τοὺς
τῇ
παιδείᾳ
ταύτῃ |
| [100] |
οὐδεὶς
αὐτῷ
μετέδωκε
τῶν
ἐκείνῳ
|
ψηφισθεισῶν, |
ἀλλ'
οὐδ'
ἐπαινέσαι
τῶν
ῥητόρων |
| [320] |
τοῦτον
τὸν
τρόπον
φερέτω
τὴν
|
ψῆφον. |
|
| [170] |
καὶ
νόμιμον,
οὕτω
φέρετε
τὴν
|
ψῆφον. |
~Βούλομαι
δὲ
περὶ
τῆς
τῶν |
| [170] |
περὶ
ἐμοῦ
μέλλετε
μόνον
τὴν
|
ψῆφον |
διοίσειν,
ἀλλὰ
καὶ
περὶ
ἐπιτηδεύματος |
| [20] |
τοὺς
μέλλοντας
περὶ
αὐτοῦ
τὴν
|
ψῆφον |
διοίσειν.
(Οὐ
γὰρ
δὴ
τῷ |
| [20] |
τούτων,
περὶ
ὧν
οἴσετε
τὴν
|
ψῆφον, |
ἤδη
πειράσομαι
διδάσκειν
ὑμᾶς.
Καί |
| [190] |
τοὺς
μέλλοντας
περί
μου
τὴν
|
ψῆφον |
οἴσειν,
ὥστ'
οὐκ
οἶδ'
ὅπως |
| [50] |
εἰδότες
ὁποῖοί
τινές
εἰσι
τὴν
|
ψῆφον |
οἴσετε
περὶ
αὐτῶν.
Ἅπαντας
μὲν |
| [50] |
δυνατὸν
μάλιστα,
περὶ
ὧν
τὴν
|
ψῆφον |
οἴσουσι,
καὶ
μὴ
πλανᾶσθαι
τῇ |
| [140] |
οὐκ
ἀγνοοῦσι
περὶ
ὧν
τὴν
|
ψῆφον |
οἴσουσιν,
ἀλλ'
ἀδικήσειν
μὲν
ἐλπίζοντες, |
| [20] |
ἀνθρώπου
δικάζωσι,
μέρος
τι
τῶν
|
ψήφων |
ὑποβάλλεσθαι
τοῖς
φεύγουσι,
παρ'
ὑμῖν |
| [210] |
τὰς
ἀγριότητας
τὰς
ἐν
ταῖς
|
ψυχαῖς |
τῶν
τοιούτων
ἀνθρώπων
ἐνούσας.
(Ἔχοι |
| [200] |
μηδὲ
τοὺς
ἀφυεῖς
τῶν
τὰς
|
ψυχὰς |
ἀνδρικὰς
ἐχόντων.
(Καὶ
ταῦτα
προστάττουσιν |
| [210] |
ἂν
εἴη
βέλτιον,
τὰς
δὲ
|
ψυχὰς |
τὰς
ἄμεινον
πεφυκυίας
τῶν
σωμάτων |
| [240] |
ἔχειν
καὶ
ζηλοτυπεῖν
καὶ
τὰς
|
ψυχὰς |
τεταραγμένως
διακεῖσθαι
καὶ
πεπονθέναι
παραπλήσια |
| [180] |
μέρος
ἐστί,
περὶ
δὲ
τὰς
|
ψυχὰς |
τὴν
φιλοσοφίαν,
περὶ
ἧς
ἐγὼ |
| [180] |
οἱ
προεστῶτες
αὐτῶν
τάς
τε
|
ψυχὰς |
φρονιμωτέρας
καὶ
τὰ
σώματα
χρησιμώτερα |
| [290] |
ὡς
ἐπὶ
τοῖς
ἐν
τῇ
|
ψυχῇ |
διὰ
τὴν
παιδείαν
ἐγγιγνομένοις.
Καί |
| [180] |
τὸν
γὰρ
ἔχοντα
τὴν
μὲν
|
ψυχὴν |
εὑρεῖν
καὶ
μαθεῖν
καὶ
πονῆσαι |
| [180] |
ἂν
φήσειεν
ἡγεμονικωτέραν
πεφυκέναι
τὴν
|
ψυχὴν |
καὶ
πλέονος
ἀξίαν·
τῆς
μὲν |
| [180] |
δὲ
τὸ
σῶμα
καὶ
τὴν
|
ψυχὴν |
οὐδὲν
τοιοῦτον
συντεταγμένον,
εὑρόντες
διττὰς |
| [250] |
ὅτι
προκρίναιεν
μὲν
ἂν
τὴν
|
ψυχὴν |
σπουδαιοτέραν
εἶναι
τοῦ
σώματος,
οὕτω |
| [190] |
μετὰ
σωφροσύνης
οὕτω
παρασκευάζουσαν
τὴν
|
ψυχὴν |
ὥστε
μηδὲν
ἧττον
θαρρεῖν
ἐν |
| [250] |
ἀληθὴς
καὶ
νόμιμος
καὶ
δίκαιος
|
ψυχῆς |
ἀγαθῆς
καὶ
πιστῆς
εἴδωλόν
ἐστι. |
| [20] |
παρ'
ἑτέροις
μὲν
ἐπειδὰν
περὶ
|
ψυχῆς |
ἀνθρώπου
δικάζωσι,
μέρος
τι
τῶν |
| [180] |
τοῦ
σώματος
συγκεῖσθαι
καὶ
τῆς
|
ψυχῆς, |
αὐτοῖν
δὲ
τούτοιν
οὐδεὶς
ἔστιν |
| [180] |
σώματος
ὑπηρετῆσαι
τοῖς
ὑπὸ
τῆς
|
ψυχῆς |
γνωσθεῖσιν.
(Οὕτω
δὲ
τούτων
ἐχόντων |
| [300] |
σπουδαιότατον
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
τὴν
τῆς
|
ψυχῆς |
ἐπιμέλειαν,
προτρέψετε
τῶν
νεωτέρων
τοὺς |
| [260] |
πράττειν
ὠφελοῦσαν,
γυμνασίαν
μέντοι
τῆς
|
ψυχῆς |
καὶ
παρασκευὴν
φιλοσοφίας
καλῶ
τὴν |
| [80] |
εἰσι
σπανιώτεροι
καὶ
χαλεπώτεροι
καὶ
|
ψυχῆς |
φρονιμωτέρας
δεόμενοι
τυγχάνουσιν,
ἄλλως
τε |
| [280] |
γὰρ
αὐτῶν
ἐπὶ
τῆς
Ἐννεακρούνου
|
ψύχουσιν |
οἶνον,
οἱ
δ'
ἐν
τοῖς |
