Paragraphes
[320]	καὶ συμφερόντως, ὅπως ἕκαστος ὑμῶν	χαίρει	καὶ βούλεται, τοῦτον τὸν τρόπον
[160]	ἡ πόλις ἐν τῷ παρόντι	χαίρει	τοὺς μὲν ἐπιεικεῖς πιέζουσα καὶ
[290]	λάβῃ τὸν ἐπιστατήσοντα, μηδ' οὕτω	χαίρειν	μηδὲ μέγα φρονεῖν ἐπὶ τοῖς
[0]	ταὐτὸν πεπονθότας τοῖς σοφισταῖς καὶ	χαίροντας	ἐπὶ τοῖς Ψευδῆ περί μου
[240]	αὑτῶν, καὶ χρήματα διδόασι, καὶ	χαίρουσιν	ὁπόταν ὁρῶσιν αὐτοὺς μεθ' ἡμῶν
[40]	διοικοῦσιν. Ὧν ἅπαντες μὲν ἀκούοντες	χαίρουσιν	οὐδὲν ἧττον ἢ τῶν ἐν
[160]	λόγων παιδείαν τοὺς εἰθισμένους ἅπασι	χαλεπαίνειν,	ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων πολιτῶν
[300]	τῆς πόλεως ὡς ἀμίκτου καὶ	χαλεπῆς	οὔσης κατηγοροῦσιν. (Ἔστιν οὖν δικαστῶν
[40]	κατειπόντι τὴν ἀλήθειαν, οὐκ οἶδα·	χαλεπὸν	γὰρ στοχάζεσθαι τῆς ὑμετέρας διανοίας·
[110]	ἀνάγκη τὸν πόλεμον ἀσύμφορον καὶ	χαλεπὸν	καὶ περίεργον εἶναι. (Περὶ τοίνυν
[20]	λόγοις, μηδὲ μετὰ θορύβου καὶ	χαλεπότητος	ἀκροᾶσθαι τῶν ἀπολογουμένων. Καὶ γὰρ
[220]	ἂν κἀκεῖνο πυθοίμην παρὰ τῶν	χαλεπῶς	ἐχόντων πρὸς ἡμᾶς, τίνα ποτὲ
[140]	ἔστιν ὅπως οὐ δυσκολανοῦσι καὶ	χαλεπῶς	οἴσουσιν. Ὡς οὖν οὕτως αὐτῶν
[30]	ἅπερ ὅταν πάθωσιν οἱ κρίνοντες,	χαλεπώτατοι	τοῖς ἀγωνιζομένοις εἰσίν. Ὡς οὖν
[210]	θαυμάσειε τὰς πραότητας τὰς τοῖς	χαλεπωτάτοις	τῶν θηρίων ἐγγιγνομένας ἢ τὰς
[80]	ὅσῳ πέρ εἰσι σπανιώτεροι καὶ	χαλεπώτεροι	καὶ ψυχῆς φρονιμωτέρας δεόμενοι τυγχάνουσιν,
[80]	πολὺ δὲ μᾶλλον τοῖς τὸ	χαλεπώτερον	ἐξεργάζεσθαι δυναμένοις. (Ἀλλὰ μὴν καὶ
[50]	περὶ ἐμαυτοῦ καὶ νόμον θεῖναι	χαλεπώτερον	ἢ περὶ τῶν ἄλλων, καὶ
[240]	ἐν αἷς ἡγοῦνται βελτίους γενομένους	χαλεπωτέρους	ἔσεσθαι ταῖς αὑτῶν πονηρίαις καὶ
[310]	εἶναι, περὶ δὲ τῶν συκοφαντῶν	χαλεπωτέρους	ἢ περὶ τῶν ἄλλων κακουργιῶν
[150]	αὐτῶν τοῖς ἄλλοις γιγνώσκοντας, ἀλλὰ	χαλεπωτέρους	ὄντας τοῖς μὴ κακῶς πράττουσιν
[110]	τῶν ἀπὸ Θρᾴκης· καὶ προσέτι	Χαλκιδεῖς	ἅπαντας κατεπολέμησεν. Εἰ δὲ δεῖ
[0]	μου καταλειφθήσεσθαι πολὺ κάλλιον τῶν	χαλκῶν	ἀναθημάτων. (Εἰ μὲν οὖν ἐπαινεῖν
[60]	τὰ τῶν ἄλλων μεμελετηκότων, οἳ	χαριέντως	μὲν εἰρῆσθαι ταῦτα φήσουσι τὸ
[50]	ἐγὼ φανείην ἀπεληλαμένος, ἀλλὰ πολλῷ	χαριεστέραν	δόξαν εἰληφώς. Περὶ μὲν οὖν
[190]	λόγων μὲν ποιητὴς τυχὸν ἂν	χαριέστερος	γένοιτο τῶν πολλῶν, εἰς ὄχλον
[200]	ἐβουλήθησαν, ἔν τε ταῖς ὁμιλίαις	χαριεστέρους	ὄντας ἢ πρότερον ἦσαν, τῶν
[150]	λυπῶ τινας, τί ποιῶν ἂν	χαριζοίμην;	Ἢ τί λοιπόν ἐστι πλὴν
[100]	οἶμαι δεῖν ὑμᾶς ἐπαινεῖν καὶ	χάριν	ἔχειν αὐτῷ, περὶ δὲ ταυτησὶ
[90]	ἐμοὶ δὲ μηδεμίαν ὑπὲρ τούτων	χάριν	ἔχειν, εἰ δὲ πονηροὶ καὶ
[280]	καὶ μηδενὸς ἄλλου, τούτου γε	χάριν	ἔχειν, ὅτι τοὺς συνόντας τῶν
[90]	δικαίως ἂν ἔχοιτέ μοι πλείω	χάριν	ἢ τοῖς δι' ἀρετὴν ἐν
[60]	τῶν εἰρημένων, ἀλλ' οὐκ ἂν	χάριν	κομίσασθαι παρ' ὑμῶν τὴν μεγίστην,
[130]	διότι μᾶλλον φιλοῦσι τοὺς πρὸς	χάριν	ὁμιλοῦντας ἢ τοὺς εὖ ποιοῦντας,
[160]	δεδωκότες μοι χρήματα τοσαύτην ἔχοιεν	χάριν,	ὥστ' ἔτι καὶ νῦν με
[140]	οὓς γέγραφας οὐ μέμψεως ἀλλὰ	χάριτος	τῆς μεγίστης ἀξίους ὄντας, τῶν
[90]	τούτους Ὀνήτωρ, Ἀντικλῆς, Φιλωνίδης, Φιλόμηλος,	(Χαρμαντίδης.	Τούτους ἅπαντας ἡ πόλις χρυσοῖς
[170]	ἐστιν οὐδ' ἀκριβής, ἀλλ' ὥσπερ	χειμάρρους,	ὅπως ἂν ἕκαστον ὑπολαβοῦσα τύχῃ
[150]	αὑτὸν ἐπιδείξῃ, δῆλον ὅτι τοσούτω	χεῖρον	ἀγωνιεῖται παρ' αὐτοῖς· πρὸς δὲ
[130]	ἀλλὰ πλείστων ἀγαθῶν αἴτιος γεγενημένος	χεῖρον	διάκεισαι τῶν οὐδὲν ἄξιον λόγου
[70]	μᾶλλον τῶν ἄλλων, οἱ δὲ	χεῖρον	παιδεύονται τῶν ἰδιωτῶν. Διαλεχθεὶς δὲ
[170]	ἐπιεικῶς εἰρηκώς, περὶ αὐτῆς ταύτης	χεῖρον	τύχω διαλεχθεὶς ἢ περὶ ὧν
[110]	γνώμην εἶχεν. Ὑμεῖς μὲν γὰρ	χειροτονεῖτε	στρατηγοὺς τοὺς εὐρωστοτάτους τοῖς σώμασι
[200]	ἐπὶ πασῶν τῶν τεχνῶν καὶ	χειρουργιῶν,	οἵ τινες ἂν τοὺς μαθητὰς
[90]	καὶ τοὺς μαθητὰς φράζειν τοὺς	χείρους	διὰ τὴν συνουσίαν τὴν ἐμὴν
[10]	πεποίηκε, τὰς πράξεις ἡγῆσθέ μου	χείρους	εἶναι. (Δέομαι οὖν ὑμῶν μήτε
[190]	μὴν ἀλλὰ διαφθέρεσθαι καὶ γίγνεσθαι	χείρους·	ἐπειδὰν γὰρ λάβωσι δύναμιν, τοῖς
[70]	νομίζειν, ὅταν ὁρᾷ τοὺς μὲν	χείρους	τῶν βελτιόνων ἄρχοντας καὶ τοὺς
[280]	ὅπως ἔσονται βελτίους, τοὺς δὲ	χείρω	τὴν φύσιν ἔχοντας ἐν τοιαύταις
[90]	καὶ τῶν συνουσιῶν τῶν μὲν	χείρω	τῶν δὲ βελτίω δόξαν λαμβανόντων
[10]	τὰ τῶν θεῶν ἐν τοῖν	χεροῖν	ἔχων φανείη. (Πρὸ πολλοῦ δ'
[110]	καὶ τὸν ἄλλον χρόνον ἀμελουμένης	Χερρονήσου	προσέχειν ὑμᾶς αὐτῇ τὸν νοῦν
[150]	τὸ πλείω κτήσασθαι τῶν ἄλλων,	χιλίους	μόνους στατῆρας κατέλιπε. (Καί τοι
[140]	εἰς δὲ τοὺς διακοσίους καὶ	χιλίους	τοὺς εἰσφέροντας καὶ λειτουργοῦντας οὐ
[110]	εἰληφὼς ἀπὸ διακοσίων νεῶν καὶ	χιλίων	ταλάντων κατεπολέμησε, ταύτην οὔτε πλέον
[60]	περὶ τῆς εἰρήνης τῆς πρὸς	Χίους	καὶ Ῥοδίους καὶ Βυζαντίους, (ἐπιδείξας
[180]	γενέσθαι καὶ γυμνασθῆναι περὶ τὴν	χρείαν	καὶ τὴν ἐμπειρίαν αὐτῶν· ἐκ
[130]	μὲν συμφέρουσαν, πρὸς δὲ τὰς	χρείας	τῶν ἀεὶ προσπιπτόντων οὐχ ἁρμόττουσαν,
[290]	ἡγεμόνες γεγένησθε, συμφορᾷ τινι περιβάλοιτε.	(Χρὴ	γὰρ μηδὲ τοῦτο λανθάνειν ὑμᾶς,
[280]	οὐδ' ὅλως ἀθλιώτεροι τυγχάνουσιν ὄντες·	(χρὴ	δὲ καὶ νῦν πλέον ἔχειν
[100]	διελέσθαι καὶ διατάξασθαι περὶ αὐτῶν.	(Χρὴ	δὲ τὸν ὑπὲρ ἐκείνου λόγον
[10]	ἂν εἶναι δόξη τοῖς ἀκροωμένοις.	(Χρὴ	δὲ τοὺς διεξιόντας αὐτὸν πρῶτον
[300]	ἅπαντες ἂν ἡμᾶς πρωτεύειν προκρίνειαν.	Χρὴ	δὲ τοὺς καὶ μικρὰ λογίζεσθαι
[200]	παρὰ τῶν ἀκριβῶς εὑρῆσθαι δοκουσῶν;	(Χρὴ	δὲ τοὺς νοῦν ἔχοντας οὐκ
[80]	δικαίως καὶ τῇ πόλει συμφερόντως.	~Χρὴ	δὲ τοὺς νοῦν ἔχοντας περὶ
[70]	καὶ τοῦτο πείθειν αὐτόν, ὡς	χρὴ	δεινὸν νομίζειν, ὅταν ὁρᾷ τοὺς
[250]	χρωμένους οἷς ἔμαθον ἀποκτείνειεν; (Οὐκοῦν	χρὴ	καὶ περὶ τῶν λόγων τὴν
[290]	λογισμῷ κεχρημένους πῶς οὐκ ἐπαινεῖσθαι	χρὴ	μᾶλλον ἢ ψέγεσθαι, καὶ νομίζεσθαι
[190]	δὲ ταὐτὰ δηλοῦν ἐκείνοις. Ὃ	χρὴ	μέγιστον ὑμῖν γενέσθαι τεκμήριον τῆς
[20]	ἄμεινον ἢ πρότερον πράττοντας. ~Ὧν	χρὴ	μεμνημένους μὴ προπετῶς πιστεύειν τοῖς
[60]	καὶ τῇ πόλει παραινέσας ὡς	χρὴ	μὴ περιορᾶν αὐτὴν οὕτω πράττουσαν,
[170]	παιδεία ταύτῃ συμβέβηκεν. (Ὧν ἐνθυμουμένους	χρὴ	μηδενὸς πράγματος ἄνευ λόγου καταγιγνώσκειν,
[170]	διαφθείρειν τοὺς νεωτέρους, οὐ τοῦτον	χρὴ	μόνον κολάζειν ὃν ἂν γράψηταί
[200]	τοι πῶς οὐκ ἄφρονας εἶναι	χρὴ	νομίζειν τοὺς τὰς δυνάμεις τὰς
[80]	τοὺς τοιούτους λόγους εὑρίσκειν τοσούτῳ	χρὴ	περὶ πλείονος ποιεῖσθαι τῶν τοὺς
[150]	μόνους στατῆρας κατέλιπε. (Καί τοι	χρὴ	περὶ τῆς οὐσίας τῆς ἀλλήλων
[80]	τὴν ἀπαλλαγήν. Καὶ τοι πότερα	χρὴ	πιστεύειν ὑμᾶς τοῖς σαφῶς ἐπισταμένοις
[140]	προσφέρῃ καὶ τοῖς λόγοις ἀσφαλεστέροις	χρῇ	πρὸς αὐτούς, ἐπεὶ νῦν γε
[140]	αὐτούς, ἐπεὶ νῦν γε τίνα	χρὴ	προσδοκᾶν γνώμην ἕξειν τοὺς τοιούτους,
[120]	τοῖς Ἕλλησι παρέσχε. (Καί τοι	χρὴ	στρατηγὸν ἄριστον νομίζειν οὐκ εἴ
[0]	γεγονὼς δύο καὶ ὀγδοήκοντα. Διόπερ	χρὴ	συγγνώμην ἔχειν, ἢν μαλακώτερος ὢν
[200]	τῶν πλείστων γεγενημένους; Ὥστε πῶς	χρὴ	τῆς τοιαύτης διατριβῆς καταφρονεῖν, τῆς
[20]	ἔχῃ γνώμην περὶ αὐτῶν. Καίτοι	χρὴ	τοὺς νοῦν ἔχοντας τοιούτους εἶναι
[130]	ἐμοῦ τοιούτους λόγους ἤκουσεν, ὡς	χρὴ	τοὺς πολιτευομένους καὶ βουλομένους ἀρέσκειν
[110]	ταῦτα δεινὸς ἦν, περὶ ἅπερ	χρὴ	φρόνιμον εἶναι τὸν στρατηγὸν τὸν
[120]	ἀπέλυσε, Τιμόθεον δὲ τοσούτοις ἐζημίωσε	χρήμασιν	ὅσοις οὐδένα πώποτε τῶν προγεγενημένων.
[0]	παντάπασιν ἀσώτως μηδ' ὀλιγώρως πρὸς	χρήματα	διακειμένους· (ᾐσθημένος δ' ὥσπερ εἶπον
[220]	δῆλον ὅτι καὶ πλέουσι καὶ	χρήματα	διδόασι καὶ πάντα ποιοῦσι νομίζοντες
[240]	τοὺς παῖδας τοὺς αὑτῶν, καὶ	χρήματα	διδόασι, καὶ χαίρουσιν ὁπόταν ὁρῶσιν
[30]	καὶ βασιλέας καὶ τυράννους, καὶ	χρήματα	παρ' αὐτῶν παμπληθῆ τὰ μὲν
[250]	Φέρε γὰρ εἴ τινες πολλὰ	χρήματα	παρὰ τῶν προγόνων παραλαβόντες τῇ
[210]	μὴν οὐδ' εἰ ταῦτα παρίδοιμεν,	χρήματα	πλεῖστ' ἂν λάβοιμεν οὕτω παιδείας
[150]	εὑρεθήσεται τῶν καλουμένων σοφιστῶν πολλὰ	χρήματα	συλλεξάμενος, ἀλλ' οἱ μὲν ἐν
[220]	κακοπράγμονες καὶ συκοφάνται γένωνται, (πολλὰ	χρήματα	τελέσαντες; Ἀλλὰ πρῶτον μὲν οἱ
[280]	ῥᾳθυμεῖν μηδὲν δαπανωμένοις εἵλοντο πονεῖν	χρήματα	τελέσαντες, ἄρτι δ' ἐκ παίδων
[160]	εἰ οἱ μὲν δεδωκότες μοι	χρήματα	τοσαύτην ἔχοιεν χάριν, ὥστ' ἔτι
[30]	ἂν εὕροιτε παρ' ὑμῖν μόνοις	χρηματίζεσθαι	δυναμένους, εἰ δ' ἄλλοσέ ποι
[20]	πρὸς ἐμὲ παρ' ἑτέρων αὑτῷ	χρηματισμὸν	ποιήσειν, καὶ προσδοκῶν, ἢν ἐμοῦ
[150]	χρόνον βιοὺς καὶ περὶ τὸν	χρηματισμὸν	τοῦτον γενόμενος, (πόλιν δ' οὐδεμίαν
[230]	Ἀμφικτύονας δανεῖσαι τῶν τοῦ θεοῦ	χρημάτων	αὑτῷ, τόν τε δῆμον κατήγαγε
[120]	ἀναδεχομένου, τὸν δ' ὑπὲρ τῶν	χρημάτων	λόγον Μενεσθέως, τούτους μὲν ἀπέλυσε,
[120]	ὅσην περ οἱ δεσπόται τῶν	χρημάτων·	οὐ γὰρ τούτῳ προσεῖχε τὸν
[110]	ἀνήλωσε, ταύτην εἷλεν ἀπὸ τῶν	χρημάτων	ὧν αὐτὸς ἐπόρισε καὶ τῶν
[240]	τῇ πόλει παρασχήσουσι, βλασφημεῖν οἴονται	χρῆναι.	Καὶ Θηβαίοις μὲν καὶ τοῖς
[90]	τῶν κατηγοριῶν οὐχ αἷς ἔξεστι	χρήσασθαι	καὶ περὶ τῶν μηδὲν ἠδικηκότων,
[110]	παρόντι, καὶ τοῦτο συντάξαι καὶ	χρήσασθαι	συμφερόντως. Ὡς μὲν τοίνυν ἠπίστατο
[100]	περὶ τούτου καὶ τῶν ἄλλων	χρήσασθαι	τοῖς λόγοις, ἀλλ' ἀναγκαίως εἶχεν
[40]	τοῖς ἐνθυμήμασιν ὀγκωδεστέροις καὶ καινοτέροις	χρῆσθαι	ζητοῦσιν, ἔτι δὲ ταῖς ἄλλαις
[110]	συμφερόντως. Ὡς μὲν τοίνυν ἠπίστατο	χρῆσθαι	καλῶς, αἱ πράξεις αὐταὶ δεδηλώκασιν·
[170]	ἐστι καὶ τοῖς λόγοις τοιούτοις	χρῆσθαι	περὶ αὐτῶν. Ὑπομείναντες οὖν τὸν
[70]	μέρεσιν ἀλλ' ὅλοις εἴδεσι προειλόμην	χρῆσθαι	πρὸς ὑμᾶς. Ταῦτα μὲν οὖν,
[30]	κρίσεως εἰρημένοις, μηδὲ ταῖς δόξαις	χρῆσθαι	ταῖς ἀδίκως ὑπ' ἐκείνων ὑμῖν
[290]	ἀλλ' ὅπως ἂν τύχωσιν, οὕτω	χρῆσθαι	τοῖς λόγοις εἰώθασιν· οἱ δὲ
[50]	δὲ κρινόμενος καὶ κινδυνεύων ἀναγκάζομαι	χρῆσθαι	τοῦτον τὸν τρόπον αὐτοῖς. (Καὶ
[240]	μὲν καὶ ζηλοῦσι τοὺς καλῶς	χρῆσθαι	τῷ λόγῳ δυναμένους, ἐπιτιμῶσι δὲ
[310]	τοῦ κολάζειν αὐτούς, ὥστε τούτοις	χρῆσθε	καὶ κατηγόροις καὶ νομοθέταις περὶ
[260]	ἀλλ' οἵ τε νομίζοντες μηδὲν	χρησίμην	εἶναι τὴν παιδείαν ταύτην πρὸς
[250]	τῇ μὲν πόλει μηδὲν εἶεν	χρήσιμοι,	τοὺς δὲ πολίτας ὑβρίζοιεν καὶ
[260]	οὔτ' ἐπὶ τῶν κοινῶν εἶναι	χρήσιμον,	ἀλλ' οὐδ' ἐν ταῖς μνείαις
[160]	πατὴρ ἅμα τῇ τε πόλει	χρήσιμον	αὑτὸν παρεῖχεν, ἡμᾶς θ' οὕτως
[240]	δὲ τοὺς ἔργον ποιουμένους ὅπως	χρησίμους	αὑτοὺς ἐν τοῖς καιροῖς τοῖς
[160]	ἣν ἔμελλον παρ' ἑτέρων λαμβάνοντες	χρησίμους	αὑτούς, ὥσπερ ἐγώ, τῇ πόλει
[300]	ἐθέλοντας καὶ παρασκευάζειν σφᾶς αὐτοὺς	χρησίμους	τῇ πόλει περὶ πολλοῦ ποιήσεσθε,
[250]	λόγων τῶν κοινῶν καὶ τῶν	χρησίμων	ὥσπερ οἱ φαυλότατοι τῶν ἀνθρώπων,
[180]	ψυχὰς φρονιμωτέρας καὶ τὰ σώματα	χρησιμώτερα	παρασκευάζουσιν, οὐ πολὺ διαστησάμενοι τὰς
[80]	προτρέπειν ἡμεῖς ἂν ἀληθέστεροι καὶ	χρησιμώτεροι	φανεῖμεν ὄντες. Οἱ μὲν γὰρ
[210]	τῶν ὄντων βέλτιον γίγνεσθαι καὶ	χρησιμώτερον,	αὐτοὺς δ' ἡμᾶς τοὺς ἔχοντας
[60]	εὖ φθονήσουσιν εἰπεῖν̓ πολὺ μέντοι	χρησιμωτέρους	εἶναι τῶν λόγων καὶ κρείττους
[70]	ἀνθρώπων· ἀλλ' ἡ μὲν τούτων	χρῆσις	τοῦτ' ὠφελεῖν μόνον πέφυκε, τὰ
[260]	εἴποιμι τοιοῦτον, ἀλλὰ ταῖς ἀληθείαις	χρήσομαι	περὶ αὐτῶν. (Ἡγοῦμαι γὰρ καὶ
[160]	τὸ λογίζεσθαι καὶ σκοπεῖν τί	χρήσομαι	τοῖς παροῦσιν, ἐπαυσάμην τοῦ δέους
[140]	λόγους. ~Ἀπορῶ δ' ὅ τι	χρήσομαι	τοῖς ὑπολοίποις, καὶ τίνος πρώτου
[220]	ἐπιχειρήσειεν; Ἀλλὰ τοὺς ἐπιεικεῖς καὶ	χρηστῶν	ἐπιτηδευμάτων ἐπιθυμοῦντας; Ἀλλ' οὐδ' ἂν
[60]	κινδύνους τοὺς ἐν ἐκείνοις τοῖς	χρόνοις	γεγενημένους, ὥστε τούς τε πρότερον
[110]	Κριθώτην ἔλαβε, καὶ τὸν ἄλλον	χρόνον	ἀμελουμένης Χερρονήσου προσέχειν ὑμᾶς αὐτῇ
[280]	Ἀφ' ὧν ὑμεῖς πολὺν ἤδη	χρόνον	ἀπελαύνετε τοὺς νεωτέρους, ἀποδεχόμενοι τοὺς
[60]	Κυπρίῳ, τῷ κατ' ἐκεῖνον τὸν	χρόνον	βασιλεύοντι, συμβουλεύων ὡς δεῖ τῶν
[150]	τῶν Ἑλλήνων ἦσαν, πλεῖστον δὲ	χρόνον	βιοὺς καὶ περὶ τὸν χρηματισμὸν
[230]	ὀλίγας ἡμέρας ἀνάστατοι γενόμενοι πολὺν	χρόνον	δεσπόται τῶν Ἑλλήνων κατέστησαν· (τὸ
[10]	ἐλέγχου γενομένων, ὥστ' οὐ πολὺν	χρόνον	διαλιποῦσα παρὰ μὲν τῶν ἐξαπατησάντων
[10]	(Οὐ θαυμάζω δὲ τῶν πλείω	χρόνον	διατριβόντων ἐπὶ ταῖς τῶν ἐξαπατώντων
[170]	καὶ τὴν παρρησίαν, καὶ τὸν	χρόνον	ἐάσαντες ἀναλῶσαί με τὸν δεδομένον
[120]	τοιαῦται συμφοραὶ κατ' ἐκεῖνον τὸν	χρόνον	ἐλώφησαν, ὥστε μόνος ὧν ἡμεῖς
[260]	οὐδ' ἐν ταῖς μνείαις οὐδὲνα	χρόνον	ἐμμένειν ταῖς τῶν μαθόντων διὰ
[40]	ὁμιλίαις καὶ παρὰ πάντα τὸν	χρόνον	ἐντίμους ὄντας καὶ δόξης ἐπιεικοῦς
[150]	τοιούτοις. Εἰ γὰρ ἅπαντα τὸν	χρόνον	ἔργον ποιούμενος ὅπως μηδένα μήτ'
[170]	ἐστι, μᾶλλον ἢ ζῆν πολυπλασίω	χρόνον	ἐφορῶν οὕτως αὐτὴν ὥσπερ νῦν
[30]	ἠδικημένος, εἰ καὶ τὸν ἄλλον	χρόνον	ἡσυχίαν εἶχεν, οὐκ ἂν ἠμέλησε
[100]	καὶ μεγάλων πραγμάτων καὶ πολὺν	χρόνον	κατέστη κύριος. Ὥστ' οὐκ ἂν
[100]	κεκτημένην, καὶ περὶ τὸν αὐτὸν	χρόνον	Λακεδαιμονίους ἐνίκησε ναυμαχῶν, καὶ ταύτην
[110]	Λακεδαιμονίων δὲ μετ' ἐκεῖνον τὸν	χρόνον	μηδ' ὑφ' ἑνὸς ἑωρᾶσθαι μήτε
[320]	χρώμενος ὅτι καὶ τὸν παρελθόντα	χρόνον	οὕτω τυγχάνω βεβιωκὼς μέχρι ταύτης
[160]	ἀσφαλῶς ἐγγένοιτο ἐπιβιῶναι τὸν ἐπίλοιπον	χρόνον.	(Περὶ μὲν οὖν τούτων καὶ
[140]	τὰς πράξεις ἐξήταζον, καὶ πλεῖστον	χρόνον	περὶ τὰς τοιαύτας διέτριβον ἐφ'
[120]	τούτων· εἰθισμένων γὰρ τὸν ἄλλον	χρόνον	πολλῶν γίγνεσθαι καὶ δεινῶν ἐν
[260]	οὖν περὶ τὰς παιδείας ταύτας	χρόνον	τινὰ συμβουλεύσαιμ' ἂν τοῖς νεωτέροις,
[310]	μᾶλλον ἢ κατ' ἐκεῖνον τὸν	χρόνον.	(Τότε μὲν γὰρ ἐν τοῖς
[230]	Δάμωνος, τοῦ κατ' ἐκεῖνον τὸν	χρόνον	φρονιμωτάτου δόξαντος εἶναι τῶν πολιτῶν.
[20]	(Οὕτω γὰρ βεβίωκα τὸν παρελθόντα	χρόνον,	ὥστε μηδένα μοι πώποτε μήτ'
[50]	οὐκ ἂν δυναίμην· ὁ γὰρ	χρόνος	ὁ δεδομένος ἡμῖν ὀλίγος ἐστίν·
[50]	δειχθήσεσθαι κατ' ἐκείνους ἐγράφη τοὺς	χρόνους,	ὅτε Λακεδαιμόνιοι μὲν ἦρχον τῶν
[160]	ἀπολαύσω τι φλαῦρον. (Ἐπειδὴ δὲ	χρόνων	ἐγγιγνομένων εἰσέπεσον εἰς τὸ λογίζεσθαι
[300]	ὁ μετὰ τοῦτον ἀργυρίου καὶ	χρυσίου	τὴν ἀκρόπολιν ἐμπλήσας καὶ τοὺς
[90]	(Χαρμαντίδης. Τούτους ἅπαντας ἡ πόλις	χρυσοῖς	στεφάνοις ἐστεφάνωσεν, οὐχ ὡς τῶν
[70]	εἴην οὐ μόνον, εἰ βλαβεροῖς	χρῶμαι	τοῖς λόγοις, δοῦναι δίκην ὑμῖν,
[50]	γὰρ οὐ μόνον, εἰ βλαβεροῖς	χρῶμαι	τοῖς λόγοις, μηδεμιᾶς συγγνώμης τυγχάνειν
[250]	πείθομεν, ταῖς αὐταῖς ταύταις βουλευόμενοι	χρώμεθα,	καὶ ῥητορικοὺς μὲν καλοῦμεν τοὺς
[230]	τοῖς λόγοις καὶ τοῖς πράγμασι	χρώμενοι	διατελοῦσιν. (Ἔχω δὲ δεῖξαι καὶ
[180]	παιδείας ἀπ' ἀλλήλων, ἀλλὰ παραπλησίαις	χρώμενοι	καὶ ταῖς διδασκαλίαις καὶ ταῖς
[0]	παρέχοντα, κἀκεῖνον μὲν ταῖς διαβολαῖς	χρώμενον	ταῖς ἐπὶ τῆς ἀντιδόσεως ῥηθείσαις,
[180]	ἁπάσας, αἷς ὁ λόγος τυγχάνει	χρώμενος,	(διεξέρχονται τοῖς μαθηταῖς. Ἐμπείρους δὲ
[190]	φιλοσοφίαν, ἀλλὰ τοῖς αὐτοῖς λόγοις	χρώμενος	καὶ ἀκμάζων καὶ παυόμενος αὐτῆς,
[320]	ὅταν μέλλῃ συνοίσειν ἡμῖν, σημείῳ	χρώμενος	ὅτι καὶ τὸν παρελθόντα χρόνον
[310]	νομίζοντες τοὺς ταύτῃ τῇ τέχνῃ	χρωμένους	ἁπάσας ὑπερβάλλειν τὰς πονηρίας. Τοὺς
[250]	ἡγεμόνα λόγον ὄντα, καὶ μάλιστα	χρωμένους	αὐτῷ τοὺς πλεῖστον νοῦν ἔχοντας.
[70]	τοὺς ἄλλους ὁρῶν τοῖς ἐμοῖς	χρωμένους	ἐγὼ μόνος ἀπεχοίμην τῶν ὑπ'
[290]	καὶ τοὺς τῇ παιδείᾳ ταύτῃ	χρωμένους,	ἧς ὑμεῖς ἡγεμόνες γεγένησθε, συμφορᾷ
[280]	ταῖς κακοηθείαις καὶ ταῖς κακουργίαις	χρωμένους,	καὶ μικρὰ μὲν λαμβάνοντας πονηρὰν
[250]	διδασκάλους ἐπαινέσειε, τοὺς δὲ κακῶς	χρωμένους	οἷς ἔμαθον ἀποκτείνειεν; (Οὐκοῦν χρὴ
[220]	εὐθὺς τῇ φύσει τῇ παρούσῃ	χρωμένους;	~Χωρὶς δὲ τούτων, εἴπερ ἡ
[250]	ὅτι τάχιστ' ἂν οὗτοι τοὺς	χρωμένους	ὠφελήσαιεν, ἀλλ' ἐλπίζοντες, ἢν τούτους
[190]	τὰς βλασφημίας καὶ κατηγορίας αἷς	χρῶνται	καθ' ἡμῶν ἐξελέγξομεν ψευδεῖς οὔσας.
[240]	περὶ τῶν πραγμάτων λέγουσι, τούτοις	χρῶνται,	καὶ πράττουσιν ὅ τι ἂν
[280]	τοῖς ὀνόμασιν ἔνιοί τινες ἔτι	χρῶνται	κατὰ φύσιν, ἀλλὰ μεταφέρουσιν ἀπὸ
[300]	βίον συνδιατρίψειεν οὕτω δὲ μεγάλαις	χρῶνται	ταῖς ὑπερβολαῖς, ὥστ' οὐδὲ τοῦτ'
[250]	πρὸς μὲν τοὺς πολεμίους μὴ	χρῷντο	ταῖς ἐπιστήμαις, ἐπανάστασιν δὲ ποιήσαντες
[120]	δὲ τύχοι καθορμισθεὶς πρὸς τὴν	χώραν,	οὐκ ἂν ἐφῆκε τοῖς στρατιώταις
[230]	τῇ φύσει τῇ παρούσῃ χρωμένους;	~Χωρὶς	δὲ τούτων, εἴπερ ἡ περὶ
[60]	γὰρ ἀπὸ τοῦ προτέρου καὶ	χωρίς,	ὥσπερ τὰ καλούμενα κεφάλαια, ποιήσας,

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 2/10/2008