Paragraphes
[130]	εὖ ποιοῦντας, καὶ τοὺς μετὰ	φαιδρότητος	καὶ φιλανθρωπίας φενακίζοντας ἢ τοὺς
[90]	ἐστι τῶν κακουργημάτων, ληρεῖν ἂν	φαίη	καὶ μαίνεσθαι τὸν κατήγορον, αὐτὸς
[0]	καὶ Παρράσιον τὴν αὐτὴν ἔχειν	φαίη	τέχνην τοῖς τὰ πινάκια γράφουσιν,
[90]	καὶ τοιοῦτοι τὰς φύσεις οἷοι	φαίνειν	καὶ γράφεσθαι καὶ τῶν ἀλλοτρίων
[250]	μηδὲ πρὸς τοιοῦτο πρᾶγμα δυσμενῶς	φαίνεσθαι	διακειμένους, ὃ πάντων τῶν ἐνόντων
[300]	οἷς ἡ πόλις εὐδοκιμεῖ, τιμῶντας	φαίνεσθαι,	καὶ μὴ φθονερῶς ἔχειν, μηδ'
[20]	γιγνομένοις τἀναντία τῇ δόξῃ ταύτῃ	φαίνεσθαι	πράττοντας· (καὶ παρ' ἑτέροις μὲν
[200]	ἐν τοῖς λόγοις καὶ κρείττους	φαίνεσθαι	τῶν καὶ ταῖς ἡλικίαις καὶ
[0]	συγγνώμην ἔχειν, ἢν μαλακώτερος ὢν	φαίνηται	τῶν παρ' ἐμοῦ πρότερον ἐκδεδομένων.
[120]	συμμαχίδας, ἡγούμενος, εἰ τοιοῦτος ὢν	φαίνοιτο	περὶ τοὺς πολεμήσαντας, τὴν μεγίστην
[190]	ὅτε μὲν ἦν νεώτερος, ἀλαζονευόμενος	φαίνομαι	καὶ μεγάλας τὰς ὑποσχέσεις ποιούμενος,
[170]	(Ἀξιῶ δ' ὑμᾶς, ἢν ἄρα	φαίνωμαι	λόγους διεξιὼν πολὺ τῶν εἰθισμένων
[30]	τῆς νῦν καὶ τῆς ἀπολογίας	φαίνωμαι,	τοιοῦτον εἶναί με νομίζειν· οὕτω
[310]	ἐπαινοῦμεν μὲν τὴν εὐκαιρίαν καὶ	φαμὲν	οὐδὲν εἶναι τοιοῦτον, ἐπειδὰν δ'
[10]	θεῶν ἐν τοῖν χεροῖν ἔχων	φανείη.	(Πρὸ πολλοῦ δ' ἂν ἐποιησάμην
[50]	ταύτης, ἧς οὐδ' ἂν ἐγὼ	φανείην	ἀπεληλαμένος, ἀλλὰ πολλῷ χαριεστέραν δόξαν
[40]	δηλοίην ὑμῖν αὐτοὺς ἀλλ' ἀποκρυπτόμενος	φανείην.	Ὡς οὖν ἀκουσόμενοι τὴν ἀλήθειαν,
[80]	ἡμεῖς ἂν ἀληθέστεροι καὶ χρησιμώτεροι	φανεῖμεν	ὄντες. Οἱ μὲν γὰρ παρακαλοῦσιν
[40]	γιγνομένων. (Ἀλλὰ μὴν κἀκεῖνο πᾶσι	φανερόν	ἐστιν ὅτι παμπληθεῖς εἰσιν οἱ
[260]	τούτοις ἵνα καὶ τοῦτο ποιήσω	φανερόν,	ὅτι περὶ τοὺς πολιτικοὺς λόγους
[0]	αὐτὸς δὲ πᾶσι τοῦτο πεποιηκέναι	φανερόν,	ὅτι προῄρημαι καὶ λέγειν καὶ
[200]	δύναμιν ἔχοντες ὥστε πᾶσιν εἶναι	φανερὸν	ὅτι τῆς αὐτῆς παιδείας μετεσχήκασι.
[30]	δ' ὅλως ψεύδεται, ῥᾳδίως οἶμαι	φανερὸν	ποιήσειν. (Ἀξιῶ δ' ὑμᾶς τοῖς
[190]	λέγουσι, πολλὰς ἐλπίδας ἔχω πᾶσι	φανερὸν	ποιήσειν. (Πρῶτον δ' ἐνθυμήθητε περὶ
[60]	ἀλλ' ὡς ἐκ τούτου μάλιστα	φανερὸς	γενησόμενος, ὃν τρόπον εἴθισμαι καὶ
[240]	εἶναι τοὺς εἰρημένους καὶ πᾶσι	φανερούς,	ὥστ' οὐδεὶς ἀγνοεῖν μοι δοκεῖ
[100]	μου καταψευσαμένων, ἀλλ' ὡς εὐθὺς	φανερῶν	ἐσομένων ὑμῖν καὶ τῆς ζημίας
[160]	τὸ δοκεῖν εὐπορεῖν ἢ τὸ	φανερῶς	ἀδικεῖν· οἱ μὲν γὰρ ἢ
[160]	ἄν μοι πράγματα παρεῖχεν, ἀλλὰ	φανερῶς	ἀδικῶν ἀσφαλῶς ἂν ἔζων ἕνεκά
[100]	δ' ᾤμην μέν, (εἰ καὶ	φανερῶς	ἐξηλεγχόμην ἀδικῶν, διὰ τὴν πρὸς
[20]	τὰς αὑτῶν δυνάμεις παρὰ τῶν	φανερῶς	ἐξημαρτηκότων πλέον λαμβάνουσιν ἀργύριον. (Ἅπερ
[290]	ὑμῖν· οὐδὲν γὰρ ἀλλ' ἢ	φανερῶς	ὑμῶν αὐτῶν ἔσεσθε κατεψηφισμένοι τὴν
[110]	τοιοῦτον ἔργον ἄν τις ἄλλος	φανῇ	πεποιηκώς, ὁμολογῶ ληρεῖν, ὅτι διαφερόντως
[310]	ὧν διανοοῦμαι ῥηθὲν ἐπιεικὲς ἂν	φανῆναι,	πάντα δὲ νυνὶ λεγόμενα πολὺν
[10]	ἄλλοις ἂν ἐπιτιμήσαιτε τούτοις αὐτοὶ	φανήσεσθε	περιπίπτοντες. Οἶμαι δ' ὑμᾶς οὐκ
[200]	ἀλλήλοις ἀποδείξωσι. Τῇ τοίνυν φιλοσοφίᾳ	φανήσεται	καὶ τοῦτο συμβεβηκός. (Ὅσοι γὰρ
[20]	ὅστις περὶ τῶν ἐμοὶ πεπραγμένων	φανήσεται	κριτὴς γεγενημένος· ἠπιστάμην γὰρ αὐτὸς
[40]	τοίνυν τοσούτων ὄντων οὐδεὶς πώποτε	φανήσεται	μαθητῶν ἠξιωμένος, ἐγὼ δὲ πλείους
[30]	πρότερον οὔτε νῦν οὐδείς μοι	φανήσεται	τοιοῦτον οὐδὲν ἐγκαλέσας. Ὥστ' εἰ
[80]	δὲ τέτταρα συνδιαιτηθέντων, οὐδεὶς οὐδὲν	φανήσεται	τῶν παρ' ἐμοὶ μεμψάμενος, (ἀλλ'
[70]	ἰδιώταις καὶ τοῖς δυνάσταις πλησιάζειν·	~φανήσομαι	γὰρ πρὸς αὐτὸν ἐλευθέρως καὶ
[80]	τῶν μὲν ἰδιωτῶν οὐδένα πώποτε	φανήσομαι	παρακαλέσας ἐπ' ἐμαυτόν, τὴν δὲ
[30]	περὶ ἐμαυτοῦ λέγειν, οὐδ' οὕτω	φανήσομαι	περὶ τοὺς λόγους τοὺς τοιούτους
[60]	ἄρτι, διελθεῖν ὑμῖν, ἐν ᾧ	φανήσομαι	περὶ τούτων ἁπάντων πολλὴν ἐπιμέλειαν
[190]	λόγον διέδωκα γράψας ἐν ᾧ	φανήσομαι	τοῖς τε μείζους ποιουμένοις τὰς
[130]	ὅπως ἐπιχαρίτως καὶ φιλανθρώπως ἅπαντα	φανήσονται	καὶ λέγοντες καὶ πράττοντες, ὡς
[60]	(Ἀλλ' ὅμως, τούτων οὕτως ἐχόντων,	φανήσονταί	τινες τῶν εὑρεῖν μὲν οὐδὲν
[10]	ἱκανῶς δόξω λέγειν, ἔνοχος ὢν	φανῶ	τοῖς ὑπὸ τούτου περὶ τῆς
[200]	παρὰ ταύτης ἣν οὐκ εἶναί	φασι,	καὶ πλείους τὰς ὠφελείας ἀξιοῦντας
[240]	θεῶν αὐτοὶ βούλονται λαβεῖν, οὐδέν	φασι	τῶν δεόντων πράττειν, ἀλλ' ἐνίοτε
[280]	παλαιῶν σοφιστῶν τερατολογίας ἀγαπῶντας φιλοσοφεῖν	φασιν,	ἀλλ' οὐ τοὺς τὰ τοιαῦτα
[260]	λόγους ἡμεῖς ὄντες, οὓς ἐκεῖνοί	φασιν	εἶναι φιλαπεχθήμονας, πολὺ πραότεροι τυγχάνομεν
[240]	ὡς κακοῦ πράγματος ἐπιθυμοῦντας διαφθείρεσθαί	φασιν.	~Ὃ δὲ πάντων δεινότατον, ὅτι
[290]	σωτηρίας ἐν ὑμῖν ἔχουσι. Καὶ	φασιν	οἱ μὲν τοιοῦτοι μόνην εἶναι
[280]	αὑτῶν παιδείαν ὁτιοῦν ἀναλίσκοντας διαφθείρεσθαί	φασιν.	Ὧν τίνες ἂν ἀδικώτερον ἔχοιεν
[190]	δ' ἐνθυμήθητε περὶ τῶν φλυαρίαν	φασκόντων	εἶναι τὴν παιδείαν, ὡς αὐτοὶ
[210]	μεταφέροντας τὰς πονηρίας τὰς τῶν	φασκόντων	μὲν εἶναι σοφιστῶν ἄλλο δέ
[280]	προτρέποντας οὐδεὶς πώποτε τῶν κήδεσθαι	φασκόντων	τῆς ἡλικίας ταύτης εἰς ὑμᾶς
[210]	μηδὲν οὕτως ἄν φήσαιεν εἶναι	φαῦλον,	ὅ τι γυμνασθὲν καὶ πονῆσαν
[280]	τῶν καλλίστων πραγμάτων ἐπὶ τὰ	φαυλότατα	τῶν ἐπιτηδευμάτων. (Τοὺς μέν γε
[250]	καὶ τῶν χρησίμων ὥσπερ οἱ	φαυλότατοι	τῶν ἀνθρώπων, οὐκ ἀγνοοῦντες τὴν
[250]	πῶς οὐκ ἄλογον τοὺς τοῦ	φαυλοτέρου	ποιουμένους τὴν ἐπιμέλειαν ἐπαινεῖν μᾶλλον
[200]	εἶναι καὶ τελέους καὶ μηδὲν	φαυλοτέρους	τοὺς ἀμελεῖς τῶν πονεῖν ἐθελόντων
[310]	τὴν δημοκρατίαν, διὰ δὲ τὴν	φαυλότητα	τῶν ἐξ ἀρχῆς αὐτοῖς ὑπαρξάντων
[0]	ποιοῦντας ὥσπερ ἂν εἴ τις	Φειδίαν	τὸν τὸ τῆς Ἀθηνᾶς ἕδος
[130]	τοὺς μετὰ φαιδρότητος καὶ φιλανθρωπίας	φενακίζοντας	ἢ τοὺς μετ' ὄγκου καὶ
[200]	ὑπὸ τοῖς σοφισταῖς γενομένων οὐ	φενακισθέντας	οὐδ' οὕτω διατεθέντας ὡς οὗτοι
[190]	ὠφελεῖν δυναμένην ἀλλ' ἀπάτην καὶ	φενακισμὸν	οὖσαν, ἀξιοῦσι δὲ τοὺς συνόντας
[190]	τοὺς σοφιστὰς διατριβὴ φλυαρία καὶ	φενακισμός·	οὐδεμία γὰρ εὕρηται παιδεία τοιαύτη
[250]	τῶν αὐτῶν τούτων ἔνεστιν εἰπεῖν.	Φέρε	γὰρ εἴ τινες πολλὰ χρήματα
[170]	δίκαιον εἶναι καὶ νόμιμον, οὕτω	φέρετε	τὴν ψῆφον. ~Βούλομαι δὲ περὶ
[320]	καὶ βούλεται, τοῦτον τὸν τρόπον	φερέτω	τὴν ψῆφον.
[310]	τὴν συκοφαντίαν ἄμεινον τῆς φιλοσοφίας	φερομένην,	καὶ τὴν μὲν κατηγοροῦσαν, τὴν
[170]	αὐτὴν ὥσπερ νῦν παρ' ὑμῖν	φερομένην.	(Τῆς μὲν οὖν ἐπιθυμίας οἶδ'
[320]	καίπερ ὑπὸ τῆς ὀργῆς βίᾳ	φερόμενος,	τὸ μὲν ὕδωρ ἡμᾶς ἐπιλεῖπον,
[260]	τὰς μηδὲν πρὸς τὸν βίον	φερούσας	ἀναιρεῖν ἐξ ἁπασῶν τῶν διατριβῶν.
[150]	ἡ πόλις δίδωσι, μήτ' αὖ	φεύγειν	δίκας μήτε διώκειν. (Ταῦτα γὰρ
[170]	ἐποιησάμην, εἴπερ ἦν εἱμαρμένον μοι	φεύγειν	τὴν γραφὴν ταύτην, ἀκμάζοντί μοι
[20]	τι τῶν ψήφων ὑποβάλλεσθαι τοῖς	φεύγουσι,	παρ' ὑμῖν δὲ μηδὲ τῶν
[10]	οὐδὲν ἂν ἔδει δίδοσθαι τοῖς	φεύγουσιν	ἀπολογίαν, εἴπερ οἷόν τ' ἦν
[90]	αὐτοῖς ἐχρώμην, ἱκανὴν ὑπὲρ ὧν	φεύγω	τὴν γραφὴν ἡγοῦμαι καὶ ταύτην
[100]	γενησομένης. (Περὶ μὲν οὖν ὧν	φεύγω	τὴν γραφὴν καὶ τοῦ μὴ
[190]	ὑπ' ἐμαυτῷ ποιεῖσθαι τὴν δύναμιν·	φεύγων	γὰρ τὰς τοιαύτας αἰτίας, ὅτ'
[210]	ἢ κέρδους ἢ τιμῆς ἕνεκα	φημὶ	πάντας πάντα πράττειν· ἔξω γὰρ
[270]	ὑπό τινων φιλοσοφίαν οὐκ εἶναι	φημί,	προσήκει τὴν δικαίως ἂν νομιζομένην
[210]	μὲν σωμάτων μηδὲν οὕτως ἄν	φήσαιεν	εἶναι φαῦλον, ὅ τι γυμνασθὲν
[40]	καὶ πανηγυρικούς, οὓς ἅπαντες ἂν	φήσαιεν	ὁμοιοτέρους εἶναι τοῖς μετὰ μουσικῆς
[180]	οὐδεὶς ἔστιν ὅστις οὐκ ἂν	φήσειεν	ἡγεμονικωτέραν πεφυκέναι τὴν ψυχὴν καὶ
[20]	ἐμοῦ περιγένηται τοῖς λόγοις, ὅν	φησι	διδάσκαλον εἶναι τῶν ἄλλων, ἀνυπόστατον
[30]	διατριψάντων· οὐ γὰρ μόνον ἰδιώτας	φησί	μου γεγενῆσθαι μαθητάς, ἀλλὰ καὶ
[40]	ἐγὼ δὲ πλείους εἰληφώς, ὥς	φησιν	ὁ κατήγορος, ἢ σύμπαντες οἱ
[60]	οἳ χαριέντως μὲν εἰρῆσθαι ταῦτα	φήσουσι	τὸ γὰρ εὖ φθονήσουσιν εἰπεῖν̓
[240]	τινες λίαν εὐμετάβολον εἶναί με	φήσουσιν.	Ὀλίγῳ μὲν γὰρ πρότερον ἔλεγον
[190]	ἀποστερηθείς, τοῦ τολμᾶν, οὐδ' ἂν	φθέγξασθαι	δυνηθείη. (Καὶ μηδεὶς οἰέσθω με
[300]	εὐδοκιμεῖ, τιμῶντας φαίνεσθαι, καὶ μὴ	φθονερῶς	ἔχειν, μηδ' ἐναντία τοῖς ἄλλοις
[60]	ταῦτα φήσουσι τὸ γὰρ εὖ	φθονήσουσιν	εἰπεῖν̓ πολὺ μέντοι χρησιμωτέρους εἶναι
[140]	συγγνώμην ἔχουσιν, οἷς δ' ἂν	φθονήσωσιν	ἀπολλύουσιν, ἤν περ δυνηθῶσι. (Ταῦτα
[160]	περί με καὶ κίνδυνοι καὶ	φθόνοι	καὶ διαβολαὶ γεγόνασιν. (Οὕτω γὰρ
[30]	καὶ τοῦ πλήθους τῶν μαθητῶν	φθόνον	ἅπασι τοῖς ἀκούουσιν ἐμποιήσειν, ἐκ
[250]	ὅμοιος γίγνεσθαι τοῖς ὑπὸ τοῦ	φθόνου	διεφθαρμένοις, οὔτε ψέγειν τοὺς μηδὲν
[140]	γάρ” ἔφη τινὲς ὑπὸ τοῦ	φθόνου	καὶ τῶν ἀποριῶν ἐξηγρίωνται καὶ
[0]	εἰδότας περὶ ἃ τυγχάνω διατρίβων,	φθονοῦντας	δὲ καὶ ταὐτὸν πεπονθότας τοῖς
[10]	ἀγνοοῦντας εἰδέναι ποιῆσαι, τοὺς δὲ	φθονοῦντας	ἔτι μᾶλλον ὑπὸ τῆς νόσου
[130]	ἔχομεν πάντες ἄνθρωποι, καὶ τοὺς	φθόνους	τοὺς ἐπιγιγνομένους ἡμῖν, ἔτι δὲ
[130]	καὶ τοὺς μετὰ φαιδρότητος καὶ	φιλανθρωπίας	φενακίζοντας ἢ τοὺς μετ' ὄγκου
[270]	ἀλλὰ μεγάλας καὶ καλὰς καὶ	φιλανθρώπους	καὶ περὶ τῶν κοινῶν πραγμάτων·
[130]	καὶ σκοπεῖν, ὅπως ἐπιχαρίτως καὶ	φιλανθρώπως	ἅπαντα φανήσονται καὶ λέγοντες καὶ
[260]	ὄντες, οὓς ἐκεῖνοί φασιν εἶναι	φιλαπεχθήμονας,	πολὺ πραότεροι τυγχάνομεν αὐτῶν ὄντες·
[310]	ταῖς μὲν τόλμαις καὶ ταῖς	φιλαπεχθημοσύναις	ἱκανοὺς αὐτοὺς ἔσεσθαι διαφυλάττειν τὴν
[310]	αὑτῶν ὠμότητα καὶ μισανθρωπίαν καὶ	φιλαπεχθημοσύνην.	Κἀκεῖνοι μὲν οὕτως ἐγίγνωσκον περὶ
[110]	ὁ λόγος ὁ περὶ τούτων	φιλαπεχθήμων	μέν, ῥηθῆναι δ' οὐκ ἀσύμφορος.
[130]	δ' οὐχ οὕτως ἀλλὰ τοὐναντίον	φιλεῖ	συμβαίνειν. Ἢν γὰρ τούτοις ἀρέσκῃς,
[260]	δὲ τέτταρα, καὶ νεῖκος καὶ	φιλίαν	ἐν αὐτοῖς, Ἴων δ' οὐ
[100]	ἀδικῶν, διὰ τὴν πρὸς ἐκεῖνον	φιλίαν	σώζεσθαί μοι προσήκειν· ἐπειδὴ δὲ
[120]	τε πόλιν διὰ μὲν τὴν	φιλίαν	τὴν τῶν ἄλλων εὐδαιμονεστάτην καὶ
[100]	καὶ τῆς πρὸς Τιμόθεόν μοι	φιλίας	γεγενημένης, καὶ διαβάλλειν ἡμᾶς ἀμφοτέρους
[310]	ἀποστῆναι, τῆς δὲ Λακεδαιμονίων ἐρασθῆναι	φιλίας	καὶ συμμαχίας; (Ἐξ ὧν εἰς
[90]	ἐγενόμην, ὡς ἑταίροις δὲ καὶ	φίλοις	αὐτοῖς ἐχρώμην, ἱκανὴν ὑπὲρ ὧν
[20]	τὰς τιμωρίας, ἀλλ' ἐν τοῖς	φίλοις	τοῖς ἐκείνων διαλύεσθαι περὶ τῶν
[290]	καὶ τὴν ἄλλην εὐτραπελίαν καὶ	φιλολογίαν	οὐ μικρὸν ἡγοῦνται συμβαλέσθαι μέρος
[90]	δὲ τούτους Ὀνήτωρ, Ἀντικλῆς, Φιλωνίδης,	Φιλόμηλος,	(Χαρμαντίδης. Τούτους ἅπαντας ἡ πόλις
[200]	εἰδότες ταῖς μελέταις καὶ ταῖς	φιλοπονίαις	ἁλισκομένας πρὸς τὴν τῆς φρονήσεως
[290]	τοῖς ἄλλοις ἐπαινοῦμεν τοὺς ταῖς	φιλοπονίαις	ταῖς αὑτῶν ἀγαθόν τι κτήσασθαι
[280]	τῶν παλαιῶν σοφιστῶν τερατολογίας ἀγαπῶντας	φιλοσοφεῖν	φασιν, ἀλλ' οὐ τοὺς τὰ
[280]	ὧνπερ ἕνεκα καὶ πονητέον καὶ	φιλοσοφητέον	καὶ πάντα πρακτέον ἐστίν. Ἀφ'
[170]	τὸν κατήγορον ἀμύνασθαι καὶ τῇ	φιλοσοφίᾳ	βοηθῆσαι· νῦν δὲ φοβοῦμαι μὴ
[290]	τοῖς λόγοις εἰώθασιν· οἱ δὲ	φιλοσοφίᾳ	καὶ λογισμῷ τὴν δύναμιν ταύτην
[170]	βουληθῶσιν, (ἀλλ' εἰ μὲν ἡ	φιλοσοφία	τοιαύτην ἔχει δύναμιν ὥστε διαφθείρειν
[300]	προσέχειν σφίσιν αὐτοῖς καὶ τῇ	φιλοσοφίᾳ	τὸν νοῦν. (Ἀναμνήσθητε δὲ τὸ
[240]	αὑτοῦ· (τοὺς δὲ πόνῳ καὶ	φιλοσοφίᾳ	τοῦτο κατεργάσασθαι πειρωμένους, ὃ παρὰ
[200]	ἐργάτας ἀλλήλοις ἀποδείξωσι. Τῇ τοίνυν	φιλοσοφίᾳ	φανήσεται καὶ τοῦτο συμβεβηκός. (Ὅσοι
[300]	δ' ὀλιγώρως διακείσεσθε πρὸς τὴν	φιλοσοφίαν,	ἀλλ' ὑπολαβόντες κάλλιστον εἶναι καὶ
[190]	γέγονα, τηνικαῦτα ταπεινὴν ποιῶν τὴν	φιλοσοφίαν,	ἀλλὰ τοῖς αὐτοῖς λόγοις χρώμενος
[40]	ἢ σύμπαντες οἱ περὶ τὴν	φιλοσοφίαν	διατρίβοντες. Καίτοι πῶς εἰκὸς τοὺς
[30]	καλινδουμένων οὔτε τῶν περὶ τὴν	φιλοσοφίαν	διατριψάντων· οὐ γὰρ μόνον ἰδιώτας
[160]	ἀμφότερα δόξειν, καὶ περὶ τὴν	φιλοσοφίαν	διαφέρειν καὶ κοσμιώτερον βεβιωκέναι τῶν
[170]	λεγόντων τὰ δίκαια, τήν τε	φιλοσοφίαν	ἐκ πολλῶν ἐνόμιζον ἐπιδείξειν ἀδίκως
[140]	ἀλλὰ καὶ τῶν περὶ τὴν	φιλοσοφίαν	καὶ τὴν αὐτὴν σοι πραγματείαν
[260]	πραγμάτων ἀποδέχεσθαι καὶ μανθάνειν δύνανται.	(Φιλοσοφίαν	μὲν οὖν οὐκ οἶμαι δεῖν
[270]	ἀρέσκειν, τοὺς δὲ περὶ τὴν	φιλοσοφίαν	ὄντας μόνους ἀγνοεῖν τὴν τῆς
[180]	διδάσκουσιν, οἱ δὲ περὶ τὴν	φιλοσοφίαν	ὄντες τὰς ἰδέας ἁπάσας, αἷς
[270]	καὶ τὴν καλουμένην ὑπό τινων	φιλοσοφίαν	οὐκ εἶναι φημί, προσήκει τὴν
[180]	περὶ δὲ τὰς ψυχὰς τὴν	φιλοσοφίαν,	περὶ ἧς ἐγὼ μέλλω ποιεῖσθαι
[50]	εἴτε βούλεσθε καλεῖν δυνάμεως εἴτε	φιλοσοφίας	εἴτε διατριβῆς, ἀκηκόατε πᾶσαν τὴν
[40]	ἀγώνων γεγενημένοις, τοὺς δ' ἐκ	φιλοσοφίας	ἐκείνων τῶν λόγων ὧν ἄρτι
[260]	μέντοι τῆς ψυχῆς καὶ παρασκευὴν	φιλοσοφίας	καλῶ τὴν διατριβὴν τὴν τοιαύτην,
[10]	ἀγῶνας οὐχ ἁρμόττοντα, περὶ δὲ	φιλοσοφίας	πεπαρρησιασμένα καὶ δεδηλωκότα τὴν δύναμιν
[210]	τοὺς οὐ καταφρονοῦντας μὲν τῆς	φιλοσοφίας,	πολὺ δὲ πικρότερον κατηγοροῦντας αὐτῆς,
[200]	τολμώντων οὕτως εἰκῇ καταφρονεῖν τῆς	φιλοσοφίας·	πρῶτον μὲν εἰ πάσας τὰς
[180]	(Ὁ μὲν οὖν τύπος τῆς	φιλοσοφίας	τοιοῦτός τίς ἐστιν· ἡγοῦμαι δ'
[270]	συμβεβουλευκέναι· περὶ δὲ σοφίας καὶ	φιλοσοφίας	τοῖς μὲν περὶ ἄλλων τινῶν
[240]	καλῶν κἀγαθῶν ἀνδρῶν διεψευσμένοι τῆς	φιλοσοφίας	τραχύτερον πρὸς αὐτὴν ἔχουσι· νῦν
[310]	ὁρῶν τὴν συκοφαντίαν ἄμεινον τῆς	φιλοσοφίας	φερομένην, καὶ τὴν μὲν κατηγοροῦσαν,
[250]	ἀποδέχονται μᾶλλον τοὺς γυμναζομένους τῶν	φιλοσοφούντων.	Καί τοι πῶς οὐκ ἄλογον
[270]	τὸ πολὺ τοῦ βελτίστου δυναμένους,	φιλοσόφους	δὲ τοὺς ἐν τούτοις διατρίβοντας
[270]	καὶ τὸ φρονεῖν παραγενήσεται τοῖς	φιλοσόφως	καὶ φιλοτίμως πρὸς τοὺς λόγους
[220]	ἄξιον ἦν ἅπαντας τοὺς πολίτας	φιλοτιμεῖσθαι,	καὶ περὶ πολλοῦ ποιεῖσθαι τοὺς
[140]	ἄξια μὲν εἴη τὰ λεγόμενα	φιλοτιμίας,	οὐ μὴν ἀλλ' αὐτός γε
[270]	πρός τε τὸ λέγειν εὖ	φιλοτίμως	διατεθεῖεν, καὶ τοῦ πείθειν δύνασθαι
[240]	μοι παρεστηκός, ἡγοῦμαι πάντας τοὺς	φιλοτίμως	μοι1 διακειμένους ἐπιθυμητικῶς ἔχοντας τοῦ
[270]	φρονεῖν παραγενήσεται τοῖς φιλοσόφως καὶ	φιλοτίμως	πρὸς τοὺς λόγους διακειμένοις. (Καὶ
[320]	ἱκετεύοντας, δεομένους, τοὺς παῖδας, τοὺς	φίλους	ἀναβιβαζομένους· ἐγὼ δὲ οὔτε πρέπειν
[230]	τοῦτον μὲν καὶ τοὺς τούτου	φίλους	εὕροιτ' ἂν ἐν πολλαῖς ἐγγεγραμμένους,
[90]	περὶ τὴν πόλιν καὶ τοὺς	φίλους	καὶ τὸν ἴδιον οἶκον, ἐκείνους
[80]	ὡς τοὺς γονέας καὶ τοὺς	φίλους	τοὺς ἑαυτῶν, οὕτως ἠγάπων τὴν
[290]	δ' ὡς οἷόν τε μάλιστα	φιλοῦσι	καὶ τὰς ἐλπίδας τῆς σωτηρίας
[130]	τὰς ἡδονάς, καὶ διότι μᾶλλον	φιλοῦσι	τοὺς πρὸς χάριν ὁμιλοῦντας ἢ
[90]	μετὰ δὲ τούτους Ὀνήτωρ, Ἀντικλῆς,	Φιλωνίδης,	Φιλόμηλος, (Χαρμαντίδης. Τούτους ἅπαντας ἡ
[100]	(Περὶ μὲν γὰρ ἐκείνων οὐδὲν	φλαῦρον	εἰπεῖν ὁ κατήγορος ἐτόλμησε, περὶ
[30]	ὁ μηδ' ἀκηκοὼς μηδὲν πώποτε	φλαῦρον	εἰς ἀγῶνά με τηλικουτονὶ κατέστησεν,
[160]	τοὺς σοφιστὰς διαβολῆς ἀπολαύσω τι	φλαῦρον.	(Ἐπειδὴ δὲ χρόνων ἐγγιγνομένων εἰσέπεσον
[260]	γὰρ ἀεί τι περὶ ἡμῶν	φλαῦρον	λέγουσιν, ἐγὼ δ' οὐδὲν ἂν
[290]	ᾖ καταγέλαστον τῆς δόξης ταύτης	φλαῦρόν	τι καταγιγνώσκειν, ἣν ὑμεῖς ἔχετε
[130]	τὴν πρὸς ἐκεῖνον καὶ τοὺς	φλαῦρόν	τι περὶ αὐτοῦ λέγειν τολμῶντας.
[190]	ἡ περὶ τοὺς σοφιστὰς διατριβὴ	φλυαρία	καὶ φενακισμός· οὐδεμία γὰρ εὕρηται
[190]	(Πρῶτον δ' ἐνθυμήθητε περὶ τῶν	φλυαρίαν	φασκόντων εἶναι τὴν παιδείαν, ὡς
[0]	αὐτῶν, (ἡγούμενος τὰς μὲν ἐκείνων	φλυαρίας	οὐδεμίαν δύναμιν ἔχειν, αὐτὸς δὲ
[120]	ὅπως μηδεμία τῶν πόλεων αὐτὸν	φοβήσεται	τῶν Ἑλληνίδων, ἀλλὰ πᾶσαι θαρρήσουσι
[170]	τῇ φιλοσοφίᾳ βοηθῆσαι· νῦν δὲ	φοβοῦμαι	μὴ διὰ ταύτην ὑπὲρ ἄλλων
[270]	τῶν ἄλλων ἀφεστῶτα διανοίας, ὥστε	φοβοῦμαι	μὴ τὴν ἀρχὴν αὐτῶν ἀκούσαντες
[180]	πρὸς τὴν ἀγωνίαν εὑρημένα τοὺς	φοιτῶντας	διδάσκουσιν, οἱ δὲ περὶ τὴν
[90]	τοὺς συνόντας, καὶ τοὺς μαθητὰς	φράζειν	τοὺς χείρους διὰ τὴν συνουσίαν
[60]	διὰ βραχέων ἕκαστον ὧν συμβουλεύω	φράζειν.	Τούτου δ' ἕνεκα ταύτην ἐποιησάμην
[110]	οὐχ ἁπλῶς εἰπεῖν, ἀλλὰ σαφῶς	φράσαι	περὶ αὐτῶν. Πρῶτον μὲν δύνασθαι
[100]	ἄλλων, εἴ τις ἔχει τινὰ	φράσαι	τοιοῦτον, οὐχ ὡς οὐχ ἡδέως
[290]	μηδ' οὕτω χαίρειν μηδὲ μέγα	φρονεῖν	ἐπὶ τοῖς ἄλλοις ἀγαθοῖς ὡς
[240]	μοι1 διακειμένους ἐπιθυμητικῶς ἔχοντας τοῦ	φρονεῖν	εὖ καὶ λέγειν αὐτοὺς μὲν
[250]	γὰρ λέγειν ὡς δεῖ τοῦ	φρονεῖν	εὖ μέγιστον σημεῖον ποιούμεθα, καὶ
[300]	ταῖς δόξαις, ἀλλὰ καὶ τῷ	φρονεῖν	καὶ λέγειν, τούτους ἁπάντων ἀγαθῶν
[200]	γενόμενοι πλέον διήνεγκαν πρὸς τὸ	φρονεῖν	καὶ λέγειν τῶν αὐτῶν τούτων
[270]	τὸ λέγειν εὖ καὶ τὸ	φρονεῖν	παραγενήσεται τοῖς φιλοσόφως καὶ φιλοτίμως
[310]	ἀρχῆς αὐτοῖς ὑπαρξάντων οὐ μέγα	φρονήσειν	οὐδ' ἐπιθυμήσειν ἑτέρας πολιτείας. Ἐκ
[200]	φιλοπονίαις ἁλισκομένας πρὸς τὴν τῆς	φρονήσεως	ἄσκησιν ταῦτα μηδεμίαν ἡγοῦνται δύναμιν
[270]	ὧν τάχιστα λήψονται τὴν τοιαύτην	φρόνησιν.	(Ἃ δ' ἐστὶ τῶν ἐπιτηδευμάτων
[250]	ἐλλογίμων ἔργων διαπραξαμένην, διὰ δὲ	φρόνησιν	ἀνδρὸς εὐδαιμονεστάτην καὶ μεγίστην τῶν
[70]	μοναρχίαις, ὅτι δέον αὐτοὺς τὴν	φρόνησιν	ἀσκεῖν μᾶλλον τῶν ἄλλων, οἱ
[290]	βαρβάρων, (τῷ καὶ πρὸς τὴν	φρόνησιν	καὶ πρὸς τοὺς λόγους ἄμεινον
[210]	δ' ἡμᾶς τοὺς ἔχοντας τὴν	φρόνησιν	ταύτην, ᾗ πάντα πλέονος ἄξια
[80]	ἐπὶ τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν	φρόνησιν	τὴν ὑπὸ τῶν ἄλλων μὲν
[200]	τούτων διήνεγκαν καὶ μετήλλαξαν τὴν	φρόνησιν	τῷ τοὺς μὲν ἐκκεχυμένως ζῆν
[220]	μαθητῶν τινες καλοὶ κἀγαθοὶ καὶ	φρόνιμοι	γένωνται καὶ παρὰ τοῖς πολίταις
[110]	δεινὸς ἦν, περὶ ἅπερ χρὴ	φρόνιμον	εἶναι τὸν στρατηγὸν τὸν ἀγαθόν.
[250]	τ' ἀνοήτους παιδεύομεν καὶ τοὺς	φρονίμους	δοκιμάζομεν· τὸ γὰρ λέγειν ὡς
[250]	δυνάμεως ταύτης εἰπεῖν, οὐδὲν τῶν	φρονίμως	πραττομένων εὑρήσομεν ἀλόγως γιγνόμενον, ἀλλὰ
[230]	τοῦ κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον	φρονιμωτάτου	δόξαντος εἶναι τῶν πολιτῶν. (Ὥστ'
[210]	τὰ δὲ πραότερα τὰ δὲ	φρονιμώτερα	ποιοῦσι, περὶ τὴν τῶν ἀνθρώπων
[80]	σπανιώτεροι καὶ χαλεπώτεροι καὶ ψυχῆς	φρονιμωτέρας	δεόμενοι τυγχάνουσιν, ἄλλως τε δὴ
[180]	προεστῶτες αὐτῶν τάς τε ψυχὰς	φρονιμωτέρας	καὶ τὰ σώματα χρησιμώτερα παρασκευάζουσιν,
[70]	ἄρχοντας καὶ τοὺς ἀνοητοτέρους τοῖς	φρονιμωτέροις	προστάττοντας, λέγων ὡς ὅσῳ περ
[190]	δεινότερος ἢ περὶ τὰς πράξεις	φρονιμώτερος,	ἀλλ' οἱ προέχοντες ἐν τούτοις
[220]	καὶ τοὺς ἐνθάδε παιδεύοντας πολὺ	φρονιμωτέρους	εἶναι τῶν παρὰ σφίσιν αὐτοῖς·
[160]	(Καί τοι προσῆκε τοὺς εὖ	φρονοῦντας	εὔχεσθαι τοῖς θεοῖς ὡς πλείστοις
[280]	οὗ σπουδαστέον ἐστὶ τοῖς εὖ	φρονοῦσι	μᾶλλον ἢ περὶ τῶν ἄλλων
[310]	ἐπὶ σοφίᾳ μεῖζον τῶν ἄλλων	φρονοῦσιν;	(Οὔκουν ἐπί γε τῶν προγόνων
[300]	καταβεβλημένως ζῶντας καὶ μηδενὸς ἄλλου	φροντίζοντας	πλὴν ὅπως ἀσελγῶς ἀπολαύσονται τῶν
[250]	τοῦ καιροῦ τοῦ παρόντος μὴ	φροντιζόντων·	ἐπεὶ καὶ τάδε περὶ τῶν
[120]	πολιτειῶν μεταβολὰς οὔτε σφαγὰς καὶ	φυγὰς	οὕτως ἄλλ' οὐδὲν τῶν κακῶν
[290]	δίκην λαμβάνειν ἀξιοῖεν. Ὑπὲρ ὧν	φυλακτέον	ἐστίν, ὅπως μηδὲν τοιοῦτον ἐξαμαρτήσεσθε
[10]	τῶν πολιτῶν ἀδίκως ἀπόλλυσιν; (Ἃ	φυλακτέον	ἐστίν, ὅπως μηδὲν ὑμῖν συμβήσεται
[290]	ὅτι κάλλιστα πολιτεύεσθε καὶ μάλιστα	φυλάττετε	τοὺς νόμους οὓς ὑμῖν οἱ
[290]	(Θαυμάζω δ' ὅσοι τοὺς μὲν	φύσει	δεινοὺς ὄντας εἰπεῖν εὐδαιμονίζουσιν ὡς
[30]	καλῶς καὶ μετρίως κεχρῆσθαι τῇ	φύσει	δικαίως ἂν ἅπαντες τὸν τρόπον
[180]	αὗται παραγίγνονται τοῖς καὶ τῇ	φύσει	καὶ ταῖς ἐπιμελείαις διενεγκοῦσιν. (Ὁ
[300]	τοὺς δ' ὑπερέχοντας καὶ τῇ	φύσει	καὶ ταῖς μελέταις, καὶ τοὺς
[290]	ἐπιμελείας εὐδοκιμεῖν. Οἱ μὲν γὰρ	φύσει	καὶ τύχῃ δεινοὶ γενόμενοι λέγειν
[290]	ἐπιθυμοῦντας. Καί τοι τί τῶν	φύσει	καλῶν ὄντων μελέτῃ κατεργασθὲν αἰσχρὸν
[250]	ἐνόντων ἐν τῇ τῶν ἀνθρώπων	φύσει	πλείστων ἀγαθῶν αἴτιόν ἐστι. Τοῖς
[220]	πονηρίας, ἀλλ' οὐκ εὐθὺς τῇ	φύσει	τῇ παρούσῃ χρωμένους; ~Χωρὶς δὲ
[270]	γὰρ οὐκ ἔνεστιν ἐν τῇ	φύσει	τῇ τῶν ἀνθρώπων ἐπιστήμην λαβεῖν
[190]	οἱ προέχοντες ἐν τούτοις τῇ	φύσει	τῶν ἄλλων διαφέρουσιν· (οἱ δὲ
[90]	δὲ πονηροὶ καὶ τοιοῦτοι τὰς	φύσεις	οἷοι φαίνειν καὶ γράφεσθαι καὶ
[180]	ἀποκριναίμην ἂν ὅτι τὸ τῆς	φύσεως	ἀνυπέρβλητόν ἐστι καὶ πολὺ πάντων
[220]	ἄν, ἃ παρὰ τῆς αὑτοῦ	φύσεως	ἐπίσταται, ταῦτα παρ' ἑτέρου μανθάνειν
[130]	ἀλόγως οὐδ' ἔξω τῆς ἀνθρωπίνης	φύσεως	εὑρεθήσεται γεγενημένον, ἀλλὰ καὶ Τιμόθεος
[190]	ἀποτελέσειεν. (Περὶ μὲν οὖν τῆς	φύσεως	καὶ τῆς ἐμπειρίας ταῦτα γιγνώσκω·
[280]	ἔνιοί τινες ἔτι χρῶνται κατὰ	φύσιν,	ἀλλὰ μεταφέρουσιν ἀπὸ τῶν καλλίστων
[170]	δύνωμαι, πειράσομαι διελθεῖν τήν τε	φύσιν	αὐτῆς καὶ τὴν δύναμιν ἣν
[280]	βελτίους, τοὺς δὲ χείρω τὴν	φύσιν	ἔχοντας ἐν τοιαύταις ἀκολασίαις ἡμερεύειν,
[190]	τοὺς καταδεεστέραν μὲν τούτων τὴν	φύσιν	ἔχοντας, ταῖς δ' ἐμπειρίαις καὶ
[230]	ἀνθρώπους ποιοῦσιν; Ἀλλ' οἱ τοιαύτην	φύσιν	ἔχοντες, οἵαν περ ὁ κατήγορος,
[110]	δ' οὔτε τὴν τοῦ σώματος	φύσιν	ἔχων ἐρρωμένην οὔτ' ἐν τοῖς
[210]	πολὺ ἂν θᾶττον τὴν ἡμετέραν	φύσιν	ἢ τὴν ἐκείνων ὠφελήσειεν· ὥστ'
[180]	ὑμᾶς. Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν	φύσιν	ἡμῶν ἔκ τε τοῦ σώματος
[130]	μὴν οἷός τ' ἦν τὴν	φύσιν	μεταβαλεῖν, ἀλλ' ἦν μὲν καλὸς
[210]	ποιοῦσι, περὶ τὴν τῶν ἀνθρώπων	φύσιν	μηδεμίαν οἴονται τοιαύτην εὑρῆσθαι παιδείαν,
[180]	μὲν τοῖς μὲν εἰσενέγκασθαι τὴν	φύσιν	οἵαν δεῖ, τοῖς δὲ δύνασθαι
[310]	κακῶν οἱ ταύτην ἔχοντες τὴν	φύσιν	οὐ καὶ λέγοντες καὶ πράττοντες
[260]	καὶ ταῦτα τὰ μαθήματα τὴν	φύσιν	οὐδὲν ὁμοίαν ἔχει τοῖς ἄλλοις
[220]	εἶναι σοφιστῶν ἔχειν τινὰς τὴν	φύσιν	ταύτην, (ἀλλ' ὅμως οὐδὲ τῶν
[240]	ῥᾳθυμίαν, τοὺς δὲ καταμεμφομένους τὴν	φύσιν	τὴν αὑτῶν, τοὺς δὲ δι'
[300]	ἔσχον προαγαγών, ἔτι δὲ τὴν	φύσιν	τὴν τοῦ Πειραιέως κατιδὼν καὶ
[130]	τοῖς συμπολιτευομένοις. (Ὁρᾷς δὲ τὴν	φύσιν	τὴν τῶν πολλῶν ὡς διάκειται
[290]	ἀλλὰ τούτοις οἷς περ ἡ	φύσις	ἡ τῶν ἀνθρώπων τῶν ἄλλων
[20]	ἐξελέγχειν πειρωμένων ἐνίοτε μηδὲ τὴν	φωνὴν	ἀκούοντας ἀνέχεσθαι, καὶ νομίζειν μὲν
[180]	καὶ μνημονεῦσαι δυναμένην, τὴν δὲ	φωνὴν	καὶ τὴν τοῦ στόματος σαφήνειαν
[290]	δὲ τούτοις καὶ τὴν τῆς	φωνῆς	κοινότητα καὶ μετριότητα καὶ τὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 2/10/2008