HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Isocrate, Sur la permutation de biens (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique)


π  =  669 formes différentes pour 1957 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Paragraphes
[250]   διαφθείραιεν, καὶ πυκτεύειν καὶ  παγκρατιάζειν   ὡς οἷόν τ' ἄριστα παιδευθέντες
[60]   οὔτε ταῖς πράξεσιν οὔτε τοῖς  πάθεσι   τῶν μοναρχιῶν· ἀναμιμνήσκω δὲ καὶ
[300]   διὰ τῆς ἑτέρων ὠμότητος εὖ  πάθοιεν.   Οἱ δὲ ταῦτα μὲν διασύρουσι,
[310]   προειρημένων δέδοικα, μὴ τοιοῦτόν τι  πάθος   αὐτοῖς διὰ τὸ πλῆθος τυγχάνῃ
[30]   μῖσος ὑμᾶς καταστήσειν· ἅπερ ὅταν  πάθωσιν   οἱ κρίνοντες, χαλεπώτατοι τοῖς ἀγωνιζομένοις
[250]   πολίτας ὑβρίζοιεν καὶ τούς τε  παῖδας   καὶ τὰς γυναῖκας αἰσχύνοιεν, ἔστιν
[240]   λέγειν, εἰ δὲ μή, τοὺς  παῖδας   καὶ τοὺς οἰκείους τοὺς αὑτοῦ·
[150]   τούτοις οὔτε γυναῖκα γήμας οὔτε  παῖδας   ποιησάμενος, ἀλλ' ἀτελὴς γενόμενος καὶ
[240]   δ' ἐκεῖνοι μὲν συνιστᾶσι τοὺς  παῖδας   τοὺς αὑτῶν, καὶ χρήματα διδόασι,
[320]   τῆς ἀπολογίας, ἱκετεύοντας, δεομένους, τοὺς  παῖδας,   τοὺς φίλους ἀναβιβαζομένους· ἐγὼ δὲ
[170]   προσηκούσης περιέθηκεν· ὅπερ καὶ τῇ  παιδεία   ταύτῃ συμβέβηκεν. (Ὧν ἐνθυμουμένους χρὴ
[290]   διαφθείρεσθαι ψηφίσαισθε, καὶ τοὺς τῇ  παιδείᾳ   ταύτῃ χρωμένους, ἧς ὑμεῖς ἡγεμόνες
[190]   καὶ φενακισμός· οὐδεμία γὰρ εὕρηται  παιδεία   τοιαύτη δι' ἦς γένοιτό τις
[200]   ἐν ταῖς ἄλλαις τέχναις καὶ  παιδείαις   οὐδὲν ἑωρακότες τούτων συμβαῖνον, ἀλλὰ
[300]   ἀμφισβητοῦντας ἔχομεν, περὶ δὲ τὴν  παιδείαν   ἅπαντες ἂν ἡμᾶς πρωτεύειν προκρίνειαν.
[180]   δύναμιν πρὸς τὴν τῶν λόγων  παιδείαν,   ἀποκριναίμην ἂν ὅτι τὸ τῆς
[260]   τὴν μουσικὴν καὶ τὴν ἄλλην  παιδείαν   διαπονηθέντες πρὸς μὲν τὸ βέλτιον
[290]   ἐν τῇ ψυχῇ διὰ τὴν  παιδείαν   ἐγγιγνομένοις. Καί τοι τοὺς τοιούτῳ
[210]   φύσιν μηδεμίαν οἴονται τοιαύτην εὑρῆσθαι  παιδείαν,   τις ἂν αὐτοὺς ἐπί
[280]   λόγους τῶν διαβαλλόντων τὴν τοιαύτην  παιδείαν.   (Καὶ γάρ τοι πεποιήκατε τοὺς
[300]   σχολὴν ἄγειν δυναμένους ἐπὶ τὴν  παιδείαν   καὶ τὴν ἄσκησιν τὴν τοιαύτην,
[210]   ἐκ τούτων δύνανται γνῶναι τὴν  παιδείαν   καὶ τὴν ἐπιμέλειαν ὅσην ἔχει
[10]   ἐπὶ τὰ μαθήματα καὶ τὴν  παιδείαν   ὁρμῶσιν ἀκούσασιν ἂν συνενέγκοι, πολλὰ
[280]   τοὺς δ' εἰς τὴν αὑτῶν  παιδείαν   ὁτιοῦν ἀναλίσκοντας διαφθείρεσθαί φασιν. Ὧν
[0]   βίον ὃν ζῶ καὶ τὴν  παιδείαν   περὶ ἣν διατρίβω, καὶ μὴ
[260]   νομίζοντες μηδὲν χρησίμην εἶναι τὴν  παιδείαν   ταύτην πρὸς τὰς πράξεις ὀρθῶς
[200]   ὁμοίων πραγμάτων, οὐδ' ἀποδοκιμάζειν τὴν  παιδείαν   τὴν ταὐτὰ ταῖς πλείσταις τῶν
[270]   παύσεσθαι ληροῦντας, πρὶν εὑρεθῆναί τινα  παιδείαν   τοιαύτην, (οὐ μὴν ἀλλ' αὐτούς
[160]   διακειμένους περὶ τὴν τῶν λόγων  παιδείαν   τοὺς εἰθισμένους ἅπασι χαλεπαίνειν, ἀλλὰ
[190]   τῶν φλυαρίαν φασκόντων εἶναι τὴν  παιδείαν,   ὡς αὐτοὶ λίαν καταφανῶς ληροῦσι.
[290]   μέρος πρὸς τὴν τῶν λόγων  παιδείαν·   ὥστ' οὐκ ἀδίκως ὑπολαμβάνουσιν ἅπαντας
[180]   παρασκευάζουσιν, οὐ πολὺ διαστησάμενοι τὰς  παιδείας   ἀπ' ἀλλήλων, ἀλλὰ παραπλησίαις χρώμενοι
[290]   προσήκει πολλοὺς εἶναι τοὺς ἐκ  παιδείας   δεινοὺς εἰπεῖν γιγνομένους, μάλιστα δ'
[220]   γὰρ τοιοῦτοι πολλοὺς μετασχεῖν τῆς  παιδείας   εἰς ἐπιθυμίαν καθιστᾶσιν, οἱ δὲ
[200]   εἶναι φανερὸν ὅτι τῆς αὐτῆς  παιδείας   μετεσχήκασι. Καί τοι μηδενὸς ἔθους
[190]   οἶδεν ὅτι τυχὼν τοιοῦτος  παιδείας   μὴ τῆς ἀπηκριβωμένης, ἀλλὰ τῆς
[220]   ἀφικνουμένους καὶ τοὺς προεστῶτας τῆς  παιδείας   οὐδὲν κακὸν ἐπιτηδεύοντας, ἀλλ' ἀπραγμονεστάτους
[190]   ταῦτα γιγνώσκω· περὶ δὲ τῆς  παιδείας   οὐκ ἔχω τοιοῦτον λόγον εἰπεῖν·
[210]   χρήματα πλεῖστ' ἂν λάβοιμεν οὕτω  παιδείας   προεστῶτες. ~Οἶμαι γὰρ δήπου τοῦτό
[260]   (Διατρῖψαι μὲν οὖν περὶ τὰς  παιδείας   ταύτας χρόνον τινὰ συμβουλεύσαιμ' ἂν
[50]   τὴν αἵρεσιν, βούλονται μετασχεῖν τῆς  παιδείας   ταύτης, ἧς οὐδ' ἂν ἐγὼ
[180]   δὲ περὶ τῆς τῶν λόγων  παιδείας   ὥσπερ οἱ γενεαλογοῦντες πρῶτον διελθεῖν
[260]   τοιαύτην, ἀνδρικωτέραν μὲν ἧς οἱ  παῖδες   ἐν τοῖς διδασκαλείοις ποιοῦνται, τὰ
[200]   ἔχοι πολλοὺς τῶν συμπαιδευθέντων, οἳ  παῖδες   μὲν ὄντες ἀμαθέστατοι τῶν ἡλικιωτῶν
[200]   λέγειν τῶν αὐτῶν τούτων ὧν  παῖδες   ὄντες ἀπελείφθησαν. Ὅθεν μάλιστ' ἄν
[200]   ἱκανοὺς ἀγωνιστὰς ἀποτελεσθέντας, τοὺς δὲ  παιδεύειν   ἑτέρους δυνηθέντας, ὅσοι δ' αὐτῶν
[290]   πάντων τῶν δυναμένων λέγειν  παιδεύειν   πόλις ἡμῶν δοκεῖ γεγενῆσθαι
[210]   ὑπὲρ ἁπάντων τῶν προσποιουμένων δύνασθαι  παιδεύειν   ποιοῦμαι τοὺς λόγους, ἀλλ' ὑπὲρ
[210]   μηδὲν ἂν νομίζουσι γενέσθαι σπουδαιοτέρας  παιδευθείσας   καὶ τυχούσας τῆς προσηκούσης ἐπιμελείας·
[250]   παγκρατιάζειν ὡς οἷόν τ' ἄριστα  παιδευθέντες   τῶν μὲν ἀγώνων ἀμελοῖεν, τοὺς
[180]   ἂν προῃρημένοι τυγχάνωσιν, ἔπειτα  παιδευθῆναι   καὶ λαβεῖν τὴν ἐπιστήμην, ἥτις
[220]   ἄλλων τόπων δεῦρο πλεόντων, ἵνα  παιδευθῶσι.   Πότερον αὐτοὺς οἴονται σπανίζοντας ἐκεῖ
[170]   ἐστιν, ὅπως οἱ νεώτεροι  παιδευθῶσιν,   οὕτω τὴν πόλιν πράττουσαν διατελεῖν·
[290]   λοιδοροῦσιν ὡς ἀδίκου καὶ κακοῦ  παιδεύματος   ἐπιθυμοῦντας. Καί τοι τί τῶν
[250]   Διὰ τούτου τοὺς τ' ἀνοήτους  παιδεύομεν   καὶ τοὺς φρονίμους δοκιμάζομεν· τὸ
[230]   γὰρ ὅτι τοιαῦτα τοὺς συνόντας  παιδεύομεν,   οἷά περ αὐτοὶ τυγχάνομεν ἐπιτηδεύοντες.
[180]   τοὺς μὲν ἐπιμελῶς ἐπιστατῆσαι τοῖς  παιδευομένοις,   τοὺς δ' ἐγκρατῶς ἐμμεῖναι τοῖς
[70]   τῶν ἄλλων, οἱ δὲ χεῖρον  παιδεύονται   τῶν ἰδιωτῶν. Διαλεχθεὶς δὲ περὶ
[220]   βελτίους γενήσεσθαι καὶ τοὺς ἐνθάδε  παιδεύοντας   πολὺ φρονιμωτέρους εἶναι τῶν παρὰ
[180]   δὲ τὸν τρόπον ἐπιμελόμενοι καὶ  παιδεύοντες   μέχρι μὲν τοῦ γενέσθαι βελτίους
[180]   οἵαν δεῖ, τοῖς δὲ δύνασθαι  παιδεῦσαι   τοὺς τοιούτους, κοινὸν δ' ἀμφοτέρων
[280]   καὶ συνουσίαις καὶ ῥᾳθυμίαις καὶ  παιδιαῖς   τὴν ἡλικίαν διάγειν, ἀμελήσαντας τοῦ
[180]   γὰρ λάβωσι μαθητάς, οἱ μὲν  παιδοτρίβαι   τὰ σχήματα τὰ πρὸς τὴν
[180]   περὶ μὲν τὰ σώματα τὴν  παιδοτριβικήν,   ἧς γυμναστικὴ μέρος ἐστί,
[280]   χρήματα τελέσαντες, ἄρτι δ' ἐκ  παίδων   ἐξεληλυθότες ἔγνωσαν πολλοὶ τῶν
[150]   ἔχουσιν. Ὅτε μὲν γὰρ ἐγὼ  παῖς   ἦν, οὕτως ἐνομίζετο τὸ πλουτεῖν
[10]   δὲ καὶ τῶν ὑπ' ἐμοῦ  πάλαι   γεγραμμένων ἐγκαταμεμιγμένα τοῖς νῦν λεγομένοις
[70]   ἐπεὶ μικροῦ γε μέρους τῶν  πάλαι   γεγραμμένων οὐκ ἂν ἀποσχοίμην, ἀλλ'
[50]   με νομίζειν, ὅτι λέγω τοὺς  πάλαι   παρ' ὑμῖν διατεθρυλημένους. Εἰ μὲν
[60]   πράττειν συμβουλεύοντας τοὺς τὰ  παλαιὰ   τῶν ἔργων διεξιόντας. (Ἵν' οὖν
[210]   τὰς δ' ἄρκτους καλινδουμένας καὶ  παλαιούσας   καὶ μιμουμένας τὰς ἡμετέρας ἐπιστήμας,
[310]   κρινομένην. τίς ἂν τῶν  παλαιῶν   ἀνδρῶν γενήσεσθαι προσεδόκησεν, ἄλλως τε
[280]   ἀναγκαίων ἀμελοῦντας, τὰς δὲ τῶν  παλαιῶν   σοφιστῶν τερατολογίας ἀγαπῶντας φιλοσοφεῖν φασιν,
[260]   εἰς τοὺς λόγους τοὺς τῶν  παλαιῶν   σοφιστῶν, ὧν μὲν ἄπειρον
[230]   βῆμα παριόντων, ἔτι δὲ τῶν  παλαιῶν   τοὺς ἀρίστους ῥήτορας καὶ μεγίστην
[180]   ποιήσαντες καὶ διακριβώσαντες ἐν τούτοις  πάλιν   γυμνάζουσιν αὐτούς, καὶ πονεῖν ἐθίζουσι,
[120]   ἀπολέσαντα περὶ προδοσίας ἔκρινε, καὶ  πάλιν   εἰ διδόντος εὐθύνας αὐτοῦ, καὶ
[120]   ἐνεγκεῖν στρατοπέδου καὶ πενίας, καὶ  πάλιν   εὐπορίας εὑρεῖν, τίς οὐκ ἂν
[130]   δὲ καὶ τῶν ἐνεστώτων πραγμάτων  πάλιν   ποιήσομαι τοὺς λόγους. ~Ἀπορῶ δ'
[240]   δὲ δι' ἄλλας τινὰς προφάσεις  παμπληθεῖς   δ' εἰσί̓ (πρὸς δὲ τοὺς
[40]   κἀκεῖνο πᾶσι φανερόν ἐστιν ὅτι  παμπληθεῖς   εἰσιν οἱ παρασκευάζοντες τοὺς λόγους
[150]   περὶ ὧν Λυσίμαχος διέβαλεν, ὡς  παμπληθῆ   κεκτήμεθα τὴν οὐσίαν, ἀναγκαῖόν ἐστιν
[30]   τυράννους, καὶ χρήματα παρ' αὐτῶν  παμπληθῆ   τὰ μὲν εἰληφέναι τὰ δ'
[280]   εἰκότα καὶ τὰ τεκμήρια καὶ  πᾶν   τὸ τῶν πίστεων εἶδος τοῦτο
[140]   τρόπον ἠγαπηκότων, ἔν τε ταῖς  πανηγύρεσι   καὶ τοῖς ἰδίοις συλλόγοις ἐπιδείξεις
[50]   τῆς ἡγεμονίας αὐτοῖς. {Ἐκ τοῦ  Πανηγυρικοῦ,   ~Περὶ μὲν οὖν τῆς ἡγεμονίας,
[40]   ἀλλ' Ἑλληνικοὺς καὶ πολιτικοὺς καὶ  πανηγυρικούς,   οὓς ἅπαντες ἂν φήσαιεν ὁμοιοτέρους
[310]   διανοοῦμαι ῥηθὲν ἐπιεικὲς ἂν φανῆναι,  πάντα   δὲ νυνὶ λεγόμενα πολὺν ἂν
[210]   ἔχοντας τὴν φρόνησιν ταύτην,  πάντα   πλέονος ἄξια ποιοῦμεν, τολμῶσι λέγειν
[220]   πλέουσι καὶ χρήματα διδόασι καὶ  πάντα   ποιοῦσι νομίζοντες αὐτοί τε βελτίους
[280]   καὶ πονητέον καὶ φιλοσοφητέον καὶ  πάντα   πρακτέον ἐστίν. Ἀφ' ὧν ὑμεῖς
[210]   τιμῆς ἕνεκα φημὶ πάντας  πάντα   πράττειν· ἔξω γὰρ τούτων οὐδεμίαν
[130]   ἰδίοις συλλόγοις λογοποιεῖν δυναμένους καὶ  πάντα   προσποιουμένους εἰδέναι θεραπεύουσι, σὺ δ'
[40]   ἁπάσαις ταῖς ὁμιλίαις καὶ παρὰ  πάντα   τὸν χρόνον ἐντίμους ὄντας καὶ
[90]   ἄν τινες τολμήσαιεν εἰπεῖν τῶν  παντάπασι   πρός με δυσκόλως διακειμένων, ὡς
[20]   πάντας ἐτύγχανον ἠδικηκώς. Οὐ μὴν  παντάπασιν   ἀθυμῶ διὰ τὸ μέγεθος τοῦ
[150]   θῆτε πρὸς ἐκεῖνον, οὔθ' ὑμεῖς  παντάπασιν   ἀσκέπτως εἰκάζειν δόξετε περὶ τῶν
[0]   ὑπὸ τῶν τοιούτων ἐκταραττομένους μήτε  παντάπασιν   ἀσώτως μηδ' ὀλιγώρως πρὸς χρήματα
[260]   ταῖς πράξεσιν ἐπαμύνειν, ἀλλ' ἔξω  παντάπασιν   εἶναι τῶν ἀναγκαίων. (Ἐγὼ δ'
[50]   ποιεῖ προαπαγορεύειν. Ἵν' οὖν μὴ  παντάπασιν   ἐκλυθῶ πολλῶν ἔτι μοι λεκτέων
[290]   εἶναι μαθητάς. (Σκοπεῖτ' οὖν μὴ  παντάπασιν   καταγέλαστον τῆς δόξης ταύτης
[70]   ὠφελίμων εἶναι δοκούντων. (Οἶμαι δὴ  πάντας   ἂν ὁμολογῆσαι τοὺς νόμους πλείστων
[220]   ~Οἶμαι γὰρ δήπου τοῦτό γε  πάντας   γιγνώσκειν, ὅτι σοφιστῇ μισθὸς κάλλιστός
[170]   ἂν γράψηταί τις τούτων, ἀλλὰ  πάντας   ἐκποδὼν ποιεῖσθαι τοὺς περὶ τὴν
[20]   κίνδυνον, εἰς ὅνπερ ἂν εἰ  πάντας   ἐτύγχανον ἠδικηκώς. Οὐ μὴν παντάπασιν
[290]   μάλιστα ποιεῖ δύνασθαι λέγειν, ἐνθένδε  πάντας   λαμβάνοντας· πρὸς δὲ τούτοις καὶ
[130]   οὐρανόμηκες ποιήσουσιν· γὰρ εὔνοια  πάντας   οὕτω διατίθησιν. (Ἢν σὺ τῇ
[210]   κέρδους τιμῆς ἕνεκα φημὶ  πάντας   πάντα πράττειν· ἔξω γὰρ τούτων
[80]   κακῶν ἀπαλλάξουσι. (Καί τοι τὸν  πάντας   τοὺς πολίτας προτρέπειν προθυμούμενον πρὸς
[240]   τῇ διανοίᾳ μοι παρεστηκός, ἡγοῦμαι  πάντας   τοὺς φιλοτίμως μοι1 διακειμένους ἐπιθυμητικῶς
[220]   ἐνθάδε ποιεῖσθαι τὴν πορείαν; Ἀλλὰ  πανταχοῦ   πολλὴν ἀφθονίαν εὕροι τις ἂν
[90]   διακεῖσθαι· πρὸς γὰρ τὸ παρὸν  πανταχῶς   ἕξει μοι καλῶς. (Ἤν τε
[260]   καὶ Μέλισσος ἕν, Γοργίας δὲ  παντελῶς   οὐδέν. (Ἡγοῦμαι γὰρ τὰς μὲν
[200]   δυναμένης; (Ἀλλὰ μὴν καὶ τόδε  πάντες   ἂν ὁμολογήσαιεν, ὅτι τούτους τεχνικωτάτους
[130]   ἀναλογίσησθε τὴν ἄγνοιαν ὅσην ἔχομεν  πάντες   ἄνθρωποι, καὶ τοὺς φθόνους τοὺς
[30]   γὰρ οὐδένα τοῦτ' ἀγνοεῖν, ὅτι  πάντες   ἄνθρωποι περὶ τὸν τόπον τοῦτον
[60]   ἔτι μᾶλλον γένηται καταφανὲς ὅτι  πάντες   οἱ λόγοι πρὸς ἀρετὴν καὶ
[80]   τοῦτο δέον αὐτὸν ἀποφαίνειν  πάντες   ὁμολογοῦσιν, ἀλλ' οὐκ ἐκεῖνο μόνον
[150]   καὶ σεμνὸν ὥστ' ὀλίγου δεῖν  πάντες   προσεποιοῦντο πλείω κεκτῆσθαι τὴν οὐσίαν
[190]   πολλῶν ἔτι δέονται λόγων καὶ  παντοδαπῶν,   εἰ μέλλουσιν ἑτέραν μεταλήψεσθαι δόξαν
[120]   ἀλλ' ὅστις ἐπὶ πολλῶν καὶ  παντοδαπῶν   καὶ δυσκόλων πραγμάτων ὀρθῶς ἀεὶ
[290]   ἔχουσι, καὶ γυμνάσια πλεῖστα καὶ  παντοδαπώτατα   παρέχουσαν τοῖς ἀγωνίζεσθαι προῃρημένοις καὶ
[240]   ἀμαθίαν ὀνειδίζουσι, τοὺς δ' ἐκ  παντὸς   τρόπου ζητοῦντας τὴν νόσον ταύτην
[130]   πόλει παρὰ τῶν ἄλλων ἐκ  παντὸς   τρόπου κτήσασθαι ζητεῖς, ἡγούμενος μέγιστον
[160]   δ' ἀλογίας περί με γεγενημένης  πάντων   ἂν συμβαίη δεινότατον, εἰ οἱ
[290]   ἄμεινον πεπαιδεῦσθαι τῶν ἄλλων. Ὥστε  πάντων   ἂν συμβαίη δεινότατον, εἰ τοὺς
[150]   ταῦτα λέγοντος καὶ νῦν ἡγοῦμαι  πάντων   ἀνθρώπων ἀτοπωτάτους εἶναι καὶ σχετλιωτάτους,
[30]   συγχωρήσαιμι τῷ κατηγόρῳ καὶ προσομολογήσαιμι  πάντων   ἀνθρώπων εἶναι δεινότατος, καὶ συγγραφεὺς
[90]   γνωσθείην τοὺς συνόντας διαφθείρειν; (Ἢ  πάντων   γ' ἂν εἴην δυστυχέστατος, εἰ
[20]   τοῖς ἀγωνιζομένοις παρέχοντες. (Ὃ δὲ  πάντων   δεινότατον, ὅταν τις αὐτὸς μὲν
[210]   πρὸς ἐπιείκειαν εὐεργετήσαιμεν. (Ὃ δὲ  πάντων   δεινότατον, ὅτι καθ' ἕκαστον τὸν
[250]   ἐπιθυμοῦντας διαφθείρεσθαί φασιν. ~Ὃ δὲ  πάντων   δεινότατον, ὅτι προκρίναιεν μὲν ἂν
[180]   φύσεως ἀνυπέρβλητόν ἐστι καὶ πολὺ  πάντων   διαφέρει· τὸν γὰρ ἔχοντα τὴν
[250]   τοὺς τοῦ σπουδαιοτέρου, καὶ ταῦτα  πάντων   εἰδότων διὰ μὲν εὐεξίαν σώματος
[50]   τρόπον αὐτοῖς. (Καὶ γὰρ ἂν  πάντων   εἴην καταγελαστότατος, εἰ τοῦ κατηγόρου
[10]   ἂν δυναίμην λαβεῖν παρ' αὐτῶν.  (Πάντων   ἡγοῦμαι πονηροτάτους εἶναι καὶ μεγίστης
[80]   ἐγὼ δ' ἐπὶ τὴν ὑπὸ  πάντων   ὁμολογουμένην. (Κἀκείνοις μὲν ἀπόχρη τοσοῦτον,
[140]   ἐτόλμησεν εἰπεῖν πρός με λόγον  πάντων   σχετλιώτατον, ὡς ἄξια μὲν εἴη
[120]   οὕτως ἐξιὼν κατέλειπεν. (Κεφάλαιον δὲ  πάντων   τούτων· εἰθισμένων γὰρ τὸν ἄλλον
[30]   καὶ νομίμως, ἐγώ τε τεύξομαι  πάντων   τῶν δικαίων. (Ὅτι μὲν οὖν
[290]   μηδὲ τοῦτο λανθάνειν ὑμᾶς, ὅτι  πάντων   τῶν δυναμένων λέγειν παιδεύειν
[250]   πρᾶγμα δυσμενῶς φαίνεσθαι διακειμένους,  πάντων   τῶν ἐνόντων ἐν τῇ τῶν
[150]   ἐν ὀλίγοις οἱ δ' ἐν  πάνυ   μετρίοις τὸν βίον διαγαγόντες·
[10]   ποιῆσαι σφίσιν αὐταῖς ὁμολογουμένας, οὐ  πάνυ   μικρὸν ἦν ἔργον. Ὅμως δ'
[320]   τῆς τούτων συκοφαντίας, μικρῶν ἔτι  πάνυ   μνησθεὶς ἤδη καταλύσω τὸν λόγον.
[150]   δῆλον ὅτι τοσούτω χεῖρον ἀγωνιεῖται  παρ'   αὐτοῖς· πρὸς δὲ τοὺς ἄλλους,
[30]   βασιλέας καὶ τυράννους, καὶ χρήματα  παρ'   αὐτῶν παμπληθῆ τὰ μὲν εἰληφέναι
[10]   δίκην οὐκ ἂν δυναίμην λαβεῖν  παρ'   αὐτῶν. (Πάντων ἡγοῦμαι πονηροτάτους εἶναι
[80]   συνδιαιτηθέντων, οὐδεὶς οὐδὲν φανήσεται τῶν  παρ'   ἐμοὶ μεμψάμενος, (ἀλλ' ἐπὶ τελευτῆς,
[100]   γράφεσθαι καὶ τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμεῖν,  ~παρ'   ἐμοῦ δίκην λαμβάνειν. Καίτοι τίς
[50]   μὴ ζητεῖν ἐν τῷ παρόντι  παρ'   ἐμοῦ καινοὺς λόγους, μηδ' ὀχληρόν
[160]   οὓς ἀνήλωκα τἀμαυτοῦ, δίκην ἐπιθυμήσαιτε  παρ'   ἐμοῦ λαβεῖν. Ἔτι δὲ δεινότερον,
[30]   δηλώσασιν πεπόνθασι τὴν μεγίστην  παρ'   ἐμοῦ λαβεῖν τιμωρίαν. (Ἀλλὰ γὰρ
[30]   κακῶς πεπονθότες ἐπειρῶντ' ἂν δίκην  παρ'   ἐμοῦ λαμβάνειν. (Οὐ γὰρ δὴ
[0]   ἢν μαλακώτερος ὢν φαίνηται τῶν  παρ'   ἐμοῦ πρότερον ἐκδεδομένων. Καὶ γὰρ
[130]   ἐπιμέλειαν. (Καί τοι πολλάκις καὶ  παρ'   ἐμοῦ τοιούτους λόγους ἤκουσεν, ὡς
[20]   δόξῃ ταύτῃ φαίνεσθαι πράττοντας· (καὶ  παρ'   ἑτέροις μὲν ἐπειδὰν περὶ ψυχῆς
[220]   τῆς αὑτοῦ φύσεως ἐπίσταται, ταῦτα  παρ'   ἑτέρου μανθάνειν ἐπιχειρήσειεν; Ἀλλὰ τοὺς
[20]   τὸν ἀγῶνα τὸν πρὸς ἐμὲ  παρ'   ἑτέρων αὑτῷ χρηματισμὸν ποιήσειν, καὶ
[160]   δύναμιν ταύτην, δι' ἣν ἔμελλον  παρ'   ἑτέρων λαμβάνοντες χρησίμους αὑτούς, ὥσπερ
[10]   διὰ τέλους ἀκούσητε καὶ τὰ  παρ'   ἡμῶν, ἐνθυμουμένους ὅτι οὐδὲν ἂν
[240]   καὶ γραφομένους καὶ δίκην ζητοῦντας  παρ'   ἡμῶν λαμβάνειν. (Νῦν δ' ἐκεῖνοι
[20]   τῶν ψήφων ὑποβάλλεσθαι τοῖς φεύγουσι,  παρ'   ὑμῖν δὲ μηδὲ τῶν ἴσων
[50]   νομίζειν, ὅτι λέγω τοὺς πάλαι  παρ'   ὑμῖν διατεθρυλημένους. Εἰ μὲν γὰρ
[170]   διεξιὼν πολὺ τῶν εἰθισμένων λέγεσθαι  παρ'   ὑμῖν ἐξηλλαγμένους, μὴ δυσχεραίνειν ἀλλ'
[150]   δ' ὁρῶν τοὺς τοιούτους καὶ  παρ'   ὑμῖν καὶ παρὰ τοῖς ἄλλοις
[110]   ποτε τῶν μὲν εὐδοκιμούντων ἀνδρῶν  παρ'   ὑμῖν καὶ πολεμικῶν εἶναι δοκούντων
[230]   μηδὲν δεῖσθαι τῶν ἀγώνων τῶν  παρ'   ὑμῖν. (Καί τοι τοὺς μήτ'
[30]   (Ἔπειτ' ἐκείνους μὲν ἂν εὕροιτε  παρ'   ὑμῖν μόνοις χρηματίζεσθαι δυναμένους, εἰ
[290]   Ἕλλησι πολὺ μᾶλλον ἐγὼ  παρ'   ὑμῖν· οὐδὲν γὰρ ἀλλ'
[230]   τὴν νῦν ἀτιμαζομένην καὶ κρινομένην  παρ'   ὑμῖν, Περικλῆς δὲ δυοῖν ἐγένετο
[310]   γενήσεσθαι προσεδόκησεν, ἄλλως τε καὶ  παρ'   ὑμῖν τοῖς ἐπὶ σοφίᾳ μεῖζον
[170]   ἐφορῶν οὕτως αὐτὴν ὥσπερ νῦν  παρ'   ὑμῖν φερομένην. (Τῆς μὲν οὖν
[50]   τοῖς λόγοις, μηδεμιᾶς συγγνώμης τυγχάνειν  παρ'   ὑμῶν, ἀλλ' εἰ μὴ τοιούτοις,
[320]   οὐκ ὀρρωδῶ τὸ μέλλον συμβήσεσθαι  παρ'   ὑμῶν, ἀλλὰ θαρρῶ καὶ πολλὰς
[110]   ταύτην οὔτε πλέον οὔτ' ἔλαττον  παρ'   ὑμῶν λαβὼν οὔτε παρὰ τῶν
[60]   ἀλλ' οὐκ ἂν χάριν κομίσασθαι  παρ'   ὑμῶν τὴν μεγίστην, (ὃς οὕτως
[170]   μὴ διδόντας τούτοις ἀργύριον τιμωρητέον,  παρ'   ὧν δ' ἂν λάβωσιν ἐατέον
[280]   θεραπείαν τὴν ἐκείνων ἐπιμελεστάτους ὄντας,  παρὰ   δὲ τῶν ἀνθρώπων τοὺς ἄριστα
[10]   ὥστ' οὐ πολὺν χρόνον διαλιποῦσα  παρὰ   μὲν τῶν ἐξαπατησάντων δίκην λαβεῖν
[280]   ἔχειν ἡγεῖσθαι καὶ πλεονεκτήσειν νομίζειν  παρὰ   μὲν τῶν θεῶν τοὺς εὐσεβεστάτους
[40]   καὶ τοῦ κατηγόρου λέγοντος ὅτι  παρὰ   Νικοκλέους τοῦ Σαλαμινίων βασιλέως πολλὰς
[160]   τῶν μὲν ἐνθένδε λημμάτων ἀπεσχόμην,  παρὰ   ξένων δὲ καὶ νομιζόντων εὖ
[40]   ἐν ἁπάσαις ταῖς ὁμιλίαις καὶ  παρὰ   πάντα τὸν χρόνον ἐντίμους ὄντας
[220]   τῶν λυπούντων τινάς, ἀλλὰ τῶν  παρὰ   πᾶσιν ἀνθρώποις εὐδοκιμούντων, ὅμως τολμῶσι
[80]   καὶ διαδοθέντων καὶ δόξαν ἔσχον  παρὰ   πολλοῖς καὶ μαθητὰς πολλοὺς ἔλαβον,
[220]   παιδεύοντας πολὺ φρονιμωτέρους εἶναι τῶν  παρὰ   σφίσιν αὐτοῖς· ἐφ' οἷς ἄξιον
[200]   οὐκ ἐνούσας, ταύτας ἀπαιτεῖν τολμῶντας  παρὰ   ταύτης ἣν οὐκ εἶναί φασι,
[200]   πλείους τὰς ὠφελείας ἀξιοῦντας γίγνεσθαι  παρὰ   τῆς ἀπιστουμένης ὑφ' αὑτῶν
[220]   πονηρούς; Καὶ τίς ἄν,  παρὰ   τῆς αὑτοῦ φύσεως ἐπίσταται, ταῦτα
[150]   προειλόμην· τῶν δὲ λημμάτων τῶν  παρὰ   τῆς πόλεως ἀπεσχόμην δεινὸν ἡγησάμενος,
[120]   τῶν πολέμων διὰ τὸ μηδὲν  παρὰ   τῆς πόλεως λαμβάνειν εἰς τὰς
[130]   τῶν ἀγαθῶν, αὐτὸς δὲ σαυτῷ  παρὰ   τῆς πόλεως οὐκ οἴει δεῖν
[80]   λόγους διδάσκω δι' ὧν πλεονεκτήσουσι  παρὰ   τὸ δίκαιον ἀπόδειξιν μὲν οὐδεμίαν
[30]   τοὺς νεωτέρους λέγειν διδάσκων καὶ  παρὰ   τὸ δίκαιον ἐν τοῖς ἀγῶσι
[220]   μελέτην, ἵν' ἐν τοῖς ἀγῶσι  παρὰ   τὸ δίκαιον πλεονεκτῶσι. (Καί τοι
[150]   τοιούτους καὶ παρ' ὑμῖν καὶ  παρὰ   τοῖς ἄλλοις εὐδοκιμοῦντας, ἔπειτα τὸν
[80]   δεῖ ζητεῖν ἑτέρους, ἀλλὰ τοὺς  παρὰ   τοῖς ἄλλοις εὐδοκιμοῦντας πειραθῆναι συναγαγεῖν,
[290]   τι καταγιγνώσκειν, ἣν ὑμεῖς ἔχετε  παρὰ   τοῖς Ἕλλησι πολὺ μᾶλλον
[120]   στρατιώταις, ἀλλ' ὅπως πόλις  παρὰ   τοῖς Ἕλλησιν. (Πρὸς δὲ τούτοις
[210]   πολλὰ λίαν λέγω περὶ τῶν  παρὰ   τοῖς πλείστοις ὁμολογουμένων, δέδοικα μὴ
[270]   ἀσκήσει καλὸς κἀγαθὸς εἶναι καὶ  παρὰ   τοῖς πολίταις εὐδοκιμεῖν. (Καὶ μηδεὶς
[220]   κἀγαθοὶ καὶ φρόνιμοι γένωνται καὶ  παρὰ   τοῖς πολίταις εὐδοκιμοῦντες· οἱ μὲν
[120]   ἐκ τῶν τοιούτων αὐτὸς εὐδοκιμήσει  παρὰ   τοῖς στρατιώταις, ἀλλ' ὅπως
[270]   ὅπως δόξαν ὡς ἐπιεικεστάτην λήψεται  παρὰ   τοῖς συμπολιτευομένοις. Τίς γὰρ οὐκ
[200]   τῆς ἀπιστουμένης ὑφ' αὑτῶν  παρὰ   τῶν ἀκριβῶς εὑρῆσθαι δοκουσῶν; (Χρὴ
[130]   (Ἢν σὺ τῇ μὲν πόλει  παρὰ   τῶν ἄλλων ἐκ παντὸς τρόπου
[30]   τὴν ἀλήθειαν πολὺ μᾶλλον  παρὰ   τῶν διαβαλλόντων. Οἶμαι γὰρ οὐδένα
[240]   φιλοσοφίᾳ τοῦτο κατεργάσασθαι πειρωμένους,  παρὰ   τῶν θεῶν αὐτοὶ βούλονται λαβεῖν,
[290]   ἀσκοῦντας ζημιοῦν ἐπιχειροῖεν, Θετταλοὶ  παρὰ   τῶν ἱππεύειν μελετώντων δίκην λαμβάνειν
[140]   αὐτοῖς· νῦν δὲ τά τε  παρὰ   τῶν ξένων σοι γιγνόμενα πολὺ
[290]   κτήσασθαι δυνηθέντας μᾶλλον τοὺς  παρὰ   τῶν προγόνων παραλαβόντας, (εἰκότως· συμφέρει
[250]   γὰρ εἴ τινες πολλὰ χρήματα  παρὰ   τῶν προγόνων παραλαβόντες τῇ μὲν
[110]   ἔλαττον παρ' ὑμῶν λαβὼν οὔτε  παρὰ   τῶν συμμάχων ἐκλέξας, ἐν δέκα
[20]   ἀδικοῦσιν ἐπιδειξάμενοι τὰς αὑτῶν δυνάμεις  παρὰ   τῶν φανερῶς ἐξημαρτηκότων πλέον λαμβάνουσιν
[220]   (Ἡδέως δ' ἂν κἀκεῖνο πυθοίμην  παρὰ   τῶν χαλεπῶς ἐχόντων πρὸς ἡμᾶς,
[70]   δὲ τὴν δύναμιν αὐτῶν, ἢν  παραβάλλητε   πρὸς ἕτερα τῶν εὐδοκιμούντων καὶ
[160]   θεοῖς ὡς πλείστοις τῶν πολιτῶν  παραγενέσθαι   τὴν δύναμιν ταύτην, δι' ἣν
[270]   λέγειν εὖ καὶ τὸ φρονεῖν  παραγενήσεται   τοῖς φιλοσόφως καὶ φιλοτίμως πρὸς
[200]   μόλις μὲν ἡμῖν τὰς ἐπιστήμας  παραγιγνομένας,   οὐχ ὁμοίως δ' ἀλλήλοις
[180]   δ' ὅλον αἱ δυνάμεις αὗται  παραγίγνονται   τοῖς καὶ τῇ φύσει καὶ
[50]   λεκτέων ὄντων, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς  παραγραφῆς   ἀνάγνωθι τὰ περὶ τῆς ἡγεμονίας
[170]   καὶ τοῖς τοιούτοις οἱ πρεσβύτεροι  παραδιδόασι.   Τοιαύτης οὖν ἀεὶ τῆς περιόδου
[140]   παρέχοντας, τοῖς δ' ἀκροωμένοις ἐξουσίαν  παραδιδόντας   τοῖς μὲν καταγελάσαι τῶν λεγομένων,
[270]   οὕτω γάρ ἐστι σφόδρα καὶ  παράδοξα   καὶ πολὺ τῆς τῶν ἄλλων
[60]   τὴν ὑπόθεσιν, (ἡγούμενος ἐκ τοῦ  παραινεῖν   τήν τε διάνοιαν τὴν ἐκείνου
[60]   συμφορὰς ὀδυράμενος, καὶ τῇ πόλει  παραινέσας   ὡς χρὴ μὴ περιορᾶν αὐτὴν
[240]   τι ἂν οἱ τοιοῦτοι  παραινέσωσι·   περὶ δὲ τοὺς ἔργον ποιουμένους
[70]   ἰδιωτῶν. Διαλεχθεὶς δὲ περὶ τούτων,  παραινῶ   τῷ Νικοκλεῖ μὴ ῥᾳθυμεῖν μηδ'
[80]   μὲν ἰδιωτῶν οὐδένα πώποτε φανήσομαι  παρακαλέσας   ἐπ' ἐμαυτόν, τὴν δὲ πόλιν
[70]   τε τὴν τῶν βαρβάρων στρατείαν  παρακαλοῦντος   καὶ περὶ τῆς πρὸς ἀλλήλους
[80]   φανεῖμεν ὄντες. Οἱ μὲν γὰρ  παρακαλοῦσιν   ἐπὶ τὴν ἀρετὴν καὶ τὴν
[60]   τελευτῆς ἐπί τε τὴν δικαιοσύνην  παρακαλῶ   καὶ τοῖς ἁμαρτανομένοις ἐπιπλήττω καὶ
[50]   Ἔστι δὲ τοὺς μὲν Ἕλληνας  παρακαλῶν   ἐπὶ τὴν τῶν βαρβάρων στρατείαν,
[70]   ἐν δημοκρατία πολιτευομένοις σφόδρ'  παρακελευσαίμην   τὸ πλῆθος θεραπεύειν. (Ἐν μὲν
[260]   διὰ τὸ μήτε τῷ βίω  παρακολουθεῖν   μήτε ταῖς πράξεσιν ἐπαμύνειν, ἀλλ'
[290]   τοὺς παρὰ τῶν προγόνων  παραλαβόντας,   (εἰκότως· συμφέρει γὰρ ἐπί τε
[250]   πολλὰ χρήματα παρὰ τῶν προγόνων  παραλαβόντες   τῇ μὲν πόλει μηδὲν εἶεν
[140]   σοι λεκτέον τούτων καὶ τί  παραλειπτέον   ἐστίν. ~Ἐγὼ δὲ κἀκείνου τότε
[190]   μὲν οὖν κατηγορῶ τῶν ἄλλων  παραλείψω·   καὶ γάρ ἐστι πλείω τοῦ
[90]   δὲ τούτων μὲν οὐδέτερον πεποίηκε,  παραλιπὼν   δὲ τὴν δικαιοτάτην τῶν κατηγοριῶν
[280]   τις ὑπολαμβάνει τοὺς ἀποστεροῦντας  παραλογιζομένους   κακόν τι ποιοῦντας πλεονεκτεῖν,
[200]   ἐμπειρίαις προεχόντων, ἐνιαυτὸν δὲ μόνον  παραμείναντας   ῥήτορας ἅπαντας ἀγαθοὺς εἶναι καὶ
[160]   μὴ τὰ μὲν ἴδιά μου  παραμεληθῇ,   τῆς δὲ κοινῆς τῆς περὶ
[160]   ἐκ τῶν εἰκότων λογισάμενος καὶ  παραμυθησάμενος   ἐμαυτόν· ~τούς τε γὰρ ἐπιεικεῖς
[120]   ὥσθ' ὁπότε ὁπότε μέλλοι τινὰ  παραπλεῖν   τῶν μὴ τὰς συντάξεις διδουσῶν,
[240]   ψυχὰς τεταραγμένως διακεῖσθαι καὶ πεπονθέναι  παραπλήσια   τοῖς ἐρῶσι· τίνα γὰρ ἄν
[180]   τὰς παιδείας ἀπ' ἀλλήλων, ἀλλὰ  παραπλησίαις   χρώμενοι καὶ ταῖς διδασκαλίαις καὶ
[80]   συνοικίζεσθαι κατὰ πόλεις, εἰκὸς ἦν  παραπλησίαν   εἶναι τὴν ζήτησιν αὐτῶν· ἐπειδὴ
[190]   εἰπεῖν· οὔτε γὰρ ὁμοίαν οὔτε  παραπλησίαν   ἔχει τούτοις τὴν δύναμιν. Εἰ
[260]   διδασκαλείοις ποιοῦνται, τὰ δὲ πλεῖστα  παραπλησίαν·   (καὶ γὰρ ἐκείνων οἱ περὶ
[150]   ὁμοίαν ἐν ἑκάστῃ δύναμιν λαβόντας  παραπλησίαν   καὶ τὴν οὐσίαν ἔχειν νομίζειν.
[0]   ὡς ἔστι περὶ δικογραφίαν, καὶ  παραπλήσιον   ποιοῦντας ὥσπερ ἂν εἴ τις
[110]   οὐδεὶς τοιοῦτος γέγονεν, ἀλλ' οὐδὲ  παραπλήσιος.   Ῥᾴδιον δ' ἐξ αὐτῶν τῶν
[130]   οἴει δεῖν τὴν αὐτὴν ταύτην  παρασκευάζειν,   ἀλλὰ πλείστων ἀγαθῶν αἴτιος γεγενημένος
[200]   τῆς τοὺς κεχρημένους αὐτῇ τοιούτους  παρασκευάζειν   δυναμένης; (Ἀλλὰ μὴν καὶ τόδε
[300]   τοὺς μὲν πονεῖν ἐθέλοντας καὶ  παρασκευάζειν   σφᾶς αὐτοὺς χρησίμους τῇ πόλει
[160]   τῶν μεγίστων ἀδικημάτων ἀπολογίαν δεῖ  παρασκευάζεσθαι   καὶ σκοπεῖν, εἰ μέλλει τις
[40]   ἐστιν ὅτι παμπληθεῖς εἰσιν οἱ  παρασκευάζοντες   τοὺς λόγους τοῖς ἐν τοῖς
[190]   ἀλλὰ τὴν μετὰ σωφροσύνης οὕτω  παρασκευάζουσαν   τὴν ψυχὴν ὥστε μηδὲν ἧττον
[180]   φρονιμωτέρας καὶ τὰ σώματα χρησιμώτερα  παρασκευάζουσιν,   οὐ πολὺ διαστησάμενοι τὰς παιδείας
[70]   ἀλλὰ τοῖς ἀρχομένοις ἐπαμύνων, καὶ  παρασκευάζων   καθ' ὅσον ἠδυνάμην τὴν πολιτείαν
[110]   ὡς δὲ καὶ πρὸς τὸ  παρασκευάσασθαι   μεγαλοπρεπῶς καὶ τῆς πόλεως ἀξίως
[260]   γυμνασίαν μέντοι τῆς ψυχῆς καὶ  παρασκευὴν   φιλοσοφίας καλῶ τὴν διατριβὴν τὴν
[10]   ἀλήθειαν ἀφανίζει, ψευδῆ δὲ δόξαν  παραστήσασα   τοῖς ἀκούουσιν ὃν ἂν τύχῃ
[50]   τ' ἦν ἰδεῖν ὑμῖν αὐτὰς  παρασχεῖν,   ἀλλ' ἀναγκαίως εἶχεν εἰκάζοντας ὑμᾶς
[310]   ἐμοί τε καὶ τοῖς ἀκούουσι  παρασχεῖν.   Ὅπερ καὶ περὶ τῶν ἤδη
[110]   ἔχοι σαφεστέραν καὶ μείζω ταύτης  παρασχέσθαι;   (Δεύτερον τί προσήκει τὸν στρατηγὸν
[240]   καιροῖς τοῖς τοιούτοις τῇ πόλει  παρασχήσουσι,   βλασφημεῖν οἴονται χρῆναι. Καὶ Θηβαίοις
[130]   δικαιοτάτους, οὐ μὴν ἀλλὰ κἀκεῖνο  παρατηρεῖν   καὶ σκοπεῖν, ὅπως ἐπιχαρίτως καὶ
[100]   λόγος μάτην εἰρημένος ἐστίν, ἀλλὰ  παραχωρῶ   καὶ τῷ κατηγόρῳ καὶ τῷ
[100]   Θρᾴκης; Ὃς ἐκεῖνος ἁπάσας κτησάμενος  παρέδωκεν   ὑμῖν, οὐ δαπάναις μεγάλαις, οὐδὲ
[200]   πραγμάτων ἔμπειρον, καὶ τὰ μὲν  παρειληφότα   τὰ δ' αὐτὸν εὑρηκότα, πολὺ
[160]   μηδέν, οὐδεὶς ἄν μοι πράγματα  παρεῖχεν,   ἀλλὰ φανερῶς ἀδικῶν ἀσφαλῶς ἂν
[160]   τῇ τε πόλει χρήσιμον αὑτὸν  παρεῖχεν,   ἡμᾶς θ' οὕτως ἐπιμελῶς ἐπαίδευσεν
[320]   σημείῳ χρώμενος ὅτι καὶ τὸν  παρελθόντα   χρόνον οὕτω τυγχάνω βεβιωκὼς μέχρι
[20]   ἀγώνων. (Οὕτω γὰρ βεβίωκα τὸν  παρελθόντα   χρόνον, ὥστε μηδένα μοι πώποτε
[80]   πολλοὺς ἔλαβον, ὧν οὐδεὶς ἂν  παρέμεινεν,   εἰ μὴ τοιοῦτον ὄντα με
[160]   αὑτούς, ὥσπερ ἐγώ, τῇ πόλει  παρέξειν.   Πολλῆς δ' ἀλογίας περί με
[90]   δηλώσω, καὶ μάρτυρας ὑμῶν αὐτῶν  παρέξομαι   περὶ ὧν ἂν λέγω τοὺς
[240]   νῦν ἐν τῇ διανοίᾳ μοι  παρεστηκός,   ἡγοῦμαι πάντας τοὺς φιλοτίμως μοι1
[120]   ἀνέγκλητον τὴν πόλιν τοῖς Ἕλλησι  παρέσχε.   (Καί τοι χρὴ στρατηγὸν ἄριστον
[90]   μὲν γὰρ ἕκαστος αὑτὸν μόνον  παρέσχε   καλὸν κἀγαθόν, ἐγὼ δὲ τοσούτους
[90]   ἐμαυτὸν μέχρι ταυτησὶ τῆς ἡλικίας  παρεσχηκώς,   ὅμοιος εἶναι δόξαιμι τοῖς ἔκ
[30]   ὄντας τοὺς ἑτέροις πράγματα  παρέχειν   βουλομένους, ἐμοὶ δὲ τοὺς πλείστην
[140]   καὶ λειτουργοῦντας οὐ μόνον αὑτὸν  παρέχεις   ἀλλὰ καὶ τὸν υἱόν, καὶ
[0]   γεγραμμένον καὶ τὸν πράγματά μοι  παρέχοντα,   κἀκεῖνον μὲν ταῖς διαβολαῖς χρώμενον
[140]   ἀλλὰ σφίσι μὲν αὐτοῖς πράγματα  παρέχοντας,   τοῖς δ' ἀκροωμένοις ἐξουσίαν παραδιδόντας
[20]   κοινὴν τὴν εὔνοιαν τοῖς ἀγωνιζομένοις  παρέχοντες.   (Ὃ δὲ πάντων δεινότατον, ὅταν
[290]   καὶ γυμνάσια πλεῖστα καὶ παντοδαπώτατα  παρέχουσαν   τοῖς ἀγωνίζεσθαι προῃρημένοις καὶ περὶ
[240]   δὲ συκοφάνται διαβάλλουσι καὶ πράγματα  παρέχουσιν   ἡμῖν, ὧν τίνες ἂν ἥδιον
[280]   ὑμᾶς εἰσήγαγεν· ἡμῖν δὲ κακὰ  παρέχουσιν,   οἷς ἄξιον ἦν, εἰ καὶ
[150]   λειτουργοῦντα μὲν ἐμαυτὸν τῇ πόλει  παρέχω   καὶ ποιοῦντα τὸ προσταττόμενον, μηδὲν
[210]   Καὶ μὴν οὐδ' εἰ ταῦτα  παρίδοιμεν,   χρήματα πλεῖστ' ἂν λάβοιμεν οὕτω
[230]   ὄντας τῶν ἐπὶ τὸ βῆμα  παριόντων,   ἔτι δὲ τῶν παλαιῶν τοὺς
[260]   τριῶν, Ἀλκμαίων δὲ δύο μόνα,  Παρμενίδης   δὲ καὶ Μέλισσος ἕν, Γοργίας
[90]   με διακεῖσθαι· πρὸς γὰρ τὸ  παρὸν   πανταχῶς ἕξει μοι καλῶς. (Ἤν
[10]   μέρος ὅσον μὴ λυπήσει τοὺς  παρόντας.   Ἐὰν γὰρ ἐμμείνητε τούτοις, μᾶλλον
[110]   συναγαγεῖν ἁρμόττον τῷ πολέμῳ τῷ  παρόντι,   καὶ τοῦτο συντάξαι καὶ χρήσασθαι
[70]   μοι δόξειε πρέπον εἶναι τῶ  παρόντι   καιρῷ· καὶ γὰρ ἂν ἄτοπος
[260]   προσαγορεύειν τὴν μηδὲν ἐν τῷ  παρόντι   μήτε πρὸς τὸ λέγειν μήτε
[50]   ῥηθήσεσθαι μὴ ζητεῖν ἐν τῷ  παρόντι   παρ' ἐμοῦ καινοὺς λόγους, μηδ'
[230]   εὑρήσετε καὶ τῶν ἐν τῷ  παρόντι   πολιτευομένων καὶ τῶν νεωστὶ τετελευτηκότων
[160]   γὰρ πόλις ἐν τῷ  παρόντι   χαίρει τοὺς μὲν ἐπιεικεῖς πιέζουσα
[190]   ἐστι πλείω τοῦ καιροῦ τοῦ  παρόντος·   δ' αὐτὸς ἀποφαίνομαι, πειράσομαι
[30]   ἂν ἠμέλησε τοῦ καιροῦ τοῦ  παρόντος,   ἀλλ' ἦλθεν ἂν ἤτοι κατηγορήσων
[250]   γὼ καὶ τοῦ καιροῦ τοῦ  παρόντος   μὴ φροντιζόντων· ἐπεὶ καὶ τάδε
[10]   κακῶς, οὐδεὶς ἂν τῶν  παρόντων   ἀγνοήσειεν· εἰ δ' ἀληθέσι κέχρηται
[80]   καὶ τοὺς ἄλλους Ἕλληνας τῶν  παρόντων   κακῶν ἀπαλλάξουσι. (Καί τοι τὸν
[260]   διάνοιαν, ἐν τούτοις γυμνασθέντες καὶ  παροξυνθέντες   ῥᾷον καὶ θᾶττον τὰ σπουδαιότερα
[220]   οὐκ εὐθὺς τῇ φύσει τῇ  παρούσῃ   χρωμένους; ~Χωρὶς δὲ τούτων, εἴπερ
[150]   ἠναγκασμένων, καὶ διὰ τὴν ἐμὴν  παρουσίαν   ἐνδεής τις γενήσεται τῶν ἀναγκαίων.
[160]   καὶ σκοπεῖν τί χρήσομαι τοῖς  παροῦσιν,   ἐπαυσάμην τοῦ δέους καὶ τῆς
[130]   ὑπολήψονται, καὶ τὰ μὲν ἁμαρτανόμενα  παρόψονται,   τὸ δὲ κατορθωθὲν οὐρανόμηκες ποιήσουσιν·
[0]   καλεῖν κοροπλάθον, Ζεῦξιν καὶ  Παρράσιον   τὴν αὐτὴν ἔχειν φαίη τέχνην
[170]   τρόπον τῶν λεγομένων καὶ τὴν  παρρησίαν,   καὶ τὸν χρόνον ἐάσαντες ἀναλῶσαί
[40]   ὑμετέρας διανοίας· οὐ μὴν ἀλλὰ  παρρησιάσομαί   γε πρὸς ὑμᾶς. (Καὶ γὰρ
[120]   αὐτὸν φοβήσεται τῶν Ἑλληνίδων, ἀλλὰ  πᾶσαι   θαρρήσουσι πλὴν τῶν ἀδικουσῶν. (Ἠπίστατο
[270]   ὀνομάτων τούτων ἔστι γὰρ ἀλλότρια  πάσαις   ταῖς πραγματείαις* ἐμοὶ δ' ἐπειδὴ
[50]   εἴτε φιλοσοφίας εἴτε διατριβῆς, ἀκηκόατε  πᾶσαν   τὴν ἀλήθειαν. (Βούλομαι δὲ περὶ
[10]   ἐπιφερομένας οἰκειῶσαι ταῖς προειρημέναις, καὶ  πάσας   ποιῆσαι σφίσιν αὐταῖς ὁμολογουμένας, οὐ
[200]   τῆς φιλοσοφίας· πρῶτον μὲν εἰ  πάσας   τὰς πράξεις καὶ τὰς τέχνας
[90]   λόγον ὃς ἐξελέγξει καὶ διαλύσει  πάσας   τὰς τοιάσδε βλασφημίας· ἀξιῶ γάρ,
[40]   ἂν οὐ μικρὸν ἔργον, εἰ  πάσας   τις τὰς ἰδέας τὰς τῶν
[190]   ἀπηκριβωμένης, ἀλλὰ τῆς ἐπιπολαίου καὶ  πᾶσι   κοινῆς, τοιοῦτος ἂν εἴη ῥήτωρ
[190]   μηδὲν ἧττον θαρρεῖν ἐν δὴ  πᾶσι   τοῖς πολίταις τοὺς λόγους ποιούμενον
[140]   προστάττουσι. (Ταῦτ' ἀκούοντας τοὺς τἀναντία  πᾶσι   τοῖς προειρημένοις ἐπιτετηδευκότας οὐκ οἴει
[0]   οὐδεμίαν δύναμιν ἔχειν, αὐτὸς δὲ  πᾶσι   τοῦτο πεποιηκέναι φανερόν, ὅτι προῄρημαι
[40]   συμβόλαια γιγνομένων. (Ἀλλὰ μὴν κἀκεῖνο  πᾶσι   φανερόν ἐστιν ὅτι παμπληθεῖς εἰσιν
[190]   τούτων λέγουσι, πολλὰς ἐλπίδας ἔχω  πᾶσι   φανερὸν ποιήσειν. (Πρῶτον δ' ἐνθυμήθητε
[240]   λόγους εἶναι τοὺς εἰρημένους καὶ  πᾶσι   φανερούς, ὥστ' οὐδεὶς ἀγνοεῖν μοι
[220]   λυπούντων τινάς, ἀλλὰ τῶν παρὰ  πᾶσιν   ἀνθρώποις εὐδοκιμούντων, ὅμως τολμῶσι βλασφημεῖν
[130]   ὅπως οὐ δεινὰ καὶ σχέτλια  πᾶσιν   εἶναι δόξει τὰ πεπραγμένα περὶ
[200]   ὁμοίαν τὴν δύναμιν ἔχοντες ὥστε  πᾶσιν   εἶναι φανερὸν ὅτι τῆς αὐτῆς
[160]   ξένων δὲ καὶ νομιζόντων εὖ  πάσχειν   ἐπορισάμην τὰς ὠφελίας, ὡς δεινὰ
[100]   μετέχειν καὶ δίκην διδόναι καὶ  πάσχειν   ὅμοια τοῖς ἀδικοῦσιν· ἢν δ'
[180]   μὲν οὖν ἐστιν κατὰ  πασῶν   λέγομεν τῶν τεχνῶν· εἰ δὲ
[200]   τούτους τεχνικωτάτους εἶναι νομίζομεν ἐπὶ  πασῶν   τῶν τεχνῶν καὶ χειρουργιῶν, οἵ
[240]   οὐδεὶς τῶν τοιούτων, ἀλλὰ τοὺς  πατέρας   ἂν ἑωρᾶτε τῶν συνόντων ἡμῖν
[110]   ἐποίησεν ἐλάττω δαπανήσας ὧν οἱ  πατέρες   ἡμῶν εἰς τὴν Μηλίων πολιορκίαν
[310]   καὶ λαβούσης τὴν ἀρχὴν οἱ  πατέρες   ἡμῶν, μᾶλλον θαρρήσαντες τοῦ συμφέροντος,
[160]   ὑπαρχόντων ἡμῖν, ἀφ' ὧν  πατὴρ   ἅμα τῇ τε πόλει χρήσιμον
[310]   καταλυθεῖσαν καὶ τὰ τείχη τῆς  πατρίδος   κατασκαφέντα, τὸ δὲ μέγιστον, ὅλην
[190]   λόγοις χρώμενος καὶ ἀκμάζων καὶ  παυόμενος   αὐτῆς, καὶ θαρρῶν καὶ κινδυνεύων,
[210]   περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων ἀπορεῖν δόξω.  Παυσάμενος   οὖν τούτων ἐπ' ἐκείνους τρέψομαι,
[270]   περὶ αὐτῶν πρότερον ἀπερεῖν καὶ  παύσεσθαι   ληροῦντας, πρὶν εὑρεθῆναί τινα παιδείαν
[300]   οὖν σωφρονῆτε, τῆς μὲν ταραχῆς  παύσεσθε   ταύτης, οὐχ οὕτω δ' ὥσπερ
[170]   τοὺς μὲν διαβεβλημένους πρὸς αὐτὴν  παυστέον,   τοὺς δὲ συκοφαντοῦντας ἀτιμητέον, τοῖς
[110]   ναυτικὸν ἐντὸς Μαλέας περιπλέον μήτε  πεζὸν   στρατόπεδον διὰ τοῦ Ἰσθμοῦ πορευόμενον,
[250]   ὄντες· (ἐγγενομένου δ' ἡμῖν τοῦ  πείθειν   ἀλλήλους καὶ δηλοῦν πρὸς ἡμᾶς
[70]   πράγμασιν. (Ἐπιχειρῶ δὲ καὶ τοῦτο  πείθειν   αὐτόν, ὡς χρὴ δεινὸν νομίζειν,
[270]   εὖ φιλοτίμως διατεθεῖεν, καὶ τοῦ  πείθειν   δύνασθαι τοὺς ἀκούοντας ἐρασθεῖεν, καὶ
[270]   διακειμένοις. (Καὶ μὴν οὐδ'  πείθειν   τινὰς βουλόμενος ἀμελήσει τῆς ἀρετῆς,
[270]   ὅσην ἔχει ῥοπὴν εἰς τὸ  πείθειν   τὸ τοῖς κρίνουσιν ἀρέσκειν, τοὺς
[80]   τὴν δὲ πόλιν ὅλην πειρῶμαι  πείθειν   τοιούτοις πράγμασιν ἐπιχειρεῖν, ἐξ ὧν
[270]   ὅσῳ ἄν τις ἐρρωμενεστέρως ἐπιθυμῇ  πείθειν   τοὺς ἀκούοντας, τοσούτῳ μᾶλλον ἀσκήσει
[0]   ἐπιτηδευμάτων καὶ ῥέποντας ἐπὶ τὸ  πείθεσθαι   τοῖς ἀνεπιτήδειόν τι λέγουσι, τοὺς
[130]   τοὺς ὑμνήσοντας. Ἢν οὖν ἐμοὶ  πείθῃ   καὶ νοῦν ἔχῃς, οὐ καταφρονήσεις
[70]   αὐτούς· εἰ δὲ τοῖς λόγοις  πείθοισθε   τοῖς ἐμοῖς, ὅλην τὴν Ἑλλάδα
[250]   πίστεσιν, αἷς τοὺς ἄλλους λέγοντες  πείθομεν,   ταῖς αὐταῖς ταύταις βουλευόμενοι χρώμεθα,
[240]   θεοὺς ὀλιγωρίας· τὴν μὲν γὰρ  Πειθὼ   μίαν τῶν θεῶν νομίζουσιν εἶναι,
[80]   τοὺς παρὰ τοῖς ἄλλοις εὐδοκιμοῦντας  πειραθῆναι   συναγαγεῖν, ῥᾳδίως ὅστις ἂν
[300]   δὲ τὴν φύσιν τὴν τοῦ  Πειραιέως   κατιδὼν καὶ τὸ τεῖχος ἀκόντων
[310]   μὲν γὰρ ἄλλους ἀλλ' οὖν  πειρᾶσθαί   γε λανθάνειν κακουργοῦντας, (τούτους δ'
[20]   ὧν οἴσετε τὴν ψῆφον, ἤδη  πειράσομαι   διδάσκειν ὑμᾶς. Καί μοι ἀνάγνωθι
[170]   ὅμως δ' ὅπως ἂν δύνωμαι,  πειράσομαι   διελθεῖν τήν τε φύσιν αὐτῆς
[190]   παρόντος· δ' αὐτὸς ἀποφαίνομαι,  πειράσομαι   διελθεῖν ὑμῖν. Ἄρχομαι δ' ἐνθένδε
[60]   ἀφέμενος τοῦ βοηθεῖν τοῖς εἰρημένοις  πειράσομαι   μέρος ἑτέρου λόγου τοσοῦτον, ὅσον
[50]   τῶν καρπῶν, ἐξενεγκεῖν ἑκάστου δεῖγμα  πειράσομαι.   Μικρὸν γὰρ μέρος ἀκούσαντες ῥᾳδίως
[30]   ~Ἐκ μὲν τοίνυν τῆς γραφῆς  πειρᾶταί   με διαβάλλειν κατήγορος ὡς
[60]   ὥσπερ τὰ καλούμενα κεφάλαια, ποιήσας,  πειρῶμαι   διὰ βραχέων ἕκαστον ὧν συμβουλεύω
[80]   ἐμαυτόν, τὴν δὲ πόλιν ὅλην  πειρῶμαι   πείθειν τοιούτοις πράγμασιν ἐπιχειρεῖν, ἐξ
[240]   πόνῳ καὶ φιλοσοφίᾳ τοῦτο κατεργάσασθαι  πειρωμένους,   παρὰ τῶν θεῶν αὐτοὶ
[20]   ἀποδέχεσθαι, τῶν δὲ τούτους ἐξελέγχειν  πειρωμένων   ἐνίοτε μηδὲ τὴν φωνὴν ἀκούοντας
[230]   τίς ἂν οἷός τ' ἐγένετο  πεῖσαι   μὴ πολὺ τῷ λόγῳ διενεγκών;
[230]   πόλεως ὑπὸ τῶν τυράννων, λόγῳ  πείσας   τοὺς Ἀμφικτύονας δανεῖσαι τῶν τοῦ
[170]   ἀξίως εἰπὼν τῆς ὑποθέσεως καὶ  πείσας   ὑμᾶς τοιαύτην νομίζειν τὴν τῶν
[100]   καὶ κάλλιστα κειμένην τῶν περὶ  Πελοπόννησον,   Σάμον δὲ τῶν ἐν Ἰωνίᾳ,
[100]   μὲν τὸν περίπλουν τὸν περὶ  Πελοπόννησον   τρία καὶ δέκα μόνον τάλαντα
[110]   ἐν δέκα μησὶν ἐξεπολιόρκησεν ὀκτακισχιλίοις  πελτασταῖς   καὶ τριήρεσι τριάκοντα, καὶ τούτοις
[120]   τῶν μὴ τὰς συντάξεις διδουσῶν,  πέμψας   προηγόρευε τοῖς ἄρχουσιν, ἵνα μὴ
[120]   τούτοις ἀπορίας ἐνεγκεῖν στρατοπέδου καὶ  πενίας,   καὶ πάλιν εὐπορίας εὑρεῖν, τίς
[100]   αὐτῷ τῆς πόλεως καὶ τριήρεις  πεντήκοντα   Κόρκυραν εἷλε, πόλιν ὀγδοήκοντα τριήρεις
[300]   πῶς γεγονὼς καὶ τίνα τρόπον  πεπαιδευμένος   τοὺς τυράννους ἐκβαλὼν καὶ
[290]   καὶ πρὸς τοὺς λόγους ἄμεινον  πεπαιδεῦσθαι   τῶν ἄλλων. Ὥστε πάντων ἂν
[10]   οὐχ ἁρμόττοντα, περὶ δὲ φιλοσοφίας  πεπαρρησιασμένα   καὶ δεδηλωκότα τὴν δύναμιν αὐτῆς·
[20]   διεψευσμένους τῶν ἐμῶν ἐπιτηδευμάτων καὶ  πεπεισμένους   ὑπὸ τῶν βουλομένων βλασφημεῖν ταχέως
[260]   λεγομένοις καὶ δεικνυμένοις καὶ μὴ  πεπλανημένην   ἔχειν τὴν διάνοιαν, ἐν τούτοις
[300]   ὄντας, τοὺς ἅπαντας οἷς  πεπλησιάκασιν   εὖ διακεῖσθαι πρὸς αὐτὴν πεποιηκότας.
[0]   ἄλλος ἐπιχειρήσειε, πλὴν τῶν ἐμοὶ  πεπλησιακότων   τῶν τούτους μιμεῖσθαι βουλομένων.
[140]   μεγίστης ἀξίους ὄντας, τῶν τε  πεπλησιακότων   σοι τοὺς μὲν οὐδὲν ἠδικηκότας
[280]   τοιαύτην παιδείαν. (Καὶ γάρ τοι  πεποιήκατε   τοὺς μὲν ἐπιεικεστάτους αὐτῶν ἐν
[90]   νῦν δὲ τούτων μὲν οὐδέτερον  πεποίηκε,   παραλιπὼν δὲ τὴν δικαιοτάτην τῶν
[10]   διαλεχθεὶς ὧν οὗτος ὑμᾶς προσδοκᾶν  πεποίηκε,   τὰς πράξεις ἡγῆσθέ μου χείρους
[10]   ἄλλων τολμῶσι κατηγορεῖν· ὅπερ Λυσίμαχος  πεποίηκεν.   Οὗτος γὰρ αὐτὸς συγγεγραμμένα λέγων
[0]   ἔχειν, αὐτὸς δὲ πᾶσι τοῦτο  πεποιηκέναι   φανερόν, ὅτι προῄρημαι καὶ λέγειν
[140]   συνηγωνισμένον μήτε μεμαρτυρηκότα, μήτ' ἄλλο  πεποιηκότα   μηδέν, ἐν οἷς ἅπαντες πολιτευόμενοι
[300]   πεπλησιάκασιν εὖ διακεῖσθαι πρὸς αὐτὴν  πεποιηκότας.   (Ἢν οὖν σωφρονῆτε, τῆς μὲν
[290]   κατεψηφισμένοι τὴν τοιαύτην ἀδικίαν, (καὶ  πεποιηκότες   ὅμοιον ὥσπερ ἂν εἰ Λακεδαιμόνιοι
[110]   ἔργον ἄν τις ἄλλος φανῇ  πεποιηκώς,   ὁμολογῶ ληρεῖν, ὅτι διαφερόντως ἐπαινεῖν
[40]   τοῖς μετὰ μουσικῆς καὶ ῥυθμῶν  πεποιημένοις   τοῖς ἐν δικαστηρίῳ λεγομένοις.
[60]   περὶ τούτων ἁπάντων πολλὴν ἐπιμέλειαν  πεποιημένος.   Ἔστι δὲ τὰ μὲν ἐν
[40]   τῶν ἐν τοῖς μέτροις  πεποιημένων,   πολλοὶ δὲ καὶ μαθηταὶ γίγνεσθαι
[10]   περὶ τῶν ἐμῶν συγγραμμάτων πλείω  πεποίηται   λόγον περὶ τῶν ἄλλων
[30]   λαμβάνειν. (Τοῦτον δὲ τὸν τρόπον  πεποίηται   τὴν κατηγορίαν, ἡγούμενος ἐκ μὲν
[150]   πραγμάτων οἱ νῦν τοῖς πρότερον  πεπολιτευμένοις   ἔχουσιν. Ὅτε μὲν γὰρ ἐγὼ
[30]   ἠδικημένων, ἐξὸν αὐτοῖς δηλώσασιν  πεπόνθασι   τὴν μεγίστην παρ' ἐμοῦ λαβεῖν
[240]   τὰς ψυχὰς τεταραγμένως διακεῖσθαι καὶ  πεπονθέναι   παραπλήσια τοῖς ἐρῶσι· τίνα γὰρ
[240]   ὡς διαφθείρομεν τοὺς μαθητάς, οὐδὲ  πεπονθέναι   τοιοῦτον οὐδὲν οἷον αὐτοὺς ὀλίγῳ
[0]   διατρίβων, φθονοῦντας δὲ καὶ ταὐτὸν  πεπονθότας   τοῖς σοφισταῖς καὶ χαίροντας ἐπὶ
[30]   που σφόδρ' ἂν οἱ κακῶς  πεπονθότες   ἐπειρῶντ' ἂν δίκην παρ' ἐμοῦ
[120]   μισοῦσι δι' οὓς ἂν τοῦτο  πεπονθότες   τυγχάνωσι, τήν τε πόλιν διὰ
[240]   πολεμοῦντας. (Ἄτοπον δέ τι τυγχάνω  πεπονθώς·   εἰρήσεται γὰρ, εἰ καί τινες
[270]   τὰς ὑπὸ τοῦ λόγου  πεπορισμένας;   Ὥσθ' ὅσῳ ἄν τις ἐρρωμενεστέρως
[130]   σχέτλια πᾶσιν εἶναι δόξει τὰ  πεπραγμένα   περὶ Τιμόθεον· ἢν δ' ἀναλογίσησθε
[60]   νῦν ἁμαρτανομένοις τοὺς τὰ  πεπραγμένα   πρότερον ἐπαινοῦντας, καὶ τοὺς ὑπὲρ
[160]   γὰρ τοῖς βεβιωμένοις καὶ τοῖς  πεπραγμένοις   ἐπίστευον, καὶ πολλοὺς λόγους καὶ
[70]   ἐκείνων καὶ τῶν ἔργων τῶν  πεπραγμένων   αὐτοῖς; (Ἔπειτα τίς ἂν πολιτικώτερος
[90]   ὑμῖν. (Εἴ τε τῶν μὲν  πεπραγμένων   ἐκείνοις μηδὲν συναίτιος ἐγενόμην, ὡς
[50]   διαγιγνώσκειν ὅπως ἐτύχετε περὶ τῶν  πεπραγμένων·   ἐπειδὴ δὲ περὶ τοὺς λόγους
[300]   τῇ πόλει καὶ τοῖς προγόνοις  πεπραγμένων,   καὶ διέλθετε πρὸς ὑμᾶς αὐτοὺς
[100]   τῆς γραφῆς ἐκ τῶν ἐμοὶ  πεπραγμένων,   τι ἂν ὑμῖν δίκαιον
[20]   δικαστὴν ὅστις περὶ τῶν ἐμοὶ  πεπραγμένων   φανήσεται κριτὴς γεγενημένος· ἠπιστάμην γὰρ
[40]   μόνην ἀνεκτοὺς ὄντας ἐν  περ   ἂν ἀγωνιζόμενοι τυγχάνωσι, τοὺς δ'
[20]   εἶναι κριτὰς τοῖς ἄλλοις, οἵων  περ   ἂν αὐτοὶ τυγχάνειν ἀξιώσαιεν, λογιζομένους
[70]   φρονιμωτέροις προστάττοντας, λέγων ὡς ὅσῳ  περ   ἂν ἐρρωμενέστερον τὴν τῶν ἄλλων
[40]   καὶ διαβαλλομένους, τοὺς δ' ὅσῳ  περ   ἂν πλείοσι καὶ πλεονάκις συγγίγνωνται,
[60]   μέρος ἑτέρου λόγου τοσοῦτον, ὅσον  περ   ἄρτι, διελθεῖν ὑμῖν, ἐν
[230]   τοιαῦτα τοὺς συνόντας παιδεύομεν, οἷά  περ   αὐτοὶ τυγχάνομεν ἐπιτηδεύοντες. ~Ἔτι τοίνυν
[140]   δ' ἂν φθονήσωσιν ἀπολλύουσιν, ἤν  περ   δυνηθῶσι. (Ταῦτα δὲ δρῶντες οὐκ
[170]   γὰρ ἐπιεικεῖς ὑμῶν, πρὸς οὕς  περ   ἐγὼ ποιήσομαι τοὺς λόγους, ἠπιστάμην
[210]   πολὺ τῆς ἀληθείας διημαρτηκότας, ἤν  περ   ἐθελήσητε διὰ τέλους ἀκοῦσαι τῶν
[20]   μέγεθος τοῦ τιμήματος, ἀλλ' ἐάν  περ   ἐθελήσητε μετ' εὐνοίας ἀκροάσασθαι, πολλὰς
[20]   τοιοῦτον εἶναί με νομίζοντας οἷός  περ   εἰμί, βεβαιότερον ἔτι ταύτην ἕξειν
[80]   νόμους τιθέντων καὶ γραφόντων, ὅσῳ  πέρ   εἰσι σπανιώτεροι καὶ χαλεπώτεροι καὶ
[100]   τὴν αἰτίαν ταύτην κρινόμενος·  περ   ἐμοὶ συμβέβηκεν. (Ἑτέρῳ μὲν οὖν
[200]   τοιαύταις ἐχρῶντο ταῖς διανοίαις οἵας  περ   ἐξ ἀρχῆς ἔφυσαν ἔχοντες, ἄνδρες
[70]   τοὺς λόγους τοὺς ἀναγνωσθέντας οἵους  περ   ἐξ ἀρχῆς ὑπεθέμην. (Βούλομαι δ'
[170]   τὴν τῶν λόγων μελέτην οἵα  πέρ   ἐστι, μᾶλλον ζῆν πολυπλασίω
[90]   μοι τοιοῦτος ἦν συγγεγενημένος οἷός  πέρ   ἐστιν κατήγορος, ὃς μισῶν
[290]   πρόγονοι κατέλιπον, ἀλλὰ τούτοις οἷς  περ   φύσις τῶν ἀνθρώπων
[250]   γὰρ ἄλλοις οἷς ἔχομεν,  περ   ἤδη καὶ πρότερον εἶπον, οὐδὲν
[70]   Νικοκλεῖ μὴ ῥᾳθυμεῖν μηδ' ὥς  περ   ἱερωσύνην εἰληφότα τὴν βασιλείαν, οὕτω
[100]   αὐτὴν δὲ ποιοῦμαι πρόκλησιν ἥν  περ   καὶ περὶ τῶν ἄλλων· ἀξιῶ
[250]   τὴν αὐτὴν ἔχειν διάνοιαν ἥν  περ   καὶ περὶ τῶν ἄλλων, καὶ
[210]   αὐτοὺς ἐπί τι τούτων ὧν  περ   καὶ τὰ θηρία δυνηθείη προαγαγεῖν,
[290]   (ἔτι δὲ τὴν ἐμπειρίαν,  περ   μάλιστα ποιεῖ δύνασθαι λέγειν, ἐνθένδε
[230]   οἱ τοιαύτην φύσιν ἔχοντες, οἵαν  περ   κατήγορος, πονηροῖς οἶμαι καὶ
[120]   τοῦ μηδὲν γίγνεσθαι τοιοῦτον, ὅσην  περ   οἱ δεσπόται τῶν χρημάτων· οὐ
[270]   τὸ δικαστήριον. Ὅμως δὲ καὶ  περ   οὕτω διακείμενος ἐπιχειρήσω διαλεχθῆναι περὶ
[140]   οὔσας ταῖς τούτων, ἀλλ' οἵας  περ   πρὸς ἐμὲ λέγειν ἐπιχειρεῖς; (Ἀποφαίνεις
[80]   τοιοῦτον ὄντα με κατέλαβον οἷόν  περ   προσεδόκησαν· νῦν δὲ τοσούτων γεγενημένων,
[90]   ἐξ αὐτῶν τούτων ἐξ ὧν  περ   προσήκει καὶ δίκαιόν ἐστι, ποιήσομαι
[320]   μέχρι ταύτης τῆς ἡμέρας, ὥς  περ   προσήκει τοὺς εὐσεβεῖς καὶ θεοφιλεῖς
[290]   τούτοις διενεγκεῖν τῶν ἡλικιωτῶν, οἷς  περ   ὑμεῖς ἁπάντων, διαφθείρεσθαι ψηφίσαισθε, καὶ
[50]   γίγνεσθαι, τοῖς δὲ ἄλλοις ἤδη  περαίνειν   ἐπιχειρήσω, μικρὸν ἔτι4 προειπών, ἵνα
[0]   τοὺς δὲ σαφῶς μὲν εἰδότας  περὶ   τυγχάνω διατρίβων, φθονοῦντας δὲ
[230]   ὄντας μήτ' ἀκολάστως ζῶντας μήτε  περὶ   ἄλλην πρᾶξιν μηδεμίαν αἰσχρὰν γεγενημένους
[170]   γὰρ περὶ ἡμῶν αὐτῶν καὶ  περὶ   ἄλλων πραγμάτων ἀναριθμήτων οὕτως ἔχοντες
[270]   σοφίας καὶ φιλοσοφίας τοῖς μὲν  περὶ   ἄλλων τινῶν ἀγωνιζομένοις οὐκ ἂν
[80]   ~Χρὴ δὲ τοὺς νοῦν ἔχοντας  περὶ   ἀμφότερα μὲν ταῦτα σπουδάζειν, αὐτοῖν
[310]   δὲ μέγιστον, ὅλην τὴν πόλιν  περὶ   ἀνδραποδισμοῦ κινδυνεύσασαν καὶ τὴν ἀκρόπολιν
[100]   ἀμφοτέρους ἐπεχείρησε, καὶ οὐκ ᾐσχύνθη  περὶ   ἀνδρὸς τετελευτηκότος καὶ πολλῶν ἀγαθῶν
[0]    ~Περὶ   ἀντιδόσεως. (Εἰ μὲν ὅμοιος ἦν
[140]   δεδικασμένον μηδενὶ μήτε πεφευγότα πλὴν  περὶ   ἀντιδόσεως, μήθ' ἑτέροις συνηγωνισμένον μήτε
[0]   ἂν ἐκγενέσθαι μοι μάλιστα διαλεχθῆναι  περὶ   ἁπάντων ὧν τυγχάνω βουλόμενος. (Ταῦτα
[110]   δὲ περὶ ταῦτα δεινὸς ἦν,  περὶ   ἅπερ χρὴ φρόνιμον εἶναι τὸν
[190]   ἄν τις ἀληθέστερος δικαιότερος  περὶ   αὐτὴν ἐπιδειχθείη γεγενημένος. (Ταῦτα μὲν
[170]   ἄμεινον καὶ βουλεύσεσθαι καὶ διαγνώσεσθαι  περὶ   αὐτῆς. (Ἀξιῶ δ' ὑμᾶς, ἢν
[300]   δὲ τῶν ἐπαίνων τῶν λεγομένων  περὶ   αὐτῆς μέρος τι συμβαλλομένους τιμᾶν
[170]   ὑπὲρ ἄλλων πραγμάτων ἐπιεικῶς εἰρηκώς,  περὶ   αὐτῆς ταύτης χεῖρον τύχω διαλεχθεὶς
[210]   οὐκ ἂν ἀλγήσειε τοιαύτης διαβολῆς  περὶ   αὑτὸν γιγνομένης; (Ἀλλὰ μὴν οὐδ'
[120]   τῶν πόλεων μηδὲ μικρὰν ὑποψίαν  περὶ   αὐτοῦ λαβεῖν ὡς ἐπιβουλεύοντος, ὥσθ'
[130]   ἐκεῖνον καὶ τοὺς φλαῦρόν τι  περὶ   αὐτοῦ λέγειν τολμῶντας. Νῦν δὲ
[0]   γιγνομένοις, οὐδὲν ἂν οἶμαι προδιαλεχθῆναι  περὶ   αὐτοῦ· νῦν δὲ διὰ τὴν
[130]   μὲν ῥήτορες ἔργον εἶχον αἰτίας  περὶ   αὐτοῦ πολλὰς καὶ ψευδεῖς πλάττειν,
[20]   ἐγὼ νῦν πρὸς τοὺς μέλλοντας  περὶ   αὐτοῦ τὴν ψῆφον διοίσειν. (Οὐ
[140]   ἕκαστον τύχῃ προσπεσόν, οὕτως εἰπεῖν  περὶ   αὐτῶν· δ' οὖν μοι
[270]   περ οὕτω διακείμενος ἐπιχειρήσω διαλεχθῆναι  περὶ   αὐτῶν· αἰσχύνομαι γὰρ εἴ τισι
[260]   οὕτως οὔτε πόρρω τούτων ἔγνωκα  περὶ   αὐτῶν, ἀλλ' οἵ τε νομίζοντες
[60]   οὖν ἀρχὴν ταύτην ὅθεν διαλέγομαι  περὶ   αὐτῶν, ἀνάγνωθι καὶ τοῦτο τὸ
[50]   τινές εἰσι τὴν ψῆφον οἴσετε  περὶ   αὐτῶν. Ἅπαντας μὲν οὖν διὰ
[100]   ἂν ὠφελοίμην, ἀναγκαίως ἔχει διαλεχθῆναι  περὶ   αὐτῶν. Διὰ τοῦτο δ' οὐχ
[0]   οὔτ' ἐπιχαρίτως οὐδ' ἀνεπιφθόνως εἰπεῖν  περὶ   αὐτῶν δυνησόμενος· εἰ δ' ὑποθείμην
[130]   τοῦ μὴ κατὰ τρόπον γνωσθῆναι  περὶ   αὐτῶν. (Ἐκεῖνος γὰρ οὔτε μισόδημος
[280]   συμφέρει τὸν τρόπον τοῦτον λέγεσθαι  περὶ   αὐτῶν, ἐπεὶ νῦν γ' οὕτως
[270]   Ἁπλῶς δέ πως τυγχάνω γιγνώσκων  περὶ   αὐτῶν. (Ἐπειδὴ γὰρ οὐκ ἔνεστιν
[260]   τοιοῦτον, ἀλλὰ ταῖς ἀληθείαις χρήσομαι  περὶ   αὐτῶν. (Ἡγοῦμαι γὰρ καὶ τοὺς
[220]   ἀνθρώποις εὐδοκιμούντων, ὅμως τολμῶσι βλασφημεῖν  περὶ   αὐτῶν καὶ λέγειν ὡς ταύτην
[70]   τότε προεῖπον καὶ νῦν λέγω  περὶ   αὐτῶν. Καὶ πρῶτον μὲν ποῖος
[20]   μὴ τὴν αὐτὴν ἔχῃ γνώμην  περὶ   αὐτῶν. Καίτοι χρὴ τοὺς νοῦν
[250]   μὴν ἀλλὰ μικρά γε μνησθήσομαι  περὶ   αὐτῶν, μάλιστα μὲν ὅτι κἀκεῖνοι
[50]   μὲν οὖν αὐτὸς δυνήσεσθαι διελθεῖν  περὶ   αὐτῶν· νῦν δέ με τὸ
[270]   τούς τε τὰς ὑποσχέσεις ποιουμένους  περὶ   αὐτῶν πρότερον ἀπερεῖν καὶ παύσεσθαι
[110]   ἁπλῶς εἰπεῖν, ἀλλὰ σαφῶς φράσαι  περὶ   αὐτῶν. Πρῶτον μὲν δύνασθαι γνῶναι
[310]   γενέσθαι ταῖς αἰτίαις ταῖς λεγομέναις  περὶ   αὐτῶν· τοὺς δὲ συμμάχους λυμαινόμενοι
[20]   τῶν βουλομένων βλασφημεῖν ταχέως μεταπεισθήσεσθαι  περὶ   αὐτῶν, τοὺς δὲ τοιοῦτον εἶναί
[140]   γὰρ ἀπήνεγκε τὴν γραφήν, ἐσκόπουν  περὶ   αὐτῶν τούτων ὥσπερ ἂν ὑμῶν
[310]   φιλαπεχθημοσύνην. Κἀκεῖνοι μὲν οὕτως ἐγίγνωσκον  περὶ   αὐτῶν· ὑμεῖς δὲ τοσοῦτον ἀπέχετε
[170]   καὶ τοῖς λόγοις τοιούτοις χρῆσθαι  περὶ   αὐτῶν. Ὑπομείναντες οὖν τὸν τρόπον
[100]   εἶχεν οὕτω διελέσθαι καὶ διατάξασθαι  περὶ   αὐτῶν. (Χρὴ δὲ τὸν ὑπὲρ
[300]   ἐναντία τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι γιγνώσκειν  περὶ   αὐτῶν. (Ὧν ὑμῖν οὐδὲν πώποτ'
[70]   μὲν τηλικούτων, οὐ μὴν  περὶ   ἀχρηστοτέρων οὐδ' ἧττον τῇ πόλει
[260]   προῃρημένους, τοὺς δὲ μανθάνοντας ὀνίνησι·  περὶ   γὰρ τὴν περιττολογίαν καὶ τὴν
[120]   ἔσεσθαι δεδωκὼς ὡς οὐδέποτ' ἂν  περί   γε τοὺς ἄλλους ἐξαμαρτεῖν τολμήσειεν.
[270]   εἶναι ταῦτ' εἰρηκέναι καὶ συμβεβουλευκέναι·  περὶ   δὲ σοφίας καὶ φιλοσοφίας τοῖς
[180]   ἧς γυμναστικὴ μέρος ἐστί,  περὶ   δὲ τὰς ψυχὰς τὴν φιλοσοφίαν,
[100]   ἐπαινεῖν καὶ χάριν ἔχειν αὐτῷ,  περὶ   δὲ ταυτησὶ τῆς γραφῆς ἐκ
[300]   ἀγωνίαν πολλοὺς τοὺς ἀμφισβητοῦντας ἔχομεν,  περὶ   δὲ τὴν παιδείαν ἅπαντες ἂν
[100]   φλαῦρον εἰπεῖν κατήγορος ἐτόλμησε,  περὶ   δὲ τὴν Τιμοθέου κατηγορίαν μᾶλλον
[190]   καὶ τῆς ἐμπειρίας ταῦτα γιγνώσκω·  περὶ   δὲ τῆς παιδείας οὐκ ἔχω
[180]   τῶν ἄλλων πολλὰς τέχνας συνεστηκυίας,  περὶ   δὲ τὸ σῶμα καὶ τὴν
[240]   τι ἂν οἱ τοιοῦτοι παραινέσωσι·  περὶ   δὲ τοὺς ἔργον ποιουμένους ὅπως
[310]   προστάτην ἠξίωσαν τῆς πόλεως εἶναι,  περὶ   δὲ τῶν συκοφαντῶν χαλεπωτέρους
[10]   τοὺς τοιούτους ἀγῶνας οὐχ ἁρμόττοντα,  περὶ   δὲ φιλοσοφίας πεπαρρησιασμένα καὶ δεδηλωκότα
[0]   διατριβῆς, καὶ λέγοντας ὡς ἔστι  περὶ   δικογραφίαν, καὶ παραπλήσιον ποιοῦντας ὥσπερ
[60]   τὸ μέρος αὐτοῖς. {Ἐκ τοῦ  περὶ   Εἰρήνης, (Δυοῖν μὲν τοίνυν λόγοιν
[70]   δ' ὑμῖν διὰ βραχέων ἀπολογήσασθαι  περὶ   ἑκάστου, καὶ ποιῆσαι μᾶλλον ἔτι
[170]   ταῖς ἰδίαις διατριβαῖς, ἀλλὰ διακριβοῦσθαι  περὶ   ἑκάστου καὶ τὴν ἀλήθειαν ζητεῖν,
[180]   τὴν ἐπιστήμην, ἥτις ἂν  περὶ   ἑκάστου, τρίτον ἐντριβεῖς γενέσθαι καὶ
[70]   διειλεγμένος, ἐν δὲ τοῖς ὑστέροις  περὶ   ἐλαττόνων μὲν τηλικούτων, οὐ
[130]   Νῦν δὲ ταῦτα μὲν ἐάσω,  περὶ   ἐμαυτοῦ δὲ καὶ τῶν ἐνεστώτων
[50]   πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν. (Βούλομαι δὲ  περὶ   ἐμαυτοῦ καὶ νόμον θεῖναι χαλεπώτερον
[30]   μὴν οὐδ' εἰ ταῦτ' ἔχων  περὶ   ἐμαυτοῦ λέγειν, οὐδ' οὕτω φανήσομαι
[0]   ἀγῶνα μὲν καὶ κίνδυνόν τινα  περὶ   ἐμὲ γιγνόμενον, συκοφάντην δ' ὄντα
[320]   αὐτοῖς πραγμάτων, (οὐδὲ τῶν νῦν  περὶ   ἐμὲ γιγνομένων οὐδὲν αὐτοὺς οἶμαι
[0]   τούτου γὰρ ἤλπιζον καὶ τὰ  περὶ   ἐμὲ μάλιστα γνωσθήσεσθαι, καὶ τὸν
[10]   περὶ κρίσεως γεγράφθαι, βουλομένην δὲ  περὶ   ἐμοῦ δηλῶσαι τὴν ἀλήθειαν, καὶ
[170]   περὶ τῶν μεγίστων· οὐ γὰρ  περὶ   ἐμοῦ μέλλετε μόνον τὴν ψῆφον
[160]   ἀναβέβηκεν, ἐγὼ δ' ὃς οὐδὲ  περὶ   ἕνα πότ' ἐξήμαρτον, ἀλλὰ τῶν
[130]   πλῆθος εἴθισται πιστεύειν οὐ μόνον  περὶ   ἑνὸς ἑκάστου τῶν πολιτῶν ἀλλὰ
[170]   τὴν ψῆφον διοίσειν, ἀλλὰ καὶ  περὶ   ἐπιτηδεύματος πολλοὶ τῶν νεωτέρων
[230]   τούτων ἐνόντας, ἀλλ' οὕτω τὰ  περὶ   ἡμᾶς αὐτοὺς διοικοῦντας ὥστε μηδὲν
[150]   περὶ τὴν πόλιν οὔτε τὰ  περὶ   ἡμᾶς αὐτοὺς κακῶς διῳκηκότες, ἀλλ'
[170]   τινὲς αὐτοῦ τυγχάνουσι· καὶ γὰρ  περὶ   ἡμῶν αὐτῶν καὶ περὶ ἄλλων
[190]   οὖν ἐκείνοις προσκείσθω τοῖς πρότερον  περὶ   ἡμῶν εἰρημένοις· οὐκ ἀγνοῶ δ'
[250]   αὐτῶν, μάλιστα μὲν ὅτι κἀκεῖνοι  περὶ   ἡμῶν, ἔπειθ' ὅπως ἂν ὑμεῖς
[250]   διαλεχθῆναι πολὺ πικρότερον κεῖνοι  περὶ   ἡμῶν, οὐδέτερον δ' οἶμαι δεῖν,
[50]   ἀπολύσασθαι τὴν διαβολὴν τὴν λεγομένην  περὶ   ἡμῶν. Ὑμᾶς μὲν οὖν ἀξιῶ
[260]   οἱ μὲν γὰρ ἀεί τι  περὶ   ἡμῶν φλαῦρον λέγουσιν, ἐγὼ δ'
[0]   ὃν ζῶ καὶ τὴν παιδείαν  περὶ   ἣν διατρίβω, καὶ μὴ περιίδοιμι
[180]   δὲ τὰς ψυχὰς τὴν φιλοσοφίαν,  περὶ   ἧς ἐγὼ μέλλω ποιεῖσθαι τοὺς
[150]   Λεοντῖνος, οὗτος διατρίψας μὲν  περὶ   Θετταλίαν, ὅτ' εὐδαιμονέστατοι τῶν Ἑλλήνων
[70]   Λακεδαιμονίων; Ἔτι δὲ τίς ἂν  περὶ   καλλιόνων καὶ μειζόνων πραγμάτων τοῦ
[10]   τὴν ἀπολογίαν τὴν προσποιουμένην μὲν  περὶ   κρίσεως γεγράφθαι, βουλομένην δὲ περὶ
[110]   Ἰσθμοῦ πορευόμενον, ὅπερ αὐτοῖς τῆς  περὶ   Λεῦκτρα συμφορᾶς εὕροι τις ἂν
[160]   πόλει παρέξειν. Πολλῆς δ' ἀλογίας  περί   με γεγενημένης πάντων ἂν συμβαίη
[160]   τῆς δόξης ἧς προσεδόκων ἀγῶνες  περί   με καὶ κίνδυνοι καὶ φθόνοι
[100]   πολὺ τὰ πράγματα διέφερεν αὐτῶν.  (Περὶ   μὲν γὰρ ἐκείνων οὐδὲν φλαῦρον
[300]   πόλει τυγχάνουσι καὶ μᾶλλον ἁρμόττουσαν.  (Περὶ   μὲν γὰρ τὴν τῶν σωμάτων
[50]   ἀλλὰ πολλῷ χαριεστέραν δόξαν εἰληφώς.  Περὶ   μὲν οὖν τῆς ἐμῆς εἴτε
[60]   ἡγεμονίας αὐτοῖς. {Ἐκ τοῦ Πανηγυρικοῦ,  ~Περὶ   μὲν οὖν τῆς ἡγεμονίας, ὡς
[190]   ἀνυπέρβλητον ἂν τοῖς ἄλλοις ἀποτελέσειεν.  (Περὶ   μὲν οὖν τῆς φύσεως καὶ
[270]   ἀναιρεῖν ἐξ ἁπασῶν τῶν διατριβῶν.  ~Περὶ   μὲν οὖν τούτων ἀπόχρη μοι
[160]   ἐγγένοιτο ἐπιβιῶναι τὸν ἐπίλοιπον χρόνον.  (Περὶ   μὲν οὖν τούτων καὶ τῶν
[100]   ἐκείνοις ἀλλ' οὐκ ἐμοὶ γενησομένης.  (Περὶ   μὲν οὖν ὧν φεύγω τὴν
[180]   εὑρόντες διττὰς ἐπιμελείας κατέλιπον ἡμῖν,  περὶ   μὲν τὰ σώματα τὴν παιδοτριβικήν,
[180]   τῶν πολὺ πρὸ ἡμῶν γεγονότων  περὶ   μὲν τῶν ἄλλων πολλὰς τέχνας
[0]   οὕτω διακείμενοι· τοῦ γὰρ ἀντιδίκου  περὶ   μὲν ὧν κρίσις ἦν
[170]   συνεληλύθατε δικάσοντες· ἔστι δ' οὐ  περὶ   μικρῶν οὔθ' λόγος οὔθ'
[0]   ὧν ᾠόμην τοὺς οὐκ ὀρθῶς  περί   μου γιγνώσκοντας, ἐνεθυμούμην πῶς ἂν
[0]   καὶ χαίροντας ἐπὶ τοῖς Ψευδῆ  περί   μου δόξαν ἔχουσιν. (Ἐδήλωσαν δ'
[30]   ἡγούμενος ἐκ μὲν ὧν καταλαζονεύεται  περί   μου καὶ τοῦ πλούτου καὶ
[190]   πλησιάζειν καὶ πρὸς τοὺς μέλλοντας  περί   μου τὴν ψῆφον οἴσειν, ὥστ'
[30]   μὲν λόγοις οἷς πρότερον ἀκηκόατε  περί   μου τῶν βλασφημεῖν καὶ διαβάλλειν
[130]   ἑκάστου τῶν πολιτῶν ἀλλὰ καὶ  περὶ   ὅλων τῶν πραγμάτων, ἀλλ' ἐπιμέλειάν
[100]   ἐπικαιροτάτῳ καὶ κάλλιστα κειμένην τῶν  περὶ   Πελοπόννησον, Σάμον δὲ τῶν ἐν
[100]   εἰς μὲν τὸν περίπλουν τὸν  περὶ   Πελοπόννησον τρία καὶ δέκα μόνον
[80]   τοιούτους λόγους εὑρίσκειν τοσούτῳ χρὴ  περὶ   πλείονος ποιεῖσθαι τῶν τοὺς νόμους
[240]   ὁπόταν δὲ τύχωσι, μεταβαλόντες ὡς  περὶ   πλεονεκτεῖν δυναμένων τοὺς λόγους ποιοῦνται.
[40]   μεταλαβεῖν διάνοιαν, καὶ ποθεῖν ἀκοῦσαι  περὶ   ποίους ἄλλους λόγους γεγενημένος τηλικαύτην
[220]   ἅπαντας τοὺς πολίτας φιλοτιμεῖσθαι, καὶ  περὶ   πολλοῦ ποιεῖσθαι τοὺς αἰτίους τῇ
[300]   σφᾶς αὐτοὺς χρησίμους τῇ πόλει  περὶ   πολλοῦ ποιήσεσθε, τοὺς δὲ καταβεβλημένως
[30]   εἰκὸς οὔτε δυνατόν, ἐμὲ μὲν  περὶ   πολλοὺς ἡμαρτηκέναι, τοὺς δὲ ταῖς
[80]   εὑρίσκειν δυνάμενος πονηροὺς ἂν καὶ  περὶ   πονηρῶν πραγμάτων ζητεῖν ἐπιχειρήσειεν, ἄλλως
[170]   ἔχειν συγγνώμην, ἐνθυμουμένους ὅτι τοὺς  περὶ   πραγμάτων ἀνομοίων τοῖς ἄλλοις ἀγωνιζομένους
[50]   (Εἰ μὲν τοίνυν ἠγωνιζόμην ὡς  περὶ   πράξεις τινὰς ἡμαρτηκώς, οὐκ ἂν
[120]   πόλεις ἑλόντα μηδεμίαν δ' ἀπολέσαντα  περὶ   προδοσίας ἔκρινε, καὶ πάλιν εἰ
[30]   οὐδεὶς πώποτε γέγονεν οὔτε τῶν  περὶ   τὰ δικαστήρια καλινδουμένων οὔτε τῶν
[30]   ἀκούουσιν ἐμποιήσειν, ἐκ δὲ τῆς  περὶ   τὰ δικαστήρια πραγματείας εἰς ὀργὴν
[150]   δ' οὐδεμίαν καταπαγίως οἰκήσας οὐδὲ  περὶ   τὰ κοινὰ δαπανηθεὶς οὐδ' εἰσφορὰν
[40]   πόρρω τῶν πραγματειῶν εἰμι τῶν  περὶ   τὰ συμβόλαια γιγνομένων. (Ἀλλὰ μὴν
[290]   παρέχουσαν τοῖς ἀγωνίζεσθαι προῃρημένοις καὶ  περὶ   τὰ τοιαῦτα γυμνάζεσθαι βουλομένοις, (ἔτι
[180]   περὶ τὰς πράξεις  περὶ   τὰς ἄλλας ἐργασίας πρῶτον μὲν
[270]   τὸν ἐνεστῶτα λόγον ἀλλὰ καὶ  περὶ   τὰς ἄλλας πράξεις τὴν αὐτὴν
[30]   οὔτ' ἐν τοῖς συνεδρίοις οὔτε  περὶ   τὰς ἀνακρίσεις οὔτ' ἐπὶ τοῖς
[40]   τοσοῦτον τοῖς ἐπιτηδεύμασιν ἀλλήλων ἀφεστῶτας  περὶ   τὰς αὐτὰς πράξεις ἡγεῖσθαι διατρίβειν;
[40]   πρὸς δὲ τούτοις τοὺς μὲν  περὶ   τὰς δίκας δεινοὺς πόρρω τῶν
[40]   τοῦ τ' ἐμοῦ καὶ τῶν  περὶ   τὰς δίκας, ἐκείνως ὑμᾶς ἡγοῦμαι
[250]   τούτου θαυμάζειν, ὅπου καὶ τῶν  περὶ   τὰς ἔριδας σπουδαζόντων ἔνιοί τινες
[40]   συναγαγεῖν ἐβουλήθησαν, ἄλλοι δέ τινες  περὶ   τὰς ἐρωτήσεις καὶ τὰς ἀποκρίσεις
[260]   τῶν μαθημάτων. (Διατρῖψαι μὲν οὖν  περὶ   τὰς παιδείας ταύτας χρόνον τινὰ
[30]   περὶ τοὺς λόγους  περὶ   τὰς πράξεις εἰκότως ἄν τις
[180]   περὶ τοὺς λόγους  περὶ   τὰς πράξεις περὶ τὰς
[290]   λαβόντες, οὐδὲν ἀσκέπτως λέγοντες, ἧττον  περὶ   τὰς πράξεις πλημμελοῦσιν. (Ὥσθ' ἅπασι
[190]   περὶ τοὺς λόγους δεινότερος  περὶ   τὰς πράξεις φρονιμώτερος, ἀλλ' οἱ
[140]   πράξεις ἐξήταζον, καὶ πλεῖστον χρόνον  περὶ   τὰς τοιαύτας διέτριβον ἐφ' αἷς
[110]   ἐχρῆτο καὶ ταξιάρχοις, (αὐτὸς δὲ  περὶ   ταῦτα δεινὸς ἦν, περὶ ἅπερ
[30]   τῶν ὑμετέρων ζῶντας καὶ τῆς  περὶ   ταῦτα πραγματείας ἴδοιτ' ἂν μόνον
[190]   τὰς τοιαύτας αἰτίας, ὅτ' ἠρχόμην  περὶ   ταύτην εἶναι τὴν πραγματείαν, λόγον
[0]   ἀντιδόσεως γενομένης περὶ τριηραρχίας καὶ  περὶ   ταύτης ἀγῶνος ἔγνων καὶ τούτων
[0]   τῶν ἐμῶν δύναμιν καὶ καταλαζονευομένου  περί   τε τοῦ πλούτου καὶ τοῦ
[140]   εἴς τε τὰς λειτουργίας καὶ  περὶ   τὴν ἄλλην διοίκησιν, οὐκ ἂν
[260]   ἐριστικοῖς λόγοις δυναστεύοντας καὶ τοὺς  περὶ   τὴν ἀστρολογίαν καὶ τὴν γεωμετρίαν
[230]   ἐγγεγραμμένους, ἐμὲ δὲ καὶ τοὺς  περὶ   τὴν αὐτὴν ἐμοὶ διατριβὴν ὄντας
[260]   παραπλησίαν· (καὶ γὰρ ἐκείνων οἱ  περὶ   τὴν γραμματικὴν καὶ τὴν μουσικὴν
[170]   ἀλλὰ πάντας ἐκποδὼν ποιεῖσθαι τοὺς  περὶ   τὴν διατριβὴν ταύτην ὄντας· εἰ
[180]   τοιούτους, κοινὸν δ' ἀμφοτέρων τὸ  περὶ   τὴν ἐμπειρίαν γυμνάσιον· δεῖν γὰρ
[280]   θεῶν τοὺς εὐσεβεστάτους καὶ τοὺς  περὶ   τὴν θεραπείαν τὴν ἐκείνων ἐπιμελεστάτους
[190]   δεινοτέρους μὲν ὁμολογοῦσιν εἶναι τοὺς  περὶ   τὴν μελέτην ταύτην ὄντας, οὐ
[280]   τῶν ἄλλων ἁπάντων. (Τὸ τοίνυν  περὶ   τὴν πλεονεξίαν, δυσχερέστατον ἦν
[320]   καὶ δικαίως κεχρημένον αὐτοῖς καὶ  περὶ   τὴν πόλιν καὶ περὶ τοὺς
[90]   ἐμοὶ συγγεγενημένων ἄνδρες ἀγαθοὶ γεγόνασι  περὶ   τὴν πόλιν καὶ τοὺς φίλους
[150]   ἡμεῖς εὑρεθεῖμεν ἂν οὔτε τὰ  περὶ   τὴν πόλιν οὔτε τὰ περὶ
[320]   ἄλλους ὁρῶ τοὺς κινδυνεύοντας, ἐπειδὰν  περὶ   τὴν τελευτὴν ὦσι τῆς ἀπολογίας,
[210]   πραότερα τὰ δὲ φρονιμώτερα ποιοῦσι,  περὶ   τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν μηδεμίαν
[160]   δ' οὐ μόνον δυσκόλως διακειμένους  περὶ   τὴν τῶν λόγων παιδείαν τοὺς
[130]   τῶν ἀνθρώπων θεραπείαν ὥσπερ δεινὸς  περὶ   τὴν τῶν πραγμάτων ἐπιμέλειαν. (Καί
[60]   ὥστε τούς τε πρότερον γράψαντας  περὶ   τὴν ὑπόθεσιν ταύτην ἅπαντας ἠφανικέναι
[40]   κατήγορος, σύμπαντες οἱ  περὶ   τὴν φιλοσοφίαν διατρίβοντες. Καίτοι πῶς
[30]   τὰ δικαστήρια καλινδουμένων οὔτε τῶν  περὶ   τὴν φιλοσοφίαν διατριψάντων· οὐ γὰρ
[160]   βίον ὁρμησάντων, ἀμφότερα δόξειν, καὶ  περὶ   τὴν φιλοσοφίαν διαφέρειν καὶ κοσμιώτερον
[140]   τῶν ἄλλων ἀλλὰ καὶ τῶν  περὶ   τὴν φιλοσοφίαν καὶ τὴν αὐτὴν
[270]   τοῖς κρίνουσιν ἀρέσκειν, τοὺς δὲ  περὶ   τὴν φιλοσοφίαν ὄντας μόνους ἀγνοεῖν
[180]   τοὺς φοιτῶντας διδάσκουσιν, οἱ δὲ  περὶ   τὴν φιλοσοφίαν ὄντες τὰς ἰδέας
[180]   τρίτον ἐντριβεῖς γενέσθαι καὶ γυμνασθῆναι  περὶ   τὴν χρείαν καὶ τὴν ἐμπειρίαν
[10]   ὢν φανῶ τοῖς ὑπὸ τούτου  περὶ   τῆς δεινότητος τῆς ἐμῆς προειρημένοις,
[250]   διαλεχθῶσιν. (Εἰ δὲ δεῖ συλλήβδην  περὶ   τῆς δυνάμεως ταύτης εἰπεῖν, οὐδὲν
[60]   τὰ μὲν ἐν ἀρχῇ λεγόμενα  περὶ   τῆς εἰρήνης τῆς πρὸς Χίους
[0]   εἰδὼς ἐνίους τῶν σοφιστῶν βλασφημοῦντας  περὶ   τῆς ἐμῆς διατριβῆς, καὶ λέγοντας
[50]   τῶν βαρβάρων στρατείαν, Λακεδαιμονίοις δὲ  περὶ   τῆς ἡγεμονίας ἀμφισβητῶν. Τοιαύτην δὲ
[50]   ἀπὸ τῆς παραγραφῆς ἀνάγνωθι τὰ  περὶ   τῆς ἡγεμονίας αὐτοῖς. {Ἐκ τοῦ
[150]   στατῆρας κατέλιπε. (Καί τοι χρὴ  περὶ   τῆς οὐσίας τῆς ἀλλήλων μὴ
[70]   τῶν βαρβάρων στρατείαν παρακαλοῦντος καὶ  περὶ   τῆς πρὸς ἀλλήλους ὁμονοίας συμβουλεύοντος;
[320]   τὸν ὄχλον τῶν ἐνόντων εἰπεῖν  περὶ   τῆς τούτων συκοφαντίας, μικρῶν ἔτι
[180]   φέρετε τὴν ψῆφον. ~Βούλομαι δὲ  περὶ   τῆς τῶν λόγων παιδείας ὥσπερ
[130]   πᾶσιν εἶναι δόξει τὰ πεπραγμένα  περὶ   Τιμόθεον· ἢν δ' ἀναλογίσησθε τὴν
[100]   μὲν οὖν τοῦτ' εἰπεῖν ἔχω  περὶ   Τιμοθέου καὶ μάλιστα καθ' ἁπάντων,
[120]   νικῆσαι μαχόμενος. (Οὕτω δ' ἐσπούδαζε  περὶ   τὸ μηδεμίαν τῶν πόλεων μηδὲ
[110]   καὶ χαλεπὸν καὶ περίεργον εἶναι.  (Περὶ   τοίνυν τὴν τοιαύτην προαίρεσιν οὐ
[190]   πράττειν ποιήσειεν, ἀμφότερά τε γενόμενα  περὶ   τὸν αὐτὸν ἀνυπέρβλητον ἂν τοῖς
[100]   πόλιν ὀγδοήκοντα τριήρεις κεκτημένην, καὶ  περὶ   τὸν αὐτὸν χρόνον Λακεδαιμονίους ἐνίκησε
[270]   θεωρεῖν καὶ δοκιμάζειν οὐ μόνον  περὶ   τὸν ἐνεστῶτα λόγον ἀλλὰ καὶ
[290]   ἂν εἰ Λακεδαιμόνιοι τοὺς τὰ  περὶ   τὸν πόλεμον ἀσκοῦντας ζημιοῦν ἐπιχειροῖεν,
[290]   διαφέρετε τῶν ἄλλων οὐ ταῖς  περὶ   τὸν πόλεμον ἐπιμελείαις, οὐδ' ὅτι
[50]   προσήκει πολὺ μᾶλλον ἐκ τῶν  περὶ   τὸν πόλεμον κινδύνων τῶν
[30]   τοῦτ' ἀγνοεῖν, ὅτι πάντες ἄνθρωποι  περὶ   τὸν τόπον τοῦτον εἰώθασι διατρίβειν,
[150]   πλεῖστον δὲ χρόνον βιοὺς καὶ  περὶ   τὸν χρηματισμὸν τοῦτον γενόμενος, (πόλιν
[40]   (Ἔχων δὲ πολλὰς εἰπεῖν διαφορὰς  περὶ   τοῦ βίου τοῦ τ' ἐμοῦ
[240]   σημεῖόν ἐστιν, ἀλλὰ καὶ τῆς  περὶ   τοὺς θεοὺς ὀλιγωρίας· τὴν μὲν
[320]   περὶ τοὺς προγόνους καὶ μάλιστα  περὶ   τοὺς θεούς, ὥστε, εἴ τι
[210]   προσηκούσης ἐπιμελείας· (ἔτι δ' εἰ  περὶ   τοὺς ἵππους καὶ τοὺς κύνας
[190]   ἦς γένοιτό τις ἂν  περὶ   τοὺς λόγους δεινότερος περὶ
[230]   ~Χωρὶς δὲ τούτων, εἴπερ  περὶ   τοὺς λόγους δεινότης ποιεῖ τοῖς
[50]   περὶ τῶν πεπραγμένων· ἐπειδὴ δὲ  περὶ   τοὺς λόγους ἔχω τὴν αἰτίαν,
[180]   δεῖ τοὺς μέλλοντας διοίσειν  περὶ   τοὺς λόγους περὶ τὰς
[30]   γενέσθαι προέχοντα τῶν ἄλλων  περὶ   τοὺς λόγους περὶ τὰς
[190]   γάρ τις διακούσειεν ἅπαντα τὰ  περὶ   τοὺς λόγους καὶ διακριβωθείη μᾶλλον
[40]   ὧν κατήγορος εἴρηκε, μηδὲ  περὶ   τοὺς λόγους ὄντα με δεινὸν
[80]   οὖν βουληθεὶς ποιήσειἐ, τοῖς δὲ  περὶ   τοὺς λόγους πραγματευομένοις διὰ τὸ
[30]   ἐμαυτοῦ λέγειν, οὐδ' οὕτω φανήσομαι  περὶ   τοὺς λόγους τοὺς τοιούτους γεγενημένος.
[310]   (Οὕτω γὰρ ἀπλήστως ἅπαντες ἔχομεν  περὶ   τοὺς λόγους, ὥστ' ἐπαινοῦμεν μὲν
[40]   τὸν αὑτῶν κατέτριψαν, οἱ δὲ  περὶ   τοὺς ποιητὰς ἐφιλοσόφησαν, ἕτεροι δὲ
[120]   ἡγούμενος, εἰ τοιοῦτος ὢν φαίνοιτο  περὶ   τοὺς πολεμήσαντας, τὴν μεγίστην πίστιν
[260]   καὶ τοῦτο ποιήσω φανερόν, ὅτι  περὶ   τοὺς πολιτικοὺς λόγους ἡμεῖς ὄντες,
[320]   καὶ περὶ τὴν πόλιν καὶ  περὶ   τοὺς προγόνους καὶ μάλιστα περὶ
[160]   παραμεληθῇ, τῆς δὲ κοινῆς τῆς  περὶ   τοὺς σοφιστὰς διαβολῆς ἀπολαύσω τι
[190]   οἱ μὲν ὡς ἔστιν  περὶ   τοὺς σοφιστὰς διατριβὴ φλυαρία καὶ
[100]   Διὰ τοῦτο δ' οὐχ ἅμα  περὶ   τούτου καὶ τῶν ἄλλων ἐπιτηδείων
[100]   Ὥστ' οὐκ ἂν ἥρμοσεν ἅμα  περὶ   τούτου καὶ τῶν ἄλλων χρήσασθαι
[60]   δεινοὺς μὴ τολμᾶν ἔτι λέγειν  περὶ   τούτων, ἀλλὰ καταμέμφεσθαι τὴν δύναμιν
[60]   διελθεῖν ὑμῖν, ἐν φανήσομαι  περὶ   τούτων ἁπάντων πολλὴν ἐπιμέλειαν πεποιημένος.
[210]   (Ἔχοι δ' ἄν τις πλείω  περὶ   τούτων εἰπεῖν· ἀλλὰ γὰρ ἢν
[80]   τοὺς τηλικούτους, ὥσπερ ἀντιλέγοντός τινος  περὶ   τούτων, τοῦτο δέον αὐτὸν
[60]   τοῖς ἄλλοις ἅπασι. Διαλεχθεὶς δὲ  περὶ   τούτων, (καὶ τὰς τῆς Ἑλλάδος
[130]   αὐτὸ τὸ δίκαιον ἀποβλέποντες σκέψεσθε  περὶ   τούτων, οὐκ ἔστιν ὅπως οὐ
[70]   παιδεύονται τῶν ἰδιωτῶν. Διαλεχθεὶς δὲ  περὶ   τούτων, παραινῶ τῷ Νικοκλεῖ μὴ
[70]   μὲν τοίνυν τῷ πρώτῳ λόγῳ  περὶ   τούτων τυγχάνω διειλεγμένος, ἐν δὲ
[110]   Ἔστι δ' λόγος  περὶ   τούτων φιλαπεχθήμων μέν, ῥηθῆναι δ'
[50]   πόλεως, ἐνθένδε ποθὲν ἐπιχειρῶ διδάσκειν  περὶ   τούτων, ὡς τῇ πόλει τιμᾶσθαι
[0]   βίου τελευτῆς οὔσης, ἀντιδόσεως γενομένης  περὶ   τριηραρχίας καὶ περὶ ταύτης ἀγῶνος
[280]   τοὺς ὁσιωτάτους καὶ δικαιοτάτους, οἳ  περὶ   τῶν ἀγαθῶν ἀλλ' οὐ τῶν
[250]   περὶ τῶν ἀμφισβητησίμων ἀγωνιζόμεθα καὶ  περὶ   τῶν ἀγνοουμένων σκοπούμεθα· ταῖς γὰρ
[100]   ποιοῦμαι πρόκλησιν ἥν περ καὶ  περὶ   τῶν ἄλλων· ἀξιῶ γάρ, εἰ
[10]   συγγραμμάτων πλείω πεποίηται λόγον  περὶ   τῶν ἄλλων ἁπάντων, ὅμοιον ἐργαζόμενος
[280]   τοῖς εὖ φρονοῦσι μᾶλλον  περὶ   τῶν ἄλλων ἁπάντων. (Τὸ τοίνυν
[50]   καὶ νόμον θεῖναι χαλεπώτερον  περὶ   τῶν ἄλλων, καὶ λόγον εἰπεῖν
[250]   ἔχειν διάνοιαν ἥν περ καὶ  περὶ   τῶν ἄλλων, καὶ μὴ περὶ
[310]   χρῆσθε καὶ κατηγόροις καὶ νομοθέταις  περὶ   τῶν ἄλλων. Καί τοι προσῆκεν
[310]   δὲ τῶν συκοφαντῶν χαλεπωτέρους  περὶ   τῶν ἄλλων κακουργιῶν τοὺς νόμους
[250]   εἴδωλόν ἐστι. (Μετὰ τούτου καὶ  περὶ   τῶν ἀμφισβητησίμων ἀγωνιζόμεθα καὶ περὶ
[210]   τοῖς πλείστοις ὁμολογουμένων, δέδοικα μὴ  περὶ   τῶν ἀμφισβητουμένων ἀπορεῖν δόξω. Παυσάμενος
[20]   τοῖς φίλοις τοῖς ἐκείνων διαλύεσθαι  περὶ   τῶν ἀμφισβητουμένων. Ὧν οὐδέν μοι
[40]   λέγειν, ὃς καὶ τοῖς ἄλλοις  περὶ   τῶν ἀμφισβητουμένων ὥσπερ δεσπότης ἐδίκαζεν;
[250]   μὴ φροντιζόντων· ἐπεὶ καὶ τάδε  περὶ   τῶν αὐτῶν τούτων ἔνεστιν εἰπεῖν.
[250]   ἐστιν συγκατασκευάσας. (Οὗτος γὰρ  περὶ   τῶν δικαίων καὶ τῶν ἀδίκων
[220]   ἡμᾶς, τίνα ποτὲ γνώμην ἔχουσι  περὶ   τῶν ἐκ Σικελίας καὶ τοῦ
[110]   τούτῳ τῶν ἄλλων διήνεγκεν, (ὅτι  περὶ   τῶν Ἑλληνικῶν καὶ συμμαχικῶν πραγμάτων
[20]   μήτε διαιτητὴν μήτε δικαστὴν ὅστις  περὶ   τῶν ἐμοὶ πεπραγμένων φανήσεται κριτὴς
[10]   Οὗτος γὰρ αὐτὸς συγγεγραμμένα λέγων  περὶ   τῶν ἐμῶν συγγραμμάτων πλείω πεποίηται
[310]   τοῖς ἀκούουσι παρασχεῖν. Ὅπερ καὶ  περὶ   τῶν ἤδη προειρημένων δέδοικα, μὴ
[180]   γὰρ ἔργον εἶναι βουλεύσασθαι καὶ  περὶ   τῶν ἰδίων καὶ περὶ τῶν
[40]   γράφειν δὲ προῄρηνται λόγους οὐ  περὶ   τῶν ἰδίων συμβολαίων, ἀλλ' Ἑλληνικοὺς
[0]   καὶ λέγειν καὶ γράφειν οὐ  περὶ   τῶν ἰδίων συμβολαίων, ἀλλ' ὑπὲρ
[270]   ὑποθέσεις ἀδίκους μικρὰς  περὶ   τῶν ἰδίων συμβολαίων, ἀλλὰ μεγάλας
[40]   λόγους ὄντα με δεινὸν τοὺς  περὶ   τῶν ἰδίων συμβολαίων. (Οἶμαι γὰρ
[160]   δεδωκότας. (Καὶ τί δεῖ λέγειν  περὶ   τῶν κοινῶν; Αὐτὸς γὰρ οὐ
[270]   καὶ καλὰς καὶ φιλανθρώπους καὶ  περὶ   τῶν κοινῶν πραγμάτων· μὴ γὰρ
[180]   καὶ περὶ τῶν ἰδίων καὶ  περὶ   τῶν κοινῶν, τοῦ δὲ σώματος
[250]   ἔμαθον ἀποκτείνειεν; (Οὐκοῦν χρὴ καὶ  περὶ   τῶν λόγων τὴν αὐτὴν ἔχειν
[250]   σπουδαζόντων ἔνιοί τινες ὁμοίως βλασφημοῦσι  περὶ   τῶν λόγων τῶν κοινῶν καὶ
[170]   κρίσις ἐν καθέσταμεν, ἀλλὰ  περὶ   τῶν μεγίστων· οὐ γὰρ περὶ
[60]   καὶ τοῖς ἁμαρτανομένοις ἐπιπλήττω καὶ  περὶ   τῶν μελλόντων συμβουλεύω. Λαβὼν οὖν
[90]   οὐχ αἷς ἔξεστι χρήσασθαι καὶ  περὶ   τῶν μηδὲν ἠδικηκότων, ἀλλ' ἃς
[200]   οὐκ ἀνωμάλως ποιεῖσθαι τὰς κρίσεις  περὶ   τῶν ὁμοίων πραγμάτων, οὐδ' ἀποδοκιμάζειν
[250]   περὶ τῶν ἄλλων, καὶ μὴ  περὶ   τῶν ὁμοίων τἀναντία γιγνώσκειν, μηδὲ
[270]   ἀγωνιζομένοις οὐκ ἂν ἁρμόσειε λέγειν  περὶ   τῶν ὀνομάτων τούτων ἔστι γὰρ
[210]   γὰρ ἢν πολλὰ λίαν λέγω  περὶ   τῶν παρὰ τοῖς πλείστοις ὁμολογουμένων,
[50]   τῶν εἰρημένων διαγιγνώσκειν ὅπως ἐτύχετε  περὶ   τῶν πεπραγμένων· ἐπειδὴ δὲ περὶ
[250]   ἂν αὐτοὶ πρὸς αὑτοὺς ἄριστα  περὶ   τῶν πραγμάτων διαλεχθῶσιν. (Εἰ δὲ
[240]   καταλάβῃ τὴν πόλιν, τοῖς ἄριστα  περὶ   τῶν πραγμάτων λέγουσι, τούτοις χρῶνται,
[150]   τὰς διανοίας ὡς οὐδὲν ὁμοίας  περὶ   τῶν πραγμάτων οἱ νῦν τοῖς
[260]   τὸ βέλτιον εἰπεῖν βουλεύσασθαι  περὶ   τῶν πραγμάτων οὐδεμίαν πω λαμβάνουσιν
[300]   ἔν τε τοῖς ἀγῶσι τοῖς  περὶ   τῶν συμβολαίων τῶν δικαίων τεύξονται
[80]   βαρβάρων ἱκανοὶ γεγόνασιν, εἰπεῖν δὲ  περὶ   τῶν συμφερόντων ἀξίως τῆς πόλεως
[0]   ἣν διατρίβω, καὶ μὴ περιίδοιμι  περὶ   τῶν τοιούτων ἄκριτον ἐμαυτὸν ὄντα,
[50]   Ἀφορισάμενος δὲ τὸν λόγον τὸν  περὶ   τῶν τοιούτων εὐεργεσιῶν, καὶ βουλόμενος
[270]   ἐμοὶ δ' ἐπειδὴ καὶ κρίνομαι  περὶ   τῶν τοιούτων καὶ τὴν καλουμένην
[150]   ὑμεῖς παντάπασιν ἀσκέπτως εἰκάζειν δόξετε  περὶ   τῶν τοιούτων, οὔθ' ἡμεῖς εὑρεθεῖμεν
[190]   φανερὸν ποιήσειν. (Πρῶτον δ' ἐνθυμήθητε  περὶ   τῶν φλυαρίαν φασκόντων εἶναι τὴν
[290]   ἐστίν, ὅπως μηδὲν τοιοῦτον ἐξαμαρτήσεσθε  περὶ   ὑμᾶς αὐτούς, μηδὲ πιστοτέρους ποιήσετε
[100]   ἀνὴρ γέγονε Τιμόθεος καὶ πολλὰ  περὶ   ὑμᾶς ἐξήμαρτε, μετέχειν καὶ δίκην
[20]   (καὶ παρ' ἑτέροις μὲν ἐπειδὰν  περὶ   ψυχῆς ἀνθρώπου δικάζωσι, μέρος τι
[250]   καὶ δηλοῦν πρὸς ἡμᾶς αὐτοὺς  περὶ   ὧν ἂν βουληθῶμεν, οὐ μόνον
[90]   καὶ μάρτυρας ὑμῶν αὐτῶν παρέξομαι  περὶ   ὧν ἂν λέγω τοὺς κατὰ
[100]   Τιμοθέου κατηγορίαν μᾶλλον ἐσπούδασεν  περὶ   ὧν ἀπήνεγκε τὴν γραφήν· ἔπειθ'
[0]   ἐπιχειροίην, ἑώρων οὔτε περιλαβεῖν ἅπαντα  περὶ   ὧν διελθεῖν προῃρούμην οἷός τε
[250]   διαβάλλωσι, τοὺς αὑτῶν ἐντιμοτέρους ποιήσειν.  (Περὶ   ὧν δυνηθείην μὲν ἂν ἴσως
[140]   οὖν μοι νῦν ἐπελήλυθε, καὶ  περὶ   ὧν ἐγὼ μὲν ἐνόμιζον εἶναι
[130]   ἀποδέχεσθαι τὰς ὑπὸ τούτων λεγομένας.  (Περὶ   ὧν ἡδέως ἂν ἀπελογησάμην, εἰ
[170]   ταύτης χεῖρον τύχω διαλεχθεὶς  περὶ   ὧν ἧττόν μοι σπουδάσαι προσῆκε.
[150]   αὐτοῖς· πρὸς δὲ τοὺς ἄλλους,  περὶ   ὧν Λυσίμαχος διέβαλεν, ὡς παμπληθῆ
[20]   τοῦ πράγματος λέγων, ἀφέμενος τούτων,  περὶ   ὧν οἴσετε τὴν ψῆφον, ἤδη
[30]   ἡμέραν, ἐμοὶ δὲ τὰς εὐπορίας,  περὶ   ὧν οὗτος μειζόνως εἴρηκεν, ἔξωθεν
[50]   τοὺς δικάζοντας ὡς δυνατὸν μάλιστα,  περὶ   ὧν τὴν ψῆφον οἴσουσι, καὶ
[140]   (Ταῦτα δὲ δρῶντες οὐκ ἀγνοοῦσι  περὶ   ὧν τὴν ψῆφον οἴσουσιν, ἀλλ'
[290]   ὑμεῖς ἡγεμόνες γεγένησθε, συμφορᾷ τινι  περιβάλοιτε.   (Χρὴ γὰρ μηδὲ τοῦτο λανθάνειν
[300]   τεῖχος ἀκόντων Λακεδαιμονίων τῇ πόλει  περιβαλών,   τίς δὲ μετὰ τοῦτον
[20]   ποιήσειν, καὶ προσδοκῶν, ἢν ἐμοῦ  περιγένηται   τοῖς λόγοις, ὅν φησι διδάσκαλον
[120]   δυνάμενον, ὥστε καὶ τῶν πολεμίων6  περιγίγνεσθαι   καὶ τοῖς στρατιώταις ἐντελεῖς ἀποδιδόναι
[170]   ἐνίοις τὴν ἐναντίαν τῆς προσηκούσης  περιέθηκεν·   ὅπερ καὶ τῇ παιδεία ταύτῃ
[160]   μήτ' ἄξιος μηδενὸς ἐγενόμην μήτε  περιεποιησάμην   μηδέν, οὐδεὶς ἄν μοι πράγματα
[100]   προσήκει διαλεχθεῖσι καταβαίνειν δοκεῖν  περιεργάζεσθαι,   τοῖς δ' ὑπολαμβανομένοις συμβούλοις εἶναι
[110]   πόλεμον ἀσύμφορον καὶ χαλεπὸν καὶ  περίεργον   εἶναι. (Περὶ τοίνυν τὴν τοιαύτην
[100]   ληφθεισῶν ἅπας τόπος  περιέχων   οἰκεῖος ἠναγκάσθη τῇ πόλει γενέσθαι·
[260]   ἂν τοῖς νεωτέροις, μὴ μέντοι  περιιδεῖν   τὴν αὑτῶν κατασκελετευθεῖσαν ἐπὶ τούτοις,
[0]   περὶ ἣν διατρίβω, καὶ μὴ  περιίδοιμι   περὶ τῶν τοιούτων ἄκριτον ἐμαυτὸν
[120]   τούτων εἰς τοῦτο τὰ πράγματα  περιιστάναι   δυνάμενον, ὥστε καὶ τῶν πολεμίων6
[230]   ἀτιμαζομένην καὶ κρινομένην παρ' ὑμῖν,  Περικλῆς   δὲ δυοῖν ἐγένετο μαθητής, Ἀναξαγόρου
[230]   Ἑλλήνων κατέστησαν· (τὸ δὲ τελευταῖον  Περικλῆς   καὶ δημαγωγὸς ὢν ἀγαθὸς καὶ
[110]   πράξεις ἐπὶ Σάμον στρατεύσας, ἣν  Περικλῆς   μεγίστην ἐπὶ σοφίᾳ καὶ
[0]   ἐπαινεῖν ἐμαυτὸν ἐπιχειροίην, ἑώρων οὔτε  περιλαβεῖν   ἅπαντα περὶ ὧν διελθεῖν προῃρούμην
[180]   γένωνται. Τῷ μὲν γὰρ εἰδέναι  περιλαβεῖν   αὐτοὺς οὐχ οἷόν τ' ἐστίν·
[210]   ἀδικεῖν· ἢν γὰρ ταῦτα καλῶς  περιλάβωμεν,   ἄμεινον γνώσεσθε τὰς αἰτίας τὰς
[170]   παραδιδόασι. Τοιαύτης οὖν ἀεὶ τῆς  περιόδου   γιγνομένης ἀναγκαῖόν ἐστιν, ὅπως
[60]   πόλει παραινέσας ὡς χρὴ μὴ  περιορᾶν   αὐτὴν οὕτω πράττουσαν, ἐπὶ τελευτῆς
[130]   τούτων ψευδολογίας τοὺς μὲν συμφοραῖς  περιπεπτωκέναι,   τοὺς δ' ἀτίμους εἶναι; Πόσους
[30]   δὲ ταῖς συμφοραῖς δι' ἐμὲ  περιπεπτωκότας   ἡσυχίαν ἔχειν καὶ μὴ τολμᾶν
[120]   τοῦ μὴ ταῖς ἐσχάταις συμφοραῖς  περιπεσεῖν.   Ὧν ἐνθυμούμενος τῇ μὲν δυνάμει
[10]   ἂν ἐπιτιμήσαιτε τούτοις αὐτοὶ φανήσεσθε  περιπίπτοντες.   Οἶμαι δ' ὑμᾶς οὐκ ἀγνοεῖν
[110]   ἑωρᾶσθαι μήτε ναυτικὸν ἐντὸς Μαλέας  περιπλέον   μήτε πεζὸν στρατόπεδον διὰ τοῦ
[100]   εἰσενεγκεῖν, (ἀλλ' εἰς μὲν τὸν  περίπλουν   τὸν περὶ Πελοπόννησον τρία καὶ
[160]   εἰ δυνηθείην πλείω κτήσασθαι καὶ  περιποιήσασθαι   τῶν ἐπὶ τὸν αὐτὸν βίον
[300]   ὡς μεγάλην αἰσχύνην τῇ πόλει  περιποιοῦντας,   τοὺς δὲ τῶν ἐπαίνων τῶν
[260]   ὠφελούσαις ὑπὸ δὲ τῶν ἀνοήτων  περιστάτοις   γιγνομέναις, δεῖν δὲ τοὺς προὔργου
[140]   τούτοις οὕτως ἰδίοις οὖσι καὶ  περιττοῖς   κἀκεῖνο λέγεις, ὡς τῶν μὲν
[260]   μανθάνοντας ὀνίνησι· περὶ γὰρ τὴν  περιττολογίαν   καὶ τὴν ἀκρίβειαν τῆς ἀστρολογίας
[260]   (Ἡγοῦμαι γὰρ τὰς μὲν τοιαύτας  περιττολογίας   ὁμοίας εἶναι ταῖς θαυματοποιίαις, ταῖς
[110]   διαφερόντως ἐπαινεῖν ἐπιχειρῶ τὸν οὐδὲν  περιττότερον   τῶν ἄλλων διαπεπραγμένον. Ἐντεῦθεν τοίνυν
[230]   ἡγεμὼν ἐν τῷ πολέμῳ τῷ  Περσικῷ   γενόμενος, συμβουλεύσας τοῖς προγόνοις ἡμῶν
[240]   ἐνίοτε μὲν ὡς ἐξηπατημένων καὶ  πεφενακισμένων   προσποιοῦνται καταγελᾶν αὐτῶν, ὁπόταν δὲ
[140]   δὲ μήτε δεδικασμένον μηδενὶ μήτε  πεφευγότα   πλὴν περὶ ἀντιδόσεως, μήθ' ἑτέροις
[190]   κατὰ Σοφιστῶν, (Ταῦτα κομψοτέρως μὲν  πέφρασται   τῶν ἔμπροσθεν εἰρημένων, βούλεται δὲ
[70]   τούτων χρῆσις τοῦτ' ὠφελεῖν μόνον  πέφυκε,   τὰ κατὰ τὴν πόλιν καὶ
[270]   ἐχούσης. (Καὶ ταῦθ' ὡς οὕτω  πέφυκε,   ταχέως οἶμαι δηλώσειν. Πρῶτον μὲν
[230]   γὰρ αἴτιον ἐν ἅπασι ταὐτὸ  πέφυκεν   ἐνεργάζεσθαι. (Νῦν δ' εὑρήσετε καὶ
[260]   γὰρ ἄλλα τότ' ὠφελεῖν ἡμᾶς  πέφυκεν,   ὅταν λάβωμεν αὐτῶν τὴν ἐπιστήμην,
[170]   ταύτην ὄντας· εἰ δὲ τοὐναντίον  πέφυκεν   ὥστ' ὠφελεῖν καὶ βελτίους ποιεῖν
[180]   ἐργασίας πρῶτον μὲν πρὸς τοῦτο  πεφυκέναι   καλῶς, πρὸς ἂν προῃρημένοι
[180]   ὅστις οὐκ ἂν φήσειεν ἡγεμονικωτέραν  πεφυκέναι   τὴν ψυχὴν καὶ πλέονος ἀξίαν·
[270]   μὲν τέχνην, ἥτις τοῖς κακῶς  πεφυκόσιν   ἀρετὴν ἐνεργάσαιτ' ἂν καὶ δικαιοσύνην,
[130]   ἀνθρώπων, ὅσοι τοῖς ὑπὲρ αὑτοὺς  πεφυκόσιν   ἀχθόμενοι τυγχάνουσι. Τοιγαροῦν οἱ μὲν
[280]   τυγχάνειν τοὺς ἄριστα πρὸς ἀρετὴν  πεφυκότας·   τοὺς δὲ ταῖς κακοηθείαις καὶ
[190]   ἀλλὰ καὶ τῶν εὖ μὲν  πεφυκότων   λίαν δ' αὑτῶν κατημεληκότων· ὥσθ'
[210]   τὰς δὲ ψυχὰς τὰς ἄμεινον  πεφυκυίας   τῶν σωμάτων μηδὲν ἂν νομίζουσι
[160]   παρόντι χαίρει τοὺς μὲν ἐπιεικεῖς  πιέζουσα   καὶ ταπεινοὺς ποιοῦσα, τοῖς δὲ
[250]   μὲν ἂν ἴσως διαλεχθῆναι πολὺ  πικρότερον   κεῖνοι περὶ ἡμῶν, οὐδέτερον
[210]   μὲν τῆς φιλοσοφίας, πολὺ δὲ  πικρότερον   κατηγοροῦντας αὐτῆς, καὶ μεταφέροντας τὰς
[300]   διεξιόντες δὲ τὰς τῶν συκοφαντῶν  πικρότητας   καὶ κακοπραγίας ὅλης τῆς πόλεως
[0]   ἔχειν φαίη τέχνην τοῖς τὰ  πινάκια   γράφουσιν, ὅμως οὐδὲ πώποτε τὴν
[160]   λαβεῖν. Ἔτι δὲ δεινότερον, εἰ  Πίνδαρον   μὲν τὸν ποιητὴν οἱ πρὸ
[280]   οἱ δ' ἐν τοῖς καπηλείοις  πίνουσιν,   ἕτεροι δ' ἐν τοῖς σκιραφείοις
[90]   τοὺς ἀμαθεστάτους γιγνώσκειν, ὅτι δεῖ  πιστὰς   εἶναι καὶ μέγα δυναμένας τῶν
[270]   ὑπὸ τῶν διαβεβλημένων, καὶ τὰς  πίστεις   μεῖζον δυναμένας τὰς ἐκ τοῦ
[250]   τῶν ἀγνοουμένων σκοπούμεθα· ταῖς γὰρ  πίστεσιν,   αἷς τοὺς ἄλλους λέγοντες πείθομεν,
[150]   ἀλλήλων μὴ τοῖς αἰτιωμένοις εἰκῇ  πιστεύειν,   μηδὲ τὰς ἐργασίας ἴσας νομίζειν
[130]   τούτων, οἷς τὸ πλῆθος εἴθισται  πιστεύειν   οὐ μόνον περὶ ἑνὸς ἑκάστου
[10]   εἶναι. (Δέομαι οὖν ὑμῶν μήτε  πιστεύειν   πω μήτ' ἀπιστεῖν τοῖς εἰρημένοις,
[30]   μὴ προσέχειν τὸν νοῦν, μηδὲ  πιστεύειν   τοῖς μήτε μετ' ἐλέγχου μήτε
[20]   ~Ὧν χρὴ μεμνημένους μὴ προπετῶς  πιστεύειν   τοῖς τῶν κατηγόρων λόγοις, μηδὲ
[80]   ἀπαλλαγήν. Καὶ τοι πότερα χρὴ  πιστεύειν   ὑμᾶς τοῖς σαφῶς ἐπισταμένοις καὶ
[20]   τῷ γε κοσμίως ζῆν ἄξιον  πιστεύειν   ὡς ἀδεῶς ἐξέσται τὴν πόλιν
[150]   ἀναγκαῖόν ἐστιν εἰπεῖν, ἵνα μὴ  πιστευθεὶς   λόγος εἰς μείζους καὶ
[280]   τεκμήρια καὶ πᾶν τὸ τῶν  πίστεων   εἶδος τοῦτο μόνον ὠφελεῖ τὸ
[250]   καὶ δίκαιος ψυχῆς ἀγαθῆς καὶ  πιστῆς   εἴδωλόν ἐστι. (Μετὰ τούτου καὶ
[120]   περὶ τοὺς πολεμήσαντας, τὴν μεγίστην  πίστιν   ἔσεσθαι δεδωκὼς ὡς οὐδέποτ' ἂν
[40]   καὶ μεγάλας δωρεάς. Καίτοι τίνι  πιστὸν   ὑμῶν ἐστιν ὡς Νικοκλῆς ἔδωκέ
[280]   κἀγαθὸν οὐ μόνον τὸν λόγον  πιστότερον   ἐποίησεν, ἀλλὰ καὶ τὰς πράξεις
[290]   ἐξαμαρτήσεσθε περὶ ὑμᾶς αὐτούς, μηδὲ  πιστοτέρους   ποιήσετε τοὺς λόγους τοὺς τῶν
[50]   τὴν ψῆφον οἴσουσι, καὶ μὴ  πλανᾶσθαι   τῇ διανοίᾳ μηδ' ἀμφιγνοεῖν τοὺς
[110]   οὔτ' ἐν τοῖς στρατοπέδοις τοῖς  πλανωμένοις   κατατετριμμένος, ἀλλ' μεθ' ὑμῶν
[130]   περὶ αὐτοῦ πολλὰς καὶ ψευδεῖς  πλάττειν,   τὸ δὲ πλῆθος ἀποδέχεσθαι τὰς
[110]   αἵ τ' εὐεργεσίαι μείζους κἀκεῖνος  πλείονος   ἄξιος ἔδοξεν εἶναι. Νῦν δὲ
[80]   λόγους εὑρίσκειν τοσούτῳ χρὴ περὶ  πλείονος   ποιεῖσθαι τῶν τοὺς νόμους τιθέντων
[40]   τοὺς δ' ὅσῳ περ ἂν  πλείοσι   καὶ πλεονάκις συγγίγνωνται, τοσούτῳ μᾶλλον
[40]   ταῖς ἄλλαις ἰδέαις ἐπιφανεστέραις καὶ  πλείοσιν   ὅλον τὸν λόγον διοικοῦσιν. Ὧν
[160]   οἱ δ' ἄρδην ἀπόλλυνται, καὶ  πλείους   ἂν εὕροιμεν τοὺς ἐκ τῶν
[40]   φανήσεται μαθητῶν ἠξιωμένος, ἐγὼ δὲ  πλείους   εἰληφώς, ὥς φησιν κατήγορος,
[150]   λόγος εἰς μείζους καὶ  πλείους   ἡμᾶς ἐμβάλῃ λειτουργίας ὧν ὑπενεγκεῖν
[0]   διακειμένους· (ᾐσθημένος δ' ὥσπερ εἶπον  πλείους   ὄντας ὧν ᾠόμην τοὺς οὐκ
[200]   ἣν οὐκ εἶναί φασι, καὶ  πλείους   τὰς ὠφελείας ἀξιοῦντας γίγνεσθαι παρὰ
[250]   (Πολὺ δ' ἄν τις ἔχοι  πλείους   τούτων ἐναντιώσεις συναγαγεῖν τῶν ἀκμαζόντων
[210]   οὐδ' εἰ ταῦτα παρίδοιμεν, χρήματα  πλεῖστ'   ἂν λάβοιμεν οὕτω παιδείας προεστῶτες.
[290]   δύναμιν ταύτην ἔχουσι, καὶ γυμνάσια  πλεῖστα   καὶ παντοδαπώτατα παρέχουσαν τοῖς ἀγωνίζεσθαι
[150]   τὸν βίον διαγαγόντες· δὲ  πλεῖστα   κτησάμενος ὦν ἡμεῖς μνημονεύομεν, Γοργίας
[260]   τοῖς διδασκαλείοις ποιοῦνται, τὰ δὲ  πλεῖστα   παραπλησίαν· (καὶ γὰρ ἐκείνων οἱ
[80]   πραγματευομένοις διὰ τὸ προκατειλῆφθαι τὰ  πλεῖστα   τοὐναντίον συμβέβηκε· λέγοντες μὲν γὰρ
[210]   καὶ τοὺς κύνας καὶ τὰ  πλεῖστα   τῶν ζώων ὁρῶντες τέχνας ἔχοντάς
[200]   τὴν παιδείαν τὴν ταὐτὰ ταῖς  πλείσταις   τῶν τεχνῶν ἀπεργαζομένην. Τίς γὰρ
[180]   συμβαῖνον ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ  πλειστάκις   αὐτῶν τυγχάνουσι. (Τοῦτον δὲ τὸν
[230]   καὶ τῶν νεωστὶ τετελευτηκότων τοὺς  πλείστην   ἐπιμέλειαν τῶν λόγων ποιουμένους βελτίστους
[220]   τῶν ἐν τῇ πόλει καὶ  πλείστην   ἡσυχίαν ἄγοντας, προσέχοντας δὲ τὸν
[30]   παρέχειν βουλομένους, ἐμοὶ δὲ τοὺς  πλείστην   σχολὴν τῶν Ἑλλήνων ἄγοντας. ~Ἠκούσατε
[260]   ἄλλοις δοκοῦσιν. (Οἱ μὲν γὰρ  πλεῖστοι   τῶν ἀνθρώπων ὑπειλήφασιν ἀδολεσχίαν καὶ
[280]   τὰς ἡδονάς, ἐν αἷς οἱ  πλεῖστοι   τῶν τηλικούτων μάλιστ' αὐτῶν ἐπιθυμοῦσιν,
[140]   ἐνίοις δ' ἐπαινέσαι, τοῖς δὲ  πλείστοις   μισῆσαι, τοῖς δ' ὅπως ἕκαστοι
[210]   λέγω περὶ τῶν παρὰ τοῖς  πλείστοις   ὁμολογουμένων, δέδοικα μὴ περὶ τῶν
[160]   φρονοῦντας εὔχεσθαι τοῖς θεοῖς ὡς  πλείστοις   τῶν πολιτῶν παραγενέσθαι τὴν δύναμιν
[150]   ὅτ' εὐδαιμονέστατοι τῶν Ἑλλήνων ἦσαν,  πλεῖστον   δὲ χρόνον βιοὺς καὶ περὶ
[150]   (Ἢν οὖν ἐξισώσητέ με τῷ  πλεῖστον   ἐξειργασμένῳ καὶ θῆτε πρὸς ἐκεῖνον,
[220]   πονηρίαν γιγνομένης αὐτὸς ἂν τὸ  πλεῖστον   μέρος ἀπολαύσειεν. Ἔπειτα τίνας ἂν
[250]   καὶ μάλιστα χρωμένους αὐτῷ τοὺς  πλεῖστον   νοῦν ἔχοντας. Ὧν οὐδὲν ἐνθυμηθεὶς
[140]   καὶ τὰς πράξεις ἐξήταζον, καὶ  πλεῖστον   χρόνον περὶ τὰς τοιαύτας διέτριβον
[110]   ἐξ αὐτῶν τῶν ἔργων γνῶναι·  πλείστους   γὰρ πολέμους ἄνευ τῆς πόλεως
[140]   Ὁρῶσι γὰρ ἐκείνων μὲν τοὺς  πλείστους,   πλὴν τῶν τὸν σὸν βίον
[250]   ἐν τῇ τῶν ἀνθρώπων φύσει  πλείστων   ἀγαθῶν αἴτιόν ἐστι. Τοῖς μὲν
[130]   τὴν αὐτὴν ταύτην παρασκευάζειν, ἀλλὰ  πλείστων   ἀγαθῶν αἴτιος γεγενημένος χεῖρον διάκεισαι
[230]   ῥήτορας καὶ μεγίστην δόξαν λαβόντας  πλείστων   ἀγαθῶν αἰτίους τῇ πόλει γεγενημένους,
[200]   κριτὰς καὶ συμβούλους ἀκριβεστέρους τῶν  πλείστων   γεγενημένους; Ὥστε πῶς χρὴ τῆς
[70]   πάντας ἂν ὁμολογῆσαι τοὺς νόμους  πλείστων   καὶ μεγίστων ἀγαθῶν αἰτίους εἶναι
[310]   αὐτοῖς ἐζήλουν, τοὺς δὲ συκοφάντας  πλείστων   κακῶν αἰτίους ἐνόμιζον εἶναι. Μέγιστον
[260]   συνόντας, ἐλάττω μὲν ὧν ὑπισχνοῦνται,  πλείω   δ' ὧν τοῖς ἄλλοις δοκοῦσιν.
[160]   δοῦναι δραχμάς, ἐμοὶ δὲ πολὺ  πλείω   καὶ κάλλιον ἐγκεκωμιακότι καὶ τὴν
[150]   ὥστ' ὀλίγου δεῖν πάντες προσεποιοῦντο  πλείω   κεκτῆσθαι τὴν οὐσίαν ἧς ἔχοντες
[160]   πλησιάζειν τισίν, ᾠόμην, εἰ δυνηθείην  πλείω   κτήσασθαι καὶ περιποιήσασθαι τῶν ἐπὶ
[150]   πολυτελεστάτης, τοσοῦτον προλαβὼν πρὸς τὸ  πλείω   κτήσασθαι τῶν ἄλλων, χιλίους μόνους
[140]   τῶν ξένων σοι γιγνόμενα πολὺ  πλείω   νομίζουσιν εἶναι τῶν διδομένων, (αὐτόν
[10]   λέγων περὶ τῶν ἐμῶν συγγραμμάτων  πλείω   πεποίηται λόγον περὶ τῶν
[210]   ἐνούσας. (Ἔχοι δ' ἄν τις  πλείω   περὶ τούτων εἰπεῖν· ἀλλὰ γὰρ
[190]   ἄλλων παραλείψω· καὶ γάρ ἐστι  πλείω   τοῦ καιροῦ τοῦ παρόντος·
[260]   ἐν αὐτοῖς, Ἴων δ' οὐ  πλείω   τριῶν, Ἀλκμαίων δὲ δύο μόνα,
[90]   τούτων, δικαίως ἂν ἔχοιτέ μοι  πλείω   χάριν τοῖς δι' ἀρετὴν
[10]   δίκαιον. (Οὐ θαυμάζω δὲ τῶν  πλείω   χρόνον διατριβόντων ἐπὶ ταῖς τῶν
[20]   τῶν ἀμφισβητουμένων. Ὧν οὐδέν μοι  πλέον   γέγονεν, (ἀλλ' ἀνεγκλητεὶ μέχρι ταυτησὶ
[200]   ἔδοξαν εἶναι, πρεσβύτεροι δὲ γενόμενοι  πλέον   διήνεγκαν πρὸς τὸ φρονεῖν καὶ
[280]   ὄντες· (χρὴ δὲ καὶ νῦν  πλέον   ἔχειν ἡγεῖσθαι καὶ πλεονεκτήσειν νομίζειν
[200]   αὐτὸν εὑρηκότα, πολὺ ἔτι  πλέον   καὶ σφῶν αὐτῶν καὶ τῶν
[20]   δυνάμεις παρὰ τῶν φανερῶς ἐξημαρτηκότων  πλέον   λαμβάνουσιν ἀργύριον. (Ἅπερ Λυσίμαχος διανοηθεὶς
[110]   χιλίων ταλάντων κατεπολέμησε, ταύτην οὔτε  πλέον   οὔτ' ἔλαττον παρ' ὑμῶν λαβὼν
[40]   ὅσῳ περ ἂν πλείοσι καὶ  πλεονάκις   συγγίγνωνται, τοσούτῳ μᾶλλον θαυμαζομένους· πρὸς
[240]   δὲ τύχωσι, μεταβαλόντες ὡς περὶ  πλεονεκτεῖν   δυναμένων τοὺς λόγους ποιοῦνται. (Καὶ
[30]   τὸ δίκαιον ἐν τοῖς ἀγῶσι  πλεονεκτεῖν,   ἐκ δὲ τῶν ἄλλων λόγων
[280]   λαμβάνοντας πονηρὰν δὲ δόξαν κτωμένους,  πλεονεκτεῖν   νομίζουσιν, ἀλλ' οὐ τοὺς ὁσιωτάτους
[280]   παραλογιζομένους κακόν τι ποιοῦντας  πλεονεκτεῖν,   οὐκ ὀρθῶς ἔγνωκεν· οὐδένες γὰρ
[280]   νῦν πλέον ἔχειν ἡγεῖσθαι καὶ  πλεονεκτήσειν   νομίζειν παρὰ μὲν τῶν θεῶν
[80]   ὡς λόγους διδάσκω δι' ὧν  πλεονεκτήσουσι   παρὰ τὸ δίκαιον ἀπόδειξιν μὲν
[280]   ἀγαθῶν ἀλλ' οὐ τῶν κακῶν  πλεονεκτοῦσι·   (τοὺς δὲ τῶν μὲν ἀναγκαίων
[220]   τοῖς ἀγῶσι παρὰ τὸ δίκαιον  πλεονεκτῶσι.   (Καί τοι τίνες ἂν ἀδικίαν
[280]   ἁπάντων. (Τὸ τοίνυν περὶ τὴν  πλεονεξίαν,   δυσχερέστατον ἦν τῶν ῥηθέντων·
[270]   ἐρασθεῖεν, καὶ πρὸς τούτοις τῆς  πλεονεξίας   ἐπιθυμήσαιεν, μὴ τῆς ὑπὸ τῶν
[210]   τὴν φρόνησιν ταύτην, πάντα  πλέονος   ἄξια ποιοῦμεν, τολμῶσι λέγειν ὡς
[260]   καὶ θᾶττον τὰ σπουδαιότερα καὶ  πλέονος   ἄξια τῶν πραγμάτων ἀποδέχεσθαι καὶ
[180]   ἡγεμονικωτέραν πεφυκέναι τὴν ψυχὴν καὶ  πλέονος   ἀξίαν· τῆς μὲν γὰρ ἔργον
[80]   τούτοιν τὸ μεῖζον καὶ τὸ  πλέονος   ἄξιον προτιμᾶν, ἔπειτα κἀκεῖνο γιγνώσκειν,
[130]   ἀνωνύμους εἶναι; Πολὺ σπουδαιοτέρους καὶ  πλέονος   ἀξίους γεγενημένους τῶν ᾀδομένων καὶ
[270]   αὑτῶν βελτίους ἂν γίγνεσθαι καὶ  πλέονος   ἀξίους, εἰ πρός τε τὸ
[170]   βελτίους ποιεῖν τοὺς πλησιάζοντας καὶ  πλέονος   ἀξίους, τοὺς μὲν διαβεβλημένους πρὸς
[220]   καὶ τῶν ἄλλων τόπων δεῦρο  πλεόντων,   ἵνα παιδευθῶσι. Πότερον αὐτοὺς οἴονται
[280]   ἐλαττοῦνται τῶν τοιούτων, οὐδ' ἐν  πλέοσιν   ἀπορίαις εἰσίν, οὐδ' ἐπονειδιστότερον ζῶσιν,
[220]   ἔργων. (Ἀλλὰ δῆλον ὅτι καὶ  πλέουσι   καὶ χρήματα διδόασι καὶ πάντα
[30]   δυναμένους, εἰ δ' ἄλλοσέ ποι  πλεύσειαν,   ἐνδεεῖς ἂν ὄντας τῶν καθ'
[250]   μὲν καλοῦμεν τοὺς ἐν τῷ  πλήθει   λέγειν δυναμένους, εὐβούλους δὲ νομίζομεν
[130]   καὶ ψευδεῖς πλάττειν, τὸ δὲ  πλῆθος   ἀποδέχεσθαι τὰς ὑπὸ τούτων λεγομένας.
[130]   τῶν ἀνδρῶν τούτων, οἷς τὸ  πλῆθος   εἴθισται πιστεύειν οὐ μόνον περὶ
[260]   ὧν μὲν ἄπειρον τὸ  πλῆθος   ἔφησεν εἶναι τῶν ὄντων, Ἐμπεδοκλῆς
[110]   ταῦτα μὲν ἐάσω διὰ τὸ  πλῆθος.   (Ἡγοῦμαι δ' ὑμᾶς ἡδέως ἂν
[70]   πολιτευομένοις σφόδρ' παρακελευσαίμην τὸ  πλῆθος   θεραπεύειν. (Ἐν μὲν οὖν τῷ
[250]   τοιούτου πράγματος, τοσούτων τὸ  πλῆθος   καὶ τηλικούτων τὸ μέγεθος ἀγαθῶν
[90]   κἀγαθόν, ἐγὼ δὲ τοσούτους τὸ  πλῆθος   ὅσους ὀλίγῳ πρότερον διῆλθον ὑμῖν.
[310]   τι πάθος αὐτοῖς διὰ τὸ  πλῆθος   τυγχάνῃ συμβεβηκός. (Οὕτω γὰρ ἀπλήστως
[170]   γὰρ τὸ μέγεθος καὶ τὸ  πλῆθος   τῶν ἐνοικούντων οὐκ εὐσύνοπτός ἐστιν
[80]   τιθέναι προαιρουμένοις προὔργου γέγονε τὸ  πλῆθος   τῶν κειμένων οὐδὲν γὰρ αὐτοὺς
[320]   καὶ κατηγορίας. Ὑπερβὰς οὖν τὸ  πλῆθος   τῶν συμφορῶν τῶν διὰ τούτους
[300]   ὑμᾶς ἐνθυμουμένους ὑπὲρ μὲν τοῦ  πλήθους   τοῦτο σκοπεῖν, ὅπως ἔν τε
[0]   τε τοῦ πλούτου καὶ τοῦ  πλήθους   τῶν μαθητῶν, ἔγνωσαν ἐμὴν εἶναι
[30]   καὶ τοῦ πλούτου καὶ τοῦ  πλήθους   τῶν μαθητῶν φθόνον ἅπασι τοῖς
[290]   λέγοντες, ἧττον περὶ τὰς πράξεις  πλημμελοῦσιν.   (Ὥσθ' ἅπασι μὲν βούλεσθαι προσήκει
[0]   οὐδαμῶς ἂν ἄλλως τοῦτο διαπραξόμενος,  πλὴν   εἰ γραφείη λόγος ὥσπερ εἰκὼν
[150]   χαριζοίμην; τί λοιπόν ἐστι  πλὴν   ἐμὲ μὲν ἀτυχῆ, τοὺς δὲ
[300]   ζῶντας καὶ μηδενὸς ἄλλου φροντίζοντας  πλὴν   ὅπως ἀσελγῶς ἀπολαύσονται τῶν καταλειφθέντων,
[140]   μήτε δεδικασμένον μηδενὶ μήτε πεφευγότα  πλὴν   περὶ ἀντιδόσεως, μήθ' ἑτέροις συνηγωνισμένον
[260]   μὲν ἀπηκριβωμένους οὐδὲν ἂν εὐεργετήσειε,  πλὴν   τοὺς ἐντεῦθεν ζῆν προῃρημένους, τοὺς
[120]   τῶν Ἑλληνίδων, ἀλλὰ πᾶσαι θαρρήσουσι  πλὴν   τῶν ἀδικουσῶν. (Ἠπίστατο γὰρ τούς
[0]   ὧν οὐδεὶς ἂν ἄλλος ἐπιχειρήσειε,  πλὴν   τῶν ἐμοὶ πεπλησιακότων τῶν
[140]   γὰρ ἐκείνων μὲν τοὺς πλείστους,  πλὴν   τῶν τὸν σὸν βίον καὶ
[180]   ὑποσχέσεις ἃς ποιούμεθα πρὸς τοὺς  πλησιάζειν   ἡμῖν βουλομένους. (Λέγομεν γὰρ ὡς
[190]   κινδυνεύων, καὶ πρὸς τοὺς βουλομένους  πλησιάζειν   καὶ πρὸς τοὺς μέλλοντας περί
[90]   μοι καὶ Λυσιθείδης καὶ Κάλλιππος  πλησιάζειν,   μετὰ δὲ τούτους Ὀνήτωρ, Ἀντικλῆς,
[160]   δ' οὖν, ὥσπερ εἶπον, ἠρχόμην  πλησιάζειν   τισίν, ᾠόμην, εἰ δυνηθείην πλείω
[60]   τοῖς ἰδιώταις καὶ τοῖς δυνάσταις  πλησιάζειν·   ~φανήσομαι γὰρ πρὸς αὐτὸν ἐλευθέρως
[30]   γεγενημένας· ἔτι δὲ τοῖς μὲν  πλησιάζοντας   τοὺς ἐν κακοῖς αὐτοὺς
[170]   ὠφελεῖν καὶ βελτίους ποιεῖν τοὺς  πλησιάζοντας   καὶ πλέονος ἀξίους, τοὺς μὲν
[40]   (Καὶ γὰρ ἂν αἰσχυνθείην τοὺς  πλησιάσαντας,   εἰ πολλάκις εἰρηκὼς ὅτι δεξαίμην
[150]   παῖς ἦν, οὕτως ἐνομίζετο τὸ  πλουτεῖν   ἀσφαλὲς εἶναι καὶ σεμνὸν ὥστ'
[160]   νῦν δ' ὑπὲρ τοῦ μὴ  πλουτεῖν   ὥσπερ τῶν μεγίστων ἀδικημάτων ἀπολογίαν
[150]   (Ταῦτα γὰρ συνεταξάμην οὐ διὰ  πλοῦτον   οὐδὲ δι' ὑπερηφανίαν, οὐδὲ καταφρονῶν
[70]   διειλεγμένος, καὶ οὐ τὸν ἐκείνου  πλοῦτον   οὐδὲ τὴν δύναμιν θεραπεύων ἀλλὰ
[0]   καὶ καταλαζονευομένου περί τε τοῦ  πλούτου   καὶ τοῦ πλήθους τῶν μαθητῶν,
[30]   καταλαζονεύεται περί μου καὶ τοῦ  πλούτου   καὶ τοῦ πλήθους τῶν μαθητῶν
[250]   ὅστις ἂν τοὺς αἰτίους τοῦ  πλούτου   μέμψασθαι τολμήσειεν, ἀλλ' οὐκ ἂν
[300]   ἰδίους μεστοὺς πολλῆς εὐδαιμονίας καὶ  πλούτου   ποιήσας· (εὑρήσετε γάρ, ἢν ἐξετάζητε
[40]   ζητεῖν ἑτέραν μεταλαβεῖν διάνοιαν, καὶ  ποθεῖν   ἀκοῦσαι περὶ ποίους ἄλλους λόγους
[190]   διελθεῖν ὑμῖν. Ἄρχομαι δ' ἐνθένδε  ποθέν.   {ἐκ τοῦ κατὰ Σοφιστῶν, (Ταῦτα
[50]   ὡς ἔστι τῆς πόλεως, ἐνθένδε  ποθὲν   ἐπιχειρῶ διδάσκειν περὶ τούτων, ὡς
[80]   ἠγάπων τὴν διατριβὴν ὥστε μετὰ  πόθου   καὶ δακρύων ποιεῖσθαι τὴν ἀπαλλαγήν.
[30]   χρηματίζεσθαι δυναμένους, εἰ δ' ἄλλοσέ  ποι   πλεύσειαν, ἐνδεεῖς ἂν ὄντας τῶν
[170]   τὴν δύναμιν ἣν ἔχει, καὶ  ποίᾳ   τῶν ἄλλων τεχνῶν ὁμοιοειδής ἐστι,
[170]   τί τοὺς συνόντας ὠφελεῖ, καὶ  ποίας   τινὰς ποιούμεθα ἡμεῖς τὰς ὑποσχέσεις·
[290]   τὴν ἐμπειρίαν, περ μάλιστα  ποιεῖ   δύνασθαι λέγειν, ἐνθένδε πάντας λαμβάνοντας·
[30]   ἐκ δὲ τῶν ἄλλων λόγων  ποιεῖ   με τηλικοῦτον, ὅσος οὐδεὶς πώποτε
[50]   με τὸ γῆρας ἐμποδίζει καὶ  ποιεῖ   προαπαγορεύειν. Ἵν' οὖν μὴ παντάπασιν
[230]   περὶ τοὺς λόγους δεινότης  ποιεῖ   τοῖς ἀλλοτρίοις ἐπιβουλεύειν, προσῆκεν ἅπαντας
[50]   τὴν τοιαύτην ἀπολογίαν, ἥτις εἰδέναι  ποιεῖ   τοὺς δικάζοντας ὡς δυνατὸν μάλιστα,
[10]   ἂν γένοιτο ταύτης κακουργότερον,  ποιεῖ   τοὺς μὲν ψευδομένους εὐδοκιμεῖν, τοὺς
[260]   δεῖν δὲ τοὺς προὔργου τι  ποιεῖν   βουλομένους καὶ τῶν λόγων τοὺς
[10]   γὰρ ἄν ποτέ μοι πράγματα  ποιεῖν   ἐπεχείρησε. Νῦν δὲ λέγει μὲν
[170]   ὧν δ' ἂν λάβωσιν ἐατέον  ποιεῖν   τι ἂν βουληθῶσιν, (ἀλλ'
[160]   ἐξουσίαν διδοῦσα καὶ λέγειν καὶ  ποιεῖν   τι ἂν βουληθῶσιν, ὥστε
[10]   τοὺς ἥττους λόγους κρείττους δύναμαι  ποιεῖν,   τοσοῦτον δέ μου καταπεφρόνηκεν, ὥστε
[170]   πέφυκεν ὥστ' ὠφελεῖν καὶ βελτίους  ποιεῖν   τοὺς πλησιάζοντας καὶ πλέονος ἀξίους,
[160]   συκοφαντεῖν καὶ κακῶς ἀεί τινα  ποιεῖν   τῶν πολιτῶν κατηγορήσων ἡμῶν ἀναβέβηκεν,
[20]   ἀπολογουμένων, (τοσοῦτον δὲ τὸ μεταξὺ  ποιεῖν,   ὥστε τῶν μὲν αἰτιωμένων
[200]   τοὺς νοῦν ἔχοντας οὐκ ἀνωμάλως  ποιεῖσθαι   τὰς κρίσεις περὶ τῶν ὁμοίων
[20]   ἀδικούμενος δὲ μὴ μετὰ δικαστηρίου  ποιεῖσθαι   τὰς τιμωρίας, ἀλλ' ἐν τοῖς
[10]   ἁπάσας τὰς ὑποθέσεις ταύτας γεγραμμένου  ποιεῖσθαι   τὴν ἀκρόασιν, ἔπειτα προσέχειν τὸν
[80]   ὥστε μετὰ πόθου καὶ δακρύων  ποιεῖσθαι   τὴν ἀπαλλαγήν. Καὶ τοι πότερα
[100]   συγγεγενημένων ὥσπερ ὑπὲρ αὑτῶν ἀναγκαῖον  ποιεῖσθαι   τὴν ἀπολογίαν, ἄλλως τ' ἢν
[190]   μοι βουλομένους, ἅπασαν ὑπ' ἐμαυτῷ  ποιεῖσθαι   τὴν δύναμιν· φεύγων γὰρ τὰς
[220]   σπανίζοντας ἐκεῖ πονηρῶν ἀνθρώπων ἐνθάδε  ποιεῖσθαι   τὴν πορείαν; Ἀλλὰ πανταχοῦ πολλὴν
[220]   πολίτας φιλοτιμεῖσθαι, καὶ περὶ πολλοῦ  ποιεῖσθαι   τοὺς αἰτίους τῇ πόλει τῆς
[180]   φιλοσοφίαν, περὶ ἧς ἐγὼ μέλλω  ποιεῖσθαι   τοὺς λόγους, (ἀντιστρόφους καὶ σύζυγας
[170]   τις τούτων, ἀλλὰ πάντας ἐκποδὼν  ποιεῖσθαι   τοὺς περὶ τὴν διατριβὴν ταύτην
[80]   εὑρίσκειν τοσούτῳ χρὴ περὶ πλείονος  ποιεῖσθαι   τῶν τοὺς νόμους τιθέντων καὶ
[40]   ἐλάττους τῶν μετὰ μέτρου  ποιημάτων.   Οἱ μὲν γὰρ τὰ γένη
[70]   βραχέων ἀπολογήσασθαι περὶ ἑκάστου, καὶ  ποιῆσαι   μᾶλλον ἔτι καταφανὲς ὡς ἀληθῆ
[10]   οἰκειῶσαι ταῖς προειρημέναις, καὶ πάσας  ποιῆσαι   σφίσιν αὐταῖς ὁμολογουμένας, οὐ πάνυ
[310]   τῶν πολιτῶν καὶ μάλιστα δυναμένους  ποιῆσαί   τι τὴν πόλιν ἀγαθόν, ὀλιγαρχίαν
[10]   καὶ τοὺς μὲν ἀγνοοῦντας εἰδέναι  ποιῆσαι,   τοὺς δὲ φθονοῦντας ἔτι μᾶλλον
[180]   βουληθεῖεν, οἱ δὲ ῥήτορας ἱκανοὺς  ποιήσαιεν,   ἀλλὰ μέρος μὲν ἄν τι
[150]   οὔτε γυναῖκα γήμας οὔτε παῖδας  ποιησάμενος,   ἀλλ' ἀτελὴς γενόμενος καὶ ταύτης
[50]   ἀμφισβητῶν. Τοιαύτην δὲ τὴν ὑπόθεσιν  ποιησάμενος,   (ἀποφαίνω τὴν πόλιν ἁπάντων τῶν
[70]   μᾶλλον τὴν ἑαυτοῦ διάνοιαν ἀσκήσει.  Ποιησάμενος   οὖν ἀρχὴν ἣν ἐγὼ τελευτήν,
[180]   τοῖς μαθηταῖς. Ἐμπείρους δὲ τούτων  ποιήσαντες   καὶ διακριβώσαντες ἐν τούτοις πάλιν
[250]   χρῷντο ταῖς ἐπιστήμαις, ἐπανάστασιν δὲ  ποιήσαντες   πολλοὺς τῶν πολιτῶν διαφθείραιεν,
[300]   μεστοὺς πολλῆς εὐδαιμονίας καὶ πλούτου  ποιήσας·   (εὑρήσετε γάρ, ἢν ἐξετάζητε τούτων
[60]   χωρίς, ὥσπερ τὰ καλούμενα κεφάλαια,  ποιήσας,   πειρῶμαι διὰ βραχέων ἕκαστον ὧν
[160]   οὕτως ἐτίμησαν ὥστε καὶ πρόξενον  ποιήσασθαι   καὶ δωρεὰν μυρίας αὐτῷ δοῦναι
[110]   ἅπασι τοῖς Ἕλλησιν ἔδοξεν αὐτοὺς  ποιήσασθαι.   Καί τοι τοῦ καλῶς βουλεύσασθαι
[290]   αὑτοῦ πρότερον τῶν αὑτοῦ  ποιήσασθαι   τὴν ἐπιμέλειαν, καὶ μὴ σπεύδειν
[310]   ἀνδρῶν καὶ μεγάλην τὴν πόλιν  ποιήσασι   διὰ τὰς δυναστείας ἐφθόνησαν, πονηρῶν
[130]   τῶν πραγμάτων, ἀλλ' ἐπιμέλειάν τινα  ποιήσει   καὶ θεραπείαν αὐτῶν, ἵν' εὐδοκιμήσῃς
[80]   ῥᾳδίως ὅστις ἂν οὖν βουληθεὶς  ποιήσειἐ,   τοῖς δὲ περὶ τοὺς λόγους
[190]   ἂν καὶ λέγειν καὶ πράττειν  ποιήσειεν,   ἀμφότερά τε γενόμενα περὶ τὸν
[30]   ὅλως ψεύδεται, ῥᾳδίως οἶμαι φανερὸν  ποιήσειν.   (Ἀξιῶ δ' ὑμᾶς τοῖς μὲν
[20]   ἐμὲ παρ' ἑτέρων αὑτῷ χρηματισμὸν  ποιήσειν,   καὶ προσδοκῶν, ἢν ἐμοῦ περιγένηται
[20]   δόξειν. (Ἐλπίζει δὲ ῥᾳδίως τοῦτο  ποιήσειν·   ὁρᾷ γὰρ ὑμᾶς μὲν λίαν
[250]   τούτους διαβάλλωσι, τοὺς αὑτῶν ἐντιμοτέρους  ποιήσειν.   (Περὶ ὧν δυνηθείην μὲν ἂν
[190]   πολλὰς ἐλπίδας ἔχω πᾶσι φανερὸν  ποιήσειν.   (Πρῶτον δ' ἐνθυμήθητε περὶ τῶν
[50]   δείξειν ἤμελλον ὑμῖν καὶ ῥᾳδίαν  ποιήσειν   τὴν διάγνωσιν αὐτῶν. (Ἔχει γὰρ
[300]   χρησίμους τῇ πόλει περὶ πολλοῦ  ποιήσεσθε,   τοὺς δὲ καταβεβλημένως ζῶντας καὶ
[270]   καὶ τιμῆς οὐκ ἔστιν ὅπως  ποιήσεται   τὰς ὑποθέσεις ἀδίκους μικρὰς
[290]   περὶ ὑμᾶς αὐτούς, μηδὲ πιστοτέρους  ποιήσετε   τοὺς λόγους τοὺς τῶν κατηγορούντων
[90]   περ προσήκει καὶ δίκαιόν ἐστι,  ποιήσομαι   τὴν ἀπολογίαν. (Καὶ τοὺς μὲν
[130]   καὶ τῶν ἐνεστώτων πραγμάτων πάλιν  ποιήσομαι   τοὺς λόγους. ~Ἀπορῶ δ'
[170]   ὑμῶν, πρὸς οὕς περ ἐγὼ  ποιήσομαι   τοὺς λόγους, ἠπιστάμην οὐκ ἐμμένοντας
[70]   οὖν, ὅπως ἂν ἡμῖν συμπίπτῃ,  ποιήσομεν.   (Εἶπον δέ που, πρὶν ἀναγιγνώσκεσθαι
[130]   παρόψονται, τὸ δὲ κατορθωθὲν οὐρανόμηκες  ποιήσουσιν·   γὰρ εὔνοια πάντας οὕτω
[260]   δὲ τούτοις ἵνα καὶ τοῦτο  ποιήσω   φανερόν, ὅτι περὶ τοὺς πολιτικοὺς
[40]   κατέτριψαν, οἱ δὲ περὶ τοὺς  ποιητὰς   ἐφιλοσόφησαν, ἕτεροι δὲ τὰς πράξεις
[110]   τίνας πολεμητέον καὶ τίνας συμμάχους  ποιητέον·   ἀρχὴ γὰρ αὕτη στρατηγίας ἐστίν,
[170]   πόλιν πράττουσαν διατελεῖν· ὥστ' σὺ  ποιητέον   τοὺς συκοφάντας κυρίους τηλικούτου πράγματος,
[160]   δεινότερον, εἰ Πίνδαρον μὲν τὸν  ποιητὴν   οἱ πρὸ ἡμῶν γεγονότες ὑπὲρ
[190]   μᾶλλον τῶν ἄλλων, λόγων μὲν  ποιητὴς   τυχὸν ἂν χαριέστερος γένοιτο τῶν
[40]   λεγομένοις. (Καὶ γὰρ τῇ λέξει  ποιητικωτέρᾳ   καὶ ποικιλωτέρᾳ τὰς πράξεις δηλοῦσι,
[130]   τραγῳδουμένων; (Ἀλλ' οἱ μέν, οἶμαι,  ποιητῶν   ἔτυχον καὶ λογοποιῶν, οἱ δ'
[40]   γὰρ τῇ λέξει ποιητικωτέρᾳ καὶ  ποικιλωτέρᾳ   τὰς πράξεις δηλοῦσι, καὶ τοῖς
[50]   τοὺς νεωτέρους διαφθείρουσι, δι' ἑτέρων  ποιοίμην   τὴν ἀπολογίαν, ἐξὸν αὐτοὺς δείξαντι
[70]   περὶ αὐτῶν. Καὶ πρῶτον μὲν  ποῖος   γένοιτ' ἂν λόγος ὁσιώτερος
[300]   καταραρὼν καὶ τὴν δημοκρατίαν καταστήσας,  ποῖος   δέ τις τοὺς βαρβάρους
[300]   πρὸς ὑμᾶς αὐτοὺς καὶ σκέψασθε  ποῖός   τις ἦν καὶ πῶς γεγονὼς
[140]   καὶ τίνος πρώτου μνησθῶ καὶ  ποίου   δευτέρου· τὸ γὰρ ἐφεξῆς με
[100]   ἂν εἰπεῖν, τὴν αὐτὴν δὲ  ποιοῦμαι   πρόκλησιν ἥν περ καὶ περὶ
[210]   ἁπάντων τῶν προσποιουμένων δύνασθαι παιδεύειν  ποιοῦμαι   τοὺς λόγους, ἀλλ' ὑπὲρ τῶν
[170]   συνόντας ὠφελεῖ, καὶ ποίας τινὰς  ποιούμεθα   ἡμεῖς τὰς ὑποσχέσεις· οἶμαι γὰρ
[250]   τοῦ φρονεῖν εὖ μέγιστον σημεῖον  ποιούμεθα,   καὶ λόγος ἀληθὴς καὶ νόμιμος
[180]   εἰ διέλθοιμι τὰς ὑποσχέσεις ἃς  ποιούμεθα   πρὸς τοὺς πλησιάζειν ἡμῖν βουλομένους.
[210]   ταύτην, πάντα πλέονος ἄξια  ποιοῦμεν,   τολμῶσι λέγειν ὡς οὐδὲν ἂν
[240]   ἕκαστον τὸν ἐνιαυτὸν θυσίαν αὐτῇ  ποιουμένην,   τοὺς δὲ τῆς δυνάμεως ἧς
[190]   φανήσομαι τοῖς τε μείζους  ποιουμένοις   τὰς ὑποσχέσεις ἐπιτιμῶν καὶ τὴν
[290]   καὶ καλὴν ἀρχὴν τοῦ βίου  ποιούμενον   αὑτοῦ πρότερον τῶν αὑτοῦ
[190]   πᾶσι τοῖς πολίταις τοὺς λόγους  ποιούμενον   πρὸς αὑτὸν διανοούμενον, τίς
[0]   ἐν ἀπολογίας σχήματι τοὺς λόγους  ποιούμενον,   οὕτως ἂν ἐκγενέσθαι μοι μάλιστα
[50]   διατεθρυλημένους. Εἰ μὲν γὰρ ἐπίδειξιν  ποιούμενος   ἔλεγον αὐτούς, εἰκότως ἂν εἶχον
[190]   φαίνομαι καὶ μεγάλας τὰς ὑποσχέσεις  ποιούμενος,   ἐπειδὴ δ' ἀπολέλαυκα τοῦ πράγματος
[150]   γὰρ ἅπαντα τὸν χρόνον ἔργον  ποιούμενος   ὅπως μηδένα μήτ' ἀδικήσω μήτ'
[230]   τοὺς πλείστην ἐπιμέλειαν τῶν λόγων  ποιουμένους   βελτίστους ὄντας τῶν ἐπὶ τὸ
[140]   καὶ τοῖς ἰδίοις συλλόγοις ἐπιδείξεις  ποιουμένους,   διαγωνιζομένους πρὸς ἀλλήλους, καθ' ὑπερβολὴν
[220]   καὶ τὰς συνουσίας μετ' ἀλλήλων  ποιουμένους,   (ἔτι δὲ τὰ καθ' ἡμέραν
[240]   (πρὸς δὲ τοὺς πολλὴν ἐπιμέλειαν  ποιουμένους   καὶ τυχεῖν βουλομένους ὧν εἰς
[240]   παραινέσωσι· περὶ δὲ τοὺς ἔργον  ποιουμένους   ὅπως χρησίμους αὑτοὺς ἐν τοῖς
[270]   εἶναι, τούς τε τὰς ὑποσχέσεις  ποιουμένους   περὶ αὐτῶν πρότερον ἀπερεῖν καὶ
[250]   οὐκ ἄλογον τοὺς τοῦ φαυλοτέρου  ποιουμένους   τὴν ἐπιμέλειαν ἐπαινεῖν μᾶλλον
[80]   δυνηθεῖεν. (Ὧν ἕνεκα τοὺς ἔργον  ποιουμένους   τοὺς τοιούτους λόγους εὑρίσκειν τοσούτῳ
[200]   προστάττουσιν οὔθ' ἡμῶν ἀκηκοότες τοιαύτας  ποιουμένων   τὰς ὑποσχέσεις, οὔτ' ἐν ταῖς
[150]   ἐμαυτὸν τῇ πόλει παρέχω καὶ  ποιοῦντα   τὸ προσταττόμενον, μηδὲν δὲ δέομαι
[240]   περὶ πλεονεκτεῖν δυναμένων τοὺς λόγους  ποιοῦνται.   (Καὶ συμβούλοις μέν, ὅταν κίνδυνός
[260]   οἱ παῖδες ἐν τοῖς διδασκαλείοις  ποιοῦνται,   τὰ δὲ πλεῖστα παραπλησίαν· (καὶ
[220]   αὐτῶν καὶ λέγειν ὡς ταύτην  ποιοῦνται   τὴν μελέτην, ἵν' ἐν τοῖς
[130]   χάριν ὁμιλοῦντας τοὺς εὖ  ποιοῦντας,   καὶ τοὺς μετὰ φαιδρότητος καὶ
[280]   παραλογιζομένους κακόν τι  ποιοῦντας   πλεονεκτεῖν, οὐκ ὀρθῶς ἔγνωκεν· οὐδένες
[210]   ἀνθρώπων ἔνιοι πρὸς τοὺς εὖ  ποιοῦντας,   τὰς δ' ἄρκτους καλινδουμένας καὶ
[0]   ἔστι περὶ δικογραφίαν, καὶ παραπλήσιον  ποιοῦντας   ὥσπερ ἂν εἴ τις Φειδίαν
[40]   διάνοιαν, καὶ ποθεῖν ἀκοῦσαι περὶ  ποίους   ἄλλους λόγους γεγενημένος τηλικαύτην δόξαν
[160]   μὲν ἐπιεικεῖς πιέζουσα καὶ ταπεινοὺς  ποιοῦσα,   τοῖς δὲ πονηροῖς ἐξουσίαν διδοῦσα
[220]   καὶ χρήματα διδόασι καὶ πάντα  ποιοῦσι   νομίζοντες αὐτοί τε βελτίους γενήσεσθαι
[210]   δὲ πραότερα τὰ δὲ φρονιμώτερα  ποιοῦσι,   περὶ τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν
[230]   τῶν λόγων κακοπράγμονας τοὺς ἀνθρώπους  ποιοῦσιν;   Ἀλλ' οἱ τοιαύτην φύσιν ἔχοντες,
[20]   πολιτῶν, ἀγνοεῖν δ' ὅτι τοῦτο  ποιοῦσιν   οἱ μὴ κοινὴν τὴν εὔνοιαν
[150]   αὐτὰ ταῦτα λυπῶ τινας, τί  ποιῶν   ἂν χαριζοίμην; τί λοιπόν
[160]   ἐπορισάμην τὰς ὠφελίας, ὡς δεινὰ  ποιῶν   εἰς τηλικουτονὶ καθέστηκα κίνδυνον. (Καί
[190]   καὶ πρεσβύτερος γέγονα, τηνικαῦτα ταπεινὴν  ποιῶν   τὴν φιλοσοφίαν, ἀλλὰ τοῖς αὐτοῖς
[100]   καὶ πολλῶν ἀγαθῶν αἰτίου τῇ  πόλει   βλασφήμους καὶ λίαν ἀσελγεῖς λόγους
[230]   λαβόντας πλείστων ἀγαθῶν αἰτίους τῇ  πόλει   γεγενημένους, ἀρξαμένους ἀπὸ Σόλωνος. (Ἐκεῖνός
[100]   περιέχων οἰκεῖος ἠναγκάσθη τῇ  πόλει   γενέσθαι· τηλικαύτην ἑκάστη δύναμιν εἶχε.
[60]   (ἐπιδείξας δ' ὡς συμφέρει τῇ  πόλει   διαλύσασθαι τὸν πόλεμον, κατηγορῶ τῆς
[60]   τὰ συμβάντα δι' αὐτὴν τῇ  πόλει   καὶ Λακεδαιμονίοις καὶ τοῖς ἄλλοις
[220]   μὲν ὄντας τῶν ἐν τῇ  πόλει   καὶ πλείστην ἡσυχίαν ἄγοντας, προσέχοντας
[300]   μέγεθος τῶν ἔργων τῶν τῇ  πόλει   καὶ τοῖς προγόνοις πεπραγμένων, καὶ
[300]   τὴν ἐκ ταύτης γενομένην τῇ  πόλει   κτησάμενος, (τίς δ' ἦν,
[250]   τῶν προγόνων παραλαβόντες τῇ μὲν  πόλει   μηδὲν εἶεν χρήσιμοι, τοὺς δὲ
[130]   διατίθησιν. (Ἢν σὺ τῇ μὲν  πόλει   παρὰ τῶν ἄλλων ἐκ παντὸς
[60]   Ἑλλάδος συμφορὰς ὀδυράμενος, καὶ τῇ  πόλει   παραινέσας ὡς χρὴ μὴ περιορᾶν
[240]   τοῖς καιροῖς τοῖς τοιούτοις τῇ  πόλει   παρασχήσουσι, βλασφημεῖν οἴονται χρῆναι. Καὶ
[160]   χρησίμους αὑτούς, ὥσπερ ἐγώ, τῇ  πόλει   παρέξειν. Πολλῆς δ' ἀλογίας περί
[150]   εἰ λειτουργοῦντα μὲν ἐμαυτὸν τῇ  πόλει   παρέχω καὶ ποιοῦντα τὸ προσταττόμενον,
[300]   παρασκευάζειν σφᾶς αὐτοὺς χρησίμους τῇ  πόλει   περὶ πολλοῦ ποιήσεσθε, τοὺς δὲ
[300]   τὸ τεῖχος ἀκόντων Λακεδαιμονίων τῇ  πόλει   περιβαλών, τίς δὲ μετὰ
[300]   ἀποκτείνειν ὡς μεγάλην αἰσχύνην τῇ  πόλει   περιποιοῦντας, τοὺς δὲ τῶν ἐπαίνων
[10]   ὑμᾶς οὐκ ἀγνοεῖν ὅτι τῇ  πόλει   πολλάκις οὕτως ἤδη μετεμέλησε τῶν
[70]   περὶ ἀχρηστοτέρων οὐδ' ἧττον τῇ  πόλει   συμφερόντων. Γνώσεσθε δὲ τὴν δύναμιν
[70]   διοικοῖτε καὶ δικαίως καὶ τῇ  πόλει   συμφερόντως. ~Χρὴ δὲ τοὺς νοῦν
[110]   ὡς οὐδεμιᾶς ἄλλης οὕτω τῇ  πόλει   συνενεγκούσης, Λακεδαιμονίων δὲ μετ' ἐκεῖνον
[220]   πολλοῦ ποιεῖσθαι τοὺς αἰτίους τῇ  πόλει   τῆς δόξης ταύτης γενομένους. (Ἀλλὰ
[310]   τῶν δεινῶν οὐ συνέπεσε τῇ  πόλει,   τί δὲ τῶν μεγίστων κακῶν
[50]   διδάσκειν περὶ τούτων, ὡς τῇ  πόλει   τιμᾶσθαι προσήκει πολὺ μᾶλλον ἐκ
[70]   πολιτικώτερος καὶ μᾶλλον πρέπων τῇ  πόλει   τοῦ τὴν ἡγεμονίαν ἀποφαίνοντος ἔκ
[300]   καλλίω δόξαν ἐκείνων κτώμενοι τῇ  πόλει   τυγχάνουσι καὶ μᾶλλον ἁρμόττουσαν. (Περὶ
[160]   πατὴρ ἅμα τῇ τε  πόλει   χρήσιμον αὑτὸν παρεῖχεν, ἡμᾶς θ'
[80]   ἀνθρώπων γίγνεσθαι καὶ συνοικίζεσθαι κατὰ  πόλεις,   εἰκὸς ἦν παραπλησίαν εἶναι τὴν
[300]   πραγμάτων καὶ τὸ δύνασθαι τὰς  πόλεις   ἐκ τῶν κινδύνων σώζειν καὶ
[120]   εἶναι καὶ κάλλιον πολλὰς  πόλεις   ἑλεῖν καὶ πολλάκις νικῆσαι μαχόμενος.
[120]   τῆς πόλεως, εἰ τοσαύτας μὲν  πόλεις   ἑλόντα μηδεμίαν δ' ἀπολέσαντα περὶ
[120]   καὶ τοὺς ἐκφοβοῦντας τὰς ἄλλας  πόλεις   καὶ τοὺς ἀεί τι νεωτερίζοντας
[100]   καθ' ἁπάντων, ὅτι τοσαύτας ᾕρηκε  πόλεις   κατὰ κράτος ὅσας οὐδεὶς πώποτε
[250]   ζῆν ἀπηλλάγημεν, ἀλλὰ καὶ συνελθόντες  πόλεις   ᾠκίσαμεν καὶ νόμους ἐθέμεθα καὶ
[130]   οὐ μόνον ἀμελεῖς, ἀλλὰ καὶ  πολεμεῖς   τοῖς μέγιστον ἀεὶ δυναμένοις αὐτῶν.
[120]   τοιοῦτος ὢν φαίνοιτο περὶ τοὺς  πολεμήσαντας,   τὴν μεγίστην πίστιν ἔσεσθαι δεδωκὼς
[110]   μὲν δύνασθαι γνῶναι πρὸς τίνας  πολεμητέον   καὶ τίνας συμμάχους ποιητέον· ἀρχὴ
[110]   καὶ τούτοις ἅπασιν ἐκ τῆς  πολεμίας   τὸν μισθὸν ἀπέδωκε. (Καί τοι
[110]   εὐδοκιμούντων ἀνδρῶν παρ' ὑμῖν καὶ  πολεμικῶν   εἶναι δοκούντων οὐδὲ κώμην ἔνιοι
[310]   τελευτήσαντας, τοὺς δ' ἐπὶ τοῖς  πολεμίοις   γενομένους, τοὺς δ' εἰς ἔνδειαν
[120]   δυνάμει τῇ τῆς πόλεως τοὺς  πολεμίους   κατεστρέφετο, τῷ δ' ἤθει τῷ
[250]   ὁπλομαχεῖν μαθόντες πρὸς μὲν τοὺς  πολεμίους   μὴ χρῷντο ταῖς ἐπιστήμαις, ἐπανάστασιν
[310]   κινδυνεύσασαν καὶ τὴν ἀκρόπολιν τοὺς  πολεμίους   οἰκήσαντας. ~Ἀλλὰ γὰρ αἰσθάνομαι, καίπερ
[110]   ὡς εἶχε, καὶ τὴν τῶν  πολεμίων   δύναμιν· πολὺ γὰρ ἂν ὑμῖν
[120]   περιιστάναι δυνάμενον, ὥστε καὶ τῶν  πολεμίων6   περιγίγνεσθαι καὶ τοῖς στρατιώταις ἐντελεῖς
[40]   τὰς πράξεις τὰς ἐν τοῖς  πολέμοις   συναγαγεῖν ἐβουλήθησαν, ἄλλοι δέ τινες
[290]   Λακεδαιμόνιοι τοὺς τὰ περὶ τὸν  πόλεμον   ἀσκοῦντας ζημιοῦν ἐπιχειροῖεν, Θετταλοὶ
[110]   ἢν διαμάρτῃ τις, ἀνάγκη τὸν  πόλεμον   ἀσύμφορον καὶ χαλεπὸν καὶ περίεργον
[290]   ἄλλων οὐ ταῖς περὶ τὸν  πόλεμον   ἐπιμελείαις, οὐδ' ὅτι κάλλιστα πολιτεύεσθε
[310]   καὶ συμμαχίας; (Ἐξ ὧν εἰς  πόλεμον   καταστάντες πολλοὺς ἐπείδομεν τῶν πολιτῶν
[60]   συμφέρει τῇ πόλει διαλύσασθαι τὸν  πόλεμον,   κατηγορῶ τῆς δυναστείας τῆς ἐν
[50]   μᾶλλον ἐκ τῶν περὶ τὸν  πόλεμον   κινδύνων τῶν ἄλλων εὐεργεσιῶν.
[240]   οἷς ἂν τούτους ὁρᾶτε μάλιστα  πολεμοῦντας.   (Ἄτοπον δέ τι τυγχάνω πεπονθώς·
[110]   τῶν ἔργων γνῶναι· πλείστους γὰρ  πολέμους   ἄνευ τῆς πόλεως ἀνελόμενος, ἅπαντας
[140]   ταῖς πονηρίαις ἀλλὰ ταῖς εὐπραγίαις  πολεμοῦσι,   καὶ μισοῦσιν οὐ μόνον τῶν
[110]   ἀγαθόν; Στρατόπεδον συναγαγεῖν ἁρμόττον τῷ  πολέμῳ   τῷ παρόντι, καὶ τοῦτο συντάξαι
[230]   τούτῳ Θεμιστοκλῆς ἡγεμὼν ἐν τῷ  πολέμῳ   τῷ Περσικῷ γενόμενος, συμβουλεύσας τοῖς
[160]   τοῖς ἰδίοις, ἀπολομένων ἐν τῷ  πολέμῳ   τῷ πρὸς Λακεδαιμονίους ἁπάντων τῶν
[120]   αὐτῷ κατὰ μὲν ἀρχὰς τῶν  πολέμων   διὰ τὸ μηδὲν παρὰ τῆς
[120]   τοῦτ' ἔπραττεν, ὅπως μηδεμία τῶν  πόλεων   αὐτὸν φοβήσεται τῶν Ἑλληνίδων, ἀλλὰ
[250]   εὐδαιμονεστάτην καὶ μεγίστην τῶν Ἑλληνίδων  πόλεων   γενομένην; (Πολὺ δ' ἄν τις
[20]   μὲν ἀοικήτους εἶναι ταύτας τῶν  πόλεων   ἐν αἷς ἄκριτοί τινες ἀπόλλυνται
[100]   τοσαύτην μεταβολὴν ἑκατέρᾳ τῶν  πόλεων   ἐποίησεν, ~ὥσθ' ἡμᾶς μὲν ἀπ'
[110]   βραχέων εἰπεῖν, τεττάρων καὶ εἴκοσι  πόλεων   κυρίους ὑμᾶς ἐποίησεν ἐλάττω δαπανήσας
[120]   ἐσπούδαζε περὶ τὸ μηδεμίαν τῶν  πόλεων   μηδὲ μικρὰν ὑποψίαν περὶ αὐτοῦ
[120]   δὲ τούτοις τὰς δοριαλώτους τῶν  πόλεων   οὕτω πράως διῴκει καὶ νομίμως
[120]   ἐκ τούτων γιγνομένην πολλαὶ τῶν  πόλεων   τῶν πρὸς ὑμᾶς δυσκόλως ἐχουσῶν
[110]   πλείστους γὰρ πολέμους ἄνευ τῆς  πόλεως   ἀνελόμενος, ἅπαντας τούτους κατώρθωσε καὶ
[110]   τὸ παρασκευάσασθαι μεγαλοπρεπῶς καὶ τῆς  πόλεως   ἀξίως ἁπάντων διήνεγκεν, οὐδὲ τῶν
[70]   πρὸς αὐτὸν ἐλευθέρως καὶ τῆς  πόλεως   ἀξίως διειλεγμένος, καὶ οὐ τὸν
[150]   δὲ λημμάτων τῶν παρὰ τῆς  πόλεως   ἀπεσχόμην δεινὸν ἡγησάμενος, εἰ δυνάμενος
[120]   τὸν ἐκείνου κατηγορίαν εἶναι τῆς  πόλεως,   εἰ τοσαύτας μὲν πόλεις ἑλόντα
[290]   τοὺς λέγειν ὄντας δεινοὺς τῆς  πόλεως   εἶναι μαθητάς. (Σκοπεῖτ' οὖν μὴ
[310]   ἐπωνυμίαν ταύτην, προστάτην ἠξίωσαν τῆς  πόλεως   εἶναι, περὶ δὲ τῶν συκοφαντῶν
[50]   σαφέστερον ἀποφαίνειν ὡς ἔστι τῆς  πόλεως,   ἐνθένδε ποθὲν ἐπιχειρῶ διδάσκειν περὶ
[140]   δὲ δι' ἀρετὴν ὑπὸ τῆς  πόλεως   ἐστεφανωμένους, τά τε καθ' ἡμέραν
[290]   λόγους τοὺς τῶν κατηγορούντων τῆς  πόλεως   τοὺς τῶν ἐπαινούντων. (Οἶμαι
[310]   συμπολιτευομένους· ἐπειδὴ δ' αὐξηθείσης τῆς  πόλεως   καὶ λαβούσης τὴν ἀρχὴν οἱ
[130]   καλὸς κἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ τῆς  πόλεως   καὶ τῆς Ἑλλάδος ἄξιος, οὐ
[80]   περὶ τῶν συμφερόντων ἀξίως τῆς  πόλεως   καὶ τῆς Ἑλλάδος οὐκ ἂν
[300]   καὶ προδότας νομιεῖτε καὶ τῆς  πόλεως   καὶ τῆς τῶν προγόνων δόξης·
[100]   μόνον τάλαντα δούσης αὐτῷ τῆς  πόλεως   καὶ τριήρεις πεντήκοντα Κόρκυραν εἷλε,
[280]   καὶ τὰ κοινὰ τὰ τῆς  πόλεως   καλῶς διοικήσουσιν, ὧνπερ ἕνεκα καὶ
[60]   ἀρετὴν καὶ τοὺς ὑπὲρ τῆς  πόλεως   κινδύνους, δικαίως ἂν δοῦναι
[120]   διὰ τὸ μηδὲν παρὰ τῆς  πόλεως   λαμβάνειν εἰς τὰς ἐσχάτας ἐνδείας
[130]   γὰρ καὶ τὸν ὑπὲρ τῆς  πόλεως   λόγον εἰπεῖν. Εἰ μὲν ὑμεῖς
[150]   μεταξὺ λέγων, ὅσον τὰ τῆς  πόλεως   μεταπέπτωκε, καὶ τὰς διανοίας ὡς
[130]   αὐτὸς δὲ σαυτῷ παρὰ τῆς  πόλεως   οὐκ οἴει δεῖν τὴν αὐτὴν
[100]   οὔτε τῶν ἐκ ταύτης τῆς  πόλεως   οὔτε τῶν ἐκ τῆς ἄλλης
[60]   ὡς δικαίως ἂν εἴη τῆς  πόλεως,   ῥᾴδιον ἐκ τῶν εἰρημένων καταμαθεῖν.
[170]   ἀγνοεῖν ὅτι τὰ πράγματα τῆς  πόλεως   τοῖς ἐπιγιγνομένοις καὶ τοῖς τοιούτοις
[120]   τῇ μὲν δυνάμει τῇ τῆς  πόλεως   τοὺς πολεμίους κατεστρέφετο, τῷ δ'
[230]   ταῦτα Κλεισθένης ἐκπεσὼν ἐκ τῆς  πόλεως   ὑπὸ τῶν τυράννων, λόγῳ πείσας
[300]   πικρότητας καὶ κακοπραγίας ὅλης τῆς  πόλεως   ὡς ἀμίκτου καὶ χαλεπῆς οὔσης
[110]   τούτων ἐπράχθη, καὶ τὰ τῆς  πόλεως   ὡς εἶχε, καὶ τὴν τῶν
[310]   μάλιστα δυναμένους ποιῆσαί τι τὴν  πόλιν   ἀγαθόν, ὀλιγαρχίαν ὀνειδίζοντες καὶ λακωνισμόν,
[230]   ἀμφοτέρους ἐνεῖναι, τούς τε τὴν  πόλιν   ἀδικοῦντας καὶ τοὺς συκοφαντοῦντας, ἐν
[90]   πολλὰ τῶν ἰδίων εἰς τὴν  πόλιν   ἀνηλωκότας. Πρὸς οὓς ὅπως βούλεσθε
[50]   τὴν ὑπόθεσιν ποιησάμενος, (ἀποφαίνω τὴν  πόλιν   ἁπάντων τῶν ὑπαρχόντων τοῖς Ἕλλησιν
[50]   γράφω λόγους οἳ καὶ τὴν  πόλιν   βλάπτουσι καὶ τοὺς νεωτέρους διαφθείρουσι,
[150]   περὶ τὸν χρηματισμὸν τοῦτον γενόμενος,  (πόλιν   δ' οὐδεμίαν καταπαγίως οἰκήσας οὐδὲ
[120]   τοῦτο πεπονθότες τυγχάνωσι, τήν τε  πόλιν   διὰ μὲν τὴν φιλίαν τὴν
[310]   μόνον καὶ τοῖς κατὰ τὴν  πόλιν   ἔβλαπτον τοὺς συμπολιτευομένους· ἐπειδὴ δ'
[130]   μισῆσαι τούς τε προαγαγόντας τὴν  πόλιν   ἐπὶ τὴν ὀργὴν τὴν πρὸς
[160]   ἑνὸς μόνον ῥήματος, ὅτι τὴν  πόλιν   ἔρεισμα τῆς Ἑλλάδος ὠνόμασεν, οὕτως
[120]   γνώμαις, οὐδ' ἠβουλήθη βλάπτων τὴν  πόλιν   εὐδοκιμεῖν, ἀλλὰ τοῦτ' ἐφιλοσόφει καὶ
[320]   κεχρημένον αὐτοῖς καὶ περὶ τὴν  πόλιν   καὶ περὶ τοὺς προγόνους καὶ
[70]   μόνον πέφυκε, τὰ κατὰ τὴν  πόλιν   καὶ τὰ συμβόλαια τὰ γιγνόμενα
[230]   ῥήτωρ ἄριστος οὕτως ἐκόσμησε τὴν  πόλιν   καὶ τοῖς ἱεροῖς καὶ τοῖς
[60]   μεγίστην, (ὃς οὕτως ἐγκεκωμίακα τὴν  πόλιν   καὶ τοὺς προγόνους καὶ τοὺς
[160]   καὶ κάλλιον ἐγκεκωμιακότι καὶ τὴν  πόλιν   καὶ τοὺς προγόνους μηδ' ἀσφαλῶς
[90]   ἄνδρες ἀγαθοὶ γεγόνασι περὶ τὴν  πόλιν   καὶ τοὺς φίλους καὶ τὸν
[230]   τὰ πράγματα διέταξε καὶ τὴν  πόλιν   κατεσκεύασεν, ὥστ' ἔτι καὶ νῦν
[230]   τοῖς προγόνοις ἡμῶν ἐκλιπεῖν τὴν  πόλιν,   τίς ἂν οἷός τ'
[100]   καὶ τριήρεις πεντήκοντα Κόρκυραν εἷλε,  πόλιν   ὀγδοήκοντα τριήρεις κεκτημένην, καὶ περὶ
[20]   πιστεύειν ὡς ἀδεῶς ἐξέσται τὴν  πόλιν   οἰκεῖν· οἱ γὰρ προῃρημένοι τῶν
[80]   παρακαλέσας ἐπ' ἐμαυτόν, τὴν δὲ  πόλιν   ὅλην πειρῶμαι πείθειν τοιούτοις πράγμασιν
[240]   θεῶν νομίζουσιν εἶναι, καὶ τὴν  πόλιν   ὁρῶσι καθ' ἕκαστον τὸν ἐνιαυτὸν
[150]   ἂν οὔτε τὰ περὶ τὴν  πόλιν   οὔτε τὰ περὶ ἡμᾶς αὐτοὺς
[310]   τὸ δὲ μέγιστον, ὅλην τὴν  πόλιν   περὶ ἀνδραποδισμοῦ κινδυνεύσασαν καὶ τὴν
[310]   τῶν ἀνδρῶν καὶ μεγάλην τὴν  πόλιν   ποιήσασι διὰ τὰς δυναστείας ἐφθόνησαν,
[170]   οἱ νεώτεροι παιδευθῶσιν, οὕτω τὴν  πόλιν   πράττουσαν διατελεῖν· ὥστ' σὺ ποιητέον
[290]   μὲν τοιοῦτοι μόνην εἶναι ταύτην  πόλιν,   τὰς δ' ἄλλας κώμας, καὶ
[240]   ὅταν κίνδυνός τις καταλάβῃ τὴν  πόλιν,   τοῖς ἄριστα περὶ τῶν πραγμάτων
[120]   ὧν ἡμεῖς μνημονεύομεν ἀνέγκλητον τὴν  πόλιν   τοῖς Ἕλλησι παρέσχε. (Καί τοι
[250]   εὐεξίαν σώματος οὐδὲν πώποτε τὴν  πόλιν   τῶν ἐλλογίμων ἔργων διαπραξαμένην, διὰ
[300]   νομίζετε τοὺς τοῦ μισεῖσθαι τὴν  πόλιν   ὑπὸ πολλῶν αἰτίους ὄντας,
[280]   συγκέχυται πολλὰ τῶν κατὰ τὴν  πόλιν,   ὥστ' οὐδὲ τοῖς ὀνόμασιν ἔνιοί
[110]   πατέρες ἡμῶν εἰς τὴν Μηλίων  πολιορκίαν   ἀνήλωσαν. (Ἠβουλόμην δ' ἄν, ὥσπερ
[150]   λαμβάνειν τοῖς ἄλλοις  πόλις   δίδωσι, μήτ' αὖ φεύγειν δίκας
[160]   διαβολαὶ γεγόνασιν. (Οὕτω γὰρ  πόλις   ἐν τῷ παρόντι χαίρει τοὺς
[300]   ἔργων διαφέροντας, ἐν οἷς  πόλις   εὐδοκιμεῖ, τιμῶντας φαίνεσθαι, καὶ μὴ
[290]   δυναμένων λέγειν παιδεύειν  πόλις   ἡμῶν δοκεῖ γεγενῆσθαι διδάσκαλος. Εἰκότως·
[170]   ἔχοντες ἂν εὑρεθεῖμεν. γὰρ  πόλις   ἡμῶν πολλῶν ἀγαθῶν αἰτία καὶ
[120]   τοῖς στρατιώταις, ἀλλ' ὅπως  πόλις   παρὰ τοῖς Ἕλλησιν. (Πρὸς δὲ
[110]   τελευταῖον Ποτίδαιαν, (εἰς ἣν  πόλις   τετρακόσια καὶ δισχίλια τάλαντα τὸ
[90]   Φιλόμηλος, (Χαρμαντίδης. Τούτους ἅπαντας  πόλις   χρυσοῖς στεφάνοις ἐστεφάνωσεν, οὐχ ὡς
[270]   κἀγαθὸς εἶναι καὶ παρὰ τοῖς  πολίταις   εὐδοκιμεῖν. (Καὶ μηδεὶς ὑμῶν οἰέσθω
[220]   φρόνιμοι γένωνται καὶ παρὰ τοῖς  πολίταις   εὐδοκιμοῦντες· οἱ μὲν γὰρ τοιοῦτοι
[170]   καὶ πρότερον γεγενημένη καὶ τοῖς  πολίταις   καὶ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι, καὶ
[190]   θαρρεῖν ἐν δὴ πᾶσι τοῖς  πολίταις   τοὺς λόγους ποιούμενον πρὸς
[40]   δεξαίμην ἂν ἅπαντας εἰδέναι τοὺς  πολίτας   καὶ τὸν βίον ὃν ζῶ
[80]   (Καί τοι τὸν πάντας τοὺς  πολίτας   προτρέπειν προθυμούμενον πρὸς τὸ βέλτιον
[250]   μηδὲν εἶεν χρήσιμοι, τοὺς δὲ  πολίτας   ὑβρίζοιεν καὶ τούς τε παῖδας
[220]   οἷς ἄξιον ἦν ἅπαντας τοὺς  πολίτας   φιλοτιμεῖσθαι, καὶ περὶ πολλοῦ ποιεῖσθαι
[70]   παρασκευάζων καθ' ὅσον ἠδυνάμην τὴν  πολιτείαν   αὐτοῖς ὡς οἷόν τε πραοτάτην.
[310]   μέγα φρονήσειν οὐδ' ἐπιθυμήσειν ἑτέρας  πολιτείας.   Ἐκ ταύτης τῆς μεταβολῆς τί
[120]   οὔτ' ἀναστάσεις εὕροι γεγενημένας οὔτε  πολιτειῶν   μεταβολὰς οὔτε σφαγὰς καὶ φυγὰς
[290]   πόλεμον ἐπιμελείαις, οὐδ' ὅτι κάλλιστα  πολιτεύεσθε   καὶ μάλιστα φυλάττετε τοὺς νόμους
[140]   πεποιηκότα μηδέν, ἐν οἷς ἅπαντες  πολιτευόμενοι   τυγχάνουσι. (Πρὸς δὲ τούτοις οὕτως
[70]   ἐποιούμην, ἦπου τοῖς ἐν δημοκρατία  πολιτευομένοις   σφόδρ' παρακελευσαίμην τὸ πλῆθος
[110]   κατατετριμμένος, ἀλλ' μεθ' ὑμῶν  πολιτευόμενος   τηλικαῦτα διεπράξατο τὸ μέγεθος. Ἔστι
[130]   λόγους ἤκουσεν, ὡς χρὴ τοὺς  πολιτευομένους   καὶ βουλομένους ἀρέσκειν προαιρεῖσθαι μὲν
[130]   οἴει σοι καὶ τοὺς ἐνθάδε  πολιτευομένους   καλῶς ἕξειν. (Τὸ δ' οὐχ
[20]   ἐπιβουλεύειν οὐ τῶν μὲν σωφρόνως  πολιτευομένων   ἀπέχονται, τοὺς δὲ κακόν τι
[230]   καὶ τῶν ἐν τῷ παρόντι  πολιτευομένων   καὶ τῶν νεωστὶ τετελευτηκότων τοὺς
[280]   μεθ' ὧν ἂν οἰκῶσι καὶ  πολιτεύωνται   διακειμένους καὶ τοὺς βελτίστους αὐτοὺς
[100]   ἀδικοῦσιν· ἢν δ' ἐπιδειχθῇ καὶ  πολίτης   ὢν ἀγαθὸς καὶ στρατηγὸς τοιοῦτος
[40]   ἰδίων συμβολαίων, ἀλλ' Ἑλληνικοὺς καὶ  πολιτικοὺς   καὶ πανηγυρικούς, οὓς ἅπαντες ἂν
[260]   ποιήσω φανερόν, ὅτι περὶ τοὺς  πολιτικοὺς   λόγους ἡμεῖς ὄντες, οὓς ἐκεῖνοί
[70]   πεπραγμένων αὐτοῖς; (Ἔπειτα τίς ἂν  πολιτικώτερος   καὶ μᾶλλον πρέπων τῇ πόλει
[20]   αἷς ἄκριτοί τινες ἀπόλλυνται τῶν  πολιτῶν,   ἀγνοεῖν δ' ὅτι τοῦτο ποιοῦσιν
[10]   ἀκούουσιν ὃν ἂν τύχῃ τῶν  πολιτῶν   ἀδίκως ἀπόλλυσιν; (Ἃ φυλακτέον ἐστίν,
[130]   μόνον περὶ ἑνὸς ἑκάστου τῶν  πολιτῶν   ἀλλὰ καὶ περὶ ὅλων τῶν
[60]   βασιλεύοντι, συμβουλεύων ὡς δεῖ τῶν  πολιτῶν   ἄρχειν· οὐχ ὁμοίως δὲ γέγραπται
[250]   ἐπανάστασιν δὲ ποιήσαντες πολλοὺς τῶν  πολιτῶν   διαφθείραιεν, καὶ πυκτεύειν καὶ
[240]   ἂν ἥδιον ἴδοιεν πολλοὺς τῶν  πολιτῶν   διαφθειρομένους καὶ πονηροὺς γιγνομένους; Ἴσασι
[30]   ἁπάντων ὡς οὐδεὶς ἄλλος τῶν  πολιτῶν.   (Ἔπειτ' ἐκείνους μὲν ἂν εὕροιτε
[140]   οἶδ' εἴ τις ἄλλος τῶν  πολιτῶν,   ἔτι δὲ μήτε δεδικασμένον μηδενὶ
[310]   (Οὐ τοὺς μὲν ἐνδοξοτάτους τῶν  πολιτῶν   καὶ μάλιστα δυναμένους ποιῆσαί τι
[160]   κακῶς ἀεί τινα ποιεῖν τῶν  πολιτῶν   κατηγορήσων ἡμῶν ἀναβέβηκεν, ἐγὼ δ'
[310]   μὲν γάρ, τὸν πρῶτον τῶν  πολιτῶν   λαβόντα τὴν ἐπωνυμίαν ταύτην, προστάτην
[160]   τοῖς θεοῖς ὡς πλείστοις τῶν  πολιτῶν   παραγενέσθαι τὴν δύναμιν ταύτην, δι'
[160]   χαλεπαίνειν, ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων  πολιτῶν   πολλοὺς τραχέως πρὸς αὐτὴν διακειμένους,
[30]   ὑπὸ τῶν συγγραμμάτων βέβλαπται τῶν  πολιτῶν,   τὸν ἐνεστῶτα κίνδυνον ἡγοῦμαι μέγιστον
[310]   πόλεμον καταστάντες πολλοὺς ἐπείδομεν τῶν  πολιτῶν   τοὺς μὲν τελευτήσαντας, τοὺς δ'
[230]   χρόνον φρονιμωτάτου δόξαντος εἶναι τῶν  πολιτῶν.   (Ὥστ' ἐκ τίνων ἄν τις
[10]   παιδείαν ὁρμῶσιν ἀκούσασιν ἂν συνενέγκοι,  πολλὰ   δὲ καὶ τῶν ὑπ' ἐμοῦ
[140]   καὶ τοῖς ἰδιώταις, καὶ τοῖς  πολλὰ   κεκτημένοις καὶ τοῖς ἀπόρως διακειμένοις.
[210]   τούτων εἰπεῖν· ἀλλὰ γὰρ ἢν  πολλὰ   λίαν λέγω περὶ τῶν παρὰ
[100]   κακὸς ἀνὴρ γέγονε Τιμόθεος καὶ  πολλὰ   περὶ ὑμᾶς ἐξήμαρτε, μετέχειν καὶ
[150]   εἶναι τοῦτον τὸν τῶν  πολλὰ   πραττόντων, ἔτι δὲ ταῖς διατριβαῖς
[20]   (Ἵνα δὲ μὴ λίαν ἐνοχλῶ  πολλὰ   πρὸ τοῦ πράγματος λέγων, ἀφέμενος
[90]   ὡς ἄνδρας ἀγαθοὺς ὄντας καὶ  πολλὰ   τῶν ἰδίων εἰς τὴν πόλιν
[280]   γ' οὕτως ἀνέστραπται καὶ συγκέχυται  πολλὰ   τῶν κατὰ τὴν πόλιν, ὥστ'
[250]   εἰπεῖν. Φέρε γὰρ εἴ τινες  πολλὰ   χρήματα παρὰ τῶν προγόνων παραλαβόντες
[150]   οὐδεὶς εὑρεθήσεται τῶν καλουμένων σοφιστῶν  πολλὰ   χρήματα συλλεξάμενος, ἀλλ' οἱ μὲν
[220]   ἵνα κακοπράγμονες καὶ συκοφάνται γένωνται,  (πολλὰ   χρήματα τελέσαντες; Ἀλλὰ πρῶτον μὲν
[120]   δόξαν τὴν ἐκ τούτων γιγνομένην  πολλαὶ   τῶν πόλεων τῶν πρὸς ὑμᾶς
[230]   τούτου φίλους εὕροιτ' ἂν ἐν  πολλαῖς   ἐγγεγραμμένους, ἐμὲ δὲ καὶ τοὺς
[50]   ἁπάντων μαθήσεσθε. (Δέομαι δὲ τῶν  πολλάκις   ἀνεγνωκότων τὰ μέλλοντα ῥηθήσεσθαι μὴ
[40]   ἂν αἰσχυνθείην τοὺς πλησιάσαντας, εἰ  πολλάκις   εἰρηκὼς ὅτι δεξαίμην ἂν ἅπαντας
[110]   τοὺς εὐρωστοτάτους τοῖς σώμασι καὶ  πολλάκις   ἐν τοῖς ξενικοῖς στρατεύμασι γεγενημένους,
[130]   τῶν πραγμάτων ἐπιμέλειαν. (Καί τοι  πολλάκις   καὶ παρ' ἐμοῦ τοιούτους λόγους
[120]   πολλὰς πόλεις ἑλεῖν καὶ  πολλάκις   νικῆσαι μαχόμενος. (Οὕτω δ' ἐσπούδαζε
[10]   οὐκ ἀγνοεῖν ὅτι τῇ πόλει  πολλάκις   οὕτως ἤδη μετεμέλησε τῶν κρίσεων
[40]   πράξεις ἡγεῖσθαι διατρίβειν; (Ἔχων δὲ  πολλὰς   εἰπεῖν διαφορὰς περὶ τοῦ βίου
[40]   παρὰ Νικοκλέους τοῦ Σαλαμινίων βασιλέως  πολλὰς   ἔλαβον καὶ μεγάλας δωρεάς. Καίτοι
[160]   γὰρ ὑπὲρ μὲν τῶν ἰδίων  πολλὰς   ἐλπίδας εἶχον καλῶς ἀγωνιεῖσθαι· (καὶ
[190]   οὐδ' ἀληθὲς οὐδέτεροι τούτων λέγουσι,  πολλὰς   ἐλπίδας ἔχω πᾶσι φανερὸν ποιήσειν.
[320]   παρ' ὑμῶν, ἀλλὰ θαρρῶ καὶ  πολλὰς   ἐλπίδας ἔχω τότε μοι τοῦ
[20]   περ ἐθελήσητε μετ' εὐνοίας ἀκροάσασθαι,  πολλὰς   ἐλπίδας ἔχω τοὺς μὲν διεψευσμένους
[130]   ἔργον εἶχον αἰτίας περὶ αὐτοῦ  πολλὰς   καὶ ψευδεῖς πλάττειν, τὸ δὲ
[120]   μεῖζον εἶναι καὶ κάλλιον  πολλὰς   πόλεις ἑλεῖν καὶ πολλάκις νικῆσαι
[180]   γεγονότων περὶ μὲν τῶν ἄλλων  πολλὰς   τέχνας συνεστηκυίας, περὶ δὲ τὸ
[100]   τοὺς ὑπάρχοντας συμμάχους λυμηνάμενος, οὐδὲ  πολλὰς   ὑμᾶς εἰσφορὰς ἀναγκάσας εἰσενεγκεῖν, (ἀλλ'
[150]   διαβολῆς. (Νῦν δ' εἰς  πολλὴν   ἀπορίαν καθέστηκα, τί δρῶν ἀρέσαι
[220]   ποιεῖσθαι τὴν πορείαν; Ἀλλὰ πανταχοῦ  πολλὴν   ἀφθονίαν εὕροι τις ἂν τῶν
[60]   φανήσομαι περὶ τούτων ἁπάντων  πολλὴν   ἐπιμέλειαν πεποιημένος. Ἔστι δὲ τὰ
[240]   δ' εἰσί̓ (πρὸς δὲ τοὺς  πολλὴν   ἐπιμέλειαν ποιουμένους καὶ τυχεῖν βουλομένους
[0]   ῥᾴδιος ἦν οὐδ' ἁπλοῦς, ἀλλὰ  πολλὴν   ἔχων πραγματείαν. ~Ἔστι γὰρ τῶν
[160]   ὥσπερ ἐγώ, τῇ πόλει παρέξειν.  Πολλῆς   δ' ἀλογίας περί με γεγενημένης
[300]   τοὺς οἴκους τοὺς ἰδίους μεστοὺς  πολλῆς   εὐδαιμονίας καὶ πλούτου ποιήσας· (εὑρήσετε
[10]   ὤν. Πρὶν αὐτὸν ἀπετέλεσα, μετὰ  πολλῆς   μὲν ἀληθείας εἰρημένον, τὰ δ'
[280]   δ' ἐν τοῖς σκιραφείοις κυβεύουσι,  πολλοὶ   δ' ἐν τοῖς τῶν αὐλητρίδων
[40]   τῶν ἐν τοῖς μέτροις πεποιημένων,  πολλοὶ   δὲ καὶ μαθηταὶ γίγνεσθαι βούλονται,
[80]   καὶ τῆς Ἑλλάδος οὐκ ἂν  πολλοὶ   δυνηθεῖεν. (Ὧν ἕνεκα τοὺς ἔργον
[90]   διαλεγόμενος, ἕτεροι δέ τινές μοι  πολλοὶ   καὶ πολυπράγμονες μαθηταὶ γεγόνασιν, οὓς
[220]   πρὸς ταῦτα τολμήσειεν εἰπεῖν ὡς  πολλοὶ   τῶν ἀνθρώπων διὰ τὰς ἀκρασίας
[240]   μὲν γὰρ πρότερον ἔλεγον ὡς  πολλοὶ   τῶν καλῶν κἀγαθῶν ἀνδρῶν διεψευσμένοι
[170]   ἀλλὰ καὶ περὶ ἐπιτηδεύματος  πολλοὶ   τῶν νεωτέρων προσέχουσι τὸν νοῦν.
[280]   ἐκ παίδων ἐξεληλυθότες ἔγνωσαν  πολλοὶ   τῶν πρεσβυτέρων οὐκ ἴσασιν, ~ὅτι
[0]   προειλόμην· μὴ γὰρ τούτων δηλωθεισῶν  πολλοῖς   ἂν ἴσως ἄτοπος εἶναι δόξειεν.
[80]   διαδοθέντων καὶ δόξαν ἔσχον παρὰ  πολλοῖς   καὶ μαθητὰς πολλοὺς ἔλαβον, ὧν
[300]   τοὺς ἀμελῶς, οὐδὲ τοὺς τοῖς  πολλοῖς   ὁμοίους ὄντας, ταῦτα διαπεπραγμένους, ἀλλὰ
[10]   τοῖν χεροῖν ἔχων φανείη. (Πρὸ  πολλοῦ   δ' ἂν ἐποιησάμην οὕτως αὐτὸν
[220]   τοὺς πολίτας φιλοτιμεῖσθαι, καὶ περὶ  πολλοῦ   ποιεῖσθαι τοὺς αἰτίους τῇ πόλει
[300]   αὐτοὺς χρησίμους τῇ πόλει περὶ  πολλοῦ   ποιήσεσθε, τοὺς δὲ καταβεβλημένως ζῶντας
[290]   (Ὥσθ' ἅπασι μὲν βούλεσθαι προσήκει  πολλοὺς   εἶναι τοὺς ἐκ παιδείας δεινοὺς
[80]   ἔσχον παρὰ πολλοῖς καὶ μαθητὰς  πολλοὺς   ἔλαβον, ὧν οὐδεὶς ἂν παρέμεινεν,
[310]   (Ἐξ ὧν εἰς πόλεμον καταστάντες  πολλοὺς   ἐπείδομεν τῶν πολιτῶν τοὺς μὲν
[30]   οὔτε δυνατόν, ἐμὲ μὲν περὶ  πολλοὺς   ἡμαρτηκέναι, τοὺς δὲ ταῖς συμφοραῖς
[120]   συμβέβηκεν. (Οἶμαι οὖν ὑμῶν τοὺς  πολλοὺς   θαυμάζειν τὰ λεγόμενα καὶ νομίζειν
[220]   δ' ὁμολογῶ καὶ τῶν ἄλλων  πολλοὺς   καὶ τῶν προσποιουμένων εἶναι σοφιστῶν
[160]   καὶ τοῖς πεπραγμένοις ἐπίστευον, καὶ  πολλοὺς   λόγους καὶ δικαίους ᾤμην ἔχειν
[140]   γε δεδιέναι ταῦτα μάλιστα, μὴ  πολλοὺς   λυπήσῃ τῶν ἀκουόντων. (Οὕτω γάρ”
[220]   εὐδοκιμοῦντες· οἱ μὲν γὰρ τοιοῦτοι  πολλοὺς   μετασχεῖν τῆς παιδείας εἰς ἐπιθυμίαν
[300]   γὰρ τὴν τῶν σωμάτων ἀγωνίαν  πολλοὺς   τοὺς ἀμφισβητοῦντας ἔχομεν, περὶ δὲ
[160]   ἀλλὰ καὶ τῶν ἄλλων πολιτῶν  πολλοὺς   τραχέως πρὸς αὐτὴν διακειμένους, ἐφοβούμην
[250]   ταῖς ἐπιστήμαις, ἐπανάστασιν δὲ ποιήσαντες  πολλοὺς   τῶν πολιτῶν διαφθείραιεν, καὶ
[240]   ὧν τίνες ἂν ἥδιον ἴδοιεν  πολλοὺς   τῶν πολιτῶν διαφθειρομένους καὶ πονηροὺς
[200]   ὅστις οὐκ ἂν εἰπεῖν ἔχοι  πολλοὺς   τῶν συμπαιδευθέντων, οἳ παῖδες μὲν
[200]   Τίς γὰρ οὐκ οἶδεν ὑμῶν  πολλοὺς   τῶν ὑπὸ τοῖς σοφισταῖς γενομένων
[50]   ἂν ἐγὼ φανείην ἀπεληλαμένος, ἀλλὰ  πολλῷ   χαριεστέραν δόξαν εἰληφώς. Περὶ μὲν
[170]   εὑρεθεῖμεν. γὰρ πόλις ἡμῶν  πολλῶν   ἀγαθῶν αἰτία καὶ νῦν οὖσα
[100]   ᾐσχύνθη περὶ ἀνδρὸς τετελευτηκότος καὶ  πολλῶν   ἀγαθῶν αἰτίου τῇ πόλει βλασφήμους
[300]   τοῦ μισεῖσθαι τὴν πόλιν ὑπὸ  πολλῶν   αἰτίους ὄντας, τοὺς ἅπαντας
[120]   εἰθισμένων γὰρ τὸν ἄλλον χρόνον  πολλῶν   γίγνεσθαι καὶ δεινῶν ἐν τοῖς
[170]   τοῖς ἄλλοις ἐπιτηδεύμασι. (Πρὸ  πολλῶν   δ' ἂν ἐποιησάμην, εἴπερ ἦν
[310]   ἀλλ' οὐκ ἐν τοῖς συκοφάνταις.  ~Πολλῶν   δ' ἐφεστώτων μοι λόγων ἀπορῶ
[190]   τυχὸν ἂν χαριέστερος γένοιτο τῶν  πολλῶν,   εἰς ὄχλον δὲ καταστάς, τούτου
[170]   δίκαια, τήν τε φιλοσοφίαν ἐκ  πολλῶν   ἐνόμιζον ἐπιδείξειν ἀδίκως διαβεβλημένην, καὶ
[190]   ἀπαλλάξαι τῆς διανοίας ταύτης, ἀλλὰ  πολλῶν   ἔτι δέονται λόγων καὶ παντοδαπῶν,
[50]   Ἵν' οὖν μὴ παντάπασιν ἐκλυθῶ  πολλῶν   ἔτι μοι λεκτέων ὄντων, ἀρξάμενος
[170]   καὶ τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι, καὶ  πολλῶν   ἡδονῶν γέμουσα, (τοῦτ' ἔχει δυσκολώτατον·
[100]   ὑπ' ἐμοῦ λεχθείσης, δὲ  πολλῶν   καὶ μεγάλων πραγμάτων καὶ πολὺν
[120]   διαπράξασθαι συμβέβηκεν, ἀλλ' ὅστις ἐπὶ  πολλῶν   καὶ παντοδαπῶν καὶ δυσκόλων πραγμάτων
[250]   τῶν ἄλλων ζώων διαφέρομεν, ἀλλὰ  πολλῶν   καὶ τῷ τάχει καὶ τῇ
[200]   λαβόντες ἐπιστάτην καὶ πρεσβύτερον καὶ  πολλῶν   πραγμάτων ἔμπειρον, καὶ τὰ μὲν
[130]   δὲ τὴν φύσιν τὴν τῶν  πολλῶν   ὡς διάκειται πρὸς τὰς ἡδονάς,
[200]   παρειληφότα τὰ δ' αὐτὸν εὑρηκότα,  πολὺ   ἔτι πλέον καὶ σφῶν
[30]   τοιοῦτος οἷος οὐδεὶς ἄλλος γέγονε,  πολὺ   ἂν δικαιότερον ἐπιεικὴς εἶναι δοκοίην
[170]   ἐνόμιζον ἐπιδείξειν ἀδίκως διαβεβλημένην, καὶ  πολὺ   ἂν δικαιοτέρως ἀγαπωμένην αὐτὴν
[220]   οἱ ταύτην ἔχοντες τὴν γνώμην  πολὺ   ἂν ἥδιον τὰ τῶν ἄλλων
[210]   ἔχει δύναμιν, οὐδ' ὅτι ταῦτα  πολὺ   ἂν θᾶττον τὴν ἡμετέραν φύσιν
[210]   τοιούτους τοὺς συνόντας ἀποπέμποντες, ἀλλὰ  πολὺ   ἂν μᾶλλον καταφρονηθεῖμεν καὶ μισηθεῖμεν
[270]   ἀγνοεῖν τὴν τῆς εὐνοίας δύναμιν·  πολὺ   γὰρ ἀκριβέστερον τῶν ἄλλων καὶ
[110]   καὶ τὴν τῶν πολεμίων δύναμιν·  πολὺ   γὰρ ἂν ὑμῖν αἵ τ'
[160]   σκοπεῖν, εἰ μέλλει τις σωθήσεσθαι.  Πολὺ   γὰρ δεινότερον καθέστηκε τὸ δοκεῖν
[300]   ἐν τοῖς στεφανίταις ἀγῶσι νικῶντας·  πολὺ   γὰρ καλλίω δόξαν ἐκείνων κτώμενοι
[250]   μεγίστην τῶν Ἑλληνίδων πόλεων γενομένην;  (Πολὺ   δ' ἄν τις ἔχοι πλείους
[80]   ἔφασκον ἀμφοτέροις μὲν ἐπαινεῖσθαι προσήκειν,  πολὺ   δὲ μᾶλλον τοῖς τὸ χαλεπώτερον
[210]   οὐ καταφρονοῦντας μὲν τῆς φιλοσοφίας,  πολὺ   δὲ πικρότερον κατηγοροῦντας αὐτῆς, καὶ
[180]   τὰ σώματα χρησιμώτερα παρασκευάζουσιν, οὐ  πολὺ   διαστησάμενοι τὰς παιδείας ἀπ' ἀλλήλων,
[180]   ταῖς ἐργασίαις τελείους γίγνεσθαι καὶ  πολὺ   διαφέροντας τῶν ἄλλων. Εἶναι δὲ
[0]   ὥσπερ ἤλπιζον, ἀλλὰ τοὺς μὲν  πολὺ   διεΨευσμένους τῶν ἐμῶν ἐπιτηδευμάτων καὶ
[0]   αὐτὸν τοῦτον μνημεῖόν μου καταλειφθήσεσθαι  πολὺ   κάλλιον τῶν χαλκῶν ἀναθημάτων. (Εἰ
[170]   μὲν οὖν ἐπιθυμίας οἶδ' ὅτι  πολὺ   καταδεέστερον ἐροῦμεν· ὅμως δ' ὅπως
[50]   τοὺτους δυνηθέντας. ~Ταῦτα λογιζόμενοι καὶ  πολὺ   κρείττω νομίζοντες εἶναι τὴν αἵρεσιν,
[50]   ὡς τῇ πόλει τιμᾶσθαι προσήκει  πολὺ   μᾶλλον ἐκ τῶν περὶ τὸν
[290]   ὑμεῖς ἔχετε παρὰ τοῖς Ἕλλησι  πολὺ   μᾶλλον ἐγὼ παρ' ὑμῖν·
[30]   τ' ἐστὶν εἰδέναι τὴν ἀλήθειαν  πολὺ   μᾶλλον παρὰ τῶν διαβαλλόντων.
[60]   τὸ γὰρ εὖ φθονήσουσιν εἰπεῖν̓  πολὺ   μέντοι χρησιμωτέρους εἶναι τῶν λόγων
[180]   τῆς φύσεως ἀνυπέρβλητόν ἐστι καὶ  πολὺ   πάντων διαφέρει· τὸν γὰρ ἔχοντα
[250]   δυνηθείην μὲν ἂν ἴσως διαλεχθῆναι  πολὺ   πικρότερον κεῖνοι περὶ ἡμῶν,
[180]   τὸ συμβαῖνον ὡς ἐπὶ τὸ  πολὺ   πλειστάκις αὐτῶν τυγχάνουσι. (Τοῦτον δὲ
[160]   αὐτῷ δοῦναι δραχμάς, ἐμοὶ δὲ  πολὺ   πλείω καὶ κάλλιον ἐγκεκωμιακότι καὶ
[140]   παρὰ τῶν ξένων σοι γιγνόμενα  πολὺ   πλείω νομίζουσιν εἶναι τῶν διδομένων,
[260]   οὓς ἐκεῖνοί φασιν εἶναι φιλαπεχθήμονας,  πολὺ   πραότεροι τυγχάνομεν αὐτῶν ὄντες· οἱ
[180]   τούτων ἐχόντων ὁρῶντές τινες τῶν  πολὺ   πρὸ ἡμῶν γεγονότων περὶ μὲν
[40]   νομίζοντες τοὺς ἐν τούτοις πρωτεύοντας  πολὺ   σοφωτέρους καὶ βελτίους καὶ μᾶλλον
[130]   δὲ τῶν προγεγενημένων ἀνωνύμους εἶναι;  Πολὺ   σπουδαιοτέρους καὶ πλέονος ἀξίους γεγενημένους
[100]   ἐπιτηδείων ἐποιησάμην τὴν μνείαν, ὅτι  πολὺ   τὰ πράγματα διέφερεν αὐτῶν. (Περὶ
[210]   σαφῶς ἐπιδείξειν τοὺς κατηγοροῦντας ἡμῶν  πολὺ   τῆς ἀληθείας διημαρτηκότας, ἤν περ
[270]   ἐστι σφόδρα καὶ παράδοξα καὶ  πολὺ   τῆς τῶν ἄλλων ἀφεστῶτα διανοίας,
[270]   δόξαις ἐπιτυγχάνειν ὡς ἐπὶ τὸ  πολὺ   τοῦ βελτίστου δυναμένους, φιλοσόφους δὲ
[230]   οἷός τ' ἐγένετο πεῖσαι μὴ  πολὺ   τῷ λόγῳ διενεγκών; εἰς τοῦτ'
[170]   ἢν ἄρα φαίνωμαι λόγους διεξιὼν  πολὺ   τῶν εἰθισμένων λέγεσθαι παρ' ὑμῖν
[220]   γενήσεσθαι καὶ τοὺς ἐνθάδε παιδεύοντας  πολὺ   φρονιμωτέρους εἶναι τῶν παρὰ σφίσιν
[310]   φανῆναι, πάντα δὲ νυνὶ λεγόμενα  πολὺν   ἂν ὄχλον ἐμοί τε καὶ
[280]   πρακτέον ἐστίν. Ἀφ' ὧν ὑμεῖς  πολὺν   ἤδη χρόνον ἀπελαύνετε τοὺς νεωτέρους,
[230]   ὥστ' ὀλίγας ἡμέρας ἀνάστατοι γενόμενοι  πολὺν   χρόνον δεσπόται τῶν Ἑλλήνων κατέστησαν·
[10]   μετ' ἐλέγχου γενομένων, ὥστ' οὐ  πολὺν   χρόνον διαλιποῦσα παρὰ μὲν τῶν
[100]   πολλῶν καὶ μεγάλων πραγμάτων καὶ  πολὺν   χρόνον κατέστη κύριος. Ὥστ' οὐκ
[170]   πέρ ἐστι, μᾶλλον ζῆν  πολυπλασίω   χρόνον ἐφορῶν οὕτως αὐτὴν ὥσπερ
[230]   προσῆκεν ἅπαντας τοὺς δυναμένους εἰπεῖν  πολυπράγμονας   καὶ συκοφάντας εἶναι· τὸ γὰρ
[230]   ἔξεστιν ἰδεῖν τοῖς βουλομένοις τοὺς  πολυπράγμονας   καὶ τοὺς ταῖς αἰτίαις ἐνόχους
[90]   δέ τινές μοι πολλοὶ καὶ  πολυπράγμονες   μαθηταὶ γεγόνασιν, οὓς ἀποκρύπτομαι πρὸς
[40]   (Συνίσασι γὰρ τοῖς μὲν διὰ  πολυπραγμοσύνην   ἠπείροις τῶν ἀγώνων γεγενημένοις, τοὺς
[150]   τῆς λειτουργίας τῆς ἐνδελεχεστάτης καὶ  πολυτελεστάτης,   τοσοῦτον προλαβὼν πρὸς τὸ πλείω
[140]   τετριηραρχήκατε, τὰς δ' ἄλλας λειτουργίας  πολυτελέστερον   λελειτουργήκατε καὶ κάλλιον ὧν οἱ
[300]   τὴν τοιαύτην, (καὶ τοὺς μὲν  πονεῖν   ἐθέλοντας καὶ παρασκευάζειν σφᾶς αὐτοὺς
[200]   μηδὲν φαυλοτέρους τοὺς ἀμελεῖς τῶν  πονεῖν   ἐθελόντων μηδὲ τοὺς ἀφυεῖς τῶν
[180]   τούτοις πάλιν γυμνάζουσιν αὐτούς, καὶ  πονεῖν   ἐθίζουσι, καὶ συνείρειν καθ' ἓν
[260]   ἔτι δὲ συνεθιζόμενοι λέγειν καὶ  πονεῖν   ἐπὶ τοῖς λεγομένοις καὶ δεικνυμένοις
[280]   αὐτοῖς ῥᾳθυμεῖν μηδὲν δαπανωμένοις εἵλοντο  πονεῖν   χρήματα τελέσαντες, ἄρτι δ' ἐκ
[280]   χρωμένους, καὶ μικρὰ μὲν λαμβάνοντας  πονηρὰν   δὲ δόξαν κτωμένους, πλεονεκτεῖν νομίζουσιν,
[140]   δυσμενῶς ἔχουσιν, ὥστ' οὐ ταῖς  πονηρίαις   ἀλλὰ ταῖς εὐπραγίαις πολεμοῦσι, καὶ
[210]   καὶ μισηθεῖμεν τῶν ταῖς ἄλλαις  πονηρίαις   ἐνόχων ὄντων. Καὶ μὴν οὐδ'
[240]   γενομένους χαλεπωτέρους ἔσεσθαι ταῖς αὑτῶν  πονηρίαις   καὶ συκοφαντίαις, ὑμᾶς δὲ προσήκει
[220]   δὲ δόξης τῆς διὰ τὴν  πονηρίαν   γιγνομένης αὐτὸς ἂν τὸ πλεῖστον
[220]   λέγοντες ἀναβαλλομένους καὶ θησαυριζομένους τὰς  πονηρίας,   ἀλλ' οὐκ εὐθὺς τῇ φύσει
[220]   ἔτι δὲ τίνες ἂν ὑπὲρ  πονηρίας   ἀργύριον ἀναλώσαιεν, ἐξὸν αὐτοῖς μηδὲν
[80]   δὲ συκοφαντεῖν; Ὃς εἰς τοσοῦτο  πονηρίας   καὶ τόλμης ἐλήλυθεν, (ὥστε γραψάμενος
[210]   κατηγοροῦντας αὐτῆς, καὶ μεταφέροντας τὰς  πονηρίας   τὰς τῶν φασκόντων μὲν εἶναι
[310]   τέχνῃ χρωμένους ἁπάσας ὑπερβάλλειν τὰς  πονηρίας.   Τοὺς μὲν γὰρ ἄλλους ἀλλ'
[100]   οὐκ ἀμφισβητούσης, εἰ δέ τινες  πονηροὶ   γεγόνασιν, ὑπὲρ τούτων δίκην ὑποσχεῖν
[90]   τούτων χάριν ἔχειν, εἰ δὲ  πονηροὶ   καὶ τοιοῦτοι τὰς φύσεις οἷοι
[220]   εἰς ἐπιθυμίαν καθιστᾶσιν, οἱ δὲ  πονηροὶ   καὶ τοὺς πρότερον συνεῖναι διανοουμένους
[160]   καὶ ταπεινοὺς ποιοῦσα, τοῖς δὲ  πονηροῖς   ἐξουσίαν διδοῦσα καὶ λέγειν καὶ
[230]   ἔχοντες, οἵαν περ κατήγορος,  πονηροῖς   οἶμαι καὶ τοῖς λόγοις καὶ
[10]   λαβεῖν παρ' αὐτῶν. (Πάντων ἡγοῦμαι  πονηροτάτους   εἶναι καὶ μεγίστης ζημίας ἀξίους,
[80]   δὲ τοιούτους λόγους εὑρίσκειν δυνάμενος  πονηροὺς   ἂν καὶ περὶ πονηρῶν πραγμάτων
[210]   ἡσθείημεν ὁρῶντες καὶ πυνθανόμενοι  πονηροὺς   αὐτοὺς ὄντας καὶ δοκοῦντας τοῖς
[240]   πολλοὺς τῶν πολιτῶν διαφθειρομένους καὶ  πονηροὺς   γιγνομένους; Ἴσασι γὰρ σφᾶς αὐτοὺς
[220]   τοὺς ἤδη κακοήθεις ὄντας καὶ  πονηρούς;   Καὶ τίς ἄν, παρὰ
[220]   Πότερον αὐτοὺς οἴονται σπανίζοντας ἐκεῖ  πονηρῶν   ἀνθρώπων ἐνθάδε ποιεῖσθαι τὴν πορείαν;
[310]   ποιήσασι διὰ τὰς δυναστείας ἐφθόνησαν,  πονηρῶν   δ' ἀνθρώπων καὶ μεστῶν θρασύτητος
[80]   δυνάμενος πονηροὺς ἂν καὶ περὶ  πονηρῶν   πραγμάτων ζητεῖν ἐπιχειρήσειεν, ἄλλως τε
[180]   ψυχὴν εὑρεῖν καὶ μαθεῖν καὶ  πονῆσαι   καὶ μνημονεῦσαι δυναμένην, τὴν δὲ
[210]   φαῦλον, τι γυμνασθὲν καὶ  πονῆσαν   οὐκ ἂν εἴη βέλτιον, τὰς
[280]   καλῶς διοικήσουσιν, ὧνπερ ἕνεκα καὶ  πονητέον   καὶ φιλοσοφητέον καὶ πάντα πρακτέον
[140]   Καὶ γὰρ εἰ μὲν μετὰ  πόνου   καὶ ταλαιπωρίας ᾐσθάνοντό σε ποριζόμενον
[220]   τῶν ἐκ Σικελίας καὶ τοῦ  Πόντου   καὶ τῶν ἄλλων τόπων δεῦρο
[100]   καὶ Κριθώτην τῶν ἐν Ἑλλησπόντῳ,  πόντῳ,   Ποτίδαιαν δὲ καὶ Τορώνην τῶν
[240]   οἰκείους τοὺς αὑτοῦ· (τοὺς δὲ  πόνῳ   καὶ φιλοσοφίᾳ τοῦτο κατεργάσασθαι πειρωμένους,
[220]   πονηρῶν ἀνθρώπων ἐνθάδε ποιεῖσθαι τὴν  πορείαν;   Ἀλλὰ πανταχοῦ πολλὴν ἀφθονίαν εὕροι
[110]   πεζὸν στρατόπεδον διὰ τοῦ Ἰσθμοῦ  πορευόμενον,   ὅπερ αὐτοῖς τῆς περὶ Λεῦκτρα
[120]   στρατιώταις ἁρπάζειν καὶ κλέπτειν καὶ  πορθεῖν   τὰς οἰκίας, ἀλλὰ τοσαύτην εἶχεν
[30]   ὅθεν ἂν προέλωνται τὸν βίον  πορίζεσθαι.   (Τοὺς μὲν τοίνυν ἀπὸ τῶν
[140]   πόνου καὶ ταλαιπωρίας ᾐσθάνοντό σε  ποριζόμενον   εἴς τε τὰς λειτουργίας καὶ
[0]   μιμεῖσθαι βουλομένων. (Μέχρι μὲν οὖν  πόρρω   τῆς ἡλικίας ᾠόμην καὶ διὰ
[240]   ἐκ τῶν ῥηθήσεσθαι μελλόντων ὡς  πόρρω   τοῦ διαφθείρειν τοὺς νεωτέρους ἐσμέν.
[260]   (Ἐγὼ δ' οὔθ' οὕτως οὔτε  πόρρω   τούτων ἔγνωκα περὶ αὐτῶν, ἀλλ'
[40]   μὲν περὶ τὰς δίκας δεινοὺς  πόρρω   τῶν λόγων ἐκείνων ὄντας, τοὺς
[40]   οὗτος εἴρηκε, ῥᾴδιον καταμαθεῖν ὅτι  πόρρω   τῶν πραγματειῶν εἰμι τῶν περὶ
[130]   περιπεπτωκέναι, τοὺς δ' ἀτίμους εἶναι;  Πόσους   δὲ τῶν προγεγενημένων ἀνωνύμους εἶναι;
[130]   ἀεὶ δυναμένοις αὐτῶν. Καί τοι  πόσους   οἴει διὰ τὰς τούτων ψευδολογίας
[90]   Ἡδέως δ' ἂν εἰδείην τί  ποτ'   ἂν ἔπαθον, εἴ τίς μοι
[160]   δ' ὃς οὐδὲ περὶ ἕνα  πότ'   ἐξήμαρτον, ἀλλὰ τῶν μὲν ἐνθένδε
[220]   χαλεπῶς ἐχόντων πρὸς ἡμᾶς, τίνα  ποτὲ   γνώμην ἔχουσι περὶ τῶν ἐκ
[10]   ὑμῖν εἴρηκεν· οὐ γὰρ ἄν  ποτέ   μοι πράγματα ποιεῖν ἐπεχείρησε. Νῦν
[110]   ἡδέως ἂν ἀκοῦσαι διὰ τί  ποτε   τῶν μὲν εὐδοκιμούντων ἀνδρῶν παρ'
[210]   ἡμῖν γίγνοιτο διαφθείρουσι τοὺς νεωτέρους.  Πότερ'   ἂν ἡσθείημεν ὁρῶντες καὶ
[80]   ποιεῖσθαι τὴν ἀπαλλαγήν. Καὶ τοι  πότερα   χρὴ πιστεύειν ὑμᾶς τοῖς σαφῶς
[210]   τὴν ἐκείνων ὠφελήσειεν· ὥστ' ἀπορῶ  πότερον   ἄν τις δικαιότερον θαυμάσειε τὰς
[220]   τόπων δεῦρο πλεόντων, ἵνα παιδευθῶσι.  Πότερον   αὐτοὺς οἴονται σπανίζοντας ἐκεῖ πονηρῶν
[220]   Ἄξιον γὰρ καὶ ταῦτα διελθεῖν.  (Πότερον   τοὺς ἤδη κακοήθεις ὄντας καὶ
[100]   Κριθώτην τῶν ἐν Ἑλλησπόντῳ, πόντῳ,  Ποτίδαιαν   δὲ καὶ Τορώνην τῶν ἐπὶ
[110]   νοῦν ἐποίησε. Τὸ δὲ τελευταῖον  Ποτίδαιαν,   (εἰς ἣν πόλις τετρακόσια
[280]   τοὺς μὲν ἐπιεικεστάτους αὐτῶν ἐν  πότοις   καὶ συνουσίαις καὶ ῥᾳθυμίαις καὶ
[70]   ἡμῖν συμπίπτῃ, ποιήσομεν. (Εἶπον δέ  που,   πρὶν ἀναγιγνώσκεσθαι τούτους, ὡς ἄξιος
[30]   ἀγῶνά με τηλικουτονὶ κατέστησεν,  που   σφόδρ' ἂν οἱ κακῶς πεπονθότες
[250]   τἀναντία γιγνώσκειν, μηδὲ πρὸς τοιοῦτο  πρᾶγμα   δυσμενῶς φαίνεσθαι διακειμένους, πάντων
[200]   ῥᾳθύμως, τοὺς δὲ τοῖς τε  πράγμασι   καὶ σφίσιν αὐτοῖς προσέχειν τὸν
[230]   καὶ τοῖς λόγοις καὶ τοῖς  πράγμασι   χρώμενοι διατελοῦσιν. (Ἔχω δὲ δεῖξαι
[230]   τούς τ' ἐν τοῖς ἰδίοις  πράγμασιν   ἀδικοῦντας καὶ τοὺς μὴ δικαίως
[260]   καὶ γεωμετρίας διατρίβοντες, (καὶ δυσκαταμαθήτοις  πράγμασιν   ἀναγκαζόμενοι προσέχειν τὸν νοῦν, ἔτι
[80]   πόλιν ὅλην πειρῶμαι πείθειν τοιούτοις  πράγμασιν   ἐπιχειρεῖν, ἐξ ὧν αὐτοί τε
[70]   ἀμελήσαντα προσέχειν τὸν νοῦν τοῖς  πράγμασιν.   (Ἐπιχειρῶ δὲ καὶ τοῦτο πείθειν
[100]   ἀλλότριον εἶναι νομίζειν τοῖς ἐνεστῶσι  πράγμασιν,   οὐδ' ἐμὲ λέγειν ἔξω τῆς
[230]   καταστὰς οὕτως ἐνομοθέτησε καὶ τὰ  πράγματα   διέταξε καὶ τὴν πόλιν κατεσκεύασεν,
[100]   τὴν μνείαν, ὅτι πολὺ τὰ  πράγματα   διέφερεν αὐτῶν. (Περὶ μὲν γὰρ
[0]   ὄντα τὸν γεγραμμένον καὶ τὸν  πράγματά   μοι παρέχοντα, κἀκεῖνον μὲν ταῖς
[160]   περιεποιησάμην μηδέν, οὐδεὶς ἄν μοι  πράγματα   παρεῖχεν, ἀλλὰ φανερῶς ἀδικῶν ἀσφαλῶς
[30]   αὐτοὺς ὄντας τοὺς ἑτέροις  πράγματα   παρέχειν βουλομένους, ἐμοὶ δὲ τοὺς
[140]   κακῶν, ἀλλὰ σφίσι μὲν αὐτοῖς  πράγματα   παρέχοντας, τοῖς δ' ἀκροωμένοις ἐξουσίαν
[240]   οἱ δὲ συκοφάνται διαβάλλουσι καὶ  πράγματα   παρέχουσιν ἡμῖν, ὧν τίνες ἂν
[120]   δὲ τούτων εἰς τοῦτο τὰ  πράγματα   περιιστάναι δυνάμενον, ὥστε καὶ τῶν
[10]   οὐ γὰρ ἄν ποτέ μοι  πράγματα   ποιεῖν ἐπεχείρησε. Νῦν δὲ λέγει
[230]   διενεγκών; εἰς τοῦτ' αὐτῶν τὰ  πράγματα   προήγαγεν ὥστ' ὀλίγας ἡμέρας ἀνάστατοι
[170]   ὑμᾶς οὐκ ἀγνοεῖν ὅτι τὰ  πράγματα   τῆς πόλεως τοῖς ἐπιγιγνομένοις καὶ
[270]   ἔστι γὰρ ἀλλότρια πάσαις ταῖς  πραγματείαις*   ἐμοὶ δ' ἐπειδὴ καὶ κρίνομαι
[230]   τοι τοὺς μήτ' ἐν ταῖς  πραγματείαις   ταύταις ὄντας μήτ' ἀκολάστως ζῶντας
[0]   οὐδ' ἁπλοῦς, ἀλλὰ πολλὴν ἔχων  πραγματείαν.   ~Ἔστι γὰρ τῶν γεγραμμένων ἔνια
[190]   ἠρχόμην περὶ ταύτην εἶναι τὴν  πραγματείαν,   λόγον διέδωκα γράψας ἐν
[140]   φιλοσοφίαν καὶ τὴν αὐτὴν σοι  πραγματείαν   ὄντων. Ὁρῶσι γὰρ ἐκείνων μὲν
[30]   δὲ τῆς περὶ τὰ δικαστήρια  πραγματείας   εἰς ὀργὴν καὶ μῖσος ὑμᾶς
[30]   ζῶντας καὶ τῆς περὶ ταῦτα  πραγματείας   ἴδοιτ' ἂν μόνον οὐκ ἐν
[40]   ῥᾴδιον καταμαθεῖν ὅτι πόρρω τῶν  πραγματειῶν   εἰμι τῶν περὶ τὰ συμβόλαια
[80]   τοῖς δὲ περὶ τοὺς λόγους  πραγματευομένοις   διὰ τὸ προκατειλῆφθαι τὰ πλεῖστα
[170]   συμβέβηκεν. (Ὧν ἐνθυμουμένους χρὴ μηδενὸς  πράγματος   ἄνευ λόγου καταγιγνώσκειν, μηδ' ὁμοίως
[290]   εὐδαιμονίζουσιν ὡς ἀγαθοῦ καὶ καλοῦ  πράγματος   αὐτοῖς συμβεβηκότος, τοὺς δὲ τοιούτους
[240]   ἔχει μετασχεῖν βουλομένους ὡς κακοῦ  πράγματος   ἐπιθυμοῦντας διαφθείρεσθαί φασιν. ~Ὃ δὲ
[190]   ποιούμενος, ἐπειδὴ δ' ἀπολέλαυκα τοῦ  πράγματος   καὶ πρεσβύτερος γέγονα, τηνικαῦτα ταπεινὴν
[20]   λίαν ἐνοχλῶ πολλὰ πρὸ τοῦ  πράγματος   λέγων, ἀφέμενος τούτων, περὶ ὧν
[250]   κατηγορεῖν ἐτόλμησε τῶν ἐπιθυμούντων τοιούτου  πράγματος,   τοσούτων τὸ πλῆθος καὶ
[170]   ποιητέον τοὺς συκοφάντας κυρίους τηλικούτου  πράγματος,   οὐδὲ τοὺς μὲν μὴ διδόντας
[130]   ἀλλὰ καὶ περὶ ὅλων τῶν  πραγμάτων,   ἀλλ' ἐπιμέλειάν τινα ποιήσει καὶ
[170]   ἡμῶν αὐτῶν καὶ περὶ ἄλλων  πραγμάτων   ἀναριθμήτων οὕτως ἔχοντες ἂν εὑρεθεῖμεν.
[170]   συγγνώμην, ἐνθυμουμένους ὅτι τοὺς περὶ  πραγμάτων   ἀνομοίων τοῖς ἄλλοις ἀγωνιζομένους ἀναγκαῖόν
[260]   σπουδαιότερα καὶ πλέονος ἄξια τῶν  πραγμάτων   ἀποδέχεσθαι καὶ μανθάνειν δύνανται. (Φιλοσοφίαν
[250]   πρὸς αὑτοὺς ἄριστα περὶ τῶν  πραγμάτων   διαλεχθῶσιν. (Εἰ δὲ δεῖ συλλήβδην
[180]   ἐστίν· ἐπὶ γὰρ ἁπάντων τῶν  πραγμάτων   διαφεύγουσι τὰς ἐπιστήμας, οἱ δὲ
[20]   αἰσχρὸν ἐπὶ μὲν τῶν ἄλλων  πραγμάτων   ἐλεημονεστάτους ὁμολογεῖσθαι καὶ πραοτάτους ἁπάντων
[200]   ἐπιστάτην καὶ πρεσβύτερον καὶ πολλῶν  πραγμάτων   ἔμπειρον, καὶ τὰ μὲν παρειληφότα
[280]   ἀλλὰ μεταφέρουσιν ἀπὸ τῶν καλλίστων  πραγμάτων   ἐπὶ τὰ φαυλότατα τῶν ἐπιτηδευμάτων.
[170]   μὴ διὰ ταύτην ὑπὲρ ἄλλων  πραγμάτων   ἐπιεικῶς εἰρηκώς, περὶ αὐτῆς ταύτης
[130]   ὥσπερ δεινὸς περὶ τὴν τῶν  πραγμάτων   ἐπιμέλειαν. (Καί τοι πολλάκις καὶ
[130]   ἀλλ' ἢν ἐπιεικῶς τῶν ἔξω  πραγμάτων   ἐπιμεληθῇς, οἴει σοι καὶ τοὺς
[220]   οὕτω μεγάλην τὴν διαφορὰν τῶν  πραγμάτων   ἐχόντων; (Ἴσως οὖν ἄν τις
[80]   πονηροὺς ἂν καὶ περὶ πονηρῶν  πραγμάτων   ζητεῖν ἐπιχειρήσειεν, ἄλλως τε καὶ
[100]   δὲ πολλῶν καὶ μεγάλων  πραγμάτων   καὶ πολὺν χρόνον κατέστη κύριος.
[110]   περὶ τῶν Ἑλληνικῶν καὶ συμμαχικῶν  πραγμάτων   καὶ τῆς ἐπιμελείας τῆς τούτων
[300]   τὸ καλῶν καὶ μεγάλων ἡγήσασθαι  πραγμάτων   καὶ τὸ δύνασθαι τὰς πόλεις
[240]   πόλιν, τοῖς ἄριστα περὶ τῶν  πραγμάτων   λέγουσι, τούτοις χρῶνται, καὶ πράττουσιν
[40]   ὑμῖν ἐπιδείξειε μὴ τούτων τῶν  πραγμάτων   μαθητάς μου γιγνομένους ὧν
[270]   φιλανθρώπους καὶ περὶ τῶν κοινῶν  πραγμάτων·   μὴ γὰρ τοιαύτας εὑρίσκων οὐδὲν
[150]   ὡς οὐδὲν ὁμοίας περὶ τῶν  πραγμάτων   οἱ νῦν τοῖς πρότερον πεπολιτευμένοις
[120]   πολλῶν καὶ παντοδαπῶν καὶ δυσκόλων  πραγμάτων   ὀρθῶς ἀεὶ πράττων καὶ νοῦν
[160]   ταύτην τὴν μεταβολὴν τῶν ἐμαυτοῦ  πραγμάτων.   Ὅτε γὰρ ἐπαμύνειν ἠρχόμην τοῖς
[200]   τὰς κρίσεις περὶ τῶν ὁμοίων  πραγμάτων,   οὐδ' ἀποδοκιμάζειν τὴν παιδείαν τὴν
[320]   τι μέλει τῶν ἀνθρωπίνων αὐτοῖς  πραγμάτων,   (οὐδὲ τῶν νῦν περὶ ἐμὲ
[260]   εἰπεῖν βουλεύσασθαι περὶ τῶν  πραγμάτων   οὐδεμίαν πω λαμβάνουσιν ἐπίδοσιν, αὐτοὶ
[170]   καὶ τῶν ἀνθρώπων καὶ τῶν  πραγμάτων,   οὕτω κατήνεγκε, καὶ δόξαν ἐνίοις
[130]   ἐμαυτοῦ δὲ καὶ τῶν ἐνεστώτων  πραγμάτων   πάλιν ποιήσομαι τοὺς λόγους. ~Ἀπορῶ
[70]   ἂν περὶ καλλιόνων καὶ μειζόνων  πραγμάτων   τοῦ τοὺς Ἕλληνας ἐπί τε
[0]   τηλικούτων τὸ μέγεθος καὶ τοιούτων  πραγμάτων,   ὑπὲρ ὧν οὐδεὶς ἂν ἄλλος
[280]   πονητέον καὶ φιλοσοφητέον καὶ πάντα  πρακτέον   ἐστίν. Ἀφ' ὧν ὑμεῖς πολὺν
[270]   ἔχοντες ἂν εἰδεῖμεν τι  πρακτέον   λεκτέον ἐστίν, ἐκ τῶν
[110]   τοίνυν ἠπίστατο χρῆσθαι καλῶς, αἱ  πράξεις   αὐταὶ δεδηλώκασιν· ὡς δὲ καὶ
[40]   λέξει ποιητικωτέρᾳ καὶ ποικιλωτέρᾳ τὰς  πράξεις   δηλοῦσι, καὶ τοῖς ἐνθυμήμασιν ὀγκωδεστέροις
[140]   βίον τὸν σαυτοῦ καὶ τὰς  πράξεις   διεξίῃς μηδὲ κατὰ μικρὸν ὁμοίας
[30]   τοὺς λόγους περὶ τὰς  πράξεις   εἰκότως ἄν τις τὴν τύχην
[140]   βίον τὸν ἐμαυτοῦ καὶ τὰς  πράξεις   ἐξήταζον, καὶ πλεῖστον χρόνον περὶ
[110]   γεγενημένον. (Μετὰ δὲ ταύτας τὰς  πράξεις   ἐπὶ Σάμον στρατεύσας, ἣν Περικλῆς
[180]   τοὺς λόγους περὶ τὰς  πράξεις   περὶ τὰς ἄλλας ἐργασίας
[40]   ἀλλήλων ἀφεστῶτας περὶ τὰς αὐτὰς  πράξεις   ἡγεῖσθαι διατρίβειν; (Ἔχων δὲ πολλὰς
[10]   οὗτος ὑμᾶς προσδοκᾶν πεποίηκε, τὰς  πράξεις   ἡγῆσθέ μου χείρους εἶναι. (Δέομαι
[120]   εὐθύνας αὐτοῦ, καὶ τὰς μὲν  πράξεις   Ἰφικράτους ἀναδεχομένου, τὸν δ' ὑπὲρ
[130]   ἀμφότερα, καὶ διὰ τὰς σαυτοῦ  πράξεις   καὶ διὰ τοὺς τούτων λόγους.
[200]   πρῶτον μὲν εἰ πάσας τὰς  πράξεις   καὶ τὰς τέχνας εἰδότες ταῖς
[260]   τὴν παιδείαν ταύτην πρὸς τὰς  πράξεις   ὀρθῶς μοι δοκοῦσι γιγνώσκειν, οἵ
[290]   ἀσκέπτως λέγοντες, ἧττον περὶ τὰς  πράξεις   πλημμελοῦσιν. (Ὥσθ' ἅπασι μὲν βούλεσθαι
[110]   δ' ἄν, ὥσπερ ἐξαριθμῆσαι τὰς  πράξεις   ῥᾴδιον γέγονεν, οὕτως οἷόν τ'
[40]   ποιητὰς ἐφιλοσόφησαν, ἕτεροι δὲ τὰς  πράξεις   τὰς ἐν τοῖς πολέμοις συναγαγεῖν
[270]   ἀλλὰ καὶ περὶ τὰς ἄλλας  πράξεις   τὴν αὐτὴν ἕξει ταύτην δύναμιν,
[50]   μὲν τοίνυν ἠγωνιζόμην ὡς περὶ  πράξεις   τινὰς ἡμαρτηκώς, οὐκ ἂν οἷός
[280]   πιστότερον ἐποίησεν, ἀλλὰ καὶ τὰς  πράξεις   τοῦ τὴν τοιαύτην δόξαν ἔχοντος
[190]   λόγους δεινότερος περὶ τὰς  πράξεις   φρονιμώτερος, ἀλλ' οἱ προέχοντες ἐν
[260]   τῷ βίω παρακολουθεῖν μήτε ταῖς  πράξεσιν   ἐπαμύνειν, ἀλλ' ἔξω παντάπασιν εἶναι
[60]   αὐτὴν οὐδὲν διαφέρουσαν οὔτε ταῖς  πράξεσιν   οὔτε τοῖς πάθεσι τῶν μοναρχιῶν·
[260]   λόγων τοὺς ματαίους καὶ τῶν  πράξεων   τὰς μηδὲν πρὸς τὸν βίον
[130]   ἀρέσκειν προαιρεῖσθαι μὲν τῶν τε  πράξεων   τὰς ὠφελιμωτάτας καὶ βελτίστας καὶ
[270]   διαπράξεται τῶν δεόντων. (Ἔπειτα τῶν  πράξεων   τῶν συντεινουσῶν πρὸς τὴν ὑπόθεσιν
[130]   ἀρέσκῃς, ἅπαν τι ἂν  πράξῃς   οὐ πρὸς τὴν ἀλήθειαν κρινοῦσιν
[230]   ἀκολάστως ζῶντας μήτε περὶ ἄλλην  πρᾶξιν   μηδεμίαν αἰσχρὰν γεγενημένους πῶς οὐκ
[70]   πολιτείαν αὐτοῖς ὡς οἷόν τε  πραοτάτην.   Ὅπου δὲ βασιλεῖ διαλεψόμενος ὑπὲρ
[20]   ἄλλων πραγμάτων ἐλεημονεστάτους ὁμολογεῖσθαι καὶ  πραοτάτους   ἁπάντων εἶναι τῶν Ἑλλήνων, ἐπὶ
[210]   τὰ μὲν ἀνδρειότερα τὰ δὲ  πραότερα   τὰ δὲ φρονιμώτερα ποιοῦσι, περὶ
[260]   ἐκεῖνοί φασιν εἶναι φιλαπεχθήμονας, πολὺ  πραότεροι   τυγχάνομεν αὐτῶν ὄντες· οἱ μὲν
[210]   τοῖς θαύμασι τοὺς μὲν λέοντας  πραότερον   διακειμένους πρὸς τοὺς θεραπεύοντας
[30]   καὶ μὴ τολμᾶν ἐγκαλεῖν, ἀλλὰ  πραοτέρους   ἐν τοῖς ἐμοῖς εἶναι κινδύνοις
[300]   τῶν ἐνοικούντων· ~οὐδένας γὰρ εἶναι  πραοτέρους   οὐδὲ κοινοτέρους οὐδ' οἷς οἰκειότερον
[210]   ἄν τις δικαιότερον θαυμάσειε τὰς  πραότητας   τὰς τοῖς χαλεπωτάτοις τῶν θηρίων
[240]   λαβεῖν, οὐδέν φασι τῶν δεόντων  πράττειν,   ἀλλ' ἐνίοτε μὲν ὡς ἐξηπατημένων
[210]   τιμῆς ἕνεκα φημὶ πάντας πάντα  πράττειν·   ἔξω γὰρ τούτων οὐδεμίαν ἐπιθυμίαν
[240]   ὑμᾶς δὲ προσήκει τἀναντία τούτοις  πράττειν,   καὶ ταῦτα νομίζειν εἶναι κάλλιστα
[190]   δεινὸν ἂν καὶ λέγειν καὶ  πράττειν   ποιήσειεν, ἀμφότερά τε γενόμενα περὶ
[60]   καὶ τοὺς ὑπὲρ ὧν δεῖ  πράττειν   συμβουλεύοντας τοὺς τὰ παλαιὰ
[260]   τὸ λέγειν μήτε πρὸς τὸ  πράττειν   ὠφελοῦσαν, γυμνασίαν μέντοι τῆς ψυχῆς
[250]   ταύτης εἰπεῖν, οὐδὲν τῶν φρονίμως  πραττομένων   εὑρήσομεν ἀλόγως γιγνόμενον, ἀλλὰ καὶ
[20]   τἀναντία τῇ δόξῃ ταύτῃ φαίνεσθαι  πράττοντας·   (καὶ παρ' ἑτέροις μὲν ἐπειδὰν
[10]   ἂν εἶδεν ἄμεινον πρότερον  πράττοντας.   ~Ὧν χρὴ μεμνημένους μὴ προπετῶς
[310]   φύσιν οὐ καὶ λέγοντες καὶ  πράττοντες   διετέλεσαν; (Οὐ τοὺς μὲν ἐνδοξοτάτους
[140]   σε ζηλώσειαν, οἱ δὲ καταδεέστερον  πράττοντες   καὶ λυπεῖσθαι μᾶλλον εἰωθότες ἐπὶ
[130]   ἅπαντα φανήσονται καὶ λέγοντες καὶ  πράττοντες,   ὡς οἱ τούτων ὀλιγωροῦντες ἐπαχθέστεροι
[210]   εἶναι σοφιστῶν ἄλλο δέ τι  πραττόντων   ἐπὶ τοὺς οὐδὲν τῶν αὐτῶν
[150]   τοῦτον τὸν τῶν πολλὰ  πραττόντων,   ἔτι δὲ ταῖς διατριβαῖς ταῖς
[170]   νεώτεροι παιδευθῶσιν, οὕτω τὴν πόλιν  πράττουσαν   διατελεῖν· ὥστ' σὺ ποιητέον τοὺς
[60]   χρὴ μὴ περιορᾶν αὐτὴν οὕτω  πράττουσαν,   ἐπὶ τελευτῆς ἐπί τε τὴν
[220]   τοῖς κακόν τι λέγουσιν  πράττουσι   διαλεχθῆναι τολμήσειεν. (Ἡδέως δ' ἂν
[150]   χαλεπωτέρους ὄντας τοῖς μὴ κακῶς  πράττουσιν   τοῖς ἀδικοῦσι, μωρόν ἐστιν
[240]   πραγμάτων λέγουσι, τούτοις χρῶνται, καὶ  πράττουσιν   τι ἂν οἱ τοιοῦτοι
[120]   καὶ δυσκόλων πραγμάτων ὀρθῶς ἀεὶ  πράττων   καὶ νοῦν ἐχόντως διατετέλεκεν· ὅπερ
[100]   ἐστι μετέχειν εἴ τι Τιμόθεος  πράττων   μὴ κατώρθωσεν· οὐδὲ γὰρ τῶν
[120]   τὰς δοριαλώτους τῶν πόλεων οὕτω  πράως   διῴκει καὶ νομίμως ὡς οὐδεὶς
[320]   φίλους ἀναβιβαζομένους· ἐγὼ δὲ οὔτε  πρέπειν   οὐδὲν ἡγοῦμαι τῶν τοιούτων τοῖς
[70]   ἂν εἴ τί μοι δόξειε  πρέπον   εἶναι τῶ παρόντι καιρῷ· καὶ
[10]   γεγραμμένων ἔνια μὲν ἐν δικαστηρίῳ  πρέποντα   ῥηθῆναι, τὰ δὲ πρὸς μὲν
[290]   ~ὅτι δεῖ τὸν ὀρθῶς καὶ  πρεπόντως   προεστῶτα τῆς ἡλικίας καὶ καλὴν
[270]   πρὸς τὴν ὑπόθεσιν ἐκλέξεται τὰς  πρεπωδεστάτας   καὶ μάλιστα συμφερούσας· δὲ
[240]   τις αὐτοῖς ἐπενεγκεῖν αἰτίαν ἔχοι  πρεπωδεστέραν   ταύτης; (Οἵτινες μακαρίζουσι μὲν καὶ
[150]   δὲ ταῖς διατριβαῖς ταῖς ἐμαῖς  πρεπωδέστερον,   αἷς ἐξ ἀρχῆς κατεστησάμην. (Τούτων
[70]   τίς ἂν πολιτικώτερος καὶ μᾶλλον  πρέπων   τῇ πόλει τοῦ τὴν ἡγεμονίαν
[200]   ἀμαθέστατοι τῶν ἡλικιωτῶν ἔδοξαν εἶναι,  πρεσβύτεροι   δὲ γενόμενοι πλέον διήνεγκαν πρὸς
[170]   ἐπιγιγνομένοις καὶ τοῖς τοιούτοις οἱ  πρεσβύτεροι   παραδιδόασι. Τοιαύτης οὖν ἀεὶ τῆς
[200]   ἂν οὗτοι λαβόντες ἐπιστάτην καὶ  πρεσβύτερον   καὶ πολλῶν πραγμάτων ἔμπειρον, καὶ
[190]   δ' ἀπολέλαυκα τοῦ πράγματος καὶ  πρεσβύτερος   γέγονα, τηνικαῦτα ταπεινὴν ποιῶν τὴν
[280]   ἐξεληλυθότες ἔγνωσαν πολλοὶ τῶν  πρεσβυτέρων   οὐκ ἴσασιν, ~ὅτι δεῖ τὸν
[10]   πω μήτ' ἀπιστεῖν τοῖς εἰρημένοις,  πρὶν   ἂν διὰ τέλους ἀκούσητε καὶ
[290]   σπεύδειν μηδὲ ζητεῖν ἑτέρων ἄρχειν  πρὶν   ἂν τῆς αὑτοῦ διανοίας λάβῃ
[70]   συμπίπτῃ, ποιήσομεν. (Εἶπον δέ που,  πρὶν   ἀναγιγνώσκεσθαι τούτους, ὡς ἄξιος εἴην
[10]   οὐκ ἀπέστην, καίπερ τηλικοῦτος ὤν.  Πρὶν   αὐτὸν ἀπετέλεσα, μετὰ πολλῆς μὲν
[270]   πρότερον ἀπερεῖν καὶ παύσεσθαι ληροῦντας,  πρὶν   εὑρεθῆναί τινα παιδείαν τοιαύτην, (οὐ
[310]   καὶ λακωνισμόν, οὐ πρότερον ἐπαύοντο  πρὶν   ἠνάγκασαν ὁμοίους γενέσθαι ταῖς αἰτίαις
[160]   Πίνδαρον μὲν τὸν ποιητὴν οἱ  πρὸ   ἡμῶν γεγονότες ὑπὲρ ἑνὸς μόνον
[180]   ἐχόντων ὁρῶντές τινες τῶν πολὺ  πρὸ   ἡμῶν γεγονότων περὶ μὲν τῶν
[10]   ἐν τοῖν χεροῖν ἔχων φανείη.  (Πρὸ   πολλοῦ δ' ἂν ἐποιησάμην οὕτως
[170]   μᾶλλον τοῖς ἄλλοις ἐπιτηδεύμασι.  (Πρὸ   πολλῶν δ' ἂν ἐποιησάμην, εἴπερ
[20]   δὲ μὴ λίαν ἐνοχλῶ πολλὰ  πρὸ   τοῦ πράγματος λέγων, ἀφέμενος τούτων,
[120]   προηγόρευε τοῖς ἄρχουσιν, ἵνα μὴ  πρὸ   τῶν λιμένων ἐξαίφνης ὀφθεὶς εἰς
[210]   περ καὶ τὰ θηρία δυνηθείη  προαγαγεῖν,   (ἀλλὰ τοσαύτην ἁπάντων ἡμῶν ἀτυχίαν
[180]   τῶν σωμάτων ἕξεις, ἀμφότεροι δύνανται  προαγαγεῖν·   ἐκείνην δὲ τὴν ἐπιστήμην οὐδέτεροι
[130]   ὑμᾶς ἀκούσαντας μισῆσαι τούς τε  προαγαγόντας   τὴν πόλιν ἐπὶ τὴν ὀργὴν
[300]   καὶ τὴν δυναστείαν ἣν ἔσχον  προαγαγών,   ἔτι δὲ τὴν φύσιν τὴν
[130]   τοὺς πολιτευομένους καὶ βουλομένους ἀρέσκειν  προαιρεῖσθαι   μὲν τῶν τε πράξεων τὰς
[110]   εἶναι. (Περὶ τοίνυν τὴν τοιαύτην  προαίρεσιν   οὐ μόνον οὐδεὶς τοιοῦτος γέγονεν,
[0]   ἡλικίας ᾠόμην καὶ διὰ τὴν  προαίρεσιν   ταύτην καὶ διὰ τὴν ἄλλην
[80]   τοῖς μὲν τοὺς νόμους τιθέναι  προαιρουμένοις   προὔργου γέγονε τὸ πλῆθος τῶν
[270]   γὰρ λέγειν γράφειν  προαιρούμενος   λόγους ἀξίους ἐπαίνου καὶ τιμῆς
[50]   τὸ γῆρας ἐμποδίζει καὶ ποιεῖ  προαπαγορεύειν.   Ἵν' οὖν μὴ παντάπασιν ἐκλυθῶ
[190]   ἔχοντες. (Δεῖ δὴ μηδ' ἡμᾶς  προαπειπεῖν   διδάσκοντας καὶ λέγοντας, ἐξ ὧν,
[310]   εἰσαγγελίας δ' εἰς τὴν βουλήν,  προβολὰς   δ' ἐν τῷ δήμῳ, νομίζοντες
[130]   ἀτίμους εἶναι; Πόσους δὲ τῶν  προγεγενημένων   ἀνωνύμους εἶναι; Πολὺ σπουδαιοτέρους καὶ
[120]   χρήμασιν ὅσοις οὐδένα πώποτε τῶν  προγεγενημένων.   ~Ἔχει δ' οὕτως· βούλομαι γὰρ
[290]   τοὺς νόμους οὓς ὑμῖν οἱ  πρόγονοι   κατέλιπον, ἀλλὰ τούτοις οἷς περ
[230]   τῷ Περσικῷ γενόμενος, συμβουλεύσας τοῖς  προγόνοις   ἡμῶν ἐκλιπεῖν τὴν πόλιν,
[300]   τῶν τῇ πόλει καὶ τοῖς  προγόνοις   πεπραγμένων, καὶ διέλθετε πρὸς ὑμᾶς
[70]   ὁσιώτερος δικαιότερος τοῦ τοὺς  προγόνους   ἐγκωμιάζοντος ἀξίως τῆς ἀρετῆς τῆς
[300]   τοὺς Ἕλληνας ἐλευθερώσας καὶ τοὺς  προγόνους   ἐπὶ ἡγεμονίαν καὶ τὴν δυναστείαν
[320]   τὴν πόλιν καὶ περὶ τοὺς  προγόνους   καὶ μάλιστα περὶ τοὺς θεούς,
[60]   ἐγκεκωμίακα τὴν πόλιν καὶ τοὺς  προγόνους   καὶ τοὺς κινδύνους τοὺς ἐν
[160]   καὶ τὴν πόλιν καὶ τοὺς  προγόνους   μηδ' ἀσφαλῶς ἐγγένοιτο ἐπιβιῶναι τὸν
[300]   τῆς πόλεως καὶ τῆς τῶν  προγόνων   δόξης· μόλις γὰρ ἢν οὕτως
[310]   φρονοῦσιν; (Οὔκουν ἐπί γε τῶν  προγόνων   οὕτως εἶχεν, ἀλλὰ τοὺς μὲν
[290]   μᾶλλον τοὺς παρὰ τῶν  προγόνων   παραλαβόντας, (εἰκότως· συμφέρει γὰρ ἐπί
[250]   τινες πολλὰ χρήματα παρὰ τῶν  προγόνων   παραλαβόντες τῇ μὲν πόλει μηδὲν
[0]   ἐπιδείξεις γιγνομένοις, οὐδὲν ἂν οἶμαι  προδιαλεχθῆναι   περὶ αὐτοῦ· νῦν δὲ διὰ
[270]   ὑπὲρ γήρως καὶ μικροῦ βίου  προδιδόναι   τὴν ἀλήθειαν. (Δέομαι δ' ὑμῶν
[120]   ἑλόντα μηδεμίαν δ' ἀπολέσαντα περὶ  προδοσίας   ἔκρινε, καὶ πάλιν εἰ διδόντος
[300]   καταλειφθέντων, τούτους δὲ μισήσετε καὶ  προδότας   νομιεῖτε καὶ τῆς πόλεως καὶ
[140]   ἕνεκά σοι ταῦτα διῆλθον, ἵνα  προειδὼς   ἄμεινον προσφέρῃ καὶ τοῖς λόγοις
[270]   μανίαν, ὡς ἄρ' ἐγὼ κινδυνεύων  προειλόμην   ἂν λόγους εἰπεῖν ἐναντίους ταῖς
[0]   αὐτὸν ὄντα τοῖς ἄλλοις γράφειν  προειλόμην·   μὴ γὰρ τούτων δηλωθεισῶν πολλοῖς
[60]   νῦν αὐτὸν αὐτὸν ὑμῖν δεῖξαι  προειλόμην,   οὐχ ὡς ἄριστα τῶν λοιπῶν
[150]   ἕνεκα τοῦτον τὸν τρόπον ζῆν  προειλόμην·   τῶν δὲ λημμάτων τῶν παρὰ
[70]   μικροῖς μέρεσιν ἀλλ' ὅλοις εἴδεσι  προειλόμην   χρῆσθαι πρὸς ὑμᾶς. Ταῦτα μὲν
[0]   καὶ τὴν διαφορὰν ἀναγκαῖόν ἐστι  προειπεῖν   τὰς αἰτίας, δι' ἃς οὕτως
[10]   (Ἃ μὲν οὖν ἀναγκαῖον ἦν  προειπεῖν,   ταῦτ' ἐστίν· ἤδη δ' ἀναγιγνώσκετε
[70]   καταφανὲς ὡς ἀληθῆ καὶ τότε  προεῖπον   καὶ νῦν λέγω περὶ αὐτῶν.
[40]   ἐκείνων τῶν λόγων ὧν ἄρτι  προεῖπον   τὴν δύναμιν εἰληφότας, καὶ τοὺς
[50]   ἤδη περαίνειν ἐπιχειρήσω, μικρὸν ἔτι4  προειπών,   ἵνα ῥᾷον ἐπακολουθῶσι τοῖς λεγομένοις.
[10]   καὶ τὰς ἐπιφερομένας οἰκειῶσαι ταῖς  προειρημέναις,   καὶ πάσας ποιῆσαι σφίσιν αὐταῖς
[270]   γνώμαις, εἰ μὴ καὶ τοῖς  προειρημένοις   ἀκολούθους αὐτοὺς ἐνόμιζον εἶναι, καὶ
[140]   ἀκούοντας τοὺς τἀναντία πᾶσι τοῖς  προειρημένοις   ἐπιτετηδευκότας οὐκ οἴει βαρέως οἴσειν
[10]   περὶ τῆς δεινότητος τῆς ἐμῆς  προειρημένοις,   ἢν δ' ἐνδεέστερον τύχω διαλεχθεὶς
[130]   ἅπασιν ἔδοξεν ἔνοχος εἶναι τοῖς  προειρημένοις·   οὕτω γὰρ ἀφυὴς ἦν πρὸς
[10]   λέγεσθαι μέλλουσιν τοῖς ἤδη  προειρημένοις,   πρὸς δὲ τούτοις μὴ ζητεῖν
[320]   διὰ τοὺς λόγους τοὺς  προειρημένους.   Οἶδα γὰρ ἐμαυτὸν οὕτως ὁσίως
[60]   τὸ λεγόμενον ὁμολογούμενον ἀεὶ τῷ  προειρημένῳ   καὶ συγκεκλειμένον ἔχουσιν, ἐν δὲ
[310]   Ὅπερ καὶ περὶ τῶν ἤδη  προειρημένων   δέδοικα, μὴ τοιοῦτόν τι πάθος
[40]   γάρ τινες οἳ τῶν μὲν  προειρημένων   οὐκ ἀπείρως ἔχουσι, γράφειν δὲ
[80]   ζήτησιν αὐτῶν· ἐπειδὴ δ' ἐνταῦθα  προεληλύθαμεν   ὥστε καὶ τοὺς λόγους τοὺς
[30]   τοῦτον εἰώθασι διατρίβειν, ὅθεν ἂν  προέλωνται   τὸν βίον πορίζεσθαι. (Τοὺς μὲν
[290]   δεῖ τὸν ὀρθῶς καὶ πρεπόντως  προεστῶτα   τῆς ἡλικίας καὶ καλὴν ἀρχὴν
[220]   ξένους τοὺς ἀφικνουμένους καὶ τοὺς  προεστῶτας   τῆς παιδείας οὐδὲν κακὸν ἐπιτηδεύοντας,
[180]   αὐταῖς ὁμολογουμένας, δι' ὧν οἱ  προεστῶτες   αὐτῶν τάς τε ψυχὰς φρονιμωτέρας
[210]   πλεῖστ' ἂν λάβοιμεν οὕτω παιδείας  προεστῶτες.   ~Οἶμαι γὰρ δήπου τοῦτό γε
[290]   δ' ὑμῖν· καὶ γὰρ αὐτοὶ  προέχετε   καὶ διαφέρετε τῶν ἄλλων οὐ
[30]   ζημιωθείην. (Τοῦ μὲν γὰρ γενέσθαι  προέχοντα   τῶν ἄλλων περὶ τοὺς
[300]   διαπεπραγμένους, ἀλλὰ τοὺς διαφέροντας καὶ  προέχοντας   μὴ μόνον ταῖς εὐγενείαις καὶ
[190]   δ' ἐμπειρίαις καὶ ταῖς ἐπιμελείαις  προέχοντας,   ὅτι γίγνονται κρείττους οὐ μόνον
[190]   τὰς πράξεις φρονιμώτερος, ἀλλ' οἱ  προέχοντες   ἐν τούτοις τῇ φύσει τῶν
[200]   ταῖς ἡλικίαις καὶ ταῖς ἐμπειρίαις  προεχόντων,   ἐνιαυτὸν δὲ μόνον παραμείναντας ῥήτορας
[230]   εἰς τοῦτ' αὐτῶν τὰ πράγματα  προήγαγεν   ὥστ' ὀλίγας ἡμέρας ἀνάστατοι γενόμενοι
[120]   μὴ τὰς συντάξεις διδουσῶν, πέμψας  προηγόρευε   τοῖς ἄρχουσιν, ἵνα μὴ πρὸ
[0]   πᾶσι τοῦτο πεποιηκέναι φανερόν, ὅτι  προῄρημαι   καὶ λέγειν καὶ γράφειν οὐ
[180]   πεφυκέναι καλῶς, πρὸς ἂν  προῃρημένοι   τυγχάνωσιν, ἔπειτα παιδευθῆναι καὶ λαβεῖν
[20]   τὴν πόλιν οἰκεῖν· οἱ γὰρ  προῃρημένοι   τῶν μὲν ἰδίων ἀμελεῖν τοῖς
[290]   καὶ παντοδαπώτατα παρέχουσαν τοῖς ἀγωνίζεσθαι  προῃρημένοις   καὶ περὶ τὰ τοιαῦτα γυμνάζεσθαι
[160]   βουληθῶσιν, ὥστε Λυσίμαχος μὲν  προῃρημένος   ζῆν ἐκ τοῦ συκοφαντεῖν καὶ
[260]   εὐεργετήσειε, πλὴν τοὺς ἐντεῦθεν ζῆν  προῃρημένους,   τοὺς δὲ μανθάνοντας ὀνίνησι· περὶ
[80]   μηδὲν μὲν εἰδότι τῶν ἐμῶν,  προῃρημένῳ   δὲ συκοφαντεῖν; Ὃς εἰς τοσοῦτο
[40]   οὐκ ἀπείρως ἔχουσι, γράφειν δὲ  προῄρηνται   λόγους οὐ περὶ τῶν ἰδίων
[0]   περιλαβεῖν ἅπαντα περὶ ὧν διελθεῖν  προῃρούμην   οἷός τε γενησόμενος, οὔτ' ἐπιχαρίτως
[80]   τὸν πάντας τοὺς πολίτας προτρέπειν  προθυμούμενον   πρὸς τὸ βέλτιον καὶ δικαιότερον
[300]   μελέταις, καὶ τοὺς τοιούτους γενέσθαι  προθυμουμένους,   ἀγαπᾶν καὶ τιμᾶν καὶ θεραπεύειν,
[270]   ἀλήθειαν. (Δέομαι δ' ὑμῶν μὴ  προκαταγνῶναί   μου τοιαύτην μανίαν, ὡς ἄρ'
[80]   τοὺς λόγους πραγματευομένοις διὰ τὸ  προκατειλῆφθαι   τὰ πλεῖστα τοὐναντίον συμβέβηκε· λέγοντες
[100]   εἰπεῖν, τὴν αὐτὴν δὲ ποιοῦμαι  πρόκλησιν   ἥν περ καὶ περὶ τῶν
[100]   δίκην λαμβάνειν. Καίτοι τίς ἂν  πρόκλησις   γένοιτο ταύτης ἀνεπιφθονωτέρα, καὶ δικαιοτέρα
[250]   ~Ὃ δὲ πάντων δεινότατον, ὅτι  προκρίναιεν   μὲν ἂν τὴν ψυχὴν σπουδαιοτέραν
[300]   παιδείαν ἅπαντες ἂν ἡμᾶς πρωτεύειν  προκρίνειαν.   Χρὴ δὲ τοὺς καὶ μικρὰ
[120]   πρὸς ἀμφότερα ταῦτα διαφέρειν ἐκεῖνον  προκρίνειεν;   Συνίσασι γὰρ αὐτῷ κατὰ μὲν
[150]   τῆς ἐνδελεχεστάτης καὶ πολυτελεστάτης, τοσοῦτον  προλαβὼν   πρὸς τὸ πλείω κτήσασθαι τῶν
[160]   ὠνόμασεν, οὕτως ἐτίμησαν ὥστε καὶ  πρόξενον   ποιήσασθαι καὶ δωρεὰν μυρίας αὐτῷ
[70]   θεραπεύειν. (Ἐν μὲν οὖν τῷ  προοιμίῳ   καὶ τοῖς πρώτοις λεγομένοις ἐπιτιμῶ
[20]   πράττοντας. ~Ὧν χρὴ μεμνημένους μὴ  προπετῶς   πιστεύειν τοῖς τῶν κατηγόρων λόγοις,
[140]   ἰδίοις συλλόγοις ἐπιδείξεις ποιουμένους, διαγωνιζομένους  πρὸς   ἀλλήλους, καθ' ὑπερβολὴν ὑπισχνουμένους, ἐρίζοντας,
[150]   ἐν ταῖς αὐταῖς τέχναις ὄντας  πρὸς   ἀλλήλους κρίνειν, καὶ τοὺς ὁμοίαν
[70]   στρατείαν παρακαλοῦντος καὶ περὶ τῆς  πρὸς   ἀλλήλους ὁμονοίας συμβουλεύοντος; (Ἐν μὲν
[120]   τίς οὐκ ἂν τῶν συνεστρατευμένων  πρὸς   ἀμφότερα ταῦτα διαφέρειν ἐκεῖνον προκρίνειεν;
[0]   τὴν ἄλλην ἀπραγμοσύνην ἐπιεικῶς ἔχειν  πρὸς   ἅπαντας τοὺς ἰδιώτας· ἤδη δ'
[10]   ὄντος μικτοῦ τοῦ λόγου καὶ  πρὸς   ἁπάσας τὰς ὑποθέσεις ταύτας γεγραμμένου
[60]   καταφανὲς ὅτι πάντες οἱ λόγοι  πρὸς   ἀρετὴν καὶ δικαιοσύνην συντείνουσιν. Ἔστι
[280]   προσηγορίας ταύτης τυγχάνειν τοὺς ἄριστα  πρὸς   ἀρετὴν πεφυκότας· τοὺς δὲ ταῖς
[160]   τῶν ἄλλων πολιτῶν πολλοὺς τραχέως  πρὸς   αὐτὴν διακειμένους, ἐφοβούμην μὴ τὰ
[240]   ἀνδρῶν διεψευσμένοι τῆς φιλοσοφίας τραχύτερον  πρὸς   αὐτὴν ἔχουσι· νῦν δ' οὕτως
[170]   πλέονος ἀξίους, τοὺς μὲν διαβεβλημένους  πρὸς   αὐτὴν παυστέον, τοὺς δὲ συκοφαντοῦντας
[300]   ἅπαντας οἷς πεπλησιάκασιν εὖ διακεῖσθαι  πρὸς   αὐτὴν πεποιηκότας. (Ἢν οὖν σωφρονῆτε,
[130]   λόγον εἰπεῖν. Εἰ μὲν ὑμεῖς  πρὸς   αὐτὸ τὸ δίκαιον ἀποβλέποντες σκέψεσθε
[160]   οὔθ' ὡς τὸ πρῶτον διετέθην  πρὸς   αὐτόν. Ἐγὼ γὰρ ὑπὲρ μὲν
[70]   τοῖς δυνάσταις πλησιάζειν· ~φανήσομαι γὰρ  πρὸς   αὐτὸν ἐλευθέρως καὶ τῆς πόλεως
[190]   πολίταις τοὺς λόγους ποιούμενον  πρὸς   αὑτὸν διανοούμενον, τίς οὐκ οἶδεν
[140]   καὶ τοῖς λόγοις ἀσφαλεστέροις χρῇ  πρὸς   αὐτούς, ἐπεὶ νῦν γε τίνα
[140]   δ' ὅπως ἕκαστοι βούλονται διατεθῆναι  πρὸς   αὐτούς· σὲ δ' οὐδενὸς μετέχοντα
[250]   δὲ νομίζομεν οἵτινες ἂν αὐτοὶ  πρὸς   αὑτοὺς ἄριστα περὶ τῶν πραγμάτων
[90]   ὅπως βούλεσθε θέτε με διακεῖσθαι·  πρὸς   γὰρ τὸ παρὸν πανταχῶς ἕξει
[130]   τὴν τῇ στρατηγίᾳ μὲν συμφέρουσαν,  πρὸς   δὲ τὰς χρείας τῶν ἀεὶ
[150]   τοσούτω χεῖρον ἀγωνιεῖται παρ' αὐτοῖς·  πρὸς   δὲ τοὺς ἄλλους, περὶ ὧν
[240]   τινὰς προφάσεις παμπληθεῖς δ' εἰσί̓  (πρὸς   δὲ τοὺς πολλὴν ἐπιμέλειαν ποιουμένους
[260]   ἑκάστους ἡμῶν ὥσπερ δίκαιόν ἐστι,  ~πρὸς   δὲ τούτοις ἵνα καὶ τοῦτο
[290]   δύνασθαι λέγειν, ἐνθένδε πάντας λαμβάνοντας·  πρὸς   δὲ τούτοις καὶ τὴν τῆς
[10]   μέλλουσιν τοῖς ἤδη προειρημένοις,  πρὸς   δὲ τούτοις μὴ ζητεῖν εὐθὺς
[140]   ἐν οἷς ἅπαντες πολιτευόμενοι τυγχάνουσι.  (Πρὸς   δὲ τούτοις οὕτως ἰδίοις οὖσι
[120]   πόλις παρὰ τοῖς Ἕλλησιν.  (Πρὸς   δὲ τούτοις τὰς δοριαλώτους τῶν
[40]   πλεονάκις συγγίγνωνται, τοσούτῳ μᾶλλον θαυμαζομένους·  πρὸς   δὲ τούτοις τοὺς μὲν περὶ
[250]   τὴν δύναμιν αὐτῶν οὕτω διακέησθε  πρὸς   ἑκάστους ἡμῶν ὥσπερ δίκαιόν ἐστι,
[300]   γὰρ ἢν οὕτως ὑμᾶς αἴσθωνται  πρὸς   ἑκατέρους αὐτῶν διακειμένους, ἐθελήσουσιν οἱ
[130]   πόλιν ἐπὶ τὴν ὀργὴν τὴν  πρὸς   ἐκεῖνον καὶ τοὺς φλαῦρόν τι
[150]   τῷ πλεῖστον ἐξειργασμένῳ καὶ θῆτε  πρὸς   ἐκεῖνον, οὔθ' ὑμεῖς παντάπασιν ἀσκέπτως
[100]   φανερῶς ἐξηλεγχόμην ἀδικῶν, διὰ τὴν  πρὸς   ἐκεῖνον φιλίαν σώζεσθαί μοι προσήκειν·
[140]   ταῖς τούτων, ἀλλ' οἵας περ  πρὸς   ἐμὲ λέγειν ἐπιχειρεῖς; (Ἀποφαίνεις γὰρ
[20]   κατέστησεν, ἡγούμενος τὸν ἀγῶνα τὸν  πρὸς   ἐμὲ παρ' ἑτέρων αὑτῷ χρηματισμὸν
[210]   λέγειν ὡς οὐδὲν ἂν ἀλλήλους  πρὸς   ἐπιείκειαν εὐεργετήσαιμεν. (Ὃ δὲ πάντων
[70]   τὴν δύναμιν αὐτῶν, ἢν παραβάλλητε  πρὸς   ἕτερα τῶν εὐδοκιμούντων καὶ τῶν
[70]   καὶ τὰ συμβόλαια τὰ γιγνόμενα  πρὸς   ἡμᾶς αὐτούς· εἰ δὲ τοῖς
[250]   τοῦ πείθειν ἀλλήλους καὶ δηλοῦν  πρὸς   ἡμᾶς αὐτοὺς περὶ ὧν ἂν
[220]   πυθοίμην παρὰ τῶν χαλεπῶς ἐχόντων  πρὸς   ἡμᾶς, τίνα ποτὲ γνώμην ἔχουσι
[160]   ἀπολομένων ἐν τῷ πολέμῳ τῷ  πρὸς   Λακεδαιμονίους ἁπάντων τῶν ὑπαρχόντων ἡμῖν,
[0]   καὶ τούτων τινὰς οὐχ οὕτω  πρός   με διακειμένους ὥσπερ ἤλπιζον, ἀλλὰ
[90]   τινες τολμήσαιεν εἰπεῖν τῶν παντάπασι  πρός   με δυσκόλως διακειμένων, ὡς τούτοις
[140]   τις τῶν ἐπιτηδείων ἐτόλμησεν εἰπεῖν  πρός   με λόγον πάντων σχετλιώτατον, ὡς
[150]   εἶναι καὶ δυσκόλους τοῖς συμπολιτευομένοις;  (Πρὸς   μὲν οὖν τοὺς μηδὲν τῶν
[260]   καὶ τὴν ἄλλην παιδείαν διαπονηθέντες  πρὸς   μὲν τὸ βέλτιον εἰπεῖν
[250]   δ' εἴ τινες ὁπλομαχεῖν μαθόντες  πρὸς   μὲν τοὺς πολεμίους μὴ χρῷντο
[10]   δικαστηρίῳ πρέποντα ῥηθῆναι, τὰ δὲ  πρὸς   μὲν τοὺς τοιούτους ἀγῶνας οὐχ
[190]   δυνηθείη. (Καὶ μηδεὶς οἰέσθω με  πρὸς   μὲν ὑμᾶς συστέλλειν τὴν ὑπόσχεσιν,
[70]   λοιπὸν μέρος αὐτοῖς. {Ἐκ τοῦ  πρὸς   Νικόκλεα, (Τῶν μὲν τοίνυν λόγων
[180]   μὲν πρὸς τοῦτο πεφυκέναι καλῶς,  πρὸς   ἂν προῃρημένοι τυγχάνωσιν, ἔπειτα
[170]   ~τούς τε γὰρ ἐπιεικεῖς ὑμῶν,  πρὸς   οὕς περ ἐγὼ ποιήσομαι τοὺς
[90]   ἰδίων εἰς τὴν πόλιν ἀνηλωκότας.  Πρὸς   οὓς ὅπως βούλεσθε θέτε με
[260]   αὐτοὶ δ' αὑτῶν εὐμαθέστεροι γίγνονται  πρὸς   τὰ μείζω καὶ σπουδαιότερα τῶν
[0]   πρὸς τοὺς ἀγῶνας  πρὸς   τὰς ἐπιδείξεις γιγνομένοις, οὐδὲν ἂν
[130]   τὴν τῶν πολλῶν ὡς διάκειται  πρὸς   τὰς ἡδονάς, καὶ διότι μᾶλλον
[260]   χρησίμην εἶναι τὴν παιδείαν ταύτην  πρὸς   τὰς πράξεις ὀρθῶς μοι δοκοῦσι
[220]   ἐχόντων; (Ἴσως οὖν ἄν τις  πρὸς   ταῦτα τολμήσειεν εἰπεῖν ὡς πολλοὶ
[270]   γίγνεσθαι καὶ πλέονος ἀξίους, εἰ  πρός   τε τὸ λέγειν εὖ φιλοτίμως
[320]   ἡγοῦμαι τῶν τοιούτων τοῖς τηλικούτοις,  πρός   τε τῷ ταῦτα γιγνώσκειν, αἰσχυνθείην
[180]   μὲν παιδοτρίβαι τὰ σχήματα τὰ  πρὸς   τὴν ἀγωνίαν εὑρημένα τοὺς φοιτῶντας
[130]   τι ἂν πράξῃς οὐ  πρὸς   τὴν ἀλήθειαν κρινοῦσιν ἀλλὰ πρὸς
[200]   μελέταις καὶ ταῖς φιλοπονίαις ἁλισκομένας  πρὸς   τὴν τῆς φρονήσεως ἄσκησιν ταῦτα
[130]   προειρημένοις· οὕτω γὰρ ἀφυὴς ἦν  πρὸς   τὴν τῶν ἀνθρώπων θεραπείαν ὥσπερ
[180]   τί τούτων μεγίστην ἔχει δύναμιν  πρὸς   τὴν τῶν λόγων παιδείαν, ἀποκριναίμην
[290]   οὐ μικρὸν ἡγοῦνται συμβαλέσθαι μέρος  πρὸς   τὴν τῶν λόγων παιδείαν· ὥστ'
[270]   (Ἔπειτα τῶν πράξεων τῶν συντεινουσῶν  πρὸς   τὴν ὑπόθεσιν ἐκλέξεται τὰς πρεπωδεστάτας
[300]   τραχέως οἱ δ' ὀλιγώρως διακείσεσθε  πρὸς   τὴν φιλοσοφίαν, ἀλλ' ὑπολαβόντες κάλλιστον
[290]   Ἑλλήνων τῶν βαρβάρων, (τῷ καὶ  πρὸς   τὴν φρόνησιν καὶ πρὸς τοὺς
[120]   καταστήσειεν. (Εἰ δὲ τύχοι καθορμισθεὶς  πρὸς   τὴν χώραν, οὐκ ἂν ἐφῆκε
[100]   δυνηθείην. Ἐμνήσθη δὲ καὶ τῆς  πρὸς   Τιμόθεόν μοι φιλίας γεγενημένης, καὶ
[110]   αὐτῶν. Πρῶτον μὲν δύνασθαι γνῶναι  πρὸς   τίνας πολεμητέον καὶ τίνας συμμάχους
[80]   πάντας τοὺς πολίτας προτρέπειν προθυμούμενον  πρὸς   τὸ βέλτιον καὶ δικαιότερον προστῆναι
[290]   τύχῃ δεινοὶ γενόμενοι λέγειν οὐ  πρὸς   τὸ βέλτιστον ἀποβλέπουσιν, ἀλλ' ὅπως
[260]   μηδὲν ἐν τῷ παρόντι μήτε  πρὸς   τὸ λέγειν μήτε πρὸς τὸ
[110]   αὐταὶ δεδηλώκασιν· ὡς δὲ καὶ  πρὸς   τὸ παρασκευάσασθαι μεγαλοπρεπῶς καὶ τῆς
[150]   ἐνδελεχεστάτης καὶ πολυτελεστάτης, τοσοῦτον προλαβὼν  πρὸς   τὸ πλείω κτήσασθαι τῶν ἄλλων,
[260]   μήτε πρὸς τὸ λέγειν μήτε  πρὸς   τὸ πράττειν ὠφελοῦσαν, γυμνασίαν μέντοι
[130]   πρὸς τὴν ἀλήθειαν κρινοῦσιν ἀλλὰ  πρὸς   τὸ σοὶ συμφέρον ὑπολήψονται, καὶ
[200]   πρεσβύτεροι δὲ γενόμενοι πλέον διήνεγκαν  πρὸς   τὸ φρονεῖν καὶ λέγειν τῶν
[250]   τῶν ὁμοίων τἀναντία γιγνώσκειν, μηδὲ  πρὸς   τοιοῦτο πρᾶγμα δυσμενῶς φαίνεσθαι διακειμένους,
[140]   τῶν ἐπιτηδευμάτων τὰ βέλτιστα, καὶ  πρὸς   τοῖς ἄλλοις κακοῖς τοῖς μὲν
[30]   οὔτ' ἐπὶ τοῖς δικαστηρίοις οὔτε  πρὸς   τοῖς διαιτηταῖς, ἀλλ' οὕτως ἀπέχομαι
[260]   καὶ τῶν πράξεων τὰς μηδὲν  πρὸς   τὸν βίον φερούσας ἀναιρεῖν ἐξ
[160]   ὑμᾶς οὔθ' ὡς ἔχω νῦν  πρὸς   τὸν ἐνεστῶτα κίνδυνον κατειπεῖν τὴν
[0]   μέλλων ἀναγνωσθήσεσθαι τοῖς  πρὸς   τοὺς ἀγῶνας πρὸς τὰς
[190]   καὶ θαρρῶν καὶ κινδυνεύων, καὶ  πρὸς   τοὺς βουλομένους πλησιάζειν καὶ πρὸς
[210]   θεραπεύοντας τῶν ἀνθρώπων ἔνιοι  πρὸς   τοὺς εὖ ποιοῦντας, τὰς δ'
[210]   τοὺς μὲν λέοντας πραότερον διακειμένους  πρὸς   τοὺς θεραπεύοντας τῶν ἀνθρώπων
[310]   κατὰ δὲ τούτων γραφὰς μὲν  πρὸς   τοὺς θεσμοθέτας, εἰσαγγελίας δ' εἰς
[290]   καὶ πρὸς τὴν φρόνησιν καὶ  πρὸς   τοὺς λόγους ἄμεινον πεπαιδεῦσθαι τῶν
[270]   παραγενήσεται τοῖς φιλοσόφως καὶ φιλοτίμως  πρὸς   τοὺς λόγους διακειμένοις. (Καὶ μὴν
[20]   ἀναγκασθήσεται λέγειν ἅπερ ἐγὼ νῦν  πρὸς   τοὺς μέλλοντας περὶ αὐτοῦ τὴν
[190]   πρὸς τοὺς βουλομένους πλησιάζειν καὶ  πρὸς   τοὺς μέλλοντας περί μου τὴν
[180]   διέλθοιμι τὰς ὑποσχέσεις ἃς ποιούμεθα  πρὸς   τοὺς πλησιάζειν ἡμῖν βουλομένους. (Λέγομεν
[190]   τὴν ὑπόσχεσιν, ἐπειδὰν δὲ διαλέγωμαι  πρὸς   τοὺς συνεῖναί μοι βουλομένους, ἅπασαν
[180]   τὰς ἄλλας ἐργασίας πρῶτον μὲν  πρὸς   τοῦτο πεφυκέναι καλῶς, πρὸς
[120]   ἄλλως εἰπεῖν τολμήσειεν. ~Ἔτι τοίνυν  πρὸς   τούτοις ἀπορίας ἐνεγκεῖν στρατοπέδου καὶ
[230]   καὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων, καὶ  πρὸς   τούτοις εἰς τὴν ἀκρόπολιν οὐκ
[280]   ἄλλων καὶ ταῦτ' ἴσασι, ~καὶ  πρὸς   τούτοις ὅτι τὰ μὲν εἰκότα
[150]   εἰσφορὰν εἰσενεγκεῖν ἀναγκασθείς, ἔτι δὲ  πρὸς   τούτοις οὔτε γυναῖκα γήμας οὔτε
[270]   δύνασθαι τοὺς ἀκούοντας ἐρασθεῖεν, καὶ  πρὸς   τούτοις τῆς πλεονεξίας ἐπιθυμήσαιεν, μὴ
[280]   δὲ τῶν ἀνθρώπων τοὺς ἄριστα  πρὸς   τούτους μεθ' ὧν ἂν οἰκῶσι
[310]   γιγνώσκων, ὅμως ἔτι βούλομαι διαλεχθῆναι  πρὸς   ὑμᾶς. (Ἀγανακτῶ γὰρ ὁρῶν τὴν
[270]   ἂν νομιζομένην ὁρίσαι καὶ δηλῶσαι  πρὸς   ὑμᾶς. Ἁπλῶς δέ πως τυγχάνω
[60]   τῶν εἰρημένων καταμαθεῖν. Ἐνθυμήθητε δὲ  πρὸς   ὑμᾶς αὐτούς, εἰ δοκῶ τοῖς
[300]   τοῖς προγόνοις πεπραγμένων, καὶ διέλθετε  πρὸς   ὑμᾶς αὐτοὺς καὶ σκέψασθε ποῖός
[120]   γιγνομένην πολλαὶ τῶν πόλεων τῶν  πρὸς   ὑμᾶς δυσκόλως ἐχουσῶν ἀναπεπταμέναις αὐτὸν
[140]   συνεβούλευε μὴ λέγειν, οὐκ ἀποκρύψομαι  πρὸς   ὑμᾶς. (Ἐπειδὴ γὰρ ἀπήνεγκε τὴν
[290]   τῶν Ἑλλήνων οἱ μὲν δυσκόλως  πρὸς   ὑμᾶς ἔχουσιν, οἱ δ' ὡς
[90]   πολυπράγμονες μαθηταὶ γεγόνασιν, οὓς ἀποκρύπτομαι  πρὸς   ὑμᾶς. Ἔχω γὰρ λόγον ὃς
[40]   οὐ μὴν ἀλλὰ παρρησιάσομαί γε  πρὸς   ὑμᾶς. (Καὶ γὰρ ἂν αἰσχυνθείην
[180]   ὥσπερ οἱ γενεαλογοῦντες πρῶτον διελθεῖν  πρὸς   ὑμᾶς. Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ τὴν
[160]   εἰρημένην ἀπολογίαν· οὐκ ὀκνήσω δὲ  πρὸς   ὑμᾶς οὔθ' ὡς ἔχω νῦν
[70]   ἀλλ' ὅλοις εἴδεσι προειλόμην χρῆσθαι  πρὸς   ὑμᾶς. Ταῦτα μὲν οὖν, ὅπως
[130]   καὶ διότι μᾶλλον φιλοῦσι τοὺς  πρὸς   χάριν ὁμιλοῦντας τοὺς εὖ
[60]   λεγόμενα περὶ τῆς εἰρήνης τῆς  πρὸς   Χίους καὶ Ῥοδίους καὶ Βυζαντίους,
[0]   μήτε παντάπασιν ἀσώτως μηδ' ὀλιγώρως  πρὸς   χρήματα διακειμένους· (ᾐσθημένος δ' ὥσπερ
[260]   μὲν οὖν οὐκ οἶμαι δεῖν  προσαγορεύειν   τὴν μηδὲν ἐν τῷ παρόντι
[290]   ἂν αὐτὴν ἄστυ τῆς Ἑλλάδος  προσαγορεύεσθαι   καὶ διὰ τὸ μέγεθος καὶ
[140]   ἐπεὶ νῦν γε τίνα χρὴ  προσδοκᾶν   γνώμην ἕξειν τοὺς τοιούτους, ὅταν
[10]   τύχω διαλεχθεὶς ὧν οὗτος ὑμᾶς  προσδοκᾶν   πεποίηκε, τὰς πράξεις ἡγῆσθέ μου
[20]   ἑτέρων αὑτῷ χρηματισμὸν ποιήσειν, καὶ  προσδοκῶν,   ἢν ἐμοῦ περιγένηται τοῖς λόγοις,
[140]   μὲν ἐλπίζοντες, ὀφθήσεσθαι δ' οὐ  προσδοκῶντες·   σώζοντες οὖν τοὺς ὁμοίους σφίσιν
[80]   ὄντα με κατέλαβον οἷόν περ  προσεδόκησαν·   νῦν δὲ τοσούτων γεγενημένων, καὶ
[310]   ἂν τῶν παλαιῶν ἀνδρῶν γενήσεσθαι  προσεδόκησεν,   ἄλλως τε καὶ παρ' ὑμῖν
[160]   δ' ἀντὶ τῆς δόξης ἧς  προσεδόκων   ἀγῶνες περί με καὶ κίνδυνοι
[120]   τῶν χρημάτων· οὐ γὰρ τούτῳ  προσεῖχε   τὸν νοῦν, ὅπως ἐκ τῶν
[190]   τοὺς συνόντας ἡμῖν εὐθὺς μὲν  προσελθόντας   διαφέρειν αὐτοὺς αὑτῶν, ~ὀλίγας δ'
[270]   τῆς ἀρετῆς, ἀλλὰ τούτῳ μάλιστα  προσέξει   τὸν νοῦν, ὅπως δόξαν ὡς
[150]   σεμνὸν ὥστ' ὀλίγου δεῖν πάντες  προσεποιοῦντο   πλείω κεκτῆσθαι τὴν οὐσίαν ἧς
[230]   ἀλλὰ τοσούτῳ μᾶλλον τῶν ἄλλων  προσέσχον   αὐτοῖς τὸν νοῦν, ὥστε Σόλων
[110]   συντάξεων τῶν ἀπὸ Θρᾴκης· καὶ  προσέτι   Χαλκιδεῖς ἅπαντας κατεπολέμησεν. Εἰ δὲ
[300]   οἱ νεώτεροι καταφρονήσαντες τῆς ῥᾳθυμίας  προσέχειν   σφίσιν αὐτοῖς καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ
[260]   διατρίβοντες, (καὶ δυσκαταμαθήτοις πράγμασιν ἀναγκαζόμενοι  προσέχειν   τὸν νοῦν, ἔτι δὲ συνεθιζόμενοι
[10]   γεγραμμένου ποιεῖσθαι τὴν ἀκρόασιν, ἔπειτα  προσέχειν   τὸν νοῦν ἔτι μᾶλλον τοῖς
[30]   βλασφημεῖν καὶ διαβάλλειν βουλομένων, μὴ  προσέχειν   τὸν νοῦν, μηδὲ πιστεύειν τοῖς
[200]   τε πράγμασι καὶ σφίσιν αὐτοῖς  προσέχειν   τὸν νοῦν. (Ὅπου δὲ καὶ
[70]   ἔχειν, ἀλλὰ τῶν ἡδονῶν ἀμελήσαντα  προσέχειν   τὸν νοῦν τοῖς πράγμασιν. (Ἐπιχειρῶ
[110]   τὸν ἄλλον χρόνον ἀμελουμένης Χερρονήσου  προσέχειν   ὑμᾶς αὐτῇ τὸν νοῦν ἐποίησε.
[40]   οὖν ἀκουσόμενοι τὴν ἀλήθειαν, οὕτω  προσέχετε   τὸν νοῦν. (Πρῶτον μὲν οὖν
[220]   πόλει καὶ πλείστην ἡσυχίαν ἄγοντας,  προσέχοντας   δὲ τὸν νοῦν σφίσιν αὐτοῖς
[180]   τὰς ἐπιστήμας, οἱ δὲ μάλιστα  προσέχοντες   τὸν νοῦν καὶ δυνάμενοι θεωρεῖν
[170]   ἐπιτηδεύματος πολλοὶ τῶν νεωτέρων  προσέχουσι   τὸν νοῦν. (Οἶμαι δ' ὑμᾶς
[120]   τὴν εὔνοιαν τὴν τῶν ἄλλων  προσήγετο,   νομίζων τοῦτο στρατήγημα μεῖζον εἶναι
[280]   δυναμένους εὐφυεῖς καλοῦσι, προσῆκον τῆς  προσηγορίας   ταύτης τυγχάνειν τοὺς ἄριστα πρὸς
[170]   περὶ ὧν ἧττόν μοι σπουδάσαι  προσῆκε.   (Καίτοι δεξαίμην ἄν, εἰρήσεται γὰρ
[160]   τηλικουτονὶ καθέστηκα κίνδυνον. (Καί τοι  προσῆκε   τοὺς εὖ φρονοῦντας εὔχεσθαι τοῖς
[100]   ἰδιώταις ὑπὲρ ὧν ἕκαστος ἔπραξε  προσήκει   διαλεχθεῖσι καταβαίνειν δοκεῖν περιεργάζεσθαι,
[90]   αὐτῶν τούτων ἐξ ὧν περ  προσήκει   καὶ δίκαιόν ἐστι, ποιήσομαι τὴν
[230]   αἰσχρὰν γεγενημένους πῶς οὐκ ἐπαινεῖσθαι  προσήκει   μᾶλλον κρίνεσθαι; Δῆλον γὰρ
[290]   πλημμελοῦσιν. (Ὥσθ' ἅπασι μὲν βούλεσθαι  προσήκει   πολλοὺς εἶναι τοὺς ἐκ παιδείας
[50]   τούτων, ὡς τῇ πόλει τιμᾶσθαι  προσήκει   πολὺ μᾶλλον ἐκ τῶν περὶ
[240]   πονηρίαις καὶ συκοφαντίαις, ὑμᾶς δὲ  προσήκει   τἀναντία τούτοις πράττειν, καὶ ταῦτα
[40]   ἐπιχειρήσειεν· ἧς δ' οὖν ἐμοὶ  προσήκει,   ταύτης μνησθεὶς ἐάσω τὰς ἄλλας.
[270]   τινων φιλοσοφίαν οὐκ εἶναι φημί,  προσήκει   τὴν δικαίως ἂν νομιζομένην ὁρίσαι
[110]   μείζω ταύτης παρασχέσθαι; (Δεύτερον τί  προσήκει   τὸν στρατηγὸν τὸν ἀγαθόν; Στρατόπεδον
[320]   ταύτης τῆς ἡμέρας, ὥς περ  προσήκει   τοὺς εὐσεβεῖς καὶ θεοφιλεῖς τῶν
[0]   οὖν δαπάνην οὕτως ἠνέγκαμεν, ὥσπερ  προσήκει   τοὺς μήτε λίαν ὑπὸ τῶν
[140]   ἐφ' αἷς ᾠόμην ἐπαινεῖσθαί με  προσήκειν.   Ἀκροώμενος δέ τις τῶν ἐπιτηδείων
[100]   πρὸς ἐκεῖνον φιλίαν σώζεσθαί μοι  προσήκειν·   ἐπειδὴ δὲ Λυσίμαχος καὶ τοῖς
[80]   Διόπερ ἔφασκον ἀμφοτέροις μὲν ἐπαινεῖσθαι  προσήκειν,   πολὺ δὲ μᾶλλον τοῖς τὸ
[230]   δεινότης ποιεῖ τοῖς ἀλλοτρίοις ἐπιβουλεύειν,  προσῆκεν   ἅπαντας τοὺς δυναμένους εἰπεῖν πολυπράγμονας
[310]   περὶ τῶν ἄλλων. Καί τοι  προσῆκεν   αὐτοὺς νῦν μισεῖσθαι μᾶλλον
[180]   τῶν ἄλλων. Εἶναι δὲ τούτων  προσῆκον   ἑκατέροις, (τοῖς τε διδάσκουσι καὶ
[280]   καὶ μιμεῖσθαι δυναμένους εὐφυεῖς καλοῦσι,  προσῆκον   τῆς προσηγορίας ταύτης τυγχάνειν τοὺς
[90]   ἡμαρτηκότων· ὧν αὐτὸς ὀλιγωρήσας οὐδὲν  προσήκοντας   τῇ γραφῇ λόγους εἴρηκεν· (ἔδει
[30]   οὖν τὰ μὲν μείζω τοῦ  προσήκοντος   εἴρηκε, τὰ δ' ὅλως ψεύδεται,
[10]   οὐκ ἀλόγως οὐδ' ἀκαίρως, ἀλλὰ  προσηκόντως   τοῖς ὑποκειμένοις. (Τοσοῦτον οὖν μῆκος
[210]   σπουδαιοτέρας παιδευθείσας καὶ τυχούσας τῆς  προσηκούσης   ἐπιμελείας· (ἔτι δ' εἰ περὶ
[170]   δόξαν ἐνίοις τὴν ἐναντίαν τῆς  προσηκούσης   περιέθηκεν· ὅπερ καὶ τῇ παιδεία
[190]   γεγενημένος. (Ταῦτα μὲν οὖν ἐκείνοις  προσκείσθω   τοῖς πρότερον περὶ ἡμῶν εἰρημένοις·
[30]   εἰ συγχωρήσαιμι τῷ κατηγόρῳ καὶ  προσομολογήσαιμι   πάντων ἀνθρώπων εἶναι δεινότατος, καὶ
[170]   τὴν γραφὴν ταύτην, ἀκμάζοντί μοι  προσπεσεῖν   τὸν κίνδυνον· οὐ γὰρ ἂν
[140]   ἐστιν, ὡς ἂν ἕκαστον τύχῃ  προσπεσόν,   οὕτως εἰπεῖν περὶ αὐτῶν·
[130]   δὲ τὰς χρείας τῶν ἀεὶ  προσπιπτόντων   οὐχ ἁρμόττουσαν, ἅπασιν ἔδοξεν ἔνοχος
[10]   δ' ἀναγιγνώσκετε τὴν ἀπολογίαν τὴν  προσποιουμένην   μὲν περὶ κρίσεως γεγράφθαι, βουλομένην
[130]   συλλόγοις λογοποιεῖν δυναμένους καὶ πάντα  προσποιουμένους   εἰδέναι θεραπεύουσι, σὺ δ' οὐ
[210]   δ' οὐχ ὑπὲρ ἁπάντων τῶν  προσποιουμένων   δύνασθαι παιδεύειν ποιοῦμαι τοὺς λόγους,
[220]   τῶν ἄλλων πολλοὺς καὶ τῶν  προσποιουμένων   εἶναι σοφιστῶν ἔχειν τινὰς τὴν
[80]   τὴν σωφροσύνην καὶ τὴν δικαιοσύνην  προσποιουμένων   προτρέπειν ἡμεῖς ἂν ἀληθέστεροι καὶ
[240]   μὲν ὡς ἐξηπατημένων καὶ πεφενακισμένων  προσποιοῦνται   καταγελᾶν αὐτῶν, ὁπόταν δὲ τύχωσι,
[310]   πολιτῶν λαβόντα τὴν ἐπωνυμίαν ταύτην,  προστάτην   ἠξίωσαν τῆς πόλεως εἶναι, περὶ
[230]   ἀπὸ Σόλωνος. (Ἐκεῖνός τε γὰρ  προστάτης   τοῦ δήμου καταστὰς οὕτως ἐνομοθέτησε
[180]   τοὺς δ' ἐγκρατῶς ἐμμεῖναι τοῖς  προσταττομένοις.   (Ταῦτα μὲν οὖν ἐστιν
[150]   πόλει παρέχω καὶ ποιοῦντα τὸ  προσταττόμενον,   μηδὲν δὲ δέομαι μήτε κληροῦσθαι
[70]   καὶ τοὺς ἀνοητοτέρους τοῖς φρονιμωτέροις  προστάττοντας,   λέγων ὡς ὅσῳ περ ἂν
[140]   καὶ κάλλιον ὧν οἱ νόμοι  προστάττουσι.   (Ταῦτ' ἀκούοντας τοὺς τἀναντία πᾶσι
[200]   ψυχὰς ἀνδρικὰς ἐχόντων. (Καὶ ταῦτα  προστάττουσιν   οὔθ' ἡμῶν ἀκηκοότες τοιαύτας ποιουμένων
[100]   ὀλίγων ἐπεστάτησαν, τῶν δ' ἑκάστῳ  προσταχθέντων   οὕτως ἐπεμελήθησαν ὥστε τυχεῖν τῆς
[80]   πρὸς τὸ βέλτιον καὶ δικαιότερον  προστῆναι   τῶν Ἑλλήνων, πῶς εἰκὸς τοῦτον
[310]   τοῦ μετριάζειν, κατὰ μικρὸν ἀεὶ  προστιθέντες   εἰς τὰς ἐσχάτας ἀκαιρίας ἐμβάλλομεν
[140]   ταῦτα διῆλθον, ἵνα προειδὼς ἄμεινον  προσφέρῃ   καὶ τοῖς λόγοις ἀσφαλεστέροις χρῇ
[30]   ὑμᾶς τοῖς μὲν λόγοις οἷς  πρότερον   ἀκηκόατε περί μου τῶν βλασφημεῖν
[90]   (Καὶ τοὺς μὲν λόγους ὀλίγῳ  πρότερον   ἀνέγνωμεν ὑμῖν, τοὺς δὲ κεχρημένους
[110]   τετρακόσια καὶ δισχίλια τάλαντα τὸ  πρότερον   ἀνήλωσε, ταύτην εἷλεν ἀπὸ τῶν
[270]   τὰς ὑποσχέσεις ποιουμένους περὶ αὐτῶν  πρότερον   ἀπερεῖν καὶ παύσεσθαι ληροῦντας, πρὶν
[170]   αἰτία καὶ νῦν οὖσα καὶ  πρότερον   γεγενημένη καὶ τοῖς πολίταις καὶ
[60]   χρόνοις γεγενημένους, ὥστε τούς τε  πρότερον   γράψαντας περὶ τὴν ὑπόθεσιν ταύτην
[90]   τοσούτους τὸ πλῆθος ὅσους ὀλίγῳ  πρότερον   διῆλθον ὑμῖν. (Εἴ τε τῶν
[250]   ἔχομεν, περ ἤδη καὶ  πρότερον   εἶπον, οὐδὲν τῶν ἄλλων ζώων
[80]   λέγοντες μὲν γὰρ ταὐτὰ τοῖς  πρότερον   εἰρημένοις ἀναισχυντεῖν καὶ ληρεῖν δόξουσι,
[70]   μόνος ἀπεχοίμην τῶν ὑπ' ἐμοῦ  πρότερον   εἰρημένων, ἄλλως τε καὶ νῦν
[0]   ὢν φαίνηται τῶν παρ' ἐμοῦ  πρότερον   ἐκδεδομένων. Καὶ γὰρ οὐδὲ ῥᾴδιος
[240]   με φήσουσιν. Ὀλίγῳ μὲν γὰρ  πρότερον   ἔλεγον ὡς πολλοὶ τῶν καλῶν
[60]   ἁμαρτανομένοις τοὺς τὰ πεπραγμένα  πρότερον   ἐπαινοῦντας, καὶ τοὺς ὑπὲρ ὧν
[310]   ὀλιγαρχίαν ὀνειδίζοντες καὶ λακωνισμόν, οὐ  πρότερον   ἐπαύοντο πρὶν ἠνάγκασαν ὁμοίους γενέσθαι
[40]   ἐξελεγχομένης τῆς αἰτίας ἧς εἶχον  πρότερον,   ζητεῖν ἑτέραν μεταλαβεῖν διάνοιαν, καὶ
[290]   ἀρχὴν τοῦ βίου ποιούμενον αὑτοῦ  πρότερον   τῶν αὑτοῦ ποιήσασθαι τὴν
[200]   ταῖς ὁμιλίαις χαριεστέρους ὄντας  πρότερον   ἦσαν, τῶν τε λόγων κριτὰς
[240]   τοιοῦτον οὐδὲν οἷον αὐτοὺς ὀλίγῳ  πρότερον   ᾐτιώμην· (ἀλλ' εἰ δεῖ τἀληθὲς
[280]   τοιαύταις ἀκολασίαις ἡμερεύειν, ἐν αἷς  πρότερον   οὐδ' ἂν οἰκέτης ἐπιεικὴς οὐδεὶς
[30]   λαβεῖν τιμωρίαν. (Ἀλλὰ γὰρ οὔτε  πρότερον   οὔτε νῦν οὐδείς μοι φανήσεται
[270]   ἐνεργάσαιτ' ἂν καὶ δικαιοσύνην, οὔτε  πρότερον   οὔτε νῦν οὐδεμίαν εἶναι, τούς
[150]   τῶν πραγμάτων οἱ νῦν τοῖς  πρότερον   πεπολιτευμένοις ἔχουσιν. Ὅτε μὲν γὰρ
[190]   μὲν οὖν ἐκείνοις προσκείσθω τοῖς  πρότερον   περὶ ἡμῶν εἰρημένοις· οὐκ ἀγνοῶ
[10]   ἡδέως ἂν εἶδεν ἄμεινον  πρότερον   πράττοντας. ~Ὧν χρὴ μεμνημένους μὴ
[220]   οἱ δὲ πονηροὶ καὶ τοὺς  πρότερον   συνεῖναι διανοουμένους ἀποτρέπουσιν. Ὥστε τίς
[100]   τυχεῖν τῆς τιμῆς τῆς ὀλίγῳ  πρότερον   ὑπ' ἐμοῦ λεχθείσης, δὲ
[10]   γνῶναι ῥᾴδιον ἐξ ὧν  πρότερος   εἴρηκεν, ἀλλ' ἀγαπητὸν ἢν ἐξ
[60]   τοὐναντίον· ἀπολύσας γὰρ ἀπὸ τοῦ  προτέρου   καὶ χωρίς, ὥσπερ τὰ καλούμενα
[80]   μεῖζον καὶ τὸ πλέονος ἄξιον  προτιμᾶν,   ἔπειτα κἀκεῖνο γιγνώσκειν, ὅτι νόμους
[60]   διαφθείρειν τοὺς νεωτέρους, ἀλλὰ μὴ  προτρέπειν   ἐπ' ἀρετὴν καὶ τοὺς ὑπὲρ
[80]   σωφροσύνην καὶ τὴν δικαιοσύνην προσποιουμένων  προτρέπειν   ἡμεῖς ἂν ἀληθέστεροι καὶ χρησιμώτεροι
[80]   τοι τὸν πάντας τοὺς πολίτας  προτρέπειν   προθυμούμενον πρὸς τὸ βέλτιον καὶ
[280]   Καὶ τοὺς μὲν ἐπὶ ταῦτα  προτρέποντας   οὐδεὶς πώποτε τῶν κήδεσθαι φασκόντων
[300]   ἐπιτηδευμάτων τὴν τῆς ψυχῆς ἐπιμέλειαν,  προτρέψετε   τῶν νεωτέρων τοὺς βίον ἱκανὸν
[80]   μὲν τοὺς νόμους τιθέναι προαιρουμένοις  προὔργου   γέγονε τὸ πλῆθος τῶν κειμένων
[260]   περιστάτοις γιγνομέναις, δεῖν δὲ τοὺς  προὔργου   τι ποιεῖν βουλομένους καὶ τῶν
[240]   τοὺς δὲ δι' ἄλλας τινὰς  προφάσεις   παμπληθεῖς δ' εἰσί̓ (πρὸς δὲ
[60]   Διὰ τὴν αὐτὴν δὲ ταύτην  πρόφασιν   καὶ νῦν αὐτὸν αὐτὸν ὑμῖν
[90]   τοῖς δι' ἀρετὴν ἐν  πρυτανείῳ   σιτουμένοις· τούτων μὲν γὰρ ἕκαστος
[300]   τὴν παιδείαν ἅπαντες ἂν ἡμᾶς  πρωτεύειν   προκρίνειαν. Χρὴ δὲ τοὺς καὶ
[40]   βούλονται, νομίζοντες τοὺς ἐν τούτοις  πρωτεύοντας   πολὺ σοφωτέρους καὶ βελτίους καὶ
[90]   γεγενημένους. Ἤρξαντο μὲν οὖν ἐν  πρώτοις   Εὔνομός μοι καὶ Λυσιθείδης καὶ
[70]   οὖν τῷ προοιμίῳ καὶ τοῖς  πρώτοις   λεγομένοις ἐπιτιμῶ ταῖς μοναρχίαις, ὅτι
[190]   ἐλπίδας ἔχω πᾶσι φανερὸν ποιήσειν.  (Πρῶτον   δ' ἐνθυμήθητε περὶ τῶν φλυαρίαν
[180]   λόγων παιδείας ὥσπερ οἱ γενεαλογοῦντες  πρῶτον   διελθεῖν πρὸς ὑμᾶς. Ὁμολογεῖται μὲν
[160]   τὴν ἀλήθειαν, οὔθ' ὡς τὸ  πρῶτον   διετέθην πρὸς αὐτόν. Ἐγὼ γὰρ
[270]   οὕτω πέφυκε, ταχέως οἶμαι δηλώσειν.  Πρῶτον   μὲν γὰρ λέγειν
[110]   ἀλλὰ σαφῶς φράσαι περὶ αὐτῶν.  Πρῶτον   μὲν δύνασθαι γνῶναι πρὸς τίνας
[200]   οὕτως εἰκῇ καταφρονεῖν τῆς φιλοσοφίας·  πρῶτον   μὲν εἰ πάσας τὰς πράξεις
[220]   γένωνται, (πολλὰ χρήματα τελέσαντες; Ἀλλὰ  πρῶτον   μὲν οἱ ταύτην ἔχοντες τὴν
[40]   ἀλήθειαν, οὕτω προσέχετε τὸν νοῦν.  (Πρῶτον   μὲν οὖν ἐκεῖνο δεῖ μαθεῖν
[210]   διὰ τέλους ἀκοῦσαι τῶν λεγομένων.  (Πρῶτον   μὲν οὖν ὁρίσασθαι δεῖ τίνων
[70]   νῦν λέγω περὶ αὐτῶν. Καὶ  πρῶτον   μὲν ποῖος γένοιτ' ἂν λόγος
[180]   περὶ τὰς ἄλλας ἐργασίας  πρῶτον   μὲν πρὸς τοῦτο πεφυκέναι καλῶς,
[10]   (Χρὴ δὲ τοὺς διεξιόντας αὐτὸν  πρῶτον   μὲν ὡς ὄντος μικτοῦ τοῦ
[310]   τεκμήριον· Σόλωνα μὲν γάρ, τὸν  πρῶτον   τῶν πολιτῶν λαβόντα τὴν ἐπωνυμίαν
[50]   μὲν γὰρ λόγος μέλλων  πρῶτος   ὑμῖν δειχθήσεσθαι κατ' ἐκείνους ἐγράφη
[140]   χρήσομαι τοῖς ὑπολοίποις, καὶ τίνος  πρώτου   μνησθῶ καὶ ποίου δευτέρου· τὸ
[70]   συμβουλεύοντος; (Ἐν μὲν τοίνυν τῷ  πρώτῳ   λόγῳ περὶ τούτων τυγχάνω διειλεγμένος,
[220]   τολμήσειεν. (Ἡδέως δ' ἂν κἀκεῖνο  πυθοίμην   παρὰ τῶν χαλεπῶς ἐχόντων πρὸς
[250]   τῶν πολιτῶν διαφθείραιεν, καὶ  πυκτεύειν   καὶ παγκρατιάζειν ὡς οἷόν τ'
[120]   ἐχουσῶν ἀναπεπταμέναις αὐτὸν ἐδέχοντο ταῖς  πύλαις·   ἐν αἷς ἐκεῖνος οὐδεμίαν ταραχὴν
[210]   ἂν ἡσθείημεν ὁρῶντες καὶ  πυνθανόμενοι   πονηροὺς αὐτοὺς ὄντας καὶ δοκοῦντας
[260]   βουλεύσασθαι περὶ τῶν πραγμάτων οὐδεμίαν  πω   λαμβάνουσιν ἐπίδοσιν, αὐτοὶ δ' αὑτῶν
[10]   (Δέομαι οὖν ὑμῶν μήτε πιστεύειν  πω   μήτ' ἀπιστεῖν τοῖς εἰρημένοις, πρὶν
[190]   ὅτι τοὺς δυσκόλως διακειμένους οὐδέν  πω   τῶν εἰρημένων ἱκανόν ἐστιν ἀπαλλάξαι
[220]   ἄλλων ζῆν ἐθελήσαιεν; Τίνας δὲ  πώποθ'   ἑωράκασιν οἱ ταῦτα λέγοντες ἀναβαλλομένους
[30]   δικαστηρίοις οἰκοῦντας, ἐμὲ δ' οὐδεὶς  πώποθ'   ἑώρακεν οὔτ' ἐν τοῖς συνεδρίοις
[300]   περὶ αὐτῶν. (Ὧν ὑμῖν οὐδὲν  πώποτ'   ἐμέλησεν, ἀλλὰ τοσοῦτον διημαρτήκατε τοῦ
[30]   ποιεῖ με τηλικοῦτον, ὅσος οὐδεὶς  πώποτε   γέγονεν οὔτε τῶν περὶ τὰ
[20]   παρελθόντα χρόνον, ὥστε μηδένα μοι  πώποτε   μήτ' ἐν ὀλιγαρχία μήτ' ἐν
[0]   τὰ πινάκια γράφουσιν, ὅμως οὐδὲ  πώποτε   τὴν μικρολογίαν ταύτην ἠμυνάμην αὐτῶν,
[250]   διὰ μὲν εὐεξίαν σώματος οὐδὲν  πώποτε   τὴν πόλιν τῶν ἐλλογίμων ἔργων
[100]   πόλεις κατὰ κράτος ὅσας οὐδεὶς  πώποτε   τῶν ἐστρατηγηκότων, οὔτε τῶν ἐκ
[280]   μὲν ἐπὶ ταῦτα προτρέποντας οὐδεὶς  πώποτε   τῶν κήδεσθαι φασκόντων τῆς ἡλικίας
[120]   τοσούτοις ἐζημίωσε χρήμασιν ὅσοις οὐδένα  πώποτε   τῶν προγεγενημένων. ~Ἔχει δ' οὕτως·
[40]   μὲν τοίνυν τοσούτων ὄντων οὐδεὶς  πώποτε   φανήσεται μαθητῶν ἠξιωμένος, ἐγὼ δὲ
[80]   δὲ τῶν μὲν ἰδιωτῶν οὐδένα  πώποτε   φανήσομαι παρακαλέσας ἐπ' ἐμαυτόν, τὴν
[30]   γὰρ μηδ' ἀκηκοὼς μηδὲν  πώποτε   φλαῦρον εἰς ἀγῶνά με τηλικουτονὶ
[0]   ὀρθῶς περί μου γιγνώσκοντας, ἐνεθυμούμην  πῶς   ἂν δηλώσαιμι καὶ τούτοις καὶ
[90]   μὴ τὴν αὐτὴν ἔχω γνώμην,  πῶς   ἂν εἰκότως γνωσθείην τοὺς συνόντας
[310]   δ' ἐφεστώτων μοι λόγων ἀπορῶ  πῶς   αὐτοὺς διαθῶμαι· δοκεῖ γάρ μοι
[300]   σκέψασθε ποῖός τις ἦν καὶ  πῶς   γεγονὼς καὶ τίνα τρόπον πεπαιδευμένος
[220]   ἂν καὶ διαφθείραιεν, καὶ τοὺς  πῶς   διακειμένους λάβοιεν ἂν μαθητάς; Ἄξιον
[40]   περὶ τὴν φιλοσοφίαν διατρίβοντες. Καίτοι  πῶς   εἰκὸς τοὺς τοσοῦτον τοῖς ἐπιτηδεύμασιν
[80]   καὶ δικαιότερον προστῆναι τῶν Ἑλλήνων,  πῶς   εἰκὸς τοῦτον τοὺς συνόντας διαφθείρειν;
[250]   γυμναζομένους τῶν φιλοσοφούντων. Καί τοι  πῶς   οὐκ ἄλογον τοὺς τοῦ φαυλοτέρου
[200]   αὑτῶν ἐπιμελείας γίγνονταί τινες βελτίους,  πῶς   οὐκ ἂν οὗτοι λαβόντες ἐπιστάτην
[200]   αὐτῶν ἰδιώτας ἀπαλλαττομένους. (Καί τοι  πῶς   οὐκ ἄφρονας εἶναι χρὴ νομίζειν
[230]   ἄλλην πρᾶξιν μηδεμίαν αἰσχρὰν γεγενημένους  πῶς   οὐκ ἐπαινεῖσθαι προσήκει μᾶλλον
[290]   τοι τοὺς τοιούτῳ λογισμῷ κεχρημένους  πῶς   οὐκ ἐπαινεῖσθαι χρὴ μᾶλλον
[270]   δηλῶσαι πρὸς ὑμᾶς. Ἁπλῶς δέ  πως   τυγχάνω γιγνώσκων περὶ αὐτῶν. (Ἐπειδὴ
[200]   ἀκριβεστέρους τῶν πλείστων γεγενημένους; Ὥστε  πῶς   χρὴ τῆς τοιαύτης διατριβῆς καταφρονεῖν,




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 2/10/2008