Paragraphes |
[100] |
τὸν
αὐτὸν
χρόνον
Λακεδαιμονίους
ἐνίκησε
|
ναυμαχῶν, |
καὶ
ταύτην
αὐτοὺς
ἠνάγκασε
συνθέσθαι |
[110] |
μηδ'
ὑφ'
ἑνὸς
ἑωρᾶσθαι
μήτε
|
ναυτικὸν |
ἐντὸς
Μαλέας
περιπλέον
μήτε
πεζὸν |
[260] |
ὄντων,
Ἐμπεδοκλῆς
δὲ
τέτταρα,
καὶ
|
νεῖκος |
καὶ
φιλίαν
ἐν
αὐτοῖς,
Ἴων |
[110] |
σωφροσύνῃ
δόξαν
εἰληφὼς
ἀπὸ
διακοσίων
|
νεῶν |
καὶ
χιλίων
ταλάντων
κατεπολέμησε,
ταύτην |
[230] |
τῷ
παρόντι
πολιτευομένων
καὶ
τῶν
|
νεωστὶ |
τετελευτηκότων
τοὺς
πλείστην
ἐπιμέλειαν
τῶν |
[120] |
πόλεις
καὶ
τοὺς
ἀεί
τι
|
νεωτερίζοντας |
ἐν
τοῖς
συμμάχοις,
οὐκ
ἐπηκολούθησε |
[300] |
ἑκατέρους
αὐτῶν
διακειμένους,
ἐθελήσουσιν
οἱ
|
νεώτεροι |
καταφρονήσαντες
τῆς
ῥᾳθυμίας
προσέχειν
σφίσιν |
[170] |
ἀναγκαῖόν
ἐστιν,
ὅπως
ἃ
οἱ
|
νεώτεροι |
παιδευθῶσιν,
οὕτω
τὴν
πόλιν
πράττουσαν |
[260] |
χρόνον
τινὰ
συμβουλεύσαιμ'
ἂν
τοῖς
|
νεωτέροις, |
μὴ
μέντοι
περιιδεῖν
τὴν
αὑτῶν |
[170] |
δὲ
συκοφαντοῦντας
ἀτιμητέον,
τοῖς
δὲ
|
νεωτέροις |
συμβουλευτέον
ἐν
ταύτῃ
διατρίβειν
μᾶλλον |
[190] |
οὐ
γάρ,
ὅτε
μὲν
ἦν
|
νεώτερος, |
ἀλαζονευόμενος
φαίνομαι
καὶ
μεγάλας
τὰς |
[60] |
δοκῶ
τοῖς
λόγοις
διαφθείρειν
τοὺς
|
νεωτέρους, |
ἀλλὰ
μὴ
προτρέπειν
ἐπ'
ἀρετὴν |
[280] |
πολὺν
ἤδη
χρόνον
ἀπελαύνετε
τοὺς
|
νεωτέρους, |
ἀποδεχόμενοι
τοὺς
λόγους
τῶν
διαβαλλόντων |
[50] |
τὴν
πόλιν
βλάπτουσι
καὶ
τοὺς
|
νεωτέρους |
διαφθείρουσι,
δι'
ἑτέρων
ποιοίμην
τὴν |
[240] |
ὡς
πόρρω
τοῦ
διαφθείρειν
τοὺς
|
νεωτέρους |
ἐσμέν.
Εἰ
γάρ
τι
τοιοῦτον |
[30] |
ὁ
κατήγορος
ὡς
διαφθείρω
τοὺς
|
νεωτέρους |
λέγειν
διδάσκων
καὶ
παρὰ
τὸ |
[170] |
ἔχει
δύναμιν
ὥστε
διαφθείρειν
τοὺς
|
νεωτέρους, |
οὐ
τοῦτον
χρὴ
μόνον
κολάζειν |
[210] |
ἂν
ἡμῖν
γίγνοιτο
διαφθείρουσι
τοὺς
|
νεωτέρους. |
Πότερ'
ἂν
ἡσθείημεν
ὁρῶντες
ἢ |
[170] |
περὶ
ἐπιτηδεύματος
ᾧ
πολλοὶ
τῶν
|
νεωτέρων |
προσέχουσι
τὸν
νοῦν.
(Οἶμαι
δ' |
[10] |
τι
καὶ
τοιοῦτον
ὃ
τῶν
|
νεωτέρων |
τοῖς
ἐπὶ
τὰ
μαθήματα
καὶ |
[240] |
λόγῳ
δυναμένους,
ἐπιτιμῶσι
δὲ
τῶν
|
νεωτέρων |
τοῖς
τυχεῖν
ταύτης
τῆς
τιμῆς |
[300] |
τῆς
ψυχῆς
ἐπιμέλειαν,
προτρέψετε
τῶν
|
νεωτέρων |
τοὺς
βίον
ἱκανὸν
κεκτημένους
καὶ |
[120] |
πολλὰς
πόλεις
ἑλεῖν
καὶ
πολλάκις
|
νικῆσαι |
μαχόμενος.
(Οὕτω
δ'
ἐσπούδαζε
περὶ |
[300] |
τοὺς
βαρβάρους
Μαραθῶνι
τῇ
μάχῃ
|
νικήσας |
καὶ
τὴν
δόξαν
τὴν
ἐκ |
[70] |
μέρος
αὐτοῖς.
{Ἐκ
τοῦ
πρὸς
|
Νικόκλεα, |
(Τῶν
μὲν
τοίνυν
λόγων
ἅλις |
[70] |
δὲ
περὶ
τούτων,
παραινῶ
τῷ
|
Νικοκλεῖ |
μὴ
ῥᾳθυμεῖν
μηδ'
ὥς
περ |
[60] |
Ἔστι
δ'
ὁ
μέλλων
δειχθήσεσθαι
|
Νικοκλεῖ |
τῷ
Κυπρίῳ,
τῷ
κατ'
ἐκεῖνον |
[40] |
τοῦ
κατηγόρου
λέγοντος
ὅτι
παρὰ
|
Νικοκλέους |
τοῦ
Σαλαμινίων
βασιλέως
πολλὰς
ἔλαβον |
[40] |
τίνι
πιστὸν
ὑμῶν
ἐστιν
ὡς
|
Νικοκλῆς |
ἔδωκέ
μοι
ταύτας,
ἵνα
δίκας |
[300] |
τοὺς
ἐν
τοῖς
στεφανίταις
ἀγῶσι
|
νικῶντας· |
πολὺ
γὰρ
καλλίω
δόξαν
ἐκείνων |
[140] |
οὐκ
οἴει
βαρέως
οἴσειν
καὶ
|
νομιεῖν |
ἐλέγχεσθαι
τὸν
βίον
τὸν
αὑτῶν |
[300] |
τούτους
δὲ
μισήσετε
καὶ
προδότας
|
νομιεῖτε |
καὶ
τῆς
πόλεως
καὶ
τῆς |
[240] |
τἀναντία
τούτοις
πράττειν,
καὶ
ταῦτα
|
νομίζειν |
εἶναι
κάλλιστα
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
οἷς |
[10] |
δ'
ἂν
ἐποιησάμην
οὕτως
αὐτὸν
|
νομίζειν |
εἶναί
με
δεινόν,
ὥσπερ
ἐν |
[150] |
παραπλησίαν
καὶ
τὴν
οὐσίαν
ἔχειν
|
νομίζειν. |
(Ἢν
οὖν
ἐξισώσητέ
με
τῷ |
[20] |
τὴν
φωνὴν
ἀκούοντας
ἀνέχεσθαι,
καὶ
|
νομίζειν |
μὲν
ἀοικήτους
εἶναι
ταύτας
τῶν |
[230] |
νῦν
τοὺς
εἰσαφικνουμένους
εἰς
αὐτὴν
|
νομίζειν |
μὴ
μόνον
ἄρχειν
ἀξίαν
εἶναι |
[70] |
πείθειν
αὐτόν,
ὡς
χρὴ
δεινὸν
|
νομίζειν, |
ὅταν
ὁρᾷ
τοὺς
μὲν
χείρους |
[50] |
καινοὺς
λόγους,
μηδ'
ὀχληρόν
με
|
νομίζειν, |
ὅτι
λέγω
τοὺς
πάλαι
παρ' |
[120] |
(Καί
τοι
χρὴ
στρατηγὸν
ἄριστον
|
νομίζειν |
οὐκ
εἴ
τις
μιᾷ
τύχῃ |
[30] |
ἀπολογίας
φαίνωμαι,
τοιοῦτον
εἶναί
με
|
νομίζειν· |
οὕτω
γὰρ
γιγνώσκοντες
αὐτοί
τε |
[280] |
πλέον
ἔχειν
ἡγεῖσθαι
καὶ
πλεονεκτήσειν
|
νομίζειν |
παρὰ
μὲν
τῶν
θεῶν
τοὺς |
[150] |
πιστεύειν,
μηδὲ
τὰς
ἐργασίας
ἴσας
|
νομίζειν |
τάς
τε
τῶν
σοφιστῶν
καὶ |
[170] |
ὑποθέσεως
καὶ
πείσας
ὑμᾶς
τοιαύτην
|
νομίζειν |
τὴν
τῶν
λόγων
μελέτην
οἵα |
[100] |
ἐκείνου
λόγον
οὐκ
ἀλλότριον
εἶναι
|
νομίζειν |
τοῖς
ἐνεστῶσι
πράγμασιν,
οὐδ'
ἐμὲ |
[120] |
πολλοὺς
θαυμάζειν
τὰ
λεγόμενα
καὶ
|
νομίζειν |
τὸν
ἔπαινον
τὸν
ἐκείνου
κατηγορίαν |
[200] |
πῶς
οὐκ
ἄφρονας
εἶναι
χρὴ
|
νομίζειν |
τοὺς
τὰς
δυνάμεις
τὰς
ἐν |
[290] |
χρὴ
μᾶλλον
ἢ
ψέγεσθαι,
καὶ
|
νομίζεσθαι |
βελτίστους
εἶναι
καὶ
σωφρονεστάτους
τῶν |
[300] |
οὓς
ἐπαινεῖσθε,
καὶ
δημοτικωτέρους
εἶναι
|
νομίζετε |
τοὺς
τοῦ
μισεῖσθαι
τὴν
πόλιν |
[200] |
ὁμολογήσαιεν,
ὅτι
τούτους
τεχνικωτάτους
εἶναι
|
νομίζομεν |
ἐπὶ
πασῶν
τῶν
τεχνῶν
καὶ |
[250] |
πλήθει
λέγειν
δυναμένους,
εὐβούλους
δὲ
|
νομίζομεν |
οἵτινες
ἂν
αὐτοὶ
πρὸς
αὑτοὺς |
[270] |
φημί,
προσήκει
τὴν
δικαίως
ἂν
|
νομιζομένην |
ὁρίσαι
καὶ
δηλῶσαι
πρὸς
ὑμᾶς. |
[270] |
μὴ
τῆς
ὑπὸ
τῶν
ἀνοήτων
|
νομιζομένης, |
ἀλλὰ
τῆς
ὡς
ἀληθῶς
τὴν |
[20] |
τοὺς
δὲ
τοιοῦτον
εἶναί
με
|
νομίζοντας |
οἷός
περ
εἰμί,
βεβαιότερον
ἔτι |
[120] |
γὰρ
ὑμᾶς
τούτους
μόνους
ἄνδρας
|
νομίζοντας, |
τοὺς
ἀπειλοῦντας
καὶ
τοὺς
ἐκφοβοῦντας |
[220] |
χρήματα
διδόασι
καὶ
πάντα
ποιοῦσι
|
νομίζοντες |
αὐτοί
τε
βελτίους
γενήσεσθαι
καὶ |
[50] |
~Ταῦτα
λογιζόμενοι
καὶ
πολὺ
κρείττω
|
νομίζοντες |
εἶναι
τὴν
αἵρεσιν,
βούλονται
μετασχεῖν |
[260] |
περὶ
αὐτῶν,
ἀλλ'
οἵ
τε
|
νομίζοντες |
μηδὲν
χρησίμην
εἶναι
τὴν
παιδείαν |
[40] |
δὲ
καὶ
μαθηταὶ
γίγνεσθαι
βούλονται,
|
νομίζοντες |
τοὺς
ἐν
τούτοις
πρωτεύοντας
πολὺ |
[310] |
προβολὰς
δ'
ἐν
τῷ
δήμῳ,
|
νομίζοντες |
τοὺς
ταύτῃ
τῇ
τέχνῃ
χρωμένους |
[320] |
ταύτην
ἔχοντος
τὴν
γνώμην,
καὶ
|
νομίζοντος |
ὅ
τι
ἂν
ὑμῖν
δόξῃ, |
[160] |
ἀπεσχόμην,
παρὰ
ξένων
δὲ
καὶ
|
νομιζόντων |
εὖ
πάσχειν
ἐπορισάμην
τὰς
ὠφελίας, |
[210] |
πεφυκυίας
τῶν
σωμάτων
μηδὲν
ἂν
|
νομίζουσι |
γενέσθαι
σπουδαιοτέρας
παιδευθείσας
καὶ
τυχούσας |
[140] |
τοὺς
ὁμοίους
σφίσιν
αὐτοῖς
βοηθεῖν
|
νομίζουσι. |
Τούτου
δ'
ἕνεκά
σοι
ταῦτα |
[280] |
πονηρὰν
δὲ
δόξαν
κτωμένους,
πλεονεκτεῖν
|
νομίζουσιν, |
ἀλλ'
οὐ
τοὺς
ὁσιωτάτους
καὶ |
[240] |
γὰρ
Πειθὼ
μίαν
τῶν
θεῶν
|
νομίζουσιν |
εἶναι,
καὶ
τὴν
πόλιν
ὁρῶσι |
[140] |
ξένων
σοι
γιγνόμενα
πολὺ
πλείω
|
νομίζουσιν |
εἶναι
τῶν
διδομένων,
(αὐτόν
τε |
[160] |
ἄλλων
τῶν
κατηγορηθέντων
ἱκανὴν
εἶναι
|
νομίζω |
τὴν
εἰρημένην
ἀπολογίαν·
οὐκ
ὀκνήσω |
[270] |
ἐκ
τῶν
λοιπῶν
σοφοὺς
μὲν
|
νομίζω |
τοὺς
ταῖς
δόξαις
ἐπιτυγχάνειν
ὡς |
[120] |
εὔνοιαν
τὴν
τῶν
ἄλλων
προσήγετο,
|
νομίζων |
τοῦτο
στρατήγημα
μεῖζον
εἶναι
καὶ |
[170] |
ἑκάστῳ
δοκῇ
δίκαιον
εἶναι
καὶ
|
νόμιμον, |
οὕτω
φέρετε
τὴν
ψῆφον.
~Βούλομαι |
[250] |
ποιούμεθα,
καὶ
λόγος
ἀληθὴς
καὶ
|
νόμιμος |
καὶ
δίκαιος
ψυχῆς
ἀγαθῆς
καὶ |
[30] |
τε
δόξετε
καλῶς
κρίνειν
καὶ
|
νομίμως, |
ἐγώ
τε
τεύξομαι
πάντων
τῶν |
[120] |
πόλεων
οὕτω
πράως
διῴκει
καὶ
|
νομίμως |
ὡς
οὐδεὶς
ἄλλος
τὰς
συμμαχίδας, |
[150] |
εὐδοκιμοῦντας,
ἔπειτα
τὸν
βίον
ἡδίω
|
νομίσας |
εἶναι
τοῦτον
ἢ
τὸν
τῶν |
[310] |
τούτοις
χρῆσθε
καὶ
κατηγόροις
καὶ
|
νομοθέταις |
περὶ
τῶν
ἄλλων.
Καί
τοι |
[140] |
λελειτουργήκατε
καὶ
κάλλιον
ὧν
οἱ
|
νόμοι |
προστάττουσι.
(Ταῦτ'
ἀκούοντας
τοὺς
τἀναντία |
[50] |
(Βούλομαι
δὲ
περὶ
ἐμαυτοῦ
καὶ
|
νόμον |
θεῖναι
χαλεπώτερον
ἢ
περὶ
τῶν |
[250] |
καὶ
συνελθόντες
πόλεις
ᾠκίσαμεν
καὶ
|
νόμους |
ἐθέμεθα
καὶ
τέχνας
εὕρομεν,
καὶ |
[310] |
περὶ
τῶν
ἄλλων
κακουργιῶν
τοὺς
|
νόμους |
ἔθεσαν.
(Τοῖς
μὲν
γὰρ
μεγίστοις |
[80] |
προτιμᾶν,
ἔπειτα
κἀκεῖνο
γιγνώσκειν,
ὅτι
|
νόμους |
μὲν
θεῖναι
μυρίοι
καὶ
τῶν |
[290] |
πολιτεύεσθε
καὶ
μάλιστα
φυλάττετε
τοὺς
|
νόμους |
οὓς
ὑμῖν
οἱ
πρόγονοι
κατέλιπον, |
[70] |
δὴ
πάντας
ἂν
ὁμολογῆσαι
τοὺς
|
νόμους |
πλείστων
καὶ
μεγίστων
ἀγαθῶν
αἰτίους |
[80] |
ἐστίν,
(ἀλλὰ
τοῖς
μὲν
τοὺς
|
νόμους |
τιθέναι
προαιρουμένοις
προὔργου
γέγονε
τὸ |
[80] |
περὶ
πλείονος
ποιεῖσθαι
τῶν
τοὺς
|
νόμους |
τιθέντων
καὶ
γραφόντων,
ὅσῳ
πέρ |
[80] |
λόγους
τοὺς
εἰρημένους
καὶ
τοὺς
|
νόμους |
τοὺς
κειμένους
ἀναριθμήτους
εἶναι,
καὶ |
[80] |
ἀναριθμήτους
εἶναι,
καὶ
τῶν
μὲν
|
νόμων |
ἐπαινεῖσθαι
τοὺς
ἀρχαιοτάτους
τῶν
δὲ |
[170] |
μεμνημένους
τῶν
ὅρκων
καὶ
τῶν
|
νόμων |
καθ'
οὓς
συνεληλύθατε
δικάσοντες·
ἔστι |
[240] |
ἐκ
παντὸς
τρόπου
ζητοῦντας
τὴν
|
νόσον |
ταύτην
διαφυγεῖν
λοιδοροῦντες
διατελοῦσιν.
(Ὃ |
[10] |
φθονοῦντας
ἔτι
μᾶλλον
ὑπὸ
τῆς
|
νόσου |
ταύτης
λυπεῖσθαι·
μείζω
γὰρ
δίκην |
[300] |
αὐτοῖς
καὶ
τῇ
φιλοσοφίᾳ
τὸν
|
νοῦν. |
(Ἀναμνήσθητε
δὲ
τὸ
κάλλος
καὶ |
[110] |
Χερρονήσου
προσέχειν
ὑμᾶς
αὐτῇ
τὸν
|
νοῦν |
ἐποίησε.
Τὸ
δὲ
τελευταῖον
Ποτίδαιαν, |
[260] |
δυσκαταμαθήτοις
πράγμασιν
ἀναγκαζόμενοι
προσέχειν
τὸν
|
νοῦν, |
ἔτι
δὲ
συνεθιζόμενοι
λέγειν
καὶ |
[10] |
τὴν
ἀκρόασιν,
ἔπειτα
προσέχειν
τὸν
|
νοῦν |
ἔτι
μᾶλλον
τοῖς
λέγεσθαι
μέλλουσιν |
[130] |
Ἢν
οὖν
ἐμοὶ
πείθῃ
καὶ
|
νοῦν |
ἔχῃς,
οὐ
καταφρονήσεις
τῶν
ἀνδρῶν |
[200] |
εὑρῆσθαι
δοκουσῶν;
(Χρὴ
δὲ
τοὺς
|
νοῦν |
ἔχοντας
οὐκ
ἀνωμάλως
ποιεῖσθαι
τὰς |
[80] |
πόλει
συμφερόντως.
~Χρὴ
δὲ
τοὺς
|
νοῦν |
ἔχοντας
περὶ
ἀμφότερα
μὲν
ταῦτα |
[20] |
περὶ
αὐτῶν.
Καίτοι
χρὴ
τοὺς
|
νοῦν |
ἔχοντας
τοιούτους
εἶναι
κριτὰς
τοῖς |
[250] |
μάλιστα
χρωμένους
αὐτῷ
τοὺς
πλεῖστον
|
νοῦν |
ἔχοντας.
Ὧν
οὐδὲν
ἐνθυμηθεὶς
Λυσίμαχος |
[140] |
οἱ
μὲν
λογίζεσθαι
δυνάμενοι
καὶ
|
νοῦν |
ἔχοντες
ἴσως
ἄν
σε
ζηλώσειαν, |
[200] |
γὰρ
ἡγεμόνος
ἔτυχον
ἀληθινοῦ
καὶ
|
νοῦν |
ἔχοντος,
εὑρεθεῖεν
ἂν
ἐν
τοῖς |
[240] |
δὲ
τῶν
καλῶν
κἀγαθῶν
καὶ
|
νοῦν |
ἐχόντων
ἀπολλυμένους,
ὁπόταν
ληφθῶσιν.
(Ὥσθ' |
[300] |
οὔσης
κατηγοροῦσιν.
(Ἔστιν
οὖν
δικαστῶν
|
νοῦν |
ἐχόντων
τοὺς
μὲν
τῶν
τοιούτων |
[120] |
πραγμάτων
ὀρθῶς
ἀεὶ
πράττων
καὶ
|
νοῦν |
ἐχόντως
διατετέλεκεν·
ὅπερ
Τιμοθέῳ
συμβέβηκεν. |
[180] |
οἱ
δὲ
μάλιστα
προσέχοντες
τὸν
|
νοῦν |
καὶ
δυνάμενοι
θεωρεῖν
τὸ
συμβαῖνον |
[30] |
διαβάλλειν
βουλομένων,
μὴ
προσέχειν
τὸν
|
νοῦν, |
μηδὲ
πιστεύειν
τοῖς
μήτε
μετ' |
[170] |
πολλοὶ
τῶν
νεωτέρων
προσέχουσι
τὸν
|
νοῦν. |
(Οἶμαι
δ'
ὑμᾶς
οὐκ
ἀγνοεῖν |
[200] |
καὶ
σφίσιν
αὐτοῖς
προσέχειν
τὸν
|
νοῦν. |
(Ὅπου
δὲ
καὶ
διὰ
τὰς |
[270] |
ἀλλὰ
τούτῳ
μάλιστα
προσέξει
τὸν
|
νοῦν, |
ὅπως
δόξαν
ὡς
ἐπιεικεστάτην
λήψεται |
[120] |
οὐ
γὰρ
τούτῳ
προσεῖχε
τὸν
|
νοῦν, |
ὅπως
ἐκ
τῶν
τοιούτων
αὐτὸς |
[40] |
τὴν
ἀλήθειαν,
οὕτω
προσέχετε
τὸν
|
νοῦν. |
(Πρῶτον
μὲν
οὖν
ἐκεῖνο
δεῖ |
[220] |
ἡσυχίαν
ἄγοντας,
προσέχοντας
δὲ
τὸν
|
νοῦν |
σφίσιν
αὐτοῖς
καὶ
τὰς
συνουσίας |
[70] |
τῶν
ἡδονῶν
ἀμελήσαντα
προσέχειν
τὸν
|
νοῦν |
τοῖς
πράγμασιν.
(Ἐπιχειρῶ
δὲ
καὶ |
[230] |
τῶν
ἄλλων
προσέσχον
αὐτοῖς
τὸν
|
νοῦν, |
ὥστε
Σόλων
μὲν
τῶν
ἑπτὰ |
[230] |
πόλιν
κατεσκεύασεν,
ὥστ'
ἔτι
καὶ
|
νῦν |
ἀγαπᾶσθαι
τὴν
διοίκησιν
τὴν
ὑπ' |
[60] |
καὶ
κρείττους
τοὺς
ἐπιπλήττοντας
τοῖς
|
νῦν |
ἁμαρτανομένοις
ἢ
τοὺς
τὰ
πεπραγμένα |
[230] |
ταύτην
ἔσχε
τὴν
ἐπωνυμίαν,
τὴν
|
νῦν |
ἀτιμαζομένην
καὶ
κρινομένην
παρ'
ὑμῖν, |
[60] |
αὐτὴν
δὲ
ταύτην
πρόφασιν
καὶ
|
νῦν |
αὐτὸν
αὐτὸν
ὑμῖν
δεῖξαι
προειλόμην, |
[280] |
τοῦτον
λέγεσθαι
περὶ
αὐτῶν,
ἐπεὶ
|
νῦν |
γ'
οὕτως
ἀνέστραπται
καὶ
συγκέχυται |
[140] |
ἀσφαλεστέροις
χρῇ
πρὸς
αὐτούς,
ἐπεὶ
|
νῦν |
γε
τίνα
χρὴ
προσδοκᾶν
γνώμην |
[0] |
ἐπὶ
τοῖς
βλασφημεῖν
εἰθισμένοις
ὥσπερ
|
νῦν |
γενόμενον.
(Σκοπούμενος
οὖν
εὕρισκον
οὐδαμῶς |
[160] |
ἔζων
ἕνεκά
γε
τῶν
συκοφαντῶν·
|
νῦν |
δ'
ἀντὶ
τῆς
δόξης
ἧς |
[10] |
διώκοντος
λόγων
ἐψηφίσθαι
τὰ
δίκαια.
|
Νῦν |
δ'
εἰ
μὲν
εὖ
τυγχάνει |
[150] |
ἄξιος
ἦν
μᾶλλον
ἢ
διαβολῆς.
|
(Νῦν |
δ'
εἰς
πολλὴν
ἀπορίαν
καθέστηκα, |
[240] |
δίκην
ζητοῦντας
παρ'
ἡμῶν
λαμβάνειν.
|
(Νῦν |
δ'
ἐκεῖνοι
μὲν
συνιστᾶσι
τοὺς |
[230] |
ἐν
ἅπασι
ταὐτὸ
πέφυκεν
ἐνεργάζεσθαι.
|
(Νῦν |
δ'
εὑρήσετε
καὶ
τῶν
ἐν |
[240] |
φιλοσοφίας
τραχύτερον
πρὸς
αὐτὴν
ἔχουσι·
|
νῦν |
δ'
οὕτως
ἐναργεῖς
ὑπείληφα
τοὺς |
[160] |
~βουλόμενοι
μετασχεῖν
τῆς
δόξης
ταύτης·
|
νῦν |
δ'
ὑπὲρ
τοῦ
μὴ
πλουτεῖν |
[0] |
ἂν
οἶμαι
προδιαλεχθῆναι
περὶ
αὐτοῦ·
|
νῦν |
δὲ
διὰ
τὴν
καινότητα
καὶ |
[50] |
ἂν
εἶχον
τὴν
αἰτίαν
ταύτην·
|
νῦν |
δὲ
κρινόμενος
καὶ
κινδυνεύων
ἀναγκάζομαι |
[10] |
ποτέ
μοι
πράγματα
ποιεῖν
ἐπεχείρησε.
|
Νῦν |
δὲ
λέγει
μὲν
ὡς
ἐγὼ |
[50] |
αὐτὸς
δυνήσεσθαι
διελθεῖν
περὶ
αὐτῶν·
|
νῦν |
δέ
με
τὸ
γῆρας
ἐμποδίζει |
[140] |
οὐκ
ἂν
ὁμοίως
ἔμελεν
αὐτοῖς·
|
νῦν |
δὲ
τά
τε
παρὰ
τῶν |
[110] |
κἀκεῖνος
πλείονος
ἄξιος
ἔδοξεν
εἶναι.
|
Νῦν |
δὲ
ταῦτα
μὲν
ἐάσω
διὰ |
[130] |
τι
περὶ
αὐτοῦ
λέγειν
τολμῶντας.
|
Νῦν |
δὲ
ταῦτα
μὲν
ἐάσω,
περὶ |
[80] |
με
κατέλαβον
οἷόν
περ
προσεδόκησαν·
|
νῦν |
δὲ
τοσούτων
γεγενημένων,
καὶ
τῶν |
[90] |
τὴν
συνουσίαν
τὴν
ἐμὴν
γεγενημένους·
|
νῦν |
δὲ
τούτων
μὲν
οὐδέτερον
πεποίηκε, |
[170] |
ἀμύνασθαι
καὶ
τῇ
φιλοσοφίᾳ
βοηθῆσαι·
|
νῦν |
δὲ
φοβοῦμαι
μὴ
διὰ
ταύτην |
[60] |
τῶν
εἰρημένων
αὑτοῖς,
τούς
τε
|
νῦν |
δοκοῦντας
εἶναι
δεινοὺς
μὴ
τολμᾶν |
[270] |
οὖν
τούτων
ἀπόχρη
μοι
τὸ
|
νῦν |
εἶναι
ταῦτ'
εἰρηκέναι
καὶ
συμβεβουλευκέναι· |
[240] |
δεῖ
τἀληθὲς
εἰπεῖν
καὶ
τὸ
|
νῦν |
ἐν
τῇ
διανοίᾳ
μοι
παρεστηκός, |
[160] |
τοῖς
ἡλικιώταις
καὶ
συμπαιδευομένοις
ἢ
|
νῦν |
ἐν
τοῖς
συμπολιτευομένοις-
(ὅτε
δ' |
[140] |
αὐτῶν·
ἃ
δ'
οὖν
μοι
|
νῦν |
ἐπελήλυθε,
καὶ
περὶ
ὧν
ἐγὼ |
[170] |
ἢ
μισουμένην.
Ἔχω
δὲ
καὶ
|
νῦν |
ἔτι
ταύτην
τὴν
γνώμην.
(Οὐκ |
[150] |
κἀκείνου
τότε
ταῦτα
λέγοντος
καὶ
|
νῦν |
ἡγοῦμαι
πάντων
ἀνθρώπων
ἀτοπωτάτους
εἶναι |
[30] |
ἂν
ἐκ
τῆς
κατηγορίας
τῆς
|
νῦν |
καὶ
τῆς
ἀπολογίας
φαίνωμαι,
τοιοῦτον |
[30] |
εἰληφέναι
τὰ
δ'
ἔτι
καὶ
|
νῦν |
λαμβάνειν.
(Τοῦτον
δὲ
τὸν
τρόπον |
[10] |
ἐμοῦ
πάλαι
γεγραμμένων
ἐγκαταμεμιγμένα
τοῖς
|
νῦν |
λεγομένοις
οὐκ
ἀλόγως
οὐδ'
ἀκαίρως, |
[70] |
ἀληθῆ
καὶ
τότε
προεῖπον
καὶ
|
νῦν |
λέγω
περὶ
αὐτῶν.
Καὶ
πρῶτον |
[160] |
ἔχοιεν
χάριν,
ὥστ'
ἔτι
καὶ
|
νῦν |
με
θεραπεύειν,
(ὑμεῖς
δ'
εἰς |
[40] |
καὶ
τοὺς
λόγους
οὓς
λέγω,
|
νῦν |
μὴ
δηλοίην
ὑμῖν
αὐτοὺς
ἀλλ' |
[310] |
ἄλλων.
Καί
τοι
προσῆκεν
αὐτοὺς
|
νῦν |
μισεῖσθαι
μᾶλλον
ἢ
κατ'
ἐκεῖνον |
[300] |
ταύτης,
οὐχ
οὕτω
δ'
ὥσπερ
|
νῦν |
οἱ
μὲν
τραχέως
οἱ
δ' |
[70] |
πρότερον
εἰρημένων,
ἄλλως
τε
καὶ
|
νῦν |
ὅτ'
οὐ
μόνον
μικροῖς
μέρεσιν |
[80] |
τυγχάνουσιν,
ἄλλως
τε
δὴ
καὶ
|
νῦν. |
(Ὅτε
μὲν
γὰρ
ἤρχετο
τὸ |
[30] |
(Ἀλλὰ
γὰρ
οὔτε
πρότερον
οὔτε
|
νῦν |
οὐδείς
μοι
φανήσεται
τοιοῦτον
οὐδὲν |
[270] |
καὶ
δικαιοσύνην,
οὔτε
πρότερον
οὔτε
|
νῦν |
οὐδεμίαν
εἶναι,
τούς
τε
τὰς |
[170] |
ἡμῶν
πολλῶν
ἀγαθῶν
αἰτία
καὶ
|
νῦν |
οὖσα
καὶ
πρότερον
γεγενημένη
καὶ |
[170] |
χρόνον
ἐφορῶν
οὕτως
αὐτὴν
ὥσπερ
|
νῦν |
παρ'
ὑμῖν
φερομένην.
(Τῆς
μὲν |
[320] |
ἀνθρωπίνων
αὐτοῖς
πραγμάτων,
(οὐδὲ
τῶν
|
νῦν |
περὶ
ἐμὲ
γιγνομένων
οὐδὲν
αὐτοὺς |
[280] |
τυγχάνουσιν
ὄντες·
(χρὴ
δὲ
καὶ
|
νῦν |
πλέον
ἔχειν
ἡγεῖσθαι
καὶ
πλεονεκτήσειν |
[160] |
πρὸς
ὑμᾶς
οὔθ'
ὡς
ἔχω
|
νῦν |
πρὸς
τὸν
ἐνεστῶτα
κίνδυνον
κατειπεῖν |
[20] |
καταστὰς
ἀναγκασθήσεται
λέγειν
ἅπερ
ἐγὼ
|
νῦν |
πρὸς
τοὺς
μέλλοντας
περὶ
αὐτοῦ |
[150] |
ὁμοίας
περὶ
τῶν
πραγμάτων
οἱ
|
νῦν |
τοῖς
πρότερον
πεπολιτευμένοις
ἔχουσιν.
Ὅτε |
[230] |
ἄλλοις
ἅπασιν,
ὥστ'
ἔτι
καὶ
|
νῦν |
τοὺς
εἰσαφικνουμένους
εἰς
αὐτὴν
νομίζειν |
[190] |
ἑτέραν
μεταλήψεσθαι
δόξαν
ἀνθ'
ἧς
|
νῦν |
τυγχάνουσιν
ἔχοντες.
(Δεῖ
δὴ
μηδ' |
[310] |
ἐπιεικὲς
ἂν
φανῆναι,
πάντα
δὲ
|
νυνὶ |
λεγόμενα
πολὺν
ἂν
ὄχλον
ἐμοί |