Paragraphes |
[220] |
τοιούτοις,
ὁπόταν
βουληθῶσιν;
Οὐ
γὰρ
|
μαθεῖν |
ἀλλ'
ἐπιχειρῆσαι
μόνον
δεῖ
τοῖς |
[180] |
τὴν
μὲν
ψυχὴν
εὑρεῖν
καὶ
|
μαθεῖν |
καὶ
πονῆσαι
καὶ
μνημονεῦσαι
δυναμένην, |
[40] |
(Πρῶτον
μὲν
οὖν
ἐκεῖνο
δεῖ
|
μαθεῖν |
ὑμᾶς,
ὅτι
τρόποι
τῶν
λόγων |
[10] |
τῶν
νεωτέρων
τοῖς
ἐπὶ
τὰ
|
μαθήματα |
καὶ
τὴν
παιδείαν
ὁρμῶσιν
ἀκούσασιν |
[260] |
εἴρηκα,
διότι
καὶ
ταῦτα
τὰ
|
μαθήματα |
τὴν
φύσιν
οὐδὲν
ὁμοίαν
ἔχει |
[260] |
γεωμετρίαν
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
τῶν
|
μαθημάτων |
διατρίβοντας
οὐ
βλάπτειν
ἀλλ'
ὠφελεῖν |
[260] |
τὰ
μείζω
καὶ
σπουδαιότερα
τῶν
|
μαθημάτων. |
(Διατρῖψαι
μὲν
οὖν
περὶ
τὰς |
[260] |
μικρολογίαν
εἶναι
τὰ
τοιαῦτα
τῶν
|
μαθημάτων· |
οὐδὲν
γὰρ
αὐτῶν
οὔτ'
ἐπὶ |
[50] |
τῶν
λόγων
τὴν
δύναμιν
ἁπάντων
|
μαθήσεσθε. |
(Δέομαι
δὲ
τῶν
πολλάκις
ἀνεγνωκότων |
[90] |
τινές
μοι
πολλοὶ
καὶ
πολυπράγμονες
|
μαθηταὶ |
γεγόνασιν,
οὓς
ἀποκρύπτομαι
πρὸς
ὑμᾶς. |
[40] |
μέτροις
πεποιημένων,
πολλοὶ
δὲ
καὶ
|
μαθηταὶ |
γίγνεσθαι
βούλονται,
νομίζοντες
τοὺς
ἐν |
[180] |
λόγος
τυγχάνει
χρώμενος,
(διεξέρχονται
τοῖς
|
μαθηταῖς. |
Ἐμπείρους
δὲ
τούτων
ποιήσαντες
καὶ |
[30] |
μόνον
ἰδιώτας
φησί
μου
γεγενῆσθαι
|
μαθητάς, |
ἀλλὰ
καὶ
ῥήτορας
καὶ
στρατηγοὺς |
[220] |
τοὺς
πῶς
διακειμένους
λάβοιεν
ἂν
|
μαθητάς; |
Ἄξιον
γὰρ
καὶ
ταῦτα
διελθεῖν. |
[220] |
ὅστις
ἂν
δέξαιτο
καὶ
τοὺς
|
μαθητὰς |
εἶναι
τοιούτους·
τῶν
μὲν
γὰρ |
[180] |
γενέσθαι
βελτίους
αὐτοὺς
αὑτῶν
τοὺς
|
μαθητὰς |
καὶ
ἔχειν
ἄμεινον,
τοὺς
μὲν |
[40] |
ἐπιδείξειε
μὴ
τούτων
τῶν
πραγμάτων
|
μαθητάς |
μου
γιγνομένους
ὧν
ὁ
κατήγορος |
[180] |
ἄλλαις
ἐπιμελείαις.
(Ἐπειδὰν
γὰρ
λάβωσι
|
μαθητάς, |
οἱ
μὲν
παιδοτρίβαι
τὰ
σχήματα |
[240] |
καταγιγνώσκειν
ἡμῶν
ὡς
διαφθείρομεν
τοὺς
|
μαθητάς, |
οὐδὲ
πεπονθέναι
τοιοῦτον
οὐδὲν
οἷον |
[80] |
δόξαν
ἔσχον
παρὰ
πολλοῖς
καὶ
|
μαθητὰς |
πολλοὺς
ἔλαβον,
ὧν
οὐδεὶς
ἂν |
[290] |
ὄντας
δεινοὺς
τῆς
πόλεως
εἶναι
|
μαθητάς. |
(Σκοπεῖτ'
οὖν
μὴ
παντάπασιν
ᾖ |
[90] |
διαφθείρω
τοὺς
συνόντας,
καὶ
τοὺς
|
μαθητὰς |
φράζειν
τοὺς
χείρους
διὰ
τὴν |
[200] |
χειρουργιῶν,
οἵ
τινες
ἂν
τοὺς
|
μαθητὰς |
ὡς
οἷόν
θ'
ὁμοιοτάτους
ἐργάτας |
[230] |
ὑμῖν,
Περικλῆς
δὲ
δυοῖν
ἐγένετο
|
μαθητής, |
Ἀναξαγόρου
τε
τοῦ
Κλαζομενίου
καὶ |
[0] |
πλούτου
καὶ
τοῦ
πλήθους
τῶν
|
μαθητῶν, |
ἔγνωσαν
ἐμὴν
εἶναι
τὴν
λειτουργίαν. |
[40] |
τοσούτων
ὄντων
οὐδεὶς
πώποτε
φανήσεται
|
μαθητῶν |
ἠξιωμένος,
ἐγὼ
δὲ
πλείους
εἰληφώς, |
[220] |
ἐστι
καὶ
μέγιστος,
ἢν
τῶν
|
μαθητῶν |
τινες
καλοὶ
κἀγαθοὶ
καὶ
φρόνιμοι |
[30] |
πλούτου
καὶ
τοῦ
πλήθους
τῶν
|
μαθητῶν |
φθόνον
ἅπασι
τοῖς
ἀκούουσιν
ἐμποιήσειν, |
[170] |
τὰς
ὑποσχέσεις·
οἶμαι
γὰρ
ὑμᾶς
|
μαθόντας |
τὴν
ἀλήθειαν
ἄμεινον
καὶ
βουλεύσεσθαι |
[250] |
(Τί
δ'
εἴ
τινες
ὁπλομαχεῖν
|
μαθόντες |
πρὸς
μὲν
τοὺς
πολεμίους
μὴ |
[260] |
οὐδὲνα
χρόνον
ἐμμένειν
ταῖς
τῶν
|
μαθόντων |
διὰ
τὸ
μήτε
τῷ
βίω |
[200] |
δ'
ἀλλήλοις
ὅ
τι
ἂν
|
μάθωμεν |
ἐξεργαζομένους,
ἀλλὰ
δύο
μὲν
ἢ |
[90] |
κακουργημάτων,
ληρεῖν
ἂν
φαίη
καὶ
|
μαίνεσθαι |
τὸν
κατήγορον,
αὐτὸς
δὲ
τοιούτοις |
[240] |
αἰτίαν
ἔχοι
πρεπωδεστέραν
ταύτης;
(Οἵτινες
|
μακαρίζουσι |
μὲν
καὶ
ζηλοῦσι
τοὺς
καλῶς |
[0] |
Διόπερ
χρὴ
συγγνώμην
ἔχειν,
ἢν
|
μαλακώτερος |
ὢν
φαίνηται
τῶν
παρ'
ἐμοῦ |
[110] |
ἑνὸς
ἑωρᾶσθαι
μήτε
ναυτικὸν
ἐντὸς
|
Μαλέας |
περιπλέον
μήτε
πεζὸν
στρατόπεδον
διὰ |
[200] |
ὧν
παῖδες
ὄντες
ἀπελείφθησαν.
Ὅθεν
|
μάλιστ' |
ἄν
τις
γνοίη
τὴν
ἐπιμέλειαν |
[280] |
αἷς
οἱ
πλεῖστοι
τῶν
τηλικούτων
|
μάλιστ' |
αὐτῶν
ἐπιθυμοῦσιν,
ἐξὸν
δ'
αὐτοῖς |
[290] |
τε
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων,
καὶ
|
μάλιστ' |
ἐπὶ
τῶν
λόγων,
μὴ
τὰς |
[60] |
τήν
τε
διάνοιαν
τὴν
ἐκείνου
|
μάλιστ' |
ὠφελήσειν
καὶ
τὸν
τρόπον
τὸν |
[0] |
ἤλπιζον
καὶ
τὰ
περὶ
ἐμὲ
|
μάλιστα |
γνωσθήσεσθαι,
καὶ
τὸν
αὐτὸν
τοῦτον |
[150] |
ἡσυχίαν
καὶ
τὴν
ἀπραγμοσύνην
ἀγαπῶν,
|
μάλιστα |
δ'
ὁρῶν
τοὺς
τοιούτους
καὶ |
[290] |
ἐκ
παιδείας
δεινοὺς
εἰπεῖν
γιγνομένους,
|
μάλιστα |
δ'
ὑμῖν·
καὶ
γὰρ
αὐτοὶ |
[290] |
ἐνθένδε
τοῖς
ἄλλοις
γιγνομένας
καὶ
|
μάλιστα |
διὰ
τὸν
τρόπον
τῶν
ἐνοικούντων· |
[10] |
δὲ
Λυσίμαχος
αὐτοὺς
τοὺς
λόγους
|
μάλιστα |
διαβέβληκεν,
ἵν'
ἢν
μὲν
ἱκανῶς |
[0] |
ποιούμενον,
οὕτως
ἂν
ἐκγενέσθαι
μοι
|
μάλιστα |
διαλεχθῆναι
περὶ
ἁπάντων
ὧν
τυγχάνω |
[310] |
μὲν
ἐνδοξοτάτους
τῶν
πολιτῶν
καὶ
|
μάλιστα |
δυναμένους
ποιῆσαί
τι
τὴν
πόλιν |
[100] |
εἰπεῖν
ἔχω
περὶ
Τιμοθέου
καὶ
|
μάλιστα |
καθ'
ἁπάντων,
ὅτι
τοσαύτας
ᾕρηκε |
[240] |
ἔστιν
ὅστις
οὐκ
ἂν
εὔξαιτο
|
μάλιστα |
μὲν
αὐτὸς
δύνασθαι
λέγειν,
εἰ |
[250] |
μικρά
γε
μνησθήσομαι
περὶ
αὐτῶν,
|
μάλιστα |
μὲν
ὅτι
κἀκεῖνοι
περὶ
ἡμῶν, |
[140] |
ἀλλ'
αὐτός
γε
δεδιέναι
ταῦτα
|
μάλιστα, |
μὴ
πολλοὺς
λυπήσῃ
τῶν
ἀκουόντων. |
[320] |
καὶ
περὶ
τοὺς
προγόνους
καὶ
|
μάλιστα |
περὶ
τοὺς
θεούς,
ὥστε,
εἴ |
[50] |
ποιεῖ
τοὺς
δικάζοντας
ὡς
δυνατὸν
|
μάλιστα, |
περὶ
ὧν
τὴν
ψῆφον
οἴσουσι, |
[290] |
δὲ
τὴν
ἐμπειρίαν,
ἥ
περ
|
μάλιστα |
ποιεῖ
δύνασθαι
λέγειν,
ἐνθένδε
πάντας |
[240] |
ἐπιτηδευμάτων
οἷς
ἂν
τούτους
ὁρᾶτε
|
μάλιστα |
πολεμοῦντας.
(Ἄτοπον
δέ
τι
τυγχάνω |
[270] |
ἀμελήσει
τῆς
ἀρετῆς,
ἀλλὰ
τούτῳ
|
μάλιστα |
προσέξει
τὸν
νοῦν,
ὅπως
δόξαν |
[180] |
διαφεύγουσι
τὰς
ἐπιστήμας,
οἱ
δὲ
|
μάλιστα |
προσέχοντες
τὸν
νοῦν
καὶ
δυνάμενοι |
[270] |
ὑπόθεσιν
ἐκλέξεται
τὰς
πρεπωδεστάτας
καὶ
|
μάλιστα |
συμφερούσας·
ὁ
δὲ
τὰς
τοιαύτας |
[60] |
γεγραμμένον,
ἀλλ'
ὡς
ἐκ
τούτου
|
μάλιστα |
φανερὸς
γενησόμενος,
ὃν
τρόπον
εἴθισμαι |
[290] |
οἱ
δ'
ὡς
οἷόν
τε
|
μάλιστα |
φιλοῦσι
καὶ
τὰς
ἐλπίδας
τῆς |
[290] |
οὐδ'
ὅτι
κάλλιστα
πολιτεύεσθε
καὶ
|
μάλιστα |
φυλάττετε
τοὺς
νόμους
οὓς
ὑμῖν |
[250] |
ἁπάντων
ἡγεμόνα
λόγον
ὄντα,
καὶ
|
μάλιστα |
χρωμένους
αὐτῷ
τοὺς
πλεῖστον
νοῦν |
[180] |
τίς
ἐστιν·
ἡγοῦμαι
δ'
ὑμᾶς
|
μᾶλλον |
ἂν
ἔτι
καταμαθεῖν
τὴν
δύναμιν |
[300] |
κτώμενοι
τῇ
πόλει
τυγχάνουσι
καὶ
|
μᾶλλον |
ἁρμόττουσαν.
(Περὶ
μὲν
γὰρ
τὴν |
[270] |
ἐπιθυμῇ
πείθειν
τοὺς
ἀκούοντας,
τοσούτῳ
|
μᾶλλον |
ἀσκήσει
καλὸς
κἀγαθὸς
εἶναι
καὶ |
[60] |
μικρὰ
διελθεῖν,
ἵν'
ὑμῖν
ἔτι
|
μᾶλλον |
γένηται
καταφανὲς
ὅτι
πάντες
οἱ |
[10] |
παρόντας.
Ἐὰν
γὰρ
ἐμμείνητε
τούτοις,
|
μᾶλλον |
δυνήσεσθε
κατιδεῖν
εἴ
τι
τυγχάνομεν |
[140] |
δὲ
καταδεέστερον
πράττοντες
καὶ
λυπεῖσθαι
|
μᾶλλον |
εἰωθότες
ἐπὶ
ταῖς
τῶν
ἄλλων |
[50] |
τῇ
πόλει
τιμᾶσθαι
προσήκει
πολὺ
|
μᾶλλον |
ἐκ
τῶν
περὶ
τὸν
πόλεμον |
[280] |
γὰρ
ἐν
ἅπαντι
τῷ
βίῳ
|
μᾶλλον |
ἐλαττοῦνται
τῶν
τοιούτων,
οὐδ'
ἐν |
[120] |
δικαίως
ἄν
τις
αὐτὸν
ἔτι
|
μᾶλλον |
ἐπαινέσειεν.
Ὁρῶν
γὰρ
ὑμᾶς
τούτους |
[100] |
περὶ
δὲ
τὴν
Τιμοθέου
κατηγορίαν
|
μᾶλλον |
ἐσπούδασεν
ἢ
περὶ
ὧν
ἀπήνεγκε |
[70] |
ἀπολογήσασθαι
περὶ
ἑκάστου,
καὶ
ποιῆσαι
|
μᾶλλον |
ἔτι
καταφανὲς
ὡς
ἀληθῆ
καὶ |
[250] |
ἐναντιώσεις
συναγαγεῖν
τῶν
ἀκμαζόντων
τε
|
μᾶλλον |
ἢ
γὼ
καὶ
τοῦ
καιροῦ |
[150] |
ὧν
ἐπαίνου
τυγχάνειν
ἄξιος
ἦν
|
μᾶλλον |
ἢ
διαβολῆς.
(Νῦν
δ'
εἰς |
[290] |
ἔχετε
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησι
πολὺ
|
μᾶλλον |
ἢ
ἐγὼ
παρ'
ὑμῖν·
οὐδὲν |
[170] |
λόγων
μελέτην
οἵα
πέρ
ἐστι,
|
μᾶλλον |
ἢ
ζῆν
πολυπλασίω
χρόνον
ἐφορῶν |
[310] |
τοι
προσῆκεν
αὐτοὺς
νῦν
μισεῖσθαι
|
μᾶλλον |
ἢ
κατ'
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον. |
[230] |
γεγενημένους
πῶς
οὐκ
ἐπαινεῖσθαι
προσήκει
|
μᾶλλον |
ἢ
κρίνεσθαι;
Δῆλον
γὰρ
ὅτι |
[70] |
καὶ
τῶν
κινδύνων
ἡμετέραν
οὖσαν
|
μᾶλλον |
ἢ
Λακεδαιμονίων;
Ἔτι
δὲ
τίς |
[30] |
ἐστὶν
εἰδέναι
τὴν
ἀλήθειαν
πολὺ
|
μᾶλλον |
ἢ
παρὰ
τῶν
διαβαλλόντων.
Οἶμαι |
[280] |
σπουδαστέον
ἐστὶ
τοῖς
εὖ
φρονοῦσι
|
μᾶλλον |
ἢ
περὶ
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων. |
[170] |
νεωτέροις
συμβουλευτέον
ἐν
ταύτῃ
διατρίβειν
|
μᾶλλον |
ἢ
τοῖς
ἄλλοις
ἐπιτηδεύμασι.
(Πρὸ |
[300] |
αὐτῆς
μέρος
τι
συμβαλλομένους
τιμᾶν
|
μᾶλλον |
ἢ
τοὺς
ἀθλητὰς
τοὺς
ἐν |
[290] |
αὑτῶν
ἀγαθόν
τι
κτήσασθαι
δυνηθέντας
|
μᾶλλον |
ἢ
τοὺς
παρὰ
τῶν
προγόνων |
[250] |
φαυλοτέρου
ποιουμένους
τὴν
ἐπιμέλειαν
ἐπαινεῖν
|
μᾶλλον |
ἢ
τοὺς
τοῦ
σπουδαιοτέρου,
καὶ |
[290] |
κεχρημένους
πῶς
οὐκ
ἐπαινεῖσθαι
χρὴ
|
μᾶλλον |
ἢ
ψέγεσθαι,
καὶ
νομίζεσθαι
βελτίστους |
[310] |
τὴν
ἀρχὴν
οἱ
πατέρες
ἡμῶν,
|
μᾶλλον |
θαρρήσαντες
τοῦ
συμφέροντος,
τοῖς
μὲν |
[40] |
πλείοσι
καὶ
πλεονάκις
συγγίγνωνται,
τοσούτῳ
|
μᾶλλον |
θαυμαζομένους·
πρὸς
δὲ
τούτοις
τοὺς |
[210] |
συνόντας
ἀποπέμποντες,
ἀλλὰ
πολὺ
ἂν
|
μᾶλλον |
καταφρονηθεῖμεν
καὶ
μισηθεῖμεν
τῶν
ταῖς |
[170] |
οὐ
γὰρ
ἂν
ἠθύμουν,
ἀλλὰ
|
μᾶλλον |
οἷός
τ'
ἂν
ἐγενόμην
καὶ |
[70] |
(Ἔπειτα
τίς
ἂν
πολιτικώτερος
καὶ
|
μᾶλλον |
πρέπων
τῇ
πόλει
τοῦ
τὴν |
[70] |
τῶν
ἄλλων
ἄνοιαν
ἀτιμάσῃ,
τοσούτῳ
|
μᾶλλον |
τὴν
ἑαυτοῦ
διάνοιαν
ἀσκήσει.
Ποιησάμενος |
[10] |
ἔπειτα
προσέχειν
τὸν
νοῦν
ἔτι
|
μᾶλλον |
τοῖς
λέγεσθαι
μέλλουσιν
ἢ
τοῖς |
[80] |
μὲν
ἐπαινεῖσθαι
προσήκειν,
πολὺ
δὲ
|
μᾶλλον |
τοῖς
τὸ
χαλεπώτερον
ἐξεργάζεσθαι
δυναμένοις. |
[250] |
σώματος,
οὕτω
δὲ
γιγνώσκοντες
ἀποδέχονται
|
μᾶλλον |
τοὺς
γυμναζομένους
τῶν
φιλοσοφούντων.
Καί |
[190] |
περὶ
τοὺς
λόγους
καὶ
διακριβωθείη
|
μᾶλλον |
τῶν
ἄλλων,
λόγων
μὲν
ποιητὴς |
[70] |
δέον
αὐτοὺς
τὴν
φρόνησιν
ἀσκεῖν
|
μᾶλλον |
τῶν
ἄλλων,
οἱ
δὲ
χεῖρον |
[230] |
οὐδεὶς
λόγων
ἠμέλησεν,
ἀλλὰ
τοσούτῳ
|
μᾶλλον |
τῶν
ἄλλων
προσέσχον
αὐτοῖς
τὸν |
[50] |
λόγους
ἔχω
τὴν
αἰτίαν,
οἶμαι
|
μᾶλλον |
ὑμῖν
ἐμφανιεῖν
τὴν
ἀλήθειαν.
(Αὐτοὺς |
[10] |
ποιῆσαι,
τοὺς
δὲ
φθονοῦντας
ἔτι
|
μᾶλλον |
ὑπὸ
τῆς
νόσου
ταύτης
λυπεῖσθαι· |
[130] |
πρὸς
τὰς
ἡδονάς,
καὶ
διότι
|
μᾶλλον |
φιλοῦσι
τοὺς
πρὸς
χάριν
ὁμιλοῦντας |
[40] |
πολὺ
σοφωτέρους
καὶ
βελτίους
καὶ
|
μᾶλλον |
ὠφελεῖν
δυναμένους
εἶναι
τῶν
τὰς |
[260] |
ἄξια
τῶν
πραγμάτων
ἀποδέχεσθαι
καὶ
|
μανθάνειν |
δύνανται.
(Φιλοσοφίαν
μὲν
οὖν
οὐκ |
[220] |
φύσεως
ἐπίσταται,
ταῦτα
παρ'
ἑτέρου
|
μανθάνειν |
ἐπιχειρήσειεν;
Ἀλλὰ
τοὺς
ἐπιεικεῖς
καὶ |
[40] |
ἔδωκέ
μοι
ταύτας,
ἵνα
δίκας
|
μανθάνῃ |
λέγειν,
ὃς
καὶ
τοῖς
ἄλλοις |
[280] |
ἀλλ'
οὐ
τοὺς
τὰ
τοιαῦτα
|
μανθάνοντας |
καὶ
μελετῶντας
ἐξ
ὧν
καὶ |
[260] |
ἐντεῦθεν
ζῆν
προῃρημένους,
τοὺς
δὲ
|
μανθάνοντας |
ὀνίνησι·
περὶ
γὰρ
τὴν
περιττολογίαν |
[180] |
(τοῖς
τε
διδάσκουσι
καὶ
τοῖς
|
μανθάνουσιν, |
ἴδιον
μὲν
τοῖς
μὲν
εἰσενέγκασθαι |
[270] |
ὑμῶν
μὴ
προκαταγνῶναί
μου
τοιαύτην
|
μανίαν, |
ὡς
ἄρ'
ἐγὼ
κινδυνεύων
προειλόμην |
[300] |
δέ
τις
ὁ
τοὺς
βαρβάρους
|
Μαραθῶνι |
τῇ
μάχῃ
νικήσας
καὶ
τὴν |
[90] |
μοι
μέχρι
γήρως
δηλώσω,
καὶ
|
μάρτυρας |
ὑμῶν
αὐτῶν
παρέξομαι
περὶ
ὧν |
[260] |
βουλομένους
καὶ
τῶν
λόγων
τοὺς
|
ματαίους |
καὶ
τῶν
πράξεων
τὰς
μηδὲν |
[100] |
ἐθελούσης;
Καὶ
ταῦτ'
οὐ
λόγος
|
μάτην |
εἰρημένος
ἐστίν,
ἀλλὰ
παραχωρῶ
καὶ |
[300] |
ὁ
τοὺς
βαρβάρους
Μαραθῶνι
τῇ
|
μάχῃ |
νικήσας
καὶ
τὴν
δόξαν
τὴν |
[120] |
πόλεις
ἑλεῖν
καὶ
πολλάκις
νικῆσαι
|
μαχόμενος. |
(Οὕτω
δ'
ἐσπούδαζε
περὶ
τὸ |
[100] |
Λυσίμαχος
καὶ
τοῖς
τοιούτοις
ἐπιχειρεῖ
|
με |
βλάπτειν
ἐξ
ὧν
δικαίως
ἂν |
[90] |
ἐκεῖνος
ὁ
λόγος
δικαίως
ἄν
|
με |
βλάψειεν,
ὃν
ἴσως
ἄν
τινες |
[160] |
παρέξειν.
Πολλῆς
δ'
ἀλογίας
περί
|
με |
γεγενημένης
πάντων
ἂν
συμβαίη
δεινότατον, |
[40] |
μηδὲ
περὶ
τοὺς
λόγους
ὄντα
|
με |
δεινὸν
τοὺς
περὶ
τῶν
ἰδίων |
[10] |
ἐποιησάμην
οὕτως
αὐτὸν
νομίζειν
εἶναί
|
με |
δεινόν,
ὥσπερ
ἐν
ὑμῖν
εἴρηκεν· |
[30] |
μὲν
τοίνυν
τῆς
γραφῆς
πειρᾶταί
|
με |
διαβάλλειν
ὁ
κατήγορος
ὡς
διαφθείρω |
[0] |
τούτων
τινὰς
οὐχ
οὕτω
πρός
|
με |
διακειμένους
ὥσπερ
ἤλπιζον,
ἀλλὰ
τοὺς |
[90] |
Πρὸς
οὓς
ὅπως
βούλεσθε
θέτε
|
με |
διακεῖσθαι·
πρὸς
γὰρ
τὸ
παρὸν |
[90] |
τολμήσαιεν
εἰπεῖν
τῶν
παντάπασι
πρός
|
με |
δυσκόλως
διακειμένων,
ὡς
τούτοις
μὲν |
[160] |
χάριν,
ὥστ'
ἔτι
καὶ
νῦν
|
με |
θεραπεύειν,
(ὑμεῖς
δ'
εἰς
οὓς |
[90] |
τε
γὰρ
ὑπολάβητε
σύμβουλον
εἶναί
|
με |
καὶ
διδάσκαλον
τούτων,
δικαίως
ἂν |
[160] |
δόξης
ἧς
προσεδόκων
ἀγῶνες
περί
|
με |
καὶ
κίνδυνοι
καὶ
φθόνοι
καὶ |
[80] |
παρέμεινεν,
εἰ
μὴ
τοιοῦτον
ὄντα
|
με |
κατέλαβον
οἷόν
περ
προσεδόκησαν·
νῦν |
[20] |
διανοηθεὶς
εἰς
τουτονὶ
τὸν
κίνδυνόν
|
με |
κατέστησεν,
ἡγούμενος
τὸν
ἀγῶνα
τὸν |
[140] |
ποίου
δευτέρου·
τὸ
γὰρ
ἐφεξῆς
|
με |
λέγειν
διαπέφευγεν.
Ἴσως
μὲν
οὖν |
[130] |
δ'
ἀκούων
ὀρθῶς
μὲν
ἔφασκέ
|
με |
λέγειν,
οὐ
μὴν
οἷός
τ' |
[140] |
τῶν
ἐπιτηδείων
ἐτόλμησεν
εἰπεῖν
πρός
|
με |
λόγον
πάντων
σχετλιώτατον,
ὡς
ἄξια |
[50] |
ἐμοῦ
καινοὺς
λόγους,
μηδ'
ὀχληρόν
|
με |
νομίζειν,
ὅτι
λέγω
τοὺς
πάλαι |
[30] |
τῆς
ἀπολογίας
φαίνωμαι,
τοιοῦτον
εἶναί
|
με |
νομίζειν·
οὕτω
γὰρ
γιγνώσκοντες
αὐτοί |
[20] |
αὐτῶν,
τοὺς
δὲ
τοιοῦτον
εἶναί
|
με |
νομίζοντας
οἷός
περ
εἰμί,
βεβαιότερον |
[190] |
φθέγξασθαι
δυνηθείη.
(Καὶ
μηδεὶς
οἰέσθω
|
με |
πρὸς
μὲν
ὑμᾶς
συστέλλειν
τὴν |
[140] |
διέτριβον
ἐφ'
αἷς
ᾠόμην
ἐπαινεῖσθαί
|
με |
προσήκειν.
Ἀκροώμενος
δέ
τις
τῶν |
[30] |
δὲ
τῶν
ἄλλων
λόγων
ποιεῖ
|
με |
τηλικοῦτον,
ὅσος
οὐδεὶς
πώποτε
γέγονεν |
[30] |
μηδὲν
πώποτε
φλαῦρον
εἰς
ἀγῶνά
|
με |
τηλικουτονὶ
κατέστησεν,
ἦ
που
σφόδρ' |
[180] |
τις
ἀφέμενος
τῶν
ἄλλων
ἔροιτό
|
με |
τί
τούτων
μεγίστην
ἔχει
δύναμιν |
[50] |
διελθεῖν
περὶ
αὐτῶν·
νῦν
δέ
|
με |
τὸ
γῆρας
ἐμποδίζει
καὶ
ποιεῖ |
[170] |
καὶ
τὸν
χρόνον
ἐάσαντες
ἀναλῶσαί
|
με |
τὸν
δεδομένον
ταῖς
ἀπολογίαις,
ὅπως |
[160] |
ἐπιμελῶς
ἐπαίδευσεν
ὥστ'
ἐπιφανέστερον
εἶναί
|
με |
τότε
καὶ
γνωριμώτερον
ἐν
τοῖς |
[150] |
ἔχειν
νομίζειν.
(Ἢν
οὖν
ἐξισώσητέ
|
με |
τῷ
πλεῖστον
ἐξειργασμένῳ
καὶ
θῆτε |
[240] |
καί
τινες
λίαν
εὐμετάβολον
εἶναί
|
με |
φήσουσιν.
Ὀλίγῳ
μὲν
γὰρ
πρότερον |
[90] |
ὅτι
δεῖ
πιστὰς
εἶναι
καὶ
|
μέγα |
δυναμένας
τῶν
κατηγοριῶν
οὐχ
αἷς |
[70] |
τότε
λίαν
ἀλαζονικὸν
εἶναι
καὶ
|
μέγα |
τὸ
ῥηθέν,
οὐκ
ἂν
δικαίως |
[290] |
ἐπιστατήσοντα,
μηδ'
οὕτω
χαίρειν
μηδὲ
|
μέγα |
φρονεῖν
ἐπὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἀγαθοῖς |
[310] |
ἐξ
ἀρχῆς
αὐτοῖς
ὑπαρξάντων
οὐ
|
μέγα |
φρονήσειν
οὐδ'
ἐπιθυμήσειν
ἑτέρας
πολιτείας. |
[100] |
κτησάμενος
παρέδωκεν
ὑμῖν,
οὐ
δαπάναις
|
μεγάλαις, |
οὐδὲ
τοὺς
ὑπάρχοντας
συμμάχους
λυμηνάμενος, |
[300] |
ἅπαντα
βίον
συνδιατρίψειεν
οὕτω
δὲ
|
μεγάλαις |
χρῶνται
ταῖς
ὑπερβολαῖς,
ὥστ'
οὐδὲ |
[40] |
Σαλαμινίων
βασιλέως
πολλὰς
ἔλαβον
καὶ
|
μεγάλας |
δωρεάς.
Καίτοι
τίνι
πιστὸν
ὑμῶν |
[270] |
περὶ
τῶν
ἰδίων
συμβολαίων,
ἀλλὰ
|
μεγάλας |
καὶ
καλὰς
καὶ
φιλανθρώπους
καὶ |
[190] |
ἦν
νεώτερος,
ἀλαζονευόμενος
φαίνομαι
καὶ
|
μεγάλας |
τὰς
ὑποσχέσεις
ποιούμενος,
ἐπειδὴ
δ' |
[300] |
λόγων
αἰτίους
γιγνομένους
ἀποκτείνειν
ὡς
|
μεγάλην |
αἰσχύνην
τῇ
πόλει
περιποιοῦντας,
τοὺς |
[220] |
τούτοις
τὸ
κρεῖττον
ἀγνοήσειεν,
οὕτω
|
μεγάλην |
τὴν
διαφορὰν
τῶν
πραγμάτων
ἐχόντων; |
[310] |
καλοῖς
κἀγαθοῖς
τῶν
ἀνδρῶν
καὶ
|
μεγάλην |
τὴν
πόλιν
ποιήσασι
διὰ
τὰς |
[210] |
οὐδ'
ἂν
θαυμασθεῖμεν
οὐδὲ
τιμῆς
|
μεγάλης |
τύχοιμεν
τοιούτους
τοὺς
συνόντας
ἀποπέμποντες, |
[110] |
δὲ
καὶ
πρὸς
τὸ
παρασκευάσασθαι
|
μεγαλοπρεπῶς |
καὶ
τῆς
πόλεως
ἀξίως
ἁπάντων |
[130] |
τῶν
τοιούτων
κακῶν,
διὰ
τὴν
|
μεγαλοφροσύνην |
τὴν
τῇ
στρατηγίᾳ
μὲν
συμφέρουσαν, |
[300] |
ὅτι
καὶ
τὸ
καλῶν
καὶ
|
μεγάλων |
ἡγήσασθαι
πραγμάτων
καὶ
τὸ
δύνασθαι |
[120] |
τοὺς
μισθούς.
(Οὕτω
τοίνυν
τούτων
|
μεγάλων |
ὄντων
καὶ
σφόδρα
κατεπειγόντων,
ἐπὶ |
[100] |
λεχθείσης,
ὁ
δὲ
πολλῶν
καὶ
|
μεγάλων |
πραγμάτων
καὶ
πολὺν
χρόνον
κατέστη |
[250] |
τὸ
πλῆθος
καὶ
τηλικούτων
τὸ
|
μέγεθος |
ἀγαθῶν
αἴτιόν
ἐστιν.
(Καὶ
τί |
[110] |
ὑμῶν
πολιτευόμενος
τηλικαῦτα
διεπράξατο
τὸ
|
μέγεθος. |
Ἔστι
δ'
ὁ
λόγος
ὁ |
[290] |
Ἑλλάδος
προσαγορεύεσθαι
καὶ
διὰ
τὸ
|
μέγεθος |
καὶ
διὰ
τὰς
εὐπορίας
τὰς |
[170] |
ἔχει
δυσκολώτατον·
διὰ
γὰρ
τὸ
|
μέγεθος |
καὶ
τὸ
πλῆθος
τῶν
ἐνοικούντων |
[0] |
συμβολαίων,
ἀλλ'
ὑπὲρ
τηλικούτων
τὸ
|
μέγεθος |
καὶ
τοιούτων
πραγμάτων,
ὑπὲρ
ὧν |
[20] |
μὴν
παντάπασιν
ἀθυμῶ
διὰ
τὸ
|
μέγεθος |
τοῦ
τιμήματος,
ἀλλ'
ἐάν
περ |
[300] |
δὲ
τὸ
κάλλος
καὶ
τὸ
|
μέγεθος |
τῶν
ἔργων
τῶν
τῇ
πόλει |
[290] |
διδάσκαλος.
Εἰκότως·
καὶ
γὰρ
ἆθλα
|
μέγιστα |
τιθεῖσαν
αὐτὴν
ὁρῶσι
τοῖς
τὴν |
[120] |
τὴν
τῶν
ἄλλων
εὐδαιμονεστάτην
καὶ
|
μεγίστην |
γενομένην,
διὰ
δὲ
τὸ
μῖσος |
[230] |
παλαιῶν
τοὺς
ἀρίστους
ῥήτορας
καὶ
|
μεγίστην |
δόξαν
λαβόντας
πλείστων
ἀγαθῶν
αἰτίους |
[110] |
Σάμον
στρατεύσας,
ἣν
Περικλῆς
ὁ
|
μεγίστην |
ἐπὶ
σοφίᾳ
καὶ
δικαιοσύνῃ
καὶ |
[180] |
ἄλλων
ἔροιτό
με
τί
τούτων
|
μεγίστην |
ἔχει
δύναμιν
πρὸς
τὴν
τῶν |
[60] |
χάριν
κομίσασθαι
παρ'
ὑμῶν
τὴν
|
μεγίστην, |
(ὃς
οὕτως
ἐγκεκωμίακα
τὴν
πόλιν |
[30] |
αὐτοῖς
δηλώσασιν
ἃ
πεπόνθασι
τὴν
|
μεγίστην |
παρ'
ἐμοῦ
λαβεῖν
τιμωρίαν.
(Ἀλλὰ |
[120] |
φαίνοιτο
περὶ
τοὺς
πολεμήσαντας,
τὴν
|
μεγίστην |
πίστιν
ἔσεσθαι
δεδωκὼς
ὡς
οὐδέποτ' |
[250] |
δὲ
φρόνησιν
ἀνδρὸς
εὐδαιμονεστάτην
καὶ
|
μεγίστην |
τῶν
Ἑλληνίδων
πόλεων
γενομένην;
(Πολὺ |
[50] |
τοιούτοις,
οἵοις
οὐδεὶς
ἄλλος,
τὴν
|
μεγίστην |
ὑποσχεῖν
τιμωρίαν.
Οὐχ
οὕτω
δ' |
[140] |
οὐ
μέμψεως
ἀλλὰ
χάριτος
τῆς
|
μεγίστης |
ἀξίους
ὄντας,
τῶν
τε
πεπλησιακότων |
[10] |
(Πάντων
ἡγοῦμαι
πονηροτάτους
εἶναι
καὶ
|
μεγίστης |
ζημίας
ἀξίους,
οἵτινες
οἷς
αὐτοὶ |
[70] |
τοιούτοις
οἵοις
οὐδεὶς
ἄλλος,
τῆς
|
μεγίστης |
τυχεῖν
τιμωρίας.
Εἴ
τινες
οὖν |
[310] |
νόμους
ἔθεσαν.
(Τοῖς
μὲν
γὰρ
|
μεγίστοις |
τῶν
ἀδικημάτων
ἐν
ἑνὶ
τῶν |
[130] |
ἀμελεῖς,
ἀλλὰ
καὶ
πολεμεῖς
τοῖς
|
μέγιστον |
ἀεὶ
δυναμένοις
αὐτῶν.
Καί
τοι |
[310] |
πλείστων
κακῶν
αἰτίους
ἐνόμιζον
εἶναι.
|
Μέγιστον |
δὲ
τεκμήριον·
Σόλωνα
μὲν
γάρ, |
[30] |
πολιτῶν,
τὸν
ἐνεστῶτα
κίνδυνον
ἡγοῦμαι
|
μέγιστον |
εἶναι
τεκμήριον.
Εἰ
γάρ
τις |
[130] |
παντὸς
τρόπου
κτήσασθαι
ζητεῖς,
ἡγούμενος
|
μέγιστον |
εἶναι
τῶν
ἀγαθῶν,
αὐτὸς
δὲ |
[10] |
οὐδὲ
τῶν
λεγόντων
ὡς
ἔστι
|
μέγιστον |
κακὸν
διαβολή·
τί
γὰρ
ἂν |
[310] |
τῆς
πατρίδος
κατασκαφέντα,
τὸ
δὲ
|
μέγιστον, |
ὅλην
τὴν
πόλιν
περὶ
ἀνδραποδισμοῦ |
[250] |
ὡς
δεῖ
τοῦ
φρονεῖν
εὖ
|
μέγιστον |
σημεῖον
ποιούμεθα,
καὶ
λόγος
ἀληθὴς |
[190] |
ταὐτὰ
δηλοῦν
ἐκείνοις.
Ὃ
χρὴ
|
μέγιστον |
ὑμῖν
γενέσθαι
τεκμήριον
τῆς
ἐμῆς |
[220] |
σοφιστῇ
μισθὸς
κάλλιστός
ἐστι
καὶ
|
μέγιστος, |
ἢν
τῶν
μαθητῶν
τινες
καλοὶ |
[70] |
ὁμολογῆσαι
τοὺς
νόμους
πλείστων
καὶ
|
μεγίστων |
ἀγαθῶν
αἰτίους
εἶναι
τῷ
βίῳ |
[230] |
τὴν
αἰτίαν
τοῖς
Ἕλλησι
τῶν
|
μεγίστων |
ἀγαθῶν
γενομένην·
(ἐπὶ
δὲ
τούτῳ |
[160] |
τοῦ
μὴ
πλουτεῖν
ὥσπερ
τῶν
|
μεγίστων |
ἀδικημάτων
ἀπολογίαν
δεῖ
παρασκευάζεσθαι
καὶ |
[310] |
τῇ
πόλει,
τί
δὲ
τῶν
|
μεγίστων |
κακῶν
οἱ
ταύτην
ἔχοντες
τὴν |
[170] |
ᾗ
καθέσταμεν,
ἀλλὰ
περὶ
τῶν
|
μεγίστων· |
οὐ
γὰρ
περὶ
ἐμοῦ
μέλλετε |
[240] |
καὶ
χαίρουσιν
ὁπόταν
ὁρῶσιν
αὐτοὺς
|
μεθ' |
ἡμῶν
ἡμερεύοντας,
οἱ
δὲ
συκοφάνται |
[110] |
τοῖς
πλανωμένοις
κατατετριμμένος,
ἀλλ'
ὁ
|
μεθ' |
ὑμῶν
πολιτευόμενος
τηλικαῦτα
διεπράξατο
τὸ |
[280] |
ἀνθρώπων
τοὺς
ἄριστα
πρὸς
τούτους
|
μεθ' |
ὧν
ἂν
οἰκῶσι
καὶ
πολιτεύωνται |
[300] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
κοινῶν
|
μεθέξουσι, |
τοὺς
δ'
ὑπερέχοντας
καὶ
τῇ |
[270] |
τῶν
διαβεβλημένων,
καὶ
τὰς
πίστεις
|
μεῖζον |
δυναμένας
τὰς
ἐκ
τοῦ
βίου |
[120] |
ἄλλων
προσήγετο,
νομίζων
τοῦτο
στρατήγημα
|
μεῖζον |
εἶναι
καὶ
κάλλιον
ἢ
πολλὰς |
[80] |
σπουδάζειν,
αὐτοῖν
δὲ
τούτοιν
τὸ
|
μεῖζον |
καὶ
τὸ
πλέονος
ἄξιον
προτιμᾶν, |
[310] |
παρ'
ὑμῖν
τοῖς
ἐπὶ
σοφίᾳ
|
μεῖζον |
τῶν
ἄλλων
φρονοῦσιν;
(Οὔκουν
ἐπί |
[70] |
τίς
ἂν
περὶ
καλλιόνων
καὶ
|
μειζόνων |
πραγμάτων
τοῦ
τοὺς
Ἕλληνας
ἐπί |
[30] |
τὰς
εὐπορίας,
περὶ
ὧν
οὗτος
|
μειζόνως |
εἴρηκεν,
ἔξωθεν
ἁπάσας
γεγενημένας·
ἔτι |
[150] |
μὴ
πιστευθεὶς
ὁ
λόγος
εἰς
|
μείζους |
καὶ
πλείους
ἡμᾶς
ἐμβάλῃ
λειτουργίας |
[110] |
ἂν
ὑμῖν
αἵ
τ'
εὐεργεσίαι
|
μείζους |
κἀκεῖνος
πλείονος
ἄξιος
ἔδοξεν
εἶναι. |
[190] |
ἐν
ᾧ
φανήσομαι
τοῖς
τε
|
μείζους |
ποιουμένοις
τὰς
ὑποσχέσεις
ἐπιτιμῶν
καὶ |
[10] |
ὑπὸ
τῆς
νόσου
ταύτης
λυπεῖσθαι·
|
μείζω |
γὰρ
δίκην
οὐκ
ἂν
δυναίμην |
[260] |
αὑτῶν
εὐμαθέστεροι
γίγνονται
πρὸς
τὰ
|
μείζω |
καὶ
σπουδαιότερα
τῶν
μαθημάτων.
(Διατρῖψαι |
[110] |
ἂν
ἀπόδειξιν
ἔχοι
σαφεστέραν
καὶ
|
μείζω |
ταύτης
παρασχέσθαι;
(Δεύτερον
τί
προσήκει |
[30] |
εἰσίν.
Ὡς
οὖν
τὰ
μὲν
|
μείζω |
τοῦ
προσήκοντος
εἴρηκε,
τὰ
δ' |
[90] |
ὑμῖν,
τοὺς
δὲ
κεχρημένους
ἐκ
|
μειρακίων |
μοι
μέχρι
γήρως
δηλώσω,
καὶ |
[320] |
τοὺς
θεούς,
ὥστε,
εἴ
τι
|
μέλει |
τῶν
ἀνθρωπίνων
αὐτοῖς
πραγμάτων,
(οὐδὲ |
[200] |
καὶ
τὰς
τέχνας
εἰδότες
ταῖς
|
μελέταις |
καὶ
ταῖς
φιλοπονίαις
ἁλισκομένας
πρὸς |
[300] |
καὶ
τῇ
φύσει
καὶ
ταῖς
|
μελέταις, |
καὶ
τοὺς
τοιούτους
γενέσθαι
προθυμουμένους, |
[290] |
τί
τῶν
φύσει
καλῶν
ὄντων
|
μελέτῃ |
κατεργασθὲν
αἰσχρὸν
ἢ
κακόν
ἐστιν; |
[220] |
λέγειν
ὡς
ταύτην
ποιοῦνται
τὴν
|
μελέτην, |
ἵν'
ἐν
τοῖς
ἀγῶσι
παρὰ |
[170] |
τοιαύτην
νομίζειν
τὴν
τῶν
λόγων
|
μελέτην |
οἵα
πέρ
ἐστι,
μᾶλλον
ἢ |
[190] |
ὁμολογοῦσιν
εἶναι
τοὺς
περὶ
τὴν
|
μελέτην |
ταύτην
ὄντας,
οὐ
μὴν
ἀλλὰ |
[280] |
τοὺς
τὰ
τοιαῦτα
μανθάνοντας
καὶ
|
μελετῶντας |
ἐξ
ὧν
καὶ
τὸν
ἴδιον |
[290] |
ἢ
Θετταλοὶ
παρὰ
τῶν
ἱππεύειν
|
μελετώντων |
δίκην
λαμβάνειν
ἀξιοῖεν.
Ὑπὲρ
ὧν |
[260] |
δύο
μόνα,
Παρμενίδης
δὲ
καὶ
|
Μέλισσος |
ἕν,
Γοργίας
δὲ
παντελῶς
οὐδέν. |
[160] |
δεῖ
παρασκευάζεσθαι
καὶ
σκοπεῖν,
εἰ
|
μέλλει |
τις
σωθήσεσθαι.
Πολὺ
γὰρ
δεινότερον |
[170] |
μεγίστων·
οὐ
γὰρ
περὶ
ἐμοῦ
|
μέλλετε |
μόνον
τὴν
ψῆφον
διοίσειν,
ἀλλὰ |
[320] |
βίου
τὴν
τελευτὴν
ἥξειν,
ὅταν
|
μέλλῃ |
συνοίσειν
ἡμῖν,
σημείῳ
χρώμενος
ὅτι |
[120] |
ὡς
ἐπιβουλεύοντος,
ὥσθ'
ὁπότε
ὁπότε
|
μέλλοι |
τινὰ
παραπλεῖν
τῶν
μὴ
τὰς |
[80] |
(ἀλλ'
ἐπὶ
τελευτῆς,
ὅτ'
ἤδη
|
μέλλοιεν |
ἀποπλεῖν
ὡς
τοὺς
γονέας
καὶ |
[320] |
λανθάνειν.
Διόπερ
οὐκ
ὀρρωδῶ
τὸ
|
μέλλον |
συμβήσεσθαι
παρ'
ὑμῶν,
ἀλλὰ
θαρρῶ |
[50] |
δὲ
τῶν
πολλάκις
ἀνεγνωκότων
τὰ
|
μέλλοντα |
ῥηθήσεσθαι
μὴ
ζητεῖν
ἐν
τῷ |
[180] |
(Λέγομεν
γὰρ
ὡς
δεῖ
τοὺς
|
μέλλοντας |
διοίσειν
ἢ
περὶ
τοὺς
λόγους |
[20] |
ἅπερ
ἐγὼ
νῦν
πρὸς
τοὺς
|
μέλλοντας |
περὶ
αὐτοῦ
τὴν
ψῆφον
διοίσειν. |
[190] |
βουλομένους
πλησιάζειν
καὶ
πρὸς
τοὺς
|
μέλλοντας |
περί
μου
τὴν
ψῆφον
οἴσειν, |
[60] |
ἁμαρτανομένοις
ἐπιπλήττω
καὶ
περὶ
τῶν
|
μελλόντων |
συμβουλεύω.
Λαβὼν
οὖν
ἀρχὴν
ταύτην |
[240] |
γνώσεσθε
σαφέστερον
ἐκ
τῶν
ῥηθήσεσθαι
|
μελλόντων |
ὡς
πόρρω
τοῦ
διαφθείρειν
τοὺς |
[280] |
εἴκοσι
καὶ
τριάκοντα
μνῶν
τὰς
|
μελλούσας |
καὶ
τὸν
ἄλλον
οἶκον
συναναιρήσειν |
[190] |
δέονται
λόγων
καὶ
παντοδαπῶν,
εἰ
|
μέλλουσιν |
ἑτέραν
μεταλήψεσθαι
δόξαν
ἀνθ'
ἧς |
[10] |
νοῦν
ἔτι
μᾶλλον
τοῖς
λέγεσθαι
|
μέλλουσιν |
ἢ
τοῖς
ἤδη
προειρημένοις,
πρὸς |
[180] |
τὴν
φιλοσοφίαν,
περὶ
ἧς
ἐγὼ
|
μέλλω |
ποιεῖσθαι
τοὺς
λόγους,
(ἀντιστρόφους
καὶ |
[0] |
ὅμοιος
ἦν
ὁ
λόγος
ὁ
|
μέλλων |
ἀναγνωσθήσεσθαι
τοῖς
ἢ
πρὸς
τοὺς |
[60] |
δικαιοσύνην
συντείνουσιν.
Ἔστι
δ'
ὁ
|
μέλλων |
δειχθήσεσθαι
Νικοκλεῖ
τῷ
Κυπρίῳ,
τῷ |
[50] |
(Ὁ
μὲν
γὰρ
λόγος
ὁ
|
μέλλων |
πρῶτος
ὑμῖν
δειχθήσεσθαι
κατ'
ἐκείνους |
[140] |
ἀντιδόσεως,
μήθ'
ἑτέροις
συνηγωνισμένον
μήτε
|
μεμαρτυρηκότα, |
μήτ'
ἄλλο
πεποιηκότα
μηδέν,
ἐν |
[60] |
καὶ
βασκαίνειν
τὰ
τῶν
ἄλλων
|
μεμελετηκότων, |
οἳ
χαριέντως
μὲν
εἰρῆσθαι
ταῦτα |
[130] |
σεμνότητος
ὠφελοῦντας.
Ὧν
οὐδέν
σοι
|
μεμέληκεν, |
ἀλλ'
ἢν
ἐπιεικῶς
τῶν
ἔξω |
[250] |
σχεδὸν
ἅπαντα
τὰ
δι'
ἡμῶν
|
μεμηχανημένα |
λόγος
ἡμῖν
ἐστιν
ὁ
συγκατασκευάσας. |
[20] |
ἢ
πρότερον
πράττοντας.
~Ὧν
χρὴ
|
μεμνημένους |
μὴ
προπετῶς
πιστεύειν
τοῖς
τῶν |
[170] |
ἑκάστου
καὶ
τὴν
ἀλήθειαν
ζητεῖν,
|
μεμνημένους |
τῶν
ὅρκων
καὶ
τῶν
νόμων |
[80] |
οὐδὲν
φανήσεται
τῶν
παρ'
ἐμοὶ
|
μεμψάμενος, |
(ἀλλ'
ἐπὶ
τελευτῆς,
ὅτ'
ἤδη |
[250] |
ἂν
τοὺς
αἰτίους
τοῦ
πλούτου
|
μέμψασθαι |
τολμήσειεν,
ἀλλ'
οὐκ
ἂν
αὐτοὺς |
[140] |
τε
λόγους
οὓς
γέγραφας
οὐ
|
μέμψεως |
ἀλλὰ
χάριτος
τῆς
μεγίστης
ἀξίους |
[80] |
φρόνησιν
τὴν
ὑπὸ
τῶν
ἄλλων
|
μὲν |
ἀγνοουμένην,
ὑπ'
αὐτῶν
δὲ
τούτων |
[10] |
δηλῶσαι
τὴν
ἀλήθειαν,
καὶ
τοὺς
|
μὲν |
ἀγνοοῦντας
εἰδέναι
ποιῆσαι,
τοὺς
δὲ |
[250] |
οἷόν
τ'
ἄριστα
παιδευθέντες
τῶν
|
μὲν |
ἀγώνων
ἀμελοῖεν,
τοὺς
δ'
ἀπαντῶντας |
[140] |
πρὸς
τοῖς
ἄλλοις
κακοῖς
τοῖς
|
μὲν |
ἀδικοῦσι
συναγωνίζονται
καὶ
συγγνώμην
ἔχουσιν, |
[180] |
ἔχοντες,
δι'
ἧς
ἂν
οἱ
|
μὲν |
ἀθλητὰς
οὓς
βουληθεῖεν,
οἱ
δὲ |
[100] |
ἀτυχιῶν
ἀπολαύειν.
(Ἐγὼ
δὲ
ταῦτα
|
μὲν |
αἰσχυνθείην
ἂν
εἰπεῖν,
τὴν
αὐτὴν |
[20] |
τὸ
μεταξὺ
ποιεῖν,
ὥστε
τῶν
|
μὲν |
αἰτιωμένων
ὅ
τι
ἂν
λέγωσιν |
[40] |
τὸν
λόγον
διοικοῦσιν.
Ὧν
ἅπαντες
|
μὲν |
ἀκούοντες
χαίρουσιν
οὐδὲν
ἧττον
ἢ |
[10] |
δικάζοντας
ἐπιορκεῖν,
ὅλως
δὲ
τὴν
|
μὲν |
ἀλήθειαν
ἀφανίζει,
ψευδῆ
δὲ
δόξαν |
[10] |
Πρὶν
αὐτὸν
ἀπετέλεσα,
μετὰ
πολλῆς
|
μὲν |
ἀληθείας
εἰρημένον,
τὰ
δ'
ἄλλα |
[10] |
δυσκόλως
ἅπαντα
συμβέβηκεν,
ὥσθ'
οἱ
|
μὲν |
ἄλλοι
τοῖς
λόγοις
διαλύονται
τὰς |
[270] |
(Καὶ
μηδεὶς
ὑμῶν
οἰέσθω
τοὺς
|
μὲν |
ἄλλους
ἅπαντας
γιγνώσκειν
ὅσην
ἔχει |
[130] |
σοὶ
συμφέρον
ὑπολήψονται,
καὶ
τὰ
|
μὲν |
ἁμαρτανόμενα
παρόψονται,
τὸ
δὲ
κατορθωθὲν |
[240] |
φρονεῖν
εὖ
καὶ
λέγειν
αὐτοὺς
|
μὲν |
ἀμελεῖν
τούτων,
τοὺς
μὲν
διὰ |
[180] |
ῥήτορας
ἱκανοὺς
ποιήσαιεν,
ἀλλὰ
μέρος
|
μὲν |
ἄν
τι
συμβάλοιντο,
τὸ
δ' |
[30] |
ἄλλος
τῶν
πολιτῶν.
(Ἔπειτ'
ἐκείνους
|
μὲν |
ἂν
εὕροιτε
παρ'
ὑμῖν
μόνοις |
[250] |
ἐντιμοτέρους
ποιήσειν.
(Περὶ
ὧν
δυνηθείην
|
μὲν |
ἂν
ἴσως
διαλεχθῆναι
πολὺ
πικρότερον |
[210] |
ἡμῶν
ἀτυχίαν
κατεγνώκασιν,
ὥσθ'
ὁμολογήσειαν
|
μὲν |
ἂν
ταῖς
ἡμετέραις
διανοίαις
ἕκαστον |
[250] |
δὲ
πάντων
δεινότατον,
ὅτι
προκρίναιεν
|
μὲν |
ἂν
τὴν
ψυχὴν
σπουδαιοτέραν
εἶναι |
[280] |
κακῶν
πλεονεκτοῦσι·
(τοὺς
δὲ
τῶν
|
μὲν |
ἀναγκαίων
ἀμελοῦντας,
τὰς
δὲ
τῶν |
[90] |
τῆς
δοκιμασίας
ταύτης,
ἀλλὰ
τοιούτοις
|
μὲν |
ἀνδράσι
συμβεβιωκώς,
ἀνέγκλητον
δ'
ἐμαυτὸν |
[210] |
τέχνας
ἔχοντάς
τινας,
αἷς
τὰ
|
μὲν |
ἀνδρειότερα
τὰ
δὲ
πραότερα
τὰ |
[20] |
φωνὴν
ἀκούοντας
ἀνέχεσθαι,
καὶ
νομίζειν
|
μὲν |
ἀοικήτους
εἶναι
ταύτας
τῶν
πόλεων |
[110] |
τῶν
πόλεων
ἐποίησεν,
~ὥσθ'
ἡμᾶς
|
μὲν |
ἀπ'
ἐκείνης
τῆς
ἡμέρας
θύειν |
[200] |
δύναμιν·
δῆλον
γὰρ
ὅτι
τότε
|
μὲν |
ἅπαντες
τοιαύταις
ἐχρῶντο
ταῖς
διανοίαις |
[260] |
τῶν
παλαιῶν
σοφιστῶν,
ὧν
ὁ
|
μὲν |
ἄπειρον
τὸ
πλῆθος
ἔφησεν
εἶναι |
[120] |
τῶν
χρημάτων
λόγον
Μενεσθέως,
τούτους
|
μὲν |
ἀπέλυσε,
Τιμόθεον
δὲ
τοσούτοις
ἐζημίωσε |
[260] |
τὴν
ἐπιστήμην,
ταῦτα
δὲ
τοὺς
|
μὲν |
ἀπηκριβωμένους
οὐδὲν
ἂν
εὐεργετήσειε,
πλὴν |
[310] |
ἐκβάλλοντες,
οὕτω
διέθεσαν
ὥσθ'
ἡμῶν
|
μὲν |
ἀποστῆναι,
τῆς
δὲ
Λακεδαιμονίων
ἐρασθῆναι |
[80] |
τὴν
ὑπὸ
πάντων
ὁμολογουμένην.
(Κἀκείνοις
|
μὲν |
ἀπόχρη
τοσοῦτον,
ἢν
ἐπαγαγέσθαι
τινὰς |
[120] |
προκρίνειεν;
Συνίσασι
γὰρ
αὐτῷ
κατὰ
|
μὲν |
ἀρχὰς
τῶν
πολέμων
διὰ
τὸ |
[140] |
περιττοῖς
κἀκεῖνο
λέγεις,
ὡς
τῶν
|
μὲν |
ἀρχῶν
καὶ
τῶν
ὠφελιῶν
τῶν |
[150] |
τί
λοιπόν
ἐστι
πλὴν
ἐμὲ
|
μὲν |
ἀτυχῆ,
τοὺς
δὲ
τοιούτους
ἀμαθεῖς |
[140] |
(οὐδὲν
ἀπολείποντας
κακῶν,
ἀλλὰ
σφίσι
|
μὲν |
αὐτοῖς
πράγματα
παρέχοντας,
τοῖς
δ' |
[90] |
καὶ
κλέπτην
καὶ
λωποδύτην
μηδὲν
|
μὲν |
αὐτὸν
ἀποφαίνοι
τούτων
εἰργασμένον,
διεξίοι |
[240] |
ὅστις
οὐκ
ἂν
εὔξαιτο
μάλιστα
|
μὲν |
αὐτὸς
δύνασθαι
λέγειν,
εἰ
δὲ |
[200] |
ὡς
οὗτοι
λέγουσιν,
(ἀλλὰ
τοὺς
|
μὲν |
αὐτῶν
ἱκανοὺς
ἀγωνιστὰς
ἀποτελεσθέντας,
τοὺς |
[290] |
τὰς
πράξεις
πλημμελοῦσιν.
(Ὥσθ'
ἅπασι
|
μὲν |
βούλεσθαι
προσήκει
πολλοὺς
εἶναι
τοὺς |
[260] |
πραότεροι
τυγχάνομεν
αὐτῶν
ὄντες·
οἱ
|
μὲν |
γὰρ
ἀεί
τι
περὶ
ἡμῶν |
[260] |
τοῖς
ἄλλοις
οἷς
διδασκόμεθα.
(Τὰ
|
μὲν |
γὰρ
ἄλλα
τότ'
ὠφελεῖν
ἡμᾶς |
[250] |
πλείστων
ἀγαθῶν
αἴτιόν
ἐστι.
Τοῖς
|
μὲν |
γὰρ
ἄλλοις
οἷς
ἔχομεν,
ὅ |
[310] |
ἁπάσας
ὑπερβάλλειν
τὰς
πονηρίας.
Τοὺς
|
μὲν |
γὰρ
ἄλλους
ἀλλ'
οὖν
πειρᾶσθαί |
[190] |
αὐτοὶ
λίαν
καταφανῶς
ληροῦσι.
Διασύρουσι
|
μὲν |
γὰρ
αὐτὴν
ὡς
οὐδὲν
ὠφελεῖν |
[280] |
οἰκέτης
ἐπιεικὴς
οὐδεὶς
ἐτόλμησεν·
(οἱ
|
μὲν |
γὰρ
αὐτῶν
ἐπὶ
τῆς
Ἐννεακρούνου |
[30] |
εἶναι
δοκοίην
ἢ
ζημιωθείην.
(Τοῦ
|
μὲν |
γὰρ
γενέσθαι
προέχοντα
τῶν
ἄλλων |
[150] |
τοῖς
πρότερον
πεπολιτευμένοις
ἔχουσιν.
Ὅτε
|
μὲν |
γὰρ
ἐγὼ
παῖς
ἦν,
οὕτως |
[180] |
ἐγγυτέρω
ταῖς
δόξαις
γένωνται.
Τῷ
|
μὲν |
γὰρ
εἰδέναι
περιλαβεῖν
αὐτοὺς
οὐχ |
[90] |
ἀρετὴν
ἐν
πρυτανείῳ
σιτουμένοις·
τούτων
|
μὲν |
γὰρ
ἕκαστος
αὑτὸν
μόνον
παρέσχε |
[100] |
τὰ
πράγματα
διέφερεν
αὐτῶν.
(Περὶ
|
μὲν |
γὰρ
ἐκείνων
οὐδὲν
φλαῦρον
εἰπεῖν |
[310] |
κατ'
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον.
(Τότε
|
μὲν |
γὰρ
ἐν
τοῖς
ἐγκυκλίοις
μόνον |
[50] |
πάλαι
παρ'
ὑμῖν
διατεθρυλημένους.
Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
ἐπίδειξιν
ποιούμενος
ἔλεγον
αὐτούς, |
[180] |
ψυχὴν
καὶ
πλέονος
ἀξίαν·
τῆς
|
μὲν |
γὰρ
ἔργον
εἶναι
βουλεύσασθαι
καὶ |
[160] |
ἢ
τὸ
φανερῶς
ἀδικεῖν·
οἱ
|
μὲν |
γὰρ
ἢ
συγγνώμης
ἔτυχον
ἢ |
[220] |
τοὺς
μαθητὰς
εἶναι
τοιούτους·
τῶν
|
μὲν |
γὰρ
ἡδονῶν
τῶν
διὰ
τὴν |
[80] |
τε
δὴ
καὶ
νῦν.
(Ὅτε
|
μὲν |
γὰρ
ἤρχετο
τὸ
γένος
τὸ |
[100] |
λέγειν
ἔξω
τῆς
γραφῆς·
τοῖς
|
μὲν |
γὰρ
ἰδιώταις
ὑπὲρ
ὧν
ἕκαστος |
[50] |
ῥᾷον
ἐπακολουθῶσι
τοῖς
λεγομένοις.
(Ὁ
|
μὲν |
γὰρ
λόγος
ὁ
μέλλων
πρῶτος |
[310] |
κακουργιῶν
τοὺς
νόμους
ἔθεσαν.
(Τοῖς
|
μὲν |
γὰρ
μεγίστοις
τῶν
ἀδικημάτων
ἐν |
[160] |
Ἐμοὶ
δὲ
τοὐναντίον
ἀποβέβηκεν.
(Εἰ
|
μὲν |
γὰρ
μήτ'
ἄξιος
μηδενὸς
ἐγενόμην |
[270] |
πέφυκε,
ταχέως
οἶμαι
δηλώσειν.
Πρῶτον
|
μὲν |
γὰρ
ὁ
λέγειν
ἢ
γράφειν |
[80] |
καὶ
χρησιμώτεροι
φανεῖμεν
ὄντες.
Οἱ
|
μὲν |
γὰρ
παρακαλοῦσιν
ἐπὶ
τὴν
ἀρετὴν |
[240] |
περὶ
τοὺς
θεοὺς
ὀλιγωρίας·
τὴν
|
μὲν |
γὰρ
Πειθὼ
μίαν
τῶν
θεῶν |
[260] |
ὧν
τοῖς
ἄλλοις
δοκοῦσιν.
(Οἱ
|
μὲν |
γὰρ
πλεῖστοι
τῶν
ἀνθρώπων
ὑπειλήφασιν |
[240] |
εὐμετάβολον
εἶναί
με
φήσουσιν.
Ὀλίγῳ
|
μὲν |
γὰρ
πρότερον
ἔλεγον
ὡς
πολλοὶ |
[40] |
τῶν
μετὰ
μέτρου
ποιημάτων.
Οἱ
|
μὲν |
γὰρ
τὰ
γένη
τὰ
τῶν |
[80] |
τὰ
πλεῖστα
τοὐναντίον
συμβέβηκε·
λέγοντες
|
μὲν |
γὰρ
ταὐτὰ
τοῖς
πρότερον
εἰρημένοις |
[300] |
τυγχάνουσι
καὶ
μᾶλλον
ἁρμόττουσαν.
(Περὶ
|
μὲν |
γὰρ
τὴν
τῶν
σωμάτων
ἀγωνίαν |
[180] |
πρῶτον
διελθεῖν
πρὸς
ὑμᾶς.
Ὁμολογεῖται
|
μὲν |
γὰρ
τὴν
φύσιν
ἡμῶν
ἔκ |
[60] |
δὲ
γέγραπται
τοῖς
ἀνεγνωσμένοις.
(Οὗτοι
|
μὲν |
γὰρ
τὸ
λεγόμενον
ὁμολογούμενον
ἀεὶ |
[220] |
παρὰ
τοῖς
πολίταις
εὐδοκιμοῦντες·
οἱ
|
μὲν |
γὰρ
τοιοῦτοι
πολλοὺς
μετασχεῖν
τῆς |
[310] |
εἶναι.
Μέγιστον
δὲ
τεκμήριον·
Σόλωνα
|
μὲν |
γάρ,
τὸν
πρῶτον
τῶν
πολιτῶν |
[130] |
ἄξιον
λόγου
διαπεπραγμένων.
(Εἰκότως·
οἱ
|
μὲν |
γὰρ
τοὺς
ῥήτορας
καὶ
τοὺς |
[290] |
ἀλλὰ
τὰς
ἐπιμελείας
εὐδοκιμεῖν.
Οἱ
|
μὲν |
γὰρ
φύσει
καὶ
τύχῃ
δεινοὶ |
[110] |
αὐτὴν
ὑμῖν
γνώμην
εἶχεν.
Ὑμεῖς
|
μὲν |
γὰρ
χειροτονεῖτε
στρατηγοὺς
τοὺς
εὐρωστοτάτους |
[280] |
τὰ
φαυλότατα
τῶν
ἐπιτηδευμάτων.
(Τοὺς
|
μέν |
γε
βωμολοχευομένους
καὶ
σκώπτειν
καὶ |
[160] |
ἂν
συμβαίη
δεινότατον,
εἰ
οἱ
|
μὲν |
δεδωκότες
μοι
χρήματα
τοσαύτην
ἔχοιεν |
[190] |
τις
τῶν
Ἑλλήνων
γέγονεν;
(Καὶ
|
μὲν |
δὴ
κἀκείνους
ἴσμεν,
τοὺς
καταδεεστέραν |
[90] |
τὴν
ἀπολογίαν·
εἰ
γὰρ
τοῖς
|
μὲν |
δι'
ἀρετὴν
δωρεὰς
εἰληφόσιν
ἤρεσκον, |
[40] |
εὖ
λεγόντων.
(Συνίσασι
γὰρ
τοῖς
|
μὲν |
διὰ
πολυπραγμοσύνην
ἠπείροις
τῶν
ἀγώνων |
[240] |
αὐτοὺς
μὲν
ἀμελεῖν
τούτων,
τοὺς
|
μὲν |
διὰ
ῥᾳθυμίαν,
τοὺς
δὲ
καταμεμφομένους |
[170] |
πλησιάζοντας
καὶ
πλέονος
ἀξίους,
τοὺς
|
μὲν |
διαβεβλημένους
πρὸς
αὐτὴν
παυστέον,
τοὺς |
[300] |
εὖ
πάθοιεν.
Οἱ
δὲ
ταῦτα
|
μὲν |
διασύρουσι,
διεξιόντες
δὲ
τὰς
τῶν |
[250] |
τίς
οὐκ
ἂν
τούτων
τοὺς
|
μὲν |
διδασκάλους
ἐπαινέσειε,
τοὺς
δὲ
κακῶς |
[20] |
ἀκροάσασθαι,
πολλὰς
ἐλπίδας
ἔχω
τοὺς
|
μὲν |
διεψευσμένους
τῶν
ἐμῶν
ἐπιτηδευμάτων
καὶ |
[40] |
τὴν
δύναμιν
εἰληφότας,
καὶ
τοὺς
|
μὲν |
δικανικοὺς
δοκοῦντας
εἶναι
ταύτην
τὴν |
[120] |
συμφοραῖς
περιπεσεῖν.
Ὧν
ἐνθυμούμενος
τῇ
|
μὲν |
δυνάμει
τῇ
τῆς
πόλεως
τοὺς |
[110] |
σαφῶς
φράσαι
περὶ
αὐτῶν.
Πρῶτον
|
μὲν |
δύνασθαι
γνῶναι
πρὸς
τίνας
πολεμητέον |
[290] |
ἀγνοεῖν
ὅτι
τῶν
Ἑλλήνων
οἱ
|
μὲν |
δυσκόλως
πρὸς
ὑμᾶς
ἔχουσιν,
οἱ |
[110] |
ἔδοξεν
εἶναι.
Νῦν
δὲ
ταῦτα
|
μὲν |
ἐάσω
διὰ
τὸ
πλῆθος.
(Ἡγοῦμαι |
[130] |
λέγειν
τολμῶντας.
Νῦν
δὲ
ταῦτα
|
μὲν |
ἐάσω,
περὶ
ἐμαυτοῦ
δὲ
καὶ |
[100] |
λόγους
εἰπών.
Ἐγὼ
δ'
ᾤμην
|
μέν, |
(εἰ
καὶ
φανερῶς
ἐξηλεγχόμην
ἀδικῶν, |
[200] |
εἰκῇ
καταφρονεῖν
τῆς
φιλοσοφίας·
πρῶτον
|
μὲν |
εἰ
πάσας
τὰς
πράξεις
καὶ |
[0] |
τι
λέγουσι,
τοὺς
δὲ
σαφῶς
|
μὲν |
εἰδότας
περὶ
ἃ
τυγχάνω
διατρίβων, |
[80] |
τὸν
ἐμόν,
ἢ
τῷ
μηδὲν
|
μὲν |
εἰδότι
τῶν
ἐμῶν,
προῃρημένῳ
δὲ |
[140] |
λόγον
πάντων
σχετλιώτατον,
ὡς
ἄξια
|
μὲν |
εἴη
τὰ
λεγόμενα
φιλοτιμίας,
οὐ |
[280] |
~καὶ
πρὸς
τούτοις
ὅτι
τὰ
|
μὲν |
εἰκότα
καὶ
τὰ
τεκμήρια
καὶ |
[30] |
χρήματα
παρ'
αὐτῶν
παμπληθῆ
τὰ
|
μὲν |
εἰληφέναι
τὰ
δ'
ἔτι
καὶ |
[210] |
τὰς
πονηρίας
τὰς
τῶν
φασκόντων
|
μὲν |
εἶναι
σοφιστῶν
ἄλλο
δέ
τι |
[270] |
ταύτην
ἔχοντα
τὴν
δύναμιν,
ἔχω
|
μὲν |
εἰπεῖν,
ὀκνῶ
δὲ
λέγειν·
οὕτω |
[60] |
τῶν
ἄλλων
μεμελετηκότων,
οἳ
χαριέντως
|
μὲν |
εἰρῆσθαι
ταῦτα
φήσουσι
τὸ
γὰρ |
[20] |
κριτὴς
γεγενημένος·
ἠπιστάμην
γὰρ
αὐτὸς
|
μὲν |
εἰς
τοὺς
ἄλλους
μηδὲν
ἐξαμαρτάνειν, |
[180] |
τοῖς
μανθάνουσιν,
ἴδιον
μὲν
τοῖς
|
μὲν |
εἰσενέγκασθαι
τὴν
φύσιν
οἵαν
δεῖ, |
[310] |
δοκεῖ
γάρ
μοι
καθ'
αὑτὸ
|
μὲν |
ἕκαστον
ὧν
διανοοῦμαι
ῥηθὲν
ἐπιεικὲς |
[0] |
ταύτην
ἠμυνάμην
αὐτῶν,
(ἡγούμενος
τὰς
|
μὲν |
ἐκείνων
φλυαρίας
οὐδεμίαν
δύναμιν
ἔχειν, |
[200] |
μετήλλαξαν
τὴν
φρόνησιν
τῷ
τοὺς
|
μὲν |
ἐκκεχυμένως
ζῆν
καὶ
ῥᾳθύμως,
τοὺς |
[50] |
ταπεινῶς
ἐπράττομεν.
Ἔστι
δὲ
τοὺς
|
μὲν |
Ἕλληνας
παρακαλῶν
ἐπὶ
τὴν
τῶν |
[140] |
τὴν
ψῆφον
οἴσουσιν,
ἀλλ'
ἀδικήσειν
|
μὲν |
ἐλπίζοντες,
ὀφθήσεσθαι
δ'
οὐ
προσδοκῶντες· |
[150] |
βαρέως
ἂν
ἀκούοιεν
εἰ
λειτουργοῦντα
|
μὲν |
ἐμαυτὸν
τῇ
πόλει
παρέχω
καὶ |
[60] |
ἐπιμέλειαν
πεποιημένος.
Ἔστι
δὲ
τὰ
|
μὲν |
ἐν
ἀρχῇ
λεγόμενα
περὶ
τῆς |
[10] |
~Ἔστι
γὰρ
τῶν
γεγραμμένων
ἔνια
|
μὲν |
ἐν
δικαστηρίῳ
πρέποντα
ῥηθῆναι,
τὰ |
[100] |
(Τίς
γὰρ
οὐκ
οἶδε
Κόρκυραν
|
μὲν |
ἐν
ἐπικαιροτάτῳ
καὶ
κάλλιστα
κειμένην |
[150] |
πολλὰ
χρήματα
συλλεξάμενος,
ἀλλ'
οἱ
|
μὲν |
ἐν
ὀλίγοις
οἱ
δ'
ἐν |
[310] |
καὶ
πράττοντες
διετέλεσαν;
(Οὐ
τοὺς
|
μὲν |
ἐνδοξοτάτους
τῶν
πολιτῶν
καὶ
μάλιστα |
[150] |
αἷς
ἐξ
ἀρχῆς
κατεστησάμην.
(Τούτων
|
μὲν |
ἕνεκα
τοῦτον
τὸν
τρόπον
ζῆν |
[160] |
ἕνα
πότ'
ἐξήμαρτον,
ἀλλὰ
τῶν
|
μὲν |
ἐνθένδε
λημμάτων
ἀπεσχόμην,
παρὰ
ξένων |
[140] |
ἐπελήλυθε,
καὶ
περὶ
ὧν
ἐγὼ
|
μὲν |
ἐνόμιζον
εἶναι
δηλωτέον,
ἄλλος
δέ |
[80] |
ἐπιπόνως
εὑρήσουσι.
Διόπερ
ἔφασκον
ἀμφοτέροις
|
μὲν |
ἐπαινεῖσθαι
προσήκειν,
πολὺ
δὲ
μᾶλλον |
[20] |
φαίνεσθαι
πράττοντας·
(καὶ
παρ'
ἑτέροις
|
μὲν |
ἐπειδὰν
περὶ
ψυχῆς
ἀνθρώπου
δικάζωσι, |
[280] |
αὐλητρίδων
διδασκαλείοις
διατρίβουσι.
Καὶ
τοὺς
|
μὲν |
ἐπὶ
ταῦτα
προτρέποντας
οὐδεὶς
πώποτε |
[160] |
ἐν
τῷ
παρόντι
χαίρει
τοὺς
|
μὲν |
ἐπιεικεῖς
πιέζουσα
καὶ
ταπεινοὺς
ποιοῦσα, |
[280] |
(Καὶ
γάρ
τοι
πεποιήκατε
τοὺς
|
μὲν |
ἐπιεικεστάτους
αὐτῶν
ἐν
πότοις
καὶ |
[180] |
ἐμπειρίαν
γυμνάσιον·
δεῖν
γὰρ
τοὺς
|
μὲν |
ἐπιμελῶς
ἐπιστατῆσαι
τοῖς
παιδευομένοις,
τοὺς |
[80] |
δὲ
τοσούτων
γεγενημένων,
καὶ
τῶν
|
μὲν |
ἔτη
τρία
τῶν
δὲ
τέτταρα |
[10] |
τὰ
δίκαια.
Νῦν
δ'
εἰ
|
μὲν |
εὖ
τυγχάνει
κατηγορηκὼς
ἢ
κακῶς, |
[110] |
ἀκοῦσαι
διὰ
τί
ποτε
τῶν
|
μὲν |
εὐδοκιμούντων
ἀνδρῶν
παρ'
ὑμῖν
καὶ |
[250] |
καὶ
ταῦτα
πάντων
εἰδότων
διὰ
|
μὲν |
εὐεξίαν
σώματος
οὐδὲν
πώποτε
τὴν |
[130] |
λόγους.
(Ταῦτα
δ'
ἀκούων
ὀρθῶς
|
μὲν |
ἔφασκέ
με
λέγειν,
οὐ
μὴν |
[70] |
δὲ
τοῖς
ὑστέροις
περὶ
ἐλαττόνων
|
μὲν |
ἢ
τηλικούτων,
οὐ
μὴν
περὶ |
[200] |
ἂν
μάθωμεν
ἐξεργαζομένους,
ἀλλὰ
δύο
|
μὲν |
ἢ
τρεῖς
ἐξ
ἁπάντων
τῶν |
[170] |
τι
ἂν
βουληθῶσιν,
(ἀλλ'
εἰ
|
μὲν |
ἡ
φιλοσοφία
τοιαύτην
ἔχει
δύναμιν |
[140] |
καὶ
τὸν
υἱόν,
καὶ
τρὶς
|
μὲν |
ἤδη
τετριηραρχήκατε,
τὰς
δ'
ἄλλας |
[200] |
ἑωρακότες
τούτων
συμβαῖνον,
ἀλλὰ
μόλις
|
μὲν |
ἡμῖν
τὰς
ἐπιστήμας
παραγιγνομένας,
οὐχ |
[40] |
ἐπιεικοῦς
τυγχάνοντας·
ἔτι
δὲ
τοὺς
|
μέν, |
(ἢν
ὀφθῶσι
δὶς
ἢ
τρὶς |
[190] |
ἐμῆς
ἐπιεικείας·
οὐ
γάρ,
ὅτε
|
μὲν |
ἦν
νεώτερος,
ἀλαζονευόμενος
φαίνομαι
καὶ |
[50] |
ἐγράφη
τοὺς
χρόνους,
ὅτε
Λακεδαιμόνιοι
|
μὲν |
ἦρχον
τῶν
Ἑλλήνων,
ἡμεῖς
δὲ |
[260] |
τὴν
διατριβὴν
τὴν
τοιαύτην,
ἀνδρικωτέραν
|
μὲν |
ἧς
οἱ
παῖδες
ἐν
τοῖς |
[150] |
τρόπον
ἐμοὶ
ζώντων,
ἀλλὰ
τὴν
|
μὲν |
ἡσυχίαν
καὶ
τὴν
ἀπραγμοσύνην
ἀγαπῶν, |
[80] |
ἔπειτα
κἀκεῖνο
γιγνώσκειν,
ὅτι
νόμους
|
μὲν |
θεῖναι
μυρίοι
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[240] |
τῆς
τιμῆς
βουλομένοις.
Καὶ
τοῖς
|
μὲν |
θεοῖς
οὐδεὶς
ἔστιν
ὅστις
οὐκ |
[160] |
αὐτὴν
διακειμένους,
ἐφοβούμην
μὴ
τὰ
|
μὲν |
ἴδιά
μου
παραμεληθῇ,
τῆς
δὲ |
[20] |
οἰκεῖν·
οἱ
γὰρ
προῃρημένοι
τῶν
|
μὲν |
ἰδίων
ἀμελεῖν
τοῖς
δ'
ἀλλοτρίοις |
[80] |
αὑτῶν
ὁμιλίαν,
ἐγὼ
δὲ
τῶν
|
μὲν |
ἰδιωτῶν
οὐδένα
πώποτε
φανήσομαι
παρακαλέσας |
[10] |
λόγους
μάλιστα
διαβέβληκεν,
ἵν'
ἢν
|
μὲν |
ἱκανῶς
δόξω
λέγειν,
ἔνοχος
ὢν |
[20] |
κινδυνεύοντας
τοῖς
συκοφαντοῦσιν,
ἀλλ'
ὀμνύναι
|
μὲν |
καθ'
ἕκαστον
τὸν
ἐνιαυτὸν
ἦ |
[240] |
ἔχοι
πρεπωδεστέραν
ταύτης;
(Οἵτινες
μακαρίζουσι
|
μὲν |
καὶ
ζηλοῦσι
τοὺς
καλῶς
χρῆσθαι |
[0] |
δυνησόμενος·
εἰ
δ'
ὑποθείμην
ἀγῶνα
|
μὲν |
καὶ
κίνδυνόν
τινα
περὶ
ἐμὲ |
[240] |
βλασφημεῖν
οἴονται
χρῆναι.
Καὶ
Θηβαίοις
|
μὲν |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἐχθροῖς
τὴν |
[230] |
δικαίως
ἐγκαλοῦντας·
(ἐν
αἷς
τοῦτον
|
μὲν |
καὶ
τοὺς
τούτου
φίλους
εὕροιτ' |
[250] |
διεφθαρμένοις,
οὔτε
ψέγειν
τοὺς
μηδὲν
|
μὲν |
κακὸν
τοὺς
συνόντας
ἐργαζομένους,
ἧττον |
[100] |
τῶν
ἄλλων·
ἀξιῶ
γάρ,
εἰ
|
μὲν |
κακὸς
ἀνὴρ
γέγονε
Τιμόθεος
καὶ |
[310] |
μᾶλλον
θαρρήσαντες
τοῦ
συμφέροντος,
τοῖς
|
μὲν |
καλοῖς
κἀγαθοῖς
τῶν
ἀνδρῶν
καὶ |
[130] |
τὴν
φύσιν
μεταβαλεῖν,
ἀλλ'
ἦν
|
μὲν |
καλὸς
κἀγαθὸς
ἀνὴρ
καὶ
τῆς |
[250] |
ταύταις
βουλευόμενοι
χρώμεθα,
καὶ
ῥητορικοὺς
|
μὲν |
καλοῦμεν
τοὺς
ἐν
τῷ
πλήθει |
[310] |
προγόνων
οὕτως
εἶχεν,
ἀλλὰ
τοὺς
|
μὲν |
καλουμένους
σοφιστὰς
ἐθαύμαζον
καὶ
τοὺς |
[100] |
ἀνεπιφθονωτέρα,
καὶ
δικαιοτέρα
τῆς
τῶν
|
μὲν |
καλῶν
κἀγαθῶν
οὐκ
ἀμφισβητούσης,
εἰ |
[140] |
δ'
ἀκροωμένοις
ἐξουσίαν
παραδιδόντας
τοῖς
|
μὲν |
καταγελάσαι
τῶν
λεγομένων,
ἐνίοις
δ' |
[310] |
τῆς
φιλοσοφίας
φερομένην,
καὶ
τὴν
|
μὲν |
κατηγοροῦσαν,
τὴν
δὲ
κρινομένην.
Ὃ |
[20] |
πάντων
δεινότατον,
ὅταν
τις
αὐτὸς
|
μὲν |
κινδυνεύων
κατηγορῇ
τῶν
διαβαλλόντων,
ἑτέρῳ |
[280] |
ταῖς
κακουργίαις
χρωμένους,
καὶ
μικρὰ
|
μὲν |
λαμβάνοντας
πονηρὰν
δὲ
δόξαν
κτωμένους, |
[210] |
θεωροῦντες
ἐν
τοῖς
θαύμασι
τοὺς
|
μὲν |
λέοντας
πραότερον
διακειμένους
πρὸς
τοὺς |
[20] |
τοῦτο
ποιήσειν·
ὁρᾷ
γὰρ
ὑμᾶς
|
μὲν |
λίαν
ταχέως
ἀποδεχομένους
τὰς
αἰτίας |
[140] |
ἀπόρως
διακειμένοις.
(Ἐφ'
οἷς
οἱ
|
μὲν |
λογίζεσθαι
δυνάμενοι
καὶ
νοῦν
ἔχοντες |
[30] |
ποιήσειν.
(Ἀξιῶ
δ'
ὑμᾶς
τοῖς
|
μὲν |
λόγοις
οἷς
πρότερον
ἀκηκόατε
περί |
[90] |
ποιήσομαι
τὴν
ἀπολογίαν.
(Καὶ
τοὺς
|
μὲν |
λόγους
ὀλίγῳ
πρότερον
ἀνέγνωμεν
ὑμῖν, |
[280] |
τῶν
συκοφαντῶν
γένος,
ὥστε
τοῖς
|
μὲν |
λυομένοις
εἴκοσι
καὶ
τριάκοντα
μνῶν |
[30] |
ἀγωνιζομένοις
εἰσίν.
Ὡς
οὖν
τὰ
|
μὲν |
μείζω
τοῦ
προσήκοντος
εἴρηκε,
τὰ |
[140] |
σπουδαῖον
ὄντα;
Καὶ
γὰρ
εἰ
|
μὲν |
μετὰ
πόνου
καὶ
ταλαιπωρίας
ᾐσθάνοντό |
[170] |
κυρίους
τηλικούτου
πράγματος,
οὐδὲ
τοὺς
|
μὲν |
μὴ
διδόντας
τούτοις
ἀργύριον
τιμωρητέον, |
[270] |
ἐστίν,
ἐκ
τῶν
λοιπῶν
σοφοὺς
|
μὲν |
νομίζω
τοὺς
ταῖς
δόξαις
ἐπιτυγχάνειν |
[80] |
κειμένους
ἀναριθμήτους
εἶναι,
καὶ
τῶν
|
μὲν |
νόμων
ἐπαινεῖσθαι
τοὺς
ἀρχαιοτάτους
τῶν |
[160] |
τι
ἂν
βουληθῶσιν,
ὥστε
Λυσίμαχος
|
μὲν |
ὁ
προῃρημένος
ζῆν
ἐκ
τοῦ |
[220] |
(πολλὰ
χρήματα
τελέσαντες;
Ἀλλὰ
πρῶτον
|
μὲν |
οἱ
ταύτην
ἔχοντες
τὴν
γνώμην |
[100] |
ἄλλος
ὧν
ἡμεῖς
ἴσμεν,
ἐκεῖνον
|
μὲν |
οἶμαι
δεῖν
ὑμᾶς
ἐπαινεῖν
καὶ |
[130] |
ᾀδομένων
καὶ
τραγῳδουμένων;
(Ἀλλ'
οἱ
|
μέν, |
οἶμαι,
ποιητῶν
ἔτυχον
καὶ
λογοποιῶν, |
[90] |
με
δυσκόλως
διακειμένων,
ὡς
τούτοις
|
μὲν |
οἷς
εἴρηκα
τοσοῦτον
μόνον
ἐχρώμην |
[100] |
ἀπήνεγκε
τὴν
γραφήν·
ἔπειθ'
οἱ
|
μὲν |
ὀλίγων
ἐπεστάτησαν,
τῶν
δ'
ἑκάστῳ |
[0] |
~Περὶ
ἀντιδόσεως.
(Εἰ
|
μὲν |
ὅμοιος
ἦν
ὁ
λόγος
ὁ |
[190] |
ἄλλων
διαφέρουσιν·
(οἱ
δὲ
δεινοτέρους
|
μὲν |
ὁμολογοῦσιν
εἶναι
τοὺς
περὶ
τὴν |
[220] |
οὐδὲν
κακὸν
ἐπιτηδεύοντας,
ἀλλ'
ἀπραγμονεστάτους
|
μὲν |
ὄντας
τῶν
ἐν
τῇ
πόλει |
[200] |
πολλοὺς
τῶν
συμπαιδευθέντων,
οἳ
παῖδες
|
μὲν |
ὄντες
ἀμαθέστατοι
τῶν
ἡλικιωτῶν
ἔδοξαν |
[240] |
τοὺς
λόγους
ποιοῦνται.
(Καὶ
συμβούλοις
|
μέν, |
ὅταν
κίνδυνός
τις
καταλάβῃ
τὴν |
[250] |
γε
μνησθήσομαι
περὶ
αὐτῶν,
μάλιστα
|
μὲν |
ὅτι
κἀκεῖνοι
περὶ
ἡμῶν,
ἔπειθ' |
[80] |
πλεονεκτήσουσι
παρὰ
τὸ
δίκαιον
ἀπόδειξιν
|
μὲν |
οὐδεμίαν
τούτων
ἤνεγκε,
λέγων
δὲ |
[140] |
τῶν
τε
πεπλησιακότων
σοι
τοὺς
|
μὲν |
οὐδὲν
ἠδικηκότας
οὐδ'
ἡμαρτηκότας,
τοὺς |
[60] |
ἐχόντων,
φανήσονταί
τινες
τῶν
εὑρεῖν
|
μὲν |
οὐδὲν
οὐδ'
εἰπεῖν
ἄξιον
λόγου |
[90] |
ἐμὴν
γεγενημένους·
νῦν
δὲ
τούτων
|
μὲν |
οὐδέτερον
πεποίηκε,
παραλιπὼν
δὲ
τὴν |
[320] |
ἤδη
καταλύσω
τὸν
λόγον.
(Τοὺς
|
μὲν |
οὖν
ἄλλους
ὁρῶ
τοὺς
κινδυνεύοντας, |
[140] |
ἐφεξῆς
με
λέγειν
διαπέφευγεν.
Ἴσως
|
μὲν |
οὖν
ἀναγκαῖόν
ἐστιν,
ὡς
ἂν |
[10] |
λέγοντες
ἄξιον
ἡμῶν
αὐτῶν.
(Ἃ
|
μὲν |
οὖν
ἀναγκαῖον
ἦν
προειπεῖν,
ταῦτ' |
[50] |
τὴν
λεγομένην
περὶ
ἡμῶν.
Ὑμᾶς
|
μὲν |
οὖν
ἀξιῶ
μοι
διὰ
ταῦτα |
[100] |
ὅ
περ
ἐμοὶ
συμβέβηκεν.
(Ἑτέρῳ
|
μὲν |
οὖν
ἀπέχρησεν
ἂν
τοῦτ'
εἰπεῖν, |
[50] |
ἢ
τῶν
ἄλλων
εὐεργεσιῶν.
(Ὤιμην
|
μὲν |
οὖν
αὐτὸς
δυνήσεσθαι
διελθεῖν
περὶ |
[0] |
ἐμὴν
εἶναι
τὴν
λειτουργίαν.
Τὴν
|
μὲν |
οὖν
δαπάνην
οὕτως
ἠνέγκαμεν,
ὥσπερ |
[50] |
ψῆφον
οἴσετε
περὶ
αὐτῶν.
Ἅπαντας
|
μὲν |
οὖν
διὰ
τέλους
εἰπεῖν
οὐκ |
[40] |
οὕτω
προσέχετε
τὸν
νοῦν.
(Πρῶτον
|
μὲν |
οὖν
ἐκεῖνο
δεῖ
μαθεῖν
ὑμᾶς, |
[190] |
περὶ
αὐτὴν
ἐπιδειχθείη
γεγενημένος.
(Ταῦτα
|
μὲν |
οὖν
ἐκείνοις
προσκείσθω
τοῖς
πρότερον |
[90] |
ἡλικίαν
τὴν
ἐμὴν
γεγενημένους.
Ἤρξαντο
|
μὲν |
οὖν
ἐν
πρώτοις
Εὔνομός
μοι |
[0] |
κάλλιον
τῶν
χαλκῶν
ἀναθημάτων.
(Εἰ
|
μὲν |
οὖν
ἐπαινεῖν
ἐμαυτὸν
ἐπιχειροίην,
ἑώρων |
[170] |
νῦν
παρ'
ὑμῖν
φερομένην.
(Τῆς
|
μὲν |
οὖν
ἐπιθυμίας
οἶδ'
ὅτι
πολὺ |
[180] |
ἐγκρατῶς
ἐμμεῖναι
τοῖς
προσταττομένοις.
(Ταῦτα
|
μὲν |
οὖν
ἐστιν
ἃ
κατὰ
πασῶν |
[210] |
ἀληθεῖς
εἰσιν
εἴτε
ψευδεῖς.
Ἐγὼ
|
μὲν |
οὖν
ἡδονῆς
ἢ
κέρδους
ἢ |
[190] |
τὴν
ἐμαυτοῦ
γνώμην
ἀποφαινόμενος.
(Ἃ
|
μὲν |
οὖν
κατηγορῶ
τῶν
ἄλλων
παραλείψω· |
[40] |
γεγενημένος
τηλικαύτην
δόξαν
ἔλαβον.
Εἰ
|
μὲν |
οὖν
μοι
συνοίσει
κατειπόντι
τὴν |
[70] |
προειλόμην
χρῆσθαι
πρὸς
ὑμᾶς.
Ταῦτα
|
μὲν |
οὖν,
ὅπως
ἂν
ἡμῖν
συμπίπτῃ, |
[210] |
τέλους
ἀκοῦσαι
τῶν
λεγομένων.
(Πρῶτον
|
μὲν |
οὖν
ὁρίσασθαι
δεῖ
τίνων
ὀρεγόμενοι |
[150] |
ὧν
ὑπενεγκεῖν
ἂν
δυνηθεῖμεν.
(Ὅλως
|
μὲν |
οὖν
οὐδεὶς
εὑρεθήσεται
τῶν
καλουμένων |
[30] |
τεύξομαι
πάντων
τῶν
δικαίων.
(Ὅτι
|
μὲν |
οὖν
οὐδεὶς
οὔθ'
ὑπὸ
τῆς |
[260] |
ἀποδέχεσθαι
καὶ
μανθάνειν
δύνανται.
(Φιλοσοφίαν
|
μὲν |
οὖν
οὐκ
οἶμαι
δεῖν
προσαγορεύειν |
[260] |
καὶ
σπουδαιότερα
τῶν
μαθημάτων.
(Διατρῖψαι
|
μὲν |
οὖν
περὶ
τὰς
παιδείας
ταύτας |
[0] |
τῶν
τούτους
μιμεῖσθαι
βουλομένων.
(Μέχρι
|
μὲν |
οὖν
πόρρω
τῆς
ἡλικίας
ᾠόμην |
[50] |
πολλῷ
χαριεστέραν
δόξαν
εἰληφώς.
Περὶ
|
μὲν |
οὖν
τῆς
ἐμῆς
εἴτε
βούλεσθε |
[60] |
αὐτοῖς.
{Ἐκ
τοῦ
Πανηγυρικοῦ,
~Περὶ
|
μὲν |
οὖν
τῆς
ἡγεμονίας,
ὡς
δικαίως |
[190] |
ἂν
τοῖς
ἄλλοις
ἀποτελέσειεν.
(Περὶ
|
μὲν |
οὖν
τῆς
φύσεως
καὶ
τῆς |
[150] |
καὶ
δυσκόλους
τοῖς
συμπολιτευομένοις;
(Πρὸς
|
μὲν |
οὖν
τοὺς
μηδὲν
τῶν
αὐτῶν |
[100] |
εἶναι
δοκῇ,
τοῦτο
γιγνώσκειν.
(Ἀθροώτατον
|
μὲν |
οὖν
τοῦτ'
εἰπεῖν
ἔχω
περὶ |
[270] |
ἐξ
ἁπασῶν
τῶν
διατριβῶν.
~Περὶ
|
μὲν |
οὖν
τούτων
ἀπόχρη
μοι
τὸ |
[160] |
ἐπιβιῶναι
τὸν
ἐπίλοιπον
χρόνον.
(Περὶ
|
μὲν |
οὖν
τούτων
καὶ
τῶν
ἄλλων |
[180] |
καὶ
ταῖς
ἐπιμελείαις
διενεγκοῦσιν.
(Ὁ
|
μὲν |
οὖν
τύπος
τῆς
φιλοσοφίας
τοιοῦτός |
[70] |
παρακελευσαίμην
τὸ
πλῆθος
θεραπεύειν.
(Ἐν
|
μὲν |
οὖν
τῷ
προοιμίῳ
καὶ
τοῖς |
[100] |
ἀλλ'
οὐκ
ἐμοὶ
γενησομένης.
(Περὶ
|
μὲν |
οὖν
ὧν
φεύγω
τὴν
γραφὴν |
[310] |
καὶ
μισανθρωπίαν
καὶ
φιλαπεχθημοσύνην.
Κἀκεῖνοι
|
μὲν |
οὕτως
ἐγίγνωσκον
περὶ
αὐτῶν·
ὑμεῖς |
[180] |
(Ἐπειδὰν
γὰρ
λάβωσι
μαθητάς,
οἱ
|
μὲν |
παιδοτρίβαι
τὰ
σχήματα
τὰ
πρὸς |
[200] |
πολλῶν
πραγμάτων
ἔμπειρον,
καὶ
τὰ
|
μὲν |
παρειληφότα
τὰ
δ'
αὐτὸν
εὑρηκότα, |
[90] |
διῆλθον
ὑμῖν.
(Εἴ
τε
τῶν
|
μὲν |
πεπραγμένων
ἐκείνοις
μηδὲν
συναίτιος
ἐγενόμην, |
[270] |
δὲ
σοφίας
καὶ
φιλοσοφίας
τοῖς
|
μὲν |
περὶ
ἄλλων
τινῶν
ἀγωνιζομένοις
οὐκ |
[150] |
Γοργίας
ὁ
Λεοντῖνος,
οὗτος
διατρίψας
|
μὲν |
περὶ
Θετταλίαν,
ὅτ'
εὐδαιμονέστατοι
τῶν |
[10] |
ἀναγιγνώσκετε
τὴν
ἀπολογίαν
τὴν
προσποιουμένην
|
μὲν |
περὶ
κρίσεως
γεγράφθαι,
βουλομένην
δὲ |
[30] |
οὔτ'
εἰκὸς
οὔτε
δυνατόν,
ἐμὲ
|
μὲν |
περὶ
πολλοὺς
ἡμαρτηκέναι,
τοὺς
δὲ |
[40] |
θαυμαζομένους·
πρὸς
δὲ
τούτοις
τοὺς
|
μὲν |
περὶ
τὰς
δίκας
δεινοὺς
πόρρω |
[190] |
τοῦ
κατὰ
Σοφιστῶν,
(Ταῦτα
κομψοτέρως
|
μὲν |
πέφρασται
τῶν
ἔμπροσθεν
εἰρημένων,
βούλεται |
[190] |
αὑτῶν
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
εὖ
|
μὲν |
πεφυκότων
λίαν
δ'
αὑτῶν
κατημεληκότων· |
[30] |
ἁπάσας
γεγενημένας·
ἔτι
δὲ
τοῖς
|
μὲν |
πλησιάζοντας
ἢ
τοὺς
ἐν
κακοῖς |
[190] |
διακριβωθείη
μᾶλλον
τῶν
ἄλλων,
λόγων
|
μὲν |
ποιητὴς
τυχὸν
ἂν
χαριέστερος
γένοιτο |
[70] |
λέγω
περὶ
αὐτῶν.
Καὶ
πρῶτον
|
μὲν |
ποῖος
γένοιτ'
ἂν
λόγος
ὁσιώτερος |
[250] |
παρὰ
τῶν
προγόνων
παραλαβόντες
τῇ
|
μὲν |
πόλει
μηδὲν
εἶεν
χρήσιμοι,
τοὺς |
[130] |
οὕτω
διατίθησιν.
(Ἢν
σὺ
τῇ
|
μὲν |
πόλει
παρὰ
τῶν
ἄλλων
ἐκ |
[120] |
εἶναι
τῆς
πόλεως,
εἰ
τοσαύτας
|
μὲν |
πόλεις
ἑλόντα
μηδεμίαν
δ'
ἀπολέσαντα |
[0] |
διακειμένους
ὥσπερ
ἤλπιζον,
ἀλλὰ
τοὺς
|
μὲν |
πολὺ
διεΨευσμένους
τῶν
ἐμῶν
ἐπιτηδευμάτων |
[300] |
ἄσκησιν
τὴν
τοιαύτην,
(καὶ
τοὺς
|
μὲν |
πονεῖν
ἐθέλοντας
καὶ
παρασκευάζειν
σφᾶς |
[120] |
διδόντος
εὐθύνας
αὐτοῦ,
καὶ
τὰς
|
μὲν |
πράξεις
Ἰφικράτους
ἀναδεχομένου,
τὸν
δ' |
[40] |
Εἰσὶ
γάρ
τινες
οἳ
τῶν
|
μὲν |
προειρημένων
οὐκ
ἀπείρως
ἔχουσι,
γράφειν |
[310] |
ἐποίησαν,
κατὰ
δὲ
τούτων
γραφὰς
|
μὲν |
πρὸς
τοὺς
θεσμοθέτας,
εἰσαγγελίας
δ' |
[180] |
περὶ
τὰς
ἄλλας
ἐργασίας
πρῶτον
|
μὲν |
πρὸς
τοῦτο
πεφυκέναι
καλῶς,
πρὸς |
[190] |
δὲ
τοὺς
συνόντας
ἡμῖν
εὐθὺς
|
μὲν |
προσελθόντας
διαφέρειν
αὐτοὺς
αὑτῶν,
~ὀλίγας |
[110] |
λόγος
ὁ
περὶ
τούτων
φιλαπεχθήμων
|
μέν, |
ῥηθῆναι
δ'
οὐκ
ἀσύμφορος.
Ἐκεῖνος |
[130] |
πεφυκόσιν
ἀχθόμενοι
τυγχάνουσι.
Τοιγαροῦν
οἱ
|
μὲν |
ῥήτορες
ἔργον
εἶχον
αἰτίας
περὶ |
[130] |
τὴν
μεγαλοφροσύνην
τὴν
τῇ
στρατηγίᾳ
|
μὲν |
συμφέρουσαν,
πρὸς
δὲ
τὰς
χρείας |
[130] |
διὰ
τὰς
τούτων
ψευδολογίας
τοὺς
|
μὲν |
συμφοραῖς
περιπεπτωκέναι,
τοὺς
δ'
ἀτίμους |
[240] |
ἡμῶν
λαμβάνειν.
(Νῦν
δ'
ἐκεῖνοι
|
μὲν |
συνιστᾶσι
τοὺς
παῖδας
τοὺς
αὑτῶν, |
[210] |
δύναμιν
ἔχειν,
~ἔπειτ'
εἰ
τῶν
|
μὲν |
σωμάτων
μηδὲν
οὕτως
ἄν
φήσαιεν |
[240] |
ἀπολλυμένους,
ὁπόταν
ληφθῶσιν.
(Ὥσθ'
οὗτοι
|
μὲν |
σωφρονοῦσιν
ἀναιρεῖν
ζητοῦντες
ἁπάσας
τὰς |
[20] |
δ'
ἀλλοτρίοις
ἐπιβουλεύειν
οὐ
τῶν
|
μὲν |
σωφρόνως
πολιτευομένων
ἀπέχονται,
τοὺς
δὲ |
[180] |
διττὰς
ἐπιμελείας
κατέλιπον
ἡμῖν,
περὶ
|
μὲν |
τὰ
σώματα
τὴν
παιδοτριβικήν,
ἧς |
[280] |
αἰτίαν
ταύτην;
(Οἵτινες
ἐν
ταύταις
|
μὲν |
ταῖς
ἀκμαῖς
ὄντες
ὑπερεῖδον
τὰς |
[0] |
τὸν
πράγματά
μοι
παρέχοντα,
κἀκεῖνον
|
μὲν |
ταῖς
διαβολαῖς
χρώμενον
ταῖς
ἐπὶ |
[230] |
ἀρχόντων
ἐκτιθεμέναις
ἀναγκαῖόν
ἐστιν,
ἐν
|
μὲν |
ταῖς
ὑπὸ
τῶν
θεσμοθετῶν
ἀμφοτέρους |
[300] |
πεποιηκότας.
(Ἢν
οὖν
σωφρονῆτε,
τῆς
|
μὲν |
ταραχῆς
παύσεσθε
ταύτης,
οὐχ
οὕτω |
[180] |
μαθητὰς
καὶ
ἔχειν
ἄμεινον,
τοὺς
|
μὲν |
τὰς
διανοίας
τοὺς
δὲ
τὰς |
[80] |
τοὺς
νοῦν
ἔχοντας
περὶ
ἀμφότερα
|
μὲν |
ταῦτα
σπουδάζειν,
αὐτοῖν
δὲ
τούτοιν |
[310] |
πολλοὺς
ἐπείδομεν
τῶν
πολιτῶν
τοὺς
|
μὲν |
τελευτήσαντας,
τοὺς
δ'
ἐπὶ
τοῖς |
[270] |
ὑπὲρ
αὐτῶν.
(Ἡγοῦμαι
δὲ
τοιαύτην
|
μὲν |
τέχνην,
ἥτις
τοῖς
κακῶς
πεφυκόσιν |
[310] |
περὶ
τοὺς
λόγους,
ὥστ'
ἐπαινοῦμεν
|
μὲν |
τὴν
εὐκαιρίαν
καὶ
φαμὲν
οὐδὲν |
[120] |
τυγχάνωσι,
τήν
τε
πόλιν
διὰ
|
μὲν |
τὴν
φιλίαν
τὴν
τῶν
ἄλλων |
[210] |
ἐκείνους
τρέψομαι,
τοὺς
οὐ
καταφρονοῦντας
|
μὲν |
τῆς
φιλοσοφίας,
πολὺ
δὲ
πικρότερον |
[90] |
τοιάσδε
βλασφημίας·
ἀξιῶ
γάρ,
(εἰ
|
μέν |
τινες
τῶν
ἐμοὶ
συγγεγενημένων
ἄνδρες |
[90] |
τυγχάνω
ταῦτα
διαπραττόμενος.
~Καὶ
εἰ
|
μέν |
τις
τοῦτον
ἀπαγαγὼν
ἀνδραποδιστὴν
καὶ |
[280] |
δυσχερέστατον
ἦν
τῶν
ῥηθέντων·
εἰ
|
μέν |
τις
ὑπολαμβάνει
τοὺς
ἀποστεροῦντας
ἢ |
[260] |
τὴν
ἄλλην
παιδείαν
διαπονηθέντες
πρὸς
|
μὲν |
τὸ
βέλτιον
εἰπεῖν
ἢ
βουλεύσασθαι |
[260] |
παντελῶς
οὐδέν.
(Ἡγοῦμαι
γὰρ
τὰς
|
μὲν |
τοιαύτας
περιττολογίας
ὁμοίας
εἶναι
ταῖς |
[30] |
προέλωνται
τὸν
βίον
πορίζεσθαι.
(Τοὺς
|
μὲν |
τοίνυν
ἀπὸ
τῶν
συμβολαίων
τῶν |
[50] |
ἀμφιγνοεῖν
τοὺς
τἀληθῆ
λέγοντας.
(Εἰ
|
μὲν |
τοίνυν
ἠγωνιζόμην
ὡς
περὶ
πράξεις |
[110] |
συντάξαι
καὶ
χρήσασθαι
συμφερόντως.
Ὡς
|
μὲν |
τοίνυν
ἠπίστατο
χρῆσθαι
καλῶς,
αἱ |
[60] |
{Ἐκ
τοῦ
περὶ
Εἰρήνης,
(Δυοῖν
|
μὲν |
τοίνυν
λόγοιν
ἀκηκόατε·
βούλομαι
δὲ |
[70] |
{Ἐκ
τοῦ
πρὸς
Νικόκλεα,
(Τῶν
|
μὲν |
τοίνυν
λόγων
ἅλις
ἡμῖν
ἔστω |
[30] |
ἀνάγνωθι
τὴν
γραφήν.
Γραφή.
~Ἐκ
|
μὲν |
τοίνυν
τῆς
γραφῆς
πειρᾶταί
με |
[40] |
ἐν
τοῖς
δικαστηρίοις
ἀγωνιζομένοις.
Τούτων
|
μὲν |
τοίνυν
τοσούτων
ὄντων
οὐδεὶς
πώποτε |
[70] |
πρὸς
ἀλλήλους
ὁμονοίας
συμβουλεύοντος;
(Ἐν
|
μὲν |
τοίνυν
τῷ
πρώτῳ
λόγῳ
περὶ |
[290] |
ὑμῖν
ἔχουσι.
Καὶ
φασιν
οἱ
|
μὲν |
τοιοῦτοι
μόνην
εἶναι
ταύτην
πόλιν, |
[110] |
τῶν
δεόντων.
Ὁ
δὲ
τοῖς
|
μὲν |
τοιούτοις
λοχαγοῖς
ἐχρῆτο
καὶ
ταξιάρχοις, |
[180] |
διδάσκουσι
καὶ
τοῖς
μανθάνουσιν,
ἴδιον
|
μὲν |
τοῖς
μὲν
εἰσενέγκασθαι
τὴν
φύσιν |
[240] |
Ἴσασι
γὰρ
σφᾶς
αὐτοὺς
ἐν
|
μὲν |
τοῖς
τοιούτοις
δυναστεύοντας,
ὑπὸ
δὲ |
[310] |
μεστῶν
θρασύτητος
ἐπεθύμησαν,
(οἰηθέντες
ταῖς
|
μὲν |
τόλμαις
καὶ
ταῖς
φιλαπεχθημοσύναις
ἱκανοὺς |
[100] |
εἰσφορὰς
ἀναγκάσας
εἰσενεγκεῖν,
(ἀλλ'
εἰς
|
μὲν |
τὸν
περίπλουν
τὸν
περὶ
Πελοπόννησον |
[160] |
Ἔτι
δὲ
δεινότερον,
εἰ
Πίνδαρον
|
μὲν |
τὸν
ποιητὴν
οἱ
πρὸ
ἡμῶν |
[180] |
τρόπον
ἐπιμελόμενοι
καὶ
παιδεύοντες
μέχρι
|
μὲν |
τοῦ
γενέσθαι
βελτίους
αὐτοὺς
αὑτῶν |
[300] |
(Ὧν
εἰκὸς
ὑμᾶς
ἐνθυμουμένους
ὑπὲρ
|
μὲν |
τοῦ
πλήθους
τοῦτο
σκοπεῖν,
ὅπως |
[80] |
διανοίας
ἔργον
ἐστίν,
(ἀλλὰ
τοῖς
|
μὲν |
τοὺς
νόμους
τιθέναι
προαιρουμένοις
προὔργου |
[140] |
πραγματείαν
ὄντων.
Ὁρῶσι
γὰρ
ἐκείνων
|
μὲν |
τοὺς
πλείστους,
πλὴν
τῶν
τὸν |
[250] |
εἴ
τινες
ὁπλομαχεῖν
μαθόντες
πρὸς
|
μὲν |
τοὺς
πολεμίους
μὴ
χρῷντο
ταῖς |
[10] |
πρέποντα
ῥηθῆναι,
τὰ
δὲ
πρὸς
|
μὲν |
τοὺς
τοιούτους
ἀγῶνας
οὐχ
ἁρμόττοντα, |
[190] |
δὴ
κἀκείνους
ἴσμεν,
τοὺς
καταδεεστέραν
|
μὲν |
τούτων
τὴν
φύσιν
ἔχοντας,
ταῖς |
[70] |
βίῳ
τῶν
ἀνθρώπων·
ἀλλ'
ἡ
|
μὲν |
τούτων
χρῆσις
τοῦτ'
ὠφελεῖν
μόνον |
[300] |
οὕτω
δ'
ὥσπερ
νῦν
οἱ
|
μὲν |
τραχέως
οἱ
δ'
ὀλιγώρως
διακείσεσθε |
[180] |
πολὺ
πρὸ
ἡμῶν
γεγονότων
περὶ
|
μὲν |
τῶν
ἄλλων
πολλὰς
τέχνας
συνεστηκυίας, |
[20] |
ἀπολογουμένων.
Καὶ
γὰρ
αἰσχρὸν
ἐπὶ
|
μὲν |
τῶν
ἄλλων
πραγμάτων
ἐλεημονεστάτους
ὁμολογεῖσθαι |
[10] |
οὐ
πολὺν
χρόνον
διαλιποῦσα
παρὰ
|
μὲν |
τῶν
ἐξαπατησάντων
δίκην
λαβεῖν
ἐπεθύμησε, |
[230] |
αὐτοῖς
τὸν
νοῦν,
ὥστε
Σόλων
|
μὲν |
τῶν
ἑπτὰ
σοφιστῶν
ἐκλήθη
καὶ |
[280] |
ἡγεῖσθαι
καὶ
πλεονεκτήσειν
νομίζειν
παρὰ
|
μὲν |
τῶν
θεῶν
τοὺς
εὐσεβεστάτους
καὶ |
[160] |
πρὸς
αὐτόν.
Ἐγὼ
γὰρ
ὑπὲρ
|
μὲν |
τῶν
ἰδίων
πολλὰς
ἐλπίδας
εἶχον |
[130] |
πολιτευομένους
καὶ
βουλομένους
ἀρέσκειν
προαιρεῖσθαι
|
μὲν |
τῶν
τε
πράξεων
τὰς
ὠφελιμωτάτας |
[300] |
οὖν
δικαστῶν
νοῦν
ἐχόντων
τοὺς
|
μὲν |
τῶν
τοιούτων
λόγων
αἰτίους
γιγνομένους |
[320] |
τῆς
ὀργῆς
βίᾳ
φερόμενος,
τὸ
|
μὲν |
ὕδωρ
ἡμᾶς
ἐπιλεῖπον,
αὐτὸς
δ' |
[190] |
(Καὶ
μηδεὶς
οἰέσθω
με
πρὸς
|
μὲν |
ὑμᾶς
συστέλλειν
τὴν
ὑπόσχεσιν,
ἐπειδὰν |
[130] |
τῆς
πόλεως
λόγον
εἰπεῖν.
Εἰ
|
μὲν |
ὑμεῖς
πρὸς
αὐτὸ
τὸ
δίκαιον |
[290] |
ἡλικιωτῶν;
(Θαυμάζω
δ'
ὅσοι
τοὺς
|
μὲν |
φύσει
δεινοὺς
ὄντας
εἰπεῖν
εὐδαιμονίζουσιν |
[70] |
δεινὸν
νομίζειν,
ὅταν
ὁρᾷ
τοὺς
|
μὲν |
χείρους
τῶν
βελτιόνων
ἄρχοντας
καὶ |
[90] |
ἐπιτηδευμάτων
καὶ
τῶν
συνουσιῶν
τῶν
|
μὲν |
χείρω
τῶν
δὲ
βελτίω
δόξαν |
[10] |
ταύτης
κακουργότερον,
ἣ
ποιεῖ
τοὺς
|
μὲν |
ψευδομένους
εὐδοκιμεῖν,
τοὺς
δὲ
δικάζοντας |
[180] |
διαφέρει·
τὸν
γὰρ
ἔχοντα
τὴν
|
μὲν |
ψυχὴν
εὑρεῖν
καὶ
μαθεῖν
καὶ |
[0] |
διακείμενοι·
τοῦ
γὰρ
ἀντιδίκου
περὶ
|
μὲν |
ὧν
ἡ
κρίσις
ἦν
οὐδὲν |
[30] |
πεποίηται
τὴν
κατηγορίαν,
ἡγούμενος
ἐκ
|
μὲν |
ὧν
καταλαζονεύεται
περί
μου
καὶ |
[260] |
ἀλλ'
ὠφελεῖν
τοὺς
συνόντας,
ἐλάττω
|
μὲν |
ὧν
ὑπισχνοῦνται,
πλείω
δ'
ὧν |
[10] |
ποιεῖν
ἐπεχείρησε.
Νῦν
δὲ
λέγει
|
μὲν |
ὡς
ἐγὼ
τοὺς
ἥττους
λόγους |
[240] |
τῶν
δεόντων
πράττειν,
ἀλλ'
ἐνίοτε
|
μὲν |
ὡς
ἐξηπατημένων
καὶ
πεφενακισμένων
προσποιοῦνται |
[190] |
δὲ
διτταί.
Λέγουσι
γὰρ
οἱ
|
μὲν |
ὡς
ἔστιν
ἡ
περὶ
τοὺς |
[10] |
δὲ
τοὺς
διεξιόντας
αὐτὸν
πρῶτον
|
μὲν |
ὡς
ὄντος
μικτοῦ
τοῦ
λόγου |
[260] |
εἶναι
ταῖς
θαυματοποιίαις,
ταῖς
οὐδὲν
|
μὲν |
ὠφελούσαις
ὑπὸ
δὲ
τῶν
ἀνοήτων |
[120] |
δ'
ὑπὲρ
τῶν
χρημάτων
λόγον
|
Μενεσθέως, |
τούτους
μὲν
ἀπέλυσε,
Τιμόθεον
δὲ |
[260] |
συμβουλεύσαιμ'
ἂν
τοῖς
νεωτέροις,
μὴ
|
μέντοι |
περιιδεῖν
τὴν
αὑτῶν
κατασκελετευθεῖσαν
ἐπὶ |
[260] |
πρὸς
τὸ
πράττειν
ὠφελοῦσαν,
γυμνασίαν
|
μέντοι |
τῆς
ψυχῆς
καὶ
παρασκευὴν
φιλοσοφίας |
[60] |
γὰρ
εὖ
φθονήσουσιν
εἰπεῖν̓
πολὺ
|
μέντοι |
χρησιμωτέρους
εἶναι
τῶν
λόγων
καὶ |
[70] |
νῦν
ὅτ'
οὐ
μόνον
μικροῖς
|
μέρεσιν |
ἀλλ'
ὅλοις
εἴδεσι
προειλόμην
χρῆσθαι |
[50] |
ἑκάστου
δεῖγμα
πειράσομαι.
Μικρὸν
γὰρ
|
μέρος |
ἀκούσαντες
ῥᾳδίως
τό
τ'
ἐμὸν |
[220] |
γιγνομένης
αὐτὸς
ἂν
τὸ
πλεῖστον
|
μέρος |
ἀπολαύσειεν.
Ἔπειτα
τίνας
ἂν
καὶ |
[60] |
αὐτῶν,
ἀνάγνωθι
καὶ
τοῦτο
τὸ
|
μέρος |
αὐτοῖς.
{Ἐκ
τοῦ
περὶ
Εἰρήνης, |
[70] |
τούτου
τοῦ
λόγου
τὸ
λοιπὸν
|
μέρος |
αὐτοῖς.
{Ἐκ
τοῦ
πρὸς
Νικόκλεα, |
[180] |
τὴν
παιδοτριβικήν,
ἧς
ἡ
γυμναστικὴ
|
μέρος |
ἐστί,
περὶ
δὲ
τὰς
ψυχὰς |
[60] |
τοῦ
βοηθεῖν
τοῖς
εἰρημένοις
πειράσομαι
|
μέρος |
ἑτέρου
λόγου
τοσοῦτον,
ὅσον
περ |
[280] |
εἶδος
τοῦτο
μόνον
ὠφελεῖ
τὸ
|
μέρος, |
ἐφ'
ᾧ
ἂν
αὐτῶν
ἕκαστον |
[180] |
δὲ
ῥήτορας
ἱκανοὺς
ποιήσαιεν,
ἀλλὰ
|
μέρος |
μὲν
ἄν
τι
συμβάλοιντο,
τὸ |
[10] |
ὅλον
αὐτὸν
διελθεῖν,
ἀλλὰ
τοσοῦτον
|
μέρος |
ὅσον
μὴ
λυπήσει
τοὺς
παρόντας. |
[290] |
φιλολογίαν
οὐ
μικρὸν
ἡγοῦνται
συμβαλέσθαι
|
μέρος |
πρὸς
τὴν
τῶν
λόγων
παιδείαν· |
[300] |
ἐπαίνων
τῶν
λεγομένων
περὶ
αὐτῆς
|
μέρος |
τι
συμβαλλομένους
τιμᾶν
μᾶλλον
ἢ |
[130] |
εὑρεθήσεται
γεγενημένον,
ἀλλὰ
καὶ
Τιμόθεος
|
μέρος |
τι
συμβεβλημένος
τοῦ
μὴ
κατὰ |
[20] |
ἐπειδὰν
περὶ
ψυχῆς
ἀνθρώπου
δικάζωσι,
|
μέρος |
τι
τῶν
ψήφων
ὑποβάλλεσθαι
τοῖς |
[70] |
μῆκος
ἐχόντων·
ἐπεὶ
μικροῦ
γε
|
μέρους |
τῶν
πάλαι
γεγραμμένων
οὐκ
ἂν |
[300] |
καὶ
τοὺς
οἴκους
τοὺς
ἰδίους
|
μεστοὺς |
πολλῆς
εὐδαιμονίας
καὶ
πλούτου
ποιήσας· |
[310] |
ἐφθόνησαν,
πονηρῶν
δ'
ἀνθρώπων
καὶ
|
μεστῶν |
θρασύτητος
ἐπεθύμησαν,
(οἰηθέντες
ταῖς
μὲν |
[220] |
σφίσιν
αὐτοῖς
καὶ
τὰς
συνουσίας
|
μετ' |
ἀλλήλων
ποιουμένους,
(ἔτι
δὲ
τὰ |
[250] |
ἂν
οἷοί
τ'
ἦμεν
οἰκεῖν
|
μετ' |
ἀλλήλων.
Τούτῳ
καὶ
τοὺς
κακοὺς |
[110] |
τῇ
πόλει
συνενεγκούσης,
Λακεδαιμονίων
δὲ
|
μετ' |
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
μηδ'
ὑφ' |
[300] |
κτησάμενος,
(τίς
δ'
ἦν,
ὁ
|
μετ' |
ἐκεῖνον
τοὺς
Ἕλληνας
ἐλευθερώσας
καὶ |
[10] |
τῶν
μετ'
ὀργῆς
καὶ
μὴ
|
μετ' |
ἐλέγχου
γενομένων,
ὥστ'
οὐ
πολὺν |
[30] |
νοῦν,
μηδὲ
πιστεύειν
τοῖς
μήτε
|
μετ' |
ἐλέγχου
μήτε
μετὰ
κρίσεως
εἰρημένοις, |
[20] |
τιμήματος,
ἀλλ'
ἐάν
περ
ἐθελήσητε
|
μετ' |
εὐνοίας
ἀκροάσασθαι,
πολλὰς
ἐλπίδας
ἔχω |
[130] |
καὶ
φιλανθρωπίας
φενακίζοντας
ἢ
τοὺς
|
μετ' |
ὄγκου
καὶ
σεμνότητος
ὠφελοῦντας.
Ὧν |
[10] |
ἤδη
μετεμέλησε
τῶν
κρίσεων
τῶν
|
μετ' |
ὀργῆς
καὶ
μὴ
μετ'
ἐλέγχου |
[230] |
διοίκησιν
τὴν
ὑπ'
ἐκείνου
συνταχθεῖσαν·
|
μετὰ |
δὲ
ταῦτα
Κλεισθένης
ἐκπεσὼν
ἐκ |
[110] |
εὕροι
τις
ἂν
αἴτιον
γεγενημένον.
|
(Μετὰ |
δὲ
ταύτας
τὰς
πράξεις
ἐπὶ |
[90] |
καὶ
Λυσιθείδης
καὶ
Κάλλιππος
πλησιάζειν,
|
μετὰ |
δὲ
τούτους
Ὀνήτωρ,
Ἀντικλῆς,
Φιλωνίδης, |
[20] |
μηδὲν
ἐξαμαρτάνειν,
ἀδικούμενος
δὲ
μὴ
|
μετὰ |
δικαστηρίου
ποιεῖσθαι
τὰς
τιμωρίας,
ἀλλ' |
[20] |
τοῖς
τῶν
κατηγόρων
λόγοις,
μηδὲ
|
μετὰ |
θορύβου
καὶ
χαλεπότητος
ἀκροᾶσθαι
τῶν |
[30] |
τοῖς
μήτε
μετ'
ἐλέγχου
μήτε
|
μετὰ |
κρίσεως
εἰρημένοις,
μηδὲ
ταῖς
δόξαις |
[40] |
εἰσὶν
οὐκ
ἐλάττους
ἢ
τῶν
|
μετὰ |
μέτρου
ποιημάτων.
Οἱ
μὲν
γὰρ |
[40] |
ἂν
φήσαιεν
ὁμοιοτέρους
εἶναι
τοῖς
|
μετὰ |
μουσικῆς
καὶ
ῥυθμῶν
πεποιημένοις
ἢ |
[80] |
οὕτως
ἠγάπων
τὴν
διατριβὴν
ὥστε
|
μετὰ |
πόθου
καὶ
δακρύων
ποιεῖσθαι
τὴν |
[10] |
τηλικοῦτος
ὤν.
Πρὶν
αὐτὸν
ἀπετέλεσα,
|
μετὰ |
πολλῆς
μὲν
ἀληθείας
εἰρημένον,
τὰ |
[140] |
ὄντα;
Καὶ
γὰρ
εἰ
μὲν
|
μετὰ |
πόνου
καὶ
ταλαιπωρίας
ᾐσθάνοντό
σε |
[190] |
ἀναισχυντίας
σημεῖον
γιγνομένην,
ἀλλὰ
τὴν
|
μετὰ |
σωφροσύνης
οὕτω
παρασκευάζουσαν
τὴν
ψυχὴν |
[300] |
πόλει
περιβαλών,
τίς
δὲ
ὁ
|
μετὰ |
τοῦτον
ἀργυρίου
καὶ
χρυσίου
τὴν |
[250] |
ἀγαθῆς
καὶ
πιστῆς
εἴδωλόν
ἐστι.
|
(Μετὰ |
τούτου
καὶ
περὶ
τῶν
ἀμφισβητησίμων |
[130] |
τοὺς
εὖ
ποιοῦντας,
καὶ
τοὺς
|
μετὰ |
φαιδρότητος
καὶ
φιλανθρωπίας
φενακίζοντας
ἢ |
[130] |
οἷός
τ'
ἦν
τὴν
φύσιν
|
μεταβαλεῖν, |
ἀλλ'
ἦν
μὲν
καλὸς
κἀγαθὸς |
[240] |
καταγελᾶν
αὐτῶν,
ὁπόταν
δὲ
τύχωσι,
|
μεταβαλόντες |
ὡς
περὶ
πλεονεκτεῖν
δυναμένων
τοὺς |
[120] |
ἀναστάσεις
εὕροι
γεγενημένας
οὔτε
πολιτειῶν
|
μεταβολὰς |
οὔτε
σφαγὰς
καὶ
φυγὰς
οὕτως |
[100] |
συνθέσθαι
τὴν
εἰρήνην,
ἣ
τοσαύτην
|
μεταβολὴν |
ἑκατέρᾳ
τῶν
πόλεων
ἐποίησεν,
~ὥσθ' |
[160] |
μικρὸν
διήμαρτον
διὰ
ταύτην
τὴν
|
μεταβολὴν |
τῶν
ἐμαυτοῦ
πραγμάτων.
Ὅτε
γὰρ |
[310] |
ἑτέρας
πολιτείας.
Ἐκ
ταύτης
τῆς
|
μεταβολῆς |
τί
τῶν
δεινῶν
οὐ
συνέπεσε |
[40] |
ἧς
εἶχον
πρότερον,
ζητεῖν
ἑτέραν
|
μεταλαβεῖν |
διάνοιαν,
καὶ
ποθεῖν
ἀκοῦσαι
περὶ |
[190] |
καὶ
παντοδαπῶν,
εἰ
μέλλουσιν
ἑτέραν
|
μεταλήψεσθαι |
δόξαν
ἀνθ'
ἧς
νῦν
τυγχάνουσιν |
[150] |
δίκαιόν
ἐστιν
ἐπαινεῖν.
(Ἐνθυμοῦμαι
δὲ
|
μεταξὺ |
λέγων,
ὅσον
τὰ
τῆς
πόλεως |
[20] |
τῶν
ἀπολογουμένων,
(τοσοῦτον
δὲ
τὸ
|
μεταξὺ |
ποιεῖν,
ὥστε
τῶν
μὲν
αἰτιωμένων |
[170] |
ἀλλ'
ἐπακολουθοῦντας
ταῖς
ἀληθείαις
καὶ
|
μεταπειθομένους |
ὑπὸ
τῶν
λεγόντων
τὰ
δίκαια, |
[20] |
ὑπὸ
τῶν
βουλομένων
βλασφημεῖν
ταχέως
|
μεταπεισθήσεσθαι |
περὶ
αὐτῶν,
τοὺς
δὲ
τοιοῦτον |
[150] |
λέγων,
ὅσον
τὰ
τῆς
πόλεως
|
μεταπέπτωκε, |
καὶ
τὰς
διανοίας
ὡς
οὐδὲν |
[190] |
ἐξ
ὧν,
δυοῖν
θάτερον,
ἢ
|
μεταστήσομεν |
τὰς
γνώμας
αὐτῶν,
ἢ
τὰς |
[240] |
δυνάμεως
ἧς
ἡ
θεὸς
ἔχει
|
μετασχεῖν |
βουλομένους
ὡς
κακοῦ
πράγματος
ἐπιθυμοῦντας |
[220] |
ἐκείνοις
συμβαινουσῶν
οὐκ
ἂν
δύναιτο
|
μετασχεῖν, |
τῆς
δὲ
δόξης
τῆς
διὰ |
[160] |
οὐσίαν
ἧς
ἔχοντες
ἐτύγχανον,
~βουλόμενοι
|
μετασχεῖν |
τῆς
δόξης
ταύτης·
νῦν
δ' |
[220] |
οἱ
μὲν
γὰρ
τοιοῦτοι
πολλοὺς
|
μετασχεῖν |
τῆς
παιδείας
εἰς
ἐπιθυμίαν
καθιστᾶσιν, |
[50] |
νομίζοντες
εἶναι
τὴν
αἵρεσιν,
βούλονται
|
μετασχεῖν |
τῆς
παιδείας
ταύτης,
ἧς
οὐδ' |
[210] |
δὲ
πικρότερον
κατηγοροῦντας
αὐτῆς,
καὶ
|
μεταφέροντας |
τὰς
πονηρίας
τὰς
τῶν
φασκόντων |
[280] |
ἔτι
χρῶνται
κατὰ
φύσιν,
ἀλλὰ
|
μεταφέρουσιν |
ἀπὸ
τῶν
καλλίστων
πραγμάτων
ἐπὶ |
[100] |
οὐδὲ
τῶν
τιμῶν
οὐδεὶς
αὐτῷ
|
μετέδωκε |
τῶν
ἐκείνῳ
ψηφισθεισῶν,
ἀλλ'
οὐδ' |
[10] |
τῇ
πόλει
πολλάκις
οὕτως
ἤδη
|
μετεμέλησε |
τῶν
κρίσεων
τῶν
μετ'
ὀργῆς |
[200] |
φανερὸν
ὅτι
τῆς
αὐτῆς
παιδείας
|
μετεσχήκασι. |
Καί
τοι
μηδενὸς
ἔθους
αὐτοῖς |
[100] |
εἰπεῖν,
ὡς
οὐ
δίκαιόν
ἐστι
|
μετέχειν |
εἴ
τι
Τιμόθεος
πράττων
μὴ |
[100] |
καὶ
πολλὰ
περὶ
ὑμᾶς
ἐξήμαρτε,
|
μετέχειν |
καὶ
δίκην
διδόναι
καὶ
πάσχειν |
[140] |
πρὸς
αὐτούς·
σὲ
δ'
οὐδενὸς
|
μετέχοντα |
τούτων,
ἀλλ'
ἀνομοίως
ζῶντα
καὶ |
[200] |
δὲ
γενόμενοι
τούτων
διήνεγκαν
καὶ
|
μετήλλαξαν |
τὴν
φρόνησιν
τῷ
τοὺς
μὲν |
[310] |
ἔχομέν
τι
λέγειν,
ἀμελήσαντες
τοῦ
|
μετριάζειν, |
κατὰ
μικρὸν
ἀεὶ
προστιθέντες
εἰς |
[150] |
ὀλίγοις
οἱ
δ'
ἐν
πάνυ
|
μετρίοις |
τὸν
βίον
διαγαγόντες·
ὁ
δὲ |
[290] |
τὴν
τῆς
φωνῆς
κοινότητα
καὶ
|
μετριότητα |
καὶ
τὴν
ἄλλην
εὐτραπελίαν
καὶ |
[30] |
αἰτιάσαιτο,
τοῦ
δὲ
καλῶς
καὶ
|
μετρίως |
κεχρῆσθαι
τῇ
φύσει
δικαίως
ἂν |
[40] |
ἧττον
ἢ
τῶν
ἐν
τοῖς
|
μέτροις |
πεποιημένων,
πολλοὶ
δὲ
καὶ
μαθηταὶ |
[40] |
οὐκ
ἐλάττους
ἢ
τῶν
μετὰ
|
μέτρου |
ποιημάτων.
Οἱ
μὲν
γὰρ
τὰ |
[90] |
δὲ
κεχρημένους
ἐκ
μειρακίων
μοι
|
μέχρι |
γήρως
δηλώσω,
καὶ
μάρτυρας
ὑμῶν |
[0] |
ἢ
τῶν
τούτους
μιμεῖσθαι
βουλομένων.
|
(Μέχρι |
μὲν
οὖν
πόρρω
τῆς
ἡλικίας |
[180] |
τὸν
τρόπον
ἐπιμελόμενοι
καὶ
παιδεύοντες
|
μέχρι |
μὲν
τοῦ
γενέσθαι
βελτίους
αὐτοὺς |
[320] |
παρελθόντα
χρόνον
οὕτω
τυγχάνω
βεβιωκὼς
|
μέχρι |
ταύτης
τῆς
ἡμέρας,
ὥς
περ |
[20] |
μοι
πλέον
γέγονεν,
(ἀλλ'
ἀνεγκλητεὶ
|
μέχρι |
ταυτησὶ
τῆς
ἡλικίας
βεβιωκὼς
εἰς |
[90] |
ἀνδράσι
συμβεβιωκώς,
ἀνέγκλητον
δ'
ἐμαυτὸν
|
μέχρι |
ταυτησὶ
τῆς
ἡλικίας
παρεσχηκώς,
ὅμοιος |
[270] |
καὶ
περὶ
τῶν
κοινῶν
πραγμάτων·
|
μὴ |
γὰρ
τοιαύτας
εὑρίσκων
οὐδὲν
διαπράξεται |
[0] |
ὄντα
τοῖς
ἄλλοις
γράφειν
προειλόμην·
|
μὴ |
γὰρ
τούτων
δηλωθεισῶν
πολλοῖς
ἂν |
[40] |
τοὺς
λόγους
οὓς
λέγω,
νῦν
|
μὴ |
δηλοίην
ὑμῖν
αὐτοὺς
ἀλλ'
ἀποκρυπτόμενος |
[170] |
φιλοσοφίᾳ
βοηθῆσαι·
νῦν
δὲ
φοβοῦμαι
|
μὴ |
διὰ
ταύτην
ὑπὲρ
ἄλλων
πραγμάτων |
[250] |
καὶ
τῶν
αἰσχρῶν
ἐνομοθέτησεν,
ὧν
|
μὴ |
διαταχθέντων
οὐκ
ἂν
οἷοί
τ' |
[100] |
φεύγω
τὴν
γραφὴν
καὶ
τοῦ
|
μὴ |
διαφθείρειν
τοὺς
συνόντας,
οὐκ
οἶδ' |
[170] |
τηλικούτου
πράγματος,
οὐδὲ
τοὺς
μὲν
|
μὴ |
διδόντας
τούτοις
ἀργύριον
τιμωρητέον,
παρ' |
[230] |
ἰδίοις
πράγμασιν
ἀδικοῦντας
καὶ
τοὺς
|
μὴ |
δικαίως
ἐγκαλοῦντας·
(ἐν
αἷς
τοῦτον |
[170] |
εἰθισμένων
λέγεσθαι
παρ'
ὑμῖν
ἐξηλλαγμένους,
|
μὴ |
δυσχεραίνειν
ἀλλ'
ἔχειν
συγγνώμην,
ἐνθυμουμένους |
[50] |
πολλάκις
ἀνεγνωκότων
τὰ
μέλλοντα
ῥηθήσεσθαι
|
μὴ |
ζητεῖν
ἐν
τῷ
παρόντι
παρ' |
[10] |
ἤδη
προειρημένοις,
πρὸς
δὲ
τούτοις
|
μὴ |
ζητεῖν
εὐθὺς
ἐπελθόντας
ὅλον
αὐτὸν |
[110] |
ἅπαντας
κατεπολέμησεν.
Εἰ
δὲ
δεῖ
|
μὴ |
καθ'
ἕκαστον
ἀλλὰ
διὰ
βραχέων |
[50] |
τολμηρὰν
ἐποιησάμην
τὴν
ὑπόσχεσιν,
εἰ
|
μὴ |
καὶ
δείξειν
ἤμελλον
ὑμῖν
καὶ |
[270] |
ἐναντίους
ταῖς
ὑμετέραις
γνώμαις,
εἰ
|
μὴ |
καὶ
τοῖς
προειρημένοις
ἀκολούθους
αὐτοὺς |
[150] |
γιγνώσκοντας,
ἀλλὰ
χαλεπωτέρους
ὄντας
τοῖς
|
μὴ |
κακῶς
πράττουσιν
ἢ
τοῖς
ἀδικοῦσι, |
[130] |
Τιμόθεος
μέρος
τι
συμβεβλημένος
τοῦ
|
μὴ |
κατὰ
τρόπον
γνωσθῆναι
περὶ
αὐτῶν. |
[100] |
μετέχειν
εἴ
τι
Τιμόθεος
πράττων
|
μὴ |
κατώρθωσεν·
οὐδὲ
γὰρ
τῶν
δωρεῶν |
[20] |
δ'
ὅτι
τοῦτο
ποιοῦσιν
οἱ
|
μὴ |
κοινὴν
τὴν
εὔνοιαν
τοῖς
ἀγωνιζομένοις |
[140] |
ἄλλος
δέ
τίς
μοι
συνεβούλευε
|
μὴ |
λέγειν,
οὐκ
ἀποκρύψομαι
πρὸς
ὑμᾶς. |
[20] |
ἕξειν
τὴν
διάνοιαν.
(Ἵνα
δὲ
|
μὴ |
λίαν
ἐνοχλῶ
πολλὰ
πρὸ
τοῦ |
[10] |
διελθεῖν,
ἀλλὰ
τοσοῦτον
μέρος
ὅσον
|
μὴ |
λυπήσει
τοὺς
παρόντας.
Ἐὰν
γὰρ |
[260] |
τινὰ
συμβουλεύσαιμ'
ἂν
τοῖς
νεωτέροις,
|
μὴ |
μέντοι
περιιδεῖν
τὴν
αὑτῶν
κατασκελετευθεῖσαν |
[10] |
κρίσεων
τῶν
μετ'
ὀργῆς
καὶ
|
μὴ |
μετ'
ἐλέγχου
γενομένων,
ὥστ'
οὐ |
[20] |
ἄλλους
μηδὲν
ἐξαμαρτάνειν,
ἀδικούμενος
δὲ
|
μὴ |
μετὰ
δικαστηρίου
ποιεῖσθαι
τὰς
τιμωρίας, |
[180] |
τοῦ
στόματος
σαφήνειαν
τοιαύτην
ὥστε
|
μὴ |
μόνοις
τοῖς
λεγομένοις
ἀλλὰ
καὶ |
[230] |
τοὺς
εἰσαφικνουμένους
εἰς
αὐτὴν
νομίζειν
|
μὴ |
μόνον
ἄρχειν
ἀξίαν
εἶναι
τῶν |
[300] |
ἀλλὰ
τοὺς
διαφέροντας
καὶ
προέχοντας
|
μὴ |
μόνον
ταῖς
εὐγενείαις
καὶ
ταῖς |
[50] |
καὶ
ποιεῖ
προαπαγορεύειν.
Ἵν'
οὖν
|
μὴ |
παντάπασιν
ἐκλυθῶ
πολλῶν
ἔτι
μοι |
[290] |
πόλεως
εἶναι
μαθητάς.
(Σκοπεῖτ'
οὖν
|
μὴ |
παντάπασιν
ᾖ
καταγέλαστον
τῆς
δόξης |
[260] |
τοῖς
λεγομένοις
καὶ
δεικνυμένοις
καὶ
|
μὴ |
πεπλανημένην
ἔχειν
τὴν
διάνοιαν,
ἐν |
[210] |
παρὰ
τοῖς
πλείστοις
ὁμολογουμένων,
δέδοικα
|
μὴ |
περὶ
τῶν
ἀμφισβητουμένων
ἀπορεῖν
δόξω. |
[250] |
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων,
καὶ
|
μὴ |
περὶ
τῶν
ὁμοίων
τἀναντία
γιγνώσκειν, |
[0] |
παιδείαν
περὶ
ἣν
διατρίβω,
καὶ
|
μὴ |
περιίδοιμι
περὶ
τῶν
τοιούτων
ἄκριτον |
[60] |
τῇ
πόλει
παραινέσας
ὡς
χρὴ
|
μὴ |
περιορᾶν
αὐτὴν
οὕτω
πράττουσαν,
ἐπὶ |
[150] |
οὐσίαν,
ἀναγκαῖόν
ἐστιν
εἰπεῖν,
ἵνα
|
μὴ |
πιστευθεὶς
ὁ
λόγος
εἰς
μείζους |
[50] |
ὧν
τὴν
ψῆφον
οἴσουσι,
καὶ
|
μὴ |
πλανᾶσθαι
τῇ
διανοίᾳ
μηδ'
ἀμφιγνοεῖν |
[160] |
ταύτης·
νῦν
δ'
ὑπὲρ
τοῦ
|
μὴ |
πλουτεῖν
ὥσπερ
τῶν
μεγίστων
ἀδικημάτων |
[140] |
αὐτός
γε
δεδιέναι
ταῦτα
μάλιστα,
|
μὴ |
πολλοὺς
λυπήσῃ
τῶν
ἀκουόντων.
(Οὕτω |
[230] |
ἂν
οἷός
τ'
ἐγένετο
πεῖσαι
|
μὴ |
πολὺ
τῷ
λόγῳ
διενεγκών;
εἰς |
[120] |
πέμψας
προηγόρευε
τοῖς
ἄρχουσιν,
ἵνα
|
μὴ |
πρὸ
τῶν
λιμένων
ἐξαίφνης
ὀφθεὶς |
[270] |
τὴν
ἀλήθειαν.
(Δέομαι
δ'
ὑμῶν
|
μὴ |
προκαταγνῶναί
μου
τοιαύτην
μανίαν,
ὡς |
[20] |
πρότερον
πράττοντας.
~Ὧν
χρὴ
μεμνημένους
|
μὴ |
προπετῶς
πιστεύειν
τοῖς
τῶν
κατηγόρων |
[30] |
τῶν
βλασφημεῖν
καὶ
διαβάλλειν
βουλομένων,
|
μὴ |
προσέχειν
τὸν
νοῦν,
μηδὲ
πιστεύειν |
[60] |
λόγοις
διαφθείρειν
τοὺς
νεωτέρους,
ἀλλὰ
|
μὴ |
προτρέπειν
ἐπ'
ἀρετὴν
καὶ
τοὺς |
[70] |
περὶ
τούτων,
παραινῶ
τῷ
Νικοκλεῖ
|
μὴ |
ῥᾳθυμεῖν
μηδ'
ὥς
περ
ἱερωσύνην |
[290] |
αὑτοῦ
ποιήσασθαι
τὴν
ἐπιμέλειαν,
καὶ
|
μὴ |
σπεύδειν
μηδὲ
ζητεῖν
ἑτέρων
ἄρχειν |
[160] |
τραχέως
πρὸς
αὐτὴν
διακειμένους,
ἐφοβούμην
|
μὴ |
τὰ
μὲν
ἴδιά
μου
παραμεληθῇ, |
[120] |
τὸ
μῖσος
μικρὸν
ἀπολιποῦσαν
τοῦ
|
μὴ |
ταῖς
ἐσχάταις
συμφοραῖς
περιπεσεῖν.
Ὧν |
[290] |
καὶ
μάλιστ'
ἐπὶ
τῶν
λόγων,
|
μὴ |
τὰς
εὐτυχίας
ἀλλὰ
τὰς
ἐπιμελείας |
[120] |
ὁπότε
μέλλοι
τινὰ
παραπλεῖν
τῶν
|
μὴ |
τὰς
συντάξεις
διδουσῶν,
πέμψας
προηγόρευε |
[190] |
ἀκούοντας,
~ἔτι
δὲ
τὴν
τόλμαν
|
μὴ |
τὴν
ἀναισχυντίας
σημεῖον
γιγνομένην,
ἀλλὰ |
[270] |
ἄλλων
ἀφεστῶτα
διανοίας,
ὥστε
φοβοῦμαι
|
μὴ |
τὴν
ἀρχὴν
αὐτῶν
ἀκούσαντες
θορύβου |
[20] |
τῶν
διαβαλλόντων,
ἑτέρῳ
δὲ
δικάζων
|
μὴ |
τὴν
αὐτὴν
ἔχῃ
γνώμην
περὶ |
[90] |
εἰληφόσιν
ἤρεσκον,
τῷ
δὲ
συκοφάντῃ
|
μὴ |
τὴν
αὐτὴν
ἔχω
γνώμην,
πῶς |
[190] |
ὅτι
τυχὼν
ὁ
τοιοῦτος
παιδείας
|
μὴ |
τῆς
ἀπηκριβωμένης,
ἀλλὰ
τῆς
ἐπιπολαίου |
[270] |
πρὸς
τούτοις
τῆς
πλεονεξίας
ἐπιθυμήσαιεν,
|
μὴ |
τῆς
ὑπὸ
τῶν
ἀνοήτων
νομιζομένης, |
[50] |
τυγχάνειν
παρ'
ὑμῶν,
ἀλλ'
εἰ
|
μὴ |
τοιούτοις,
οἵοις
οὐδεὶς
ἄλλος,
τὴν |
[70] |
δοῦναι
δίκην
ὑμῖν,
ἀλλ'
εἰ
|
μὴ |
τοιούτοις
οἵοις
οὐδεὶς
ἄλλος,
τῆς |
[80] |
ὧν
οὐδεὶς
ἂν
παρέμεινεν,
εἰ
|
μὴ |
τοιοῦτον
ὄντα
με
κατέλαβον
οἷόν |
[310] |
περὶ
τῶν
ἤδη
προειρημένων
δέδοικα,
|
μὴ |
τοιοῦτόν
τι
πάθος
αὐτοῖς
διὰ |
[150] |
περὶ
τῆς
οὐσίας
τῆς
ἀλλήλων
|
μὴ |
τοῖς
αἰτιωμένοις
εἰκῇ
πιστεύειν,
μηδὲ |
[30] |
ἐμὲ
περιπεπτωκότας
ἡσυχίαν
ἔχειν
καὶ
|
μὴ |
τολμᾶν
ἐγκαλεῖν,
ἀλλὰ
πραοτέρους
ἐν |
[60] |
τε
νῦν
δοκοῦντας
εἶναι
δεινοὺς
|
μὴ |
τολμᾶν
ἔτι
λέγειν
περὶ
τούτων, |
[150] |
δι'
ὑπερηφανίαν,
οὐδὲ
καταφρονῶν
τῶν
|
μὴ |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
ἐμοὶ
ζώντων, |
[240] |
αὐτὸς
δύνασθαι
λέγειν,
εἰ
δὲ
|
μή, |
τοὺς
παῖδας
καὶ
τοὺς
οἰκείους |
[40] |
ταύτης,
εἴ
τις
ὑμῖν
ἐπιδείξειε
|
μὴ |
τούτων
τῶν
πραγμάτων
μαθητάς
μου |
[90] |
βελτίω
δόξαν
λαμβανόντων
ἐγὼ
μόνος
|
μὴ |
τύχοιμι
τῆς
δοκιμασίας
ταύτης,
ἀλλὰ |
[300] |
πόλις
εὐδοκιμεῖ,
τιμῶντας
φαίνεσθαι,
καὶ
|
μὴ |
φθονερῶς
ἔχειν,
μηδ'
ἐναντία
τοῖς |
[250] |
καὶ
τοῦ
καιροῦ
τοῦ
παρόντος
|
μὴ |
φροντιζόντων·
ἐπεὶ
καὶ
τάδε
περὶ |
[250] |
μαθόντες
πρὸς
μὲν
τοὺς
πολεμίους
|
μὴ |
χρῷντο
ταῖς
ἐπιστήμαις,
ἐπανάστασιν
δὲ |
[10] |
ὅπως
μηδὲν
ὑμῖν
συμβήσεται
τοιοῦτον,
|
μηδ' |
ἃ
τοῖς
ἄλλοις
ἂν
ἐπιτιμήσαιτε |
[30] |
ἢ
καταμαρτυρήσων.
Ὅπου
γὰρ
ὁ
|
μηδ' |
ἀκηκοὼς
μηδὲν
πώποτε
φλαῦρον
εἰς |
[50] |
καὶ
μὴ
πλανᾶσθαι
τῇ
διανοίᾳ
|
μηδ' |
ἀμφιγνοεῖν
τοὺς
τἀληθῆ
λέγοντας.
(Εἰ |
[160] |
τὴν
πόλιν
καὶ
τοὺς
προγόνους
|
μηδ' |
ἀσφαλῶς
ἐγγένοιτο
ἐπιβιῶναι
τὸν
ἐπίλοιπον |
[20] |
μήθ'
ὕβριν
μήτ'
ἀδικίαν
ἐγκαλέσαι,
|
μηδ' |
εἶναι
μήτε
διαιτητὴν
μήτε
δικαστὴν |
[300] |
φαίνεσθαι,
καὶ
μὴ
φθονερῶς
ἔχειν,
|
μηδ' |
ἐναντία
τοῖς
ἄλλοις
Ἕλλησι
γιγνώσκειν |
[260] |
τὴν
αὑτῶν
κατασκελετευθεῖσαν
ἐπὶ
τούτοις,
|
μηδ' |
ἐξοκείλασαν
εἰς
τοὺς
λόγους
τοὺς |
[0] |
τῶν
τοιούτων
ἄκριτον
ἐμαυτὸν
ὄντα,
|
μηδ' |
ἐπὶ
τοῖς
βλασφημεῖν
εἰθισμένοις
ὥσπερ |
[190] |
νῦν
τυγχάνουσιν
ἔχοντες.
(Δεῖ
δὴ
|
μηδ' |
ἡμᾶς
προαπειπεῖν
διδάσκοντας
καὶ
λέγοντας, |
[0] |
τοιούτων
ἐκταραττομένους
μήτε
παντάπασιν
ἀσώτως
|
μηδ' |
ὀλιγώρως
πρὸς
χρήματα
διακειμένους·
(ᾐσθημένος |
[170] |
μηδενὸς
πράγματος
ἄνευ
λόγου
καταγιγνώσκειν,
|
μηδ' |
ὁμοίως
διακεῖσθαι
δικάζοντας
ὥσπερ
ἐν |
[290] |
αὑτοῦ
διανοίας
λάβῃ
τὸν
ἐπιστατήσοντα,
|
μηδ' |
οὕτω
χαίρειν
μηδὲ
μέγα
φρονεῖν |
[50] |
παρόντι
παρ'
ἐμοῦ
καινοὺς
λόγους,
|
μηδ' |
ὀχληρόν
με
νομίζειν,
ὅτι
λέγω |
[110] |
δὲ
μετ'
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
|
μηδ' |
ὑφ'
ἑνὸς
ἑωρᾶσθαι
μήτε
ναυτικὸν |
[70] |
παραινῶ
τῷ
Νικοκλεῖ
μὴ
ῥᾳθυμεῖν
|
μηδ' |
ὥς
περ
ἱερωσύνην
εἰληφότα
τὴν |
[200] |
μηδενὸς
ἔθους
αὐτοῖς
ἐγγενομένου
κοινοῦ
|
μηδὲ |
διατριβῆς
μηδὲ
διατριβῆς
τεχνικῆς
ὑπαρξάσης |
[200] |
αὐτοῖς
ἐγγενομένου
κοινοῦ
μηδὲ
διατριβῆς
|
μηδὲ |
διατριβῆς
τεχνικῆς
ὑπαρξάσης
οὐκ
ἔστιν |
[290] |
τὴν
ἐπιμέλειαν,
καὶ
μὴ
σπεύδειν
|
μηδὲ |
ζητεῖν
ἑτέρων
ἄρχειν
πρὶν
ἂν |
[140] |
σαυτοῦ
καὶ
τὰς
πράξεις
διεξίῃς
|
μηδὲ |
κατὰ
μικρὸν
ὁμοίας
οὔσας
ταῖς |
[290] |
τὸν
ἐπιστατήσοντα,
μηδ'
οὕτω
χαίρειν
|
μηδὲ |
μέγα
φρονεῖν
ἐπὶ
τοῖς
ἄλλοις |
[20] |
πιστεύειν
τοῖς
τῶν
κατηγόρων
λόγοις,
|
μηδὲ |
μετὰ
θορύβου
καὶ
χαλεπότητος
ἀκροᾶσθαι |
[120] |
περὶ
τὸ
μηδεμίαν
τῶν
πόλεων
|
μηδὲ |
μικρὰν
ὑποψίαν
περὶ
αὐτοῦ
λαβεῖν |
[40] |
γιγνομένους
ὧν
ὁ
κατήγορος
εἴρηκε,
|
μηδὲ |
περὶ
τοὺς
λόγους
ὄντα
με |
[30] |
βουλομένων,
μὴ
προσέχειν
τὸν
νοῦν,
|
μηδὲ |
πιστεύειν
τοῖς
μήτε
μετ'
ἐλέγχου |
[290] |
τοιοῦτον
ἐξαμαρτήσεσθε
περὶ
ὑμᾶς
αὐτούς,
|
μηδὲ |
πιστοτέρους
ποιήσετε
τοὺς
λόγους
τοὺς |
[250] |
περὶ
τῶν
ὁμοίων
τἀναντία
γιγνώσκειν,
|
μηδὲ |
πρὸς
τοιοῦτο
πρᾶγμα
δυσμενῶς
φαίνεσθαι |
[30] |
ἐλέγχου
μήτε
μετὰ
κρίσεως
εἰρημένοις,
|
μηδὲ |
ταῖς
δόξαις
χρῆσθαι
ταῖς
ἀδίκως |
[150] |
μὴ
τοῖς
αἰτιωμένοις
εἰκῇ
πιστεύειν,
|
μηδὲ |
τὰς
ἐργασίας
ἴσας
νομίζειν
τάς |
[60] |
τῶν
ἔργων
διεξιόντας.
(Ἵν'
οὖν
|
μηδὲ |
ταῦτ'
ἔχωσιν
εἰπεῖν,
ἀφέμενος
τοῦ |
[20] |
δὲ
τούτους
ἐξελέγχειν
πειρωμένων
ἐνίοτε
|
μηδὲ |
τὴν
φωνὴν
ἀκούοντας
ἀνέχεσθαι,
καὶ |
[200] |
τοὺς
ἀμελεῖς
τῶν
πονεῖν
ἐθελόντων
|
μηδὲ |
τοὺς
ἀφυεῖς
τῶν
τὰς
ψυχὰς |
[290] |
συμφορᾷ
τινι
περιβάλοιτε.
(Χρὴ
γὰρ
|
μηδὲ |
τοῦτο
λανθάνειν
ὑμᾶς,
ὅτι
πάντων |
[100] |
καὶ
τῶν
ἀγαθῶν
κοινωνεῖν
ἢ
|
μηδὲ |
τῶν
ἀτυχιῶν
ἀπολαύειν.
(Ἐγὼ
δὲ |
[20] |
τοῖς
φεύγουσι,
παρ'
ὑμῖν
δὲ
|
μηδὲ |
τῶν
ἴσων
τυγχάνειν
τοὺς
κινδυνεύοντας |
[190] |
οὐδ'
ἂν
φθέγξασθαι
δυνηθείη.
(Καὶ
|
μηδεὶς |
οἰέσθω
με
πρὸς
μὲν
ὑμᾶς |
[270] |
παρὰ
τοῖς
πολίταις
εὐδοκιμεῖν.
(Καὶ
|
μηδεὶς |
ὑμῶν
οἰέσθω
τοὺς
μὲν
ἄλλους |
[120] |
ἐφιλοσόφει
καὶ
τοῦτ'
ἔπραττεν,
ὅπως
|
μηδεμία |
τῶν
πόλεων
αὐτὸν
φοβήσεται
τῶν |
[230] |
ζῶντας
μήτε
περὶ
ἄλλην
πρᾶξιν
|
μηδεμίαν |
αἰσχρὰν
γεγενημένους
πῶς
οὐκ
ἐπαινεῖσθαι |
[120] |
εἰ
τοσαύτας
μὲν
πόλεις
ἑλόντα
|
μηδεμίαν |
δ'
ἀπολέσαντα
περὶ
προδοσίας
ἔκρινε, |
[200] |
τὴν
τῆς
φρονήσεως
ἄσκησιν
ταῦτα
|
μηδεμίαν |
ἡγοῦνται
δύναμιν
ἔχειν,
~ἔπειτ'
εἰ |
[210] |
περὶ
τὴν
τῶν
ἀνθρώπων
φύσιν
|
μηδεμίαν |
οἴονται
τοιαύτην
εὑρῆσθαι
παιδείαν,
ἥ |
[120] |
(Οὕτω
δ'
ἐσπούδαζε
περὶ
τὸ
|
μηδεμίαν |
τῶν
πόλεων
μηδὲ
μικρὰν
ὑποψίαν |
[90] |
ἐκείνους
ὑμᾶς
ἐπαινεῖν,
ἐμοὶ
δὲ
|
μηδεμίαν |
ὑπὲρ
τούτων
χάριν
ἔχειν,
εἰ |
[50] |
εἰ
βλαβεροῖς
χρῶμαι
τοῖς
λόγοις,
|
μηδεμιᾶς |
συγγνώμης
τυγχάνειν
παρ'
ὑμῶν,
ἀλλ' |
[20] |
ὑμᾶς
εἰσάγουσιν,
ἀλλ'
ἐν
τοῖς
|
μηδὲν |
ἀδικοῦσιν
ἐπιδειξάμενοι
τὰς
αὑτῶν
δυνάμεις |
[210] |
τὰς
ἄμεινον
πεφυκυίας
τῶν
σωμάτων
|
μηδὲν |
ἂν
νομίζουσι
γενέσθαι
σπουδαιοτέρας
παιδευθείσας |
[120] |
τοσαύτην
εἶχεν
ἐπιμέλειαν
ὑπὲρ
τοῦ
|
μηδὲν |
γίγνεσθαι
τοιοῦτον,
ὅσην
περ
οἱ |
[220] |
πονηρίας
ἀργύριον
ἀναλώσαιεν,
ἐξὸν
αὐτοῖς
|
μηδὲν |
δαπανηθεῖσιν
εἶναι
τοιούτοις,
ὁπόταν
βουληθῶσιν; |
[280] |
ἐπιθυμοῦσιν,
ἐξὸν
δ'
αὐτοῖς
ῥᾳθυμεῖν
|
μηδὲν |
δαπανωμένοις
εἵλοντο
πονεῖν
χρήματα
τελέσαντες, |
[150] |
παρέχω
καὶ
ποιοῦντα
τὸ
προσταττόμενον,
|
μηδὲν |
δὲ
δέομαι
μήτε
κληροῦσθαι
τῶν |
[230] |
περὶ
ἡμᾶς
αὐτοὺς
διοικοῦντας
ὥστε
|
μηδὲν |
δεῖσθαι
τῶν
ἀγώνων
τῶν
παρ' |
[250] |
προγόνων
παραλαβόντες
τῇ
μὲν
πόλει
|
μηδὲν |
εἶεν
χρήσιμοι,
τοὺς
δὲ
πολίτας |
[140] |
μήτε
μεμαρτυρηκότα,
μήτ'
ἄλλο
πεποιηκότα
|
μηδέν, |
ἐν
οἷς
ἅπαντες
πολιτευόμενοι
τυγχάνουσι. |
[260] |
οὐκ
οἶμαι
δεῖν
προσαγορεύειν
τὴν
|
μηδὲν |
ἐν
τῷ
παρόντι
μήτε
πρὸς |
[20] |
αὐτὸς
μὲν
εἰς
τοὺς
ἄλλους
|
μηδὲν |
ἐξαμαρτάνειν,
ἀδικούμενος
δὲ
μὴ
μετὰ |
[90] |
ἔξεστι
χρήσασθαι
καὶ
περὶ
τῶν
|
μηδὲν |
ἠδικηκότων,
ἀλλ'
ἃς
οὐχ
οἷόν |
[30] |
τοῖς
ἐμοῖς
εἶναι
κινδύνοις
τῶν
|
μηδὲν |
ἠδικημένων,
ἐξὸν
αὐτοῖς
δηλώσασιν
ἃ |
[190] |
οὕτω
παρασκευάζουσαν
τὴν
ψυχὴν
ὥστε
|
μηδὲν |
ἧττον
θαρρεῖν
ἐν
δὴ
πᾶσι |
[90] |
ἀνδραποδιστὴν
καὶ
κλέπτην
καὶ
λωποδύτην
|
μηδὲν |
μὲν
αὐτὸν
ἀποφαίνοι
τούτων
εἰργασμένον, |
[80] |
τρόπον
τὸν
ἐμόν,
ἢ
τῷ
|
μηδὲν |
μὲν
εἰδότι
τῶν
ἐμῶν,
προῃρημένῳ |
[250] |
φθόνου
διεφθαρμένοις,
οὔτε
ψέγειν
τοὺς
|
μηδὲν |
μὲν
κακὸν
τοὺς
συνόντας
ἐργαζομένους, |
[160] |
ἄξιος
μηδενὸς
ἐγενόμην
μήτε
περιεποιησάμην
|
μηδέν, |
οὐδεὶς
ἄν
μοι
πράγματα
παρεῖχεν, |
[210] |
~ἔπειτ'
εἰ
τῶν
μὲν
σωμάτων
|
μηδὲν |
οὕτως
ἄν
φήσαιεν
εἶναι
φαῦλον, |
[120] |
ἀρχὰς
τῶν
πολέμων
διὰ
τὸ
|
μηδὲν |
παρὰ
τῆς
πόλεως
λαμβάνειν
εἰς |
[260] |
ματαίους
καὶ
τῶν
πράξεων
τὰς
|
μηδὲν |
πρὸς
τὸν
βίον
φερούσας
ἀναιρεῖν |
[30] |
Ὅπου
γὰρ
ὁ
μηδ'
ἀκηκοὼς
|
μηδὲν |
πώποτε
φλαῦρον
εἰς
ἀγῶνά
με |
[90] |
τε
τῶν
μὲν
πεπραγμένων
ἐκείνοις
|
μηδὲν |
συναίτιος
ἐγενόμην,
ὡς
ἑταίροις
δὲ |
[290] |
Ὑπὲρ
ὧν
φυλακτέον
ἐστίν,
ὅπως
|
μηδὲν |
τοιοῦτον
ἐξαμαρτήσεσθε
περὶ
ὑμᾶς
αὐτούς, |
[150] |
συμπολιτευομένοις;
(Πρὸς
μὲν
οὖν
τοὺς
|
μηδὲν |
τῶν
αὐτῶν
τοῖς
ἄλλοις
γιγνώσκοντας, |
[10] |
ἀπόλλυσιν;
(Ἃ
φυλακτέον
ἐστίν,
ὅπως
|
μηδὲν |
ὑμῖν
συμβήσεται
τοιοῦτον,
μηδ'
ἃ |
[200] |
ἀγαθοὺς
εἶναι
καὶ
τελέους
καὶ
|
μηδὲν |
φαυλοτέρους
τοὺς
ἀμελεῖς
τῶν
πονεῖν |
[260] |
αὐτῶν,
ἀλλ'
οἵ
τε
νομίζοντες
|
μηδὲν |
χρησίμην
εἶναι
τὴν
παιδείαν
ταύτην |
[150] |
τὸν
χρόνον
ἔργον
ποιούμενος
ὅπως
|
μηδένα |
μήτ'
ἀδικήσω
μήτ'
ἐνοχλήσω
μήτε |
[20] |
βεβίωκα
τὸν
παρελθόντα
χρόνον,
ὥστε
|
μηδένα |
μοι
πώποτε
μήτ'
ἐν
ὀλιγαρχία |
[140] |
πολιτῶν,
ἔτι
δὲ
μήτε
δεδικασμένον
|
μηδενὶ |
μήτε
πεφευγότα
πλὴν
περὶ
ἀντιδόσεως, |
[120] |
τι
κατώρθωσεν
ὥσπερ
Λύσανδρος,
ὃ
|
μηδενὶ |
τῶν
ἄλλων
διαπράξασθαι
συμβέβηκεν,
ἀλλ' |
[280] |
οἷς
ἄξιον
ἦν,
εἰ
καὶ
|
μηδενὸς |
ἄλλου,
τούτου
γε
χάριν
ἔχειν, |
[300] |
τοὺς
δὲ
καταβεβλημένως
ζῶντας
καὶ
|
μηδενὸς |
ἄλλου
φροντίζοντας
πλὴν
ὅπως
ἀσελγῶς |
[160] |
(Εἰ
μὲν
γὰρ
μήτ'
ἄξιος
|
μηδενὸς |
ἐγενόμην
μήτε
περιεποιησάμην
μηδέν,
οὐδεὶς |
[200] |
αὐτῆς
παιδείας
μετεσχήκασι.
Καί
τοι
|
μηδενὸς |
ἔθους
αὐτοῖς
ἐγγενομένου
κοινοῦ
μηδὲ |
[170] |
ταύτῃ
συμβέβηκεν.
(Ὧν
ἐνθυμουμένους
χρὴ
|
μηδενὸς |
πράγματος
ἄνευ
λόγου
καταγιγνώσκειν,
μηδ' |
[140] |
μήτε
πεφευγότα
πλὴν
περὶ
ἀντιδόσεως,
|
μήθ' |
ἑτέροις
συνηγωνισμένον
μήτε
μεμαρτυρηκότα,
μήτ' |
[20] |
ἐν
ὀλιγαρχία
μήτ'
ἐν
δημοκρατία
|
μήθ' |
ὕβριν
μήτ'
ἀδικίαν
ἐγκαλέσαι,
μηδ' |
[70] |
ἔστω
τῶν
ἀναγιγνωσκομένων
καὶ
τηλικοῦτο
|
μῆκος |
ἐχόντων·
ἐπεὶ
μικροῦ
γε
μέρους |
[10] |
προσηκόντως
τοῖς
ὑποκειμένοις.
(Τοσοῦτον
οὖν
|
μῆκος |
λόγου
συνιδεῖν,
καὶ
τοσαύτας
ἰδέας |
[110] |
οἱ
πατέρες
ἡμῶν
εἰς
τὴν
|
Μηλίων |
πολιορκίαν
ἀνήλωσαν.
(Ἠβουλόμην
δ'
ἄν, |
[140] |
εἴη
τὰ
λεγόμενα
φιλοτιμίας,
οὐ
|
μὴν |
ἀλλ'
αὐτός
γε
δεδιέναι
ταῦτα |
[270] |
εὑρεθῆναί
τινα
παιδείαν
τοιαύτην,
(οὐ
|
μὴν |
ἀλλ'
αὐτούς
γ'
αὑτῶν
βελτίους |
[190] |
τὴν
μελέτην
ταύτην
ὄντας,
οὐ
|
μὴν |
ἀλλὰ
διαφθέρεσθαι
καὶ
γίγνεσθαι
χείρους· |
[130] |
τοὺς
ἀληθεστάτους
καὶ
δικαιοτάτους,
οὐ
|
μὴν |
ἀλλὰ
κἀκεῖνο
παρατηρεῖν
καὶ
σκοπεῖν, |
[250] |
δ'
ἑτέρων
εὐεργετεῖν
δυναμένους.
Οὐ
|
μὴν |
ἀλλὰ
μικρά
γε
μνησθήσομαι
περὶ |
[40] |
στοχάζεσθαι
τῆς
ὑμετέρας
διανοίας·
οὐ
|
μὴν |
ἀλλὰ
παρρησιάσομαί
γε
πρὸς
ὑμᾶς. |
[200] |
αὐτῇ
τοιούτους
παρασκευάζειν
δυναμένης;
(Ἀλλὰ
|
μὴν |
καὶ
τόδε
πάντες
ἂν
ὁμολογήσαιεν, |
[80] |
τὸ
χαλεπώτερον
ἐξεργάζεσθαι
δυναμένοις.
(Ἀλλὰ
|
μὴν |
καὶ
τῶν
ἐπὶ
τὴν
σωφροσύνην |
[40] |
περὶ
τὰ
συμβόλαια
γιγνομένων.
(Ἀλλὰ
|
μὴν |
κἀκεῖνο
πᾶσι
φανερόν
ἐστιν
ὅτι |
[130] |
μὲν
ἔφασκέ
με
λέγειν,
οὐ
|
μὴν |
οἷός
τ'
ἦν
τὴν
φύσιν |
[20] |
καθ'
ἕκαστον
τὸν
ἐνιαυτὸν
ἦ
|
μὴν |
ὁμοίως
ἀκροάσεσθαι
τῶν
κατηγορούντων
καὶ |
[210] |
διαβολῆς
περὶ
αὑτὸν
γιγνομένης;
(Ἀλλὰ
|
μὴν |
οὐδ'
ἂν
θαυμασθεῖμεν
οὐδὲ
τιμῆς |
[30] |
τρόπον
τὸν
ἐμὸν
ἐπαινέσειαν.
Οὐ
|
μὴν |
οὐδ'
εἰ
ταῦτ'
ἔχων
περὶ |
[210] |
ἄλλαις
πονηρίαις
ἐνόχων
ὄντων.
Καὶ
|
μὴν |
οὐδ'
εἰ
ταῦτα
παρίδοιμεν,
χρήματα |
[90] |
τουτονὶ
καθέστηκα
τὸν
κίνδυνον.
(Καὶ
|
μὴν |
οὐδ'
ἐκεῖνος
ὁ
λόγος
δικαίως |
[270] |
πρὸς
τοὺς
λόγους
διακειμένοις.
(Καὶ
|
μὴν |
οὐδ'
ὁ
πείθειν
τινὰς
βουλόμενος |
[20] |
εἰ
πάντας
ἐτύγχανον
ἠδικηκώς.
Οὐ
|
μὴν |
παντάπασιν
ἀθυμῶ
διὰ
τὸ
μέγεθος |
[70] |
ἐλαττόνων
μὲν
ἢ
τηλικούτων,
οὐ
|
μὴν |
περὶ
ἀχρηστοτέρων
οὐδ'
ἧττον
τῇ |
[130] |
καὶ
τῆς
Ἑλλάδος
ἄξιος,
οὐ
|
μὴν |
σύμμετρός
γε
τοῖς
τοιούτοις
τῶν |
[110] |
τῶν
συμμάχων
ἐκλέξας,
ἐν
δέκα
|
μησὶν |
ἐξεπολιόρκησεν
ὀκτακισχιλίοις
πελτασταῖς
καὶ
τριήρεσι |
[150] |
χρόνον
ἔργον
ποιούμενος
ὅπως
μηδένα
|
μήτ' |
ἀδικήσω
μήτ'
ἐνοχλήσω
μήτε
λυπήσω, |
[20] |
μήτ'
ἐν
δημοκρατία
μήθ'
ὕβριν
|
μήτ' |
ἀδικίαν
ἐγκαλέσαι,
μηδ'
εἶναι
μήτε |
[230] |
ἐν
ταῖς
πραγματείαις
ταύταις
ὄντας
|
μήτ' |
ἀκολάστως
ζῶντας
μήτε
περὶ
ἄλλην |
[140] |
μήθ'
ἑτέροις
συνηγωνισμένον
μήτε
μεμαρτυρηκότα,
|
μήτ' |
ἄλλο
πεποιηκότα
μηδέν,
ἐν
οἷς |
[160] |
τοὐναντίον
ἀποβέβηκεν.
(Εἰ
μὲν
γὰρ
|
μήτ' |
ἄξιος
μηδενὸς
ἐγενόμην
μήτε
περιεποιησάμην |
[10] |
οὖν
ὑμῶν
μήτε
πιστεύειν
πω
|
μήτ' |
ἀπιστεῖν
τοῖς
εἰρημένοις,
πρὶν
ἂν |
[150] |
τοῖς
ἄλλοις
ἡ
πόλις
δίδωσι,
|
μήτ' |
αὖ
φεύγειν
δίκας
μήτε
διώκειν. |
[20] |
μοι
πώποτε
μήτ'
ἐν
ὀλιγαρχία
|
μήτ' |
ἐν
δημοκρατία
μήθ'
ὕβριν
μήτ' |
[20] |
χρόνον,
ὥστε
μηδένα
μοι
πώποτε
|
μήτ' |
ἐν
ὀλιγαρχία
μήτ'
ἐν
δημοκρατία |
[230] |
παρ'
ὑμῖν.
(Καί
τοι
τοὺς
|
μήτ' |
ἐν
ταῖς
πραγματείαις
ταύταις
ὄντας |
[150] |
ποιούμενος
ὅπως
μηδένα
μήτ'
ἀδικήσω
|
μήτ' |
ἐνοχλήσω
μήτε
λυπήσω,
δι'
αὐτὰ |
[140] |
ἄλλος
τῶν
πολιτῶν,
ἔτι
δὲ
|
μήτε |
δεδικασμένον
μηδενὶ
μήτε
πεφευγότα
πλὴν |
[20] |
μήτ'
ἀδικίαν
ἐγκαλέσαι,
μηδ'
εἶναι
|
μήτε |
διαιτητὴν
μήτε
δικαστὴν
ὅστις
περὶ |
[20] |
ἐγκαλέσαι,
μηδ'
εἶναι
μήτε
διαιτητὴν
|
μήτε |
δικαστὴν
ὅστις
περὶ
τῶν
ἐμοὶ |
[150] |
δίδωσι,
μήτ'
αὖ
φεύγειν
δίκας
|
μήτε |
διώκειν.
(Ταῦτα
γὰρ
συνεταξάμην
οὐ |
[150] |
τὸ
προσταττόμενον,
μηδὲν
δὲ
δέομαι
|
μήτε |
κληροῦσθαι
τῶν
ἀρχῶν
ἕνεκα,
μήτε |
[150] |
μήτε
κληροῦσθαι
τῶν
ἀρχῶν
ἕνεκα,
|
μήτε |
λαμβάνειν
ἃ
τοῖς
ἄλλοις
ἡ |
[0] |
οὕτως
ἠνέγκαμεν,
ὥσπερ
προσήκει
τοὺς
|
μήτε |
λίαν
ὑπὸ
τῶν
τοιούτων
ἐκταραττομένους |
[150] |
μηδένα
μήτ'
ἀδικήσω
μήτ'
ἐνοχλήσω
|
μήτε |
λυπήσω,
δι'
αὐτὰ
ταῦτα
λυπῶ |
[140] |
περὶ
ἀντιδόσεως,
μήθ'
ἑτέροις
συνηγωνισμένον
|
μήτε |
μεμαρτυρηκότα,
μήτ'
ἄλλο
πεποιηκότα
μηδέν, |
[30] |
τὸν
νοῦν,
μηδὲ
πιστεύειν
τοῖς
|
μήτε |
μετ'
ἐλέγχου
μήτε
μετὰ
κρίσεως |
[30] |
πιστεύειν
τοῖς
μήτε
μετ'
ἐλέγχου
|
μήτε |
μετὰ
κρίσεως
εἰρημένοις,
μηδὲ
ταῖς |
[110] |
χρόνον
μηδ'
ὑφ'
ἑνὸς
ἑωρᾶσθαι
|
μήτε |
ναυτικὸν
ἐντὸς
Μαλέας
περιπλέον
μήτε |
[0] |
λίαν
ὑπὸ
τῶν
τοιούτων
ἐκταραττομένους
|
μήτε |
παντάπασιν
ἀσώτως
μηδ'
ὀλιγώρως
πρὸς |
[110] |
μήτε
ναυτικὸν
ἐντὸς
Μαλέας
περιπλέον
|
μήτε |
πεζὸν
στρατόπεδον
διὰ
τοῦ
Ἰσθμοῦ |
[230] |
ταύταις
ὄντας
μήτ'
ἀκολάστως
ζῶντας
|
μήτε |
περὶ
ἄλλην
πρᾶξιν
μηδεμίαν
αἰσχρὰν |
[160] |
γὰρ
μήτ'
ἄξιος
μηδενὸς
ἐγενόμην
|
μήτε |
περιεποιησάμην
μηδέν,
οὐδεὶς
ἄν
μοι |
[140] |
ἔτι
δὲ
μήτε
δεδικασμένον
μηδενὶ
|
μήτε |
πεφευγότα
πλὴν
περὶ
ἀντιδόσεως,
μήθ' |
[10] |
χείρους
εἶναι.
(Δέομαι
οὖν
ὑμῶν
|
μήτε |
πιστεύειν
πω
μήτ'
ἀπιστεῖν
τοῖς |
[260] |
τὴν
μηδὲν
ἐν
τῷ
παρόντι
|
μήτε |
πρὸς
τὸ
λέγειν
μήτε
πρὸς |
[260] |
παρόντι
μήτε
πρὸς
τὸ
λέγειν
|
μήτε |
πρὸς
τὸ
πράττειν
ὠφελοῦσαν,
γυμνασίαν |
[260] |
τὸ
μήτε
τῷ
βίω
παρακολουθεῖν
|
μήτε |
ταῖς
πράξεσιν
ἐπαμύνειν,
ἀλλ'
ἔξω |
[260] |
ταῖς
τῶν
μαθόντων
διὰ
τὸ
|
μήτε |
τῷ
βίω
παρακολουθεῖν
μήτε
ταῖς |
[230] |
ἐμοὶ
διατριβὴν
ὄντας
οὐδ'
ἐν
|
μιᾷ |
τούτων
ἐνόντας,
ἀλλ'
οὕτω
τὰ |
[120] |
ἄριστον
νομίζειν
οὐκ
εἴ
τις
|
μιᾷ |
τύχῃ
τηλικοῦτόν
τι
κατώρθωσεν
ὥσπερ |
[240] |
ὀλιγωρίας·
τὴν
μὲν
γὰρ
Πειθὼ
|
μίαν |
τῶν
θεῶν
νομίζουσιν
εἶναι,
καὶ |
[250] |
εὐεργετεῖν
δυναμένους.
Οὐ
μὴν
ἀλλὰ
|
μικρά |
γε
μνησθήσομαι
περὶ
αὐτῶν,
μάλιστα |
[60] |
βούλομαι
δὲ
καὶ
τοῦ
τρίτου
|
μικρὰ |
διελθεῖν,
ἵν'
ὑμῖν
ἔτι
μᾶλλον |
[300] |
προκρίνειαν.
Χρὴ
δὲ
τοὺς
καὶ
|
μικρὰ |
λογίζεσθαι
δυναμένους
τοὺς
ἐν
τοῖς |
[280] |
καὶ
ταῖς
κακουργίαις
χρωμένους,
καὶ
|
μικρὰ |
μὲν
λαμβάνοντας
πονηρὰν
δὲ
δόξαν |
[120] |
τὸ
μηδεμίαν
τῶν
πόλεων
μηδὲ
|
μικρὰν |
ὑποψίαν
περὶ
αὐτοῦ
λαβεῖν
ὡς |
[270] |
ποιήσεται
τὰς
ὑποθέσεις
ἀδίκους
ἢ
|
μικρὰς |
ἢ
περὶ
τῶν
ἰδίων
συμβολαίων, |
[160] |
γὰρ
ἢ
συγγνώμης
ἔτυχον
ἢ
|
μικροῖς |
ἐζημιώθησαν,
οἱ
δ'
ἄρδην
ἀπόλλυνται, |
[70] |
καὶ
νῦν
ὅτ'
οὐ
μόνον
|
μικροῖς |
μέρεσιν
ἀλλ'
ὅλοις
εἴδεσι
προειλόμην |
[260] |
τῶν
ἀνθρώπων
ὑπειλήφασιν
ἀδολεσχίαν
καὶ
|
μικρολογίαν |
εἶναι
τὰ
τοιαῦτα
τῶν
μαθημάτων· |
[0] |
γράφουσιν,
ὅμως
οὐδὲ
πώποτε
τὴν
|
μικρολογίαν |
ταύτην
ἠμυνάμην
αὐτῶν,
(ἡγούμενος
τὰς |
[310] |
λέγειν,
ἀμελήσαντες
τοῦ
μετριάζειν,
κατὰ
|
μικρὸν |
ἀεὶ
προστιθέντες
εἰς
τὰς
ἐσχάτας |
[120] |
γενομένην,
διὰ
δὲ
τὸ
μῖσος
|
μικρὸν |
ἀπολιποῦσαν
τοῦ
μὴ
ταῖς
ἐσχάταις |
[50] |
καρπῶν,
ἐξενεγκεῖν
ἑκάστου
δεῖγμα
πειράσομαι.
|
Μικρὸν |
γὰρ
μέρος
ἀκούσαντες
ῥᾳδίως
τό |
[160] |
τῶν
κοινῶν;
Αὐτὸς
γὰρ
οὐ
|
μικρὸν |
διήμαρτον
διὰ
ταύτην
τὴν
μεταβολὴν |
[40] |
καλοῦσιν.
(Εἴη
δ'
ἂν
οὐ
|
μικρὸν |
ἔργον,
εἰ
πάσας
τις
τὰς |
[50] |
δὲ
ἄλλοις
ἤδη
περαίνειν
ἐπιχειρήσω,
|
μικρὸν |
ἔτι4
προειπών,
ἵνα
ῥᾷον
ἐπακολουθῶσι |
[290] |
ἄλλην
εὐτραπελίαν
καὶ
φιλολογίαν
οὐ
|
μικρὸν |
ἡγοῦνται
συμβαλέσθαι
μέρος
πρὸς
τὴν |
[10] |
σφίσιν
αὐταῖς
ὁμολογουμένας,
οὐ
πάνυ
|
μικρὸν |
ἦν
ἔργον.
Ὅμως
δ'
οὐκ |
[140] |
τὰς
πράξεις
διεξίῃς
μηδὲ
κατὰ
|
μικρὸν |
ὁμοίας
οὔσας
ταῖς
τούτων,
ἀλλ' |
[270] |
δόξω
δεδιὼς
ὑπὲρ
γήρως
καὶ
|
μικροῦ |
βίου
προδιδόναι
τὴν
ἀλήθειαν.
(Δέομαι |
[70] |
καὶ
τηλικοῦτο
μῆκος
ἐχόντων·
ἐπεὶ
|
μικροῦ |
γε
μέρους
τῶν
πάλαι
γεγραμμένων |
[320] |
εἰπεῖν
περὶ
τῆς
τούτων
συκοφαντίας,
|
μικρῶν |
ἔτι
πάνυ
μνησθεὶς
ἤδη
καταλύσω |
[170] |
δικάσοντες·
ἔστι
δ'
οὐ
περὶ
|
μικρῶν |
οὔθ'
ὁ
λόγος
οὔθ'
ἡ |
[10] |
αὐτὸν
πρῶτον
μὲν
ὡς
ὄντος
|
μικτοῦ |
τοῦ
λόγου
καὶ
πρὸς
ἁπάσας |
[0] |
ἐμοὶ
πεπλησιακότων
ἢ
τῶν
τούτους
|
μιμεῖσθαι |
βουλομένων.
(Μέχρι
μὲν
οὖν
πόρρω |
[280] |
γε
βωμολοχευομένους
καὶ
σκώπτειν
καὶ
|
μιμεῖσθαι |
δυναμένους
εὐφυεῖς
καλοῦσι,
προσῆκον
τῆς |
[210] |
ἄρκτους
καλινδουμένας
καὶ
παλαιούσας
καὶ
|
μιμουμένας |
τὰς
ἡμετέρας
ἐπιστήμας,
(οὐδ'
ἐκ |
[310] |
ἐπιδείκνυσθαι
τὴν
αὑτῶν
ὠμότητα
καὶ
|
μισανθρωπίαν |
καὶ
φιλαπεχθημοσύνην.
Κἀκεῖνοι
μὲν
οὕτως |
[130] |
γὰρ
οὔτε
μισόδημος
ὢν
οὔτε
|
μισάνθρωπος |
οὔθ'
ὑπερήφανος,
οὔτ'
ἄλλ'
οὐδὲν |
[310] |
Καί
τοι
προσῆκεν
αὐτοὺς
νῦν
|
μισεῖσθαι |
μᾶλλον
ἢ
κατ'
ἐκεῖνον
τὸν |
[300] |
δημοτικωτέρους
εἶναι
νομίζετε
τοὺς
τοῦ
|
μισεῖσθαι |
τὴν
πόλιν
ὑπὸ
πολλῶν
αἰτίους |
[210] |
πολὺ
ἂν
μᾶλλον
καταφρονηθεῖμεν
καὶ
|
μισηθεῖμεν |
τῶν
ταῖς
ἄλλαις
πονηρίαις
ἐνόχων |
[140] |
δ'
ἐπαινέσαι,
τοῖς
δὲ
πλείστοις
|
μισῆσαι, |
τοῖς
δ'
ὅπως
ἕκαστοι
βούλονται |
[130] |
οἶμαι
γὰρ
ἂν
ὑμᾶς
ἀκούσαντας
|
μισῆσαι |
τούς
τε
προαγαγόντας
τὴν
πόλιν |
[300] |
ἀπολαύσονται
τῶν
καταλειφθέντων,
τούτους
δὲ
|
μισήσετε |
καὶ
προδότας
νομιεῖτε
καὶ
τῆς |
[110] |
ἅπασιν
ἐκ
τῆς
πολεμίας
τὸν
|
μισθὸν |
ἀπέδωκε.
(Καί
τοι
τοιοῦτον
ἔργον |
[220] |
γε
πάντας
γιγνώσκειν,
ὅτι
σοφιστῇ
|
μισθὸς |
κάλλιστός
ἐστι
καὶ
μέγιστος,
ἢν |
[120] |
τοῖς
στρατιώταις
ἐντελεῖς
ἀποδιδόναι
τοὺς
|
μισθούς. |
(Οὕτω
τοίνυν
τούτων
μεγάλων
ὄντων |
[130] |
περὶ
αὐτῶν.
(Ἐκεῖνος
γὰρ
οὔτε
|
μισόδημος |
ὢν
οὔτε
μισάνθρωπος
οὔθ'
ὑπερήφανος, |
[120] |
μεγίστην
γενομένην,
διὰ
δὲ
τὸ
|
μῖσος |
μικρὸν
ἀπολιποῦσαν
τοῦ
μὴ
ταῖς |
[30] |
δικαστήρια
πραγματείας
εἰς
ὀργὴν
καὶ
|
μῖσος |
ὑμᾶς
καταστήσειν·
ἅπερ
ὅταν
πάθωσιν |
[170] |
ἂν
δικαιοτέρως
ἀγαπωμένην
αὐτὴν
ἢ
|
μισουμένην. |
Ἔχω
δὲ
καὶ
νῦν
ἔτι |
[90] |
μισῶν
ἅπαντας
τοὺς
τοιούτους
καὶ
|
μισούμενος |
εἰς
τουτονὶ
καθέστηκα
τὸν
κίνδυνον. |
[40] |
ἢ
τρὶς
ἐπὶ
τῶν
δικαστηρίων,
|
μισουμένους |
καὶ
διαβαλλομένους,
τοὺς
δ'
ὅσῳ |
[120] |
γὰρ
τούς
τε
δεδιότας
ὅτι
|
μισοῦσι |
δι'
οὓς
ἂν
τοῦτο
πεπονθότες |
[140] |
ἀλλὰ
ταῖς
εὐπραγίαις
πολεμοῦσι,
καὶ
|
μισοῦσιν |
οὐ
μόνον
τῶν
ἀνθρώπων
τοὺς |
[90] |
πέρ
ἐστιν
ὁ
κατήγορος,
ὃς
|
μισῶν |
ἅπαντας
τοὺς
τοιούτους
καὶ
μισούμενος |
[260] |
χρήσιμον,
ἀλλ'
οὐδ'
ἐν
ταῖς
|
μνείαις |
οὐδὲνα
χρόνον
ἐμμένειν
ταῖς
τῶν |
[100] |
τῶν
ἄλλων
ἐπιτηδείων
ἐποιησάμην
τὴν
|
μνείαν, |
ὅτι
πολὺ
τὰ
πράγματα
διέφερεν |
[0] |
γνωσθήσεσθαι,
καὶ
τὸν
αὐτὸν
τοῦτον
|
μνημεῖόν |
μου
καταλειφθήσεσθαι
πολὺ
κάλλιον
τῶν |
[120] |
ἐλώφησαν,
ὥστε
μόνος
ὧν
ἡμεῖς
|
μνημονεύομεν |
ἀνέγκλητον
τὴν
πόλιν
τοῖς
Ἕλλησι |
[150] |
δὲ
πλεῖστα
κτησάμενος
ὦν
ἡμεῖς
|
μνημονεύομεν, |
Γοργίας
ὁ
Λεοντῖνος,
οὗτος
διατρίψας |
[180] |
καὶ
μαθεῖν
καὶ
πονῆσαι
καὶ
|
μνημονεῦσαι |
δυναμένην,
τὴν
δὲ
φωνὴν
καὶ |
[40] |
δ'
οὖν
ἐμοὶ
προσήκει,
ταύτης
|
μνησθεὶς |
ἐάσω
τὰς
ἄλλας.
Εἰσὶ
γάρ |
[320] |
τούτων
συκοφαντίας,
μικρῶν
ἔτι
πάνυ
|
μνησθεὶς |
ἤδη
καταλύσω
τὸν
λόγον.
(Τοὺς |
[250] |
Οὐ
μὴν
ἀλλὰ
μικρά
γε
|
μνησθήσομαι |
περὶ
αὐτῶν,
μάλιστα
μὲν
ὅτι |
[140] |
τοῖς
ὑπολοίποις,
καὶ
τίνος
πρώτου
|
μνησθῶ |
καὶ
ποίου
δευτέρου·
τὸ
γὰρ |
[280] |
μὲν
λυομένοις
εἴκοσι
καὶ
τριάκοντα
|
μνῶν |
τὰς
μελλούσας
καὶ
τὸν
ἄλλον |
[20] |
ἤδη
πειράσομαι
διδάσκειν
ὑμᾶς.
Καί
|
μοι |
ἀνάγνωθι
τὴν
γραφήν.
Γραφή.
~Ἐκ |
[190] |
δὲ
διαλέγωμαι
πρὸς
τοὺς
συνεῖναί
|
μοι |
βουλομένους,
ἅπασαν
ὑπ'
ἐμαυτῷ
ποιεῖσθαι |
[50] |
ἡμῶν.
Ὑμᾶς
μὲν
οὖν
ἀξιῶ
|
μοι |
διὰ
ταῦτα
συγγνώμην
ἔχειν
καὶ |
[240] |
παρεστηκός,
ἡγοῦμαι
πάντας
τοὺς
φιλοτίμως
|
μοι1 |
διακειμένους
ἐπιθυμητικῶς
ἔχοντας
τοῦ
φρονεῖν |
[240] |
πᾶσι
φανερούς,
ὥστ'
οὐδεὶς
ἀγνοεῖν
|
μοι |
δοκεῖ
τὴν
δύναμιν
αὐτῆς,
οὐδὲ |
[260] |
ταύτην
πρὸς
τὰς
πράξεις
ὀρθῶς
|
μοι |
δοκοῦσι
γιγνώσκειν,
οἵ
τ'
ἐπαινοῦντες |
[70] |
ἀλλ'
εἴποιμ'
ἂν
εἴ
τί
|
μοι |
δόξειε
πρέπον
εἶναι
τῶ
παρόντι |
[10] |
ἐλπίζει
ῥᾳδίως
ἐπικρατήσειν.
(Οὕτω
δέ
|
μοι |
δυσκόλως
ἅπαντα
συμβέβηκεν,
ὥσθ'
οἱ |
[310] |
πῶς
αὐτοὺς
διαθῶμαι·
δοκεῖ
γάρ
|
μοι |
καθ'
αὑτὸ
μὲν
ἕκαστον
ὧν |
[90] |
μὲν
οὖν
ἐν
πρώτοις
Εὔνομός
|
μοι |
καὶ
Λυσιθείδης
καὶ
Κάλλιππος
πλησιάζειν, |
[90] |
γὰρ
τὸ
παρὸν
πανταχῶς
ἕξει
|
μοι |
καλῶς.
(Ἤν
τε
γὰρ
ὑπολάβητε |
[320] |
ἂν
ὑμῖν
δόξῃ,
τοῦθ'
ἕξειν
|
μοι |
καλῶς
καὶ
συμφερόντως,
ὅπως
ἕκαστος |
[50] |
μὴ
παντάπασιν
ἐκλυθῶ
πολλῶν
ἔτι
|
μοι |
λεκτέων
ὄντων,
ἀρξάμενος
ἀπὸ
τῆς |
[310] |
τοῖς
συκοφάνταις.
~Πολλῶν
δ'
ἐφεστώτων
|
μοι |
λόγων
ἀπορῶ
πῶς
αὐτοὺς
διαθῶμαι· |
[0] |
λόγους
ποιούμενον,
οὕτως
ἂν
ἐκγενέσθαι
|
μοι |
μάλιστα
διαλεχθῆναι
περὶ
ἁπάντων
ὧν |
[90] |
τοὺς
δὲ
κεχρημένους
ἐκ
μειρακίων
|
μοι |
μέχρι
γήρως
δηλώσω,
καὶ
μάρτυρας |
[140] |
περὶ
αὐτῶν·
ἃ
δ'
οὖν
|
μοι |
νῦν
ἐπελήλυθε,
καὶ
περὶ
ὧν |
[240] |
τὸ
νῦν
ἐν
τῇ
διανοίᾳ
|
μοι |
παρεστηκός,
ἡγοῦμαι
πάντας
τοὺς
φιλοτίμως |
[0] |
τὸν
γεγραμμένον
καὶ
τὸν
πράγματά
|
μοι |
παρέχοντα,
κἀκεῖνον
μὲν
ταῖς
διαβολαῖς |
[90] |
διδάσκαλον
τούτων,
δικαίως
ἂν
ἔχοιτέ
|
μοι |
πλείω
χάριν
ἢ
τοῖς
δι' |
[20] |
περὶ
τῶν
ἀμφισβητουμένων.
Ὧν
οὐδέν
|
μοι |
πλέον
γέγονεν,
(ἀλλ'
ἀνεγκλητεὶ
μέχρι |
[90] |
ὀφθῆναι
διαλεγόμενος,
ἕτεροι
δέ
τινές
|
μοι |
πολλοὶ
καὶ
πολυπράγμονες
μαθηταὶ
γεγόνασιν, |
[160] |
μήτε
περιεποιησάμην
μηδέν,
οὐδεὶς
ἄν
|
μοι |
πράγματα
παρεῖχεν,
ἀλλὰ
φανερῶς
ἀδικῶν |
[10] |
εἴρηκεν·
οὐ
γὰρ
ἄν
ποτέ
|
μοι |
πράγματα
ποιεῖν
ἐπεχείρησε.
Νῦν
δὲ |
[100] |
τὴν
πρὸς
ἐκεῖνον
φιλίαν
σώζεσθαί
|
μοι |
προσήκειν·
ἐπειδὴ
δὲ
Λυσίμαχος
καὶ |
[170] |
φεύγειν
τὴν
γραφὴν
ταύτην,
ἀκμάζοντί
|
μοι |
προσπεσεῖν
τὸν
κίνδυνον·
οὐ
γὰρ |
[20] |
τὸν
παρελθόντα
χρόνον,
ὥστε
μηδένα
|
μοι |
πώποτε
μήτ'
ἐν
ὀλιγαρχία
μήτ' |
[170] |
διαλεχθεὶς
ἢ
περὶ
ὧν
ἧττόν
|
μοι |
σπουδάσαι
προσῆκε.
(Καίτοι
δεξαίμην
ἄν, |
[140] |
εἶναι
δηλωτέον,
ἄλλος
δέ
τίς
|
μοι |
συνεβούλευε
μὴ
λέγειν,
οὐκ
ἀποκρύψομαι |
[40] |
δόξαν
ἔλαβον.
Εἰ
μὲν
οὖν
|
μοι |
συνοίσει
κατειπόντι
τὴν
ἀλήθειαν,
οὐκ |
[40] |
ὑμῶν
ἐστιν
ὡς
Νικοκλῆς
ἔδωκέ
|
μοι |
ταύτας,
ἵνα
δίκας
μανθάνῃ
λέγειν, |
[0] |
τοὺς
ἰδιώτας·
ἤδη
δ'
ὑπογυίου
|
μοι |
τῆς
τοῦ
βίου
τελευτῆς
οὔσης, |
[270] |
~Περὶ
μὲν
οὖν
τούτων
ἀπόχρη
|
μοι |
τὸ
νῦν
εἶναι
ταῦτ'
εἰρηκέναι |
[90] |
ποτ'
ἂν
ἔπαθον,
εἴ
τίς
|
μοι |
τοιοῦτος
ἦν
συγγεγενημένος
οἷός
πέρ |
[320] |
καὶ
πολλὰς
ἐλπίδας
ἔχω
τότε
|
μοι |
τοῦ
βίου
τὴν
τελευτὴν
ἥξειν, |
[30] |
οὔτε
πρότερον
οὔτε
νῦν
οὐδείς
|
μοι |
φανήσεται
τοιοῦτον
οὐδὲν
ἐγκαλέσας.
Ὥστ' |
[170] |
ἂν
ἐποιησάμην,
εἴπερ
ἦν
εἱμαρμένον
|
μοι |
φεύγειν
τὴν
γραφὴν
ταύτην,
ἀκμάζοντί |
[100] |
δὲ
καὶ
τῆς
πρὸς
Τιμόθεόν
|
μοι |
φιλίας
γεγενημένης,
καὶ
διαβάλλειν
ἡμᾶς |
[160] |
δεινότατον,
εἰ
οἱ
μὲν
δεδωκότες
|
μοι |
χρήματα
τοσαύτην
ἔχοιεν
χάριν,
ὥστ' |
[300] |
καὶ
τῆς
τῶν
προγόνων
δόξης·
|
μόλις |
γὰρ
ἢν
οὕτως
ὑμᾶς
αἴσθωνται |
[200] |
οὐδὲν
ἑωρακότες
τούτων
συμβαῖνον,
ἀλλὰ
|
μόλις |
μὲν
ἡμῖν
τὰς
ἐπιστήμας
παραγιγνομένας, |
[260] |
πλείω
τριῶν,
Ἀλκμαίων
δὲ
δύο
|
μόνα, |
Παρμενίδης
δὲ
καὶ
Μέλισσος
ἕν, |
[70] |
τοῖς
πρώτοις
λεγομένοις
ἐπιτιμῶ
ταῖς
|
μοναρχίαις, |
ὅτι
δέον
αὐτοὺς
τὴν
φρόνησιν |
[60] |
πράξεσιν
οὔτε
τοῖς
πάθεσι
τῶν
|
μοναρχιῶν· |
ἀναμιμνήσκω
δὲ
καὶ
τὰ
συμβάντα |
[40] |
δοκοῦντας
εἶναι
ταύτην
τὴν
ἡμέραν
|
μόνην |
ἀνεκτοὺς
ὄντας
ἐν
ᾗ
περ |
[290] |
Καὶ
φασιν
οἱ
μὲν
τοιοῦτοι
|
μόνην |
εἶναι
ταύτην
πόλιν,
τὰς
δ' |
[180] |
στόματος
σαφήνειαν
τοιαύτην
ὥστε
μὴ
|
μόνοις |
τοῖς
λεγομένοις
ἀλλὰ
καὶ
ταῖς |
[30] |
μὲν
ἂν
εὕροιτε
παρ'
ὑμῖν
|
μόνοις |
χρηματίζεσθαι
δυναμένους,
εἰ
δ'
ἄλλοσέ |
[130] |
εἰδέναι
θεραπεύουσι,
σὺ
δ'
οὐ
|
μόνον |
ἀμελεῖς,
ἀλλὰ
καὶ
πολεμεῖς
τοῖς |
[190] |
εἰς
ὄχλον
δὲ
καταστάς,
τούτου
|
μόνον |
ἀποστερηθείς,
τοῦ
τολμᾶν,
οὐδ'
ἂν |
[230] |
εἰσαφικνουμένους
εἰς
αὐτὴν
νομίζειν
μὴ
|
μόνον |
ἄρχειν
ἀξίαν
εἶναι
τῶν
Ἑλλήνων |
[140] |
τοὺς
εἰσφέροντας
καὶ
λειτουργοῦντας
οὐ
|
μόνον |
αὑτὸν
παρέχεις
ἀλλὰ
καὶ
τὸν |
[190] |
προέχοντας,
ὅτι
γίγνονται
κρείττους
οὐ
|
μόνον |
αὑτῶν
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
εὖ |
[200] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
διήνεγκαν;
(Οὐ
|
μόνον |
δ'
ἐκ
τούτων
ἀλλὰ
καὶ |
[220] |
Οὐ
γὰρ
μαθεῖν
ἀλλ'
ἐπιχειρῆσαι
|
μόνον |
δεῖ
τοῖς
τοιούτοις
τῶν
ἔργων. |
[80] |
πάντες
ὁμολογοῦσιν,
ἀλλ'
οὐκ
ἐκεῖνο
|
μόνον |
διδάσκειν
ὡς
ἐγὼ
τυγχάνω
ταῦτα |
[160] |
ὑπὲρ
αὐτῶν·
ὁρῶν
δ'
οὐ
|
μόνον |
δυσκόλως
διακειμένους
περὶ
τὴν
τῶν |
[50] |
ἐμὴν
ἡλικίαν.
Ἀξιῶ
γὰρ
οὐ
|
μόνον, |
εἰ
βλαβεροῖς
χρῶμαι
τοῖς
λόγοις, |
[70] |
τούτους,
ὡς
ἄξιος
εἴην
οὐ
|
μόνον, |
εἰ
βλαβεροῖς
χρῶμαι
τοῖς
λόγοις, |
[90] |
τούτοις
μὲν
οἷς
εἴρηκα
τοσοῦτον
|
μόνον |
ἐχρώμην
ὅσον
ὀφθῆναι
διαλεγόμενος,
ἕτεροι |
[30] |
τὴν
φιλοσοφίαν
διατριψάντων·
οὐ
γὰρ
|
μόνον |
ἰδιώτας
φησί
μου
γεγενῆσθαι
μαθητάς, |
[310] |
μὲν
γὰρ
ἐν
τοῖς
ἐγκυκλίοις
|
μόνον |
καὶ
τοῖς
κατὰ
τὴν
πόλιν |
[170] |
τοὺς
νεωτέρους,
οὐ
τοῦτον
χρὴ
|
μόνον |
κολάζειν
ὃν
ἂν
γράψηταί
τις |
[70] |
τε
καὶ
νῦν
ὅτ'
οὐ
|
μόνον |
μικροῖς
μέρεσιν
ἀλλ'
ὅλοις
εἴδεσι |
[110] |
τοίνυν
τὴν
τοιαύτην
προαίρεσιν
οὐ
|
μόνον |
οὐδεὶς
τοιοῦτος
γέγονεν,
ἀλλ'
οὐδὲ |
[30] |
περὶ
ταῦτα
πραγματείας
ἴδοιτ'
ἂν
|
μόνον |
οὐκ
ἐν
τοῖς
δικαστηρίοις
οἰκοῦντας, |
[200] |
ταῖς
ἐμπειρίαις
προεχόντων,
ἐνιαυτὸν
δὲ
|
μόνον |
παραμείναντας
ῥήτορας
ἅπαντας
ἀγαθοὺς
εἶναι |
[90] |
τούτων
μὲν
γὰρ
ἕκαστος
αὑτὸν
|
μόνον |
παρέσχε
καλὸν
κἀγαθόν,
ἐγὼ
δὲ |
[130] |
τὸ
πλῆθος
εἴθισται
πιστεύειν
οὐ
|
μόνον |
περὶ
ἑνὸς
ἑκάστου
τῶν
πολιτῶν |
[270] |
συνεθιζόμενος
θεωρεῖν
καὶ
δοκιμάζειν
οὐ
|
μόνον |
περὶ
τὸν
ἐνεστῶτα
λόγον
ἀλλὰ |
[70] |
μὲν
τούτων
χρῆσις
τοῦτ'
ὠφελεῖν
|
μόνον |
πέφυκε,
τὰ
κατὰ
τὴν
πόλιν |
[160] |
πρὸ
ἡμῶν
γεγονότες
ὑπὲρ
ἑνὸς
|
μόνον |
ῥήματος,
ὅτι
τὴν
πόλιν
ἔρεισμα |
[300] |
τοὺς
διαφέροντας
καὶ
προέχοντας
μὴ
|
μόνον |
ταῖς
εὐγενείαις
καὶ
ταῖς
δόξαις, |
[100] |
περὶ
Πελοπόννησον
τρία
καὶ
δέκα
|
μόνον |
τάλαντα
δούσης
αὐτῷ
τῆς
πόλεως |
[240] |
λοιδοροῦντες
διατελοῦσιν.
(Ὃ
δ'
οὐ
|
μόνον |
ταραχῆς
σημεῖόν
ἐστιν,
ἀλλὰ
καὶ |
[170] |
οὐ
γὰρ
περὶ
ἐμοῦ
μέλλετε
|
μόνον |
τὴν
ψῆφον
διοίσειν,
ἀλλὰ
καὶ |
[280] |
δοκεῖν
εἶναι
καλὸν
κἀγαθὸν
οὐ
|
μόνον |
τὸν
λόγον
πιστότερον
ἐποίησεν,
ἀλλὰ |
[250] |
περὶ
ὧν
ἂν
βουληθῶμεν,
οὐ
|
μόνον |
τοῦ
θηριωδῶς
ζῆν
ἀπηλλάγημεν,
ἀλλὰ |
[140] |
σὲ
ῥᾳθυμότερον
ἡγοῦνται
ζῆν
οὐ
|
μόνον |
τῶν
ἄλλων
ἀλλὰ
καὶ
τῶν |
[140] |
εὐπραγίαις
πολεμοῦσι,
καὶ
μισοῦσιν
οὐ
|
μόνον |
τῶν
ἀνθρώπων
τοὺς
ἐπιεικεστάτους,
ἀλλὰ |
[280] |
τὸ
τῶν
πίστεων
εἶδος
τοῦτο
|
μόνον |
ὠφελεῖ
τὸ
μέρος,
ἐφ'
ᾧ |
[70] |
ὁρῶν
τοῖς
ἐμοῖς
χρωμένους
ἐγὼ
|
μόνος |
ἀπεχοίμην
τῶν
ὑπ'
ἐμοῦ
πρότερον |
[90] |
δὲ
βελτίω
δόξαν
λαμβανόντων
ἐγὼ
|
μόνος |
μὴ
τύχοιμι
τῆς
δοκιμασίας
ταύτης, |
[120] |
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
ἐλώφησαν,
ὥστε
|
μόνος |
ὧν
ἡμεῖς
μνημονεύομεν
ἀνέγκλητον
τὴν |
[270] |
δὲ
περὶ
τὴν
φιλοσοφίαν
ὄντας
|
μόνους |
ἀγνοεῖν
τὴν
τῆς
εὐνοίας
δύναμιν· |
[120] |
ἐπαινέσειεν.
Ὁρῶν
γὰρ
ὑμᾶς
τούτους
|
μόνους |
ἄνδρας
νομίζοντας,
τοὺς
ἀπειλοῦντας
καὶ |
[150] |
πλείω
κτήσασθαι
τῶν
ἄλλων,
χιλίους
|
μόνους |
στατῆρας
κατέλιπε.
(Καί
τοι
χρὴ |
[30] |
οὐ
γὰρ
μόνον
ἰδιώτας
φησί
|
μου |
γεγενῆσθαι
μαθητάς,
ἀλλὰ
καὶ
ῥήτορας |
[40] |
μὴ
τούτων
τῶν
πραγμάτων
μαθητάς
|
μου |
γιγνομένους
ὧν
ὁ
κατήγορος
εἴρηκε, |
[0] |
ᾠόμην
τοὺς
οὐκ
ὀρθῶς
περί
|
μου |
γιγνώσκοντας,
ἐνεθυμούμην
πῶς
ἂν
δηλώσαιμι |
[0] |
χαίροντας
ἐπὶ
τοῖς
Ψευδῆ
περί
|
μου |
δόξαν
ἔχουσιν.
(Ἐδήλωσαν
δ'
οὕτω |
[30] |
ἐκ
μὲν
ὧν
καταλαζονεύεται
περί
|
μου |
καὶ
τοῦ
πλούτου
καὶ
τοῦ |
[0] |
καὶ
τὸν
αὐτὸν
τοῦτον
μνημεῖόν
|
μου |
καταλειφθήσεσθαι
πολὺ
κάλλιον
τῶν
χαλκῶν |
[10] |
κρείττους
δύναμαι
ποιεῖν,
τοσοῦτον
δέ
|
μου |
καταπεφρόνηκεν,
ὥστε
αὐτὸς
ψευδόμενος
ἐμοῦ |
[100] |
ὡς
οὐχ
ἡδέως
ἄν
τινών
|
μου |
καταψευσαμένων,
ἀλλ'
ὡς
εὐθὺς
φανερῶν |
[160] |
ἐφοβούμην
μὴ
τὰ
μὲν
ἴδιά
|
μου |
παραμεληθῇ,
τῆς
δὲ
κοινῆς
τῆς |
[190] |
καὶ
πρὸς
τοὺς
μέλλοντας
περί
|
μου |
τὴν
ψῆφον
οἴσειν,
ὥστ'
οὐκ |
[270] |
(Δέομαι
δ'
ὑμῶν
μὴ
προκαταγνῶναί
|
μου |
τοιαύτην
μανίαν,
ὡς
ἄρ'
ἐγὼ |
[30] |
λόγοις
οἷς
πρότερον
ἀκηκόατε
περί
|
μου |
τῶν
βλασφημεῖν
καὶ
διαβάλλειν
βουλομένων, |
[10] |
προσδοκᾶν
πεποίηκε,
τὰς
πράξεις
ἡγῆσθέ
|
μου |
χείρους
εἶναι.
(Δέομαι
οὖν
ὑμῶν |
[260] |
περὶ
τὴν
γραμματικὴν
καὶ
τὴν
|
μουσικὴν |
καὶ
τὴν
ἄλλην
παιδείαν
διαπονηθέντες |
[40] |
φήσαιεν
ὁμοιοτέρους
εἶναι
τοῖς
μετὰ
|
μουσικῆς |
καὶ
ῥυθμῶν
πεποιημένοις
ἢ
τοῖς |
[160] |
καὶ
πρόξενον
ποιήσασθαι
καὶ
δωρεὰν
|
μυρίας |
αὐτῷ
δοῦναι
δραχμάς,
ἐμοὶ
δὲ |
[80] |
γιγνώσκειν,
ὅτι
νόμους
μὲν
θεῖναι
|
μυρίοι |
καὶ
τῶν
ἄλλων
Ἑλλήνων
καὶ |
[230] |
εἰς
τὴν
ἀκρόπολιν
οὐκ
ἐλάττω
|
μυρίων |
ταλάντων
ἀνήνεγκε.
(Καὶ
τούτων
τῶν |
[150] |
κακῶς
πράττουσιν
ἢ
τοῖς
ἀδικοῦσι,
|
μωρόν |
ἐστιν
ἀπολογίαν
ζητεῖν·
ὅσω
γὰρ |
[170] |
εἰρήσεται
γὰρ
τἀληθὲς
εἰ
καὶ
|
μωρὸς |
ὁ
λόγος
ἐστίν,
ἤδη
τελευτῆσαι |