HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Isocrate, Sur la permutation de biens (texte complet)

Liste des contextes (ordre alphabétique)


μ  =  206 formes différentes pour 1034 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Paragraphes
[220]   τοιούτοις, ὁπόταν βουληθῶσιν; Οὐ γὰρ  μαθεῖν   ἀλλ' ἐπιχειρῆσαι μόνον δεῖ τοῖς
[180]   τὴν μὲν ψυχὴν εὑρεῖν καὶ  μαθεῖν   καὶ πονῆσαι καὶ μνημονεῦσαι δυναμένην,
[40]   (Πρῶτον μὲν οὖν ἐκεῖνο δεῖ  μαθεῖν   ὑμᾶς, ὅτι τρόποι τῶν λόγων
[10]   τῶν νεωτέρων τοῖς ἐπὶ τὰ  μαθήματα   καὶ τὴν παιδείαν ὁρμῶσιν ἀκούσασιν
[260]   εἴρηκα, διότι καὶ ταῦτα τὰ  μαθήματα   τὴν φύσιν οὐδὲν ὁμοίαν ἔχει
[260]   γεωμετρίαν καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν  μαθημάτων   διατρίβοντας οὐ βλάπτειν ἀλλ' ὠφελεῖν
[260]   τὰ μείζω καὶ σπουδαιότερα τῶν  μαθημάτων.   (Διατρῖψαι μὲν οὖν περὶ τὰς
[260]   μικρολογίαν εἶναι τὰ τοιαῦτα τῶν  μαθημάτων·   οὐδὲν γὰρ αὐτῶν οὔτ' ἐπὶ
[50]   τῶν λόγων τὴν δύναμιν ἁπάντων  μαθήσεσθε.   (Δέομαι δὲ τῶν πολλάκις ἀνεγνωκότων
[90]   τινές μοι πολλοὶ καὶ πολυπράγμονες  μαθηταὶ   γεγόνασιν, οὓς ἀποκρύπτομαι πρὸς ὑμᾶς.
[40]   μέτροις πεποιημένων, πολλοὶ δὲ καὶ  μαθηταὶ   γίγνεσθαι βούλονται, νομίζοντες τοὺς ἐν
[180]   λόγος τυγχάνει χρώμενος, (διεξέρχονται τοῖς  μαθηταῖς.   Ἐμπείρους δὲ τούτων ποιήσαντες καὶ
[30]   μόνον ἰδιώτας φησί μου γεγενῆσθαι  μαθητάς,   ἀλλὰ καὶ ῥήτορας καὶ στρατηγοὺς
[220]   τοὺς πῶς διακειμένους λάβοιεν ἂν  μαθητάς;   Ἄξιον γὰρ καὶ ταῦτα διελθεῖν.
[220]   ὅστις ἂν δέξαιτο καὶ τοὺς  μαθητὰς   εἶναι τοιούτους· τῶν μὲν γὰρ
[180]   γενέσθαι βελτίους αὐτοὺς αὑτῶν τοὺς  μαθητὰς   καὶ ἔχειν ἄμεινον, τοὺς μὲν
[40]   ἐπιδείξειε μὴ τούτων τῶν πραγμάτων  μαθητάς   μου γιγνομένους ὧν κατήγορος
[180]   ἄλλαις ἐπιμελείαις. (Ἐπειδὰν γὰρ λάβωσι  μαθητάς,   οἱ μὲν παιδοτρίβαι τὰ σχήματα
[240]   καταγιγνώσκειν ἡμῶν ὡς διαφθείρομεν τοὺς  μαθητάς,   οὐδὲ πεπονθέναι τοιοῦτον οὐδὲν οἷον
[80]   δόξαν ἔσχον παρὰ πολλοῖς καὶ  μαθητὰς   πολλοὺς ἔλαβον, ὧν οὐδεὶς ἂν
[290]   ὄντας δεινοὺς τῆς πόλεως εἶναι  μαθητάς.   (Σκοπεῖτ' οὖν μὴ παντάπασιν
[90]   διαφθείρω τοὺς συνόντας, καὶ τοὺς  μαθητὰς   φράζειν τοὺς χείρους διὰ τὴν
[200]   χειρουργιῶν, οἵ τινες ἂν τοὺς  μαθητὰς   ὡς οἷόν θ' ὁμοιοτάτους ἐργάτας
[230]   ὑμῖν, Περικλῆς δὲ δυοῖν ἐγένετο  μαθητής,   Ἀναξαγόρου τε τοῦ Κλαζομενίου καὶ
[0]   πλούτου καὶ τοῦ πλήθους τῶν  μαθητῶν,   ἔγνωσαν ἐμὴν εἶναι τὴν λειτουργίαν.
[40]   τοσούτων ὄντων οὐδεὶς πώποτε φανήσεται  μαθητῶν   ἠξιωμένος, ἐγὼ δὲ πλείους εἰληφώς,
[220]   ἐστι καὶ μέγιστος, ἢν τῶν  μαθητῶν   τινες καλοὶ κἀγαθοὶ καὶ φρόνιμοι
[30]   πλούτου καὶ τοῦ πλήθους τῶν  μαθητῶν   φθόνον ἅπασι τοῖς ἀκούουσιν ἐμποιήσειν,
[170]   τὰς ὑποσχέσεις· οἶμαι γὰρ ὑμᾶς  μαθόντας   τὴν ἀλήθειαν ἄμεινον καὶ βουλεύσεσθαι
[250]   (Τί δ' εἴ τινες ὁπλομαχεῖν  μαθόντες   πρὸς μὲν τοὺς πολεμίους μὴ
[260]   οὐδὲνα χρόνον ἐμμένειν ταῖς τῶν  μαθόντων   διὰ τὸ μήτε τῷ βίω
[200]   δ' ἀλλήλοις τι ἂν  μάθωμεν   ἐξεργαζομένους, ἀλλὰ δύο μὲν
[90]   κακουργημάτων, ληρεῖν ἂν φαίη καὶ  μαίνεσθαι   τὸν κατήγορον, αὐτὸς δὲ τοιούτοις
[240]   αἰτίαν ἔχοι πρεπωδεστέραν ταύτης; (Οἵτινες  μακαρίζουσι   μὲν καὶ ζηλοῦσι τοὺς καλῶς
[0]   Διόπερ χρὴ συγγνώμην ἔχειν, ἢν  μαλακώτερος   ὢν φαίνηται τῶν παρ' ἐμοῦ
[110]   ἑνὸς ἑωρᾶσθαι μήτε ναυτικὸν ἐντὸς  Μαλέας   περιπλέον μήτε πεζὸν στρατόπεδον διὰ
[200]   ὧν παῖδες ὄντες ἀπελείφθησαν. Ὅθεν  μάλιστ'   ἄν τις γνοίη τὴν ἐπιμέλειαν
[280]   αἷς οἱ πλεῖστοι τῶν τηλικούτων  μάλιστ'   αὐτῶν ἐπιθυμοῦσιν, ἐξὸν δ' αὐτοῖς
[290]   τε τῶν ἄλλων ἁπάντων, καὶ  μάλιστ'   ἐπὶ τῶν λόγων, μὴ τὰς
[60]   τήν τε διάνοιαν τὴν ἐκείνου  μάλιστ'   ὠφελήσειν καὶ τὸν τρόπον τὸν
[0]   ἤλπιζον καὶ τὰ περὶ ἐμὲ  μάλιστα   γνωσθήσεσθαι, καὶ τὸν αὐτὸν τοῦτον
[150]   ἡσυχίαν καὶ τὴν ἀπραγμοσύνην ἀγαπῶν,  μάλιστα   δ' ὁρῶν τοὺς τοιούτους καὶ
[290]   ἐκ παιδείας δεινοὺς εἰπεῖν γιγνομένους,  μάλιστα   δ' ὑμῖν· καὶ γὰρ αὐτοὶ
[290]   ἐνθένδε τοῖς ἄλλοις γιγνομένας καὶ  μάλιστα   διὰ τὸν τρόπον τῶν ἐνοικούντων·
[10]   δὲ Λυσίμαχος αὐτοὺς τοὺς λόγους  μάλιστα   διαβέβληκεν, ἵν' ἢν μὲν ἱκανῶς
[0]   ποιούμενον, οὕτως ἂν ἐκγενέσθαι μοι  μάλιστα   διαλεχθῆναι περὶ ἁπάντων ὧν τυγχάνω
[310]   μὲν ἐνδοξοτάτους τῶν πολιτῶν καὶ  μάλιστα   δυναμένους ποιῆσαί τι τὴν πόλιν
[100]   εἰπεῖν ἔχω περὶ Τιμοθέου καὶ  μάλιστα   καθ' ἁπάντων, ὅτι τοσαύτας ᾕρηκε
[240]   ἔστιν ὅστις οὐκ ἂν εὔξαιτο  μάλιστα   μὲν αὐτὸς δύνασθαι λέγειν, εἰ
[250]   μικρά γε μνησθήσομαι περὶ αὐτῶν,  μάλιστα   μὲν ὅτι κἀκεῖνοι περὶ ἡμῶν,
[140]   ἀλλ' αὐτός γε δεδιέναι ταῦτα  μάλιστα,   μὴ πολλοὺς λυπήσῃ τῶν ἀκουόντων.
[320]   καὶ περὶ τοὺς προγόνους καὶ  μάλιστα   περὶ τοὺς θεούς, ὥστε, εἴ
[50]   ποιεῖ τοὺς δικάζοντας ὡς δυνατὸν  μάλιστα,   περὶ ὧν τὴν ψῆφον οἴσουσι,
[290]   δὲ τὴν ἐμπειρίαν, περ  μάλιστα   ποιεῖ δύνασθαι λέγειν, ἐνθένδε πάντας
[240]   ἐπιτηδευμάτων οἷς ἂν τούτους ὁρᾶτε  μάλιστα   πολεμοῦντας. (Ἄτοπον δέ τι τυγχάνω
[270]   ἀμελήσει τῆς ἀρετῆς, ἀλλὰ τούτῳ  μάλιστα   προσέξει τὸν νοῦν, ὅπως δόξαν
[180]   διαφεύγουσι τὰς ἐπιστήμας, οἱ δὲ  μάλιστα   προσέχοντες τὸν νοῦν καὶ δυνάμενοι
[270]   ὑπόθεσιν ἐκλέξεται τὰς πρεπωδεστάτας καὶ  μάλιστα   συμφερούσας· δὲ τὰς τοιαύτας
[60]   γεγραμμένον, ἀλλ' ὡς ἐκ τούτου  μάλιστα   φανερὸς γενησόμενος, ὃν τρόπον εἴθισμαι
[290]   οἱ δ' ὡς οἷόν τε  μάλιστα   φιλοῦσι καὶ τὰς ἐλπίδας τῆς
[290]   οὐδ' ὅτι κάλλιστα πολιτεύεσθε καὶ  μάλιστα   φυλάττετε τοὺς νόμους οὓς ὑμῖν
[250]   ἁπάντων ἡγεμόνα λόγον ὄντα, καὶ  μάλιστα   χρωμένους αὐτῷ τοὺς πλεῖστον νοῦν
[180]   τίς ἐστιν· ἡγοῦμαι δ' ὑμᾶς  μᾶλλον   ἂν ἔτι καταμαθεῖν τὴν δύναμιν
[300]   κτώμενοι τῇ πόλει τυγχάνουσι καὶ  μᾶλλον   ἁρμόττουσαν. (Περὶ μὲν γὰρ τὴν
[270]   ἐπιθυμῇ πείθειν τοὺς ἀκούοντας, τοσούτῳ  μᾶλλον   ἀσκήσει καλὸς κἀγαθὸς εἶναι καὶ
[60]   μικρὰ διελθεῖν, ἵν' ὑμῖν ἔτι  μᾶλλον   γένηται καταφανὲς ὅτι πάντες οἱ
[10]   παρόντας. Ἐὰν γὰρ ἐμμείνητε τούτοις,  μᾶλλον   δυνήσεσθε κατιδεῖν εἴ τι τυγχάνομεν
[140]   δὲ καταδεέστερον πράττοντες καὶ λυπεῖσθαι  μᾶλλον   εἰωθότες ἐπὶ ταῖς τῶν ἄλλων
[50]   τῇ πόλει τιμᾶσθαι προσήκει πολὺ  μᾶλλον   ἐκ τῶν περὶ τὸν πόλεμον
[280]   γὰρ ἐν ἅπαντι τῷ βίῳ  μᾶλλον   ἐλαττοῦνται τῶν τοιούτων, οὐδ' ἐν
[120]   δικαίως ἄν τις αὐτὸν ἔτι  μᾶλλον   ἐπαινέσειεν. Ὁρῶν γὰρ ὑμᾶς τούτους
[100]   περὶ δὲ τὴν Τιμοθέου κατηγορίαν  μᾶλλον   ἐσπούδασεν περὶ ὧν ἀπήνεγκε
[70]   ἀπολογήσασθαι περὶ ἑκάστου, καὶ ποιῆσαι  μᾶλλον   ἔτι καταφανὲς ὡς ἀληθῆ καὶ
[250]   ἐναντιώσεις συναγαγεῖν τῶν ἀκμαζόντων τε  μᾶλλον   γὼ καὶ τοῦ καιροῦ
[150]   ὧν ἐπαίνου τυγχάνειν ἄξιος ἦν  μᾶλλον   διαβολῆς. (Νῦν δ' εἰς
[290]   ἔχετε παρὰ τοῖς Ἕλλησι πολὺ  μᾶλλον   ἐγὼ παρ' ὑμῖν· οὐδὲν
[170]   λόγων μελέτην οἵα πέρ ἐστι,  μᾶλλον   ζῆν πολυπλασίω χρόνον ἐφορῶν
[310]   τοι προσῆκεν αὐτοὺς νῦν μισεῖσθαι  μᾶλλον   κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον.
[230]   γεγενημένους πῶς οὐκ ἐπαινεῖσθαι προσήκει  μᾶλλον   κρίνεσθαι; Δῆλον γὰρ ὅτι
[70]   καὶ τῶν κινδύνων ἡμετέραν οὖσαν  μᾶλλον   Λακεδαιμονίων; Ἔτι δὲ τίς
[30]   ἐστὶν εἰδέναι τὴν ἀλήθειαν πολὺ  μᾶλλον   παρὰ τῶν διαβαλλόντων. Οἶμαι
[280]   σπουδαστέον ἐστὶ τοῖς εὖ φρονοῦσι  μᾶλλον   περὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων.
[170]   νεωτέροις συμβουλευτέον ἐν ταύτῃ διατρίβειν  μᾶλλον   τοῖς ἄλλοις ἐπιτηδεύμασι. (Πρὸ
[300]   αὐτῆς μέρος τι συμβαλλομένους τιμᾶν  μᾶλλον   τοὺς ἀθλητὰς τοὺς ἐν
[290]   αὑτῶν ἀγαθόν τι κτήσασθαι δυνηθέντας  μᾶλλον   τοὺς παρὰ τῶν προγόνων
[250]   φαυλοτέρου ποιουμένους τὴν ἐπιμέλειαν ἐπαινεῖν  μᾶλλον   τοὺς τοῦ σπουδαιοτέρου, καὶ
[290]   κεχρημένους πῶς οὐκ ἐπαινεῖσθαι χρὴ  μᾶλλον   ψέγεσθαι, καὶ νομίζεσθαι βελτίστους
[310]   τὴν ἀρχὴν οἱ πατέρες ἡμῶν,  μᾶλλον   θαρρήσαντες τοῦ συμφέροντος, τοῖς μὲν
[40]   πλείοσι καὶ πλεονάκις συγγίγνωνται, τοσούτῳ  μᾶλλον   θαυμαζομένους· πρὸς δὲ τούτοις τοὺς
[210]   συνόντας ἀποπέμποντες, ἀλλὰ πολὺ ἂν  μᾶλλον   καταφρονηθεῖμεν καὶ μισηθεῖμεν τῶν ταῖς
[170]   οὐ γὰρ ἂν ἠθύμουν, ἀλλὰ  μᾶλλον   οἷός τ' ἂν ἐγενόμην καὶ
[70]   (Ἔπειτα τίς ἂν πολιτικώτερος καὶ  μᾶλλον   πρέπων τῇ πόλει τοῦ τὴν
[70]   τῶν ἄλλων ἄνοιαν ἀτιμάσῃ, τοσούτῳ  μᾶλλον   τὴν ἑαυτοῦ διάνοιαν ἀσκήσει. Ποιησάμενος
[10]   ἔπειτα προσέχειν τὸν νοῦν ἔτι  μᾶλλον   τοῖς λέγεσθαι μέλλουσιν τοῖς
[80]   μὲν ἐπαινεῖσθαι προσήκειν, πολὺ δὲ  μᾶλλον   τοῖς τὸ χαλεπώτερον ἐξεργάζεσθαι δυναμένοις.
[250]   σώματος, οὕτω δὲ γιγνώσκοντες ἀποδέχονται  μᾶλλον   τοὺς γυμναζομένους τῶν φιλοσοφούντων. Καί
[190]   περὶ τοὺς λόγους καὶ διακριβωθείη  μᾶλλον   τῶν ἄλλων, λόγων μὲν ποιητὴς
[70]   δέον αὐτοὺς τὴν φρόνησιν ἀσκεῖν  μᾶλλον   τῶν ἄλλων, οἱ δὲ χεῖρον
[230]   οὐδεὶς λόγων ἠμέλησεν, ἀλλὰ τοσούτῳ  μᾶλλον   τῶν ἄλλων προσέσχον αὐτοῖς τὸν
[50]   λόγους ἔχω τὴν αἰτίαν, οἶμαι  μᾶλλον   ὑμῖν ἐμφανιεῖν τὴν ἀλήθειαν. (Αὐτοὺς
[10]   ποιῆσαι, τοὺς δὲ φθονοῦντας ἔτι  μᾶλλον   ὑπὸ τῆς νόσου ταύτης λυπεῖσθαι·
[130]   πρὸς τὰς ἡδονάς, καὶ διότι  μᾶλλον   φιλοῦσι τοὺς πρὸς χάριν ὁμιλοῦντας
[40]   πολὺ σοφωτέρους καὶ βελτίους καὶ  μᾶλλον   ὠφελεῖν δυναμένους εἶναι τῶν τὰς
[260]   ἄξια τῶν πραγμάτων ἀποδέχεσθαι καὶ  μανθάνειν   δύνανται. (Φιλοσοφίαν μὲν οὖν οὐκ
[220]   φύσεως ἐπίσταται, ταῦτα παρ' ἑτέρου  μανθάνειν   ἐπιχειρήσειεν; Ἀλλὰ τοὺς ἐπιεικεῖς καὶ
[40]   ἔδωκέ μοι ταύτας, ἵνα δίκας  μανθάνῃ   λέγειν, ὃς καὶ τοῖς ἄλλοις
[280]   ἀλλ' οὐ τοὺς τὰ τοιαῦτα  μανθάνοντας   καὶ μελετῶντας ἐξ ὧν καὶ
[260]   ἐντεῦθεν ζῆν προῃρημένους, τοὺς δὲ  μανθάνοντας   ὀνίνησι· περὶ γὰρ τὴν περιττολογίαν
[180]   (τοῖς τε διδάσκουσι καὶ τοῖς  μανθάνουσιν,   ἴδιον μὲν τοῖς μὲν εἰσενέγκασθαι
[270]   ὑμῶν μὴ προκαταγνῶναί μου τοιαύτην  μανίαν,   ὡς ἄρ' ἐγὼ κινδυνεύων προειλόμην
[300]   δέ τις τοὺς βαρβάρους  Μαραθῶνι   τῇ μάχῃ νικήσας καὶ τὴν
[90]   μοι μέχρι γήρως δηλώσω, καὶ  μάρτυρας   ὑμῶν αὐτῶν παρέξομαι περὶ ὧν
[260]   βουλομένους καὶ τῶν λόγων τοὺς  ματαίους   καὶ τῶν πράξεων τὰς μηδὲν
[100]   ἐθελούσης; Καὶ ταῦτ' οὐ λόγος  μάτην   εἰρημένος ἐστίν, ἀλλὰ παραχωρῶ καὶ
[300]   τοὺς βαρβάρους Μαραθῶνι τῇ  μάχῃ   νικήσας καὶ τὴν δόξαν τὴν
[120]   πόλεις ἑλεῖν καὶ πολλάκις νικῆσαι  μαχόμενος.   (Οὕτω δ' ἐσπούδαζε περὶ τὸ
[100]   Λυσίμαχος καὶ τοῖς τοιούτοις ἐπιχειρεῖ  με   βλάπτειν ἐξ ὧν δικαίως ἂν
[90]   ἐκεῖνος λόγος δικαίως ἄν  με   βλάψειεν, ὃν ἴσως ἄν τινες
[160]   παρέξειν. Πολλῆς δ' ἀλογίας περί  με   γεγενημένης πάντων ἂν συμβαίη δεινότατον,
[40]   μηδὲ περὶ τοὺς λόγους ὄντα  με   δεινὸν τοὺς περὶ τῶν ἰδίων
[10]   ἐποιησάμην οὕτως αὐτὸν νομίζειν εἶναί  με   δεινόν, ὥσπερ ἐν ὑμῖν εἴρηκεν·
[30]   μὲν τοίνυν τῆς γραφῆς πειρᾶταί  με   διαβάλλειν κατήγορος ὡς διαφθείρω
[0]   τούτων τινὰς οὐχ οὕτω πρός  με   διακειμένους ὥσπερ ἤλπιζον, ἀλλὰ τοὺς
[90]   Πρὸς οὓς ὅπως βούλεσθε θέτε  με   διακεῖσθαι· πρὸς γὰρ τὸ παρὸν
[90]   τολμήσαιεν εἰπεῖν τῶν παντάπασι πρός  με   δυσκόλως διακειμένων, ὡς τούτοις μὲν
[160]   χάριν, ὥστ' ἔτι καὶ νῦν  με   θεραπεύειν, (ὑμεῖς δ' εἰς οὓς
[90]   τε γὰρ ὑπολάβητε σύμβουλον εἶναί  με   καὶ διδάσκαλον τούτων, δικαίως ἂν
[160]   δόξης ἧς προσεδόκων ἀγῶνες περί  με   καὶ κίνδυνοι καὶ φθόνοι καὶ
[80]   παρέμεινεν, εἰ μὴ τοιοῦτον ὄντα  με   κατέλαβον οἷόν περ προσεδόκησαν· νῦν
[20]   διανοηθεὶς εἰς τουτονὶ τὸν κίνδυνόν  με   κατέστησεν, ἡγούμενος τὸν ἀγῶνα τὸν
[140]   ποίου δευτέρου· τὸ γὰρ ἐφεξῆς  με   λέγειν διαπέφευγεν. Ἴσως μὲν οὖν
[130]   δ' ἀκούων ὀρθῶς μὲν ἔφασκέ  με   λέγειν, οὐ μὴν οἷός τ'
[140]   τῶν ἐπιτηδείων ἐτόλμησεν εἰπεῖν πρός  με   λόγον πάντων σχετλιώτατον, ὡς ἄξια
[50]   ἐμοῦ καινοὺς λόγους, μηδ' ὀχληρόν  με   νομίζειν, ὅτι λέγω τοὺς πάλαι
[30]   τῆς ἀπολογίας φαίνωμαι, τοιοῦτον εἶναί  με   νομίζειν· οὕτω γὰρ γιγνώσκοντες αὐτοί
[20]   αὐτῶν, τοὺς δὲ τοιοῦτον εἶναί  με   νομίζοντας οἷός περ εἰμί, βεβαιότερον
[190]   φθέγξασθαι δυνηθείη. (Καὶ μηδεὶς οἰέσθω  με   πρὸς μὲν ὑμᾶς συστέλλειν τὴν
[140]   διέτριβον ἐφ' αἷς ᾠόμην ἐπαινεῖσθαί  με   προσήκειν. Ἀκροώμενος δέ τις τῶν
[30]   δὲ τῶν ἄλλων λόγων ποιεῖ  με   τηλικοῦτον, ὅσος οὐδεὶς πώποτε γέγονεν
[30]   μηδὲν πώποτε φλαῦρον εἰς ἀγῶνά  με   τηλικουτονὶ κατέστησεν, που σφόδρ'
[180]   τις ἀφέμενος τῶν ἄλλων ἔροιτό  με   τί τούτων μεγίστην ἔχει δύναμιν
[50]   διελθεῖν περὶ αὐτῶν· νῦν δέ  με   τὸ γῆρας ἐμποδίζει καὶ ποιεῖ
[170]   καὶ τὸν χρόνον ἐάσαντες ἀναλῶσαί  με   τὸν δεδομένον ταῖς ἀπολογίαις, ὅπως
[160]   ἐπιμελῶς ἐπαίδευσεν ὥστ' ἐπιφανέστερον εἶναί  με   τότε καὶ γνωριμώτερον ἐν τοῖς
[150]   ἔχειν νομίζειν. (Ἢν οὖν ἐξισώσητέ  με   τῷ πλεῖστον ἐξειργασμένῳ καὶ θῆτε
[240]   καί τινες λίαν εὐμετάβολον εἶναί  με   φήσουσιν. Ὀλίγῳ μὲν γὰρ πρότερον
[90]   ὅτι δεῖ πιστὰς εἶναι καὶ  μέγα   δυναμένας τῶν κατηγοριῶν οὐχ αἷς
[70]   τότε λίαν ἀλαζονικὸν εἶναι καὶ  μέγα   τὸ ῥηθέν, οὐκ ἂν δικαίως
[290]   ἐπιστατήσοντα, μηδ' οὕτω χαίρειν μηδὲ  μέγα   φρονεῖν ἐπὶ τοῖς ἄλλοις ἀγαθοῖς
[310]   ἐξ ἀρχῆς αὐτοῖς ὑπαρξάντων οὐ  μέγα   φρονήσειν οὐδ' ἐπιθυμήσειν ἑτέρας πολιτείας.
[100]   κτησάμενος παρέδωκεν ὑμῖν, οὐ δαπάναις  μεγάλαις,   οὐδὲ τοὺς ὑπάρχοντας συμμάχους λυμηνάμενος,
[300]   ἅπαντα βίον συνδιατρίψειεν οὕτω δὲ  μεγάλαις   χρῶνται ταῖς ὑπερβολαῖς, ὥστ' οὐδὲ
[40]   Σαλαμινίων βασιλέως πολλὰς ἔλαβον καὶ  μεγάλας   δωρεάς. Καίτοι τίνι πιστὸν ὑμῶν
[270]   περὶ τῶν ἰδίων συμβολαίων, ἀλλὰ  μεγάλας   καὶ καλὰς καὶ φιλανθρώπους καὶ
[190]   ἦν νεώτερος, ἀλαζονευόμενος φαίνομαι καὶ  μεγάλας   τὰς ὑποσχέσεις ποιούμενος, ἐπειδὴ δ'
[300]   λόγων αἰτίους γιγνομένους ἀποκτείνειν ὡς  μεγάλην   αἰσχύνην τῇ πόλει περιποιοῦντας, τοὺς
[220]   τούτοις τὸ κρεῖττον ἀγνοήσειεν, οὕτω  μεγάλην   τὴν διαφορὰν τῶν πραγμάτων ἐχόντων;
[310]   καλοῖς κἀγαθοῖς τῶν ἀνδρῶν καὶ  μεγάλην   τὴν πόλιν ποιήσασι διὰ τὰς
[210]   οὐδ' ἂν θαυμασθεῖμεν οὐδὲ τιμῆς  μεγάλης   τύχοιμεν τοιούτους τοὺς συνόντας ἀποπέμποντες,
[110]   δὲ καὶ πρὸς τὸ παρασκευάσασθαι  μεγαλοπρεπῶς   καὶ τῆς πόλεως ἀξίως ἁπάντων
[130]   τῶν τοιούτων κακῶν, διὰ τὴν  μεγαλοφροσύνην   τὴν τῇ στρατηγίᾳ μὲν συμφέρουσαν,
[300]   ὅτι καὶ τὸ καλῶν καὶ  μεγάλων   ἡγήσασθαι πραγμάτων καὶ τὸ δύνασθαι
[120]   τοὺς μισθούς. (Οὕτω τοίνυν τούτων  μεγάλων   ὄντων καὶ σφόδρα κατεπειγόντων, ἐπὶ
[100]   λεχθείσης, δὲ πολλῶν καὶ  μεγάλων   πραγμάτων καὶ πολὺν χρόνον κατέστη
[250]   τὸ πλῆθος καὶ τηλικούτων τὸ  μέγεθος   ἀγαθῶν αἴτιόν ἐστιν. (Καὶ τί
[110]   ὑμῶν πολιτευόμενος τηλικαῦτα διεπράξατο τὸ  μέγεθος.   Ἔστι δ' λόγος
[290]   Ἑλλάδος προσαγορεύεσθαι καὶ διὰ τὸ  μέγεθος   καὶ διὰ τὰς εὐπορίας τὰς
[170]   ἔχει δυσκολώτατον· διὰ γὰρ τὸ  μέγεθος   καὶ τὸ πλῆθος τῶν ἐνοικούντων
[0]   συμβολαίων, ἀλλ' ὑπὲρ τηλικούτων τὸ  μέγεθος   καὶ τοιούτων πραγμάτων, ὑπὲρ ὧν
[20]   μὴν παντάπασιν ἀθυμῶ διὰ τὸ  μέγεθος   τοῦ τιμήματος, ἀλλ' ἐάν περ
[300]   δὲ τὸ κάλλος καὶ τὸ  μέγεθος   τῶν ἔργων τῶν τῇ πόλει
[290]   διδάσκαλος. Εἰκότως· καὶ γὰρ ἆθλα  μέγιστα   τιθεῖσαν αὐτὴν ὁρῶσι τοῖς τὴν
[120]   τὴν τῶν ἄλλων εὐδαιμονεστάτην καὶ  μεγίστην   γενομένην, διὰ δὲ τὸ μῖσος
[230]   παλαιῶν τοὺς ἀρίστους ῥήτορας καὶ  μεγίστην   δόξαν λαβόντας πλείστων ἀγαθῶν αἰτίους
[110]   Σάμον στρατεύσας, ἣν Περικλῆς  μεγίστην   ἐπὶ σοφίᾳ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ
[180]   ἄλλων ἔροιτό με τί τούτων  μεγίστην   ἔχει δύναμιν πρὸς τὴν τῶν
[60]   χάριν κομίσασθαι παρ' ὑμῶν τὴν  μεγίστην,   (ὃς οὕτως ἐγκεκωμίακα τὴν πόλιν
[30]   αὐτοῖς δηλώσασιν πεπόνθασι τὴν  μεγίστην   παρ' ἐμοῦ λαβεῖν τιμωρίαν. (Ἀλλὰ
[120]   φαίνοιτο περὶ τοὺς πολεμήσαντας, τὴν  μεγίστην   πίστιν ἔσεσθαι δεδωκὼς ὡς οὐδέποτ'
[250]   δὲ φρόνησιν ἀνδρὸς εὐδαιμονεστάτην καὶ  μεγίστην   τῶν Ἑλληνίδων πόλεων γενομένην; (Πολὺ
[50]   τοιούτοις, οἵοις οὐδεὶς ἄλλος, τὴν  μεγίστην   ὑποσχεῖν τιμωρίαν. Οὐχ οὕτω δ'
[140]   οὐ μέμψεως ἀλλὰ χάριτος τῆς  μεγίστης   ἀξίους ὄντας, τῶν τε πεπλησιακότων
[10]   (Πάντων ἡγοῦμαι πονηροτάτους εἶναι καὶ  μεγίστης   ζημίας ἀξίους, οἵτινες οἷς αὐτοὶ
[70]   τοιούτοις οἵοις οὐδεὶς ἄλλος, τῆς  μεγίστης   τυχεῖν τιμωρίας. Εἴ τινες οὖν
[310]   νόμους ἔθεσαν. (Τοῖς μὲν γὰρ  μεγίστοις   τῶν ἀδικημάτων ἐν ἑνὶ τῶν
[130]   ἀμελεῖς, ἀλλὰ καὶ πολεμεῖς τοῖς  μέγιστον   ἀεὶ δυναμένοις αὐτῶν. Καί τοι
[310]   πλείστων κακῶν αἰτίους ἐνόμιζον εἶναι.  Μέγιστον   δὲ τεκμήριον· Σόλωνα μὲν γάρ,
[30]   πολιτῶν, τὸν ἐνεστῶτα κίνδυνον ἡγοῦμαι  μέγιστον   εἶναι τεκμήριον. Εἰ γάρ τις
[130]   παντὸς τρόπου κτήσασθαι ζητεῖς, ἡγούμενος  μέγιστον   εἶναι τῶν ἀγαθῶν, αὐτὸς δὲ
[10]   οὐδὲ τῶν λεγόντων ὡς ἔστι  μέγιστον   κακὸν διαβολή· τί γὰρ ἂν
[310]   τῆς πατρίδος κατασκαφέντα, τὸ δὲ  μέγιστον,   ὅλην τὴν πόλιν περὶ ἀνδραποδισμοῦ
[250]   ὡς δεῖ τοῦ φρονεῖν εὖ  μέγιστον   σημεῖον ποιούμεθα, καὶ λόγος ἀληθὴς
[190]   ταὐτὰ δηλοῦν ἐκείνοις. χρὴ  μέγιστον   ὑμῖν γενέσθαι τεκμήριον τῆς ἐμῆς
[220]   σοφιστῇ μισθὸς κάλλιστός ἐστι καὶ  μέγιστος,   ἢν τῶν μαθητῶν τινες καλοὶ
[70]   ὁμολογῆσαι τοὺς νόμους πλείστων καὶ  μεγίστων   ἀγαθῶν αἰτίους εἶναι τῷ βίῳ
[230]   τὴν αἰτίαν τοῖς Ἕλλησι τῶν  μεγίστων   ἀγαθῶν γενομένην· (ἐπὶ δὲ τούτῳ
[160]   τοῦ μὴ πλουτεῖν ὥσπερ τῶν  μεγίστων   ἀδικημάτων ἀπολογίαν δεῖ παρασκευάζεσθαι καὶ
[310]   τῇ πόλει, τί δὲ τῶν  μεγίστων   κακῶν οἱ ταύτην ἔχοντες τὴν
[170]   καθέσταμεν, ἀλλὰ περὶ τῶν  μεγίστων·   οὐ γὰρ περὶ ἐμοῦ μέλλετε
[240]   καὶ χαίρουσιν ὁπόταν ὁρῶσιν αὐτοὺς  μεθ'   ἡμῶν ἡμερεύοντας, οἱ δὲ συκοφάνται
[110]   τοῖς πλανωμένοις κατατετριμμένος, ἀλλ'  μεθ'   ὑμῶν πολιτευόμενος τηλικαῦτα διεπράξατο τὸ
[280]   ἀνθρώπων τοὺς ἄριστα πρὸς τούτους  μεθ'   ὧν ἂν οἰκῶσι καὶ πολιτεύωνται
[300]   καὶ τῶν ἄλλων τῶν κοινῶν  μεθέξουσι,   τοὺς δ' ὑπερέχοντας καὶ τῇ
[270]   τῶν διαβεβλημένων, καὶ τὰς πίστεις  μεῖζον   δυναμένας τὰς ἐκ τοῦ βίου
[120]   ἄλλων προσήγετο, νομίζων τοῦτο στρατήγημα  μεῖζον   εἶναι καὶ κάλλιον πολλὰς
[80]   σπουδάζειν, αὐτοῖν δὲ τούτοιν τὸ  μεῖζον   καὶ τὸ πλέονος ἄξιον προτιμᾶν,
[310]   παρ' ὑμῖν τοῖς ἐπὶ σοφίᾳ  μεῖζον   τῶν ἄλλων φρονοῦσιν; (Οὔκουν ἐπί
[70]   τίς ἂν περὶ καλλιόνων καὶ  μειζόνων   πραγμάτων τοῦ τοὺς Ἕλληνας ἐπί
[30]   τὰς εὐπορίας, περὶ ὧν οὗτος  μειζόνως   εἴρηκεν, ἔξωθεν ἁπάσας γεγενημένας· ἔτι
[150]   μὴ πιστευθεὶς λόγος εἰς  μείζους   καὶ πλείους ἡμᾶς ἐμβάλῃ λειτουργίας
[110]   ἂν ὑμῖν αἵ τ' εὐεργεσίαι  μείζους   κἀκεῖνος πλείονος ἄξιος ἔδοξεν εἶναι.
[190]   ἐν φανήσομαι τοῖς τε  μείζους   ποιουμένοις τὰς ὑποσχέσεις ἐπιτιμῶν καὶ
[10]   ὑπὸ τῆς νόσου ταύτης λυπεῖσθαι·  μείζω   γὰρ δίκην οὐκ ἂν δυναίμην
[260]   αὑτῶν εὐμαθέστεροι γίγνονται πρὸς τὰ  μείζω   καὶ σπουδαιότερα τῶν μαθημάτων. (Διατρῖψαι
[110]   ἂν ἀπόδειξιν ἔχοι σαφεστέραν καὶ  μείζω   ταύτης παρασχέσθαι; (Δεύτερον τί προσήκει
[30]   εἰσίν. Ὡς οὖν τὰ μὲν  μείζω   τοῦ προσήκοντος εἴρηκε, τὰ δ'
[90]   ὑμῖν, τοὺς δὲ κεχρημένους ἐκ  μειρακίων   μοι μέχρι γήρως δηλώσω, καὶ
[320]   τοὺς θεούς, ὥστε, εἴ τι  μέλει   τῶν ἀνθρωπίνων αὐτοῖς πραγμάτων, (οὐδὲ
[200]   καὶ τὰς τέχνας εἰδότες ταῖς  μελέταις   καὶ ταῖς φιλοπονίαις ἁλισκομένας πρὸς
[300]   καὶ τῇ φύσει καὶ ταῖς  μελέταις,   καὶ τοὺς τοιούτους γενέσθαι προθυμουμένους,
[290]   τί τῶν φύσει καλῶν ὄντων  μελέτῃ   κατεργασθὲν αἰσχρὸν κακόν ἐστιν;
[220]   λέγειν ὡς ταύτην ποιοῦνται τὴν  μελέτην,   ἵν' ἐν τοῖς ἀγῶσι παρὰ
[170]   τοιαύτην νομίζειν τὴν τῶν λόγων  μελέτην   οἵα πέρ ἐστι, μᾶλλον
[190]   ὁμολογοῦσιν εἶναι τοὺς περὶ τὴν  μελέτην   ταύτην ὄντας, οὐ μὴν ἀλλὰ
[280]   τοὺς τὰ τοιαῦτα μανθάνοντας καὶ  μελετῶντας   ἐξ ὧν καὶ τὸν ἴδιον
[290]   Θετταλοὶ παρὰ τῶν ἱππεύειν  μελετώντων   δίκην λαμβάνειν ἀξιοῖεν. Ὑπὲρ ὧν
[260]   δύο μόνα, Παρμενίδης δὲ καὶ  Μέλισσος   ἕν, Γοργίας δὲ παντελῶς οὐδέν.
[160]   δεῖ παρασκευάζεσθαι καὶ σκοπεῖν, εἰ  μέλλει   τις σωθήσεσθαι. Πολὺ γὰρ δεινότερον
[170]   μεγίστων· οὐ γὰρ περὶ ἐμοῦ  μέλλετε   μόνον τὴν ψῆφον διοίσειν, ἀλλὰ
[320]   βίου τὴν τελευτὴν ἥξειν, ὅταν  μέλλῃ   συνοίσειν ἡμῖν, σημείῳ χρώμενος ὅτι
[120]   ὡς ἐπιβουλεύοντος, ὥσθ' ὁπότε ὁπότε  μέλλοι   τινὰ παραπλεῖν τῶν μὴ τὰς
[80]   (ἀλλ' ἐπὶ τελευτῆς, ὅτ' ἤδη  μέλλοιεν   ἀποπλεῖν ὡς τοὺς γονέας καὶ
[320]   λανθάνειν. Διόπερ οὐκ ὀρρωδῶ τὸ  μέλλον   συμβήσεσθαι παρ' ὑμῶν, ἀλλὰ θαρρῶ
[50]   δὲ τῶν πολλάκις ἀνεγνωκότων τὰ  μέλλοντα   ῥηθήσεσθαι μὴ ζητεῖν ἐν τῷ
[180]   (Λέγομεν γὰρ ὡς δεῖ τοὺς  μέλλοντας   διοίσειν περὶ τοὺς λόγους
[20]   ἅπερ ἐγὼ νῦν πρὸς τοὺς  μέλλοντας   περὶ αὐτοῦ τὴν ψῆφον διοίσειν.
[190]   βουλομένους πλησιάζειν καὶ πρὸς τοὺς  μέλλοντας   περί μου τὴν ψῆφον οἴσειν,
[60]   ἁμαρτανομένοις ἐπιπλήττω καὶ περὶ τῶν  μελλόντων   συμβουλεύω. Λαβὼν οὖν ἀρχὴν ταύτην
[240]   γνώσεσθε σαφέστερον ἐκ τῶν ῥηθήσεσθαι  μελλόντων   ὡς πόρρω τοῦ διαφθείρειν τοὺς
[280]   εἴκοσι καὶ τριάκοντα μνῶν τὰς  μελλούσας   καὶ τὸν ἄλλον οἶκον συναναιρήσειν
[190]   δέονται λόγων καὶ παντοδαπῶν, εἰ  μέλλουσιν   ἑτέραν μεταλήψεσθαι δόξαν ἀνθ' ἧς
[10]   νοῦν ἔτι μᾶλλον τοῖς λέγεσθαι  μέλλουσιν   τοῖς ἤδη προειρημένοις, πρὸς
[180]   τὴν φιλοσοφίαν, περὶ ἧς ἐγὼ  μέλλω   ποιεῖσθαι τοὺς λόγους, (ἀντιστρόφους καὶ
[0]   ὅμοιος ἦν λόγος  μέλλων   ἀναγνωσθήσεσθαι τοῖς πρὸς τοὺς
[60]   δικαιοσύνην συντείνουσιν. Ἔστι δ'  μέλλων   δειχθήσεσθαι Νικοκλεῖ τῷ Κυπρίῳ, τῷ
[50]   (Ὁ μὲν γὰρ λόγος  μέλλων   πρῶτος ὑμῖν δειχθήσεσθαι κατ' ἐκείνους
[140]   ἀντιδόσεως, μήθ' ἑτέροις συνηγωνισμένον μήτε  μεμαρτυρηκότα,   μήτ' ἄλλο πεποιηκότα μηδέν, ἐν
[60]   καὶ βασκαίνειν τὰ τῶν ἄλλων  μεμελετηκότων,   οἳ χαριέντως μὲν εἰρῆσθαι ταῦτα
[130]   σεμνότητος ὠφελοῦντας. Ὧν οὐδέν σοι  μεμέληκεν,   ἀλλ' ἢν ἐπιεικῶς τῶν ἔξω
[250]   σχεδὸν ἅπαντα τὰ δι' ἡμῶν  μεμηχανημένα   λόγος ἡμῖν ἐστιν συγκατασκευάσας.
[20]   πρότερον πράττοντας. ~Ὧν χρὴ  μεμνημένους   μὴ προπετῶς πιστεύειν τοῖς τῶν
[170]   ἑκάστου καὶ τὴν ἀλήθειαν ζητεῖν,  μεμνημένους   τῶν ὅρκων καὶ τῶν νόμων
[80]   οὐδὲν φανήσεται τῶν παρ' ἐμοὶ  μεμψάμενος,   (ἀλλ' ἐπὶ τελευτῆς, ὅτ' ἤδη
[250]   ἂν τοὺς αἰτίους τοῦ πλούτου  μέμψασθαι   τολμήσειεν, ἀλλ' οὐκ ἂν αὐτοὺς
[140]   τε λόγους οὓς γέγραφας οὐ  μέμψεως   ἀλλὰ χάριτος τῆς μεγίστης ἀξίους
[80]   φρόνησιν τὴν ὑπὸ τῶν ἄλλων  μὲν   ἀγνοουμένην, ὑπ' αὐτῶν δὲ τούτων
[10]   δηλῶσαι τὴν ἀλήθειαν, καὶ τοὺς  μὲν   ἀγνοοῦντας εἰδέναι ποιῆσαι, τοὺς δὲ
[250]   οἷόν τ' ἄριστα παιδευθέντες τῶν  μὲν   ἀγώνων ἀμελοῖεν, τοὺς δ' ἀπαντῶντας
[140]   πρὸς τοῖς ἄλλοις κακοῖς τοῖς  μὲν   ἀδικοῦσι συναγωνίζονται καὶ συγγνώμην ἔχουσιν,
[180]   ἔχοντες, δι' ἧς ἂν οἱ  μὲν   ἀθλητὰς οὓς βουληθεῖεν, οἱ δὲ
[100]   ἀτυχιῶν ἀπολαύειν. (Ἐγὼ δὲ ταῦτα  μὲν   αἰσχυνθείην ἂν εἰπεῖν, τὴν αὐτὴν
[20]   τὸ μεταξὺ ποιεῖν, ὥστε τῶν  μὲν   αἰτιωμένων τι ἂν λέγωσιν
[40]   τὸν λόγον διοικοῦσιν. Ὧν ἅπαντες  μὲν   ἀκούοντες χαίρουσιν οὐδὲν ἧττον
[10]   δικάζοντας ἐπιορκεῖν, ὅλως δὲ τὴν  μὲν   ἀλήθειαν ἀφανίζει, ψευδῆ δὲ δόξαν
[10]   Πρὶν αὐτὸν ἀπετέλεσα, μετὰ πολλῆς  μὲν   ἀληθείας εἰρημένον, τὰ δ' ἄλλα
[10]   δυσκόλως ἅπαντα συμβέβηκεν, ὥσθ' οἱ  μὲν   ἄλλοι τοῖς λόγοις διαλύονται τὰς
[270]   (Καὶ μηδεὶς ὑμῶν οἰέσθω τοὺς  μὲν   ἄλλους ἅπαντας γιγνώσκειν ὅσην ἔχει
[130]   σοὶ συμφέρον ὑπολήψονται, καὶ τὰ  μὲν   ἁμαρτανόμενα παρόψονται, τὸ δὲ κατορθωθὲν
[240]   φρονεῖν εὖ καὶ λέγειν αὐτοὺς  μὲν   ἀμελεῖν τούτων, τοὺς μὲν διὰ
[180]   ῥήτορας ἱκανοὺς ποιήσαιεν, ἀλλὰ μέρος  μὲν   ἄν τι συμβάλοιντο, τὸ δ'
[30]   ἄλλος τῶν πολιτῶν. (Ἔπειτ' ἐκείνους  μὲν   ἂν εὕροιτε παρ' ὑμῖν μόνοις
[250]   ἐντιμοτέρους ποιήσειν. (Περὶ ὧν δυνηθείην  μὲν   ἂν ἴσως διαλεχθῆναι πολὺ πικρότερον
[210]   ἡμῶν ἀτυχίαν κατεγνώκασιν, ὥσθ' ὁμολογήσειαν  μὲν   ἂν ταῖς ἡμετέραις διανοίαις ἕκαστον
[250]   δὲ πάντων δεινότατον, ὅτι προκρίναιεν  μὲν   ἂν τὴν ψυχὴν σπουδαιοτέραν εἶναι
[280]   κακῶν πλεονεκτοῦσι· (τοὺς δὲ τῶν  μὲν   ἀναγκαίων ἀμελοῦντας, τὰς δὲ τῶν
[90]   τῆς δοκιμασίας ταύτης, ἀλλὰ τοιούτοις  μὲν   ἀνδράσι συμβεβιωκώς, ἀνέγκλητον δ' ἐμαυτὸν
[210]   τέχνας ἔχοντάς τινας, αἷς τὰ  μὲν   ἀνδρειότερα τὰ δὲ πραότερα τὰ
[20]   φωνὴν ἀκούοντας ἀνέχεσθαι, καὶ νομίζειν  μὲν   ἀοικήτους εἶναι ταύτας τῶν πόλεων
[110]   τῶν πόλεων ἐποίησεν, ~ὥσθ' ἡμᾶς  μὲν   ἀπ' ἐκείνης τῆς ἡμέρας θύειν
[200]   δύναμιν· δῆλον γὰρ ὅτι τότε  μὲν   ἅπαντες τοιαύταις ἐχρῶντο ταῖς διανοίαις
[260]   τῶν παλαιῶν σοφιστῶν, ὧν  μὲν   ἄπειρον τὸ πλῆθος ἔφησεν εἶναι
[120]   τῶν χρημάτων λόγον Μενεσθέως, τούτους  μὲν   ἀπέλυσε, Τιμόθεον δὲ τοσούτοις ἐζημίωσε
[260]   τὴν ἐπιστήμην, ταῦτα δὲ τοὺς  μὲν   ἀπηκριβωμένους οὐδὲν ἂν εὐεργετήσειε, πλὴν
[310]   ἐκβάλλοντες, οὕτω διέθεσαν ὥσθ' ἡμῶν  μὲν   ἀποστῆναι, τῆς δὲ Λακεδαιμονίων ἐρασθῆναι
[80]   τὴν ὑπὸ πάντων ὁμολογουμένην. (Κἀκείνοις  μὲν   ἀπόχρη τοσοῦτον, ἢν ἐπαγαγέσθαι τινὰς
[120]   προκρίνειεν; Συνίσασι γὰρ αὐτῷ κατὰ  μὲν   ἀρχὰς τῶν πολέμων διὰ τὸ
[140]   περιττοῖς κἀκεῖνο λέγεις, ὡς τῶν  μὲν   ἀρχῶν καὶ τῶν ὠφελιῶν τῶν
[150]   τί λοιπόν ἐστι πλὴν ἐμὲ  μὲν   ἀτυχῆ, τοὺς δὲ τοιούτους ἀμαθεῖς
[140]   (οὐδὲν ἀπολείποντας κακῶν, ἀλλὰ σφίσι  μὲν   αὐτοῖς πράγματα παρέχοντας, τοῖς δ'
[90]   καὶ κλέπτην καὶ λωποδύτην μηδὲν  μὲν   αὐτὸν ἀποφαίνοι τούτων εἰργασμένον, διεξίοι
[240]   ὅστις οὐκ ἂν εὔξαιτο μάλιστα  μὲν   αὐτὸς δύνασθαι λέγειν, εἰ δὲ
[200]   ὡς οὗτοι λέγουσιν, (ἀλλὰ τοὺς  μὲν   αὐτῶν ἱκανοὺς ἀγωνιστὰς ἀποτελεσθέντας, τοὺς
[290]   τὰς πράξεις πλημμελοῦσιν. (Ὥσθ' ἅπασι  μὲν   βούλεσθαι προσήκει πολλοὺς εἶναι τοὺς
[260]   πραότεροι τυγχάνομεν αὐτῶν ὄντες· οἱ  μὲν   γὰρ ἀεί τι περὶ ἡμῶν
[260]   τοῖς ἄλλοις οἷς διδασκόμεθα. (Τὰ  μὲν   γὰρ ἄλλα τότ' ὠφελεῖν ἡμᾶς
[250]   πλείστων ἀγαθῶν αἴτιόν ἐστι. Τοῖς  μὲν   γὰρ ἄλλοις οἷς ἔχομεν,
[310]   ἁπάσας ὑπερβάλλειν τὰς πονηρίας. Τοὺς  μὲν   γὰρ ἄλλους ἀλλ' οὖν πειρᾶσθαί
[190]   αὐτοὶ λίαν καταφανῶς ληροῦσι. Διασύρουσι  μὲν   γὰρ αὐτὴν ὡς οὐδὲν ὠφελεῖν
[280]   οἰκέτης ἐπιεικὴς οὐδεὶς ἐτόλμησεν· (οἱ  μὲν   γὰρ αὐτῶν ἐπὶ τῆς Ἐννεακρούνου
[30]   εἶναι δοκοίην ζημιωθείην. (Τοῦ  μὲν   γὰρ γενέσθαι προέχοντα τῶν ἄλλων
[150]   τοῖς πρότερον πεπολιτευμένοις ἔχουσιν. Ὅτε  μὲν   γὰρ ἐγὼ παῖς ἦν, οὕτως
[180]   ἐγγυτέρω ταῖς δόξαις γένωνται. Τῷ  μὲν   γὰρ εἰδέναι περιλαβεῖν αὐτοὺς οὐχ
[90]   ἀρετὴν ἐν πρυτανείῳ σιτουμένοις· τούτων  μὲν   γὰρ ἕκαστος αὑτὸν μόνον παρέσχε
[100]   τὰ πράγματα διέφερεν αὐτῶν. (Περὶ  μὲν   γὰρ ἐκείνων οὐδὲν φλαῦρον εἰπεῖν
[310]   κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον. (Τότε  μὲν   γὰρ ἐν τοῖς ἐγκυκλίοις μόνον
[50]   πάλαι παρ' ὑμῖν διατεθρυλημένους. Εἰ  μὲν   γὰρ ἐπίδειξιν ποιούμενος ἔλεγον αὐτούς,
[180]   ψυχὴν καὶ πλέονος ἀξίαν· τῆς  μὲν   γὰρ ἔργον εἶναι βουλεύσασθαι καὶ
[160]   τὸ φανερῶς ἀδικεῖν· οἱ  μὲν   γὰρ συγγνώμης ἔτυχον
[220]   τοὺς μαθητὰς εἶναι τοιούτους· τῶν  μὲν   γὰρ ἡδονῶν τῶν διὰ τὴν
[80]   τε δὴ καὶ νῦν. (Ὅτε  μὲν   γὰρ ἤρχετο τὸ γένος τὸ
[100]   λέγειν ἔξω τῆς γραφῆς· τοῖς  μὲν   γὰρ ἰδιώταις ὑπὲρ ὧν ἕκαστος
[50]   ῥᾷον ἐπακολουθῶσι τοῖς λεγομένοις. (Ὁ  μὲν   γὰρ λόγος μέλλων πρῶτος
[310]   κακουργιῶν τοὺς νόμους ἔθεσαν. (Τοῖς  μὲν   γὰρ μεγίστοις τῶν ἀδικημάτων ἐν
[160]   Ἐμοὶ δὲ τοὐναντίον ἀποβέβηκεν. (Εἰ  μὲν   γὰρ μήτ' ἄξιος μηδενὸς ἐγενόμην
[270]   πέφυκε, ταχέως οἶμαι δηλώσειν. Πρῶτον  μὲν   γὰρ λέγειν γράφειν
[80]   καὶ χρησιμώτεροι φανεῖμεν ὄντες. Οἱ  μὲν   γὰρ παρακαλοῦσιν ἐπὶ τὴν ἀρετὴν
[240]   περὶ τοὺς θεοὺς ὀλιγωρίας· τὴν  μὲν   γὰρ Πειθὼ μίαν τῶν θεῶν
[260]   ὧν τοῖς ἄλλοις δοκοῦσιν. (Οἱ  μὲν   γὰρ πλεῖστοι τῶν ἀνθρώπων ὑπειλήφασιν
[240]   εὐμετάβολον εἶναί με φήσουσιν. Ὀλίγῳ  μὲν   γὰρ πρότερον ἔλεγον ὡς πολλοὶ
[40]   τῶν μετὰ μέτρου ποιημάτων. Οἱ  μὲν   γὰρ τὰ γένη τὰ τῶν
[80]   τὰ πλεῖστα τοὐναντίον συμβέβηκε· λέγοντες  μὲν   γὰρ ταὐτὰ τοῖς πρότερον εἰρημένοις
[300]   τυγχάνουσι καὶ μᾶλλον ἁρμόττουσαν. (Περὶ  μὲν   γὰρ τὴν τῶν σωμάτων ἀγωνίαν
[180]   πρῶτον διελθεῖν πρὸς ὑμᾶς. Ὁμολογεῖται  μὲν   γὰρ τὴν φύσιν ἡμῶν ἔκ
[60]   δὲ γέγραπται τοῖς ἀνεγνωσμένοις. (Οὗτοι  μὲν   γὰρ τὸ λεγόμενον ὁμολογούμενον ἀεὶ
[220]   παρὰ τοῖς πολίταις εὐδοκιμοῦντες· οἱ  μὲν   γὰρ τοιοῦτοι πολλοὺς μετασχεῖν τῆς
[310]   εἶναι. Μέγιστον δὲ τεκμήριον· Σόλωνα  μὲν   γάρ, τὸν πρῶτον τῶν πολιτῶν
[130]   ἄξιον λόγου διαπεπραγμένων. (Εἰκότως· οἱ  μὲν   γὰρ τοὺς ῥήτορας καὶ τοὺς
[290]   ἀλλὰ τὰς ἐπιμελείας εὐδοκιμεῖν. Οἱ  μὲν   γὰρ φύσει καὶ τύχῃ δεινοὶ
[110]   αὐτὴν ὑμῖν γνώμην εἶχεν. Ὑμεῖς  μὲν   γὰρ χειροτονεῖτε στρατηγοὺς τοὺς εὐρωστοτάτους
[280]   τὰ φαυλότατα τῶν ἐπιτηδευμάτων. (Τοὺς  μέν   γε βωμολοχευομένους καὶ σκώπτειν καὶ
[160]   ἂν συμβαίη δεινότατον, εἰ οἱ  μὲν   δεδωκότες μοι χρήματα τοσαύτην ἔχοιεν
[190]   τις τῶν Ἑλλήνων γέγονεν; (Καὶ  μὲν   δὴ κἀκείνους ἴσμεν, τοὺς καταδεεστέραν
[90]   τὴν ἀπολογίαν· εἰ γὰρ τοῖς  μὲν   δι' ἀρετὴν δωρεὰς εἰληφόσιν ἤρεσκον,
[40]   εὖ λεγόντων. (Συνίσασι γὰρ τοῖς  μὲν   διὰ πολυπραγμοσύνην ἠπείροις τῶν ἀγώνων
[240]   αὐτοὺς μὲν ἀμελεῖν τούτων, τοὺς  μὲν   διὰ ῥᾳθυμίαν, τοὺς δὲ καταμεμφομένους
[170]   πλησιάζοντας καὶ πλέονος ἀξίους, τοὺς  μὲν   διαβεβλημένους πρὸς αὐτὴν παυστέον, τοὺς
[300]   εὖ πάθοιεν. Οἱ δὲ ταῦτα  μὲν   διασύρουσι, διεξιόντες δὲ τὰς τῶν
[250]   τίς οὐκ ἂν τούτων τοὺς  μὲν   διδασκάλους ἐπαινέσειε, τοὺς δὲ κακῶς
[20]   ἀκροάσασθαι, πολλὰς ἐλπίδας ἔχω τοὺς  μὲν   διεψευσμένους τῶν ἐμῶν ἐπιτηδευμάτων καὶ
[40]   τὴν δύναμιν εἰληφότας, καὶ τοὺς  μὲν   δικανικοὺς δοκοῦντας εἶναι ταύτην τὴν
[120]   συμφοραῖς περιπεσεῖν. Ὧν ἐνθυμούμενος τῇ  μὲν   δυνάμει τῇ τῆς πόλεως τοὺς
[110]   σαφῶς φράσαι περὶ αὐτῶν. Πρῶτον  μὲν   δύνασθαι γνῶναι πρὸς τίνας πολεμητέον
[290]   ἀγνοεῖν ὅτι τῶν Ἑλλήνων οἱ  μὲν   δυσκόλως πρὸς ὑμᾶς ἔχουσιν, οἱ
[110]   ἔδοξεν εἶναι. Νῦν δὲ ταῦτα  μὲν   ἐάσω διὰ τὸ πλῆθος. (Ἡγοῦμαι
[130]   λέγειν τολμῶντας. Νῦν δὲ ταῦτα  μὲν   ἐάσω, περὶ ἐμαυτοῦ δὲ καὶ
[100]   λόγους εἰπών. Ἐγὼ δ' ᾤμην  μέν,   (εἰ καὶ φανερῶς ἐξηλεγχόμην ἀδικῶν,
[200]   εἰκῇ καταφρονεῖν τῆς φιλοσοφίας· πρῶτον  μὲν   εἰ πάσας τὰς πράξεις καὶ
[0]   τι λέγουσι, τοὺς δὲ σαφῶς  μὲν   εἰδότας περὶ τυγχάνω διατρίβων,
[80]   τὸν ἐμόν, τῷ μηδὲν  μὲν   εἰδότι τῶν ἐμῶν, προῃρημένῳ δὲ
[140]   λόγον πάντων σχετλιώτατον, ὡς ἄξια  μὲν   εἴη τὰ λεγόμενα φιλοτιμίας, οὐ
[280]   ~καὶ πρὸς τούτοις ὅτι τὰ  μὲν   εἰκότα καὶ τὰ τεκμήρια καὶ
[30]   χρήματα παρ' αὐτῶν παμπληθῆ τὰ  μὲν   εἰληφέναι τὰ δ' ἔτι καὶ
[210]   τὰς πονηρίας τὰς τῶν φασκόντων  μὲν   εἶναι σοφιστῶν ἄλλο δέ τι
[270]   ταύτην ἔχοντα τὴν δύναμιν, ἔχω  μὲν   εἰπεῖν, ὀκνῶ δὲ λέγειν· οὕτω
[60]   τῶν ἄλλων μεμελετηκότων, οἳ χαριέντως  μὲν   εἰρῆσθαι ταῦτα φήσουσι τὸ γὰρ
[20]   κριτὴς γεγενημένος· ἠπιστάμην γὰρ αὐτὸς  μὲν   εἰς τοὺς ἄλλους μηδὲν ἐξαμαρτάνειν,
[180]   τοῖς μανθάνουσιν, ἴδιον μὲν τοῖς  μὲν   εἰσενέγκασθαι τὴν φύσιν οἵαν δεῖ,
[310]   δοκεῖ γάρ μοι καθ' αὑτὸ  μὲν   ἕκαστον ὧν διανοοῦμαι ῥηθὲν ἐπιεικὲς
[0]   ταύτην ἠμυνάμην αὐτῶν, (ἡγούμενος τὰς  μὲν   ἐκείνων φλυαρίας οὐδεμίαν δύναμιν ἔχειν,
[200]   μετήλλαξαν τὴν φρόνησιν τῷ τοὺς  μὲν   ἐκκεχυμένως ζῆν καὶ ῥᾳθύμως, τοὺς
[50]   ταπεινῶς ἐπράττομεν. Ἔστι δὲ τοὺς  μὲν   Ἕλληνας παρακαλῶν ἐπὶ τὴν τῶν
[140]   τὴν ψῆφον οἴσουσιν, ἀλλ' ἀδικήσειν  μὲν   ἐλπίζοντες, ὀφθήσεσθαι δ' οὐ προσδοκῶντες·
[150]   βαρέως ἂν ἀκούοιεν εἰ λειτουργοῦντα  μὲν   ἐμαυτὸν τῇ πόλει παρέχω καὶ
[60]   ἐπιμέλειαν πεποιημένος. Ἔστι δὲ τὰ  μὲν   ἐν ἀρχῇ λεγόμενα περὶ τῆς
[10]   ~Ἔστι γὰρ τῶν γεγραμμένων ἔνια  μὲν   ἐν δικαστηρίῳ πρέποντα ῥηθῆναι, τὰ
[100]   (Τίς γὰρ οὐκ οἶδε Κόρκυραν  μὲν   ἐν ἐπικαιροτάτῳ καὶ κάλλιστα κειμένην
[150]   πολλὰ χρήματα συλλεξάμενος, ἀλλ' οἱ  μὲν   ἐν ὀλίγοις οἱ δ' ἐν
[310]   καὶ πράττοντες διετέλεσαν; (Οὐ τοὺς  μὲν   ἐνδοξοτάτους τῶν πολιτῶν καὶ μάλιστα
[150]   αἷς ἐξ ἀρχῆς κατεστησάμην. (Τούτων  μὲν   ἕνεκα τοῦτον τὸν τρόπον ζῆν
[160]   ἕνα πότ' ἐξήμαρτον, ἀλλὰ τῶν  μὲν   ἐνθένδε λημμάτων ἀπεσχόμην, παρὰ ξένων
[140]   ἐπελήλυθε, καὶ περὶ ὧν ἐγὼ  μὲν   ἐνόμιζον εἶναι δηλωτέον, ἄλλος δέ
[80]   ἐπιπόνως εὑρήσουσι. Διόπερ ἔφασκον ἀμφοτέροις  μὲν   ἐπαινεῖσθαι προσήκειν, πολὺ δὲ μᾶλλον
[20]   φαίνεσθαι πράττοντας· (καὶ παρ' ἑτέροις  μὲν   ἐπειδὰν περὶ ψυχῆς ἀνθρώπου δικάζωσι,
[280]   αὐλητρίδων διδασκαλείοις διατρίβουσι. Καὶ τοὺς  μὲν   ἐπὶ ταῦτα προτρέποντας οὐδεὶς πώποτε
[160]   ἐν τῷ παρόντι χαίρει τοὺς  μὲν   ἐπιεικεῖς πιέζουσα καὶ ταπεινοὺς ποιοῦσα,
[280]   (Καὶ γάρ τοι πεποιήκατε τοὺς  μὲν   ἐπιεικεστάτους αὐτῶν ἐν πότοις καὶ
[180]   ἐμπειρίαν γυμνάσιον· δεῖν γὰρ τοὺς  μὲν   ἐπιμελῶς ἐπιστατῆσαι τοῖς παιδευομένοις, τοὺς
[80]   δὲ τοσούτων γεγενημένων, καὶ τῶν  μὲν   ἔτη τρία τῶν δὲ τέτταρα
[10]   τὰ δίκαια. Νῦν δ' εἰ  μὲν   εὖ τυγχάνει κατηγορηκὼς κακῶς,
[110]   ἀκοῦσαι διὰ τί ποτε τῶν  μὲν   εὐδοκιμούντων ἀνδρῶν παρ' ὑμῖν καὶ
[250]   καὶ ταῦτα πάντων εἰδότων διὰ  μὲν   εὐεξίαν σώματος οὐδὲν πώποτε τὴν
[130]   λόγους. (Ταῦτα δ' ἀκούων ὀρθῶς  μὲν   ἔφασκέ με λέγειν, οὐ μὴν
[70]   δὲ τοῖς ὑστέροις περὶ ἐλαττόνων  μὲν   τηλικούτων, οὐ μὴν περὶ
[200]   ἂν μάθωμεν ἐξεργαζομένους, ἀλλὰ δύο  μὲν   τρεῖς ἐξ ἁπάντων τῶν
[170]   τι ἂν βουληθῶσιν, (ἀλλ' εἰ  μὲν   φιλοσοφία τοιαύτην ἔχει δύναμιν
[140]   καὶ τὸν υἱόν, καὶ τρὶς  μὲν   ἤδη τετριηραρχήκατε, τὰς δ' ἄλλας
[200]   ἑωρακότες τούτων συμβαῖνον, ἀλλὰ μόλις  μὲν   ἡμῖν τὰς ἐπιστήμας παραγιγνομένας, οὐχ
[40]   ἐπιεικοῦς τυγχάνοντας· ἔτι δὲ τοὺς  μέν,   (ἢν ὀφθῶσι δὶς τρὶς
[190]   ἐμῆς ἐπιεικείας· οὐ γάρ, ὅτε  μὲν   ἦν νεώτερος, ἀλαζονευόμενος φαίνομαι καὶ
[50]   ἐγράφη τοὺς χρόνους, ὅτε Λακεδαιμόνιοι  μὲν   ἦρχον τῶν Ἑλλήνων, ἡμεῖς δὲ
[260]   τὴν διατριβὴν τὴν τοιαύτην, ἀνδρικωτέραν  μὲν   ἧς οἱ παῖδες ἐν τοῖς
[150]   τρόπον ἐμοὶ ζώντων, ἀλλὰ τὴν  μὲν   ἡσυχίαν καὶ τὴν ἀπραγμοσύνην ἀγαπῶν,
[80]   ἔπειτα κἀκεῖνο γιγνώσκειν, ὅτι νόμους  μὲν   θεῖναι μυρίοι καὶ τῶν ἄλλων
[240]   τῆς τιμῆς βουλομένοις. Καὶ τοῖς  μὲν   θεοῖς οὐδεὶς ἔστιν ὅστις οὐκ
[160]   αὐτὴν διακειμένους, ἐφοβούμην μὴ τὰ  μὲν   ἴδιά μου παραμεληθῇ, τῆς δὲ
[20]   οἰκεῖν· οἱ γὰρ προῃρημένοι τῶν  μὲν   ἰδίων ἀμελεῖν τοῖς δ' ἀλλοτρίοις
[80]   αὑτῶν ὁμιλίαν, ἐγὼ δὲ τῶν  μὲν   ἰδιωτῶν οὐδένα πώποτε φανήσομαι παρακαλέσας
[10]   λόγους μάλιστα διαβέβληκεν, ἵν' ἢν  μὲν   ἱκανῶς δόξω λέγειν, ἔνοχος ὢν
[20]   κινδυνεύοντας τοῖς συκοφαντοῦσιν, ἀλλ' ὀμνύναι  μὲν   καθ' ἕκαστον τὸν ἐνιαυτὸν
[240]   ἔχοι πρεπωδεστέραν ταύτης; (Οἵτινες μακαρίζουσι  μὲν   καὶ ζηλοῦσι τοὺς καλῶς χρῆσθαι
[0]   δυνησόμενος· εἰ δ' ὑποθείμην ἀγῶνα  μὲν   καὶ κίνδυνόν τινα περὶ ἐμὲ
[240]   βλασφημεῖν οἴονται χρῆναι. Καὶ Θηβαίοις  μὲν   καὶ τοῖς ἄλλοις ἐχθροῖς τὴν
[230]   δικαίως ἐγκαλοῦντας· (ἐν αἷς τοῦτον  μὲν   καὶ τοὺς τούτου φίλους εὕροιτ'
[250]   διεφθαρμένοις, οὔτε ψέγειν τοὺς μηδὲν  μὲν   κακὸν τοὺς συνόντας ἐργαζομένους, ἧττον
[100]   τῶν ἄλλων· ἀξιῶ γάρ, εἰ  μὲν   κακὸς ἀνὴρ γέγονε Τιμόθεος καὶ
[310]   μᾶλλον θαρρήσαντες τοῦ συμφέροντος, τοῖς  μὲν   καλοῖς κἀγαθοῖς τῶν ἀνδρῶν καὶ
[130]   τὴν φύσιν μεταβαλεῖν, ἀλλ' ἦν  μὲν   καλὸς κἀγαθὸς ἀνὴρ καὶ τῆς
[250]   ταύταις βουλευόμενοι χρώμεθα, καὶ ῥητορικοὺς  μὲν   καλοῦμεν τοὺς ἐν τῷ πλήθει
[310]   προγόνων οὕτως εἶχεν, ἀλλὰ τοὺς  μὲν   καλουμένους σοφιστὰς ἐθαύμαζον καὶ τοὺς
[100]   ἀνεπιφθονωτέρα, καὶ δικαιοτέρα τῆς τῶν  μὲν   καλῶν κἀγαθῶν οὐκ ἀμφισβητούσης, εἰ
[140]   δ' ἀκροωμένοις ἐξουσίαν παραδιδόντας τοῖς  μὲν   καταγελάσαι τῶν λεγομένων, ἐνίοις δ'
[310]   τῆς φιλοσοφίας φερομένην, καὶ τὴν  μὲν   κατηγοροῦσαν, τὴν δὲ κρινομένην.
[20]   πάντων δεινότατον, ὅταν τις αὐτὸς  μὲν   κινδυνεύων κατηγορῇ τῶν διαβαλλόντων, ἑτέρῳ
[280]   ταῖς κακουργίαις χρωμένους, καὶ μικρὰ  μὲν   λαμβάνοντας πονηρὰν δὲ δόξαν κτωμένους,
[210]   θεωροῦντες ἐν τοῖς θαύμασι τοὺς  μὲν   λέοντας πραότερον διακειμένους πρὸς τοὺς
[20]   τοῦτο ποιήσειν· ὁρᾷ γὰρ ὑμᾶς  μὲν   λίαν ταχέως ἀποδεχομένους τὰς αἰτίας
[140]   ἀπόρως διακειμένοις. (Ἐφ' οἷς οἱ  μὲν   λογίζεσθαι δυνάμενοι καὶ νοῦν ἔχοντες
[30]   ποιήσειν. (Ἀξιῶ δ' ὑμᾶς τοῖς  μὲν   λόγοις οἷς πρότερον ἀκηκόατε περί
[90]   ποιήσομαι τὴν ἀπολογίαν. (Καὶ τοὺς  μὲν   λόγους ὀλίγῳ πρότερον ἀνέγνωμεν ὑμῖν,
[280]   τῶν συκοφαντῶν γένος, ὥστε τοῖς  μὲν   λυομένοις εἴκοσι καὶ τριάκοντα μνῶν
[30]   ἀγωνιζομένοις εἰσίν. Ὡς οὖν τὰ  μὲν   μείζω τοῦ προσήκοντος εἴρηκε, τὰ
[140]   σπουδαῖον ὄντα; Καὶ γὰρ εἰ  μὲν   μετὰ πόνου καὶ ταλαιπωρίας ᾐσθάνοντό
[170]   κυρίους τηλικούτου πράγματος, οὐδὲ τοὺς  μὲν   μὴ διδόντας τούτοις ἀργύριον τιμωρητέον,
[270]   ἐστίν, ἐκ τῶν λοιπῶν σοφοὺς  μὲν   νομίζω τοὺς ταῖς δόξαις ἐπιτυγχάνειν
[80]   κειμένους ἀναριθμήτους εἶναι, καὶ τῶν  μὲν   νόμων ἐπαινεῖσθαι τοὺς ἀρχαιοτάτους τῶν
[160]   τι ἂν βουληθῶσιν, ὥστε Λυσίμαχος  μὲν   προῃρημένος ζῆν ἐκ τοῦ
[220]   (πολλὰ χρήματα τελέσαντες; Ἀλλὰ πρῶτον  μὲν   οἱ ταύτην ἔχοντες τὴν γνώμην
[100]   ἄλλος ὧν ἡμεῖς ἴσμεν, ἐκεῖνον  μὲν   οἶμαι δεῖν ὑμᾶς ἐπαινεῖν καὶ
[130]   ᾀδομένων καὶ τραγῳδουμένων; (Ἀλλ' οἱ  μέν,   οἶμαι, ποιητῶν ἔτυχον καὶ λογοποιῶν,
[90]   με δυσκόλως διακειμένων, ὡς τούτοις  μὲν   οἷς εἴρηκα τοσοῦτον μόνον ἐχρώμην
[100]   ἀπήνεγκε τὴν γραφήν· ἔπειθ' οἱ  μὲν   ὀλίγων ἐπεστάτησαν, τῶν δ' ἑκάστῳ
[0]   ~Περὶ ἀντιδόσεως. (Εἰ  μὲν   ὅμοιος ἦν λόγος
[190]   ἄλλων διαφέρουσιν· (οἱ δὲ δεινοτέρους  μὲν   ὁμολογοῦσιν εἶναι τοὺς περὶ τὴν
[220]   οὐδὲν κακὸν ἐπιτηδεύοντας, ἀλλ' ἀπραγμονεστάτους  μὲν   ὄντας τῶν ἐν τῇ πόλει
[200]   πολλοὺς τῶν συμπαιδευθέντων, οἳ παῖδες  μὲν   ὄντες ἀμαθέστατοι τῶν ἡλικιωτῶν ἔδοξαν
[240]   τοὺς λόγους ποιοῦνται. (Καὶ συμβούλοις  μέν,   ὅταν κίνδυνός τις καταλάβῃ τὴν
[250]   γε μνησθήσομαι περὶ αὐτῶν, μάλιστα  μὲν   ὅτι κἀκεῖνοι περὶ ἡμῶν, ἔπειθ'
[80]   πλεονεκτήσουσι παρὰ τὸ δίκαιον ἀπόδειξιν  μὲν   οὐδεμίαν τούτων ἤνεγκε, λέγων δὲ
[140]   τῶν τε πεπλησιακότων σοι τοὺς  μὲν   οὐδὲν ἠδικηκότας οὐδ' ἡμαρτηκότας, τοὺς
[60]   ἐχόντων, φανήσονταί τινες τῶν εὑρεῖν  μὲν   οὐδὲν οὐδ' εἰπεῖν ἄξιον λόγου
[90]   ἐμὴν γεγενημένους· νῦν δὲ τούτων  μὲν   οὐδέτερον πεποίηκε, παραλιπὼν δὲ τὴν
[320]   ἤδη καταλύσω τὸν λόγον. (Τοὺς  μὲν   οὖν ἄλλους ὁρῶ τοὺς κινδυνεύοντας,
[140]   ἐφεξῆς με λέγειν διαπέφευγεν. Ἴσως  μὲν   οὖν ἀναγκαῖόν ἐστιν, ὡς ἂν
[10]   λέγοντες ἄξιον ἡμῶν αὐτῶν. (Ἃ  μὲν   οὖν ἀναγκαῖον ἦν προειπεῖν, ταῦτ'
[50]   τὴν λεγομένην περὶ ἡμῶν. Ὑμᾶς  μὲν   οὖν ἀξιῶ μοι διὰ ταῦτα
[100]   περ ἐμοὶ συμβέβηκεν. (Ἑτέρῳ  μὲν   οὖν ἀπέχρησεν ἂν τοῦτ' εἰπεῖν,
[50]   τῶν ἄλλων εὐεργεσιῶν. (Ὤιμην  μὲν   οὖν αὐτὸς δυνήσεσθαι διελθεῖν περὶ
[0]   ἐμὴν εἶναι τὴν λειτουργίαν. Τὴν  μὲν   οὖν δαπάνην οὕτως ἠνέγκαμεν, ὥσπερ
[50]   ψῆφον οἴσετε περὶ αὐτῶν. Ἅπαντας  μὲν   οὖν διὰ τέλους εἰπεῖν οὐκ
[40]   οὕτω προσέχετε τὸν νοῦν. (Πρῶτον  μὲν   οὖν ἐκεῖνο δεῖ μαθεῖν ὑμᾶς,
[190]   περὶ αὐτὴν ἐπιδειχθείη γεγενημένος. (Ταῦτα  μὲν   οὖν ἐκείνοις προσκείσθω τοῖς πρότερον
[90]   ἡλικίαν τὴν ἐμὴν γεγενημένους. Ἤρξαντο  μὲν   οὖν ἐν πρώτοις Εὔνομός μοι
[0]   κάλλιον τῶν χαλκῶν ἀναθημάτων. (Εἰ  μὲν   οὖν ἐπαινεῖν ἐμαυτὸν ἐπιχειροίην, ἑώρων
[170]   νῦν παρ' ὑμῖν φερομένην. (Τῆς  μὲν   οὖν ἐπιθυμίας οἶδ' ὅτι πολὺ
[180]   ἐγκρατῶς ἐμμεῖναι τοῖς προσταττομένοις. (Ταῦτα  μὲν   οὖν ἐστιν κατὰ πασῶν
[210]   ἀληθεῖς εἰσιν εἴτε ψευδεῖς. Ἐγὼ  μὲν   οὖν ἡδονῆς κέρδους
[190]   τὴν ἐμαυτοῦ γνώμην ἀποφαινόμενος. (Ἃ  μὲν   οὖν κατηγορῶ τῶν ἄλλων παραλείψω·
[40]   γεγενημένος τηλικαύτην δόξαν ἔλαβον. Εἰ  μὲν   οὖν μοι συνοίσει κατειπόντι τὴν
[70]   προειλόμην χρῆσθαι πρὸς ὑμᾶς. Ταῦτα  μὲν   οὖν, ὅπως ἂν ἡμῖν συμπίπτῃ,
[210]   τέλους ἀκοῦσαι τῶν λεγομένων. (Πρῶτον  μὲν   οὖν ὁρίσασθαι δεῖ τίνων ὀρεγόμενοι
[150]   ὧν ὑπενεγκεῖν ἂν δυνηθεῖμεν. (Ὅλως  μὲν   οὖν οὐδεὶς εὑρεθήσεται τῶν καλουμένων
[30]   τεύξομαι πάντων τῶν δικαίων. (Ὅτι  μὲν   οὖν οὐδεὶς οὔθ' ὑπὸ τῆς
[260]   ἀποδέχεσθαι καὶ μανθάνειν δύνανται. (Φιλοσοφίαν  μὲν   οὖν οὐκ οἶμαι δεῖν προσαγορεύειν
[260]   καὶ σπουδαιότερα τῶν μαθημάτων. (Διατρῖψαι  μὲν   οὖν περὶ τὰς παιδείας ταύτας
[0]   τῶν τούτους μιμεῖσθαι βουλομένων. (Μέχρι  μὲν   οὖν πόρρω τῆς ἡλικίας ᾠόμην
[50]   πολλῷ χαριεστέραν δόξαν εἰληφώς. Περὶ  μὲν   οὖν τῆς ἐμῆς εἴτε βούλεσθε
[60]   αὐτοῖς. {Ἐκ τοῦ Πανηγυρικοῦ, ~Περὶ  μὲν   οὖν τῆς ἡγεμονίας, ὡς δικαίως
[190]   ἂν τοῖς ἄλλοις ἀποτελέσειεν. (Περὶ  μὲν   οὖν τῆς φύσεως καὶ τῆς
[150]   καὶ δυσκόλους τοῖς συμπολιτευομένοις; (Πρὸς  μὲν   οὖν τοὺς μηδὲν τῶν αὐτῶν
[100]   εἶναι δοκῇ, τοῦτο γιγνώσκειν. (Ἀθροώτατον  μὲν   οὖν τοῦτ' εἰπεῖν ἔχω περὶ
[270]   ἐξ ἁπασῶν τῶν διατριβῶν. ~Περὶ  μὲν   οὖν τούτων ἀπόχρη μοι τὸ
[160]   ἐπιβιῶναι τὸν ἐπίλοιπον χρόνον. (Περὶ  μὲν   οὖν τούτων καὶ τῶν ἄλλων
[180]   καὶ ταῖς ἐπιμελείαις διενεγκοῦσιν. (Ὁ  μὲν   οὖν τύπος τῆς φιλοσοφίας τοιοῦτός
[70]   παρακελευσαίμην τὸ πλῆθος θεραπεύειν. (Ἐν  μὲν   οὖν τῷ προοιμίῳ καὶ τοῖς
[100]   ἀλλ' οὐκ ἐμοὶ γενησομένης. (Περὶ  μὲν   οὖν ὧν φεύγω τὴν γραφὴν
[310]   καὶ μισανθρωπίαν καὶ φιλαπεχθημοσύνην. Κἀκεῖνοι  μὲν   οὕτως ἐγίγνωσκον περὶ αὐτῶν· ὑμεῖς
[180]   (Ἐπειδὰν γὰρ λάβωσι μαθητάς, οἱ  μὲν   παιδοτρίβαι τὰ σχήματα τὰ πρὸς
[200]   πολλῶν πραγμάτων ἔμπειρον, καὶ τὰ  μὲν   παρειληφότα τὰ δ' αὐτὸν εὑρηκότα,
[90]   διῆλθον ὑμῖν. (Εἴ τε τῶν  μὲν   πεπραγμένων ἐκείνοις μηδὲν συναίτιος ἐγενόμην,
[270]   δὲ σοφίας καὶ φιλοσοφίας τοῖς  μὲν   περὶ ἄλλων τινῶν ἀγωνιζομένοις οὐκ
[150]   Γοργίας Λεοντῖνος, οὗτος διατρίψας  μὲν   περὶ Θετταλίαν, ὅτ' εὐδαιμονέστατοι τῶν
[10]   ἀναγιγνώσκετε τὴν ἀπολογίαν τὴν προσποιουμένην  μὲν   περὶ κρίσεως γεγράφθαι, βουλομένην δὲ
[30]   οὔτ' εἰκὸς οὔτε δυνατόν, ἐμὲ  μὲν   περὶ πολλοὺς ἡμαρτηκέναι, τοὺς δὲ
[40]   θαυμαζομένους· πρὸς δὲ τούτοις τοὺς  μὲν   περὶ τὰς δίκας δεινοὺς πόρρω
[190]   τοῦ κατὰ Σοφιστῶν, (Ταῦτα κομψοτέρως  μὲν   πέφρασται τῶν ἔμπροσθεν εἰρημένων, βούλεται
[190]   αὑτῶν ἀλλὰ καὶ τῶν εὖ  μὲν   πεφυκότων λίαν δ' αὑτῶν κατημεληκότων·
[30]   ἁπάσας γεγενημένας· ἔτι δὲ τοῖς  μὲν   πλησιάζοντας τοὺς ἐν κακοῖς
[190]   διακριβωθείη μᾶλλον τῶν ἄλλων, λόγων  μὲν   ποιητὴς τυχὸν ἂν χαριέστερος γένοιτο
[70]   λέγω περὶ αὐτῶν. Καὶ πρῶτον  μὲν   ποῖος γένοιτ' ἂν λόγος ὁσιώτερος
[250]   παρὰ τῶν προγόνων παραλαβόντες τῇ  μὲν   πόλει μηδὲν εἶεν χρήσιμοι, τοὺς
[130]   οὕτω διατίθησιν. (Ἢν σὺ τῇ  μὲν   πόλει παρὰ τῶν ἄλλων ἐκ
[120]   εἶναι τῆς πόλεως, εἰ τοσαύτας  μὲν   πόλεις ἑλόντα μηδεμίαν δ' ἀπολέσαντα
[0]   διακειμένους ὥσπερ ἤλπιζον, ἀλλὰ τοὺς  μὲν   πολὺ διεΨευσμένους τῶν ἐμῶν ἐπιτηδευμάτων
[300]   ἄσκησιν τὴν τοιαύτην, (καὶ τοὺς  μὲν   πονεῖν ἐθέλοντας καὶ παρασκευάζειν σφᾶς
[120]   διδόντος εὐθύνας αὐτοῦ, καὶ τὰς  μὲν   πράξεις Ἰφικράτους ἀναδεχομένου, τὸν δ'
[40]   Εἰσὶ γάρ τινες οἳ τῶν  μὲν   προειρημένων οὐκ ἀπείρως ἔχουσι, γράφειν
[310]   ἐποίησαν, κατὰ δὲ τούτων γραφὰς  μὲν   πρὸς τοὺς θεσμοθέτας, εἰσαγγελίας δ'
[180]   περὶ τὰς ἄλλας ἐργασίας πρῶτον  μὲν   πρὸς τοῦτο πεφυκέναι καλῶς, πρὸς
[190]   δὲ τοὺς συνόντας ἡμῖν εὐθὺς  μὲν   προσελθόντας διαφέρειν αὐτοὺς αὑτῶν, ~ὀλίγας
[110]   λόγος περὶ τούτων φιλαπεχθήμων  μέν,   ῥηθῆναι δ' οὐκ ἀσύμφορος. Ἐκεῖνος
[130]   πεφυκόσιν ἀχθόμενοι τυγχάνουσι. Τοιγαροῦν οἱ  μὲν   ῥήτορες ἔργον εἶχον αἰτίας περὶ
[130]   τὴν μεγαλοφροσύνην τὴν τῇ στρατηγίᾳ  μὲν   συμφέρουσαν, πρὸς δὲ τὰς χρείας
[130]   διὰ τὰς τούτων ψευδολογίας τοὺς  μὲν   συμφοραῖς περιπεπτωκέναι, τοὺς δ' ἀτίμους
[240]   ἡμῶν λαμβάνειν. (Νῦν δ' ἐκεῖνοι  μὲν   συνιστᾶσι τοὺς παῖδας τοὺς αὑτῶν,
[210]   δύναμιν ἔχειν, ~ἔπειτ' εἰ τῶν  μὲν   σωμάτων μηδὲν οὕτως ἄν φήσαιεν
[240]   ἀπολλυμένους, ὁπόταν ληφθῶσιν. (Ὥσθ' οὗτοι  μὲν   σωφρονοῦσιν ἀναιρεῖν ζητοῦντες ἁπάσας τὰς
[20]   δ' ἀλλοτρίοις ἐπιβουλεύειν οὐ τῶν  μὲν   σωφρόνως πολιτευομένων ἀπέχονται, τοὺς δὲ
[180]   διττὰς ἐπιμελείας κατέλιπον ἡμῖν, περὶ  μὲν   τὰ σώματα τὴν παιδοτριβικήν, ἧς
[280]   αἰτίαν ταύτην; (Οἵτινες ἐν ταύταις  μὲν   ταῖς ἀκμαῖς ὄντες ὑπερεῖδον τὰς
[0]   τὸν πράγματά μοι παρέχοντα, κἀκεῖνον  μὲν   ταῖς διαβολαῖς χρώμενον ταῖς ἐπὶ
[230]   ἀρχόντων ἐκτιθεμέναις ἀναγκαῖόν ἐστιν, ἐν  μὲν   ταῖς ὑπὸ τῶν θεσμοθετῶν ἀμφοτέρους
[300]   πεποιηκότας. (Ἢν οὖν σωφρονῆτε, τῆς  μὲν   ταραχῆς παύσεσθε ταύτης, οὐχ οὕτω
[180]   μαθητὰς καὶ ἔχειν ἄμεινον, τοὺς  μὲν   τὰς διανοίας τοὺς δὲ τὰς
[80]   τοὺς νοῦν ἔχοντας περὶ ἀμφότερα  μὲν   ταῦτα σπουδάζειν, αὐτοῖν δὲ τούτοιν
[310]   πολλοὺς ἐπείδομεν τῶν πολιτῶν τοὺς  μὲν   τελευτήσαντας, τοὺς δ' ἐπὶ τοῖς
[270]   ὑπὲρ αὐτῶν. (Ἡγοῦμαι δὲ τοιαύτην  μὲν   τέχνην, ἥτις τοῖς κακῶς πεφυκόσιν
[310]   περὶ τοὺς λόγους, ὥστ' ἐπαινοῦμεν  μὲν   τὴν εὐκαιρίαν καὶ φαμὲν οὐδὲν
[120]   τυγχάνωσι, τήν τε πόλιν διὰ  μὲν   τὴν φιλίαν τὴν τῶν ἄλλων
[210]   ἐκείνους τρέψομαι, τοὺς οὐ καταφρονοῦντας  μὲν   τῆς φιλοσοφίας, πολὺ δὲ πικρότερον
[90]   τοιάσδε βλασφημίας· ἀξιῶ γάρ, (εἰ  μέν   τινες τῶν ἐμοὶ συγγεγενημένων ἄνδρες
[90]   τυγχάνω ταῦτα διαπραττόμενος. ~Καὶ εἰ  μέν   τις τοῦτον ἀπαγαγὼν ἀνδραποδιστὴν καὶ
[280]   δυσχερέστατον ἦν τῶν ῥηθέντων· εἰ  μέν   τις ὑπολαμβάνει τοὺς ἀποστεροῦντας
[260]   τὴν ἄλλην παιδείαν διαπονηθέντες πρὸς  μὲν   τὸ βέλτιον εἰπεῖν βουλεύσασθαι
[260]   παντελῶς οὐδέν. (Ἡγοῦμαι γὰρ τὰς  μὲν   τοιαύτας περιττολογίας ὁμοίας εἶναι ταῖς
[30]   προέλωνται τὸν βίον πορίζεσθαι. (Τοὺς  μὲν   τοίνυν ἀπὸ τῶν συμβολαίων τῶν
[50]   ἀμφιγνοεῖν τοὺς τἀληθῆ λέγοντας. (Εἰ  μὲν   τοίνυν ἠγωνιζόμην ὡς περὶ πράξεις
[110]   συντάξαι καὶ χρήσασθαι συμφερόντως. Ὡς  μὲν   τοίνυν ἠπίστατο χρῆσθαι καλῶς, αἱ
[60]   {Ἐκ τοῦ περὶ Εἰρήνης, (Δυοῖν  μὲν   τοίνυν λόγοιν ἀκηκόατε· βούλομαι δὲ
[70]   {Ἐκ τοῦ πρὸς Νικόκλεα, (Τῶν  μὲν   τοίνυν λόγων ἅλις ἡμῖν ἔστω
[30]   ἀνάγνωθι τὴν γραφήν. Γραφή. ~Ἐκ  μὲν   τοίνυν τῆς γραφῆς πειρᾶταί με
[40]   ἐν τοῖς δικαστηρίοις ἀγωνιζομένοις. Τούτων  μὲν   τοίνυν τοσούτων ὄντων οὐδεὶς πώποτε
[70]   πρὸς ἀλλήλους ὁμονοίας συμβουλεύοντος; (Ἐν  μὲν   τοίνυν τῷ πρώτῳ λόγῳ περὶ
[290]   ὑμῖν ἔχουσι. Καὶ φασιν οἱ  μὲν   τοιοῦτοι μόνην εἶναι ταύτην πόλιν,
[110]   τῶν δεόντων. δὲ τοῖς  μὲν   τοιούτοις λοχαγοῖς ἐχρῆτο καὶ ταξιάρχοις,
[180]   διδάσκουσι καὶ τοῖς μανθάνουσιν, ἴδιον  μὲν   τοῖς μὲν εἰσενέγκασθαι τὴν φύσιν
[240]   Ἴσασι γὰρ σφᾶς αὐτοὺς ἐν  μὲν   τοῖς τοιούτοις δυναστεύοντας, ὑπὸ δὲ
[310]   μεστῶν θρασύτητος ἐπεθύμησαν, (οἰηθέντες ταῖς  μὲν   τόλμαις καὶ ταῖς φιλαπεχθημοσύναις ἱκανοὺς
[100]   εἰσφορὰς ἀναγκάσας εἰσενεγκεῖν, (ἀλλ' εἰς  μὲν   τὸν περίπλουν τὸν περὶ Πελοπόννησον
[160]   Ἔτι δὲ δεινότερον, εἰ Πίνδαρον  μὲν   τὸν ποιητὴν οἱ πρὸ ἡμῶν
[180]   τρόπον ἐπιμελόμενοι καὶ παιδεύοντες μέχρι  μὲν   τοῦ γενέσθαι βελτίους αὐτοὺς αὑτῶν
[300]   (Ὧν εἰκὸς ὑμᾶς ἐνθυμουμένους ὑπὲρ  μὲν   τοῦ πλήθους τοῦτο σκοπεῖν, ὅπως
[80]   διανοίας ἔργον ἐστίν, (ἀλλὰ τοῖς  μὲν   τοὺς νόμους τιθέναι προαιρουμένοις προὔργου
[140]   πραγματείαν ὄντων. Ὁρῶσι γὰρ ἐκείνων  μὲν   τοὺς πλείστους, πλὴν τῶν τὸν
[250]   εἴ τινες ὁπλομαχεῖν μαθόντες πρὸς  μὲν   τοὺς πολεμίους μὴ χρῷντο ταῖς
[10]   πρέποντα ῥηθῆναι, τὰ δὲ πρὸς  μὲν   τοὺς τοιούτους ἀγῶνας οὐχ ἁρμόττοντα,
[190]   δὴ κἀκείνους ἴσμεν, τοὺς καταδεεστέραν  μὲν   τούτων τὴν φύσιν ἔχοντας, ταῖς
[70]   βίῳ τῶν ἀνθρώπων· ἀλλ'  μὲν   τούτων χρῆσις τοῦτ' ὠφελεῖν μόνον
[300]   οὕτω δ' ὥσπερ νῦν οἱ  μὲν   τραχέως οἱ δ' ὀλιγώρως διακείσεσθε
[180]   πολὺ πρὸ ἡμῶν γεγονότων περὶ  μὲν   τῶν ἄλλων πολλὰς τέχνας συνεστηκυίας,
[20]   ἀπολογουμένων. Καὶ γὰρ αἰσχρὸν ἐπὶ  μὲν   τῶν ἄλλων πραγμάτων ἐλεημονεστάτους ὁμολογεῖσθαι
[10]   οὐ πολὺν χρόνον διαλιποῦσα παρὰ  μὲν   τῶν ἐξαπατησάντων δίκην λαβεῖν ἐπεθύμησε,
[230]   αὐτοῖς τὸν νοῦν, ὥστε Σόλων  μὲν   τῶν ἑπτὰ σοφιστῶν ἐκλήθη καὶ
[280]   ἡγεῖσθαι καὶ πλεονεκτήσειν νομίζειν παρὰ  μὲν   τῶν θεῶν τοὺς εὐσεβεστάτους καὶ
[160]   πρὸς αὐτόν. Ἐγὼ γὰρ ὑπὲρ  μὲν   τῶν ἰδίων πολλὰς ἐλπίδας εἶχον
[130]   πολιτευομένους καὶ βουλομένους ἀρέσκειν προαιρεῖσθαι  μὲν   τῶν τε πράξεων τὰς ὠφελιμωτάτας
[300]   οὖν δικαστῶν νοῦν ἐχόντων τοὺς  μὲν   τῶν τοιούτων λόγων αἰτίους γιγνομένους
[320]   τῆς ὀργῆς βίᾳ φερόμενος, τὸ  μὲν   ὕδωρ ἡμᾶς ἐπιλεῖπον, αὐτὸς δ'
[190]   (Καὶ μηδεὶς οἰέσθω με πρὸς  μὲν   ὑμᾶς συστέλλειν τὴν ὑπόσχεσιν, ἐπειδὰν
[130]   τῆς πόλεως λόγον εἰπεῖν. Εἰ  μὲν   ὑμεῖς πρὸς αὐτὸ τὸ δίκαιον
[290]   ἡλικιωτῶν; (Θαυμάζω δ' ὅσοι τοὺς  μὲν   φύσει δεινοὺς ὄντας εἰπεῖν εὐδαιμονίζουσιν
[70]   δεινὸν νομίζειν, ὅταν ὁρᾷ τοὺς  μὲν   χείρους τῶν βελτιόνων ἄρχοντας καὶ
[90]   ἐπιτηδευμάτων καὶ τῶν συνουσιῶν τῶν  μὲν   χείρω τῶν δὲ βελτίω δόξαν
[10]   ταύτης κακουργότερον, ποιεῖ τοὺς  μὲν   ψευδομένους εὐδοκιμεῖν, τοὺς δὲ δικάζοντας
[180]   διαφέρει· τὸν γὰρ ἔχοντα τὴν  μὲν   ψυχὴν εὑρεῖν καὶ μαθεῖν καὶ
[0]   διακείμενοι· τοῦ γὰρ ἀντιδίκου περὶ  μὲν   ὧν κρίσις ἦν οὐδὲν
[30]   πεποίηται τὴν κατηγορίαν, ἡγούμενος ἐκ  μὲν   ὧν καταλαζονεύεται περί μου καὶ
[260]   ἀλλ' ὠφελεῖν τοὺς συνόντας, ἐλάττω  μὲν   ὧν ὑπισχνοῦνται, πλείω δ' ὧν
[10]   ποιεῖν ἐπεχείρησε. Νῦν δὲ λέγει  μὲν   ὡς ἐγὼ τοὺς ἥττους λόγους
[240]   τῶν δεόντων πράττειν, ἀλλ' ἐνίοτε  μὲν   ὡς ἐξηπατημένων καὶ πεφενακισμένων προσποιοῦνται
[190]   δὲ διτταί. Λέγουσι γὰρ οἱ  μὲν   ὡς ἔστιν περὶ τοὺς
[10]   δὲ τοὺς διεξιόντας αὐτὸν πρῶτον  μὲν   ὡς ὄντος μικτοῦ τοῦ λόγου
[260]   εἶναι ταῖς θαυματοποιίαις, ταῖς οὐδὲν  μὲν   ὠφελούσαις ὑπὸ δὲ τῶν ἀνοήτων
[120]   δ' ὑπὲρ τῶν χρημάτων λόγον  Μενεσθέως,   τούτους μὲν ἀπέλυσε, Τιμόθεον δὲ
[260]   συμβουλεύσαιμ' ἂν τοῖς νεωτέροις, μὴ  μέντοι   περιιδεῖν τὴν αὑτῶν κατασκελετευθεῖσαν ἐπὶ
[260]   πρὸς τὸ πράττειν ὠφελοῦσαν, γυμνασίαν  μέντοι   τῆς ψυχῆς καὶ παρασκευὴν φιλοσοφίας
[60]   γὰρ εὖ φθονήσουσιν εἰπεῖν̓ πολὺ  μέντοι   χρησιμωτέρους εἶναι τῶν λόγων καὶ
[70]   νῦν ὅτ' οὐ μόνον μικροῖς  μέρεσιν   ἀλλ' ὅλοις εἴδεσι προειλόμην χρῆσθαι
[50]   ἑκάστου δεῖγμα πειράσομαι. Μικρὸν γὰρ  μέρος   ἀκούσαντες ῥᾳδίως τό τ' ἐμὸν
[220]   γιγνομένης αὐτὸς ἂν τὸ πλεῖστον  μέρος   ἀπολαύσειεν. Ἔπειτα τίνας ἂν καὶ
[60]   αὐτῶν, ἀνάγνωθι καὶ τοῦτο τὸ  μέρος   αὐτοῖς. {Ἐκ τοῦ περὶ Εἰρήνης,
[70]   τούτου τοῦ λόγου τὸ λοιπὸν  μέρος   αὐτοῖς. {Ἐκ τοῦ πρὸς Νικόκλεα,
[180]   τὴν παιδοτριβικήν, ἧς γυμναστικὴ  μέρος   ἐστί, περὶ δὲ τὰς ψυχὰς
[60]   τοῦ βοηθεῖν τοῖς εἰρημένοις πειράσομαι  μέρος   ἑτέρου λόγου τοσοῦτον, ὅσον περ
[280]   εἶδος τοῦτο μόνον ὠφελεῖ τὸ  μέρος,   ἐφ' ἂν αὐτῶν ἕκαστον
[180]   δὲ ῥήτορας ἱκανοὺς ποιήσαιεν, ἀλλὰ  μέρος   μὲν ἄν τι συμβάλοιντο, τὸ
[10]   ὅλον αὐτὸν διελθεῖν, ἀλλὰ τοσοῦτον  μέρος   ὅσον μὴ λυπήσει τοὺς παρόντας.
[290]   φιλολογίαν οὐ μικρὸν ἡγοῦνται συμβαλέσθαι  μέρος   πρὸς τὴν τῶν λόγων παιδείαν·
[300]   ἐπαίνων τῶν λεγομένων περὶ αὐτῆς  μέρος   τι συμβαλλομένους τιμᾶν μᾶλλον
[130]   εὑρεθήσεται γεγενημένον, ἀλλὰ καὶ Τιμόθεος  μέρος   τι συμβεβλημένος τοῦ μὴ κατὰ
[20]   ἐπειδὰν περὶ ψυχῆς ἀνθρώπου δικάζωσι,  μέρος   τι τῶν ψήφων ὑποβάλλεσθαι τοῖς
[70]   μῆκος ἐχόντων· ἐπεὶ μικροῦ γε  μέρους   τῶν πάλαι γεγραμμένων οὐκ ἂν
[300]   καὶ τοὺς οἴκους τοὺς ἰδίους  μεστοὺς   πολλῆς εὐδαιμονίας καὶ πλούτου ποιήσας·
[310]   ἐφθόνησαν, πονηρῶν δ' ἀνθρώπων καὶ  μεστῶν   θρασύτητος ἐπεθύμησαν, (οἰηθέντες ταῖς μὲν
[220]   σφίσιν αὐτοῖς καὶ τὰς συνουσίας  μετ'   ἀλλήλων ποιουμένους, (ἔτι δὲ τὰ
[250]   ἂν οἷοί τ' ἦμεν οἰκεῖν  μετ'   ἀλλήλων. Τούτῳ καὶ τοὺς κακοὺς
[110]   τῇ πόλει συνενεγκούσης, Λακεδαιμονίων δὲ  μετ'   ἐκεῖνον τὸν χρόνον μηδ' ὑφ'
[300]   κτησάμενος, (τίς δ' ἦν,  μετ'   ἐκεῖνον τοὺς Ἕλληνας ἐλευθερώσας καὶ
[10]   τῶν μετ' ὀργῆς καὶ μὴ  μετ'   ἐλέγχου γενομένων, ὥστ' οὐ πολὺν
[30]   νοῦν, μηδὲ πιστεύειν τοῖς μήτε  μετ'   ἐλέγχου μήτε μετὰ κρίσεως εἰρημένοις,
[20]   τιμήματος, ἀλλ' ἐάν περ ἐθελήσητε  μετ'   εὐνοίας ἀκροάσασθαι, πολλὰς ἐλπίδας ἔχω
[130]   καὶ φιλανθρωπίας φενακίζοντας τοὺς  μετ'   ὄγκου καὶ σεμνότητος ὠφελοῦντας. Ὧν
[10]   ἤδη μετεμέλησε τῶν κρίσεων τῶν  μετ'   ὀργῆς καὶ μὴ μετ' ἐλέγχου
[230]   διοίκησιν τὴν ὑπ' ἐκείνου συνταχθεῖσαν·  μετὰ   δὲ ταῦτα Κλεισθένης ἐκπεσὼν ἐκ
[110]   εὕροι τις ἂν αἴτιον γεγενημένον.  (Μετὰ   δὲ ταύτας τὰς πράξεις ἐπὶ
[90]   καὶ Λυσιθείδης καὶ Κάλλιππος πλησιάζειν,  μετὰ   δὲ τούτους Ὀνήτωρ, Ἀντικλῆς, Φιλωνίδης,
[20]   μηδὲν ἐξαμαρτάνειν, ἀδικούμενος δὲ μὴ  μετὰ   δικαστηρίου ποιεῖσθαι τὰς τιμωρίας, ἀλλ'
[20]   τοῖς τῶν κατηγόρων λόγοις, μηδὲ  μετὰ   θορύβου καὶ χαλεπότητος ἀκροᾶσθαι τῶν
[30]   τοῖς μήτε μετ' ἐλέγχου μήτε  μετὰ   κρίσεως εἰρημένοις, μηδὲ ταῖς δόξαις
[40]   εἰσὶν οὐκ ἐλάττους τῶν  μετὰ   μέτρου ποιημάτων. Οἱ μὲν γὰρ
[40]   ἂν φήσαιεν ὁμοιοτέρους εἶναι τοῖς  μετὰ   μουσικῆς καὶ ῥυθμῶν πεποιημένοις
[80]   οὕτως ἠγάπων τὴν διατριβὴν ὥστε  μετὰ   πόθου καὶ δακρύων ποιεῖσθαι τὴν
[10]   τηλικοῦτος ὤν. Πρὶν αὐτὸν ἀπετέλεσα,  μετὰ   πολλῆς μὲν ἀληθείας εἰρημένον, τὰ
[140]   ὄντα; Καὶ γὰρ εἰ μὲν  μετὰ   πόνου καὶ ταλαιπωρίας ᾐσθάνοντό σε
[190]   ἀναισχυντίας σημεῖον γιγνομένην, ἀλλὰ τὴν  μετὰ   σωφροσύνης οὕτω παρασκευάζουσαν τὴν ψυχὴν
[300]   πόλει περιβαλών, τίς δὲ  μετὰ   τοῦτον ἀργυρίου καὶ χρυσίου τὴν
[250]   ἀγαθῆς καὶ πιστῆς εἴδωλόν ἐστι.  (Μετὰ   τούτου καὶ περὶ τῶν ἀμφισβητησίμων
[130]   τοὺς εὖ ποιοῦντας, καὶ τοὺς  μετὰ   φαιδρότητος καὶ φιλανθρωπίας φενακίζοντας
[130]   οἷός τ' ἦν τὴν φύσιν  μεταβαλεῖν,   ἀλλ' ἦν μὲν καλὸς κἀγαθὸς
[240]   καταγελᾶν αὐτῶν, ὁπόταν δὲ τύχωσι,  μεταβαλόντες   ὡς περὶ πλεονεκτεῖν δυναμένων τοὺς
[120]   ἀναστάσεις εὕροι γεγενημένας οὔτε πολιτειῶν  μεταβολὰς   οὔτε σφαγὰς καὶ φυγὰς οὕτως
[100]   συνθέσθαι τὴν εἰρήνην, τοσαύτην  μεταβολὴν   ἑκατέρᾳ τῶν πόλεων ἐποίησεν, ~ὥσθ'
[160]   μικρὸν διήμαρτον διὰ ταύτην τὴν  μεταβολὴν   τῶν ἐμαυτοῦ πραγμάτων. Ὅτε γὰρ
[310]   ἑτέρας πολιτείας. Ἐκ ταύτης τῆς  μεταβολῆς   τί τῶν δεινῶν οὐ συνέπεσε
[40]   ἧς εἶχον πρότερον, ζητεῖν ἑτέραν  μεταλαβεῖν   διάνοιαν, καὶ ποθεῖν ἀκοῦσαι περὶ
[190]   καὶ παντοδαπῶν, εἰ μέλλουσιν ἑτέραν  μεταλήψεσθαι   δόξαν ἀνθ' ἧς νῦν τυγχάνουσιν
[150]   δίκαιόν ἐστιν ἐπαινεῖν. (Ἐνθυμοῦμαι δὲ  μεταξὺ   λέγων, ὅσον τὰ τῆς πόλεως
[20]   τῶν ἀπολογουμένων, (τοσοῦτον δὲ τὸ  μεταξὺ   ποιεῖν, ὥστε τῶν μὲν αἰτιωμένων
[170]   ἀλλ' ἐπακολουθοῦντας ταῖς ἀληθείαις καὶ  μεταπειθομένους   ὑπὸ τῶν λεγόντων τὰ δίκαια,
[20]   ὑπὸ τῶν βουλομένων βλασφημεῖν ταχέως  μεταπεισθήσεσθαι   περὶ αὐτῶν, τοὺς δὲ τοιοῦτον
[150]   λέγων, ὅσον τὰ τῆς πόλεως  μεταπέπτωκε,   καὶ τὰς διανοίας ὡς οὐδὲν
[190]   ἐξ ὧν, δυοῖν θάτερον,  μεταστήσομεν   τὰς γνώμας αὐτῶν, τὰς
[240]   δυνάμεως ἧς θεὸς ἔχει  μετασχεῖν   βουλομένους ὡς κακοῦ πράγματος ἐπιθυμοῦντας
[220]   ἐκείνοις συμβαινουσῶν οὐκ ἂν δύναιτο  μετασχεῖν,   τῆς δὲ δόξης τῆς διὰ
[160]   οὐσίαν ἧς ἔχοντες ἐτύγχανον, ~βουλόμενοι  μετασχεῖν   τῆς δόξης ταύτης· νῦν δ'
[220]   οἱ μὲν γὰρ τοιοῦτοι πολλοὺς  μετασχεῖν   τῆς παιδείας εἰς ἐπιθυμίαν καθιστᾶσιν,
[50]   νομίζοντες εἶναι τὴν αἵρεσιν, βούλονται  μετασχεῖν   τῆς παιδείας ταύτης, ἧς οὐδ'
[210]   δὲ πικρότερον κατηγοροῦντας αὐτῆς, καὶ  μεταφέροντας   τὰς πονηρίας τὰς τῶν φασκόντων
[280]   ἔτι χρῶνται κατὰ φύσιν, ἀλλὰ  μεταφέρουσιν   ἀπὸ τῶν καλλίστων πραγμάτων ἐπὶ
[100]   οὐδὲ τῶν τιμῶν οὐδεὶς αὐτῷ  μετέδωκε   τῶν ἐκείνῳ ψηφισθεισῶν, ἀλλ' οὐδ'
[10]   τῇ πόλει πολλάκις οὕτως ἤδη  μετεμέλησε   τῶν κρίσεων τῶν μετ' ὀργῆς
[200]   φανερὸν ὅτι τῆς αὐτῆς παιδείας  μετεσχήκασι.   Καί τοι μηδενὸς ἔθους αὐτοῖς
[100]   εἰπεῖν, ὡς οὐ δίκαιόν ἐστι  μετέχειν   εἴ τι Τιμόθεος πράττων μὴ
[100]   καὶ πολλὰ περὶ ὑμᾶς ἐξήμαρτε,  μετέχειν   καὶ δίκην διδόναι καὶ πάσχειν
[140]   πρὸς αὐτούς· σὲ δ' οὐδενὸς  μετέχοντα   τούτων, ἀλλ' ἀνομοίως ζῶντα καὶ
[200]   δὲ γενόμενοι τούτων διήνεγκαν καὶ  μετήλλαξαν   τὴν φρόνησιν τῷ τοὺς μὲν
[310]   ἔχομέν τι λέγειν, ἀμελήσαντες τοῦ  μετριάζειν,   κατὰ μικρὸν ἀεὶ προστιθέντες εἰς
[150]   ὀλίγοις οἱ δ' ἐν πάνυ  μετρίοις   τὸν βίον διαγαγόντες· δὲ
[290]   τὴν τῆς φωνῆς κοινότητα καὶ  μετριότητα   καὶ τὴν ἄλλην εὐτραπελίαν καὶ
[30]   αἰτιάσαιτο, τοῦ δὲ καλῶς καὶ  μετρίως   κεχρῆσθαι τῇ φύσει δικαίως ἂν
[40]   ἧττον τῶν ἐν τοῖς  μέτροις   πεποιημένων, πολλοὶ δὲ καὶ μαθηταὶ
[40]   οὐκ ἐλάττους τῶν μετὰ  μέτρου   ποιημάτων. Οἱ μὲν γὰρ τὰ
[90]   δὲ κεχρημένους ἐκ μειρακίων μοι  μέχρι   γήρως δηλώσω, καὶ μάρτυρας ὑμῶν
[0]   τῶν τούτους μιμεῖσθαι βουλομένων.  (Μέχρι   μὲν οὖν πόρρω τῆς ἡλικίας
[180]   τὸν τρόπον ἐπιμελόμενοι καὶ παιδεύοντες  μέχρι   μὲν τοῦ γενέσθαι βελτίους αὐτοὺς
[320]   παρελθόντα χρόνον οὕτω τυγχάνω βεβιωκὼς  μέχρι   ταύτης τῆς ἡμέρας, ὥς περ
[20]   μοι πλέον γέγονεν, (ἀλλ' ἀνεγκλητεὶ  μέχρι   ταυτησὶ τῆς ἡλικίας βεβιωκὼς εἰς
[90]   ἀνδράσι συμβεβιωκώς, ἀνέγκλητον δ' ἐμαυτὸν  μέχρι   ταυτησὶ τῆς ἡλικίας παρεσχηκώς, ὅμοιος
[270]   καὶ περὶ τῶν κοινῶν πραγμάτων·  μὴ   γὰρ τοιαύτας εὑρίσκων οὐδὲν διαπράξεται
[0]   ὄντα τοῖς ἄλλοις γράφειν προειλόμην·  μὴ   γὰρ τούτων δηλωθεισῶν πολλοῖς ἂν
[40]   τοὺς λόγους οὓς λέγω, νῦν  μὴ   δηλοίην ὑμῖν αὐτοὺς ἀλλ' ἀποκρυπτόμενος
[170]   φιλοσοφίᾳ βοηθῆσαι· νῦν δὲ φοβοῦμαι  μὴ   διὰ ταύτην ὑπὲρ ἄλλων πραγμάτων
[250]   καὶ τῶν αἰσχρῶν ἐνομοθέτησεν, ὧν  μὴ   διαταχθέντων οὐκ ἂν οἷοί τ'
[100]   φεύγω τὴν γραφὴν καὶ τοῦ  μὴ   διαφθείρειν τοὺς συνόντας, οὐκ οἶδ'
[170]   τηλικούτου πράγματος, οὐδὲ τοὺς μὲν  μὴ   διδόντας τούτοις ἀργύριον τιμωρητέον, παρ'
[230]   ἰδίοις πράγμασιν ἀδικοῦντας καὶ τοὺς  μὴ   δικαίως ἐγκαλοῦντας· (ἐν αἷς τοῦτον
[170]   εἰθισμένων λέγεσθαι παρ' ὑμῖν ἐξηλλαγμένους,  μὴ   δυσχεραίνειν ἀλλ' ἔχειν συγγνώμην, ἐνθυμουμένους
[50]   πολλάκις ἀνεγνωκότων τὰ μέλλοντα ῥηθήσεσθαι  μὴ   ζητεῖν ἐν τῷ παρόντι παρ'
[10]   ἤδη προειρημένοις, πρὸς δὲ τούτοις  μὴ   ζητεῖν εὐθὺς ἐπελθόντας ὅλον αὐτὸν
[110]   ἅπαντας κατεπολέμησεν. Εἰ δὲ δεῖ  μὴ   καθ' ἕκαστον ἀλλὰ διὰ βραχέων
[50]   τολμηρὰν ἐποιησάμην τὴν ὑπόσχεσιν, εἰ  μὴ   καὶ δείξειν ἤμελλον ὑμῖν καὶ
[270]   ἐναντίους ταῖς ὑμετέραις γνώμαις, εἰ  μὴ   καὶ τοῖς προειρημένοις ἀκολούθους αὐτοὺς
[150]   γιγνώσκοντας, ἀλλὰ χαλεπωτέρους ὄντας τοῖς  μὴ   κακῶς πράττουσιν τοῖς ἀδικοῦσι,
[130]   Τιμόθεος μέρος τι συμβεβλημένος τοῦ  μὴ   κατὰ τρόπον γνωσθῆναι περὶ αὐτῶν.
[100]   μετέχειν εἴ τι Τιμόθεος πράττων  μὴ   κατώρθωσεν· οὐδὲ γὰρ τῶν δωρεῶν
[20]   δ' ὅτι τοῦτο ποιοῦσιν οἱ  μὴ   κοινὴν τὴν εὔνοιαν τοῖς ἀγωνιζομένοις
[140]   ἄλλος δέ τίς μοι συνεβούλευε  μὴ   λέγειν, οὐκ ἀποκρύψομαι πρὸς ὑμᾶς.
[20]   ἕξειν τὴν διάνοιαν. (Ἵνα δὲ  μὴ   λίαν ἐνοχλῶ πολλὰ πρὸ τοῦ
[10]   διελθεῖν, ἀλλὰ τοσοῦτον μέρος ὅσον  μὴ   λυπήσει τοὺς παρόντας. Ἐὰν γὰρ
[260]   τινὰ συμβουλεύσαιμ' ἂν τοῖς νεωτέροις,  μὴ   μέντοι περιιδεῖν τὴν αὑτῶν κατασκελετευθεῖσαν
[10]   κρίσεων τῶν μετ' ὀργῆς καὶ  μὴ   μετ' ἐλέγχου γενομένων, ὥστ' οὐ
[20]   ἄλλους μηδὲν ἐξαμαρτάνειν, ἀδικούμενος δὲ  μὴ   μετὰ δικαστηρίου ποιεῖσθαι τὰς τιμωρίας,
[180]   τοῦ στόματος σαφήνειαν τοιαύτην ὥστε  μὴ   μόνοις τοῖς λεγομένοις ἀλλὰ καὶ
[230]   τοὺς εἰσαφικνουμένους εἰς αὐτὴν νομίζειν  μὴ   μόνον ἄρχειν ἀξίαν εἶναι τῶν
[300]   ἀλλὰ τοὺς διαφέροντας καὶ προέχοντας  μὴ   μόνον ταῖς εὐγενείαις καὶ ταῖς
[50]   καὶ ποιεῖ προαπαγορεύειν. Ἵν' οὖν  μὴ   παντάπασιν ἐκλυθῶ πολλῶν ἔτι μοι
[290]   πόλεως εἶναι μαθητάς. (Σκοπεῖτ' οὖν  μὴ   παντάπασιν καταγέλαστον τῆς δόξης
[260]   τοῖς λεγομένοις καὶ δεικνυμένοις καὶ  μὴ   πεπλανημένην ἔχειν τὴν διάνοιαν, ἐν
[210]   παρὰ τοῖς πλείστοις ὁμολογουμένων, δέδοικα  μὴ   περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων ἀπορεῖν δόξω.
[250]   καὶ περὶ τῶν ἄλλων, καὶ  μὴ   περὶ τῶν ὁμοίων τἀναντία γιγνώσκειν,
[0]   παιδείαν περὶ ἣν διατρίβω, καὶ  μὴ   περιίδοιμι περὶ τῶν τοιούτων ἄκριτον
[60]   τῇ πόλει παραινέσας ὡς χρὴ  μὴ   περιορᾶν αὐτὴν οὕτω πράττουσαν, ἐπὶ
[150]   οὐσίαν, ἀναγκαῖόν ἐστιν εἰπεῖν, ἵνα  μὴ   πιστευθεὶς λόγος εἰς μείζους
[50]   ὧν τὴν ψῆφον οἴσουσι, καὶ  μὴ   πλανᾶσθαι τῇ διανοίᾳ μηδ' ἀμφιγνοεῖν
[160]   ταύτης· νῦν δ' ὑπὲρ τοῦ  μὴ   πλουτεῖν ὥσπερ τῶν μεγίστων ἀδικημάτων
[140]   αὐτός γε δεδιέναι ταῦτα μάλιστα,  μὴ   πολλοὺς λυπήσῃ τῶν ἀκουόντων. (Οὕτω
[230]   ἂν οἷός τ' ἐγένετο πεῖσαι  μὴ   πολὺ τῷ λόγῳ διενεγκών; εἰς
[120]   πέμψας προηγόρευε τοῖς ἄρχουσιν, ἵνα  μὴ   πρὸ τῶν λιμένων ἐξαίφνης ὀφθεὶς
[270]   τὴν ἀλήθειαν. (Δέομαι δ' ὑμῶν  μὴ   προκαταγνῶναί μου τοιαύτην μανίαν, ὡς
[20]   πρότερον πράττοντας. ~Ὧν χρὴ μεμνημένους  μὴ   προπετῶς πιστεύειν τοῖς τῶν κατηγόρων
[30]   τῶν βλασφημεῖν καὶ διαβάλλειν βουλομένων,  μὴ   προσέχειν τὸν νοῦν, μηδὲ πιστεύειν
[60]   λόγοις διαφθείρειν τοὺς νεωτέρους, ἀλλὰ  μὴ   προτρέπειν ἐπ' ἀρετὴν καὶ τοὺς
[70]   περὶ τούτων, παραινῶ τῷ Νικοκλεῖ  μὴ   ῥᾳθυμεῖν μηδ' ὥς περ ἱερωσύνην
[290]   αὑτοῦ ποιήσασθαι τὴν ἐπιμέλειαν, καὶ  μὴ   σπεύδειν μηδὲ ζητεῖν ἑτέρων ἄρχειν
[160]   τραχέως πρὸς αὐτὴν διακειμένους, ἐφοβούμην  μὴ   τὰ μὲν ἴδιά μου παραμεληθῇ,
[120]   τὸ μῖσος μικρὸν ἀπολιποῦσαν τοῦ  μὴ   ταῖς ἐσχάταις συμφοραῖς περιπεσεῖν. Ὧν
[290]   καὶ μάλιστ' ἐπὶ τῶν λόγων,  μὴ   τὰς εὐτυχίας ἀλλὰ τὰς ἐπιμελείας
[120]   ὁπότε μέλλοι τινὰ παραπλεῖν τῶν  μὴ   τὰς συντάξεις διδουσῶν, πέμψας προηγόρευε
[190]   ἀκούοντας, ~ἔτι δὲ τὴν τόλμαν  μὴ   τὴν ἀναισχυντίας σημεῖον γιγνομένην, ἀλλὰ
[270]   ἄλλων ἀφεστῶτα διανοίας, ὥστε φοβοῦμαι  μὴ   τὴν ἀρχὴν αὐτῶν ἀκούσαντες θορύβου
[20]   τῶν διαβαλλόντων, ἑτέρῳ δὲ δικάζων  μὴ   τὴν αὐτὴν ἔχῃ γνώμην περὶ
[90]   εἰληφόσιν ἤρεσκον, τῷ δὲ συκοφάντῃ  μὴ   τὴν αὐτὴν ἔχω γνώμην, πῶς
[190]   ὅτι τυχὼν τοιοῦτος παιδείας  μὴ   τῆς ἀπηκριβωμένης, ἀλλὰ τῆς ἐπιπολαίου
[270]   πρὸς τούτοις τῆς πλεονεξίας ἐπιθυμήσαιεν,  μὴ   τῆς ὑπὸ τῶν ἀνοήτων νομιζομένης,
[50]   τυγχάνειν παρ' ὑμῶν, ἀλλ' εἰ  μὴ   τοιούτοις, οἵοις οὐδεὶς ἄλλος, τὴν
[70]   δοῦναι δίκην ὑμῖν, ἀλλ' εἰ  μὴ   τοιούτοις οἵοις οὐδεὶς ἄλλος, τῆς
[80]   ὧν οὐδεὶς ἂν παρέμεινεν, εἰ  μὴ   τοιοῦτον ὄντα με κατέλαβον οἷόν
[310]   περὶ τῶν ἤδη προειρημένων δέδοικα,  μὴ   τοιοῦτόν τι πάθος αὐτοῖς διὰ
[150]   περὶ τῆς οὐσίας τῆς ἀλλήλων  μὴ   τοῖς αἰτιωμένοις εἰκῇ πιστεύειν, μηδὲ
[30]   ἐμὲ περιπεπτωκότας ἡσυχίαν ἔχειν καὶ  μὴ   τολμᾶν ἐγκαλεῖν, ἀλλὰ πραοτέρους ἐν
[60]   τε νῦν δοκοῦντας εἶναι δεινοὺς  μὴ   τολμᾶν ἔτι λέγειν περὶ τούτων,
[150]   δι' ὑπερηφανίαν, οὐδὲ καταφρονῶν τῶν  μὴ   τὸν αὐτὸν τρόπον ἐμοὶ ζώντων,
[240]   αὐτὸς δύνασθαι λέγειν, εἰ δὲ  μή,   τοὺς παῖδας καὶ τοὺς οἰκείους
[40]   ταύτης, εἴ τις ὑμῖν ἐπιδείξειε  μὴ   τούτων τῶν πραγμάτων μαθητάς μου
[90]   βελτίω δόξαν λαμβανόντων ἐγὼ μόνος  μὴ   τύχοιμι τῆς δοκιμασίας ταύτης, ἀλλὰ
[300]   πόλις εὐδοκιμεῖ, τιμῶντας φαίνεσθαι, καὶ  μὴ   φθονερῶς ἔχειν, μηδ' ἐναντία τοῖς
[250]   καὶ τοῦ καιροῦ τοῦ παρόντος  μὴ   φροντιζόντων· ἐπεὶ καὶ τάδε περὶ
[250]   μαθόντες πρὸς μὲν τοὺς πολεμίους  μὴ   χρῷντο ταῖς ἐπιστήμαις, ἐπανάστασιν δὲ
[10]   ὅπως μηδὲν ὑμῖν συμβήσεται τοιοῦτον,  μηδ'   τοῖς ἄλλοις ἂν ἐπιτιμήσαιτε
[30]   καταμαρτυρήσων. Ὅπου γὰρ  μηδ'   ἀκηκοὼς μηδὲν πώποτε φλαῦρον εἰς
[50]   καὶ μὴ πλανᾶσθαι τῇ διανοίᾳ  μηδ'   ἀμφιγνοεῖν τοὺς τἀληθῆ λέγοντας. (Εἰ
[160]   τὴν πόλιν καὶ τοὺς προγόνους  μηδ'   ἀσφαλῶς ἐγγένοιτο ἐπιβιῶναι τὸν ἐπίλοιπον
[20]   μήθ' ὕβριν μήτ' ἀδικίαν ἐγκαλέσαι,  μηδ'   εἶναι μήτε διαιτητὴν μήτε δικαστὴν
[300]   φαίνεσθαι, καὶ μὴ φθονερῶς ἔχειν,  μηδ'   ἐναντία τοῖς ἄλλοις Ἕλλησι γιγνώσκειν
[260]   τὴν αὑτῶν κατασκελετευθεῖσαν ἐπὶ τούτοις,  μηδ'   ἐξοκείλασαν εἰς τοὺς λόγους τοὺς
[0]   τῶν τοιούτων ἄκριτον ἐμαυτὸν ὄντα,  μηδ'   ἐπὶ τοῖς βλασφημεῖν εἰθισμένοις ὥσπερ
[190]   νῦν τυγχάνουσιν ἔχοντες. (Δεῖ δὴ  μηδ'   ἡμᾶς προαπειπεῖν διδάσκοντας καὶ λέγοντας,
[0]   τοιούτων ἐκταραττομένους μήτε παντάπασιν ἀσώτως  μηδ'   ὀλιγώρως πρὸς χρήματα διακειμένους· (ᾐσθημένος
[170]   μηδενὸς πράγματος ἄνευ λόγου καταγιγνώσκειν,  μηδ'   ὁμοίως διακεῖσθαι δικάζοντας ὥσπερ ἐν
[290]   αὑτοῦ διανοίας λάβῃ τὸν ἐπιστατήσοντα,  μηδ'   οὕτω χαίρειν μηδὲ μέγα φρονεῖν
[50]   παρόντι παρ' ἐμοῦ καινοὺς λόγους,  μηδ'   ὀχληρόν με νομίζειν, ὅτι λέγω
[110]   δὲ μετ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον  μηδ'   ὑφ' ἑνὸς ἑωρᾶσθαι μήτε ναυτικὸν
[70]   παραινῶ τῷ Νικοκλεῖ μὴ ῥᾳθυμεῖν  μηδ'   ὥς περ ἱερωσύνην εἰληφότα τὴν
[200]   μηδενὸς ἔθους αὐτοῖς ἐγγενομένου κοινοῦ  μηδὲ   διατριβῆς μηδὲ διατριβῆς τεχνικῆς ὑπαρξάσης
[200]   αὐτοῖς ἐγγενομένου κοινοῦ μηδὲ διατριβῆς  μηδὲ   διατριβῆς τεχνικῆς ὑπαρξάσης οὐκ ἔστιν
[290]   τὴν ἐπιμέλειαν, καὶ μὴ σπεύδειν  μηδὲ   ζητεῖν ἑτέρων ἄρχειν πρὶν ἂν
[140]   σαυτοῦ καὶ τὰς πράξεις διεξίῃς  μηδὲ   κατὰ μικρὸν ὁμοίας οὔσας ταῖς
[290]   τὸν ἐπιστατήσοντα, μηδ' οὕτω χαίρειν  μηδὲ   μέγα φρονεῖν ἐπὶ τοῖς ἄλλοις
[20]   πιστεύειν τοῖς τῶν κατηγόρων λόγοις,  μηδὲ   μετὰ θορύβου καὶ χαλεπότητος ἀκροᾶσθαι
[120]   περὶ τὸ μηδεμίαν τῶν πόλεων  μηδὲ   μικρὰν ὑποψίαν περὶ αὐτοῦ λαβεῖν
[40]   γιγνομένους ὧν κατήγορος εἴρηκε,  μηδὲ   περὶ τοὺς λόγους ὄντα με
[30]   βουλομένων, μὴ προσέχειν τὸν νοῦν,  μηδὲ   πιστεύειν τοῖς μήτε μετ' ἐλέγχου
[290]   τοιοῦτον ἐξαμαρτήσεσθε περὶ ὑμᾶς αὐτούς,  μηδὲ   πιστοτέρους ποιήσετε τοὺς λόγους τοὺς
[250]   περὶ τῶν ὁμοίων τἀναντία γιγνώσκειν,  μηδὲ   πρὸς τοιοῦτο πρᾶγμα δυσμενῶς φαίνεσθαι
[30]   ἐλέγχου μήτε μετὰ κρίσεως εἰρημένοις,  μηδὲ   ταῖς δόξαις χρῆσθαι ταῖς ἀδίκως
[150]   μὴ τοῖς αἰτιωμένοις εἰκῇ πιστεύειν,  μηδὲ   τὰς ἐργασίας ἴσας νομίζειν τάς
[60]   τῶν ἔργων διεξιόντας. (Ἵν' οὖν  μηδὲ   ταῦτ' ἔχωσιν εἰπεῖν, ἀφέμενος τοῦ
[20]   δὲ τούτους ἐξελέγχειν πειρωμένων ἐνίοτε  μηδὲ   τὴν φωνὴν ἀκούοντας ἀνέχεσθαι, καὶ
[200]   τοὺς ἀμελεῖς τῶν πονεῖν ἐθελόντων  μηδὲ   τοὺς ἀφυεῖς τῶν τὰς ψυχὰς
[290]   συμφορᾷ τινι περιβάλοιτε. (Χρὴ γὰρ  μηδὲ   τοῦτο λανθάνειν ὑμᾶς, ὅτι πάντων
[100]   καὶ τῶν ἀγαθῶν κοινωνεῖν  μηδὲ   τῶν ἀτυχιῶν ἀπολαύειν. (Ἐγὼ δὲ
[20]   τοῖς φεύγουσι, παρ' ὑμῖν δὲ  μηδὲ   τῶν ἴσων τυγχάνειν τοὺς κινδυνεύοντας
[190]   οὐδ' ἂν φθέγξασθαι δυνηθείη. (Καὶ  μηδεὶς   οἰέσθω με πρὸς μὲν ὑμᾶς
[270]   παρὰ τοῖς πολίταις εὐδοκιμεῖν. (Καὶ  μηδεὶς   ὑμῶν οἰέσθω τοὺς μὲν ἄλλους
[120]   ἐφιλοσόφει καὶ τοῦτ' ἔπραττεν, ὅπως  μηδεμία   τῶν πόλεων αὐτὸν φοβήσεται τῶν
[230]   ζῶντας μήτε περὶ ἄλλην πρᾶξιν  μηδεμίαν   αἰσχρὰν γεγενημένους πῶς οὐκ ἐπαινεῖσθαι
[120]   εἰ τοσαύτας μὲν πόλεις ἑλόντα  μηδεμίαν   δ' ἀπολέσαντα περὶ προδοσίας ἔκρινε,
[200]   τὴν τῆς φρονήσεως ἄσκησιν ταῦτα  μηδεμίαν   ἡγοῦνται δύναμιν ἔχειν, ~ἔπειτ' εἰ
[210]   περὶ τὴν τῶν ἀνθρώπων φύσιν  μηδεμίαν   οἴονται τοιαύτην εὑρῆσθαι παιδείαν,
[120]   (Οὕτω δ' ἐσπούδαζε περὶ τὸ  μηδεμίαν   τῶν πόλεων μηδὲ μικρὰν ὑποψίαν
[90]   ἐκείνους ὑμᾶς ἐπαινεῖν, ἐμοὶ δὲ  μηδεμίαν   ὑπὲρ τούτων χάριν ἔχειν, εἰ
[50]   εἰ βλαβεροῖς χρῶμαι τοῖς λόγοις,  μηδεμιᾶς   συγγνώμης τυγχάνειν παρ' ὑμῶν, ἀλλ'
[20]   ὑμᾶς εἰσάγουσιν, ἀλλ' ἐν τοῖς  μηδὲν   ἀδικοῦσιν ἐπιδειξάμενοι τὰς αὑτῶν δυνάμεις
[210]   τὰς ἄμεινον πεφυκυίας τῶν σωμάτων  μηδὲν   ἂν νομίζουσι γενέσθαι σπουδαιοτέρας παιδευθείσας
[120]   τοσαύτην εἶχεν ἐπιμέλειαν ὑπὲρ τοῦ  μηδὲν   γίγνεσθαι τοιοῦτον, ὅσην περ οἱ
[220]   πονηρίας ἀργύριον ἀναλώσαιεν, ἐξὸν αὐτοῖς  μηδὲν   δαπανηθεῖσιν εἶναι τοιούτοις, ὁπόταν βουληθῶσιν;
[280]   ἐπιθυμοῦσιν, ἐξὸν δ' αὐτοῖς ῥᾳθυμεῖν  μηδὲν   δαπανωμένοις εἵλοντο πονεῖν χρήματα τελέσαντες,
[150]   παρέχω καὶ ποιοῦντα τὸ προσταττόμενον,  μηδὲν   δὲ δέομαι μήτε κληροῦσθαι τῶν
[230]   περὶ ἡμᾶς αὐτοὺς διοικοῦντας ὥστε  μηδὲν   δεῖσθαι τῶν ἀγώνων τῶν παρ'
[250]   προγόνων παραλαβόντες τῇ μὲν πόλει  μηδὲν   εἶεν χρήσιμοι, τοὺς δὲ πολίτας
[140]   μήτε μεμαρτυρηκότα, μήτ' ἄλλο πεποιηκότα  μηδέν,   ἐν οἷς ἅπαντες πολιτευόμενοι τυγχάνουσι.
[260]   οὐκ οἶμαι δεῖν προσαγορεύειν τὴν  μηδὲν   ἐν τῷ παρόντι μήτε πρὸς
[20]   αὐτὸς μὲν εἰς τοὺς ἄλλους  μηδὲν   ἐξαμαρτάνειν, ἀδικούμενος δὲ μὴ μετὰ
[90]   ἔξεστι χρήσασθαι καὶ περὶ τῶν  μηδὲν   ἠδικηκότων, ἀλλ' ἃς οὐχ οἷόν
[30]   τοῖς ἐμοῖς εἶναι κινδύνοις τῶν  μηδὲν   ἠδικημένων, ἐξὸν αὐτοῖς δηλώσασιν
[190]   οὕτω παρασκευάζουσαν τὴν ψυχὴν ὥστε  μηδὲν   ἧττον θαρρεῖν ἐν δὴ πᾶσι
[90]   ἀνδραποδιστὴν καὶ κλέπτην καὶ λωποδύτην  μηδὲν   μὲν αὐτὸν ἀποφαίνοι τούτων εἰργασμένον,
[80]   τρόπον τὸν ἐμόν, τῷ  μηδὲν   μὲν εἰδότι τῶν ἐμῶν, προῃρημένῳ
[250]   φθόνου διεφθαρμένοις, οὔτε ψέγειν τοὺς  μηδὲν   μὲν κακὸν τοὺς συνόντας ἐργαζομένους,
[160]   ἄξιος μηδενὸς ἐγενόμην μήτε περιεποιησάμην  μηδέν,   οὐδεὶς ἄν μοι πράγματα παρεῖχεν,
[210]   ~ἔπειτ' εἰ τῶν μὲν σωμάτων  μηδὲν   οὕτως ἄν φήσαιεν εἶναι φαῦλον,
[120]   ἀρχὰς τῶν πολέμων διὰ τὸ  μηδὲν   παρὰ τῆς πόλεως λαμβάνειν εἰς
[260]   ματαίους καὶ τῶν πράξεων τὰς  μηδὲν   πρὸς τὸν βίον φερούσας ἀναιρεῖν
[30]   Ὅπου γὰρ μηδ' ἀκηκοὼς  μηδὲν   πώποτε φλαῦρον εἰς ἀγῶνά με
[90]   τε τῶν μὲν πεπραγμένων ἐκείνοις  μηδὲν   συναίτιος ἐγενόμην, ὡς ἑταίροις δὲ
[290]   Ὑπὲρ ὧν φυλακτέον ἐστίν, ὅπως  μηδὲν   τοιοῦτον ἐξαμαρτήσεσθε περὶ ὑμᾶς αὐτούς,
[150]   συμπολιτευομένοις; (Πρὸς μὲν οὖν τοὺς  μηδὲν   τῶν αὐτῶν τοῖς ἄλλοις γιγνώσκοντας,
[10]   ἀπόλλυσιν; (Ἃ φυλακτέον ἐστίν, ὅπως  μηδὲν   ὑμῖν συμβήσεται τοιοῦτον, μηδ'
[200]   ἀγαθοὺς εἶναι καὶ τελέους καὶ  μηδὲν   φαυλοτέρους τοὺς ἀμελεῖς τῶν πονεῖν
[260]   αὐτῶν, ἀλλ' οἵ τε νομίζοντες  μηδὲν   χρησίμην εἶναι τὴν παιδείαν ταύτην
[150]   τὸν χρόνον ἔργον ποιούμενος ὅπως  μηδένα   μήτ' ἀδικήσω μήτ' ἐνοχλήσω μήτε
[20]   βεβίωκα τὸν παρελθόντα χρόνον, ὥστε  μηδένα   μοι πώποτε μήτ' ἐν ὀλιγαρχία
[140]   πολιτῶν, ἔτι δὲ μήτε δεδικασμένον  μηδενὶ   μήτε πεφευγότα πλὴν περὶ ἀντιδόσεως,
[120]   τι κατώρθωσεν ὥσπερ Λύσανδρος,  μηδενὶ   τῶν ἄλλων διαπράξασθαι συμβέβηκεν, ἀλλ'
[280]   οἷς ἄξιον ἦν, εἰ καὶ  μηδενὸς   ἄλλου, τούτου γε χάριν ἔχειν,
[300]   τοὺς δὲ καταβεβλημένως ζῶντας καὶ  μηδενὸς   ἄλλου φροντίζοντας πλὴν ὅπως ἀσελγῶς
[160]   (Εἰ μὲν γὰρ μήτ' ἄξιος  μηδενὸς   ἐγενόμην μήτε περιεποιησάμην μηδέν, οὐδεὶς
[200]   αὐτῆς παιδείας μετεσχήκασι. Καί τοι  μηδενὸς   ἔθους αὐτοῖς ἐγγενομένου κοινοῦ μηδὲ
[170]   ταύτῃ συμβέβηκεν. (Ὧν ἐνθυμουμένους χρὴ  μηδενὸς   πράγματος ἄνευ λόγου καταγιγνώσκειν, μηδ'
[140]   μήτε πεφευγότα πλὴν περὶ ἀντιδόσεως,  μήθ'   ἑτέροις συνηγωνισμένον μήτε μεμαρτυρηκότα, μήτ'
[20]   ἐν ὀλιγαρχία μήτ' ἐν δημοκρατία  μήθ'   ὕβριν μήτ' ἀδικίαν ἐγκαλέσαι, μηδ'
[70]   ἔστω τῶν ἀναγιγνωσκομένων καὶ τηλικοῦτο  μῆκος   ἐχόντων· ἐπεὶ μικροῦ γε μέρους
[10]   προσηκόντως τοῖς ὑποκειμένοις. (Τοσοῦτον οὖν  μῆκος   λόγου συνιδεῖν, καὶ τοσαύτας ἰδέας
[110]   οἱ πατέρες ἡμῶν εἰς τὴν  Μηλίων   πολιορκίαν ἀνήλωσαν. (Ἠβουλόμην δ' ἄν,
[140]   εἴη τὰ λεγόμενα φιλοτιμίας, οὐ  μὴν   ἀλλ' αὐτός γε δεδιέναι ταῦτα
[270]   εὑρεθῆναί τινα παιδείαν τοιαύτην, (οὐ  μὴν   ἀλλ' αὐτούς γ' αὑτῶν βελτίους
[190]   τὴν μελέτην ταύτην ὄντας, οὐ  μὴν   ἀλλὰ διαφθέρεσθαι καὶ γίγνεσθαι χείρους·
[130]   τοὺς ἀληθεστάτους καὶ δικαιοτάτους, οὐ  μὴν   ἀλλὰ κἀκεῖνο παρατηρεῖν καὶ σκοπεῖν,
[250]   δ' ἑτέρων εὐεργετεῖν δυναμένους. Οὐ  μὴν   ἀλλὰ μικρά γε μνησθήσομαι περὶ
[40]   στοχάζεσθαι τῆς ὑμετέρας διανοίας· οὐ  μὴν   ἀλλὰ παρρησιάσομαί γε πρὸς ὑμᾶς.
[200]   αὐτῇ τοιούτους παρασκευάζειν δυναμένης; (Ἀλλὰ  μὴν   καὶ τόδε πάντες ἂν ὁμολογήσαιεν,
[80]   τὸ χαλεπώτερον ἐξεργάζεσθαι δυναμένοις. (Ἀλλὰ  μὴν   καὶ τῶν ἐπὶ τὴν σωφροσύνην
[40]   περὶ τὰ συμβόλαια γιγνομένων. (Ἀλλὰ  μὴν   κἀκεῖνο πᾶσι φανερόν ἐστιν ὅτι
[130]   μὲν ἔφασκέ με λέγειν, οὐ  μὴν   οἷός τ' ἦν τὴν φύσιν
[20]   καθ' ἕκαστον τὸν ἐνιαυτὸν  μὴν   ὁμοίως ἀκροάσεσθαι τῶν κατηγορούντων καὶ
[210]   διαβολῆς περὶ αὑτὸν γιγνομένης; (Ἀλλὰ  μὴν   οὐδ' ἂν θαυμασθεῖμεν οὐδὲ τιμῆς
[30]   τρόπον τὸν ἐμὸν ἐπαινέσειαν. Οὐ  μὴν   οὐδ' εἰ ταῦτ' ἔχων περὶ
[210]   ἄλλαις πονηρίαις ἐνόχων ὄντων. Καὶ  μὴν   οὐδ' εἰ ταῦτα παρίδοιμεν, χρήματα
[90]   τουτονὶ καθέστηκα τὸν κίνδυνον. (Καὶ  μὴν   οὐδ' ἐκεῖνος λόγος δικαίως
[270]   πρὸς τοὺς λόγους διακειμένοις. (Καὶ  μὴν   οὐδ' πείθειν τινὰς βουλόμενος
[20]   εἰ πάντας ἐτύγχανον ἠδικηκώς. Οὐ  μὴν   παντάπασιν ἀθυμῶ διὰ τὸ μέγεθος
[70]   ἐλαττόνων μὲν τηλικούτων, οὐ  μὴν   περὶ ἀχρηστοτέρων οὐδ' ἧττον τῇ
[130]   καὶ τῆς Ἑλλάδος ἄξιος, οὐ  μὴν   σύμμετρός γε τοῖς τοιούτοις τῶν
[110]   τῶν συμμάχων ἐκλέξας, ἐν δέκα  μησὶν   ἐξεπολιόρκησεν ὀκτακισχιλίοις πελτασταῖς καὶ τριήρεσι
[150]   χρόνον ἔργον ποιούμενος ὅπως μηδένα  μήτ'   ἀδικήσω μήτ' ἐνοχλήσω μήτε λυπήσω,
[20]   μήτ' ἐν δημοκρατία μήθ' ὕβριν  μήτ'   ἀδικίαν ἐγκαλέσαι, μηδ' εἶναι μήτε
[230]   ἐν ταῖς πραγματείαις ταύταις ὄντας  μήτ'   ἀκολάστως ζῶντας μήτε περὶ ἄλλην
[140]   μήθ' ἑτέροις συνηγωνισμένον μήτε μεμαρτυρηκότα,  μήτ'   ἄλλο πεποιηκότα μηδέν, ἐν οἷς
[160]   τοὐναντίον ἀποβέβηκεν. (Εἰ μὲν γὰρ  μήτ'   ἄξιος μηδενὸς ἐγενόμην μήτε περιεποιησάμην
[10]   οὖν ὑμῶν μήτε πιστεύειν πω  μήτ'   ἀπιστεῖν τοῖς εἰρημένοις, πρὶν ἂν
[150]   τοῖς ἄλλοις πόλις δίδωσι,  μήτ'   αὖ φεύγειν δίκας μήτε διώκειν.
[20]   μοι πώποτε μήτ' ἐν ὀλιγαρχία  μήτ'   ἐν δημοκρατία μήθ' ὕβριν μήτ'
[20]   χρόνον, ὥστε μηδένα μοι πώποτε  μήτ'   ἐν ὀλιγαρχία μήτ' ἐν δημοκρατία
[230]   παρ' ὑμῖν. (Καί τοι τοὺς  μήτ'   ἐν ταῖς πραγματείαις ταύταις ὄντας
[150]   ποιούμενος ὅπως μηδένα μήτ' ἀδικήσω  μήτ'   ἐνοχλήσω μήτε λυπήσω, δι' αὐτὰ
[140]   ἄλλος τῶν πολιτῶν, ἔτι δὲ  μήτε   δεδικασμένον μηδενὶ μήτε πεφευγότα πλὴν
[20]   μήτ' ἀδικίαν ἐγκαλέσαι, μηδ' εἶναι  μήτε   διαιτητὴν μήτε δικαστὴν ὅστις περὶ
[20]   ἐγκαλέσαι, μηδ' εἶναι μήτε διαιτητὴν  μήτε   δικαστὴν ὅστις περὶ τῶν ἐμοὶ
[150]   δίδωσι, μήτ' αὖ φεύγειν δίκας  μήτε   διώκειν. (Ταῦτα γὰρ συνεταξάμην οὐ
[150]   τὸ προσταττόμενον, μηδὲν δὲ δέομαι  μήτε   κληροῦσθαι τῶν ἀρχῶν ἕνεκα, μήτε
[150]   μήτε κληροῦσθαι τῶν ἀρχῶν ἕνεκα,  μήτε   λαμβάνειν τοῖς ἄλλοις
[0]   οὕτως ἠνέγκαμεν, ὥσπερ προσήκει τοὺς  μήτε   λίαν ὑπὸ τῶν τοιούτων ἐκταραττομένους
[150]   μηδένα μήτ' ἀδικήσω μήτ' ἐνοχλήσω  μήτε   λυπήσω, δι' αὐτὰ ταῦτα λυπῶ
[140]   περὶ ἀντιδόσεως, μήθ' ἑτέροις συνηγωνισμένον  μήτε   μεμαρτυρηκότα, μήτ' ἄλλο πεποιηκότα μηδέν,
[30]   τὸν νοῦν, μηδὲ πιστεύειν τοῖς  μήτε   μετ' ἐλέγχου μήτε μετὰ κρίσεως
[30]   πιστεύειν τοῖς μήτε μετ' ἐλέγχου  μήτε   μετὰ κρίσεως εἰρημένοις, μηδὲ ταῖς
[110]   χρόνον μηδ' ὑφ' ἑνὸς ἑωρᾶσθαι  μήτε   ναυτικὸν ἐντὸς Μαλέας περιπλέον μήτε
[0]   λίαν ὑπὸ τῶν τοιούτων ἐκταραττομένους  μήτε   παντάπασιν ἀσώτως μηδ' ὀλιγώρως πρὸς
[110]   μήτε ναυτικὸν ἐντὸς Μαλέας περιπλέον  μήτε   πεζὸν στρατόπεδον διὰ τοῦ Ἰσθμοῦ
[230]   ταύταις ὄντας μήτ' ἀκολάστως ζῶντας  μήτε   περὶ ἄλλην πρᾶξιν μηδεμίαν αἰσχρὰν
[160]   γὰρ μήτ' ἄξιος μηδενὸς ἐγενόμην  μήτε   περιεποιησάμην μηδέν, οὐδεὶς ἄν μοι
[140]   ἔτι δὲ μήτε δεδικασμένον μηδενὶ  μήτε   πεφευγότα πλὴν περὶ ἀντιδόσεως, μήθ'
[10]   χείρους εἶναι. (Δέομαι οὖν ὑμῶν  μήτε   πιστεύειν πω μήτ' ἀπιστεῖν τοῖς
[260]   τὴν μηδὲν ἐν τῷ παρόντι  μήτε   πρὸς τὸ λέγειν μήτε πρὸς
[260]   παρόντι μήτε πρὸς τὸ λέγειν  μήτε   πρὸς τὸ πράττειν ὠφελοῦσαν, γυμνασίαν
[260]   τὸ μήτε τῷ βίω παρακολουθεῖν  μήτε   ταῖς πράξεσιν ἐπαμύνειν, ἀλλ' ἔξω
[260]   ταῖς τῶν μαθόντων διὰ τὸ  μήτε   τῷ βίω παρακολουθεῖν μήτε ταῖς
[230]   ἐμοὶ διατριβὴν ὄντας οὐδ' ἐν  μιᾷ   τούτων ἐνόντας, ἀλλ' οὕτω τὰ
[120]   ἄριστον νομίζειν οὐκ εἴ τις  μιᾷ   τύχῃ τηλικοῦτόν τι κατώρθωσεν ὥσπερ
[240]   ὀλιγωρίας· τὴν μὲν γὰρ Πειθὼ  μίαν   τῶν θεῶν νομίζουσιν εἶναι, καὶ
[250]   εὐεργετεῖν δυναμένους. Οὐ μὴν ἀλλὰ  μικρά   γε μνησθήσομαι περὶ αὐτῶν, μάλιστα
[60]   βούλομαι δὲ καὶ τοῦ τρίτου  μικρὰ   διελθεῖν, ἵν' ὑμῖν ἔτι μᾶλλον
[300]   προκρίνειαν. Χρὴ δὲ τοὺς καὶ  μικρὰ   λογίζεσθαι δυναμένους τοὺς ἐν τοῖς
[280]   καὶ ταῖς κακουργίαις χρωμένους, καὶ  μικρὰ   μὲν λαμβάνοντας πονηρὰν δὲ δόξαν
[120]   τὸ μηδεμίαν τῶν πόλεων μηδὲ  μικρὰν   ὑποψίαν περὶ αὐτοῦ λαβεῖν ὡς
[270]   ποιήσεται τὰς ὑποθέσεις ἀδίκους  μικρὰς   περὶ τῶν ἰδίων συμβολαίων,
[160]   γὰρ συγγνώμης ἔτυχον  μικροῖς   ἐζημιώθησαν, οἱ δ' ἄρδην ἀπόλλυνται,
[70]   καὶ νῦν ὅτ' οὐ μόνον  μικροῖς   μέρεσιν ἀλλ' ὅλοις εἴδεσι προειλόμην
[260]   τῶν ἀνθρώπων ὑπειλήφασιν ἀδολεσχίαν καὶ  μικρολογίαν   εἶναι τὰ τοιαῦτα τῶν μαθημάτων·
[0]   γράφουσιν, ὅμως οὐδὲ πώποτε τὴν  μικρολογίαν   ταύτην ἠμυνάμην αὐτῶν, (ἡγούμενος τὰς
[310]   λέγειν, ἀμελήσαντες τοῦ μετριάζειν, κατὰ  μικρὸν   ἀεὶ προστιθέντες εἰς τὰς ἐσχάτας
[120]   γενομένην, διὰ δὲ τὸ μῖσος  μικρὸν   ἀπολιποῦσαν τοῦ μὴ ταῖς ἐσχάταις
[50]   καρπῶν, ἐξενεγκεῖν ἑκάστου δεῖγμα πειράσομαι.  Μικρὸν   γὰρ μέρος ἀκούσαντες ῥᾳδίως τό
[160]   τῶν κοινῶν; Αὐτὸς γὰρ οὐ  μικρὸν   διήμαρτον διὰ ταύτην τὴν μεταβολὴν
[40]   καλοῦσιν. (Εἴη δ' ἂν οὐ  μικρὸν   ἔργον, εἰ πάσας τις τὰς
[50]   δὲ ἄλλοις ἤδη περαίνειν ἐπιχειρήσω,  μικρὸν   ἔτι4 προειπών, ἵνα ῥᾷον ἐπακολουθῶσι
[290]   ἄλλην εὐτραπελίαν καὶ φιλολογίαν οὐ  μικρὸν   ἡγοῦνται συμβαλέσθαι μέρος πρὸς τὴν
[10]   σφίσιν αὐταῖς ὁμολογουμένας, οὐ πάνυ  μικρὸν   ἦν ἔργον. Ὅμως δ' οὐκ
[140]   τὰς πράξεις διεξίῃς μηδὲ κατὰ  μικρὸν   ὁμοίας οὔσας ταῖς τούτων, ἀλλ'
[270]   δόξω δεδιὼς ὑπὲρ γήρως καὶ  μικροῦ   βίου προδιδόναι τὴν ἀλήθειαν. (Δέομαι
[70]   καὶ τηλικοῦτο μῆκος ἐχόντων· ἐπεὶ  μικροῦ   γε μέρους τῶν πάλαι γεγραμμένων
[320]   εἰπεῖν περὶ τῆς τούτων συκοφαντίας,  μικρῶν   ἔτι πάνυ μνησθεὶς ἤδη καταλύσω
[170]   δικάσοντες· ἔστι δ' οὐ περὶ  μικρῶν   οὔθ' λόγος οὔθ'
[10]   αὐτὸν πρῶτον μὲν ὡς ὄντος  μικτοῦ   τοῦ λόγου καὶ πρὸς ἁπάσας
[0]   ἐμοὶ πεπλησιακότων τῶν τούτους  μιμεῖσθαι   βουλομένων. (Μέχρι μὲν οὖν πόρρω
[280]   γε βωμολοχευομένους καὶ σκώπτειν καὶ  μιμεῖσθαι   δυναμένους εὐφυεῖς καλοῦσι, προσῆκον τῆς
[210]   ἄρκτους καλινδουμένας καὶ παλαιούσας καὶ  μιμουμένας   τὰς ἡμετέρας ἐπιστήμας, (οὐδ' ἐκ
[310]   ἐπιδείκνυσθαι τὴν αὑτῶν ὠμότητα καὶ  μισανθρωπίαν   καὶ φιλαπεχθημοσύνην. Κἀκεῖνοι μὲν οὕτως
[130]   γὰρ οὔτε μισόδημος ὢν οὔτε  μισάνθρωπος   οὔθ' ὑπερήφανος, οὔτ' ἄλλ' οὐδὲν
[310]   Καί τοι προσῆκεν αὐτοὺς νῦν  μισεῖσθαι   μᾶλλον κατ' ἐκεῖνον τὸν
[300]   δημοτικωτέρους εἶναι νομίζετε τοὺς τοῦ  μισεῖσθαι   τὴν πόλιν ὑπὸ πολλῶν αἰτίους
[210]   πολὺ ἂν μᾶλλον καταφρονηθεῖμεν καὶ  μισηθεῖμεν   τῶν ταῖς ἄλλαις πονηρίαις ἐνόχων
[140]   δ' ἐπαινέσαι, τοῖς δὲ πλείστοις  μισῆσαι,   τοῖς δ' ὅπως ἕκαστοι βούλονται
[130]   οἶμαι γὰρ ἂν ὑμᾶς ἀκούσαντας  μισῆσαι   τούς τε προαγαγόντας τὴν πόλιν
[300]   ἀπολαύσονται τῶν καταλειφθέντων, τούτους δὲ  μισήσετε   καὶ προδότας νομιεῖτε καὶ τῆς
[110]   ἅπασιν ἐκ τῆς πολεμίας τὸν  μισθὸν   ἀπέδωκε. (Καί τοι τοιοῦτον ἔργον
[220]   γε πάντας γιγνώσκειν, ὅτι σοφιστῇ  μισθὸς   κάλλιστός ἐστι καὶ μέγιστος, ἢν
[120]   τοῖς στρατιώταις ἐντελεῖς ἀποδιδόναι τοὺς  μισθούς.   (Οὕτω τοίνυν τούτων μεγάλων ὄντων
[130]   περὶ αὐτῶν. (Ἐκεῖνος γὰρ οὔτε  μισόδημος   ὢν οὔτε μισάνθρωπος οὔθ' ὑπερήφανος,
[120]   μεγίστην γενομένην, διὰ δὲ τὸ  μῖσος   μικρὸν ἀπολιποῦσαν τοῦ μὴ ταῖς
[30]   δικαστήρια πραγματείας εἰς ὀργὴν καὶ  μῖσος   ὑμᾶς καταστήσειν· ἅπερ ὅταν πάθωσιν
[170]   ἂν δικαιοτέρως ἀγαπωμένην αὐτὴν  μισουμένην.   Ἔχω δὲ καὶ νῦν ἔτι
[90]   μισῶν ἅπαντας τοὺς τοιούτους καὶ  μισούμενος   εἰς τουτονὶ καθέστηκα τὸν κίνδυνον.
[40]   τρὶς ἐπὶ τῶν δικαστηρίων,  μισουμένους   καὶ διαβαλλομένους, τοὺς δ' ὅσῳ
[120]   γὰρ τούς τε δεδιότας ὅτι  μισοῦσι   δι' οὓς ἂν τοῦτο πεπονθότες
[140]   ἀλλὰ ταῖς εὐπραγίαις πολεμοῦσι, καὶ  μισοῦσιν   οὐ μόνον τῶν ἀνθρώπων τοὺς
[90]   πέρ ἐστιν κατήγορος, ὃς  μισῶν   ἅπαντας τοὺς τοιούτους καὶ μισούμενος
[260]   χρήσιμον, ἀλλ' οὐδ' ἐν ταῖς  μνείαις   οὐδὲνα χρόνον ἐμμένειν ταῖς τῶν
[100]   τῶν ἄλλων ἐπιτηδείων ἐποιησάμην τὴν  μνείαν,   ὅτι πολὺ τὰ πράγματα διέφερεν
[0]   γνωσθήσεσθαι, καὶ τὸν αὐτὸν τοῦτον  μνημεῖόν   μου καταλειφθήσεσθαι πολὺ κάλλιον τῶν
[120]   ἐλώφησαν, ὥστε μόνος ὧν ἡμεῖς  μνημονεύομεν   ἀνέγκλητον τὴν πόλιν τοῖς Ἕλλησι
[150]   δὲ πλεῖστα κτησάμενος ὦν ἡμεῖς  μνημονεύομεν,   Γοργίας Λεοντῖνος, οὗτος διατρίψας
[180]   καὶ μαθεῖν καὶ πονῆσαι καὶ  μνημονεῦσαι   δυναμένην, τὴν δὲ φωνὴν καὶ
[40]   δ' οὖν ἐμοὶ προσήκει, ταύτης  μνησθεὶς   ἐάσω τὰς ἄλλας. Εἰσὶ γάρ
[320]   τούτων συκοφαντίας, μικρῶν ἔτι πάνυ  μνησθεὶς   ἤδη καταλύσω τὸν λόγον. (Τοὺς
[250]   Οὐ μὴν ἀλλὰ μικρά γε  μνησθήσομαι   περὶ αὐτῶν, μάλιστα μὲν ὅτι
[140]   τοῖς ὑπολοίποις, καὶ τίνος πρώτου  μνησθῶ   καὶ ποίου δευτέρου· τὸ γὰρ
[280]   μὲν λυομένοις εἴκοσι καὶ τριάκοντα  μνῶν   τὰς μελλούσας καὶ τὸν ἄλλον
[20]   ἤδη πειράσομαι διδάσκειν ὑμᾶς. Καί  μοι   ἀνάγνωθι τὴν γραφήν. Γραφή. ~Ἐκ
[190]   δὲ διαλέγωμαι πρὸς τοὺς συνεῖναί  μοι   βουλομένους, ἅπασαν ὑπ' ἐμαυτῷ ποιεῖσθαι
[50]   ἡμῶν. Ὑμᾶς μὲν οὖν ἀξιῶ  μοι   διὰ ταῦτα συγγνώμην ἔχειν καὶ
[240]   παρεστηκός, ἡγοῦμαι πάντας τοὺς φιλοτίμως  μοι1   διακειμένους ἐπιθυμητικῶς ἔχοντας τοῦ φρονεῖν
[240]   πᾶσι φανερούς, ὥστ' οὐδεὶς ἀγνοεῖν  μοι   δοκεῖ τὴν δύναμιν αὐτῆς, οὐδὲ
[260]   ταύτην πρὸς τὰς πράξεις ὀρθῶς  μοι   δοκοῦσι γιγνώσκειν, οἵ τ' ἐπαινοῦντες
[70]   ἀλλ' εἴποιμ' ἂν εἴ τί  μοι   δόξειε πρέπον εἶναι τῶ παρόντι
[10]   ἐλπίζει ῥᾳδίως ἐπικρατήσειν. (Οὕτω δέ  μοι   δυσκόλως ἅπαντα συμβέβηκεν, ὥσθ' οἱ
[310]   πῶς αὐτοὺς διαθῶμαι· δοκεῖ γάρ  μοι   καθ' αὑτὸ μὲν ἕκαστον ὧν
[90]   μὲν οὖν ἐν πρώτοις Εὔνομός  μοι   καὶ Λυσιθείδης καὶ Κάλλιππος πλησιάζειν,
[90]   γὰρ τὸ παρὸν πανταχῶς ἕξει  μοι   καλῶς. (Ἤν τε γὰρ ὑπολάβητε
[320]   ἂν ὑμῖν δόξῃ, τοῦθ' ἕξειν  μοι   καλῶς καὶ συμφερόντως, ὅπως ἕκαστος
[50]   μὴ παντάπασιν ἐκλυθῶ πολλῶν ἔτι  μοι   λεκτέων ὄντων, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς
[310]   τοῖς συκοφάνταις. ~Πολλῶν δ' ἐφεστώτων  μοι   λόγων ἀπορῶ πῶς αὐτοὺς διαθῶμαι·
[0]   λόγους ποιούμενον, οὕτως ἂν ἐκγενέσθαι  μοι   μάλιστα διαλεχθῆναι περὶ ἁπάντων ὧν
[90]   τοὺς δὲ κεχρημένους ἐκ μειρακίων  μοι   μέχρι γήρως δηλώσω, καὶ μάρτυρας
[140]   περὶ αὐτῶν· δ' οὖν  μοι   νῦν ἐπελήλυθε, καὶ περὶ ὧν
[240]   τὸ νῦν ἐν τῇ διανοίᾳ  μοι   παρεστηκός, ἡγοῦμαι πάντας τοὺς φιλοτίμως
[0]   τὸν γεγραμμένον καὶ τὸν πράγματά  μοι   παρέχοντα, κἀκεῖνον μὲν ταῖς διαβολαῖς
[90]   διδάσκαλον τούτων, δικαίως ἂν ἔχοιτέ  μοι   πλείω χάριν τοῖς δι'
[20]   περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων. Ὧν οὐδέν  μοι   πλέον γέγονεν, (ἀλλ' ἀνεγκλητεὶ μέχρι
[90]   ὀφθῆναι διαλεγόμενος, ἕτεροι δέ τινές  μοι   πολλοὶ καὶ πολυπράγμονες μαθηταὶ γεγόνασιν,
[160]   μήτε περιεποιησάμην μηδέν, οὐδεὶς ἄν  μοι   πράγματα παρεῖχεν, ἀλλὰ φανερῶς ἀδικῶν
[10]   εἴρηκεν· οὐ γὰρ ἄν ποτέ  μοι   πράγματα ποιεῖν ἐπεχείρησε. Νῦν δὲ
[100]   τὴν πρὸς ἐκεῖνον φιλίαν σώζεσθαί  μοι   προσήκειν· ἐπειδὴ δὲ Λυσίμαχος καὶ
[170]   φεύγειν τὴν γραφὴν ταύτην, ἀκμάζοντί  μοι   προσπεσεῖν τὸν κίνδυνον· οὐ γὰρ
[20]   τὸν παρελθόντα χρόνον, ὥστε μηδένα  μοι   πώποτε μήτ' ἐν ὀλιγαρχία μήτ'
[170]   διαλεχθεὶς περὶ ὧν ἧττόν  μοι   σπουδάσαι προσῆκε. (Καίτοι δεξαίμην ἄν,
[140]   εἶναι δηλωτέον, ἄλλος δέ τίς  μοι   συνεβούλευε μὴ λέγειν, οὐκ ἀποκρύψομαι
[40]   δόξαν ἔλαβον. Εἰ μὲν οὖν  μοι   συνοίσει κατειπόντι τὴν ἀλήθειαν, οὐκ
[40]   ὑμῶν ἐστιν ὡς Νικοκλῆς ἔδωκέ  μοι   ταύτας, ἵνα δίκας μανθάνῃ λέγειν,
[0]   τοὺς ἰδιώτας· ἤδη δ' ὑπογυίου  μοι   τῆς τοῦ βίου τελευτῆς οὔσης,
[270]   ~Περὶ μὲν οὖν τούτων ἀπόχρη  μοι   τὸ νῦν εἶναι ταῦτ' εἰρηκέναι
[90]   ποτ' ἂν ἔπαθον, εἴ τίς  μοι   τοιοῦτος ἦν συγγεγενημένος οἷός πέρ
[320]   καὶ πολλὰς ἐλπίδας ἔχω τότε  μοι   τοῦ βίου τὴν τελευτὴν ἥξειν,
[30]   οὔτε πρότερον οὔτε νῦν οὐδείς  μοι   φανήσεται τοιοῦτον οὐδὲν ἐγκαλέσας. Ὥστ'
[170]   ἂν ἐποιησάμην, εἴπερ ἦν εἱμαρμένον  μοι   φεύγειν τὴν γραφὴν ταύτην, ἀκμάζοντί
[100]   δὲ καὶ τῆς πρὸς Τιμόθεόν  μοι   φιλίας γεγενημένης, καὶ διαβάλλειν ἡμᾶς
[160]   δεινότατον, εἰ οἱ μὲν δεδωκότες  μοι   χρήματα τοσαύτην ἔχοιεν χάριν, ὥστ'
[300]   καὶ τῆς τῶν προγόνων δόξης·  μόλις   γὰρ ἢν οὕτως ὑμᾶς αἴσθωνται
[200]   οὐδὲν ἑωρακότες τούτων συμβαῖνον, ἀλλὰ  μόλις   μὲν ἡμῖν τὰς ἐπιστήμας παραγιγνομένας,
[260]   πλείω τριῶν, Ἀλκμαίων δὲ δύο  μόνα,   Παρμενίδης δὲ καὶ Μέλισσος ἕν,
[70]   τοῖς πρώτοις λεγομένοις ἐπιτιμῶ ταῖς  μοναρχίαις,   ὅτι δέον αὐτοὺς τὴν φρόνησιν
[60]   πράξεσιν οὔτε τοῖς πάθεσι τῶν  μοναρχιῶν·   ἀναμιμνήσκω δὲ καὶ τὰ συμβάντα
[40]   δοκοῦντας εἶναι ταύτην τὴν ἡμέραν  μόνην   ἀνεκτοὺς ὄντας ἐν περ
[290]   Καὶ φασιν οἱ μὲν τοιοῦτοι  μόνην   εἶναι ταύτην πόλιν, τὰς δ'
[180]   στόματος σαφήνειαν τοιαύτην ὥστε μὴ  μόνοις   τοῖς λεγομένοις ἀλλὰ καὶ ταῖς
[30]   μὲν ἂν εὕροιτε παρ' ὑμῖν  μόνοις   χρηματίζεσθαι δυναμένους, εἰ δ' ἄλλοσέ
[130]   εἰδέναι θεραπεύουσι, σὺ δ' οὐ  μόνον   ἀμελεῖς, ἀλλὰ καὶ πολεμεῖς τοῖς
[190]   εἰς ὄχλον δὲ καταστάς, τούτου  μόνον   ἀποστερηθείς, τοῦ τολμᾶν, οὐδ' ἂν
[230]   εἰσαφικνουμένους εἰς αὐτὴν νομίζειν μὴ  μόνον   ἄρχειν ἀξίαν εἶναι τῶν Ἑλλήνων
[140]   τοὺς εἰσφέροντας καὶ λειτουργοῦντας οὐ  μόνον   αὑτὸν παρέχεις ἀλλὰ καὶ τὸν
[190]   προέχοντας, ὅτι γίγνονται κρείττους οὐ  μόνον   αὑτῶν ἀλλὰ καὶ τῶν εὖ
[200]   καὶ τῶν ἄλλων διήνεγκαν; (Οὐ  μόνον   δ' ἐκ τούτων ἀλλὰ καὶ
[220]   Οὐ γὰρ μαθεῖν ἀλλ' ἐπιχειρῆσαι  μόνον   δεῖ τοῖς τοιούτοις τῶν ἔργων.
[80]   πάντες ὁμολογοῦσιν, ἀλλ' οὐκ ἐκεῖνο  μόνον   διδάσκειν ὡς ἐγὼ τυγχάνω ταῦτα
[160]   ὑπὲρ αὐτῶν· ὁρῶν δ' οὐ  μόνον   δυσκόλως διακειμένους περὶ τὴν τῶν
[50]   ἐμὴν ἡλικίαν. Ἀξιῶ γὰρ οὐ  μόνον,   εἰ βλαβεροῖς χρῶμαι τοῖς λόγοις,
[70]   τούτους, ὡς ἄξιος εἴην οὐ  μόνον,   εἰ βλαβεροῖς χρῶμαι τοῖς λόγοις,
[90]   τούτοις μὲν οἷς εἴρηκα τοσοῦτον  μόνον   ἐχρώμην ὅσον ὀφθῆναι διαλεγόμενος, ἕτεροι
[30]   τὴν φιλοσοφίαν διατριψάντων· οὐ γὰρ  μόνον   ἰδιώτας φησί μου γεγενῆσθαι μαθητάς,
[310]   μὲν γὰρ ἐν τοῖς ἐγκυκλίοις  μόνον   καὶ τοῖς κατὰ τὴν πόλιν
[170]   τοὺς νεωτέρους, οὐ τοῦτον χρὴ  μόνον   κολάζειν ὃν ἂν γράψηταί τις
[70]   τε καὶ νῦν ὅτ' οὐ  μόνον   μικροῖς μέρεσιν ἀλλ' ὅλοις εἴδεσι
[110]   τοίνυν τὴν τοιαύτην προαίρεσιν οὐ  μόνον   οὐδεὶς τοιοῦτος γέγονεν, ἀλλ' οὐδὲ
[30]   περὶ ταῦτα πραγματείας ἴδοιτ' ἂν  μόνον   οὐκ ἐν τοῖς δικαστηρίοις οἰκοῦντας,
[200]   ταῖς ἐμπειρίαις προεχόντων, ἐνιαυτὸν δὲ  μόνον   παραμείναντας ῥήτορας ἅπαντας ἀγαθοὺς εἶναι
[90]   τούτων μὲν γὰρ ἕκαστος αὑτὸν  μόνον   παρέσχε καλὸν κἀγαθόν, ἐγὼ δὲ
[130]   τὸ πλῆθος εἴθισται πιστεύειν οὐ  μόνον   περὶ ἑνὸς ἑκάστου τῶν πολιτῶν
[270]   συνεθιζόμενος θεωρεῖν καὶ δοκιμάζειν οὐ  μόνον   περὶ τὸν ἐνεστῶτα λόγον ἀλλὰ
[70]   μὲν τούτων χρῆσις τοῦτ' ὠφελεῖν  μόνον   πέφυκε, τὰ κατὰ τὴν πόλιν
[160]   πρὸ ἡμῶν γεγονότες ὑπὲρ ἑνὸς  μόνον   ῥήματος, ὅτι τὴν πόλιν ἔρεισμα
[300]   τοὺς διαφέροντας καὶ προέχοντας μὴ  μόνον   ταῖς εὐγενείαις καὶ ταῖς δόξαις,
[100]   περὶ Πελοπόννησον τρία καὶ δέκα  μόνον   τάλαντα δούσης αὐτῷ τῆς πόλεως
[240]   λοιδοροῦντες διατελοῦσιν. (Ὃ δ' οὐ  μόνον   ταραχῆς σημεῖόν ἐστιν, ἀλλὰ καὶ
[170]   οὐ γὰρ περὶ ἐμοῦ μέλλετε  μόνον   τὴν ψῆφον διοίσειν, ἀλλὰ καὶ
[280]   δοκεῖν εἶναι καλὸν κἀγαθὸν οὐ  μόνον   τὸν λόγον πιστότερον ἐποίησεν, ἀλλὰ
[250]   περὶ ὧν ἂν βουληθῶμεν, οὐ  μόνον   τοῦ θηριωδῶς ζῆν ἀπηλλάγημεν, ἀλλὰ
[140]   σὲ ῥᾳθυμότερον ἡγοῦνται ζῆν οὐ  μόνον   τῶν ἄλλων ἀλλὰ καὶ τῶν
[140]   εὐπραγίαις πολεμοῦσι, καὶ μισοῦσιν οὐ  μόνον   τῶν ἀνθρώπων τοὺς ἐπιεικεστάτους, ἀλλὰ
[280]   τὸ τῶν πίστεων εἶδος τοῦτο  μόνον   ὠφελεῖ τὸ μέρος, ἐφ'
[70]   ὁρῶν τοῖς ἐμοῖς χρωμένους ἐγὼ  μόνος   ἀπεχοίμην τῶν ὑπ' ἐμοῦ πρότερον
[90]   δὲ βελτίω δόξαν λαμβανόντων ἐγὼ  μόνος   μὴ τύχοιμι τῆς δοκιμασίας ταύτης,
[120]   ἐκεῖνον τὸν χρόνον ἐλώφησαν, ὥστε  μόνος   ὧν ἡμεῖς μνημονεύομεν ἀνέγκλητον τὴν
[270]   δὲ περὶ τὴν φιλοσοφίαν ὄντας  μόνους   ἀγνοεῖν τὴν τῆς εὐνοίας δύναμιν·
[120]   ἐπαινέσειεν. Ὁρῶν γὰρ ὑμᾶς τούτους  μόνους   ἄνδρας νομίζοντας, τοὺς ἀπειλοῦντας καὶ
[150]   πλείω κτήσασθαι τῶν ἄλλων, χιλίους  μόνους   στατῆρας κατέλιπε. (Καί τοι χρὴ
[30]   οὐ γὰρ μόνον ἰδιώτας φησί  μου   γεγενῆσθαι μαθητάς, ἀλλὰ καὶ ῥήτορας
[40]   μὴ τούτων τῶν πραγμάτων μαθητάς  μου   γιγνομένους ὧν κατήγορος εἴρηκε,
[0]   ᾠόμην τοὺς οὐκ ὀρθῶς περί  μου   γιγνώσκοντας, ἐνεθυμούμην πῶς ἂν δηλώσαιμι
[0]   χαίροντας ἐπὶ τοῖς Ψευδῆ περί  μου   δόξαν ἔχουσιν. (Ἐδήλωσαν δ' οὕτω
[30]   ἐκ μὲν ὧν καταλαζονεύεται περί  μου   καὶ τοῦ πλούτου καὶ τοῦ
[0]   καὶ τὸν αὐτὸν τοῦτον μνημεῖόν  μου   καταλειφθήσεσθαι πολὺ κάλλιον τῶν χαλκῶν
[10]   κρείττους δύναμαι ποιεῖν, τοσοῦτον δέ  μου   καταπεφρόνηκεν, ὥστε αὐτὸς ψευδόμενος ἐμοῦ
[100]   ὡς οὐχ ἡδέως ἄν τινών  μου   καταψευσαμένων, ἀλλ' ὡς εὐθὺς φανερῶν
[160]   ἐφοβούμην μὴ τὰ μὲν ἴδιά  μου   παραμεληθῇ, τῆς δὲ κοινῆς τῆς
[190]   καὶ πρὸς τοὺς μέλλοντας περί  μου   τὴν ψῆφον οἴσειν, ὥστ' οὐκ
[270]   (Δέομαι δ' ὑμῶν μὴ προκαταγνῶναί  μου   τοιαύτην μανίαν, ὡς ἄρ' ἐγὼ
[30]   λόγοις οἷς πρότερον ἀκηκόατε περί  μου   τῶν βλασφημεῖν καὶ διαβάλλειν βουλομένων,
[10]   προσδοκᾶν πεποίηκε, τὰς πράξεις ἡγῆσθέ  μου   χείρους εἶναι. (Δέομαι οὖν ὑμῶν
[260]   περὶ τὴν γραμματικὴν καὶ τὴν  μουσικὴν   καὶ τὴν ἄλλην παιδείαν διαπονηθέντες
[40]   φήσαιεν ὁμοιοτέρους εἶναι τοῖς μετὰ  μουσικῆς   καὶ ῥυθμῶν πεποιημένοις τοῖς
[160]   καὶ πρόξενον ποιήσασθαι καὶ δωρεὰν  μυρίας   αὐτῷ δοῦναι δραχμάς, ἐμοὶ δὲ
[80]   γιγνώσκειν, ὅτι νόμους μὲν θεῖναι  μυρίοι   καὶ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων καὶ
[230]   εἰς τὴν ἀκρόπολιν οὐκ ἐλάττω  μυρίων   ταλάντων ἀνήνεγκε. (Καὶ τούτων τῶν
[150]   κακῶς πράττουσιν τοῖς ἀδικοῦσι,  μωρόν   ἐστιν ἀπολογίαν ζητεῖν· ὅσω γὰρ
[170]   εἰρήσεται γὰρ τἀληθὲς εἰ καὶ  μωρὸς   λόγος ἐστίν, ἤδη τελευτῆσαι




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 2/10/2008