Paragraphes
[10]	παρὰ μὲν τῶν ἐξαπατησάντων δίκην	λαβεῖν	ἐπεθύμησε, τοὺς δὲ διαβληθέντας ἡδέως
[160]	τἀμαυτοῦ, δίκην ἐπιθυμήσαιτε παρ' ἐμοῦ	λαβεῖν.	Ἔτι δὲ δεινότερον, εἰ Πίνδαρον
[110]	εἶναι δοκούντων οὐδὲ κώμην ἔνιοι	λαβεῖν	ἠδυνήθησαν, Τιμόθεος δ' οὔτε τὴν
[270]	φύσει τῇ τῶν ἀνθρώπων ἐπιστήμην	λαβεῖν	ἣν ἔχοντες ἂν εἰδεῖμεν ὅ
[240]	παρὰ τῶν θεῶν αὐτοὶ βούλονται	λαβεῖν,	οὐδέν φασι τῶν δεόντων πράττειν,
[10]	γὰρ δίκην οὐκ ἂν δυναίμην	λαβεῖν	παρ' αὐτῶν. (Πάντων ἡγοῦμαι πονηροτάτους
[180]	προῃρημένοι τυγχάνωσιν, ἔπειτα παιδευθῆναι καὶ	λαβεῖν	τὴν ἐπιστήμην, ἥτις ἂν ᾗ
[30]	πεπόνθασι τὴν μεγίστην παρ' ἐμοῦ	λαβεῖν	τιμωρίαν. (Ἀλλὰ γὰρ οὔτε πρότερον
[120]	μηδὲ μικρὰν ὑποψίαν περὶ αὐτοῦ	λαβεῖν	ὡς ἐπιβουλεύοντος, ὥσθ' ὁπότε ὁπότε
[290]	πρὶν ἂν τῆς αὑτοῦ διανοίας	λάβῃ	τὸν ἐπιστατήσοντα, μηδ' οὕτω χαίρειν
[220]	διαφθείραιεν, καὶ τοὺς πῶς διακειμένους	λάβοιεν	ἂν μαθητάς; Ἄξιον γὰρ καὶ
[220]	ἂν ἥδιον τὰ τῶν ἄλλων	λάβοιεν	ἢ δοῖεν ἑτέροις ὁτιοῦν τῶν
[210]	ταῦτα παρίδοιμεν, χρήματα πλεῖστ' ἂν	λάβοιμεν	οὕτω παιδείας προεστῶτες. ~Οἶμαι γὰρ
[310]	γάρ, τὸν πρῶτον τῶν πολιτῶν	λαβόντα	τὴν ἐπωνυμίαν ταύτην, προστάτην ἠξίωσαν
[150]	τοὺς ὁμοίαν ἐν ἑκάστῃ δύναμιν	λαβόντας	παραπλησίαν καὶ τὴν οὐσίαν ἔχειν
[230]	ἀρίστους ῥήτορας καὶ μεγίστην δόξαν	λαβόντας	πλείστων ἀγαθῶν αἰτίους τῇ πόλει
[200]	βελτίους, πῶς οὐκ ἂν οὗτοι	λαβόντες	ἐπιστάτην καὶ πρεσβύτερον καὶ πολλῶν
[290]	καὶ λογισμῷ τὴν δύναμιν ταύτην	λαβόντες,	οὐδὲν ἀσκέπτως λέγοντες, ἧττον περὶ
[310]	δ' αὐξηθείσης τῆς πόλεως καὶ	λαβούσης	τὴν ἀρχὴν οἱ πατέρες ἡμῶν,
[260]	τότ' ὠφελεῖν ἡμᾶς πέφυκεν, ὅταν	λάβωμεν	αὐτῶν τὴν ἐπιστήμην, ταῦτα δὲ
[60]	καὶ περὶ τῶν μελλόντων συμβουλεύω.	Λαβὼν	οὖν ἀρχὴν ταύτην ὅθεν διαλέγομαι
[110]	πλέον οὔτ' ἔλαττον παρ' ὑμῶν	λαβὼν	οὔτε παρὰ τῶν συμμάχων ἐκλέξας,
[190]	καὶ γίγνεσθαι χείρους· ἐπειδὰν γὰρ	λάβωσι	δύναμιν, τοῖς ἀλλοτρίοις ἐπιβουλεύειν. Ὡς
[180]	ταῖς ἄλλαις ἐπιμελείαις. (Ἐπειδὰν γὰρ	λάβωσι	μαθητάς, οἱ μὲν παιδοτρίβαι τὰ
[170]	τιμωρητέον, παρ' ὧν δ' ἂν	λάβωσιν	ἐατέον ποιεῖν ὅ τι ἂν
[50]	ἐκείνους ἐγράφη τοὺς χρόνους, ὅτε	Λακεδαιμόνιοι	μὲν ἦρχον τῶν Ἑλλήνων, ἡμεῖς
[290]	πεποιηκότες ὅμοιον ὥσπερ ἂν εἰ	Λακεδαιμόνιοι	τοὺς τὰ περὶ τὸν πόλεμον
[50]	ἐπὶ τὴν τῶν βαρβάρων στρατείαν,	Λακεδαιμονίοις	δὲ περὶ τῆς ἡγεμονίας ἀμφισβητῶν.
[60]	δι' αὐτὴν τῇ πόλει καὶ	Λακεδαιμονίοις	καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασι. Διαλεχθεὶς
[160]	ἐν τῷ πολέμῳ τῷ πρὸς	Λακεδαιμονίους	ἁπάντων τῶν ὑπαρχόντων ἡμῖν, ἀφ'
[100]	καὶ περὶ τὸν αὐτὸν χρόνον	Λακεδαιμονίους	ἐνίκησε ναυμαχῶν, καὶ ταύτην αὐτοὺς
[110]	ἄλλης οὕτω τῇ πόλει συνενεγκούσης,	Λακεδαιμονίων	δὲ μετ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον
[310]	ἡμῶν μὲν ἀποστῆναι, τῆς δὲ	Λακεδαιμονίων	ἐρασθῆναι φιλίας καὶ συμμαχίας; (Ἐξ
[70]	κινδύνων ἡμετέραν οὖσαν μᾶλλον ἢ	Λακεδαιμονίων;	Ἔτι δὲ τίς ἂν περὶ
[300]	κατιδὼν καὶ τὸ τεῖχος ἀκόντων	Λακεδαιμονίων	τῇ πόλει περιβαλών, τίς δὲ
[310]	πόλιν ἀγαθόν, ὀλιγαρχίαν ὀνειδίζοντες καὶ	λακωνισμόν,	οὐ πρότερον ἐπαύοντο πρὶν ἠνάγκασαν
[150]	κληροῦσθαι τῶν ἀρχῶν ἕνεκα, μήτε	λαμβάνειν	ἃ τοῖς ἄλλοις ἡ πόλις
[290]	παρὰ τῶν ἱππεύειν μελετώντων δίκην	λαμβάνειν	ἀξιοῖεν. Ὑπὲρ ὧν φυλακτέον ἐστίν,
[120]	τὸ μηδὲν παρὰ τῆς πόλεως	λαμβάνειν	εἰς τὰς ἐσχάτας ἐνδείας καθιστάμενον,
[100]	ἀλλοτρίων ἐπιθυμεῖν, ~παρ' ἐμοῦ δίκην	λαμβάνειν.	Καίτοι τίς ἂν πρόκλησις γένοιτο
[240]	καὶ δίκην ζητοῦντας παρ' ἡμῶν	λαμβάνειν.	(Νῦν δ' ἐκεῖνοι μὲν συνιστᾶσι
[30]	ἐπειρῶντ' ἂν δίκην παρ' ἐμοῦ	λαμβάνειν.	(Οὐ γὰρ δὴ τοῦτό γ'
[30]	τὰ δ' ἔτι καὶ νῦν	λαμβάνειν.	(Τοῦτον δὲ τὸν τρόπον πεποίηται
[280]	κακουργίαις χρωμένους, καὶ μικρὰ μὲν	λαμβάνοντας	πονηρὰν δὲ δόξαν κτωμένους, πλεονεκτεῖν
[290]	ποιεῖ δύνασθαι λέγειν, ἐνθένδε πάντας	λαμβάνοντας·	πρὸς δὲ τούτοις καὶ τὴν
[160]	δι' ἣν ἔμελλον παρ' ἑτέρων	λαμβάνοντες	χρησίμους αὑτούς, ὥσπερ ἐγώ, τῇ
[90]	χείρω τῶν δὲ βελτίω δόξαν	λαμβανόντων	ἐγὼ μόνος μὴ τύχοιμι τῆς
[20]	παρὰ τῶν φανερῶς ἐξημαρτηκότων πλέον	λαμβάνουσιν	ἀργύριον. (Ἅπερ Λυσίμαχος διανοηθεὶς εἰς
[260]	περὶ τῶν πραγμάτων οὐδεμίαν πω	λαμβάνουσιν	ἐπίδοσιν, αὐτοὶ δ' αὑτῶν εὐμαθέστεροι
[320]	ἐμὲ γιγνομένων οὐδὲν αὐτοὺς οἶμαι	λανθάνειν.	Διόπερ οὐκ ὀρρωδῶ τὸ μέλλον
[310]	ἄλλους ἀλλ' οὖν πειρᾶσθαί γε	λανθάνειν	κακουργοῦντας, (τούτους δ' ἐν ἅπασιν
[90]	δὲ τοιούτοις λόγοις κεχρημένος οἴεται	λανθάνειν	ὑμᾶς. (Ἐγὼ δ' ἡγοῦμαι τοῦτό
[290]	περιβάλοιτε. (Χρὴ γὰρ μηδὲ τοῦτο	λανθάνειν	ὑμᾶς, ὅτι πάντων τῶν δυναμένων
[10]	πράγματα ποιεῖν ἐπεχείρησε. Νῦν δὲ	λέγει	μὲν ὡς ἐγὼ τοὺς ἥττους
[310]	δ' οἰηθῶμεν ὡς ἔχομέν τι	λέγειν,	ἀμελήσαντες τοῦ μετριάζειν, κατὰ μικρὸν
[20]	ὅστις εἰς κίνδυνον καταστὰς ἀναγκασθήσεται	λέγειν	ἅπερ ἐγὼ νῦν πρὸς τοὺς
[240]	ἔχοντας τοῦ φρονεῖν εὖ καὶ	λέγειν	αὐτοὺς μὲν ἀμελεῖν τούτων, τοὺς
[260]	οἵ τ' ἐπαινοῦντες αὐτὴν ἀληθῆ	λέγειν.	Διὰ τοῦτο δ' οὐχ ὁμολογούμενον
[140]	δευτέρου· τὸ γὰρ ἐφεξῆς με	λέγειν	διαπέφευγεν. Ἴσως μὲν οὖν ἀναγκαῖόν
[30]	κατήγορος ὡς διαφθείρω τοὺς νεωτέρους	λέγειν	διδάσκων καὶ παρὰ τὸ δίκαιον
[250]	καλοῦμεν τοὺς ἐν τῷ πλήθει	λέγειν	δυναμένους, εὐβούλους δὲ νομίζομεν οἵτινες
[240]	εὔξαιτο μάλιστα μὲν αὐτὸς δύνασθαι	λέγειν,	εἰ δὲ μή, τοὺς παῖδας
[290]	ἥ περ μάλιστα ποιεῖ δύνασθαι	λέγειν,	ἐνθένδε πάντας λαμβάνοντας· πρὸς δὲ
[10]	ἵν' ἢν μὲν ἱκανῶς δόξω	λέγειν,	ἔνοχος ὢν φανῶ τοῖς ὑπὸ
[100]	τοῖς ἐνεστῶσι πράγμασιν, οὐδ' ἐμὲ	λέγειν	ἔξω τῆς γραφῆς· τοῖς μὲν
[140]	ἀλλ' οἵας περ πρὸς ἐμὲ	λέγειν	ἐπιχειρεῖς; (Ἀποφαίνεις γὰρ τούς τε
[270]	ταύτην δύναμιν, ὥσθ' ἅμα τὸ	λέγειν	εὖ καὶ τὸ φρονεῖν παραγενήσεται
[270]	ἀξίους, εἰ πρός τε τὸ	λέγειν	εὖ φιλοτίμως διατεθεῖεν, καὶ τοῦ
[270]	δηλώσειν. Πρῶτον μὲν γὰρ ὁ	λέγειν	ἢ γράφειν προαιρούμενος λόγους ἀξίους
[290]	ὑμᾶς, ὅτι πάντων τῶν δυναμένων	λέγειν	ἢ παιδεύειν ἡ πόλις ἡμῶν
[0]	πεποιηκέναι φανερόν, ὅτι προῄρημαι καὶ	λέγειν	καὶ γράφειν οὐ περὶ τῶν
[160]	δὲ πονηροῖς ἐξουσίαν διδοῦσα καὶ	λέγειν	καὶ ποιεῖν ὅ τι ἂν
[260]	τὸν νοῦν, ἔτι δὲ συνεθιζόμενοι	λέγειν	καὶ πονεῖν ἐπὶ τοῖς λεγομένοις
[190]	τε τούτων δεινὸν ἂν καὶ	λέγειν	καὶ πράττειν ποιήσειεν, ἀμφότερά τε
[260]	τῷ παρόντι μήτε πρὸς τὸ	λέγειν	μήτε πρὸς τὸ πράττειν ὠφελοῦσαν,
[290]	οὐκ ἀδίκως ὑπολαμβάνουσιν ἅπαντας τοὺς	λέγειν	ὄντας δεινοὺς τῆς πόλεως εἶναι
[40]	μοι ταύτας, ἵνα δίκας μανθάνῃ	λέγειν,	ὃς καὶ τοῖς ἄλλοις περὶ
[130]	ἀκούων ὀρθῶς μὲν ἔφασκέ με	λέγειν,	οὐ μὴν οἷός τ' ἦν
[290]	φύσει καὶ τύχῃ δεινοὶ γενόμενοι	λέγειν	οὐ πρὸς τὸ βέλτιστον ἀποβλέπουσιν,
[30]	εἰ ταῦτ' ἔχων περὶ ἐμαυτοῦ	λέγειν,	οὐδ' οὕτω φανήσομαι περὶ τοὺς
[140]	δέ τίς μοι συνεβούλευε μὴ	λέγειν,	οὐκ ἀποκρύψομαι πρὸς ὑμᾶς. (Ἐπειδὴ
[270]	ἔχω μὲν εἰπεῖν, ὀκνῶ δὲ	λέγειν·	οὕτω γάρ ἐστι σφόδρα καὶ
[60]	εἶναι δεινοὺς μὴ τολμᾶν ἔτι	λέγειν	περὶ τούτων, ἀλλὰ καταμέμφεσθαι τὴν
[160]	ἁμαρτημάτων δεδωκότας. (Καὶ τί δεῖ	λέγειν	περὶ τῶν κοινῶν; Αὐτὸς γὰρ
[270]	τινῶν ἀγωνιζομένοις οὐκ ἂν ἁρμόσειε	λέγειν	περὶ τῶν ὀνομάτων τούτων ἔστι
[130]	τοὺς φλαῦρόν τι περὶ αὐτοῦ	λέγειν	τολμῶντας. Νῦν δὲ ταῦτα μὲν
[300]	ἀλλὰ καὶ τῷ φρονεῖν καὶ	λέγειν,	τούτους ἁπάντων ἀγαθῶν αἰτίους γεγενημένους.
[200]	διήνεγκαν πρὸς τὸ φρονεῖν καὶ	λέγειν	τῶν αὐτῶν τούτων ὧν παῖδες
[250]	τοὺς φρονίμους δοκιμάζομεν· τὸ γὰρ	λέγειν	ὡς δεῖ τοῦ φρονεῖν εὖ
[300]	ὑπερβολαῖς, ὥστ' οὐδὲ τοῦτ' ὀκνοῦσι	λέγειν,	ὡς ἥδιον ἂν ὑπ' ἀνδρὸς
[210]	πάντα πλέονος ἄξια ποιοῦμεν, τολμῶσι	λέγειν	ὡς οὐδὲν ἂν ἀλλήλους πρὸς
[220]	τολμῶσι βλασφημεῖν περὶ αὐτῶν καὶ	λέγειν	ὡς ταύτην ποιοῦνται τὴν μελέτην,
[140]	ἰδίοις οὖσι καὶ περιττοῖς κἀκεῖνο	λέγεις,	ὡς τῶν μὲν ἀρχῶν καὶ
[10]	τὸν νοῦν ἔτι μᾶλλον τοῖς	λέγεσθαι	μέλλουσιν ἢ τοῖς ἤδη προειρημένοις,
[170]	λόγους διεξιὼν πολὺ τῶν εἰθισμένων	λέγεσθαι	παρ' ὑμῖν ἐξηλλαγμένους, μὴ δυσχεραίνειν
[280]	καὶ συμφέρει τὸν τρόπον τοῦτον	λέγεσθαι	περὶ αὐτῶν, ἐπεὶ νῦν γ'
[180]	πρὸς τοὺς πλησιάζειν ἡμῖν βουλομένους.	(Λέγομεν	γὰρ ὡς δεῖ τοὺς μέλλοντας
[180]	οὖν ἐστιν ἃ κατὰ πασῶν	λέγομεν	τῶν τεχνῶν· εἰ δὲ δή
[120]	ὑμῶν τοὺς πολλοὺς θαυμάζειν τὰ	λεγόμενα	καὶ νομίζειν τὸν ἔπαινον τὸν
[60]	δὲ τὰ μὲν ἐν ἀρχῇ	λεγόμενα	περὶ τῆς εἰρήνης τῆς πρὸς
[310]	ἂν φανῆναι, πάντα δὲ νυνὶ	λεγόμενα	πολὺν ἂν ὄχλον ἐμοί τε
[140]	ὡς ἄξια μὲν εἴη τὰ	λεγόμενα	φιλοτιμίας, οὐ μὴν ἀλλ' αὐτός
[310]	ὁμοίους γενέσθαι ταῖς αἰτίαις ταῖς	λεγομέναις	περὶ αὐτῶν· τοὺς δὲ συμμάχους
[210]	τὰς αἰτίας τὰς καθ' ἡμῶν	λεγομένας,	εἴτ' ἀληθεῖς εἰσιν εἴτε ψευδεῖς.
[130]	πλῆθος ἀποδέχεσθαι τὰς ὑπὸ τούτων	λεγομένας.	(Περὶ ὧν ἡδέως ἂν ἀπελογησάμην,
[50]	τούτους ἀπολύσασθαι τὴν διαβολὴν τὴν	λεγομένην	περὶ ἡμῶν. Ὑμᾶς μὲν οὖν
[180]	τοιαύτην ὥστε μὴ μόνοις τοῖς	λεγομένοις	ἀλλὰ καὶ ταῖς τούτων εὐαρμοστίαις
[70]	τῷ προοιμίῳ καὶ τοῖς πρώτοις	λεγομένοις	ἐπιτιμῶ ταῖς μοναρχίαις, ὅτι δέον
[40]	πεποιημένοις ἢ τοῖς ἐν δικαστηρίῳ	λεγομένοις.	(Καὶ γὰρ τῇ λέξει ποιητικωτέρᾳ
[260]	λέγειν καὶ πονεῖν ἐπὶ τοῖς	λεγομένοις	καὶ δεικνυμένοις καὶ μὴ πεπλανημένην
[50]	προειπών, ἵνα ῥᾷον ἐπακολουθῶσι τοῖς	λεγομένοις.	(Ὁ μὲν γὰρ λόγος ὁ
[10]	πάλαι γεγραμμένων ἐγκαταμεμιγμένα τοῖς νῦν	λεγομένοις	οὐκ ἀλόγως οὐδ' ἀκαίρως, ἀλλὰ
[60]	ἀνεγνωσμένοις. (Οὗτοι μὲν γὰρ τὸ	λεγόμενον	ὁμολογούμενον ἀεὶ τῷ προειρημένῳ καὶ
[270]	τοὺς ὑπὸ τῶν εὖ διακειμένων	λεγομένους	ἢ τοὺς ὑπὸ τῶν διαβεβλημένων,
[140]	παραδιδόντας τοῖς μὲν καταγελάσαι τῶν	λεγομένων,	ἐνίοις δ' ἐπαινέσαι, τοῖς δὲ
[170]	Ὑπομείναντες οὖν τὸν τρόπον τῶν	λεγομένων	καὶ τὴν παρρησίαν, καὶ τὸν
[220]	τῶν ἐπὶ τοῖς ἰδίοις συμβολαίοις	λεγομένων	οὐδὲ τῶν λυπούντων τινάς, ἀλλὰ
[300]	τοὺς δὲ τῶν ἐπαίνων τῶν	λεγομένων	περὶ αὐτῆς μέρος τι συμβαλλομένους
[210]	ἐθελήσητε διὰ τέλους ἀκοῦσαι τῶν	λεγομένων.	(Πρῶτον μὲν οὖν ὁρίσασθαι δεῖ
[50]	διανοίᾳ μηδ' ἀμφιγνοεῖν τοὺς τἀληθῆ	λέγοντας.	(Εἰ μὲν τοίνυν ἠγωνιζόμην ὡς
[190]	μηδ' ἡμᾶς προαπειπεῖν διδάσκοντας καὶ	λέγοντας,	ἐξ ὧν, δυοῖν θάτερον, ἢ
[0]	περὶ τῆς ἐμῆς διατριβῆς, καὶ	λέγοντας	ὡς ἔστι περὶ δικογραφίαν, καὶ
[220]	δὲ πώποθ' ἑωράκασιν οἱ ταῦτα	λέγοντες	ἀναβαλλομένους καὶ θησαυριζομένους τὰς πονηρίας,
[10]	δυνήσεσθε κατιδεῖν εἴ τι τυγχάνομεν	λέγοντες	ἄξιον ἡμῶν αὐτῶν. (Ἃ μὲν
[290]	δύναμιν ταύτην λαβόντες, οὐδὲν ἀσκέπτως	λέγοντες,	ἧττον περὶ τὰς πράξεις πλημμελοῦσιν.
[310]	ἔχοντες τὴν φύσιν οὐ καὶ	λέγοντες	καὶ πράττοντες διετέλεσαν; (Οὐ τοὺς
[130]	καὶ φιλανθρώπως ἅπαντα φανήσονται καὶ	λέγοντες	καὶ πράττοντες, ὡς οἱ τούτων
[80]	προκατειλῆφθαι τὰ πλεῖστα τοὐναντίον συμβέβηκε·	λέγοντες	μὲν γὰρ ταὐτὰ τοῖς πρότερον
[250]	γὰρ πίστεσιν, αἷς τοὺς ἄλλους	λέγοντες	πείθομεν, ταῖς αὐταῖς ταύταις βουλευόμενοι
[0]	ὧν ἡ κρίσις ἦν οὐδὲν	λέγοντος	δίκαιον, διαβάλλοντος δὲ τὴν τῶν
[10]	ὥστε αὐτὸς ψευδόμενος ἐμοῦ τἀληθῆ	λέγοντος	ἐλπίζει ῥᾳδίως ἐπικρατήσειν. (Οὕτω δέ
[150]	~Ἐγὼ δὲ κἀκείνου τότε ταῦτα	λέγοντος	καὶ νῦν ἡγοῦμαι πάντων ἀνθρώπων
[40]	~Ἠκούσατε δὲ καὶ τοῦ κατηγόρου	λέγοντος	ὅτι παρὰ Νικοκλέους τοῦ Σαλαμινίων
[40]	εἶναι τῶν τὰς δίκας εὖ	λεγόντων.	(Συνίσασι γὰρ τοῖς μὲν διὰ
[170]	ἀληθείαις καὶ μεταπειθομένους ὑπὸ τῶν	λεγόντων	τὰ δίκαια, τήν τε φιλοσοφίαν
[10]	ὑπὲρ αὑτῶν ἀπολογίαις, οὐδὲ τῶν	λεγόντων	ὡς ἔστι μέγιστον κακὸν διαβολή·
[190]	ψευδεῖς οὔσας. Εἰσὶ δὲ διτταί.	Λέγουσι	γὰρ οἱ μὲν ὡς ἔστιν
[190]	ὑγιὲς οὐδ' ἀληθὲς οὐδέτεροι τούτων	λέγουσι,	πολλὰς ἐλπίδας ἔχω πᾶσι φανερὸν
[0]	τὸ πείθεσθαι τοῖς ἀνεπιτήδειόν τι	λέγουσι,	τοὺς δὲ σαφῶς μὲν εἰδότας
[240]	τοῖς ἄριστα περὶ τῶν πραγμάτων	λέγουσι,	τούτοις χρῶνται, καὶ πράττουσιν ὅ
[200]	οὐδ' οὕτω διατεθέντας ὡς οὗτοι	λέγουσιν,	(ἀλλὰ τοὺς μὲν αὐτῶν ἱκανοὺς
[260]	ἀεί τι περὶ ἡμῶν φλαῦρον	λέγουσιν,	ἐγὼ δ' οὐδὲν ἂν εἴποιμι
[220]	τῶν τοιούτων τοῖς κακόν τι	λέγουσιν	ἢ πράττουσι διαλεχθῆναι τολμήσειεν. (Ἡδέως
[40]	ζῶ καὶ τοὺς λόγους οὓς	λέγω,	νῦν μὴ δηλοίην ὑμῖν αὐτοὺς
[70]	καὶ τότε προεῖπον καὶ νῦν	λέγω	περὶ αὐτῶν. Καὶ πρῶτον μὲν
[210]	ἀλλὰ γὰρ ἢν πολλὰ λίαν	λέγω	περὶ τῶν παρὰ τοῖς πλείστοις
[90]	αὐτῶν παρέξομαι περὶ ὧν ἂν	λέγω	τοὺς κατὰ τὴν ἡλικίαν τὴν
[50]	μηδ' ὀχληρόν με νομίζειν, ὅτι	λέγω	τοὺς πάλαι παρ' ὑμῖν διατεθρυλημένους.
[20]	ἐνοχλῶ πολλὰ πρὸ τοῦ πράγματος	λέγων,	ἀφέμενος τούτων, περὶ ὧν οἴσετε
[80]	ἀπόδειξιν μὲν οὐδεμίαν τούτων ἤνεγκε,	λέγων	δὲ διατετέλεκεν ὡς δεινόν ἐστι
[310]	ἡμᾶς αὐτούς· ὅπου γε καὶ	λέγων	ἐγὼ ταῦτα καὶ γιγνώσκων, ὅμως
[150]	ἐστιν ἐπαινεῖν. (Ἐνθυμοῦμαι δὲ μεταξὺ	λέγων,	ὅσον τὰ τῆς πόλεως μεταπέπτωκε,
[10]	πεποίηκεν. Οὗτος γὰρ αὐτὸς συγγεγραμμένα	λέγων	περὶ τῶν ἐμῶν συγγραμμάτων πλείω
[70]	τοὺς ἀνοητοτέρους τοῖς φρονιμωτέροις προστάττοντας,	λέγων	ὡς ὅσῳ περ ἂν ἐρρωμενέστερον
[20]	μὲν αἰτιωμένων ὅ τι ἂν	λέγωσιν	ἀποδέχεσθαι, τῶν δὲ τούτους ἐξελέγχειν
[0]	μαθητῶν, ἔγνωσαν ἐμὴν εἶναι τὴν	λειτουργίαν.	Τὴν μὲν οὖν δαπάνην οὕτως
[150]	ἐλαττόνων ζῶντες ὧν εἰς τὰς	λειτουργίας	ἀνηλώκαμεν. Καί τοι τοὺς εὐτελεστέρους
[140]	σε ποριζόμενον εἴς τε τὰς	λειτουργίας	καὶ περὶ τὴν ἄλλην διοίκησιν,
[140]	ἤδη τετριηραρχήκατε, τὰς δ' ἄλλας	λειτουργίας	πολυτελέστερον λελειτουργήκατε καὶ κάλλιον ὧν
[150]	ἀτελὴς γενόμενος καὶ ταύτης τῆς	λειτουργίας	τῆς ἐνδελεχεστάτης καὶ πολυτελεστάτης, τοσοῦτον
[150]	μείζους καὶ πλείους ἡμᾶς ἐμβάλῃ	λειτουργίας	ὧν ὑπενεγκεῖν ἂν δυνηθεῖμεν. (Ὅλως
[150]	οἵτινες βαρέως ἂν ἀκούοιεν εἰ	λειτουργοῦντα	μὲν ἐμαυτὸν τῇ πόλει παρέχω
[140]	καὶ χιλίους τοὺς εἰσφέροντας καὶ	λειτουργοῦντας	οὐ μόνον αὑτὸν παρέχεις ἀλλὰ
[270]	εἰδεῖμεν ὅ τι πρακτέον ἤ	λεκτέον	ἐστίν, ἐκ τῶν λοιπῶν σοφοὺς
[140]	αὐτῶν διατεθησομένων σκόπει τί σοι	λεκτέον	τούτων καὶ τί παραλειπτέον ἐστίν.
[50]	παντάπασιν ἐκλυθῶ πολλῶν ἔτι μοι	λεκτέων	ὄντων, ἀρξάμενος ἀπὸ τῆς παραγραφῆς
[140]	τὰς δ' ἄλλας λειτουργίας πολυτελέστερον	λελειτουργήκατε	καὶ κάλλιον ὧν οἱ νόμοι
[40]	δικαστηρίῳ λεγομένοις. (Καὶ γὰρ τῇ	λέξει	ποιητικωτέρᾳ καὶ ποικιλωτέρᾳ τὰς πράξεις
[210]	ἐν τοῖς θαύμασι τοὺς μὲν	λέοντας	πραότερον διακειμένους πρὸς τοὺς θεραπεύοντας
[150]	ὦν ἡμεῖς μνημονεύομεν, Γοργίας ὁ	Λεοντῖνος,	οὗτος διατρίψας μὲν περὶ Θετταλίαν,
[110]	πορευόμενον, ὅπερ αὐτοῖς τῆς περὶ	Λεῦκτρα	συμφορᾶς εὕροι τις ἂν αἴτιον
[100]	τῆς ὀλίγῳ πρότερον ὑπ' ἐμοῦ	λεχθείσης,	ὁ δὲ πολλῶν καὶ μεγάλων
[160]	ἐξήμαρτον, ἀλλὰ τῶν μὲν ἐνθένδε	λημμάτων	ἀπεσχόμην, παρὰ ξένων δὲ καὶ
[150]	τρόπον ζῆν προειλόμην· τῶν δὲ	λημμάτων	τῶν παρὰ τῆς πόλεως ἀπεσχόμην
[90]	δεινὸν ἕκαστόν ἐστι τῶν κακουργημάτων,	ληρεῖν	ἂν φαίη καὶ μαίνεσθαι τὸν
[80]	τοῖς πρότερον εἰρημένοις ἀναισχυντεῖν καὶ	ληρεῖν	δόξουσι, καινὰ δὲ ζητοῦντες ἐπιπόνως
[110]	τις ἄλλος φανῇ πεποιηκώς, ὁμολογῶ	ληρεῖν,	ὅτι διαφερόντως ἐπαινεῖν ἐπιχειρῶ τὸν
[270]	αὐτῶν πρότερον ἀπερεῖν καὶ παύσεσθαι	ληροῦντας,	πρὶν εὑρεθῆναί τινα παιδείαν τοιαύτην,
[190]	παιδείαν, ὡς αὐτοὶ λίαν καταφανῶς	ληροῦσι.	Διασύρουσι μὲν γὰρ αὐτὴν ὡς
[100]	Ἑλλάδος, καὶ τούτων ἐνίας, ὧν	ληφθεισῶν	ἅπας ὁ τόπος ὁ περιέχων
[240]	καὶ νοῦν ἐχόντων ἀπολλυμένους, ὁπόταν	ληφθῶσιν.	(Ὥσθ' οὗτοι μὲν σωφρονοῦσιν ἀναιρεῖν
[270]	νοῦν, ὅπως δόξαν ὡς ἐπιεικεστάτην	λήψεται	παρὰ τοῖς συμπολιτευομένοις. Τίς γὰρ
[270]	τούτοις διατρίβοντας ἐξ ὧν τάχιστα	λήψονται	τὴν τοιαύτην φρόνησιν. (Ἃ δ'
[70]	τινες οὖν ὑμῶν ὑπέλαβον τότε	λίαν	ἀλαζονικὸν εἶναι καὶ μέγα τὸ
[100]	αἰτίου τῇ πόλει βλασφήμους καὶ	λίαν	ἀσελγεῖς λόγους εἰπών. Ἐγὼ δ'
[190]	καὶ τῶν εὖ μὲν πεφυκότων	λίαν	δ' αὑτῶν κατημεληκότων· ὥσθ' ἑκάτερόν
[20]	τὴν διάνοιαν. (Ἵνα δὲ μὴ	λίαν	ἐνοχλῶ πολλὰ πρὸ τοῦ πράγματος
[240]	εἰρήσεται γὰρ, εἰ καί τινες	λίαν	εὐμετάβολον εἶναί με φήσουσιν. Ὀλίγῳ
[190]	εἶναι τὴν παιδείαν, ὡς αὐτοὶ	λίαν	καταφανῶς ληροῦσι. Διασύρουσι μὲν γὰρ
[210]	εἰπεῖν· ἀλλὰ γὰρ ἢν πολλὰ	λίαν	λέγω περὶ τῶν παρὰ τοῖς
[20]	ποιήσειν· ὁρᾷ γὰρ ὑμᾶς μὲν	λίαν	ταχέως ἀποδεχομένους τὰς αἰτίας καὶ
[0]	ἠνέγκαμεν, ὥσπερ προσήκει τοὺς μήτε	λίαν	ὑπὸ τῶν τοιούτων ἐκταραττομένους μήτε
[120]	ἄρχουσιν, ἵνα μὴ πρὸ τῶν	λιμένων	ἐξαίφνης ὀφθεὶς εἰς θόρυβον καὶ
[140]	διακειμένοις. (Ἐφ' οἷς οἱ μὲν	λογίζεσθαι	δυνάμενοι καὶ νοῦν ἔχοντες ἴσως
[300]	Χρὴ δὲ τοὺς καὶ μικρὰ	λογίζεσθαι	δυναμένους τοὺς ἐν τοῖς τοιούτοις
[160]	χρόνων ἐγγιγνομένων εἰσέπεσον εἰς τὸ	λογίζεσθαι	καὶ σκοπεῖν τί χρήσομαι τοῖς
[50]	ἑλεῖν καὶ τοὺτους δυνηθέντας. ~Ταῦτα	λογιζόμενοι	καὶ πολὺ κρείττω νομίζοντες εἶναι
[20]	περ ἂν αὐτοὶ τυγχάνειν ἀξιώσαιεν,	λογιζομένους	ὅτι διὰ τοὺς συκοφαντεῖν τολμῶντας
[160]	ἀλόγως, ἀλλ' ἐκ τῶν εἰκότων	λογισάμενος	καὶ παραμυθησάμενος ἐμαυτόν· ~τούς τε
[220]	τὰς ἀκρασίας οὐκ ἐμμένουσι τοῖς	λογισμοῖς,	ἀλλ' ἀμελήσαντες τοῦ συμφέροντος ἐπὶ
[290]	ἐγγιγνομένοις. Καί τοι τοὺς τοιούτῳ	λογισμῷ	κεχρημένους πῶς οὐκ ἐπαινεῖσθαι χρὴ
[290]	εἰώθασιν· οἱ δὲ φιλοσοφίᾳ καὶ	λογισμῷ	τὴν δύναμιν ταύτην λαβόντες, οὐδὲν
[60]	γένηται καταφανὲς ὅτι πάντες οἱ	λόγοι	πρὸς ἀρετὴν καὶ δικαιοσύνην συντείνουσιν.
[60]	περὶ Εἰρήνης, (Δυοῖν μὲν τοίνυν	λόγοιν	ἀκηκόατε· βούλομαι δὲ καὶ τοῦ
[100]	καὶ τῶν ἄλλων χρήσασθαι τοῖς	λόγοις,	ἀλλ' ἀναγκαίως εἶχεν οὕτω διελέσθαι
[140]	προειδὼς ἄμεινον προσφέρῃ καὶ τοῖς	λόγοις	ἀσφαλεστέροις χρῇ πρὸς αὐτούς, ἐπεὶ
[10]	ὥσθ' οἱ μὲν ἄλλοι τοῖς	λόγοις	διαλύονται τὰς διαβολάς, ἐμοῦ δὲ
[60]	ὑμᾶς αὐτούς, εἰ δοκῶ τοῖς	λόγοις	διαφθείρειν τοὺς νεωτέρους, ἀλλὰ μὴ
[70]	μόνον, εἰ βλαβεροῖς χρῶμαι τοῖς	λόγοις,	δοῦναι δίκην ὑμῖν, ἀλλ' εἰ
[260]	καὶ τοὺς ἐν τοῖς ἐριστικοῖς	λόγοις	δυναστεύοντας καὶ τοὺς περὶ τὴν
[290]	ἂν τύχωσιν, οὕτω χρῆσθαι τοῖς	λόγοις	εἰώθασιν· οἱ δὲ φιλοσοφίᾳ καὶ
[200]	ἡμέρας συνδιατρίψαντας σοφωτέρους ἐν τοῖς	λόγοις	καὶ κρείττους φαίνεσθαι τῶν καὶ
[230]	κατήγορος, πονηροῖς οἶμαι καὶ τοῖς	λόγοις	καὶ τοῖς πράγμασι χρώμενοι διατελοῦσιν.
[90]	τὸν κατήγορον, αὐτὸς δὲ τοιούτοις	λόγοις	κεχρημένος οἴεται λανθάνειν ὑμᾶς. (Ἐγὼ
[20]	προπετῶς πιστεύειν τοῖς τῶν κατηγόρων	λόγοις,	μηδὲ μετὰ θορύβου καὶ χαλεπότητος
[50]	μόνον, εἰ βλαβεροῖς χρῶμαι τοῖς	λόγοις,	μηδεμιᾶς συγγνώμης τυγχάνειν παρ' ὑμῶν,
[30]	(Ἀξιῶ δ' ὑμᾶς τοῖς μὲν	λόγοις	οἷς πρότερον ἀκηκόατε περί μου
[20]	προσδοκῶν, ἢν ἐμοῦ περιγένηται τοῖς	λόγοις,	ὅν φησι διδάσκαλον εἶναι τῶν
[10]	εἰ δ' ἀληθέσι κέχρηται τοῖς	λόγοις,	οὐκέτι τοῦτο τοῖς κρίνουσι γνῶναι
[200]	ἔχοντος, εὑρεθεῖεν ἂν ἐν τοῖς	λόγοις	οὕτως ὁμοίαν τὴν δύναμιν ἔχοντες
[70]	ἡμᾶς αὐτούς· εἰ δὲ τοῖς	λόγοις	πείθοισθε τοῖς ἐμοῖς, ὅλην τὴν
[170]	ἀγωνιζομένους ἀναγκαῖόν ἐστι καὶ τοῖς	λόγοις	τοιούτοις χρῆσθαι περὶ αὐτῶν. Ὑπομείναντες
[190]	τὴν φιλοσοφίαν, ἀλλὰ τοῖς αὐτοῖς	λόγοις	χρώμενος καὶ ἀκμάζων καὶ παυόμενος
[270]	οὐ μόνον περὶ τὸν ἐνεστῶτα	λόγον	ἀλλὰ καὶ περὶ τὰς ἄλλας
[190]	περὶ ταύτην εἶναι τὴν πραγματείαν,	λόγον	διέδωκα γράψας ἐν ᾧ φανήσομαι
[40]	ἐπιφανεστέραις καὶ πλείοσιν ὅλον τὸν	λόγον	διοικοῦσιν. Ὧν ἅπαντες μὲν ἀκούοντες
[130]	καὶ τὸν ὑπὲρ τῆς πόλεως	λόγον	εἰπεῖν. Εἰ μὲν ὑμεῖς πρὸς
[50]	ἢ περὶ τῶν ἄλλων, καὶ	λόγον	εἰπεῖν θρασύτερον ἢ κατὰ τὴν
[190]	τῆς παιδείας οὐκ ἔχω τοιοῦτον	λόγον	εἰπεῖν· οὔτε γὰρ ὁμοίαν οὔτε
[260]	οὐχ ὁμολογούμενον αὐτὸν αὑτῷ τὸν	λόγον	εἴρηκα, διότι καὶ ταῦτα τὰ
[10]	τῶν ἐμῶν συγγραμμάτων πλείω πεποίηται	λόγον	ἢ περὶ τῶν ἄλλων ἁπάντων,
[120]	τὸν δ' ὑπὲρ τῶν χρημάτων	λόγον	Μενεσθέως, τούτους μὲν ἀπέλυσε, Τιμόθεον
[250]	καὶ τῶν διανοημάτων ἁπάντων ἡγεμόνα	λόγον	ὄντα, καὶ μάλιστα χρωμένους αὐτῷ
[90]	ἀποκρύπτομαι πρὸς ὑμᾶς. Ἔχω γὰρ	λόγον	ὃς ἐξελέγξει καὶ διαλύσει πάσας
[100]	(Χρὴ δὲ τὸν ὑπὲρ ἐκείνου	λόγον	οὐκ ἀλλότριον εἶναι νομίζειν τοῖς
[140]	ἐπιτηδείων ἐτόλμησεν εἰπεῖν πρός με	λόγον	πάντων σχετλιώτατον, ὡς ἄξια μὲν
[280]	καλὸν κἀγαθὸν οὐ μόνον τὸν	λόγον	πιστότερον ἐποίησεν, ἀλλὰ καὶ τὰς
[50]	αἰτίαν γεγενημένην. Ἀφορισάμενος δὲ τὸν	λόγον	τὸν περὶ τῶν τοιούτων εὐεργεσιῶν,
[320]	πάνυ μνησθεὶς ἤδη καταλύσω τὸν	λόγον.	(Τοὺς μὲν οὖν ἄλλους ὁρῶ
[0]	(Ταῦτα δὲ διανοηθεὶς ἔγραφον τὸν	λόγον	τοῦτον, οὐκ ἀκμάζων, ἀλλ' ἔτη
[130]	τοὺς ἐν τοῖς ἰδίοις συλλόγοις	λογοποιεῖν	δυναμένους καὶ πάντα προσποιουμένους εἰδέναι
[130]	μέν, οἶμαι, ποιητῶν ἔτυχον καὶ	λογοποιῶν,	οἱ δ' οὐκ ἔσχον τοὺς
[250]	εὖ μέγιστον σημεῖον ποιούμεθα, καὶ	λόγος	ἀληθὴς καὶ νόμιμος καὶ δίκαιος
[90]	(Καὶ μὴν οὐδ' ἐκεῖνος ὁ	λόγος	δικαίως ἄν με βλάψειεν, ὃν
[150]	εἰπεῖν, ἵνα μὴ πιστευθεὶς ὁ	λόγος	εἰς μείζους καὶ πλείους ἡμᾶς
[170]	τἀληθὲς εἰ καὶ μωρὸς ὁ	λόγος	ἐστίν, ἤδη τελευτῆσαι τὸν βίον
[250]	ἅπαντα τὰ δι' ἡμῶν μεμηχανημένα	λόγος	ἡμῖν ἐστιν ὁ συγκατασκευάσας. (Οὗτος
[100]	ὑποσχεῖν ἐθελούσης; Καὶ ταῦτ' οὐ	λόγος	μάτην εἰρημένος ἐστίν, ἀλλὰ παραχωρῶ
[0]	(Εἰ μὲν ὅμοιος ἦν ὁ	λόγος	ὁ μέλλων ἀναγνωσθήσεσθαι τοῖς ἢ
[50]	τοῖς λεγομένοις. (Ὁ μὲν γὰρ	λόγος	ὁ μέλλων πρῶτος ὑμῖν δειχθήσεσθαι
[110]	τὸ μέγεθος. Ἔστι δ' ὁ	λόγος	ὁ περὶ τούτων φιλαπεχθήμων μέν,
[70]	πρῶτον μὲν ποῖος γένοιτ' ἂν	λόγος	ὁσιώτερος ἢ δικαιότερος τοῦ τοὺς
[170]	οὐ περὶ μικρῶν οὔθ' ὁ	λόγος	οὔθ' ἡ κρίσις ἐν ᾗ
[180]	τὰς ἰδέας ἁπάσας, αἷς ὁ	λόγος	τυγχάνει χρώμενος, (διεξέρχονται τοῖς μαθηταῖς.
[0]	τοῦτο διαπραξόμενος, πλὴν εἰ γραφείη	λόγος	ὥσπερ εἰκὼν τῆς ἐμῆς διανοίας
[130]	χεῖρον διάκεισαι τῶν οὐδὲν ἄξιον	λόγου	διαπεπραγμένων. (Εἰκότως· οἱ μὲν γὰρ
[60]	μὲν οὐδὲν οὐδ' εἰπεῖν ἄξιον	λόγου	δυναμένων, ἐπιτιμᾶν δὲ καὶ βασκαίνειν
[10]	μὲν ὡς ὄντος μικτοῦ τοῦ	λόγου	καὶ πρὸς ἁπάσας τὰς ὑποθέσεις
[170]	ἐνθυμουμένους χρὴ μηδενὸς πράγματος ἄνευ	λόγου	καταγιγνώσκειν, μηδ' ὁμοίως διακεῖσθαι δικάζοντας
[270]	γεγενημένας ἢ τὰς ὑπὸ τοῦ	λόγου	πεπορισμένας; Ὥσθ' ὅσῳ ἄν τις
[10]	τοῖς ὑποκειμένοις. (Τοσοῦτον οὖν μῆκος	λόγου	συνιδεῖν, καὶ τοσαύτας ἰδέας καὶ
[70]	τελευτήν, ἀνάγνωθι καὶ τούτου τοῦ	λόγου	τὸ λοιπὸν μέρος αὐτοῖς. {Ἐκ
[60]	τοῖς εἰρημένοις πειράσομαι μέρος ἑτέρου	λόγου	τοσοῦτον, ὅσον περ ἄρτι, διελθεῖν
[60]	ὑπόθεσιν ταύτην ἅπαντας ἠφανικέναι τοὺς	λόγους,	αἰσχυνομένους ὑπὲρ τῶν εἰρημένων αὑτοῖς,
[270]	γὰρ οὐκ οἶδε καὶ τοὺς	λόγους	ἀληθεστέρους δοκοῦντας εἶναι τοὺς ὑπὸ
[210]	προσποιουμένων δύνασθαι παιδεύειν ποιοῦμαι τοὺς	λόγους,	ἀλλ' ὑπὲρ τῶν δικαίως τὴν
[290]	τὴν φρόνησιν καὶ πρὸς τοὺς	λόγους	ἄμεινον πεπαιδεῦσθαι τῶν ἄλλων. Ὥστε
[180]	ἧς ἐγὼ μέλλω ποιεῖσθαι τοὺς	λόγους,	(ἀντιστρόφους καὶ σύζυγας καὶ σφίσιν
[270]	ὁ λέγειν ἢ γράφειν προαιρούμενος	λόγους	ἀξίους ἐπαίνου καὶ τιμῆς οὐκ
[130]	ἐνεστώτων πραγμάτων πάλιν ποιήσομαι τοὺς	λόγους.	~Ἀπορῶ δ' ὅ τι χρήσομαι
[40]	ποθεῖν ἀκοῦσαι περὶ ποίους ἄλλους	λόγους	γεγενημένος τηλικαύτην δόξαν ἔλαβον. Εἰ
[90]	(ἔδει γὰρ αὐτὸν καὶ τοὺς	λόγους	δεικνύναι τοὺς ἐμούς, οἷς διαφθείρω
[190]	τις ἂν ἢ περὶ τοὺς	λόγους	δεινότερος ἢ περὶ τὰς πράξεις
[230]	τούτων, εἴπερ ἡ περὶ τοὺς	λόγους	δεινότης ποιεῖ τοῖς ἀλλοτρίοις ἐπιβουλεύειν,
[270]	φιλοσόφως καὶ φιλοτίμως πρὸς τοὺς	λόγους	διακειμένοις. (Καὶ μὴν οὐδ' ὁ
[80]	τόλμης ἐλήλυθεν, (ὥστε γραψάμενος ὡς	λόγους	διδάσκω δι' ὧν πλεονεκτήσουσι παρὰ
[170]	δ' ὑμᾶς, ἢν ἄρα φαίνωμαι	λόγους	διεξιὼν πολὺ τῶν εἰθισμένων λέγεσθαι
[240]	δ' οὕτως ἐναργεῖς ὑπείληφα τοὺς	λόγους	εἶναι τοὺς εἰρημένους καὶ πᾶσι
[270]	ἄρ' ἐγὼ κινδυνεύων προειλόμην ἂν	λόγους	εἰπεῖν ἐναντίους ταῖς ὑμετέραις γνώμαις,
[100]	πόλει βλασφήμους καὶ λίαν ἀσελγεῖς	λόγους	εἰπών. Ἐγὼ δ' ᾤμην μέν,
[90]	ὀλιγωρήσας οὐδὲν προσήκοντας τῇ γραφῇ	λόγους	εἴρηκεν· (ἔδει γὰρ αὐτὸν καὶ
[70]	διαλεψόμενος ὑπὲρ τοῦ δήμου τοὺς	λόγους	ἐποιούμην, ἦπου τοῖς ἐν δημοκρατία
[80]	συνόντας διαφθείρειν; Τίς δὲ τοιούτους	λόγους	εὑρίσκειν δυνάμενος πονηροὺς ἂν καὶ
[80]	τοὺς ἔργον ποιουμένους τοὺς τοιούτους	λόγους	εὑρίσκειν τοσούτῳ χρὴ περὶ πλείονος
[50]	πεπραγμένων· ἐπειδὴ δὲ περὶ τοὺς	λόγους	ἔχω τὴν αἰτίαν, οἶμαι μᾶλλον
[30]	τῶν ἄλλων ἢ περὶ τοὺς	λόγους	ἢ περὶ τὰς πράξεις εἰκότως
[180]	μέλλοντας διοίσειν ἢ περὶ τοὺς	λόγους	ἢ περὶ τὰς πράξεις ἢ
[130]	πολλάκις καὶ παρ' ἐμοῦ τοιούτους	λόγους	ἤκουσεν, ὡς χρὴ τοὺς πολιτευομένους
[260]	φανερόν, ὅτι περὶ τοὺς πολιτικοὺς	λόγους	ἡμεῖς ὄντες, οὓς ἐκεῖνοί φασιν
[320]	ἐπιλεῖπον, αὐτὸς δ' ἐμπεπτωκὼς εἰς	λόγους	ἡμερησίους καὶ κατηγορίας. Ὑπερβὰς οὖν
[170]	οὕς περ ἐγὼ ποιήσομαι τοὺς	λόγους,	ἠπιστάμην οὐκ ἐμμένοντας ταῖς δόξαις
[190]	διακούσειεν ἅπαντα τὰ περὶ τοὺς	λόγους	καὶ διακριβωθείη μᾶλλον τῶν ἄλλων,
[160]	τοῖς πεπραγμένοις ἐπίστευον, καὶ πολλοὺς	λόγους	καὶ δικαίους ᾤμην ἔχειν ὑπὲρ
[80]	τοῖς σαφῶς ἐπισταμένοις καὶ τοὺς	λόγους	καὶ τὸν τρόπον τὸν ἐμόν,
[10]	μὲν ὡς ἐγὼ τοὺς ἥττους	λόγους	κρείττους δύναμαι ποιεῖν, τοσοῦτον δέ
[10]	ἐμοῦ δὲ Λυσίμαχος αὐτοὺς τοὺς	λόγους	μάλιστα διαβέβληκεν, ἵν' ἢν μὲν
[50]	τῷ παρόντι παρ' ἐμοῦ καινοὺς	λόγους,	μηδ' ὀχληρόν με νομίζειν, ὅτι
[50]	κατηγόρου διαβάλλοντος ὅτι τοιούτους γράφω	λόγους	οἳ καὶ τὴν πόλιν βλάπτουσι
[90]	τὴν ἀπολογίαν. (Καὶ τοὺς μὲν	λόγους	ὀλίγῳ πρότερον ἀνέγνωμεν ὑμῖν, τοὺς
[40]	κατήγορος εἴρηκε, μηδὲ περὶ τοὺς	λόγους	ὄντα με δεινὸν τοὺς περὶ
[40]	ἀπείρως ἔχουσι, γράφειν δὲ προῄρηνται	λόγους	οὐ περὶ τῶν ἰδίων συμβολαίων,
[140]	ἐπιχειρεῖς; (Ἀποφαίνεις γὰρ τούς τε	λόγους	οὓς γέγραφας οὐ μέμψεως ἀλλὰ
[40]	βίον ὃν ζῶ καὶ τοὺς	λόγους	οὓς λέγω, νῦν μὴ δηλοίην
[190]	δὴ πᾶσι τοῖς πολίταις τοὺς	λόγους	ποιούμενον ἢ πρὸς αὑτὸν διανοούμενον,
[0]	δ' ἐν ἀπολογίας σχήματι τοὺς	λόγους	ποιούμενον, οὕτως ἂν ἐκγενέσθαι μοι
[240]	ὡς περὶ πλεονεκτεῖν δυναμένων τοὺς	λόγους	ποιοῦνται. (Καὶ συμβούλοις μέν, ὅταν
[80]	ποιήσειἐ, τοῖς δὲ περὶ τοὺς	λόγους	πραγματευομένοις διὰ τὸ προκατειλῆφθαι τὰ
[130]	πράξεις καὶ διὰ τοὺς τούτων	λόγους.	(Ταῦτα δ' ἀκούων ὀρθῶς μὲν
[40]	παμπληθεῖς εἰσιν οἱ παρασκευάζοντες τοὺς	λόγους	τοῖς ἐν τοῖς δικαστηρίοις ἀγωνιζομένοις.
[70]	ὑπόσχεσιν καὶ τοιούτους εἶναι τοὺς	λόγους	τοὺς ἀναγνωσθέντας οἵους περ ἐξ
[80]	ἐνταῦθα προεληλύθαμεν ὥστε καὶ τοὺς	λόγους	τοὺς εἰρημένους καὶ τοὺς νόμους
[320]	τι σωζοίμην ἢ διὰ τοὺς	λόγους	τοὺς προειρημένους. Οἶδα γὰρ ἐμαυτὸν
[30]	οὐδ' οὕτω φανήσομαι περὶ τοὺς	λόγους	τοὺς τοιούτους γεγενημένος. (Γνώσεσθε δ'
[290]	αὐτούς, μηδὲ πιστοτέρους ποιήσετε τοὺς	λόγους	τοὺς τῶν κατηγορούντων τῆς πόλεως
[260]	τούτοις, μηδ' ἐξοκείλασαν εἰς τοὺς	λόγους	τοὺς τῶν παλαιῶν σοφιστῶν, ὧν
[280]	ἀπελαύνετε τοὺς νεωτέρους, ἀποδεχόμενοι τοὺς	λόγους	τῶν διαβαλλόντων τὴν τοιαύτην παιδείαν.
[310]	ἀπλήστως ἅπαντες ἔχομεν περὶ τοὺς	λόγους,	ὥστ' ἐπαινοῦμεν μὲν τὴν εὐκαιρίαν
[230]	ἐγένετο πεῖσαι μὴ πολὺ τῷ	λόγῳ	διενεγκών; εἰς τοῦτ' αὐτῶν τὰ
[240]	ζηλοῦσι τοὺς καλῶς χρῆσθαι τῷ	λόγῳ	δυναμένους, ἐπιτιμῶσι δὲ τῶν νεωτέρων
[230]	τῆς πόλεως ὑπὸ τῶν τυράννων,	λόγῳ	πείσας τοὺς Ἀμφικτύονας δανεῖσαι τῶν
[70]	(Ἐν μὲν τοίνυν τῷ πρώτῳ	λόγῳ	περὶ τούτων τυγχάνω διειλεγμένος, ἐν
[300]	ἐχόντων τοὺς μὲν τῶν τοιούτων	λόγων	αἰτίους γιγνομένους ἀποκτείνειν ὡς μεγάλην
[70]	πρὸς Νικόκλεα, (Τῶν μὲν τοίνυν	λόγων	ἅλις ἡμῖν ἔστω τῶν ἀναγιγνωσκομένων
[310]	συκοφάνταις. ~Πολλῶν δ' ἐφεστώτων μοι	λόγων	ἀπορῶ πῶς αὐτοὺς διαθῶμαι· δοκεῖ
[40]	μαθεῖν ὑμᾶς, ὅτι τρόποι τῶν	λόγων	εἰσὶν οὐκ ἐλάττους ἢ τῶν
[40]	τὰς δίκας δεινοὺς πόρρω τῶν	λόγων	ἐκείνων ὄντας, τοὺς δ' εἰ
[10]	ἀγαπητὸν ἢν ἐξ ἀμφοτέρων τῶν	λόγων	ἐκλαβεῖν δυνηθῶσι τὸ δίκαιον. (Οὐ
[40]	τις τὰς ἰδέας τὰς τῶν	λόγων	ἐξαριθμεῖν ἐπιχειρήσειεν· ἧς δ' οὖν
[220]	καὶ κοσμιώτατα ζῶντας, καὶ τῶν	λόγων	ἐπιθυμοῦντας οὐ τῶν ἐπὶ τοῖς
[10]	ἦν ἐκ τῶν τοῦ διώκοντος	λόγων	ἐψηφίσθαι τὰ δίκαια. Νῦν δ'
[230]	ἀνδρῶν τῶν τηλικαῦτα διαπραξαμένων οὐδεὶς	λόγων	ἠμέλησεν, ἀλλὰ τοσούτῳ μᾶλλον τῶν
[60]	πολὺ μέντοι χρησιμωτέρους εἶναι τῶν	λόγων	καὶ κρείττους τοὺς ἐπιπλήττοντας τοῖς
[190]	ταύτης, ἀλλὰ πολλῶν ἔτι δέονται	λόγων	καὶ παντοδαπῶν, εἰ μέλλουσιν ἑτέραν
[230]	οὐχ αἱ δυνάμεις αἱ τῶν	λόγων	κακοπράγμονας τοὺς ἀνθρώπους ποιοῦσιν; Ἀλλ'
[200]	ἢ πρότερον ἦσαν, τῶν τε	λόγων	κριτὰς καὶ συμβούλους ἀκριβεστέρους τῶν
[170]	ὑμᾶς τοιαύτην νομίζειν τὴν τῶν	λόγων	μελέτην οἵα πέρ ἐστι, μᾶλλον
[190]	καὶ διακριβωθείη μᾶλλον τῶν ἄλλων,	λόγων	μὲν ποιητὴς τυχὸν ἂν χαριέστερος
[290]	ἁπάντων, καὶ μάλιστ' ἐπὶ τῶν	λόγων,	μὴ τὰς εὐτυχίας ἀλλὰ τὰς
[180]	ἔχει δύναμιν πρὸς τὴν τῶν	λόγων	παιδείαν, ἀποκριναίμην ἂν ὅτι τὸ
[160]	δυσκόλως διακειμένους περὶ τὴν τῶν	λόγων	παιδείαν τοὺς εἰθισμένους ἅπασι χαλεπαίνειν,
[290]	συμβαλέσθαι μέρος πρὸς τὴν τῶν	λόγων	παιδείαν· ὥστ' οὐκ ἀδίκως ὑπολαμβάνουσιν
[180]	~Βούλομαι δὲ περὶ τῆς τῶν	λόγων	παιδείας ὥσπερ οἱ γενεαλογοῦντες πρῶτον
[30]	πλεονεκτεῖν, ἐκ δὲ τῶν ἄλλων	λόγων	ποιεῖ με τηλικοῦτον, ὅσος οὐδεὶς
[230]	τετελευτηκότων τοὺς πλείστην ἐπιμέλειαν τῶν	λόγων	ποιουμένους βελτίστους ὄντας τῶν ἐπὶ
[250]	(Οὐκοῦν χρὴ καὶ περὶ τῶν	λόγων	τὴν αὐτὴν ἔχειν διάνοιαν ἥν
[50]	ἐμὸν ἦθος γνωριεῖτε καὶ τῶν	λόγων	τὴν δύναμιν ἁπάντων μαθήσεσθε. (Δέομαι
[130]	ὠφελιμωτάτας καὶ βελτίστας καὶ τῶν	λόγων	τοὺς ἀληθεστάτους καὶ δικαιοτάτους, οὐ
[80]	ἐπαινεῖσθαι τοὺς ἀρχαιοτάτους τῶν δὲ	λόγων	τοὺς καινοτάτους, οὐκέτι τῆς αὐτῆς
[260]	τι ποιεῖν βουλομένους καὶ τῶν	λόγων	τοὺς ματαίους καὶ τῶν πράξεων
[0]	δίκαιον, διαβάλλοντος δὲ τὴν τῶν	λόγων	τῶν ἐμῶν δύναμιν καὶ καταλαζονευομένου
[250]	τινες ὁμοίως βλασφημοῦσι περὶ τῶν	λόγων	τῶν κοινῶν καὶ τῶν χρησίμων
[30]	εἶναι δεινότατος, καὶ συγγραφεὺς τῶν	λόγων	τῶν λυπούντων ὑμᾶς τοιοῦτος οἷος
[40]	δ' ἐκ φιλοσοφίας ἐκείνων τῶν	λόγων	ὧν ἄρτι προεῖπον τὴν δύναμιν
[140]	ἀλλήλους, καθ' ὑπερβολὴν ὑπισχνουμένους, ἐρίζοντας,	λοιδορουμένους,	(οὐδὲν ἀπολείποντας κακῶν, ἀλλὰ σφίσι
[240]	ζητοῦντας τὴν νόσον ταύτην διαφυγεῖν	λοιδοροῦντες	διατελοῦσιν. (Ὃ δ' οὐ μόνον
[290]	τοὺς δὲ τοιούτους γενέσθαι βουλομένους	λοιδοροῦσιν	ὡς ἀδίκου καὶ κακοῦ παιδεύματος
[150]	ποιῶν ἂν χαριζοίμην; Ἢ τί	λοιπόν	ἐστι πλὴν ἐμὲ μὲν ἀτυχῆ,
[210]	(Εἰ δὴ ταῦθ' οὕτως ἔχει,	λοιπόν	ἐστι σκέψασθαι τί τούτων ἂν
[70]	καὶ τούτου τοῦ λόγου τὸ	λοιπὸν	μέρος αὐτοῖς. {Ἐκ τοῦ πρὸς
[60]	προειλόμην, οὐχ ὡς ἄριστα τῶν	λοιπῶν	γεγραμμένον, ἀλλ' ὡς ἐκ τούτου
[200]	ἐκ τούτων ἀλλὰ καὶ τῶν	λοιπῶν	εἰκότως ἄν ἅπαντες τὴν ἄγνοιαν
[270]	ἤ λεκτέον ἐστίν, ἐκ τῶν	λοιπῶν	σοφοὺς μὲν νομίζω τοὺς ταῖς
[110]	Ὁ δὲ τοῖς μὲν τοιούτοις	λοχαγοῖς	ἐχρῆτο καὶ ταξιάρχοις, (αὐτὸς δὲ
[310]	περὶ αὐτῶν· τοὺς δὲ συμμάχους	λυμαινόμενοι	καὶ συκοφαντοῦντες, καὶ τοὺς βελτίστους
[100]	μεγάλαις, οὐδὲ τοὺς ὑπάρχοντας συμμάχους	λυμηνάμενος,	οὐδὲ πολλὰς ὑμᾶς εἰσφορὰς ἀναγκάσας
[280]	συκοφαντῶν γένος, ὥστε τοῖς μὲν	λυομένοις	εἴκοσι καὶ τριάκοντα μνῶν τὰς
[140]	οἱ δὲ καταδεέστερον πράττοντες καὶ	λυπεῖσθαι	μᾶλλον εἰωθότες ἐπὶ ταῖς τῶν
[10]	μᾶλλον ὑπὸ τῆς νόσου ταύτης	λυπεῖσθαι·	μείζω γὰρ δίκην οὐκ ἂν
[10]	ἀλλὰ τοσοῦτον μέρος ὅσον μὴ	λυπήσει	τοὺς παρόντας. Ἐὰν γὰρ ἐμμείνητε
[140]	δεδιέναι ταῦτα μάλιστα, μὴ πολλοὺς	λυπήσῃ	τῶν ἀκουόντων. (Οὕτω γάρ” ἔφη
[150]	μήτ' ἀδικήσω μήτ' ἐνοχλήσω μήτε	λυπήσω,	δι' αὐτὰ ταῦτα λυπῶ τινας,
[240]	οὐκ ἂν Λυσίμαχος ἦν ὁ	λυπούμενος	ὑπὲρ αὐτῶν οὐδ' ἄλλος οὐδεὶς
[220]	ἰδίοις συμβολαίοις λεγομένων οὐδὲ τῶν	λυπούντων	τινάς, ἀλλὰ τῶν παρὰ πᾶσιν
[30]	καὶ συγγραφεὺς τῶν λόγων τῶν	λυπούντων	ὑμᾶς τοιοῦτος οἷος οὐδεὶς ἄλλος
[150]	μήτε λυπήσω, δι' αὐτὰ ταῦτα	λυπῶ	τινας, τί ποιῶν ἂν χαριζοίμην;
[120]	τύχῃ τηλικοῦτόν τι κατώρθωσεν ὥσπερ	Λύσανδρος,	ὃ μηδενὶ τῶν ἄλλων διαπράξασθαι
[90]	ἐν πρώτοις Εὔνομός μοι καὶ	Λυσιθείδης	καὶ Κάλλιππος πλησιάζειν, μετὰ δὲ
[10]	διαλύονται τὰς διαβολάς, ἐμοῦ δὲ	Λυσίμαχος	αὐτοὺς τοὺς λόγους μάλιστα διαβέβληκεν,
[20]	ἐξημαρτηκότων πλέον λαμβάνουσιν ἀργύριον. (Ἅπερ	Λυσίμαχος	διανοηθεὶς εἰς τουτονὶ τὸν κίνδυνόν
[150]	δὲ τοὺς ἄλλους, περὶ ὧν	Λυσίμαχος	διέβαλεν, ὡς παμπληθῆ κεκτήμεθα τὴν
[240]	τι τοιοῦτον ἐποιοῦμεν, οὐκ ἂν	Λυσίμαχος	ἦν ὁ λυπούμενος ὑπὲρ αὐτῶν
[100]	σώζεσθαί μοι προσήκειν· ἐπειδὴ δὲ	Λυσίμαχος	καὶ τοῖς τοιούτοις ἐπιχειρεῖ με
[250]	νοῦν ἔχοντας. Ὧν οὐδὲν ἐνθυμηθεὶς	Λυσίμαχος	κατηγορεῖν ἐτόλμησε τῶν ἐπιθυμούντων τοιούτου
[160]	ὅ τι ἂν βουληθῶσιν, ὥστε	Λυσίμαχος	μὲν ὁ προῃρημένος ζῆν ἐκ
[10]	τῶν ἄλλων τολμῶσι κατηγορεῖν· ὅπερ	Λυσίμαχος	πεποίηκεν. Οὗτος γὰρ αὐτὸς συγγεγραμμένα
[90]	ἀπαγαγὼν ἀνδραποδιστὴν καὶ κλέπτην καὶ	λωποδύτην	μηδὲν μὲν αὐτὸν ἀποφαίνοι τούτων

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 2/10/2008