Paragraphes
[200]	ἂν τοὺς μαθητὰς ὡς οἷόν	θ'	ὁμοιοτάτους ἐργάτας ἀλλήλοις ἀποδείξωσι. Τῇ
[160]	πόλει χρήσιμον αὑτὸν παρεῖχεν, ἡμᾶς	θ'	οὕτως ἐπιμελῶς ἐπαίδευσεν ὥστ' ἐπιφανέστερον
[60]	καὶ τῆς ἀρχῆς τῆς κατὰ	θάλατταν,	ἀποφαίνων αὐτὴν οὐδὲν διαφέρουσαν οὔτε
[190]	τὴν ψυχὴν ὥστε μηδὲν ἧττον	θαρρεῖν	ἐν δὴ πᾶσι τοῖς πολίταις
[310]	ἀρχὴν οἱ πατέρες ἡμῶν, μᾶλλον	θαρρήσαντες	τοῦ συμφέροντος, τοῖς μὲν καλοῖς
[120]	φοβήσεται τῶν Ἑλληνίδων, ἀλλὰ πᾶσαι	θαρρήσουσι	πλὴν τῶν ἀδικουσῶν. (Ἠπίστατο γὰρ
[320]	μέλλον συμβήσεσθαι παρ' ὑμῶν, ἀλλὰ	θαρρῶ	καὶ πολλὰς ἐλπίδας ἔχω τότε
[190]	ἀκμάζων καὶ παυόμενος αὐτῆς, καὶ	θαρρῶν	καὶ κινδυνεύων, καὶ πρὸς τοὺς
[190]	καὶ λέγοντας, ἐξ ὧν, δυοῖν	θάτερον,	ἢ μεταστήσομεν τὰς γνώμας αὐτῶν,
[260]	γυμνασθέντες καὶ παροξυνθέντες ῥᾷον καὶ	θᾶττον	τὰ σπουδαιότερα καὶ πλέονος ἄξια
[210]	οὐδ' ὅτι ταῦτα πολὺ ἂν	θᾶττον	τὴν ἡμετέραν φύσιν ἢ τὴν
[170]	τὴν γνώμην. (Οὐκ ἄξιον δὲ	θαυμάζειν	εἴ τι τῶν καλῶν ἐπιτηδευμάτων
[250]	ἐστιν. (Καὶ τί δεῖ τούτου	θαυμάζειν,	ὅπου καὶ τῶν περὶ τὰς
[120]	(Οἶμαι οὖν ὑμῶν τοὺς πολλοὺς	θαυμάζειν	τὰ λεγόμενα καὶ νομίζειν τὸν
[40]	καὶ πλεονάκις συγγίγνωνται, τοσούτῳ μᾶλλον	θαυμαζομένους·	πρὸς δὲ τούτοις τοὺς μὲν
[290]	εἶναι καὶ σωφρονεστάτους τῶν ἡλικιωτῶν;	(Θαυμάζω	δ' ὅσοι τοὺς μὲν φύσει
[10]	ἐκλαβεῖν δυνηθῶσι τὸ δίκαιον. (Οὐ	θαυμάζω	δὲ τῶν πλείω χρόνον διατριβόντων
[200]	εἰκότως ἄν ἅπαντες τὴν ἄγνοιαν	θαυμάσειαν	τῶν τολμώντων οὕτως εἰκῇ καταφρονεῖν
[210]	ἀπορῶ πότερον ἄν τις δικαιότερον	θαυμάσειε	τὰς πραότητας τὰς τοῖς χαλεπωτάτοις
[210]	γιγνομένης; (Ἀλλὰ μὴν οὐδ' ἂν	θαυμασθεῖμεν	οὐδὲ τιμῆς μεγάλης τύχοιμεν τοιούτους
[210]	τὸν ἐνιαυτὸν θεωροῦντες ἐν τοῖς	θαύμασι	τοὺς μὲν λέοντας πραότερον διακειμένους
[260]	τοιαύτας περιττολογίας ὁμοίας εἶναι ταῖς	θαυματοποιίαις,	ταῖς οὐδὲν μὲν ὠφελούσαις ὑπὸ
[80]	κἀκεῖνο γιγνώσκειν, ὅτι νόμους μὲν	θεῖναι	μυρίοι καὶ τῶν ἄλλων Ἑλλήνων
[50]	δὲ περὶ ἐμαυτοῦ καὶ νόμον	θεῖναι	χαλεπώτερον ἢ περὶ τῶν ἄλλων,
[230]	ἀγαθῶν γενομένην· (ἐπὶ δὲ τούτῳ	Θεμιστοκλῆς	ἡγεμὼν ἐν τῷ πολέμῳ τῷ
[240]	τιμῆς βουλομένοις. Καὶ τοῖς μὲν	θεοῖς	οὐδεὶς ἔστιν ὅστις οὐκ ἂν
[160]	τοὺς εὖ φρονοῦντας εὔχεσθαι τοῖς	θεοῖς	ὡς πλείστοις τῶν πολιτῶν παραγενέσθαι
[240]	δὲ τῆς δυνάμεως ἧς ἡ	θεὸς	ἔχει μετασχεῖν βουλομένους ὡς κακοῦ
[230]	τοὺς Ἀμφικτύονας δανεῖσαι τῶν τοῦ	θεοῦ	χρημάτων αὑτῷ, τόν τε δῆμον
[240]	ἀλλὰ καὶ τῆς περὶ τοὺς	θεοὺς	ὀλιγωρίας· τὴν μὲν γὰρ Πειθὼ
[320]	προγόνους καὶ μάλιστα περὶ τοὺς	θεούς,	ὥστε, εἴ τι μέλει τῶν
[320]	περ προσήκει τοὺς εὐσεβεῖς καὶ	θεοφιλεῖς	τῶν ἀνθρώπων. (Ὡς οὖν ἐμοῦ
[130]	ἀλλ' ἐπιμέλειάν τινα ποιήσει καὶ	θεραπείαν	αὐτῶν, ἵν' εὐδοκιμήσῃς δι' ἀμφότερα,
[280]	εὐσεβεστάτους καὶ τοὺς περὶ τὴν	θεραπείαν	τὴν ἐκείνων ἐπιμελεστάτους ὄντας, παρὰ
[130]	ἦν πρὸς τὴν τῶν ἀνθρώπων	θεραπείαν	ὥσπερ δεινὸς περὶ τὴν τῶν
[70]	σφόδρ' ἃ παρακελευσαίμην τὸ πλῆθος	θεραπεύειν.	(Ἐν μὲν οὖν τῷ προοιμίῳ
[300]	προθυμουμένους, ἀγαπᾶν καὶ τιμᾶν καὶ	θεραπεύειν,	ἐπισταμένους ὅτι καὶ τὸ καλῶν
[160]	ὥστ' ἔτι καὶ νῦν με	θεραπεύειν,	(ὑμεῖς δ' εἰς οὓς ἀνήλωκα
[210]	λέοντας πραότερον διακειμένους πρὸς τοὺς	θεραπεύοντας	ἤ τῶν ἀνθρώπων ἔνιοι πρὸς
[130]	δυναμένους καὶ πάντα προσποιουμένους εἰδέναι	θεραπεύουσι,	σὺ δ' οὐ μόνον ἀμελεῖς,
[70]	ἐκείνου πλοῦτον οὐδὲ τὴν δύναμιν	θεραπεύων	ἀλλὰ τοῖς ἀρχομένοις ἐπαμύνων, καὶ
[310]	τούτων γραφὰς μὲν πρὸς τοὺς	θεσμοθέτας,	εἰσαγγελίας δ' εἰς τὴν βουλήν,
[230]	ἐν μὲν ταῖς ὑπὸ τῶν	θεσμοθετῶν	ἀμφοτέρους ἐνεῖναι, τούς τε τὴν
[90]	ἀνηλωκότας. Πρὸς οὓς ὅπως βούλεσθε	θέτε	με διακεῖσθαι· πρὸς γὰρ τὸ
[150]	Λεοντῖνος, οὗτος διατρίψας μὲν περὶ	Θετταλίαν,	ὅτ' εὐδαιμονέστατοι τῶν Ἑλλήνων ἦσαν,
[290]	πόλεμον ἀσκοῦντας ζημιοῦν ἐπιχειροῖεν, ἢ	Θετταλοὶ	παρὰ τῶν ἱππεύειν μελετώντων δίκην
[240]	κατεργάσασθαι πειρωμένους, ὃ παρὰ τῶν	θεῶν	αὐτοὶ βούλονται λαβεῖν, οὐδέν φασι
[10]	ἕτερον διώκων αὐτὸς τὰ τῶν	θεῶν	ἐν τοῖν χεροῖν ἔχων φανείη.
[240]	μὲν γὰρ Πειθὼ μίαν τῶν	θεῶν	νομίζουσιν εἶναι, καὶ τὴν πόλιν
[280]	πλεονεκτήσειν νομίζειν παρὰ μὲν τῶν	θεῶν	τοὺς εὐσεβεστάτους καὶ τοὺς περὶ
[270]	ὁ δὲ τὰς τοιαύτας συνεθιζόμενος	θεωρεῖν	καὶ δοκιμάζειν οὐ μόνον περὶ
[180]	προσέχοντες τὸν νοῦν καὶ δυνάμενοι	θεωρεῖν	τὸ συμβαῖνον ὡς ἐπὶ τὸ
[210]	ὅτι καθ' ἕκαστον τὸν ἐνιαυτὸν	θεωροῦντες	ἐν τοῖς θαύμασι τοὺς μὲν
[240]	παρασχήσουσι, βλασφημεῖν οἴονται χρῆναι. Καὶ	Θηβαίοις	μὲν καὶ τοῖς ἄλλοις ἐχθροῖς
[210]	τούτων ὧν περ καὶ τὰ	θηρία	δυνηθείη προαγαγεῖν, (ἀλλὰ τοσαύτην ἁπάντων
[250]	ἂν βουληθῶμεν, οὐ μόνον τοῦ	θηριωδῶς	ζῆν ἀπηλλάγημεν, ἀλλὰ καὶ συνελθόντες
[210]	πραότητας τὰς τοῖς χαλεπωτάτοις τῶν	θηρίων	ἐγγιγνομένας ἢ τὰς ἀγριότητας τὰς
[220]	οἱ ταῦτα λέγοντες ἀναβαλλομένους καὶ	θησαυριζομένους	τὰς πονηρίας, ἀλλ' οὐκ εὐθὺς
[150]	με τῷ πλεῖστον ἐξειργασμένῳ καὶ	θῆτε	πρὸς ἐκεῖνον, οὔθ' ὑμεῖς παντάπασιν
[120]	τῶν λιμένων ἐξαίφνης ὀφθεὶς εἰς	θόρυβον	καὶ ταραχὴν αὐτοὺς καταστήσειεν. (Εἰ
[270]	μὴ τὴν ἀρχὴν αὐτῶν ἀκούσαντες	θορύβου	καὶ βοῆς ἅπαν ἐμπλήσητε τὸ
[20]	τῶν κατηγόρων λόγοις, μηδὲ μετὰ	θορύβου	καὶ χαλεπότητος ἀκροᾶσθαι τῶν ἀπολογουμένων.
[110]	καὶ τῶν συντάξεων τῶν ἀπὸ	Θρᾴκης·	καὶ προσέτι Χαλκιδεῖς ἅπαντας κατεπολέμησεν.
[100]	δὲ καὶ Τορώνην τῶν ἐπὶ	Θρᾴκης;	Ὃς ἐκεῖνος ἁπάσας κτησάμενος παρέδωκεν
[50]	τῶν ἄλλων, καὶ λόγον εἰπεῖν	θρασύτερον	ἢ κατὰ τὴν ἐμὴν ἡλικίαν.
[310]	πονηρῶν δ' ἀνθρώπων καὶ μεστῶν	θρασύτητος	ἐπεθύμησαν, (οἰηθέντες ταῖς μὲν τόλμαις
[110]	μὲν ἀπ' ἐκείνης τῆς ἡμέρας	θύειν	αὐτῇ καθ' ἕκαστον τὸν ἐνιαυτὸν
[240]	ὁρῶσι καθ' ἕκαστον τὸν ἐνιαυτὸν	θυσίαν	αὐτῇ ποιουμένην, τοὺς δὲ τῆς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 2/10/2008