Paragraphes |
[130] |
διὰ
τοὺς
τούτων
λόγους.
(Ταῦτα
|
δ' |
ἀκούων
ὀρθῶς
μὲν
ἔφασκέ
με |
[140] |
μὲν
αὐτοῖς
πράγματα
παρέχοντας,
τοῖς
|
δ' |
ἀκροωμένοις
ἐξουσίαν
παραδιδόντας
τοῖς
μὲν |
[10] |
ἂν
τῶν
παρόντων
ἀγνοήσειεν·
εἰ
|
δ' |
ἀληθέσι
κέχρηται
τοῖς
λόγοις,
οὐκέτι |
[10] |
πολλῆς
μὲν
ἀληθείας
εἰρημένον,
τὰ
|
δ' |
ἄλλα
τοιοῦτον
οἷος
ἂν
εἶναι |
[290] |
μόνην
εἶναι
ταύτην
πόλιν,
τὰς
|
δ' |
ἄλλας
κώμας,
καὶ
δικαίως
ἂν |
[140] |
τρὶς
μὲν
ἤδη
τετριηραρχήκατε,
τὰς
|
δ' |
ἄλλας
λειτουργίας
πολυτελέστερον
λελειτουργήκατε
καὶ |
[200] |
τὰς
ἐπιστήμας
παραγιγνομένας,
οὐχ
ὁμοίως
|
δ' |
ἀλλήλοις
ὅ
τι
ἂν
μάθωμεν |
[30] |
ὑμῖν
μόνοις
χρηματίζεσθαι
δυναμένους,
εἰ
|
δ' |
ἄλλοσέ
ποι
πλεύσειαν,
ἐνδεεῖς
ἂν |
[20] |
τῶν
μὲν
ἰδίων
ἀμελεῖν
τοῖς
|
δ' |
ἀλλοτρίοις
ἐπιβουλεύειν
οὐ
τῶν
μὲν |
[200] |
τῶν
διδασκαλείων
ἀγωνιστὰς
γιγνομένους,
τοὺς
|
δ' |
ἄλλους
ἐξ
αὐτῶν
ἰδιώτας
ἀπαλλαττομένους. |
[160] |
ἐγώ,
τῇ
πόλει
παρέξειν.
Πολλῆς
|
δ' |
ἀλογίας
περί
με
γεγενημένης
πάντων |
[180] |
δύνασθαι
παιδεῦσαι
τοὺς
τοιούτους,
κοινὸν
|
δ' |
ἀμφοτέρων
τὸ
περὶ
τὴν
ἐμπειρίαν |
[250] |
τῶν
Ἑλληνίδων
πόλεων
γενομένην;
(Πολὺ
|
δ' |
ἄν
τις
ἔχοι
πλείους
τούτων |
[210] |
τῶν
τοιούτων
ἀνθρώπων
ἐνούσας.
(Ἔχοι
|
δ' |
ἄν
τις
πλείω
περὶ
τούτων |
[110] |
τὴν
Μηλίων
πολιορκίαν
ἀνήλωσαν.
(Ἠβουλόμην
|
δ' |
ἄν,
ὥσπερ
ἐξαριθμῆσαι
τὰς
πράξεις |
[90] |
τῶν
ἄλλων
συνουσιῶν
διαβεβλημένοις.
Ἡδέως
|
δ' |
ἂν
εἰδείην
τί
ποτ'
ἂν |
[170] |
τοῖς
ἄλλοις
ἐπιτηδεύμασι.
(Πρὸ
πολλῶν
|
δ' |
ἂν
ἐποιησάμην,
εἴπερ
ἦν
εἱμαρμένον |
[10] |
χεροῖν
ἔχων
φανείη.
(Πρὸ
πολλοῦ
|
δ' |
ἂν
ἐποιησάμην
οὕτως
αὐτὸν
νομίζειν |
[220] |
ἢ
πράττουσι
διαλεχθῆναι
τολμήσειεν.
(Ἡδέως
|
δ' |
ἂν
κἀκεῖνο
πυθοίμην
παρὰ
τῶν |
[170] |
τούτοις
ἀργύριον
τιμωρητέον,
παρ'
ὧν
|
δ' |
ἂν
λάβωσιν
ἐατέον
ποιεῖν
ὅ |
[40] |
γεγόνασιν,
οὓς
ἀντιλογικοὺς
καλοῦσιν.
(Εἴη
|
δ' |
ἂν
οὐ
μικρὸν
ἔργον,
εἰ |
[50] |
μεγίστην
ὑποσχεῖν
τιμωρίαν.
Οὐχ
οὕτω
|
δ' |
ἂν
τολμηρὰν
ἐποιησάμην
τὴν
ὑπόσχεσιν, |
[140] |
συναγωνίζονται
καὶ
συγγνώμην
ἔχουσιν,
οἷς
|
δ' |
ἂν
φθονήσωσιν
ἀπολλύουσιν,
ἤν
περ |
[10] |
ἦν
προειπεῖν,
ταῦτ'
ἐστίν·
ἤδη
|
δ' |
ἀναγιγνώσκετε
τὴν
ἀπολογίαν
τὴν
προσποιουμένην |
[130] |
τὰ
πεπραγμένα
περὶ
Τιμόθεον·
ἢν
|
δ' |
ἀναλογίσησθε
τὴν
ἄγνοιαν
ὅσην
ἔχομεν |
[310] |
διὰ
τὰς
δυναστείας
ἐφθόνησαν,
πονηρῶν
|
δ' |
ἀνθρώπων
καὶ
μεστῶν
θρασύτητος
ἐπεθύμησαν, |
[160] |
ἕνεκά
γε
τῶν
συκοφαντῶν·
νῦν
|
δ' |
ἀντὶ
τῆς
δόξης
ἧς
προσεδόκων |
[250] |
τῶν
μὲν
ἀγώνων
ἀμελοῖεν,
τοὺς
|
δ' |
ἀπαντῶντας
τύπτοιεν,
τίς
οὐκ
ἂν |
[190] |
μεγάλας
τὰς
ὑποσχέσεις
ποιούμενος,
ἐπειδὴ
|
δ' |
ἀπολέλαυκα
τοῦ
πράγματος
καὶ
πρεσβύτερος |
[120] |
τοσαύτας
μὲν
πόλεις
ἑλόντα
μηδεμίαν
|
δ' |
ἀπολέσαντα
περὶ
προδοσίας
ἔκρινε,
καὶ |
[160] |
ἔτυχον
ἢ
μικροῖς
ἐζημιώθησαν,
οἱ
|
δ' |
ἄρδην
ἀπόλλυνται,
καὶ
πλείους
ἂν |
[210] |
πρὸς
τοὺς
εὖ
ποιοῦντας,
τὰς
|
δ' |
ἄρκτους
καλινδουμένας
καὶ
παλαιούσας
καὶ |
[130] |
τοὺς
μὲν
συμφοραῖς
περιπεπτωκέναι,
τοὺς
|
δ' |
ἀτίμους
εἶναι;
Πόσους
δὲ
τῶν |
[310] |
πόλιν
ἔβλαπτον
τοὺς
συμπολιτευομένους·
ἐπειδὴ
|
δ' |
αὐξηθείσης
τῆς
πόλεως
καὶ
λαβούσης |
[280] |
τηλικούτων
μάλιστ'
αὐτῶν
ἐπιθυμοῦσιν,
ἐξὸν
|
δ' |
αὐτοῖς
ῥᾳθυμεῖν
μηδὲν
δαπανωμένοις
εἵλοντο |
[200] |
καὶ
τὰ
μὲν
παρειληφότα
τὰ
|
δ' |
αὐτὸν
εὑρηκότα,
πολὺ
ἃ
ἔτι |
[190] |
τοῦ
καιροῦ
τοῦ
παρόντος·
ἃ
|
δ' |
αὐτὸς
ἀποφαίνομαι,
πειράσομαι
διελθεῖν
ὑμῖν. |
[200] |
δὲ
παιδεύειν
ἑτέρους
δυνηθέντας,
ὅσοι
|
δ' |
αὐτῶν
ἰδιωτεύειν
ἐβουλήθησαν,
ἔν
τε |
[260] |
οὐδεμίαν
πω
λαμβάνουσιν
ἐπίδοσιν,
αὐτοὶ
|
δ' |
αὑτῶν
εὐμαθέστεροι
γίγνονται
πρὸς
τὰ |
[190] |
τῶν
εὖ
μὲν
πεφυκότων
λίαν
|
δ' |
αὑτῶν
κατημεληκότων·
ὥσθ'
ἑκάτερόν
τε |
[180] |
ἐπιμελῶς
ἐπιστατῆσαι
τοῖς
παιδευομένοις,
τοὺς
|
δ' |
ἐγκρατῶς
ἐμμεῖναι
τοῖς
προσταττομένοις.
(Ταῦτα |
[40] |
τῶν
λόγων
ἐκείνων
ὄντας,
τοὺς
|
δ' |
εἰ
βουληθεῖεν
ταχέως
ἂν
ἑλεῖν |
[10] |
λόγων
ἐψηφίσθαι
τὰ
δίκαια.
Νῦν
|
δ' |
εἰ
μὲν
εὖ
τυγχάνει
κατηγορηκὼς |
[210] |
τυχούσας
τῆς
προσηκούσης
ἐπιμελείας·
(ἔτι
|
δ' |
εἰ
περὶ
τοὺς
ἵππους
καὶ |
[250] |
τοὺς
ἐξαμαρτάνοντας
κολάζειν
ἀξιώσειε;
(Τί
|
δ' |
εἴ
τινες
ὁπλομαχεῖν
μαθόντες
πρὸς |
[310] |
ἐπὶ
τοῖς
πολεμίοις
γενομένους,
τοὺς
|
δ' |
εἰς
ἔνδειαν
τῶν
ἀναγκαίων
καταστάντας, |
[160] |
καὶ
νῦν
με
θεραπεύειν,
(ὑμεῖς
|
δ' |
εἰς
οὓς
ἀνήλωκα
τἀμαυτοῦ,
δίκην |
[150] |
ἦν
μᾶλλον
ἢ
διαβολῆς.
(Νῦν
|
δ' |
εἰς
πολλὴν
ἀπορίαν
καθέστηκα,
τί |
[280] |
συγχαίρουσι
ταῖς
ἀσωτίαις
αὐτῶν,
τοὺς
|
δ' |
εἰς
τὴν
αὑτῶν
παιδείαν
ὁτιοῦν |
[310] |
μὲν
πρὸς
τοὺς
θεσμοθέτας,
εἰσαγγελίας
|
δ' |
εἰς
τὴν
βουλήν,
προβολὰς
δ' |
[240] |
δι'
ἄλλας
τινὰς
προφάσεις
παμπληθεῖς
|
δ' |
εἰσί̓
(πρὸς
δὲ
τοὺς
πολλὴν |
[280] |
εἵλοντο
πονεῖν
χρήματα
τελέσαντες,
ἄρτι
|
δ' |
ἐκ
παίδων
ἐξεληλυθότες
ἔγνωσαν
ἃ |
[240] |
ἐχθροῖς
τὴν
ἀμαθίαν
ὀνειδίζουσι,
τοὺς
|
δ' |
ἐκ
παντὸς
τρόπου
ζητοῦντας
τὴν |
[200] |
τῶν
ἄλλων
διήνεγκαν;
(Οὐ
μόνον
|
δ' |
ἐκ
τούτων
ἀλλὰ
καὶ
τῶν |
[30] |
λόγους
τοὺς
τοιούτους
γεγενημένος.
(Γνώσεσθε
|
δ' |
ἐκ
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
τῶν
ἐμῶν, |
[40] |
ἠπείροις
τῶν
ἀγώνων
γεγενημένοις,
τοὺς
|
δ' |
ἐκ
φιλοσοφίας
ἐκείνων
τῶν
λόγων |
[100] |
οἱ
μὲν
ὀλίγων
ἐπεστάτησαν,
τῶν
|
δ' |
ἑκάστῳ
προσταχθέντων
οὕτως
ἐπεμελήθησαν
ὥστε |
[240] |
ζητοῦντας
παρ'
ἡμῶν
λαμβάνειν.
(Νῦν
|
δ' |
ἐκεῖνοι
μὲν
συνιστᾶσι
τοὺς
παῖδας |
[90] |
τοιούτοις
μὲν
ἀνδράσι
συμβεβιωκώς,
ἀνέγκλητον
|
δ' |
ἐμαυτὸν
μέχρι
ταυτησὶ
τῆς
ἡλικίας |
[190] |
τούτων
τὴν
φύσιν
ἔχοντας,
ταῖς
|
δ' |
ἐμπειρίαις
καὶ
ταῖς
ἐπιμελείαις
προέχοντας, |
[320] |
μὲν
ὕδωρ
ἡμᾶς
ἐπιλεῖπον,
αὐτὸς
|
δ' |
ἐμπεπτωκὼς
εἰς
λόγους
ἡμερησίους
καὶ |
[40] |
περ
ἂν
ἀγωνιζόμενοι
τυγχάνωσι,
τοὺς
|
δ' |
ἐν
ἁπάσαις
ταῖς
ὁμιλίαις
καὶ |
[310] |
πειρᾶσθαί
γε
λανθάνειν
κακουργοῦντας,
(τούτους
|
δ' |
ἐν
ἅπασιν
ἐπιδείκνυσθαι
τὴν
αὑτῶν |
[0] |
ἐπὶ
τῆς
ἀντιδόσεως
ῥηθείσαις,
ἐμαυτὸν
|
δ' |
ἐν
ἀπολογίας
σχήματι
τοὺς
λόγους |
[150] |
οἱ
μὲν
ἐν
ὀλίγοις
οἱ
|
δ' |
ἐν
πάνυ
μετρίοις
τὸν
βίον |
[280] |
τῆς
Ἐννεακρούνου
ψύχουσιν
οἶνον,
οἱ
|
δ' |
ἐν
τοῖς
καπηλείοις
πίνουσιν,
ἕτεροι |
[280] |
ἐν
τοῖς
καπηλείοις
πίνουσιν,
ἕτεροι
|
δ' |
ἐν
τοῖς
σκιραφείοις
κυβεύουσι,
πολλοὶ |
[280] |
ἐν
τοῖς
σκιραφείοις
κυβεύουσι,
πολλοὶ
|
δ' |
ἐν
τοῖς
τῶν
αὐλητρίδων
διδασκαλείοις |
[310] |
δ'
εἰς
τὴν
βουλήν,
προβολὰς
|
δ' |
ἐν
τῷ
δήμῳ,
νομίζοντες
τοὺς |
[10] |
δεινότητος
τῆς
ἐμῆς
προειρημένοις,
ἢν
|
δ' |
ἐνδεέστερον
τύχω
διαλεχθεὶς
ὧν
οὗτος |
[140] |
σφίσιν
αὐτοῖς
βοηθεῖν
νομίζουσι.
Τούτου
|
δ' |
ἕνεκά
σοι
ταῦτα
διῆλθον,
ἵνα |
[60] |
ἕκαστον
ὧν
συμβουλεύω
φράζειν.
Τούτου
|
δ' |
ἕνεκα
ταύτην
ἐποιησάμην
τὴν
ὑπόθεσιν, |
[190] |
ἀποφαίνομαι,
πειράσομαι
διελθεῖν
ὑμῖν.
Ἄρχομαι
|
δ' |
ἐνθένδε
ποθέν.
{ἐκ
τοῦ
κατὰ |
[190] |
ἔχω
πᾶσι
φανερὸν
ποιήσειν.
(Πρῶτον
|
δ' |
ἐνθυμήθητε
περὶ
τῶν
φλυαρίαν
φασκόντων |
[80] |
εἶναι
τὴν
ζήτησιν
αὐτῶν·
ἐπειδὴ
|
δ' |
ἐνταῦθα
προεληλύθαμεν
ὥστε
καὶ
τοὺς |
[90] |
κατηγοριῶν
ἐξαπατᾶν
ὑμᾶς
ἐπεχείρησεν.
Ἐγὼ
|
δ' |
ἐξ
αὐτῶν
τούτων
ἐξ
ὧν |
[110] |
γέγονεν,
ἀλλ'
οὐδὲ
παραπλήσιος.
Ῥᾴδιον
|
δ' |
ἐξ
αὐτῶν
τῶν
ἔργων
γνῶναι· |
[140] |
μὲν
καταγελάσαι
τῶν
λεγομένων,
ἐνίοις
|
δ' |
ἐπαινέσαι,
τοῖς
δὲ
πλείστοις
μισῆσαι, |
[270] |
ἀλλότρια
πάσαις
ταῖς
πραγματείαις*
ἐμοὶ
|
δ' |
ἐπειδὴ
καὶ
κρίνομαι
περὶ
τῶν |
[80] |
αὐτῶν
δὲ
τούτων
ἀντιλεγομένην,
ἐγὼ
|
δ' |
ἐπὶ
τὴν
ὑπὸ
πάντων
ὁμολογουμένην. |
[310] |
πολιτῶν
τοὺς
μὲν
τελευτήσαντας,
τοὺς
|
δ' |
ἐπὶ
τοῖς
πολεμίοις
γενομένους,
τοὺς |
[100] |
πάσχειν
ὅμοια
τοῖς
ἀδικοῦσιν·
ἢν
|
δ' |
ἐπιδειχθῇ
καὶ
πολίτης
ὢν
ἀγαθὸς |
[120] |
καὶ
πολλάκις
νικῆσαι
μαχόμενος.
(Οὕτω
|
δ' |
ἐσπούδαζε
περὶ
τὸ
μηδεμίαν
τῶν |
[280] |
τῶν
τοιούτων
ἐπιτηδευμάτων
ἀποτρέπομεν.
(Οὕτω
|
δ' |
ἐστὶ
δυσμενὲς
ἅπασι
τὸ
τῶν |
[270] |
λήψονται
τὴν
τοιαύτην
φρόνησιν.
(Ἃ
|
δ' |
ἐστὶ
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
ταύτην
ἔχοντα |
[250] |
κακὸν
τοὺς
συνόντας
ἐργαζομένους,
ἧττον
|
δ' |
ἑτέρων
εὐεργετεῖν
δυναμένους.
Οὐ
μὴν |
[30] |
παμπληθῆ
τὰ
μὲν
εἰληφέναι
τὰ
|
δ' |
ἔτι
καὶ
νῦν
λαμβάνειν.
(Τοῦτον |
[230] |
ἅπασι
ταὐτὸ
πέφυκεν
ἐνεργάζεσθαι.
(Νῦν
|
δ' |
εὑρήσετε
καὶ
τῶν
ἐν
τῷ |
[310] |
οὐκ
ἐν
τοῖς
συκοφάνταις.
~Πολλῶν
|
δ' |
ἐφεστώτων
μοι
λόγων
ἀπορῶ
πῶς |
[90] |
κεχρημένος
οἴεται
λανθάνειν
ὑμᾶς.
(Ἐγὼ
|
δ' |
ἡγοῦμαι
τοῦτό
γε
καὶ
τοὺς |
[120] |
πόλεως
τοὺς
πολεμίους
κατεστρέφετο,
τῷ
|
δ' |
ἤθει
τῷ
αὑτοῦ
τὴν
εὔνοιαν |
[210] |
βέλτιον
γίγνεσθαι
καὶ
χρησιμώτερον,
αὐτοὺς
|
δ' |
ἡμᾶς
τοὺς
ἔχοντας
τὴν
φρόνησιν |
[200] |
προσελθόντας
διαφέρειν
αὐτοὺς
αὑτῶν,
~ὀλίγας
|
δ' |
ἡμέρας
συνδιατρίψαντας
σοφωτέρους
ἐν
τοῖς |
[250] |
εὐπορίαις
καταδεέστεροι
τυγχάνομεν
ὄντες·
(ἐγγενομένου
|
δ' |
ἡμῖν
τοῦ
πείθειν
ἀλλήλους
καὶ |
[300] |
γενομένην
τῇ
πόλει
κτησάμενος,
(τίς
|
δ' |
ἦν,
ὁ
μετ'
ἐκεῖνον
τοὺς |
[110] |
τηλικαῦτα
διεπράξατο
τὸ
μέγεθος.
Ἔστι
|
δ' |
ὁ
λόγος
ὁ
περὶ
τούτων |
[60] |
ἀρετὴν
καὶ
δικαιοσύνην
συντείνουσιν.
Ἔστι
|
δ' |
ὁ
μέλλων
δειχθήσεσθαι
Νικοκλεῖ
τῷ |
[140] |
πάλιν
ποιήσομαι
τοὺς
λόγους.
~Ἀπορῶ
|
δ' |
ὅ
τι
χρήσομαι
τοῖς
ὑπολοίποις, |
[310] |
φαμὲν
οὐδὲν
εἶναι
τοιοῦτον,
ἐπειδὰν
|
δ' |
οἰηθῶμεν
ὡς
ἔχομέν
τι
λέγειν, |
[250] |
ἢ
κεῖνοι
περὶ
ἡμῶν,
οὐδέτερον
|
δ' |
οἶμαι
δεῖν,
οὔθ'
ὅμοιος
γίγνεσθαι |
[300] |
νῦν
οἱ
μὲν
τραχέως
οἱ
|
δ' |
ὀλιγώρως
διακείσεσθε
πρὸς
τὴν
φιλοσοφίαν, |
[180] |
μὲν
ἄν
τι
συμβάλοιντο,
τὸ
|
δ' |
ὅλον
αἱ
δυνάμεις
αὗται
παραγίγνονται |
[30] |
μείζω
τοῦ
προσήκοντος
εἴρηκε,
τὰ
|
δ' |
ὅλως
ψεύδεται,
ῥᾳδίως
οἶμαι
φανερὸν |
[220] |
ἐπὶ
τὰς
ἡδονὰς
ὁρμῶσιν.
Ἐγὼ
|
δ' |
ὁμολογῶ
καὶ
τῶν
ἄλλων
πολλοὺς |
[0] |
τινα
περὶ
ἐμὲ
γιγνόμενον,
συκοφάντην
|
δ' |
ὄντα
τὸν
γεγραμμένον
καὶ
τὸν |
[170] |
ὅτι
πολὺ
καταδεέστερον
ἐροῦμεν·
ὅμως
|
δ' |
ὅπως
ἂν
δύνωμαι,
πειράσομαι
διελθεῖν |
[140] |
τοῖς
δὲ
πλείστοις
μισῆσαι,
τοῖς
|
δ' |
ὅπως
ἕκαστοι
βούλονται
διατεθῆναι
πρὸς |
[150] |
καὶ
τὴν
ἀπραγμοσύνην
ἀγαπῶν,
μάλιστα
|
δ' |
ὁρῶν
τοὺς
τοιούτους
καὶ
παρ' |
[160] |
πολιτῶν
κατηγορήσων
ἡμῶν
ἀναβέβηκεν,
ἐγὼ
|
δ' |
ὃς
οὐδὲ
περὶ
ἕνα
πότ' |
[290] |
καὶ
σωφρονεστάτους
τῶν
ἡλικιωτῶν;
(Θαυμάζω
|
δ' |
ὅσοι
τοὺς
μὲν
φύσει
δεινοὺς |
[40] |
δικαστηρίων,
μισουμένους
καὶ
διαβαλλομένους,
τοὺς
|
δ' |
ὅσῳ
περ
ἂν
πλείοσι
καὶ |
[190] |
περὶ
ἡμῶν
εἰρημένοις·
οὐκ
ἀγνοῶ
|
δ' |
ὅτι
τοὺς
δυσκόλως
διακειμένους
οὐδέν |
[20] |
τινες
ἀπόλλυνται
τῶν
πολιτῶν,
ἀγνοεῖν
|
δ' |
ὅτι
τοῦτο
ποιοῦσιν
οἱ
μὴ |
[130] |
πάντα
προσποιουμένους
εἰδέναι
θεραπεύουσι,
σὺ
|
δ' |
οὐ
μόνον
ἀμελεῖς,
ἀλλὰ
καὶ |
[160] |
ᾤμην
ἔχειν
ὑπὲρ
αὐτῶν·
ὁρῶν
|
δ' |
οὐ
μόνον
δυσκόλως
διακειμένους
περὶ |
[240] |
ταύτην
διαφυγεῖν
λοιδοροῦντες
διατελοῦσιν.
(Ὃ
|
δ' |
οὐ
μόνον
ταραχῆς
σημεῖόν
ἐστιν, |
[170] |
καθ'
οὓς
συνεληλύθατε
δικάσοντες·
ἔστι
|
δ' |
οὐ
περὶ
μικρῶν
οὔθ'
ὁ |
[260] |
καὶ
φιλίαν
ἐν
αὐτοῖς,
Ἴων
|
δ' |
οὐ
πλείω
τριῶν,
Ἀλκμαίων
δὲ |
[140] |
ἀλλ'
ἀδικήσειν
μὲν
ἐλπίζοντες,
ὀφθήσεσθαι
|
δ' |
οὐ
προσδοκῶντες·
σώζοντες
οὖν
τοὺς |
[30] |
ἐν
τοῖς
δικαστηρίοις
οἰκοῦντας,
ἐμὲ
|
δ' |
οὐδεὶς
πώποθ'
ἑώρακεν
οὔτ'
ἐν |
[150] |
τὸν
χρηματισμὸν
τοῦτον
γενόμενος,
(πόλιν
|
δ' |
οὐδεμίαν
καταπαγίως
οἰκήσας
οὐδὲ
περὶ |
[260] |
περὶ
ἡμῶν
φλαῦρον
λέγουσιν,
ἐγὼ
|
δ' |
οὐδὲν
ἂν
εἴποιμι
τοιοῦτον,
ἀλλὰ |
[140] |
βούλονται
διατεθῆναι
πρὸς
αὐτούς·
σὲ
|
δ' |
οὐδενὸς
μετέχοντα
τούτων,
ἀλλ'
ἀνομοίως |
[260] |
παντάπασιν
εἶναι
τῶν
ἀναγκαίων.
(Ἐγὼ
|
δ' |
οὔθ'
οὕτως
οὔτε
πόρρω
τούτων |
[10] |
πάνυ
μικρὸν
ἦν
ἔργον.
Ὅμως
|
δ' |
οὐκ
ἀπέστην,
καίπερ
τηλικοῦτος
ὤν. |
[110] |
περὶ
τούτων
φιλαπεχθήμων
μέν,
ῥηθῆναι
|
δ' |
οὐκ
ἀσύμφορος.
Ἐκεῖνος
γὰρ
τούτῳ |
[130] |
ποιητῶν
ἔτυχον
καὶ
λογοποιῶν,
οἱ
|
δ' |
οὐκ
ἔσχον
τοὺς
ὑμνήσοντας.
Ἢν |
[40] |
τῶν
λόγων
ἐξαριθμεῖν
ἐπιχειρήσειεν·
ἧς
|
δ' |
οὖν
ἐμοὶ
προσήκει,
ταύτης
μνησθεὶς |
[140] |
οὕτως
εἰπεῖν
περὶ
αὐτῶν·
ἃ
|
δ' |
οὖν
μοι
νῦν
ἐπελήλυθε,
καὶ |
[160] |
νῦν
ἐν
τοῖς
συμπολιτευομένοις-
(ὅτε
|
δ' |
οὖν,
ὥσπερ
εἶπον,
ἠρχόμην
πλησιάζειν |
[110] |
κώμην
ἔνιοι
λαβεῖν
ἠδυνήθησαν,
Τιμόθεος
|
δ' |
οὔτε
τὴν
τοῦ
σώματος
φύσιν |
[0] |
περί
μου
δόξαν
ἔχουσιν.
(Ἐδήλωσαν
|
δ' |
οὕτω
διακείμενοι·
τοῦ
γὰρ
ἀντιδίκου |
[130] |
οὐδένα
πώποτε
τῶν
προγεγενημένων.
~Ἔχει
|
δ' |
οὕτως·
βούλομαι
γὰρ
καὶ
τὸν |
[240] |
τραχύτερον
πρὸς
αὐτὴν
ἔχουσι·
νῦν
|
δ' |
οὕτως
ἐναργεῖς
ὑπείληφα
τοὺς
λόγους |
[100] |
διαλεχθῆναι
περὶ
αὐτῶν.
Διὰ
τοῦτο
|
δ' |
οὐχ
ἅμα
περὶ
τούτου
καὶ |
[260] |
αὐτὴν
ἀληθῆ
λέγειν.
Διὰ
τοῦτο
|
δ' |
οὐχ
ὁμολογούμενον
αὐτὸν
αὑτῷ
τὸν |
[130] |
ἐνθάδε
πολιτευομένους
καλῶς
ἕξειν.
(Τὸ
|
δ' |
οὐχ
οὕτως
ἀλλὰ
τοὐναντίον
φιλεῖ |
[210] |
τῶν
αὐτῶν
ἐκείνοις
ἐπιτηδεύοντας.
(Ἐγὼ
|
δ' |
οὐχ
ὑπὲρ
ἁπάντων
τῶν
προσποιουμένων |
[110] |
ἐάσω
διὰ
τὸ
πλῆθος.
(Ἡγοῦμαι
|
δ' |
ὑμᾶς
ἡδέως
ἂν
ἀκοῦσαι
διὰ |
[170] |
καὶ
διαγνώσεσθαι
περὶ
αὐτῆς.
(Ἀξιῶ
|
δ' |
ὑμᾶς,
ἢν
ἄρα
φαίνωμαι
λόγους |
[180] |
φιλοσοφίας
τοιοῦτός
τίς
ἐστιν·
ἡγοῦμαι
|
δ' |
ὑμᾶς
μᾶλλον
ἂν
ἔτι
καταμαθεῖν |
[170] |
νεωτέρων
προσέχουσι
τὸν
νοῦν.
(Οἶμαι
|
δ' |
ὑμᾶς
οὐκ
ἀγνοεῖν
ὅτι
τὰ |
[10] |
τούτοις
αὐτοὶ
φανήσεσθε
περιπίπτοντες.
Οἶμαι
|
δ' |
ὑμᾶς
οὐκ
ἀγνοεῖν
ὅτι
τῇ |
[290] |
ἢ
τοὺς
τῶν
ἐπαινούντων.
(Οἶμαι
|
δ' |
ὑμᾶς
οὐκ
ἀγνοεῖν
ὅτι
τῶν |
[30] |
ῥᾳδίως
οἶμαι
φανερὸν
ποιήσειν.
(Ἀξιῶ
|
δ' |
ὑμᾶς
τοῖς
μὲν
λόγοις
οἷς |
[70] |
περ
ἐξ
ἀρχῆς
ὑπεθέμην.
(Βούλομαι
|
δ' |
ὑμῖν
διὰ
βραχέων
ἀπολογήσασθαι
περὶ |
[290] |
παιδείας
δεινοὺς
εἰπεῖν
γιγνομένους,
μάλιστα
|
δ' |
ὑμῖν·
καὶ
γὰρ
αὐτοὶ
προέχετε |
[270] |
βίου
προδιδόναι
τὴν
ἀλήθειαν.
(Δέομαι
|
δ' |
ὑμῶν
μὴ
προκαταγνῶναί
μου
τοιαύτην |
[20] |
αἰτίας
καὶ
τὰς
διαβολάς,
ἐμὲ
|
δ' |
ὑπὲρ
αὐτῶν
οὐ
δυνησόμενον
ἀξίως |
[160] |
μετασχεῖν
τῆς
δόξης
ταύτης·
νῦν
|
δ' |
ὑπὲρ
τοῦ
μὴ
πλουτεῖν
ὥσπερ |
[120] |
μὲν
πράξεις
Ἰφικράτους
ἀναδεχομένου,
τὸν
|
δ' |
ὑπὲρ
τῶν
χρημάτων
λόγον
Μενεσθέως, |
[300] |
ἄλλων
τῶν
κοινῶν
μεθέξουσι,
τοὺς
|
δ' |
ὑπερέχοντας
καὶ
τῇ
φύσει
καὶ |
[0] |
πρὸς
ἅπαντας
τοὺς
ἰδιώτας·
ἤδη
|
δ' |
ὑπογυίου
μοι
τῆς
τοῦ
βίου |
[0] |
εἰπεῖν
περὶ
αὐτῶν
δυνησόμενος·
εἰ
|
δ' |
ὑποθείμην
ἀγῶνα
μὲν
καὶ
κίνδυνόν |
[100] |
καταβαίνειν
ἢ
δοκεῖν
περιεργάζεσθαι,
τοῖς
|
δ' |
ὑπολαμβανομένοις
συμβούλοις
εἶναι
καὶ
διδασκάλοις |
[100] |
λίαν
ἀσελγεῖς
λόγους
εἰπών.
Ἐγὼ
|
δ' |
ᾤμην
μέν,
(εἰ
καὶ
φανερῶς |
[260] |
ἐλάττω
μὲν
ὧν
ὑπισχνοῦνται,
πλείω
|
δ' |
ὧν
τοῖς
ἄλλοις
δοκοῦσιν.
(Οἱ |
[90] |
αὐτὸν
ἀποφαίνοι
τούτων
εἰργασμένον,
διεξίοι
|
δ' |
ὡς
δεινὸν
ἕκαστόν
ἐστι
τῶν |
[290] |
δυσκόλως
πρὸς
ὑμᾶς
ἔχουσιν,
οἱ
|
δ' |
ὡς
οἷόν
τε
μάλιστα
φιλοῦσι |
[60] |
καὶ
Ῥοδίους
καὶ
Βυζαντίους,
(ἐπιδείξας
|
δ' |
ὡς
συμφέρει
τῇ
πόλει
διαλύσασθαι |
[0] |
ὀλιγώρως
πρὸς
χρήματα
διακειμένους·
(ᾐσθημένος
|
δ' |
ὥσπερ
εἶπον
πλείους
ὄντας
ὧν |
[300] |
ταραχῆς
παύσεσθε
ταύτης,
οὐχ
οὕτω
|
δ' |
ὥσπερ
νῦν
οἱ
μὲν
τραχέως |
[80] |
διατριβὴν
ὥστε
μετὰ
πόθου
καὶ
|
δακρύων |
ποιεῖσθαι
τὴν
ἀπαλλαγήν.
Καὶ
τοι |
[230] |
Ἀναξαγόρου
τε
τοῦ
Κλαζομενίου
καὶ
|
Δάμωνος, |
τοῦ
κατ'
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον |
[230] |
τυράννων,
λόγῳ
πείσας
τοὺς
Ἀμφικτύονας
|
δανεῖσαι |
τῶν
τοῦ
θεοῦ
χρημάτων
αὑτῷ, |
[100] |
ἁπάσας
κτησάμενος
παρέδωκεν
ὑμῖν,
οὐ
|
δαπάναις |
μεγάλαις,
οὐδὲ
τοὺς
ὑπάρχοντας
συμμάχους |
[150] |
οἰκήσας
οὐδὲ
περὶ
τὰ
κοινὰ
|
δαπανηθεὶς |
οὐδ'
εἰσφορὰν
εἰσενεγκεῖν
ἀναγκασθείς,
ἔτι |
[220] |
ἀργύριον
ἀναλώσαιεν,
ἐξὸν
αὐτοῖς
μηδὲν
|
δαπανηθεῖσιν |
εἶναι
τοιούτοις,
ὁπόταν
βουληθῶσιν;
Οὐ |
[0] |
τὴν
λειτουργίαν.
Τὴν
μὲν
οὖν
|
δαπάνην |
οὕτως
ἠνέγκαμεν,
ὥσπερ
προσήκει
τοὺς |
[110] |
πόλεων
κυρίους
ὑμᾶς
ἐποίησεν
ἐλάττω
|
δαπανήσας |
ὧν
οἱ
πατέρες
ἡμῶν
εἰς |
[280] |
ἐξὸν
δ'
αὐτοῖς
ῥᾳθυμεῖν
μηδὲν
|
δαπανωμένοις |
εἵλοντο
πονεῖν
χρήματα
τελέσαντες,
ἄρτι |
[50] |
ἔχειν
καὶ
συναγωνιστὰς
γίγνεσθαι,
τοῖς
|
δὲ |
ἄλλοις
ἤδη
περαίνειν
ἐπιχειρήσω,
μικρὸν |
[70] |
ὡς
οἷόν
τε
πραοτάτην.
Ὅπου
|
δὲ |
βασιλεῖ
διαλεψόμενος
ὑπὲρ
τοῦ
δήμου |
[90] |
συνουσιῶν
τῶν
μὲν
χείρω
τῶν
|
δὲ |
βελτίω
δόξαν
λαμβανόντων
ἐγὼ
μόνος |
[60] |
τῶν
πολιτῶν
ἄρχειν·
οὐχ
ὁμοίως
|
δὲ |
γέγραπται
τοῖς
ἀνεγνωσμένοις.
(Οὗτοι
μὲν |
[200] |
τῶν
ἡλικιωτῶν
ἔδοξαν
εἶναι,
πρεσβύτεροι
|
δὲ |
γενόμενοι
πλέον
διήνεγκαν
πρὸς
τὸ |
[200] |
ἐξ
ἀρχῆς
ἔφυσαν
ἔχοντες,
ἄνδρες
|
δὲ |
γενόμενοι
τούτων
διήνεγκαν
καὶ
μετήλλαξαν |
[250] |
σπουδαιοτέραν
εἶναι
τοῦ
σώματος,
οὕτω
|
δὲ |
γιγνώσκοντες
ἀποδέχονται
μᾶλλον
τοὺς
γυμναζομένους |
[110] |
προσέτι
Χαλκιδεῖς
ἅπαντας
κατεπολέμησεν.
Εἰ
|
δὲ |
δεῖ
μὴ
καθ'
ἕκαστον
ἀλλὰ |
[250] |
περὶ
τῶν
πραγμάτων
διαλεχθῶσιν.
(Εἰ
|
δὲ |
δεῖ
συλλήβδην
περὶ
τῆς
δυνάμεως |
[160] |
ἐπιθυμήσαιτε
παρ'
ἐμοῦ
λαβεῖν.
Ἔτι
|
δὲ |
δεινότερον,
εἰ
Πίνδαρον
μὲν
τὸν |
[190] |
φύσει
τῶν
ἄλλων
διαφέρουσιν·
(οἱ
|
δὲ |
δεινοτέρους
μὲν
ὁμολογοῦσιν
εἶναι
τοὺς |
[230] |
τοῖς
πράγμασι
χρώμενοι
διατελοῦσιν.
(Ἔχω
|
δὲ |
δεῖξαι
καὶ
τόπους
ἐν
οἷς |
[150] |
καὶ
ποιοῦντα
τὸ
προσταττόμενον,
μηδὲν
|
δὲ |
δέομαι
μήτε
κληροῦσθαι
τῶν
ἀρχῶν |
[180] |
πασῶν
λέγομεν
τῶν
τεχνῶν·
εἰ
|
δὲ |
δή
τις
ἀφέμενος
τῶν
ἄλλων |
[240] |
τὴν
φύσιν
τὴν
αὑτῶν,
τοὺς
|
δὲ |
δι'
ἄλλας
τινὰς
προφάσεις
παμπληθεῖς |
[140] |
οὐδὲν
ἠδικηκότας
οὐδ'
ἡμαρτηκότας,
τοὺς
|
δὲ |
δι'
ἀρετὴν
ὑπὸ
τῆς
πόλεως |
[0] |
οἶμαι
προδιαλεχθῆναι
περὶ
αὐτοῦ·
νῦν
|
δὲ |
διὰ
τὴν
καινότητα
καὶ
τὴν |
[10] |
ἐξαπατησάντων
δίκην
λαβεῖν
ἐπεθύμησε,
τοὺς
|
δὲ |
διαβληθέντας
ἡδέως
ἂν
εἶδεν
ἄμεινον |
[190] |
ὑμᾶς
συστέλλειν
τὴν
ὑπόσχεσιν,
ἐπειδὰν
|
δὲ |
διαλέγωμαι
πρὸς
τοὺς
συνεῖναί
μοι |
[0] |
ἁπάντων
ὧν
τυγχάνω
βουλόμενος.
(Ταῦτα
|
δὲ |
διανοηθεὶς
ἔγραφον
τὸν
λόγον
τοῦτον, |
[80] |
μὲν
οὐδεμίαν
τούτων
ἤνεγκε,
λέγων
|
δὲ |
διατετέλεκεν
ὡς
δεινόν
ἐστι
διαφθείρεσθαι |
[10] |
τοὺς
μὲν
ψευδομένους
εὐδοκιμεῖν,
τοὺς
|
δὲ |
δικάζοντας
ἐπιορκεῖν,
ὅλως
δὲ
τὴν |
[20] |
κινδυνεύων
κατηγορῇ
τῶν
διαβαλλόντων,
ἑτέρῳ
|
δὲ |
δικάζων
μὴ
τὴν
αὐτὴν
ἔχῃ |
[100] |
ἠξίωσεν
ὡς
σύμβουλον
γεγενημένον·
εἶναι
|
δὲ |
δίκαιον
ἢ
καὶ
τῶν
ἀγαθῶν |
[190] |
ἡμῶν
ἐξελέγξομεν
ψευδεῖς
οὔσας.
Εἰσὶ
|
δὲ |
διτταί.
Λέγουσι
γὰρ
οἱ
μὲν |
[280] |
αὐτῶν
ἕκαστον
τύχῃ
ῥηθέν,
τὸ
|
δὲ |
δοκεῖν
εἶναι
καλὸν
κἀγαθὸν
οὐ |
[280] |
καὶ
μικρὰ
μὲν
λαμβάνοντας
πονηρὰν
|
δὲ |
δόξαν
κτωμένους,
πλεονεκτεῖν
νομίζουσιν,
ἀλλ' |
[10] |
τὴν
μὲν
ἀλήθειαν
ἀφανίζει,
ψευδῆ
|
δὲ |
δόξαν
παραστήσασα
τοῖς
ἀκούουσιν
ὃν |
[220] |
οὐκ
ἂν
δύναιτο
μετασχεῖν,
τῆς
|
δὲ |
δόξης
τῆς
διὰ
τὴν
πονηρίαν |
[140] |
ἀπολλύουσιν,
ἤν
περ
δυνηθῶσι.
(Ταῦτα
|
δὲ |
δρῶντες
οὐκ
ἀγνοοῦσι
περὶ
ὧν |
[180] |
τὴν
φύσιν
οἵαν
δεῖ,
τοῖς
|
δὲ |
δύνασθαι
παιδεῦσαι
τοὺς
τοιούτους,
κοινὸν |
[260] |
δ'
οὐ
πλείω
τριῶν,
Ἀλκμαίων
|
δὲ |
δύο
μόνα,
Παρμενίδης
δὲ
καὶ |
[230] |
καὶ
κρινομένην
παρ'
ὑμῖν,
Περικλῆς
|
δὲ |
δυοῖν
ἐγένετο
μαθητής,
Ἀναξαγόρου
τε |
[80] |
ἀναισχυντεῖν
καὶ
ληρεῖν
δόξουσι,
καινὰ
|
δὲ |
ζητοῦντες
ἐπιπόνως
εὑρήσουσι.
Διόπερ
ἔφασκον |
[170] |
ταύτην
τὴν
γνώμην.
(Οὐκ
ἄξιον
|
δὲ |
θαυμάζειν
εἴ
τι
τῶν
καλῶν |
[60] |
εἰπεῖν
ἄξιον
λόγου
δυναμένων,
ἐπιτιμᾶν
|
δὲ |
καὶ
βασκαίνειν
τὰ
τῶν
ἄλλων |
[200] |
αὐτοῖς
προσέχειν
τὸν
νοῦν.
(Ὅπου
|
δὲ |
καὶ
διὰ
τὰς
αὑτῶν
ἐπιμελείας |
[100] |
δὲ
τῶν
ἐν
Ἰωνίᾳ,
Σηστὸν
|
δὲ |
καὶ
Κριθώτην
τῶν
ἐν
Ἑλλησπόντῳ, |
[40] |
ἐν
τοῖς
μέτροις
πεποιημένων,
πολλοὶ
|
δὲ |
καὶ
μαθηταὶ
γίγνεσθαι
βούλονται,
νομίζοντες |
[260] |
Ἀλκμαίων
δὲ
δύο
μόνα,
Παρμενίδης
|
δὲ |
καὶ
Μέλισσος
ἕν,
Γοργίας
δὲ |
[160] |
ἐνθένδε
λημμάτων
ἀπεσχόμην,
παρὰ
ξένων
|
δὲ |
καὶ
νομιζόντων
εὖ
πάσχειν
ἐπορισάμην |
[170] |
ἀγαπωμένην
αὐτὴν
ἢ
μισουμένην.
Ἔχω
|
δὲ |
καὶ
νῦν
ἔτι
ταύτην
τὴν |
[280] |
ὅλως
ἀθλιώτεροι
τυγχάνουσιν
ὄντες·
(χρὴ
|
δὲ |
καὶ
νῦν
πλέον
ἔχειν
ἡγεῖσθαι |
[270] |
ἅπαν
ἐμπλήσητε
τὸ
δικαστήριον.
Ὅμως
|
δὲ |
καὶ
περ
οὕτω
διακείμενος
ἐπιχειρήσω |
[110] |
αἱ
πράξεις
αὐταὶ
δεδηλώκασιν·
ὡς
|
δὲ |
καὶ
πρὸς
τὸ
παρασκευάσασθαι
μεγαλοπρεπῶς |
[60] |
τοῖς
πάθεσι
τῶν
μοναρχιῶν·
ἀναμιμνήσκω
|
δὲ |
καὶ
τὰ
συμβάντα
δι'
αὐτὴν |
[0] |
περὶ
ἃ
τυγχάνω
διατρίβων,
φθονοῦντας
|
δὲ |
καὶ
ταὐτὸν
πεπονθότας
τοῖς
σοφισταῖς |
[100] |
ἂν
σαφέστερον
ἐπιδεῖξαι
δυνηθείην.
Ἐμνήσθη
|
δὲ |
καὶ
τῆς
πρὸς
Τιμόθεόν
μοι |
[100] |
τῶν
ἐν
Ἑλλησπόντῳ,
πόντῳ,
Ποτίδαιαν
|
δὲ |
καὶ
Τορώνην
τῶν
ἐπὶ
Θρᾴκης; |
[40] |
σχολὴν
τῶν
Ἑλλήνων
ἄγοντας.
~Ἠκούσατε
|
δὲ |
καὶ
τοῦ
κατηγόρου
λέγοντος
ὅτι |
[60] |
μὲν
τοίνυν
λόγοιν
ἀκηκόατε·
βούλομαι
|
δὲ |
καὶ
τοῦ
τρίτου
μικρὰ
διελθεῖν, |
[230] |
ἂν
ἐν
πολλαῖς
ἐγγεγραμμένους,
ἐμὲ
|
δὲ |
καὶ
τοὺς
περὶ
τὴν
αὐτὴν |
[70] |
τὸν
νοῦν
τοῖς
πράγμασιν.
(Ἐπιχειρῶ
|
δὲ |
καὶ
τοῦτο
πείθειν
αὐτόν,
ὡς |
[130] |
ταῦτα
μὲν
ἐάσω,
περὶ
ἐμαυτοῦ
|
δὲ |
καὶ
τῶν
ἐνεστώτων
πραγμάτων
πάλιν |
[10] |
ὁρμῶσιν
ἀκούσασιν
ἂν
συνενέγκοι,
πολλὰ
|
δὲ |
καὶ
τῶν
ὑπ'
ἐμοῦ
πάλαι |
[90] |
μηδὲν
συναίτιος
ἐγενόμην,
ὡς
ἑταίροις
|
δὲ |
καὶ
φίλοις
αὐτοῖς
ἐχρώμην,
ἱκανὴν |
[280] |
ταύτης
εἰς
ὑμᾶς
εἰσήγαγεν·
ἡμῖν
|
δὲ |
κακὰ
παρέχουσιν,
οἷς
ἄξιον
ἦν, |
[150] |
καὶ
τί
παραλειπτέον
ἐστίν.
~Ἐγὼ
|
δὲ |
κἀκείνου
τότε
ταῦτα
λέγοντος
καὶ |
[20] |
μὲν
σωφρόνως
πολιτευομένων
ἀπέχονται,
τοὺς
|
δὲ |
κακόν
τι
δρῶντας
εἰς
ὑμᾶς |
[250] |
τοὺς
μὲν
διδασκάλους
ἐπαινέσειε,
τοὺς
|
δὲ |
κακῶς
χρωμένους
οἷς
ἔμαθον
ἀποκτείνειεν; |
[30] |
τις
τὴν
τύχην
αἰτιάσαιτο,
τοῦ
|
δὲ |
καλῶς
καὶ
μετρίως
κεχρῆσθαι
τῇ |
[300] |
πόλει
περὶ
πολλοῦ
ποιήσεσθε,
τοὺς
|
δὲ |
καταβεβλημένως
ζῶντας
καὶ
μηδενὸς
ἄλλου |
[140] |
ἴσως
ἄν
σε
ζηλώσειαν,
οἱ
|
δὲ |
καταδεέστερον
πράττοντες
καὶ
λυπεῖσθαι
μᾶλλον |
[240] |
τοὺς
μὲν
διὰ
ῥᾳθυμίαν,
τοὺς
|
δὲ |
καταμεμφομένους
τὴν
φύσιν
τὴν
αὑτῶν, |
[190] |
γένοιτο
τῶν
πολλῶν,
εἰς
ὄχλον
|
δὲ |
καταστάς,
τούτου
μόνον
ἀποστερηθείς,
τοῦ |
[130] |
τὰ
μὲν
ἁμαρτανόμενα
παρόψονται,
τὸ
|
δὲ |
κατορθωθὲν
οὐρανόμηκες
ποιήσουσιν·
ἡ
γὰρ |
[90] |
ὀλίγῳ
πρότερον
ἀνέγνωμεν
ὑμῖν,
τοὺς
|
δὲ |
κεχρημένους
ἐκ
μειρακίων
μοι
μέχρι |
[160] |
μὲν
ἴδιά
μου
παραμεληθῇ,
τῆς
|
δὲ |
κοινῆς
τῆς
περὶ
τοὺς
σοφιστὰς |
[310] |
καὶ
τὴν
μὲν
κατηγοροῦσαν,
τὴν
|
δὲ |
κρινομένην.
Ὃ
τίς
ἂν
τῶν |
[50] |
εἶχον
τὴν
αἰτίαν
ταύτην·
νῦν
|
δὲ |
κρινόμενος
καὶ
κινδυνεύων
ἀναγκάζομαι
χρῆσθαι |
[310] |
ὥσθ'
ἡμῶν
μὲν
ἀποστῆναι,
τῆς
|
δὲ |
Λακεδαιμονίων
ἐρασθῆναι
φιλίας
καὶ
συμμαχίας; |
[10] |
μοι
πράγματα
ποιεῖν
ἐπεχείρησε.
Νῦν
|
δὲ |
λέγει
μὲν
ὡς
ἐγὼ
τοὺς |
[270] |
δύναμιν,
ἔχω
μὲν
εἰπεῖν,
ὀκνῶ
|
δὲ |
λέγειν·
οὕτω
γάρ
ἐστι
σφόδρα |
[150] |
τὸν
τρόπον
ζῆν
προειλόμην·
τῶν
|
δὲ |
λημμάτων
τῶν
παρὰ
τῆς
πόλεως |
[80] |
νόμων
ἐπαινεῖσθαι
τοὺς
ἀρχαιοτάτους
τῶν
|
δὲ |
λόγων
τοὺς
καινοτάτους,
οὐκέτι
τῆς |
[10] |
λόγοις
διαλύονται
τὰς
διαβολάς,
ἐμοῦ
|
δὲ |
Λυσίμαχος
αὐτοὺς
τοὺς
λόγους
μάλιστα |
[100] |
φιλίαν
σώζεσθαί
μοι
προσήκειν·
ἐπειδὴ
|
δὲ |
Λυσίμαχος
καὶ
τοῖς
τοιούτοις
ἐπιχειρεῖ |
[180] |
πραγμάτων
διαφεύγουσι
τὰς
ἐπιστήμας,
οἱ
|
δὲ |
μάλιστα
προσέχοντες
τὸν
νοῦν
καὶ |
[80] |
ἀμφοτέροις
μὲν
ἐπαινεῖσθαι
προσήκειν,
πολὺ
|
δὲ |
μᾶλλον
τοῖς
τὸ
χαλεπώτερον
ἐξεργάζεσθαι |
[260] |
τοὺς
ἐντεῦθεν
ζῆν
προῃρημένους,
τοὺς
|
δὲ |
μανθάνοντας
ὀνίνησι·
περὶ
γὰρ
τὴν |
[50] |
δυνήσεσθαι
διελθεῖν
περὶ
αὐτῶν·
νῦν
|
δέ |
με
τὸ
γῆρας
ἐμποδίζει
καὶ |
[300] |
τὸν
ἅπαντα
βίον
συνδιατρίψειεν
οὕτω
|
δὲ |
μεγάλαις
χρῶνται
ταῖς
ὑπερβολαῖς,
ὥστ' |
[310] |
τείχη
τῆς
πατρίδος
κατασκαφέντα,
τὸ
|
δὲ |
μέγιστον,
ὅλην
τὴν
πόλιν
περὶ |
[110] |
οὕτω
τῇ
πόλει
συνενεγκούσης,
Λακεδαιμονίων
|
δὲ |
μετ'
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
μηδ' |
[150] |
ὄντας
δίκαιόν
ἐστιν
ἐπαινεῖν.
(Ἐνθυμοῦμαι
|
δὲ |
μεταξὺ
λέγων,
ὅσον
τὰ
τῆς |
[20] |
ταύτην
ἕξειν
τὴν
διάνοιαν.
(Ἵνα
|
δὲ |
μὴ
λίαν
ἐνοχλῶ
πολλὰ
πρὸ |
[20] |
τοὺς
ἄλλους
μηδὲν
ἐξαμαρτάνειν,
ἀδικούμενος
|
δὲ |
μὴ
μετὰ
δικαστηρίου
ποιεῖσθαι
τὰς |
[240] |
μὲν
αὐτὸς
δύνασθαι
λέγειν,
εἰ
|
δὲ |
μή,
τοὺς
παῖδας
καὶ
τοὺς |
[20] |
ὑποβάλλεσθαι
τοῖς
φεύγουσι,
παρ'
ὑμῖν
|
δὲ |
μηδὲ
τῶν
ἴσων
τυγχάνειν
τοὺς |
[90] |
οἶκον,
ἐκείνους
ὑμᾶς
ἐπαινεῖν,
ἐμοὶ
|
δὲ |
μηδεμίαν
ὑπὲρ
τούτων
χάριν
ἔχειν, |
[140] |
τις
ἄλλος
τῶν
πολιτῶν,
ἔτι
|
δὲ |
μήτε
δεδικασμένον
μηδενὶ
μήτε
πεφευγότα |
[300] |
ἀσελγῶς
ἀπολαύσονται
τῶν
καταλειφθέντων,
τούτους
|
δὲ |
μισήσετε
καὶ
προδότας
νομιεῖτε
καὶ |
[10] |
λέγοντος
ἐλπίζει
ῥᾳδίως
ἐπικρατήσειν.
(Οὕτω
|
δέ |
μοι
δυσκόλως
ἅπαντα
συμβέβηκεν,
ὥσθ' |
[200] |
καὶ
ταῖς
ἐμπειρίαις
προεχόντων,
ἐνιαυτὸν
|
δὲ |
μόνον
παραμείναντας
ῥήτορας
ἅπαντας
ἀγαθοὺς |
[10] |
λόγους
κρείττους
δύναμαι
ποιεῖν,
τοσοῦτον
|
δέ |
μου
καταπεφρόνηκεν,
ὥστε
αὐτὸς
ψευδόμενος |
[170] |
τοὺς
δὲ
συκοφαντοῦντας
ἀτιμητέον,
τοῖς
|
δὲ |
νεωτέροις
συμβουλευτέον
ἐν
ταύτῃ
διατρίβειν |
[250] |
τῷ
πλήθει
λέγειν
δυναμένους,
εὐβούλους
|
δὲ |
νομίζομεν
οἵτινες
ἂν
αὐτοὶ
πρὸς |
[310] |
ῥηθὲν
ἐπιεικὲς
ἂν
φανῆναι,
πάντα
|
δὲ |
νυνὶ
λεγόμενα
πολὺν
ἂν
ὄχλον |
[300] |
Λακεδαιμονίων
τῇ
πόλει
περιβαλών,
τίς
|
δὲ |
ὁ
μετὰ
τοῦτον
ἀργυρίου
καὶ |
[320] |
παῖδας,
τοὺς
φίλους
ἀναβιβαζομένους·
ἐγὼ
|
δὲ |
οὔτε
πρέπειν
οὐδὲν
ἡγοῦμαι
τῶν |
[200] |
αὐτῶν
ἱκανοὺς
ἀγωνιστὰς
ἀποτελεσθέντας,
τοὺς
|
δὲ |
παιδεύειν
ἑτέρους
δυνηθέντας,
ὅσοι
δ' |
[260] |
δὲ
καὶ
Μέλισσος
ἕν,
Γοργίας
|
δὲ |
παντελῶς
οὐδέν.
(Ἡγοῦμαι
γὰρ
τὰς |
[20] |
εὔνοιαν
τοῖς
ἀγωνιζομένοις
παρέχοντες.
(Ὃ
|
δὲ |
πάντων
δεινότατον,
ὅταν
τις
αὐτὸς |
[210] |
ἀλλήλους
πρὸς
ἐπιείκειαν
εὐεργετήσαιμεν.
(Ὃ
|
δὲ |
πάντων
δεινότατον,
ὅτι
καθ'
ἕκαστον |
[250] |
πράγματος
ἐπιθυμοῦντας
διαφθείρεσθαί
φασιν.
~Ὃ
|
δὲ |
πάντων
δεινότατον,
ὅτι
προκρίναιεν
μὲν |
[120] |
κατέλαβεν,
οὕτως
ἐξιὼν
κατέλειπεν.
(Κεφάλαιον
|
δὲ |
πάντων
τούτων·
εἰθισμένων
γὰρ
τὸν |
[0] |
φλυαρίας
οὐδεμίαν
δύναμιν
ἔχειν,
αὐτὸς
|
δὲ |
πᾶσι
τοῦτο
πεποιηκέναι
φανερόν,
ὅτι |
[50] |
ἀκηκόατε
πᾶσαν
τὴν
ἀλήθειαν.
(Βούλομαι
|
δὲ |
περὶ
ἐμαυτοῦ
καὶ
νόμον
θεῖναι |
[10] |
μὲν
περὶ
κρίσεως
γεγράφθαι,
βουλομένην
|
δὲ |
περὶ
ἐμοῦ
δηλῶσαι
τὴν
ἀλήθειαν, |
[110] |
λοχαγοῖς
ἐχρῆτο
καὶ
ταξιάρχοις,
(αὐτὸς
|
δὲ |
περὶ
ταῦτα
δεινὸς
ἦν,
περὶ |
[270] |
τὸ
τοῖς
κρίνουσιν
ἀρέσκειν,
τοὺς
|
δὲ |
περὶ
τὴν
φιλοσοφίαν
ὄντας
μόνους |
[180] |
εὑρημένα
τοὺς
φοιτῶντας
διδάσκουσιν,
οἱ
|
δὲ |
περὶ
τὴν
φιλοσοφίαν
ὄντες
τὰς |
[50] |
τὴν
τῶν
βαρβάρων
στρατείαν,
Λακεδαιμονίοις
|
δὲ |
περὶ
τῆς
ἡγεμονίας
ἀμφισβητῶν.
Τοιαύτην |
[180] |
οὕτω
φέρετε
τὴν
ψῆφον.
~Βούλομαι
|
δὲ |
περὶ
τῆς
τῶν
λόγων
παιδείας |
[50] |
ἐτύχετε
περὶ
τῶν
πεπραγμένων·
ἐπειδὴ
|
δὲ |
περὶ
τοὺς
λόγους
ἔχω
τὴν |
[80] |
ἂν
οὖν
βουληθεὶς
ποιήσειἐ,
τοῖς
|
δὲ |
περὶ
τοὺς
λόγους
πραγματευομένοις
διὰ |
[40] |
βίον
τὸν
αὑτῶν
κατέτριψαν,
οἱ
|
δὲ |
περὶ
τοὺς
ποιητὰς
ἐφιλοσόφησαν,
ἕτεροι |
[60] |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασι.
Διαλεχθεὶς
|
δὲ |
περὶ
τούτων,
(καὶ
τὰς
τῆς |
[70] |
χεῖρον
παιδεύονται
τῶν
ἰδιωτῶν.
Διαλεχθεὶς
|
δὲ |
περὶ
τούτων,
παραινῶ
τῷ
Νικοκλεῖ |
[80] |
τῶν
βαρβάρων
ἱκανοὶ
γεγόνασιν,
εἰπεῖν
|
δὲ |
περὶ
τῶν
συμφερόντων
ἀξίως
τῆς |
[210] |
καταφρονοῦντας
μὲν
τῆς
φιλοσοφίας,
πολὺ
|
δὲ |
πικρότερον
κατηγοροῦντας
αὐτῆς,
καὶ
μεταφέροντας |
[40] |
πώποτε
φανήσεται
μαθητῶν
ἠξιωμένος,
ἐγὼ
|
δὲ |
πλείους
εἰληφώς,
ὥς
φησιν
ὁ |
[150] |
μετρίοις
τὸν
βίον
διαγαγόντες·
ὁ
|
δὲ |
πλεῖστα
κτησάμενος
ὦν
ἡμεῖς
μνημονεύομεν, |
[260] |
ἐν
τοῖς
διδασκαλείοις
ποιοῦνται,
τὰ
|
δὲ |
πλεῖστα
παραπλησίαν·
(καὶ
γὰρ
ἐκείνων |
[140] |
λεγομένων,
ἐνίοις
δ'
ἐπαινέσαι,
τοῖς
|
δὲ |
πλείστοις
μισῆσαι,
τοῖς
δ'
ὅπως |
[130] |
πολλὰς
καὶ
ψευδεῖς
πλάττειν,
τὸ
|
δὲ |
πλῆθος
ἀποδέχεσθαι
τὰς
ὑπὸ
τούτων |
[250] |
μὴ
χρῷντο
ταῖς
ἐπιστήμαις,
ἐπανάστασιν
|
δὲ |
ποιήσαντες
πολλοὺς
τῶν
πολιτῶν
διαφθείραιεν, |
[100] |
αἰσχυνθείην
ἂν
εἰπεῖν,
τὴν
αὐτὴν
|
δὲ |
ποιοῦμαι
πρόκλησιν
ἥν
περ
καὶ |
[80] |
φανήσομαι
παρακαλέσας
ἐπ'
ἐμαυτόν,
τὴν
|
δὲ |
πόλιν
ὅλην
πειρῶμαι
πείθειν
τοιούτοις |
[250] |
πόλει
μηδὲν
εἶεν
χρήσιμοι,
τοὺς
|
δὲ |
πολίτας
ὑβρίζοιεν
καὶ
τούς
τε |
[40] |
αὐτὰς
πράξεις
ἡγεῖσθαι
διατρίβειν;
(Ἔχων
|
δὲ |
πολλὰς
εἰπεῖν
διαφορὰς
περὶ
τοῦ |
[100] |
πρότερον
ὑπ'
ἐμοῦ
λεχθείσης,
ὁ
|
δὲ |
πολλῶν
καὶ
μεγάλων
πραγμάτων
καὶ |
[160] |
μυρίας
αὐτῷ
δοῦναι
δραχμάς,
ἐμοὶ
|
δὲ |
πολὺ
πλείω
καὶ
κάλλιον
ἐγκεκωμιακότι |
[90] |
ὑπὲρ
τούτων
χάριν
ἔχειν,
εἰ
|
δὲ |
πονηροὶ
καὶ
τοιοῦτοι
τὰς
φύσεις |
[220] |
παιδείας
εἰς
ἐπιθυμίαν
καθιστᾶσιν,
οἱ
|
δὲ |
πονηροὶ
καὶ
τοὺς
πρότερον
συνεῖναι |
[160] |
πιέζουσα
καὶ
ταπεινοὺς
ποιοῦσα,
τοῖς
|
δὲ |
πονηροῖς
ἐξουσίαν
διδοῦσα
καὶ
λέγειν |
[240] |
τοὺς
οἰκείους
τοὺς
αὑτοῦ·
(τοὺς
|
δὲ |
πόνῳ
καὶ
φιλοσοφίᾳ
τοῦτο
κατεργάσασθαι |
[70] |
ἂν
ἡμῖν
συμπίπτῃ,
ποιήσομεν.
(Εἶπον
|
δέ |
που,
πρὶν
ἀναγιγνώσκεσθαι
τούτους,
ὡς |
[210] |
αἷς
τὰ
μὲν
ἀνδρειότερα
τὰ
|
δὲ |
πραότερα
τὰ
δὲ
φρονιμώτερα
ποιοῦσι, |
[40] |
προειρημένων
οὐκ
ἀπείρως
ἔχουσι,
γράφειν
|
δὲ |
προῄρηνται
λόγους
οὐ
περὶ
τῶν |
[10] |
ἐν
δικαστηρίῳ
πρέποντα
ῥηθῆναι,
τὰ
|
δὲ |
πρὸς
μὲν
τοὺς
τοιούτους
ἀγῶνας |
[150] |
οὐδ'
εἰσφορὰν
εἰσενεγκεῖν
ἀναγκασθείς,
ἔτι
|
δὲ |
πρὸς
τούτοις
οὔτε
γυναῖκα
γήμας |
[60] |
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
καταμαθεῖν.
Ἐνθυμήθητε
|
δὲ |
πρὸς
ὑμᾶς
αὐτούς,
εἰ
δοκῶ |
[160] |
τὴν
εἰρημένην
ἀπολογίαν·
οὐκ
ὀκνήσω
|
δὲ |
πρὸς
ὑμᾶς
οὔθ'
ὡς
ἔχω |
[240] |
αὑτῶν
πονηρίαις
καὶ
συκοφαντίαις,
ὑμᾶς
|
δὲ |
προσήκει
τἀναντία
τούτοις
πράττειν,
καὶ |
[220] |
τῶν
ἄλλων
ζῆν
ἐθελήσαιεν;
Τίνας
|
δὲ |
πώποθ'
ἑωράκασιν
οἱ
ταῦτα
λέγοντες |
[270] |
καὶ
δηλῶσαι
πρὸς
ὑμᾶς.
Ἁπλῶς
|
δέ |
πως
τυγχάνω
γιγνώσκων
περὶ
αὐτῶν. |
[20] |
δύναμιν
ἅπασιν
εἶναι
δόξειν.
(Ἐλπίζει
|
δὲ |
ῥᾳδίως
τοῦτο
ποιήσειν·
ὁρᾷ
γὰρ |
[180] |
μὲν
ἀθλητὰς
οὓς
βουληθεῖεν,
οἱ
|
δὲ |
ῥήτορας
ἱκανοὺς
ποιήσαιεν,
ἀλλὰ
μέρος |
[130] |
μέγιστον
εἶναι
τῶν
ἀγαθῶν,
αὐτὸς
|
δὲ |
σαυτῷ
παρὰ
τῆς
πόλεως
οὐκ |
[210] |
τὴν
δόξαν
ταύτην
ἐχόντων.
Οἶμαι
|
δὲ |
σαφῶς
ἐπιδείξειν
τοὺς
κατηγοροῦντας
ἡμῶν |
[0] |
τοῖς
ἀνεπιτήδειόν
τι
λέγουσι,
τοὺς
|
δὲ |
σαφῶς
μὲν
εἰδότας
περὶ
ἃ |
[270] |
ταῦτ'
εἰρηκέναι
καὶ
συμβεβουλευκέναι·
περὶ
|
δὲ |
σοφίας
καὶ
φιλοσοφίας
τοῖς
μὲν |
[240] |
αὐτοὺς
μεθ'
ἡμῶν
ἡμερεύοντας,
οἱ
|
δὲ |
συκοφάνται
διαβάλλουσι
καὶ
πράγματα
παρέχουσιν |
[310] |
τοὺς
συνόντας
αὐτοῖς
ἐζήλουν,
τοὺς
|
δὲ |
συκοφάντας
πλείστων
κακῶν
αἰτίους
ἐνόμιζον |
[80] |
μὲν
εἰδότι
τῶν
ἐμῶν,
προῃρημένῳ
|
δὲ |
συκοφαντεῖν;
Ὃς
εἰς
τοσοῦτο
πονηρίας |
[90] |
ἀρετὴν
δωρεὰς
εἰληφόσιν
ἤρεσκον,
τῷ
|
δὲ |
συκοφάντῃ
μὴ
τὴν
αὐτὴν
ἔχω |
[170] |
διαβεβλημένους
πρὸς
αὐτὴν
παυστέον,
τοὺς
|
δὲ |
συκοφαντοῦντας
ἀτιμητέον,
τοῖς
δὲ
νεωτέροις |
[310] |
ταῖς
λεγομέναις
περὶ
αὐτῶν·
τοὺς
|
δὲ |
συμμάχους
λυμαινόμενοι
καὶ
συκοφαντοῦντες,
καὶ |
[260] |
ἀναγκαζόμενοι
προσέχειν
τὸν
νοῦν,
ἔτι
|
δὲ |
συνεθιζόμενοι
λέγειν
καὶ
πονεῖν
ἐπὶ |
[180] |
καὶ
περὶ
τῶν
κοινῶν,
τοῦ
|
δὲ |
σώματος
ὑπηρετῆσαι
τοῖς
ὑπὸ
τῆς |
[220] |
συνουσίας
μετ'
ἀλλήλων
ποιουμένους,
(ἔτι
|
δὲ |
τὰ
καθ'
ἡμέραν
εὐτελέστατα
καὶ |
[60] |
ἁπάντων
πολλὴν
ἐπιμέλειαν
πεποιημένος.
Ἔστι
|
δὲ |
τὰ
μὲν
ἐν
ἀρχῇ
λεγόμενα |
[140] |
ἂν
ὁμοίως
ἔμελεν
αὐτοῖς·
νῦν
|
δὲ |
τά
τε
παρὰ
τῶν
ξένων |
[40] |
καὶ
καινοτέροις
χρῆσθαι
ζητοῦσιν,
ἔτι
|
δὲ |
ταῖς
ἄλλαις
ἰδέαις
ἐπιφανεστέραις
καὶ |
[150] |
τὸν
τῶν
πολλὰ
πραττόντων,
ἔτι
|
δὲ |
ταῖς
διατριβαῖς
ταῖς
ἐμαῖς
πρεπωδέστερον, |
[280] |
ἄριστα
πρὸς
ἀρετὴν
πεφυκότας·
τοὺς
|
δὲ |
ταῖς
κακοηθείαις
καὶ
ταῖς
κακουργίαις |
[30] |
μὲν
περὶ
πολλοὺς
ἡμαρτηκέναι,
τοὺς
|
δὲ |
ταῖς
συμφοραῖς
δι'
ἐμὲ
περιπεπτωκότας |
[230] |
ἀδικοῦντας
καὶ
τοὺς
συκοφαντοῦντας,
ἐν
|
δὲ |
ταῖς
τῶν
ἕνδεκα
τούς
τε |
[230] |
καὶ
τοὺς
τούτοις
ἐφεστῶτας,
ἐν
|
δὲ |
ταῖς
τῶν
τετταράκοντα
τούς
τ' |
[50] |
μὲν
ἦρχον
τῶν
Ἑλλήνων,
ἡμεῖς
|
δὲ |
ταπεινῶς
ἐπράττομεν.
Ἔστι
δὲ
τοὺς |
[30] |
ὄντας
τῶν
καθ'
ἡμέραν,
ἐμοὶ
|
δὲ |
τὰς
εὐπορίας,
περὶ
ὧν
οὗτος |
[40] |
περὶ
τοὺς
ποιητὰς
ἐφιλοσόφησαν,
ἕτεροι
|
δὲ |
τὰς
πράξεις
τὰς
ἐν
τοῖς |
[130] |
φθόνους
τοὺς
ἐπιγιγνομένους
ἡμῖν,
ἔτι
|
δὲ |
τὰς
ταραχὰς
καὶ
τὴν
τύρβην |
[270] |
πρεπωδεστάτας
καὶ
μάλιστα
συμφερούσας·
ὁ
|
δὲ |
τὰς
τοιαύτας
συνεθιζόμενος
θεωρεῖν
καὶ |
[300] |
δὲ
ταῦτα
μὲν
διασύρουσι,
διεξιόντες
|
δὲ |
τὰς
τῶν
συκοφαντῶν
πικρότητας
καὶ |
[180] |
τοὺς
μὲν
τὰς
διανοίας
τοὺς
|
δὲ |
τὰς
τῶν
σωμάτων
ἕξεις,
ἀμφότεροι |
[130] |
τῇ
στρατηγίᾳ
μὲν
συμφέρουσαν,
πρὸς
|
δὲ |
τὰς
χρείας
τῶν
ἀεὶ
προσπιπτόντων |
[180] |
ἡ
γυμναστικὴ
μέρος
ἐστί,
περὶ
|
δὲ |
τὰς
ψυχὰς
τὴν
φιλοσοφίαν,
περὶ |
[230] |
τὴν
ὑπ'
ἐκείνου
συνταχθεῖσαν·
μετὰ
|
δὲ |
ταῦτα
Κλεισθένης
ἐκπεσὼν
ἐκ
τῆς |
[100] |
μηδὲ
τῶν
ἀτυχιῶν
ἀπολαύειν.
(Ἐγὼ
|
δὲ |
ταῦτα
μὲν
αἰσχυνθείην
ἂν
εἰπεῖν, |
[300] |
ἑτέρων
ὠμότητος
εὖ
πάθοιεν.
Οἱ
|
δὲ |
ταῦτα
μὲν
διασύρουσι,
διεξιόντες
δὲ |
[110] |
πλείονος
ἄξιος
ἔδοξεν
εἶναι.
Νῦν
|
δὲ |
ταῦτα
μὲν
ἐάσω
διὰ
τὸ |
[130] |
περὶ
αὐτοῦ
λέγειν
τολμῶντας.
Νῦν
|
δὲ |
ταῦτα
μὲν
ἐάσω,
περὶ
ἐμαυτοῦ |
[110] |
τὸν
στρατηγὸν
τὸν
ἀγαθόν.
Ἔστι
|
δὲ |
ταῦτα
τίνα
δύναμιν
ἔχοντα;
Δεῖ |
[190] |
πέφρασται
τῶν
ἔμπροσθεν
εἰρημένων,
βούλεται
|
δὲ |
ταὐτὰ
δηλοῦν
ἐκείνοις.
Ὃ
χρὴ |
[110] |
τις
ἂν
αἴτιον
γεγενημένον.
(Μετὰ
|
δὲ |
ταύτας
τὰς
πράξεις
ἐπὶ
Σάμον |
[60] |
τάχιστα
δηλώσειν.
Διὰ
τὴν
αὐτὴν
|
δὲ |
ταύτην
πρόφασιν
καὶ
νῦν
αὐτὸν |
[100] |
καὶ
χάριν
ἔχειν
αὐτῷ,
περὶ
|
δὲ |
ταυτησὶ
τῆς
γραφῆς
ἐκ
τῶν |
[310] |
κακῶν
αἰτίους
ἐνόμιζον
εἶναι.
Μέγιστον
|
δὲ |
τεκμήριον·
Σόλωνα
μὲν
γάρ,
τὸν |
[230] |
δεσπόται
τῶν
Ἑλλήνων
κατέστησαν·
(τὸ
|
δὲ |
τελευταῖον
Περικλῆς
καὶ
δημαγωγὸς
ὢν |
[110] |
αὐτῇ
τὸν
νοῦν
ἐποίησε.
Τὸ
|
δὲ |
τελευταῖον
Ποτίδαιαν,
(εἰς
ἣν
ἡ |
[260] |
ἔφησεν
εἶναι
τῶν
ὄντων,
Ἐμπεδοκλῆς
|
δὲ |
τέτταρα,
καὶ
νεῖκος
καὶ
φιλίαν |
[80] |
τῶν
μὲν
ἔτη
τρία
τῶν
|
δὲ |
τέτταρα
συνδιαιτηθέντων,
οὐδεὶς
οὐδὲν
φανήσεται |
[310] |
ἔνδειαν
τῶν
ἀναγκαίων
καταστάντας,
ἔτι
|
δὲ |
τὴν
δημοκρατίαν
δὶς
καταλυθεῖσαν
καὶ |
[90] |
τούτων
μὲν
οὐδέτερον
πεποίηκε,
παραλιπὼν
|
δὲ |
τὴν
δικαιοτάτην
τῶν
κατηγοριῶν
ἐξαπατᾶν |
[70] |
ἧττον
τῇ
πόλει
συμφερόντων.
Γνώσεσθε
|
δὲ |
τὴν
δύναμιν
αὐτῶν,
ἢν
παραβάλλητε |
[290] |
τὰ
τοιαῦτα
γυμνάζεσθαι
βουλομένοις,
(ἔτι
|
δὲ |
τὴν
ἐμπειρίαν,
ἥ
περ
μάλιστα |
[180] |
ἕξεις,
ἀμφότεροι
δύνανται
προαγαγεῖν·
ἐκείνην
|
δὲ |
τὴν
ἐπιστήμην
οὐδέτεροι
τυγχάνουσιν
ἔχοντες, |
[10] |
τοὺς
δὲ
δικάζοντας
ἐπιορκεῖν,
ὅλως
|
δὲ |
τὴν
μὲν
ἀλήθειαν
ἀφανίζει,
ψευδῆ |
[300] |
πολλοὺς
τοὺς
ἀμφισβητοῦντας
ἔχομεν,
περὶ
|
δὲ |
τὴν
παιδείαν
ἅπαντες
ἂν
ἡμᾶς |
[100] |
εἰπεῖν
ὁ
κατήγορος
ἐτόλμησε,
περὶ
|
δὲ |
τὴν
Τιμοθέου
κατηγορίαν
μᾶλλον
ἐσπούδασεν |
[190] |
εὐαρμοστίαις
συμπείθειν
τοὺς
ἀκούοντας,
~ἔτι
|
δὲ |
τὴν
τόλμαν
μὴ
τὴν
ἀναισχυντίας |
[0] |
ἦν
οὐδὲν
λέγοντος
δίκαιον,
διαβάλλοντος
|
δὲ |
τὴν
τῶν
λόγων
τῶν
ἐμῶν |
[50] |
περὶ
τῆς
ἡγεμονίας
ἀμφισβητῶν.
Τοιαύτην
|
δὲ |
τὴν
ὑπόθεσιν
ποιησάμενος,
(ἀποφαίνω
τὴν |
[310] |
ἔσεσθαι
διαφυλάττειν
τὴν
δημοκρατίαν,
διὰ
|
δὲ |
τὴν
φαυλότητα
τῶν
ἐξ
ἀρχῆς |
[300] |
δυναστείαν
ἣν
ἔσχον
προαγαγών,
ἔτι
|
δὲ |
τὴν
φύσιν
τὴν
τοῦ
Πειραιέως |
[130] |
δοκοῦσιν
εἶναι
τοῖς
συμπολιτευομένοις.
(Ὁρᾷς
|
δὲ |
τὴν
φύσιν
τὴν
τῶν
πολλῶν |
[240] |
ἐνιαυτὸν
θυσίαν
αὐτῇ
ποιουμένην,
τοὺς
|
δὲ |
τῆς
δυνάμεως
ἧς
ἡ
θεὸς |
[190] |
τῆς
ἐμπειρίας
ταῦτα
γιγνώσκω·
περὶ
|
δὲ |
τῆς
παιδείας
οὐκ
ἔχω
τοιοῦτον |
[30] |
ἅπασι
τοῖς
ἀκούουσιν
ἐμποιήσειν,
ἐκ
|
δὲ |
τῆς
περὶ
τὰ
δικαστήρια
πραγματείας |
[10] |
δεδηλωκότα
τὴν
δύναμιν
αὐτῆς·
ἔστι
|
δέ |
τι
καὶ
τοιοῦτον
ὃ
τῶν |
[210] |
φασκόντων
μὲν
εἶναι
σοφιστῶν
ἄλλο
|
δέ |
τι
πραττόντων
ἐπὶ
τοὺς
οὐδὲν |
[240] |
τούτους
ὁρᾶτε
μάλιστα
πολεμοῦντας.
(Ἄτοπον
|
δέ |
τι
τυγχάνω
πεπονθώς·
εἰρήσεται
γὰρ, |
[220] |
ὁτιοῦν
τῶν
σφετέρων
αὐτῶν·
ἔτι
|
δὲ |
τίνες
ἂν
ὑπὲρ
πονηρίας
ἀργύριον |
[90] |
ἐχρώμην
ὅσον
ὀφθῆναι
διαλεγόμενος,
ἕτεροι
|
δέ |
τινές
μοι
πολλοὶ
καὶ
πολυπράγμονες |
[40] |
τοῖς
πολέμοις
συναγαγεῖν
ἐβουλήθησαν,
ἄλλοι
|
δέ |
τινες
περὶ
τὰς
ἐρωτήσεις
καὶ |
[100] |
καλῶν
κἀγαθῶν
οὐκ
ἀμφισβητούσης,
εἰ
|
δέ |
τινες
πονηροὶ
γεγόνασιν,
ὑπὲρ
τούτων |
[70] |
οὖσαν
μᾶλλον
ἢ
Λακεδαιμονίων;
Ἔτι
|
δὲ |
τίς
ἂν
περὶ
καλλιόνων
καὶ |
[140] |
μὲν
ἐνόμιζον
εἶναι
δηλωτέον,
ἄλλος
|
δέ |
τίς
μοι
συνεβούλευε
μὴ
λέγειν, |
[300] |
καὶ
τὴν
δημοκρατίαν
καταστήσας,
ποῖος
|
δέ |
τις
ὁ
τοὺς
βαρβάρους
Μαραθῶνι |
[140] |
ᾠόμην
ἐπαινεῖσθαί
με
προσήκειν.
Ἀκροώμενος
|
δέ |
τις
τῶν
ἐπιτηδείων
ἐτόλμησεν
εἰπεῖν |
[300] |
τῇ
φιλοσοφίᾳ
τὸν
νοῦν.
(Ἀναμνήσθητε
|
δὲ |
τὸ
κάλλος
καὶ
τὸ
μέγεθος |
[20] |
κατηγορούντων
καὶ
τῶν
ἀπολογουμένων,
(τοσοῦτον
|
δὲ |
τὸ
μεταξὺ
ποιεῖν,
ὥστε
τῶν |
[120] |
εὐδαιμονεστάτην
καὶ
μεγίστην
γενομένην,
διὰ
|
δὲ |
τὸ
μῖσος
μικρὸν
ἀπολιποῦσαν
τοῦ |
[180] |
ἄλλων
πολλὰς
τέχνας
συνεστηκυίας,
περὶ
|
δὲ |
τὸ
σῶμα
καὶ
τὴν
ψυχὴν |
[270] |
ᾤμην
ἔχειν
ὑπὲρ
αὐτῶν.
(Ἡγοῦμαι
|
δὲ |
τοιαύτην
μὲν
τέχνην,
ἥτις
τοῖς |
[90] |
καὶ
μαίνεσθαι
τὸν
κατήγορον,
αὐτὸς
|
δὲ |
τοιούτοις
λόγοις
κεχρημένος
οἴεται
λανθάνειν |
[20] |
ταχέως
μεταπεισθήσεσθαι
περὶ
αὐτῶν,
τοὺς
|
δὲ |
τοιοῦτον
εἶναί
με
νομίζοντας
οἷός |
[150] |
πλὴν
ἐμὲ
μὲν
ἀτυχῆ,
τοὺς
|
δὲ |
τοιούτους
ἀμαθεῖς
δοκεῖν
εἶναι
καὶ |
[290] |
καλοῦ
πράγματος
αὐτοῖς
συμβεβηκότος,
τοὺς
|
δὲ |
τοιούτους
γενέσθαι
βουλομένους
λοιδοροῦσιν
ὡς |
[80] |
τοῦτον
τοὺς
συνόντας
διαφθείρειν;
Τίς
|
δὲ |
τοιούτους
λόγους
εὑρίσκειν
δυνάμενος
πονηροὺς |
[20] |
ἁπάντων
εἶναι
τῶν
Ἑλλήνων,
ἐπὶ
|
δὲ |
τοῖς
ἀγῶσι
τοῖς
ἐνθάδε
γιγνομένοις |
[70] |
γιγνόμενα
πρὸς
ἡμᾶς
αὐτούς·
εἰ
|
δὲ |
τοῖς
λόγοις
πείθοισθε
τοῖς
ἐμοῖς, |
[30] |
εἴρηκεν,
ἔξωθεν
ἁπάσας
γεγενημένας·
ἔτι
|
δὲ |
τοῖς
μὲν
πλησιάζοντας
ἢ
τοὺς |
[110] |
διαπραξόμενοί
τι
τῶν
δεόντων.
Ὁ
|
δὲ |
τοῖς
μὲν
τοιούτοις
λοχαγοῖς
ἐχρῆτο |
[200] |
ἐκκεχυμένως
ζῆν
καὶ
ῥᾳθύμως,
τοὺς
|
δὲ |
τοῖς
τε
πράγμασι
καὶ
σφίσιν |
[70] |
περὶ
τούτων
τυγχάνω
διειλεγμένος,
ἐν
|
δὲ |
τοῖς
ὑστέροις
περὶ
ἐλαττόνων
μὲν |
[50] |
Ἕλλησιν
ἀγαθῶν
αἰτίαν
γεγενημένην.
Ἀφορισάμενος
|
δὲ |
τὸν
λόγον
τὸν
περὶ
τῶν |
[220] |
καὶ
πλείστην
ἡσυχίαν
ἄγοντας,
προσέχοντας
|
δὲ |
τὸν
νοῦν
σφίσιν
αὐτοῖς
καὶ |
[180] |
πολὺ
πλειστάκις
αὐτῶν
τυγχάνουσι.
(Τοῦτον
|
δὲ |
τὸν
τρόπον
ἐπιμελόμενοι
καὶ
παιδεύοντες |
[30] |
ἔτι
καὶ
νῦν
λαμβάνειν.
(Τοῦτον
|
δὲ |
τὸν
τρόπον
πεποίηται
τὴν
κατηγορίαν, |
[100] |
καὶ
διατάξασθαι
περὶ
αὐτῶν.
(Χρὴ
|
δὲ |
τὸν
ὑπὲρ
ἐκείνου
λόγον
οὐκ |
[120] |
Μενεσθέως,
τούτους
μὲν
ἀπέλυσε,
Τιμόθεον
|
δὲ |
τοσούτοις
ἐζημίωσε
χρήμασιν
ὅσοις
οὐδένα |
[310] |
οὕτως
ἐγίγνωσκον
περὶ
αὐτῶν·
ὑμεῖς
|
δὲ |
τοσοῦτον
ἀπέχετε
τοῦ
κολάζειν
αὐτούς, |
[90] |
μόνον
παρέσχε
καλὸν
κἀγαθόν,
ἐγὼ
|
δὲ |
τοσούτους
τὸ
πλῆθος
ὅσους
ὀλίγῳ |
[80] |
κατέλαβον
οἷόν
περ
προσεδόκησαν·
νῦν
|
δὲ |
τοσούτων
γεγενημένων,
καὶ
τῶν
μὲν |
[160] |
κοσμιώτερον
βεβιωκέναι
τῶν
ἄλλων.
Ἐμοὶ
|
δὲ |
τοὐναντίον
ἀποβέβηκεν.
(Εἰ
μὲν
γὰρ |
[170] |
τὴν
διατριβὴν
ταύτην
ὄντας·
εἰ
|
δὲ |
τοὐναντίον
πέφυκεν
ὥστ'
ὠφελεῖν
καὶ |
[150] |
χεῖρον
ἀγωνιεῖται
παρ'
αὐτοῖς·
πρὸς
|
δὲ |
τοὺς
ἄλλους,
περὶ
ὧν
Λυσίμαχος |
[140] |
ἁπάντων
τῶν
κοινῶν
ἐξέστηκας,
εἰς
|
δὲ |
τοὺς
διακοσίους
καὶ
χιλίους
τοὺς |
[10] |
εἶναι
δόξη
τοῖς
ἀκροωμένοις.
(Χρὴ
|
δὲ |
τοὺς
διεξιόντας
αὐτὸν
πρῶτον
μὲν |
[270] |
πολὺ
τοῦ
βελτίστου
δυναμένους,
φιλοσόφους
|
δὲ |
τοὺς
ἐν
τούτοις
διατρίβοντας
ἐξ |
[240] |
ἂν
οἱ
τοιοῦτοι
παραινέσωσι·
περὶ
|
δὲ |
τοὺς
ἔργον
ποιουμένους
ὅπως
χρησίμους |
[300] |
ἂν
ἡμᾶς
πρωτεύειν
προκρίνειαν.
Χρὴ
|
δὲ |
τοὺς
καὶ
μικρὰ
λογίζεσθαι
δυναμένους |
[260] |
λάβωμεν
αὐτῶν
τὴν
ἐπιστήμην,
ταῦτα
|
δὲ |
τοὺς
μὲν
ἀπηκριβωμένους
οὐδὲν
ἂν |
[50] |
ἡμεῖς
δὲ
ταπεινῶς
ἐπράττομεν.
Ἔστι
|
δὲ |
τοὺς
μὲν
Ἕλληνας
παρακαλῶν
ἐπὶ |
[40] |
καὶ
δόξης
ἐπιεικοῦς
τυγχάνοντας·
ἔτι
|
δὲ |
τοὺς
μέν,
(ἢν
ὀφθῶσι
δὶς |
[200] |
τῶν
ἀκριβῶς
εὑρῆσθαι
δοκουσῶν;
(Χρὴ
|
δὲ |
τοὺς
νοῦν
ἔχοντας
οὐκ
ἀνωμάλως |
[80] |
καὶ
τῇ
πόλει
συμφερόντως.
~Χρὴ
|
δὲ |
τοὺς
νοῦν
ἔχοντας
περὶ
ἀμφότερα |
[30] |
ἑτέροις
πράγματα
παρέχειν
βουλομένους,
ἐμοὶ
|
δὲ |
τοὺς
πλείστην
σχολὴν
τῶν
Ἑλλήνων |
[240] |
προφάσεις
παμπληθεῖς
δ'
εἰσί̓
(πρὸς
|
δὲ |
τοὺς
πολλὴν
ἐπιμέλειαν
ποιουμένους
καὶ |
[260] |
τῶν
ἀνοήτων
περιστάτοις
γιγνομέναις,
δεῖν
|
δὲ |
τοὺς
προὔργου
τι
ποιεῖν
βουλομένους |
[190] |
ἀπάτην
καὶ
φενακισμὸν
οὖσαν,
ἀξιοῦσι
|
δὲ |
τοὺς
συνόντας
ἡμῖν
εὐθὺς
μὲν |
[180] |
συγκεῖσθαι
καὶ
τῆς
ψυχῆς,
αὐτοῖν
|
δὲ |
τούτοιν
οὐδεὶς
ἔστιν
ὅστις
οὐκ |
[80] |
ἀμφότερα
μὲν
ταῦτα
σπουδάζειν,
αὐτοῖν
|
δὲ |
τούτοιν
τὸ
μεῖζον
καὶ
τὸ |
[260] |
ἡμῶν
ὥσπερ
δίκαιόν
ἐστι,
~πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
ἵνα
καὶ
τοῦτο
ποιήσω |
[290] |
λέγειν,
ἐνθένδε
πάντας
λαμβάνοντας·
πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
καὶ
τὴν
τῆς
φωνῆς |
[10] |
ἢ
τοῖς
ἤδη
προειρημένοις,
πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
μὴ
ζητεῖν
εὐθὺς
ἐπελθόντας |
[140] |
οἷς
ἅπαντες
πολιτευόμενοι
τυγχάνουσι.
(Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
οὕτως
ἰδίοις
οὖσι
καὶ |
[120] |
πόλις
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν.
(Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
τὰς
δοριαλώτους
τῶν
πόλεων |
[40] |
συγγίγνωνται,
τοσούτῳ
μᾶλλον
θαυμαζομένους·
πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
τοὺς
μὲν
περὶ
τὰς |
[20] |
τι
ἂν
λέγωσιν
ἀποδέχεσθαι,
τῶν
|
δὲ |
τούτους
ἐξελέγχειν
πειρωμένων
ἐνίοτε
μηδὲ |
[90] |
Λυσιθείδης
καὶ
Κάλλιππος
πλησιάζειν,
μετὰ
|
δὲ |
τούτους
Ὀνήτωρ,
Ἀντικλῆς,
Φιλωνίδης,
Φιλόμηλος, |
[230] |
τῶν
μεγίστων
ἀγαθῶν
γενομένην·
(ἐπὶ
|
δὲ |
τούτῳ
Θεμιστοκλῆς
ἡγεμὼν
ἐν
τῷ |
[60] |
προειρημένῳ
καὶ
συγκεκλειμένον
ἔχουσιν,
ἐν
|
δὲ |
τούτῳ
τοὐναντίον·
ἀπολύσας
γὰρ
ἀπὸ |
[80] |
ἄλλων
μὲν
ἀγνοουμένην,
ὑπ'
αὐτῶν
|
δὲ |
τούτων
ἀντιλεγομένην,
ἐγὼ
δ'
ἐπὶ |
[310] |
δικαστηρίων
τὴν
κρίσιν
ἐποίησαν,
κατὰ
|
δὲ |
τούτων
γραφὰς
μὲν
πρὸς
τοὺς |
[230] |
φύσει
τῇ
παρούσῃ
χρωμένους;
~Χωρὶς
|
δὲ |
τούτων,
εἴπερ
ἡ
περὶ
τοὺς |
[120] |
τὰς
ἐσχάτας
ἐνδείας
καθιστάμενον,
ἐκ
|
δὲ |
τούτων
εἰς
τοῦτο
τὰ
πράγματα |
[180] |
ὑπὸ
τῆς
ψυχῆς
γνωσθεῖσιν.
(Οὕτω
|
δὲ |
τούτων
ἐχόντων
ὁρῶντές
τινες
τῶν |
[90] |
συνουσίαν
τὴν
ἐμὴν
γεγενημένους·
νῦν
|
δὲ |
τούτων
μὲν
οὐδέτερον
πεποίηκε,
παραλιπὼν |
[180] |
χρώμενος,
(διεξέρχονται
τοῖς
μαθηταῖς.
Ἐμπείρους
|
δὲ |
τούτων
ποιήσαντες
καὶ
διακριβώσαντες
ἐν |
[180] |
πολὺ
διαφέροντας
τῶν
ἄλλων.
Εἶναι
|
δὲ |
τούτων
προσῆκον
ἑκατέροις,
(τοῖς
τε |
[120] |
καὶ
ταραχὴν
αὐτοὺς
καταστήσειεν.
(Εἰ
|
δὲ |
τύχοι
καθορμισθεὶς
πρὸς
τὴν
χώραν, |
[240] |
πεφενακισμένων
προσποιοῦνται
καταγελᾶν
αὐτῶν,
ὁπόταν
|
δὲ |
τύχωσι,
μεταβαλόντες
ὡς
περὶ
πλεονεκτεῖν |
[30] |
ἐν
τοῖς
ἀγῶσι
πλεονεκτεῖν,
ἐκ
|
δὲ |
τῶν
ἄλλων
λόγων
ποιεῖ
με |
[280] |
τὴν
ἐκείνων
ἐπιμελεστάτους
ὄντας,
παρὰ
|
δὲ |
τῶν
ἀνθρώπων
τοὺς
ἄριστα
πρὸς |
[260] |
ταῖς
οὐδὲν
μὲν
ὠφελούσαις
ὑπὸ
|
δὲ |
τῶν
ἀνοήτων
περιστάτοις
γιγνομέναις,
δεῖν |
[100] |
κειμένην
τῶν
περὶ
Πελοπόννησον,
Σάμον
|
δὲ |
τῶν
ἐν
Ἰωνίᾳ,
Σηστὸν
δὲ |
[300] |
αἰσχύνην
τῇ
πόλει
περιποιοῦντας,
τοὺς
|
δὲ |
τῶν
ἐπαίνων
τῶν
λεγομένων
περὶ |
[240] |
μὲν
τοῖς
τοιούτοις
δυναστεύοντας,
ὑπὸ
|
δὲ |
τῶν
καλῶν
κἀγαθῶν
καὶ
νοῦν |
[50] |
δεδομένος
ἡμῖν
ὀλίγος
ἐστίν·
ὥσπερ
|
δὲ |
τῶν
καρπῶν,
ἐξενεγκεῖν
ἑκάστου
δεῖγμα |
[310] |
οὐ
συνέπεσε
τῇ
πόλει,
τί
|
δὲ |
τῶν
μεγίστων
κακῶν
οἱ
ταύτην |
[280] |
οὐ
τῶν
κακῶν
πλεονεκτοῦσι·
(τοὺς
|
δὲ |
τῶν
μὲν
ἀναγκαίων
ἀμελοῦντας,
τὰς |
[80] |
εἰς
τὴν
αὑτῶν
ὁμιλίαν,
ἐγὼ
|
δὲ |
τῶν
μὲν
ἰδιωτῶν
οὐδένα
πώποτε |
[240] |
χρῆσθαι
τῷ
λόγῳ
δυναμένους,
ἐπιτιμῶσι
|
δὲ |
τῶν
νεωτέρων
τοῖς
τυχεῖν
ταύτης |
[280] |
τῶν
μὲν
ἀναγκαίων
ἀμελοῦντας,
τὰς
|
δὲ |
τῶν
παλαιῶν
σοφιστῶν
τερατολογίας
ἀγαπῶντας |
[230] |
ἐπὶ
τὸ
βῆμα
παριόντων,
ἔτι
|
δὲ |
τῶν
παλαιῶν
τοὺς
ἀρίστους
ῥήτορας |
[10] |
δυνηθῶσι
τὸ
δίκαιον.
(Οὐ
θαυμάζω
|
δὲ |
τῶν
πλείω
χρόνον
διατριβόντων
ἐπὶ |
[50] |
τὴν
δύναμιν
ἁπάντων
μαθήσεσθε.
(Δέομαι
|
δὲ |
τῶν
πολλάκις
ἀνεγνωκότων
τὰ
μέλλοντα |
[130] |
τοὺς
δ'
ἀτίμους
εἶναι;
Πόσους
|
δὲ |
τῶν
προγεγενημένων
ἀνωνύμους
εἶναι;
Πολὺ |
[310] |
ἠξίωσαν
τῆς
πόλεως
εἶναι,
περὶ
|
δὲ |
τῶν
συκοφαντῶν
χαλεπωτέρους
ἢ
περὶ |
[10] |
μὲν
ἀγνοοῦντας
εἰδέναι
ποιῆσαι,
τοὺς
|
δὲ |
φθονοῦντας
ἔτι
μᾶλλον
ὑπὸ
τῆς |
[290] |
χρῆσθαι
τοῖς
λόγοις
εἰώθασιν·
οἱ
|
δὲ |
φιλοσοφίᾳ
καὶ
λογισμῷ
τὴν
δύναμιν |
[10] |
τοιούτους
ἀγῶνας
οὐχ
ἁρμόττοντα,
περὶ
|
δὲ |
φιλοσοφίας
πεπαρρησιασμένα
καὶ
δεδηλωκότα
τὴν |
[170] |
καὶ
τῇ
φιλοσοφίᾳ
βοηθῆσαι·
νῦν
|
δὲ |
φοβοῦμαι
μὴ
διὰ
ταύτην
ὑπὲρ |
[250] |
τῶν
ἐλλογίμων
ἔργων
διαπραξαμένην,
διὰ
|
δὲ |
φρόνησιν
ἀνδρὸς
εὐδαιμονεστάτην
καὶ
μεγίστην |
[210] |
ἀνδρειότερα
τὰ
δὲ
πραότερα
τὰ
|
δὲ |
φρονιμώτερα
ποιοῦσι,
περὶ
τὴν
τῶν |
[180] |
πονῆσαι
καὶ
μνημονεῦσαι
δυναμένην,
τὴν
|
δὲ |
φωνὴν
καὶ
τὴν
τοῦ
στόματος |
[70] |
ἀσκεῖν
μᾶλλον
τῶν
ἄλλων,
οἱ
|
δὲ |
χεῖρον
παιδεύονται
τῶν
ἰδιωτῶν.
Διαλεχθεὶς |
[280] |
σπουδάζειν
ὅπως
ἔσονται
βελτίους,
τοὺς
|
δὲ |
χείρω
τὴν
φύσιν
ἔχοντας
ἐν |
[150] |
εὐδαιμονέστατοι
τῶν
Ἑλλήνων
ἦσαν,
πλεῖστον
|
δὲ |
χρόνον
βιοὺς
καὶ
περὶ
τὸν |
[160] |
διαβολῆς
ἀπολαύσω
τι
φλαῦρον.
(Ἐπειδὴ
|
δὲ |
χρόνων
ἐγγιγνομένων
εἰσέπεσον
εἰς
τὸ |
[210] |
οὐκ
ἂν
εἴη
βέλτιον,
τὰς
|
δὲ |
ψυχὰς
τὰς
ἄμεινον
πεφυκυίας
τῶν |
[110] |
χρῆσθαι
καλῶς,
αἱ
πράξεις
αὐταὶ
|
δεδηλώκασιν· |
ὡς
δὲ
καὶ
πρὸς
τὸ |
[10] |
περὶ
δὲ
φιλοσοφίας
πεπαρρησιασμένα
καὶ
|
δεδηλωκότα |
τὴν
δύναμιν
αὐτῆς·
ἔστι
δέ |
[140] |
οὐ
μὴν
ἀλλ'
αὐτός
γε
|
δεδιέναι |
ταῦτα
μάλιστα,
μὴ
πολλοὺς
λυπήσῃ |
[140] |
τῶν
πολιτῶν,
ἔτι
δὲ
μήτε
|
δεδικασμένον |
μηδενὶ
μήτε
πεφευγότα
πλὴν
περὶ |
[120] |
ἀδικουσῶν.
(Ἠπίστατο
γὰρ
τούς
τε
|
δεδιότας |
ὅτι
μισοῦσι
δι'
οὓς
ἂν |
[270] |
αἰσχύνομαι
γὰρ
εἴ
τισι
δόξω
|
δεδιὼς |
ὑπὲρ
γήρως
καὶ
μικροῦ
βίου |
[210] |
τῶν
παρὰ
τοῖς
πλείστοις
ὁμολογουμένων,
|
δέδοικα |
μὴ
περὶ
τῶν
ἀμφισβητουμένων
ἀπορεῖν |
[310] |
καὶ
περὶ
τῶν
ἤδη
προειρημένων
|
δέδοικα, |
μὴ
τοιοῦτόν
τι
πάθος
αὐτοῖς |
[170] |
χρόνον
ἐάσαντες
ἀναλῶσαί
με
τὸν
|
δεδομένον |
ταῖς
ἀπολογίαις,
ὅπως
ἂν
ὑμῶν |
[50] |
δυναίμην·
ὁ
γὰρ
χρόνος
ὁ
|
δεδομένος |
ἡμῖν
ὀλίγος
ἐστίν·
ὥσπερ
δὲ |
[160] |
τοὺς
δίκην
ὑπὲρ
τῶν
ἁμαρτημάτων
|
δεδωκότας. |
(Καὶ
τί
δεῖ
λέγειν
περὶ |
[160] |
συμβαίη
δεινότατον,
εἰ
οἱ
μὲν
|
δεδωκότες |
μοι
χρήματα
τοσαύτην
ἔχοιεν
χάριν, |
[120] |
πολεμήσαντας,
τὴν
μεγίστην
πίστιν
ἔσεσθαι
|
δεδωκὼς |
ὡς
οὐδέποτ'
ἂν
περί
γε |
[110] |
δὲ
ταῦτα
τίνα
δύναμιν
ἔχοντα;
|
Δεῖ |
γὰρ
οὐχ
ἁπλῶς
εἰπεῖν,
ἀλλὰ |
[190] |
ἀνθ'
ἧς
νῦν
τυγχάνουσιν
ἔχοντες.
|
(Δεῖ |
δὴ
μηδ'
ἡμᾶς
προαπειπεῖν
διδάσκοντας |
[80] |
τῶν
κειμένων
οὐδὲν
γὰρ
αὐτοὺς
|
δεῖ |
ζητεῖν
ἑτέρους,
ἀλλὰ
τοὺς
παρὰ |
[160] |
τῶν
ἁμαρτημάτων
δεδωκότας.
(Καὶ
τί
|
δεῖ |
λέγειν
περὶ
τῶν
κοινῶν;
Αὐτὸς |
[40] |
νοῦν.
(Πρῶτον
μὲν
οὖν
ἐκεῖνο
|
δεῖ |
μαθεῖν
ὑμᾶς,
ὅτι
τρόποι
τῶν |
[110] |
Χαλκιδεῖς
ἅπαντας
κατεπολέμησεν.
Εἰ
δὲ
|
δεῖ |
μὴ
καθ'
ἕκαστον
ἀλλὰ
διὰ |
[160] |
ὥσπερ
τῶν
μεγίστων
ἀδικημάτων
ἀπολογίαν
|
δεῖ |
παρασκευάζεσθαι
καὶ
σκοπεῖν,
εἰ
μέλλει |
[90] |
καὶ
τοὺς
ἀμαθεστάτους
γιγνώσκειν,
ὅτι
|
δεῖ |
πιστὰς
εἶναι
καὶ
μέγα
δυναμένας |
[60] |
ἐπαινοῦντας,
καὶ
τοὺς
ὑπὲρ
ὧν
|
δεῖ |
πράττειν
συμβουλεύοντας
ἢ
τοὺς
τὰ |
[250] |
τῶν
πραγμάτων
διαλεχθῶσιν.
(Εἰ
δὲ
|
δεῖ |
συλλήβδην
περὶ
τῆς
δυνάμεως
ταύτης |
[240] |
ὀλίγῳ
πρότερον
ᾐτιώμην·
(ἀλλ'
εἰ
|
δεῖ |
τἀληθὲς
εἰπεῖν
καὶ
τὸ
νῦν |
[210] |
λεγομένων.
(Πρῶτον
μὲν
οὖν
ὁρίσασθαι
|
δεῖ |
τίνων
ὀρεγόμενοι
καὶ
τίνος
τυχεῖν |
[180] |
μὲν
εἰσενέγκασθαι
τὴν
φύσιν
οἵαν
|
δεῖ, |
τοῖς
δὲ
δύνασθαι
παιδεῦσαι
τοὺς |
[220] |
γὰρ
μαθεῖν
ἀλλ'
ἐπιχειρῆσαι
μόνον
|
δεῖ |
τοῖς
τοιούτοις
τῶν
ἔργων.
(Ἀλλὰ |
[290] |
τῶν
πρεσβυτέρων
οὐκ
ἴσασιν,
~ὅτι
|
δεῖ |
τὸν
ὀρθῶς
καὶ
πρεπόντως
προεστῶτα |
[250] |
δοκιμάζομεν·
τὸ
γὰρ
λέγειν
ὡς
|
δεῖ |
τοῦ
φρονεῖν
εὖ
μέγιστον
σημεῖον |
[180] |
ἡμῖν
βουλομένους.
(Λέγομεν
γὰρ
ὡς
|
δεῖ |
τοὺς
μέλλοντας
διοίσειν
ἢ
περὶ |
[250] |
ἀγαθῶν
αἴτιόν
ἐστιν.
(Καὶ
τί
|
δεῖ |
τούτου
θαυμάζειν,
ὅπου
καὶ
τῶν |
[60] |
τὸν
χρόνον
βασιλεύοντι,
συμβουλεύων
ὡς
|
δεῖ |
τῶν
πολιτῶν
ἄρχειν·
οὐχ
ὁμοίως |
[50] |
δὲ
τῶν
καρπῶν,
ἐξενεγκεῖν
ἑκάστου
|
δεῖγμα |
πειράσομαι.
Μικρὸν
γὰρ
μέρος
ἀκούσαντες |
[260] |
πονεῖν
ἐπὶ
τοῖς
λεγομένοις
καὶ
|
δεικνυμένοις |
καὶ
μὴ
πεπλανημένην
ἔχειν
τὴν |
[90] |
γὰρ
αὐτὸν
καὶ
τοὺς
λόγους
|
δεικνύναι |
τοὺς
ἐμούς,
οἷς
διαφθείρω
τοὺς |
[180] |
τὸ
περὶ
τὴν
ἐμπειρίαν
γυμνάσιον·
|
δεῖν |
γὰρ
τοὺς
μὲν
ἐπιμελῶς
ἐπιστατῆσαι |
[260] |
δὲ
τῶν
ἀνοήτων
περιστάτοις
γιγνομέναις,
|
δεῖν |
δὲ
τοὺς
προὔργου
τι
ποιεῖν |
[250] |
περὶ
ἡμῶν,
οὐδέτερον
δ'
οἶμαι
|
δεῖν, |
οὔθ'
ὅμοιος
γίγνεσθαι
τοῖς
ὑπὸ |
[150] |
εἶναι
καὶ
σεμνὸν
ὥστ'
ὀλίγου
|
δεῖν |
πάντες
προσεποιοῦντο
πλείω
κεκτῆσθαι
τὴν |
[260] |
(Φιλοσοφίαν
μὲν
οὖν
οὐκ
οἶμαι
|
δεῖν |
προσαγορεύειν
τὴν
μηδὲν
ἐν
τῷ |
[130] |
παρὰ
τῆς
πόλεως
οὐκ
οἴει
|
δεῖν |
τὴν
αὐτὴν
ταύτην
παρασκευάζειν,
ἀλλὰ |
[100] |
ἡμεῖς
ἴσμεν,
ἐκεῖνον
μὲν
οἶμαι
|
δεῖν |
ὑμᾶς
ἐπαινεῖν
καὶ
χάριν
ἔχειν |
[130] |
τούτων,
οὐκ
ἔστιν
ὅπως
οὐ
|
δεινὰ |
καὶ
σχέτλια
πᾶσιν
εἶναι
δόξει |
[160] |
πάσχειν
ἐπορισάμην
τὰς
ὠφελίας,
ὡς
|
δεινὰ |
ποιῶν
εἰς
τηλικουτονὶ
καθέστηκα
κίνδυνον. |
[290] |
μὲν
γὰρ
φύσει
καὶ
τύχῃ
|
δεινοὶ |
γενόμενοι
λέγειν
οὐ
πρὸς
τὸ |
[190] |
κατημεληκότων·
ὥσθ'
ἑκάτερόν
τε
τούτων
|
δεινὸν |
ἂν
καὶ
λέγειν
καὶ
πράττειν |
[90] |
τούτων
εἰργασμένον,
διεξίοι
δ'
ὡς
|
δεινὸν |
ἕκαστόν
ἐστι
τῶν
κακουργημάτων,
ληρεῖν |
[80] |
ἤνεγκε,
λέγων
δὲ
διατετέλεκεν
ὡς
|
δεινόν |
ἐστι
διαφθείρεσθαι
τοὺς
τηλικούτους,
ὥσπερ |
[150] |
τῶν
παρὰ
τῆς
πόλεως
ἀπεσχόμην
|
δεινὸν |
ἡγησάμενος,
εἰ
δυνάμενος
ἐκ
τῶν |
[70] |
τοῦτο
πείθειν
αὐτόν,
ὡς
χρὴ
|
δεινὸν |
νομίζειν,
ὅταν
ὁρᾷ
τοὺς
μὲν |
[40] |
περὶ
τοὺς
λόγους
ὄντα
με
|
δεινὸν |
τοὺς
περὶ
τῶν
ἰδίων
συμβολαίων. |
[10] |
οὕτως
αὐτὸν
νομίζειν
εἶναί
με
|
δεινόν, |
ὥσπερ
ἐν
ὑμῖν
εἴρηκεν·
οὐ |
[110] |
ταξιάρχοις,
(αὐτὸς
δὲ
περὶ
ταῦτα
|
δεινὸς |
ἦν,
περὶ
ἅπερ
χρὴ
φρόνιμον |
[130] |
τὴν
τῶν
ἀνθρώπων
θεραπείαν
ὥσπερ
|
δεινὸς |
περὶ
τὴν
τῶν
πραγμάτων
ἐπιμέλειαν. |
[160] |
με
γεγενημένης
πάντων
ἂν
συμβαίη
|
δεινότατον, |
εἰ
οἱ
μὲν
δεδωκότες
μοι |
[290] |
ἄλλων.
Ὥστε
πάντων
ἂν
συμβαίη
|
δεινότατον, |
εἰ
τοὺς
βουλομένους
τοῖς
αὐτοῖς |
[20] |
ἀγωνιζομένοις
παρέχοντες.
(Ὃ
δὲ
πάντων
|
δεινότατον, |
ὅταν
τις
αὐτὸς
μὲν
κινδυνεύων |
[210] |
ἐπιείκειαν
εὐεργετήσαιμεν.
(Ὃ
δὲ
πάντων
|
δεινότατον, |
ὅτι
καθ'
ἕκαστον
τὸν
ἐνιαυτὸν |
[250] |
διαφθείρεσθαί
φασιν.
~Ὃ
δὲ
πάντων
|
δεινότατον, |
ὅτι
προκρίναιεν
μὲν
ἂν
τὴν |
[30] |
καὶ
προσομολογήσαιμι
πάντων
ἀνθρώπων
εἶναι
|
δεινότατος, |
καὶ
συγγραφεὺς
τῶν
λόγων
τῶν |
[160] |
παρ'
ἐμοῦ
λαβεῖν.
Ἔτι
δὲ
|
δεινότερον, |
εἰ
Πίνδαρον
μὲν
τὸν
ποιητὴν |
[160] |
μέλλει
τις
σωθήσεσθαι.
Πολὺ
γὰρ
|
δεινότερον |
καθέστηκε
τὸ
δοκεῖν
εὐπορεῖν
ἢ |
[190] |
ἂν
ἢ
περὶ
τοὺς
λόγους
|
δεινότερος |
ἢ
περὶ
τὰς
πράξεις
φρονιμώτερος, |
[190] |
τῶν
ἄλλων
διαφέρουσιν·
(οἱ
δὲ
|
δεινοτέρους |
μὲν
ὁμολογοῦσιν
εἶναι
τοὺς
περὶ |
[230] |
εἴπερ
ἡ
περὶ
τοὺς
λόγους
|
δεινότης |
ποιεῖ
τοῖς
ἀλλοτρίοις
ἐπιβουλεύειν,
προσῆκεν |
[30] |
οὖν
οὐδεὶς
οὔθ'
ὑπὸ
τῆς
|
δεινότητος |
τῆς
ἐμῆς
οὔθ'
ὑπὸ
τῶν |
[10] |
τοῖς
ὑπὸ
τούτου
περὶ
τῆς
|
δεινότητος |
τῆς
ἐμῆς
προειρημένοις,
ἢν
δ' |
[290] |
πολλοὺς
εἶναι
τοὺς
ἐκ
παιδείας
|
δεινοὺς |
εἰπεῖν
γιγνομένους,
μάλιστα
δ'
ὑμῖν· |
[60] |
τούς
τε
νῦν
δοκοῦντας
εἶναι
|
δεινοὺς |
μὴ
τολμᾶν
ἔτι
λέγειν
περὶ |
[290] |
δ'
ὅσοι
τοὺς
μὲν
φύσει
|
δεινοὺς |
ὄντας
εἰπεῖν
εὐδαιμονίζουσιν
ὡς
ἀγαθοῦ |
[40] |
τοὺς
μὲν
περὶ
τὰς
δίκας
|
δεινοὺς |
πόρρω
τῶν
λόγων
ἐκείνων
ὄντας, |
[290] |
ὑπολαμβάνουσιν
ἅπαντας
τοὺς
λέγειν
ὄντας
|
δεινοὺς |
τῆς
πόλεως
εἶναι
μαθητάς.
(Σκοπεῖτ' |
[120] |
ἄλλον
χρόνον
πολλῶν
γίγνεσθαι
καὶ
|
δεινῶν |
ἐν
τοῖς
Ἕλλησιν,
ἐπὶ
τῆς |
[310] |
ταύτης
τῆς
μεταβολῆς
τί
τῶν
|
δεινῶν |
οὐ
συνέπεσε
τῇ
πόλει,
τί |
[230] |
πράγμασι
χρώμενοι
διατελοῦσιν.
(Ἔχω
δὲ
|
δεῖξαι |
καὶ
τόπους
ἐν
οἷς
ἔξεστιν |
[60] |
καὶ
νῦν
αὐτὸν
αὐτὸν
ὑμῖν
|
δεῖξαι |
προειλόμην,
οὐχ
ὡς
ἄριστα
τῶν |
[50] |
ποιοίμην
τὴν
ἀπολογίαν,
ἐξὸν
αὐτοὺς
|
δείξαντι |
τούτους
ἀπολύσασθαι
τὴν
διαβολὴν
τὴν |
[50] |
τὴν
ὑπόσχεσιν,
εἰ
μὴ
καὶ
|
δείξειν |
ἤμελλον
ὑμῖν
καὶ
ῥᾳδίαν
ποιήσειν |
[50] |
τὴν
ἀλήθειαν.
(Αὐτοὺς
γὰρ
ὑμῖν
|
δείξω |
τοὺς
εἰρημένους
ὑπ'
ἐμοῦ
καὶ |
[230] |
ἡμᾶς
αὐτοὺς
διοικοῦντας
ὥστε
μηδὲν
|
δεῖσθαι |
τῶν
ἀγώνων
τῶν
παρ'
ὑμῖν. |
[50] |
λόγος
ὁ
μέλλων
πρῶτος
ὑμῖν
|
δειχθήσεσθαι |
κατ'
ἐκείνους
ἐγράφη
τοὺς
χρόνους, |
[60] |
συντείνουσιν.
Ἔστι
δ'
ὁ
μέλλων
|
δειχθήσεσθαι |
Νικοκλεῖ
τῷ
Κυπρίῳ,
τῷ
κατ' |
[110] |
παρὰ
τῶν
συμμάχων
ἐκλέξας,
ἐν
|
δέκα |
μησὶν
ἐξεπολιόρκησεν
ὀκτακισχιλίοις
πελτασταῖς
καὶ |
[100] |
τὸν
περὶ
Πελοπόννησον
τρία
καὶ
|
δέκα |
μόνον
τάλαντα
δούσης
αὐτῷ
τῆς |
[170] |
ἧττόν
μοι
σπουδάσαι
προσῆκε.
(Καίτοι
|
δεξαίμην |
ἄν,
εἰρήσεται
γὰρ
τἀληθὲς
εἰ |
[40] |
πλησιάσαντας,
εἰ
πολλάκις
εἰρηκὼς
ὅτι
|
δεξαίμην |
ἂν
ἅπαντας
εἰδέναι
τοὺς
πολίτας |
[220] |
ἐστιν
οὕτως
ἀκρατὴς
ὅστις
ἂν
|
δέξαιτο |
καὶ
τοὺς
μαθητὰς
εἶναι
τοιούτους· |
[270] |
μικροῦ
βίου
προδιδόναι
τὴν
ἀλήθειαν.
|
(Δέομαι |
δ'
ὑμῶν
μὴ
προκαταγνῶναί
μου |
[50] |
λόγων
τὴν
δύναμιν
ἁπάντων
μαθήσεσθε.
|
(Δέομαι |
δὲ
τῶν
πολλάκις
ἀνεγνωκότων
τὰ |
[150] |
ποιοῦντα
τὸ
προσταττόμενον,
μηδὲν
δὲ
|
δέομαι |
μήτε
κληροῦσθαι
τῶν
ἀρχῶν
ἕνεκα, |
[10] |
πράξεις
ἡγῆσθέ
μου
χείρους
εἶναι.
|
(Δέομαι |
οὖν
ὑμῶν
μήτε
πιστεύειν
πω |
[80] |
καὶ
χαλεπώτεροι
καὶ
ψυχῆς
φρονιμωτέρας
|
δεόμενοι |
τυγχάνουσιν,
ἄλλως
τε
δὴ
καὶ |
[320] |
τελευτὴν
ὦσι
τῆς
ἀπολογίας,
ἱκετεύοντας,
|
δεομένους, |
τοὺς
παῖδας,
τοὺς
φίλους
ἀναβιβαζομένους· |
[80] |
τινος
περὶ
τούτων,
ἢ
τοῦτο
|
δέον |
αὐτὸν
ἀποφαίνειν
ὃ
πάντες
ὁμολογοῦσιν, |
[70] |
λεγομένοις
ἐπιτιμῶ
ταῖς
μοναρχίαις,
ὅτι
|
δέον |
αὐτοὺς
τὴν
φρόνησιν
ἀσκεῖν
μᾶλλον |
[190] |
διανοίας
ταύτης,
ἀλλὰ
πολλῶν
ἔτι
|
δέονται |
λόγων
καὶ
παντοδαπῶν,
εἰ
μέλλουσιν |
[270] |
τοιαύτας
εὑρίσκων
οὐδὲν
διαπράξεται
τῶν
|
δεόντων. |
(Ἔπειτα
τῶν
πράξεων
τῶν
συντεινουσῶν |
[110] |
διὰ
τούτων
διαπραξόμενοί
τι
τῶν
|
δεόντων. |
Ὁ
δὲ
τοῖς
μὲν
τοιούτοις |
[240] |
βούλονται
λαβεῖν,
οὐδέν
φασι
τῶν
|
δεόντων |
πράττειν,
ἀλλ'
ἐνίοτε
μὲν
ὡς |
[160] |
χρήσομαι
τοῖς
παροῦσιν,
ἐπαυσάμην
τοῦ
|
δέους |
καὶ
τῆς
ταραχῆς
ταύτης,
οὐκ |
[230] |
ἡμέρας
ἀνάστατοι
γενόμενοι
πολὺν
χρόνον
|
δεσπόται |
τῶν
Ἑλλήνων
κατέστησαν·
(τὸ
δὲ |
[120] |
γίγνεσθαι
τοιοῦτον,
ὅσην
περ
οἱ
|
δεσπόται |
τῶν
χρημάτων·
οὐ
γὰρ
τούτῳ |
[40] |
ἄλλοις
περὶ
τῶν
ἀμφισβητουμένων
ὥσπερ
|
δεσπότης |
ἐδίκαζεν;
Ὥστ'
ἐξ
ὧν
αὐτὸς |
[220] |
Πόντου
καὶ
τῶν
ἄλλων
τόπων
|
δεῦρο |
πλεόντων,
ἵνα
παιδευθῶσι.
Πότερον
αὐτοὺς |
[110] |
σαφεστέραν
καὶ
μείζω
ταύτης
παρασχέσθαι;
|
(Δεύτερον |
τί
προσήκει
τὸν
στρατηγὸν
τὸν |
[140] |
τίνος
πρώτου
μνησθῶ
καὶ
ποίου
|
δευτέρου· |
τὸ
γὰρ
ἐφεξῆς
με
λέγειν |
[80] |
φρονιμωτέρας
δεόμενοι
τυγχάνουσιν,
ἄλλως
τε
|
δὴ |
καὶ
νῦν.
(Ὅτε
μὲν
γὰρ |
[190] |
τῶν
Ἑλλήνων
γέγονεν;
(Καὶ
μὲν
|
δὴ |
κἀκείνους
ἴσμεν,
τοὺς
καταδεεστέραν
μὲν |
[190] |
ἧς
νῦν
τυγχάνουσιν
ἔχοντες.
(Δεῖ
|
δὴ |
μηδ'
ἡμᾶς
προαπειπεῖν
διδάσκοντας
καὶ |
[70] |
τῶν
ὠφελίμων
εἶναι
δοκούντων.
(Οἶμαι
|
δὴ |
πάντας
ἂν
ὁμολογῆσαι
τοὺς
νόμους |
[190] |
ὥστε
μηδὲν
ἧττον
θαρρεῖν
ἐν
|
δὴ |
πᾶσι
τοῖς
πολίταις
τοὺς
λόγους |
[210] |
ὁρῶ
τοῖς
ἀνθρώποις
ἐγγιγνομένην.
(Εἰ
|
δὴ |
ταῦθ'
οὕτως
ἔχει,
λοιπόν
ἐστι |
[180] |
λέγομεν
τῶν
τεχνῶν·
εἰ
δὲ
|
δή |
τις
ἀφέμενος
τῶν
ἄλλων
ἔροιτό |
[30] |
παρ'
ἐμοῦ
λαμβάνειν.
(Οὐ
γὰρ
|
δὴ |
τοῦτό
γ'
ἐστὶν
οὔτ'
εἰκὸς |
[20] |
τὴν
ψῆφον
διοίσειν.
(Οὐ
γὰρ
|
δὴ |
τῷ
γε
κοσμίως
ζῆν
ἄξιον |
[40] |
λόγους
οὓς
λέγω,
νῦν
μὴ
|
δηλοίην |
ὑμῖν
αὐτοὺς
ἀλλ'
ἀποκρυπτόμενος
φανείην. |
[230] |
ἐπαινεῖσθαι
προσήκει
μᾶλλον
ἢ
κρίνεσθαι;
|
Δῆλον |
γὰρ
ὅτι
τοιαῦτα
τοὺς
συνόντας |
[200] |
τὴν
ἐπιμέλειαν
ὅσην
ἔχει
δύναμιν·
|
δῆλον |
γὰρ
ὅτι
τότε
μὲν
ἅπαντες |
[220] |
τοῖς
τοιούτοις
τῶν
ἔργων.
(Ἀλλὰ
|
δῆλον |
ὅτι
καὶ
πλέουσι
καὶ
χρήματα |
[150] |
ἄν
τις
ἐπιεικέστερον
αὑτὸν
ἐπιδείξῃ,
|
δῆλον |
ὅτι
τοσούτω
χεῖρον
ἀγωνιεῖται
παρ' |
[190] |
ἔμπροσθεν
εἰρημένων,
βούλεται
δὲ
ταὐτὰ
|
δηλοῦν |
ἐκείνοις.
Ὃ
χρὴ
μέγιστον
ὑμῖν |
[250] |
ἡμῖν
τοῦ
πείθειν
ἀλλήλους
καὶ
|
δηλοῦν |
πρὸς
ἡμᾶς
αὐτοὺς
περὶ
ὧν |
[40] |
ποιητικωτέρᾳ
καὶ
ποικιλωτέρᾳ
τὰς
πράξεις
|
δηλοῦσι, |
καὶ
τοῖς
ἐνθυμήμασιν
ὀγκωδεστέροις
καὶ |
[0] |
γράφειν
προειλόμην·
μὴ
γὰρ
τούτων
|
δηλωθεισῶν |
πολλοῖς
ἂν
ἴσως
ἄτοπος
εἶναι |
[270] |
δικαίως
ἂν
νομιζομένην
ὁρίσαι
καὶ
|
δηλῶσαι |
πρὸς
ὑμᾶς.
Ἁπλῶς
δέ
πως |
[10] |
γεγράφθαι,
βουλομένην
δὲ
περὶ
ἐμοῦ
|
δηλῶσαι |
τὴν
ἀλήθειαν,
καὶ
τοὺς
μὲν |
[110] |
οὕτως
οἷόν
τ'
εἶναι
συντόμως
|
δηλῶσαι |
τοὺς
καιροὺς
ἐν
οἷς
ἕκαστα |
[0] |
μου
γιγνώσκοντας,
ἐνεθυμούμην
πῶς
ἂν
|
δηλώσαιμι |
καὶ
τούτοις
καὶ
τοῖς
ἐπιγιγνομένοις |
[30] |
τῶν
μηδὲν
ἠδικημένων,
ἐξὸν
αὐτοῖς
|
δηλώσασιν |
ἃ
πεπόνθασι
τὴν
μεγίστην
παρ' |
[60] |
τὸν
τρόπον
τὸν
ἐμαυτοῦ
τάχιστα
|
δηλώσειν. |
Διὰ
τὴν
αὐτὴν
δὲ
ταύτην |
[270] |
ὡς
οὕτω
πέφυκε,
ταχέως
οἶμαι
|
δηλώσειν. |
Πρῶτον
μὲν
γὰρ
ὁ
λέγειν |
[90] |
ἐκ
μειρακίων
μοι
μέχρι
γήρως
|
δηλώσω, |
καὶ
μάρτυρας
ὑμῶν
αὐτῶν
παρέξομαι |
[140] |
ὧν
ἐγὼ
μὲν
ἐνόμιζον
εἶναι
|
δηλωτέον, |
ἄλλος
δέ
τίς
μοι
συνεβούλευε |
[230] |
(τὸ
δὲ
τελευταῖον
Περικλῆς
καὶ
|
δημαγωγὸς |
ὢν
ἀγαθὸς
καὶ
ῥήτωρ
ἄριστος |
[20] |
μήτ'
ἐν
ὀλιγαρχία
μήτ'
ἐν
|
δημοκρατία |
μήθ'
ὕβριν
μήτ'
ἀδικίαν
ἐγκαλέσαι, |
[70] |
λόγους
ἐποιούμην,
ἦπου
τοῖς
ἐν
|
δημοκρατία |
πολιτευομένοις
σφόδρ'
ἃ
παρακελευσαίμην
τὸ |
[310] |
ἱκανοὺς
αὐτοὺς
ἔσεσθαι
διαφυλάττειν
τὴν
|
δημοκρατίαν, |
διὰ
δὲ
τὴν
φαυλότητα
τῶν |
[300] |
τῶν
κινδύνων
σώζειν
καὶ
τὴν
|
δημοκρατίαν |
διαφυλάττειν
ἐν
τοῖς
τοιούτοις
ἔνεστιν, |
[310] |
ἀναγκαίων
καταστάντας,
ἔτι
δὲ
τὴν
|
δημοκρατίαν |
δὶς
καταλυθεῖσαν
καὶ
τὰ
τείχη |
[230] |
τοὺς
τυράννους
ἐξέβαλε
καὶ
τὴν
|
δημοκρατίαν |
ἐκείνην
κατέστησε,
τὴν
αἰτίαν
τοῖς |
[300] |
τὸν
δῆμον
καταραρὼν
καὶ
τὴν
|
δημοκρατίαν |
καταστήσας,
ποῖος
δέ
τις
ὁ |
[300] |
τοὺς
τυράννους
ἐκβαλὼν
καὶ
τὸν
|
δῆμον |
καταραρὼν
καὶ
τὴν
δημοκρατίαν
καταστήσας, |
[230] |
θεοῦ
χρημάτων
αὑτῷ,
τόν
τε
|
δῆμον |
κατήγαγε
καὶ
τοὺς
τυράννους
ἐξέβαλε |
[300] |
ἢ
δι'
οὓς
ἐπαινεῖσθε,
καὶ
|
δημοτικωτέρους |
εἶναι
νομίζετε
τοὺς
τοῦ
μισεῖσθαι |
[230] |
(Ἐκεῖνός
τε
γὰρ
προστάτης
τοῦ
|
δήμου |
καταστὰς
οὕτως
ἐνομοθέτησε
καὶ
τὰ |
[70] |
δὲ
βασιλεῖ
διαλεψόμενος
ὑπὲρ
τοῦ
|
δήμου |
τοὺς
λόγους
ἐποιούμην,
ἦπου
τοῖς |
[310] |
βουλήν,
προβολὰς
δ'
ἐν
τῷ
|
δήμῳ, |
νομίζοντες
τοὺς
ταύτῃ
τῇ
τέχνῃ |
[220] |
οὕτω
παιδείας
προεστῶτες.
~Οἶμαι
γὰρ
|
δήπου |
τοῦτό
γε
πάντας
γιγνώσκειν,
ὅτι |
[240] |
φύσιν
τὴν
αὑτῶν,
τοὺς
δὲ
|
δι' |
ἄλλας
τινὰς
προφάσεις
παμπληθεῖς
δ' |
[320] |
ταῦτα
γιγνώσκειν,
αἰσχυνθείην
ἄν,
εἰ
|
δι' |
ἄλλο
τι
σωζοίμην
ἢ
διὰ |
[130] |
καὶ
θεραπείαν
αὐτῶν,
ἵν'
εὐδοκιμήσῃς
|
δι' |
ἀμφότερα,
καὶ
διὰ
τὰς
σαυτοῦ |
[90] |
ἀπολογίαν·
εἰ
γὰρ
τοῖς
μὲν
|
δι' |
ἀρετὴν
δωρεὰς
εἰληφόσιν
ἤρεσκον,
τῷ |
[90] |
μοι
πλείω
χάριν
ἢ
τοῖς
|
δι' |
ἀρετὴν
ἐν
πρυτανείῳ
σιτουμένοις·
τούτων |
[140] |
ἠδικηκότας
οὐδ'
ἡμαρτηκότας,
τοὺς
δὲ
|
δι' |
ἀρετὴν
ὑπὸ
τῆς
πόλεως
ἐστεφανωμένους, |
[0] |
ἀναγκαῖόν
ἐστι
προειπεῖν
τὰς
αἰτίας,
|
δι' |
ἃς
οὕτως
ἀνόμοιον
αὐτὸν
ὄντα |
[150] |
ἀδικήσω
μήτ'
ἐνοχλήσω
μήτε
λυπήσω,
|
δι' |
αὐτὰ
ταῦτα
λυπῶ
τινας,
τί |
[60] |
ἀναμιμνήσκω
δὲ
καὶ
τὰ
συμβάντα
|
δι' |
αὐτὴν
τῇ
πόλει
καὶ
Λακεδαιμονίοις |
[30] |
ἡμαρτηκέναι,
τοὺς
δὲ
ταῖς
συμφοραῖς
|
δι' |
ἐμὲ
περιπεπτωκότας
ἡσυχίαν
ἔχειν
καὶ |
[50] |
βλάπτουσι
καὶ
τοὺς
νεωτέρους
διαφθείρουσι,
|
δι' |
ἑτέρων
ποιοίμην
τὴν
ἀπολογίαν,
ἐξὸν |
[250] |
εὕρομεν,
καὶ
σχεδὸν
ἅπαντα
τὰ
|
δι' |
ἡμῶν
μεμηχανημένα
λόγος
ἡμῖν
ἐστιν |
[160] |
πολιτῶν
παραγενέσθαι
τὴν
δύναμιν
ταύτην,
|
δι' |
ἣν
ἔμελλον
παρ'
ἑτέρων
λαμβάνοντες |
[190] |
οὐδεμία
γὰρ
εὕρηται
παιδεία
τοιαύτη
|
δι' |
ἦς
γένοιτό
τις
ἂν
ἢ |
[180] |
τὴν
ἐπιστήμην
οὐδέτεροι
τυγχάνουσιν
ἔχοντες,
|
δι' |
ἧς
ἂν
οἱ
μὲν
ἀθλητὰς |
[300] |
τοῦ
συμφέροντος,
ὥσθ'
ἥδιον
ἔχετε
|
δι' |
οὓς
ἀκούετε
κακῶς
ἢ
δι' |
[120] |
τούς
τε
δεδιότας
ὅτι
μισοῦσι
|
δι' |
οὓς
ἂν
τοῦτο
πεπονθότες
τυγχάνωσι, |
[300] |
δι'
οὓς
ἀκούετε
κακῶς
ἢ
|
δι' |
οὓς
ἐπαινεῖσθε,
καὶ
δημοτικωτέρους
εἶναι |
[150] |
συνεταξάμην
οὐ
διὰ
πλοῦτον
οὐδὲ
|
δι' |
ὑπερηφανίαν,
οὐδὲ
καταφρονῶν
τῶν
μὴ |
[180] |
σύζυγας
καὶ
σφίσιν
αὐταῖς
ὁμολογουμένας,
|
δι' |
ὧν
οἱ
προεστῶτες
αὐτῶν
τάς |
[80] |
(ὥστε
γραψάμενος
ὡς
λόγους
διδάσκω
|
δι' |
ὧν
πλεονεκτήσουσι
παρὰ
τὸ
δίκαιον |
[70] |
ἀρχῆς
ὑπεθέμην.
(Βούλομαι
δ'
ὑμῖν
|
διὰ |
βραχέων
ἀπολογήσασθαι
περὶ
ἑκάστου,
καὶ |
[110] |
δεῖ
μὴ
καθ'
ἕκαστον
ἀλλὰ
|
διὰ |
βραχέων
εἰπεῖν,
τεττάρων
καὶ
εἴκοσι |
[60] |
τὰ
καλούμενα
κεφάλαια,
ποιήσας,
πειρῶμαι
|
διὰ |
βραχέων
ἕκαστον
ὧν
συμβουλεύω
φράζειν. |
[170] |
ἡδονῶν
γέμουσα,
(τοῦτ'
ἔχει
δυσκολώτατον·
|
διὰ |
γὰρ
τὸ
μέγεθος
καὶ
τὸ |
[310] |
αὐτοὺς
ἔσεσθαι
διαφυλάττειν
τὴν
δημοκρατίαν,
|
διὰ |
δὲ
τὴν
φαυλότητα
τῶν
ἐξ |
[120] |
ἄλλων
εὐδαιμονεστάτην
καὶ
μεγίστην
γενομένην,
|
διὰ |
δὲ
τὸ
μῖσος
μικρὸν
ἀπολιποῦσαν |
[250] |
πόλιν
τῶν
ἐλλογίμων
ἔργων
διαπραξαμένην,
|
διὰ |
δὲ
φρόνησιν
ἀνδρὸς
εὐδαιμονεστάτην
καὶ |
[250] |
σπουδαιοτέρου,
καὶ
ταῦτα
πάντων
εἰδότων
|
διὰ |
μὲν
εὐεξίαν
σώματος
οὐδὲν
πώποτε |
[120] |
πεπονθότες
τυγχάνωσι,
τήν
τε
πόλιν
|
διὰ |
μὲν
τὴν
φιλίαν
τὴν
τῶν |
[150] |
διώκειν.
(Ταῦτα
γὰρ
συνεταξάμην
οὐ
|
διὰ |
πλοῦτον
οὐδὲ
δι'
ὑπερηφανίαν,
οὐδὲ |
[40] |
λεγόντων.
(Συνίσασι
γὰρ
τοῖς
μὲν
|
διὰ |
πολυπραγμοσύνην
ἠπείροις
τῶν
ἀγώνων
γεγενημένοις, |
[240] |
μὲν
ἀμελεῖν
τούτων,
τοὺς
μὲν
|
διὰ |
ῥᾳθυμίαν,
τοὺς
δὲ
καταμεμφομένους
τὴν |
[220] |
εἰπεῖν
ὡς
πολλοὶ
τῶν
ἀνθρώπων
|
διὰ |
τὰς
ἀκρασίας
οὐκ
ἐμμένουσι
τοῖς |
[200] |
τὸν
νοῦν.
(Ὅπου
δὲ
καὶ
|
διὰ |
τὰς
αὑτῶν
ἐπιμελείας
γίγνονταί
τινες |
[310] |
καὶ
μεγάλην
τὴν
πόλιν
ποιήσασι
|
διὰ |
τὰς
δυναστείας
ἐφθόνησαν,
πονηρῶν
δ' |
[290] |
καὶ
διὰ
τὸ
μέγεθος
καὶ
|
διὰ |
τὰς
εὐπορίας
τὰς
ἐνθένδε
τοῖς |
[130] |
ἵν'
εὐδοκιμήσῃς
δι'
ἀμφότερα,
καὶ
|
διὰ |
τὰς
σαυτοῦ
πράξεις
καὶ
διὰ |
[130] |
αὐτῶν.
Καί
τοι
πόσους
οἴει
|
διὰ |
τὰς
τούτων
ψευδολογίας
τοὺς
μὲν |
[50] |
Ὑμᾶς
μὲν
οὖν
ἀξιῶ
μοι
|
διὰ |
ταῦτα
συγγνώμην
ἔχειν
καὶ
συναγωνιστὰς |
[160] |
Αὐτὸς
γὰρ
οὐ
μικρὸν
διήμαρτον
|
διὰ |
ταύτην
τὴν
μεταβολὴν
τῶν
ἐμαυτοῦ |
[170] |
βοηθῆσαι·
νῦν
δὲ
φοβοῦμαι
μὴ
|
διὰ |
ταύτην
ὑπὲρ
ἄλλων
πραγμάτων
ἐπιεικῶς |
[210] |
ἀληθείας
διημαρτηκότας,
ἤν
περ
ἐθελήσητε
|
διὰ |
τέλους
ἀκοῦσαι
τῶν
λεγομένων.
(Πρῶτον |
[10] |
ἀπιστεῖν
τοῖς
εἰρημένοις,
πρὶν
ἂν
|
διὰ |
τέλους
ἀκούσητε
καὶ
τὰ
παρ' |
[50] |
περὶ
αὐτῶν.
Ἅπαντας
μὲν
οὖν
|
διὰ |
τέλους
εἰπεῖν
οὐκ
ἂν
δυναίμην· |
[100] |
τ'
ἢν
καὶ
τύχῃ
τις
|
διὰ |
τὴν
αἰτίαν
ταύτην
κρινόμενος·
ὅ |
[220] |
τῶν
μὲν
γὰρ
ἡδονῶν
τῶν
|
διὰ |
τὴν
ἀκρασίαν
ἐκείνοις
συμβαινουσῶν
οὐκ |
[0] |
διὰ
τὴν
προαίρεσιν
ταύτην
καὶ
|
διὰ |
τὴν
ἄλλην
ἀπραγμοσύνην
ἐπιεικῶς
ἔχειν |
[20] |
καὶ
διὰ
τὸ
γῆρας
καὶ
|
διὰ |
τὴν
ἀπειρίαν
τῶν
τοιούτων
ἀγώνων. |
[60] |
τρόπον
τὸν
ἐμαυτοῦ
τάχιστα
δηλώσειν.
|
Διὰ |
τὴν
αὐτὴν
δὲ
ταύτην
πρόφασιν |
[120] |
τοὺς
ἄλλους
ἐξαμαρτεῖν
τολμήσειεν.
(Τοιγάρτοι
|
διὰ |
τὴν
δόξαν
τὴν
ἐκ
τούτων |
[150] |
τῶν
ἐντεῦθεν
ζῆν
ἠναγκασμένων,
καὶ
|
διὰ |
τὴν
ἐμὴν
παρουσίαν
ἐνδεής
τις |
[0] |
προδιαλεχθῆναι
περὶ
αὐτοῦ·
νῦν
δὲ
|
διὰ |
τὴν
καινότητα
καὶ
τὴν
διαφορὰν |
[130] |
οὐδὲν
ἔχων
τῶν
τοιούτων
κακῶν,
|
διὰ |
τὴν
μεγαλοφροσύνην
τὴν
τῇ
στρατηγίᾳ |
[290] |
ἐπὶ
τοῖς
ἐν
τῇ
ψυχῇ
|
διὰ |
τὴν
παιδείαν
ἐγγιγνομένοις.
Καί
τοι |
[220] |
μετασχεῖν,
τῆς
δὲ
δόξης
τῆς
|
διὰ |
τὴν
πονηρίαν
γιγνομένης
αὐτὸς
ἂν |
[0] |
πόρρω
τῆς
ἡλικίας
ᾠόμην
καὶ
|
διὰ |
τὴν
προαίρεσιν
ταύτην
καὶ
διὰ |
[100] |
(εἰ
καὶ
φανερῶς
ἐξηλεγχόμην
ἀδικῶν,
|
διὰ |
τὴν
πρὸς
ἐκεῖνον
φιλίαν
σώζεσθαί |
[90] |
τοὺς
μαθητὰς
φράζειν
τοὺς
χείρους
|
διὰ |
τὴν
συνουσίαν
τὴν
ἐμὴν
γεγενημένους· |
[300] |
ὑπ'
ἀνδρὸς
Ἀθηναίου
ζημιωθεῖεν
ἢ
|
διὰ |
τῆς
ἑτέρων
ὠμότητος
εὖ
πάθοιεν. |
[110] |
δ'
ὑμᾶς
ἡδέως
ἂν
ἀκοῦσαι
|
διὰ |
τί
ποτε
τῶν
μὲν
εὐδοκιμούντων |
[20] |
ἀξίως
τῆς
δόξης
ἀπολογήσασθαι
καὶ
|
διὰ |
τὸ
γῆρας
καὶ
διὰ
τὴν |
[290] |
ἄστυ
τῆς
Ἑλλάδος
προσαγορεύεσθαι
καὶ
|
διὰ |
τὸ
μέγεθος
καὶ
διὰ
τὰς |
[20] |
ἠδικηκώς.
Οὐ
μὴν
παντάπασιν
ἀθυμῶ
|
διὰ |
τὸ
μέγεθος
τοῦ
τιμήματος,
ἀλλ' |
[120] |
κατὰ
μὲν
ἀρχὰς
τῶν
πολέμων
|
διὰ |
τὸ
μηδὲν
παρὰ
τῆς
πόλεως |
[260] |
χρόνον
ἐμμένειν
ταῖς
τῶν
μαθόντων
|
διὰ |
τὸ
μήτε
τῷ
βίω
παρακολουθεῖν |
[110] |
Νῦν
δὲ
ταῦτα
μὲν
ἐάσω
|
διὰ |
τὸ
πλῆθος.
(Ἡγοῦμαι
δ'
ὑμᾶς |
[310] |
μὴ
τοιοῦτόν
τι
πάθος
αὐτοῖς
|
διὰ |
τὸ
πλῆθος
τυγχάνῃ
συμβεβηκός.
(Οὕτω |
[80] |
δὲ
περὶ
τοὺς
λόγους
πραγματευομένοις
|
διὰ |
τὸ
προκατειλῆφθαι
τὰ
πλεῖστα
τοὐναντίον |
[290] |
τοῖς
ἄλλοις
γιγνομένας
καὶ
μάλιστα
|
διὰ |
τὸν
τρόπον
τῶν
ἐνοικούντων·
~οὐδένας |
[110] |
Μαλέας
περιπλέον
μήτε
πεζὸν
στρατόπεδον
|
διὰ |
τοῦ
Ἰσθμοῦ
πορευόμενον,
ὅπερ
αὐτοῖς |
[320] |
δι'
ἄλλο
τι
σωζοίμην
ἢ
|
διὰ |
τοὺς
λόγους
τοὺς
προειρημένους.
Οἶδα |
[20] |
αὐτοὶ
τυγχάνειν
ἀξιώσαιεν,
λογιζομένους
ὅτι
|
διὰ |
τοὺς
συκοφαντεῖν
τολμῶντας
ἄδηλον
ὅστις |
[130] |
διὰ
τὰς
σαυτοῦ
πράξεις
καὶ
|
διὰ |
τοὺς
τούτων
λόγους.
(Ταῦτα
δ' |
[100] |
ἀναγκαίως
ἔχει
διαλεχθῆναι
περὶ
αὐτῶν.
|
Διὰ |
τοῦτο
δ'
οὐχ
ἅμα
περὶ |
[260] |
τ'
ἐπαινοῦντες
αὐτὴν
ἀληθῆ
λέγειν.
|
Διὰ |
τοῦτο
δ'
οὐχ
ὁμολογούμενον
αὐτὸν |
[0] |
τῶν
ἄλλων
τῶν
ἐμοὶ
βεβιωμένων·
|
διὰ |
τούτου
γὰρ
ἤλπιζον
καὶ
τὰ |
[250] |
ἐξελέγχομεν
καὶ
τοὺς
ἀγαθοὺς
ἐγκωμιάζομεν.
|
Διὰ |
τούτου
τοὺς
τ'
ἀνοήτους
παιδεύομεν |
[320] |
τὸ
πλῆθος
τῶν
συμφορῶν
τῶν
|
διὰ |
τούτους
γεγενημένων,
καὶ
διωσάμενος
τὸν |
[110] |
τοῖς
ξενικοῖς
στρατεύμασι
γεγενημένους,
ὡς
|
διὰ |
τούτων
διαπραξόμενοί
τι
τῶν
δεόντων. |
[30] |
περί
μου
τῶν
βλασφημεῖν
καὶ
|
διαβάλλειν |
βουλομένων,
μὴ
προσέχειν
τὸν
νοῦν, |
[100] |
Τιμόθεόν
μοι
φιλίας
γεγενημένης,
καὶ
|
διαβάλλειν |
ἡμᾶς
ἀμφοτέρους
ἐπεχείρησε,
καὶ
οὐκ |
[30] |
τοίνυν
τῆς
γραφῆς
πειρᾶταί
με
|
διαβάλλειν |
ὁ
κατήγορος
ὡς
διαφθείρω
τοὺς |
[40] |
ἐπὶ
τῶν
δικαστηρίων,
μισουμένους
καὶ
|
διαβαλλομένους, |
τοὺς
δ'
ὅσῳ
περ
ἂν |
[0] |
κρίσις
ἦν
οὐδὲν
λέγοντος
δίκαιον,
|
διαβάλλοντος |
δὲ
τὴν
τῶν
λόγων
τῶν |
[50] |
εἴην
καταγελαστότατος,
εἰ
τοῦ
κατηγόρου
|
διαβάλλοντος |
ὅτι
τοιούτους
γράφω
λόγους
οἳ |
[20] |
αὐτὸς
μὲν
κινδυνεύων
κατηγορῇ
τῶν
|
διαβαλλόντων, |
ἑτέρῳ
δὲ
δικάζων
μὴ
τὴν |
[30] |
πολὺ
μᾶλλον
ἢ
παρὰ
τῶν
|
διαβαλλόντων. |
Οἶμαι
γὰρ
οὐδένα
τοῦτ'
ἀγνοεῖν, |
[280] |
νεωτέρους,
ἀποδεχόμενοι
τοὺς
λόγους
τῶν
|
διαβαλλόντων |
τὴν
τοιαύτην
παιδείαν.
(Καὶ
γάρ |
[240] |
ἡμῶν
ἡμερεύοντας,
οἱ
δὲ
συκοφάνται
|
διαβάλλουσι |
καὶ
πράγματα
παρέχουσιν
ἡμῖν,
ὧν |
[250] |
ὠφελήσαιεν,
ἀλλ'
ἐλπίζοντες,
ἢν
τούτους
|
διαβάλλωσι, |
τοὺς
αὑτῶν
ἐντιμοτέρους
ποιήσειν.
(Περὶ |
[10] |
Λυσίμαχος
αὐτοὺς
τοὺς
λόγους
μάλιστα
|
διαβέβληκεν, |
ἵν'
ἢν
μὲν
ἱκανῶς
δόξω |
[170] |
ἐκ
πολλῶν
ἐνόμιζον
ἐπιδείξειν
ἀδίκως
|
διαβεβλημένην, |
καὶ
πολὺ
ἂν
δικαιοτέρως
ἀγαπωμένην |
[90] |
ἐπιτηδευμάτων
καὶ
τῶν
ἄλλων
συνουσιῶν
|
διαβεβλημένοις. |
Ἡδέως
δ'
ἂν
εἰδείην
τί |
[170] |
καὶ
πλέονος
ἀξίους,
τοὺς
μὲν
|
διαβεβλημένους |
πρὸς
αὐτὴν
παυστέον,
τοὺς
δὲ |
[270] |
λεγομένους
ἢ
τοὺς
ὑπὸ
τῶν
|
διαβεβλημένων, |
καὶ
τὰς
πίστεις
μεῖζον
δυναμένας |
[10] |
δίκην
λαβεῖν
ἐπεθύμησε,
τοὺς
δὲ
|
διαβληθέντας |
ἡδέως
ἂν
εἶδεν
ἄμεινον
ἢ |
[160] |
καὶ
κίνδυνοι
καὶ
φθόνοι
καὶ
|
διαβολαὶ |
γεγόνασιν.
(Οὕτω
γὰρ
ἡ
πόλις |
[0] |
μοι
παρέχοντα,
κἀκεῖνον
μὲν
ταῖς
|
διαβολαῖς |
χρώμενον
ταῖς
ἐπὶ
τῆς
ἀντιδόσεως |
[20] |
ἀποδεχομένους
τὰς
αἰτίας
καὶ
τὰς
|
διαβολάς, |
ἐμὲ
δ'
ὑπὲρ
αὐτῶν
οὐ |
[10] |
ἄλλοι
τοῖς
λόγοις
διαλύονται
τὰς
|
διαβολάς, |
ἐμοῦ
δὲ
Λυσίμαχος
αὐτοὺς
τοὺς |
[10] |
λεγόντων
ὡς
ἔστι
μέγιστον
κακὸν
|
διαβολή· |
τί
γὰρ
ἂν
γένοιτο
ταύτης |
[50] |
αὐτοὺς
δείξαντι
τούτους
ἀπολύσασθαι
τὴν
|
διαβολὴν |
τὴν
λεγομένην
περὶ
ἡμῶν.
Ὑμᾶς |
[160] |
κοινῆς
τῆς
περὶ
τοὺς
σοφιστὰς
|
διαβολῆς |
ἀπολαύσω
τι
φλαῦρον.
(Ἐπειδὴ
δὲ |
[150] |
τυγχάνειν
ἄξιος
ἦν
μᾶλλον
ἢ
|
διαβολῆς. |
(Νῦν
δ'
εἰς
πολλὴν
ἀπορίαν |
[210] |
ὅστις
οὐκ
ἂν
ἀλγήσειε
τοιαύτης
|
διαβολῆς |
περὶ
αὑτὸν
γιγνομένης;
(Ἀλλὰ
μὴν |
[150] |
ἐν
πάνυ
μετρίοις
τὸν
βίον
|
διαγαγόντες· |
ὁ
δὲ
πλεῖστα
κτησάμενος
ὦν |
[280] |
ῥᾳθυμίαις
καὶ
παιδιαῖς
τὴν
ἡλικίαν
|
διάγειν, |
ἀμελήσαντας
τοῦ
σπουδάζειν
ὅπως
ἔσονται |
[50] |
εἰκάζοντας
ὑμᾶς
ἐκ
τῶν
εἰρημένων
|
διαγιγνώσκειν |
ὅπως
ἐτύχετε
περὶ
τῶν
πεπραγμένων· |
[170] |
ἀλήθειαν
ἄμεινον
καὶ
βουλεύσεσθαι
καὶ
|
διαγνώσεσθαι |
περὶ
αὐτῆς.
(Ἀξιῶ
δ'
ὑμᾶς, |
[50] |
ὑμῖν
καὶ
ῥᾳδίαν
ποιήσειν
τὴν
|
διάγνωσιν |
αὐτῶν.
(Ἔχει
γὰρ
οὕτως·
ἐγὼ |
[140] |
τοῖς
ἰδίοις
συλλόγοις
ἐπιδείξεις
ποιουμένους,
|
διαγωνιζομένους |
πρὸς
ἀλλήλους,
καθ'
ὑπερβολὴν
ὑπισχνουμένους, |
[80] |
ἐγώ;
(Τούτων
γὰρ
γραφέντων
καὶ
|
διαδοθέντων |
καὶ
δόξαν
ἔσχον
παρὰ
πολλοῖς |
[310] |
μοι
λόγων
ἀπορῶ
πῶς
αὐτοὺς
|
διαθῶμαι· |
δοκεῖ
γάρ
μοι
καθ'
αὑτὸ |
[30] |
τοῖς
δικαστηρίοις
οὔτε
πρὸς
τοῖς
|
διαιτηταῖς, |
ἀλλ'
οὕτως
ἀπέχομαι
τούτων
ἁπάντων |
[20] |
ἀδικίαν
ἐγκαλέσαι,
μηδ'
εἶναι
μήτε
|
διαιτητὴν |
μήτε
δικαστὴν
ὅστις
περὶ
τῶν |
[250] |
εἰδότες
τὴν
δύναμιν
αὐτῶν
οὕτω
|
διακέησθε |
πρὸς
ἑκάστους
ἡμῶν
ὥσπερ
δίκαιόν |
[0] |
δόξαν
ἔχουσιν.
(Ἐδήλωσαν
δ'
οὕτω
|
διακείμενοι· |
τοῦ
γὰρ
ἀντιδίκου
περὶ
μὲν |
[140] |
πολλὰ
κεκτημένοις
καὶ
τοῖς
ἀπόρως
|
διακειμένοις. |
(Ἐφ'
οἷς
οἱ
μὲν
λογίζεσθαι |
[270] |
καὶ
φιλοτίμως
πρὸς
τοὺς
λόγους
|
διακειμένοις. |
(Καὶ
μὴν
οὐδ'
ὁ
πείθειν |
[270] |
Ὅμως
δὲ
καὶ
περ
οὕτω
|
διακείμενος |
ἐπιχειρήσω
διαλεχθῆναι
περὶ
αὐτῶν·
αἰσχύνομαι |
[300] |
ὑμᾶς
αἴσθωνται
πρὸς
ἑκατέρους
αὐτῶν
|
διακειμένους, |
ἐθελήσουσιν
οἱ
νεώτεροι
καταφρονήσαντες
τῆς |
[240] |
ἡγοῦμαι
πάντας
τοὺς
φιλοτίμως
μοι1
|
διακειμένους |
ἐπιθυμητικῶς
ἔχοντας
τοῦ
φρονεῖν
εὖ |
[160] |
πολιτῶν
πολλοὺς
τραχέως
πρὸς
αὐτὴν
|
διακειμένους, |
ἐφοβούμην
μὴ
τὰ
μὲν
ἴδιά |
[0] |
ἀσώτως
μηδ'
ὀλιγώρως
πρὸς
χρήματα
|
διακειμένους· |
(ᾐσθημένος
δ'
ὥσπερ
εἶπον
πλείους |
[280] |
ὧν
ἂν
οἰκῶσι
καὶ
πολιτεύωνται
|
διακειμένους |
καὶ
τοὺς
βελτίστους
αὐτοὺς
εἶναι |
[220] |
καὶ
διαφθείραιεν,
καὶ
τοὺς
πῶς
|
διακειμένους |
λάβοιεν
ἂν
μαθητάς;
Ἄξιον
γὰρ |
[250] |
πρὸς
τοιοῦτο
πρᾶγμα
δυσμενῶς
φαίνεσθαι
|
διακειμένους, |
ὃ
πάντων
τῶν
ἐνόντων
ἐν |
[190] |
ἀγνοῶ
δ'
ὅτι
τοὺς
δυσκόλως
|
διακειμένους |
οὐδέν
πω
τῶν
εἰρημένων
ἱκανόν |
[160] |
ὁρῶν
δ'
οὐ
μόνον
δυσκόλως
|
διακειμένους |
περὶ
τὴν
τῶν
λόγων
παιδείαν |
[210] |
θαύμασι
τοὺς
μὲν
λέοντας
πραότερον
|
διακειμένους |
πρὸς
τοὺς
θεραπεύοντας
ἤ
τῶν |
[0] |
τινὰς
οὐχ
οὕτω
πρός
με
|
διακειμένους |
ὥσπερ
ἤλπιζον,
ἀλλὰ
τοὺς
μὲν |
[270] |
εἶναι
τοὺς
ὑπὸ
τῶν
εὖ
|
διακειμένων |
λεγομένους
ἢ
τοὺς
ὑπὸ
τῶν |
[90] |
τῶν
παντάπασι
πρός
με
δυσκόλως
|
διακειμένων, |
ὡς
τούτοις
μὲν
οἷς
εἴρηκα |
[130] |
πλείστων
ἀγαθῶν
αἴτιος
γεγενημένος
χεῖρον
|
διάκεισαι |
τῶν
οὐδὲν
ἄξιον
λόγου
διαπεπραγμένων. |
[300] |
μὲν
τραχέως
οἱ
δ'
ὀλιγώρως
|
διακείσεσθε |
πρὸς
τὴν
φιλοσοφίαν,
ἀλλ'
ὑπολαβόντες |
[170] |
ἄνευ
λόγου
καταγιγνώσκειν,
μηδ'
ὁμοίως
|
διακεῖσθαι |
δικάζοντας
ὥσπερ
ἐν
ταῖς
ἰδίαις |
[240] |
ζηλοτυπεῖν
καὶ
τὰς
ψυχὰς
τεταραγμένως
|
διακεῖσθαι |
καὶ
πεπονθέναι
παραπλήσια
τοῖς
ἐρῶσι· |
[300] |
τοὺς
ἅπαντας
οἷς
πεπλησιάκασιν
εὖ
|
διακεῖσθαι |
πρὸς
αὐτὴν
πεποιηκότας.
(Ἢν
οὖν |
[90] |
οὓς
ὅπως
βούλεσθε
θέτε
με
|
διακεῖσθαι· |
πρὸς
γὰρ
τὸ
παρὸν
πανταχῶς |
[130] |
φύσιν
τὴν
τῶν
πολλῶν
ὡς
|
διάκειται |
πρὸς
τὰς
ἡδονάς,
καὶ
διότι |
[140] |
κοινῶν
ἐξέστηκας,
εἰς
δὲ
τοὺς
|
διακοσίους |
καὶ
χιλίους
τοὺς
εἰσφέροντας
καὶ |
[110] |
καὶ
σωφροσύνῃ
δόξαν
εἰληφὼς
ἀπὸ
|
διακοσίων |
νεῶν
καὶ
χιλίων
ταλάντων
κατεπολέμησε, |
[190] |
τὴν
δύναμιν.
Εἰ
γάρ
τις
|
διακούσειεν |
ἅπαντα
τὰ
περὶ
τοὺς
λόγους |
[170] |
ἐν
ταῖς
ἰδίαις
διατριβαῖς,
ἀλλὰ
|
διακριβοῦσθαι |
περὶ
ἑκάστου
καὶ
τὴν
ἀλήθειαν |
[190] |
τὰ
περὶ
τοὺς
λόγους
καὶ
|
διακριβωθείη |
μᾶλλον
τῶν
ἄλλων,
λόγων
μὲν |
[180] |
Ἐμπείρους
δὲ
τούτων
ποιήσαντες
καὶ
|
διακριβώσαντες |
ἐν
τούτοις
πάλιν
γυμνάζουσιν
αὐτούς, |
[60] |
Λαβὼν
οὖν
ἀρχὴν
ταύτην
ὅθεν
|
διαλέγομαι |
περὶ
αὐτῶν,
ἀνάγνωθι
καὶ
τοῦτο |
[90] |
τοσοῦτον
μόνον
ἐχρώμην
ὅσον
ὀφθῆναι
|
διαλεγόμενος, |
ἕτεροι
δέ
τινές
μοι
πολλοὶ |
[190] |
συστέλλειν
τὴν
ὑπόσχεσιν,
ἐπειδὰν
δὲ
|
διαλέγωμαι |
πρὸς
τοὺς
συνεῖναί
μοι
βουλομένους, |
[170] |
τῶν
καλῶν
ἐπιτηδευμάτων
ἠγνόηται
καὶ
|
διαλέληθεν, |
οὐδ'
εἰ
διεψευσμένοι
τινὲς
αὐτοῦ |
[60] |
Λακεδαιμονίοις
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασι.
|
Διαλεχθεὶς |
δὲ
περὶ
τούτων,
(καὶ
τὰς |
[70] |
δὲ
χεῖρον
παιδεύονται
τῶν
ἰδιωτῶν.
|
Διαλεχθεὶς |
δὲ
περὶ
τούτων,
παραινῶ
τῷ |
[170] |
περὶ
αὐτῆς
ταύτης
χεῖρον
τύχω
|
διαλεχθεὶς |
ἢ
περὶ
ὧν
ἧττόν
μοι |
[10] |
προειρημένοις,
ἢν
δ'
ἐνδεέστερον
τύχω
|
διαλεχθεὶς |
ὧν
οὗτος
ὑμᾶς
προσδοκᾶν
πεποίηκε, |
[100] |
ὑπὲρ
ὧν
ἕκαστος
ἔπραξε
προσήκει
|
διαλεχθεῖσι |
καταβαίνειν
ἢ
δοκεῖν
περιεργάζεσθαι,
τοῖς |
[0] |
οὕτως
ἂν
ἐκγενέσθαι
μοι
μάλιστα
|
διαλεχθῆναι |
περὶ
ἁπάντων
ὧν
τυγχάνω
βουλόμενος. |
[270] |
καὶ
περ
οὕτω
διακείμενος
ἐπιχειρήσω
|
διαλεχθῆναι |
περὶ
αὐτῶν·
αἰσχύνομαι
γὰρ
εἴ |
[100] |
δικαίως
ἂν
ὠφελοίμην,
ἀναγκαίως
ἔχει
|
διαλεχθῆναι |
περὶ
αὐτῶν.
Διὰ
τοῦτο
δ' |
[250] |
ὧν
δυνηθείην
μὲν
ἂν
ἴσως
|
διαλεχθῆναι |
πολὺ
πικρότερον
ἢ
κεῖνοι
περὶ |
[310] |
καὶ
γιγνώσκων,
ὅμως
ἔτι
βούλομαι
|
διαλεχθῆναι |
πρὸς
ὑμᾶς.
(Ἀγανακτῶ
γὰρ
ὁρῶν |
[220] |
κακόν
τι
λέγουσιν
ἢ
πράττουσι
|
διαλεχθῆναι |
τολμήσειεν.
(Ἡδέως
δ'
ἂν
κἀκεῖνο |
[250] |
αὑτοὺς
ἄριστα
περὶ
τῶν
πραγμάτων
|
διαλεχθῶσιν. |
(Εἰ
δὲ
δεῖ
συλλήβδην
περὶ |
[70] |
τε
πραοτάτην.
Ὅπου
δὲ
βασιλεῖ
|
διαλεψόμενος |
ὑπὲρ
τοῦ
δήμου
τοὺς
λόγους |
[10] |
γενομένων,
ὥστ'
οὐ
πολὺν
χρόνον
|
διαλιποῦσα |
παρὰ
μὲν
τῶν
ἐξαπατησάντων
δίκην |
[20] |
ἐν
τοῖς
φίλοις
τοῖς
ἐκείνων
|
διαλύεσθαι |
περὶ
τῶν
ἀμφισβητουμένων.
Ὧν
οὐδέν |
[10] |
οἱ
μὲν
ἄλλοι
τοῖς
λόγοις
|
διαλύονται |
τὰς
διαβολάς,
ἐμοῦ
δὲ
Λυσίμαχος |
[60] |
δ'
ὡς
συμφέρει
τῇ
πόλει
|
διαλύσασθαι |
τὸν
πόλεμον,
κατηγορῶ
τῆς
δυναστείας |
[90] |
γὰρ
λόγον
ὃς
ἐξελέγξει
καὶ
|
διαλύσει |
πάσας
τὰς
τοιάσδε
βλασφημίας·
ἀξιῶ |
[110] |
αὕτη
στρατηγίας
ἐστίν,
ἧς
ἢν
|
διαμάρτῃ |
τις,
ἀνάγκη
τὸν
πόλεμον
ἀσύμφορον |
[0] |
ὧν
τυγχάνω
βουλόμενος.
(Ταῦτα
δὲ
|
διανοηθεὶς |
ἔγραφον
τὸν
λόγον
τοῦτον,
οὐκ |
[20] |
πλέον
λαμβάνουσιν
ἀργύριον.
(Ἅπερ
Λυσίμαχος
|
διανοηθεὶς |
εἰς
τουτονὶ
τὸν
κίνδυνόν
με |
[250] |
καὶ
τῶν
ἔργων
καὶ
τῶν
|
διανοημάτων |
ἁπάντων
ἡγεμόνα
λόγον
ὄντα,
καὶ |
[50] |
οἴσουσι,
καὶ
μὴ
πλανᾶσθαι
τῇ
|
διανοίᾳ |
μηδ'
ἀμφιγνοεῖν
τοὺς
τἀληθῆ
λέγοντας. |
[240] |
καὶ
τὸ
νῦν
ἐν
τῇ
|
διανοίᾳ |
μοι
παρεστηκός,
ἡγοῦμαι
πάντας
τοὺς |
[210] |
ὁμολογήσειαν
μὲν
ἂν
ταῖς
ἡμετέραις
|
διανοίαις |
ἕκαστον
τῶν
ὄντων
βέλτιον
γίγνεσθαι |
[200] |
μὲν
ἅπαντες
τοιαύταις
ἐχρῶντο
ταῖς
|
διανοίαις |
οἵας
περ
ἐξ
ἀρχῆς
ἔφυσαν |
[70] |
ἀτιμάσῃ,
τοσούτῳ
μᾶλλον
τὴν
ἑαυτοῦ
|
διάνοιαν |
ἀσκήσει.
Ποιησάμενος
οὖν
ἀρχὴν
ἣν |
[260] |
καὶ
μὴ
πεπλανημένην
ἔχειν
τὴν
|
διάνοιαν, |
ἐν
τούτοις
γυμνασθέντες
καὶ
παροξυνθέντες |
[250] |
τῶν
λόγων
τὴν
αὐτὴν
ἔχειν
|
διάνοιαν |
ἥν
περ
καὶ
περὶ
τῶν |
[20] |
βεβαιότερον
ἔτι
ταύτην
ἕξειν
τὴν
|
διάνοιαν. |
(Ἵνα
δὲ
μὴ
λίαν
ἐνοχλῶ |
[40] |
εἶχον
πρότερον,
ζητεῖν
ἑτέραν
μεταλαβεῖν
|
διάνοιαν, |
καὶ
ποθεῖν
ἀκοῦσαι
περὶ
ποίους |
[60] |
ἐκ
τοῦ
παραινεῖν
τήν
τε
|
διάνοιαν |
τὴν
ἐκείνου
μάλιστ'
ὠφελήσειν
καὶ |
[80] |
τοὺς
καινοτάτους,
οὐκέτι
τῆς
αὐτῆς
|
διανοίας |
ἔργον
ἐστίν,
(ἀλλὰ
τοῖς
μὲν |
[0] |
λόγος
ὥσπερ
εἰκὼν
τῆς
ἐμῆς
|
διανοίας |
καὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν
ἐμοὶ |
[290] |
ἄρχειν
πρὶν
ἂν
τῆς
αὑτοῦ
|
διανοίας |
λάβῃ
τὸν
ἐπιστατήσοντα,
μηδ'
οὕτω |
[40] |
χαλεπὸν
γὰρ
στοχάζεσθαι
τῆς
ὑμετέρας
|
διανοίας· |
οὐ
μὴν
ἀλλὰ
παρρησιάσομαί
γε |
[190] |
εἰρημένων
ἱκανόν
ἐστιν
ἀπαλλάξαι
τῆς
|
διανοίας |
ταύτης,
ἀλλὰ
πολλῶν
ἔτι
δέονται |
[180] |
ἔχειν
ἄμεινον,
τοὺς
μὲν
τὰς
|
διανοίας |
τοὺς
δὲ
τὰς
τῶν
σωμάτων |
[150] |
τῆς
πόλεως
μεταπέπτωκε,
καὶ
τὰς
|
διανοίας |
ὡς
οὐδὲν
ὁμοίας
περὶ
τῶν |
[270] |
πολὺ
τῆς
τῶν
ἄλλων
ἀφεστῶτα
|
διανοίας, |
ὥστε
φοβοῦμαι
μὴ
τὴν
ἀρχὴν |
[310] |
καθ'
αὑτὸ
μὲν
ἕκαστον
ὧν
|
διανοοῦμαι |
ῥηθὲν
ἐπιεικὲς
ἂν
φανῆναι,
πάντα |
[190] |
λόγους
ποιούμενον
ἢ
πρὸς
αὑτὸν
|
διανοούμενον, |
τίς
οὐκ
οἶδεν
ὅτι
τυχὼν |
[220] |
πονηροὶ
καὶ
τοὺς
πρότερον
συνεῖναι
|
διανοουμένους |
ἀποτρέπουσιν.
Ὥστε
τίς
ἂν
ἐν |
[110] |
τὸν
οὐδὲν
περιττότερον
τῶν
ἄλλων
|
διαπεπραγμένον. |
Ἐντεῦθεν
τοίνυν
ἀναπλεύσας
Σηστὸν
καὶ |
[80] |
ζητεῖν
ἐπιχειρήσειεν,
ἄλλως
τε
καὶ
|
διαπεπραγμένος |
ἀπ'
αὐτῶν
ἅπερ
ἐγώ;
(Τούτων |
[300] |
τοῖς
πολλοῖς
ὁμοίους
ὄντας,
ταῦτα
|
διαπεπραγμένους, |
ἀλλὰ
τοὺς
διαφέροντας
καὶ
προέχοντας |
[130] |
διάκεισαι
τῶν
οὐδὲν
ἄξιον
λόγου
|
διαπεπραγμένων. |
(Εἰκότως·
οἱ
μὲν
γὰρ
τοὺς |
[140] |
τὸ
γὰρ
ἐφεξῆς
με
λέγειν
|
διαπέφευγεν. |
Ἴσως
μὲν
οὖν
ἀναγκαῖόν
ἐστιν, |
[260] |
μουσικὴν
καὶ
τὴν
ἄλλην
παιδείαν
|
διαπονηθέντες |
πρὸς
μὲν
τὸ
βέλτιον
εἰπεῖν |
[250] |
τὴν
πόλιν
τῶν
ἐλλογίμων
ἔργων
|
διαπραξαμένην, |
διὰ
δὲ
φρόνησιν
ἀνδρὸς
εὐδαιμονεστάτην |
[230] |
τούτων
τῶν
ἀνδρῶν
τῶν
τηλικαῦτα
|
διαπραξαμένων |
οὐδεὶς
λόγων
ἠμέλησεν,
ἀλλὰ
τοσούτῳ |
[120] |
Λύσανδρος,
ὃ
μηδενὶ
τῶν
ἄλλων
|
διαπράξασθαι |
συμβέβηκεν,
ἀλλ'
ὅστις
ἐπὶ
πολλῶν |
[270] |
μὴ
γὰρ
τοιαύτας
εὑρίσκων
οὐδὲν
|
διαπράξεται |
τῶν
δεόντων.
(Ἔπειτα
τῶν
πράξεων |
[110] |
στρατεύμασι
γεγενημένους,
ὡς
διὰ
τούτων
|
διαπραξόμενοί |
τι
τῶν
δεόντων.
Ὁ
δὲ |
[0] |
εὕρισκον
οὐδαμῶς
ἂν
ἄλλως
τοῦτο
|
διαπραξόμενος, |
πλὴν
εἰ
γραφείη
λόγος
ὥσπερ |
[80] |
διδάσκειν
ὡς
ἐγὼ
τυγχάνω
ταῦτα
|
διαπραττόμενος. |
~Καὶ
εἰ
μέν
τις
τοῦτον |
[180] |
σώματα
χρησιμώτερα
παρασκευάζουσιν,
οὐ
πολὺ
|
διαστησάμενοι |
τὰς
παιδείας
ἀπ'
ἀλλήλων,
ἀλλὰ |
[300] |
πάθοιεν.
Οἱ
δὲ
ταῦτα
μὲν
|
διασύρουσι, |
διεξιόντες
δὲ
τὰς
τῶν
συκοφαντῶν |
[190] |
ὡς
αὐτοὶ
λίαν
καταφανῶς
ληροῦσι.
|
Διασύρουσι |
μὲν
γὰρ
αὐτὴν
ὡς
οὐδὲν |
[100] |
ἀναγκαίως
εἶχεν
οὕτω
διελέσθαι
καὶ
|
διατάξασθαι |
περὶ
αὐτῶν.
(Χρὴ
δὲ
τὸν |
[250] |
τῶν
αἰσχρῶν
ἐνομοθέτησεν,
ὧν
μὴ
|
διαταχθέντων |
οὐκ
ἂν
οἷοί
τ'
ἦμεν |
[270] |
τε
τὸ
λέγειν
εὖ
φιλοτίμως
|
διατεθεῖεν, |
καὶ
τοῦ
πείθειν
δύνασθαι
τοὺς |
[200] |
γενομένων
οὐ
φενακισθέντας
οὐδ'
οὕτω
|
διατεθέντας |
ὡς
οὗτοι
λέγουσιν,
(ἀλλὰ
τοὺς |
[140] |
τοῖς
δ'
ὅπως
ἕκαστοι
βούλονται
|
διατεθῆναι |
πρὸς
αὐτούς·
σὲ
δ'
οὐδενὸς |
[140] |
οἴσουσιν.
Ὡς
οὖν
οὕτως
αὐτῶν
|
διατεθησομένων |
σκόπει
τί
σοι
λεκτέον
τούτων |
[50] |
λέγω
τοὺς
πάλαι
παρ'
ὑμῖν
|
διατεθρυλημένους. |
Εἰ
μὲν
γὰρ
ἐπίδειξιν
ποιούμενος |
[170] |
παιδευθῶσιν,
οὕτω
τὴν
πόλιν
πράττουσαν
|
διατελεῖν· |
ὥστ'
σὺ
ποιητέον
τοὺς
συκοφάντας |
[230] |
λόγοις
καὶ
τοῖς
πράγμασι
χρώμενοι
|
διατελοῦσιν. |
(Ἔχω
δὲ
δεῖξαι
καὶ
τόπους |
[240] |
τὴν
νόσον
ταύτην
διαφυγεῖν
λοιδοροῦντες
|
διατελοῦσιν. |
(Ὃ
δ'
οὐ
μόνον
ταραχῆς |
[120] |
ἀεὶ
πράττων
καὶ
νοῦν
ἐχόντως
|
διατετέλεκεν· |
ὅπερ
Τιμοθέῳ
συμβέβηκεν.
(Οἶμαι
οὖν |
[80] |
οὐδεμίαν
τούτων
ἤνεγκε,
λέγων
δὲ
|
διατετέλεκεν |
ὡς
δεινόν
ἐστι
διαφθείρεσθαι
τοὺς |
[130] |
ἡ
γὰρ
εὔνοια
πάντας
οὕτω
|
διατίθησιν. |
(Ἢν
σὺ
τῇ
μὲν
πόλει |
[170] |
δικάζοντας
ὥσπερ
ἐν
ταῖς
ἰδίαις
|
διατριβαῖς, |
ἀλλὰ
διακριβοῦσθαι
περὶ
ἑκάστου
καὶ |
[150] |
πολλὰ
πραττόντων,
ἔτι
δὲ
ταῖς
|
διατριβαῖς |
ταῖς
ἐμαῖς
πρεπωδέστερον,
αἷς
ἐξ |
[240] |
ἀναιρεῖν
ζητοῦντες
ἁπάσας
τὰς
τοιαύτας
|
διατριβάς, |
ἐν
αἷς
ἡγοῦνται
βελτίους
γενομένους |
[40] |
περὶ
τὰς
αὐτὰς
πράξεις
ἡγεῖσθαι
|
διατρίβειν; |
(Ἔχων
δὲ
πολλὰς
εἰπεῖν
διαφορὰς |
[170] |
δὲ
νεωτέροις
συμβουλευτέον
ἐν
ταύτῃ
|
διατρίβειν |
μᾶλλον
ἢ
τοῖς
ἄλλοις
ἐπιτηδεύμασι. |
[30] |
περὶ
τὸν
τόπον
τοῦτον
εἰώθασι
|
διατρίβειν, |
ὅθεν
ἂν
προέλωνται
τὸν
βίον |
[190] |
ἔστιν
ἡ
περὶ
τοὺς
σοφιστὰς
|
διατριβὴ |
φλυαρία
καὶ
φενακισμός·
οὐδεμία
γὰρ |
[230] |
τοὺς
περὶ
τὴν
αὐτὴν
ἐμοὶ
|
διατριβὴν |
ὄντας
οὐδ'
ἐν
μιᾷ
τούτων |
[170] |
ἐκποδὼν
ποιεῖσθαι
τοὺς
περὶ
τὴν
|
διατριβὴν |
ταύτην
ὄντας·
εἰ
δὲ
τοὐναντίον |
[260] |
καὶ
παρασκευὴν
φιλοσοφίας
καλῶ
τὴν
|
διατριβὴν |
τὴν
τοιαύτην,
ἀνδρικωτέραν
μὲν
ἧς |
[80] |
τοὺς
ἑαυτῶν,
οὕτως
ἠγάπων
τὴν
|
διατριβὴν |
ὥστε
μετὰ
πόθου
καὶ
δακρύων |
[50] |
καλεῖν
δυνάμεως
εἴτε
φιλοσοφίας
εἴτε
|
διατριβῆς, |
ἀκηκόατε
πᾶσαν
τὴν
ἀλήθειαν.
(Βούλομαι |
[0] |
σοφιστῶν
βλασφημοῦντας
περὶ
τῆς
ἐμῆς
|
διατριβῆς, |
καὶ
λέγοντας
ὡς
ἔστι
περὶ |
[200] |
Ὥστε
πῶς
χρὴ
τῆς
τοιαύτης
|
διατριβῆς |
καταφρονεῖν,
τῆς
τοὺς
κεχρημένους
αὐτῇ |
[200] |
ἔθους
αὐτοῖς
ἐγγενομένου
κοινοῦ
μηδὲ
|
διατριβῆς |
μηδὲ
διατριβῆς
τεχνικῆς
ὑπαρξάσης
οὐκ |
[200] |
ἐγγενομένου
κοινοῦ
μηδὲ
διατριβῆς
μηδὲ
|
διατριβῆς |
τεχνικῆς
ὑπαρξάσης
οὐκ
ἔστιν
ὅπως |
[270] |
φιλοσόφους
δὲ
τοὺς
ἐν
τούτοις
|
διατρίβοντας |
ἐξ
ὧν
τάχιστα
λήψονται
τὴν |
[260] |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα
τῶν
μαθημάτων
|
διατρίβοντας |
οὐ
βλάπτειν
ἀλλ'
ὠφελεῖν
τοὺς |
[260] |
ἀκρίβειαν
τῆς
ἀστρολογίας
καὶ
γεωμετρίας
|
διατρίβοντες, |
(καὶ
δυσκαταμαθήτοις
πράγμασιν
ἀναγκαζόμενοι
προσέχειν |
[40] |
σύμπαντες
οἱ
περὶ
τὴν
φιλοσοφίαν
|
διατρίβοντες. |
Καίτοι
πῶς
εἰκὸς
τοὺς
τοσοῦτον |
[10] |
θαυμάζω
δὲ
τῶν
πλείω
χρόνον
|
διατριβόντων |
ἐπὶ
ταῖς
τῶν
ἐξαπατώντων
κατηγορίαις |
[280] |
ἐν
τοῖς
τῶν
αὐλητρίδων
διδασκαλείοις
|
διατρίβουσι. |
Καὶ
τοὺς
μὲν
ἐπὶ
ταῦτα |
[0] |
καὶ
τὴν
παιδείαν
περὶ
ἣν
|
διατρίβω, |
καὶ
μὴ
περιίδοιμι
περὶ
τῶν |
[260] |
φερούσας
ἀναιρεῖν
ἐξ
ἁπασῶν
τῶν
|
διατριβῶν. |
~Περὶ
μὲν
οὖν
τούτων
ἀπόχρη |
[0] |
μὲν
εἰδότας
περὶ
ἃ
τυγχάνω
|
διατρίβων, |
φθονοῦντας
δὲ
καὶ
ταὐτὸν
πεπονθότας |
[260] |
μείζω
καὶ
σπουδαιότερα
τῶν
μαθημάτων.
|
(Διατρῖψαι |
μὲν
οὖν
περὶ
τὰς
παιδείας |
[30] |
οὔτε
τῶν
περὶ
τὴν
φιλοσοφίαν
|
διατριψάντων· |
οὐ
γὰρ
μόνον
ἰδιώτας
φησί |
[150] |
μνημονεύομεν,
Γοργίας
ὁ
Λεοντῖνος,
οὗτος
|
διατρίψας |
μὲν
περὶ
Θετταλίαν,
ὅτ'
εὐδαιμονέστατοι |
[180] |
ἀνυπέρβλητόν
ἐστι
καὶ
πολὺ
πάντων
|
διαφέρει· |
τὸν
γὰρ
ἔχοντα
τὴν
μὲν |
[190] |
συνόντας
ἡμῖν
εὐθὺς
μὲν
προσελθόντας
|
διαφέρειν |
αὐτοὺς
αὑτῶν,
~ὀλίγας
δ'
ἡμέρας |
[120] |
τῶν
συνεστρατευμένων
πρὸς
ἀμφότερα
ταῦτα
|
διαφέρειν |
ἐκεῖνον
προκρίνειεν;
Συνίσασι
γὰρ
αὐτῷ |
[160] |
δόξειν,
καὶ
περὶ
τὴν
φιλοσοφίαν
|
διαφέρειν |
καὶ
κοσμιώτερον
βεβιωκέναι
τῶν
ἄλλων. |
[290] |
καὶ
γὰρ
αὐτοὶ
προέχετε
καὶ
|
διαφέρετε |
τῶν
ἄλλων
οὐ
ταῖς
περὶ |
[250] |
εἶπον,
οὐδὲν
τῶν
ἄλλων
ζώων
|
διαφέρομεν, |
ἀλλὰ
πολλῶν
καὶ
τῷ
τάχει |
[300] |
ἐν
τοῖς
τοιούτοις
τῶν
ἔργων
|
διαφέροντας, |
ἐν
οἷς
ἡ
πόλις
εὐδοκιμεῖ, |
[300] |
ὄντας,
ταῦτα
διαπεπραγμένους,
ἀλλὰ
τοὺς
|
διαφέροντας |
καὶ
προέχοντας
μὴ
μόνον
ταῖς |
[180] |
ἐργασίαις
τελείους
γίγνεσθαι
καὶ
πολὺ
|
διαφέροντας |
τῶν
ἄλλων.
Εἶναι
δὲ
τούτων |
[110] |
φανῇ
πεποιηκώς,
ὁμολογῶ
ληρεῖν,
ὅτι
|
διαφερόντως |
ἐπαινεῖν
ἐπιχειρῶ
τὸν
οὐδὲν
περιττότερον |
[60] |
κατὰ
θάλατταν,
ἀποφαίνων
αὐτὴν
οὐδὲν
|
διαφέρουσαν |
οὔτε
ταῖς
πράξεσιν
οὔτε
τοῖς |
[190] |
τούτοις
τῇ
φύσει
τῶν
ἄλλων
|
διαφέρουσιν· |
(οἱ
δὲ
δεινοτέρους
μὲν
ὁμολογοῦσιν |
[180] |
ἐπὶ
γὰρ
ἁπάντων
τῶν
πραγμάτων
|
διαφεύγουσι |
τὰς
ἐπιστήμας,
οἱ
δὲ
μάλιστα |
[250] |
δὲ
ποιήσαντες
πολλοὺς
τῶν
πολιτῶν
|
διαφθείραιεν, |
ἢ
καὶ
πυκτεύειν
καὶ
παγκρατιάζειν |
[220] |
ἀπολαύσειεν.
Ἔπειτα
τίνας
ἂν
καὶ
|
διαφθείραιεν, |
καὶ
τοὺς
πῶς
διακειμένους
λάβοιεν |
[90] |
ἂν
εἰκότως
γνωσθείην
τοὺς
συνόντας
|
διαφθείρειν; |
(Ἢ
πάντων
γ'
ἂν
εἴην |
[80] |
πῶς
εἰκὸς
τοῦτον
τοὺς
συνόντας
|
διαφθείρειν; |
Τίς
δὲ
τοιούτους
λόγους
εὑρίσκειν |
[60] |
αὐτούς,
εἰ
δοκῶ
τοῖς
λόγοις
|
διαφθείρειν |
τοὺς
νεωτέρους,
ἀλλὰ
μὴ
προτρέπειν |
[240] |
ῥηθήσεσθαι
μελλόντων
ὡς
πόρρω
τοῦ
|
διαφθείρειν |
τοὺς
νεωτέρους
ἐσμέν.
Εἰ
γάρ |
[170] |
φιλοσοφία
τοιαύτην
ἔχει
δύναμιν
ὥστε
|
διαφθείρειν |
τοὺς
νεωτέρους,
οὐ
τοῦτον
χρὴ |
[100] |
τὴν
γραφὴν
καὶ
τοῦ
μὴ
|
διαφθείρειν |
τοὺς
συνόντας,
οὐκ
οἶδ'
ὅπως |
[80] |
δὲ
διατετέλεκεν
ὡς
δεινόν
ἐστι
|
διαφθείρεσθαι |
τοὺς
τηλικούτους,
ὥσπερ
ἀντιλέγοντός
τινος |
[240] |
βουλομένους
ὡς
κακοῦ
πράγματος
ἐπιθυμοῦντας
|
διαφθείρεσθαί |
φασιν.
~Ὃ
δὲ
πάντων
δεινότατον, |
[280] |
τὴν
αὑτῶν
παιδείαν
ὁτιοῦν
ἀναλίσκοντας
|
διαφθείρεσθαί |
φασιν.
Ὧν
τίνες
ἂν
ἀδικώτερον |
[290] |
ἡλικιωτῶν,
οἷς
περ
ὑμεῖς
ἁπάντων,
|
διαφθείρεσθαι |
ψηφίσαισθε,
καὶ
τοὺς
τῇ
παιδείᾳ |
[240] |
αὐτῆς,
οὐδὲ
καταγιγνώσκειν
ἡμῶν
ὡς
|
διαφθείρομεν |
τοὺς
μαθητάς,
οὐδὲ
πεπονθέναι
τοιοῦτον |
[240] |
ἥδιον
ἴδοιεν
πολλοὺς
τῶν
πολιτῶν
|
διαφθειρομένους |
καὶ
πονηροὺς
γιγνομένους;
Ἴσασι
γὰρ |
[50] |
πόλιν
βλάπτουσι
καὶ
τοὺς
νεωτέρους
|
διαφθείρουσι, |
δι'
ἑτέρων
ποιοίμην
τὴν
ἀπολογίαν, |
[210] |
τί
τούτων
ἂν
ἡμῖν
γίγνοιτο
|
διαφθείρουσι |
τοὺς
νεωτέρους.
Πότερ'
ἂν
ἡσθείημεν |
[30] |
με
διαβάλλειν
ὁ
κατήγορος
ὡς
|
διαφθείρω |
τοὺς
νεωτέρους
λέγειν
διδάσκων
καὶ |
[90] |
λόγους
δεικνύναι
τοὺς
ἐμούς,
οἷς
|
διαφθείρω |
τοὺς
συνόντας,
καὶ
τοὺς
μαθητὰς |
[190] |
ταύτην
ὄντας,
οὐ
μὴν
ἀλλὰ
|
διαφθέρεσθαι |
καὶ
γίγνεσθαι
χείρους·
ἐπειδὰν
γὰρ |
[0] |
διὰ
τὴν
καινότητα
καὶ
τὴν
|
διαφορὰν |
ἀναγκαῖόν
ἐστι
προειπεῖν
τὰς
αἰτίας, |
[220] |
κρεῖττον
ἀγνοήσειεν,
οὕτω
μεγάλην
τὴν
|
διαφορὰν |
τῶν
πραγμάτων
ἐχόντων;
(Ἴσως
οὖν |
[40] |
διατρίβειν;
(Ἔχων
δὲ
πολλὰς
εἰπεῖν
|
διαφορὰς |
περὶ
τοῦ
βίου
τοῦ
τ' |
[240] |
τρόπου
ζητοῦντας
τὴν
νόσον
ταύτην
|
διαφυγεῖν |
λοιδοροῦντες
διατελοῦσιν.
(Ὃ
δ'
οὐ |
[300] |
κινδύνων
σώζειν
καὶ
τὴν
δημοκρατίαν
|
διαφυλάττειν |
ἐν
τοῖς
τοιούτοις
ἔνεστιν,
ἀλλ' |
[310] |
ταῖς
φιλαπεχθημοσύναις
ἱκανοὺς
αὐτοὺς
ἔσεσθαι
|
διαφυλάττειν |
τὴν
δημοκρατίαν,
διὰ
δὲ
τὴν |
[280] |
δ'
ἐν
τοῖς
τῶν
αὐλητρίδων
|
διδασκαλείοις |
διατρίβουσι.
Καὶ
τοὺς
μὲν
ἐπὶ |
[260] |
ἧς
οἱ
παῖδες
ἐν
τοῖς
|
διδασκαλείοις |
ποιοῦνται,
τὰ
δὲ
πλεῖστα
παραπλησίαν· |
[200] |
ἢ
τρεῖς
ἐξ
ἁπάντων
τῶν
|
διδασκαλείων |
ἀγωνιστὰς
γιγνομένους,
τοὺς
δ'
ἄλλους |
[180] |
ἀλλὰ
παραπλησίαις
χρώμενοι
καὶ
ταῖς
|
διδασκαλίαις |
καὶ
ταῖς
γυμνασίαις
καὶ
ταῖς |
[100] |
δ'
ὑπολαμβανομένοις
συμβούλοις
εἶναι
καὶ
|
διδασκάλοις |
ὁμοίως
ὑπὲρ
τῶν
συγγεγενημένων
ὥσπερ |
[20] |
περιγένηται
τοῖς
λόγοις,
ὅν
φησι
|
διδάσκαλον |
εἶναι
τῶν
ἄλλων,
ἀνυπόστατον
τὴν |
[90] |
ὑπολάβητε
σύμβουλον
εἶναί
με
καὶ
|
διδάσκαλον |
τούτων,
δικαίως
ἂν
ἔχοιτέ
μοι |
[290] |
ἡ
πόλις
ἡμῶν
δοκεῖ
γεγενῆσθαι
|
διδάσκαλος. |
Εἰκότως·
καὶ
γὰρ
ἆθλα
μέγιστα |
[250] |
οὐκ
ἂν
τούτων
τοὺς
μὲν
|
διδασκάλους |
ἐπαινέσειε,
τοὺς
δὲ
κακῶς
χρωμένους |
[50] |
τῆς
πόλεως,
ἐνθένδε
ποθὲν
ἐπιχειρῶ
|
διδάσκειν |
περὶ
τούτων,
ὡς
τῇ
πόλει |
[20] |
οἴσετε
τὴν
ψῆφον,
ἤδη
πειράσομαι
|
διδάσκειν |
ὑμᾶς.
Καί
μοι
ἀνάγνωθι
τὴν |
[80] |
ὁμολογοῦσιν,
ἀλλ'
οὐκ
ἐκεῖνο
μόνον
|
διδάσκειν |
ὡς
ἐγὼ
τυγχάνω
ταῦτα
διαπραττόμενος. |
[260] |
ὁμοίαν
ἔχει
τοῖς
ἄλλοις
οἷς
|
διδασκόμεθα. |
(Τὰ
μὲν
γὰρ
ἄλλα
τότ' |
[190] |
(Δεῖ
δὴ
μηδ'
ἡμᾶς
προαπειπεῖν
|
διδάσκοντας |
καὶ
λέγοντας,
ἐξ
ὧν,
δυοῖν |
[180] |
τούτων
προσῆκον
ἑκατέροις,
(τοῖς
τε
|
διδάσκουσι |
καὶ
τοῖς
μανθάνουσιν,
ἴδιον
μὲν |
[180] |
τὴν
ἀγωνίαν
εὑρημένα
τοὺς
φοιτῶντας
|
διδάσκουσιν, |
οἱ
δὲ
περὶ
τὴν
φιλοσοφίαν |
[80] |
ἐλήλυθεν,
(ὥστε
γραψάμενος
ὡς
λόγους
|
διδάσκω |
δι'
ὧν
πλεονεκτήσουσι
παρὰ
τὸ |
[30] |
ὡς
διαφθείρω
τοὺς
νεωτέρους
λέγειν
|
διδάσκων |
καὶ
παρὰ
τὸ
δίκαιον
ἐν |
[220] |
ὅτι
καὶ
πλέουσι
καὶ
χρήματα
|
διδόασι |
καὶ
πάντα
ποιοῦσι
νομίζοντες
αὐτοί |
[240] |
παῖδας
τοὺς
αὑτῶν,
καὶ
χρήματα
|
διδόασι, |
καὶ
χαίρουσιν
ὁπόταν
ὁρῶσιν
αὐτοὺς |
[140] |
πολὺ
πλείω
νομίζουσιν
εἶναι
τῶν
|
διδομένων, |
(αὐτόν
τε
σὲ
ῥᾳθυμότερον
ἡγοῦνται |
[100] |
ὑμᾶς
ἐξήμαρτε,
μετέχειν
καὶ
δίκην
|
διδόναι |
καὶ
πάσχειν
ὅμοια
τοῖς
ἀδικοῦσιν· |
[170] |
πράγματος,
οὐδὲ
τοὺς
μὲν
μὴ
|
διδόντας |
τούτοις
ἀργύριον
τιμωρητέον,
παρ'
ὧν |
[120] |
προδοσίας
ἔκρινε,
καὶ
πάλιν
εἰ
|
διδόντος |
εὐθύνας
αὐτοῦ,
καὶ
τὰς
μὲν |
[10] |
ἐνθυμουμένους
ὅτι
οὐδὲν
ἂν
ἔδει
|
δίδοσθαι |
τοῖς
φεύγουσιν
ἀπολογίαν,
εἴπερ
οἷόν |
[160] |
ποιοῦσα,
τοῖς
δὲ
πονηροῖς
ἐξουσίαν
|
διδοῦσα |
καὶ
λέγειν
καὶ
ποιεῖν
ὅ |
[120] |
παραπλεῖν
τῶν
μὴ
τὰς
συντάξεις
|
διδουσῶν, |
πέμψας
προηγόρευε
τοῖς
ἄρχουσιν,
ἵνα |
[150] |
ἃ
τοῖς
ἄλλοις
ἡ
πόλις
|
δίδωσι, |
μήτ'
αὖ
φεύγειν
δίκας
μήτε |
[150] |
τοὺς
ἄλλους,
περὶ
ὧν
Λυσίμαχος
|
διέβαλεν, |
ὡς
παμπληθῆ
κεκτήμεθα
τὴν
οὐσίαν, |
[190] |
ταύτην
εἶναι
τὴν
πραγματείαν,
λόγον
|
διέδωκα |
γράψας
ἐν
ᾧ
φανήσομαι
τοῖς |
[310] |
ἐκ
τῶν
ὄντων
ἐκβάλλοντες,
οὕτω
|
διέθεσαν |
ὥσθ'
ἡμῶν
μὲν
ἀποστῆναι,
τῆς |
[70] |
πρώτῳ
λόγῳ
περὶ
τούτων
τυγχάνω
|
διειλεγμένος, |
ἐν
δὲ
τοῖς
ὑστέροις
περὶ |
[70] |
ἐλευθέρως
καὶ
τῆς
πόλεως
ἀξίως
|
διειλεγμένος, |
καὶ
οὐ
τὸν
ἐκείνου
πλοῦτον |
[100] |
λόγοις,
ἀλλ'
ἀναγκαίως
εἶχεν
οὕτω
|
διελέσθαι |
καὶ
διατάξασθαι
περὶ
αὐτῶν.
(Χρὴ |
[10] |
ζητεῖν
εὐθὺς
ἐπελθόντας
ὅλον
αὐτὸν
|
διελθεῖν, |
ἀλλὰ
τοσοῦτον
μέρος
ὅσον
μὴ |
[60] |
δὲ
καὶ
τοῦ
τρίτου
μικρὰ
|
διελθεῖν, |
ἵν'
ὑμῖν
ἔτι
μᾶλλον
γένηται |
[50] |
(Ὤιμην
μὲν
οὖν
αὐτὸς
δυνήσεσθαι
|
διελθεῖν |
περὶ
αὐτῶν·
νῦν
δέ
με |
[220] |
μαθητάς;
Ἄξιον
γὰρ
καὶ
ταῦτα
|
διελθεῖν. |
(Πότερον
τοὺς
ἤδη
κακοήθεις
ὄντας |
[0] |
οὔτε
περιλαβεῖν
ἅπαντα
περὶ
ὧν
|
διελθεῖν |
προῃρούμην
οἷός
τε
γενησόμενος,
οὔτ' |
[180] |
παιδείας
ὥσπερ
οἱ
γενεαλογοῦντες
πρῶτον
|
διελθεῖν |
πρὸς
ὑμᾶς.
Ὁμολογεῖται
μὲν
γὰρ |
[170] |
δ'
ὅπως
ἂν
δύνωμαι,
πειράσομαι
|
διελθεῖν |
τήν
τε
φύσιν
αὐτῆς
καὶ |
[190] |
ἃ
δ'
αὐτὸς
ἀποφαίνομαι,
πειράσομαι
|
διελθεῖν |
ὑμῖν.
Ἄρχομαι
δ'
ἐνθένδε
ποθέν. |
[60] |
λόγου
τοσοῦτον,
ὅσον
περ
ἄρτι,
|
διελθεῖν |
ὑμῖν,
ἐν
ᾧ
φανήσομαι
περὶ |
[300] |
καὶ
τοῖς
προγόνοις
πεπραγμένων,
καὶ
|
διέλθετε |
πρὸς
ὑμᾶς
αὐτοὺς
καὶ
σκέψασθε |
[180] |
καταμαθεῖν
τὴν
δύναμιν
αὐτῆς,
εἰ
|
διέλθοιμι |
τὰς
ὑποσχέσεις
ἃς
ποιούμεθα
πρὸς |
[290] |
τοὺς
βουλομένους
τοῖς
αὐτοῖς
τούτοις
|
διενεγκεῖν |
τῶν
ἡλικιωτῶν,
οἷς
περ
ὑμεῖς |
[180] |
τῇ
φύσει
καὶ
ταῖς
ἐπιμελείαις
|
διενεγκοῦσιν. |
(Ὁ
μὲν
οὖν
τύπος
τῆς |
[230] |
πεῖσαι
μὴ
πολὺ
τῷ
λόγῳ
|
διενεγκών; |
εἰς
τοῦτ'
αὐτῶν
τὰ
πράγματα |
[180] |
αἷς
ὁ
λόγος
τυγχάνει
χρώμενος,
|
(διεξέρχονται |
τοῖς
μαθηταῖς.
Ἐμπείρους
δὲ
τούτων |
[140] |
τὸν
σαυτοῦ
καὶ
τὰς
πράξεις
|
διεξίῃς |
μηδὲ
κατὰ
μικρὸν
ὁμοίας
οὔσας |
[90] |
μὲν
αὐτὸν
ἀποφαίνοι
τούτων
εἰργασμένον,
|
διεξίοι |
δ'
ὡς
δεινὸν
ἕκαστόν
ἐστι |
[10] |
τοῖς
ἀκροωμένοις.
(Χρὴ
δὲ
τοὺς
|
διεξιόντας |
αὐτὸν
πρῶτον
μὲν
ὡς
ὄντος |
[60] |
τοὺς
τὰ
παλαιὰ
τῶν
ἔργων
|
διεξιόντας. |
(Ἵν'
οὖν
μηδὲ
ταῦτ'
ἔχωσιν |
[300] |
Οἱ
δὲ
ταῦτα
μὲν
διασύρουσι,
|
διεξιόντες |
δὲ
τὰς
τῶν
συκοφαντῶν
πικρότητας |
[170] |
ὑμᾶς,
ἢν
ἄρα
φαίνωμαι
λόγους
|
διεξιὼν |
πολὺ
τῶν
εἰθισμένων
λέγεσθαι
παρ' |
[110] |
ὁ
μεθ'
ὑμῶν
πολιτευόμενος
τηλικαῦτα
|
διεπράξατο |
τὸ
μέγεθος.
Ἔστι
δ'
ὁ |
[230] |
οὕτως
ἐνομοθέτησε
καὶ
τὰ
πράγματα
|
διέταξε |
καὶ
τὴν
πόλιν
κατεσκεύασεν,
ὥστ' |
[160] |
ἀλήθειαν,
οὔθ'
ὡς
τὸ
πρῶτον
|
διετέθην |
πρὸς
αὐτόν.
Ἐγὼ
γὰρ
ὑπὲρ |
[310] |
οὐ
καὶ
λέγοντες
καὶ
πράττοντες
|
διετέλεσαν; |
(Οὐ
τοὺς
μὲν
ἐνδοξοτάτους
τῶν |
[140] |
πλεῖστον
χρόνον
περὶ
τὰς
τοιαύτας
|
διέτριβον |
ἐφ'
αἷς
ᾠόμην
ἐπαινεῖσθαί
με |
[100] |
μνείαν,
ὅτι
πολὺ
τὰ
πράγματα
|
διέφερεν |
αὐτῶν.
(Περὶ
μὲν
γὰρ
ἐκείνων |
[250] |
γίγνεσθαι
τοῖς
ὑπὸ
τοῦ
φθόνου
|
διεφθαρμένοις, |
οὔτε
ψέγειν
τοὺς
μηδὲν
μὲν |
[240] |
πολλοὶ
τῶν
καλῶν
κἀγαθῶν
ἀνδρῶν
|
διεψευσμένοι |
τῆς
φιλοσοφίας
τραχύτερον
πρὸς
αὐτὴν |
[170] |
ἠγνόηται
καὶ
διαλέληθεν,
οὐδ'
εἰ
|
διεψευσμένοι |
τινὲς
αὐτοῦ
τυγχάνουσι·
καὶ
γὰρ |
[20] |
πολλὰς
ἐλπίδας
ἔχω
τοὺς
μὲν
|
διεψευσμένους |
τῶν
ἐμῶν
ἐπιτηδευμάτων
καὶ
πεπεισμένους |
[0] |
ἤλπιζον,
ἀλλὰ
τοὺς
μὲν
πολὺ
|
διεΨευσμένους |
τῶν
ἐμῶν
ἐπιτηδευμάτων
καὶ
ῥέποντας |
[140] |
Τούτου
δ'
ἕνεκά
σοι
ταῦτα
|
διῆλθον, |
ἵνα
προειδὼς
ἄμεινον
προσφέρῃ
καὶ |
[90] |
τὸ
πλῆθος
ὅσους
ὀλίγῳ
πρότερον
|
διῆλθον |
ὑμῖν.
(Εἴ
τε
τῶν
μὲν |
[300] |
οὐδὲν
πώποτ'
ἐμέλησεν,
ἀλλὰ
τοσοῦτον
|
διημαρτήκατε |
τοῦ
συμφέροντος,
ὥσθ'
ἥδιον
ἔχετε |
[210] |
κατηγοροῦντας
ἡμῶν
πολὺ
τῆς
ἀληθείας
|
διημαρτηκότας, |
ἤν
περ
ἐθελήσητε
διὰ
τέλους |
[160] |
κοινῶν;
Αὐτὸς
γὰρ
οὐ
μικρὸν
|
διήμαρτον |
διὰ
ταύτην
τὴν
μεταβολὴν
τῶν |
[200] |
ἔχοντες,
ἄνδρες
δὲ
γενόμενοι
τούτων
|
διήνεγκαν |
καὶ
μετήλλαξαν
τὴν
φρόνησιν
τῷ |
[200] |
σφῶν
αὐτῶν
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
διήνεγκαν; |
(Οὐ
μόνον
δ'
ἐκ
τούτων |
[200] |
εἶναι,
πρεσβύτεροι
δὲ
γενόμενοι
πλέον
|
διήνεγκαν |
πρὸς
τὸ
φρονεῖν
καὶ
λέγειν |
[110] |
Ἐκεῖνος
γὰρ
τούτῳ
τῶν
ἄλλων
|
διήνεγκεν, |
(ὅτι
περὶ
τῶν
Ἑλληνικῶν
καὶ |
[110] |
καὶ
τῆς
πόλεως
ἀξίως
ἁπάντων
|
διήνεγκεν, |
οὐδὲ
τῶν
ἐχθρῶν
οὐδεὶς
ἂν |
[10] |
μὲν
ψευδομένους
εὐδοκιμεῖν,
τοὺς
δὲ
|
δικάζοντας |
ἐπιορκεῖν,
ὅλως
δὲ
τὴν
μὲν |
[50] |
ἀπολογίαν,
ἥτις
εἰδέναι
ποιεῖ
τοὺς
|
δικάζοντας |
ὡς
δυνατὸν
μάλιστα,
περὶ
ὧν |
[170] |
λόγου
καταγιγνώσκειν,
μηδ'
ὁμοίως
διακεῖσθαι
|
δικάζοντας |
ὥσπερ
ἐν
ταῖς
ἰδίαις
διατριβαῖς, |
[20] |
κατηγορῇ
τῶν
διαβαλλόντων,
ἑτέρῳ
δὲ
|
δικάζων |
μὴ
τὴν
αὐτὴν
ἔχῃ
γνώμην |
[20] |
μὲν
ἐπειδὰν
περὶ
ψυχῆς
ἀνθρώπου
|
δικάζωσι, |
μέρος
τι
τῶν
ψήφων
ὑποβάλλεσθαι |
[10] |
τοῦ
διώκοντος
λόγων
ἐψηφίσθαι
τὰ
|
δίκαια. |
Νῦν
δ'
εἰ
μὲν
εὖ |
[170] |
μεταπειθομένους
ὑπὸ
τῶν
λεγόντων
τὰ
|
δίκαια, |
τήν
τε
φιλοσοφίαν
ἐκ
πολλῶν |
[130] |
μὲν
ὑμεῖς
πρὸς
αὐτὸ
τὸ
|
δίκαιον |
ἀποβλέποντες
σκέψεσθε
περὶ
τούτων,
οὐκ |
[80] |
δι'
ὧν
πλεονεκτήσουσι
παρὰ
τὸ
|
δίκαιον |
ἀπόδειξιν
μὲν
οὐδεμίαν
τούτων
ἤνεγκε, |
[0] |
ἡ
κρίσις
ἦν
οὐδὲν
λέγοντος
|
δίκαιον, |
διαβάλλοντος
δὲ
τὴν
τῶν
λόγων |
[100] |
πεπραγμένων,
ὅ
τι
ἂν
ὑμῖν
|
δίκαιον |
εἶναι
δοκῇ,
τοῦτο
γιγνώσκειν.
(Ἀθροώτατον |
[170] |
ὅπως
ἂν
ὑμῶν
ἑκάστῳ
δοκῇ
|
δίκαιον |
εἶναι
καὶ
νόμιμον,
οὕτω
φέρετε |
[30] |
λέγειν
διδάσκων
καὶ
παρὰ
τὸ
|
δίκαιον |
ἐν
τοῖς
ἀγῶσι
πλεονεκτεῖν,
ἐκ |
[100] |
ἂν
τοῦτ'
εἰπεῖν,
ὡς
οὐ
|
δίκαιόν |
ἐστι
μετέχειν
εἴ
τι
Τιμόθεος |
[90] |
ἐξ
ὧν
περ
προσήκει
καὶ
|
δίκαιόν |
ἐστι,
ποιήσομαι
τὴν
ἀπολογίαν.
(Καὶ |
[250] |
διακέησθε
πρὸς
ἑκάστους
ἡμῶν
ὥσπερ
|
δίκαιόν |
ἐστι,
~πρὸς
δὲ
τούτοις
ἵνα |
[150] |
ἰδίοις
ἢ
τοῖς
κοινοῖς
ὄντας
|
δίκαιόν |
ἐστιν
ἐπαινεῖν.
(Ἐνθυμοῦμαι
δὲ
μεταξὺ |
[100] |
ὡς
σύμβουλον
γεγενημένον·
εἶναι
δὲ
|
δίκαιον |
ἢ
καὶ
τῶν
ἀγαθῶν
κοινωνεῖν |
[10] |
τῶν
λόγων
ἐκλαβεῖν
δυνηθῶσι
τὸ
|
δίκαιον. |
(Οὐ
θαυμάζω
δὲ
τῶν
πλείω |
[220] |
ἐν
τοῖς
ἀγῶσι
παρὰ
τὸ
|
δίκαιον |
πλεονεκτῶσι.
(Καί
τοι
τίνες
ἂν |
[250] |
λόγος
ἀληθὴς
καὶ
νόμιμος
καὶ
|
δίκαιος |
ψυχῆς
ἀγαθῆς
καὶ
πιστῆς
εἴδωλόν |
[110] |
ὁ
μεγίστην
ἐπὶ
σοφίᾳ
καὶ
|
δικαιοσύνῃ |
καὶ
σωφροσύνῃ
δόξαν
εἰληφὼς
ἀπὸ |
[270] |
πεφυκόσιν
ἀρετὴν
ἐνεργάσαιτ'
ἂν
καὶ
|
δικαιοσύνην, |
οὔτε
πρότερον
οὔτε
νῦν
οὐδεμίαν |
[60] |
ἐπὶ
τελευτῆς
ἐπί
τε
τὴν
|
δικαιοσύνην |
παρακαλῶ
καὶ
τοῖς
ἁμαρτανομένοις
ἐπιπλήττω |
[80] |
ἐπὶ
τὴν
σωφροσύνην
καὶ
τὴν
|
δικαιοσύνην |
προσποιουμένων
προτρέπειν
ἡμεῖς
ἂν
ἀληθέστεροι |
[60] |
οἱ
λόγοι
πρὸς
ἀρετὴν
καὶ
|
δικαιοσύνην |
συντείνουσιν.
Ἔστι
δ'
ὁ
μέλλων |
[50] |
οὕτως·
ἐγὼ
καλλίστην
ἡγοῦμαι
καὶ
|
δικαιοτάτην |
εἶναι
τὴν
τοιαύτην
ἀπολογίαν,
ἥτις |
[90] |
οὐδέτερον
πεποίηκε,
παραλιπὼν
δὲ
τὴν
|
δικαιοτάτην |
τῶν
κατηγοριῶν
ἐξαπατᾶν
ὑμᾶς
ἐπεχείρησεν. |
[280] |
ἀλλ'
οὐ
τοὺς
ὁσιωτάτους
καὶ
|
δικαιοτάτους, |
οἳ
περὶ
τῶν
ἀγαθῶν
ἀλλ' |
[130] |
τῶν
λόγων
τοὺς
ἀληθεστάτους
καὶ
|
δικαιοτάτους, |
οὐ
μὴν
ἀλλὰ
κἀκεῖνο
παρατηρεῖν |
[100] |
πρόκλησις
γένοιτο
ταύτης
ἀνεπιφθονωτέρα,
καὶ
|
δικαιοτέρα |
τῆς
τῶν
μὲν
καλῶν
κἀγαθῶν |
[30] |
οὐδεὶς
ἄλλος
γέγονε,
πολὺ
ἂν
|
δικαιότερον |
ἐπιεικὴς
εἶναι
δοκοίην
ἢ
ζημιωθείην. |
[210] |
ὥστ'
ἀπορῶ
πότερον
ἄν
τις
|
δικαιότερον |
θαυμάσειε
τὰς
πραότητας
τὰς
τοῖς |
[80] |
προθυμούμενον
πρὸς
τὸ
βέλτιον
καὶ
|
δικαιότερον |
προστῆναι
τῶν
Ἑλλήνων,
πῶς
εἰκὸς |
[190] |
ὅπως
ἄν
τις
ἀληθέστερος
ἢ
|
δικαιότερος |
περὶ
αὐτὴν
ἐπιδειχθείη
γεγενημένος.
(Ταῦτα |
[70] |
γένοιτ'
ἂν
λόγος
ὁσιώτερος
ἢ
|
δικαιότερος |
τοῦ
τοὺς
προγόνους
ἐγκωμιάζοντος
ἀξίως |
[170] |
ἀδίκως
διαβεβλημένην,
καὶ
πολὺ
ἂν
|
δικαιοτέρως |
ἀγαπωμένην
αὐτὴν
ἢ
μισουμένην.
Ἔχω |
[160] |
ἐπίστευον,
καὶ
πολλοὺς
λόγους
καὶ
|
δικαίους |
ᾤμην
ἔχειν
ὑπὲρ
αὐτῶν·
ὁρῶν |
[250] |
συγκατασκευάσας.
(Οὗτος
γὰρ
περὶ
τῶν
|
δικαίων |
καὶ
τῶν
ἀδίκων
καὶ
τῶν |
[30] |
ἐγώ
τε
τεύξομαι
πάντων
τῶν
|
δικαίων. |
(Ὅτι
μὲν
οὖν
οὐδεὶς
οὔθ' |
[300] |
τοῖς
περὶ
τῶν
συμβολαίων
τῶν
|
δικαίων |
τεύξονται
καὶ
τῶν
ἄλλων
τῶν |
[90] |
μὴν
οὐδ'
ἐκεῖνος
ὁ
λόγος
|
δικαίως |
ἄν
με
βλάψειεν,
ὃν
ἴσως |
[120] |
σφόδρα
κατεπειγόντων,
ἐπὶ
τοῖς
ἐχομένοις
|
δικαίως |
ἄν
τις
αὐτὸν
ἔτι
μᾶλλον |
[30] |
καὶ
μετρίως
κεχρῆσθαι
τῇ
φύσει
|
δικαίως |
ἂν
ἅπαντες
τὸν
τρόπον
τὸν |
[290] |
τὰς
δ'
ἄλλας
κώμας,
καὶ
|
δικαίως |
ἂν
αὐτὴν
ἄστυ
τῆς
Ἑλλάδος |
[60] |
ὑπὲρ
τῆς
πόλεως
κινδύνους,
ἢ
|
δικαίως |
ἂν
δοῦναι
δίκην
ὑπὲρ
τῶν |
[60] |
μὲν
οὖν
τῆς
ἡγεμονίας,
ὡς
|
δικαίως |
ἂν
εἴη
τῆς
πόλεως,
ῥᾴδιον |
[90] |
εἶναί
με
καὶ
διδάσκαλον
τούτων,
|
δικαίως |
ἂν
ἔχοιτέ
μοι
πλείω
χάριν |
[270] |
οὐκ
εἶναι
φημί,
προσήκει
τὴν
|
δικαίως |
ἂν
νομιζομένην
ὁρίσαι
καὶ
δηλῶσαι |
[100] |
ἐπιχειρεῖ
με
βλάπτειν
ἐξ
ὧν
|
δικαίως |
ἂν
ὠφελοίμην,
ἀναγκαίως
ἔχει
διαλεχθῆναι |
[110] |
ἀνελόμενος,
ἅπαντας
τούτους
κατώρθωσε
καὶ
|
δικαίως |
ἅπασι
τοῖς
Ἕλλησιν
ἔδοξεν
αὐτοὺς |
[230] |
πράγμασιν
ἀδικοῦντας
καὶ
τοὺς
μὴ
|
δικαίως |
ἐγκαλοῦντας·
(ἐν
αἷς
τοῦτον
μὲν |
[70] |
μέγα
τὸ
ῥηθέν,
οὐκ
ἂν
|
δικαίως |
ἔτι
τὴν
γνώμην
ταύτην
ἔχοιεν· |
[70] |
Ἑλλάδα
καλῶς
ἂν
διοικοῖτε
καὶ
|
δικαίως |
καὶ
τῇ
πόλει
συμφερόντως.
~Χρὴ |
[320] |
γὰρ
ἐμαυτὸν
οὕτως
ὁσίως
καὶ
|
δικαίως |
κεχρημένον
αὐτοῖς
καὶ
περὶ
τὴν |
[210] |
τοὺς
λόγους,
ἀλλ'
ὑπὲρ
τῶν
|
δικαίως |
τὴν
δόξαν
ταύτην
ἐχόντων.
Οἶμαι |
[40] |
δύναμιν
εἰληφότας,
καὶ
τοὺς
μὲν
|
δικανικοὺς |
δοκοῦντας
εἶναι
ταύτην
τὴν
ἡμέραν |
[40] |
τούτοις
τοὺς
μὲν
περὶ
τὰς
|
δίκας |
δεινοὺς
πόρρω
τῶν
λόγων
ἐκείνων |
[40] |
ἐμοῦ
καὶ
τῶν
περὶ
τὰς
|
δίκας, |
ἐκείνως
ὑμᾶς
ἡγοῦμαι
τάχιστ'
ἂν |
[40] |
ὠφελεῖν
δυναμένους
εἶναι
τῶν
τὰς
|
δίκας |
εὖ
λεγόντων.
(Συνίσασι
γὰρ
τοῖς |
[40] |
Νικοκλῆς
ἔδωκέ
μοι
ταύτας,
ἵνα
|
δίκας |
μανθάνῃ
λέγειν,
ὃς
καὶ
τοῖς |
[150] |
πόλις
δίδωσι,
μήτ'
αὖ
φεύγειν
|
δίκας |
μήτε
διώκειν.
(Ταῦτα
γὰρ
συνεταξάμην |
[170] |
τῶν
νόμων
καθ'
οὓς
συνεληλύθατε
|
δικάσοντες· |
ἔστι
δ'
οὐ
περὶ
μικρῶν |
[20] |
μηδ'
εἶναι
μήτε
διαιτητὴν
μήτε
|
δικαστὴν |
ὅστις
περὶ
τῶν
ἐμοὶ
πεπραγμένων |
[30] |
γέγονεν
οὔτε
τῶν
περὶ
τὰ
|
δικαστήρια |
καλινδουμένων
οὔτε
τῶν
περὶ
τὴν |
[30] |
ἐκ
δὲ
τῆς
περὶ
τὰ
|
δικαστήρια |
πραγματείας
εἰς
ὀργὴν
καὶ
μῖσος |
[40] |
τοὺς
λόγους
τοῖς
ἐν
τοῖς
|
δικαστηρίοις |
ἀγωνιζομένοις.
Τούτων
μὲν
τοίνυν
τοσούτων |
[30] |
ἂν
μόνον
οὐκ
ἐν
τοῖς
|
δικαστηρίοις |
οἰκοῦντας,
ἐμὲ
δ'
οὐδεὶς
πώποθ' |
[30] |
τὰς
ἀνακρίσεις
οὔτ'
ἐπὶ
τοῖς
|
δικαστηρίοις |
οὔτε
πρὸς
τοῖς
διαιτηταῖς,
ἀλλ' |
[270] |
καὶ
βοῆς
ἅπαν
ἐμπλήσητε
τὸ
|
δικαστήριον. |
Ὅμως
δὲ
καὶ
περ
οὕτω |
[20] |
ἐξαμαρτάνειν,
ἀδικούμενος
δὲ
μὴ
μετὰ
|
δικαστηρίου |
ποιεῖσθαι
τὰς
τιμωρίας,
ἀλλ'
ἐν |
[40] |
ῥυθμῶν
πεποιημένοις
ἢ
τοῖς
ἐν
|
δικαστηρίῳ |
λεγομένοις.
(Καὶ
γὰρ
τῇ
λέξει |
[10] |
τῶν
γεγραμμένων
ἔνια
μὲν
ἐν
|
δικαστηρίῳ |
πρέποντα
ῥηθῆναι,
τὰ
δὲ
πρὸς |
[40] |
δὶς
ἢ
τρὶς
ἐπὶ
τῶν
|
δικαστηρίων, |
μισουμένους
καὶ
διαβαλλομένους,
τοὺς
δ' |
[310] |
τῶν
ἀδικημάτων
ἐν
ἑνὶ
τῶν
|
δικαστηρίων |
τὴν
κρίσιν
ἐποίησαν,
κατὰ
δὲ |
[300] |
χαλεπῆς
οὔσης
κατηγοροῦσιν.
(Ἔστιν
οὖν
|
δικαστῶν |
νοῦν
ἐχόντων
τοὺς
μὲν
τῶν |
[100] |
περὶ
ὑμᾶς
ἐξήμαρτε,
μετέχειν
καὶ
|
δίκην |
διδόναι
καὶ
πάσχειν
ὅμοια
τοῖς |
[160] |
δ'
εἰς
οὓς
ἀνήλωκα
τἀμαυτοῦ,
|
δίκην |
ἐπιθυμήσαιτε
παρ'
ἐμοῦ
λαβεῖν.
Ἔτι |
[240] |
οἰκείους
ἀγανακτοῦντας
καὶ
γραφομένους
καὶ
|
δίκην |
ζητοῦντας
παρ'
ἡμῶν
λαμβάνειν.
(Νῦν |
[10] |
διαλιποῦσα
παρὰ
μὲν
τῶν
ἐξαπατησάντων
|
δίκην |
λαβεῖν
ἐπεθύμησε,
τοὺς
δὲ
διαβληθέντας |
[290] |
Θετταλοὶ
παρὰ
τῶν
ἱππεύειν
μελετώντων
|
δίκην |
λαμβάνειν
ἀξιοῖεν.
Ὑπὲρ
ὧν
φυλακτέον |
[100] |
τῶν
ἀλλοτρίων
ἐπιθυμεῖν,
~παρ'
ἐμοῦ
|
δίκην |
λαμβάνειν.
Καίτοι
τίς
ἂν
πρόκλησις |
[10] |
νόσου
ταύτης
λυπεῖσθαι·
μείζω
γὰρ
|
δίκην |
οὐκ
ἂν
δυναίμην
λαβεῖν
παρ' |
[30] |
οἱ
κακῶς
πεπονθότες
ἐπειρῶντ'
ἂν
|
δίκην |
παρ'
ἐμοῦ
λαμβάνειν.
(Οὐ
γὰρ |
[70] |
βλαβεροῖς
χρῶμαι
τοῖς
λόγοις,
δοῦναι
|
δίκην |
ὑμῖν,
ἀλλ'
εἰ
μὴ
τοιούτοις |
[160] |
τῶν
ὄντων
ἐκπεπτωκότας
ἢ
τοὺς
|
δίκην |
ὑπὲρ
τῶν
ἁμαρτημάτων
δεδωκότας.
(Καὶ |
[60] |
κινδύνους,
ἢ
δικαίως
ἂν
δοῦναι
|
δίκην |
ὑπὲρ
τῶν
εἰρημένων,
ἀλλ'
οὐκ |
[100] |
τινες
πονηροὶ
γεγόνασιν,
ὑπὲρ
τούτων
|
δίκην |
ὑποσχεῖν
ἐθελούσης;
Καὶ
ταῦτ'
οὐ |
[0] |
καὶ
λέγοντας
ὡς
ἔστι
περὶ
|
δικογραφίαν, |
καὶ
παραπλήσιον
ποιοῦντας
ὥσπερ
ἂν |
[140] |
λειτουργίας
καὶ
περὶ
τὴν
ἄλλην
|
διοίκησιν, |
οὐκ
ἂν
ὁμοίως
ἔμελεν
αὐτοῖς· |
[230] |
ἔτι
καὶ
νῦν
ἀγαπᾶσθαι
τὴν
|
διοίκησιν |
τὴν
ὑπ'
ἐκείνου
συνταχθεῖσαν·
μετὰ |
[280] |
κοινὰ
τὰ
τῆς
πόλεως
καλῶς
|
διοικήσουσιν, |
ὧνπερ
ἕνεκα
καὶ
πονητέον
καὶ |
[70] |
ὅλην
τὴν
Ἑλλάδα
καλῶς
ἂν
|
διοικοῖτε |
καὶ
δικαίως
καὶ
τῇ
πόλει |
[230] |
οὕτω
τὰ
περὶ
ἡμᾶς
αὐτοὺς
|
διοικοῦντας |
ὥστε
μηδὲν
δεῖσθαι
τῶν
ἀγώνων |
[40] |
καὶ
πλείοσιν
ὅλον
τὸν
λόγον
|
διοικοῦσιν. |
Ὧν
ἅπαντες
μὲν
ἀκούοντες
χαίρουσιν |
[170] |
ἐμοῦ
μέλλετε
μόνον
τὴν
ψῆφον
|
διοίσειν, |
ἀλλὰ
καὶ
περὶ
ἐπιτηδεύματος
ᾧ |
[180] |
γὰρ
ὡς
δεῖ
τοὺς
μέλλοντας
|
διοίσειν |
ἢ
περὶ
τοὺς
λόγους
ἢ |
[20] |
μέλλοντας
περὶ
αὐτοῦ
τὴν
ψῆφον
|
διοίσειν. |
(Οὐ
γὰρ
δὴ
τῷ
γε |
[80] |
καινὰ
δὲ
ζητοῦντες
ἐπιπόνως
εὑρήσουσι.
|
Διόπερ |
ἔφασκον
ἀμφοτέροις
μὲν
ἐπαινεῖσθαι
προσήκειν, |
[320] |
γιγνομένων
οὐδὲν
αὐτοὺς
οἶμαι
λανθάνειν.
|
Διόπερ |
οὐκ
ὀρρωδῶ
τὸ
μέλλον
συμβήσεσθαι |
[0] |
ἔτη
γεγονὼς
δύο
καὶ
ὀγδοήκοντα.
|
Διόπερ |
χρὴ
συγγνώμην
ἔχειν,
ἢν
μαλακώτερος |
[260] |
αὐτὸν
αὑτῷ
τὸν
λόγον
εἴρηκα,
|
διότι |
καὶ
ταῦτα
τὰ
μαθήματα
τὴν |
[130] |
διάκειται
πρὸς
τὰς
ἡδονάς,
καὶ
|
διότι |
μᾶλλον
φιλοῦσι
τοὺς
πρὸς
χάριν |
[40] |
δὲ
τοὺς
μέν,
(ἢν
ὀφθῶσι
|
δὶς |
ἢ
τρὶς
ἐπὶ
τῶν
δικαστηρίων, |
[310] |
καταστάντας,
ἔτι
δὲ
τὴν
δημοκρατίαν
|
δὶς |
καταλυθεῖσαν
καὶ
τὰ
τείχη
τῆς |
[110] |
ἣν
ἡ
πόλις
τετρακόσια
καὶ
|
δισχίλια |
τάλαντα
τὸ
πρότερον
ἀνήλωσε,
ταύτην |
[190] |
ἐξελέγξομεν
ψευδεῖς
οὔσας.
Εἰσὶ
δὲ
|
διτταί. |
Λέγουσι
γὰρ
οἱ
μὲν
ὡς |
[180] |
ψυχὴν
οὐδὲν
τοιοῦτον
συντεταγμένον,
εὑρόντες
|
διττὰς |
ἐπιμελείας
κατέλιπον
ἡμῖν,
περὶ
μὲν |
[120] |
δοριαλώτους
τῶν
πόλεων
οὕτω
πράως
|
διῴκει |
καὶ
νομίμως
ὡς
οὐδεὶς
ἄλλος |
[150] |
μήτ'
αὖ
φεύγειν
δίκας
μήτε
|
διώκειν. |
(Ταῦτα
γὰρ
συνεταξάμην
οὐ
διὰ |
[150] |
τὰ
περὶ
ἡμᾶς
αὐτοὺς
κακῶς
|
διῳκηκότες, |
ἀλλ'
ἀπ'
ἐλαττόνων
ζῶντες
ὧν |
[10] |
τ'
ἦν
ἐκ
τῶν
τοῦ
|
διώκοντος |
λόγων
ἐψηφίσθαι
τὰ
δίκαια.
Νῦν |
[10] |
ἂν
εἴ
τις
ἱεροσυλίας
ἕτερον
|
διώκων |
αὐτὸς
τὰ
τῶν
θεῶν
ἐν |
[320] |
τῶν
διὰ
τούτους
γεγενημένων,
καὶ
|
διωσάμενος |
τὸν
ὄχλον
τῶν
ἐνόντων
εἰπεῖν |
[220] |
τὰ
τῶν
ἄλλων
λάβοιεν
ἢ
|
δοῖεν |
ἑτέροις
ὁτιοῦν
τῶν
σφετέρων
αὐτῶν· |
[310] |
λόγων
ἀπορῶ
πῶς
αὐτοὺς
διαθῶμαι·
|
δοκεῖ |
γάρ
μοι
καθ'
αὑτὸ
μὲν |
[290] |
ἢ
παιδεύειν
ἡ
πόλις
ἡμῶν
|
δοκεῖ |
γεγενῆσθαι
διδάσκαλος.
Εἰκότως·
καὶ
γὰρ |
[240] |
φανερούς,
ὥστ'
οὐδεὶς
ἀγνοεῖν
μοι
|
δοκεῖ |
τὴν
δύναμιν
αὐτῆς,
οὐδὲ
καταγιγνώσκειν |
[150] |
ἀτυχῆ,
τοὺς
δὲ
τοιούτους
ἀμαθεῖς
|
δοκεῖν |
εἶναι
καὶ
δυσκόλους
τοῖς
συμπολιτευομένοις; |
[280] |
ἕκαστον
τύχῃ
ῥηθέν,
τὸ
δὲ
|
δοκεῖν |
εἶναι
καλὸν
κἀγαθὸν
οὐ
μόνον |
[160] |
Πολὺ
γὰρ
δεινότερον
καθέστηκε
τὸ
|
δοκεῖν |
εὐπορεῖν
ἢ
τὸ
φανερῶς
ἀδικεῖν· |
[100] |
ἔπραξε
προσήκει
διαλεχθεῖσι
καταβαίνειν
ἢ
|
δοκεῖν |
περιεργάζεσθαι,
τοῖς
δ'
ὑπολαμβανομένοις
συμβούλοις |
[170] |
ἀπολογίαις,
ὅπως
ἂν
ὑμῶν
ἑκάστῳ
|
δοκῇ |
δίκαιον
εἶναι
καὶ
νόμιμον,
οὕτω |
[100] |
τι
ἂν
ὑμῖν
δίκαιον
εἶναι
|
δοκῇ, |
τοῦτο
γιγνώσκειν.
(Ἀθροώτατον
μὲν
οὖν |
[270] |
τὰς
τοιαύτας
συνεθιζόμενος
θεωρεῖν
καὶ
|
δοκιμάζειν |
οὐ
μόνον
περὶ
τὸν
ἐνεστῶτα |
[250] |
ἀνοήτους
παιδεύομεν
καὶ
τοὺς
φρονίμους
|
δοκιμάζομεν· |
τὸ
γὰρ
λέγειν
ὡς
δεῖ |
[90] |
ἐγὼ
μόνος
μὴ
τύχοιμι
τῆς
|
δοκιμασίας |
ταύτης,
ἀλλὰ
τοιούτοις
μὲν
ἀνδράσι |
[30] |
πολὺ
ἂν
δικαιότερον
ἐπιεικὴς
εἶναι
|
δοκοίην |
ἢ
ζημιωθείην.
(Τοῦ
μὲν
γὰρ |
[60] |
εἰρημένων
αὑτοῖς,
τούς
τε
νῦν
|
δοκοῦντας |
εἶναι
δεινοὺς
μὴ
τολμᾶν
ἔτι |
[40] |
εἰληφότας,
καὶ
τοὺς
μὲν
δικανικοὺς
|
δοκοῦντας |
εἶναι
ταύτην
τὴν
ἡμέραν
μόνην |
[270] |
οἶδε
καὶ
τοὺς
λόγους
ἀληθεστέρους
|
δοκοῦντας |
εἶναι
τοὺς
ὑπὸ
τῶν
εὖ |
[280] |
καὶ
τοὺς
βελτίστους
αὐτοὺς
εἶναι
|
δοκοῦντας. |
(Καὶ
ταῦτα
καὶ
ταῖς
ἀληθείαις |
[210] |
πυνθανόμενοι
πονηροὺς
αὐτοὺς
ὄντας
καὶ
|
δοκοῦντας |
τοῖς
συμπολιτευομένοις;
Καὶ
τίς
οὕτως |
[70] |
εὐδοκιμούντων
καὶ
τῶν
ὠφελίμων
εἶναι
|
δοκούντων. |
(Οἶμαι
δὴ
πάντας
ἂν
ὁμολογῆσαι |
[110] |
παρ'
ὑμῖν
καὶ
πολεμικῶν
εἶναι
|
δοκούντων |
οὐδὲ
κώμην
ἔνιοι
λαβεῖν
ἠδυνήθησαν, |
[260] |
πρὸς
τὰς
πράξεις
ὀρθῶς
μοι
|
δοκοῦσι |
γιγνώσκειν,
οἵ
τ'
ἐπαινοῦντες
αὐτὴν |
[130] |
τούτων
ὀλιγωροῦντες
ἐπαχθέστεροι
καὶ
βαρύτεροι
|
δοκοῦσιν |
εἶναι
τοῖς
συμπολιτευομένοις.
(Ὁρᾷς
δὲ |
[260] |
πλείω
δ'
ὧν
τοῖς
ἄλλοις
|
δοκοῦσιν. |
(Οἱ
μὲν
γὰρ
πλεῖστοι
τῶν |
[200] |
ἢ
παρὰ
τῶν
ἀκριβῶς
εὑρῆσθαι
|
δοκουσῶν; |
(Χρὴ
δὲ
τοὺς
νοῦν
ἔχοντας |
[60] |
δὲ
πρὸς
ὑμᾶς
αὐτούς,
εἰ
|
δοκῶ |
τοῖς
λόγοις
διαφθείρειν
τοὺς
νεωτέρους, |
[90] |
τῆς
ἡλικίας
παρεσχηκώς,
ὅμοιος
εἶναι
|
δόξαιμι |
τοῖς
ἔκ
τε
τῶν
ἐπιτηδευμάτων |
[300] |
μόνον
ταῖς
εὐγενείαις
καὶ
ταῖς
|
δόξαις, |
ἀλλὰ
καὶ
τῷ
φρονεῖν
καὶ |
[180] |
καὶ
τῶν
καιρῶν
ἐγγυτέρω
ταῖς
|
δόξαις |
γένωνται.
Τῷ
μὲν
γὰρ
εἰδέναι |
[270] |
σοφοὺς
μὲν
νομίζω
τοὺς
ταῖς
|
δόξαις |
ἐπιτυγχάνειν
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ |
[170] |
λόγους,
ἠπιστάμην
οὐκ
ἐμμένοντας
ταῖς
|
δόξαις |
ταῖς
ἀδίκως
ἐγγεγενημέναις,
ἀλλ'
ἐπακολουθοῦντας |
[30] |
μετὰ
κρίσεως
εἰρημένοις,
μηδὲ
ταῖς
|
δόξαις |
χρῆσθαι
ταῖς
ἀδίκως
ὑπ'
ἐκείνων |
[190] |
παντοδαπῶν,
εἰ
μέλλουσιν
ἑτέραν
μεταλήψεσθαι
|
δόξαν |
ἀνθ'
ἧς
νῦν
τυγχάνουσιν
ἔχοντες. |
[110] |
σοφίᾳ
καὶ
δικαιοσύνῃ
καὶ
σωφροσύνῃ
|
δόξαν |
εἰληφὼς
ἀπὸ
διακοσίων
νεῶν
καὶ |
[50] |
φανείην
ἀπεληλαμένος,
ἀλλὰ
πολλῷ
χαριεστέραν
|
δόξαν |
εἰληφώς.
Περὶ
μὲν
οὖν
τῆς |
[300] |
ἀγῶσι
νικῶντας·
πολὺ
γὰρ
καλλίω
|
δόξαν |
ἐκείνων
κτώμενοι
τῇ
πόλει
τυγχάνουσι |
[40] |
ποίους
ἄλλους
λόγους
γεγενημένος
τηλικαύτην
|
δόξαν |
ἔλαβον.
Εἰ
μὲν
οὖν
μοι |
[170] |
τῶν
πραγμάτων,
οὕτω
κατήνεγκε,
καὶ
|
δόξαν |
ἐνίοις
τὴν
ἐναντίαν
τῆς
προσηκούσης |
[80] |
γὰρ
γραφέντων
καὶ
διαδοθέντων
καὶ
|
δόξαν |
ἔσχον
παρὰ
πολλοῖς
καὶ
μαθητὰς |
[280] |
τὰς
πράξεις
τοῦ
τὴν
τοιαύτην
|
δόξαν |
ἔχοντος
ἐντιμοτέρας
κατέστησεν,
ὑπὲρ
οὗ |
[0] |
ἐπὶ
τοῖς
Ψευδῆ
περί
μου
|
δόξαν |
ἔχουσιν.
(Ἐδήλωσαν
δ'
οὕτω
διακείμενοι· |
[280] |
μικρὰ
μὲν
λαμβάνοντας
πονηρὰν
δὲ
|
δόξαν |
κτωμένους,
πλεονεκτεῖν
νομίζουσιν,
ἀλλ'
οὐ |
[230] |
τοὺς
ἀρίστους
ῥήτορας
καὶ
μεγίστην
|
δόξαν |
λαβόντας
πλείστων
ἀγαθῶν
αἰτίους
τῇ |
[90] |
μὲν
χείρω
τῶν
δὲ
βελτίω
|
δόξαν |
λαμβανόντων
ἐγὼ
μόνος
μὴ
τύχοιμι |
[10] |
μὲν
ἀλήθειαν
ἀφανίζει,
ψευδῆ
δὲ
|
δόξαν |
παραστήσασα
τοῖς
ἀκούουσιν
ὃν
ἂν |
[210] |
ἀλλ'
ὑπὲρ
τῶν
δικαίως
τὴν
|
δόξαν |
ταύτην
ἐχόντων.
Οἶμαι
δὲ
σαφῶς |
[300] |
τῇ
μάχῃ
νικήσας
καὶ
τὴν
|
δόξαν |
τὴν
ἐκ
ταύτης
γενομένην
τῇ |
[120] |
ἐξαμαρτεῖν
τολμήσειεν.
(Τοιγάρτοι
διὰ
τὴν
|
δόξαν |
τὴν
ἐκ
τούτων
γιγνομένην
πολλαὶ |
[270] |
μάλιστα
προσέξει
τὸν
νοῦν,
ὅπως
|
δόξαν |
ὡς
ἐπιεικεστάτην
λήψεται
παρὰ
τοῖς |
[230] |
κατ'
ἐκεῖνον
τὸν
χρόνον
φρονιμωτάτου
|
δόξαντος |
εἶναι
τῶν
πολιτῶν.
(Ὥστ'
ἐκ |
[50] |
ἐμοῦ
καὶ
γεγραμμένους,
ὥστ'
οὐ
|
δοξάσαντες |
ἀλλὰ
σαφῶς
εἰδότες
ὁποῖοί
τινές |
[130] |
δεινὰ
καὶ
σχέτλια
πᾶσιν
εἶναι
|
δόξει |
τὰ
πεπραγμένα
περὶ
Τιμόθεον·
ἢν |
[70] |
εἴποιμ'
ἂν
εἴ
τί
μοι
|
δόξειε |
πρέπον
εἶναι
τῶ
παρόντι
καιρῷ· |
[0] |
πολλοῖς
ἂν
ἴσως
ἄτοπος
εἶναι
|
δόξειεν. |
(Ἐγὼ
γὰρ
εἰδὼς
ἐνίους
τῶν |
[20] |
τὴν
αὑτοῦ
δύναμιν
ἅπασιν
εἶναι
|
δόξειν. |
(Ἐλπίζει
δὲ
ῥᾳδίως
τοῦτο
ποιήσειν· |
[160] |
τὸν
αὐτὸν
βίον
ὁρμησάντων,
ἀμφότερα
|
δόξειν, |
καὶ
περὶ
τὴν
φιλοσοφίαν
διαφέρειν |
[30] |
οὕτω
γὰρ
γιγνώσκοντες
αὐτοί
τε
|
δόξετε |
καλῶς
κρίνειν
καὶ
νομίμως,
ἐγώ |
[150] |
οὔθ'
ὑμεῖς
παντάπασιν
ἀσκέπτως
εἰκάζειν
|
δόξετε |
περὶ
τῶν
τοιούτων,
οὔθ'
ἡμεῖς |
[20] |
τοῖς
ἐνθάδε
γιγνομένοις
τἀναντία
τῇ
|
δόξῃ |
ταύτῃ
φαίνεσθαι
πράττοντας·
(καὶ
παρ' |
[80] |
τοσοῦτον,
ἢν
ἐπαγαγέσθαι
τινὰς
τῇ
|
δόξῃ |
τῇ
τῶν
ὀνομάτων
δυνηθῶσιν
εἰς |
[10] |
ἄλλα
τοιοῦτον
οἷος
ἂν
εἶναι
|
δόξη |
τοῖς
ἀκροωμένοις.
(Χρὴ
δὲ
τοὺς |
[320] |
νομίζοντος
ὅ
τι
ἂν
ὑμῖν
|
δόξῃ, |
τοῦθ'
ἕξειν
μοι
καλῶς
καὶ |
[20] |
αὐτῶν
οὐ
δυνησόμενον
ἀξίως
τῆς
|
δόξης |
ἀπολογήσασθαι
καὶ
διὰ
τὸ
γῆρας |
[40] |
τὸν
χρόνον
ἐντίμους
ὄντας
καὶ
|
δόξης |
ἐπιεικοῦς
τυγχάνοντας·
ἔτι
δὲ
τοὺς |
[160] |
συκοφαντῶν·
νῦν
δ'
ἀντὶ
τῆς
|
δόξης |
ἧς
προσεδόκων
ἀγῶνες
περί
με |
[300] |
πόλεως
καὶ
τῆς
τῶν
προγόνων
|
δόξης· |
μόλις
γὰρ
ἢν
οὕτως
ὑμᾶς |
[220] |
τοὺς
αἰτίους
τῇ
πόλει
τῆς
|
δόξης |
ταύτης
γενομένους.
(Ἀλλὰ
γὰρ
οὕτω |
[40] |
ἡγοῦμαι
τάχιστ'
ἂν
ἀφέσθαι
τῆς
|
δόξης |
ταύτης,
εἴ
τις
ὑμῖν
ἐπιδείξειε |
[160] |
ἔχοντες
ἐτύγχανον,
~βουλόμενοι
μετασχεῖν
τῆς
|
δόξης |
ταύτης·
νῦν
δ'
ὑπὲρ
τοῦ |
[290] |
μὴ
παντάπασιν
ᾖ
καταγέλαστον
τῆς
|
δόξης |
ταύτης
φλαῦρόν
τι
καταγιγνώσκειν,
ἣν |
[220] |
ἂν
δύναιτο
μετασχεῖν,
τῆς
δὲ
|
δόξης |
τῆς
διὰ
τὴν
πονηρίαν
γιγνομένης |
[80] |
πρότερον
εἰρημένοις
ἀναισχυντεῖν
καὶ
ληρεῖν
|
δόξουσι, |
καινὰ
δὲ
ζητοῦντες
ἐπιπόνως
εὑρήσουσι. |
[270] |
αὐτῶν·
αἰσχύνομαι
γὰρ
εἴ
τισι
|
δόξω |
δεδιὼς
ὑπὲρ
γήρως
καὶ
μικροῦ |
[10] |
διαβέβληκεν,
ἵν'
ἢν
μὲν
ἱκανῶς
|
δόξω |
λέγειν,
ἔνοχος
ὢν
φανῶ
τοῖς |
[210] |
μὴ
περὶ
τῶν
ἀμφισβητουμένων
ἀπορεῖν
|
δόξω. |
Παυσάμενος
οὖν
τούτων
ἐπ'
ἐκείνους |
[120] |
Ἕλλησιν.
(Πρὸς
δὲ
τούτοις
τὰς
|
δοριαλώτους |
τῶν
πόλεων
οὕτω
πράως
διῴκει |
[70] |
εἰ
βλαβεροῖς
χρῶμαι
τοῖς
λόγοις,
|
δοῦναι |
δίκην
ὑμῖν,
ἀλλ'
εἰ
μὴ |
[60] |
πόλεως
κινδύνους,
ἢ
δικαίως
ἂν
|
δοῦναι |
δίκην
ὑπὲρ
τῶν
εἰρημένων,
ἀλλ' |
[160] |
ποιήσασθαι
καὶ
δωρεὰν
μυρίας
αὐτῷ
|
δοῦναι |
δραχμάς,
ἐμοὶ
δὲ
πολὺ
πλείω |
[100] |
τρία
καὶ
δέκα
μόνον
τάλαντα
|
δούσης |
αὐτῷ
τῆς
πόλεως
καὶ
τριήρεις |
[160] |
καὶ
δωρεὰν
μυρίας
αὐτῷ
δοῦναι
|
δραχμάς, |
ἐμοὶ
δὲ
πολὺ
πλείω
καὶ |
[150] |
εἰς
πολλὴν
ἀπορίαν
καθέστηκα,
τί
|
δρῶν |
ἀρέσαι
δυνηθείην
ἂν
τοῖς
τοιούτοις. |
[20] |
ἀπέχονται,
τοὺς
δὲ
κακόν
τι
|
δρῶντας |
εἰς
ὑμᾶς
εἰσάγουσιν,
ἀλλ'
ἐν |
[140] |
ἤν
περ
δυνηθῶσι.
(Ταῦτα
δὲ
|
δρῶντες |
οὐκ
ἀγνοοῦσι
περὶ
ὧν
τὴν |
[10] |
μείζω
γὰρ
δίκην
οὐκ
ἂν
|
δυναίμην |
λαβεῖν
παρ'
αὐτῶν.
(Πάντων
ἡγοῦμαι |
[50] |
διὰ
τέλους
εἰπεῖν
οὐκ
ἂν
|
δυναίμην· |
ὁ
γὰρ
χρόνος
ὁ
δεδομένος |
[220] |
ἀκρασίαν
ἐκείνοις
συμβαινουσῶν
οὐκ
ἂν
|
δύναιτο |
μετασχεῖν,
τῆς
δὲ
δόξης
τῆς |
[10] |
ἐγὼ
τοὺς
ἥττους
λόγους
κρείττους
|
δύναμαι |
ποιεῖν,
τοσοῦτον
δέ
μου
καταπεφρόνηκεν, |
[120] |
περιπεσεῖν.
Ὧν
ἐνθυμούμενος
τῇ
μὲν
|
δυνάμει |
τῇ
τῆς
πόλεως
τοὺς
πολεμίους |
[230] |
σαφέστερον
ἐπιδείξειεν
ὡς
οὐχ
αἱ
|
δυνάμεις |
αἱ
τῶν
λόγων
κακοπράγμονας
τοὺς |
[180] |
συμβάλοιντο,
τὸ
δ'
ὅλον
αἱ
|
δυνάμεις |
αὗται
παραγίγνονται
τοῖς
καὶ
τῇ |
[20] |
μηδὲν
ἀδικοῦσιν
ἐπιδειξάμενοι
τὰς
αὑτῶν
|
δυνάμεις |
παρὰ
τῶν
φανερῶς
ἐξημαρτηκότων
πλέον |
[200] |
εἶναι
χρὴ
νομίζειν
τοὺς
τὰς
|
δυνάμεις |
τὰς
ἐν
ταῖς
ὁμολογουμέναις
τῶν |
[270] |
διαβεβλημένων,
καὶ
τὰς
πίστεις
μεῖζον
|
δυναμένας |
τὰς
ἐκ
τοῦ
βίου
γεγενημένας |
[90] |
δεῖ
πιστὰς
εἶναι
καὶ
μέγα
|
δυναμένας |
τῶν
κατηγοριῶν
οὐχ
αἷς
ἔξεστι |
[190] |
γὰρ
αὐτὴν
ὡς
οὐδὲν
ὠφελεῖν
|
δυναμένην |
ἀλλ'
ἀπάτην
καὶ
φενακισμὸν
οὖσαν, |
[180] |
μαθεῖν
καὶ
πονῆσαι
καὶ
μνημονεῦσαι
|
δυναμένην, |
τὴν
δὲ
φωνὴν
καὶ
τὴν |
[200] |
τοὺς
κεχρημένους
αὐτῇ
τοιούτους
παρασκευάζειν
|
δυναμένης; |
(Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
τόδε
πάντες |
[180] |
μάλιστα
προσέχοντες
τὸν
νοῦν
καὶ
|
δυνάμενοι |
θεωρεῖν
τὸ
συμβαῖνον
ὡς
ἐπὶ |
[140] |
(Ἐφ'
οἷς
οἱ
μὲν
λογίζεσθαι
|
δυνάμενοι |
καὶ
νοῦν
ἔχοντες
ἴσως
ἄν |
[80] |
μᾶλλον
τοῖς
τὸ
χαλεπώτερον
ἐξεργάζεσθαι
|
δυναμένοις. |
(Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
τῶν
ἐπὶ |
[130] |
καὶ
πολεμεῖς
τοῖς
μέγιστον
ἀεὶ
|
δυναμένοις |
αὐτῶν.
Καί
τοι
πόσους
οἴει |
[120] |
εἰς
τοῦτο
τὰ
πράγματα
περιιστάναι
|
δυνάμενον, |
ὥστε
καὶ
τῶν
πολεμίων6
περιγίγνεσθαι |
[150] |
πόλεως
ἀπεσχόμην
δεινὸν
ἡγησάμενος,
εἰ
|
δυνάμενος |
ἐκ
τῶν
ἰδίων
τρέφειν
ἐμαυτὸν |
[80] |
Τίς
δὲ
τοιούτους
λόγους
εὑρίσκειν
|
δυνάμενος |
πονηροὺς
ἂν
καὶ
περὶ
πονηρῶν |
[30] |
εὕροιτε
παρ'
ὑμῖν
μόνοις
χρηματίζεσθαι
|
δυναμένους, |
εἰ
δ'
ἄλλοσέ
ποι
πλεύσειαν, |
[40] |
καὶ
βελτίους
καὶ
μᾶλλον
ὠφελεῖν
|
δυναμένους |
εἶναι
τῶν
τὰς
δίκας
εὖ |
[230] |
ἀλλοτρίοις
ἐπιβουλεύειν,
προσῆκεν
ἅπαντας
τοὺς
|
δυναμένους |
εἰπεῖν
πολυπράγμονας
καὶ
συκοφάντας
εἶναι· |
[300] |
ἱκανὸν
κεκτημένους
καὶ
σχολὴν
ἄγειν
|
δυναμένους |
ἐπὶ
τὴν
παιδείαν
καὶ
τὴν |
[240] |
τοὺς
καλῶς
χρῆσθαι
τῷ
λόγῳ
|
δυναμένους, |
ἐπιτιμῶσι
δὲ
τῶν
νεωτέρων
τοῖς |
[250] |
τοὺς
ἐν
τῷ
πλήθει
λέγειν
|
δυναμένους, |
εὐβούλους
δὲ
νομίζομεν
οἵτινες
ἂν |
[280] |
βωμολοχευομένους
καὶ
σκώπτειν
καὶ
μιμεῖσθαι
|
δυναμένους |
εὐφυεῖς
καλοῦσι,
προσῆκον
τῆς
προσηγορίας |
[130] |
ἐν
τοῖς
ἰδίοις
συλλόγοις
λογοποιεῖν
|
δυναμένους |
καὶ
πάντα
προσποιουμένους
εἰδέναι
θεραπεύουσι, |
[250] |
ἐργαζομένους,
ἧττον
δ'
ἑτέρων
εὐεργετεῖν
|
δυναμένους. |
Οὐ
μὴν
ἀλλὰ
μικρά
γε |
[310] |
ἐνδοξοτάτους
τῶν
πολιτῶν
καὶ
μάλιστα
|
δυναμένους |
ποιῆσαί
τι
τὴν
πόλιν
ἀγαθόν, |
[300] |
δὲ
τοὺς
καὶ
μικρὰ
λογίζεσθαι
|
δυναμένους |
τοὺς
ἐν
τοῖς
τοιούτοις
τῶν |
[270] |
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
τοῦ
βελτίστου
|
δυναμένους, |
φιλοσόφους
δὲ
τοὺς
ἐν
τούτοις |
[60] |
οὐδὲν
οὐδ'
εἰπεῖν
ἄξιον
λόγου
|
δυναμένων, |
ἐπιτιμᾶν
δὲ
καὶ
βασκαίνειν
τὰ |
[290] |
λανθάνειν
ὑμᾶς,
ὅτι
πάντων
τῶν
|
δυναμένων |
λέγειν
ἢ
παιδεύειν
ἡ
πόλις |
[240] |
τύχωσι,
μεταβαλόντες
ὡς
περὶ
πλεονεκτεῖν
|
δυναμένων |
τοὺς
λόγους
ποιοῦνται.
(Καὶ
συμβούλοις |
[50] |
τῆς
ἐμῆς
εἴτε
βούλεσθε
καλεῖν
|
δυνάμεως |
εἴτε
φιλοσοφίας
εἴτε
διατριβῆς,
ἀκηκόατε |
[240] |
αὐτῇ
ποιουμένην,
τοὺς
δὲ
τῆς
|
δυνάμεως |
ἧς
ἡ
θεὸς
ἔχει
μετασχεῖν |
[250] |
δὲ
δεῖ
συλλήβδην
περὶ
τῆς
|
δυνάμεως |
ταύτης
εἰπεῖν,
οὐδὲν
τῶν
φρονίμως |
[50] |
γνωριεῖτε
καὶ
τῶν
λόγων
τὴν
|
δύναμιν |
ἁπάντων
μαθήσεσθε.
(Δέομαι
δὲ
τῶν |
[20] |
τῶν
ἄλλων,
ἀνυπόστατον
τὴν
αὑτοῦ
|
δύναμιν |
ἅπασιν
εἶναι
δόξειν.
(Ἐλπίζει
δὲ |
[180] |
μᾶλλον
ἂν
ἔτι
καταμαθεῖν
τὴν
|
δύναμιν |
αὐτῆς,
εἰ
διέλθοιμι
τὰς
ὑποσχέσεις |
[10] |
φιλοσοφίας
πεπαρρησιασμένα
καὶ
δεδηλωκότα
τὴν
|
δύναμιν |
αὐτῆς·
ἔστι
δέ
τι
καὶ |
[240] |
οὐδεὶς
ἀγνοεῖν
μοι
δοκεῖ
τὴν
|
δύναμιν |
αὐτῆς,
οὐδὲ
καταγιγνώσκειν
ἡμῶν
ὡς |
[70] |
πόλει
συμφερόντων.
Γνώσεσθε
δὲ
τὴν
|
δύναμιν |
αὐτῶν,
ἢν
παραβάλλητε
πρὸς
ἕτερα |
[250] |
τῶν
ἀνθρώπων,
οὐκ
ἀγνοοῦντες
τὴν
|
δύναμιν |
αὐτῶν,
οὐδ'
ὅτι
τάχιστ'
ἂν |
[250] |
ἂν
ὑμεῖς
σαφέστερον
εἰδότες
τὴν
|
δύναμιν |
αὐτῶν
οὕτω
διακέησθε
πρὸς
ἑκάστους |
[200] |
γνοίη
τὴν
ἐπιμέλειαν
ὅσην
ἔχει
|
δύναμιν· |
δῆλον
γὰρ
ὅτι
τότε
μὲν |
[190] |
οὔτε
παραπλησίαν
ἔχει
τούτοις
τὴν
|
δύναμιν. |
Εἰ
γάρ
τις
διακούσειεν
ἅπαντα |
[40] |
λόγων
ὧν
ἄρτι
προεῖπον
τὴν
|
δύναμιν |
εἰληφότας,
καὶ
τοὺς
μὲν
δικανικοὺς |
[100] |
τῇ
πόλει
γενέσθαι·
τηλικαύτην
ἑκάστη
|
δύναμιν |
εἶχε.
(Τίς
γὰρ
οὐκ
οἶδε |
[0] |
τὰς
μὲν
ἐκείνων
φλυαρίας
οὐδεμίαν
|
δύναμιν |
ἔχειν,
αὐτὸς
δὲ
πᾶσι
τοῦτο |
[200] |
φρονήσεως
ἄσκησιν
ταῦτα
μηδεμίαν
ἡγοῦνται
|
δύναμιν |
ἔχειν,
~ἔπειτ'
εἰ
τῶν
μὲν |
[110] |
ἀγαθόν.
Ἔστι
δὲ
ταῦτα
τίνα
|
δύναμιν |
ἔχοντα;
Δεῖ
γὰρ
οὐχ
ἁπλῶς |
[200] |
τοῖς
λόγοις
οὕτως
ὁμοίαν
τὴν
|
δύναμιν |
ἔχοντες
ὥστε
πᾶσιν
εἶναι
φανερὸν |
[270] |
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
ταύτην
ἔχοντα
τὴν
|
δύναμιν, |
ἔχω
μὲν
εἰπεῖν,
ὀκνῶ
δὲ |
[170] |
τε
φύσιν
αὐτῆς
καὶ
τὴν
|
δύναμιν |
ἣν
ἔχει,
καὶ
ποίᾳ
τῶν |
[70] |
τὸν
ἐκείνου
πλοῦτον
οὐδὲ
τὴν
|
δύναμιν |
θεραπεύων
ἀλλὰ
τοῖς
ἀρχομένοις
ἐπαμύνων, |
[0] |
τὴν
τῶν
λόγων
τῶν
ἐμῶν
|
δύναμιν |
καὶ
καταλαζονευομένου
περί
τε
τοῦ |
[150] |
καὶ
τοὺς
ὁμοίαν
ἐν
ἑκάστῃ
|
δύναμιν |
λαβόντας
παραπλησίαν
καὶ
τὴν
οὐσίαν |
[210] |
καὶ
τὴν
ἐπιμέλειαν
ὅσην
ἔχει
|
δύναμιν, |
οὐδ'
ὅτι
ταῦτα
πολὺ
ἂν |
[270] |
μόνους
ἀγνοεῖν
τὴν
τῆς
εὐνοίας
|
δύναμιν· |
πολὺ
γὰρ
ἀκριβέστερον
τῶν
ἄλλων |
[110] |
εἶχε,
καὶ
τὴν
τῶν
πολεμίων
|
δύναμιν· |
πολὺ
γὰρ
ἂν
ὑμῖν
αἵ |
[180] |
με
τί
τούτων
μεγίστην
ἔχει
|
δύναμιν |
πρὸς
τὴν
τῶν
λόγων
παιδείαν, |
[160] |
πλείστοις
τῶν
πολιτῶν
παραγενέσθαι
τὴν
|
δύναμιν |
ταύτην,
δι'
ἣν
ἔμελλον
παρ' |
[270] |
ἀλλὰ
τῆς
ὡς
ἀληθῶς
τὴν
|
δύναμιν |
ταύτην
ἐχούσης.
(Καὶ
ταῦθ'
ὡς |
[290] |
τιθεῖσαν
αὐτὴν
ὁρῶσι
τοῖς
τὴν
|
δύναμιν |
ταύτην
ἔχουσι,
καὶ
γυμνάσια
πλεῖστα |
[290] |
δὲ
φιλοσοφίᾳ
καὶ
λογισμῷ
τὴν
|
δύναμιν |
ταύτην
λαβόντες,
οὐδὲν
ἀσκέπτως
λέγοντες, |
[60] |
περὶ
τούτων,
ἀλλὰ
καταμέμφεσθαι
τὴν
|
δύναμιν |
τὴν
σφετέραν
αὐτῶν.
(Ἀλλ'
ὅμως, |
[190] |
γίγνεσθαι
χείρους·
ἐπειδὰν
γὰρ
λάβωσι
|
δύναμιν, |
τοῖς
ἀλλοτρίοις
ἐπιβουλεύειν.
Ὡς
οὖν |
[190] |
ἅπασαν
ὑπ'
ἐμαυτῷ
ποιεῖσθαι
τὴν
|
δύναμιν· |
φεύγων
γὰρ
τὰς
τοιαύτας
αἰτίας, |
[270] |
πράξεις
τὴν
αὐτὴν
ἕξει
ταύτην
|
δύναμιν, |
ὥσθ'
ἅμα
τὸ
λέγειν
εὖ |
[170] |
μὲν
ἡ
φιλοσοφία
τοιαύτην
ἔχει
|
δύναμιν |
ὥστε
διαφθείρειν
τοὺς
νεωτέρους,
οὐ |
[210] |
ἡμετέρας
ἐπιστήμας,
(οὐδ'
ἐκ
τούτων
|
δύνανται |
γνῶναι
τὴν
παιδείαν
καὶ
τὴν |
[180] |
τὰς
τῶν
σωμάτων
ἕξεις,
ἀμφότεροι
|
δύνανται |
προαγαγεῖν·
ἐκείνην
δὲ
τὴν
ἐπιστήμην |
[260] |
τῶν
πραγμάτων
ἀποδέχεσθαι
καὶ
μανθάνειν
|
δύνανται. |
(Φιλοσοφίαν
μὲν
οὖν
οὐκ
οἶμαι |
[110] |
φράσαι
περὶ
αὐτῶν.
Πρῶτον
μὲν
|
δύνασθαι |
γνῶναι
πρὸς
τίνας
πολεμητέον
καὶ |
[240] |
ἂν
εὔξαιτο
μάλιστα
μὲν
αὐτὸς
|
δύνασθαι |
λέγειν,
εἰ
δὲ
μή,
τοὺς |
[290] |
ἐμπειρίαν,
ἥ
περ
μάλιστα
ποιεῖ
|
δύνασθαι |
λέγειν,
ἐνθένδε
πάντας
λαμβάνοντας·
πρὸς |
[210] |
οὐχ
ὑπὲρ
ἁπάντων
τῶν
προσποιουμένων
|
δύνασθαι |
παιδεύειν
ποιοῦμαι
τοὺς
λόγους,
ἀλλ' |
[180] |
φύσιν
οἵαν
δεῖ,
τοῖς
δὲ
|
δύνασθαι |
παιδεῦσαι
τοὺς
τοιούτους,
κοινὸν
δ' |
[300] |
μεγάλων
ἡγήσασθαι
πραγμάτων
καὶ
τὸ
|
δύνασθαι |
τὰς
πόλεις
ἐκ
τῶν
κινδύνων |
[270] |
φιλοτίμως
διατεθεῖεν,
καὶ
τοῦ
πείθειν
|
δύνασθαι |
τοὺς
ἀκούοντας
ἐρασθεῖεν,
καὶ
πρὸς |
[60] |
καὶ
τοῖς
ἰδιώταις
καὶ
τοῖς
|
δυνάσταις |
πλησιάζειν·
~φανήσομαι
γὰρ
πρὸς
αὐτὸν |
[300] |
προγόνους
ἐπὶ
ἡγεμονίαν
καὶ
τὴν
|
δυναστείαν |
ἣν
ἔσχον
προαγαγών,
ἔτι
δὲ |
[310] |
τὴν
πόλιν
ποιήσασι
διὰ
τὰς
|
δυναστείας |
ἐφθόνησαν,
πονηρῶν
δ'
ἀνθρώπων
καὶ |
[60] |
διαλύσασθαι
τὸν
πόλεμον,
κατηγορῶ
τῆς
|
δυναστείας |
τῆς
ἐν
τοῖς
Ἕλλησι
καὶ |
[260] |
τοὺς
ἐν
τοῖς
ἐριστικοῖς
λόγοις
|
δυναστεύοντας |
καὶ
τοὺς
περὶ
τὴν
ἀστρολογίαν |
[240] |
αὐτοὺς
ἐν
μὲν
τοῖς
τοιούτοις
|
δυναστεύοντας, |
ὑπὸ
δὲ
τῶν
καλῶν
κἀγαθῶν |
[30] |
γ'
ἐστὶν
οὔτ'
εἰκὸς
οὔτε
|
δυνατόν, |
ἐμὲ
μὲν
περὶ
πολλοὺς
ἡμαρτηκέναι, |
[50] |
εἰδέναι
ποιεῖ
τοὺς
δικάζοντας
ὡς
|
δυνατὸν |
μάλιστα,
περὶ
ὧν
τὴν
ψῆφον |
[80] |
τῆς
Ἑλλάδος
οὐκ
ἂν
πολλοὶ
|
δυνηθεῖεν. |
(Ὧν
ἕνεκα
τοὺς
ἔργον
ποιουμένους |
[190] |
τοῦ
τολμᾶν,
οὐδ'
ἂν
φθέγξασθαι
|
δυνηθείη. |
(Καὶ
μηδεὶς
οἰέσθω
με
πρὸς |
[210] |
ὧν
περ
καὶ
τὰ
θηρία
|
δυνηθείη |
προαγαγεῖν,
(ἀλλὰ
τοσαύτην
ἁπάντων
ἡμῶν |
[150] |
ἀπορίαν
καθέστηκα,
τί
δρῶν
ἀρέσαι
|
δυνηθείην |
ἂν
τοῖς
τοιούτοις.
Εἰ
γὰρ |
[100] |
οἶδ'
ὅπως
ἂν
σαφέστερον
ἐπιδεῖξαι
|
δυνηθείην. |
Ἐμνήσθη
δὲ
καὶ
τῆς
πρὸς |
[250] |
αὑτῶν
ἐντιμοτέρους
ποιήσειν.
(Περὶ
ὧν
|
δυνηθείην |
μὲν
ἂν
ἴσως
διαλεχθῆναι
πολὺ |
[160] |
ἠρχόμην
πλησιάζειν
τισίν,
ᾠόμην,
εἰ
|
δυνηθείην |
πλείω
κτήσασθαι
καὶ
περιποιήσασθαι
τῶν |
[150] |
ἐμβάλῃ
λειτουργίας
ὧν
ὑπενεγκεῖν
ἂν
|
δυνηθεῖμεν. |
(Ὅλως
μὲν
οὖν
οὐδεὶς
εὑρεθήσεται |
[290] |
ταῖς
αὑτῶν
ἀγαθόν
τι
κτήσασθαι
|
δυνηθέντας |
μᾶλλον
ἢ
τοὺς
παρὰ
τῶν |
[200] |
ἀποτελεσθέντας,
τοὺς
δὲ
παιδεύειν
ἑτέρους
|
δυνηθέντας, |
ὅσοι
δ'
αὐτῶν
ἰδιωτεύειν
ἐβουλήθησαν, |
[40] |
ταχέως
ἂν
ἑλεῖν
καὶ
τοὺτους
|
δυνηθέντας. |
~Ταῦτα
λογιζόμενοι
καὶ
πολὺ
κρείττω |
[140] |
ἂν
φθονήσωσιν
ἀπολλύουσιν,
ἤν
περ
|
δυνηθῶσι. |
(Ταῦτα
δὲ
δρῶντες
οὐκ
ἀγνοοῦσι |
[10] |
ἐξ
ἀμφοτέρων
τῶν
λόγων
ἐκλαβεῖν
|
δυνηθῶσι |
τὸ
δίκαιον.
(Οὐ
θαυμάζω
δὲ |
[80] |
τῇ
δόξῃ
τῇ
τῶν
ὀνομάτων
|
δυνηθῶσιν |
εἰς
τὴν
αὑτῶν
ὁμιλίαν,
ἐγὼ |
[50] |
εὐεργεσιῶν.
(Ὤιμην
μὲν
οὖν
αὐτὸς
|
δυνήσεσθαι |
διελθεῖν
περὶ
αὐτῶν·
νῦν
δέ |
[10] |
Ἐὰν
γὰρ
ἐμμείνητε
τούτοις,
μᾶλλον
|
δυνήσεσθε |
κατιδεῖν
εἴ
τι
τυγχάνομεν
λέγοντες |
[20] |
ἐμὲ
δ'
ὑπὲρ
αὐτῶν
οὐ
|
δυνησόμενον |
ἀξίως
τῆς
δόξης
ἀπολογήσασθαι
καὶ |
[0] |
οὐδ'
ἀνεπιφθόνως
εἰπεῖν
περὶ
αὐτῶν
|
δυνησόμενος· |
εἰ
δ'
ὑποθείμην
ἀγῶνα
μὲν |
[170] |
ἐροῦμεν·
ὅμως
δ'
ὅπως
ἂν
|
δύνωμαι, |
πειράσομαι
διελθεῖν
τήν
τε
φύσιν |
[0] |
οὐκ
ἀκμάζων,
ἀλλ'
ἔτη
γεγονὼς
|
δύο |
καὶ
ὀγδοήκοντα.
Διόπερ
χρὴ
συγγνώμην |
[200] |
τι
ἂν
μάθωμεν
ἐξεργαζομένους,
ἀλλὰ
|
δύο |
μὲν
ἢ
τρεῖς
ἐξ
ἁπάντων |
[260] |
οὐ
πλείω
τριῶν,
Ἀλκμαίων
δὲ
|
δύο |
μόνα,
Παρμενίδης
δὲ
καὶ
Μέλισσος |
[230] |
κρινομένην
παρ'
ὑμῖν,
Περικλῆς
δὲ
|
δυοῖν |
ἐγένετο
μαθητής,
Ἀναξαγόρου
τε
τοῦ |
[190] |
διδάσκοντας
καὶ
λέγοντας,
ἐξ
ὧν,
|
δυοῖν |
θάτερον,
ἢ
μεταστήσομεν
τὰς
γνώμας |
[60] |
αὐτοῖς.
{Ἐκ
τοῦ
περὶ
Εἰρήνης,
|
(Δυοῖν |
μὲν
τοίνυν
λόγοιν
ἀκηκόατε·
βούλομαι |
[260] |
ἀστρολογίας
καὶ
γεωμετρίας
διατρίβοντες,
(καὶ
|
δυσκαταμαθήτοις |
πράγμασιν
ἀναγκαζόμενοι
προσέχειν
τὸν
νοῦν, |
[140] |
ἀτυχίαις
οὐκ
ἔστιν
ὅπως
οὐ
|
δυσκολανοῦσι |
καὶ
χαλεπῶς
οἴσουσιν.
Ὡς
οὖν |
[150] |
τοιούτους
ἀμαθεῖς
δοκεῖν
εἶναι
καὶ
|
δυσκόλους |
τοῖς
συμπολιτευομένοις;
(Πρὸς
μὲν
οὖν |
[120] |
ἐπὶ
πολλῶν
καὶ
παντοδαπῶν
καὶ
|
δυσκόλων |
πραγμάτων
ὀρθῶς
ἀεὶ
πράττων
καὶ |
[10] |
ῥᾳδίως
ἐπικρατήσειν.
(Οὕτω
δέ
μοι
|
δυσκόλως |
ἅπαντα
συμβέβηκεν,
ὥσθ'
οἱ
μὲν |
[190] |
οὐκ
ἀγνοῶ
δ'
ὅτι
τοὺς
|
δυσκόλως |
διακειμένους
οὐδέν
πω
τῶν
εἰρημένων |
[160] |
αὐτῶν·
ὁρῶν
δ'
οὐ
μόνον
|
δυσκόλως |
διακειμένους
περὶ
τὴν
τῶν
λόγων |
[90] |
εἰπεῖν
τῶν
παντάπασι
πρός
με
|
δυσκόλως |
διακειμένων,
ὡς
τούτοις
μὲν
οἷς |
[240] |
ὧν
εἰς
ἐπιθυμίαν
αὐτοὶ
καθεστᾶσι,
|
δυσκόλως |
ἔχειν
καὶ
ζηλοτυπεῖν
καὶ
τὰς |
[120] |
τῶν
πόλεων
τῶν
πρὸς
ὑμᾶς
|
δυσκόλως |
ἐχουσῶν
ἀναπεπταμέναις
αὐτὸν
ἐδέχοντο
ταῖς |
[290] |
ὅτι
τῶν
Ἑλλήνων
οἱ
μὲν
|
δυσκόλως |
πρὸς
ὑμᾶς
ἔχουσιν,
οἱ
δ' |
[170] |
πολλῶν
ἡδονῶν
γέμουσα,
(τοῦτ'
ἔχει
|
δυσκολώτατον· |
διὰ
γὰρ
τὸ
μέγεθος
καὶ |
[280] |
ἐπιτηδευμάτων
ἀποτρέπομεν.
(Οὕτω
δ'
ἐστὶ
|
δυσμενὲς |
ἅπασι
τὸ
τῶν
συκοφαντῶν
γένος, |
[140] |
καὶ
τῶν
ἀποριῶν
ἐξηγρίωνται
καὶ
|
δυσμενῶς |
ἔχουσιν,
ὥστ'
οὐ
ταῖς
πονηρίαις |
[250] |
γιγνώσκειν,
μηδὲ
πρὸς
τοιοῦτο
πρᾶγμα
|
δυσμενῶς |
φαίνεσθαι
διακειμένους,
ὃ
πάντων
τῶν |
[90] |
(Ἢ
πάντων
γ'
ἂν
εἴην
|
δυστυχέστατος, |
εἰ
τῶν
ἄλλων
ἀνθρώπων
ἔκ |
[170] |
λέγεσθαι
παρ'
ὑμῖν
ἐξηλλαγμένους,
μὴ
|
δυσχεραίνειν |
ἀλλ'
ἔχειν
συγγνώμην,
ἐνθυμουμένους
ὅτι |
[280] |
τοίνυν
περὶ
τὴν
πλεονεξίαν,
ὃ
|
δυσχερέστατον |
ἦν
τῶν
ῥηθέντων·
εἰ
μέν |
[160] |
ὥστε
καὶ
πρόξενον
ποιήσασθαι
καὶ
|
δωρεὰν |
μυρίας
αὐτῷ
δοῦναι
δραχμάς,
ἐμοὶ |
[90] |
γὰρ
τοῖς
μὲν
δι'
ἀρετὴν
|
δωρεὰς |
εἰληφόσιν
ἤρεσκον,
τῷ
δὲ
συκοφάντῃ |
[40] |
βασιλέως
πολλὰς
ἔλαβον
καὶ
μεγάλας
|
δωρεάς. |
Καίτοι
τίνι
πιστὸν
ὑμῶν
ἐστιν |
[100] |
μὴ
κατώρθωσεν·
οὐδὲ
γὰρ
τῶν
|
δωρεῶν |
οὐδὲ
τῶν
τιμῶν
οὐδεὶς
αὐτῷ |