Paragraphes
[130]	διὰ τοὺς τούτων λόγους. (Ταῦτα	δ'	ἀκούων ὀρθῶς μὲν ἔφασκέ με
[140]	μὲν αὐτοῖς πράγματα παρέχοντας, τοῖς	δ'	ἀκροωμένοις ἐξουσίαν παραδιδόντας τοῖς μὲν
[10]	ἂν τῶν παρόντων ἀγνοήσειεν· εἰ	δ'	ἀληθέσι κέχρηται τοῖς λόγοις, οὐκέτι
[10]	πολλῆς μὲν ἀληθείας εἰρημένον, τὰ	δ'	ἄλλα τοιοῦτον οἷος ἂν εἶναι
[290]	μόνην εἶναι ταύτην πόλιν, τὰς	δ'	ἄλλας κώμας, καὶ δικαίως ἂν
[140]	τρὶς μὲν ἤδη τετριηραρχήκατε, τὰς	δ'	ἄλλας λειτουργίας πολυτελέστερον λελειτουργήκατε καὶ
[200]	τὰς ἐπιστήμας παραγιγνομένας, οὐχ ὁμοίως	δ'	ἀλλήλοις ὅ τι ἂν μάθωμεν
[30]	ὑμῖν μόνοις χρηματίζεσθαι δυναμένους, εἰ	δ'	ἄλλοσέ ποι πλεύσειαν, ἐνδεεῖς ἂν
[20]	τῶν μὲν ἰδίων ἀμελεῖν τοῖς	δ'	ἀλλοτρίοις ἐπιβουλεύειν οὐ τῶν μὲν
[200]	τῶν διδασκαλείων ἀγωνιστὰς γιγνομένους, τοὺς	δ'	ἄλλους ἐξ αὐτῶν ἰδιώτας ἀπαλλαττομένους.
[160]	ἐγώ, τῇ πόλει παρέξειν. Πολλῆς	δ'	ἀλογίας περί με γεγενημένης πάντων
[180]	δύνασθαι παιδεῦσαι τοὺς τοιούτους, κοινὸν	δ'	ἀμφοτέρων τὸ περὶ τὴν ἐμπειρίαν
[250]	τῶν Ἑλληνίδων πόλεων γενομένην; (Πολὺ	δ'	ἄν τις ἔχοι πλείους τούτων
[210]	τῶν τοιούτων ἀνθρώπων ἐνούσας. (Ἔχοι	δ'	ἄν τις πλείω περὶ τούτων
[110]	τὴν Μηλίων πολιορκίαν ἀνήλωσαν. (Ἠβουλόμην	δ'	ἄν, ὥσπερ ἐξαριθμῆσαι τὰς πράξεις
[90]	τῶν ἄλλων συνουσιῶν διαβεβλημένοις. Ἡδέως	δ'	ἂν εἰδείην τί ποτ' ἂν
[170]	τοῖς ἄλλοις ἐπιτηδεύμασι. (Πρὸ πολλῶν	δ'	ἂν ἐποιησάμην, εἴπερ ἦν εἱμαρμένον
[10]	χεροῖν ἔχων φανείη. (Πρὸ πολλοῦ	δ'	ἂν ἐποιησάμην οὕτως αὐτὸν νομίζειν
[220]	ἢ πράττουσι διαλεχθῆναι τολμήσειεν. (Ἡδέως	δ'	ἂν κἀκεῖνο πυθοίμην παρὰ τῶν
[170]	τούτοις ἀργύριον τιμωρητέον, παρ' ὧν	δ'	ἂν λάβωσιν ἐατέον ποιεῖν ὅ
[40]	γεγόνασιν, οὓς ἀντιλογικοὺς καλοῦσιν. (Εἴη	δ'	ἂν οὐ μικρὸν ἔργον, εἰ
[50]	μεγίστην ὑποσχεῖν τιμωρίαν. Οὐχ οὕτω	δ'	ἂν τολμηρὰν ἐποιησάμην τὴν ὑπόσχεσιν,
[140]	συναγωνίζονται καὶ συγγνώμην ἔχουσιν, οἷς	δ'	ἂν φθονήσωσιν ἀπολλύουσιν, ἤν περ
[10]	ἦν προειπεῖν, ταῦτ' ἐστίν· ἤδη	δ'	ἀναγιγνώσκετε τὴν ἀπολογίαν τὴν προσποιουμένην
[130]	τὰ πεπραγμένα περὶ Τιμόθεον· ἢν	δ'	ἀναλογίσησθε τὴν ἄγνοιαν ὅσην ἔχομεν
[310]	διὰ τὰς δυναστείας ἐφθόνησαν, πονηρῶν	δ'	ἀνθρώπων καὶ μεστῶν θρασύτητος ἐπεθύμησαν,
[160]	ἕνεκά γε τῶν συκοφαντῶν· νῦν	δ'	ἀντὶ τῆς δόξης ἧς προσεδόκων
[250]	τῶν μὲν ἀγώνων ἀμελοῖεν, τοὺς	δ'	ἀπαντῶντας τύπτοιεν, τίς οὐκ ἂν
[190]	μεγάλας τὰς ὑποσχέσεις ποιούμενος, ἐπειδὴ	δ'	ἀπολέλαυκα τοῦ πράγματος καὶ πρεσβύτερος
[120]	τοσαύτας μὲν πόλεις ἑλόντα μηδεμίαν	δ'	ἀπολέσαντα περὶ προδοσίας ἔκρινε, καὶ
[160]	ἔτυχον ἢ μικροῖς ἐζημιώθησαν, οἱ	δ'	ἄρδην ἀπόλλυνται, καὶ πλείους ἂν
[210]	πρὸς τοὺς εὖ ποιοῦντας, τὰς	δ'	ἄρκτους καλινδουμένας καὶ παλαιούσας καὶ
[130]	τοὺς μὲν συμφοραῖς περιπεπτωκέναι, τοὺς	δ'	ἀτίμους εἶναι; Πόσους δὲ τῶν
[310]	πόλιν ἔβλαπτον τοὺς συμπολιτευομένους· ἐπειδὴ	δ'	αὐξηθείσης τῆς πόλεως καὶ λαβούσης
[280]	τηλικούτων μάλιστ' αὐτῶν ἐπιθυμοῦσιν, ἐξὸν	δ'	αὐτοῖς ῥᾳθυμεῖν μηδὲν δαπανωμένοις εἵλοντο
[200]	καὶ τὰ μὲν παρειληφότα τὰ	δ'	αὐτὸν εὑρηκότα, πολὺ ἃ ἔτι
[190]	τοῦ καιροῦ τοῦ παρόντος· ἃ	δ'	αὐτὸς ἀποφαίνομαι, πειράσομαι διελθεῖν ὑμῖν.
[200]	δὲ παιδεύειν ἑτέρους δυνηθέντας, ὅσοι	δ'	αὐτῶν ἰδιωτεύειν ἐβουλήθησαν, ἔν τε
[260]	οὐδεμίαν πω λαμβάνουσιν ἐπίδοσιν, αὐτοὶ	δ'	αὑτῶν εὐμαθέστεροι γίγνονται πρὸς τὰ
[190]	τῶν εὖ μὲν πεφυκότων λίαν	δ'	αὑτῶν κατημεληκότων· ὥσθ' ἑκάτερόν τε
[180]	ἐπιμελῶς ἐπιστατῆσαι τοῖς παιδευομένοις, τοὺς	δ'	ἐγκρατῶς ἐμμεῖναι τοῖς προσταττομένοις. (Ταῦτα
[40]	τῶν λόγων ἐκείνων ὄντας, τοὺς	δ'	εἰ βουληθεῖεν ταχέως ἂν ἑλεῖν
[10]	λόγων ἐψηφίσθαι τὰ δίκαια. Νῦν	δ'	εἰ μὲν εὖ τυγχάνει κατηγορηκὼς
[210]	τυχούσας τῆς προσηκούσης ἐπιμελείας· (ἔτι	δ'	εἰ περὶ τοὺς ἵππους καὶ
[250]	τοὺς ἐξαμαρτάνοντας κολάζειν ἀξιώσειε; (Τί	δ'	εἴ τινες ὁπλομαχεῖν μαθόντες πρὸς
[310]	ἐπὶ τοῖς πολεμίοις γενομένους, τοὺς	δ'	εἰς ἔνδειαν τῶν ἀναγκαίων καταστάντας,
[160]	καὶ νῦν με θεραπεύειν, (ὑμεῖς	δ'	εἰς οὓς ἀνήλωκα τἀμαυτοῦ, δίκην
[150]	ἦν μᾶλλον ἢ διαβολῆς. (Νῦν	δ'	εἰς πολλὴν ἀπορίαν καθέστηκα, τί
[280]	συγχαίρουσι ταῖς ἀσωτίαις αὐτῶν, τοὺς	δ'	εἰς τὴν αὑτῶν παιδείαν ὁτιοῦν
[310]	μὲν πρὸς τοὺς θεσμοθέτας, εἰσαγγελίας	δ'	εἰς τὴν βουλήν, προβολὰς δ'
[240]	δι' ἄλλας τινὰς προφάσεις παμπληθεῖς	δ'	εἰσί̓ (πρὸς δὲ τοὺς πολλὴν
[280]	εἵλοντο πονεῖν χρήματα τελέσαντες, ἄρτι	δ'	ἐκ παίδων ἐξεληλυθότες ἔγνωσαν ἃ
[240]	ἐχθροῖς τὴν ἀμαθίαν ὀνειδίζουσι, τοὺς	δ'	ἐκ παντὸς τρόπου ζητοῦντας τὴν
[200]	τῶν ἄλλων διήνεγκαν; (Οὐ μόνον	δ'	ἐκ τούτων ἀλλὰ καὶ τῶν
[30]	λόγους τοὺς τοιούτους γεγενημένος. (Γνώσεσθε	δ'	ἐκ τῶν ἐπιτηδευμάτων τῶν ἐμῶν,
[40]	ἠπείροις τῶν ἀγώνων γεγενημένοις, τοὺς	δ'	ἐκ φιλοσοφίας ἐκείνων τῶν λόγων
[100]	οἱ μὲν ὀλίγων ἐπεστάτησαν, τῶν	δ'	ἑκάστῳ προσταχθέντων οὕτως ἐπεμελήθησαν ὥστε
[240]	ζητοῦντας παρ' ἡμῶν λαμβάνειν. (Νῦν	δ'	ἐκεῖνοι μὲν συνιστᾶσι τοὺς παῖδας
[90]	τοιούτοις μὲν ἀνδράσι συμβεβιωκώς, ἀνέγκλητον	δ'	ἐμαυτὸν μέχρι ταυτησὶ τῆς ἡλικίας
[190]	τούτων τὴν φύσιν ἔχοντας, ταῖς	δ'	ἐμπειρίαις καὶ ταῖς ἐπιμελείαις προέχοντας,
[320]	μὲν ὕδωρ ἡμᾶς ἐπιλεῖπον, αὐτὸς	δ'	ἐμπεπτωκὼς εἰς λόγους ἡμερησίους καὶ
[40]	περ ἂν ἀγωνιζόμενοι τυγχάνωσι, τοὺς	δ'	ἐν ἁπάσαις ταῖς ὁμιλίαις καὶ
[310]	πειρᾶσθαί γε λανθάνειν κακουργοῦντας, (τούτους	δ'	ἐν ἅπασιν ἐπιδείκνυσθαι τὴν αὑτῶν
[0]	ἐπὶ τῆς ἀντιδόσεως ῥηθείσαις, ἐμαυτὸν	δ'	ἐν ἀπολογίας σχήματι τοὺς λόγους
[150]	οἱ μὲν ἐν ὀλίγοις οἱ	δ'	ἐν πάνυ μετρίοις τὸν βίον
[280]	τῆς Ἐννεακρούνου ψύχουσιν οἶνον, οἱ	δ'	ἐν τοῖς καπηλείοις πίνουσιν, ἕτεροι
[280]	ἐν τοῖς καπηλείοις πίνουσιν, ἕτεροι	δ'	ἐν τοῖς σκιραφείοις κυβεύουσι, πολλοὶ
[280]	ἐν τοῖς σκιραφείοις κυβεύουσι, πολλοὶ	δ'	ἐν τοῖς τῶν αὐλητρίδων διδασκαλείοις
[310]	δ' εἰς τὴν βουλήν, προβολὰς	δ'	ἐν τῷ δήμῳ, νομίζοντες τοὺς
[10]	δεινότητος τῆς ἐμῆς προειρημένοις, ἢν	δ'	ἐνδεέστερον τύχω διαλεχθεὶς ὧν οὗτος
[140]	σφίσιν αὐτοῖς βοηθεῖν νομίζουσι. Τούτου	δ'	ἕνεκά σοι ταῦτα διῆλθον, ἵνα
[60]	ἕκαστον ὧν συμβουλεύω φράζειν. Τούτου	δ'	ἕνεκα ταύτην ἐποιησάμην τὴν ὑπόθεσιν,
[190]	ἀποφαίνομαι, πειράσομαι διελθεῖν ὑμῖν. Ἄρχομαι	δ'	ἐνθένδε ποθέν. {ἐκ τοῦ κατὰ
[190]	ἔχω πᾶσι φανερὸν ποιήσειν. (Πρῶτον	δ'	ἐνθυμήθητε περὶ τῶν φλυαρίαν φασκόντων
[80]	εἶναι τὴν ζήτησιν αὐτῶν· ἐπειδὴ	δ'	ἐνταῦθα προεληλύθαμεν ὥστε καὶ τοὺς
[90]	κατηγοριῶν ἐξαπατᾶν ὑμᾶς ἐπεχείρησεν. Ἐγὼ	δ'	ἐξ αὐτῶν τούτων ἐξ ὧν
[110]	γέγονεν, ἀλλ' οὐδὲ παραπλήσιος. Ῥᾴδιον	δ'	ἐξ αὐτῶν τῶν ἔργων γνῶναι·
[140]	μὲν καταγελάσαι τῶν λεγομένων, ἐνίοις	δ'	ἐπαινέσαι, τοῖς δὲ πλείστοις μισῆσαι,
[270]	ἀλλότρια πάσαις ταῖς πραγματείαις* ἐμοὶ	δ'	ἐπειδὴ καὶ κρίνομαι περὶ τῶν
[80]	αὐτῶν δὲ τούτων ἀντιλεγομένην, ἐγὼ	δ'	ἐπὶ τὴν ὑπὸ πάντων ὁμολογουμένην.
[310]	πολιτῶν τοὺς μὲν τελευτήσαντας, τοὺς	δ'	ἐπὶ τοῖς πολεμίοις γενομένους, τοὺς
[100]	πάσχειν ὅμοια τοῖς ἀδικοῦσιν· ἢν	δ'	ἐπιδειχθῇ καὶ πολίτης ὢν ἀγαθὸς
[120]	καὶ πολλάκις νικῆσαι μαχόμενος. (Οὕτω	δ'	ἐσπούδαζε περὶ τὸ μηδεμίαν τῶν
[280]	τῶν τοιούτων ἐπιτηδευμάτων ἀποτρέπομεν. (Οὕτω	δ'	ἐστὶ δυσμενὲς ἅπασι τὸ τῶν
[270]	λήψονται τὴν τοιαύτην φρόνησιν. (Ἃ	δ'	ἐστὶ τῶν ἐπιτηδευμάτων ταύτην ἔχοντα
[250]	κακὸν τοὺς συνόντας ἐργαζομένους, ἧττον	δ'	ἑτέρων εὐεργετεῖν δυναμένους. Οὐ μὴν
[30]	παμπληθῆ τὰ μὲν εἰληφέναι τὰ	δ'	ἔτι καὶ νῦν λαμβάνειν. (Τοῦτον
[230]	ἅπασι ταὐτὸ πέφυκεν ἐνεργάζεσθαι. (Νῦν	δ'	εὑρήσετε καὶ τῶν ἐν τῷ
[310]	οὐκ ἐν τοῖς συκοφάνταις. ~Πολλῶν	δ'	ἐφεστώτων μοι λόγων ἀπορῶ πῶς
[90]	κεχρημένος οἴεται λανθάνειν ὑμᾶς. (Ἐγὼ	δ'	ἡγοῦμαι τοῦτό γε καὶ τοὺς
[120]	πόλεως τοὺς πολεμίους κατεστρέφετο, τῷ	δ'	ἤθει τῷ αὑτοῦ τὴν εὔνοιαν
[210]	βέλτιον γίγνεσθαι καὶ χρησιμώτερον, αὐτοὺς	δ'	ἡμᾶς τοὺς ἔχοντας τὴν φρόνησιν
[200]	προσελθόντας διαφέρειν αὐτοὺς αὑτῶν, ~ὀλίγας	δ'	ἡμέρας συνδιατρίψαντας σοφωτέρους ἐν τοῖς
[250]	εὐπορίαις καταδεέστεροι τυγχάνομεν ὄντες· (ἐγγενομένου	δ'	ἡμῖν τοῦ πείθειν ἀλλήλους καὶ
[300]	γενομένην τῇ πόλει κτησάμενος, (τίς	δ'	ἦν, ὁ μετ' ἐκεῖνον τοὺς
[110]	τηλικαῦτα διεπράξατο τὸ μέγεθος. Ἔστι	δ'	ὁ λόγος ὁ περὶ τούτων
[60]	ἀρετὴν καὶ δικαιοσύνην συντείνουσιν. Ἔστι	δ'	ὁ μέλλων δειχθήσεσθαι Νικοκλεῖ τῷ
[140]	πάλιν ποιήσομαι τοὺς λόγους. ~Ἀπορῶ	δ'	ὅ τι χρήσομαι τοῖς ὑπολοίποις,
[310]	φαμὲν οὐδὲν εἶναι τοιοῦτον, ἐπειδὰν	δ'	οἰηθῶμεν ὡς ἔχομέν τι λέγειν,
[250]	ἢ κεῖνοι περὶ ἡμῶν, οὐδέτερον	δ'	οἶμαι δεῖν, οὔθ' ὅμοιος γίγνεσθαι
[300]	νῦν οἱ μὲν τραχέως οἱ	δ'	ὀλιγώρως διακείσεσθε πρὸς τὴν φιλοσοφίαν,
[180]	μὲν ἄν τι συμβάλοιντο, τὸ	δ'	ὅλον αἱ δυνάμεις αὗται παραγίγνονται
[30]	μείζω τοῦ προσήκοντος εἴρηκε, τὰ	δ'	ὅλως ψεύδεται, ῥᾳδίως οἶμαι φανερὸν
[220]	ἐπὶ τὰς ἡδονὰς ὁρμῶσιν. Ἐγὼ	δ'	ὁμολογῶ καὶ τῶν ἄλλων πολλοὺς
[0]	τινα περὶ ἐμὲ γιγνόμενον, συκοφάντην	δ'	ὄντα τὸν γεγραμμένον καὶ τὸν
[170]	ὅτι πολὺ καταδεέστερον ἐροῦμεν· ὅμως	δ'	ὅπως ἂν δύνωμαι, πειράσομαι διελθεῖν
[140]	τοῖς δὲ πλείστοις μισῆσαι, τοῖς	δ'	ὅπως ἕκαστοι βούλονται διατεθῆναι πρὸς
[150]	καὶ τὴν ἀπραγμοσύνην ἀγαπῶν, μάλιστα	δ'	ὁρῶν τοὺς τοιούτους καὶ παρ'
[160]	πολιτῶν κατηγορήσων ἡμῶν ἀναβέβηκεν, ἐγὼ	δ'	ὃς οὐδὲ περὶ ἕνα πότ'
[290]	καὶ σωφρονεστάτους τῶν ἡλικιωτῶν; (Θαυμάζω	δ'	ὅσοι τοὺς μὲν φύσει δεινοὺς
[40]	δικαστηρίων, μισουμένους καὶ διαβαλλομένους, τοὺς	δ'	ὅσῳ περ ἂν πλείοσι καὶ
[190]	περὶ ἡμῶν εἰρημένοις· οὐκ ἀγνοῶ	δ'	ὅτι τοὺς δυσκόλως διακειμένους οὐδέν
[20]	τινες ἀπόλλυνται τῶν πολιτῶν, ἀγνοεῖν	δ'	ὅτι τοῦτο ποιοῦσιν οἱ μὴ
[130]	πάντα προσποιουμένους εἰδέναι θεραπεύουσι, σὺ	δ'	οὐ μόνον ἀμελεῖς, ἀλλὰ καὶ
[160]	ᾤμην ἔχειν ὑπὲρ αὐτῶν· ὁρῶν	δ'	οὐ μόνον δυσκόλως διακειμένους περὶ
[240]	ταύτην διαφυγεῖν λοιδοροῦντες διατελοῦσιν. (Ὃ	δ'	οὐ μόνον ταραχῆς σημεῖόν ἐστιν,
[170]	καθ' οὓς συνεληλύθατε δικάσοντες· ἔστι	δ'	οὐ περὶ μικρῶν οὔθ' ὁ
[260]	καὶ φιλίαν ἐν αὐτοῖς, Ἴων	δ'	οὐ πλείω τριῶν, Ἀλκμαίων δὲ
[140]	ἀλλ' ἀδικήσειν μὲν ἐλπίζοντες, ὀφθήσεσθαι	δ'	οὐ προσδοκῶντες· σώζοντες οὖν τοὺς
[30]	ἐν τοῖς δικαστηρίοις οἰκοῦντας, ἐμὲ	δ'	οὐδεὶς πώποθ' ἑώρακεν οὔτ' ἐν
[150]	τὸν χρηματισμὸν τοῦτον γενόμενος, (πόλιν	δ'	οὐδεμίαν καταπαγίως οἰκήσας οὐδὲ περὶ
[260]	περὶ ἡμῶν φλαῦρον λέγουσιν, ἐγὼ	δ'	οὐδὲν ἂν εἴποιμι τοιοῦτον, ἀλλὰ
[140]	βούλονται διατεθῆναι πρὸς αὐτούς· σὲ	δ'	οὐδενὸς μετέχοντα τούτων, ἀλλ' ἀνομοίως
[260]	παντάπασιν εἶναι τῶν ἀναγκαίων. (Ἐγὼ	δ'	οὔθ' οὕτως οὔτε πόρρω τούτων
[10]	πάνυ μικρὸν ἦν ἔργον. Ὅμως	δ'	οὐκ ἀπέστην, καίπερ τηλικοῦτος ὤν.
[110]	περὶ τούτων φιλαπεχθήμων μέν, ῥηθῆναι	δ'	οὐκ ἀσύμφορος. Ἐκεῖνος γὰρ τούτῳ
[130]	ποιητῶν ἔτυχον καὶ λογοποιῶν, οἱ	δ'	οὐκ ἔσχον τοὺς ὑμνήσοντας. Ἢν
[40]	τῶν λόγων ἐξαριθμεῖν ἐπιχειρήσειεν· ἧς	δ'	οὖν ἐμοὶ προσήκει, ταύτης μνησθεὶς
[140]	οὕτως εἰπεῖν περὶ αὐτῶν· ἃ	δ'	οὖν μοι νῦν ἐπελήλυθε, καὶ
[160]	νῦν ἐν τοῖς συμπολιτευομένοις- (ὅτε	δ'	οὖν, ὥσπερ εἶπον, ἠρχόμην πλησιάζειν
[110]	κώμην ἔνιοι λαβεῖν ἠδυνήθησαν, Τιμόθεος	δ'	οὔτε τὴν τοῦ σώματος φύσιν
[0]	περί μου δόξαν ἔχουσιν. (Ἐδήλωσαν	δ'	οὕτω διακείμενοι· τοῦ γὰρ ἀντιδίκου
[130]	οὐδένα πώποτε τῶν προγεγενημένων. ~Ἔχει	δ'	οὕτως· βούλομαι γὰρ καὶ τὸν
[240]	τραχύτερον πρὸς αὐτὴν ἔχουσι· νῦν	δ'	οὕτως ἐναργεῖς ὑπείληφα τοὺς λόγους
[100]	διαλεχθῆναι περὶ αὐτῶν. Διὰ τοῦτο	δ'	οὐχ ἅμα περὶ τούτου καὶ
[260]	αὐτὴν ἀληθῆ λέγειν. Διὰ τοῦτο	δ'	οὐχ ὁμολογούμενον αὐτὸν αὑτῷ τὸν
[130]	ἐνθάδε πολιτευομένους καλῶς ἕξειν. (Τὸ	δ'	οὐχ οὕτως ἀλλὰ τοὐναντίον φιλεῖ
[210]	τῶν αὐτῶν ἐκείνοις ἐπιτηδεύοντας. (Ἐγὼ	δ'	οὐχ ὑπὲρ ἁπάντων τῶν προσποιουμένων
[110]	ἐάσω διὰ τὸ πλῆθος. (Ἡγοῦμαι	δ'	ὑμᾶς ἡδέως ἂν ἀκοῦσαι διὰ
[170]	καὶ διαγνώσεσθαι περὶ αὐτῆς. (Ἀξιῶ	δ'	ὑμᾶς, ἢν ἄρα φαίνωμαι λόγους
[180]	φιλοσοφίας τοιοῦτός τίς ἐστιν· ἡγοῦμαι	δ'	ὑμᾶς μᾶλλον ἂν ἔτι καταμαθεῖν
[170]	νεωτέρων προσέχουσι τὸν νοῦν. (Οἶμαι	δ'	ὑμᾶς οὐκ ἀγνοεῖν ὅτι τὰ
[10]	τούτοις αὐτοὶ φανήσεσθε περιπίπτοντες. Οἶμαι	δ'	ὑμᾶς οὐκ ἀγνοεῖν ὅτι τῇ
[290]	ἢ τοὺς τῶν ἐπαινούντων. (Οἶμαι	δ'	ὑμᾶς οὐκ ἀγνοεῖν ὅτι τῶν
[30]	ῥᾳδίως οἶμαι φανερὸν ποιήσειν. (Ἀξιῶ	δ'	ὑμᾶς τοῖς μὲν λόγοις οἷς
[70]	περ ἐξ ἀρχῆς ὑπεθέμην. (Βούλομαι	δ'	ὑμῖν διὰ βραχέων ἀπολογήσασθαι περὶ
[290]	παιδείας δεινοὺς εἰπεῖν γιγνομένους, μάλιστα	δ'	ὑμῖν· καὶ γὰρ αὐτοὶ προέχετε
[270]	βίου προδιδόναι τὴν ἀλήθειαν. (Δέομαι	δ'	ὑμῶν μὴ προκαταγνῶναί μου τοιαύτην
[20]	αἰτίας καὶ τὰς διαβολάς, ἐμὲ	δ'	ὑπὲρ αὐτῶν οὐ δυνησόμενον ἀξίως
[160]	μετασχεῖν τῆς δόξης ταύτης· νῦν	δ'	ὑπὲρ τοῦ μὴ πλουτεῖν ὥσπερ
[120]	μὲν πράξεις Ἰφικράτους ἀναδεχομένου, τὸν	δ'	ὑπὲρ τῶν χρημάτων λόγον Μενεσθέως,
[300]	ἄλλων τῶν κοινῶν μεθέξουσι, τοὺς	δ'	ὑπερέχοντας καὶ τῇ φύσει καὶ
[0]	πρὸς ἅπαντας τοὺς ἰδιώτας· ἤδη	δ'	ὑπογυίου μοι τῆς τοῦ βίου
[0]	εἰπεῖν περὶ αὐτῶν δυνησόμενος· εἰ	δ'	ὑποθείμην ἀγῶνα μὲν καὶ κίνδυνόν
[100]	καταβαίνειν ἢ δοκεῖν περιεργάζεσθαι, τοῖς	δ'	ὑπολαμβανομένοις συμβούλοις εἶναι καὶ διδασκάλοις
[100]	λίαν ἀσελγεῖς λόγους εἰπών. Ἐγὼ	δ'	ᾤμην μέν, (εἰ καὶ φανερῶς
[260]	ἐλάττω μὲν ὧν ὑπισχνοῦνται, πλείω	δ'	ὧν τοῖς ἄλλοις δοκοῦσιν. (Οἱ
[90]	αὐτὸν ἀποφαίνοι τούτων εἰργασμένον, διεξίοι	δ'	ὡς δεινὸν ἕκαστόν ἐστι τῶν
[290]	δυσκόλως πρὸς ὑμᾶς ἔχουσιν, οἱ	δ'	ὡς οἷόν τε μάλιστα φιλοῦσι
[60]	καὶ Ῥοδίους καὶ Βυζαντίους, (ἐπιδείξας	δ'	ὡς συμφέρει τῇ πόλει διαλύσασθαι
[0]	ὀλιγώρως πρὸς χρήματα διακειμένους· (ᾐσθημένος	δ'	ὥσπερ εἶπον πλείους ὄντας ὧν
[300]	ταραχῆς παύσεσθε ταύτης, οὐχ οὕτω	δ'	ὥσπερ νῦν οἱ μὲν τραχέως
[80]	διατριβὴν ὥστε μετὰ πόθου καὶ	δακρύων	ποιεῖσθαι τὴν ἀπαλλαγήν. Καὶ τοι
[230]	Ἀναξαγόρου τε τοῦ Κλαζομενίου καὶ	Δάμωνος,	τοῦ κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον
[230]	τυράννων, λόγῳ πείσας τοὺς Ἀμφικτύονας	δανεῖσαι	τῶν τοῦ θεοῦ χρημάτων αὑτῷ,
[100]	ἁπάσας κτησάμενος παρέδωκεν ὑμῖν, οὐ	δαπάναις	μεγάλαις, οὐδὲ τοὺς ὑπάρχοντας συμμάχους
[150]	οἰκήσας οὐδὲ περὶ τὰ κοινὰ	δαπανηθεὶς	οὐδ' εἰσφορὰν εἰσενεγκεῖν ἀναγκασθείς, ἔτι
[220]	ἀργύριον ἀναλώσαιεν, ἐξὸν αὐτοῖς μηδὲν	δαπανηθεῖσιν	εἶναι τοιούτοις, ὁπόταν βουληθῶσιν; Οὐ
[0]	τὴν λειτουργίαν. Τὴν μὲν οὖν	δαπάνην	οὕτως ἠνέγκαμεν, ὥσπερ προσήκει τοὺς
[110]	πόλεων κυρίους ὑμᾶς ἐποίησεν ἐλάττω	δαπανήσας	ὧν οἱ πατέρες ἡμῶν εἰς
[280]	ἐξὸν δ' αὐτοῖς ῥᾳθυμεῖν μηδὲν	δαπανωμένοις	εἵλοντο πονεῖν χρήματα τελέσαντες, ἄρτι
[50]	ἔχειν καὶ συναγωνιστὰς γίγνεσθαι, τοῖς	δὲ	ἄλλοις ἤδη περαίνειν ἐπιχειρήσω, μικρὸν
[70]	ὡς οἷόν τε πραοτάτην. Ὅπου	δὲ	βασιλεῖ διαλεψόμενος ὑπὲρ τοῦ δήμου
[90]	συνουσιῶν τῶν μὲν χείρω τῶν	δὲ	βελτίω δόξαν λαμβανόντων ἐγὼ μόνος
[60]	τῶν πολιτῶν ἄρχειν· οὐχ ὁμοίως	δὲ	γέγραπται τοῖς ἀνεγνωσμένοις. (Οὗτοι μὲν
[200]	τῶν ἡλικιωτῶν ἔδοξαν εἶναι, πρεσβύτεροι	δὲ	γενόμενοι πλέον διήνεγκαν πρὸς τὸ
[200]	ἐξ ἀρχῆς ἔφυσαν ἔχοντες, ἄνδρες	δὲ	γενόμενοι τούτων διήνεγκαν καὶ μετήλλαξαν
[250]	σπουδαιοτέραν εἶναι τοῦ σώματος, οὕτω	δὲ	γιγνώσκοντες ἀποδέχονται μᾶλλον τοὺς γυμναζομένους
[110]	προσέτι Χαλκιδεῖς ἅπαντας κατεπολέμησεν. Εἰ	δὲ	δεῖ μὴ καθ' ἕκαστον ἀλλὰ
[250]	περὶ τῶν πραγμάτων διαλεχθῶσιν. (Εἰ	δὲ	δεῖ συλλήβδην περὶ τῆς δυνάμεως
[160]	ἐπιθυμήσαιτε παρ' ἐμοῦ λαβεῖν. Ἔτι	δὲ	δεινότερον, εἰ Πίνδαρον μὲν τὸν
[190]	φύσει τῶν ἄλλων διαφέρουσιν· (οἱ	δὲ	δεινοτέρους μὲν ὁμολογοῦσιν εἶναι τοὺς
[230]	τοῖς πράγμασι χρώμενοι διατελοῦσιν. (Ἔχω	δὲ	δεῖξαι καὶ τόπους ἐν οἷς
[150]	καὶ ποιοῦντα τὸ προσταττόμενον, μηδὲν	δὲ	δέομαι μήτε κληροῦσθαι τῶν ἀρχῶν
[180]	πασῶν λέγομεν τῶν τεχνῶν· εἰ	δὲ	δή τις ἀφέμενος τῶν ἄλλων
[240]	τὴν φύσιν τὴν αὑτῶν, τοὺς	δὲ	δι' ἄλλας τινὰς προφάσεις παμπληθεῖς
[140]	οὐδὲν ἠδικηκότας οὐδ' ἡμαρτηκότας, τοὺς	δὲ	δι' ἀρετὴν ὑπὸ τῆς πόλεως
[0]	οἶμαι προδιαλεχθῆναι περὶ αὐτοῦ· νῦν	δὲ	διὰ τὴν καινότητα καὶ τὴν
[10]	ἐξαπατησάντων δίκην λαβεῖν ἐπεθύμησε, τοὺς	δὲ	διαβληθέντας ἡδέως ἂν εἶδεν ἄμεινον
[190]	ὑμᾶς συστέλλειν τὴν ὑπόσχεσιν, ἐπειδὰν	δὲ	διαλέγωμαι πρὸς τοὺς συνεῖναί μοι
[0]	ἁπάντων ὧν τυγχάνω βουλόμενος. (Ταῦτα	δὲ	διανοηθεὶς ἔγραφον τὸν λόγον τοῦτον,
[80]	μὲν οὐδεμίαν τούτων ἤνεγκε, λέγων	δὲ	διατετέλεκεν ὡς δεινόν ἐστι διαφθείρεσθαι
[10]	τοὺς μὲν ψευδομένους εὐδοκιμεῖν, τοὺς	δὲ	δικάζοντας ἐπιορκεῖν, ὅλως δὲ τὴν
[20]	κινδυνεύων κατηγορῇ τῶν διαβαλλόντων, ἑτέρῳ	δὲ	δικάζων μὴ τὴν αὐτὴν ἔχῃ
[100]	ἠξίωσεν ὡς σύμβουλον γεγενημένον· εἶναι	δὲ	δίκαιον ἢ καὶ τῶν ἀγαθῶν
[190]	ἡμῶν ἐξελέγξομεν ψευδεῖς οὔσας. Εἰσὶ	δὲ	διτταί. Λέγουσι γὰρ οἱ μὲν
[280]	αὐτῶν ἕκαστον τύχῃ ῥηθέν, τὸ	δὲ	δοκεῖν εἶναι καλὸν κἀγαθὸν οὐ
[280]	καὶ μικρὰ μὲν λαμβάνοντας πονηρὰν	δὲ	δόξαν κτωμένους, πλεονεκτεῖν νομίζουσιν, ἀλλ'
[10]	τὴν μὲν ἀλήθειαν ἀφανίζει, ψευδῆ	δὲ	δόξαν παραστήσασα τοῖς ἀκούουσιν ὃν
[220]	οὐκ ἂν δύναιτο μετασχεῖν, τῆς	δὲ	δόξης τῆς διὰ τὴν πονηρίαν
[140]	ἀπολλύουσιν, ἤν περ δυνηθῶσι. (Ταῦτα	δὲ	δρῶντες οὐκ ἀγνοοῦσι περὶ ὧν
[180]	τὴν φύσιν οἵαν δεῖ, τοῖς	δὲ	δύνασθαι παιδεῦσαι τοὺς τοιούτους, κοινὸν
[260]	δ' οὐ πλείω τριῶν, Ἀλκμαίων	δὲ	δύο μόνα, Παρμενίδης δὲ καὶ
[230]	καὶ κρινομένην παρ' ὑμῖν, Περικλῆς	δὲ	δυοῖν ἐγένετο μαθητής, Ἀναξαγόρου τε
[80]	ἀναισχυντεῖν καὶ ληρεῖν δόξουσι, καινὰ	δὲ	ζητοῦντες ἐπιπόνως εὑρήσουσι. Διόπερ ἔφασκον
[170]	ταύτην τὴν γνώμην. (Οὐκ ἄξιον	δὲ	θαυμάζειν εἴ τι τῶν καλῶν
[60]	εἰπεῖν ἄξιον λόγου δυναμένων, ἐπιτιμᾶν	δὲ	καὶ βασκαίνειν τὰ τῶν ἄλλων
[200]	αὐτοῖς προσέχειν τὸν νοῦν. (Ὅπου	δὲ	καὶ διὰ τὰς αὑτῶν ἐπιμελείας
[100]	δὲ τῶν ἐν Ἰωνίᾳ, Σηστὸν	δὲ	καὶ Κριθώτην τῶν ἐν Ἑλλησπόντῳ,
[40]	ἐν τοῖς μέτροις πεποιημένων, πολλοὶ	δὲ	καὶ μαθηταὶ γίγνεσθαι βούλονται, νομίζοντες
[260]	Ἀλκμαίων δὲ δύο μόνα, Παρμενίδης	δὲ	καὶ Μέλισσος ἕν, Γοργίας δὲ
[160]	ἐνθένδε λημμάτων ἀπεσχόμην, παρὰ ξένων	δὲ	καὶ νομιζόντων εὖ πάσχειν ἐπορισάμην
[170]	ἀγαπωμένην αὐτὴν ἢ μισουμένην. Ἔχω	δὲ	καὶ νῦν ἔτι ταύτην τὴν
[280]	ὅλως ἀθλιώτεροι τυγχάνουσιν ὄντες· (χρὴ	δὲ	καὶ νῦν πλέον ἔχειν ἡγεῖσθαι
[270]	ἅπαν ἐμπλήσητε τὸ δικαστήριον. Ὅμως	δὲ	καὶ περ οὕτω διακείμενος ἐπιχειρήσω
[110]	αἱ πράξεις αὐταὶ δεδηλώκασιν· ὡς	δὲ	καὶ πρὸς τὸ παρασκευάσασθαι μεγαλοπρεπῶς
[60]	τοῖς πάθεσι τῶν μοναρχιῶν· ἀναμιμνήσκω	δὲ	καὶ τὰ συμβάντα δι' αὐτὴν
[0]	περὶ ἃ τυγχάνω διατρίβων, φθονοῦντας	δὲ	καὶ ταὐτὸν πεπονθότας τοῖς σοφισταῖς
[100]	ἂν σαφέστερον ἐπιδεῖξαι δυνηθείην. Ἐμνήσθη	δὲ	καὶ τῆς πρὸς Τιμόθεόν μοι
[100]	τῶν ἐν Ἑλλησπόντῳ, πόντῳ, Ποτίδαιαν	δὲ	καὶ Τορώνην τῶν ἐπὶ Θρᾴκης;
[40]	σχολὴν τῶν Ἑλλήνων ἄγοντας. ~Ἠκούσατε	δὲ	καὶ τοῦ κατηγόρου λέγοντος ὅτι
[60]	μὲν τοίνυν λόγοιν ἀκηκόατε· βούλομαι	δὲ	καὶ τοῦ τρίτου μικρὰ διελθεῖν,
[230]	ἂν ἐν πολλαῖς ἐγγεγραμμένους, ἐμὲ	δὲ	καὶ τοὺς περὶ τὴν αὐτὴν
[70]	τὸν νοῦν τοῖς πράγμασιν. (Ἐπιχειρῶ	δὲ	καὶ τοῦτο πείθειν αὐτόν, ὡς
[130]	ταῦτα μὲν ἐάσω, περὶ ἐμαυτοῦ	δὲ	καὶ τῶν ἐνεστώτων πραγμάτων πάλιν
[10]	ὁρμῶσιν ἀκούσασιν ἂν συνενέγκοι, πολλὰ	δὲ	καὶ τῶν ὑπ' ἐμοῦ πάλαι
[90]	μηδὲν συναίτιος ἐγενόμην, ὡς ἑταίροις	δὲ	καὶ φίλοις αὐτοῖς ἐχρώμην, ἱκανὴν
[280]	ταύτης εἰς ὑμᾶς εἰσήγαγεν· ἡμῖν	δὲ	κακὰ παρέχουσιν, οἷς ἄξιον ἦν,
[150]	καὶ τί παραλειπτέον ἐστίν. ~Ἐγὼ	δὲ	κἀκείνου τότε ταῦτα λέγοντος καὶ
[20]	μὲν σωφρόνως πολιτευομένων ἀπέχονται, τοὺς	δὲ	κακόν τι δρῶντας εἰς ὑμᾶς
[250]	τοὺς μὲν διδασκάλους ἐπαινέσειε, τοὺς	δὲ	κακῶς χρωμένους οἷς ἔμαθον ἀποκτείνειεν;
[30]	τις τὴν τύχην αἰτιάσαιτο, τοῦ	δὲ	καλῶς καὶ μετρίως κεχρῆσθαι τῇ
[300]	πόλει περὶ πολλοῦ ποιήσεσθε, τοὺς	δὲ	καταβεβλημένως ζῶντας καὶ μηδενὸς ἄλλου
[140]	ἴσως ἄν σε ζηλώσειαν, οἱ	δὲ	καταδεέστερον πράττοντες καὶ λυπεῖσθαι μᾶλλον
[240]	τοὺς μὲν διὰ ῥᾳθυμίαν, τοὺς	δὲ	καταμεμφομένους τὴν φύσιν τὴν αὑτῶν,
[190]	γένοιτο τῶν πολλῶν, εἰς ὄχλον	δὲ	καταστάς, τούτου μόνον ἀποστερηθείς, τοῦ
[130]	τὰ μὲν ἁμαρτανόμενα παρόψονται, τὸ	δὲ	κατορθωθὲν οὐρανόμηκες ποιήσουσιν· ἡ γὰρ
[90]	ὀλίγῳ πρότερον ἀνέγνωμεν ὑμῖν, τοὺς	δὲ	κεχρημένους ἐκ μειρακίων μοι μέχρι
[160]	μὲν ἴδιά μου παραμεληθῇ, τῆς	δὲ	κοινῆς τῆς περὶ τοὺς σοφιστὰς
[310]	καὶ τὴν μὲν κατηγοροῦσαν, τὴν	δὲ	κρινομένην. Ὃ τίς ἂν τῶν
[50]	εἶχον τὴν αἰτίαν ταύτην· νῦν	δὲ	κρινόμενος καὶ κινδυνεύων ἀναγκάζομαι χρῆσθαι
[310]	ὥσθ' ἡμῶν μὲν ἀποστῆναι, τῆς	δὲ	Λακεδαιμονίων ἐρασθῆναι φιλίας καὶ συμμαχίας;
[10]	μοι πράγματα ποιεῖν ἐπεχείρησε. Νῦν	δὲ	λέγει μὲν ὡς ἐγὼ τοὺς
[270]	δύναμιν, ἔχω μὲν εἰπεῖν, ὀκνῶ	δὲ	λέγειν· οὕτω γάρ ἐστι σφόδρα
[150]	τὸν τρόπον ζῆν προειλόμην· τῶν	δὲ	λημμάτων τῶν παρὰ τῆς πόλεως
[80]	νόμων ἐπαινεῖσθαι τοὺς ἀρχαιοτάτους τῶν	δὲ	λόγων τοὺς καινοτάτους, οὐκέτι τῆς
[10]	λόγοις διαλύονται τὰς διαβολάς, ἐμοῦ	δὲ	Λυσίμαχος αὐτοὺς τοὺς λόγους μάλιστα
[100]	φιλίαν σώζεσθαί μοι προσήκειν· ἐπειδὴ	δὲ	Λυσίμαχος καὶ τοῖς τοιούτοις ἐπιχειρεῖ
[180]	πραγμάτων διαφεύγουσι τὰς ἐπιστήμας, οἱ	δὲ	μάλιστα προσέχοντες τὸν νοῦν καὶ
[80]	ἀμφοτέροις μὲν ἐπαινεῖσθαι προσήκειν, πολὺ	δὲ	μᾶλλον τοῖς τὸ χαλεπώτερον ἐξεργάζεσθαι
[260]	τοὺς ἐντεῦθεν ζῆν προῃρημένους, τοὺς	δὲ	μανθάνοντας ὀνίνησι· περὶ γὰρ τὴν
[50]	δυνήσεσθαι διελθεῖν περὶ αὐτῶν· νῦν	δέ	με τὸ γῆρας ἐμποδίζει καὶ
[300]	τὸν ἅπαντα βίον συνδιατρίψειεν οὕτω	δὲ	μεγάλαις χρῶνται ταῖς ὑπερβολαῖς, ὥστ'
[310]	τείχη τῆς πατρίδος κατασκαφέντα, τὸ	δὲ	μέγιστον, ὅλην τὴν πόλιν περὶ
[110]	οὕτω τῇ πόλει συνενεγκούσης, Λακεδαιμονίων	δὲ	μετ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον μηδ'
[150]	ὄντας δίκαιόν ἐστιν ἐπαινεῖν. (Ἐνθυμοῦμαι	δὲ	μεταξὺ λέγων, ὅσον τὰ τῆς
[20]	ταύτην ἕξειν τὴν διάνοιαν. (Ἵνα	δὲ	μὴ λίαν ἐνοχλῶ πολλὰ πρὸ
[20]	τοὺς ἄλλους μηδὲν ἐξαμαρτάνειν, ἀδικούμενος	δὲ	μὴ μετὰ δικαστηρίου ποιεῖσθαι τὰς
[240]	μὲν αὐτὸς δύνασθαι λέγειν, εἰ	δὲ	μή, τοὺς παῖδας καὶ τοὺς
[20]	ὑποβάλλεσθαι τοῖς φεύγουσι, παρ' ὑμῖν	δὲ	μηδὲ τῶν ἴσων τυγχάνειν τοὺς
[90]	οἶκον, ἐκείνους ὑμᾶς ἐπαινεῖν, ἐμοὶ	δὲ	μηδεμίαν ὑπὲρ τούτων χάριν ἔχειν,
[140]	τις ἄλλος τῶν πολιτῶν, ἔτι	δὲ	μήτε δεδικασμένον μηδενὶ μήτε πεφευγότα
[300]	ἀσελγῶς ἀπολαύσονται τῶν καταλειφθέντων, τούτους	δὲ	μισήσετε καὶ προδότας νομιεῖτε καὶ
[10]	λέγοντος ἐλπίζει ῥᾳδίως ἐπικρατήσειν. (Οὕτω	δέ	μοι δυσκόλως ἅπαντα συμβέβηκεν, ὥσθ'
[200]	καὶ ταῖς ἐμπειρίαις προεχόντων, ἐνιαυτὸν	δὲ	μόνον παραμείναντας ῥήτορας ἅπαντας ἀγαθοὺς
[10]	λόγους κρείττους δύναμαι ποιεῖν, τοσοῦτον	δέ	μου καταπεφρόνηκεν, ὥστε αὐτὸς ψευδόμενος
[170]	τοὺς δὲ συκοφαντοῦντας ἀτιμητέον, τοῖς	δὲ	νεωτέροις συμβουλευτέον ἐν ταύτῃ διατρίβειν
[250]	τῷ πλήθει λέγειν δυναμένους, εὐβούλους	δὲ	νομίζομεν οἵτινες ἂν αὐτοὶ πρὸς
[310]	ῥηθὲν ἐπιεικὲς ἂν φανῆναι, πάντα	δὲ	νυνὶ λεγόμενα πολὺν ἂν ὄχλον
[300]	Λακεδαιμονίων τῇ πόλει περιβαλών, τίς	δὲ	ὁ μετὰ τοῦτον ἀργυρίου καὶ
[320]	παῖδας, τοὺς φίλους ἀναβιβαζομένους· ἐγὼ	δὲ	οὔτε πρέπειν οὐδὲν ἡγοῦμαι τῶν
[200]	αὐτῶν ἱκανοὺς ἀγωνιστὰς ἀποτελεσθέντας, τοὺς	δὲ	παιδεύειν ἑτέρους δυνηθέντας, ὅσοι δ'
[260]	δὲ καὶ Μέλισσος ἕν, Γοργίας	δὲ	παντελῶς οὐδέν. (Ἡγοῦμαι γὰρ τὰς
[20]	εὔνοιαν τοῖς ἀγωνιζομένοις παρέχοντες. (Ὃ	δὲ	πάντων δεινότατον, ὅταν τις αὐτὸς
[210]	ἀλλήλους πρὸς ἐπιείκειαν εὐεργετήσαιμεν. (Ὃ	δὲ	πάντων δεινότατον, ὅτι καθ' ἕκαστον
[250]	πράγματος ἐπιθυμοῦντας διαφθείρεσθαί φασιν. ~Ὃ	δὲ	πάντων δεινότατον, ὅτι προκρίναιεν μὲν
[120]	κατέλαβεν, οὕτως ἐξιὼν κατέλειπεν. (Κεφάλαιον	δὲ	πάντων τούτων· εἰθισμένων γὰρ τὸν
[0]	φλυαρίας οὐδεμίαν δύναμιν ἔχειν, αὐτὸς	δὲ	πᾶσι τοῦτο πεποιηκέναι φανερόν, ὅτι
[50]	ἀκηκόατε πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν. (Βούλομαι	δὲ	περὶ ἐμαυτοῦ καὶ νόμον θεῖναι
[10]	μὲν περὶ κρίσεως γεγράφθαι, βουλομένην	δὲ	περὶ ἐμοῦ δηλῶσαι τὴν ἀλήθειαν,
[110]	λοχαγοῖς ἐχρῆτο καὶ ταξιάρχοις, (αὐτὸς	δὲ	περὶ ταῦτα δεινὸς ἦν, περὶ
[270]	τὸ τοῖς κρίνουσιν ἀρέσκειν, τοὺς	δὲ	περὶ τὴν φιλοσοφίαν ὄντας μόνους
[180]	εὑρημένα τοὺς φοιτῶντας διδάσκουσιν, οἱ	δὲ	περὶ τὴν φιλοσοφίαν ὄντες τὰς
[50]	τὴν τῶν βαρβάρων στρατείαν, Λακεδαιμονίοις	δὲ	περὶ τῆς ἡγεμονίας ἀμφισβητῶν. Τοιαύτην
[180]	οὕτω φέρετε τὴν ψῆφον. ~Βούλομαι	δὲ	περὶ τῆς τῶν λόγων παιδείας
[50]	ἐτύχετε περὶ τῶν πεπραγμένων· ἐπειδὴ	δὲ	περὶ τοὺς λόγους ἔχω τὴν
[80]	ἂν οὖν βουληθεὶς ποιήσειἐ, τοῖς	δὲ	περὶ τοὺς λόγους πραγματευομένοις διὰ
[40]	βίον τὸν αὑτῶν κατέτριψαν, οἱ	δὲ	περὶ τοὺς ποιητὰς ἐφιλοσόφησαν, ἕτεροι
[60]	καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασι. Διαλεχθεὶς	δὲ	περὶ τούτων, (καὶ τὰς τῆς
[70]	χεῖρον παιδεύονται τῶν ἰδιωτῶν. Διαλεχθεὶς	δὲ	περὶ τούτων, παραινῶ τῷ Νικοκλεῖ
[80]	τῶν βαρβάρων ἱκανοὶ γεγόνασιν, εἰπεῖν	δὲ	περὶ τῶν συμφερόντων ἀξίως τῆς
[210]	καταφρονοῦντας μὲν τῆς φιλοσοφίας, πολὺ	δὲ	πικρότερον κατηγοροῦντας αὐτῆς, καὶ μεταφέροντας
[40]	πώποτε φανήσεται μαθητῶν ἠξιωμένος, ἐγὼ	δὲ	πλείους εἰληφώς, ὥς φησιν ὁ
[150]	μετρίοις τὸν βίον διαγαγόντες· ὁ	δὲ	πλεῖστα κτησάμενος ὦν ἡμεῖς μνημονεύομεν,
[260]	ἐν τοῖς διδασκαλείοις ποιοῦνται, τὰ	δὲ	πλεῖστα παραπλησίαν· (καὶ γὰρ ἐκείνων
[140]	λεγομένων, ἐνίοις δ' ἐπαινέσαι, τοῖς	δὲ	πλείστοις μισῆσαι, τοῖς δ' ὅπως
[130]	πολλὰς καὶ ψευδεῖς πλάττειν, τὸ	δὲ	πλῆθος ἀποδέχεσθαι τὰς ὑπὸ τούτων
[250]	μὴ χρῷντο ταῖς ἐπιστήμαις, ἐπανάστασιν	δὲ	ποιήσαντες πολλοὺς τῶν πολιτῶν διαφθείραιεν,
[100]	αἰσχυνθείην ἂν εἰπεῖν, τὴν αὐτὴν	δὲ	ποιοῦμαι πρόκλησιν ἥν περ καὶ
[80]	φανήσομαι παρακαλέσας ἐπ' ἐμαυτόν, τὴν	δὲ	πόλιν ὅλην πειρῶμαι πείθειν τοιούτοις
[250]	πόλει μηδὲν εἶεν χρήσιμοι, τοὺς	δὲ	πολίτας ὑβρίζοιεν καὶ τούς τε
[40]	αὐτὰς πράξεις ἡγεῖσθαι διατρίβειν; (Ἔχων	δὲ	πολλὰς εἰπεῖν διαφορὰς περὶ τοῦ
[100]	πρότερον ὑπ' ἐμοῦ λεχθείσης, ὁ	δὲ	πολλῶν καὶ μεγάλων πραγμάτων καὶ
[160]	μυρίας αὐτῷ δοῦναι δραχμάς, ἐμοὶ	δὲ	πολὺ πλείω καὶ κάλλιον ἐγκεκωμιακότι
[90]	ὑπὲρ τούτων χάριν ἔχειν, εἰ	δὲ	πονηροὶ καὶ τοιοῦτοι τὰς φύσεις
[220]	παιδείας εἰς ἐπιθυμίαν καθιστᾶσιν, οἱ	δὲ	πονηροὶ καὶ τοὺς πρότερον συνεῖναι
[160]	πιέζουσα καὶ ταπεινοὺς ποιοῦσα, τοῖς	δὲ	πονηροῖς ἐξουσίαν διδοῦσα καὶ λέγειν
[240]	τοὺς οἰκείους τοὺς αὑτοῦ· (τοὺς	δὲ	πόνῳ καὶ φιλοσοφίᾳ τοῦτο κατεργάσασθαι
[70]	ἂν ἡμῖν συμπίπτῃ, ποιήσομεν. (Εἶπον	δέ	που, πρὶν ἀναγιγνώσκεσθαι τούτους, ὡς
[210]	αἷς τὰ μὲν ἀνδρειότερα τὰ	δὲ	πραότερα τὰ δὲ φρονιμώτερα ποιοῦσι,
[40]	προειρημένων οὐκ ἀπείρως ἔχουσι, γράφειν	δὲ	προῄρηνται λόγους οὐ περὶ τῶν
[10]	ἐν δικαστηρίῳ πρέποντα ῥηθῆναι, τὰ	δὲ	πρὸς μὲν τοὺς τοιούτους ἀγῶνας
[150]	οὐδ' εἰσφορὰν εἰσενεγκεῖν ἀναγκασθείς, ἔτι	δὲ	πρὸς τούτοις οὔτε γυναῖκα γήμας
[60]	ἐκ τῶν εἰρημένων καταμαθεῖν. Ἐνθυμήθητε	δὲ	πρὸς ὑμᾶς αὐτούς, εἰ δοκῶ
[160]	τὴν εἰρημένην ἀπολογίαν· οὐκ ὀκνήσω	δὲ	πρὸς ὑμᾶς οὔθ' ὡς ἔχω
[240]	αὑτῶν πονηρίαις καὶ συκοφαντίαις, ὑμᾶς	δὲ	προσήκει τἀναντία τούτοις πράττειν, καὶ
[220]	τῶν ἄλλων ζῆν ἐθελήσαιεν; Τίνας	δὲ	πώποθ' ἑωράκασιν οἱ ταῦτα λέγοντες
[270]	καὶ δηλῶσαι πρὸς ὑμᾶς. Ἁπλῶς	δέ	πως τυγχάνω γιγνώσκων περὶ αὐτῶν.
[20]	δύναμιν ἅπασιν εἶναι δόξειν. (Ἐλπίζει	δὲ	ῥᾳδίως τοῦτο ποιήσειν· ὁρᾷ γὰρ
[180]	μὲν ἀθλητὰς οὓς βουληθεῖεν, οἱ	δὲ	ῥήτορας ἱκανοὺς ποιήσαιεν, ἀλλὰ μέρος
[130]	μέγιστον εἶναι τῶν ἀγαθῶν, αὐτὸς	δὲ	σαυτῷ παρὰ τῆς πόλεως οὐκ
[210]	τὴν δόξαν ταύτην ἐχόντων. Οἶμαι	δὲ	σαφῶς ἐπιδείξειν τοὺς κατηγοροῦντας ἡμῶν
[0]	τοῖς ἀνεπιτήδειόν τι λέγουσι, τοὺς	δὲ	σαφῶς μὲν εἰδότας περὶ ἃ
[270]	ταῦτ' εἰρηκέναι καὶ συμβεβουλευκέναι· περὶ	δὲ	σοφίας καὶ φιλοσοφίας τοῖς μὲν
[240]	αὐτοὺς μεθ' ἡμῶν ἡμερεύοντας, οἱ	δὲ	συκοφάνται διαβάλλουσι καὶ πράγματα παρέχουσιν
[310]	τοὺς συνόντας αὐτοῖς ἐζήλουν, τοὺς	δὲ	συκοφάντας πλείστων κακῶν αἰτίους ἐνόμιζον
[80]	μὲν εἰδότι τῶν ἐμῶν, προῃρημένῳ	δὲ	συκοφαντεῖν; Ὃς εἰς τοσοῦτο πονηρίας
[90]	ἀρετὴν δωρεὰς εἰληφόσιν ἤρεσκον, τῷ	δὲ	συκοφάντῃ μὴ τὴν αὐτὴν ἔχω
[170]	διαβεβλημένους πρὸς αὐτὴν παυστέον, τοὺς	δὲ	συκοφαντοῦντας ἀτιμητέον, τοῖς δὲ νεωτέροις
[310]	ταῖς λεγομέναις περὶ αὐτῶν· τοὺς	δὲ	συμμάχους λυμαινόμενοι καὶ συκοφαντοῦντες, καὶ
[260]	ἀναγκαζόμενοι προσέχειν τὸν νοῦν, ἔτι	δὲ	συνεθιζόμενοι λέγειν καὶ πονεῖν ἐπὶ
[180]	καὶ περὶ τῶν κοινῶν, τοῦ	δὲ	σώματος ὑπηρετῆσαι τοῖς ὑπὸ τῆς
[220]	συνουσίας μετ' ἀλλήλων ποιουμένους, (ἔτι	δὲ	τὰ καθ' ἡμέραν εὐτελέστατα καὶ
[60]	ἁπάντων πολλὴν ἐπιμέλειαν πεποιημένος. Ἔστι	δὲ	τὰ μὲν ἐν ἀρχῇ λεγόμενα
[140]	ἂν ὁμοίως ἔμελεν αὐτοῖς· νῦν	δὲ	τά τε παρὰ τῶν ξένων
[40]	καὶ καινοτέροις χρῆσθαι ζητοῦσιν, ἔτι	δὲ	ταῖς ἄλλαις ἰδέαις ἐπιφανεστέραις καὶ
[150]	τὸν τῶν πολλὰ πραττόντων, ἔτι	δὲ	ταῖς διατριβαῖς ταῖς ἐμαῖς πρεπωδέστερον,
[280]	ἄριστα πρὸς ἀρετὴν πεφυκότας· τοὺς	δὲ	ταῖς κακοηθείαις καὶ ταῖς κακουργίαις
[30]	μὲν περὶ πολλοὺς ἡμαρτηκέναι, τοὺς	δὲ	ταῖς συμφοραῖς δι' ἐμὲ περιπεπτωκότας
[230]	ἀδικοῦντας καὶ τοὺς συκοφαντοῦντας, ἐν	δὲ	ταῖς τῶν ἕνδεκα τούς τε
[230]	καὶ τοὺς τούτοις ἐφεστῶτας, ἐν	δὲ	ταῖς τῶν τετταράκοντα τούς τ'
[50]	μὲν ἦρχον τῶν Ἑλλήνων, ἡμεῖς	δὲ	ταπεινῶς ἐπράττομεν. Ἔστι δὲ τοὺς
[30]	ὄντας τῶν καθ' ἡμέραν, ἐμοὶ	δὲ	τὰς εὐπορίας, περὶ ὧν οὗτος
[40]	περὶ τοὺς ποιητὰς ἐφιλοσόφησαν, ἕτεροι	δὲ	τὰς πράξεις τὰς ἐν τοῖς
[130]	φθόνους τοὺς ἐπιγιγνομένους ἡμῖν, ἔτι	δὲ	τὰς ταραχὰς καὶ τὴν τύρβην
[270]	πρεπωδεστάτας καὶ μάλιστα συμφερούσας· ὁ	δὲ	τὰς τοιαύτας συνεθιζόμενος θεωρεῖν καὶ
[300]	δὲ ταῦτα μὲν διασύρουσι, διεξιόντες	δὲ	τὰς τῶν συκοφαντῶν πικρότητας καὶ
[180]	τοὺς μὲν τὰς διανοίας τοὺς	δὲ	τὰς τῶν σωμάτων ἕξεις, ἀμφότεροι
[130]	τῇ στρατηγίᾳ μὲν συμφέρουσαν, πρὸς	δὲ	τὰς χρείας τῶν ἀεὶ προσπιπτόντων
[180]	ἡ γυμναστικὴ μέρος ἐστί, περὶ	δὲ	τὰς ψυχὰς τὴν φιλοσοφίαν, περὶ
[230]	τὴν ὑπ' ἐκείνου συνταχθεῖσαν· μετὰ	δὲ	ταῦτα Κλεισθένης ἐκπεσὼν ἐκ τῆς
[100]	μηδὲ τῶν ἀτυχιῶν ἀπολαύειν. (Ἐγὼ	δὲ	ταῦτα μὲν αἰσχυνθείην ἂν εἰπεῖν,
[300]	ἑτέρων ὠμότητος εὖ πάθοιεν. Οἱ	δὲ	ταῦτα μὲν διασύρουσι, διεξιόντες δὲ
[110]	πλείονος ἄξιος ἔδοξεν εἶναι. Νῦν	δὲ	ταῦτα μὲν ἐάσω διὰ τὸ
[130]	περὶ αὐτοῦ λέγειν τολμῶντας. Νῦν	δὲ	ταῦτα μὲν ἐάσω, περὶ ἐμαυτοῦ
[110]	τὸν στρατηγὸν τὸν ἀγαθόν. Ἔστι	δὲ	ταῦτα τίνα δύναμιν ἔχοντα; Δεῖ
[190]	πέφρασται τῶν ἔμπροσθεν εἰρημένων, βούλεται	δὲ	ταὐτὰ δηλοῦν ἐκείνοις. Ὃ χρὴ
[110]	τις ἂν αἴτιον γεγενημένον. (Μετὰ	δὲ	ταύτας τὰς πράξεις ἐπὶ Σάμον
[60]	τάχιστα δηλώσειν. Διὰ τὴν αὐτὴν	δὲ	ταύτην πρόφασιν καὶ νῦν αὐτὸν
[100]	καὶ χάριν ἔχειν αὐτῷ, περὶ	δὲ	ταυτησὶ τῆς γραφῆς ἐκ τῶν
[310]	κακῶν αἰτίους ἐνόμιζον εἶναι. Μέγιστον	δὲ	τεκμήριον· Σόλωνα μὲν γάρ, τὸν
[230]	δεσπόται τῶν Ἑλλήνων κατέστησαν· (τὸ	δὲ	τελευταῖον Περικλῆς καὶ δημαγωγὸς ὢν
[110]	αὐτῇ τὸν νοῦν ἐποίησε. Τὸ	δὲ	τελευταῖον Ποτίδαιαν, (εἰς ἣν ἡ
[260]	ἔφησεν εἶναι τῶν ὄντων, Ἐμπεδοκλῆς	δὲ	τέτταρα, καὶ νεῖκος καὶ φιλίαν
[80]	τῶν μὲν ἔτη τρία τῶν	δὲ	τέτταρα συνδιαιτηθέντων, οὐδεὶς οὐδὲν φανήσεται
[310]	ἔνδειαν τῶν ἀναγκαίων καταστάντας, ἔτι	δὲ	τὴν δημοκρατίαν δὶς καταλυθεῖσαν καὶ
[90]	τούτων μὲν οὐδέτερον πεποίηκε, παραλιπὼν	δὲ	τὴν δικαιοτάτην τῶν κατηγοριῶν ἐξαπατᾶν
[70]	ἧττον τῇ πόλει συμφερόντων. Γνώσεσθε	δὲ	τὴν δύναμιν αὐτῶν, ἢν παραβάλλητε
[290]	τὰ τοιαῦτα γυμνάζεσθαι βουλομένοις, (ἔτι	δὲ	τὴν ἐμπειρίαν, ἥ περ μάλιστα
[180]	ἕξεις, ἀμφότεροι δύνανται προαγαγεῖν· ἐκείνην	δὲ	τὴν ἐπιστήμην οὐδέτεροι τυγχάνουσιν ἔχοντες,
[10]	τοὺς δὲ δικάζοντας ἐπιορκεῖν, ὅλως	δὲ	τὴν μὲν ἀλήθειαν ἀφανίζει, ψευδῆ
[300]	πολλοὺς τοὺς ἀμφισβητοῦντας ἔχομεν, περὶ	δὲ	τὴν παιδείαν ἅπαντες ἂν ἡμᾶς
[100]	εἰπεῖν ὁ κατήγορος ἐτόλμησε, περὶ	δὲ	τὴν Τιμοθέου κατηγορίαν μᾶλλον ἐσπούδασεν
[190]	εὐαρμοστίαις συμπείθειν τοὺς ἀκούοντας, ~ἔτι	δὲ	τὴν τόλμαν μὴ τὴν ἀναισχυντίας
[0]	ἦν οὐδὲν λέγοντος δίκαιον, διαβάλλοντος	δὲ	τὴν τῶν λόγων τῶν ἐμῶν
[50]	περὶ τῆς ἡγεμονίας ἀμφισβητῶν. Τοιαύτην	δὲ	τὴν ὑπόθεσιν ποιησάμενος, (ἀποφαίνω τὴν
[310]	ἔσεσθαι διαφυλάττειν τὴν δημοκρατίαν, διὰ	δὲ	τὴν φαυλότητα τῶν ἐξ ἀρχῆς
[300]	δυναστείαν ἣν ἔσχον προαγαγών, ἔτι	δὲ	τὴν φύσιν τὴν τοῦ Πειραιέως
[130]	δοκοῦσιν εἶναι τοῖς συμπολιτευομένοις. (Ὁρᾷς	δὲ	τὴν φύσιν τὴν τῶν πολλῶν
[240]	ἐνιαυτὸν θυσίαν αὐτῇ ποιουμένην, τοὺς	δὲ	τῆς δυνάμεως ἧς ἡ θεὸς
[190]	τῆς ἐμπειρίας ταῦτα γιγνώσκω· περὶ	δὲ	τῆς παιδείας οὐκ ἔχω τοιοῦτον
[30]	ἅπασι τοῖς ἀκούουσιν ἐμποιήσειν, ἐκ	δὲ	τῆς περὶ τὰ δικαστήρια πραγματείας
[10]	δεδηλωκότα τὴν δύναμιν αὐτῆς· ἔστι	δέ	τι καὶ τοιοῦτον ὃ τῶν
[210]	φασκόντων μὲν εἶναι σοφιστῶν ἄλλο	δέ	τι πραττόντων ἐπὶ τοὺς οὐδὲν
[240]	τούτους ὁρᾶτε μάλιστα πολεμοῦντας. (Ἄτοπον	δέ	τι τυγχάνω πεπονθώς· εἰρήσεται γὰρ,
[220]	ὁτιοῦν τῶν σφετέρων αὐτῶν· ἔτι	δὲ	τίνες ἂν ὑπὲρ πονηρίας ἀργύριον
[90]	ἐχρώμην ὅσον ὀφθῆναι διαλεγόμενος, ἕτεροι	δέ	τινές μοι πολλοὶ καὶ πολυπράγμονες
[40]	τοῖς πολέμοις συναγαγεῖν ἐβουλήθησαν, ἄλλοι	δέ	τινες περὶ τὰς ἐρωτήσεις καὶ
[100]	καλῶν κἀγαθῶν οὐκ ἀμφισβητούσης, εἰ	δέ	τινες πονηροὶ γεγόνασιν, ὑπὲρ τούτων
[70]	οὖσαν μᾶλλον ἢ Λακεδαιμονίων; Ἔτι	δὲ	τίς ἂν περὶ καλλιόνων καὶ
[140]	μὲν ἐνόμιζον εἶναι δηλωτέον, ἄλλος	δέ	τίς μοι συνεβούλευε μὴ λέγειν,
[300]	καὶ τὴν δημοκρατίαν καταστήσας, ποῖος	δέ	τις ὁ τοὺς βαρβάρους Μαραθῶνι
[140]	ᾠόμην ἐπαινεῖσθαί με προσήκειν. Ἀκροώμενος	δέ	τις τῶν ἐπιτηδείων ἐτόλμησεν εἰπεῖν
[300]	τῇ φιλοσοφίᾳ τὸν νοῦν. (Ἀναμνήσθητε	δὲ	τὸ κάλλος καὶ τὸ μέγεθος
[20]	κατηγορούντων καὶ τῶν ἀπολογουμένων, (τοσοῦτον	δὲ	τὸ μεταξὺ ποιεῖν, ὥστε τῶν
[120]	εὐδαιμονεστάτην καὶ μεγίστην γενομένην, διὰ	δὲ	τὸ μῖσος μικρὸν ἀπολιποῦσαν τοῦ
[180]	ἄλλων πολλὰς τέχνας συνεστηκυίας, περὶ	δὲ	τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχὴν
[270]	ᾤμην ἔχειν ὑπὲρ αὐτῶν. (Ἡγοῦμαι	δὲ	τοιαύτην μὲν τέχνην, ἥτις τοῖς
[90]	καὶ μαίνεσθαι τὸν κατήγορον, αὐτὸς	δὲ	τοιούτοις λόγοις κεχρημένος οἴεται λανθάνειν
[20]	ταχέως μεταπεισθήσεσθαι περὶ αὐτῶν, τοὺς	δὲ	τοιοῦτον εἶναί με νομίζοντας οἷός
[150]	πλὴν ἐμὲ μὲν ἀτυχῆ, τοὺς	δὲ	τοιούτους ἀμαθεῖς δοκεῖν εἶναι καὶ
[290]	καλοῦ πράγματος αὐτοῖς συμβεβηκότος, τοὺς	δὲ	τοιούτους γενέσθαι βουλομένους λοιδοροῦσιν ὡς
[80]	τοῦτον τοὺς συνόντας διαφθείρειν; Τίς	δὲ	τοιούτους λόγους εὑρίσκειν δυνάμενος πονηροὺς
[20]	ἁπάντων εἶναι τῶν Ἑλλήνων, ἐπὶ	δὲ	τοῖς ἀγῶσι τοῖς ἐνθάδε γιγνομένοις
[70]	γιγνόμενα πρὸς ἡμᾶς αὐτούς· εἰ	δὲ	τοῖς λόγοις πείθοισθε τοῖς ἐμοῖς,
[30]	εἴρηκεν, ἔξωθεν ἁπάσας γεγενημένας· ἔτι	δὲ	τοῖς μὲν πλησιάζοντας ἢ τοὺς
[110]	διαπραξόμενοί τι τῶν δεόντων. Ὁ	δὲ	τοῖς μὲν τοιούτοις λοχαγοῖς ἐχρῆτο
[200]	ἐκκεχυμένως ζῆν καὶ ῥᾳθύμως, τοὺς	δὲ	τοῖς τε πράγμασι καὶ σφίσιν
[70]	περὶ τούτων τυγχάνω διειλεγμένος, ἐν	δὲ	τοῖς ὑστέροις περὶ ἐλαττόνων μὲν
[50]	Ἕλλησιν ἀγαθῶν αἰτίαν γεγενημένην. Ἀφορισάμενος	δὲ	τὸν λόγον τὸν περὶ τῶν
[220]	καὶ πλείστην ἡσυχίαν ἄγοντας, προσέχοντας	δὲ	τὸν νοῦν σφίσιν αὐτοῖς καὶ
[180]	πολὺ πλειστάκις αὐτῶν τυγχάνουσι. (Τοῦτον	δὲ	τὸν τρόπον ἐπιμελόμενοι καὶ παιδεύοντες
[30]	ἔτι καὶ νῦν λαμβάνειν. (Τοῦτον	δὲ	τὸν τρόπον πεποίηται τὴν κατηγορίαν,
[100]	καὶ διατάξασθαι περὶ αὐτῶν. (Χρὴ	δὲ	τὸν ὑπὲρ ἐκείνου λόγον οὐκ
[120]	Μενεσθέως, τούτους μὲν ἀπέλυσε, Τιμόθεον	δὲ	τοσούτοις ἐζημίωσε χρήμασιν ὅσοις οὐδένα
[310]	οὕτως ἐγίγνωσκον περὶ αὐτῶν· ὑμεῖς	δὲ	τοσοῦτον ἀπέχετε τοῦ κολάζειν αὐτούς,
[90]	μόνον παρέσχε καλὸν κἀγαθόν, ἐγὼ	δὲ	τοσούτους τὸ πλῆθος ὅσους ὀλίγῳ
[80]	κατέλαβον οἷόν περ προσεδόκησαν· νῦν	δὲ	τοσούτων γεγενημένων, καὶ τῶν μὲν
[160]	κοσμιώτερον βεβιωκέναι τῶν ἄλλων. Ἐμοὶ	δὲ	τοὐναντίον ἀποβέβηκεν. (Εἰ μὲν γὰρ
[170]	τὴν διατριβὴν ταύτην ὄντας· εἰ	δὲ	τοὐναντίον πέφυκεν ὥστ' ὠφελεῖν καὶ
[150]	χεῖρον ἀγωνιεῖται παρ' αὐτοῖς· πρὸς	δὲ	τοὺς ἄλλους, περὶ ὧν Λυσίμαχος
[140]	ἁπάντων τῶν κοινῶν ἐξέστηκας, εἰς	δὲ	τοὺς διακοσίους καὶ χιλίους τοὺς
[10]	εἶναι δόξη τοῖς ἀκροωμένοις. (Χρὴ	δὲ	τοὺς διεξιόντας αὐτὸν πρῶτον μὲν
[270]	πολὺ τοῦ βελτίστου δυναμένους, φιλοσόφους	δὲ	τοὺς ἐν τούτοις διατρίβοντας ἐξ
[240]	ἂν οἱ τοιοῦτοι παραινέσωσι· περὶ	δὲ	τοὺς ἔργον ποιουμένους ὅπως χρησίμους
[300]	ἂν ἡμᾶς πρωτεύειν προκρίνειαν. Χρὴ	δὲ	τοὺς καὶ μικρὰ λογίζεσθαι δυναμένους
[260]	λάβωμεν αὐτῶν τὴν ἐπιστήμην, ταῦτα	δὲ	τοὺς μὲν ἀπηκριβωμένους οὐδὲν ἂν
[50]	ἡμεῖς δὲ ταπεινῶς ἐπράττομεν. Ἔστι	δὲ	τοὺς μὲν Ἕλληνας παρακαλῶν ἐπὶ
[40]	καὶ δόξης ἐπιεικοῦς τυγχάνοντας· ἔτι	δὲ	τοὺς μέν, (ἢν ὀφθῶσι δὶς
[200]	τῶν ἀκριβῶς εὑρῆσθαι δοκουσῶν; (Χρὴ	δὲ	τοὺς νοῦν ἔχοντας οὐκ ἀνωμάλως
[80]	καὶ τῇ πόλει συμφερόντως. ~Χρὴ	δὲ	τοὺς νοῦν ἔχοντας περὶ ἀμφότερα
[30]	ἑτέροις πράγματα παρέχειν βουλομένους, ἐμοὶ	δὲ	τοὺς πλείστην σχολὴν τῶν Ἑλλήνων
[240]	προφάσεις παμπληθεῖς δ' εἰσί̓ (πρὸς	δὲ	τοὺς πολλὴν ἐπιμέλειαν ποιουμένους καὶ
[260]	τῶν ἀνοήτων περιστάτοις γιγνομέναις, δεῖν	δὲ	τοὺς προὔργου τι ποιεῖν βουλομένους
[190]	ἀπάτην καὶ φενακισμὸν οὖσαν, ἀξιοῦσι	δὲ	τοὺς συνόντας ἡμῖν εὐθὺς μὲν
[180]	συγκεῖσθαι καὶ τῆς ψυχῆς, αὐτοῖν	δὲ	τούτοιν οὐδεὶς ἔστιν ὅστις οὐκ
[80]	ἀμφότερα μὲν ταῦτα σπουδάζειν, αὐτοῖν	δὲ	τούτοιν τὸ μεῖζον καὶ τὸ
[260]	ἡμῶν ὥσπερ δίκαιόν ἐστι, ~πρὸς	δὲ	τούτοις ἵνα καὶ τοῦτο ποιήσω
[290]	λέγειν, ἐνθένδε πάντας λαμβάνοντας· πρὸς	δὲ	τούτοις καὶ τὴν τῆς φωνῆς
[10]	ἢ τοῖς ἤδη προειρημένοις, πρὸς	δὲ	τούτοις μὴ ζητεῖν εὐθὺς ἐπελθόντας
[140]	οἷς ἅπαντες πολιτευόμενοι τυγχάνουσι. (Πρὸς	δὲ	τούτοις οὕτως ἰδίοις οὖσι καὶ
[120]	πόλις παρὰ τοῖς Ἕλλησιν. (Πρὸς	δὲ	τούτοις τὰς δοριαλώτους τῶν πόλεων
[40]	συγγίγνωνται, τοσούτῳ μᾶλλον θαυμαζομένους· πρὸς	δὲ	τούτοις τοὺς μὲν περὶ τὰς
[20]	τι ἂν λέγωσιν ἀποδέχεσθαι, τῶν	δὲ	τούτους ἐξελέγχειν πειρωμένων ἐνίοτε μηδὲ
[90]	Λυσιθείδης καὶ Κάλλιππος πλησιάζειν, μετὰ	δὲ	τούτους Ὀνήτωρ, Ἀντικλῆς, Φιλωνίδης, Φιλόμηλος,
[230]	τῶν μεγίστων ἀγαθῶν γενομένην· (ἐπὶ	δὲ	τούτῳ Θεμιστοκλῆς ἡγεμὼν ἐν τῷ
[60]	προειρημένῳ καὶ συγκεκλειμένον ἔχουσιν, ἐν	δὲ	τούτῳ τοὐναντίον· ἀπολύσας γὰρ ἀπὸ
[80]	ἄλλων μὲν ἀγνοουμένην, ὑπ' αὐτῶν	δὲ	τούτων ἀντιλεγομένην, ἐγὼ δ' ἐπὶ
[310]	δικαστηρίων τὴν κρίσιν ἐποίησαν, κατὰ	δὲ	τούτων γραφὰς μὲν πρὸς τοὺς
[230]	φύσει τῇ παρούσῃ χρωμένους; ~Χωρὶς	δὲ	τούτων, εἴπερ ἡ περὶ τοὺς
[120]	τὰς ἐσχάτας ἐνδείας καθιστάμενον, ἐκ	δὲ	τούτων εἰς τοῦτο τὰ πράγματα
[180]	ὑπὸ τῆς ψυχῆς γνωσθεῖσιν. (Οὕτω	δὲ	τούτων ἐχόντων ὁρῶντές τινες τῶν
[90]	συνουσίαν τὴν ἐμὴν γεγενημένους· νῦν	δὲ	τούτων μὲν οὐδέτερον πεποίηκε, παραλιπὼν
[180]	χρώμενος, (διεξέρχονται τοῖς μαθηταῖς. Ἐμπείρους	δὲ	τούτων ποιήσαντες καὶ διακριβώσαντες ἐν
[180]	πολὺ διαφέροντας τῶν ἄλλων. Εἶναι	δὲ	τούτων προσῆκον ἑκατέροις, (τοῖς τε
[120]	καὶ ταραχὴν αὐτοὺς καταστήσειεν. (Εἰ	δὲ	τύχοι καθορμισθεὶς πρὸς τὴν χώραν,
[240]	πεφενακισμένων προσποιοῦνται καταγελᾶν αὐτῶν, ὁπόταν	δὲ	τύχωσι, μεταβαλόντες ὡς περὶ πλεονεκτεῖν
[30]	ἐν τοῖς ἀγῶσι πλεονεκτεῖν, ἐκ	δὲ	τῶν ἄλλων λόγων ποιεῖ με
[280]	τὴν ἐκείνων ἐπιμελεστάτους ὄντας, παρὰ	δὲ	τῶν ἀνθρώπων τοὺς ἄριστα πρὸς
[260]	ταῖς οὐδὲν μὲν ὠφελούσαις ὑπὸ	δὲ	τῶν ἀνοήτων περιστάτοις γιγνομέναις, δεῖν
[100]	κειμένην τῶν περὶ Πελοπόννησον, Σάμον	δὲ	τῶν ἐν Ἰωνίᾳ, Σηστὸν δὲ
[300]	αἰσχύνην τῇ πόλει περιποιοῦντας, τοὺς	δὲ	τῶν ἐπαίνων τῶν λεγομένων περὶ
[240]	μὲν τοῖς τοιούτοις δυναστεύοντας, ὑπὸ	δὲ	τῶν καλῶν κἀγαθῶν καὶ νοῦν
[50]	δεδομένος ἡμῖν ὀλίγος ἐστίν· ὥσπερ	δὲ	τῶν καρπῶν, ἐξενεγκεῖν ἑκάστου δεῖγμα
[310]	οὐ συνέπεσε τῇ πόλει, τί	δὲ	τῶν μεγίστων κακῶν οἱ ταύτην
[280]	οὐ τῶν κακῶν πλεονεκτοῦσι· (τοὺς	δὲ	τῶν μὲν ἀναγκαίων ἀμελοῦντας, τὰς
[80]	εἰς τὴν αὑτῶν ὁμιλίαν, ἐγὼ	δὲ	τῶν μὲν ἰδιωτῶν οὐδένα πώποτε
[240]	χρῆσθαι τῷ λόγῳ δυναμένους, ἐπιτιμῶσι	δὲ	τῶν νεωτέρων τοῖς τυχεῖν ταύτης
[280]	τῶν μὲν ἀναγκαίων ἀμελοῦντας, τὰς	δὲ	τῶν παλαιῶν σοφιστῶν τερατολογίας ἀγαπῶντας
[230]	ἐπὶ τὸ βῆμα παριόντων, ἔτι	δὲ	τῶν παλαιῶν τοὺς ἀρίστους ῥήτορας
[10]	δυνηθῶσι τὸ δίκαιον. (Οὐ θαυμάζω	δὲ	τῶν πλείω χρόνον διατριβόντων ἐπὶ
[50]	τὴν δύναμιν ἁπάντων μαθήσεσθε. (Δέομαι	δὲ	τῶν πολλάκις ἀνεγνωκότων τὰ μέλλοντα
[130]	τοὺς δ' ἀτίμους εἶναι; Πόσους	δὲ	τῶν προγεγενημένων ἀνωνύμους εἶναι; Πολὺ
[310]	ἠξίωσαν τῆς πόλεως εἶναι, περὶ	δὲ	τῶν συκοφαντῶν χαλεπωτέρους ἢ περὶ
[10]	μὲν ἀγνοοῦντας εἰδέναι ποιῆσαι, τοὺς	δὲ	φθονοῦντας ἔτι μᾶλλον ὑπὸ τῆς
[290]	χρῆσθαι τοῖς λόγοις εἰώθασιν· οἱ	δὲ	φιλοσοφίᾳ καὶ λογισμῷ τὴν δύναμιν
[10]	τοιούτους ἀγῶνας οὐχ ἁρμόττοντα, περὶ	δὲ	φιλοσοφίας πεπαρρησιασμένα καὶ δεδηλωκότα τὴν
[170]	καὶ τῇ φιλοσοφίᾳ βοηθῆσαι· νῦν	δὲ	φοβοῦμαι μὴ διὰ ταύτην ὑπὲρ
[250]	τῶν ἐλλογίμων ἔργων διαπραξαμένην, διὰ	δὲ	φρόνησιν ἀνδρὸς εὐδαιμονεστάτην καὶ μεγίστην
[210]	ἀνδρειότερα τὰ δὲ πραότερα τὰ	δὲ	φρονιμώτερα ποιοῦσι, περὶ τὴν τῶν
[180]	πονῆσαι καὶ μνημονεῦσαι δυναμένην, τὴν	δὲ	φωνὴν καὶ τὴν τοῦ στόματος
[70]	ἀσκεῖν μᾶλλον τῶν ἄλλων, οἱ	δὲ	χεῖρον παιδεύονται τῶν ἰδιωτῶν. Διαλεχθεὶς
[280]	σπουδάζειν ὅπως ἔσονται βελτίους, τοὺς	δὲ	χείρω τὴν φύσιν ἔχοντας ἐν
[150]	εὐδαιμονέστατοι τῶν Ἑλλήνων ἦσαν, πλεῖστον	δὲ	χρόνον βιοὺς καὶ περὶ τὸν
[160]	διαβολῆς ἀπολαύσω τι φλαῦρον. (Ἐπειδὴ	δὲ	χρόνων ἐγγιγνομένων εἰσέπεσον εἰς τὸ
[210]	οὐκ ἂν εἴη βέλτιον, τὰς	δὲ	ψυχὰς τὰς ἄμεινον πεφυκυίας τῶν
[110]	χρῆσθαι καλῶς, αἱ πράξεις αὐταὶ	δεδηλώκασιν·	ὡς δὲ καὶ πρὸς τὸ
[10]	περὶ δὲ φιλοσοφίας πεπαρρησιασμένα καὶ	δεδηλωκότα	τὴν δύναμιν αὐτῆς· ἔστι δέ
[140]	οὐ μὴν ἀλλ' αὐτός γε	δεδιέναι	ταῦτα μάλιστα, μὴ πολλοὺς λυπήσῃ
[140]	τῶν πολιτῶν, ἔτι δὲ μήτε	δεδικασμένον	μηδενὶ μήτε πεφευγότα πλὴν περὶ
[120]	ἀδικουσῶν. (Ἠπίστατο γὰρ τούς τε	δεδιότας	ὅτι μισοῦσι δι' οὓς ἂν
[270]	αἰσχύνομαι γὰρ εἴ τισι δόξω	δεδιὼς	ὑπὲρ γήρως καὶ μικροῦ βίου
[210]	τῶν παρὰ τοῖς πλείστοις ὁμολογουμένων,	δέδοικα	μὴ περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων ἀπορεῖν
[310]	καὶ περὶ τῶν ἤδη προειρημένων	δέδοικα,	μὴ τοιοῦτόν τι πάθος αὐτοῖς
[170]	χρόνον ἐάσαντες ἀναλῶσαί με τὸν	δεδομένον	ταῖς ἀπολογίαις, ὅπως ἂν ὑμῶν
[50]	δυναίμην· ὁ γὰρ χρόνος ὁ	δεδομένος	ἡμῖν ὀλίγος ἐστίν· ὥσπερ δὲ
[160]	τοὺς δίκην ὑπὲρ τῶν ἁμαρτημάτων	δεδωκότας.	(Καὶ τί δεῖ λέγειν περὶ
[160]	συμβαίη δεινότατον, εἰ οἱ μὲν	δεδωκότες	μοι χρήματα τοσαύτην ἔχοιεν χάριν,
[120]	πολεμήσαντας, τὴν μεγίστην πίστιν ἔσεσθαι	δεδωκὼς	ὡς οὐδέποτ' ἂν περί γε
[110]	δὲ ταῦτα τίνα δύναμιν ἔχοντα;	Δεῖ	γὰρ οὐχ ἁπλῶς εἰπεῖν, ἀλλὰ
[190]	ἀνθ' ἧς νῦν τυγχάνουσιν ἔχοντες.	(Δεῖ	δὴ μηδ' ἡμᾶς προαπειπεῖν διδάσκοντας
[80]	τῶν κειμένων οὐδὲν γὰρ αὐτοὺς	δεῖ	ζητεῖν ἑτέρους, ἀλλὰ τοὺς παρὰ
[160]	τῶν ἁμαρτημάτων δεδωκότας. (Καὶ τί	δεῖ	λέγειν περὶ τῶν κοινῶν; Αὐτὸς
[40]	νοῦν. (Πρῶτον μὲν οὖν ἐκεῖνο	δεῖ	μαθεῖν ὑμᾶς, ὅτι τρόποι τῶν
[110]	Χαλκιδεῖς ἅπαντας κατεπολέμησεν. Εἰ δὲ	δεῖ	μὴ καθ' ἕκαστον ἀλλὰ διὰ
[160]	ὥσπερ τῶν μεγίστων ἀδικημάτων ἀπολογίαν	δεῖ	παρασκευάζεσθαι καὶ σκοπεῖν, εἰ μέλλει
[90]	καὶ τοὺς ἀμαθεστάτους γιγνώσκειν, ὅτι	δεῖ	πιστὰς εἶναι καὶ μέγα δυναμένας
[60]	ἐπαινοῦντας, καὶ τοὺς ὑπὲρ ὧν	δεῖ	πράττειν συμβουλεύοντας ἢ τοὺς τὰ
[250]	τῶν πραγμάτων διαλεχθῶσιν. (Εἰ δὲ	δεῖ	συλλήβδην περὶ τῆς δυνάμεως ταύτης
[240]	ὀλίγῳ πρότερον ᾐτιώμην· (ἀλλ' εἰ	δεῖ	τἀληθὲς εἰπεῖν καὶ τὸ νῦν
[210]	λεγομένων. (Πρῶτον μὲν οὖν ὁρίσασθαι	δεῖ	τίνων ὀρεγόμενοι καὶ τίνος τυχεῖν
[180]	μὲν εἰσενέγκασθαι τὴν φύσιν οἵαν	δεῖ,	τοῖς δὲ δύνασθαι παιδεῦσαι τοὺς
[220]	γὰρ μαθεῖν ἀλλ' ἐπιχειρῆσαι μόνον	δεῖ	τοῖς τοιούτοις τῶν ἔργων. (Ἀλλὰ
[290]	τῶν πρεσβυτέρων οὐκ ἴσασιν, ~ὅτι	δεῖ	τὸν ὀρθῶς καὶ πρεπόντως προεστῶτα
[250]	δοκιμάζομεν· τὸ γὰρ λέγειν ὡς	δεῖ	τοῦ φρονεῖν εὖ μέγιστον σημεῖον
[180]	ἡμῖν βουλομένους. (Λέγομεν γὰρ ὡς	δεῖ	τοὺς μέλλοντας διοίσειν ἢ περὶ
[250]	ἀγαθῶν αἴτιόν ἐστιν. (Καὶ τί	δεῖ	τούτου θαυμάζειν, ὅπου καὶ τῶν
[60]	τὸν χρόνον βασιλεύοντι, συμβουλεύων ὡς	δεῖ	τῶν πολιτῶν ἄρχειν· οὐχ ὁμοίως
[50]	δὲ τῶν καρπῶν, ἐξενεγκεῖν ἑκάστου	δεῖγμα	πειράσομαι. Μικρὸν γὰρ μέρος ἀκούσαντες
[260]	πονεῖν ἐπὶ τοῖς λεγομένοις καὶ	δεικνυμένοις	καὶ μὴ πεπλανημένην ἔχειν τὴν
[90]	γὰρ αὐτὸν καὶ τοὺς λόγους	δεικνύναι	τοὺς ἐμούς, οἷς διαφθείρω τοὺς
[180]	τὸ περὶ τὴν ἐμπειρίαν γυμνάσιον·	δεῖν	γὰρ τοὺς μὲν ἐπιμελῶς ἐπιστατῆσαι
[260]	δὲ τῶν ἀνοήτων περιστάτοις γιγνομέναις,	δεῖν	δὲ τοὺς προὔργου τι ποιεῖν
[250]	περὶ ἡμῶν, οὐδέτερον δ' οἶμαι	δεῖν,	οὔθ' ὅμοιος γίγνεσθαι τοῖς ὑπὸ
[150]	εἶναι καὶ σεμνὸν ὥστ' ὀλίγου	δεῖν	πάντες προσεποιοῦντο πλείω κεκτῆσθαι τὴν
[260]	(Φιλοσοφίαν μὲν οὖν οὐκ οἶμαι	δεῖν	προσαγορεύειν τὴν μηδὲν ἐν τῷ
[130]	παρὰ τῆς πόλεως οὐκ οἴει	δεῖν	τὴν αὐτὴν ταύτην παρασκευάζειν, ἀλλὰ
[100]	ἡμεῖς ἴσμεν, ἐκεῖνον μὲν οἶμαι	δεῖν	ὑμᾶς ἐπαινεῖν καὶ χάριν ἔχειν
[130]	τούτων, οὐκ ἔστιν ὅπως οὐ	δεινὰ	καὶ σχέτλια πᾶσιν εἶναι δόξει
[160]	πάσχειν ἐπορισάμην τὰς ὠφελίας, ὡς	δεινὰ	ποιῶν εἰς τηλικουτονὶ καθέστηκα κίνδυνον.
[290]	μὲν γὰρ φύσει καὶ τύχῃ	δεινοὶ	γενόμενοι λέγειν οὐ πρὸς τὸ
[190]	κατημεληκότων· ὥσθ' ἑκάτερόν τε τούτων	δεινὸν	ἂν καὶ λέγειν καὶ πράττειν
[90]	τούτων εἰργασμένον, διεξίοι δ' ὡς	δεινὸν	ἕκαστόν ἐστι τῶν κακουργημάτων, ληρεῖν
[80]	ἤνεγκε, λέγων δὲ διατετέλεκεν ὡς	δεινόν	ἐστι διαφθείρεσθαι τοὺς τηλικούτους, ὥσπερ
[150]	τῶν παρὰ τῆς πόλεως ἀπεσχόμην	δεινὸν	ἡγησάμενος, εἰ δυνάμενος ἐκ τῶν
[70]	τοῦτο πείθειν αὐτόν, ὡς χρὴ	δεινὸν	νομίζειν, ὅταν ὁρᾷ τοὺς μὲν
[40]	περὶ τοὺς λόγους ὄντα με	δεινὸν	τοὺς περὶ τῶν ἰδίων συμβολαίων.
[10]	οὕτως αὐτὸν νομίζειν εἶναί με	δεινόν,	ὥσπερ ἐν ὑμῖν εἴρηκεν· οὐ
[110]	ταξιάρχοις, (αὐτὸς δὲ περὶ ταῦτα	δεινὸς	ἦν, περὶ ἅπερ χρὴ φρόνιμον
[130]	τὴν τῶν ἀνθρώπων θεραπείαν ὥσπερ	δεινὸς	περὶ τὴν τῶν πραγμάτων ἐπιμέλειαν.
[160]	με γεγενημένης πάντων ἂν συμβαίη	δεινότατον,	εἰ οἱ μὲν δεδωκότες μοι
[290]	ἄλλων. Ὥστε πάντων ἂν συμβαίη	δεινότατον,	εἰ τοὺς βουλομένους τοῖς αὐτοῖς
[20]	ἀγωνιζομένοις παρέχοντες. (Ὃ δὲ πάντων	δεινότατον,	ὅταν τις αὐτὸς μὲν κινδυνεύων
[210]	ἐπιείκειαν εὐεργετήσαιμεν. (Ὃ δὲ πάντων	δεινότατον,	ὅτι καθ' ἕκαστον τὸν ἐνιαυτὸν
[250]	διαφθείρεσθαί φασιν. ~Ὃ δὲ πάντων	δεινότατον,	ὅτι προκρίναιεν μὲν ἂν τὴν
[30]	καὶ προσομολογήσαιμι πάντων ἀνθρώπων εἶναι	δεινότατος,	καὶ συγγραφεὺς τῶν λόγων τῶν
[160]	παρ' ἐμοῦ λαβεῖν. Ἔτι δὲ	δεινότερον,	εἰ Πίνδαρον μὲν τὸν ποιητὴν
[160]	μέλλει τις σωθήσεσθαι. Πολὺ γὰρ	δεινότερον	καθέστηκε τὸ δοκεῖν εὐπορεῖν ἢ
[190]	ἂν ἢ περὶ τοὺς λόγους	δεινότερος	ἢ περὶ τὰς πράξεις φρονιμώτερος,
[190]	τῶν ἄλλων διαφέρουσιν· (οἱ δὲ	δεινοτέρους	μὲν ὁμολογοῦσιν εἶναι τοὺς περὶ
[230]	εἴπερ ἡ περὶ τοὺς λόγους	δεινότης	ποιεῖ τοῖς ἀλλοτρίοις ἐπιβουλεύειν, προσῆκεν
[30]	οὖν οὐδεὶς οὔθ' ὑπὸ τῆς	δεινότητος	τῆς ἐμῆς οὔθ' ὑπὸ τῶν
[10]	τοῖς ὑπὸ τούτου περὶ τῆς	δεινότητος	τῆς ἐμῆς προειρημένοις, ἢν δ'
[290]	πολλοὺς εἶναι τοὺς ἐκ παιδείας	δεινοὺς	εἰπεῖν γιγνομένους, μάλιστα δ' ὑμῖν·
[60]	τούς τε νῦν δοκοῦντας εἶναι	δεινοὺς	μὴ τολμᾶν ἔτι λέγειν περὶ
[290]	δ' ὅσοι τοὺς μὲν φύσει	δεινοὺς	ὄντας εἰπεῖν εὐδαιμονίζουσιν ὡς ἀγαθοῦ
[40]	τοὺς μὲν περὶ τὰς δίκας	δεινοὺς	πόρρω τῶν λόγων ἐκείνων ὄντας,
[290]	ὑπολαμβάνουσιν ἅπαντας τοὺς λέγειν ὄντας	δεινοὺς	τῆς πόλεως εἶναι μαθητάς. (Σκοπεῖτ'
[120]	ἄλλον χρόνον πολλῶν γίγνεσθαι καὶ	δεινῶν	ἐν τοῖς Ἕλλησιν, ἐπὶ τῆς
[310]	ταύτης τῆς μεταβολῆς τί τῶν	δεινῶν	οὐ συνέπεσε τῇ πόλει, τί
[230]	πράγμασι χρώμενοι διατελοῦσιν. (Ἔχω δὲ	δεῖξαι	καὶ τόπους ἐν οἷς ἔξεστιν
[60]	καὶ νῦν αὐτὸν αὐτὸν ὑμῖν	δεῖξαι	προειλόμην, οὐχ ὡς ἄριστα τῶν
[50]	ποιοίμην τὴν ἀπολογίαν, ἐξὸν αὐτοὺς	δείξαντι	τούτους ἀπολύσασθαι τὴν διαβολὴν τὴν
[50]	τὴν ὑπόσχεσιν, εἰ μὴ καὶ	δείξειν	ἤμελλον ὑμῖν καὶ ῥᾳδίαν ποιήσειν
[50]	τὴν ἀλήθειαν. (Αὐτοὺς γὰρ ὑμῖν	δείξω	τοὺς εἰρημένους ὑπ' ἐμοῦ καὶ
[230]	ἡμᾶς αὐτοὺς διοικοῦντας ὥστε μηδὲν	δεῖσθαι	τῶν ἀγώνων τῶν παρ' ὑμῖν.
[50]	λόγος ὁ μέλλων πρῶτος ὑμῖν	δειχθήσεσθαι	κατ' ἐκείνους ἐγράφη τοὺς χρόνους,
[60]	συντείνουσιν. Ἔστι δ' ὁ μέλλων	δειχθήσεσθαι	Νικοκλεῖ τῷ Κυπρίῳ, τῷ κατ'
[110]	παρὰ τῶν συμμάχων ἐκλέξας, ἐν	δέκα	μησὶν ἐξεπολιόρκησεν ὀκτακισχιλίοις πελτασταῖς καὶ
[100]	τὸν περὶ Πελοπόννησον τρία καὶ	δέκα	μόνον τάλαντα δούσης αὐτῷ τῆς
[170]	ἧττόν μοι σπουδάσαι προσῆκε. (Καίτοι	δεξαίμην	ἄν, εἰρήσεται γὰρ τἀληθὲς εἰ
[40]	πλησιάσαντας, εἰ πολλάκις εἰρηκὼς ὅτι	δεξαίμην	ἂν ἅπαντας εἰδέναι τοὺς πολίτας
[220]	ἐστιν οὕτως ἀκρατὴς ὅστις ἂν	δέξαιτο	καὶ τοὺς μαθητὰς εἶναι τοιούτους·
[270]	μικροῦ βίου προδιδόναι τὴν ἀλήθειαν.	(Δέομαι	δ' ὑμῶν μὴ προκαταγνῶναί μου
[50]	λόγων τὴν δύναμιν ἁπάντων μαθήσεσθε.	(Δέομαι	δὲ τῶν πολλάκις ἀνεγνωκότων τὰ
[150]	ποιοῦντα τὸ προσταττόμενον, μηδὲν δὲ	δέομαι	μήτε κληροῦσθαι τῶν ἀρχῶν ἕνεκα,
[10]	πράξεις ἡγῆσθέ μου χείρους εἶναι.	(Δέομαι	οὖν ὑμῶν μήτε πιστεύειν πω
[80]	καὶ χαλεπώτεροι καὶ ψυχῆς φρονιμωτέρας	δεόμενοι	τυγχάνουσιν, ἄλλως τε δὴ καὶ
[320]	τελευτὴν ὦσι τῆς ἀπολογίας, ἱκετεύοντας,	δεομένους,	τοὺς παῖδας, τοὺς φίλους ἀναβιβαζομένους·
[80]	τινος περὶ τούτων, ἢ τοῦτο	δέον	αὐτὸν ἀποφαίνειν ὃ πάντες ὁμολογοῦσιν,
[70]	λεγομένοις ἐπιτιμῶ ταῖς μοναρχίαις, ὅτι	δέον	αὐτοὺς τὴν φρόνησιν ἀσκεῖν μᾶλλον
[190]	διανοίας ταύτης, ἀλλὰ πολλῶν ἔτι	δέονται	λόγων καὶ παντοδαπῶν, εἰ μέλλουσιν
[270]	τοιαύτας εὑρίσκων οὐδὲν διαπράξεται τῶν	δεόντων.	(Ἔπειτα τῶν πράξεων τῶν συντεινουσῶν
[110]	διὰ τούτων διαπραξόμενοί τι τῶν	δεόντων.	Ὁ δὲ τοῖς μὲν τοιούτοις
[240]	βούλονται λαβεῖν, οὐδέν φασι τῶν	δεόντων	πράττειν, ἀλλ' ἐνίοτε μὲν ὡς
[160]	χρήσομαι τοῖς παροῦσιν, ἐπαυσάμην τοῦ	δέους	καὶ τῆς ταραχῆς ταύτης, οὐκ
[230]	ἡμέρας ἀνάστατοι γενόμενοι πολὺν χρόνον	δεσπόται	τῶν Ἑλλήνων κατέστησαν· (τὸ δὲ
[120]	γίγνεσθαι τοιοῦτον, ὅσην περ οἱ	δεσπόται	τῶν χρημάτων· οὐ γὰρ τούτῳ
[40]	ἄλλοις περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων ὥσπερ	δεσπότης	ἐδίκαζεν; Ὥστ' ἐξ ὧν αὐτὸς
[220]	Πόντου καὶ τῶν ἄλλων τόπων	δεῦρο	πλεόντων, ἵνα παιδευθῶσι. Πότερον αὐτοὺς
[110]	σαφεστέραν καὶ μείζω ταύτης παρασχέσθαι;	(Δεύτερον	τί προσήκει τὸν στρατηγὸν τὸν
[140]	τίνος πρώτου μνησθῶ καὶ ποίου	δευτέρου·	τὸ γὰρ ἐφεξῆς με λέγειν
[80]	φρονιμωτέρας δεόμενοι τυγχάνουσιν, ἄλλως τε	δὴ	καὶ νῦν. (Ὅτε μὲν γὰρ
[190]	τῶν Ἑλλήνων γέγονεν; (Καὶ μὲν	δὴ	κἀκείνους ἴσμεν, τοὺς καταδεεστέραν μὲν
[190]	ἧς νῦν τυγχάνουσιν ἔχοντες. (Δεῖ	δὴ	μηδ' ἡμᾶς προαπειπεῖν διδάσκοντας καὶ
[70]	τῶν ὠφελίμων εἶναι δοκούντων. (Οἶμαι	δὴ	πάντας ἂν ὁμολογῆσαι τοὺς νόμους
[190]	ὥστε μηδὲν ἧττον θαρρεῖν ἐν	δὴ	πᾶσι τοῖς πολίταις τοὺς λόγους
[210]	ὁρῶ τοῖς ἀνθρώποις ἐγγιγνομένην. (Εἰ	δὴ	ταῦθ' οὕτως ἔχει, λοιπόν ἐστι
[180]	λέγομεν τῶν τεχνῶν· εἰ δὲ	δή	τις ἀφέμενος τῶν ἄλλων ἔροιτό
[30]	παρ' ἐμοῦ λαμβάνειν. (Οὐ γὰρ	δὴ	τοῦτό γ' ἐστὶν οὔτ' εἰκὸς
[20]	τὴν ψῆφον διοίσειν. (Οὐ γὰρ	δὴ	τῷ γε κοσμίως ζῆν ἄξιον
[40]	λόγους οὓς λέγω, νῦν μὴ	δηλοίην	ὑμῖν αὐτοὺς ἀλλ' ἀποκρυπτόμενος φανείην.
[230]	ἐπαινεῖσθαι προσήκει μᾶλλον ἢ κρίνεσθαι;	Δῆλον	γὰρ ὅτι τοιαῦτα τοὺς συνόντας
[200]	τὴν ἐπιμέλειαν ὅσην ἔχει δύναμιν·	δῆλον	γὰρ ὅτι τότε μὲν ἅπαντες
[220]	τοῖς τοιούτοις τῶν ἔργων. (Ἀλλὰ	δῆλον	ὅτι καὶ πλέουσι καὶ χρήματα
[150]	ἄν τις ἐπιεικέστερον αὑτὸν ἐπιδείξῃ,	δῆλον	ὅτι τοσούτω χεῖρον ἀγωνιεῖται παρ'
[190]	ἔμπροσθεν εἰρημένων, βούλεται δὲ ταὐτὰ	δηλοῦν	ἐκείνοις. Ὃ χρὴ μέγιστον ὑμῖν
[250]	ἡμῖν τοῦ πείθειν ἀλλήλους καὶ	δηλοῦν	πρὸς ἡμᾶς αὐτοὺς περὶ ὧν
[40]	ποιητικωτέρᾳ καὶ ποικιλωτέρᾳ τὰς πράξεις	δηλοῦσι,	καὶ τοῖς ἐνθυμήμασιν ὀγκωδεστέροις καὶ
[0]	γράφειν προειλόμην· μὴ γὰρ τούτων	δηλωθεισῶν	πολλοῖς ἂν ἴσως ἄτοπος εἶναι
[270]	δικαίως ἂν νομιζομένην ὁρίσαι καὶ	δηλῶσαι	πρὸς ὑμᾶς. Ἁπλῶς δέ πως
[10]	γεγράφθαι, βουλομένην δὲ περὶ ἐμοῦ	δηλῶσαι	τὴν ἀλήθειαν, καὶ τοὺς μὲν
[110]	οὕτως οἷόν τ' εἶναι συντόμως	δηλῶσαι	τοὺς καιροὺς ἐν οἷς ἕκαστα
[0]	μου γιγνώσκοντας, ἐνεθυμούμην πῶς ἂν	δηλώσαιμι	καὶ τούτοις καὶ τοῖς ἐπιγιγνομένοις
[30]	τῶν μηδὲν ἠδικημένων, ἐξὸν αὐτοῖς	δηλώσασιν	ἃ πεπόνθασι τὴν μεγίστην παρ'
[60]	τὸν τρόπον τὸν ἐμαυτοῦ τάχιστα	δηλώσειν.	Διὰ τὴν αὐτὴν δὲ ταύτην
[270]	ὡς οὕτω πέφυκε, ταχέως οἶμαι	δηλώσειν.	Πρῶτον μὲν γὰρ ὁ λέγειν
[90]	ἐκ μειρακίων μοι μέχρι γήρως	δηλώσω,	καὶ μάρτυρας ὑμῶν αὐτῶν παρέξομαι
[140]	ὧν ἐγὼ μὲν ἐνόμιζον εἶναι	δηλωτέον,	ἄλλος δέ τίς μοι συνεβούλευε
[230]	(τὸ δὲ τελευταῖον Περικλῆς καὶ	δημαγωγὸς	ὢν ἀγαθὸς καὶ ῥήτωρ ἄριστος
[20]	μήτ' ἐν ὀλιγαρχία μήτ' ἐν	δημοκρατία	μήθ' ὕβριν μήτ' ἀδικίαν ἐγκαλέσαι,
[70]	λόγους ἐποιούμην, ἦπου τοῖς ἐν	δημοκρατία	πολιτευομένοις σφόδρ' ἃ παρακελευσαίμην τὸ
[310]	ἱκανοὺς αὐτοὺς ἔσεσθαι διαφυλάττειν τὴν	δημοκρατίαν,	διὰ δὲ τὴν φαυλότητα τῶν
[300]	τῶν κινδύνων σώζειν καὶ τὴν	δημοκρατίαν	διαφυλάττειν ἐν τοῖς τοιούτοις ἔνεστιν,
[310]	ἀναγκαίων καταστάντας, ἔτι δὲ τὴν	δημοκρατίαν	δὶς καταλυθεῖσαν καὶ τὰ τείχη
[230]	τοὺς τυράννους ἐξέβαλε καὶ τὴν	δημοκρατίαν	ἐκείνην κατέστησε, τὴν αἰτίαν τοῖς
[300]	τὸν δῆμον καταραρὼν καὶ τὴν	δημοκρατίαν	καταστήσας, ποῖος δέ τις ὁ
[300]	τοὺς τυράννους ἐκβαλὼν καὶ τὸν	δῆμον	καταραρὼν καὶ τὴν δημοκρατίαν καταστήσας,
[230]	θεοῦ χρημάτων αὑτῷ, τόν τε	δῆμον	κατήγαγε καὶ τοὺς τυράννους ἐξέβαλε
[300]	ἢ δι' οὓς ἐπαινεῖσθε, καὶ	δημοτικωτέρους	εἶναι νομίζετε τοὺς τοῦ μισεῖσθαι
[230]	(Ἐκεῖνός τε γὰρ προστάτης τοῦ	δήμου	καταστὰς οὕτως ἐνομοθέτησε καὶ τὰ
[70]	δὲ βασιλεῖ διαλεψόμενος ὑπὲρ τοῦ	δήμου	τοὺς λόγους ἐποιούμην, ἦπου τοῖς
[310]	βουλήν, προβολὰς δ' ἐν τῷ	δήμῳ,	νομίζοντες τοὺς ταύτῃ τῇ τέχνῃ
[220]	οὕτω παιδείας προεστῶτες. ~Οἶμαι γὰρ	δήπου	τοῦτό γε πάντας γιγνώσκειν, ὅτι
[240]	φύσιν τὴν αὑτῶν, τοὺς δὲ	δι'	ἄλλας τινὰς προφάσεις παμπληθεῖς δ'
[320]	ταῦτα γιγνώσκειν, αἰσχυνθείην ἄν, εἰ	δι'	ἄλλο τι σωζοίμην ἢ διὰ
[130]	καὶ θεραπείαν αὐτῶν, ἵν' εὐδοκιμήσῃς	δι'	ἀμφότερα, καὶ διὰ τὰς σαυτοῦ
[90]	ἀπολογίαν· εἰ γὰρ τοῖς μὲν	δι'	ἀρετὴν δωρεὰς εἰληφόσιν ἤρεσκον, τῷ
[90]	μοι πλείω χάριν ἢ τοῖς	δι'	ἀρετὴν ἐν πρυτανείῳ σιτουμένοις· τούτων
[140]	ἠδικηκότας οὐδ' ἡμαρτηκότας, τοὺς δὲ	δι'	ἀρετὴν ὑπὸ τῆς πόλεως ἐστεφανωμένους,
[0]	ἀναγκαῖόν ἐστι προειπεῖν τὰς αἰτίας,	δι'	ἃς οὕτως ἀνόμοιον αὐτὸν ὄντα
[150]	ἀδικήσω μήτ' ἐνοχλήσω μήτε λυπήσω,	δι'	αὐτὰ ταῦτα λυπῶ τινας, τί
[60]	ἀναμιμνήσκω δὲ καὶ τὰ συμβάντα	δι'	αὐτὴν τῇ πόλει καὶ Λακεδαιμονίοις
[30]	ἡμαρτηκέναι, τοὺς δὲ ταῖς συμφοραῖς	δι'	ἐμὲ περιπεπτωκότας ἡσυχίαν ἔχειν καὶ
[50]	βλάπτουσι καὶ τοὺς νεωτέρους διαφθείρουσι,	δι'	ἑτέρων ποιοίμην τὴν ἀπολογίαν, ἐξὸν
[250]	εὕρομεν, καὶ σχεδὸν ἅπαντα τὰ	δι'	ἡμῶν μεμηχανημένα λόγος ἡμῖν ἐστιν
[160]	πολιτῶν παραγενέσθαι τὴν δύναμιν ταύτην,	δι'	ἣν ἔμελλον παρ' ἑτέρων λαμβάνοντες
[190]	οὐδεμία γὰρ εὕρηται παιδεία τοιαύτη	δι'	ἦς γένοιτό τις ἂν ἢ
[180]	τὴν ἐπιστήμην οὐδέτεροι τυγχάνουσιν ἔχοντες,	δι'	ἧς ἂν οἱ μὲν ἀθλητὰς
[300]	τοῦ συμφέροντος, ὥσθ' ἥδιον ἔχετε	δι'	οὓς ἀκούετε κακῶς ἢ δι'
[120]	τούς τε δεδιότας ὅτι μισοῦσι	δι'	οὓς ἂν τοῦτο πεπονθότες τυγχάνωσι,
[300]	δι' οὓς ἀκούετε κακῶς ἢ	δι'	οὓς ἐπαινεῖσθε, καὶ δημοτικωτέρους εἶναι
[150]	συνεταξάμην οὐ διὰ πλοῦτον οὐδὲ	δι'	ὑπερηφανίαν, οὐδὲ καταφρονῶν τῶν μὴ
[180]	σύζυγας καὶ σφίσιν αὐταῖς ὁμολογουμένας,	δι'	ὧν οἱ προεστῶτες αὐτῶν τάς
[80]	(ὥστε γραψάμενος ὡς λόγους διδάσκω	δι'	ὧν πλεονεκτήσουσι παρὰ τὸ δίκαιον
[70]	ἀρχῆς ὑπεθέμην. (Βούλομαι δ' ὑμῖν	διὰ	βραχέων ἀπολογήσασθαι περὶ ἑκάστου, καὶ
[110]	δεῖ μὴ καθ' ἕκαστον ἀλλὰ	διὰ	βραχέων εἰπεῖν, τεττάρων καὶ εἴκοσι
[60]	τὰ καλούμενα κεφάλαια, ποιήσας, πειρῶμαι	διὰ	βραχέων ἕκαστον ὧν συμβουλεύω φράζειν.
[170]	ἡδονῶν γέμουσα, (τοῦτ' ἔχει δυσκολώτατον·	διὰ	γὰρ τὸ μέγεθος καὶ τὸ
[310]	αὐτοὺς ἔσεσθαι διαφυλάττειν τὴν δημοκρατίαν,	διὰ	δὲ τὴν φαυλότητα τῶν ἐξ
[120]	ἄλλων εὐδαιμονεστάτην καὶ μεγίστην γενομένην,	διὰ	δὲ τὸ μῖσος μικρὸν ἀπολιποῦσαν
[250]	πόλιν τῶν ἐλλογίμων ἔργων διαπραξαμένην,	διὰ	δὲ φρόνησιν ἀνδρὸς εὐδαιμονεστάτην καὶ
[250]	σπουδαιοτέρου, καὶ ταῦτα πάντων εἰδότων	διὰ	μὲν εὐεξίαν σώματος οὐδὲν πώποτε
[120]	πεπονθότες τυγχάνωσι, τήν τε πόλιν	διὰ	μὲν τὴν φιλίαν τὴν τῶν
[150]	διώκειν. (Ταῦτα γὰρ συνεταξάμην οὐ	διὰ	πλοῦτον οὐδὲ δι' ὑπερηφανίαν, οὐδὲ
[40]	λεγόντων. (Συνίσασι γὰρ τοῖς μὲν	διὰ	πολυπραγμοσύνην ἠπείροις τῶν ἀγώνων γεγενημένοις,
[240]	μὲν ἀμελεῖν τούτων, τοὺς μὲν	διὰ	ῥᾳθυμίαν, τοὺς δὲ καταμεμφομένους τὴν
[220]	εἰπεῖν ὡς πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων	διὰ	τὰς ἀκρασίας οὐκ ἐμμένουσι τοῖς
[200]	τὸν νοῦν. (Ὅπου δὲ καὶ	διὰ	τὰς αὑτῶν ἐπιμελείας γίγνονταί τινες
[310]	καὶ μεγάλην τὴν πόλιν ποιήσασι	διὰ	τὰς δυναστείας ἐφθόνησαν, πονηρῶν δ'
[290]	καὶ διὰ τὸ μέγεθος καὶ	διὰ	τὰς εὐπορίας τὰς ἐνθένδε τοῖς
[130]	ἵν' εὐδοκιμήσῃς δι' ἀμφότερα, καὶ	διὰ	τὰς σαυτοῦ πράξεις καὶ διὰ
[130]	αὐτῶν. Καί τοι πόσους οἴει	διὰ	τὰς τούτων ψευδολογίας τοὺς μὲν
[50]	Ὑμᾶς μὲν οὖν ἀξιῶ μοι	διὰ	ταῦτα συγγνώμην ἔχειν καὶ συναγωνιστὰς
[160]	Αὐτὸς γὰρ οὐ μικρὸν διήμαρτον	διὰ	ταύτην τὴν μεταβολὴν τῶν ἐμαυτοῦ
[170]	βοηθῆσαι· νῦν δὲ φοβοῦμαι μὴ	διὰ	ταύτην ὑπὲρ ἄλλων πραγμάτων ἐπιεικῶς
[210]	ἀληθείας διημαρτηκότας, ἤν περ ἐθελήσητε	διὰ	τέλους ἀκοῦσαι τῶν λεγομένων. (Πρῶτον
[10]	ἀπιστεῖν τοῖς εἰρημένοις, πρὶν ἂν	διὰ	τέλους ἀκούσητε καὶ τὰ παρ'
[50]	περὶ αὐτῶν. Ἅπαντας μὲν οὖν	διὰ	τέλους εἰπεῖν οὐκ ἂν δυναίμην·
[100]	τ' ἢν καὶ τύχῃ τις	διὰ	τὴν αἰτίαν ταύτην κρινόμενος· ὅ
[220]	τῶν μὲν γὰρ ἡδονῶν τῶν	διὰ	τὴν ἀκρασίαν ἐκείνοις συμβαινουσῶν οὐκ
[0]	διὰ τὴν προαίρεσιν ταύτην καὶ	διὰ	τὴν ἄλλην ἀπραγμοσύνην ἐπιεικῶς ἔχειν
[20]	καὶ διὰ τὸ γῆρας καὶ	διὰ	τὴν ἀπειρίαν τῶν τοιούτων ἀγώνων.
[60]	τρόπον τὸν ἐμαυτοῦ τάχιστα δηλώσειν.	Διὰ	τὴν αὐτὴν δὲ ταύτην πρόφασιν
[120]	τοὺς ἄλλους ἐξαμαρτεῖν τολμήσειεν. (Τοιγάρτοι	διὰ	τὴν δόξαν τὴν ἐκ τούτων
[150]	τῶν ἐντεῦθεν ζῆν ἠναγκασμένων, καὶ	διὰ	τὴν ἐμὴν παρουσίαν ἐνδεής τις
[0]	προδιαλεχθῆναι περὶ αὐτοῦ· νῦν δὲ	διὰ	τὴν καινότητα καὶ τὴν διαφορὰν
[130]	οὐδὲν ἔχων τῶν τοιούτων κακῶν,	διὰ	τὴν μεγαλοφροσύνην τὴν τῇ στρατηγίᾳ
[290]	ἐπὶ τοῖς ἐν τῇ ψυχῇ	διὰ	τὴν παιδείαν ἐγγιγνομένοις. Καί τοι
[220]	μετασχεῖν, τῆς δὲ δόξης τῆς	διὰ	τὴν πονηρίαν γιγνομένης αὐτὸς ἂν
[0]	πόρρω τῆς ἡλικίας ᾠόμην καὶ	διὰ	τὴν προαίρεσιν ταύτην καὶ διὰ
[100]	(εἰ καὶ φανερῶς ἐξηλεγχόμην ἀδικῶν,	διὰ	τὴν πρὸς ἐκεῖνον φιλίαν σώζεσθαί
[90]	τοὺς μαθητὰς φράζειν τοὺς χείρους	διὰ	τὴν συνουσίαν τὴν ἐμὴν γεγενημένους·
[300]	ὑπ' ἀνδρὸς Ἀθηναίου ζημιωθεῖεν ἢ	διὰ	τῆς ἑτέρων ὠμότητος εὖ πάθοιεν.
[110]	δ' ὑμᾶς ἡδέως ἂν ἀκοῦσαι	διὰ	τί ποτε τῶν μὲν εὐδοκιμούντων
[20]	ἀξίως τῆς δόξης ἀπολογήσασθαι καὶ	διὰ	τὸ γῆρας καὶ διὰ τὴν
[290]	ἄστυ τῆς Ἑλλάδος προσαγορεύεσθαι καὶ	διὰ	τὸ μέγεθος καὶ διὰ τὰς
[20]	ἠδικηκώς. Οὐ μὴν παντάπασιν ἀθυμῶ	διὰ	τὸ μέγεθος τοῦ τιμήματος, ἀλλ'
[120]	κατὰ μὲν ἀρχὰς τῶν πολέμων	διὰ	τὸ μηδὲν παρὰ τῆς πόλεως
[260]	χρόνον ἐμμένειν ταῖς τῶν μαθόντων	διὰ	τὸ μήτε τῷ βίω παρακολουθεῖν
[110]	Νῦν δὲ ταῦτα μὲν ἐάσω	διὰ	τὸ πλῆθος. (Ἡγοῦμαι δ' ὑμᾶς
[310]	μὴ τοιοῦτόν τι πάθος αὐτοῖς	διὰ	τὸ πλῆθος τυγχάνῃ συμβεβηκός. (Οὕτω
[80]	δὲ περὶ τοὺς λόγους πραγματευομένοις	διὰ	τὸ προκατειλῆφθαι τὰ πλεῖστα τοὐναντίον
[290]	τοῖς ἄλλοις γιγνομένας καὶ μάλιστα	διὰ	τὸν τρόπον τῶν ἐνοικούντων· ~οὐδένας
[110]	Μαλέας περιπλέον μήτε πεζὸν στρατόπεδον	διὰ	τοῦ Ἰσθμοῦ πορευόμενον, ὅπερ αὐτοῖς
[320]	δι' ἄλλο τι σωζοίμην ἢ	διὰ	τοὺς λόγους τοὺς προειρημένους. Οἶδα
[20]	αὐτοὶ τυγχάνειν ἀξιώσαιεν, λογιζομένους ὅτι	διὰ	τοὺς συκοφαντεῖν τολμῶντας ἄδηλον ὅστις
[130]	διὰ τὰς σαυτοῦ πράξεις καὶ	διὰ	τοὺς τούτων λόγους. (Ταῦτα δ'
[100]	ἀναγκαίως ἔχει διαλεχθῆναι περὶ αὐτῶν.	Διὰ	τοῦτο δ' οὐχ ἅμα περὶ
[260]	τ' ἐπαινοῦντες αὐτὴν ἀληθῆ λέγειν.	Διὰ	τοῦτο δ' οὐχ ὁμολογούμενον αὐτὸν
[0]	τῶν ἄλλων τῶν ἐμοὶ βεβιωμένων·	διὰ	τούτου γὰρ ἤλπιζον καὶ τὰ
[250]	ἐξελέγχομεν καὶ τοὺς ἀγαθοὺς ἐγκωμιάζομεν.	Διὰ	τούτου τοὺς τ' ἀνοήτους παιδεύομεν
[320]	τὸ πλῆθος τῶν συμφορῶν τῶν	διὰ	τούτους γεγενημένων, καὶ διωσάμενος τὸν
[110]	τοῖς ξενικοῖς στρατεύμασι γεγενημένους, ὡς	διὰ	τούτων διαπραξόμενοί τι τῶν δεόντων.
[30]	περί μου τῶν βλασφημεῖν καὶ	διαβάλλειν	βουλομένων, μὴ προσέχειν τὸν νοῦν,
[100]	Τιμόθεόν μοι φιλίας γεγενημένης, καὶ	διαβάλλειν	ἡμᾶς ἀμφοτέρους ἐπεχείρησε, καὶ οὐκ
[30]	τοίνυν τῆς γραφῆς πειρᾶταί με	διαβάλλειν	ὁ κατήγορος ὡς διαφθείρω τοὺς
[40]	ἐπὶ τῶν δικαστηρίων, μισουμένους καὶ	διαβαλλομένους,	τοὺς δ' ὅσῳ περ ἂν
[0]	κρίσις ἦν οὐδὲν λέγοντος δίκαιον,	διαβάλλοντος	δὲ τὴν τῶν λόγων τῶν
[50]	εἴην καταγελαστότατος, εἰ τοῦ κατηγόρου	διαβάλλοντος	ὅτι τοιούτους γράφω λόγους οἳ
[20]	αὐτὸς μὲν κινδυνεύων κατηγορῇ τῶν	διαβαλλόντων,	ἑτέρῳ δὲ δικάζων μὴ τὴν
[30]	πολὺ μᾶλλον ἢ παρὰ τῶν	διαβαλλόντων.	Οἶμαι γὰρ οὐδένα τοῦτ' ἀγνοεῖν,
[280]	νεωτέρους, ἀποδεχόμενοι τοὺς λόγους τῶν	διαβαλλόντων	τὴν τοιαύτην παιδείαν. (Καὶ γάρ
[240]	ἡμῶν ἡμερεύοντας, οἱ δὲ συκοφάνται	διαβάλλουσι	καὶ πράγματα παρέχουσιν ἡμῖν, ὧν
[250]	ὠφελήσαιεν, ἀλλ' ἐλπίζοντες, ἢν τούτους	διαβάλλωσι,	τοὺς αὑτῶν ἐντιμοτέρους ποιήσειν. (Περὶ
[10]	Λυσίμαχος αὐτοὺς τοὺς λόγους μάλιστα	διαβέβληκεν,	ἵν' ἢν μὲν ἱκανῶς δόξω
[170]	ἐκ πολλῶν ἐνόμιζον ἐπιδείξειν ἀδίκως	διαβεβλημένην,	καὶ πολὺ ἂν δικαιοτέρως ἀγαπωμένην
[90]	ἐπιτηδευμάτων καὶ τῶν ἄλλων συνουσιῶν	διαβεβλημένοις.	Ἡδέως δ' ἂν εἰδείην τί
[170]	καὶ πλέονος ἀξίους, τοὺς μὲν	διαβεβλημένους	πρὸς αὐτὴν παυστέον, τοὺς δὲ
[270]	λεγομένους ἢ τοὺς ὑπὸ τῶν	διαβεβλημένων,	καὶ τὰς πίστεις μεῖζον δυναμένας
[10]	δίκην λαβεῖν ἐπεθύμησε, τοὺς δὲ	διαβληθέντας	ἡδέως ἂν εἶδεν ἄμεινον ἢ
[160]	καὶ κίνδυνοι καὶ φθόνοι καὶ	διαβολαὶ	γεγόνασιν. (Οὕτω γὰρ ἡ πόλις
[0]	μοι παρέχοντα, κἀκεῖνον μὲν ταῖς	διαβολαῖς	χρώμενον ταῖς ἐπὶ τῆς ἀντιδόσεως
[20]	ἀποδεχομένους τὰς αἰτίας καὶ τὰς	διαβολάς,	ἐμὲ δ' ὑπὲρ αὐτῶν οὐ
[10]	ἄλλοι τοῖς λόγοις διαλύονται τὰς	διαβολάς,	ἐμοῦ δὲ Λυσίμαχος αὐτοὺς τοὺς
[10]	λεγόντων ὡς ἔστι μέγιστον κακὸν	διαβολή·	τί γὰρ ἂν γένοιτο ταύτης
[50]	αὐτοὺς δείξαντι τούτους ἀπολύσασθαι τὴν	διαβολὴν	τὴν λεγομένην περὶ ἡμῶν. Ὑμᾶς
[160]	κοινῆς τῆς περὶ τοὺς σοφιστὰς	διαβολῆς	ἀπολαύσω τι φλαῦρον. (Ἐπειδὴ δὲ
[150]	τυγχάνειν ἄξιος ἦν μᾶλλον ἢ	διαβολῆς.	(Νῦν δ' εἰς πολλὴν ἀπορίαν
[210]	ὅστις οὐκ ἂν ἀλγήσειε τοιαύτης	διαβολῆς	περὶ αὑτὸν γιγνομένης; (Ἀλλὰ μὴν
[150]	ἐν πάνυ μετρίοις τὸν βίον	διαγαγόντες·	ὁ δὲ πλεῖστα κτησάμενος ὦν
[280]	ῥᾳθυμίαις καὶ παιδιαῖς τὴν ἡλικίαν	διάγειν,	ἀμελήσαντας τοῦ σπουδάζειν ὅπως ἔσονται
[50]	εἰκάζοντας ὑμᾶς ἐκ τῶν εἰρημένων	διαγιγνώσκειν	ὅπως ἐτύχετε περὶ τῶν πεπραγμένων·
[170]	ἀλήθειαν ἄμεινον καὶ βουλεύσεσθαι καὶ	διαγνώσεσθαι	περὶ αὐτῆς. (Ἀξιῶ δ' ὑμᾶς,
[50]	ὑμῖν καὶ ῥᾳδίαν ποιήσειν τὴν	διάγνωσιν	αὐτῶν. (Ἔχει γὰρ οὕτως· ἐγὼ
[140]	τοῖς ἰδίοις συλλόγοις ἐπιδείξεις ποιουμένους,	διαγωνιζομένους	πρὸς ἀλλήλους, καθ' ὑπερβολὴν ὑπισχνουμένους,
[80]	ἐγώ; (Τούτων γὰρ γραφέντων καὶ	διαδοθέντων	καὶ δόξαν ἔσχον παρὰ πολλοῖς
[310]	μοι λόγων ἀπορῶ πῶς αὐτοὺς	διαθῶμαι·	δοκεῖ γάρ μοι καθ' αὑτὸ
[30]	τοῖς δικαστηρίοις οὔτε πρὸς τοῖς	διαιτηταῖς,	ἀλλ' οὕτως ἀπέχομαι τούτων ἁπάντων
[20]	ἀδικίαν ἐγκαλέσαι, μηδ' εἶναι μήτε	διαιτητὴν	μήτε δικαστὴν ὅστις περὶ τῶν
[250]	εἰδότες τὴν δύναμιν αὐτῶν οὕτω	διακέησθε	πρὸς ἑκάστους ἡμῶν ὥσπερ δίκαιόν
[0]	δόξαν ἔχουσιν. (Ἐδήλωσαν δ' οὕτω	διακείμενοι·	τοῦ γὰρ ἀντιδίκου περὶ μὲν
[140]	πολλὰ κεκτημένοις καὶ τοῖς ἀπόρως	διακειμένοις.	(Ἐφ' οἷς οἱ μὲν λογίζεσθαι
[270]	καὶ φιλοτίμως πρὸς τοὺς λόγους	διακειμένοις.	(Καὶ μὴν οὐδ' ὁ πείθειν
[270]	Ὅμως δὲ καὶ περ οὕτω	διακείμενος	ἐπιχειρήσω διαλεχθῆναι περὶ αὐτῶν· αἰσχύνομαι
[300]	ὑμᾶς αἴσθωνται πρὸς ἑκατέρους αὐτῶν	διακειμένους,	ἐθελήσουσιν οἱ νεώτεροι καταφρονήσαντες τῆς
[240]	ἡγοῦμαι πάντας τοὺς φιλοτίμως μοι1	διακειμένους	ἐπιθυμητικῶς ἔχοντας τοῦ φρονεῖν εὖ
[160]	πολιτῶν πολλοὺς τραχέως πρὸς αὐτὴν	διακειμένους,	ἐφοβούμην μὴ τὰ μὲν ἴδιά
[0]	ἀσώτως μηδ' ὀλιγώρως πρὸς χρήματα	διακειμένους·	(ᾐσθημένος δ' ὥσπερ εἶπον πλείους
[280]	ὧν ἂν οἰκῶσι καὶ πολιτεύωνται	διακειμένους	καὶ τοὺς βελτίστους αὐτοὺς εἶναι
[220]	καὶ διαφθείραιεν, καὶ τοὺς πῶς	διακειμένους	λάβοιεν ἂν μαθητάς; Ἄξιον γὰρ
[250]	πρὸς τοιοῦτο πρᾶγμα δυσμενῶς φαίνεσθαι	διακειμένους,	ὃ πάντων τῶν ἐνόντων ἐν
[190]	ἀγνοῶ δ' ὅτι τοὺς δυσκόλως	διακειμένους	οὐδέν πω τῶν εἰρημένων ἱκανόν
[160]	ὁρῶν δ' οὐ μόνον δυσκόλως	διακειμένους	περὶ τὴν τῶν λόγων παιδείαν
[210]	θαύμασι τοὺς μὲν λέοντας πραότερον	διακειμένους	πρὸς τοὺς θεραπεύοντας ἤ τῶν
[0]	τινὰς οὐχ οὕτω πρός με	διακειμένους	ὥσπερ ἤλπιζον, ἀλλὰ τοὺς μὲν
[270]	εἶναι τοὺς ὑπὸ τῶν εὖ	διακειμένων	λεγομένους ἢ τοὺς ὑπὸ τῶν
[90]	τῶν παντάπασι πρός με δυσκόλως	διακειμένων,	ὡς τούτοις μὲν οἷς εἴρηκα
[130]	πλείστων ἀγαθῶν αἴτιος γεγενημένος χεῖρον	διάκεισαι	τῶν οὐδὲν ἄξιον λόγου διαπεπραγμένων.
[300]	μὲν τραχέως οἱ δ' ὀλιγώρως	διακείσεσθε	πρὸς τὴν φιλοσοφίαν, ἀλλ' ὑπολαβόντες
[170]	ἄνευ λόγου καταγιγνώσκειν, μηδ' ὁμοίως	διακεῖσθαι	δικάζοντας ὥσπερ ἐν ταῖς ἰδίαις
[240]	ζηλοτυπεῖν καὶ τὰς ψυχὰς τεταραγμένως	διακεῖσθαι	καὶ πεπονθέναι παραπλήσια τοῖς ἐρῶσι·
[300]	τοὺς ἅπαντας οἷς πεπλησιάκασιν εὖ	διακεῖσθαι	πρὸς αὐτὴν πεποιηκότας. (Ἢν οὖν
[90]	οὓς ὅπως βούλεσθε θέτε με	διακεῖσθαι·	πρὸς γὰρ τὸ παρὸν πανταχῶς
[130]	φύσιν τὴν τῶν πολλῶν ὡς	διάκειται	πρὸς τὰς ἡδονάς, καὶ διότι
[140]	κοινῶν ἐξέστηκας, εἰς δὲ τοὺς	διακοσίους	καὶ χιλίους τοὺς εἰσφέροντας καὶ
[110]	καὶ σωφροσύνῃ δόξαν εἰληφὼς ἀπὸ	διακοσίων	νεῶν καὶ χιλίων ταλάντων κατεπολέμησε,
[190]	τὴν δύναμιν. Εἰ γάρ τις	διακούσειεν	ἅπαντα τὰ περὶ τοὺς λόγους
[170]	ἐν ταῖς ἰδίαις διατριβαῖς, ἀλλὰ	διακριβοῦσθαι	περὶ ἑκάστου καὶ τὴν ἀλήθειαν
[190]	τὰ περὶ τοὺς λόγους καὶ	διακριβωθείη	μᾶλλον τῶν ἄλλων, λόγων μὲν
[180]	Ἐμπείρους δὲ τούτων ποιήσαντες καὶ	διακριβώσαντες	ἐν τούτοις πάλιν γυμνάζουσιν αὐτούς,
[60]	Λαβὼν οὖν ἀρχὴν ταύτην ὅθεν	διαλέγομαι	περὶ αὐτῶν, ἀνάγνωθι καὶ τοῦτο
[90]	τοσοῦτον μόνον ἐχρώμην ὅσον ὀφθῆναι	διαλεγόμενος,	ἕτεροι δέ τινές μοι πολλοὶ
[190]	συστέλλειν τὴν ὑπόσχεσιν, ἐπειδὰν δὲ	διαλέγωμαι	πρὸς τοὺς συνεῖναί μοι βουλομένους,
[170]	τῶν καλῶν ἐπιτηδευμάτων ἠγνόηται καὶ	διαλέληθεν,	οὐδ' εἰ διεψευσμένοι τινὲς αὐτοῦ
[60]	Λακεδαιμονίοις καὶ τοῖς ἄλλοις ἅπασι.	Διαλεχθεὶς	δὲ περὶ τούτων, (καὶ τὰς
[70]	δὲ χεῖρον παιδεύονται τῶν ἰδιωτῶν.	Διαλεχθεὶς	δὲ περὶ τούτων, παραινῶ τῷ
[170]	περὶ αὐτῆς ταύτης χεῖρον τύχω	διαλεχθεὶς	ἢ περὶ ὧν ἧττόν μοι
[10]	προειρημένοις, ἢν δ' ἐνδεέστερον τύχω	διαλεχθεὶς	ὧν οὗτος ὑμᾶς προσδοκᾶν πεποίηκε,
[100]	ὑπὲρ ὧν ἕκαστος ἔπραξε προσήκει	διαλεχθεῖσι	καταβαίνειν ἢ δοκεῖν περιεργάζεσθαι, τοῖς
[0]	οὕτως ἂν ἐκγενέσθαι μοι μάλιστα	διαλεχθῆναι	περὶ ἁπάντων ὧν τυγχάνω βουλόμενος.
[270]	καὶ περ οὕτω διακείμενος ἐπιχειρήσω	διαλεχθῆναι	περὶ αὐτῶν· αἰσχύνομαι γὰρ εἴ
[100]	δικαίως ἂν ὠφελοίμην, ἀναγκαίως ἔχει	διαλεχθῆναι	περὶ αὐτῶν. Διὰ τοῦτο δ'
[250]	ὧν δυνηθείην μὲν ἂν ἴσως	διαλεχθῆναι	πολὺ πικρότερον ἢ κεῖνοι περὶ
[310]	καὶ γιγνώσκων, ὅμως ἔτι βούλομαι	διαλεχθῆναι	πρὸς ὑμᾶς. (Ἀγανακτῶ γὰρ ὁρῶν
[220]	κακόν τι λέγουσιν ἢ πράττουσι	διαλεχθῆναι	τολμήσειεν. (Ἡδέως δ' ἂν κἀκεῖνο
[250]	αὑτοὺς ἄριστα περὶ τῶν πραγμάτων	διαλεχθῶσιν.	(Εἰ δὲ δεῖ συλλήβδην περὶ
[70]	τε πραοτάτην. Ὅπου δὲ βασιλεῖ	διαλεψόμενος	ὑπὲρ τοῦ δήμου τοὺς λόγους
[10]	γενομένων, ὥστ' οὐ πολὺν χρόνον	διαλιποῦσα	παρὰ μὲν τῶν ἐξαπατησάντων δίκην
[20]	ἐν τοῖς φίλοις τοῖς ἐκείνων	διαλύεσθαι	περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων. Ὧν οὐδέν
[10]	οἱ μὲν ἄλλοι τοῖς λόγοις	διαλύονται	τὰς διαβολάς, ἐμοῦ δὲ Λυσίμαχος
[60]	δ' ὡς συμφέρει τῇ πόλει	διαλύσασθαι	τὸν πόλεμον, κατηγορῶ τῆς δυναστείας
[90]	γὰρ λόγον ὃς ἐξελέγξει καὶ	διαλύσει	πάσας τὰς τοιάσδε βλασφημίας· ἀξιῶ
[110]	αὕτη στρατηγίας ἐστίν, ἧς ἢν	διαμάρτῃ	τις, ἀνάγκη τὸν πόλεμον ἀσύμφορον
[0]	ὧν τυγχάνω βουλόμενος. (Ταῦτα δὲ	διανοηθεὶς	ἔγραφον τὸν λόγον τοῦτον, οὐκ
[20]	πλέον λαμβάνουσιν ἀργύριον. (Ἅπερ Λυσίμαχος	διανοηθεὶς	εἰς τουτονὶ τὸν κίνδυνόν με
[250]	καὶ τῶν ἔργων καὶ τῶν	διανοημάτων	ἁπάντων ἡγεμόνα λόγον ὄντα, καὶ
[50]	οἴσουσι, καὶ μὴ πλανᾶσθαι τῇ	διανοίᾳ	μηδ' ἀμφιγνοεῖν τοὺς τἀληθῆ λέγοντας.
[240]	καὶ τὸ νῦν ἐν τῇ	διανοίᾳ	μοι παρεστηκός, ἡγοῦμαι πάντας τοὺς
[210]	ὁμολογήσειαν μὲν ἂν ταῖς ἡμετέραις	διανοίαις	ἕκαστον τῶν ὄντων βέλτιον γίγνεσθαι
[200]	μὲν ἅπαντες τοιαύταις ἐχρῶντο ταῖς	διανοίαις	οἵας περ ἐξ ἀρχῆς ἔφυσαν
[70]	ἀτιμάσῃ, τοσούτῳ μᾶλλον τὴν ἑαυτοῦ	διάνοιαν	ἀσκήσει. Ποιησάμενος οὖν ἀρχὴν ἣν
[260]	καὶ μὴ πεπλανημένην ἔχειν τὴν	διάνοιαν,	ἐν τούτοις γυμνασθέντες καὶ παροξυνθέντες
[250]	τῶν λόγων τὴν αὐτὴν ἔχειν	διάνοιαν	ἥν περ καὶ περὶ τῶν
[20]	βεβαιότερον ἔτι ταύτην ἕξειν τὴν	διάνοιαν.	(Ἵνα δὲ μὴ λίαν ἐνοχλῶ
[40]	εἶχον πρότερον, ζητεῖν ἑτέραν μεταλαβεῖν	διάνοιαν,	καὶ ποθεῖν ἀκοῦσαι περὶ ποίους
[60]	ἐκ τοῦ παραινεῖν τήν τε	διάνοιαν	τὴν ἐκείνου μάλιστ' ὠφελήσειν καὶ
[80]	τοὺς καινοτάτους, οὐκέτι τῆς αὐτῆς	διανοίας	ἔργον ἐστίν, (ἀλλὰ τοῖς μὲν
[0]	λόγος ὥσπερ εἰκὼν τῆς ἐμῆς	διανοίας	καὶ τῶν ἄλλων τῶν ἐμοὶ
[290]	ἄρχειν πρὶν ἂν τῆς αὑτοῦ	διανοίας	λάβῃ τὸν ἐπιστατήσοντα, μηδ' οὕτω
[40]	χαλεπὸν γὰρ στοχάζεσθαι τῆς ὑμετέρας	διανοίας·	οὐ μὴν ἀλλὰ παρρησιάσομαί γε
[190]	εἰρημένων ἱκανόν ἐστιν ἀπαλλάξαι τῆς	διανοίας	ταύτης, ἀλλὰ πολλῶν ἔτι δέονται
[180]	ἔχειν ἄμεινον, τοὺς μὲν τὰς	διανοίας	τοὺς δὲ τὰς τῶν σωμάτων
[150]	τῆς πόλεως μεταπέπτωκε, καὶ τὰς	διανοίας	ὡς οὐδὲν ὁμοίας περὶ τῶν
[270]	πολὺ τῆς τῶν ἄλλων ἀφεστῶτα	διανοίας,	ὥστε φοβοῦμαι μὴ τὴν ἀρχὴν
[310]	καθ' αὑτὸ μὲν ἕκαστον ὧν	διανοοῦμαι	ῥηθὲν ἐπιεικὲς ἂν φανῆναι, πάντα
[190]	λόγους ποιούμενον ἢ πρὸς αὑτὸν	διανοούμενον,	τίς οὐκ οἶδεν ὅτι τυχὼν
[220]	πονηροὶ καὶ τοὺς πρότερον συνεῖναι	διανοουμένους	ἀποτρέπουσιν. Ὥστε τίς ἂν ἐν
[110]	τὸν οὐδὲν περιττότερον τῶν ἄλλων	διαπεπραγμένον.	Ἐντεῦθεν τοίνυν ἀναπλεύσας Σηστὸν καὶ
[80]	ζητεῖν ἐπιχειρήσειεν, ἄλλως τε καὶ	διαπεπραγμένος	ἀπ' αὐτῶν ἅπερ ἐγώ; (Τούτων
[300]	τοῖς πολλοῖς ὁμοίους ὄντας, ταῦτα	διαπεπραγμένους,	ἀλλὰ τοὺς διαφέροντας καὶ προέχοντας
[130]	διάκεισαι τῶν οὐδὲν ἄξιον λόγου	διαπεπραγμένων.	(Εἰκότως· οἱ μὲν γὰρ τοὺς
[140]	τὸ γὰρ ἐφεξῆς με λέγειν	διαπέφευγεν.	Ἴσως μὲν οὖν ἀναγκαῖόν ἐστιν,
[260]	μουσικὴν καὶ τὴν ἄλλην παιδείαν	διαπονηθέντες	πρὸς μὲν τὸ βέλτιον εἰπεῖν
[250]	τὴν πόλιν τῶν ἐλλογίμων ἔργων	διαπραξαμένην,	διὰ δὲ φρόνησιν ἀνδρὸς εὐδαιμονεστάτην
[230]	τούτων τῶν ἀνδρῶν τῶν τηλικαῦτα	διαπραξαμένων	οὐδεὶς λόγων ἠμέλησεν, ἀλλὰ τοσούτῳ
[120]	Λύσανδρος, ὃ μηδενὶ τῶν ἄλλων	διαπράξασθαι	συμβέβηκεν, ἀλλ' ὅστις ἐπὶ πολλῶν
[270]	μὴ γὰρ τοιαύτας εὑρίσκων οὐδὲν	διαπράξεται	τῶν δεόντων. (Ἔπειτα τῶν πράξεων
[110]	στρατεύμασι γεγενημένους, ὡς διὰ τούτων	διαπραξόμενοί	τι τῶν δεόντων. Ὁ δὲ
[0]	εὕρισκον οὐδαμῶς ἂν ἄλλως τοῦτο	διαπραξόμενος,	πλὴν εἰ γραφείη λόγος ὥσπερ
[80]	διδάσκειν ὡς ἐγὼ τυγχάνω ταῦτα	διαπραττόμενος.	~Καὶ εἰ μέν τις τοῦτον
[180]	σώματα χρησιμώτερα παρασκευάζουσιν, οὐ πολὺ	διαστησάμενοι	τὰς παιδείας ἀπ' ἀλλήλων, ἀλλὰ
[300]	πάθοιεν. Οἱ δὲ ταῦτα μὲν	διασύρουσι,	διεξιόντες δὲ τὰς τῶν συκοφαντῶν
[190]	ὡς αὐτοὶ λίαν καταφανῶς ληροῦσι.	Διασύρουσι	μὲν γὰρ αὐτὴν ὡς οὐδὲν
[100]	ἀναγκαίως εἶχεν οὕτω διελέσθαι καὶ	διατάξασθαι	περὶ αὐτῶν. (Χρὴ δὲ τὸν
[250]	τῶν αἰσχρῶν ἐνομοθέτησεν, ὧν μὴ	διαταχθέντων	οὐκ ἂν οἷοί τ' ἦμεν
[270]	τε τὸ λέγειν εὖ φιλοτίμως	διατεθεῖεν,	καὶ τοῦ πείθειν δύνασθαι τοὺς
[200]	γενομένων οὐ φενακισθέντας οὐδ' οὕτω	διατεθέντας	ὡς οὗτοι λέγουσιν, (ἀλλὰ τοὺς
[140]	τοῖς δ' ὅπως ἕκαστοι βούλονται	διατεθῆναι	πρὸς αὐτούς· σὲ δ' οὐδενὸς
[140]	οἴσουσιν. Ὡς οὖν οὕτως αὐτῶν	διατεθησομένων	σκόπει τί σοι λεκτέον τούτων
[50]	λέγω τοὺς πάλαι παρ' ὑμῖν	διατεθρυλημένους.	Εἰ μὲν γὰρ ἐπίδειξιν ποιούμενος
[170]	παιδευθῶσιν, οὕτω τὴν πόλιν πράττουσαν	διατελεῖν·	ὥστ' σὺ ποιητέον τοὺς συκοφάντας
[230]	λόγοις καὶ τοῖς πράγμασι χρώμενοι	διατελοῦσιν.	(Ἔχω δὲ δεῖξαι καὶ τόπους
[240]	τὴν νόσον ταύτην διαφυγεῖν λοιδοροῦντες	διατελοῦσιν.	(Ὃ δ' οὐ μόνον ταραχῆς
[120]	ἀεὶ πράττων καὶ νοῦν ἐχόντως	διατετέλεκεν·	ὅπερ Τιμοθέῳ συμβέβηκεν. (Οἶμαι οὖν
[80]	οὐδεμίαν τούτων ἤνεγκε, λέγων δὲ	διατετέλεκεν	ὡς δεινόν ἐστι διαφθείρεσθαι τοὺς
[130]	ἡ γὰρ εὔνοια πάντας οὕτω	διατίθησιν.	(Ἢν σὺ τῇ μὲν πόλει
[170]	δικάζοντας ὥσπερ ἐν ταῖς ἰδίαις	διατριβαῖς,	ἀλλὰ διακριβοῦσθαι περὶ ἑκάστου καὶ
[150]	πολλὰ πραττόντων, ἔτι δὲ ταῖς	διατριβαῖς	ταῖς ἐμαῖς πρεπωδέστερον, αἷς ἐξ
[240]	ἀναιρεῖν ζητοῦντες ἁπάσας τὰς τοιαύτας	διατριβάς,	ἐν αἷς ἡγοῦνται βελτίους γενομένους
[40]	περὶ τὰς αὐτὰς πράξεις ἡγεῖσθαι	διατρίβειν;	(Ἔχων δὲ πολλὰς εἰπεῖν διαφορὰς
[170]	δὲ νεωτέροις συμβουλευτέον ἐν ταύτῃ	διατρίβειν	μᾶλλον ἢ τοῖς ἄλλοις ἐπιτηδεύμασι.
[30]	περὶ τὸν τόπον τοῦτον εἰώθασι	διατρίβειν,	ὅθεν ἂν προέλωνται τὸν βίον
[190]	ἔστιν ἡ περὶ τοὺς σοφιστὰς	διατριβὴ	φλυαρία καὶ φενακισμός· οὐδεμία γὰρ
[230]	τοὺς περὶ τὴν αὐτὴν ἐμοὶ	διατριβὴν	ὄντας οὐδ' ἐν μιᾷ τούτων
[170]	ἐκποδὼν ποιεῖσθαι τοὺς περὶ τὴν	διατριβὴν	ταύτην ὄντας· εἰ δὲ τοὐναντίον
[260]	καὶ παρασκευὴν φιλοσοφίας καλῶ τὴν	διατριβὴν	τὴν τοιαύτην, ἀνδρικωτέραν μὲν ἧς
[80]	τοὺς ἑαυτῶν, οὕτως ἠγάπων τὴν	διατριβὴν	ὥστε μετὰ πόθου καὶ δακρύων
[50]	καλεῖν δυνάμεως εἴτε φιλοσοφίας εἴτε	διατριβῆς,	ἀκηκόατε πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν. (Βούλομαι
[0]	σοφιστῶν βλασφημοῦντας περὶ τῆς ἐμῆς	διατριβῆς,	καὶ λέγοντας ὡς ἔστι περὶ
[200]	Ὥστε πῶς χρὴ τῆς τοιαύτης	διατριβῆς	καταφρονεῖν, τῆς τοὺς κεχρημένους αὐτῇ
[200]	ἔθους αὐτοῖς ἐγγενομένου κοινοῦ μηδὲ	διατριβῆς	μηδὲ διατριβῆς τεχνικῆς ὑπαρξάσης οὐκ
[200]	ἐγγενομένου κοινοῦ μηδὲ διατριβῆς μηδὲ	διατριβῆς	τεχνικῆς ὑπαρξάσης οὐκ ἔστιν ὅπως
[270]	φιλοσόφους δὲ τοὺς ἐν τούτοις	διατρίβοντας	ἐξ ὧν τάχιστα λήψονται τὴν
[260]	καὶ τὰ τοιαῦτα τῶν μαθημάτων	διατρίβοντας	οὐ βλάπτειν ἀλλ' ὠφελεῖν τοὺς
[260]	ἀκρίβειαν τῆς ἀστρολογίας καὶ γεωμετρίας	διατρίβοντες,	(καὶ δυσκαταμαθήτοις πράγμασιν ἀναγκαζόμενοι προσέχειν
[40]	σύμπαντες οἱ περὶ τὴν φιλοσοφίαν	διατρίβοντες.	Καίτοι πῶς εἰκὸς τοὺς τοσοῦτον
[10]	θαυμάζω δὲ τῶν πλείω χρόνον	διατριβόντων	ἐπὶ ταῖς τῶν ἐξαπατώντων κατηγορίαις
[280]	ἐν τοῖς τῶν αὐλητρίδων διδασκαλείοις	διατρίβουσι.	Καὶ τοὺς μὲν ἐπὶ ταῦτα
[0]	καὶ τὴν παιδείαν περὶ ἣν	διατρίβω,	καὶ μὴ περιίδοιμι περὶ τῶν
[260]	φερούσας ἀναιρεῖν ἐξ ἁπασῶν τῶν	διατριβῶν.	~Περὶ μὲν οὖν τούτων ἀπόχρη
[0]	μὲν εἰδότας περὶ ἃ τυγχάνω	διατρίβων,	φθονοῦντας δὲ καὶ ταὐτὸν πεπονθότας
[260]	μείζω καὶ σπουδαιότερα τῶν μαθημάτων.	(Διατρῖψαι	μὲν οὖν περὶ τὰς παιδείας
[30]	οὔτε τῶν περὶ τὴν φιλοσοφίαν	διατριψάντων·	οὐ γὰρ μόνον ἰδιώτας φησί
[150]	μνημονεύομεν, Γοργίας ὁ Λεοντῖνος, οὗτος	διατρίψας	μὲν περὶ Θετταλίαν, ὅτ' εὐδαιμονέστατοι
[180]	ἀνυπέρβλητόν ἐστι καὶ πολὺ πάντων	διαφέρει·	τὸν γὰρ ἔχοντα τὴν μὲν
[190]	συνόντας ἡμῖν εὐθὺς μὲν προσελθόντας	διαφέρειν	αὐτοὺς αὑτῶν, ~ὀλίγας δ' ἡμέρας
[120]	τῶν συνεστρατευμένων πρὸς ἀμφότερα ταῦτα	διαφέρειν	ἐκεῖνον προκρίνειεν; Συνίσασι γὰρ αὐτῷ
[160]	δόξειν, καὶ περὶ τὴν φιλοσοφίαν	διαφέρειν	καὶ κοσμιώτερον βεβιωκέναι τῶν ἄλλων.
[290]	καὶ γὰρ αὐτοὶ προέχετε καὶ	διαφέρετε	τῶν ἄλλων οὐ ταῖς περὶ
[250]	εἶπον, οὐδὲν τῶν ἄλλων ζώων	διαφέρομεν,	ἀλλὰ πολλῶν καὶ τῷ τάχει
[300]	ἐν τοῖς τοιούτοις τῶν ἔργων	διαφέροντας,	ἐν οἷς ἡ πόλις εὐδοκιμεῖ,
[300]	ὄντας, ταῦτα διαπεπραγμένους, ἀλλὰ τοὺς	διαφέροντας	καὶ προέχοντας μὴ μόνον ταῖς
[180]	ἐργασίαις τελείους γίγνεσθαι καὶ πολὺ	διαφέροντας	τῶν ἄλλων. Εἶναι δὲ τούτων
[110]	φανῇ πεποιηκώς, ὁμολογῶ ληρεῖν, ὅτι	διαφερόντως	ἐπαινεῖν ἐπιχειρῶ τὸν οὐδὲν περιττότερον
[60]	κατὰ θάλατταν, ἀποφαίνων αὐτὴν οὐδὲν	διαφέρουσαν	οὔτε ταῖς πράξεσιν οὔτε τοῖς
[190]	τούτοις τῇ φύσει τῶν ἄλλων	διαφέρουσιν·	(οἱ δὲ δεινοτέρους μὲν ὁμολογοῦσιν
[180]	ἐπὶ γὰρ ἁπάντων τῶν πραγμάτων	διαφεύγουσι	τὰς ἐπιστήμας, οἱ δὲ μάλιστα
[250]	δὲ ποιήσαντες πολλοὺς τῶν πολιτῶν	διαφθείραιεν,	ἢ καὶ πυκτεύειν καὶ παγκρατιάζειν
[220]	ἀπολαύσειεν. Ἔπειτα τίνας ἂν καὶ	διαφθείραιεν,	καὶ τοὺς πῶς διακειμένους λάβοιεν
[90]	ἂν εἰκότως γνωσθείην τοὺς συνόντας	διαφθείρειν;	(Ἢ πάντων γ' ἂν εἴην
[80]	πῶς εἰκὸς τοῦτον τοὺς συνόντας	διαφθείρειν;	Τίς δὲ τοιούτους λόγους εὑρίσκειν
[60]	αὐτούς, εἰ δοκῶ τοῖς λόγοις	διαφθείρειν	τοὺς νεωτέρους, ἀλλὰ μὴ προτρέπειν
[240]	ῥηθήσεσθαι μελλόντων ὡς πόρρω τοῦ	διαφθείρειν	τοὺς νεωτέρους ἐσμέν. Εἰ γάρ
[170]	φιλοσοφία τοιαύτην ἔχει δύναμιν ὥστε	διαφθείρειν	τοὺς νεωτέρους, οὐ τοῦτον χρὴ
[100]	τὴν γραφὴν καὶ τοῦ μὴ	διαφθείρειν	τοὺς συνόντας, οὐκ οἶδ' ὅπως
[80]	δὲ διατετέλεκεν ὡς δεινόν ἐστι	διαφθείρεσθαι	τοὺς τηλικούτους, ὥσπερ ἀντιλέγοντός τινος
[240]	βουλομένους ὡς κακοῦ πράγματος ἐπιθυμοῦντας	διαφθείρεσθαί	φασιν. ~Ὃ δὲ πάντων δεινότατον,
[280]	τὴν αὑτῶν παιδείαν ὁτιοῦν ἀναλίσκοντας	διαφθείρεσθαί	φασιν. Ὧν τίνες ἂν ἀδικώτερον
[290]	ἡλικιωτῶν, οἷς περ ὑμεῖς ἁπάντων,	διαφθείρεσθαι	ψηφίσαισθε, καὶ τοὺς τῇ παιδείᾳ
[240]	αὐτῆς, οὐδὲ καταγιγνώσκειν ἡμῶν ὡς	διαφθείρομεν	τοὺς μαθητάς, οὐδὲ πεπονθέναι τοιοῦτον
[240]	ἥδιον ἴδοιεν πολλοὺς τῶν πολιτῶν	διαφθειρομένους	καὶ πονηροὺς γιγνομένους; Ἴσασι γὰρ
[50]	πόλιν βλάπτουσι καὶ τοὺς νεωτέρους	διαφθείρουσι,	δι' ἑτέρων ποιοίμην τὴν ἀπολογίαν,
[210]	τί τούτων ἂν ἡμῖν γίγνοιτο	διαφθείρουσι	τοὺς νεωτέρους. Πότερ' ἂν ἡσθείημεν
[30]	με διαβάλλειν ὁ κατήγορος ὡς	διαφθείρω	τοὺς νεωτέρους λέγειν διδάσκων καὶ
[90]	λόγους δεικνύναι τοὺς ἐμούς, οἷς	διαφθείρω	τοὺς συνόντας, καὶ τοὺς μαθητὰς
[190]	ταύτην ὄντας, οὐ μὴν ἀλλὰ	διαφθέρεσθαι	καὶ γίγνεσθαι χείρους· ἐπειδὰν γὰρ
[0]	διὰ τὴν καινότητα καὶ τὴν	διαφορὰν	ἀναγκαῖόν ἐστι προειπεῖν τὰς αἰτίας,
[220]	κρεῖττον ἀγνοήσειεν, οὕτω μεγάλην τὴν	διαφορὰν	τῶν πραγμάτων ἐχόντων; (Ἴσως οὖν
[40]	διατρίβειν; (Ἔχων δὲ πολλὰς εἰπεῖν	διαφορὰς	περὶ τοῦ βίου τοῦ τ'
[240]	τρόπου ζητοῦντας τὴν νόσον ταύτην	διαφυγεῖν	λοιδοροῦντες διατελοῦσιν. (Ὃ δ' οὐ
[300]	κινδύνων σώζειν καὶ τὴν δημοκρατίαν	διαφυλάττειν	ἐν τοῖς τοιούτοις ἔνεστιν, ἀλλ'
[310]	ταῖς φιλαπεχθημοσύναις ἱκανοὺς αὐτοὺς ἔσεσθαι	διαφυλάττειν	τὴν δημοκρατίαν, διὰ δὲ τὴν
[280]	δ' ἐν τοῖς τῶν αὐλητρίδων	διδασκαλείοις	διατρίβουσι. Καὶ τοὺς μὲν ἐπὶ
[260]	ἧς οἱ παῖδες ἐν τοῖς	διδασκαλείοις	ποιοῦνται, τὰ δὲ πλεῖστα παραπλησίαν·
[200]	ἢ τρεῖς ἐξ ἁπάντων τῶν	διδασκαλείων	ἀγωνιστὰς γιγνομένους, τοὺς δ' ἄλλους
[180]	ἀλλὰ παραπλησίαις χρώμενοι καὶ ταῖς	διδασκαλίαις	καὶ ταῖς γυμνασίαις καὶ ταῖς
[100]	δ' ὑπολαμβανομένοις συμβούλοις εἶναι καὶ	διδασκάλοις	ὁμοίως ὑπὲρ τῶν συγγεγενημένων ὥσπερ
[20]	περιγένηται τοῖς λόγοις, ὅν φησι	διδάσκαλον	εἶναι τῶν ἄλλων, ἀνυπόστατον τὴν
[90]	ὑπολάβητε σύμβουλον εἶναί με καὶ	διδάσκαλον	τούτων, δικαίως ἂν ἔχοιτέ μοι
[290]	ἡ πόλις ἡμῶν δοκεῖ γεγενῆσθαι	διδάσκαλος.	Εἰκότως· καὶ γὰρ ἆθλα μέγιστα
[250]	οὐκ ἂν τούτων τοὺς μὲν	διδασκάλους	ἐπαινέσειε, τοὺς δὲ κακῶς χρωμένους
[50]	τῆς πόλεως, ἐνθένδε ποθὲν ἐπιχειρῶ	διδάσκειν	περὶ τούτων, ὡς τῇ πόλει
[20]	οἴσετε τὴν ψῆφον, ἤδη πειράσομαι	διδάσκειν	ὑμᾶς. Καί μοι ἀνάγνωθι τὴν
[80]	ὁμολογοῦσιν, ἀλλ' οὐκ ἐκεῖνο μόνον	διδάσκειν	ὡς ἐγὼ τυγχάνω ταῦτα διαπραττόμενος.
[260]	ὁμοίαν ἔχει τοῖς ἄλλοις οἷς	διδασκόμεθα.	(Τὰ μὲν γὰρ ἄλλα τότ'
[190]	(Δεῖ δὴ μηδ' ἡμᾶς προαπειπεῖν	διδάσκοντας	καὶ λέγοντας, ἐξ ὧν, δυοῖν
[180]	τούτων προσῆκον ἑκατέροις, (τοῖς τε	διδάσκουσι	καὶ τοῖς μανθάνουσιν, ἴδιον μὲν
[180]	τὴν ἀγωνίαν εὑρημένα τοὺς φοιτῶντας	διδάσκουσιν,	οἱ δὲ περὶ τὴν φιλοσοφίαν
[80]	ἐλήλυθεν, (ὥστε γραψάμενος ὡς λόγους	διδάσκω	δι' ὧν πλεονεκτήσουσι παρὰ τὸ
[30]	ὡς διαφθείρω τοὺς νεωτέρους λέγειν	διδάσκων	καὶ παρὰ τὸ δίκαιον ἐν
[220]	ὅτι καὶ πλέουσι καὶ χρήματα	διδόασι	καὶ πάντα ποιοῦσι νομίζοντες αὐτοί
[240]	παῖδας τοὺς αὑτῶν, καὶ χρήματα	διδόασι,	καὶ χαίρουσιν ὁπόταν ὁρῶσιν αὐτοὺς
[140]	πολὺ πλείω νομίζουσιν εἶναι τῶν	διδομένων,	(αὐτόν τε σὲ ῥᾳθυμότερον ἡγοῦνται
[100]	ὑμᾶς ἐξήμαρτε, μετέχειν καὶ δίκην	διδόναι	καὶ πάσχειν ὅμοια τοῖς ἀδικοῦσιν·
[170]	πράγματος, οὐδὲ τοὺς μὲν μὴ	διδόντας	τούτοις ἀργύριον τιμωρητέον, παρ' ὧν
[120]	προδοσίας ἔκρινε, καὶ πάλιν εἰ	διδόντος	εὐθύνας αὐτοῦ, καὶ τὰς μὲν
[10]	ἐνθυμουμένους ὅτι οὐδὲν ἂν ἔδει	δίδοσθαι	τοῖς φεύγουσιν ἀπολογίαν, εἴπερ οἷόν
[160]	ποιοῦσα, τοῖς δὲ πονηροῖς ἐξουσίαν	διδοῦσα	καὶ λέγειν καὶ ποιεῖν ὅ
[120]	παραπλεῖν τῶν μὴ τὰς συντάξεις	διδουσῶν,	πέμψας προηγόρευε τοῖς ἄρχουσιν, ἵνα
[150]	ἃ τοῖς ἄλλοις ἡ πόλις	δίδωσι,	μήτ' αὖ φεύγειν δίκας μήτε
[150]	τοὺς ἄλλους, περὶ ὧν Λυσίμαχος	διέβαλεν,	ὡς παμπληθῆ κεκτήμεθα τὴν οὐσίαν,
[190]	ταύτην εἶναι τὴν πραγματείαν, λόγον	διέδωκα	γράψας ἐν ᾧ φανήσομαι τοῖς
[310]	ἐκ τῶν ὄντων ἐκβάλλοντες, οὕτω	διέθεσαν	ὥσθ' ἡμῶν μὲν ἀποστῆναι, τῆς
[70]	πρώτῳ λόγῳ περὶ τούτων τυγχάνω	διειλεγμένος,	ἐν δὲ τοῖς ὑστέροις περὶ
[70]	ἐλευθέρως καὶ τῆς πόλεως ἀξίως	διειλεγμένος,	καὶ οὐ τὸν ἐκείνου πλοῦτον
[100]	λόγοις, ἀλλ' ἀναγκαίως εἶχεν οὕτω	διελέσθαι	καὶ διατάξασθαι περὶ αὐτῶν. (Χρὴ
[10]	ζητεῖν εὐθὺς ἐπελθόντας ὅλον αὐτὸν	διελθεῖν,	ἀλλὰ τοσοῦτον μέρος ὅσον μὴ
[60]	δὲ καὶ τοῦ τρίτου μικρὰ	διελθεῖν,	ἵν' ὑμῖν ἔτι μᾶλλον γένηται
[50]	(Ὤιμην μὲν οὖν αὐτὸς δυνήσεσθαι	διελθεῖν	περὶ αὐτῶν· νῦν δέ με
[220]	μαθητάς; Ἄξιον γὰρ καὶ ταῦτα	διελθεῖν.	(Πότερον τοὺς ἤδη κακοήθεις ὄντας
[0]	οὔτε περιλαβεῖν ἅπαντα περὶ ὧν	διελθεῖν	προῃρούμην οἷός τε γενησόμενος, οὔτ'
[180]	παιδείας ὥσπερ οἱ γενεαλογοῦντες πρῶτον	διελθεῖν	πρὸς ὑμᾶς. Ὁμολογεῖται μὲν γὰρ
[170]	δ' ὅπως ἂν δύνωμαι, πειράσομαι	διελθεῖν	τήν τε φύσιν αὐτῆς καὶ
[190]	ἃ δ' αὐτὸς ἀποφαίνομαι, πειράσομαι	διελθεῖν	ὑμῖν. Ἄρχομαι δ' ἐνθένδε ποθέν.
[60]	λόγου τοσοῦτον, ὅσον περ ἄρτι,	διελθεῖν	ὑμῖν, ἐν ᾧ φανήσομαι περὶ
[300]	καὶ τοῖς προγόνοις πεπραγμένων, καὶ	διέλθετε	πρὸς ὑμᾶς αὐτοὺς καὶ σκέψασθε
[180]	καταμαθεῖν τὴν δύναμιν αὐτῆς, εἰ	διέλθοιμι	τὰς ὑποσχέσεις ἃς ποιούμεθα πρὸς
[290]	τοὺς βουλομένους τοῖς αὐτοῖς τούτοις	διενεγκεῖν	τῶν ἡλικιωτῶν, οἷς περ ὑμεῖς
[180]	τῇ φύσει καὶ ταῖς ἐπιμελείαις	διενεγκοῦσιν.	(Ὁ μὲν οὖν τύπος τῆς
[230]	πεῖσαι μὴ πολὺ τῷ λόγῳ	διενεγκών;	εἰς τοῦτ' αὐτῶν τὰ πράγματα
[180]	αἷς ὁ λόγος τυγχάνει χρώμενος,	(διεξέρχονται	τοῖς μαθηταῖς. Ἐμπείρους δὲ τούτων
[140]	τὸν σαυτοῦ καὶ τὰς πράξεις	διεξίῃς	μηδὲ κατὰ μικρὸν ὁμοίας οὔσας
[90]	μὲν αὐτὸν ἀποφαίνοι τούτων εἰργασμένον,	διεξίοι	δ' ὡς δεινὸν ἕκαστόν ἐστι
[10]	τοῖς ἀκροωμένοις. (Χρὴ δὲ τοὺς	διεξιόντας	αὐτὸν πρῶτον μὲν ὡς ὄντος
[60]	τοὺς τὰ παλαιὰ τῶν ἔργων	διεξιόντας.	(Ἵν' οὖν μηδὲ ταῦτ' ἔχωσιν
[300]	Οἱ δὲ ταῦτα μὲν διασύρουσι,	διεξιόντες	δὲ τὰς τῶν συκοφαντῶν πικρότητας
[170]	ὑμᾶς, ἢν ἄρα φαίνωμαι λόγους	διεξιὼν	πολὺ τῶν εἰθισμένων λέγεσθαι παρ'
[110]	ὁ μεθ' ὑμῶν πολιτευόμενος τηλικαῦτα	διεπράξατο	τὸ μέγεθος. Ἔστι δ' ὁ
[230]	οὕτως ἐνομοθέτησε καὶ τὰ πράγματα	διέταξε	καὶ τὴν πόλιν κατεσκεύασεν, ὥστ'
[160]	ἀλήθειαν, οὔθ' ὡς τὸ πρῶτον	διετέθην	πρὸς αὐτόν. Ἐγὼ γὰρ ὑπὲρ
[310]	οὐ καὶ λέγοντες καὶ πράττοντες	διετέλεσαν;	(Οὐ τοὺς μὲν ἐνδοξοτάτους τῶν
[140]	πλεῖστον χρόνον περὶ τὰς τοιαύτας	διέτριβον	ἐφ' αἷς ᾠόμην ἐπαινεῖσθαί με
[100]	μνείαν, ὅτι πολὺ τὰ πράγματα	διέφερεν	αὐτῶν. (Περὶ μὲν γὰρ ἐκείνων
[250]	γίγνεσθαι τοῖς ὑπὸ τοῦ φθόνου	διεφθαρμένοις,	οὔτε ψέγειν τοὺς μηδὲν μὲν
[240]	πολλοὶ τῶν καλῶν κἀγαθῶν ἀνδρῶν	διεψευσμένοι	τῆς φιλοσοφίας τραχύτερον πρὸς αὐτὴν
[170]	ἠγνόηται καὶ διαλέληθεν, οὐδ' εἰ	διεψευσμένοι	τινὲς αὐτοῦ τυγχάνουσι· καὶ γὰρ
[20]	πολλὰς ἐλπίδας ἔχω τοὺς μὲν	διεψευσμένους	τῶν ἐμῶν ἐπιτηδευμάτων καὶ πεπεισμένους
[0]	ἤλπιζον, ἀλλὰ τοὺς μὲν πολὺ	διεΨευσμένους	τῶν ἐμῶν ἐπιτηδευμάτων καὶ ῥέποντας
[140]	Τούτου δ' ἕνεκά σοι ταῦτα	διῆλθον,	ἵνα προειδὼς ἄμεινον προσφέρῃ καὶ
[90]	τὸ πλῆθος ὅσους ὀλίγῳ πρότερον	διῆλθον	ὑμῖν. (Εἴ τε τῶν μὲν
[300]	οὐδὲν πώποτ' ἐμέλησεν, ἀλλὰ τοσοῦτον	διημαρτήκατε	τοῦ συμφέροντος, ὥσθ' ἥδιον ἔχετε
[210]	κατηγοροῦντας ἡμῶν πολὺ τῆς ἀληθείας	διημαρτηκότας,	ἤν περ ἐθελήσητε διὰ τέλους
[160]	κοινῶν; Αὐτὸς γὰρ οὐ μικρὸν	διήμαρτον	διὰ ταύτην τὴν μεταβολὴν τῶν
[200]	ἔχοντες, ἄνδρες δὲ γενόμενοι τούτων	διήνεγκαν	καὶ μετήλλαξαν τὴν φρόνησιν τῷ
[200]	σφῶν αὐτῶν καὶ τῶν ἄλλων	διήνεγκαν;	(Οὐ μόνον δ' ἐκ τούτων
[200]	εἶναι, πρεσβύτεροι δὲ γενόμενοι πλέον	διήνεγκαν	πρὸς τὸ φρονεῖν καὶ λέγειν
[110]	Ἐκεῖνος γὰρ τούτῳ τῶν ἄλλων	διήνεγκεν,	(ὅτι περὶ τῶν Ἑλληνικῶν καὶ
[110]	καὶ τῆς πόλεως ἀξίως ἁπάντων	διήνεγκεν,	οὐδὲ τῶν ἐχθρῶν οὐδεὶς ἂν
[10]	μὲν ψευδομένους εὐδοκιμεῖν, τοὺς δὲ	δικάζοντας	ἐπιορκεῖν, ὅλως δὲ τὴν μὲν
[50]	ἀπολογίαν, ἥτις εἰδέναι ποιεῖ τοὺς	δικάζοντας	ὡς δυνατὸν μάλιστα, περὶ ὧν
[170]	λόγου καταγιγνώσκειν, μηδ' ὁμοίως διακεῖσθαι	δικάζοντας	ὥσπερ ἐν ταῖς ἰδίαις διατριβαῖς,
[20]	κατηγορῇ τῶν διαβαλλόντων, ἑτέρῳ δὲ	δικάζων	μὴ τὴν αὐτὴν ἔχῃ γνώμην
[20]	μὲν ἐπειδὰν περὶ ψυχῆς ἀνθρώπου	δικάζωσι,	μέρος τι τῶν ψήφων ὑποβάλλεσθαι
[10]	τοῦ διώκοντος λόγων ἐψηφίσθαι τὰ	δίκαια.	Νῦν δ' εἰ μὲν εὖ
[170]	μεταπειθομένους ὑπὸ τῶν λεγόντων τὰ	δίκαια,	τήν τε φιλοσοφίαν ἐκ πολλῶν
[130]	μὲν ὑμεῖς πρὸς αὐτὸ τὸ	δίκαιον	ἀποβλέποντες σκέψεσθε περὶ τούτων, οὐκ
[80]	δι' ὧν πλεονεκτήσουσι παρὰ τὸ	δίκαιον	ἀπόδειξιν μὲν οὐδεμίαν τούτων ἤνεγκε,
[0]	ἡ κρίσις ἦν οὐδὲν λέγοντος	δίκαιον,	διαβάλλοντος δὲ τὴν τῶν λόγων
[100]	πεπραγμένων, ὅ τι ἂν ὑμῖν	δίκαιον	εἶναι δοκῇ, τοῦτο γιγνώσκειν. (Ἀθροώτατον
[170]	ὅπως ἂν ὑμῶν ἑκάστῳ δοκῇ	δίκαιον	εἶναι καὶ νόμιμον, οὕτω φέρετε
[30]	λέγειν διδάσκων καὶ παρὰ τὸ	δίκαιον	ἐν τοῖς ἀγῶσι πλεονεκτεῖν, ἐκ
[100]	ἂν τοῦτ' εἰπεῖν, ὡς οὐ	δίκαιόν	ἐστι μετέχειν εἴ τι Τιμόθεος
[90]	ἐξ ὧν περ προσήκει καὶ	δίκαιόν	ἐστι, ποιήσομαι τὴν ἀπολογίαν. (Καὶ
[250]	διακέησθε πρὸς ἑκάστους ἡμῶν ὥσπερ	δίκαιόν	ἐστι, ~πρὸς δὲ τούτοις ἵνα
[150]	ἰδίοις ἢ τοῖς κοινοῖς ὄντας	δίκαιόν	ἐστιν ἐπαινεῖν. (Ἐνθυμοῦμαι δὲ μεταξὺ
[100]	ὡς σύμβουλον γεγενημένον· εἶναι δὲ	δίκαιον	ἢ καὶ τῶν ἀγαθῶν κοινωνεῖν
[10]	τῶν λόγων ἐκλαβεῖν δυνηθῶσι τὸ	δίκαιον.	(Οὐ θαυμάζω δὲ τῶν πλείω
[220]	ἐν τοῖς ἀγῶσι παρὰ τὸ	δίκαιον	πλεονεκτῶσι. (Καί τοι τίνες ἂν
[250]	λόγος ἀληθὴς καὶ νόμιμος καὶ	δίκαιος	ψυχῆς ἀγαθῆς καὶ πιστῆς εἴδωλόν
[110]	ὁ μεγίστην ἐπὶ σοφίᾳ καὶ	δικαιοσύνῃ	καὶ σωφροσύνῃ δόξαν εἰληφὼς ἀπὸ
[270]	πεφυκόσιν ἀρετὴν ἐνεργάσαιτ' ἂν καὶ	δικαιοσύνην,	οὔτε πρότερον οὔτε νῦν οὐδεμίαν
[60]	ἐπὶ τελευτῆς ἐπί τε τὴν	δικαιοσύνην	παρακαλῶ καὶ τοῖς ἁμαρτανομένοις ἐπιπλήττω
[80]	ἐπὶ τὴν σωφροσύνην καὶ τὴν	δικαιοσύνην	προσποιουμένων προτρέπειν ἡμεῖς ἂν ἀληθέστεροι
[60]	οἱ λόγοι πρὸς ἀρετὴν καὶ	δικαιοσύνην	συντείνουσιν. Ἔστι δ' ὁ μέλλων
[50]	οὕτως· ἐγὼ καλλίστην ἡγοῦμαι καὶ	δικαιοτάτην	εἶναι τὴν τοιαύτην ἀπολογίαν, ἥτις
[90]	οὐδέτερον πεποίηκε, παραλιπὼν δὲ τὴν	δικαιοτάτην	τῶν κατηγοριῶν ἐξαπατᾶν ὑμᾶς ἐπεχείρησεν.
[280]	ἀλλ' οὐ τοὺς ὁσιωτάτους καὶ	δικαιοτάτους,	οἳ περὶ τῶν ἀγαθῶν ἀλλ'
[130]	τῶν λόγων τοὺς ἀληθεστάτους καὶ	δικαιοτάτους,	οὐ μὴν ἀλλὰ κἀκεῖνο παρατηρεῖν
[100]	πρόκλησις γένοιτο ταύτης ἀνεπιφθονωτέρα, καὶ	δικαιοτέρα	τῆς τῶν μὲν καλῶν κἀγαθῶν
[30]	οὐδεὶς ἄλλος γέγονε, πολὺ ἂν	δικαιότερον	ἐπιεικὴς εἶναι δοκοίην ἢ ζημιωθείην.
[210]	ὥστ' ἀπορῶ πότερον ἄν τις	δικαιότερον	θαυμάσειε τὰς πραότητας τὰς τοῖς
[80]	προθυμούμενον πρὸς τὸ βέλτιον καὶ	δικαιότερον	προστῆναι τῶν Ἑλλήνων, πῶς εἰκὸς
[190]	ὅπως ἄν τις ἀληθέστερος ἢ	δικαιότερος	περὶ αὐτὴν ἐπιδειχθείη γεγενημένος. (Ταῦτα
[70]	γένοιτ' ἂν λόγος ὁσιώτερος ἢ	δικαιότερος	τοῦ τοὺς προγόνους ἐγκωμιάζοντος ἀξίως
[170]	ἀδίκως διαβεβλημένην, καὶ πολὺ ἂν	δικαιοτέρως	ἀγαπωμένην αὐτὴν ἢ μισουμένην. Ἔχω
[160]	ἐπίστευον, καὶ πολλοὺς λόγους καὶ	δικαίους	ᾤμην ἔχειν ὑπὲρ αὐτῶν· ὁρῶν
[250]	συγκατασκευάσας. (Οὗτος γὰρ περὶ τῶν	δικαίων	καὶ τῶν ἀδίκων καὶ τῶν
[30]	ἐγώ τε τεύξομαι πάντων τῶν	δικαίων.	(Ὅτι μὲν οὖν οὐδεὶς οὔθ'
[300]	τοῖς περὶ τῶν συμβολαίων τῶν	δικαίων	τεύξονται καὶ τῶν ἄλλων τῶν
[90]	μὴν οὐδ' ἐκεῖνος ὁ λόγος	δικαίως	ἄν με βλάψειεν, ὃν ἴσως
[120]	σφόδρα κατεπειγόντων, ἐπὶ τοῖς ἐχομένοις	δικαίως	ἄν τις αὐτὸν ἔτι μᾶλλον
[30]	καὶ μετρίως κεχρῆσθαι τῇ φύσει	δικαίως	ἂν ἅπαντες τὸν τρόπον τὸν
[290]	τὰς δ' ἄλλας κώμας, καὶ	δικαίως	ἂν αὐτὴν ἄστυ τῆς Ἑλλάδος
[60]	ὑπὲρ τῆς πόλεως κινδύνους, ἢ	δικαίως	ἂν δοῦναι δίκην ὑπὲρ τῶν
[60]	μὲν οὖν τῆς ἡγεμονίας, ὡς	δικαίως	ἂν εἴη τῆς πόλεως, ῥᾴδιον
[90]	εἶναί με καὶ διδάσκαλον τούτων,	δικαίως	ἂν ἔχοιτέ μοι πλείω χάριν
[270]	οὐκ εἶναι φημί, προσήκει τὴν	δικαίως	ἂν νομιζομένην ὁρίσαι καὶ δηλῶσαι
[100]	ἐπιχειρεῖ με βλάπτειν ἐξ ὧν	δικαίως	ἂν ὠφελοίμην, ἀναγκαίως ἔχει διαλεχθῆναι
[110]	ἀνελόμενος, ἅπαντας τούτους κατώρθωσε καὶ	δικαίως	ἅπασι τοῖς Ἕλλησιν ἔδοξεν αὐτοὺς
[230]	πράγμασιν ἀδικοῦντας καὶ τοὺς μὴ	δικαίως	ἐγκαλοῦντας· (ἐν αἷς τοῦτον μὲν
[70]	μέγα τὸ ῥηθέν, οὐκ ἂν	δικαίως	ἔτι τὴν γνώμην ταύτην ἔχοιεν·
[70]	Ἑλλάδα καλῶς ἂν διοικοῖτε καὶ	δικαίως	καὶ τῇ πόλει συμφερόντως. ~Χρὴ
[320]	γὰρ ἐμαυτὸν οὕτως ὁσίως καὶ	δικαίως	κεχρημένον αὐτοῖς καὶ περὶ τὴν
[210]	τοὺς λόγους, ἀλλ' ὑπὲρ τῶν	δικαίως	τὴν δόξαν ταύτην ἐχόντων. Οἶμαι
[40]	δύναμιν εἰληφότας, καὶ τοὺς μὲν	δικανικοὺς	δοκοῦντας εἶναι ταύτην τὴν ἡμέραν
[40]	τούτοις τοὺς μὲν περὶ τὰς	δίκας	δεινοὺς πόρρω τῶν λόγων ἐκείνων
[40]	ἐμοῦ καὶ τῶν περὶ τὰς	δίκας,	ἐκείνως ὑμᾶς ἡγοῦμαι τάχιστ' ἂν
[40]	ὠφελεῖν δυναμένους εἶναι τῶν τὰς	δίκας	εὖ λεγόντων. (Συνίσασι γὰρ τοῖς
[40]	Νικοκλῆς ἔδωκέ μοι ταύτας, ἵνα	δίκας	μανθάνῃ λέγειν, ὃς καὶ τοῖς
[150]	πόλις δίδωσι, μήτ' αὖ φεύγειν	δίκας	μήτε διώκειν. (Ταῦτα γὰρ συνεταξάμην
[170]	τῶν νόμων καθ' οὓς συνεληλύθατε	δικάσοντες·	ἔστι δ' οὐ περὶ μικρῶν
[20]	μηδ' εἶναι μήτε διαιτητὴν μήτε	δικαστὴν	ὅστις περὶ τῶν ἐμοὶ πεπραγμένων
[30]	γέγονεν οὔτε τῶν περὶ τὰ	δικαστήρια	καλινδουμένων οὔτε τῶν περὶ τὴν
[30]	ἐκ δὲ τῆς περὶ τὰ	δικαστήρια	πραγματείας εἰς ὀργὴν καὶ μῖσος
[40]	τοὺς λόγους τοῖς ἐν τοῖς	δικαστηρίοις	ἀγωνιζομένοις. Τούτων μὲν τοίνυν τοσούτων
[30]	ἂν μόνον οὐκ ἐν τοῖς	δικαστηρίοις	οἰκοῦντας, ἐμὲ δ' οὐδεὶς πώποθ'
[30]	τὰς ἀνακρίσεις οὔτ' ἐπὶ τοῖς	δικαστηρίοις	οὔτε πρὸς τοῖς διαιτηταῖς, ἀλλ'
[270]	καὶ βοῆς ἅπαν ἐμπλήσητε τὸ	δικαστήριον.	Ὅμως δὲ καὶ περ οὕτω
[20]	ἐξαμαρτάνειν, ἀδικούμενος δὲ μὴ μετὰ	δικαστηρίου	ποιεῖσθαι τὰς τιμωρίας, ἀλλ' ἐν
[40]	ῥυθμῶν πεποιημένοις ἢ τοῖς ἐν	δικαστηρίῳ	λεγομένοις. (Καὶ γὰρ τῇ λέξει
[10]	τῶν γεγραμμένων ἔνια μὲν ἐν	δικαστηρίῳ	πρέποντα ῥηθῆναι, τὰ δὲ πρὸς
[40]	δὶς ἢ τρὶς ἐπὶ τῶν	δικαστηρίων,	μισουμένους καὶ διαβαλλομένους, τοὺς δ'
[310]	τῶν ἀδικημάτων ἐν ἑνὶ τῶν	δικαστηρίων	τὴν κρίσιν ἐποίησαν, κατὰ δὲ
[300]	χαλεπῆς οὔσης κατηγοροῦσιν. (Ἔστιν οὖν	δικαστῶν	νοῦν ἐχόντων τοὺς μὲν τῶν
[100]	περὶ ὑμᾶς ἐξήμαρτε, μετέχειν καὶ	δίκην	διδόναι καὶ πάσχειν ὅμοια τοῖς
[160]	δ' εἰς οὓς ἀνήλωκα τἀμαυτοῦ,	δίκην	ἐπιθυμήσαιτε παρ' ἐμοῦ λαβεῖν. Ἔτι
[240]	οἰκείους ἀγανακτοῦντας καὶ γραφομένους καὶ	δίκην	ζητοῦντας παρ' ἡμῶν λαμβάνειν. (Νῦν
[10]	διαλιποῦσα παρὰ μὲν τῶν ἐξαπατησάντων	δίκην	λαβεῖν ἐπεθύμησε, τοὺς δὲ διαβληθέντας
[290]	Θετταλοὶ παρὰ τῶν ἱππεύειν μελετώντων	δίκην	λαμβάνειν ἀξιοῖεν. Ὑπὲρ ὧν φυλακτέον
[100]	τῶν ἀλλοτρίων ἐπιθυμεῖν, ~παρ' ἐμοῦ	δίκην	λαμβάνειν. Καίτοι τίς ἂν πρόκλησις
[10]	νόσου ταύτης λυπεῖσθαι· μείζω γὰρ	δίκην	οὐκ ἂν δυναίμην λαβεῖν παρ'
[30]	οἱ κακῶς πεπονθότες ἐπειρῶντ' ἂν	δίκην	παρ' ἐμοῦ λαμβάνειν. (Οὐ γὰρ
[70]	βλαβεροῖς χρῶμαι τοῖς λόγοις, δοῦναι	δίκην	ὑμῖν, ἀλλ' εἰ μὴ τοιούτοις
[160]	τῶν ὄντων ἐκπεπτωκότας ἢ τοὺς	δίκην	ὑπὲρ τῶν ἁμαρτημάτων δεδωκότας. (Καὶ
[60]	κινδύνους, ἢ δικαίως ἂν δοῦναι	δίκην	ὑπὲρ τῶν εἰρημένων, ἀλλ' οὐκ
[100]	τινες πονηροὶ γεγόνασιν, ὑπὲρ τούτων	δίκην	ὑποσχεῖν ἐθελούσης; Καὶ ταῦτ' οὐ
[0]	καὶ λέγοντας ὡς ἔστι περὶ	δικογραφίαν,	καὶ παραπλήσιον ποιοῦντας ὥσπερ ἂν
[140]	λειτουργίας καὶ περὶ τὴν ἄλλην	διοίκησιν,	οὐκ ἂν ὁμοίως ἔμελεν αὐτοῖς·
[230]	ἔτι καὶ νῦν ἀγαπᾶσθαι τὴν	διοίκησιν	τὴν ὑπ' ἐκείνου συνταχθεῖσαν· μετὰ
[280]	κοινὰ τὰ τῆς πόλεως καλῶς	διοικήσουσιν,	ὧνπερ ἕνεκα καὶ πονητέον καὶ
[70]	ὅλην τὴν Ἑλλάδα καλῶς ἂν	διοικοῖτε	καὶ δικαίως καὶ τῇ πόλει
[230]	οὕτω τὰ περὶ ἡμᾶς αὐτοὺς	διοικοῦντας	ὥστε μηδὲν δεῖσθαι τῶν ἀγώνων
[40]	καὶ πλείοσιν ὅλον τὸν λόγον	διοικοῦσιν.	Ὧν ἅπαντες μὲν ἀκούοντες χαίρουσιν
[170]	ἐμοῦ μέλλετε μόνον τὴν ψῆφον	διοίσειν,	ἀλλὰ καὶ περὶ ἐπιτηδεύματος ᾧ
[180]	γὰρ ὡς δεῖ τοὺς μέλλοντας	διοίσειν	ἢ περὶ τοὺς λόγους ἢ
[20]	μέλλοντας περὶ αὐτοῦ τὴν ψῆφον	διοίσειν.	(Οὐ γὰρ δὴ τῷ γε
[80]	καινὰ δὲ ζητοῦντες ἐπιπόνως εὑρήσουσι.	Διόπερ	ἔφασκον ἀμφοτέροις μὲν ἐπαινεῖσθαι προσήκειν,
[320]	γιγνομένων οὐδὲν αὐτοὺς οἶμαι λανθάνειν.	Διόπερ	οὐκ ὀρρωδῶ τὸ μέλλον συμβήσεσθαι
[0]	ἔτη γεγονὼς δύο καὶ ὀγδοήκοντα.	Διόπερ	χρὴ συγγνώμην ἔχειν, ἢν μαλακώτερος
[260]	αὐτὸν αὑτῷ τὸν λόγον εἴρηκα,	διότι	καὶ ταῦτα τὰ μαθήματα τὴν
[130]	διάκειται πρὸς τὰς ἡδονάς, καὶ	διότι	μᾶλλον φιλοῦσι τοὺς πρὸς χάριν
[40]	δὲ τοὺς μέν, (ἢν ὀφθῶσι	δὶς	ἢ τρὶς ἐπὶ τῶν δικαστηρίων,
[310]	καταστάντας, ἔτι δὲ τὴν δημοκρατίαν	δὶς	καταλυθεῖσαν καὶ τὰ τείχη τῆς
[110]	ἣν ἡ πόλις τετρακόσια καὶ	δισχίλια	τάλαντα τὸ πρότερον ἀνήλωσε, ταύτην
[190]	ἐξελέγξομεν ψευδεῖς οὔσας. Εἰσὶ δὲ	διτταί.	Λέγουσι γὰρ οἱ μὲν ὡς
[180]	ψυχὴν οὐδὲν τοιοῦτον συντεταγμένον, εὑρόντες	διττὰς	ἐπιμελείας κατέλιπον ἡμῖν, περὶ μὲν
[120]	δοριαλώτους τῶν πόλεων οὕτω πράως	διῴκει	καὶ νομίμως ὡς οὐδεὶς ἄλλος
[150]	μήτ' αὖ φεύγειν δίκας μήτε	διώκειν.	(Ταῦτα γὰρ συνεταξάμην οὐ διὰ
[150]	τὰ περὶ ἡμᾶς αὐτοὺς κακῶς	διῳκηκότες,	ἀλλ' ἀπ' ἐλαττόνων ζῶντες ὧν
[10]	τ' ἦν ἐκ τῶν τοῦ	διώκοντος	λόγων ἐψηφίσθαι τὰ δίκαια. Νῦν
[10]	ἂν εἴ τις ἱεροσυλίας ἕτερον	διώκων	αὐτὸς τὰ τῶν θεῶν ἐν
[320]	τῶν διὰ τούτους γεγενημένων, καὶ	διωσάμενος	τὸν ὄχλον τῶν ἐνόντων εἰπεῖν
[220]	τὰ τῶν ἄλλων λάβοιεν ἢ	δοῖεν	ἑτέροις ὁτιοῦν τῶν σφετέρων αὐτῶν·
[310]	λόγων ἀπορῶ πῶς αὐτοὺς διαθῶμαι·	δοκεῖ	γάρ μοι καθ' αὑτὸ μὲν
[290]	ἢ παιδεύειν ἡ πόλις ἡμῶν	δοκεῖ	γεγενῆσθαι διδάσκαλος. Εἰκότως· καὶ γὰρ
[240]	φανερούς, ὥστ' οὐδεὶς ἀγνοεῖν μοι	δοκεῖ	τὴν δύναμιν αὐτῆς, οὐδὲ καταγιγνώσκειν
[150]	ἀτυχῆ, τοὺς δὲ τοιούτους ἀμαθεῖς	δοκεῖν	εἶναι καὶ δυσκόλους τοῖς συμπολιτευομένοις;
[280]	ἕκαστον τύχῃ ῥηθέν, τὸ δὲ	δοκεῖν	εἶναι καλὸν κἀγαθὸν οὐ μόνον
[160]	Πολὺ γὰρ δεινότερον καθέστηκε τὸ	δοκεῖν	εὐπορεῖν ἢ τὸ φανερῶς ἀδικεῖν·
[100]	ἔπραξε προσήκει διαλεχθεῖσι καταβαίνειν ἢ	δοκεῖν	περιεργάζεσθαι, τοῖς δ' ὑπολαμβανομένοις συμβούλοις
[170]	ἀπολογίαις, ὅπως ἂν ὑμῶν ἑκάστῳ	δοκῇ	δίκαιον εἶναι καὶ νόμιμον, οὕτω
[100]	τι ἂν ὑμῖν δίκαιον εἶναι	δοκῇ,	τοῦτο γιγνώσκειν. (Ἀθροώτατον μὲν οὖν
[270]	τὰς τοιαύτας συνεθιζόμενος θεωρεῖν καὶ	δοκιμάζειν	οὐ μόνον περὶ τὸν ἐνεστῶτα
[250]	ἀνοήτους παιδεύομεν καὶ τοὺς φρονίμους	δοκιμάζομεν·	τὸ γὰρ λέγειν ὡς δεῖ
[90]	ἐγὼ μόνος μὴ τύχοιμι τῆς	δοκιμασίας	ταύτης, ἀλλὰ τοιούτοις μὲν ἀνδράσι
[30]	πολὺ ἂν δικαιότερον ἐπιεικὴς εἶναι	δοκοίην	ἢ ζημιωθείην. (Τοῦ μὲν γὰρ
[60]	εἰρημένων αὑτοῖς, τούς τε νῦν	δοκοῦντας	εἶναι δεινοὺς μὴ τολμᾶν ἔτι
[40]	εἰληφότας, καὶ τοὺς μὲν δικανικοὺς	δοκοῦντας	εἶναι ταύτην τὴν ἡμέραν μόνην
[270]	οἶδε καὶ τοὺς λόγους ἀληθεστέρους	δοκοῦντας	εἶναι τοὺς ὑπὸ τῶν εὖ
[280]	καὶ τοὺς βελτίστους αὐτοὺς εἶναι	δοκοῦντας.	(Καὶ ταῦτα καὶ ταῖς ἀληθείαις
[210]	πυνθανόμενοι πονηροὺς αὐτοὺς ὄντας καὶ	δοκοῦντας	τοῖς συμπολιτευομένοις; Καὶ τίς οὕτως
[70]	εὐδοκιμούντων καὶ τῶν ὠφελίμων εἶναι	δοκούντων.	(Οἶμαι δὴ πάντας ἂν ὁμολογῆσαι
[110]	παρ' ὑμῖν καὶ πολεμικῶν εἶναι	δοκούντων	οὐδὲ κώμην ἔνιοι λαβεῖν ἠδυνήθησαν,
[260]	πρὸς τὰς πράξεις ὀρθῶς μοι	δοκοῦσι	γιγνώσκειν, οἵ τ' ἐπαινοῦντες αὐτὴν
[130]	τούτων ὀλιγωροῦντες ἐπαχθέστεροι καὶ βαρύτεροι	δοκοῦσιν	εἶναι τοῖς συμπολιτευομένοις. (Ὁρᾷς δὲ
[260]	πλείω δ' ὧν τοῖς ἄλλοις	δοκοῦσιν.	(Οἱ μὲν γὰρ πλεῖστοι τῶν
[200]	ἢ παρὰ τῶν ἀκριβῶς εὑρῆσθαι	δοκουσῶν;	(Χρὴ δὲ τοὺς νοῦν ἔχοντας
[60]	δὲ πρὸς ὑμᾶς αὐτούς, εἰ	δοκῶ	τοῖς λόγοις διαφθείρειν τοὺς νεωτέρους,
[90]	τῆς ἡλικίας παρεσχηκώς, ὅμοιος εἶναι	δόξαιμι	τοῖς ἔκ τε τῶν ἐπιτηδευμάτων
[300]	μόνον ταῖς εὐγενείαις καὶ ταῖς	δόξαις,	ἀλλὰ καὶ τῷ φρονεῖν καὶ
[180]	καὶ τῶν καιρῶν ἐγγυτέρω ταῖς	δόξαις	γένωνται. Τῷ μὲν γὰρ εἰδέναι
[270]	σοφοὺς μὲν νομίζω τοὺς ταῖς	δόξαις	ἐπιτυγχάνειν ὡς ἐπὶ τὸ πολὺ
[170]	λόγους, ἠπιστάμην οὐκ ἐμμένοντας ταῖς	δόξαις	ταῖς ἀδίκως ἐγγεγενημέναις, ἀλλ' ἐπακολουθοῦντας
[30]	μετὰ κρίσεως εἰρημένοις, μηδὲ ταῖς	δόξαις	χρῆσθαι ταῖς ἀδίκως ὑπ' ἐκείνων
[190]	παντοδαπῶν, εἰ μέλλουσιν ἑτέραν μεταλήψεσθαι	δόξαν	ἀνθ' ἧς νῦν τυγχάνουσιν ἔχοντες.
[110]	σοφίᾳ καὶ δικαιοσύνῃ καὶ σωφροσύνῃ	δόξαν	εἰληφὼς ἀπὸ διακοσίων νεῶν καὶ
[50]	φανείην ἀπεληλαμένος, ἀλλὰ πολλῷ χαριεστέραν	δόξαν	εἰληφώς. Περὶ μὲν οὖν τῆς
[300]	ἀγῶσι νικῶντας· πολὺ γὰρ καλλίω	δόξαν	ἐκείνων κτώμενοι τῇ πόλει τυγχάνουσι
[40]	ποίους ἄλλους λόγους γεγενημένος τηλικαύτην	δόξαν	ἔλαβον. Εἰ μὲν οὖν μοι
[170]	τῶν πραγμάτων, οὕτω κατήνεγκε, καὶ	δόξαν	ἐνίοις τὴν ἐναντίαν τῆς προσηκούσης
[80]	γὰρ γραφέντων καὶ διαδοθέντων καὶ	δόξαν	ἔσχον παρὰ πολλοῖς καὶ μαθητὰς
[280]	τὰς πράξεις τοῦ τὴν τοιαύτην	δόξαν	ἔχοντος ἐντιμοτέρας κατέστησεν, ὑπὲρ οὗ
[0]	ἐπὶ τοῖς Ψευδῆ περί μου	δόξαν	ἔχουσιν. (Ἐδήλωσαν δ' οὕτω διακείμενοι·
[280]	μικρὰ μὲν λαμβάνοντας πονηρὰν δὲ	δόξαν	κτωμένους, πλεονεκτεῖν νομίζουσιν, ἀλλ' οὐ
[230]	τοὺς ἀρίστους ῥήτορας καὶ μεγίστην	δόξαν	λαβόντας πλείστων ἀγαθῶν αἰτίους τῇ
[90]	μὲν χείρω τῶν δὲ βελτίω	δόξαν	λαμβανόντων ἐγὼ μόνος μὴ τύχοιμι
[10]	μὲν ἀλήθειαν ἀφανίζει, ψευδῆ δὲ	δόξαν	παραστήσασα τοῖς ἀκούουσιν ὃν ἂν
[210]	ἀλλ' ὑπὲρ τῶν δικαίως τὴν	δόξαν	ταύτην ἐχόντων. Οἶμαι δὲ σαφῶς
[300]	τῇ μάχῃ νικήσας καὶ τὴν	δόξαν	τὴν ἐκ ταύτης γενομένην τῇ
[120]	ἐξαμαρτεῖν τολμήσειεν. (Τοιγάρτοι διὰ τὴν	δόξαν	τὴν ἐκ τούτων γιγνομένην πολλαὶ
[270]	μάλιστα προσέξει τὸν νοῦν, ὅπως	δόξαν	ὡς ἐπιεικεστάτην λήψεται παρὰ τοῖς
[230]	κατ' ἐκεῖνον τὸν χρόνον φρονιμωτάτου	δόξαντος	εἶναι τῶν πολιτῶν. (Ὥστ' ἐκ
[50]	ἐμοῦ καὶ γεγραμμένους, ὥστ' οὐ	δοξάσαντες	ἀλλὰ σαφῶς εἰδότες ὁποῖοί τινές
[130]	δεινὰ καὶ σχέτλια πᾶσιν εἶναι	δόξει	τὰ πεπραγμένα περὶ Τιμόθεον· ἢν
[70]	εἴποιμ' ἂν εἴ τί μοι	δόξειε	πρέπον εἶναι τῶ παρόντι καιρῷ·
[0]	πολλοῖς ἂν ἴσως ἄτοπος εἶναι	δόξειεν.	(Ἐγὼ γὰρ εἰδὼς ἐνίους τῶν
[20]	τὴν αὑτοῦ δύναμιν ἅπασιν εἶναι	δόξειν.	(Ἐλπίζει δὲ ῥᾳδίως τοῦτο ποιήσειν·
[160]	τὸν αὐτὸν βίον ὁρμησάντων, ἀμφότερα	δόξειν,	καὶ περὶ τὴν φιλοσοφίαν διαφέρειν
[30]	οὕτω γὰρ γιγνώσκοντες αὐτοί τε	δόξετε	καλῶς κρίνειν καὶ νομίμως, ἐγώ
[150]	οὔθ' ὑμεῖς παντάπασιν ἀσκέπτως εἰκάζειν	δόξετε	περὶ τῶν τοιούτων, οὔθ' ἡμεῖς
[20]	τοῖς ἐνθάδε γιγνομένοις τἀναντία τῇ	δόξῃ	ταύτῃ φαίνεσθαι πράττοντας· (καὶ παρ'
[80]	τοσοῦτον, ἢν ἐπαγαγέσθαι τινὰς τῇ	δόξῃ	τῇ τῶν ὀνομάτων δυνηθῶσιν εἰς
[10]	ἄλλα τοιοῦτον οἷος ἂν εἶναι	δόξη	τοῖς ἀκροωμένοις. (Χρὴ δὲ τοὺς
[320]	νομίζοντος ὅ τι ἂν ὑμῖν	δόξῃ,	τοῦθ' ἕξειν μοι καλῶς καὶ
[20]	αὐτῶν οὐ δυνησόμενον ἀξίως τῆς	δόξης	ἀπολογήσασθαι καὶ διὰ τὸ γῆρας
[40]	τὸν χρόνον ἐντίμους ὄντας καὶ	δόξης	ἐπιεικοῦς τυγχάνοντας· ἔτι δὲ τοὺς
[160]	συκοφαντῶν· νῦν δ' ἀντὶ τῆς	δόξης	ἧς προσεδόκων ἀγῶνες περί με
[300]	πόλεως καὶ τῆς τῶν προγόνων	δόξης·	μόλις γὰρ ἢν οὕτως ὑμᾶς
[220]	τοὺς αἰτίους τῇ πόλει τῆς	δόξης	ταύτης γενομένους. (Ἀλλὰ γὰρ οὕτω
[40]	ἡγοῦμαι τάχιστ' ἂν ἀφέσθαι τῆς	δόξης	ταύτης, εἴ τις ὑμῖν ἐπιδείξειε
[160]	ἔχοντες ἐτύγχανον, ~βουλόμενοι μετασχεῖν τῆς	δόξης	ταύτης· νῦν δ' ὑπὲρ τοῦ
[290]	μὴ παντάπασιν ᾖ καταγέλαστον τῆς	δόξης	ταύτης φλαῦρόν τι καταγιγνώσκειν, ἣν
[220]	ἂν δύναιτο μετασχεῖν, τῆς δὲ	δόξης	τῆς διὰ τὴν πονηρίαν γιγνομένης
[80]	πρότερον εἰρημένοις ἀναισχυντεῖν καὶ ληρεῖν	δόξουσι,	καινὰ δὲ ζητοῦντες ἐπιπόνως εὑρήσουσι.
[270]	αὐτῶν· αἰσχύνομαι γὰρ εἴ τισι	δόξω	δεδιὼς ὑπὲρ γήρως καὶ μικροῦ
[10]	διαβέβληκεν, ἵν' ἢν μὲν ἱκανῶς	δόξω	λέγειν, ἔνοχος ὢν φανῶ τοῖς
[210]	μὴ περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων ἀπορεῖν	δόξω.	Παυσάμενος οὖν τούτων ἐπ' ἐκείνους
[120]	Ἕλλησιν. (Πρὸς δὲ τούτοις τὰς	δοριαλώτους	τῶν πόλεων οὕτω πράως διῴκει
[70]	εἰ βλαβεροῖς χρῶμαι τοῖς λόγοις,	δοῦναι	δίκην ὑμῖν, ἀλλ' εἰ μὴ
[60]	πόλεως κινδύνους, ἢ δικαίως ἂν	δοῦναι	δίκην ὑπὲρ τῶν εἰρημένων, ἀλλ'
[160]	ποιήσασθαι καὶ δωρεὰν μυρίας αὐτῷ	δοῦναι	δραχμάς, ἐμοὶ δὲ πολὺ πλείω
[100]	τρία καὶ δέκα μόνον τάλαντα	δούσης	αὐτῷ τῆς πόλεως καὶ τριήρεις
[160]	καὶ δωρεὰν μυρίας αὐτῷ δοῦναι	δραχμάς,	ἐμοὶ δὲ πολὺ πλείω καὶ
[150]	εἰς πολλὴν ἀπορίαν καθέστηκα, τί	δρῶν	ἀρέσαι δυνηθείην ἂν τοῖς τοιούτοις.
[20]	ἀπέχονται, τοὺς δὲ κακόν τι	δρῶντας	εἰς ὑμᾶς εἰσάγουσιν, ἀλλ' ἐν
[140]	ἤν περ δυνηθῶσι. (Ταῦτα δὲ	δρῶντες	οὐκ ἀγνοοῦσι περὶ ὧν τὴν
[10]	μείζω γὰρ δίκην οὐκ ἂν	δυναίμην	λαβεῖν παρ' αὐτῶν. (Πάντων ἡγοῦμαι
[50]	διὰ τέλους εἰπεῖν οὐκ ἂν	δυναίμην·	ὁ γὰρ χρόνος ὁ δεδομένος
[220]	ἀκρασίαν ἐκείνοις συμβαινουσῶν οὐκ ἂν	δύναιτο	μετασχεῖν, τῆς δὲ δόξης τῆς
[10]	ἐγὼ τοὺς ἥττους λόγους κρείττους	δύναμαι	ποιεῖν, τοσοῦτον δέ μου καταπεφρόνηκεν,
[120]	περιπεσεῖν. Ὧν ἐνθυμούμενος τῇ μὲν	δυνάμει	τῇ τῆς πόλεως τοὺς πολεμίους
[230]	σαφέστερον ἐπιδείξειεν ὡς οὐχ αἱ	δυνάμεις	αἱ τῶν λόγων κακοπράγμονας τοὺς
[180]	συμβάλοιντο, τὸ δ' ὅλον αἱ	δυνάμεις	αὗται παραγίγνονται τοῖς καὶ τῇ
[20]	μηδὲν ἀδικοῦσιν ἐπιδειξάμενοι τὰς αὑτῶν	δυνάμεις	παρὰ τῶν φανερῶς ἐξημαρτηκότων πλέον
[200]	εἶναι χρὴ νομίζειν τοὺς τὰς	δυνάμεις	τὰς ἐν ταῖς ὁμολογουμέναις τῶν
[270]	διαβεβλημένων, καὶ τὰς πίστεις μεῖζον	δυναμένας	τὰς ἐκ τοῦ βίου γεγενημένας
[90]	δεῖ πιστὰς εἶναι καὶ μέγα	δυναμένας	τῶν κατηγοριῶν οὐχ αἷς ἔξεστι
[190]	γὰρ αὐτὴν ὡς οὐδὲν ὠφελεῖν	δυναμένην	ἀλλ' ἀπάτην καὶ φενακισμὸν οὖσαν,
[180]	μαθεῖν καὶ πονῆσαι καὶ μνημονεῦσαι	δυναμένην,	τὴν δὲ φωνὴν καὶ τὴν
[200]	τοὺς κεχρημένους αὐτῇ τοιούτους παρασκευάζειν	δυναμένης;	(Ἀλλὰ μὴν καὶ τόδε πάντες
[180]	μάλιστα προσέχοντες τὸν νοῦν καὶ	δυνάμενοι	θεωρεῖν τὸ συμβαῖνον ὡς ἐπὶ
[140]	(Ἐφ' οἷς οἱ μὲν λογίζεσθαι	δυνάμενοι	καὶ νοῦν ἔχοντες ἴσως ἄν
[80]	μᾶλλον τοῖς τὸ χαλεπώτερον ἐξεργάζεσθαι	δυναμένοις.	(Ἀλλὰ μὴν καὶ τῶν ἐπὶ
[130]	καὶ πολεμεῖς τοῖς μέγιστον ἀεὶ	δυναμένοις	αὐτῶν. Καί τοι πόσους οἴει
[120]	εἰς τοῦτο τὰ πράγματα περιιστάναι	δυνάμενον,	ὥστε καὶ τῶν πολεμίων6 περιγίγνεσθαι
[150]	πόλεως ἀπεσχόμην δεινὸν ἡγησάμενος, εἰ	δυνάμενος	ἐκ τῶν ἰδίων τρέφειν ἐμαυτὸν
[80]	Τίς δὲ τοιούτους λόγους εὑρίσκειν	δυνάμενος	πονηροὺς ἂν καὶ περὶ πονηρῶν
[30]	εὕροιτε παρ' ὑμῖν μόνοις χρηματίζεσθαι	δυναμένους,	εἰ δ' ἄλλοσέ ποι πλεύσειαν,
[40]	καὶ βελτίους καὶ μᾶλλον ὠφελεῖν	δυναμένους	εἶναι τῶν τὰς δίκας εὖ
[230]	ἀλλοτρίοις ἐπιβουλεύειν, προσῆκεν ἅπαντας τοὺς	δυναμένους	εἰπεῖν πολυπράγμονας καὶ συκοφάντας εἶναι·
[300]	ἱκανὸν κεκτημένους καὶ σχολὴν ἄγειν	δυναμένους	ἐπὶ τὴν παιδείαν καὶ τὴν
[240]	τοὺς καλῶς χρῆσθαι τῷ λόγῳ	δυναμένους,	ἐπιτιμῶσι δὲ τῶν νεωτέρων τοῖς
[250]	τοὺς ἐν τῷ πλήθει λέγειν	δυναμένους,	εὐβούλους δὲ νομίζομεν οἵτινες ἂν
[280]	βωμολοχευομένους καὶ σκώπτειν καὶ μιμεῖσθαι	δυναμένους	εὐφυεῖς καλοῦσι, προσῆκον τῆς προσηγορίας
[130]	ἐν τοῖς ἰδίοις συλλόγοις λογοποιεῖν	δυναμένους	καὶ πάντα προσποιουμένους εἰδέναι θεραπεύουσι,
[250]	ἐργαζομένους, ἧττον δ' ἑτέρων εὐεργετεῖν	δυναμένους.	Οὐ μὴν ἀλλὰ μικρά γε
[310]	ἐνδοξοτάτους τῶν πολιτῶν καὶ μάλιστα	δυναμένους	ποιῆσαί τι τὴν πόλιν ἀγαθόν,
[300]	δὲ τοὺς καὶ μικρὰ λογίζεσθαι	δυναμένους	τοὺς ἐν τοῖς τοιούτοις τῶν
[270]	ἐπὶ τὸ πολὺ τοῦ βελτίστου	δυναμένους,	φιλοσόφους δὲ τοὺς ἐν τούτοις
[60]	οὐδὲν οὐδ' εἰπεῖν ἄξιον λόγου	δυναμένων,	ἐπιτιμᾶν δὲ καὶ βασκαίνειν τὰ
[290]	λανθάνειν ὑμᾶς, ὅτι πάντων τῶν	δυναμένων	λέγειν ἢ παιδεύειν ἡ πόλις
[240]	τύχωσι, μεταβαλόντες ὡς περὶ πλεονεκτεῖν	δυναμένων	τοὺς λόγους ποιοῦνται. (Καὶ συμβούλοις
[50]	τῆς ἐμῆς εἴτε βούλεσθε καλεῖν	δυνάμεως	εἴτε φιλοσοφίας εἴτε διατριβῆς, ἀκηκόατε
[240]	αὐτῇ ποιουμένην, τοὺς δὲ τῆς	δυνάμεως	ἧς ἡ θεὸς ἔχει μετασχεῖν
[250]	δὲ δεῖ συλλήβδην περὶ τῆς	δυνάμεως	ταύτης εἰπεῖν, οὐδὲν τῶν φρονίμως
[50]	γνωριεῖτε καὶ τῶν λόγων τὴν	δύναμιν	ἁπάντων μαθήσεσθε. (Δέομαι δὲ τῶν
[20]	τῶν ἄλλων, ἀνυπόστατον τὴν αὑτοῦ	δύναμιν	ἅπασιν εἶναι δόξειν. (Ἐλπίζει δὲ
[180]	μᾶλλον ἂν ἔτι καταμαθεῖν τὴν	δύναμιν	αὐτῆς, εἰ διέλθοιμι τὰς ὑποσχέσεις
[10]	φιλοσοφίας πεπαρρησιασμένα καὶ δεδηλωκότα τὴν	δύναμιν	αὐτῆς· ἔστι δέ τι καὶ
[240]	οὐδεὶς ἀγνοεῖν μοι δοκεῖ τὴν	δύναμιν	αὐτῆς, οὐδὲ καταγιγνώσκειν ἡμῶν ὡς
[70]	πόλει συμφερόντων. Γνώσεσθε δὲ τὴν	δύναμιν	αὐτῶν, ἢν παραβάλλητε πρὸς ἕτερα
[250]	τῶν ἀνθρώπων, οὐκ ἀγνοοῦντες τὴν	δύναμιν	αὐτῶν, οὐδ' ὅτι τάχιστ' ἂν
[250]	ἂν ὑμεῖς σαφέστερον εἰδότες τὴν	δύναμιν	αὐτῶν οὕτω διακέησθε πρὸς ἑκάστους
[200]	γνοίη τὴν ἐπιμέλειαν ὅσην ἔχει	δύναμιν·	δῆλον γὰρ ὅτι τότε μὲν
[190]	οὔτε παραπλησίαν ἔχει τούτοις τὴν	δύναμιν.	Εἰ γάρ τις διακούσειεν ἅπαντα
[40]	λόγων ὧν ἄρτι προεῖπον τὴν	δύναμιν	εἰληφότας, καὶ τοὺς μὲν δικανικοὺς
[100]	τῇ πόλει γενέσθαι· τηλικαύτην ἑκάστη	δύναμιν	εἶχε. (Τίς γὰρ οὐκ οἶδε
[0]	τὰς μὲν ἐκείνων φλυαρίας οὐδεμίαν	δύναμιν	ἔχειν, αὐτὸς δὲ πᾶσι τοῦτο
[200]	φρονήσεως ἄσκησιν ταῦτα μηδεμίαν ἡγοῦνται	δύναμιν	ἔχειν, ~ἔπειτ' εἰ τῶν μὲν
[110]	ἀγαθόν. Ἔστι δὲ ταῦτα τίνα	δύναμιν	ἔχοντα; Δεῖ γὰρ οὐχ ἁπλῶς
[200]	τοῖς λόγοις οὕτως ὁμοίαν τὴν	δύναμιν	ἔχοντες ὥστε πᾶσιν εἶναι φανερὸν
[270]	τῶν ἐπιτηδευμάτων ταύτην ἔχοντα τὴν	δύναμιν,	ἔχω μὲν εἰπεῖν, ὀκνῶ δὲ
[170]	τε φύσιν αὐτῆς καὶ τὴν	δύναμιν	ἣν ἔχει, καὶ ποίᾳ τῶν
[70]	τὸν ἐκείνου πλοῦτον οὐδὲ τὴν	δύναμιν	θεραπεύων ἀλλὰ τοῖς ἀρχομένοις ἐπαμύνων,
[0]	τὴν τῶν λόγων τῶν ἐμῶν	δύναμιν	καὶ καταλαζονευομένου περί τε τοῦ
[150]	καὶ τοὺς ὁμοίαν ἐν ἑκάστῃ	δύναμιν	λαβόντας παραπλησίαν καὶ τὴν οὐσίαν
[210]	καὶ τὴν ἐπιμέλειαν ὅσην ἔχει	δύναμιν,	οὐδ' ὅτι ταῦτα πολὺ ἂν
[270]	μόνους ἀγνοεῖν τὴν τῆς εὐνοίας	δύναμιν·	πολὺ γὰρ ἀκριβέστερον τῶν ἄλλων
[110]	εἶχε, καὶ τὴν τῶν πολεμίων	δύναμιν·	πολὺ γὰρ ἂν ὑμῖν αἵ
[180]	με τί τούτων μεγίστην ἔχει	δύναμιν	πρὸς τὴν τῶν λόγων παιδείαν,
[160]	πλείστοις τῶν πολιτῶν παραγενέσθαι τὴν	δύναμιν	ταύτην, δι' ἣν ἔμελλον παρ'
[270]	ἀλλὰ τῆς ὡς ἀληθῶς τὴν	δύναμιν	ταύτην ἐχούσης. (Καὶ ταῦθ' ὡς
[290]	τιθεῖσαν αὐτὴν ὁρῶσι τοῖς τὴν	δύναμιν	ταύτην ἔχουσι, καὶ γυμνάσια πλεῖστα
[290]	δὲ φιλοσοφίᾳ καὶ λογισμῷ τὴν	δύναμιν	ταύτην λαβόντες, οὐδὲν ἀσκέπτως λέγοντες,
[60]	περὶ τούτων, ἀλλὰ καταμέμφεσθαι τὴν	δύναμιν	τὴν σφετέραν αὐτῶν. (Ἀλλ' ὅμως,
[190]	γίγνεσθαι χείρους· ἐπειδὰν γὰρ λάβωσι	δύναμιν,	τοῖς ἀλλοτρίοις ἐπιβουλεύειν. Ὡς οὖν
[190]	ἅπασαν ὑπ' ἐμαυτῷ ποιεῖσθαι τὴν	δύναμιν·	φεύγων γὰρ τὰς τοιαύτας αἰτίας,
[270]	πράξεις τὴν αὐτὴν ἕξει ταύτην	δύναμιν,	ὥσθ' ἅμα τὸ λέγειν εὖ
[170]	μὲν ἡ φιλοσοφία τοιαύτην ἔχει	δύναμιν	ὥστε διαφθείρειν τοὺς νεωτέρους, οὐ
[210]	ἡμετέρας ἐπιστήμας, (οὐδ' ἐκ τούτων	δύνανται	γνῶναι τὴν παιδείαν καὶ τὴν
[180]	τὰς τῶν σωμάτων ἕξεις, ἀμφότεροι	δύνανται	προαγαγεῖν· ἐκείνην δὲ τὴν ἐπιστήμην
[260]	τῶν πραγμάτων ἀποδέχεσθαι καὶ μανθάνειν	δύνανται.	(Φιλοσοφίαν μὲν οὖν οὐκ οἶμαι
[110]	φράσαι περὶ αὐτῶν. Πρῶτον μὲν	δύνασθαι	γνῶναι πρὸς τίνας πολεμητέον καὶ
[240]	ἂν εὔξαιτο μάλιστα μὲν αὐτὸς	δύνασθαι	λέγειν, εἰ δὲ μή, τοὺς
[290]	ἐμπειρίαν, ἥ περ μάλιστα ποιεῖ	δύνασθαι	λέγειν, ἐνθένδε πάντας λαμβάνοντας· πρὸς
[210]	οὐχ ὑπὲρ ἁπάντων τῶν προσποιουμένων	δύνασθαι	παιδεύειν ποιοῦμαι τοὺς λόγους, ἀλλ'
[180]	φύσιν οἵαν δεῖ, τοῖς δὲ	δύνασθαι	παιδεῦσαι τοὺς τοιούτους, κοινὸν δ'
[300]	μεγάλων ἡγήσασθαι πραγμάτων καὶ τὸ	δύνασθαι	τὰς πόλεις ἐκ τῶν κινδύνων
[270]	φιλοτίμως διατεθεῖεν, καὶ τοῦ πείθειν	δύνασθαι	τοὺς ἀκούοντας ἐρασθεῖεν, καὶ πρὸς
[60]	καὶ τοῖς ἰδιώταις καὶ τοῖς	δυνάσταις	πλησιάζειν· ~φανήσομαι γὰρ πρὸς αὐτὸν
[300]	προγόνους ἐπὶ ἡγεμονίαν καὶ τὴν	δυναστείαν	ἣν ἔσχον προαγαγών, ἔτι δὲ
[310]	τὴν πόλιν ποιήσασι διὰ τὰς	δυναστείας	ἐφθόνησαν, πονηρῶν δ' ἀνθρώπων καὶ
[60]	διαλύσασθαι τὸν πόλεμον, κατηγορῶ τῆς	δυναστείας	τῆς ἐν τοῖς Ἕλλησι καὶ
[260]	τοὺς ἐν τοῖς ἐριστικοῖς λόγοις	δυναστεύοντας	καὶ τοὺς περὶ τὴν ἀστρολογίαν
[240]	αὐτοὺς ἐν μὲν τοῖς τοιούτοις	δυναστεύοντας,	ὑπὸ δὲ τῶν καλῶν κἀγαθῶν
[30]	γ' ἐστὶν οὔτ' εἰκὸς οὔτε	δυνατόν,	ἐμὲ μὲν περὶ πολλοὺς ἡμαρτηκέναι,
[50]	εἰδέναι ποιεῖ τοὺς δικάζοντας ὡς	δυνατὸν	μάλιστα, περὶ ὧν τὴν ψῆφον
[80]	τῆς Ἑλλάδος οὐκ ἂν πολλοὶ	δυνηθεῖεν.	(Ὧν ἕνεκα τοὺς ἔργον ποιουμένους
[190]	τοῦ τολμᾶν, οὐδ' ἂν φθέγξασθαι	δυνηθείη.	(Καὶ μηδεὶς οἰέσθω με πρὸς
[210]	ὧν περ καὶ τὰ θηρία	δυνηθείη	προαγαγεῖν, (ἀλλὰ τοσαύτην ἁπάντων ἡμῶν
[150]	ἀπορίαν καθέστηκα, τί δρῶν ἀρέσαι	δυνηθείην	ἂν τοῖς τοιούτοις. Εἰ γὰρ
[100]	οἶδ' ὅπως ἂν σαφέστερον ἐπιδεῖξαι	δυνηθείην.	Ἐμνήσθη δὲ καὶ τῆς πρὸς
[250]	αὑτῶν ἐντιμοτέρους ποιήσειν. (Περὶ ὧν	δυνηθείην	μὲν ἂν ἴσως διαλεχθῆναι πολὺ
[160]	ἠρχόμην πλησιάζειν τισίν, ᾠόμην, εἰ	δυνηθείην	πλείω κτήσασθαι καὶ περιποιήσασθαι τῶν
[150]	ἐμβάλῃ λειτουργίας ὧν ὑπενεγκεῖν ἂν	δυνηθεῖμεν.	(Ὅλως μὲν οὖν οὐδεὶς εὑρεθήσεται
[290]	ταῖς αὑτῶν ἀγαθόν τι κτήσασθαι	δυνηθέντας	μᾶλλον ἢ τοὺς παρὰ τῶν
[200]	ἀποτελεσθέντας, τοὺς δὲ παιδεύειν ἑτέρους	δυνηθέντας,	ὅσοι δ' αὐτῶν ἰδιωτεύειν ἐβουλήθησαν,
[40]	ταχέως ἂν ἑλεῖν καὶ τοὺτους	δυνηθέντας.	~Ταῦτα λογιζόμενοι καὶ πολὺ κρείττω
[140]	ἂν φθονήσωσιν ἀπολλύουσιν, ἤν περ	δυνηθῶσι.	(Ταῦτα δὲ δρῶντες οὐκ ἀγνοοῦσι
[10]	ἐξ ἀμφοτέρων τῶν λόγων ἐκλαβεῖν	δυνηθῶσι	τὸ δίκαιον. (Οὐ θαυμάζω δὲ
[80]	τῇ δόξῃ τῇ τῶν ὀνομάτων	δυνηθῶσιν	εἰς τὴν αὑτῶν ὁμιλίαν, ἐγὼ
[50]	εὐεργεσιῶν. (Ὤιμην μὲν οὖν αὐτὸς	δυνήσεσθαι	διελθεῖν περὶ αὐτῶν· νῦν δέ
[10]	Ἐὰν γὰρ ἐμμείνητε τούτοις, μᾶλλον	δυνήσεσθε	κατιδεῖν εἴ τι τυγχάνομεν λέγοντες
[20]	ἐμὲ δ' ὑπὲρ αὐτῶν οὐ	δυνησόμενον	ἀξίως τῆς δόξης ἀπολογήσασθαι καὶ
[0]	οὐδ' ἀνεπιφθόνως εἰπεῖν περὶ αὐτῶν	δυνησόμενος·	εἰ δ' ὑποθείμην ἀγῶνα μὲν
[170]	ἐροῦμεν· ὅμως δ' ὅπως ἂν	δύνωμαι,	πειράσομαι διελθεῖν τήν τε φύσιν
[0]	οὐκ ἀκμάζων, ἀλλ' ἔτη γεγονὼς	δύο	καὶ ὀγδοήκοντα. Διόπερ χρὴ συγγνώμην
[200]	τι ἂν μάθωμεν ἐξεργαζομένους, ἀλλὰ	δύο	μὲν ἢ τρεῖς ἐξ ἁπάντων
[260]	οὐ πλείω τριῶν, Ἀλκμαίων δὲ	δύο	μόνα, Παρμενίδης δὲ καὶ Μέλισσος
[230]	κρινομένην παρ' ὑμῖν, Περικλῆς δὲ	δυοῖν	ἐγένετο μαθητής, Ἀναξαγόρου τε τοῦ
[190]	διδάσκοντας καὶ λέγοντας, ἐξ ὧν,	δυοῖν	θάτερον, ἢ μεταστήσομεν τὰς γνώμας
[60]	αὐτοῖς. {Ἐκ τοῦ περὶ Εἰρήνης,	(Δυοῖν	μὲν τοίνυν λόγοιν ἀκηκόατε· βούλομαι
[260]	ἀστρολογίας καὶ γεωμετρίας διατρίβοντες, (καὶ	δυσκαταμαθήτοις	πράγμασιν ἀναγκαζόμενοι προσέχειν τὸν νοῦν,
[140]	ἀτυχίαις οὐκ ἔστιν ὅπως οὐ	δυσκολανοῦσι	καὶ χαλεπῶς οἴσουσιν. Ὡς οὖν
[150]	τοιούτους ἀμαθεῖς δοκεῖν εἶναι καὶ	δυσκόλους	τοῖς συμπολιτευομένοις; (Πρὸς μὲν οὖν
[120]	ἐπὶ πολλῶν καὶ παντοδαπῶν καὶ	δυσκόλων	πραγμάτων ὀρθῶς ἀεὶ πράττων καὶ
[10]	ῥᾳδίως ἐπικρατήσειν. (Οὕτω δέ μοι	δυσκόλως	ἅπαντα συμβέβηκεν, ὥσθ' οἱ μὲν
[190]	οὐκ ἀγνοῶ δ' ὅτι τοὺς	δυσκόλως	διακειμένους οὐδέν πω τῶν εἰρημένων
[160]	αὐτῶν· ὁρῶν δ' οὐ μόνον	δυσκόλως	διακειμένους περὶ τὴν τῶν λόγων
[90]	εἰπεῖν τῶν παντάπασι πρός με	δυσκόλως	διακειμένων, ὡς τούτοις μὲν οἷς
[240]	ὧν εἰς ἐπιθυμίαν αὐτοὶ καθεστᾶσι,	δυσκόλως	ἔχειν καὶ ζηλοτυπεῖν καὶ τὰς
[120]	τῶν πόλεων τῶν πρὸς ὑμᾶς	δυσκόλως	ἐχουσῶν ἀναπεπταμέναις αὐτὸν ἐδέχοντο ταῖς
[290]	ὅτι τῶν Ἑλλήνων οἱ μὲν	δυσκόλως	πρὸς ὑμᾶς ἔχουσιν, οἱ δ'
[170]	πολλῶν ἡδονῶν γέμουσα, (τοῦτ' ἔχει	δυσκολώτατον·	διὰ γὰρ τὸ μέγεθος καὶ
[280]	ἐπιτηδευμάτων ἀποτρέπομεν. (Οὕτω δ' ἐστὶ	δυσμενὲς	ἅπασι τὸ τῶν συκοφαντῶν γένος,
[140]	καὶ τῶν ἀποριῶν ἐξηγρίωνται καὶ	δυσμενῶς	ἔχουσιν, ὥστ' οὐ ταῖς πονηρίαις
[250]	γιγνώσκειν, μηδὲ πρὸς τοιοῦτο πρᾶγμα	δυσμενῶς	φαίνεσθαι διακειμένους, ὃ πάντων τῶν
[90]	(Ἢ πάντων γ' ἂν εἴην	δυστυχέστατος,	εἰ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων ἔκ
[170]	λέγεσθαι παρ' ὑμῖν ἐξηλλαγμένους, μὴ	δυσχεραίνειν	ἀλλ' ἔχειν συγγνώμην, ἐνθυμουμένους ὅτι
[280]	τοίνυν περὶ τὴν πλεονεξίαν, ὃ	δυσχερέστατον	ἦν τῶν ῥηθέντων· εἰ μέν
[160]	ὥστε καὶ πρόξενον ποιήσασθαι καὶ	δωρεὰν	μυρίας αὐτῷ δοῦναι δραχμάς, ἐμοὶ
[90]	γὰρ τοῖς μὲν δι' ἀρετὴν	δωρεὰς	εἰληφόσιν ἤρεσκον, τῷ δὲ συκοφάντῃ
[40]	βασιλέως πολλὰς ἔλαβον καὶ μεγάλας	δωρεάς.	Καίτοι τίνι πιστὸν ὑμῶν ἐστιν
[100]	μὴ κατώρθωσεν· οὐδὲ γὰρ τῶν	δωρεῶν	οὐδὲ τῶν τιμῶν οὐδεὶς αὐτῷ