| Paragraphes |
|---|
| [190] |
πλείω
τοῦ
καιροῦ
τοῦ
παρόντος·
|
ἃ |
δ'
αὐτὸς
ἀποφαίνομαι,
πειράσομαι
διελθεῖν |
| [270] |
τάχιστα
λήψονται
τὴν
τοιαύτην
φρόνησιν.
|
(Ἃ |
δ'
ἐστὶ
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
ταύτην |
| [140] |
προσπεσόν,
οὕτως
εἰπεῖν
περὶ
αὐτῶν·
|
ἃ |
δ'
οὖν
μοι
νῦν
ἐπελήλυθε, |
| [200] |
τὰ
δ'
αὐτὸν
εὑρηκότα,
πολὺ
|
ἃ |
ἔτι
πλέον
καὶ
σφῶν
αὐτῶν |
| [180] |
προσταττομένοις.
(Ταῦτα
μὲν
οὖν
ἐστιν
|
ἃ |
κατὰ
πασῶν
λέγομεν
τῶν
τεχνῶν· |
| [10] |
τυγχάνομεν
λέγοντες
ἄξιον
ἡμῶν
αὐτῶν.
|
(Ἃ |
μὲν
οὖν
ἀναγκαῖον
ἦν
προειπεῖν, |
| [190] |
καὶ
τὴν
ἐμαυτοῦ
γνώμην
ἀποφαινόμενος.
|
(Ἃ |
μὲν
οὖν
κατηγορῶ
τῶν
ἄλλων |
| [170] |
περιόδου
γιγνομένης
ἀναγκαῖόν
ἐστιν,
ὅπως
|
ἃ |
οἱ
νεώτεροι
παιδευθῶσιν,
οὕτω
τὴν |
| [220] |
καὶ
πονηρούς;
Καὶ
τίς
ἄν,
|
ἃ |
παρὰ
τῆς
αὑτοῦ
φύσεως
ἐπίσταται, |
| [70] |
τοῖς
ἐν
δημοκρατία
πολιτευομένοις
σφόδρ'
|
ἃ |
παρακελευσαίμην
τὸ
πλῆθος
θεραπεύειν.
(Ἐν |
| [30] |
μηδὲν
ἠδικημένων,
ἐξὸν
αὐτοῖς
δηλώσασιν
|
ἃ |
πεπόνθασι
τὴν
μεγίστην
παρ'
ἐμοῦ |
| [280] |
δ'
ἐκ
παίδων
ἐξεληλυθότες
ἔγνωσαν
|
ἃ |
πολλοὶ
τῶν
πρεσβυτέρων
οὐκ
ἴσασιν, |
| [10] |
μηδὲν
ὑμῖν
συμβήσεται
τοιοῦτον,
μηδ'
|
ἃ |
τοῖς
ἄλλοις
ἂν
ἐπιτιμήσαιτε
τούτοις |
| [150] |
τῶν
ἀρχῶν
ἕνεκα,
μήτε
λαμβάνειν
|
ἃ |
τοῖς
ἄλλοις
ἡ
πόλις
δίδωσι, |
| [0] |
δὲ
σαφῶς
μὲν
εἰδότας
περὶ
|
ἃ |
τυγχάνω
διατρίβων,
φθονοῦντας
δὲ
καὶ |
| [10] |
τύχῃ
τῶν
πολιτῶν
ἀδίκως
ἀπόλλυσιν;
|
(Ἃ |
φυλακτέον
ἐστίν,
ὅπως
μηδὲν
ὑμῖν |
| [250] |
καὶ
νόμιμος
καὶ
δίκαιος
ψυχῆς
|
ἀγαθῆς |
καὶ
πιστῆς
εἴδωλόν
ἐστι.
(Μετὰ |
| [90] |
τινες
τῶν
ἐμοὶ
συγγεγενημένων
ἄνδρες
|
ἀγαθοὶ |
γεγόνασι
περὶ
τὴν
πόλιν
καὶ |
| [290] |
μέγα
φρονεῖν
ἐπὶ
τοῖς
ἄλλοις
|
ἀγαθοῖς |
ὡς
ἐπὶ
τοῖς
ἐν
τῇ |
| [110] |
φρόνιμον
εἶναι
τὸν
στρατηγὸν
τὸν
|
ἀγαθόν. |
Ἔστι
δὲ
ταῦτα
τίνα
δύναμιν |
| [310] |
δυναμένους
ποιῆσαί
τι
τὴν
πόλιν
|
ἀγαθόν, |
ὀλιγαρχίαν
ὀνειδίζοντες
καὶ
λακωνισμόν,
οὐ |
| [110] |
τί
προσήκει
τὸν
στρατηγὸν
τὸν
|
ἀγαθόν; |
Στρατόπεδον
συναγαγεῖν
ἁρμόττον
τῷ
πολέμῳ |
| [290] |
τοὺς
ταῖς
φιλοπονίαις
ταῖς
αὑτῶν
|
ἀγαθόν |
τι
κτήσασθαι
δυνηθέντας
μᾶλλον
ἢ |
| [230] |
τελευταῖον
Περικλῆς
καὶ
δημαγωγὸς
ὢν
|
ἀγαθὸς |
καὶ
ῥήτωρ
ἄριστος
οὕτως
ἐκόσμησε |
| [100] |
δ'
ἐπιδειχθῇ
καὶ
πολίτης
ὢν
|
ἀγαθὸς |
καὶ
στρατηγὸς
τοιοῦτος
οἷος
οὐδεὶς |
| [290] |
δεινοὺς
ὄντας
εἰπεῖν
εὐδαιμονίζουσιν
ὡς
|
ἀγαθοῦ |
καὶ
καλοῦ
πράγματος
αὐτοῖς
συμβεβηκότος, |
| [250] |
τοὺς
κακοὺς
ἐξελέγχομεν
καὶ
τοὺς
|
ἀγαθοὺς |
ἐγκωμιάζομεν.
Διὰ
τούτου
τοὺς
τ' |
| [200] |
δὲ
μόνον
παραμείναντας
ῥήτορας
ἅπαντας
|
ἀγαθοὺς |
εἶναι
καὶ
τελέους
καὶ
μηδὲν |
| [90] |
ἀλλοτρίων
ἐφιεμένους,
ἀλλ'
ὡς
ἄνδρας
|
ἀγαθοὺς |
ὄντας
καὶ
πολλὰ
τῶν
ἰδίων |
| [170] |
Ἡ
γὰρ
πόλις
ἡμῶν
πολλῶν
|
ἀγαθῶν |
αἰτία
καὶ
νῦν
οὖσα
καὶ |
| [50] |
ἁπάντων
τῶν
ὑπαρχόντων
τοῖς
Ἕλλησιν
|
ἀγαθῶν |
αἰτίαν
γεγενημένην.
Ἀφορισάμενος
δὲ
τὸν |
| [250] |
τῇ
τῶν
ἀνθρώπων
φύσει
πλείστων
|
ἀγαθῶν |
αἴτιόν
ἐστι.
Τοῖς
μὲν
γὰρ |
| [250] |
πλῆθος
καὶ
τηλικούτων
τὸ
μέγεθος
|
ἀγαθῶν |
αἴτιόν
ἐστιν.
(Καὶ
τί
δεῖ |
| [130] |
αὐτὴν
ταύτην
παρασκευάζειν,
ἀλλὰ
πλείστων
|
ἀγαθῶν |
αἴτιος
γεγενημένος
χεῖρον
διάκεισαι
τῶν |
| [100] |
περὶ
ἀνδρὸς
τετελευτηκότος
καὶ
πολλῶν
|
ἀγαθῶν |
αἰτίου
τῇ
πόλει
βλασφήμους
καὶ |
| [300] |
φρονεῖν
καὶ
λέγειν,
τούτους
ἁπάντων
|
ἀγαθῶν |
αἰτίους
γεγενημένους.
(Ὧν
εἰκὸς
ὑμᾶς |
| [70] |
τοὺς
νόμους
πλείστων
καὶ
μεγίστων
|
ἀγαθῶν |
αἰτίους
εἶναι
τῷ
βίῳ
τῶν |
| [230] |
καὶ
μεγίστην
δόξαν
λαβόντας
πλείστων
|
ἀγαθῶν |
αἰτίους
τῇ
πόλει
γεγενημένους,
ἀρξαμένους |
| [280] |
καὶ
δικαιοτάτους,
οἳ
περὶ
τῶν
|
ἀγαθῶν |
ἀλλ'
οὐ
τῶν
κακῶν
πλεονεκτοῦσι· |
| [130] |
ζητεῖς,
ἡγούμενος
μέγιστον
εἶναι
τῶν
|
ἀγαθῶν, |
αὐτὸς
δὲ
σαυτῷ
παρὰ
τῆς |
| [230] |
αἰτίαν
τοῖς
Ἕλλησι
τῶν
μεγίστων
|
ἀγαθῶν |
γενομένην·
(ἐπὶ
δὲ
τούτῳ
Θεμιστοκλῆς |
| [100] |
δὲ
δίκαιον
ἢ
καὶ
τῶν
|
ἀγαθῶν |
κοινωνεῖν
ἢ
μηδὲ
τῶν
ἀτυχιῶν |
| [240] |
συνόντων
ἡμῖν
καὶ
τοὺς
οἰκείους
|
ἀγανακτοῦντας |
καὶ
γραφομένους
καὶ
δίκην
ζητοῦντας |
| [310] |
ἔτι
βούλομαι
διαλεχθῆναι
πρὸς
ὑμᾶς.
|
(Ἀγανακτῶ |
γὰρ
ὁρῶν
τὴν
συκοφαντίαν
ἄμεινον |
| [300] |
καὶ
τοὺς
τοιούτους
γενέσθαι
προθυμουμένους,
|
ἀγαπᾶν |
καὶ
τιμᾶν
καὶ
θεραπεύειν,
ἐπισταμένους |
| [230] |
κατεσκεύασεν,
ὥστ'
ἔτι
καὶ
νῦν
|
ἀγαπᾶσθαι |
τὴν
διοίκησιν
τὴν
ὑπ'
ἐκείνου |
| [10] |
ὧν
ὁ
πρότερος
εἴρηκεν,
ἀλλ'
|
ἀγαπητὸν |
ἢν
ἐξ
ἀμφοτέρων
τῶν
λόγων |
| [170] |
διαβεβλημένην,
καὶ
πολὺ
ἂν
δικαιοτέρως
|
ἀγαπωμένην |
αὐτὴν
ἢ
μισουμένην.
Ἔχω
δὲ |
| [150] |
μὲν
ἡσυχίαν
καὶ
τὴν
ἀπραγμοσύνην
|
ἀγαπῶν, |
μάλιστα
δ'
ὁρῶν
τοὺς
τοιούτους |
| [280] |
δὲ
τῶν
παλαιῶν
σοφιστῶν
τερατολογίας
|
ἀγαπῶντας |
φιλοσοφεῖν
φασιν,
ἀλλ'
οὐ
τοὺς |
| [300] |
βίον
ἱκανὸν
κεκτημένους
καὶ
σχολὴν
|
ἄγειν |
δυναμένους
ἐπὶ
τὴν
παιδείαν
καὶ |
| [20] |
ἄκριτοί
τινες
ἀπόλλυνται
τῶν
πολιτῶν,
|
ἀγνοεῖν |
δ'
ὅτι
τοῦτο
ποιοῦσιν
οἱ |
| [240] |
καὶ
πᾶσι
φανερούς,
ὥστ'
οὐδεὶς
|
ἀγνοεῖν |
μοι
δοκεῖ
τὴν
δύναμιν
αὐτῆς, |
| [30] |
διαβαλλόντων.
Οἶμαι
γὰρ
οὐδένα
τοῦτ'
|
ἀγνοεῖν, |
ὅτι
πάντες
ἄνθρωποι
περὶ
τὸν |
| [170] |
νοῦν.
(Οἶμαι
δ'
ὑμᾶς
οὐκ
|
ἀγνοεῖν |
ὅτι
τὰ
πράγματα
τῆς
πόλεως |
| [10] |
περιπίπτοντες.
Οἶμαι
δ'
ὑμᾶς
οὐκ
|
ἀγνοεῖν |
ὅτι
τῇ
πόλει
πολλάκις
οὕτως |
| [290] |
ἐπαινούντων.
(Οἶμαι
δ'
ὑμᾶς
οὐκ
|
ἀγνοεῖν |
ὅτι
τῶν
Ἑλλήνων
οἱ
μὲν |
| [270] |
περὶ
τὴν
φιλοσοφίαν
ὄντας
μόνους
|
ἀγνοεῖν |
τὴν
τῆς
εὐνοίας
δύναμιν·
πολὺ |
| [10] |
κακῶς,
οὐδεὶς
ἂν
τῶν
παρόντων
|
ἀγνοήσειεν· |
εἰ
δ'
ἀληθέσι
κέχρηται
τοῖς |
| [220] |
ἂν
ἐν
τούτοις
τὸ
κρεῖττον
|
ἀγνοήσειεν, |
οὕτω
μεγάλην
τὴν
διαφορὰν
τῶν |
| [200] |
λοιπῶν
εἰκότως
ἄν
ἅπαντες
τὴν
|
ἄγνοιαν |
θαυμάσειαν
τῶν
τολμώντων
οὕτως
εἰκῇ |
| [130] |
Τιμόθεον·
ἢν
δ'
ἀναλογίσησθε
τὴν
|
ἄγνοιαν |
ὅσην
ἔχομεν
πάντες
ἄνθρωποι,
καὶ |
| [80] |
τὴν
ὑπὸ
τῶν
ἄλλων
μὲν
|
ἀγνοουμένην, |
ὑπ'
αὐτῶν
δὲ
τούτων
ἀντιλεγομένην, |
| [250] |
ἀμφισβητησίμων
ἀγωνιζόμεθα
καὶ
περὶ
τῶν
|
ἀγνοουμένων |
σκοπούμεθα·
ταῖς
γὰρ
πίστεσιν,
αἷς |
| [10] |
τὴν
ἀλήθειαν,
καὶ
τοὺς
μὲν
|
ἀγνοοῦντας |
εἰδέναι
ποιῆσαι,
τοὺς
δὲ
φθονοῦντας |
| [250] |
οἱ
φαυλότατοι
τῶν
ἀνθρώπων,
οὐκ
|
ἀγνοοῦντες |
τὴν
δύναμιν
αὐτῶν,
οὐδ'
ὅτι |
| [140] |
δυνηθῶσι.
(Ταῦτα
δὲ
δρῶντες
οὐκ
|
ἀγνοοῦσι |
περὶ
ὧν
τὴν
ψῆφον
οἴσουσιν, |
| [190] |
πρότερον
περὶ
ἡμῶν
εἰρημένοις·
οὐκ
|
ἀγνοῶ |
δ'
ὅτι
τοὺς
δυσκόλως
διακειμένους |
| [220] |
γενομένους.
(Ἀλλὰ
γὰρ
οὕτω
τινὲς
|
ἀγνωμόνως |
ἔχουσιν
ὥστ'
εἰδότες
καὶ
τοὺς |
| [30] |
τοὺς
πλείστην
σχολὴν
τῶν
Ἑλλήνων
|
ἄγοντας. |
~Ἠκούσατε
δὲ
καὶ
τοῦ
κατηγόρου |
| [220] |
τῇ
πόλει
καὶ
πλείστην
ἡσυχίαν
|
ἄγοντας, |
προσέχοντας
δὲ
τὸν
νοῦν
σφίσιν |
| [210] |
τῶν
θηρίων
ἐγγιγνομένας
ἢ
τὰς
|
ἀγριότητας |
τὰς
ἐν
ταῖς
ψυχαῖς
τῶν |
| [30] |
ἀκηκοὼς
μηδὲν
πώποτε
φλαῦρον
εἰς
|
ἀγῶνά |
με
τηλικουτονὶ
κατέστησεν,
ἦ
που |
| [0] |
αὐτῶν
δυνησόμενος·
εἰ
δ'
ὑποθείμην
|
ἀγῶνα |
μὲν
καὶ
κίνδυνόν
τινα
περὶ |
| [20] |
κίνδυνόν
με
κατέστησεν,
ἡγούμενος
τὸν
|
ἀγῶνα |
τὸν
πρὸς
ἐμὲ
παρ'
ἑτέρων |
| [0] |
ἀναγνωσθήσεσθαι
τοῖς
ἢ
πρὸς
τοὺς
|
ἀγῶνας |
ἢ
πρὸς
τὰς
ἐπιδείξεις
γιγνομένοις, |
| [10] |
δὲ
πρὸς
μὲν
τοὺς
τοιούτους
|
ἀγῶνας |
οὐχ
ἁρμόττοντα,
περὶ
δὲ
φιλοσοφίας |
| [160] |
ἀντὶ
τῆς
δόξης
ἧς
προσεδόκων
|
ἀγῶνες |
περί
με
καὶ
κίνδυνοι
καὶ |
| [180] |
τὰ
σχήματα
τὰ
πρὸς
τὴν
|
ἀγωνίαν |
εὑρημένα
τοὺς
φοιτῶντας
διδάσκουσιν,
οἱ |
| [300] |
μὲν
γὰρ
τὴν
τῶν
σωμάτων
|
ἀγωνίαν |
πολλοὺς
τοὺς
ἀμφισβητοῦντας
ἔχομεν,
περὶ |
| [160] |
ἰδίων
πολλὰς
ἐλπίδας
εἶχον
καλῶς
|
ἀγωνιεῖσθαι· |
(καὶ
γὰρ
τοῖς
βεβιωμένοις
καὶ |
| [150] |
ἐπιδείξῃ,
δῆλον
ὅτι
τοσούτω
χεῖρον
|
ἀγωνιεῖται |
παρ'
αὐτοῖς·
πρὸς
δὲ
τοὺς |
| [290] |
πλεῖστα
καὶ
παντοδαπώτατα
παρέχουσαν
τοῖς
|
ἀγωνίζεσθαι |
προῃρημένοις
καὶ
περὶ
τὰ
τοιαῦτα |
| [250] |
τούτου
καὶ
περὶ
τῶν
ἀμφισβητησίμων
|
ἀγωνιζόμεθα |
καὶ
περὶ
τῶν
ἀγνοουμένων
σκοπούμεθα· |
| [40] |
ὄντας
ἐν
ᾗ
περ
ἂν
|
ἀγωνιζόμενοι |
τυγχάνωσι,
τοὺς
δ'
ἐν
ἁπάσαις |
| [30] |
πάθωσιν
οἱ
κρίνοντες,
χαλεπώτατοι
τοῖς
|
ἀγωνιζομένοις |
εἰσίν.
Ὡς
οὖν
τὰ
μὲν |
| [270] |
τοῖς
μὲν
περὶ
ἄλλων
τινῶν
|
ἀγωνιζομένοις |
οὐκ
ἂν
ἁρμόσειε
λέγειν
περὶ |
| [20] |
μὴ
κοινὴν
τὴν
εὔνοιαν
τοῖς
|
ἀγωνιζομένοις |
παρέχοντες.
(Ὃ
δὲ
πάντων
δεινότατον, |
| [40] |
λόγους
τοῖς
ἐν
τοῖς
δικαστηρίοις
|
ἀγωνιζομένοις. |
Τούτων
μὲν
τοίνυν
τοσούτων
ὄντων |
| [170] |
περὶ
πραγμάτων
ἀνομοίων
τοῖς
ἄλλοις
|
ἀγωνιζομένους |
ἀναγκαῖόν
ἐστι
καὶ
τοῖς
λόγοις |
| [200] |
(ἀλλὰ
τοὺς
μὲν
αὐτῶν
ἱκανοὺς
|
ἀγωνιστὰς |
ἀποτελεσθέντας,
τοὺς
δὲ
παιδεύειν
ἑτέρους |
| [200] |
τρεῖς
ἐξ
ἁπάντων
τῶν
διδασκαλείων
|
ἀγωνιστὰς |
γιγνομένους,
τοὺς
δ'
ἄλλους
ἐξ |
| [0] |
περὶ
τριηραρχίας
καὶ
περὶ
ταύτης
|
ἀγῶνος |
ἔγνων
καὶ
τούτων
τινὰς
οὐχ |
| [250] |
τ'
ἄριστα
παιδευθέντες
τῶν
μὲν
|
ἀγώνων |
ἀμελοῖεν,
τοὺς
δ'
ἀπαντῶντας
τύπτοιεν, |
| [40] |
μὲν
διὰ
πολυπραγμοσύνην
ἠπείροις
τῶν
|
ἀγώνων |
γεγενημένοις,
τοὺς
δ'
ἐκ
φιλοσοφίας |
| [20] |
διὰ
τὴν
ἀπειρίαν
τῶν
τοιούτων
|
ἀγώνων. |
(Οὕτω
γὰρ
βεβίωκα
τὸν
παρελθόντα |
| [230] |
διοικοῦντας
ὥστε
μηδὲν
δεῖσθαι
τῶν
|
ἀγώνων |
τῶν
παρ'
ὑμῖν.
(Καί
τοι |
| [300] |
ἀθλητὰς
τοὺς
ἐν
τοῖς
στεφανίταις
|
ἀγῶσι |
νικῶντας·
πολὺ
γὰρ
καλλίω
δόξαν |
| [220] |
τὴν
μελέτην,
ἵν'
ἐν
τοῖς
|
ἀγῶσι |
παρὰ
τὸ
δίκαιον
πλεονεκτῶσι.
(Καί |
| [30] |
παρὰ
τὸ
δίκαιον
ἐν
τοῖς
|
ἀγῶσι |
πλεονεκτεῖν,
ἐκ
δὲ
τῶν
ἄλλων |
| [20] |
τῶν
Ἑλλήνων,
ἐπὶ
δὲ
τοῖς
|
ἀγῶσι |
τοῖς
ἐνθάδε
γιγνομένοις
τἀναντία
τῇ |
| [300] |
σκοπεῖν,
ὅπως
ἔν
τε
τοῖς
|
ἀγῶσι |
τοῖς
περὶ
τῶν
συμβολαίων
τῶν |
| [20] |
κοσμίως
ζῆν
ἄξιον
πιστεύειν
ὡς
|
ἀδεῶς |
ἐξέσται
τὴν
πόλιν
οἰκεῖν·
οἱ |
| [20] |
ὅτι
διὰ
τοὺς
συκοφαντεῖν
τολμῶντας
|
ἄδηλον |
ὅστις
εἰς
κίνδυνον
καταστὰς
ἀναγκασθήσεται |
| [210] |
τίνος
τυχεῖν
βουλόμενοι
τολμῶσί
τινες
|
ἀδικεῖν· |
ἢν
γὰρ
ταῦτα
καλῶς
περιλάβωμεν, |
| [160] |
δοκεῖν
εὐπορεῖν
ἢ
τὸ
φανερῶς
|
ἀδικεῖν· |
οἱ
μὲν
γὰρ
ἢ
συγγνώμης |
| [160] |
μὴ
πλουτεῖν
ὥσπερ
τῶν
μεγίστων
|
ἀδικημάτων |
ἀπολογίαν
δεῖ
παρασκευάζεσθαι
καὶ
σκοπεῖν, |
| [310] |
(Τοῖς
μὲν
γὰρ
μεγίστοις
τῶν
|
ἀδικημάτων |
ἐν
ἑνὶ
τῶν
δικαστηρίων
τὴν |
| [140] |
ὧν
τὴν
ψῆφον
οἴσουσιν,
ἀλλ'
|
ἀδικήσειν |
μὲν
ἐλπίζοντες,
ὀφθήσεσθαι
δ'
οὐ |
| [150] |
ἔργον
ποιούμενος
ὅπως
μηδένα
μήτ'
|
ἀδικήσω |
μήτ'
ἐνοχλήσω
μήτε
λυπήσω,
δι' |
| [20] |
ἐν
δημοκρατία
μήθ'
ὕβριν
μήτ'
|
ἀδικίαν |
ἐγκαλέσαι,
μηδ'
εἶναι
μήτε
διαιτητὴν |
| [220] |
πλεονεκτῶσι.
(Καί
τοι
τίνες
ἂν
|
ἀδικίαν |
καὶ
κακίαν
ἀσκοῦντες
σωφρονέστερον
τῶν |
| [290] |
αὐτῶν
ἔσεσθε
κατεψηφισμένοι
τὴν
τοιαύτην
|
ἀδικίαν, |
(καὶ
πεποιηκότες
ὅμοιον
ὥσπερ
ἂν |
| [290] |
τοιούτους
γενέσθαι
βουλομένους
λοιδοροῦσιν
ὡς
|
ἀδίκου |
καὶ
κακοῦ
παιδεύματος
ἐπιθυμοῦντας.
Καί |
| [20] |
εἰς
τοὺς
ἄλλους
μηδὲν
ἐξαμαρτάνειν,
|
ἀδικούμενος |
δὲ
μὴ
μετὰ
δικαστηρίου
ποιεῖσθαι |
| [230] |
τ'
ἐν
τοῖς
ἰδίοις
πράγμασιν
|
ἀδικοῦντας |
καὶ
τοὺς
μὴ
δικαίως
ἐγκαλοῦντας· |
| [230] |
ἐνεῖναι,
τούς
τε
τὴν
πόλιν
|
ἀδικοῦντας |
καὶ
τοὺς
συκοφαντοῦντας,
ἐν
δὲ |
| [270] |
ἔστιν
ὅπως
ποιήσεται
τὰς
ὑποθέσεις
|
ἀδίκους |
ἢ
μικρὰς
ἢ
περὶ
τῶν |
| [150] |
μὴ
κακῶς
πράττουσιν
ἢ
τοῖς
|
ἀδικοῦσι, |
μωρόν
ἐστιν
ἀπολογίαν
ζητεῖν·
ὅσω |
| [140] |
τοῖς
ἄλλοις
κακοῖς
τοῖς
μὲν
|
ἀδικοῦσι |
συναγωνίζονται
καὶ
συγγνώμην
ἔχουσιν,
οἷς |
| [20] |
εἰσάγουσιν,
ἀλλ'
ἐν
τοῖς
μηδὲν
|
ἀδικοῦσιν |
ἐπιδειξάμενοι
τὰς
αὑτῶν
δυνάμεις
παρὰ |
| [100] |
διδόναι
καὶ
πάσχειν
ὅμοια
τοῖς
|
ἀδικοῦσιν· |
ἢν
δ'
ἐπιδειχθῇ
καὶ
πολίτης |
| [120] |
ἀλλὰ
πᾶσαι
θαρρήσουσι
πλὴν
τῶν
|
ἀδικουσῶν. |
(Ἠπίστατο
γὰρ
τούς
τε
δεδιότας |
| [160] |
μοι
πράγματα
παρεῖχεν,
ἀλλὰ
φανερῶς
|
ἀδικῶν |
ἀσφαλῶς
ἂν
ἔζων
ἕνεκά
γε |
| [100] |
μέν,
(εἰ
καὶ
φανερῶς
ἐξηλεγχόμην
|
ἀδικῶν, |
διὰ
τὴν
πρὸς
ἐκεῖνον
φιλίαν |
| [250] |
περὶ
τῶν
δικαίων
καὶ
τῶν
|
ἀδίκων |
καὶ
τῶν
καλῶν
καὶ
τῶν |
| [10] |
ὃν
ἂν
τύχῃ
τῶν
πολιτῶν
|
ἀδίκως |
ἀπόλλυσιν;
(Ἃ
φυλακτέον
ἐστίν,
ὅπως |
| [170] |
φιλοσοφίαν
ἐκ
πολλῶν
ἐνόμιζον
ἐπιδείξειν
|
ἀδίκως |
διαβεβλημένην,
καὶ
πολὺ
ἂν
δικαιοτέρως |
| [170] |
οὐκ
ἐμμένοντας
ταῖς
δόξαις
ταῖς
|
ἀδίκως |
ἐγγεγενημέναις,
ἀλλ'
ἐπακολουθοῦντας
ταῖς
ἀληθείαις |
| [30] |
μηδὲ
ταῖς
δόξαις
χρῆσθαι
ταῖς
|
ἀδίκως |
ὑπ'
ἐκείνων
ὑμῖν
ἐγγεγενημέναις,
ἀλλ' |
| [290] |
τῶν
λόγων
παιδείαν·
ὥστ'
οὐκ
|
ἀδίκως |
ὑπολαμβάνουσιν
ἅπαντας
τοὺς
λέγειν
ὄντας |
| [280] |
διαφθείρεσθαί
φασιν.
Ὧν
τίνες
ἂν
|
ἀδικώτερον |
ἔχοιεν
τὴν
αἰτίαν
ταύτην;
(Οἵτινες |
| [260] |
γὰρ
πλεῖστοι
τῶν
ἀνθρώπων
ὑπειλήφασιν
|
ἀδολεσχίαν |
καὶ
μικρολογίαν
εἶναι
τὰ
τοιαῦτα |
| [130] |
καὶ
πλέονος
ἀξίους
γεγενημένους
τῶν
|
ᾀδομένων |
καὶ
τραγῳδουμένων;
(Ἀλλ'
οἱ
μέν, |
| [130] |
ἀλλὰ
καὶ
πολεμεῖς
τοῖς
μέγιστον
|
ἀεὶ |
δυναμένοις
αὐτῶν.
Καί
τοι
πόσους |
| [120] |
παντοδαπῶν
καὶ
δυσκόλων
πραγμάτων
ὀρθῶς
|
ἀεὶ |
πράττων
καὶ
νοῦν
ἐχόντως
διατετέλεκεν· |
| [130] |
πρὸς
δὲ
τὰς
χρείας
τῶν
|
ἀεὶ |
προσπιπτόντων
οὐχ
ἁρμόττουσαν,
ἅπασιν
ἔδοξεν |
| [310] |
ἀμελήσαντες
τοῦ
μετριάζειν,
κατὰ
μικρὸν
|
ἀεὶ |
προστιθέντες
εἰς
τὰς
ἐσχάτας
ἀκαιρίας |
| [170] |
οἱ
πρεσβύτεροι
παραδιδόασι.
Τοιαύτης
οὖν
|
ἀεὶ |
τῆς
περιόδου
γιγνομένης
ἀναγκαῖόν
ἐστιν, |
| [120] |
τὰς
ἄλλας
πόλεις
καὶ
τοὺς
|
ἀεί |
τι
νεωτερίζοντας
ἐν
τοῖς
συμμάχοις, |
| [260] |
αὐτῶν
ὄντες·
οἱ
μὲν
γὰρ
|
ἀεί |
τι
περὶ
ἡμῶν
φλαῦρον
λέγουσιν, |
| [160] |
ἐκ
τοῦ
συκοφαντεῖν
καὶ
κακῶς
|
ἀεί |
τινα
ποιεῖν
τῶν
πολιτῶν
κατηγορήσων |
| [60] |
μὲν
γὰρ
τὸ
λεγόμενον
ὁμολογούμενον
|
ἀεὶ |
τῷ
προειρημένῳ
καὶ
συγκεκλειμένον
ἔχουσιν, |
| [300] |
ὡς
ἥδιον
ἂν
ὑπ'
ἀνδρὸς
|
Ἀθηναίου |
ζημιωθεῖεν
ἢ
διὰ
τῆς
ἑτέρων |
| [0] |
τις
Φειδίαν
τὸν
τὸ
τῆς
|
Ἀθηνᾶς |
ἕδος
ἐργασάμενον
τολμῴη
καλεῖν
κοροπλάθον, |
| [290] |
γεγενῆσθαι
διδάσκαλος.
Εἰκότως·
καὶ
γὰρ
|
ἆθλα |
μέγιστα
τιθεῖσαν
αὐτὴν
ὁρῶσι
τοῖς |
| [180] |
δι'
ἧς
ἂν
οἱ
μὲν
|
ἀθλητὰς |
οὓς
βουληθεῖεν,
οἱ
δὲ
ῥήτορας |
| [300] |
συμβαλλομένους
τιμᾶν
μᾶλλον
ἢ
τοὺς
|
ἀθλητὰς |
τοὺς
ἐν
τοῖς
στεφανίταις
ἀγῶσι |
| [280] |
οὐδ'
ἐπονειδιστότερον
ζῶσιν,
οὐδ'
ὅλως
|
ἀθλιώτεροι |
τυγχάνουσιν
ὄντες·
(χρὴ
δὲ
καὶ |
| [100] |
δίκαιον
εἶναι
δοκῇ,
τοῦτο
γιγνώσκειν.
|
(Ἀθροώτατον |
μὲν
οὖν
τοῦτ'
εἰπεῖν
ἔχω |
| [20] |
ἐτύγχανον
ἠδικηκώς.
Οὐ
μὴν
παντάπασιν
|
ἀθυμῶ |
διὰ
τὸ
μέγεθος
τοῦ
τιμήματος, |
| [230] |
ὑμῖν
σαφέστερον
ἐπιδείξειεν
ὡς
οὐχ
|
αἱ |
δυνάμεις
αἱ
τῶν
λόγων
κακοπράγμονας |
| [180] |
τι
συμβάλοιντο,
τὸ
δ'
ὅλον
|
αἱ |
δυνάμεις
αὗται
παραγίγνονται
τοῖς
καὶ |
| [110] |
μὲν
τοίνυν
ἠπίστατο
χρῆσθαι
καλῶς,
|
αἱ |
πράξεις
αὐταὶ
δεδηλώκασιν·
ὡς
δὲ |
| [120] |
κακῶν
τῶν
ἀνηκέστων,
ἀλλ'
οὕτως
|
αἱ |
τοιαῦται
συμφοραὶ
κατ'
ἐκεῖνον
τὸν |
| [230] |
ἐπιδείξειεν
ὡς
οὐχ
αἱ
δυνάμεις
|
αἱ |
τῶν
λόγων
κακοπράγμονας
τοὺς
ἀνθρώπους |
| [110] |
δύναμιν·
πολὺ
γὰρ
ἂν
ὑμῖν
|
αἵ |
τ'
εὐεργεσίαι
μείζους
κἀκεῖνος
πλείονος |
| [50] |
πολὺ
κρείττω
νομίζοντες
εἶναι
τὴν
|
αἵρεσιν, |
βούλονται
μετασχεῖν
τῆς
παιδείας
ταύτης, |
| [20] |
εἶναι
ταύτας
τῶν
πόλεων
ἐν
|
αἷς |
ἄκριτοί
τινες
ἀπόλλυνται
τῶν
πολιτῶν, |
| [120] |
αὐτὸν
ἐδέχοντο
ταῖς
πύλαις·
ἐν
|
αἷς |
ἐκεῖνος
οὐδεμίαν
ταραχὴν
ἐποίησεν,
ἀλλ' |
| [150] |
ταῖς
διατριβαῖς
ταῖς
ἐμαῖς
πρεπωδέστερον,
|
αἷς |
ἐξ
ἀρχῆς
κατεστησάμην.
(Τούτων
μὲν |
| [90] |
μέγα
δυναμένας
τῶν
κατηγοριῶν
οὐχ
|
αἷς |
ἔξεστι
χρήσασθαι
καὶ
περὶ
τῶν |
| [240] |
ἁπάσας
τὰς
τοιαύτας
διατριβάς,
ἐν
|
αἷς |
ἡγοῦνται
βελτίους
γενομένους
χαλεπωτέρους
ἔσεσθαι |
| [180] |
φιλοσοφίαν
ὄντες
τὰς
ἰδέας
ἁπάσας,
|
αἷς |
ὁ
λόγος
τυγχάνει
χρώμενος,
(διεξέρχονται |
| [280] |
ὄντες
ὑπερεῖδον
τὰς
ἡδονάς,
ἐν
|
αἷς |
οἱ
πλεῖστοι
τῶν
τηλικούτων
μάλιστ' |
| [280] |
ἐν
τοιαύταις
ἀκολασίαις
ἡμερεύειν,
ἐν
|
αἷς |
πρότερον
οὐδ'
ἂν
οἰκέτης
ἐπιεικὴς |
| [210] |
ζώων
ὁρῶντες
τέχνας
ἔχοντάς
τινας,
|
αἷς |
τὰ
μὲν
ἀνδρειότερα
τὰ
δὲ |
| [250] |
ἀγνοουμένων
σκοπούμεθα·
ταῖς
γὰρ
πίστεσιν,
|
αἷς |
τοὺς
ἄλλους
λέγοντες
πείθομεν,
ταῖς |
| [230] |
τοὺς
μὴ
δικαίως
ἐγκαλοῦντας·
(ἐν
|
αἷς |
τοῦτον
μὲν
καὶ
τοὺς
τούτου |
| [190] |
ἢ
τὰς
βλασφημίας
καὶ
κατηγορίας
|
αἷς |
χρῶνται
καθ'
ἡμῶν
ἐξελέγξομεν
ψευδεῖς |
| [140] |
περὶ
τὰς
τοιαύτας
διέτριβον
ἐφ'
|
αἷς |
ᾠόμην
ἐπαινεῖσθαί
με
προσήκειν.
Ἀκροώμενος |
| [320] |
τοὺς
πολεμίους
οἰκήσαντας.
~Ἀλλὰ
γὰρ
|
αἰσθάνομαι, |
καίπερ
ὑπὸ
τῆς
ὀργῆς
βίᾳ |
| [300] |
μόλις
γὰρ
ἢν
οὕτως
ὑμᾶς
|
αἴσθωνται |
πρὸς
ἑκατέρους
αὐτῶν
διακειμένους,
ἐθελήσουσιν |
| [230] |
μήτε
περὶ
ἄλλην
πρᾶξιν
μηδεμίαν
|
αἰσχρὰν |
γεγενημένους
πῶς
οὐκ
ἐπαινεῖσθαι
προσήκει |
| [20] |
ἀκροᾶσθαι
τῶν
ἀπολογουμένων.
Καὶ
γὰρ
|
αἰσχρὸν |
ἐπὶ
μὲν
τῶν
ἄλλων
πραγμάτων |
| [290] |
φύσει
καλῶν
ὄντων
μελέτῃ
κατεργασθὲν
|
αἰσχρὸν |
ἢ
κακόν
ἐστιν;
Οὐδὲν
γὰρ |
| [250] |
καὶ
τῶν
καλῶν
καὶ
τῶν
|
αἰσχρῶν |
ἐνομοθέτησεν,
ὧν
μὴ
διαταχθέντων
οὐκ |
| [300] |
αἰτίους
γιγνομένους
ἀποκτείνειν
ὡς
μεγάλην
|
αἰσχύνην |
τῇ
πόλει
περιποιοῦντας,
τοὺς
δὲ |
| [320] |
πρός
τε
τῷ
ταῦτα
γιγνώσκειν,
|
αἰσχυνθείην |
ἄν,
εἰ
δι'
ἄλλο
τι |
| [100] |
ἀπολαύειν.
(Ἐγὼ
δὲ
ταῦτα
μὲν
|
αἰσχυνθείην |
ἂν
εἰπεῖν,
τὴν
αὐτὴν
δὲ |
| [40] |
πρὸς
ὑμᾶς.
(Καὶ
γὰρ
ἂν
|
αἰσχυνθείην |
τοὺς
πλησιάσαντας,
εἰ
πολλάκις
εἰρηκὼς |
| [250] |
τε
παῖδας
καὶ
τὰς
γυναῖκας
|
αἰσχύνοιεν, |
ἔστιν
ὅστις
ἂν
τοὺς
αἰτίους |
| [270] |
διακείμενος
ἐπιχειρήσω
διαλεχθῆναι
περὶ
αὐτῶν·
|
αἰσχύνομαι |
γὰρ
εἴ
τισι
δόξω
δεδιὼς |
| [60] |
ταύτην
ἅπαντας
ἠφανικέναι
τοὺς
λόγους,
|
αἰσχυνομένους |
ὑπὲρ
τῶν
εἰρημένων
αὑτοῖς,
τούς |
| [170] |
γὰρ
πόλις
ἡμῶν
πολλῶν
ἀγαθῶν
|
αἰτία |
καὶ
νῦν
οὖσα
καὶ
πρότερον |
| [230] |
τοὺς
πολυπράγμονας
καὶ
τοὺς
ταῖς
|
αἰτίαις |
ἐνόχους
ὄντας
ἃς
οὗτοι
τοῖς |
| [310] |
πρὶν
ἠνάγκασαν
ὁμοίους
γενέσθαι
ταῖς
|
αἰτίαις |
ταῖς
λεγομέναις
περὶ
αὐτῶν·
τοὺς |
| [50] |
τῶν
ὑπαρχόντων
τοῖς
Ἕλλησιν
ἀγαθῶν
|
αἰτίαν |
γεγενημένην.
Ἀφορισάμενος
δὲ
τὸν
λόγον |
| [240] |
γὰρ
ἄν
τις
αὐτοῖς
ἐπενεγκεῖν
|
αἰτίαν |
ἔχοι
πρεπωδεστέραν
ταύτης;
(Οἵτινες
μακαρίζουσι |
| [50] |
περὶ
τοὺς
λόγους
ἔχω
τὴν
|
αἰτίαν, |
οἶμαι
μᾶλλον
ὑμῖν
ἐμφανιεῖν
τὴν |
| [100] |
καὶ
τύχῃ
τις
διὰ
τὴν
|
αἰτίαν |
ταύτην
κρινόμενος·
ὅ
περ
ἐμοὶ |
| [50] |
αὐτούς,
εἰκότως
ἂν
εἶχον
τὴν
|
αἰτίαν |
ταύτην·
νῦν
δὲ
κρινόμενος
καὶ |
| [280] |
τίνες
ἂν
ἀδικώτερον
ἔχοιεν
τὴν
|
αἰτίαν |
ταύτην;
(Οἵτινες
ἐν
ταύταις
μὲν |
| [230] |
τὴν
δημοκρατίαν
ἐκείνην
κατέστησε,
τὴν
|
αἰτίαν |
τοῖς
Ἕλλησι
τῶν
μεγίστων
ἀγαθῶν |
| [0] |
διαφορὰν
ἀναγκαῖόν
ἐστι
προειπεῖν
τὰς
|
αἰτίας, |
δι'
ἃς
οὕτως
ἀνόμοιον
αὐτὸν |
| [40] |
(Οἶμαι
γὰρ
ὑμᾶς,
ἐξελεγχομένης
τῆς
|
αἰτίας |
ἧς
εἶχον
πρότερον,
ζητεῖν
ἑτέραν |
| [20] |
μὲν
λίαν
ταχέως
ἀποδεχομένους
τὰς
|
αἰτίας |
καὶ
τὰς
διαβολάς,
ἐμὲ
δ' |
| [190] |
δύναμιν·
φεύγων
γὰρ
τὰς
τοιαύτας
|
αἰτίας, |
ὅτ'
ἠρχόμην
περὶ
ταύτην
εἶναι |
| [130] |
οἱ
μὲν
ῥήτορες
ἔργον
εἶχον
|
αἰτίας |
περὶ
αὐτοῦ
πολλὰς
καὶ
ψευδεῖς |
| [210] |
καλῶς
περιλάβωμεν,
ἄμεινον
γνώσεσθε
τὰς
|
αἰτίας |
τὰς
καθ'
ἡμῶν
λεγομένας,
εἴτ' |
| [30] |
εἰκότως
ἄν
τις
τὴν
τύχην
|
αἰτιάσαιτο, |
τοῦ
δὲ
καλῶς
καὶ
μετρίως |
| [110] |
Λεῦκτρα
συμφορᾶς
εὕροι
τις
ἂν
|
αἴτιον |
γεγενημένον.
(Μετὰ
δὲ
ταύτας
τὰς |
| [230] |
καὶ
συκοφάντας
εἶναι·
τὸ
γὰρ
|
αἴτιον |
ἐν
ἅπασι
ταὐτὸ
πέφυκεν
ἐνεργάζεσθαι. |
| [250] |
τῶν
ἀνθρώπων
φύσει
πλείστων
ἀγαθῶν
|
αἴτιόν |
ἐστι.
Τοῖς
μὲν
γὰρ
ἄλλοις |
| [250] |
καὶ
τηλικούτων
τὸ
μέγεθος
ἀγαθῶν
|
αἴτιόν |
ἐστιν.
(Καὶ
τί
δεῖ
τούτου |
| [130] |
ταύτην
παρασκευάζειν,
ἀλλὰ
πλείστων
ἀγαθῶν
|
αἴτιος |
γεγενημένος
χεῖρον
διάκεισαι
τῶν
οὐδὲν |
| [100] |
ἀνδρὸς
τετελευτηκότος
καὶ
πολλῶν
ἀγαθῶν
|
αἰτίου |
τῇ
πόλει
βλασφήμους
καὶ
λίαν |
| [300] |
καὶ
λέγειν,
τούτους
ἁπάντων
ἀγαθῶν
|
αἰτίους |
γεγενημένους.
(Ὧν
εἰκὸς
ὑμᾶς
ἐνθυμουμένους |
| [300] |
τοὺς
μὲν
τῶν
τοιούτων
λόγων
|
αἰτίους |
γιγνομένους
ἀποκτείνειν
ὡς
μεγάλην
αἰσχύνην |
| [70] |
νόμους
πλείστων
καὶ
μεγίστων
ἀγαθῶν
|
αἰτίους |
εἶναι
τῷ
βίῳ
τῶν
ἀνθρώπων· |
| [310] |
τοὺς
δὲ
συκοφάντας
πλείστων
κακῶν
|
αἰτίους |
ἐνόμιζον
εἶναι.
Μέγιστον
δὲ
τεκμήριον· |
| [300] |
μισεῖσθαι
τὴν
πόλιν
ὑπὸ
πολλῶν
|
αἰτίους |
ὄντας,
ἢ
τοὺς
ἅπαντας
οἷς |
| [230] |
μεγίστην
δόξαν
λαβόντας
πλείστων
ἀγαθῶν
|
αἰτίους |
τῇ
πόλει
γεγενημένους,
ἀρξαμένους
ἀπὸ |
| [220] |
καὶ
περὶ
πολλοῦ
ποιεῖσθαι
τοὺς
|
αἰτίους |
τῇ
πόλει
τῆς
δόξης
ταύτης |
| [250] |
αἰσχύνοιεν,
ἔστιν
ὅστις
ἂν
τοὺς
|
αἰτίους |
τοῦ
πλούτου
μέμψασθαι
τολμήσειεν,
ἀλλ' |
| [150] |
οὐσίας
τῆς
ἀλλήλων
μὴ
τοῖς
|
αἰτιωμένοις |
εἰκῇ
πιστεύειν,
μηδὲ
τὰς
ἐργασίας |
| [20] |
μεταξὺ
ποιεῖν,
ὥστε
τῶν
μὲν
|
αἰτιωμένων |
ὅ
τι
ἂν
λέγωσιν
ἀποδέχεσθαι, |
| [310] |
ἀεὶ
προστιθέντες
εἰς
τὰς
ἐσχάτας
|
ἀκαιρίας |
ἐμβάλλομεν
ἡμᾶς
αὐτούς·
ὅπου
γε |
| [10] |
νῦν
λεγομένοις
οὐκ
ἀλόγως
οὐδ'
|
ἀκαίρως, |
ἀλλὰ
προσηκόντως
τοῖς
ὑποκειμένοις.
(Τοσοῦτον |
| [60] |
Εἰρήνης,
(Δυοῖν
μὲν
τοίνυν
λόγοιν
|
ἀκηκόατε· |
βούλομαι
δὲ
καὶ
τοῦ
τρίτου |
| [50] |
δυνάμεως
εἴτε
φιλοσοφίας
εἴτε
διατριβῆς,
|
ἀκηκόατε |
πᾶσαν
τὴν
ἀλήθειαν.
(Βούλομαι
δὲ |
| [30] |
τοῖς
μὲν
λόγοις
οἷς
πρότερον
|
ἀκηκόατε |
περί
μου
τῶν
βλασφημεῖν
καὶ |
| [200] |
(Καὶ
ταῦτα
προστάττουσιν
οὔθ'
ἡμῶν
|
ἀκηκοότες |
τοιαύτας
ποιουμένων
τὰς
ὑποσχέσεις,
οὔτ' |
| [30] |
καταμαρτυρήσων.
Ὅπου
γὰρ
ὁ
μηδ'
|
ἀκηκοὼς |
μηδὲν
πώποτε
φλαῦρον
εἰς
ἀγῶνά |
| [170] |
μοι
φεύγειν
τὴν
γραφὴν
ταύτην,
|
ἀκμάζοντί |
μοι
προσπεσεῖν
τὸν
κίνδυνον·
οὐ |
| [250] |
πλείους
τούτων
ἐναντιώσεις
συναγαγεῖν
τῶν
|
ἀκμαζόντων |
τε
μᾶλλον
ἢ
γὼ
καὶ |
| [0] |
ἔγραφον
τὸν
λόγον
τοῦτον,
οὐκ
|
ἀκμάζων, |
ἀλλ'
ἔτη
γεγονὼς
δύο
καὶ |
| [190] |
τοῖς
αὐτοῖς
λόγοις
χρώμενος
καὶ
|
ἀκμάζων |
καὶ
παυόμενος
αὐτῆς,
καὶ
θαρρῶν |
| [280] |
(Οἵτινες
ἐν
ταύταις
μὲν
ταῖς
|
ἀκμαῖς |
ὄντες
ὑπερεῖδον
τὰς
ἡδονάς,
ἐν |
| [280] |
τὴν
φύσιν
ἔχοντας
ἐν
τοιαύταις
|
ἀκολασίαις |
ἡμερεύειν,
ἐν
αἷς
πρότερον
οὐδ' |
| [230] |
ταῖς
πραγματείαις
ταύταις
ὄντας
μήτ'
|
ἀκολάστως |
ζῶντας
μήτε
περὶ
ἄλλην
πρᾶξιν |
| [270] |
εἰ
μὴ
καὶ
τοῖς
προειρημένοις
|
ἀκολούθους |
αὐτοὺς
ἐνόμιζον
εἶναι,
καὶ
τὰς |
| [300] |
Πειραιέως
κατιδὼν
καὶ
τὸ
τεῖχος
|
ἀκόντων |
Λακεδαιμονίων
τῇ
πόλει
περιβαλών,
τίς |
| [300] |
ὥσθ'
ἥδιον
ἔχετε
δι'
οὓς
|
ἀκούετε |
κακῶς
ἢ
δι'
οὓς
ἐπαινεῖσθε, |
| [150] |
καὶ
σχετλιωτάτους,
οἵτινες
βαρέως
ἂν
|
ἀκούοιεν |
εἰ
λειτουργοῦντα
μὲν
ἐμαυτὸν
τῇ |
| [20] |
πειρωμένων
ἐνίοτε
μηδὲ
τὴν
φωνὴν
|
ἀκούοντας |
ἀνέχεσθαι,
καὶ
νομίζειν
μὲν
ἀοικήτους |
| [270] |
καὶ
τοῦ
πείθειν
δύνασθαι
τοὺς
|
ἀκούοντας |
ἐρασθεῖεν,
καὶ
πρὸς
τούτοις
τῆς |
| [180] |
ταῖς
τούτων
εὐαρμοστίαις
συμπείθειν
τοὺς
|
ἀκούοντας, |
~ἔτι
δὲ
τὴν
τόλμαν
μὴ |
| [270] |
τις
ἐρρωμενεστέρως
ἐπιθυμῇ
πείθειν
τοὺς
|
ἀκούοντας, |
τοσούτῳ
μᾶλλον
ἀσκήσει
καλὸς
κἀγαθὸς |
| [140] |
ὧν
οἱ
νόμοι
προστάττουσι.
(Ταῦτ'
|
ἀκούοντας |
τοὺς
τἀναντία
πᾶσι
τοῖς
προειρημένοις |
| [40] |
λόγον
διοικοῦσιν.
Ὧν
ἅπαντες
μὲν
|
ἀκούοντες |
χαίρουσιν
οὐδὲν
ἧττον
ἢ
τῶν |
| [140] |
μάλιστα,
μὴ
πολλοὺς
λυπήσῃ
τῶν
|
ἀκουόντων. |
(Οὕτω
γάρ”
ἔφη
τινὲς
ὑπὸ |
| [310] |
ὄχλον
ἐμοί
τε
καὶ
τοῖς
|
ἀκούουσι |
παρασχεῖν.
Ὅπερ
καὶ
περὶ
τῶν |
| [30] |
τῶν
μαθητῶν
φθόνον
ἅπασι
τοῖς
|
ἀκούουσιν |
ἐμποιήσειν,
ἐκ
δὲ
τῆς
περὶ |
| [10] |
ψευδῆ
δὲ
δόξαν
παραστήσασα
τοῖς
|
ἀκούουσιν |
ὃν
ἂν
τύχῃ
τῶν
πολιτῶν |
| [110] |
(Ἡγοῦμαι
δ'
ὑμᾶς
ἡδέως
ἂν
|
ἀκοῦσαι |
διὰ
τί
ποτε
τῶν
μὲν |
| [40] |
ἑτέραν
μεταλαβεῖν
διάνοιαν,
καὶ
ποθεῖν
|
ἀκοῦσαι |
περὶ
ποίους
ἄλλους
λόγους
γεγενημένος |
| [210] |
ἤν
περ
ἐθελήσητε
διὰ
τέλους
|
ἀκοῦσαι |
τῶν
λεγομένων.
(Πρῶτον
μὲν
οὖν |
| [130] |
εἶχον·
οἶμαι
γὰρ
ἂν
ὑμᾶς
|
ἀκούσαντας |
μισῆσαι
τούς
τε
προαγαγόντας
τὴν |
| [270] |
φοβοῦμαι
μὴ
τὴν
ἀρχὴν
αὐτῶν
|
ἀκούσαντες |
θορύβου
καὶ
βοῆς
ἅπαν
ἐμπλήσητε |
| [50] |
δεῖγμα
πειράσομαι.
Μικρὸν
γὰρ
μέρος
|
ἀκούσαντες |
ῥᾳδίως
τό
τ'
ἐμὸν
ἦθος |
| [10] |
μαθήματα
καὶ
τὴν
παιδείαν
ὁρμῶσιν
|
ἀκούσασιν |
ἂν
συνενέγκοι,
πολλὰ
δὲ
καὶ |
| [10] |
εἰρημένοις,
πρὶν
ἂν
διὰ
τέλους
|
ἀκούσητε |
καὶ
τὰ
παρ'
ἡμῶν,
ἐνθυμουμένους |
| [40] |
ἀλλ'
ἀποκρυπτόμενος
φανείην.
Ὡς
οὖν
|
ἀκουσόμενοι |
τὴν
ἀλήθειαν,
οὕτω
προσέχετε
τὸν |
| [130] |
τοὺς
τούτων
λόγους.
(Ταῦτα
δ'
|
ἀκούων |
ὀρθῶς
μὲν
ἔφασκέ
με
λέγειν, |
| [220] |
γὰρ
ἡδονῶν
τῶν
διὰ
τὴν
|
ἀκρασίαν |
ἐκείνοις
συμβαινουσῶν
οὐκ
ἂν
δύναιτο |
| [220] |
πολλοὶ
τῶν
ἀνθρώπων
διὰ
τὰς
|
ἀκρασίας |
οὐκ
ἐμμένουσι
τοῖς
λογισμοῖς,
ἀλλ' |
| [220] |
τῶν
τοιούτων
οὐδείς
ἐστιν
οὕτως
|
ἀκρατὴς |
ὅστις
ἂν
δέξαιτο
καὶ
τοὺς |
| [260] |
γὰρ
τὴν
περιττολογίαν
καὶ
τὴν
|
ἀκρίβειαν |
τῆς
ἀστρολογίας
καὶ
γεωμετρίας
διατρίβοντες, |
| [270] |
τῆς
εὐνοίας
δύναμιν·
πολὺ
γὰρ
|
ἀκριβέστερον |
τῶν
ἄλλων
καὶ
ταῦτ'
ἴσασι, |
| [200] |
τε
λόγων
κριτὰς
καὶ
συμβούλους
|
ἀκριβεστέρους |
τῶν
πλείστων
γεγενημένους;
Ὥστε
πῶς |
| [170] |
ἐνοικούντων
οὐκ
εὐσύνοπτός
ἐστιν
οὐδ'
|
ἀκριβής, |
ἀλλ'
ὥσπερ
χειμάρρους,
ὅπως
ἂν |
| [200] |
ὑφ'
αὑτῶν
ἢ
παρὰ
τῶν
|
ἀκριβῶς |
εὑρῆσθαι
δοκουσῶν;
(Χρὴ
δὲ
τοὺς |
| [20] |
ταύτας
τῶν
πόλεων
ἐν
αἷς
|
ἄκριτοί |
τινες
ἀπόλλυνται
τῶν
πολιτῶν,
ἀγνοεῖν |
| [0] |
μὴ
περιίδοιμι
περὶ
τῶν
τοιούτων
|
ἄκριτον |
ἐμαυτὸν
ὄντα,
μηδ'
ἐπὶ
τοῖς |
| [20] |
ἐάν
περ
ἐθελήσητε
μετ'
εὐνοίας
|
ἀκροάσασθαι, |
πολλὰς
ἐλπίδας
ἔχω
τοὺς
μὲν |
| [20] |
τὸν
ἐνιαυτὸν
ἦ
μὴν
ὁμοίως
|
ἀκροάσεσθαι |
τῶν
κατηγορούντων
καὶ
τῶν
ἀπολογουμένων, |
| [20] |
μηδὲ
μετὰ
θορύβου
καὶ
χαλεπότητος
|
ἀκροᾶσθαι |
τῶν
ἀπολογουμένων.
Καὶ
γὰρ
αἰσχρὸν |
| [10] |
ὑποθέσεις
ταύτας
γεγραμμένου
ποιεῖσθαι
τὴν
|
ἀκρόασιν, |
ἔπειτα
προσέχειν
τὸν
νοῦν
ἔτι |
| [300] |
τοῦτον
ἀργυρίου
καὶ
χρυσίου
τὴν
|
ἀκρόπολιν |
ἐμπλήσας
καὶ
τοὺς
οἴκους
τοὺς |
| [230] |
καὶ
πρὸς
τούτοις
εἰς
τὴν
|
ἀκρόπολιν |
οὐκ
ἐλάττω
μυρίων
ταλάντων
ἀνήνεγκε. |
| [310] |
περὶ
ἀνδραποδισμοῦ
κινδυνεύσασαν
καὶ
τὴν
|
ἀκρόπολιν |
τοὺς
πολεμίους
οἰκήσαντας.
~Ἀλλὰ
γὰρ |
| [140] |
αὐτοῖς
πράγματα
παρέχοντας,
τοῖς
δ'
|
ἀκροωμένοις |
ἐξουσίαν
παραδιδόντας
τοῖς
μὲν
καταγελάσαι |
| [10] |
οἷος
ἂν
εἶναι
δόξη
τοῖς
|
ἀκροωμένοις. |
(Χρὴ
δὲ
τοὺς
διεξιόντας
αὐτὸν |
| [140] |
αἷς
ᾠόμην
ἐπαινεῖσθαί
με
προσήκειν.
|
Ἀκροώμενος |
δέ
τις
τῶν
ἐπιτηδείων
ἐτόλμησεν |
| [190] |
γάρ,
ὅτε
μὲν
ἦν
νεώτερος,
|
ἀλαζονευόμενος |
φαίνομαι
καὶ
μεγάλας
τὰς
ὑποσχέσεις |
| [70] |
οὖν
ὑμῶν
ὑπέλαβον
τότε
λίαν
|
ἀλαζονικὸν |
εἶναι
καὶ
μέγα
τὸ
ῥηθέν, |
| [210] |
ἐστὶν
ἀναίσθητος
ὅστις
οὐκ
ἂν
|
ἀλγήσειε |
τοιαύτης
διαβολῆς
περὶ
αὑτὸν
γιγνομένης; |
| [170] |
ἀδίκως
ἐγγεγενημέναις,
ἀλλ'
ἐπακολουθοῦντας
ταῖς
|
ἀληθείαις |
καὶ
μεταπειθομένους
ὑπὸ
τῶν
λεγόντων |
| [280] |
δοκοῦντας.
(Καὶ
ταῦτα
καὶ
ταῖς
|
ἀληθείαις |
οὕτως
ἔχει,
καὶ
συμφέρει
τὸν |
| [260] |
ἂν
εἴποιμι
τοιοῦτον,
ἀλλὰ
ταῖς
|
ἀληθείαις |
χρήσομαι
περὶ
αὐτῶν.
(Ἡγοῦμαι
γὰρ |
| [170] |
οἶμαι
γὰρ
ὑμᾶς
μαθόντας
τὴν
|
ἀλήθειαν |
ἄμεινον
καὶ
βουλεύσεσθαι
καὶ
διαγνώσεσθαι |
| [50] |
οἶμαι
μᾶλλον
ὑμῖν
ἐμφανιεῖν
τὴν
|
ἀλήθειαν. |
(Αὐτοὺς
γὰρ
ὑμῖν
δείξω
τοὺς |
| [10] |
ἐπιορκεῖν,
ὅλως
δὲ
τὴν
μὲν
|
ἀλήθειαν |
ἀφανίζει,
ψευδῆ
δὲ
δόξαν
παραστήσασα |
| [50] |
εἴτε
διατριβῆς,
ἀκηκόατε
πᾶσαν
τὴν
|
ἀλήθειαν. |
(Βούλομαι
δὲ
περὶ
ἐμαυτοῦ
καὶ |
| [270] |
καὶ
μικροῦ
βίου
προδιδόναι
τὴν
|
ἀλήθειαν. |
(Δέομαι
δ'
ὑμῶν
μὴ
προκαταγνῶναί |
| [170] |
διακριβοῦσθαι
περὶ
ἑκάστου
καὶ
τὴν
|
ἀλήθειαν |
ζητεῖν,
μεμνημένους
τῶν
ὅρκων
καὶ |
| [10] |
δὲ
περὶ
ἐμοῦ
δηλῶσαι
τὴν
|
ἀλήθειαν, |
καὶ
τοὺς
μὲν
ἀγνοοῦντας
εἰδέναι |
| [130] |
ἂν
πράξῃς
οὐ
πρὸς
τὴν
|
ἀλήθειαν |
κρινοῦσιν
ἀλλὰ
πρὸς
τὸ
σοὶ |
| [160] |
τὸν
ἐνεστῶτα
κίνδυνον
κατειπεῖν
τὴν
|
ἀλήθειαν, |
οὔθ'
ὡς
τὸ
πρῶτον
διετέθην |
| [40] |
οὖν
μοι
συνοίσει
κατειπόντι
τὴν
|
ἀλήθειαν, |
οὐκ
οἶδα·
χαλεπὸν
γὰρ
στοχάζεσθαι |
| [40] |
φανείην.
Ὡς
οὖν
ἀκουσόμενοι
τὴν
|
ἀλήθειαν, |
οὕτω
προσέχετε
τὸν
νοῦν.
(Πρῶτον |
| [30] |
οἷόν
τ'
ἐστὶν
εἰδέναι
τὴν
|
ἀλήθειαν |
πολὺ
μᾶλλον
ἢ
παρὰ
τῶν |
| [210] |
τοὺς
κατηγοροῦντας
ἡμῶν
πολὺ
τῆς
|
ἀληθείας |
διημαρτηκότας,
ἤν
περ
ἐθελήσητε
διὰ |
| [10] |
αὐτὸν
ἀπετέλεσα,
μετὰ
πολλῆς
μὲν
|
ἀληθείας |
εἰρημένον,
τὰ
δ'
ἄλλα
τοιοῦτον |
| [210] |
τὰς
καθ'
ἡμῶν
λεγομένας,
εἴτ'
|
ἀληθεῖς |
εἰσιν
εἴτε
ψευδεῖς.
Ἐγὼ
μὲν |
| [270] |
ἐνόμιζον
εἶναι,
καὶ
τὰς
ἀποδείξεις
|
ἀληθεῖς |
καὶ
σαφεῖς
ᾤμην
ἔχειν
ὑπὲρ |
| [190] |
Ὡς
οὖν
οὐδὲν
ὑγιὲς
οὐδ'
|
ἀληθὲς |
οὐδέτεροι
τούτων
λέγουσι,
πολλὰς
ἐλπίδας |
| [10] |
τῶν
παρόντων
ἀγνοήσειεν·
εἰ
δ'
|
ἀληθέσι |
κέχρηται
τοῖς
λόγοις,
οὐκέτι
τοῦτο |
| [130] |
βελτίστας
καὶ
τῶν
λόγων
τοὺς
|
ἀληθεστάτους |
καὶ
δικαιοτάτους,
οὐ
μὴν
ἀλλὰ |
| [80] |
δικαιοσύνην
προσποιουμένων
προτρέπειν
ἡμεῖς
ἂν
|
ἀληθέστεροι |
καὶ
χρησιμώτεροι
φανεῖμεν
ὄντες.
Οἱ |
| [190] |
οὐκ
οἶδ'
ὅπως
ἄν
τις
|
ἀληθέστερος |
ἢ
δικαιότερος
περὶ
αὐτὴν
ἐπιδειχθείη |
| [270] |
οὐκ
οἶδε
καὶ
τοὺς
λόγους
|
ἀληθεστέρους |
δοκοῦντας
εἶναι
τοὺς
ὑπὸ
τῶν |
| [70] |
ποιῆσαι
μᾶλλον
ἔτι
καταφανὲς
ὡς
|
ἀληθῆ |
καὶ
τότε
προεῖπον
καὶ
νῦν |
| [260] |
γιγνώσκειν,
οἵ
τ'
ἐπαινοῦντες
αὐτὴν
|
ἀληθῆ |
λέγειν.
Διὰ
τοῦτο
δ'
οὐχ |
| [250] |
μέγιστον
σημεῖον
ποιούμεθα,
καὶ
λόγος
|
ἀληθὴς |
καὶ
νόμιμος
καὶ
δίκαιος
ψυχῆς |
| [200] |
συμβεβηκός.
(Ὅσοι
γὰρ
ἡγεμόνος
ἔτυχον
|
ἀληθινοῦ |
καὶ
νοῦν
ἔχοντος,
εὑρεθεῖεν
ἂν |
| [270] |
ἀνοήτων
νομιζομένης,
ἀλλὰ
τῆς
ὡς
|
ἀληθῶς |
τὴν
δύναμιν
ταύτην
ἐχούσης.
(Καὶ |
| [70] |
Νικόκλεα,
(Τῶν
μὲν
τοίνυν
λόγων
|
ἅλις |
ἡμῖν
ἔστω
τῶν
ἀναγιγνωσκομένων
καὶ |
| [200] |
ταῖς
μελέταις
καὶ
ταῖς
φιλοπονίαις
|
ἁλισκομένας |
πρὸς
τὴν
τῆς
φρονήσεως
ἄσκησιν |
| [260] |
Ἴων
δ'
οὐ
πλείω
τριῶν,
|
Ἀλκμαίων |
δὲ
δύο
μόνα,
Παρμενίδης
δὲ |
| [10] |
ἐξ
ὧν
ὁ
πρότερος
εἴρηκεν,
|
ἀλλ' |
ἀγαπητὸν
ἢν
ἐξ
ἀμφοτέρων
τῶν |
| [140] |
περὶ
ὧν
τὴν
ψῆφον
οἴσουσιν,
|
ἀλλ' |
ἀδικήσειν
μὲν
ἐλπίζοντες,
ὀφθήσεσθαι
δ' |
| [220] |
ἀκρασίας
οὐκ
ἐμμένουσι
τοῖς
λογισμοῖς,
|
ἀλλ' |
ἀμελήσαντες
τοῦ
συμφέροντος
ἐπὶ
τὰς |
| [50] |
ἦν
ἰδεῖν
ὑμῖν
αὐτὰς
παρασχεῖν,
|
ἀλλ' |
ἀναγκαίως
εἶχεν
εἰκάζοντας
ὑμᾶς
ἐκ |
| [100] |
τῶν
ἄλλων
χρήσασθαι
τοῖς
λόγοις,
|
ἀλλ' |
ἀναγκαίως
εἶχεν
οὕτω
διελέσθαι
καὶ |
| [20] |
Ὧν
οὐδέν
μοι
πλέον
γέγονεν,
|
(ἀλλ' |
ἀνεγκλητεὶ
μέχρι
ταυτησὶ
τῆς
ἡλικίας |
| [140] |
σὲ
δ'
οὐδενὸς
μετέχοντα
τούτων,
|
ἀλλ' |
ἀνομοίως
ζῶντα
καὶ
τοῖς
σοφισταῖς |
| [150] |
περὶ
ἡμᾶς
αὐτοὺς
κακῶς
διῳκηκότες,
|
ἀλλ' |
ἀπ'
ἐλαττόνων
ζῶντες
ὧν
εἰς |
| [190] |
αὐτὴν
ὡς
οὐδὲν
ὠφελεῖν
δυναμένην
|
ἀλλ' |
ἀπάτην
καὶ
φενακισμὸν
οὖσαν,
ἀξιοῦσι |
| [40] |
νῦν
μὴ
δηλοίην
ὑμῖν
αὐτοὺς
|
ἀλλ' |
ἀποκρυπτόμενος
φανείην.
Ὡς
οὖν
ἀκουσόμενοι |
| [220] |
τῆς
παιδείας
οὐδὲν
κακὸν
ἐπιτηδεύοντας,
|
ἀλλ' |
ἀπραγμονεστάτους
μὲν
ὄντας
τῶν
ἐν |
| [90] |
καὶ
περὶ
τῶν
μηδὲν
ἠδικηκότων,
|
ἀλλ' |
ἃς
οὐχ
οἷόν
τ'
εἰπεῖν |
| [150] |
γυναῖκα
γήμας
οὔτε
παῖδας
ποιησάμενος,
|
ἀλλ' |
ἀτελὴς
γενόμενος
καὶ
ταύτης
τῆς |
| [140] |
τὰ
λεγόμενα
φιλοτιμίας,
οὐ
μὴν
|
ἀλλ' |
αὐτός
γε
δεδιέναι
ταῦτα
μάλιστα, |
| [270] |
τινα
παιδείαν
τοιαύτην,
(οὐ
μὴν
|
ἀλλ' |
αὐτούς
γ'
αὑτῶν
βελτίους
ἂν |
| [20] |
διὰ
τὸ
μέγεθος
τοῦ
τιμήματος,
|
ἀλλ' |
ἐάν
περ
ἐθελήσητε
μετ'
εὐνοίας |
| [240] |
οἷον
αὐτοὺς
ὀλίγῳ
πρότερον
ᾐτιώμην·
|
(ἀλλ' |
εἰ
δεῖ
τἀληθὲς
εἰπεῖν
καὶ |
| [170] |
ποιεῖν
ὅ
τι
ἂν
βουληθῶσιν,
|
(ἀλλ' |
εἰ
μὲν
ἡ
φιλοσοφία
τοιαύτην |
| [70] |
τοῖς
λόγοις,
δοῦναι
δίκην
ὑμῖν,
|
ἀλλ' |
εἰ
μὴ
τοιούτοις
οἵοις
οὐδεὶς |
| [50] |
μηδεμιᾶς
συγγνώμης
τυγχάνειν
παρ'
ὑμῶν,
|
ἀλλ' |
εἰ
μὴ
τοιούτοις,
οἵοις
οὐδεὶς |
| [70] |
πάλαι
γεγραμμένων
οὐκ
ἂν
ἀποσχοίμην,
|
ἀλλ' |
εἴποιμ'
ἂν
εἴ
τί
μοι |
| [100] |
πολλὰς
ὑμᾶς
εἰσφορὰς
ἀναγκάσας
εἰσενεγκεῖν,
|
(ἀλλ' |
εἰς
μὲν
τὸν
περίπλουν
τὸν |
| [160] |
τῆς
ταραχῆς
ταύτης,
οὐκ
ἀλόγως,
|
ἀλλ' |
ἐκ
τῶν
εἰκότων
λογισάμενος
καὶ |
| [40] |
οὐ
περὶ
τῶν
ἰδίων
συμβολαίων,
|
ἀλλ' |
Ἑλληνικοὺς
καὶ
πολιτικοὺς
καὶ
πανηγυρικούς, |
| [250] |
ἂν
οὗτοι
τοὺς
χρωμένους
ὠφελήσαιεν,
|
ἀλλ' |
ἐλπίζοντες,
ἢν
τούτους
διαβάλλωσι,
τοὺς |
| [20] |
τι
δρῶντας
εἰς
ὑμᾶς
εἰσάγουσιν,
|
ἀλλ' |
ἐν
τοῖς
μηδὲν
ἀδικοῦσιν
ἐπιδειξάμενοι |
| [20] |
μετὰ
δικαστηρίου
ποιεῖσθαι
τὰς
τιμωρίας,
|
ἀλλ' |
ἐν
τοῖς
φίλοις
τοῖς
ἐκείνων |
| [290] |
ἐστιν;
Οὐδὲν
γὰρ
εὑρήσομεν
τοιοῦτον,
|
ἀλλ' |
ἔν
γε
τοῖς
ἄλλοις
ἐπαινοῦμεν |
| [240] |
οὐδέν
φασι
τῶν
δεόντων
πράττειν,
|
ἀλλ' |
ἐνίοτε
μὲν
ὡς
ἐξηπατημένων
καὶ |
| [260] |
παρακολουθεῖν
μήτε
ταῖς
πράξεσιν
ἐπαμύνειν,
|
ἀλλ' |
ἔξω
παντάπασιν
εἶναι
τῶν
ἀναγκαίων. |
| [170] |
ταῖς
δόξαις
ταῖς
ἀδίκως
ἐγγεγενημέναις,
|
ἀλλ' |
ἐπακολουθοῦντας
ταῖς
ἀληθείαις
καὶ
μεταπειθομένους |
| [80] |
φανήσεται
τῶν
παρ'
ἐμοὶ
μεμψάμενος,
|
(ἀλλ' |
ἐπὶ
τελευτῆς,
ὅτ'
ἤδη
μέλλοιεν |
| [130] |
καὶ
περὶ
ὅλων
τῶν
πραγμάτων,
|
ἀλλ' |
ἐπιμέλειάν
τινα
ποιήσει
καὶ
θεραπείαν |
| [220] |
ὁπόταν
βουληθῶσιν;
Οὐ
γὰρ
μαθεῖν
|
ἀλλ' |
ἐπιχειρῆσαι
μόνον
δεῖ
τοῖς
τοιούτοις |
| [0] |
τὸν
λόγον
τοῦτον,
οὐκ
ἀκμάζων,
|
ἀλλ' |
ἔτη
γεγονὼς
δύο
καὶ
ὀγδοήκοντα. |
| [170] |
παρ'
ὑμῖν
ἐξηλλαγμένους,
μὴ
δυσχεραίνειν
|
ἀλλ' |
ἔχειν
συγγνώμην,
ἐνθυμουμένους
ὅτι
τοὺς |
| [90] |
ἃς
οὐχ
οἷόν
τ'
εἰπεῖν
|
ἀλλ' |
ἤ
κατὰ
τῶν
ἡμαρτηκότων·
ὧν |
| [290] |
ἐγὼ
παρ'
ὑμῖν·
οὐδὲν
γὰρ
|
ἀλλ' |
ἢ
φανερῶς
ὑμῶν
αὐτῶν
ἔσεσθε |
| [70] |
εἶναι
τῷ
βίῳ
τῶν
ἀνθρώπων·
|
ἀλλ' |
ἡ
μὲν
τούτων
χρῆσις
τοῦτ' |
| [30] |
ἠμέλησε
τοῦ
καιροῦ
τοῦ
παρόντος,
|
ἀλλ' |
ἦλθεν
ἂν
ἤτοι
κατηγορήσων
ἢ |
| [130] |
ὠφελοῦντας.
Ὧν
οὐδέν
σοι
μεμέληκεν,
|
ἀλλ' |
ἢν
ἐπιεικῶς
τῶν
ἔξω
πραγμάτων |
| [130] |
τ'
ἦν
τὴν
φύσιν
μεταβαλεῖν,
|
ἀλλ' |
ἦν
μὲν
καλὸς
κἀγαθὸς
ἀνὴρ |
| [220] |
τῶν
συμπονηρεύεσθαι
καὶ
συνεξαμαρτάνειν
βουλομένων.
|
Ἀλλ' |
ἵνα
κακοπράγμονες
καὶ
συκοφάνται
γένωνται, |
| [110] |
τοῖς
στρατοπέδοις
τοῖς
πλανωμένοις
κατατετριμμένος,
|
ἀλλ' |
ὁ
μεθ'
ὑμῶν
πολιτευόμενος
τηλικαῦτα |
| [150] |
καλουμένων
σοφιστῶν
πολλὰ
χρήματα
συλλεξάμενος,
|
ἀλλ' |
οἱ
μὲν
ἐν
ὀλίγοις
οἱ |
| [130] |
γεγενημένους
τῶν
ᾀδομένων
καὶ
τραγῳδουμένων;
|
(Ἀλλ' |
οἱ
μέν,
οἶμαι,
ποιητῶν
ἔτυχον |
| [190] |
ἢ
περὶ
τὰς
πράξεις
φρονιμώτερος,
|
ἀλλ' |
οἱ
προέχοντες
ἐν
τούτοις
τῇ |
| [230] |
λόγων
κακοπράγμονας
τοὺς
ἀνθρώπους
ποιοῦσιν;
|
Ἀλλ' |
οἱ
τοιαύτην
φύσιν
ἔχοντες,
οἵαν |
| [260] |
πόρρω
τούτων
ἔγνωκα
περὶ
αὐτῶν,
|
ἀλλ' |
οἵ
τε
νομίζοντες
μηδὲν
χρησίμην |
| [140] |
μικρὸν
ὁμοίας
οὔσας
ταῖς
τούτων,
|
ἀλλ' |
οἵας
περ
πρὸς
ἐμὲ
λέγειν |
| [70] |
ὅτ'
οὐ
μόνον
μικροῖς
μέρεσιν
|
ἀλλ' |
ὅλοις
εἴδεσι
προειλόμην
χρῆσθαι
πρὸς |
| [20] |
τυγχάνειν
τοὺς
κινδυνεύοντας
τοῖς
συκοφαντοῦσιν,
|
ἀλλ' |
ὀμνύναι
μὲν
καθ'
ἕκαστον
τὸν |
| [220] |
ἔχειν
τινὰς
τὴν
φύσιν
ταύτην,
|
(ἀλλ' |
ὅμως
οὐδὲ
τῶν
τοιούτων
οὐδείς |
| [60] |
τὴν
δύναμιν
τὴν
σφετέραν
αὐτῶν.
|
(Ἀλλ' |
ὅμως,
τούτων
οὕτως
ἐχόντων,
φανήσονταί |
| [30] |
ἀδίκως
ὑπ'
ἐκείνων
ὑμῖν
ἐγγεγενημέναις,
|
ἀλλ' |
ὁποῖός
τις
ἂν
ἐκ
τῆς |
| [290] |
οὐ
πρὸς
τὸ
βέλτιστον
ἀποβλέπουσιν,
|
ἀλλ' |
ὅπως
ἂν
τύχωσιν,
οὕτω
χρῆσθαι |
| [120] |
αὐτὸς
εὐδοκιμήσει
παρὰ
τοῖς
στρατιώταις,
|
ἀλλ' |
ὅπως
ἡ
πόλις
παρὰ
τοῖς |
| [120] |
μηδενὶ
τῶν
ἄλλων
διαπράξασθαι
συμβέβηκεν,
|
ἀλλ' |
ὅστις
ἐπὶ
πολλῶν
καὶ
παντοδαπῶν |
| [280] |
δὲ
δόξαν
κτωμένους,
πλεονεκτεῖν
νομίζουσιν,
|
ἀλλ' |
οὐ
τοὺς
ὁσιωτάτους
καὶ
δικαιοτάτους, |
| [280] |
σοφιστῶν
τερατολογίας
ἀγαπῶντας
φιλοσοφεῖν
φασιν,
|
ἀλλ' |
οὐ
τοὺς
τὰ
τοιαῦτα
μανθάνοντας |
| [280] |
δικαιοτάτους,
οἳ
περὶ
τῶν
ἀγαθῶν
|
ἀλλ' |
οὐ
τῶν
κακῶν
πλεονεκτοῦσι·
(τοὺς |
| [220] |
ἐπιεικεῖς
καὶ
χρηστῶν
ἐπιτηδευμάτων
ἐπιθυμοῦντας;
|
Ἀλλ' |
οὐδ'
ἂν
εἷς
τῶν
τοιούτων |
| [260] |
ἐπὶ
τῶν
κοινῶν
εἶναι
χρήσιμον,
|
ἀλλ' |
οὐδ'
ἐν
ταῖς
μνείαις
οὐδὲνα |
| [100] |
αὐτῷ
μετέδωκε
τῶν
ἐκείνῳ
ψηφισθεισῶν,
|
ἀλλ' |
οὐδ'
ἐπαινέσαι
τῶν
ῥητόρων
οὐδεὶς |
| [110] |
οὐ
μόνον
οὐδεὶς
τοιοῦτος
γέγονεν,
|
ἀλλ' |
οὐδὲ
παραπλήσιος.
Ῥᾴδιον
δ'
ἐξ |
| [250] |
αἰτίους
τοῦ
πλούτου
μέμψασθαι
τολμήσειεν,
|
ἀλλ' |
οὐκ
ἂν
αὐτοὺς
τοὺς
ἐξαμαρτάνοντας |
| [60] |
δοῦναι
δίκην
ὑπὲρ
τῶν
εἰρημένων,
|
ἀλλ' |
οὐκ
ἂν
χάριν
κομίσασθαι
παρ' |
| [80] |
αὐτὸν
ἀποφαίνειν
ὃ
πάντες
ὁμολογοῦσιν,
|
ἀλλ' |
οὐκ
ἐκεῖνο
μόνον
διδάσκειν
ὡς |
| [100] |
ὑμῖν
καὶ
τῆς
ζημίας
ἐκείνοις
|
ἀλλ' |
οὐκ
ἐμοὶ
γενησομένης.
(Περὶ
μὲν |
| [300] |
διαφυλάττειν
ἐν
τοῖς
τοιούτοις
ἔνεστιν,
|
ἀλλ' |
οὐκ
ἐν
τοῖς
συκοφάνταις.
~Πολλῶν |
| [220] |
ἀναβαλλομένους
καὶ
θησαυριζομένους
τὰς
πονηρίας,
|
ἀλλ' |
οὐκ
εὐθὺς
τῇ
φύσει
τῇ |
| [310] |
πονηρίας.
Τοὺς
μὲν
γὰρ
ἄλλους
|
ἀλλ' |
οὖν
πειρᾶσθαί
γε
λανθάνειν
κακουργοῦντας, |
| [230] |
οὐδ'
ἐν
μιᾷ
τούτων
ἐνόντας,
|
ἀλλ' |
οὕτω
τὰ
περὶ
ἡμᾶς
αὐτοὺς |
| [120] |
οὐδὲν
τῶν
κακῶν
τῶν
ἀνηκέστων,
|
ἀλλ' |
οὕτως
αἱ
τοιαῦται
συμφοραὶ
κατ' |
| [30] |
δικαστηρίοις
οὔτε
πρὸς
τοῖς
διαιτηταῖς,
|
ἀλλ' |
οὕτως
ἀπέχομαι
τούτων
ἁπάντων
ὡς |
| [0] |
οὐ
περὶ
τῶν
ἰδίων
συμβολαίων,
|
ἀλλ' |
ὑπὲρ
τηλικούτων
τὸ
μέγεθος
καὶ |
| [210] |
δύνασθαι
παιδεύειν
ποιοῦμαι
τοὺς
λόγους,
|
ἀλλ' |
ὑπὲρ
τῶν
δικαίως
τὴν
δόξαν |
| [300] |
ὀλιγώρως
διακείσεσθε
πρὸς
τὴν
φιλοσοφίαν,
|
ἀλλ' |
ὑπολαβόντες
κάλλιστον
εἶναι
καὶ
σπουδαιότατον |
| [90] |
οὐχ
ὡς
τῶν
ἀλλοτρίων
ἐφιεμένους,
|
ἀλλ' |
ὡς
ἄνδρας
ἀγαθοὺς
ὄντας
καὶ |
| [60] |
ὡς
ἄριστα
τῶν
λοιπῶν
γεγραμμένον,
|
ἀλλ' |
ὡς
ἐκ
τούτου
μάλιστα
φανερὸς |
| [100] |
ἡδέως
ἄν
τινών
μου
καταψευσαμένων,
|
ἀλλ' |
ὡς
εὐθὺς
φανερῶν
ἐσομένων
ὑμῖν |
| [120] |
αἷς
ἐκεῖνος
οὐδεμίαν
ταραχὴν
ἐποίησεν,
|
ἀλλ' |
ὥσπερ
οἰκουμένας
αὐτὰς
εἰσιὼν
κατέλαβεν, |
| [170] |
οὐκ
εὐσύνοπτός
ἐστιν
οὐδ'
ἀκριβής,
|
ἀλλ' |
ὥσπερ
χειμάρρους,
ὅπως
ἂν
ἕκαστον |
| [260] |
τῶν
μαθημάτων
διατρίβοντας
οὐ
βλάπτειν
|
ἀλλ' |
ὠφελεῖν
τοὺς
συνόντας,
ἐλάττω
μὲν |
| [130] |
οὔτε
μισάνθρωπος
οὔθ'
ὑπερήφανος,
οὔτ'
|
ἄλλ' |
οὐδὲν
ἔχων
τῶν
τοιούτων
κακῶν, |
| [120] |
οὔτε
σφαγὰς
καὶ
φυγὰς
οὕτως
|
ἄλλ' |
οὐδὲν
τῶν
κακῶν
τῶν
ἀνηκέστων, |
| [320] |
τὴν
ἀκρόπολιν
τοὺς
πολεμίους
οἰκήσαντας.
|
~Ἀλλὰ |
γὰρ
αἰσθάνομαι,
καίπερ
ὑπὸ
τῆς |
| [210] |
τις
πλείω
περὶ
τούτων
εἰπεῖν·
|
ἀλλὰ |
γὰρ
ἢν
πολλὰ
λίαν
λέγω |
| [30] |
μεγίστην
παρ'
ἐμοῦ
λαβεῖν
τιμωρίαν.
|
(Ἀλλὰ |
γὰρ
οὔτε
πρότερον
οὔτε
νῦν |
| [220] |
πόλει
τῆς
δόξης
ταύτης
γενομένους.
|
(Ἀλλὰ |
γὰρ
οὕτω
τινὲς
ἀγνωμόνως
ἔχουσιν |
| [220] |
δεῖ
τοῖς
τοιούτοις
τῶν
ἔργων.
|
(Ἀλλὰ |
δῆλον
ὅτι
καὶ
πλέουσι
καὶ |
| [110] |
δὲ
δεῖ
μὴ
καθ'
ἕκαστον
|
ἀλλὰ |
διὰ
βραχέων
εἰπεῖν,
τεττάρων
καὶ |
| [170] |
ὥσπερ
ἐν
ταῖς
ἰδίαις
διατριβαῖς,
|
ἀλλὰ |
διακριβοῦσθαι
περὶ
ἑκάστου
καὶ
τὴν |
| [190] |
μελέτην
ταύτην
ὄντας,
οὐ
μὴν
|
ἀλλὰ |
διαφθέρεσθαι
καὶ
γίγνεσθαι
χείρους·
ἐπειδὰν |
| [200] |
ὅ
τι
ἂν
μάθωμεν
ἐξεργαζομένους,
|
ἀλλὰ |
δύο
μὲν
ἢ
τρεῖς
ἐξ |
| [320] |
τὸ
μέλλον
συμβήσεσθαι
παρ'
ὑμῶν,
|
ἀλλὰ |
θαρρῶ
καὶ
πολλὰς
ἐλπίδας
ἔχω |
| [170] |
μέλλετε
μόνον
τὴν
ψῆφον
διοίσειν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
περὶ
ἐπιτηδεύματος
ᾧ
πολλοὶ |
| [130] |
περὶ
ἑνὸς
ἑκάστου
τῶν
πολιτῶν
|
ἀλλὰ |
καὶ
περὶ
ὅλων
τῶν
πραγμάτων, |
| [270] |
μόνον
περὶ
τὸν
ἐνεστῶτα
λόγον
|
ἀλλὰ |
καὶ
περὶ
τὰς
ἄλλας
πράξεις |
| [130] |
σὺ
δ'
οὐ
μόνον
ἀμελεῖς,
|
ἀλλὰ |
καὶ
πολεμεῖς
τοῖς
μέγιστον
ἀεὶ |
| [30] |
ἰδιώτας
φησί
μου
γεγενῆσθαι
μαθητάς,
|
ἀλλὰ |
καὶ
ῥήτορας
καὶ
στρατηγοὺς
καὶ |
| [280] |
συναναιρήσειν
οὐχ
ὅπως
ἂν
ἐπιπλήξειαν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
συγχαίρουσι
ταῖς
ἀσωτίαις
αὐτῶν, |
| [250] |
μόνον
τοῦ
θηριωδῶς
ζῆν
ἀπηλλάγημεν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
συνελθόντες
πόλεις
ᾠκίσαμεν
καὶ |
| [180] |
ὥστε
μὴ
μόνοις
τοῖς
λεγομένοις
|
ἀλλὰ |
καὶ
ταῖς
τούτων
εὐαρμοστίαις
συμπείθειν |
| [280] |
μόνον
τὸν
λόγον
πιστότερον
ἐποίησεν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τὰς
πράξεις
τοῦ
τὴν |
| [240] |
οὐ
μόνον
ταραχῆς
σημεῖόν
ἐστιν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῆς
περὶ
τοὺς
θεοὺς |
| [130] |
τῆς
ἀνθρωπίνης
φύσεως
εὑρεθήσεται
γεγενημένον,
|
ἀλλὰ |
καὶ
Τιμόθεος
μέρος
τι
συμβεβλημένος |
| [140] |
λειτουργοῦντας
οὐ
μόνον
αὑτὸν
παρέχεις
|
ἀλλὰ |
καὶ
τὸν
υἱόν,
καὶ
τρὶς |
| [300] |
ταῖς
εὐγενείαις
καὶ
ταῖς
δόξαις,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῷ
φρονεῖν
καὶ
λέγειν, |
| [230] |
ἄρχειν
ἀξίαν
εἶναι
τῶν
Ἑλλήνων
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῶν
ἄλλων
ἁπάντων,
καὶ |
| [160] |
παιδείαν
τοὺς
εἰθισμένους
ἅπασι
χαλεπαίνειν,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῶν
ἄλλων
πολιτῶν
πολλοὺς |
| [140] |
μόνον
τῶν
ἀνθρώπων
τοὺς
ἐπιεικεστάτους,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
τὰ
βέλτιστα, |
| [250] |
φρονίμως
πραττομένων
εὑρήσομεν
ἀλόγως
γιγνόμενον,
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῶν
ἔργων
καὶ
τῶν |
| [190] |
γίγνονται
κρείττους
οὐ
μόνον
αὑτῶν
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῶν
εὖ
μὲν
πεφυκότων |
| [200] |
(Οὐ
μόνον
δ'
ἐκ
τούτων
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῶν
λοιπῶν
εἰκότως
ἄν |
| [140] |
ζῆν
οὐ
μόνον
τῶν
ἄλλων
|
ἀλλὰ |
καὶ
τῶν
περὶ
τὴν
φιλοσοφίαν |
| [130] |
ἀληθεστάτους
καὶ
δικαιοτάτους,
οὐ
μὴν
|
ἀλλὰ |
κἀκεῖνο
παρατηρεῖν
καὶ
σκοπεῖν,
ὅπως |
| [60] |
τολμᾶν
ἔτι
λέγειν
περὶ
τούτων,
|
ἀλλὰ |
καταμέμφεσθαι
τὴν
δύναμιν
τὴν
σφετέραν |
| [170] |
κίνδυνον·
οὐ
γὰρ
ἂν
ἠθύμουν,
|
ἀλλὰ |
μᾶλλον
οἷός
τ'
ἂν
ἐγενόμην |
| [270] |
ἢ
περὶ
τῶν
ἰδίων
συμβολαίων,
|
ἀλλὰ |
μεγάλας
καὶ
καλὰς
καὶ
φιλανθρώπους |
| [180] |
οἱ
δὲ
ῥήτορας
ἱκανοὺς
ποιήσαιεν,
|
ἀλλὰ |
μέρος
μὲν
ἄν
τι
συμβάλοιντο, |
| [280] |
τινες
ἔτι
χρῶνται
κατὰ
φύσιν,
|
ἀλλὰ |
μεταφέρουσιν
ἀπὸ
τῶν
καλλίστων
πραγμάτων |
| [60] |
τοῖς
λόγοις
διαφθείρειν
τοὺς
νεωτέρους,
|
ἀλλὰ |
μὴ
προτρέπειν
ἐπ'
ἀρετὴν
καὶ |
| [200] |
κεχρημένους
αὐτῇ
τοιούτους
παρασκευάζειν
δυναμένης;
|
(Ἀλλὰ |
μὴν
καὶ
τόδε
πάντες
ἂν |
| [80] |
τοῖς
τὸ
χαλεπώτερον
ἐξεργάζεσθαι
δυναμένοις.
|
(Ἀλλὰ |
μὴν
καὶ
τῶν
ἐπὶ
τὴν |
| [40] |
τῶν
περὶ
τὰ
συμβόλαια
γιγνομένων.
|
(Ἀλλὰ |
μὴν
κἀκεῖνο
πᾶσι
φανερόν
ἐστιν |
| [210] |
τοιαύτης
διαβολῆς
περὶ
αὑτὸν
γιγνομένης;
|
(Ἀλλὰ |
μὴν
οὐδ'
ἂν
θαυμασθεῖμεν
οὐδὲ |
| [250] |
ἑτέρων
εὐεργετεῖν
δυναμένους.
Οὐ
μὴν
|
ἀλλὰ |
μικρά
γε
μνησθήσομαι
περὶ
αὐτῶν, |
| [200] |
παιδείαις
οὐδὲν
ἑωρακότες
τούτων
συμβαῖνον,
|
ἀλλὰ |
μόλις
μὲν
ἡμῖν
τὰς
ἐπιστήμας |
| [170] |
ὃν
ἂν
γράψηταί
τις
τούτων,
|
ἀλλὰ |
πάντας
ἐκποδὼν
ποιεῖσθαι
τοὺς
περὶ |
| [220] |
ἀνθρώπων
ἐνθάδε
ποιεῖσθαι
τὴν
πορείαν;
|
Ἀλλὰ |
πανταχοῦ
πολλὴν
ἀφθονίαν
εὕροι
τις |
| [180] |
διαστησάμενοι
τὰς
παιδείας
ἀπ'
ἀλλήλων,
|
ἀλλὰ |
παραπλησίαις
χρώμενοι
καὶ
ταῖς
διδασκαλίαις |
| [100] |
οὐ
λόγος
μάτην
εἰρημένος
ἐστίν,
|
ἀλλὰ |
παραχωρῶ
καὶ
τῷ
κατηγόρῳ
καὶ |
| [40] |
τῆς
ὑμετέρας
διανοίας·
οὐ
μὴν
|
ἀλλὰ |
παρρησιάσομαί
γε
πρὸς
ὑμᾶς.
(Καὶ |
| [120] |
πόλεων
αὐτὸν
φοβήσεται
τῶν
Ἑλληνίδων,
|
ἀλλὰ |
πᾶσαι
θαρρήσουσι
πλὴν
τῶν
ἀδικουσῶν. |
| [170] |
ἡ
κρίσις
ἐν
ᾗ
καθέσταμεν,
|
ἀλλὰ |
περὶ
τῶν
μεγίστων·
οὐ
γὰρ |
| [130] |
δεῖν
τὴν
αὐτὴν
ταύτην
παρασκευάζειν,
|
ἀλλὰ |
πλείστων
ἀγαθῶν
αἴτιος
γεγενημένος
χεῖρον |
| [0] |
οὐδὲ
ῥᾴδιος
ἦν
οὐδ'
ἁπλοῦς,
|
ἀλλὰ |
πολλὴν
ἔχων
πραγματείαν.
~Ἔστι
γὰρ |
| [50] |
οὐδ'
ἂν
ἐγὼ
φανείην
ἀπεληλαμένος,
|
ἀλλὰ |
πολλῷ
χαριεστέραν
δόξαν
εἰληφώς.
Περὶ |
| [190] |
ἐστιν
ἀπαλλάξαι
τῆς
διανοίας
ταύτης,
|
ἀλλὰ |
πολλῶν
ἔτι
δέονται
λόγων
καὶ |
| [250] |
οὐδὲν
τῶν
ἄλλων
ζώων
διαφέρομεν,
|
ἀλλὰ |
πολλῶν
καὶ
τῷ
τάχει
καὶ |
| [210] |
τύχοιμεν
τοιούτους
τοὺς
συνόντας
ἀποπέμποντες,
|
ἀλλὰ |
πολὺ
ἂν
μᾶλλον
καταφρονηθεῖμεν
καὶ |
| [30] |
ἔχειν
καὶ
μὴ
τολμᾶν
ἐγκαλεῖν,
|
ἀλλὰ |
πραοτέρους
ἐν
τοῖς
ἐμοῖς
εἶναι |
| [130] |
οὐ
πρὸς
τὴν
ἀλήθειαν
κρινοῦσιν
|
ἀλλὰ |
πρὸς
τὸ
σοὶ
συμφέρον
ὑπολήψονται, |
| [10] |
λεγομένοις
οὐκ
ἀλόγως
οὐδ'
ἀκαίρως,
|
ἀλλὰ |
προσηκόντως
τοῖς
ὑποκειμένοις.
(Τοσοῦτον
οὖν |
| [220] |
συκοφάνται
γένωνται,
(πολλὰ
χρήματα
τελέσαντες;
|
Ἀλλὰ |
πρῶτον
μὲν
οἱ
ταύτην
ἔχοντες |
| [50] |
καὶ
γεγραμμένους,
ὥστ'
οὐ
δοξάσαντες
|
ἀλλὰ |
σαφῶς
εἰδότες
ὁποῖοί
τινές
εἰσι |
| [110] |
Δεῖ
γὰρ
οὐχ
ἁπλῶς
εἰπεῖν,
|
ἀλλὰ |
σαφῶς
φράσαι
περὶ
αὐτῶν.
Πρῶτον |
| [140] |
ἐρίζοντας,
λοιδορουμένους,
(οὐδὲν
ἀπολείποντας
κακῶν,
|
ἀλλὰ |
σφίσι
μὲν
αὐτοῖς
πράγματα
παρέχοντας, |
| [260] |
δ'
οὐδὲν
ἂν
εἴποιμι
τοιοῦτον,
|
ἀλλὰ |
ταῖς
ἀληθείαις
χρήσομαι
περὶ
αὐτῶν. |
| [140] |
ἔχουσιν,
ὥστ'
οὐ
ταῖς
πονηρίαις
|
ἀλλὰ |
ταῖς
εὐπραγίαις
πολεμοῦσι,
καὶ
μισοῦσιν |
| [290] |
τῶν
λόγων,
μὴ
τὰς
εὐτυχίας
|
ἀλλὰ |
τὰς
ἐπιμελείας
εὐδοκιμεῖν.
Οἱ
μὲν |
| [150] |
τὸν
αὐτὸν
τρόπον
ἐμοὶ
ζώντων,
|
ἀλλὰ |
τὴν
μὲν
ἡσυχίαν
καὶ
τὴν |
| [190] |
μὴ
τὴν
ἀναισχυντίας
σημεῖον
γιγνομένην,
|
ἀλλὰ |
τὴν
μετὰ
σωφροσύνης
οὕτω
παρασκευάζουσαν |
| [190] |
τοιοῦτος
παιδείας
μὴ
τῆς
ἀπηκριβωμένης,
|
ἀλλὰ |
τῆς
ἐπιπολαίου
καὶ
πᾶσι
κοινῆς, |
| [270] |
τῆς
ὑπὸ
τῶν
ἀνοήτων
νομιζομένης,
|
ἀλλὰ |
τῆς
ὡς
ἀληθῶς
τὴν
δύναμιν |
| [90] |
μὴ
τύχοιμι
τῆς
δοκιμασίας
ταύτης,
|
ἀλλὰ |
τοιούτοις
μὲν
ἀνδράσι
συμβεβιωκώς,
ἀνέγκλητον |
| [70] |
πλοῦτον
οὐδὲ
τὴν
δύναμιν
θεραπεύων
|
ἀλλὰ |
τοῖς
ἀρχομένοις
ἐπαμύνων,
καὶ
παρασκευάζων |
| [190] |
τηνικαῦτα
ταπεινὴν
ποιῶν
τὴν
φιλοσοφίαν,
|
ἀλλὰ |
τοῖς
αὐτοῖς
λόγοις
χρώμενος
καὶ |
| [80] |
τῆς
αὐτῆς
διανοίας
ἔργον
ἐστίν,
|
(ἀλλὰ |
τοῖς
μὲν
τοὺς
νόμους
τιθέναι |
| [210] |
καὶ
τὰ
θηρία
δυνηθείη
προαγαγεῖν,
|
(ἀλλὰ |
τοσαύτην
ἁπάντων
ἡμῶν
ἀτυχίαν
κατεγνώκασιν, |
| [120] |
κλέπτειν
καὶ
πορθεῖν
τὰς
οἰκίας,
|
ἀλλὰ |
τοσαύτην
εἶχεν
ἐπιμέλειαν
ὑπὲρ
τοῦ |
| [300] |
(Ὧν
ὑμῖν
οὐδὲν
πώποτ'
ἐμέλησεν,
|
ἀλλὰ |
τοσοῦτον
διημαρτήκατε
τοῦ
συμφέροντος,
ὥσθ' |
| [10] |
εὐθὺς
ἐπελθόντας
ὅλον
αὐτὸν
διελθεῖν,
|
ἀλλὰ |
τοσοῦτον
μέρος
ὅσον
μὴ
λυπήσει |
| [230] |
τηλικαῦτα
διαπραξαμένων
οὐδεὶς
λόγων
ἠμέλησεν,
|
ἀλλὰ |
τοσούτῳ
μᾶλλον
τῶν
ἄλλων
προσέσχον |
| [130] |
ἕξειν.
(Τὸ
δ'
οὐχ
οὕτως
|
ἀλλὰ |
τοὐναντίον
φιλεῖ
συμβαίνειν.
Ἢν
γὰρ |
| [300] |
πολλοῖς
ὁμοίους
ὄντας,
ταῦτα
διαπεπραγμένους,
|
ἀλλὰ |
τοὺς
διαφέροντας
καὶ
προέχοντας
μὴ |
| [150] |
σοφιστῶν
καὶ
τὰς
τῶν
ὑποκριτῶν,
|
ἀλλὰ |
τοὺς
ἐν
ταῖς
αὐταῖς
τέχναις |
| [220] |
ταῦτα
παρ'
ἑτέρου
μανθάνειν
ἐπιχειρήσειεν;
|
Ἀλλὰ |
τοὺς
ἐπιεικεῖς
καὶ
χρηστῶν
ἐπιτηδευμάτων |
| [200] |
οὕτω
διατεθέντας
ὡς
οὗτοι
λέγουσιν,
|
(ἀλλὰ |
τοὺς
μὲν
αὐτῶν
ἱκανοὺς
ἀγωνιστὰς |
| [310] |
γε
τῶν
προγόνων
οὕτως
εἶχεν,
|
ἀλλὰ |
τοὺς
μὲν
καλουμένους
σοφιστὰς
ἐθαύμαζον |
| [0] |
πρός
με
διακειμένους
ὥσπερ
ἤλπιζον,
|
ἀλλὰ |
τοὺς
μὲν
πολὺ
διεΨευσμένους
τῶν |
| [80] |
γὰρ
αὐτοὺς
δεῖ
ζητεῖν
ἑτέρους,
|
ἀλλὰ |
τοὺς
παρὰ
τοῖς
ἄλλοις
εὐδοκιμοῦντας |
| [240] |
οὐδ'
ἄλλος
οὐδεὶς
τῶν
τοιούτων,
|
ἀλλὰ |
τοὺς
πατέρας
ἂν
ἑωρᾶτε
τῶν |
| [120] |
ἠβουλήθη
βλάπτων
τὴν
πόλιν
εὐδοκιμεῖν,
|
ἀλλὰ |
τοῦτ'
ἐφιλοσόφει
καὶ
τοῦτ'
ἔπραττεν, |
| [290] |
οὓς
ὑμῖν
οἱ
πρόγονοι
κατέλιπον,
|
ἀλλὰ |
τούτοις
οἷς
περ
ἡ
φύσις |
| [270] |
τινὰς
βουλόμενος
ἀμελήσει
τῆς
ἀρετῆς,
|
ἀλλὰ |
τούτῳ
μάλιστα
προσέξει
τὸν
νοῦν, |
| [70] |
βασιλείαν,
οὕτω
τὴν
γνώμην
ἔχειν,
|
ἀλλὰ |
τῶν
ἡδονῶν
ἀμελήσαντα
προσέχειν
τὸν |
| [160] |
οὐδὲ
περὶ
ἕνα
πότ'
ἐξήμαρτον,
|
ἀλλὰ |
τῶν
μὲν
ἐνθένδε
λημμάτων
ἀπεσχόμην, |
| [220] |
λεγομένων
οὐδὲ
τῶν
λυπούντων
τινάς,
|
ἀλλὰ |
τῶν
παρὰ
πᾶσιν
ἀνθρώποις
εὐδοκιμούντων, |
| [160] |
οὐδεὶς
ἄν
μοι
πράγματα
παρεῖχεν,
|
ἀλλὰ |
φανερῶς
ἀδικῶν
ἀσφαλῶς
ἂν
ἔζων |
| [150] |
τῶν
αὐτῶν
τοῖς
ἄλλοις
γιγνώσκοντας,
|
ἀλλὰ |
χαλεπωτέρους
ὄντας
τοῖς
μὴ
κακῶς |
| [140] |
λόγους
οὓς
γέγραφας
οὐ
μέμψεως
|
ἀλλὰ |
χάριτος
τῆς
μεγίστης
ἀξίους
ὄντας, |
| [10] |
μὲν
ἀληθείας
εἰρημένον,
τὰ
δ'
|
ἄλλα |
τοιοῦτον
οἷος
ἂν
εἶναι
δόξη |
| [260] |
οἷς
διδασκόμεθα.
(Τὰ
μὲν
γὰρ
|
ἄλλα |
τότ'
ὠφελεῖν
ἡμᾶς
πέφυκεν,
ὅταν |
| [180] |
καὶ
ταῖς
γυμνασίαις
καὶ
ταῖς
|
ἄλλαις |
ἐπιμελείαις.
(Ἐπειδὰν
γὰρ
λάβωσι
μαθητάς, |
| [250] |
καὶ
τῇ
ῥώμῃ
καὶ
ταῖς
|
ἄλλαις |
εὐπορίαις
καταδεέστεροι
τυγχάνομεν
ὄντες·
(ἐγγενομένου |
| [40] |
χρῆσθαι
ζητοῦσιν,
ἔτι
δὲ
ταῖς
|
ἄλλαις |
ἰδέαις
ἐπιφανεστέραις
καὶ
πλείοσιν
ὅλον |
| [210] |
καταφρονηθεῖμεν
καὶ
μισηθεῖμεν
τῶν
ταῖς
|
ἄλλαις |
πονηρίαις
ἐνόχων
ὄντων.
Καὶ
μὴν |
| [200] |
τὰς
ὑποσχέσεις,
οὔτ'
ἐν
ταῖς
|
ἄλλαις |
τέχναις
καὶ
παιδείαις
οὐδὲν
ἑωρακότες |
| [40] |
προσήκει,
ταύτης
μνησθεὶς
ἐάσω
τὰς
|
ἄλλας. |
Εἰσὶ
γάρ
τινες
οἳ
τῶν |
| [180] |
τὰς
πράξεις
ἢ
περὶ
τὰς
|
ἄλλας |
ἐργασίας
πρῶτον
μὲν
πρὸς
τοῦτο |
| [290] |
εἶναι
ταύτην
πόλιν,
τὰς
δ'
|
ἄλλας |
κώμας,
καὶ
δικαίως
ἂν
αὐτὴν |
| [140] |
μὲν
ἤδη
τετριηραρχήκατε,
τὰς
δ'
|
ἄλλας |
λειτουργίας
πολυτελέστερον
λελειτουργήκατε
καὶ
κάλλιον |
| [120] |
ἀπειλοῦντας
καὶ
τοὺς
ἐκφοβοῦντας
τὰς
|
ἄλλας |
πόλεις
καὶ
τοὺς
ἀεί
τι |
| [270] |
λόγον
ἀλλὰ
καὶ
περὶ
τὰς
|
ἄλλας |
πράξεις
τὴν
αὐτὴν
ἕξει
ταύτην |
| [240] |
τὴν
αὑτῶν,
τοὺς
δὲ
δι'
|
ἄλλας |
τινὰς
προφάσεις
παμπληθεῖς
δ'
εἰσί̓ |
| [200] |
ὡς
οἷόν
θ'
ὁμοιοτάτους
ἐργάτας
|
ἀλλήλοις |
ἀποδείξωσι.
Τῇ
τοίνυν
φιλοσοφίᾳ
φανήσεται |
| [200] |
ἐπιστήμας
παραγιγνομένας,
οὐχ
ὁμοίως
δ'
|
ἀλλήλοις |
ὅ
τι
ἂν
μάθωμεν
ἐξεργαζομένους, |
| [140] |
συλλόγοις
ἐπιδείξεις
ποιουμένους,
διαγωνιζομένους
πρὸς
|
ἀλλήλους, |
καθ'
ὑπερβολὴν
ὑπισχνουμένους,
ἐρίζοντας,
λοιδορουμένους, |
| [250] |
(ἐγγενομένου
δ'
ἡμῖν
τοῦ
πείθειν
|
ἀλλήλους |
καὶ
δηλοῦν
πρὸς
ἡμᾶς
αὐτοὺς |
| [150] |
ταῖς
αὐταῖς
τέχναις
ὄντας
πρὸς
|
ἀλλήλους |
κρίνειν,
καὶ
τοὺς
ὁμοίαν
ἐν |
| [70] |
παρακαλοῦντος
καὶ
περὶ
τῆς
πρὸς
|
ἀλλήλους |
ὁμονοίας
συμβουλεύοντος;
(Ἐν
μὲν
τοίνυν |
| [210] |
τολμῶσι
λέγειν
ὡς
οὐδὲν
ἂν
|
ἀλλήλους |
πρὸς
ἐπιείκειαν
εὐεργετήσαιμεν.
(Ὃ
δὲ |
| [180] |
πολὺ
διαστησάμενοι
τὰς
παιδείας
ἀπ'
|
ἀλλήλων, |
ἀλλὰ
παραπλησίαις
χρώμενοι
καὶ
ταῖς |
| [10] |
καὶ
τοσαύτας
ἰδέας
καὶ
τοσοῦτον
|
ἀλλήλων |
ἀφεστώσας
συναρμόσαι
καὶ
συναγαγεῖν,
καὶ |
| [40] |
εἰκὸς
τοὺς
τοσοῦτον
τοῖς
ἐπιτηδεύμασιν
|
ἀλλήλων |
ἀφεστῶτας
περὶ
τὰς
αὐτὰς
πράξεις |
| [150] |
χρὴ
περὶ
τῆς
οὐσίας
τῆς
|
ἀλλήλων |
μὴ
τοῖς
αἰτιωμένοις
εἰκῇ
πιστεύειν, |
| [220] |
αὐτοῖς
καὶ
τὰς
συνουσίας
μετ'
|
ἀλλήλων |
ποιουμένους,
(ἔτι
δὲ
τὰ
καθ' |
| [250] |
οἷοί
τ'
ἦμεν
οἰκεῖν
μετ'
|
ἀλλήλων. |
Τούτῳ
καὶ
τοὺς
κακοὺς
ἐξελέγχομεν |
| [0] |
προαίρεσιν
ταύτην
καὶ
διὰ
τὴν
|
ἄλλην |
ἀπραγμοσύνην
ἐπιεικῶς
ἔχειν
πρὸς
ἅπαντας |
| [140] |
τὰς
λειτουργίας
καὶ
περὶ
τὴν
|
ἄλλην |
διοίκησιν,
οὐκ
ἂν
ὁμοίως
ἔμελεν |
| [290] |
κοινότητα
καὶ
μετριότητα
καὶ
τὴν
|
ἄλλην |
εὐτραπελίαν
καὶ
φιλολογίαν
οὐ
μικρὸν |
| [260] |
καὶ
τὴν
μουσικὴν
καὶ
τὴν
|
ἄλλην |
παιδείαν
διαπονηθέντες
πρὸς
μὲν
τὸ |
| [230] |
μήτ'
ἀκολάστως
ζῶντας
μήτε
περὶ
|
ἄλλην |
πρᾶξιν
μηδεμίαν
αἰσχρὰν
γεγενημένους
πῶς |
| [100] |
πόλεως
οὔτε
τῶν
ἐκ
τῆς
|
ἄλλης |
Ἑλλάδος,
καὶ
τούτων
ἐνίας,
ὧν |
| [110] |
ἕκαστον
τὸν
ἐνιαυτὸν
ὡς
οὐδεμιᾶς
|
ἄλλης |
οὕτω
τῇ
πόλει
συνενεγκούσης,
Λακεδαιμονίων |
| [210] |
τῶν
φασκόντων
μὲν
εἶναι
σοφιστῶν
|
ἄλλο |
δέ
τι
πραττόντων
ἐπὶ
τοὺς |
| [140] |
ἑτέροις
συνηγωνισμένον
μήτε
μεμαρτυρηκότα,
μήτ'
|
ἄλλο |
πεποιηκότα
μηδέν,
ἐν
οἷς
ἅπαντες |
| [320] |
γιγνώσκειν,
αἰσχυνθείην
ἄν,
εἰ
δι'
|
ἄλλο |
τι
σωζοίμην
ἢ
διὰ
τοὺς |
| [40] |
ἐν
τοῖς
πολέμοις
συναγαγεῖν
ἐβουλήθησαν,
|
ἄλλοι |
δέ
τινες
περὶ
τὰς
ἐρωτήσεις |
| [10] |
ἅπαντα
συμβέβηκεν,
ὥσθ'
οἱ
μὲν
|
ἄλλοι |
τοῖς
λόγοις
διαλύονται
τὰς
διαβολάς, |
| [290] |
μηδὲ
μέγα
φρονεῖν
ἐπὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἀγαθοῖς
ὡς
ἐπὶ
τοῖς
ἐν |
| [170] |
τοὺς
περὶ
πραγμάτων
ἀνομοίων
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἀγωνιζομένους
ἀναγκαῖόν
ἐστι
καὶ
τοῖς |
| [10] |
συμβήσεται
τοιοῦτον,
μηδ'
ἃ
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἂν
ἐπιτιμήσαιτε
τούτοις
αὐτοὶ
φανήσεσθε |
| [60] |
πόλει
καὶ
Λακεδαιμονίοις
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἅπασι.
Διαλεχθεὶς
δὲ
περὶ
τούτων, |
| [230] |
καὶ
τοῖς
ἀναθήμασι
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἅπασιν,
ὥστ'
ἔτι
καὶ
νῦν |
| [190] |
τὸν
αὐτὸν
ἀνυπέρβλητον
ἂν
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἀποτελέσειεν.
(Περὶ
μὲν
οὖν
τῆς |
| [290] |
τὰς
εὐπορίας
τὰς
ἐνθένδε
τοῖς
|
ἄλλοις |
γιγνομένας
καὶ
μάλιστα
διὰ
τὸν |
| [150] |
τοὺς
μηδὲν
τῶν
αὐτῶν
τοῖς
|
ἄλλοις |
γιγνώσκοντας,
ἀλλὰ
χαλεπωτέρους
ὄντας
τοῖς |
| [0] |
οὕτως
ἀνόμοιον
αὐτὸν
ὄντα
τοῖς
|
ἄλλοις |
γράφειν
προειλόμην·
μὴ
γὰρ
τούτων |
| [260] |
ὑπισχνοῦνται,
πλείω
δ'
ὧν
τοῖς
|
ἄλλοις |
δοκοῦσιν.
(Οἱ
μὲν
γὰρ
πλεῖστοι |
| [300] |
φθονερῶς
ἔχειν,
μηδ'
ἐναντία
τοῖς
|
ἄλλοις |
Ἕλλησι
γιγνώσκειν
περὶ
αὐτῶν.
(Ὧν |
| [170] |
καὶ
τοῖς
πολίταις
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
Ἕλλησι,
καὶ
πολλῶν
ἡδονῶν
γέμουσα, |
| [290] |
τοιοῦτον,
ἀλλ'
ἔν
γε
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἐπαινοῦμεν
τοὺς
ταῖς
φιλοπονίαις
ταῖς |
| [170] |
ταύτῃ
διατρίβειν
μᾶλλον
ἢ
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἐπιτηδεύμασι.
(Πρὸ
πολλῶν
δ'
ἂν |
| [150] |
παρ'
ὑμῖν
καὶ
παρὰ
τοῖς
|
ἄλλοις |
εὐδοκιμοῦντας,
ἔπειτα
τὸν
βίον
ἡδίω |
| [80] |
ἑτέρους,
ἀλλὰ
τοὺς
παρὰ
τοῖς
|
ἄλλοις |
εὐδοκιμοῦντας
πειραθῆναι
συναγαγεῖν,
ὃ
ῥᾳδίως |
| [240] |
Καὶ
Θηβαίοις
μὲν
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἐχθροῖς
τὴν
ἀμαθίαν
ὀνειδίζουσι,
τοὺς |
| [150] |
ἕνεκα,
μήτε
λαμβάνειν
ἃ
τοῖς
|
ἄλλοις |
ἡ
πόλις
δίδωσι,
μήτ'
αὖ |
| [50] |
καὶ
συναγωνιστὰς
γίγνεσθαι,
τοῖς
δὲ
|
ἄλλοις |
ἤδη
περαίνειν
ἐπιχειρήσω,
μικρὸν
ἔτι4 |
| [140] |
τὰ
βέλτιστα,
καὶ
πρὸς
τοῖς
|
ἄλλοις |
κακοῖς
τοῖς
μὲν
ἀδικοῦσι
συναγωνίζονται |
| [260] |
φύσιν
οὐδὲν
ὁμοίαν
ἔχει
τοῖς
|
ἄλλοις |
οἷς
διδασκόμεθα.
(Τὰ
μὲν
γὰρ |
| [250] |
αἴτιόν
ἐστι.
Τοῖς
μὲν
γὰρ
|
ἄλλοις |
οἷς
ἔχομεν,
ὅ
περ
ἤδη |
| [20] |
ἔχοντας
τοιούτους
εἶναι
κριτὰς
τοῖς
|
ἄλλοις, |
οἵων
περ
ἂν
αὐτοὶ
τυγχάνειν |
| [40] |
μανθάνῃ
λέγειν,
ὃς
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
περὶ
τῶν
ἀμφισβητουμένων
ὥσπερ
δεσπότης |
| [280] |
μνῶν
τὰς
μελλούσας
καὶ
τὸν
|
ἄλλον |
οἶκον
συναναιρήσειν
οὐχ
ὅπως
ἂν |
| [110] |
καὶ
Κριθώτην
ἔλαβε,
καὶ
τὸν
|
ἄλλον |
χρόνον
ἀμελουμένης
Χερρονήσου
προσέχειν
ὑμᾶς |
| [30] |
ἦν
ἠδικημένος,
εἰ
καὶ
τὸν
|
ἄλλον |
χρόνον
ἡσυχίαν
εἶχεν,
οὐκ
ἂν |
| [120] |
πάντων
τούτων·
εἰθισμένων
γὰρ
τὸν
|
ἄλλον |
χρόνον
πολλῶν
γίγνεσθαι
καὶ
δεινῶν |
| [30] |
λυπούντων
ὑμᾶς
τοιοῦτος
οἷος
οὐδεὶς
|
ἄλλος |
γέγονε,
πολὺ
ἂν
δικαιότερον
ἐπιεικὴς |
| [140] |
ἐγὼ
μὲν
ἐνόμιζον
εἶναι
δηλωτέον,
|
ἄλλος |
δέ
τίς
μοι
συνεβούλευε
μὴ |
| [0] |
πραγμάτων,
ὑπὲρ
ὧν
οὐδεὶς
ἂν
|
ἄλλος |
ἐπιχειρήσειε,
πλὴν
τῶν
ἐμοὶ
πεπλησιακότων |
| [240] |
ὁ
λυπούμενος
ὑπὲρ
αὐτῶν
οὐδ'
|
ἄλλος |
οὐδεὶς
τῶν
τοιούτων,
ἀλλὰ
τοὺς |
| [120] |
διῴκει
καὶ
νομίμως
ὡς
οὐδεὶς
|
ἄλλος |
τὰς
συμμαχίδας,
ἡγούμενος,
εἰ
τοιοῦτος |
| [50] |
εἰ
μὴ
τοιούτοις,
οἵοις
οὐδεὶς
|
ἄλλος, |
τὴν
μεγίστην
ὑποσχεῖν
τιμωρίαν.
Οὐχ |
| [70] |
εἰ
μὴ
τοιούτοις
οἵοις
οὐδεὶς
|
ἄλλος, |
τῆς
μεγίστης
τυχεῖν
τιμωρίας.
Εἴ |
| [30] |
ἀπέχομαι
τούτων
ἁπάντων
ὡς
οὐδεὶς
|
ἄλλος |
τῶν
πολιτῶν.
(Ἔπειτ'
ἐκείνους
μὲν |
| [140] |
ὡς
οὐκ
οἶδ'
εἴ
τις
|
ἄλλος |
τῶν
πολιτῶν,
ἔτι
δὲ
μήτε |
| [110] |
τοι
τοιοῦτον
ἔργον
ἄν
τις
|
ἄλλος |
φανῇ
πεποιηκώς,
ὁμολογῶ
ληρεῖν,
ὅτι |
| [100] |
καὶ
στρατηγὸς
τοιοῦτος
οἷος
οὐδεὶς
|
ἄλλος |
ὧν
ἡμεῖς
ἴσμεν,
ἐκεῖνον
μὲν |
| [30] |
μόνοις
χρηματίζεσθαι
δυναμένους,
εἰ
δ'
|
ἄλλοσέ |
ποι
πλεύσειαν,
ἐνδεεῖς
ἂν
ὄντας |
| [270] |
τῶν
ὀνομάτων
τούτων
ἔστι
γὰρ
|
ἀλλότρια |
πάσαις
ταῖς
πραγματείαις*
ἐμοὶ
δ' |
| [20] |
μὲν
ἰδίων
ἀμελεῖν
τοῖς
δ'
|
ἀλλοτρίοις |
ἐπιβουλεύειν
οὐ
τῶν
μὲν
σωφρόνως |
| [230] |
τοὺς
λόγους
δεινότης
ποιεῖ
τοῖς
|
ἀλλοτρίοις |
ἐπιβουλεύειν,
προσῆκεν
ἅπαντας
τοὺς
δυναμένους |
| [190] |
ἐπειδὰν
γὰρ
λάβωσι
δύναμιν,
τοῖς
|
ἀλλοτρίοις |
ἐπιβουλεύειν.
Ὡς
οὖν
οὐδὲν
ὑγιὲς |
| [100] |
τὸν
ὑπὲρ
ἐκείνου
λόγον
οὐκ
|
ἀλλότριον |
εἶναι
νομίζειν
τοῖς
ἐνεστῶσι
πράγμασιν, |
| [90] |
φαίνειν
καὶ
γράφεσθαι
καὶ
τῶν
|
ἀλλοτρίων |
ἐπιθυμεῖν,
~παρ'
ἐμοῦ
δίκην
λαμβάνειν. |
| [90] |
στεφάνοις
ἐστεφάνωσεν,
οὐχ
ὡς
τῶν
|
ἀλλοτρίων |
ἐφιεμένους,
ἀλλ'
ὡς
ἄνδρας
ἀγαθοὺς |
| [280] |
ἄξιον
ἦν,
εἰ
καὶ
μηδενὸς
|
ἄλλου, |
τούτου
γε
χάριν
ἔχειν,
ὅτι |
| [300] |
δὲ
καταβεβλημένως
ζῶντας
καὶ
μηδενὸς
|
ἄλλου |
φροντίζοντας
πλὴν
ὅπως
ἀσελγῶς
ἀπολαύσονται |
| [310] |
τὰς
πονηρίας.
Τοὺς
μὲν
γὰρ
|
ἄλλους |
ἀλλ'
οὖν
πειρᾶσθαί
γε
λανθάνειν |
| [270] |
μηδεὶς
ὑμῶν
οἰέσθω
τοὺς
μὲν
|
ἄλλους |
ἅπαντας
γιγνώσκειν
ὅσην
ἔχει
ῥοπὴν |
| [80] |
αὐτοί
τε
εὐδαιμονήσουσι
καὶ
τοὺς
|
ἄλλους |
Ἕλληνας
τῶν
παρόντων
κακῶν
ἀπαλλάξουσι. |
| [200] |
διδασκαλείων
ἀγωνιστὰς
γιγνομένους,
τοὺς
δ'
|
ἄλλους |
ἐξ
αὐτῶν
ἰδιώτας
ἀπαλλαττομένους.
(Καί |
| [120] |
οὐδέποτ'
ἂν
περί
γε
τοὺς
|
ἄλλους |
ἐξαμαρτεῖν
τολμήσειεν.
(Τοιγάρτοι
διὰ
τὴν |
| [250] |
ταῖς
γὰρ
πίστεσιν,
αἷς
τοὺς
|
ἄλλους |
λέγοντες
πείθομεν,
ταῖς
αὐταῖς
ταύταις |
| [40] |
καὶ
ποθεῖν
ἀκοῦσαι
περὶ
ποίους
|
ἄλλους |
λόγους
γεγενημένος
τηλικαύτην
δόξαν
ἔλαβον. |
| [20] |
γὰρ
αὐτὸς
μὲν
εἰς
τοὺς
|
ἄλλους |
μηδὲν
ἐξαμαρτάνειν,
ἀδικούμενος
δὲ
μὴ |
| [320] |
τὸν
λόγον.
(Τοὺς
μὲν
οὖν
|
ἄλλους |
ὁρῶ
τοὺς
κινδυνεύοντας,
ἐπειδὰν
περὶ |
| [70] |
ἂν
ἄτοπος
εἴην,
εἰ
τοὺς
|
ἄλλους |
ὁρῶν
τοῖς
ἐμοῖς
χρωμένους
ἐγὼ |
| [150] |
παρ'
αὐτοῖς·
πρὸς
δὲ
τοὺς
|
ἄλλους, |
περὶ
ὧν
Λυσίμαχος
διέβαλεν,
ὡς |
| [140] |
ἡγοῦνται
ζῆν
οὐ
μόνον
τῶν
|
ἄλλων |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
περὶ
τὴν |
| [90] |
ἂν
εἴην
δυστυχέστατος,
εἰ
τῶν
|
ἄλλων |
ἀνθρώπων
ἔκ
τε
τῶν
ἐπιτηδευμάτων |
| [70] |
περ
ἂν
ἐρρωμενέστερον
τὴν
τῶν
|
ἄλλων |
ἄνοιαν
ἀτιμάσῃ,
τοσούτῳ
μᾶλλον
τὴν |
| [20] |
ὅν
φησι
διδάσκαλον
εἶναι
τῶν
|
ἄλλων, |
ἀνυπόστατον
τὴν
αὑτοῦ
δύναμιν
ἅπασιν |
| [100] |
ἥν
περ
καὶ
περὶ
τῶν
|
ἄλλων· |
ἀξιῶ
γάρ,
εἰ
μὲν
κακὸς |
| [290] |
συμφέρει
γὰρ
ἐπί
τε
τῶν
|
ἄλλων |
ἁπάντων,
καὶ
μάλιστ'
ἐπὶ
τῶν |
| [230] |
τῶν
Ἑλλήνων
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ἁπάντων,
καὶ
πρὸς
τούτοις
εἰς |
| [10] |
πεποίηται
λόγον
ἢ
περὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ἁπάντων,
ὅμοιον
ἐργαζόμενος
ὥσπερ
ἂν |
| [280] |
φρονοῦσι
μᾶλλον
ἢ
περὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ἁπάντων.
(Τὸ
τοίνυν
περὶ
τὴν |
| [140] |
τῶν
ἐντεῦθεν
γιγνομένων
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ἁπάντων
τῶν
κοινῶν
ἐξέστηκας,
εἰς |
| [270] |
παράδοξα
καὶ
πολὺ
τῆς
τῶν
|
ἄλλων |
ἀφεστῶτα
διανοίας,
ὥστε
φοβοῦμαι
μὴ |
| [110] |
ἐπιχειρῶ
τὸν
οὐδὲν
περιττότερον
τῶν
|
ἄλλων |
διαπεπραγμένον.
Ἐντεῦθεν
τοίνυν
ἀναπλεύσας
Σηστὸν |
| [120] |
ὥσπερ
Λύσανδρος,
ὃ
μηδενὶ
τῶν
|
ἄλλων |
διαπράξασθαι
συμβέβηκεν,
ἀλλ'
ὅστις
ἐπὶ |
| [190] |
ἐν
τούτοις
τῇ
φύσει
τῶν
|
ἄλλων |
διαφέρουσιν·
(οἱ
δὲ
δεινοτέρους
μὲν |
| [200] |
καὶ
σφῶν
αὐτῶν
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
διήνεγκαν;
(Οὐ
μόνον
δ'
ἐκ |
| [110] |
ἀσύμφορος.
Ἐκεῖνος
γὰρ
τούτῳ
τῶν
|
ἄλλων |
διήνεγκεν,
(ὅτι
περὶ
τῶν
Ἑλληνικῶν |
| [100] |
κατηγόρῳ
καὶ
τῷ
βουλομένῳ
τῶν
|
ἄλλων, |
εἴ
τις
ἔχει
τινὰ
φράσαι |
| [180] |
γίγνεσθαι
καὶ
πολὺ
διαφέροντας
τῶν
|
ἄλλων. |
Εἶναι
δὲ
τούτων
προσῆκον
ἑκατέροις, |
| [130] |
τῇ
μὲν
πόλει
παρὰ
τῶν
|
ἄλλων |
ἐκ
παντὸς
τρόπου
κτήσασθαι
ζητεῖς, |
| [80] |
μὲν
θεῖναι
μυρίοι
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
Ἑλλήνων
καὶ
τῶν
βαρβάρων
ἱκανοὶ |
| [160] |
διαφέρειν
καὶ
κοσμιώτερον
βεβιωκέναι
τῶν
|
ἄλλων. |
Ἐμοὶ
δὲ
τοὐναντίον
ἀποβέβηκεν.
(Εἰ |
| [140] |
μᾶλλον
εἰωθότες
ἐπὶ
ταῖς
τῶν
|
ἄλλων |
ἐπιεικείαις
ἢ
ταῖς
ἑαυτῶν
ἀτυχίαις |
| [100] |
ἅμα
περὶ
τούτου
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
ἐπιτηδείων
ἐποιησάμην
τὴν
μνείαν,
ὅτι |
| [180] |
δὲ
δή
τις
ἀφέμενος
τῶν
|
ἄλλων |
ἔροιτό
με
τί
τούτων
μεγίστην |
| [120] |
μὲν
τὴν
φιλίαν
τὴν
τῶν
|
ἄλλων |
εὐδαιμονεστάτην
καὶ
μεγίστην
γενομένην,
διὰ |
| [70] |
ἡγεμονίαν
ἀποφαίνοντος
ἔκ
τε
τῶν
|
ἄλλων |
εὐεργεσιῶν
καὶ
τῶν
κινδύνων
ἡμετέραν |
| [50] |
τὸν
πόλεμον
κινδύνων
ἢ
τῶν
|
ἄλλων |
εὐεργεσιῶν.
(Ὤιμην
μὲν
οὖν
αὐτὸς |
| [220] |
καὶ
κακίαν
ἀσκοῦντες
σωφρονέστερον
τῶν
|
ἄλλων |
ζῆν
ἐθελήσαιεν;
Τίνας
δὲ
πώποθ' |
| [250] |
καὶ
πρότερον
εἶπον,
οὐδὲν
τῶν
|
ἄλλων |
ζώων
διαφέρομεν,
ἀλλὰ
πολλῶν
καὶ |
| [290] |
φύσις
ἡ
τῶν
ἀνθρώπων
τῶν
|
ἄλλων |
ζώων,
καὶ
τὸ
γένος
τὸ |
| [30] |
μὲν
γὰρ
γενέσθαι
προέχοντα
τῶν
|
ἄλλων |
ἢ
περὶ
τοὺς
λόγους
ἢ |
| [50] |
θεῖναι
χαλεπώτερον
ἢ
περὶ
τῶν
|
ἄλλων, |
καὶ
λόγον
εἰπεῖν
θρασύτερον
ἢ |
| [250] |
ἥν
περ
καὶ
περὶ
τῶν
|
ἄλλων, |
καὶ
μὴ
περὶ
τῶν
ὁμοίων |
| [270] |
δύναμιν·
πολὺ
γὰρ
ἀκριβέστερον
τῶν
|
ἄλλων |
καὶ
ταῦτ'
ἴσασι,
~καὶ
πρὸς |
| [310] |
κατηγόροις
καὶ
νομοθέταις
περὶ
τῶν
|
ἄλλων. |
Καί
τοι
προσῆκεν
αὐτοὺς
νῦν |
| [310] |
συκοφαντῶν
χαλεπωτέρους
ἢ
περὶ
τῶν
|
ἄλλων |
κακουργιῶν
τοὺς
νόμους
ἔθεσαν.
(Τοῖς |
| [220] |
πολὺ
ἂν
ἥδιον
τὰ
τῶν
|
ἄλλων |
λάβοιεν
ἢ
δοῖεν
ἑτέροις
ὁτιοῦν |
| [190] |
λόγους
καὶ
διακριβωθείη
μᾶλλον
τῶν
|
ἄλλων, |
λόγων
μὲν
ποιητὴς
τυχὸν
ἂν |
| [30] |
ἀγῶσι
πλεονεκτεῖν,
ἐκ
δὲ
τῶν
|
ἄλλων |
λόγων
ποιεῖ
με
τηλικοῦτον,
ὅσος |
| [60] |
δὲ
καὶ
βασκαίνειν
τὰ
τῶν
|
ἄλλων |
μεμελετηκότων,
οἳ
χαριέντως
μὲν
εἰρῆσθαι |
| [80] |
τὴν
φρόνησιν
τὴν
ὑπὸ
τῶν
|
ἄλλων |
μὲν
ἀγνοουμένην,
ὑπ'
αὐτῶν
δὲ |
| [70] |
τὴν
φρόνησιν
ἀσκεῖν
μᾶλλον
τῶν
|
ἄλλων, |
οἱ
δὲ
χεῖρον
παιδεύονται
τῶν |
| [290] |
αὐτοὶ
προέχετε
καὶ
διαφέρετε
τῶν
|
ἄλλων |
οὐ
ταῖς
περὶ
τὸν
πόλεμον |
| [190] |
(Ἃ
μὲν
οὖν
κατηγορῶ
τῶν
|
ἄλλων |
παραλείψω·
καὶ
γάρ
ἐστι
πλείω |
| [160] |
ἅπασι
χαλεπαίνειν,
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
πολιτῶν
πολλοὺς
τραχέως
πρὸς
αὐτὴν |
| [180] |
ἡμῶν
γεγονότων
περὶ
μὲν
τῶν
|
ἄλλων |
πολλὰς
τέχνας
συνεστηκυίας,
περὶ
δὲ |
| [220] |
Ἐγὼ
δ'
ὁμολογῶ
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
πολλοὺς
καὶ
τῶν
προσποιουμένων
εἶναι |
| [170] |
περὶ
ἡμῶν
αὐτῶν
καὶ
περὶ
|
ἄλλων |
πραγμάτων
ἀναριθμήτων
οὕτως
ἔχοντες
ἂν |
| [20] |
γὰρ
αἰσχρὸν
ἐπὶ
μὲν
τῶν
|
ἄλλων |
πραγμάτων
ἐλεημονεστάτους
ὁμολογεῖσθαι
καὶ
πραοτάτους |
| [170] |
φοβοῦμαι
μὴ
διὰ
ταύτην
ὑπὲρ
|
ἄλλων |
πραγμάτων
ἐπιεικῶς
εἰρηκώς,
περὶ
αὐτῆς |
| [230] |
ἠμέλησεν,
ἀλλὰ
τοσούτῳ
μᾶλλον
τῶν
|
ἄλλων |
προσέσχον
αὐτοῖς
τὸν
νοῦν,
ὥστε |
| [120] |
αὑτοῦ
τὴν
εὔνοιαν
τὴν
τῶν
|
ἄλλων |
προσήγετο,
νομίζων
τοῦτο
στρατήγημα
μεῖζον |
| [90] |
τε
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
συνουσιῶν
διαβεβλημένοις.
Ἡδέως
δ'
ἂν |
| [170] |
ἣν
ἔχει,
καὶ
ποίᾳ
τῶν
|
ἄλλων |
τεχνῶν
ὁμοιοειδής
ἐστι,
καὶ
τί |
| [270] |
καὶ
φιλοσοφίας
τοῖς
μὲν
περὶ
|
ἄλλων |
τινῶν
ἀγωνιζομένοις
οὐκ
ἂν
ἁρμόσειε |
| [10] |
τυγχάνουσιν
ὄντες
ἔνοχοι,
ταῦτα
τῶν
|
ἄλλων |
τολμῶσι
κατηγορεῖν·
ὅπερ
Λυσίμαχος
πεποίηκεν. |
| [220] |
καὶ
τοῦ
Πόντου
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
τόπων
δεῦρο
πλεόντων,
ἵνα
παιδευθῶσι. |
| [0] |
τῆς
ἐμῆς
διανοίας
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
τῶν
ἐμοὶ
βεβιωμένων·
διὰ
τούτου |
| [160] |
μὲν
οὖν
τούτων
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
τῶν
κατηγορηθέντων
ἱκανὴν
εἶναι
νομίζω |
| [300] |
τῶν
δικαίων
τεύξονται
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
τῶν
κοινῶν
μεθέξουσι,
τοὺς
δ' |
| [310] |
τοῖς
ἐπὶ
σοφίᾳ
μεῖζον
τῶν
|
ἄλλων |
φρονοῦσιν;
(Οὔκουν
ἐπί
γε
τῶν |
| [150] |
πρὸς
τὸ
πλείω
κτήσασθαι
τῶν
|
ἄλλων, |
χιλίους
μόνους
στατῆρας
κατέλιπε.
(Καί |
| [100] |
ἅμα
περὶ
τούτου
καὶ
τῶν
|
ἄλλων |
χρήσασθαι
τοῖς
λόγοις,
ἀλλ'
ἀναγκαίως |
| [290] |
τοὺς
λόγους
ἄμεινον
πεπαιδεῦσθαι
τῶν
|
ἄλλων. |
Ὥστε
πάντων
ἂν
συμβαίη
δεινότατον, |
| [110] |
οὐδὲ
τῶν
ἐχθρῶν
οὐδεὶς
ἂν
|
ἄλλως |
εἰπεῖν
τολμήσειεν.
~Ἔτι
τοίνυν
πρὸς |
| [100] |
αὑτῶν
ἀναγκαῖον
ποιεῖσθαι
τὴν
ἀπολογίαν,
|
ἄλλως |
τ'
ἢν
καὶ
τύχῃ
τις |
| [80] |
καὶ
ψυχῆς
φρονιμωτέρας
δεόμενοι
τυγχάνουσιν,
|
ἄλλως |
τε
δὴ
καὶ
νῦν.
(Ὅτε |
| [80] |
περὶ
πονηρῶν
πραγμάτων
ζητεῖν
ἐπιχειρήσειεν,
|
ἄλλως |
τε
καὶ
διαπεπραγμένος
ἀπ'
αὐτῶν |
| [70] |
τῶν
ὑπ'
ἐμοῦ
πρότερον
εἰρημένων,
|
ἄλλως |
τε
καὶ
νῦν
ὅτ'
οὐ |
| [310] |
τῶν
παλαιῶν
ἀνδρῶν
γενήσεσθαι
προσεδόκησεν,
|
ἄλλως |
τε
καὶ
παρ'
ὑμῖν
τοῖς |
| [0] |
(Σκοπούμενος
οὖν
εὕρισκον
οὐδαμῶς
ἂν
|
ἄλλως |
τοῦτο
διαπραξόμενος,
πλὴν
εἰ
γραφείη |
| [160] |
τῇ
πόλει
παρέξειν.
Πολλῆς
δ'
|
ἀλογίας |
περί
με
γεγενημένης
πάντων
ἂν |
| [250] |
φιλοσοφούντων.
Καί
τοι
πῶς
οὐκ
|
ἄλογον |
τοὺς
τοῦ
φαυλοτέρου
ποιουμένους
τὴν |
| [160] |
καὶ
τῆς
ταραχῆς
ταύτης,
οὐκ
|
ἀλόγως, |
ἀλλ'
ἐκ
τῶν
εἰκότων
λογισάμενος |
| [250] |
οὐδὲν
τῶν
φρονίμως
πραττομένων
εὑρήσομεν
|
ἀλόγως |
γιγνόμενον,
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἔργων |
| [10] |
ἐγκαταμεμιγμένα
τοῖς
νῦν
λεγομένοις
οὐκ
|
ἀλόγως |
οὐδ'
ἀκαίρως,
ἀλλὰ
προσηκόντως
τοῖς |
| [130] |
ἐν
ᾗ
ζῶμεν,
οὐδὲν
τούτων
|
ἀλόγως |
οὐδ'
ἔξω
τῆς
ἀνθρωπίνης
φύσεως |
| [100] |
αὐτῶν.
Διὰ
τοῦτο
δ'
οὐχ
|
ἅμα |
περὶ
τούτου
καὶ
τῶν
ἄλλων |
| [100] |
κύριος.
Ὥστ'
οὐκ
ἂν
ἥρμοσεν
|
ἅμα |
περὶ
τούτου
καὶ
τῶν
ἄλλων |
| [160] |
ἡμῖν,
ἀφ'
ὧν
ὁ
πατὴρ
|
ἅμα |
τῇ
τε
πόλει
χρήσιμον
αὑτὸν |
| [270] |
αὐτὴν
ἕξει
ταύτην
δύναμιν,
ὥσθ'
|
ἅμα |
τὸ
λέγειν
εὖ
καὶ
τὸ |
| [150] |
μὲν
ἀτυχῆ,
τοὺς
δὲ
τοιούτους
|
ἀμαθεῖς |
δοκεῖν
εἶναι
καὶ
δυσκόλους
τοῖς |
| [200] |
συμπαιδευθέντων,
οἳ
παῖδες
μὲν
ὄντες
|
ἀμαθέστατοι |
τῶν
ἡλικιωτῶν
ἔδοξαν
εἶναι,
πρεσβύτεροι |
| [90] |
ἡγοῦμαι
τοῦτό
γε
καὶ
τοὺς
|
ἀμαθεστάτους |
γιγνώσκειν,
ὅτι
δεῖ
πιστὰς
εἶναι |
| [240] |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἐχθροῖς
τὴν
|
ἀμαθίαν |
ὀνειδίζουσι,
τοὺς
δ'
ἐκ
παντὸς |
| [130] |
συμφέρον
ὑπολήψονται,
καὶ
τὰ
μὲν
|
ἁμαρτανόμενα |
παρόψονται,
τὸ
δὲ
κατορθωθὲν
οὐρανόμηκες |
| [60] |
τὴν
δικαιοσύνην
παρακαλῶ
καὶ
τοῖς
|
ἁμαρτανομένοις |
ἐπιπλήττω
καὶ
περὶ
τῶν
μελλόντων |
| [60] |
κρείττους
τοὺς
ἐπιπλήττοντας
τοῖς
νῦν
|
ἁμαρτανομένοις |
ἢ
τοὺς
τὰ
πεπραγμένα
πρότερον |
| [160] |
ἢ
τοὺς
δίκην
ὑπὲρ
τῶν
|
ἁμαρτημάτων |
δεδωκότας.
(Καὶ
τί
δεῖ
λέγειν |
| [210] |
ἢν
γὰρ
ταῦτα
καλῶς
περιλάβωμεν,
|
ἄμεινον |
γνώσεσθε
τὰς
αἰτίας
τὰς
καθ' |
| [10] |
δὲ
διαβληθέντας
ἡδέως
ἂν
εἶδεν
|
ἄμεινον |
ἢ
πρότερον
πράττοντας.
~Ὧν
χρὴ |
| [170] |
γὰρ
ὑμᾶς
μαθόντας
τὴν
ἀλήθειαν
|
ἄμεινον |
καὶ
βουλεύσεσθαι
καὶ
διαγνώσεσθαι
περὶ |
| [290] |
φρόνησιν
καὶ
πρὸς
τοὺς
λόγους
|
ἄμεινον |
πεπαιδεῦσθαι
τῶν
ἄλλων.
Ὥστε
πάντων |
| [210] |
βέλτιον,
τὰς
δὲ
ψυχὰς
τὰς
|
ἄμεινον |
πεφυκυίας
τῶν
σωμάτων
μηδὲν
ἂν |
| [140] |
σοι
ταῦτα
διῆλθον,
ἵνα
προειδὼς
|
ἄμεινον |
προσφέρῃ
καὶ
τοῖς
λόγοις
ἀσφαλεστέροις |
| [310] |
(Ἀγανακτῶ
γὰρ
ὁρῶν
τὴν
συκοφαντίαν
|
ἄμεινον |
τῆς
φιλοσοφίας
φερομένην,
καὶ
τὴν |
| [180] |
αὑτῶν
τοὺς
μαθητὰς
καὶ
ἔχειν
|
ἄμεινον, |
τοὺς
μὲν
τὰς
διανοίας
τοὺς |
| [20] |
γὰρ
προῃρημένοι
τῶν
μὲν
ἰδίων
|
ἀμελεῖν |
τοῖς
δ'
ἀλλοτρίοις
ἐπιβουλεύειν
οὐ |
| [240] |
εὖ
καὶ
λέγειν
αὐτοὺς
μὲν
|
ἀμελεῖν |
τούτων,
τοὺς
μὲν
διὰ
ῥᾳθυμίαν, |
| [130] |
θεραπεύουσι,
σὺ
δ'
οὐ
μόνον
|
ἀμελεῖς, |
ἀλλὰ
καὶ
πολεμεῖς
τοῖς
μέγιστον |
| [200] |
τελέους
καὶ
μηδὲν
φαυλοτέρους
τοὺς
|
ἀμελεῖς |
τῶν
πονεῖν
ἐθελόντων
μηδὲ
τοὺς |
| [70] |
γνώμην
ἔχειν,
ἀλλὰ
τῶν
ἡδονῶν
|
ἀμελήσαντα |
προσέχειν
τὸν
νοῦν
τοῖς
πράγμασιν. |
| [280] |
καὶ
παιδιαῖς
τὴν
ἡλικίαν
διάγειν,
|
ἀμελήσαντας |
τοῦ
σπουδάζειν
ὅπως
ἔσονται
βελτίους, |
| [310] |
οἰηθῶμεν
ὡς
ἔχομέν
τι
λέγειν,
|
ἀμελήσαντες |
τοῦ
μετριάζειν,
κατὰ
μικρὸν
ἀεὶ |
| [220] |
οὐκ
ἐμμένουσι
τοῖς
λογισμοῖς,
ἀλλ'
|
ἀμελήσαντες |
τοῦ
συμφέροντος
ἐπὶ
τὰς
ἡδονὰς |
| [270] |
οὐδ'
ὁ
πείθειν
τινὰς
βουλόμενος
|
ἀμελήσει |
τῆς
ἀρετῆς,
ἀλλὰ
τούτῳ
μάλιστα |
| [250] |
ἄριστα
παιδευθέντες
τῶν
μὲν
ἀγώνων
|
ἀμελοῖεν, |
τοὺς
δ'
ἀπαντῶντας
τύπτοιεν,
τίς |
| [110] |
ἔλαβε,
καὶ
τὸν
ἄλλον
χρόνον
|
ἀμελουμένης |
Χερρονήσου
προσέχειν
ὑμᾶς
αὐτῇ
τὸν |
| [280] |
(τοὺς
δὲ
τῶν
μὲν
ἀναγκαίων
|
ἀμελοῦντας, |
τὰς
δὲ
τῶν
παλαιῶν
σοφιστῶν |
| [300] |
τοὺς
συκοφαντικῶς
βεβιωκότας
οὐδὲ
τοὺς
|
ἀμελῶς, |
οὐδὲ
τοὺς
τοῖς
πολλοῖς
ὁμοίους |
| [300] |
κακοπραγίας
ὅλης
τῆς
πόλεως
ὡς
|
ἀμίκτου |
καὶ
χαλεπῆς
οὔσης
κατηγοροῦσιν.
(Ἔστιν |
| [170] |
ἂν
ἐγενόμην
καὶ
τὸν
κατήγορον
|
ἀμύνασθαι |
καὶ
τῇ
φιλοσοφίᾳ
βοηθῆσαι·
νῦν |
| [50] |
μὴ
πλανᾶσθαι
τῇ
διανοίᾳ
μηδ'
|
ἀμφιγνοεῖν |
τοὺς
τἀληθῆ
λέγοντας.
(Εἰ
μὲν |
| [230] |
τῶν
τυράννων,
λόγῳ
πείσας
τοὺς
|
Ἀμφικτύονας |
δανεῖσαι
τῶν
τοῦ
θεοῦ
χρημάτων |
| [250] |
(Μετὰ
τούτου
καὶ
περὶ
τῶν
|
ἀμφισβητησίμων |
ἀγωνιζόμεθα
καὶ
περὶ
τῶν
ἀγνοουμένων |
| [210] |
ὁμολογουμένων,
δέδοικα
μὴ
περὶ
τῶν
|
ἀμφισβητουμένων |
ἀπορεῖν
δόξω.
Παυσάμενος
οὖν
τούτων |
| [20] |
τοῖς
ἐκείνων
διαλύεσθαι
περὶ
τῶν
|
ἀμφισβητουμένων. |
Ὧν
οὐδέν
μοι
πλέον
γέγονεν, |
| [40] |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
περὶ
τῶν
|
ἀμφισβητουμένων |
ὥσπερ
δεσπότης
ἐδίκαζεν;
Ὥστ'
ἐξ |
| [300] |
τῶν
σωμάτων
ἀγωνίαν
πολλοὺς
τοὺς
|
ἀμφισβητοῦντας |
ἔχομεν,
περὶ
δὲ
τὴν
παιδείαν |
| [100] |
τῶν
μὲν
καλῶν
κἀγαθῶν
οὐκ
|
ἀμφισβητούσης, |
εἰ
δέ
τινες
πονηροὶ
γεγόνασιν, |
| [50] |
Λακεδαιμονίοις
δὲ
περὶ
τῆς
ἡγεμονίας
|
ἀμφισβητῶν. |
Τοιαύτην
δὲ
τὴν
ὑπόθεσιν
ποιησάμενος, |
| [160] |
ἐπὶ
τὸν
αὐτὸν
βίον
ὁρμησάντων,
|
ἀμφότερα |
δόξειν,
καὶ
περὶ
τὴν
φιλοσοφίαν |
| [130] |
θεραπείαν
αὐτῶν,
ἵν'
εὐδοκιμήσῃς
δι'
|
ἀμφότερα, |
καὶ
διὰ
τὰς
σαυτοῦ
πράξεις |
| [80] |
δὲ
τοὺς
νοῦν
ἔχοντας
περὶ
|
ἀμφότερα |
μὲν
ταῦτα
σπουδάζειν,
αὐτοῖν
δὲ |
| [120] |
οὐκ
ἂν
τῶν
συνεστρατευμένων
πρὸς
|
ἀμφότερα |
ταῦτα
διαφέρειν
ἐκεῖνον
προκρίνειεν;
Συνίσασι |
| [190] |
καὶ
λέγειν
καὶ
πράττειν
ποιήσειεν,
|
ἀμφότερά |
τε
γενόμενα
περὶ
τὸν
αὐτὸν |
| [180] |
δὲ
τὰς
τῶν
σωμάτων
ἕξεις,
|
ἀμφότεροι |
δύνανται
προαγαγεῖν·
ἐκείνην
δὲ
τὴν |
| [80] |
ζητοῦντες
ἐπιπόνως
εὑρήσουσι.
Διόπερ
ἔφασκον
|
ἀμφοτέροις |
μὲν
ἐπαινεῖσθαι
προσήκειν,
πολὺ
δὲ |
| [230] |
μὲν
ταῖς
ὑπὸ
τῶν
θεσμοθετῶν
|
ἀμφοτέρους |
ἐνεῖναι,
τούς
τε
τὴν
πόλιν |
| [100] |
φιλίας
γεγενημένης,
καὶ
διαβάλλειν
ἡμᾶς
|
ἀμφοτέρους |
ἐπεχείρησε,
καὶ
οὐκ
ᾐσχύνθη
περὶ |
| [180] |
παιδεῦσαι
τοὺς
τοιούτους,
κοινὸν
δ'
|
ἀμφοτέρων |
τὸ
περὶ
τὴν
ἐμπειρίαν
γυμνάσιον· |
| [10] |
εἴρηκεν,
ἀλλ'
ἀγαπητὸν
ἢν
ἐξ
|
ἀμφοτέρων |
τῶν
λόγων
ἐκλαβεῖν
δυνηθῶσι
τὸ |
| [220] |
ὄντας
καὶ
πονηρούς;
Καὶ
τίς
|
ἄν, |
ἃ
παρὰ
τῆς
αὑτοῦ
φύσεως |
| [200] |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
λοιπῶν
εἰκότως
|
ἄν |
ἅπαντες
τὴν
ἄγνοιαν
θαυμάσειαν
τῶν |
| [320] |
τε
τῷ
ταῦτα
γιγνώσκειν,
αἰσχυνθείην
|
ἄν, |
εἰ
δι'
ἄλλο
τι
σωζοίμην |
| [170] |
μοι
σπουδάσαι
προσῆκε.
(Καίτοι
δεξαίμην
|
ἄν, |
εἰρήσεται
γὰρ
τἀληθὲς
εἰ
καὶ |
| [90] |
οὐδ'
ἐκεῖνος
ὁ
λόγος
δικαίως
|
ἄν |
με
βλάψειεν,
ὃν
ἴσως
ἄν |
| [160] |
ἐγενόμην
μήτε
περιεποιησάμην
μηδέν,
οὐδεὶς
|
ἄν |
μοι
πράγματα
παρεῖχεν,
ἀλλὰ
φανερῶς |
| [10] |
ἐν
ὑμῖν
εἴρηκεν·
οὐ
γὰρ
|
ἄν |
ποτέ
μοι
πράγματα
ποιεῖν
ἐπεχείρησε. |
| [140] |
δυνάμενοι
καὶ
νοῦν
ἔχοντες
ἴσως
|
ἄν |
σε
ζηλώσειαν,
οἱ
δὲ
καταδεέστερον |
| [180] |
ἱκανοὺς
ποιήσαιεν,
ἀλλὰ
μέρος
μὲν
|
ἄν |
τι
συμβάλοιντο,
τὸ
δ'
ὅλον |
| [90] |
ἄν
με
βλάψειεν,
ὃν
ἴσως
|
ἄν |
τινες
τολμήσαιεν
εἰπεῖν
τῶν
παντάπασι |
| [100] |
τοιοῦτον,
οὐχ
ὡς
οὐχ
ἡδέως
|
ἄν |
τινών
μου
καταψευσαμένων,
ἀλλ'
ὡς |
| [190] |
οἴσειν,
ὥστ'
οὐκ
οἶδ'
ὅπως
|
ἄν |
τις
ἀληθέστερος
ἢ
δικαιότερος
περὶ |
| [110] |
ἀπέδωκε.
(Καί
τοι
τοιοῦτον
ἔργον
|
ἄν |
τις
ἄλλος
φανῇ
πεποιηκώς,
ὁμολογῶ |
| [240] |
παραπλήσια
τοῖς
ἐρῶσι·
τίνα
γὰρ
|
ἄν |
τις
αὐτοῖς
ἐπενεγκεῖν
αἰτίαν
ἔχοι |
| [120] |
κατεπειγόντων,
ἐπὶ
τοῖς
ἐχομένοις
δικαίως
|
ἄν |
τις
αὐτὸν
ἔτι
μᾶλλον
ἐπαινέσειεν. |
| [200] |
παῖδες
ὄντες
ἀπελείφθησαν.
Ὅθεν
μάλιστ'
|
ἄν |
τις
γνοίη
τὴν
ἐπιμέλειαν
ὅσην |
| [210] |
ἐκείνων
ὠφελήσειεν·
ὥστ'
ἀπορῶ
πότερον
|
ἄν |
τις
δικαιότερον
θαυμάσειε
τὰς
πραότητας |
| [150] |
ἐστιν
ἀπολογίαν
ζητεῖν·
ὅσω
γὰρ
|
ἄν |
τις
ἐπιεικέστερον
αὑτὸν
ἐπιδείξῃ,
δῆλον |
| [270] |
τοῦ
λόγου
πεπορισμένας;
Ὥσθ'
ὅσῳ
|
ἄν |
τις
ἐρρωμενεστέρως
ἐπιθυμῇ
πείθειν
τοὺς |
| [250] |
Ἑλληνίδων
πόλεων
γενομένην;
(Πολὺ
δ'
|
ἄν |
τις
ἔχοι
πλείους
τούτων
ἐναντιώσεις |
| [210] |
τοιούτων
ἀνθρώπων
ἐνούσας.
(Ἔχοι
δ'
|
ἄν |
τις
πλείω
περὶ
τούτων
εἰπεῖν· |
| [220] |
τῶν
πραγμάτων
ἐχόντων;
(Ἴσως
οὖν
|
ἄν |
τις
πρὸς
ταῦτα
τολμήσειεν
εἰπεῖν |
| [30] |
ἢ
περὶ
τὰς
πράξεις
εἰκότως
|
ἄν |
τις
τὴν
τύχην
αἰτιάσαιτο,
τοῦ |
| [300] |
οὐδὲ
κοινοτέρους
οὐδ'
οἷς
οἰκειότερον
|
ἄν |
τις
τὸν
ἅπαντα
βίον
συνδιατρίψειεν |
| [230] |
τῶν
πολιτῶν.
(Ὥστ'
ἐκ
τίνων
|
ἄν |
τις
ὑμῖν
σαφέστερον
ἐπιδείξειεν
ὡς |
| [210] |
τῶν
μὲν
σωμάτων
μηδὲν
οὕτως
|
ἄν |
φήσαιεν
εἶναι
φαῦλον,
ὅ
τι |
| [110] |
Μηλίων
πολιορκίαν
ἀνήλωσαν.
(Ἠβουλόμην
δ'
|
ἄν, |
ὥσπερ
ἐξαριθμῆσαι
τὰς
πράξεις
ῥᾴδιον |
| [40] |
ἀνεκτοὺς
ὄντας
ἐν
ᾗ
περ
|
ἂν |
ἀγωνιζόμενοι
τυγχάνωσι,
τοὺς
δ'
ἐν |
| [220] |
δίκαιον
πλεονεκτῶσι.
(Καί
τοι
τίνες
|
ἂν |
ἀδικίαν
καὶ
κακίαν
ἀσκοῦντες
σωφρονέστερον |
| [280] |
ἀναλίσκοντας
διαφθείρεσθαί
φασιν.
Ὧν
τίνες
|
ἂν |
ἀδικώτερον
ἔχοιεν
τὴν
αἰτίαν
ταύτην; |
| [40] |
γε
πρὸς
ὑμᾶς.
(Καὶ
γὰρ
|
ἂν |
αἰσχυνθείην
τοὺς
πλησιάσαντας,
εἰ
πολλάκις |
| [110] |
περὶ
Λεῦκτρα
συμφορᾶς
εὕροι
τις
|
ἂν |
αἴτιον
γεγενημένον.
(Μετὰ
δὲ
ταύτας |
| [150] |
εἶναι
καὶ
σχετλιωτάτους,
οἵτινες
βαρέως
|
ἂν |
ἀκούοιεν
εἰ
λειτουργοῦντα
μὲν
ἐμαυτὸν |
| [110] |
πλῆθος.
(Ἡγοῦμαι
δ'
ὑμᾶς
ἡδέως
|
ἂν |
ἀκοῦσαι
διὰ
τί
ποτε
τῶν |
| [210] |
οὕτως
ἐστὶν
ἀναίσθητος
ὅστις
οὐκ
|
ἂν |
ἀλγήσειε
τοιαύτης
διαβολῆς
περὶ
αὑτὸν |
| [80] |
τὴν
δικαιοσύνην
προσποιουμένων
προτρέπειν
ἡμεῖς
|
ἂν |
ἀληθέστεροι
καὶ
χρησιμώτεροι
φανεῖμεν
ὄντες. |
| [210] |
ποιοῦμεν,
τολμῶσι
λέγειν
ὡς
οὐδὲν
|
ἂν |
ἀλλήλους
πρὸς
ἐπιείκειαν
εὐεργετήσαιμεν.
(Ὃ |
| [0] |
τοιούτων
πραγμάτων,
ὑπὲρ
ὧν
οὐδεὶς
|
ἂν |
ἄλλος
ἐπιχειρήσειε,
πλὴν
τῶν
ἐμοὶ |
| [110] |
διήνεγκεν,
οὐδὲ
τῶν
ἐχθρῶν
οὐδεὶς
|
ἂν |
ἄλλως
εἰπεῖν
τολμήσειεν.
~Ἔτι
τοίνυν |
| [0] |
γενόμενον.
(Σκοπούμενος
οὖν
εὕρισκον
οὐδαμῶς
|
ἂν |
ἄλλως
τοῦτο
διαπραξόμενος,
πλὴν
εἰ |
| [40] |
εἰ
πολλάκις
εἰρηκὼς
ὅτι
δεξαίμην
|
ἂν |
ἅπαντας
εἰδέναι
τοὺς
πολίτας
καὶ |
| [30] |
μετρίως
κεχρῆσθαι
τῇ
φύσει
δικαίως
|
ἂν |
ἅπαντες
τὸν
τρόπον
τὸν
ἐμὸν |
| [130] |
τούτων
λεγομένας.
(Περὶ
ὧν
ἡδέως
|
ἂν |
ἀπελογησάμην,
εἰ
καιρὸν
εἶχον·
οἶμαι |
| [110] |
τοι
τοῦ
καλῶς
βουλεύσασθαι
τίς
|
ἂν |
ἀπόδειξιν
ἔχοι
σαφεστέραν
καὶ
μείζω |
| [70] |
μέρους
τῶν
πάλαι
γεγραμμένων
οὐκ
|
ἂν |
ἀποσχοίμην,
ἀλλ'
εἴποιμ'
ἂν
εἴ |
| [270] |
περὶ
ἄλλων
τινῶν
ἀγωνιζομένοις
οὐκ
|
ἂν |
ἁρμόσειε
λέγειν
περὶ
τῶν
ὀνομάτων |
| [70] |
τῶ
παρόντι
καιρῷ·
καὶ
γὰρ
|
ἂν |
ἄτοπος
εἴην,
εἰ
τοὺς
ἄλλους |
| [290] |
δ'
ἄλλας
κώμας,
καὶ
δικαίως
|
ἂν |
αὐτὴν
ἄστυ
τῆς
Ἑλλάδος
προσαγορεύεσθαι |
| [250] |
δυναμένους,
εὐβούλους
δὲ
νομίζομεν
οἵτινες
|
ἂν |
αὐτοὶ
πρὸς
αὑτοὺς
ἄριστα
περὶ |
| [20] |
κριτὰς
τοῖς
ἄλλοις,
οἵων
περ
|
ἂν |
αὐτοὶ
τυγχάνειν
ἀξιώσαιεν,
λογιζομένους
ὅτι |
| [210] |
τοιαύτην
εὑρῆσθαι
παιδείαν,
ἥ
τις
|
ἂν |
αὐτοὺς
ἐπί
τι
τούτων
ὧν |
| [250] |
πλούτου
μέμψασθαι
τολμήσειεν,
ἀλλ'
οὐκ
|
ἂν |
αὐτοὺς
τοὺς
ἐξαμαρτάνοντας
κολάζειν
ἀξιώσειε; |
| [280] |
ὠφελεῖ
τὸ
μέρος,
ἐφ'
ᾧ
|
ἂν |
αὐτῶν
ἕκαστον
τύχῃ
ῥηθέν,
τὸ |
| [40] |
δίκας,
ἐκείνως
ὑμᾶς
ἡγοῦμαι
τάχιστ'
|
ἂν |
ἀφέσθαι
τῆς
δόξης
ταύτης,
εἴ |
| [250] |
πρὸς
ἡμᾶς
αὐτοὺς
περὶ
ὧν
|
ἂν |
βουληθῶμεν,
οὐ
μόνον
τοῦ
θηριωδῶς |
| [170] |
λάβωσιν
ἐατέον
ποιεῖν
ὅ
τι
|
ἂν |
βουληθῶσιν,
(ἀλλ'
εἰ
μὲν
ἡ |
| [160] |
λέγειν
καὶ
ποιεῖν
ὅ
τι
|
ἂν |
βουληθῶσιν,
ὥστε
Λυσίμαχος
μὲν
ὁ |
| [10] |
μέγιστον
κακὸν
διαβολή·
τί
γὰρ
|
ἂν |
γένοιτο
ταύτης
κακουργότερον,
ἣ
ποιεῖ |
| [270] |
ἀλλ'
αὐτούς
γ'
αὑτῶν
βελτίους
|
ἂν |
γίγνεσθαι
καὶ
πλέονος
ἀξίους,
εἰ |
| [170] |
τοῦτον
χρὴ
μόνον
κολάζειν
ὃν
|
ἂν |
γράψηταί
τις
τούτων,
ἀλλὰ
πάντας |
| [220] |
οὐδείς
ἐστιν
οὕτως
ἀκρατὴς
ὅστις
|
ἂν |
δέξαιτο
καὶ
τοὺς
μαθητὰς
εἶναι |
| [0] |
περί
μου
γιγνώσκοντας,
ἐνεθυμούμην
πῶς
|
ἂν |
δηλώσαιμι
καὶ
τούτοις
καὶ
τοῖς |
| [10] |
μήτ'
ἀπιστεῖν
τοῖς
εἰρημένοις,
πρὶν
|
ἂν |
διὰ
τέλους
ἀκούσητε
καὶ
τὰ |
| [30] |
οἷος
οὐδεὶς
ἄλλος
γέγονε,
πολὺ
|
ἂν |
δικαιότερον
ἐπιεικὴς
εἶναι
δοκοίην
ἢ |
| [170] |
ἐπιδείξειν
ἀδίκως
διαβεβλημένην,
καὶ
πολὺ
|
ἂν |
δικαιοτέρως
ἀγαπωμένην
αὐτὴν
ἢ
μισουμένην. |
| [70] |
καὶ
μέγα
τὸ
ῥηθέν,
οὐκ
|
ἂν |
δικαίως
ἔτι
τὴν
γνώμην
ταύτην |
| [30] |
ἂν
οἱ
κακῶς
πεπονθότες
ἐπειρῶντ'
|
ἂν |
δίκην
παρ'
ἐμοῦ
λαμβάνειν.
(Οὐ |
| [70] |
ἐμοῖς,
ὅλην
τὴν
Ἑλλάδα
καλῶς
|
ἂν |
διοικοῖτε
καὶ
δικαίως
καὶ
τῇ |
| [60] |
τῆς
πόλεως
κινδύνους,
ἢ
δικαίως
|
ἂν |
δοῦναι
δίκην
ὑπὲρ
τῶν
εἰρημένων, |
| [10] |
λυπεῖσθαι·
μείζω
γὰρ
δίκην
οὐκ
|
ἂν |
δυναίμην
λαβεῖν
παρ'
αὐτῶν.
(Πάντων |
| [50] |
οὖν
διὰ
τέλους
εἰπεῖν
οὐκ
|
ἂν |
δυναίμην·
ὁ
γὰρ
χρόνος
ὁ |
| [220] |
τὴν
ἀκρασίαν
ἐκείνοις
συμβαινουσῶν
οὐκ
|
ἂν |
δύναιτο
μετασχεῖν,
τῆς
δὲ
δόξης |
| [150] |
ἡμᾶς
ἐμβάλῃ
λειτουργίας
ὧν
ὑπενεγκεῖν
|
ἂν |
δυνηθεῖμεν.
(Ὅλως
μὲν
οὖν
οὐδεὶς |
| [170] |
καταδεέστερον
ἐροῦμεν·
ὅμως
δ'
ὅπως
|
ἂν |
δύνωμαι,
πειράσομαι
διελθεῖν
τήν
τε |
| [170] |
ἠθύμουν,
ἀλλὰ
μᾶλλον
οἷός
τ'
|
ἂν |
ἐγενόμην
καὶ
τὸν
κατήγορον
ἀμύνασθαι |
| [50] |
τῆς
παιδείας
ταύτης,
ἧς
οὐδ'
|
ἂν |
ἐγὼ
φανείην
ἀπεληλαμένος,
ἀλλὰ
πολλῷ |
| [10] |
παρ'
ἡμῶν,
ἐνθυμουμένους
ὅτι
οὐδὲν
|
ἂν |
ἔδει
δίδοσθαι
τοῖς
φεύγουσιν
ἀπολογίαν, |
| [160] |
παρεῖχεν,
ἀλλὰ
φανερῶς
ἀδικῶν
ἀσφαλῶς
|
ἂν |
ἔζων
ἕνεκά
γε
τῶν
συκοφαντῶν· |
| [290] |
ἀδικίαν,
(καὶ
πεποιηκότες
ὅμοιον
ὥσπερ
|
ἂν |
εἰ
Λακεδαιμόνιοι
τοὺς
τὰ
περὶ |
| [20] |
αὐτὸν
καθέστηκα
κίνδυνον,
εἰς
ὅνπερ
|
ἂν |
εἰ
πάντας
ἐτύγχανον
ἠδικηκώς.
Οὐ |
| [70] |
οὐκ
ἂν
ἀποσχοίμην,
ἀλλ'
εἴποιμ'
|
ἂν |
εἴ
τί
μοι
δόξειε
πρέπον |
| [10] |
ἄλλων
ἁπάντων,
ὅμοιον
ἐργαζόμενος
ὥσπερ
|
ἂν |
εἴ
τις
ἱεροσυλίας
ἕτερον
διώκων |
| [0] |
δικογραφίαν,
καὶ
παραπλήσιον
ποιοῦντας
ὥσπερ
|
ἂν |
εἴ
τις
Φειδίαν
τὸν
τὸ |
| [90] |
ἄλλων
συνουσιῶν
διαβεβλημένοις.
Ἡδέως
δ'
|
ἂν |
εἰδείην
τί
ποτ'
ἂν
ἔπαθον, |
| [270] |
ἀνθρώπων
ἐπιστήμην
λαβεῖν
ἣν
ἔχοντες
|
ἂν |
εἰδεῖμεν
ὅ
τι
πρακτέον
ἤ |
| [10] |
ἐπεθύμησε,
τοὺς
δὲ
διαβληθέντας
ἡδέως
|
ἂν |
εἶδεν
ἄμεινον
ἢ
πρότερον
πράττοντας. |
| [210] |
τι
γυμνασθὲν
καὶ
πονῆσαν
οὐκ
|
ἂν |
εἴη
βέλτιον,
τὰς
δὲ
ψυχὰς |
| [190] |
ἐπιπολαίου
καὶ
πᾶσι
κοινῆς,
τοιοῦτος
|
ἂν |
εἴη
ῥήτωρ
οἷος
οὐκ
οἶδ' |
| [60] |
οὖν
τῆς
ἡγεμονίας,
ὡς
δικαίως
|
ἂν |
εἴη
τῆς
πόλεως,
ῥᾴδιον
ἐκ |
| [90] |
συνόντας
διαφθείρειν;
(Ἢ
πάντων
γ'
|
ἂν |
εἴην
δυστυχέστατος,
εἰ
τῶν
ἄλλων |
| [90] |
τὴν
αὐτὴν
ἔχω
γνώμην,
πῶς
|
ἂν |
εἰκότως
γνωσθείην
τοὺς
συνόντας
διαφθείρειν; |
| [10] |
τὰ
δ'
ἄλλα
τοιοῦτον
οἷος
|
ἂν |
εἶναι
δόξη
τοῖς
ἀκροωμένοις.
(Χρὴ |
| [200] |
αὐτῶν
οὐδεὶς
ἔστιν
ὅστις
οὐκ
|
ἂν |
εἰπεῖν
ἔχοι
πολλοὺς
τῶν
συμπαιδευθέντων, |
| [100] |
(Ἐγὼ
δὲ
ταῦτα
μὲν
αἰσχυνθείην
|
ἂν |
εἰπεῖν,
τὴν
αὐτὴν
δὲ
ποιοῦμαι |
| [260] |
φλαῦρον
λέγουσιν,
ἐγὼ
δ'
οὐδὲν
|
ἂν |
εἴποιμι
τοιοῦτον,
ἀλλὰ
ταῖς
ἀληθείαις |
| [200] |
τεχνικῆς
ὑπαρξάσης
οὐκ
ἔστιν
ὅπως
|
ἂν |
εἰς
τὴν
ὁμοιότητα
ταύτην
κατέστησαν. |
| [220] |
χρηστῶν
ἐπιτηδευμάτων
ἐπιθυμοῦντας;
Ἀλλ'
οὐδ'
|
ἂν |
εἷς
τῶν
τοιούτων
τοῖς
κακόν |
| [50] |
ἐπίδειξιν
ποιούμενος
ἔλεγον
αὐτούς,
εἰκότως
|
ἂν |
εἶχον
τὴν
αἰτίαν
ταύτην·
νῦν |
| [30] |
ὑμῖν
ἐγγεγενημέναις,
ἀλλ'
ὁποῖός
τις
|
ἂν |
ἐκ
τῆς
κατηγορίας
τῆς
νῦν |
| [140] |
μὲν
οὖν
ἀναγκαῖόν
ἐστιν,
ὡς
|
ἂν |
ἕκαστον
τύχῃ
προσπεσόν,
οὕτως
εἰπεῖν |
| [170] |
ἀκριβής,
ἀλλ'
ὥσπερ
χειμάρρους,
ὅπως
|
ἂν |
ἕκαστον
ὑπολαβοῦσα
τύχῃ
καὶ
τῶν |
| [0] |
σχήματι
τοὺς
λόγους
ποιούμενον,
οὕτως
|
ἂν |
ἐκγενέσθαι
μοι
μάλιστα
διαλεχθῆναι
περὶ |
| [40] |
τοὺς
δ'
εἰ
βουληθεῖεν
ταχέως
|
ἂν |
ἑλεῖν
καὶ
τοὺτους
δυνηθέντας.
~Ταῦτα |
| [230] |
καὶ
τοὺς
τούτου
φίλους
εὕροιτ'
|
ἂν |
ἐν
πολλαῖς
ἐγγεγραμμένους,
ἐμὲ
δὲ |
| [200] |
ἀληθινοῦ
καὶ
νοῦν
ἔχοντος,
εὑρεθεῖεν
|
ἂν |
ἐν
τοῖς
λόγοις
οὕτως
ὁμοίαν |
| [220] |
συνεῖναι
διανοουμένους
ἀποτρέπουσιν.
Ὥστε
τίς
|
ἂν |
ἐν
τούτοις
τὸ
κρεῖττον
ἀγνοήσειεν, |
| [90] |
δ'
ἂν
εἰδείην
τί
ποτ'
|
ἂν |
ἔπαθον,
εἴ
τίς
μοι
τοιοῦτος |
| [280] |
ἄλλον
οἶκον
συναναιρήσειν
οὐχ
ὅπως
|
ἂν |
ἐπιπλήξειαν,
ἀλλὰ
καὶ
συγχαίρουσι
ταῖς |
| [10] |
τοιοῦτον,
μηδ'
ἃ
τοῖς
ἄλλοις
|
ἂν |
ἐπιτιμήσαιτε
τούτοις
αὐτοὶ
φανήσεσθε
περιπίπτοντες. |
| [170] |
ἄλλοις
ἐπιτηδεύμασι.
(Πρὸ
πολλῶν
δ'
|
ἂν |
ἐποιησάμην,
εἴπερ
ἦν
εἱμαρμένον
μοι |
| [10] |
ἔχων
φανείη.
(Πρὸ
πολλοῦ
δ'
|
ἂν |
ἐποιησάμην
οὕτως
αὐτὸν
νομίζειν
εἶναί |
| [70] |
προστάττοντας,
λέγων
ὡς
ὅσῳ
περ
|
ἂν |
ἐρρωμενέστερον
τὴν
τῶν
ἄλλων
ἄνοιαν |
| [180] |
ἐστιν·
ἡγοῦμαι
δ'
ὑμᾶς
μᾶλλον
|
ἂν |
ἔτι
καταμαθεῖν
τὴν
δύναμιν
αὐτῆς, |
| [260] |
δὲ
τοὺς
μὲν
ἀπηκριβωμένους
οὐδὲν
|
ἂν |
εὐεργετήσειε,
πλὴν
τοὺς
ἐντεῦθεν
ζῆν |
| [240] |
θεοῖς
οὐδεὶς
ἔστιν
ὅστις
οὐκ
|
ἂν |
εὔξαιτο
μάλιστα
μὲν
αὐτὸς
δύνασθαι |
| [170] |
ἄλλων
πραγμάτων
ἀναριθμήτων
οὕτως
ἔχοντες
|
ἂν |
εὑρεθεῖμεν.
Ἡ
γὰρ
πόλις
ἡμῶν |
| [160] |
δ'
ἄρδην
ἀπόλλυνται,
καὶ
πλείους
|
ἂν |
εὕροιμεν
τοὺς
ἐκ
τῶν
ὄντων |
| [30] |
τῶν
πολιτῶν.
(Ἔπειτ'
ἐκείνους
μὲν
|
ἂν |
εὕροιτε
παρ'
ὑμῖν
μόνοις
χρηματίζεσθαι |
| [120] |
καθορμισθεὶς
πρὸς
τὴν
χώραν,
οὐκ
|
ἂν |
ἐφῆκε
τοῖς
στρατιώταις
ἁρπάζειν
καὶ |
| [90] |
με
καὶ
διδάσκαλον
τούτων,
δικαίως
|
ἂν |
ἔχοιτέ
μοι
πλείω
χάριν
ἢ |
| [240] |
τῶν
τοιούτων,
ἀλλὰ
τοὺς
πατέρας
|
ἂν |
ἑωρᾶτε
τῶν
συνόντων
ἡμῖν
καὶ |
| [190] |
τοιαύτη
δι'
ἦς
γένοιτό
τις
|
ἂν |
ἢ
περὶ
τοὺς
λόγους
δεινότερος |
| [180] |
καὶ
λαβεῖν
τὴν
ἐπιστήμην,
ἥτις
|
ἂν |
ᾗ
περὶ
ἑκάστου,
τρίτον
ἐντριβεῖς |
| [240] |
πράγματα
παρέχουσιν
ἡμῖν,
ὧν
τίνες
|
ἂν |
ἥδιον
ἴδοιεν
πολλοὺς
τῶν
πολιτῶν |
| [220] |
ταύτην
ἔχοντες
τὴν
γνώμην
πολὺ
|
ἂν |
ἥδιον
τὰ
τῶν
ἄλλων
λάβοιεν |
| [170] |
προσπεσεῖν
τὸν
κίνδυνον·
οὐ
γὰρ
|
ἂν |
ἠθύμουν,
ἀλλὰ
μᾶλλον
οἷός
τ' |
| [300] |
περὶ
δὲ
τὴν
παιδείαν
ἅπαντες
|
ἂν |
ἡμᾶς
πρωτεύειν
προκρίνειαν.
Χρὴ
δὲ |
| [30] |
ἄλλον
χρόνον
ἡσυχίαν
εἶχεν,
οὐκ
|
ἂν |
ἠμέλησε
τοῦ
καιροῦ
τοῦ
παρόντος, |
| [210] |
λοιπόν
ἐστι
σκέψασθαι
τί
τούτων
|
ἂν |
ἡμῖν
γίγνοιτο
διαφθείρουσι
τοὺς
νεωτέρους. |
| [70] |
ὑμᾶς.
Ταῦτα
μὲν
οὖν,
ὅπως
|
ἂν |
ἡμῖν
συμπίπτῃ,
ποιήσομεν.
(Εἶπον
δέ |
| [100] |
χρόνον
κατέστη
κύριος.
Ὥστ'
οὐκ
|
ἂν |
ἥρμοσεν
ἅμα
περὶ
τούτου
καὶ |
| [210] |
γίγνοιτο
διαφθείρουσι
τοὺς
νεωτέρους.
Πότερ'
|
ἂν |
ἡσθείημεν
ὁρῶντες
ἢ
καὶ
πυνθανόμενοι |
| [30] |
καιροῦ
τοῦ
παρόντος,
ἀλλ'
ἦλθεν
|
ἂν |
ἤτοι
κατηγορήσων
ἢ
καταμαρτυρήσων.
Ὅπου |
| [210] |
δύναμιν,
οὐδ'
ὅτι
ταῦτα
πολὺ
|
ἂν |
θᾶττον
τὴν
ἡμετέραν
φύσιν
ἢ |
| [210] |
αὑτὸν
γιγνομένης;
(Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ'
|
ἂν |
θαυμασθεῖμεν
οὐδὲ
τιμῆς
μεγάλης
τύχοιμεν |
| [0] |
μὴ
γὰρ
τούτων
δηλωθεισῶν
πολλοῖς
|
ἂν |
ἴσως
ἄτοπος
εἶναι
δόξειεν.
(Ἐγὼ |
| [250] |
ποιήσειν.
(Περὶ
ὧν
δυνηθείην
μὲν
|
ἂν |
ἴσως
διαλεχθῆναι
πολὺ
πικρότερον
ἢ |
| [220] |
πλεῖστον
μέρος
ἀπολαύσειεν.
Ἔπειτα
τίνας
|
ἂν |
καὶ
διαφθείραιεν,
καὶ
τοὺς
πῶς |
| [270] |
τοῖς
κακῶς
πεφυκόσιν
ἀρετὴν
ἐνεργάσαιτ'
|
ἂν |
καὶ
δικαιοσύνην,
οὔτε
πρότερον
οὔτε |
| [190] |
ὥσθ'
ἑκάτερόν
τε
τούτων
δεινὸν
|
ἂν |
καὶ
λέγειν
καὶ
πράττειν
ποιήσειεν, |
| [80] |
τοιούτους
λόγους
εὑρίσκειν
δυνάμενος
πονηροὺς
|
ἂν |
καὶ
περὶ
πονηρῶν
πραγμάτων
ζητεῖν |
| [220] |
πράττουσι
διαλεχθῆναι
τολμήσειεν.
(Ἡδέως
δ'
|
ἂν |
κἀκεῖνο
πυθοίμην
παρὰ
τῶν
χαλεπῶς |
| [210] |
εἰ
ταῦτα
παρίδοιμεν,
χρήματα
πλεῖστ'
|
ἂν |
λάβοιμεν
οὕτω
παιδείας
προεστῶτες.
~Οἶμαι |
| [170] |
ἀργύριον
τιμωρητέον,
παρ'
ὧν
δ'
|
ἂν |
λάβωσιν
ἐατέον
ποιεῖν
ὅ
τι |
| [90] |
ὑμῶν
αὐτῶν
παρέξομαι
περὶ
ὧν
|
ἂν |
λέγω
τοὺς
κατὰ
τὴν
ἡλικίαν |
| [20] |
τῶν
μὲν
αἰτιωμένων
ὅ
τι
|
ἂν |
λέγωσιν
ἀποδέχεσθαι,
τῶν
δὲ
τούτους |
| [70] |
Καὶ
πρῶτον
μὲν
ποῖος
γένοιτ'
|
ἂν |
λόγος
ὁσιώτερος
ἢ
δικαιότερος
τοῦ |
| [270] |
ὡς
ἄρ'
ἐγὼ
κινδυνεύων
προειλόμην
|
ἂν |
λόγους
εἰπεῖν
ἐναντίους
ταῖς
ὑμετέραις |
| [240] |
γάρ
τι
τοιοῦτον
ἐποιοῦμεν,
οὐκ
|
ἂν |
Λυσίμαχος
ἦν
ὁ
λυπούμενος
ὑπὲρ |
| [220] |
καὶ
τοὺς
πῶς
διακειμένους
λάβοιεν
|
ἂν |
μαθητάς;
Ἄξιον
γὰρ
καὶ
ταῦτα |
| [200] |
ὁμοίως
δ'
ἀλλήλοις
ὅ
τι
|
ἂν |
μάθωμεν
ἐξεργαζομένους,
ἀλλὰ
δύο
μὲν |
| [210] |
τοὺς
συνόντας
ἀποπέμποντες,
ἀλλὰ
πολὺ
|
ἂν |
μᾶλλον
καταφρονηθεῖμεν
καὶ
μισηθεῖμεν
τῶν |
| [30] |
τῆς
περὶ
ταῦτα
πραγματείας
ἴδοιτ'
|
ἂν |
μόνον
οὐκ
ἐν
τοῖς
δικαστηρίοις |
| [270] |
εἶναι
φημί,
προσήκει
τὴν
δικαίως
|
ἂν |
νομιζομένην
ὁρίσαι
καὶ
δηλῶσαι
πρὸς |
| [210] |
ἄμεινον
πεφυκυίας
τῶν
σωμάτων
μηδὲν
|
ἂν |
νομίζουσι
γενέσθαι
σπουδαιοτέρας
παιδευθείσας
καὶ |
| [30] |
τηλικουτονὶ
κατέστησεν,
ἦ
που
σφόδρ'
|
ἂν |
οἱ
κακῶς
πεπονθότες
ἐπειρῶντ'
ἂν |
| [180] |
οὐδέτεροι
τυγχάνουσιν
ἔχοντες,
δι'
ἧς
|
ἂν |
οἱ
μὲν
ἀθλητὰς
οὓς
βουληθεῖεν, |
| [240] |
χρῶνται,
καὶ
πράττουσιν
ὅ
τι
|
ἂν |
οἱ
τοιοῦτοι
παραινέσωσι·
περὶ
δὲ |
| [280] |
ἡμερεύειν,
ἐν
αἷς
πρότερον
οὐδ'
|
ἂν |
οἰκέτης
ἐπιεικὴς
οὐδεὶς
ἐτόλμησεν·
(οἱ |
| [280] |
ἄριστα
πρὸς
τούτους
μεθ'
ὧν
|
ἂν |
οἰκῶσι
καὶ
πολιτεύωνται
διακειμένους
καὶ |
| [0] |
πρὸς
τὰς
ἐπιδείξεις
γιγνομένοις,
οὐδὲν
|
ἂν |
οἶμαι
προδιαλεχθῆναι
περὶ
αὐτοῦ·
νῦν |
| [250] |
ἐνομοθέτησεν,
ὧν
μὴ
διαταχθέντων
οὐκ
|
ἂν |
οἷοί
τ'
ἦμεν
οἰκεῖν
μετ' |
| [230] |
ἐκλιπεῖν
τὴν
πόλιν,
ὃ
τίς
|
ἂν |
οἷός
τ'
ἐγένετο
πεῖσαι
μὴ |
| [50] |
περὶ
πράξεις
τινὰς
ἡμαρτηκώς,
οὐκ
|
ἂν |
οἷός
τ'
ἦν
ἰδεῖν
ὑμῖν |
| [140] |
περὶ
τὴν
ἄλλην
διοίκησιν,
οὐκ
|
ἂν |
ὁμοίως
ἔμελεν
αὐτοῖς·
νῦν
δὲ |
| [70] |
εἶναι
δοκούντων.
(Οἶμαι
δὴ
πάντας
|
ἂν |
ὁμολογῆσαι
τοὺς
νόμους
πλείστων
καὶ |
| [200] |
(Ἀλλὰ
μὴν
καὶ
τόδε
πάντες
|
ἂν |
ὁμολογήσαιεν,
ὅτι
τούτους
τεχνικωτάτους
εἶναι |
| [30] |
δ'
ἄλλοσέ
ποι
πλεύσειαν,
ἐνδεεῖς
|
ἂν |
ὄντας
τῶν
καθ'
ἡμέραν,
ἐμοὶ |
| [180] |
τὴν
τῶν
λόγων
παιδείαν,
ἀποκριναίμην
|
ἂν |
ὅτι
τὸ
τῆς
φύσεως
ἀνυπέρβλητόν |
| [40] |
οὓς
ἀντιλογικοὺς
καλοῦσιν.
(Εἴη
δ'
|
ἂν |
οὐ
μικρὸν
ἔργον,
εἰ
πάσας |
| [80] |
πειραθῆναι
συναγαγεῖν,
ὃ
ῥᾳδίως
ὅστις
|
ἂν |
οὖν
βουληθεὶς
ποιήσειἐ,
τοῖς
δὲ |
| [120] |
ἐπὶ
τῆς
ἐκείνου
στρατηγίας
οὐδεὶς
|
ἂν |
οὔτ'
ἀναστάσεις
εὕροι
γεγενημένας
οὔτε |
| [150] |
τῶν
τοιούτων,
οὔθ'
ἡμεῖς
εὑρεθεῖμεν
|
ἂν |
οὔτε
τὰ
περὶ
τὴν
πόλιν |
| [200] |
γίγνονταί
τινες
βελτίους,
πῶς
οὐκ
|
ἂν |
οὗτοι
λαβόντες
ἐπιστάτην
καὶ
πρεσβύτερον |
| [250] |
δύναμιν
αὐτῶν,
οὐδ'
ὅτι
τάχιστ'
|
ἂν |
οὗτοι
τοὺς
χρωμένους
ὠφελήσαιεν,
ἀλλ' |
| [310] |
πάντα
δὲ
νυνὶ
λεγόμενα
πολὺν
|
ἂν |
ὄχλον
ἐμοί
τε
καὶ
τοῖς |
| [50] |
τὸν
τρόπον
αὐτοῖς.
(Καὶ
γὰρ
|
ἂν |
πάντων
εἴην
καταγελαστότατος,
εἰ
τοῦ |
| [80] |
μαθητὰς
πολλοὺς
ἔλαβον,
ὧν
οὐδεὶς
|
ἂν |
παρέμεινεν,
εἰ
μὴ
τοιοῦτον
ὄντα |
| [120] |
πίστιν
ἔσεσθαι
δεδωκὼς
ὡς
οὐδέποτ'
|
ἂν |
περί
γε
τοὺς
ἄλλους
ἐξαμαρτεῖν |
| [70] |
ἢ
Λακεδαιμονίων;
Ἔτι
δὲ
τίς
|
ἂν |
περὶ
καλλιόνων
καὶ
μειζόνων
πραγμάτων |
| [40] |
διαβαλλομένους,
τοὺς
δ'
ὅσῳ
περ
|
ἂν |
πλείοσι
καὶ
πλεονάκις
συγγίγνωνται,
τοσούτῳ |
| [70] |
τῶν
πεπραγμένων
αὐτοῖς;
(Ἔπειτα
τίς
|
ἂν |
πολιτικώτερος
καὶ
μᾶλλον
πρέπων
τῇ |
| [80] |
πόλεως
καὶ
τῆς
Ἑλλάδος
οὐκ
|
ἂν |
πολλοὶ
δυνηθεῖεν.
(Ὧν
ἕνεκα
τοὺς |
| [130] |
τούτοις
ἀρέσκῃς,
ἅπαν
ὅ
τι
|
ἂν |
πράξῃς
οὐ
πρὸς
τὴν
ἀλήθειαν |
| [30] |
τόπον
τοῦτον
εἰώθασι
διατρίβειν,
ὅθεν
|
ἂν |
προέλωνται
τὸν
βίον
πορίζεσθαι.
(Τοὺς |
| [180] |
τοῦτο
πεφυκέναι
καλῶς,
πρὸς
ὃ
|
ἂν |
προῃρημένοι
τυγχάνωσιν,
ἔπειτα
παιδευθῆναι
καὶ |
| [100] |
ἐμοῦ
δίκην
λαμβάνειν.
Καίτοι
τίς
|
ἂν |
πρόκλησις
γένοιτο
ταύτης
ἀνεπιφθονωτέρα,
καὶ |
| [100] |
τοὺς
συνόντας,
οὐκ
οἶδ'
ὅπως
|
ἂν |
σαφέστερον
ἐπιδεῖξαι
δυνηθείην.
Ἐμνήσθη
δὲ |
| [160] |
ἀλογίας
περί
με
γεγενημένης
πάντων
|
ἂν |
συμβαίη
δεινότατον,
εἰ
οἱ
μὲν |
| [290] |
πεπαιδεῦσθαι
τῶν
ἄλλων.
Ὥστε
πάντων
|
ἂν |
συμβαίη
δεινότατον,
εἰ
τοὺς
βουλομένους |
| [10] |
καὶ
τὴν
παιδείαν
ὁρμῶσιν
ἀκούσασιν
|
ἂν |
συνενέγκοι,
πολλὰ
δὲ
καὶ
τῶν |
| [210] |
ἀτυχίαν
κατεγνώκασιν,
ὥσθ'
ὁμολογήσειαν
μὲν
|
ἂν |
ταῖς
ἡμετέραις
διανοίαις
ἕκαστον
τῶν |
| [250] |
πάντων
δεινότατον,
ὅτι
προκρίναιεν
μὲν
|
ἂν |
τὴν
ψυχὴν
σπουδαιοτέραν
εἶναι
τοῦ |
| [290] |
μηδὲ
ζητεῖν
ἑτέρων
ἄρχειν
πρὶν
|
ἂν |
τῆς
αὑτοῦ
διανοίας
λάβῃ
τὸν |
| [220] |
διὰ
τὴν
πονηρίαν
γιγνομένης
αὐτὸς
|
ἂν |
τὸ
πλεῖστον
μέρος
ἀπολαύσειεν.
Ἔπειτα |
| [190] |
γενόμενα
περὶ
τὸν
αὐτὸν
ἀνυπέρβλητον
|
ἂν |
τοῖς
ἄλλοις
ἀποτελέσειεν.
(Περὶ
μὲν |
| [260] |
παιδείας
ταύτας
χρόνον
τινὰ
συμβουλεύσαιμ'
|
ἂν |
τοῖς
νεωτέροις,
μὴ
μέντοι
περιιδεῖν |
| [150] |
καθέστηκα,
τί
δρῶν
ἀρέσαι
δυνηθείην
|
ἂν |
τοῖς
τοιούτοις.
Εἰ
γὰρ
ἅπαντα |
| [50] |
ὑποσχεῖν
τιμωρίαν.
Οὐχ
οὕτω
δ'
|
ἂν |
τολμηρὰν
ἐποιησάμην
τὴν
ὑπόσχεσιν,
εἰ |
| [250] |
τὰς
γυναῖκας
αἰσχύνοιεν,
ἔστιν
ὅστις
|
ἂν |
τοὺς
αἰτίους
τοῦ
πλούτου
μέμψασθαι |
| [200] |
τεχνῶν
καὶ
χειρουργιῶν,
οἵ
τινες
|
ἂν |
τοὺς
μαθητὰς
ὡς
οἷόν
θ' |
| [100] |
συμβέβηκεν.
(Ἑτέρῳ
μὲν
οὖν
ἀπέχρησεν
|
ἂν |
τοῦτ'
εἰπεῖν,
ὡς
οὐ
δίκαιόν |
| [120] |
δεδιότας
ὅτι
μισοῦσι
δι'
οὓς
|
ἂν |
τοῦτο
πεπονθότες
τυγχάνωσι,
τήν
τε |
| [240] |
εἶναι
κάλλιστα
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
οἷς
|
ἂν |
τούτους
ὁρᾶτε
μάλιστα
πολεμοῦντας.
(Ἄτοπον |
| [250] |
δ'
ἀπαντῶντας
τύπτοιεν,
τίς
οὐκ
|
ἂν |
τούτων
τοὺς
μὲν
διδασκάλους
ἐπαινέσειε, |
| [10] |
δόξαν
παραστήσασα
τοῖς
ἀκούουσιν
ὃν
|
ἂν |
τύχῃ
τῶν
πολιτῶν
ἀδίκως
ἀπόλλυσιν; |
| [290] |
τὸ
βέλτιστον
ἀποβλέπουσιν,
ἀλλ'
ὅπως
|
ἂν |
τύχωσιν,
οὕτω
χρῆσθαι
τοῖς
λόγοις |
| [310] |
τὴν
δὲ
κρινομένην.
Ὃ
τίς
|
ἂν |
τῶν
παλαιῶν
ἀνδρῶν
γενήσεσθαι
προσεδόκησεν, |
| [10] |
τυγχάνει
κατηγορηκὼς
ἢ
κακῶς,
οὐδεὶς
|
ἂν |
τῶν
παρόντων
ἀγνοήσειεν·
εἰ
δ' |
| [220] |
πανταχοῦ
πολλὴν
ἀφθονίαν
εὕροι
τις
|
ἂν |
τῶν
συμπονηρεύεσθαι
καὶ
συνεξαμαρτάνειν
βουλομένων. |
| [120] |
πάλιν
εὐπορίας
εὑρεῖν,
τίς
οὐκ
|
ἂν |
τῶν
συνεστρατευμένων
πρὸς
ἀμφότερα
ταῦτα |
| [130] |
εἰ
καιρὸν
εἶχον·
οἶμαι
γὰρ
|
ἂν |
ὑμᾶς
ἀκούσαντας
μισῆσαι
τούς
τε |
| [250] |
κἀκεῖνοι
περὶ
ἡμῶν,
ἔπειθ'
ὅπως
|
ἂν |
ὑμεῖς
σαφέστερον
εἰδότες
τὴν
δύναμιν |
| [110] |
τῶν
πολεμίων
δύναμιν·
πολὺ
γὰρ
|
ἂν |
ὑμῖν
αἵ
τ'
εὐεργεσίαι
μείζους |
| [100] |
τῶν
ἐμοὶ
πεπραγμένων,
ὅ
τι
|
ἂν |
ὑμῖν
δίκαιον
εἶναι
δοκῇ,
τοῦτο |
| [320] |
γνώμην,
καὶ
νομίζοντος
ὅ
τι
|
ἂν |
ὑμῖν
δόξῃ,
τοῦθ'
ἕξειν
μοι |
| [140] |
ἐσκόπουν
περὶ
αὐτῶν
τούτων
ὥσπερ
|
ἂν |
ὑμῶν
ἕκαστος,
καὶ
τόν
τε |
| [170] |
τὸν
δεδομένον
ταῖς
ἀπολογίαις,
ὅπως
|
ἂν |
ὑμῶν
ἑκάστῳ
δοκῇ
δίκαιον
εἶναι |
| [300] |
τοῦτ'
ὀκνοῦσι
λέγειν,
ὡς
ἥδιον
|
ἂν |
ὑπ'
ἀνδρὸς
Ἀθηναίου
ζημιωθεῖεν
ἢ |
| [220] |
σφετέρων
αὐτῶν·
ἔτι
δὲ
τίνες
|
ἂν |
ὑπὲρ
πονηρίας
ἀργύριον
ἀναλώσαιεν,
ἐξὸν |
| [90] |
ἕκαστόν
ἐστι
τῶν
κακουργημάτων,
ληρεῖν
|
ἂν |
φαίη
καὶ
μαίνεσθαι
τὸν
κατήγορον, |
| [310] |
ἕκαστον
ὧν
διανοοῦμαι
ῥηθὲν
ἐπιεικὲς
|
ἂν |
φανῆναι,
πάντα
δὲ
νυνὶ
λεγόμενα |
| [40] |
πολιτικοὺς
καὶ
πανηγυρικούς,
οὓς
ἅπαντες
|
ἂν |
φήσαιεν
ὁμοιοτέρους
εἶναι
τοῖς
μετὰ |
| [180] |
τούτοιν
οὐδεὶς
ἔστιν
ὅστις
οὐκ
|
ἂν |
φήσειεν
ἡγεμονικωτέραν
πεφυκέναι
τὴν
ψυχὴν |
| [190] |
μόνον
ἀποστερηθείς,
τοῦ
τολμᾶν,
οὐδ'
|
ἂν |
φθέγξασθαι
δυνηθείη.
(Καὶ
μηδεὶς
οἰέσθω |
| [140] |
καὶ
συγγνώμην
ἔχουσιν,
οἷς
δ'
|
ἂν |
φθονήσωσιν
ἀπολλύουσιν,
ἤν
περ
δυνηθῶσι. |
| [190] |
ἄλλων,
λόγων
μὲν
ποιητὴς
τυχὸν
|
ἂν |
χαριέστερος
γένοιτο
τῶν
πολλῶν,
εἰς |
| [150] |
ταῦτα
λυπῶ
τινας,
τί
ποιῶν
|
ἂν |
χαριζοίμην;
Ἢ
τί
λοιπόν
ἐστι |
| [60] |
ὑπὲρ
τῶν
εἰρημένων,
ἀλλ'
οὐκ
|
ἂν |
χάριν
κομίσασθαι
παρ'
ὑμῶν
τὴν |
| [100] |
με
βλάπτειν
ἐξ
ὧν
δικαίως
|
ἂν |
ὠφελοίμην,
ἀναγκαίως
ἔχει
διαλεχθῆναι
περὶ |
| [220] |
πώποθ'
ἑωράκασιν
οἱ
ταῦτα
λέγοντες
|
ἀναβαλλομένους |
καὶ
θησαυριζομένους
τὰς
πονηρίας,
ἀλλ' |
| [160] |
ποιεῖν
τῶν
πολιτῶν
κατηγορήσων
ἡμῶν
|
ἀναβέβηκεν, |
ἐγὼ
δ'
ὃς
οὐδὲ
περὶ |
| [320] |
δεομένους,
τοὺς
παῖδας,
τοὺς
φίλους
|
ἀναβιβαζομένους· |
ἐγὼ
δὲ
οὔτε
πρέπειν
οὐδὲν |
| [70] |
ποιήσομεν.
(Εἶπον
δέ
που,
πρὶν
|
ἀναγιγνώσκεσθαι |
τούτους,
ὡς
ἄξιος
εἴην
οὐ |
| [10] |
προειπεῖν,
ταῦτ'
ἐστίν·
ἤδη
δ'
|
ἀναγιγνώσκετε |
τὴν
ἀπολογίαν
τὴν
προσποιουμένην
μὲν |
| [70] |
λόγων
ἅλις
ἡμῖν
ἔστω
τῶν
|
ἀναγιγνωσκομένων |
καὶ
τηλικοῦτο
μῆκος
ἐχόντων·
ἐπεὶ |
| [50] |
νῦν
δὲ
κρινόμενος
καὶ
κινδυνεύων
|
ἀναγκάζομαι |
χρῆσθαι
τοῦτον
τὸν
τρόπον
αὐτοῖς. |
| [260] |
γεωμετρίας
διατρίβοντες,
(καὶ
δυσκαταμαθήτοις
πράγμασιν
|
ἀναγκαζόμενοι |
προσέχειν
τὸν
νοῦν,
ἔτι
δὲ |
| [180] |
καθ'
ἓν
ἕκαστον
ὧν
ἔμαθον
|
ἀναγκάζουσιν, |
ἵνα
ταῦτα
βεβαιότερον
κατάσχωσι
καὶ |
| [170] |
πραγμάτων
ἀνομοίων
τοῖς
ἄλλοις
ἀγωνιζομένους
|
ἀναγκαῖόν |
ἐστι
καὶ
τοῖς
λόγοις
τοιούτοις |
| [0] |
τὴν
καινότητα
καὶ
τὴν
διαφορὰν
|
ἀναγκαῖόν |
ἐστι
προειπεῖν
τὰς
αἰτίας,
δι' |
| [150] |
ὡς
παμπληθῆ
κεκτήμεθα
τὴν
οὐσίαν,
|
ἀναγκαῖόν |
ἐστιν
εἰπεῖν,
ἵνα
μὴ
πιστευθεὶς |
| [230] |
ταῖς
ὑπὸ
τῶν
ἀρχόντων
ἐκτιθεμέναις
|
ἀναγκαῖόν |
ἐστιν,
ἐν
μὲν
ταῖς
ὑπὸ |
| [170] |
οὖν
ἀεὶ
τῆς
περιόδου
γιγνομένης
|
ἀναγκαῖόν |
ἐστιν,
ὅπως
ἃ
οἱ
νεώτεροι |
| [140] |
λέγειν
διαπέφευγεν.
Ἴσως
μὲν
οὖν
|
ἀναγκαῖόν |
ἐστιν,
ὡς
ἂν
ἕκαστον
τύχῃ |
| [10] |
ἡμῶν
αὐτῶν.
(Ἃ
μὲν
οὖν
|
ἀναγκαῖον |
ἦν
προειπεῖν,
ταῦτ'
ἐστίν·
ἤδη |
| [100] |
τῶν
συγγεγενημένων
ὥσπερ
ὑπὲρ
αὑτῶν
|
ἀναγκαῖον |
ποιεῖσθαι
τὴν
ἀπολογίαν,
ἄλλως
τ' |
| [280] |
πλεονεκτοῦσι·
(τοὺς
δὲ
τῶν
μὲν
|
ἀναγκαίων |
ἀμελοῦντας,
τὰς
δὲ
τῶν
παλαιῶν |
| [260] |
ἀλλ'
ἔξω
παντάπασιν
εἶναι
τῶν
|
ἀναγκαίων. |
(Ἐγὼ
δ'
οὔθ'
οὕτως
οὔτε |
| [310] |
τοὺς
δ'
εἰς
ἔνδειαν
τῶν
|
ἀναγκαίων |
καταστάντας,
ἔτι
δὲ
τὴν
δημοκρατίαν |
| [150] |
παρουσίαν
ἐνδεής
τις
γενήσεται
τῶν
|
ἀναγκαίων. |
Ὑπὲρ
ὧν
ἐπαίνου
τυγχάνειν
ἄξιος |
| [50] |
ἰδεῖν
ὑμῖν
αὐτὰς
παρασχεῖν,
ἀλλ'
|
ἀναγκαίως |
εἶχεν
εἰκάζοντας
ὑμᾶς
ἐκ
τῶν |
| [100] |
ἄλλων
χρήσασθαι
τοῖς
λόγοις,
ἀλλ'
|
ἀναγκαίως |
εἶχεν
οὕτω
διελέσθαι
καὶ
διατάξασθαι |
| [100] |
ἐξ
ὧν
δικαίως
ἂν
ὠφελοίμην,
|
ἀναγκαίως |
ἔχει
διαλεχθῆναι
περὶ
αὐτῶν.
Διὰ |
| [100] |
λυμηνάμενος,
οὐδὲ
πολλὰς
ὑμᾶς
εἰσφορὰς
|
ἀναγκάσας |
εἰσενεγκεῖν,
(ἀλλ'
εἰς
μὲν
τὸν |
| [150] |
κοινὰ
δαπανηθεὶς
οὐδ'
εἰσφορὰν
εἰσενεγκεῖν
|
ἀναγκασθείς, |
ἔτι
δὲ
πρὸς
τούτοις
οὔτε |
| [20] |
ἄδηλον
ὅστις
εἰς
κίνδυνον
καταστὰς
|
ἀναγκασθήσεται |
λέγειν
ἅπερ
ἐγὼ
νῦν
πρὸς |
| [110] |
ἐστίν,
ἧς
ἢν
διαμάρτῃ
τις,
|
ἀνάγκη |
τὸν
πόλεμον
ἀσύμφορον
καὶ
χαλεπὸν |
| [60] |
ταύτην
ὅθεν
διαλέγομαι
περὶ
αὐτῶν,
|
ἀνάγνωθι |
καὶ
τοῦτο
τὸ
μέρος
αὐτοῖς. |
| [70] |
οὖν
ἀρχὴν
ἣν
ἐγὼ
τελευτήν,
|
ἀνάγνωθι |
καὶ
τούτου
τοῦ
λόγου
τὸ |
| [50] |
ὄντων,
ἀρξάμενος
ἀπὸ
τῆς
παραγραφῆς
|
ἀνάγνωθι |
τὰ
περὶ
τῆς
ἡγεμονίας
αὐτοῖς. |
| [20] |
πειράσομαι
διδάσκειν
ὑμᾶς.
Καί
μοι
|
ἀνάγνωθι |
τὴν
γραφήν.
Γραφή.
~Ἐκ
μὲν |
| [70] |
τοιούτους
εἶναι
τοὺς
λόγους
τοὺς
|
ἀναγνωσθέντας |
οἵους
περ
ἐξ
ἀρχῆς
ὑπεθέμην. |
| [0] |
ἦν
ὁ
λόγος
ὁ
μέλλων
|
ἀναγνωσθήσεσθαι |
τοῖς
ἢ
πρὸς
τοὺς
ἀγῶνας |
| [120] |
καὶ
τὰς
μὲν
πράξεις
Ἰφικράτους
|
ἀναδεχομένου, |
τὸν
δ'
ὑπὲρ
τῶν
χρημάτων |
| [40] |
τὰ
γένη
τὰ
τῶν
ἡμιθέων
|
ἀναζητοῦντες |
τὸν
βίον
τὸν
αὑτῶν
κατέτριψαν, |
| [230] |
καὶ
τοῖς
ἱεροῖς
καὶ
τοῖς
|
ἀναθήμασι |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν,
ὥστ' |
| [0] |
καταλειφθήσεσθαι
πολὺ
κάλλιον
τῶν
χαλκῶν
|
ἀναθημάτων. |
(Εἰ
μὲν
οὖν
ἐπαινεῖν
ἐμαυτὸν |
| [260] |
μηδὲν
πρὸς
τὸν
βίον
φερούσας
|
ἀναιρεῖν |
ἐξ
ἁπασῶν
τῶν
διατριβῶν.
~Περὶ |
| [240] |
ληφθῶσιν.
(Ὥσθ'
οὗτοι
μὲν
σωφρονοῦσιν
|
ἀναιρεῖν |
ζητοῦντες
ἁπάσας
τὰς
τοιαύτας
διατριβάς, |
| [210] |
συμπολιτευομένοις;
Καὶ
τίς
οὕτως
ἐστὶν
|
ἀναίσθητος |
ὅστις
οὐκ
ἂν
ἀλγήσειε
τοιαύτης |
| [80] |
γὰρ
ταὐτὰ
τοῖς
πρότερον
εἰρημένοις
|
ἀναισχυντεῖν |
καὶ
ληρεῖν
δόξουσι,
καινὰ
δὲ |
| [190] |
δὲ
τὴν
τόλμαν
μὴ
τὴν
|
ἀναισχυντίας |
σημεῖον
γιγνομένην,
ἀλλὰ
τὴν
μετὰ |
| [30] |
τοῖς
συνεδρίοις
οὔτε
περὶ
τὰς
|
ἀνακρίσεις |
οὔτ'
ἐπὶ
τοῖς
δικαστηρίοις
οὔτε |
| [280] |
εἰς
τὴν
αὑτῶν
παιδείαν
ὁτιοῦν
|
ἀναλίσκοντας |
διαφθείρεσθαί
φασιν.
Ὧν
τίνες
ἂν |
| [130] |
πεπραγμένα
περὶ
Τιμόθεον·
ἢν
δ'
|
ἀναλογίσησθε |
τὴν
ἄγνοιαν
ὅσην
ἔχομεν
πάντες |
| [170] |
παρρησίαν,
καὶ
τὸν
χρόνον
ἐάσαντες
|
ἀναλῶσαί |
με
τὸν
δεδομένον
ταῖς
ἀπολογίαις, |
| [220] |
τίνες
ἂν
ὑπὲρ
πονηρίας
ἀργύριον
|
ἀναλώσαιεν, |
ἐξὸν
αὐτοῖς
μηδὲν
δαπανηθεῖσιν
εἶναι |
| [60] |
οὔτε
τοῖς
πάθεσι
τῶν
μοναρχιῶν·
|
ἀναμιμνήσκω |
δὲ
καὶ
τὰ
συμβάντα
δι' |
| [300] |
καὶ
τῇ
φιλοσοφίᾳ
τὸν
νοῦν.
|
(Ἀναμνήσθητε |
δὲ
τὸ
κάλλος
καὶ
τὸ |
| [230] |
Περικλῆς
δὲ
δυοῖν
ἐγένετο
μαθητής,
|
Ἀναξαγόρου |
τε
τοῦ
Κλαζομενίου
καὶ
Δάμωνος, |
| [120] |
τῶν
πρὸς
ὑμᾶς
δυσκόλως
ἐχουσῶν
|
ἀναπεπταμέναις |
αὐτὸν
ἐδέχοντο
ταῖς
πύλαις·
ἐν |
| [110] |
τῶν
ἄλλων
διαπεπραγμένον.
Ἐντεῦθεν
τοίνυν
|
ἀναπλεύσας |
Σηστὸν
καὶ
Κριθώτην
ἔλαβε,
καὶ |
| [80] |
καὶ
τοὺς
νόμους
τοὺς
κειμένους
|
ἀναριθμήτους |
εἶναι,
καὶ
τῶν
μὲν
νόμων |
| [170] |
αὐτῶν
καὶ
περὶ
ἄλλων
πραγμάτων
|
ἀναριθμήτων |
οὕτως
ἔχοντες
ἂν
εὑρεθεῖμεν.
Ἡ |
| [120] |
ἐκείνου
στρατηγίας
οὐδεὶς
ἂν
οὔτ'
|
ἀναστάσεις |
εὕροι
γεγενημένας
οὔτε
πολιτειῶν
μεταβολὰς |
| [230] |
πράγματα
προήγαγεν
ὥστ'
ὀλίγας
ἡμέρας
|
ἀνάστατοι |
γενόμενοι
πολὺν
χρόνον
δεσπόται
τῶν |
| [310] |
μέγιστον,
ὅλην
τὴν
πόλιν
περὶ
|
ἀνδραποδισμοῦ |
κινδυνεύσασαν
καὶ
τὴν
ἀκρόπολιν
τοὺς |
| [90] |
εἰ
μέν
τις
τοῦτον
ἀπαγαγὼν
|
ἀνδραποδιστὴν |
καὶ
κλέπτην
καὶ
λωποδύτην
μηδὲν |
| [90] |
τῶν
ἀλλοτρίων
ἐφιεμένους,
ἀλλ'
ὡς
|
ἄνδρας |
ἀγαθοὺς
ὄντας
καὶ
πολλὰ
τῶν |
| [120] |
Ὁρῶν
γὰρ
ὑμᾶς
τούτους
μόνους
|
ἄνδρας |
νομίζοντας,
τοὺς
ἀπειλοῦντας
καὶ
τοὺς |
| [90] |
δοκιμασίας
ταύτης,
ἀλλὰ
τοιούτοις
μὲν
|
ἀνδράσι |
συμβεβιωκώς,
ἀνέγκλητον
δ'
ἐμαυτὸν
μέχρι |
| [210] |
ἔχοντάς
τινας,
αἷς
τὰ
μὲν
|
ἀνδρειότερα |
τὰ
δὲ
πραότερα
τὰ
δὲ |
| [90] |
μέν
τινες
τῶν
ἐμοὶ
συγγεγενημένων
|
ἄνδρες |
ἀγαθοὶ
γεγόνασι
περὶ
τὴν
πόλιν |
| [200] |
περ
ἐξ
ἀρχῆς
ἔφυσαν
ἔχοντες,
|
ἄνδρες |
δὲ
γενόμενοι
τούτων
διήνεγκαν
καὶ |
| [200] |
τοὺς
ἀφυεῖς
τῶν
τὰς
ψυχὰς
|
ἀνδρικὰς |
ἐχόντων.
(Καὶ
ταῦτα
προστάττουσιν
οὔθ' |
| [260] |
καλῶ
τὴν
διατριβὴν
τὴν
τοιαύτην,
|
ἀνδρικωτέραν |
μὲν
ἧς
οἱ
παῖδες
ἐν |
| [300] |
λέγειν,
ὡς
ἥδιον
ἂν
ὑπ'
|
ἀνδρὸς |
Ἀθηναίου
ζημιωθεῖεν
ἢ
διὰ
τῆς |
| [250] |
ἔργων
διαπραξαμένην,
διὰ
δὲ
φρόνησιν
|
ἀνδρὸς |
εὐδαιμονεστάτην
καὶ
μεγίστην
τῶν
Ἑλληνίδων |
| [100] |
ἐπεχείρησε,
καὶ
οὐκ
ᾐσχύνθη
περὶ
|
ἀνδρὸς |
τετελευτηκότος
καὶ
πολλῶν
ἀγαθῶν
αἰτίου |
| [310] |
Ὃ
τίς
ἂν
τῶν
παλαιῶν
|
ἀνδρῶν |
γενήσεσθαι
προσεδόκησεν,
ἄλλως
τε
καὶ |
| [240] |
ὡς
πολλοὶ
τῶν
καλῶν
κἀγαθῶν
|
ἀνδρῶν |
διεψευσμένοι
τῆς
φιλοσοφίας
τραχύτερον
πρὸς |
| [310] |
τοῖς
μὲν
καλοῖς
κἀγαθοῖς
τῶν
|
ἀνδρῶν |
καὶ
μεγάλην
τὴν
πόλιν
ποιήσασι |
| [110] |
τί
ποτε
τῶν
μὲν
εὐδοκιμούντων
|
ἀνδρῶν |
παρ'
ὑμῖν
καὶ
πολεμικῶν
εἶναι |
| [130] |
νοῦν
ἔχῃς,
οὐ
καταφρονήσεις
τῶν
|
ἀνδρῶν |
τούτων,
οἷς
τὸ
πλῆθος
εἴθισται |
| [230] |
ταλάντων
ἀνήνεγκε.
(Καὶ
τούτων
τῶν
|
ἀνδρῶν |
τῶν
τηλικαῦτα
διαπραξαμένων
οὐδεὶς
λόγων |
| [20] |
οὐδέν
μοι
πλέον
γέγονεν,
(ἀλλ'
|
ἀνεγκλητεὶ |
μέχρι
ταυτησὶ
τῆς
ἡλικίας
βεβιωκὼς |
| [90] |
ἀλλὰ
τοιούτοις
μὲν
ἀνδράσι
συμβεβιωκώς,
|
ἀνέγκλητον |
δ'
ἐμαυτὸν
μέχρι
ταυτησὶ
τῆς |
| [120] |
ὥστε
μόνος
ὧν
ἡμεῖς
μνημονεύομεν
|
ἀνέγκλητον |
τὴν
πόλιν
τοῖς
Ἕλλησι
παρέσχε. |
| [50] |
μαθήσεσθε.
(Δέομαι
δὲ
τῶν
πολλάκις
|
ἀνεγνωκότων |
τὰ
μέλλοντα
ῥηθήσεσθαι
μὴ
ζητεῖν |
| [90] |
τοὺς
μὲν
λόγους
ὀλίγῳ
πρότερον
|
ἀνέγνωμεν |
ὑμῖν,
τοὺς
δὲ
κεχρημένους
ἐκ |
| [60] |
οὐχ
ὁμοίως
δὲ
γέγραπται
τοῖς
|
ἀνεγνωσμένοις. |
(Οὗτοι
μὲν
γὰρ
τὸ
λεγόμενον |
| [40] |
εἶναι
ταύτην
τὴν
ἡμέραν
μόνην
|
ἀνεκτοὺς |
ὄντας
ἐν
ᾗ
περ
ἂν |
| [110] |
γὰρ
πολέμους
ἄνευ
τῆς
πόλεως
|
ἀνελόμενος, |
ἅπαντας
τούτους
κατώρθωσε
καὶ
δικαίως |
| [0] |
ῥέποντας
ἐπὶ
τὸ
πείθεσθαι
τοῖς
|
ἀνεπιτήδειόν |
τι
λέγουσι,
τοὺς
δὲ
σαφῶς |
| [0] |
τε
γενησόμενος,
οὔτ'
ἐπιχαρίτως
οὐδ'
|
ἀνεπιφθόνως |
εἰπεῖν
περὶ
αὐτῶν
δυνησόμενος·
εἰ |
| [100] |
τίς
ἂν
πρόκλησις
γένοιτο
ταύτης
|
ἀνεπιφθονωτέρα, |
καὶ
δικαιοτέρα
τῆς
τῶν
μὲν |
| [280] |
αὐτῶν,
ἐπεὶ
νῦν
γ'
οὕτως
|
ἀνέστραπται |
καὶ
συγκέχυται
πολλὰ
τῶν
κατὰ |
| [170] |
(Ὧν
ἐνθυμουμένους
χρὴ
μηδενὸς
πράγματος
|
ἄνευ |
λόγου
καταγιγνώσκειν,
μηδ'
ὁμοίως
διακεῖσθαι |
| [110] |
ἔργων
γνῶναι·
πλείστους
γὰρ
πολέμους
|
ἄνευ |
τῆς
πόλεως
ἀνελόμενος,
ἅπαντας
τούτους |
| [20] |
ἐνίοτε
μηδὲ
τὴν
φωνὴν
ἀκούοντας
|
ἀνέχεσθαι, |
καὶ
νομίζειν
μὲν
ἀοικήτους
εἶναι |
| [120] |
ἄλλ'
οὐδὲν
τῶν
κακῶν
τῶν
|
ἀνηκέστων, |
ἀλλ'
οὕτως
αἱ
τοιαῦται
συμφοραὶ |
| [160] |
θεραπεύειν,
(ὑμεῖς
δ'
εἰς
οὓς
|
ἀνήλωκα |
τἀμαυτοῦ,
δίκην
ἐπιθυμήσαιτε
παρ'
ἐμοῦ |
| [150] |
ζῶντες
ὧν
εἰς
τὰς
λειτουργίας
|
ἀνηλώκαμεν. |
Καί
τοι
τοὺς
εὐτελεστέρους
ἐν |
| [90] |
τῶν
ἰδίων
εἰς
τὴν
πόλιν
|
ἀνηλωκότας. |
Πρὸς
οὓς
ὅπως
βούλεσθε
θέτε |
| [110] |
ἡμῶν
εἰς
τὴν
Μηλίων
πολιορκίαν
|
ἀνήλωσαν. |
(Ἠβουλόμην
δ'
ἄν,
ὥσπερ
ἐξαριθμῆσαι |
| [110] |
καὶ
δισχίλια
τάλαντα
τὸ
πρότερον
|
ἀνήλωσε, |
ταύτην
εἷλεν
ἀπὸ
τῶν
χρημάτων |
| [230] |
ἀκρόπολιν
οὐκ
ἐλάττω
μυρίων
ταλάντων
|
ἀνήνεγκε. |
(Καὶ
τούτων
τῶν
ἀνδρῶν
τῶν |
| [100] |
ἀξιῶ
γάρ,
εἰ
μὲν
κακὸς
|
ἀνὴρ |
γέγονε
Τιμόθεος
καὶ
πολλὰ
περὶ |
| [130] |
ἀλλ'
ἦν
μὲν
καλὸς
κἀγαθὸς
|
ἀνὴρ |
καὶ
τῆς
πόλεως
καὶ
τῆς |
| [190] |
εἰ
μέλλουσιν
ἑτέραν
μεταλήψεσθαι
δόξαν
|
ἀνθ' |
ἧς
νῦν
τυγχάνουσιν
ἔχοντες.
(Δεῖ |
| [130] |
τούτων
ἀλόγως
οὐδ'
ἔξω
τῆς
|
ἀνθρωπίνης |
φύσεως
εὑρεθήσεται
γεγενημένον,
ἀλλὰ
καὶ |
| [320] |
ὥστε,
εἴ
τι
μέλει
τῶν
|
ἀνθρωπίνων |
αὐτοῖς
πραγμάτων,
(οὐδὲ
τῶν
νῦν |
| [130] |
τὴν
ἄγνοιαν
ὅσην
ἔχομεν
πάντες
|
ἄνθρωποι, |
καὶ
τοὺς
φθόνους
τοὺς
ἐπιγιγνομένους |
| [30] |
οὐδένα
τοῦτ'
ἀγνοεῖν,
ὅτι
πάντες
|
ἄνθρωποι |
περὶ
τὸν
τόπον
τοῦτον
εἰώθασι |
| [210] |
τούτων
οὐδεμίαν
ἐπιθυμίαν
ὁρῶ
τοῖς
|
ἀνθρώποις |
ἐγγιγνομένην.
(Εἰ
δὴ
ταῦθ'
οὕτως |
| [220] |
τινάς,
ἀλλὰ
τῶν
παρὰ
πᾶσιν
|
ἀνθρώποις |
εὐδοκιμούντων,
ὅμως
τολμῶσι
βλασφημεῖν
περὶ |
| [20] |
ἑτέροις
μὲν
ἐπειδὰν
περὶ
ψυχῆς
|
ἀνθρώπου |
δικάζωσι,
μέρος
τι
τῶν
ψήφων |
| [230] |
αἱ
τῶν
λόγων
κακοπράγμονας
τοὺς
|
ἀνθρώπους |
ποιοῦσιν;
Ἀλλ'
οἱ
τοιαύτην
φύσιν |
| [70] |
αἰτίους
εἶναι
τῷ
βίῳ
τῶν
|
ἀνθρώπων· |
ἀλλ'
ἡ
μὲν
τούτων
χρῆσις |
| [150] |
λέγοντος
καὶ
νῦν
ἡγοῦμαι
πάντων
|
ἀνθρώπων |
ἀτοπωτάτους
εἶναι
καὶ
σχετλιωτάτους,
οἵτινες |
| [80] |
ἤρχετο
τὸ
γένος
τὸ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
γίγνεσθαι
καὶ
συνοικίζεσθαι
κατὰ
πόλεις, |
| [220] |
τολμήσειεν
εἰπεῖν
ὡς
πολλοὶ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
διὰ
τὰς
ἀκρασίας
οὐκ
ἐμμένουσι |
| [30] |
τῷ
κατηγόρῳ
καὶ
προσομολογήσαιμι
πάντων
|
ἀνθρώπων |
εἶναι
δεινότατος,
καὶ
συγγραφεὺς
τῶν |
| [90] |
εἴην
δυστυχέστατος,
εἰ
τῶν
ἄλλων
|
ἀνθρώπων |
ἔκ
τε
τῶν
ἐπιτηδευμάτων
καὶ |
| [220] |
αὐτοὺς
οἴονται
σπανίζοντας
ἐκεῖ
πονηρῶν
|
ἀνθρώπων |
ἐνθάδε
ποιεῖσθαι
τὴν
πορείαν;
Ἀλλὰ |
| [210] |
πρὸς
τοὺς
θεραπεύοντας
ἤ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἔνιοι
πρὸς
τοὺς
εὖ
ποιοῦντας, |
| [210] |
ἐν
ταῖς
ψυχαῖς
τῶν
τοιούτων
|
ἀνθρώπων |
ἐνούσας.
(Ἔχοι
δ'
ἄν
τις |
| [270] |
ἐν
τῇ
φύσει
τῇ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ἐπιστήμην
λαβεῖν
ἣν
ἔχοντες
ἂν |
| [130] |
ἀφυὴς
ἦν
πρὸς
τὴν
τῶν
|
ἀνθρώπων |
θεραπείαν
ὥσπερ
δεινὸς
περὶ
τὴν |
| [310] |
τὰς
δυναστείας
ἐφθόνησαν,
πονηρῶν
δ'
|
ἀνθρώπων |
καὶ
μεστῶν
θρασύτητος
ἐπεθύμησαν,
(οἰηθέντες |
| [170] |
ἕκαστον
ὑπολαβοῦσα
τύχῃ
καὶ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
καὶ
τῶν
πραγμάτων,
οὕτω
κατήνεγκε, |
| [130] |
σύμμετρός
γε
τοῖς
τοιούτοις
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
ὅσοι
τοῖς
ὑπὲρ
αὑτοὺς
πεφυκόσιν |
| [250] |
χρησίμων
ὥσπερ
οἱ
φαυλότατοι
τῶν
|
ἀνθρώπων, |
οὐκ
ἀγνοοῦντες
τὴν
δύναμιν
αὐτῶν, |
| [280] |
ἐπιμελεστάτους
ὄντας,
παρὰ
δὲ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
τοὺς
ἄριστα
πρὸς
τούτους
μεθ' |
| [140] |
καὶ
μισοῦσιν
οὐ
μόνον
τῶν
|
ἀνθρώπων |
τοὺς
ἐπιεικεστάτους,
ἀλλὰ
καὶ
τῶν |
| [290] |
περ
ἡ
φύσις
ἡ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
τῶν
ἄλλων
ζώων,
καὶ
τὸ |
| [260] |
(Οἱ
μὲν
γὰρ
πλεῖστοι
τῶν
|
ἀνθρώπων |
ὑπειλήφασιν
ἀδολεσχίαν
καὶ
μικρολογίαν
εἶναι |
| [250] |
τῶν
ἐνόντων
ἐν
τῇ
τῶν
|
ἀνθρώπων |
φύσει
πλείστων
ἀγαθῶν
αἴτιόν
ἐστι. |
| [210] |
φρονιμώτερα
ποιοῦσι,
περὶ
τὴν
τῶν
|
ἀνθρώπων |
φύσιν
μηδεμίαν
οἴονται
τοιαύτην
εὑρῆσθαι |
| [320] |
τοὺς
εὐσεβεῖς
καὶ
θεοφιλεῖς
τῶν
|
ἀνθρώπων. |
(Ὡς
οὖν
ἐμοῦ
ταύτην
ἔχοντος |
| [70] |
τῶν
βελτιόνων
ἄρχοντας
καὶ
τοὺς
|
ἀνοητοτέρους |
τοῖς
φρονιμωτέροις
προστάττοντας,
λέγων
ὡς |
| [250] |
ἐγκωμιάζομεν.
Διὰ
τούτου
τοὺς
τ'
|
ἀνοήτους |
παιδεύομεν
καὶ
τοὺς
φρονίμους
δοκιμάζομεν· |
| [270] |
ἐπιθυμήσαιεν,
μὴ
τῆς
ὑπὸ
τῶν
|
ἀνοήτων |
νομιζομένης,
ἀλλὰ
τῆς
ὡς
ἀληθῶς |
| [260] |
μὲν
ὠφελούσαις
ὑπὸ
δὲ
τῶν
|
ἀνοήτων |
περιστάτοις
γιγνομέναις,
δεῖν
δὲ
τοὺς |
| [70] |
ἂν
ἐρρωμενέστερον
τὴν
τῶν
ἄλλων
|
ἄνοιαν |
ἀτιμάσῃ,
τοσούτῳ
μᾶλλον
τὴν
ἑαυτοῦ |
| [0] |
τὰς
αἰτίας,
δι'
ἃς
οὕτως
|
ἀνόμοιον |
αὐτὸν
ὄντα
τοῖς
ἄλλοις
γράφειν |
| [170] |
ἐνθυμουμένους
ὅτι
τοὺς
περὶ
πραγμάτων
|
ἀνομοίων |
τοῖς
ἄλλοις
ἀγωνιζομένους
ἀναγκαῖόν
ἐστι |
| [140] |
δ'
οὐδενὸς
μετέχοντα
τούτων,
ἀλλ'
|
ἀνομοίως |
ζῶντα
καὶ
τοῖς
σοφισταῖς
καὶ |
| [160] |
γε
τῶν
συκοφαντῶν·
νῦν
δ'
|
ἀντὶ |
τῆς
δόξης
ἧς
προσεδόκων
ἀγῶνες |
| [0] |
δ'
οὕτω
διακείμενοι·
τοῦ
γὰρ
|
ἀντιδίκου |
περὶ
μὲν
ὧν
ἡ
κρίσις |
| [0] |
τῆς
τοῦ
βίου
τελευτῆς
οὔσης,
|
ἀντιδόσεως |
γενομένης
περὶ
τριηραρχίας
καὶ
περὶ |
| [0] |
~Περὶ
|
ἀντιδόσεως. |
(Εἰ
μὲν
ὅμοιος
ἦν
ὁ |
| [140] |
μηδενὶ
μήτε
πεφευγότα
πλὴν
περὶ
|
ἀντιδόσεως, |
μήθ'
ἑτέροις
συνηγωνισμένον
μήτε
μεμαρτυρηκότα, |
| [0] |
διαβολαῖς
χρώμενον
ταῖς
ἐπὶ
τῆς
|
ἀντιδόσεως |
ῥηθείσαις,
ἐμαυτὸν
δ'
ἐν
ἀπολογίας |
| [90] |
πλησιάζειν,
μετὰ
δὲ
τούτους
Ὀνήτωρ,
|
Ἀντικλῆς, |
Φιλωνίδης,
Φιλόμηλος,
(Χαρμαντίδης.
Τούτους
ἅπαντας |
| [80] |
ἀγνοουμένην,
ὑπ'
αὐτῶν
δὲ
τούτων
|
ἀντιλεγομένην, |
ἐγὼ
δ'
ἐπὶ
τὴν
ὑπὸ |
| [80] |
ἐστι
διαφθείρεσθαι
τοὺς
τηλικούτους,
ὥσπερ
|
ἀντιλέγοντός |
τινος
περὶ
τούτων,
ἢ
τοῦτο |
| [40] |
καὶ
τὰς
ἀποκρίσεις
γεγόνασιν,
οὓς
|
ἀντιλογικοὺς |
καλοῦσιν.
(Εἴη
δ'
ἂν
οὐ |
| [180] |
ἐγὼ
μέλλω
ποιεῖσθαι
τοὺς
λόγους,
|
(ἀντιστρόφους |
καὶ
σύζυγας
καὶ
σφίσιν
αὐταῖς |
| [190] |
τε
γενόμενα
περὶ
τὸν
αὐτὸν
|
ἀνυπέρβλητον |
ἂν
τοῖς
ἄλλοις
ἀποτελέσειεν.
(Περὶ |
| [180] |
ἂν
ὅτι
τὸ
τῆς
φύσεως
|
ἀνυπέρβλητόν |
ἐστι
καὶ
πολὺ
πάντων
διαφέρει· |
| [20] |
φησι
διδάσκαλον
εἶναι
τῶν
ἄλλων,
|
ἀνυπόστατον |
τὴν
αὑτοῦ
δύναμιν
ἅπασιν
εἶναι |
| [200] |
δὲ
τοὺς
νοῦν
ἔχοντας
οὐκ
|
ἀνωμάλως |
ποιεῖσθαι
τὰς
κρίσεις
περὶ
τῶν |
| [130] |
εἶναι;
Πόσους
δὲ
τῶν
προγεγενημένων
|
ἀνωνύμους |
εἶναι;
Πολὺ
σπουδαιοτέρους
καὶ
πλέονος |
| [140] |
με
λόγον
πάντων
σχετλιώτατον,
ὡς
|
ἄξια |
μὲν
εἴη
τὰ
λεγόμενα
φιλοτιμίας, |
| [210] |
φρόνησιν
ταύτην,
ᾗ
πάντα
πλέονος
|
ἄξια |
ποιοῦμεν,
τολμῶσι
λέγειν
ὡς
οὐδὲν |
| [260] |
θᾶττον
τὰ
σπουδαιότερα
καὶ
πλέονος
|
ἄξια |
τῶν
πραγμάτων
ἀποδέχεσθαι
καὶ
μανθάνειν |
| [230] |
αὐτὴν
νομίζειν
μὴ
μόνον
ἄρχειν
|
ἀξίαν |
εἶναι
τῶν
Ἑλλήνων
ἀλλὰ
καὶ |
| [180] |
πεφυκέναι
τὴν
ψυχὴν
καὶ
πλέονος
|
ἀξίαν· |
τῆς
μὲν
γὰρ
ἔργον
εἶναι |
| [290] |
τῶν
ἱππεύειν
μελετώντων
δίκην
λαμβάνειν
|
ἀξιοῖεν. |
Ὑπὲρ
ὧν
φυλακτέον
ἐστίν,
ὅπως |
| [220] |
πῶς
διακειμένους
λάβοιεν
ἂν
μαθητάς;
|
Ἄξιον |
γὰρ
καὶ
ταῦτα
διελθεῖν.
(Πότερον |
| [170] |
ἔτι
ταύτην
τὴν
γνώμην.
(Οὐκ
|
ἄξιον |
δὲ
θαυμάζειν
εἴ
τι
τῶν |
| [10] |
κατιδεῖν
εἴ
τι
τυγχάνομεν
λέγοντες
|
ἄξιον |
ἡμῶν
αὐτῶν.
(Ἃ
μὲν
οὖν |
| [220] |
παρὰ
σφίσιν
αὐτοῖς·
ἐφ'
οἷς
|
ἄξιον |
ἦν
ἅπαντας
τοὺς
πολίτας
φιλοτιμεῖσθαι, |
| [280] |
ἡμῖν
δὲ
κακὰ
παρέχουσιν,
οἷς
|
ἄξιον |
ἦν,
εἰ
καὶ
μηδενὸς
ἄλλου, |
| [130] |
γεγενημένος
χεῖρον
διάκεισαι
τῶν
οὐδὲν
|
ἄξιον |
λόγου
διαπεπραγμένων.
(Εἰκότως·
οἱ
μὲν |
| [60] |
εὑρεῖν
μὲν
οὐδὲν
οὐδ'
εἰπεῖν
|
ἄξιον |
λόγου
δυναμένων,
ἐπιτιμᾶν
δὲ
καὶ |
| [20] |
δὴ
τῷ
γε
κοσμίως
ζῆν
|
ἄξιον |
πιστεύειν
ὡς
ἀδεῶς
ἐξέσται
τὴν |
| [80] |
τὸ
μεῖζον
καὶ
τὸ
πλέονος
|
ἄξιον |
προτιμᾶν,
ἔπειτα
κἀκεῖνο
γιγνώσκειν,
ὅτι |
| [110] |
τ'
εὐεργεσίαι
μείζους
κἀκεῖνος
πλείονος
|
ἄξιος |
ἔδοξεν
εἶναι.
Νῦν
δὲ
ταῦτα |
| [70] |
που,
πρὶν
ἀναγιγνώσκεσθαι
τούτους,
ὡς
|
ἄξιος |
εἴην
οὐ
μόνον,
εἰ
βλαβεροῖς |
| [150] |
ἀναγκαίων.
Ὑπὲρ
ὧν
ἐπαίνου
τυγχάνειν
|
ἄξιος |
ἦν
μᾶλλον
ἢ
διαβολῆς.
(Νῦν |
| [160] |
ἀποβέβηκεν.
(Εἰ
μὲν
γὰρ
μήτ'
|
ἄξιος |
μηδενὸς
ἐγενόμην
μήτε
περιεποιησάμην
μηδέν, |
| [130] |
τῆς
πόλεως
καὶ
τῆς
Ἑλλάδος
|
ἄξιος, |
οὐ
μὴν
σύμμετρός
γε
τοῖς |
| [200] |
φασι,
καὶ
πλείους
τὰς
ὠφελείας
|
ἀξιοῦντας |
γίγνεσθαι
παρὰ
τῆς
ἀπιστουμένης
ὑφ' |
| [130] |
εἶναι;
Πολὺ
σπουδαιοτέρους
καὶ
πλέονος
|
ἀξίους |
γεγενημένους
τῶν
ᾀδομένων
καὶ
τραγῳδουμένων; |
| [270] |
βελτίους
ἂν
γίγνεσθαι
καὶ
πλέονος
|
ἀξίους, |
εἰ
πρός
τε
τὸ
λέγειν |
| [270] |
λέγειν
ἢ
γράφειν
προαιρούμενος
λόγους
|
ἀξίους |
ἐπαίνου
καὶ
τιμῆς
οὐκ
ἔστιν |
| [10] |
πονηροτάτους
εἶναι
καὶ
μεγίστης
ζημίας
|
ἀξίους, |
οἵτινες
οἷς
αὐτοὶ
τυγχάνουσιν
ὄντες |
| [140] |
μέμψεως
ἀλλὰ
χάριτος
τῆς
μεγίστης
|
ἀξίους |
ὄντας,
τῶν
τε
πεπλησιακότων
σοι |
| [170] |
ποιεῖν
τοὺς
πλησιάζοντας
καὶ
πλέονος
|
ἀξίους, |
τοὺς
μὲν
διαβεβλημένους
πρὸς
αὐτὴν |
| [190] |
ἀλλ'
ἀπάτην
καὶ
φενακισμὸν
οὖσαν,
|
ἀξιοῦσι |
δὲ
τοὺς
συνόντας
ἡμῖν
εὐθὺς |
| [100] |
περ
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων·
|
ἀξιῶ |
γάρ,
εἰ
μὲν
κακὸς
ἀνὴρ |
| [90] |
διαλύσει
πάσας
τὰς
τοιάσδε
βλασφημίας·
|
ἀξιῶ |
γάρ,
(εἰ
μέν
τινες
τῶν |
| [50] |
ἢ
κατὰ
τὴν
ἐμὴν
ἡλικίαν.
|
Ἀξιῶ |
γὰρ
οὐ
μόνον,
εἰ
βλαβεροῖς |
| [170] |
βουλεύσεσθαι
καὶ
διαγνώσεσθαι
περὶ
αὐτῆς.
|
(Ἀξιῶ |
δ'
ὑμᾶς,
ἢν
ἄρα
φαίνωμαι |
| [30] |
ψεύδεται,
ῥᾳδίως
οἶμαι
φανερὸν
ποιήσειν.
|
(Ἀξιῶ |
δ'
ὑμᾶς
τοῖς
μὲν
λόγοις |
| [50] |
περὶ
ἡμῶν.
Ὑμᾶς
μὲν
οὖν
|
ἀξιῶ |
μοι
διὰ
ταῦτα
συγγνώμην
ἔχειν |
| [110] |
παρασκευάσασθαι
μεγαλοπρεπῶς
καὶ
τῆς
πόλεως
|
ἀξίως |
ἁπάντων
διήνεγκεν,
οὐδὲ
τῶν
ἐχθρῶν |
| [70] |
αὐτὸν
ἐλευθέρως
καὶ
τῆς
πόλεως
|
ἀξίως |
διειλεγμένος,
καὶ
οὐ
τὸν
ἐκείνου |
| [170] |
ἐστίν,
ἤδη
τελευτῆσαι
τὸν
βίον
|
ἀξίως |
εἰπὼν
τῆς
ὑποθέσεως
καὶ
πείσας |
| [70] |
δικαιότερος
τοῦ
τοὺς
προγόνους
ἐγκωμιάζοντος
|
ἀξίως |
τῆς
ἀρετῆς
τῆς
ἐκείνων
καὶ |
| [20] |
δ'
ὑπὲρ
αὐτῶν
οὐ
δυνησόμενον
|
ἀξίως |
τῆς
δόξης
ἀπολογήσασθαι
καὶ
διὰ |
| [80] |
εἰπεῖν
δὲ
περὶ
τῶν
συμφερόντων
|
ἀξίως |
τῆς
πόλεως
καὶ
τῆς
Ἑλλάδος |
| [20] |
οἵων
περ
ἂν
αὐτοὶ
τυγχάνειν
|
ἀξιώσαιεν, |
λογιζομένους
ὅτι
διὰ
τοὺς
συκοφαντεῖν |
| [250] |
ἂν
αὐτοὺς
τοὺς
ἐξαμαρτάνοντας
κολάζειν
|
ἀξιώσειε; |
(Τί
δ'
εἴ
τινες
ὁπλομαχεῖν |
| [20] |
ἀκούοντας
ἀνέχεσθαι,
καὶ
νομίζειν
μὲν
|
ἀοικήτους |
εἶναι
ταύτας
τῶν
πόλεων
ἐν |
| [180] |
οὐ
πολὺ
διαστησάμενοι
τὰς
παιδείας
|
ἀπ' |
ἀλλήλων,
ἀλλὰ
παραπλησίαις
χρώμενοι
καὶ |
| [80] |
ἐπιχειρήσειεν,
ἄλλως
τε
καὶ
διαπεπραγμένος
|
ἀπ' |
αὐτῶν
ἅπερ
ἐγώ;
(Τούτων
γὰρ |
| [110] |
πόλεων
ἐποίησεν,
~ὥσθ'
ἡμᾶς
μὲν
|
ἀπ' |
ἐκείνης
τῆς
ἡμέρας
θύειν
αὐτῇ |
| [150] |
ἡμᾶς
αὐτοὺς
κακῶς
διῳκηκότες,
ἀλλ'
|
ἀπ' |
ἐλαττόνων
ζῶντες
ὧν
εἰς
τὰς |
| [90] |
~Καὶ
εἰ
μέν
τις
τοῦτον
|
ἀπαγαγὼν |
ἀνδραποδιστὴν
καὶ
κλέπτην
καὶ
λωποδύτην |
| [200] |
τῶν
τεχνῶν
οὐκ
ἐνούσας,
ταύτας
|
ἀπαιτεῖν |
τολμῶντας
παρὰ
ταύτης
ἣν
οὐκ |
| [80] |
πόθου
καὶ
δακρύων
ποιεῖσθαι
τὴν
|
ἀπαλλαγήν. |
Καὶ
τοι
πότερα
χρὴ
πιστεύειν |
| [190] |
πω
τῶν
εἰρημένων
ἱκανόν
ἐστιν
|
ἀπαλλάξαι |
τῆς
διανοίας
ταύτης,
ἀλλὰ
πολλῶν |
| [80] |
ἄλλους
Ἕλληνας
τῶν
παρόντων
κακῶν
|
ἀπαλλάξουσι. |
(Καί
τοι
τὸν
πάντας
τοὺς |
| [200] |
δ'
ἄλλους
ἐξ
αὐτῶν
ἰδιώτας
|
ἀπαλλαττομένους. |
(Καί
τοι
πῶς
οὐκ
ἄφρονας |
| [270] |
αὐτῶν
ἀκούσαντες
θορύβου
καὶ
βοῆς
|
ἅπαν |
ἐμπλήσητε
τὸ
δικαστήριον.
Ὅμως
δὲ |
| [130] |
συμβαίνειν.
Ἢν
γὰρ
τούτοις
ἀρέσκῃς,
|
ἅπαν |
ὅ
τι
ἂν
πράξῃς
οὐ |
| [300] |
οἷς
οἰκειότερον
ἄν
τις
τὸν
|
ἅπαντα |
βίον
συνδιατρίψειεν
οὕτω
δὲ
μεγάλαις |
| [0] |
ἐμαυτὸν
ἐπιχειροίην,
ἑώρων
οὔτε
περιλαβεῖν
|
ἅπαντα |
περὶ
ὧν
διελθεῖν
προῃρούμην
οἷός |
| [10] |
ἐπικρατήσειν.
(Οὕτω
δέ
μοι
δυσκόλως
|
ἅπαντα |
συμβέβηκεν,
ὥσθ'
οἱ
μὲν
ἄλλοι |
| [250] |
καὶ
τέχνας
εὕρομεν,
καὶ
σχεδὸν
|
ἅπαντα |
τὰ
δι'
ἡμῶν
μεμηχανημένα
λόγος |
| [190] |
δύναμιν.
Εἰ
γάρ
τις
διακούσειεν
|
ἅπαντα |
τὰ
περὶ
τοὺς
λόγους
καὶ |
| [150] |
ἂν
τοῖς
τοιούτοις.
Εἰ
γὰρ
|
ἅπαντα |
τὸν
χρόνον
ἔργον
ποιούμενος
ὅπως |
| [130] |
σκοπεῖν,
ὅπως
ἐπιχαρίτως
καὶ
φιλανθρώπως
|
ἅπαντα |
φανήσονται
καὶ
λέγοντες
καὶ
πράττοντες, |
| [200] |
ἐνιαυτὸν
δὲ
μόνον
παραμείναντας
ῥήτορας
|
ἅπαντας |
ἀγαθοὺς
εἶναι
καὶ
τελέους
καὶ |
| [270] |
ὑμῶν
οἰέσθω
τοὺς
μὲν
ἄλλους
|
ἅπαντας |
γιγνώσκειν
ὅσην
ἔχει
ῥοπὴν
εἰς |
| [40] |
πολλάκις
εἰρηκὼς
ὅτι
δεξαίμην
ἂν
|
ἅπαντας |
εἰδέναι
τοὺς
πολίτας
καὶ
τὸν |
| [90] |
Ἀντικλῆς,
Φιλωνίδης,
Φιλόμηλος,
(Χαρμαντίδης.
Τούτους
|
ἅπαντας |
ἡ
πόλις
χρυσοῖς
στεφάνοις
ἐστεφάνωσεν, |
| [60] |
γράψαντας
περὶ
τὴν
ὑπόθεσιν
ταύτην
|
ἅπαντας |
ἠφανικέναι
τοὺς
λόγους,
αἰσχυνομένους
ὑπὲρ |
| [110] |
ἀπὸ
Θρᾴκης·
καὶ
προσέτι
Χαλκιδεῖς
|
ἅπαντας |
κατεπολέμησεν.
Εἰ
δὲ
δεῖ
μὴ |
| [50] |
τὴν
ψῆφον
οἴσετε
περὶ
αὐτῶν.
|
Ἅπαντας |
μὲν
οὖν
διὰ
τέλους
εἰπεῖν |
| [300] |
πολλῶν
αἰτίους
ὄντας,
ἢ
τοὺς
|
ἅπαντας |
οἷς
πεπλησιάκασιν
εὖ
διακεῖσθαι
πρὸς |
| [230] |
ποιεῖ
τοῖς
ἀλλοτρίοις
ἐπιβουλεύειν,
προσῆκεν
|
ἅπαντας |
τοὺς
δυναμένους
εἰπεῖν
πολυπράγμονας
καὶ |
| [0] |
ἄλλην
ἀπραγμοσύνην
ἐπιεικῶς
ἔχειν
πρὸς
|
ἅπαντας |
τοὺς
ἰδιώτας·
ἤδη
δ'
ὑπογυίου |
| [290] |
παιδείαν·
ὥστ'
οὐκ
ἀδίκως
ὑπολαμβάνουσιν
|
ἅπαντας |
τοὺς
λέγειν
ὄντας
δεινοὺς
τῆς |
| [220] |
αὐτοῖς·
ἐφ'
οἷς
ἄξιον
ἦν
|
ἅπαντας |
τοὺς
πολίτας
φιλοτιμεῖσθαι,
καὶ
περὶ |
| [90] |
ἐστιν
ὁ
κατήγορος,
ὃς
μισῶν
|
ἅπαντας |
τοὺς
τοιούτους
καὶ
μισούμενος
εἰς |
| [110] |
πολέμους
ἄνευ
τῆς
πόλεως
ἀνελόμενος,
|
ἅπαντας |
τούτους
κατώρθωσε
καὶ
δικαίως
ἅπασι |
| [300] |
ἔχομεν,
περὶ
δὲ
τὴν
παιδείαν
|
ἅπαντες |
ἂν
ἡμᾶς
πρωτεύειν
προκρίνειαν.
Χρὴ |
| [40] |
καὶ
πολιτικοὺς
καὶ
πανηγυρικούς,
οὓς
|
ἅπαντες |
ἂν
φήσαιεν
ὁμοιοτέρους
εἶναι
τοῖς |
| [310] |
τυγχάνῃ
συμβεβηκός.
(Οὕτω
γὰρ
ἀπλήστως
|
ἅπαντες |
ἔχομεν
περὶ
τοὺς
λόγους,
ὥστ' |
| [40] |
ὅλον
τὸν
λόγον
διοικοῦσιν.
Ὧν
|
ἅπαντες |
μὲν
ἀκούοντες
χαίρουσιν
οὐδὲν
ἧττον |
| [140] |
ἄλλο
πεποιηκότα
μηδέν,
ἐν
οἷς
|
ἅπαντες |
πολιτευόμενοι
τυγχάνουσι.
(Πρὸς
δὲ
τούτοις |
| [200] |
καὶ
τῶν
λοιπῶν
εἰκότως
ἄν
|
ἅπαντες |
τὴν
ἄγνοιαν
θαυμάσειαν
τῶν
τολμώντων |
| [200] |
δῆλον
γὰρ
ὅτι
τότε
μὲν
|
ἅπαντες |
τοιαύταις
ἐχρῶντο
ταῖς
διανοίαις
οἵας |
| [30] |
κεχρῆσθαι
τῇ
φύσει
δικαίως
ἂν
|
ἅπαντες |
τὸν
τρόπον
τὸν
ἐμὸν
ἐπαινέσειαν. |
| [280] |
ὀρθῶς
ἔγνωκεν·
οὐδένες
γὰρ
ἐν
|
ἅπαντι |
τῷ
βίῳ
μᾶλλον
ἐλαττοῦνται
τῶν |
| [300] |
τῷ
φρονεῖν
καὶ
λέγειν,
τούτους
|
ἁπάντων |
ἀγαθῶν
αἰτίους
γεγενημένους.
(Ὧν
εἰκὸς |
| [290] |
τῶν
ἡλικιωτῶν,
οἷς
περ
ὑμεῖς
|
ἁπάντων, |
διαφθείρεσθαι
ψηφίσαισθε,
καὶ
τοὺς
τῇ |
| [110] |
μεγαλοπρεπῶς
καὶ
τῆς
πόλεως
ἀξίως
|
ἁπάντων |
διήνεγκεν,
οὐδὲ
τῶν
ἐχθρῶν
οὐδεὶς |
| [20] |
πραγμάτων
ἐλεημονεστάτους
ὁμολογεῖσθαι
καὶ
πραοτάτους
|
ἁπάντων |
εἶναι
τῶν
Ἑλλήνων,
ἐπὶ
δὲ |
| [250] |
τῶν
ἔργων
καὶ
τῶν
διανοημάτων
|
ἁπάντων |
ἡγεμόνα
λόγον
ὄντα,
καὶ
μάλιστα |
| [210] |
θηρία
δυνηθείη
προαγαγεῖν,
(ἀλλὰ
τοσαύτην
|
ἁπάντων |
ἡμῶν
ἀτυχίαν
κατεγνώκασιν,
ὥσθ'
ὁμολογήσειαν |
| [290] |
γὰρ
ἐπί
τε
τῶν
ἄλλων
|
ἁπάντων, |
καὶ
μάλιστ'
ἐπὶ
τῶν
λόγων, |
| [230] |
Ἑλλήνων
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
ἁπάντων, |
καὶ
πρὸς
τούτοις
εἰς
τὴν |
| [50] |
καὶ
τῶν
λόγων
τὴν
δύναμιν
|
ἁπάντων |
μαθήσεσθε.
(Δέομαι
δὲ
τῶν
πολλάκις |
| [10] |
λόγον
ἢ
περὶ
τῶν
ἄλλων
|
ἁπάντων, |
ὅμοιον
ἐργαζόμενος
ὥσπερ
ἂν
εἴ |
| [100] |
περὶ
Τιμοθέου
καὶ
μάλιστα
καθ'
|
ἁπάντων, |
ὅτι
τοσαύτας
ᾕρηκε
πόλεις
κατὰ |
| [60] |
ἐν
ᾧ
φανήσομαι
περὶ
τούτων
|
ἁπάντων |
πολλὴν
ἐπιμέλειαν
πεποιημένος.
Ἔστι
δὲ |
| [280] |
μᾶλλον
ἢ
περὶ
τῶν
ἄλλων
|
ἁπάντων. |
(Τὸ
τοίνυν
περὶ
τὴν
πλεονεξίαν, |
| [200] |
δύο
μὲν
ἢ
τρεῖς
ἐξ
|
ἁπάντων |
τῶν
διδασκαλείων
ἀγωνιστὰς
γιγνομένους,
τοὺς |
| [140] |
ἐντεῦθεν
γιγνομένων
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
ἁπάντων |
τῶν
κοινῶν
ἐξέστηκας,
εἰς
δὲ |
| [180] |
οἷόν
τ'
ἐστίν·
ἐπὶ
γὰρ
|
ἁπάντων |
τῶν
πραγμάτων
διαφεύγουσι
τὰς
ἐπιστήμας, |
| [210] |
ἐπιτηδεύοντας.
(Ἐγὼ
δ'
οὐχ
ὑπὲρ
|
ἁπάντων |
τῶν
προσποιουμένων
δύνασθαι
παιδεύειν
ποιοῦμαι |
| [160] |
τῷ
πολέμῳ
τῷ
πρὸς
Λακεδαιμονίους
|
ἁπάντων |
τῶν
ὑπαρχόντων
ἡμῖν,
ἀφ'
ὧν |
| [50] |
ὑπόθεσιν
ποιησάμενος,
(ἀποφαίνω
τὴν
πόλιν
|
ἁπάντων |
τῶν
ὑπαρχόντων
τοῖς
Ἕλλησιν
ἀγαθῶν |
| [0] |
ἐκγενέσθαι
μοι
μάλιστα
διαλεχθῆναι
περὶ
|
ἁπάντων |
ὧν
τυγχάνω
βουλόμενος.
(Ταῦτα
δὲ |
| [30] |
διαιτηταῖς,
ἀλλ'
οὕτως
ἀπέχομαι
τούτων
|
ἁπάντων |
ὡς
οὐδεὶς
ἄλλος
τῶν
πολιτῶν. |
| [250] |
μὲν
ἀγώνων
ἀμελοῖεν,
τοὺς
δ'
|
ἀπαντῶντας |
τύπτοιεν,
τίς
οὐκ
ἂν
τούτων |
| [100] |
καὶ
τούτων
ἐνίας,
ὧν
ληφθεισῶν
|
ἅπας |
ὁ
τόπος
ὁ
περιέχων
οἰκεῖος |
| [180] |
αὐτῶν·
ἐκ
τούτων
γὰρ
ἐν
|
ἁπάσαις |
ταῖς
ἐργασίαις
τελείους
γίγνεσθαι
καὶ |
| [40] |
ἀγωνιζόμενοι
τυγχάνωσι,
τοὺς
δ'
ἐν
|
ἁπάσαις |
ταῖς
ὁμιλίαις
καὶ
παρὰ
πάντα |
| [190] |
πρὸς
τοὺς
συνεῖναί
μοι
βουλομένους,
|
ἅπασαν |
ὑπ'
ἐμαυτῷ
ποιεῖσθαι
τὴν
δύναμιν· |
| [180] |
τὴν
φιλοσοφίαν
ὄντες
τὰς
ἰδέας
|
ἁπάσας, |
αἷς
ὁ
λόγος
τυγχάνει
χρώμενος, |
| [30] |
ὧν
οὗτος
μειζόνως
εἴρηκεν,
ἔξωθεν
|
ἁπάσας |
γεγενημένας·
ἔτι
δὲ
τοῖς
μὲν |
| [100] |
τῶν
ἐπὶ
Θρᾴκης;
Ὃς
ἐκεῖνος
|
ἁπάσας |
κτησάμενος
παρέδωκεν
ὑμῖν,
οὐ
δαπάναις |
| [240] |
οὗτοι
μὲν
σωφρονοῦσιν
ἀναιρεῖν
ζητοῦντες
|
ἁπάσας |
τὰς
τοιαύτας
διατριβάς,
ἐν
αἷς |
| [10] |
μικτοῦ
τοῦ
λόγου
καὶ
πρὸς
|
ἁπάσας |
τὰς
ὑποθέσεις
ταύτας
γεγραμμένου
ποιεῖσθαι |
| [310] |
τοὺς
ταύτῃ
τῇ
τέχνῃ
χρωμένους
|
ἁπάσας |
ὑπερβάλλειν
τὰς
πονηρίας.
Τοὺς
μὲν |
| [60] |
καὶ
Λακεδαιμονίοις
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
|
ἅπασι. |
Διαλεχθεὶς
δὲ
περὶ
τούτων,
(καὶ |
| [290] |
περὶ
τὰς
πράξεις
πλημμελοῦσιν.
(Ὥσθ'
|
ἅπασι |
μὲν
βούλεσθαι
προσήκει
πολλοὺς
εἶναι |
| [230] |
εἶναι·
τὸ
γὰρ
αἴτιον
ἐν
|
ἅπασι |
ταὐτὸ
πέφυκεν
ἐνεργάζεσθαι.
(Νῦν
δ' |
| [280] |
ἀποτρέπομεν.
(Οὕτω
δ'
ἐστὶ
δυσμενὲς
|
ἅπασι |
τὸ
τῶν
συκοφαντῶν
γένος,
ὥστε |
| [30] |
τοῦ
πλήθους
τῶν
μαθητῶν
φθόνον
|
ἅπασι |
τοῖς
ἀκούουσιν
ἐμποιήσειν,
ἐκ
δὲ |
| [110] |
ἅπαντας
τούτους
κατώρθωσε
καὶ
δικαίως
|
ἅπασι |
τοῖς
Ἕλλησιν
ἔδοξεν
αὐτοὺς
ποιήσασθαι. |
| [160] |
τῶν
λόγων
παιδείαν
τοὺς
εἰθισμένους
|
ἅπασι |
χαλεπαίνειν,
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ἄλλων |
| [130] |
τῶν
ἀεὶ
προσπιπτόντων
οὐχ
ἁρμόττουσαν,
|
ἅπασιν |
ἔδοξεν
ἔνοχος
εἶναι
τοῖς
προειρημένοις· |
| [20] |
ἄλλων,
ἀνυπόστατον
τὴν
αὑτοῦ
δύναμιν
|
ἅπασιν |
εἶναι
δόξειν.
(Ἐλπίζει
δὲ
ῥᾳδίως |
| [110] |
καὶ
τριήρεσι
τριάκοντα,
καὶ
τούτοις
|
ἅπασιν |
ἐκ
τῆς
πολεμίας
τὸν
μισθὸν |
| [310] |
λανθάνειν
κακουργοῦντας,
(τούτους
δ'
ἐν
|
ἅπασιν |
ἐπιδείκνυσθαι
τὴν
αὑτῶν
ὠμότητα
καὶ |
| [230] |
τοῖς
ἀναθήμασι
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
|
ἅπασιν, |
ὥστ'
ἔτι
καὶ
νῦν
τοὺς |
| [260] |
τὸν
βίον
φερούσας
ἀναιρεῖν
ἐξ
|
ἁπασῶν |
τῶν
διατριβῶν.
~Περὶ
μὲν
οὖν |
| [190] |
ὡς
οὐδὲν
ὠφελεῖν
δυναμένην
ἀλλ'
|
ἀπάτην |
καὶ
φενακισμὸν
οὖσαν,
ἀξιοῦσι
δὲ |
| [110] |
ἐκ
τῆς
πολεμίας
τὸν
μισθὸν
|
ἀπέδωκε. |
(Καί
τοι
τοιοῦτον
ἔργον
ἄν |
| [120] |
τούτους
μόνους
ἄνδρας
νομίζοντας,
τοὺς
|
ἀπειλοῦντας |
καὶ
τοὺς
ἐκφοβοῦντας
τὰς
ἄλλας |
| [20] |
τὸ
γῆρας
καὶ
διὰ
τὴν
|
ἀπειρίαν |
τῶν
τοιούτων
ἀγώνων.
(Οὕτω
γὰρ |
| [260] |
παλαιῶν
σοφιστῶν,
ὧν
ὁ
μὲν
|
ἄπειρον |
τὸ
πλῆθος
ἔφησεν
εἶναι
τῶν |
| [40] |
οἳ
τῶν
μὲν
προειρημένων
οὐκ
|
ἀπείρως |
ἔχουσι,
γράφειν
δὲ
προῄρηνται
λόγους |
| [280] |
ὧν
ὑμεῖς
πολὺν
ἤδη
χρόνον
|
ἀπελαύνετε |
τοὺς
νεωτέρους,
ἀποδεχόμενοι
τοὺς
λόγους |
| [200] |
αὐτῶν
τούτων
ὧν
παῖδες
ὄντες
|
ἀπελείφθησαν. |
Ὅθεν
μάλιστ'
ἄν
τις
γνοίη |
| [50] |
ἧς
οὐδ'
ἂν
ἐγὼ
φανείην
|
ἀπεληλαμένος, |
ἀλλὰ
πολλῷ
χαριεστέραν
δόξαν
εἰληφώς. |
| [130] |
λεγομένας.
(Περὶ
ὧν
ἡδέως
ἂν
|
ἀπελογησάμην, |
εἰ
καιρὸν
εἶχον·
οἶμαι
γὰρ |
| [120] |
χρημάτων
λόγον
Μενεσθέως,
τούτους
μὲν
|
ἀπέλυσε, |
Τιμόθεον
δὲ
τοσούτοις
ἐζημίωσε
χρήμασιν |
| [20] |
εἰς
κίνδυνον
καταστὰς
ἀναγκασθήσεται
λέγειν
|
ἅπερ |
ἐγὼ
νῦν
πρὸς
τοὺς
μέλλοντας |
| [80] |
τε
καὶ
διαπεπραγμένος
ἀπ'
αὐτῶν
|
ἅπερ |
ἐγώ;
(Τούτων
γὰρ
γραφέντων
καὶ |
| [20] |
φανερῶς
ἐξημαρτηκότων
πλέον
λαμβάνουσιν
ἀργύριον.
|
(Ἅπερ |
Λυσίμαχος
διανοηθεὶς
εἰς
τουτονὶ
τὸν |
| [30] |
ὀργὴν
καὶ
μῖσος
ὑμᾶς
καταστήσειν·
|
ἅπερ |
ὅταν
πάθωσιν
οἱ
κρίνοντες,
χαλεπώτατοι |
| [110] |
περὶ
ταῦτα
δεινὸς
ἦν,
περὶ
|
ἅπερ |
χρὴ
φρόνιμον
εἶναι
τὸν
στρατηγὸν |
| [200] |
ταὐτὰ
ταῖς
πλείσταις
τῶν
τεχνῶν
|
ἀπεργαζομένην. |
Τίς
γὰρ
οὐκ
οἶδεν
ὑμῶν |
| [270] |
ὑποσχέσεις
ποιουμένους
περὶ
αὐτῶν
πρότερον
|
ἀπερεῖν |
καὶ
παύσεσθαι
ληροῦντας,
πρὶν
εὑρεθῆναί |
| [10] |
ἦν
ἔργον.
Ὅμως
δ'
οὐκ
|
ἀπέστην, |
καίπερ
τηλικοῦτος
ὤν.
Πρὶν
αὐτὸν |
| [150] |
λημμάτων
τῶν
παρὰ
τῆς
πόλεως
|
ἀπεσχόμην |
δεινὸν
ἡγησάμενος,
εἰ
δυνάμενος
ἐκ |
| [160] |
ἀλλὰ
τῶν
μὲν
ἐνθένδε
λημμάτων
|
ἀπεσχόμην, |
παρὰ
ξένων
δὲ
καὶ
νομιζόντων |
| [10] |
καίπερ
τηλικοῦτος
ὤν.
Πρὶν
αὐτὸν
|
ἀπετέλεσα, |
μετὰ
πολλῆς
μὲν
ἀληθείας
εἰρημένον, |
| [310] |
περὶ
αὐτῶν·
ὑμεῖς
δὲ
τοσοῦτον
|
ἀπέχετε |
τοῦ
κολάζειν
αὐτούς,
ὥστε
τούτοις |
| [70] |
τοῖς
ἐμοῖς
χρωμένους
ἐγὼ
μόνος
|
ἀπεχοίμην |
τῶν
ὑπ'
ἐμοῦ
πρότερον
εἰρημένων, |
| [30] |
πρὸς
τοῖς
διαιτηταῖς,
ἀλλ'
οὕτως
|
ἀπέχομαι |
τούτων
ἁπάντων
ὡς
οὐδεὶς
ἄλλος |
| [20] |
οὐ
τῶν
μὲν
σωφρόνως
πολιτευομένων
|
ἀπέχονται, |
τοὺς
δὲ
κακόν
τι
δρῶντας |
| [100] |
ἐμοὶ
συμβέβηκεν.
(Ἑτέρῳ
μὲν
οὖν
|
ἀπέχρησεν |
ἂν
τοῦτ'
εἰπεῖν,
ὡς
οὐ |
| [190] |
ὁ
τοιοῦτος
παιδείας
μὴ
τῆς
|
ἀπηκριβωμένης, |
ἀλλὰ
τῆς
ἐπιπολαίου
καὶ
πᾶσι |
| [260] |
ἐπιστήμην,
ταῦτα
δὲ
τοὺς
μὲν
|
ἀπηκριβωμένους |
οὐδὲν
ἂν
εὐεργετήσειε,
πλὴν
τοὺς |
| [250] |
οὐ
μόνον
τοῦ
θηριωδῶς
ζῆν
|
ἀπηλλάγημεν, |
ἀλλὰ
καὶ
συνελθόντες
πόλεις
ᾠκίσαμεν |
| [100] |
μᾶλλον
ἐσπούδασεν
ἢ
περὶ
ὧν
|
ἀπήνεγκε |
τὴν
γραφήν·
ἔπειθ'
οἱ
μὲν |
| [140] |
ἀποκρύψομαι
πρὸς
ὑμᾶς.
(Ἐπειδὴ
γὰρ
|
ἀπήνεγκε |
τὴν
γραφήν,
ἐσκόπουν
περὶ
αὐτῶν |
| [10] |
ὑμῶν
μήτε
πιστεύειν
πω
μήτ'
|
ἀπιστεῖν |
τοῖς
εἰρημένοις,
πρὶν
ἂν
διὰ |
| [200] |
ὠφελείας
ἀξιοῦντας
γίγνεσθαι
παρὰ
τῆς
|
ἀπιστουμένης |
ὑφ'
αὑτῶν
ἢ
παρὰ
τῶν |
| [310] |
πλῆθος
τυγχάνῃ
συμβεβηκός.
(Οὕτω
γὰρ
|
ἀπλήστως |
ἅπαντες
ἔχομεν
περὶ
τοὺς
λόγους, |
| [0] |
γὰρ
οὐδὲ
ῥᾴδιος
ἦν
οὐδ'
|
ἁπλοῦς, |
ἀλλὰ
πολλὴν
ἔχων
πραγματείαν.
~Ἔστι |
| [270] |
ὁρίσαι
καὶ
δηλῶσαι
πρὸς
ὑμᾶς.
|
Ἁπλῶς |
δέ
πως
τυγχάνω
γιγνώσκων
περὶ |
| [110] |
δύναμιν
ἔχοντα;
Δεῖ
γὰρ
οὐχ
|
ἁπλῶς |
εἰπεῖν,
ἀλλὰ
σαφῶς
φράσαι
περὶ |
| [110] |
δικαιοσύνῃ
καὶ
σωφροσύνῃ
δόξαν
εἰληφὼς
|
ἀπὸ |
διακοσίων
νεῶν
καὶ
χιλίων
ταλάντων |
| [110] |
ἐπόρισε
καὶ
τῶν
συντάξεων
τῶν
|
ἀπὸ |
Θρᾴκης·
καὶ
προσέτι
Χαλκιδεῖς
ἅπαντας |
| [230] |
αἰτίους
τῇ
πόλει
γεγενημένους,
ἀρξαμένους
|
ἀπὸ |
Σόλωνος.
(Ἐκεῖνός
τε
γὰρ
προστάτης |
| [50] |
ἔτι
μοι
λεκτέων
ὄντων,
ἀρξάμενος
|
ἀπὸ |
τῆς
παραγραφῆς
ἀνάγνωθι
τὰ
περὶ |
| [60] |
δὲ
τούτῳ
τοὐναντίον·
ἀπολύσας
γὰρ
|
ἀπὸ |
τοῦ
προτέρου
καὶ
χωρίς,
ὥσπερ |
| [280] |
χρῶνται
κατὰ
φύσιν,
ἀλλὰ
μεταφέρουσιν
|
ἀπὸ |
τῶν
καλλίστων
πραγμάτων
ἐπὶ
τὰ |
| [30] |
βίον
πορίζεσθαι.
(Τοὺς
μὲν
τοίνυν
|
ἀπὸ |
τῶν
συμβολαίων
τῶν
ὑμετέρων
ζῶντας |
| [110] |
τὸ
πρότερον
ἀνήλωσε,
ταύτην
εἷλεν
|
ἀπὸ |
τῶν
χρημάτων
ὧν
αὐτὸς
ἐπόρισε |
| [160] |
τῶν
ἄλλων.
Ἐμοὶ
δὲ
τοὐναντίον
|
ἀποβέβηκεν. |
(Εἰ
μὲν
γὰρ
μήτ'
ἄξιος |
| [130] |
ὑμεῖς
πρὸς
αὐτὸ
τὸ
δίκαιον
|
ἀποβλέποντες |
σκέψεσθε
περὶ
τούτων,
οὐκ
ἔστιν |
| [290] |
λέγειν
οὐ
πρὸς
τὸ
βέλτιστον
|
ἀποβλέπουσιν, |
ἀλλ'
ὅπως
ἂν
τύχωσιν,
οὕτω |
| [70] |
γνώμην
ταύτην
ἔχοιεν·
οἶμαι
γὰρ
|
ἀποδεδωκέναι |
τὴν
ὑπόσχεσιν
καὶ
τοιούτους
εἶναι |
| [270] |
αὐτοὺς
ἐνόμιζον
εἶναι,
καὶ
τὰς
|
ἀποδείξεις |
ἀληθεῖς
καὶ
σαφεῖς
ᾤμην
ἔχειν |
| [110] |
τοῦ
καλῶς
βουλεύσασθαι
τίς
ἂν
|
ἀπόδειξιν |
ἔχοι
σαφεστέραν
καὶ
μείζω
ταύτης |
| [80] |
ὧν
πλεονεκτήσουσι
παρὰ
τὸ
δίκαιον
|
ἀπόδειξιν |
μὲν
οὐδεμίαν
τούτων
ἤνεγκε,
λέγων |
| [200] |
οἷόν
θ'
ὁμοιοτάτους
ἐργάτας
ἀλλήλοις
|
ἀποδείξωσι. |
Τῇ
τοίνυν
φιλοσοφίᾳ
φανήσεται
καὶ |
| [260] |
καὶ
πλέονος
ἄξια
τῶν
πραγμάτων
|
ἀποδέχεσθαι |
καὶ
μανθάνειν
δύνανται.
(Φιλοσοφίαν
μὲν |
| [130] |
ψευδεῖς
πλάττειν,
τὸ
δὲ
πλῆθος
|
ἀποδέχεσθαι |
τὰς
ὑπὸ
τούτων
λεγομένας.
(Περὶ |
| [20] |
αἰτιωμένων
ὅ
τι
ἂν
λέγωσιν
|
ἀποδέχεσθαι, |
τῶν
δὲ
τούτους
ἐξελέγχειν
πειρωμένων |
| [280] |
ἤδη
χρόνον
ἀπελαύνετε
τοὺς
νεωτέρους,
|
ἀποδεχόμενοι |
τοὺς
λόγους
τῶν
διαβαλλόντων
τὴν |
| [20] |
γὰρ
ὑμᾶς
μὲν
λίαν
ταχέως
|
ἀποδεχομένους |
τὰς
αἰτίας
καὶ
τὰς
διαβολάς, |
| [250] |
τοῦ
σώματος,
οὕτω
δὲ
γιγνώσκοντες
|
ἀποδέχονται |
μᾶλλον
τοὺς
γυμναζομένους
τῶν
φιλοσοφούντων. |
| [120] |
περιγίγνεσθαι
καὶ
τοῖς
στρατιώταις
ἐντελεῖς
|
ἀποδιδόναι |
τοὺς
μισθούς.
(Οὕτω
τοίνυν
τούτων |
| [200] |
περὶ
τῶν
ὁμοίων
πραγμάτων,
οὐδ'
|
ἀποδοκιμάζειν |
τὴν
παιδείαν
τὴν
ταὐτὰ
ταῖς |
| [180] |
πρὸς
τὴν
τῶν
λόγων
παιδείαν,
|
ἀποκριναίμην |
ἂν
ὅτι
τὸ
τῆς
φύσεως |
| [40] |
περὶ
τὰς
ἐρωτήσεις
καὶ
τὰς
|
ἀποκρίσεις |
γεγόνασιν,
οὓς
ἀντιλογικοὺς
καλοῦσιν.
(Εἴη |
| [90] |
καὶ
πολυπράγμονες
μαθηταὶ
γεγόνασιν,
οὓς
|
ἀποκρύπτομαι |
πρὸς
ὑμᾶς.
Ἔχω
γὰρ
λόγον |
| [40] |
μὴ
δηλοίην
ὑμῖν
αὐτοὺς
ἀλλ'
|
ἀποκρυπτόμενος |
φανείην.
Ὡς
οὖν
ἀκουσόμενοι
τὴν |
| [140] |
μοι
συνεβούλευε
μὴ
λέγειν,
οὐκ
|
ἀποκρύψομαι |
πρὸς
ὑμᾶς.
(Ἐπειδὴ
γὰρ
ἀπήνεγκε |
| [250] |
δὲ
κακῶς
χρωμένους
οἷς
ἔμαθον
|
ἀποκτείνειεν; |
(Οὐκοῦν
χρὴ
καὶ
περὶ
τῶν |
| [300] |
τῶν
τοιούτων
λόγων
αἰτίους
γιγνομένους
|
ἀποκτείνειν |
ὡς
μεγάλην
αἰσχύνην
τῇ
πόλει |
| [100] |
κοινωνεῖν
ἢ
μηδὲ
τῶν
ἀτυχιῶν
|
ἀπολαύειν. |
(Ἐγὼ
δὲ
ταῦτα
μὲν
αἰσχυνθείην |
| [220] |
αὐτὸς
ἂν
τὸ
πλεῖστον
μέρος
|
ἀπολαύσειεν. |
Ἔπειτα
τίνας
ἂν
καὶ
διαφθείραιεν, |
| [300] |
ἄλλου
φροντίζοντας
πλὴν
ὅπως
ἀσελγῶς
|
ἀπολαύσονται |
τῶν
καταλειφθέντων,
τούτους
δὲ
μισήσετε |
| [160] |
τῆς
περὶ
τοὺς
σοφιστὰς
διαβολῆς
|
ἀπολαύσω |
τι
φλαῦρον.
(Ἐπειδὴ
δὲ
χρόνων |
| [140] |
ὑπερβολὴν
ὑπισχνουμένους,
ἐρίζοντας,
λοιδορουμένους,
(οὐδὲν
|
ἀπολείποντας |
κακῶν,
ἀλλὰ
σφίσι
μὲν
αὐτοῖς |
| [190] |
τὰς
ὑποσχέσεις
ποιούμενος,
ἐπειδὴ
δ'
|
ἀπολέλαυκα |
τοῦ
πράγματος
καὶ
πρεσβύτερος
γέγονα, |
| [120] |
μὲν
πόλεις
ἑλόντα
μηδεμίαν
δ'
|
ἀπολέσαντα |
περὶ
προδοσίας
ἔκρινε,
καὶ
πάλιν |
| [120] |
διὰ
δὲ
τὸ
μῖσος
μικρὸν
|
ἀπολιποῦσαν |
τοῦ
μὴ
ταῖς
ἐσχάταις
συμφοραῖς |
| [240] |
καλῶν
κἀγαθῶν
καὶ
νοῦν
ἐχόντων
|
ἀπολλυμένους, |
ὁπόταν
ληφθῶσιν.
(Ὥσθ'
οὗτοι
μὲν |
| [160] |
μικροῖς
ἐζημιώθησαν,
οἱ
δ'
ἄρδην
|
ἀπόλλυνται, |
καὶ
πλείους
ἂν
εὕροιμεν
τοὺς |
| [20] |
πόλεων
ἐν
αἷς
ἄκριτοί
τινες
|
ἀπόλλυνται |
τῶν
πολιτῶν,
ἀγνοεῖν
δ'
ὅτι |
| [140] |
ἔχουσιν,
οἷς
δ'
ἂν
φθονήσωσιν
|
ἀπολλύουσιν, |
ἤν
περ
δυνηθῶσι.
(Ταῦτα
δὲ |
| [10] |
ἂν
τύχῃ
τῶν
πολιτῶν
ἀδίκως
|
ἀπόλλυσιν; |
(Ἃ
φυλακτέον
ἐστίν,
ὅπως
μηδὲν |
| [20] |
οὐ
δυνησόμενον
ἀξίως
τῆς
δόξης
|
ἀπολογήσασθαι |
καὶ
διὰ
τὸ
γῆρας
καὶ |
| [70] |
(Βούλομαι
δ'
ὑμῖν
διὰ
βραχέων
|
ἀπολογήσασθαι |
περὶ
ἑκάστου,
καὶ
ποιῆσαι
μᾶλλον |
| [170] |
ἀναλῶσαί
με
τὸν
δεδομένον
ταῖς
|
ἀπολογίαις, |
ὅπως
ἂν
ὑμῶν
ἑκάστῳ
δοκῇ |
| [10] |
κατηγορίαις
ἢ
ταῖς
ὑπὲρ
αὑτῶν
|
ἀπολογίαις, |
οὐδὲ
τῶν
λεγόντων
ὡς
ἔστι |
| [100] |
ὑπὲρ
αὑτῶν
ἀναγκαῖον
ποιεῖσθαι
τὴν
|
ἀπολογίαν, |
ἄλλως
τ'
ἢν
καὶ
τύχῃ |
| [160] |
πλουτεῖν
ὥσπερ
τῶν
μεγίστων
ἀδικημάτων
|
ἀπολογίαν |
δεῖ
παρασκευάζεσθαι
καὶ
σκοπεῖν,
εἰ |
| [90] |
ἡγοῦμαι
καὶ
ταύτην
εἶναι
τὴν
|
ἀπολογίαν· |
εἰ
γὰρ
τοῖς
μὲν
δι' |
| [10] |
ἂν
ἔδει
δίδοσθαι
τοῖς
φεύγουσιν
|
ἀπολογίαν, |
εἴπερ
οἷόν
τ'
ἦν
ἐκ |
| [50] |
διαφθείρουσι,
δι'
ἑτέρων
ποιοίμην
τὴν
|
ἀπολογίαν, |
ἐξὸν
αὐτοὺς
δείξαντι
τούτους
ἀπολύσασθαι |
| [150] |
ἢ
τοῖς
ἀδικοῦσι,
μωρόν
ἐστιν
|
ἀπολογίαν |
ζητεῖν·
ὅσω
γὰρ
ἄν
τις |
| [50] |
καὶ
δικαιοτάτην
εἶναι
τὴν
τοιαύτην
|
ἀπολογίαν, |
ἥτις
εἰδέναι
ποιεῖ
τοὺς
δικάζοντας |
| [90] |
καὶ
δίκαιόν
ἐστι,
ποιήσομαι
τὴν
|
ἀπολογίαν. |
(Καὶ
τοὺς
μὲν
λόγους
ὀλίγῳ |
| [160] |
ἱκανὴν
εἶναι
νομίζω
τὴν
εἰρημένην
|
ἀπολογίαν· |
οὐκ
ὀκνήσω
δὲ
πρὸς
ὑμᾶς |
| [10] |
ἐστίν·
ἤδη
δ'
ἀναγιγνώσκετε
τὴν
|
ἀπολογίαν |
τὴν
προσποιουμένην
μὲν
περὶ
κρίσεως |
| [320] |
περὶ
τὴν
τελευτὴν
ὦσι
τῆς
|
ἀπολογίας, |
ἱκετεύοντας,
δεομένους,
τοὺς
παῖδας,
τοὺς |
| [0] |
ἀντιδόσεως
ῥηθείσαις,
ἐμαυτὸν
δ'
ἐν
|
ἀπολογίας |
σχήματι
τοὺς
λόγους
ποιούμενον,
οὕτως |
| [30] |
κατηγορίας
τῆς
νῦν
καὶ
τῆς
|
ἀπολογίας |
φαίνωμαι,
τοιοῦτον
εἶναί
με
νομίζειν· |
| [20] |
θορύβου
καὶ
χαλεπότητος
ἀκροᾶσθαι
τῶν
|
ἀπολογουμένων. |
Καὶ
γὰρ
αἰσχρὸν
ἐπὶ
μὲν |
| [20] |
ἀκροάσεσθαι
τῶν
κατηγορούντων
καὶ
τῶν
|
ἀπολογουμένων, |
(τοσοῦτον
δὲ
τὸ
μεταξὺ
ποιεῖν, |
| [160] |
γὰρ
ἐπαμύνειν
ἠρχόμην
τοῖς
ἰδίοις,
|
ἀπολομένων |
ἐν
τῷ
πολέμῳ
τῷ
πρὸς |
| [60] |
ἔχουσιν,
ἐν
δὲ
τούτῳ
τοὐναντίον·
|
ἀπολύσας |
γὰρ
ἀπὸ
τοῦ
προτέρου
καὶ |
| [50] |
ἀπολογίαν,
ἐξὸν
αὐτοὺς
δείξαντι
τούτους
|
ἀπολύσασθαι |
τὴν
διαβολὴν
τὴν
λεγομένην
περὶ |
| [210] |
μεγάλης
τύχοιμεν
τοιούτους
τοὺς
συνόντας
|
ἀποπέμποντες, |
ἀλλὰ
πολὺ
ἂν
μᾶλλον
καταφρονηθεῖμεν |
| [80] |
ἐπὶ
τελευτῆς,
ὅτ'
ἤδη
μέλλοιεν
|
ἀποπλεῖν |
ὡς
τοὺς
γονέας
καὶ
τοὺς |
| [210] |
δέδοικα
μὴ
περὶ
τῶν
ἀμφισβητουμένων
|
ἀπορεῖν |
δόξω.
Παυσάμενος
οὖν
τούτων
ἐπ' |
| [280] |
τῶν
τοιούτων,
οὐδ'
ἐν
πλέοσιν
|
ἀπορίαις |
εἰσίν,
οὐδ'
ἐπονειδιστότερον
ζῶσιν,
οὐδ' |
| [150] |
διαβολῆς.
(Νῦν
δ'
εἰς
πολλὴν
|
ἀπορίαν |
καθέστηκα,
τί
δρῶν
ἀρέσαι
δυνηθείην |
| [120] |
τολμήσειεν.
~Ἔτι
τοίνυν
πρὸς
τούτοις
|
ἀπορίας |
ἐνεγκεῖν
στρατοπέδου
καὶ
πενίας,
καὶ |
| [140] |
ὑπὸ
τοῦ
φθόνου
καὶ
τῶν
|
ἀποριῶν |
ἐξηγρίωνται
καὶ
δυσμενῶς
ἔχουσιν,
ὥστ' |
| [140] |
πραγμάτων
πάλιν
ποιήσομαι
τοὺς
λόγους.
|
~Ἀπορῶ |
δ'
ὅ
τι
χρήσομαι
τοῖς |
| [210] |
ἢ
τὴν
ἐκείνων
ὠφελήσειεν·
ὥστ'
|
ἀπορῶ |
πότερον
ἄν
τις
δικαιότερον
θαυμάσειε |
| [310] |
~Πολλῶν
δ'
ἐφεστώτων
μοι
λόγων
|
ἀπορῶ |
πῶς
αὐτοὺς
διαθῶμαι·
δοκεῖ
γάρ |
| [140] |
τοῖς
πολλὰ
κεκτημένοις
καὶ
τοῖς
|
ἀπόρως |
διακειμένοις.
(Ἐφ'
οἷς
οἱ
μὲν |
| [190] |
ὄχλον
δὲ
καταστάς,
τούτου
μόνον
|
ἀποστερηθείς, |
τοῦ
τολμᾶν,
οὐδ'
ἂν
φθέγξασθαι |
| [280] |
εἰ
μέν
τις
ὑπολαμβάνει
τοὺς
|
ἀποστεροῦντας |
ἢ
παραλογιζομένους
ἢ
κακόν
τι |
| [310] |
οὕτω
διέθεσαν
ὥσθ'
ἡμῶν
μὲν
|
ἀποστῆναι, |
τῆς
δὲ
Λακεδαιμονίων
ἐρασθῆναι
φιλίας |
| [70] |
τῶν
πάλαι
γεγραμμένων
οὐκ
ἂν
|
ἀποσχοίμην, |
ἀλλ'
εἴποιμ'
ἂν
εἴ
τί |
| [190] |
αὐτὸν
ἀνυπέρβλητον
ἂν
τοῖς
ἄλλοις
|
ἀποτελέσειεν. |
(Περὶ
μὲν
οὖν
τῆς
φύσεως |
| [200] |
τοὺς
μὲν
αὐτῶν
ἱκανοὺς
ἀγωνιστὰς
|
ἀποτελεσθέντας, |
τοὺς
δὲ
παιδεύειν
ἑτέρους
δυνηθέντας, |
| [280] |
τοὺς
συνόντας
τῶν
τοιούτων
ἐπιτηδευμάτων
|
ἀποτρέπομεν. |
(Οὕτω
δ'
ἐστὶ
δυσμενὲς
ἅπασι |
| [220] |
καὶ
τοὺς
πρότερον
συνεῖναι
διανοουμένους
|
ἀποτρέπουσιν. |
Ὥστε
τίς
ἂν
ἐν
τούτοις |
| [80] |
τούτων,
ἢ
τοῦτο
δέον
αὐτὸν
|
ἀποφαίνειν |
ὃ
πάντες
ὁμολογοῦσιν,
ἀλλ'
οὐκ |
| [50] |
βουλόμενος
τὴν
ἡγεμονίαν
ἔτι
σαφέστερον
|
ἀποφαίνειν |
ὡς
ἔστι
τῆς
πόλεως,
ἐνθένδε |
| [140] |
περ
πρὸς
ἐμὲ
λέγειν
ἐπιχειρεῖς;
|
(Ἀποφαίνεις |
γὰρ
τούς
τε
λόγους
οὓς |
| [90] |
καὶ
λωποδύτην
μηδὲν
μὲν
αὐτὸν
|
ἀποφαίνοι |
τούτων
εἰργασμένον,
διεξίοι
δ'
ὡς |
| [190] |
τοῦ
παρόντος·
ἃ
δ'
αὐτὸς
|
ἀποφαίνομαι, |
πειράσομαι
διελθεῖν
ὑμῖν.
Ἄρχομαι
δ' |
| [190] |
ἐπιτιμῶν
καὶ
τὴν
ἐμαυτοῦ
γνώμην
|
ἀποφαινόμενος. |
(Ἃ
μὲν
οὖν
κατηγορῶ
τῶν |
| [70] |
τῇ
πόλει
τοῦ
τὴν
ἡγεμονίαν
|
ἀποφαίνοντος |
ἔκ
τε
τῶν
ἄλλων
εὐεργεσιῶν |
| [50] |
Τοιαύτην
δὲ
τὴν
ὑπόθεσιν
ποιησάμενος,
|
(ἀποφαίνω |
τὴν
πόλιν
ἁπάντων
τῶν
ὑπαρχόντων |
| [60] |
τῆς
ἀρχῆς
τῆς
κατὰ
θάλατταν,
|
ἀποφαίνων |
αὐτὴν
οὐδὲν
διαφέρουσαν
οὔτε
ταῖς |
| [270] |
διατριβῶν.
~Περὶ
μὲν
οὖν
τούτων
|
ἀπόχρη |
μοι
τὸ
νῦν
εἶναι
ταῦτ' |
| [80] |
ὑπὸ
πάντων
ὁμολογουμένην.
(Κἀκείνοις
μὲν
|
ἀπόχρη |
τοσοῦτον,
ἢν
ἐπαγαγέσθαι
τινὰς
τῇ |
| [220] |
παιδείας
οὐδὲν
κακὸν
ἐπιτηδεύοντας,
ἀλλ'
|
ἀπραγμονεστάτους |
μὲν
ὄντας
τῶν
ἐν
τῇ |
| [150] |
τὴν
μὲν
ἡσυχίαν
καὶ
τὴν
|
ἀπραγμοσύνην |
ἀγαπῶν,
μάλιστα
δ'
ὁρῶν
τοὺς |
| [0] |
ταύτην
καὶ
διὰ
τὴν
ἄλλην
|
ἀπραγμοσύνην |
ἐπιεικῶς
ἔχειν
πρὸς
ἅπαντας
τοὺς |
| [270] |
προκαταγνῶναί
μου
τοιαύτην
μανίαν,
ὡς
|
ἄρ' |
ἐγὼ
κινδυνεύων
προειλόμην
ἂν
λόγους |
| [170] |
αὐτῆς.
(Ἀξιῶ
δ'
ὑμᾶς,
ἢν
|
ἄρα |
φαίνωμαι
λόγους
διεξιὼν
πολὺ
τῶν |
| [220] |
δὲ
τίνες
ἂν
ὑπὲρ
πονηρίας
|
ἀργύριον |
ἀναλώσαιεν,
ἐξὸν
αὐτοῖς
μηδὲν
δαπανηθεῖσιν |
| [20] |
τῶν
φανερῶς
ἐξημαρτηκότων
πλέον
λαμβάνουσιν
|
ἀργύριον. |
(Ἅπερ
Λυσίμαχος
διανοηθεὶς
εἰς
τουτονὶ |
| [170] |
τοὺς
μὲν
μὴ
διδόντας
τούτοις
|
ἀργύριον |
τιμωρητέον,
παρ'
ὧν
δ'
ἂν |
| [300] |
τίς
δὲ
ὁ
μετὰ
τοῦτον
|
ἀργυρίου |
καὶ
χρυσίου
τὴν
ἀκρόπολιν
ἐμπλήσας |
| [160] |
ἢ
μικροῖς
ἐζημιώθησαν,
οἱ
δ'
|
ἄρδην |
ἀπόλλυνται,
καὶ
πλείους
ἂν
εὕροιμεν |
| [150] |
πολλὴν
ἀπορίαν
καθέστηκα,
τί
δρῶν
|
ἀρέσαι |
δυνηθείην
ἂν
τοῖς
τοιούτοις.
Εἰ |
| [130] |
χρὴ
τοὺς
πολιτευομένους
καὶ
βουλομένους
|
ἀρέσκειν |
προαιρεῖσθαι
μὲν
τῶν
τε
πράξεων |
| [270] |
τὸ
πείθειν
τὸ
τοῖς
κρίνουσιν
|
ἀρέσκειν, |
τοὺς
δὲ
περὶ
τὴν
φιλοσοφίαν |
| [130] |
φιλεῖ
συμβαίνειν.
Ἢν
γὰρ
τούτοις
|
ἀρέσκῃς, |
ἅπαν
ὅ
τι
ἂν
πράξῃς |
| [90] |
εἰ
γὰρ
τοῖς
μὲν
δι'
|
ἀρετὴν |
δωρεὰς
εἰληφόσιν
ἤρεσκον,
τῷ
δὲ |
| [90] |
πλείω
χάριν
ἢ
τοῖς
δι'
|
ἀρετὴν |
ἐν
πρυτανείῳ
σιτουμένοις·
τούτων
μὲν |
| [270] |
τέχνην,
ἥτις
τοῖς
κακῶς
πεφυκόσιν
|
ἀρετὴν |
ἐνεργάσαιτ'
ἂν
καὶ
δικαιοσύνην,
οὔτε |
| [60] |
ὅτι
πάντες
οἱ
λόγοι
πρὸς
|
ἀρετὴν |
καὶ
δικαιοσύνην
συντείνουσιν.
Ἔστι
δ' |
| [80] |
μὲν
γὰρ
παρακαλοῦσιν
ἐπὶ
τὴν
|
ἀρετὴν |
καὶ
τὴν
φρόνησιν
τὴν
ὑπὸ |
| [60] |
νεωτέρους,
ἀλλὰ
μὴ
προτρέπειν
ἐπ'
|
ἀρετὴν |
καὶ
τοὺς
ὑπὲρ
τῆς
πόλεως |
| [280] |
ταύτης
τυγχάνειν
τοὺς
ἄριστα
πρὸς
|
ἀρετὴν |
πεφυκότας·
τοὺς
δὲ
ταῖς
κακοηθείαις |
| [140] |
οὐδ'
ἡμαρτηκότας,
τοὺς
δὲ
δι'
|
ἀρετὴν |
ὑπὸ
τῆς
πόλεως
ἐστεφανωμένους,
τά |
| [270] |
πείθειν
τινὰς
βουλόμενος
ἀμελήσει
τῆς
|
ἀρετῆς, |
ἀλλὰ
τούτῳ
μάλιστα
προσέξει
τὸν |
| [70] |
τοὺς
προγόνους
ἐγκωμιάζοντος
ἀξίως
τῆς
|
ἀρετῆς |
τῆς
ἐκείνων
καὶ
τῶν
ἔργων |
| [250] |
καὶ
παγκρατιάζειν
ὡς
οἷόν
τ'
|
ἄριστα |
παιδευθέντες
τῶν
μὲν
ἀγώνων
ἀμελοῖεν, |
| [250] |
οἵτινες
ἂν
αὐτοὶ
πρὸς
αὑτοὺς
|
ἄριστα |
περὶ
τῶν
πραγμάτων
διαλεχθῶσιν.
(Εἰ |
| [240] |
τις
καταλάβῃ
τὴν
πόλιν,
τοῖς
|
ἄριστα |
περὶ
τῶν
πραγμάτων
λέγουσι,
τούτοις |
| [280] |
τῆς
προσηγορίας
ταύτης
τυγχάνειν
τοὺς
|
ἄριστα |
πρὸς
ἀρετὴν
πεφυκότας·
τοὺς
δὲ |
| [280] |
παρὰ
δὲ
τῶν
ἀνθρώπων
τοὺς
|
ἄριστα |
πρὸς
τούτους
μεθ'
ὧν
ἂν |
| [60] |
ὑμῖν
δεῖξαι
προειλόμην,
οὐχ
ὡς
|
ἄριστα |
τῶν
λοιπῶν
γεγραμμένον,
ἀλλ'
ὡς |
| [120] |
παρέσχε.
(Καί
τοι
χρὴ
στρατηγὸν
|
ἄριστον |
νομίζειν
οὐκ
εἴ
τις
μιᾷ |
| [230] |
δημαγωγὸς
ὢν
ἀγαθὸς
καὶ
ῥήτωρ
|
ἄριστος |
οὕτως
ἐκόσμησε
τὴν
πόλιν
καὶ |
| [230] |
ἔτι
δὲ
τῶν
παλαιῶν
τοὺς
|
ἀρίστους |
ῥήτορας
καὶ
μεγίστην
δόξαν
λαβόντας |
| [210] |
τοὺς
εὖ
ποιοῦντας,
τὰς
δ'
|
ἄρκτους |
καλινδουμένας
καὶ
παλαιούσας
καὶ
μιμουμένας |
| [270] |
ἄλλων
τινῶν
ἀγωνιζομένοις
οὐκ
ἂν
|
ἁρμόσειε |
λέγειν
περὶ
τῶν
ὀνομάτων
τούτων |
| [110] |
στρατηγὸν
τὸν
ἀγαθόν;
Στρατόπεδον
συναγαγεῖν
|
ἁρμόττον |
τῷ
πολέμῳ
τῷ
παρόντι,
καὶ |
| [10] |
μὲν
τοὺς
τοιούτους
ἀγῶνας
οὐχ
|
ἁρμόττοντα, |
περὶ
δὲ
φιλοσοφίας
πεπαρρησιασμένα
καὶ |
| [130] |
χρείας
τῶν
ἀεὶ
προσπιπτόντων
οὐχ
|
ἁρμόττουσαν, |
ἅπασιν
ἔδοξεν
ἔνοχος
εἶναι
τοῖς |
| [300] |
τῇ
πόλει
τυγχάνουσι
καὶ
μᾶλλον
|
ἁρμόττουσαν. |
(Περὶ
μὲν
γὰρ
τὴν
τῶν |
| [50] |
πολλῶν
ἔτι
μοι
λεκτέων
ὄντων,
|
ἀρξάμενος |
ἀπὸ
τῆς
παραγραφῆς
ἀνάγνωθι
τὰ |
| [230] |
ἀγαθῶν
αἰτίους
τῇ
πόλει
γεγενημένους,
|
ἀρξαμένους |
ἀπὸ
Σόλωνος.
(Ἐκεῖνός
τε
γὰρ |
| [120] |
οὐκ
ἂν
ἐφῆκε
τοῖς
στρατιώταις
|
ἁρπάζειν |
καὶ
κλέπτειν
καὶ
πορθεῖν
τὰς |
| [280] |
δαπανωμένοις
εἵλοντο
πονεῖν
χρήματα
τελέσαντες,
|
ἄρτι |
δ'
ἐκ
παίδων
ἐξεληλυθότες
ἔγνωσαν |
| [60] |
ἑτέρου
λόγου
τοσοῦτον,
ὅσον
περ
|
ἄρτι, |
διελθεῖν
ὑμῖν,
ἐν
ᾧ
φανήσομαι |
| [40] |
φιλοσοφίας
ἐκείνων
τῶν
λόγων
ὧν
|
ἄρτι |
προεῖπον
τὴν
δύναμιν
εἰληφότας,
καὶ |
| [80] |
τῶν
μὲν
νόμων
ἐπαινεῖσθαι
τοὺς
|
ἀρχαιοτάτους |
τῶν
δὲ
λόγων
τοὺς
καινοτάτους, |
| [120] |
Συνίσασι
γὰρ
αὐτῷ
κατὰ
μὲν
|
ἀρχὰς |
τῶν
πολέμων
διὰ
τὸ
μηδὲν |
| [230] |
εἰς
αὐτὴν
νομίζειν
μὴ
μόνον
|
ἄρχειν |
ἀξίαν
εἶναι
τῶν
Ἑλλήνων
ἀλλὰ |
| [60] |
συμβουλεύων
ὡς
δεῖ
τῶν
πολιτῶν
|
ἄρχειν· |
οὐχ
ὁμοίως
δὲ
γέγραπται
τοῖς |
| [290] |
μὴ
σπεύδειν
μηδὲ
ζητεῖν
ἑτέρων
|
ἄρχειν |
πρὶν
ἂν
τῆς
αὑτοῦ
διανοίας |
| [110] |
πολεμητέον
καὶ
τίνας
συμμάχους
ποιητέον·
|
ἀρχὴ |
γὰρ
αὕτη
στρατηγίας
ἐστίν,
ἧς |
| [60] |
Ἔστι
δὲ
τὰ
μὲν
ἐν
|
ἀρχῇ |
λεγόμενα
περὶ
τῆς
εἰρήνης
τῆς |
| [270] |
διανοίας,
ὥστε
φοβοῦμαι
μὴ
τὴν
|
ἀρχὴν |
αὐτῶν
ἀκούσαντες
θορύβου
καὶ
βοῆς |
| [70] |
ἑαυτοῦ
διάνοιαν
ἀσκήσει.
Ποιησάμενος
οὖν
|
ἀρχὴν |
ἣν
ἐγὼ
τελευτήν,
ἀνάγνωθι
καὶ |
| [310] |
τῆς
πόλεως
καὶ
λαβούσης
τὴν
|
ἀρχὴν |
οἱ
πατέρες
ἡμῶν,
μᾶλλον
θαρρήσαντες |
| [60] |
τῶν
μελλόντων
συμβουλεύω.
Λαβὼν
οὖν
|
ἀρχὴν |
ταύτην
ὅθεν
διαλέγομαι
περὶ
αὐτῶν, |
| [290] |
προεστῶτα
τῆς
ἡλικίας
καὶ
καλὴν
|
ἀρχὴν |
τοῦ
βίου
ποιούμενον
αὑτοῦ
πρότερον |
| [310] |
δὲ
τὴν
φαυλότητα
τῶν
ἐξ
|
ἀρχῆς |
αὐτοῖς
ὑπαρξάντων
οὐ
μέγα
φρονήσειν |
| [200] |
ταῖς
διανοίαις
οἵας
περ
ἐξ
|
ἀρχῆς |
ἔφυσαν
ἔχοντες,
ἄνδρες
δὲ
γενόμενοι |
| [150] |
ταῖς
ἐμαῖς
πρεπωδέστερον,
αἷς
ἐξ
|
ἀρχῆς |
κατεστησάμην.
(Τούτων
μὲν
ἕνεκα
τοῦτον |
| [60] |
ἐν
τοῖς
Ἕλλησι
καὶ
τῆς
|
ἀρχῆς |
τῆς
κατὰ
θάλατταν,
ἀποφαίνων
αὐτὴν |
| [70] |
τοὺς
ἀναγνωσθέντας
οἵους
περ
ἐξ
|
ἀρχῆς |
ὑπεθέμην.
(Βούλομαι
δ'
ὑμῖν
διὰ |
| [190] |
αὐτὸς
ἀποφαίνομαι,
πειράσομαι
διελθεῖν
ὑμῖν.
|
Ἄρχομαι |
δ'
ἐνθένδε
ποθέν.
{ἐκ
τοῦ |
| [70] |
τὴν
δύναμιν
θεραπεύων
ἀλλὰ
τοῖς
|
ἀρχομένοις |
ἐπαμύνων,
καὶ
παρασκευάζων
καθ'
ὅσον |
| [70] |
τοὺς
μὲν
χείρους
τῶν
βελτιόνων
|
ἄρχοντας |
καὶ
τοὺς
ἀνοητοτέρους
τοῖς
φρονιμωτέροις |
| [230] |
ταῖς
σανίσι
ταῖς
ὑπὸ
τῶν
|
ἀρχόντων |
ἐκτιθεμέναις
ἀναγκαῖόν
ἐστιν,
ἐν
μὲν |
| [120] |
συντάξεις
διδουσῶν,
πέμψας
προηγόρευε
τοῖς
|
ἄρχουσιν, |
ἵνα
μὴ
πρὸ
τῶν
λιμένων |
| [150] |
δὲ
δέομαι
μήτε
κληροῦσθαι
τῶν
|
ἀρχῶν |
ἕνεκα,
μήτε
λαμβάνειν
ἃ
τοῖς |
| [140] |
κἀκεῖνο
λέγεις,
ὡς
τῶν
μὲν
|
ἀρχῶν |
καὶ
τῶν
ὠφελιῶν
τῶν
ἐντεῦθεν |
| [230] |
τοὺς
ταῖς
αἰτίαις
ἐνόχους
ὄντας
|
ἃς |
οὗτοι
τοῖς
σοφισταῖς
ἐπιφέρουσιν.
Ἐν |
| [0] |
ἐστι
προειπεῖν
τὰς
αἰτίας,
δι'
|
ἃς |
οὕτως
ἀνόμοιον
αὐτὸν
ὄντα
τοῖς |
| [90] |
περὶ
τῶν
μηδὲν
ἠδικηκότων,
ἀλλ'
|
ἃς |
οὐχ
οἷόν
τ'
εἰπεῖν
ἀλλ' |
| [180] |
αὐτῆς,
εἰ
διέλθοιμι
τὰς
ὑποσχέσεις
|
ἃς |
ποιούμεθα
πρὸς
τοὺς
πλησιάζειν
ἡμῖν |
| [100] |
τῇ
πόλει
βλασφήμους
καὶ
λίαν
|
ἀσελγεῖς |
λόγους
εἰπών.
Ἐγὼ
δ'
ᾤμην |
| [300] |
μηδενὸς
ἄλλου
φροντίζοντας
πλὴν
ὅπως
|
ἀσελγῶς |
ἀπολαύσονται
τῶν
καταλειφθέντων,
τούτους
δὲ |
| [70] |
ὅτι
δέον
αὐτοὺς
τὴν
φρόνησιν
|
ἀσκεῖν |
μᾶλλον
τῶν
ἄλλων,
οἱ
δὲ |
| [150] |
πρὸς
ἐκεῖνον,
οὔθ'
ὑμεῖς
παντάπασιν
|
ἀσκέπτως |
εἰκάζειν
δόξετε
περὶ
τῶν
τοιούτων, |
| [290] |
τὴν
δύναμιν
ταύτην
λαβόντες,
οὐδὲν
|
ἀσκέπτως |
λέγοντες,
ἧττον
περὶ
τὰς
πράξεις |
| [270] |
πείθειν
τοὺς
ἀκούοντας,
τοσούτῳ
μᾶλλον
|
ἀσκήσει |
καλὸς
κἀγαθὸς
εἶναι
καὶ
παρὰ |
| [70] |
τοσούτῳ
μᾶλλον
τὴν
ἑαυτοῦ
διάνοιαν
|
ἀσκήσει. |
Ποιησάμενος
οὖν
ἀρχὴν
ἣν
ἐγὼ |
| [200] |
ἁλισκομένας
πρὸς
τὴν
τῆς
φρονήσεως
|
ἄσκησιν |
ταῦτα
μηδεμίαν
ἡγοῦνται
δύναμιν
ἔχειν, |
| [300] |
ἐπὶ
τὴν
παιδείαν
καὶ
τὴν
|
ἄσκησιν |
τὴν
τοιαύτην,
(καὶ
τοὺς
μὲν |
| [290] |
τοὺς
τὰ
περὶ
τὸν
πόλεμον
|
ἀσκοῦντας |
ζημιοῦν
ἐπιχειροῖεν,
ἢ
Θετταλοὶ
παρὰ |
| [220] |
τίνες
ἂν
ἀδικίαν
καὶ
κακίαν
|
ἀσκοῦντες |
σωφρονέστερον
τῶν
ἄλλων
ζῆν
ἐθελήσαιεν; |
| [260] |
δυναστεύοντας
καὶ
τοὺς
περὶ
τὴν
|
ἀστρολογίαν |
καὶ
τὴν
γεωμετρίαν
καὶ
τὰ |
| [260] |
περιττολογίαν
καὶ
τὴν
ἀκρίβειαν
τῆς
|
ἀστρολογίας |
καὶ
γεωμετρίας
διατρίβοντες,
(καὶ
δυσκαταμαθήτοις |
| [290] |
κώμας,
καὶ
δικαίως
ἂν
αὐτὴν
|
ἄστυ |
τῆς
Ἑλλάδος
προσαγορεύεσθαι
καὶ
διὰ |
| [110] |
διαμάρτῃ
τις,
ἀνάγκη
τὸν
πόλεμον
|
ἀσύμφορον |
καὶ
χαλεπὸν
καὶ
περίεργον
εἶναι. |
| [110] |
φιλαπεχθήμων
μέν,
ῥηθῆναι
δ'
οὐκ
|
ἀσύμφορος. |
Ἐκεῖνος
γὰρ
τούτῳ
τῶν
ἄλλων |
| [150] |
ἦν,
οὕτως
ἐνομίζετο
τὸ
πλουτεῖν
|
ἀσφαλὲς |
εἶναι
καὶ
σεμνὸν
ὥστ'
ὀλίγου |
| [140] |
ἄμεινον
προσφέρῃ
καὶ
τοῖς
λόγοις
|
ἀσφαλεστέροις |
χρῇ
πρὸς
αὐτούς,
ἐπεὶ
νῦν |
| [160] |
πράγματα
παρεῖχεν,
ἀλλὰ
φανερῶς
ἀδικῶν
|
ἀσφαλῶς |
ἂν
ἔζων
ἕνεκά
γε
τῶν |
| [160] |
πόλιν
καὶ
τοὺς
προγόνους
μηδ'
|
ἀσφαλῶς |
ἐγγένοιτο
ἐπιβιῶναι
τὸν
ἐπίλοιπον
χρόνον. |
| [280] |
ἐπιπλήξειαν,
ἀλλὰ
καὶ
συγχαίρουσι
ταῖς
|
ἀσωτίαις |
αὐτῶν,
τοὺς
δ'
εἰς
τὴν |
| [0] |
τῶν
τοιούτων
ἐκταραττομένους
μήτε
παντάπασιν
|
ἀσώτως |
μηδ'
ὀλιγώρως
πρὸς
χρήματα
διακειμένους· |
| [150] |
γήμας
οὔτε
παῖδας
ποιησάμενος,
ἀλλ'
|
ἀτελὴς |
γενόμενος
καὶ
ταύτης
τῆς
λειτουργίας |
| [230] |
ἔσχε
τὴν
ἐπωνυμίαν,
τὴν
νῦν
|
ἀτιμαζομένην |
καὶ
κρινομένην
παρ'
ὑμῖν,
Περικλῆς |
| [70] |
ἐρρωμενέστερον
τὴν
τῶν
ἄλλων
ἄνοιαν
|
ἀτιμάσῃ, |
τοσούτῳ
μᾶλλον
τὴν
ἑαυτοῦ
διάνοιαν |
| [170] |
αὐτὴν
παυστέον,
τοὺς
δὲ
συκοφαντοῦντας
|
ἀτιμητέον, |
τοῖς
δὲ
νεωτέροις
συμβουλευτέον
ἐν |
| [130] |
μὲν
συμφοραῖς
περιπεπτωκέναι,
τοὺς
δ'
|
ἀτίμους |
εἶναι;
Πόσους
δὲ
τῶν
προγεγενημένων |
| [240] |
ἂν
τούτους
ὁρᾶτε
μάλιστα
πολεμοῦντας.
|
(Ἄτοπον |
δέ
τι
τυγχάνω
πεπονθώς·
εἰρήσεται |
| [70] |
παρόντι
καιρῷ·
καὶ
γὰρ
ἂν
|
ἄτοπος |
εἴην,
εἰ
τοὺς
ἄλλους
ὁρῶν |
| [0] |
τούτων
δηλωθεισῶν
πολλοῖς
ἂν
ἴσως
|
ἄτοπος |
εἶναι
δόξειεν.
(Ἐγὼ
γὰρ
εἰδὼς |
| [150] |
καὶ
νῦν
ἡγοῦμαι
πάντων
ἀνθρώπων
|
ἀτοπωτάτους |
εἶναι
καὶ
σχετλιωτάτους,
οἵτινες
βαρέως |
| [150] |
λοιπόν
ἐστι
πλὴν
ἐμὲ
μὲν
|
ἀτυχῆ, |
τοὺς
δὲ
τοιούτους
ἀμαθεῖς
δοκεῖν |
| [140] |
ἄλλων
ἐπιεικείαις
ἢ
ταῖς
ἑαυτῶν
|
ἀτυχίαις |
οὐκ
ἔστιν
ὅπως
οὐ
δυσκολανοῦσι |
| [210] |
προαγαγεῖν,
(ἀλλὰ
τοσαύτην
ἁπάντων
ἡμῶν
|
ἀτυχίαν |
κατεγνώκασιν,
ὥσθ'
ὁμολογήσειαν
μὲν
ἂν |
| [100] |
ἀγαθῶν
κοινωνεῖν
ἢ
μηδὲ
τῶν
|
ἀτυχιῶν |
ἀπολαύειν.
(Ἐγὼ
δὲ
ταῦτα
μὲν |
| [150] |
ἄλλοις
ἡ
πόλις
δίδωσι,
μήτ'
|
αὖ |
φεύγειν
δίκας
μήτε
διώκειν.
(Ταῦτα |
| [280] |
πολλοὶ
δ'
ἐν
τοῖς
τῶν
|
αὐλητρίδων |
διδασκαλείοις
διατρίβουσι.
Καὶ
τοὺς
μὲν |
| [310] |
ἔβλαπτον
τοὺς
συμπολιτευομένους·
ἐπειδὴ
δ'
|
αὐξηθείσης |
τῆς
πόλεως
καὶ
λαβούσης
τὴν |
| [150] |
μήτ'
ἐνοχλήσω
μήτε
λυπήσω,
δι'
|
αὐτὰ |
ταῦτα
λυπῶ
τινας,
τί
ποιῶν |
| [110] |
ἠπίστατο
χρῆσθαι
καλῶς,
αἱ
πράξεις
|
αὐταὶ |
δεδηλώκασιν·
ὡς
δὲ
καὶ
πρὸς |
| [180] |
τὸ
δ'
ὅλον
αἱ
δυνάμεις
|
αὗται |
παραγίγνονται
τοῖς
καὶ
τῇ
φύσει |
| [180] |
(ἀντιστρόφους
καὶ
σύζυγας
καὶ
σφίσιν
|
αὐταῖς |
ὁμολογουμένας,
δι'
ὧν
οἱ
προεστῶτες |
| [10] |
προειρημέναις,
καὶ
πάσας
ποιῆσαι
σφίσιν
|
αὐταῖς |
ὁμολογουμένας,
οὐ
πάνυ
μικρὸν
ἦν |
| [250] |
τοὺς
ἄλλους
λέγοντες
πείθομεν,
ταῖς
|
αὐταῖς |
ταύταις
βουλευόμενοι
χρώμεθα,
καὶ
ῥητορικοὺς |
| [150] |
ὑποκριτῶν,
ἀλλὰ
τοὺς
ἐν
ταῖς
|
αὐταῖς |
τέχναις
ὄντας
πρὸς
ἀλλήλους
κρίνειν, |
| [120] |
ταραχὴν
ἐποίησεν,
ἀλλ'
ὥσπερ
οἰκουμένας
|
αὐτὰς |
εἰσιὼν
κατέλαβεν,
οὕτως
ἐξιὼν
κατέλειπεν. |
| [50] |
οἷός
τ'
ἦν
ἰδεῖν
ὑμῖν
|
αὐτὰς |
παρασχεῖν,
ἀλλ'
ἀναγκαίως
εἶχεν
εἰκάζοντας |
| [40] |
ἐπιτηδεύμασιν
ἀλλήλων
ἀφεστῶτας
περὶ
τὰς
|
αὐτὰς |
πράξεις
ἡγεῖσθαι
διατρίβειν;
(Ἔχων
δὲ |
| [110] |
ἀπ'
ἐκείνης
τῆς
ἡμέρας
θύειν
|
αὐτῇ |
καθ'
ἕκαστον
τὸν
ἐνιαυτὸν
ὡς |
| [240] |
καθ'
ἕκαστον
τὸν
ἐνιαυτὸν
θυσίαν
|
αὐτῇ |
ποιουμένην,
τοὺς
δὲ
τῆς
δυνάμεως |
| [200] |
διατριβῆς
καταφρονεῖν,
τῆς
τοὺς
κεχρημένους
|
αὐτῇ |
τοιούτους
παρασκευάζειν
δυναμένης;
(Ἀλλὰ
μὴν |
| [110] |
χρόνον
ἀμελουμένης
Χερρονήσου
προσέχειν
ὑμᾶς
|
αὐτῇ |
τὸν
νοῦν
ἐποίησε.
Τὸ
δὲ |
| [110] |
τίνας
συμμάχους
ποιητέον·
ἀρχὴ
γὰρ
|
αὕτη |
στρατηγίας
ἐστίν,
ἧς
ἢν
διαμάρτῃ |
| [260] |
δοκοῦσι
γιγνώσκειν,
οἵ
τ'
ἐπαινοῦντες
|
αὐτὴν |
ἀληθῆ
λέγειν.
Διὰ
τοῦτο
δ' |
| [290] |
ἄλλας
κώμας,
καὶ
δικαίως
ἂν
|
αὐτὴν |
ἄστυ
τῆς
Ἑλλάδος
προσαγορεύεσθαι
καὶ |
| [100] |
μὲν
αἰσχυνθείην
ἂν
εἰπεῖν,
τὴν
|
αὐτὴν |
δὲ
ποιοῦμαι
πρόκλησιν
ἥν
περ |
| [60] |
ἐμαυτοῦ
τάχιστα
δηλώσειν.
Διὰ
τὴν
|
αὐτὴν |
δὲ
ταύτην
πρόφασιν
καὶ
νῦν |
| [160] |
ἄλλων
πολιτῶν
πολλοὺς
τραχέως
πρὸς
|
αὐτὴν |
διακειμένους,
ἐφοβούμην
μὴ
τὰ
μὲν |
| [230] |
δὲ
καὶ
τοὺς
περὶ
τὴν
|
αὐτὴν |
ἐμοὶ
διατριβὴν
ὄντας
οὐδ'
ἐν |
| [270] |
περὶ
τὰς
ἄλλας
πράξεις
τὴν
|
αὐτὴν |
ἕξει
ταύτην
δύναμιν,
ὥσθ'
ἅμα |
| [190] |
τις
ἀληθέστερος
ἢ
δικαιότερος
περὶ
|
αὐτὴν |
ἐπιδειχθείη
γεγενημένος.
(Ταῦτα
μὲν
οὖν |
| [250] |
καὶ
περὶ
τῶν
λόγων
τὴν
|
αὐτὴν |
ἔχειν
διάνοιαν
ἥν
περ
καὶ |
| [0] |
ἢ
Ζεῦξιν
καὶ
Παρράσιον
τὴν
|
αὐτὴν |
ἔχειν
φαίη
τέχνην
τοῖς
τὰ |
| [20] |
ἑτέρῳ
δὲ
δικάζων
μὴ
τὴν
|
αὐτὴν |
ἔχῃ
γνώμην
περὶ
αὐτῶν.
Καίτοι |
| [240] |
διεψευσμένοι
τῆς
φιλοσοφίας
τραχύτερον
πρὸς
|
αὐτὴν |
ἔχουσι·
νῦν
δ'
οὕτως
ἐναργεῖς |
| [90] |
τῷ
δὲ
συκοφάντῃ
μὴ
τὴν
|
αὐτὴν |
ἔχω
γνώμην,
πῶς
ἂν
εἰκότως |
| [170] |
καὶ
πολὺ
ἂν
δικαιοτέρως
ἀγαπωμένην
|
αὐτὴν |
ἢ
μισουμένην.
Ἔχω
δὲ
καὶ |
| [230] |
καὶ
νῦν
τοὺς
εἰσαφικνουμένους
εἰς
|
αὐτὴν |
νομίζειν
μὴ
μόνον
ἄρχειν
ἀξίαν |
| [290] |
καὶ
γὰρ
ἆθλα
μέγιστα
τιθεῖσαν
|
αὐτὴν |
ὁρῶσι
τοῖς
τὴν
δύναμιν
ταύτην |
| [60] |
ἀρχῆς
τῆς
κατὰ
θάλατταν,
ἀποφαίνων
|
αὐτὴν |
οὐδὲν
διαφέρουσαν
οὔτε
ταῖς
πράξεσιν |
| [60] |
παραινέσας
ὡς
χρὴ
μὴ
περιορᾶν
|
αὐτὴν |
οὕτω
πράττουσαν,
ἐπὶ
τελευτῆς
ἐπί |
| [170] |
ἀξίους,
τοὺς
μὲν
διαβεβλημένους
πρὸς
|
αὐτὴν |
παυστέον,
τοὺς
δὲ
συκοφαντοῦντας
ἀτιμητέον, |
| [300] |
οἷς
πεπλησιάκασιν
εὖ
διακεῖσθαι
πρὸς
|
αὐτὴν |
πεποιηκότας.
(Ἢν
οὖν
σωφρονῆτε,
τῆς |
| [140] |
περὶ
τὴν
φιλοσοφίαν
καὶ
τὴν
|
αὐτὴν |
σοι
πραγματείαν
ὄντων.
Ὁρῶσι
γὰρ |
| [130] |
πόλεως
οὐκ
οἴει
δεῖν
τὴν
|
αὐτὴν |
ταύτην
παρασκευάζειν,
ἀλλὰ
πλείστων
ἀγαθῶν |
| [60] |
δὲ
καὶ
τὰ
συμβάντα
δι'
|
αὐτὴν |
τῇ
πόλει
καὶ
Λακεδαιμονίοις
καὶ |
| [110] |
ἐπιμελείας
τῆς
τούτων
οὐ
τὴν
|
αὐτὴν |
ὑμῖν
γνώμην
εἶχεν.
Ὑμεῖς
μὲν |
| [190] |
καταφανῶς
ληροῦσι.
Διασύρουσι
μὲν
γὰρ
|
αὐτὴν |
ὡς
οὐδὲν
ὠφελεῖν
δυναμένην
ἀλλ' |
| [170] |
ζῆν
πολυπλασίω
χρόνον
ἐφορῶν
οὕτως
|
αὐτὴν |
ὥσπερ
νῦν
παρ'
ὑμῖν
φερομένην. |
| [170] |
καὶ
βουλεύσεσθαι
καὶ
διαγνώσεσθαι
περὶ
|
αὐτῆς. |
(Ἀξιῶ
δ'
ὑμᾶς,
ἢν
ἄρα |
| [80] |
λόγων
τοὺς
καινοτάτους,
οὐκέτι
τῆς
|
αὐτῆς |
διανοίας
ἔργον
ἐστίν,
(ἀλλὰ
τοῖς |
| [180] |
ἂν
ἔτι
καταμαθεῖν
τὴν
δύναμιν
|
αὐτῆς, |
εἰ
διέλθοιμι
τὰς
ὑποσχέσεις
ἃς |
| [10] |
πεπαρρησιασμένα
καὶ
δεδηλωκότα
τὴν
δύναμιν
|
αὐτῆς· |
ἔστι
δέ
τι
καὶ
τοιοῦτον |
| [190] |
χρώμενος
καὶ
ἀκμάζων
καὶ
παυόμενος
|
αὐτῆς, |
καὶ
θαρρῶν
καὶ
κινδυνεύων,
καὶ |
| [210] |
φιλοσοφίας,
πολὺ
δὲ
πικρότερον
κατηγοροῦντας
|
αὐτῆς, |
καὶ
μεταφέροντας
τὰς
πονηρίας
τὰς |
| [170] |
πειράσομαι
διελθεῖν
τήν
τε
φύσιν
|
αὐτῆς |
καὶ
τὴν
δύναμιν
ἣν
ἔχει, |
| [300] |
τῶν
ἐπαίνων
τῶν
λεγομένων
περὶ
|
αὐτῆς |
μέρος
τι
συμβαλλομένους
τιμᾶν
μᾶλλον |
| [240] |
ἀγνοεῖν
μοι
δοκεῖ
τὴν
δύναμιν
|
αὐτῆς, |
οὐδὲ
καταγιγνώσκειν
ἡμῶν
ὡς
διαφθείρομεν |
| [200] |
πᾶσιν
εἶναι
φανερὸν
ὅτι
τῆς
|
αὐτῆς |
παιδείας
μετεσχήκασι.
Καί
τοι
μηδενὸς |
| [170] |
ἄλλων
πραγμάτων
ἐπιεικῶς
εἰρηκώς,
περὶ
|
αὐτῆς |
ταύτης
χεῖρον
τύχω
διαλεχθεὶς
ἢ |
| [130] |
εἰπεῖν.
Εἰ
μὲν
ὑμεῖς
πρὸς
|
αὐτὸ |
τὸ
δίκαιον
ἀποβλέποντες
σκέψεσθε
περὶ |
| [310] |
διαθῶμαι·
δοκεῖ
γάρ
μοι
καθ'
|
αὑτὸ |
μὲν
ἕκαστον
ὧν
διανοοῦμαι
ῥηθὲν |
| [240] |
πειρωμένους,
ὃ
παρὰ
τῶν
θεῶν
|
αὐτοὶ |
βούλονται
λαβεῖν,
οὐδέν
φασι
τῶν |
| [260] |
πραγμάτων
οὐδεμίαν
πω
λαμβάνουσιν
ἐπίδοσιν,
|
αὐτοὶ |
δ'
αὑτῶν
εὐμαθέστεροι
γίγνονται
πρὸς |
| [240] |
τυχεῖν
βουλομένους
ὧν
εἰς
ἐπιθυμίαν
|
αὐτοὶ |
καθεστᾶσι,
δυσκόλως
ἔχειν
καὶ
ζηλοτυπεῖν |
| [190] |
φασκόντων
εἶναι
τὴν
παιδείαν,
ὡς
|
αὐτοὶ |
λίαν
καταφανῶς
ληροῦσι.
Διασύρουσι
μὲν |
| [290] |
μάλιστα
δ'
ὑμῖν·
καὶ
γὰρ
|
αὐτοὶ |
προέχετε
καὶ
διαφέρετε
τῶν
ἄλλων |
| [250] |
εὐβούλους
δὲ
νομίζομεν
οἵτινες
ἂν
|
αὐτοὶ |
πρὸς
αὑτοὺς
ἄριστα
περὶ
τῶν |
| [220] |
διδόασι
καὶ
πάντα
ποιοῦσι
νομίζοντες
|
αὐτοί |
τε
βελτίους
γενήσεσθαι
καὶ
τοὺς |
| [30] |
με
νομίζειν·
οὕτω
γὰρ
γιγνώσκοντες
|
αὐτοί |
τε
δόξετε
καλῶς
κρίνειν
καὶ |
| [80] |
τοιούτοις
πράγμασιν
ἐπιχειρεῖν,
ἐξ
ὧν
|
αὐτοί |
τε
εὐδαιμονήσουσι
καὶ
τοὺς
ἄλλους |
| [20] |
τοῖς
ἄλλοις,
οἵων
περ
ἂν
|
αὐτοὶ |
τυγχάνειν
ἀξιώσαιεν,
λογιζομένους
ὅτι
διὰ |
| [230] |
τοὺς
συνόντας
παιδεύομεν,
οἷά
περ
|
αὐτοὶ |
τυγχάνομεν
ἐπιτηδεύοντες.
~Ἔτι
τοίνυν
γνώσεσθε |
| [10] |
μεγίστης
ζημίας
ἀξίους,
οἵτινες
οἷς
|
αὐτοὶ |
τυγχάνουσιν
ὄντες
ἔνοχοι,
ταῦτα
τῶν |
| [10] |
τοῖς
ἄλλοις
ἂν
ἐπιτιμήσαιτε
τούτοις
|
αὐτοὶ |
φανήσεσθε
περιπίπτοντες.
Οἶμαι
δ'
ὑμᾶς |
| [180] |
σώματος
συγκεῖσθαι
καὶ
τῆς
ψυχῆς,
|
αὐτοῖν |
δὲ
τούτοιν
οὐδεὶς
ἔστιν
ὅστις |
| [80] |
περὶ
ἀμφότερα
μὲν
ταῦτα
σπουδάζειν,
|
αὐτοῖν |
δὲ
τούτοιν
τὸ
μεῖζον
καὶ |
| [140] |
σώζοντες
οὖν
τοὺς
ὁμοίους
σφίσιν
|
αὐτοῖς |
βοηθεῖν
νομίζουσι.
Τούτου
δ'
ἕνεκά |
| [30] |
κινδύνοις
τῶν
μηδὲν
ἠδικημένων,
ἐξὸν
|
αὐτοῖς |
δηλώσασιν
ἃ
πεπόνθασι
τὴν
μεγίστην |
| [310] |
δέδοικα,
μὴ
τοιοῦτόν
τι
πάθος
|
αὐτοῖς |
διὰ
τὸ
πλῆθος
τυγχάνῃ
συμβεβηκός. |
| [200] |
μετεσχήκασι.
Καί
τοι
μηδενὸς
ἔθους
|
αὐτοῖς |
ἐγγενομένου
κοινοῦ
μηδὲ
διατριβῆς
μηδὲ |
| [310] |
σοφιστὰς
ἐθαύμαζον
καὶ
τοὺς
συνόντας
|
αὐτοῖς |
ἐζήλουν,
τοὺς
δὲ
συκοφάντας
πλείστων |
| [50] |
ἀνάγνωθι
τὰ
περὶ
τῆς
ἡγεμονίας
|
αὐτοῖς. |
{Ἐκ
τοῦ
Πανηγυρικοῦ,
~Περὶ
μὲν |
| [60] |
ἀνάγνωθι
καὶ
τοῦτο
τὸ
μέρος
|
αὐτοῖς. |
{Ἐκ
τοῦ
περὶ
Εἰρήνης,
(Δυοῖν |
| [70] |
τοῦ
λόγου
τὸ
λοιπὸν
μέρος
|
αὐτοῖς. |
{Ἐκ
τοῦ
πρὸς
Νικόκλεα,
(Τῶν |
| [70] |
καὶ
τῶν
ἔργων
τῶν
πεπραγμένων
|
αὐτοῖς; |
(Ἔπειτα
τίς
ἂν
πολιτικώτερος
καὶ |
| [240] |
ἐρῶσι·
τίνα
γὰρ
ἄν
τις
|
αὐτοῖς |
ἐπενεγκεῖν
αἰτίαν
ἔχοι
πρεπωδεστέραν
ταύτης; |
| [220] |
φρονιμωτέρους
εἶναι
τῶν
παρὰ
σφίσιν
|
αὐτοῖς· |
ἐφ'
οἷς
ἄξιον
ἦν
ἅπαντας |
| [90] |
ὡς
ἑταίροις
δὲ
καὶ
φίλοις
|
αὐτοῖς |
ἐχρώμην,
ἱκανὴν
ὑπὲρ
ὧν
φεύγω |
| [260] |
καὶ
νεῖκος
καὶ
φιλίαν
ἐν
|
αὐτοῖς, |
Ἴων
δ'
οὐ
πλείω
τριῶν, |
| [50] |
ἀναγκάζομαι
χρῆσθαι
τοῦτον
τὸν
τρόπον
|
αὐτοῖς. |
(Καὶ
γὰρ
ἂν
πάντων
εἴην |
| [320] |
οὕτως
ὁσίως
καὶ
δικαίως
κεχρημένον
|
αὐτοῖς |
καὶ
περὶ
τὴν
πόλιν
καὶ |
| [220] |
προσέχοντας
δὲ
τὸν
νοῦν
σφίσιν
|
αὐτοῖς |
καὶ
τὰς
συνουσίας
μετ'
ἀλλήλων |
| [300] |
καταφρονήσαντες
τῆς
ῥᾳθυμίας
προσέχειν
σφίσιν
|
αὐτοῖς |
καὶ
τῇ
φιλοσοφίᾳ
τὸν
νοῦν. |
| [190] |
ποιῶν
τὴν
φιλοσοφίαν,
ἀλλὰ
τοῖς
|
αὐτοῖς |
λόγοις
χρώμενος
καὶ
ἀκμάζων
καὶ |
| [220] |
ὑπὲρ
πονηρίας
ἀργύριον
ἀναλώσαιεν,
ἐξὸν
|
αὐτοῖς |
μηδὲν
δαπανηθεῖσιν
εἶναι
τοιούτοις,
ὁπόταν |
| [140] |
διοίκησιν,
οὐκ
ἂν
ὁμοίως
ἔμελεν
|
αὐτοῖς· |
νῦν
δὲ
τά
τε
παρὰ |
| [140] |
ἀπολείποντας
κακῶν,
ἀλλὰ
σφίσι
μὲν
|
αὐτοῖς |
πράγματα
παρέχοντας,
τοῖς
δ'
ἀκροωμένοις |
| [320] |
εἴ
τι
μέλει
τῶν
ἀνθρωπίνων
|
αὐτοῖς |
πραγμάτων,
(οὐδὲ
τῶν
νῦν
περὶ |
| [150] |
ὅτι
τοσούτω
χεῖρον
ἀγωνιεῖται
παρ'
|
αὐτοῖς· |
πρὸς
δὲ
τοὺς
ἄλλους,
περὶ |
| [200] |
τοῖς
τε
πράγμασι
καὶ
σφίσιν
|
αὐτοῖς |
προσέχειν
τὸν
νοῦν.
(Ὅπου
δὲ |
| [280] |
μάλιστ'
αὐτῶν
ἐπιθυμοῦσιν,
ἐξὸν
δ'
|
αὐτοῖς |
ῥᾳθυμεῖν
μηδὲν
δαπανωμένοις
εἵλοντο
πονεῖν |
| [290] |
ὡς
ἀγαθοῦ
καὶ
καλοῦ
πράγματος
|
αὐτοῖς |
συμβεβηκότος,
τοὺς
δὲ
τοιούτους
γενέσθαι |
| [110] |
διὰ
τοῦ
Ἰσθμοῦ
πορευόμενον,
ὅπερ
|
αὐτοῖς |
τῆς
περὶ
Λεῦκτρα
συμφορᾶς
εὕροι |
| [230] |
τοσούτῳ
μᾶλλον
τῶν
ἄλλων
προσέσχον
|
αὐτοῖς |
τὸν
νοῦν,
ὥστε
Σόλων
μὲν |
| [290] |
δεινότατον,
εἰ
τοὺς
βουλομένους
τοῖς
|
αὐτοῖς |
τούτοις
διενεγκεῖν
τῶν
ἡλικιωτῶν,
οἷς |
| [310] |
τὴν
φαυλότητα
τῶν
ἐξ
ἀρχῆς
|
αὐτοῖς |
ὑπαρξάντων
οὐ
μέγα
φρονήσειν
οὐδ' |
| [70] |
καθ'
ὅσον
ἠδυνάμην
τὴν
πολιτείαν
|
αὐτοῖς |
ὡς
οἷόν
τε
πραοτάτην.
Ὅπου |
| [60] |
λόγους,
αἰσχυνομένους
ὑπὲρ
τῶν
εἰρημένων
|
αὑτοῖς, |
τούς
τε
νῦν
δοκοῦντας
εἶναι |
| [190] |
ἀμφότερά
τε
γενόμενα
περὶ
τὸν
|
αὐτὸν |
ἀνυπέρβλητον
ἂν
τοῖς
ἄλλοις
ἀποτελέσειεν. |
| [10] |
ἀπέστην,
καίπερ
τηλικοῦτος
ὤν.
Πρὶν
|
αὐτὸν |
ἀπετέλεσα,
μετὰ
πολλῆς
μὲν
ἀληθείας |
| [80] |
περὶ
τούτων,
ἢ
τοῦτο
δέον
|
αὐτὸν |
ἀποφαίνειν
ὃ
πάντες
ὁμολογοῦσιν,
ἀλλ' |
| [90] |
κλέπτην
καὶ
λωποδύτην
μηδὲν
μὲν
|
αὐτὸν |
ἀποφαίνοι
τούτων
εἰργασμένον,
διεξίοι
δ' |
| [60] |
δὲ
ταύτην
πρόφασιν
καὶ
νῦν
|
αὐτὸν |
αὐτὸν
ὑμῖν
δεῖξαι
προειλόμην,
οὐχ |
| [260] |
Διὰ
τοῦτο
δ'
οὐχ
ὁμολογούμενον
|
αὐτὸν |
αὑτῷ
τὸν
λόγον
εἴρηκα,
διότι |
| [160] |
καὶ
περιποιήσασθαι
τῶν
ἐπὶ
τὸν
|
αὐτὸν |
βίον
ὁρμησάντων,
ἀμφότερα
δόξειν,
καὶ |
| [10] |
μὴ
ζητεῖν
εὐθὺς
ἐπελθόντας
ὅλον
|
αὐτὸν |
διελθεῖν,
ἀλλὰ
τοσοῦτον
μέρος
ὅσον |
| [160] |
ὡς
τὸ
πρῶτον
διετέθην
πρὸς
|
αὐτόν. |
Ἐγὼ
γὰρ
ὑπὲρ
μὲν
τῶν |
| [120] |
πρὸς
ὑμᾶς
δυσκόλως
ἐχουσῶν
ἀναπεπταμέναις
|
αὐτὸν |
ἐδέχοντο
ταῖς
πύλαις·
ἐν
αἷς |
| [70] |
δυνάσταις
πλησιάζειν·
~φανήσομαι
γὰρ
πρὸς
|
αὐτὸν |
ἐλευθέρως
καὶ
τῆς
πόλεως
ἀξίως |
| [120] |
τοῖς
ἐχομένοις
δικαίως
ἄν
τις
|
αὐτὸν |
ἔτι
μᾶλλον
ἐπαινέσειεν.
Ὁρῶν
γὰρ |
| [200] |
τὰ
μὲν
παρειληφότα
τὰ
δ'
|
αὐτὸν |
εὑρηκότα,
πολὺ
ἃ
ἔτι
πλέον |
| [20] |
τῆς
ἡλικίας
βεβιωκὼς
εἰς
τὸν
|
αὐτὸν |
καθέστηκα
κίνδυνον,
εἰς
ὅνπερ
ἂν |
| [90] |
γραφῇ
λόγους
εἴρηκεν·
(ἔδει
γὰρ
|
αὐτὸν |
καὶ
τοὺς
λόγους
δεικνύναι
τοὺς |
| [10] |
πολλοῦ
δ'
ἂν
ἐποιησάμην
οὕτως
|
αὐτὸν |
νομίζειν
εἶναί
με
δεινόν,
ὥσπερ |
| [0] |
αἰτίας,
δι'
ἃς
οὕτως
ἀνόμοιον
|
αὐτὸν |
ὄντα
τοῖς
ἄλλοις
γράφειν
προειλόμην· |
| [10] |
ἀκροωμένοις.
(Χρὴ
δὲ
τοὺς
διεξιόντας
|
αὐτὸν |
πρῶτον
μὲν
ὡς
ὄντος
μικτοῦ |
| [140] |
πλείω
νομίζουσιν
εἶναι
τῶν
διδομένων,
|
(αὐτόν |
τε
σὲ
ῥᾳθυμότερον
ἡγοῦνται
ζῆν |
| [0] |
ἐμὲ
μάλιστα
γνωσθήσεσθαι,
καὶ
τὸν
|
αὐτὸν |
τοῦτον
μνημεῖόν
μου
καταλειφθήσεσθαι
πολὺ |
| [150] |
οὐδὲ
καταφρονῶν
τῶν
μὴ
τὸν
|
αὐτὸν |
τρόπον
ἐμοὶ
ζώντων,
ἀλλὰ
τὴν |
| [60] |
ταύτην
πρόφασιν
καὶ
νῦν
αὐτὸν
|
αὐτὸν |
ὑμῖν
δεῖξαι
προειλόμην,
οὐχ
ὡς |
| [120] |
ἔπραττεν,
ὅπως
μηδεμία
τῶν
πόλεων
|
αὐτὸν |
φοβήσεται
τῶν
Ἑλληνίδων,
ἀλλὰ
πᾶσαι |
| [100] |
τριήρεις
κεκτημένην,
καὶ
περὶ
τὸν
|
αὐτὸν |
χρόνον
Λακεδαιμονίους
ἐνίκησε
ναυμαχῶν,
καὶ |
| [70] |
(Ἐπιχειρῶ
δὲ
καὶ
τοῦτο
πείθειν
|
αὐτόν, |
ὡς
χρὴ
δεινὸν
νομίζειν,
ὅταν |
| [210] |
ἂν
ἀλγήσειε
τοιαύτης
διαβολῆς
περὶ
|
αὑτὸν |
γιγνομένης;
(Ἀλλὰ
μὴν
οὐδ'
ἂν |
| [190] |
τοὺς
λόγους
ποιούμενον
ἢ
πρὸς
|
αὑτὸν |
διανοούμενον,
τίς
οὐκ
οἶδεν
ὅτι |
| [150] |
ὅσω
γὰρ
ἄν
τις
ἐπιεικέστερον
|
αὑτὸν |
ἐπιδείξῃ,
δῆλον
ὅτι
τοσούτω
χεῖρον |
| [90] |
σιτουμένοις·
τούτων
μὲν
γὰρ
ἕκαστος
|
αὑτὸν |
μόνον
παρέσχε
καλὸν
κἀγαθόν,
ἐγὼ |
| [160] |
ἅμα
τῇ
τε
πόλει
χρήσιμον
|
αὑτὸν |
παρεῖχεν,
ἡμᾶς
θ'
οὕτως
ἐπιμελῶς |
| [140] |
εἰσφέροντας
καὶ
λειτουργοῦντας
οὐ
μόνον
|
αὑτὸν |
παρέχεις
ἀλλὰ
καὶ
τὸν
υἱόν, |
| [220] |
τῆς
διὰ
τὴν
πονηρίαν
γιγνομένης
|
αὐτὸς |
ἂν
τὸ
πλεῖστον
μέρος
ἀπολαύσειεν. |
| [190] |
καιροῦ
τοῦ
παρόντος·
ἃ
δ'
|
αὐτὸς |
ἀποφαίνομαι,
πειράσομαι
διελθεῖν
ὑμῖν.
Ἄρχομαι |
| [160] |
δεῖ
λέγειν
περὶ
τῶν
κοινῶν;
|
Αὐτὸς |
γὰρ
οὐ
μικρὸν
διήμαρτον
διὰ |
| [140] |
λεγόμενα
φιλοτιμίας,
οὐ
μὴν
ἀλλ'
|
αὐτός |
γε
δεδιέναι
ταῦτα
μάλιστα,
μὴ |
| [320] |
τὸ
μὲν
ὕδωρ
ἡμᾶς
ἐπιλεῖπον,
|
αὐτὸς |
δ'
ἐμπεπτωκὼς
εἰς
λόγους
ἡμερησίους |
| [0] |
ἐκείνων
φλυαρίας
οὐδεμίαν
δύναμιν
ἔχειν,
|
αὐτὸς |
δὲ
πᾶσι
τοῦτο
πεποιηκέναι
φανερόν, |
| [110] |
τοιούτοις
λοχαγοῖς
ἐχρῆτο
καὶ
ταξιάρχοις,
|
(αὐτὸς |
δὲ
περὶ
ταῦτα
δεινὸς
ἦν, |
| [130] |
ἡγούμενος
μέγιστον
εἶναι
τῶν
ἀγαθῶν,
|
αὐτὸς |
δὲ
σαυτῷ
παρὰ
τῆς
πόλεως |
| [90] |
φαίη
καὶ
μαίνεσθαι
τὸν
κατήγορον,
|
αὐτὸς |
δὲ
τοιούτοις
λόγοις
κεχρημένος
οἴεται |
| [240] |
οὐκ
ἂν
εὔξαιτο
μάλιστα
μὲν
|
αὐτὸς |
δύνασθαι
λέγειν,
εἰ
δὲ
μή, |
| [50] |
ἄλλων
εὐεργεσιῶν.
(Ὤιμην
μὲν
οὖν
|
αὐτὸς |
δυνήσεσθαι
διελθεῖν
περὶ
αὐτῶν·
νῦν |
| [110] |
εἷλεν
ἀπὸ
τῶν
χρημάτων
ὧν
|
αὐτὸς |
ἐπόρισε
καὶ
τῶν
συντάξεων
τῶν |
| [120] |
νοῦν,
ὅπως
ἐκ
τῶν
τοιούτων
|
αὐτὸς |
εὐδοκιμήσει
παρὰ
τοῖς
στρατιώταις,
ἀλλ' |
| [20] |
φανήσεται
κριτὴς
γεγενημένος·
ἠπιστάμην
γὰρ
|
αὐτὸς |
μὲν
εἰς
τοὺς
ἄλλους
μηδὲν |
| [20] |
δὲ
πάντων
δεινότατον,
ὅταν
τις
|
αὐτὸς |
μὲν
κινδυνεύων
κατηγορῇ
τῶν
διαβαλλόντων, |
| [90] |
ἤ
κατὰ
τῶν
ἡμαρτηκότων·
ὧν
|
αὐτὸς |
ὀλιγωρήσας
οὐδὲν
προσήκοντας
τῇ
γραφῇ |
| [40] |
δεσπότης
ἐδίκαζεν;
Ὥστ'
ἐξ
ὧν
|
αὐτὸς |
οὗτος
εἴρηκε,
ῥᾴδιον
καταμαθεῖν
ὅτι |
| [10] |
ὅπερ
Λυσίμαχος
πεποίηκεν.
Οὗτος
γὰρ
|
αὐτὸς |
συγγεγραμμένα
λέγων
περὶ
τῶν
ἐμῶν |
| [10] |
εἴ
τις
ἱεροσυλίας
ἕτερον
διώκων
|
αὐτὸς |
τὰ
τῶν
θεῶν
ἐν
τοῖν |
| [10] |
τοσοῦτον
δέ
μου
καταπεφρόνηκεν,
ὥστε
|
αὐτὸς |
ψευδόμενος
ἐμοῦ
τἀληθῆ
λέγοντος
ἐλπίζει |
| [120] |
καὶ
πάλιν
εἰ
διδόντος
εὐθύνας
|
αὐτοῦ, |
καὶ
τὰς
μὲν
πράξεις
Ἰφικράτους |
| [120] |
πόλεων
μηδὲ
μικρὰν
ὑποψίαν
περὶ
|
αὐτοῦ |
λαβεῖν
ὡς
ἐπιβουλεύοντος,
ὥσθ'
ὁπότε |
| [130] |
καὶ
τοὺς
φλαῦρόν
τι
περὶ
|
αὐτοῦ |
λέγειν
τολμῶντας.
Νῦν
δὲ
ταῦτα |
| [0] |
οὐδὲν
ἂν
οἶμαι
προδιαλεχθῆναι
περὶ
|
αὐτοῦ· |
νῦν
δὲ
διὰ
τὴν
καινότητα |
| [130] |
ῥήτορες
ἔργον
εἶχον
αἰτίας
περὶ
|
αὐτοῦ |
πολλὰς
καὶ
ψευδεῖς
πλάττειν,
τὸ |
| [20] |
νῦν
πρὸς
τοὺς
μέλλοντας
περὶ
|
αὐτοῦ |
τὴν
ψῆφον
διοίσειν.
(Οὐ
γὰρ |
| [170] |
διαλέληθεν,
οὐδ'
εἰ
διεψευσμένοι
τινὲς
|
αὐτοῦ |
τυγχάνουσι·
καὶ
γὰρ
περὶ
ἡμῶν |
| [290] |
ἑτέρων
ἄρχειν
πρὶν
ἂν
τῆς
|
αὑτοῦ |
διανοίας
λάβῃ
τὸν
ἐπιστατήσοντα,
μηδ' |
| [20] |
εἶναι
τῶν
ἄλλων,
ἀνυπόστατον
τὴν
|
αὑτοῦ |
δύναμιν
ἅπασιν
εἶναι
δόξειν.
(Ἐλπίζει |
| [290] |
ποιούμενον
αὑτοῦ
πρότερον
ἢ
τῶν
|
αὑτοῦ |
ποιήσασθαι
τὴν
ἐπιμέλειαν,
καὶ
μὴ |
| [290] |
καλὴν
ἀρχὴν
τοῦ
βίου
ποιούμενον
|
αὑτοῦ |
πρότερον
ἢ
τῶν
αὑτοῦ
ποιήσασθαι |
| [120] |
κατεστρέφετο,
τῷ
δ'
ἤθει
τῷ
|
αὑτοῦ |
τὴν
εὔνοιαν
τὴν
τῶν
ἄλλων |
| [240] |
παῖδας
καὶ
τοὺς
οἰκείους
τοὺς
|
αὑτοῦ· |
(τοὺς
δὲ
πόνῳ
καὶ
φιλοσοφίᾳ |
| [220] |
τίς
ἄν,
ἃ
παρὰ
τῆς
|
αὑτοῦ |
φύσεως
ἐπίσταται,
ταῦτα
παρ'
ἑτέρου |
| [40] |
λέγω,
νῦν
μὴ
δηλοίην
ὑμῖν
|
αὐτοὺς |
ἀλλ'
ἀποκρυπτόμενος
φανείην.
Ὡς
οὖν |
| [190] |
ἡμῖν
εὐθὺς
μὲν
προσελθόντας
διαφέρειν
|
αὐτοὺς |
αὑτῶν,
~ὀλίγας
δ'
ἡμέρας
συνδιατρίψαντας |
| [180] |
μέχρι
μὲν
τοῦ
γενέσθαι
βελτίους
|
αὐτοὺς |
αὑτῶν
τοὺς
μαθητὰς
καὶ
ἔχειν |
| [270] |
παιδείαν
τοιαύτην,
(οὐ
μὴν
ἀλλ'
|
αὐτούς |
γ'
αὑτῶν
βελτίους
ἂν
γίγνεσθαι |
| [50] |
μᾶλλον
ὑμῖν
ἐμφανιεῖν
τὴν
ἀλήθειαν.
|
(Αὐτοὺς |
γὰρ
ὑμῖν
δείξω
τοὺς
εἰρημένους |
| [210] |
ὄντων
βέλτιον
γίγνεσθαι
καὶ
χρησιμώτερον,
|
αὐτοὺς |
δ'
ἡμᾶς
τοὺς
ἔχοντας
τὴν |
| [80] |
πλῆθος
τῶν
κειμένων
οὐδὲν
γὰρ
|
αὐτοὺς |
δεῖ
ζητεῖν
ἑτέρους,
ἀλλὰ
τοὺς |
| [50] |
ἑτέρων
ποιοίμην
τὴν
ἀπολογίαν,
ἐξὸν
|
αὐτοὺς |
δείξαντι
τούτους
ἀπολύσασθαι
τὴν
διαβολὴν |
| [310] |
ἐφεστώτων
μοι
λόγων
ἀπορῶ
πῶς
|
αὐτοὺς |
διαθῶμαι·
δοκεῖ
γάρ
μοι
καθ' |
| [230] |
ἀλλ'
οὕτω
τὰ
περὶ
ἡμᾶς
|
αὐτοὺς |
διοικοῦντας
ὥστε
μηδὲν
δεῖσθαι
τῶν |
| [70] |
συμβόλαια
τὰ
γιγνόμενα
πρὸς
ἡμᾶς
|
αὐτούς· |
εἰ
δὲ
τοῖς
λόγοις
πείθοισθε |
| [60] |
καταμαθεῖν.
Ἐνθυμήθητε
δὲ
πρὸς
ὑμᾶς
|
αὐτούς, |
εἰ
δοκῶ
τοῖς
λόγοις
διαφθείρειν |
| [50] |
μὲν
γὰρ
ἐπίδειξιν
ποιούμενος
ἔλεγον
|
αὐτούς, |
εἰκότως
ἂν
εἶχον
τὴν
αἰτίαν |
| [280] |
πολιτεύωνται
διακειμένους
καὶ
τοὺς
βελτίστους
|
αὐτοὺς |
εἶναι
δοκοῦντας.
(Καὶ
ταῦτα
καὶ |
| [240] |
πονηροὺς
γιγνομένους;
Ἴσασι
γὰρ
σφᾶς
|
αὐτοὺς |
ἐν
μὲν
τοῖς
τοιούτοις
δυναστεύοντας, |
| [270] |
μὴ
καὶ
τοῖς
προειρημένοις
ἀκολούθους
|
αὐτοὺς |
ἐνόμιζον
εἶναι,
καὶ
τὰς
ἀποδείξεις |
| [140] |
τοῖς
λόγοις
ἀσφαλεστέροις
χρῇ
πρὸς
|
αὐτούς, |
ἐπεὶ
νῦν
γε
τίνα
χρὴ |
| [210] |
εὑρῆσθαι
παιδείαν,
ἥ
τις
ἂν
|
αὐτοὺς |
ἐπί
τι
τούτων
ὧν
περ |
| [310] |
τόλμαις
καὶ
ταῖς
φιλαπεχθημοσύναις
ἱκανοὺς
|
αὐτοὺς |
ἔσεσθαι
διαφυλάττειν
τὴν
δημοκρατίαν,
διὰ |
| [100] |
Λακεδαιμονίους
ἐνίκησε
ναυμαχῶν,
καὶ
ταύτην
|
αὐτοὺς |
ἠνάγκασε
συνθέσθαι
τὴν
εἰρήνην,
ἣ |
| [180] |
διακριβώσαντες
ἐν
τούτοις
πάλιν
γυμνάζουσιν
|
αὐτούς, |
καὶ
πονεῖν
ἐθίζουσι,
καὶ
συνείρειν |
| [300] |
πεπραγμένων,
καὶ
διέλθετε
πρὸς
ὑμᾶς
|
αὐτοὺς |
καὶ
σκέψασθε
ποῖός
τις
ἦν |
| [150] |
πόλιν
οὔτε
τὰ
περὶ
ἡμᾶς
|
αὐτοὺς |
κακῶς
διῳκηκότες,
ἀλλ'
ἀπ'
ἐλαττόνων |
| [120] |
ὀφθεὶς
εἰς
θόρυβον
καὶ
ταραχὴν
|
αὐτοὺς |
καταστήσειεν.
(Εἰ
δὲ
τύχοι
καθορμισθεὶς |
| [240] |
διδόασι,
καὶ
χαίρουσιν
ὁπόταν
ὁρῶσιν
|
αὐτοὺς |
μεθ'
ἡμῶν
ἡμερεύοντας,
οἱ
δὲ |
| [240] |
τοῦ
φρονεῖν
εὖ
καὶ
λέγειν
|
αὐτοὺς |
μὲν
ἀμελεῖν
τούτων,
τοὺς
μὲν |
| [290] |
μηδὲν
τοιοῦτον
ἐξαμαρτήσεσθε
περὶ
ὑμᾶς
|
αὐτούς, |
μηδὲ
πιστοτέρους
ποιήσετε
τοὺς
λόγους |
| [310] |
τῶν
ἄλλων.
Καί
τοι
προσῆκεν
|
αὐτοὺς |
νῦν
μισεῖσθαι
μᾶλλον
ἢ
κατ' |
| [320] |
νῦν
περὶ
ἐμὲ
γιγνομένων
οὐδὲν
|
αὐτοὺς |
οἶμαι
λανθάνειν.
Διόπερ
οὐκ
ὀρρωδῶ |
| [220] |
δεῦρο
πλεόντων,
ἵνα
παιδευθῶσι.
Πότερον
|
αὐτοὺς |
οἴονται
σπανίζοντας
ἐκεῖ
πονηρῶν
ἀνθρώπων |
| [240] |
οὐδὲ
πεπονθέναι
τοιοῦτον
οὐδὲν
οἷον
|
αὐτοὺς |
ὀλίγῳ
πρότερον
ᾐτιώμην·
(ἀλλ'
εἰ |
| [30] |
πλησιάζοντας
ἢ
τοὺς
ἐν
κακοῖς
|
αὐτοὺς |
ὄντας
ἢ
τοὺς
ἑτέροις
πράγματα |
| [210] |
ὁρῶντες
ἢ
καὶ
πυνθανόμενοι
πονηροὺς
|
αὐτοὺς |
ὄντας
καὶ
δοκοῦντας
τοῖς
συμπολιτευομένοις; |
| [310] |
τὰς
ἐσχάτας
ἀκαιρίας
ἐμβάλλομεν
ἡμᾶς
|
αὐτούς· |
ὅπου
γε
καὶ
λέγων
ἐγὼ |
| [180] |
Τῷ
μὲν
γὰρ
εἰδέναι
περιλαβεῖν
|
αὐτοὺς |
οὐχ
οἷόν
τ'
ἐστίν·
ἐπὶ |
| [250] |
ἀλλήλους
καὶ
δηλοῦν
πρὸς
ἡμᾶς
|
αὐτοὺς |
περὶ
ὧν
ἂν
βουληθῶμεν,
οὐ |
| [110] |
δικαίως
ἅπασι
τοῖς
Ἕλλησιν
ἔδοξεν
|
αὐτοὺς |
ποιήσασθαι.
Καί
τοι
τοῦ
καλῶς |
| [140] |
ὅπως
ἕκαστοι
βούλονται
διατεθῆναι
πρὸς
|
αὐτούς· |
σὲ
δ'
οὐδενὸς
μετέχοντα
τούτων, |
| [70] |
ἐπιτιμῶ
ταῖς
μοναρχίαις,
ὅτι
δέον
|
αὐτοὺς |
τὴν
φρόνησιν
ἀσκεῖν
μᾶλλον
τῶν |
| [250] |
μέμψασθαι
τολμήσειεν,
ἀλλ'
οὐκ
ἂν
|
αὐτοὺς |
τοὺς
ἐξαμαρτάνοντας
κολάζειν
ἀξιώσειε;
(Τί |
| [10] |
τὰς
διαβολάς,
ἐμοῦ
δὲ
Λυσίμαχος
|
αὐτοὺς |
τοὺς
λόγους
μάλιστα
διαβέβληκεν,
ἵν' |
| [300] |
πονεῖν
ἐθέλοντας
καὶ
παρασκευάζειν
σφᾶς
|
αὐτοὺς |
χρησίμους
τῇ
πόλει
περὶ
πολλοῦ |
| [310] |
δὲ
τοσοῦτον
ἀπέχετε
τοῦ
κολάζειν
|
αὐτούς, |
ὥστε
τούτοις
χρῆσθε
καὶ
κατηγόροις |
| [250] |
νομίζομεν
οἵτινες
ἂν
αὐτοὶ
πρὸς
|
αὑτοὺς |
ἄριστα
περὶ
τῶν
πραγμάτων
διαλεχθῶσιν. |
| [240] |
τοὺς
ἔργον
ποιουμένους
ὅπως
χρησίμους
|
αὑτοὺς |
ἐν
τοῖς
καιροῖς
τοῖς
τοιούτοις |
| [130] |
τῶν
ἀνθρώπων,
ὅσοι
τοῖς
ὑπὲρ
|
αὑτοὺς |
πεφυκόσιν
ἀχθόμενοι
τυγχάνουσι.
Τοιγαροῦν
οἱ |
| [160] |
ἔμελλον
παρ'
ἑτέρων
λαμβάνοντες
χρησίμους
|
αὑτούς, |
ὥσπερ
ἐγώ,
τῇ
πόλει
παρέξειν. |
| [160] |
πρόξενον
ποιήσασθαι
καὶ
δωρεὰν
μυρίας
|
αὐτῷ |
δοῦναι
δραχμάς,
ἐμοὶ
δὲ
πολὺ |
| [120] |
διαφέρειν
ἐκεῖνον
προκρίνειεν;
Συνίσασι
γὰρ
|
αὐτῷ |
κατὰ
μὲν
ἀρχὰς
τῶν
πολέμων |
| [100] |
δωρεῶν
οὐδὲ
τῶν
τιμῶν
οὐδεὶς
|
αὐτῷ |
μετέδωκε
τῶν
ἐκείνῳ
ψηφισθεισῶν,
ἀλλ' |
| [100] |
ὑμᾶς
ἐπαινεῖν
καὶ
χάριν
ἔχειν
|
αὐτῷ, |
περὶ
δὲ
ταυτησὶ
τῆς
γραφῆς |
| [100] |
καὶ
δέκα
μόνον
τάλαντα
δούσης
|
αὐτῷ |
τῆς
πόλεως
καὶ
τριήρεις
πεντήκοντα |
| [250] |
λόγον
ὄντα,
καὶ
μάλιστα
χρωμένους
|
αὐτῷ |
τοὺς
πλεῖστον
νοῦν
ἔχοντας.
Ὧν |
| [260] |
τοῦτο
δ'
οὐχ
ὁμολογούμενον
αὐτὸν
|
αὑτῷ |
τὸν
λόγον
εἴρηκα,
διότι
καὶ |
| [230] |
δανεῖσαι
τῶν
τοῦ
θεοῦ
χρημάτων
|
αὑτῷ, |
τόν
τε
δῆμον
κατήγαγε
καὶ |
| [20] |
τὸν
πρὸς
ἐμὲ
παρ'
ἑτέρων
|
αὑτῷ |
χρηματισμὸν
ποιήσειν,
καὶ
προσδοκῶν,
ἢν |
| [140] |
τύχῃ
προσπεσόν,
οὕτως
εἰπεῖν
περὶ
|
αὐτῶν· |
ἃ
δ'
οὖν
μοι
νῦν |
| [10] |
τι
τυγχάνομεν
λέγοντες
ἄξιον
ἡμῶν
|
αὐτῶν. |
(Ἃ
μὲν
οὖν
ἀναγκαῖον
ἦν |
| [270] |
οὕτω
διακείμενος
ἐπιχειρήσω
διαλεχθῆναι
περὶ
|
αὐτῶν· |
αἰσχύνομαι
γὰρ
εἴ
τισι
δόξω |
| [270] |
ὥστε
φοβοῦμαι
μὴ
τὴν
ἀρχὴν
|
αὐτῶν |
ἀκούσαντες
θορύβου
καὶ
βοῆς
ἅπαν |
| [260] |
οὔτε
πόρρω
τούτων
ἔγνωκα
περὶ
|
αὐτῶν, |
ἀλλ'
οἵ
τε
νομίζοντες
μηδὲν |
| [60] |
καταμέμφεσθαι
τὴν
δύναμιν
τὴν
σφετέραν
|
αὐτῶν. |
(Ἀλλ'
ὅμως,
τούτων
οὕτως
ἐχόντων, |
| [60] |
ἀρχὴν
ταύτην
ὅθεν
διαλέγομαι
περὶ
|
αὐτῶν, |
ἀνάγνωθι
καὶ
τοῦτο
τὸ
μέρος |
| [50] |
εἰσι
τὴν
ψῆφον
οἴσετε
περὶ
|
αὐτῶν. |
Ἅπαντας
μὲν
οὖν
διὰ
τέλους |
| [80] |
ἄλλως
τε
καὶ
διαπεπραγμένος
ἀπ'
|
αὐτῶν |
ἅπερ
ἐγώ;
(Τούτων
γὰρ
γραφέντων |
| [80] |
τῶν
ἄλλων
μὲν
ἀγνοουμένην,
ὑπ'
|
αὐτῶν |
δὲ
τούτων
ἀντιλεγομένην,
ἐγὼ
δ' |
| [100] |
ὠφελοίμην,
ἀναγκαίως
ἔχει
διαλεχθῆναι
περὶ
|
αὐτῶν. |
Διὰ
τοῦτο
δ'
οὐχ
ἅμα |
| [300] |
οὕτως
ὑμᾶς
αἴσθωνται
πρὸς
ἑκατέρους
|
αὐτῶν |
διακειμένους,
ἐθελήσουσιν
οἱ
νεώτεροι
καταφρονήσαντες |
| [140] |
χαλεπῶς
οἴσουσιν.
Ὡς
οὖν
οὕτως
|
αὐτῶν |
διατεθησομένων
σκόπει
τί
σοι
λεκτέον |
| [0] |
ἐπιχαρίτως
οὐδ'
ἀνεπιφθόνως
εἰπεῖν
περὶ
|
αὐτῶν |
δυνησόμενος·
εἰ
δ'
ὑποθείμην
ἀγῶνα |
| [180] |
τὴν
χρείαν
καὶ
τὴν
ἐμπειρίαν
|
αὐτῶν· |
ἐκ
τούτων
γὰρ
ἐν
ἁπάσαις |
| [280] |
τὸ
μέρος,
ἐφ'
ᾧ
ἂν
|
αὐτῶν |
ἕκαστον
τύχῃ
ῥηθέν,
τὸ
δὲ |
| [210] |
πραττόντων
ἐπὶ
τοὺς
οὐδὲν
τῶν
|
αὐτῶν |
ἐκείνοις
ἐπιτηδεύοντας.
(Ἐγὼ
δ'
οὐχ |
| [130] |
μὴ
κατὰ
τρόπον
γνωσθῆναι
περὶ
|
αὐτῶν. |
(Ἐκεῖνος
γὰρ
οὔτε
μισόδημος
ὢν |
| [280] |
τοι
πεποιήκατε
τοὺς
μὲν
ἐπιεικεστάτους
|
αὐτῶν |
ἐν
πότοις
καὶ
συνουσίαις
καὶ |
| [280] |
τὸν
τρόπον
τοῦτον
λέγεσθαι
περὶ
|
αὐτῶν, |
ἐπεὶ
νῦν
γ'
οὕτως
ἀνέστραπται |
| [270] |
δέ
πως
τυγχάνω
γιγνώσκων
περὶ
|
αὐτῶν. |
(Ἐπειδὴ
γὰρ
οὐκ
ἔνεστιν
ἐν |
| [80] |
ἦν
παραπλησίαν
εἶναι
τὴν
ζήτησιν
|
αὐτῶν· |
ἐπειδὴ
δ'
ἐνταῦθα
προεληλύθαμεν
ὥστε |
| [280] |
οὐδεὶς
ἐτόλμησεν·
(οἱ
μὲν
γὰρ
|
αὐτῶν |
ἐπὶ
τῆς
Ἐννεακρούνου
ψύχουσιν
οἶνον, |
| [280] |
οἱ
πλεῖστοι
τῶν
τηλικούτων
μάλιστ'
|
αὐτῶν |
ἐπιθυμοῦσιν,
ἐξὸν
δ'
αὐτοῖς
ῥᾳθυμεῖν |
| [290] |
γὰρ
ἀλλ'
ἢ
φανερῶς
ὑμῶν
|
αὐτῶν |
ἔσεσθε
κατεψηφισμένοι
τὴν
τοιαύτην
ἀδικίαν, |
| [220] |
δοῖεν
ἑτέροις
ὁτιοῦν
τῶν
σφετέρων
|
αὐτῶν· |
ἔτι
δὲ
τίνες
ἂν
ὑπὲρ |
| [50] |
καὶ
ῥᾳδίαν
ποιήσειν
τὴν
διάγνωσιν
|
αὐτῶν. |
(Ἔχει
γὰρ
οὕτως·
ἐγὼ
καλλίστην |
| [190] |
θάτερον,
ἢ
μεταστήσομεν
τὰς
γνώμας
|
αὐτῶν, |
ἢ
τὰς
βλασφημίας
καὶ
κατηγορίας |
| [260] |
ἀλλὰ
ταῖς
ἀληθείαις
χρήσομαι
περὶ
|
αὐτῶν. |
(Ἡγοῦμαι
γὰρ
καὶ
τοὺς
ἐν |
| [270] |
καὶ
σαφεῖς
ᾤμην
ἔχειν
ὑπὲρ
|
αὐτῶν. |
(Ἡγοῦμαι
δὲ
τοιαύτην
μὲν
τέχνην, |
| [0] |
πώποτε
τὴν
μικρολογίαν
ταύτην
ἠμυνάμην
|
αὐτῶν, |
(ἡγούμενος
τὰς
μὲν
ἐκείνων
φλυαρίας |
| [70] |
συμφερόντων.
Γνώσεσθε
δὲ
τὴν
δύναμιν
|
αὐτῶν, |
ἢν
παραβάλλητε
πρὸς
ἕτερα
τῶν |
| [200] |
γιγνομένους,
τοὺς
δ'
ἄλλους
ἐξ
|
αὐτῶν |
ἰδιώτας
ἀπαλλαττομένους.
(Καί
τοι
πῶς |
| [200] |
παιδεύειν
ἑτέρους
δυνηθέντας,
ὅσοι
δ'
|
αὐτῶν |
ἰδιωτεύειν
ἐβουλήθησαν,
ἔν
τε
ταῖς |
| [200] |
οὗτοι
λέγουσιν,
(ἀλλὰ
τοὺς
μὲν
|
αὐτῶν |
ἱκανοὺς
ἀγωνιστὰς
ἀποτελεσθέντας,
τοὺς
δὲ |
| [130] |
ἐπιμέλειάν
τινα
ποιήσει
καὶ
θεραπείαν
|
αὐτῶν, |
ἵν'
εὐδοκιμήσῃς
δι'
ἀμφότερα,
καὶ |
| [220] |
εὐδοκιμούντων,
ὅμως
τολμῶσι
βλασφημεῖν
περὶ
|
αὐτῶν |
καὶ
λέγειν
ὡς
ταύτην
ποιοῦνται |
| [170] |
τυγχάνουσι·
καὶ
γὰρ
περὶ
ἡμῶν
|
αὐτῶν |
καὶ
περὶ
ἄλλων
πραγμάτων
ἀναριθμήτων |
| [70] |
προεῖπον
καὶ
νῦν
λέγω
περὶ
|
αὐτῶν. |
Καὶ
πρῶτον
μὲν
ποῖος
γένοιτ' |
| [130] |
πολεμεῖς
τοῖς
μέγιστον
ἀεὶ
δυναμένοις
|
αὐτῶν. |
Καί
τοι
πόσους
οἴει
διὰ |
| [200] |
ἃ
ἔτι
πλέον
καὶ
σφῶν
|
αὐτῶν |
καὶ
τῶν
ἄλλων
διήνεγκαν;
(Οὐ |
| [20] |
τὴν
αὐτὴν
ἔχῃ
γνώμην
περὶ
|
αὐτῶν. |
Καίτοι
χρὴ
τοὺς
νοῦν
ἔχοντας |
| [250] |
ἀλλὰ
μικρά
γε
μνησθήσομαι
περὶ
|
αὐτῶν, |
μάλιστα
μὲν
ὅτι
κἀκεῖνοι
περὶ |
| [50] |
οὖν
αὐτὸς
δυνήσεσθαι
διελθεῖν
περὶ
|
αὐτῶν· |
νῦν
δέ
με
τὸ
γῆρας |
| [260] |
εἶναι
φιλαπεχθήμονας,
πολὺ
πραότεροι
τυγχάνομεν
|
αὐτῶν |
ὄντες·
οἱ
μὲν
γὰρ
ἀεί |
| [240] |
ἐξηπατημένων
καὶ
πεφενακισμένων
προσποιοῦνται
καταγελᾶν
|
αὐτῶν, |
ὁπόταν
δὲ
τύχωσι,
μεταβαλόντες
ὡς |
| [160] |
καὶ
δικαίους
ᾤμην
ἔχειν
ὑπὲρ
|
αὐτῶν· |
ὁρῶν
δ'
οὐ
μόνον
δυσκόλως |
| [20] |
τὰς
διαβολάς,
ἐμὲ
δ'
ὑπὲρ
|
αὐτῶν |
οὐ
δυνησόμενον
ἀξίως
τῆς
δόξης |
| [240] |
Λυσίμαχος
ἦν
ὁ
λυπούμενος
ὑπὲρ
|
αὐτῶν |
οὐδ'
ἄλλος
οὐδεὶς
τῶν
τοιούτων, |
| [250] |
ἀνθρώπων,
οὐκ
ἀγνοοῦντες
τὴν
δύναμιν
|
αὐτῶν, |
οὐδ'
ὅτι
τάχιστ'
ἂν
οὗτοι |
| [200] |
ταύτην
κατέστησαν.
(Ἔτι
τοίνυν
ὑμῶν
|
αὐτῶν |
οὐδεὶς
ἔστιν
ὅστις
οὐκ
ἂν |
| [260] |
τοιαῦτα
τῶν
μαθημάτων·
οὐδὲν
γὰρ
|
αὐτῶν |
οὔτ'
ἐπὶ
τῶν
ἰδίων
οὔτ' |
| [250] |
ὑμεῖς
σαφέστερον
εἰδότες
τὴν
δύναμιν
|
αὐτῶν |
οὕτω
διακέησθε
πρὸς
ἑκάστους
ἡμῶν |
| [30] |
καὶ
τυράννους,
καὶ
χρήματα
παρ'
|
αὐτῶν |
παμπληθῆ
τὰ
μὲν
εἰληφέναι
τὰ |
| [10] |
οὐκ
ἂν
δυναίμην
λαβεῖν
παρ'
|
αὐτῶν. |
(Πάντων
ἡγοῦμαι
πονηροτάτους
εἶναι
καὶ |
| [90] |
γήρως
δηλώσω,
καὶ
μάρτυρας
ὑμῶν
|
αὐτῶν |
παρέξομαι
περὶ
ὧν
ἂν
λέγω |
| [100] |
ὅτι
πολὺ
τὰ
πράγματα
διέφερεν
|
αὐτῶν. |
(Περὶ
μὲν
γὰρ
ἐκείνων
οὐδὲν |
| [270] |
τε
τὰς
ὑποσχέσεις
ποιουμένους
περὶ
|
αὐτῶν |
πρότερον
ἀπερεῖν
καὶ
παύσεσθαι
ληροῦντας, |
| [110] |
εἰπεῖν,
ἀλλὰ
σαφῶς
φράσαι
περὶ
|
αὐτῶν. |
Πρῶτον
μὲν
δύνασθαι
γνῶναι
πρὸς |
| [230] |
τῷ
λόγῳ
διενεγκών;
εἰς
τοῦτ'
|
αὐτῶν |
τὰ
πράγματα
προήγαγεν
ὥστ'
ὀλίγας |
| [180] |
ὁμολογουμένας,
δι'
ὧν
οἱ
προεστῶτες
|
αὐτῶν |
τάς
τε
ψυχὰς
φρονιμωτέρας
καὶ |
| [260] |
ὠφελεῖν
ἡμᾶς
πέφυκεν,
ὅταν
λάβωμεν
|
αὐτῶν |
τὴν
ἐπιστήμην,
ταῦτα
δὲ
τοὺς |
| [150] |
μὲν
οὖν
τοὺς
μηδὲν
τῶν
|
αὐτῶν |
τοῖς
ἄλλοις
γιγνώσκοντας,
ἀλλὰ
χαλεπωτέρους |
| [280] |
ἀλλὰ
καὶ
συγχαίρουσι
ταῖς
ἀσωτίαις
|
αὐτῶν, |
τοὺς
δ'
εἰς
τὴν
αὑτῶν |
| [310] |
ταῖς
αἰτίαις
ταῖς
λεγομέναις
περὶ
|
αὐτῶν· |
τοὺς
δὲ
συμμάχους
λυμαινόμενοι
καὶ |
| [20] |
βουλομένων
βλασφημεῖν
ταχέως
μεταπεισθήσεσθαι
περὶ
|
αὐτῶν, |
τοὺς
δὲ
τοιοῦτον
εἶναί
με |
| [250] |
ἐπεὶ
καὶ
τάδε
περὶ
τῶν
|
αὐτῶν |
τούτων
ἔνεστιν
εἰπεῖν.
Φέρε
γὰρ |
| [90] |
ὑμᾶς
ἐπεχείρησεν.
Ἐγὼ
δ'
ἐξ
|
αὐτῶν |
τούτων
ἐξ
ὧν
περ
προσήκει |
| [200] |
τὸ
φρονεῖν
καὶ
λέγειν
τῶν
|
αὐτῶν |
τούτων
ὧν
παῖδες
ὄντες
ἀπελείφθησαν. |
| [140] |
ἀπήνεγκε
τὴν
γραφήν,
ἐσκόπουν
περὶ
|
αὐτῶν |
τούτων
ὥσπερ
ἂν
ὑμῶν
ἕκαστος, |
| [180] |
ὡς
ἐπὶ
τὸ
πολὺ
πλειστάκις
|
αὐτῶν |
τυγχάνουσι.
(Τοῦτον
δὲ
τὸν
τρόπον |
| [110] |
οὐδὲ
παραπλήσιος.
Ῥᾴδιον
δ'
ἐξ
|
αὐτῶν |
τῶν
ἔργων
γνῶναι·
πλείστους
γὰρ |
| [310] |
Κἀκεῖνοι
μὲν
οὕτως
ἐγίγνωσκον
περὶ
|
αὐτῶν· |
ὑμεῖς
δὲ
τοσοῦτον
ἀπέχετε
τοῦ |
| [170] |
τοῖς
λόγοις
τοιούτοις
χρῆσθαι
περὶ
|
αὐτῶν. |
Ὑπομείναντες
οὖν
τὸν
τρόπον
τῶν |
| [100] |
οὕτω
διελέσθαι
καὶ
διατάξασθαι
περὶ
|
αὐτῶν. |
(Χρὴ
δὲ
τὸν
ὑπὲρ
ἐκείνου |
| [300] |
τοῖς
ἄλλοις
Ἕλλησι
γιγνώσκειν
περὶ
|
αὐτῶν. |
(Ὧν
ὑμῖν
οὐδὲν
πώποτ'
ἐμέλησεν, |
| [290] |
ἐπαινοῦμεν
τοὺς
ταῖς
φιλοπονίαις
ταῖς
|
αὑτῶν |
ἀγαθόν
τι
κτήσασθαι
δυνηθέντας
μᾶλλον |
| [190] |
ὅτι
γίγνονται
κρείττους
οὐ
μόνον
|
αὑτῶν |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
εὖ
μὲν |
| [100] |
ὑπὲρ
τῶν
συγγεγενημένων
ὥσπερ
ὑπὲρ
|
αὑτῶν |
ἀναγκαῖον
ποιεῖσθαι
τὴν
ἀπολογίαν,
ἄλλως |
| [10] |
ἐξαπατώντων
κατηγορίαις
ἢ
ταῖς
ὑπὲρ
|
αὑτῶν |
ἀπολογίαις,
οὐδὲ
τῶν
λεγόντων
ὡς |
| [270] |
(οὐ
μὴν
ἀλλ'
αὐτούς
γ'
|
αὑτῶν |
βελτίους
ἂν
γίγνεσθαι
καὶ
πλέονος |
| [20] |
τοῖς
μηδὲν
ἀδικοῦσιν
ἐπιδειξάμενοι
τὰς
|
αὑτῶν |
δυνάμεις
παρὰ
τῶν
φανερῶς
ἐξημαρτηκότων |
| [250] |
ἐλπίζοντες,
ἢν
τούτους
διαβάλλωσι,
τοὺς
|
αὑτῶν |
ἐντιμοτέρους
ποιήσειν.
(Περὶ
ὧν
δυνηθείην |
| [200] |
(Ὅπου
δὲ
καὶ
διὰ
τὰς
|
αὑτῶν |
ἐπιμελείας
γίγνονταί
τινες
βελτίους,
πῶς |
| [260] |
πω
λαμβάνουσιν
ἐπίδοσιν,
αὐτοὶ
δ'
|
αὑτῶν |
εὐμαθέστεροι
γίγνονται
πρὸς
τὰ
μείζω |
| [200] |
γίγνεσθαι
παρὰ
τῆς
ἀπιστουμένης
ὑφ'
|
αὑτῶν |
ἢ
παρὰ
τῶν
ἀκριβῶς
εὑρῆσθαι |
| [240] |
μὲν
συνιστᾶσι
τοὺς
παῖδας
τοὺς
|
αὑτῶν, |
καὶ
χρήματα
διδόασι,
καὶ
χαίρουσιν |
| [260] |
νεωτέροις,
μὴ
μέντοι
περιιδεῖν
τὴν
|
αὑτῶν |
κατασκελετευθεῖσαν
ἐπὶ
τούτοις,
μηδ'
ἐξοκείλασαν |
| [40] |
ἡμιθέων
ἀναζητοῦντες
τὸν
βίον
τὸν
|
αὑτῶν |
κατέτριψαν,
οἱ
δὲ
περὶ
τοὺς |
| [190] |
εὖ
μὲν
πεφυκότων
λίαν
δ'
|
αὑτῶν |
κατημεληκότων·
ὥσθ'
ἑκάτερόν
τε
τούτων |
| [190] |
εὐθὺς
μὲν
προσελθόντας
διαφέρειν
αὐτοὺς
|
αὑτῶν, |
~ὀλίγας
δ'
ἡμέρας
συνδιατρίψαντας
σοφωτέρους |
| [80] |
τῶν
ὀνομάτων
δυνηθῶσιν
εἰς
τὴν
|
αὑτῶν |
ὁμιλίαν,
ἐγὼ
δὲ
τῶν
μὲν |
| [140] |
νομιεῖν
ἐλέγχεσθαι
τὸν
βίον
τὸν
|
αὑτῶν |
οὐ
σπουδαῖον
ὄντα;
Καὶ
γὰρ |
| [280] |
αὐτῶν,
τοὺς
δ'
εἰς
τὴν
|
αὑτῶν |
παιδείαν
ὁτιοῦν
ἀναλίσκοντας
διαφθείρεσθαί
φασιν. |
| [240] |
βελτίους
γενομένους
χαλεπωτέρους
ἔσεσθαι
ταῖς
|
αὑτῶν |
πονηρίαις
καὶ
συκοφαντίαις,
ὑμᾶς
δὲ |
| [240] |
δὲ
καταμεμφομένους
τὴν
φύσιν
τὴν
|
αὑτῶν, |
τοὺς
δὲ
δι'
ἄλλας
τινὰς |
| [180] |
μὲν
τοῦ
γενέσθαι
βελτίους
αὐτοὺς
|
αὑτῶν |
τοὺς
μαθητὰς
καὶ
ἔχειν
ἄμεινον, |
| [310] |
δ'
ἐν
ἅπασιν
ἐπιδείκνυσθαι
τὴν
|
αὑτῶν |
ὠμότητα
καὶ
μισανθρωπίαν
καὶ
φιλαπεχθημοσύνην. |
| [160] |
Λακεδαιμονίους
ἁπάντων
τῶν
ὑπαρχόντων
ἡμῖν,
|
ἀφ' |
ὧν
ὁ
πατὴρ
ἅμα
τῇ |
| [280] |
φιλοσοφητέον
καὶ
πάντα
πρακτέον
ἐστίν.
|
Ἀφ' |
ὧν
ὑμεῖς
πολὺν
ἤδη
χρόνον |
| [10] |
ὅλως
δὲ
τὴν
μὲν
ἀλήθειαν
|
ἀφανίζει, |
ψευδῆ
δὲ
δόξαν
παραστήσασα
τοῖς |
| [60] |
οὖν
μηδὲ
ταῦτ'
ἔχωσιν
εἰπεῖν,
|
ἀφέμενος |
τοῦ
βοηθεῖν
τοῖς
εἰρημένοις
πειράσομαι |
| [20] |
πολλὰ
πρὸ
τοῦ
πράγματος
λέγων,
|
ἀφέμενος |
τούτων,
περὶ
ὧν
οἴσετε
τὴν |
| [180] |
τεχνῶν·
εἰ
δὲ
δή
τις
|
ἀφέμενος |
τῶν
ἄλλων
ἔροιτό
με
τί |
| [40] |
ἐκείνως
ὑμᾶς
ἡγοῦμαι
τάχιστ'
ἂν
|
ἀφέσθαι |
τῆς
δόξης
ταύτης,
εἴ
τις |
| [10] |
τοσαύτας
ἰδέας
καὶ
τοσοῦτον
ἀλλήλων
|
ἀφεστώσας |
συναρμόσαι
καὶ
συναγαγεῖν,
καὶ
τὰς |
| [270] |
καὶ
πολὺ
τῆς
τῶν
ἄλλων
|
ἀφεστῶτα |
διανοίας,
ὥστε
φοβοῦμαι
μὴ
τὴν |
| [40] |
τοὺς
τοσοῦτον
τοῖς
ἐπιτηδεύμασιν
ἀλλήλων
|
ἀφεστῶτας |
περὶ
τὰς
αὐτὰς
πράξεις
ἡγεῖσθαι |
| [220] |
τὴν
πορείαν;
Ἀλλὰ
πανταχοῦ
πολλὴν
|
ἀφθονίαν |
εὕροι
τις
ἂν
τῶν
συμπονηρεύεσθαι |
| [220] |
εἰδότες
καὶ
τοὺς
ξένους
τοὺς
|
ἀφικνουμένους |
καὶ
τοὺς
προεστῶτας
τῆς
παιδείας |
| [50] |
τοῖς
Ἕλλησιν
ἀγαθῶν
αἰτίαν
γεγενημένην.
|
Ἀφορισάμενος |
δὲ
τὸν
λόγον
τὸν
περὶ |
| [200] |
ἀπαλλαττομένους.
(Καί
τοι
πῶς
οὐκ
|
ἄφρονας |
εἶναι
χρὴ
νομίζειν
τοὺς
τὰς |
| [200] |
τῶν
πονεῖν
ἐθελόντων
μηδὲ
τοὺς
|
ἀφυεῖς |
τῶν
τὰς
ψυχὰς
ἀνδρικὰς
ἐχόντων. |
| [130] |
εἶναι
τοῖς
προειρημένοις·
οὕτω
γὰρ
|
ἀφυὴς |
ἦν
πρὸς
τὴν
τῶν
ἀνθρώπων |
| [130] |
ὅσοι
τοῖς
ὑπὲρ
αὑτοὺς
πεφυκόσιν
|
ἀχθόμενοι |
τυγχάνουσι.
Τοιγαροῦν
οἱ
μὲν
ῥήτορες |
| [70] |
ἢ
τηλικούτων,
οὐ
μὴν
περὶ
|
ἀχρηστοτέρων |
οὐδ'
ἧττον
τῇ
πόλει
συμφερόντων. |
