Par. |
[122] |
τοῖς
δὲ
βαρβάροις
αὐτοὺς
ἐξέδοσαν
|
ὧν |
ἀκόντων
τὴν
χώραν
ἔχουσιν
καὶ |
[30] |
ἀξιώσειεν.
Πρῶτον
μὲν
γὰρ
ἐξ
|
ὧν |
ἄν
τις
καταφρονήσειεν
τῶν
λεγομένων |
[181] |
ὅλης
τῆς
Ἑλλάδος
ἑστήκασιν.
~Ὑπὲρ
|
ὧν |
ἄξιον
ὀργίζεσθαι
καὶ
σκοπεῖν
ὅπως |
[76] |
ὅστις
τοιαῦτα
τυγχάνοι
πράττων
ἐξ
|
ὧν |
αὐτός
τε
μέλλοι
μάλιστ'
εὐδοκιμήσειν |
[140] |
μεθ'
ἑκατέρων
γέγονεν,
ἀλλ'
ἐξ
|
ὧν |
αὐτὸς
ὑπὲρ
αὑτοῦ
πεπολέμηκεν.
Καὶ |
[187] |
αὐτῶν,
ἀλλὰ
πολλά
με
διαπέφευγεν
|
ὧν |
διενοήθην.
Αὐτοὺς
οὖν
χρὴ
συνδιορᾶν, |
[12] |
οὐ
λελήθασιν
ὅτι
τούτους
ἐπαινοῦσιν
|
ὧν |
ἐγγὺς
αὐτοὶ
τυγχάνουσιν
ὄντες·
ἐμοὶ |
[2] |
~τούτοις
δ'
οὐδεμίαν
τιμὴν
ἀπένειμαν,
|
ὧν |
εἰκὸς
ἦν
αὐτοὺς
μᾶλλον
ποιήσασθαι |
[5] |
καὶ
τοὺς
ἀκούοντας
πλεῖστ'
ὠφελοῦσιν·
|
~ὧν |
εἶς
οὗτός
ἐστιν.
Ἔπειτ'
οὐδ' |
[148] |
καὶ
τοὺς
ἱππέας
συνέπεμψεν,
ὑφ'
|
ὧν |
ἐκεῖνοι
παρὰ
πᾶσαν
ἐπιβουλευόμενοι
τὴν |
[29] |
οὐκ
ἐφθόνησεν
τοῖς
ἄλλοις,
ἀλλ'
|
ὧν |
ἔλαβεν
ἅπασιν
μετέδωκεν.
Καὶ
τὰ |
[189] |
μηδὲν
ἐπιδώσει
τῶν
πεισθέντων,
ἀλλ'
|
ὧν |
ἐπιτελεσθέντων
αὐτοί
τ'
ἀπαλλαγήσονται
τῆς |
[158] |
Τρωϊκοῖς
καὶ
Περσικοῖς,
καὶ
δι'
|
ὧν |
ἔστι
πυνθάνεσθαι
τὰς
ἐκείνων
συμφοράς. |
[8] |
οὐκέτι
φευκτέον
ταῦτ'
ἐστὶ
περὶ
|
ὧν |
ἕτεροι
πρότερον
εἰρήκασιν,
ἀλλ'
ἄμεινον |
[113] |
ἐν
τρισὶ
μησὶν
ἀκρίτους
ἀποκτείναντες
|
ὧν |
ἡ
πόλις
ἐπὶ
τῆς
ἀρχῆς |
[140] |
σκοπεῖν
τὴν
βασιλέως
δύναμιν,
ἐξ
|
ὧν |
μεθ'
ἑκατέρων
γέγονεν,
ἀλλ'
ἐξ |
[10] |
περὶ
τούτων
ζητοῦντας
λέγειν,
περὶ
|
ὧν |
μηδεὶς
πρότερον
εἴρηκεν,
ἀλλὰ
τοὺς |
[134] |
προὐργιαίτερόν
ἐστιν
ἢ
σκοπεῖν
ἐξ
|
ὧν |
μηδέποτε
παυσόμεθα
πρὸς
ἀλλήλους
πολεμοῦντες· |
[188] |
παρακαταθήκην
καὶ
περὶ
τῶν
ἄλλων
|
ὧν |
νῦν
φλυαροῦσιν
παύεσθαι
γράφοντας,
πρὸς |
[189] |
διατρίβειν,
οὐδὲ
τοιαῦτα
λέγειν
ἐξ
|
ὧν |
ὁ
βίος
μηδὲν
ἐπιδώσει
τῶν |
[56] |
εἶναι
μόνην
ἀποδοῦναι
χάριν
ὑπὲρ
|
ὧν |
ὁ
πατὴρ
αὐτῶν
ἅπαντας
ἀνθρώπους |
[31] |
χρὴ
μᾶλλον
πιστεύειν
ἢ
περὶ
|
ὧν |
ὅ
τε
θεὸς
ἀναιρεῖ
καὶ |
[74] |
πραγμάτων
πάλαι
προκατειλημμένων
καὶ
περὶ
|
ὧν |
οἱ
μάλιστα
δυνηθέντες
τῶν
πολιτῶν |
[103] |
προστάτας
γενήσεσθαι
τῶν
Ἑλλήνων,
ἐφ'
|
ὧν |
οἱ
πειθαρχήσαντες
ἄριστα
τυγχάνουσι
πράξαντες. |
[16] |
εἰσίν·
αἱ
γὰρ
πολιτεῖαι,
δι'
|
ὧν |
οἰκοῦσι
τὰς
πόλεις,
οὕτω
τοὺς |
[127] |
ἄνδρα
τοσούτων
ἀνθρώπων
καθιστάναι
δεσπότην
|
ὧν |
οὐδὲ
τὸν
ἀριθμὸν
ἐξευρεῖν
ῥᾴδιόν |
[168] |
τοῖς
φίλοις
μαχομένους
ἀποθνῄσκειν.
Ὑπὲρ
|
ὧν |
οὐδεὶς
πώποτ'
ἠγανάκτησεν,
ἀλλ'
ἐπὶ |
[57] |
ἰδίων,
ἀλλὰ
κοινῶν
καὶ
περὶ
|
ὧν |
οὐδένας
ἄλλους
εἰκὸς
ἦν
ἐπιμεληθῆναι |
[143] |
τῶν
ἐκείνῳ
πεπραγμένων,
καὶ
περὶ
|
ὧν |
οὐδέποτε
παύονται
λέγοντες
οἱ
βουλόμενοι |
[48] |
ἡμῶν
κατέδειξεν,
~καὶ
λόγους
ἐτίμησεν,
|
ὧν |
πάντες
μὲν
ἐπιθυμοῦσιν,
τοῖς
δ' |
[107] |
ἄγοντες
πρὸς
πάντας
ἀνθρώπους.
~Ὑπὲρ
|
ὧν |
προσήκει
τοὺς
εὖ
φρονοῦντας
μεγάλην |
[173] |
ἐκείνοις
τοῖς
ἔργοις
ἐπιχειρεῖν
ἐξ
|
ὧν |
τάς
τε
πόλεις
ἀσφαλέστερον
οἰκήσομεν |
[150] |
στρατηγὸς
δεινὸς
ἢ
στρατιώτης
ἀγαθὸς,
|
ὧν |
τὸ
μὲν
πλεῖστόν
ἐστιν
ὄχλος |
[175] |
διαλύειν
ταύτας
τὰς
ὁμολογίας,
ἐξ
|
ὧν |
τοιαύτη
δόξα
γέγονεν,
ὡς
ὁ |
[177] |
δοριαλώτων
ἐπάρχειν,
εἴτε
τούτων
κρατεῖν
|
ὧν |
ὑπὸ
τὴν
εἰρήνην
ἐτυγχάνομεν
ἔχοντες, |