Paragraphes |
[14] |
ῥώμην
ἀλλὰ
τὰ
πρὸς
τὴν
|
ὑγίειαν· |
τούτου
δ'
ἂν
ἐπιτύχοις,
εἰ |
[35] |
ἀβουλίας
ἐπιβλέψειας·
καὶ
γὰρ
τῆς
|
ὑγιείας |
πλείστην
ἐπιμέλειαν
ἔχομεν,
ὅταν
τὰς |
[45] |
τοῖς
ἡδίστοις
μᾶλλον
ἢ
τοῖς
|
ὑγιεινοτάτοις |
χαίροντας,
οὕτω
καὶ
τῶν
φίλων |
[29] |
τοὺς
διδόντας
ὥσπερ
τοὺς
τυχόντας
|
ὑλακτοῦσιν |
οἵ
τε
κακοὶ
τοὺς
ὠφελοῦντας |
[2] |
δῶρον,
τεκμήριον
μὲν
τῆς
πρὸς
|
ὑμᾶς |
εὐνοίας,
σημεῖον
δὲ
τῆς
πρὸς |
[9] |
καὶ
καλὸν
ἕξεις
παράδειγμα
τῶν
|
ὑπ' |
ἐμοῦ
σοι
λεγομένων.
Οὐ
γὰρ |
[32] |
μέθης.
Ὅταν
γὰρ
ὁ
νοῦς
|
ὑπ' |
οἴνου
διαφθαρῇ,
ταὐτὰ
πάσχει
τοῖς |
[27] |
δὲ
τὸ
περίεργον.
Ἀγάπα
τῶν
|
ὑπαρχόντων |
ἀγαθῶν
μὴ
τὴν
ὑπερβάλλουσαν
κτῆσιν |
[32] |
θνητὰ
δὲ
τῷ
συμμέτρως
τῶν
|
ὑπαρχόντων |
ἀπολαύειν.
~Ἡγοῦ
τὴν
παιδείαν
τοσούτῳ |
[9] |
ὡς
θνητὸς,
ἐπεμελεῖτο
δὲ
τῶν
|
ὑπαρχόντων |
ὡς
ἀθάνατος.
~Οὐδὲ
ταπεινῶς
διῴκει |
[28] |
τοῖς
κτᾶσθαι
δυναμένοις.
Τίμα
τὴν
|
ὑπάρχουσαν |
οὐσίαν
δυοῖν
ἕνεκεν,
τοῦ
τε |
[19] |
ἕνεκα
τοῦ
πλείω
ποιῆσαι
τὴν
|
ὑπάρχουσαν |
οὐσίαν,
τοὺς
δὲ
νεωτέρους
μηδὲ |
[49] |
δὲ
σφᾶς
αὐτοὺς
ἀναξίους
τῆς
|
ὑπαρχούσης |
εὐδαιμονίας
κατέστησαν.
~Εἰ
δὲ
δεῖ |
[27] |
σπουδαζόντων
μὲν,
χρῆσθαι
δὲ
τοῖς
|
ὑπάρχουσιν |
μὴ
δυναμένων·
παραπλήσιον
γὰρ
οἱ |
[9] |
τῇ
δὲ
ψυχῇ
τοὺς
κινδύνους
|
ὑπέμενεν. |
Οὐδὲ
τὸν
πλοῦτον
παρακαίρως
ἠγάπα, |
[35] |
σεαυτὸν
οὐ
καταφανῆ
ποιήσεις.
~Ὅταν
|
ὑπὲρ |
τῶν
σεαυτοῦ
μέλλῃς
τινὶ
συμβούλῳ |
[28] |
δὲ
τὸν
ἄλλον
βίον
μηδὲν
|
ὑπερβαλλόντως |
ἀλλὰ
μετρίως
αὐτὴν
ἀγάπα.
~Στέργε |
[27] |
τῶν
ὑπαρχόντων
ἀγαθῶν
μὴ
τὴν
|
ὑπερβάλλουσαν |
κτῆσιν
ἀλλὰ
τὴν
μετρίαν
ἀπόλαυσιν. |
[39] |
ἀλλ'
οὖν
ἐλπίσιν
γε
σπουδαίαις
|
ὑπερέχουσιν. |
~Πάντων
μὲν
ἐπιμελοῦ
τῶν
περὶ |
[30] |
σεμνός·
τὸν
μὲν
γὰρ
τῶν
|
ὑπεροπτικῶν |
ὄγκον
μόλις
ἂν
οἱ
δοῦλοι |
[6] |
δὲ
κακίας
μᾶλλον
ἢ
καλοκαγαθίας
|
ὑπηρέτης |
ἐστὶν,
ἐξουσίαν
μὲν
τῇ
ῥᾳθυμίᾳ |
[36] |
μὲν
καὶ
τοῖς
νόμοις
τοῖς
|
ὑπὸ |
τῶν
βασιλέων
κειμένοις,
ἰσχυρότατον
μέντοι |
[12] |
Διόπερ
ἐγώ
σοι
πειράσομαι
συντόμως
|
ὑποθέσθαι, |
δι'
ὧν
ἄν
μοι
δοκεῖς |
[48] |
τοῦ
βίου
τοιαύτην
πεποίηνται
τὴν
|
ὑπόθεσιν· |
τοῖς
δὲ
σπουδαίοις
οὐχ
οἷόν |
[21] |
δὲ
τοῖς
τερπνοῖς
ἐὰν
αἰσχρὸν
|
ὑπολάβῃς |
τῶν
μὲν
οἰκετῶν
ἄρχειν,
ταῖς |
[49] |
Δικαίως
δ'
ἂν
τοὺς
τοιούτους
|
ὑπολάβοιμεν |
μὴ
μόνον
εἰς
αὑτοὺς
ἁμαρτάνειν |
[19] |
μηδὲ
τὰς
κατὰ
γῆν
πορείας
|
ὑπομένειν |
ἐπὶ
τῷ
βελτίω
καταστῆσαι
τὴν |
[21] |
ἂν
δύνῃ
καὶ
τοὺς
ἀκουσίους
|
ὑπομένειν. |
Ὑφ'
ὧν
κρατεῖσθαι
τὴν
ψυχὴν |
[7] |
δὲ
τῷ
πλήθει
φοβερὰ
θαρσαλέως
|
ὑπομένουσα, |
καὶ
τὸν
μὲν
ὄκνον
ψόγον, |
[21] |
καὶ
σεαυτὸν
ὡς
ἄνθρωπος
ὢν
|
ὑπομιμνήσκῃς. |
~Μᾶλλον
τήρει
τὰς
τῶν
λόγων |
[31] |
μὲν,
ἀηδῶς
δὲ
τοῖς
φίλοις
|
ὑπουργοῦντες· |
μηδὲ
φιλαίτιος
ὢν,
βαρὺ
γὰρ, |
[30] |
τῶν
ὁμιλητικῶν
τρόπον
ἅπαντες
ἡδέως
|
ὑποφέρουσιν. |
~Ὁμιλητικὸς
δ'
ἔσει
μὴ
δύσερις |
[47] |
ἀποδίδωσιν·
~κἀκεῖ
μὲν
πρότερον
ἡσθέντες
|
ὕστερον |
ἐλυπήθησαν,
ἐνταῦθα
δὲ
μετὰ
τὰς |
[17] |
καὶ
γὰρ
ἂν
παραυτίκα
κρύψῃς,
|
ὕστερον |
ὀφθήσει.
Μάλιστα
δ'
ἂν
εὐδοκιμοίης, |
[51] |
καλοκαγαθίας,
καὶ
μὴ
μόνον
τοῖς
|
ὑφ' |
ἡμῶν
εἰρημένοις
ἐμμένειν
ἀλλὰ
καὶ |
[21] |
δύνῃ
καὶ
τοὺς
ἀκουσίους
ὑπομένειν.
|
Ὑφ' |
ὧν
κρατεῖσθαι
τὴν
ψυχὴν
αἰσχρὸν, |