Paragraphes
[51]	ἐκόλασεν. ~Οἷς δεῖ παραδείγμασι χρώμενόν	ς'	ὀρέγεσθαι τῆς καλοκαγαθίας, καὶ μὴ
[11]	ἐξενηνόχαμεν, πρὸς ὃν δεῖ ζῆν	ς'	ὥσπερ πρὸς παράδειγμα, νόμον μὲν
[5]	τῆς ἀρετῆς ἐφικέσθαι γνησίως ἠδυνήθη	σαν,	ἧς οὐδὲν κτῆμα σεμνότερον οὐδὲ
[23]	προσδέχου διὰ δύο προφάσεις, ἢ	σαυτὸν	αἰτίας αἰσχρᾶς ἀπολύων, ἢ φίλους
[40]	τὸν βίον, μάλιστα δὲ τὴν	σαυτοῦ	φρόνησιν ἄσκει· μέγιστον γὰρ ἐν
[41]	λέγειν, ἢ περὶ ὧν οἶσθα	σαφῶς,	ἢ περὶ ὧν ἀναγκαῖον εἰπεῖν.
[24]	ἔλπιζε γὰρ αὐτὸν καὶ περὶ	σὲ	γενέσθαι τοιοῦτον, οἷος καὶ περὶ
[45]	πλησιάζοντας ἀλλ' οὐ τοῖς νουθετοῦσιν.	Σὲ	δὲ νομίζω τοὐναντίον τούτων ἐγνωκέναι,
[14]	γονεῖς, οἵους ἂν εὔξαιο περὶ	σεαυτὸν	γενέσθαι τοὺς σεαυτοῦ παῖδας. Ἄσκει
[15]	μηδὲ λέγειν εἶναι καλόν. Ἔθιζε	σεαυτὸν	εἶναι μὴ σκυθρωπὸν ἀλλὰ σύννουν·
[34]	ἐκείνων τε γνώμην αἰσθήσει καὶ	σεαυτὸν	οὐ καταφανῆ ποιήσεις. ~Ὅταν ὑπὲρ
[38]	τοῖς ἄλλοις πράττουσιν βοηθῇς. ~Παρασκεύαζε	σεαυτὸν	πλεονεκτεῖν μὲν δύνασθαι, ἀνέχου δὲ
[21]	αὐτῶν· πλησμονὴ γὰρ ἁπάντων. Γύμναζε	σεαυτὸν	πόνοις ἑκουσίοις, ὅπως ἂν δύνῃ
[21]	τῶν ἄλλων ἀτυχίας ἐπιβλέπῃς καὶ	σεαυτὸν	ὡς ἄνθρωπος ὢν ὑπομιμνήσκῃς. ~Μᾶλλον
[35]	καταφανῆ ποιήσεις. ~Ὅταν ὑπὲρ τῶν	σεαυτοῦ	μέλλῃς τινὶ συμβούλῳ χρῆσθαι, σκόπει
[14]	εὔξαιο περὶ σεαυτὸν γενέσθαι τοὺς	σεαυτοῦ	παῖδας. Ἄσκει τῶν περὶ τὸ
[15]	φρόνιμος εἶναι δόξεις. Ἡγοῦ μάλιστα	σεαυτῷ	πρέπειν κόσμον αἰσχύνην, δικαιοσύνην, σωφροσύνην·
[16]	γὰρ ἂν τοὺς ἄλλους λάθῃς,	σεαυτῷ	σηνειδήσεις. Τοὺς μὲν θεοὺς φοβοῦ,
[30]	τοὺς πλησιάζοντας ὁμιλητικὸς ἀλλὰ μὴ	σεμνός·	τὸν μὲν γὰρ τῶν ὑπεροπτικῶν
[5]	ἠδυνήθη σαν, ἧς οὐδὲν κτῆμα	σεμνότερον	οὐδὲ βεβαιότερόν ἐστιν. ~Κάλλος μὲν
[2]	μὲν τῆς πρὸς ὑμᾶς εὐνοίας,	σημεῖον	δὲ τῆς πρὸς Ἱππόνικον συνηθείας·
[13]	γὰρ τῆς τῶν χρημάτων εὐπορίας	σημεῖον,	τοῦτο δὲ τῆς τῶν τρόπων
[16]	ἂν τοὺς ἄλλους λάθῃς, σεαυτῷ	σηνειδήσεις.	Τοὺς μὲν θεοὺς φοβοῦ, τοὺς
[41]	ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις ἄμεινον	σιγᾶν	ἢ λέγειν. ~Νόμιζε μηδὲν εἶναι
[41]	γὰρ μόνοις ὁ λόγος τῆς	σιγῆς	κρείττων, ἐν δὲ τοῖς ἄλλοις
[29]	πείσει τοῖς τὰς ἀλλοτρίας κύνας	σιτίζουσιν·	ἐκεῖναί τε γὰρ τοὺς διδόντας
[45]	τοὺς πλείστους εὑρήσομεν, ὥσπερ τῶν	σιτίων	τοῖς ἡδίστοις μᾶλλον ἢ τοῖς
[22]	ἐὰν ὁμοίως συμφέρῃ τὰς πράξεις	σιωπᾶσθαι	σοί τε τῷ λέγοντι κἀκείνοις
[35]	σεαυτοῦ μέλλῃς τινὶ συμβούλῳ χρῆσθαι,	σκόπει	πρῶτον πῶς τὰ ἑαυτοῦ διῴκησεν·
[12]	τοὺς ἀνταγωνιστὰς ἀσκεῖν, ὡς σοὶ	σκοπεῖν,	ὅπως ἐνάμιλλος γενήσει τοῖς τοῦ
[15]	καλόν. Ἔθιζε σεαυτὸν εἶναι μὴ	σκυθρωπὸν	ἀλλὰ σύννουν· δι' ἐκεῖνο μὲν
[9]	ἕξεις παράδειγμα τῶν ὑπ' ἐμοῦ	σοι	λεγομένων. Οὐ γὰρ ὀλιγωρῶν τῆς
[3]	δὲ παιδεύειν ἄλλους ἐπιχειρῶ, καὶ	σοὶ	μὲν ἀκμὴ φιλοσοφεῖν, ἐγὼ δὲ
[12]	λόγοις αὔξεσθαι πέφυκεν. Διόπερ ἐγώ	σοι	πειράσομαι συντόμως ὑποθέσθαι, δι' ὧν
[44]	πολλὰ τῶν εἰρημένων οὐ πρέπει	σοι	πρὸς τὴν νῦν παροῦσαν ἡλικίαν·
[18]	τοῖς ἄλλοις χαλεπῶς εὑρημένα συμβήσεταί	σοι	ῥᾳδίως μανθάνειν. ~Ἡγοῦ τῶν ἀκουσμάτων
[12]	ἐπὶ τοὺς ἀνταγωνιστὰς ἀσκεῖν, ὡς	σοὶ	σκοπεῖν, ὅπως ἐνάμιλλος γενήσει τοῖς
[43]	τὴν ἀσφάλειαν· ἐὰν δέ ποτέ	σοι	συμβῇ κινδυνεύειν, ζήτει τὴν ἐκ
[36]	αὐτοὺς ἀποδέχεσθαι καὶ ζηλοῦν, ὥστε	σοι	συμβήσεται παρά τε τῷ πλήθει
[44]	δεῖν μηδὲν παραλιπεῖν ὧν ἔχω	σοι	συμβουλεύειν. ~Πολλὴν δ' ἂν τοῖς
[5]	εὑρόντες ἀλλὰ παραίνεσιν γράψαντες μέλλομέν	σοι	συμβουλεύειν, ὧν χρὴ τοὺς νεωτέρους
[32]	πότοις συνουσίας· ἐὰν δέ ποτέ	σοι	συμπέσῃ καιρὸς, ἐξανίστασο πρὸ μέθης.
[37]	ὧν γὰρ ἂν ἐκεῖνος ἁμάρτῃ,	σοὶ	τὰς αἰτίας ἀναθήσουσιν. Ἐκ τῶν
[22]	ὁμοίως συμφέρῃ τὰς πράξεις σιωπᾶσθαι	σοί	τε τῷ λέγοντι κἀκείνοις τοῖς
[2]	τῶν φαύλων εἶναι μιμητὰς, ἀπέσταλκά	σοι	τόνδε τὸν λόγον δῶρον, τεκμήριον
[45]	τῆς δόξης ἧς ἔχων περὶ	σοῦ	τυγχάνω. Τῶν μὲν γὰρ ἄλλων
[19]	δὲ πάντα τὸν χρόνον παραμένει·	σοφία	γὰρ μόνον τῶν κτημάτων ἀθάνατον.
[51]	βέλτιστα μανθάνειν καὶ τῶν ἄλλων	σοφιστῶν	εἴ τι χρήσιμον εἰρήκασιν ἀναγιγνώσκειν.
[10]	μᾶλλον ἐθαύμαζεν τοὺς περὶ αὑτὸν	σπουδάζοντας	ἢ τοὺς τῷ γένει προσήκοντας·
[27]	Καταφρόνει τῶν περὶ τὸν πλοῦτον	σπουδαζόντων	μὲν, χρῆσθαι δὲ τοῖς ὑπάρχουσιν
[31]	ἐπιπλήττων· μηδὲ παρὰ τὰ γελοῖα	σπουδάζων,	μηδὲ παρὰ τὰ σπουδαῖα τοῖς
[31]	γελοῖα σπουδάζων, μηδὲ παρὰ τὰ	σπουδαῖα	τοῖς γελοίοις χαίρων· τὸ γὰρ
[39]	πλεονεκτοῦσιν, ἀλλ' οὖν ἐλπίσιν γε	σπουδαίαις	ὑπερέχουσιν. ~Πάντων μὲν ἐπιμελοῦ τῶν
[4]	ὅπως τὰ τῶν τρόπων ἤθη	σπουδαῖοι	πεφυκέναι δόξουσιν, τοσούτῳ μᾶλλον ἐκείνων
[43]	δὲ καλῶς ἀποθανεῖν ἴδιον τοῖς	σπουδαίοις	ἀπένειμεν. ~Καὶ μὴ θαυμάσῃς, εἰ
[12]	πόνοις, ἡ δὲ ψυχὴ τοῖς	σπουδαίοις	λόγοις αὔξεσθαι πέφυκεν. Διόπερ ἐγώ
[48]	πεποίηνται τὴν ὑπόθεσιν· τοῖς δὲ	σπουδαίοις	οὐχ οἷόν τε τῆς ἀρετῆς
[43]	τοῦ βίου τελευτὴν, τοῖς δὲ	σπουδαίοις	τὴν ἐν τῷ ζῆν ἀδοξίαν.
[50]	πρὸς τοὺς φαύλους καὶ τοὺς	σπουδαίους	τῶν ἀνθρώπων. Ζεὺς γὰρ Ἡρακλέα
[11]	δὲ παῖδας μὴ μιμεῖσθαι τοὺς	σπουδαίους	τῶν γονέων. ~Ἡγοῦ δὲ μηδενὶ
[28]	ἐκτῖσαι δύνασθαι καὶ τοῦ φίλῳ	σπουδαίῳ	δυστυχοῦντι βοηθῆσαι· πρὸς δὲ τὸν
[29]	καλὸς γὰρ θησαυρὸς παρ' ἀνδρὶ	σπουδαίῳ	χάρις ὀφειλομένη. Κακοὺς εὖ ποιῶν
[2]	ὀρεγομένους καὶ παιδείας ἀντιποιουμένους τῶν	σπουδαίων	ἀλλὰ μὴ τῶν φαύλων εἶναι
[1]	διεστώσας εὑρήσομεν τάς τε τῶν	σπουδαίων	γνώμας καὶ τὰς τῶν φαύλων
[1]	χρόνος διέλυσε, τὰς δὲ τῶν	σπουδαίων	φιλίας οὐδ' ἂν ὁ πᾶς
[29]	ὑπερβαλλόντως ἀλλὰ μετρίως αὐτὴν ἀγάπα.	~Στέργε	μὲν τὰ παρόντα, ζήτει δὲ
[15]	πονεῖν δυνάμενος. ~Μήτε γέλωτα προπετῆ	στέργε	μήτε λόγον μετὰ θράσους ἀποδέχου·
[50]	θνητὸν ὄντα τῆς τῶν θεῶν	στοχάσασθαι	διανοίας, ἡγοῦμαι κἀκείνους ἐπὶ τοῖς
[3]	καὶ τὸν παρόντα καιρὸν συναγωνιζόμενον·	σὺ	μὲν γὰρ παιδείας ἐπιθυμεῖς, ἐγὼ
[7]	ταῖς διανοίαις συναυξηθῇ, μόνη μὲν	συγγηράσκει,	πλούτου δὲ κρείττων, χρησιμωτέρα δ'
[3]	ἑαυτῶν φίλους τοὺς προτρεπτικοὺς λόγους	συγγράφουσιν,	καλὸν μὲν ἔργον ἐπιχειροῦσιν, ~οὐ
[3]	δὲ καὶ τὴν τύχην ἡμῖν	συλλαμβάνουσαν	καὶ τὸν παρόντα καιρὸν συναγωνιζόμενον·
[52]	ἔχειν, πανταχόθεν δὲ τὰ χρήσιμα	συλλέγειν.	Μόλις γὰρ ἄν τις ἐκ
[42]	περίλυπος. Χαῖρε μὲν ἐπὶ τοῖς	συμβαίνουσιν	τῶν ἀγαθῶν, λυποῦ δὲ μετρίως
[43]	ἀσφάλειαν· ἐὰν δέ ποτέ σοι	συμβῇ	κινδυνεύειν, ζήτει τὴν ἐκ τοῦ
[36]	ἀποδέχεσθαι καὶ ζηλοῦν, ὥστε σοι	συμβήσεται	παρά τε τῷ πλήθει μᾶλλον
[18]	τὰ τοῖς ἄλλοις χαλεπῶς εὑρημένα	συμβήσεταί	σοι ῥᾳδίως μανθάνειν. ~Ἡγοῦ τῶν
[44]	μηδὲν παραλιπεῖν ὧν ἔχω σοι	συμβουλεύειν.	~Πολλὴν δ' ἂν τοῖς θεοῖς
[5]	ἀλλὰ παραίνεσιν γράψαντες μέλλομέν σοι	συμβουλεύειν,	ὧν χρὴ τοὺς νεωτέρους ὀρέγεσθαι
[44]	εἰδήσεις, τὸν δὲ μετ' εὐνοίας	συμβουλεύοντα	χαλεπῶς εὑρήσεις. Ὅπως οὖν μὴ
[44]	ἅμα τοῦ τε παρόντος βίου	συμβουλίαν	ἐξενεγκεῖν καὶ τοῦ μέλλοντος χρόνου
[35]	ὑπὲρ τῶν σεαυτοῦ μέλλῃς τινὶ	συμβούλῳ	χρῆσθαι, σκόπει πρῶτον πῶς τὰ
[12]	τὰ μὲν γὰρ σώματα τοῖς	συμμέτροις	πόνοις, ἡ δὲ ψυχὴ τοῖς
[32]	μεγαλόψυχος εἶναι, θνητὰ δὲ τῷ	συμμέτρως	τῶν ὑπαρχόντων ἀπολαύειν. ~Ἡγοῦ τὴν
[32]	συνουσίας· ἐὰν δέ ποτέ σοι	συμπέσῃ	καιρὸς, ἐξανίστασο πρὸ μέθης. Ὅταν
[22]	μηδενὶ λέγε, πλὴν ἐὰν ὁμοίως	συμφέρῃ	τὰς πράξεις σιωπᾶσθαι σοί τε
[40]	τῇ δὲ προορᾶν ἐπίστῃ τὰ	συμφέροντα.	~Πᾶν ὅ τι ἂν μέλλῃς
[29]	ζήτει δὲ τὰ βελτίω. Μηδενὶ	συμφορὰν	ὀνειδίσῃς· κοινὴ γὰρ ἡ τύχη
[35]	μάλιστα βουλεύεσθαι παροξυνθείης εἰ τὰς	συμφορὰς	τὰς ἐκ τῆς ἀβουλίας ἐπιβλέψειας·
[16]	τὰς μετὰ δόξης· τέρψις γὰρ	σὺν	τῷ καλῷ μὲν ἄριστον, ἄνευ
[3]	συλλαμβάνουσαν καὶ τὸν παρόντα καιρὸν	συναγωνιζόμενον·	σὺ μὲν γὰρ παιδείας ἐπιθυμεῖς,
[7]	οἷς ἂν ἀκιβδήλως ταῖς διανοίαις	συναυξηθῇ,	μόνη μὲν συγγηράσκει, πλούτου δὲ
[26]	φθονοῦντας· πολλοὶ γὰρ ἀτυχοῦσιν μὲν	συνάχθονται,	καλῶς δὲ πράττουσι φθονοῦσιν. Τῶν
[45]	οὕτω καὶ τῶν φίλων τοῖς	συνεξαμαρτάνουσι	πλησιάζοντας ἀλλ' οὐ τοῖς νουθετοῦσιν.
[37]	πονηρῷ πράγματι μήτε παρίστασο μήτε	συνηγόρει·	δόξεις γὰρ καὶ αὐτὸς τοιαῦτα
[1]	εἰλήφασιν ἐν ταῖς πρὸς ἀλλήλους	συνηθείαις·	οἱ μὲν γὰρ τοὺς φίλους
[1]	καὶ τὰς μὲν τῶν φαύλων	συνηθείας	ὀλίγος χρόνος διέλυσε, τὰς δὲ
[2]	σημεῖον δὲ τῆς πρὸς Ἱππόνικον	συνηθείας·	πρέπει γὰρ τοὺς παῖδας ὥσπερ
[15]	σεαυτὸν εἶναι μὴ σκυθρωπὸν ἀλλὰ	σύννουν·	δι' ἐκεῖνο μὲν γὰρ αὐθάδης,
[32]	εὐλαβοῦ τὰς ἐν τοῖς πότοις	συνουσίας·	ἐὰν δέ ποτέ σοι συμπέσῃ
[12]	πέφυκεν. Διόπερ ἐγώ σοι πειράσομαι	συντόμως	ὑποθέσθαι, δι' ὧν ἄν μοι
[32]	εὐθυνόντων ἥ τε ψυχὴ πολλὰ	σφάλλεται	διαφθαρείσης τῆς διανοίας. Ἀθάνατα μὲν
[49]	καὶ φίλους ἐνεχείρισεν, οἱ δὲ	σφᾶς	αὐτοὺς ἀναξίους τῆς ὑπαρχούσης εὐδαιμονίας
[45]	δ' ἂν τοῖς θεοῖς χάριν	σχοίην,	εἰ μὴ διαμάρτοιμι τῆς δόξης
[18]	Κατανάλισκε τὴν ἐν τῷ βίῳ	σχολὴν	εἰς τὴν τῶν λόγων φιληκοίαν·
[14]	παῖδας. Ἄσκει τῶν περὶ τὸ	σῶμα	γυμνασίων μὴ τὰ πρὸς τὴν
[9]	τὸν βίον, ἀλλὰ τὸ μὲν	σῶμα	τοῖς πόνοις ἐγύμναζεν, τῇ δὲ
[12]	ἀκουσμάτων πεπληρωμένον· τὰ μὲν γὰρ	σώματα	τοῖς συμμέτροις πόνοις, ἡ δὲ
[6]	ἔχοντας ἔβλαψεν καὶ τὰ μὲν	σώματα	τῶν ἀσκούντων ἐκόσμησεν, ταῖς δὲ
[40]	ἀνθρώπου σώματι. Πειρῶ τῷ μὲν	σώματι	εἶναι φιλόπονος, τῇ δὲ ψυχῇ
[40]	ἐλαχίστῳ νοῦς ἀγαθὸς ἐν ἀνθρώπου	σώματι.	Πειρῶ τῷ μὲν σώματι εἶναι
[43]	ζήτει τὴν ἐκ τοῦ πολέμου	σωτηρίαν	μετὰ καλῆς δόξης, ἀλλὰ μὴ
[46]	περὶ τὴν ἀρετὴν φιλοπονεῖν καὶ	σωφρόνως	τὸν αὑτοῦ βίον οἰκονομεῖν ἀεὶ
[15]	σεαυτῷ πρέπειν κόσμον αἰσχύνην, δικαιοσύνην,	σωφροσύνην·	τούτοις γὰρ ἅπασιν δοκεῖ κρατεῖσθαι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/12/2007