Paragraphes
[0]	~ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ	ΠP	ΟΣ ΔΗΜΟΝΙΚΟΝ. ~Ἐν πολλοῖς μὲν,
[14]	περὶ σεαυτὸν γενέσθαι τοὺς σεαυτοῦ	παῖδας.	Ἄσκει τῶν περὶ τὸ σῶμα
[11]	καλὰ τῶν ζῴων, τοὺς δὲ	παῖδας	μὴ μιμεῖσθαι τοὺς σπουδαίους τῶν
[2]	Ἱππόνικον συνηθείας· πρέπει γὰρ τοὺς	παῖδας	ὥσπερ τῆς οὐσίας οὕτω καὶ
[33]	τῶν ὑπαρχόντων ἀπολαύειν. ~Ἡγοῦ τὴν	παιδείαν	τοσούτῳ μεῖζον ἀγαθὸν εἶναι τῆς
[45]	χρώμενος τῇ περὶ τὴν ἄλλην	παιδείαν	φιλοπονίᾳ· τὸν γὰρ αὑτῷ τὰ
[2]	πρέπειν τοὺς δόξης ὀρεγομένους καὶ	παιδείας	ἀντιποιουμένους τῶν σπουδαίων ἀλλὰ μὴ
[3]	καιρὸν συναγωνιζόμενον· σὺ μὲν γὰρ	παιδείας	ἐπιθυμεῖς, ἐγὼ δὲ παιδεύειν ἄλλους
[52]	λαμβάνουσαν, οὕτω δεῖ καὶ τοὺς	παιδείας	ὀρεγομένους μηδενὸς μὲν ἀπείρως ἔχειν,
[3]	γὰρ παιδείας ἐπιθυμεῖς, ἐγὼ δὲ	παιδεύειν	ἄλλους ἐπιχειρῶ, καὶ σοὶ μὲν
[41]	δὲ προορᾶν ἐπίστῃ τὰ συμφέροντα.	~Πᾶν	ὅ τι ἂν μέλλῃς ἐρεῖν,
[19]	γὰρ ταχέως ἀπολείπει, τὰ δὲ	πάντα	τὸν χρόνον παραμένει· σοφία γὰρ
[31]	ὢν μηδὲ δυσάρεστος μηδὲ πρὸς	πάντας	φιλόνικος, μηδὲ πρὸς τὰς τῶν
[52]	ὀρεγομένους μηδενὸς μὲν ἀπείρως ἔχειν,	πανταχόθεν	δὲ τὰ χρήσιμα συλλέγειν. Μόλις
[31]	γελοίοις χαίρων· τὸ γὰρ ἄκαιρον	πανταχοῦ	λυπηρόν· μηδὲ τὰς χάριτας ἀχαρίστως
[48]	τὸ πολλοὺς ἔχειν τοὺς ἐπιπλήττοντας.	Πάντες	γὰρ μισοῦσιν οὐχ οὕτω τοὺς
[33]	ὅσῳ τὰ μὲν ἄλλα μοχθηρὰ	πάντες	κερδαίνοντες πράττουσιν, αὕτη δὲ μόνη
[50]	ὡς οἱ μῦθοι λέγουσι καὶ	πάντες	πιστεύουσι, τὸν μὲν διὰ τὴν
[49]	πού γε τοὺς τῷ βίῳ	παντὶ	ἐλαττουμένους οὐ φαύλους εἶναι φήσωμεν;
[43]	φήμης· τὸ μὲν γὰρ τελευτῆσαι	πάντων	ἡ πεπρωμένη κατέκρινεν, τὸ δὲ
[21]	ψυχὴν αἰσχρὸν, τούτων ἐγκράτειαν ἄσκει	πάντων,	κέρδους, ὀργῆς, ἡδονῆς, λύπης. Ἔσει
[40]	οὖν ἐλπίσιν γε σπουδαίαις ὑπερέχουσιν.	~Πάντων	μὲν ἐπιμελοῦ τῶν περὶ τὸν
[29]	εὖ ποίει· καλὸς γὰρ θησαυρὸς	παρ'	ἀνδρὶ σπουδαίῳ χάρις ὀφειλομένη. Κακοὺς
[25]	φίλοις, ἐὰν μὴ προσμένῃς τὰς	παρ'	ἐκείνων δεήσεις, ἀλλ' αὐτεπάγγελτος αὐτοῖς
[36]	πλήθει μᾶλλον εὐδοκιμεῖν καὶ τὴν	παρ'	ἐκείνων εὔνοιαν βεβαιοτέραν ἔχειν. Πείθου
[44]	χαλεπῶς εὑρήσεις. Ὅπως οὖν μὴ	παρ'	ἑτέρου τὰ λοιπὰ ζητῇς, ἀλλ'
[34]	παρὰ μὲν τῶν θεῶν εὐτυχίαν,	παρὰ	δ' ἡμῶν αὐτῶν εὐβουλίαν. Περὶ
[34]	τὰ δόξαντα. Ἡγοῦ κράτιστον εἶναι	παρὰ	μὲν τῶν θεῶν εὐτυχίαν, παρὰ
[31]	δὲ τῆς ὀργῆς ἐπιπλήττων· μηδὲ	παρὰ	τὰ γελοῖα σπουδάζων, μηδὲ παρὰ
[31]	παρὰ τὰ γελοῖα σπουδάζων, μηδὲ	παρὰ	τὰ σπουδαῖα τοῖς γελοίοις χαίρων·
[36]	καὶ ζηλοῦν, ὥστε σοι συμβήσεται	παρά	τε τῷ πλήθει μᾶλλον εὐδοκιμεῖν
[12]	πλεῖστον πρὸς ἀρετὴν ἐπιδοῦναι καὶ	παρὰ	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἀνθρώποις εὐδοκιμῆσαι.
[37]	πολλῶν γὰρ χρημάτων κρείττων ὁ	παρὰ	τοῦ πλήθους ἔπαινος. Μηδενὶ πονηρῷ
[18]	μαθεῖν καὶ διδόμενόν τι ἀγαθὸν	παρὰ	τῶν φίλων μὴ λαβεῖν. Κατανάλισκε
[44]	ἐξενεγκεῖν καὶ τοῦ μέλλοντος χρόνου	παράγγελμα	καταλιπεῖν. Τὴν μὲν γὰρ τούτων
[11]	δεῖ ζῆν ς' ὥσπερ πρὸς	παράδειγμα,	νόμον μὲν τὸν ἐκείνου τρόπον
[9]	ἀναμνησθεὶς οἰκεῖον καὶ καλὸν ἕξεις	παράδειγμα	τῶν ὑπ' ἐμοῦ σοι λεγομένων.
[51]	μεγίσταις τιμωρίαις ἐκόλασεν. ~Οἷς δεῖ	παραδείγμασι	χρώμενόν ς' ὀρέγεσθαι τῆς καλοκαγαθίας,
[34]	ἔπαινος, ἔχθρας δὲ ψόγος. ~Βουλευόμενος	παραδείγματα	ποιοῦ τὰ παρεληλυθότα τῶν μελλόντων·
[5]	ἡμεῖς οὐ παράκλησιν εὑρόντες ἀλλὰ	παραίνεσιν	γράψαντες μέλλομέν σοι συμβουλεύειν, ὧν
[9]	κινδύνους ὑπέμενεν. Οὐδὲ τὸν πλοῦτον	παρακαίρως	ἠγάπα, ἀλλ' ἀπέλαυε μὲν τῶν
[45]	ἄλλων τοὺς ἐπὶ τὴν ἀρετὴν	παρακαλοῦντας	ἀποδέχεσθαι. ~Μάλιστα δ' ἂν παροξυνθείης
[4]	οἱ μὲν ἐπὶ λόγον μόνον	παρακαλοῦσιν,	οἱ δὲ καὶ τὸν τρόπον
[6]	δὲ τὰς ἡδονὰς τοὺς νέους	παρακαλῶν·	ῥώμη δὲ μετὰ μὲν φρονήσεως
[22]	λόγων ἢ τὰς τῶν χρημάτων	παρακαταθήκας·	δεῖ γὰρ τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας
[5]	αὐτῶν ἐπανορθοῦσιν. ~Διόπερ ἡμεῖς οὐ	παράκλησιν	εὑρόντες ἀλλὰ παραίνεσιν γράψαντες μέλλομέν
[44]	ταμιείου προφέρῃς, ᾠήθην δεῖν μηδὲν	παραλιπεῖν	ὧν ἔχω σοι συμβουλεύειν. ~Πολλὴν
[19]	τὰ δὲ πάντα τὸν χρόνον	παραμένει·	σοφία γὰρ μόνον τῶν κτημάτων
[46]	εὐθὺς αἱ λῦπαι ταῖς ἡδοναῖς	παραπεπήγασιν,	τὸ δὲ περὶ τὴν ἀρετὴν
[27]	δὲ τοῖς ὑπάρχουσιν μὴ δυναμένων·	παραπλήσιον	γὰρ οἱ τοιοῦτοι πάσχουσιν, ὥσπερ
[21]	ὧν εὐπορήσεις, τῇ δ' ὀργῇ	παραπλησίως	ἔχῃς πρὸς τοὺς ἁμαρτάνοντας, ὥσπερ
[38]	ἂν τοῖς ἄλλοις πράττουσιν βοηθῇς.	~Παρασκεύαζε	σεαυτὸν πλεονεκτεῖν μὲν δύνασθαι, ἀνέχου
[38]	τὸ δὲ καὶ τελευτήσασι δόξαν	παρασκευάζει,	κἀκείνων μὲν τοῖς φαύλοις μέτεστιν,
[6]	ἐστὶν, ἐξουσίαν μὲν τῇ ῥᾳθυμίᾳ	παρασκευάζων,	ἐπὶ δὲ τὰς ἡδονὰς τοὺς
[17]	μηδένα λήσων· καὶ γὰρ ἂν	παραυτίκα	κρύψῃς, ὕστερον ὀφθήσει. Μάλιστα δ'
[34]	ψόγος. ~Βουλευόμενος παραδείγματα ποιοῦ τὰ	παρεληλυθότα	τῶν μελλόντων· τὸ γὰρ ἀφανὲς
[22]	ἄνδρας τρόπον ὅρκου πιστότερον φαίνεσθαι	παρεχομένους.	Προσήκειν ἡγοῦ τοῖς πονηροῖς ἀπιστεῖν,
[37]	ἔπαινος. Μηδενὶ πονηρῷ πράγματι μήτε	παρίστασο	μήτε συνηγόρει· δόξεις γὰρ καὶ
[29]	αὐτὴν ἀγάπα. ~Στέργε μὲν τὰ	παρόντα,	ζήτει δὲ τὰ βελτίω. Μηδενὶ
[3]	τύχην ἡμῖν συλλαμβάνουσαν καὶ τὸν	παρόντα	καιρὸν συναγωνιζόμενον· σὺ μὲν γὰρ
[26]	ἀπόντων φίλων μέμνησο πρὸς τοὺς	παρόντας,	ἵνα δοκῇς μηδὲ τούτων ἀπόντων
[1]	οἱ μὲν γὰρ τοὺς φίλους	παρόντας	μόνον τιμῶσιν, οἱ δὲ καὶ
[44]	αὐτῆς πραγματείας ἅμα τοῦ τε	παρόντος	βίου συμβουλίαν ἐξενεγκεῖν καὶ τοῦ
[9]	ἠγάπα, ἀλλ' ἀπέλαυε μὲν τῶν	παρόντων	ἀγαθῶν ὡς θνητὸς, ἐπεμελεῖτο δὲ
[35]	Οὕτω δ' ἂν μάλιστα βουλεύεσθαι	παροξυνθείης	εἰ τὰς συμφορὰς τὰς ἐκ
[46]	παρακαλοῦντας ἀποδέχεσθαι. ~Μάλιστα δ' ἂν	παροξυνθείης	ὀρεχθῆναι τῶν καλῶν ἔργων, εἰ
[31]	ὢν, βαρὺ γὰρ, μηδὲ φιλεπιτιμητὴς,	παροξυντικὸν	γάρ. ~Μάλιστα μὲν εὐλαβοῦ τὰς
[44]	πρέπει σοι πρὸς τὴν νῦν	παροῦσαν	ἡλικίαν· οὐδὲ γὰρ ἐμὲ τοῦτο
[34]	εὐβουλίαν. Περὶ ὧν ἂν αἰσχύνῃ	παρρησιάσασθαι,	βούλῃ δέ τισιν τῶν φίλων
[1]	σπουδαίων φιλίας οὐδ' ἂν ὁ	πᾶς	αἰὼν ἐξαλείψειεν. ~Ἡγούμενος οὖν πρέπειν
[11]	~Ἐπιλίποι δ' ἂν ἡμᾶς ὁ	πᾶς	χρόνος εἰ πάσας τὰς ἐκείνου
[11]	ἡμᾶς ὁ πᾶς χρόνος εἰ	πάσας	τὰς ἐκείνου πράξεις καταριθμησαίμεθα. Ἀλλὰ
[47]	λύπας τὰς ἡδονὰς ἔχομεν. Ἐν	πᾶσι	δὲ τοῖς ἔργοις οὐχ οὕτω
[32]	νοῦς ὑπ' οἴνου διαφθαρῇ, ταὐτὰ	πάσχει	τοῖς ἅρμασι τοῖς τοὺς ἡνιόχους
[31]	τὰς χάριτας ἀχαρίστως χαριζόμενος, ὅπερ	πάσχουσιν	οἱ πολλοὶ, ποιοῦντες μὲν, ἀηδῶς
[27]	δυναμένων· παραπλήσιον γὰρ οἱ τοιοῦτοι	πάσχουσιν,	ὥσπερ ἂν εἴ τις ἵππον
[2]	οὕτω καὶ τῆς φιλίας τῆς	πατρικῆς	κληρονομεῖν. ~Ὁρῶ δὲ καὶ τὴν
[12]	ὅπως ἐνάμιλλος γενήσει τοῖς τοῦ	πατρὸς	ἐπιτηδεύμασιν. Οὕτω δὲ τὴν γνώμην
[9]	μὴν ἀλλὰ καὶ τὰς τοῦ	πατρὸς	προαιρέσεις ἀναμνησθεὶς οἰκεῖον καὶ καλὸν
[11]	μιμητὴν δὲ καὶ ζηλωτὴν τῆς	πατρῴας	ἀρετῆς γιγνόμενον· αἰσχρὸν γὰρ τοὺς
[36]	παρ' ἐκείνων εὔνοιαν βεβαιοτέραν ἔχειν.	Πείθου	μὲν καὶ τοῖς νόμοις τοῖς
[16]	φίλους αἰσχύνου, τοῖς δὲ νόμοις	πείθου.	Τὰς ἡδονὰς θήρευε τὰς μετὰ
[12]	αὔξεσθαι πέφυκεν. Διόπερ ἐγώ σοι	πειράσομαι	συντόμως ὑποθέσθαι, δι' ὧν ἄν
[24]	μὲν φίλος γίγνου, γενόμενος δὲ	πειρῶ	διαμένειν. Ὁμοίως γὰρ αἰσχρὸν μηδένα
[43]	τῷ ζῆν ἀδοξίαν. Μάλιστα μὲν	πειρῶ	ζῆν κατὰ τὴν ἀσφάλειαν· ἐὰν
[28]	κτήσαιτο καλὸν κακῶς ἱππεύειν ἐπιστάμενος.	~Πειρῶ	τὸν πλοῦτον χρήματα καὶ κτήματα
[40]	νοῦς ἀγαθὸς ἐν ἀνθρώπου σώματι.	Πειρῶ	τῷ μὲν σώματι εἶναι φιλόπονος,
[24]	ἑταίρους μεταλλάττειν. Μήτε μετὰ βλάβης	πειρῶ	τῶν φίλων μήτ' ἄπειρος εἶναι
[29]	ὀφειλομένη. Κακοὺς εὖ ποιῶν ὅμοια	πείσει	τοῖς τὰς ἀλλοτρίας κύνας σιτίζουσιν·
[19]	γὰρ τοὺς μὲν ἐμπόρους τηλικαῦτα	πελάγη	διαπερᾶν ἕνεκα τοῦ πλείω ποιῆσαι
[38]	δι' ἐπιείκειαν. Μᾶλλον ἀποδέχου δικαίαν	πενίαν	ἢ πλοῦτον ἄδικον· τοσούτῳ γὰρ
[31]	ἀλλὰ θυμουμένοις μὲν αὐτοῖς εἴκων,	πεπαυμένοις	δὲ τῆς ὀργῆς ἐπιπλήττων· μηδὲ
[12]	μὴ πολλῶν καὶ καλῶν ἀκουσμάτων	πεπληρωμένον·	τὰ μὲν γὰρ σώματα τοῖς
[48]	εὐθὺς γὰρ τοῦ βίου τοιαύτην	πεποίηνται	τὴν ὑπόθεσιν· τοῖς δὲ σπουδαίοις
[8]	δύνασθαι λήθην ἐμποιῆσαι τῶν ἐκείνοις	πεπραγμένων.	~Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὰς
[43]	μὲν γὰρ τελευτῆσαι πάντων ἡ	πεπρωμένη	κατέκρινεν, τὸ δὲ καλῶς ἀποθανεῖν
[34]	ἀνακοινώσασθαι, χρῶ τοῖς λόγοις ὡς	περὶ	ἀλλοτρίου του πράγματος· οὕτω γὰρ
[10]	κοινὸς, καὶ μᾶλλον ἐθαύμαζεν τοὺς	περὶ	αὑτὸν σπουδάζοντας ἢ τοὺς τῷ
[33]	ποιήσασθαι φίλους, ἀγαθόν τι λέγε	περὶ	αὐτῶν πρὸς τοὺς ἀπαγγέλλοντας· ἀρχὴ
[4]	μὲν ἔργον ἐπιχειροῦσιν, ~οὐ μὴν	περί	γε τὸ κράτιστον τῆς φιλοσοφίας
[24]	σὲ γενέσθαι τοιοῦτον, οἷος καὶ	περὶ	ἐκείνους γέγονεν. Βραδέως μὲν φίλος
[24]	φίλοις· ἔλπιζε γὰρ αὐτὸν καὶ	περὶ	σὲ γενέσθαι τοιοῦτον, οἷος καὶ
[14]	τοὺς γονεῖς, οἵους ἂν εὔξαιο	περὶ	σεαυτὸν γενέσθαι τοὺς σεαυτοῦ παῖδας.
[45]	διαμάρτοιμι τῆς δόξης ἧς ἔχων	περὶ	σοῦ τυγχάνω. Τῶν μὲν γὰρ
[45]	τούτων ἐγνωκέναι, τεκμηρίῳ χρώμενος τῇ	περὶ	τὴν ἄλλην παιδείαν φιλοπονίᾳ· τὸν
[46]	ταῖς ἡδοναῖς παραπεπήγασιν, τὸ δὲ	περὶ	τὴν ἀρετὴν φιλοπονεῖν καὶ σωφρόνως
[27]	ἀπόντων ὀλιγωρεῖν. ~Εἶναι βούλου τὰ	περὶ	τὴν ἐσθῆτα φιλόκαλος, ἀλλὰ μὴ
[14]	τοὺς σεαυτοῦ παῖδας. Ἄσκει τῶν	περὶ	τὸ σῶμα γυμνασίων μὴ τὰ
[25]	τοὺς φίλους ἔκ τε τῆς	περὶ	τὸν βίον ἀτυχίας καὶ τῆς
[40]	ὑπερέχουσιν. ~Πάντων μὲν ἐπιμελοῦ τῶν	περὶ	τὸν βίον, μάλιστα δὲ τὴν
[47]	λαμβάνομεν· τὰ γὰρ πλεῖστα τῶν	περὶ	τὸν βίον οὐ δι' αὐτὰ
[27]	τὴν μετρίαν ἀπόλαυσιν. Καταφρόνει τῶν	περὶ	τὸν πλοῦτον σπουδαζόντων μὲν, χρῆσθαι
[14]	τοῖς νόμοις ἐμμένειν. ~Τοιοῦτος γίγνου	περὶ	τοὺς γονεῖς, οἵους ἂν εὔξαιο
[35]	τῶν οἰκείων οὐδέποτε καλῶς βουλεύσεται	περὶ	τῶν ἀλλοτρίων. Οὕτω δ' ἂν
[22]	ἀπιστεῖν, ὥσπερ τοῖς χρηστοῖς πιστεύειν.	Περὶ	τῶν ἀπορρήτων μηδενὶ λέγε, πλὴν
[21]	πυκνὰς τοῖς αὐτοῖς, μηδὲ μακρὰς	περὶ	τῶν αὐτῶν· πλησμονὴ γὰρ ἁπάντων.
[35]	διῴκησεν· ὁ γὰρ κακῶς διανοηθεὶς	περὶ	τῶν οἰκείων οὐδέποτε καλῶς βουλεύσεται
[25]	μὴ δεόμενος τὸ δεῖσθαι προσποιῇ.	~Περὶ	τῶν ῥητῶν ὡς ἀπορρήτων ἀνακοινοῦ·
[34]	παρὰ δ' ἡμῶν αὐτῶν εὐβουλίαν.	Περὶ	ὧν ἂν αἰσχύνῃ παρρησιάσασθαι, βούλῃ
[41]	περὶ ὧν οἶσθα σαφῶς, ἢ	περὶ	ὧν ἀναγκαῖον εἰπεῖν. Ἐν τούτοις
[41]	ποιοῦ καιροὺς τοῦ λέγειν, ἢ	περὶ	ὧν οἶσθα σαφῶς, ἢ περὶ
[27]	τὸ μεγαλοπρεπὲς, καλλωπιστοῦ δὲ τὸ	περίεργον.	Ἀγάπα τῶν ὑπαρχόντων ἀγαθῶν μὴ
[42]	εὐτυχῶν ἔσει περιχαρὴς οὔτε δυστυχῶν	περίλυπος.	Χαῖρε μὲν ἐπὶ τοῖς συμβαίνουσιν
[42]	τὴν δὲ διάνοιαν φανερὰν ἔχοντα	περιπατεῖν.	~Μᾶλλον εὐλαβοῦ ψόγον ἢ κίνδυνον·
[42]	οὕτω γὰρ οὔτ' εὐτυχῶν ἔσει	περιχαρὴς	οὔτε δυστυχῶν περίλυπος. Χαῖρε μὲν
[12]	ψυχὴ τοῖς σπουδαίοις λόγοις αὔξεσθαι	πέφυκεν.	Διόπερ ἐγώ σοι πειράσομαι συντόμως
[4]	τὰ τῶν τρόπων ἤθη σπουδαῖοι	πεφυκέναι	δόξουσιν, τοσούτῳ μᾶλλον ἐκείνων τοὺς
[22]	πονηροῖς ἀπιστεῖν, ὥσπερ τοῖς χρηστοῖς	πιστεύειν.	Περὶ τῶν ἀπορρήτων μηδενὶ λέγε,
[30]	ὥσπερ τοὺς ἐξαπατῶντας· ἀμφότεροι γὰρ	πιστευθέντες	τοὺς πιστεύσαντας ἀδικοῦσιν. Ἐὰν ἀποδέχῃ
[50]	οἱ μῦθοι λέγουσι καὶ πάντες	πιστεύουσι,	τὸν μὲν διὰ τὴν ἀρετὴν
[30]	ἐξαπατῶντας· ἀμφότεροι γὰρ πιστευθέντες τοὺς	πιστεύσαντας	ἀδικοῦσιν. Ἐὰν ἀποδέχῃ τῶν φίλων
[22]	τοὺς ἀγαθοὺς ἄνδρας τρόπον ὅρκου	πιστότερον	φαίνεσθαι παρεχομένους. Προσήκειν ἡγοῦ τοῖς
[47]	τελευτῆς αἴσθησιν λαμβάνομεν· τὰ γὰρ	πλεῖστα	τῶν περὶ τὸν βίον οὐ
[35]	ἐπιβλέψειας· καὶ γὰρ τῆς ὑγιείας	πλείστην	ἐπιμέλειαν ἔχομεν, ὅταν τὰς λύπας
[12]	ὧν ἄν μοι δοκεῖς ἐπιτηδευμάτων	πλεῖστον	πρὸς ἀρετὴν ἐπιδοῦναι καὶ παρὰ
[45]	Τῶν μὲν γὰρ ἄλλων τοὺς	πλείστους	εὑρήσομεν, ὥσπερ τῶν σιτίων τοῖς
[19]	τηλικαῦτα πελάγη διαπερᾶν ἕνεκα τοῦ	πλείω	ποιῆσαι τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν, τοὺς
[6]	φρονήσεως ὠφέλησεν, ἄνευ δὲ ταύτης	πλείω	τοὺς ἔχοντας ἔβλαψεν καὶ τὰ
[38]	ἄλλοις πράττουσιν βοηθῇς. ~Παρασκεύαζε σεαυτὸν	πλεονεκτεῖν	μὲν δύνασθαι, ἀνέχου δὲ τὸ
[39]	τῶν ἀδίκων εἰ μηδὲν ἄλλο	πλεονεκτοῦσιν,	ἀλλ' οὖν ἐλπίσιν γε σπουδαίαις
[36]	σοι συμβήσεται παρά τε τῷ	πλήθει	μᾶλλον εὐδοκιμεῖν καὶ τὴν παρ'
[7]	δυνατὰ καθιστᾶσα, τὰ δὲ τῷ	πλήθει	φοβερὰ θαρσαλέως ὑπομένουσα, καὶ τὸν
[36]	τὸν ἐν δημοκρατίᾳ πολιτευόμενον τὸ	πλῆθος	δεῖ θεραπεύειν, οὕτω καὶ τὸν
[37]	χρημάτων κρείττων ὁ παρὰ τοῦ	πλήθους	ἔπαινος. Μηδενὶ πονηρῷ πράγματι μήτε
[22]	Περὶ τῶν ἀπορρήτων μηδενὶ λέγε,	πλὴν	ἐὰν ὁμοίως συμφέρῃ τὰς πράξεις
[45]	καὶ τῶν φίλων τοῖς συνεξαμαρτάνουσι	πλησιάζοντας	ἀλλ' οὐ τοῖς νουθετοῦσιν. Σὲ
[30]	βέλτιστον ἀπεχθανομένους. Γίγνου πρὸς τοὺς	πλησιάζοντας	ὁμιλητικὸς ἀλλὰ μὴ σεμνός· τὸν
[31]	φιλόνικος, μηδὲ πρὸς τὰς τῶν	πλησιαζόντων	ὀργὰς τραχέως ἀπαντῶν, μηδ' ἂν
[46]	γὰρ τῷ ῥᾳθυμεῖν καὶ τὰς	πλησμονὰς	ἀγαπᾶν εὐθὺς αἱ λῦπαι ταῖς
[21]	μηδὲ μακρὰς περὶ τῶν αὐτῶν·	πλησμονὴ	γὰρ ἁπάντων. Γύμναζε σεαυτὸν πόνοις
[37]	τῶν κοινῶν ἐπιμελειῶν ἀπαλλάττου μὴ	πλουσιώτερος	ἀλλ' ἐνδοξότερος· πολλῶν γὰρ χρημάτων
[38]	Μᾶλλον ἀποδέχου δικαίαν πενίαν ἢ	πλοῦτον	ἄδικον· τοσούτῳ γὰρ κρείττων δικαιοσύνη
[9]	τοὺς κινδύνους ὑπέμενεν. Οὐδὲ τὸν	πλοῦτον	παρακαίρως ἠγάπα, ἀλλ' ἀπέλαυε μὲν
[27]	ἀπόλαυσιν. Καταφρόνει τῶν περὶ τὸν	πλοῦτον	σπουδαζόντων μὲν, χρῆσθαι δὲ τοῖς
[28]	κακῶς ἱππεύειν ἐπιστάμενος. ~Πειρῶ τὸν	πλοῦτον	χρήματα καὶ κτήματα κατασκευάζειν· ἔστι
[6]	χρόνος ἀνήλωσεν ἢ νόσος ἐμάρανεν,	πλοῦτος	δὲ κακίας μᾶλλον ἢ καλοκαγαθίας
[7]	διανοίαις συναυξηθῇ, μόνη μὲν συγγηράσκει,	πλούτου	δὲ κρείττων, χρησιμωτέρα δ' εὐγενείας
[29]	μέλλον ἀόρατον. Τοὺς ἀγαθοὺς εὖ	ποίει·	καλὸς γὰρ θησαυρὸς παρ' ἀνδρὶ
[15]	ἀνόητον, τὸ δὲ μανικόν. Ἃ	ποιεῖν	αἰσχρὸν, ταῦτα νόμιζε μηδὲ λέγειν
[17]	τὴν δόξαν ἀποβλέπουσιν. Ἅπαντα δόκει	ποιεῖν	ὡς μηδένα λήσων· καὶ γὰρ
[19]	πελάγη διαπερᾶν ἕνεκα τοῦ πλείω	ποιῆσαι	τὴν ὑπάρχουσαν οὐσίαν, τοὺς δὲ
[16]	νεωτέρων ἦθος. ~Μηδέποτε μηδὲν αἰσχρὸν	ποιήσας	ἔλπιζε λήσειν· καὶ γὰρ ἂν
[33]	τιμωρίαν ἔδοσαν. Οὓς ἂν βούλῃ	ποιήσασθαι	φίλους, ἀγαθόν τι λέγε περὶ
[24]	τῶν ἑταίρων θέλε. Τοῦτο δὲ	ποιήσεις,	ἐὰν μὴ δεόμενος τὸ δεῖσθαι
[34]	αἰσθήσει καὶ σεαυτὸν οὐ καταφανῆ	ποιήσεις.	~Ὅταν ὑπὲρ τῶν σεαυτοῦ μέλλῃς
[51]	εἰρημένοις ἐμμένειν ἀλλὰ καὶ τῶν	ποιητῶν	τὰ βέλτιστα μανθάνειν καὶ τῶν
[5]	καὶ τίνων ἔργων ἀπέχεσθαι καὶ	ποίοις	τισὶν ἀνθρώποις ὁμιλεῖν καὶ πῶς
[41]	γλῶττα προτρέχει τῆς διανοίας. Δύο	ποιοῦ	καιροὺς τοῦ λέγειν, ἢ περὶ
[24]	δὲ φιλοχρημάτως ἔχειν. ~Μηδένα φίλον	ποιοῦ,	πρὶν ἂν ἐξετάσῃς πῶς κέχρηται
[21]	φίλος γενήσει. ~Τὰς ἐντεύξεις μὴ	ποιοῦ	πυκνὰς τοῖς αὐτοῖς, μηδὲ μακρὰς
[34]	ἔχθρας δὲ ψόγος. ~Βουλευόμενος παραδείγματα	ποιοῦ	τὰ παρεληλυθότα τῶν μελλόντων· τὸ
[47]	οὐ δι' αὐτὰ τὰ πράγματα	ποιοῦμεν,	ἀλλὰ τῶν ἀποβαινόντων ἕνεκεν διαπονοῦμεν.
[31]	χαριζόμενος, ὅπερ πάσχουσιν οἱ πολλοὶ,	ποιοῦντες	μὲν, ἀηδῶς δὲ τοῖς φίλοις
[29]	σπουδαίῳ χάρις ὀφειλομένη. Κακοὺς εὖ	ποιῶν	ὅμοια πείσει τοῖς τὰς ἀλλοτρίας
[43]	κινδυνεύειν, ζήτει τὴν ἐκ τοῦ	πολέμου	σωτηρίαν μετὰ καλῆς δόξης, ἀλλὰ
[13]	μὲν, μάλιστα δὲ μετὰ τῆς	πόλεως·	οὕτω γὰρ δόξεις ἅμα τε
[36]	Ὥσπερ γὰρ τὸν ἐν δημοκρατίᾳ	πολιτευόμενον	τὸ πλῆθος δεῖ θεραπεύειν, οὕτω
[19]	ῥᾳδίως μανθάνειν. ~Ἡγοῦ τῶν ἀκουσμάτων	πολλὰ	πολλῶν εἶναι χρημάτων κρείττω· τὰ
[32]	τῶν εὐθυνόντων ἥ τε ψυχὴ	πολλὰ	σφάλλεται διαφθαρείσης τῆς διανοίας. Ἀθάνατα
[44]	ἀπένειμεν. ~Καὶ μὴ θαυμάσῃς, εἰ	πολλὰ	τῶν εἰρημένων οὐ πρέπει σοι
[33]	μόνη καὶ προσεζημίωσε τοὺς ἔχοντας·	πολλάκις	γὰρ ὧν τοῖς λόγοις ἐλύπησαν,
[45]	παραλιπεῖν ὧν ἔχω σοι συμβουλεύειν.	~Πολλὴν	δ' ἂν τοῖς θεοῖς χάριν
[26]	ἐπὶ τοῖς ἀγαθοῖς μὴ φθονοῦντας·	πολλοὶ	γὰρ ἀτυχοῦσιν μὲν συνάχθονται, καλῶς
[31]	ἀχαρίστως χαριζόμενος, ὅπερ πάσχουσιν οἱ	πολλοὶ,	ποιοῦντες μὲν, ἀηδῶς δὲ τοῖς
[17]	κἂν ψευδεῖς ὦσιν· οἱ γὰρ	πολλοὶ	τὴν μὲν ἀλήθειαν ἀγνοοῦσιν, πρὸς
[41]	ἐρεῖν, πρότερον ἐπισκόπει τῇ γνώμῃ·	πολλοῖς	γὰρ ἡ γλῶττα προτρέχει τῆς
[1]	~ΙΣΟΚΡΑΤΟΥΣ ΠP ΟΣ ΔΗΜΟΝΙΚΟΝ. ~Ἐν	πολλοῖς	μὲν, ὦ Δημόνικε, πολὺ διεστώσας
[24]	αἰσχρὸν μηδένα φίλον ἔχειν καὶ	πολλοὺς	ἑταίρους μεταλλάττειν. Μήτε μετὰ βλάβης
[48]	τῆς ἀρετῆς ἀμελεῖν διὰ τὸ	πολλοὺς	ἔχειν τοὺς ἐπιπλήττοντας. Πάντες γὰρ
[10]	ἡγεῖτο γὰρ εἶναι πρὸς ἑταιρείαν	πολλῷ	κρείττω φύσιν νόμου καὶ τρόπον
[37]	ἀπαλλάττου μὴ πλουσιώτερος ἀλλ' ἐνδοξότερος·	πολλῶν	γὰρ χρημάτων κρείττων ὁ παρὰ
[19]	μανθάνειν. ~Ἡγοῦ τῶν ἀκουσμάτων πολλὰ	πολλῶν	εἶναι χρημάτων κρείττω· τὰ μὲν
[12]	οὐ δυνατὸν διατεθῆναι τὸν μὴ	πολλῶν	καὶ καλῶν ἀκουσμάτων πεπληρωμένον· τὰ
[1]	καὶ τὰς τῶν φαύλων διανοίας,	πολὺ	δὲ μεγίστην διαφορὰν εἰλήφασιν ἐν
[1]	~Ἐν πολλοῖς μὲν, ὦ Δημόνικε,	πολὺ	διεστώσας εὑρήσομεν τάς τε τῶν
[18]	ἐπιτιμῴης. ~Ἐὰν ᾖς φιλομαθὴς, ἔσει	πολυμαθής.	Ἃ μὲν ἐπίστασαι, ταῦτα διαφύλαττε
[14]	εἰ λήγοις τῶν πόνων ἔτι	πονεῖν	δυνάμενος. ~Μήτε γέλωτα προπετῆ στέργε
[22]	φαίνεσθαι παρεχομένους. Προσήκειν ἡγοῦ τοῖς	πονηροῖς	ἀπιστεῖν, ὥσπερ τοῖς χρηστοῖς πιστεύειν.
[21]	ἡδοναῖς δουλεύειν, ἐν δὲ τοῖς	πονηροῖς	ἐὰν τὰς τῶν ἄλλων ἀτυχίας
[37]	παρὰ τοῦ πλήθους ἔπαινος. Μηδενὶ	πονηρῷ	πράγματι μήτε παρίστασο μήτε συνηγόρει·
[37]	~Εἰς ἀρχὴν κατασταθεὶς μηδενὶ χρῶ	πονηρῷ	πρὸς τὰς διοικήσεις· ὧν γὰρ
[9]	ἀλλὰ τὸ μὲν σῶμα τοῖς	πόνοις	ἐγύμναζεν, τῇ δὲ ψυχῇ τοὺς
[21]	πλησμονὴ γὰρ ἁπάντων. Γύμναζε σεαυτὸν	πόνοις	ἑκουσίοις, ὅπως ἂν δύνῃ καὶ
[12]	μὲν γὰρ σώματα τοῖς συμμέτροις	πόνοις,	ἡ δὲ ψυχὴ τοῖς σπουδαίοις
[7]	μὲν ὄκνον ψόγον, τὸν δὲ	πόνον	ἔπαινον ἡγουμένη. ~Ῥᾴδιον δὲ τοῦτο
[14]	ἂν ἐπιτύχοις, εἰ λήγοις τῶν	πόνων	ἔτι πονεῖν δυνάμενος. ~Μήτε γέλωτα
[19]	νεωτέρους μηδὲ τὰς κατὰ γῆν	πορείας	ὑπομένειν ἐπὶ τῷ βελτίω καταστῆσαι
[19]	ἀθάνατον. Μὴ κατόκνει μακρὰν ὁδὸν	πορεύεσθαι	πρὸς τοὺς διδάσκειν τι χρήσιμον
[43]	κατὰ τὴν ἀσφάλειαν· ἐὰν δέ	ποτέ	σοι συμβῇ κινδυνεύειν, ζήτει τὴν
[32]	τοῖς πότοις συνουσίας· ἐὰν δέ	ποτέ	σοι συμπέσῃ καιρὸς, ἐξανίστασο πρὸ
[32]	μὲν εὐλαβοῦ τὰς ἐν τοῖς	πότοις	συνουσίας· ἐὰν δέ ποτέ σοι
[49]	λόγῳ μόνον ψευδομένους ἀποδοκιμάζομεν, ἦ	πού	γε τοὺς τῷ βίῳ παντὶ
[47]	βίον οὐ δι' αὐτὰ τὰ	πράγματα	ποιοῦμεν, ἀλλὰ τῶν ἀποβαινόντων ἕνεκεν
[44]	ἀλλὰ προειλόμην διὰ τῆς αὐτῆς	πραγματείας	ἅμα τοῦ τε παρόντος βίου
[37]	τοῦ πλήθους ἔπαινος. Μηδενὶ πονηρῷ	πράγματι	μήτε παρίστασο μήτε συνηγόρει· δόξεις
[34]	λόγοις ὡς περὶ ἀλλοτρίου του	πράγματος·	οὕτω γὰρ τὴν ἐκείνων τε
[11]	χρόνος εἰ πάσας τὰς ἐκείνου	πράξεις	καταριθμησαίμεθα. Ἀλλὰ τὸ μὲν ἀκριβὲς
[22]	πλὴν ἐὰν ὁμοίως συμφέρῃ τὰς	πράξεις	σιωπᾶσθαι σοί τε τῷ λέγοντι
[45]	τὸν γὰρ αὑτῷ τὰ βέλτιστα	πράττειν	ἐπιτάττοντα, τοῦτον εἰκὸς καὶ τῶν
[48]	μὲν φαύλοις ἐνδέχεται τὰ τυχόντα	πράττειν·	εὐθὺς γὰρ τοῦ βίου τοιαύτην
[37]	δόξεις γὰρ καὶ αὐτὸς τοιαῦτα	πράττειν,	οἷα ἂν τοῖς ἄλλοις πράττουσιν
[26]	ἀτυχοῦσιν μὲν συνάχθονται, καλῶς δὲ	πράττουσι	φθονοῦσιν. Τῶν ἀπόντων φίλων μέμνησο
[33]	μὲν ἄλλα μοχθηρὰ πάντες κερδαίνοντες	πράττουσιν,	αὕτη δὲ μόνη καὶ προσεζημίωσε
[37]	πράττειν, οἷα ἂν τοῖς ἄλλοις	πράττουσιν	βοηθῇς. ~Παρασκεύαζε σεαυτὸν πλεονεκτεῖν μὲν
[17]	πράττων ἃ τοῖς ἄλλοις ἂν	πράττουσιν	ἐπιτιμῴης. ~Ἐὰν ᾖς φιλομαθὴς, ἔσει
[17]	εὐδοκιμοίης, εἰ φαίνοιο ταῦτα μὴ	πράττων	ἃ τοῖς ἄλλοις ἂν πράττουσιν
[2]	δὲ τῆς πρὸς Ἱππόνικον συνηθείας·	πρέπει	γὰρ τοὺς παῖδας ὥσπερ τῆς
[44]	εἰ πολλὰ τῶν εἰρημένων οὐ	πρέπει	σοι πρὸς τὴν νῦν παροῦσαν
[15]	εἶναι δόξεις. Ἡγοῦ μάλιστα σεαυτῷ	πρέπειν	κόσμον αἰσχύνην, δικαιοσύνην, σωφροσύνην· τούτοις
[2]	πᾶς αἰὼν ἐξαλείψειεν. ~Ἡγούμενος οὖν	πρέπειν	τοὺς δόξης ὀρεγομένους καὶ παιδείας
[24]	φιλοχρημάτως ἔχειν. ~Μηδένα φίλον ποιοῦ,	πρὶν	ἂν ἐξετάσῃς πῶς κέχρηται τοῖς
[32]	ποτέ σοι συμπέσῃ καιρὸς, ἐξανίστασο	πρὸ	μέθης. Ὅταν γὰρ ὁ νοῦς
[9]	ἀλλὰ καὶ τὰς τοῦ πατρὸς	προαιρέσεις	ἀναμνησθεὶς οἰκεῖον καὶ καλὸν ἕξεις
[10]	νόμου καὶ τρόπον γένους καὶ	προαίρεσιν	ἀνάγκης. ~Ἐπιλίποι δ' ἂν ἡμᾶς
[49]	ἀλλὰ καὶ τῆς τύχης εἶναι	προδότας·	ἡ μὲν γὰρ αὐτοῖς χρήματα
[44]	γὰρ ἐμὲ τοῦτο διέλαθεν· ἀλλὰ	προειλόμην	διὰ τῆς αὐτῆς πραγματείας ἅμα
[40]	δύνῃ τὰ δόξαντα, τῇ δὲ	προορᾶν	ἐπίστῃ τὰ συμφέροντα. ~Πᾶν ὅ
[15]	ἔτι πονεῖν δυνάμενος. ~Μήτε γέλωτα	προπετῆ	στέργε μήτε λόγον μετὰ θράσους
[1]	μεγίστην διαφορὰν εἰλήφασιν ἐν ταῖς	πρὸς	ἀλλήλους συνηθείαις· οἱ μὲν γὰρ
[20]	οἰκείως ἐντυγχάνειν. Ἡδέως μὲν ἔχε	πρὸς	ἅπαντας, χρῶ δὲ τοῖς βελτίστοις·
[12]	ἄν μοι δοκεῖς ἐπιτηδευμάτων πλεῖστον	πρὸς	ἀρετὴν ἐπιδοῦναι καὶ παρὰ τοῖς
[17]	πολλοὶ τὴν μὲν ἀλήθειαν ἀγνοοῦσιν,	πρὸς	δὲ τὴν δόξαν ἀποβλέπουσιν. Ἅπαντα
[28]	τοῦ φίλῳ σπουδαίῳ δυστυχοῦντι βοηθῆσαι·	πρὸς	δὲ τὸν ἄλλον βίον μηδὲν
[21]	πρὸς τοὺς ἁμαρτάνοντας, ὥσπερ ἂν	πρὸς	ἑαυτὸν ἁμαρτάνοντα καὶ τοὺς ἄλλους
[10]	γένει προσήκοντας· ἡγεῖτο γὰρ εἶναι	πρὸς	ἑταιρείαν πολλῷ κρείττω φύσιν νόμου
[2]	ὑμᾶς εὐνοίας, σημεῖον δὲ τῆς	πρὸς	Ἱππόνικον συνηθείας· πρέπει γὰρ τοὺς
[11]	τῆς Ἱππονίκου φύσεως νῦν ἐξενηνόχαμεν,	πρὸς	ὃν δεῖ ζῆν ς' ὥσπερ
[31]	δύσερις ὢν μηδὲ δυσάρεστος μηδὲ	πρὸς	πάντας φιλόνικος, μηδὲ πρὸς τὰς
[11]	ὃν δεῖ ζῆν ς' ὥσπερ	πρὸς	παράδειγμα, νόμον μὲν τὸν ἐκείνου
[37]	ἀρχὴν κατασταθεὶς μηδενὶ χρῶ πονηρῷ	πρὸς	τὰς διοικήσεις· ὧν γὰρ ἂν
[31]	μηδὲ πρὸς πάντας φιλόνικος, μηδὲ	πρὸς	τὰς τῶν πλησιαζόντων ὀργὰς τραχέως
[44]	τῶν εἰρημένων οὐ πρέπει σοι	πρὸς	τὴν νῦν παροῦσαν ἡλικίαν· οὐδὲ
[14]	τὸ σῶμα γυμνασίων μὴ τὰ	πρὸς	τὴν ῥώμην ἀλλὰ τὰ πρὸς
[14]	πρὸς τὴν ῥώμην ἀλλὰ τὰ	πρὸς	τὴν ὑγίειαν· τούτου δ' ἂν
[30]	ἕξεις ἐν τῷ βίῳ τοὺς	πρὸς	τὸ βέλτιστον ἀπεχθανομένους. Γίγνου πρὸς
[30]	Ἐὰν ἀποδέχῃ τῶν φίλων τοὺς	πρὸς	τὸ φαυλότατον χαριζομένους, οὐχ ἕξεις
[21]	τῇ δ' ὀργῇ παραπλησίως ἔχῃς	πρὸς	τοὺς ἁμαρτάνοντας, ὥσπερ ἂν πρὸς
[33]	ἀγαθόν τι λέγε περὶ αὐτῶν	πρὸς	τοὺς ἀπαγγέλλοντας· ἀρχὴ γὰρ φιλίας
[19]	Μὴ κατόκνει μακρὰν ὁδὸν πορεύεσθαι	πρὸς	τοὺς διδάσκειν τι χρήσιμον ἐπαγγελλομένους·
[3]	φιλοσοφοῦντας ἐπανορθῶ. Ὅσοι μὲν οὖν	πρὸς	τοὺς ἑαυτῶν φίλους τοὺς προτρεπτικοὺς
[13]	~Πρῶτον μὲν οὖν εὐσέβει τὰ	πρὸς	τοὺς θεοὺς μὴ μόνον θύων
[26]	φθονοῦσιν. Τῶν ἀπόντων φίλων μέμνησο	πρὸς	τοὺς παρόντας, ἵνα δοκῇς μηδὲ
[30]	πρὸς τὸ βέλτιστον ἀπεχθανομένους. Γίγνου	πρὸς	τοὺς πλησιάζοντας ὁμιλητικὸς ἀλλὰ μὴ
[50]	οἰκειοτάτοις μάλιστα δηλῶσαι πῶς ἔχουσι	πρὸς	τοὺς φαύλους καὶ τοὺς σπουδαίους
[2]	λόγον δῶρον, τεκμήριον μὲν τῆς	πρὸς	ὑμᾶς εὐνοίας, σημεῖον δὲ τῆς
[23]	κἀκείνοις τοῖς ἀκούουσιν. ~Ὅρκον ἐπακτὸν	προσδέχου	διὰ δύο προφάσεις, ἢ σαυτὸν
[33]	πράττουσιν, αὕτη δὲ μόνη καὶ	προσεζημίωσε	τοὺς ἔχοντας· πολλάκις γὰρ ὧν
[36]	ἐν μοναρχίᾳ κατοικοῦντα τὸν βασιλέα	προσήκει	θαυμάζειν. ~Εἰς ἀρχὴν κατασταθεὶς μηδενὶ
[12]	δὲ μηδενὶ τῶν ἀθλητῶν οὕτω	προσήκειν	ἐπὶ τοὺς ἀνταγωνιστὰς ἀσκεῖν, ὡς
[22]	τρόπον ὅρκου πιστότερον φαίνεσθαι παρεχομένους.	Προσήκειν	ἡγοῦ τοῖς πονηροῖς ἀπιστεῖν, ὥσπερ
[10]	σπουδάζοντας ἢ τοὺς τῷ γένει	προσήκοντας·	ἡγεῖτο γὰρ εἶναι πρὸς ἑταιρείαν
[18]	μελέταις, ἃ δὲ μὴ μεμάθηκας,	προσλάμβανε	ταῖς ἐπιστήμαις· ὁμοίως γὰρ αἰσχρὸν
[25]	χρήσει τοῖς φίλοις, ἐὰν μὴ	προσμένῃς	τὰς παρ' ἐκείνων δεήσεις, ἀλλ'
[24]	ἐὰν μὴ δεόμενος τὸ δεῖσθαι	προσποιῇ.	~Περὶ τῶν ῥητῶν ὡς ἀπορρήτων
[20]	Ἔστι δὲ φιλοπροσηγορίας μὲν τὸ	προσφωνεῖν	τοὺς ἀπαντῶντας, εὐπροσηγορίας δὲ τὸ
[41]	ὅ τι ἂν μέλλῃς ἐρεῖν,	πρότερον	ἐπισκόπει τῇ γνώμῃ· πολλοῖς γὰρ
[47]	καὶ βεβαιοτέρας ἀποδίδωσιν· ~κἀκεῖ μὲν	πρότερον	ἡσθέντες ὕστερον ἐλυπήθησαν, ἐνταῦθα δὲ
[24]	ἂν ἐξετάσῃς πῶς κέχρηται τοῖς	πρότερον	φίλοις· ἔλπιζε γὰρ αὐτὸν καὶ
[3]	πρὸς τοὺς ἑαυτῶν φίλους τοὺς	προτρεπτικοὺς	λόγους συγγράφουσιν, καλὸν μὲν ἔργον
[41]	γνώμῃ· πολλοῖς γὰρ ἡ γλῶττα	προτρέχει	τῆς διανοίας. Δύο ποιοῦ καιροὺς
[23]	~Ὅρκον ἐπακτὸν προσδέχου διὰ δύο	προφάσεις,	ἢ σαυτὸν αἰτίας αἰσχρᾶς ἀπολύων,
[44]	ἀλλ' ἐντεῦθεν ὥσπερ ἐκ ταμιείου	προφέρῃς,	ᾠήθην δεῖν μηδὲν παραλιπεῖν ὧν
[13]	τοῖς ἄλλοις ἅπασιν ἀνθρώποις εὐδοκιμῆσαι.	~Πρῶτον	μὲν οὖν εὐσέβει τὰ πρὸς
[35]	μέλλῃς τινὶ συμβούλῳ χρῆσθαι, σκόπει	πρῶτον	πῶς τὰ ἑαυτοῦ διῴκησεν· ὁ
[21]	γενήσει. ~Τὰς ἐντεύξεις μὴ ποιοῦ	πυκνὰς	τοῖς αὐτοῖς, μηδὲ μακρὰς περὶ
[25]	μὲν γὰρ χρυσίον ἐν τῷ	πυρὶ	βασανίζομεν, τοὺς δὲ φίλους ἐν
[50]	ἐπὶ τοῖς οἰκειοτάτοις μάλιστα δηλῶσαι	πῶς	ἔχουσι πρὸς τοὺς φαύλους καὶ
[24]	φίλον ποιοῦ, πρὶν ἂν ἐξετάσῃς	πῶς	κέχρηται τοῖς πρότερον φίλοις· ἔλπιζε
[35]	τινὶ συμβούλῳ χρῆσθαι, σκόπει πρῶτον	πῶς	τὰ ἑαυτοῦ διῴκησεν· ὁ γὰρ
[5]	ποίοις τισὶν ἀνθρώποις ὁμιλεῖν καὶ	πῶς	τὸν ἑαυτῶν βίον οἰκονομεῖν. Ὅσοι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/12/2007