Paragraphes |
[18] |
αἰσχρὸν
ἀκούσαντα
χρήσιμον
λόγον
μὴ
|
μαθεῖν |
καὶ
διδόμενόν
τι
ἀγαθὸν
παρὰ |
[1] |
μόνον
τιμῶσιν,
οἱ
δὲ
καὶ
|
μακρὰν |
ἀπόντας
ἀγαπῶσιν,
καὶ
τὰς
μὲν |
[19] |
τῶν
κτημάτων
ἀθάνατον.
Μὴ
κατόκνει
|
μακρὰν |
ὁδὸν
πορεύεσθαι
πρὸς
τοὺς
διδάσκειν |
[21] |
ποιοῦ
πυκνὰς
τοῖς
αὐτοῖς,
μηδὲ
|
μακρὰς |
περὶ
τῶν
αὐτῶν·
πλησμονὴ
γὰρ |
[35] |
τῶν
ἀλλοτρίων.
Οὕτω
δ'
ἂν
|
μάλιστα |
βουλεύεσθαι
παροξυνθείης
εἰ
τὰς
συμφορὰς |
[46] |
καὶ
τὰς
ἡδονὰς
ἐκ
τούτων
|
μάλιστα |
γνησίως
ἔχομεν.
Ἐν
μὲν
γὰρ |
[17] |
ἂν
παραυτίκα
κρύψῃς,
ὕστερον
ὀφθήσει.
|
Μάλιστα |
δ'
ἂν
εὐδοκιμοίης,
εἰ
φαίνοιο |
[46] |
ἐπὶ
τὴν
ἀρετὴν
παρακαλοῦντας
ἀποδέχεσθαι.
|
~Μάλιστα |
δ'
ἂν
παροξυνθείης
ὀρεχθῆναι
τῶν |
[13] |
Τίμα
τὸ
δαιμόνιον
ἀεὶ
μὲν,
|
μάλιστα |
δὲ
μετὰ
τῆς
πόλεως·
οὕτω |
[40] |
ἐπιμελοῦ
τῶν
περὶ
τὸν
βίον,
|
μάλιστα |
δὲ
τὴν
σαυτοῦ
φρόνησιν
ἄσκει· |
[50] |
ἡγοῦμαι
κἀκείνους
ἐπὶ
τοῖς
οἰκειοτάτοις
|
μάλιστα |
δηλῶσαι
πῶς
ἔχουσι
πρὸς
τοὺς |
[32] |
γὰρ,
μηδὲ
φιλεπιτιμητὴς,
παροξυντικὸν
γάρ.
|
~Μάλιστα |
μὲν
εὐλαβοῦ
τὰς
ἐν
τοῖς |
[43] |
τὴν
ἐν
τῷ
ζῆν
ἀδοξίαν.
|
Μάλιστα |
μὲν
πειρῶ
ζῆν
κατὰ
τὴν |
[15] |
τοῦτο
φρόνιμος
εἶναι
δόξεις.
Ἡγοῦ
|
μάλιστα |
σεαυτῷ
πρέπειν
κόσμον
αἰσχύνην,
δικαιοσύνην, |
[38] |
δι'
ἀσθένειαν
ἀλλὰ
δι'
ἐπιείκειαν.
|
Μᾶλλον |
ἀποδέχου
δικαίαν
πενίαν
ἢ
πλοῦτον |
[39] |
τῶν
ἐξ
ἀδικίας
κερδαινόντων,
ἀλλὰ
|
μᾶλλον |
ἀποδέχου
τοὺς
μετὰ
δικαιοσύνης
ζημιωθέντας· |
[25] |
γὰρ
οὐδὲν
βλαβήσει,
τυχὼν
δὲ
|
μᾶλλον |
αὐτῶν
τὸν
τρόπον
ἐπιστήσει.
Δοκίμαζε |
[10] |
καὶ
τοῖς
φίλοις
κοινὸς,
καὶ
|
μᾶλλον |
ἐθαύμαζεν
τοὺς
περὶ
αὑτὸν
σπουδάζοντας |
[4] |
ἤθη
σπουδαῖοι
πεφυκέναι
δόξουσιν,
τοσούτῳ
|
μᾶλλον |
ἐκείνων
τοὺς
ἀκούοντας
ὠφελοῦσιν,
ὅσον |
[36] |
συμβήσεται
παρά
τε
τῷ
πλήθει
|
μᾶλλον |
εὐδοκιμεῖν
καὶ
τὴν
παρ'
ἐκείνων |
[43] |
δὲ
διάνοιαν
φανερὰν
ἔχοντα
περιπατεῖν.
|
~Μᾶλλον |
εὐλαβοῦ
ψόγον
ἢ
κίνδυνον·
δεῖ |
[6] |
νόσος
ἐμάρανεν,
πλοῦτος
δὲ
κακίας
|
μᾶλλον |
ἢ
καλοκαγαθίας
ὑπηρέτης
ἐστὶν,
ἐξουσίαν |
[45] |
ὥσπερ
τῶν
σιτίων
τοῖς
ἡδίστοις
|
μᾶλλον |
ἢ
τοῖς
ὑγιεινοτάτοις
χαίροντας,
οὕτω |
[22] |
σεαυτὸν
ὡς
ἄνθρωπος
ὢν
ὑπομιμνήσκῃς.
|
~Μᾶλλον |
τήρει
τὰς
τῶν
λόγων
ἢ |
[18] |
χαλεπῶς
εὑρημένα
συμβήσεταί
σοι
ῥᾳδίως
|
μανθάνειν. |
~Ἡγοῦ
τῶν
ἀκουσμάτων
πολλὰ
πολλῶν |
[51] |
καὶ
τῶν
ποιητῶν
τὰ
βέλτιστα
|
μανθάνειν |
καὶ
τῶν
ἄλλων
σοφιστῶν
εἴ |
[15] |
μὲν
γὰρ
ἀνόητον,
τὸ
δὲ
|
μανικόν. |
Ἃ
ποιεῖν
αἰσχρὸν,
ταῦτα
νόμιζε |
[28] |
δυοῖν
ἕνεκεν,
τοῦ
τε
ζημίαν
|
μεγάλην |
ἐκτῖσαι
δύνασθαι
καὶ
τοῦ
φίλῳ |
[27] |
Ἔστι
δὲ
φιλοκάλου
μὲν
τὸ
|
μεγαλοπρεπὲς, |
καλλωπιστοῦ
δὲ
τὸ
περίεργον.
Ἀγάπα |
[10] |
βίον,
ἀλλὰ
φιλόκαλος
ἦν
καὶ
|
μεγαλοπρεπὴς |
καὶ
τοῖς
φίλοις
κοινὸς,
καὶ |
[32] |
διανοίας.
Ἀθάνατα
μὲν
φρόνει
τῷ
|
μεγαλόψυχος |
εἶναι,
θνητὰ
δὲ
τῷ
συμμέτρως |
[23] |
αἰσχρᾶς
ἀπολύων,
ἢ
φίλους
ἐκ
|
μεγάλων |
κινδύνων
διασῴζων.
Ἕνεκα
δὲ
χρημάτων |
[50] |
δὲ
διὰ
τὴν
κακίαν
ταῖς
|
μεγίσταις |
τιμωρίαις
ἐκόλασεν.
~Οἷς
δεῖ
παραδείγμασι |
[1] |
τῶν
φαύλων
διανοίας,
πολὺ
δὲ
|
μεγίστην |
διαφορὰν
εἰλήφασιν
ἐν
ταῖς
πρὸς |
[40] |
δὲ
τὴν
σαυτοῦ
φρόνησιν
ἄσκει·
|
μέγιστον |
γὰρ
ἐν
ἐλαχίστῳ
νοῦς
ἀγαθὸς |
[32] |
σοι
συμπέσῃ
καιρὸς,
ἐξανίστασο
πρὸ
|
μέθης. |
Ὅταν
γὰρ
ὁ
νοῦς
ὑπ' |
[33] |
ἀπολαύειν.
~Ἡγοῦ
τὴν
παιδείαν
τοσούτῳ
|
μεῖζον |
ἀγαθὸν
εἶναι
τῆς
ἀπαιδευσίας,
ὅσῳ |
[18] |
μὲν
ἐπίστασαι,
ταῦτα
διαφύλαττε
ταῖς
|
μελέταις, |
ἃ
δὲ
μὴ
μεμάθηκας,
προσλάμβανε |
[52] |
εἰρήκασιν
ἀναγιγνώσκειν.
~Ὥσπερ
γὰρ
τὴν
|
μέλιτταν |
ὁρῶμεν
ἐφ'
ἅπαντα
μὲν
τὰ |
[23] |
θεῶν
ὀμόσῃς,
μηδ'
ἂν
εὐορκεῖν
|
μέλλῃς· |
δόξεις
γὰρ
τοῖς
μὲν
ἐπιορκεῖν, |
[41] |
συμφέροντα.
~Πᾶν
ὅ
τι
ἂν
|
μέλλῃς |
ἐρεῖν,
πρότερον
ἐπισκόπει
τῇ
γνώμῃ· |
[35] |
ποιήσεις.
~Ὅταν
ὑπὲρ
τῶν
σεαυτοῦ
|
μέλλῃς |
τινὶ
συμβούλῳ
χρῆσθαι,
σκόπει
πρῶτον |
[5] |
παράκλησιν
εὑρόντες
ἀλλὰ
παραίνεσιν
γράψαντες
|
μέλλομέν |
σοι
συμβουλεύειν,
ὧν
χρὴ
τοὺς |
[29] |
γὰρ
ἡ
τύχη
καὶ
τὸ
|
μέλλον |
ἀόρατον.
Τοὺς
ἀγαθοὺς
εὖ
ποίει· |
[44] |
βίου
συμβουλίαν
ἐξενεγκεῖν
καὶ
τοῦ
|
μέλλοντος |
χρόνου
παράγγελμα
καταλιπεῖν.
Τὴν
μὲν |
[34] |
παραδείγματα
ποιοῦ
τὰ
παρεληλυθότα
τῶν
|
μελλόντων· |
τὸ
γὰρ
ἀφανὲς
ἐκ
τοῦ |
[18] |
ταῖς
μελέταις,
ἃ
δὲ
μὴ
|
μεμάθηκας, |
προσλάμβανε
ταῖς
ἐπιστήμαις·
ὁμοίως
γὰρ |
[26] |
πράττουσι
φθονοῦσιν.
Τῶν
ἀπόντων
φίλων
|
μέμνησο |
πρὸς
τοὺς
παρόντας,
ἵνα
δοκῇς |
[31] |
ὅπερ
πάσχουσιν
οἱ
πολλοὶ,
ποιοῦντες
|
μὲν, |
ἀηδῶς
δὲ
τοῖς
φίλοις
ὑπουργοῦντες· |
[3] |
παιδεύειν
ἄλλους
ἐπιχειρῶ,
καὶ
σοὶ
|
μὲν |
ἀκμὴ
φιλοσοφεῖν,
ἐγὼ
δὲ
τοὺς |
[11] |
ἐκείνου
πράξεις
καταριθμησαίμεθα.
Ἀλλὰ
τὸ
|
μὲν |
ἀκριβὲς
αὐτῶν
ἐν
ἑτέροις
καιροῖς |
[17] |
ὦσιν·
οἱ
γὰρ
πολλοὶ
τὴν
|
μὲν |
ἀλήθειαν
ἀγνοοῦσιν,
πρὸς
δὲ
τὴν |
[33] |
εἶναι
τῆς
ἀπαιδευσίας,
ὅσῳ
τὰ
|
μὲν |
ἄλλα
μοχθηρὰ
πάντες
κερδαίνοντες
πράττουσιν, |
[52] |
καὶ
τοὺς
παιδείας
ὀρεγομένους
μηδενὸς
|
μὲν |
ἀπείρως
ἔχειν,
πανταχόθεν
δὲ
τὰ |
[16] |
τέρψις
γὰρ
σὺν
τῷ
καλῷ
|
μὲν |
ἄριστον,
ἄνευ
δὲ
τούτου
κάκιστον. |
[31] |
ἀδίκως
ὀργιζόμενοι
τυγχάνωσιν,
ἀλλὰ
θυμουμένοις
|
μὲν |
αὐτοῖς
εἴκων,
πεπαυμένοις
δὲ
τῆς |
[34] |
ταχίστην
ἔχει
τὴν
διάγνωσιν.
Βουλεύου
|
μὲν |
βραδέως,
ἐπιτέλει
δὲ
ταχέως
τὰ |
[45] |
ἔχων
περὶ
σοῦ
τυγχάνω.
Τῶν
|
μὲν |
γὰρ
ἄλλων
τοὺς
πλείστους
εὑρήσομεν, |
[15] |
λόγον
μετὰ
θράσους
ἀποδέχου·
τὸ
|
μὲν |
γὰρ
ἀνόητον,
τὸ
δὲ
μανικόν. |
[15] |
σκυθρωπὸν
ἀλλὰ
σύννουν·
δι'
ἐκεῖνο
|
μὲν |
γὰρ
αὐθάδης,
διὰ
δὲ
τοῦτο |
[49] |
τῆς
τύχης
εἶναι
προδότας·
ἡ
|
μὲν |
γὰρ
αὐτοῖς
χρήματα
καὶ
δόξαν |
[6] |
σεμνότερον
οὐδὲ
βεβαιότερόν
ἐστιν.
~Κάλλος
|
μὲν |
γὰρ
ἢ
χρόνος
ἀνήλωσεν
ἢ |
[25] |
ὡς
ἀπορρήτων
ἀνακοινοῦ·
μὴ
τυχὼν
|
μὲν |
γὰρ
οὐδὲν
βλαβήσει,
τυχὼν
δὲ |
[3] |
τὸν
παρόντα
καιρὸν
συναγωνιζόμενον·
σὺ
|
μὲν |
γὰρ
παιδείας
ἐπιθυμεῖς,
ἐγὼ
δὲ |
[12] |
καὶ
καλῶν
ἀκουσμάτων
πεπληρωμένον·
τὰ
|
μὲν |
γὰρ
σώματα
τοῖς
συμμέτροις
πόνοις, |
[19] |
πολλῶν
εἶναι
χρημάτων
κρείττω·
τὰ
|
μὲν |
γὰρ
ταχέως
ἀπολείπει,
τὰ
δὲ |
[43] |
μὴ
μετ'
αἰσχρᾶς
φήμης·
τὸ
|
μὲν |
γὰρ
τελευτῆσαι
πάντων
ἡ
πεπρωμένη |
[13] |
καὶ
τοῖς
ὅρκοις
ἐμμένων·
ἐκεῖνο
|
μὲν |
γὰρ
τῆς
τῶν
χρημάτων
εὐπορίας |
[1] |
ταῖς
πρὸς
ἀλλήλους
συνηθείαις·
οἱ
|
μὲν |
γὰρ
τοὺς
φίλους
παρόντας
μόνον |
[44] |
μέλλοντος
χρόνου
παράγγελμα
καταλιπεῖν.
Τὴν
|
μὲν |
γὰρ
τούτων
χρείαν
ῥᾳδίως
εἰδήσεις, |
[46] |
τούτων
μάλιστα
γνησίως
ἔχομεν.
Ἐν
|
μὲν |
γὰρ
τῷ
ῥᾳθυμεῖν
καὶ
τὰς |
[30] |
ὁμιλητικὸς
ἀλλὰ
μὴ
σεμνός·
τὸν
|
μὲν |
γὰρ
τῶν
ὑπεροπτικῶν
ὄγκον
μόλις |
[25] |
ἐν
τοῖς
κινδύνοις
κοινωνίας·
τὸ
|
μὲν |
γὰρ
χρυσίον
ἐν
τῷ
πυρὶ |
[11] |
ἀρετῆς
γιγνόμενον·
αἰσχρὸν
γὰρ
τοὺς
|
μὲν |
γραφεῖς
ἀπεικάζειν
τὰ
καλὰ
τῶν |
[50] |
λέγουσι
καὶ
πάντες
πιστεύουσι,
τὸν
|
μὲν |
διὰ
τὴν
ἀρετὴν
ἀθάνατον
ἐποίησεν, |
[38] |
πράττουσιν
βοηθῇς.
~Παρασκεύαζε
σεαυτὸν
πλεονεκτεῖν
|
μὲν |
δύνασθαι,
ἀνέχου
δὲ
τὸ
ἴσον |
[21] |
Ἔσει
δὲ
τοιοῦτος,
ἐὰν
κέρδη
|
μὲν |
εἶναι
νομίζῃς,
δι'
ὧν
εὐδοκιμήσεις |
[19] |
χρήσιμον
ἐπαγγελλομένους·
αἰσχρὸν
γὰρ
τοὺς
|
μὲν |
ἐμπόρους
τηλικαῦτα
πελάγη
διαπερᾶν
ἕνεκα |
[33] |
τοὺς
ἀπαγγέλλοντας·
ἀρχὴ
γὰρ
φιλίας
|
μὲν |
ἔπαινος,
ἔχθρας
δὲ
ψόγος.
~Βουλευόμενος |
[4] |
τοὺς
ἀκούοντας
ὠφελοῦσιν,
ὅσον
οἱ
|
μὲν |
ἐπὶ
λόγον
μόνον
παρακαλοῦσιν,
οἱ |
[42] |
περιχαρὴς
οὔτε
δυστυχῶν
περίλυπος.
Χαῖρε
|
μὲν |
ἐπὶ
τοῖς
συμβαίνουσιν
τῶν
ἀγαθῶν, |
[40] |
ἐλπίσιν
γε
σπουδαίαις
ὑπερέχουσιν.
~Πάντων
|
μὲν |
ἐπιμελοῦ
τῶν
περὶ
τὸν
βίον, |
[23] |
εὐορκεῖν
μέλλῃς·
δόξεις
γὰρ
τοῖς
|
μὲν |
ἐπιορκεῖν,
τοῖς
δὲ
φιλοχρημάτως
ἔχειν. |
[18] |
ᾖς
φιλομαθὴς,
ἔσει
πολυμαθής.
Ἃ
|
μὲν |
ἐπίστασαι,
ταῦτα
διαφύλαττε
ταῖς
μελέταις, |
[40] |
δὲ
ψυχῇ
φιλόσοφος,
ἵνα
τῷ
|
μὲν |
ἐπιτελεῖν
δύνῃ
τὰ
δόξαντα,
τῇ |
[3] |
τοὺς
προτρεπτικοὺς
λόγους
συγγράφουσιν,
καλὸν
|
μὲν |
ἔργον
ἐπιχειροῦσιν,
~οὐ
μὴν
περί |
[32] |
μηδὲ
φιλεπιτιμητὴς,
παροξυντικὸν
γάρ.
~Μάλιστα
|
μὲν |
εὐλαβοῦ
τὰς
ἐν
τοῖς
πότοις |
[20] |
λόγοις
αὐτοῖς
οἰκείως
ἐντυγχάνειν.
Ἡδέως
|
μὲν |
ἔχε
πρὸς
ἅπαντας,
χρῶ
δὲ |
[38] |
κρείττων
δικαιοσύνη
χρημάτων,
ὅσῳ
τὰ
|
μὲν |
ζῶντας
μόνον
ὠφελεῖ,
τὸ
δὲ |
[16] |
ἄλλους
λάθῃς,
σεαυτῷ
σηνειδήσεις.
Τοὺς
|
μὲν |
θεοὺς
φοβοῦ,
τοὺς
δὲ
γονεῖς |
[36] |
ἐκείνων
εὔνοιαν
βεβαιοτέραν
ἔχειν.
Πείθου
|
μὲν |
καὶ
τοῖς
νόμοις
τοῖς
ὑπὸ |
[13] |
τεκμήριον.
Τίμα
τὸ
δαιμόνιον
ἀεὶ
|
μὲν, |
μάλιστα
δὲ
μετὰ
τῆς
πόλεως· |
[21] |
τερπνοῖς
ἐὰν
αἰσχρὸν
ὑπολάβῃς
τῶν
|
μὲν |
οἰκετῶν
ἄρχειν,
ταῖς
δ'
ἡδοναῖς |
[7] |
φοβερὰ
θαρσαλέως
ὑπομένουσα,
καὶ
τὸν
|
μὲν |
ὄκνον
ψόγον,
τὸν
δὲ
πόνον |
[20] |
τοῖς
βελτίστοις·
οὕτω
γὰρ
τοῖς
|
μὲν |
οὐκ
ἀπεχθὴς
ἔσει,
τοῖς
δὲ |
[13] |
ἄλλοις
ἅπασιν
ἀνθρώποις
εὐδοκιμῆσαι.
~Πρῶτον
|
μὲν |
οὖν
εὐσέβει
τὰ
πρὸς
τοὺς |
[3] |
δὲ
τοὺς
φιλοσοφοῦντας
ἐπανορθῶ.
Ὅσοι
|
μὲν |
οὖν
πρὸς
τοὺς
ἑαυτῶν
φίλους |
[42] |
ὢν
κατάδηλος·
ἄτοπον
γὰρ
τὴν
|
μὲν |
οὐσίαν
ἐν
ταῖς
οἰκίαις
ἀποκρύπτειν, |
[43] |
ἐν
τῷ
ζῆν
ἀδοξίαν.
Μάλιστα
|
μὲν |
πειρῶ
ζῆν
κατὰ
τὴν
ἀσφάλειαν· |
[47] |
εἰλικρινεῖς
καὶ
βεβαιοτέρας
ἀποδίδωσιν·
~κἀκεῖ
|
μὲν |
πρότερον
ἡσθέντες
ὕστερον
ἐλυπήθησαν,
ἐνταῦθα |
[7] |
ἀκιβδήλως
ταῖς
διανοίαις
συναυξηθῇ,
μόνη
|
μὲν |
συγγηράσκει,
πλούτου
δὲ
κρείττων,
χρησιμωτέρα |
[26] |
μὴ
φθονοῦντας·
πολλοὶ
γὰρ
ἀτυχοῦσιν
|
μὲν |
συνάχθονται,
καλῶς
δὲ
πράττουσι
φθονοῦσιν. |
[9] |
διετέλεσε
τὸν
βίον,
ἀλλὰ
τὸ
|
μὲν |
σῶμα
τοῖς
πόνοις
ἐγύμναζεν,
τῇ |
[6] |
τοὺς
ἔχοντας
ἔβλαψεν
καὶ
τὰ
|
μὲν |
σώματα
τῶν
ἀσκούντων
ἐκόσμησεν,
ταῖς |
[40] |
ἐν
ἀνθρώπου
σώματι.
Πειρῶ
τῷ
|
μὲν |
σώματι
εἶναι
φιλόπονος,
τῇ
δὲ |
[52] |
τὴν
μέλιτταν
ὁρῶμεν
ἐφ'
ἅπαντα
|
μὲν |
τὰ
βλαστήματα
καθιζάνουσαν,
ἀφ'
ἑκάστου |
[29] |
ἀλλὰ
μετρίως
αὐτὴν
ἀγάπα.
~Στέργε
|
μὲν |
τὰ
παρόντα,
ζήτει
δὲ
τὰ |
[6] |
ἢ
καλοκαγαθίας
ὑπηρέτης
ἐστὶν,
ἐξουσίαν
|
μὲν |
τῇ
ῥᾳθυμίᾳ
παρασκευάζων,
ἐπὶ
δὲ |
[2] |
τόνδε
τὸν
λόγον
δῶρον,
τεκμήριον
|
μὲν |
τῆς
πρὸς
ὑμᾶς
εὐνοίας,
σημεῖον |
[27] |
μὴ
καλλωπιστής.
Ἔστι
δὲ
φιλοκάλου
|
μὲν |
τὸ
μεγαλοπρεπὲς,
καλλωπιστοῦ
δὲ
τὸ |
[20] |
λόγῳ
εὐπροσήγορος.
Ἔστι
δὲ
φιλοπροσηγορίας
|
μὲν |
τὸ
προσφωνεῖν
τοὺς
ἀπαντῶντας,
εὐπροσηγορίας |
[7] |
χρησιμωτέρα
δ'
εὐγενείας
ἐστὶν,
τὰ
|
μὲν |
τοῖς
ἄλλοις
ἀδύνατα
δυνατὰ
καθιστᾶσα, |
[28] |
κτήματα
κατασκευάζειν·
ἔστι
δὲ
χρήματα
|
μὲν |
τοῖς
ἀπολαύειν
ἐπισταμένοις,
κτήματα
δὲ |
[38] |
καὶ
τελευτήσασι
δόξαν
παρασκευάζει,
κἀκείνων
|
μὲν |
τοῖς
φαύλοις
μέτεστιν,
τούτου
δὲ |
[11] |
ς'
ὥσπερ
πρὸς
παράδειγμα,
νόμον
|
μὲν |
τὸν
ἐκείνου
τρόπον
ἡγησάμενον,
μιμητὴν |
[20] |
καταστῆσαι
τὴν
αὑτῶν
διάνοιαν.
~Τῷ
|
μὲν |
τρόπῳ
γίγνου
φιλοπροσήγορος,
τῷ
δὲ |
[34] |
δόξαντα.
Ἡγοῦ
κράτιστον
εἶναι
παρὰ
|
μὲν |
τῶν
θεῶν
εὐτυχίαν,
παρὰ
δ' |
[9] |
πλοῦτον
παρακαίρως
ἠγάπα,
ἀλλ'
ἀπέλαυε
|
μὲν |
τῶν
παρόντων
ἀγαθῶν
ὡς
θνητὸς, |
[1] |
μακρὰν
ἀπόντας
ἀγαπῶσιν,
καὶ
τὰς
|
μὲν |
τῶν
φαύλων
συνηθείας
ὀλίγος
χρόνος |
[48] |
διαπονοῦμεν.
~Ἐνθυμοῦ
δ'
ὅτι
τοῖς
|
μὲν |
φαύλοις
ἐνδέχεται
τὰ
τυχόντα
πράττειν· |
[43] |
δεῖ
γὰρ
εἶναι
φοβερὰν
τοῖς
|
μὲν |
φαύλοις
τὴν
τοῦ
βίου
τελευτὴν, |
[48] |
τοὺς
ἐξαμαρτάνοντας
ὡς
τοὺς
ἐπιεικεῖς
|
μὲν |
φήσαντας
εἶναι
μηδὲν
δὲ
τῶν |
[24] |
καὶ
περὶ
ἐκείνους
γέγονεν.
Βραδέως
|
μὲν |
φίλος
γίγνου,
γενόμενος
δὲ
πειρῶ |
[32] |
σφάλλεται
διαφθαρείσης
τῆς
διανοίας.
Ἀθάνατα
|
μὲν |
φρόνει
τῷ
μεγαλόψυχος
εἶναι,
θνητὰ |
[6] |
νέους
παρακαλῶν·
ῥώμη
δὲ
μετὰ
|
μὲν |
φρονήσεως
ὠφέλησεν,
ἄνευ
δὲ
ταύτης |
[27] |
τῶν
περὶ
τὸν
πλοῦτον
σπουδαζόντων
|
μὲν, |
χρῆσθαι
δὲ
τοῖς
ὑπάρχουσιν
μὴ |
[1] |
ΠP
ΟΣ
ΔΗΜΟΝΙΚΟΝ.
~Ἐν
πολλοῖς
|
μὲν, |
ὦ
Δημόνικε,
πολὺ
διεστώσας
εὑρήσομεν |
[36] |
ὑπὸ
τῶν
βασιλέων
κειμένοις,
ἰσχυρότατον
|
μέντοι |
νόμον
ἡγοῦ
τὸν
ἐκείνων
τρόπον. |
[43] |
μετὰ
καλῆς
δόξης,
ἀλλὰ
μὴ
|
μετ' |
αἰσχρᾶς
φήμης·
τὸ
μὲν
γὰρ |
[44] |
χρείαν
ῥᾳδίως
εἰδήσεις,
τὸν
δὲ
|
μετ' |
εὐνοίας
συμβουλεύοντα
χαλεπῶς
εὑρήσεις.
Ὅπως |
[24] |
καὶ
πολλοὺς
ἑταίρους
μεταλλάττειν.
Μήτε
|
μετὰ |
βλάβης
πειρῶ
τῶν
φίλων
μήτ' |
[39] |
κερδαινόντων,
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἀποδέχου
τοὺς
|
μετὰ |
δικαιοσύνης
ζημιωθέντας·
οἱ
γὰρ
δίκαιοι |
[16] |
πείθου.
Τὰς
ἡδονὰς
θήρευε
τὰς
|
μετὰ |
δόξης·
τέρψις
γὰρ
σὺν
τῷ |
[15] |
γέλωτα
προπετῆ
στέργε
μήτε
λόγον
|
μετὰ |
θράσους
ἀποδέχου·
τὸ
μὲν
γὰρ |
[43] |
τὴν
ἐκ
τοῦ
πολέμου
σωτηρίαν
|
μετὰ |
καλῆς
δόξης,
ἀλλὰ
μὴ
μετ' |
[6] |
τοὺς
νέους
παρακαλῶν·
ῥώμη
δὲ
|
μετὰ |
μὲν
φρονήσεως
ὠφέλησεν,
ἄνευ
δὲ |
[47] |
ἡσθέντες
ὕστερον
ἐλυπήθησαν,
ἐνταῦθα
δὲ
|
μετὰ |
τὰς
λύπας
τὰς
ἡδονὰς
ἔχομεν. |
[13] |
δαιμόνιον
ἀεὶ
μὲν,
μάλιστα
δὲ
|
μετὰ |
τῆς
πόλεως·
οὕτω
γὰρ
δόξεις |
[38] |
τούτου
δὲ
τοῖς
μοχθηροῖς
ἀδύνατον
|
μεταλαβεῖν. |
~Μηδένα
ζήλου
τῶν
ἐξ
ἀδικίας |
[24] |
φίλον
ἔχειν
καὶ
πολλοὺς
ἑταίρους
|
μεταλλάττειν. |
Μήτε
μετὰ
βλάβης
πειρῶ
τῶν |
[38] |
παρασκευάζει,
κἀκείνων
μὲν
τοῖς
φαύλοις
|
μέτεστιν, |
τούτου
δὲ
τοῖς
μοχθηροῖς
ἀδύνατον |
[27] |
τὴν
ὑπερβάλλουσαν
κτῆσιν
ἀλλὰ
τὴν
|
μετρίαν |
ἀπόλαυσιν.
Καταφρόνει
τῶν
περὶ
τὸν |
[28] |
ἄλλον
βίον
μηδὲν
ὑπερβαλλόντως
ἀλλὰ
|
μετρίως |
αὐτὴν
ἀγάπα.
~Στέργε
μὲν
τὰ |
[42] |
συμβαίνουσιν
τῶν
ἀγαθῶν,
λυποῦ
δὲ
|
μετρίως |
ἐπὶ
τοῖς
γιγνομένοις
τῶν
κακῶν, |
[24] |
θέλε.
Τοῦτο
δὲ
ποιήσεις,
ἐὰν
|
μὴ |
δεόμενος
τὸ
δεῖσθαι
προσποιῇ.
~Περὶ |
[38] |
ἵνα
δοκῇς
ὀρέγεσθαι
τῆς
δικαιοσύνης
|
μὴ |
δι'
ἀσθένειαν
ἀλλὰ
δι'
ἐπιείκειαν. |
[21] |
νομίζῃς,
δι'
ὧν
εὐδοκιμήσεις
ἀλλὰ
|
μὴ |
δι'
ὧν
εὐπορήσεις,
τῇ
δ' |
[4] |
ὅσοι
δὲ
τοῖς
νεωτέροις
εἰσηγοῦνται,
|
μὴ |
δι'
ὧν
τὴν
δεινότητα
τὴν |
[45] |
τοῖς
θεοῖς
χάριν
σχοίην,
εἰ
|
μὴ |
διαμάρτοιμι
τῆς
δόξης
ἧς
ἔχων |
[27] |
μὲν,
χρῆσθαι
δὲ
τοῖς
ὑπάρχουσιν
|
μὴ |
δυναμένων·
παραπλήσιον
γὰρ
οἱ
τοιοῦτοι |
[31] |
ἡδέως
ὑποφέρουσιν.
~Ὁμιλητικὸς
δ'
ἔσει
|
μὴ |
δύσερις
ὢν
μηδὲ
δυσάρεστος
μηδὲ |
[44] |
ἴδιον
τοῖς
σπουδαίοις
ἀπένειμεν.
~Καὶ
|
μὴ |
θαυμάσῃς,
εἰ
πολλὰ
τῶν
εἰρημένων |
[27] |
περὶ
τὴν
ἐσθῆτα
φιλόκαλος,
ἀλλὰ
|
μὴ |
καλλωπιστής.
Ἔστι
δὲ
φιλοκάλου
μὲν |
[19] |
γὰρ
μόνον
τῶν
κτημάτων
ἀθάνατον.
|
Μὴ |
κατόκνει
μακρὰν
ὁδὸν
πορεύεσθαι
πρὸς |
[18] |
τι
ἀγαθὸν
παρὰ
τῶν
φίλων
|
μὴ |
λαβεῖν.
Κατανάλισκε
τὴν
ἐν
τῷ |
[18] |
γὰρ
αἰσχρὸν
ἀκούσαντα
χρήσιμον
λόγον
|
μὴ |
μαθεῖν
καὶ
διδόμενόν
τι
ἀγαθὸν |
[18] |
διαφύλαττε
ταῖς
μελέταις,
ἃ
δὲ
|
μὴ |
μεμάθηκας,
προσλάμβανε
ταῖς
ἐπιστήμαις·
ὁμοίως |
[43] |
σωτηρίαν
μετὰ
καλῆς
δόξης,
ἀλλὰ
|
μὴ |
μετ'
αἰσχρᾶς
φήμης·
τὸ
μὲν |
[11] |
τῶν
ζῴων,
τοὺς
δὲ
παῖδας
|
μὴ |
μιμεῖσθαι
τοὺς
σπουδαίους
τῶν
γονέων. |
[49] |
δ'
ἂν
τοὺς
τοιούτους
ὑπολάβοιμεν
|
μὴ |
μόνον
εἰς
αὑτοὺς
ἁμαρτάνειν
ἀλλὰ |
[13] |
εὐσέβει
τὰ
πρὸς
τοὺς
θεοὺς
|
μὴ |
μόνον
θύων
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς |
[51] |
ς'
ὀρέγεσθαι
τῆς
καλοκαγαθίας,
καὶ
|
μὴ |
μόνον
τοῖς
ὑφ'
ἡμῶν
εἰρημένοις |
[26] |
ταῖς
εὐεργεσίαις.
Ἀποδέχου
τῶν
ἑταίρων
|
μὴ |
μόνον
τοὺς
ἐπὶ
τοῖς
κακοῖς |
[44] |
συμβουλεύοντα
χαλεπῶς
εὑρήσεις.
Ὅπως
οὖν
|
μὴ |
παρ'
ἑτέρου
τὰ
λοιπὰ
ζητῇς, |
[37] |
Ἐκ
τῶν
κοινῶν
ἐπιμελειῶν
ἀπαλλάττου
|
μὴ |
πλουσιώτερος
ἀλλ'
ἐνδοξότερος·
πολλῶν
γὰρ |
[21] |
δὲ
φίλος
γενήσει.
~Τὰς
ἐντεύξεις
|
μὴ |
ποιοῦ
πυκνὰς
τοῖς
αὐτοῖς,
μηδὲ |
[12] |
γνώμην
οὐ
δυνατὸν
διατεθῆναι
τὸν
|
μὴ |
πολλῶν
καὶ
καλῶν
ἀκουσμάτων
πεπληρωμένον· |
[17] |
ἂν
εὐδοκιμοίης,
εἰ
φαίνοιο
ταῦτα
|
μὴ |
πράττων
ἃ
τοῖς
ἄλλοις
ἂν |
[25] |
ἄριστα
χρήσει
τοῖς
φίλοις,
ἐὰν
|
μὴ |
προσμένῃς
τὰς
παρ'
ἐκείνων
δεήσεις, |
[30] |
πρὸς
τοὺς
πλησιάζοντας
ὁμιλητικὸς
ἀλλὰ
|
μὴ |
σεμνός·
τὸν
μὲν
γὰρ
τῶν |
[15] |
εἶναι
καλόν.
Ἔθιζε
σεαυτὸν
εἶναι
|
μὴ |
σκυθρωπὸν
ἀλλὰ
σύννουν·
δι'
ἐκεῖνο |
[14] |
τῶν
περὶ
τὸ
σῶμα
γυμνασίων
|
μὴ |
τὰ
πρὸς
τὴν
ῥώμην
ἀλλὰ |
[27] |
περίεργον.
Ἀγάπα
τῶν
ὑπαρχόντων
ἀγαθῶν
|
μὴ |
τὴν
ὑπερβάλλουσαν
κτῆσιν
ἀλλὰ
τὴν |
[25] |
τῶν
ῥητῶν
ὡς
ἀπορρήτων
ἀνακοινοῦ·
|
μὴ |
τυχὼν
μὲν
γὰρ
οὐδὲν
βλαβήσει, |
[2] |
παιδείας
ἀντιποιουμένους
τῶν
σπουδαίων
ἀλλὰ
|
μὴ |
τῶν
φαύλων
εἶναι
μιμητὰς,
ἀπέσταλκά |
[26] |
καὶ
τοὺς
ἐπὶ
τοῖς
ἀγαθοῖς
|
μὴ |
φθονοῦντας·
πολλοὶ
γὰρ
ἀτυχοῦσιν
μὲν |
[31] |
τῶν
πλησιαζόντων
ὀργὰς
τραχέως
ἀπαντῶν,
|
μηδ' |
ἂν
ἀδίκως
ὀργιζόμενοι
τυγχάνωσιν,
ἀλλὰ |
[23] |
δὲ
χρημάτων
μηδένα
θεῶν
ὀμόσῃς,
|
μηδ' |
ἂν
εὐορκεῖν
μέλλῃς·
δόξεις
γὰρ |
[42] |
κακῶν,
γίγνου
δὲ
τοῖς
ἄλλοις
|
μηδ' |
ἐν
ἑτέροις
ὢν
κατάδηλος·
ἄτοπον |
[31] |
δ'
ἔσει
μὴ
δύσερις
ὢν
|
μηδὲ |
δυσάρεστος
μηδὲ
πρὸς
πάντας
φιλόνικος, |
[15] |
Ἃ
ποιεῖν
αἰσχρὸν,
ταῦτα
νόμιζε
|
μηδὲ |
λέγειν
εἶναι
καλόν.
Ἔθιζε
σεαυτὸν |
[21] |
μὴ
ποιοῦ
πυκνὰς
τοῖς
αὐτοῖς,
|
μηδὲ |
μακρὰς
περὶ
τῶν
αὐτῶν·
πλησμονὴ |
[31] |
πεπαυμένοις
δὲ
τῆς
ὀργῆς
ἐπιπλήττων·
|
μηδὲ |
παρὰ
τὰ
γελοῖα
σπουδάζων,
μηδὲ |
[31] |
μηδὲ
παρὰ
τὰ
γελοῖα
σπουδάζων,
|
μηδὲ |
παρὰ
τὰ
σπουδαῖα
τοῖς
γελοίοις |
[31] |
μὴ
δύσερις
ὢν
μηδὲ
δυσάρεστος
|
μηδὲ |
πρὸς
πάντας
φιλόνικος,
μηδὲ
πρὸς |
[31] |
δυσάρεστος
μηδὲ
πρὸς
πάντας
φιλόνικος,
|
μηδὲ |
πρὸς
τὰς
τῶν
πλησιαζόντων
ὀργὰς |
[19] |
ὑπάρχουσαν
οὐσίαν,
τοὺς
δὲ
νεωτέρους
|
μηδὲ |
τὰς
κατὰ
γῆν
πορείας
ὑπομένειν |
[31] |
τὸ
γὰρ
ἄκαιρον
πανταχοῦ
λυπηρόν·
|
μηδὲ |
τὰς
χάριτας
ἀχαρίστως
χαριζόμενος,
ὅπερ |
[8] |
χαρακτῆρα
τοῖς
ἔργοις
ἐπέβαλεν
ὥστε
|
μηδὲ |
τὸν
ἅπαντα
χρόνον
δύνασθαι
λήθην |
[26] |
πρὸς
τοὺς
παρόντας,
ἵνα
δοκῇς
|
μηδὲ |
τούτων
ἀπόντων
ὀλιγωρεῖν.
~Εἶναι
βούλου |
[31] |
ἀηδῶς
δὲ
τοῖς
φίλοις
ὑπουργοῦντες·
|
μηδὲ |
φιλαίτιος
ὢν,
βαρὺ
γὰρ,
μηδὲ |
[31] |
μηδὲ
φιλαίτιος
ὢν,
βαρὺ
γὰρ,
|
μηδὲ |
φιλεπιτιμητὴς,
παροξυντικὸν
γάρ.
~Μάλιστα
μὲν |
[16] |
τὸ
τῶν
νεωτέρων
ἦθος.
~Μηδέποτε
|
μηδὲν |
αἰσχρὸν
ποιήσας
ἔλπιζε
λήσειν·
καὶ |
[39] |
γὰρ
δίκαιοι
τῶν
ἀδίκων
εἰ
|
μηδὲν |
ἄλλο
πλεονεκτοῦσιν,
ἀλλ'
οὖν
ἐλπίσιν |
[48] |
τοὺς
ἐπιεικεῖς
μὲν
φήσαντας
εἶναι
|
μηδὲν |
δὲ
τῶν
τυχόντων
διαφέροντας,
εἰκότως· |
[42] |
ἄμεινον
σιγᾶν
ἢ
λέγειν.
~Νόμιζε
|
μηδὲν |
εἶναι
τῶν
ἀνθρωπίνων
βέβαιον·
οὕτω |
[44] |
ἐκ
ταμιείου
προφέρῃς,
ᾠήθην
δεῖν
|
μηδὲν |
παραλιπεῖν
ὧν
ἔχω
σοι
συμβουλεύειν. |
[28] |
πρὸς
δὲ
τὸν
ἄλλον
βίον
|
μηδὲν |
ὑπερβαλλόντως
ἀλλὰ
μετρίως
αὐτὴν
ἀγάπα. |
[39] |
δὲ
τοῖς
μοχθηροῖς
ἀδύνατον
μεταλαβεῖν.
|
~Μηδένα |
ζήλου
τῶν
ἐξ
ἀδικίας
κερδαινόντων, |
[23] |
κινδύνων
διασῴζων.
Ἕνεκα
δὲ
χρημάτων
|
μηδένα |
θεῶν
ὀμόσῃς,
μηδ'
ἂν
εὐορκεῖν |
[17] |
ἀποβλέπουσιν.
Ἅπαντα
δόκει
ποιεῖν
ὡς
|
μηδένα |
λήσων·
καὶ
γὰρ
ἂν
παραυτίκα |
[24] |
πειρῶ
διαμένειν.
Ὁμοίως
γὰρ
αἰσχρὸν
|
μηδένα |
φίλον
ἔχειν
καὶ
πολλοὺς
ἑταίρους |
[24] |
ἐπιορκεῖν,
τοῖς
δὲ
φιλοχρημάτως
ἔχειν.
|
~Μηδένα |
φίλον
ποιοῦ,
πρὶν
ἂν
ἐξετάσῃς |
[22] |
χρηστοῖς
πιστεύειν.
Περὶ
τῶν
ἀπορρήτων
|
μηδενὶ |
λέγε,
πλὴν
ἐὰν
ὁμοίως
συμφέρῃ |
[37] |
ὁ
παρὰ
τοῦ
πλήθους
ἔπαινος.
|
Μηδενὶ |
πονηρῷ
πράγματι
μήτε
παρίστασο
μήτε |
[29] |
παρόντα,
ζήτει
δὲ
τὰ
βελτίω.
|
Μηδενὶ |
συμφορὰν
ὀνειδίσῃς·
κοινὴ
γὰρ
ἡ |
[12] |
σπουδαίους
τῶν
γονέων.
~Ἡγοῦ
δὲ
|
μηδενὶ |
τῶν
ἀθλητῶν
οὕτω
προσήκειν
ἐπὶ |
[37] |
προσήκει
θαυμάζειν.
~Εἰς
ἀρχὴν
κατασταθεὶς
|
μηδενὶ |
χρῶ
πονηρῷ
πρὸς
τὰς
διοικήσεις· |
[52] |
δεῖ
καὶ
τοὺς
παιδείας
ὀρεγομένους
|
μηδενὸς |
μὲν
ἀπείρως
ἔχειν,
πανταχόθεν
δὲ |
[16] |
κρατεῖσθαι
τὸ
τῶν
νεωτέρων
ἦθος.
|
~Μηδέποτε |
μηδὲν
αἰσχρὸν
ποιήσας
ἔλπιζε
λήσειν· |
[9] |
ἐμποιῆσαι
τῶν
ἐκείνοις
πεπραγμένων.
~Οὐ
|
μὴν |
ἀλλὰ
καὶ
τὰς
τοῦ
πατρὸς |
[4] |
καλὸν
μὲν
ἔργον
ἐπιχειροῦσιν,
~οὐ
|
μὴν |
περί
γε
τὸ
κράτιστον
τῆς |
[24] |
μετὰ
βλάβης
πειρῶ
τῶν
φίλων
|
μήτ' |
ἄπειρος
εἶναι
τῶν
ἑταίρων
θέλε. |
[15] |
τῶν
πόνων
ἔτι
πονεῖν
δυνάμενος.
|
~Μήτε |
γέλωτα
προπετῆ
στέργε
μήτε
λόγον |
[15] |
δυνάμενος.
~Μήτε
γέλωτα
προπετῆ
στέργε
|
μήτε |
λόγον
μετὰ
θράσους
ἀποδέχου·
τὸ |
[24] |
ἔχειν
καὶ
πολλοὺς
ἑταίρους
μεταλλάττειν.
|
Μήτε |
μετὰ
βλάβης
πειρῶ
τῶν
φίλων |
[37] |
πλήθους
ἔπαινος.
Μηδενὶ
πονηρῷ
πράγματι
|
μήτε |
παρίστασο
μήτε
συνηγόρει·
δόξεις
γὰρ |
[37] |
Μηδενὶ
πονηρῷ
πράγματι
μήτε
παρίστασο
|
μήτε |
συνηγόρει·
δόξεις
γὰρ
καὶ
αὐτὸς |
[11] |
ζῴων,
τοὺς
δὲ
παῖδας
μὴ
|
μιμεῖσθαι |
τοὺς
σπουδαίους
τῶν
γονέων.
~Ἡγοῦ |
[2] |
ἀλλὰ
μὴ
τῶν
φαύλων
εἶναι
|
μιμητὰς, |
ἀπέσταλκά
σοι
τόνδε
τὸν
λόγον |
[11] |
μὲν
τὸν
ἐκείνου
τρόπον
ἡγησάμενον,
|
μιμητὴν |
δὲ
καὶ
ζηλωτὴν
τῆς
πατρῴας |
[36] |
τὰς
ἐκ
τῆς
ἀρρωστίας
ἀναμνησθῶμεν.
|
~Μιμοῦ |
τὰ
τῶν
βασιλέων
ἤθη
καὶ |
[30] |
ὠφελοῦντας
ὥσπερ
τοὺς
βλάπτοντας
ἀδικοῦσιν.
|
~Μίσει |
τοὺς
κολακεύοντας
ὥσπερ
τοὺς
ἐξαπατῶντας· |
[48] |
ἔχειν
τοὺς
ἐπιπλήττοντας.
Πάντες
γὰρ
|
μισοῦσιν |
οὐχ
οὕτω
τοὺς
ἐξαμαρτάνοντας
ὡς |
[47] |
ἔργοις
οὐχ
οὕτω
τῆς
ἀρχῆς
|
μνημονεύομεν, |
ὡς
τῆς
τελευτῆς
αἴσθησιν
λαμβάνομεν· |
[12] |
συντόμως
ὑποθέσθαι,
δι'
ὧν
ἄν
|
μοι |
δοκεῖς
ἐπιτηδευμάτων
πλεῖστον
πρὸς
ἀρετὴν |
[30] |
μὲν
γὰρ
τῶν
ὑπεροπτικῶν
ὄγκον
|
μόλις |
ἂν
οἱ
δοῦλοι
καρτερήσειαν,
τὸν |
[52] |
πανταχόθεν
δὲ
τὰ
χρήσιμα
συλλέγειν.
|
Μόλις |
γὰρ
ἄν
τις
ἐκ
ταύτης |
[36] |
θεραπεύειν,
οὕτω
καὶ
τὸν
ἐν
|
μοναρχίᾳ |
κατοικοῦντα
τὸν
βασιλέα
προσήκει
θαυμάζειν. |
[33] |
πάντες
κερδαίνοντες
πράττουσιν,
αὕτη
δὲ
|
μόνη |
καὶ
προσεζημίωσε
τοὺς
ἔχοντας·
πολλάκις |
[7] |
ἂν
ἀκιβδήλως
ταῖς
διανοίαις
συναυξηθῇ,
|
μόνη |
μὲν
συγγηράσκει,
πλούτου
δὲ
κρείττων, |
[5] |
ταύτην
τὴν
ὁδὸν
ἐπορεύθησαν,
οὗτοι
|
μόνοι |
τῆς
ἀρετῆς
ἐφικέσθαι
γνησίως
ἠδυνήθη |
[41] |
ἀναγκαῖον
εἰπεῖν.
Ἐν
τούτοις
γὰρ
|
μόνοις |
ὁ
λόγος
τῆς
σιγῆς
κρείττων, |
[49] |
ἂν
τοὺς
τοιούτους
ὑπολάβοιμεν
μὴ
|
μόνον |
εἰς
αὑτοὺς
ἁμαρτάνειν
ἀλλὰ
καὶ |
[13] |
τὰ
πρὸς
τοὺς
θεοὺς
μὴ
|
μόνον |
θύων
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
ὅρκοις |
[4] |
ὅσον
οἱ
μὲν
ἐπὶ
λόγον
|
μόνον |
παρακαλοῦσιν,
οἱ
δὲ
καὶ
τὸν |
[1] |
μὲν
γὰρ
τοὺς
φίλους
παρόντας
|
μόνον |
τιμῶσιν,
οἱ
δὲ
καὶ
μακρὰν |
[51] |
ὀρέγεσθαι
τῆς
καλοκαγαθίας,
καὶ
μὴ
|
μόνον |
τοῖς
ὑφ'
ἡμῶν
εἰρημένοις
ἐμμένειν |
[26] |
εὐεργεσίαις.
Ἀποδέχου
τῶν
ἑταίρων
μὴ
|
μόνον |
τοὺς
ἐπὶ
τοῖς
κακοῖς
δυσχεραίνοντας |
[19] |
τὸν
χρόνον
παραμένει·
σοφία
γὰρ
|
μόνον |
τῶν
κτημάτων
ἀθάνατον.
Μὴ
κατόκνει |
[49] |
~ὅπου
γὰρ
τοὺς
τῷ
λόγῳ
|
μόνον |
ψευδομένους
ἀποδοκιμάζομεν,
ἦ
πού
γε |
[38] |
χρημάτων,
ὅσῳ
τὰ
μὲν
ζῶντας
|
μόνον |
ὠφελεῖ,
τὸ
δὲ
καὶ
τελευτήσασι |
[33] |
ἀπαιδευσίας,
ὅσῳ
τὰ
μὲν
ἄλλα
|
μοχθηρὰ |
πάντες
κερδαίνοντες
πράττουσιν,
αὕτη
δὲ |
[38] |
φαύλοις
μέτεστιν,
τούτου
δὲ
τοῖς
|
μοχθηροῖς |
ἀδύνατον
μεταλαβεῖν.
~Μηδένα
ζήλου
τῶν |
[50] |
καὶ
Τάνταλον
γεννήσας,
ὡς
οἱ
|
μῦθοι |
λέγουσι
καὶ
πάντες
πιστεύουσι,
τὸν |