Paragraphes |
[52] |
ἐφ'
ἅπαντα
μὲν
τὰ
βλαστήματα
|
καθιζάνουσαν, |
ἀφ'
ἑκάστου
δὲ
τὰ
βέλτιστα |
[7] |
μὲν
τοῖς
ἄλλοις
ἀδύνατα
δυνατὰ
|
καθιστᾶσα, |
τὰ
δὲ
τῷ
πλήθει
φοβερὰ |
[37] |
παρίστασο
μήτε
συνηγόρει·
δόξεις
γὰρ
|
καὶ |
αὐτὸς
τοιαῦτα
πράττειν,
οἷα
ἂν |
[46] |
οἰκονομεῖν
ἀεὶ
τὰς
τέρψεις
εἰλικρινεῖς
|
καὶ |
βεβαιοτέρας
ἀποδίδωσιν·
~κἀκεῖ
μὲν
πρότερον |
[17] |
δόκει
ποιεῖν
ὡς
μηδένα
λήσων·
|
καὶ |
γὰρ
ἂν
παραυτίκα
κρύψῃς,
ὕστερον |
[16] |
μηδὲν
αἰσχρὸν
ποιήσας
ἔλπιζε
λήσειν·
|
καὶ |
γὰρ
ἂν
τοὺς
ἄλλους
λάθῃς, |
[35] |
τὰς
ἐκ
τῆς
ἀβουλίας
ἐπιβλέψειας·
|
καὶ |
γὰρ
τῆς
ὑγιείας
πλείστην
ἐπιμέλειαν |
[18] |
ἀκούσαντα
χρήσιμον
λόγον
μὴ
μαθεῖν
|
καὶ |
διδόμενόν
τι
ἀγαθὸν
παρὰ
τῶν |
[36] |
~Μιμοῦ
τὰ
τῶν
βασιλέων
ἤθη
|
καὶ |
δίωκε
τὰ
ἐκείνων
ἐπιτηδεύματα·
δόξεις |
[49] |
ἡ
μὲν
γὰρ
αὐτοῖς
χρήματα
|
καὶ |
δόξαν
καὶ
φίλους
ἐνεχείρισεν,
οἱ |
[36] |
ἐπιτηδεύματα·
δόξεις
γὰρ
αὐτοὺς
ἀποδέχεσθαι
|
καὶ |
ζηλοῦν,
ὥστε
σοι
συμβήσεται
παρά |
[11] |
ἐκείνου
τρόπον
ἡγησάμενον,
μιμητὴν
δὲ
|
καὶ |
ζηλωτὴν
τῆς
πατρῴας
ἀρετῆς
γιγνόμενον· |
[9] |
τοῦ
πατρὸς
προαιρέσεις
ἀναμνησθεὶς
οἰκεῖον
|
καὶ |
καλὸν
ἕξεις
παράδειγμα
τῶν
ὑπ' |
[12] |
δυνατὸν
διατεθῆναι
τὸν
μὴ
πολλῶν
|
καὶ |
καλῶν
ἀκουσμάτων
πεπληρωμένον·
τὰ
μὲν |
[28] |
ἐπιστάμενος.
~Πειρῶ
τὸν
πλοῦτον
χρήματα
|
καὶ |
κτήματα
κατασκευάζειν·
ἔστι
δὲ
χρήματα |
[1] |
παρόντας
μόνον
τιμῶσιν,
οἱ
δὲ
|
καὶ |
μακρὰν
ἀπόντας
ἀγαπῶσιν,
καὶ
τὰς |
[10] |
μεγαλοπρεπὴς
καὶ
τοῖς
φίλοις
κοινὸς,
|
καὶ |
μᾶλλον
ἐθαύμαζεν
τοὺς
περὶ
αὑτὸν |
[10] |
αὑτοῦ
βίον,
ἀλλὰ
φιλόκαλος
ἦν
|
καὶ |
μεγαλοπρεπὴς
καὶ
τοῖς
φίλοις
κοινὸς, |
[44] |
ἀποθανεῖν
ἴδιον
τοῖς
σπουδαίοις
ἀπένειμεν.
|
~Καὶ |
μὴ
θαυμάσῃς,
εἰ
πολλὰ
τῶν |
[51] |
χρώμενόν
ς'
ὀρέγεσθαι
τῆς
καλοκαγαθίας,
|
καὶ |
μὴ
μόνον
τοῖς
ὑφ'
ἡμῶν |
[2] |
οὖν
πρέπειν
τοὺς
δόξης
ὀρεγομένους
|
καὶ |
παιδείας
ἀντιποιουμένους
τῶν
σπουδαίων
ἀλλὰ |
[50] |
γεννήσας,
ὡς
οἱ
μῦθοι
λέγουσι
|
καὶ |
πάντες
πιστεύουσι,
τὸν
μὲν
διὰ |
[12] |
ἐπιτηδευμάτων
πλεῖστον
πρὸς
ἀρετὴν
ἐπιδοῦναι
|
καὶ |
παρὰ
τοῖς
ἄλλοις
ἅπασιν
ἀνθρώποις |
[24] |
περὶ
σὲ
γενέσθαι
τοιοῦτον,
οἷος
|
καὶ |
περὶ
ἐκείνους
γέγονεν.
Βραδέως
μὲν |
[24] |
πρότερον
φίλοις·
ἔλπιζε
γὰρ
αὐτὸν
|
καὶ |
περὶ
σὲ
γενέσθαι
τοιοῦτον,
οἷος |
[5] |
ὀρέγεσθαι
καὶ
τίνων
ἔργων
ἀπέχεσθαι
|
καὶ |
ποίοις
τισὶν
ἀνθρώποις
ὁμιλεῖν
καὶ |
[24] |
γὰρ
αἰσχρὸν
μηδένα
φίλον
ἔχειν
|
καὶ |
πολλοὺς
ἑταίρους
μεταλλάττειν.
Μήτε
μετὰ |
[10] |
φύσιν
νόμου
καὶ
τρόπον
γένους
|
καὶ |
προαίρεσιν
ἀνάγκης.
~Ἐπιλίποι
δ'
ἂν |
[33] |
κερδαίνοντες
πράττουσιν,
αὕτη
δὲ
μόνη
|
καὶ |
προσεζημίωσε
τοὺς
ἔχοντας·
πολλάκις
γὰρ |
[5] |
καὶ
ποίοις
τισὶν
ἀνθρώποις
ὁμιλεῖν
|
καὶ |
πῶς
τὸν
ἑαυτῶν
βίον
οἰκονομεῖν. |
[34] |
τὴν
ἐκείνων
τε
γνώμην
αἰσθήσει
|
καὶ |
σεαυτὸν
οὐ
καταφανῆ
ποιήσεις.
~Ὅταν |
[21] |
τὰς
τῶν
ἄλλων
ἀτυχίας
ἐπιβλέπῃς
|
καὶ |
σεαυτὸν
ὡς
ἄνθρωπος
ὢν
ὑπομιμνήσκῃς. |
[3] |
ἐγὼ
δὲ
παιδεύειν
ἄλλους
ἐπιχειρῶ,
|
καὶ |
σοὶ
μὲν
ἀκμὴ
φιλοσοφεῖν,
ἐγὼ |
[46] |
δὲ
περὶ
τὴν
ἀρετὴν
φιλοπονεῖν
|
καὶ |
σωφρόνως
τὸν
αὑτοῦ
βίον
οἰκονομεῖν |
[6] |
ταύτης
πλείω
τοὺς
ἔχοντας
ἔβλαψεν
|
καὶ |
τὰ
μὲν
σώματα
τῶν
ἀσκούντων |
[50] |
τῶν
ἀνθρώπων.
Ζεὺς
γὰρ
Ἡρακλέα
|
καὶ |
Τάνταλον
γεννήσας,
ὡς
οἱ
μῦθοι |
[46] |
καλῶν
ἔργων,
εἰ
καταμάθοις
ὅτι
|
καὶ |
τὰς
ἡδονὰς
ἐκ
τούτων
μάλιστα |
[1] |
δὲ
καὶ
μακρὰν
ἀπόντας
ἀγαπῶσιν,
|
καὶ |
τὰς
μὲν
τῶν
φαύλων
συνηθείας |
[46] |
Ἐν
μὲν
γὰρ
τῷ
ῥᾳθυμεῖν
|
καὶ |
τὰς
πλησμονὰς
ἀγαπᾶν
εὐθὺς
αἱ |
[9] |
ἐκείνοις
πεπραγμένων.
~Οὐ
μὴν
ἀλλὰ
|
καὶ |
τὰς
τοῦ
πατρὸς
προαιρέσεις
ἀναμνησθεὶς |
[1] |
τάς
τε
τῶν
σπουδαίων
γνώμας
|
καὶ |
τὰς
τῶν
φαύλων
διανοίας,
πολὺ |
[38] |
ζῶντας
μόνον
ὠφελεῖ,
τὸ
δὲ
|
καὶ |
τελευτήσασι
δόξαν
παρασκευάζει,
κἀκείνων
μὲν |
[36] |
τε
τῷ
πλήθει
μᾶλλον
εὐδοκιμεῖν
|
καὶ |
τὴν
παρ'
ἐκείνων
εὔνοιαν
βεβαιοτέραν |
[3] |
τῆς
πατρικῆς
κληρονομεῖν.
~Ὁρῶ
δὲ
|
καὶ |
τὴν
τύχην
ἡμῖν
συλλαμβάνουσαν
καὶ |
[25] |
τῆς
περὶ
τὸν
βίον
ἀτυχίας
|
καὶ |
τῆς
ἐν
τοῖς
κινδύνοις
κοινωνίας· |
[49] |
μόνον
εἰς
αὑτοὺς
ἁμαρτάνειν
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῆς
τύχης
εἶναι
προδότας·
ἡ |
[2] |
παῖδας
ὥσπερ
τῆς
οὐσίας
οὕτω
|
καὶ |
τῆς
φιλίας
τῆς
πατρικῆς
κληρονομεῖν. |
[5] |
ὧν
χρὴ
τοὺς
νεωτέρους
ὀρέγεσθαι
|
καὶ |
τίνων
ἔργων
ἀπέχεσθαι
καὶ
ποίοις |
[29] |
ὀνειδίσῃς·
κοινὴ
γὰρ
ἡ
τύχη
|
καὶ |
τὸ
μέλλον
ἀόρατον.
Τοὺς
ἀγαθοὺς |
[13] |
ἅμα
τε
τοῖς
θεοῖς
θύειν
|
καὶ |
τοῖς
νόμοις
ἐμμένειν.
~Τοιοῦτος
γίγνου |
[36] |
εὔνοιαν
βεβαιοτέραν
ἔχειν.
Πείθου
μὲν
|
καὶ |
τοῖς
νόμοις
τοῖς
ὑπὸ
τῶν |
[13] |
θεοὺς
μὴ
μόνον
θύων
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοῖς
ὅρκοις
ἐμμένων·
ἐκεῖνο
μὲν |
[10] |
ἀλλὰ
φιλόκαλος
ἦν
καὶ
μεγαλοπρεπὴς
|
καὶ |
τοῖς
φίλοις
κοινὸς,
καὶ
μᾶλλον |
[36] |
τὸ
πλῆθος
δεῖ
θεραπεύειν,
οὕτω
|
καὶ |
τὸν
ἐν
μοναρχίᾳ
κατοικοῦντα
τὸν |
[7] |
τῷ
πλήθει
φοβερὰ
θαρσαλέως
ὑπομένουσα,
|
καὶ |
τὸν
μὲν
ὄκνον
ψόγον,
τὸν |
[3] |
καὶ
τὴν
τύχην
ἡμῖν
συλλαμβάνουσαν
|
καὶ |
τὸν
παρόντα
καιρὸν
συναγωνιζόμενον·
σὺ |
[4] |
λόγον
μόνον
παρακαλοῦσιν,
οἱ
δὲ
|
καὶ |
τὸν
τρόπον
αὐτῶν
ἐπανορθοῦσιν.
~Διόπερ |
[44] |
τε
παρόντος
βίου
συμβουλίαν
ἐξενεγκεῖν
|
καὶ |
τοῦ
μέλλοντος
χρόνου
παράγγελμα
καταλιπεῖν. |
[28] |
τε
ζημίαν
μεγάλην
ἐκτῖσαι
δύνασθαι
|
καὶ |
τοῦ
φίλῳ
σπουδαίῳ
δυστυχοῦντι
βοηθῆσαι· |
[21] |
πόνοις
ἑκουσίοις,
ὅπως
ἂν
δύνῃ
|
καὶ |
τοὺς
ἀκουσίους
ὑπομένειν.
Ὑφ'
ὧν |
[21] |
ὥσπερ
ἂν
πρὸς
ἑαυτὸν
ἁμαρτάνοντα
|
καὶ |
τοὺς
ἄλλους
ἔχειν
ἀξιώσειας,
ἐν |
[26] |
ἐπὶ
τοῖς
κακοῖς
δυσχεραίνοντας
ἀλλὰ
|
καὶ |
τοὺς
ἐπὶ
τοῖς
ἀγαθοῖς
μὴ |
[52] |
τὰ
βέλτιστα
λαμβάνουσαν,
οὕτω
δεῖ
|
καὶ |
τοὺς
παιδείας
ὀρεγομένους
μηδενὸς
μὲν |
[50] |
πῶς
ἔχουσι
πρὸς
τοὺς
φαύλους
|
καὶ |
τοὺς
σπουδαίους
τῶν
ἀνθρώπων.
Ζεὺς |
[10] |
ἑταιρείαν
πολλῷ
κρείττω
φύσιν
νόμου
|
καὶ |
τρόπον
γένους
καὶ
προαίρεσιν
ἀνάγκης. |
[51] |
τῶν
ποιητῶν
τὰ
βέλτιστα
μανθάνειν
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
σοφιστῶν
εἴ
τι |
[45] |
βέλτιστα
πράττειν
ἐπιτάττοντα,
τοῦτον
εἰκὸς
|
καὶ |
τῶν
ἄλλων
τοὺς
ἐπὶ
τὴν |
[8] |
ἔκ
τε
τῶν
Ἡρακλέους
ἄθλων
|
καὶ |
τῶν
Θησέως
ἔργων,
οἷς
ἡ |
[51] |
ὑφ'
ἡμῶν
εἰρημένοις
ἐμμένειν
ἀλλὰ
|
καὶ |
τῶν
ποιητῶν
τὰ
βέλτιστα
μανθάνειν |
[26] |
τῶν
ἐχθρῶν
νικᾶσθαι
ταῖς
κακοποιίαις
|
καὶ |
τῶν
φίλων
ἡττᾶσθαι
ταῖς
εὐεργεσίαις. |
[45] |
ἢ
τοῖς
ὑγιεινοτάτοις
χαίροντας,
οὕτω
|
καὶ |
τῶν
φίλων
τοῖς
συνεξαμαρτάνουσι
πλησιάζοντας |
[49] |
γὰρ
αὐτοῖς
χρήματα
καὶ
δόξαν
|
καὶ |
φίλους
ἐνεχείρισεν,
οἱ
δὲ
σφᾶς |
[25] |
ἀλλ'
αὐτεπάγγελτος
αὐτοῖς
ἐν
τοῖς
|
καιροῖς |
βοηθῇς.
~Ὁμοίως
αἰσχρὸν
εἶναι
νόμιζε |
[11] |
μὲν
ἀκριβὲς
αὐτῶν
ἐν
ἑτέροις
|
καιροῖς |
δηλώσομεν,
δεῖγμα
δὲ
τῆς
Ἱππονίκου |
[3] |
ἡμῖν
συλλαμβάνουσαν
καὶ
τὸν
παρόντα
|
καιρὸν |
συναγωνιζόμενον·
σὺ
μὲν
γὰρ
παιδείας |
[32] |
ἐὰν
δέ
ποτέ
σοι
συμπέσῃ
|
καιρὸς, |
ἐξανίστασο
πρὸ
μέθης.
Ὅταν
γὰρ |
[41] |
προτρέχει
τῆς
διανοίας.
Δύο
ποιοῦ
|
καιροὺς |
τοῦ
λέγειν,
ἢ
περὶ
ὧν |
[47] |
τέρψεις
εἰλικρινεῖς
καὶ
βεβαιοτέρας
ἀποδίδωσιν·
|
~κἀκεῖ |
μὲν
πρότερον
ἡσθέντες
ὕστερον
ἐλυπήθησαν, |
[22] |
σιωπᾶσθαι
σοί
τε
τῷ
λέγοντι
|
κἀκείνοις |
τοῖς
ἀκούουσιν.
~Ὅρκον
ἐπακτὸν
προσδέχου |
[50] |
τῶν
θεῶν
στοχάσασθαι
διανοίας,
ἡγοῦμαι
|
κἀκείνους |
ἐπὶ
τοῖς
οἰκειοτάτοις
μάλιστα
δηλῶσαι |
[38] |
δὲ
καὶ
τελευτήσασι
δόξαν
παρασκευάζει,
|
κἀκείνων |
μὲν
τοῖς
φαύλοις
μέτεστιν,
τούτου |
[50] |
ἐποίησεν,
τὸν
δὲ
διὰ
τὴν
|
κακίαν |
ταῖς
μεγίσταις
τιμωρίαις
ἐκόλασεν.
~Οἷς |
[6] |
ἢ
νόσος
ἐμάρανεν,
πλοῦτος
δὲ
|
κακίας |
μᾶλλον
ἢ
καλοκαγαθίας
ὑπηρέτης
ἐστὶν, |
[16] |
μὲν
ἄριστον,
ἄνευ
δὲ
τούτου
|
κάκιστον. |
~Εὐλαβοῦ
τὰς
διαβολὰς,
κἂν
ψευδεῖς |
[29] |
τοὺς
τυχόντας
ὑλακτοῦσιν
οἵ
τε
|
κακοὶ |
τοὺς
ὠφελοῦντας
ὥσπερ
τοὺς
βλάπτοντας |
[26] |
μὴ
μόνον
τοὺς
ἐπὶ
τοῖς
|
κακοῖς |
δυσχεραίνοντας
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς
ἐπὶ |
[26] |
νόμιζε
τῶν
ἐχθρῶν
νικᾶσθαι
ταῖς
|
κακοποιίαις |
καὶ
τῶν
φίλων
ἡττᾶσθαι
ταῖς |
[29] |
παρ'
ἀνδρὶ
σπουδαίῳ
χάρις
ὀφειλομένη.
|
Κακοὺς |
εὖ
ποιῶν
ὅμοια
πείσει
τοῖς |
[42] |
μετρίως
ἐπὶ
τοῖς
γιγνομένοις
τῶν
|
κακῶν, |
γίγνου
δὲ
τοῖς
ἄλλοις
μηδ' |
[35] |
τὰ
ἑαυτοῦ
διῴκησεν·
ὁ
γὰρ
|
κακῶς |
διανοηθεὶς
περὶ
τῶν
οἰκείων
οὐδέποτε |
[27] |
εἴ
τις
ἵππον
κτήσαιτο
καλὸν
|
κακῶς |
ἱππεύειν
ἐπιστάμενος.
~Πειρῶ
τὸν
πλοῦτον |
[11] |
τοὺς
μὲν
γραφεῖς
ἀπεικάζειν
τὰ
|
καλὰ |
τῶν
ζῴων,
τοὺς
δὲ
παῖδας |
[43] |
ἐκ
τοῦ
πολέμου
σωτηρίαν
μετὰ
|
καλῆς |
δόξης,
ἀλλὰ
μὴ
μετ'
αἰσχρᾶς |
[6] |
κτῆμα
σεμνότερον
οὐδὲ
βεβαιότερόν
ἐστιν.
|
~Κάλλος |
μὲν
γὰρ
ἢ
χρόνος
ἀνήλωσεν |
[27] |
τὴν
ἐσθῆτα
φιλόκαλος,
ἀλλὰ
μὴ
|
καλλωπιστής. |
Ἔστι
δὲ
φιλοκάλου
μὲν
τὸ |
[27] |
δὲ
φιλοκάλου
μὲν
τὸ
μεγαλοπρεπὲς,
|
καλλωπιστοῦ |
δὲ
τὸ
περίεργον.
Ἀγάπα
τῶν |
[51] |
παραδείγμασι
χρώμενόν
ς'
ὀρέγεσθαι
τῆς
|
καλοκαγαθίας, |
καὶ
μὴ
μόνον
τοῖς
ὑφ' |
[13] |
τοῦτο
δὲ
τῆς
τῶν
τρόπων
|
καλοκαγαθίας |
τεκμήριον.
Τίμα
τὸ
δαιμόνιον
ἀεὶ |
[6] |
πλοῦτος
δὲ
κακίας
μᾶλλον
ἢ
|
καλοκαγαθίας |
ὑπηρέτης
ἐστὶν,
ἐξουσίαν
μὲν
τῇ |
[15] |
ταῦτα
νόμιζε
μηδὲ
λέγειν
εἶναι
|
καλόν. |
Ἔθιζε
σεαυτὸν
εἶναι
μὴ
σκυθρωπὸν |
[9] |
πατρὸς
προαιρέσεις
ἀναμνησθεὶς
οἰκεῖον
καὶ
|
καλὸν |
ἕξεις
παράδειγμα
τῶν
ὑπ'
ἐμοῦ |
[27] |
ἂν
εἴ
τις
ἵππον
κτήσαιτο
|
καλὸν |
κακῶς
ἱππεύειν
ἐπιστάμενος.
~Πειρῶ
τὸν |
[3] |
φίλους
τοὺς
προτρεπτικοὺς
λόγους
συγγράφουσιν,
|
καλὸν |
μὲν
ἔργον
ἐπιχειροῦσιν,
~οὐ
μὴν |
[29] |
ἀόρατον.
Τοὺς
ἀγαθοὺς
εὖ
ποίει·
|
καλὸς |
γὰρ
θησαυρὸς
παρ'
ἀνδρὶ
σπουδαίῳ |
[16] |
δόξης·
τέρψις
γὰρ
σὺν
τῷ
|
καλῷ |
μὲν
ἄριστον,
ἄνευ
δὲ
τούτου |
[12] |
διατεθῆναι
τὸν
μὴ
πολλῶν
καὶ
|
καλῶν |
ἀκουσμάτων
πεπληρωμένον·
τὰ
μὲν
γὰρ |
[46] |
δ'
ἂν
παροξυνθείης
ὀρεχθῆναι
τῶν
|
καλῶν |
ἔργων,
εἰ
καταμάθοις
ὅτι
καὶ |
[43] |
ἡ
πεπρωμένη
κατέκρινεν,
τὸ
δὲ
|
καλῶς |
ἀποθανεῖν
ἴδιον
τοῖς
σπουδαίοις
ἀπένειμεν. |
[35] |
διανοηθεὶς
περὶ
τῶν
οἰκείων
οὐδέποτε
|
καλῶς |
βουλεύσεται
περὶ
τῶν
ἀλλοτρίων.
Οὕτω |
[26] |
πολλοὶ
γὰρ
ἀτυχοῦσιν
μὲν
συνάχθονται,
|
καλῶς |
δὲ
πράττουσι
φθονοῦσιν.
Τῶν
ἀπόντων |
[17] |
τούτου
κάκιστον.
~Εὐλαβοῦ
τὰς
διαβολὰς,
|
κἂν |
ψευδεῖς
ὦσιν·
οἱ
γὰρ
πολλοὶ |
[30] |
ὄγκον
μόλις
ἂν
οἱ
δοῦλοι
|
καρτερήσειαν, |
τὸν
δὲ
τῶν
ὁμιλητικῶν
τρόπον |
[19] |
τοὺς
δὲ
νεωτέρους
μηδὲ
τὰς
|
κατὰ |
γῆν
πορείας
ὑπομένειν
ἐπὶ
τῷ |
[43] |
ἀδοξίαν.
Μάλιστα
μὲν
πειρῶ
ζῆν
|
κατὰ |
τὴν
ἀσφάλειαν·
ἐὰν
δέ
ποτέ |
[42] |
ἄλλοις
μηδ'
ἐν
ἑτέροις
ὢν
|
κατάδηλος· |
ἄτοπον
γὰρ
τὴν
μὲν
οὐσίαν |
[44] |
καὶ
τοῦ
μέλλοντος
χρόνου
παράγγελμα
|
καταλιπεῖν. |
Τὴν
μὲν
γὰρ
τούτων
χρείαν |
[8] |
ἔπαινον
ἡγουμένη.
~Ῥᾴδιον
δὲ
τοῦτο
|
καταμαθεῖν |
ἐστὶν
ἔκ
τε
τῶν
Ἡρακλέους |
[46] |
ὀρεχθῆναι
τῶν
καλῶν
ἔργων,
εἰ
|
καταμάθοις |
ὅτι
καὶ
τὰς
ἡδονὰς
ἐκ |
[18] |
παρὰ
τῶν
φίλων
μὴ
λαβεῖν.
|
Κατανάλισκε |
τὴν
ἐν
τῷ
βίῳ
σχολὴν |
[11] |
εἰ
πάσας
τὰς
ἐκείνου
πράξεις
|
καταριθμησαίμεθα. |
Ἀλλὰ
τὸ
μὲν
ἀκριβὲς
αὐτῶν |
[28] |
τὸν
πλοῦτον
χρήματα
καὶ
κτήματα
|
κατασκευάζειν· |
ἔστι
δὲ
χρήματα
μὲν
τοῖς |
[37] |
βασιλέα
προσήκει
θαυμάζειν.
~Εἰς
ἀρχὴν
|
κατασταθεὶς |
μηδενὶ
χρῶ
πονηρῷ
πρὸς
τὰς |
[19] |
πορείας
ὑπομένειν
ἐπὶ
τῷ
βελτίω
|
καταστῆσαι |
τὴν
αὑτῶν
διάνοιαν.
~Τῷ
μὲν |
[34] |
γνώμην
αἰσθήσει
καὶ
σεαυτὸν
οὐ
|
καταφανῆ |
ποιήσεις.
~Ὅταν
ὑπὲρ
τῶν
σεαυτοῦ |
[27] |
κτῆσιν
ἀλλὰ
τὴν
μετρίαν
ἀπόλαυσιν.
|
Καταφρόνει |
τῶν
περὶ
τὸν
πλοῦτον
σπουδαζόντων |
[43] |
γὰρ
τελευτῆσαι
πάντων
ἡ
πεπρωμένη
|
κατέκρινεν, |
τὸ
δὲ
καλῶς
ἀποθανεῖν
ἴδιον |
[49] |
αὐτοὺς
ἀναξίους
τῆς
ὑπαρχούσης
εὐδαιμονίας
|
κατέστησαν. |
~Εἰ
δὲ
δεῖ
θνητὸν
ὄντα |
[36] |
οὕτω
καὶ
τὸν
ἐν
μοναρχίᾳ
|
κατοικοῦντα |
τὸν
βασιλέα
προσήκει
θαυμάζειν.
~Εἰς |
[19] |
μόνον
τῶν
κτημάτων
ἀθάνατον.
Μὴ
|
κατόκνει |
μακρὰν
ὁδὸν
πορεύεσθαι
πρὸς
τοὺς |
[36] |
νόμοις
τοῖς
ὑπὸ
τῶν
βασιλέων
|
κειμένοις, |
ἰσχυρότατον
μέντοι
νόμον
ἡγοῦ
τὸν |
[33] |
τὰ
μὲν
ἄλλα
μοχθηρὰ
πάντες
|
κερδαίνοντες |
πράττουσιν,
αὕτη
δὲ
μόνη
καὶ |
[39] |
~Μηδένα
ζήλου
τῶν
ἐξ
ἀδικίας
|
κερδαινόντων, |
ἀλλὰ
μᾶλλον
ἀποδέχου
τοὺς
μετὰ |
[21] |
λύπης.
Ἔσει
δὲ
τοιοῦτος,
ἐὰν
|
κέρδη |
μὲν
εἶναι
νομίζῃς,
δι'
ὧν |
[21] |
αἰσχρὸν,
τούτων
ἐγκράτειαν
ἄσκει
πάντων,
|
κέρδους, |
ὀργῆς,
ἡδονῆς,
λύπης.
Ἔσει
δὲ |
[24] |
ποιοῦ,
πρὶν
ἂν
ἐξετάσῃς
πῶς
|
κέχρηται |
τοῖς
πρότερον
φίλοις·
ἔλπιζε
γὰρ |
[43] |
ἐὰν
δέ
ποτέ
σοι
συμβῇ
|
κινδυνεύειν, |
ζήτει
τὴν
ἐκ
τοῦ
πολέμου |
[25] |
ἀτυχίας
καὶ
τῆς
ἐν
τοῖς
|
κινδύνοις |
κοινωνίας·
τὸ
μὲν
γὰρ
χρυσίον |
[43] |
περιπατεῖν.
~Μᾶλλον
εὐλαβοῦ
ψόγον
ἢ
|
κίνδυνον· |
δεῖ
γὰρ
εἶναι
φοβερὰν
τοῖς |
[9] |
ἐγύμναζεν,
τῇ
δὲ
ψυχῇ
τοὺς
|
κινδύνους |
ὑπέμενεν.
Οὐδὲ
τὸν
πλοῦτον
παρακαίρως |
[23] |
ἀπολύων,
ἢ
φίλους
ἐκ
μεγάλων
|
κινδύνων |
διασῴζων.
Ἕνεκα
δὲ
χρημάτων
μηδένα |
[2] |
καὶ
τῆς
φιλίας
τῆς
πατρικῆς
|
κληρονομεῖν. |
~Ὁρῶ
δὲ
καὶ
τὴν
τύχην |
[29] |
τὰ
βελτίω.
Μηδενὶ
συμφορὰν
ὀνειδίσῃς·
|
κοινὴ |
γὰρ
ἡ
τύχη
καὶ
τὸ |
[10] |
καὶ
μεγαλοπρεπὴς
καὶ
τοῖς
φίλοις
|
κοινὸς, |
καὶ
μᾶλλον
ἐθαύμαζεν
τοὺς
περὶ |
[37] |
τὰς
αἰτίας
ἀναθήσουσιν.
Ἐκ
τῶν
|
κοινῶν |
ἐπιμελειῶν
ἀπαλλάττου
μὴ
πλουσιώτερος
ἀλλ' |
[25] |
καὶ
τῆς
ἐν
τοῖς
κινδύνοις
|
κοινωνίας· |
τὸ
μὲν
γὰρ
χρυσίον
ἐν |
[30] |
τοὺς
βλάπτοντας
ἀδικοῦσιν.
~Μίσει
τοὺς
|
κολακεύοντας |
ὥσπερ
τοὺς
ἐξαπατῶντας·
ἀμφότεροι
γὰρ |
[15] |
δόξεις.
Ἡγοῦ
μάλιστα
σεαυτῷ
πρέπειν
|
κόσμον |
αἰσχύνην,
δικαιοσύνην,
σωφροσύνην·
τούτοις
γὰρ |
[21] |
τοὺς
ἀκουσίους
ὑπομένειν.
Ὑφ'
ὧν
|
κρατεῖσθαι |
τὴν
ψυχὴν
αἰσχρὸν,
τούτων
ἐγκράτειαν |
[15] |
σωφροσύνην·
τούτοις
γὰρ
ἅπασιν
δοκεῖ
|
κρατεῖσθαι |
τὸ
τῶν
νεωτέρων
ἦθος.
~Μηδέποτε |
[34] |
δὲ
ταχέως
τὰ
δόξαντα.
Ἡγοῦ
|
κράτιστον |
εἶναι
παρὰ
μὲν
τῶν
θεῶν |
[4] |
~οὐ
μὴν
περί
γε
τὸ
|
κράτιστον |
τῆς
φιλοσοφίας
διατρίβουσιν·
ὅσοι
δὲ |
[19] |
ἀκουσμάτων
πολλὰ
πολλῶν
εἶναι
χρημάτων
|
κρείττω· |
τὰ
μὲν
γὰρ
ταχέως
ἀπολείπει, |
[10] |
γὰρ
εἶναι
πρὸς
ἑταιρείαν
πολλῷ
|
κρείττω |
φύσιν
νόμου
καὶ
τρόπον
γένους |
[38] |
ἢ
πλοῦτον
ἄδικον·
τοσούτῳ
γὰρ
|
κρείττων |
δικαιοσύνη
χρημάτων,
ὅσῳ
τὰ
μὲν |
[41] |
μόνοις
ὁ
λόγος
τῆς
σιγῆς
|
κρείττων, |
ἐν
δὲ
τοῖς
ἄλλοις
ἄμεινον |
[37] |
ἀλλ'
ἐνδοξότερος·
πολλῶν
γὰρ
χρημάτων
|
κρείττων |
ὁ
παρὰ
τοῦ
πλήθους
ἔπαινος. |
[7] |
μόνη
μὲν
συγγηράσκει,
πλούτου
δὲ
|
κρείττων, |
χρησιμωτέρα
δ'
εὐγενείας
ἐστὶν,
τὰ |
[17] |
λήσων·
καὶ
γὰρ
ἂν
παραυτίκα
|
κρύψῃς, |
ὕστερον
ὀφθήσει.
Μάλιστα
δ'
ἂν |
[28] |
ἀπολαύειν
ἐπισταμένοις,
κτήματα
δὲ
τοῖς
|
κτᾶσθαι |
δυναμένοις.
Τίμα
τὴν
ὑπάρχουσαν
οὐσίαν |
[5] |
γνησίως
ἠδυνήθη
σαν,
ἧς
οὐδὲν
|
κτῆμα |
σεμνότερον
οὐδὲ
βεβαιότερόν
ἐστιν.
~Κάλλος |
[28] |
χρήματα
μὲν
τοῖς
ἀπολαύειν
ἐπισταμένοις,
|
κτήματα |
δὲ
τοῖς
κτᾶσθαι
δυναμένοις.
Τίμα |
[28] |
~Πειρῶ
τὸν
πλοῦτον
χρήματα
καὶ
|
κτήματα |
κατασκευάζειν·
ἔστι
δὲ
χρήματα
μὲν |
[19] |
παραμένει·
σοφία
γὰρ
μόνον
τῶν
|
κτημάτων |
ἀθάνατον.
Μὴ
κατόκνει
μακρὰν
ὁδὸν |
[27] |
ὥσπερ
ἂν
εἴ
τις
ἵππον
|
κτήσαιτο |
καλὸν
κακῶς
ἱππεύειν
ἐπιστάμενος.
~Πειρῶ |
[27] |
ὑπαρχόντων
ἀγαθῶν
μὴ
τὴν
ὑπερβάλλουσαν
|
κτῆσιν |
ἀλλὰ
τὴν
μετρίαν
ἀπόλαυσιν.
Καταφρόνει |
[7] |
ἐπεσκότησεν.
~Ἡ
δὲ
τῆς
ἀρετῆς
|
κτῆσις |
οἷς
ἂν
ἀκιβδήλως
ταῖς
διανοίαις |
[29] |
ὅμοια
πείσει
τοῖς
τὰς
ἀλλοτρίας
|
κύνας |
σιτίζουσιν·
ἐκεῖναί
τε
γὰρ
τοὺς |