Paragraphes |
[31] |
φίλοις
ὑπουργοῦντες·
μηδὲ
φιλαίτιος
ὢν,
|
βαρὺ |
γὰρ,
μηδὲ
φιλεπιτιμητὴς,
παροξυντικὸν
γάρ. |
[25] |
γὰρ
χρυσίον
ἐν
τῷ
πυρὶ
|
βασανίζομεν, |
τοὺς
δὲ
φίλους
ἐν
ταῖς |
[36] |
τὸν
ἐν
μοναρχίᾳ
κατοικοῦντα
τὸν
|
βασιλέα |
προσήκει
θαυμάζειν.
~Εἰς
ἀρχὴν
κατασταθεὶς |
[36] |
ἀρρωστίας
ἀναμνησθῶμεν.
~Μιμοῦ
τὰ
τῶν
|
βασιλέων |
ἤθη
καὶ
δίωκε
τὰ
ἐκείνων |
[36] |
τοῖς
νόμοις
τοῖς
ὑπὸ
τῶν
|
βασιλέων |
κειμένοις,
ἰσχυρότατον
μέντοι
νόμον
ἡγοῦ |
[42] |
~Νόμιζε
μηδὲν
εἶναι
τῶν
ἀνθρωπίνων
|
βέβαιον· |
οὕτω
γὰρ
οὔτ'
εὐτυχῶν
ἔσει |
[36] |
καὶ
τὴν
παρ'
ἐκείνων
εὔνοιαν
|
βεβαιοτέραν |
ἔχειν.
Πείθου
μὲν
καὶ
τοῖς |
[46] |
ἀεὶ
τὰς
τέρψεις
εἰλικρινεῖς
καὶ
|
βεβαιοτέρας |
ἀποδίδωσιν·
~κἀκεῖ
μὲν
πρότερον
ἡσθέντες |
[5] |
ἧς
οὐδὲν
κτῆμα
σεμνότερον
οὐδὲ
|
βεβαιότερόν |
ἐστιν.
~Κάλλος
μὲν
γὰρ
ἢ |
[52] |
καθιζάνουσαν,
ἀφ'
ἑκάστου
δὲ
τὰ
|
βέλτιστα |
λαμβάνουσαν,
οὕτω
δεῖ
καὶ
τοὺς |
[51] |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
ποιητῶν
τὰ
|
βέλτιστα |
μανθάνειν
καὶ
τῶν
ἄλλων
σοφιστῶν |
[45] |
φιλοπονίᾳ·
τὸν
γὰρ
αὑτῷ
τὰ
|
βέλτιστα |
πράττειν
ἐπιτάττοντα,
τοῦτον
εἰκὸς
καὶ |
[20] |
πρὸς
ἅπαντας,
χρῶ
δὲ
τοῖς
|
βελτίστοις· |
οὕτω
γὰρ
τοῖς
μὲν
οὐκ |
[30] |
τῷ
βίῳ
τοὺς
πρὸς
τὸ
|
βέλτιστον |
ἀπεχθανομένους.
Γίγνου
πρὸς
τοὺς
πλησιάζοντας |
[19] |
γῆν
πορείας
ὑπομένειν
ἐπὶ
τῷ
|
βελτίω |
καταστῆσαι
τὴν
αὑτῶν
διάνοιαν.
~Τῷ |
[29] |
τὰ
παρόντα,
ζήτει
δὲ
τὰ
|
βελτίω. |
Μηδενὶ
συμφορὰν
ὀνειδίσῃς·
κοινὴ
γὰρ |
[9] |
ἀρετῆς
οὐδὲ
ῥᾳθυμῶν
διετέλεσε
τὸν
|
βίον, |
ἀλλὰ
τὸ
μὲν
σῶμα
τοῖς |
[10] |
~Οὐδὲ
ταπεινῶς
διῴκει
τὸν
αὑτοῦ
|
βίον, |
ἀλλὰ
φιλόκαλος
ἦν
καὶ
μεγαλοπρεπὴς |
[25] |
ἔκ
τε
τῆς
περὶ
τὸν
|
βίον |
ἀτυχίας
καὶ
τῆς
ἐν
τοῖς |
[40] |
μὲν
ἐπιμελοῦ
τῶν
περὶ
τὸν
|
βίον, |
μάλιστα
δὲ
τὴν
σαυτοῦ
φρόνησιν |
[28] |
βοηθῆσαι·
πρὸς
δὲ
τὸν
ἄλλον
|
βίον |
μηδὲν
ὑπερβαλλόντως
ἀλλὰ
μετρίως
αὐτὴν |
[46] |
φιλοπονεῖν
καὶ
σωφρόνως
τὸν
αὑτοῦ
|
βίον |
οἰκονομεῖν
ἀεὶ
τὰς
τέρψεις
εἰλικρινεῖς |
[5] |
ὁμιλεῖν
καὶ
πῶς
τὸν
ἑαυτῶν
|
βίον |
οἰκονομεῖν.
Ὅσοι
γὰρ
τοῦ
βίου |
[47] |
γὰρ
πλεῖστα
τῶν
περὶ
τὸν
|
βίον |
οὐ
δι'
αὐτὰ
τὰ
πράγματα |
[44] |
πραγματείας
ἅμα
τοῦ
τε
παρόντος
|
βίου |
συμβουλίαν
ἐξενεγκεῖν
καὶ
τοῦ
μέλλοντος |
[5] |
βίον
οἰκονομεῖν.
Ὅσοι
γὰρ
τοῦ
|
βίου |
ταύτην
τὴν
ὁδὸν
ἐπορεύθησαν,
οὗτοι |
[43] |
τοῖς
μὲν
φαύλοις
τὴν
τοῦ
|
βίου |
τελευτὴν,
τοῖς
δὲ
σπουδαίοις
τὴν |
[48] |
τυχόντα
πράττειν·
εὐθὺς
γὰρ
τοῦ
|
βίου |
τοιαύτην
πεποίηνται
τὴν
ὑπόθεσιν·
τοῖς |
[49] |
ἦ
πού
γε
τοὺς
τῷ
|
βίῳ |
παντὶ
ἐλαττουμένους
οὐ
φαύλους
εἶναι |
[18] |
λαβεῖν.
Κατανάλισκε
τὴν
ἐν
τῷ
|
βίῳ |
σχολὴν
εἰς
τὴν
τῶν
λόγων |
[30] |
χαριζομένους,
οὐχ
ἕξεις
ἐν
τῷ
|
βίῳ |
τοὺς
πρὸς
τὸ
βέλτιστον
ἀπεχθανομένους. |
[24] |
πολλοὺς
ἑταίρους
μεταλλάττειν.
Μήτε
μετὰ
|
βλάβης |
πειρῶ
τῶν
φίλων
μήτ'
ἄπειρος |
[25] |
μὴ
τυχὼν
μὲν
γὰρ
οὐδὲν
|
βλαβήσει, |
τυχὼν
δὲ
μᾶλλον
αὐτῶν
τὸν |
[29] |
κακοὶ
τοὺς
ὠφελοῦντας
ὥσπερ
τοὺς
|
βλάπτοντας |
ἀδικοῦσιν.
~Μίσει
τοὺς
κολακεύοντας
ὥσπερ |
[52] |
ὁρῶμεν
ἐφ'
ἅπαντα
μὲν
τὰ
|
βλαστήματα |
καθιζάνουσαν,
ἀφ'
ἑκάστου
δὲ
τὰ |
[25] |
αὐτεπάγγελτος
αὐτοῖς
ἐν
τοῖς
καιροῖς
|
βοηθῇς. |
~Ὁμοίως
αἰσχρὸν
εἶναι
νόμιζε
τῶν |
[37] |
οἷα
ἂν
τοῖς
ἄλλοις
πράττουσιν
|
βοηθῇς. |
~Παρασκεύαζε
σεαυτὸν
πλεονεκτεῖν
μὲν
δύνασθαι, |
[28] |
καὶ
τοῦ
φίλῳ
σπουδαίῳ
δυστυχοῦντι
|
βοηθῆσαι· |
πρὸς
δὲ
τὸν
ἄλλον
βίον |
[35] |
ἀλλοτρίων.
Οὕτω
δ'
ἂν
μάλιστα
|
βουλεύεσθαι |
παροξυνθείης
εἰ
τὰς
συμφορὰς
τὰς |
[34] |
μὲν
ἔπαινος,
ἔχθρας
δὲ
ψόγος.
|
~Βουλευόμενος |
παραδείγματα
ποιοῦ
τὰ
παρεληλυθότα
τῶν |
[34] |
φανεροῦ
ταχίστην
ἔχει
τὴν
διάγνωσιν.
|
Βουλεύου |
μὲν
βραδέως,
ἐπιτέλει
δὲ
ταχέως |
[35] |
περὶ
τῶν
οἰκείων
οὐδέποτε
καλῶς
|
βουλεύσεται |
περὶ
τῶν
ἀλλοτρίων.
Οὕτω
δ' |
[34] |
Περὶ
ὧν
ἂν
αἰσχύνῃ
παρρησιάσασθαι,
|
βούλῃ |
δέ
τισιν
τῶν
φίλων
ἀνακοινώσασθαι, |
[33] |
τὴν
τιμωρίαν
ἔδοσαν.
Οὓς
ἂν
|
βούλῃ |
ποιήσασθαι
φίλους,
ἀγαθόν
τι
λέγε |
[27] |
μηδὲ
τούτων
ἀπόντων
ὀλιγωρεῖν.
~Εἶναι
|
βούλου |
τὰ
περὶ
τὴν
ἐσθῆτα
φιλόκαλος, |
[34] |
ἔχει
τὴν
διάγνωσιν.
Βουλεύου
μὲν
|
βραδέως, |
ἐπιτέλει
δὲ
ταχέως
τὰ
δόξαντα. |
[24] |
οἷος
καὶ
περὶ
ἐκείνους
γέγονεν.
|
Βραδέως |
μὲν
φίλος
γίγνου,
γενόμενος
δὲ |