Paragraphes |
[0] |
τῷ
θείῳ
γυναικὸς
εἴη·
γνώσεσθε
|
δ' |
ἀκούσαντες
καὶ
ὑμεῖς
τῆς
τε |
[50] |
γυναῖκα,
ἐπιδέδεικται
καὶ
μεμαρτύρηται·
ὡς
|
δ' |
ἀληθὴς
ἡ
μαρτυρία
ἐστὶν
αὕτη, |
[40] |
εἰσαγγέλλειν
ἔξεστι,
τῷ
βουλομένῳ,
τοῖς
|
δ' |
ἁλισκομένοις
αἱ>
ἔσχαται
τιμωρίαι
ἐπὶ |
[50] |
ὄντα
ὅσων
ἠμφισβήτησαν
οὗτοι;
(Δοκεῖ
|
δ' |
ἄν
τις
ὑμῖν
οὕτως
ἀναιδὴς |
[30] |
βούλοιτο
τὴν
γυναῖκα
ἦν;
Ἦν
|
δ' |
ἂν
ἐπ'
ἐκείνῳ,
ὦ
ἄνδρες, |
[60] |
οὐσίας
ἁπάσης
τῆς
ἑαυτοῦ.
(Ἔτι
|
δ' |
ἂν
πρότερον
τοῦ
Ξενοκλέους
οἱ |
[20] |
τῶν
παραγενέσθαι
φασκόντων
μαρτυρεῖσθαι·
τοῦτο
|
δ' |
εἰ
δι'
ἐπιθυμίαν
τὴν
ἐγγύην |
[70] |
τῶν
ἐκείνου
μαρτυρίαν.
Ἀναγίγνωσκε·
σὺ
|
δ' |
ἐπίλαβε
τὸ
ὕδωρ.
Μαρτυρία.
Λαβὲ |
[10] |
ὀρθῶς
γεγενημένῃ
γυναικί.
Ἀναγίγνωσκε.
Σὺ
|
δ' |
ἐπίλαβε
τὸ
ὕδωρ.
Μαρτυρίαι.
(Ὡς |
[70] |
λαθεῖν
φήσαιτ'
ἂν
ὑμᾶς·
ὅτε
|
δ' |
ἠγγύα
καὶ
ἐξεδίδου
ὁ
Ἔνδιος |
[60] |
τὴν
ἀναίδειαν
αὐτῶν
πυνθάνεσθε.
Ὡς
|
δ' |
ἦν
ἐπίδικος
ἡ
γυνή,
εἴ |
[30] |
ἐν
τῇ
δεκάτῃ
ὠνόμηνεν,
(οἱ
|
δ' |
οἰκειότατοι
τῶν
ἁπάντων,
ὁ
πατὴρ |
[10] |
τὰς
πράξεις
τὰς
τοιαύτας,
τῶν
|
δὲ |
ἀδήλων
καὶ
ἐξαίφνης
γιγνομένων
τοὺς |
[60] |
ἀνάγκης
ἐπιδίκους
εἶναι
προσήκει·
Ξενοκλεῖ
|
δὲ |
ἄν
τις
τόδ'
ἐπέτρεψε
τῶν |
[40] |
τις
καταλιπὼν
γνησίας
τελευτᾷ.
Γνώσεσθε
|
δὲ |
αὐτῶν
ἀκούσαντες
τῶν
νόμων
ἀναγιγνωσκομένων. |
[40] |
ἠξίου
ὡς
προσῆκον
αὑτῷ,
τῇ
|
δὲ |
γνησίᾳ
οὔσῃ
θυγατρὶ>
(τρισ)
χιλίας |
[50] |
ἐπιδικασία
πᾶσίν
ἐστιν
ἡμῖν,
ὅτῳ
|
δὲ |
γόνῳ
γεγόνασι
γνήσιοι
παῖδες,
οὐδενὶ |
[60] |
παισὶν
ἐπιδικάσασθαι
τῶν
πατρῴων·
ὅσοι
|
δὲ |
διαθήκαις
αὑτοῖς
εἰσποιοῦνται,
τούτοις
ἐπιδικάζεσθαι |
[30] |
τῶν
δοθησομένων
ταῖς
παλλακαῖς·
Νικόδημος
|
δὲ |
ἐγγυᾶν
μέλλων,
ὥς>
φησι,
τὴν |
[50] |
εἴκοσιν
ἔτη
τετελεύτηκεν
ἤδη,
ὁ
|
δὲ |
Ἔνδιος
τοῦ
Μεταγειτνιῶνος
μηνὸς
πέρυσιν, |
[0] |
ἐξ
ἀρχῆς
ὁ
κλῆρος.
Ἐπισκηψάμενοι
|
δὲ |
ἡμεῖς,
καὶ
εἰς
ὑμᾶς
εἰσαγαγόντες |
[20] |
ἐγγυῆσαί
φησι
τὴν
ἀδελφήν·
οἱ
|
δὲ |
θεῖοι
τῷ
ἀδελφιδῷ
ἄπροικον
τὴν |
[60] |
παῖδας
γνησίους
καταλίπῃ
ἄρρενας·
ἂν
|
δὲ |
θηλείας
καταλίπῃ,
σὺν
ταύταις.
Οὐκοῦν |
[70] |
τοὺς
νόμους
ἕξειν
γυναῖκα,
ἔτι
|
δὲ |
καὶ
ἐν
τῇ
δεκάτῃ
τῇ |
[10] |
ἐγγυηθεῖσα
οὐδὲ
συνοικήσασα
φαίνεται·
σκεψώμεθα
|
δὲ |
καὶ
ἐξ
ὧν
ἄν
τις |
[0] |
Νικόδημος
ἐπιδέδεικται
(τότε
πᾶσι)
προσήκει
|
δὲ |
καὶ
παρ'
ὑμῖν
τοῖς
περὶ |
[20] |
ἑαυτοῦ
ἐπὶ
ἁμάρτημα
τηλικοῦτον.
(Ἔτι
|
δὲ |
καὶ
περὶ
ἐκείνου
θαυμάζω,
εἰ |
[50] |
σχεδὸν
εἴρηται
τὰ
πολλά·
σκέψασθε
|
δὲ |
καὶ
περὶ
τοῦ
ἔχοντος
τὴν |
[80] |
οὖν
φράτορες
μεμαρτυρήκασιν
ὑμῖν·
λαβὲ
|
δὲ |
καὶ
τὴν
τῶν
δημοτῶν
τῶν |
[10] |
μαρτυρίαις,
ὡμολογηκότες
εἰσὶ
ταῦτα.
Ἀκούσαντες
|
δὲ |
καὶ
ὑμεῖς
αὐτῶν
τῶν
μαρτυριῶν, |
[70] |
ἐπίλαβε
τὸ
ὕδωρ.
Μαρτυρία.
Λαβὲ
|
δὲ |
καὶ
ὡς
ἐποιήσατο
τὸν
ἐμὸν |
[70] |
προσῆκε,
καὶ
ἄκληρον
κατέστησε,
τὸν
|
δὲ |
κληρονόμον
κατέλιπε
τῶν
ἑαυτοῦ.
(ἀλλὰ |
[70] |
τοῦ
τοῦτον
μὲν
ποιήσασθαι
τὴν
|
δὲ |
μὴ
εἰσαγαγεῖν
τὴν
μὲν
νόθην, |
[70] |
τινὰ
τούτων
τῶν
μαρτυρούντων,
εἰ
|
δὲ |
μή,
τῶν
ἄλλων
τινὰ
συγγενῶν |
[50] |
πάντα
ταῦτα
εἴασε
γενέσθαι.
Οἱ
|
δὲ |
νόμοι
περὶ
ἁπάντων
διορίζουσι
τούτων. |
[50] |
τρίτῃ
ἡμέρᾳ
εὐθέως
οὗτοι.
(Ὁ
|
δὲ |
νόμος
πέντε
ἐτῶν
κελεύει
δικάσασθαι |
[50] |
ἦν
ἀληθὲς
τὸ
πρᾶγμα.
~Οἶμαι
|
δὲ |
οὐδ'
ἂν
τὴν
ἀρχὴν
ἐκεῖνον |
[50] |
ἀδελφιδῆν
Νικόδημος
εἶναι
αὑτῷ·
οὗτος
|
δὲ |
οὔτε
τῷ
Ἐνδίῳ
τοῦ
Πύρρου |
[20] |
ἐκμαρτυρησάμενος
τὴν
μαρτυρίαν
ταύτην,
Νικόδημος
|
δὲ |
οὑτοσὶ
ἕνα
μόνον
μάρτυρα
παρακαλέσας |
[50] |
ποίησιν
τῷ
Πύρρῳ
γενέσθαι·
ὡς
|
δὲ |
οὐχ
ὁμολογῶν
πῶς
ἐπεσκήπτετο
τοῖς |
[70] |
ἐγένετο
οὔτ'
ἔστι,
μὴ
γενομένων
|
δὲ |
παίδων
γνησίων
ἐκείνῳ,
ἐγγυτέρω
ἡμῶν |
[70] |
τὸν
Πύρρου
κλῆρον
οὗτος.
(Ἔτι
|
δὲ |
πρὸς
τούτοις
ἐπιδειξάτω
ὅτῳ
πρότερον |
[40] |
καταλιπόντος
τὸν
κλῆρον
καθίστη.
(Ἔτι
|
δὲ |
πρότερον
ὁ
Πύρρος
ὁ
ποιησάμενος |
[40] |
τι
λέγω
περὶ
αὐτοῦ·
βούλομαι
|
δὲ |
πρῶτον
ἐκ
τῶν
τοιῶνδε
ἐξελέγξαι |
[0] |
ἐξελεγχθῆναι
τὴν
τούτου
μαρτυρίαν.
(Ἐπιθυμῶ
|
δὲ |
πρῶτον
μὲν
περὶ
αὐτοῦ
τούτου |
[10] |
τούτων
ἀληθὲς
ὂν
οὐδέν.
(Μέγα
|
δὲ |
τεκμήριον
ὡς
περιφανῶς
ψευδῆ
τὴν |
[10] |
αὐτὸ
τὸ
πρᾶγμα
σκεψάμενος;
(Ἐνθυμεῖσθε
|
δὲ |
τὴν
ἀναίδειαν
ὧν
λέγουσιν.
Ὁ |
[60] |
ποίησις
κατὰ
τὸν
νόμον·
εἰ
|
δὲ |
τὴν
θυγατέρα
ἐδίδου
καὶ
ἐπὶ |
[70] |
αὐτῷ
οὐδ'
ἀδελφοῦ
παῖδες,
ἐκ
|
δὲ |
τῆς
ἀδελφῆς
ἡμεῖς
ἦμεν
αὐτῷ. |
[20] |
σταδίους
ἐγγὺς
τριακοσίους
ἐκεῖσε·
(περὶ
|
δὲ |
τῆς
ἐγγύης
τῆς
τήθης
τῶν |
[0] |
τίμημα
τῷ
κλήρῳ
ἐπιγραψάμενος.
(Ἀμφισβητούσης
|
δὲ |
τῆς
μητρὸς
τῆς
ἡμετέρας,
ἀδελφῆς |
[30] |
καὶ
ὕστερον
ἐγχωρήσει
εἰπεῖν.
(Περὶ
|
δὲ |
τῆς
τούτου
μαρτυρίας
οὐ
χαλεπὸν |
[10] |
ἐνίων
μνησθείην
ἂν
αὐτῶν·
εἰ
|
δέ |
τισιν
ὑμῶν
ἀηδὲς
ἀκούειν
ἐστίν, |
[20] |
τῶν
ἑαυτοῦ
παρακεκληκὼς
φαίνεται,
Διονύσιον
|
δὲ |
τὸν
Ἐρχιέα
καὶ
τὸν
Ἀριστόλοχον |
[0] |
ἠμφισβήτησε
τῆς
κληρονομίας
ἐκείνῳ.
(Τελευτήσαντος
|
δὲ |
τοῦ
ἀδελφοῦ
πέρυσιν,
ὑπερβᾶσα
τὸν |
[20] |
προσεποιήσατο
μεθ'
ἑαυτοῦ
παραγενέσθαι·
ὑπὸ
|
δὲ |
τοῦ
ἐγγυήσασθαι
μέλλοντος
τὴν
τοιαύτην |
[0] |
ἡ
ἡμετέρα
κατέστη
μήτηρ.
(Ἁλόντος
|
δὲ |
τοῦ
μάρτυρος
καὶ
ἀποστάσης
τοῦ |
[30] |
εἶναι
ἐπεγράψατο
τῇ
γυναικί,
οἱ
|
δὲ |
τοῦ
Πύρρου
θεῖοι
ἐν
τῇ |
[0] |
τῆς
μητρὸς
τῆς
ἡμετέρας,
ἀδελφῆς
|
δὲ |
τοῦ
Πύρρου,
ὁ
κύριος
τῆς |
[70] |
αὑτῷ
ταῦτ'
ἂν
διεπράξατο·
ἐκ
|
δὲ |
τοῦ
τοῦτον
μὲν
ποιήσασθαι
τὴν |
[60] |
ἀμφισβητήσειε
περὶ
τῶν
πατρῴων·
πρὸς
|
δὲ |
τοὺς
εἰσποιήτους
ἅπαντες
οἱ
κατὰ |
[60] |
ἠξίωσαν
παρὰ
τὸν
νόμον.
Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
ἐκεῖνο
αὐτοὺς
ἔρεσθε,
εἴ |
[70] |
τῇ
ταύτης
κληθέντες
συνεστιᾶσθαι;
(Πρὸς
|
δὲ |
τούτοις
(τουτὶ
γὰρ
τὸ
δεινόν |
[50] |
γνησίᾳ
θυγατρὶ
τῶν
πατρῴων;
Γενομένων
|
δὲ |
τούτων
δοκεῖ
ἂν
ὑμῖν
ὁ |
[40] |
Τοῦτο
μὲν
οὖν
παρῶμεν·
ἐπειδὴ
|
δὲ |
τῷ
Ξενοκλεῖ
ἠγγύα
ὁ
Ἔνδιος |
[20] |
χρῆσθαι
ἀναγκαῖόν
ἐστιν
ἡμῖν·
παρὰ
|
δὲ |
τῶν
ἀσθενούντων
ἢ
τῶν
ἀποδημεῖν |
[60] |
καὶ
διαθέσθαι
τὰ
αὑτοῦ·
ἄνευ
|
δὲ |
τῶν
γνησίων
θυγατέρων
οὐχ
οἷόν |
[70] |
ταῦτα
νόμου
ὄντος
αὐτοῖς,
ἀναγνώσεται
|
δὲ |
ὑμῖν
τὴν
τῶν
φρατόρων
τῶν |
[60] |
ἐπιδικάσασθαι
προσήκειν
τῶν
δοθέντων,
τῇ
|
δὲ |
Φίλῃ,
ἥν
φασι
θυγατέρα
γνησίαν |
[10] |
πλησιάζουσιν
ἐκδέδωκεν.
(Περὶ
ὧν
εἰ
|
δεήσειε |
καθ'
ἕκαστον
διελθεῖν,
οὐκ
ἂν |
[50] |
περὶ
τούτων
οὐδένα
λόγον
λεχθῆναι
|
δεῖ· |
ἅπαντες
γὰρ
ὑμεῖς
καὶ
οἱ |
[10] |
ἐπὶ
προδήλους
πράξεις
ἴωμεν,
ἃς
|
δεῖ |
μετὰ
μαρτύρων
γενέσθαι,
τοὺς
οἰκειοτάτους |
[20] |
εἰς
τὰ
ἔργα,
οὐχ
ἡγήσατο
|
δεῖν |
τοῖς
ἀπὸ
τοῦ
αὐτομάτου
ἐκεῖ |
[60] |
γένος
προσήκουσαν
αὑτοῖς
γυναῖκα.
Ἢ
|
δεινόν |
γ'
ἂν
εἴη.
(Τὰς
μὲν |
[70] |
δὲ
τούτοις
(τουτὶ
γὰρ
τὸ
|
δεινόν |
ἐστιν)
ἐπισκῆψαι
φάσκοντες
ὑμῖν
τὸν |
[30] |
παραγενέσθαι.
Ἐφ'
ᾧ
δὴ
καὶ
|
δεινῶς |
ἀγανακτῶ,
ὅτι
ὁ
μὲν
ἀνὴρ |
[10] |
μετὰ
τῶν
ἀνδρῶν
ἐπὶ
τὰ
|
δεῖπνα, |
οὐδὲ
συνδειπνεῖν
ἀξιοῦσι
μετὰ
τῶν |
[70] |
ἔτι
δὲ
καὶ
ἐν
τῇ
|
δεκάτῃ |
τῇ
ταύτης
κληθέντες
συνεστιᾶσθαι;
(Πρὸς |
[30] |
αὐτοὶ
θεῖοι
οὗτοι
ἐν
τῇ
|
δεκάτῃ |
τῆς
θυγατρὸς
ἀποφανθείσης
εἶναι
ὑπὸ |
[30] |
τοῦ
Πύρρου
θεῖοι
ἐν
τῇ
|
δεκάτῃ |
φάσκοντες
παραγενέσθαι
τὸ
τῆς
τήθης |
[30] |
Κλειταρέτην
ὁ
πατὴρ
ἐν
τῇ
|
δεκάτῃ |
ὠνόμηνεν,
(οἱ
δ'
οἰκειότατοι
τῶν |
[30] |
ποτε
οἱ
μὲν
εἰς
τὴν
|
δεκάτην |
νὥς
φασἰ
κληθέντες
τῆς
τοῦ |
[50] |
εἰσποίητος
γενέσθαι,
ὥστε
μηδὲ
τὸ
|
δέκατον |
μέρος
ἐπιδοὺς
ἐκδοῦναι
τῇ
γνησίᾳ |
[30] |
πρὶν
γενέσθαι
παῖδας
αὐτῇ.
Λαβὲ
|
δὴ |
καὶ
ἀνάγνωθι
τοὺς
νόμους
τουσδὶ |
[30] |
κληθέντες
μεμαρτυρήκασι
παραγενέσθαι.
Ἐφ'
ᾧ
|
δὴ |
καὶ
δεινῶς
ἀγανακτῶ,
ὅτι
ὁ |
[10] |
αὐτοῖς
τὴν
μαρτυρίαν.
Μαρτυρία
(Ἀνάγνωθι
|
δὴ |
καὶ
τὰς
περὶ
τῶν
πλησιασάντων |
[50] |
καὶ
τοὺς
νόμους
Νόμοι.
Λαβὲ
|
δὴ |
καὶ
τὴν
τούτου
μαρτυρίαν.
Μαρτυρία. |
[50] |
γυναικός.
Ἀναγίγνωσκε
αὐτοῖς.
Μαρτυρίαι
ἀνάγνωθι
|
δὴ |
καὶ
τοὺς
νόμους
Νόμοι.
Λαβὲ |
[10] |
γίγνεσθαι
περὶ
αὐτῆς.
(Καίτοι
οὐ
|
δή |
πού
γε
ἐπὶ
γαμετὰς
γυναῖκας |
[50] |
Μαρτυρία.
(Ἀλλὰ
μὴν
κἀκεῖνό
γε
|
δηλοῖ, |
ὡς
οὐχ
ὁμολογοῦσι
τὴν
τοῦ |
[70] |
τούτου
μαρτυρίαν
τεκμήριόν
ἐστι
τοῦτο.
|
Δῆλον |
γὰρ
ὅτι,
εἰ
ἐπείσθη
ἐγγυήσασθαι, |
[50] |
χρόνον
ἤδη
ἀληθῆ
ταῦτα
μεμαρτύρηκε.
|
Δῆλον |
γὰρ
ὅτι
εἰ
μὴ
ἠγγύητο |
[10] |
ὅσοι
ὕστερον
ἐπλησίαζον
τετελευτηκότος
ἐκείνου·
|
δῆλον |
γὰρ
ὅτι
τὸν
αὐτὸν
τρόπον |
[70] |
θυγατρὸς
παίδων
εἰσαγαγεῖν
ὑὸν
ἑαυτῷ;
|
(Δῆλον |
μὲν
γὰρ
ὅτι
ἐπίκληρον
καταλιπὼν |
[30] |
ἂν
ἐπ'
ἐκείνῳ,
ὦ
ἄνδρες,
|
δῆλον |
ὅτι,
εἰ
μηδεμίαν
προῖκα
διωμολογήσατο |
[0] |
οὗτος
τὰ
ψευδῆ
τότε
μαρτυρῆσαι,
|
δῆλον |
ὅτι
ἐκεῖνός
τ'
ἂν
ἀποφυγὼν |
[20] |
ἡμῶν
ἐποιεῖτο
τῆς
τοιαύτης
γυναικός,
|
δῆλον |
ὅτι
κἂν
ἀργύριον
πολλῷ
μᾶλλον |
[30] |
αὑτοῦ
γυναῖκα;
(Ἆρά
γε
οὐχὶ
|
δῆλον, |
ὦ
ἄνδρες,
ὅτι
ἃ
πάλαι |
[60] |
ἔφευγεν
ὁ
βιαζόμενος,
ἀλλὰ
καὶ
|
δημοσίᾳ |
εἰσαγγελθεὶς
πρὸς
τὸν
ἄρχοντα
ἐκινδύνευεν |
[80] |
λαβὲ
δὲ
καὶ
τὴν
τῶν
|
δημοτῶν |
τῶν
ἐκείνου
μαρτυρίαν.
Μαρτυρία.
|
[80] |
αὑτῷ.
~Καὶ
ἔν
τε
τῷ
|
δήμῳ |
κεκτημένος
τὸν
τριτάλαντον
οἶκον,
εἰ |
[80] |
ὅσα
προσῆκε
λῃτουργεῖν
ἐν
τῷ
|
δήμῳ |
ὑπὲρ
τῆς
γυναικὸς
ἀπό
γε |
[60] |
ὅτι
γόνῳ
γεγόνασιν,
οὐδεὶς
ἂν
|
δήπου |
ἀμφισβητήσειε
περὶ
τῶν
πατρῴων·
πρὸς |
[40] |
καὶ
δι'
αὐτὸ
τοῦτο
ἀγανακτήσαντι
|
δήπου |
σοι
εἰσαγγεῖλαι
τὸν
Ἔνδιον
προσῆκεν, |
[40] |
αὐτῇ
προικὸς
ᾖσθου;
Ὥστε
καὶ
|
δι' |
αὐτὸ
τοῦτο
ἀγανακτήσαντι
δήπου
σοι |
[20] |
φασκόντων
μαρτυρεῖσθαι·
τοῦτο
δ'
εἰ
|
δι' |
ἐπιθυμίαν
τὴν
ἐγγύην
ὁ
θεῖος |
[70] |
ἡμεῖς
ἦμεν
αὐτῷ.
(Ἀλλὰ
νὴ
|
Δία |
ἄλλον
τινὰ
ποιησάμενος
τῶν
συγγενῶν |
[40] |
τὸν
Ἔνδιον
οὗτος;
Ναὶ
μὰ
|
Δία, |
εἴ
γ'
ἦν
ἀληθὲς
τὸ |
[20] |
οὐδείς.
(Ἴσως
γὰρ
ἦν
νὴ
|
Δία |
πάρεργον
καὶ
φαῦλον,
περὶ
οὗ |
[60] |
ἐπίδικον
εἶναι
τὴν
γυναῖκα,
καὶ
|
διὰ |
ταῦτα
μὴ
φῶσιν
ἀμφισβητῆσαι
αὐτῆς, |
[60] |
ἑαυτοῦ
ποιεῖται.
Ἐὰν
οὖν
προφασίζωνται
|
διὰ |
τὴν
τοῦ
Ἐνδίου
ποίησιν
μὴ |
[60] |
μὲν
ὑπὸ
τῶν
πατέρων
ἐκδοθείσας
|
διὰ |
τὸν
νόμον
ἐξ
ἀνάγκης
ἐπιδίκους |
[30] |
τῶν
ἑαυτῷ
συμφερόντων;
Ναὶ
μὰ
|
Δία, |
ὡς
ἔγωγ'
οἶμαι,
ἐπεὶ
καὶ |
[20] |
παρακαλεῖν
ἐκεῖνος
ἠξίωσεν;
(Ναὶ
μὰ
|
Δία, |
ὡς
ἔγωγε
ᾤμην,
εἴ
γε |
[60] |
γὰρ
νόμος
διαρρήδην
λέγει
ἐξεῖναι
|
διαθέσθαι |
ὅπως
ἂν
ἐθέλῃ
τις
τὰ |
[40] |
ἐμὸν
ὑὸν
αὑτῷ·
οὔτε
γὰρ
|
διαθέσθαι |
οὔτε
δοῦναι
οὐδενὶ
οὐδὲν
ἔξεστι |
[60] |
τῶν
θυγατέρων
ἔστι
δοῦναι
καὶ
|
διαθέσθαι |
τὰ
αὑτοῦ·
ἄνευ
δὲ
τῶν |
[60] |
ἐπιδικάσασθαι
τῶν
πατρῴων·
ὅσοι
δὲ
|
διαθήκαις |
αὑτοῖς
εἰσποιοῦνται,
τούτοις
ἐπιδικάζεσθαι
προσήκει |
[50] |
ἐπεσκήπτετο
τοῖς
μεμαρτυρηκόσιν
ἐπὶ
τῇ
|
διαθήκῃ |
τοῦ
Πύρρου
παραγενέσθαι.
Καὶ
ὡς |
[30] |
τὸ
πρᾶγμα,
οὐκ
ἂν
σφόδρα
|
διακριβώσασθαι |
περὶ
τῶν
ἑαυτῷ
συμφερόντων;
Ναὶ |
[0] |
ἂν
τῶν
τοῦ
θείου
ἡ
|
διαμαρτυρηθεῖσα |
γνησία
θυγάτηρ
εἶναι,
ἀλλ'
οὐκ |
[0] |
εἰληχυίας
τοῦ
κλήρου
γυναικὸς
ἐτόλμησε
|
διαμαρτυρῆσαι |
μὴ
ἐπίδικον
τῇ
ἡμετέρᾳ
μητρὶ |
[40] |
τῆς
ἑαυτοῦ,
καὶ
οὐκ
ἂν
|
διαμαρτυρῆσαι |
μὴ
ἐπίδικον
τῷ
Ἐνδίῳ
τὸν |
[40] |
ἀμφισβητῆσαι
τοῦ
κλήρου
Νικόδημος,
οὐδὲ
|
διαμαρτυρῆσαι |
τὴν
ἀδελφιδῆν
τὴν
ἑαυτοῦ
γνησίαν |
[0] |
καὶ
εἰς
ὑμᾶς
εἰσαγαγόντες
τὸν
|
διαμαρτυρῆσαι |
τολμήσαντα
κατὰ
ταῦτα,
(ἐκεῖνόν
τε |
[0] |
ἑαλωκέναι·
περὶ
γὰρ
αὐτοῦ
τούτου
|
διαμαρτυρήσας |
τὴν
τῶν
ψευδομαρτυρίων
δίκην
ἠγωνίζετο, |
[0] |
λαβὼν
τασδὶ
αὐτοῖς.
Ἀντωμοσία.
Μαρτυρία.
|
Διαμαρτυρία. |
Ὡς
μὲν
ἔδοξε
παραχρῆμα
εὐθὺς |
[0] |
ἐκεῖνός
τ'
ἂν
ἀποφυγὼν
τὴν
|
διαμαρτυρίαν |
ἀπῆλθε,
καὶ
κληρονόμος
ἂν
τῶν |
[0] |
τούτου
μαρτυρίας
καὶ
τῆς
ἁλούσης
|
διαμαρτυρίας. |
(Ἀναγίγνωσκε
λαβὼν
τασδὶ
αὐτοῖς.
Ἀντωμοσία. |
[20] |
γὰρ
ὑμῶν
ἀγνοεῖ
ὅτι
ὀλίγα
|
διαμένειν |
εἴωθε
τῶν
τοιούτων.
Ὁ
μὲν |
[10] |
οἶκον,
ὥς
φησι,
τὴν
ἀδελφήν,
|
διαπραττόμενος |
τηλικαῦτα
ἕνα
μάρτυρα
παρεῖναι
αὑτῷ |
[60] |
ἔστι
τοῦτο.
(Ὁ
γὰρ
νόμος
|
διαρρήδην |
λέγει
ἐξεῖναι
διαθέσθαι
ὅπως
ἂν |
[30] |
ἐπεὶ
καὶ
οἱ
ἐπὶ
παλλακίᾳ
|
διδόντες |
τὰς
ἑαυτῶν
πάντες
πρότερον
διομολογοῦνται |
[20] |
εἰ
μηδεμίαν
προῖκα
μήθ'
ὁ
|
διδοὺς |
μήθ'
ὁ
λαμβάνων
διωμολογήσαντο
ἕξειν |
[10] |
ὧν
εἰ
δεήσειε
καθ'
ἕκαστον
|
διελθεῖν, |
οὐκ
ἂν
πάνυ
μικρὸν
ἔργον |
[50] |
ἠμφισβήτησεν
ἂν
τοῦ
κλήρου
καὶ
|
διεμαρτύρησε |
καὶ
εἰσήγγειλεν
ἂν
πρὸς
τὸν |
[70] |
ἀδελφὸν
ὑὸν
αὑτῷ
ταῦτ'
ἂν
|
διεπράξατο· |
ἐκ
δὲ
τοῦ
τοῦτον
μὲν |
[50] |
ἦν
ἰσχυρότερον
τούτων,
ἅπαντ'
ἂν
|
διεπράξατο. |
(Ὁ
μὲν
τοίνυν
Ἔνδιος
ὡς |
[30] |
τὸ
κατὰ
τοὺς
νόμους
ἐγγυῆσαι
|
διεπράξατο; |
Ὃς
ἐπ'
ὀλίγῳ
ἀργυρίῳ,
οὗ |
[60] |
καὶ
οὐκ
ἂν
ἰδίας
μόνον
|
δίκας |
ἔφευγεν
ὁ
βιαζόμενος,
ἀλλὰ
καὶ |
[10] |
καὶ
κατὰ
τοὺς
νόμους
οἱ
|
δικάσαντες |
τὴν
δίκην
ἔγνωσαν
τὴν
κληρονομίαν |
[0] |
ἔτεσι
τῷ
ἔχοντι
τὸν
κλῆρον
|
δικάσασθαι |
ἠξίωσεν,
ἢ
εἴ
του
ἀνθρώπων |
[50] |
δὲ
νόμος
πέντε
ἐτῶν
κελεύει
|
δικάσασθαι |
τοῦ
κλήρου,
ἐπειδὰν
τελευτήσῃ
ὁ |
[0] |
~ΠΕΡΙ
ΤΟΥ
ΠΥΡΡΟΥ
ΚΥΡΡΟΥ.
(Ἄνδρες
|
δικασταί, |
ὁ
ἀδελφὸς
τῆς
μητρὸς
τῆς |
[0] |
παραχρῆμα
ἐξηλέγξαμεν
ἐν
τοῖς
αὐτοῖς
|
δικασταῖς |
ἀναισχυντότατον
τῇ
μαρτυρίᾳ
ὄντα
ταύτῃ, |
[30] |
ἦν
ποτε,
ἀκριβῶς
εἰς
τὸ
|
δικαστήριον |
ἧκον
μεμνημένοι
ὅτι
Κλειταρέτην
ὁ |
[0] |
οὖν
καὶ
ἐν
τῇ
προτέρᾳ
|
δίκῃ |
ἡ
τούτου
μαρτυρία
ψευδὴς
ἔδοξεν |
[10] |
τούτοις
μεμαρτυρημένων
ἐν
τῇ
προτέρᾳ
|
δίκῃ |
καὶ
ἐκ
τῶν
εἰκότων
τῶν |
[10] |
τούτου
ἐκμαρτυρίαν
ἐπ'
ἐκείνῃ
τῇ
|
δίκῃ |
παρέσχοντο
οὗτοι·
ἣν
Πυρετίδης
οὐκ |
[10] |
τὰς
μαρτυρηθείσας
ἐν
τῇ
προτέρᾳ
|
δίκῃ, |
ὧν
οὐδεμιᾷ
ἐπισκήψασθαι
ἠξίωσαν
οὗτοι. |
[10] |
τοὺς
νόμους
οἱ
δικάσαντες
τὴν
|
δίκην |
ἔγνωσαν
τὴν
κληρονομίαν
μὴ
προσήκειν |
[0] |
ψευδῆ
μεμαρτυρηκότα
τὴν
τῶν
ψευδομαρτυρίων
|
δίκην |
εἵλομεν
παρ'
ὑμῖν,
καὶ
τουτονὶ |
[0] |
τούτου
διαμαρτυρήσας
τὴν
τῶν
ψευδομαρτυρίων
|
δίκην |
ἠγωνίζετο,
πότερον
ἐξ
ἐγγυητῆς
ἢ |
[0] |
τοῖς
περὶ
αὐτοῦ
τούτου
τὴν
|
δίκην |
μέλλουσι
ψηφιεῖσθαι
ἐξελεγχθῆναι
τὴν
τούτου |
[0] |
(ἢ
εἰ
μὴ
ἐκομίζετο,
ὁποίαν
|
δίκην |
σίτου
ἢ
τῆς
προικὸς
αὐτῆς |
[70] |
κομίσασθαι
ἐν
εἴκοσιν
ἔτεσιν,
ὁποίαν
|
δίκην |
σίτου
ἢ
τῆς
προικὸς
αὐτῆς |
[20] |
μεθ'
ἑαυτοῦ,
ὃς
ἔλεγε
τὴν
|
δίκην |
ὑπὲρ
τούτου,
καὶ
Δωρόθεον
τὸν |
[40] |
τε
καὶ
μόνων
τούτων
τῶν
|
δικῶν |
ἀκινδύνων
τοῖς
διώκουσιν
οὐσῶν
καὶ |
[30] |
διδόντες
τὰς
ἑαυτῶν
πάντες
πρότερον
|
διομολογοῦνται |
περὶ
τῶν
δοθησομένων
ταῖς
παλλακαῖς· |
[20] |
οὐδένα
τῶν
ἑαυτοῦ
παρακεκληκὼς
φαίνεται,
|
Διονύσιον |
δὲ
τὸν
Ἐρχιέα
καὶ
τὸν |
[50] |
Οἱ
δὲ
νόμοι
περὶ
ἁπάντων
|
διορίζουσι |
τούτων.
(Ἀναγνώσεται
οὖν
πρῶτον
ὑμῖν |
[50] |
ἀνθ'
ἑαυτοῦ.
Ἀκριβῶς
γὰρ
ᾖδει
|
διότι |
τοῖς
γε
ἐκ
τῆς
γνησίας |
[20] |
ἐξαγωγῆς,
ἀλλ'
ἧκεν
ἔχων
ἐνθένδε
|
Διόφαντον |
τὸν
Σφήττιον
μεθ'
ἑαυτοῦ,
ὃς |
[40] |
τῶν
εἰσαγγελιῶν·
ἀλλὰ
τοῖς
μὲν
|
διώκουσιν |
ἀκινδύνως
εἰσαγγέλλειν
ἔξεστι,
τῷ
βουλομένῳ, |
[40] |
τούτων
τῶν
δικῶν
ἀκινδύνων
τοῖς
|
διώκουσιν |
οὐσῶν
καὶ
ἐξὸν
τῷ
βουλομένῳ |
[50] |
ἄν
τις
σαφέστερον
ἐξελέγχοι
ψευδομαρτυρίων
|
διώκων |
ἢ
ἔκ
τε
τῶν
πεπραγμένων |
[20] |
ὁ
διδοὺς
μήθ'
ὁ
λαμβάνων
|
διωμολογήσαντο |
ἕξειν
ἐπὶ
τῇ
γυναικί.
Τοῦτο |
[30] |
δῆλον
ὅτι,
εἰ
μηδεμίαν
προῖκα
|
διωμολογήσατο |
ἕξειν
ἐπ'
αὐτῇ.
Εἶτ'
ἐπὶ |
[20] |
πολλῷ
μᾶλλον
ἢ
ὁ
ἐγγυῶν
|
διωμολογήσατο |
ἔχειν
αὐτὸν
ἐπὶ
τῇ
γυναικί, |
[20] |
ἐδίδου,
εἰκὸς
ἦν
καὶ
τὴν
|
δοθεῖσαν |
ὑπὸ
τῶν
παραγενέσθαι
φασκόντων
μαρτυρεῖσθαι· |
[60] |
πατὴρ
βουλεύσαιτο;
καὶ
τὰς
οὕτω
|
δοθείσας, |
ἂν
ὁ
πατὴρ
αὐτῶν
τελευτήσῃ |
[50] |
ἄρχοντα
ἠξίωσεν,
οὔτ'
ἐπὶ
τῇ
|
δοθείσῃ |
προικὶ
αὐτῇ
ἠγανάκτησεν
οὐδέν,
ἀλλὰ |
[60] |
οὐκ
ἔφασαν
ἐπιδικάσασθαι
προσήκειν
τῶν
|
δοθέντων, |
τῇ
δὲ
Φίλῃ,
ἥν
φασι |
[60] |
εἰσποιοῦνται,
τούτοις
ἐπιδικάζεσθαι
προσήκει
τῶν
|
δοθέντων. |
(Τοῖς
μὲν
γάρ,
ὅτι
γόνῳ |
[30] |
πάντες
πρότερον
διομολογοῦνται
περὶ
τῶν
|
δοθησομένων |
ταῖς
παλλακαῖς·
Νικόδημος
δὲ
ἐγγυᾶν |
[50] |
τῶν
πατρῴων;
Γενομένων
δὲ
τούτων
|
δοκεῖ |
ἂν
ὑμῖν
ὁ
θεῖος
ἐπιτρέψαι, |
[40] |
ἀναγιγνωσκομένων.
Ἀναγίγνωσκε
τούσδε
αὐτοῖς.
Νόμοι
|
(Δοκεῖ |
ἂν
ὑμῖν
ὁ
μεμαρτυρηκὼς
ἐγγυῆσαι |
[30] |
τοὺς
νόμους
τουσδὶ
αὐτοῖς.
Νόμοι.
|
(Δοκεῖ |
ἂν
ὑμῖν
οὕτως
ὀλιγώρως
ἔχειν |
[50] |
τηλικαῦτα
ὄντα
ὅσων
ἠμφισβήτησαν
οὗτοι;
|
(Δοκεῖ |
δ'
ἄν
τις
ὑμῖν
οὕτως |
[20] |
οὖν
ἔργον
σκέψασθαι
νῦν,
εἰ
|
δοκεῖ |
πιστὸν
εἶναι
τὸ
πρᾶγμα.
Ἐγὼ |
[30] |
γενέσθαι
παῖδας
αὐτῇ;
(Ἆρ'
οὖν
|
δοκεῖ |
τῳ
ὑμῶν
ὀλιγώρως
οὕτως
ἔχειν |
[30] |
γυναῖκα,
οὐκ
ἔξεστι
πράξασθαι
τῷ
|
δόντι |
ὃ
μὴ
ἐν
προικὶ
τιμήσας |
[10] |
εἰκότως
ἡ
αὐτὴ
γυνὴ
ἐγγυητὴ
|
δόξειεν |
εἶναι;
(Ἀλλὰ
μὴν
ὁπότε
μὴ |
[60] |
Οὐκοῦν
μετὰ
τῶν
θυγατέρων
ἔστι
|
δοῦναι |
καὶ
διαθέσθαι
τὰ
αὑτοῦ·
ἄνευ |
[40] |
αὑτῷ·
οὔτε
γὰρ
διαθέσθαι
οὔτε
|
δοῦναι |
οὐδενὶ
οὐδὲν
ἔξεστι
τῶν
ἑαυτοῦ |
[60] |
οἷόν
τε
οὔτε
ποιήσασθαι
οὔτε
|
δοῦναι |
οὐδενὶ
οὐδὲν
τῶν
ἑαυτοῦ.
(Οὐκοῦν |
[50] |
τῷ
τὸν
κλῆρον
καταλιπόντι
ἑτέρῳ
|
δοῦναι |
ταύτην
ἀνθ'
ἑαυτοῦ.
Ἀκριβῶς
γὰρ |
[40] |
γνησίᾳ
οὔσῃ
θυγατρὶ>
(τρισ)
χιλίας
|
δραχμὰς |
προῖκα
ἐπιδοὺς
ἐκδοῦναι
ἠξίωσεν
ἄλλῳ. |
[20] |
ἀλλ'
ὡς
ἂν
μετὰ
πλείστων
|
δυνώμεθα |
τὰς
ἐκμαρτυρίας
πάντες
ποιούμεθα,
ἵνα |
[20] |
μὲν
Ξενοκλῆς
πρὸς
τοὺς
ἐπιτυχόντας
|
δύο |
ἐκμαρτυρησάμενος
τὴν
μαρτυρίαν
ταύτην,
Νικόδημος |
[20] |
οὐ
μεθ'
ἑνὸς
οὐδὲ
μετὰ
|
δυοῖν, |
ἀλλ'
ὡς
ἂν
μετὰ
πλείστων |
[70] |
καταλιπὼν
ἀκριβῶς
ἂν
ἤδει
ὅτι
|
δυοῖν |
θάτερον
ἔμελλεν
ὑπάρχειν
αὐτῇ·
ἢ |
[50] |
ἐπειδὰν
τελευτήσῃ
ὁ
κληρονόμος.
Οὐκοῦν
|
δυοῖν |
τὰ
ἕτερα
προσῆκε
τῇ
γυναικί, |
[20] |
τὸν
Ἀριστόλοχον
τὸν
Αἰθαλίδην·
μετὰ
|
δυοῖν |
τούτοιν
ἐν
τῷ
ἄστει
αὐτοῦ |
[30] |
γάρ,
ἐάν
τίς
τι
ἀτίμητον
|
δῷ, |
ἕνεκα
τοῦ
νόμου,
ἐὰν
ἀπολίπῃ |
[20] |
τὴν
δίκην
ὑπὲρ
τούτου,
καὶ
|
Δωρόθεον |
τὸν
Ἐλευσίνιον
καὶ
τὸι
ἀδελφὸν |