Chant, vers |
[19, 150-199] |
μένος
ἐστὶ
καὶ
ἀλκή.
~οὐ
|
γὰρ |
ἀνὴρ
πρόπαν
ἦμαρ
ἐς
ἠέλιον |
[19, 50-99] |
οὖν
ἕτερόν
γε
πέδησε.
~καὶ
|
γὰρ |
δή
νύ
ποτε
Ζεὺς
ἄσατο, |
[19, 50-99] |
μέν
θ᾽
ἁπαλοὶ
πόδες·
οὐ
|
γὰρ |
ἐπ᾽
οὔδει
~πίλναται,
ἀλλ᾽
ἄρα |
[19, 50-99] |
ἀκούειν,
οὐδὲ
ἔοικεν
~ὑββάλλειν·
χαλεπὸν
|
γὰρ |
ἐπισταμένῳ
περ
ἐόντι.
~ἀνδρῶν
δ᾽ |
[19, 0-49] |
δῖος
Ὀδυσσεὺς
~ἔγχει
ἐρειδομένω·
ἔτι
|
γὰρ |
ἔχον
ἕλκεα
λυγρά·
~κὰδ
δὲ |
[19, 400-449] |
μέγας
καὶ
Μοῖρα
κραταιή.
~οὐδὲ
|
γὰρ |
ἡμετέρῃ
βραδυτῆτί
τε
νωχελίῃ
τε
|
[19, 150-199] |
δυνήσεται
ἄντα
μάχεσθαι·
~εἴ
περ
|
γὰρ |
θυμῷ
γε
μενοινάᾳ
πολεμίζειν,
~ἀλλά |
[19, 0-49] |
φῶτας
ἀρηϊφάτους
κατέδουσιν·
~ἤν
περ
|
γὰρ |
κεῖταί
γε
τελεσφόρον
εἰς
ἐνιαυτόν, |
[19, 150-199] |
ἐνθάδ᾽
ἐόντας
~οὐδὲ
διατρίβειν·
ἔτι
|
γὰρ |
μέγα
ἔργον
ἄρεκτον·
~ὥς
κέ |
[19, 150-199] |
Ἀχαιοὺς
~σίτου
καὶ
οἴνοιο·
τὸ
|
γὰρ |
μένος
ἐστὶ
καὶ
ἀλκή.
~οὐ |
[19, 200-249] |
~λαῶν
ὀτρυντὺν
ποτιδέγμενος
ἰσχαναάσθω·
~ἥδε
|
γὰρ |
ὀτρυντὺς
κακὸν
ἔσσεται
ὅς
κε |
[19, 150-199] |
τὸν
μῦθον
ἀκούσας·
~ἐν
μοίρῃ
|
γὰρ |
πάντα
διίκεο
καὶ
κατέλεξας.
~ταῦτα |
[19, 300-349] |
καὶ
ὑψερεφὲς
μέγα
δῶμα.
~ἤδη
|
γὰρ |
Πηλῆά
γ᾽
ὀΐομαι
ἢ
κατὰ |
[19, 200-249] |
ἔστι
νέκυν
πενθῆσαι
Ἀχαιούς·
~λίην
|
γὰρ |
πολλοὶ
καὶ
ἐπήτριμοι
ἤματα
πάντα
|
[19, 50-99] |
ἀνδρῶν
Ἀγαμέμνων
~ἕλκος
ἔχων·
καὶ
|
γὰρ |
τὸν
ἐνὶ
κρατερῇ
ὑσμίνῃ
~οὖτα |
[19, 100-149] |
μνησώμεθα
χάρμης
~αἶψα
μάλ᾽
οὐ
|
γὰρ |
χρὴ
κλοτοπεύειν
ἐνθάδ᾽
ἐόντας
~οὐδὲ |