Chapitre
[12]	κίνδυνος μὴ οὐ δυνήσεται ὁ	ἄνθρωπος	διαρκέσαι, ἔστ´ ἂν πεπανθῇ ἡ
[13]	πάντα τὰ χρώματα ὁ ωὐτὸς	ἄνθρωπος	ἐμέοι, κάρτα ὀλέθριον τοῦτο γίγνεται·
[16]	ἡμέρης ἧς τὸ πρῶτον ὁ	ἄνθρωπος	ἐπύρεξεν, ἢ εἴ ποτε αὐτὸν
[19]	σημείων ἐπιφαίνηται πονηρὸν, ἀνέλπιστος ὁ	ἄνθρωπος·	ἢν δὲ, ἀναΐσσοντος τοῦ νουσήματος
[15]	ἐπιγιγνομένων, οὐκ ἂν ἀποθάνοι ὁ	ἄνθρωπος·	ἢν δὲ τὰ μὲν αὐτέων
[15]	τεσσαρεσκαίδεκα ἡμέρας, ἀπόλοιτ´ ἂν ὁ	ἄνθρωπος.	Κακὰ δὲ τὰ ἐναντία τουτέων,
[23]	ξυγχωρέῃ, καὶ μὴ ἀποπνίγηται ὁ	ἄνθρωπος.	~Ὁκόσοισι δ´ ἂν οἱ πυρετοὶ
[11]	παραφρονέειν, ἢν μὴ ἑκὼν ὁ	ἄνθρωπος	οὕτω τὴν ἄφεσιν τῆς φύσης
[18]	οὕτως ἂν ἀσφαλέστατα ὅ τε	ἄνθρωπος	περιγίγνοιτο, καὶ ἡ ἀπόστασις ἀνώδυνος
[15]	πτυέλῳ τουτέῳ, ἀπόλοιτο ἂν ὁ	ἄνθρωπος	πρὶν ἢ ἐς τὰς τεσσαρεσκαίδεκα
[3]	ἢν γὰρ μέλλῃ ἀπόλλυσθαι ὁ	ἄνθρωπος,	πρὸ τοῦ θανάτου πελιδνόν τε
[17]	ἤν τι δυσπνούστερος ᾖ ὁ	ἄνθρωπος.	Τὰ δὲ ταχύτερον αὐτέων καὶ
[18]	μὴ παραφρονήσῃ καὶ ἀποθάνῃ ὁ	ἄνθρωπος.	Τῶν δὲ ἐμπύων τῶν ἐκ
[11]	ὀλίγον ὑποχωρέειν· κοπιῶν γὰρ ὁ	ἄνθρωπος	ὑπὸ τῆς ξυνεχέος ἐξαναστάσιος ἀγρυπνοίη

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 3/09/2009