Livre, Chap.
[4, 9]	τῇ αὔξῃ τῷ κοίλῳ τοῦ	ἄγγεος.	Σχεδὸν δὲ εἰπεῖν καὶ πάντα
[4, 9]	ἴσος ἔσται ὁ σίκυος τοῦ	ἄγγεος	τῷ κοίλῳ καὶ ὅμοιος· ἐρίζει
[4, 9]	ὅμοιος· ἢν δέ τις ἐς	ἄγγος	θῇ μέγα, ὅ τι ἐπιεικές
[4, 2]	ὀλίγον δὲ καὶ ἀσθενὲς καὶ	ἄγονον·	χωρέει γὰρ τὸ πλεῖστον τοῦ
[4, 2]	καὶ τῷ παιδὶ χωρέει, ἐπὴν	ἁδρὸς	ἔῃ, διὰ τόδε, καὶ τῇ
[4, 7]	αὐτέου ἀνδρὸς ἰσχυρὸν, οὐδὲ ἀσθενὲς	ἀεὶ,	ἀλλ´ ἄλλοτε ἀλλοῖον. Καὶ τῆς
[4, 7]	ἄρσενα· χω ρέει δὲ οὐκ	ἀεὶ	τοῦτο ἀπὸ τοῦ αὐτέου ἀνδρὸς
[4, 2]	αἰδοῖον ἐκ τῶν ὀρχίων, οἷσιν	ἀείρεται	καὶ καθίεται, καὶ ταῦτα ἐν
[4, 5]	ἐν τῇσι μήτρῃσιν ἡ γονή.	Αἱ	γὰρ μῆτραι δεξάμεναι καὶ μύσασαι
[4, 7]	αὐτοὶ κεῖνοι παρ´ οἷσιν ἐθηλυτόκεον	αἱ	γυναῖκες, ἑτέρων γυναικῶν ἐς μίξιν
[4, 4]	ὁτὲ μὲν ἐς τὰς μήτρας,	αἱ	δὲ μῆτραι ἰκμαλέαι γίνονται, ὁτὲ
[4, 3]	τουτέων αἱ νοῦσοι γίνονται ἢ	αἱ	ἐκ νούσων διακρίσιες. Καὶ ταῦτα
[4, 2]	παρθένος καὶ παῖς, αἱ φλέβες	αἱ	ἐς τὸ αἰδοῖον τείνουσαι τοῦ
[4, 9]	τὰ γενόμενα παιδία ἀσθενέα ἔῃ,	αἱ	μῆ τραι αἴτιαί εἰσι, στενότεραι
[4, 4]	ἧσ σον· ἅμα μὲν γὰρ	αἱ	μῆτραι ἰκμαλέαι γίνονται ἐν τῇ
[4, 4]	δὲ καὶ ἔξω, ἢν χάσκωσιν	αἱ	μῆτραι μᾶλλον τοῦ καιροῦ. Καὶ
[4, 3]	ἐν ἑωυτῷ, καὶ ἀπὸ τουτέων	αἱ	νοῦσοι γίνονται· δεδήλωται δέ μοι
[4, 3]	τουτέων, καὶ διότι ἐκ τουτέων	αἱ	νοῦσοι γίνονται ἢ αἱ ἐκ
[4, 2]	αὔξωνται καὶ παρθένος καὶ παῖς,	αἱ	φλέβες αἱ ἐς τὸ αἰδοῖον
[4, 2]	λεπτὰ καὶ πυκνὰ ἐς τὸ	αἰδοῖον	ἐκ τῶν ὀρχίων, οἷσιν ἀείρεται
[4, 1]	τῶν ὀρχίων μεσάτων ἐς τὸ	αἰδοῖον·	καὶ χωρέει οὐχ ὅπη τὸ
[4, 1]	τοῦ σώματος τείνουσιν ἐς τὸ	αἰδοῖον,	οἷσιν ὑποτριβομένοισι καὶ θερμαινομένοισι καὶ
[4, 2]	αἱ φλέβες αἱ ἐς τὸ	αἰδοῖον	τείνουσαι τοῦ παιδὸς καὶ τῆς
[4, 1]	τούτου παραγίνεται· τριβομένου δὲ τοῦ	αἰδοίου	καὶ τοῦ ἀν θρώπου κινευμένου,
[4, 4]	ἐν τῇ μίξει τριβομένου τοῦ	αἰδοίου	καὶ τῶν μητρέων κινευμένων, ὥσπερ
[4, 4]	ἅμα δὲ ἡ μίξις τὸ	αἷμα	θερμαίνουσα καὶ ὑγραίνουσα ποιέει ὁδὸν
[4, 1]	νεφροὶ ἑλκωθῶσιν, ἔστιν ὅτε καὶ	αἷμα	ξυμφέρεται· παρὰ δὲ τῶν νεφρῶν
[4, 3]	δὲ τέσσαρες ἰδέαι τοῦ ὑγροῦ,	αἷμα,	χολὴ, ὕδωρ καὶ φλέγμα. Τοσαύτας
[4, 9]	ἀσθενέα ἔῃ, αἱ μῆ τραι	αἴτιαί	εἰσι, στενότεραι ἐοῦσαι τοῦ καιροῦ·
[4, 2]	οὐ χωρέει τὰ καταμήνια δι´	αἴτιον	τωὐτό. Ἐπὴν δὲ αὔξωνται καὶ
[4, 7]	ἀνδρὸς ἰσχυρὸν, οὐδὲ ἀσθενὲς ἀεὶ,	ἀλλ´	ἄλλοτε ἀλλοῖον. Καὶ τῆς γυναικὸς
[4, 8]	τούτου, οὐδὲ μηδετέρῳ ἐοικέναι μηδέν·	ἀλλ´	ἀμφοτέροισιν ἀνάγκη τίς ἐστιν ἐοικέναι
[4, 5]	ὁκόταν ἡ γονὴ μὴ ἐξέλθῃ,	ἀλλ´	ἐμμείνῃ, εἰδήσει ᾗ ἡμέρῃ ἔλαβεν
[4, 5]	μέλλῃ λήψεσθαι, οὐ χωρέει ἔξω,	ἀλλ´	ἐμμένει ἐν τῇσι μήτρῃσιν ἡ
[4, 1]	τὸ ὑγρὸν τοῦτο ὅπερ λαγνεύοντι·	ἀλλ´	οὔ μοι περὶ ὀνειρωσσόντων καὶ
[4, 10]	γῇ ἐόντα μὴ ἔχει εὐρυχωρίην,	ἀλλ´	ὑπὸ λίθου ἢ ὑπό τευ
[4, 9]	τι ἐπιεικές ἐστι σίκυον χαδέειν,	ἀλλὰ	μὴ πολλῷ κάρτα μέζον τῆς
[4, 1]	χωρέει οὐχ ὅπη τὸ οὖρον,	ἀλλά	οἱ ἄλλη ὁδός ἐστιν αὐτῆς
[4, 1]	ὅπη τὸ οὖρον, ἀλλά οἱ	ἄλλη	ὁδός ἐστιν αὐτῆς ἐχομένη. Καὶ
[4, 7]	οὐδὲ ἀσθενὲς ἀεὶ, ἀλλ´ ἄλλοτε	ἀλλοῖον.	Καὶ τῆς γυναικὸς οὕτως ἔχει·
[4, 7]	ἰσχυρὸν, οὐδὲ ἀσθενὲς ἀεὶ, ἀλλ´	ἄλλοτε	ἀλλοῖον. Καὶ τῆς γυναικὸς οὕτως
[4, 10]	ὑπὸ λίθου ἢ ὑπό τευ	ἄλλου	ἀποληφθῇ, ἀνατέλλον σκολιὸν γίνεται, ἢ
[4, 1]	ὑπὸ ταλαιπωρίης, εἴτε καὶ ὑπὸ	ἄλλου	τινὸς, ἀφρέει· καὶ ἀποκρινο μένου
[4, 10]	ἔμβρυον, ἢ πεσού σης, ἢ	ἄλλου	τινὸς βιαίου παθήματος προσγενομένου τῇ
[4, 4]	ἐμπίπτειν ἐς αὐτὰς καὶ τῷ	ἄλλῳ	σώματι ἡδονὴν καὶ θέρμην παρέχειν.
[4, 4]	ἰσχυρῶς πόνον τῷ σώματι παρέχουσιν·	ἅμα	δὲ ἡ μίξις τὸ αἷμα
[4, 4]	ἢν δὲ μὴ, ἧσ σον·	ἅμα	μὲν γὰρ αἱ μῆτραι ἰκμαλέαι
[4, 4]	ἡ ἡδονὴ καὶ ἡ θέρμη	ἅμα	τῇ γονῇ πιπτούσῃ ἐς τὰς
[4, 2]	λαγνεύουσιν, ὅτι σφέων ἡ δίοδος	ἀμαλδύνεται	τῆς γονῆς· ἔστι γὰρ δι´
[4, 8]	οὐδὲ μηδετέρῳ ἐοικέναι μηδέν· ἀλλ´	ἀμφοτέροισιν	ἀνάγκη τίς ἐστιν ἐοικέναι τινὶ,
[4, 5]	χωρέει ἔξω ἡ γονὴ ἀπ´	ἀμφοτέρων,	ὁκόταν ἡ γυνὴ ἐθελήσῃ· ἢν
[4, 6]	τόδε οὕτω· ἢν μὲν ἀπ´	ἀμφοτέρων	τὸ σπέρμα ἰσχυρότερον ἔλθῃ, ἄρσεν
[4, 8]	ἐοικέναι τινὶ, εἴπερ ἄρα ἀπ´	ἀμφοτέρων	τῶν σωμάτων τὸ σπέρμα χωρέει
[4, 7]	τῇ γυναικὶ καὶ ἐν τῷ	ἀν	δρὶ ἔστι γόνος καὶ θήλεος
[4, 4]	πολλῷ ἥδεται ἡ γυνὴ τοῦ	ἀν	δρὸς ἐν τῇ μίξει, πλείονα
[4, 6]	ἀσθενέστερον· καὶ τὸ ἀπὸ τοῦ	ἀν	δρὸς ὡσαύτως· καὶ ἔστι καὶ
[4, 1]	δὲ τοῦ αἰδοίου καὶ τοῦ	ἀν	θρώπου κινευμένου, τὸ ὑγρὸν θερμαίνεται
[4, 9]	τὰ φυόμενα οὕτως ἔχει, ὅκως	ἄν	τις κα ταναγκάσῃ αὐτά. Οὕτω
[4, 4]	παντὸς τοῦ χρόνου, μέ χρις	ἂν	αὐτὴν μεθιῇ ὁ ἀνήρ· κἢν
[4, 8]	κάλλιον ἔοικε τῷ πατρί· ὁκόθεν	ἂν	δὲ πλέον ἔλθῃ ἀπὸ τῆς
[4, 6]	δὲ ἀσθενὲς, θῆλυ· ὁκότερον δ´	ἂν	κρατήσῃ κατὰ πλῆθος, ἐκεῖνο καὶ
[4, 2]	γονῆς· καὶ τῇσι παρθένοισι, μέχρις	ἂν	νέαι ἔωσιν, οὐ χωρέει τὰ
[4, 8]	ἐς τὸ τέκνον. Ὁκότερος δ´	ἂν	πλέον ξυμβάληται ἐς τὸ ἐοικέναι
[4, 8]	ἀνάγκη ἀποδί δοσθαι. Καὶ ὁκόθεν	ἂν	τοῦ σώματος τοῦ ἀνδρὸς πλέον
[4, 11]	δέ μοι ἐς τοῦτο εἰρέαται·	ἀνα	βήσομαι δ´ αὖθις ὀπίσω ἐς
[4, 8]	καὶ τῷ τέκνῳ οὕτως ἐστὶν	ἀνάγκη	ἀποδί δοσθαι. Καὶ ὁκόθεν ἂν
[4, 6]	ἐστι τὸ ἄρσεν τοῦ θήλεος·	ἀνάγκη	γὰρ ἀπὸ ἰσχυροτέρου σπέρματος γίνεσθαι.
[4, 10]	τι καὶ ἐπηρώθη στενὸν ἔῃ,	ἀνάγκη	ἐν στενῷ κινευμένου τοῦ σώματος
[4, 9]	χωρίην ἔνθα τὸ ἔμβρυον θρέψεται,	ἀνάγκη	ἐστὶν αὐτὸ λεπτὸν γενέσθαι, ἅτε
[4, 8]	μηδετέρῳ ἐοικέναι μηδέν· ἀλλ´ ἀμφοτέροισιν	ἀνάγκη	τίς ἐστιν ἐοικέναι τινὶ, εἴπερ
[4, 10]	ἢ ὑπό τευ ἄλλου ἀποληφθῇ,	ἀνατέλλον	σκολιὸν γίνεται, ἢ τῇ μὲν
[4, 7]	ὁ λόγος ἐρέει καὶ τὸν	ἄνδρα	καὶ τὴν γυναῖκα ἔχειν καὶ
[4, 7]	αὐτὰς γυναῖκας καὶ τοὺς αὐτοὺς	ἄνδρας	γόνον καὶ ἄρσενα καὶ θῆλυν
[4, 7]	ἀνδράσιν ἰδίοις, παρὰ δὲ ἑτέρους	ἄνδρας	ἐλθοῦσαι ἐκουροτόκησαν· καὶ οἱ ἄνδρες
[4, 4]	γυναι ξίν· ἢν μὲν μίσγωνται	ἀνδράσι,	μᾶλλον ὑγιαίνουσιν· ἢν δὲ μὴ,
[4, 7]	γὰρ γυναῖκες ἤδη ἐθηλυτόκησαν παρ´	ἀνδράσιν	ἰδίοις, παρὰ δὲ ἑτέρους ἄνδρας
[4, 7]	ἄνδρας ἐλθοῦσαι ἐκουροτόκησαν· καὶ οἱ	ἄνδρες	οἱ αὐτοὶ κεῖνοι παρ´ οἷσιν
[4, 4]	δὲ μὴ ὀργᾷ, συντελέει τῷ	ἀνδρὶ	ἡδομένη· καὶ ἔχει οὕτως ὥσπερ
[4, 8]	γυ ναικὶ καὶ ἐν τῷ	ἀνδρὶ	καὶ κουρογονίη καὶ θηλυγονίη. ~Γίνεται
[4, 6]	καὶ ἔστι καὶ ἐν τῷ	ἀνδρὶ	τὸ θῆλυ σπέρμα καὶ τὸ
[4, 8]	καὶ τῆς γυναικὸς καὶ τοῦ	ἀνδρὸς	ἀπὸ παντὸς τοῦ σώματος, καὶ
[4, 4]	γυνὴ μίσγεσθαι, πρό σθεν τοῦ	ἀνδρὸς	ἀφίει, καὶ τὸ λοιπὸν οὐκ
[4, 5]	ὁμοῦ τό τε ἀπὸ τοῦ	ἀνδρὸς	ἐλθὸν καὶ τὸ ἀπὸ τῆς
[4, 4]	ἐξαΐσσει πρὸς τὴν γονὴν τοῦ	ἀνδρὸς,	ἔπειτα λήγει. Ἧσσον δὲ πολλῷ
[4, 1]	κρατύνει· ἡ δὲ γονὴ τοῦ	ἀνδρὸς	ἔρχεται ἀπὸ παντὸς τοῦ ὑγροῦ
[4, 4]	καὶ ἡ γονὴ πεσοῦσα τοῦ	ἀνδρὸς	ἐς τὰς μήτρας σβέννυσι τὴν
[4, 7]	ἀεὶ τοῦτο ἀπὸ τοῦ αὐτέου	ἀνδρὸς	ἰσχυρὸν, οὐδὲ ἀσθενὲς ἀεὶ, ἀλλ´
[4, 8]	ὁκόθεν ἂν τοῦ σώματος τοῦ	ἀνδρὸς	πλέον ἔλθῃ ἐς τὴν γονὴν
[4, 4]	πλείονα δὲ χρόνον ἢ ὁ	ἀνήρ·	διότι δὲ μᾶλλον ὁ ἀνὴρ
[4, 4]	ἀνήρ· διότι δὲ μᾶλλον ὁ	ἀνὴρ	ἥδεται, ἀποκρίνεται αὐτῷ ἐξαπίνης ἀπὸ
[4, 4]	χρις ἂν αὐτὴν μεθιῇ ὁ	ἀνήρ·	κἢν μὲν ὀργᾷ ἡ γυνὴ
[4, 3]	γὰρ ἰδέας ἔχει ξυμφυέας ὁ	ἄνθρω	πος ἐν ἑωυτῷ, καὶ ἀπὸ
[4, 1]	ἀφρέει· οὕτω δὲ κἀν τῷ	ἀνθρώπῳ	ἀπο κρίνεται ἀπὸ τοῦ ὑγροῦ
[4, 11]	τοῦ ἑτέρου. ~Ὅτι δὲ, πεπηρωμένων	ἀνθρώπων,	ὑγιέα γίνονται τὰ παι δία,
[4, 8]	τῇ μητρί. Ἔστι δὲ οὐκ	ἀνυστὸν	πάντα τῇ μητρὶ ἐοικέναι, τῷ
[4, 5]	ἔθει χωρέει ἔξω ἡ γονὴ	ἀπ´	ἀμφοτέρων, ὁκόταν ἡ γυνὴ ἐθελήσῃ·
[4, 6]	καὶ τόδε οὕτω· ἢν μὲν	ἀπ´	ἀμφοτέρων τὸ σπέρμα ἰσχυρότερον ἔλθῃ,
[4, 8]	ἐστιν ἐοικέναι τινὶ, εἴπερ ἄρα	ἀπ´	ἀμφοτέρων τῶν σωμάτων τὸ σπέρμα
[4, 1]	τινὸς, ἀφρέει· καὶ ἀποκρινο μένου	ἀπ´	αὐτοῦ ὁρᾷν παρίσταται οἷάπερ ἐν
[4, 9]	ὥσπερ εἴ τις σίκυον ἤδη	ἀπηνθη	κότα, ἐόντα δὲ νεογνὸν καὶ
[4, 6]	ἄρσεν τοῦ θήλεος· ἀνάγκη γὰρ	ἀπὸ	ἰσχυροτέρου σπέρματος γίνεσθαι. Ἔχει δὲ
[4, 1]	οὕτω δὲ κἀν τῷ ἀνθρώπῳ	ἀπο	κρίνεται ἀπὸ τοῦ ὑγροῦ ἀφρέοντος
[4, 3]	~Τὴν δὲ γονήν φημι ἀποκρίνεσθαι	ἀπὸ	παντὸς τοῦ σώματος, καὶ ἀπὸ
[4, 8]	τῆς γυναικὸς καὶ τοῦ ἀνδρὸς	ἀπὸ	παντὸς τοῦ σώματος, καὶ ἀπὸ
[4, 1]	δὲ οὕτω· φλέβες καὶ νεῦρα	ἀπὸ	παντὸς τοῦ σώματος τείνουσιν ἐς
[4, 1]	δὲ γονὴ τοῦ ἀνδρὸς ἔρχεται	ἀπὸ	παντὸς τοῦ ὑγροῦ τοῦ ἐν
[4, 8]	ξυμβάληται ἐς τὸ ἐοικέναι καὶ	ἀπὸ	πλεόνων χωρίων τοῦ σώματος, κείνῳ
[4, 4]	αὐτῷ ἐξαπίνης ἀπὸ τοῦ ὑγροῦ	ἀπὸ	ταρα χῆς ἰσχυροτέρης ἢ τῇ
[4, 5]	τοῦ ἀνδρὸς ἐλθὸν καὶ τὸ	ἀπὸ	τῆς γυναικός· καὶ ἢν ἡ
[4, 6]	ἰσχυρότερόν ἐστι τὸ μεθιέ μενον	ἀπὸ	τῆς γυναικὸς, ὁτὲ δὲ ἀσθενέστερον·
[4, 8]	ὁκόθεν ἂν δὲ πλέον ἔλθῃ	ἀπὸ	τῆς γυναικὸς τοῦ σώματος, κεῖνο
[4, 2]	γὰρ τὸ πλεῖστον τοῦ γόνου	ἀπὸ	τῆς κεφαλῆς παρὰ τὰ οὔατα
[4, 9]	μήτρῃσιν ἐνόσησε τὸ ἔμβρυον, καὶ	ἀπὸ	τῆς μητρὸς, εἰ τῆς αὔξης
[4, 6]	ὁτὲ δὲ ἀσθενέστερον· καὶ τὸ	ἀπὸ	τοῦ ἀν δρὸς ὡσαύτως· καὶ
[4, 5]	καὶ μίσγεται ὁμοῦ τό τε	ἀπὸ	τοῦ ἀνδρὸς ἐλθὸν καὶ τὸ
[4, 7]	ρέει δὲ οὐκ ἀεὶ τοῦτο	ἀπὸ	τοῦ αὐτέου ἀνδρὸς ἰσχυρὸν, οὐδὲ
[4, 4]	Μεθίει δὲ καὶ ἡ γυνὴ	ἀπὸ	τοῦ σώματος ὁτὲ μὲν ἐς
[4, 4]	ἀνὴρ ἥδεται, ἀποκρίνεται αὐτῷ ἐξαπίνης	ἀπὸ	τοῦ ὑγροῦ ἀπὸ ταρα χῆς
[4, 1]	κἀν τῷ ἀνθρώπῳ ἀπο κρίνεται	ἀπὸ	τοῦ ὑγροῦ ἀφρέοντος τὸ ἰσχυρότατον
[4, 3]	καὶ ἀπὸ τῶν μαλθακῶν, καὶ	ἀπὸ	τοῦ ὑγροῦ παντὸς τοῦ ἐν
[4, 3]	ἄνθρω πος ἐν ἑωυτῷ, καὶ	ἀπὸ	τουτέων αἱ νοῦσοι γίνονται· δεδήλωται
[4, 8]	ἀπὸ παντὸς τοῦ σώματος, καὶ	ἀπὸ	τῶν ἀσθενέων ἀσθενὴς καὶ ἀπὸ
[4, 8]	ἀπὸ τῶν ἀσθενέων ἀσθενὴς καὶ	ἀπὸ	τῶν ἰσχυρῶν ἰσχυρή· καὶ τῷ
[4, 3]	καὶ ἀπὸ τῶν στερεῶν καὶ	ἀπὸ	τῶν μαλθακῶν, καὶ ἀπὸ τοῦ
[4, 3]	ἀπὸ παντὸς τοῦ σώματος, καὶ	ἀπὸ	τῶν στερεῶν καὶ ἀπὸ τῶν
[4, 8]	τῷ τέκνῳ οὕτως ἐστὶν ἀνάγκη	ἀποδί	δοσθαι. Καὶ ὁκόθεν ἂν τοῦ
[4, 1]	τῷ σώματι ἐόντος τὸ ἰσχυρότατον	ἀποκρι	θέν· τούτου δὲ ἱστόριον τόδε,
[4, 3]	ἀποπέφανται. ~Τὴν δὲ γονήν φημι	ἀποκρίνεσθαι	ἀπὸ παντὸς τοῦ σώματος, καὶ
[4, 4]	δὲ μᾶλλον ὁ ἀνὴρ ἥδεται,	ἀποκρίνεται	αὐτῷ ἐξαπίνης ἀπὸ τοῦ ὑγροῦ
[4, 1]	τούτου δὲ ἱστόριον τόδε, ὅτι	ἀποκρίνεται	τὸ ἰσχυρότατον, ὅτι ἐπὴν λαγνεύσωμεν
[4, 1]	ὑπὸ ἄλλου τινὸς, ἀφρέει· καὶ	ἀποκρινο	μένου ἀπ´ αὐτοῦ ὁρᾷν παρίσταται
[4, 2]	τῷ σώματι τὸ ὑγρὸν ἐς	ἀπόκρισιν	τῆς γονῆς· καὶ τῇσι παρθένοισι,
[4, 10]	λίθου ἢ ὑπό τευ ἄλλου	ἀποληφθῇ,	ἀνατέλλον σκολιὸν γίνεται, ἢ τῇ
[4, 2]	καταμήνια. Ταῦτα δέ μοι οὕτως	ἀποπέφανται.	~Τὴν δὲ γονήν φημι ἀποκρίνεσθαι
[4, 2]	καὶ ταῦτα ἐν τῇ τομῇ	ἀποτέμνεται,	διὸ οὐχ ὑπάρχουσιν οἱ εὐνοῦχοι
[4, 1]	τοῦ ὑγροῦ ἐς αὐτὸν καὶ	ἀποχωρέειν.	Ἐπὴν δὲ ἔλθῃ ἐς τοῦ
[4, 6]	τὸ θῆλυ σπέρμα καὶ τὸ	ἄρ	σεν, καὶ ἐν τῇ γυναικὶ
[4, 7]	ἔχειν καὶ θῆλυν γόνον καὶ	ἄρ	σενα· παρὰ μὲν γὰρ τοῖσιν
[4, 8]	τίς ἐστιν ἐοικέναι τινὶ, εἴπερ	ἄρα	ἀπ´ ἀμφοτέρων τῶν σωμάτων τὸ
[4, 11]	πλεῖστον συμβαίνει· ἔχει γὰρ τὸν	ἀριθμὸν	πάντα τὸ πεπηρωμένον τῷ ὑγιεῖ·
[4, 4]	τοῦ καιροῦ. Καὶ ἥδεται, ἐπὴν	ἄρξηται	μίσγεσθαι, διὰ παντὸς τοῦ χρόνου,
[4, 6]	ἀμφοτέρων τὸ σπέρμα ἰσχυρότερον ἔλθῃ,	ἄρσεν	γίνεται· ἢν δὲ ἀσθενὲς, θῆλυ·
[4, 6]	κρατηθῇ τε τὸ ἀσθενὲς, ἐς	ἄρσεν	περιηνέχθη. Ὥσπερ εἴ τις κηρὸν
[4, 6]	ὁμοίως· ἰσχυρότερον δέ ἐστι τὸ	ἄρσεν	τοῦ θήλεος· ἀνάγκη γὰρ ἀπὸ
[4, 7]	ἑτέρων γυναικῶν ἐς μίξιν ἀφικόμενοι,	ἄρσενα	γόνον ἐποίησαν, καὶ οἷσιν ἄρσην
[4, 7]	τοὺς αὐτοὺς ἄνδρας γόνον καὶ	ἄρσενα	καὶ θῆλυν ποιέειν. Ἔχει δὲ
[4, 7]	ἐκράτεε τὸ ἰσχυρότερον, καὶ ἐγένετο	ἄρσενα·	χω ρέει δὲ οὐκ ἀεὶ
[4, 7]	τὰ περὶ γονῆς θήλεος καὶ	ἄρσενος.	~Καὶ ἐν αὐτῇφι τῇ γονῇ
[4, 6]	πλῆθος· οὕτως ἔχει καὶ τοῦ	ἄρσενος	καὶ τοῦ θήλεος τῆς γονῆς.
[4, 7]	ἔστι γόνος καὶ θήλεος καὶ	ἄρσενος	τοῖσιν ἐμφανέσι γινομένοισι· πολλαὶ γὰρ
[4, 7]	ἄρσενα γόνον ἐποίησαν, καὶ οἷσιν	ἄρσην	γόνος ἐγίνετο, ἐς ἑτέρας γυναῖκας
[4, 9]	προσεόντα τῷ σικυηλάτῳ, θείη ἐς	ἀρυ	στῆρα, ἔσται τοῦ ἀρυστῆρος τῷ
[4, 9]	ἐς ἀρυ στῆρα, ἔσται τοῦ	ἀρυστῆρος	τῷ κοίλῳ ἴσος καὶ ὅμοιος·
[4, 9]	ὅτε τὰ τέκνα λεπτὰ καὶ	ἀσθενέα	γί νεται, ἐκ πατρὸς καὶ
[4, 9]	δὲ πάντα τὰ γενόμενα παιδία	ἀσθενέα	ἔῃ, αἱ μῆ τραι αἴτιαί
[4, 1]	ἐπὴν λαγνεύσωμεν σμικρὸν οὕτω μεθέντες,	ἀσθενέες	γινόμεθα. Ἔχει δὲ οὕτω· φλέβες
[4, 6]	τὸ ἰσχυρὸν καὶ μιχθὲν τῷ	ἀσθενεῖ	ἐς θῆλυ περιηνέχθη· ἢν δὲ
[4, 7]	τὸ ἰσχυρότερον, πλέονος γενομένου τοῦ	ἀσθενέος,	καὶ ἐγένετο θήλεα· παρὰ δὲ
[4, 6]	πλέον ἔῃ τὸ ἰσχυρὸν τοῦ	ἀσθενέος,	κρατηθῇ τε τὸ ἀσθενὲς, ἐς
[4, 7]	τοῦ αὐτέου ἀνδρὸς ἰσχυρὸν, οὐδὲ	ἀσθενὲς	ἀεὶ, ἀλλ´ ἄλλοτε ἀλλοῖον. Καὶ
[4, 9]	χανουσέων μᾶλλον, καὶ διὰ τοῦτο	ἀσθενὲς	ἐγένετο· νοσέει δὲ τῶν ζώων
[4, 6]	τοῦ ἀσθενέος, κρατηθῇ τε τὸ	ἀσθενὲς,	ἐς ἄρσεν περιηνέχθη. Ὥσπερ εἴ
[4, 6]	ἔλθῃ, ἄρσεν γίνεται· ἢν δὲ	ἀσθενὲς,	θῆλυ· ὁκότερον δ´ ἂν κρατήσῃ
[4, 2]	καὶ ἀφιᾶσιν, ὀλίγον δὲ καὶ	ἀσθενὲς	καὶ ἄγονον· χωρέει γὰρ τὸ
[4, 6]	ἢν γὰρ πολλῷ πλέον τὸ	ἀσθενὲς	σπέρμα ᾖ τοῦ ἰσχυροτέρου, κρατέεται
[4, 11]	τὴν γονὴν οὐχ ὅλην παρέχουσιν,	ἀσθενέστε	ρον δὲ τὸ κατὰ τὸ
[4, 6]	ἀπὸ τῆς γυναικὸς, ὁτὲ δὲ	ἀσθενέστερον·	καὶ τὸ ἀπὸ τοῦ ἀν
[4, 8]	τοῦ σώματος, καὶ ἀπὸ τῶν	ἀσθενέων	ἀσθενὴς καὶ ἀπὸ τῶν ἰσχυρῶν
[4, 8]	σώματος, καὶ ἀπὸ τῶν ἀσθενέων	ἀσθενὴς	καὶ ἀπὸ τῶν ἰσχυρῶν ἰσχυρή·
[4, 10]	χωρίον· ὥσπερ καὶ τῶν δένδρων	ἅσσα	ἐν τῇ γῇ ἐόντα μὴ
[4, 5]	μύσασαι ἔχου σιν ἐν ἑωυτῇσιν,	ἅτε	εἰλυσπασθέντος τοῦ στόματος ὑπὸ τῆς
[4, 9]	ἀνάγκη ἐστὶν αὐτὸ λεπτὸν γενέσθαι,	ἅτε	οὐκ ἔχον τῇ αὔξῃ τὴν
[4, 11]	τοῦτο εἰρέαται· ἀνα βήσομαι δ´	αὖθις	ὀπίσω ἐς τὸν λόγον ὃν
[4, 4]	μὲν ἐξαΐσσειν τὴν φλόγα καὶ	αὔξεσθαι	δι´ ὀλίγου πρὸς τὴν ἐπίχυσιν
[4, 9]	εὐρυχωρίη οἱ ἔῃ ἐν τῇ	αὔξῃ,	μέζον γίνεται· ἢν δὲ στενοχωρίη,
[4, 9]	γενέσθαι, ἅτε οὐκ ἔχον τῇ	αὔξῃ	τὴν αὐτὴν εὐρυχωρίην· ἢν δὲ
[4, 9]	ὅμοιος· ἐρίζει γὰρ ἐν τῇ	αὔξῃ	τῷ κοίλῳ τοῦ ἄγγεος. Σχεδὸν
[4, 9]	ἀπὸ τῆς μητρὸς, εἰ τῆς	αὔξης	αὐτοῦ ἔξω παρῄει, τῶν μητρέων
[4, 2]	μήτρας εὔροαι γίνονται ὑπὸ τῆς	αὔξης	καὶ στομοῦνται, καὶ ὁδὸς καὶ
[4, 2]	δι´ αἴτιον τωὐτό. Ἐπὴν δὲ	αὔξωνται	καὶ παρθένος καὶ παῖς, αἱ
[4, 9]	ὅκως ἄν τις κα ταναγκάσῃ	αὐτά.	Οὕτω δὴ καὶ τῷ παιδίῳ,
[4, 7]	ὡς μὴ θαυ μάζειν τὰς	αὐτὰς	γυναῖκας καὶ τοὺς αὐτοὺς ἄνδρας
[4, 4]	κινευμένων, ὥσπερ κνησμὸν ἐμπίπτειν ἐς	αὐτὰς	καὶ τῷ ἄλλῳ σώματι ἡδονὴν
[4, 7]	οὐκ ἀεὶ τοῦτο ἀπὸ τοῦ	αὐτέου	ἀνδρὸς ἰσχυρὸν, οὐδὲ ἀσθενὲς ἀεὶ,
[4, 2]	οὔατα ἐς τὸν νωτιαῖον μυελόν·	αὕτη	δὲ ἡ δίοδος ὑπὸ τῆς
[4, 9]	οὐκ ἔχον τῇ αὔξῃ τὴν	αὐτὴν	εὐρυχωρίην· ἢν δὲ ἔχῃ εὐρυχωρίην
[4, 4]	τοῦ χρόνου, μέ χρις ἂν	αὐτὴν	μεθιῇ ὁ ἀνήρ· κἢν μὲν
[4, 1]	ἀλλά οἱ ἄλλη ὁδός ἐστιν	αὐτῆς	ἐχομένη. Καὶ οἱ ἐξονειρώσσοντες διὰ
[4, 8]	θήλεος καὶ ἄρσενος. ~Καὶ ἐν	αὐτῇφι	τῇ γονῇ ἐξέρχεται καὶ τῆς
[4, 10]	ἐν τῇσι μήτρῃσι παιδίον φημὶ	αὐτὸ	ἢ φλασθὲν πηρωθῆναι τῆς μητρὸς
[4, 9]	τὸ ἔμβρυον θρέψεται, ἀνάγκη ἐστὶν	αὐτὸ	λεπτὸν γενέσθαι, ἅτε οὐκ ἔχον
[4, 10]	τοῦ ὑμένος ῥαγέντος τοῦ περιέχοντος	αὐτὸ,	φθείρεται τὸ ἔμβρυον· ἢ ἑτέρῳ
[4, 7]	ἐκουροτόκησαν· καὶ οἱ ἄνδρες οἱ	αὐτοὶ	κεῖνοι παρ´ οἷσιν ἐθηλυτόκεον αἱ
[4, 1]	καὶ ἐπιέναι τοῦ ὑγροῦ ἐς	αὐτὸν	καὶ ἀποχωρέειν. Ἐπὴν δὲ ἔλθῃ
[4, 11]	νόσημα προσπέσῃ καὶ τοῦ ὑγροῦ	αὐτοῦ,	ἀφ´ οὗ τὸ σπέρμα γίνεται,
[4, 9]	τῆς μητρὸς, εἰ τῆς αὔξης	αὐτοῦ	ἔξω παρῄει, τῶν μητρέων χανουσέων
[4, 1]	ἀφρέει· καὶ ἀποκρινο μένου ἀπ´	αὐτοῦ	ὁρᾷν παρίσταται οἷάπερ ἐν τῇ
[4, 1]	ἐς τὸν μυελὸν, καὶ ἐξ	αὐτοῦ	τείνουσιν ὁδοὶ, ὥστε καὶ ἐπιέναι
[4, 7]	τὰς αὐτὰς γυναῖκας καὶ τοὺς	αὐτοὺς	ἄνδρας γόνον καὶ ἄρσενα καὶ
[4, 4]	μᾶλλον ὁ ἀνὴρ ἥδεται, ἀποκρίνεται	αὐτῷ	ἐξαπίνης ἀπὸ τοῦ ὑγροῦ ἀπὸ
[4, 2]	τῆς γονῆς· ἔστι γὰρ δι´	αὐτῶν	τῶν ὀρχίων ἡ ὁδός· καὶ
[4, 11]	προσπέσῃ καὶ τοῦ ὑγροῦ αὐτοῦ,	ἀφ´	οὗ τὸ σπέρμα γίνεται, τέσσαρες
[4, 2]	εἰσὶν, οὗτοι λαγνεύουσι μὲν καὶ	ἀφιᾶσιν,	ὀλίγον δὲ καὶ ἀσθενὲς καὶ
[4, 4]	μίσγεσθαι, πρό σθεν τοῦ ἀνδρὸς	ἀφίει,	καὶ τὸ λοιπὸν οὐκ ἔτι
[4, 7]	γυναῖκες, ἑτέρων γυναικῶν ἐς μίξιν	ἀφικόμενοι,	ἄρσενα γόνον ἐποίησαν, καὶ οἷσιν
[4, 1]	κλονέεται ὑπὸ τῆς κινήσιος καὶ	ἀφρέει,	καθάπερ καὶ τἄλλα ὑγρὰ ξύμπαντα
[4, 1]	εἴτε καὶ ὑπὸ ἄλλου τινὸς,	ἀφρέει·	καὶ ἀποκρινο μένου ἀπ´ αὐτοῦ
[4, 1]	καὶ τἄλλα ὑγρὰ ξύμπαντα κλονεύμενα	ἀφρέει·	οὕτω δὲ κἀν τῷ ἀνθρώπῳ
[4, 1]	ἀπο κρίνεται ἀπὸ τοῦ ὑγροῦ	ἀφρέοντος	τὸ ἰσχυρότατον καὶ πιότατον, καὶ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 11/09/2009