HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
τοῖσιδε 4
τοιῷδε 3
τόν 3
τὸν 175
Τὸν 1
τόνδε 3
τόνῳ 1

Fréquences [« »]
149 ὁ
124 τὸ
135 τοῦ
175 τὸν
176 μὲν
190 τὴν
196 οἱ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Hérodote, Histoires, livre V

τὸν

Livre, chapitre

[5, 36]   μέν νυν ταῦτα διανοεύμενος ἀπέπεμπε τὸν ἄγγελον, Ἀρισταγόρῃ δὲ συνέπιπτε τοῦ

[5, 63]   τῶν Λακεδαιμονίων καὶ δὴ καὶ τὸν Ἀγχιμόλιον· τοὺς δὲ περιγενομένους αὐτῶν

[5, 22]   φάμενοι οὐ βαρβάρων ἀγωνιστέων εἶναι τὸν ἀγῶνα ἀλλὰ Ἑλλήνων· Ἀλέξανδρος δὲ

[5, 67]   Σικυώνιοι ἐώθεσαν μεγαλωστὶ κάρτα τιμᾶν τὸν Ἄδρηστον· ἡ γὰρ χώρη ἦν

[5, 67]   ἐς Δελφοὺς ἐχρηστηριάζετο εἰ ἐκβάλοι τὸν Ἄδρηστον· ἡ δὲ Πυθίη οἱ

[5, 67]   δὴ ἄλλα οἱ Σικυώνιοι ἐτίμων τὸν Ἄδρηστον καὶ δὴ πρὸς τὰ

[5, 69]   Κλεισθένεα ἐμιμήσατο. (ὡς γὰρ δὴ τὸν Ἀθηναίων δῆμον πρότερον ἀπωσμένον τότε

[5, 74]   τίσασθαι τε ἐθέλων τὸν δῆμον τὸν Ἀθηναίων καὶ Ἰσαγόρην βουλόμενος τύραννον

[5, 18]   Πέρσαι οἱ πεμφθέντες οὗτοι παρὰ τὸν Ἀμύντην ὡς ἀπίκοντο, αἴτεον ἐλθόντες

[5, 111]   ποσὶ καὶ στόματι κατεργάζεσθαι πρὸς τὸν ἂν προσενειχθῇ· σὺ ὦν βουλευσάμενος

[5, 64]   τῆς στρατιῆς ἀποδέξαντες βασιλέα Κλεομένεα τὸν Ἀναξανδρίδεω, οὐκέτι κατὰ θάλασσαν στείλαντες

[5, 23]   καὶ νυκτός. (σύ νυν τοῦτον τὸν ἄνδρα παῦσον ταῦτα ποιεῦντα, ἵνα

[5, 30]   πολλὰς νέας. τοῦτον ὦν δοκέω τὸν ἄνδρα ποιήσειν τῶν ἂν „χρηίζωμεν„

[5, 87]   μοῦνον ἐξ ἁπάντων σωθῆναι, πέριξ τὸν ἄνθρωπον τοῦτον λαβούσας καὶ κεντεύσας

[5, 86]   γάρ σφι αὐτὰ πεσεῖν, καὶ τὸν ἀπὸ τούτου χρόνον διατελέειν οὕτω

[5, 25]   δικαστὴν εἶναι ἀντὶ τοῦ Σισάμνεω, τὸν ἀποκτείνας ἀπέδειρε, τὸν παῖδα τοῦ

[5, 87]   καὶ ὑπ᾽ Ἀθηναίων ἕνα μοῦνον τὸν ἀποσωθέντα αὐτῶν ἐς τὴν Ἀττικὴν

[5, 32]   Ἀρταφρένης ἀπέστειλε τὸν στρατὸν παρὰ τὸν Ἀρισταγόρεα. ~Παραλαβὼν δὲ ὁ Μεγαβάτης

[5, 50]   τὸ συγκείμενον, εἴρετο ὁ Κλεομένης τὸν Ἀρισταγόρην ὁκοσέων ἡμερέων ἀπὸ θαλάσσης

[5, 96]   διαβάλλων τε τοὺς Ἀθηναίους πρὸς τὸν Ἀρταφρένεα καὶ ποιέων ἅπαντα ὅκως

[5, 31]   ἐς τὰς Σάρδις λέγει πρὸς τὸν Ἀρταφρένεα ὡς Νάξος εἴη νῆσος

[5, 112]   τῷ ὑπασπιστῇ παίει προσφερόμενον αὐτὸν τὸν Ἀρτύβιον· ἐπιβαλόντος δὲ τοῦ ἵππου

[5, 111]   πλέος, εἶπε πρὸς τοῦτον (πυνθάνομαι τὸν Ἀρτυβίου ἵππον ἱστάμενον ὀρθὸν καὶ

[5, 33]   ποιησάμενος ἐκέλευσε τοὺς δορυφόρους ἐξευρόντας τὸν ἄρχοντα ταύτης τῆς νεός, τῷ

[5, 67]   Βοιωτίας ἔφη θέλειν ἐπαγαγέσθαι Μελάνιππον τὸν Ἀστακοῦ· οἱ δὲ Θηβαῖοι ἔδοσαν.

[5, 63]   τὠυτὸ πρόφαντον ἐγίνετο, πέμπουσι Ἀγχιμόλιον τὸν Ἀστέρος, ἐόντα τῶν ἀστῶν ἄνδρα

[5, 12]   βραχίονος τὸν ἵππον καὶ στρέφουσα τὸν ἄτρακτον. ~Θωμάζων δὲ ὁ Δαρεῖος

[5, 28]   νήσων προέφερε, τοῦτο δὲ κατὰ τὸν αὐτὸν χρόνον ἡ Μίλητος αὐτή

[5, 91]   ἐλευθερωθεὶς ἀνέκυψε, ἡμέας μὲν καὶ τὸν βασιλέα ἡμέων περιυβρίσας ἐξέβαλε, δόξαν

[5, 63]   χρεώμενοι χιλίην τε ἵππον καὶ τὸν βασιλέα τὸν σφέτερον Κινέην ἄνδρα

[5, 31]   αὐτὸν τοῖσιδε. (σὺ ἐς οἶκον τὸν βασιλέος ἐξηγητὴς γίνεαι πρηγμάτων ἀγαθῶν,

[5, 92]   ἐπὶ τριήκοντα ἔτεα καὶ διαπλέξαντος τὸν βίον εὖ, διάδοχός οἱ τῆς

[5, 126]   δοκίμῳ, αὐτὸς δὲ παραλαβὼν πάντα τὸν βουλόμενον ἔπλεε ἐς τὴν Θρηίκην,

[5, 67]   ἀδελφεόν οἱ Μηκιστέα ἀπεκτόνεε καὶ τὸν γαμβρὸν Τυδέα. (ἐπείτε δέ οἱ

[5, 4]   ἄλλοισι Θρήιξι ἐπιτελέουσι, κατὰ δὲ τὸν γινόμενόν σφι καὶ ἀπογινόμενον ποιεῦσι

[5, 104]   ἐνῆγε· ὡς δὲ οὐκ ἔπειθε τὸν Γόργον, ἐνθαῦτά μιν φυλάξας ἐξελθόντα

[5, 104]   ὡνὴρ πολλάκις μὲν καὶ πρότερον τὸν Γόργον παρηγορέετο ἀπίστασθαι ἀπὸ βασιλέος,

[5, 4]   ἀνηγεόμενοι τὰ ἀνθρωπήια πάντα πάθεα· τὸν δ᾽ ἀπογενόμενον παίζοντές τε καὶ

[5, 27]   Σκύθας αἰτιώμενος, τοὺς δὲ σίνασθαι τὸν Δαρείου στρατὸν ἀπὸ Σκυθέων ὀπίσω

[5, 118]   τοῖσι Καρσὶ ἐξαγγέλθη πρότερον ἢ τὸν Δαυρίσην ἀπικέσθαι· πυθόμενοι δὲ οἱ

[5, 67]   τὸν μὲν Διόνυσον οὐ τιμῶντες, τὸν δὲ Ἄδρηστον. Κλεισθένης δὲ χοροὺς

[5, 105]   ὑπό τε Ἀθηναίων καὶ Ἰώνων, τὸν δὲ ἡγεμόνα γενέσθαι τῆς συλλογῆς

[5, 70]   ξεῖνον ἀπὸ τῆς Πεισιστρατιδέων πολιορκίης· τὸν δὲ Κλεομένεα εἶχε αἰτίη φοιτᾶν

[5, 72]   ἐν δὲ αὐτοῖσι καὶ Τιμησίθεον τὸν Δελφόν, τοῦ ἔργα χειρῶν τε

[5, 41]   ἡ ἐσύστερον ἐπελθοῦσα γυνὴ τίκτει τὸν δὴ Κλεομένεα τοῦτον. καὶ αὕτη

[5, 92]   πέμπουσι σφέων αὐτῶν δέκα ἐς τὸν δῆμον ἐν τῷ κατοίκητο ὁ

[5, 97]   ἐδυνάστευε μέγιστον. ἐπελθὼν δὲ ἐπὶ τὸν δῆμον ὁ Ἀρισταγόρης ταὐτὰ ἔλεγε

[5, 66]   δυνάμιος, ἑσσούμενος δὲ ὁ Κλεισθένης τὸν δῆμον προσεταιρίζεται. μετὰ δὲ τετραφύλους

[5, 69]   ἐς τὰς φυλάς· ἦν τε τὸν δῆμον προσθέμενος πολλῷ κατύπερθε τῶν

[5, 74]   τὸ συλλέγει, τίσασθαι τε ἐθέλων τὸν δῆμον τὸν Ἀθηναίων καὶ Ἰσαγόρην

[5, 92]   τὴν πόλιν ἐπιτροπεύοι. Θρασύβουλος δὲ τὸν ἐλθόντα παρὰ τοῦ Περιάνδρου ἐξῆγε

[5, 14]   ~Ἐνθαῦτα Δαρεῖος γράφει γράμματα Μεγαβάζῳ, τὸν ἔλιπε ἐν τῇ Θρηίκῃ στρατηγόν,

[5, 23]   ἄγων τοὺς Παίονας ἀπίκετο ἐπὶ τὸν Ἑλλήποντον· ἐνθεῦτεν διαπεραιωθεὶς ἀπίκετο ἐς

[5, 11]   ~Δαρεῖος δὲ ὡς διαβὰς τάχιστα τὸν Ἑλλήσποντον ἀπίκετο ἐς Σάρδις, ἐμνήσθη

[5, 103]   πόλεμον ἐσκευάζοντο. (πλώσαντες δὲ ἐς τὸν Ἑλλήσποντον Βυζάντιόν τε καὶ τὰς

[5, 122]   (ταύτην δὲ ἐξελών, ὡς ἐπύθετο τὸν Ἑλλήσποντον ἐκλελοιπέναι Δαυρίσην καὶ στρατεύεσθαι

[5, 122]   Καρίης, καταλιπὼν τὴν Προποντίδα ἐπὶ τὸν Ἑλλήσποντον ἦγε τὸν στρατόν, καὶ

[5, 103]   ἑωυτοῖσι ἐποιήσαντο, ἐκπλώσαντές τε ἔξω τὸν Ἑλλήσποντον Καρίης τὴν πολλὴν προσεκτήσαντο

[5, 14]   ἔθεε φέρων τὴν ἀγγελίην ἐπὶ τὸν Ἑλλήσποντον, περαιωθεὶς δὲ διδοῖ τὸ

[5, 62]   παρ᾽ Ἀμφικτυόνων τὸν νηὸν μισθοῦνται τὸν ἐν Δελφοῖσι, τὸν νῦν ἐόντα

[5, 22]   Ἕλληνες, πρὸς δὲ καὶ οἱ τὸν ἐν Ὀλυμπίῃ διέποντες ἀγῶνα Ἑλληνοδίκαι

[5, 87]   δαιμονίου· περιγενέσθαι μέντοι οὐδὲ τοῦτον τὸν ἕνα, ἀλλ᾽ ἀπολέσθαι τρόπῳ τοιῷδε.

[5, 87]   αὐτῶν τὸ Ἀττικὸν στρατόπεδον διαφθειράντων τὸν ἕνα τοῦτον περιγενέσθαι, Ἀθηναῖοι δὲ

[5, 49]   κέεται· οἳ πεντακόσια τάλαντα βασιλέι τὸν ἐπέτειον φόρον ἐπιτελεῦσι. Κιλίκων δὲ

[5, 50]   τὴν ἄνοδον. ὁ δὲ ὑπαρπάσας τὸν ἐπίλοιπον λόγον τὸν ὁ Ἀρισταγόρης

[5, 101]   ἀγορῆς ῥέει καὶ ἔπειτα ἐς τὸν Ἕρμον ποταμὸν ἐκδιδοῖ, ὁ δὲ

[5, 35]   ἐβουλεύετο ἀπόστασιν· συνέπιπτε γὰρ καὶ τὸν ἐστιγμένον τὴν κεφαλὴν ἀπῖχθαι ἐκ

[5, 75]   ἑτέρου καταλείπεσθαι καὶ τῶν Τυνδαριδέων τὸν ἕτερον· πρὸ τοῦ γὰρ δὴ

[5, 77]   δὲ τοῖσι Χαλκιδεῦσι βοηθέουσι ἐπὶ τὸν Εὔριπον. Ἀθηναίοισι δὲ ἰδοῦσι τοὺς

[5, 106]   βασιληίους μὴ μὲν πρότερον ἐκδύσασθαι τὸν ἔχων κιθῶνα καταβήσομαι ἐς Ἰωνίην,

[5, 67]   ἐμοί, ἐμιμέετο ὁ Κλεισθένης οὗτος τὸν ἑωυτοῦ μητροπάτορα Κλεισθένεα τὸν Σικυῶνος

[5, 94]   αὐτοῦ κατέστησε τύραννον εἶναι παῖδα τὸν ἑωυτοῦ νόθον Ἡγησίστρατον, γεγονότα ἐξ

[5, 99]   δὲ ἄλλους ἀπέδεξε Μιλησίων εἶναι, τὸν ἑωυτοῦ τε ἀδελφεὸν Χαροπῖνον καὶ

[5, 44]   σφέας τε αὐτοὺς καὶ Τῆλυν τὸν ἑωυτῶν βασιλέα ἐπὶ Κρότωνα μέλλειν

[5, 105]   οὐρανὸν ἀπεῖναι, καί μιν ἐς τὸν ἠέρα βάλλοντα εἰπεῖν (ὦ Ζεῦ,

[5, 45]   Κραθίῃ· τοῦτο δὲ αὐτοῦ Δωριέος τὸν θάνατον μαρτύριον μέγιστον ποιεῦνται, ὅτι

[5, 80]   ἐουσέων, δοκέω ἡμῖν Αἰγινητέων δέεσθαι τὸν θεὸν χρῇσαι τιμωρητήρων „γενέσθαι„ (καὶ

[5, 25]   ἐξ αὐτοῦ ἔταμε καὶ ἐνέτεινε τὸν θρόνον ἐς τὸν ἵζων ἐδίκαζε·

[5, 26]   Ὀτάνης ὁ ἐγκατιζόμενος ἐς τοῦτον τὸν θρόνον, τότε διάδοχος γενόμενος Μεγαβάζῳ

[5, 45]   ἐόντα παρὰ τὸν ξηρὸν Κρᾶθιν, τὸν ἱδρύσασθαι συνελόντα τὴν πόλιν Δωριέα

[5, 25]   καὶ ἐνέτεινε τὸν θρόνον ἐς τὸν ἵζων ἐδίκαζε· (ἐντανύσας δὲ ὁ

[5, 92]   ταῦτα λέγει, ὅτι ἐπὶ ψυχρὸν τὸν ἰπνὸν Περίανδρος τοὺς ἄρτους ἐπέβαλε.

[5, 62]   τυραννεύοντος καὶ ἐμπικραινομένου Ἀθηναίοισι διὰ τὸν Ἱππάρχου θάνατον, Ἀλκμεωνίδαι γένος ἐόντες

[5, 12]   ἀπίκετο ἐπὶ τὸν ποταμόν, ἦρσε τὸν ἵππον, ἄρσασα δὲ καὶ τὸ

[5, 111]   ὁκότερον βούλεαι φυλάξας πλῆξαι, εἴτε τὸν ἵππον εἴτε αὐτὸν „Ἀρτύβιον„ (εἶπε

[5, 12]   καὶ ἐπέλκουσα ἐκ τοῦ βραχίονος τὸν ἵππον καὶ στρέφουσα τὸν ἄτρακτον.

[5, 43]   παραλαβὼν δὲ Δωριεὺς τὸν στόλον τὸν καὶ ἐς Λιβύην ἦγε, ἐκομίζετο

[5, 62]   δὲ πρὸς τούτοισι ἔτι ἀναλαβεῖν τὸν κατ᾽ ἀρχὰς ἤια λέξων λόγον,

[5, 92]   τὸ εἴδωλον τὸ Μελίσσης ἐς τὸν κατέθηκε χῶρον τοῦ ξείνου τὴν

[5, 92]   λήιον ἐπειρωτῶν τε καὶ ἀναποδίζων τὸν κήρυκα κατὰ τὴν ἀπὸ Κορίνθου

[5, 92]   καὶ ὑποθέμενος ἔπος οὐδὲν ἀποπέμπει τὸν κήρυκα. νοστήσαντος δὲ τοῦ κήρυκος

[5, 92]   ηὐξάνετο, καί οἱ διαφυγόντι τοῦτον τὸν κίνδυνον ἀπὸ τῆς κυψέλης ἐπωνυμίην

[5, 51]   ἔσω ἅτε ἱκετεύων ἐπακοῦσαι ἐκέλευε τὸν Κλεομένεα ἀποπέμψαντα τὸ παιδίον· προσεστήκεε

[5, 52]   τῶν ποταμῶν οὔνομα ἔχει Γύνδης, τὸν Κῦρος διέλαβε κοτὲ ἐς διώρυχας

[5, 59]   ἡλικίην εἴη ἂν κατὰ Λάιον τὸν Λαβδάκου τοῦ Πολυδώρου τοῦ Κάδμου.

[5, 92]   ὦν ἔδωκε φέρουσα ἡ Λάβδα, τὸν λαβόντα τῶν ἀνδρῶν θείῃ τύχῃ

[5, 60]   τῷ Ἱπποκόωντος, ἡλικίην κατὰ Οἰδίπουν τὸν Λαΐου. ~Τρίτος δὲ τρίπους λέγει

[5, 70]   Ἰσαγόρης ἀντιτεχνᾶται τάδε· ἐπικαλέεται Κλεομένεα τὸν Λακεδαιμόνιον γενόμενον ἑωυτῷ ξεῖνον ἀπὸ

[5, 54]   Μιλησίῳ Ἀρισταγόρῃ εἴπαντι πρὸς Κλεομένεα τὸν Λακεδαιμόνιον εἶναι τριῶν μηνῶν τὴν

[5, 97]   ἢ ἕνα, εἰ Κλεομένεα μὲν τὸν Λακεδαιμόνιον μοῦνον οὐκ οἷός τε

[5, 87]   Κορινθίῃ παραπλησιωτάτην· μετέβαλον ὦν ἐς τὸν λίνεον κιθῶνα, ἵνα δὴ περόνῃσι

[5, 106]   ἀρχὴν δὲ ἔγωγε οὐδὲ ἐνδέκομαι τὸν λόγον, ὅκως τι Μιλήσιοι καὶ

[5, 27]   οἱ Πέρσαι ὕπαρχον ἐπιστᾶσι Λυκάρητον τὸν Μαιανδρίου τοῦ βασιλεύσαντος Σάμου ἀδελφεόν.

[5, 118]   ἐκ τῆς Ἰδριάδος χώρης ἐς τὸν Μαίανδρον ἐκδιδοῖ. (συλλεχθέντων δὲ τῶν

[5, 118]   τοῖσι Πέρσῃσι κατὰ νώτου γίνεσθαι τὸν Μαίανδρον μᾶλλον ἢ σφίσι, δηλαδὴ

[5, 118]   ἀνδρὸς ἡ γνώμη ἔφερε διαβάντας τὸν Μαίανδρον τοὺς Κᾶρας καὶ κατὰ

[5, 119]   ~Μετὰ δὲ παρεόντων καὶ διαβάντων τὸν Μαίανδρον τῶν Περσέων, ἐνθαῦτα ἐπὶ

[5, 15]   μὲν δὴ Παίονες ἦσαν ἕτοιμοι τὸν Μεγαβάζου στρατὸν ἐπιόντα ἐρύκειν· οἱ

[5, 67]   ἐν τῷ ἰσχυροτάτῳ. ἐπηγάγετο δὲ τὸν Μελάνιππον ὁ Κλεισθένης (καὶ γὰρ

[5, 67]   ἔδοσαν. (ἐπαγαγόμενος δὲ ὁ Κλεισθένης τὸν Μελάνιππον τέμενός οἱ ἀπέδεξε ἐν

[5, 92]   τοῦτο εἶχον ἐν ἡσυχίῃ, ἐθέλοντες τὸν μέλλοντα Ἠετίωνι γίνεσθαι γόνον διαφθεῖραι.

[5, 4]   σφι καὶ ἀπογινόμενον ποιεῦσι τοιάδε· (τὸν μὲν γενόμενον περιιζόμενοι οἱ προσήκοντες

[5, 67]   πάθεα αὐτοῦ τραγικοῖσι χοροῖσι ἐγέραιρον, τὸν μὲν Διόνυσον οὐ τιμῶντες, τὸν

[5, 65]   ἀποστῆναι ἀπὸ Δαρείου καὶ Ἀρισταγόρεα τὸν Μιλήσιον ἀπικόμενον ἐς Ἀθήνας χρηίσαι

[5, 105]   τῆς συλλογῆς ὥστε ταῦτα συνυφανθῆναι τὸν Μιλήσιον Ἀρισταγόρην, πρῶτα μὲν λέγεται

[5, 106]   εἶπε, καλέσας ἐς ὄψιν Ἱστιαῖον τὸν Μιλήσιον, τὸν ὁ Δαρεῖος κατεῖχε

[5, 106]   πάντα καταρτίσω ἐς τὠυτὸ καὶ τὸν Μιλήτου ἐπίτροπον τοῦτον τὸν ταῦτα

[5, 33]   Ἀρισταγόρῃ ὅτι τὸν ξεῖνόν οἱ τὸν Μύνδιον Μεγαβάτης δήσας λυμαίνοιτο. ὃ

[5, 8]   αἵδε· τρεῖς μὲν ἡμέρας προτιθεῖσι τὸν νεκρόν, καὶ παντοῖα σφάξαντες ἱρήια

[5, 62]   τοῖσι Πεισιστρατίδῃσι μηχανώμενοι παρ᾽ Ἀμφικτυόνων τὸν νηὸν μισθοῦνται τὸν ἐν Δελφοῖσι,

[5, 62]   συγκειμένου σφι πωρίνου λίθου ποιέειν τὸν νηόν, Παρίου τὰ ἔμπροσθε αὐτοῦ

[5, 62]   νηὸν μισθοῦνται τὸν ἐν Δελφοῖσι, τὸν νῦν ἐόντα τότε δὲ οὔκω,

[5, 33]   ἐξαγγέλλει τις τῷ Ἀρισταγόρῃ ὅτι τὸν ξεῖνόν οἱ τὸν Μύνδιον Μεγαβάτης

[5, 45]   τε καὶ νηὸν ἐόντα παρὰ τὸν ξηρὸν Κρᾶθιν, τὸν ἱδρύσασθαι συνελόντα

[5, 50]   δὲ ὑπαρπάσας τὸν ἐπίλοιπον λόγον τὸν ὁ Ἀρισταγόρης ὥρμητο λέγειν περὶ

[5, 30]   καὶ ἀνεψιὸς Ἱστιαίου τοῦ Λυσαγόρεω, τὸν ὁ Δαρεῖος ἐν Σούσοισι κατεῖχε·

[5, 106]   ἐς ὄψιν Ἱστιαῖον τὸν Μιλήσιον, τὸν ὁ Δαρεῖος κατεῖχε χρόνον ἤδη

[5, 69]   αὐταὶ ἔωσι φυλαὶ καὶ Ἴωσι, τὸν ὁμώνυμον Κλεισθένεα ἐμιμήσατο. (ὡς γὰρ

[5, 112]   τάδε ἐγίνετο· ὡς προσεφέρετο πρὸς τὸν Ὀνήσιλον ὁ Ἀρτύβιος ἐπὶ τοῦ

[5, 105]   ἐπιθέντα δὲ ὀιστὸν ἄνω πρὸς τὸν οὐρανὸν ἀπεῖναι, καί μιν ἐς

[5, 25]   τοῦ Σισάμνεω, τὸν ἀποκτείνας ἀπέδειρε, τὸν παῖδα τοῦ Σισάμνεω, ἐντειλάμενός οἱ

[5, 101]   ἐς θάλασσαν· ἐπὶ τοῦτον δὴ τὸν Πακτωλὸν καὶ ἐς τὴν ἀγορὴν

[5, 101]   τε τὴν ἀγορὴν καὶ ἐπὶ τὸν Πακτωλὸν ποταμόν, ὅς σφι ψῆγμα

[5, 25]   εἶναι τῶν παραθαλασσίων ἀνδρῶν· τοῦ τὸν πατέρα Σισάμνην βασιλεὺς Καμβύσης γενόμενον

[5, 65]   ἀπεμνημόνευσε Ἱπποκράτης τῷ παιδὶ θέσθαι τὸν Πεισίστρατον, ἐπὶ τοῦ Νέστορος Πεισιστράτου

[5, 91]   δὲ τούτων ἕκαστα μετεπέμποντο Ἱππίην τὸν Πεισιστράτου ἀπὸ Σιγείου τοῦ ἐν

[5, 55]   τυράννων ὧδε ἐλευθέρας. ἐπεὶ Ἵππαρχον τὸν Πεισιστράτου, Ἱππίεω δὲ τοῦ τυράννου

[5, 33]   λυμαίνοιτο. ὃ δ᾽ ἐλθὼν παραιτέετο τὸν Πέρσην, τυγχάνων δὲ οὐδενὸς τῶν

[5, 35]   ὁδῶν, ὁ δὲ τῶν δούλων τὸν πιστότατον ἀποξυρήσας τὴν κεφαλὴν ἔστιξε

[5, 49]   εἰσί, ὑμεῖς τε τὰ ἐς τὸν πόλεμον ἐς τὰ μέγιστα ἀνήκετε

[5, 79]   ἡμῖν αἰεὶ μαχόμενοι προθύμως συνδιαφέρουσι τὸν πόλεμον· τί δεῖ τούτων γε

[5, 118]   συμβολῇ, ὡς οὐκ ἀπονοστήσουσι ἐς τὸν ποταμὸν ἐσπίπτοντες. ~Μετὰ δὲ παρεόντων

[5, 12]   ἣ δὲ ἐπείτε ἀπίκετο ἐπὶ τὸν ποταμόν, ἦρσε τὸν ἵππον, ἄρσασα

[5, 52]   πᾶσα ἀνάγκη καὶ οὕτω διεκπερᾶν τὸν ποταμόν, καὶ φυλακτήριον μέγα ἐπ᾽

[5, 118]   Κᾶρας καὶ κατὰ νώτου ἔχοντας τὸν ποταμὸν οὕτω συμβάλλειν, ἵνα μὴ

[5, 42]   χρεώμενοι τῷ νόμῳ ἐστήσαντο βασιλέα τὸν πρεσβύτατον Κλεομένεα, ὁ Δωριεὺς δεινόν

[5, 122]   Σάρδις στρατευσαμένους Ἰώνων, τραπόμενος ἐς τὸν Προποντίδα εἷλε Κίον τὴν Μυσίην·

[5, 103]   ἐς Δαρεῖον, οὐδὲν δὴ ἧσσον τὸν πρὸς βασιλέα πόλεμον ἐσκευάζοντο. (πλώσαντες

[5, 99]   δὴ Μιλήσιοι πρότερον τοῖσι Ἐρετριεῦσι τὸν πρὸς Χαλκιδέας πόλεμον συνδιήνεικαν, ὅτε

[5, 92]   ἐν θαλάσσῃ ἕξουσι καὶ ἰχθύες τὸν πρότερον ἄνθρωποι, ὅτε γε ὑμεῖς

[5, 41]   ἀπέφαινε, καὶ ἡ προτέρη γυνὴ τὸν πρότερον χρόνον ἄτοκος ἐοῦσα τότε

[5, 92]   δὲ ἄρα ἐβεβούλευτο κατ᾽ ὁδὸν τὸν πρῶτον αὐτῶν λαβόντα τὸ παιδίον

[5, 58]   ἅμα τῇ φωνῇ μετέβαλλον καὶ τὸν ῥυθμὸν τῶν γραμμάτων. (περιοίκεον δὲ

[5, 86]   τὴν βροντήν τε γενέσθαι καὶ τὸν σεισμὸν αὐτοῖσι. ~Λέγεται μέν νυν

[5, 67]   οὗτος τὸν ἑωυτοῦ μητροπάτορα Κλεισθένεα τὸν Σικυῶνος τύραννον. Κλεισθένης γὰρ Ἀργείοισι

[5, 113]   ὁ Φιλοκύπρου, Φιλοκύπρου δὲ τούτου τὸν Σόλων ὁ Ἀθηναῖος ἀπικόμενος ἐς

[5, 106]   παραδῶ. (ταῦτα δὲ κατὰ νόον τὸν σὸν ποιήσας, θεοὺς ἐπόμνυμι τοὺς

[5, 106]   ἤδη πολλόν, πυνθάνομαι Ἱστιαῖε ἐπίτροπον τὸν σόν, τῷ σὺ Μίλητον ἐπέτρεψας,

[5, 43]   χρᾷ αἱρήσειν. παραλαβὼν δὲ Δωριεὺς τὸν στόλον τὸν καὶ ἐς Λιβύην

[5, 34]   οὐδὲν πάντως προσεδέκοντο ἐπὶ σφέας τὸν στόλον τοῦτον ὁρμήσεσθαι. ἐπεὶ μέντοι

[5, 2]   ἐχειρώθη ἡ Πέρινθος, ἤλαυνε Μεγάβαζος τὸν στρατὸν διὰ τῆς Θρηίκης, πᾶσαν

[5, 117]   ὦν ἐκ τοῦ Ἑλλησπόντου ἤλαυνε τὸν στρατὸν ἐπὶ τὴν Καρίην. ~Καί

[5, 122]   Προποντίδα ἐπὶ τὸν Ἑλλήσποντον ἦγε τὸν στρατόν, καὶ εἷλε μὲν Αἰολέας

[5, 32]   δὲ Μεγαβάτην στρατηγὸν Ἀρταφρένης ἀπέστειλε τὸν στρατὸν παρὰ τὸν Ἀρισταγόρεα. ~Παραλαβὼν

[5, 38]   παρέλαβον, ἐξαγαγόντες κατέλευσαν, Κυμαῖοι δὲ τὸν σφέτερον αὐτῶν ἀπῆκαν· ὣς δὲ

[5, 63]   τε ἵππον καὶ τὸν βασιλέα τὸν σφέτερον Κινέην ἄνδρα Κονιαῖον· τοὺς

[5, 106]   καὶ τὸν Μιλήτου ἐπίτροπον τοῦτον τὸν ταῦτα μηχανησάμενον ἐγχειρίθετον παραδῶ. (ταῦτα

[5, 5]   ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν σφάζεται ἐς τὸν τάφον ὑπὸ τοῦ οἰκηιοτάτου ἑωυτῆς,

[5, 100]   ποταμὸν Καΰστριον, ἐνθεῦτεν ἐπείτε ὑπερβάντες τὸν Τμῶλον ἀπίκοντο, αἱρέουσι Σάρδις οὐδενός

[5, 101]   ἐξανεχώρησαν δείσαντες πρὸς τὸ ὄρος τὸν Τμῶλον καλεόμενον, ἐνθεῦτεν δὲ ὑπὸ

[5, 92]   τύχῃ προσεγέλασε τὸ παιδίον, καὶ τὸν φρασθέντα τοῦτο οἶκτός τις ἴσχει

[5, 58]   τὰ πολλὰ τῶν χώρων τοῦτον τὸν χρόνον Ἑλλήνων Ἴωνες, οἳ παραλαβόντες

[5, 30]   ἦν Μιλήτου καὶ ἐτύγχανε τοῦτον τὸν χρόνον ἐὼν ἐν Σούσοισι, ὅτε

[5, 83]   τὰ συνέθεντο. ~Τοῦτον δ᾽ ἔτι τὸν χρόνον καὶ πρὸ τοῦ Αἰγινῆται

[5, 63]   πεδίον καὶ ἱππάσιμον ποιήσαντες τοῦτον τὸν χῶρον ἐπῆκαν τῷ στρατοπέδῳ τὴν

Livre, chapitre
[5, 36]	μέν νυν ταῦτα διανοεύμενος ἀπέπεμπε	τὸν	ἄγγελον, Ἀρισταγόρῃ δὲ συνέπιπτε τοῦ
[5, 63]	τῶν Λακεδαιμονίων καὶ δὴ καὶ	τὸν	Ἀγχιμόλιον· τοὺς δὲ περιγενομένους αὐτῶν
[5, 22]	φάμενοι οὐ βαρβάρων ἀγωνιστέων εἶναι	τὸν	ἀγῶνα ἀλλὰ Ἑλλήνων· Ἀλέξανδρος δὲ
[5, 67]	Σικυώνιοι ἐώθεσαν μεγαλωστὶ κάρτα τιμᾶν	τὸν	Ἄδρηστον· ἡ γὰρ χώρη ἦν
[5, 67]	ἐς Δελφοὺς ἐχρηστηριάζετο εἰ ἐκβάλοι	τὸν	Ἄδρηστον· ἡ δὲ Πυθίη οἱ
[5, 67]	δὴ ἄλλα οἱ Σικυώνιοι ἐτίμων	τὸν	Ἄδρηστον καὶ δὴ πρὸς τὰ
[5, 69]	Κλεισθένεα ἐμιμήσατο. (ὡς γὰρ δὴ	τὸν	Ἀθηναίων δῆμον πρότερον ἀπωσμένον τότε
[5, 74]	τίσασθαι τε ἐθέλων τὸν δῆμον	τὸν	Ἀθηναίων καὶ Ἰσαγόρην βουλόμενος τύραννον
[5, 18]	Πέρσαι οἱ πεμφθέντες οὗτοι παρὰ	τὸν	Ἀμύντην ὡς ἀπίκοντο, αἴτεον ἐλθόντες
[5, 111]	ποσὶ καὶ στόματι κατεργάζεσθαι πρὸς	τὸν	ἂν προσενειχθῇ· σὺ ὦν βουλευσάμενος
[5, 64]	τῆς στρατιῆς ἀποδέξαντες βασιλέα Κλεομένεα	τὸν	Ἀναξανδρίδεω, οὐκέτι κατὰ θάλασσαν στείλαντες
[5, 23]	καὶ νυκτός. (σύ νυν τοῦτον	τὸν	ἄνδρα παῦσον ταῦτα ποιεῦντα, ἵνα
[5, 30]	πολλὰς νέας. τοῦτον ὦν δοκέω	τὸν	ἄνδρα ποιήσειν τῶν ἂν „χρηίζωμεν„
[5, 87]	μοῦνον ἐξ ἁπάντων σωθῆναι, πέριξ	τὸν	ἄνθρωπον τοῦτον λαβούσας καὶ κεντεύσας
[5, 86]	γάρ σφι αὐτὰ πεσεῖν, καὶ	τὸν	ἀπὸ τούτου χρόνον διατελέειν οὕτω
[5, 25]	δικαστὴν εἶναι ἀντὶ τοῦ Σισάμνεω,	τὸν	ἀποκτείνας ἀπέδειρε, τὸν παῖδα τοῦ
[5, 87]	καὶ ὑπ᾽ Ἀθηναίων ἕνα μοῦνον	τὸν	ἀποσωθέντα αὐτῶν ἐς τὴν Ἀττικὴν
[5, 32]	Ἀρταφρένης ἀπέστειλε τὸν στρατὸν παρὰ	τὸν	Ἀρισταγόρεα. ~Παραλαβὼν δὲ ὁ Μεγαβάτης
[5, 50]	τὸ συγκείμενον, εἴρετο ὁ Κλεομένης	τὸν	Ἀρισταγόρην ὁκοσέων ἡμερέων ἀπὸ θαλάσσης
[5, 96]	διαβάλλων τε τοὺς Ἀθηναίους πρὸς	τὸν	Ἀρταφρένεα καὶ ποιέων ἅπαντα ὅκως
[5, 31]	ἐς τὰς Σάρδις λέγει πρὸς	τὸν	Ἀρταφρένεα ὡς Νάξος εἴη νῆσος
[5, 112]	τῷ ὑπασπιστῇ παίει προσφερόμενον αὐτὸν	τὸν	Ἀρτύβιον· ἐπιβαλόντος δὲ τοῦ ἵππου
[5, 111]	πλέος, εἶπε πρὸς τοῦτον (πυνθάνομαι	τὸν	Ἀρτυβίου ἵππον ἱστάμενον ὀρθὸν καὶ
[5, 33]	ποιησάμενος ἐκέλευσε τοὺς δορυφόρους ἐξευρόντας	τὸν	ἄρχοντα ταύτης τῆς νεός, τῷ
[5, 67]	Βοιωτίας ἔφη θέλειν ἐπαγαγέσθαι Μελάνιππον	τὸν	Ἀστακοῦ· οἱ δὲ Θηβαῖοι ἔδοσαν.
[5, 63]	τὠυτὸ πρόφαντον ἐγίνετο, πέμπουσι Ἀγχιμόλιον	τὸν	Ἀστέρος, ἐόντα τῶν ἀστῶν ἄνδρα
[5, 12]	βραχίονος τὸν ἵππον καὶ στρέφουσα	τὸν	ἄτρακτον. ~Θωμάζων δὲ ὁ Δαρεῖος
[5, 28]	νήσων προέφερε, τοῦτο δὲ κατὰ	τὸν	αὐτὸν χρόνον ἡ Μίλητος αὐτή
[5, 91]	ἐλευθερωθεὶς ἀνέκυψε, ἡμέας μὲν καὶ	τὸν	βασιλέα ἡμέων περιυβρίσας ἐξέβαλε, δόξαν
[5, 63]	χρεώμενοι χιλίην τε ἵππον καὶ	τὸν	βασιλέα τὸν σφέτερον Κινέην ἄνδρα
[5, 31]	αὐτὸν τοῖσιδε. (σὺ ἐς οἶκον	τὸν	βασιλέος ἐξηγητὴς γίνεαι πρηγμάτων ἀγαθῶν,
[5, 92]	ἐπὶ τριήκοντα ἔτεα καὶ διαπλέξαντος	τὸν	βίον εὖ, διάδοχός οἱ τῆς
[5, 126]	δοκίμῳ, αὐτὸς δὲ παραλαβὼν πάντα	τὸν	βουλόμενον ἔπλεε ἐς τὴν Θρηίκην,
[5, 67]	ἀδελφεόν οἱ Μηκιστέα ἀπεκτόνεε καὶ	τὸν	γαμβρὸν Τυδέα. (ἐπείτε δέ οἱ
[5, 4]	ἄλλοισι Θρήιξι ἐπιτελέουσι, κατὰ δὲ	τὸν	γινόμενόν σφι καὶ ἀπογινόμενον ποιεῦσι
[5, 104]	ἐνῆγε· ὡς δὲ οὐκ ἔπειθε	τὸν	Γόργον, ἐνθαῦτά μιν φυλάξας ἐξελθόντα
[5, 104]	ὡνὴρ πολλάκις μὲν καὶ πρότερον	τὸν	Γόργον παρηγορέετο ἀπίστασθαι ἀπὸ βασιλέος,
[5, 4]	ἀνηγεόμενοι τὰ ἀνθρωπήια πάντα πάθεα·	τὸν	δ᾽ ἀπογενόμενον παίζοντές τε καὶ
[5, 27]	Σκύθας αἰτιώμενος, τοὺς δὲ σίνασθαι	τὸν	Δαρείου στρατὸν ἀπὸ Σκυθέων ὀπίσω
[5, 118]	τοῖσι Καρσὶ ἐξαγγέλθη πρότερον ἢ	τὸν	Δαυρίσην ἀπικέσθαι· πυθόμενοι δὲ οἱ
[5, 67]	τὸν μὲν Διόνυσον οὐ τιμῶντες,	τὸν	δὲ Ἄδρηστον. Κλεισθένης δὲ χοροὺς
[5, 105]	ὑπό τε Ἀθηναίων καὶ Ἰώνων,	τὸν	δὲ ἡγεμόνα γενέσθαι τῆς συλλογῆς
[5, 70]	ξεῖνον ἀπὸ τῆς Πεισιστρατιδέων πολιορκίης·	τὸν	δὲ Κλεομένεα εἶχε αἰτίη φοιτᾶν
[5, 72]	ἐν δὲ αὐτοῖσι καὶ Τιμησίθεον	τὸν	Δελφόν, τοῦ ἔργα χειρῶν τε
[5, 41]	ἡ ἐσύστερον ἐπελθοῦσα γυνὴ τίκτει	τὸν	δὴ Κλεομένεα τοῦτον. καὶ αὕτη
[5, 92]	πέμπουσι σφέων αὐτῶν δέκα ἐς	τὸν	δῆμον ἐν τῷ κατοίκητο ὁ
[5, 97]	ἐδυνάστευε μέγιστον. ἐπελθὼν δὲ ἐπὶ	τὸν	δῆμον ὁ Ἀρισταγόρης ταὐτὰ ἔλεγε
[5, 66]	δυνάμιος, ἑσσούμενος δὲ ὁ Κλεισθένης	τὸν	δῆμον προσεταιρίζεται. μετὰ δὲ τετραφύλους
[5, 69]	ἐς τὰς φυλάς· ἦν τε	τὸν	δῆμον προσθέμενος πολλῷ κατύπερθε τῶν
[5, 74]	τὸ συλλέγει, τίσασθαι τε ἐθέλων	τὸν	δῆμον τὸν Ἀθηναίων καὶ Ἰσαγόρην
[5, 92]	τὴν πόλιν ἐπιτροπεύοι. Θρασύβουλος δὲ	τὸν	ἐλθόντα παρὰ τοῦ Περιάνδρου ἐξῆγε
[5, 14]	~Ἐνθαῦτα Δαρεῖος γράφει γράμματα Μεγαβάζῳ,	τὸν	ἔλιπε ἐν τῇ Θρηίκῃ στρατηγόν,
[5, 23]	ἄγων τοὺς Παίονας ἀπίκετο ἐπὶ	τὸν	Ἑλλήποντον· ἐνθεῦτεν διαπεραιωθεὶς ἀπίκετο ἐς
[5, 11]	~Δαρεῖος δὲ ὡς διαβὰς τάχιστα	τὸν	Ἑλλήσποντον ἀπίκετο ἐς Σάρδις, ἐμνήσθη
[5, 103]	πόλεμον ἐσκευάζοντο. (πλώσαντες δὲ ἐς	τὸν	Ἑλλήσποντον Βυζάντιόν τε καὶ τὰς
[5, 122]	(ταύτην δὲ ἐξελών, ὡς ἐπύθετο	τὸν	Ἑλλήσποντον ἐκλελοιπέναι Δαυρίσην καὶ στρατεύεσθαι
[5, 122]	Καρίης, καταλιπὼν τὴν Προποντίδα ἐπὶ	τὸν	Ἑλλήσποντον ἦγε τὸν στρατόν, καὶ
[5, 103]	ἑωυτοῖσι ἐποιήσαντο, ἐκπλώσαντές τε ἔξω	τὸν	Ἑλλήσποντον Καρίης τὴν πολλὴν προσεκτήσαντο
[5, 14]	ἔθεε φέρων τὴν ἀγγελίην ἐπὶ	τὸν	Ἑλλήσποντον, περαιωθεὶς δὲ διδοῖ τὸ
[5, 62]	παρ᾽ Ἀμφικτυόνων τὸν νηὸν μισθοῦνται	τὸν	ἐν Δελφοῖσι, τὸν νῦν ἐόντα
[5, 22]	Ἕλληνες, πρὸς δὲ καὶ οἱ	τὸν	ἐν Ὀλυμπίῃ διέποντες ἀγῶνα Ἑλληνοδίκαι
[5, 87]	δαιμονίου· περιγενέσθαι μέντοι οὐδὲ τοῦτον	τὸν	ἕνα, ἀλλ᾽ ἀπολέσθαι τρόπῳ τοιῷδε.
[5, 87]	αὐτῶν τὸ Ἀττικὸν στρατόπεδον διαφθειράντων	τὸν	ἕνα τοῦτον περιγενέσθαι, Ἀθηναῖοι δὲ
[5, 49]	κέεται· οἳ πεντακόσια τάλαντα βασιλέι	τὸν	ἐπέτειον φόρον ἐπιτελεῦσι. Κιλίκων δὲ
[5, 50]	τὴν ἄνοδον. ὁ δὲ ὑπαρπάσας	τὸν	ἐπίλοιπον λόγον τὸν ὁ Ἀρισταγόρης
[5, 101]	ἀγορῆς ῥέει καὶ ἔπειτα ἐς	τὸν	Ἕρμον ποταμὸν ἐκδιδοῖ, ὁ δὲ
[5, 35]	ἐβουλεύετο ἀπόστασιν· συνέπιπτε γὰρ καὶ	τὸν	ἐστιγμένον τὴν κεφαλὴν ἀπῖχθαι ἐκ
[5, 75]	ἑτέρου καταλείπεσθαι καὶ τῶν Τυνδαριδέων	τὸν	ἕτερον· πρὸ τοῦ γὰρ δὴ
[5, 77]	δὲ τοῖσι Χαλκιδεῦσι βοηθέουσι ἐπὶ	τὸν	Εὔριπον. Ἀθηναίοισι δὲ ἰδοῦσι τοὺς
[5, 106]	βασιληίους μὴ μὲν πρότερον ἐκδύσασθαι	τὸν	ἔχων κιθῶνα καταβήσομαι ἐς Ἰωνίην,
[5, 67]	ἐμοί, ἐμιμέετο ὁ Κλεισθένης οὗτος	τὸν	ἑωυτοῦ μητροπάτορα Κλεισθένεα τὸν Σικυῶνος
[5, 94]	αὐτοῦ κατέστησε τύραννον εἶναι παῖδα	τὸν	ἑωυτοῦ νόθον Ἡγησίστρατον, γεγονότα ἐξ
[5, 99]	δὲ ἄλλους ἀπέδεξε Μιλησίων εἶναι,	τὸν	ἑωυτοῦ τε ἀδελφεὸν Χαροπῖνον καὶ
[5, 44]	σφέας τε αὐτοὺς καὶ Τῆλυν	τὸν	ἑωυτῶν βασιλέα ἐπὶ Κρότωνα μέλλειν
[5, 105]	οὐρανὸν ἀπεῖναι, καί μιν ἐς	τὸν	ἠέρα βάλλοντα εἰπεῖν (ὦ Ζεῦ,
[5, 45]	Κραθίῃ· τοῦτο δὲ αὐτοῦ Δωριέος	τὸν	θάνατον μαρτύριον μέγιστον ποιεῦνται, ὅτι
[5, 80]	ἐουσέων, δοκέω ἡμῖν Αἰγινητέων δέεσθαι	τὸν	θεὸν χρῇσαι τιμωρητήρων „γενέσθαι„ (καὶ
[5, 25]	ἐξ αὐτοῦ ἔταμε καὶ ἐνέτεινε	τὸν	θρόνον ἐς τὸν ἵζων ἐδίκαζε·
[5, 26]	Ὀτάνης ὁ ἐγκατιζόμενος ἐς τοῦτον	τὸν	θρόνον, τότε διάδοχος γενόμενος Μεγαβάζῳ
[5, 45]	ἐόντα παρὰ τὸν ξηρὸν Κρᾶθιν,	τὸν	ἱδρύσασθαι συνελόντα τὴν πόλιν Δωριέα
[5, 25]	καὶ ἐνέτεινε τὸν θρόνον ἐς	τὸν	ἵζων ἐδίκαζε· (ἐντανύσας δὲ ὁ
[5, 92]	ταῦτα λέγει, ὅτι ἐπὶ ψυχρὸν	τὸν	ἰπνὸν Περίανδρος τοὺς ἄρτους ἐπέβαλε.
[5, 62]	τυραννεύοντος καὶ ἐμπικραινομένου Ἀθηναίοισι διὰ	τὸν	Ἱππάρχου θάνατον, Ἀλκμεωνίδαι γένος ἐόντες
[5, 12]	ἀπίκετο ἐπὶ τὸν ποταμόν, ἦρσε	τὸν	ἵππον, ἄρσασα δὲ καὶ τὸ
[5, 111]	ὁκότερον βούλεαι φυλάξας πλῆξαι, εἴτε	τὸν	ἵππον εἴτε αὐτὸν „Ἀρτύβιον„ (εἶπε
[5, 12]	καὶ ἐπέλκουσα ἐκ τοῦ βραχίονος	τὸν	ἵππον καὶ στρέφουσα τὸν ἄτρακτον.
[5, 43]	παραλαβὼν δὲ Δωριεὺς τὸν στόλον	τὸν	καὶ ἐς Λιβύην ἦγε, ἐκομίζετο
[5, 62]	δὲ πρὸς τούτοισι ἔτι ἀναλαβεῖν	τὸν	κατ᾽ ἀρχὰς ἤια λέξων λόγον,
[5, 92]	τὸ εἴδωλον τὸ Μελίσσης ἐς	τὸν	κατέθηκε χῶρον τοῦ ξείνου τὴν
[5, 92]	λήιον ἐπειρωτῶν τε καὶ ἀναποδίζων	τὸν	κήρυκα κατὰ τὴν ἀπὸ Κορίνθου
[5, 92]	καὶ ὑποθέμενος ἔπος οὐδὲν ἀποπέμπει	τὸν	κήρυκα. νοστήσαντος δὲ τοῦ κήρυκος
[5, 92]	ηὐξάνετο, καί οἱ διαφυγόντι τοῦτον	τὸν	κίνδυνον ἀπὸ τῆς κυψέλης ἐπωνυμίην
[5, 51]	ἔσω ἅτε ἱκετεύων ἐπακοῦσαι ἐκέλευε	τὸν	Κλεομένεα ἀποπέμψαντα τὸ παιδίον· προσεστήκεε
[5, 52]	τῶν ποταμῶν οὔνομα ἔχει Γύνδης,	τὸν	Κῦρος διέλαβε κοτὲ ἐς διώρυχας
[5, 59]	ἡλικίην εἴη ἂν κατὰ Λάιον	τὸν	Λαβδάκου τοῦ Πολυδώρου τοῦ Κάδμου.
[5, 92]	ὦν ἔδωκε φέρουσα ἡ Λάβδα,	τὸν	λαβόντα τῶν ἀνδρῶν θείῃ τύχῃ
[5, 60]	τῷ Ἱπποκόωντος, ἡλικίην κατὰ Οἰδίπουν	τὸν	Λαΐου. ~Τρίτος δὲ τρίπους λέγει
[5, 70]	Ἰσαγόρης ἀντιτεχνᾶται τάδε· ἐπικαλέεται Κλεομένεα	τὸν	Λακεδαιμόνιον γενόμενον ἑωυτῷ ξεῖνον ἀπὸ
[5, 54]	Μιλησίῳ Ἀρισταγόρῃ εἴπαντι πρὸς Κλεομένεα	τὸν	Λακεδαιμόνιον εἶναι τριῶν μηνῶν τὴν
[5, 97]	ἢ ἕνα, εἰ Κλεομένεα μὲν	τὸν	Λακεδαιμόνιον μοῦνον οὐκ οἷός τε
[5, 87]	Κορινθίῃ παραπλησιωτάτην· μετέβαλον ὦν ἐς	τὸν	λίνεον κιθῶνα, ἵνα δὴ περόνῃσι
[5, 106]	ἀρχὴν δὲ ἔγωγε οὐδὲ ἐνδέκομαι	τὸν	λόγον, ὅκως τι Μιλήσιοι καὶ
[5, 27]	οἱ Πέρσαι ὕπαρχον ἐπιστᾶσι Λυκάρητον	τὸν	Μαιανδρίου τοῦ βασιλεύσαντος Σάμου ἀδελφεόν.
[5, 118]	ἐκ τῆς Ἰδριάδος χώρης ἐς	τὸν	Μαίανδρον ἐκδιδοῖ. (συλλεχθέντων δὲ τῶν
[5, 118]	τοῖσι Πέρσῃσι κατὰ νώτου γίνεσθαι	τὸν	Μαίανδρον μᾶλλον ἢ σφίσι, δηλαδὴ
[5, 118]	ἀνδρὸς ἡ γνώμη ἔφερε διαβάντας	τὸν	Μαίανδρον τοὺς Κᾶρας καὶ κατὰ
[5, 119]	~Μετὰ δὲ παρεόντων καὶ διαβάντων	τὸν	Μαίανδρον τῶν Περσέων, ἐνθαῦτα ἐπὶ
[5, 15]	μὲν δὴ Παίονες ἦσαν ἕτοιμοι	τὸν	Μεγαβάζου στρατὸν ἐπιόντα ἐρύκειν· οἱ
[5, 67]	ἐν τῷ ἰσχυροτάτῳ. ἐπηγάγετο δὲ	τὸν	Μελάνιππον ὁ Κλεισθένης (καὶ γὰρ
[5, 67]	ἔδοσαν. (ἐπαγαγόμενος δὲ ὁ Κλεισθένης	τὸν	Μελάνιππον τέμενός οἱ ἀπέδεξε ἐν
[5, 92]	τοῦτο εἶχον ἐν ἡσυχίῃ, ἐθέλοντες	τὸν	μέλλοντα Ἠετίωνι γίνεσθαι γόνον διαφθεῖραι.
[5, 4]	σφι καὶ ἀπογινόμενον ποιεῦσι τοιάδε·	(τὸν	μὲν γενόμενον περιιζόμενοι οἱ προσήκοντες
[5, 67]	πάθεα αὐτοῦ τραγικοῖσι χοροῖσι ἐγέραιρον,	τὸν	μὲν Διόνυσον οὐ τιμῶντες, τὸν
[5, 65]	ἀποστῆναι ἀπὸ Δαρείου καὶ Ἀρισταγόρεα	τὸν	Μιλήσιον ἀπικόμενον ἐς Ἀθήνας χρηίσαι
[5, 105]	τῆς συλλογῆς ὥστε ταῦτα συνυφανθῆναι	τὸν	Μιλήσιον Ἀρισταγόρην, πρῶτα μὲν λέγεται
[5, 106]	εἶπε, καλέσας ἐς ὄψιν Ἱστιαῖον	τὸν	Μιλήσιον, τὸν ὁ Δαρεῖος κατεῖχε
[5, 106]	πάντα καταρτίσω ἐς τὠυτὸ καὶ	τὸν	Μιλήτου ἐπίτροπον τοῦτον τὸν ταῦτα
[5, 33]	Ἀρισταγόρῃ ὅτι τὸν ξεῖνόν οἱ	τὸν	Μύνδιον Μεγαβάτης δήσας λυμαίνοιτο. ὃ
[5, 8]	αἵδε· τρεῖς μὲν ἡμέρας προτιθεῖσι	τὸν	νεκρόν, καὶ παντοῖα σφάξαντες ἱρήια
[5, 62]	τοῖσι Πεισιστρατίδῃσι μηχανώμενοι παρ᾽ Ἀμφικτυόνων	τὸν	νηὸν μισθοῦνται τὸν ἐν Δελφοῖσι,
[5, 62]	συγκειμένου σφι πωρίνου λίθου ποιέειν	τὸν	νηόν, Παρίου τὰ ἔμπροσθε αὐτοῦ
[5, 62]	νηὸν μισθοῦνται τὸν ἐν Δελφοῖσι,	τὸν	νῦν ἐόντα τότε δὲ οὔκω,
[5, 33]	ἐξαγγέλλει τις τῷ Ἀρισταγόρῃ ὅτι	τὸν	ξεῖνόν οἱ τὸν Μύνδιον Μεγαβάτης
[5, 45]	τε καὶ νηὸν ἐόντα παρὰ	τὸν	ξηρὸν Κρᾶθιν, τὸν ἱδρύσασθαι συνελόντα
[5, 50]	δὲ ὑπαρπάσας τὸν ἐπίλοιπον λόγον	τὸν	ὁ Ἀρισταγόρης ὥρμητο λέγειν περὶ
[5, 30]	καὶ ἀνεψιὸς Ἱστιαίου τοῦ Λυσαγόρεω,	τὸν	ὁ Δαρεῖος ἐν Σούσοισι κατεῖχε·
[5, 106]	ἐς ὄψιν Ἱστιαῖον τὸν Μιλήσιον,	τὸν	ὁ Δαρεῖος κατεῖχε χρόνον ἤδη
[5, 69]	αὐταὶ ἔωσι φυλαὶ καὶ Ἴωσι,	τὸν	ὁμώνυμον Κλεισθένεα ἐμιμήσατο. (ὡς γὰρ
[5, 112]	τάδε ἐγίνετο· ὡς προσεφέρετο πρὸς	τὸν	Ὀνήσιλον ὁ Ἀρτύβιος ἐπὶ τοῦ
[5, 105]	ἐπιθέντα δὲ ὀιστὸν ἄνω πρὸς	τὸν	οὐρανὸν ἀπεῖναι, καί μιν ἐς
[5, 25]	τοῦ Σισάμνεω, τὸν ἀποκτείνας ἀπέδειρε,	τὸν	παῖδα τοῦ Σισάμνεω, ἐντειλάμενός οἱ
[5, 101]	ἐς θάλασσαν· ἐπὶ τοῦτον δὴ	τὸν	Πακτωλὸν καὶ ἐς τὴν ἀγορὴν
[5, 101]	τε τὴν ἀγορὴν καὶ ἐπὶ	τὸν	Πακτωλὸν ποταμόν, ὅς σφι ψῆγμα
[5, 25]	εἶναι τῶν παραθαλασσίων ἀνδρῶν· τοῦ	τὸν	πατέρα Σισάμνην βασιλεὺς Καμβύσης γενόμενον
[5, 65]	ἀπεμνημόνευσε Ἱπποκράτης τῷ παιδὶ θέσθαι	τὸν	Πεισίστρατον, ἐπὶ τοῦ Νέστορος Πεισιστράτου
[5, 91]	δὲ τούτων ἕκαστα μετεπέμποντο Ἱππίην	τὸν	Πεισιστράτου ἀπὸ Σιγείου τοῦ ἐν
[5, 55]	τυράννων ὧδε ἐλευθέρας. ἐπεὶ Ἵππαρχον	τὸν	Πεισιστράτου, Ἱππίεω δὲ τοῦ τυράννου
[5, 33]	λυμαίνοιτο. ὃ δ᾽ ἐλθὼν παραιτέετο	τὸν	Πέρσην, τυγχάνων δὲ οὐδενὸς τῶν
[5, 35]	ὁδῶν, ὁ δὲ τῶν δούλων	τὸν	πιστότατον ἀποξυρήσας τὴν κεφαλὴν ἔστιξε
[5, 49]	εἰσί, ὑμεῖς τε τὰ ἐς	τὸν	πόλεμον ἐς τὰ μέγιστα ἀνήκετε
[5, 79]	ἡμῖν αἰεὶ μαχόμενοι προθύμως συνδιαφέρουσι	τὸν	πόλεμον· τί δεῖ τούτων γε
[5, 118]	συμβολῇ, ὡς οὐκ ἀπονοστήσουσι ἐς	τὸν	ποταμὸν ἐσπίπτοντες. ~Μετὰ δὲ παρεόντων
[5, 12]	ἣ δὲ ἐπείτε ἀπίκετο ἐπὶ	τὸν	ποταμόν, ἦρσε τὸν ἵππον, ἄρσασα
[5, 52]	πᾶσα ἀνάγκη καὶ οὕτω διεκπερᾶν	τὸν	ποταμόν, καὶ φυλακτήριον μέγα ἐπ᾽
[5, 118]	Κᾶρας καὶ κατὰ νώτου ἔχοντας	τὸν	ποταμὸν οὕτω συμβάλλειν, ἵνα μὴ
[5, 42]	χρεώμενοι τῷ νόμῳ ἐστήσαντο βασιλέα	τὸν	πρεσβύτατον Κλεομένεα, ὁ Δωριεὺς δεινόν
[5, 122]	Σάρδις στρατευσαμένους Ἰώνων, τραπόμενος ἐς	τὸν	Προποντίδα εἷλε Κίον τὴν Μυσίην·
[5, 103]	ἐς Δαρεῖον, οὐδὲν δὴ ἧσσον	τὸν	πρὸς βασιλέα πόλεμον ἐσκευάζοντο. (πλώσαντες
[5, 99]	δὴ Μιλήσιοι πρότερον τοῖσι Ἐρετριεῦσι	τὸν	πρὸς Χαλκιδέας πόλεμον συνδιήνεικαν, ὅτε
[5, 92]	ἐν θαλάσσῃ ἕξουσι καὶ ἰχθύες	τὸν	πρότερον ἄνθρωποι, ὅτε γε ὑμεῖς
[5, 41]	ἀπέφαινε, καὶ ἡ προτέρη γυνὴ	τὸν	πρότερον χρόνον ἄτοκος ἐοῦσα τότε
[5, 92]	δὲ ἄρα ἐβεβούλευτο κατ᾽ ὁδὸν	τὸν	πρῶτον αὐτῶν λαβόντα τὸ παιδίον
[5, 58]	ἅμα τῇ φωνῇ μετέβαλλον καὶ	τὸν	ῥυθμὸν τῶν γραμμάτων. (περιοίκεον δὲ
[5, 86]	τὴν βροντήν τε γενέσθαι καὶ	τὸν	σεισμὸν αὐτοῖσι. ~Λέγεται μέν νυν
[5, 67]	οὗτος τὸν ἑωυτοῦ μητροπάτορα Κλεισθένεα	τὸν	Σικυῶνος τύραννον. Κλεισθένης γὰρ Ἀργείοισι
[5, 113]	ὁ Φιλοκύπρου, Φιλοκύπρου δὲ τούτου	τὸν	Σόλων ὁ Ἀθηναῖος ἀπικόμενος ἐς
[5, 106]	παραδῶ. (ταῦτα δὲ κατὰ νόον	τὸν	σὸν ποιήσας, θεοὺς ἐπόμνυμι τοὺς
[5, 106]	ἤδη πολλόν, πυνθάνομαι Ἱστιαῖε ἐπίτροπον	τὸν	σόν, τῷ σὺ Μίλητον ἐπέτρεψας,
[5, 43]	χρᾷ αἱρήσειν. παραλαβὼν δὲ Δωριεὺς	τὸν	στόλον τὸν καὶ ἐς Λιβύην
[5, 34]	οὐδὲν πάντως προσεδέκοντο ἐπὶ σφέας	τὸν	στόλον τοῦτον ὁρμήσεσθαι. ἐπεὶ μέντοι
[5, 2]	ἐχειρώθη ἡ Πέρινθος, ἤλαυνε Μεγάβαζος	τὸν	στρατὸν διὰ τῆς Θρηίκης, πᾶσαν
[5, 117]	ὦν ἐκ τοῦ Ἑλλησπόντου ἤλαυνε	τὸν	στρατὸν ἐπὶ τὴν Καρίην. ~Καί
[5, 122]	Προποντίδα ἐπὶ τὸν Ἑλλήσποντον ἦγε	τὸν	στρατόν, καὶ εἷλε μὲν Αἰολέας
[5, 32]	δὲ Μεγαβάτην στρατηγὸν Ἀρταφρένης ἀπέστειλε	τὸν	στρατὸν παρὰ τὸν Ἀρισταγόρεα. ~Παραλαβὼν
[5, 38]	παρέλαβον, ἐξαγαγόντες κατέλευσαν, Κυμαῖοι δὲ	τὸν	σφέτερον αὐτῶν ἀπῆκαν· ὣς δὲ
[5, 63]	τε ἵππον καὶ τὸν βασιλέα	τὸν	σφέτερον Κινέην ἄνδρα Κονιαῖον· τοὺς
[5, 106]	καὶ τὸν Μιλήτου ἐπίτροπον τοῦτον	τὸν	ταῦτα μηχανησάμενον ἐγχειρίθετον παραδῶ. (ταῦτα
[5, 5]	ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν σφάζεται ἐς	τὸν	τάφον ὑπὸ τοῦ οἰκηιοτάτου ἑωυτῆς,
[5, 100]	ποταμὸν Καΰστριον, ἐνθεῦτεν ἐπείτε ὑπερβάντες	τὸν	Τμῶλον ἀπίκοντο, αἱρέουσι Σάρδις οὐδενός
[5, 101]	ἐξανεχώρησαν δείσαντες πρὸς τὸ ὄρος	τὸν	Τμῶλον καλεόμενον, ἐνθεῦτεν δὲ ὑπὸ
[5, 92]	τύχῃ προσεγέλασε τὸ παιδίον, καὶ	τὸν	φρασθέντα τοῦτο οἶκτός τις ἴσχει
[5, 58]	τὰ πολλὰ τῶν χώρων τοῦτον	τὸν	χρόνον Ἑλλήνων Ἴωνες, οἳ παραλαβόντες
[5, 30]	ἦν Μιλήτου καὶ ἐτύγχανε τοῦτον	τὸν	χρόνον ἐὼν ἐν Σούσοισι, ὅτε
[5, 83]	τὰ συνέθεντο. ~Τοῦτον δ᾽ ἔτι	τὸν	χρόνον καὶ πρὸ τοῦ Αἰγινῆται
[5, 63]	πεδίον καὶ ἱππάσιμον ποιήσαντες τοῦτον	τὸν	χῶρον ἐπῆκαν τῷ στρατοπέδῳ τὴν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/08/2005