Livre, chapitre |
[5, 67] |
ὀπίσω
ἐφρόντιζε
μηχανὴν
τῇ
αὐτὸς
|
ὁ |
Ἄδρηστος
ἀπαλλάξεται.
ὡς
δέ
οἱ |
[5, 113] |
Φιλοκύπρου
δὲ
τούτου
τὸν
Σόλων
|
ὁ |
Ἀθηναῖος
ἀπικόμενος
ἐς
Κύπρον
ἐν |
[5, 21] |
Γυγαίη·
δοὺς
δὲ
ταῦτα
κατέλαβε
|
ὁ |
Ἀλέξανδρος
Βουβάρῃ
ἀνδρὶ
Πέρσῃ,
τῶν |
[5, 20] |
ἐς
τὴν
γυναικηίην,
αὐτὸς
δὲ
|
ὁ |
Ἀλέξανδρος
ἴσους
τῇσι
γυναιξὶ
ἀριθμὸν |
[5, 19] |
ὅτι
νεώτερα
πρήγματα
πρήσσειν
μέλλοι
|
ὁ |
Ἀλέξανδρος,
λέγει
ὦ
παῖ,
σχεδὸν |
[5, 20] |
τραπέζῃ
καὶ
„κοίτῃ„
(ταῦτα
εἴπας
|
ὁ |
Ἀλέξανδρος
παρίζει
Πέρσῃ
ἀνδρὶ
ἄνδρα |
[5, 20] |
Ἀμύντης
χρηίσας
τούτων
οἰχώκεε,
λέγει
|
ὁ |
Ἀλέξανδρος
πρὸς
τοὺς
Πέρσας
γυναικῶν |
[5, 52] |
(ἐκδέκεται
δὲ
ἐκ
τῆς
Φρυγίης
|
ὁ |
Ἅλυς
ποταμός,
ἐπ᾽
ᾧ
πύλαι |
[5, 19] |
ὑπερδειμαίνων
τοὺς
Πέρσας·
Ἀλέξανδρος
δὲ
|
ὁ |
Ἀμύντεω
παρεών
τε
καὶ
ὁρέων |
[5, 18] |
ἀλγηδόνας
σφίσι
ὀφθαλμῶν.
(ἀναγκαζόμενος
δὲ
|
ὁ |
Ἀμύντης
ἐκέλευε
παρίζειν·
πειθομενέων
δὲ |
[5, 18] |
ὑμῖν
καὶ
„ταῦτα„
εἴπας
τοσαῦτα
|
ὁ |
Ἀμύντης
μετεπέμπετο
τὰς
γυναῖκας·
αἳ |
[5, 20] |
ἐμῇ
πείσομαί
„τοι„
~Ὡς
δὲ
|
ὁ |
Ἀμύντης
χρηίσας
τούτων
οἰχώκεε,
λέγει |
[5, 60] |
εἰ
δὴ
οὗτός
γε
ἐστὶ
|
ὁ |
ἀναθεὶς
καὶ
μὴ
ἄλλος
τὠυτὸ |
[5, 39] |
ἐβασίλευε
ἀλλὰ
ἐτετελευτήκεε,
Κλεομένης
δὲ
|
ὁ |
Ἀναξανδρίδεω
εἶχε
τὴν
βασιληίην,
οὐ |
[5, 40] |
„τεκνοποιόν„
ταῦτά
κῃ
λεγόντων
συνεχώρησε
|
ὁ |
Ἀναξανδρίδης,
μετὰ
δὲ
γυναῖκας
ἔχων |
[5, 51] |
ἤιε
ἐς
ἕτερον
οἴκημα,
καὶ
|
ὁ |
Ἀρισταγόρης
ἀπαλλάσσετο
τὸ
παράπαν
ἐκ |
[5, 37] |
οὕτω
δὴ
ἐκ
τοῦ
ἐμφανέος
|
ὁ |
Ἀρισταγόρης
ἀπεστήκεε,
πᾶν
ἐπὶ
Δαρείῳ |
[5, 51] |
τοῦ
παιδίου
εἵνεκα.
(ἐνθαῦτα
δὴ
|
ὁ |
Ἀρισταγόρης
ἄρχετο
ἐκ
δέκα
ταλάντων |
[5, 55] |
ἡ
τρίμηνος
ὁδός.
~Ἀπελαυνόμενος
δὲ
|
ὁ |
Ἀρισταγόρης
ἐκ
τῆς
Σπάρτης
ἤιε |
[5, 124] |
Δαρείου
δωρεὴν
λαβών.
ταῦτα
ἐπειρώτα
|
ὁ |
Ἀρισταγόρης.
~Ἑκαταίου
μέν
νυν
τοῦ |
[5, 49] |
πάντες.
(ἀπικνεόμενος
δὲ
ἐς
λόγους
|
ὁ |
Ἀρισταγόρης
ἔλεγε
πρὸς
αὐτὸν
τάδε. |
[5, 51] |
Κλεομένεος
προέβαινε
τοῖσι
χρήμασι
ὑπερβάλλων
|
ὁ |
Ἀρισταγόρης,
ἐς
οὗ
πεντήκοντά
τε |
[5, 99] |
ἄλλοι
σύμμαχοι
παρῆσαν,
ἐποιέετο
στρατηίην
|
ὁ |
Ἀρισταγόρης
ἐς
Σάρδις.
(αὐτὸς
μὲν |
[5, 31] |
ἦν
ὑπὸ
Δαρείῳ.
~Ἀπικόμενος
δὲ
|
ὁ |
Ἀρισταγόρης
ἐς
τὰς
Σάρδις
λέγει |
[5, 126] |
ἀπόλλυται
ὑπὸ
Θρηίκων
αὐτός
τε
|
ὁ |
Ἀρισταγόρης
καὶ
ὁ
στρατὸς
αὐτοῦ, |
[5, 33] |
τί
πολλὰ
πρήσσεις;
„ταῦτα
εἶπε
|
ὁ |
Ἀρισταγόρης.
ὁ
δὲ
θυμωθεὶς
τούτοισι, |
[5, 49] |
ἦν
Γοργώ.
~Ἀπικνέεται
δὲ
ὦν
|
ὁ |
Ἀρισταγόρης
ὁ
Μιλήτου
τύραννος
ἐς |
[5, 49] |
ἐντετμημένην.
Λυδῶν
„δέ„
ἔφη
λέγων
|
ὁ |
Ἀρισταγόρης
οἵδε
ἔχονται
Φρύγες
οἱ |
[5, 97] |
ἐπελθὼν
δὲ
ἐπὶ
τὸν
δῆμον
|
ὁ |
Ἀρισταγόρης
ταὐτὰ
ἔλεγε
τὰ
καὶ |
[5, 50] |
ὑπαρπάσας
τὸν
ἐπίλοιπον
λόγον
τὸν
|
ὁ |
Ἀρισταγόρης
ὥρμητο
λέγειν
περὶ
τῆς |
[5, 75] |
καὶ
ἀπαλλάσσοντο,
μετὰ
δὲ
Δημάρητος
|
ὁ |
Ἀρίστωνος,
ἐὼν
καὶ
οὗτος
βασιλεὺς |
[5, 111] |
ἀντετάσσετο
Ὀνήσιλος.
~Ἤλαυνε
δὲ
ἵππον
|
ὁ |
Ἀρτύβιος
δεδιδαγμένον
πρὸς
ὁπλίτην
ἵστασθαι |
[5, 112] |
ὡς
προσεφέρετο
πρὸς
τὸν
Ὀνήσιλον
|
ὁ |
Ἀρτύβιος
ἐπὶ
τοῦ
ἵππου
κατήμενος, |
[5, 47] |
δὲ
Δωριέι
καὶ
συναπέθανε
Φίλιππος
|
ὁ |
Βουτακίδεω
Κροτωνιήτης
ἀνήρ,
ὃς
ἁρμοσάμενος |
[5, 16] |
ἐστὶ
Ὄρβηλος,
κατὰ
γυναῖκα
ἑκάστην
|
ὁ |
γαμέων
τρεῖς
σταυροὺς
ὑπίστησι·
ἄγεται |
[5, 35] |
σημαίνοντα
ἀπίστασθαι
Ἀρισταγόρην
ἀπὸ
βασιλέος.
|
(ὁ |
γὰρ
Ἱστιαῖος
βουλόμενος
τῷ
Ἀρισταγόρῃ |
[5, 30] |
ὁ
Δαρεῖος
ἐν
Σούσοισι
κατεῖχε·
|
ὁ |
γὰρ
Ἱστιαῖος
τύραννος
ἦν
Μιλήτου |
[5, 121] |
δέ
σφι
ἀπέθανε
καὶ
Μύρσος
|
ὁ |
Γύγεω.
τοῦ
δὲ
λόχου
τούτου |
[5, 52] |
αὐτῶν
καταλεχθεὶς
ἐξ
Ἀρμενίων
ῥέει,
|
ὁ |
δ᾽
ὕστερον
ἐκ
Ματιηνῶν·
(ὁ |
[5, 24] |
πέμψας
ἄγγελον
ἐς
τὴν
Μύρκινον
|
ὁ |
Δαρεῖος
ἔλεγε
τάδε.
Ἱστιαῖε,
βασιλεὺς |
[5, 30] |
ἀνεψιὸς
Ἱστιαίου
τοῦ
Λυσαγόρεω,
τὸν
|
ὁ |
Δαρεῖος
ἐν
Σούσοισι
κατεῖχε·
ὁ |
[5, 106] |
ὄψιν
Ἱστιαῖον
τὸν
Μιλήσιον,
τὸν
|
ὁ |
Δαρεῖος
κατεῖχε
χρόνον
ἤδη
πολλόν, |
[5, 13] |
στρέφουσα
τὸν
ἄτρακτον.
~Θωμάζων
δὲ
|
ὁ |
Δαρεῖος
τά
τε
ἤκουσε
ἐκ |
[5, 67] |
γὰρ
χώρη
ἦν
αὕτη
Πολύβου,
|
ὁ |
δὲ
Ἄδρηστος
ἦν
Πολύβου
θυγατριδέος, |
[5, 43] |
εἶναι
Ἡρακλειδέων
αὐτοῦ
Ἡρακλέος
κτησαμένου.
|
ὁ |
δὲ
ἀκούσας
ταῦτα
ἐς
Δελφοὺς |
[5, 31] |
ἑκατὸν
νέες
ταύτας
πάσας
„χειρώσασθαι„
|
ὁ |
δὲ
ἀμείβετο
αὐτὸν
τοῖσιδε.
(σὺ |
[5, 50] |
Ἰώνων
ὁδὸς
εἴη
παρὰ
βασιλέα.
|
(ὁ |
δὲ
Ἀρισταγόρης
τἆλλα
ἐὼν
σοφὸς |
[5, 96] |
Πέρσας
πείθεσθαι
Ἀθηναίων
τοῖσι
φυγάσι.
|
ὁ |
δὲ
Ἀρταφρένης
ἐκέλευε
σφέας,
εἰ |
[5, 30] |
Ἀρταφρένης
μοι
τυγχάνει
ἐὼν
φίλος·
|
ὁ |
δὲ
Ἀρταφρένης
ὑμῖν
Ὑστάσπεος
μὲν |
[5, 32] |
περιχαρὴς
ἐὼν
ἀπήιε
ἐς
Μίλητον.
|
ὁ |
δὲ
Ἀρταφρένης,
ὥς
οἱ
πέμψαντι |
[5, 33] |
νεὸς
Μυνδίης
ἔτυχε
οὐδεὶς
φυλάσσων·
|
ὁ |
δὲ
δεινόν
τι
ποιησάμενος
ἐκέλευσε |
[5, 69] |
νυν
ὁ
Σικυώνιος
Κλεισθένης
ἐπεποιήκεε·
|
ὁ |
δὲ
δὴ
Ἀθηναῖος
Κλεισθένης
ἐὼν |
[5, 42] |
τε
οὐ
φρενήρης
ἀκρομανής
τε,
|
ὁ |
δὲ
Δωριεὺς
ἦν
τῶν
ἡλίκων |
[5, 33] |
Μεγαβάτης
καὶ
ἐσπέρχετο
τῷ
Ἀρισταγόρῃ,
|
(ὁ |
δὲ
εἶπε
σοὶ
δὲ
καὶ |
[5, 72] |
γὰρ
θεμιτὸν
Δωριεῦσι
παριέναι
„ἐνθαῦτα„
|
ὁ |
δὲ
εἶπε
ὦ
γύναι,
ἀλλ᾽ |
[5, 13] |
μὲν
δὴ
ταῦτα
ἕκαστα
ἔλεγον,
|
ὁ |
δὲ
εἰρώτα
εἰ
καὶ
πᾶσαι |
[5, 14] |
διδοῖ
τὸ
βυβλίον
τῷ
Μεγαβάζῳ.
|
ὁ |
δὲ
ἐπιλεξάμενος
καὶ
λαβὼν
ἡγεμόνας |
[5, 30] |
καὶ
κατέλθοιεν
ἐς
τὴν
ἑωυτῶν.
|
ὁ |
δὲ
ἐπιλεξάμενος
ὡς
ἢν
δι᾽ |
[5, 101] |
ἐς
τὸν
Ἕρμον
ποταμὸν
ἐκδιδοῖ,
|
ὁ |
δὲ
ἐς
θάλασσαν·
ἐπὶ
τοῦτον |
[5, 45] |
δὴ
μὴ
παρέπρηξε
μηδέν,
ἐπ᾽
|
ὁ |
δὲ
ἐστάλη
ἐποίεε,
εἷλε
ἂν |
[5, 33] |
πρήσσεις;
„ταῦτα
εἶπε
ὁ
Ἀρισταγόρης.
|
ὁ |
δὲ
θυμωθεὶς
τούτοισι,
ὡς
νὺξ |
[5, 11] |
οὗτος
μὲν
δὴ
ταύτην
αἱρέεται,
|
ὁ |
δὲ
Κώης,
οἷά
τε
οὐ |
[5, 92] |
πυνθάνεσθαι
τὴν
ὑποθήκην
ὁ
Περίανδρος·
|
ὁ |
δὲ
οὐδέν
οἱ
ἔφη
Θρασύβουλον |
[5, 13] |
ἐπὶ
τῷ
Στρυμόνι
ποταμῷ
πεπολισμένη,
|
ὁ |
δὲ
Στρυμὼν
οὐ
πρόσω
τοῦ |
[5, 73] |
Ἀθηναῖοι
γῆν
τε
καὶ
ὕδωρ,
|
ὁ |
δὲ
συμμαχίην
σφι
συνετίθετο,
εἰ |
[5, 18] |
βασιλέι
γῆν
τε
καὶ
ὕδωρ.
|
ὁ |
δὲ
ταῦτά
τε
ἐδίδου
καὶ |
[5, 52] |
ὁ
δ᾽
ὕστερον
ἐκ
Ματιηνῶν·
|
(ὁ |
δὲ
τέταρτος
τῶν
ποταμῶν
οὔνομα |
[5, 94] |
Ἀνθεμοῦντα,
ἐδίδοσαν
δὲ
Θεσσαλοὶ
Ἰωλκόν.
|
ὁ |
δὲ
τούτων
μὲν
οὐδέτερα
αἱρέετο, |
[5, 92] |
κατοικτείρας
δὲ
παραδιδοῖ
τῷ
δευτέρῳ,
|
ὁ |
δὲ
τῷ
τρίτῳ.
οὕτω
δὴ |
[5, 35] |
σημῆναι
ὥστε
φυλασσομενέων
τῶν
ὁδῶν,
|
ὁ |
δὲ
τῶν
δούλων
τὸν
πιστότατον |
[5, 50] |
μηνῶν
φὰς
εἶναι
τὴν
ἄνοδον.
|
ὁ |
δὲ
ὑπαρπάσας
τὸν
ἐπίλοιπον
λόγον |
[5, 92] |
ἐπεχείρησέ
τε
καὶ
ἔσχε
Κόρινθον.
|
ὁ |
δὲ
χρησμὸς
ὅδε
ἦν.
(ὄλβιος |
[5, 42] |
ἐστήσαντο
βασιλέα
τὸν
πρεσβύτατον
Κλεομένεα,
|
ὁ |
Δωριεὺς
δεινόν
τε
ποιεύμενος
καὶ |
[5, 26] |
δικάζει.
~Οὗτος
ὦν
ὁ
Ὀτάνης
|
ὁ |
ἐγκατιζόμενος
ἐς
τοῦτον
τὸν
θρόνον, |
[5, 106] |
τοιοῦτον
οἷον
σὺ
εἴρηκας
πρήσσει
|
ὁ |
ἐμὸς
ἐπίτροπος,
ἴσθι
αὐτὸν
ἐπ᾽ |
[5, 106] |
λόγον,
ὅκως
τι
Μιλήσιοι
καὶ
|
ὁ |
ἐμὸς
ἐπίτροπος
νεώτερον
πρήσσουσι
περὶ |
[5, 92] |
οὐδεὶς
ἤθελε
γῆμαι,
ἴσχει
Ἠετίων
|
ὁ |
Ἐχεκράτεος,
δήμου
μὲν
ἐὼν
ἐκ |
[5, 87] |
εἰρωτᾶν
ἑκάστην
αὐτέων
ὅκου
εἴη
|
ὁ |
ἑωυτῆς
ἀνήρ.
(καὶ
τοῦτον
μὲν |
[5, 92] |
τὸν
δῆμον
ἐν
τῷ
κατοίκητο
|
ὁ |
Ἠετίων
ἀποκτενέοντας
τὸ
παιδίον.
(ἀπικόμενοι |
[5, 67] |
κεῖνον
δὲ
λευστῆρα.
ἐπεὶ
δὲ
|
ὁ |
θεὸς
τοῦτό
γε
οὐ
παρεδίδου, |
[5, 56] |
προτέρῃ
νυκτὶ
τῶν
Παναθηναίων
ἐδόκεε
|
ὁ |
Ἵππαρχος
ἄνδρα
οἱ
ἐπιστάντα
μέγαν |
[5, 60] |
ἄγαλμα.
Σκαῖος
δ᾽
ἂν
εἴη
|
ὁ |
Ἱπποκόωντος,
εἰ
δὴ
οὗτός
γε |
[5, 70] |
~Ἐν
τῷ
μέρεϊ
δὲ
ἑσσούμενος
|
ὁ |
Ἰσαγόρης
ἀντιτεχνᾶται
τάδε·
ἐπικαλέεται
Κλεομένεα |
[5, 72] |
πείθεσθαι,
ὅ
τε
Κλεομένης
καὶ
|
ὁ |
Ἰσαγόρης
καὶ
οἱ
στασιῶται
αὐτοῦ |
[5, 72] |
ἐπίστια
Ἀθηναίων,
τά
οἱ
ὑπέθετο
|
ὁ |
Ἰσαγόρης.
ταῦτα
δὲ
ποιήσας
δεύτερα |
[5, 35] |
μοι
εἴρηται,
ἀπόστασιν.
(ταῦτα
δὲ
|
ὁ |
Ἱστιαῖος
ἐποίεε
συμφορὴν
ποιεύμενος
μεγάλην |
[5, 24] |
„ὑπερθέωμαι„
τούτοισι
τοῖσι
ἔπεσι
πιστεύσας
|
ὁ |
Ἱστιαῖος,
καὶ
ἅμα
μέγα
ποιεύμενος |
[5, 25] |
τὸν
ἵζων
ἐδίκαζε·
(ἐντανύσας
δὲ
|
ὁ |
Καμβύσης
ἀπέδεξε
δικαστὴν
εἶναι
ἀντὶ |
[5, 112] |
ἐπὶ
τὴν
Ὀνησίλου
ἀσπίδα,
ἐνθαῦτα
|
ὁ |
Κὰρ
δρεπάνῳ
πλήξας
ἀπαράσσει
τοῦ |
[5, 67] |
Ἀδρήστου
τοῦ
Ταλαοῦ,
τοῦτον
ἐπεθύμησε
|
ὁ |
Κλεισθένης
ἐόντα
Ἀργεῖον
ἐκβαλεῖν
ἐκ |
[5, 67] |
ἰσχυροτάτῳ.
ἐπηγάγετο
δὲ
τὸν
Μελάνιππον
|
ὁ |
Κλεισθένης
(καὶ
γὰρ
τοῦτο
δεῖ |
[5, 67] |
~Ταῦτα
δέ,
δοκέειν
ἐμοί,
ἐμιμέετο
|
ὁ |
Κλεισθένης
οὗτος
τὸν
ἑωυτοῦ
μητροπάτορα |
[5, 66] |
ἐστασίασαν
περὶ
δυνάμιος,
ἑσσούμενος
δὲ
|
ὁ |
Κλεισθένης
τὸν
δῆμον
προσεταιρίζεται.
μετὰ |
[5, 67] |
δὲ
Θηβαῖοι
ἔδοσαν.
(ἐπαγαγόμενος
δὲ
|
ὁ |
Κλεισθένης
τὸν
Μελάνιππον
τέμενός
οἱ |
[5, 32] |
καὶ
Δαρείου
ἀνεψιόν,
τοῦ
Παυσανίης
|
ὁ |
Κλεομβρότου
Λακεδαιμόνιος,
εἰ
δὴ
ἀληθής |
[5, 48] |
γάρ
τινα
πολλὸν
χρόνον
ἦρξε
|
ὁ |
Κλεομένης,
ἀλλ᾽
ἀπέθανε
ἄπαις,
θυγατέρα |
[5, 90] |
ἐν
τῷ
ἱρῷ,
καταλειφθέντας
δὲ
|
ὁ |
Κλεομένης
ἀνέλαβε.
~Τότε
δὲ
ὡς |
[5, 90] |
ἐς
Σπάρτην
ἐξέμαθον.
ἐκτήσατο
δὲ
|
ὁ |
Κλεομένης
ἐκ
τῆς
Ἀθηναίων
ἀκροπόλιος |
[5, 70] |
(τὰ
μὲν
δὴ
πρῶτα
πέμπων
|
ὁ |
Κλεομένης
ἐς
τὰς
Ἀθήνας
κήρυκα |
[5, 72] |
ἧσσον
παρῆν
ἐς
τὰς
Ἀθήνας
|
ὁ |
Κλεομένης
οὐ
σὺν
μεγάλῃ
χειρί, |
[5, 50] |
ἦλθον
ἐς
τὸ
συγκείμενον,
εἴρετο
|
ὁ |
Κλεομένης
τὸν
Ἀρισταγόρην
ὁκοσέων
ἡμερέων |
[5, 92] |
χρηστήριον
τοῦτο
ἦν,
τυραννεύσας
δὲ
|
ὁ |
Κύψελος
τοιοῦτος
δή
τις
ἀνὴρ |
[5, 95] |
δὲ
καὶ
Ἀθηναίους
κατήλλαξε
Περίανδρος
|
ὁ |
Κυψέλου·
τούτῳ
γὰρ
διαιτητῇ
ἐπετράποντο· |
[5, 39] |
~Τῆς
δὲ
Σπάρτης
Ἀναξανδρίδης
μὲν
|
ὁ |
Λέοντος
οὐκέτι
περιεὼν
ἐβασίλευε
ἀλλὰ |
[5, 36] |
ἐξεφέροντο,
κελεύοντες
ἀπίστασθαι·
Ἑκαταῖος
δ᾽
|
ὁ |
λογοποιὸς
πρῶτα
μὲν
οὐκ
ἔα |
[5, 32] |
εἰ
δὴ
ἀληθής
γε
ἐστὶ
|
ὁ |
λόγος,
ὑστέρῳ
χρόνῳ
τούτων
ἡρμόσατο |
[5, 36] |
τοῦ
ἐν
Βραγχίδῃσι,
τὰ
Κροῖσος
|
ὁ |
Λυδὸς
ἀνέθηκε,
πολλὰς
εἶχε
ἐλπίδας |
[5, 27] |
τοῦ
βασιλεύσαντος
Σάμου
ἀδελφεόν.
(οὗτος
|
ὁ |
Λυκάρητος
ἄρχων
ἐν
Λήμνῳ
τελευτᾷ. |
[5, 94] |
ἐνθεῦτεν
ἀπελαυνομένῳ
ἐδίδου
μὲν
Ἀμύντης
|
ὁ |
Μακεδόνων
βασιλεὺς
Ἀνθεμοῦντα,
ἐδίδοσαν
δὲ |
[5, 2] |
Περινθίων
οἱ
Πέρσαι
τε
καὶ
|
ὁ |
Μεγάβαζος
ἐπεκράτησαν
πλήθεϊ.
(ὡς
δὲ |
[5, 24] |
ἐς
Ἕλληνας
„ἀπίξεται„
~Ταῦτα
λέγων
|
ὁ |
Μεγάβαζος
εὐπετέως
ἔπειθε
Δαρεῖον
ὡς |
[5, 1] |
Περσέων
καταλειφθέντες
ὑπὸ
Δαρείου,
τῶν
|
ὁ |
Μεγάβαζος
ἦρχε,
πρώτους
μὲν
Περινθίους |
[5, 23] |
τῷ
οὔνομα
ἐστὶ
Μύρκινος,
μαθὼν
|
ὁ |
Μεγάβαζος
τὸ
ποιεύμενον
ἐκ
τοῦ |
[5, 33] |
πυθόμενος
δὲ
κάρτα
δεινὸν
ἐποιήσατο
|
ὁ |
Μεγαβάτης
καὶ
ἐσπέρχετο
τῷ
Ἀρισταγόρῃ, |
[5, 33] |
παρὰ
τὸν
Ἀρισταγόρεα.
~Παραλαβὼν
δὲ
|
ὁ |
Μεγαβάτης
τόν
τε
Ἀρισταγόρεα
ἐκ |
[5, 52] |
οὐδὲ
ἐκ
τοῦ
αὐτοῦ
ῥέων·
|
ὁ |
μὲν
γὰρ
πρότερον
αὐτῶν
καταλεχθεὶς |
[5, 59] |
πολλὰ
ὅμοια
ἐόντα
τοῖσι
Ἰωνικοῖσι.
|
ὁ |
μὲν
δὴ
εἷς
τῶν
τριπόδων |
[5, 11] |
ἐς
Σάρδις
ἐδίδου
αὐτοῖσι
αἵρεσιν.
|
(ὁ |
μὲν
δὴ
Ἱστιαῖος,
ἅτε
τυραννεύων |
[5, 63] |
αὐτῶν
ἐς
τὰς
νέας
κατεῖρξαν.
|
ὁ |
μὲν
δὴ
πρῶτος
στόλος
ἐκ |
[5, 97] |
ἐν
τούτῳ
δὴ
τῷ
καιρῷ
|
ὁ |
Μιλήσιος
Ἀρισταγόρης,
ὑπὸ
Κλεομένεος
τοῦ |
[5, 124] |
ἦν
γὰρ
ὡς
διέδεξε
Ἀρισταγόρης
|
ὁ |
Μιλήσιος
ψυχὴν
οὐκ
ἄκρος,
ὃς |
[5, 38] |
ἀνὰ
τὰς
πόλιας,
Ἀρισταγόρης
δὲ
|
ὁ |
Μιλήσιος
ὡς
τοὺς
τυράννους
κατέπαυσε, |
[5, 49] |
~Ἀπικνέεται
δὲ
ὦν
ὁ
Ἀρισταγόρης
|
ὁ |
Μιλήτου
τύραννος
ἐς
τὴν
Σπάρτην |
[5, 98] |
(ἄνδρες
Παίονες,
ἔπεμψέ
με
Ἀρισταγόρης
|
ὁ |
Μιλήτου
τύραννος
σωτηρίην
ὑποθησόμενον
ὑμῖν, |
[5, 30] |
Μιλήτου
ἐτύγχανε
ἐπίτροπος
ἐὼν
Ἀρισταγόρης
|
ὁ |
Μολπαγόρεω,
γαμβρός
τε
ἐὼν
καὶ |
[5, 51] |
παιδίον
ηὐδάξατο
πάτερ,
διαφθερέει
σε
|
ὁ |
ξεῖνος,
ἢν
μὴ
ἀποστὰς
„ἴῃς„ |
[5, 104] |
ἐξελθόντα
τὸ
ἄστυ
τὸ
Σαλαμινίων
|
ὁ |
Ὀνήσιλος
ἅμα
τοῖσι
ἑωυτοῦ
στασιώτῃσι |
[5, 111] |
ἵστασθαι
ὀρθόν.
πυθόμενος
ὦν
ταῦτα
|
ὁ |
Ὀνήσιλος,
ἦν
γάρ
οἱ
ὑπασπιστὴς |
[5, 112] |
Ἀρτύβιος
ἐπὶ
τοῦ
ἵππου
κατήμενος,
|
ὁ |
Ὀνήσιλος
κατὰ
τὰ
συνεθήκατο
τῷ |
[5, 108] |
Κύπρον
εἶναι·
(πυθόμενος
δὲ
ταῦτα
|
ὁ |
Ὀνήσιλος
κήρυκας
διέπεμπε
ἐς
τὴν |
[5, 111] |
αὐτὸν
„Ἀρτύβιον„
(εἶπε
πρὸς
ταῦτα
|
ὁ |
ὀπάων
αὐτοῦ
ὦ
βασιλεῦ,
ἕτοιμος |
[5, 26] |
κατίζων
θρόνῳ
δικάζει.
~Οὗτος
ὦν
|
ὁ |
Ὀτάνης
ὁ
ἐγκατιζόμενος
ἐς
τοῦτον |
[5, 92] |
ταῦτα.
(Ἠετίωνι
δὲ
μετὰ
ταῦτα
|
ὁ |
παῖς
ηὐξάνετο,
καί
οἱ
διαφυγόντι |
[5, 92] |
εὖ,
διάδοχός
οἱ
τῆς
τυραννίδος
|
ὁ |
παῖς
Περίανδρος
γίνεται.
ὁ
τοίνυν |
[5, 53] |
ἡ
βασιληίη
τοῖσι
παρασάγγῃσι
καὶ
|
ὁ |
παρασάγγης
δύναται
τριήκοντα
στάδια,
ὥσπερ |
[5, 92] |
ἦν
πρόθυμος
πυνθάνεσθαι
τὴν
ὑποθήκην
|
ὁ |
Περίανδρος·
ὁ
δὲ
οὐδέν
οἱ |
[5, 95] |
ἐν
δὲ
δὴ
καὶ
Ἀλκαῖος
|
ὁ |
ποιητὴς
συμβολῆς
γενομένης
καὶ
νικώντων |
[5, 123] |
δὴ
οὕτω
ἐτελεύτησε,
Ἀρταφρένης
δὲ
|
ὁ |
Σαρδίων
ὕπαρχος
καὶ
Ὀτάνης
ὁ |
[5, 69] |
κεκλῆσθαι
Αἰγιαλέας.
~Ταῦτα
μέν
νυν
|
ὁ |
Σικυώνιος
Κλεισθένης
ἐπεποιήκεε·
ὁ
δὲ |
[5, 113] |
τὴν
Κυπρίων
ἀπόστασιν
ἔπρηξε,
καὶ
|
ὁ |
Σολίων
βασιλεὺς
Ἀριστόκυπρος
ὁ
Φιλοκύπρου, |
[5, 76] |
ὅτε
καὶ
Μέγαρα
κατοίκισαν·
οὗτος
|
ὁ |
στόλος
ἐπὶ
Κόδρου
βασιλεύοντος
Ἀθηναίων |
[5, 112] |
τοὺς
πόδας.
Ἀρτύβιος
μὲν
δὴ
|
ὁ |
στρατηγὸς
τῶν
Περσέων
ὁμοῦ
τῷ |
[5, 126] |
αὐτός
τε
ὁ
Ἀρισταγόρης
καὶ
|
ὁ |
στρατὸς
αὐτοῦ,
πόλιν
περικατήμενος
καὶ |
[5, 92] |
τυραννίδος
ὁ
παῖς
Περίανδρος
γίνεται.
|
ὁ |
τοίνυν
Περίανδρος
κατ᾽
ἀρχὰς
μὲν |
[5, 123] |
ὁ
Σαρδίων
ὕπαρχος
καὶ
Ὀτάνης
|
ὁ |
τρίτος
στρατηγὸς
ἐτάχθησαν
ἐπὶ
τὴν |
[5, 73] |
καὶ
λεγόντων
τὰ
ἐντεταλμένα,
Ἀρταφρένης
|
ὁ |
Ὑστάσπεος
Σαρδίων
ὕπαρχος
ἐπειρώτα
τίνες |
[5, 113] |
καὶ
ὁ
Σολίων
βασιλεὺς
Ἀριστόκυπρος
|
ὁ |
Φιλοκύπρου,
Φιλοκύπρου
δὲ
τούτου
τὸν |
[5, 113] |
καὶ
δὴ
καὶ
Ὀνήσιλός
τε
|
ὁ |
Χέρσιος,
ὅς
περ
τὴν
Κυπρίων |
[5, 1] |
σφίσι
αὐτοῖσι
νῦν
ἂν
εἴη
|
ὁ |
χρησμὸς
ἐπιτελεόμενος
ἡμῖν,
νῦν
ἡμέτερον |