HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
αὐτῇ 12
αὐτή 2
αὐτὴ 6
αὕτη 32
Αὕτη 1
αὐτήν 3
αὐτὴν 18

Fréquences [« »]
30 ἀλλ
31 ἐστί
30 οὗτος
32 αὕτη
32 Δαρεῖος
32 θάλασσαν
32 νῦν

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Hérodote, Histoires, livre IV

αὕτη

Livre, chapitre

[4, 38]   δὲ πρὸς νότου ἡ αὐτὴ αὕτη ἀκτὴ ἀπὸ τοῦ Μυριανδικοῦ κόλπου

[4, 176]   ἣ δὲ ἂν πλεῖστα ἔχῃ, αὕτη ἀρίστη δέδοκται εἶναι ὡς ὑπὸ

[4, 45]   ἀνώνυμος ὥσπερ αἱ ἕτεραι. (ἀλλ᾽ αὕτη γε ἐκ τῆς Ἀσίης τε

[4, 78]   οὐδαμῶς ἐγχωρίης· τὸν ἡ μήτηρ αὕτη γλῶσσάν τε Ἑλλάδα καὶ γράμματα

[4, 99]   μέχρι χερσονήσου τῆς τρηχέης καλεομένης· αὕτη δὲ ἐς θάλασσαν τὴν πρὸς

[4, 198]   ἡ γῆ τῷ ποταμῷ ἔχει. (αὕτη δὲ ὁμοίη τῇ ἀρίστῃ γέων

[4, 43]   ἐς τὰ δεξιά. ~Οὕτω μὲν αὕτη ἐγνώσθη τὸ πρῶτον, μετὰ δὲ

[4, 9]   γὰρ τῆσδε ἔχω τὸ κράτος αὕτη) εἴτε ἀποπέμπω παρὰ „σέ„ τὴν

[4, 52]   μέγαν. ἔστι δὲ ἡ κρήνη αὕτη ἐν οὔροισι χώρης τῆς τε

[4, 101]   σταδίων. ἡ μέν νυν γῆ αὕτη ἐστὶ μέγαθος τοσαύτη. ~Οἱ δὲ

[4, 28]   σποῦ δὲ ὀφθαλμόν. ~Δυσχείμερος δὲ αὕτη ἡ καταλεχθεῖσα πᾶσα χώρη οὕτω

[4, 181]   μέχρι ἐς ἠῶ. ἐπίκλησιν δὲ αὕτη ἡ κρήνη καλέεται ἡλίου. ~Μετὰ

[4, 78]   οὔνομα ἦν Ὀποίη· ἦν δὲ αὕτη ἡ Ὀποίη ἀστή, ἐξ ἧς

[4, 99]   χώρης ἐς μέτρησιν. ἀπὸ Ἴστρου αὕτη ἤδη ἡ ἀρχαίη Σκυθίη ἐστί,

[4, 74]   δὲ πολλῷ ὑπερφέρει ἡ κάνναβις. αὕτη καὶ αὐτομάτη καὶ σπειρομένη φύεται,

[4, 11]   (τὴν γὰρ νῦν νέμονται Σκύθαι, αὕτη λέγεται τὸ παλαιὸν εἶναι Κιμμερίων)

[4, 132]   ὡς τὴν ἑωυτῶν ἀλκὴν παραδιδοῦσι. (αὕτη μὲν Δαρείῳ ἀπεδέδεκτο ἡ γνώμη.

[4, 167]   στρατιὴν ἀπέστειλε ἅμα τῇ Φερετίμῃ. (αὕτη μέν νυν αἰτίη πρόσχημα τοῦ

[4, 67]   καὶ αὖτις κατὰ μίαν συντιθεῖσι. (αὕτη μὲν σφι ἡ μαντικὴ πατρωίη

[4, 120]   τε τοῦ Πέρσεω ἐπιόντας διώκειν. αὕτη μέν σφι μία ἦν μοῖρα

[4, 52]   λευκοί· καλέεται δὲ ἡ λίμνη αὕτη ὀρθῶς μήτηρ Ὑπάνιος. (ἐκ ταύτης

[4, 39]   Ἀσσυρίης ἡ Ἀραβίη· λήγει δὲ αὕτη, οὐ λήγουσα εἰ μὴ νόμῳ,

[4, 82]   ἤκουον. ~Θωμάσια δὲ ἡ χώρη αὕτη οὐκ ἔχει, χωρὶς ἢ ὅτι

[4, 201]   ὅρκια, ἔστ᾽ ἂν ἡ γῆ αὕτη οὕτω ἔχῃ, μένειν τὸ ὅρκιον

[4, 39]   τῆσδε τῆς θαλάσσης ἡ ἀκτὴ αὕτη παρά τε Συρίην τὴν Παλαιστίνην

[4, 19]   ψιλή δέ δενδρέων ἡ πᾶσα αὕτη πλήν τῆς Ὑλαίης. οἱ δὲ

[4, 47]   τε γὰρ γῆ ἐοῦσα πεδιὰς αὕτη ποιώδης τε καὶ εὔυδρος ἐστί,

[4, 41]   μέν νυν Αἴγυπτον ἡ ἀκτὴ αὕτη στεινή ἐστι· ἀπὸ γὰρ τῆσδε

[4, 50]   πάντοθεν ἐσδιδοῖ ἐς τὸν Ἴστρον. αὕτη τε δὴ ἡ χιὼν ἐσδιδοῦσα

[4, 191]   Τροίης ἀνδρῶν. (ἡ δὲ χώρη αὕτη τε καὶ ἡ λοιπὴ τῆς

[4, 50]   γίνεται· ὕεται γὰρ ἡ γῆ αὕτη τοῦ χειμῶνος πάμπαν ὀλίγῳ, νιφετῷ

[4, 123]   ἔρημον ἀπίκοντο. ἡ δὲ ἔρημος αὕτη ὑπὸ οὐδαμῶν νέμεται ἀνδρῶν, κέεται

Livre, chapitre
[4, 38]	δὲ πρὸς νότου ἡ αὐτὴ	αὕτη	ἀκτὴ ἀπὸ τοῦ Μυριανδικοῦ κόλπου
[4, 176]	ἣ δὲ ἂν πλεῖστα ἔχῃ,	αὕτη	ἀρίστη δέδοκται εἶναι ὡς ὑπὸ
[4, 45]	ἀνώνυμος ὥσπερ αἱ ἕτεραι. (ἀλλ᾽	αὕτη	γε ἐκ τῆς Ἀσίης τε
[4, 78]	οὐδαμῶς ἐγχωρίης· τὸν ἡ μήτηρ	αὕτη	γλῶσσάν τε Ἑλλάδα καὶ γράμματα
[4, 99]	μέχρι χερσονήσου τῆς τρηχέης καλεομένης·	αὕτη	δὲ ἐς θάλασσαν τὴν πρὸς
[4, 198]	ἡ γῆ τῷ ποταμῷ ἔχει.	(αὕτη	δὲ ὁμοίη τῇ ἀρίστῃ γέων
[4, 43]	ἐς τὰ δεξιά. ~Οὕτω μὲν	αὕτη	ἐγνώσθη τὸ πρῶτον, μετὰ δὲ
[4, 9]	γὰρ τῆσδε ἔχω τὸ κράτος	αὕτη)	εἴτε ἀποπέμπω παρὰ „σέ„ τὴν
[4, 52]	μέγαν. ἔστι δὲ ἡ κρήνη	αὕτη	ἐν οὔροισι χώρης τῆς τε
[4, 101]	σταδίων. ἡ μέν νυν γῆ	αὕτη	ἐστὶ μέγαθος τοσαύτη. ~Οἱ δὲ
[4, 28]	σποῦ δὲ ὀφθαλμόν. ~Δυσχείμερος δὲ	αὕτη	ἡ καταλεχθεῖσα πᾶσα χώρη οὕτω
[4, 181]	μέχρι ἐς ἠῶ. ἐπίκλησιν δὲ	αὕτη	ἡ κρήνη καλέεται ἡλίου. ~Μετὰ
[4, 78]	οὔνομα ἦν Ὀποίη· ἦν δὲ	αὕτη	ἡ Ὀποίη ἀστή, ἐξ ἧς
[4, 99]	χώρης ἐς μέτρησιν. ἀπὸ Ἴστρου	αὕτη	ἤδη ἡ ἀρχαίη Σκυθίη ἐστί,
[4, 74]	δὲ πολλῷ ὑπερφέρει ἡ κάνναβις.	αὕτη	καὶ αὐτομάτη καὶ σπειρομένη φύεται,
[4, 11]	(τὴν γὰρ νῦν νέμονται Σκύθαι,	αὕτη	λέγεται τὸ παλαιὸν εἶναι Κιμμερίων)
[4, 132]	ὡς τὴν ἑωυτῶν ἀλκὴν παραδιδοῦσι.	(αὕτη	μὲν Δαρείῳ ἀπεδέδεκτο ἡ γνώμη.
[4, 167]	στρατιὴν ἀπέστειλε ἅμα τῇ Φερετίμῃ.	(αὕτη	μέν νυν αἰτίη πρόσχημα τοῦ
[4, 67]	καὶ αὖτις κατὰ μίαν συντιθεῖσι.	(αὕτη	μὲν σφι ἡ μαντικὴ πατρωίη
[4, 120]	τε τοῦ Πέρσεω ἐπιόντας διώκειν.	αὕτη	μέν σφι μία ἦν μοῖρα
[4, 52]	λευκοί· καλέεται δὲ ἡ λίμνη	αὕτη	ὀρθῶς μήτηρ Ὑπάνιος. (ἐκ ταύτης
[4, 39]	Ἀσσυρίης ἡ Ἀραβίη· λήγει δὲ	αὕτη,	οὐ λήγουσα εἰ μὴ νόμῳ,
[4, 82]	ἤκουον. ~Θωμάσια δὲ ἡ χώρη	αὕτη	οὐκ ἔχει, χωρὶς ἢ ὅτι
[4, 201]	ὅρκια, ἔστ᾽ ἂν ἡ γῆ	αὕτη	οὕτω ἔχῃ, μένειν τὸ ὅρκιον
[4, 39]	τῆσδε τῆς θαλάσσης ἡ ἀκτὴ	αὕτη	παρά τε Συρίην τὴν Παλαιστίνην
[4, 19]	ψιλή δέ δενδρέων ἡ πᾶσα	αὕτη	πλήν τῆς Ὑλαίης. οἱ δὲ
[4, 47]	τε γὰρ γῆ ἐοῦσα πεδιὰς	αὕτη	ποιώδης τε καὶ εὔυδρος ἐστί,
[4, 41]	μέν νυν Αἴγυπτον ἡ ἀκτὴ	αὕτη	στεινή ἐστι· ἀπὸ γὰρ τῆσδε
[4, 50]	πάντοθεν ἐσδιδοῖ ἐς τὸν Ἴστρον.	αὕτη	τε δὴ ἡ χιὼν ἐσδιδοῦσα
[4, 191]	Τροίης ἀνδρῶν. (ἡ δὲ χώρη	αὕτη	τε καὶ ἡ λοιπὴ τῆς
[4, 50]	γίνεται· ὕεται γὰρ ἡ γῆ	αὕτη	τοῦ χειμῶνος πάμπαν ὀλίγῳ, νιφετῷ
[4, 123]	ἔρημον ἀπίκοντο. ἡ δὲ ἔρημος	αὕτη	ὑπὸ οὐδαμῶν νέμεται ἀνδρῶν, κέεται

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 15/07/2005