Livre, chapitre
[4, 39]	παρήκει διὰ τῆσδε τῆς θαλάσσης	ἡ	ἀκτὴ αὕτη παρά τε Συρίην
[4, 41]	ἐκδέκεται. κατὰ μέν νυν Αἴγυπτον	ἡ	ἀκτὴ αὕτη στεινή ἐστι· ἀπὸ
[4, 38]	τὰς ἐγὼ ἀπηγήσομαι· (ἔνθεν μὲν	ἡ	ἀκτὴ ἡ ἑτέρη τὰ πρὸς
[4, 41]	τούτου κάρτα πλατέα τυγχάνει ἐοῦσα	ἡ	ἀκτὴ ἥτις Λιβύη κέκληται. ~Θωμάζω
[4, 113]	μουνωθεισέων τινὶ αὐτέων ἐνεχρίμπτετο, (καὶ	ἡ	Ἀμαζὼν οὐκ ἀπωθέετο ἀλλὰ περιεῖδε
[4, 127]	ἐμός, κλαίειν „λέγω„ τοῦτο ἐστὶ	ἡ	ἀπὸ Σκυθέων ῥῆσις. ~Ὁ μὲν
[4, 39]	ἡ Ἀσσυρίη καὶ ἀπὸ Ἀσσυρίης	ἡ	Ἀραβίη· λήγει δὲ αὕτη, οὐ
[4, 179]	οἱ ἐξεργάσθη ὑπὸ τῷ Πηλίῳ	ἡ	Ἀργώ, ἐσθέμενον ἐς αὐτὴν ἄλλην
[4, 160]	ἀποπνίγει, Ἁλίαρχον δὲ ἡ γυνὴ	ἡ	Ἀρκεσίλεω δόλῳ κτείνει, τῇ οὔνομα
[4, 99]	μέτρησιν. ἀπὸ Ἴστρου αὕτη ἤδη	ἡ	ἀρχαίη Σκυθίη ἐστί, πρὸς μεσαμβρίην
[4, 41]	ἐστί. ~Τοιαύτη μὲν καὶ τοσαύτη	ἡ	Ἀσίη ἐστί, ἡ δὲ Λιβύη
[4, 39]	Περσικὴ καὶ ἀπὸ ταύτης ἐκδεκομένη	ἡ	Ἀσσυρίη καὶ ἀπὸ Ἀσσυρίης ἡ
[4, 38]	Τρωικοῦ· τὰ δὲ πρὸς νότου	ἡ	αὐτὴ αὕτη ἀκτὴ ἀπὸ τοῦ
[4, 109]	χρέωνται καὶ Γελωνοί, οὐδὲ δίαιτα	ἡ	αὐτή. οἱ μὲν γὰρ Βουδῖνοι
[4, 60]	τούτῳ δὲ νομίζουσι. ~Θυσίη δὲ	ἡ	αὐτὴ πᾶσι κατέστηκε περὶ πάντα
[4, 85]	ἐπὶ τὸν Βόσπορον ἵνα ἔζευκτο	ἡ	γέφυρα, ἐνθεῦτεν ἐσβὰς ἐς νέα
[4, 85]	κέκληται, κατ᾽ ὃ δὴ ἔζευκτο	ἡ	γέφυρα, ἐπὶ σταδίους εἴκοσι καὶ
[4, 201]	τάφρου τάμνοντες ὅρκια, ἔστ᾽ ἂν	ἡ	γῆ αὕτη οὕτω ἔχῃ, μένειν
[4, 50]	ἑωυτοῦ φύσιος γίνεται· ὕεται γὰρ	ἡ	γῆ αὕτη τοῦ χειμῶνος πάμπαν
[4, 201]	αἰεὶ τὸ ὅρκιον ὅσον ἂν	ἡ	γῆ μένῃ κατὰ τότε εἶχε·
[4, 198]	τὸ γὰρ δὴ αὐτὸ οὔνομα	ἡ	γῆ τῷ ποταμῷ ἔχει. (αὕτη
[4, 132]	Πέρσαι ἐβουλεύοντο. Δαρείου μέν νυν	ἡ	γνώμη ἦν Σκύθας ἑωυτῷ διδόναι
[4, 132]	παραδιδοῦσι. (αὕτη μὲν Δαρείῳ ἀπεδέδεκτο	ἡ	γνώμη. συνεστήκεε δὲ ταύτῃ τῇ
[4, 132]	συνεστήκεε δὲ ταύτῃ τῇ γνώμη	ἡ	Γοβρύεω, τῶν ἀνδρῶν τῶν ἑπτὰ
[4, 160]	ἀδελφεὸς Ἁλίαρχος ἀποπνίγει, Ἁλίαρχον δὲ	ἡ	γυνὴ ἡ Ἀρκεσίλεω δόλῳ κτείνει,
[4, 76]	καταδὺς ἐς τὴν καλεομένην Ὑλαίην	(ἡ	δ᾽ ἔστι μὲν παρὰ τὸν
[4, 195]	καὶ πλεῦνες αἱ λίμναι αὐτόθι,	ἡ	δ᾽ ὦν μεγίστη αὐτέων ἑβδομήκοντα
[4, 191]	ψαμμώδης μέχρι τοῦ Τρίτωνος ποταμοῦ,	ἡ	δὲ ἀπὸ τούτου τὸ πρὸς
[4, 45]	ἔχειν τὸ οὔνομα γυναικὸς αὐτόχθονος,	ἡ	δὲ Ἀσίη ἐπὶ τῆς Προμηθέος
[4, 39]	νυν ἡ ἑτέρη τῶν ἀκτέων,	ἡ	δὲ δὴ ἑτέρη ἀπὸ Περσέων
[4, 45]	ἐν Σάρδισι φυλὴν κεκλῆσθαι Ἀσιάδα.	(ἡ	δὲ δὴ Εὐρώπη οὔτε εἰ
[4, 123]	ταύτην ἐς τὴν ἔρημον ἀπίκοντο.	ἡ	δὲ ἔρημος αὕτη ὑπὸ οὐδαμῶν
[4, 28]	πῦρ δὲ ἀνακαίων ποιήσεις πηλόν·	ἡ	δὲ θάλασσα πήγνυται καὶ ὁ
[4, 35]	τε καὶ Ἄργης ἀναισιμοῦσθαι ἐπιβαλλομένην.	ἡ	δὲ θήκη αὐτέων ἐστὶ ὄπισθε
[4, 41]	καὶ τοσαύτη ἡ Ἀσίη ἐστί,	ἡ	δὲ Λιβύη ἐν τῇ ἀκτῇ
[4, 162]	ἑσσώθη καὶ ἔφυγε ἐς Σάμον,	ἡ	δὲ μήτηρ οἱ ἐς Σαλαμῖνα
[4, 101]	Σκυψέων οἰκημένους εἴκοσι ἡμερέων ὁδὸς.	(ἡ	δὲ ὁδὸς ἡ ἡμερησίη ἀνὰ
[4, 85]	ἐς τὴν Προποντίδα ὁ Βόσπορος·	(ἡ	δὲ Προποντὶς ἐοῦσα εὖρος μὲν
[4, 161]	τρόπον καταστησάμενοι κάλλιστα ἂν οἰκέοιεν.	(ἡ	δὲ Πυθίη ἐκέλευε ἐκ Μαντινέης
[4, 163]	χρησόμενος τῷ χρηστηρίῳ περὶ κατόδου.	(ἡ	δὲ Πυθίη οἱ χρᾷ τάδε.
[4, 156]	Δελφοὺς περὶ τῶν παρεόντων κακῶν.	(ἡ	δὲ Πυθίη σφι ἔχρησε συγκτίζουσι
[4, 157]	καὶ οὐδὲν ἄμεινον πρήσσειν οἰκεῦντες.	(ἡ	δὲ Πυθίη σφι πρὸς ταῦτα
[4, 133]	μὲν δὴ τὰ δῶρα εἴκαζον.	ἡ	δὲ Σκυθέων μία μοῖρα ἡ
[4, 191]	εἶναι τῶν ἐκ Τροίης ἀνδρῶν.	(ἡ	δὲ χώρη αὕτη τε καὶ
[4, 109]	Βουδῖνοι Γελωνοί, οὐκ ὀρθῶς καλεόμενοι.	(ἡ	δὲ χώρη σφέων πᾶσα ἐστὶ
[4, 173]	τὰ ἔλυτρα τῶν ὑδάτων ἐξηύηνε,	ἡ	δὲ χώρη σφι ἅπασα ἐντὸς
[4, 46]	γὰρ μήτε ἄστεα μήτε τείχεα	ἡ	ἐκτισμένα, ἀλλὰ φερέοικοι ἐόντες πάντες
[4, 50]	(τοῦ δὲ θέρεος ἡ χιὼν	ἡ	ἐν τῷ χειμῶνι πεσοῦσα, ἐοῦσα
[4, 70]	τὸ ὅρκιον ταμνομένων, τύψαντες ὑπέατι	ἡ	ἐπιταμόντες μαχαίρῃ σμικρὸν τοῦ σώματος,
[4, 148]	νήσῳ ἐπὶ τοῦ οἰκιστέω Θήρα	ἡ	ἐπωνυμίη ἐγένετο. ~Ὁ δὲ παῖς
[4, 40]	καὶ ἥλιον ἀνατέλλοντα, ἔνθεν μὲν	ἡ	Ἐρυθρὴ παρήκει θάλασσα, πρὸς βορέω
[4, 189]	πλὴν γὰρ ἢ ὅτι σκυτίνη	ἡ	ἐσθὴς τῶν Λιβυσσέων ἐστὶ καὶ
[4, 38]	ἀπηγήσομαι· (ἔνθεν μὲν ἡ ἀκτὴ	ἡ	ἑτέρη τὰ πρὸς βορέην ἀπὸ
[4, 39]	ἀνθρώπων τριήκοντα. ~Αὕτη μέν νυν	ἡ	ἑτέρη τῶν ἀκτέων, ἡ δὲ
[4, 42]	μὲν γὰρ παρ᾽ ἀμφοτέρας παρήκει	ἡ	Εὐρώπη, εὔρεος δὲ πέρι οὐδὲ
[4, 101]	ἡμερέων ὁδὸς. (ἡ δὲ ὁδὸς	ἡ	ἡμερησίη ἀνὰ διηκόσια στάδια συμβέβληταί
[4, 181]	ὑπὲρ δὲ τούτων ἐς μεσόγαιαν	ἡ	θηριώδης ἐστὶ Λιβύη, ὑπὲρ δὲ
[4, 99]	ἐπείγετο. ~Τῆς δὲ Σκυθικῆς γῆς	ἡ	Θρηίκη τὸ ἐς θάλασσαν πρόκειται·
[4, 74]	ἐμφερεστάτη· ταύτῃ δὲ πολλῷ ὑπερφέρει	ἡ	κάνναβις. αὕτη καὶ αὐτομάτη καὶ
[4, 40]	παρήκει θάλασσα, πρὸς βορέω δὲ	ἡ	Κασπίη τε θάλασσα καὶ ὁ
[4, 23]	τούτων τῶν Σκυθέων χώρης ἐστὶ	ἡ	καταλεχθεῖσα πᾶσα πεδιάς τε γῆ
[4, 28]	δὲ ὀφθαλμόν. ~Δυσχείμερος δὲ αὕτη	ἡ	καταλεχθεῖσα πᾶσα χώρη οὕτω δή
[4, 134]	βουλῆς ἀγαθῆς δεῖ, ὅκως ἀσφαλέως	ἡ	κομιδὴ ἡμῖν ἔσται τὸ „ὀπίσω„
[4, 52]	ἐν ὀλίγοισι μέγαν. ἔστι δὲ	ἡ	κρήνη αὕτη ἐν οὔροισι χώρης
[4, 181]	ἐς ἠῶ. ἐπίκλησιν δὲ αὕτη	ἡ	κρήνη καλέεται ἡλίου. ~Μετὰ δὲ
[4, 199]	ἐπὶ τριηκόσια. ~Ἔχει δὲ καὶ	ἡ	Κυρηναίη χώρη, ἐοῦσα ὑψηλοτάτη ταύτης
[4, 198]	μοι οὐδ᾽ ἀρετὴν εἶναι τις	ἡ	Λιβύη σπουδαίη ὥστε ἢ Ἀσίῃ
[4, 52]	ἵπποι ἄγριοι λευκοί· καλέεται δὲ	ἡ	λίμνη αὕτη ὀρθῶς μήτηρ Ὑπάνιος.
[4, 191]	δὲ χώρη αὕτη τε καὶ	ἡ	λοιπὴ τῆς Λιβύης ἡ πρὸς
[4, 67]	μίαν συντιθεῖσι. (αὕτη μὲν σφι	ἡ	μαντικὴ πατρωίη ἐστί. οἱ δὲ
[4, 191]	ἐστὶ τῆς τῶν νομάδων χώρης.	(ἡ	μὲν γὰρ δὴ πρὸς τὴν
[4, 128]	τοὺς Δαρείου ἐποίευν τὰ βεβουλευμένα.	(ἡ	μὲν δὴ ἵππος τὴν ἵππον
[4, 101]	μεσόγαιαν φέροντα ἑτέρων τοσούτων σταδίων.	ἡ	μέν νυν γῆ αὕτη ἐστὶ
[4, 98]	τυράννους ἔλεγε τάδε. (ἄνδρες Ἴωνες,	ἡ	μὲν πρότερον γνώμη ἀποδεχθεῖσα ἐς
[4, 21]	ποταμὸν διαβάντι οὐκέτι Σκυθική, ἀλλ᾽	ἡ	μὲν πρώτη τῶν λαξίων Σαυροματέων
[4, 43]	οὐδ᾽ ἐπετέλεσε τὸν ἐπέταξε οἱ	ἡ	μήτηρ ἄεθλον. (θυγατέρα γὰρ Ζωπύρου
[4, 78]	γίνεται καὶ οὐδαμῶς ἐγχωρίης· τὸν	ἡ	μήτηρ αὕτη γλῶσσάν τε Ἑλλάδα
[4, 43]	αἰτίην ἀνασκολοπιεῖσθαι ὑπὸ Χέρξεω βασιλέος,	ἡ	μήτηρ τοῦ Σατάσπεος ἐοῦσα Δαρείου
[4, 136]	δύο μοῖραι τῶν Σκυθέων καὶ	ἡ	μία καὶ Σαυρομάται καὶ Βουδῖνοι
[4, 145]	ὥστε ποιέειν ταῦτα τῶν Τυνδαριδέων	ἡ	ναυτιλίη ἐν τῇ Ἀργοῖ. δεξάμενοι
[4, 156]	Βλατέα. λέγεται δὲ ἴση εἶναι	ἡ	νῆσος τῆ νῦν Κυρηναίων πόλι.
[4, 78]	ἦν Ὀποίη· ἦν δὲ αὕτη	ἡ	Ὀποίη ἀστή, ἐξ ἧς ἦν
[4, 185]	τούτων οὐκέτι. διήκει δ᾽ ὦν	ἡ	ὀφρύη μέχρι Ἡρακλέων στηλέων καὶ
[4, 19]	οὔτε ἀροῦντες· ψιλή δέ δενδρέων	ἡ	πᾶσα αὕτη πλήν τῆς Ὑλαίης.
[4, 78]	Ἑλλήνων. (ὅτε δὲ διατρίψειε μῆνα	ἡ	πλέον τούτου, ἀπαλλάσσετο ἐνδὺς τὴν
[4, 58]	Σκύθαι ἐσκευάδαται, τοῖσι δὲ κτήνεσι	ἡ	ποίη ἀναφυομένη ἐν τῇ Σκυθικῆ
[4, 138]	Ἱστιαῖος Μιλήσιος, τοῦ ἦν γνώμη	ἡ	προκειμένη ἐναντίη τῇ Μιλτιάδεω. Αἰολέων
[4, 191]	καὶ ἡ λοιπὴ τῆς Λιβύης	ἡ	πρὸς ἑσπέρην πολλῷ θηριωδεστέρη τε
[4, 163]	καὶ ταῦρος ὁ „καλλιστεύων„ ταῦτα	ἡ	Πυθίη Ἀρκεσίλεῳ χρᾷ. ~Ὁ δὲ
[4, 150]	τῶν Θηραίων περὶ ἄλλων χρᾷ	ἡ	Πυθίη κτίζειν ἐν Λιβύη πόλιν.
[4, 164]	μαντήιον ἐὸν τοῦτο, ὅτι μιν	ἡ	Πυθίη οὐκ ἔα εὑρόντα ἐν
[4, 159]	καλεομένου, Ἕλληνας πάντας ὥρμησε χρήσασα	ἡ	Πυθίη πλέειν συνοικήσοντας Κυρηναίοισι Λιβύην·
[4, 155]	φωνῆς· ἐπειρωτῶντι δέ οἱ χρᾷ	ἡ	Πυθίη τάδε. Βάττ᾽ ἐπὶ φωνὴν
[4, 151]	χρεωμένοισι δὲ τοῖσι Θηραίοισι προέφερε	ἡ	Πυθίη τὴν ἐς Λιβύην ἀποικίην.
[4, 99]	δὲ ἀγομένου τῆς γῆς ταύτης,	ἡ	Σκυθική τε ἐκδέκεται καὶ ὁ
[4, 100]	ἐς τὴν μεσόγαιαν φέροντα ἀποκληίεται	ἡ	Σκυθικὴ ὑπὸ πρώτων Ἀγαθύρσων, μετὰ
[4, 129]	γὰρ ὄνον οὔτε ἡμίονον γῆ	ἡ	Σκυθικὴ φέρει, ὡς καὶ πρότερόν
[4, 189]	κατηγορέει ὅτι ἐκ Λιβύης ἥκει	ἡ	στολὴ τῶν Παλλαδίων· αἰγέας γὰρ
[4, 92]	τοῦτο χωρίον. ὡς δὲ ταῦτα	ἡ	στρατιὴ ἐπετέλεσε, ἐνθαῦτα κολωνοὺς μεγάλους
[4, 167]	τοῦ στόλου ἐγίνετο, ἀπεπέμπετο δὲ	ἡ	στρατιή, ὡς ἐμοὶ δοκέειν, ἐπὶ
[4, 99]	ταῦτα σμικρὰ μεγάλοισι συμβάλλειν· τοιοῦτον	ἡ	Ταυρική ἐστι. ὃς δὲ τῆς
[4, 99]	λέγω παρόμοια, τοῖσι ἄλλοισι ἔοικε	ἡ	Ταυρική. ~Τὸ δ᾽ ἀπὸ τῆς
[4, 133]	ἡ δὲ Σκυθέων μία μοῖρα	ἡ	ταχθεῖσα πρότερον μὲν παρὰ τὴν
[4, 191]	ἀπὸ τούτου τὸ πρὸς ἑσπέρην	ἡ	τῶν ἀροτήρων ὀρεινή τε κάρτα
[4, 192]	ὁμοιόταται. τοσαῦτα μέν νυν θηρία	ἡ	τῶν νομάδων Λιβύων γῆ ἔχει,
[4, 128]	ἵππος τὴν ἵππον αἰεὶ τράπεσκε	ἡ	τῶν Σκυθέων, οἱ δὲ τῶν
[4, 165]	(ἀπικομένη δὲ ἐς τὴν Αἴγυπτον	ἡ	Φερετίμη Ἀρυάνδεω ἱκέτις ἵζετο, τιμωρῆσαι
[4, 162]	κέεται. ἀπικομένη δὲ παρὰ τοῦτον	ἡ	Φερετίμη ἐδέετο στρατιῆς ἣ κατάξει
[4, 202]	μέν νυν αἰτιωτάτους τῶν Βαρκαίων	ἡ	Φερετίμη, ἐπείτε οἱ ἐκ τῶν
[4, 205]	τῇ Βακτρίῃ. ~Οὐ μὲν οὐδὲ	ἡ	Φερετίμη εὖ τὴν ζόην κατέπλεξε.
[4, 202]	τούτοισι δὲ τὴν πόλιν ἐπέτρεψε	ἡ	Φερετίμη. ~Τοὺς ὦν δὴ λοιποὺς
[4, 29]	φύειν κέρεα τὰ κτήνεα ἀρχὴν	ἡ	φύοντα φύειν μόγις. ~Ἐνθαῦτα μέν
[4, 129]	μέγιστον ἐρέω, τῶν τε ὄνων	ἡ	φωνὴ καὶ τῶν ἡμιόνων τὸ
[4, 50]	τὸν Ἴστρον. αὕτη τε δὴ	ἡ	χιὼν ἐσδιδοῦσα ἐς αὐτὸν συμπληθύει
[4, 50]	πάντα χρᾶται· (τοῦ δὲ θέρεος	ἡ	χιὼν ἡ ἐν τῷ χειμῶνι
[4, 31]	οἶδε τὸ λέγω· ἔοικε γὰρ	ἡ	χιὼν πτεροῖσι καὶ διὰ τὸν
[4, 105]	ὄφιας γάρ σφι πολλοὺς μὲν	ἡ	χώρη ἀνέφαινε, οἱ δὲ πλεῦνες
[4, 82]	τοῦ Σκυθέων ἤκουον. ~Θωμάσια δὲ	ἡ	χώρη αὕτη οὐκ ἔχει, χωρὶς
[4, 53]	ποίη τε, τῇ οὐ σπείρεται	ἡ	χώρη, βαθυτάτη· (ἅλες τε ἐπὶ
[4, 147]	προσσχόντι δὲ εἴτε δή οἱ	ἡ	χώρη ἤρεσε, εἴτε καὶ ἄλλως
[4, 185]	καὶ ἄνομβρος καὶ ἄξυλος ἐστὶ	ἡ	χώρη, καὶ ἰκμάδος ἐστὶ ἐν
[4, 30]	σφίσι ἡμιόνους, (ἀλλ᾽ ἐπεὰν προσίῃ	ἡ	ὥρη κυΐσκεσθαι τὰς ἵππους, ἐξελαύνουσι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 15/07/2005